GROUP 4 PANGKATANG GAWAIN

Ang retorika ay nagmula sa salitang "rhetor" na nangangahulugang guro o isang

mahusay na mananalumpati (Bendalan, 2013). Isa itong uri ng sining na kung
saan ipinapamalas ang paggamit ng wika sa paraang pasulat o pasalita

Corvus Corax (Syracuse) ang aktwal ng tagapagtatag ng retorika bilang isang agham na sinasabing ang retorika ay
panghihikayat at nag-akda ng handbuk sa sining retorika. Siya rin ang nagpanukala ng mga tuntunin sa paglalahad
ng argumento. Ang retorika ay nagmula bilang isang sistema ng pakikipagtalo sa Syracuse, sa isang isla sa Sicily
noong ikalimang siglo bago dumating si Kristo. Naimbento ang retorika sa layuning makahikayat at mapunuan ang
anumang pagkukulang sa mga konkretong katibayan. At makikita agad dito na sadyang ginagamit ang retorika sa
pag- apila sa emosyon at gaanong binibigyang diin ang katumpakan at kalakasan ng argumento.

Sa gitnang panahon, ang retorika ay isa sa tatlong sadbyek ng liberal na sining sa

mga unibersidad kasama ang balarila at lohika. Sa panahong ito nakasumpong ng
praktikal na aplikasyon sa tinatawag na tatlong "artes": paggawa ng sulat,
pagsesermon at paglikha ng
Sa panahon ng Renasimyento (ika-14 hanggang ika-17 siglo) ang pag aaral ay muling
ibinatay sa mga akda ng klasikal na manunulat tulad nina Aristotle, Cicero at Quintillian.
Ang retorika ay itinakdang sabdyek sa mga kolehiyo at unibersidad na may kalakip sa
pagsasanay sa publiko at mga kumpetisyon na nakatulong panatilihing buhay sa praktika
nito.

Sa modernang panahon, ang retorika ang importante sa teoretikal na aspeto ngunit

hindi sa praktika.(ika-18 siglo). Sa unang hating ika 20 na siglo, nagkaroon ng
pagsilang sa pag-aaral ng pormal na retorika bunga ng pagganyak ng semantiks,
isang pag-aaral ng linggwistika.