Bago ko simulan ang aking talumpati nais ko munang

pasalamatan ang ating mga kagalang-galang na guro, mga

minamahal naming mga magulang, at kaibigan. At lalong
lalo na sa mga kapwa ko magtatapos.

Isang mapagpalang araw sa ating lahat. Naririto tayo

ngayon, nagtipon tipon upang saksihan ang
pinakamahalang araw naming mga mag aaral. Isang
karangalan na maipabatid ko sa inyong lahat ng personal
ang aking pasasalamat.

Anim na taon, kay bilis talaga ng panahong. Parang

kaailan lang nung unang apak ko sa institusyong ito. Sa
loob ng apat ng taon sa junior high school at dalawang
taon sa senior high school maraming pangyayari na
talaga namang tumatak sa aking puso’t isipan. Mayroong
masasayang ala-ala, mayroon ding malungkot ngunit
masasabi kong ang mga pangyayaring ito ang siyang
humubog sa aking pagkatao sa kung sino ako ngayon.

Ang buhay estudyante ay hindi madali na mas lalong

pinahirapan pa ng pandemyang ating kinakaharap ngayon.
Problema dito, problema doon. Deadline dito, deadline
doon. Breakdown ngayon, breakdown din ulit bukas. 24
hours na walang tulog, sige. Wala sa tamang oras ang
kain, okay. Ito ang naging takbo ng aking buhay mairaos
lamang ang lahat ng dapat tapusin. Alam ko hindi lang
ako ang nakakaranas ng mga ganitong senaryo. Ngunit mga
kapwa ko mag aaral ako ay saludo sa inyo, saludo ako sa
ating pagsisikap at pagtitiyaga upang makatungtung sa
entabladong ito.

Mga kapwa ko magtatapos, ito ang araw na ating

pinakahihintay, ang katuparan ng ating masidhing
pangarap na tumungtong sa bagong yugto ng ating buhay.
Ang mga hirap na ating naranasan upang maabot ang
seremonya ng paggawad, magawaran ng kaukulang pagkilala
ang ating pagtitiis, paghihirap at pagsusumikap.

Bago ko pa man wakasan ang talumpating ito, nais kong

ipabatid sa mga kapwa ko magtatapos sa araw na ito na
sana hindi tayo sumuko sa pag abot ng ating pangarap.
Alam kong madami tayong pangarap sa buhay kasabay sa
pag abot nito ay ang pagsubok na siyang magtutulak sa
atin upang maging mas matapang at matatag sa buhay
tungo sa pag abot ng ating pangarap. Mga kapwa ko
magtatapos sana’y ipagpatuloy ninyo/natin ang ating
nasimulan sa araw na ito, gawin sana nating inspirasyon
ang isa’t isa upang magpatuloy sa hinahangad nating
tagumpay.

Nais kong pasalamatan ang lahat ng taong nasa likod ng

aking tagumpay. Sa aking kaibigan na laging nandyan,
nagpapaalala na kayang kaya ko lagpasan ang lahat ng
hamon ng buhay. Sa aming mga gurong gumagabay at laging
nagpapaalalang “deadline na”. para sa aking mga
magulang maraming maraming salamat po sa walang sawang
suporta at gabay, sa mga payong dadalhin ko hanggang sa
pagtanda. Sa pagturo sa akin ng maraming bagay lalong
lalo na sa reyalidad ng buhay.

Sa kabila ng lahat ng mga pagsubok na dumating sa aking

buhay, maraming bagay pa din ang ipinagpapasalamat ko.
Maraming salamat sa pagiging bahagi ng napakaganda at
napaka makabuluhang yugto ng buhay ko.
Huwag tayong mangamba sa pagkabigo bagkus ito ang
dahilan kung bakit tayo ay nagpapatuloy na nangangarap
at nagsusumikap. Ang pagkadapa ay hindi ibig sabihin
hanggang dun ka na lang bagkus ito ay nangangahulugang
simula ng pagbabago na mas pinag isipang Mabuti.

Ako si April Eunice Balete ng Stem 12 nag iiwan ng

katagang “wag kang matakot madapa, as long as you keep
learning, you keep winning”

Thank you and God Bless. Keep safe po sa lahat.