ლუი XVIII

დადებითი მომენტები:

1814 წლის ტრაქტატი: ლუდოვიკო XVIII-ის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი მიღწევა იყო 1814
წლის ქარტიის გამოქვეყნება, რომელიც იყო კონსტიტუციური დოკუმენტი, რომელმაც
დააარსა კონსტიტუციური მონარქია საფრანგეთში. ტრაქტატი გარანტირებული იყო
საფრანგეთის მოქალაქეებისთვის გარკვეულ ძირითად უფლებებსა და თავისუფლებებზე,
როგორიცაა სიტყვის, რელიგიისა და პრესის თავისუფლება.

ნაპოლეონის ომების დასასრული: ლუი XVIII-ის მეფობამ აღნიშნა ნაპოლეონის ომების

დასასრული, რომელიც ათწლეულზე მეტი ხნის განმავლობაში ანადგურებდა ევროპას.
1815 წლის პარიზის ხელშეკრულება, რომელიც გაფორმდა მისი მეფობის დროს,
დასრულდა საომარი მოქმედებები და დაამყარა ძალთა ახალი ბალანსი ევროპაში.

მონარქიის აღდგენა: ლუი XVIII-ის მეფობის დროს საფრანგეთში ბურბონის მონარქია

აღდგა საფრანგეთის რევოლუციისა და ნაპოლეონის იმპერიის მღელვარე წლების შემდეგ.
ამან საფრანგეთს სტაბილურობა და უწყვეტობის განცდა მოუტანა.

უარყოფითი მომენტები:

პოლიტიკური არასტაბილურობა: ლუდოვიკო XVIII-ის მეფობისთვის დამახასიათებელი

იყო პოლიტიკური არასტაბილურობა, რაც ნაწილობრივ გამოწვეული იყო იმდროინდელი
ლიბერალური და დემოკრატიული იდეების დაპირისპირებით. მის მთავრობას
აკრიტიკებდნენ რეაქციულობისა და რეპრესიულობის გამო.

ასი დღე: 1815 წელს ნაპოლეონ ბონაპარტი დაბრუნდა გადასახლებიდან და დაიბრუნა

ძალაუფლება ხანმოკლე პერიოდისთვის, რომელიც ცნობილია როგორც ასი დღე. ლუი
XVIII იძულებული გახდა გაქცეულიყო საფრანგეთიდან და მხოლოდ ვატერლოოს
ბრძოლაში ნაპოლეონის დამარცხების შემდეგ აღადგინეს იგი ტახტზე.

ეკონომიკური სირთულეები: ლუდოვიკო XVIII-ის მეფობის დროს ასევე გამოირჩეოდა

ეკონომიკური სირთულეები, მათ შორის მაღალი ინფლაცია, მზარდი ვალები და
სიმდიდრის არათანაბარი განაწილება. ამ საკითხებმა ხელი შეუწყო სოციალურ
არეულობას და პოლიტიკურ არასტაბილურობას.

შარლ X

დადებითი მომენტები:

ივლისის განკარგულებები: 1830 წლის ივლისში შარლ X-მ გამოსცა განკარგულებათა

ნაკრები, რომლის მიზანი იყო პრესის თავისუფლების შეზღუდვა და ახლად არჩეული
დეპუტატთა პალატის დაშლა. მიუხედავად იმისა, რომ ამ განკარგულებებმა საბოლოოდ
გამოიწვია მისი დაცემა, მათ აჩვენეს მისი ერთგულება ტრადიციული ფრანგული
ღირებულებების დაცვისა და მისი სურვილი შეენარჩუნებინა კონტროლი ქვეყანაზე.

სამხედრო გამარჯვებები: მისი მეფობის დროს შარლ X მეთვალყურეობდა რამდენიმე

სამხედრო გამარჯვებას, მათ შორის წარმატებული შეჭრა ალჟირში 1830 წელს და აფრიკის
რამდენიმე ტერიტორიის დაპყრობა. ამ გამარჯვებებმა აამაღლა ფრანგული არმიის
მორალი და გააძლიერა შარლ X-ის, როგორც ძლიერი და უნარიანი ლიდერის იმიჯი.

უარყოფითი მომენტები:

ლიბერალების გაუცხოება: შარლ X-ის მეფობა აღინიშნა მზარდი უთანხმოებით

კონსერვატიულ მონარქისტებსა და ლიბერალურ ოპოზიციას შორის. პრესის
თავისუფლების შეზღუდვისა და დეპუტატთა პალატის დაშლის მცდელობამ მხოლოდ

ლიბერალების კიდევ უფრო გაუცხოება და პოლიტიკური დაძაბულობის კლიმატის შექმნა

ემსახურებოდა.

ივლისის რევოლუცია: 1830 წლის ივლისში, შარლ X-ის მცდელობამ ჩაეხშო ლიბერალური
ოპოზიცია, გამოიწვია რევოლუცია, რამაც საბოლოოდ გამოიწვია მისი გადადგომა და
გადასახლება. ეს მოვლენა მნიშვნელოვანი უკუსვლა იყო მონარქიისთვის და აღნიშნა
შარლ X-ის მეფობის დასასრული.

ეკონომიკური გაჭირვება: მისი მეფობის დროს საფრანგეთმა განიცადა რამდენიმე

ეკონომიკური გაჭირვება, მათ შორის მძიმე რეცესია და მთელი რიგი მოსავლის
უკმარისობა, რამაც გამოიწვია საკვების დეფიციტი და ფასების ზრდა. ამ ეკონომიკურმა
ბრძოლამ მხოლოდ დაამატა პოლიტიკური არეულობა და სოციალური დაძაბულობა,
რომელიც აწუხებდა შარლ X-ის მეფობას.

ნაპოლეონ III (ლუი ნაპოლეონი)

დადებითი მომენტები:

ეკონომიკური ზრდა: ნაპოლეონ III-ის მეფობა აღინიშნა ეკონომიკური ზრდისა და

მოდერნიზაციის პერიოდით. მან განახორციელა სხვადასხვა ინფრასტრუქტურული
პროექტი, როგორიცაა გზების, ხიდების, რკინიგზის მშენებლობა, რამაც ხელი შეუწყო
ეკონომიკური განვითარების სტიმულირებას. გაიზარდა სამრეწველო სექტორიც, ახალი
ქარხნების დაარსებით და ახალი ინდუსტრიების განვითარებით.

პარიზის მოდერნიზაცია: ნაპოლეონ III-მ წამოიწყო მასიური მოდერნიზაციის პროგრამა

პარიზში, რომელმაც ქალაქი თანამედროვე მეტროპოლიად აქცია. მან დაავალა ახალი
ბულვარების, პარკების და საზოგადოებრივი შენობების მშენებლობა, როგორიცაა ლუვრის
მუზეუმი და ოპერა გარნიე. პარიზის განახლებამ ასევე ხელი შეუწყო საზოგადოებრივი
ჯანმრთელობისა და ჰიგიენის გაუმჯობესებას.

სამხედრო გამარჯვებები: ნაპოლეონ III-მ შეძლო რამდენიმე სამხედრო გამარჯვების

მოპოვება, რამაც გაზარდა მისი პოპულარობა და პრესტიჟი. მან წარმატებით შეიჭრა და
დაიკავა მექსიკა 1862 წელს, ასევე მან მოიგო სოლფერინოს ბრძოლა 1859 წელს, რამაც
გამოიწვია იტალიის გაერთიანება.

უარყოფითი მომენტები:

ავტორიტარული მმართველობა: ნაპოლეონ III-ის მმართველობა გამოირჩეოდა

მმართველობის ავტორიტარული სტილით, შეზღუდული პოლიტიკური თავისუფლებით და
განსხვავებული აზრის დარბევით. მან ასევე მოახდინა პრესის ცენზურა და მკაცრი
კონტროლი დააწესა საზოგადოებრივ აზრზე.

კოლონიალიზმი და იმპერიალიზმი: ნაპოლეონ III მძიმედ იყო ჩართული კოლონიალიზმსა

და იმპერიალიზმში, რამაც გამოიწვია კოლონიზებული ხალხების ექსპლუატაცია და მათი
უფლებების დათრგუნვა. მან ასევე ჩაატარა რამდენიმე სამხედრო კამპანია აფრიკაში,
რამაც გამოიწვია ალჟირის ანექსია და საფრანგეთის მმართველობის დამყარება ტუნისში.

დაცემა და დაცემა: ნაპოლეონ III-ის მეფობის დასასრული აღინიშნა დაკნინებისა და

არასტაბილურობის პერიოდით. მან მარცხი განიცადა ფრანკო-პრუსიის ომში 1870 წელს,
რამაც გამოიწვია მისი რეჟიმის დაშლა და მისი იძულებითი გადადგომა. ომმა ასევე
გამოიწვია გერმანიისთვის ელზას-ლოთარინგიის ტერიტორიების დაკარგვა.

ლუი ფილიპე

დადებითი მომენტები:

1830 წლის ივლისის რევოლუცია: ლუი ფილიპის მეფობა დაიწყო ივლისის რევოლუციით,
რომელმაც დაამხო ბურბონის მონარქია და დააარსა კონსტიტუციური მონარქია. ეს იყო
პოზიტიური მომენტი, რადგან ის საშუალებას აძლევდა მეტი პოლიტიკური თავისუფლებისა
და უფრო დემოკრატიული მთავრობის შექმნას.

ეკონომიკური ზრდა და სტაბილურობა: ლუი ფილიპის მეფობის დროს საფრანგეთში

ეკონომიკური ზრდა და სტაბილურობა იყო, ახალი ინდუსტრიების განვითარებით და
ვაჭრობის გაფართოებით.

განათლების რეფორმები: ლუი ფილიპმა შემოიტანა განათლების რეფორმების სერია,

რომელიც მიზნად ისახავდა განათლების ხარისხის გაუმჯობესებას და მასებისთვის უფრო
ხელმისაწვდომს.

საზოგადოებრივი სამუშაოები: ლუი ფილიპმა ინვესტიცია ჩადო საზოგადოებრივ

სამუშაოებში, მათ შორის რკინიგზის, ხიდების და არხების მშენებლობაში, რამაც ხელი
შეუწყო საფრანგეთის ინფრასტრუქტურის მოდერნიზაციას.

უარყოფითი მომენტები:

პოლიტიკური დისიდენტობის რეპრესია: კონსტიტუციური მონარქიის მიუხედავად, ლუი

ფილიპის მთავრობა ახშობდა პოლიტიკურ დისიდენტობას, მათ შორის პოლიტიკური
კლუბებისა და პრესის აკრძალვას.

ალჟირის დაპყრობა: ლუი ფილიპის მთავრობა ატარებდა აგრესიული ექსპანსიონიზმის

პოლიტიკას, მათ შორის ალჟირის დაპყრობას. ამან გამოიწვია ათასობით ადამიანის
სიცოცხლე და ფართო ტანჯვა.

1848 წლის რევოლუცია: ლუი ფილიპის მეფობის დასასრული აღინიშნა 1848 წლის
რევოლუციით, რომელმაც დაინახა ფართო პროტესტი და ძალადობა მისი მთავრობის
წინააღმდეგ. ლუი ფილიპი საბოლოოდ იძულებული გახდა დაეტოვებინა ტახტი და
გაქცეულიყო ინგლისში.

მზარდი სოციალური და ეკონომიკური უთანასწორობა: მიუხედავად ეკონომიკური ზრდისა

და სტაბილურობისა, ლუი ფილიპის მეფობა აღინიშნა მზარდი სოციალური და
ეკონომიკური უთანასწორობით, მუშათა კლასი და გლეხები დიდ გაჭირვებას
განიცდიდნენ.