ალბათ თითოეულ ადამიანს , მით უმეტეს დღეს, როდესაც კანდიდატის სტატუსი

მივიღეთ, ევროკავშირი ესახება მესიად, რომელიც შეძლებს დაიცვას ჩვენი

უსაფრთხოება და თუნდაც არ დაგვტოვოს მარტო ისეთ ძლიერ სახელმწიფოსთან,
როგორიც არის რუსეთი. პირველ რიგში უნდა გავითვალისწინოთ, რომ
ევროკავშირს ნატოსგან განსხვავებით არ გააჩნია არსებული , კონკრეტულად
ევორკავშირისთვის გაბკუთვნილი ჯარი, რომელიც შეძლებს ამა თუ იმ
კონფლიქტში ჩართვას, თუმცა მას შეუძლია სამხედრო დახმარება გაუწიოს ამა თუ
იმ სახელმწიფოებს და ეს ჩვენ დავინახეთ უკრაინის ომის დროსაც, როდესაც
ევროკავშირი ამარაგებდა უკრაინას სამხედრო იარაღებით. მიუხედავად ჯარის არ
ყოლისა, ევროკავშირს შემუშავებული აქვს სხვადასხვა პოლიტიკური კურსები,
რომლებიც უზრუნველყოფს უსაფრთხოებისა და სტაბილურობის დამყარებას
რეგიონში. შესაძლოა მისი მთავარი ინტერესი არ არის ომების მართვა, თუმცა
მშვიდობის განმტკიცება ნამდვილად შედის მის პრიორიტეტებში. არსებობს
სხვადასხვა ღონისძიებები , რომლებიც ტარდება ძირითადად კანდიდატის
სტატუსის მქონე სახელმწიფოებში , მაგალითად: საპოლიციო მისიები, ის ეხმარება
ქვეყნებს საპოლიციო ძალების განვითარებაში; სადამკვირვებლო მისიები -
საზღვრების მონიტორინგი, რაც ჩვენს ქვეყნააშიც მიმდინარეობს აგვისტოს ომის
დასრულებიდან, აგრეთვე შიდა არეულობებისა თუ არასტაბილურობის
კონტროლი.
უსაფრთხოების საკითხებში შედის : ტერორიზმი, კორუფცია, ორგანიზებული
დანაშაული, კრიმინალი, კიბერ დანაშაულები, ტეფიკინგი და ა.შ.
მნიშვნელოვანია იმის გათვალისწინება, რომ ევროკავშირი არ არის სამხედრო
მოთამაშე. ევროკავშირმა და ალბათ უფრო სარკოზმა მნიშვნელოვანი როლი
ითამაშა კონფლიქტის დამთავრებისა და ცეცხლის შეწყვეტის საკითხში. მომზადდა
,,ევროკავშირის შუამავლობის საფუძველზე მომზადებული გეგმა’’, რომელიც ექვს
პრინციპს ითვალისწინებდა, რაც ძირითადად იყო ძალის გამოყენებაზე უარის
თქმა, ჯარების უკან დახევა, ჰუმანიტარული დახმარებებისთვის თავისუფალი
მიმოსვლა, და მეექვსე ყველაზე რთული იყო აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის
ტერიტორიებზე საერთაშორისო მოლაპარაკებების წარმართვა. ცეცხლის
შეწყვეტის შემდეგაც , ევროკავშირის სადამკვირვებლო მისია მუდმივად
აკონტროლებს სასაზღვრო ზოლებს და მიუხედავად იმისა, რომ მას მძლავრი
ბერკეტი არ გააჩნია მოქმედების, ეს მაინც ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ
საერთაშორისო დონეზე გაჟღერდეს ჩვენი ქვეყნის პრობლემები.
მნიშვნელოვანია აღვინშნოთ აგრეთვე ის ჰუმანიტარული დახმარებები რაც
ევროკავშირმა დაზარელებულ პირებს გაუწია აგვისტოს ომის შმედეგ.
უნდა ვთქვათ ისიც, რომ ევროკავშირი ითხოვს საქართველოს საგარეო
პოლიტიკიკის თანხვედრის მაჩვენებლის გაუმჯობესებას ევროკავშირის საერთო
საგარეო და უსაფრთხოების პოლიტიკასთან. დოკუმენტში ლაპარაკია
ევროკავშირთან აქტიური თანამშრომლობის გაგრძელებაზე, რათა საქართველოს
ტერიტორია არ გამოიყენონ ევროკავშირის მიერ დაწესებული სანქციებისგან
თავის არიდების მიზნით: "მათ შორის გაგრძელდება საქართველოს ფინანსთა
სამინისტროს რეგულარული ანგარიშგება ევროკომისიის, აშშ-სა და
გაერთიანებული სამეფოს შესაბამის უწყებებთან არსებული საკომუნიკაციო
არხებით, სანქცირებული და სენსიტიურ საბაჟო კოდებზე საბაჟო ოპერაციების
სანქციებთან შესაბამისობის თაობაზე". – შესაბამისად მნიშვნელოვანი ყურადღება
უნდა მიექცეს ასევე სანქცირებების ნაწილს ჩვენს ქვეყანაში, რაც ვიცით, რომ
საერთოდ არ გატარდა ისე, როგორც ეს ევროკავშირმა მოითხოვა. დათქმის
შესრულების ვადად 2023-2024 წელია განსაზღვრული.
კოლექტიური უსაფრთხოება, ლისაბონის ხელშეკრულების 42-ე მუხლი რომელიც
ითვალისწინებს რომ წევრი ქვეყნები ერთმანეთს იცავენ.
საერთო საგარეო და უსაფრთხოების პოლიტიკა (CFSP) არის ევროკავშირის
(ევროკავშირის) გარე მოქმედების ძირითადი კომპონენტი, რომელიც შექმნილია
იმისთვის, რომ ევროკავშირმა შეძლოს ისაუბროს და იმოქმედოს როგორც
ერთიანი აქტორი გლობალურ სცენაზე. CFSP ხელმძღვანელობს ისეთი
პრინციპებით, როგორიცაა მშვიდობის, დემოკრატიის, ადამიანის უფლებებისა და
კანონის უზენაესობის ხელშეწყობა.
მისი მიზანია ევროკავშირისა და მისი წევრი ქვეყნების უსაფრთხოების
გაძლიერება, მშვიდობის შენარჩუნება და საერთაშორისო თანამშრომლობის
ხელშეწყობა.
ევროკავშირს აქვს შესაძლებლობა დააწესოს სანქციები და შემზღუდავი ზომები,
როგორც მისი საგარეო პოლიტიკის ინსტრუმენტების ნაწილი. ეს ზომები მიზნად
ისახავს სხვადასხვა საკითხების გადაჭრას, მათ შორის ადამიანის უფლებების
დარღვევას, კონფლიქტებს და საერთაშორისო მშვიდობის საფრთხეებს.
ევროკავშირი ეწევა დიპლომატიურ ძალისხმევას და პარტნიორობას
საერთაშორისო ორგანიზაციებთან, მესამე ქვეყნებთან და რეგიონულ
ორგანიზაციებთან. ძირითად გლობალურ აქტორებთან თანამშრომლობა
აუცილებელია საერთო გამოწვევების გადასაჭრელად.
ევროკავშირის კანდიდატი ქვეყნების თავდაცვის პროგრამები, შექმნილია
იმისთვის, რომ მხარი დაუჭიროს კანდიდატ ქვეყნებს თავიანთი თავდაცვის
შესაძლებლობების ევროკავშირის სტანდარტებთან და მოთხოვნებთან
შესაბამისობაში. ევროკავშირი დახმარებას უწევს კანდიდატ ქვეყნებს, რათა
გააძლიერონ თავიანთი თავდაცვის შესაძლებლობები, ხელი შეუწყონ
თავსებადობას და ხელი შეუწყონ რეგიონულ სტაბილურობას. აქ მოცემულია
თავდაცვის პროგრამების რამდენიმე ძირითადი ასპექტი ევროკავშირის
კანდიდატი ქვეყნებისთვის:
გაწევრიანებამდელი დახმარების პროგრამა არის მთავარი ფინანსური
ინსტრუმენტი, რომელსაც ევროკავშირი იყენებს კანდიდატი და პოტენციური
კანდიდატი ქვეყნების მხარდაჭერისთვის. იგი მოიცავს სხვადასხვა სექტორს, მათ
შორის თავდაცვისა და უსაფრთხოების.
ევროკავშირი მხარს უჭერს უსაფრთხოების სექტორის რეფორმის მცდელობებს
კანდიდატ ქვეყნებში. ეს გულისხმობს ინსტიტუტების გაძლიერებას,
მმართველობის გაუმჯობესებას, სამოქალაქო ზედამხედველობის გაძლიერებას
და უსაფრთხოების სექტორში კანონის უზენაესობის ხელშეწყობას.
თავდაცვის პროგრამები შეიძლება მოიცავდეს სამხედრო თანამშრომლობისა და
შესაძლებლობების განვითარების ინიციატივებს. ეს შეიძლება მოიცავდეს
სასწავლო პროგრამებს, ერთობლივ წვრთნებს და თანამშრომლობას თავდაცვის
შესაძლებლობების განვითარებაში.
ევროკავშირი მონაწილეობს სტრატეგიულ დიალოგში კანდიდატ ქვეყნებთან,
რათა შეაფასოს მათი თავდაცვის საჭიროებები, განსაზღვროს პრიორიტეტები და
დაგეგმოს ერთობლივი ძალისხმევა. ეს შეიძლება მოიცავდეს კონსულტაციებს
უსაფრთხოების გამოწვევებზე, რისკის შეფასებასა და გრძელვადიან დაგეგმვას.