O Prtico da Gloria da catedral de Santiago de Compostela un prtico, de transicin entre o

romnico e o gtico,[1][2][3] realizado polo Mestre Mateo e o seu obradoiro por encargo do rei de
Galiza e Len Fernando II, entre 1168 e 1188. A primeira data consta no documento asinado por
Fernando II o 23 de febreiro de 1168, no que se lle concede a Mateo un soldo vitalicio de dous
marcos de prata anuais polo seu traballo nas obras da baslica de Santiago (documento que se
conserva no Museo Catedralicio). A segunda data consta inscrita no lintel como indicacin do seu
remate.
Para soster o prtico, o mestre Mateo deseou unha novidosa cripta que salvaba o desnivel entre o
piso das naves e a praza que se abra a igrexa, hoxe Praza do Obradoiro.

Pantocrtor.
O 1 de abril de 1188 colocronse os linteis do Prtico como se recolle na antedita inscricin. Porn,
a conclusin do conxunto demorouse ata o ano 1211 no que se consagrou o templo coa presenza do
rei Afonso IX.
O Prtico actual non realmente o resultado da obra do Mestre Mateo, xa que algunhas das sas
figuras foron retiradas construr a actual fachada da catedral ("do Obradoiro") no sculo XVIII e
consrvanse no Museo Catedralicio. Tampouco obra sa exclusivamente, xa que os especialistas
distinguen a man de catro escultores diferentes, como mnimo.
A obra orixinal estaba policromada, como era habitual na imaxinera relixiosa do romnico, pintada
de branco, negro, vermello, azul e dourado de pan de ouro[4], estando documentados varias
restauracins da pintura en diversas ocasins, nos sculos XV e XVI, as como a levada a cabo por
Crispn de Evelino en 1651, ano no que encarnou os brazos, ps e fazulas dos santos por 130
ducados[4]. Co paso do tempo, esta policroma desapareceu case por completo ata quedar reducida
a restos dispersos en diferentes figuras. Os distintos traballos de restauracin s que foi sometido o
Prtico, e maiormente a acometida a partir de 2009, descubriron pinturas engadidas con
posterioridade sa creacin as como zonas nas que a pintura orixinal se mantia pero totalmente
oculta polo po acumulado.
Atribuuse a perda da pintura s traballos realizados en 1866 polo italiano Domenico Brucciani por
encargo do Museo Britnico para facer unha copia en xeso da obra, manobra que se acusou de
estraga-las pinturas que resistiran durante sculos[5]. Parece mis certo que non houbo tal efecto
(ou, como moito, que non foi significativo) e non consta documentacin da poca que xustifique
aquela teora, dndose por mis probable que a perda da pintura se deba accin combinada da
humidade, esmiuzamento da superficie da pedra e acumulacin de po sobre as figuras. Desde 2006
pxose en marcha un proxecto de restauracin para devolverlle parte da sa policroma estragada.