URI NG PAGPAPAHAYAG

21/12/9
 “Kung sinuman ang nangangarap na sumulat
sa isang maliwanang na pamamaraan,
kailangang liwanagin muna ito
sa kanyang isipan.”
Johann Wolfgang Von Goethe

(1749 – 1832)
21/12/9
 Hulaan mo ako!

Kunin ang sagot mula sa salitang RETORIKA.

21/12/9
Gamit akong pambukid, pwede rin namang
pampaligid
basta’t may puputuling halaman o damo sa
pagilid.

21/12/9
 K___T

21/12/9
 Manok mo ay lagot kapag sa sabungan ay ikot nang ikot,
Depensang nasa paa ang kailangang nakapaikot,
Mayabang at matapang ang tandang kapag sumigalpot,
May dating ang panggire at matinis ang pagputok,
Hala, sige na, pangalanan mo na ako at ng tandang natin
ay tuluyang magpanalpok.

21/12/9
 __R_

21/12/9
Ako’y hindi mo maaabot kung sisipatin lang, Kailangan
mong marating tugatog ng kaitaasan, Subalit bihira nga
lamang na ako’y pagtiyagaan, Pagkat iniisip nila walang
kuwentang tuktok ko’y maipangalandakan.

21/12/9
 _O__

21/12/9
 URI NG PAGPAPAHAYAG

21/12/9
 Anyo ito ng pagpapahayag na naglalayong
mabigyang-linaw sa isang konsepto o
AD
kaisipan, bagay o paninindigan upang lubos
ALA H
PAGL na maunawaan ng nakikinig o bumabasa. Sa
pamamagitan ng paglalahad nagiging ganap
ang pagkatuto ng isang tao dahil nabibigyan
siya ng pagkakataong makatuklas ng isang
ideya o kaisipan na makapaghahatid sa
kanya ng kasiyahan at kalinawan sa paksang
pinag-uusapan. Madalas itong ginagamit sa
pagkukwento.
 Isang tala o malaking bituin ang nagsabog ng
liwanag na naging patnubay ng tatlong haring mago
buhat sa Silangan upang matunton ang sabsaban na
HAD sinilangan ng sanggol na magiging “Hari ng mga
ALA
PAGL Hari”.

Sa gitna ng karimlan, kung sakmal ng mga ulap

ang buwan, waring ang mga bituin ang tanging
nagbibigay–liwanag at sa gayo’y pumapawi sa
karimlang nakaambang maghari sa kalooban ng tao.
Ngunit may mga gabi ring maging ang mga bituin ay
ayaw pakita o ikinukubli ng mga ulap. Gayunpaman,
hindi nawawala ang ating pananalig na naroon pa
rin ang mga bituin – sa likod ng mga ulap.
 Ano ang pag–ibig? Ang pag-ibig ay isang
damdamin na may iba’t ibang uri. May pag-
ibig sa bayan, sa kapwa tao, sa paggawang
HAD
PAGL
ALA kabutihan at lalung-lalo na ang pag-ibig sa
Diyos.

Ang pag-ibig ay kinakailangan ng bawat

nilikha. Kung ang pag-ibig ay wala na, ang
mga bansa ay hindi magtatagal at mawawala
sa balat ng lupa, ang lahat ng
pagkakapisanan at ang kabuhayan ay walang
pagtatagumpay.
 Paraan ito ng pagpapahayag na
RAW AN
PAG LAL A nakatuon sa pagbibigay –
katangian, deskripsyon at uri ng
isang tao, bagay, pook at
kaganapan. Mauuri ito sa dalawa
– karaniwan at masining.
21/12/9
 Baliw daw si Mercy; ang babaeng may
bigote’t balbas. Marusing subalit hindi
naman marumi. Nakatali ang manipis na
A RAW AN buhok na lampas sa kanyang balikat ang
LAL
PAG haba. Hanggang tuhod ang pantalon kaya
kapansin-pansin ang makapal at kulot na
balahibo sa kanyang binti.

Maamo ang kanyang mukha na tila

pinanawan na ng pag-asa dahil sa malagim
na pangyayaring iyon. Bakas ang lungkot
sa maputla niyang mukha; malalalim ang
kanyang mata.
 Mauuring kumbersasyunal ang
pagpapahayag na ito. Karaniwan itong
AY SAY
PAGS
A SAL
nagkukuwento ng mga personal na
karanasan sa buhay ng manunulat
kaya’t ginagamitan ng unang panauhan
sa paglalahad. Maaari din itong
magsalaysay ng mga pangyayari na
huhubog sa pagkatao ng isang
indibidwal.
 Tama si Miss S. A. sa kanyang kwento at babala para
sa ating mga kababayan na nagnanais pumunta ng Dubai.
Ang Dubai ay masasabi kong hindi tunay na PARAISO, sa
halip kung minsan ay SAKRIPISYO.
Noon sa Pilipinas simple lang ang buhay ko. Kahit
papano tatlong beses din naman kumakain sa maghapon.
Tama lang ang ulam, masarap din naman sa simpleng
panlasa at sigurado rin ang sustansya.
Masarap sa pakiramdam na kasama ang pamilya,
nakakalaro ko ang mga anak ko. Hanggang sa nabalitaan
ko ang Dubai. Maganda raw, malaki sweldo, madali ka raw
aasenso at higit sa lahat madali lang makatuntong sa
bansang ito.
21/12/9
 Kailanma’y hindi ko ginustong maging isang guro. Hindi ko
pinangarap na tumayo sa harapan ng klase at magturo ng
makukulit na estudyante. Maisip ko pa lang na gagawin ko ang mga
ginagawa ng dati kung guro hindi ko talaga matanggap sa aking
kalooban. Ayaw kong maikabit sa nasabing propesyon ang sarili ko.
Taong 1993, ito ang huling taon ko sa hayskul. Buwan pa
lamang ng Enero ay nasasabik na ako sa aming pagtatapos. Nais ko
ng tumuntong sa kolehiyo. Gusto ko nang simulang tahakin ang
landas patungo sa pinapangarap kong maging isang tanyag na
arkitekto. Naiisip ko pa lang na magdadala ng T-square, erasable
sketching pens, smart pencil at iba pa ay nadarama ko na ang nag–
uumapaw na saya sa aking dibdib. Halos gabi-gabi akong
nangangarap kung paano ko iguguhit ang aking dream house. Nais
kong ako talaga ang gumuhit ng bahay na matagal ng pinapangarap
ng aming pamilya.

21/12/9
 Paraan ito ng paglalahad na
nagtatangkang manghikayat sa
PANG
ANGATWIRAN
pamamagitan ng punto de vista ng
manunulat ; maaaring maging
seryoso o nagpapatawa ang tono sa
gagawing paglalahad subalit
palaging sinusubukan na
mapapaniwala ang target na
awdyens.
 Panahon na ngayong dapat lumitaw ang liwanag ng
katotohanan; panahon nang dapat nating ipakilala na
tayo’y may sariling pagdaramdam, may puri, may hiya at
pagdaramayan. Ngayon ay panahon nang dapat simulant
ang pagsisiwalat ng mga banal at dakilang aral na
magwawasak sa masinsing tabing na bumubulag sa ating
kaisipan; panahon na ngayong dapat makilala ng mga
Tagalog ang pinagbuhatan ng kanilang mga kahirapan.
Araw na itong dapat kilalanin na sa bawat isang hakbang
natin ay tumutuntong tayo at nabibingit sa malalalim na
hukay ng kamatayan na sa ati’y iniuumang ng mga
kaaway.

21/12/9
 Mahal ang edukasyon subalit mas mahal ang
maging mangmang. Ang pagkakaroon natin ng
sapat na edukasyon ay gabay ng sinuman sa
pagkakaroon ng magandang kinabukasan. Sa uri
ng lipunan na ating ginagalawan sa kasalukuyan,
talo at dehado ang mga tao na walang pinag–
aralan.
Hindi sapat na makatuntong lamang sa
paaralan at matuto ng simpleng pagbasa at
pagsulat. Ang uri ng edukasyon sa bagong milenya
ay ang pagkakaroon ng natapos na kurso para
magamit sa ating modernong pangkabuhayan.
21/12/9
 Maraming
Salamat!
Mamimiss ko kayo!

21/12/9