Ang iba’t – ibang akdang pampanitikan ay pinaniniwalaan ng mga tao sa

Mediterranean na nagsimula sa kanila. Kumalat ito sa maraming parte ng mundo

mula sa mga simbolong larawan, na naging likhang-sining, hanngang nabuo bilang
panitikan. Ang mga akdang nagmula sa Mediterranean na tunay na tumatak sa mga
puso at isipan ng iba’t – ibang lahi ay hindi na mabilang sa mga daliri. Dahil dito ay
naimpluwensiyahan ang panitikan ng maraming bansa kabilang na ang Pilipinas.
Nagdulot ito ng malaking pagbabago sa mga kaugalian, kultura, pamumuhay,
pamantayan, at paniniwala ng bawat bansa.

Sa kabilang banda ng impluwensiyang naganap ay nakatulong naman ito na

maisalamin ang mga sinaunang kultura at tradisyon ng tao. Sa pamamagitan nito ay
higit pang mauunawaan at mabubuksan ang kaisipan ng mamamayan particular ng
kabataan o susunod na henerasyon ang tungkol sa nakaraan.

Nilalaman

Ang mitolohiya ay nangangahulugan pag – aaralng mito at alamat. Ito ay

katumbas ng mythology sa wikang Ingles na mula sa salitang – ugat na myth na
hango naman sa Latin na mythos at galing sa salitang Griyego na muthos na ang ibig
sabihin ay “kuwento”.

Ang kuwento ng mitolohiya ay umiikot sa mga sinaunang paniniwala o

pananampalataya na kung saan ang diyos at diyosa ( demigod – kalahating diyos at
kalahating tao) ang tauhang gumaganap taglay ang kapangyarihang wala sa
karaniwang mortal. Isa sa mga sikat na mitolohiyang nakaimpluwensya maging sa
panitikan ng Pilipinas ay ang mitolohiyang Griyego. Ilan sa mga sikat na tauhan sa
mitolohiyang ito ang mga diyos na sina Zeus, Aphrodite, Athena, at marami pang
iba.
Upang lubos na makilala ang mitolohiyang Griyego, mabuting makilala mo ang ilang
pangunahing tauhan ng mitolohiya.

1. Zeus– Pinuno ng mga Diyos sa Olympus. Ang pinakamakapangyarihan,

pinakamataas o supremong Diyos.
2. Hera– Diyosa ng langit, mga babae, kasal at panganganak.
3. Poseidon– Diyos ng karagatan.
4. Hades– Diyos ng kamatayan at ang pinuno ng Tartarus.
5. Ares– Diyos ng Digmaan.
6. Apollo– Diyos ng propesiya, liwanag, araw, musika at panulaan.
7. Artemis– Diyosa ng buwan, pangangaso, ligaw na hayop at tagapagtanggol
ng mga bata.
8. Athena– Diyosa ng karunungan, sining, industriya, digmaan at katusuhan.
9. Hephaestus – Diyos ng apoy at sining ng iskultura.
10. Hermes – Diyos ng komersiyo, siyensiya, biyahero, medisina, laro,
pagnanakaw, at panlilinlang.
11. Aphrodite– Diyosa ng kagandahan at pag – ibig.
12. Hestia – Diyosa ng tahanan, at apoy mula sa pugon.

Narito ang ilang gabay at pamamaraan sa pagsulat ng mitolohiya.

1. Pagdesisyunan ang lunan ng iyong mitolohiya. Paglalarawan ng lokasyon

ang pinakamagandang pagsimulan ng mitolohiya. Kung gagawin sa ibang
lugar, araling mabuti ang kultura at paraan ng pamumuhay sa lugar na
mapipiling lunan ng mitolohiya upang mas maging makatotohanan ito.
2. Buoin ang mga tauhan ng iyong mitolohiya. Karaniwan ng mga mitolohiya
ay binubuo ng mga diyos o diyosa, kung kaya’t makatutulong kung
magbabasa ka tungkol sa mga katangian nila. Gumamit ka ng mga katangian
nila na maaaring makatulong sa pagbuo ng iyong mitolohiya.

3. Bumuo ng angkop na pangalan para sa tauhan. Ang pangalan ng mga tao

at lugar ay maaaring desisyunan na agad. Tiyakin na ang pangalan ng mga
tauhan ay naayon sa kultura ng lugar na iyong napili. Gawin ding madaling
basahin at bigkasin ang mga pangalan.

4. Huwag gawing komplikado ang kuwento ng iyong mitolohiya. Sikaping

maging maikliat simple ang mitolohiya. Kung mahaba ito, tiyakin ang maayos
na pagkakasunod -sunod ng pangyayari upang maging malinaw ang
katapusan.

5. Tapusin ang mitolohiya sa pamamagitan ng solusyon at pagsagot sa

pangunahing tanong. Kapag ang mitolohiya ay nagtatapos sa pagkamatay ng
pangunahing tauhan, siguraduhing maglalagay ng dahilan sa kamatayan.
Kailangang may kaugnayan ito sa buong kuwento. Kailangan mo ring
maglagay ng mensahe o aral tungkol sa tadhana, pagiging sakim o kaya ay
kalikasan ng tao na kadalasang nakikita sa mga mitolohiya.

WIKA AT GRAMATIKA: PANDIWA BILANG AKSIYON,

PANGYAYARI, AT KARANASAN

Ang pandiwa ay isang bahagi ng pananalita na nagsasaad ng kilos.

Ito ay maaaring gamitin sa pangungusap bilang aksiyon, pangyayari, at
karanasan.

Ang sumusunod ay ang mga gamit ng pandiwa sa isang pangungusap.

1. Aksiyon – ang pandiwa ay nagsasaad ng aksiyon o kilos kung ito ay

nakapokus sa kilos ng taong gumaganap nito. Ginagamitan ito ng
mga panlap na –um, mag-, mang-, makipag-, at –an/-han.

Halimbawa:
a. Si Venus ay gumawa ng mga paraan para pahirapan si
Psyche.
 b. Muntikan nang magkahiwalay sina Cupid a Psyche.

2. Pangyayari – Ang pandiwa ay tinatawag na tagatanggap ng

pangyayari kung ito ay nagsasaad ng pangyayari o may nagaganap
na proseso. Ginagamitan ito ng mga panlapi na i-, -an, ipa-, at –in.
Halimbawa:
a. Ipinahatid si Psyche sa lugar na malayo.
b. Iniutos niyang ipatahi ng magandang damit si Psyche.

3. Karanasan – Ang pandiwa ay nagsasaad ng karanasan o kalagayan

ng paksa sa pangungusap kung ito ay humuhudyat ng damdamin o
saloobin.
Halimbawa:
a. Si Cupid ay nagalak nang makita si Psyche.
b. Namangha si Cupid sa ganda ni Psyche.