1

สามชาติสามภพ ลิขต
ิ เหนือเขนย
三生三世枕上书

แต่งโดย ี งจือ
ถ ังชก ่ (唐七公子)
แปลโดย หลินโหม่ว
 2

สามชาติสามภพ ลิขต
ิ เหนือเขนย

ี งจือ
โดย...ถ ังชก ่

เล่ม 1

บทนา

เดือนสามยอดหญ ้าสูงงาม เดือนสก ี่ ระจิบน ้อยโผบิน เบือ

้ งนอกถิน
่ ฐานทะเลบูรพา ณ ป่ า
ิ
ท ้อสบหลีม ่ วลหมูม ้
่ าลีผลิบานพิลาสล้าซอนสลับนั บพันชน ั ้

ครัน
้ ผ่านการครุน
่ คิดไตร่ตรองอันเนิน
่ นานอย่างพยายามเตะถ่วงยืดเวลาวันแล ้ววันเล่าของ
ประมุขทัง้ สองเผ่า จวบจนจาเนียรกาลแห่งการร่วมหารืออย่างลาบากยากเข็ญล่วงเลยมาได ้สอง
ร ้อยยีส ิ สามปี ในทีส
่ บ ่ ด
ุ งานอภิเษกสมรสเชอ ื่ มสม
ั พันธไมตรีระหว่างเผ่าสวรรค์แห่งสวรรค์เก ้าชน
ั้
ฟ้ าและเผ่าจิง้ จอกขาวเก ้าหางแห่งชงิ ชวิ จึงค่อยกาหนดมั่นเหมาะได ้ในต ้นปี นี้

มีการเลือกเฟ้ นฤกษ์ มงคลอย่างพิถพ

ี ถ
ิ ัน ั ต์ซงึ่ ดอกท ้อบานสะพรั่งพอดิบ
คือปลายฤดูวสน
พอดี

สองบ่าวสาวผู ้เคราะห์ร ้ายถูกเตะถ่วงเลือ ่ นเวลาออกไปถึงสองร ้อยกว่าปี จงึ ค่อยสมรสกันได ้

อย่างราบรืน ่ ก็คอ ื ไท่จอ ั ้ ฟ้ า เยีย
ื่ แห่งสวรรค์เก ้าชน ่ หัวจวิน และองค์หญิงแห่งแคว ้นชงิ ชวิ ป๋ าย
เฉี่ยนซา่ งเสนิ นั่ นเอง

ี่ ะเลแปดดินแดนล ้วนแต่รอคอยพิธอ
ทั่วสท ี ภิเษกสมรสครัง้ นี้มาเนิน่ นาน เทพเซยี นใหญ่
น ้อยต่างคาดการณ์กันมาหลายเพลา ว่าในเมือ ่ เป็ นวันมงคลสมรสของบ่าวสาวสองท่านนั น ้ ด ้วย
อุปนิสย ั ของเทียนจวินผู ้เฒ่าบนสวรรค์ทา่ นนั น
้ ขบวนแห่จะต ้องจัดอย่างใหญ่โตมโหฬารเป็ น
ทีส่ ด ุ งานเลีย ้ งเองก็ต ้องจัดอย่างใหญ่โตเอิกเกริกเป็ นทีส
่ ด
ุ แน่แท ้ เนื่องด ้วยนอกจากนีแ้ ล ้ว เทพ
ี
เซยนทุกคนต่างนึกไม่ออกว่าเทียนจวินผู ้เฒ่ายังจะสามารถกระทาการอืน ่ ใดเพือ
่ แสดงถึงอานาจ
บารมีแห่งประมุขเผ่าสวรรค์ของตนได ้อีก
 3

ถึงกระนัน ้ ยามเมือ
่ ขบวนแห่รับเจ ้าสาวอันเดินทางมาจากสวรรค์เบือ ้ งบน เคลือ่ นขบวน
เลีย ่ งิ ชวิ อย่างเอิกเกริกอลังการ
้ วเข ้าสูช และเผยปรากฏขึน ้ ทีร่ ม ่ าเนิด[1]บนบรรพตบึง
ิ ทะเลสูก
พิรณุ หมีกเู่ ซย ี นจวินทีก่ อดผ ้าขนหนูผนื หนึง่ ยืนรอท่าอยูบ
่ นฝั่ งทะเลฟากตรงข ้ามยังคงเห็นว่า
บางทีเขาอาจจะประเมินเทียนจวินต่าเกินไปอยูด ่ ี

ขบวนแห่รับเจ ้าสาวขบวนนี้ ไม่เพียงใหญ่โตอลังการ...แต่อภิมหาใหญ่โตอลังการ

ี นจวินคอยติดตามรับใชอยู
หมีกเู่ ซย ้ ข
่ ้างกายป๋ ายเฉี่ยนเสมอมา ถือเป็ นผู ้มีอาวุโสเปี่ ยม
ประสบการณ์มใิ ชน ่ ้อยในชงิ ชวิ เป็ นเซย
ี นดินมาเนิน่ นาน ย่อมจะรอบรู ้กว ้างขวางอยูบ ่ ้าง

กฎธรรมเนียมบนสวรรค์นัน ้ ไม่มก ี ารให ้เจ ้าบ่าวมารับเจ ้าสาว ตามประเพณีทก ื ต่อ

ี่ ระทาสบ
กันมา จะให ้พีช
่ ายคนโตรับหน ้าทีน
่ ี้แทน

หมีกคู่ รุน
่ คิดไตร่ตรองดู ม่อเยวียนถือเป็ นพีช
่ ายของเยีย
่ หัว เมือ ่ นี้ การทีเ่ ทพเคารพ
่ เป็ นเชน
ของเผ่าปรากฏกายในขบวนแห่รับน ้องสะใภ ้ จึงนั บว่าสมเหตุสมผลอยู่

ยามเทพเคารพเสด็จ จะต ้องมีเทพเซย ี นระดับสูง แต่ต ้องไม่สงู มากจนเกินไปคอยติดตาม

รับใช ้ เมือ
่ ดูจากการนี้ การทีด
่ าวเทพลิขต ิ ชะตาผู ้หาเลีย ี ด ้วยพูก
้ งชพ ่ ันและน้ าหมึกคอยลิขต
ิ ชะตา
ชวี ต
ิ ของมนุษย์โลก เทพเซย ี นใต ้สงั กัดของมหาเทพอายุวัฒนะแห่งขัว้ โลกใต ้จะเฝ้ าติดตามมา
ตลอดทาง ก็นับว่าสมเหตุสมผลเชน ่ กัน

สว่ นผู ้ทีอ

่ ยูข
่ ้างหน ้าดาวเทพลิขต ิ ชะตา เหลียนซง่ เสน ิ จวิน โอรสคนทีส ่ ามผู ้เป็ นประดุจเทพ
มังกรเห็นหัวไม่เห็นหางอยูช ่ วั่ นาตาปี ของเทียนจวิน เขาเป็ นท่านอาสามของไท่จอ ื่ เยีย ่ หัว ถึงแม ้
ดูเหมือนงานนี้จะไม่มก ี จ
ิ ธุระของเขาก็จริง กระนั น ้ การทีเ่ ขาจะมาร่วมมุงดู ก็พอจะได ้อยูด ่ อก

หมีกค ู่ รุน
่ คิดอยูพ ี นผู ้ซงึ่ ปราณมงคลลอยตลบ
่ ักใหญ่ จนสามารถหาเหตุผลได ้ว่าเทพเซย
สามท่านนี้มาอยูใ่ นขบวนแห่ด ้วยเหตุผลอันใด

แต่ทว่าผู ้ทีอ่ ยูข

่ ้างกายของม่อเยวียน...มหาเทพตงหัวผู ้ทรงอาภรณ์มว่ งเกศาขาวผู ้นั น ้ ...ซงึ่
เล่าลือกันว่าปลีกตัวจากโลกหล ้ามาแสนกว่าปี หากไม่ถงึ คราวจาเป็ นทีส ่ ด
ุ จะไม่ยรุ ยาตรออกจาก
สวรรค์เก ้าชนั ้ ฟ้ าโดยง่ายดาย และปรากฏกายแต่เพียงในภาพเขียนหรือในงานเลีย ้ งทีใ่ หญ่โต
อลังการยิง่ บนสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ านานๆ ครัง้ เท่านั น ้ เพือ ี นรุน
่ ให ้เทพเซย ่ หลังได ้น ้อมระลึกถึง เหตุ
ไฉนจึงปรากฏกายในขบวนแห่รบ ั เจ ้าสาวนี้ด ้วยเล่า?

หมีกเู่ ค ้นสมองคิดจนสุดปั ญญา ก็ยังคิดไม่ออกว่าเป็ นด ้วยสาเหตุใด

่ าเนิดซงึ่ เกลียวคลืน
เนื่องจากคั่นกลางด ้วยทะเลสูก ี รกตซด
่ สม ั ซา่ แม ้หมีกจ
ู่ ะสายตาดี
เท่าไร ก็มอ ั เจนมากไปกว่านี้
ิ าจมองเห็นชด
 4

ขบวนแห่เป็ นๆ เคลือ ่ นขบวนท่ามกลางปราณมงคลลอยตลบนั บพันสายจนบรรลุถงึ ริมอ่าว

จันทร์เสย ี้ ว แล ้วกลับมิได ้มีทที า่ ว่าจะข ้ามทะเลมาในทันที ทว่าหยุดยัง้ ลงทีร่ ม
ิ ทะเล บรรดาเทพ
เซยี นน ้อยท ้ายขบวนเคลือ ่ นตามมาสมทบอย่างเป็ นระเบียบ ตระเตรียมโต๊ะเก ้าอีส ้ าหรับนั่ งจิบชา
และถ ้วยชากาน้ าชา ให ้เทพเคารพทุกท่านได ้พักผ่อนสก ั ครู่

ทะเลสูก ่ าเนิดสฟ
ี ้ าครามลมสงบแผ่วพัดผ่าน ดอกพิรณ
ุ กาลทีข ่ น
ึ้ ล ้อมครึง่ ฟากฝั่ งทะเล
ไขว่คว ้ากลิน
่ อายสุดท ้ายแห่งปลายวสนั ต์ไว ้ได ้ ค่อยๆ ผลิดอกตูมสเี ขียวหม่นอย่างแชม ่ ชา้

เหลียนซง่ จวิน...องค์ชายสามแห่งสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า ท่านอาสามของเจ ้าบ่าวกุมฝาถ ้วยชา

อย่างเบือ่ หน่าย ขยับปั ดไอร ้อนทีล
่ อยกรุน
่ ของน้ าชา กล่าวลอยๆ กับดาวเทพลิขต ิ ชะตาทีย
่ นื อยู่
ข ้างๆ อย่างชวนคุยว่า

“ก่อนจะออกเดินทางมา เปิ่ นจวินได ้ยินว่า เดิมทีชงิ ชวิ มีเจ ้าหญิงอยูส ่ องนาง นอกจากป๋ าย
เฉี่ยนทีก
่ าลังจะแต่งกับเยีย
่ หัวผู ้นีแ
้ ล ้ว ดูเหมือนจะยังมีรน
ุ่ เยาว์กว่าอีกหนึง่ นาง?”

ตัวเทพชะตานั น ้ แม ้ว่าศักดิฐ ์ านะจะต่าต ้อยด ้อยกว่ามหาเทพตงหัวตัง้ ไม่รู ้เท่าไร แต่ก็มบ ี ญ

ุ
ได ้รับขนานนามร่วมกับมหาเทพตงหัวว่าเป็ นสองสารานุกรมเดินได ้แห่งสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า เพียง
แต่...มหาเทพตงหัวคือสารานุกรมคัมภีรพ ์ ระธรรมเดินได ้ สว่ นเทพชะตาคือสารานุกรมเรือ ่ งเล่า
นินทาเดินได ้ โดยขึน ้ ชอื่ ลือเลือ
่ งในด ้านรอบรู ้เรือ
่ งราวลับเร ้นของบรรพบุรษ
ุ สามรุน่ ของชาวบ ้าน
ชาวชอ ่ งทีม
่ ไิ ด ้เกีย
่ วข ้องกับตนอย่างกระจ่างแจ ้ง

สารานุกรมเรือ่ งเล่านินทาเดินได ้ต ้องทนอึดอัดกับบรรยากาศเคร่งขรึมของขบวนแห่

เจ ้าสาวยาวสบิ หลีข
่ บวนนี้มาตลอดชว่ งเชา้ ยามนี้ ในทีส ่ ด
ุ ก็ได ้โอกาสเอ่ยปากเสย ี ที แม ้ในใจจะ
อดใจรอไม่ไหวแล ้ว สห ี น ้าท่าทีก็ยังคงปั ้นแต่งแสดงออกอย่างสุขม ุ ยกมือขึน
้ ประสานคารวะ ทา
ตามธรรมเนียมเต็มพิธก ี าร ค่อยกล่าวแชม ่ ชาว่
้ า

“ทีฝ ่ ่ าบาทสามกล่าวมาหาผิดไม่ ชงิ ชวิ มีเจ ้าหญิงอยูส ่ องนางจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ องค์หญิงรุน ่

เยาว์ผู ้นั น้ คือรุน ่ หลานเพียงผู ้เดียวของตระกูลป๋ าย กล่าวกันว่าคือเลือดผสมระหว่างจิง้ จอกขาว
และจิง้ จอกแดง คือจิง้ จอกแดงเก ้าหางเพียงตนเดียวในสท ี่ ะเลแปดดินแดน มีนามว่าองค์หญิง
เฟิ่ งจิว่ พ่ะย่ะค่ะ เผ่าสวรรค์มห ี ้าทิศาห ้ากษั ตริย ์ แคว ้นชงิ ชวิ ก็มห ี ้าดินแดนห ้ากษั ตริยเ์ ชน่ กัน เนื่อง
จากป๋ ายเฉี่ยนซา่ งเสน ิ จะแต่งเข ้าสูเ่ ผ่าสวรรค์ในไม่ชาไม่ ้ นาน ตัง้ แต่เมือ ่ สองร ้อยปี กอ่ น นางจึงได ้
มอบตาแหน่งกษั ตรียข ์ องนางทีช ่ งิ ชวิ ให ้ฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ สบื ทอด ตอนทีส ื ทอดตาแหน่ง องค์
่ บ
หญิงน ้อยท่านนั น ้ เพิง่ จะอายุเพียงสามหมืน ่ สองพันปี เท่านั น ้ และมหาเทพป๋ ายจือ ่ ยังประสงค์จะ
ื ิ ิ
ให ้นางสบทอดแคว ้นชงชวอีกด ้วย อายุยังน ้อยก็มศ ั
ี กดิต ่
์ าแหน่งสูงสงกุมอานาจยิง่ ใหญ่ถงึ เพียงนี้
แต่...ก็น่าประหลาดอยูบ ่ ้างพ่ะย่ะค่ะ”

เทพธิดาน ้อยเข ้ามารินเติมน้ าชาให ้ เทพชะตาหยุดพูด ฉวยจังหวะชว่ งทีไ่ อน้ าชากรุน

่ ลอย
ขึน
้ ทาทีคล ้ายกับเหลือบมองผ่านม่านไอร ้อนสลัวรางไปทางมหาเทพตงหัวซงึ่ นั่งนิง่ เงียบใชฝา ้
ถ ้วยชาปาดผิวน้ าชาเบาๆ อยูด่ ้านข ้าง

เหลียนซง่ ดูจะถูกกระตุ ้นจนนึกสนใจยิง่ นั่ งเอนกายในเก ้าอีห

้ น
ิ ยกมือขึน ิ ดวงตาทอ
้ เชญ
ประกายยิม
้ ละไม

“เจ ้าพูดต่อเถิด”
 5

่ วั่ แล่น ค่อยกล่าวต่อว่า

เทพชะตาพยักหน ้า นิง่ คิดอยูช

“ความจริงเสย ี่ วเซย
ี นรู ้จักฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ มานานแล ้วพ่ะย่ะค่ะ ยามนั น ้ ฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ เพิง่ จะ
อายุเพียงสองหมืน ่ กว่าปี ติดตามอยูข ่ ้างกายท่านมหาเทพป๋ ายจือ ่ เนื่องจากเป็ นหลานสาวเพียง
คนเดียว จึงได ้รับความรักใคร่เอ็นดูเป็ นอย่างสูง นิสย ั จึงพลอยบ่มเพาะจนร่าเริงซุกซน จับปลา
ชนไก่ไม่ต ้องเอ่ยถึง ทัง้ ยังชอบแกล ้งคนเล่นอีกด ้วย กระทั่งเสย ี่ วเซยี นเองก็เคยถูกแกล ้งมา ๒-๓
ครัง้ กระนั น ้ ...” หยุดเว ้นจังหวะเล็กน ้อย “เมือ ่ สองร ้อยปี กอ
่ นฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ ได ้ลงไปโลกมนุษย์
หนึง่ ครัง้ ครัง้ นั น
้ ลงไปนานถึงหลายสบ ิ ปี หลังจากกลับมาไม่ทราบเพราะเหตุใด อุปนิสย ั ของนาง
สุขม ุ เยือกเย็นขึน ้ มาก ฟั งว่าวันทีก ่ ลับมาจากโลกมนุษย์ ฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ สวมชุด ไว ้ทุกข์ทงั ้ ชุด
ล่วงเลยมาสองร ้อยกว่าปี เห็นว่านางเองก็เติบใหญ่แล ้ว เนื่องจากเลีย ้ งอบรมนางในฐานะรัช
ทายาท คาดว่าคงกังวลว่าจะไม่มผ ่ ่
ี ู ้คอยชวยเหลือผลักดันอยูเ่ ชนกัน ร ้อยปี มานี้ทา่ นมหาเทพป๋ า
ยจือ ่ จึงทาการเลือกเฟ้ นเขยขวัญให ้นางเป็ นหลายคน แต่นางกลับ ...”

เหลียนซง่ ถามว่า “นางกลับอะไรรึ?”

เทพชะตาสา่ ยหน ้า สายตาเหลือบมองไปทางมหาเทพตงหัวทีด

่ ้านข ้างเหมือนไม่ได ้ตัง้ ใจ
อีกครัง้ กล่าวด ้วยรอยยิม
้ ทีแ
่ ผ่ไปไม่ถงึ ดวงตาว่า

“ก็ไม่มอ
ี ะไรดอกพ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่นางยืนกรานว่านางแต่งงานแล ้ว แม ้สวามีจะสน ิ้ ไปแล ้ว
้ นางก็ไม่อาจสมรสใหม่ได ้อีก ทัง้ ยังได ้ยินว่าสองร ้อยกว่าปี มานี้ นางไม่เคยปลดจานฮัว
กระนั น
ขาว[2]บนผมลงมาแม ้แต่วันเดียว และไม่เคยถอดชุดไว ้ทุกข์แม ้เพียงชวั่ ขณะเชน ่ กันพ่ะย่ะค่ะ”

เหลียนซง่ เอามือเท ้าคางวางศอกบนทีเ่ ท ้าแขนเก ้าอีห

้ น
ิ เอ่ยว่า

่ นี้ ข ้าก็นก
“ได ้ฟั งเจ ้าพูดเชน ึ ขึน
้ ได ้ว่าเมือ ิ ปี กอ
่ เจ็ดสบ ่ นดูเหมือนจะเกิดเรือ ่ งหนึง่ ขึน
้ ฟั ง
ิ จวิน[3]แห่งเขาจือเยว่ซานแต่งภรรยา ดูเหมือนจะเกีย
ว่าชางอีเ๋ สน ่ วข ้องกับชงิ ชวิ อยูเ่ ล็กน ้อย”

เทพชะตานิง่ ขบคิด ทาท่าจะกล่าวตอบ ม่อเยวียนซา่ งเสน ิ ซงึ่ นั่ งเงียบงันอยูด

่ ้านข ้างมาได ้
พักใหญ่กลับเป็ นฝ่ ายเอ่ยปากขึน ี ก่อน น้ าเสย
้ เสย ี งราบเรียบเฉยชา

“ก็แค่...ป๋ ายจือ
่ ให ้เฟิ่ งจิว่ แต่งงานกับชาง...”

เทพชะตาชว่ ยกล่าวเตือนอยูข
่ ้างๆ “ชางอีพ
๋ ะ่ ย่ะค่ะ”

ม่อเยวียนกล่าวต่อ “แต่งงานกับชางอี๋ จับเฟิ่ งจิว่ มัดเอาขึน ้ เกีย

้ ว เฟิ่ งจิว่ ไม่คอ
่ ยยินดีนัก คืน
นั น
้ จึงได ้รือ
้ ทาลายตาหนั กเทพบนเขาจือเยว่หลังนั น ้ เสย ี เท่านั น
้ เอง”

คา “เท่านั น
้ เอง” ของม่อเยวียนกล่าวอย่างราบเรียบไร ้ความสาคัญยิง่ เทพชะตากลับฟั ง
ั่ ขวัญแขวนยิง่ เรือ
แล ้วอกสน ่ งราวชว่ งนี้ตัวเขายังไม่ทราบจริงแท ้ และเห็นว่าควรจะกล่าวต่อคา
หลังจากขบคิดร ้อยพันตลบ กลับหลุดออกมาได ้เพียงถ ้อยคาลากยาวว่า

“หาาา...”

เหลียนซง่ กุมพัดคลีย
่ ม
ิ้ ยืดกายนั่งตรงอย่างสารวม กล่าวกับม่อเยวียนว่า

“ท่านว่าเชน ่ นี้ก็ใชแ
่ ล ้วละ ข ้าจาได ้ว่าเคยมีใครสก
ั คนบอกข ้าว่า ดูเหมือนปี นัน
้ ท่านจะเป็ นผู ้
จัดพิธส
ี มรส เล่าลือกันว่าชางอีเ๋ สน ิ จวินกลับมีใจชอบพออย่างจริงใจต่อภรรยาทีย ่ ังมิได ้เข ้าพิธ ี
วิวาห์ ผู ้ซงึ่ จัดการรือ ้ ทาลายตาหนั กเทพอันสร ้างด ้วยมือมนุษย์ของเขาเป็ นเสย ี่ งๆ ผู ้นี้ จนบัดนี้
 6

ภายในตาหนั กเทพทีส
่ ร ้างขึน ี ด ้วยซ้า
้ ใหม่ยังแขวนภาพเหมือนของเฟิ่ งจิว่ ไว ้หลายภาพเสย เฝ้ า
มองของคะนึงถึงคนอยูท่ กุ วีว่ ัน”

ม่อเยวียนไม่ได ้เอ่ยอะไรอีก เทพชะตากลับถอนหายใจเบาๆ

“แต่ชอบหรือไม่ชอบเป็ นเรือ
่ งหนึง่ รับมาได ้หรือไม่กลับเป็ นอีกเรือ ี่ วเซย
่ ง เสย ี นยังได ้ยินมา
อีกด ้วยว่า ฉินจีแห่งเขาจงหู[4]มีใจต่อป๋ ายเจิน พีส่ ขี่ องป๋ ายเฉี่ยนซา่ งเสนิ แต่...จะมีขวัญสก ั กี่
๋
ดวงหาญกล ้าไปแย่งตัวเขากับเจ๋อเหยียนซางเสนเล่า”ิ

สายลมพลิว้ พัดผ่าน ดอกพิรณ ุ กาลโยกไหวมิได ้หยุด เทพเคารพ ๒-๓ ท่านนี้กล่าวนินทา

ผู ้อืน่ ลับหลังด ้วยสห ี น ้ากิรย
ิ าเคร่งขรึมสารวมจบความ ก็ตา่ งคนต่างกลับไปนั่งที่ ทีพ่ ักผ่อน
หลับตาก็พักผ่อนหลับตา ทีด ่ มื่ น้ าชาก็ดม
ื่ น้ าชา ทีท่ ัศนาทิวทัศน์ก็ทัศนาทิวทัศน์ บรรดาเทพ
ี ่ ึ ้
เซยนน ้อยซงติดตามรับใชกลับสุดจะสามารถรักษาท่าทีสข ุ ม
ุ เยือกเย็นเอาไว ้ได ้ ได ้ฟั งเรือ
่ งลับถึง
เพียงนี้ แต่ละคนต่างตืน ่ เต ้นคึกคักจนหน ้าแดงก่าไปถึงหู ทว่ามิกล ้าบุม ่ บ่ามทาการใด ได ้แต่พา
กันสง่ สายตาสอ ื่ ความในใจ ชวั่ ขณะนัน ่ าเนิดล ้วนปรากฏแต่สายตาเร่าร ้อนรัญจวน
้ ริมทะเลสูก
ทัง้ สน ิ้

เทพเซย ี นน ้อยผู ้หนึง่ สง่ น้ าชาถ ้วยหนึง่ ให ้เทพชะตาได ้ดืม

่ ดับกระหายอย่างรู ้ใจ ดาวเทพ
ลิขติ ชะตาใชฝาถ ้ ้วยปาดใบชาอ่อนเล็กๆ สองใบบนผิวน้ าชาออก สายตากวาดอ ้อมผ่านหลาย
โค ้งแล ้วเลีย
้ วมายังมหาเทพตงหัวอีกครัง้ ขมวดคิว้ บางๆ ท่าทางครุน ่ คิด

เหลียนซง่ หมุนถ ้วยชาพลางเอ่ยยิม

้ ๆ

“เทพชะตา วันนี้ตาเจ ้าเป็ นตะคริวหรือ ไฉนเอาแต่มองไปทีต

่ งหัวเล่า?”

มหาเทพตงหัวซงึ่ นั่ งห่างออกไปประมาณสองจ ้างวางถ ้วยน้ าชาลง เหลือบสายตาขึน ้

เล็กน ้อย เทพชะตาวางหน ้าไม่ถก ู หัวเราะแก ้เกีย ี ง “ซา่ ”
้ วสองคาทาท่าจะเอ่ยปากแถแก ้ตัว เสย
พลันดังขึน้ ทะเลเบือ
้ งหน ้าม ้วนตัวเป็ นเกลียวคลืน
่ ยักษ์ กะทันหัน

เกลียวคลืน ิ จ ้างได ้แยกตัวออก ภายใต ้แสงอรุณอันเจิดจ ้า เบือ

่ สูงสบ ี้ ว
้ งหน ้าอ่าวจันทร์เสย
ได ้ปรากฏหญิงงามในชุดเสอ ื้ กระโปรงสข
ี าวขึน
้ หนึง่ นาง

บนท่อนแขนขาวผ่องของหญิงงามพันแพผมยาวสลวยดาขลับ บนเรือนผมประดับจานฮวั
ขาวดอกหนึง่ ดูเหมือนเนื้อผ ้าจะป้ องกันน้ าได ้ ด ้วยบนกายนางไม่ปรากฏหยดน้ าแปดเปื้ อนแม ้
เพียงหยดเดียว ทัง้ ยังพลิว้ สะบัดไหวดั่งร่ายราตามแรงลมแห่งรุง่ อรุณ ทว่าเรือนผมดาขลับกลับ
เปี ยกชุม ่ ลูกผมบนหน ้าผากเปี ยกลีบแนบสนิทบนแก ้มนวล ให ้ความรู ้สกึ เย็นเฉียบ กระนั น
้ ดวงตา
กลับวาดโค ้งทอประกายอบอุน ่ ทอดมองด ้วยสายตาคล ้ายจะยิม ้ ไปยังดาวเทพลิขต ิ ชะตาผู ้ซงึ่
เมือ่ ครูก
่ อ
่ นกล่าวถ ้อยคานินทาอย่างคึกคักยิง่

เทพชะตารีบร ้อนลนลานคว ้าถ ้วยน้ าชาขึน ี เหลียนซง่ สง่ พัดในมือไป

้ มาบังใบหน ้าไว ้ครึง่ ซก
ให ้อีกฝ่ าย “หน ้าเจ ้าใหญ่เกินไป ถ ้วยชาบังไม่มดิ ใชนี้ ่ดก
ี ว่า”

เทพชะตาทาหน ้าอมทุกข์ ทาท่าจะคุกเข่าลง ฝื นฉีกยิม

้ ปั ้นยากทีด
่ ท
ู ก
ุ ข์ทรมานแสนสาหัส

“ไม่ทราบว่าฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ ว่ายน้ าเล่นอยูท

่ น
ี่ ี่ เมือ
่ ครูน ี่ วเซย
่ ี้เสย ี นบุม
่ บ่ามล่วงเกิน ขอฝ่ าบาท
ี่ วเซย
เห็นแก่ทเี่ สย ี นกับฝ่ าบาทรู ้จักกันมานาน โปรดอภัยด ้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

่ นตัวอยูใ่ ต ้ทะเลสูก
ม่อเยวียนมองดูเฟิ่ งจิว่ “เจ ้าซอ ่ าเนิด ทาอะไรรึ?”
 7

ื้ ขาวกระโปรงขาวยืนอยูเ่ หนือผิวน้ าสงบนิง่ กล่าวด ้วยกิรย

เฟิ่ งจิว่ ในชุดเสอ ิ าสารวม

“ฝึ กฝนร่างกาย”

ม่อเยวียนกล่าวยิม
้ ๆ ่ นั น
“เชน ้ ทีเ่ จ ้าขึน
้ มาคิดจะทาอะไรงัน
้ รึ? เพือ
่ ให ้เทพชะตาตกใจ
โดยเฉพาะ?”

เฟิ่ งจิว่ นิง่ เว ้นจังหวะ แล ้วหันไปกล่าวกับเทพชะตาซงึ่ คุกเข่าอยูก

่ ับพืน ี น ้าทุกข์
้ ด ้วยสห
ทรมาน

“เมือ
่ ครูน ี่ วซู[5]ของข ้าจริงๆ หรือ?”
่ ี้เจ ้าบอกว่า ฉินจีอะไรบนเขาจงหูนั่น ชอบเสย

“......”

<>::<>::<>::<>::<>::<>

[1]???????

[2]???(zan hua) ดอกไม ้ประดับผม

[3]??????

[4]??????

ี่ วซู (??) อาผู ้ชายคนเล็ก

[5] เสย
 8

ภาค 1

่ าเนิด
โพธิญาณสูก

บทที่ 1

หลังจากนั น ้ มามีอยูว่ ันหนึง่ ยามเมือ่ ดอกโพธิญาณสูก ่ าเนิดในวังไท่เฉินกง[1]ผลิบานทั่ว

ทัง้ เขตวัง และมวลดอกไม ้ทีห ่ ้อมล ้อมเป็ นประดุจกลุม
่ เมฆาปี นข ้ามรัว้ กาแพง ตงหัวจึงนึกถึงครัง้
แรกทีไ่ ด ้พบเฟิ่ งจิว่

ยามนั น้ เขาจานางไม่ใคร่ได ้ เทพเคารพผู ้ปลีกตัวจากโลกอยูใ่ นวังไท่เฉินกงมานานนั บ

หมืน ่ ปี เรือ ่ ามารถทาให ้เขาสงั เกตสนใจได ้บ ้างเล็กน ้อย มีเพียงการดาเนินผิดกาลของฤดูทงั ้
่ งทีส
่ ี
ส สุรย ิ ันจันทราสลับงาน และด่านเคราะห์แห่งโชคชะตาเท่านั น ้

ื้ เชญ
แม ้จะถูกเทียนจวินเร่งรัดเชอ ิ ให ้ออกจากวังไท่เฉินกงไปร่วมขบวนแห่รับเจ ้าสาวให ้แก่
ไท่จอ
ื่ เยีย
่ หัว แต่ความจริงแล ้ว เขาหาได ้สนใจใดๆ ต่อเรือ ่ งนี้มากนั ก แน่นอนว่าเขาย่อมจะจา
ดรุณีผู ้ลอยมาเหนือคลืน่ ริมทะเลสูก ่ าเนิด และเสย ี งอันใสเสนาะน่าฟั งดัง่ สายฝนพราแรกวสน ั ต์
่ ี
ของนางไม่ใคร่ได ้นั กเชนกัน และจาไม่ใคร่ได ้ว่าเจ ้าของเสยงใสเสนาะน่าฟั งนัน ้ พยายามฝื นยิม
้
เต็มที่ ถามเทพชะตาว่า

“เมือ ่ ี้เจ ้าบอกว่า ฉินจีอะไรบนเขาจงหูนั่น ชอบเสยี่ วซูของข ้าจริงๆ หรือ?”

่ ครูน

ตงหัวจาเฟิ่ งจิว่ ได ้บ ้างจริงๆ เป็ นครัง้ แรก ก็ในงานเลีย

้ งสมรสของเยีย
่ หัว

งานอภิเษกสมรสของไท่จอ ื่ แห่งเผ่าสวรรค์ ทัง้ ยังแต่งกับป๋ ายเฉี่ยนซา่ งเสน ิ ผู ้ซงึ่ ทั่วทัง้ ส ี่

ทะเลแปดดินแดนต่างต ้องเรียกขานอย่างยกย่องว่า “กูก”ู ย่อมต ้องเหนือกว่าผู ้อืน ่ เป็ นธรรมดา
เทพเซย ี นบนสวรรค์แบ่งเป็ นเก ้าขัน้ นอกจากคนของเผ่าสวรรค์แล ้ว ผู ้ทีม ่ บ
ี ญ
ุ ได ้เข ้าร่วมในงาน
เลีย ิ ี
้ ง มีเพียงเจินหวง เจินเหริน[2]สบกว่าท่าน ตลอดจนหลิงเซยน 20-30 กว่าท่านทีอ ่ ยูข่ นั ้ ห ้า
ขึน
้ ไปเท่านัน ้

่ ชงิ แสงอัสดงสอ
ภายในตาหนั กจือ ่ งสว่าง งานเลีย
้ งดาเนินมาได ้กว่าครึง่ แล ้ว

เทียนจวินรุน
่ นีน
้ ย
ิ มวางมาด ไม่วา่ จะเป็ นงานเลีย
้ งประเภทใด หลังดืม
่ ไปสามรอบ เป็ นต ้อง
ยกข ้ออ ้างว่าทานฤทธิส ์ รุ าไม่ไหวปลีกตัวออกจากงานเลีย้ งทุกครัง้ แม ้จะเป็ นงานสมรสของ
หลานชายแท ้ๆ ก็มไิ ด ้ละเว ้นกฎเก่าก่อนข ้อนี้
 9

และเยีย ่ หัวจวินในชุดเจ ้าบ่าวนั น ้ คออ่อนมาแต่ไหนแต่ไร ในวันนี้คอยิง่ อ่อนเป็ นพิเศษ ยั่งร่า

ดืม
่ ได ้เพียงไม่ถงึ สามรอบ ก็ถก ี นน ้อยประคองกลับวังสอ
ู เซย ี่ อ
ู๋ ย่างกินแรงเสยี แล ้ว ถึงแม ้ตงหัว
มองเห็นว่า ไท่จอ ื่ ซงึ่ ดูเหมือนในอึดใจถัดไปก็จะเมามายสน ิ้ สติสมประดีผู ้นี้ จังหวะฝี เท ้ายามก ้าว
ย่างกลับยังคงมีระเบียบดีอยูม ่ าก

ปู่ หลานสองท่านนั น ้ เพิง่ จะย่างเท ้าออกจากตาหนั กจือ ่ ชงิ ได ้เพียงไม่นาน เหล่าเจินหวงใน

งานก็ทยอยกันเสาะหาข ้ออ ้างเผ่นกลับไปทีละคนๆ แค่ครูเ่ ดียว บรรยากาศสารวมในงานได ้ร่าเริง
ปล่อยกายขึน ้ ไม่น ้อย ตงหัวหมุนคลึงจอกสุราทีว่ า่ งเปล่าไปแล ้ว คิดจะออกจากงานเลีย ่ กัน
้ งเชน
จะได ้ให ้บรรดาเทพเซย ี นน ้อยเบือ ้ งล่างซงึ่ นั่งตัวตรงระแวดระวังได ้โล่งใจ เริงสาราญอย่างอิสระ

ขณะจะวางจอกลงขยับลุก เมือ ่ เหลือบสายตาขึน ้ กลับเห็นตรงประตูตาหนั กไม่ทราบปรากฏ

ดอกกุสมุ า[3]หนึง่ กระถางตัง้ แต่เมือ
่ ไร เบือ ้ งหลังชอ่ ดอกไม ้สเี หลืองอ่อน มีดรุณีชด
ุ ขาวหลบ
ซอ่ นอยูร่ าไร กาลังก ้มศรี ษะงอเอวทาท่าย่อง มือหนึง่ หิว้ ชายกระโปรง อีกมือหิว้ กระถางดอกไม ้
เดินกระย่องกระแย่งเลียบชด ิ กาแพงต ้นเสา หมายมาดไม่กระตุ ้นความสนใจของใครทัง้ สน ิ้ ค่อยๆ
เขยิบไปทางโต๊ะของผู ้มาสง่ เจ ้าสาว 2-3 โต๊ะนั น ้ ทีละนิดๆ

ตงหัวพิงเท ้าแขนเก ้าอี้ หาท่าทีส

่ บายยิง่ ขึน
้ นั่ งกลับลงไปบนเก ้าอีท
้ องม่วงอีกครัง้

นางราบนเวทีราจบไปหนึง่ เพลง ดรุณีชด ุ ขาวเดินชยโน่นชนนี่ไปตลอดทาง ในทีส ่ ด

ุ ก็ขยับ
่ ั่งว่างของโต๊ะผู ้มาสง่ เจ ้าสาว ชะโงกศรี ษะออกมามองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง ครัน
ไปถึงทีน ้
ั ั
เห็นแน่ชดว่าไร ้ผู ้สงเกต ก็รบี มุดออกมาจากด ้านหลังกระถางดอกกุสม ุ าอย่างเร็วรี่ ฉวยจังหวะใน
ระหว่างทีท ่ ก
ุ คนต่างมองไปยังเวทีเมฆและโห่ร ้องชมเชย นั่งลงอย่างสงบเยือกเย็นปรบมือร ้อง
ชมอย่างไม่รู ้ไม่ชพ ี้ ลางงอขาไปเกีย ่ วกระถางดอกกุสมุ าทีด
่ ้านหลังล ้มลง เตะๆ เข ้าไปใต ้โต๊ะยาว

่ นไม่มด
ซอ ิ เตะๆ อีกครัง้

่ นไม่มด
ก็ยังซอ ิ อยูด
่ ี เตะๆ อีกรอบ

ครัง้ สุดท ้ายเตะแรงเกินไป ดอกกุสม ุ าทีเ่ คราะห์ร ้ายพร ้อมด ้วยกระถาง พุง่ เฉียดขาโต๊ะบิน
หวือตรงดิง่ ออกไป ตรงเข ้าใสศ ่ รี ษะของตงหัวผู ้ซงึ่ เปลีย
่ นใจชวั่ วูบไม่ทันได ้ลุกออกจากงาน

เหล่าเทพเซยี นต่างร ้องโพล่งอุทานอย่างตกใจ กระถางดอกไม ้หยุดลงตรงตาแหน่งห่าง

จากหน ้าผากของตงหัวสามชุน ่

ตงหัวเอามือเท ้าคางยืน ่ มือออกไปข ้างหนึง่ กุมกระถางดอกไม ้ทีก

่ ลางอากาศไว ้ เหลือบ
สายตาลงมอง “ผู ้ก่อเรือ
่ ง”

ี นทุกคนพลอยแห่กันเบนไปจ ้องมองตามตงหัว
สายตาของเทพเซย

่ ง” ตกตะลึงไปชวั่ วูบ แล ้วหันหน ้าไปอีกทางอย่างว่องไว เอ่ยถามเทพเซย

“ผู ้ก่อเรือ ี นชาย
ี ้ าตาลทีข
ในชุดสน ี งจริงใจหากมิพร่องความเข ้มงวดว่า
่ ้างกายด ้วยน้ าเสย

่ นี้ ไปซซ
“หมีกู่ ไยเจ ้าจึงซุกซนเชน ี้ วั ้ เตะกระถางดอกไม ้ใสห
่ น ้าผากคนอืน
่ เขาได ้อย่างไร?”
 10

หลังงานเลีย ้ ง เซย ี นผู ้คอยติดตามรับใชข้ ้างกายของตงหัวบอกเขาว่า ดรุณีชด ุ ขาวผู ้ประดับ

จานฮัวขาวบนศรี ษะนางนี้มน ื ทอดตาแหน่งกษั ตรียท
ี ามว่า “เฟิ่ งจิว่ ” คือองค์หญิงผู ้สบ ์ งั ้ ทีอ
่ ายุยงั
เยาว์ของชงิ ชวิ ท่านนั น
้ เอง

งานสมรสของเยีย
่ หัวคึกคักครึกครืน
้ รวมเบ็ดเสร็จเจ็ดทิวา

เจ็ดทิวาให ้หลัง ก็เป็ นการเปิ ดงานมหาพิธพ ี ันบุปผชาติทห ี่ กสบิ ปี จะจัดสกั ครัง้ ซงึ่ เหลียนซง่
จวินลงมือดาเนินการจัดงานด ้วยตัวเอง ด ้วยเหตุนี้ เทพเซย ี นซงึ่ เดิมทีได ้รับเชญิ ขึน้ สูส ่ วรรค์ชน
ั้
ฟ้ าเพือ
่ ร่วมในงานเลีย ่ วั่ คราวเสย
้ งวิวาห์จงึ พากันรัง้ อยูช ี เลยโดยมิได ้จรลา

ชวั่ ขณะนั น ั ้ ฟ้ าอันได ้ชอ

้ สวรรค์เก ้าชน ื่ ว่าสะอาดบริสท
ุ ธิส ์ งู สง่ ศักดิส ิ ธิแ
์ ท ์ ทบมิเหลือพืน
้ ที่
สะอาดบริสท ุ ธิส
์ งบเงียบสก ั กีท
่ ี่ สระโบกขรณีแห่งสวรรค์ชน ั ้ สบ ิ สามนั บเป็ นผลงานอันยิง่ ใหญ่ใน
บรรดาไม่กส ี่ ถานทีท ่ ห
ี่ ลงเหลือนี้ คาดว่าคงเป็ นเพราะสระแห่งนี้สร ้างอยูร่ ม ิ ตาหนักบรรทมของตง
หัว...วังไท่เฉินกง ไม่มเี ทพเซย ี นสกั กีค
่ นหาญกล ้าเข ้าไปรบกวน

ี นสก
ในคากล่าวทีว่ า่ “ไม่มเี ทพเซย ั กีค
่ น” นี้ หานั บรวมป๋ ายเฉี่ยนซา่ งเสน
ิ ซงึ่ เพิง่ จะสมรสขึน
้
่ ดนสวรรค์ไม่
สูแ

สบิ เจ็ดค่าเดือนส ี่ ลมสวรรค์พัดรวยรืน ่ งานเลีย ่ ๋ ายเฉี่ยนซา่ งเสน

้ งดูตัวเล็กๆ สองงานทีป ิ จัด
ให ้แก่เฟิ่ งจิว่ หลานสาว จัดขึน
้ ทีร่ ม
ิ สระโบกขรณีแห่งนีน
้ ั่ นเอง

ป๋ ายเฉี่ยนแต่งให ้กับเยีย
่ หัวยามนางสูงวัยถึงหนึง่ แสนสห ี่ มืน
่ ปี และเข ้าใจเอาเองเสมอมาว่า
ตนสมรสได ้เหมาะสมแก่ชว่ งอายุเป็ นทีส ่ ด
ุ จึงอดนามาตรฐานของตัวเองไปวัดผู ้อืน ่ อยูเ่ นืองๆ
ไม่ได ้ เมือ่ เทียบกันแล ้ว ก็เห็นว่าเฟิ่ ง จิว่ ทีอ่ ายุเพียงสามหมืน
่ กว่าปี นัน้ ชา่ งละอ่อนนั ก ไม่เหมาะจะ
เอ่ยถึงเรือ่ งตบแต่งอย่างยิง่ แต่เพราะได ้รับการไหว ้วานจากท่านพ่อของเฟิ่ งจิว่ ...ป๋ ายอีพ ้ ช ี่ าย
ของนาง และไม่สะดวกใจจะบ่ายเบีย ่ ง จึงได ้แต่ฝืนต่อมโนธรรมจัดงานเลีย ้ งดูตัวให ้แก่เฟิ่ งจิว่

ไม่กวี่ ันมานี้บนสวรรค์คก ึ คักนั ก ไม่คอ ี่ างซงึ่ บรรยากาศเหมาะเจาะจะจัดงานเลีย

่ ยมีทท ้ งดู
ตัวเรียบๆ ฟั งว่ามหาเทพตงหัวพานั กอยูว่ ังไท่เฉินกงมาเนิน ่ นาน ปกติยากนั กจะออกจากประตูวัง
สกั หน ต่อให ้ฆ่าคนวางเพลิงทีห ่ น ้าวังไท่เฉินกงก็ไม่มใี ครหน ้าไหนมาสนใจยุง่ เกีย่ ว ป๋ ายเฉี่ยนขบ
คิดใคร่ครวญอยูค ่ รึง่ วัน ก็กาหนดให ้จัดงานเลีย ้ งดูตัวทีร่ ม
ิ สระโบกขรณีข ้างๆ วังไท่เฉินกงอย่าง
ปลอดโปร่งสบายใจ

ทัง้ ยังมีผู ้ดูตัวถึงสองราย ก่อนหลังรวมสองงาน

แต่วันนี้ทกุ คนต่างคานวณผิดพลาด ตงหัวไม่เพียงออกจากวัง ทัง้ ยังออกมาในระยะ

ค่อนข ้างใกล ้อีกด ้วย อยูห่ า่ งจากตาแหน่งทีจ ่ ัดงานเลีย ิ ก ้าวนี่เอง ถูกม่านใบทีห
้ งดูตัวห ้าสบ ่ ้อย
ย ้อยของต ้นหลิวต ้นหนึง่ บดบัง ใต ้เท ้าวางเบ็ดตกปลาไผ่มว่ ง[4] คัมภีรเ์ ล่มหนึง่ กางปิ ดบนใบหน ้า
นอนเอนหลังบนเก ้าอีไ้ ม ้ไผ่อย่างสบายอารมณ์ ตกปลาไปพลางหลับตาพักผ่อนไปพลาง
 11

้
เฟิ่ งจิว่ รับประทานอาหารเชาเสร็ จ ่ น้ าชายามเชา้ แล ้วเดินอิดออดตลอดทางมาจนถึง
ดืม
ั ้ สบ
สวรรค์ชน ิ สาม

บัวเผือ
่ นดอกแล ้วดอกเล่าลอยโผล่เหนือท ้องน้ าสมี รกตของสระ กอปทุมเชอ
ื่ มต่อทอดยาว
ไปไกลไร ้ทีส ิ้ สุด ดุจดั่งลอบปั กลวดลายมวลอุบลบนปุยเมฆขาวสะอาด
่ น

ในงานเลีย ้ ง เสน ิ จวินชุดเขียวผู ้หนึง่ นั่งโบกพัดจีบอย่างสบายอารมณ์อยูแ

่ ล ้ว ครัน
้ เห็นเฟิ่ ง
จิว่ ทอดฝี เท ้าเดินเข ้ามา ก็หบุ พัดจีบดังฟุ่ บ โค ้งนัยน์ตาคลีย
่ ม
ิ้

ิ จวินผู ้นี้นัก ทราบเพียงว่าเป็ นนายน ้อยของตระกูลรองสาย

ความจริงเฟิ่ งจิว่ ไม่ใคร่รู ้จักเสน
ใดสก ั สายของเผ่าสวรรค์ บาเพ็ญตบะอยูท ่ ภ ี นใดสก
ี่ เู ขาเซย ั ลูกในโลกมนุษย์แห่งไหนสก ั แห่ง
อุปนิสย ั เปิ ดเผยใจกว ้าง สุภาพอ่อนโยน หากจะบอกว่ามีข ้อบกพร่องใด ก็คอ ื ค่อนข ้างรักสะอาด
อยูบ
่ ้าง ทัง้ ยังทนเห็นใครไม่รู ้มารยาท ไม่รก ั ษาเวลาไม่ได ้ เพือ ่ การนี้ นางจงใจมาสายอย่างน ้อย
หนึง่ ชวั่ ยามครึง่ [5]

งานเลีย
้ งเป็ นงานเลีย
้ งเล็กๆ มิได ้พิถพ
ี ถ
ิ ันเกินจาเป็ น หลังจากทัง้ สองกล่าวทักทายกันแล ้ว
ก็นั่งลง

ตงหัวถูกเสย ี งกล่าวทักทายเบาๆ ไม่กค ี่ านัน

้ รบกวนความสงบ ยกมือหยิบคัมภีรท ์ ก
ี่ างปิ ด
บนใบหน ้าขึน
้ มองผ่านเงาร่องของดอกใบ เห็นห่างออกไปห ้าสบ ิ ก ้าว เฟิ่ งจิว่ กาลังเอียงศรี ษะ
น ้อยๆ ขมวดคิว้ จ ้องมองถาดไม ้มะค่ารูปพัดตรงหน ้า

ี น
ภายในถาดจัดวางแน่นขนั ด มีกาสุราหยกตงหลิง่ หนึง่ ใบและอาหารสส ั ฉูดฉาด 2-3 จาน

นั บตัง้ แต่บนสวรรค์มก
ี ฎระเบียบเรือ
่ งงานเลีย
้ งขนาดเล็ก ก็ กาหนดมาแต่ไหนแต่ไรให ้หนึง่
คนต่อหนึง่ ถาด จัดวางอาหารชุดเดียวกัน และจัดชนิดของสุราให ้แตกต่างกันไปตามระดับขัน ้
ตาแหน่ง

ิ จวินชุดเขียวหุบพัดจีบแล ้วก็เอ่ยชวนคุยว่า
เสน

“ชา่ งบังเอิญนั ก ในยุคบรรพกาลตระกูลของเสย ี่ วเซย

ี นควบคุมดูแลเรือ่ งตรากฎระเบียบ
ของเผ่าสวรรค์นี่เอง ก่อนนี้ได ้ฟั งป๋ ายเฉี่ยนซา่ งเสน
ิ เอ่ยถึงว่า ระดับความรู ้ในเรือ
่ งมารยาทธรรม
เนียมของฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ เองก็ ...”

ถ ้อยคา “สูงสง่ ถึงขีดสุด” ยังคงอยูแ

่ ค่ปลายลิน
้ ไม่ทันได ้ล่วงพ ้นออกมา เฟิ่ งจิว่ ทีน
่ ั่ งอยูต
่ รง
ข ้ามก็จัดแจงสวาปามขาหมูน้ าแดงทัง้ จานปานพายุหมุนสูบเมฆาจนเรียบวุธเสร็จสน ิ้ แล ้วใช ้
ตะเกียบไม ้ไผ่กวาดเศษน้ าแดงหย่อมสุดท ้ายภายในจานพลางเรอออกมา เอ่ยถามว่า “ก็อะไร
หรือ?”

มุมปากยังมีเศษน้ าแดงติดอยูเ่ ล็กน ้อย

ิ จวินชุดเขียวผู ้มีมารยาทตกตะลึงมองหน ้านาง

เสน
 12

ื้ เปิ ดกระจกพลางพึมพากับตัวเอง “บนหน ้า

เฟิ่ งจิว่ ล ้วงกระจกใบเล็กออกมาจากในแขนเสอ
ข ้ามีอะไรติดอยูห ่ รือ?”

นางนิง่ ไปเล็กน ้อย “โอ๊ะ มีอะไรติดอยูจ

่ ริงๆ ด ้วย”

ื้ ขึน
นางยกแขนเสอ ้ เช็ดมุมปากทันทีอย่างไม่มล
ี ังเล ไม่ถงึ อึดใจ รอยน้ ามันได ้ประทับอย่าง
ั ลงบนแขนเสอ
เด่นชด ื้ สข
ี าว

ิ จวินผู ้ค่อนข ้างรักสะอาด...เริม

ใบหน ้าของเสน ่ ปรากฏสเี ขียวจางๆ

่ งอย่างละเอียดอีกครัง้ หลังจากสอ
เฟิ่ งจิว่ ยกกระจกสอ ่ งเสร็จก็ซก ุ เก็บกระจกกลับเข ้าไปใน
ื้ หน ้าตาเฉย อาจจะเพราะเดิมทีมอ
แขนเสอ ื เปื้ อนคราบมันอยูเ่ ล็กน ้อย จึงทิง้ รอยนิว้ เปื้ อนน้ ามัน
หลายรอยบนกรอบกระจกไม ้จันทน์มว่ ง

ิ จวินชุดเขียว...เขียวเข ้มใกล ้ม่วงแล ้ว

ใบหน ้าของเสน

น้ าขาหมูสองหยดหยดจากตะเกียบลงบนโต๊ะหินในจังหวะนี้พอดี

เฟิ่ งจิว่ กัดตะเกียบยืน ้ บไปขูด ขูดไม่สะอาด รูดแขนเสอ

่ นิว้ ไปใชเล็ ื้ ขึน
้ เช็ด สะอาดแล ้ว

มือทีย ื่ ผ ้าเช็ดหน ้าของเสน

่ น ิ จวินชุดเขียวแข็งค ้างอยูก
่ ลางอากาศ

ิ จวินชุดเขียวทีใ่ บหน ้าดาคล้ากล่าวเสย

สองคนมองหน ้ากันอึดใจใหญ่ เสน ี งแหบพร่า

ิ รับประทานตามสบาย เสย
“ฝ่ าบาทเชญ ี่ วเซย
ี นมีธรุ ะสาคัญ ต ้องขอล่วงหน ้าไปก่อน วัน
หน ้าค่อยสนทนากับฝ่ าบาทอีกครัง้ ” เพิง่ จะกล่าวจบคาก็รบ ี ร ้อนจากไป...แทบจะเป็ นเผ่นแนบ

ตงหัวเลือ
่ นคัมภีรบ
์ นใบหน ้าออก มองเห็นเฟิ่ งจิว่ โบกตะเกียบกล่าวลาอย่างอาลัยอาวรณ์
ในดวงตาเปล่งประกายสดใสกลับไร ้วีแ ่ ววอาลัยอาวรณ์แม ้สว่ นเสย
ี้ ว หนาซ้ายังแฝงแววหัวเราะ
ี งหวานหยดย ้อยแทบจะราวกับบีบคอเค ้นออกมา
น้ าเสย

“อย่างนั น
้ วันหน ้าค่อยสนทนากัน อย่าปล่อยให ้คนเขารอนานเกินไปนะ...”

จวบจนเสนิ จวินชุดเขียวลับหายไปจากสายตา จึงค่อยอมยิม ้ นวยนาดหยิบผ ้าเชด ็ หน ้าส ี

ขาวปั กลายบุปผาฤดูฝนออกมา เช็ดมืออย่างใจเย็น แล ้วลูบจัดแขนเสอ
ื้ ทีเ่ มือ
่ ครูน
่ ี้ถก
ู ับโต๊ะหินจน
กดเป็ นรอยยับ

อาจเป็ นเพราะสองร ้อยปี มานี้ได ้ประสบพบเจอสถานการณ์เชน ่ นี้มามากมาย ยามฝ่ าบาท

ิ ิ
เฟิ่ งจิว่ แห่งชงชวอัปเปหิใคร จึงกล่าวได ้ว่าคล่องแคล่วลืน ่ ี
่ ไหลเชยวชาญฉั บไว เสน ิ จวินผู ้มาดูตัว
รายทีส ่ องก็ขามากระตือรือร ้นคึกคัก ขากลับตาลีตาเหลือกเผ่นแนบกลับเชน ่ กัน หลงเหลือเพียง
ถ ้วยชามจอกสุราระเนระนาดบนโต๊ะหิน สาดสะท ้อนแสงอาทิตย์ เป็ นประกายมันย่อง

เพียงไม่ถงึ หนึง่ ชวั่ ยาม รับประทานขาหมูน้ าแดงลงไปติดกันสองจานใหญ่ เฟิ่ งจิว่ ค่อนข ้าง
จุกอยูบ
่ ้าง กุมถ ้วยน้ าชาหันหลังให ้สระโบกขรณี ชน ื่ ชมความโอ่อา่ น่าเกรงขามของวังไท่เฉินกง
 13

ไปพลางรอให ้อาหารย่อยไปพลาง ทางด ้านตงหัวมีปลาน ้อยสองตัวมาติดเบ็ด คัมภีรใ์ นมือก็พลิก

อ่านไปจนถึงหน ้าสุดท ้ายแล ้ว เหลือบสายตาขึน ั จะแรงมากขึน
้ เห็นแสงแดดชก ้ เรือ
่ ยๆ จึงเก็บ
คัมภีรล
์ ก
ุ ขึน
้ กลับวัง และเดินผ่านงานเลีย
้ งริมสระโดยปริยาย

เฟิ่ งจิว่ กาลังกุมถ ้วยชานั่ งเหม่อเหมือนหญิงชรา ได ้ยินเสย ี งฝี เท ้าแผ่วเบาเนิบชาที

้ ด ่ ้านหลัง
ก็นก
ึ ว่าผู ้มาคือหมีกท ู่ รี่ ะยะนี้ทาตัวเป็ นคุณแม่มากขึน
้ ทุกที จึงหยุดเหม่อชวนคุยว่า

“ไยจึงมาเร็วปานนีเ้ ล่า เป็ นห่วงว่าข ้าจะวางมวยกับพวกเขาหรือไร?” เขยิบไปด ้านข ้างเว ้น

ทีใ่ ห ้ “พักนี้รสนิยมของกูกช ั จะพิสดารมากขึน
ู ก ้ ทุกที สองรายนี้ทเี่ ลือกมาดูขโี้ รคจะแย่ ข ้าน่ะทา
ใจใชหมั ้ ดอัดเขาสองคนไม่ลงด ้วยซ้า จึงแค่แสดงละครหลอกให ้ท่านเทพผู ้บอบบางทัง้ สองเผ่น
หนีไปเท่านั น ้ ทาเอาข ้าเหนื่อยไม่เบา” กุมถ ้วยชาหยุดเว ้นจังหวะ “เจ ้านั่ งเป็ นเพือ ่ นข ้าก่อนละ
ไม่ได ้ดูตะวันขึน ้ และตกทีน ่ ี่มาตัง้ นาน ออกจะคิดถึงอยูเ่ หมือนกัน”

ตงหัวชะงักเท ้า นั่ งลงข ้างหลังนางตามคาเชญ ิ เลือกกาน้ าชาหนึง่ ในสองกาทีย

่ งั ไม่ถก
ู เก็บ
ไปบนโต๊ะหิน รินน้ าชาเย็นชดื ถ ้วยหนึง่ ดับกระหาย

เฟิ่ งจิว่ นิง่ เงียบไปครูห

่ นึง่ ถูกบัวขาวครึง่ สระกระตุ ้นอารมณ์สะท ้อนใจเล็กน ้อย หมุนคลึง
ถ ้วยชากล่าวอย่างสะทกสะท ้อน “พวกเขาบอกว่า บัวขาวภายในสระโบกขรณีแห่งนี้ล ้วนจาแลง
มาจากหัวใจคนทัง้ สน ิ้ ในบรรดาผู ้คนทีพ ่ วกเรารู ้จัก แม ้จะมีมนุษย์สามัญอยูเ่ พียงไม่กค
ี่ น แต่นี่
แน่ะหมีกู่ เจ ้าว่าคนอย่างชงิ ถี[6]นั่ น จะมีดอกบัวขาวของตัวเองหรือไม่?” ราวกับหยุดคิดชวั่ แล่น
“หากว่ามีละก็ เจ ้าว่าจะเป็ นดอกไหนหนอ?” แล ้วถอนหายใจราวกับคนแก่ “คนอย่างเขานั่ นน่ะ”
คูก ี งถอนหายใจนี้ ก็ดม
่ ับเสย ื่ น้ าชาไปหนึง่ คา

ตงหัวก็ก ้มหน ้าดืม

่ น้ าชาไปหนึง่ คาเชน่ กัน หมีกผู่ ู ้นี้เขาพอจะจาได ้รางๆ ดูเหมือนจะเป็ น
ี นดินทีค
เซย ่ อยติดตามรับใชข้ ้างกายเฟิ่ งจิว่ ดูทา่ ทางนางจะจาผิดคนเสย ี แล ้ว สว่ น “ชงิ ถี” คือ
ใคร กลับไม่เคยได ้ยินมาก่อน

เงาไม ้ทอดลงมา สองขาของเฟิ่ งจิว่ วางอยูบ ี งอู ้อี้

่ นตลิง่ กล่าวเสย

“เมือ
่ ครึง่ เดือนก่อน ซูมอ ่ เยีย
่ แห่งทะเลประจิมเชญ ิ เสย ี่ วซูไปดืม่ เหล ้า ข ้าหน ้าด ้านตามไป
ด ้วย ระหว่างทีข ่ เี่ มฆเหาะผ่านโลกมนุษย์แห่งนั น ้ พอดี” หยุดไปอึดใจ ค่อยกล่าวต่อว่า “ทีแ ่ ท้
ราชวงศจ ์ นิ้ [7]ล่มสลายไปนานแล ้ว ในปี ทเี่ จ็ดหลังชงิ ถีตายจากไป” หยุดเว ้นจังหวะ แล ้วเสริมว่า
“ข ้านึกมานานแล ้วว่าอายุของราชวงศน ์ ี้ไม่มที างยืนนานนั ก” ทอดถอนอย่างสะท ้อนใจแล ้วหัน
กลับมาเติมน้ าชา ปากยังบ่นอุบอิบว่า “จะว่าไปชาทีซ ่ ม
ู อ่ เยีย่ ทาขึน
้ ใหม่นั่น ชอื่ อะไรแล ้วนะ อ ้อ
ปี้ ฝช
ู น
ุ [8] ไม่เลวเลยจริงๆ ไว ้ประเดีย ๋ วเจ ้าทาเข่งไม ้ไผ่สานให ้ข ้าสก ั ใบ ครัง้ หน ้าตอนไปทะเล
ประจิมอีกครัง้ ข ้า...” เงยหน ้าขึน ้ ถ ้อยคาต่อจากนั น ้ ถูกกลืนลงคอไปทัง้ หมด กลืนเสย ี แรงนัก ทา
เอาสาลักกระอักกระไอจนฟ้ าดินพลิกตลบ ไอเสร็จแล ้วยังคงนิง่ ค ้างอยูใ่ นท่าจะรินเติมน้ าชา พูด
อะไรไม่ออกไปอึดใจใหญ่

นิว้ มือเรียวยาวของตงหัววางอยูบ ่ นฝาถ ้วยน้ าชากระเบือ้ งเคลือบสเี ขียวอ่อน ภายใต ้

แสงแดดสว่างเจิดจ ้า แม ้แต่ปลายเล็บยังเปล่งแสงอยูเ่ รืองๆ สายตาไร ้อารมณ์ใดๆ คล ้ายจะทอด
ลงจับยังแขนเสอ ื้ เปื้ อนน้ าขาหมูเกือบจะทั่วของนาง แล ้วค่อยๆ ไล่ขน ้ เห็นใบหน ้าอมชมพู
ึ้ ไปชาๆ
ของนางยามนี้สาลักกระอักกระไอจนแดงก่า แทบจะเป็ นสเดียวกับต ้นใบไม ้แดงบนแดนสวรรค์ส ี่
ี
ซา่ น[9]

อาจเป็ นเพราะตัง้ สติได ้ ใบหน ้าของเฟิ่ งจิว่ จึงค่อยๆ คลีย

่ ม
ิ้ แม ้จะดูฝืนธรรมชาติอยูบ
่ ้าง แต่
ก็เป็ นรอยยิม
้ อย่างแท ้จริง ก่อนจะเอ่ยปากอย่างห่างเหินเกรงใจ กล่าวถวายบังคมอย่างห่างเหิน
เกรงใจ
 14

“ไม่ทราบว่าตีจ
้ วินอยูท
่ น ื นแชยิง่ นั ก เฟิ่ งจิว่ แห่งชงิ ชวิ น ้อมพบตีจ
ี่ ี่ เชอ ้ วินเพคะ”

ตงหัวได ้ฟั งถ ้อยคาถวายบังคมนี้ของนาง ก็เหลือบตาขึน

้ พินจ ั ้ ๆ ว่า
ิ มองนาง กล่าวสน

“นั่ ง”

ครัน้ นางก ้มศรี ษะเดินเข ้ามานั่งลงแล ้ว จึงค่อยใชฝาถ

้ ้วยชาปาดใบชาในถ ้วยทีถ
่ อ
ื อยู่ กล่าว
้
เนิบชาว่า

“เจ ้าเห็นข ้าแล ้ว ตกใจมาก?”

เมือ
่ ครูน
่ ี้ตอนทีน
่ างเดินเข ้ามานั่งยังนั บได ้ว่ามีกริ ย
ิ ามารยาทเหมาะสม มาบัดนี้กลับเหมือน
ตกใจอย่างมากจริงๆ เงยหน ้าขึน ้ อย่างประหลาดใจยิง่ ขยับริมฝี ปาก ยังคงเป็ นรอยยิม ้ ห่างเหิน
เกรงใจเชน ่ เดิม

“ได ้เข ้าเฝ้ าตีจ

้ วินเป็ นครัง้ แรก ปลาบปลืม
้ เป็ นทีส
่ ด
ุ กลับทาให ้ตีจ
้ วินต ้องขบขันแล ้ว”

ตงหัวพยักหน ้า ถือว่ารับถ ้อยคานี้ของนาง ถึงแม ้ผู ้มีสายตาคมกล ้าล ้วนมองออกว่า ใน

รอยยิม ้ แข็งทือ
่ ของนางมองหาวีแ ่ วว “ปลาบปลืม ้ เป็ นทีส
่ ด
ุ ” ได ้ยากเย็นยิง่ โดยแท ้ ตงหัวยกมือ
ขึน ื ให ้นาง
้ เติมน้ าชาเย็นชด

่ นี้ มองหน ้ากันโดยไร ้วาจา ชา่ งกระอักกระอ่วนจริงแท ้ ครูห

ทัง้ สองนั่งกันอยูเ่ ชน ่ นึง่ เฟิ่ งจิว่
ดืม
่ น้ าชาจนถึงก ้นถ ้วย ยืน ่ มือไปกุมหูกาน้ าชา แสดงกิรย ิ าจะรินเติมน้ าชาให ้ตัวเองเชน่ ปกติ ตง
หัวเหลือบสายตาขึน ้ มอง ได ้เห็นไม่ทราบเพราะอะไรถ ้วยชาจึงเอียงวูบเข ้พอดี น้ าชาร ้อนทีเ่ พิง่
จะรินเติมเต็มถ ้วยสาดลงใสต ่ ัวเสอ
ื้ สข
ี าวของนางอย่างจัง นาบประทับเป็ นรอยใหญ่ประมาณเกี๊ ยว
ทอดหนึง่ รอย

นิว้ ของตงหัววางอยูบ
่ นโต๊ะหิน สายตาจ ้องมองนางไม่กะพริบ

เดิมทีเขาเพียงแต่นก ึ สนุก เห็นนางนั่งอยูต ่ รงนี้อย่างเอือ่ ยเฉื่อยสบายอารมณ์มองดูตะวัน

ขึน
้ ของสวรรค์ชน ั ้ สบิ สามอย่างออกรสออกชาติ จึงหลงนึกว่าตาแหน่งนี้จะทาให ้รู ้สก ึ ถึงทิวทัศน์ท ี่
ิ ่
แตกต่างออกไป ทัง้ ยังได ้ยินนางเชญให ้เขานั่ ง ด ้วยเหตุนี้จงึ ได ้นั่ งลงเชนนี้เอง มาบัดนี้กลับรู ้สก ึ
สนุกขึน ้ มาจริงๆ อย่างปุบปั บ นึกในใจว่านางชา่ งเข ้าใจแสดงละครนั ก บางทีอาจจะนึกว่าเขาก็มา
ดูตัวเชน ่ กันกระมัง แต่ตด ิ ขัดทีศ่ ักดิฐ ์ านะของเขา ไม่สามารถอัปเปหิไปง่ายๆ เชน ่ สองรายก่อน
หน ้านี้ได ้ ดังนัน ้
้ จึงอวดฉลาดใชแผนทรมานส งั ขาร[10]เชน ่ นี้ออกมา ไม่เสย ี ดายต่อการสาด
ตัวเองให ้เปี ยกหาข ้ออ ้างเผ่นหนี น้ าชาทีส ่ าดใสบ ่ นตัวเสอ ื้ ของนางนั่นยังมีควันร ้อนลอยกรุน ่ ด ้วย
ซ้า เห็นได ้ชด ั ว่าร ้อนจัด นางชา่ งอุตสา่ ห์ยอมตัดใจทุม ่ ทุนอย่างสุดตัวแท ้ๆ

ชายหนุ่มเอามือเท ้าคาง ครุน ่ รือไม่ ก็เห็นนาง

่ คิดว่าก ้าวต่อไปนางตัง้ ใจจะเผ่นหนีใชห
ื้ รอยนั น
ทาท่าปั ดรอยเปื้ อนน้ าบนตัวเสอ ้ จริงๆ และปั ดไม่ออกดังทีค่ าด จึงกล่าวคาขอตัวกับเขา
ด ้วยทีทา่ ออกจะลาบากใจ...พินอบพิเทา...อ่อนน ้อมถ่อมตน...ห่างเหินเกรงใจแต่ยากจะปิ ดบัง
ความยินดีปรีดาว่า

“อุ๊ย มือเผลอลืน ี แล ้ว โปรดอนุญาตให ้เฟิ่ งจิว่ ขอตัวไปก่อนนะเพ

่ ไปนิด ชุดไม่เรียบร ้อยเสย
คะ ไว ้วันหน ้าค่อยมาขอคาชแ ี้ นะหลักธรรมพุทธและเต๋าจากตีจ ้ วินอีกครัง้ ”

กลิน
่ หอมเย็นของดอกบัวขาวระเรือ ่ ยมาตามลม ชายหนุ่มเหลือบสายตาขึน
้ ยืน
่ กากระเบือ
้ ง
เคลือบใหญ่มหึมาไปให ้ พูดเรียบเรือ
่ ย
 15

“น้ าชาแค่แก ้วเดียวจะนั บอะไรได ้ ใชอั้ นนี้ เมือ่ กีต

้ อนผ่านมือข ้า ได ้ทาให ้น้ าเย็นแล ้ว เทลง
่ ัวอีกครัง้ ถึงจะถือได ้ว่า ‘ชุดไม่เรียบร ้อย’ จริงๆ”
ใสต

“......”

มหาเทพตงหัวปลีกตัวจากโลกอยูท ่ วี่ งั ไท่เฉินกงมาเนิน

่ นานเกินไป เทพเซย ี นรุน
่ เยาว์จงึ ไม่
มีโอกาสวาสนารับทราบลิน ้ อันคมกริบของท่าน แต่บรรดาเทพเซย ี นรุน
่ อาวุโสกลับแทบไม่มค ี น
ใดหาญกล ้าลืมเลือน แม ้ตีจ
้ วินจะพูดน ้อยเสมอมา แต่วาจาทีก ่ ล่าวมีระดับความคมกริบแทบไม่
แตกต่างจากคมกระบีใ่ นมือท่าน

เล่าลือกันมาว่านายน ้อยของเผ่ามารดือ
้ รัน
้ นัก ได ้ยินได ้ฟั งวีรกรรมด ้านการศก ึ ของตงหัว
จากคัมภีรป ์ ระวัตศ
ิ าสตร์ยค
ุ บรรพกาล ในปี นัน้ จึงบุกฝ่ าสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าอย่างอาจหาญหมายมาด
จะท ้าดวลกับตงหัว ผลคือเพิง่ จะแฝงกายเข ้าไปในวังไท่เฉินกง ก็ถก ู ผู ้ติดตามรั บใชที้ ด ่ อยู่
่ ักซุม
ี่ ศ
ทั่วสท ิ แปดทางจับตัวได ้

เวลานั น
้ ตงหัวกาลังเล่นหมากล ้อมกับตัวเองอยูท
่ ส
ี่ ระบัวไม่ไกลออกไปนัก

หนุ่มน ้อยเยาว์วัยเลือดร ้อน ถูกคุมตัวให ้หมอบอยูก

่ บ
ั พืน
้ ยังคงแผดด่าเป็ นการใหญ่ หมาย
้
ใชแผนกระตุ ้นขุนพล[11]

ตงหัวเก็บกระดานหมากเดินผ่าน หนุ่มน ้อยยิง่ แผดด่าหนั กข ้อกว่าเดิม ตะคอกว่าได ้ยินว่า

เผ่าสวรรค์ขน ื่ เรือ
ึ้ ชอ ่ งถือคุณธรรมเสมอมา ไม่นก ึ ว่าได ้มาเห็นในวันนี้กลับกระทาเชน ่ นี้ หากตงหัว
ยังคงมีคณ
ุ ธรรมมโนธรรมอยูบ ั ่
่ ้างก็จงก ้าวออกมาดวลตัวต่อตัวกับเขาสกตัง้ มิใชปล่อยให ้บริวาร
้
ใชคนมากรั งแกคนน ้อย...

ตงหัวประคองกล่องหมากล ้อม เดินผ่านไปแล ้วถอยย ้อนกลับมาสองก ้าว เอ่ยถามหนุ่ม

น ้อยบนพืน
้

“เจ ้าพูดว่า คุณ...อะไรนะ?”

หนุ่มน ้อยกัดฟั น “คุณธรรม!” แล ้วเน ้นคาหนักๆ “ข ้าบอกว่า ‘คุณธรรม’!”

ตงหัวย่างเท ้าเดินต่อไปข ้างหน ้า “มันอะไร ไม่เห็นจะเคยได ้ยิน”

หนุ่มน ้อยจุกอกหายใจไม่ออก เป็ นลมหมดสติคาที่

เฟิ่ งจิว่ มานึกเหตุการณ์ตัวอย่างนี้ออกในสามวันให ้หลัง เวลานั น

้ นางกาลังนั่ งอยูใ่ นตาหนั ก
ชงิ่ อวิน
๋ มองดูวา่ กูกข ู องนางอบรมสงั่ สอนบุตรชายอย่างไร

่ านั กในตาหนั กชงิ่ อวิน

ผู ้ทีพ ๋ คือแก ้วตาดวงใจของป๋ ายเฉี่ยนกับเยีย
่ หัว...เทียนซุนน ้อยอาหลี
ทีผ
่ ู ้คนต่างเรียกขานกันว่าก ้อนแป้ งข ้าวเหนียว

เทียนซุนน ้อยในชุดสเี หลืองสดนั่ งอยูต

่ รงหน ้าท่านแม่ของตนนี่เอง ได ้เห็นพวกผู ้ใหญ่นั่ง
เก ้าอีต
้ า่ งสามารถสองเท ้าแตะถึงพืน ่ คง สว่ นเขากลับได ้แต่ห ้อยเท ้าอยูก
้ อย่างมัน ่ ลางอากาศ จึง
 16

รวบรวมกาลังหมายจะยืดเท ้าให ้ถึงพืน

้ แต่เพราะตัวเล็กเกินไป เก ้าอีก ้ ็สงู เกินไป แยกเขีย
้ ว
พยายามอยูเ่ ป็ นนาน กระทั่งปลายเท ้าก็ยงั แตะไม่ถงึ จึงเลิกล ้มอย่างเจ็บใจ และก ้มศรี ษะเล็กๆ
ในอาการคอตกอย่างท ้อแท ้ ฟั งท่านแม่ของตนเทศนา

ป๋ ายเฉี่ยนทาหน ้าเคร่งขรึมจริงจัง กล่าวอย่างห่วงใยจริงใจ

“เหนียงชน ิ ได ้ยินว่าฟู่ จวินของเจ ้าอายุสบิ กว่าขวบก็ทอ ่ ง???????????ได ้แล ้ว ทัง้ ยัง

ท่อง??????????กับ??????????????????ได ้ด ้วย แต่ไฉนจึงตามใจเจ ้าจนกลายเป็ นอย่างนี้
อายุตงั ้ ห ้าร ้อยกว่าขวบแล ้ว กระทั่ง??????ก็ยังท่องไม่ได ้ แน่นอน...ท่องไม่ได ้ก็มใิ ชเ่ รือ
่ งใหญ่
อะไร แต่ยงั ไงเจ ้าก็ห ้ามทาให ้เหนียงชน ิ กับฟู่จวินเสยี หน ้าส”ิ

ก ้อนแป้ งข ้าวเหนียวทาแก ้มป่ องเถียงกลับอย่างมีเหตุผลยิง่

ื ทอดจากเหนียงชน
“อาหลีก็ไม่อยากเหมือนกันนะ แต่สติปัญญาของอาหลีสบ ิ ไม่ใชฟ
่ จวิ
ู่ น
นี่นา!”

เฟิ่ งจิว่ พ่นน้ าชาพรวดออกมา ป๋ ายเฉี่ยนหรีต

่ ามองหลานสาวอย่างแฝงนัย เฟิ่ งจิว่ พยายาม
กลัน
้ หัวเราะอย่างยากเย็นพลางรีบโบกมืออธิบายเป็ นพัลวัน

“ไม่ได ้มีความหมายอืน
่ ดอก พักนี้ระบบย่อยอาหารไม่คอ
่ ยดีน่ะ พวกท่านพูดกันต่อเถิด ...
พูดกันต่อเถิด”

ครัน
้ ป๋ ายเฉี่ยนเบนสายตามาคิดบัญชก ี ับก ้อนแป้ งข ้าวเหนียว ไม่ทราบอย่างไร เฟิ่ งจิว่ พลัน
นึกขึน
้ ได ้กะทันหันถึงเรือ่ งเล่าขานทีต ่ งหัวทาให ้นายน ้อยเผามารโมโหจนเป็ นลมไป หญิงสาว
ประคองถ ้วยชาดืม ่ น้ าชาอีกหนึง่ คา ดวงตาทอประกายยิม ้ ละไมอย่างลืมตัว ก ้มหน ้าลงดูชด
ุ ขาวที่
สวมอยู่ รอยยิม ้ จางลง ยกมือขึน ้
้ ปั ดเสนผมเส ้
นหนึ ง่ ทีร่ ว่ งลงบนแขนเสอ ื้

ความทุกข์ในชวี ต ิ มีมากมายสุดคณานั บเหมือนเสนผมบนศ ้ รี ษะ หากไปเก็บมาใสใ่ จเสย ี ทุก

่ งก็มใิ ชว่ ส
เรือ ิ ยั ของนาง หญิงสาวย ้อนคิดไปเรือ ่ ยเปื่ อยอย่างไร ้จุดหมาย นั บดูแล ้วเวลาดุจวารี
ผ่านพ ้นมาได ้สองพันเจ็ดร ้อยปี ระหว่างนีเ้ กิดเรือ ่ งต่างๆ ขึน ้ มากมายเกินไป หลายเรือ ่ งจาได ้
หลายเรือ ่ งทีเ่ มือ
่ ก่อนจาได ้ กลับไม่คอ ่ ยยินยอมไปนึกถึง ไปๆ มาๆ เชน ่ นี้ เรือ
่ งทีจ ่ าได ้ก็
เปลีย ่ นเป็ นจาไม่ได ้ไปโดยปริยาย สองร ้อยกว่าปี ทป ี่ ลีกตัวจากโลกอยูช ิ ิ
่ งชวไม่อาจนั บได ้ว่าเงียบ
สงบอะไร แต่ในชว่ งเวลาสองร ้อยปี นก ี้ ลับน ้อยนั กจะคิดถึงตงหัวอีก มาถึงสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า กลับ
พบเจอกันบ่อยครัง้ ดูทา่ ทางตงหัวจะจานางไม่ได ้ นางรู ้สก ึ อย่างจริงใจว่าเชน่ นี้แหละดีแล ้ว นาง
กับตงหัว เป็ นเชน ่ พุทธวจนะประโยคนั น ้ พูดไม่ได ้...พูดมากคือความผิด...กล่าวมากคือด่านกรรม

ว ันนีเ้ ป็ นวันสุดท ้ายของงานมหาพิธพ ี ันบุปผชาติซงึ่ เหลียนซง่ จวินลงมือดาเนินการจัดงาน

ด ้วยตัวเอง ตามธรรมเนียมปฏิบัต ิ ก็คอ ื วันทีพ่ ันบุปผาบานสะพรั่งแย่งชงิ ตาแหน่งราชน ิ ีบป
ุ ผากัน
อย่างถึงพริกถึงขิงทีส ่ ด
ุ นั่นเอง เล่าลือกันว่าเหล่าพระพุทธเจ ้าโบราณแห่งสวรรค์ประจิมก็เร่ง
เดินทางนั บพันหลีม ่ าร่วมในงานเลีย ้ งนี้เชน่ กัน พร ้อมนาพายอดมาลีพส ิ ดารจากเขาคิชฌกูฏซงึ่
ปกติยากยิง่ จะได ้ยลสก ั ครัง้ มาด ้วยจานวนหนึง่ ั ้ ฟ้ าจึงผู ้คนล ้นหลาม เทพ
ระยะนี้สวรรค์เก ้าชน
เซย ี นทีม
่ ย
ี ศมีขน ั ้ ล ้วนแต่แห่กันไปร่วมงาน
 17

เฟิ่ งจิว่ มิได ้กระตือรือร ้นสนใจพวกดอกไม ้ใบหญ ้าสก ั เท่าไรมาแต่ไหนแต่ไร ทีบ

่ ังเอิญคือ
เพือ
่ เป็ นการฉลองอวยพรการอภิเษกสมรสของไท่จอ ื่ แห่งเผ่าสวรรค์ บรรพตเซย ี นแห่งใดสก ั แห่ง
ในพิภพเบือ ้ งล่างได ้ถวายนั กร ้องนางราทีแ ่ สดงงิว้ เป็ นหลายนางขึน ้ มาให ้เป็ นการเฉพาะเมือ ่ ไม่ก ี่
วันก่อน เวลานี้หมีกก ู่ าลังนานั กร ้องนางราเหล่านี้ แสดงงิว้ ฉากแม่ทัพ-หญิงงามทีแ ่ ท่นแบกฟ้ า
[12]แห่งสวรรค์ชน ั ้ เจ็ดพอดี

ั ้ เจ็ดไป
เฟิ่ งจิว่ ถือเมล็ดแตงหนึง่ ห่อ หิว้ “ขวดถ่วงน้ ามัน” หนึง่ ขวด ก ้าวข ้ามประตูสวรรค์ชน
ดูงวิ้

ขวดถ่วงน้ ามันขาวผ่องอ่อนเยาว์ ก็คอ

ื เปี่ ยวตีเ้ พียงผู ้เดียวของนาง...ก ้อนแป้ งข ้าวเหนียวอา
หลีนั่นเอง

ประตูสวรรค์ชนั ้ เจ็ดสูงลิบ ใต ้ร่มเงาเข ้มทึบพาดลงบัง มหาเทพตงหัวผู ้โผล่หน ้าแค่แวบ

เดียวในงานมหาพิธพ ื เพียงลาพังทีเ่ บือ
ี ันบุปผชาติแล ้วจรลากาลังนั่ งต ้มชาอ่านหนังสอ ้ งหน ้าคัน
ฉ่องกาลพิสดาร[13]

คันฉ่องกาลพิสดารคือหนึง่ ในสถานทีศ ่ ักดิส ิ ธิข

์ ท ์ องสวรรค์ชน ั ้ เจ็ด เรียกขานว่า “คันฉ่อง”
แท ้จริงแล ้วคือน้ าตกแห่งหนึง่ สามพันมหาสหัสภพมีโลกมนุษย์พันกว่าล ้านใบ หากว่ามีพลังฤทธิ์
มากพอ จะสามารถมองเห็นการหมุนเวียนสบ ั เปลีย่ นรุง่ เรืองและร่วงโรยของโลกมนุษย์โลกใด
โลกหนึง่ ในพันกว่าล ้านโลกจากบนคันฉ่องได ้

เนื่องจากปราณทิพย์ของน้ าตกเข ้มข ้นเกินไป เทพเซย ี นธรรมดาไม่มส ั กีค

ี ก ่ นทนรับได ้ไหว
กระทั่งเจินหวงไม่กท ี่ า่ นนั น ่ านเข ้ายังต ้องเวียนศรี ษะ ด ้วยเหตุนี้หลายปี มานี้ ผู ้ซงึ่ ใชสถาน
้ รัง้ อยูน ้
ทีน
่ ี้เป็ นทีพ ่ ักผ่อน อ่านหนังสอ ื ตกปลา จึงมีตงหัวเพียงคนเดียว

ั ้ เจ็ด กาชบ
เฟิ่ งจิว่ พาก ้อนแป้ งข ้าวเหนียวเดินผ่านประตูสวรรค์ชน ั ก ้อนแป้ งว่า

ิ ทางนี้หน่อย
“เข ้ามาชด อย่าเข ้าไปใกล ้ด ้านคันฉ่องกาลพิสดารมากเกินไป ระวังจะถูก
ปราณทิพย์ลวกทาร ้ายเอา”

ก ้อนแป้ งข ้าวเหนียวเขยิบเข ้ามาเล็กน ้อยอย่างว่าง่ายพลางเตะก ้อนหินบ่นกระปอดกระแปด

อย่างโมโห

“ฟู่ จวินแย่ทส ี่ ด ั ๆ ว่าเมือ

ุ เลย ข ้าจาได ้ชด ่ าหนักฉางเซงิ ของเหนียงชน
่ คืนนี้ข ้านอนทีต ิ เชานี
้ ้
ตืน
่ มากลับอยูท ี่ าหนั กชงิ่ อวิน
่ ต ๋ ของข ้า ฟู่ จวินโกหกข ้าว่า ข ้าละเมอเดิกลับไปเอง” แล ้วแบสองมือ
ทาท่าจนใจ “เขาคิดจะยึดครองเหนียงชน ิ ไว ้คนเดียวเลยฉวยโอกาสทีข ่ ้าหลับอุ ้มข ้ากลับไปชดั ๆ
ถึงกับโกหกกระทัง่ ลูกชายแท ้ๆ ของตัวเอง ชา่ งไม่เลือกวิธก ี ารแท ้ๆ”

เฟิ่ วจิว่ โยนห่อเมล็ดแตงในมือ “อย่างนั น

้ เมือ
่ เจ ้าตืน ่ าหนั กฉางเซงิ ข่วน
่ แล ้วไม่ได ้แล่นไปทีต
ประตูร ้องไห ้โฮให ้พวกเขาดูในทันทีดอกหรือ? เจ ้าสะเพร่าเกินไปแล ้ว”

ก ้อนแป้ งข ้าวเหนียวตกใจอย่างยิง่ “ข ้าได ้ยินมาว่ามีแต่ผู ้หญิงทีจ

่ ะหนึง่ ร ้องไห ้สอง
อาละวาดสามผูกคอตาย” ตะกุกตะกักว่า “ท...ทีแ
่ ท ้เด็กผู ้ชายก็ทาได ้ด ้วยหรือ?”
 18

เฟิ่ วจิว่ รับห่อเมล็ดแตงทีต

่ กลงมาจากกลางอากาศไว ้ มองดูก ้อนแป้ ง กล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ได ้ส ิ พ่อหนุ่มน ้อย นีค

่ อ
ื ยอดศาสตราทีท ี นใชร่้ วมกันเทียวละ”
่ ั่วทัง้ แดนเทพเซย

ตงหัวเอามือเท ้าคางมองดูสองเงาร่างทีเ่ ดินห่างออกไปเรือ ่ ยๆ ทีก ่ างอยูข ื

่ ้างมือคือหนังสอ
อ่านเล่น บนคันฉ่องกาลพิสดารวาตะเมฆาเปลีย ่ นส ี การศก ึ รบพุง่ กันดุเดือด ได ้แสดงฉากความ
รุง่ เรืองและร่วงโรยจบสน ิ้ ไปหนึง่ ยุค น้ าชาบนโต๊ะหินก็เปล่งเสยี งเดือดปุดๆ ดังขึน ่ กัน
้ เชน

ั ้ เจ็ดถึงแท่นแบกฟ้ าทีจ
จากประตูสวรรค์ชน ่ ัดแสดงงิว้ มีชว่ งระยะทางยาวเหยียดทีต
่ ้องเดิน
จริงแท ้

ครัน้ เดินไปถึงภูเขาจาลองแห่งหนึง่ ก ้อนแป้ งก็ร ้องโวยวายขอพักเท ้า ทัง้ สองเพิง่ จะนั่งลง

เรียบร ้อย ก็มองเห็นรัศมีสเี งินเจิดจ ้าบาดนั ยน์ตายิง่ สว่างวาบขึน ่ ลางอากาศ ในรัศมีสเี งิน
้ ทีก
มองเห็นรถม ้าคันหนึง่ แล่นรีร่ วดเร็วได ้ราไร ล ้อรถบดผ่านก ้อนเมฆแตกกระเซ็น ปุยเมฆลอย
กระจายดุจปุยฝ้ าย กลิน ่ ดอกไม ้ภูเขาหอมฟุ้ งกรุน
่ กาจายมาตามสายลม

ั คนของบรรพตเซย
ลักษณะแบบนี้ คือเทพเคารพคนใดสก ี นในพิภพเบือ
้ งล่างขึน
้ สวรรค์มา
ร่วมงานมหาพิธพ ี
ี ันบุปผชาติเสยละมาก

รถม ้าลับหายไม่เหลือแม ้แต่เงาในอึดใจ เหมือนจะแล่นเข ้าสูส ่ วรรค์ชน

ั ้ แปด ด ้านหลังภูเขา
จาลองพลันมีเสยี งคนดังขึน
้ กะทันหัน จากทีฟ
่ ั งน่าจะเป็ นนางกานั ลสองนางกาลังสนทนากัน

คนหนึง่ พูดว่า “ผู ้ทีน

่ ั่ งในรถม ้าคันเมือ
่ กีน
้ ั่นคือน ้องสาวบุญธรรมของท่านมหาเทพตงหัว ...
องค์หญิงจือเฮอ่ [14]ใชห
่ รือไม่?”

อีกคนหนึง่ พูดเนิบชา้ “ขบวนใหญ่โตปานนี้ คล ้ายคลึงอยูเ่ หมือนกัน ม ้าขาวผ่านชอ ่ ง ลอง

นั บดูองค์หญิงท่านนี้ถกู ลดตาแหน่งลงไปอยูพ
่ ภ
ิ พเบือ
้ งล่างมาได ้สามร ้อยกว่าปี แล ้วเทียว”

คนแรกพูดอีกว่า “จะว่าไป เหตุใดองค์หญิงจือเฮอ ่ จึงถูกเทียนจวินลดตาแหน่งเล่า ปี นัน

้
เจีย
่ เจียทางานทีส ั ้ สบ
่ วรรค์ชน ิ สาม ได ้ทราบเหตุผลกลในของเรือ่ งนี้หรือไม่?”

คนหลังนิง่ เงียบไปครูห ่ นึง่ ลดเสย ี งเบาลง “ไม่ทราบแน่ชด ั นักเชน

่ กัน แต่ปีนัน
้ เป็ นฤดูสารท
ทีม ่ งจริงแท ้ กล่าวกันว่าองค์หญิงใหญ่ของเผ่ามารจะแต่งเข ้าสูว่ ังไท่เฉินกง แต่เนื่องจาก
่ ากเรือ
องค์หญิงจือเฮอ ่ มีใจรักต่อท่านมหาเทพตงหัว จึงทาการขัดขวาง สุดท ้ายตบแต่งไม่สาเร็จ
หลังจากทีเ่ ทียนจวินทราบเรือ ่ งนีเ้ ข ้าก็กริว้ หนั ก ลดตาแหน่งองค์หญิงผู ้นีย
้ ้ายลงไปยังพิภพเบือ ้ ง
ล่าง”

คนแรกตะลึงพรึงเพริด “ท่านบอกว่า แต่งเข ้าสูว่ ังไท่เฉินกง? แต่งให ้กับตีจ ้ วิน? เหตุไฉน

บนสวรรค์จงึ ไม่มข
ี า่ วเล่าลือเรือ ้ วินมิใชว่ า่ ตลอดมาล ้วนไม่เคยแตะต ้องเรือ
่ งนี้เลยเล่า? ตีจ ่ งทีย
่ ้อม
กลิน
่ อายทางโลกเหล่านี้ดอกหรือ?”

คนหลังพูดเนิบๆ “เผ่ามารจะแต่งงานเชอ ื่ มสมั พันธไมตรีกับเผ่าเทพ ทอดตามองทั่วทัง้ เผ่า

สวรรค์ นอกจากเหลียนซง่ จวินแล ้ว ก็มเี พียงตีจ ้ วินผู ้เดียวเท่านัน
้ เรือ ่ งในราชสานั กเหล่านี้ แต่
เดิมก็มใิ ชเ่ จ ้าและข ้าจะพึงสอดปากได ้อยูแ
่ ล ้ว อีกประการคือตีจ ้ วินไม่ใคร่สนใจเรือ
่ งราวอืน
่ ใด
 19

นอกเหนือจากวิถส ึ ว่าการแต่งตีโ้ ฮว่ สก

ี วรรค์มาแต่ไหนแต่ไร บางทีทา่ นอาจไม่รู ้สก ั นางจะกระไร
นั กก็เป็ นได ้”

คนแรกทอดถอนใจอยูค
่ รูห
่ นึง่ กลับยังไม่สมอยาก จึงเปลีย
่ นเรือ
่ งสนทนาพูดต่อว่า

“จริงส ิ ข ้าจาได ้ว่าครัง้ ทีม

่ วี าสนาได ้พบตีจ้ วินสามร ้อยปี กอ ่ น ข ้างกายของท่านมีจงิ้ จอกภูต
ตัวน ้อยสแ ี ดงดุจเปลวเพลิงติดตามอยูต ่ ัวหนึง่ ได ้ยินเหล่าเซย ี นในวังไท่เฉินกงหลายคนกล่าวถึง
ว่า ตีจ ้ วินปฏิบัตต ิ อ
่ จิง้ จอกภูตน ้อยตัวนี้แตกต่างออกไป จะไปทีใ่ ดล ้วนพาไปด ้วยเสมอ แต่เมือ ่
ไม่กวี่ ันก่อนตอนรับใชในงานอภิ ้ เษกสมรสของไท่จอ ื่ ได ้พบตีจ
้ วินอีกครัง้ กลับมิได ้เห็นจิง้ จอกภูต
น ้อยตัวนั น ้ ไม่ทราบว่าเป็ นเพราะเหตุใดอีกเล่า?”

คนหลังนิง่ เงียบไปเนิน
่ นาน ถอนหายใจพูดว่า “จิง้ จอกภูตตัวนั น ้ ได ้รับความรักใคร่โปรด
ปรานจากตีจ ่ ้ วินจะอภิเษกตีโ้ ฮว่ จิง้ จอก
้ วินจริงๆ แต่ทว่าในชวงทีว่ งั ไท่เฉินกงเล่าลือกันทั่วว่าตีจ
ภูตตัวนั น
้ ก็สาบสูญร่องรอยไป ้ วินเคยสง่ คนออกเสาะหาไปทั่วในสวรรค์ทงั ้ สามสบ
ตีจ ิ หกชน ั้
สุดท ้ายก็หาไม่พบ”

เฟิ่ งจิว่ แนบกับหลังภูเขาจาลอง โยนห่อกระดาษน้ ามันใสเ่ มล็ดแตงขึน ้ ไปแล ้วรับไว ้ โยน

ขึน ้ ้
้ แล ้วรับไว ้ ซาไปซามาอยูห ่ ลายรอบ รอบสุดท ้ายออกแรงมากเกินไป โยนไปเสย ี ไกล ห่อ
กระดาษน้ ามันตกลงไปในสระบัวเล็กๆ ริมภูเขาจาลองดัง “ตุม ๋ ” นางกานั ลทัง้ สองสะดุ ้ง หลัง
เสย ี งฝี เท ้าดังสบ ั สนอยูค่ รูห
่ นึง่ ก็คอ ี งผู ้คน น่าจะวิง่ หนีไปไกลแล ้ว
่ ยๆ ไร ้เสย

ก ้อนแป้ งข่มกลัน
้ อยูน
่ านจนหน ้าน ้อยๆ แดงก่า มองดูสระบัวทีย
่ ังคงมีระลอกกระเพือ
่ มไหว
ี
พูดเสยงเครือว่า

“อีกประเดีย
๋ วตอนดูงวิ้ จะกินอะไรเล่า?”

เฟิ่ งจิว่ ลุกขึน

้ ยืนจัดชายกระโปรง ทาท่าจะจากไป ก ้อนแป้ งก ้มหน ้าลงอย่างนึกเคือง
หน่อยๆ

“ทาไมบนสวรรค์มจ ี งิ้ จอกภูตอยูต ั

่ ัวหนึง่ ข ้ากลับไม่รู ้เลย” แล ้วพึมพากับตัวเองอย่างสงสย
“ตอนหลังจิง้ จอกภูตตัวนัน้ ไปไหนแล ้วหนอ?”

เฟิ่ งจิว่ ชะงักเท ้าหยุดรอ

แสงอรุณเผยรัศมีสท ี องราไร ณ สุดปลายของสวรรค์ชน

ั ้ เจ็ด ประหนึง่ ขีดวาดเสนกรอบส
้ ี
ั ้ เจ็ด
ทองให ้แก่ทั่วทิวทัศน์ตระการของสวรรค์ชน

เฟิ่ งจิว่ ยกมือขึน ี องอันบาดนั ยน์ตานั น

้ ป้ องเหนือคิว้ เงยหน ้าทอดมองแสงสท ้

ั ้ ๆ นี้ของเจ ้า
“คงจะกลับบ ้านไปแล ้วกระมัง” แล ้วหันกลับมาถลึงจ ้องก ้อนแป้ ง “นี่แน่ะ ขาสน
ั หน่อยได ้หรือเปล่า?”
วิง่ ให ้เร็วสก

ก ้อนแป้ งเมินหน ้าหนีไปอีกทางอย่างเด็ดเดีย

่ ว “ไม่ได ้!”

จวบจนเพียงเหลือบตาขึน ้ ก็สามารถมองเห็นแท่นแบกฟ้ า เฟิ่ งจิว่ ค่อยพบว่า แสงทอง ณ

ขอบฟ้ าเมือ
่ ครูก
่ อ ่ สงอรุโณทัยทีด
่ นหาใชแ ่ าวเทพสุรย
ิ อรุณปูลงมา
 20

ิ จ ้าง ตะลึงพรึงเพริดอย่างแท ้จริง

หญิงสาวยืนห่างจากแท่นแบกฟ้ าออกไปสบ

ทีต
่ าแหน่งห่างเพียงแค่เอือ ้ ม แท่นสูงร ้อยจ ้างซงึ่ สกัดจากหยกเย็นพันปี ไม่ทราบเพราะเหตุ
ใดจึงจมอยูท ่ า่ มกลางทะเลเพลิงจนหมดสน ิ้ หากมิใชเ่ พราะบนแท่นนั น ้ หมีกรู่ า่ ยเขตแดน
พยายามยันไว ้อย่างสุดกาลัง เปลวไฟอันร ้อนแรงคงกลืนกินบรรดานักร ้องนางราทีต ั่
่ า่ งตัวสน
้ ิ
งันงกบนแท่นจนหมดสนเสยนานแล ้ว ี รถม ้าทีน
่ ่าตืน
่ ตะลึงคันเมือ
่ ครูน
่ ี้ก็จอดอยูเ่ บือ
้ งหน ้าทะเล
เพลิงเชน ่ กัน รอบด ้านของรถม ้ามีเขตแดนหนาเตอะ ภายในเขตแดนคือองค์หญิงจือเฮอ ่ ผู ้จากลา
กันมาได ้สามร ้อยกว่าปี นั่ นเอง หมีกเู่ หมือนกาลังตะโกนอะไรบางอย่างกับองค์หญิงจือเฮอ ่ มือ
ของนางกุมตะเกียบรถ[15]ไว ้แน่น ใบหน ้าทีเ่ มินหนีนด ิ ๆ ดูจะทาอะไรไม่ถก ู

ี งร ้องคารามกึกก ้องพลันดังขึน
เสย ้ กะทันหันทีด
่ ้านหลังทะเลเพลิง

เฟิ่ งจิว่ หรีต

่ าลง ในทีส ่ ด
ุ ก็ได ้ทราบทีม
่ าของเหตุเพลิงไหม ้นี้ สต ั ว์ร ้ายอัคคีแดง[16]ตนหนึง่
กาลังกระพือสองปี กหลุดออกมาจากทะเลเพลิง อ ้าปากกว ้างสแ ี ดงฉาน เปลวไฟร ้อนแรงถูกพ่น
ออกจากปากแทบจะตลอดเวลา หลังจากบินวนอยูค ่ รูห่ นึง่ ก็ถลึงดวงตาดุจกระพรวนทองเหลือง
พุง่ กลับเข ้าไปในทะเลเพลิงอีกครัง้ ชนกระแทกใสเ่ ขตแดนของหมีกเู่ ต็มแรง เขตแดนโปร่งใส
นั น้ เริม
่ ปรากฏรอยร ้าว เบือ ้ งหลังทะเลเพลิงชน ั ้ แล ้วชนั ้ เล่า เหล่านั กร ้องนางราต่างมีสห ี น ้าตืน
่
ตระหนกหวาดผวา คาดว่าคงต ้องมีเสย ี งกรีดร ้องคร่าครวญด ้วยเป็ นแน่ เพียงแต่เนื่องจากคั่นด ้วย
ปราการเซย ี น จึงไม่มเี สยี งเล็ดลอดออกมาแม ้แต่น ้อย ดูประดุจละครเงียบฉากหนึง่ ยิง่ ชวนให ้
รู ้สกึ ประหลาดมีเลศนั ย

จือเฮอ ่ ขึน
้ สวรรค์มาในครัง้ นี้ แรงจูงใจชด ั เจนมิใชน ่ ้อย โดยเปิ ดเผยคือมาร่วมงานมหาพิธ ี
พันบุปผชาติของเหลียนซง่ จวิน โดยเบือ ้ งลับกลับเป็ นต ้องการจะลอบพบมหาเทพตงหัวพีช ่ าย
บุญธรรมของนาง โอกาสในการหวนคืนสูส ่ วรรค์เก ้าชน
ั ้ ฟ้ าครัง้ นี้ ล ้วนอาศัยเมือ ่ ไม่กวี่ ันก่อนนาง
มุง่ สนองความชอบของป๋ ายเฉี่ยนซา่ งเสน ิ เลือกเฟ้ นนั กร ้องนางราทีแ ่ สดงงิว้ เป็ นหลายนางใน
บรรพตเซย ี นของตนถวายขึน ้ มาทัง้ สน ิ้ และด ้วยเหตุผลประการนี้ นางจึงตัง้ ใจแวะมาดูสก ั หน่อย
ว่านั กร ้องนางราเหล่านีป ้ รนนิบัตริ ับใชป๋้ ายเฉี่ยนได ้ดีหรือไม่

แต่ไม่ทราบเพราะเหตุใดจึงโชคร ้ายปานนี้ ไม่ทราบว่าใครไปแตะต ้องผนึกทีใ่ ชผนึ ้ กสตั ว์

ร ้ายอัคคีแดงใต ้แท่นแบกฟ้ าเข ้าให ้ เมือ
่ นางเร่งขับรถม ้ามาถึง ก็ได ้พบกับเหตุการณ์เพลิงไหม ้
ครัง้ ใหญ่นี้พอดี

ความจริงแล ้วนางนั บได ้ว่าเป็ นเทพวารี สมัยก่อนตอนทีย ่ งั พานั กอยูใ่ นวังไท่เฉินกง นั บ

เนื่องอย่างจริงจังคือทางานใต ้สงั กัดของเทพสมุทรสท ี่ ะเลเหลียนซง่ จวิน ชว่ ยงานเรือ ่ งจัดเมฆ
บันดาลฝนของแดนประจิม เป็ นเทพเซย ี นหญิงทีม ี ระโยชน์ผู ้หนึง่ ซงึ่ หาได ้ยากยิง่ บนสวรรค์ แม ้
่ ป
จะถูกลดตาแหน่งย ้ายลงไปอยูย ่ งั พิภพเบือ
้ งล่าง นางก็ยังรับหน ้าทีบ ่ ันดาลฝนของบรรพตเซย ี นที่
นางประจาอยู่

นางเองก็ทราบดีเชน ่ กัน ด ้วยความสามารถในการบันดาลฝนอันอ่อนด ้อยน ้อยนิดนั น ้ ของ

นาง มิใชค ่ ต
ู่ อ ั ว์ร ้ายตรงหน ้าตนนีโ้ ดยสน
่ กรของสต ิ้ เชงิ นางคิดจะไปหาใครสก
ั คนมาชว่ ย แต่เทพ
ี
เซยนบุรษ ี
ุ ชุดสน้ าตาลภายในเขตแดนคนนัน ้ ดูเหมือนจะกาลังตะโกนบอกอะไรบางอย่างกับนาง
ดูเหมือนเขาจะมีวธิ ี แต่เขาตะโกนว่าอะไร นางไม่ได ้ยินเลยสก ั นิด
 21

ระหว่างทีล
่ ังเล เงาร่างสขี าวพลันพุง่ วาบมาถึงเบือ
้ งหน ้านาง ทีก
่ ลางอากาศรองเท ้าปั ก
ี าวสะกิดคลืน
ลายสข ่ อากาศเบาๆ ผืนแพรตรงข ้อพับแขนถูกลมร ้อนหอบพัดขึน ้ ประดุจดอกบัว
ขาวผลิบานรับสายลม

นางมองดูรองเท ้าปั กลายคูน

่ ัน
้ สายตาไล่ตามกระโปรงแพรทีพ
่ ลิว้ ไสวขยับทวนขึน
้ ไปที
่
ละชุนๆ ก่อนจะร ้องอุทานออกมาดัง “เอ๊ะ”

่ กัน ริมฝี ปากบางเฉียบ จมูกโด่งตรง ดวงตาดั่งเมล็ด

ในความทรงจาก็มใี บหน ้าแบบนี้เชน
ซงิ่ คิว้ เรียวยาว เพียงแต่บนหน ้าผากปราศจากดอกเฟิ่ งอวีอ่ ันงดงามเยือกเย็นนั่ นเท่านั น
้

แต่บค ุ คลในความทรงจาของนางผู ้นั น ้ เป็ นแค่นางกานั ลชน ั ้ ต่าสุดของวังไท่เฉินกง ยามนั น

้
นางไม่รู ้ความ มิใชว่ า่ ไม่เคยริษยาเคียดแค ้นทีน่ างกานั ลผู ้หนึง่ หาญกล ้ามีใบหน ้างามล่มเมือง
ปานนี้ และกลัวเพียงว่ากระทั่งตงหัวได ้เห็นเข ้ายังต ้องพลอยหลงใหล จึงพยายามสารพัด
ขัดขวางโอกาสทีน ่ างกานั ลผู ้นั น
้ จะได ้พบตงหัว ทัง้ ยังเคยลอบสร ้างความลาบากให ้แก่นางกานั ล
ผู ้นั น ่ ้อย มีอยู่ 2-3 ครัง้ ยังเป็ นความลาบากซงึ่ หนั กหนาสาหัสยิง่ อีกด ้วย
้ มิใชน

นางทัง้ ตระหนกและกังขา “เจ ้าคือ...”

อีกฝ่ ายชงิ เอ่ยปากขึน ี งเย็นชายิง่

้ ก่อนนาง น้ าเสย

“ในเมือ
่ เป็ นเทพวารี ่ นีไ้ ฉนจึงไม่เซน
ได ้พบเหตุเพลิงไหม ้เชน ่ วิชาบันดาลฝนของเจ ้า
ออกมา? เผ่าสวรรค์แต่งตัง้ เจ ้าเป็ นเทพวารีด ้วยความสามารถใด? เพือ ่ กระทากิจใด?”

ั ตี[๋ 17]ยาวทีข
จบคามิได ้รอให ้นางเอ่ยปากเถียงกลับ ได ้ชก ่ ้างเอวออกมา หันกายพุง่ ตรง
่
เข ้าสูทะเลเพลิง

หลายปี มานี้ มีสองเรือ่ งทีเ่ ฟิ่ งจิว่ กระทาอย่างมีจรรยาบรรณทีส ่ ดุ หนึง่ คือทาอาหาร อีกหนึง่
คือวิวาทต่อสู ้ ปลีกตัวจากโลกอยูท ่ ช ี่ งิ ชวิ มาสองร ้อยกว่าปี ไม่มเี รือ
่ งวิวาทต่อยตีให ้ลงไม ้ลงมือ
นางเองก็เหงานิดๆ เชน ่ กัน พลันได ้เห็นสต ั ว์ร ้ายอัคคีแดงก่อเรือ
่ งขึน ้ ทีน
่ ี่ หากบอกว่าตัวนางไม่
ตืน
่ เต ้นยินดีนั่นคือโกหก

ท่ามกลางทะเลเพลิง ผืนแพรขาวพลิว้ ไสว ี งตีด

เสย ๋ ังเจือ
้ ยแจ ้ว แท ้จริงแล ้วนั่นคือ
ี งเพลงตีเ๋ รียกฝน
เสย

เสยี งตีท ๋ อดยาวอ ้อยอิง่ กระหวัดรัดอัคคีแรงโรจน์พงุ่ ดิง่ ขึน ่ ้ า ปลุกคงคาสวรรค์จากนิทรา

้ สูฟ
สายน้ าอันเชย ี่ วกรากจากคงคาสวรรค์ไหลทะลักลงมาจากสวรรค์ชน ั ้ สามสบ ิ หก เทกระหน่ าลงใน
บัดดล เปลวเพลิงทีล ่ ก
ุ โรจน์ออ่ นแรงลงเล็กน ้อย กลับกระตุ ้นให ้สต ั ว์ร ้ายอัคคีแดงโกรธเกรีย
้ ว
เดือดดาล เลิกหันปลายหอกเข ้าหาเขตแดนทีห ่ มีกส
ู่ ร ้างขึน้ เปลวไฟแรงฤทธิจ ์ ากในปากล ้วน
โจมตีเข ้าใสเ่ ฟิ่ งจิว่

นี่คอื แผนล่อเสอ ื ออกจากถ้าของเฟิ่ งจิว่ นั่ นเอง หากมิใชเ่ พราะต ้องการจะชว่ ยหมีกแ ู่ ละ
บรรดานั กร ้องนางราบนแท่นแบกฟ้ า ด ้วยอุปนิสย ั ของนางควรจะเป็ นเซน ่ กระบีถ
่ าวจู ้[18]ออกมา
ตรงๆ จัดแจงเชอ ื ดสต
ั ว์ร ้ายตัวนี้ให ้ปลิดปลงไปซะ แน่นอน...เนื่องจากฝ่ ายนัน ั ว์ร ้ายทีห
้ เป็ นสต ่ ้าว
หาญดุดัน ชว่ งเวลาในการเชอ ื ดให ้ปลิดปลงย่อมต ้องยาวนานอยูบ ่ ้าง แต่ก็จะไม่ถงึ กับตกเป็ น
่
ฝ่ ายต ้านรับเหมือนเชนในตอนนี้
 22

เฟิ่ งจิว่ คิดอย่างสลดหดหูใ่ จว่า ตัวนางคนเดียวไม่สามารถแยกแสดงสองบทบาทได ้ ทัง้

เป่ าตีเ๋ รียกฝน และเซน ่ กระบีเ่ ทพออกมาขจัดมาร จือเฮอ ่ นั น ี แล ้ว ได ้แต่
้ ฝากความหวังไม่ได ้เสย
ฝากความหวังให ้ขาสน ั ้ ๆ ทัง้ คูข ่ องก ้อนแป้ งวิง่ เร็วหน่อย ไปพาบุพการีจะคนไหนก็ได ้ของเขามา
สกั คนก็เป็ นกองหนุนชน ั ้ ดีทงั ้ สน
ิ้

เฟิ่ งจิว่ คิดในใจไปพลาง ขยับอย่างปราดเปรียวว่องไวหลบลูกไฟทีส ั ว์ร ้ายอัคคีแดงพ่น

่ ต
เข ้าใสไ่ ปพลาง เป่ าขลุย ่ ขอฝนเชน ่ นี้ไม่สามารถใชปราณเซ ้ ี นคุ ้มกันร่างได ้ นางถูกฝนอาบจน
ย
เปี ยกโชกตัง้ แต่ศรี ษะจดเท ้า ห่าฝนเทกระหน่ า ในทีส ่ ด
ุ ทะเลเพลิงทีโ่ อบล ้อมแท่นแบกฟ้ าก็ถก ู
สาดมอดเป็ นชอ ่ งโหว่ขน
ึ้ ชอ่ งหนึง่ สต ั ว์ร ้ายอัคคีแดงเพ่งสมาธิแต่กับตัวเฟิ่ งจิว่ จึงมิได ้คาดคิดว่า
พืน
้ ทีข
่ องตนทีด ่ ้านหลังถูกปาดเป็ นชอ ่ งโหว่ เหยือ ่ ทัง้ หลายหลบหนีออกไปทีละคนๆ เสย ี แล ้ว

ปะทะคุมเชงิ กันอยูเ่ ชน่ นี้กว่าครึง่ ค่อนวัน เฟิ่ งจิว่ รู ้สก

ึ ว่าพละกาลังเริม ่ จะร่อยหรอ ไม่ได ้ต่อสู ้
เสย ี นมนาน พอลงมือดันสูแพ ้ ้เสย ี นี่ แบบนีไ้ ม่ได ้เด็ดขาด กลับชงิ ชวิ แล ้วจะไปอธิบายต่อพ่อแม่พี่
น ้องเพือ
่ นฝูงญาติมต ิ รอย่างไร หญิงสาวเห็นว่าถึงเวลาอันควรทีจ ่ ะเก็บตีก
๋ ลับเซน่ กระบีถ
่ าวจู ้ออก
มาได ้แล ้ว แต่วา่ ...หากโจมตีจากด ้านหน ้าของมัน หมอนีต ่ ้องหลบได ้เสย ี ละมาก ถึงกระนัน ้ ...
่
หากโจมตีใสจากด ้านหลังของมัน เกิดมันหลบได ้ ตัวนางเองดันหลบไม่ได ้ถูกกระบีแ ่
่ ทงใส แล ้ว
จะทาอย่างไรดี...

ขณะทีน ่ างกาลังขบคิดใคร่ครวญปั ญหาเหล่านี้อย่างถีถ

่ ้วน แต่คด
ิ หาคาตอบไม่ได ้จนแล ้ว
จนรอด ทีด
่ ้านหลังปราณกระบีอ่ ันแหลมคมพลันบรรลุถงึ อย่างปุบปั บ

สต ั ว์ร ้ายอัคคีแดงซงึ่ อยูด ่ ก

่ ้านหน ้าตรงพ่นเปลวไฟร ้อนแรงเข ้ามาใสอ ี ครัง้ นางไม่วา่ งห่วง
พะวงเรือ
่ งอืน ่ ขณะจะขยับหลบ ไม่ทราบมือของใครพานางขยับตามเบาๆ

ปราณกระบีน
่ ัน
้ เฉียดผ่านแขนเสอ ื้ นาง แกร่งกล ้าเสย
ี จนปรากฏเป็ นรูปร่าง ดูประดุจกาแพง
กระจกสูงใหญ่บานหนึง่ กดสกัดเปลวไฟมหึมาทีแ ่ างไว ้อย่างดุดัน หลังแสงสเี งิน
่ ลบเลียเข ้าใสน
จางหาย เปลวไฟโชติชว่ งทีเ่ มือ
่ ครูย
่ ังคงแยกเขีย้ วกางเล็บ ได ้ย ้อนกลับไปกลืนกินสต ั ว์ร ้ายอัคคี
แดงเสยี แล ้ว

ขณะทีก่ าลังตกตะลึง ี ว่ งตัวหนึง่ ได ้คลุมลงใสศ

ชุดคลุมสม ่ รี ษะ เฟิ่ งจิว่ ดิน
้ รนโผล่หน ้า
้ ื
ออกมาจากเสอคลุมแห ้งผืนนี้ ได ้เห็นเงาหลังทีถ ่ อื กระบีข่ องชายหนุ่ม ชุดม่วงตลอดร่างสูงศักดิ์
สง่างาม เรือนผมสเี งินขาวพร่างสุกสว่างดั่งหิมะทีจ่ ับตัวแข็ง ณ ชงิ ชวิ

มือเรียวยาวได ้รูปคูน
่ ัน
้ ยามอยูใ่ นวังไท่เฉินกงจะกุมคัมภีรเ์ ต๋า พระไตรปิ ฎก ยามอยูน
่ อก
วังไท่เฉินกงจะกุมกระบีเ่ ทพชางเหอ[19] ไม่วา่ จะกุมอะไร ล ้วนเข ้ากันยิง่

บนแท่นแบกฟ้ ามรสุมโลหิตปกคลุมไปชวั่ ขณะ ด ้านหลังแสงสเี งินมองเห็นไม่ชด ั เจนว่าตง

หัวเคลือ
่ นไหวอย่างไร เสย ี งแผดร ้องโหยหวนของสต ั ว์ร ้ายอัคคีแดงดังไปถึงสุดขอบฟ้ า เพียง 1-
2 กระบวนท่าเท่านั น ั ว์ร ้ายอัคคีแดงก็รว่ งตกลงมาจากกลางอากาศหนักๆ กระแทกสะเทือนจน
้ สต
แท่นแบกฟ้ าสา่ ยไหวอยูพ่ ักใหญ่

ตงหัวเก็บกระบีค
่ น ั หยด
ื ฝั ก บนร่างไม่แปดเปื้ อนหยดเลือดแม ้สก

่ ยังคงเอนพิงรถม ้า สห
องค์หญิงจือเฮอ ี น ้าขาวเผือด ราวกับคิดจะเข ้าไปใกล ้ แต่ก็นก
ึ ขลาด
 23

บรรดานั กร ้องนางราทัง้ หลายไหนเลยเคยพบเห็นเหตุการณ์ใหญ่โตเชน ่ นี้ หลังจากผ่าน

เหตุเปลีย ่ นแปลงเชน ่ นี้ แต่ละนางต่างยังไม่หายขวัญหนีดฝ
ี ่ อ ยิง่ มีบางนางทีอ
่ าการหนั กเริม
่ ต ้น
ร ้องไห ้กระซกิ เบาๆ

หมีกป
ู่ รนนิบัตเิ ฟิ่ งจิว่ นั่ งลงบนเก ้าอีห
้ น
ิ ด ้านล่างแบกฟ้ าให ้หายตกใจ ทัง้ ยังไม่ลม
ื ทีจ
่ ะ
เทศนาอบรมตามหน ้าทีบ ้
่ า่ วรับใชผู ้ภักดี

ุ ะลุเกินไปแล ้ว วันนี้หากไม่ใชเ่ พราะตีจ

“ท่านทาแบบนี้มท ้ วินมาถึงทันกาล ไม่ทราบผลลัพธ์
จะเป็ นอย่างไร หากท่านเกิดเป็ นอะไรขึน้ มา ข ้ายินดีตายหมืน่ ครัง้ แต่จะให ้ข ้าอธิบายต่อกูกข
ู อง
ท่านว่าอย่างไร”

ั หน่อยไม่ใชห
เฟิ่ งจิว่ อุบอิบเบาๆ “ก็ไม่ได ้เป็ นอะไรสก ่ รือ?”

แม ้ในใจนางจะนึกขอบคุณตงหัวอย่างมากเชน ่ กัน แต่ก็เห็นว่าหากวันนี้ตงหัวไม่มา กูฟ ู่

[20]กับกูกขู องนางก็ควรจะมาได ้แล ้ว ไม่เกิดเรือ ่ งใหญ่อะไรนั กหรอก ถึงอย่างไรนางก็ไม่เป็ น
อันตรายถึงชวี ต
ิ แน่ เหลือบตาขึน ้ เห็นตงหัวถือกระบีเ่ ดินมาหา คิดว่าเขาคงจะไปหาจือเฮอ ่ จึงลุก
ขึน
้ ไปทีต
่ รงโต๊ะข ้างๆ เป็ นการหลีกทาง ครัน้ เห็นบนร่างยังคงพาดเสอ ื้ คลุมของเขา ก็ชะโงกหน ้า
ิ
ไปกระซบถามหมีกู่

ื้ ตัวนอกของเจ ้าออกมา ให ้ข ้ายืมสวมสก

“ถอดเสอ ั พัก”

หมีกจ ู่ ามออกมา มองดูเสอ ื้ คลุมสม ี ว่ งบนตัวนาง “บนตัวเจ ้ามิใชม ่ เี สอ

ื้ แห ้งอยูแ
่ ล ้วหรือ?”
ชะงักงัน ค่อยพูดต่อว่า “บางเรือ ่ งนั น้ ผ่านไปแล ้วก็ให ้มันผ่านไปเถิด ข ้าดูวา่ สองร ้อยกว่าปี มานี้
เจ ้าเองก็มไิ ด ้ติดขัดข ้องใจอะไรสก ั เท่าไหร่แล ้ว ไยต ้องมาจุกจิกคิดมากในเวลาเชน ่ นี้อกี เล่า?”
พูดพลางรวบชายเสอ ื้ ทีส
่ วมอยูเ่ ข ้าหากันแน่น แสดงท่าทีชด ั เจนว่าไม่คด
ิ จะให ้นางยืม

ื้ คลุมตัวนอกทีแ
เฟิ่ งจิว่ ถอดเสอ ่ ห ้งสบายออกแล ้ว กาลังก ้มหน ้าก ้มตาพับให ้เรียบร ้อยเตระ
เตรียมคืนให ้เจ ้าของเดิม

ครัน
้ เงยหน ้าขึน
้ ก็ตกใจจนผงะถอยหลังไปหนึง่ ก ้าว

ตงหัวได ้มาถึงตรงหน ้านาง มือถือกระบีช ่ นี้

่ างเหอ สายตาเรียบเฉย มองดูนางอยูเ่ ชน

นางเปี ยกน้ าโชกไปทัง้ ตัว ยังมีหยดน้ าหยดโตๆ หยาดลงจากชายกระโปรงไม่ขาดสาย

เพียงไม่นานก็รวมตัวเป็ นแอ่งน้ าเล็กๆ อยูท่ เี่ ท ้า ใบหน ้าท่าทีทลุ ักทุเลยิง่ นางน้ าหยดติง๋ ไปพลาง
จ ้องมองกลับอย่างเฉยสนิทไปพลาง ด ้านบุคลิกพอจะฝื นใจสูเสมอกั ้ น ในใจนางกลับสบ ั สน
อลหม่าน นางเห็นว่า หลังจากผ่านเหตุการณ์ชวนสะดุ ้งครัง้ นั น ้ เมือ
่ ไม่กวี่ น
ั ก่อนทีไ่ ด ้พบกับเขา
โดยบังเอิญ ความจริงแล ้วพักนี้นางยังทาใจไม่คอ ่ ยจะได ้เลย ยังหาตาแหน่งทีแ ่ น่นอนของตนไม่
ใคร่พบ ควรปฏิบัตต ิ อ
่ ตงหัวอย่างไร ยังคงไม่ทราบดีนัก เพือ ่ หลีกเลีย
่ งการพลัง้ พลาดจนเกิดเรือ ่ ง
ไม่คาดคิดใด ระยะนี้ยังคงหลบหน ้าเขาก่อนจะดีกว่า กระนั น ้ ไม่ทราบว่านั บแต่นางมีเจตนาจะ
หลบหน ้า ไฉนจึงได ้เจอเขาอยูเ่ รือ ิ ่า
่ ยสน

ตงหัวพินจ ิ มองนางตัง้ แต่บนจดล่าง สายตาจับอยูท ื้ คลุมสม

่ เี่ สอ ี ว่ งของเขาซงึ่ นางพับไว ้
ี งเรียบสนิท
อย่างเรียบร ้อย เอ่ยปากด ้วยน้ าเสย

ื้ นอกของข ้ารึ?”
“เจ ้ามีปัญหาใดกับเสอ
 24

เฟิ่ งจิว่ พิจารณาเห็นว่าเขากับนางยืนใกล ้กันเกินไป กลิน่ ไม ้จันทน์ขาวรวยรินนั่ นรบกวนจน

นางเวียนศรี ษะ จึงถอยหลังไปหนึง่ ก ้าวเพิม ี เลย ขบคิดพลางยิม
่ ระยะห่างเล็กน ้อยเสย ้ แข็งทือ
่
กล่าวตอบว่า

“ไหนเลยจะกล ้า เพียงแต่หากครัง้ นี้ยม ื ไปแล ้ว ยังต ้องซก ั เสอื้ คลุมให ้สะอาดนามาคืน

ให ้ตีจ ่ ิ
้ วิน...ไยมิใชจาเป็ นต ้องพบกันอีกครัง้ ...ไม่ส...จาเป็ นต ้องรบกวนตีจ้ วินอีกครัง้ ” คาดคะเนส ี
หน ้าของชายหนุ่ม แล ้วพูดเสริมอย่างทราบสถานการณ์ “กลัวอย่างยิง่ ว่าจะรบกวนความสงบ
ของตีจ ้ วิน”

กระบีช
่ างเหอวางลงบนโต๊ะหินดัง “เผียะ”

หมีกก ื้ พูดว่า
ู่ ระแอมหนึง่ ที เอามือซุกในแขนเสอ

“ตีจ้ วินอย่าได ้เข ้าใจผิดพ่ะย่ะค่ะ ฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ มิใชไ่ ม่ต ้องการพบตีจ

้ วิน ตีจ้ วินสูงศักดิอ ์ อก
ปานนี้ ฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ อยากจะพบตีจ ้ วินทุกวันใจแทบขาด...” กาลังพูดอยูด ่ ๆี ก็ถก ู เฟิ่ งจิว่ เหยียบ
เท ้าเข ้าให ้ ทัง้ ยังบดขยีโ้ ดยไม่แสดงออกทางสห ี น ้า ทาเอาหมีกเู่ จ็บจนสะกดกลัน ้ ถ ้อยคาทีเ่ หลือ
กลับลงไปจนหมดสน ิ้

ตงหัวปรายตามองเฟิ่ งจิว่ กล่าวอย่างเข ้าใจความนั ย

“เมือ ่ นี้ งัน

่ เป็ นเชน ้ ก็ยกให ้เจ ้าเป็ นทีร่ ะลึก ไม่ต ้องคืนแล ้ว”

รอยยิม
้ ของเฟิ่ งจิว่ ทีเ่ ดิมทีแข็งทือ
่ อย่างมากอยูแ ิ้ เชงิ อยูบ
่ ล ้วแข็งค ้างสนิทโดยสน ่ นใบหน ้า

“...ไม่ได ้มีเจตนานี”้

ตงหัวนั่ งลงอย่างไม่รบ
ี ไม่ร ้อน “อย่างนั น ั ให ้สะอาด คืนให ้ข ้า”
้ ก็ซก

ึ เพียงรอยยิม
เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ้ บนใบหน ้าของนาง...แม ้จะเป็ นรอยยิม
้ ทีแ
่ ข็งทือ
่ ดุจก ้อนน้ าแข็ง
ี แล ้ว มุมปากกระตุกพูดว่า
นางก็แทบจะพยุงก ้อนน้ าแข็งนีไ้ ว ้ไม่อยูเ่ สย

“วันนี้อากาศอุน ่ สบาย ข ้ารู ้สก ึ ไม่คอ

่ ยหนาวนั ก” เดิมทีนางคิดจะบอกอย่างตรงไปตรงมาว่า
“ไม่คอ่ ยอยากจะยืมเสอ ื้ ตัวนี้แล ้วได ้หรือไม่” แต่เมือ่ ทบทวนในใจไปหนึง่ รอบ เห็นว่าน้ าคาออก
จะแข็งกระด ้างเกินไปบ ้าง จึงหัน ่ แทรกจังหวะเว ้นชว่ งลงในถ ้อยคานี้ทันควัน กล่าวอย่างอ ้อม
ค ้อมเป็ นทีส
่ ด
ุ ว่า “ไม่ยม ื้ คลุมตัวนี้แล ้ว ได ้หรือไม่เพคะ?” เพิง่ กล่าวจบคาลมหนาวก็พัดมา
ื เสอ
หอบหนึง่ นางตัวสน ั่ ยะเยือกทันที

ตงหัวรับน้ าชาทีห
่ มีกไู่ ม่ทราบชงมาจากทีใ่ ด จิบไปหนึง่ คาอย่างไม่รบ
ี ไม่ร ้อน เอ่ยว่า

“ไม่ได ้”

ในทีส ่ ด
ุ รอยยิม
้ ประดุจก ้อนน้ าแข็งทีฝ
่ ื นอดทนต่อความอัปยศก็รว่ งตกลงไปจากใบหน ้าของ
เฟิ่ งจิว่ ชวั่ ขณะนั น
้ นางไม่ทราบจะทาหน ้าอย่างไรดี กล่าวอย่างตกตะลึง

“เพราะอะไร?”

ตงหัววางถ ้วยชาลง เหลือบสายตาขึน

้ เล็กน ้อย
 25

“ข ้าชว่ ยชวี ต ั เสอ

ิ เจ ้า บุญคุณเพียงหนึง่ หยดพึงสละตนทดแทน ซก ื้ แค่ตัวเดียวจะกระไรนั ก
รึ?”

ึ ว่าเมือ
เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ่ ก่อนเขาไม่ได ้มีนส ั ยียวนเชน
ิ ย ่ นี้ แต่เมือ
่ คิดอีกที บางทีเขาอาจจะมีเวลาที่
เป็ นเชน่ นี้เหมือนกันก็เป็ นได ้ เพียงแต่นางไม่เคยเห็นมาก่อน ยามตัง้ สติได ้ก็ได ้ยินตัวเองหัวเราะ
ฝื ดๆ พูดว่า

“ไยตีจ
้ วินต ้องบังคับใจกันเล่า”

ี งเนิบนาบ
ตงหัวลูบถ ้วยน้ าชา กล่าวตอบนางเสย

“นอกจากสงิ่ นี้ ข ้าก็ไม่มค

ี วามชอบอะไรอย่างอืน
่ แล ้ว”

ครัง้ นี้ไม่วา่ จะเป็ นยิม

้ แข็งทือ ิ้ กล่าวอย่างไม่
่ หรือหัวเราะฝื ดๆ เฟิ่ งจิว่ ต่างเค ้นไม่ออกทัง้ สน
ทราบจะหัวเราะหรือร ้องไห ้ดี

“ตีจ ่ นี้ชา่ ง...”

้ วินทาเชน

ตงหัววางถ ้วยชาลง เท ้าคางด ้วยมือเดียว มองนางอย่างปลอดโปร่งเยือกเย็น

“ข ้าทาไมรึ?”

เห็นเฟิ่ งจิว่ สะอึกพูดไม่ออก ในดวงตาซงึ่ ปราศจากอารมณ์ได ้เผยแววยิม

้ จางๆ อย่างหาได ้
ยากยิง่ ก่อนจะเอ่ยถามนางอย่างไม่ใสใ่ จนัก

“บอกมาส ิ เหตุใดจึงต ้องชว่ ยพวกนาง?”

ความจริงแล ้วเมือ
่ กีน้ ี้หญิงสาวไม่ได ้สะอึกจนพูดไม่ออก เพียงแต่สห ี น ้าของเขาในพริบตา
นั น ่ ี
้ ชางคุ ้นเคยเหลือเกิน เป็ นสหน ้าแววตาทีน ่ างจาได ้อย่างลึกล้า ทาให ้นางตกตะลึงเล็กน ้อย
ครัน ้ ได ้สติ หัวข ้อสนทนาก็ถก ั นาออกไปไกลลิบเสย
ู เขาชก ี แล ้ว เฟิ่ งจิว่ ได ้ยินคาถามนั น ั เจน
้ ชด
เขาถามว่าเหตุใดจึงต ้องชว่ ยพวกนาง เมือ ่ ก่อนตัวหญิงสาวเองก็ไม่คอ ่ ยเข ้าใจดีนัก หรือมิได ้
แยแสชวี ต ิ คน แต่มคี นผู ้หนึง่ ได ้สอนบางสงิ่ แก่นาง เนิน
่ นาน...นางเอ่ยตอบเบาๆ

“สามีผู ้ล่วงลับสอนเฟิ่ งจิว่ ว่า ผู ้แข็งแกร่งเกิดมาและมีอยูก

่ ็เพือ
่ คอยปกป้ องผู ้อ่อนแอ หาก
ครัง้ นี้ข ้าไม่ชว่ ยชวี ต
ิ พวกนาง ข ้าก็จะกลายเป็ นคนอ่อนแอ เชน ่ นั น ิ ธิอ
้ ข ้ายังจะมีสท ์ ะไรไปปกป้ อง
ประชาชนของข ้าเล่า?”

หลายปี ให ้หลัง ตงหัวไม่เคยลืมเลือนถ ้อยคานี้ของเฟิ่ งจิว่ ตลอดมา ความจริงแล ้วกระทัง่ ตัว

เขาเองก็ไม่ทราบเชน ่ กันว่าการจาถ ้อยคาเหล่านี้ไว ้จะมีความหมายใด เพียงแต่เด็กสาวผู ้นี้มักจะ
ึ สนิทสนม ทว่าเขาไม่เคยรู ้จักนางมาก่อน ในความทรงจา ครัง้ แรกทีไ่ ด ้พบนาง คือ
ทาให ้เขารู ้สก
ริมฝั่ งทะเลสูก่ าเนิดทีช ่ งิ ชวิ เรือนผมดาขลับของนางเปี ยกชุม ่ จนดูราวกับสาหร่ายทะเล เหยียบ
คลืน ่ ทะเลตรงมาหา เขาจาหน ้าตาของนางในตอนนั น ้ ไม่คอ
่ ยได ้ เหมือนกับทีจ
่ าดอกทานตะวัน
ซงึ่ ผลิบานอยูร่ มิ ฝั่ งทะเลสูก ่ าเนิดในยามนั น
้ ไม่ได ้
 26

ั ้ ฟ้ าอย่างรวดเร็ว
เหตุการณ์นี้ของวันนี้ ได ้แพร่กระจายไปทัว่ สวรรค์เก ้าชน ทัง้ ยังมีหลาย
แบบอีกด ้วย ฉุดลากตงหัวจากแดนสวรรค์สามชงิ ลงสูแ ่ ดนโลกียส ิ จ ้าง
์ บ

แบบหนึง่ กล่าวว่าบนแท่นแบกฟ้ าสต ั ว์ร ้ายอัคคีแดงก่ออัคคีภย ั ตงหัวกาลังให ้คา

อรรถาธิบายคัมภีรพ ์ ระไตรปิ ฎกอยูใ่ นวังไท่เฉินกง ณ สวรรค์ชน ั ้ สบิ สาม ได ้ยินว่าน ้องสาวบุญ
ธรรมของตนองค์หญิงจือเฮอก็ถก ่ ู ล ้อมกักอยูก ่ ลางเปลวไฟด ้วย จึงได ้รีบเร่งมาชว่ ยเหลือ สุดท ้าย
การาบสต ั ว์ร ้ายอัคคี เห็นได ้ชด ั ว่าตงหัวปฏิบัตต ิ อ
่ น ้องสาวบุญธรรมผู ้นี้ไม่ธรรมดาจริงแท ้ อีกแบบ
หนึง่ กล่าวว่าแท่นแบกฟ้ าเกิดเพลิงไหม ้ ตงหัวผ่านทางไปพอดี ได ้เห็นเซย ี นสตรีหน ้าตางดงาม
้
อย่างยิง่ ผู ้หนึง่ กาลังต่อสูประหั ตประหารกับสต ั ว์ร ้ายอัคคีแดง โดยตกเป็ นฝ่ ายเสย ี เปรียบ ก็นก ึ
สงสาร จึงชก ั กระบีเ่ ข ้าชว่ ยเหลือ ตลอดมาเทียนจวินให ้คาประเมินต่อตีจ ี นทีไ่ ร ้
้ วินว่าเป็ นเซย
กิเลสตัณหา เทียนจวินก็มเี วลาทีม ่
่ องพลาดไปเชนกัน ฉะนีแ ้ ล

เหลียนซง่ ได ้ยินข่าวนี้ หิว้ พัดจีบเล่มหนึง่ แล่นไปทีว่ งั ไท่เฉินกงชวนตงหัวเล่นหมากล ้อม

ดืม
่ สุราอย่างครึม
้ อกครึม้ ใจ ระหว่างนี้ก็สอบถามขอความจริงจากตงหัวว่า

“เรือ
่ งทีแ ้ วพันกับเดรัจฉานตัวนั น
่ ท่นแบกฟ้ านั่ น บอกว่าเจ ้าเห็นหญิงงามผู ้หนึง่ ต่อสูพั ้ เกิด
นึกสงสารขึน ่ มือเข ้าชว่ ย ข ้าไม่เชอ
้ มาจึงได ้ยืน ื่ ดอก” วางตัวหมากขาวระหว่างนิว้ ลง พูดต่อว่า
“แต่วา่ หากมีวันใดทีเ่ จ ้าคิดตก ต ้องการแต่งตีโ้ ฮว่ สก ั นางมาซวงซวิ จือเฮอ ่ ก็ไม่เลวเหมือนกัน
ลองหาเวลาบอกกล่าวฟู่จวินของข ้าสก ั หน่อย เรียกตัวจือเฮอ
่ กลับขึน้ มาบนสวรรค์เถิด”

ตงหัวหมุนคลึงจอกสุราครุน
่ คิดแนวทางหมากล ้อม ได ้ฟั งถ ้อยนี้ ตอบไม่ตรงคาถามว่า

“หญิงงาม? พวกเขาเห็นว่านางหน ้าตาไม่เลวรึ?”

เหลียนซง่ พูดว่า “อะไรนะ?”

ตงหัววางหมากดาตัวหนึง่ ลงอย่างปลอดโปร่งเยือกเย็น อุดตาเป็ นของหมากขาวไว ้

“สายตาของพวกเขายังไม่เลวอยูน่ ”ี่

เหลียนซง่ ตะลึงลานไปอึดใจใหญ่ ครัน

้ ได ้สติ ก็หบ
ุ พัดจีบดัง “ฟุ่ บ” กล่าวอย่างตะลึงพรึง
เพริด

“เจ ้าได ้เห็นหญิงงามผู ้หนึง่ ทีแ

่ ท่นแบกฟ้ าจริงๆ รึ?”

ี้ ระดานหมากล ้อม “เจ ้าแน่ใจนะว่ามาหาข ้าเพือ

ตงหัวชก ่ ชวนเล่นหมากล ้อม?”

เหลียนซง่ หัวเราะฮา่ ฮา่ กลบเกลือ

่ น

จากการนี้เห็นได ้ว่า กับข่าวลือเรือ ่ งเหตุการณ์ทแ ี่ ท่นแบกเซย ี นทัง้ สองแบบนี้ แบบหลัง

กระทั่งเหลียนซง่ จวินทีค ่ บหาสนิทสนมกับตงหัวยังไม่เชอ ื่ ถือ ยิง่ ไม่ต ้องเอ่ยถึงเทพเซย ี นใหญ่
น ้อยคนอืน่ ๆ บนสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า นั่ นคือย่อมจะถือเรือ
่ งแบบหลังเป็ นเพียงเรือ ่ งขาขัน ขณะทีค ่ าด
เดาถึงอนาคตขององค์หญิงจือเฮอ ่ ไว ้อย่างสดใส โดยคิดว่าในทีส ่ ดุ วันคืนแห่งการตกระกา
ลาบากของเจ ้าหญิงผู ้นี้ก็ใกล ้จะสน ิ้ สุดลงแล ้ว อีกเพียงไม่กวี่ น ั ก็จะได ้กลับขึน ่ วรรค์เก ้าชน
้ สูส ั ้ ฟ้ า
อีกครัง้ ไม่แน่วา่ อาจจะได ้ร่วมสร ้างตานานดีๆ กับตีจ ้ วินอีกด ้วย
 27

บนสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ ามีกฎอยูข่ ้อหนึง่ กล่าวไว ้ว่าเป็ นเทพเซย ี นต ้องดับอารมณ์ทงั ้ เจ็ด ขจัด
กิเลสทัง้ หก แต่กฎข ้อนี้ ตราไว ้สาหรับบรรดาจิตญาณทีม ่ ไิ ด ้กาเนิดมาโดยครรภ์เซย ี น กลับมี
วาสนาได ้มีชอ ื่ อยูใ่ นทะเบียนเซย ี นเท่านั น ้ เนื่องจากเทพเซย ี นประเภทนี้ฝืนต่อชะตากรรมแห่งฟ้ า
ดินสาเร็จเป็ นเซย ี น ย่อมต ้องจ่ายค่าตอบแทนบางอย่างเป็ นการเซน ่ สงั เวยต่อฟ้ าดิน นั บตัง้ แต่
เมือ่ แรกแยกอินหยาง แบ่งออกสองธาตุ ตงหัวก็อวตารทีเ่ หนือทะเลมรกต...ถิน ่ ฐานเดิมแห่งชาง
ี
หลิง[21] คือครรภ์เซยนอันเป็ นร่างอวตารของฟ้ าดินอย่างแท ้จริง แต่เดิมก็มไิ ด ้อยูภ ่ ายใต ้กฎข ้อ
ห ้ามต ้องดับอารมณ์ดบ ั กิเลสอยูแ ่ ล ้ว การแต่งตีโ้ ฮว่ สก
ั นาง ถือเป็ นเรือ่ งสมเหตุสมผล

<>::<>::<>::<>::<>::<>

[1]????????

[2]????????

[3]???? kusuma ลักษณะคล ้ายดอกเก๊กฮวย (ดอกเบญจมาศ)

[4]???

[5] หนึง่ ชวั่ ยามครึง่ = สามชวั่ โมง

[6]??

[7]??

ี รกตลอย (น้า) กลางฤดูใบไม ้ผลิ

[8]??? สม

[19]??? กระบีแ
่ บกรับฟ้ า, กระบีแ
่ บกรับสวรรค์

[20]?? อาเขย

[21]??
 28

บทที่ 2

สมัยเฟิ่ งจิว่ ยังเด็ก เนือ ่ งจากอาเตียอาเหนียงของนางคิดจะอยูใ่ นโลกของสองเราต่อไปอีก

ั ระยะ รังเกียจว่านางเกะกะ จึงมีอยูช
สก ่ ว่ งใหญ่มากทีล
่ ้วนแต่เอานางไปทิง้ ให ้ป๋ ายเฉี่ยนกูกขู อง
นางเลีย ้ งดู อยูก่ ับกูกท ู า่ นนี้ เรือ ่ ้อย มีอยูค
่ งปี นต ้นไม ้จับนกลงแม่น้ าจับปลา เฟิ่ งจิว่ ทามามิใชน ่ รัง้
หนึง่ ยังฉวยโอกาสทีเ่ สย ี่ วซูของนางสป ั หงก จับนกจิงเว่ยทีท ่ า่ นเลีย
้ งถอนขนเสยี เกลีย้ งเกลา

ด ้วยเห็นว่าพฤติกรรมเหล่านี้ของเฟิ่ งจิว่ เทียบกับเรือ

่ งบัดซบทีต
่ นเองกระทาเมือ
่ สมัยยังเด็ก
แล ้ว ความจริงไม่ใชเ่ รือ
่ งใหญ่โตอะไรเลย ตลอดมาป๋ ายเฉี่ยนจึงลืมตาข ้างหลับตาข ้าง

ตอนทีป่ ๋ ายเฉี่ยนอบรมเลีย
้ งดูเฟิ่ งจิว่ ได ้เป็ นเทพเซย ี นทีต ่ ระหนั กในสถานการณ์ใหญ่
บุคลิกเคร่งขรึมสารวม ความรอบรู ้ก็ลก ึ ล้าไพศาลแล ้ว มักจะสอนเฟิ่ งจิว่ เรือ ่ งหลักในการวางตัว
และจัดการเรือ ่ งราวอยูเ่ สมอ อาทิเชน ่ ป๋ ายเฉี่ยนเคยสอนเฟิ่ งจิว่ ว่า การเป็ นเทพเซย ี น สงิ่ สาคัญ
ทีส
่ ด
ุ คือ “ไม่กลัวขายหน ้า” เพราะ “ไม่กลัวขายหน ้า” คือความกล ้าหาญประเภทหนึง่ มอบขวัญ
กาลังใจในการย่างก ้าวแรกออกไปแก่คนผู ้หนึง่ จะทาเรือ ่ งใดสกั เรือ
่ ง ขอเพียง “ไม่กลัวขาย
หน ้า” ยืนหยัดอดทนไม่ยอมแพ ้พ่าย สุดท ้ายก็จะประสบความสาเร็จ

ต่อมา ในระหว่างทีเ่ ฟิ่ งจิว่ คะยัน ิ ธิใ์ นการนอนเป็ น

้ คะยอให ้กาลังใจก ้อนแป้ งเข ้าแย่งสท
เพือ ิ กับฟู่จวินของเขา ได ้สบถสาบานหนั กแน่นถ่ายทอดหลักการนีใ้ ห ้แก่ก ้อนแป้ ง
่ นเหนียงชน

ี น สงิ่ สาคัญทีส
“การเป็ นเทพเซย ่ ด
ุ ก็คอ ี อย่าง กระทาเรือ
ื ‘หน ้าด ้าน’ ถ ้า ‘หน ้าด ้าน’ เสย ่ งใด
ล ้วนประสบความสาเร็จได ้”

คืนนั น
้ ก ้อนแป้ งได ้กล่าวทวนถ ้อยคานี้เหมือนเดิมทุกพยางค์ให ้ป๋ ายเฉี่ยนฟั ง แล ้วกาหมัด
เล็กๆ พูดว่าต ้องขอคาชแ ี้ นะจากเหนียงชน ิ สกั หน่อยว่าแบบไหนทีเ่ รียกว่า “หน ้าด ้าน” และต ้อง
ทาอย่างไรจึงจะสามารถทาได ้ถึงขัน ้ หน ้าด ้านยิง่ กว่าฟู่ จวิน ป๋ ายเฉี่ยนวางน้ าแกงเม็ดบัวทีจ
่ ะยก
ไปเป็ นมือ
้ ดึกให ้เยีย
่ หัวทีห่ ้องทางานลง ้ ค ้นภายในตาหนักฉางเซงิ จนทั่ว
รือ เลือกคัมภีร ์
พระไตรปิ ฎกออกมาได ้หลายมัดหนาๆ บรรจุอย่างมั่นคงไว ้บนรถไม ้กระดานคันหนึง่ ฉวยโอกาส
ยามราตรีอันขมุกขมัวขนไปให ้แก่เฟิ่ งจิว่ สงั่ ความเสย ี งเรียบเรือ
่ ย หากก่อนตะวันตกดินวันพรุง่ นี้
คัดไม่เสร็จ จะจัดงานเลีย ้ งดูตัวสายน้ าไหล[1]จากยามสนธยาไปจนถึงฟ้ าสางให ้นาง

เฟิ่ งจิว่ ทีก ่ าลังนอนหลับเพลินถูกน่ายน่ายสาวใชของป๋้ ายเฉี่ยนเขย่าปลุกจนตืน

่ ค่อยๆ ตัง้
สติอยูค
่ รูใ่ หญ่ เบิง่ ตาแทบถลนจ ้องคัมภีรพ์ ระไตรปิ ฎกตรงหน ้า หลังจากนึกขึน
้ ได ้ว่าเมือ
่
กลางวันซซ ี้ วั ้ พูดอะไรกับก ้อนแป้ งไป ก็นก
ึ เจ็บใจจนน้ าตาไหลพรากเป็ นสายธาร

ยามสนธยาวันถัดมา เฟิ่ งจิว่ ซงึ่ ล ้อมรอบด ้วยคัมภีรพ ั ้ แล ้วชน

์ ระไตรปิ ฎกชน ั ้ เล่าถูกเหล่า
ี นรับใชแบกไปที
เซย ้ อ ่ ท
ุ ยานรัศมีจันทร์ทพ ิ ย์[2]ของสวรรค์ชน ั ้ สามสบิ สอง

ภายในอุทยานรัศมีจันทร์ทพ ิ ย์ปลูกต ้นไร ้กังวลอยูท่ ั่วไป บนต ้นอันสูงใหญ่ออกดอกงาม

ประหลาดสารพัดชนิด แต่เดิมคือสถานทีซ ่ ึ
่ งเต ้าเต๋อเทียนจุนแห่งแดนสวรรค์ชน ั ้ ไท่ชงิ ถ่ายทอด
ั นาคลายข ้อกังขาแก่ปวงศษ
หลักธรรมวิชาความรู ้ วิสช ิ ย์
 29

ี นหนุ่มจากทั่วสท
เทพเซย ี่ ะเลแปดดินแดนจับกลุม ่ กันบ ้างสามบ ้างห ้าแต ้มประดับอยูใ่ นสวน
ทอดสายตามองไป ร ้อยกว่าคนนัน ้ ถึงอยู่ บางคนทีส
่ ขุ ม
ุ เยือกเย็นกาลังสนทนาเบาๆ กับสหาย
ร่วมงาน บางคนทีใ่ จร ้อนได ้เงยหน ้าจ ้องมองเหม่อมาทางประตูสวน

2-3 คนนัน ้ จัดการได ้ง่ายดาย 4-5 คนก็ยังพอฝื นใจได ้ แต่ร ้อยกว่าคนนี่...ในใจเฟิ่ งจิว่ นึก
ขยาด ต่อให ้นางขวัญกล ้าเสมอมา ยามเท ้าแตะพืน ้ ยังต ้องเผลอถอยหลังไปหนึง่ ก ้าว...ค่อยถอย
อีกก ้าว...แล ้วถอยอีกก ้าว ไม่หา่ งออกไปนัก เสย ี งคล ้ายจะยิม
้ ของป๋ ายเฉี่ยนได ้ดังขึน
้ กล่าวกับ
เซยี นรับใชที
้ ย่ น
ื อย่างนอบน ้อมอยูด ่ ้านข ้างว่า

ี จะดีกว่า ไม่วา่ ยังไงก็ต ้องฝื นอยูจ

“เอ...ข ้าว่า จับนางมัดเสย ่ นจบงานเลีย
้ งดูตัวครัง้ นี้ให ้ได ้
ห ้ามหนีกลางคันเด็ดขาด”

ั เท ้าเผ่นหนีทันที
ในใจเฟิ่ งจิว่ กระตุกแรง หันกายกลับชก

เหินบินวิง่ แล่นตามชายคาและสน ั กาแพงไปตลอดทาง ประลองปั ญญาและความกล ้ากับ

เซยี นรับใชที้ ด
่ ้านหลัง สลัดพวกนั น
้ หลุดไปได ้ตัง้ แต่เมือ ่ ไร แม ้แต่ตัวเฟิ่ งจิว่ เองก็ไม่ทราบ ทราบ
เพียงว่าเลีย
้ วผ่านต ้นสาละสองต ้นทีข ึ้ ติดกันซงึ่ มีกงิ่ ใบดกหนา
่ น กิง่ สาละไหวสะเทือนไปชวั่ ครู่
ดอกกระจิรด ิ สเี หลืองอ่อน 2-3 ดอกร่วงตกลงบนผมของนาง ข ้างหลังไม่มเี สย ี งลมแรงและเสย
ี ง
ไล่ตามโจมตีอก ี

้
นางหอบหายใจเบาๆ ปรายตามองเสนทางขามา ไม่มเี งาคนแล ้วจริงๆ เห็นเพียงคงคา
สวรรค์ทอดยาวเหยียด สะท ้อนประกายเลือ
่ มระยับเป็ นระลอกอยูภ ี อง
่ ายใต ้แสงอาทิตย์อัสดงสท

เภทภัยเกิดจากปาก ถูกปากนี้พาจนต ้องคัดพระไตรปิ ฎกตัง้ หนึง่ คืนกับอีกหนึง่ วัน มายามนี้

ได ้เห็นต ้นสาละสองต ้นตรงหน ้า ในศรี ษะกลับมีแต่ข ้อความจาพวก “ลาดับนั น ้ พระผู ้มีพระภาค
ทรงประทับอยู่ ณ ใต ้ต ้นสาละทัง้ คูแ ิ ารา ใกล ้ดับขันธ์ปรินพ
่ ห่งสาลวันอุทยาน กรุงกุสน ิ พาน” ที่
ิ้
บันทึกอยูใ่ นคัมภีร ์ “ฑีฆนิกาย”[3] ทัง้ สน

่ มือไปแหวกดอกไม ้ดกหนาทีเ่ หนือศรี ษะออกจากกัน ถอนหายใจอยูเ่ ฮอ

เฟิ่ งจิว่ ยืน ื กๆ ว่า
กระทั่งถ ้อยคัมภีรท ี่ สนยากปานนี้ยงั อุตสา่ ห์จาได ้แล ้ว การคัดพระไตรปิ ฎกในหนึง่ วันหนึง่ คืนนี้
์ แ
ถือว่าไม่ได ้คัดโดยสูญเปล่า เพิม ่ พูนความรู ้เป็ นอย่างมาก พลางก็หันมองรอบด ้าน ขบคิดว่าแล่น
หนีมาเป็ นนาน ทัง้ เหนื่อยล ้าทัง้ สกปรกไปทัง้ ตัว อ่อนเปลีย ้ เพลียแรงนั ก ควรจะเปลือ
้ งผ ้าอาภรณ์
ลงไปแชใ่ นน้ าพุสวรรค์ด ้านหลังต ้นสาละคูด ่ ห
ี รือไม่

หญิงสาวใคร่ครวญอยูเ่ นิน
่ นาน

เบือ
้ งหน ้าสายตาจันทร์กระจ่างลอยขึน ้ ทางตะวันออก แม ้มิได ้ขึน
้ สูงมากนั ก ไม่อาจ
เทียบเทียมดวงจันทร์ทป ี่ วงมนุษย์โลกทอดตามองแล ้วบังเกิดอารมณ์กวี กระนั น ้ ยามรัศมีสเี งิน
เย็นตาทอทาบลงปกคลุม ก็พอจะฝื นใจสาดสอ ่ งภูเขาศล
ิ าแมกไม ้มาลีทเี่ บือ
้ งหน ้าสายตาจน
ครบถ ้วนอยูด ่ ี ห่างออกไปไม่กก ี รกตของสระปกคลุมด ้วยไอหมอกลอยเวียนวน ทัง้ ยังมี
ี่ ้าว น้ าสม
ี
ปราณเซยนอับอบอุน ่ เอ่อท ้นออกมาเล็กน ้อย เฟิ่ งจิว่ กวาดตามองไปรอบด ้านอย่างระแวดระวังอีก
ครัง้ คาดคะเนว่าผ่านยามซวี[4]มาแล ้ว น่าจะไม่มใี ครคนใดมาอีก จึงแล่นไปยังริมสระน้ าพุยน ื่ มือ
ลงไปหยัง่ ดูกอ ่ น ค่อยเปลือ ้ งเสอ ื้ ตัวนอก ตัวกลาง และตัวในอย่างวางใจ ย่างเท ้าลงสูส ่ ระน้ าพุใส
ตรงหน ้าอย่างระมัดระวัง
 30

เกาะริมสระทิง้ ตัวจมดิง่ ลงไป น้ าอุน

่ จัดของสระจมขึน้ มาถึงลาคอ เฟิ่ งจิว่ ถอนหายใจอย่าง
แสนสบาย มองดูดอกสาละ 2-3 ดอกทีล ่ อยเอือ่ ยๆ มาถึงข ้างมือ อารมณ์ขเี้ ล่นซงึ่ นางข่มกลัน
้ มา
นานถูกกระตุ ้นขึน
้ ทันควัน ขณะจะเก็บมาร ้อยเป็ นพวง พลันได ้ยินทีด ่ ้านหลังศลิ ายักษ์ สข
ี าวซงึ่ อยู่
ภายในสระมีเสย ี ง “ซา่ ” ของน้ าดังขึน
้

ท่อนแขนชว่ งหนึง่ ของเฟิ่ งจิว่ ทีย

่ น
ื่ พ ้นผิวน้ าออกไปเก็บดอกสาละ แข็งค ้างอยูก
่ ลางอากาศ
ในบัดดล

ี รกตของสระไหวกระเพือ
น้ าสม ่ ม กวนแสงจันทร์ทงั ้ ผิวสระแตกสลาย หลังศล ิ ายักษ์ พลันมี
เงาร่างในชุดขาวเลีย ้ วออกมา เฟิ่ งจิว่ กลัน้ หายใจ มองเห็นเงาร่างในชุดขาวนั น
้ เดินอยูใ่ นน้ า ใกล ้
เข ้ามาทุกที ท่ามกลางม่านหมอก ค่อยๆ ปรากฏเรือนผมสเี งินขาวพร่างสุกสว่าง ร่างสูงเพรียวได ้
สว่ น และเค ้าหน ้าทีร่ ป
ู งามเป็ นอย่างยิง่

เฟิ่ งจิว่ แนบกายแน่นสนิทกับขอบสระ แม ้ว่าใบหน ้าจะค่อนข ้างหนาเสมอมา ยามนี้ยงั คง

ึ กลืนไม่เข ้าคายไม่ออก สห
รู ้สก ี น ้าเขียวคล้าสลับซด
ี ขาวอยูอ ึ ใจใหญ่ จะดีจะชวั่ ก็เป็ นถึงกษั ตรีย ์
่ ด
แห่งชงิ ชวิ จึงข่มสติให ้เยือกเย็นได ้อย่างรวดเร็ว ทัง้ ยังคิดจะทาให ้ดูเป็ นเรือ
่ งปกติ ปกติถงึ ขัน ้
สามารถกล่าวทักทายอีกฝ่ ายได ้อย่างปลอดโปร่ง

แต่ทว่าในสถานการณ์แบบนี้ ควรจะกล่าวทักทายอย่างไรดี ก็เป็ นวิชาหนึง่ อันพึงศก ึ ษา

เชน่ กัน หากพบกันในสถานทีช ่ มดอกไม ้ ยังพอจะกล่าวทักทายได ้ว่า “วันนี้อากาศดียงิ่ ตีจ
้ วินก็
มาชมดอกไม ้ทีน ่ ี่เหมือนกันหรือ?” ยามนีย ้ อ
่ มไม่อาจโบกแขนเปลือยล่อนจ ้อน ร ้องทักได ้ว่า
“วันนี้อากาศดียงิ่ ตีจ
้ วินก็มาอาบน้ าทีน
่ ี่เหมือนกันหรือ?”

เฟิ่ งจิว่ ครุน

่ คิดอย่างกลัดกลุ ้มอยูใ่ นใจว่าจะกล่าวเปิ ดฉากสนทนาครัง้ นีอ
้ ย่างไรดี พลันเห็น
ว่าตงหัวได ้ก ้าวเดินอย่างปลอดโปร่งเยือกเย็นไปจนถึงขอบสระเยือ ้ งออกไปด ้านหน ้า กาลังจะ
ก ้าวออกจากน้ าพุสวรรค์ ตลอดเวลานี้ สายตามิได ้เหลือบแลมาทางใบหน ้าของนางแม ้แต่น ้อย

เฟิ่ งจิว่ คิดว่า บางทีเขาอาจจะมิได ้มองเห็นนาง อย่างนัน

้ ครัง้ นี้ ก็ไม่นับว่าทาขายหน ้าต่อ
หน ้าเขาแล ้วกระมัง?

กาลังจะลอบถอนหายใจโล่งอก เท ้าข ้างทีก ้ ฝั่ งของตงหัวกลับชะงักไปชวั่ วูบ พริบตา

่ ้าวขึน
นั น ื้ ตัวนอกพลันเลือ
้ เสอ ่ รี ษะนาง
่ นหลุดคลุมลงใสศ

พร ้อมกันนี้ นางได ้ยินเสยี งหนึง่ ดังขึน

้ ข ้างหน ้าไม่หา่ งออกไปนัก เหมือนจะเป็ นเหลียนซง่
จวิน ดูราวกับหัวเราะกลบเกลือ ่ นอย่างกระอักกระอ่วนยิง่

“เอ ้อ...รบกวนแล ้วๆ ข ้าไม่เห็นอะไรทัง้ นัน

้ จะออกไปเดีย
๋ วนี้ละ”

หญิงสาวกระตุกเสอ ื้ คลุมสขี าวของตงหัวลงจากศรี ษะอย่างตกตะลึง ตาแหน่งทีส

่ ายตามอง
่ ้
ไปเห็น ข ้างประตูวงเดือน ต ้นไร ้กังวล 2-3 ต ้นโยกไหวแชมชาอยูใ่ ต ้แสงจันทร์

ตงหัวสวมเพียงชุดจงอี ยืนอยูร่ ม
ิ ขอบสระก ้มหน ้าลงพินจ
ิ มองนาง อึดใจใหญ่คอ
่ ยเอ่ยว่า

“เจ ้ามาทาอะไรทีน
่ ?ี่ ”

ั ย์ ใบหน ้าถูกน้ าอุน

“อาบน้ า” หญิงสาวกล่าวตอบอย่างระมัดระวังตามความสต ่ จัดของสระ
ี
รมจนเป็ นสชมพูระเรือ
่
 31

ตอบเสร็จแล ้วค่อยนึกขึน ี รกต กลับใสเสย

้ ได ้ว่าแม ้น้ าในสระนี้จะเป็ นสม ี จนมองเห็นก ้นสระ
สแี ดงเข ้มพลันฉีดซา่ นจากพวงแก ้มแผ่ขยายออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่ถงึ อึดใจร่างทัง้ ร่างเหมือน
้
ถูกชอนขึ น
้ มาจากน้ าเดือด ตะกุกตะกักว่า

“ท...ท่านหลับตาลงซะ ห ้ามดูนะ ไม่ส ิ หันหลังไปซะ รีบหันหลังไปเร็ว”

ิ ดูนางจากศรี ษะจรดเท ้าอย่างอ ้อยอิง่ อีกรอบ

ตงหัวพินจ ก่อนจะหันหลังให ้อย่างมีมารยาท
ยิง่

เฟิ่ งจิว่ ตะลีตะลานยืน ่ มือไปหยิบเสอ ื้ ผ ้าทีเ่ มือ

่ กีน
้ ี้ถอดไว ้ข ้างสระ แต่ตอนทีถ ่ อดมิได ้คาดคิด
ว่าจะตกอยูใ่ นสถานการณ์เชน ่ นี้ จากเสอ ื้ ตัวนอกถึงเสอ ื้ ตัวใน ล ้วนวางไว ้ไกลไม่ใชน่ ้อยๆ ทัง้ สน
ิ้
หากจะคว ้าให ้ถึงเสอ ื้ ตัวในทีอ่ ยูใ่ กล ้ทีส
่ ด
ุ นั่น ร่างกายกว่าครึง่ ต่างต ้องโผล่พ ้นน้ าขึน ้ มา

นางไม่ทราบควรทาอย่างไรดี สบ ั สนลนลานเป็ นทีย ี ได ้ว่าเดิมทีตนนั น

่ งิ่ จริงแท ้ กลับลืมเสย ้
คือสุนัขจิง้ จอก หากยามนีเ้ ปลีย
่ นกลับเป็ นร่างเดิม ตงหัวย่อมจะเอาเปรียบนางไม่ได ้แม ้แต่น ้อย

ขณะทีน่ างยังคงร ้อนใจ ก็มองเห็นมือข ้างหนึง่ กุมกระโปรงขาวของนาง ค่อยๆ ยืน ่ มา

ตรงหน ้านาง นิว้ มือเรียวยาว เล็บมนได ้รูป ตงหัวยังคงหันข ้างให ้ นางเหลือบมองใบหน ้าของเขา
อย่างระแวดระวัง ขนตาดกหนาพริม ้ เข ้าหากัน ยังดี...ดวงตาของเขายังคงปิ ดอยู่ ขณะจะรับ
กระโปรงมา นางก็ตกใจอีกครัง้

ื้ ผ ้า?”
“ท่านรู ้ได ้ยังไงว่าข ้าจะสวมเสอ

ในยามปกติเพือ
่ มิให ้ลบหลูต่ อ ์ ห่งชงิ ชวิ
่ ฐานะกษั ตรียแ นางจะแสร ้งวางตัวใจกว ้างเป็ น
ผู ้ใหญ่อยูเ่ สมอ ยามนีเ้ มือ ั ่
่ เผยนิสยคิดเล็กคิดน ้อยเชนนี้ออกมา จึงค่อยเหมือนเทพธิดาสาวน ้อย
ทีร่ า่ เริงในทีส
่ ด
ุ

ตงหัวชะงักเล็กน ้อย ทาทีจะหดมือเก็บเสอ ื้ ผ ้ากลับคืน อย่างไรเฟิ่ งจิว่ ก็มไิ ด ้ใจแข็งเชน

่
ถ ้อยคาทีก
่ ล่าว ้
ใชความเร็ วประมาณเสอ ื ดาวตะครุบละมั่งแย่งกระโปรงกลับมาทันควัน
ั ่
ตะลีตะลานอาศยน้ าในสระชวยบังไว ้ครึง่ ๆ รีบสวมเข ้ากับตัว เสย ี งดังสวบสาบครูห ่ นึง่ ก็สวมเสร็จ
ึ เพียงขายหน ้าเสย
ก ้าวออกจากสระ รู ้สก ี ยา่ แย่ไม่เหลือชน ิ้ ดี กระทั่งคาลายังคร ้านจะกล่าว ก็
ทาท่าจะกระโดดข ้ามกาแพงออกไปจากทีน ่ ี่ย ้อนสูเ่ สนทางเดิ
้ มเมือ
่ ขามา

กลับถูกตงหัวเรียกไว ้อีกครัง้

ิ้ หนึง่ ”
“นี่ เจ ้าลืมของไปชน

ั อย่าง เพ่งสมาธิมองไป นาง

นางหันกลับไปอย่างลืมตัว เห็นตงหัวกาลังก ้มลงเก็บอะไรสก
ึ ว่าเลือดทัง้ ร่างได ้พุง่ ขึน
รู ้สก ่ รี ษะจนหมดสน
้ สูศ ิ้

ของทีต
่ งหัวเก็บขึน
้ มา...คือเอี๊ ยมตัวหนึง่

ี ัว
เอี๊ ยมสบ

เอี๊ ยมของนาง
 32

สาบเสอื้ ของตงหัวเปิ ดอ ้าเล็กน ้อย เผยกระดูกไหปลาร ้าอยูร่ าไร กุมเอี๊ ยมของนางไว ้ด ้วยส ี
หน ้าเรียบสนิท ยืน ึ ว่าฟ้ าดินพลิกตลบจริงแท ้ ไม่ทราบว่า
่ ให ้นางอย่างเป็ นธรรมชาติยงิ่ เฟิ่ งจิว่ รู ้สก
ไปรับดี หรือไม่รับดี

ขณะทีก่ าลังนิง่ ค ้างคุมเชงิ กัน ต ้นไร ้กังวลทีข ั่ ไหวรุนแรง ตามติดด ้วย

่ ้างประตูวงเดือนได ้สน
ปรากฏเงาร่างสง่างามกรุ ้มกริม ่
่ ของเหลียนซงจวินขึน ้ ครัน ี
้ เห็นสหน ้าของคนทัง้ สองชด ั เจน เงา
ร่างสง่างามกรุ ้มกริม
่ แข็งทือ่ ในบัดดล อึดใจใหญ่...กล่าวด ้วยมุมปากกระตุกว่า

“เมือ
่ ครู.่ ..ทาพัดตกไว ้ทีน
่ ี่ ข ้าย ้อนกลับมาเก็บ รบกวนอย่างมาก วันหน ้าจะไปเยือนขอขมา
อย่างสุดซงึ้ พวกท่าน...เชญ ิ ต่อเถิด...”

เฟิ่ งจิว่ อยากจะร ้องไห ้เต็มที เอามือปิ ดหน ้าคว ้าหมับแย่งเอี๊ ยมกลับมา กลับหลังหัน
กระโดดข ้ามกาแพงแล่นฉิวจากไป นาพาสายลมอ่อนจางปั ดแหวกดอกสาละทีบ ่ านสะพรั่งบนต ้น
ออกจากกันแถบใหญ่

เหลียนซง่ กระตุกมุมปากต่อไป มองดูตงหัว “เจ ้าไม่ตามไปรึ?” ก่อนจะกล่าวว่า “หญิงงาม

ทีเ่ จ ้าได ้พบบนแท่นแบกฟ้ านางนั น ่ ท ้คือเฟิ่ งจิว่ แห่งชงิ ชวิ ดอกรึ?” แล ้วกล่าวว่า “เจ ้าคิดดูให ้ดี
้ ทีแ
่
ละ หากเจ ้าแต่งนางเป็ นตีโ้ ฮว ต่อไปจะต ้องน ้อมเรียกเจ ้าหนูเยีย ่ หัวว่ากูฟเที
ู่ ยวนะ...”

ื้ อย่างไม่รบ
ตงหัวจัดสาบเสอ ี ไม่ร ้อน ได ้ฟั งความ กล่าวว่า

“ไม่กวี่ ันก่อนข ้าได ้ยินข่าวเล่าลือเรือ

่ งหนึง่ บอกว่าเจ ้ามีใจต่อเฉิงอวีห
้ ยวนจวิน ?”

เหลียนซง่ รวบเก็บพัดจีบ “เรือ

่ งนี้...”

ตงหัวกล่าวต่อ “ข ้าคิดว่าอีก 2-3 วันจะรับเฉิงอวีเ้ ป็ นบุตรีบญ

ุ ธรรม เจ ้าเห็นว่าอย่างไร?”

เหลียนซง่ “......”

ตลอดมาเฟิ่ งจิว่ เป็ นเทพเซย ี นทีไ่ ม่คอ ่ ยสนใจเรือ ่ งปลีกย่อย แต่อป ั เชน
ุ นิสย ่ นีน
้ ัน
้ เมือ
่ เกิด
นึกสนใจเรือ
่ งปลีกย่อยขึน ้ มานานๆ ครัง้ เรือ
่ งปลีกย่อยนี้กลับสร ้างปมด ้อยใหญ่โตมิใชน ่ ้อย
บาดแผลของนางจะสาหัสสก ั เพียงไร พอจะเป็ นทีค ่ าดเดาได ้

เรือ
่ งระหว่างนางกับตงหัวเรือ ่ งนี้ เฟิ่ งจิว่ ได ้รับบาดแผลสาหัสอย่างยิง่ หมดอาลัยตายอยาก
อยูใ่ นตาหนักชงิ่ อวิน
๋ ของก ้อนแป้ งถึงสองวันเต็มจึงค่อยยังชวั่ ขึน ้ มาบ ้าง แต่จะอย่างไรก็ยังคง
เหลือปมติดค ้างอยูใ่ นใจ วาดหวังให ้มีใครมาชว่ ยคลายปมในใจนาง ป๋ ายเฉี่ยนนั น ้ ไม่ได ้ดอก

ด ้วยเหตุนี้ เฟิ่ งจิว่ จึงไปถามก ้อนแป้ งโดยยกตัวอย่างอย่างลังเลว่า

“สมมุตวิ า่ เจ ้าเคยชอบกูเหนี่ยงผู ้หนึง่ หลายปี ให ้หลังเจ ้าได ้พบกูเหนีย

่ งผู ้นีอ
้ ก
ี ครัง้ ” นาง
หยุดคิด ควรใชเรื ้ อ
่ งใดมาเปรียบเทียบดีหนอถึงจะเหมือนจริงมากพอ เนิน ่ นาน...กล่าวเสย ี ง
่
เครียดว่า “แต่แล ้วนางกลับได ้ทราบว่าตอนนี้เจ ้ายังคงใสผ ้าอ ้อมอยู่ เจ ้าจะทาอย่างไร?

่ างเถียงว่า “ข ้าเลิกใสผ
ก ้อนแป้ งขึงตาใสน ่ ้าอ ้อมมาตัง้ นานแล ้ว!”

เฟิ่ งจิว่ ปลอบน ้องชายอย่างเคร่งขรึม “ข ้าพูดว่าสมมุตไิ ง...สมมุต”ิ

 33

ก ้อนแป้ งคิดอยูค
่ รูห
่ นึง่ ใบหน ้าน ้อยๆ แดงระเรือ
่ เบือนหน ้าหนีไปอีกทางอย่างยากจะทาใจ
กล่าวอย่างกระดากอายว่า

“น่าขายหน ้าเหลือเกิน น่าขายหน ้าขนาดนี้ มีแต่เรือ ่ งแบบเฟิ่ งจิว่ เจีย

่ เจียได ้พบอดีตชายใน
ดวงใจ แต่แล ้วกลับทาเอี๊ ยมตกใสต ่ รงหน ้าเขาเท่านั น
้ ทีเ่ ทียบกันได ้” กระดากอายต่อไป แล ้ว
กล่าวอย่างดิน้ รนเล็กน ้อยว่า “หากเป็ นแบบนั น
้ จะต ้องอยากหาเต ้าหู ้สก ั ก ้อนมาโขกหัวตัวเองให ้
ตายไปเสย ี เป็ นแน่”

หลังจากนั น
้ เฟิ่ งจิว่ ทีค ่ ยยังชวั่ ขึน
่ อ ้ มาบ ้างก็หมดอาลัยตายอยากต่อเนื่องไปอีก 3-4 วัน

จวบจนคืนทีส ่ ี่ เซย
ี นรับใชที
้ ป
่ ๋ ายเฉี่ยนสง่ มาได ้ถ่ายทอดถ ้อยคาต่อเฟิ่ งจิว่ ว่า บรรดานั กร ้อง
นางราทีแ ่ สดงงิว้ บนแท่นแบกฟ้ าเมือ ่ ไม่กวี่ ันก่อนได ้พักผ่อนพรักพร ้อมแล ้ว ตกค่าจะเปิ ดแสดงงิว้
เรือ
่ งใหม่ “ยอดวีรสตรี” ทีอ ่ ท
ุ ยานประชน ั ประกาย[5] มาชวนเฟิ่ งจิว่ ไปชมด ้วยกัน ด ้วยเหตุนี้จงึ
ค่อยเชญ ิ เฟิ่ งจิว่ ออกมาจากตาหนั กชงิ่ อวิน ๋ ทีอ่ ม
ึ ครึมไปด ้วยเมฆหมอกแห่งความทุกข์จนได ้

ภายในอุทยานประชน ั ประกาย บนเวทีงวิ้ ทีส ่ ร ้างขึน

้ ใหม่ แม่ทัพหญิงขบวนหนึง่ แต่งกาย
ฉูดฉาดบาดตา กาลังขับร ้องแสดงกันเป็ นทีค
่ รึกครืน
้

ป๋ ายเฉี่ยนกุมพัดจีบผ ้าไหมขาวเล่มหนึง่ เอนกายมาใกล ้เฟิ่ งจิว่ กล่าวว่า

“ไม่กวี่ ันมานี้ บนสวรรค์มเี รือ

่ งเล่าลือทีน
่ ่าสนใจอยูเ่ รือ
่ งหนึง่ กาลังเล่าลือกันไปทั่ว ไม่ทราบ
ว่าเจ ้าได ้ยินได ้ฟั งบ ้างหรือไม่” กระแอมหนึง่ ที “แน่นอนว่าความจริงแล ้ว ข ้าไม่ได ้กระตือรือร ้น
สนใจต่อเรือ ่ งนี้เป็ นพิเศษ”

เฟิ่ งจิว่ ประคองถ ้วยน้ าชาชะโงกเข ้าหาอย่างคึกคักสนใจ หยุดไปชวั่ ครู่ กล่าวอย่างรู ้

กาลเทศะว่า

่ กัน แต่วา่ ...

“ดูออกได ้ว่า ท่านไม่กระตือรือร ้นจริงๆ ความจริงข ้าเองก็ไม่กระตือรือร ้นเชน
ท่านลองเล่าดูก็ได ้”

ป๋ ายเฉี่ยนพยักหน ้า กล่าวเนิบชา้

“จริงแท ้ เราสองคนต่างมิใชผ ่ ู ้ทีช

่ อบกล่าวนินทาผู ้อืน ่ นั น
่ เชน ้ เจ ้าต ้องคาดคิดไม่ถงึ เป็ นแน่
มหาเทพตงหัวทีก ่ าลก่อนข ้ากับเจ ้าต่างเข ้าใจตลอดมาว่าเป็ นผู ้เทีย ่ งธรรมอย่างยิง่ แท ้จริงก็ไม่
อาจดูจากหน ้าตา ทีเ่ จ ้าสะบัน้ วาสนากับเขาในครัง้ นั น ้ เมือ
่ สามร ้อยกว่าปี กอ ่ น ข ้าดูวา่ เป็ นเพราะ
สวรรค์ทรงคุ ้มครองเจ ้า ชา่ งสะบัน
้ ได ้สมควรแท ้ๆ”

เฟิ่ งจิว่ เงยหน ้าขึน

้ อย่างเคร่งขรึม

ป๋ ายเฉี่ยนปอกเมล็ดท ้อเมล็ดหนึง่ “ฟั งว่า เขากลับเก็บเซย ี นสตรีซงึ่ งดงามปานมัจฉาจม

วารีปักษี ตกนภานางหนึง่ ไว ้ในวังไท่เฉินกงตลอดมา ทัง้ ยังโปรดปรานเซย ี นสตรีนางนั น
้ เป็ นยิง่
นั ก”

เฟิ่ งจิว่ วางถ ้วยชาในมือลง อึดใจใหญ่ หลุบตากล่าวว่า

 34

“เชน ่ นี้เป็ นว่า ทีห

่ ลายปี นี้เขาไม่เคยออกมานอกวังไท่เฉินกง เป็ นด ้วยเหตุนี้เองดอกหรือ?”
แล ้วคลีย
่ ม
ิ้ “จริงอยูด ึ เหงาอะไรนัก”
่ อก ข ้างกายมียอดพธูคอยเคียงคู่ ไม่ออกนอกวังก็คงไม่รู ้สก

ป๋ ายเฉี่ยนสง่ เมล็ดท ้อทีป ่ อกได ้ครึง่ หนึง่ ไปให ้ “เจ ้าเองก็ไม่จาเป็ นต ้องคิดมากดอก
อย่างไรเจ ้าก็ไม่ได ้เกีย
่ วข ้องอะไรกับเขาแล ้ว ทีข ่ งนีใ้ ห ้ฟั ง ก็มใิ ชเ่ พือ
่ ้าเล่าเรือ ่ จะทาให ้เจ ้าทุกข์
ใจ”

ื่ ยกถ ้วยชาขึน
เฟิ่ งจิว่ กระตุ ้นอารมณ์ให ้สดชน ้ มาอีกครัง้ กล่าวว่า

“ไม่ทราบว่าผู ้ทีเ่ ขาต ้องตาคือใครกัน”

ป๋ ายเฉี่ยนทาเสย ี ง “อืม” แล ้วกล่าวว่า “ข ้าไปสอบถามเทพชะตามาแล ้ว แน่นอนว่าข ้า

ไม่ได ้ไปสอบถามโดยเฉพาะเชน ่ กัน ข ้าไม่ได ้สนใจเรือ ่ งนี้มากมายนัก เพียงแต่ ด ้านเทพชะตา
เองก็ไม่ได ้ข่าวอะไรเชน ่ กัน ถึงแม ้เทพเซย ี นเหล่านี้จะแอบลือกันเอาเองอย่างคึกคัก และต่างคน
ต่างก็คาดเดาถึงเซย ี นสตรีนางนัน ้ แต่ตงหัวไม่ได ้เข ้ากับเรือ ่ งประเภทสายลมจันทราเอาเสย ี เลย
นอกจากองค์หญิงจือเฮอ ่ น ้องสาวบุญธรรมของเขา พวกนั น ้ ก็เดาไม่ถก
ู เหมือนกันว่ายังจะมีใคร
อีก แต่วา่ ...ยังไม่ต ้องเอ่ยถึงว่าหลายปี มานีจ ้ อ ่ ล ้วนแต่รับโทษอยูใ่ นพิภพเบือ
ื เฮอ ้ งล่าง จากทีข่ ้าดู
ี
ไม่น่าจะเป็ นนางเสยละมาก”

เฟิ่ งจิว่ ประคองถ ้วยชา ฟั งอย่างใจลอย

ป๋ ายเฉี่ยนดืม ่ คอหนึง่ คา แล ้วกล่าวอีกว่า

่ น้ าชาให ้ชุม

“เกีย ี นสตรีนางนั น
่ วกับเซย ้ เรือ
่ งทีแ
่ น่นอนความจริงแล ้วก็มแ ี ค่เรือ
่ งเดียวนั่นเท่านั น ้ พูดกัน
ว่าเมือ
่ 6-7 วันก่อนตอนทีต ่ งหัวพานางแชน้ าพุร ้อนในวังไท่เฉินกงด ้วยกัน บังเอิญถูกเหลียนซง่
่
จวินบุกฝ่ าเข ้าไปพบเห็นเข ้าพอดี เพราะเหตุนี้เรือ
่ งเล่าข่าวลือเกีย
่ วกับเรือ ่ งนี้ถงึ ได ้รั่ วไหลออกมา
เล็กน ้อย”

ป๋ ายเฉี่ยนเพิง่ จะกล่าวจบ เฟิ่ งจิว่ ก็หัวทิม

่ ตกลงมาจากม ้านั่ งหิน เอามือค้าพืน
้ กล่าวว่า “...
่
แชน้ าร ้อน?”

ป๋ ายเฉี่ยนก ้มหน ้าลงมองหลานสาวอย่างประหลาดใจ กล่าวอย่างเหมือนได ้พบผู ้รู ้ใจว่า

“เจ ้าก็ตกใจเหมือนกันรึ? ข ้าเองก็ตกใจมากเหมือนกัน เมือ ่ วานซน ื ยังมีขา่ วลือใหม่อก

ี ข่าว
กล่าวแบบวิเคราะห์ได ้ละเอียดมีเหตุผลเทียวละ น่าเชอ ื่ ถืออยูบ่ ้างเหมือนกัน เฉิงอวีห ้ ยวนจวินที่
เหลียนซง่ จวินมีใจให ้ผู ้นัน
้ เจ ้ารู ้จักกระมัง? เมือ
่ ก่อนตอนทีข ่ ้าไม่ได ้อยูก
่ บั ก ้อนแป้ ง โชคดีนักที่
ได ้หยวนจวินผู ้นี้ชว่ ยดูแลให ้ ฟั งว่าความจริงแล ้วเฉิงอวีห ้ ยวนจวินผู ้นี้ ก็คอ ื บุตรีนอกสมรสของ
มหาเทพตงหัวกับเซย ี นสตรีนางนัน ้ ”

เฟิ่ งจิว่ จับขอบโต๊ะชว่ ยพยุง เพิง่ จะปี นขึน

้ มาได ้ ก็หัวทิม
่ กลับลงไปอีกครัง้

ป๋ ายเฉี่ยนยืน
่ มือไปดึงหลานสาวขึน
้ มา ถามอย่างเป็ นห่วงว่า

“เก ้าอีต ่ ยมั่นคงใชไ่ หมน่ะ?”

้ ัวนี้ไม่คอ

เฟิ่ งจิว่ จับขอบโต๊ะพยุงตัว ยิม

้ แห ้งๆ กล่าวว่า
 35

“เนื้อเรือ ่ งบนเวทีฉากนีแ ี กิรย

้ สดงได ้ดีเกินไป ชวนให ้วาดฝั นนั ก จึงเผลอลืมตัวเสย ิ า” พูด
ถ ้อยคาซซ ี้ วั ้ โกหกเหล่านี้โดยทีห่ น ้าไม่เปลีย ี บแล ้ว ก็ฉวยโอกาสชาเลืองมองบนเวที ครัน
่ นสจ ้
เห็นชดั เจนว่ากาลังแสดงฉากใดอยู่ หางตาพลันกระตุก

บนเวทีงวิ้ ทีส
่ ว่างเจิดจ ้า กาลังแสดงถึงฉากแม่ทัพหญิงผู ้องอาจห ้าวหาญโชคร ้ายถูกแคว ้น
ั
ศตรูจับตัวไป มัดโยงไว ้กับเสาของคุกใต ้ดิน ทรมานสอบปากคาสารพัดวิธก ี าร ถูกทารุณกรรม
อย่างอเนจอนาถเป็ นทีย ่ งิ่

ี น ้าสบ
ป๋ ายเฉี่ยนทอดตามองเวทีงวิ้ แล ้วรัง้ สายตากลับ มองดูเฟิ่ งจิว่ ด ้วยสห ั สน

“ทีแ
่ ท ้...เจ ้ามีรสนิยมแบบนี้ดอกหรือ...”

“......”

ั เจนยิง่ เสมอมา...นางคือแม่มา่ ยผู ้หนึง่

เฟิ่ งจิว่ กาหนดสถานภาพให ้ตัวเองชด

ในโลกมนุษย์มส ี ภ
ุ าษิ ตทีช
่ าวบ ้านชาวชอ ่ งต่างรู ้กันทั่วอยูป
่ ระโยคหนึง่ : หน ้าบ ้านแม่มา่ ย
มากเรือ่ งวุน
่ วาย[6] เฟิ่ งจิว่ ได ้ตระหนักอย่างมีสติวา่ ตัวนางเป็ นแม่มา่ ยมาหลายปี ดด ี ักปานนี้ หน ้า
บ ้านไม่เคยมีเรือ ่ งวุน
่ วายมาแผ ้วพานแต่สก ั เรือ
่ ง มิใชว่ า่ ตัวนางเป็ นแม่มา่ ยได ้เป็ นแบบอย่างอะไร
ดอก แต่ต ้องยกประโยชน์ให ้แก่บรรยากาศการนินทาเรือ ่ งชาวบ ้านของชงิ ชวิ ทีม ่ ดัง่
่ ไิ ด ้เข ้มข ้นเชน
สวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า แต่การแสดงงิว้ ในวันนี้ นางชมอย่างกลัดกลุ ้มกังวลยิง่ นางเห็นว่า หญิงทีเ่ ป็ น
แม่มา่ ยแล ้วเชน ่ นาง ไม่บังควรม ้วนเข ้าสูเ่ รือ ่ งเล่าข่าวลือทีย ่ ้อมสดี อกท ้อประเภทนี้อก ี โดยแท ้ แม ้
จะเป็ นเรือ ่ ึ
่ งเล่าข่าวลือร่วมกับตงหัว ซงหากย ้อนไปเป็ นสามร ้อยกว่าปี ก่อน จะเป็ นเรือ ่ งแสนดีท ี่
นางไม่แม ้แต่จะคาดฝั นถึงก็ตาม

เฟิ่ งจิว่ มีข ้อดีทก ู ้ ได ้อยูข

ี่ ระทั่งป๋ ายเฉี่ยนก็สไม่ ่ ้อหนึง่ ป๋ ายเฉี่ยนนัน
้ เมือ
่ พบเรือ่ งทีค
่ ด
ิ ไม่ตก
หากไม่คด ิ ให ้ตกเป็ นไม่จบเรือ ่ ง สว่ นเฟิ่ งจิว่ จะทาไปโดยอาศัยสญ ั ชาตญาณทัง้ สน ิ้ นางเห็นว่า
ข ้อดีใหญ่หลวงทีส ่ ด
ุ ของตน แท ้จริงหาใชวช ่ ิ าทาครัว เทพชะตากล่าวชมนางว่า ยามยึดติดก็ยด ึ
ติดจริง ยามปล่อยวางก็สง่างามแท ้ นางคิดเสมอมาว่า การกระทาของนางมิได ้ผิดต่อคาขวัญนี้

หลายวันก่อนนัน ้ นางมิได ้ตระเตรียมให ้พร ้อมพรัก ต่อมานางจึงนึกถึงคาขวัญประจาใจของ

นางประโยคหนึง่ ขึน ้ มาได ้ นางอยูม ่ าสามหมืน ่ ปี คาขวัญประจาใจทีก ่ องสะสมอยูข ่ ้างกายไหน
เลยเพียงนั บพันหมืน ่ ด ้วยเหตุนี้คาขวัญประจาใจข ้อนี้นางจึงคุ ้ยหาอยูเ่ ป็ นหลายวันกว่าจะคุ ้ยหา
ออกมาใหม่อก ี ครัง้ ได ้ : “ไม่ญาติดก ี ับบุรษุ ทีม
่ ค ี วามเกีย ่ วพันกับสตรีอน ื่ บุรษ ุ ทีม
่ ค
ี วามเกีย ่ วพันกับ
บุรษุ อืน
่ ก็ไม่ได ้เชน่ กัน” นางเคยรักตงหัวจะเป็ นจะตายมาก่อน ตอนนัน ้ เป็ นการ “ยึดติดจริง” แต่
ตงหัวมิได ้ต ้องใจนาง ทัง้ ยังมีความเป็ นไปได ้สูงยิง่ ว่าได ้ไปต ้องใจคนอืน ่ เข ้า ตอนทีน ่ างลดฐานะ
ของตัวเองไปเป็ นนางกานั ลของเขา กวาดพืน ้ อยูใ่ นวังของเขาเป็ นหลายร ้อยปี อย่างสูญเปล่าแท ้
ไม่มโี อกาสได ้คุยกับเขาแม ้แต่คาเดียว นางเห็นว่าเรือ ่ งนี้นัน
้ จงทาเป็ นว่าไม่เคยเกิดขึน ้ เถิด
สาหรับตงหัวแล ้ว บางทีแต่เดิมเรือ ่ งนี้ก็ไม่เคยเกิดขึน ้ มาก่อน บัดนี้นางคิดได ้กระจ่างแจ ้งแล ้ว
เซยี นคนอืน ่ ๆ ปฏิบัตต ิ อ่ ตงหัวเชน ่ ไร นางก็ปฏิบัตต ิ อ
่ เขาเชน ่ นั น ิ อ
้ นี่สค ื หนทางทีถ ่ ก
ู ต ้อง แน่นอน
ว่าหากหลบเลีย ่ งได ้ยังคงหลบเลีย ั
่ งสกหน่อย จะได ้ไม่ต ้องเกิดเรือ ่ งจุกจิกทีไ่ ม่จาเป็ นใด

เมือ
่ นางทาความเข ้าใจเรือ
่ งนี้กระจ่างแจ ้ง ก็เริม
่ ระมัดระวังคอยรักษาระยะห่างกับเขาเต็มที่
แต่ไม่ทราบเพราะเหตุใดพักนี้ระยะห่างนี้จงึ ยิง่ รักษายิง่ ใกล ้เข ้ามา นางไตร่ตรองอยูเ่ นิน
่ นาน เห็น
ว่าควรจะดาเนินกลวิธบ
ี างอย่าง พยายามสก ั ตัง้ รักษาระยะห่างระหว่างเขากับนางให ้ห่างเพิม ่ ขึน
้
ั
อีกสกหน่อย
 36

ิ ใจเชน
นางเพิง่ จะตัดสน ่ นี้ ก็ได ้พบอย่างประสาทชายิ ้ ง่ ว่า กาไลแก ้วผลึกสช
ี าทีเ่ ยีย
่ ชงิ ถีมอบ
ให ้นางซงึ่ นางมักจะสวมไว ้ทีม
่ อ
ื ขวาวงนั น้ หายไปแล ้ว นั่ นเป็ นกาไลทีส่ าคัญมาก

นางย ้อนนึกอย่างถีถ
่ ้วนอยูค
่ รูห
่ นึง่ จนเข ้าใจแล ้วว่า น่าจะเป็ นทาตกทีท
่ ้ายวังไท่เฉินกงของ
ตงหัวในคืนนั น
้

ก่อนทีเ่ ขาและนางจะรักษาระยะห่างทีห
่ า่ งมากกว่าเดิม นางยังจาเป็ นต ้องเป็ นฝ่ ายไปหา
เขาเป็ นครัง้ สุดท ้าย

ในสถานการณ์เปราะบางแบบนี้ จะทาอะไรยิง่ ต ้องระมัดระวังอย่าให ้เด่น กระนั น

้ ...การจะ
่ สงั เกตรับรู ้ กลับเป็ นเรือ
พบกับตงหัวโดยไม่ให ้คนอืน ่ งทีก
่ ระทาได ้ยากยิง่

เฟิ่ งจิว่ ขบคิดใคร่ครวญ ก็นก

ึ ไปถึงห ้าค่าเดือนห ้า แผนการเริม
่ ผุดขึน
้ ในใจ

ตงหัวมีฐานะเป็ นเทพเคารพของเผ่าสวรรค์ แม ้ปั จจุบันจะกึง่ เร ้นกายอยูท

่ ส ั ้ สบ
ี่ วรรค์ชน ิ สาม
แล ้ว อย่างไรก็ยงั คงมีงานบางชนิ้ ยังมิได ้ปลดให ้แก่เทียนจวิน อาทิเชน ่ ควบคุมดูแลทะเบียน
เซยี น มีคากล่าวว่า “สวมกระโปรงเขียว ขึน ้ ประตูสวรรค์ ขอบคุณฟ้ าดิน กราบเคารพตงจวิน ” ใน
วันห ้าค่าเดือนห ้าของทุกปี ผู ้ทีบ ี นจากโลกมนุษย์พันกว่าล ้านใบ
่ าเพ็ญเพียรจนสาเร็จเป็ นเซย
แห่งมหาสหัสภพ ล ้วนแต่ต ้องขึน ้ ไปยังสวรรค์ชน ั ้ สามสบ
ิ หก “ต ้าหลัวเทียน” กราบเข ้าเฝ้ า
มหาเทพตงหัวอย่างเคารพนบนอบหนึง่ ครัง้ ในตาหนั กเมฆครามของต ้าหลัวเทียน ขอประทานขัน ้
ตาแหน่งอันเหมาะสม

และความเคยชน ิ ทีก
่ ระทาเสมอมาคือ เมือ ่ การประชุมสน ิ้ สุดลง บรรดาเซย ี นทีม
่ าเข ้าเฝ้ า
แยกย ้ายสลายตัวไปแล ้ว ตงหัวจะฉวยโอกาสตรวจดูกระจกเชอ ื่ มใจของตาหนั กเมฆคราม ค่อย
เอ ้อระเหยอยูต
่ อ
่ อีกครูห ่ ว่ งเวลา “ครูห
่ นึง่ เฟิ่ งจิว่ เล็งทีช ่ นึง่ ” นี้เอง และนางเห็นว่าตนขบคิดได ้
ละเอียดรอบคอบยิง่

ห้าคา่ เดือนห ้า หงสาร่วมขับขาน ดอกมณฑารพ[7]โปรยปรายจากผืนฟ้ า โลกไร ้จากัด

อุบัตแ
ิ รงสนั่ สะเทือนหกประการ อันแสดงนิมต ี นจาก
ิ มงคลประตูสวรรค์เปิ ดออกต ้อนรับปวงเซย
แปดดินแดน

้ เ่ พือ
เดิมทีเฟิ่ งจิว่ ตัง้ ใจจะไปยังนอกตาหนั กเมฆครามแต่เชาตรู ่ เข ้าร่วมสารวจการเข ้าเฝ้ า
ตอนใกล ้จะไปกลับถูกก ้อนแป้ งตามตื๊ อกว่าครึง่ เชา้ กว่าจะสลัดหลุดจากก ้อนแป้ งทีพ ่ ักนี้ชก ั จะ
ฉลาดมากขึน้ ทุกทีได ้ รีบร ้อนเร่งรุดไปถึงหน ้าประตูของสวรรค์ชน ั ้ สามสบ ิ หก กลับไม่ได ้ยินเสย ี ง
กราบถวายบังคมใดๆ ดังมาจากภายในตัวตาหนั ก

เฟิ่ งจิว่ คะเนว่า การประชุมน่าจะเลิกแล ้ว จึงดึงผ ้าเชด ็ หน ้าผืนหนึง่ ออกมาทาทีวา่ เช็ดเหงือ

่
บังใบหน ้าไว ้ครึง่ หนึง่ ถามขุนพลสวรรค์น ้อยทีเ่ ฝ้ าประตูผู ้หนึง่ ว่า

“ตีจ
้ วินท่าน....อยูข
่ ้างในคนเดียว?”

ขุนพลสวรรค์น ้อยเป็ นคนพูดติดอ่าง กลับเป็ นคนติดอ่างทีม

่ ค
ี วามรับผิดชอบยิง่ ขวางอยู่
หน ้าประตูสวรรค์กล่าวว่า
 37

ี นคือ...คือผู ้...”
“ขอ...ขอถามท่าน...ท่านเซย

เฟิ่ งจิว่ จับผ ้าเช็ดหน ้า บังใบหน ้าจนมิด เผยแค่เพียงปลายคาง กล่าวว่า

“ชงิ ชวิ ป๋ ายเฉี่ยน”

ขุนพลสวรรค์น ้อยประสานมือคารวะต่าอย่างนอบน ้อม กล่าวว่า

“ตอบ...ตอบซา่ งเสน
ิ ตีจ
้ วิน...อยู.่ ..อยูข
่ ้างใน...คนเดียว...จริงๆ...พ่ะย่ะค่ะ”

ื ก มาได ้เวลาเหมาะเจาะแท ้ กล่าวขอบคุณแล ้วสงั่ ว่า

เฟิ่ งจิว่ ถอนหายใจเฮอ

“จริงส ิ เปิ่ นซา่ งเสน

ิ มาหาเขาด ้วยมีเรือ
่ งสว่ นตัวบางเรือ
่ งจะปรึกษา ห ้ามปล่อยผู ้อืน
่ เข ้าไป
ข ้างในชวั่ คราว แล ้วจะขอบคุณท่านอย่างสูงในภายหลัง” จบคายังคงจับผ ้าเช็ดหน ้าไว ้ ทาท่าจะ
เลีย้ วผ่านเข ้าประตูสวรรค์

ขุนพลสวรรค์น ้อยไม่กล ้าขัดขวาง และไม่ยน ่ นี้

ิ ดีปล่อยให ้นางไปเชน เกาหัวเกาหูทาท่า
อยากจะพูดอะไร

้ วกลับมา “ได ้พบเปิ่ นซา่ งเสน

เฟิ่ งจิว่ เลีย ิ เจ ้าตืน
่ เต ้นมากรึ?” นิง่ คิดชวั่ แล่น กล่าวว่า “เจ ้ามี
ผ ้าเช็ดหน ้าหรือไม่? เปิ่ นซา่ งเสน ิ เขียนลงนามให ้เจ ้าได ้”

ขุนพลสวรรค์น ้อยสา่ ยหน ้าหวือ ทามือทาไม ้พูดว่า

“ตีจ
้ วิน...จวินท่าน...คนเดียว...กา...กาลัง...”

เฟิ่ งจิว่ นิง่ ไปชวั่ ครู่ พยักหน ้าอย่างเข ้าใจ

่ นเดียวมาได ้พักหนึง่ แล ้ว?” แล ้วพูดต่อว่า “เจ ้าชา่ งรู ้ใจนั ก งัน

“ท่านอยูค ้ ข ้าต ้องรีบไปแล ้ว
ละ” จบคาก็ “รีบไปอย่างมาก” จริงๆ

จวบจนเงาร่างของเฟิ่ งจิว่ เยือ

้ งย่างตัวปลิวลับหายไปจนไร ้ร่องรอย ขุนพลสวรรค์น ้อยร ้อน
ใจแทบร ้องไห ้ ในทีส
่ ด
ุ ก็เค ้นถ ้อยคาครึง่ ประโยคหลังทีเ่ มือ
่ ครูน
่ ี้มไิ ด ้กล่าวจบในรวดเดียวออกมา
พ ้นลาคอ

ี น...อยู.่ ..ในตาหนั ก...ไม่...ไม่

“คนเดียว...กาลัง...ประ...ประชุมกับ...เหล่า...เหล่าเซย
สะดวก...จะเข ้ารบ...รบกวนนะ...พ่ะย่ะค่ะ”

ตาหนั กเมฆครามของสวรรค์ชน ั ้ สามสบ

ิ หก คือตาหนั กท ้องพระโรงเพียงแห่งเดียวทีใ่ ชเมฆ ้
ครามเป็ นหลังคา หยกปี้ ส[ี่ 8]เป็ นขือ ่ รอง แก ้วผลึกม่วงเป็ นผนั ง สูงศก ั ดิแ์ ละโอ่อา่ มาแต่ไหนแต่ไร
ทว่ายังดีทไี่ ม่แค่สวยแต่รป ู กลับใชประโยชน์้ ได ้ดียงิ่ ประสทิ ธิภาพในการเก็บเสย ี งยิง่ ดีเลิศ จนใจ
ทีเ่ ฟิ่ งจิว่ มิได ้มีความรู ้ในเรือ
่ งนี้ ปลุกปลอบใจให ้มีสติเต็มพิกัด เดินไปถึงหน ้าประตูห ้องโถง แนบ
กับประตูอย่างระมัดระวังฟั งอยูค ่ รูใ่ หญ่ ไม่ได ้ยินเสย ี งคน ก็คด ิ ว่าข ้างในมีเพียงตงหัวคนเดียว
จริงๆ
 38

สมัยยังเด็ก เฟิ่ งจิว่ ได ้รับการสอนสงั่ พร ้อมแสดงตัวอย่างจากป๋ ายเจิน ว่าเรือ ่ งทวงหนี้นัน

้
ห ้ามเรือ
่ งทักทายตามมารยาทโดยเด็ดขาด หากทักทายตามมารยาทแล ้ว จะไม่สามารถทา
สาเร็จได ้ เรือ ่ งนี้เน ้นหนั กสามคา รวดเร็ว แม่นยา อามหิต กาไลนั น ้ ตกอยูท
่ ท
ี่ ้ายวังของตงหัว
จริงๆ แต่มอ ิ าจไม่ป้องกันเขาปฏิเสธไม่ยอมรับ เชน ่ นี้ ยิง่ ต ้องรวบรวมลูกฮด
ึ ยืนกรานหนั กแน่น
ตัง้ แต่แรกเริม่ ยัดเยียดเรือ ่ ัวเขาอย่างเหมาะสม จึงจะสามารถทาให ้เขาให ้คาอธิบายที่
่ งนี้ใสต
สมบูรณ์พร ้อมได ้

ึ อยูค
เฟิ่ งจิว่ รวบรวมลูกฮก ่ รูห
่ นึง่ ท่องคาถาสามคาทีป ่ ๋ ายเจินสอนสงั่ ในใจหนึง่ รอบ : รวดเร็ว
แม่นยา อามหิต สูดหายใจลึกๆ แล ้วลงมืออย่างทัง้ รวดเร็ว ทัง้ แม่นยา ทัง้ อามหิต ทาท่าจะ...
เจตนาเดิมของนางคือเตะเปิ ดประตูห ้องโถงในโครมเดียว เท ้ายืน ่ ออกไปได ้ครึง่ ทางพลันรู ้สกึ ไม่
เหมาะสม จึงหดกลับมาเปลีย ้ ่ ึ
่ นเป็ นใชมือผลักแทน การสะดุดนี้ สงผลให ้ลูกฮดทีร่ วบรวมอยูน ่ าน
่ าวะอ่อนโทรมในบัดดล ข ้อเดียวทีน
ร่วงตกสูภ ื่ ชมคือเสย
่ ่าชน ี งดังมาก ใสกังวานมาก ดังก ้องอยู่
ภายในห ้องโถงสูงใหญ่ โดยพูดว่า

“หลายวันก่อนตอนค่า กาไลแก ้วผลึกสชี าของข ้าตกอยูท ่ รือไม่...” คา “น่ะ”

่ วี่ ังท่านใชห
่ ื
สุดท ้ายอันสอความหมายกังขาบวกคาดคัน ี
้ เปล่งเสยงออกมาได ้เพียงครึง่ เดียว ก็หยุดค ้างไว ้ใน
ปากกะทันหัน

ในตาหนั กเมฆครามมีคน

ไม่แค่มค
ี น มีคนเยอะมาก

เฟิ่ งจิว่ มองดูแถวยาวเหยียดของเซย ี นทีย

่ น
ื โค ้งกายเฝ้ าอยูส ่ องฟากข ้างห ้องโถงอย่าง
ตะลึงพรึงเพริด ล ้วนแต่สวมเสอ ื้ ผ ้าเนือ
้ หยาบทัง้ สน ิ้ เห็นได ้ชด
ั ว่ายังมิได ้แต่งตัง้ ตาแหน่งเซย
ี นใด
ี นคนทีค
เซย ่ ก ุ เข่าอยูเ่ บือ
้ งล่างบัลลังก์มอ ื ถือแผ่นฮู[่ 9] คาดว่าเมือ ่ กีน้ ี้คงจะกาลังท่องบรรยาย
ผลงานและการกระทาแต่ละอย่างยามทีต ่ นบาเพ็ญเพียรเป็ นเซย ี น

ยามนี้เหล่าเซย ี นในแถวยาวเหยียดนี้ตา่ งมองเฟิ่ งจิว่ แน่วนิง่ แววตะลึงพรึงเพริดปรากฏชด ั

บนใบหน ้า เพียงผู ้เดียวทีส ี น ้ามิได ้เปลีย
่ ห ่ นแปลงคือตงหัวซงึ่ นั่งอยูบ
่ นบัลลังก์สงู ชายหนุ่มเปลีน ่
่ ้าเท ้าแขนบัลลังก์อย่างมิได ้ใสใ่ จ ก ้มหน ้าลงมองนาง
แขนทีค

่ วั่ วูบ
เฟิ่ งจิว่ ตะลึงพรึงเพริดอยูช เท ้าข ้างหนึง่ หดถอยออกไปจากธรณีประตูห ้องโถงโดย
ั
สญชาตญาณ ฝื นวางท่าเยือกเย็นกล่าวว่า

“ละเมอ เผลอสะเพร่ามาผิดทีเ่ สย ี แล ้ว” กล่าวพลางเท ้าอีกข ้างทาท่าจะถอยออกไปจาก

่ มือออกมาจะชว่ ยปวงเซย
ห ้องโถงด ้วย ทัง้ ยังยืน ี นทุกท่านทีก
่ าลังประชุมปิ ดประตูห ้องโถงกลับ
เข ้าหากันใหม่ดังเดิมอย่างใจดี

ี งเนิบนาบของตงหัวดังมาว่า “กาไลวงนัน
เสย ้ ” หยุดเล็กน ้อย “ตกอยูท
่ วี่ ังข ้าจริงๆ”

เฟิ่ งจิว่ ถูกธรณีประตูของห ้องโถงเกีย

่ วเท ้าสะดุดล ้ม

ื้ อย่างเนิบชา้
ตงหัวหยิบปิ่ นหยกขาวเรืองประกายอันหนึง่ ออกมาจากในแขนเสอ ี ง
เอ่ยเสย
ราบเรียบ

“ปิ่ นนี้เจ ้าก็ลม

ื เหมือนกัน”

ภายในห ้องโถงไม่ทราบผู ้ใดกลืนน้ าลายโดยแรง เฟิ่ งจิว่ หมอบฟุบอยูก

่ บ
ั พืน
้ แกล ้งตาย
 39

ี งของตงหัวดังขึน
ทัง้ ห ้องโถงเงียบสงัด เสย ่
้ อีกครัง้ อย่างเยือกเย็น ปลอดโปร่ง และแชม
ชา้

“ยังมีอันนี้ จานฮัวทีเ่ จ ้าทาตกในน้ าพุร ้อน” หยุดเว ้นจังหวะ แล ้วกล่าวอย่างปกติยงิ่ “เข ้ามา
รับส”ิ

เฟิ่ งจิว่ เอามือปิ ดหน ้าค้าธรณีประตูพยุงตัวปี นขึน

้ มา ี งเครือกับเหล่าเซย
กล่าวเสย ี นทีต
่ ะลึง
พรึงเพริดจนลืมตัวว่า

“ข ้าละเมอจริงๆ มาผิดทีจ
่ ริงๆ นะ...”

ตงหัวเอามือเท ้าคาง “ยังมี...” พลางทาท่าจะหยิบอะไรออกมาอีก

ี งแหบเครือ เปลีย
เฟิ่ งจิว่ เก็บเสย ี น ้าจะร ้องไห ้เป็ นเคร่งขรึมทันควัน พูดว่า
่ นสห

“โอ๊ะ ดูเหมือนจะตืน
่ กะทันหัน สมองปลอดโปร่งแจ่มใสแล ้วละ”

นางกล่าวอย่างเข ้าใจแล ้ว “คงเป็ นเพราะทีน

่ ี่แสงแห่งปั ญญาของทีน
่ ี่เจิดจ ้ายิง่ กระมัง”

จากนั น
้ ก ้าวเข ้าไปประสานมือคารวะ กล่าวอย่างเคร่งครัดสารวม

“คราครัง้ นี้ มาพบตีจ ่ รับสงิ่ ของบางชน

้ วินเพือ ิ้ จริงแท ้ มิได ้มาผิดสถานที่ รบกวนตีจ
้ วิน
อุตสา่ ห์ชว่ ยเก็บไว ้ให ้ข ้าก่อน”

นางกล่าวอย่างกระดากกระเดือ ่ บ่ามชวั่ วูบรบกวนการประชุมของ

่ งระคนขัดเขินว่า “กลับบุม
สหายเซย ี นทุกท่าน รู ้สก
ึ ไม่สบายใจโดยแท ้ วันหน ้าจักจัดงานธรรมเป็ นการเฉพาะเพือ ่ ขออภัย
ต่อทุกท่าน”

ยามถ ้อยคากิรยิ าอันลืน

่ ไหลต่อเนื่องดั่งสายน้ าเหล่านี้แสดงออกมา กระทั่งตัวเฟิ่ งจิว่ เองยัง
ิ า สว่ นเหล่าเซย
ตกตะลึงยิง่ นั บถือตัวเองยิง่ ตงหัวยังคงไร ้ปฏิกริ ย ี นทัง้ หลายต่างบังคับตัวเองว่า
ห ้ามมีปฏิกริ ย
ิ า

เฟิ่ งจิว่ ขบกรามกรอด เร่งก ้าวฉั บๆ ขึน ่ น ้าบัลลังก์ ตงหัวเอามือเท ้าคาง เงยหน ้า
้ บันไดสูห
ขึน ี
้ มองนาง เห็นนางก ้มหน ้าคอตกสหน ้าสลดหดหู่ ดวงตาพลันวาบประกายยิม ้ ละไมจางๆ แล ้ว
เลือนหายในบัดดล ยืน ่ มือขวาออกไป นิว้ ทัง้ ห ้าเรียวยาวได ้รูป บนมือวางกาไลวงหนึง่ ปิ่ น
อันหนึง่ จานฮัวขาวดอกหนึง่

เฟิ่ งจิว่ งุนงงเล็กน ้อย

ตงหัวเอ่ยเนิบๆ “ไม่หยิบไปเอง ยังจะให ้ข ้าสง่ ถึงมือเจ ้าอีกรึ?”

หญิงสาวก ้มหน ้าหยิบไปทีละชน ิ้ ๆ อย่างรวดเร็ว แสร ้งวางท่าเคร่งขรึมสารวม ราวกับหยิบ

ราชโองการสาคัญอะไรสก ั อย่าง หลังจากหยิบของกลับคืนมาหมดแล ้วยังไม่ลม ื ทีจ่ ะถอยกลับลง
ไปอย่างนอบน ้อม ถอยไปจนถึงประตูห ้องโถง เมือ ่ แข็งใจยันผ่านชว่ งนี้มาได ้ ความรู ้สก
ึ ขาย
หน ้าทีฝ
่ ื นข่มไว ้พลันสะท ้อนกลับกะทันหัน ใบหน ้าแดงก่าในพริบตา เปิ ดแนบเร็วรีป ่ านหมอกควัน

ี นต่างยืนอย่างเคร่งขรึมสารวม เซย
ภายในตาหนั กเมฆคราม ปวงเซย ี นทีเ่ มือ
่ ครูก
่ อ
่ นตัง้ อก
่ ก
ตัง้ ใจท่องรายงานผลงานของตนโอบแผ่นฮูค ุ เข่าอยูก
่ บ
ั พืน
้ ตะลึงเหม่อมองเงาร่างทีจ ่ ากไปไกล
 40

ี ใี่ ต ้สงั กัดของตงหัวมีเซย

ของเฟิ่ งจิว่ เคราะห์ดท ี นทีส่ มาธิดอี ยูผ
่ ู ้หนึง่ มิได ้ถูกเฟิ่ งจิว่ ทีแ
่ ทรกเข ้ามา
กลางคันก่อกวนจิตใจ ชว่ ยสะกิดบอกเซย ี นทีค
่ กุ เข่าอยูก
่ บ
ั พืน
้ อย่างกระตือรือร ้น

้ ย
“ก่อนหน ้านี้กาลังเล่าถึงหนึง่ ร ้อยปี ก่อนเจ ้าต่อสูเส ี่ งตายกับมังกรน้ าดุร ้ายตัวหนึง่ ชว่ ยชวี ต
ิ
องค์หญิงแห่งแคว ้นจงหรงไว ้ได ้ ต่อมาองค์หญิงผู ้นั น ้ ร่าร ้องจะเป็ นจะตายจะแต่งงานกับเจ ้าให ้จง
ี
ได ้ ยังคงถูกเจ ้าอ ้อมค ้อมปฏิเสธไปเสย” แล ้วเอียงตัวไปพูดอย่างสนอกสนใจเต็มที่ “งัน ้ ต่อมา
เป็ นยังไงหรือ?” ถูกตงหัวปรายตามองมา จึงหุบปากอย่างรู ้ตัว กระแอมหนึง่ ที วางมาดเข ้มงวด
กล่าวเสย ี งหนั ก “เชน่ นั น
้ ...เรือ
่ งราวหลังจากนั น
้ เป็ นอย่างไร จงเล่าต่อจากเมือ ่ ครูน
่ ี้เถิด”

ค่าคืนทีต
่ าหนั กเมฆครามเลิกประชุมนี้ ตามธรรมเนียมแล ้ว เทียนจวินพึงประทานงานเลีย
้ ง
ทีอ
่ ท
ุ ยานรัศมีจันทร์ทพ ิ ย์

ี นผู ้น ้อยทีเ่ พิง่ จะเลือ

เทพเซย ่ นขัน
้ ขึน
้ มากลุม
่ นี้ นอกจากน ้อยนั บคนได ้เพียงไม่กรี่ ายทีไ่ ด ้รัง้
้
อยูร่ ับใชบนสวรรค์ แล ้ว สว่ นใหญ่จะได ้รับแต่งตัง้ ให ้ไปประจายังบรรพตศก ั ดิส
์ ทิ ธิแ
์ ละหุบเขา
เซย ี นแต่ละแห่ง ไม่ทราบวันใดจึงจะมีโอกาสวาสนาได ้ขึน ้ สวรรค์มาเข ้าเฝ้ าอีก เมือ่ ได ้ประสบงาน
เลีย
้ งพระราชทานทีเ่ ทียนจวินเสด็จมาด ้วยตัวเอง ย่อมต ้องเตรียมตัวโดยสาคัญ

เทพเซย ี นต่างรวมตัวอยูภ ่ ายในอุทยานรัศมีจันทร์ทพ

ิ ย์ ขึน
้ มาบนสวรรค์เป็ นครัง้ แรก มองดู
สงิ่ ใดล ้วนเห็นอัศจรรย์...ล ้วนเห็นแปลกใหม่ทงั ้ สน
ิ้

ใต ้ต ้นไร ้กังวลซงึ่ ยังมิได ้ผลิดอกต ้นหนึง่ ี นน ้อยผู ้ร่าเริงแอบกระซบ

มีเทพเซย ิ กับสหาย
ี นว่า
เซย

“วันนี้เสยี นตี[้ 10]ได ้เห็นเทพเซย ี นบนสวรรค์มากมายปานนี้ เคยได ้เห็นเทพเซย ี นจาก

แคว ้นชงิ ชวิ แล ้วหรือยัง?” แล ้วกล่าวอย่างลึกลับว่า “ฟั งว่าคืนนี้มใิ ชเ่ ล่นเลยละ กูกแ ู ห่งแคว ้นชงิ ช ิ
วท่านนั น
้ กับหลานสาวของท่านองค์กษั ตรียล ์ ้วนแต่จะมาในงานเลีย ้ ง เล่าลือกันว่าสองท่านนี้ คือ
หญิงงามอันดับหนึง่ และสองของสท ี่ ะเลแปดดินแดนเทียวละ แม ้แต่เทพธิดาบนสวรรค์ก็สพวก ู้
นางไม่ได ้”

สหายของเทพเซย ี นน ้อยผู ้นี้ ก็คอ

ื เซย ี นผู ้ถือแผ่นฮูค
่ ก
ุ เข่าอยูก
่ บ
ั พืน
้ เมือ
่ ตอนกลางวัน
นั่ นเอง หลังจากรายงานผลงานเสร็จสน ิ้ ก็ได ้รับแต่งตัง้ เป็ นเจินเหริน รวมกับแซเ่ มือ
่ ยามเป็ น
ิ่ เจินเหริน
มนุษย์ เรียกขานว่าเสน

ิ่ เจินหรงยังไม่ทันได ้เอ่ยคา หน ้าก็แดงไปก่อนแล ้วครึง่ หนึง่ กล่าวคนละเรือ

เสน ่ งกับคาถาม
ว่า

“...เทพธิดาทีบ
่ ก
ุ เข ้ามาในตาหนักเมฆครามเมือ
่ กลางวันนางนัน
้ ...นาง...นางจะมา
หรือไม่?”

ี นน ้อยตะลึงลาน เอามือปิ ดปากครึง่ หนึง่ กล่าวว่า

เทพเซย

“อวีซ
๋ ยง[11]ไปสบ ื ถามมาแล ้ว เซยี นหญิงนางนั น ้ คงจะเป็ นน ้องสาวบุญธรรมของตีจ ้ วินเสยี
ละมาก ต ้องน ้อมเรียกนางว่าองค์หญิงจือเฮอ ่ เจ ้าดูเหตุการณ์เมือ่ กลางวันเถิด ตีจ ้ วินท่านปฏิบัต ิ
ต่อน ้องสาวบุญธรรมผู ้นี้ไม่ธรรมดาเชน ่ กัน” แล ้วพึมพาว่า “เฮอ...ช
้ า่ งงดงามจริงแท ้...งดงามจริง
ิ
แท ้ กระทั่งผู ้ทีไ่ ม่ใคร่ชดใกล ้สตรีมาแต่ไรแต่ไรอย่างอวีซ ๋ ยงยังต ้องตกตะลึงเหม่อมอง ข ้าตก
ตะลึงเหม่อมองจริงๆ แต่ทว่า...” ตบไหล่เสน ิ่ เจินเหรินหนั กๆ “เจ ้าและข ้าสาเร็จเป็ นเซย ี นด ้วยร่าง
 41

ั เจนยิง่ ต่อให ้ตีจ

มนุษย์ ในกฎข ้อห ้ามเขียนบัญญัตไิ ว ้ชด ้ วินปฏิบัตต
ิ อ
่ น ้องสาวบุญธรรมผู ้นี้เพียง
ิ่ ซยงยังคงอย่าได ้คิดจะดีกว่า”
ธรรมดา เสน

ิ่ เจินเหรินก ้มหน ้าลงอย่างไม่พอใจ

เสน

เนื่องจากอุทยานรัศมีจันทร์ทพิ ย์แห่งสวรรค์ชน ั ้ สามสบ ิ สองอยูส่ งู กว่าดวงจันทร์ไหนเลย

เพียงชว่ งใหญ่ เอือ
้ มเกีย
่ วแสงจันทร์ขน
ึ้ มาสอ่ งสว่างไม่ใคร่จะได ้ ด ้วยเหตุนี้ บนต ้นไร ้กังวลทัง้
อุทยานจึงถักห ้อยไข่มกุ ประกายราตรีไว ้จนทั่ว สาดสอ ่ งอุทยานทัง้ อุทยานจนสว่างไสวดุจทิวาวัน

ั ้ ฟ้ ามีธรรมเนียมนิยมทีไ่ ม่คอ
สวรรค์เก ้าชน ่ ยจะดีนักอยูอ
่ ย่างหนึง่ เซยี นทีม
่ ต
ี าแหน่งและ
อานาจสูงสง่ ทุกคน เพือ ่ เป็ นการไว ้มาด ไม่วา่ จะงานเลีย ้ งใหญ่งานเลีย ้ งเล็ก มักจะมาตรงเวลา
พอดีเสมอ วางมาดใหญ่โตแสร ้งทาเป็ นว่างานรัดตัวมากจนต ้องเจียดเวลาจึงค่อยมาได ้ เคราะห์
ดีทต ี่ งหัวกับเหลียนซง่ มิได ้พิถพ ี ถ
ิ ันเรือ
่ งนี้มาแต่ไหนแต่ไร ทุกครัง้ ทีป
่ ระสบงานเลีย ้ งราชการ
เชน่ นี้ มิใชม่ าก่อนเวลามาก ก็เป็ นมาสายมาก หรือไม่มามันเสย ี เลย มาแบบตรงเวลาพอดีนัน ้ ไม่
เคยมีมาก่อน...

คราครัง้ นี้ ยังห่างจากเวลาเริม ี นผู ้มีปราณมงคลลอยตลบทัง้ สอง

่ งานอีกพอสมควร เทพเซย
ท่านก็เสด็จมาเยือนแล ้วอย่างเงียบงัน

เทพธิดารับใชประจ้ างานเลีย
้ งจัดวางเก ้าอีส ้ องตัวโต๊ะหนึง่ ตัวทีด
่ ้านหลังต ้นไม ้โบราณอันมี
กิง่ ใบดกหนาต ้นหนึง่ อย่างรู ้ใจ เชญ ิ ซา่ งเสนิ ทัง้ สองท่านพักผ่อนสก ั ครู่ และเพือ ี น
่ มิให ้เหล่าเซย
น ้อยทีด่ ้านหน ้าเห็นทัง้ สองท่านแล ้วต ้องตืน
่ ตระหนกสารวมเชน ่ กัน

ิ่ เจินเหรินสนทนากับเทพเซย
ตอนทีเ่ สน ี นน ้อยผู ้นั น
้ ได ้ยืนอยูเ่ บือ
้ งหน ้าต ้นไม ้โบราณพอดิบ
พอดีอย่างโชคร ้ายยิง่ ถ ้อยคาสนทนาจึงได ้ล่วงเข ้าสูห ่ ข ี นผู ้ใหญ่ทงั ้ สองท่านทีด
ู องเซย ่ ้านหลัง
ทัง้ หมดโดยไม่ขาดตกบกพร่องแม ้แต่พยางค์เดียว

ในยามนัน ้ ตงหัวกาลังแกะแยกชน ิ้ สว่ นเจดียเ์ ฮา่ เทียนทีเ่ หลียนซง่ นามาให ้เขาเพือ ึ ษา

่ ศก
ชน ื่ ชมเล่น เจดียน ื เทพศาสตราทีไ่ ม่กวี่ ันมานี้เหลียนซง่ ประดิษฐ์ขน
์ ี้คอ ึ้ สามารถดูดดาวเปลีย ่ น
จันทร์การาบมารปิ ศาจทัง้ หมด ทีเ่ หลียนซง่ นาของชน ิ้ นี้มาให ้เขา แต่เดิมนั น
้ คิดจะให ้เขาชว่ ยดู
สกั หน่อย จะดัดแปลงอย่างไรดีให ้เพิม ่ ประสท ิ ธิภาพสามารถการาบเทพเซย ี นได ้เข ้าไปอีกข ้อ จะ
ได ้มีชอ ื่ เรียงอยูใ่ นสมุดรายนามเทพศาสตรา ข่มกาหลอมปิ ศาจ...กาจิว่ หลี[12]ทีม ่ อ่ เยวียนซา่ ง
เสน ิ ประดิษฐ์ขน ึ้ เมือ่ หลายวันก่อนลงไปหนึง่ ชว่ งศรี ษะ

เหลียนซง่ จวินรวบเก็บพัดรินสุราให ้ตัวเองและตงหัว พูดยิม

้ ๆ ว่า

“ฟั งว่าวันนี้ในตาหนั กเมฆคราม ท่านหยอกเอินเฟิ่ งจิว่ ต่อหน ้าปวงเซย ี นหรือ? จ ้งหลิน ขุน
ี
นางเซยนทีท ่ งั ้ ภักดีและเทีย ั
่ งตรงใต ้สงกัดของท่านคนนั น
้ ร ้อนใจมากเทียวละ เฝ้ าคิดแต่วา่ จะ
รักษาชอ ื่ เสย
ี งด ้านเทีย ่ งธรรมสารวมของท่านอย่างไรดี ทัง้ ยังแล่นมาขอคาชแ ี้ นะจากข ้าอีกด ้วย”

ตงหัวพินจ ี้ นะเรือ
ิ ดูเจดียว์ เิ ศษในมือ “ขอคาชแ ่ งเทีย
่ งธรรมสารวมจากเจ ้า? เขายังไม่ตน
ื่ รึ?”

เหลียนซง่ สะอึก “ชา่ งเถิด ถือสาอะไรกับท่าน” ดืม

่ สุราไปจอกหนึง่ พลันนึกขึน
้ มาได ้ “เดิม
ทีวันนี้มเี รือ
่ งสาคัญจะบอกท่าน มาขัดจังหวะแบบนี้ กลับลืมไปเลย” วางพัดลงข ้างจอกสุรา เคาะ
เบาๆ “เผ่ามารแห่งแดนทักษิ ณ พักนี้มค ี วามเคลือ
่ นไหวผิดปกติอกี แล ้ว
 42

ตงหัวยังคงทุม ิ ดูเจดียเ์ ฮา่ เทียนทีถ

่ เทสมาธิทงั ้ หมดพินจ ่ ก ิ้ สว่ นเป็ นชน
ู แกะแยกชน ิ้ เล็กชน
ิ้
น ้อย กล่าวว่า

“เป็ นไรรึ?”

เหลียนซง่ เอนพิงพนั กเก ้าอี้ แววตาพร่างยิม

้ กล่าวเนิบๆ ว่า

“ยังจะมีอะไรได ้ เยียนฉืออู ้ หนึง่ ในเจ็ดราชาแห่งเผ่ามาร คนทีม ่ าท ้าดวลกับท่านในปี นัน ้

เพราะเรือ่ งองค์หญิงใหญ่แห่งเผ่ามารแต่งงานเชอ ื่ มสม ั พันธไมตรีกับท่านไง ท่านยังจาได ้อยู่
กระมัง?” กล่าวเรียบเรือ ่ ยว่า “ฉวยโอกาสทีท ่ า่ นไม่ทันตัง้ ตัวใชหยกกั้ กวิญญาณอะไรนั่ นกักท่าน
ไว ้ในเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ ทาเอาท่านทุลักทุเลน่าดูชม เหตุการณ์น่าขายหน ้าเชน ่ นี้ ท่าน
ยังคงจาได ้เชน ่ กันกระมัง?” พูดอย่างสมน้ าหน ้าว่า “ถ ้าไม่ใชเ่ พราะจิง้ จอกน ้อยทีไ่ ม่ทราบโผล่มา
จากไหนตัวนั น ่ มือเข ้าชว่ ยท่าน ไม่แน่วา่ พลังฝึ กปรือของท่านอาจจะถูกเหล่ามารปิ ศาจภายใน
้ ยืน
เขตแดนปทุมย่ายีไปเสย ี ครึง่ หนึง่ แล ้วก็เป็ นได ้ ท่านคงจะยังจาได ้กระมัง?” กล่าวจบ ก็สรุปอย่าง
เสยี ดาย “ถึงแม ้สุดท ้ายท่านจะทะลวงทาลายกรงขังนั น ้ ได ้ ทัง้ ยังจัดการสงั่ สอนเยียนฉืออู ้อย่าง
หนั กหน่วงไปหนึง่ ยก เล่นงานเขาเสย ี จนกระทั่งพ่อแม่เขาก็จาหน ้าไม่ได ้ แต่ในฐานะทีเ่ ป็ นหนึง่
ในเจ็ดราชาแห่งเผ่ามาร เขามีหรือจะยอมถูกหยามอัปยศเชน ่ นี้ ไม่กวี่ ันมานี้พักฟื้ นเตรียมตัว
พรักพร ้อมแล ้ว คิดจะสูกั้ บท่านอีกสก ั ตัง้ มาตลอด เพือ ่ ล ้างความอัปยศในครัง้ นั น ้ ”

ี น ้าเรียบสนิท “ข ้าจะรอสารท ้ารบของเขา”

แววตาตงหัวไหววูบ กล่าวด ้วยสห

เหลียนซง่ ตกตะลึง “ข ้าหลงนึกว่าไม่กป ่ ในธรรม จิตสงั หาร

ี่ ี มานี้ทา่ นฝึ กฝนกายใจมุง่ มัน
ื ี
ค่อยถดถอย ชดชาอย่างยิง่ แล ้วเสยอีก” แล ้วขมวดคิว้ “หรือว่า...ท่านยังคงคิดว่าจิง้ จอกน ้อยถูก
เยียนฉืออู ้จับตัวไป? แต่เมือ ่ สามร ้อยปี กอ ่ น ท่านได ้ไปตรวจสอบยืนยันทีเ่ ผ่ามารด ้วยตัวเอง
มาแล ้ว และมิได ้พบเจอจิง้ จอกน ้อยตัวนั น ้ มิใชห ่ รือ?” ตามด ้วยถอนหายใจกล่าวว่า “จะว่าไปแล ้ว
ก็ใชอ่ ยูด
่ อก ฟ้ าดินแม ้กว ้างใหญ่ กลับมิอาจหาจิง้ จอกเชน ่ นั น
้ พบได ้อีก” ก่อนจะชะงักงัน กล่าว
อีกว่า “เฟิ่ งจิว่ แห่งชงิ ชวิ ก็เป็ นจิง้ จอกแดงเชน ่ กัน แม ้จะเป็ นจิง้ จอกแดงเก ้าหาง รูปร่างน่าจะ
แตกต่างจากจิง้ จอกของท่านตัวนั น ้ มาก...แต่วา่ ...ท่านคงมิใชเ่ ป็ นเพราะเหตุนี้ถงึ ได ้เห็นว่าเฟิ่ งจิว่
...”

ตงหัวเอามือเท ้าคาง สายตาทะลุผา่ นกิง่ ใบดกหนาของต ้นไม ้โบราณ เอ่ยว่า “คนละเรือ

่ ง”

ปลายทางของสายตา หยุดอยูท่ ตี่ ัวของเฟิ่ งจิว่ ซงึ่ ติดตามอยูข

่ ้างหลังของป๋ ายเฉีย
่ นและ
่ ท
กาลังขมวดคิว้ ก ้าวเข ้าสูอ ุ ยานรัศมีจันทร์ทพ ื้ ขาวกระโปรงขาวจานฮัวขาว สห
ิ ย์ เสอ ี น ้าค่อนข ้าง
เย็นชา เวลานางไม่กล่าววาจา ดูแล ้วก็ภม ู ฐิ านยิง่ มีสง่ายิง่ อยูด ่ อก

เมือ ่ ก่อนสายตาของป๋ ายเฉี่ยนไม่คอ

่ ยดีนัก ยามเฟิ่ ง จิว่ ติดตามนางจึงเป็ นประดุจตาอีกคู่
ของนาง ด ้วยเหตุนี้สายตาจึงถูกฝึ กฝนจนคมกล ้าอย่างยิง่ ยามนี้เพียงเหลือบมองเล็กน ้อย ก็มอง
ทะลุกงิ่ ไม ้ใบเขียวทีซ ้
่ อนทั บกันดกหนา ไปเห็นว่าด ้านหลังต ้นไร ้กังวลขนาดยักษ์ ต ้นหนึง่ ตงหัว
กาลังพิงพนั กเก ้าอีม
้ องมาทางนาง

เฟิ่ งจิว่ ถอยหลังไปหนึง่ ก ้าว กุมมือของป๋ ายเฉี่ยน กล่าวอย่างหนั กแน่นจริงใจ

“ข ้าเห็นว่า ในฐานะแม่มา่ ยผู ้หนึง่ ข ้าควรจะรักษาคุณธรรมของแม่มา่ ยเอาไว ้บ ้าง อย่า

เปิ ดเผยหน ้าตาเชน ่ นี้จะดีกว่า...”
 43

ป๋ ายเฉี่ยนพูดลอยๆ ตัดบทนาง “อ ้อ...ทีแ ่ ท ้เจ ้าเห็นว่ามาร่วมในงานเลีย ่ นข ้า มิสู ้

้ งนี้เป็ นเพือ
เป็ นเพือ
่ นเจ๋อเหยียนทีเ่ มือ
่ วานนีข
้ น
ึ้ มาบนสวรรค์ไปปราบพยศสต ั ว์ร ้ายอัคคีแดงให ้เป็ นพาหนะตัว
ใหม่ของพีส ี่ ะดีกว่าดอกหรือ อย่างนั น
่ จ ้ ...”

ั่ ยะเยือก กุมมือป๋ ายเฉี่ยนแน่นขึน

เฟิ่ งจิว่ ตัวสน ้ กว่าเดิม

“แต่ดท ี ก
ี่ ฎในโลกของพวกเราแม่มา่ ยไม่ได ้เข ้มงวดเถรตรงปานนั น ้ เรือ
่ งประเภทเปิ ดเผย
ั
หน ้าตานานๆ ทีกระทาบ ้างสกครัง้ สองครัง้ ก็มปี ระโยชน์ตอ ่ ...มีประโยชน์ตอ
่ ...” “มีประโยชน์ตอ่ ”
ค ้างอยูพ
่ ักใหญ่ ค่อยพูดไม่ตรงกับใจว่า “มีประโยชน์ตอ ่ สุขภาพกายและใจเชน ่ กัน”

ป๋ ายเฉี่ยนยิม
้ ตาหยีพยักหน ้า “เจ ้าพูดได ้ถูกต ้องยิง่ ”

สององค์หญิงแห่งแคว ้นชงิ ชวิ หนึง่ หน ้าหนึง่ หลังเรียงกันย่างเท ้าเข ้าสูอ ่ ท

ุ ยานรัศมีจันทร์
ทิพย์ด ้วยบุคลิกภูมฐ ิ านสารวม ปวงเทพเซย ี นน ้อยทีเ่ พิง่ จะเลือ
่ นขัน
้ ขึน
้ มาบนสวรรค์พบเจอโลก
มาน ้อยนิด พลันมาเห็นสองใบหน ้าอันงดงามเหนือล้าปวงหญิงงามในโลกหล ้าอย่างมากมายนี้
กะทันหัน ก็พากันตะลึงลานลืมสติ เคราะห์ดท ี เี่ หล่าเซยี นรับใชของงานเลี
้ ย้ งล ้วนแต่คล่องแคล่ว
ไหวพริบดีทงั ้ ยังเคยเห็นสององค์หญิงแห่งชงิ ชวิ จนชน ิ ตา จึงนาทางสองอาหลานไปนั่ งยังโต๊ะ
สาหรับผู ้ทรงศักดิส ์ งู สุดอย่างมีสมาธิดย
ี งิ่

ทีด่ ้านหลังต ้นไร ้กังวล เหลียนซง่ กุมพัดจีบผุพังเล่มนั น

้ เคาะโต๊ะหินเบาๆ อีกครัง้ กล่าวกับ
ตงหัวว่า

“ท่านมีเจตนาอย่างไรกับนาง เห็นว่านางไม่เลว หรือว่า...”

ตงหัวรัง้ สายตากลับ แววยิม

้ ผุดวาบในดวงตาแล ้วหายวับ “นางน่าสนุกมาก”

เหลียนซง่ ใชรู้ ปแบบความคิดของยอดนั กรักแห่งยุคของตนตีความอยูพ

่ ักใหญ่ กล่าวอย่าง
ไม่คอ
่ ยเข ้าใจว่า

“น่าสนุกคือ...” ี งขุนนางเซย
แล ้วได ้ยินเสย ี นน ้อยเปล่งเสย
ี งดังกังวานมาจากบนบัลลังก์
ทองม่วง

“เทียนจวินเสด็จ”

เหลียนซง่ ถอนหายใจ ลุกขึน

้ กล่าวว่า “เจดียเ์ ฮา่ เทียนนั่นท่านเก็บไว ้ให ้ดีๆ ละ”

งานเลีย
้ งพระราชทาน ณ อุทยานรัศมีจันทร์ทพ
ิ ย์ แต่เดิมเป็ นงานเลีย
้ งไม่ทางการ

แม ้จะเป็ นงานเลีย
้ งไม่ทางการ กลับมิได ้ตามสบาย

ในเดือนปี แห่งมหาอุทกภัยเปลีย ่ นผัน บนสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าก็มก

ี ารหมุนเวียนเปลีย
่ นผัน
่
เชนกัน เทียนจวินแต่ละรุน
่ จุตม
ิ าแล ้วล่วงลับ ล่วงลับแล ้วจุตมิ า มีเพียงมหาเทพตงหัวผู ้เดียวทีย ่ น
ื
หยัดอยูเ่ ฝ้ าบนยอดแดนสวรรค์สามชงิ ไม่มเี ปลีย
่ นผันตัง้ แต่ต ้นจดปลาย
 44

หลายปี มานี้ กระทัง่ เรือ

่ งราวเก่าก่อนบางเรือ ี นเลือก
่ งของเทียนจวินยังถูกปวงเทพเซย
ออกมาเป็ นบทสนทนาแกล ้มสุราซ้าแล ้วซ้าเล่าหลายต่อหลายครัง้ กลับไม่เคยหาพบเรือ
่ งเก่า
ก่อนของตงหัวทีช ่ วนนามาสนทนาแกล ้มสุราตลอดมา คราครัง้ นี้กลับมีโอกาสได ้ทราบข่าวเล่า
ลือของตงหัวบ ้างเล็กน ้อยเป็ นครัง้ แรก จึงเล่าลือกันครึกโครมดุจไฟอุกกาบาตลามทุง่ จาก
ั ้ หนึง่ ไหม ้ลามไปถึงสวรรค์ชน
สวรรค์ชน ั ้ สามสบิ หก ไหม ้ลามตรงไปถึงในหูของเทียนจวิน

่ งย่อมต ้องเป็ นตงหัว สว่ นอีกฝ่ าย เนือ

หนึง่ ในสองเจ ้าของเรือ ่ งจากทุกคนขาดจินตนาการ
ยิง่ จึงกาหนดให ้เป็ นองค์หญิงจือเฮอ ่ ผู ้ไร ้ความเกีย ่ วข ้องในเรือ่ งนี้โดยสน ิ้ เชงิ แต่ไม่ทราบเชน
่ กัน
ว่าจือเฮอ่ คิดอย่างไร เทพเซย ี นใจกล ้าบางรายได ้ยกเรือ ่ งนี้ขนึ้ กล่าวเลียบเคียงกลายๆ ต่อหน ้า
นางในระหว่างสนทนา นางเพียงแต่อมยิม ้ นิง่ เงียบโดยมิได ้ปฏิเสธ

เทียนจวินรัชกาลนี้มค
ี วามเข ้าใจผิดต่อตัวเองสูงมากตลอดมา

เขาเห็นว่าตัวเขาคือจอมเทพผู ้เปี่ ยมเมตตาชา่ งรู ้ใจคน

จากข่าวเล่าลือ ตงหัวมีใจให ้จือเฮอ ่ เป็ นอย่างมาก ในเมือ ่ มีเทพเคารพแห่งภพสวรรค์มอบ

ใจให ้ เขาจึงตัดสน ิ ได ้ว่า จือเฮอ
่ ไม่จาเป็ นต ้องรัง้ อยูร่ บ
ั โทษในโลกมนุษย์อก ี ต่อไป พึงรีบเลือ
่ น
ขัน
้ ขึน
้ มาบนสวรรค์โดยไวจึงจะถูกต ้อง อันเป็ นการซอ ื้ น้ าใจตงหัวหนึง่ ครัง้ ด ้วย

การตัดสน ิ ใจนี้กาหนดมาได ้หลายเพลา เขาเห็นว่าเสนอขึน ้ มาในงานเลีย ้ งกึง่ ทางการไม่

ทางการนี้จะดีทส ุ ด ้วยเหตุนี้จงึ จงใจสงั่ การไปหนึง่ ประโยค ให ้ขุนนางฝ่ ายจัดงานสง่ บัตรเชญ
ี่ ด ิ
่ ทีย
ไปให ้จือเฮอ ่ ังคงมิได ้ไปจากสวรรค์เก ้าชนฟ้ ั ้ าด ้วยหนึง่ ใบ

แต่คาสงั่ นี้ จาเป็ นต ้องสงั่ อย่างลืน

่ ไหลตามน้ า จึงจะไม่ถงึ กับทาให ้ปวงขุนนางบุน
๋ บูท
๊ งั ้ ราช
ึ ว่าตัวเขาลาเอียงปกป้ องตงหัวมากเกินไป แต่ก็มอ
สานั กรู ้สก ิ าจไม่เผยร่องรอยจนเกินไป ต ้องให ้
ตงหัวทราบในบุญคุณ

เขาครุน
่ คิดเชน่ นี้ไปหนึง่ รอบ ฟั งว่าจือเฮอ
่ ถนั ดฟ้ อนรา ก็นก
ึ วิธห
ี นึง่ ออก ให ้เทพธิดา 17-18
นางเสริมประดับจือเฮอ ่ ผู ้ถนั ดฟ้ อนรา ฟ้ อนราชุด “กระเรียนฟ้ อนเก ้าสวรรค์”[13] ทีจ ่ อ ่ ถนั ด
ื เฮอ
มากทีส
่ ด
ุ ในงานเลีย
้ ง

จือเฮอ ่ เป็ นเซย

ี นทีฉ
่ ลาด มิได ้ทาให ้เทียนจวินต ้องผิดหวัง ในงานเลีย ้ ง นางฟ้ อนรา
่ งสาตัวเดียว แต่เป็ น
“กระเรียนฟ้ อนเก ้าสวรรค์” ได ้ราวกับ “หงสาฟ้ อนเก ้าสวรรค์” ทัง้ ยังไม่ใชห
้
หงสาทัง้ รัง ร่ายราชดชอยอยู บ ั ้ ฟ้ า
่ นสวรรค์เก ้าชน

ี นทัง้ ทีน
ปวงเทพเซย ่ ั่งและทีย
่ น
ื แต่ละคนต่างชมดูไม่วางตา

หนึง่ เพลงจบลง เทียนจวินปรบมือ 2-3 ครัง้ เป็ นคนแรก นาพาเสย ี งปรบมือดังสะท ้าน
สะเทือนอยูพ ี งปรบมือดังสะท ้านสะเทือน เทียนจวินทอดสายตาลงมองด ้านล่าง
่ ักใหญ่ ในเสย
เวที รู ้แล ้วแสร ้งถามว่า

“ผู ้ทีถ
่ วายการฟ้ อนราเมือ
่ ครูน ่ ซงึ่ เมือ
่ ี้ คือเทพธิดาจือเฮอ ่ สามร ้อยปี ก่อนถูกลดตาแหน่งลงสู่
่
เขาฉีหลินซานใชหรือไม่?”
 45

ปวงเซย ี นย่อมจะตอบว่า “ใช”่ เทียนจวินแสร ้งทาเป็ นนิง่ ใคร่ครวญ ค่อยแสดงสห

ี น ้าท่าที
ี ดายผู ้มีความสามารถ เอ่ยว่า
เสย

“นึกไม่ถงึ ว่าเทพธิดาทีร่ ับโทษนางหนึง่ กลับมีความสามารถปานนี้ ในเมือ

่ สานึกโทษทีโ่ ลก
มนุษย์มาได ้สามร ้อยปี แล ้ว คิดๆ ดูก็พอแล ้วละ อีก 2-3 วันจงกลับขึน ั ้ ฟ้ าเถิด”
้ มาบนสวรรค์เก ้าชน
จากนั น
้ ทาท่าเหมือนเพิง่ นึกขึน ้ ได ้ หันไปมองตงหัว “ท่านมหาเทพตงหัวเห็นว่าอย่างไร?”

ละครทัง้ ฉากแสดงได ้เข ้าขัน

้ ยิง่

องค์หญิงจือเฮอ ่ ในอาภรณ์แพรเนื้อเบาพลิว้ ไสวดุจภาพฝั นก็เพ่งมองพีช

่ ายบุญธรรมของ
่ กัน
นางแน่วนิง่ เชน

ตงหัวกาลังแกะแยกสว่ นเจดียเ์ ฮา่ เทียนเป็ นรอบทีส

่ อง ได ้ฟั งทีเ่ ทียนจวินถามก็กวาดตา
่ พยักหน ้าเอ่ยว่า “ก็ด”ี
มองจือเฮอ

ขาดคา เสย ี ง “เปรี๊ ยะ” พลันดังขึน ้ เยือ

้ งออกไปข ้างหน ้า เบือนสายตามองไป ถ ้วยกระเบือ
้ ง
เคลือบของเฟิ่ งจิว่ แตกเป็ นสเี่ สย
ี่ ง วางเผยอยูบ ่ นโต๊ะ ตงหัวตะลึงลาน เหลียนซง่ ยกพัดจีบปิ ด
หน ้าชะโงกเข ้ามาใกล ้เล็กน ้อย กระดกคางพยักเพยิดกล่าวว่า

“เจ ้าเห็นชดั เจนหรือไม่ ถ ้วยกระเบือ

้ งเคลือบนั่ นถูกนางบีบแตกด ้วยมือเดียวเทียวนะ จุ๊...
ฝี มอ
ื ยอดเยีย ่ ม”

ื่ ว่า ตอนทีต
เฟิ่ งจิว่ เชอ ่ งหัวพูดว่า “ก็ด”ี จือ ่ ได ้โค ้งริมฝี ปากหันมายิม
่ เฮอ ้ ให ้นางอย่างท ้า
ทาย

นางจาได ้ว่าป๋ ายอีท ั สอนนางอย่างห่วงใยว่า

้ า่ นพ่อของนางเคยกล่าวกาชบ

“เจ ้าอายุยังน ้อยก็ครองตาแหน่งสูงสง่ กุมอานาจมากล ้น จงจาไว ้ว่าอย่าได ้ไปทะเลาะเบาะ

แว ้งกับเหล่าเทพเซยี นต่าฐานะ อย่าให ้ใครเขาเห็นแล ้วหัวเราะเยาะเอาได ้ เสอื่ มเสยี เกียรติตัวเจ ้า
เองนั น ่ ื ี ั
้ ไม่กระไร แต่ห ้ามให ้เสอมเสยต่อเกียรติของศกดิฐ์ านะนี้โดยเด็ดขาด”

สามร ้อยปี มานี้ ถ ้อยคาเหล่านีน

้ างได ้จดจาไว ้ในใจทุกถ ้อยทุกพยางค์ พานพบเรือ ่ งราวต่าง
น ้อยยิง่ จะมีโทสะ ฝึ กฝนจนมีจต ิ ใจกว ้างขวางและบุคลิกสูงสง่าได ้สาเร็จจริงๆ แต่เมือ
่ เผชญ ิ หน ้า
กับจือเฮอ ่ นางเห็นว่าเก็บมารยาทจอมปลอมเหล่านี้ไว ้ชวั่ คราวเสย ี ก็ได ้ องค์หญิงแห่งวังไท่เฉิน
กงผู ้นี้ กาลก่อนเคยล่วงเกินนางอย่างใหญ่หลวงจริงแท ้ เป็ นรอยแผลรอยหนึง่ ในใจนาง

คาว่า “กาลก่อน” นี้ สามารถไล่ย ้อนกลับไปยังเมือ

่ สองพันกว่าปี กอ
่ น

ยามนั น ้ นางอายุเยาว์ไม่รู ้ความ เดินทางไปเล่นทีเ่ ขาฉินหยาว[14]แดนทักษิ ณเพียงลาพัง

แล ้วเผลอไปมีเรือ ่ งกับปิ ศาจเสอ ื ตนหนึง่ มันจะกินนาง โชคดีทไี่ ด ้มหาเทพตงหัวซงึ่ ผ่านทางมา
ชว่ ยชวี ต
ิ ไว ้ นับแต่นัน ้ มา นางก็ตงั ้ ใจมั่นจะครองคูก
่ บ
ั ตงหัว เพือ่ ทดแทนบุญคุณของตงหัว นาง
ติดค ้างบุญคุณเทพชะตาครัง้ ใหญ่ ้ งไท่เฉินกงบน
จงใจปะปนเข ้าไปเป็ นนางกานั ลรับใชในวั
สวรรค์ชน ั ้ สบ
ิ สาม นางพยายามอย่างยิง่ แต่โชคนางไม่ด ี ประสบกับการกลั่นแกล ้งขัดขวางทุก
วิถที างจากองค์หญิงจือเฮอ ่ น ้องสาวบุญธรรมของตงหัว ตงหัวไม่สนใจงานจุกจิกภายในวัง ข ้าง
่ ่
กายก็มไิ ด ้มีตโี้ ฮว จือเฮอจึงเป็ นผู ้ควบคุมดูแลวังไท่เฉินกงเสย ี กว่าครึง่ วันคืนของเฟิ่ งจิว่ จึงไม่
ค่อยสบายนั ก
 46

ต่อมาตงหัวถูกศัตรูหลอกเข ้าสูเ่ ขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์อย่างคาดไม่ถงึ นางนั บว่ารอ

คอยจนสบโอกาสจนได ้ นางมีนส ิ ย ั ดันทุรังถึงทีส ่ ด
ุ มาแต่เด็ก เพือ
่ ตงหัว ไม่เสย ี ดายต่อการขายรูป
โฉม น้ าเสย ี ง ความสามารถในการแปลงร่าง และหางทัง้ เก ้าทีร่ ักมากทีส ่ ดุ ให ้แก่ราชาเผ่ามาร
เปลีย่ นร่างเป็ นจิง้ จอกน ้อยตัวหนึง่ เสยี่ งชวี ต
ิ ชว่ ยเขาออกพ ้นจากภยันตราย ความจริงแล ้วนางมี
เจตนาแอบแฝงเชน ่ กัน โดยคิดว่านางสร ้างบุญคุณใหญ่หลวงต่อตงหัวเชน ่ นี้ เขาก็จะหลงรักนาง
่
เหมือนเชนทีน ่ างหลงรักเขาได ้ นางพยายามมาสองพันกว่าปี สุดท ้ายก็จะได ้รับการตอบแทน
บ ้างแล ้ว

เพียงแต่เรือ
่ งราวในโลกหล ้ายากยิง่ จะหยั่งคาด

หลังจากบาดแผลหายดี นางได ้รับอนุญาตกลายๆ ให ้ติดตามอยูข ่ ้างกายตงหัวเคียงข ้าง

ทุกวันคืน ได ้ผ่านวันเวลาทีน ่ ว่ งหนึง่ โดยแท ้
่ างเองนึกว่ามีความสุขอยูช แม ้จะสูญเสย ี
ความสามารถในการแปลงร่างไป เป็ นแค่เพียงจิง้ จอกภูตสแ ี ดงตัวหนึง่ นางก็พอใจยิง่ กระทั่งใน
ึ เป็ นสุขspan>
ฝั นยังรู ้สก

คืนนั น้ นางนอนหลับสนิทไม่รู ้เรือ

่ งรู ้ราว ้ เ่ สย
เชาตรู ี งนกกระจอกออกหากินจิกวงกบของ
หน ้าต่างทีเ่ ปิ ดกว ้างจึงค่อยปลุกนางตืน
่ เห็นลายมือของตงหัวทีข่ ้างหมอน เขียนไว ้ว่าหากตืน ่
แล ้วให ้ไปรอทีห ่ ้องโถงกลาง จะได ้ป้ อนนางกินอาหาร นางกระโดดลงจากเตียงอย่างดีอกดีใจ
กระดิกหางทีเ่ หลือเพียงหางเดียวอย่างยินดีปรีดา วิง่ อย่างกระตือรือร ้นไปทีห ่ ้องโถงกลาง กลับ
มองเห็นทีห ่ น ้าลานดอกไม ้ จือเฮอ ่ ไม่ทราบเพราะเหตุใดจึงกาลังร ้องไห ้พลางเถียงอะไร
บางอย่างกับตงหัว นางเห็นว่าเข ้าไปหาในเวลานี้ไม่คอ ่ ยเหมาะสมนั ก จึงแอบหลบทีด ่ ้านหลังต ้น
พุทราคอเอียงต ้นหนึง่ อย่างเงียบกริบ เพราะทางบ ้านอบรมมาดี ไม่สะดวกใจจะแอบฟั งว่าเขา
สองคนสนทนาอะไรกัน จึงก ้มศรี ษะลงใชอุ้ ้งเท ้าปิ ดหูทไี่ วมากเสมอมา

ทัง้ สองคนถกเถียงกันนานมาก สว่ นมากจือเฮอ ่ จะเป็ นฝ่ ายพูด แว่วมาเข ้าหูสน

ั ้ ๆ ทีอ
่ ุ ้งเท ้า
เล็กๆ อวบอูมของนางปิ ดไม่มด ็ ี
ิ อย่างกระเสนกระสาย ตะเบ็งเสยงจนนางเวียนศรษะ ครันี ้ เห็นใน
ทีส
่ ด
ุ คนทัง้ สองก็คย
ุ จบไปหนึ่งยกไม่ได ้พูดอะไรอีก นางจึงลดอุ ้งเท ้าลง กลับได ้ยินตงหัวพลัน
เอ่ยเสยี งทุ ้มต่า

“ในเมือ
่ ข ้ารับปากอีฟ้ ่ [15]แล
ู ้วว่าจะดูแลเจ ้า ย่อมไม่มท
ี างไม่แยแสเจ ้า เจ ้าจะถือสาหา
ั
ความสตว์เลีย
้ งตัวหนึง่ ไปไย?”

ตงหัวจากไปเนิน ่ ยิม
่ นาน นางจึงค่อยมุดออกมาจากด ้านหลังต ้นพุทรา จือเฮอ ้ ตาหยีมองดู
นาง

“เจ ้าดูส ิ เจ ้าเป็ นแค่สต

ั ว์เลีย
้ งตัวหนึง่ กลับเฝ้ าคิดเพ ้อฝั นจะได ้ครองอีซ ึ ว่า
้ ยง[16] ไม่รู ้สก
น่าขันเกินไปแล ้วหรือไร?”

นางออกจะเสย ี ใจอยูบ่ ้าง แต่กาลังใจยังคงเข ้มแข็งยิง่ เห็นว่าถึงแม ้การได ้ยินตงหัวกล่าว

ถ ้อยคานี้ออกมาด ้วยหูตัวเองจะชวนให ้รู ้สก ึ เสยี ใจอยูห
่ ลายสว่ น แต่แท ้จริงแล ้วเขาก็แค่พดู ความ
จริงออกมาเท่านัน ้ หนทางในการไล่ตามเกีย ้ วพาตงหัวสายนี้ ไม่ได ้เดินง่ายๆ จริงแท ้ ตัวนางยัง
จาเป็ นต ้องก ้าวหน ้าขึน
้ อีกนิด ไหนเลยจะคาด เรือ ่ งนี้เป็ นเพียงชนวนเหตุเท่านั น
้ สถานการณ์หลัง
จากนั น ้ ้
้ มาสามารถใชประโยค “ผีซาด้าพลอย” มาบรรยายได ้พอดี ความสะเทือนใจจากเรือ ่ งราว
ความหลังทีไ่ ม่คอ ่ ยอยากจะย ้อนนึกถึงหลายฉากหลายตอนเคาะปลุกนางหนักๆ จนตืน
่ จากฝั น
หวาน ทุกฉากทุกตอนล ้วนแต่สะเทือนใจ แม ้ว่านางจะกล ้าหาญกว่าจิง้ จอกน ้อยวัยเดียวกันตัวอืน ่
ึ ี
อย่างมากเสมอมา จะอย่างไรก็ยังคงอายุเยาว์ จึงรู ้สกเสยใจน ้อยใจ และค่อยๆ รู ้สกท ้อแท ้สน ึ ิ้
หวัง
 47

การประลองรอบนั น ้ ่ เป็ นฝ่ ายได ้ชย

จือเฮอ ั โดยสน ิ้ เชงิ ความจริงนางเองก็มไิ ด ้รู ้สก
ึ ว่าการ
พ่ายแพ ้ให ้กับจือเฮอ่ แล ้วจะเป็ นอย่างไร เพียงแต่เมือ ่ นึกถึงว่าไม่วา่ อย่างไรก็ไม่สามารถทาให ้ตง
หัวหันมารักนางได ้ ออกจะน่าทอดถอนน่าหดหูอ ่ ยูบ
่ ้าง แต่ไม่ทราบเพราะเหตุใดจือเฮอ ่ จึงได ้ขัด
ตานางนั ก ทัง้ ทีน่ างตัดสน ิ ใจจะไปจากสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าแล ้ว จือเฮอ ่ ยังไม่ยอมให ้นางสงบใจได ้
อีก โดยเลือกคืนทีน ่ างจะจากไปคืนนั น ้ จงใจสวมชุดเจ ้าสาวสแ ี ดงเฉิดฉายมาเสย ี ดแทงใจนาง
ี
แสร ้งทาเป็ นลูบศรษะนางอย่างอ่อนโยน

“ข ้ากับอีซ
้ ยงอยูด ่ ้วยกันมาเก ้าหมืน
่ ปี ข ้าเกิดมาเขาก็เป็ นคนเลีย
้ งดูจนโตมากับมือ ในทีส ่ ด
ุ
วันนี้ก็จะแต่งให ้กับเขา ข ้าสุขใจนั ก เจ ้าเป็ นจิง้ จอกน ้อยทีใ่ จดี เจ ้าเองก็รู ้สก ึ สุขใจแทนข ้า
เหมือนกันกระมัง?” แล ้วกลับดึงหูนางหิว้ นางขึน ้ ไป แดกดันด ้วยสหี น ้าคล ้ายจะยิม
้ ว่า “เป็ นไร เจ ้า
ไม่สข ุ ใจหรือ? ทีแ ่ ท ้...เจ ้าไม่สข
ุ ใจดอกหรือ”

นางจาได ้ว่าดวงจันทร์ในคืนนั น
้ ทัง้ กลมทัง้ ใหญ่ เมือ
่ เหยียบไว ้ใต ้เท ้า ก็ราวกั บกาลังเหยียบ
สายธารแห่งโชคชะตา ธารสายนี้ลก ึ ยิง่ และกลม กาลังจะจมนางจนมิด

เรือ ่ ทีเ่ พิง่ จะถวายการฟ้ อนรา

่ งราวเก่าก่อนวาบผ่านไปดัง่ หมอกควัน เฟิ่ งจิว่ จับจ ้องจือเฮอ
เสร็จสนิ้ บนเวทีเมฆ เห็นว่าเวลาสน
ั ้ ๆ สามร ้อยปี สหายเก่ามิได ้เปลีย
่ นแปลง

กาลก่อนนางถูกจือเฮอ ่ กลั่นแกล ้งรังแกมาบ ้าง แต่ด ้วยความปั กใจมั่นต่อตงหัว นางต่าง

ตีความการกลั่นแกล ้งรังแกเหล่านี้อย่างโง่เขลาว่าเป็ นการทดสอบทีส ่ วรรค์มตี อ่ นาง เห็นว่าจื่
่
อเฮออาจจะเป็ นเครือ ่ งมืออย่างหนึง่ ทีส ้
่ วรรค์ทรงใชทดสอบนาง หลังจากลาจากสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า
มาแล ้ว นางค่อยได ้สติในเรือ ึ้ หลายสว่ นในทีส
่ งนี้ขน ่ ดุ ตระหนั กอย่างหนักอึง้ ว่าความจริงแล ้วจื
อเฮอ ่ เป็ นเพียงคูแ ่ ค ้นของนางล ้วนๆ นางหลงปล่อยให ้จือเฮอ ่ รังแกเอาอยูฝ่ ่ ายเดียวมาตัง้ หลาย
ร ้อยปี แต่ครัน
้ จะจงใจแล่นกลับไปสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า สนองคืนความอยุตธิ รรมทุกเรือ ่ งราวทุก
เหตุการณ์ทก ี่ าลก่อนเคยได ้รับกลับไปทัง้ หมด ตัวนางก็จะดูใจแคบเกินไป ทาอย่างไรจึงจะ
สามารถทัง้ ล ้างแค ้นและแสดงให ้เห็นว่านางใจกว ้างหนอ? นางขบคิดใคร่ครวญอย่างจริงจังและ
ระมัดระวังอยูเ่ นิน ่ นาน ขบคิดไม่ได ้คาตอบ ดังนั น ้ เรือ่ งนี้จงึ เลิกล ้มแต่เพียงเท่านี้

่ งราวเว ้นชว่ งมาสามร ้อยกว่าปี โอกาสนี้ในวันนี้เหมือนสวรรค์ทรงทบทวนความคิดของ

เรือ
นางกระจ่างแจ ้งแล ้วจงใจจัดเตรียมให ้กระนัน ้ เมือ่ เป็ นเชน ่ นี้ แล ้วจะไปรานเจตนาดีทส ี่ วรรค์ทรง
อุตสา่ ห์มใี ห ้ได ้อย่างไร ทัง้ ได ้พบกันในวันนี้ คูแ
่ ค ้นผู ้นีย
้ ังหาญกล ้ายิม ้ ให ้นางอย่างท ้าทายเชน ่ นี้
อีก นางเห็นว่า หากนางไม่ให ้ฝ่ ายนั น ั หน่อย จะเป็ นการผิดต่อทีฝ
้ ได ้สวยสก ่ ่ ายนั น
้ ยิม
้ เสย ี สวยปาน
นั น
้ ปะไร

เทพธิดาผู ้ติดตามรับใชยื้ นถ ้วยทีแ

่ ข็งแรงถ ้วยใหม่มาให ้ รอยยิม
้ แดกดันในดวงตาของจื
่ ยิง่ ลึกล้า ผนึกอยูต
อเฮอ ่ รงหางตา เมือ
่ ยกขึน้ เล็กน ้อย ก็แฝงความหมายลาพองใจอยูห่ ลายสว่ น

เฟิ่ งจิว่ รับถ ้วยมา ได ้เห็นรอยยิม

้ ท ้าทายยิง่ ขึน ่ ก็โค ้งมุมปากยิม
้ นี้ของจือเฮอ ่ กัน
้ ตอบไปเชน

ทีข
่ ้างกาย ป๋ ายเฉี่ยนกูกข
ู องนางคลีพ ่ บนเวทีเมฆ แล ้วปรายตามา
่ ัดจีบปรายตามองจือเฮอ
ี ั
มองนาง วางท่าเคร่งขรึมสารวม เปล่งเสยงดังฟั งชดกล่าวถ ้อยคาตาหนิใสน่ างว่า

“เทียนจวินกาลังทรงปรึกษาเรือ ่ งจริงจังกับปวงขุนนาง เวลานี้เจ ้ามีฐานะเป็ นกษั ตรียแ

์ ห่ง
ชงิ ชวิ มีโอกาสได ้ประจักษ์ พระบารมีสดับฟั งคาสอนสงั่ บางประการของใต ้ฝ่ าพระบาท ไม่สงบใจ
ตัง้ สมาธิเงีย
่ โสตน ้อมรับฟั ง เอาแต่อมยิม ่ นี้หมายความว่าอย่างไร?”
้ เชน
 48

ถึงแม ้ดูเผินๆ เหมือนกาลังกล่าวตาหนินาง แต่นางกับกูกรู ว่ มกันแสดงงิว้ คูส

่ ดหลอกอาท่าน
พ่อผู ้เถรตรงของนางมาไม่ใชแ ่ ค่ปีสองปี จึงรับมุกในทันทีประสานมือกล่าวว่า

“ผู ้หลานไม่กล ้า ผู ้หลานเพียงแต่นก ึ ทอดถอนว่าทีช ่ งิ ชวิ ของพวกเรา หากมีเซย ี นผู ้หนึง่

กระทาความผิดถูกขับไล่ออกไป จะต ้องสร ้างคุณความชอบใหญ่หลวงเทียมฟ้ าจึงจะสามารถ
ี
กลับมาอยูใ่ นสมุดรายนามเซยนได ้อีกครัง้ ไม่กวี่ ันมานี้ได ้ยินกูฟบอกว่
ู่ าแดนทักษิ ณมีความ
เคลือ ่ นไหวอยูบ ่ ้าง เดิมทีผู ้หลานคิดว่า องค์หญิงจือเฮอ ่ เป็ นเทพควบคุมฝน สามารถออกรบได ้
เชน ่ กัน ยังกังวลอยูเ่ ทียวว่าต ้องสง่ องค์หญิงจือเฮอ ่ ไปทีแ ่ ดนทักษิ ณสร ้างความชอบใดสก ั อย่าง
จึงจะสามารถกลับคืนสูส ่ วรรค์เก ้าชนั ้ ฟ้ าอีกครัง้ ได ้ ทีแ ่ ท ้ไม่จาเป็ นต ้องลงโทษหนั กหนาปานนั น ้
ความจริงฟ้ อนราสก ั หน่อยก็ใชได ้ ้แล ้ว ผู ้หลานเห็นว่าหลงกังวลแทนองค์หญิงจือเฮอ ่ โดยใชเ่ หตุ
ด ้วยเหตุนี้เมือ
่ แรกจึงได ้ยิม ้ อย่างโล่งใจ ผู ้หลานยังคิดว่ากฎธรรมเนียมของสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าชา่ ง
เปิ ดกว ้างและมีน้ าใจนัก ด ้วยเหตุนี้ตอ ่ มาจึงได ้ยิม
้ อย่างปลาบปลืม ้ แต่แล ้วผู ้หลานพลันนึกถึงว่า
องค์หญิงจือเฮอ ่ เก่งกาจทัง้ เชงิ รบและฟ้ อนรา กระทาความผิดแล ้วสามารถโชคดีได ้รับการอภัย
โทษ หากว่าเซย ี นทีม่ ไิ ด ้เก่งกาจมีวช ิ าใดผู ้หนึง่ กระทาความผิด ควรทาอย่างไรดีเล่า ด ้วยเหตุนี้
ในภายหลังจึงได ้ยิม ้ อย่างกังขา”

ี นในงานเลีย
เหล่าเซย ้ งทุกคนต่างฟั งออกว่า ถ ้อยคากล่าวของเจ ้าหญิงแห่งชงิ ชวิ ท่านนี้
ั ย์ซอ
เป็ นการหักหน ้าเทียนจวินท่านผู ้เฒ่า แต่นางกลับหักหน ้าได ้อย่างสต ื่ จริงใจ นอบน ้อมถ่อม
ตน และเกรงอกเกรงใจยิง่

ี นในงานเลีย
เฟิ่ งจิว่ ประสานมือคารวะอย่างเกรงอกเกรงใจให ้แก่เหล่าเซย ้ งทุกคน กล่าว
อย่างนอบน ้อมถ่อมตนต่อไปว่า

“ถิน
่ แคว ้นบ ้านนอกป่ าเถือ
่ นความเห็นล ้าหลัง ทาให ้สหายเซย ี นทุกท่านต ้องขบขันแล ้ว”
ยามนั่ งลงยังประสานมือแต่ไกลอย่างสต ั ย์ซอ
ื่ จริงใจให ้แก่เทียนจวินทีน
่ ั่ งอยูบ
่ นบัลลังก์สงู อีกครัง้

พัดของเหลียนซง่ สะกิดเจดียเ์ ทียนข ้างๆ มือของตงหัว

“นางเอ่ยถ ้อยถากถางขึน ้ มา ฝี ปากกลับคมมิใชน ่ ้อยเหมือนกัน วาจาในครัง้ นี้พด

ู ได ้ไม่แพ ้
ท่านแล ้ว ดูทา่ ทางฟู่จวินของข ้าต ้องปวดศรี ษะเสย
ี แล ้ว”

ตงหัวกุมถ ้วยน้ าชาหมุนคลึงอยูใ่ นมือ มองดูเฟิ่ งจิว่ แห่งตระกูล ป๋ ายทีเ่ สแสร ้งทาเป็ นนั่ ง
่ ึ
อย่างอ่อนน ้อมถ่อมตนมีมารยาทซงอยูไ่ กลออกไป

ั กว่านางมากนั ก”
ldquo;กระไรได ้ ข ้าพูดกระชบ

เทียนจวินผู ้ประทับบนบัลลังก์คาดไม่ถงึ จริงแท ้ว่าจะมีงวิ้ ฉากนี้ แต่สมแล ้วทีเ่ ป็ นผู ้ดารง

ิ ื
ตาแหน่งเทียนจวิน ศลปะวิชาพลิกโฉมหน ้าเร็วยิง่ กว่าพลิกหน ้าหนังสอฝึ กฝนมาจนเข ้าถึงแก่น
แท ้ ดวงตาเจ ้าสวรรค์อน ั ทรงอานาจบารมีกวาดมองภายในตาหนั กไปหนึง่ รอบ พริบตาเดียวก็
ิ ผลดีผลเสย
ตัดสน ี ได ้กระจ่างแจ ้ง กล่าวเสย
ี งหนั ก

“ข ้อกังขานี้ขององค์หญิงแห่งชงิ ชวิ เสนอได ้เลิศล้ายิง่ กฎธรรมเนียมของสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า

เข ้มงวดเทีย ่
่ งธรรมเสมอมา หากจือเฮอจะกลับขึน ่
้ สูสวรรค์ ย่อมต ้องสร ้างความชอบหนึง่ ประการ”
หยุดเว ้นจังหวะ ดวงตาเจ ้าสวรรค์กวาดมองทั่วทัง้ ท ้องห ้องโถงอย่างทรงอานาจอีกครัง้ กล่าว
เสริมว่า “ข ้อนี้ก็เป็ นกฎระเบียบทีเ่ ขียนตราไว ้อย่างชดั เจนในประมวลกฎระเบียบแห่งสวรรค์
่ กัน” แต่ยงิ่ รู ้สก
เชน ึ ว่ากฎระเบียบเข ้มงวดเทีย ่ งธรรมมากเกินไป ยิง่ ไม่แสดงให ้เห็นว่าเขาคือจอม
 49

เทพผู ้เมตตา หยุดไปครูห ่ นึง่ กล่าวเสริมอีกครัง้ ว่า “ถึงกระนัน

้ ความเคลือ
่ นไหวผิดปกติของแดน
ทักษิ ณยามนี้ยงั ไม่ทราบสถานการณ์ เรือ ่ งนีไ้ ว ้ค่อยประชุมในภายหลังก็ไม่สาย”

เฟิ่ งจิว่ ยังคงรักษาท่วงทีออ

่ นน ้อมถ่อมตนมีมารยาทอย่างไม่รังเกียจว่าจะเมือ
่ ย ยิม ้ ดุจลม
ั ต์แปรพิรณ
วสน ุ ร ้อยอุทกคืนทะเลให ้แก่จอ ่ บนเวทีแต่ไกล
ื เฮอ ใบหน ้าของจือเฮอ ่ ซด
ี เผือดปาน
กระดาษ ดวงตาโตเรียวยาวทัง้ คูร่ าวกับจะพ่นเปลวไฟออกมาได ้ในอึดใจถัดมา ถลึงตาจ ้องตอบ
นางอย่างดุดัน

ท่ามกลางความเงียบสงัดไปทัง้ อุทยาน ี งเยือกเย็นเสย

เสย ี งหนึง่ พลันดังขึน ี ง
้ ด ้วยน้ าเสย
เรียบเฉย

“ให ้เปิ่ นจวินทาแทนเถิด” ปลายยอดของเจดียเ์ ฮา่ เทียนหยุดอยูบ ่ นปลายนิว้ ของตงหัว

ชายหนุ่มเหลือบสายตาขึน ้ เล็กน ้อย “หากการเลือ
่ นนางขึน
้ สวรรค์จาเป็ นต ้องให ้นางออกศก ึ ละก็”

่ เงยหน ้าขวับทันควัน สแ
จือเฮอ ี ดงค่อยๆ กลับคืนสูใ่ บหน ้าทีซ
่ ดี ขาว แผ่ขยายจากสองแก ้ม
ดวงตาค่อยๆ เปล่งประกายวาดหวังลึกล้า ดุจดั่งกลับมามีชวี ต
ิ ใหม่อก ี ครัง้

เทียนจวินก็ตกตะลึงเชน ่ กัน กวาดตามองเหล่าเซย ี นในงานเลีย

้ งอย่างไม่กระโตกกระตาก
นอกจากตงหัวก็มป ี ๋ ายเฉี่ยนทีต
่ าแหน่งสูง กาลังจะเอ่ยปากถามความเห็นของป๋ ายเฉี่ยน ฝ่ ายหลัง
ได ้คลีพ
่ ัดจีบเอ่ยยิม
้ ๆ อย่างสนิทสนมยิง่ ขึน ี ก่อน
้ เสย

“ยามอยูช ่ งิ ชวิ ก็ได ้ยินแล ้วว่า สองบุพการีผู ้ล่วงลับขององค์หญิงจือเฮอ

่ เคยมีบญ
ุ คุณเลีย
้ ง
ดูตจ
ี้ วิน ตีจ
้ วินเป็ นผู ้ให ้ความสาคัญต่อมิตรภาพน้ าใจโดยแท ้” นั บว่าเห็นด ้วยแล ้ว

เฟิ่ งจิว่ มองตงหัวอย่างเย็นชา ่

แล ้วมองจือเฮอ ใบหน ้ากลับคลีย
่ ม
ิ้ อย่างจริงใจ กล่าว
สนั บสนุนกูกข ู องนางว่า

้ วินกับองค์หญิงชา่ ง ‘พีช
“ตีจ ่ ายรักใคร่น ้องสาวเคารพ’[17] โดยแท ้” แล ้วไม่มท
ี ท
ี า่ ว่าจะ
เอ่ยคาอีก ก ้มหน ้าก ้มตาก ้มศรี ษะแกะเปลือกเมล็ดแตง 2-3 เมล็ด

ี นคนอืน
เซย ่ ๆ ย่อมไม่มผ ี ู ้ใดมีความกล ้า หาญหักหน ้าตงหัว เทียนจวินไว ้มาดอยูค
่ รูห
่ นึง่
ิ เอ่ยเสย
ด ้วยความเคยชน ี งหนั กอนุญาตเรือ ่ งนี้

เหตุเปลีย ่ นแปลงทีเ่ กิดขึน ้ กะทันหันทัง้ หมดนี้ ทาให ้เหล่าเซย ี นทัง้ หลายชมดูอย่างตืน ่ เต ้น

คึกคักยิง่ นั ก แต่เป็ นการมุงดูเรือ ี
่ งสนุกเสยละมาก แท ้จริงแล ้วเกิดเรือ ่ งใดขึน ้ ยังคงไม่กระจ่างดี
นั ก เพียงแต่ได ้รับประโยชน์มาเล็กน ้อย : ได ้จับคูน ่ ามของบรรดาซา่ งเซย ี นซา่ งเสน
ิ ทีก ่ าลก่อน
เคยได ้ยินได ้ฟั งจากคาเล่าลือเข ้ากับเจ ้าตัว อาทิเชน่ ผู ้ทีต
่ งหัวหยอกเอินด ้วยท่าทีเป็ นการเป็ น
งานในตาหนั กเมฆครามเมือ ้ ้ ทีแ
่ เชานี ่ ท ้มิใชน ่ ้องสาวบุญธรรมของท่านองค์หญิงจือเฮอ ่ หากแต่
เป็ นกษั ตรียแ ์ ห่งชงิ ชวิ ฝ่ าบาทเฟิ่ งจิว่ ซงึ่ เลือ่ งชอื่ ลือนามมานาน แต่ทว่าก็มเี ซยี นทีช่ า่ งสงั เกต
สงั กาอยูร่ ายสองรายมองเงือ ่ นงาบางอย่างออก เนื่องจากนั่ งอยูไ่ กลจากโต๊ะเจ ้าภาพมาก จึงแอบ
กระซบ ิ กระซาบว่า

“ความจริงแล ้วเรือ่ งนี้ ข ้าเข ้าใจว่าอย่างนี้ เจ ้าฟั งดูนะว่าถูกต ้องหรือไม่ ก็คอ ่ งชงิ
ื เป็ นเรือ
ความโปรดปรานระหว่างน ้องสามีกับพีส ่ ะใภ ้ น ้องสามีผู ้นี้คงจะมีอาการติดพีช่ ายอยูบ
่ ้าง พีส ่ ะใภ ้
เองก็ขัดตาน ้องสามีผู ้นี้ ดังนัน
้ ...”
 50

ต่อมาในภายหลังเซย ี นผู ้ชา่ งสงั เกตสงั กาผู ้นี้ เนือ

่ งจากมีความสามารถในการตีความดีเลิศ
ทัง้ ยังมีเหตุผลรองรับอย่างหาได ้ยากยิง่ จึงถูกสง่ ไปเป็ นลูกมือของเทพชะตาผู ้เขียนลิขต
ิ สมุด
ชะตาชวี ต ื่ ใจใชงานของเทพชะตาอย่
ิ มนุษย์โลก เป็ นทีเ่ ชอ ้ างยิง่ อนาคตสดใสรุง่ โรจน์

ความจริงแล ้วในครัง้ นี้ ป๋ ายเฉี่ยนมาร่วมงานเลีย

้ งแทนเยีย
่ หัวสวามีของนาง

่ วานนี้เจ๋อเหยียนซา่ งเสน
เมือ ิ แห่งป่ าท ้อสบ
ิ หลีเ่ สด็จมาเยือนทางประตูใหญ่ของสวรรค์ ซา่ ง
ิ ท่านนี้ปกป้ องจุดอ่อนของพีน
เสน ่ ้องตระกูลป๋ ายเสมอมา คาดว่าโดยสว่ นตัวคงมีสงิ่ ใดจะชแ ี้ นะสงั่
สอนเยีย่ หัว จึงระบุชอ ื่ เขาออกมาออกคาสงั่ ให ้เขาติดตามไปเป็ นเพือ ่ น งานราชการสาคัญบาง
งานของเยีย ่ หัว จึงได ้แต่ให ้ป๋ ายเฉี่ยนควบกระทาแทนเขา

ป๋ ายเฉี่ยนมีนส ั ไม่ชอบความยุง่ ยาก ไม่ใคร่ชอบออกงานสงั คม ครัน

ิ ย ้ เห็นว่าดืม ่ สุราผ่านไป
สามรอบ เทียนจวินจรลาไปตามระเบียบ ก็จรลาตามเชน ่ กัน เดิมทีคด ิ จะถือคุณธรรมพาเฟิ่ งจิว่ จร
ลาไปด ้วย เห็นหลานสาวรินเองดืม ่ เองอย่างสุโขยิง่ ก็คด
ิ ว่าแต่เดิมเฟิ่ งจิว่ เป็ นเด็กสาวทีร่ า่ เริง
เก็บตัวอยูแ่ ต่ในตาหนั กชงิ่ อวิน
๋ กับก ้อนแป้ งทัง้ วันไม่คอ
่ ยดีนัก ควรออกมาเดินเล่นให ้มากสก ั
ั
หน่อย จึงค่อยมีลักษณะนิสยของเด็กสาวขึน ั
้ มาบ ้าง จึงเพียงแต่กาชบ 2-3 คา ให ้เฟิ่ งจิว่ ระวังตัว
ด ้วย

คากาชบ ั นี้ของป๋ ายเฉี่ยนกาชบ ั โดยสูญเปล่าเสย ี แล ้ว คืนนี้เฟิ่ งจิว่ ดืม ่ สุราอย่างห ้าวหาญยิง่

นั ก มีเซย ี นคนใดมาคารวะสุรา นางล ้วนแต่ดม ื่ จนเกลีย้ งจอก ได ้พบผู ้ทีต ่ ้องตา นานๆ ครัง้ ยัง
ี
คารวะตอบจอกสองจอก ในใจเหล่าเซยนล ้วนแต่ทอดถอนชมเชย มีคากล่าวว่านิสย ั ดืม
่ สุรา
สะท ้อนนิสย ั คน ต่างนึกว่ากษั ตรียผ ์ ู ้นี้นส ั ห ้าวหาญเปิ ดเผยทัง้ ยังจิตใจกว ้างขวาง ชา่ งน่านั บถือ
ิ ย
ชน ื่ ชมนัก แต่นี่คอ ื การเข ้าใจผิดโดยแท ้ ความจริงแล ้วเนื่องจากสุราทีจ ่ ัดให ้ในงานเลีย ้ งค่าคืนนี้
ล ้วนแต่เป็ นสุราน้ าผึง้ ผลไม ้ทีเ่ จ ้าแห่งบุปผชาติเป็ นผู ้บ่มทัง้ สน ิ้ สุรานี้รสชาติออ ่ นจาง ฤทธิใ์ น
ภายหลังกลับแกร่งกร ้าวยิง่ เฟิ่ งจิว่ ไหนเลยจะทราบ นึกว่าทีด ่ ม
ื่ คือน้ าผลไม ้อะไรสก ั อย่าง เห็นว่า
แค่ดม ื่ น้ าผลไม ้ยังกระมิดกระเมีย ้ นปานนี้ มิใชบ ่ ค ุ ลิกของนาง เฟิ่ งโหม่วเหริน[18]แห่งชงิ ชวิ โดย
แท ้...นอกจากนีแ ้ ล ้วยังมีอกี ประการ นางรู ้สก ึ อยูก ่ ลายๆ ว่าคืนนี้ไฟโทสะในอกค่อนข ้างจะลุกแรง
จึงคิดจะยืมน้ าผลไม ้นีร้ าดรดมันสก ั หน่อย

แต่รดไปรดมา นางก็ชก ั จะเวียนศรี ษะ ชกั จะจาไม่ได ้ว่าราตรีนี้ราตรีใด คนผู ้ใด เรือ

่ งราวใด
ึ รางๆ เพียงว่าใครพูดอะไรคล ้ายๆ “เลิกงานเลีย
ณ ทีใ่ ด รู ้สก ้ ง” จากนั น ี นกลุม
้ เทพเซย ่ แล ้วกลุม
่
เล่าก็เข ้ามากล่าวทักทายนาง นางเริม ่ จะสติเลอะเลือน กลับยังคงแสร ้งวางท่าภูมฐ ิ านเยือกเย็น
โดยสญ ั ชาตญาณ กล่าวทักทายตอบทีละคนๆ

เพียงไม่นาน อุทยานรัศมีจันทร์ทพ ี งคน เหลือเพียงไข่มก

ิ ย์ก็เงียบสงัดไร ้เสย ุ ประกายราตรี
ทีย
่ ังคงถักห ้อยอยูร่ ะหว่างแมกไม ้ ต ้นไร ้กังวลทอทาบเงาไม ้แลสบ ั สนอยูป
่ ระปราย

เฟิ่ งจิว่ จ ้องมองจอกสุราในมือ แท ้จริงแล ้วนิสย ั ยามเมาของนางนัน ้ ดีเลิศ แม ้จะเมาแล ้วคน

อืน
่ ก็มองไม่ใคร่ออก เพียงแค่เคลือ ้
่ นไหวรับรู ้ค่อนข ้างชา นานๆ ครัง้ เมือ
่ เมาหนักมากก็จะหยุด
เคลือ่ นไหวรับรู ้ อย่างเชน ่ เวลานี้ นางรู ้สก
ึ ว่าในสมองขาวโล่งไปหมด ตัวนางคือใคร มาอยูท ่ น
ี่ ี่
ทาไม แล ้วในจอกน ้อยตรงหน ้าบรรจุน้ าอะไรอยู่ นางไม่ทราบทัง้ สน ิ้
 51

นางลองเลียดูหนึง่ คา เห็นว่าน้ าในจอกรสชาติน่าจะปลอดภัยยิง่ พลันรู ้สก ึ คอแห ้งอยูบ

่ ้าง
รังเกียจว่าจอกสุราเล็กเกินไป ขบคิดเล็กน ้อย ก็จะเปลีย ่ นเป็ นถ ้วยน้ าชา ขบคิดอีกที เปลีย ่ นเป็ น
อ่างน้ าชาไปเลยดีกว่า...พลันได ้ยินเสยี งฝี เท ้าดังหนั กแน่นอย่างรับรู ้ชาไปครึ
้ ง่ จังหวะ

พร ้อมกับกลิน ี งฝี เท ้าหยุดลงตรงหน ้านาง

่ ไม ้จันทน์ขาวรวยริน เสย

นางเงยหน ้าขึน้ อย่างใคร่รู ้ ได ้เห็นตงหัวทีไ่ ปแล ้วย ้อนกลับ หลุบตาลงเล็กน ้อย สายตาจับ
อยูท
่ น
ี่ วิ้ มือของนาง

“เจ ้ายังอยูท
่ น
ี่ ี่ทาอะไร?”

เมือ่ ได ้เห็นเขา สมองของนางทีต ่ ลอดมาไร ้ปฏิกริ ย ิ ากลับหมุนแล่นอย่างรวดเร็วยิง่ ครูเ่ ดียว

ก็นก
ึ ได ้ว่าเขาคือใคร และนึกได ้ว่าตัวนางคือใคร กลับเป็ นความทรงจาเมือ ่ สามร ้อยปี กอ
่ นเล่น
ตลก เรือ ่ งราวในสามร ้อยปี นี้นางจาไม่ได ้สก ั เรือ ึ เพียงเวลานี้ยงั คงอยูใ่ นวังไท่เฉินกง
่ งเดียว รู ้สก
ชายหนุ่มผมเงินผู ้รูปงามและมีแววตาลึกล้าคนนี้คอ ื ตงหัว และตัวนางคือจิง้ จอกน ้อยทีร่ ักเขา คิด
หาทุกวิถท ิ เขาในทีส
ี างจนได ้ใกล ้ชด ่ ด
ุ ตัวนัน
้

ื่ งชาอยู
นางมองเขาด ้วยความคิดเชอ ้ อ ่ ด
ึ ใจใหญ่ ยกถ ้วยน้ าชาในมือให ้เขาดู

“ดืม
่ น้ าผลไม ้ไง”

ตงหัวก ้มกายลงดมถ ้วยทีน

่ างชูขน
ึ้ เงยหน ้าขึน
้ มองนาง “นี่คอ
ื เหล ้า”

นางพินจิ ดูเขาอีกครูใ่ หญ่ สห ี น ้าปรากฏแววสงสย ั เห็นในมือขวาของเขากุมศาตราอาคม

ลักษณะเป็ นเจดียอ์ ยูช ิ้ หนึง่
่ น ก็มองข ้ามปั ญหาเรือ
่ งน้ าทีน
่ างดืม
่ คืออะไรกันแน่ไปโดยอัตโนมัต ิ
ถามเขาอย่างลังเล

“ท่านจะไปวิวาทกับคนอืน ่ ใชห่ รือไม่?” ขบคิดแล ้วพูดว่า “งัน้ ท่านพาข ้าไปด ้วย ไม่กอ ่ เรือ
่ ง
ให ้ท่านดอก” กลับลืมเสย ี แล ้วว่าเวลานี้ตวั นางอยูใ่ นร่างคน ยังคงหลงนึกว่าเป็ นจิง้ จอกภูตตัว
น ้อยทีเ่ ขาสามารถอุ ้มไว ้ในอ ้อมแขนได ้ทุกเมือ ่ ตัวนั น
้ ทามือทาไม ้พูดว่า “ข ้าตัวเล็กแค่นี้เอง ท่าน
ยัดข ้าไว ้ตรงไหนก็ได ้”

จานฮัวบนศรี ษะเริม
่ จะหลวมคลาย ตกลงบนโต๊ะดัง “ตุบ”

ตงหัวนั่ งลงข ้างๆ นาง หยิบจานฮัวดอกนั น ้ มาสง่ ให ้นาง “เจ ้าเมาแล ้ว”
้ ขึน

นางจ ้องดูจานฮัวอยูเ่ นิน

่ นาน ไม่ได ้รับมา สายตาเบนออกห่าง ขบคิดอีกครูใ่ หญ่ ก็พยัก
หน ้าอย่างว่าง่าย

“คงจะเมานิดหน่อย” แล ้วกุมศรี ษะพูดว่า “เวียนหัวจัง” คงจะเวียนศรี ษะหนั กมาก ร่างกาย

เอียงล ้มไปด ้านข ้างอย่างควบคุมไม่อยู่

ตงหัวยืน
่ มือไปพยุงนางไว ้ ประคองนางให ้นั่งตรงๆ เห็นนางนั่ งตรงแล ้ว ค่อยกล่าวว่า

“ยังหาทางพบไหม? ข ้าจะสง่ เจ ้ากลับไป”

 52

“โกหก” นางประคองถ ้วยนิง่ เหม่ออยูค ่ รูห

่ นึง่ ตอบไม่ตรงคาถามว่า “ตอนนั น ้ ท่านจะไปสงั่
สอน...” นิง่ เหม่อค ้าง กุมศรี ษะคิดอยูเ่ นิน
่ นาน “ใครแล ้วนะ” กล่าวอย่างน ้อยใจ “ท่านให ้ข ้ารอ
ท่านอยูท
่ เี่ ดิม จากนัน ี อีกเป็ นฝ่ ายไปหาท่านเอง”
้ ก็ไม่ได ้กลับมา” แล ้วตัดพ ้อว่า “ข ้าเสย

ตงหัวกาลังศกึ ษาเรือ ี บจานหัวลงในมวยผมของนาง

่ งเสย เทียบตาแหน่งทีเ่ หมาะสมทีส
่ ด
ุ
ั
ไปพลาง กล่าวอย่างสงสยไปพลาง “เรือ ่ งเมือ
่ ไรรึ?”

นางก ้มศรี ษะลงให ้ชายหนุ่มจัดการผมของตนอย่างว่าง่าย ได ้ฟั งทีเ่ ขาถามก็เงยหน ้าขึน

้

“ก็เมือ
่ ไม่นานมานี้ไง”

ตงหัวพูดว่า “อย่าขยับเปะปะ”

นางไม่ขยับอีกจริงๆ กลับกล่าวย้าอย่างมัน ่ ใจ “ข ้าไม่มที างจาผิดดอก” แล ้วเสริมว่า

“ความจาข ้าดีมาก” เสริมเพิม
่ อีกว่า “ความจาของพวกเราจิง้ จอกดีกันทัง้ นั น
้ ”

ี บจานฮัวลงในมวยผมของนางอย่างเรียบร ้อยเหมาะเจาะ
ชายหนุ่มเสย ื่ ชมอยูค
ชน ่ รูห
่ นึง่
ค่อยกล่าวว่า

“เจ ้าจาผิดคนอีกแล ้วหรือ? ข ้าคือใคร?”

“ตีจ
้ วินไง” นางลุกขึน ้ ยืน ดวงตากลมโตดาขลับเป็ นประกายจับจ ้องมองเขาอยูอ
่ ด
ึ ใจใหญ่
กล่าวราวกับนึกอะไรขึน
้ ได ้ “ตงหัว แต่ทา่ นน่ะแย่ทส
ี่ ด
ุ ”

ื่ ของเขาตรงๆ ชายหนุ่มมองดูนางอย่างประหลาดใจระคนขบขัน
ได ้ยินนางเรียกชอ

“เพราะอะไร?”

ั ว์เลีย
นางกล่าวอย่างจริงจัง “ท่านบอกว่าข ้าเป็ นแค่สต ้ งตัวหนึง่ ” ม่านน้ ารืน
้ ขึน
้ ในดวงตา
“ตอนทีข
่ ้าไป ท่านไม่ได ้รัง้ ข ้าไว ้ด ้วย”

ตงหัวตกตะลึง พูดว่า “ข ้าจาไม่ได ้ว่าข ้า...” ยังพูดไม่ทันจบ นางกลับตัวเอียงวูบอย่างมึน

งงวิงเวียน ล ้มลงสูว่ งแขนของเขาพอดี ทีแ
่ ท ้ก็เมาหลับไปเสย ี แล ้ว

ชายหนุ่มก ้มศรี ษะลงมองนาง คาพูดเมือ

่ ครูน
่ ี้ของนางย่อมเป็ นคาพูดเหลวไหล ไม่
จาเป็ นต ้องถือสาหาความ แสงจากไข่มก
ุ ประกายราตรีทอทาบลงบนดวงหน า้ ของนางอย่าง
อ่อนโยน เขากลับไม่เคยทราบมาก่อนว่าเวลานางเมาจะเป็ นเชน ่ นี้ ทีแ
่ ท ้...นางก็มเี วลาทีว่ า่ ง่าย
อย่างมากเชน ่ กัน

ชายหนุ่มชอนร่ ้ างนางขึน ้ อุ ้ม เตรียมจะสง่ นางกลับตาหนั กชงิ่ อวิน ๋ เห็นนางซุกศรี ษะเข ้าสู่

อ ้อมอกเขามากขึน ้ โดยไม่รู ้สกึ ตัว นิว้ เรียวราวลาเทียนขยุ ้มอกเสอื้ เขาเบาๆ ดอกเฟิ่ งอวีบ
่ น
หน ้าผากแดงจัดจนงามเยือกเย็นเย ้ายวนยิง่ ี น ้าบนดวงหน ้าอมชมพูกลับดูบริสท
สห ุ ธิน
์ ั ก ไม่
เหมือนกษั ตรียผ ์ ู ้ทรงศักดิส
์ งู สุดแม ้แต่น ้อย จริงๆ แล ้วกลับเหมือน...เมือ ่ กีน
้ ี้นางพูดว่าอะไรนะ?
่ ั
ชายหนุ่มนิง่ คิด ใชแล ้ว...สตว์เลีย ้ ง
 53

<>::<>::<>::<>::<>::<>

[1]???

[2]????

[3]?????

[4] ยามซวี คือเวลา 19:00-21:00 น.

[5]???

[6]???????

[7]????

[8]??ทัวร์มาลีน (Tourmaline)

[9]??

[10]?? น ้องชายผู ้ประเสริฐ

[11]?? พีช
่ ายผู ้โง่เขลา

[12]??????

[13]??????

[14]???

[15]??

[16]??

[17]????????

[18]???
 54

หัวข้อ : บทที่ 3

บทที่ 3

้ ว่ ันรุง่ ขึน
เชาตรู ้ เฟิ่ งจิว่ คลึงขมับเดินเนือยๆ ออกมาจากตาหนั กบรรทมของตาหนั กชงิ่ อวิน๋
ในมือยังกุมเสอื้ คลุมยาวสม ี ว่ งของบุรษุ ตัวหนึง่ ไว ้ คลีส
่ ะบัดออกมาเอ่ยถามก ้อนแป้ งอย่าง
สะลึมสะลือ

“นี่คอ
ื อะไรกันน่ะ?”

้
ก ้อนแป้ งกาลังนั่ งอยูใ่ ต ้ซุมเถาวั ลย์มว่ งกลางลานตาหนั กร่วมรับประทานอาหารกับท่านพ่อ
ท่านแม่ ได ้ยินถ ้อยถามก็กัดชอนพิ ้ นจ
ิ ดูอยูเ่ นิน ่ ่ ามือซายโดย
่ นาน หมัดขวาเล็กๆ พลันทุบลงใสฝ ้
แรง กล่าวอย่างกระจ่างแจ ้งแล ้วว่า

ื้ ตัวนอกของตงหัวเกอเกอนีน
“นั่ นมันเสอ ่ า!”

มือขวาทีถ
่ อ
ื ตะเกียบของเยีย
่ หัวจวินท่านพ่อของเขาหยุดชะงัก เลิกคิว้ เอ่ยว่า

“ตอนข ้ายังเด็ก เรียกตงหัวว่า ‘ซูซ’ู ”

ก ้อนแป้ งอ ้าปากหวอ แล ้วหุบลง ก ้มหน ้าไล่เรียงนิว้ ทีละนิว้ หมกมุน

่ กับการนับลาดับรุน
่

ื้ คลุมม่วงในมือ แล ้วก ้าวออกจากธรณีประตูเงยหน ้าขึน

เฟิ่ งจิว่ ตกตะลึงคาที่ มองดูเสอ ้ ดูวา่ ที่
เขียนอยูเ่ หนือประตูตาหนั กคือคาว่า “ตาหนั กชงิ่ อวิน ๋ ” ใชห่ รือไม่ ก่อนจะเบนสายตาย ้อนกลับมา
ทีต
่ ัวก ้อนแป้ งอีกครัง้ ตะกุกตะกักว่า

“ก...เกิดอะไรขึน
้ ?”

ป๋ ายเฉี่ยนกาลังตักข ้าวต ้มถ ้วยทีส

่ องให ้ก ้อนแป้ ง ได ้ยินเข ้าก็กล่าวปลอบว่า

“ไม่ใชเ่ รือ
่ งใหญ่อะไรดอก เมือ ่ คืนนี้เจ ้าดืม ่ งดีพาเจ ้ากลับมาสง่
่ จนเมา ตงหัวเขาทาเรือ
ตาหนั กชงิ่ อวิน
๋ แต่เจ ้าเมาหนั กมาก กุมอกเสอ ื้ เขาไว ้ไม่ยอมปล่อย ทัง้ ยังปลุกไม่ตน ื่ เขาจน
ปั ญญา จึงได ้แต่ถอดเสอ ื้ ตัวนอกออกมาทิง้ ไว ้ทีน ่ ”ี่

เฟิ่ งจิว่ นิง่ คิด กล่าวอย่างเปิ ดกว ้างไม่คร่าครึวา่

“เขาคงจะเลยตามเลยนั่นละ ไม่ใชเ่ รือ ่ งทีบ

่ อกกล่าวไม่ได ้นี่ ก็ยงั ดีอยูด
่ อก ไม่ได ้ทาให ้
ื่ เสย
ชอ ี งข ้าเสย
ี หาย และไม่ได ้ทาให ้ชอ
ื่ เสย
ี งเขาเสย ี หาย”

ป๋ ายเฉี่ยนมองหน ้านางด ้วยท่าทีอยากจะพูดอะไร พึมพาว่า

“แต่วา่ ...เจ ้าเองก็รู ้ดี ตงหัวจะอยูค ่ าหนั กชงิ่ อวิน

่ ้างทีต ๋ ไม่ได ้ เสอ ื้ ตัวนอกถอดให ้เจ ้าเสยี
แล ้ว เขาเองก็ไม่คอ ่ ยสะดวกนั ก อีกทัง้ ในตาหนั กชงิ่ อวิน ื้ ผ ้าทีเ่ ขาจะสวมใสไ่ ด ้ ก ้อน
๋ ก็ไม่มเี สอ
แป้ งจึงมาทีต ่ าหนักข ้ายืมชุดของเยีย ่ หัว”
 55

เฟิ่ งจิว่ พยักหน ้า “เรือ

่ งนี้ก็ถก
ู ต ้องอยู”่ กล่าวพลางทาท่าจะเข ้ามาร่วมรับประทานอาหาร

ป๋ ายเฉี่ยนกระแอมหนึง่ ที กล่าวต่อว่า “ข ้า...นอนหลับลึกไปหน่อย ก ้อนแป้ งร ้องตะโกนที่

ลานตาหนั กเสย ี งดังเกินไปนิด เกรงว่าทัง้ วังสอ
ี่ จ
ู๋ ะได ้ยินกันหมดแล ้ว...”

เฟิ่ งจิว่ ชะงักเท ้า หันหน ้ากลับไปมองก ้อนแป้ ง “เจ ้าร ้องตะโกนว่ายังไงรึ?”

ู ตามความจริงน่ะส”ิ
ก ้อนแป้ งทาแก ้มป่ องพูดว่า “ก็พด

เฟิ่ งจิว่ ค่อยโล่งอก

ก ้อนแป้ งกล่าวแสดงเหตุการณ์ซ้าว่า

่ เจียกลับตาหนักชงิ่ อวิน
“ตงหัวเกอเกออุ ้มเฟิ่ งจิว่ เจีย ๋ เฟิ่ งจิว่ เจีย
่ เจียดึงตงหัวเกอเกอไว ้ไม่
ยอมให ้เขากลับ ตงหัวเกอเกอจึงอยูเ่ ป็ นเพือ ่ นนางครูห ่ นึง่ จริงส ิ ยังถอดชุดออกด ้วย แต่เขา
ไม่ได ้นาชุดสาหรับเปลีย ่ นมา ข ้าเลยมาหาฟู่จวินเพือ ่ ขอยืม เหนียงชน ิ ฟู่จวินอยูท
่ ต
ี่ าหนั กท่านอีก
แล ้วใชไ่ หม” แบมือพูดว่า “ข ้าตะโกนอย่างนี้แหละ”

เฟิ่ งจิว่ ล ้มตึงลงจากประตูตาหนั ก

สองร ้อยกว่าปี มานี้ ื ทอดตาแหน่งกษั ตรียแ

นั บตัง้ แต่เฟิ่ งจิว่ สบ ์ ห่งชงิ ชวิ จากป๋ ายเฉี่ยนกูกู
ของนาง ความคิดอยากจะตบแต่งบุตรีของป๋ ายอีซ ้ า่ งเสน
ิ ก็เพิม
่ ทวีขน
ึ้ ทุกวัน ในฐานะบิดา ท่าน
กังวลว่าเฟิ่ งจิว่ อายุยงั น ้อยก็ขน
ึ้ เป็ นกษั ตรีย ์ ในสท ี่ ะเลแปดดินแดนไม่อาจจะควบคุมสถานการณ์
ใดได ้ จึงมุง่ มั่นจะหาสวามีทเี่ ก่งกาจให ้แก่นางสก ั คน จะได ้ชว่ ยเหลือสง่ เสริมนางได ้บ ้าง

แท ้จริงแล ้วป๋ ายอีม ้ ไิ ด ้ถูกชะตาสวรรค์เก ้าชนั ้ ฟ้ านั ก เพียงเพราะภายในชงิ ชวิ บุตรีของเขาผู ้

นี้ได ้พิชต ิ ทั่วหล ้าไร ้ผู ้ต ้านติดเสย ี แล ้ว หมดทางเลีย ่ งเข ้า จึงได ้ทอดสายตาในการมองหาเขย
ขวัญขีม ่ ังกร[1]ขึน ้ ไปบนสวรรค์ และได ้ฉวยโอกาสทีป ่ ๋ ายเฉี่ยนสมรส ออกคาสงั่ บังคับให ้เฟิ่ งจิว่
ติดตามไปด ้วย ทัง้ ยังต ้องพานั กอยูบ ่ นสวรรค์ให ้ครบหนึง่ เดือน โดยเปิ ดเผยเพือ ่ เป็ นการแสดงถึง
ความกระตือรือร ้นของพวกเขาครอบครัวฝ่ ายหญิง โดยเบือ ้ งลับกลับให ้ป๋ ายเฉี่ยนชว่ ยจัดการ
ดูแลดาวเนื้อคูข ่ องหลานสาวผู ้นี้ โดยนึกเอาเองว่าทาเชน ่ นี้ เฟิ่ งจิว่ จะได ้คบหารู ้จักชายหนุ่มรูป
งามผู ้เปี่ ยมสามารถมากขึน ้ เปิ ดทางบุพเพสันนิวาสของนางให ้กว ้างขึน ้

เฟิ่ งจิว่ พานั กอยูบ

่ นสวรรค์อย่างไม่รู ้เหนือรู ้ใต ้มาได ้หนึง่ เดือน ดาวเนื้อคูย
่ ังคงจมฝุ่ นอยู่
ดังเดิม ความสามารถด ้านเลีย ้ งเด็กกลับก ้าวหน ้าขึน ้ อย่างรวดเร็ว งอนิว้ นับดู ยังเหลืออีกสามวันก็
ควรต ้องกลับชงิ ชวิ ตัวนางเห็นว่าไม่ควรจะผ่านวันคืนโดยสูญเป่ า ควรจะฉวยโอกาสทีเ่ หลืออยู่
เพียงไม่กวี่ ันนีเ้ ทีย
่ วสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าให ้ดีๆ อีกหน ด ้วยเหตุนี้จงึ พาก ้อนแป้ งมุง่ หน ้าตรงไปยัง
สถานทีซ ่ งึ่ ทิวทัศน์งดงามทีส ่ ด ุ ...แดนสวรรค์สซ ี่ า่ นแห่งสวรรค์ชน ั ้ สามสบิ สาม

ข ้างกอดอกกุสม ุ าหลังประตูสวรรค์ เทพเซย ี นน ้อยกลุม

่ หนึง่ กาลังล ้อมวงกันแอบลับๆ ล่อๆ
เปิ ดโต๊ะพนั น ด ้วยอานิสงสข ์ องเสยี งตะโกนของก ้อนแป้ งในคืนพระราชทานงานเลีย ้ งอุทยานรัศมี
จันทร์ทพ ิ ย์ หลายวันมานี้เฟิ่ งจิว่ คอยระแวดระวังหลบเลีย ่ งการตกเป็ นอาหารปากตลอดมา ไม่
ค่อยกล ้าโผล่เข ้าไปในทีท ่ ม
ี่ คี นอยูม
่ าก กลับสะกดความอยากรู ้ไว ้ไม่ได ้ เสย ี้ มสอนให ้ก ้อนแป้ ง
ปลอมตัวเข ้าไปสบ ื ถาม สว่ นตัวเองซอ ่ นตัวอยูห
่ ลังต ้นกฤษณาต ้นหนึง่ โบกพัดผ ้าเช็ดหน ้าครึง่ ผืน
คลายร ้อน
 56

ต ้นไม ้ทีน ้
่ างใชคลายร ้อนต ้นนี้คอ
ื เจ ้าแห่งป่ ากฤษณาผืนนี้ มีอายุนับได ้หมืน
่ หมืน
่ ปี แล ้ว สูง
ใหญ่มหึมาดกหนาร่มครึม ้ อย่างมาก

บังเอิญอย่างยิง่ เป็ นหนึง่ ในสถานทีพ

่ ักผ่อนยามปกติแห่งหนึง่ ของมหาเทพตงหัวพอดี

บังเอิญอย่างยิง่ วันนี้ตงหัวกาลังนั่งเอนๆ บนตาแหน่งทีร่ ม

่ ครึม
้ ของยอดไม ้ตรวจเทียบ
แก ้ไขใสค่ าอรรถาธิบายพระไตรปิ ฎกเล่มหนึง่ พอดี

บังเอิญอย่างยิง่ ลมรวยรืน ่ ระลอกหนึง่ พลิว้ พัดผ่าน หอบกลิน ่ กฤษณาเข ้มข ้นมาเยือน รมจน
เฟิ่ งจิว่ จามออกมา เป็ นการเตือนบอกตงหัวทีก ่ าลังงอเข่านั่ งเอนๆ พลิกหน ้าคัมภีรพ ์ อดี ขยับ
คัมภีรอ ์ อกเล็กน ้อย หลุบตาลงหน่อยๆ สายตาก็ตกลงจับยังร่างของนาง เฟิ่ งจิว่ ประสาทชามาแต่ ้
ไหนแต่ไรจนชน ิ ชา มิได ้รู ้สก
ึ ตัวแม ้แต่น ้อย ทัง้ ยังตัง้ อกตัง้ ใจรอก ้อนแป้ งกลับมาเต็มที่

ื ถามยังวงพนั นก็วงิ่ ตึงๆๆ กลับมาดัง่ ลมพัด เอามือเท ้าสะเอวอ ้วน

ไม่นาน ก ้อนแป้ งทีไ่ ปสบ
กลมหอบหายใจแรงๆ สองคา พูดรัวเร็วว่า

“การพนั นครัง้ นี้เป็ นแบบระยะยาว กาลังพนันกันว่าตงหัวตีจ

้ วินเกอเกอ...เอ ้อ...ซูซ.ู ..เอ ้อ...
เหยียเยีย ั
่ ” สบสนกับคาเรียกอยูพ ่ ักใหญ่ “กาลังพนั นกันว่าในวันหน ้าเขาจะแต่งท่านหรือองค์
หญิงจือเฮอ ่ เป็ นตีโ้ ฮว่ !”

เฟิ่ งจิว่ เอามือค้าต ้นกฤษณาข ้างหลังพยุงตัว เอามือปาดเหงือ ่ เย็นเฉียบทีผ

่ ด ึ ด ้วยความ
ุ ซม
ตกใจบนหน ้าผาก แสร ้งทาเป็ นเยือกเย็น “เจ ้าอายุยังน ้อย รู ้ด ้วยหรือว่า ‘ระยะยาว’ คืออะไร?”

ก ้อนแป้ งทาหน ้ามุย ่ “ข ้าไม่รู ้น่ะส ิ แต่ข ้ารักเรียนยิง่ จึงขอคาชแ ี้ นะจากเทพเซยี นเกอเกอที่
ล ้อมวงดูอยูค่ นหนึง่ ผลคือเขาเองก็ไม่ได ้บอกอะไรออกมา บอกข ้าแค่วา่ คนทีพ ่ นั นข ้างองค์
หญิงจือเฮอ ่ มียส
ี่ บ ิ ห ้าแต ้มแล ้ว คนทีพ ่ นั นข ้างท่านมีแค่สามแต ้ม แล ้วเขายังเผลอวางพลาดอีก
ด ้วย” ทาหน ้ามุย ่ ต่อไปว่า “ข ้าก็ยงั ฟั งไม่รู ้เรือ่ งอยูด
่ ี แต่สงสารว่าท่านจะรอนาน ก็เลยแอบหลบ
กลับมา ตอนทีข ่ ้าหลบออกมา เห็นเขายังคงถกเถียงกับเกอเกออีกคนอยูเ่ ทียว ถามว่าจะขอย ้าย
สามแต ้มทีเ่ ขาลงเดิมพันนั่ นมาทีช ื่ ขององค์หญิงจือเฮอ
่ อ ่ ได ้หรือเปล่า”

เฟิ่ งจิว่ นิง่ เงียบไปเนิน

่ นาน ล ้วงถุงทองออกมาจากในแขนเสอ ื้ เททับทิมเปล่งประกายวูบ
วาบออกมากองใหญ่ ปลดจีห ้ น ื เขียว[2]ทีแ
ิ หลินสอ ่ กะสลักอย่างประณีตชน ิ้ หนึง่ ลงจากคอ และ
ี ้ ิ
ปลดหยกประดับลายหงสาสเขียวมรกตชนหนึง่ จากสายรัดเอว ยืน ่ ให ้ก ้อนแป้ งทัง้ หมดราวกับฝาก
ฝั งบุตรกาพร ้า กล่าวอย่างเคร่งขรึม

ื้ ให ้ข ้าสองร ้อยแต ้มซะ” หยุดเล็กน ้อย “ซอ

“เจ ้าจงไปซอ ื้ ในชอ
ื่ ข ้าทัง้ หมดเลยนะ”

ก ้อนแป้ งรับอัญมณีทงั ้ หมดมามองดูอยูค

่ รูห ื่ ว่า
่ นึง่ พูดอย่างไม่อยากจะเชอ

“ข ้ายังเล็กแค่นี้ ท่านก็สอนให ้ข ้าทุจริตแล ้วรึ?”

เฟิ่ งจิว่ ปรายตามองน ้องชาย กล่าวเสย ี งหนั ก “ขอเพียงเป็ นการกระทาภายใต ้นามของชงิ

ชวิ ตัวข ้าเจีย ่ เจียไม่มท ื่ เจ ้า
ี างยินยอมอยูใ่ ต ้ใครเด็ดขาด นี่แหละทีเ่ รียกว่า ‘ขัตติยะมานะ’ ไม่เชอ
จงลองย ้อนนึกดูเถิด”
 57

ก ้อนแป้ งไม่แม ้แต่จะคิด “ข ้าได ้ยินเสยี่ วจิว้ จิว[3]บอกว่า ท่านไม่เคยเรียนได ้ทีห ั

่ นึง่ เลยสก
่ ทัง้ หมด ยังมีบางวิชาได ้ทีโ่ หล่ด ้วยซ้า!”
วิชา ทุกวิชาอยูใ่ ต ้คนอืน

เฟิ่ งจิว่ กระแอมกระไอ “ดังคากล่าวทีว่ า่ ‘ลูกผู ้ชายมีบ ้างพึงกระทามีบ ้างไม่พงึ กระทา’ ไง

การเรียนของเจ ้าเองก็เหมือนกันไม่ใชห่ รือไง”

ก ้อนแป้ งทาแก ้มป่ อง “โกหก ข ้าไม่เคยสอบได ้ทีส

่ ด ั หน่อย”
ุ ท ้ายสก

ั่ ยะเยือกอย่างนึกถึงเรือ
เฟิ่ งจิว่ ทาตัวสน ่ งสยองขวัญในอดีตขึน
้ มาได ้

“นั่ นเป็ นเพราะว่าเจ ้ายังเรียนไม่ถงึ วิชาหลักธรรมพุทธ เจ ้าไม่รู ้หรอกว่านั่ นน่ะยากมากแค่

ไหน”

ก ้อนแป้ งตัวสนั่ ยะเยือกอย่างกลัดกลุ ้มกังวล “ยากปานนัน

้ เลยหรือ?” แล ้วกล่าวอย่างไม่
่ ื
ค่อยอยากจะเชอในความเป็ นจริงอันแสนโหดร ้าย “แต่วา่ ...ข ้าเห็นตงหัวตีจ ้ วินเกอเกอ...เอ ้อ...
ซูซ.ู ..เอ ้อ...เหยียเยีย ื หลักธรรมพุทธ ตกปลาไปพลางอ่านเล่นไปพลางเสมอเลยนี่
่ จะถือหนั งสอ
นา!”

เฟิ่ งจิว่ นิง่ เงียบไปอึดใจ ทอดถอนชมเชยจากใจจริง

“...ชา่ งวิปลาสแท ้...”

เพิง่ กล่าวขาดคา สายลมเย็นรืน

่ พลิว้ พัดมา กลิน
่ หอมจัดของดอกกฤษณาโชยมาอีกแล ้ว
สะกิดให ้นางจามออกมาดังสนั่ น กุมจมูกวิง่ ไปทางทิศเหนือลม 2-3 ก ้าว ค่อยนึกขึน
้ ได ้หัน
กลับมากาชบ ั ก ้อนแป้ ง

“กลิน
่ นี้ข ้าทนไม่คอ
่ ยไหว จะไปรอเจ ้าในสวนดอกไม ้เล็กๆ ข ้างหน ้า”

บนต ้นกฤษณา เหลียนซง่ จวินผู ้ไม่มอ ี ะไรจะทาถือกระบีช ่ างเหอทีจ่ ัดการเสร็จสรรพมาสง่

ให ้ตงหัว และได ้ยินคาประเมินจากใจจริงทีเ่ ฟิ่ งจิว่ กล่าวทิง้ ท ้ายนัน้ พอดี ครัน ้ สองพีน
่ ้องทีใ่ ต ้
ต ้นไม ้จากไปไกลแล ้ว ก็โบกพัดพินจ
ิ ดูตงหัวอยูค
่ รูห
่ นึง่

่ นี?้ ”
“ท่านทาอะไรนางหรือ นางถึงได ้ชมท่านเชน

ตงหัวปิ ดคัมภีรพ ี น ้าเรียบสนิท

์ ระไตรปิ ฎกเข ้าหากัน ถามด ้วยสห

“ชม? เฉิงอวีล ่ นี้ร?ึ ”

้ ้วนแต่ชมเจ ้าเชน

เหลียนซง่ ลูบจมูก “อ ้อ...นางมักจะชมว่าข ้ากะล่อน”

ึ ไม่คอ
วันนี้เพิง่ จะออกจากประตู เฟิ่ งจิว่ ก็รู ้สก ่ ยราบรืน
่

ั ้ ฟ้ าควรจะเป็ นสถานทีอ
เดิมทีสวรรค์เก ้าชน ่ ันเป็ นมงคล ตอนออกจากประตูตาหนั กชงิ่ อวิน ๋
นางมองเห็นอีกาสองตัวบินผ่านเหนือศรี ษะนางไปคาตา ทัง้ ยังปล่อยอุจจาระใหม่สดลงมาสอง
กองดัง “แปะๆ” แน่นอน...ความจริงแล ้วเรือ ่ งเล็กน ้อยแค่นี้ไม่มากพอจะดับความกระตือรือร ้นใน
การออกไปเทีย ่ วข ้างนอกของนางดอก ถัดมา ก็มาเห็นเทพเซย ี นน ้อยกลุม
่ หนึง่ เอานางกับจือเฮอ ่
 58

มาพนั นขันต่อทีข ั ้ สามสบ

่ ้างประตูสวรรค์ชน ิ สาม นางยังพ่ายแพ ้อนาถมิใชน ่ ้อย แน่นอน...นี่ยังไม่
มากพอจะดับความกระตือรือร ้นในการออกไปเทีย ่ วข ้างนอกของนาง ทีห ่ นั กข ้อยิง่ ขึน
้ คือ ครัน
้
นางหันกลับมาหมายจะหาทีเ่ งียบสงบสก ั แห่งพักเท ้า ก็กลับจับพลัดจับผลูเลีย ้ วเข ้าไปในป่ า
กฤษณาผืนหนึง่ ถูกรมเสย ี จนกระทัง่ ตอนนีจ ้ มูกของนางทีแ ่ พ ้เฉพาะกลิน
่ กฤษณาเพียงอย่างเดียว
มาแต่ไหนแต่ไรยังคงคันยิบๆ อยูไ่ ม่หาย จามแล ้วจามอีกไม่ได ้หยุด

ลางบอกเหตุทงั ้ หลายแหล่เหล่านี้ ดูเหมือนล ้วนแต่บง่ บอกว่าวันนี้ไม่ควรออกนอกบ ้าน แต่

ทิวทัศน์วสน ั ต์ดเี ลิศออกปานนี้ หากจะกลับบ ้านก็ออกจะขาดทุนอยูบ ่ ้าง นางสน ิ้ เปลืองเรีย
่ วแรง
อยูพ
่ ักหนึง่ คลาหาจนเลีย ่ วนดอกไม ้เล็กๆ ทีป
้ วเข ้าสูส ่ ลอดภัยและเงียบสงบแห่งหนึง่ ก็คด ิ ว่าแม ้
จะเสย ี ทรัพย์ จะดีจะชวั่ ก็ให ้ก ้อนแป้ งไปชว่ ยเหนี่ยวรัง้ สถานการณ์คับขันในวงพนั นของนางกลับ
มาแล ้ว ความโชคร ้ายนี้ก็น่าจะถึงจุดสน ิ้ สุดเสย
ี ที ดังนัน
้ จึงกระตุ ้นจิตใจให ้คึกคักอีกครัง้ เตรียมตัว
ท่องวสน ั ต์ ทันใดนั น ้ พลันได ้ยินเสย ี งคนดังเนิบนาบมาจากด ้านนอกพงไม ้

สายลมพัดมา เสยี งสนทนาขาดๆ หายๆ นั น ่ น

้ ตรงดิง่ เข ้ามากรอกสูห ู าง เฟิ่ งจิว่ สวด “อมิต
ตาพุทธ” ในใจไปหนึง่ รอบ เห็นว่าดูจากสถานการณ์นี้ ความโชคร ้ายในวันนี้กลับมีวแ ี่ ววว่าจะมา
เรือ
่ ยๆ ไร ้ทีส ้ ิ
่ นสุด

จากหลักการทีน ่ หลายวันก่อน ชว่ งนี้ยามอยูบ

่ างกาหนดให ้แก่ตัวเองเมือ ั ้ ฟ้ า
่ นสวรรค์เก ้าชน
เพือ
่ ป้ องกันเหตุไม่คาดฝั น จะต ้องพยายามหลบเลีย ่ งตงหัวอย่างสุดความสามารถ นางได ้
ระมัดระวังสุดขีดแล ้ว มิคาดกระทัง่ เดินเทีย
่ วสวนเล็กๆ สก ั แห่ง ยังจะได ้พบเขาอีก ไม่ทราบ
ั ี
เหมือนกันว่าเป็ นวาสนาอะไร นางกาชบก ้อนแป้ งด ้วยสหน ้าแข็งทือ ่

“อีกประเดีย
๋ วถ ้าตีจ
้ วินผ่านทางมาเอ่ยถาม ื้ เล่นคนเดียวทีน
ให ้เจ ้าบอกว่าเจ ้ามาจับผีเสอ ่ ี่”
กล่าวจบก็จาแลงร่างเป็ นผ ้าเชด ็ หน ้าสข
ี าวสะอาดผืนหนึง่ นอนนิง่ ๆ อยูบ ่ นโต๊ะหยกขาวซงึ่ สร ้าง
จากหยกหนานหยาง[4]

้ วออกมาจากด ้านหลังแนวต ้นสาละ คือตงหัวกับเหลียนซง่ จริงๆ

คนสองคนทีเ่ ดินเลีย

เฟิ่ งจิว่ ลดศักดิศ

์ รีของตัวเองแปลงร่างเป็ นผ ้าเช็ดหน ้าผืนหนึง่ กลับมิได ้สง่ ผลกระทบต่อ
โสตประสาท ได ้ยินเสย ี งฝี เท ้าค่อยๆ ใกล ้เข ้ามา ชายหนุ่มทัง้ สองกาลังสนทนากันเรือ ่ ยเปื่ อย

เหลียนซง่ กระเซาว่้ า “ฟั งว่าเมือ

่ ไม่กวี่ ันก่อนท่านรับสารท ้ารบจากเยียนฉืออู ้ พรุง่ นี้จะไปสู ้
ตามนั ดหมายทีเ่ ขาฝูอวี[่ 5] จ ้งหลินยังนากระบีช ่ างเหอมาขอให ้ข ้าชว่ ยลับให ้โดยเฉพาะเลย ไฉน
ข ้าจึงดูไม่ออกเล่าว่าท่านกาลังจะไปสูตามนั้ ดหมาย?”

ตงหัวกล่าวอย่างไม่สนใจ “ข ้าอารมณ์ด”ี

เหลียนซง่ กระเซาไม่
้ ได ้ผล ลูบจมูกหัวเราะแห ้งๆ เปลีย
่ นเรือ
่ งสนทนาว่า

“จะว่าไป กาลก่อนตอนทีส ่ ร ้างกระบีช

่ างเหอ ท่านคิดอย่างไรกันแน่? พืน ้ ทีใ่ ห่แค่ฝ่ามือ
้
เดียว กลับใชเพทายหั ่นออกเป็ นหนึง่ หมืน ่ งตาราง ทัง้ ยังสลักเจาะเป็ นรูทล
่ กว่าชอ ี่ กึ เท่ากันห ้าพัน
กว่ารูอกี ิ้ เปลืองความคิดไม่ใชน
ข ้าต ้องสน ่ ้อยซอ่ มแซมเก็บกวาด คงมิใชว่ า่ กระทาเรือ ่ งลับใด
ดอกนะ?”

ตงหัวย ้อนนึกอยูค
่ รูห
่ นึง่ “ไม่มอ
ี ะไร แค่วา่ งมากจนเบือ
่ ”
 59

เหลียนซง่ นิง่ เงียบไปอึดใจ พูดกลัว้ หัวเราะ “ท่าทางผีสางแบบนี้ของเจ ้ายังอุตสา่ ห์ได ้รับ

การยกย่องสรรเสริญจากทั่วสท ี่ ะเลแปดดินแดนมาหลายหมืน ่ ปี ไม่มเี ปลีย
่ น บอกว่าสงบนิง่ ไร ้
กระทา[6] เถรตรงเทีย ่ งธรรม ไม่มใี ครมาแฉสก ั คน จ ้งหลินชา่ งทุม ่ เทไม่ใชง่ ่ายดายโดยแท ้”
หยุดเล็กน ้อยแล ้วกล่าวว่า “ข ้าข ้องใจอย่างมากว่าเขาทาได ้อย่างไรกันแน่”

ตงหัวพึมพาว่า “พอเจ ้าพูดแบบนี้...”

เหลียนซง่ กล่าวอย่างอยากรู ้ “อย่างไรรึ?”

ตงหัวพูดต่อว่า “ข ้าเองก็คด ่ เทไม่ใชง่ ่ายดาย”

ิ เหมือนกันว่าเขาทุม

เหลียนซง่ “......”

ร่างอรชรของเฟิ่ งจิว่ นอนทอดเหยียดยาวอยูบ ่ นโต๊ะ เมือ่ ได ้ยินเสยี งฝี เท ้าของชายหนุ่มทัง้

สองอยูใ่ กล ้จนดังขึน้ ทีข่ ้างหูนี่เอง แท ้จริงแล ้วในใจนางสบ ั สนลังเลอยูบ ่ ้าง นางสบ ั สนลังเลว่า
ไฉนตัวนางจึงผีเข ้าไปชวั่ ขณะแปลงร่างเป็ นผ ้าเช็ดหน ้าเสย ี ได ้ ต่อให ้คิดจะหลบหน ้าเขาสองคน
่ นเป็ นผ ้าเช็ดหน ้าก็ไม่อาจนั บว่าปลอดภัยแน่นอนได ้ อย่าว่าแต่เป็ นผ ้าเช็ดหน ้าสข
เปลีย ี าวสะอาด
แบบนี้ ทัง้ ยังวางอยูบ ี
่ นโต๊ะสขาวสะอาดอย่างนี้ จะต ้องค่อนข ้างเด่นอย่างแน่นอน จะถูกมองออก
ในปราดเดียวหรือเปล่าหนอ?

ก ้อนแป้ งได ้คารวะทาความเคารพเทพเคารพทัง้ สองท่านอยูด ่ ้านข ้าง ร ้องเรียก “ตีจ ้ วินเห

ยียเยีย ่ ” กับ “ซานเหยียเยีย ่ ”[7] อย่างว่าง่าย เหลียนซง่ ไม่ได ้พบหลานคนนี้เป็ นการสว่ นตัวมา
เนิน ี
่ นานแล ้ว ลูบศรษะของก ้อนแป้ ง ฉวยโอกาสนี้ถามไถ่ผลการเรียนพักนี้ของก ้อนแป้ ง 2-3 คา
ก ้อนแป้ งกล่าวตอบทีละข ้อๆ อย่างตัง้ ใจจนครบ เงยหน ้าขึน ้ เห็นผ ้าเช็ดหน ้าทีเ่ ป็ นร่างแปลงของ
เฟิ่ งจิว่ ผืนนั น
้ ถูกตงหัวถือไว ้ในมือพลิกดูไปมา ก็ตกตะลึงทันที

่ นซง่ ก็หันกลับมาเชน
เหลีย ่ กัน ถามว่า “นี่คอ
ื ...”

่ นส ี “ผ ้าเช็ดหน ้าทีข
ตงหัวหน ้าไม่เปลีย ่ ้าทาหาย หาอยูต
่ งั ้ หลายวัน”

ื่ คิดจะเถียงกลับเสย
ก ้อนแป้ งเบิกตากว ้างอย่างไม่อยากจะเชอ ี งแข็ง แต่นก
ึ คากาชบ ั ของ
เฟิ่ งจิว่ ขึน้ ได ้ จึงอ ้าปากแล ้วหุบลง แลเห็นตงหัวพับเฟิ่ งจิว่ เจีย
่ เจียของเขาอย่างไม่รบ
ี ไม่ร ้อน
ใบหน ้าน ้อยๆ ก็ขมวดย่นเข ้าหากัน อุบอิบอย่างปวดไปทัง้ ตัวว่า

“ท่าน...ท่านเบามือหน่อยส ิ เฟิ่ ง...ผ ้าเช็ดหน ้าอาจจะรู ้สก

ึ เจ็บนิดๆ...”

เหลียนซง่ ชด
ี้ ้ามพัดไปทีม
่ อ
ื ของตงหัวอย่างฉงน เอ่ยว่า

ี นสตรีเขาใชกั้ นชด
“แต่ลักษณะแบบนี้ พวกเซย ั ๆ ไฉน...”

ตงหัวเก็บผ ้าเช็ดหน ้าทีพ ื้ อย่างสงบเยือกเย็น

่ ับเรียบร ้อยไว ้ในแขนเสอ “ฟั งว่าข ้าเป็ นคน
็
วิปลาส คนวิปลาสมีผ ้าเชดหน ้าทีม ่ แ ี ้ ่ ั
ี ต่เซยนสตรีเขาใชกันเชนนี้สกผืน มีอะไรน่าแปลกรึ?”

ผ ้าเช็ดหน ้าในแขนเสอ ื้ ตัวสน

ั่ ยะเยือกทันควัน เหลียนซง่ ประหลาดใจ พลันหันขวับไปจ ้องดู
ในแขนเสอ ื้ ของตงหัวอีกครัง้ ค่อยได ้ตระหนั ก หัวเราะหึๆ กล่าวว่า
 60

“ไม่แปลก ฮา่ ๆ ไม่มอ

ี ะไรแปลกเลยจริงๆ”

ื้ หายใจไม่ทั่วท ้องอย่างยิง่ มาตลอดทาง

เฟิ่ งจิว่ ผู ้ถูกตงหัวพับเก็บไว ้ในแขนเสอ

หากย ้อนเวลากลับไปได ้ นางเห็นว่าตัวเองจะต ้องรู ้จักคิดมากกว่านี้ อย่างแน่นอน อย่าง

น ้อยก็แปลงร่างเป็ นต ้นไม ้ ต่อให ้ตงหัวอาศัยพลังฝึ กปรือทีไ่ ม่ธรรมดามองคาถาพรางตาอย่าง
สุดกาลังของนางออกในปราดเดียว นางก็ไม่เชอ ื่ ดอกว่าเขายังจะสามารถถอนนางขึน ้ มาแล ้วค่อย
แบกกลับไปได ้

เรือ
่ งราวมาถึงขัน้ นี้ จะปลีกหนีเอาตัวรอดนั น ้ ยากเย็นนั ก นอกเสย ี จากว่านางจะไม่สนใจ
หน ้าตาของชงิ ชวิ เผยร่างกษั ตรียแ ์ ห่งชงิ ชวิ ของนางออกมาต่อหน ้าเขา แต่เขาดูออกแล ้วอย่าง
แน่นอนว่านางคืออะไร การทาเชน ่ นี้ คงตัง้ ใจจะรอดูนางกระทาเรือ ่ งขบขันเสย ี ละมาก หากว่า
นางทาคนเดียวรับคนเดียวได ้ ขายหน ้าสก ั หนก็ไม่ถอ ื โทษอะไรดอก ถึงอย่างไรนางก็เคยชน ิ กับ
เรือ
่ งทานองนี้มากอยูแ ่ ล ้ว แต่เวลานี้นางได ้สบ ื ทอดตาแหน่งหนึง่ ในกษั ตริยแ ์ ห่งชงิ ชวิ แล ้ว ทุก
การกระทาล ้วนผูกติดกับหน ้าตาของชงิ ชวิ หากเรือ่ งนี้แพร่ออกไปถูกฟู่ จวินของนางทราบเข ้า
้
ต ้องหนีไม่พ ้นถูกแสเฆีย ่ นไปหนึง่ ยกเป็ นแน่ นางลอบนึกเสย ี ใจอยูค
่ รูห
่ นึง่ ลอบนึกเจ็บใจอยูค ่ รู่
หนึง่ และลอบคิดใคร่ครวญอยูค ่ รูห
่ นึง่ ตัดสน ิ ใจว่าอดทนไว ้ดีกว่า เป็ นตายก็ไม่ยอมรับว่านางคือ
เฟิ่ งโหม่วแห่งชงิ ชวิ แสดงเป็ นผ ้าเชด ็ หน ้าขนานแท ้ผืนหนึง่ บางทีหากตงหัวไม่มอ ี ะไรให ้รู ้สกึ
สนุก จึงโยนนางทิง้ ไปก็ดเี หมือนกัน

ขบคิดแต่ละเรือ
่ งจนเหมาะเจาะลงตัวแล ้ว หญิงสาวก็คอ ่ ยผ่อนคลาย เมือ
่ ครูน
่ ี้เพือ
่ ไม่ให ้ถูก
ดูออก จึงจงใจปิ ดผนึกสใี่ นห ้าประสาทสมั ผัส มายามนี้กลับไม่สะดวกต่อการจาแนกตาแหน่ง
ทิศทาง จึงแบ่งพลังฤทธิอ
์ อกมาเล็กน ้อย เปิ ดนั ยน์ตาฟ้ า

กะพริบสองตา เห็นถนั ดชด ั เจนว่ามาถึงวังของตงหัวแล ้ว อาจจะเป็ นสว่ นท ้ายวัง เห็นเพียง

ต ้นโพธิญาณสูก ่ าเนิดตลอดแนวผนั งยืนต ้นแผ่กงิ่ ก ้านอุดม ดุจดั่งฉากบังตาภาพเขียนสเี ขียว
เลือ่ มระยับแถบหนึง่ แขวนครึง่ ๆ อยูบ ่ นกาแพง เครือเถาสเี ขียวเรียวยาวไหวแกว่งไกว เงาร่างใน
ชุดสฟ ี ้ าอ่อนเงาร่างหนึง่ ปรากฏกายขึน ้ ทีข
่ ้างประตูวงเดือน กลับเป็ นเจ๋อเหยียนซา่ งเสนิ ผู ้ซงึ่
ตลอดมาเร ้นกายอยูท ่ ป ิ
ี่ ่ าท ้อสบหลีไ่ ม่ใคร่สนใจเรือ่ งราวมากกิเลสในแดนโลกีย ์ ทีด ่ ้านหลังยังจูง
ก ้อนแป้ งข ้าวเหนียวทีเ่ ป็ นประดุจลมกรดไว ้อีกด ้วย

เฟิ่ งจิว่ ตกตะลึง เมือ ่ ได ้ตระหนัก ก็นก ึ นับถือไหวพริบของก ้อนแป้ งขึน ้ มาทันที เห็นว่าก ้อน
แป้ งกลับรู ้จักไปขอให ้เจ๋อเหยียนทีม ่ ศี ักดิศ
์ รีเซยี นสูงสุดทัง้ ยังชา่ งปกป้ องจุดอ่อนมาชว่ ยนาง
่ ิ
โดยมิใชไปตามเหนียงชนของเขาคนนั น ้ ทีช
่ อบเห็นนางทาขายหน ้าอยูเ่ สมอ เมือ ่ ครูน
่ น
ี้ างประเมิน
น้ าใจทีก
่ ้อนแป้ งมีให ้แก่นางทีเ่ ป็ นพีส
่ าวต่าเกินไปโดยแท ้ นางพลันนึกรักใคร่เอ็นดูเปี่ ยวตีน ้ ้อยผู ้นี้
เป็ นอย่างยิง่ ในบัดดล

เจ๋อเหยียนเอ่ยทักทายอยูค ่ รูห ื่ ชมสวนของตงหัว 2-3 คา แล ้วกล่าวชน

่ นึง่ กล่าวชน ื่ ชมฝี มอ ื
ั
ทากระถางกายานรูปสตว์มงคลข ้างมือของตงหัวอีก 2-3 คา ถูกก ้อนแป้ งเขย่งเท ้ากระตุกมุมแขน
ื้ แรงๆ
เสอ ่ งชว่ ยชวี ต
จึงค่อยย ้ายหัวข ้อสนทนาอย่างอ ้อมค ้อม...อย่างอ ้อยอิง่ ...มาทีเ่ รือ ิ เฟิ่ งจิว่
กล่าวว่า
 61

ี นซยง
“ไม่ขอปิ ดเสย ี นซยง
ทีว่ ันนี้มารบกวนยังวังของเสย แท ้จริงแล ้วเพือ
่ เรือ
่ งเล็กน ้อย
เรือ
่ งหนึง่ ”

เขาหิว้ ตัวก ้อนแป้ งจากข ้างหลังมาไว ้ข ้างหน ้า กล่าวต่อว่า

“เจ ้าลูกลิงน ้อยตัวนี้ฉวยโอกาสทีอ

่ วีต
๋ [ี้ 8]พักผ่อนกลางวัน ็ หน ้าปั กลาย
แอบลักผ ้าเชด
ทีอ
่ วีต
๋ น
ี้ ามาให ้ท่านแม่ของเขาโดยเฉพาะออกไปเล่น เมือ ่ ครูน
่ ี้คอตกกลับมา พอเอ่ยถามจึงค่อย
็ ี ี
ทราบว่าทาผ ้าเชดหน ้าหายเสยแล ้ว ถูกเสยนซยงเก็บไปได ้”

เจ๋อเหยียนหยุดเว ้นจังหวะ แสร ้งทาเป็ นถอนหายใจ “หากเป็ นผ ้าเชด ็ หน ้าธรรมดาทั่วไปก็

ไม่กระไรอยูด ่ อก เพราะเป็ นผ ้าเช็ดหน ้าทีท
่ า่ นยายผู ้ออกท่องเทีย
่ วของลูกลิงน ้อยตัง้ ใจปั กให ้แก่
ท่านแม่ของลูกลิงน ้อย และฝากให ้ข ้าชว่ ยนามาด ้วยในการขึน ้ มาบนสวรรค์รอบนี้ มีความหมาย
พิเศษอย่างมาก ข ้าจึงได ้แวะมาในครัง้ นี้ โดยมิอาจพะวงว่าจะรบกวนเสย ี นซยง มาขอรับ
ผ ้าเช็ดหน ้านี”้

เดิมทีเฟิ่ งจิว่ กังวลว่าเจ๋อเหยียนจะไม่ใชค ่ ต

ู่ อ
่ กรของตงหัว หากพอเอ่ยปากปุบ เจ๋อเหยียนก็
เอ่ยถามอย่างเกรงใจทันทีวา่ ี นซยงได ้เห็นผ ้าเช็ดหน ้าปั กลายดอกไม ้ผืนหนึง่ บ ้าง
“วันนี้เสย
้
หรือไม่?” ใชการนี้หยัง่ ถามอย่างอ ้อมค ้อม นางกล ้ารับประกันว่าตงหัวจะต ้องหน ้าด ้านกล่าวตอบ
เจ๋อเหยียนอย่างปลอดโปร่งว่า “ไม่เห็นเลย” แน่ๆ มายามนี้ถ ้อยคาเหล่านี้ของเจ๋อเหยียนกลับ
สะบัน้ ทางถอยทีต ่ งหัวจะยืนกรานปฏิเสธท่าเดียวเป็ นทีเ่ รียบร ้อย เฟิ่ งจิว่ นั บถือเจ๋อเหยียนยิง่ เห็น
ว่าสมแล ้วทีเ่ จ๋อเหยียนเป็ นขิงแก่ทเี่ ผ็ดแสบคอ

นางโผล่ออกมาจากแขนเสอ ื้ มากขึน ้ อย่างอารมณ์ดพ ี ลางรอให ้ตงหัวหยิบนางออกมา

ประคองมอบให ้เจ๋อเหยียนด ้วยสองมืออย่างจนหนทาง และได ้เห็นนิว้ เรียวยาวได ้รูปของเขาสอด
เข ้ามาในแขนเสอ ื้ จริงๆ แต่เห็นได ้ชด ั เจนว่านางประเมินระดับความหน ้าด ้านของตงหัวต่าเกินไป
นิว้ มือเรียวยาวเฉออก เฉียดผ่านตัวนางไป พริบตาเดียวก็เสกผ ้าเช็ดหน ้าลักษณะเหมือนนางทุก
ประการอีกผืนหนึง่ ขึน ้ ระหว่างนิว้ ทัง้ ยังพับเรียบร ้อยอีกต่างหาก ตงหัวยืน ่ มือไปมอบให ้เจ๋อเห
ยียน กล่าวเสย ี งเรียบเฉย

ี่ า่ นเมือ
“ทีเ่ ก็บได ้บนแดนสวรรค์สซ ่ ครูค
่ อ ่ องซา่ งเสน
ื ผืนนี้ ไม่ทราบว่าใชข ิ หรือไม่” พูดพลาง
หยิบชอนตั้ กกายานเติมกายานในกระถาง พร ้อมกับกล่าวเสริมว่า “หากไม่ใช ่ ก็ไปถามทีว่ ังหยวน
จี[๋ 9]ของเหลียนซง่ จวินได ้ เขาอาจจะเก็บได ้ก็เป็ นได ้”

เจ๋อเหยียนมองดูผ ้าเช็ดหน ้าของแท ้แน่นอนในมือ จะบอกว่า “ใช”่ ก็กระไร จะบอก

“ไม่ใช”่ ก็กระไร ไม่คาดคิดว่าการฝึ กปรือมุง่ โปรดสต ั ว์หลายแสนปี ของเขา วันนี้กลับเคลือ
่ นทัพ
ออกศก ึ ไม่ทันคว ้าชย
ั ตัวมาตายเสย ี ก่อน[10]อย่างถึงแก่นปานนี้ ประจวบกับก ้อนแป้ งจามฟื
ดออกมาพอดี น้ ามูกไหลออกมาเล็กน ้อย จึงใชผ้ ้าเช็ดหน ้าในมือทีฟ ่ ั งว่ามีความหมายพิเศษ
อย่างมากกดจมูก ปาดออกให ้ ยิม ้ แต่ปากตาไม่ยม ิ้ ว่า

“ผ ้าเช็ดหน ้าผืนเดียว ยังจะกลัวว่าเสย ี นซยงหลอกอาข ้าบังคับครอบครองมันด ้วยหรือ

เสย ี นซยงย่อมไม่มท ี างกระทาเรือ
่ งไร ้คุณสมบัตเิ ซยี นเชน
่ นั น
้ ดอก ็ หน ้าผืนนีย
ผ ้าเชด ้ อ
่ มควรจะ
เป็ นของจริง”

กล่าวเอาเปรียบทางถ ้อยคาไป 2-3 ประโยคแล ้ว ก็พาก ้อนแป้ งกล่าวอาลา

เฟิ่ งจิว่ มองเงาร่างทีจ

่ ากไปของคนทัง้ สองอย่างห่อเหีย ่ วท ้อแท ้ เนื่องจากหูไวตาไวมาแต่
ไหนแต่ไร บางครัง้ ถึงกับเทียบเทียมตาทิพย์หท ู พ ี งก ้อนแป้ งยังคงฮด
ิ ย์ได ้ จึงได ้ยินเสย ึ ฮัดโมโห
ได ้ราไร
 62

“ไหงท่านถึงแพ ้ล่ะ ไม่ได ้ชว่ ยเฟิ่ งจิว่ เจีย

่ เจียออกมา ท่านไม่ได ้พยายามสุดกาลัง ตัง้ แต่
วันนี้ไปข ้าไม่รู ้จักท่านแล ้ว”

ี ง “อืม” อย่างไม่อน
เจ๋อเหยียนทาเสย ิ ั งขังขอบ พูดว่า

“เขาไม่ได ้จับตัวเสย ี่ วจิว้ จิวของเจ ้าสก

ั หน่อย ไยข ้าต ้องพยายามสุดกาลังฉีกหน ้าแตกหัก
กับเขาด ้วยเล่า? แต่เมือ ่ ปี ก่อนทานายดวงชะตาของเฟิ่ งจิว่ ยาโถว บนแผงชะตาชวี ต ิ ดูแล ้วกลับมี
้
โหงวเฮงวาสนาดีอยู่ ลองปล่อยนางไปตามยถากรรมดูเถิด ไม่แน่วา่ อาจจะมีวาสนาอีกแบบก็
เป็ นได ้” จากนั น ้ พึมพากับตัวเองเสริมว่า “แต่เรือ ่ งทานายดูแผงชะตาชวี ต
ิ นี่ ข ้าไม่ได ้ทามาหลาย
ปี แล ้ว แม่นหรือไม่คอ ่ ยว่ากันอีกที” หยุดเล็กน ้อย กล่าวอย่างตกตะลึง “เอ๊ะ อาหลีน ้อย ข ้าดูแผง
ชะตาชวี ต ิ นี้ของเจ ้า พักนี้เจ ้าได ้ตกลงสูแ่ หรักใชห ่ รือไม่?”

ก ้อนแป้ งนิง่ เงียบไปเนิน

่ นาน ถามอย่างกังขา “แหรักคืออะไร?”

เฟิ่ งจิว่ กัดนิว้ ตัวเองอยูใ่ นใจอย่างเงียบงัน ดูทา่ ทางแล ้ว เชอ ื่ แผงชะตาผีสางอะไรทีเ่ จ๋อเห
ยียนทานาย มิสเช ู้ อ ื่ ตัวเองยังจะพึง่ พาได ้ยิง่ เสย
ี กว่า จึงอดทอดถอนใจไม่ได ้ จะเป็ นคนหรือเป็ น
เซยี น ยามเภทภัยกรายศรี ษยังคงได ้แต่พงึ่ พาตัวเองสถานเดียวจริงแท ้

กลิน
่ ไม ้จันทน์ขาวในลานตาหนักยิง่ เข ้มข ้น ตงหัวจับตะเกียบเกลีย
่ กายานก ้มกายจัดเถ ้า
ี าวปานหิมะ เกลีย
กายานสข ่ มันให ้พูนสูงขึน
้ เล็กน ้อย จะได ้กลบเปลวไฟทีล ่ ก
ุ ไหวภายในกระถาง
กายาน พลันเอ่ยขึน้ กะทันหันว่า

“คิดจะแสร ้งถึงเมือ
่ ไร?”

ในใจเฟิ่ งจิว่ กระตุกวูบ ขบคิดว่าเขารู ้แล ้วจริงๆ ด ้วย เคราะห์ดท

ี เี่ มือ ่ สู ้
่ ครูร่ า่ งกลยุทธ์ตอ
เรียบร ้อยแล ้ว เวลานี้จงึ สามารถรับมือได ้อย่างสุขมุ เยือกเย็น

ด ้วยเหตุนี้ นางจึงมิได ้เอ่ยตอบเขาอย่างสุขม

ุ เยือกเย็นยิง่

ตงหัววางตะเกียบเกลีย ่ กายานอย่างไม่สนใจนั ก หยิบนางออกมา คลีส

่ ะบัดออกกลาง
แสงแดด ครูใ่ หญ่ กล่าวเนิบชา้

่ ท ้ แปลงเป็ นผ ้าเช็ดหน ้า คือรสนิยมของเจ ้า?”

“ทีแ

ั นิษฐานนี้เหลวไหลบ ้าบอยิง่ นั ก
ในใจนางเห็นว่าการสน กลับยังคงแข็งใจไว ้มิได ้เอ่ยตอบ
เขา

ตงหัวยิม
้ ออกมาอย่างหาได ้ยากยิง่ แม ้จะเพียงวูบขึน
้ แวบเดียวในดวงตา เฟิ่ งจิว่ เห็นแล ้ว
กลับขนลุกเกรียว จริงดังคาด ได ้ยินเขาพูดว่า

่ นั น
“เชน ้ ก็เหมาะเทียว ็ กระบีส
ข ้ากาลังขาดผ ้าเชด ั ผืนพอดี นั บแต่วน
่ ก ั นี้ไปขอรบกวนเจ ้า
แล ้ว”

เช็ดกระบี?่ เช็ดกระบีเ่ ทพชางเหอทีต ่ ด ิ อันดับสบิ มหาเทพศาสตราแห่งบรรพกาล ขึน ื่

้ ชอ
ด ้านหั่นเหล็กนิล[11]ได ้ง่ายดายดุจหั่นเต ้าหู ้จนอานุภาพสะท ้านทั่วสท ี่ ะเลแปดดินแดน? เฟิ่ งจิว่
ึ ได ้ว่าฟั นของตนกาลังสน
รู ้สก ั่ กระทบกัน ครัง้ นี้แตกตืน ่ ตกใจเสยี จนลืมสน ิ้ ว่าควรจะพูดอะไร และ
พลาดโอกาสอันดีในการกล่าวตอบไปโดยปริยาย จึงถูกตงหัวพับเก็บเข ้าไปในแขนเสอ ื้ อีกครัง้
อย่างไม่เป็ นทีก ่ งั ขา
 63

เดิมทีแผนทีเ่ ฟิ่ งจิว่ คิดไว ้เป็ นแผนระยะยาว โดยเห็นว่าถูกกักตัวไว ้ในวังของตงหัวในสภาพ

ผ ้าเช็ดหน ้า เพียงแค่ต ้องประลองความอดทนกับเขาเท่านัน ้ เขาย่อมต ้องนึกเบือ ั วันและ
่ เข ้าสก
ปล่อยนางไป วิธน ี ี้นุ่มนวลและเหมาะสมทีส ่ ด
ุ ทัง้ ยังไม่ทาให ้นางเสย ี หน ้า ไหนเลยจะทราบว่าตง
้ ็
หัวจะเอานางมาใชเชดกระบี่ นางทราบมาแต่ไหนแต่ไรว่าเขาพูดจริงทาจริง แต่เดิมหลายปี มานี้
สที่ ะเลแปดดินแดนว่างสงบอย่างยิง่ ยากจะมีศก ึ สงครามใดอุบัต ิ เขามีความคิดนี้ ก็ไม่น่ากลัด
กลุ ้มแต่อย่างใด ชวั่ วูบหนึง่ ก่อนจะเข ้านอนพลันนึกขึน ้ ได ้กะทันหันว่าเขารับปากสารท ้ารบของ
ราชามารเยียนฉืออู ้ เกรงว่าพรุง่ นี้คงจะให ้กระบีช ่ างเหอเปิ ดฉากฆ่าฟั นขนานใหญ่ นางตัวสน ั่ ยะ
เยือกในบัดดล ลุกพรวดขึน ้ โดยพลัน พลิว้ ลอยอยูก ่ ลางอากาศเหนือเตียงไม ้ประดู่ ขบคิด
ใคร่ครวญอยูค ่ ั ิ
่ รึง่ ชวธูป นางตัดสนใจว่าจะต ้องลอบหลบหนีออกไปในคืนนี้

เพือ
่ ไม่ให ้ตงหัวรู ้สก ึ ตัว เฟิ่ งจิว่ จึงระมัดระวังมิได ้เผยร่างมนุษย์ออกมาตัง้ แต่ต ้นจนจบ คิดจะ
แหวกฝ่ าม่านเตียงออกไป หากเป็ นร่างมนุษย์ยอ ่ มจะง่ายดาย จนใจทีใ่ นฐานะผ ้าเช็ดหน ้ากลับ
อ่อนนุ่มเกินไป ไม่สามารถชนผ ้าม่านยาวจดพืน ้ ให ้แหวกออกได ้ ก ้มหน ้าลงเห็นผมสเี งินของตง
หัวทีแ ่ ผ่สยายอยูบ ่ นหมอนหยก ผ ้าห่มเมฆผืนบางคลุมเพียงบัน ้ เอว ใบหน ้านัน
้ ไม่วา่ จะกีป
่ ี ล ้วนแต่
น่ามองอยูเ่ ชน ่ เดิม ทีส ่ าคัญคือ ดูเหมือนจะหลับลึกมาก เป็ นผ ้าเช็ดหน ้าเชน ่ นี้ นอกจากเปิ ด
ประสาทสม ั ผัสทัง้ ห ้าของตัวเองแล ้ว นางไม่สามารถใชวิ้ ชาฤทธิใ์ ดชว่ ยให ้ตัวเองหนีรอดได ้เลย
วิธก ้ ก็ใชว่ า่ ไม่ม ี อาทิเชน
ี ารนั น ่ จังหวะทีเ่ ปลีย ่ นกลับเป็ นร่างมนุษย์ ก็รา่ ยคาถานิทราใสต ่ งหัวไป
ด ้วยพร ้อมกัน แต่จะให ้เขาไม่พบเห็นนั น ้ ยากเย็นยิง่ ถ ้าเกิดล ้มเหลวขึน้ มาแล ้วจะทาอย่างไรดีเล่า

นางขบคิดยูค ่ รูห
่ นึง่ ราตรีดก ึ สงัดปราศจากเสย ี งคน ขวัญพลันกล ้าแข็งเป็ นพิเศษอย่างปุบ
ปั บ คิดตกว่าหากไม่ต ้องเสย ี หน ้าได ้ย่อมจะดี แต่ก็เสย ี หน ้าไปแล ้ว เล่าลือออกไปอย่างมากก็ถก ู
ฟู่ จวินของนางโบยแสยกสองยก ้ โตจนป่ านนี้ก็ใชว่ า่ จะไม่เคยถูกโบยแสส้ ก ั หน่อย นานๆ ครัง้
โดนอีกสก ั ที ถือเสย ี ว่าเป็ นการย ้อนระลึกถึงเรือ ่ งสนุกในวัยเด็ก คิดได ้เชน ่ นี้ ความห ้าวหาญพลัน
ประดังขึน ้ ในอก หมุนกายเปลีย ่ นร่างกลับไปเป็ นดรุณีในชุดขาว ปลายนิว้ ของท่ามือร่ายคาถาได ้
แตะลงใสห ่ น ้าผากของตงหัวเบาๆ พอดี เขากลับไม่มป ี ฏิกริ ย
ิ าใด หญิงสาวตะลึงมองมือของ
ตัวเอง คาดไม่ถงึ ว่าแค่นก ี้ ็ทาได ้สาเร็จแล ้ว ทีใ่ นโลกมนุษย์พด ู กันว่า “อิม
่ ตายกล ้าหาญ หิวตายขี้
ขลาด” มีเหตุผลอยูบ ่ ้างจริงแท ้

อากาศเดือนห ้า ตกกลางคืนแล ้วยังคงค่อนข ้างเย็น ทัง้ ยังเป็ นวังไท่เฉินกงทีเ่ ย็นยะเยือก

มาแต่ไหนแต่ไร เฟิ่ งจิว่ รวบเปิ ดม่านเตียง หันกายกลับไปดูตงหัวทีห ่ ลับสนิทอีกครัง้ ซุกแขนทัง้
สองข ้างของชายหนุ่มกลับเข ้าไปในผ ้าห่มเมฆให ้อย่างถือเสย ี ว่าทาความดี นิง่ คิดเล็กน ้อย ก็ปีน
ข ้ามเอวชายหนุ่มกระตุกดึงผ ้าห่มขึน ้ มาจนถึงใต ้คอห่มปิ ดร่างอย่างแน่นหนา เสร็จสรรพแล ้วก็ลก ุ
ขึน
้ มิคาดแพผมดาขลับยาวสลวยทีห ่ ้อยระลงมาของนางได ้พันเข ้ากับผมสเี งินของเขา ทา
อย่างไรก็ดงึ ไม่ออก นึกถึงว่าคาถานี้จะอยูไ่ ด ้ถึงเมือ ่ ไรก็ไม่ทราบ จึงตัดสน ิ ใจเด็ดขาดเสกกรรไกร
ออกมา ตัดผมปอยนัน ี ไม่ทันได ้หวีสางให ้ดีๆ ก็ลก
้ เสย ุ ขึน
้ ชะโงกออกไปนอกผ ้าม่าน แต่เป็ น
ผ ้าเช็ดหน ้าอยูน ่ าน จึงยากจะควบคุมสมดุลของร่างกายไปชวั่ ขณะ กลับโงนเงนไปพาฉากบังตา
ทีห ่ น ้าเตียงล ้มลง เสยี งดังโครมครามอยูพ ่ ก
ั หนึง่ ตงหัวกลับยังคงไม่ตน ื่ ขึน
้ เฟิ่ งจิว่ ตุม
๋ ๆ ต ้อมอยู่
อึดใจใหญ่ พร ้อมกับคิดว่าวิชาอาคมของนางชา่ งเลิศล้านั ก จึงลาพองใจนิดๆ เดินโงนเงนต่อไป
จนเลีย ้ วออกจากประตู

ก ้าวออกจากธรณีประตู พลันนึกเรือ ่ งหนึง่ ขึน

้ ได ้กะทันหัน จึงถอยหลังไปสองก ้าวอย่าง
่
เคร่งขรึมจริงจัง ร่ายคาถานิทราใสมา่ นเตียงไปหลายต่อหลายรอบติดต่อกัน จวบกระทั่งมองเห็น
ไอหมอกสม ี ว่ งอันแสดงถึงความง่วงนอนได ้เอ่อล ้นออกมานอกผืนม่านสน ี ้ าเงินสด กระทั่งหญ ้า
มงคล[12]ต ้นหนึง่ ทีว่ างประดับตรงขาเตียงยังมีอาการเคลิม ้ ๆ ใกล ้จะหลับ จึงค่อยรามือปิ ดประตู
ห ้องอย่างวางใจ เลีย ้ วไปตามระเบียงคด เลีย้ วไปถึงสวนดอกไม ้เล็กๆ แห่งหนึง่ ซงึ่ ยามปกติตง
หัวชอบใชฆ่ ้ าเวลาเป็ นทีส
่ ด
ุ
 64

ยืนอยูก่ ลางสวนป่ า ื้ ยาว

เฟิ่ งจิว่ สะบัดแขนเสอ เสกไข่มก
ุ ประกายราตรีลกู ขนาดผลสม้
ออกมาลูกหนึง่ ในพริบตา อาศัยรัศมีของไข่มก ุ รีบร ้อนเสาะหาหญ ้าศลิ าเย็นกอหนึง่ ทีก
่ าลก่อน
ปลูกไว ้ในสวน

หากไม่ใชเ่ พราะคืนนี้มอ ี ันต ้องเข ้ามาในวังไท่เฉินกงเพราะความเข ้าใจผิดนานั ปการ นางก็

ิ
แทบจะลืมหญ ้าศลาเย็นอันล้าค่าต ้นนี้เสย ี สนิท ก ้านใชเป็้ นยาลืมทุกข์ชน ั ้ ดี ดอกใชเป็
้ นวัตถุดบิ ใน
การทาอาหารเย็น[13]ชน ั ้ เลิศสุด เมือ ่ ครัง้ นั น้ เทพชะตาไปฟั งพระพุทธองค์แสดงธรรมเทศนายัง
ชมพูทวีปแดนประจิม ตอนกลับมาได ้นามาให ้นางโดยเฉพาะ บอกว่าหาพบบนเขาคิชฌกูฏ เป็ น
เมล็ดเมล็ดสุดท ้ายของทั่วสท ี่ ะเลแปดดินแดนแล ้ว ชา่ งน่าทอดถอนทีต ่ อนนั น ั ญา
้ นางได ้ทาสญ
แลกเปลีย ่ นกับราชาเผ่ามารแล ้ว และอยูข ่ ้างกายตงหัวในรูปร่างสุนัขจิง้ จอก ร่างกายของสุนัข
จิง้ จอกไม่มก ี ระเป๋ าหรือหมวกคลุมจะใชเก็ ้ บซอ ่ นเมล็ดนี้ จึงได ้แต่ปลูกมันไว ้ในสวนของตงหัว ยัง
ไม่ทันทีห ่ ญ ้าศล ิ าเย็นจะออกดอกออกผล นางก็ทาการสะบัน ้ วาสนากับตงหัวไปจากสวรรค์เก ้า
ชน ั ้ ฟ้ าเสย ี ก่อน วันนี้มานึกได ้ว่าเมือ ่ วันนัน ้ เจ็บปวดเสย ี ใจมากเสย ี จนลืมนาของล้าค่านี้กลับไป
ี
ด ้วยเสยสนิท ก็อดปวดไปทัง้ ตัวไม่ได ้ ด ้วยเหตุนี้จงึ รีบวัวหายแล ้วล ้อมคอกรุดมาเอาโดยเฉพาะ

ควานหาอยูเ่ นิน
่ นาน ก็หามันพบทีท ่ ้ายลานดอกไม ้เล็กๆ แห่งหนึง่ ขึน ้ อยูข ่ ้างๆ ดอกบัวคู่
กอหนึง่ อย่างไม่สะดุดตาแม ้แต่น ้อย นางขุดมันขึน ้ มาอย่างระมัดระวังเต็มทีไ่ ม่ให ้รากของมันต ้อง
ี หาย ห่อเรียบร ้อยอย่างทะนุถนอม ใสไ่ ว ้ในแขนเสอ
เสย ื้ เสร็จสรรพแล ้วค่อยเงยหน ้าขึน ้ พินจ ิ ดู
้ ่
สวนป่ าตรงหน ้าอย่างละเอียด กาลก่อนตอนทีเ่ ป็ นนางกานั ลสาวใช ถูกคาสงห ้ามของจือเฮอตีั ่
กรอบไว ้ ไม่มโี อกาสเข ้ามาในสวนดอกไม ้ทีต ้
่ งหัวใชงานแห่ งนี้แม ้แต่น ้อย แม ้ว่าในภายหลัง
เปลีย
่ นร่างเป็ นสุนัขจิง้ จอก ติดตามอยูข่ ้างกายตงหัวสามารถกระโดดโลดเต ้นวิง่ เล่นในสวนนี้ได ้
ทุกวีว่ ัน แต่จะอย่างไรโลกในมุมมองของสายตาสุนัขจิง้ จอกกับในมุมมองของสายตามนุษย์ก็
แตกต่างกันอยูบ ่ ้าง โลกในยามนัน้ กับโลกในยามนี้ก็แตกต่างกันอยูบ ่ ้างเชน ่ กัน

เฟิ่ งจิว่ หรีต

่ าพินจ ิ ดูสวนป่ าน ้อยไปๆ มาๆ แม ้สวนป่ าจะเล็ ก กลับดูงามน่ารัก ด ้านตรงข ้ามมี
ม่านน้ าสูงหนึง่ จ ้างกัน ้ ขวางจากเขตตาหนักอืน ่ อีกสองด ้านนั น ้ บนกาแพงก่ออิฐยังคงมีต ้น
โพธิญาณสูก ่ าเนิดขึน ้ เกาะ ปกติดแ ู ล ้วมิได ้แตกต่างจากดอกไม ้ศก ั ดิส์ ทิ ธิช
์ นิดอืน
่ ตกกลางคืน
กลับเปล่งแสงเรืองๆ ออกมา ดอกตูมรูปร่างดุจดั่งโคมไฟกระจิรด ิ ดวงแล ้วดวงเล่า มองดูงดงาม
เป็ นพิเศษ มิน่าเล่าถึงได ้มีนามอันไพเราะอีกนามหนึง่ ว่า “ดอกราตรีเดือนเพ็ญ” ใจกลางสวนป่ ามี
ต ้นใบไม ้แดงสูงชะลูดแทบจะแทงทะลุชน ั ้ สวรรค์ขน
ึ้ อยูต
่ ้นหนึง่ ด ้านข ้างมีสระบัวขนาดเล็กอยูส ่ ระ
หนึง่ บนสระบัวสร ้างศาลาหกเลีย ่ มทาจากิง่ ก ้านไม ้จันทน์ขาวหลังหนึง่ หญิงสาวถอนหายใจ
ผ่านมาหลายปี ทีน ่ ี่กลับไม่มค ี วามเปลีย ่ นแปลงใด ทัง้ ยังเป็ นสถานทีอ ่ น ั มีความหลังอยูม่ ากมาย

เฟิ่ งจิว่ มิใชด ่ รุณีทน

ี่ ย
ิ มหม่นหมองตรอมตรม แม ้ว่าครัง้ กระนัน ้ ตอนทีห ่ ลงรักตงหัว จะดืม ่ สุรา
เล็กน ้อยระบายทุกข์บ ้างนานๆ ครัง้ ทว่านับตัง้ แต่ตด ั ใจเด็ดขาดก็มไิ ด ้ทาเชน ่ นั น
้ อีก กระทั่งการ
ย ้อนคิดถึงตงหัวก็พลอยลดน ้อยจางถอยลงอย่างมาก วันนี้เมือ ่ ได ้มาถึงสถานทีอ ่ น
ั มีวาสนาเก่า
ก่อนอยูล ่ ก ่
ึ ล้าเชนนี้ ทัง้ บนนภายังมีดาวประดับอยู่ 2-3 ดวงอย่างเสริมบรรยากาศมิใชน ่ ้อย จึง
กระทบอารมณ์คด ิ ถึงอดีตอย่างยากจะเลีย ่ ง หญิงสาวเหม่อมองโต๊ะแก ้วผลึกและม ้านั่งแก ้วผลึก
ในศาลาหกเหลีย ่ มไม ้จันทน์ขาวอย่างใจลอย ค ้นพบอย่างตกตะลึงว่า ถึงแม ้ความทรงจาของนาง
จะรับมือกับคัมภีรเ์ ต๋าคัมภีรพ ์ ท
ุ ธได ้อย่างเต็มฝื น บางเรือ
่ งราวเก่าแก่เมือ
่ หลายร ้อยปี กอ ่ นกลับจา
ได ้แม่นยาเป็ นพิเศษ ประหนึง่ ปรากฏขึน ้ ตรงหน ้า
 65

ความจริงแล ้ว ตอนทีเ่ ฟิ่ งจิว่ เพิง่ จะออกมาจากเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ ได ้มีโอกาส

ติดตามตงหัวตลอดสบ ิ สองชวั่ ยามไม่มจ ี ากัดนั น
้ ภายในสวนแห่งนีย
้ ังไม่มศี าลาหกเหลีย
่ มแห่งนี้

ยามนั น้ ประสบกลางคิมหันต์เข ้าพอดี ตัวนางทีม ่ ข

ี นจิง้ จอกห่อหุ ้มตลอดตัวร ้อนจนยา่ แย่
ชอบทีจ ่ ะเทินใบบัวสองใบอยูบ ่ นเรือโดดเดีย ่ วกลางสระบัว นอนพะงาบๆ อยูใ่ กล ้น้ าอาศัยความ
เย็น ตงหัวเห็นสารรูปของนางน่าสงสารยิง่ ไม่กวี่ ันให ้หลังจึงโค่นต ้นจันทน์ขาวสองต ้น สร ้าง
ศาลาขึน ้ เหนือน้ าเป็ นกรณีพเิ ศษ พืน ้ ศาลาปูแก ้วผลึกขาวเย็นเฉียบขวางกัน ้ น้ า ให ้นางได ้อาศัย
ความเย็นหลบร ้อน ยามทีน ่ างนอนแผ่หลาอยูบ ่ นนัน้ รู ้สกึ สบายยิง่ นัก ทัง้ ยังรู ้สก ึ ว่าตงหัวเก่งกาจ
ยิง่ ต่อมานางพบว่าความเก่งกาจของตงหัวมียงิ่ กว่านี้อก ี มากมาย กายานทีจ ่ ดุ ภายในวังไท่เฉิน
กงทัง้ หลัง เขาเป็ นคนผสมเองกับมือทัง้ สน ิ้ ชาทีด ่ มื่ เขาปลูกเองกับมือ กระทัง่ ภาชนะดืม ่ สุราบาง
้ ิ ้
ชนทีใ่ ชสอยในชวต ี ิ ประจาวัน เขาก็ทาเองกับมือ ฉากบังตามากมายภายในวัง เขาก็วาดเองกับ
มือ นางคานวณเงียบๆ อยูใ่ นใจ ทางหนึง่ เห็นว่าสายตาของตัวเองชา่ งดีเลิศยิง่ นัก จึงภาคภูมใิ จ
อยูไ่ ม่น ้อย อีกทางหนึง่ เห็นว่าหากได ้แต่งงานกับเขา ต ้องประหยัดค่าใชจ่้ ายภายในบ ้านได ้มากอ
ย่างแน่นอน คุ ้มค่ายิง่ นั ก จึงยิง่ อารมณ์ด ี และยิง่ รักตงหัวมากขึน ้

ความรักของนางยึดมั่นและตาบอด เห็นว่าตงหัวดีไปหมดทุกอย่าง ทุกครัง้ ทีเ่ ขาทา

ของใหม่ขน ิ้
ึ้ หนึง่ ชน นางจะกระโจนเข ้าไปแสดงความนั บถือและรักใคร่เป็ นรายแรกเสมอ เนิน ่
นานวันเข ้า ตงหัวเองก็พลอยติดเป็ นนิสย ั ไปด ้วย ทาของสงิ่ ใดเสร็จสมบูรณ์ ก็มก ั จะหาตัวนาง
จิง้ จอกน ้อยตัวนี้มาติชมก่อนใคร เป็ นเพราะมีเวลาไม่สน ิ้ สุด ดังนัน
้ จะทาสงิ่ ใดจึงสามารถทาได ้ดี
่ นี้นานๆ ครัง้ เห็นว่าหลายปี มานี้ บางทีตงหัวอาจจะรู ้สก
เสมอ ยามทีเ่ ฟิ่ งจิว่ คิดเชน ึ เหงาอย่างยิง่
ตลอดมา

วันนั น
้ เกียจคร ้านธรรมดาโดยแท ้ นางนอนแผ่หลาโชว์พงุ อยูใ่ นศาลาหกเหลีย ่ ม คิดว่ายัง
สามารถทาอะไรเพือ ่ หลอกตงหัวมาไว ้ในมือได ้อีกบ ้างไปพลาง มองดูดวงดาวทัง้ ท ้องหิวอย่าง
ออกจะกลุ ้มใจไปพลาง ยิง่ ดูก็ยงิ่ หิว ยิง่ หิวก็ยงิ่ กลุ ้มใจ แสงดาวทีเ่ หนือศรี ษะพลันมืดวูบ นาง
กะพริบตา ในมือตงหัวประคองจานกระเบือ ้ งเคลือบสข ี าวใบหนึง่ นั่ งลงตรงหน ้านาง ในจานคือ
ปลาเปรีย้ วหวานทีร่ าดน้ าขลุกขลิกหวานหย่อมเล็กๆ หย่อมหนึง่ มีกล่นหอมโชยมาราไร

ตงหัววางจานลง มองดูนาง ไม่ทราบเพราะเหตุใดจึงออกจะลังเลเล็กน ้อย

“เพิง่ ทาเสร็จ ข ้าทาเอง”

ก่อนหน ้านี้ นางกลุ ้มใจมาโดยตลอดว่าในวันหน ้าจะไม่มเี รือ ่ งทีค่ ยุ กับตงหัวได ้ เพราะเรือ ่ ง

ทีเ่ ขาเก่งเหล่านัน ้ นางไม่เก่งสกั อย่าง ไม่นก ึ ว่ากระทัง่ ฝี มอ
ื ทาครัวทีน ่ างถนัด เขาก็เก่งมาก
เชน ่ กัน ในทีส ่ ด ุ ก็หาจุดทีเ่ ขากับนางต่างเป็ นยอดคนเหมือนกันจุดหนึง่ ในความแตกต่างได ้แล ้ว
จึงค่อยวางใจลงได ้ในทีส ่ ด
ุ นางประสานขาหน ้าคารวะอย่างนึกตืน ้ ตัน กระโดดขึน ้ บนหัวเข่าชาย
หนุ่ม แล ้วกระโดดขึน ้ ไปบนโต๊ะแก ้วผลึกอีกต่อ ใชอุ้ ้งเท ้ากวักน้ าขลุกขลิกขึน ้ มานิดหนึง่ ก่อน นึก
ขึน
้ ได ้ว่าไม่ได ้อยูใ่ นร่างคน จะกินแบบนีอ ้ ก
ี ไม่ได ้ หดอุ ้งเท ้ากลับยืน ่ ลิน ้ ออกไปอย่างเคอะเขิน
่ ั
เลียใสสนหลังของปลาอ ้วนพีตัวนี้หนึง่ ที

ลิน
้ เพิง่ จะแตะถูกน้ าขลุกขลิก นางก็ชะงักกึก

ตงหัวเท ้าคางด ้วยมือข ้างเดียว จ ้องมองนางอย่างตัง้ ใจยิง่ “อร่อยไหม?”

นางหดลิน้ กลับ คงกิรยิ าปากแตะกับหลังปลาไว ้ มีความเห็นอย่างจริงใจว่า เจ ้านี่สด ุ ยอด

อภิมหาไม่อร่อยอย่างร ้ายแรง พลันนึกถึงนิทานทีก
่ ก
ู เู คยเล่าให ้นางฟั งเรือ
่ งหนึง่ ขึน
้ ได ้อย่างปุบ
 66

ปั บ บอกว่าภรรยาข ้าวใหม่ปลามันทีไ่ ม่เก่งการครัวผู ้หนึง่ วันหนึง่ นึกครึม

้ ขึน
้ มา ล ้างมือทาน้ าแกง
ให ้สามีรับประทาน หลังจากทีส ่ ามีรับประทานอาหารทัง้ โต๊ะจนหมดเกลีย ้ งแล ้วก็กล่าวชมรสชาติ
ของอาหารเป็ นการใหญ่ ตอนภรรยาล ้างจานชามรู ้สก ึ ไม่วางใจ สะกิดปลาขึน ้ มาชม ิ นิดหนึง่ ค่อย
ทราบว่าสามีหลอกอานาง อยากให ้นางดีใจ จึงตืน ้ ตันใจยิง่ นักในทันที ความรักระหว่างสามี
ภรรยายิง่ มั่นคง ถูกเล่าขานเป็ นตานานทีด ่ บ
ี ทหนึง่

เฟิ่ งจิว่ หลับตาปี๋ กัดฟั นกรอด เพียงไม่ถงึ ครึง่ ชวั่ ธูปก็กลืนปลาลงไปทัง้ ตัวปานพายุหมุนสูบ
เมฆา แล ้วประคองท ้องพลางฉีกยิม ้ แสดงความพอใจตามแบบของจิง้ จอกโดยเฉพาะให ้ตงหัว
เป็ นความหมายว่า “อร่อย” อย่างลาบากยากเย็น พลางคาดหวังให ้ชายหนุ่มจิตใจละเอียดอ่อน
้
ดั่งเสนผมส งั เกตเห็นว่ารอยยิม ้ องนางแฝงอารมณ์เต็มฝื น ใชนิ้ ว้ สะกิดน้ าขลุกขลิก
้ อย่างพอใจนีข
นิดหนึง่ ลองชมดูเอง ิ

ตงหัวยืน
่ นิว้ ออกมามจริงๆ นางผลักจานไปทางเขาเล็กน ้อย ตงหัวชะงัก นางผลักจานทัง้
สภาพพุงกางอีกครัง้ นิว้ ของตงหัวยืน
่ ลงแตะจมูกทีเ่ ปื้ อนน้ าขลุกขลิกของนาง มองดูนางอยูอ
่ ด
ึ ใจ
ใหญ่

“นี่คอ
ื ...ยังอยากจะกินอีกจาน? วันนี้ไม่มแ
ี ล ้ว พรุง่ นี้คอ
่ ยทาให ้เจ ้า”

นางมองเขาตาค ้าง กะพริบตาปริบๆ พลันกอดนิว้ เขาไว ้โดยแรงกดลงแตะน้ าขลุกขลิก ใน

ทีส
่ ด
ุ เขาก็เข ้าใจความหมายของนางแล ้ว

“ไม่ต ้องแล ้ว เมือ

่ กีข ิ ดูแล ้ว” ชายหนุ่มขมวดคิว้ “รสแย่มาก” แล ้วมองนาง “แต่เพราะ
้ ้าชม
คิดว่าลิน ั
้ ของสตว์ตา่ งชนิดกันน่าจะไม่เหมือนกัน จึงนามาให ้เจ ้าลองชม ิ ดู” ก่อนจะสรุปว่า “จริง
อย่างทีค ่ ด
ิ ลิน
้ ของพวกเจ ้าสุนัขจิง้ จอกไม่ธรรมดาจริงแท ้”

เฟิ่ งจิว่ ตกตะลึง ร ้อง “เอ๋ง” ล ้มเอียงลงบนโต๊ะแก ้วผลึก ตงหัวกล่าวอย่างห่วงใย

“เจ ้าอยากกินปานนี้เทียว?” จบคาก็หันกายเดินจากไป เพียงครูส ่ นั ้ ๆ ก็ยกจานใบหนึง่

ปรากฏกายขึน ้ ตรงหน ้านางอีกรอบ จานของรอบนี้ใหญ่เท่ากับจานเมือ ่ ครูก
่ อ่ นสองใบ ปลาในจาน
ก็เลือกทีอ่ ้วนพีเป็ นพิเศษวางอยูส ่ องตัวเต็มๆ เฟิ่ งจิว่ เบิง่ ตาแทบถลนมองดูปลาจานนี้ ร ้อง “หงิง”
คลานขึน ้ มา แล ้วร ้อง “เอ๋ง” ล ้มแผละลงไปอีกครัง้

นั บแต่นัน ้ ข
้ มา เชาตรู ่ องทุกวัน ตงหัวล ้วนแต่สง่ ปลาหลีอ ่ ้วนพีมาให ้หนึง่ ตัวอย่างใจดี ทีย
่ าก
ยิง่ คือกลับสามารถรักษาระดับรสชาติอันยอดแย่ได ้อย่างเสมอต ้นเสมอปลาย ในใจของเฟิ่ งจิว่ คิด
อย่างนี้ นางเห็นว่าตงหัวเป็ นเซย ี นทีไ่ ม่แสดงอารมณ์ออกทางสห ี น ้ามาแต่ไหนแต่ไร หากว่านาง
ไม่กน ิ เท่ากับหักหน ้าเขา แม ้จะดูจากสห ี น ้าเขาไม่ออก ไปสุมอยูใ่ นใจทัง้ หมดจนกลายเป็ นปม
ด ้อยในใจ ก็น่ากลุ ้มใจแท ้ แต่จะให ้กินอย่างนี้ตอ ่ ไปเรือ
่ ยๆ ก็ไม่ใชท ่ างแก ้ ตงหัวเข ้าใจผิดในตัว
นางค่อนข ้างจะลึกล้าโดยแท ้

วันหนึง่ ท่านยายไท่ซานแวะมาเยีย ่ มเยือน ประจวบกับท่านยายก็มส ั ว์เลีย

ี ต ้ งภูตเป็ นจิง้ จอก
หิมะตัวหนึง่ เฟิ่ งจิว่ แบ่งปลาในจานให ้จิง้ จอกหิมะตัวนั น
้ กว่าครึง่ ต่อหน ้าตงหัวอย่างมีแผนการ
แอบแฝงยิง่ จิง้ จอกหิมะน ้อยลองชม ิ ไปคาเล็กๆ อย่างสุภาพสารวม ฉั บพลันนั น ้ ได ้ยืดคอยาวร ้อง
โหยหวนออกมา อุ ้งเท ้าหน ้าทัง้ คูต ่ ะกุยลาคออย่างสุดชวต ี ิ ในทีส ่ ด
ุ ก็สารอกเนือ ้ ปลาครึง่ ชน ิ้ ที่
เผลอกลืนลงไปออกมาอย่างลาบากกินแรงจนได ้

เฟิ่ งจิว่ มองดูจงิ้ จอกหิมะน ้อยทีว่ งิ่ พล่านอย่างคลุ ้มคลั่งไปทัง้ ลานตาหนั กหาน้ ามาล ้างลาไส ้
ด ้วยความเวทนา กะพริบตาปริบๆ มองดูตงหัว ดวงตาเผยแววสอ ื่ ความหมาย “ความจริงแล ้วลิน ้
 67

ของพวกเราสุนัขจิง้ จอกน่ะธรรมดามาก ทีข

่ ้ากินลงไปทุกมือ
้ ก็เพือ ิ้ ” ออกมาอย่างแรง
่ ท่านทัง้ สน
กล ้า

ตงหัวทีก
่ าลังนั่งรินเติมน้ าชากุมหูป้านน้ าชาเนิน
่ นาน มองดูนางอย่างครุน
่ คิด ค่อยกระจ่าง
แจ ้ง

“ทีแ
่ ท ้แม ้แต่ในหมูส
่ น
ุ ั ขจิง้ จอกด ้วยกัน ลิน
้ ของเจ ้าก็ถอ
ื ว่าพิเศษนี่เอง”

เฟิ่ งจิว่ ยกเท ้าหน ้าขึน ้

้ กาลังคิดจะเข ้าไปซุกไซในอ ้อมอกชายหนุ่ม ตกตะลึงตาค ้างไปชวั่ อึด
ใจ ซวนเซอย่างสน ิ้ หวังไปสองก ้าว หมดแรงค่อยๆ ล ้มแผละลงกับพืน ้ อย่างทนรับความสะเทือน
ใจไม่ได ้

อีกหลายวันผ่านไปในพริบตา เฟิ่ งจิว่ ถูกฝี มอ ื ทาอาหารของตงหัวทรมาทรกรรมจนขนร่วง

ไปมากมาย เล็งเห็นว่าการคาดหวังให ้ตงหัวพบเห็นใจจริงของนางด ้วยตัวเองนั น ้ ยากเย็นแสน
เข็ญนั ก นางจาเป็ นต ้องหาวิธช ี ว่ ยชวี ติ ตัวเอง คิดแล ้วคิดอีก เวลานี้นอกจากบอกออกไปอย่าง
หมดเปลือก ก็ไม่มวี ธิ ดี ๆี วิธอี น ้
ื่ อีก นางคิดไว ้เรียบร ้อยแล ้วว่าจะใชภาษาร่ างกายแบบใดมาบอก
บรรยาย วันนี้แหละจะรวบรวมความกล ้าบอกปฏิเสธปลาหลีอ ่ ้วนพีของตงหัวตรงๆ อย่างห ้าวหาญ
เสยที เดินผ่านห ้องทางานโดยไม่ได ้ตัง้ ใจ ได ้ยินเหลียนซง่ จวินผู ้ไร ้กิจธุระแวะมานั่งเล่นคุยกับ
ี
ตงหัวถึงนาง นางมิได ้เจตนาจะแอบฟั ง เพียงแต่เนือ ่ งจากเป็ นสุนัขจิง้ จอกเชน่ นี้ มีความไม่
สะดวกหลายประการจริงแท ้ อาทิเชน ่ เอามือปิ ดหู ยังไม่ทน
ั ทีน่ างจะยกอุ ้งเท ้าหน ้าทัง้ คูข
่ น
ึ้ ถึงบน
ศรี ษะ ถ ้อยคาสนทนาเรือ ่ ยเปื่ อย 2-3 ประโยคก็ลอยละล่องจากด ้านหลังประตูห ้องทางานทีป ่ ิด
ไว ้เฉยๆ ชอนไชเข ้าสูห่ ขู องนางเสย ี แล ้ว

คนแรกคือเหลียนซง่ “เมือ
่ ก่อนไม่เห็นเคยได ้ยินเลยว่าท่านสนใจเรือ
่ งเลีย ั ว์เลีย
้ งสต ้ งภูต
ไฉนวันนี้จงึ เลีย ่ นี้ตัวหนึง่ เล่า?”
้ งจิง้ จอกภูตเชน

ต่อมาคือตงหัว “มันพิเศษมาก ข ้ากับมันนั บว่ามีวาสนา”

ต่อมาคือเหลียนซง่ “ท่านหลอกอาข ้ากระมัง จิง้ จอกภูตทีห ่ น ้าตาดีกว่านี้ข ้ามิใชไ่ ม่เคยเห็น

ตระกูลป๋ ายแห่งชงิ ชวิ หลายคนนั น
้ ร่างมนุษย์ล ้วนแต่รป ิ้ จิง้ จอกแดงของท่าน
ู งามเป็ นเอกทัง้ สน
ตัวนี้มอ
ี ะไรพิเศษรึ?”

ึ ว่าปลาเปรีย
ต่อมาคือตงหัว “มันรู ้สก ้ วหวานทีข
่ ้าทาอร่อยมาก”

เหลีนซง่ นิง่ เงียบงัน “...งัน

้ มันก็พเิ ศษมากจริงๆ”

ถ ้อยสนทนาหยุดลงเพียงเท่านั น ่ อกประตู เฟิ่ งจิว่ มองดูขนอ่อนสองกระจุกทีเ่ พิง่ ร่วงซงึ่

้ ทีน
นางเพิง่ จะคลาพบอย่างหม่นหมอง ปวดร ้าวใจนิดๆ และหวานชน ื่ นิดๆ ถึงแม ้เรือ
่ งราวมากมายจะ
แตกต่างจากทีว่ าดภาพไว ้ในตอนแรกเริม ่ และตงหัวก็มไิ ด ้ทราบถึงความในใจของนางโดย
้ ิ ิ
สนเชง แต่สถานการณ์ในยามนี้ ทีร่ าวกับว่านางเสแสร ้งยอมรับในฝี มอ ื ทาอาหารของเขา กลับทา
ให ้เขารู ้สกึ ดีตอ
่ นางเล็กน ้อย เชน ่ นั น
้ หากตอนนี้นางกระโดดออกไป บอกเขาว่าทัง้ หมดเป็ นการ
โกหกเขาทัง้ นั น ้ ...นางตัวสนั่ ยะเยือก เห็นว่าไม่วา่ อย่างไร นี่เป็ นการเข ้าใจผิดทีง่ ดงาม มิสปล่ ู ้ อย
ให ้มันงดงามต่อไป ถึงแม ้การอดทนกินปลาหลีท ่ เี่ ขาทาต่อไป มีความเป็ นไปได ้ทีข ่ นทัง้ ตัวจะร่วง
จนหมด กระนั น ้ แล ้วจะเป็ นไรไปหรือ ถือเสย ี ว่าเข ้าสูฤ่ ดูผลัดขนก่อนกาหนดก็แล ้วกัน

ไม่นก
ึ ว่า การอดทนนี้ ได ้อดทนไปจนถึงคืนทีน ั ้ ฟ้ า
่ างหัวใจสลายลาไปจากสวรรค์เก ้าชน
 68

ลมเย็นเฉียบโจมตีใส่ ภายใต ้สายลมรวยรินระลอกหนึง่ โชยพัดจนเฟิ่ งจิว่ ได ้สติขน ึ้ หลาย

สว่ น ถึงแม ้อายุสามหมืน ่ กว่าปี ในชงิ ชวิ นั บได ้เพียงเป็ นรุน ่ เยาว์ในรุน
่ เยาว์โดยแท ้เท่านั น ้ ก็ตาม แต่
เมือ่ ได ้ผ่านประสบการณ์เรือ ่ งราวทางโลกบางประการ นางทีอ ่ ายุยงั เยาว์ก็ได ้รู ้แจ ้งถึงหลักธรรม
บางข ้อ อาทิเชน ่ เป็ นเซย ี นในโลกหล ้า มรรคาเซย ี นยืดยาวไร ้สุดปลาย ย่อมมิพร่องยิม ้ สุขใจ
หลายครัง้ ครา ทุกข์เสย ี ใจหลายครัง้ ครา เรือ ่ งทีพ ่ าให ้เบิกบานก็จดจาให ้เนิน ่ นานหน่อย ทีไ่ ม่เบิก
ั ่
บานผูกใจเจ็บแค่สกพักก็ได ้แล ้ว เชนนี้จงึ จะสามารถฝึ กฝนมรรคาสาราญ เข ้าถึงหลักธรรมอิสระ
กาลก่อนอยูใ่ นวังไท่เฉินกง ความจริงแล ้วเวลาทีไ่ ม่เบิกบานมีมากกว่าเวลาทีเ่ บิกบานเป็ นหลาย
เท่า ในสถานการณ์เชน ่ นี้ สุดท ้ายสงิ่ ทีน
่ ก ึ ขึน
้ ได ้ ล ้วนแต่เป็ นเรือ ่ งทีท่ าให ้ตัวนางอาลัยคิดถึง
ทัง้ สน ิ้ เห็นได ้ชดั ว่าอดีตทีร่ ะลึกถึงเหล่านีส ้ ว่ นใหญ่นัน ้ ดี สว่ นใหญ่นัน ้ ดี เชน ่ นั น้ นางก็สบายดี
เชน ่ กัน

เดิน 2-3 ก ้าวกระโดดขึน ้ ไปบนศาลาหกเหลีย ่ ม ลองนั่ งเก ้าอีแ

้ ก ้วผลึกทีน ่ ก
ึ อยากจะลองนั่ ง
ดูมาตัง้ แต่เนิน ึ ว่าไม่ได ้สบายเชน
่ นานก่อนหน ้านี้ ลองนั่งดูแล ้วกลับรู ้สก ่ ทีค
่ ด
ิ ไว ้ นางจาได ้ว่าตง
หัวมักจะนั่ งอยูต่ รงนีแ
้ ก ้ไขคัมภีรพ ่ ระพุทธเจ ้าแห่งสวรรค์ประจิมสง่ มาให ้ เวลานั น
์ ระไตรปิ ฎกทีพ ้
นางจะอิงแอบอยูแ ่ ทบเท ้าเขามองดูดาว

ดวงดาวบนสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าไม่อาจเทียบกับชงิ ชวิ ทีม

่ ค
ี วามงดงามอันคลุมเครือดุจนวล
อนงค์ผู ้ขวยอายได ้ แขวนโดดเดีย ่ ว ณ ปลายฟ้ า มิได ้แตกต่างอะไรกับขนมเปี๊ ยะทอดขายเหลือ
ทีเ่ ย็นชดื ของแผงลอย ความจริงแล ้วไม่มอ ี ะไรน่ามองเลย นางเพียงแต่อาศัยข ้ออ ้างนี้แสร ้งทา
เป็ นแสนเชอ ื่ ง อยูก
่ บ
ั ตงหัวนานขึน ้ อีกหน่อยเท่านั น
้ พวกท่านลุงท่านอาของนางหลอกล่อป้ า
สะใภ ้อาสะใภ ้ของนางอย่างไร นางทราบกระจ่างยิง่ และคิดว่ารอจนนางสามารถพูดได ้แล ้ว ก็จะ
เอาอย่างลุงและอาผู ้เก่งกาจได ้เรือ ่ งได ้ราวทัง้ สองของนางหลอกล่อตงหัวไปทีช ่ งิ ชวิ เชน
่ กัน ถึง
ตอนนั น ้ นางสามารถพูดแบบนีไ้ ด ้

“นี่ ท่านดูสวิ า่ ดวงดาวทีน ื จะแย่ ไม่น่ารักเลยสก

่ ี่ดวงใหญ่ออกอย่างนี้ เย็นชด ั นิด ไว ้เมือ
่ ไร
ข ้าจะพาท่านไปดูดาวทีช ่ งิ ชวิ ของพวกข ้านะ”

เพียงวูบเดียวก็ร ้อยปี ดงั่ ดีดนิว้ สุดท ้ายถ ้อยคาทีไ่ ด ้เรือ

่ งได ้ราวนี้ก็ไม่มโี อกาสทีจ
่ ะกล่าว
ออกจากปาก

ราตรีลว่ งเลยถึงยามจือ
่ [14] ไม่ทราบเสยี ง????แว่วมาจากแห่งหนใด นอกกึง่ ฟ้ าสง่ จันทร์
เพ็ญนวลสว่างขึน ่ งคาสวรรค์ นางเอามือเท ้าคาง มองดูแสงจันทร์เย็น
้ มา ดวงดาราล ้วนจมลับสูค
ตา ณ ขอบฟ้ า พึมพากับตัวเองเบาๆ

“ไว ้เมือ
่ ไร ข ้าจะพาท่านไปดูดาวทีช ่ งิ ชวิ ของพวกข ้านะ” ครัน
้ ได ้สติก็ต ้องตกใจกับตัวเอง
ก่อนจะสา่ ยหน ้ายิม
้ ๆ ถ ้อยคานัน
้ ถูกลมราตรีทแ ี่ ผ่วพัดพาสลายไปในสระบัวสม ี รกต เพียงพริบตาก็
ลับหายไร ้ร่องรอย ราวกับนางนั่งอยู่ ณ ทีน่ ัน
้ โดยมิเคยเอ่ยอะไรแต่สกั คา

ต ้นหว ้าซงึ่ กิง่ ใบซอนทั

้ บกันหลายต ้นบดบังประตูวงเดือนไว ้รางๆ ผลหว ้าสม ี ว่ ง 2-3 ผลร่วง
ตกลงบนพืน ้ ตงหัวเอามือกอดอก เอนพิงอยูข ่ ้างประตูวงเดือนอย่างเกียจคร ้าน บนร่างสวมชุด
ผาวแพรสข ี าวทีส ่ วมตอนเข ้านอนเมือ ่ ครูก
่ อ
่ น ด ้านนอกพาดเสอ ื้ นอกตัวยาวไว ้หลวมๆ เดิมทีเขา
ตัง้ ใจจะดูวา่ นางจะหนีออกไปอย่างไร จึง ได ้ติดตามนางมาจนถึงสวนป่ าแห่งนี้ เดิมทีหลงนึกว่า
นางลนลานเสย ี จนมาผิดทาง ใครเลยจะนึกว่านางกลับขุดสมุนไพรของเขาต ้นหนึง่ อย่างมี
เป้ าหมายยิง่ ทัง้ ยังพินจ ิ ดูทก
ุ ทิวทัศน์ปลีกย่อยภายในสวนอีกด ้วย สห ี น ้าเดีย
๋ วยิม
้ เดีย
๋ วเศร ้า ราว
กับกาลังขบคิดเรือ ่ งในใจใด
 69

ตงหัวเหลือบสายตาขึน ้ มองเห็นหมอกนิทราสม ี ว่ งเอ่อล ้นออกมาจากห ้องของเขา เพียง

อึดใจก็ปกคลุมวังไท่เฉินกงไปกว่าครึง่ ประหนึง่ เมฆมงคลลอยวนเวียน ดูเป็ นสริ ม ิ งคลยิง่ เขา
เห็นว่า ตอนทีย ่ าโถวผู ้นี้รา่ ยคาถานิทราหลายครัง้ นัน ้ ใสเ่ ขา จะต ้องเค ้นออกมาหมดแม ้แต่แรงดูด
นมเป็ นแน่ เสย ี ง????ขาดๆ หายๆ จากทิศตะวันออกเฉียงใต ้ก็คอ ่ ยๆ เงียบสงัดลงภายใต ้หมอก
นิทราสม ี ว่ ง ผู ้ร่ายคาถากลับมิได ้รู ้สก
ึ ตัวแม ้แต่น ้อย คาดว่าคงจะขบคิดความในใจเสย ี เพลินมาก
อึดใจต่อมา หมอกสม ี ว่ งซงึ่ ลอยผ่านทีใ่ ดเป็ นหลับใหลไปตามๆ กันค่อยๆ เอ่อล ้นเข ้ามาในสวน
ป่ า เอ่อล ้นผ่านม่านน้ าไหล เอ่อล ้นผ่านต ้นใบไม ้แดงอันสูงตระหง่าน เอ่อล ้นผ่านศาลาหกเหลีย ่ ม
ไม ้จันทน์ขาว...ตงหัวนั บเงียบๆ ในใจสามครัง้ “ตุบ” กูเหนี่ยงผู ้เหม่อมองดวงจันทร์ขบคิดเรือ ่ งใน
ใจสลบไสลไปอย่างง่ายดายดังทีค ่ าด

แหวกกิง่ หว ้า 2-3 กิง่ ออก ตงหัวเลีย

้ วออกมาจากด ้านหลังประตูวงเดือนอย่างไม่รบ ี ไม่ร ้อน
ทุกอย่างทีเ่ ห็นภายในสวนต่างเงียบสงัด กระทั่งแสงเรืองๆ ของโพธิญาณสูกาเนิดยังริบหรีก ่ ่ ว่า
ปกติมาก มาถึงในศาลา กลิน ่ หอมของไม ้จันทน์ขาวพันปี ยังราวกับจมดิง่ อยูภ ่ ายในศาลาน ้อย
แห่งนีโ้ ดยไม่อาจพลิว้ จางหาย ชายหนุ่มก ้มศรี ษะลงมองนางนอนฟุบกับโต๊ะแก ้วผลึก หลับใหล
อย่างสงบ แล ้วอดรู ้สก ึ ขันไม่ได ้ ถูกคาถาของตัวเองย ้อนสนองเข ้าให ้แล ้วยังไม่รู ้อีโหน่อเี หน่
่ นี้ ทัง้ ใต ้หล ้าเห็นจะมีแต่นางนี่แหละ มิน่าเล่าฟั งว่าป๋ ายอีซ
เชน ้ า่ งเสน
ิ ท่านพ่อของนางเฝ้ าคิดอยู่
ั
ทุกวีว่ ันว่าจะหาสามีทเี่ ก่งกาจให ้นางสกคนอย่างไรดี

ชายหนุ่มยืน่ มือร่ายคาถาปั ดเข ้าใสร่ า่ งของนางเบาๆ เปลีย ็ หน ้าอีก

่ นนางกลับไปเป็ นผ ้าเชด
ครัง้ ซุกไว ้ในอกเสอื้ แล ้วก ้าวออกจากป่ าสวนอันอบอวลด ้วยนิทรารมย์แห่งนี้อย่างปลอดโปร่ง

<>::<>::<>::<>::<>::<>

[2]??? Tourmaline

[3]??? น ้าชายคนเล็ก

[6]???? หมายถึง เป็ นหนึง่ เดียวกับธรรมชาติ ปล่อยตัวตามธรรมชาติ คือหลักปรัชญาของลัทธิเต๋า

[7]??? ท่านปู่ สาม

[8]?? น ้องผู ้โง่เขลา

[10]??????? เคลือ ึ ไม่ทน

่ นทัพออกศก ั ตัวมาตายเสย
ั คว ้าชย ี ก่อน

[14] ยามจือ
่ คือเวลา 23:00 – 01:00 น.
 70

หัวข้อ : บทที่ 4 - 01

บทที่ 4

เฟิ่ งจิว่ นอนหลับอุตไุ ม่รู ้เรือ

่ งรู ้ราว ยามตืน
่ ขึน
้ มา ริมโสตได ้ยินสายลมร ้องคารามเร็วรี่ เห็นว่า
ตัวนางน่าจะกาลังฝั น แล ้วหลับตานอนต่ออย่างสบายใจ สองตาเพิง่ ปิ ดลง พลันเอะใจลืมตาขึน ้
อีกครัง้ ทันควัน ดาวเทพสุรย ่
ิ อรุณควบขับดวงตะวันสาดสองรัศมีทองแห่งสุรย ิ อรุณไปทั่วทัง้ ผืน
ฟ้ า ครัน ้ ควบขับเข ้ามาใกล ้เข ้า มองเห็นท่านผู ้เฒ่าดาวเทพสุรย ิ อรุณลนลานลงจากรถ ค่อยๆ
กลายเป็ นจุดเล็กๆ คุกเข่ากราบไหว ้มาแต่ไกล

บรรพตเซย ี นลูกแล ้วลูกเล่าทีเ่ ร ้นกายอยูท

่ า่ มกลางหมูเ่ มฆลอยวาบผ่านใต ้เท ้าไป ตกสู่
สายตาเพียงขุนเขาเขียวขจีเล็กน ้อย เฟิ่ งจิว่ ตะลึงอยูอ ่ ด
ึ ใจใหญ่ โคจรพลังปราณเต็มทีย ่ กมือขึน้
อย่างสนั่ สะท ้าน ครัน ้ มองดู ตัวนางยังคงเป็ นผ ้าเช็ดหน ้าผืนนั น ้ จริงๆ นางมองไปรอบด ้านอย่าง
งุนงง ก็เข ้าใจว่าเหตุใดจึงได ้ยินเสย ี งลมถนั ดชดั เจนถึงเพียงนี้...ทีแ
่ ท ้ตัวนางถูกผูกไว ้บนด ้าม
ของกระบีช ่ างเหอ สะพายอยูข ่ ้างเอวของตงหัว ติดตามเขาขีล ่ มเหาะเหินอย่างรวดเร็ว

นางย ้อนนึกอย่างสบ ั สนว่าเมือ

่ คืนนีน ้ ่าจะหนีออกมาแล ้วนี่นา ไฉนจึงมาโผล่ทน ี่ ี่ได ้ อย่า
บอกนะว่าหลังจากนัน ้ โดนจับตัวกลับไปอีกครัง้ ? แต่นางไม่มค ี วามทรงจาของเรือ ่ งนี้เลย บางที
นางอาจจะไม่เคยหนีออกมาตัง้ แต่ต ้นจนจบ ตอนทีต ่ งหัวเปลีย่ นไปสวมชุดจงอี เก็บนางกลับเข ้า
ไปในแขนเสอ ื้ อีกครัง้ และเข ้านอน นางก็นอนหลับตามไปด ้วย ทัง้ หมดหลังจากนัน ้ ล ้วนแต่เป็ น
ความฝั น? นางพยายามสุดความสามารถทีจ ่ ะทาให ้ร่างกายหยุดนิง่ อย่างเยือกเย็น ยิง่ คิดก็ยงิ่ มี
ึ
เหตุผล และรู ้สกว่านั่ นเป็ นความฝั นทีด ่ ี น้ าตาแทบจะไหล

ครัน ่ รากฏแก่สายตา ได ้สายลมเย็นแสนอนาถโชยพั ดใส่ เฟิ่ งจิว่ ค่อยตระหนั ก

้ บรรพตฝูอวีป
อย่างเชอ ื่ งชาว่
้ า วันนี้ตงหัวกับเยียนฉืออู ้ หนึง่ ในเจ็ดราชาแห่งเผ่ามารจะมีการต่อสูครั
้ ง้ ใหญ่กัน
ทีน
่ ี่ ทีแ
่ ท ้นางถูกพามายังแดนทักษิ ณอย่างไม่รู ้อีโหน่อเี หน่

พูดถึงบุญคุณความแค ้นของตงหัวกับเยียนฉืออู ้ งอนิว้ ดูสามารถนั บย ้อนไปถึงเมือ ่ สามร ้อย

ปี กอ
่ น จากคาเล่าลือ ยังเป็ นเพือ ่ สตรีนางหนึง่ แน่นอนว่าคาเล่าลือนีแ
้ ค่เล่าลือกันในวงแคบๆ ไป
อย่างนั น
้ เท่านั น
้ ผู ้ทีท ่
่ ราบความนั ยสวนใหญ่ล ้วนแต่เห็นว่าตงหัวมิได ้รู ้อีโหน่อเี หน่ด ้วยสกั นิด

กล่าวกันว่าในปี นัน
้ ราชามารชาดแห่งเผ่ามาร ซวีห ่ ยาง[1] คิดจะยกองค์หญิงจีเหิง
น ้องสาวแท ้ๆ ของตนให ้สมรสเชอ ื่ มสมั พันธไมตรีกับเผ่าเทพ เลือกไปเลือกมา เลือกได ้มหาเทพ
ตงหัวผู ้ครองตัวเป็ นโสดอยูใ่ นวังไท่เฉินกง ไหนเลยจะทราบพีน ่ ้องร่วมสาบานของเขา ราชามาร
ครามเยียนฉืออู ้ ได ้ลอบมีใจให ้แก่องค์หญิงจีเหิงผู ้ได ้รับการขนานนามมาแต่ไหนแต่ไรว่าเป็ น
มาลีพด ู ได ้แห่งพิภพมารมาเนิน ่ นาน กระนั น ้ อุปนิสย ั ของจีเหิงเป็ นผู ้อ่อนไหวมากอารมณ์กวี
ตลอดมาจึงค่อนข ้างจะนิยมชมชอบคุณชายกรุ ้มกริม ่ ทีส ่ ามารถแต่งกลอนกินใจ 2-3 บท ดีดพิณ
ได ้ 2-3 เพลงมากกว่า น่าเสย ี ดายทีเ่ ยียนฉืออู ้ได ้ชอื่ ว่ากรุ ้มกริม่ ทีส
่ ด
ุ ในพิภพมารแดนทักษิ ณ
แท ้จริงแล ้วกลับเป็ นคนหยาบกระด ้างผู ้หนึง่ องค์หญิงจีเหิงไม่ใคร่ต ้องใจเขานั ก และชน ื่ ชมตง
หัวทีพ
่ ช ่ ึ
ี่ ายของนางถูกใจซงมีรสนิยมสูงล้ามากกว่าอยูบ ่ ้าง ทัง้ ยังมีอยู่ 2-3 ครัง้ ถึงกับกล่าวชมตง
 71

หัวหลายคาต่อหน ้าเยียนฉืออู ้ การกล่าวชมนี้ ย่อมกล่าวชมจนเกิดปั ญหาขึน ้ โดยเคาะไหชูท ่ ี่

เยียนโหม่วเหรินสะสมมาเนิน ่ นานจนแตกโพละ คนแซเ่ ยียนไฟโทสะสุมแน่นอกโดยไม่อาจ
ระบาย ทัง้ จะไประบายใสต ่ ัวสาวงามก็ทาไม่ลง จึงสง่ สารท ้ารบไปยังประตูใหญ่ของวังไท่เฉินกง
อย่างเหีย้ มหาญดุดัน มาพบตงหัวเพือ ่ ขอท ้าดวล ยามนั น ้ ตงหัวปลีกตัวเร ้นกายในวังมานานปี ไม่
ถามไถ่เรือ ่ งราวทางโลก แต่ฝ่ายนั น ้ อุตสา่ ห์คด
ิ หาหนทางสง่ สารท ้ารบมาจนถึงหน ้าประตูบ ้าน
แล ้ว จึงได ้รับไว ้ ณ บรรพตฝูอวีต ่ อ ้
่ สูกันอย่างดุเดือด ฟ้ าดินเปลีย ่ นส ี พืชหญ ้าเหีย
่ วเฉา สุดท ้าย
้ หโ์ กง ฉวยโอกาสทีต
เนื่องจากเยียนฉืออู ้ใชเล่ ่ งหัวไม่ทันตัง้ ตัว ใชห ่ ยกกักวิญญาณกักตัวตงหัว
ไว ้ในเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ จึงค่อยทาให ้เฟิ่ งจิว่ ได ้มีโอกาสไปอยูข ่ ้างกายตงหัว เคียงข ้าง
อยูส่ ามเดือน

เฟิ่ งจิว่ ในตอนนั น

้ นึกขอบคุณเยียนฉืออู ้เป็ นอย่างมาก เห็นว่าเมือ
่ ถูกเขาก่อกวน เรือ
่ ง
แต่งงานเชอ ื่ มสมั พันธไมตรีระหว่างตงหัวกับเผ่ามารย่อมต ้องล ้มเหลวโดยปริยาย จึงค่อยสบาย
ใจได ้ อีกทัง้ ดูตงหัวไม่ได ้อินังขังขอบกับเรือ
่ งแต่งงานเชอ ื่ มสม
ั พันธไมตรีโดยแท ้ ก็คอ ่ ยๆ คลาย
ความระแวดระวังลง เห็นว่าสามารถวางใจได ้อย่างเต็มทีแ ่ น่แล ้ว

ไหนเลยจะคาดสามเดือนให ้หลัง วังไท่เฉินกงกลับดอกไม ้ผลิบานสน ิ้ ชวั่ หนึง่ คืน แขวน

โคมขึน้ สูงผูกผ ้าแดงมงคล ตะวันรุง่ สลัวมัว เกีย ้ วเบาหลังหนึง่ หามผู ้สูงศักดิย ่ ระตู
์ งิ่ ใหญ่เข ้าสูป
ใหญ่ของวัง ผู ้สูงศักดิย์ งิ่ ใหญ่ผู ้นี้ ก็คอื พักตร์ชาดน้ าเคราะห์จเี หิงนั่ นเอง บนสะพานหยกขาว
ยอดพธูแหวกม่านลงจากเกีย ้ ว นิว้ เรียวราวลาเทียนแตะลงบนราวสะพานลายหงสา ปากแดงเรือ ่
ฟั นขาวสะอาด ดวงตาใสกระจ่างปรายมองมาอย่างเป็ นมิตร ผืนน้ าทะเลสาบแผ่ไพศาล ม่านควัน
มรกตไหวกระเพือ ่ ม เกศาเกล ้าสูงสอ ่ งเงาเลือน ระลอกเลือ ่ มมรกตยังเอนเอียง[2] เพียงยืนร่าง
ระหงอยูต่ รงนัน
้ ก็กลายเป็ นทิวทัศน์อันเลือนรางงามอ่อนชอย ้

เฟิ่ งจิว่ อิงอยูข

่ ้างเท ้าตงหัว มองจนตาค ้าง

ทั่วทัง้ วังไท่เฉินกง เฟิ่ งจิว่ เป็ นรายสุดท ้ายทีท่ ราบว่าด ้วยเหตุอันใดหน ้าสะพานหยกขาวจึง
ได ้เกิดการแสดงฉากนั น ้ ขึน
้ ทัง้ ยังได ้ทราบจากปากของจือเฮอ ่ อีกด ้วย ทีแ
่ ท ้ตงหัวกลับรับปาก
การแต่งงานเชอ ื่ มสม
ั พันธไมตรีครัง้ นี้ ทัง้ ยังรับปากอย่างรวบรัดยิง่ ถ ้อยคาสน ั ้ ๆ ไม่กป
ี่ ระโยค ได ้
ชอนไชเข ้าสูโ่ สตประสาทอันรับรู ้ล ้าหลังของนาง ไม่เพียงประดุจฟ้ าผ่าลงกลางแจ ้ง ฟาดลงใส่
ดังครืนครั่น นางพลันรู ้สก ึ ว่าฟ้ าดินสลายสน ิ้

สว่ นเรือ ่ งทีใ่ นวันแต่งงาน เจ ้าสาวยอดพธูผู ้คลุมผ ้าคลุมศรี ษะสแ ี ดงเฉิดฉายเหตุไฉนจึงได ้

เปลีย ่ นเป็ นจือเฮอ ่ 2-3 วันสุดท ้ายนางผ่านมาอย่างมึนงงพร่าเลือน ไม่ใคร่จะเข ้าใจดีนัก แต่ตอน
นั น
้ จือเฮอ ่ กลับมีคาอธิบายให ้นางพร ้อมสรรพ บอกว่าในโลกมนุษย์มักจะมีเรือ ่ งเชน ่ นี้ ชายหนุ่ม
หญิงสาวทีม ่ ใี จให ้กันบางคูอ่ ายุเยาว์คกึ คะนอง ยากจะเข ้าใจถึงหัวใจของกันและกัน จาเป็ นต ้อง
รอถึงยามทีฝ ่ ่ ายใดฝ่ ายหนึง่ ใกล ้จะแต่งงาน จึงค่อยพลันฉุกใจได ้คิดสก ิ ารแล ้ว นี่คอ ื ด่านอุปสรรค
ทีค ่
่ รู่ ักสงเสริมญาติสาว[3]จาเป็ นต ้องผ่าน ดังนัน ้ จึงกล่าวกันว่า แท ้จริงแล ้วการแต่งงานคือหิน
ทดสอบทองคา[4]ของรักแท ้ นางกับตงหัวก็เป็ นเชน ่ นี้เอง ยามนัน้ เฟิ่ งจิว่ รู ้เห็นโลกมาน ้อย
เหตุผลประหลาดพิกลเชน ่ นีก้ ลับหลงเชอ ื่ เสย
ี สนิทได ้ ตัวนางทีแ ่ สนซอ ื่ ถึงขีดสุดปวดร ้าวเสย ี ใจ
เกินจะพรรณนา สงิ่ เดียวทีร่ ู ้สก ึ ไม่เหมาะสมคืออายุของตงหัวน่าจะไม่อาจเรียกว่าเป็ น “ชายหนุ่ม”
ได ้แล ้ว การใชหิ ้ นทดสอบทองคามาเปรียบเทียบ น่าจะไม่ได ้ใชกั้ นแบบนี้เชน ่ กัน
 72

่ แต่งเรือ
มานึกดูในวันนี้ น่าจะเป็ นจือเฮอ ่ งโกหกขึน ้ เองทัง้ หมด ไม่เชน ่ นัน้ ต่อมามีหรือจะ
เกิดเรือ ่ งเทียนจวินพิโรธหนั ก ให ้จือเฮอ ่ ลงไปพิภพเบือ ้ งล่างฝึ กฝนบาเพ็ญเพียรเป็ นการลงโทษ
ผ่านประสบการณ์เรือ ่ งราวทางโลกมามากเข ้า สมองก็มไิ ด ้บ ้องตืน ่ กาลก่อนอีก
้ เชน ต่อมา
ภายหลังนางขบคิดเข ้าใจแล ้ว ความเป็ นไปได ้ทีต่ งหัวจะต ้องตาจือเฮอ ่ มีน ้อยนิดมากโดยแท ้
หากเขาวกอ ้อมไปมาแล ้วมาเกิดรักแท ้ต่อน ้องสาวบุญธรรมผู ้เหยียบขีไ้ ก่ไม่ฝ่อคนนีเ้ ข ้าจริงๆ เขา
ก็ไม่คคู่ วรต่อความรักเทิดทูนสุดหัวใจทีน ่ างมีให ้เขามาเนิน่ นานนั บแต่ยังเยาว์

ความจริงเป็ นอย่างไรกันแน่ นางได ้สน ั นิษฐานอย่างคลุมเครือไว ้แบบหนึง่ รู ้สก ึ อยูร่ างๆ ว่า
เรือ่ งราวน่าจะเป็ นเชน ่ นั น ่ งแบบนี้ ก็ไม่สามารถหาสงิ่ ใดพิสจ
้ แต่เรือ ู น์ยน ่ กัน นางรู ้สก
ื ยันได ้เชน ึ
เพียงว่า เมือ ่ ครัง้ นั น
้ ทีต
่ งหัวพยักหน ้าตกลงรับปากเรือ ่ งแต่งงานกับจีเหิง ไม่แน่วา่ อาจจะต ้องตา
จีเหิงอย่างจริงใจโดยแท ้ก็เป็ นได ้ ความจริงแล ้ว ต่อให ้นางใชสายตาจั ้ บผิดสารพัดมาไตร่ตรอง
องค์หญิงจีเหิงก็เป็ นหญิงสาวแสนดีทส ี่ ามรักนวลเก ้าสงวนตัว[5]อย่างหาได ้ยากยิง่ ผู ้หนึง่ ใน
บรรดาเซย ี นสตรีปิศาจหญิงมากมายล ้นหลามทั่วสท ี่ ะเลแปดดินแดน รูปโฉมงดงามอย่างไรไม่
ต ้องเอ่ยถึง รักนวลสงวนตัวมีเมตตาปั ญญาเลิศอย่างไรไม่ต ้องเอ่ยถึง อ่อนน ้อมถ่อมตนมัธยัสถ์
กตัญญูอย่างไรไม่ต ้องเอ่ยถึง เพียงแค่ทย ื่ มือเข ้าชว่ ยนางกับตงหัวโดยมิได ้หวังผลตอบแทนใน
ี่ น
เขตแดนปุทมมาสบ ิ สามานย์ครัง้ นัน ้ ก็น่าชน ื่ ชมอย่างยิง่ แล ้ว ตงหัวต ้องใจนาง ตามเหตุผลก็เป็ น
เรือ
่ งน้ ามาคลองเสร็จ[6] แม ้ว่าในตอนนัน ้ ตัวนางเฟิ่ งจิว่ เองก็ชว่ ยชวี ต ิ ตงหัวในเขตแดนปทุมมา
สบิ สามานย์เชน ่ กัน แต่กระทั่งหนังสอ ื ละครทีป ่ ระหลาดแหวกแนวทีส ่ ด
ุ ทีก่ ก
ู ข
ู องนางมีเก็บไว ้ก็ยงั
่
ไม่เขียนเชนนี้ ่
บอกว่าคุณชายรูปงามสง่าได ้รับการชวยเหลือจากคุณหนูผู ้หนึง่ กับสต ั ว์เลีย
้ งตัว
หนึง่ พร ้อมกัน ต่อมาภายหลังคุณชายผู ้นี้ได ้หลงรักสต ั ว์เลีย
้ ง มิได ้หลงรักคุณหนู พ่ายแพ ้แก่จี
เหิง ในใจนางยอมรับนั บถือยิง่

บนบรรพตฝูอวีส ่ ายลมเย็นพัดหวีดหวิว เพียงพริบตาหมูเ่ มฆหนาทึบถาโถมมา ในความพร่า

เลือนกลับแฝงกลิน ่ อายสงั หารอยูห่ ลายสว่ น คล ้ายคลึงสนามรบอย่างยิง่ เฟิ่ งจิว่ ดึงสติกลับมา
จากอดีต เดิมทีรู ้สกึ หงุดหงิดอยูบ
่ ้าง เหลือบสายตาขึน
้ เห็นทิวทัศน์เบือ
้ งหน ้า ก็นก
ึ ยินดีโดยพลัน

นางถือกาเนิดในยุคสงบสุข สงครามเลือ ่ งชอ ื่ ทัง้ หลายทีใ่ นพงศาวดารบันทึกไว ้ นางเกิดไม่

ทันสก ั ครัง้ เดียว จึงนึกกลุ ้มใจเสมอมาว่ามิได ้สงั่ สมประสบการณ์ความรู ้ในด ้านนี้สก ั เท่าไร เมือ ่
สองร ้อยกว่าปี กอ ่ นอุตสา่ มีเหตุการณ์อาเขยของนางเยีย ั ระยุทธ์ครัง้ ใหญ่กับราชาปิ ศาจ
่ หัวจวินสป
ฉิงชาง ฟั งว่าสถานการณ์ตอ ่ สูกั้ นใหญ่โตอลังการมาก แต่เวลานั น ้ นางดันถูกกักตัวอยูท ่ โี่ ลก
มนุษย์แห่งหนึง่ เพือ ่ ตอบแทนบุญคุณอย่างโชคร ้ายยิง่ สองร ้อยปี มานี้ ในวันเกิดทุกปี นางล ้วนแต่
อธิษฐานอย่างจริงใจ วาดหวังให ้เทพเซย ี นผู ้ใหญ่เลือ ่ งลือนามไม่กท ี่ า่ นทั่วผืนฟ้ าแผ่นดินเกิด
วิวาทต่อสูกั้ นเองในรัง แต่สวรรค์อาจจะทรงไม่มห ี ู จึงกลับบันดาลให ้มิตรภาพของพวกท่านสนิท
สนมแน่นแฟ้ นมากขึน ้ ทุกปี แต่เดิมนางมิได ้คาดหวังอะไรกับความใฝ่ ฝั นเรือ ่ งนี้นัก ไม่นก ึ เลยว่า
วันนี้กลับจับพลัดจับผลูโชคดีมโี อกาสได ้เห็นเป็ นบุญตา นางแอบดีใจอยูเ่ ล็กน ้อย

ไม่วา่ อย่างไร ราชามารผู ้นี้ก็เคยวางแผนเล่นงานตงหัวสาเร็จมาแล ้ว แม ้จะต่าชาไปส ้ ั

ก
หน่อย แต่ก็ดอ ู อกว่าพอจะเก่งกาจอยูเ่ หมือนกัน น่าจะเป็ นคูต ่ อ
่ กรทีส่ มน้ าสมเนื้อ เล่าลือกันว่า
ั ของจอมมารผู ้นี้ห ้าวหาญเปิ ดเผยไม่ถอ
นิสย ื สาเรือ
่ งปลีกย่อย คิดแล ้วน่าจะเป็ นชายฉกรรจ์รา่ ง
กายาทีห ่ ้าวหาญหยาบกระด ้าง ควงขวานเซวียนฮัวยักษ์ คหู่ นึง่ เพียงกระทืบเท ้าปฐพีไหว
สะเทือนบรรพตโยกคลอน เพียงร ้องตวาดสายลมเมฆาต่างเปลีย ่ นส ี ในจินตนาการของเฟิ่ งจิว่
ราชามารเยียนฉืออู ้ควรจะมีน้ าหนักเชนนี้ ่ นางนึกจินตนาการไปพลาง ยอมสยบต่อภาพใน
จินตนาการของตัวเองไปพลาง กลัน ้ ลมหายใจ รอให ้ตงหัวแหวกเปิ ดชน ั ้ หมอกหนาหนั ก ให ้นาง
มีบญุ ได ้เห็นวีรบุรษ
ุ ผู ้ห ้าวหาญเปิ ดเผยคนนี้
 73

บรรพตฝูอวีต ื่ มต่อระหว่างแดนทักษิ ณซงึ่ เผ่ามารปกครองกับแดน

่ งั ้ อยู่ ณ พรหมแดนเชอ
อาคเนย์ซงึ่ เผ่าจิง้ จอกขาวปกครอง ตัง้ ตระหง่านสูงทะลุยอดเมฆ ในหมูเ่ ผ่าเทพและเผ่ามารล ้วน
แต่พอจะมีชอ ื่ เสย
ี งอยูบ ่ ้าง

เมฆหนาสลายตัว บนยอดบรรพตฝูอวีก ่ ลับไม่มชี ายฉกรรจ์รา่ งกายาถือขวานเซวียนฮวั แต่

อย่างใด เห็นเพียงหนุ่มน ้อยชุดดาร่างสูงเพรียวผู ้หนึง่ กาลังนั่ งยองๆ บนยอดเขาขบเมล็ดแตง
อย่างราคาญ เปลือกเมล็ดแตงกระจัดกระจายอยู่เต็มพืน ้ เฟิ่ งจิว่ กวาดมองไปรอบๆ ขบคิดว่าบาง
ทีราชามารอาจจะมีเหตุใดทาให ้ต ้องเสย ี เวลา หางตากลับมองเห็นหนุ่มน ้อยผู ้ขบเมล็ดแตงเหาะ
พรวดขึน้ สูเ่ มฆขาวก ้อนหนึง่ แล่นตรงดิง่ เข ้ามาหาตงหัวกับนาง มองดูหนุ่มน ้อยผู ้นั น
้ รูปงามสง่า
ปากแดงฟั นขาวหน ้าตาดียงิ่ ไม่ทราบเป็ นสหายเซย ี นจากหนใด นางอดมองซ้า 2-3 ครัง้ ไม่ได ้

หนุ่มน ้อยรูปงามเหยียบเมฆเหาะมาหยุดลงทีร่ ะยะห่างจากตงหัวกับนางหลายสบ ิ จ ้าง ดูแต่

ี้ าทางตงหัวด ้วยรังสอ
ไกลไม่ทราบดึงกระบีเ่ ล่มหนึง่ ออกมาจากทีใ่ ด ชม ี ามหิตเข ้มข ้น ตวาดว่า

“ห่าย่าเจ ้าเอ๊ยไอ ้หน ้าน้ าแข็ง ทาเอาเหล่าจือต ้องมารอเจ ้าอยูท ่ น

ทาอะไรเกลียดการอืดอาดยืดยาดทีส
ของเจ ้าออกมาซะดีๆ เหล่าจือจะต่อสูให
อายเมือ
่ ครัง้ ก่อน เหล่าจือจะเขียนชอ
ี่ ี่ตงั ้ นานสองนาน เหล่าจือ
่ ด
ุ เจ ้าคงไม่ได ้กลัวเหล่าจือซะแล ้วหรอกนะ! จงเผยอาวุธ
้ ้รู ้ผลกับเจ ้าโดยไว วันนี้ไม่อัดจนเจ ้าฟั นร่วงหมดปากล ้าง
ื่ จากหลังมาหน ้า!”

เฟิ่ งจิว่ ตาค ้าง

นางมองดูหนุ่มน ้อยรูปงามตรงหน ้าผู ้เรียกแทนตัวเองปาวๆ ทุกคาว่า “เหล่าจือ” ตาค ้าง

แล ้วกลืนน้ าลาย ได ้ตระหนักว่าเขาคงจะเป็ นหนึง่ ในเจ็ดราชาแห่งเผ่ามาร เยียนฉืออู ้นั่นเอง แต่
นางไม่คอ ่ ยเข ้าใจนักว่า คาเล่าลือสารพัดเกีย ่ วกับเยียนฉืออู ้ทีน
่ างได ้ยินได ้ฟั งมา ต่างบอกว่าจอม
มารผู ้นี้เป็ นชายหยาบกระด ้างทีไ่ ม่เข ้าใจจิตใจสตรี และเพราะเหตุนี้เอง องค์หญิงจีเหิงถึงได ้ไม่
ยินยอมลงเอยกับเขา อย่าบอกนะว่าชายหยาบกระด ้างในเผ่ามาร ล ้วนแต่เป็ นไอ ้หนุ่มหน ้าขาว
หน ้าตาท่าทางผิวบางแบบนี้ทงั ้ สน ิ้ ? นางอดนึกจินตนาการไม่ได ้ ถ ้าเชน ่ นัน
้ เหล่าวิญญูชนผู ้สง่า
งามแสนกรุ ้มกริม ่ ทีเ่ ล่าลือกันของเผ่ามาร ควรจะมีหน ้าตาเชน ่ ไร? ครัน ้ ในสมองปรากฏภาพชาย
ฉกรรจ์ล่าสน ั บึกบึนหนวดเครารกครึม ้ เต็มใบหน ้า มือถือพัดจีบลายกาพย์กลอน หันหน ้าหาตะวัน
รอนเอือ ้ นบทกวีกาสรวลอย่างรันทดโศกา กระเพาะของนางพลันกระตุกแรงในทั นที

ท่าทีของตงหัวอยูใ่ นการคาดคะเนทัง้ สนิ้ ภายใต ้ถ ้อยคาเปิ ดฉากอันฮก ึ เหิมพลุง่ พล่าน

ตรงไปตรงมาของเยียนฉืออู ้ ตงหัวยกมือขึน
้ กล่าวตอบอย่างมารยาทดีเยีย ่ มเพียงหนึง่ คาว่า

ิ ”
“เชญ

ท่าทีกริ ย ั เจนทาเอาเยียนฉืออู ้โกรธจัดจนเต ้นผาง

ิ าขอไปทีอย่างชด ถลึงตาอย่างดุดัน
ั
แสดงสนดานอันธพาลออกมาว่า

ิ ห่าย่าเจ ้าส!ิ ” ขาดคาบนภูเขาสายลมคลั่งพลันกระโชก พัดพาปราการมารทีว่ นเวียน

“เชญ
อยูข
่ ้างหลังเขาราไรให ้เปิ ดออก เผยให ้เห็นบึงกว ้างใหญ่มองไม่เห็นจุดสน ิ้ สุดแห่งหนึง่ บนบึง
ใหญ่ซงึ่ คลืน ี ากระเพือ
่ สด ่ มแรง กลับมีทหารในชุดเกราะถืออาวุธหนั กยืนเรียงอยูห่ ลายแถว

แต่เดิมเฟิ่ งจิว่ ก็มไิ ด ้มีประสบการณ์ผา่ นตาในเรือ

่ งนี้อยูแ
่ ล ้ว จึงใจหายวาบ ตงหัวกลับสงบ
เยือกเย็น ่
ขยับมือชวยสางตัวนางทีถ ่ ก
ู สายลมคลั่งพัดจนม ้วนเป็ นก ้อนอย่างอดทน ให ้นาง
สามารถหมอบแนบไปกับด ้ามกระบีข ่ องเขาได ้

เยียนฉืออู ้ยิม
้ แต่ปากตาไม่ยม ั ต์สอ
ิ้ คิว้ ตาทอประกายบุปผาวสน ่ งแข แค่นเสย
ี งเย็นชา
 74

“เหล่าจือกล ้าท ้าดวลกับเจ ้า ย่อมมีการเตรียมพร ้อมสมบูรณ์อยูก

่ อ
่ นแล ้ว”

เฟิ่ งจิว่ ยังมีแก่ใจแอบคิดว่า จีเหิงไม่ยนิ ยอมลงเอยกับคนแซเ่ ยียนนี่ บางทีอาจจะมีเหตุผล

ซอ่ นเร ้นอืน่ อาจจะเห็นว่าจะมีสามีทงี่ ดงามกว่าตัวเองไม่ได ้เด็ดขาด ควงออกไปข ้างนอกแล ้วจะ
เสยี หน ้าสกั ปานใด พลันเห็นเยียนฉืออู ้ยกมือบอกความหมายแก่ทหารชุดเกราะทีใ่ ต ้เท ้า ยิม ้
อย่างลาพองใจยิง่ รอยยิม
้ ขับเน ้นจนดวงหน ้าของเขายิง่ เปล่งรัศมีเรืองรอง เฟิ่ งจิว่ พยักหน ้า
เงียบๆ อยูใ่ นใจ ใชแ ่ ล ้วละ จีเหิงไม่ยน ี ละมาก
ิ ยอมลงเอยกับเขา คงเป็ นด ้วยเหตุผลข ้อนี้เสย

หลังจากเยียนฉืออู ้คลีย่ ม
ิ้ อย่างลาพองใจ ก็กล่าวถ ้อยคาดุดันอย่างหนักแน่นติดตามมาทัน
ควัน พูดกับตงหัวอย่างเหีย้ มเกรียมว่า

่ ไม่นานมานี้ ใชวิ้ ญญาณ

“เห็นหรือยัง ข่ายมนตร์มารสะกดร่างทีเ่ หล่าจือค ้นคว ้าสาเร็จเมือ
มนุษย์โลกเจ็ดพันดวงหลอมขึน ้ ิ
้ มา สนเปลืองความพยายามของเหล่าจือไม่ใชน ่ ้อย ถึงแม ้จะเป็ น
วิญญาณร ้ายทัง้ สน ิ้ แต่ถ ้าเจ ้าทาร ้ายพวกมันแม ้แต่สว่ นเดียว ก็จะสะบัน้ ทางถอยในการเข ้าสู่
วัฏสงสารละทิง้ ความชวั่ คืนสูค ่ วามดีของพวกมันไปตลอดกาล เหล่าจืออยากจะเห็นนักว่า พวก
เจ ้าเผ่าเทพทีย่ กยอตัวเองว่าเป็ นพวกดีงาม จะทาลายข่ายมนตร์นี้ของเหล่าจืออย่างไร!”

เพียงอึดใจ เหล่าทหารสวมชุดเกราะทีห ่ ลอมสร ้างขึน

้ จากวิญญาณมนุษย์ก็ได ้ติดตามหลัง
ถ ้อยคาอันดุดันของเยียนฉืออู ้ นาพาสายลมเย็นยะเยือกสายฝนเทกระหน่ าพุง่ โถมเข ้าหาตงหัว
ระลอกแล ้วระลอกเล่า คงไว ้ซงึ่ รูปร่างเชน
่ มนุษย์ทก
ุ ประการ หากดวงตากลับทอแววดุร ้าย
ตะกรามดุจหมาป่ าโฉดชวั่ ศาสตราวุธในมือแผ่กลิน ่ อายฆ่าฟั นอันเย็นเยียบหมายพิฆาตให ้ดับดิน
้
ท่ามกลางแสงสลัว

บึงกว ้างไพศาล คลืน ่ ยาวท่วมนภา วิญญาณทัง้ เจ็ดพันเบียดกันถีย ่ บิ ถาโถมต่อเนือ ่ ง เห็น

ั่ งันงกทีข
แล ้วขนหัวลุกเกรียว เฟิ่ งจิว่ ย่อตัวลงนั่ งตัวสน ่ ้างเอวตงหัว นางเป็ นโรคกลัวสงิ่ ทีเ่ บียดกัน
แน่นหนามาแต่เด็ก เมือ ่ แรกทีไ่ ด ้เห็นภาพนีร้ ู ้สก ึ เพียงขนลุกเกรียวไปทัง้ ร่าง และไม่อาจมัวพะวง
เรือ
่ งดูหาประสบการณ์ใดๆ อีก คิดเพียงอย่างเดียวว่าจะหาทางถอยสก ั ทางภายใต ้สายตาของตง
หัวอย่างไรดี

ยังไม่ทันได ้คิดกระจ่างแจ ้ง กระบีช ่ างเหอทีน ่ างแนบอยูก ่ ็หลุดออกจากฝั กด ้วยตัวเอง ตก

ลงสูม่ อ ื ของตงหัวอย่างมั่นคง ลอยอยูเ่ หนือบรรพตฝูอวีด ่ ้วยบุคลิกเหลือบแลลงมองสรรพชวี ต ิ
อย่างผยอง รัศมีหนึง่ ร ้อยหลีโ่ ดยรอบแสงเงินพลันแตกระเบิดออกดุจดอกไม ้ไฟ กลืนกินความมืด
มิดชน ั ้ แล ้วชนั ้ เล่า เผยปรากฏเงากระบีเ่ ฉกเดียวกันนั บพันหมืน ่ สาย เฟิ่ งจิว่ ถูกล ้อมไว ้ภายในใจ
กลางเงากระบีแ ่ สงเงินวูบวาบนั บพันหมืน ่ สายนี้อย่างงงงัน รู ้สก ึ เพียงเบือ ้ งหน ้าสายตามีแต่แสงส ี
ขาว เวียนศรี ษะยิง่ ระหว่างพลิกคว่าและหงายมือ มองเห็นไม่ชด ั เจนว่าเงากระบีเ่ หล่านั น
้ บิน
ึ ่
ออกไปอย่างไร รู ้สกเพียงดูเหมือนตัวเองก็กาลังบินเชนกัน บินอย่างเหมือนจะมีรป ู แบบและ
คล ้ายจะไร ้รูปแบบ ยิง่ เวียนศรี ษะหนั กขึน ้ ริมโสตได ้ยินสายลมคลั่งพัดหวีดหวิวและเสย ี งร ้อง
โหยหวนดังไปทั่วหมูเ่ มฆหนาทึบทีไ่ หวกระเพือ ่ ม ครัน้ ได ้สติ ก็กลับไปอยูใ่ นมือของตงหัวอีกครัง้
แล ้ว น้ าเลือดสม ี ว่ งคล้าย ้อมเกลียวคลืน
่ ซด ั กระหน่ าภายในบึงใหญ่เป็ นสป ี ระหลาดพิกล มีหมอก
เลือดบางหย่อมแตกกระเซ็นถึงบนบก กลับเหมือนเป็ นพิษร ้ายแรงกัดกร่อนพืชไม ้ทีส ั ผัสสลาย
่ ม
ี ้ ิ ี ่ ึ
เป็ นควันสเขียวจนหมดสน ถัดมา เสยงไร ้ซงอารมณ์ของตงหัวได ้ดังขึน ้ ว่า

“ทาลายแล ้ว”

เฟิ่ วจิว่ ขบคิดอย่างหัวหมุนตาลาย ...อะไร “ทาลายแล ้ว”?...

...อ ้อ ข่ายมนตร์ไร ้คุณธรรมทีเ่ ยียนฉืออู ้พยายามสุดความสามารถสร ้างขึน

้ มานั่ น ถูกตงหัว
ทาลายแล ้ว...
 75

นางเพิง่ จะประคองขมับตัง้ สติ ดวงตาเพิง่ จะเริม ่ เคยชนิ กับแสงสว่างปกติ ก็เห็นเยียนฉืออู ้

นาพาเงากระบีห่ นั กอึง้ พุง่ โจมตีเข ้ามาหาอย่างเป็ นฟื นเป็ นไฟ

“วิญญาณร ้ายเจ็ดพันดวงทีเ่ หล่าจือหลอมสร ้างขึน ้ นีแ

้ ม ้จะฝ่ าฝื นมรรคาฟ้ าถูกกาหนดแน่วา่
ต ้องถูกลงทัณฑ์ แต่ก็ควรจะถูกอสนีสวรรค์ทส ี่ วรรค์ทรงสง่ มาลงโทษ พวกเจ ้าทีเ่ ป็ นเทพเซย ี น
่ ่
มิใชควรจะพยายามอย่างสุดกาลังสงพวกเขาไปสูสค ่ ุ ติหรือไร? วันนี้กระบีข ่ องเจ ้าย ้อมเลือดของ
พวกเขา มีแต่จะแบกรับชอ ื่ เสย
ี งเลวร ้ายว่านิยมเข่นฆ่า เจ ้ากลับลงมืออย่างรวบรัดหมดจดนั ก ไม่
กลัวว่าสก ั วันสวรรค์จะทรงลงโทษในความผิดฐานนิยมเข่นฆ่าของเจ ้าหรือไร?”

เฟิ่ งจิว่ ท่องในใจว่า “พุทโธ” อย่างหมดสน ิ้ ทัง้ แรงกายและแรงใจ ภาวนาให ้สวรรค์ต ้องทรง
คุ ้มครองให ้กระบีท ่ ี้ฟันถูกตัวกระบีช
่ เี่ ยียนฉืออู ้ฟั นเข ้าใสน ่ างเหอให ้จงได ้ ห ้ามคลาดเคลือ ่ นแม ้
สว่ นเสย ี้ ว แต่ดป ู ราณกระบีอ ่ ันดุดันนั่ นแล ้ว นางอยูใ่ กล ้ตาแหน่งทีส ่ องกระบีป่ ะทะกันมากตัง้
เท่าไร ต่อให ้คนแซเ่ ยียนฟั นได ้ไม่คลาดเคลือ ่ นแม ้สว่ นเสย ี้ ว ไม่แน่วา่ ปราณกระบีอ ่ าจจะทาร ้าย
นางได ้อยูด ่ ี นางนึกน ้อยใจขึน ้ มาโดยพลัน เห็นว่าไฉนตงหัวจึงไร ้คุณธรรมปานนี้ได ้ ก็แค่พด ู เล่น
ว่าเขาวิปลาสคาเดียวเท่านั น ้ เขากลับคิดเล็กคิดน ้อยถึงเพียงนี้ พร ้อมกับนึกประชดตัวเองขึน ้ มา
ว่า ปล่อยเขาไปเถิด หากวันนี้ถก ู เขาทาร ้ายถึงตายขึน ิ
้ มาจริงๆ ดูซวา่ เขาจะอธิบายกับชงชวของ ิ ิ
พวกนางอย่างไร! จะอธิบายกับท่านปู่ ท่านย่าอาเตียอาเหนียงท่านลุงท่านป้ าสะใภ ้กูกก ู ฟ
ู เส ี่ วซู
ู่ ย
เสย ี่ วซูฟ[7]อย่
ู่ างไร!

ขณะทีก ่ าลังคิดเพลิน แสงสว่างวาบสายหนึง่ พลันโจมตีเข ้าใสก ่ ะทันหัน สอ่ งสว่างจนหัวใจ

นางเกร็งเขม็ง สายตามองเห็นทีข ่ อบฟ้ าพลันปรากฏแสงเงินสายหนึง่ แผ่ตัวออก กระแสเมฆไหล
ี าถูกทลายแยกออกดัง “ฟุ่บ” เงากระบีด
สด ุ หิมะตรงดิง่ เข ้าใส่ เสย
่ จ ี งอาวุธปะทะกันดังเข ้าสูโ่ สต
ตอบโต ้ไปมา 2-3 กระบวนท่า เยียนฉืออู ้พลันแค่นเสย ี งอย่างเจ็บปวด ฝี เท ้าสบ ั สนถอยหลังไป
หนึง่ จ ้าง ภายในเขตต่อสู ้ เสย
ี งย ้อนถามราบเรียบของตงหัวได ้ดังขึน ้

“ความผิดฐานนิยมเข่นฆ่า?” แม ้น้ าเสยี งจะราบเรียบ อานุภาพกลับหนั กอึง้ “เปิ่ นจวินไม่ยงุ่

เกีย ึ มาหนึง่ แสนกว่าปี เจ ้าก็ลม
่ วกับการศก ื เสยี แล ้วหรือว่า กาลก่อนยามเปิ่ นจวินควบคุมบงการ
ความเป็ นตายในหกพิภพนี้ มีบค ่ ไร?”
ุ ลิกเชน

[1]?? วันฟ้ าใสอันอบอุ่น, ตะวันขึน

้ อันอบอุ่น

ี่ วซู แปลว่า อาผู ้ชายคนเล็ก??? เสย

[7]?? เสย ี่ วซูฟู่ แปลว่า สามีของอาผู ้ชายคนเล็ก
 76

หัวข้อ : บทที่ 4 - 02

บทที่ 4 - 02

ี งลมหวีดหวิวพัดจนเฟิ่ งจิว่ เวียนศรี ษะอีกหน อดีตของตงหัว เฮอ...อดี

เสย ้ ตของตงหัว

เอ่ยถึงเรือ
่ งนี้ ี่ วชาญยิง่ เสย
เฟิ่ งจิว่ เชย ี กว่าจาระไนสมบัตภ ิ ายในบ ้านอยูเ่ ล็กน ้อยด ้วยซ้า
ประวัตคิ วามเป็ นมาของชงิ ชวิ ของพวกนาง สาแหรกตระกูลของตระกูลฝั่ งแม่ นางท่องได ้ไม่อาจ
กล่าวว่า “คล่องแคล่ว” แม ้สก ั นิด แต่อดีตของตงหัวนางสามารถบอกเล่าบรรยายได ้สามวันสาม
คืนโดยไม่หยุดแม ้แต่อด ึ ใจ ชา่ งน่าทอดถอนทีต ่ อนเรียนหนั งสอ ื ี นเซงิ สอบเรือ
เซย ่ ง
ประวัตศ ิ าสตร์บรรพกาลในวิชาประวัตศ ี
ิ าสตร์เซยน นางต่างได ้ทีห ่ นึง่ ทุกครัง้ ด ้วยอานิสงสของ์
ตงหัวทัง้ สนิ้ มาบัดนี้ นางนึกว่ามิได ้มีวาสนาใดๆ กับเขาอีก ครัน ้ สมองย ้อนนึกเล็กน ้อยอย่างมึน
งงวิงเวียน คาเล่าลือเกีย ่ วกับเขาเหล่านั น ้ ยังคงแต่ละบทแต่ละตอนจดจาได ้อย่างแม่นยา

เล่าขานกันว่ายามทีข ่ วานยักษ์ ของผานกูเ่ บิกฟ้ าผ่าพิภพ ทีเ่ บาทีใ่ สลอยขึน ้ เป็ นผืนฟ้ า ที่
หนั กทีข่ น
ุ่ ชะลอลงเป็ นแผ่นดิน ฟ้ าดินมิได ้เป็ นไข่ไก่ฟองหนึง่ อีก เริม ่ มีการก่อกาเนิดโดยอินหยาง
ผสานก่อเกิดเซย ี น ปิ ศาจ มาร เดรัจฉานมากมาย แย่งชงิ พืน ้ ทีบ
่ าเพ็ญตบะภายในสท ี่ ะเลแปด
ดินแดน แดนมหาอุทกภัยในยุคมหาบรรพกาลมิได ้อุดมสมบูรณ์เชน ่ ในปั จจุบัน สวรรค์เบือ ้ งบน
และพิภพเบือ ่ ่
้ งล่างก็มไิ ด ้มีกฎเกณฑ์มากมายปานนี้เชนกัน ชวงเวลาของยุคเข็ญจะมากสกหน่อย ั
ประหัตประหารฆ่าฟั นกันเป็ นนิจ กระทั่งบรรดาเทพเซย ี นทีเ่ วลานี้เคร่งครัดในเรือ ่ งโปรดสรรพสต ั ว์
ทัง้ หลายด ้วยจิตใจอันเมตตาปรานีเป็ นทีส ่ ด
ุ กลิน่ อายฆ่าฟั นก็ล ้วนแต่เข ้มข ้นกันทัง้ สน ิ้

เวลานั น
้ เผ่ามนุษย์และสว่ นหนึง่ ของเผ่าเยา[1]ยังมิได ้ถูกเนรเทศไปยังโลกมนุษย์ของ
มหาสหัสภพ แต่ฟ้าดินก่อกาเนิดพวกเขาออกมาได ้เล็กจ ้อยอ่อนแอโดยแท ้ จึงได ้แต่อาศัยพึง่ พิง
่ ข็งแกร่งอย่างชว่ ยไม่ได ้ ใชช้ วี ต
เผ่าเทพกับเผ่ามารทีแ ิ อาศัยใบบุญผู ้อืน
่ อย่างอึดอัดเก็บกดอยูใ่ น
ี่ ะเลแปดดินแดน
สท

หมืน
่ หมืน
่ ปี ผา่ นไปอย่างรวดเร็ว ฟ้ าดินผลัดประมุขมาหลายครัง้ บางชว่ งเผ่ามารก็ครอง
ความเป็ นใหญ่ บางเวลาเผ่าเทพก็ปกครองฟ้ าดิน นานๆ ครัง้ ก็มเี ผ่าปิ ศาจโชคดีได ้ชูธงใหญ่ แต่
ทุกชว่ งเวลาล ้วนแต่อายุสน ั ้ ยิง่

ทุกคนล ้วนแต่มงุ่ หวังให ้ปรากฏวีรบุรษ ุ ผู ้สามารถทาให ้ทัง้ หกพิภพล ้วนยอมสยบทัง้ ยัง

ยินยอมพร ้อมใจก ้มศรี ษะให ้ มาทาให ้ยุคเข็ญนี้สน ิ้ สุดลง ให ้ทุกเผ่าได ้ใชช้ วี ต
ิ อย่างสงบสุข และ
ทุกเผ่าต่างลอบวาดหวังว่าวีรบุรษ ุ ผู ้นี้จะมาถือกาเนิดภายในเผ่าของตน นั่นคือยุคสมัยทีป ่ วงสรรพ
สต ั ว์ล ้วนแต่ซอ
ื่ และเรียบง่ายยิง่ ผู ้คนทั่วไปมิได ้มีเล่หก ื่ และเรียบง่ายเสย
์ ระเท่หใ์ ด ซอ ี จนนึกว่ายิง่
ให ้กาเนิดมาก โอกาสทีว่ รี บุรษ ุ จะปรากฏกายในเผ่าของตนก็ยงิ่ มาก ชวั่ เวลาสน ั ้ ๆ ไม่กป ี น
ี่ ี เซย
ปิ ศาจ เทพ มาร มนุษย์ เยา หกเผ่า ทุกเผ่าล ้วนแต่ประชากรล ้นหลาม

แต่มปี ระชากรมากเกินไปก็มป ี ั ญหา เมือ ้ ทีไ่ ม่พอใช ้ สงครามระหว่างแต่ละเผ่าทวี

่ เห็นว่าพืน
ความรุนแรงขึน
้ เรือ
่ ยๆ เพียงเพือ
่ แย่งพืน
้ ที่ แต่สวรรค์ก็คอ ื สวรรค์ ดังคากล่าวทีว่ า่ “ลิขต
ิ สวรรค์ม ิ
 77

อาจด่วนสรุป” ขณะทีท ่ ก ุ ฝ่ ายต่างกาลังพยายามทัง้ วันทัง้ คืนเพือ

่ เพิม
่ จานวนประชากรวีรบุรุษ
่ แย่งชงิ พืน
วิง่ เต ้นเพือ ้ ที่ ไม่วา่ งจะบ่นว่าลาบากพ ้อว่าเหนื่อยล ้าแม ้สกั คา

วีรบุรษ ่ ล ้าตามคาภาวนา ณ ทะเลมรกตแห่งชางหลิงทีส

ุ ก็ได ้อวตารสูห ่ ด
ุ ปลายผืนนภา ไร ้
บิดามารดา ถูกสวรรค์กอ ่ กาเนิดออกมาด ้วยตัวเอง

สถานทีอ่ วตารคือบึงหัว ณ แดนบูรพา[2] จึงนาสองอักษรในสองสถานทีน ื่ อย่าง

่ ี้มาตัง้ ชอ
ั
เรียบง่าย กาหนดนามอันศกดิส ิ
์ ทธิว์ า่ “ตงหัว” ก็คอ
ื มหาเทพตงหัว

แม ้ตงหัวจะถูกกาหนดมั่นว่าจะต ้องเป็ นวีรบุรษ ุ ของยุคนั น

้ และเป็ นตานานของยุคหลัง
จากนั น
้ แต่มไิ ด ้เหมือนกับไท่จอ ื่ เยีย
่ หัวแห่งเผ่าสวรรค์ในปั จจุบันผู ้นี้ เนื่องจากเป็ นผู ้แบกรับ
ภารกิจยิง่ ใหญ่ทส ี่ วรรค์เบือ
้ งบนทรงเลือกสรรกาหนดมั่น ยามถือกาเนิดจึงมีลางแจ ้งเหตุมากมาย
่
อาทิเชนจาพวกฟ้ าดินเปล่งรัศมีสท ี องโดยพร ้อมเพรียงสามปี ไม่มด ี ับเอย วิหคเบญจรงค์เจ็ดสบ ิ
สองตัวโผบินวนรอบทะเลมรกตแห่งชางหลิงเอย

ี บเป็ นพิเศษ
กาเนิดของตงหัวเงียบเชย ี บเสย
เงียบเชย ี จนทุกคนต่างไม่ทราบว่าเขาถือ
กาเนิดมาอย่างไร

เพียงได ้รับการบันทึกถึงแห่งเดียวในพงศาวดารเท่านั น ้ บอกว่าท่านมหาเทพแหงนรับบึง

สวรรค์ก ้มดืม่ น้ าพุธรณี รวมปราณทิพย์แห่งสรรพสงิ่ แรกอวตารเป็ นครรภ์ทพ ิ ย์ แต่สวรรค์เบือ ้ งบน
อวตารเขาออกมาเชน ่ ไร กระโดดออกมาจากศล ิ าก ้อนหนึง่ หรือตอนทีต ่ าเฒ่าตัดต ้นไผ่ผู ้หนึง่ ตัด
ต ้นไผ่ พลันพบว่าเขานั่ งยองๆ อยูใ่ นปล ้องไผ่ จึงเก็บกลับไปเลีย้ งดู? เพียงแต่เขียนถึงผ่านๆ นิด
เดียว มิได ้บันทึกมากไปกว่านี้

ถึงแม ้ตงหัวจะแบกรับภารกิจหนั กมาแต่ยงั เยาว์ แต่วยั เด็กของเขากลับใชช้ วี ต ิ อย่างไม่ด ี

เลย เติบโตมาในทะเลมรกตแห่งชางหลิงอย่างโดดเดีย ่ ว ไม่มคี นในเผ่าทีอ
่ ยูร่ ว่ มกันเป็ นกลุม
่ คอย
คุ ้มครอง มักจะถูกเหล่าเซย ี น ปิ ศาจ มาร เดรัจฉานในละแวกใกล ้เคียงรังแก ยุคมหาอุทกภัยแห่ง
มหาบรรพกาลไม่เหมือนปั จจุบัน อยากจะเรียนรู ้ความสามารถใด ไปกราบอาจารย์ให ้สอนสงั่
ชแ ี้ นะได ้ ความสามารถทัง้ ตัวของตงหัว ได ้มาโดยตัวเขารู ้แจ ้งด ้วยตัวเองจากการแลกหมัด
ทัง้ สน ิ้ ชอื่ เสย
ี งด ้านการศก
ึ ในชวั่ ชวี ต
ิ ก็ได ้มาโดยการเข่นฆ่าประหัตประหารอย่างแท ้จริงศก ึ แล ้ว
ึ
ศกเล่า

น้ าพุศักดิส ิ ธิห
์ ท ์ มืน
่ ปี ยากแห ้งเหือดของทะเลมรกตแห่งชางหลิงไม่ทราบถูกย ้อมแดงฉาน
มาแล ้วกีค ่ รัง้ ต่อกีค ่ รัง้ หนุ่มน ้อยในชุดม่วงผู ้ปรากฏกายสูโ่ ลกหล ้าอย่างโดดเด่นผู ้นี้ เหยียบผ่าน
กองกระดูกทีซ ้
่ อนสุ มมาตลอดทาง ในทีส ่ ด
ุ ก็ผงาดยืนบนตาแหน่งสูงสุดปลายยอดของหกพิภพ
รวมสทะเลหกบรรจบเข ้าด ้วยกัน ปลอบขวัญสรรพชวี ต
่ ี ิ ในแปดดินแดน

หนทางในการประสบความสาเร็จเชน ่ นี้ แตกต่างจากม่อเยวียนซา่ งเสน ิ เทพแห่งดนตรีกาล

และสงครามเมือ ่ หลายหมืน ่ ปี กอ ่ น ยิง่ แตกต่างจากเยีย ่ หัวจวินทีร่ ะยะนีช ื่ เสย
้ อ ี งด ้านการศกึ เกรียง
ไกรนั ก สองท่านนี้คนหนึง่ ได ้รับการอบรมเลีย ้ งดูจากเทพบิดรผู ้ให ้กาเนิดฟ้ าดินมาแต่เยาว์วัย อีก
้ ี ่ ั
คนหนึง่ ได ้รับการร่วมมือกันชแนะสงสอนจากหยวนสอ ื่ เทียนจุนแห่งแดนอวีช ้ งิ ในแดนศก ั ดิส ิ ธิ์
์ ท
และมหาเมตตาชว่ ยเคราะห์ชว่ ยภัยกวนอิมแห่งสวรรค์ประจิม ี ารอบรมสงั่ สอนตามแบบ
คือวิธก
ฉบับของบุตรหลานผู ้ดีมต ี ระกูล
 78

เมือ ื่ ชมตงหัวมากกว่าอยูบ
่ ยังเยาว์เฟิ่ งจิว่ นั บถือชน ้ เพราะเขาเคยชว่ ยชวี ต
่ ้าง หนึง่ นัน ิ นาง ที่
ลึกล้ากว่านั น
้ คือเคารพเทิดทูน นางเห็นว่าตงหัวพึง่ พาตัวเองทัง้ สน ิ้ กลับสามารถอาศย ั กาลังตน
เพียงลาพังยุตย ิ ค
ุ เข็ญในมหาอุทกภัยรวมฟ้ าดินไว ้ในมือ เก่งกาจยิง่ นั ก

สามารถนั่ งบัลลังก์ประมุขแห่งฟ้ าดินอย่างมัน่ คงในยุคเข็ญแห่งการฆ่าฟั นของมหาอุทกภัย

ได ้ ความจริงแล ้วเป็ นเรือ่ งไม่ง่ายดายอย่างยิง่ วิธกี ารอ่อนไปเพียงนิดเดียว เบือ ้ งล่างก็จะเดือด
พล่านทั่วผืนฟ้ าปั่ นป่ วนเละเทะเป็ นหม ้อข ้าวต ้ม มีแต่การการาบปราบปรามอย่างเลือดเหล็กไร ้
น้ าใจเท่านั น
้ จึงค่อยเห็นความสงบได ้บ ้าง แม ้ว่าในภายหลังพร ้อมกับทีส ่ ายเผ่าสวรรค์แข็งแกร่ง
ขึน้ ทุกปี ตงหัวค่อยๆ โอนอานาจให ้แก่เทียนจวินทีเ่ วลานั น ้ อายุยังเยาว์ สว่ นตัวเองเข ้าปกครอง
วังไท่เฉินกงแห่งสวรรค์ชน ั ้ สบ
ิ สามเสพสุขกับการเกษี ยณ ชอ ื่ เสย
ี งความเลือดเหล็กในกาลก่อนก็
ยังคงหลงเหลือบารมีอยูใ่ นหกพิภพ ด ้วยเหตุนี้ในครัง้ นี้ทเี่ ยียนฉืออู ้นึกเพ ้อฝั นใชวิ้ ญญาณมนุษย์
เจ็ดพันดวงมาข่มขูต ่ งหัว สมควรแล ้วทีต ่ งหัวจะถามลอยๆ กลับไปว่า ลืมบุคลิกของเขาในกาล
ก่อนยามควบคุมบงการความเป็ นตายในหกพิภพเสย ี แล ้วหรือ

้ ...มิใชเ่ ซย
ตงหัวนั น ี นทีม
่ ม
ี หาเมตตา มหากรุณา มหาโพธิจต
ิ จริงแท ้ นั บแต่อดีตจวบ
ปั จจุบัน

ี นหรือไม่ ยังต ้องมาถกกัน

ความจริงแล ้ว ตงหัวนั บเป็ นเซย

สมัยยังเยาว์เฟิ่ งจิว่ แอบหลงรักตงหัว เพือ ่ ทีจ

่ ะเข ้าใจตัวเขาให ้ลึกล้าขึน
้ ได ้เสาะหาจากสุด
สวรรค์เบือ ้ งบนถึงสุดนรกเบือ ้ งล่างรวบรวมพงศาวดารทีบ ่ ันทึกถึงตัวเขาไว ้มากมาย พงศาวดาร
เหล่านี้สว่ นใหญ่จะยกย่องเผยแพร่คณ ุ ูปการของตงหัว ถ ้อยความทัง้ บทล ้วนแล ้วแต่เป็ นวาจาน่า
ฟั งทีพ
่ ดู แล ้วลิน
้ คับปากทัง้ สน ิ้ มีเพียงหนั งสอ
ื สูญนามเก่าผุพังเพียงม ้วนเดียวทีเ่ อ่ยถึงอยูย
่ อ
่ หน ้า
หนึง่ ว่า เทพบิดรเคยประเมินตงหัวไว ้ว่า จิตเก ้าสถิตของเขาได ้บรรลุขอบเขต “เอกัคคตา” ด ้วย
เหตุนี้จงึ “หนึง่ คิดเป็ นมาร หนึง่ คิดเป็ นเทพ”

วิชาฌานศก ึ ษาของเฟิ่ งจิว่ ไม่ดน

ี ัก คัดลอกประโยคนี้แสร ้งทาทีไปขอคาชแ ี้ นะจากเสยี่ วซู
ของนางป๋ ายเจิน แม ้ว่าป๋ ายเจินจะดูพงึ่ พาไม่ได ้ อย่างไรก็อยูม ่ านานกว่านางแสนกว่าปี วิชาฌาน
ึ ษาเชน
ศก ่ นี้ยังพอจะเข ้าใจอยูบ่ ้าง ไขข ้อกังขาให ้นางฟั งว่า :

ื การฝึ กฌานซงึ่ กาหนดเป็ นเก ้าขัน

“อันคาว่า ‘จิตเก ้าสถิต’ ก็คอ ้ ได ้แก่ สถิตใน สถิตรอ สถิต
สงบ สถิตใกล ้ ปรับสมดุล สงบเงียบ สงบเงียบขัน ้ สุด เอกัคคตา และสมาธิ หากคนผู ้หนึง่ จิต
ภายในได ้บรรลุถงึ ขอบเขต ‘เอกัคคตา’ ก็คอ ื จิตได ้สงบนิง่ ร ้อยฟุ้ งซา่ นไม่กล้ากรายแล ้ว ในเมือ่
จิตได ้สงบนิง่ เชน ่ นัน
้ จะเป็ นมารหรือเป็ นเทพก็ไม่มท ี ใี่ ดแตกต่าง ดูทค ี่ วามชอบสว่ นตัวของเขา
เอง เขาอยากเป็ นอะไรก็เป็ นสงิ่ นั น ้ หากว่าจิตเก ้าสถิตบรรลุขน ั ้ ‘สมาธิ’ จะยิง่ เป็ นสภาพการณ์
ใหม่ ในโลกนี้มเี พียงพระพุทธเจ ้าแห่งสวรรค์ประจิมเท่านั น ้ ทีฝ
่ ึ กฝนถึงขอบเขตนี้ ตรัสรู ้ในสรรพ
สงิ่ คือพุทธ พุทธคือหลักธรรมของสรรพสงิ่ ”

เฟิ่ งจิว่ อดทนฟั งจนจบ ความจริงแล ้วนางถูกคา “สถิตนั่ น สถิตนี่” ของเสย ี่ วซูนางสถิตจน
เวียนศรี ษะตาลายไปหมด เห็นว่าสงิ่ ใดก็ตามทีเ่ ฉียดกรายเกีย ่ วข ้องกับคาว่า “ฌาน” ล ้วนแต่
้ ิ
พิสดารพันลึกทัง้ สนจริงแท ้ แต่เพือ ่ จะเข ้าใจตงหัวให ้มากกว่านี้ นางกลับไปแล ้ว ได ้เค ้นสมอง
ไตร่ตรองต่ออยูห ่ ลายต่อหลายวัน ขบคิดออกมาได ้ว่าบางทีประโยคนัน ้ อาจจะหมายความเชน ่ นี้
บอกว่ากาลก่อนตงหัวมิใชเ่ ทพมิใชม ่ าร ต่อมาได ้เลือกมรรคาเทพทิง้ มรรคามาร แต่เหตุใดเขาถึง
ได ้เลือกมรรคาเทพ นางขบคิดไม่เข ้าใจ ในใจของนางทีย ่ งั เยาว์ เผ่าเทพกับเผ่ามารนัน ้ นอกจาก
เป็ นคนละเผ่ากันแล ้ว ดูเหมือนจะมิได ้มีอะไรแตกต่าง อย่าว่าแต่เผ่ามารยังมีหญิงงามอยูม ่ ากมาย
อีกด ้วย
 79

ในบรรดาคนทีน ่ างรู ้จัก นอกจากปู่ และย่าแล ้ว มีเพียงเจ๋อเหยียนซา่ งเสน ิ แห่งป่ าท ้อสบ

ิ หลี่
คนเดียวเท่านั น้ ทีอ
่ ยูใ่ กล ้กับยุคสมัยของตงหัวมากสก ั หน่อย นางเก็บสมั ภาระ ขีเ่ มฆน ้อยก ้อนหนึง่
ไปถึงป่ าท ้อ ยกข ้ออ ้างว่าการบ ้านทีอ ่ าจารย์ของโรงเรียนให ้มาในครัง้ นี้คอ
ื ปวงเทพมหาอุทกภัย
ึ ษา นางตอบคาถามข ้อหนึง่ ไม่ได ้ จึงมาขอคาชแ
ศก ี้ นะโดยเฉพาะ ทัง้ ยังทุม
่ เทความคิดนาปิ่ น
หยกยึดผมสองอันทีเ่ สย ี่ วซูของนางป๋ ายเจินทาด ้วยมือตัวเองมามอบให ้เจ๋อเหยียนด ้วยความ
กตัญญูอก ี ด ้วย

ของขวัญนีเ้ ลือกได ้ถูกใจเจ๋อเหยียนยิง่ ทาให ้เขาอารมณ์มากจริงๆ

ในเดือนส ี่ ภายใต ้ต ้นดอกท ้อดัง่ เมฆหมอกเฉิดฉาย เจ๋อเหยียนลูบไล ้ปิ่ นหยก ยิม

้ แย ้มกล่าว
ี งเป็ นมิตรกับนางว่า “ตงหัวเลือกเผ่าเทพได ้อย่างไร?”
เสย

เขากล่าวราวกับท่องตาราว่า “พงศาวดารบันทึกไว ้ว่า ยามนั น ้ แรกมหาอุทกภัย ภัยพิบัต ิ

จากสวรรค์เกิดซ้าซอน ้ มีเพียงผืนดินอันเผ่าเทพอยูอ ่ าศย ั วาตะพิรณ ุ สมดุลดีทก ุ ปี ไป
ประชาราษฎร์สมบูรณ์พน ู สุข ต่อมาตงหัวได ้สบ ื เสาะสาเหตุ ได ้ทราบว่าเป็ นเพราะเผ่าเทพล ้วนถือ
เบญจศล ี หนึง่ ไม่ฆา่ สตั ว์ สองไม่ลักทรัพย์ สามไม่ผด ิ กาม สไี่ ม่พด ู ปด ห ้าไม่ดม ื่ เหล ้า” เขาดืม ่
เหล ้าไปหนึง่ คาโดยหน ้าไม่เปลีย ่ นส ี “คุณธรรมนี้สว่างไสว ปลอบขวัญสวรรค์เบือ ้ งบน ด ้วยเหตุนี้
จึงได ้ลดทอนภัยพิบัตต ิ อ่ เผ่าเทพ ประทานผลบุญแห่งคุณูปการมากมายแก่เหล่าเรา ด ้วยเหตุนี้
วาตะพิรณ ุ จึงสมดุลดีทก ุ ปี ไป ตงหัวได ้ฟั งเรือ ี น ้าหวั่นไหวยิง่ ครัน
่ งนี้ สห ้ แล ้วจึงเลือกเผ่าเทพละ
ทิง้ มรรคามาร ทัง้ ยังสาบานว่าชวั่ ชวี ต ิ นี้จักแสดงแต่ธรรมขันธ์ของเผ่าเทพต่อโลกหล ้า ใชมหา ้
เมตตาจิต มหากรุณาจิต มหาโพธิจต ี
ิ บาเพ็ ญศลและธรรม โปรดสรรพสตว์ในแปดดินแดน”ั

ี จนหัวใจเดีย
เฟิ่ งจิว่ ฟั งเสย ๋ วโลดขึน
้ เดีย
๋ วดิง่ ลง ทัง้ คึกคักและฮก ึ เหิมยิง่ นั ก ในใจยิง่ นับถือ
ื่ ชม : สมเป็ นตงหัวผู ้สงบนิง่ ไร ้กระทาโดยแท ้ สมเป็ นมหาเทพผู ้ไร ้กิเลสตัณหาโดยแท ้ สมเป็ น
ชน
มหาเทพตงหัวผู ้ยิง่ ใหญ่เทีย ่ งธรรมเย็นชามีกลิน ่ อายเทพเซย ี นมากทีส
่ ดุ ในพงศาวดารและคาเล่า
ขานโดยแท ้

ระหว่างทีต
่ น ี น ้าคล ้ายจะยิม
ื่ เต ้นพลุง่ พล่าน ได ้ยินเจ๋อเหยียนกล่าวเสริมด ้วยสห ้ ว่า

“เจ ้าเขียนไปตามนี้ อาจารย์ทโี่ รงเรียนต ้องให ้คะแนนเจ ้าสูงอย่างแน่นอน”

เฟิ่ งจิว่ ประคองสมุดเล่มเล็กซงึ่ เดิมทีตงั ้ ใจจะใชเขี

้ ยนคาอรรถาธิบาย ถามอย่างตกตะลึง

“ท่านพูดแบบนี้ หรือจะยังมีเรือ ่ นเร ้นใด?”

่ งราวซอ

เรือ
่ งราวซอ่ นเร ้น ย่อมจะมีแน่ละ อีกทัง้ เรือ ่ นเร ้นนี้ยงั ห่างไกลจากทีใ่ นพงศาวดาร
่ งราวซอ
ได ้บันทึกไว ้ไม่ใชแ่ ค่หนึง่ แสนแปดหมืน
่ โยชน์เท่านั น้

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่า เมือ

่ เอ่ยถึงเรือ ่ นเร ้นนี้ เจ๋อเหยียนอารมณ์ดแ
่ งราวซอ ี ละกระตือรือร ้นเป็ นอย่าง
สูงจากใจจริง แตกต่างจากยามเขาบรรยายเนื้อหาทีบ ่ ันทึกในพงศาวดารแก่นางอย่างแห ้งแล ้ง
เมือ
่ ครูน
่ โี้ ดยสนิ้ เชงิ

เรือ ่ นเร ้นดังกล่าว มีวา่ อย่างนี้

่ งราวซอ

ฟั งว่าตงหัวอวตารสูห่ ล ้าทีท
่ ะเลมรกตแห่งชางหลิง ผ่านการเคีย ่ วกรามาพักใหญ่ วิวาท
้ ้เก่งกาจเป็ นอย่างยิง่ แต่ตัวเขาเองไม่คอ
ต่อสูได ่ ยจะกระตือรือร ้นสนใจเรือ่ งรวมแผ่นดินเป็ นหนึง่
มาแต่ไหนแต่ไร นอกทะเลมรกตทุกเผ่าต่างยังคงรบกันไปรบกันมาไม่ได ้หยุดได ้หย่อน ปิ ศาจชน ั้
ต่าทีก ่ กรรมทาเข็ญบางสว่ นภายในเขตทะเลมรกตไร ้วาสนาเข ้าร่วมในศก
่ อ ึ ใหญ่นอกเขตทะเล
 80

และไม่ยอมสงบเสงีย ่ มเจียมตัว ไปหาเรือ ่ งถึงตัวเขา เขาย่อมจะจัดการเก็บกวาดสงั่ สอนพวกมัน

แต่ละคนจนหมดสน ิ้ แต่ปิศาจชน ั ้ ต่าเหล่านีแ
้ ม ้ระดับจะต่า เหนือขึน ้ ไปก็มค ี นคอยคุ ้มกะลาหัวพวก
มันอยู่ เหล่ามารร ้ายทีค ่ อยคุ ้มกะลาหัวปิ ศาจชน ั ้ ต่ารู ้สก
ึ ว่าถูกหักหน ้า พากันแห่มาเอาเรือ ่ งตงหัว
ตงหัวย่อมจะได ้แต่จัดการสงั่ สอนเก็บกวาดพวกนี้เชน ่ กัน เหนือมารร ้ายน ้อยขึน ้ ไปยังมีมารร ้าย
ใหญ่ เหนือมารร ้ายใหญ่ขน ึ้ ไปก็ยังมีมารร ้ายใหญ่ยงิ่ กว่า เขาจัดการเก็บกวาดสงั่ สอนไปเรือ ่ ยๆ
อยูม
่ าวันหนึง่ เมือ ่ ั
่ หันกลับมาดู ก็ได ้จัดการสงสอนจอมมารร ้ายตัวใหญ่ทส ี่ ด ่ ี
ุ ในสทะเลแปดดินแดน
ตัวนั น
้ มาเป็ นลูกน ้องใต ้อาณั ตข ิ องเขาเสย ี แล ้ว

เจ๋อเหยียนกุมจอกสุราหมุนเบาๆ ยิม ่ และชา่ งนินทา

้ อย่างกรุ ้มกริม

ี น ้าเหมือนน้ าแข็งแก่ผู ้คนอยูต

“ตงหัว...เจ ้าอย่าเห็นว่าเขาแสดงสห ่ าปี ตาชาติเทียว กลับ
เป็ นทีน
่ ย
ิ มชมชอบของสาวๆ อย่างมากเชย ี วละ”

ชอ ื่ เสย
ี งด ้านการศก ึ ของตงหัวเป็ นทีเ่ ลือ ่ งลือแต่ยงั หนุ่ม เจ ้าตัวรูปงามยิง่ ทัง้ ยังโดดเด่น
เลือ ่ งลือแต่ยังหนุ่ม เป็ นบุรษ ุ ทีเ่ ซย ี นสตรี ปิ ศาจหญิง มารหญิงต่างใฝ่ ฝั น มีคณ ุ หนูผู ้หนึง่ ของ
ตระกูลมารใดสก ั ตระกูลในเผ่ามาร เวลานัน ื่ เสย
้ มีชอ ี งโด่งดังยิง่ ได ้รับการประเมินว่าเป็ นหญิงงาม
ผู ้งามกรุ ้มกริม ่ ทีส ่ ด ี่ ะเลแปดดินแดน ก็หลงรักตงหัวอย่างมากเชน
ุ ในสท ่ กัน ในยุคมหาบรรพกาล
สตรีของเผ่ามารสว่ นมากจะปล่อยตัวไม่สารวม ไม่เหมือนเผ่าเทพทีม ่ ก
ี ฎระเบียบสารพัดผูกมัดไว ้
พฤติกรรมพวกนางปล่อยตัวอย่างมาก ต ้องตาชายคนใด จะมีธรรมเนี ยมร่วมเสพสุขชวั่ ค่าคืนกับ
อีกฝ่ ายในคืนนัน ้ ทันทีเสมอมา คุณหนูผู ้นี้นัน ้ นั บตัง้ แต่ได ้ประสบพบเจอตงหัว ก็เฝ้ าแต่คะนึงหา
่ ึ
ในค่าคืนหนึง่ ซงสายลมเย็นพัดรวยรืน ่ ได ้ทาตามธรรมเนียมลอบเร ้นเข ้าไปในเรือนไม ้ไผ่ของตง
หัวอย่างเงียบเชย ี บ เอนกายลงบนเตียงศล ิ าของเขาอย่างแผ่วเบา คิดหมายเสนอกายเคียงเขนย
ร่วมเสพสุขชวั่ ค่าคืนกับบุรษ ุ ทีใ่ ฝ่ ฝั น

ตงหัวกลับมาบ ้านยามเทีย
่ งคืน แหวกเปิ ดม่านเตียง ได ้เห็นหญิงงามครึง่ ปิ ดครึง่ บังบนเตียง
นอน ก็ตกตะลึง อนงค์นางเผยอโอษฐ์หอมกรุน ี งอ่อนหวานปานจะหยด
่ น้ าเสย

“จุนจัว้ [3]เทีย ี่ รอเสย

่ งคืนค่อยกลับบ ้าน ทาเชย ี ลาบากยิง่ ...”

้
ตงหัวก ้มกายลงชอนอนงค์
นางขึน ี งหอบกระเสา่ “จุนจัว้ ชา่ งใจร ้อนนัก...”
้ อุ ้ม นาพาเสย

ตงหัวผู ้ใจร ้อนอุ ้มอนงค์นางขึน

้ เดินไปถึงประตูห ้องนอนอย่างไร ้ความหวั่นไหว ยกมือขึน
้
ี ี
โยนด ้วยสหน ้าเรียบเฉย โยนอนงค์นางผู ้มีสหน ้างุนงงออกไปอย่างรวบรัดหมดจด แล ้วปิ ดประตู
ดับตะเกียงโดยไม่เอ่ยอะไรแม ้แต่คาเดียว

คุณหนูผู ้นี้ไม่ยอมตัดใจ หลังจากนั น ้ มาได ้ถูกจับโยนอย่างเป็ นจริงเป็ นจังอีกหลายต่อหลาย

ครัง้ จึงค่อยๆ หยุดยัง้ แต่นางได ้เปิ ดชอ ่ งทางนาเสย ี แล ้ว สตรีเผ่ามารมากมายต่างเห็นว่า แม ้
จะต ้องถูกตงหัวโยนออกจากห ้องอย่างแน่นอน แต่ฟังว่าเขาล ้วนแต่อุ ้มสตรีทน ี่ อนอยูบ ่ นเตียง
ของเขาไปจนถึงประตู จากนั น ้ ค่อยโยนออกไปอย่างมารยาทดียงิ่ พวกนางเห็นว่า สามารถอยูใ่ น
อ ้อมแขนของเขาสก ั ครูห
่ นึง่ ได ้ ก็เป็ นเรือ่ งทีส ่ มใจอย่างยิง่ อยู่ ด ้วยเหตุนี้หลังจากนั น ้ มาสตรีเผ่า
มารจานวนมากมายยิง่ กว่าจึงแห่กน ั เข ้าไปหาอย่างไม่ขาดสาย อีกทัง้ พวกนางมักจะมีสารพัดวิธ ี
ในการปลดเขตแดนทีเ่ ขากางไว ้เหนือเรือนไม ้ไผ่ ผ่านไปนานวันเข ้า ตงหัวก็คร ้านจะกางเขต
แดนอีก และถือการโยนหญิงงามออกไปจากห ้องก่อนเข ้านอนทุกค่าคืนเป็ นการบ ้านอย่างหนึง่
ของการฝึ กฝน ผ่านไปอย่างสงบสุขเชน ่ นี้ได ้หลายปี อยูม่ าคืนหนึง่ ในทีส ่ ด
ุ บนเตียงของเขาก็ไม่
มีสตรีปีนขึน้ มาอีก กลับเปลีย ่ นเป็ นหนุ่มน ้อยรูปงามละอ่อนทีค ่ วิ้ ขนงดุจขุนเขาไกล นัยน์ตาแฝง
ระลอกสารท แรกมองค่อนข ้างอ่อนแออมโรคผู ้หนึง่ ตอนทีต ่ งหัวหิว้ หนุ่มน ้อยผู ้นีโ้ ยนออกไป
หนุ่มน ้อยยังร ้องโวยวายว่า
 81

“ก่อนท่านจะโยนพวกนาง ล ้วนแต่ต ้องอุ ้มพวกนางมิใชร่ ึ ไฉนโยนข ้าจึงใชวิ้ ธห

ี วิ้ เล่า ท่าน
ไม่ยต
ุ ธิ รรมนี!่ ไม่ยต
ุ ธิ รรม!”

เจ๋อเหยียนรินเติมสุราอย่างแชม ่ ชา้ “จนทาให ้หลังจากนั น ้ เมือ่ เทพบิดรทรงมุง่ หน ้าไปยัง

ทะเลมรกตแห่งชางหลิงเชอ ื้ เชญิ ตงหัว ตงหัวก็ตด ิ ตามท่านไปทันทีโดยไม่พด ู อะไรทัง้ สน ิ้ คาด
ว่าเรือ
่ งนี้ก็คอื ‘เลือกเผ่าเทพละทิง้ มรรคามาร’ ทีเ่ ล่าขานกันในยุคหลังนั่ นแหละ สตรีของเผ่าเทพ
เทียบกับเผ่ามารแล ้ว อย่างไรก็ยงั มีมารยาทกว่า แต่หากจะพูดถึงเงียบสงบอย่า งถึงแก่น ยังคง
จนถึงเขาปลีกตัวเข ้าสูว่ ังไท่เฉินกงในภายหลังโน่น” แล ้วแสร ้งทาเป็ นถอนหายใจ “วีรบุรษ ุ ดีๆ
คนหนึง่ แท ้ๆ กลับถูกบีบเสย ี จนต ้องปลีกตัวจากโลก มิน่าเล่าจึงมีคากล่าวว่าผู ้หญิงคือพยัคฆ์
รวมทัง้ ทีค ่ น
ุ หลุนซวีของม่อเยวียนไม่รับศษ ิ ย์สตรีก็คล ้ายคลึงกับการนีเ้ ชน ่ กัน ครัง้ นัน้ ทีก่ ก
ู ขู อง
้
เจ ้ากราบม่อเยวียนเป็ นอาจารย์ก็ใชร่างบุรษ ุ เคราะห์ดท ี ก
ี่ ก
ู ข ้
ู องเจ ้าเอาถ่าน ไม่ได ้ซารอยบรรดา
ศษิ ย์สตรีในอดีตของม่อเยวียนเหล่านั น ้ ไม่เชน ่ นั น
้ เวลาข ้าพบหน ้าม่อเยวียนคงไม่มห ี น ้ามีตาเชน ่
ในวันนี้เป็ นแน่”

แฉความลับของผู ้อืน ิ้ เจ๋อเหยียนก็กาชบ

่ เสร็จสน ั นางด ้วยสห
ี น ้าท่าทีปลอดโปร่งสบายใจ

“แม ้เรือ ่ นเร ้นจะเป็ นเชน

่ งราวซอ ่ นี้ แต่การบ ้านทีส
่ ง่ ให ้อาจารย์จะเขียนอย่างนี้ไม่ได ้” แล ้ว
ี้ นะสงั่ สอนนางด ้วยน้ าเสย
ชแ ี งเป็ นมิตร “สงิ่ ทีอ่ าจารย์ในโรงเรียนต ้องการมีแค่คาตอบมาตรฐาน
แต่คาตอบมาตรฐานกับความเป็ นจริงของคาถามประเภทนี้ไม่คอ ่ ยจะเหมือนกันนั กมาแต่ไหนแต่
ไร”

เฟิ่ งจิว่ ฟั งทีม

่ าทีไ่ ปนี้จบ แท ้จริงแล ้วในใจค่อนข ้างจะเบิกบาน เห็นว่าการทีต่ งหัวไม่ต ้องใจ
สตรีเหล่านั น ้ เป็ นทีถ ่ ก
ู ใจนางนั ก แต่คด ั จะเศร ้าใจ ตัวนางเองก็หลงรักเขาเชน
ิ อีกทีก็ชก ่ กัน เขาจะ
ไม่ต ้องใจนางเหมือนกันหรือไม่ บีบสมุดเล่มน ้อยถามเจ๋อเหยียนอย่างนึกกังวล

“อย่างนั น
้ เขาไม่ชอบสาวๆ และไม่ชอบหนุ่มๆ เขาไม่มอ
ี ะไรทีช
่ อบเลยหรือ?”

เจ๋อเหยียนเจอคาถามทีต
่ อบได ้ยากเข ้าให ้แล ้ว ทาท่าครุน
่ คิดอยูค
่ รูใ่ หญ่ เอ่ยว่า

“เรือ
่ งนี้ จาเป็ นต ้องสรุปเอาเอง ข ้าคะเนว่า จาพวกขนฟูๆ เป็ นมันเลือ
่ มนั่ น เขาน่าจะชอบ”

เฟิ่ งจิว่ กล่าวต่ออย่างเศร ้ารันทด “เขาชอบลิงหรือ?” แล ้วถามเสริมอย่างเศร ้ารันทด “ท่านมี

หลักฐานอะไร?”

เจ๋อเหยียนกระแอม “ตัวทีข ่ นฟูๆ เป็ นมันเลือ

่ ม คือลิงรึ? คาบรรยายนี้คอ ่ งิ
ื ลิงรึ? ไม่ใชล
ละมัง ข ้าแค่เห็นพาหนะก่อนหลังทัง้ สามตัวของเขาล ้วนเป็ นพวกขนกลม[4]ทัง้ สน ิ้ จึงคาดเดาว่า
เขาชอบพวกขนกลมมากกว่าอยูบ ่ ้าง”

เฟิ่ งจิว่ คึกคักขึน

้ มาทันที แปลงร่าง “ฟุ่ บ” กลับเป็ นร่างดัง้ เดิม อุ ้งเท ้าหน ้ายังคงกุมสมุดเล่ม
นั น
้ ไว ้

“ข ้าก็ขนกลมเหมือนกัน ท่านว่า เขาจะชอบไหม?” ถ ้อยคาหลุดจากปากพลันรู ้สก ึ ว่าเผย

ร่องรอยเกินไปเสย ี แล ้ว ยกอุ ้งเท ้าขึน
้ ขยีจ
้ มูกกลบเกลือ
่ น “ข ้าก็แค่ถามไปอย่างนัน
้ เอง...ง่า...แค่
ถามไปอย่างนั น ้ เอง”

เจ๋อเหยียนนึกสนุกเต็มที่ “เขาชอบทีด ่ ดุ นั หน่อยมากกว่ากระมัง พาหนะทัง้ สามตัวของเขา

ื ิ
ก่อนหน ้านี้ล ้วนแต่เป็ นจาพวกเสอดุ สงโตดุทงั ้ นั น
้ ”
 82

เฟิ่ งจิว่ แยกเขีย ี น ้านี้ไว ้ เค ้นเสย

้ วทันที รักษาสห ี งลอดไรฟั นออกมาว่า

“ท่าทางแบบนี้ของข ้า ดุดันหรือไม่?”

ิ หลี่ ได ้แปล ?? ของหลีจงิ้ ว่า “เผ่า

[1]?? เผ่าเยา ปกติจะแปลว่า เผ่าปิ ศาจ แต่เนื่องจากในป่ าท ้อสบ
ั ท์ด ้วยเหตุนี้
ปิ ศาจ” ไปแล ้ว คา “เผ่าเยา” จึงขอทับศพ

[2]?? (ตงฮวง) แดนบูรพา; ?? (หัวเจ๋อ) บึงหัว

[3]??

ั ว์ทม
[4] “ขนกลม” หมายถึงสต ี่ ข ้ เชน
ี นเป็ นเสนๆ ่ แมว สุนัข สงิ โต สว่ นสต
ั ว์ปีก จะเรียกว่า “ขนแบน”
 83

หัวข้อ : บทที่ 4 - 03

บทที่ 4 - 03

ลองคิดถึงสมัยนัน ้ นางยังคงแสนซอ ื่ นั ก หากทัง้ หมดหยุดลงแค่ตอนนั น

้ ก็จะถือเป็ นเรือ
่ งที่
ดีได ้ มาย ้อนนึกดูในวันนี้ก็ล ้วนแต่เป็ นเรือ ิ้
่ งน่าสนุกทีไ่ ม่เหมือนใครสมัยยังเด็กทัง้ สน พุทธองค์
ตรัสว่าโลภะ โทสะ โมหะ คือสามกิเลสแห่งโลกหล ้า บรรดาความทุกข์และกรรมชวั่ ล ้วนเกิดจาก
ิ้ พุทธวจนะมักจะมีเหตุผลเสมอ
การนี้ทงั ้ สน

บรรพตฝูอวีท ้ งหน ้าแผ่นดินสงิ ขรต่างสน

่ เี่ บือ ั่ คลอน สภาพการณ์แสนคึกคัก ไม่กก
ี่ ้าว
ออกไป รอบกายเยียนฉืออู ้ห่อหุ ้มด ้วยรัศมีสด ี าสะดุดตาเป็ นทีส่ ด ้
ุ โอบกระบีเ่ หล็กนิล สูคนเดี ยว
อย่างดุเดือดเลือดพล่านอยูใ่ นรัศมีสด ี า คาดว่าคงจะโดนวิชาภาพลวงตาเข ้าให ้ ตงหัวยืนลอยตัว
อยูบ ่ นเมฆ สายลมโชยพัดอาภรณ์พลิว้ สะบัด เสกทีค ่ รอบหน ้าตาคล ้ายโอ่งกลับหัวออกมาจาก
ระหว่างนิว้ เฟิ่ งจิว่ รู ้จัก เจ ้านี่น่าจะเป็ นครอบสลาตันฟ้ า[1] เคยได ้ยินคาเล่าลือเกีย ่ วกับมันมาก่อน
ทัง้ ยังเคยเห็นภาพหยาบๆ ของมันในสมุดรายนามภาชนะศาสตรา เป็ นของดีชน ิ้ หนึง่ ต่อให ้ฟ้ า
ถล่มดินทลายแผ่นดินทะเลต่างย ้ายที่ เข ้าไปซอนอยูใ่ นทีค ่ ่ รอบนี้ ก็สามารถรักษาตนให ้ปลอดภัย
ได ้ ไม่บบุ สลายแม ้แต่น ้อย

ครอบสลาตันฟ้ าลอยเงียบๆ อยูแ ่ ทบเท ้าตงหัว เฟิ่ งจิว่ กลัน

้ หายใจมองดูมอ ื ของชายหนุ่ม
ยืน
่ มาหา หยิบปอยผม 2-3 ท่อนทีเ่ มือ
่ กีน
้ ถ
ี้ ก
ู ลมกระบีก
่ วาดใสข ่ าดสะบัน
้ ซงึ่ ตกลงบนบ่าของนาง
แล ้วสะบัดออก

ปอยผมขาด? เฟิ่ งจิว่ หลุบสายตาลงดู ตัวนางกลับคืนร่างมนุษย์แล ้วตัง้ แต่เมือ

่ ไรก็ไม่ทราบ
จริงดังคาด ลมแรงกาลังกระโชก กระโปรงของนางพลิว้ สะบัดอยูก ่ ลางอากาศดั่งพูไ่ หม

เฟิ่ งจิว่ ตะลึงลาน ในชว่ งเวลาหัวเลีย

้ วหัวต่อนี้ สมองพลันเฉียบคมอย่างทีไ่ ม่เคยเป็ นมา
ก่อน คิดวูบ กล่าวอย่างตกตะลึง

“ท่านๆๆๆ รู ้ว่าข ้าคือใคร ทีแ ่ ท ้ยังมีวธิ บ

ี ั งคับให ้ข ้าคืนร่างเดิมได ้ด ้วย?” ขาดคา ถูกตัวเอง
สะกิดให ้เอะใจ โทสะลุกฮอ ื ขึน
้ ในอกโดยพลัน “เชน ่ นั น ี แต่เนิน
้ ไยท่านจึงไม่เปิ ดโปงข ้าเสย ่ ๆ?”

ถูกสายลมแปรปรวนพัดใส่ ความกล ้าของนางพลอยเพิม

่ ทวีขน
ึ้ มาก กล่าวอย่างเป็ นฟื นเป็ น
ไฟ

ี หน ้า จึงแสร ้งทาเป็ นว่าตัวเองคือผ ้าเช็ดหน ้าอยูต

“จริงอยู.่ ..จริงอยูว่ า่ เพราะข ้ากลัวเสย ่ ลอด
แต่ทา่ นทาอย่างนี้ก็มใิ ชพ ่ ฤติกรรมของวีรชนผู ้กล ้าเชน ่ กัน รอดูข ้าทาเปิ่ นให ้ขบขัน รู ้สก
ึ ตลกมาก
่ รือไม่?”
ใชห

ย ้อนมาย ้อนนึกดู แม ้ว่านางจะมิใชห่ ญิงสาวในพิมพ์นย

ิ มของเขา จะอย่างไรก็ยังคงเป็ น
ั ว่าเขามิได ้เห็นนาง
หญิงสาว กล่าวโดยทั่วไปแล ้วล ้วนแต่ควรจะได ้รับการทะนุถนอม เห็นได ้ชด
เป็ นหญิงสาวเลย ดังนั น
้ นางจึงโกรธเกรีย
้ วระคนน ้อยใจ

“ในเมือ ่ ท่านทราบดีวา่ ข ้าคือใคร ความจริงแล ้วไม่ต ้องเอาข ้ามัดมายังสถานทีอ ่ ันตรายแบบ

นี้ก็ได ้ ล่ามข ้าไว ้อย่างแน่นหนาบนด ้ามกระบีข
่ องท่าน ความจริงก็เพือ ่ จะมองดูข ้าตกใจกลัวจนตัว
 84

ั่ เป็ นการหาความบันเทิงสน
สน ิ ะ? ทีข
่ ้าว่าท่านคานั น ั หน่อย” ดวงตาถูกความ
้ ก็ไม่ได ้เจตนาสก
โกรธเกรีย ้ ว ความเดือดดาล ความโมโห ฯลฯ สารพัดความโกรธรมจนแดงฉาน

ตงหัวมองดูนางโดยไม่เอ่ยอะไรแม ้แต่คาเดียว อึดใจใหญ่ เอ่ยว่า “ขอโทษ”

แต่เดิมเฟิ่ งจิว่ ก็เป็ นคนโกรธง่ายหายเร็วอยูแ

่ ล ้ว ได ้ระบายโทสะออกไปยกหนึง่ ก็คอ ่ ยสงบ
ลง ได ้ยินคาขอโทษขอชายหนุ่มก็รู ้สก ึ พอใจเล็กน ้อย และรู ้สกึ ว่าเมือ
่ กีน
้ น
ี้ างตืน
่ เต ้นพลุง่ พล่าน
ึ
เกินไปบ ้าง ทัง้ ยังเกินไปอย่างน่าขายหน ้าอีกด ้วย จึงรู ้สกละอายใจ ลูบจมูกกระแอมอย่างกระอัก
กระอ่วน

“ชา่ งเถิด ครัง้ นี้ก็...”

ี งเรียบเฉย “เล่นแรงเกินไปหน่อย”
ตงหัวกล่าวเสริมด ้วยน้ าเสย

ถ ้อยคาแสดงความใจกว ้างของเฟิ่ งจิว่ สะดุดกึกอยูแ

่ ค่ในลาคอทันควัน สะดุดกึกอยูค
่ รูส ั้ ๆ
่ น
ไฟโทสะก็ลก ุ โพลงถึงกระหม่อม โมโหจนตาพร่าเห็นดาวทอง กระทัง่ คาพูดยังสะดุดติดขัด
ท่ามกลางดาวทองมากมายระยิบระยับ มือของตงหัวลูบศรี ษะนาง ราวกับอมยิม ้

“กลัวปานนี้จริงๆ หูยังโผล่ออกมาเทียว”

เฟิ่ งจิว่ สงสย ั ว่าตัวเองฟั งผิดไป คนผู ้นี้ทาหน ้าเหมือนโลงศพอยูท ่ งั ้ ปี ทงั ้ ชาติ ไหนเลยจะอม
ยิม
้ พูดกระเซานางได ้ ้? พลันเห็นทีด
่ ้านหลังดวงรัศมีสว่างเจิดจ ้าดั่งลูกไฟได ้ระเบิดแตกออก
ระลอกคลืน ่ ของบึงใหญ่ทใี่ ต ้เท ้าก็กระเพือ ่ มไหวดั่งงูยก ั ษ์ ยังไม่ทนั ตัง้ สติได ้ ร่างก็เบาวูบ ได ้ถูก
้
ตงหัวชอนขึ น้ อุ ้มโยนเข ้าใสภ่ ายในครอบสลาตันฟ้ าทีร่ อคาสงั่ อยูด ่ ้านข ้าง ั มาด ้วย
ทัง้ ยังกาชบ
พร ้อมกัน

“อยูใ่ นนั น
้ อย่าออกมา”

เฟิ่ งจิว่ คิดจะอย่างน ้อยก็ชะโงกศรี ษะออกไปโดยสญ ั ชาตญาณ ดูวา่ เกิดอะไรขึน ้ กันแน่ มือ
เพิง่ จะคลาถูกผนั งครอบ เสาะหาวิธช ี ะโงกศรี ษะออกไป ไม่แน่ใจว่าได ้ยินเสย
ี งทุ ้มต่าแผ่วเบา
สามพยางค์วา่ “ว่าง่ายหน่อย” ใชห ่ รือไม่

ข ้างหน ้าไม่หา่ งออกไปนั ก เยียนฉืออู ้หน ้าแดงหน ้าดาโอบกระบีร่ เี่ ข ้ามาหา ดูทา่ ทางจะ
หลุดพ ้นจากวิชาภาพลวงตาแล ้ว ได ้ตระหนั กว่าเมือ ่ ครูน
่ ี้ถก
ู วิชาภาพลวงตาชก ั นาจนแสดงละคร
ี
ลิงฉากหนึง่ ให ้ตงหัวดู ก็เดือดดาลจนหน ้าผากขาวผ่องปรากฏเอ็นสเขียวเต ้นตุบๆ

ี ามหิตไปทัง้ ตัว ครัน

เยียนโหม่วเหรินแผ่รงั สอ ้ เห็นเฟิ่ งจิว่ ทีถ
่ ก
ู ครอบสลาตันฟ้ าครอบเอาไว ้
ยิง่ ไฟโทสะลุกท่วมฟ้ า กุมกระบีเ่ หล็กนิลทีเ่ ล่าขานกันว่าหนั กหลายร ้อยจินฟั นลงใสต ่ งหัวหนั กๆ
ทัง้ ยังตวาดลอดไรฟั นว่า

“ห่าย่าเจ ้าเอ๊ยไอ ้หน ้าน้ าแข็ง ดูถก

ู เหล่าจืองัน
้ เรอะ ต่อสูกั้ บเหล่าจือยังจะพาผู ้หญิงมา
ด ้วย!”

คนหนึง่ คือเทพเคารพแห่งเผ่าเทพ อีกคนหนึ่งคือราชาหนุ่มแห่งเผ่ามาร ปะทะกันยกนี้การ

เปลีย่ นแปลงกระบวนท่ายิง่ รวดเร็ว กระตุ ้นจนฟ้ าดินเปลีย ่ นส ี บัดเดีย๋ วฝนวสน ั ต์โหมกระหน่ า บัด
เดีย
๋ วอสนีคม
ิ หันต์ผา่ เปรีย
้ งปร ้าง บัดเดีย
๋ วหิมะเหมันต์พลิว้ ไสว สฤี่ ดูสลับสบ
ั เปลีย่ นเวียนผ่านไป
 85

ในระหว่างทีค่ นทัง้ สองปะทะกระบวนท่า ประกายกระบีท

่ รี่ ะเบิดแตกออกก็ราวกับดอกไม ้ไฟดอก
แล ้วดอกเล่า ระเบิดแตกออก ณ กึง่ กลางของบรรพตฝูอวี่

เฟิ่ งจิว่ แนบกับผนังของครอบสลาตันฟ้ า ชมดูการต่อสูอั้ นยอดเยีย ่ มนี้ ได ้เพิม่ พูน

ประสบการณ์อย่างยิง่ โดยแท ้ ขณะทีท ่ อดถอนอยูล ่ าพัง พลันเห็นตรงหน ้าปรากฏปราการหมอก
พลุง่ ขึน
้ ภายในปราการหมอกอันเลือนรางไร ้ขอบเขต เยียนฉืออู ้ทีเ่ มือ ่ ครูน
่ ี้ยงั คงตกเป็ นเบีย
้ ล่าง
ไม่ทราบพลันพลิกสถานการณ์คับขันตัง้ แต่เมือ ่ ไร กระบีย่ าวเปล่งประกายเรืองรองเสาะหามุมอัน
ยากจะปั ดป้ อง กลับมีวแ ี่ ววว่าจะแทงถูกแผ่นอกของตงหัว

ี าวตอนออกสแ
เฟิ่ งจิว่ เบิกตากว ้าง มองดูกระบีเ่ หล็กนิลตอนเข ้าสข ี ดง งุนงงไปชวั่ วูบ

...แทงถูกแล ้วจริงๆ หรือ?...

ทีป
่ ระหลาดคือชาจากนั ้ น
้ สองก ้าวให ้หลัง กลับมีเสย ี งแค่นอย่างเจ็บปวดของเยียนฉืออู ้ดัง
ขึน้ ปราการหมอกบิดไหวดัง่ อสรพิษ แล ้วพลันสน ั่ สะเทือนสลายไป ท่ามกลางผืนฟ้ าแผ่นดินแจ่
มกระจ่าง รอบกายเยียนฉืออู ้ห่อหุ ้มด ้วยแสงสว่าง ถูกตงหัวงัดกระเด็นในฝ่ ามือเดียว บังคับ
ร่างกายไม่อยูพ ่ งุ่ ตรงเข ้ามาชนใสเ่ ฟิ่ งจิว่ โดยแรง เฟิ่ งจิว่ หลบโดยสญ ั ชาตญาณ พลันรู ้สก ึ ว่าที่
ด ้านหลังมีแรงดึงดูดมหาศาลดูดนางไว ้อย่างแน่นหนา ยังไม่ทันได ้ใชคาถาตรึงร่าง ก็ถก้ ู ม ้วนเข ้า
่ ายุคลั่งทีห
สูพ ่ มุนคว ้างเสย ี ก่อน นางได ้ยินตงหัวตะโกนเรียกนาง น้ าเสย ี งค่อนข ้างทุ ้มหนั กต่าง
จากน้ าเสย ี งราบเรียบมั่นคงในยามปกติของเขาเล็กน ้อย ดังอยูใ่ นสายลมคลั่งทีย ่ งิ่ หอบพัด
กระหน่ าแรง ตะโกนว่า

ี่ วป๋ าย”[2]
“เสย

เฟิ่ งจิว่ นั่ งยองๆ อยูท ่ า่ มกลางสายลมพัดหวีดหวิว ตกตะลึง ทีแ ่ ท ้ตงหัวเรียกนางเชน ่ นีเ้ อง
นางเห็นว่าเขาเรียกชอ ื่ นี้ของนางเรียกได ้พิเศษอยูบ ่ ้าง ตอนนางยังเด็ก ความจริงแล ้วได ้เฝ้ า
อิจฉาชอ ื่ ของกูกน ู างอย่างมากมาโดยตลอด : “ป๋ ายเฉี่ยน” สองพยางค์รวบรัดหมดจด จนใจ
เหลือเกิน รุน ่ ของนางนี้ตงั ้ ชอ ื่ จาเป็ นต ้องมีสามพยางค์ ต่อให ้เป็ นสามพยางค์ นางก็หวังอย่างยิง่
ว่าจะเป็ นสามพยางค์ทเี่ รียกได ้คล่องปาก เชน ่ ดั่งนามของซูมอ ่ เยีย ่ สหายรักของเสย ี่ วซูนาง ยาม
เอ่ยออกมาเป็ นต ้องรู ้สก ึ กรุ ้มกริม ่ สง่างาม หันมาดูนางบ ้าง ป๋ ายเฟิ่ งจิว่ ลาพังเรียกแค่ “เฟิ่ งจิว่ ”
สองพยางค์ยังพอจะนั บได ้ว่าในความดาษดืน ่ มีความสูงสง่า ในความสูงสง่ามีความดาษดืน ่
คล ้ายคนในตระกูลใหญ่ แต่เมือ ่ เพิม ่ องพวกนางทัง้ ตระกูลเข ้าไป ทีว่ ม
่ แซข ิ านของไท่ซา่ งเหล่าจ
วินกลับมียาลูกกลอนเซย ี นขนานหนึง่ สนิทชด ิ ใกล ้กับนางมิใชน ่ ้อย ชอื่ ว่า “อูจป
ี ๋ ายเฟิ่ ง
หวาน”[3] ทุกครัง้ ทีน ่ างคิดถึงชอ ื่ ของตัวเอง เป็ นต ้องกุมข ้อมือ[4]ทอดถอนอย่างแสนเสย ี ดาย
และไม่มใี ครหาญกล ้าเรียกชอ ื่ ของนางเต็มๆ ต่อหน ้านางเชน ่ กัน ทาเอาผู ้คนมากมายในสท ี่ ะเล
หกบรรจบแปดดินแดนต่างหลงเข ้าใจว่าความจริงแล ้วนางแซเฟิ่ ง ชอจิว่ ่ ่ ื แต่เขาเรียกนางว่า
“เสยี่ วป๋ าย” นางเห็นว่า นางชอบวิธเี รียกเชน ่ นี้ของเขามาก

ตงหัวไม่สามารถไล่ตามมาทัน เยียนฉืออู ้ทีไ่ ด ้รับบาดเจ็บกลับถูกสายลมคลั่งหอบพัดจน

ม ้วนเป็ นก ้อนเดียวกับเฟิ่ งจิว่ ครัน ั เจนว่ากลับเป็ นเฟิ่ งจิว่ ก็เกาะบ่าของนางชะโงกไปทีข
้ เห็นชด ่ ้าง
หูนางตะคอกอย่างโกรธเกรีย ้ ว

“แผนเมือ ่ ตะกีข
้ องเหล่าจือ ไฉนเจ ้าจึงไม่หลงกล? หรือวิชาภาพลวงตาทีเ่ หล่าจือใชจะใช ้ ้
กับตัวเจ ้าไม่ได ้ผล? เจ ้าไม่ได ้เห็นภาพลวงตาว่าหน ้าน้ าแข็งถูกเหล่าจือฟั นจนกระอักเลือดหรือ
ไง?” ตะคอกแล ้ว ก็หอ ่ เหีย
่ วใจ “วิชาภาพลวงตาของเหล่าจือไม่ได ้ความถึงขัน ้ นีแ
้ ล ้วเทียวหรือ ?
ยังจะมีหน ้าอยูใ่ นโลกนี้ตอ่ ไปได ้ยังไง? เหล่าจือละอายต่อตาแหน่ง ‘ราชามาร’ นั ก มิสอาศ ู้ ัยสาย
 86

ลมนี้ชว่ ยหอบเหล่าจือไปให ้ถึงยมโลก เสาะหาเดรัจฉานภูมไิ ปเกิดใหม่เป็ นตะพาบ จะได ้ไม่ต ้อง

อยูใ่ ห ้ขายหน ้าใครต่อใครในโลกนี้ เหล่าจือเป็ นคนใจเด็ดนะ!”

ั่ สะท ้าน เห็นเยียนฉืออู ้เกาะบ่านางแน่นหนานัก และตัวนางก็ไม่คด

หัวใจเฟิ่ งจิว่ สน ิ จะไป
ยมโลกเกิดใหม่เป็ นตะพาบคูพ ่ น
ี่ ้องกับตัวเขา จึงเอามือปิ ดหูรบ ี งตอบ
ี ร ้อนตะเบ็งเสย

้ ้ผล ข ้าเห็นเขากระอักเลือดแล ้ว”

“ใชได

ื ก ไฟโทสะลุกท่วมฟ้ าร ้องว่า
เยียนฉืออู ้สะท ้านเฮอ

“ยายผู ้หญิงนี่ ในเมือ ี แล ้ว ก็ควรจะพุง่ ออกจากครอบ

่ เห็นคนรักของตัวเองกระอักเลือดเสย
สลาตันฟ้ าโถมเข ้าไปขวางเคราะห์แทบเขา ถ ้าเจ ้าโถมเข ้ามา เขาจะต ้องมือไม ้ปั่ นป่ วนอย่าง
แน่นอน เหล่าจือจะได ้ไล่ฟันจนเขาตัง้ ตัวไม่ทันจริงๆ พอดี ในหนั งสอ ื ละครทุกเล่มทีเ่ หล่าจืออ่าน
ล ้วนแต่เขียนแบบนี้ทงั ้ สนิ้ ‘แผนหญิงงาม’ ใน ‘สามสบ ิ หกแผนออกรบสท ี่ ะเลรับรองท่านต ้องชนะ’
ก็เขียนไว ้แบบนี้ เจ ้าว่า ไฉนเจ ้าจึงไม่โถมออกมาทันกาล ทาเอาเหล่าจือกลับโดนเขาฟาดใสไ่ ป
หนึง่ ฝ่ ามือเล่า?”

เฟิ่ งจิว่ ถูกคนแซเ่ ยียนตะคอกใสจ

่ นตาลาย ข ้างหูเหมือนโดนฟ้ าผ่าลงมาใสเ่ ป็ นชุด กล่าว
ตอบเขาอย่างเวียนศรี ษะตาลายว่า

“ไม่ได ้โถมเข ้าไปทันกาลเป็ นความผิดของข ้า แต่ทา่ น...” ทัง้ สองถูกสายลมซด ั ใสจ

่ นเซ
ถลา “แต่ทา่ นเองก็ผด ิ เหมือนกัน ไปซซ ี้ วั ้ หลงเชอ
ื่ เรือ ื ละครเขียนได ้ยังไงไม่ทราบ?
่ งทีใ่ นหนังสอ
อีกอย่าง...” เซถลาอีกครัง้ “‘แผนหญิงงาม’ ใน ‘สามสบ ิ หกแผนออกรบสท ี่ ะเลรับรองท่านต ้อง
ชนะ’ นั่ นดาวเทพลิขต ิ ชะตาบนสวรรค์เป็ นคนเขียน เขาน่ะตัง้ แต่เล็กจนโตสูมวยหมู ้ ไ่ ม่เคยชนะ
เลยสกั ครัง้ น ้อมบอกท่านสก ั คา ก็เชอ
ื่ ไม่ได ้เหมือนกัน!”

เพิง่ กล่าวจบคา ทัง้ สองก็รว่ งตกลงสูเ่ หวลึกแห่งหนึง่ พร ้อมๆ กัน

ตกลงไปในเหวเป็ นนาน เฟิ่ งจิว่ จึงค่อยรู ้ตัวว่าถ ้อยคาทีก

่ ล่าวตอบเยียนฉืออู ้ก่อนจะตกเหว
เหล่านั น
้ ตอบได ้ไม่คอ
่ ยจะสมควรนั ก

ว่ากันถึงเหตุผล นางควรจะอยูใ่ นแนวรบฝั่ งเดียวกับตงหัว ทีต ่ อนนั น ้ นางมิได ้โถมเข ้าไป

ขวางเคราะห์แทนตงหัว เพราะนางเห็นว่า อาศัยกะอีแค่เยียนฉืออู ้ และกะอีแค่กระบีเ่ หล็กนิลเล่ม
หนึง่ ของกะอีแค่เยียนฉืออู ้ ฟั นใสต ่ ัวนางไม่แน่วา่ อาจจะทาให ้นางดับดิน ้ ไปเลย แต่ฟันเข ้าใสต ่ ัว
ตงหัว อย่างมากก็แค่เพิม ่ บาดแผลตืน ้ ๆ แก่เขาเท่านั น ้ มิได ้เป็ นปั ญหาใหญ่หลวงใด พลังฝึ กปรือ
ของนางกับตงหัวแตกต่างกัน ความสามารถในการทนทานต่อคมอาวุธของร่างทิพย์ก็แตกต่าง
เชน ่ กัน เรือ ่ งนี้นัน
้ นางเลือกทีจ ่ ะงอมือก็ด ้วยเล็งเห็นในเหตุผลข ้อนี้ แต่ในใจของนางนั น ้ ความ
ี
จริงแล ้วห่วงใยตงหัวอย่างมาก แม ้ว่าเขาจะแกล ้งปั่ นศรษะนางเล่น จะดีจะชวก็ยกครอบสลาตัน ่ ั
ฟ้ าให ้นางอย่างมีคณ ุ ธรรมยิง่ คุ ้มครองนางให ้ปลอดภัย นางจึงไม่ถอ ื สาหาความละ และไม่ม ี
ความคิดจะล ้างแค ้นในความแค ้นสว่ นตัวเชน ่ กัน แต่ความคิดจิตใจอันละเอียดอ่อนเหล่านี้ของ
นาง ตงหัวจะทราบได ้อย่างไร เขาต ้องเคืองว่านางไม่มค ี ณุ ธรรมพอเป็ นแน่ ประกอบกับหลัง
จากนั น ้ ถูกเยียนฉืออู ้ตะคอกใสไ่ ม่ได ้หยุด ตะคอกใสจ ่ นนางสติมน ึ งง กลับไปกล่าวขอโทษคนแซ่
ี
เยียนนั่ นเสยได ้ ทัง้ ยังไปพูดคุยแลกเปลีย ั
่ นความรู ้ด ้านพิชยยุทธ์อย่างจริงใจอีกต่างหาก เฟิ่ งจิว่
เห็นว่า ตงหัวจะต ้องเข ้าใจผิดเป็ นแน่ มิน่าเล่าชว่ งแรกยังร ้องเรียกนาง “เสย ี่ วป๋ าย” อย่างร ้อนใจ
เล็กน ้อย ชว่ งหลังตอนทีน ่ างตกเหวจึงไม่เห็นเขาแม ้แต่เงา ลองเอาใจเขามาใสใ่ จเราดู หากว่า
นางเป็ นตงหัว ขบคิดทัง้ หลายชน ั ้ นี้ตอ ่ เนื่องกัน ไหนเลยเพียงแค่ปล่อยให ้นางตกเหวไปโดยไม่
 87

เข ้าชว่ ยเหลือ แต่จะต ้องแทงใสต่ ัวนางเพิม

่ อีกสองมีดระบายโทสะก่อนจะปล่อยให ้ตกเหวเป็ นแน่
ย ้อนคิดหนึง่ ตลบ ทอดถอนหนึง่ ตลบ นางจึงเกิดความรู ้สก ึ ห่อเหีย
่ วใจขึน
้ มา : มีสหายร่วมรบเชน่
นาง ตงหัวคงต ้องรู ้สกึ ว่าอภิมหาโชคร ้ายอย่างบัดซบกระมัง เขา...คงจะนึกโกรธจริงๆ เสย ี แล ้ว
กระมัง

<>::<>::<>::<>::<>::<>

[1]???

[2]?? ความจริง คานี้ในภาษาจีนปั จจุบัน แฝงความหมายว่า “ปั ญญาอ่อน”

[3]????? ยาลูกกลอนไก่ดาหงสข ์ าว “ป๋ ายเฟิ่ ง” แปลว่า หงสข

์ าว; คา “จิว่ ” (?: เก ้า) กับ “หวาน” (?: ยา
ลูกกลอน) เขียนต่างกันแค่ขด
ี เดียว

[4]??
 88

บทที่ 5

่ าคนแซเ่ ยียนนี่ถก
เฟิ่ งจิว่ มาได ้ยินเยียนฉืออู ้บอกในภายหลัง จึงค่อยทราบว่าตอนทีต ู หนึง่
ฝ่ ามือของตงหัวงัดกระเด็นพุง่ ลอยมาทางนาง ได ้ประสบกับจังหวะหุบเขาเสย ี งธรรม[1]ซงึ่ ตัง้ อยู่
บนยอดบรรพตฝูอวีเ่ ปิ ดหุบเขาพอดี ทัง้ สองคนตกลงไปครัง้ นี้ ได ้ตกลงไปยังด ้านบนของผนังผา
สูงชน ั ทีย
่ น ื่ ออกมาแห่งหนึง่ ของหุบเขาเสย ี งธรรมพอดี

หุบเขาเสย ี งธรรมเป็ นหุบเขาทีม ่ ช ื่ เสย

ี อ ี งอย่างมากแห่งหนึง่ บนบรรพตฝูอวี่ ภายในหุบเขามี
เผ่านกปี้ อวีอ
้ น ี่ ะเลแปดดินแดนอาศัยอยู่
ั ล้าค่ายิง่ ในสท

ในตานานกล่าวว่า เผ่านกปี่ อวีน้ ัน

้ นั บตัง้ แต่ผสานกาเนิดเป็ นต ้นมา ก็ออ่ นแออย่างยิง่ เสมอ
มา ภายหลังยิง่ อ่อนแอลงทุกรุน ่ สม ั ผัสปราณขุน ่ แห่งแดนโลกียเ์ พียงเล็กน ้อยก็จะล ้มป่ วย ด ้วย
เหตุนี้เมือ
่ หลายปี ก่อน บรรพบุรษุ ของพวกเขาจึงฟั นฝ่ าความยากลาบากนานั ปการเสาะหาหุบเขา
ี งธรรมแห่งนี้จนพบ นาพาคนทัง้ เผ่าเข ้ามาหลบซอ
เสย ่ นอาศัยภายในหุบเขาแห่งนี้

เพือ ่ ป้ องกันปราณขุน ่ แดนโลกียจ ์ ากนอกหุบเขาแปดเปื้ อนการบาเพ็ญเพียรของนกปี่ ปวี้

ภายในหุบเขา ความยอดเยีย ่ มมหัศจรร์ของหุบเขาเสย ี งธรรมอยูท
่ ห ิ ปี จะเปิ ดเพียงหนึง่ ครัง้
ี่ กสบ
หนึง่ ครัง้ จะเปิ ดเพียงชว่ งสน ั ้ ๆ แค่พริบตาเดียว...แค่รอ ่ งแคบๆ นั่ น เพียงแค่พอให ้ทูตเซย ี นจาก
สวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าผ่านเข ้าไปปฏิบัตห ิ น ้าทีภ
่ ายในหุบเขาได ้

ทูตเซย ี นเฉพาะกิจจากสวรรค์เบือ ้ งบนทีม ่ ายังหุบเขาเสย ี งธรรมเพือ

่ ปฏิบัตห
ิ น ้าที่ ยามมายัง
หุบเขาแห่งนี้เพือ ่ รับชว่ งตาแหน่งจากทูตเซย ี นคนก่อน ความสามารถแรกทีจ ่ าเป็ นต ้องฝึ กฝน ก็
คือจะจับจังหวะทีห ่ บ ้
ุ เขาเปิ ด ใชเวลาส ั ้ ๆ เพียงพริบตาเดียว เบียดเข ้าไปในหุบเขาจากร่อง
น
แคบๆ นั น ้ ได ้อย่างไร ทูตเซย ี นทีม
่ ภี ม
ู ปิ ั ญญาสูงทีส ่ ด
ุ ผู ้หนึง่ กว่าจะฝึ กฝนความสามารถนี้ได ้ ก็ยัง
ฝึ กอยูถ
่ งึ สามพันปี เต็มๆ

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่า เยียนฉืออู ้ไม่พงุ่ มาเร็วไม่พงุ่ มาชา้ ดันพุง่ มาเอาจังหวะทีห ่ บ ี งธรรม
ุ เขาเสย
เปิ ดหุบเขาพอดี สายลมพิลก ้
ึ ทีใ่ ต ้เท ้าไม่พัดซายไม่ พัดขวา ดันมาพัดเขาสองคนตรงดิง่ เข ้าไปใน
ชอ ่ งทางทีด ่ เู หมือนร่องแคบๆ บนผนังศล ิ านั่ นพอดี ร่องศลิ านั น
้ ไม่ใหญ่เกินไปไม่เล็กเกินไปแม ้
สว่ นเสยี้ ว แค่พอให ้เขาสองคนเคียงไหล่กน ั ถูกพัดเข ้าไปได ้พอดี สรุปทีร่ า่ ยมาทัง้ หมด นี่มันดวง
แบบไหนกันหนอ...

ต่างเป็ นผู ้ประสบภัยจากหน ้าผาสวรรค์เหมือนกัน เฟิ่ งจิว่ มองไปรอบด ้านหนึง่ รอบ หาหิน
ยาวทีส่ ะอาดก ้อนหนึง่ นั่ งลง เห็นเยียนฉืออู ้กาลังกอดกระบีเ่ หล็กนิล หันหลังให ้นางนั่ งยองๆ อยู่
ข ้างผนั งผาทีม่ เี ถาวัลย์สเี ขียวขึน
้ เกาะ

นางเห็นว่า เงาหลังของเขาดูแล ้วมีแววโมโหอยูน

่ ด
ิ ๆ

เมือ
่ กีต
้ อนทีต่ กลงมา เยียนฉืออู ้รองอยูข ่ ้างใต ้เฟิ่ งจิว่ พอดี ตกจากหน ้าผาสูงพันจ ้างลงสูพ ่ นื้
บนพืน ้ ยังปูเรียงด ้วยหินกรวดก ้อนใหญ่ทงั ้ หมด ทาเอาเยียนฉืออู ้เจ็บจนกระตุก กลับแข็งใจ
อดทนไว ้ไม่ร ้องสก ั คา ตอนทีเ่ ฟิ่ งจิว่ ปี นลงจากบนตัวเยียนฉืออู ้อย่างมั่นคง เขาก็กระตุกอีกครัง้
เหงือ
่ เย็นเยียบผุดซม ึ บนหน ้าผากสองเม็ด ยังคงแข็งใจอดทนไว ้ไม่ร ้องสก ั คา เฟิ่ งจิว่ ขบคิดอยูช
่ วั่
 89

แล่น เอ่ยขอบคุณไป เห็นว่าแม ้ตาคนแซเ่ ยียนแม ้หน ้าตาจะดูตุ ้งติง้ เต็มที่ กลับเป็ นลูกผู ้ชาย
แท ้จริงทีม ี วามรับผิดชอบ การกระทาครัง้ นี้แม ้จะนับไม่ได ้ว่าชว่ ยชวี ต
่ ค ิ นาง ก็ชว่ ยเลีย ่ งความ
เจ็บปวดทางกายให ้ได ้อย่างมาก เยียนฉืออู ้...เป็ นคนดีคนหนึง่ เมือ ่ นีแ
่ มีความคิดเชน ้ ล ้ว สายตา
ทีม
่ องดูรป ิ เชอ
ู ลักษณ์ของเขาจึงสนิทชด ื้ ขึน
้ มากในบัดดล และไม่สะดวกใจจะใชค้ า “ตาคนแซ่
เยียน” มาเรียกเขาอีก

เยียนฉืออู ้นั่ งยองๆ ดั่งกิง่ หลิวอ่อนโอนไหวตามลมอยูข

่ ้างผนั งเขา ท่ามกลางสายลมอ่อน
เบาแผ่วพัด อาภรณ์สะบัดพลิว้ ไหว เรือนร่างดูอ ้อนแอ ้นบอบบาง ชวนให ้เวทนาเอ็นดูนัก

ี่ วเยียน”
เฟิ่ งจิว่ ร ้องเรียกเขาเบาๆ “เสย

ี่ วเยียนหันขวับมา คิว้ เรียวงามชต

เสย ี้ งั ้ เฉือนคว ้านใสน
่ างอย่างดุดัน ในดวงตาหม่นเศร ้า
พลันปรากฏไฟโทสะลุกโชน

ี่ วเยียน’ อีกคาเดียว เหล่าจือจะตัดลิน

“ขืนเรียก ‘เสย ้ เจ ้าออกมาแกล ้มเหล ้า”

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่า เมือ ิ หน ้ากับเสย

่ เผชญ ี่ วเยียนทีเ่ ป็ นเชน
่ นี้ สญ
ั ชาตญาณความเป็ นแม่ทน ี่ างไม่
เคยรู ้ตัวมาก่อนว่ามีก็ถก ่
ู กระตุ ้นให ้เผยออกมาเชนกัน หัวใจเปลีย่ นเป็ นอ่อนยวบสุดจะบรรยาย
ยังคงกล่าวเบาๆ ว่า

“งัน
้ ข ้าต ้องเรียกท่านว่าอย่างไร?”

ี่ วเยียนนิง่ คิด นั่งยองๆ เอ่ยอย่างดุดัน

เสย

“คนในโลกมนุษย์เรียกพวกบุรษ
ุ ร่างสูงใหญ่ทต ั บึกบึนว่ายังไง เจ ้าก็เรียกเหล่าจืออ
ี่ ัวล่าสน
ย่างนั น
้ ”

ั่ กระตุกเหมือนสะอืน
เฟิ่ งจิว่ มองดูแผ่นหลังบอบบางสน ้ เอวอ ้อนแอ ้นสองมือกุมได ้รอบ นิว้
เรียวยาวดุจลาเทียนของเยียนฉืออู ้ เอ่ยว่า

ี่ วเยียนจ ้วงซอ
“เสย ื่ ”[2]

ี่ วเยียนจ ้วงซอ
เสย ื่ พอใจยิง่ นั ก หรีต
่ าพยักหน ้าอย่างมีมาดยิง่

เฟิ่ งจิว่ ทอดมองไปไกลทีข

่ ้างหน ้าและข ้างหลัง กล่าวว่า

“ทีน่ ี่ข ้างหน ้าไม่มห

ี มูบ ึ ว่าวิชาฤทธิก
่ ้านข ้างหลังไม่มรี ้านค ้า ไม่ทราบอย่างไรรู ้สก ้ คอ
์ ็ใชไม่ ่ ย
ได ้อีกด ้วย บนตัวของเสย ี่ วเยียนจ ้วงซอ ื่ ท่านยังมีบาดแผลอีกด ้วย จาเป็ นต ้องพักผ่อนชวั่ คราว
ู้
พวกเรามิสสนทนาเรื อ
่ ยเปื่ อยกันเถิด”

ี่ วเยียนจ ้วงซอ
เสย ื่ ถูกเรียก “จ ้วงซอ
ื่ ” ติดต่อกันหลายคา พอใจอย่างยิง่ ความโกรธเคือง
หน่อยๆ ก่อนหน ้านีแ ้ ล่นลับไปกับขุนเขาไกล กล่าวเสย ี งอ่อนโยนอย่างหาได ้ยากยิง่

“อยากจะคุยอะไร คุยมาเถิด”

เฟิ่ งจิว่ กระเถิบเข ้าไปหาอย่างกระตือรือร ้นคึกคัก

 90

“ความจริงแล ้ว ข ้าดูวา่ เสย ี่ วเยียนจ ้วงซอ ื่ ท่านคือวีรบุรษ

ุ ผู ้กล ้าผู ้มีคณุ ธรรมสูงสง่ เทียมฟ้ า มี
ข ้อสงั สยั ข ้อหนึง่ ใคร่ขอคาชแ ี้ นะ” ระหว่างทีก ่ ล่าวก็เขยิบเข ้าไปใกล ้อีกนิด “เรือ ่ งทีต
่ อนนั น
้ หลอก
มหาเทพตงหัวเข ้าสูเ่ ขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ ท่านเป็ นคนทาจริงๆ หรือ? เมือ ่ ก่อนข ้าก็หลับหู
หลับตาเชอ ื่ อยูด
่ อก แต่มาวันนี้เห็นว่า เรือ ่ งนี้ออกจะกระทาได ้ต่าชาอยู ้ บ ่ ้าง ไม่เหมือนวิธก ี ารที่
วีรบุรษ ุ ธรรมสูงสง่ เทียมฟ้ าเชน
ุ ผู ้กล ้าผู ้มีคณ ่ ท่านจะใชออกมา”
้

เสยี่ วเยียนจ ้วงซอ

ื่ ผู ้มีคณ
ุ ธรรมสูงสง่ เทียมฟ้ านิง่ เงียบงัน สช
ี มพูระเรือ
่ แผ่ซา่ นบนใบหน ้า ดู
แล ้วกลับคล ้ายมีความหมายละอายใจ อึดใจใหญ่คอ ่ ยกล่าวว่า

“ล...เหล่าจือเป็ นทาเอง แล ้วจะทาไมรึ?”

่ นเร ้น
เฟิ่ งจิว่ แสดงอาการตกตะลึงอย่างซอ

ี่ วเยียนจ ้วงซอ
เสย ื่ อับอายจนโมโห “ไอ ้หน ้าน้ าแข็งนั่ นไม่ใชค
่ นดี เจ ้าอยูก
่ ับเขา ก็ไม่แน่วา่
จะเป็ นเรือ่ งดี!”

่ นเร ้นอีกครัง้ กล่าวว่า

เฟิ่ งจิว่ แสดงอาการตกตะลึงอย่างซอ

“ท่านลองว่ามาดูเถิด”

จากคาบอกเล่าของเสย ี่ วเยียนจ ้วงซอ

ื่ ทีก
่ ักตงหัวไว ้ในเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์เกิด
จากการเข ้าใจผิดเรือ ิ้
่ งหนึง่ ทัง้ สน ตัวเขาต ้าเหยียเมือ่ ตอนนั น
้ แท ้จริงแล ้วเทีย
่ งตรงและเทีย่ ง
ธรรมเหมือนเชน่ ในวันนี้ ต่อสูกั้ บใคร ก็เน ้นหนั กในเรือ่ งตรงไปตรงมาประการหนึง่ โอ่อา่ เปิ ดเผย
ประการหนึง่

ในตอนนั น
้ เขาทุม ่ เทใจรักใคร่นับถือองค์หญิงจีเหิง ได ้ฟั งว่าพีช ่ ายของจีเหิงจะยกนางให ้
แต่งงานกับคนอืน่ ก็ร ้อนใจอย่างยิง่ พวกเขาเผ่ามารเทิดทูนการต่อสูมาแต่ ้ ไหนแต่ไร เขาเห็นว่า
้
หากว่าเขาสูชนะตงหั ว จีเหิงจะต ้องมองเขาใหม่อย่างแน่นอน เมือ ่ จีเหิงมอบใจให ้เขาแล ้ว ค่อย
่ อนางจากพีช
ไปสูข ่ งนี้ก็จะสาเร็จไปเจ็ดสว่ น
่ าย เรือ

้
เขาใชความรู ้ทีร่ ่าเรียนมาชวั่ ชวี ต
ิ เขียนเป็ นสารท ้ารบยาวสามชุน่ ่ ฉบับหนึง่
กว ้างหนึง่ ชุน
ไหว ้วานท่านยายมาริจเี ทวี[3]ทีม ่ ก ี ารคบหากันอยูบ ่ ้างแวะนาไปให ้ตงหัว เจ็ดวันให ้หลังได ้รับ
ี งตอบกลับ บอกว่าตงหัวตอบกลับมาว่าระยะนี้สวนชาในวังไท่เฉินกงกาลังอยูใ่ นชว่ งเก็บใบ
เสย
ชา งานยุง่ ไม่ตอบรับ

ได ้รับสารนี้ ทางหนึง่ เขาเห็นว่าเหตุผลในการบอกปั ดของตงหัวเป็ นเรือ ่ งจริงจัง การเก็บชา

ตามฤดูกาลเป็ นเรือ ่ งใหญ่มาแต่ไหนแต่ไรสาหรับพวกเขาเหล่าสุภาพชน แต่อก ี ทางหนึง่ เขาก็
ึ เจ็บใจนั กทีต
รู ้สก ่ ้องพลาดโอกาสดวลต่อสูกั้ บตงหัวเพราะเรือ ่ นี้ ด ้วยเหตุนี้เขาจึงลอบแฝง
่ งเชน
กายเข ้าไปในวังไท่เฉินกงของตงหัว เหน็ ดเหนื่อยอยูห ่ นึง่ คืน ชว่ ยจัดการเก็บใบชาในสวนชา
บางสว่ นทีก ่ าลังรอเก็บให ้ ยามฟ้ าสางก็หอ่ ใบชาเสร็จสรรพสง่ ไปให ้ตงหัว โดยคิดว่าชว่ ยเก็บใบ
ชาให ้ตงหัวแล ้ว ตามเหตุผลตงหัวควรจะนึกตืน ้ ตัน และสามารถเจียดเวลาสก ั 2-3 ชวั่ ยามมาสู ้
กับเขาสก ั ตัง้ ได ้เสย ี ที ไหนเลยจะคาดพฤติกรรมของตงหัวสุดทีเ่ หตุผลธรรมดาจะหยั่งคาดได ้ รับ
ห่อใบชาไปหน ้าตาเฉย กล่าวขอบใจด ้วยสห ี น ้าเรียบสนิท แล ้วกล่าวอย่างมิได ้ใสใ่ จว่าพักนี้ได ้
ดอกไม ้หอมกับไม ้หอมมา 3-4 ต ้นจาเป็ นต ้องลงปลูก เขานึกว่าตงหัวต ้องการทดสอบเขา จึง
รับมาทัง้ หมด เมือ ่ ไปดูในนา ไหนเลยแค่ 3-4 ต ้น มีต ้นกล ้าวางทิง้ ไว ้ตรงนั น ้ ตัง้ 30-40 มัดโน่น
เขาเหน็ ดเหนื่อยอยูส ่ องวัน ลงปลูกดอกไม ้หอมกับไม ้หอม 30-40 มัดแทนตงหัวอีก แล ้วกลับไป
 91

รายงานผล ข ้ามไม่ผา่ นด่านธุระเยอะของตงหัว บอกมาอีกว่ายังมีดน ิ เลนของสระบัวอีกสองหมู่

จาเป็ นต ้องขุดลอก เขาขุดลอกสระบัวเสร็จ ก็ได ้ยินตงหัวบอกว่าวังไท่เฉินกงไม่ได ้ซอ ่ มแซมมา
นานปี จาเป็ นต ้องพลิกตรวจดูกระเบือ ้ งเก่าข ้างบน พลิกตรวจดูกระเบือ
้ งเก่าแล ้ว ลานหน ้าวังก็ม ี
ผลซงิ่ ทีส
่ ก
ุ แล ้วครึง่ ลานต ้องเก็บลงมาอีก...

เสย ี่ วเยียนจ ้วงซอ ื่ งานยุง่ ทัง้ ในวังนอกวัง ตงหัวกุมคัมภีรพ ์ ระไตรปิ ฎกนั่ งตกปลาอาบแดด
้
อยูใ่ ต ้ซุมดอกจื อ
่ เถิง[4] ว่างงานแสนสบายยิง่ ทูตเซย ี นนางกานั ลสาวใชในวั
้ งของเขาก็วา่ งงาน
แสนสบายยิง่ คนทัง้ วังตัง้ แต่นายยันบ่าวล ้วนแต่วา่ งงานแสนสบายยิง่ เพือ ่ ให ้ได ้ต่อสูกั้ บตงหัวสก
ั
ตัง้ เสยี่ วเยียนจ ้วงซอ ื่ กล้ากลืนฝื นทนจัดแจงเก็บกวาดทั่วทัง้ วังไท่เฉินกงจนเรียบร ้อยเป็ น
ระเบียบ เสร็จแล ้วจึงสะกิดเตือนตงหัวเรือ ่ งท ้าประลอง ขอให ้ตงหัวทาตามคาสญ ั ญา

ตงหัวถือคัมภีรพ ั ญากับเจ ้าตัง้ แต่เมือ

์ ระไตรปิ ฎก ไม่แม ้แต่จะเงยหน ้า “ข ้าสญ ่ ไร?”

ี่ วเยียนตอบเขาว่า “ท่านพูดเองกับปาก
เสย หากเหล่าจือชว่ ยท่านทาอะไรๆ ท่านจะ
พิจารณาเรือ่ งดวลต่อสูกั้ บเหล่าจือ”

ตงหัวเงยหน ้าขึน ่ ชา้ “อ ้อ ข ้าพิจารณาแล ้ว ไม่ส”ู ้

้ แชม

ี่ วเยียนตะลึงลาน ในทีส
เสย ุ เขาก็เข ้าใจแล ้วว่า ตงหัวกาลังปั่ นศรี ษะเขาเล่น ตอนจะลอบ
่ ด
แฝงกายเข ้าสูส ่ วรรค์เก ้าชน
ั ้ ฟ้ า ทูตมารใต ้สงั กัดของเขาสองคนได ้กล่าวเตือนเขาอย่างร ้อนใจว่า
แม ้ในเขตทะเลตงหัวจะมีชอ ื่ เสย
ี งว่าเคร่งครัดมารยาทสุขม ุ สารวม เกรงว่านิสย ั อาจจะประหลาด
พิกลอยู่ ราชาของพวกเขากลับเป็ นคนซอ ื่ กลัวว่าจะเสย ี เปรียบได ้ เขายังเห็นว่าทูตมารทัง้ สอง
พล่ามไร ้สาระมากเกินไป มาบัดนี้ เขาได ้ถูกแกล ้งปั่ นหัวเล่นเสย ี เปล่าๆ อยูเ่ ป็ นนานจริงๆ

อารมณ์เดือดดาลพลุง่ ขึน ้ ศรี ษะ เขาครุน ่ คิดว่า จะต ้องให ้บทเรียนแก่ตงหัวเสย ี บ ้าง คืนนั น
้
จึงบุกฝ่ าวังใต ้ดินเจ็ดชน ั ้ หยิบเอาหยกกักวิญญาณทีถ ่ ก
ู ตงหัวผนึกไว ้ในวังไป บังคับให ้ตงหัวไป
ดวลต่อสูกั้ บเขาทีบ ่ รรพตฝูอวี่ หยกกักวิญญาณปี้ อง๋ิ [5] สงิ่ ทีก
่ ักไว ้ก็คอ
ื เขตแดนปทุมมาสบ ิ
่ ึ ่ ิ
สามานย์ซงรวมบรรดาความมืดมิดในโลกหล ้าไว ้ในโลกใบเดียว สงทีเ่ ขตแดนนี้กักขังไว ้ล ้วนแต่
เป็ นปิ ศาจชวั่ ร ้ายทีร่ งั สอ
ี ามหิตเข ้มข ้นหนั กหน่วงสุดจะสามารถสงั่ สอนกล่อมเกลาให ้กลับตัวกลับ
ิ้ หากสูญหายไป จะเกีย
ใจได ้ทัง้ สน ่ วพันถึงว่าในชว่ งเวลาเกือบร ้อยปี นี้ทั่วทัง้ สท
ี่ ะเลแปดดินแดน
จะสามารถสงบสุขได ้หรือไม่

ตงหัวไล่ตามเขาไปถึงยอดบรรพตฝูอวีเ่ พือ ่ หยกชน ิ้ นี้จริงๆ บนบรรพตฝูอวีไ่ ด ้เปิ ดฉากการ

ต่อสูอั้ นดุเดือดขึน
้ ทุกกระบวนท่าของตงหัวเฉียบขาดแหลมคม ชวั่ ขณะนั น ้ เขาได ้ปรากฏลาง
พ่ายแพ ้ เห็นว่าหากไม่ใชเ่ พราะหลายวันทีผ ่ า่ นมาชว่ ยงานตงหัวทัง้ ในวังนอกวังจนสูญเสย ี
พละกาลัง มีหรือจะกลายเป็ นเชน ่ นี้ จึงเดือดดาลสุดขีด โมหะกลืนสติเปิ ดหยกชน ิ้ นั น
้ ออก กักขัง
ตงหัวเข ้าสูเ่ ขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ภายในหยก...

เหล่านี้จงึ จะเป็ นความเป็ นมาและบทสรุปอันแท ้จริงของเหตุการณ์นี้

เมือ
่ เล่าจบ เสยี่ วเยียนจ ้วงซอ
ื่ ถอนหายใจ ทอดถอนให ้แก่ชอื่ เสย
ี ทีเ่ พิม
่ ขึน
้ แก่ตัวเขา
หลังจากทีเ่ รือ
่ งนี้แพร่ออกไป และยกวาจาคร่าครึทพ ึ ษามักจะพูดมาวิจารณ์สรุปอย่าง
ี่ วกนั กศก
ท ้อแท ้

“ทัง้ หมดนี้...แท ้จริงแล ้วคือลิขต

ิ ฟ้ า”
 92

เฟิ่ งจิว่ กลัน

้ อยูน
่ านจนกลัน ี่ วเยียนจ ้วงซอ
้ ไม่อยู่ หัวเราะพรืดออกมา เห็นเสย ื่ สห
ี น ้าถมึงทึง
ก็รบ
ี วางหน ้าเคร่งขรึมพูดว่า

“เขาผิดต่อท่านอย่างมากจริงแท ้ ท่านเล่าต่อเถิด...เล่าต่อเถิด”

เยียนฉืออู ้กอดกระบีก ึ ฮัดอยูค

่ ้มหน ้าโมโหฮด ่ รูห
่ นึง่ ก็เงยหน ้าขึน
้ มาอีกครัง้ แค่นหัวเราะเย็น
ชาสองที เฮอะๆ ว่า

“อันทีจ่ ริงตอนนี้เหล่าจือก็ไม่คอ
่ ยจะผูกใจเคียดแค ้นเขาแล ้ว เขาเองก็โดนกรรมตามสนอง
แล ้ว ได ้ยินคนเขาบอกว่าวิธย ี ั่วโมโหศัตรูทด
ี่ ท
ี ส ุ คือสงสารศัตรู เหล่าจือในตอนนี้ ความจริงแล ้ว
ี่ ด
สงสารเขาอย่างยิง่ โดยแท ้”

เฟิ่ งจิว่ กล่าวอย่างไม่หวั่นไหวแม ้ผลลัพธ์จะดีหรือร ้ายว่า “ยินดีล ้างหูน ้อมฟั ง” จบคาก็เขยิบ

เข ้ามาหาเยียนฉืออู ้อีกหลายสว่ นด ้วยสห ี น ้าเรียบเฉย เอียงตัวไปหาเล็กน ้อยแทบมองไม่ออก

คิว้ เรียวงามทัง้ คูข ี่ วเยียนจ ้วงซอ

่ องเสย ื่ แทบจะเลิกขึน
้ สูงถึงท ้องฟ้ าอย่างเบิกบาน

ี่ ะเลแปดดินแดนต่างเล่าขานกันว่าตงหัวคือเทพเซย
“สท ี นทีไ่ ร ้กิเลสไร ้ตัณหา เหล่าจือกลับ
รู ้ว่าเขาเคยหลงรักคนผู ้หนึง่ อย่างจริงใจมาก่อน เจ ้าอยากจะรู ้หรือไม่วา่ คนคนนี้คอื ใคร?”

ี น ้าเรียบสนิท “จีเหิง”
เฟิ่ งจิว่ พูดสห

ี่ วเยียนสะดุ ้งโหยง “เจ ้ารู ้ได ้ยังไง?”

เสย

เฟิ่ งจิว่ กัดนิว้ อยูใ่ นใจ ...ปู่ มันเอ๊ย ใชจ ่ เี หิงจริงๆ ด ้วย... สหี น ้ายังคงไม่กระโตกกระตาก
ิ ท่านพูดเถิด ข ้าจะดูวา่ เป็ นเรือ
“เชญ ่ งเดียวกับทีข ่ รือไม่”
่ ้าทราบใชห

ี่ วเยียนเล่า มิได ้ต่างจากทีเ่ มือ

ทีเ่ สย ่ ก่อนเฟิ่ งจิว่ เคยคาดไว ้สก ั เท่าไร เพราะได ้จีเหิงชว่ ย
ดูแลในเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ ด ้ายแดงจึงถูกดึงมาผูกกัน ทาให ้ตงหัวหลงรักจีเหิงจริงๆ
ครึง่ แรกของเรือ ่ งนี้ ความจริงแล ้วนางยังรู ้ดียงิ่ กว่าเยียนฉืออู ้เสยี อีก เพราะตอนทีจ ่ เี หิงชว่ ยดูแล
ตงหัวภายในเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ นางก็ดอ ู ยูข
่ ้างๆ นั่นเอง เพียงแต่...ตอนนัน ้ นางเป็ น
จิง้ จอกน ้อยทีพ ่ ดู ไม่ได ้ตัวหนึง่

ใจจริงของนางมิได ้ต ้องการทีจ
่ ะเปลีย่ นร่างเป็ นสุนัขจิง้ จอกในชว่ งเวลาหัวเลีย ่ นี้
้ วหัวต่อเชน
ั ญาตายกับคนอืน
เลย แต่นางได ้ทาสญ ่ เรือ
่ งนี้พด
ู ไปแล ้วเรือ
่ งมันค่อนข ้างจะยาวอยู่

ตอนทีเ่ รือ
่ งตงหัวถือกระบีม
่ งุ่ หน ้าไปบรรพตฝูอวีเ่ พือ่ วิวาทต่อสูกั้ บชาวบ ้านแว่วมาเข ้าหูนาง
นางกาลังจับไม ้กวาดกวาดพืน ้ อยูใ่ นลานหน ้าวังของวังไท่เฉินกง รีบทิง้ ไม ้กวาดทันทีรบ ี ร ้อนแล่น
ไปยังแดนทักษิ ณ จะรีบไปดูวา่ เป็ นสถานการณ์แบบใด แล่นออกพ ้นประตูสวรรค์คอ ่ ยนึกขึน ้ ได ้ว่า
ตัวเองไม่ทราบทิศทาง เคราะห์ดท ี เี่ ทพชะตาซงึ่ ผ่านทางมายอมชว่ ยเหลือ ให ้นางยืมของวิเศษ
ทีท
่ งั ้ นาทางได ้และแบกคนได ้ พรมลมกรด รีบร ้อนพานางไปถึงกลางอากาศเหนือสถานทีต ่ อ่ สู ้

ตอนทีน่ างเร่งไปถึง บนบรรพตฝูอวีก ่ ารรบได ้สนิ้ สุดไปแล ้ว มองเห็นเพียงความ

เปลีย
่ นแปลงมหาศาลเชน ่ ดั่งซากหลงเหลือหลังสงคราม ระหว่างผืนดินไหม ้เกรียมนั บพันหลีฝ ่ ัง
บึงน ้อยดั่งทะเลแห ้งเหือดหินผาป่ นสลายอยูแ่ ห่งหนึง่ ใจกลางคือโคลนตมไม่กก ี่ อง กลางโคลน
ตมมีภเู ขาหยกสูงประมาณหนึง่ จ ้างตัง้ ตระหง่าน คนทัง้ สองทีเ่ ดิมทีควรจะต่อสูกั้ นอยูท่ น
ี่ ี่ได ้
้ ื ื
สาบสูญไม่ทราบทีไ่ ป มีเพียงชายหนุ่มนิรนามคลุมเสอคลุมเค่อซอขนเตียว[6]ทัง้ ทีอ ่ ากาศร ้อน
 93

ตับแลบผู ้หนึง่ ยืนลอยอยูบ

่ นเมฆ ภายใต ้ดวงตะวันแผดจ ้า ในมือยังประคองเตาอุน
่ มือไว ้ กล่าว
กับเฟิ่ งจิว่ ว่า

“เจ ้ามาชว่ ยคนหรือ?”

ึ ร ้อนอย่างมาก
เฟิ่ งจิว่ มองดูเขา รู ้สก

ภูเขาหยกกลางดินเลนก็คอ ื หยกกักวิญญาณหลังจากเปลีย ่ นสภาพ ตงหัวถูกกักขังไว ้ข ้าง

ใน เยียนฉืออู ้พาหินหยกทีเ่ ก็บเทพเซย ี นไว ้ข ้างในไปไม่ได ้ จึงซซ ี้ วั ้ โยนมันทิง้ และเริงร่าอารมณ์
ดีกลับไปแล ้ว ชายหนุ่มนิรนามผู ้สวมเสอ ื้ คลุมเค่อซอ ื ขนเตียวคือราชามารนิลเนีย ่ ชูอน๋ิ [7] เขา
ผ่านมาบริเวณนี้ ได ้พบเรือ
่ งนี้เข ้าพอดี จึงซอ ่ นตัวรัง้ อยูท
่ น
ี่ ี่ เดิมทีคด ิ จะตักตวงผลประโยชน์สก ั
เล็กน ้อย

หยกกักวิญญาณนี้ เข ้าไปง่ายดายยิง่ ออกมายากเย็นแสนเข็ญ แต่เดิมตอนทีต ่ งหัวสร ้าง

มันยังทิง้ ข ้อผิดพลาดไว ้เล็กน ้อยอีกด ้วย อาทิเชน ่ หลังจากเก็บเทพเซย ี นแล ้วยากยิง่ จะขยับได ้
ั คืบ เนี่ยชูอน
อีกแม ้สก ๋ิ ตักตวงผลประโยชน์ใดไม่ได ้ กาลังจะรามือจากไป ถึงเวลาโชคเวียนมาได ้
พบกับเฟิ่ งจิว่ ทีเ่ ร่งรีบมาถึง จิง้ จอกแดงทีม
่ ห
ี างเก ้าหาง...เฟิ่ งจิว่ แห่งตระกูลป๋ าย

ในชวี ติ เนี่ยชูอน
๋ิ มิได ้มีความชอบอืน ่ ใด นิยมแต่เรือ ่ งสะสมขนสต ั ว์เป็ นมันเลือ
่ มเท่านั น
้ ในวัง
ของเขามีสนมนางบาเรออยูเ่ ป็ นฝูง ล ้วนแล ้วแต่ขนกลมทัง้ สน ิ้ ไม่มคี นแบนแต่สก ั คน เห็นได ้ชด ั
ถึงความรักเดียวใจเดียวของรสนิยมเขา ปกติยามเทพเซย ี นพอเจอกัน ต่างไม่มเี หตุผลทีจ ่ ะเบิก
ตาทิพย์ไปดูรา่ งดัง้ เดิมของคนอืน ่ เขา แต่สาหรับเนี่ยชูอน ๋ิ มารยาทข ้อนี้จะไม่นับ มองทะลุผา่ น
ใบหน ้าทีแ
่ ม ้จะยังไม่เจริญวัยเต็มทีแ ่ ต่ก็งามเป็ นเอกอย่างยิง่ แล ้วของเฟิ่ งจิว่ สงิ่ ทีต
่ าทิพย์ทงั ้ คู่
ของเขามองเห็นเป็ นอย่างแรกคือร่างดัง้ เดิมทีซ ่ อ่ นเร ้นอยูภ่ ายใต ้ร่างมนุษย์ของนาง กับหางส ี
แดงเฉิดฉายทัง้ ยังงดงามอลังการทัง้ เก ้าหางทีข ่ ้างหลัง

เขายกมือขึน ้ ผายมาทางเฟิ่ งจิว่ “เจ ้าคือเทพเซย ี น? เป็ นพวกเดียวกับตงหัวหรือ? เจ ้ามา

่
ชวยเขาหรือ?” เมือ ่ นางพยักหน ้า เขาก็คลีย ่ มิ้ จากใจจริง “เขาถูกเยียนฉืออู ้กักขังไว ้ในเขตแดน
ปทุมมาสบ ิ สามานย์ทใี่ ต ้เท ้าเจ ้าแล ้ว จะเข ้าไปชว่ ยเขา อาศัยพลังฝึ กปรือในตัวของเจ ้านั น ้ ไม่
เพียงพอดอก” พูดถึงตรงนี้ หยุดเว ้นจังหวะเล็กน ้อย ยิง่ คลีย ่ ม
ิ้ จากใจกล่าวว่า “เจ ้ายินดีทาสญั ญา
แลกเปลีย
่ นกับเปิ่ นจวินหรือไม่ ให ้เปิ่ นจวินยืมขนบนตัวเจ ้าและหางทัง้ เก ้าหางทีข ่ ้างหลังไปชน ื่
ชมเล่นสามปี เปิ่ นจวินจะให ้เจ ้ายืมพลังของเปิ่ นจวินห ้าสว่ นไปชว่ ยเขา เจ ้าเห็นว่าอย่างไร?”

สถานการณ์คับขันอย่างยิง่ เฟิ่ งจิว่ แรกได ้ยินว่าตงหัวถูกกั กขังไว ้ในเขตแดนปทุมมาสบ ิ

สามานย์ ขวัญก็บน ิ หายไปเสย ี ครึง่ หนึง่ แล ้ว ครัน้ ขวัญน ้อยๆ ทีบ ่ น
ิ หายไปครึง่ หนึง่ ค่อยๆ ลอย
กลับคืนมา ก็ได ้ยินเพียงเนี่ยชูอน๋ิ บอกว่าจะให ้นางยืมพลังของตนห ้าสว่ นให ้นางนาไปชว่ ยชวี ต ิ ตง
หัว ใต ้หล ้ากลับยังคงมีคนแสนประเสริฐปานนี้ เฟิ่ งจิว่ คิดในใจ ถึงแม ้การแต่งตัวของเขาจะเห็น
แล ้วพูดไม่ออกบอกไม่ถก ู ก็ตาม

นางย่อมจะเห็นด ้วยอย่างยิง่ พยักหน ้าอย่างนึกขอบคุณเป็ นอย่างมาก พยักหน ้าติดต่อกัน

ิ กว่าครัง้ ตามกฎของเผ่ามาร การพยักหน ้านี้ สญ
สบ ั ญาก็ถอื ว่าสมบูรณ์แล ้ว แสงสข ี าวสว่างวาบ
ขนและหางได ้ถูกเนีย ๋ิ ชว่ งชงิ เอาไปเสย
่ ชูอน ี แล ้วอย่างประหลาดพิสดาร นางจึงค่อยทราบว่า
ถ ้อยคาเมือ่ ครูน
่ น ่ ึ
ี้ างพลาดฟั งอีกครึง่ หนึง่ ซงสาคัญเป็ นอย่างมาก ี
สูญเสยหางทัง้ เก ้าหางไปนั น ้
ความจริงแล ้วไม่กระไรดอก อย่างมากก็แค่หางด ้วนไม่งดงามพอ แต่สญ ู เสย ี ขน ก็คอ ี รูป
ื สูญเสย
โฉม สูญเสย ี เสย ี ง สูญเสย ี ความสามารถในการแปลงร่าง ยังดีทเี่ นี่ยชูอน ๋ิ ยังพอจะมีมโนธรรมอยู่
บ ้าง มอบขนจิง้ จอกแดงแสนจะธรรมดาสามัญให ้แก่นาง ให ้นางสวมไว ้บนตัวชวั่ คราว ความจริง
แล ้วก็ไม่อาจจะมัวถกเถียงเอาความได ้เชน ่ กัน ชว่ ยตงหัวก่อนสาคัญกว่า
 94

[1]???

ื่ แปลว่า นักรบร่างกายาบึกบึน ใชเรี

[2]???? จวงซอ ้ ยกชายฉกรรจ์ร่างบึกบึกทีเ่ ปิ ดเผยห ้าวหาญ

[3]?????? Maricideva

[4]??? Wisteria
 95

หัวข้อ : บทที่ 5 - 02

บทที่ 5 - 02

ไม่วา่ จะย ้อนนึกในยามใด เฟิ่ งจิว่ ล ้วนแต่เห็นว่า ิ

การออกโรงในเขตแดนปทุมมาสบ
สามานย์ของนางเมือ ่ ครัง้ นั น
้ มีมาดอย่างยิง่

ในตอนนั น้ เหนือศรี ษะนางเทินดวงรัศมีสว่างจ ้า เท ้าเหยียบเมฆาสองก ้อน สบ ื ทอดพลัง

ฤทธิจ์ ากเนี่ยชูอน
๋ิ ร่างกายได ้ขยายใหญ่ขน ึ้ หลายร ้อยเท่า เลีย ่
้ วเข ้าสูเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์
เพียงแหงนคอลมพายุก็พัดกระหน่ า เพียงอ ้าปากก็พน ่ ลูกไฟไปเป็ นสาย เพียงแค่จามยั ง
กลายเป็ นสายฟ้ าฟาด ร่างทัง้ ร่างคืออาวุธสังหารเคลือ ่ นทีแ
่ ห่งโลกหล ้า

นางเห็นว่าแบบนี้ชา่ งมีมาดยิง่ ชา่ งสง่างามยิง่ ้ ตงหัวได ้สงั เกตเห็นโฉมหน ้า

แต่ตอนนั น
แสนมีมาดแสนสง่างามนีข ้ องนางหรือไม่ หลายปี มานี้นางกลับไม่เคยขอคายืนยันมาก่อน

เวลานั น ้ โลกไร ้พรมแดนในเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ได ้ถูกตงหัวสร ้างเขตแดนไร ้

ขอบเขตสายหนึง่ ขึน ้ มา ทีป ่ ลายด ้านนั น
้ ของเขตแดนเงาปิ ศาจหนาทึบ มองเห็นรูปร่างของหมืน ่
ปิ ศาจ ปลายด ้านนี้ไม่ทราบตงหัวกาลังใชวิ้ ชาคาถาใด กระบีช ่ างเหอตัง้ ยืนอยูข ่ ้างหน ้าเขาห่าง
ิ
ออกไปสองจ ้าง จาแลงออกเป็ นเงากระบีเ่ จ็ดสบสองสายเรียงตัวเป็ นสองแถว เงากระบีท ่ เี่ รียง
เป็ นแถวก็ไม่ทราบเพราะเหตุใดได ้แปรเป็ นต ้นสาละแถวแล ้วแถวเล่า บนกิง่ ก ้านทีพ
่ าดทับกัน
ซบ ั ซอนได
้ ้ออกดอกโพธิญาณสูก ่ าเนิดชอ ่ แล ้วชอ ่ เล่า ผลิบานและร่วงโรยภายในชวั่ ดีดนิว้ แปร
ผันพิสดารเป็ นพิรณ ุ บุปผาพลิว้ ร่ายราทั่วนภา กลีบดอกทีร่ ว่ งโรยได ้ก่อตัวเป็ นพระธรรมจักรบัวเงิน
แปดซก ี่ าทีก ่ ลางอากาศ ขยับหมุนอย่างสดใสเปี่ ยมพลัง ธรรมจักรขยับหมุนไม่หยุดนิง่ พระธรรม
ก่อเกิดชวั่ นิรันดร์ ภายในพระธรรมจักรซงึ่ สร ้างพระธรรมอันก่อเกิดชวั่ นิรันดร์พลันเปล่งแสงสท ี อง
นั บหมืน ่ สายออกมา ทะลุผา่ นเขตแดนอันเชอ ื่ มต่อกับผืนฟ้ าพุง่ ไปสาดสอ ่ งต ้องร่างของปวงปิ ศาจ
ทีแ ่ ยกเขีย ้ วถลึงตาอย่างโกรธเกรีย ้ ว ณ ปลายด ้านนั น ้ ปิ ศาจทีอ ั หน่อยได ้รับการสาดสอ
่ ยูใ่ กล ้สก ่ ง
จากแสงทองชทางสูสค ้ ี ่ ุ ติ หมอบฟุบลงเข ้าสูรม ่ ่ พระศาสนาในบัดดล ดูวา่ เป็ นวิชาเซยนอันเนิน ี ่
นานนั ก แท ้จริงแล ้วเพียงชวั่ วูบของความคิด ใชเวลาเพี ้ ยงไม่ถงึ ชวั่ หนึง่ เมล็ดทรายร่วงจากร่อง
นิว้ ลงสูพ ่ นื้ เสย ี ด ้วยซ้า

หลายปี ให ้หลัง เฟิ่ งจิว่ จึงค่อยทราบว่าวิชาคาถาอันฉูดฉาดมากสส ี น

ั จนตาลายนั่ น คือวิชา
ประทับพระธรรมจักรอันถือกาเนิด ณ สวรรค์ประจิม เจตนาอยูท ้ นพลังในการสง่ สูส
่ ใี่ ชเป็ ่ ค
ุ ติครัง้
้
ใหญ่ ใชแสงธรรมเบิ กเนตรสาดสอ ่ งสรรพสต ั ว์ ในโลกหล ้ามีเพียงสามคนทีเ่ ป็ นวิชานี้ ในตอนนั น ้
นางมิได ้ทราบว่าวิชานี้ยากจะพบเห็นปานนี้ เพียงแค่คด ่ เต ้นพลุง่ พล่านว่า วิชาคาถานี้ใช ้
ิ อย่างตืน
แล ้วมีมาดถึงเพียงนี้ หากกระบีถ ่ าวจู ้ของนางก็สามารถจาแลงร่างแบบนี้ได ้ จาแลงเป็ นไม ้กวาด
เจ็บสบิ สองเล่ม เวลากวาดลานวังจะเร็วสก ั เพียงใด

สามคนทีเ่ ป็ นวิชานี้ หนึง่ คือพระพุทธองค์แห่งสวรรค์ประจิม หนึง่ คือม่อเยวียนแห่งคุน

หลุนซวี หนึง่ คือตงหัวทีเ่ บือ
้ งหน ้านางนี้ สองท่านแรกกลับมีโพธิจต ิ จริงแท ้ ยามใชวิ้ ชานี้ปกติจะ
เป็ นไปเพือ ่ ่ ้
่ สงสูสคติจริงๆ ตงหัวใชวิชานีใ้ นยามนี้ เป็ นเพราะหมดสน ิ้ ทางเลือกสถานเดียว จะ
ออกจากเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ มีแต่ต ้องทาลายโลกทีใ่ ชหยกกั ้ กวิญญาณล ้อมเอาไว ้แห่ง
นี้ หากไม่จัดการสะสางเหล่าปิ ศาจทีถ ่ ก
ู กักขังไว ้ทีน ี ก่อน ยามทีท
่ ี่เสย ่ าลายโลกใบนีฝ ้ ่ าออกไป
 96

จะต ้องพาเหล่าปิ ศาจออกไปด ้วยอย่างแน่นอน หากทาตามวิธจ ี ัด การปกติของเขาเข่นฆ่าพวกมัน

ให ้สนิ้ ในกระบีเ่ ดียว ความอาฆาตของปวงปิ ศาจนั บพันนั บหมืน ่ ซงึ่ ถูกเข่นฆ่าทีร่ วมตัวกันก็จะเอ่อ
ล ้นไปทั่วสท ี่ ะเลแปดดินแดน ถูกผู ้มีเจตนาใชประโยชน์ ้ เข ้า ดีไม่ดอ ี าจจะก่อกวนจนฟ้ าดินปั่ นป่ วน
พลิกตลบ ใคร่ครวญได ้ดังนี้ เขาได ้แต่สน ิ้ เปลืองพลังกายพลังใจมากมาย สามารถสง่ ปิ ศาจ
เหล่านี้ไปสูส ่ ค
ุ ติได ้ก็สง่ ไปสูส
่ ค ่ น สง่ ไม่ได ้ค่อยฆ่าเสย
ุ ติกอ ี ก็ไม่สาย ถึงตอนนั น ้ แม ้จะมีจต ิ อาฆาต
ก็ไม่ถงึ กับมากมายอะไร ไม่สามารถก่อเรือ ่ งใหญ่ได ้ ไหนเลยจะทราบว่าการสงคนสูสค ่ ่ ุ ติคอ
ื งาน
สนิ้ เปลืองพลังโดยแท ้ เหล่าปิ ศาจก็มม ี ากมายมหาศาลนั บพันๆ หมืน ่ ๆ แสงธรรมสอ ่ งเสร็จไป
หนึง่ รอบ ได ้สน ิ้ เปลืองพลังเซย ี นของเขาไปถึงแปดสว่ น พลังกายจึงฟื้ นคืนไม่ทันไปชวั่ ขณะ
นอกเขตแดนยังมีหัวหน ้าปิ ศาจร ้ายทีไ่ ม่อาจสง่ สูส ่ ค
ุ ติได ้ซงึ่ ร่าเริงแข็งแรงดีอก ี หลายตน

การทีต ่ งหัวจะตกอยูใ่ นสถานการณ์คับขันสก ั ครัง้ ไม่ง่ายดายอย่างยิง่ โดยแท ้ เฟิ่ งจิว่ ทะนุ

ถนอมโอกาสนี้เป็ นพิเศษ ้ สูเ่ วทีประวัตศ
ก ้าวขึน ิ าสตร์อย่างปรีดาร่าเริง ยืนอยูบ่ นเวที
ประวัตศ ิ าสตร์ นางฮก ึ เหิมเต็มอก หนึง่ นั น ้ วันนี้ไม่เหมือนวันวาน นางสบ ื ทอดพลังฤทธิข ์ องเนี่ย
ชูอน ๋ิ ห ้าสว่ น กลายเป็ นจิง้ จอกแดงทีเ่ ก่งกาจน่าเกรงขามขนานแท ้ สองนั น ้ ทีข
่ ้างล่างตงหัวกาลังดู
อยู่ นางอุตสา่ ห์มโี อกาสมีหน ้ามีตาต่อหน ้าเขา ไม่มห ี น ้ามีตาให ้คุ ้มทุน จะผิดต่อทีน ่ างอุตสา่ ห์ถก
ู
เนี่ยชูอน ๋ิ หลอกต ้มโดยแท ้

นางกระโดดรับลมอย่างองอาจห ้าวหาญ ลอยออกจากเขตแดนทีต ่ งหัวสร ้างขึน ้ เมือ ่ ครูน

่ ี้
ปวงปิ ศาจถูกแสงธรรมสาดสอ ่ งจนปฏิกริ ย
ิ าค่อนข ้างจะเชอื่ งชา้ ยังไม่ทน ั ได ้ตัง้ ตัว ลูกไฟและ
สายฟ้ าเป็ นชุดก็ดาหน ้าเข ้าจากเหนือศรี ษะ บ ้างฟาดบ ้างกลิง้ หนึง่ ฟาดหนึง่ กลิง้ ล ้วนแต่แม่นยา
ิ้ ไม่มส
สน ี ญู เปล่าเด็ดขาด กลับไปกลับมาหลายสบ ิ ตลบ จอมปิ ศาจร ้ายหลายตนทีก ่ กรรมทาชวั่
่ อ
ใหญ่คับแดนปิ ศาจเสมอมา กลับถูกนางทาลายล ้างลงอย่างสะดวกราบรืน ่ ในรวดเดียวเชน ่ นี้เอง

แน่นอน นางเองก็ได ้รับบาดเจ็บเล็กน ้อยเชน ่ กัน ล ้วนแต่เป็ นอุบัตเิ หตุ หนึง่ คือตอนทีพ่ น
่ ไฟ
เนื่องจากใชวิ้ ชานีไ้ ด ้ไม่คอ
่ ยจะชานาญนัก เผาขนบนท ้องไปเล็กน ้อย เป็ นตุม ่ พองน้ าขึน
้ มาหลาย
ตุม
่ สองคือตอนทีใ่ ชสายฟ้ ้ า ก็ไม่คอ
่ ยจะชานาญนั กเชน ่ กัน สายฟ้ าฟาดออกไปแล ้ว อุ ้งเท ้าที่
ยกขึน ้ กลับลืมหดคืน สายฟ้ าจึงฟาดใสเ่ สย ี อุ ้งเท ้าหนั งไหม ้เนื้อยับเยิน...

ประสาทของนางค่อนข ้างเชอ ื่ งชา้ ตอนนัน

้ ไม่รู ้สกึ เจ็บสก
ั เท่าไร ปวงปิ ศาจถูกทาลายใจ
ค่อยโล่งคลาย ึ เจ็บลึกถึงกระดูก
พลันรู ้สก พุง่ ตามสน ั หลังชอนไชเข ้าในร่างอย่างกะทันหัน
กระตุกเฮอื ก ร่วงดิง่ ตกลงมาจากบนเมฆ เจ็บจนหมดสติไปกลางทาง โดยมิได ้ทราบว่าตอนที่
ตัวเองตกลงไป ได ้ตกลงสูว่ งแขนของตงหัวทีเ่ งยหน ้าขึน ้ มองนางพอดี

ผ่านมาเนิน
่ นานปี ปานนี้ เฟิ่ งจิว่ ยังคงจาได ้ว่าเวลานั น
้ ความจริงแล ้วนางมิได ้ฟื้ นคืนสติมา
ในทันที

นางได ้หลับฝั น

ใจความหลักของฝั นนี้ประดุจพระพุทธองค์สละองค์ป้อนพยัคฆ์ก็ไม่ปาน...เปี่ ยมคุณธรรม

ยิง่

ในความฝั นตะวันร ้อนแรงแผดแสงจ ้า ควันธุลห

ี อ
่ หุ ้มฟ้ า ทะเลมรกตแห่งชางหลิงแห ้งเหือด
ิ เอ็ดฉิง่
เป็ นนาหม่อนเก ้าเก ้าแปดสบ

กลางผืนนาปรากฏเตียงศล ิ าหลังหนึง่ โผล่ขน

ึ้ มา ตงหัวนอนอยูบ
่ นเตียงนั น
้ ดูเหมือนจะ
ไม่ได ้กินข ้าวมาหลายวันแล ้ว หิวจนลมหายใจร่อแร่รวยริน
 97

นางมองดูเขา ปวดใจสงสารสุดจะพรรณนา ไม่ทราบเพราะเหตุใดจึงสามารถพูดได ้แล ้ว

ยืน
่ มือไปให ้เขา

“ท่านจงแทะอุ ้งเท ้าของข ้ากินไปก่อนเถิด ย่างเสร็จเรียบร ้อยแล ้ว น้ ามันยังเยิม

้ อยูเ่ ลย ท่า น
ดูส”ิ

ตงหัวรับอุ ้งเท ้าของนางมา พินจ

ิ ดูอยูพ ึ
่ ักใหญ่ แล ้วกัดไปหนึง่ คาอย่างว่าง่ายจริงๆ นางรู ้สก
ึ
เจ็บนิดๆ และรู ้สกหวานล้านิดๆ ถามเขาว่า

“ข ้าจงใจย่างให ้ข ้างนอกเกรียมข ้างในนุ่ม เนื้อสดใหม่ถก ่ รือไม่?”

ู ปากมากใชห

ตงหัวยืน่ มือไม่ทราบหยิบอะไรมาอย่างหนึง่ “ข ้าเห็นว่ายังต ้องใสเ่ กลือเพิม

่ อีกหน่อย”
ขาดคา เกลือขาวสะอาดกาใหญ่ก็รว่ งลงจากฟ้ า...นางเจ็บจนร ้อง “เอ๋ง” สะดุ ้งเฮอ ื กเหงือ ึ ทั่ว
่ ซม
แผ่นหลัง เจ็บจนตืน่ ขึน
้ มา

นางลืมตาขึน ่ รากฏแก่สายตาคือตงหัวจริงๆ แต่ผู ้ซงึ่ กุมอุ ้งเท ้าน ้อยๆ ทีไ่ ด ้รับบาดเจ็บ
้ ผู ้ทีป
ยับเยินของนาง กลับเป็ นหญิงงามเสอ ื้ ขาวกระโปรงขาวทีน ่ างไม่เคยเห็นหน ้ามาก่อนคนหนึง่ บน
ั
อุ ้งเท ้าของนางถูกโปะทาด ้วยยาอะไรสกอย่างสดาสนิท ี หญิงงามกาลังฉีกชายกระโปรงของ
ตัวเองออกแถบหนึง่ ใชแถบผ ้ ้าไหมขาวกว ้างประมาณนิว้ มือ นิว้ เรียวยาวทัง้ สบ ิ ขยับราร่าย พันนิว้
มือของนางซงึ่ เมือ่ ครูก
่ อ่ นตอนทีน ่ างสูศ้ ก ึ อย่างองอาจน่าเกรงขามได ้ถูกย่างบาดเจ็บให ้ทีละนิว้ ๆ

เฟิ่ งจิว่ ได ้ทราบในภายหลังว่า อนงค์นางผู ้งามเป็ นเอกคนนี้ก็คอ ื จีเหิงทีเ่ ล่าลือกัน เนื่องจาก

ได ้ยินว่าตัวนางกลายเป็ นพักตร์ชาดน้ าเคราะห์ ชกนาให ้เยียนฉืออู ้แล่นมาสูกั้ บตงหัวทีบ
ั ่ รรพต
ฝูอวี่ จึงหอบความตัง้ ใจจะเกลีย ้ กล่อมให ้เลิกสูกั้ น เร่งรีบเดินทางมาห ้ามปรามการประหัตประหาร
ของชายทัง้ สอง กลับเดินผิดทางเสย ี กลางทางโชคร ้ายพลาดโอกาสเก็บกวาดปิ ดท ้ายไป และ
ไม่ทราบอย่างไรได ้ย่างเท ้าเข ้าสูเ่ ขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์นี้ จึงพบกับตงหัวทีถ ่ ก
ู กักขังไว ้

หลายปี ให ้หลัง อดีตล ้วนแต่พ ้นผ่าน เฟิ่ งจิว่ สามารถอาศัยจิตใจของตนขบคิดโดยมุมมอง

ของคนนอกได ้แล ้ว ค่อยเห็นว่า จีเหิงมีวาสนากับตงหัวมากยิง่ กว่านางโดยแท ้ กาลก่อนนางไม่
เคยขบคิดถึงปั ญหานี้อย่างลึกซงึ้ ตอนนัน ้ นางขดตัวอยูใ่ นอ ้อมแขนของจีเหิง เบือ ้ งหน ้าสายตา
ปรากฏภาพเงาร่างนั่ งพิงของตงหัวซงึ่ ห่างออกไป 2-3 ก ้าว ในใจได ้ตืน ่ เต ้นพลุง่ พล่านเป็ นอย่าง
มาก ไหนเลยยังจะมีเวลาว่างไปขบคิดเรือ ่ งของคนอืน ่

เวลานั น ่ ครัง้ ตงหัวชว่ ยชวี ต

้ ได ้ล่วงเลยจากเมือ ิ นางทีบ
่ รรพตฉินหยาวมาสองพันกว่าปี

สองพันกว่าปี มานี้ ครัง้ ทีน

่ างกับเขาอยูใ่ กล ้กันมากทีส ่ ด
ุ คือตงหัวตกปลาอยูท ่ ส
ี่ ระเลีย้ งปลา
ในลานหน ้าวัง นางกวาดพืน ้ อยูฝ่ ั่ งตรงข ้ามของสระเลีย ้ งปลา ครัง้ หนึง่ ตงหัวเล่นหมากล ้อมกับคน
อืน่ ทีส
่ ระบัวของลานหลังวัง นางกวาดพืน ้ อยูท
่ ฝ
ี่ ั่ งตรงข ้ามของสระบัว ยังมีอก ี หนตงหัวถือกาน้ า
กระเบือ ้ งเคลือบใบหนึง่ รดน้ าให ้ต ้นกล ้าชาในผืนนาใบชาอย่างสบายอารมณ์ นางกวาดพืน ้ อยูฝ
่ ั่ ง
ตรงข ้ามของคันนา...แม ้ว่าความจริงแล ้วนางจะไม่เคยได ้เห็นตงหัวใกล ้ๆ มาหลายปี เต็มที แต่
ลักษณะหน ้าตาของเขาได ้แนบประทับอยูใ่ นใจของนางซ้าแล ้วซ้าเล่ามานานปี จึงจาได ้แม่นยา
ยิง่ เสยี กว่าตาราแรกหัดอ่าน?????ทีเ่ มือ ่ สมัยยังเล็กอาจารย์สอนให ้ท่องวันละสามครัง้ เสย ี อีก

เขามิได ้มีความเปลีย
่ นแปลงใด รูปงามทรงอานาจนั บแต่อดีตจวบปั จจุบัน แต่สญ ี พลัง
ู เสย
ี นไปพอสมควร ดูแล ้วท่าทางเหมือนเพิง่ จะตืน
เซย ่ จากหลับ สหี น ้าแฝงแววเกียจคร ้านเล็กน ้อย
 98

่ ้านข ้างในอาการเนือยๆ เอามือยันศรี ษะมองดูนวิ้ เรียวราวลาเทียนของจีเหิงขยับไปๆ

เขานั่ งอยูด
มาๆ ระหว่างขนสแ ี ดงเพลิงของนาง ในสห
ี น ้าอันสงบนิง่ แฝงแววตัง้ อกตัง้ ใจอยูเ่ ล็กน ้อย

ฝี มอ
ื ของจีเหิงเชย ี่ วชาญจริงๆ แต่เผ่ามารนั น
้ หญิงงามทุกคนล ้วนแต่นย ิ มไว ้เล็บยาวแหลม
เนื้อของเฟิ่ งจิว่ อ่อนนั ก ไม่อาจทนทานเล็บของจีเหิงทิม ่ ล ้วทิม
่ ใสแ ่ ใสอ ่ กี โดยไม่ตงั ้ ใจไม่ได ้ เจ็บ
จนร ้อง “หงิงๆ” สองครัง้ ตามด ้วย “งืด ้ ๆ” สองครัง้ ตงหัวนั น ้ แม ้จะต่อสูวิ้ วาทมามาก ผ่านศก ึ
สงครามมาไม่น ้อย ี นยังอ่อนวัยก็เคยบาดเจ็บอยูบ
ตอนรากฐานเซย ่ อ่ ยครัง้ เชน่ กัน แต่เรือ
่ ง
ละเอียดอ่อนเชน ่ การพันบาดแผลกลับยังไม่เคยสม ั ผัสมาก่อน สุม ่ เลือกแถบผ ้าไหมขาวมา 2-3
เสน้ แชใ่ นน้ าฝนแล ้วนามาเทียบกับมือ เอ่ยปากอย่างรวบรัดชด ั เจนว่า

“ข ้าทาเอง”

เฟิ่ งจิว่ ไม่ทราบว่าเขาไม่มป

ี ระสบการณ์ เขยิบไปหาเขาทัง้ น้ าตาคลอเบ ้า ทัง้ ยังสูดจมูก
อย่างน่าสงสาร

่ ามราตรี มีละอองหมอกอบอุน
เขตแดนปทุมมากาลังเข ้าสูย ่ พลุง่ ขึน
้ มาเบาบาง วนเวียนอยู่
ภายในเขตแดนของตงหัว ท่ามกลางม่านหมอกงดงามพรรณราย ลวงให ้บรรยากาศดูผอ ่ นคลาย
อยูห ่
่ ลายสวน

ผ ้าไหมขาวห่อหุ ้มด ้วยละอองหมอกพันใสอ ่ ุ ้งเท ้าและผิวท ้องทีบ ี น ้าของ

่ าดเจ็บของนาง สห
ตงหัวดูแล ้วยังคงเรียบเฉยเย็นชาเหมือนไม่เกีย ่ วอะไรกับเขาเชน ่ เคย นิว้ กลับอ่อนโยนกว่าจีเหิง
มากมาย นางไม่รู ้สก ึ เจ็บเท่าไรนั ก ก็พน ั เสร็จแล ้ว ท่าทางทีเ่ ขาพันแผลให ้นางค่อนข ้างจะ
ประณีตตัง้ ใจ เมือ
่ ก่อนนางเคยมองดูเขาเคลือบภาชนะบรรจุสรุ าทีเ่ ผาเสร็จอยูใ่ นลานวังแต่ไกลๆ
มาดก็ดเู รียบเฉยเย็นชาแต่คอ ่ นข ้างมีสมาธิอย่างนี้เชน ่ กัน นางเห็นว่าน่ามองอย่างยิง่

ตงหัวผูกปมสุดท ้ายเสร็จเรียบร ้อย จีเหิงชะโงกเข ้ามาดู

“ตีจ
้ วิน...พันให ้นางอย่างนี้ นางจะเดินอย่างไรเล่า?”

เฟิ่ งจิว่ ยกอุ ้งเท ้าน ้อยๆ ทีถ ่ ก

ู พันเสย ี ราวกับฟั กทองลูกย่อมๆ กะพริบตาปริบๆ ของทีผ ่ า่ น
การแชน ่ ้ าฝนนั น้ ไม่ผา่ นไปสก ั สบิ วันครึง่ เดือนจะไม่มท ี างแห ้งได ้ เฟิ่ งจิว่ เห็นว่าอุ ้งเท ้าของนาง
เปี ยกชนื้ เย็นสบาย ไม่รู ้สก ึ เจ็บอย่างเมือ ่ ครูก
่ อ
่ นอีก แต่เท ้าสามข ้างยืนนานเข ้าย่อมจะไม่มั่นคง
ตัวพลันเอียงเฉทาท่าจะล ้มลงกับพืน ้ เคราะห์ดเี หลือหลายทีถ ่ ก
ู ตงหัวชอนตั ้ วลอยหิว้ มาไว ้ใน
อ ้อมแขน จับอุ ้งเท ้าทีถ ่ ก
ู พันไว ้เรียบร ้อยของนางมาวางไว ้ข ้างหน ้าตัวนาง

“ลองพ่นลูกไฟอีกครัง้ ดูส”ิ

เฟิ่ งจิว่ ไม่คอ

่ ยเข ้าใจเจตนาของเขานั ก แต่ก็พน
่ ออกไปลูกหนึง่ ลูกไฟปะทะถูกผ ้าไหมบน
อุ ้งเท ้า ก็ดงั “ช”ี่ แล ้วดับไป ตงหัวปั ดสะเก็ดไฟ 2-3 จุดทีไ่ ม่ได ้ดับสนิทในทันทีบนผ ้าไหมออก
พูดว่า

“พันหนาหน่อย เผาไม่ทะลุง่ายๆ”

จีเหิงตกตะลึง แล ้วหันไปมองเฟิ่ งจิว่ ได ้ตระหนั กถึงความหมายในถ ้อยคาของตงหัว เอ่ย

ยิม
้ ๆ ว่า

“จากความเห็นอันตืน ้ เขินของหนู[1] การต่อสูก่้ อนหน ้านี้ จิง้ จอกน ้อยได ้รับบาดแผล

เหล่านี้ เป็ นด ้วยสถานการณ์บบ ี บังคับ ปกติแล ้วนางไม่ถงึ กับพ่นลูกไฟออกมาทาตัวเองบาดเจ็บ
 99

ดอก เกรงว่าตีจ ่ กัน และแสดงท่าทางเบิง่ ตา

้ วินจะกังวลเกินไปแล ้ว” เห็นเฟิ่ งจิว่ ก็รู ้ตัวแล ้วเชน
กว ้างอย่างทัง้ โกรธทัง้ อาย ก็กล่าวเสริมอย่างสงสารเอ็นดู “ท่านดูหน ้าตาท่าทางเฉลียวฉลาดนี้
ของมันเถิด ไม่เหมือนกับจะโง่เขลาถึงปานนั น ั หน่อย”
้ สก

ึ ดีกับจีเหิงเพิม
เฟิ่ งจิว่ ได ้ยินจีเหิงชมว่านางหน ้าตาท่าทางเฉลียวฉลาด ก็รู ้สก ้ หลายสว่ น
่ ขึน
ในบัดดล

่ นศรี ษะนาง สางอย่างแชม

มือของตงหัววางลงบนขนดุจกามะหยีบ ่ ชา้ ได ้ยินถ ้อยก็ปรายตา
มามองนาง

“พูดยาก”

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่า ตงหัวเกิดความเข ้าใจผิดในตัวนางเป็ นอย่างมาก นางทราบดีวา่ ความจริง

แล ้วตงหัวนิยมชมชอบสต ั ว์ทห
ี่ น ้าตาท่าทางเฉลียวฉลาดมาแต่ไหนแต่ไร สต ั ว์พาหนะ 2-3 ตัว
ของเขาก่อนหน ้านีแ ้ ต่ละตัวล ้วนแต่เฉลียวฉลาดทัง้ สน ิ้ นี่แหละคือหลักฐาน ขบคิดใคร่ครวญ
ตัง้ แต่ต ้นจดปลาย นางเห็นว่าวิธแ ี ก ้ปั ญหาเฉพาะหน ้าในตอนนี้ มีแต่พน ่ ลูกไฟทีเ่ ปี่ ยมพลัง ทัง้ ยัง
มีพลังสงั หารของสงิ่ นอกกายทว่าปลอดภัยไร ้พลังสงั หารต่อตัวเองสก ั ลูก จึงจะสามารถสลาย
ความเข ้าใจผิดทีต ่ งหัวมีตอ ่ นางได ้ ดังนั น ้ นางจึงยันตัวลุกขึน้ อ ้าปากอย่างสุดกาลัง ...ลูกไฟนั น ้
ได ้ก่อตัวขึน ้ ภายในท ้องแล ้วอยูด ่ อก กลับเป็ นเพราะออกแรงมากเกินไป ลมกรอกลงสูล ่ าคอ จักจี้
จนไอออกมาเป็ นชุด ลูกไฟจุกอยูใ่ นปากถูกแรงไอชก ั นาออกจากปาก พบลมก็ลก ุ พรึบ ร่วงตกลง
่ ุ ้งเท ้าข ้างทีไ่ ม่ได ้บาดเจ็บของนางพอดี “พรึบ” ขนกามะหยีบ
สูอ ่ นอุ ้งเท ้าติดไฟเสย ี แล ้ว...

ตงหัวเห็นปุบรีบยืน ี นระหว่างนิว้ ปกคลุมด ้วยไอ

่ มือไปกุมอุ ้งเท ้าน ้อยๆ ของนางไว ้ บึงเซย
เย็นพลันลอยวน เสกลูกไฟกลายเป็ นมุกน้ าแข็งในทันที ชายหนุ่มอุ ้มนางขึน ้ มา เหมือนพูดกับจี
เหิง และเหมือนพึมพากับตัวเอง

“โง่ปานนี้จริงๆ”

เฟิ่ งจิว่ เหลือบสายตาขึน

้ ดูอุ ้งเท ้าขวาทีข
่ นถูกเผาเกรียมไปเล็กน ้อย แล ้วดูตงหัวทีจ
่ ้องมอง
นางเขม็ง เมินหน ้าหนีไปอีกทางเงียบๆ อย่างละอายใจ ล ้มหงายลงนอนแผ่หลาอย่างหงุดหงิด
เจ็บปวด และขายหน ้า

ในความทรงจาดุจกระดาษเก่าๆ ทีเ่ หลืองกรอบของเฟิ่ งจิว่ ภายในเขตแดนปทุมมาสบ ิ

สามานย์ นางกับตงหัว แล ้วยังจีเหิงอยูด ่ ้วยกันทัง้ สน ิ้ เจ็ดวัน คาดว่าเนื่องจากการจะทาลายโลก
ใบนี้ให ้พวกเขาทัง้ สามคนเดินออกไป จาเป็ นต ้องให ้ตงหัวใชเวลาหลายวั ้ นนี้กก
ั ตุนพลังเพือ ่ ฟื้ นฟู
พลังเซย ี นในวันวาน มีประโยคหนึง่ กล่าวได ้ถูกต ้อง “ทีใ่ ดซงึ่ ใจสงบ ก็คอ ื บ ้านเกิดข ้า” เฟิ่ งจิว่ อยู่
ข ้างกายตงหัวแล ้วใจสงบยิง่ มองดูเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ทม ี่ แ
ี ต่ความรกร ้างกันดารแห่งนี้
กลับพลอยรู ้สก ึ น่ารักนั กหนาไปด ้วย น่าสงสารทีอ ี หนึง่ ข ้าง เดินไม่คอ
่ ุ ้งเท ้าหน ้าเจ็บเสย ่ ยจะถนั ด
จึงได ้ฝื นใจข่มอารมณ์อันแสนเบิกบานนี้ลง มิได ้โลดเต ้นกลิง้ เกลือกฉลอง

ตงหัวนั่ งสมาธิทก ุ วัน สว่ นจีเหิงเทีย่ วหาของกินไปทั่ว หาอยูร่ อบหนึง่ พบว่าแถบนี้งอกแต่

มันเทศ ความจริงแล ้วด ้วยพลังฝึ กปรือของนาง ไม่กน ั ครึง่ ปี หนึง่ ปี ก็ไม่กระไร ตงหัวยิง่
ิ อาหารสก
ึ ี
ไม่ต ้องเอ่ยถึง แต่เฟิ่ งจิว่ เพิง่ จะผ่านศกใหญ่มา สูญเสยพลังเซย ี นไปมากมาย วันแรกทีไ่ ม่ได ้กิน
อะไรนางก็หวิ จนท ้องแฟบติดแผ่นหลัง ยืนยังยืนไม่มั่นคงแล ้ว จีเหิงจึงได ้ยอมลาบากเพือ ่ นาง
ออกไปหาของกินมาให ้นางโดยเฉพาะ เฟิ่ งจิว่ เห็นว่า จีเหิงปฏิบัตต ิ อ
่ นางเชน ่ นี้ จีเหิงเป็ นคนดีคน
หนึง่
 100

3-4 วันแรก เฟิ่ งจิว่ ยังสามารถพ่นลูกไฟออกมาเผามันเทศเองได ้ ไหนเลยจะทราบเนี่ย

ชูอน
๋ิ ดีดลูกคิดได ้เจ ้าเล่หเ์ กินไป พลังฤทธิท ์ ถี่ า่ ยมาให ้นางคงอยูแ
่ ค่สามวันเท่านั น
้ สามวันให ้หลัง
เปลีย ่ นเป็ นกระทัง่ ควันก็ไม่เหลือ ทีจ
่ เี หิงฝึ กคือวิชาสายอาโปธาตุ จึงเสกไม่ออกแม ้แต่สะเก็ดไฟ
มาชว่ ยเผามันเทศให ้นาง เฟิ่ งจิว่ กลุ ้มใจยิง่ นางค่อนข ้างจะเลือกกิน มันเทศทีย ่ งั ไม่ได ้เผา นาง
กินไม่ลง

เวลานั น้ ตงหัวทีน่ ั่ งสมาธิอยูด ่ ้านข ้างกาลังฟื้ นฟูพลังเซย ี นชนั ้ ทีห ่ นึง่ กลับคืน เฉกเชน ่ หงสา
นิพพาน เปลวไฟขาวโพลนขนาดมหึมาลุกโรจน์ขน ึ้ รอบกาย งดงามอลังการยิง่ นั ก เนื่องจาก
ทะเลมรกตแห่งชางหลิงทีเ่ ขาถือกาเนิดนั น ้ แม ้จะเป็ นทิพย์สถานถิน ่ เกิดแห่งเซย ี น ทีร่ ับเข ้าไป
กลับเป็ นปราณสุดอินแห่งแปดดินแดน จาเป็ นต ้องใชอั้ คคีสวรรค์ปรับสมดุลมาแต่ไหนแต่ไร ทุก
ครัง้ ทีฟ
่ ื้ นฟูพลังเซยี นกลับคืนหนึง่ ชน ั ้ ต่างจาเป็ นต ้องใชอั้ คคีสวรรค์เผาผสาน จากนั น ้ ตัวเขาจึงจะ
สามารถนามาใชงานได ้ ้ ซงึ่ ก็คอ
ื วิธฝ ี ึ กฝนวิธห
ี นึง่ ของเขา จีเหิงเห็นแล ้วตะลึงพรึงเพริด เฟิ่ งจิว่ รู ้
เห็นโลกมาน ้อยยิง่ กว่าจีเหิง ยิง่ ตะลึงพรึงเพริดกว่า ตะลึงพรึงเพริดอยูช ่ วั่ แล่น ดวงตาก็สว่างวาบ
ข่มความเจ็บปวดของอุ ้งเท ้าหน ้าข ้างซายยั ้ นมันกับพืน ้ อุ ้งเท ้าหน ้าข ้างขวาจับมันเทศลูกหนึง่
ขึน
้ มาโยนเข ้าไปในเปลวไฟอย่างสุดกาลัง...เห็นโยนสาเร็จแล ้วก็ตน ื่ เต ้นคึกคักยิง่ โยนไป
ติดต่อกันอีก 7-8 ลูกในรวดเดียวอย่างยินดีปรีดา โยนเสร็จแล ้ว ก็นั่งรอเงียบๆ อยูด ่ ้านข ้างด ้วย
สองตาเป็ นประกายวาววับ

จริงดังคาด เพียงไม่นานอัคคีสวรรค์ก็คอ
่ ยๆ ดับลง ข ้างกายของตงหัวทีน
่ ั่ งขัดสมาธิเพชร
มันเทศทีเ่ ผาสุกกระจัดกระจายอยูห
่ ลายลูก โชยกลิน่ หอมมาจางๆ ในวงแขนของชายหนุ่มยังมี
ตกอยูอ
่ ก
ี สองลูก

ึ ถึงสายตาของนาง กาลังวิง่ ปุเลงๆ

จีเหิงก ้มหน ้าลงมองเฟิ่ งจิว่ ปากอ ้าตาค ้าง เฟิ่ งจิว่ ไม่รู ้สก
ขากะเผลกตัวโอนเอนเข ้าไปหามันเทศสุก ใชอุ้ ้งเท ้าขวาค่อยๆ ขุดมันเทศสองลูกทีต ่ กอยูใ่ นวง
แขนของตงหัวออกมาก่อน ค่อยรวบรวมทีต ่ กกระจัดกระจายอยูโ่ ดยรอบมารวมเป็ นกองเดียว

ยังกองไม่ทันเสร็จ นางก็ถก ู ตงหัวจับหลังคอหิว้ ขึน ี ก่อน จีเหิงหลับตาแน่นอย่าง

้ ไปเสย
หวาดหวั่นพรั่นพรึง สองเท ้าหน ้าของเฟิ่ งจิว่ ยังคงกอดมันเทศลูกหนึง่ ไว ้กับอก ออกจะร ้อนลวก
ท ้องอยูบ
่ ้าง แต่ตงหัวหิว้ นางขึน
้ มาสูงปานนี้ หากนางปล่อยมือ มันเทศลูกนี้ตกลงไปจะต ้องเสย ี
แน่นอน น่าเสย ี ดายจะแย่

ตงหัวเหลือบมองนาง ดึงมันเทศออกไปจากอ ้อมอกนาง

“เจ ้ากินครัง้ หนึง่ มากปานนีร้ ?ึ ”

นางพยักหน ้าตาแป๋ ว นางอยูใ่ นวัยกาลังโต ความจริงแล ้วกินจุมาก เห็นตงหัวเลิกคิว้ น ้อยๆ

นางไม่ทราบว่าเขาคิดจะทาอะไร เห็นเขาปล่อยนางลง บิมันเทศในมือออกเป็ นสองสว่ นอย่าง
่ ให ้นางแค่สว่ นทีเ่ ล็กนั่ น
หน ้าตาเฉย หนึง่ ใหญ่หนึง่ เล็ก ยืน

“วันนี้ ให ้กินแค่น”ี้

นางไม่อยากจะเชอื่ อุ ้งเท ้าขุดหลุมกลมบนพืน

้ แค่สว่ นเล็กๆ เท่านี้ นางกินไม่อม
ิ่ แน่นอน
้
ได ้ยินตงหัวพูดเนิบชา

“ไม่งัน ิ หินก ้อนนั น

้ ก็ไปยืนทาโทษชด ้ ครึง่ ชวั่ ยาม แล ้วจะเอาทีเ่ หลือให ้เจ ้า”

เฟิ่ งจิว่ กอดมันเทศสว่ นเล็กนั น

้ ไปยืนทาโทษทีข ่ ้างก ้อนหินอย่างน ้อยอกน ้อยใจ ยืนอยูค
่ รู่
หนึง่ จีเหิงแอบหลบตงหัวมาเยีย ่ มนาง ย่อตัวลงนั่ งข ้างหน ้านาง
 101

“เจ ้ารู ้ไหมว่าเมือ

่ กีต
้ อนทีเ่ จ ้าโยนมันเทศพวกนั น
้ เข ้าไป ่ องลูกตรงไปกระแทกใส่
มีอยูส
หน ้าผากของท่านมหาเทพ ข ้าน่ะปาดเย็นเยียบเหงือ ่ แทนเจ ้าเทียวละ”

เฟิ่ งจิว่ หันหลังให ้ไม่สนใจนาง เห็นว่าเมือ ้ เี หิงไม่ได ้ชว่ ยพูดขอร ้องให ้นาง ไร ้คุณธรรม
่ กีจ

จีเหิงจับตัวนางหันกลับมา พูดยิม้ ๆ ว่า “ท่านมหาเทพกระเซาเจ ้ ้าเล่นดอก เจ ้าทายสวิ า่ เมือ่

กีน
้ ี้ข ้าเห็นอะไร? ความจริงมันเทศทีอ ่ ัคคีสวรรค์เผาหลายลูกนัน ้ เผาได ้ไม่ด ี เผามันเทศต ้องใชไฟ้
้
อ่อนค่อยๆ เผาชาๆ ถึงจะอร่อย ไม่อย่างนั น ้ ข ้างนอกถูกเผาจนเกรียมแล ้ว ข ้างในยังดิบอยูเ่ ลย
กินแล ้วจะท ้องร่วงได ้ ท่านมหาเทพกาลังใชไฟอ่ ้ อนชว่ ยเจ ้าค่อยๆ เผามันเทศลูกทีเ่ หลืออยูท ่ าง
โน ้นแน่ะ เจ ้ายืนทาโทษเสร็จก็ได ้กินแล ้วละ”

บ่ายวันนั น
้ เฟิ่ งจิว่ ได ้รับประทานมันเทศเผามือ
้ ทีอ
่ ร่อยทีส
่ ด
ุ ในสามหมืน
่ กว่าปี ทผ
ี่ า่ นมา

จากประสบการณ์ของเฟิ่ งจิว่ หากความทรงจาอยูใ่ นสมอง จะสบ ั สนได ้ง่ายมาก โดยเฉพาะ

อย่างยิง่ เทพเซยี นทีม
่ อ
ี ายุยน
ื ยาวเชน ่ พวกนาง แต่ถ ้าหากความทรงจาอยูท่ ลี่ น
ิ้ ก็จะสามารถนาบ
ประทับเป็ นสญ ั ชาตญาณอย่างหนึง่ ได ้ สมมุตเิ ชน่ อาหารพืน้ ๆ อย่างหนึง่ ทีอ ่ าเหนียงทาให ้นาง
เมือ
่ สมัยยังเด็ก หลายปี ให ้หลังนางยังคงสามารถจดจารสชาติของมันได ้ และสมมุตเิ ชน ่ มันเทศ
ทีต
่ งหัวเผาให ้นางรับประทานมือ ้ นี้

(ยังไม่จบตอน พรุง่ นี้จะจบตอนค่ะ)

[1]? แปลว่า ข ้าทาส เป็ นคาเรียกตัวเองอย่างถ่อมตัว

 102

บทที่ 5 - 03
หลินโหม่ ว

เข้ าร่ วมเมื่อ 24 ม.ค. 2555 เวลา 17:27

เมื่อ : 16 พ.ค. 2557 เวลา
ความคิดเห็นที่ 1
18:45
หัวข้อ : บทที่ 5 - 03

บทที่ 5 - 03

ความจริงแล ้วในตอนนัน ้ เฟิ่ งจิว่ มองดูใบหน ้าดั่งภาพเขียนของจีเหิง ฟั งทีจ ่ เี หิงสามารถ

พูดคุยกับตงหัวได ้ บางครัง้ ก็นก ึ อิจฉาอยูบ ่ ้างเชน่ กัน แต่ทก ุ ครัง้ ทีเ่ ขตแดนปทุมมาเข ้าสูย ่ ามราตรี
นางก็จะรู ้สกึ โชคดีอก ่ กันทีเ่ วลานี้ตัวนางคือสุนัขจิง้ จอกน ้อย อย่างเวลานี้จเี หิงจะต ้องไปนอน
ี เชน
ยังอีกด ้านหนึง่ ของศลายักษ์ ซงึ่ อยูไ่ กลลิบเพือ
ิ ่ เลีย
่ งข ้อถือสา แต่นางจะสามารถนอนอยูข ่ ้างๆ ตง
หัวได ้ และตงหัวก็ชอบสต ั ว์ทข ี่ นฟูๆ มันเลือ ่ มๆ มากจริงๆ ด ้วย ยามดึกไอเย็นพลุง่ ขึน ้ มา ยามที่
นางรู ้สกึ หนาวจัด ตงหัวมักจะหิว้ นางไปไว ้ในอ ้อมแขนชว่ ยให ้ความอบอุน ่ แก่นาง

ใน 2-3 คืนแรก นางอิงแอบอยูข ่ ้างกายตงหัวอย่างแสนเชอ ื่ ง ทัง้ ยังรู ้สก

ึ กระดากกระเดือ ่ ง
อยูน ่ ด ่ ่
ิ ๆ ไม่กล ้าขยับตัวสุมสสม ี ่ ี
ุ ห ้า 2-3 วันต่อมา นางไม่ทราบเสยแล ้วว่าคา “กระดากกระเดือ ่ ง”
ควรสะกดอย่างไร มักจะเอาอุ ้งเท ้าไปถูไถมือของตงหัวอยูบ ่ อ ่ ยๆ ตอนเข ้านอนยังเอาตัวไปแนบ
กับแผงอกของตงหัวโดยแสร ้งทาเป็ นไม่รู ้สก ึ ตัวอีกด ้วย สมมุตวิ า่ ตงหัวถอยหลังไปหนึง่ ชุน ่ นางก็
แนบชด ิ เข ้าไปสองชุน
่ สมมุตวิ า่ ตงหัวคิดจะขยับเปลีย ่ นทีน
่ อน นางก็จะแสร ้งทาเป็ นร ้องไห ้หงิงๆ
ทัง้ ยังหลับอย่างไร ้ยางอาย ทัง้ หมดนี้ล ้วนแต่เป็ นกลยุทธ์ทน ี่ างใชกั้ บอาเหนียงของนางเมือ ่ สมัย
้ ิ ้
นางยังไม่หย่านมทัง้ สน นางได ้นาพวกมันมาใชกับตงหัวทัง้ หมดอย่างไร ้ยางอายยิง่ กลับได ้ผล
อย่างยิง่ เชน ่ กัน

คืนสุดท ้ายในเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ สายฝนได ้โปรยปรายบนผืนฟ้ า ตงหัวใชวิ้ ชา

เซย ี นเสกครอบโปร่งใสใบหนึง่ ขึน ้ เฟิ่ งจิว่ แนบกับครอบแหงนหน ้ามองดูพริ ณ ึ สนใจใคร่
ุ ราตรี รู ้สก
รู ้ยิง่ เม็ดฝนตกลงมาจากยอดนภาอันไกลโพ ้นไร ้สุดปลาย กลับเป็ นสมรกตเหลือบฟ้ า บนม่าน ี
นภาอันสลัวมัวยังมีแสงดาวกะพริบพราว ขับเน ้นประกายน้ าอันเรืองรอง ดุจดั่งตะเกีย งสวรรค์ซงึ่
ลอยขึน ้ จากฮุน่ ตุ ้นสอ
่ งสว่างแก่แผ่นดินเมือ ่ ครัง้ มหาอุทกภัย นางเฝ้ ามองอย่างเปี่ ยมอารมณ์อยูค ่ รู่
หนึง่ ครุน ่ คิดว่าวันพรุง่ เดินออกไปจากสถานทีน ่ ี้ ถ ้าเผือ
่ ตงหัวไม่คด
ิ จะพานางกลับขึน ้ สวรรค์ ไม่
แน่วา่ จะถึงคราวต ้องอาลาเสย ี แล ้ว ต่อให ้นางคิดจะลอบปะปนเข ้าไปในวังไท่เฉินกงอย่างผีสาง
ไม่รู ้เทวดาไม่เห็นอีกครัง้ ก็ต ้องเป็ นสามปี ให ้หลังโน่น นางโศกเศร ้านิดๆ จนสา่ ยศรี ษะไปมาอยู่
พักหนึง่ ฟั งเสย ี งฝนพราดังเปาะแปะ ก็ยงิ่ รู ้สก ึ อ ้างว ้างโดดเดีย ่ ว จึงคิดจะเดินกลับไปนอนอย่าง
ห่อเหีย ่ วใจ เงยหน ้าขึน ้ ปุบกลับเห็นตงหัวหลับสนิทไปแล ้ว เรือนผมสเี งินยาวสลวยดุจหิมะบน
ยอดเขา และดัง่ รัศมีแห่งเดือนเพ็ญสเี งิน ปกติยามทีใ่ บหน ้าของเขามีสห ี น ้า เนื่องจากปล่อยตัว
ว่างๆ ตามสบายนานๆ ครัง้ เสนโครงหน ้ ้าจึงค่อยดูออ ่ นโยนบ ้าง ยามปิ ดตาหลับสนิท คิว้ ขนงดวง
หน ้ากลับดุจดั่งสลักเสลาจากน้ าแข็ง

ดวงตาเฟิ่ งจิว่ สว่างวาบ ลืมความโศกเศร ้าเท่าปลายก ้อยเมือ่ ครูน

่ ไี้ ปยังสุดขอบแดนสวรรค์
ในบัดดล หมอบลงคลานอย่างระวังมือระวังเท ้าเข ้าไปหา ฟุบลงตรงหน ้าตงหัว จ ้องมองอย่าง
เงียบงันระคนประหม่าเล็กน ้อยอยูช ่ วั่ อึดใจ นางเห็นว่าตงหัวหลับไปแล ้วจริงๆ ดังนัน ้ จึงหลับตา
 103

ชะโงกหน ้าเข ้าไปหาจะจุมพิตเขา นางอยากจะฉวยโอกาสทาอย่างนี้กับเขาตอนเขาหลับมานาน

แล ้ว เพียงแต่หลายคืนทีผ่ า่ นมาก่อนตงหัวจะเข ้านอนมักจะยังต ้องควบคุมลมหายใจนั่งสมาธิชวั่
ครูห
่ นึง่ นางรอไม่ไหวนอนหลับไปเสย ี ก่อน คืนนี้คงเป็ นเพราะสวรรค์ทรงเวทนาความมุง่ มั่น
จริงใจของนาง จึงโยนโอกาสนี้ลงมาให ้แก่นาง สวรรค์ทรงเข ้าข ้างนางเชน ่ นี้ นางชน
ื่ ชอบยิง่

แต่เวลานี้นางเป็ นแค่จงิ้ จอกน ้อย การจะจุมพิตตงหัวโดยให ้ริมฝี ปากแนบชด ิ กัน แท ้จริง

แล ้วออกจะยากเย็นอยู่ นางแลบลิน ้ ออกไปอย่างลาบากใจ เล็งอยูพ ่ ักใหญ่ เลียทีข ่ ้างริมฝี ปาก
ของตงหัวไปทีหนึง่ อย่างรวดเร็ว เลียเสร็จหมอบฟุบลงฉั บ พลันแสร ้งทาเป็ นหลับ ดวงตากลับ
เหลือบมองออกไปผ่านร่องของอุ ้งเท ้า ตงหัวไม่ได ้ตืน ่ ขึน้ มา นางรออยูค ่ รูห
่ นึง่ ขยับเข ้าไปใกล ้
อีกสองสว่ น แยกย ้ายเลียใสค ่ างกับแก ้มของตงหัวอีกสองที เห็นเขายังคงไร ้ซงึ่ ปฏิกริ ย ิ าใด นางก็
ั
พอใจยิง่ ความกล ้าชกจะมากขึน ้ ยันอุ ้งเท ้าหน ้าทัง้ คูก ี
่ ับไหล่เขาเสยเลย แล ้วเลียใสด ่ วงตากับ
จมูกของเขาแห่งละหลายที แต่นก ึ เขินอายนิดๆ อยูต ่ ลอด ไม่กล ้าเลียใสร่ ม ิ ฝี ปากของตงหัว

นางเห็นว่าริมฝี ปากของเขาได ้รูปสวยมาก สค ี อ

่ นข ้างซดี ดูแล ้วเย็นๆ ไม่ทราบว่าถ ้าเลียใส่
...ไม่...นางยกระดับคาศัพท์ของการกระทานี้ขน ึ้ ไปหนึง่ ขัน้ อย่างศกั ดิส
์ ทิ ธิอ
์ ยูใ่ นใจ...จูบต่างหาก
ไม่ทราบว่าหากจูบลงบนริมฝี ปากของเขา จะเย็นเฉียบเหมือนกันหรือไม่ บ่มความกล ้าอยูก ่ งึ่ อึด
ใจ “นี่แหละคือจูบแรกของข ้า” นางคิดในใจอย่างเคร่งขรึมและศักดิส ์ ทิ ธิ์ สห ี น ้าพลอยเคร่งขรึม
ไปด ้วย ทดลองเอาลิน ้ แตะริมฝี ปากของตงหัว ชวั่ พริบตาหัวเลีย ้ วหัวต่อนั น้ มหาเทพผู ้นอนหลับ
สนิทยิง่ มาโดยตลอด กลับตืน ่ ขึน
้ มาแล ้ว

เฟิ่ งจิว่ เบิกตากว ้าง นางคิดถึงสถานการณ์เชน ่ นี้ไว ้เรียบร ้อยแล ้ว ในศรี ษะมีแผนรับมืออยู่
เรียบร ้อย ด ้วยเหตุนี้จงึ มิได ้ตืน่ ตระหนกลนลานนั ก เพียงแค่คด ิ ในใจอย่างตัดพ ้อและเจ็บใจว่า นี่
จะต ้องเป็ นจูบแรกทีส ั ้ ทีส
่ น ่ ด
ุ ในสที่ ะเลแปดดินแดนเป็ นแน่

ภายใต ้แสงดาวพราวระยับจับตา สายฝนสม ี รกตเหลือบฟ้ าตกลงกระทบครอบโปร่งใส

กระเซ็นเป็ นบุปผาน้ าดอกแล ้วดอกเล่า เปล่งเสย
ี งดังเปาะๆ แปะๆ เป็ นท่วงทานอง ประดุจผู ้ใด
กาลังดีดบรรเลงเพลงพิณ ตงหัวถูกนางเลียจนน้ าลายเต็มหน ้า กลับมิได ้แสดงสห ี น ้าอะไร เอา
แต่มองนางอยูอ ่ ย่างนี้

เฟิ่ งจิว่ ชะงัก เก็บลิน ้ กลับอย่างสารวม ยืน ็ น้ าลายบนใบหน ้าของตงหัวจน

่ อุ ้งเท ้าออกไปเชด
สะอาดอย่างทะนุถนอม แสร ้งทาเป็ นว่าความจริงแล ้วไม่ได ้เกิดอะไรขึน ิ้ นางเห็นว่าเวลานี้
้ ทัง้ สน
ตัวนางคือสุนัขจิง้ จอก ตงหัวไม่น่าจะถึงกับคิดมากจนเกินไป แสร ้งทาเป็ นว่านางคือสต ั ว์เลีย
้ งที่
กาลังใกล ้ชด ิ กับเจ ้าของ นางจะสามารถกล ้อมแกล ้มผ่านไปได ้ นี่คอ ื แผนรับมือทีน ่ างคิดขึน้ นาง
จ ้องตากับตงหัวด ้วยท่าทีใสซออยูค ่ ื ่ รูห
่ นึง่ สามารถกล ้อมแกล ้มผ่านไปได ้ดังทีค ่ าดไว ้ แม ้จะ
จุมพิตริมฝี ปากของตงหัวได ้ไม่นับว่านาน ไม่ได ้เอาเปรียบจนเต็มอิม ่ แต่ก็ได ้กาไรมามากแล ้ว
นางรู ้สกึ พอใจยิง่ อ ้าปากหาวหวอด ตัวอ่อนยวบฟุบหมอบลงกับพืน ้ เตรียมตัวเข ้านอน ทัง้ ยัง
ค่อยๆ เขยิบเข ้าไปทีข ่ ้างกายของตงหัวอยางลืมตัว

ี งฝนเริม
ข ้างนอกครอบเสย ่ แผ่วลง นางจมลงสูน ่ ท
ิ รารมณ์อย่างง่วงงุน พลิกนอนหงายเฉไป
เฉมา ภายใต ้สายตาของตงหัว เด่ยวก็นอนเป็ นรูปตัว “?” เดีย
๋ วก็นอนเป็ นรูปตัว “?”

้ ว่ ันรุง่ ขึน
เชาตรู ้ ตอนทีเ่ ฟิ่ งจิว่ ตืน
่ ขึน
้ มา ฟ้ าก็สว่างแล ้ว น้ าฝนสม ี รกตเหลือบฟ้ าสะสมเป็ น
แอ่งน้ าแอ่งแล ้วแอ่งเล่าอยูด่ ้านนอกครอบ แสงอรุณ 3-4 สายสาดสอ ่ งลงไป สะท ้อนประกาย
ระยิบระยับประหนึง่ อัญมณี น่าดูอย่างยิง่ ตงหัวนั่ งผ่อนคลายสมองอยูข ่ ้างๆ ศลิ าภูเขาห่างออกไป
ไกลอันเป็ นตาแหน่งนั่งสมาธิประจาของเขา จีเหิงไม่ทราบไปหาไม ้ฟื นมาได ้มัดหนึง่ จากทีใ่ ด
หยิบแท่งไม ้สเี่ หลีย่ มแท่งหนึง่ กับก ้อนหินแหลมคมก ้อนหนึง่ ครุน่ คิดหาทางปั่ นไม ้จุดไฟเผามัน
 104

้ ไปถึงข ้างกายจีเหิง มองดูวา่ นางเตรียมจะใชหิ

เทศให ้เฟิ่ งจิว่ เฟิ่ งจิว่ เดินชาๆ ้ นมาจุดไฟจากไม ้นี้
ได ้ยังไงอย่างสนใจใคร่รู ้ ท ้องกลับอืดขึน ้ มาโดยไม่ทราบสาเหตุ นางเรอออกมา จีเหิงยังไม่ทัน
ได ้ปั่ นไฟสาเร็จ นางก็เรอแล ้วเรออีกไปแล ้ว 7-8 ครัง้ จีเหิงแยกมือข ้างหนึง่ มาลูบท ้องของนาง
บวมอืดเทียว ตงหัวคงจะผ่อนคลายสมองเสร็จแล ้ว มองดูจเี หิงผู ้ฝึ กแต่วช ิ าสายอาโปธาตุมาแต่
ไหนแต่ไรหิว้ ไม ้แท่งหนึง่ กับหินก ้อนหนึง่ อย่างทาอะไรไม่ถก ้ ้าไปหา
ู ก ้าวเนิบชาเข

ทางด ้านนี้จเี หิงกาลังจับเฟิ่ งจิว่ พลิกนอนหงาย ตัง้ ใจจะตรวจดูอาการของเฟิ่ งจิว่ อย่าง

ั หน่อย เห็นตงหัวเดินเข ้ามาหา ก็ร ้องบอกอย่างกังวลใจยิง่
ละเอียดสก

“ตีจ
้ วินก็เข ้ามาดูด ้วยเถิด จิง้ จอกน ้อยเหมือนจะเป็ นอะไรไป”

เฟิ่ งจิว่ ถูกจัดท่าจนนอนหงายแผ่หลาอยูบ ่ นพืน้ ยังคงสะลึมสะลืออยูน

่ ด
ิ ๆ มิได ้ตืน
่ เต็มตา
เบิง่ ดวงตาอันงุนงงมองดูรองเท ้าหุ ้มข ้อของตงหัวหยุดลงข ้างๆ ตัวนาง ย่อกายลงนั่ ง ลูบท ้อง
อ ้วนกลมของนางตามจีเหิงด ้วยเชน ่ กัน เฟิ่ งจิว่ หน ้าแดงเล็กน ้อย การลูบท ้องนี้ หากเป็ นเรือ่ ง
ระหว่างชายหญิง จะอุกอาจยิง่ กว่าจาพวกเลียใบหน ้ามากนั ก ต ้องมีความสม ั พันธ์ใกล ้ชด
ิ กัน
อย่างมากจึงจะทาได ้ อุ ้งเท ้านางสน ั่ กระตุกอย่างประหม่านิดๆ

จีเหิงกลัน
้ หายใจ ชะโงกตัวเข ้าไปถามว่า

“จิง้ จอกน ้อยเป็ นอะไรไปหรือ? คงมิใชว่ า่ เขตแดนปทุมมานี้แต่เดิมมีปราณขุน

่ อะไร ไม่กวี่ ัน
ก่อนมันยังบาดเจ็บอีกด ้วย หรืออาจจะเป็ นอาการของปราณไม่ดเี ข ้าสูร่ า่ ง...”

ี จรให ้นาง เอ่ยว่า “ไม่มอ

ตงหัวจับอุ ้งเท ้าของเฟิ่ งจิว่ ตรวจชพ ี ะไร”

ถึงแม ้หัวใจครึง่ ดวงของเฟิ่ งจิว่ ล ้วนอยูท ี่ วิ้ มือของตงหัวซงึ่ กาลังจับอุ ้งเท ้าของนาง หัวใจ
่ น
อีกครึง่ ดวงก็ยงั คงกังวลถึงร่างกายของตัวเอง ได ้ยินถ ้อยก็สงบใจลงได ้ กลับได ้ยินเสย ี งเรียบๆ
เย็นๆ นีก้ ล่าวเสริมเนิบๆ ว่า

ี จรท ้องน่ะ” จ ้องมองดวงตาจิง้ จอกทีฝ

“ชพ ่ ื นใจเบิง่ กว ้างของนางเขม็ง “มีท ้องแล ้วกระมัง”

แท่งไม ้ยาวในมือจีเหิงร่วงตกลงพืน้ ดัง “ป้ อก” โดนขาหลังของเฟิ่ งจิว่ เข ้าพอดี เฟิ่ งจิว่ หาย
ง่วงเป็ นปลิดทิง้ ตะลึงพรึงเพริดสุดระงับ อึดใจใหญ่จงึ ค่อยรู ้ตัวว่าเท ้าถูกกระแทกใส่ ร ้อง “หงิง”
ออกมา เจ็บจนน้ าตากลมๆ สองหยดร่วงลงมาจากหางตา

ี น ้าตงหัวไร ้ความเปลีย
สห ่ มือไปชว่ ยเฟิ่ งจิว่ คลึงขาทีเ่ มือ
่ นแปลงแม ้น ้อยนิด ยืน ่ กีน
้ ี้ถก
ู ท่อน
ไม ้ตกใสไ่ ปพลาง มองดูเฟิ่ งจิว่ อย่างสงบเยือกเย็น กล่าวเสริมอย่างซ้าเติมว่า

“หัวหน ้าเผ่าจิง้ จอกภูตไม่ได ้บอกเจ ้าดอกหรือว่า เผ่าของพวกเจ ้ามีกฎระเบียบเข ้มงาดยิง่

เหตุผลทีห
่ ้ามสนิทชด ิ เชอ
ื้ กับคนสุม
่ สส
ี่ ม
ุ่ ห ้า เป็ นเพราะทันทีทช ิ เชอ
ี่ ด ื้ กับคน ก็ง่ายดายยิง่ ทีจ
่ ะ...”

ถ ้อยคาซงึ่ กล่าวไม่ทันจบถูกจีเหิงทีด
่ ้านข ้างตะกุกตะกักขัดขึน
้ ว่า

“หนู...หนูไม่เคย...ไม่เคยได ้ยินเรือ
่ ง...เรือ ่ นี้มาก่อนจริงๆ...”
่ งเล่าลือลับเชน

ตงหัวหรีต
่ า “เจ ้าเป็ นเผ่าจิง้ จอกภูตด ้วยรึ?”

จีเหิงสา่ ยหน ้า
 105

่ นของเผ่าพวกเขา
ตงหัวพูดเนิบๆ “หากมิใชค เรือ ่ นีย
่ งเชน ้ อ
่ มไม่มท
ี างบอกต่อเจ ้า เจ ้า
ย่อมจะไม่เคยได ้ยินมาก่อน”

ตัวเฟิ่ งจิว่ ในเวลานั น

้ มึนงงไปหมด นางมิใชช ่ าวเผ่าจิง้ จอกภูต แต่เวลานี้คลุมหนั งของเผ่า
จิง้ จอกภูตอยู่ บางทีเมือ ื ทอดหนั งของเผ่าจิง้ จอกภูตมา ก็จะพลอยรับสบ
่ รับสบ ื ทอดลักษณะ
พิเศษบางอย่างของเผ่าจิง้ จอกภูตมาด ้วยก็เป็ นได ้ แม ้ว่าตลอดมานางนึกอยากจะให ้เรือ ่ งระหว่าง
นางกับตงหัวก ้าวหน ้าขึน ้ แต่คาดไม่ถงึ ว่า จะก ้าวหน ้ามาถึงขัน ้ นีโ้ ดยไม่เจตนาได ้ นางทาใจรับไม่
ค่อยจะได ้ไปชวั่ ขณะ

ถึงกระนัน
้ ในเมือ ่ เป็ นเลือดเนื้อเชอ ื้ ไขของนางเอง ก็ควรจะคลอดออกมาอยูด ่ ก ี ระมัง? แต่
ว่า “เด็ก” นี่ คลอดออกมาอย่างไรกันหนอ? ฟั งว่าเวลาตัง้ ครรภ์ยงั มีเรือ ่ งทีต
่ ้องระวังอีกสารพัด
ปั ญหาแบบนี้ควรจะไปขอคาชแ ี้ นะจากใครดี? ยังมี สมมุตวิ า่ เด็กคนนี้คลอดออกมา ควรจะให ้ใช ้
แซต ่ ามใครดี ตงหัวนั น ้ ไม่มแ ี ซแ ่ ละตระกูล พูดถึงรากฐานต ้นกาเนิดของตระกูล ควรให ้แซป ่ ๋ าย
ตามนางจะดีกว่า กระนั น ้ ...การตัง้ ชอ ื่ จริงอย่างเป็ นทางการเป็ นเรือ
่ งใหญ่ และหน ้าทีค ่ ดิ ก็เวียนมา
ไม่ถงึ ตัวนางอยูด
่ ี แต่สามารถตัง้ ชอ ื่ เล่นให ้เขาก่อนได ้ ชอ
ื่ เล่นเอาเป็ นชอ
ื่ “ป๋ ายกุน๋ กุน
่ ”[1] ดีไหม
หนอ?

ชวั่ พริบตานั น้ ความคิดมากมายได ้หมุนแล่นในสมองของนาง ปี นโซเซขึน ้ มาจากบนพืน้

เดินโซเซไป 3-4 ก ้าว คิดจะหาทีใ่ ดสก ั ทีส
่ งบจิตใจ พร ้อมกับคิดวางแผนเรือ
่ งอนาคตไปด ้วย เงา
หลังทีก
่ ะโผลกกะเผลกดูอ ้างว ้างและกลัดกลุ ้ม กลับมิได ้มองเห็นว่าในดวงตาเฉยชาของตงหัว
ปรากฏแววยิม ้ วูบขึน้ แล ้วหายวับ

ในตอนนั น ้ นางแสนซอ ื่ นัก ไม่ทราบว่าการหลอกอาคนเล่นด ้วยสห ี น ้าท่าทีเคร่งเครียด

จริงจัง คืองานอดิเรกและความชอบอันพิเศษยิง่ ของตงหัวเสมอมา อย่างเยีย ่ หัวกับม่อเยวียนที่
นิสยั ค่อนข ้างจะเยือกเย็นนั น้ หากว่าผู ้อืน่ มาล่วงเกินเล็กน ้อย เขาสองคนจะไม่ถอ ื สาหาอะไร
ความเสย ี ละมาก อย่างเหลียนซง่ ทีเ่ ป็ นประเภทคุณชายเจ ้าชู ้ แท ้จริงแล ้วชอบให ้ผู ้อืน ่ มาล่วงเกิน
เขาอย่างยิง่ เขาจะได ้ล่วงเกินกลับไปเป็ นเท่าตัว สว่ นตงหัว นิสย ั เขาค่อนข ้างจะพิเศษสก ั หน่อย
แต่หมืน ่ หมืน
่ ปี มานี้ กลับไม่มส ั กีค
ี ก ่ นทีล
่ ว่ งเกินเขาแล ้วยังสามารถถอยกลับไปได ้โดยสวัสดิภาพ

ว่าไปแล ้วทีน
่ ่าขายหน ้าคือ นางถูกตงหัวหลอกอยูห ่ นึง่ เดือนเต็มๆ จึงค่อยทราบว่าตัวนาง
มิได ้อยูๆ่ ก็งอกชพ ี จรครรภ์ขนึ้ มาหน ้าตาเฉยเพราะไปจูบเขาแต่อย่างใด ทีน ่ างทราบเรือ
่ งนี้ยัง
เป็ นเพราะตงหัวพานางกลับไปถึงสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ า นางได ้พบเทพชะตาโดยบังเอิญและบอก
ตัวตนของนางให ้ทราบ จากนั น ้ ใชอุ้ ้งเท ้าทาท่าทาทางผสมเขียนบอกขอคาชแ ี้ นะจากเทพชะตา
่
ว่า ชวงตัง้ ครรภ์ควรจะระวังเรือ ่ งใดบ ้าง โดนเขาทราบทีม ่ าทีไ่ ปเข ้า จึงได ้บอกความจริงให ้นาง
ทราบ นางจาได ้ว่า ตอนนัน ้ เทพชะตาแค่นยิม ้ เย็นชาเลยละ ชฟ ี้ ้ าสบถสาบานว่า

“ท่านถูกท่านมหาเทพหลอกเข ้าแล ้ว หากท่านแค่จบ ู เขา ในท ้องก็มต

ี งหัวน ้อยในทันทีได ้
ข ้าก็ไม่ต ้องจูบใครทัง้ นั น
้ ในท ้องก็มเี ทพชะตาน ้อยงอกออกมาเองได ้”

นางเห็นว่าเทพชะตากล ้าเอาตัวเองมาสาบาน แสดงว่าคาสาบานนี้เป็ นความจริงอย่างยิง่

นางได ้ทราบความจริงของเรือ
่ งนีแ ึ เสย
้ ล ้ว กลับยังจะรู ้สก ี ดายนิดๆ ห่อเหีย
่ วหน่อยๆ อย่างไม่เอา
ี อีก
ถ่านเสย

สว่ นเรือ ่ งราวบางสว่ นของตงหัวกับจีเหิงทีใ่ นกาลต่อมาได ้เกิดวาสนา

่ งทีเ่ ยียนฉืออู ้เล่า เรือ
 106

ผูกพันกับตงหัว เฟิ่ งจิไ่ ม่เคยได ้ยินมาก่อน ในความทรงจาของนาง ยามเมือ ่ กระบีช

่ างเหอของตง
หัวทาให ้เขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ปริแยกเป็ นนั บพันนับหมืน ี่ ง
่ เสย ทาให ้หยกกักวิญญาณ
พลอยแหลกสลายเป็ นผงธุล ี เขากับจีเหิงเพียงแค่นั่งด ้วยกันตามมารยาทพักหนึง่ บนยอดบรรพต
ฝูอวี่ แล ้วแยกย ้ายกันไปแต่เพียงเท่านี้

ในตอนนั น
้ เฟิ่ งจิว่ ยังกังวลอย่างยิง่ ว่าตงหัวอาจจะเห็นว่านางเป็ นสุนัขจิง้ จอกทีค
่ วาม
เป็ นมาไม่ชด ั เจน เขาชอบความเงียบสงบมาแต่ไหนแต่ไร ไม่ยน ิ ดีพานางกลับวังไท่เฉินกง ชณะ
ทีจ
่ เี หิงชอบนางถึงเพียงนี้ บางทีเขาอาจจะยกนางให ้จีเหิง

รูปลักษณ์ขนฟูๆ เชน ่ นางนี้เป็ นทีช ่ นื่ ชอบของบรรดาหญิงสาวโดยธรรมชาติ ทัง้ ยังเข ้าใจ

ภาษาคนอีกด ้วย จึงยิง่ ชวนให ้รักใคร่เอ็นดูเข ้าไปใหญ่ ตอนแยกทางกัน จีเหิงอยากจะขอนาง
กลับไปเลีย ้ งจริงดังทีน่ างได ้คาดไว ้ ตงหัวกาลังชว่ ยแกะเปลีย ่ นผ ้าพันแผลบนอุ ้งเท ้าให ้นาง ได ้
ยินถ ้อยก็มไิ ด ้รับปาก เฟิ่ งจิว่ ทีก
่ าลังใจตุม ๋ ๆ ต ้อมๆ ได ้รับอาการตอบรับเชน ่ นี้ของเขา แม ้เปลือก
นอกจะยังคงเสแสร ้งอย่างสารวมทาเป็ นว่าการทีต ่ งหัวให ้คาตอบเชน ่ นี้เป็ นแค่เพียงเมฆหมอกที่
ลอยผ่านสาหรับนาง ในใจกลับปี ตย ิ น
ิ ดีสด ุ ชวี ต
ิ ครัน้ เงยหน ้าขึน้ มองเห็นดวงตากลมโตงามซงึ้
ของจีเหิงสะสมม่านน้ าบางๆ เพือ ิ ึ
่ แย่งชงตัวนาง ก็รู ้สกสงสารระคนละอายใจ จึงสะสมม่านน้ าตา
พร่ามัวบางๆ ในดวงตาบ ้าง มองดูจเี หิงด ้วยท่าทางอาลัยอาวรณ์ อาศัยการนี้ปลอบใจนางสก ั
เล็กน ้อย

จีเหิงจิตใจละเอียดอ่อนจริงดังคาด สห ี น ้าทีเ่ ปลีย

่ นแปลงเพียงเล็กน ้อยนี้ของเฟิ่ งจิว่ ถูกนาง
ั ็
สงเกตเห็นในบัดดล เชดน้ าตาทีไ่ ม่มอ
ี ยูต
่ รงหางตา ยืนกรานทีจ ่ ะแย่งชงิ เฟิ่ งจิว่ กับตงหัว

“จิง้ จอกน ้อยก็อยากจะอยูก

่ ับหนูเชน ่ กัน ท่านดูเถิดว่าพอนางรู ้ว่าต ้องแยกจากหนู ท่าทางที่
น้ าตาคลอเบ ้าน่าสงสารปานใด ในเมือ ่ นี่เป็ นความต ้องการของจิง้ จอกน ้อย...”

เฟิ่ งจิว่ ได ้ฟั งทิศทางของถ ้อยคานีช ้ กั จะไม่คอ

่ ยเข ้าที ขณะจะเก็บม่านน้ าในดวงตาอย่าง
ตืน
่ ตัวระแวดระวัง ก็ถก ู ตงหัวหิว้ ขึน
้ ไปเสย ี ก่อน นางกะพริบตาปริบๆ เห็นคิว้ ทัง้ คูข ่ องเขาขมวด
เข ้าหากันบางๆ อึดใจต่อมา ตัวนางก็ถก ู ยัดเข ้าไปในแขนเสอ ื้ หลวมกว ้างของเขาอย่างรวบรัดตัด
ความ “นางเป็ นแค่ลก ู สุนัขจิง้ จอกทีค ่ วามคิดยังไม่โตเต็มที่ จะรู ้อะไร เผ่ามารปราณขุน ่ เข ้มข ้น ไม่
เหมาะกับนาง” น้ าเสย ี งค่อนข ้างจะเย็นชา ค่อนข ้างจะห่างเหิน

เฟิ่ งจิว่ ทีใ่ นแขนเสอื้ ของตงหัวดิน ้ รนชะโงกศรี ษะออกมา ไม่ไกลออกไปนั กบังเอิญพบพาน

เมฆว่างสองก ้อนลอยเอือ ่ ยๆ ผ่านมา ไม่อนุญาตให ้จีเหิงร่ายเหตุผลใดมากไปกว่านี้ ตงหัวได ้พา
นางขึน ้ ไปบนก ้อนเมฆ ขีล ่ มลอยละล่องจากไปเสย ี แล ้ว เฟิ่ งจิว่ เห็นว่าตงหัวปรักปรานางยิง่ นั ก
พวกนางเผ่าจิง้ จอกเก ้าหางนั น ้ เนื่องจากเวลาสว่ นใหญ่จะปรากฏกายสูโ่ ลกหล ้าในร่างทิพย์ท ี่
่
เป็ นมนุษย์ ยามกลับคืนสูรา่ งสุนัขจิง้ จอก นานๆ ครัง้ จะเชอ ื่ งชาอยู
้ บ ่ ้างจริงแท ้ แต่นางอายุตงั ้ สาม
หมืน ่ กว่าปี แล ้ว ความคิดเติบโตเต็มทีอ ่ ย่างยิง่

นางขยุ ้มแขนเสอ ื้ ของตงหัวหันศรี ษะกลับไปมองสง่ จีเหิง ี งเครือ

ได ้ยินนางร ้องตะโกนเสย
ไล่ตามมาอยูข
่ ้างหลัง

้ วินท่านสูงศักดิเ์ ป็ นถึงเซย
“ตีจ ี นผู ้ทรงคุณธรรมสูงสง่ ชอ ื่ เสย
ี งเลือ
่ งระบือในสท ี่ ะเลแปด
ิ ึ
ดินแดน กลับมาแย่งชงจิง้ จอกน ้อยตัวหนึง่ กับหนู ไม่รู ้สกว่าใจแคบอย่างยิง่ ดอกหรือ? ท่านยก
จิง้ จอกน ้อยให ้หนูเลีย
้ งสกั พักเถิด แค่หนึง่ เดือนเท่านั น ิ วันก็
้ ...ไม่...แค่ครึง่ เดือน...ไม่...แค่สบ
ไม่ได ้หรือ...”

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่าตัวนางอายุยังน ้อยก็ “พักตร์จงิ้ จอกน้ าเคราะห์”[2] ถึงขัน

้ นี้ มิได ้ด ้อยไปกว่า
 107

เสน่หข
์ องกูกป ี่ วซูป๋ายเจินแม ้แต่น ้อย ชา่ งบาปกรรมแท ้
ู ๋ ายเฉี่ยนกับเสย

่ กัน แต่เขายังคงขีล
ตงหัวต ้องได ้ยินถ ้อยคาเหล่านี้ของจีเหิงแล ้วด ้วยเชน ่ มอย่างมั่นคงยิง่
แสดงว่าเขามิได ้ใสใ่ จเลย ในใจเฟิ่ งจิว่ พลันนึกทอดถอนมากมาย นางเห็นว่าจีเหิงมีน้ าใจต่อนาง
ถึงเพียงนี้ นางรับน้ าใจจีเหิงอย่างยิง่ ในวันหน ้าจะต ้องตอบแทนให ้มาก แต่จเี หิงมิได ้เข ้าใจตงหัว
ในใจของตงหัวนัน ้ สงิ่ คร่าครึจาพวกบุคลิกและความใจกว ้าง เขามิได ้ถือสามาแต่ไหนแต่ไร

ความทรงจาเกีย ่ วกับจีเหิงทีค
่ อ่ นข ้างสมบูรณ์ของนาง มีถงึ แค่ตรงนี้เท่านั น ้ อีกบางสว่ นทีม
่ ี
จะกระจัดกระจายยิง่ ล ้วนแต่เป็ นเรือ ่ งหลังจากทีจ ่ เี หิงเข ้าสูว่ ังไท่เฉินกงในฐานะชายาทีร่ ออภิเษก
สมรสของตงหัวทัง้ สนิ้

ตอนนั น ้ เมือ
่ นางได ้ทราบข่าวเรือ่ งทีต
่ งหัวจะแต่งงานกับจีเหิง ก็อยูอ่ ย่างตาบอดไปวันๆ
หงุดหงิดงุ่นง่านได ้ทัง้ วัน จาอะไรไม่คอ ่ ยได ้ ทราบเพียงว่านับตัง้ แต่นางเข ้าสูว่ ังไท่เฉินกงมาได ้ส ี่
ร ้อยกว่าปี เป็ นครัง้ แรกทีภ
่ ายในตาหนักอันเงียบสงัดแห่งนีง้ านยุง่ ถึงเพียงนี้ มีบรรยากาศครึกครืน ้
เป็ นมงคลถึงเพียงนี้ แม ้ตงหัวจะยังคงพานางไปอ่านหนังสอ ื ไปเล่นหมากล ้อมด ้วยเหมือนเชน ่
ึ
ปกติ แต่ภายในจิตใจอันหนั กอึง้ ของนาง ไม่อาจจะรู ้สกถึงอารมณ์เปี่ ยมสุขและพึงพอใจทีก ่ ารอยู่
ร่วมกันอย่างปกติธรรมดาเชน ่ นีน
้ ามาให ้นางได ้อีก

จีเหิงมักจะคิดหาโอกาสเข ้าใกล ้ชดิ สนิทสนมกับนางเสมอ ทัง้ ยังทาอาหารอร่อยๆ

มากมายด ้วยมือตัวเองมาเอาใจนาง ดูทา่ ทางนั บตัง้ แต่จากกันทีเ่ ขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์ จะ
ไม่เคยลืมเลือนสุนัขจิง้ จอกทีต่ นเคยรักตัวนีเ้ ลย แต่เฟิ่ งจิว่ เห็นเงาร่างอรชรของจีเหิงทีไรก็มักจะ
อ ้อมหนีไปอีกทาง คอยหลบหน ้าจีเหิงเสมอ มีอยูค ่ รัง้ หนึง่ นางเห็นจีเหิงอยูบ
่ นสะพานหินหยกใน
สวนดอกไม ้ ประคองมันเทศเผาสุกหลายพันหัวยิม ้ กว ้างพลางกวักมือเรียกนาง นางชก ั เท ้าวิง่ ไป
ทางประตูวงเดือนทันที วิง่ ไปถึงด ้านหลังประตูวงเดือน นางแอบหันศรี ษะกลับมาดูจเี หิง เห็นจี
เหิงตะลึงลานประคองมันเทศเผาถาดนัน ้ รอยยิม ้ สาดสะท ้อนตะวันรอนใกล ้ลาลั บ อ ้างว ้างอย่าง
ยิง่ ในใจของนางปวดแปลบเล็กน ้อย นางหลบอยูห ่ ลังประตูวงเดือนเนิน ่ นาน เห็นจีเหิงก็ยน ื อยู่
เนิน่ นานเชน ่ กัน จึงค่อยประคองมันเทศเผาถาดนั น ้ หันกายจากไปอย่างเงียบงัน เมฆแดงสนธยา
บนฟากฟ้ าแดงฉานจนบาดตายิง่ นางมองเห็นในสายตา กลับค่อนข ้างจะพร่าเลือน

ในภายหลังเฟิ่ งจิว่ เคยขบคิดว่า ในโลกใบนี้ ระหว่างคนกับคนย่อมจะมีวาสนาผูกพัน

สารพัดรูปแบบแตกต่างกันไป วาสนาผูกพันนั บร ้อยพันสายเหล่านี้กอปรกันเป็ นมหาสหัสภพแห่ง
นี้ ทีเ่ รียกว่า “การบาเพ็ญเพียรของเทพเซย ี น” น่าจะเป็ นเบีย ่ งผันความคิดจิตใจออกไปนอก
ร่างกายของตน สงั เกตสนใจเรือ ่ งราวนอกกายและผู ้คนนอกกายให ้มากไว ้ มองดูวาสนาผูกพัน
ของคนอืน ่ ให ้มากไว ้ เชน ่ นี้จงึ จะสามารถเห็นซงึ้ ถึงโลกีย ์ ไม่เสย ี ทีทส ี่ วรรค์ทรงประทานศักดิ์
ฐานะและนามเรียกขานอันสูงสง่าให ้แก่พวกเขาเหล่าเทพเซย ี น ตัวอย่างเชน ่ เทพชะตาและเจ๋อ
เหยียนล ้วนแต่เป็ นเซย ี นเชน่ นี้ คูค ่ วรให ้นางหัดเรียนรู ้ไว ้บ ้าง กาลก่อนนางมุง่ มัน ่ จดจ่อกับตัวเอง
และตงหัวจนเกินไป ในสายตามองเห็นเพียงฟ้ าดินหย่อมหนึง่ ซงเล็กแคบ เรือ ่ ึ ่ งราวมากมายล ้วน
แต่เห็นไม่ชด ั เจน ซงึ่ ในสายตาของผู ้อืน ่ ไม่ทราบโง่เขลาสก ั ปานใด ไม่รู ้ความสก ั ปานใด ตงหัว
ย่อมอาจจะเกิดวาสนาผูกพันกับจีเหิง หรืออาจจะถึงกับเกิดวาสนาผูกพันกับจือเฮอ ่ ตัวนางใน
ตอนนั น ้ อยูใ่ นฐานะคนข ้างกายทีใ่ กล ้ชด ิ กับตงหัวมากทีส ่ ด
ุ กลับมองวีแ ่ ววเหล่านีไ้ ม่ออก เมือ ่ ขบ
คิดโดยละเอียดความจริงแล ้วออกจะขายหน ้านั ก นางเป็ นเทพเซย ี นได ้ไม่ดเี ลิศกว่ามนุษย์
ั
ธรรมดาสกเท่าไรเลย ไม่คค ี
ู่ วรจะเป็ นเทพเซยน นางสานึกตนอยูท ่ ช ิ ิ
ี่ งชวเป็ นเวลาหลายต่อหลาย
วัน ในระหว่างทีส ่ านึกตนก็ได ้ย ้อนคิดทบทวนอย่างถีถ ่ ้วนอยูห ่ ลายครัง้ ตงหัวบังเกิดความคิด
ฟุ้ งซา่ นต่อจีเหิงจริงหรือไม่ บังเกิดความคิดฟุ้ งซา่ นเชน ่ นี้ตอ ่ จีเหิงตัง้ แต่เมือ ่ ไร กลับย ้อนคิด
 108

ทบทวนไม่ออกโดยแท ้ เรือ
่ งนี้จงึ ค่อยๆ ถูกนางกดซุกไว ้ยังก ้นหีบ

ไม่นก
ึ ว่าสองร ้อยกว่าปี ให ้หลังในวันนี้ยามนี้ ทีก
่ ้นของหุบเขาเสย ี งธรรม จะได ้เยียนฉืออู ้ผู ้
เป็ นต ้นกาเนิดก่อให ้เกิดชะตาผูกพันอันบาปหนาระหว่างนาง ตงหัว และจีเหิงสามคนชว่ ย
คลีค่ ลายข ้อกังขานีใ้ ห ้แก่นาง โชคชะตา...ชา่ งเป็ นเรือ
่ งเหลือเชอื่ โดยแท ้

ต ้นเดือนหก ใต ้แสงแดดแผดกล ้าของหุบเขาเสย ี งธรรม เสย ี่ วเยียนจ ้วงซอ ื่ ปาดเหงือ ่ บน

หน ้าผากทีถ่ ก
ู ย่างออกมา สายตาทอดมองอย่างสงบไปยังก ้อนเมฆไม่กก ี่ ้อนซงึ่ ลอยละล่องอยู่
ไกลๆ บอกเล่ายืดยาวแก่เฟิ่ งจิว่ ทีน
่ ั่ งสารวมถึงความรักเพียงครัง้ เดียวในหลายแสนปี ทผ ี่ า่ นมา
ของตงหัว ซงึ่ ในสายตาของเขา นี่เป็ นความรักทีโ่ ชคร ้าย

<>::<>::<>::<>::<>::<>

ี าวกลิง้ กลิง้
[1]??? แปลว่า สข

[2]????
 109

หัวข้อ : บทที่ 6 - 01

บทที่ 6 - 01

ชว่ งแรกเริม
่ ของความรักนี้ เฟิ่ งจิว่ ทราบดีอยู่ ซงึ่ ความจริงก็ยังมิได ้มีความเกีย
่ วข ้องใดกับจี
เหิง

วันนั น
้ ของเมือ
่ สามร ้อยกว่าปี กอ
่ น ยามเมือ
่ รัศมีเซยี นเจิดจ ้าพรรณรายแหวกเปิ ดยอดบรรพต
้
ฝูอวี่ ตงหัวก ้าวเนิบชาออกมาจากเขตแดนปทุมมาสบสามานย์ เรือิ ่ าหาใชไ่ ปสงั่ สอน
่ งแรกทีท
ื้ แวะกลับไปทีว่ ังไท่เฉินกงก่อน
เยียนฉืออู ้ แต่เป็ นซุกนางไว ้ในเสอ

สวรรค์ชนั ้ สบ
ิ สามอันไพศาล เบือ ี นระดับหัวหน ้าหลายสบ
้ งใต ้???? เซย ิ คนคุกเข่าจากวังไท่
เฉินกงยาวเหยียดไปจนถึงประตูสวรรค์ชน ั ้ สบ
ิ สาม มาขอรับโทษเนื่องจากปกปั กรักษาหยกกัก
วิญญาณไม่รอบคอบ ตงหัวเหยียบย่างเมฆครามแผ่ไพศาล เสย ี งสวดมนต์เป็ นระลอก ตรงเข ้าสู่
ประตูวังโดยมิได ้เหลือบแล

ี นเห็นว่าความผิดของพวกตนหนั กหนานั ก
เหล่าหัวหน ้าเซย แทบจะอยากเอาศรี ษะ
กระแทกพืน้ ในจานวนนี้มอ ี ยูห ึ ผู ้เลือ
่ ลายคนล ้วนแต่เป็ นขุนศก ื่ ลือชาในประวัตศ
่ งชอ ิ าสตร์สงคราม
ิ้ ตอนทีน
มหาอุทกภัยทัง้ สน ื เคยเห็นจากในภาพมาบ ้าง
่ างเรียนหนังสอ

ตงหัวจงใจเลือกจ ้งหลิน ขุนนางเซย ี นผู ้รับผิดชอบงานหนั งสอ ื ราชการซงึ่ ละเอียดรอบคอบ

ทีส
่ ดุ ในวังไท่เฉินกงมาดูแลเฟิ่ งจิว่ แต่เฟิ่ งจิว่ ไม่อยากถูกจ ้งหลินดูแล นางเห็นว่าตงหัวเปลีย ่ นยา
อาบน้ า สางขนให ้นางก็ดอ ี ยูแ ื้ ของชายหนุ่มไว ้ไม่ยอม
่ ล ้ว ด ้วยเหตุนี้อุ ้งเท ้าน ้อยๆ จึงขยุ ้มตัวเสอ
ให ้เขาไป ตงหัวยกมือขึน ้ หิว้ ตัวนางยืดออกไปสุดชว่ งแขน เท ้าของนางสน ั ้ ตะกุยตะกายทีก่ ลาง
อากาศอยูเ่ ป็ นนานก็คว ้าไม่ถงึ ตัวเขา ดวงตาจึงทอแววท ้อใจ

ี นสาวใชที
เซย ้ ใ่ จกล ้าหน่อยสองนางหัวเราะคิกๆ อยูด ึ ว่าถูกเหยียบย่า
่ ้านข ้าง เฟิ่ งจิว่ รู ้สก
ศักดิศ์ รี จึงถลึงตาใสพ ่ วกนางอย่างเป็ นฟื นเป็ นไฟ ในดวงตาเฉยชาของตงหัวก็ทอประกายยิม ้
ละไมเล็กน ้อยอย่างหาได ้ยากยิง่ เชน ่ กัน วางจิง้ จอกน ้อยลงบนตั่งนุ่ม ลูบศรี ษะของนาง เฟิ่ งจิว่
เข ้าใจว่าการนี้สอื่ ความหมายว่าเห็นว่านางน่ารัก ตาจ ้องเล็งชอ ่ งโหว่นี้ คิดจะมุดเข ้าสูอ ่ กเขาอย่าง
ไร ้ยางอายอีกครัง้ ตงหัวกลับวาดวงกลมทีร่ อบตัวนางก่อนเสย ี แล ้ว สร ้างเป็ นเขตแดนกักบริเวณ
นางขึน ้ สายหนึง่ แล ้วกาชบ ั บ่าวทาสหลายรายทีย ่ น
ื สงบนิง่

“จิง้ จอกน ้อยซนมาก ดูแลให ้ดีๆ อย่าให ้มันวิง่ เปะปะ แผลทีอ

่ ุ ้งเท ้าจะได ้ไม่เจ็บหนักขึน
้ ”

นางยังคงอยากจะตามเขาไปด ้วย ใชอาวุ ้ ธไม ้ตายออกมาแสร ้งทาเป็ นร ้องหงิงๆๆ ทัง้ ยังยก

ขาหน ้าขึน ็
้ แสร ้งทาเป็ นเชดน้ าตา คงจะร ้องไห ้ได ้ไม่จริงใจพอ ตอนเหลือบตาขึน ้ ดูตงหัวจึงถูกจับ
ได ้คาหนั งคาเขา นางขยีต ้ าร ้องไห ้ต่อไปอย่างหน ้าหนา ตงหัวเอนพิงกรอบหน ้าต่างพินจิ ดูนาง

“ข ้าชอบทาคนอืน
่ ร ้องไห ้ทีส
่ ด
ุ แล ้ว เจ ้าร ้องดังกว่านี้หน่อย”
 110

ี งร ้องไห ้ของนางใบ ้รับประทานอยูแ

เสย ่ ค่ลาคอในบัดดล เห็นจิง้ จอกน ้อยไม่ร ้องไห ้แล ้ว
เขาจึงค่อยเดินเนิบชาเข้ ้ามาหา ยืน่ มือมาสางขนกามะหยีบ่ นศรี ษะนางอีกครัง้

ื่ ฟั งจ ้งหลิน อีกไม่กวี่ ันจัดการเรือ

“เชอ ่ งสาคัญเสร็จแล ้ว ข ้าค่อยมารับตัวเจ ้าจากมือเขา”

นางแหงนหน ้ามองดูเขา เนิน

่ นาน...จึงพยักหน ้าอย่างยอมสยบ...และไม่เต็มใจ

เฟิ่ งจิว่ จาได ้ว่า ตอนนั น ี น ้าของตงหัวยามก ้มกายลงมองนางอ่อนโยนอย่างยิง่ ความจริง

้ สห
แล ้วมาคิดดูในตอนนี้ มิได ้แตกต่างอะไรเลยจากกูกน ื ละครหรือเทพชะตาอ่านสมุด
ู างอ่านหนั งสอ
ชะตาชวี ต ิ นั่นคือสห ี น ้า...เมือ
่ มองดูสต ั ว์เลีย
้ งจริงๆ

เฟิ่ งจิว่ ถอนหายใจ ล ้วนแต่เป็ นอดีตทีป ั อยูต

่ รากฏแจ่มชด ิ้ จาได ้ว่าหลังจากกัน
่ รงหน ้าทัง้ สน
ครัง้ นั น
้ เป็ นเวลาถึง 3-4 วันเต็มทีต ่ งหัวมิได ้ปรากฏกาย สุดท ้ายนางรอจนทนไม่ไหว หลอก
ให ้จ ้งหลินคลายเขตแดน ครัน ้ นางแอบหนีออกไปเสาะหาตงหัว ก็ได ้พบกับเขากลางทางทีป ่ ระตู
สวรรค์ทักษิ ณ ก่อนหน ้านีน ้ างมิได ้เห็นว่าใน 3-4 วันนี้จะเกิดเรือ่ งใหญ่ใดขึน ้ ได ้ หลายปี ให ้หลัง
ในวันนีไ้ ด ้ฟั งเยียนฉืออู ้บอกเล่าอย่างหน ้าชน ื่ ตาบาน จึงค่อยทราบว่าเรือ ่ งราวใน 3-4 วันนั น ้ กลับ
ชวนอกสน ั่ ขวัญแขวนทุกเหตุการณ์

นี่คอ
ื ครึง่ หลังนั น
้ ทีน
่ างไม่ทราบในเรือ
่ งราวระหว่างนาง ตงหัว และจีเหิง

3-4 วันนั น
้ ทีต
่ งหัวหายสาบสูญ ได ้ไปท ้าดวลกับเสย ี่ วเยียนจ ้วงซอ ื่ อย่างไม่เป็ นทีก่ งั ขา ทัง้
ยังดวลชนะอย่างไม่เป็ นทีก ่ วกับเหตุการณ์ชว่ งนี้ เสย
่ ังขา เกีย ี่ วเยียนจ ้วงซอ ื่ เพียงแต่เอ่ยถึงคร่าวๆ
อย่างคลุมเครือและเลือกเล่า เล่าจบขยีจ ้ มูกอุบอิบว่า

่ ริง ว่ากันตามเหตุผลพอสูกั้ บเหล่าจือเสร็จแล ้ว เขาก็ควรจะมาจากทางไหนไสหัว

“อันทีจ
กลับไปทางนั น้ เหล่าจือคิดไม่ตกเลยว่าเขาจะแวบไปทีภ ่ เู ขาวารีขาวทาไม”

ิ าภูเขา
เฟิ่ งจิว่ เทินใบไม ้กึง่ ใหญ่กงึ่ เล็กใบหนึง่ ทีเ่ ด็ดมาจากศล ใชบั้ งแสงแดดแผดกล ้าที่
เหนือศรี ษะอย่างดีกว่าไม่มอ ี ะไรบัง กล่าวต่อให ้ว่า

“คงประมาณสูเสร็ ้ จแล ้วเขาเห็นว่ายังมีเวลาว่าง จึงแวะไปทีภ

่ เู ขาวารีขาวเสาะหาเครือ
่ ง
หอมทีเ่ ล่าลือกันนั่น คูต
่ ้นสมองมังกรกับบัว...”

ประโยคนี้ได ้ทิม ี่ วเยียนจ ้วงซอ

่ แทงจิตใจอันอ่อนไหวและไม่ยอมรับความพ่ายแพ ้ของเสย ื่
จนเจ็บแปลบ สายตาปวดร ้าวและเดือดดาลของเขา บีบคาว่า “เขียว” คาสุดท ้ายในปากของเฟิ่ ง
จิว่ ถอยกลับไปโดยแรง

“ร่างกายแข็งแรงกายานี้ของเหล่าจือ ในสายตาของเจ ้ากลับเป็ นคูต ่ อ

่ กรทีอ
่ อ
่ นแอไม่อาจ
ต ้านแรงลมรึ? เขาต่อสูกั้ บเหล่าจือเสร็จ กลับยังสามารถเอ ้อระเหยไปเทีย
่ วภูเขาท่องแม่น้ าชมนก
ชมไม ้ได ้อีกอย่างนั น
้ รึ?”

่ วั่ แล่น
เฟิ่ งจิว่ มองดูคนพูดอย่างเงียบงันไร ้วาจาอยูช ขยับใบไม ้บนศรี ษะให ้ตรงด ้วยสห
ี น ้า
เรียบสนิท

“แน่นอนละว่าไม่ใช ่ ข ้าหมายถึง...” หยุดเว ้นจังหวะ “บางทีเขาอาจจะไปทีภ

่ เู ขาวารีขาวหา
ยาสมุนไพรเล็กน ้อยมารักษาอาการบาดเจ็บให ้ตัวเอง”
 111

ั ว่าเสย
เห็นได ้ชด ี่ วเยียนจ ้วงซอ
ื่ ชน
ื่ ชมวิธพ
ี ด ่ นี้มากกว่า
ู เชน พยักหน ้ากล่าวอย่างหนั กแน่น
เปี่ ยมอารมณ์วา่

“เจ ้าพูดได ้ถูกต ้อง เพือ

่ จะหายาสมุนไพรเล็กน ้อยมารักษาอาการบาดเจ็บให ้ตัวเอง ดังนั น ้
หน ้าน้ าแข็งถึงได ้หลับหูหลับตาเตร่ไปถึงภูเขาวารีขาว” แล ้วเล่าเรือ ่ งนี้ตอ
่ ไป “ไม่อย่างนั น
้ ไหน
เลยจะพูดกันว่าสวรรค์ไร ้นั ยน์ตา ในเวลาแบบนี้ จีเหิงดันแล่นไปทีภ ่ เู ขาวารีขาวด ้วยพอดี...”

เป็ นเชน ่ ทีเ่ ฟิ่ งจิว่ ได ้พูดไว ้ ตงหัวเลีย ้ วไปภูเขาวารีขาว เพือ ่ จะไปเสาะหาสุดยอดวัตถุดบ ิ ใน
การผสมเครือ ่ งหอมสองอย่างนั น ้ จริงๆ กลางทะเลสาบขาวมีบัวเขียวอายุหมืน ่ กว่าปี และต ้นสมอง
มังกรซงึ่ มีชวี ต ิ โดยอิงอาศัยบัวเขียวขึน ้ อยู่ เป็ นทิวทัศน์อน
ั น่าอัศจรรย์ของภูเขาวารีขาว พืชหอม
สองชนิดมีชวต ี ั ่ ึ
ิ อยูโ่ ดยอิงอาศยพึง่ พาซงกันและกัน ทาให ้ในบัวเกิดกลิน ่ ไม ้ ในไม ้ซอ่ นอายบัว
หมืน
่ ปี มานี้ไม่ทราบชก ั นานั กผสมเครือ ่ งหอมมากมายเท่าใดโถมกันมาหาอย่างไม่ขาดสาย

คา “โถม” นี้ เนื่องจากตัวภูเขาวารีขาวเองเปี่ ยมอันตรายยิง่ ประกอบกับในทะเลสาบมี

มังกรน้ าดุร ้ายตัวหนึง่ อาศัยอยู่ นักผสมเครือ ี ้ าหนั กพอมุง่ หน ้ามา ล ้วนแต่ฝังสงั ขาร
่ งหอมทีไ่ ม่มน
ในทะเลสาบ กลายเป็ นหนึง่ มือ ้ อาหารอิม ่ ท ้องของมังกรน้ าอันดุร ้ายทัง้ สนิ้ สมัยยังเด็ก เฟิ่ งจิว่ คิด
อยากจะปราบมังกรน้ าดุร ้ายสก ั ตัวมาเป็ นสตั ว์เลีย
้ งอย่างมากมาโดยตลอด เคยได ้ยินเรือ ่ งมังกร
น้ าชอื่ ดังตัวนี้เชน
่ กัน ด ้วยเหตุนี้เมือ
่ ตงหัวกลับมาถึงวังไท่เฉินกง หยิบเกสรบัวเขียวอบแห ้งหนึง่
ห่อกับแก่นไม ้สมองมังกรหลายท่อนออกมาจากในแขนเสอ ื้ อย่างมิได ้สนใจกระไรนัก นางก็ทราบ
ในทันทีวา่ มังกรน้ าชอ ื่ ดังแห่งภูเขาวารีขาวทีน ่ างเคยถูกใจอย่างมากตัวนั น ้ เกรงว่าจะโชคร ้ายเสย ี
แล ้ว

และเรือ
่ งทีจ
่ เี หิงไปยังภูเขาวารีขาวนี้ เกีย
่ วข ้องกับความลับเรือ
่ งหนึง่ ของครอบครัวราชา
มารชาด

ตอนทีจ ่ เี หิงยังเล็กมาก พีช

่ ายของนางราชามารชาดซวีห ่ ยางก็จัดหาองครักษ์ ให ้นางคน
หนึง่ เพือ ่ คอยดูแลนางโดยเฉพาะ องครักษ์ ผู ้นี้แม ้ชาติกาเนิดจะมิได ้ดีเลิศสก ั เท่าไร แต่หน ้าตา
เฉลียวฉลาดคล่องแคล่วว่องไวมาแต่เด็ก เป็ นทีช
่ อบพอเอ็นดูของบรรดาลุงป้ าน ้าอาผู ้หลัก
ผู ้ใหญ่อย่างยิง่ ได ้รับความโปรดปรานเอ็นดูจากหวางไท่โฮว่ ผู ้ครองตัวเป็ นม่ายในตาหนั กในเป็ น
ทีส ่ ดุ ถึงขัน ้ ทีเ่ มือ
่ ซวีห่ ยางฉุกใจนึกขึน ้ ได ้ว่าจัดหาเด็กชายหน ้าตาสะสวยปานนี้ให ้จีเหิงไม่คอ ่ ยจะ
เหมาะสมนั ก คิดจะหาคนอืน ่ ทีอ
่ ัปลักษณ์กว่านี้หน่อยให ้น ้องสาวแทน ก็โดนท่านแม่ทเี่ คารพของ
เขาสองคนคัดค ้านหัวชนฝาเป็ นด่านแรก หวางไท่โฮว่ หนึง่ ร ้องไห ้สองอาละวาดสามผูกคอตาย จี
เหิงทีย ่ ังไม่คอ ่ ยจะรู ้ความดีนักก็คอยขยีต ้ าหลับหูหลับตาสนั บสนุนอยูข ่ ้างๆ องครักษ์ น ้อยนามว่า
หมิน ่ ซูขยุ ้มแขนเสอซวีห ้ ื ่ ยางเขย่าไปมาด ้วยใบหน ้าใสซอ ่ ื

“จวินซา่ ง ทรงทาไท่โฮว่ กันแสงเสย

ี แล ้ว รีบไปปลอบท่านเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

่ ยางศรี ษะพองโตวิงเวียนยิง่ ซวีหยางพ่ายแล ้ว ซวีห

ซวีห ่ ยางยอมแล ้ว

ต่อมาองครักษ์ น ้อยหมิน ่ ซูคอ

่ ยๆ เจริญวัย ยิง่ แตกเนื้อหนุ่มรูปงามสง่า ซวีห
่ ยางมองเห็นอยู่
ึ
กับตา ยิง่ รู ้สกว่าไม่เหมาะสม

หมิน
่ ซูรว่ มรับประทานอาหารกับพวกเขา ไม่แตะต ้องผักขึน
้ ฉ่ายกับมะเขือทีบ
่ ารุงมาก ซวี่
หยางขมวดคิว้ เห็นว่าไม่เหมาะสม
 112

หมิน ื้ ผาวสฟ
่ ซูสวมเสอ ี ้ าอ่อน มีน้ ามีนวลราวต ้นหอมก็ไม่ปาน จีเหิงแนบชด
ิ เขาอย่างชน
ื่ ชม
พูดคุยด ้วยมากขึน้ ซวีห่ ยางขมวดคิว้ เห็นว่าไม่เหมาะสม

หมิน
่ ซูฝึกกระบีใ่ นสวนดอกไม ้เล็กๆ ยามเทีย ่ งคืน ฝึ กกระบีน ้ ชา่ งเถิด กลับไม่รู ้จักเตรียม
่ ัน
ั ผืนไว ้ข ้างๆ คอยเช็ดเหงือ
ผ ้าสก ่ เป็ นหวัดขึน
้ มาจะดูแลจีเหิงให ้ดีๆ ได ้อย่างไร ซวีห ่ ยางขมวดคิว้
เห็นว่าไม่เหมาะสม

ไม่กวี่ ันมานี้ม ้าของหมิน

่ ซูล ้มป่ วย เดินทางไม่สะดวก หากจีเหิงมอบหมายงานทีต่ ้องเดิน
ทางไกลแก่เขา จะทาเสร็จอย่างคล่องแคล่วรวบรัดได ้อย่างไร ซวีห ่ ยางขมวดคิว้ เห็นว่าไม่
เหมาะสม

ด ้วยเหตุนี้ซวีห
่ ยางจึงออกราชโองการฉบับหนึ่ง ใจความสาคัญแบ่งเป็ นสป ี่ ระเด็น : ข ้อที่
หนึง่ ทุกคนจะต ้องกินผักขึน ้ ฉ่ายกับมะเขือทุกมือ ่ อง ภายในวังไม่อนุญาตให ้นาผ ้าต่วนส ี
้ ข ้อทีส
ฟ้ าอ่อนมาตัดเป็ นเสอ ื้ ผ ้า รองเท ้า ถุงเท ้า ข ้อทีส
่ าม ออกไปฝึ กกระบีข ่ ้างนอกต ้องเตรียมผ ้าหนึง่
ผืนไว ้เช็ดเหงือ
่ ถ ้าไม่ได ้เตรียมจะลงโทษอย่างหนั ก ข ้อทีส ่ ี่ ให ้สร ้างคลังม ้าสาหรับขุนนางใชขึ้ น้
ในวัง ม ้าของใครล ้มป่ วย สามารถยืน ้
่ คาร ้องยืมมาใชงานได ้

จริงดังคาด คลังม ้าสาหรับขุนนางใชแห่ ้ งนีส ้ ร ้างเสร็จ เพิง่ จะปล่อยม ้าทีร่ วบรวมมาเข ้าไป
หมิน่ ซูก็วงิ่ หน ้าบานมารับไปหนึง่ ตัว อีกทัง้ หลายวันมานี้เนื่องจากเขาอดทนรับประทานผัก
ขึน
้ ฉ่ายกับมะเขืออยางต่อเนือ ่ ง รูปร่างทีบ ่ อบบางดูแล ้วบึกบึนขึน ้ มาก ซวีห ่ ยางให ้ปลาบปลืม
้ ยินดี
พลางบอกกับตัวเองว่า ทัง้ หมดนี้เพือ ิ้ เขารู ้สก
่ จีเหิงทัง้ สน ึ ว่าตัวเองชา่ งทุม
่ เทจิตใจนั ก

ในฐานะหนึง่ ในเจ็ดราชาแห่งเผ่ามาร งานหลวงของซวีห่ ยางมากมายและจุกจิกเสมอมา

แต่ละวันกลับยังคงแบ่งสมาธิมาสงั เกตสนใจน ้องสาวของเขากับองครักษ์ น ้อยผู ้รูปงามสง่าคนนี้

วันนี้หมิน
่ ซูคย
ุ กับจีเหิงกีป
่ ระโยค? พูดมากกว่าเมือ ่ รือไม่?
่ วานสองประโยคใชห

ยามหมิน
่ ซูอยูช ิ จีเหิงมากทีส
่ ด ่ ด
ุ อยูห
่ า่ งกันกีช ุ่ ? อยูช
่ น ิ กว่าเมือ
่ ด ่ ใชห
่ วานอีกหนึง่ ชุน ่ รือไม่?

เรือ
่ งแล ้วเรือ
่ งเล่า เขาล ้วนแต่กังวลสนใจ เป็ นห่วงเป็ นใยอย่างถีถ ่ ้วนครอบคลุม และขอ
เพียงหมิน ่ ซูอยู่ ณ ทีน ่ ัน
้ ด ้วย สายตาของเขามักจะกวาดมองไปทางหมิน ่ ซูอย่างห ้ามใจไม่อยู่
มองดูวา่ บนตัวของหมิน ่ ซูมวี แ ี่ ววว่าจะเกิดความคิดไม่บังควรต่อจีเหิงหรือไม่ แต่ทว่า จวบจน
หารือกับเผ่าสวรรค์เรือ ่ งสมรสของจีเหิงเสร็จสน ิ้ กาหนดแน่นอนแล ้วว่าจะตบแต่งนางเข ้าสูว่ ังไท่
เฉินกงของมหาเทพตงหัว วีแ ่ ววว่าหมิน ่ ซูกบ ้
ั จีเหิงมีใจรักฉั นชูสาวต่ อกันซงึ่ เขาคิดจินตนาการไว ้ก็
มิได ้ปรากฏให ้เห็น ไม่ทราบเพราะเหตุใดในใจของเขากลับรู ้สก ึ ผิดหวังอยูน ่ ด
ิ ๆ แต่หลายปี มานี้
กลับเป็ นครัง้ แรกทีเ่ ห็นว่าหมิน ่ ซูกระทาเหมาะสมแล ้ว เห็นว่าท่าทางเฉลียวฉลาดคล่องแคล่วนี้
ของหมิน ่ ซู ยามก ้มหน ้าหลุบตาอย่างนอบน ้อมก็ดน ู ่ารักน่าเอ็นดูอยูบ ่ ้างเชน ่ กัน อย่างแชม ่ ชา...
้
ี
น้ าเสยงยามทีพ ่ ด
ู จากับหมิน ่ ซูได ้อ่อนโยนกว่าปกติทผ ่
ี่ า่ นมาหลายสวนอย่างเผลอตัว

ไม่ทราบอย่างไร นั บแต่บัดนั น
้ มา ซวีห่ ยางก็มองเห็นว่าหมิน
่ ซูมักจะนั่งใจลอยเงียบๆ อยูใ่ น
สวนดอกไม ้เล็กๆ เพียงลาพังบ่อยครัง้ ซวีห ้
่ ยางก ้าวย่างเนิบชาไปถึ งตรงหน ้าหมิน่ ซู หมิน
่ ซูก็ยาก
ยิง่ จะสงั เกตเห็นเขาสก
ั 2-3 ครัง้ หากหมิน่ ซูตนื่ จากภวังค์มองเห็นซวีห
่ ยางเข ้า ไม่รอให ้ซวีห
่ ยาง
ั
เอ่ยทักสกคาสองคา เป็ นต ้องกระโดดผึงปานกระต่าย แล่นจากไปเร็วรีป ่ านหมอกควัน

มีอยูค
่ รัง้ หนึง่ ซวีห
่ ยางอยากรู ้เต็มที ครัน
้ หมิน
่ ซูทาท่าจะหนีไปอีกแล ้ว ก็คว ้าคอเสอื้
ด ้านหลังของหมิน ่ ซูหมับทันที ใครเลยจะนึกว่าหมิน ้
่ ซูจะใชออกกระทั ง่ กระบวนท่าจักจั่นทอง
ลอกคราบ ดิน ้ หลุดจากเงือ ้ มมือของซวีห ่ ยางหนีไปได ้คาตา ทิง้ ไว ้เพียงเสอ ื้ อันว่างเปล่าหนึง่ ตัว
ในมือของซวีห ่ ยาง ปลิวไสวอยูก ่ ลางสายลม
 113

ซวีห
่ ยางกุมเสอ ื้ ตัวนี้ ยืนอยูท ่ เี่ ดิมครูห ึ ประหลาดพิกลนิดๆ หลายวันหลังจากนัน
่ นึง่ รู ้สก ้ ซวี่
หยางล ้วนแต่ไม่ได ้พบเห็นหมิน ่ ซูอก ี หรือมองเห็นมองเห็นมุมเสอ ื้ อยูไ่ กลๆ เหมือนจะใชห ่ มิน
่ ซู
ครัน
้ ตัง้ ใจเพ่งดูก็ไม่มเี สยี แล ้ว ซวีห่ ยางสงสย ั ว่าพักนี้ดวงตาของเขาใชงานได ้ ้ไม่คอ ่ รือไม่
่ ยดีใชห

ความจริงแล ้วซวีห
่ ยางระมัดระวังเรือ่ งดูแลสุขภาพมาแต่เด็ก เขามีนส ิ ย ั หลังจากรับประทาน
อาหารเทีย
่ งแล ้วจะไปเดินเล่นในสวนดอกไม ้มาแต่ไหนแต่ไร วันนี้ ซวีห ่ ยางเดินไปถึงริมสระบัว
มองเห็นแต่ไกลว่าริมสระบัวมีคนผู ้หนึง่ นอนพังพาบอยู่ ดูคล ้ายกับหมิน
่ ซูทไี่ ม่ได ้พบหน ้ามาหลาย
วัน

ซวีห
่ ยางเดินเข ้าไปหาโดยไร ้เสย ี ง พบว่าใชห ่ มิน
่ ซูจริงๆ สวมเสอ ื้ สเี ขียวคราม กาลังนอน
พังพาบกับโต๊ะหินเหมือนผลบวบไม่มผ ี ด ิ ถือพูก
่ ันเขียนระบายอะไรบางอย่าง สห ี น ้าตัง้ อกตัง้ ใจ
และจริงจังมาก ซวีห ่ ยางทราบดีวา่ หมิน ่ ซูไม่นยิ มอ่านเขียนมาแต่เด็ก โตจนป่ านนีต ้ วั หนั งสอื ที่
รู ้จักมีแค่ไม่กรี่ ้อยตัว หมิน ่ ซูทเี่ ป็ นเชน ่ นี้จะเขียนอะไรออกมาได ้ ในใจของซวีห ่ ยางนึกใคร่รู ้อยู่
บ ้างโดยแท ้ นิง่ คิดอยูอ ่ ด
ึ ใจใหญ่ ก็ลอ ่ งหนไปหยุดยืนอยูข ่ ้างหลังหมิน
่ ซู

ริมสระบัวสายลมอ่อนค่อนข ้างเย็น บนกระดาษแผ่นบางมีบ ้างภาพบ ้างตัวหนังสอ ื นอนโย ้เย ้

่ ล ้วครึง่ บท รวมกันเข ้ามีอยู่ 2-3 ประโยคกลับอุตสา่ ห์มวี รรณศล
อยูแ ิ ป์ อยูไ่ ม่น ้อย อย่างเชน ่ “ค่า
มาสายลมรืน ่ คะนึงท่านถึงฟ้ าสาง” อะไรนี่ ก็แฝงอารมณ์กวีอย่างมาก แม ้เนิน ่ นานปี ทผ ี่ า่ นมาซวี่
หยางจะไม่เข ้าใจจิตใจสตรีเสมอมา แต่ก็ดอ ู อกว่า นี่คอ
ื บทกวีรก
ั บทเปิ ดเรือ ่ งไม่ได ้เขียนระบุวา่
จะมอบให ้แก่ใคร จึงบอกไม่คอ ่ ยได ้ว่าเขียนให ้แก่ใคร

ซวีห
่ ยางยกมือขึน ้ ดึงสารรักครึง่ บทนัน
้ ขึน
้ มาจากบนโต๊ะหินอย่างหมดจดรวบรัด หมิน ่ ซู
กาลังกัดปลายพูก ่ น
ั หมกมุน ่ คิดวรรคถัดไป ผงกศรี ษะขึน
่ ครุน ้ เห็นว่าเป็ นซวีห
่ ยาง หน ้าพลันแดง
ก่าทันที พุง่ มือไปแย่งโดยสญ ั ชาตญาณ แย่งไม่สาเร็จ

สายลมอ่อนพัดมามุมกระดาษม ้วนขึน
้ เล็กน ้อย ซวีห
่ ยางหลับหูหลับตาเดาไปทีละตัวๆ
อย่างลาบากยากเย็นจนอ่านจน พึมพาท่องออกมาสองวรรค

“หน ้าเตียงแสงจันทร์จ ้า พลิกกายหลับไม่ลง” หยุดลงถามหมิน

่ ซู “เขียนให ้ใครรึ?”

่ ซูผู ้ซงึ่ ปกติรา่ เริงเทียบได ้กับลิงป่ าก ้มหน ้างุด ใบหูแดงก่า กลับมิได ้ตอบคาถามนี้ของ
หมิน
เขา

ซวีห
่ ยางเข ้าใจแล ้ว “เขียนให ้จีเหิงรึ?”

่ ซูผงกศรี ษะขึน
หมิน ้ มองเขาอย่างประหลาดใจ แล ้วก ้มหน ้างุดอย่างรวดเร็วอีกครัง้

ซวีห
่ ยางยืนอยูต ่ รงหน ้าอีกฝ่ ายต่อไป มองดูกริ ย
ิ าราวกับยอมรับโดยดุษณีไม่มผ ี ด ิ นีข
้ อง
หมิน่ ซู ค่อยๆ โมโหเดือด องครักษ์ น ้อยผู ้นี้ยังคงหลงรักน ้องสาวของเขาเข ้าให ้จนได ้ เมื่อก่อน
กลับไม่มวี แี่ ววแต่สก ั นิด เขาขบคิดว่า หรือจะเป็ นเพราะทีผ ่ า่ นมาไม่เคยประสบเหตุเปลีย ่ นแปลง
ใดมากระตุ ้น? ขณะทีค ่ รัง้ นี้ตัวเขาได ้กาหนดคูห ่ มายระดับเลิศสุดในสท ี่ ะเลแปดดินแดนให ้แก่จี
เหิง จึงได ้กระตุ ้นให ้ความรักทีฝ ่ ั งลึกมานานปี โดยมิเคยรู ้สก ึ ตัวของหมิน ่ ซูปะทุขน ึ้ มา? ดูจาก
อาการนี้ หมิน่ ซูจะต ้องไม่สามารถสะกดข่มความรักทีม ่ ตี อ
่ จีเหิงได ้แล ้วกระมัง จึงได ้เขียน
จดหมายรักเชน ่ นีใ้ ห ้จีเหิง แน่นอน...จีเหิงเป็ นเด็กทีช ่ วนให ้รักใคร่เอ็นดูอย่างยิง่ ไม่วา่ อย่างไรก็
คูค
่ วรต่อจดหมายรักฉบับนีแ ้ น่ละ...ซวีห ่ ยางครุน
่ คิดอย่างหงุดหงิดสบ ั สนอยูพ ่ ักหนึง่ สห ี น ้ากลับ
มิได ้แสดงอารมณ์ความรู ้สก ึ ใด เนิน ่ นาน...แค่นเสย ี งเฮอะออกมา หันกายเดินจากไป
 114

สองวันให ้หลัง ข่าวเยียนฉืออู ้ดวลต่อสูกั้ บตงหัวบนยอดบรรพตฝูอวีก่ ็ได ้แพร่กระจาย

ออกไปในแดนทักษิ ณซงึ่ เวิง้ ว ้างเงียบสงบมานานปี แพร่กันไปแพร่กน ั มาก็แพร่ไปถึงหูของจีเหิง
ในใจจีเหิงพลันนึกละอายใจ จากไปโดยไม่ลาในค่าคืนซงึ่ ม่านฝนสลัวมัว แล่นไปเกลีย ้ กล่อมให ้
้
เลิกสูยังบรรพตฝูอวีเ่ พียงลาพัง

ครึง่ หลังของค่าคืนทีจ
่ เี หิงจากบ ้านไป องครักษ์ หลายนายได ้บุกเข ้าไปในห ้องของหมิน ่ ซู
จับตัวเขาทีน ่ อนเหม่อลอยอยูบ ่ นเตียงทัง้ ชุดปกติมัดไว ้อย่างว่องไว หามออกไปจากประตูวัง

ทางด ้านนี้ของกระจกน้ า ซวีห ่ ยางได ้เปิ ดกระดานหมากล ้อมเล่นกับตัวเอง ขบคิดแนวทาง

หมากล ้อมไปพลาง จับตาดูความเคลือ ่ นไหวภายในกระจกน้ าอย่างใจลอยไปพลาง เขามองเห็น
ว่าในตอนแรกหมิน ่ ซูมไิ ด ้ยืนตะลึงเหม่อให ้เหล่าองครักษ์ เข ้ามาจับกุมตัวแต่อย่างใด แต่คว ้า
กระบีท
่ ห
ี่ ัวเตียงมาขวางไว ้ข ้างหน ้าอย่างว่องไวตัง้ ประจันกับเหล่าองครักษ์

ครัน ี น ้าลาบากใจว่า
้ หัวหน ้าองครักษ์ เอ่ยด ้วยสห “จวินซา่ งเป็ นผู ้บัญชาให ้จับตัวเจ ้าไป
สานึกผิดยังภูเขาวารีขาว” กระบีใ่ นมือของหมิน ่ ซูจงึ ค่อยร่วงตกลงบนพืน ้ ดัง “เคล ้ง” ทาให ้เหล่า
องครักษ์ ทยี่ น
ื อยูส ื
่ บโอกาส ฮอกันเข ้าไปจับตัวหมิน ่ ซูมัดไว ้อย่างแน่นหนา

ในระหว่างทีห
่ มิน
่ ซูงอมือรับการจับกุม ซวีห
่ ยางได ้ยินหมิน
่ ซูเอ่ยถามหัวหน ้าองครักษ์ อย่าง
อ ้างว ้าง

“ข ้าทราบดีวา่ ข ้าทาความผิด ี่ วินซา่ งอาจจะไม่ได ้บอกว่าเป็ น

แต่...เป็ นไปได ้หรือไม่ทจ
ภูเขาวารีขาว?”

หัวหน ้าองครักษ์ ถอนหายใจยาว “จวินซา่ งทรงกาชบ

ั ว่าภูเขาวารีขาวจริงๆ”

ได ้ยินคายืนยันนี้ หมิน
่ ซูก ้มหน ้าลงไม่เอ่ยอะไรอีก ซวีห ่ ยางพินจิ ดูกระจกน้ าจากทุกมุม ก็
พินจ ี น ้าของหมิน
ิ ดูสห ่ ซูในตอนนี้ไม่ออก เพียงแต่ตอนทีถ ่ ก
ู จับกุมตัวออกจากตาหนั กบรรทมของ
จีเหิง ซวีห ่ ยางมองเห็นว่าหมิน ่ ซูพลันเงยหน ้าขึน ้ กะทันหัน มองไปทางตาหนักชาดโอฬาร[1]ซงึ่
ยามปกติเขาใชประชุ ้ มราชการ ดวงหน ้าขาวเผือดจนยากจะเห็นเค ้ามีชวี ต ิ แววตากลับเรียบเฉย
ยิง่

่ ซูกักขังไว ้ชวั่ คราว ทัง้ ยังกักขังทีภ

จับหมิน ิ ใจเชน
่ เู ขาวารีขาว การตัดสน ่ นี้ ซวีห
่ ยางได ้ขบ
คิดใคร่ครวญมาไม่น ้อย

ี่ ะเลแปดดินแดน แผ่นดินซงึ่ กว ้างไพศาลมากทีส

ว่าไปแล ้ว ในสท ่ ด ื แดนทักษิ ณซงึ่ เผ่า
ุ ก็คอ
มารปกครอง กว ้างไพศาลรองลงมาคือแดนประจิมทีเ่ ผ่าปิ ศาจปกครอง

่ แคว ้นชงิ ชวิ ทีเ่ ผ่าจิง้ จอกขาวเก ้าหางปกครองนั น

ดังเชน ้ ทีอ
่ ยูใ่ ต ้ปกครองคือห ้าดินแดน
อาคเนย์ อีสาน หรดี พายัพ และบูรพา โดยมีแดนบูรพาเป็ นหลัก รวมกันแล ้วก็ใหญ่เพียงแค่แดน
ทักษิ ณเท่านั น
้

พืน
้ ทีท ่ เี่ ผ่าสวรรค์ครอบครองจะมากสก ั หน่อย สามสบ ิ หกชน ั ้ สวรรค์บนฟ้ า สท ี่ ะเลบูรพา
ประจิม อุดร ทักษิ ณรวมถึงแดนอุดรบนพืน ้ พิภพล ้วนอยูใ่ นการปกครองของเผ่าสวรรค์ทงั ้ สน ิ้ แต่
ประชากรของเผ่าสวรรค์ก็มากกว่าอยูบ ่ ้างจริงแท ้ อีกทัง้ ผู ้บาเพ็ญเพียรเป็ นเซย ี นในโลกมนุษย์
่ ึ
ทุกๆ ปี ซงอยูน ่ ี ี
่ อกเหนือจากสทะเลแปดดินแดนโลกของเทพเซยน หลังจากบาเพ็ญเพียรจนได ้
ี นแล ้วล ้วนแต่รบ
ร่างเซย ั เข ้าสูเ่ ผ่าสวรรค์ ภาระของเผ่าสวรรค์จงึ จะหนั กอึง้ กว่าอยูบ ่ ้าง
 115

ื ทอดบุญคุณจากบรรพบุรษ
แต่ทว่า ถึงแม ้เผ่ามารจะรับสบ ุ ครอบครองแผ่นดินผืนใหญ่ทส ี่ ด
ุ
ในสท ี่ ะเลแปดดินแดน สะดวกแก่การปกครอง แต่แผ่นดินผืนใหญ่นี้มภ ี เู ขากันดารแม่น้ าหายนะ
อยูไ่ ม่ใชน่ ้อยโดยแท ้ ภูเขาวารีขาวก็คอื หนึง่ ในนั น
้ ทีอ
่ ันตรายมากทีส
่ ด
ุ

“ภูเขาทีม ่ าแล ้วหนีไม่พ ้น” คือคาจากัดความทีห ่ มูบ

่ ้านละแวกใกล ้เคียงตัง้ ให ้แก่ภเู ขาวารี
ขาว ภูมป ั
ิ ระเทศของภูเขาลูกนี้ลาดชนอันตราย เรียกได ้ว่า “ผนั งผาตัง้ ตรงสูงพันจ ้าง สด ี่ ้านล ้วน
ลาดชน ั สะบัน ้ ทาง” ในภูเขาหมอกพิษอบอวลตลอดปี พืชหญ ้าทีข ่ นึ้ ทุกชนิดล ้วนแล ้วแต่มพ ี ษ ิ
สงิ สาราสต ั ว์ทเี่ ติบโตบนนั น ้ เนื่องจากคลุกคลีอยูท ่ า่ มกลางสภาพแวดล ้อมตามธรรมชาติอัน
เลวร ้ายเชน ่ นีอ
้ ยูช่ วั่ นาตาปี นิสยั จึงพลอยเปลีย ่ นเป็ นหงุดหงิดงุ่นง่านและดุร ้ายอามหิตไปด ้วย
ทันทีทใี่ ครก็ตามเข ้าไปในภูเขาลูกนี้ ไม่ต ้องกังวลว่าจะหาวิธต ี ายทีเ่ หมาะสมกับตัวเองไม่พบ
นั บเป็ นสุดยอดสถานทีใ่ นการฆ่าตัวตายโดยแท ้ ด ้วยเหตุนี้เมือ่ หมิน ่ ยางสงั่ ให ้
่ ซูได ้ฟั งว่าซวีห
จับกุมตัวเขาไปทีภ ่ เู ขาวารีขาว สห ี น ้าพลันซดี เผือดถึงเพียงนัน ้ ก็ใชว่ า่ ไม่มเี หตุผล

ความจริงแล ้วเรือ
่ งอย่างการสานึกผิดนี้ อยูท ่ ไี่ หนไยมิใชต ่ า่ งสานึกได ้ ซวีห ่ ยางพันเลือก
หมืน ่ เลือกได ้ภูเขาวารีขาว หนึง่ นั น
้ เพือ
่ จะแยกหมิน ่ ซูกับจีเหิงออกจากกัน เขาเห็นว่าหากหมิน ่ ซู
หาญกล ้าบอกรักต่อจีเหิง จีเหิงเป็ นเด็กดีทท ่ ื
ี่ งั ้ ซอบริสท ุ ธิแ์ ละใจดีถงึ เพียงนั น ้ ไม่แน่วา่ อาจจะ
รับปากก็เป็ นได ้ กลายเป็ นเรือ ่ งอือ้ ฉาวเรือ ่ งหนึง่ ของราชวงศ ์ สองนัน ้ ทีส่ ง่ หมิน ่ ซูไปยังภูเขาวารี
ขาว ต่อให ้จีเหิงกลับมาจากบรรพตฝูอวีแ ่ ล ้วทราบว่าหมิน ่ ซูถกู ลงโทษ ด ้วยถือมิตรภาพทีโ่ ตมา
ด ้วยกันตัง้ แต่เด็กจึงจะไปชว่ ยหมิน ่ ซู ก็ไม่มห ี นทางใดจะชว่ ยได ้ คาดว่าคงจะมาเอะอะอาละวาด
ต่อหน ้าเขา ก็ไม่ใชเ่ รือ ่ งใหญ่โตอะไรนักหนา เขาจะถือคาว่า “ถ่วงเวลา” เป็ นหลักจะถ่วงเวลา
จนกว่าจีเหิงแต่งงานไปกับตงหัวแล ้วให ้จงได ้ จากนั น ้ ค่อยปล่อยหมิน ่ ซูออกมา วิธก ี ารนี้มั่นคง
เหมาะสมยิง่ อีกประการในบรรดาความสามารถนั บแต่เด็กมาของหมิน ่ ซู ทีโ่ ดดเด่นสะดุดตาทีส ่ ด
ุ
ก็คอื ร ้อยพิษไม่กล้ากราย แม ้ว่าในภูเขาวารีขาวจะมีสต ั ว์ร ้ายอยูม่ ากมาย แต่ในฐานะทีห ่ มิน
่ ซูเป็ น
ั
องครักษ์ ประจาตัวของเจ ้าหญิง กระทัง่ สตว์ร ้ายไม่กต ี่ ัวยังปราบไม่ได ้ ก็ไม่คค ู่ วรทีจ
่ ะเป็ นองครักษ์
ของเจ ้าหญิง

ด ้วยความคิดดังนี้ ซวีห ่ ยางได ้ออกคาสงั่ ลงไปอย่างง่ายดาย ขับไล่หมิน ่ ซูออกจากวัง

สายตาทีห ่ มิน
่ ซูมองกลับมาเป็ นครัง้ สุดท ้ายผ่านกระจกน้ านัน้ มองจนเม็ดหมากในมือของซวี่
หยางลืน ่ ไถล กลิง้ ไปตามขอบโต๊ะตกลงบนพืน ้ ซวีห
่ ยางดูออกว่าในดวงตาเรียบเฉยคูน ่ ัน
้ ของ
หมิน่ ซูแท ้จริงแล ้วแฝงแววงุนงงระคนสน ิ้ หวัง ซวีห่ ยางเก็บเม็ดหมากทีล่ น
ื่ ตกลงไปขึน
้ มา ขบคิด
ว่าตัง้ แต่เด็กหมิน ่ ซูไม่เคยออกจากวังแดงยะเยียบมาก่อน โยนเขาเข ้าไปฝึ กฝนในภูเขาวารีขาว
สกั หน่อย ก็มใิ ชเ่ รือ ่ งย่าแย่อะไร ถ ้าเกิดหมิน่ ซูไม่สามารถกลับมาได ้จะทาอย่างไร เขากลับไม่
เคยคิดมาก่อน

คืนทีจ
่ เี หิงกลับมาจากบรรพตฝูอวี่ ห่าฝนได ้เทกระหน่ าลงมายังแดนทักษิ ณ เรือ ่ งทีห
่ มิน ่ ซู
ถูกลงโทษให ้สานึกผิดย่อมจะแว่วไปเข ้าหูของจีเหิง ซวีห ่ ยางต ้มน้ าชาไปพลางนั่งสารวมรออยู่
ในตาหนั กชาดโอฬารไปพลางรอให ้น ้องสาวมาเอาเรือ ่ ง กระทั่งเศษผงชายังดืม ่ จนหมดเกลีย ้ ง
ไปแล ้ว กลับมิได ้เห็นแม ้แต่เงาของจีเหิง จวบจนเชาตรู ้ ว่ ันรุง่ ขึน
้ นางกานั ลผู ้คอยปรนนิบัตจ ิ เี หิง
ได ้ยกชายกระโปรงวิง่ โซเซล ้มลุกคลุกคลานตลอดทางมาถึงหน ้าประตูตาหนักบรรทมของเขา
เขาจึงค่อยทราบว่า จีเหิงหายสาบสูญเสย ี แล ้ว แน่นอน เขาเดาได ้เชน ่ กันว่าจีเหิงไปชว่ ยหมิน ่ ซูท ี่
ภูเขาวารีขาว เขาเห็นว่าทีค ่ าดคิดไว ้ก่อนหน ้านี้ กลับประเมินความมีคณ ุ ธรรมของน ้องสาวเขาผู ้นี้
ี
ต่าเกินไปเสยแล ้ว

และเหตุการณ์ทพ
ี่ ลิกผันไปมานี้ ก็คอ
ื สาเหตุทแ
ี่ ท ้จริงทีจ
่ เี หิงได ้พบกับมหาเทพตงหัว ณ
ทะเลสาบขาว

2-3 วันนั น้ สายฝนตกลงมาตลอดไม่มข ี าดชว่ ง ดุจคงคาสวรรค์ถก ู พลิกคว่า วารีไร ้รากเท

่ ดนทักษิ ณ ชวนให ้ผู ้คนรู ้สก
กระหน่ าลงสูแ ึ กดดันยิง่ เคราะห์ดบ
ี ัวโกมุทซงึ่ ปลูกอยูท
่ ั่วบริเวณในวัง
 116

แดงยะเยียบดืม ่ น้ าค ้างจนเต็มอิม
่ ผลิโคมดอกดุจโคมแดงออกมา ดูแล ้วค่อยรืน
่ เริงขึน
้ บ ้าง
ู สง่ ออกไประลอกแล ้วระลอกเล่า
องครักษ์ ถก กระทั่งหวางไท่โฮว่ ในตาหนั กในยังทราบเรือ ่ งนี้
แล ้ว กลับไม่มข ี า่ วคราวของจีเหิงถูกสง่ กลับมาจนแล ้วจนรอด

แม ้หวางไท่โฮว่ จะสูงวัยมากแล ้ว ความสามารถด ้านร่าไห ้กลับมิได ้ด ้อยกว่าวันวาน ทุกมือ

้
อาหารเป็ นต ้องมาร่าไห ้ต่อหน ้าซวีห
่ ยางหนึง่ หนอย่างตรงเวลา ร่าไห ้จนขมับของซวีห ่ ยางปวด
ตุบๆ

ในขณะทีท ่ ั่วทัง้ วังต่างร ้อนใจจนหัวปั่ นกับการหายสาบสูญขององค์หญิงจีเหิง ถึงขัน

้
่ ยางเองยังงัดพาหนะของเขา สงิ โตหิมะปี กเดีย
กระทั่งซวีห ่ ว ออกมา เตรียมตัวจะไปทีภ่ เู ขาวารี
ขาวด ้วยตัวเองสกั รอบ หลังเทีย ่ งของวันนัน้ มหาเทพตงหัวในอาภรณ์มว่ งตลอดร่างก็อุ ้มจีเหิงที่
สลบไสลปรากฏกายขึน ้ ณ ประตูใหญ่ของวังแดงยะเยียบ

ความจริงแล ้วลูกสมุนเผ่ามารมากมายไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าในชวั่ ชวี ต

ิ นี้พวกตนจะมี
โอกาสได ้ชมบารมีของอดีตประมุขแห่งฟ้ าดินในตานานเล่าขาน ด ้วยเหตุนี้ภาพฉากนัน ้ จวบจน
วันนี้พวกเขาก็ยังคงจดจาได ้อย่างแม่นยา

กลางอากาศซงึ่ ละอองหมอกหนาหนั ก วารีไร ้รากพากันถดถอยไป เหลือแต่เพียงฝนพรม

บางตา หน ้าประตูวงั โกมุทสบ ิ หลีป
่ เู ป็ นผืนพรมแดง ณ ตาแหน่งอันแสงสม ี ว่ งสว่างไสว บุรษ ุ หนุ่ม
ผมเงินรูปงามผู ้ทรงอานาจน่าเกรงขามได ้ขีส ่ ายลมลงมา บัวโกมุทอายมารหนั กนั ก ไม่อาจทาน
รับแรงกดดันจากกระแสปราณเซย ี นอันมหาศาลของเขาได ้ ต่างรีบร ้อนหุบโคมดอกทีผ ่ ลิบาน
เผยเป็ นพืน
้ หญ ้าเขียวขจีกว ้างขวางสายหนึง่ ทอดตรงสูป ่ ระตูวัง ให ้บาทเซย ี นของเขาเหยียบผืน
ดิน สว่ นจีเหิงนั น
้ นอนอยูใ่ นวงแขนของตงหัวในสภาพผมสยายยุง่ สองตาหลับแน่น ใบหน ้าซด ี
ขาว ท่าทางของนางดูออ ่ นแอเป็ นอย่างมาก สองแขนโอบคอตงหัวไว ้แน่น บนร่างเหมือนจะมี
เสอื้ ผาวของตงหัวห่อหุ ้มไว ้ เผยเพียงเท ้าเล็กบางขาวนวลเนียน บนสนเท ้ ้ายังมีหยดเลือดสแ ี ดง
เข ้มสดอย่างประหลาด 2-3 หยดติดอยู่

หนึง่ วันสองคืนทีผ
่ า่ นมานี้ได ้เกิดเรือ
่ งใดขึน
้ ในภูเขาวารีขาว ในโลกนี้นอกจากตงหัวกับจี
เหิง อย่างมากก็นับมังกรน้ าดุดันผู ้เคราะห์ร ้ายในทะเลสาบขาวตัวนั น ้ เพิม
่ เข ้าไปอีกตัว คาดว่าคง
ไม่มใี ครอืน ่ จะทราบได ้อีก ทีท่ ราบกันก็แค่ตงหัวพานั กอยูใ่ นวังแดงยะเยียบอีกหนึง่ วัน รอ
จนกระทั่งจีเหิงฟื้ นตืน
่ จากการสลบไสล พร ้อมกับเปิ ดโอกาสให ้บรรดาลูกสมุนเผ่ามารจานวนมาก
ยิง่ กว่าได ้แหงนชมรูปโฉมเซย ี นอันยากยิง่ จะได ้พบเห็นสก ั ครัง้ ของเขา

หลังจากจีเหิงฟื้ นคืนสติมา ิ เชอ

ก็สนิทชด ื้ กับตงหัวเป็ นอย่างมากดุจลูกไก่แรกเกิดติดแม่
แต่กลับมิได ้เอ่ยถึงหมิน
่ ซูอก
ี แม ้แต่คาเดียว

ซวีห
่ ยางมองเห็นอยูก่ ับตา ปลาบปลืม ึ อีกด ้วยว่าหมิน
้ อยูใ่ นใจ ยังรู ้สก ่ ซูถก ู กักขังอยูท
่ ภ
ี่ เู ขา
วารีขาวมิได ้มีปัญหาอะไรมาก การทีเ่ ขากักขังหมิน ่ ซูแม ้จะทาให ้จีเหิงไปเสย ี่ งอันตรายโดยใช ่
เหตุ แต่กลับสามารถเร่งให ้ความรักระหว่างจีเหิงกับตงหัวก่อตัวขึน ้ หมากก ้าวนี้เดินได ้เลิศล้านั ก

วันทีส ่ ามเมือ ่ ตงหัวไปจากวังแดงยะเยียบ ซวีห ิ เขาไปทีห

่ ยางได ้เชญ ่ ้องโถงข ้างดืม
่ น้ าชา
ประชุมธุระ ดืม ่ น้ าชาไปหนึง่ ถ ้วย ซวีห
่ ยางฉวยโอกาสตีเหล็กตอนยังร ้อน เสนอความเห็นให ้แต่งจี
่
เหิงเข ้าสูวังไท่เฉินกงในวันฤกษ์ ดข ี องสามเดือนให ้หลัง ผูกพันไมตรีของสองเผ่าตลอดกาล ตง
หัวตอบตกลง
 117

หัวข้อ : บทที่ 6 - 02

บทที่ 6 - 02

เยียนฉืออู ้เล่าเรือ
่ งถึงตรงนี้ ก็ถอนหายใจอยูเ่ ฮอ ื กๆ ตามด ้วยบ่นอุบอิบ 2-3 คา เฟิ่ งจิว่ ได ้
ยินชดั เจน ใจความหลักของเยียนฉืออู ้คืออุบอิบว่าหากตอนนัน ้ เขาไม่ได ้บาดเจ็บหนั กปานนั น
้ ได ้
ทราบว่าจีเหิงหายสาบสูญไปทีภ ่ เู ขาวารีขาว จะต ้องไปดักนางไว ้กลางทางอย่างแน่นอน เมือ ่ เป็ น
เชน่ นี้จะต ้องไม่มเี รือ
่ งใดๆ ของตงหัวเป็ นแน่ ควรจะเป็ นบุพเพสน ั นิวาสของเขากับจีเหิงไปแทน
สวรรค์ทรงตาบอดไปชวั่ ขณะ อย่างนั น ้ อย่างนี้

ใบไม ้ทีเ่ ฟิ่ งจิว่ เทินไว ้บนศรี ษะถูกดวงตะวันอันแผดจ ้าเผาจนเฉาไปครึง่ หนึง่ นางอยูใ่ ต ้
ใบไม ้ถามเยียนฉืออู ้เนือยๆ

“ท่านรู ้ได ้อย่างไรว่าตงหัวจะต ้องหลงรักจีเหิงเข ้าให ้แล ้ว? ไม่แน่วา่ เขาอาจจะมีเรือ ่ น

่ งซอ
เร ้นอันยากจะบอกกล่าวใดก็เป็ นได ้”

ี่ วเยียนกาหมัดแน่นจนกระดูกลั่น เค ้นเสย
เสย ี งลอดไรฟั นออกมาอย่างโกรธเกรีย
้ ว

“เขากล ้ารึ!” แล ้วพูดอย่างโกรธเกรีย

้ วยิง่ ขึน
้ “จีเหิงพิสท ิ้ ทัง้ น้ าใจ
ุ ธิใ์ สไร ้มลทิน งามสน
กิรยิ า มัจฉาจมวารีปักษี ตกนภา จันทร์หลบโฉมสุดามวลผกาละอายนาง ประเสริฐศรีดเี ลิศ
นานั ปการตัง้ ปานใด บุรษ ุ คนหนึง่ มาหลงรักหญิงงามเชน ่ ดัง่ จีเหิง กลับยังจะพูดมาได ้ว่าเพราะ
‘มีเรือ ่ นเร ้นอันยากจะบอกกล่าว’...” เขาแยกเขีย
่ งซอ ้ วขาววาววับชวนประหวั่น “เขาก็ไม่คค ู่ วรที่
จะถูกเรียกว่า ‘บุรษ ุ ’!”

คนหยาบกระด ้างอย่างเยียนฉืออู ้ กลับสามารถพูดสานวนอันทรงภูมอ ิ อกมาห ้าสานวน

ึ อัศจรรย์ใจเป็ นอย่างยิง่ ด ้วยคานึงถึงฐานะเป็ นทีห
ติดต่อกันในรวดเดียวได ้ เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ่ นึง่ ในหล ้า
ของจีเหิงภายในใจของเยียนฉืออู ้ เดิมทีนางคิดจะเผยอปากอีกครัง้ แต่ชกั ถ ้อยคากลับมา
กลางคัน พยุงๆ แล ้วพยุงๆ ใบไม ้ครึง่ เฉาทีเ่ ทินอยูบ ี
่ นศรษะอย่างเงียบงัน

ี ของเฟิ่ งจิว่
มองดูอาการทาท่าจะพูดแล ้วกลับเงียบเสย เยียนฉืออู ้ถอนหายใจแล ้วกล่าว
ี งหนั กแน่นเปี่ ยมอารมณ์วา่
อย่างน้ าเสย

“ความจริงเหล่าจือรู ้อยูด ่ อกว่าเจ ้าคิดยังไง พวกเจ ้าเหล่าสตรียามต ้องตาบุรษ ุ สกั คน มักจะ

คิดว่ามีแต่ตัวเองเท่านั น ้ ทีเ่ หมาะสมกับบุรษ ุ ผู ้นี้ คนอืน ่ ๆ ล ้วนเป็ นเพียงก ้อนเมฆทีล ่ อยผ่าน
เท่านั น
้ ” เขากล่าวอย่างจริงใจว่า “เจ ้าเห็นว่าหน ้าน้ าแข็งไม่มท ี างต ้องใจจีเหิง เหล่าจือก็พอจะ
เข ้าใจได ้ เมือ ่ ก่อนเหล่าจือเองก็เคยคิดว่าจีเหิงไม่มท ี างต ้องใจหน ้าน้ าแข็งเชน ่ กัน” เขาถอน
หายใจเฮอ ื กอย่างปวดร ้าว “แต่เขาสองคนอยูด ่ ้วยกันตามลาพังตัง้ หนึง่ วันสองคืน ลองคิดใน
้
จุดยืนเดียวกันดู เฮอ...ความจริงแล ้วเหล่าจือไม่อยากจะคิดดอก คูข ่ มิน
้ กับปูนมากมายเท่าใด
ต่างต ้องตกลงไปในเหวไม่ก็พลัดหลงไปอยูท ่ เี่ กาะร ้าง อยูด
่ ้วยกันตามลาพังนานวันเข ้าจึงเกิด
ความรักต่อกันทัง้ นัน ้ ” เขาถอนหายใจเฮอ ื กอย่างห่อเหีย ่ วอีกครัง้ “มาลองดูจากอีกแง่ หากหน ้า
น้ าแข็งไม่ได ้คิดอะไรกับจีเหิงจริงๆ ไยต ้องแต่งงานกับนาง เผ่าสวรรค์ของพวกเจ ้ายังมีผู ้ใดที่
สามารถนาเรือ ่ งแต่งงานนี้มาบีบบังคับเขาได ้งัน ้ หรือ?”
 118

ถ ้อยคาเหล่านี้ทาร ้ายจิตใจเฟิ่ งจิว่ จนหลุบตาลงอย่างหม่นหมอง เยียนฉืออู ้ย ้อนกลับมา

ใคร่ครวญเล็กน ้อยถึงความหมายทีแ ่ ฝงอยูข ่ องถ ้อยคาเหล่านี้ทงั ้ หมด ตัวเขาเองก็ถก ู ทาร ้าย
จิตใจมิใชเ่ บาเชน ่ กัน อดทนต่ออาการเจ็บแปลบปลาบทีโ่ จมตีเข ้าใสห ่ ัวใจอย่างนิง่ อัน
้ ไร ้วาจา นั่ ง
อยูก
่ ับพืน้ อย่างหดหูใ่ จหาย

เฟิ่ งจิว่ เห็นว่าถ ้อยคาเหล่านี้ของเสย ี่ วเยียนกล่าวได ้มีเหตุผล นางพยุงใบไม ้อย่าง

หม่นหมองนิง่ เงียบอยูช ่ วั่ ครู่ นึกถึงเรือ
่ งหนึง่ ขึน
้ มาได ้ จึงเบือนหน ้าไปถามเยียนฉืออู ้

“แต่ข ้ารู ้ว่า...” นางกระแอมหนึง่ ที “ข ้าได ้ยินว่า ครัง้ นั น

้ ทีเ่ ขาสองคนถูกขังอยูใ่ นเขตแดน
ปทุมมาอะไรนั่ นด ้วยกัน ตอนทีแ ่ ยกทาง จีเหิงได ้ขอจิง้ จอกน ้อยตัวหนึง่ ทีท
่ งั ้ สองพบเจอด ้วยกัน
จากตงหัวมาเลีย ้ ง ไม่ใชว่ า่ เขาไม่ได ้รับปากนางดอกหรือ? หากเขาให ้ความสาคัญต่อจีเหิงอย่าง
มากจริงๆ ก็ไม่น่าจะตระหนี่ปานนี้ เรือ ่ งนีอ
้ อกจะ...”

เยียนฉืออู ้ตัดบทนางว่า “เจ ้าจะไปเข ้าใจอะไร นี่น่ะคือแผนการอย่างหนึง่ !” แล ้วชแ ี้ นะเป็ น

ลาดับขัน ้ ตอนอย่างเชย ี่ วชาญว่า “ก็เหมือนกับเจ ้าต ้องใจหน ้าน้ าแข็ง ย่อมจะต ้องคิดหาทางคบ
หาใกล ้ชด ิ กับเขา อย่างนัน ้ ข ้าถามเจ ้า วิธก ี ารทีเ่ ป็ นธรรมชาติมากทีส ่ ด
ุ คืออะไร?” ไม่รอให ้เฟิ่ งจิ่
วกล่าวตอบ ก็ชงิ ถามเองตอบเองอย่างเฉียบขาดรวบรัด “คือยืมหนั งสอ ื ! เจ ้าไปยืมหนังสอ ื เขามา
อ่านสามารถได ้พบหน ้าเขาหนึง่ ครัง้ คืนหนึง่ สอ ื ให ้เขาก็ได ้พบหน ้าอีกครัง้ มียม ื มีคนื ไปๆ มาๆ ก็
ค่อยๆ สนิทสนมคุ ้นเคยกันไปเอง เมือ ่ สนิทสนมคุ ้นเคยกันแล ้วเรือ ่ งใดเล่าจัดการไม่ง่ายดาย? ตง
หัวไม่ยอมยกจิง้ จอกภูตตัวทีเ่ จ ้าว่านั่ นให ้จีเหิงเลีย ้ ง ก็เป็ นด ้วยเหตุผลนี้เชน ่ กัน จากทีเ่ จ ้าสาธยาย
มา ในเมือ ่ จีเหิงชอบจิง้ จอกภูตตัวนั น้ มาก ในวันหน ้าเพือ ่ จะไปเยีย่ มดู นางจะต ้องไปทีว่ ังไท่เฉิน
กงของตงหัวบ่อยๆ อย่างแน่นอน เชน ่ นี้ ไม่เป็ นการให ้โอกาสแก่เขามากมายหรอกรึ?” เขาขมวด
คิว้ ปวดร ้าวหดหูอ ่ ย่างจริงใจ ถอนหายใจเฮอ ื กอีกครัง้ “เจ ้าหน ้าน้ าแข็งนี่ เจ ้าน้ านิง่ ไหลลึกนั ก!”

เฟิ่ งจิว่ ลองคิดให ้ลึก พลันกระจ่างแจ ้งเห็นว่าเยียนฉืออู ้พูดได ้ถูกต ้องยิง่ อีกครัง้ ย ้อนนึกดู
อย่างละเอียด แม ้ตอนนั น ึ แท ้จริงแล ้วหลังจากจีเหิงเข ้าสูว่ ังไท่เฉินกง ตงหัวได ้ปฏิบัต ิ
้ จะไม่รู ้สก
ต่อจีเหิงต่างจากเดิมมาก ตอนนั น ้ ตัวนางไม่ทราบว่าเขาสองคนยังมีเหตุการณ์รว่ มเผชญ ิ ภัยบน
ภูเขาวรีขาวมาด ้วยกัน ความทรงจาของนางยังคงหยุดอยูแ ่ ค่เหตุการณ์ทต ี่ งหัวยืนกรานปฏิเสธจี
เหิงบนบรรพตฝูอวี่ ด ้วยเหตุนี้ยามอยูด ่ ้วยกันตามปกติ จึงมิได ้ตัง้ ใจสงั เกตอย่างละเอียดลออว่า
ระหว่างเขาสองคนมีทใี่ ดผิดปกติ มาลองคิดดูในวันนี้ ทีแ ่ ท ้นางมิได ้มองเห็นเหตุผลทีอ ่ ยูล
่ ก
ึ ลง
ไปนี่เอง

สามร ้อยปี กอ่ น จีเหิงในวังไท่เฉินกงเป็ นดรุณีทรี่ ักความก ้าวหน ้าอย่างมาก เฟิ่ งจิว่ จาได ้ว่า
ตอนทีน ่ างเคียงข ้างอยูแ ่ ทบเท ้าตงหัวติดตามเขาตกปลาพักผ่อนทีร่ ม ิ สระโบกขรณี มักจะได ้พบจี
เหิงถือตาราโบราณเก่าจนออกเหลืองเล่มหนึง่ แล่นมาขอคาชแ ี้ นะอยูบ
่ อ
่ ยๆ ตรงนี้ควรเข ้าใจว่า
อย่างไร มีถ ้อยคาใดบ ้างทีย ่ กมา ตงหัวก็ยน ี้ นะจีเหิงเชน
ิ ดีชแ ่ กัน จากทีเ่ ฟิ่ งจิว่ ดู ในตอนนั น ้ คนทัง้
สองหาได ้มีทใี่ ดละเมิดประเพณี แต่การรักความก ้าวหน ้าของจีเหิงทิม ่ แทงใจนางโดยแท ้
บางครัง้ ตงหัวจะให ้จีเหิงยืมอ่านพระไตรปิ ฎกทีเ่ ขาเพิง่ จะตรวจตราแก ้ไขใสค ่ าอรรถาธิบายเสร็จ
หมาดๆ ยังไม่ทน ่ ั ่
ั ได ้สงคนนาไปสงยังแดนประจิมคืนให ้แก่พระพุทธองค์ ตงหัวดีตอ ่ จีเหิงมาก

เดือนเจ็ดคิมหันต์ชา่ งว่างนั ก วันนี้ เหลียนซง่ จวินแห่งวังหยวนจีถ ๋ อ

ื เจวีย
้ นโจ๋ว[1]เล็กๆ
ม ้วนหนึง่ เดินเยือ้ งกรายมาหามหาเทพตงหัว เสพูดโน่นพูดนี่ ครูใ่ หญ่คอ ่ ยวกกลับมาพูดว่าอีก
ไม่กวี่ ันจะเป็ นวันเกิดของเฉิงอวีห้ ยวนจวิน ได ้ยินข่าวดีวา่ พักนี้ นางหลงรักการสะสมมีดสน ั ้ ตัวเขา
จึงได ้วาดภาพมีดสนขึน ั ้ ้ ภาพหนึง่ ่
มาวานตงหัวให ้ชวยทามีดสนทีแ ั ้ ่ ตกต่างจากเล่มอืน ่ มากเป็ น
พิเศษให ้เขา
 119

อันว่า “แตกต่างจากเล่มอืน ั ้ เล่มนี้ยามต่อสูประช

่ ” นี้ จาเป็ นต ้องให ้มีดสน ้ ิ ตัวเป็ นมีดสน
ด ั้
้
ยามต่อสูระยะห่ างเป็ นกระบีย
่ าว ยามกาลังด ้อยกว่าฝ่ ายตรงข ้ามมากเกินไปสามารถมีอาวุธลับ
งอกออกมาปล่อยของจาพวกเข็มเงินออกไปทาให ้ฝ่ ายตรงข ้ามล ้มลงทันที ยามล่าสต ั ว์ยัง
สามารถประกอบมันง่ายๆ เป็ นธนูเหล็กคันหนึง่ นอกจากนี้แล ้ว ยามเข ้าครัวหั่นผักยังสามารถ
ดัดแปลงมันเป็ นมีดทาครัวได ้

เหลียนซง่ จวินโบกพัดจีบอย่างปลอดโปร่งสง่างาม แท ้จริงแล ้วดีดลูกคิดไว ้เชน ่ นี้ : เมือ

่
เป็ นเชน ่ นี้ เฉิงอวีพ
้ กมีดนี้หนึง่ เล่ม ก็มค
ี า่ เท่ากับพกมีดสน ั ้ กระบีย่ าว อาวุธลับ ธนูเหล็ก และมีด
ทาครัวรวมห ้าเล่ม ทัง้ ยังสามารถใชประโยชน์ ้ ได ้ในทุกสถานการณ์ มีข ้อดีเชน ่ นี้ นางย่อมจะต ้อง
พกพามันติดตัวทุววี่ ัน อีกทัง้ เหลียนซง่ ยังคานึงถึงอย่างละเอียดอ่อนว่า ของชน ิ้ นี้ห ้ามใชพลั
้ ง
ฤทธิม ์ าสร ้างโดยเด็ดขาด จาเป็ นต ้องประดิษฐ์ขน ึ้ ด ้วยฝี มอ ื อันประณีตมหัศจรรย์แบบธรรมชาติจงึ
จะดูแปลกใหม่ มอบให ้เฉิงอวี้ จึงจะสามารถเป็ นตัวแทนหัวใจอันเป็ นทีห ่ นึง่ ในหล ้าของตัวเขาฝ่ า
บาทสามเหลียนได ้

ปั ญหาของฝ่ าบาทสามเหลียนอยูท ่ ี่ แม ้ว่าเขาจะประดิษฐ์สร ้างเทพศาสตราอยูบ ่ อ

่ ยๆ แต่ท ี่
้
ถนั ดมาแต่ไหนแต่ไรกลับเป็ นอาวุธใหญ่ปราบปิ ศาจจาพวกระฆังเอยติง่ เอยทีใ่ ชพลังฤทธิส ์ ร ้าง
ขึน
้ ให ้ทามีดสนั ้ ทีม
่ ค ่ นี้จงึ ออกจะกลุ ้มใจอยูบ
ี วามประณีตสูงเชน ่ ้าง เขาคิดไปคิดมา เห็นว่าถ ้าจะ
สร ้างอาวุธวิปลาสพรรค์นี้ด ้วยมือเปล่า ได ้แต่มาหาตงหัวเท่านั น้

เฟิ่ งจิว่ กระโดดจากอ ้อมแขนของตงหัวขึน ้ ไปบนโต๊ะทางานทีก ่ างม ้วนภาพไว ้ เดินย่องวน

ไปหนึง่ รอบ พบว่าภาพนี้ออกแบบได ้ประณีตน่าทึง่ ก็จริง มีอยู่ 2-3 จุดกลับดูคอ ่ นข ้างจะหยาบ
เล็กน ้อย หลังจากแกะและประกอบอาจจะทิง้ ร่องรอยเอาไว ้นิดๆ คาว่า “ประณีตยิง่ กว่าธรรมชาติ
สร ้างสรรค์” จะต ้องพลอยโดนทอนไปด ้วยหนึง่ สว่ น แม ้เหลียนซง่ จะเลือ ่ งชอ ื่ ในสท ี่ ะเลแปด
ดินแดนด ้านกรุ ้มกริม ่ ชา่ งเอาใจสตรีมาแต่ไหนแต่ไร ก็ยากยิง่ จะละเอียดอ่อนถึงขัน ้ นี้อยูด่ ี เฟิ่ งจิว่
ึ ว่าหัวใจเต ้นโครมคราม วันนี้สวรรค์ทรงเบิกเนตรพอดี ให ้นางไขว่คว ้าโอกาสในการแสดง
รู ้สก
ความสามารถของตัวเองมาได ้ นางเห็นว่า ถ ้านางแก ้ไขภาพนี้สก ั หน่อย ตงหัวจะต ้องรู ้สก ึ ว่านาง
มีอัจฉริยภาพไม่แพ ้จีเหิงอย่างแน่นอน นางนึกถึงภาพในอนาคตนีแ ้ ล ้วให ้ตืน
่ เต ้นพลุง่ พล่านและ
เบิกบานอารมณ์ดท ี นั ที ใชอุ้ ้งเท ้าบังจุดทีก ื่ มต่อไม่แนบเนียนบนม ้วนภาพอย่างระมัดระวัง
่ ารเชอ
เงียบๆ ด ้วยกลัวเหลียนซงจะบอกว่าตัวเขาเป็ นคนสงั เกตเห็นเอง
่

นางกังวลเกินเหตุไปเองทัง้ นั น
้ เวลานี้เหลียนซง่ กาลังพยายามเกลีย
้ กล่อมให ้ตงหัวยอม
ชว่ ยเขาทางานชน ิ้ นี้

“ท่านค่อนข ้างจะสนใจเรือ ่ งทาเครือ

่ งเคลือบดินเผามาแต่ไหนแต่ไร ไม่กวี่ ันก่อนข ้าสบ ื พบ
พืน
้ ทีผ
่ ลิตดินทาเครือ ่ งเคลือบดินเผาทีแ่ ดนอุดรถิน ่ ของเสวียนหมิงอยูแ่ ห่งหนึง่ รวบรวมดิน
เหนียวทีด ่ ท
ี ส
ี่ ด
ุ ของสที่ ะเลแปดดินแดนไว ้ด ้วยกัน กลับถูกตาเฒ่าทารกเสวียนหมิงนั่ นปกปั ก
รักษาอย่างเข ้มงวดยิง่ ท่านชว่ ยข ้าทามีดสน ั ้ เล่มนี้ ข ้าจะวาดตาแหน่งของพืน้ ทีน
่ ัน
้ ให ้ท่าน ท่าน
ไปหาเสวียนหมิง เขาไม่กล ้าไม่ให ้ท่านดอก”

ตงหัวยืกมือขึน ่ ชา้ “มิสข

้ รินน้ าชาอย่างแชม ู ้ ้าก็หาวัตถุดบ ั ้ เล่มนี้มาให ้เจ ้าด ้วย เจ ้า
ิ ทามีดสน
ไปทาเอาเอง?”

เหลียนซง่ ถอนหายใจกล่าวว่า “ท่านเองก็ใชว่ า่ จะไม่รู ้ข ้อบาดหมางระหว่างข ้ากับเสวียนห

มิง ปี นัน
้ ไปร่วมรับประทานในงานเลีย ้ งเล็กๆ ทีว่ ม
ิ านของเขา โชคร ้ายทีฟ่ เู หรินรองของเขาดันมา
ต ้องตาข ้าเข ้าเขียนกวีรก
ั มาให ้ข ้าทุกวีว่ ัน เขาผูกใจเจ็บเรือ
่ งนี้มาตลอดเทียวละ”

ตงหัววางกาน้ าชาลงอย่างไม่อน
ิ ั งขังขอบ “ข ้าคนนีไ้ ม่คอ ่ ยจะติดค ้างน้ าใจใครมาแต่ไหน
แต่ไร และไม่ชอบใชอ้ านาจไปบังคับคนอืน ่ ...” มือข ้างหนึง่ ลูบขนให ้เฟิ่ งจิว่ กล่าวกับเหลียนซง่
 120

ว่า “ชว่ งนี้เจ ้าจงเปลีย

่ นเครือ
่ งเคลือบดินเผาในวังทุกชน ิ้ เป็ นภาชนะทอง เงิน และหยกให ้หมด
ค่อยปล่อยข่าวลือรั่วไหลออกไปสก ั เล็กน ้อย บอกว่าตัวเจ ้าแตะต ้องดินเหนียวหรือเครือ ่ งเคลือบ
ดินเผาแล ้วจะแพ ้ไปทัง้ ตัว ยิง่ เป็ นดินเหนียวหรือเครือ ่ งเคลือบชน ั ้ ดีมากเจ ้ายิง่ แพ ้รุนแรง ปี นี้วัน
เกิดของเจ ้า เสวียนหมิงน่าจะถวายดินเหนียวชน ั ้ ดีของถิน ่ เขาให ้เจ ้าไม่ใชน่ ้อย เจ ้าค่อยเปลีย ่ นมือ
มาให ้ข ้า”

เหลียนซง่ มองหน ้าสหายอยูอ

่ ด
ึ ใจใหญ่

ตงหัวดืม ่ ชา้ เหลือบสายตาขึน

่ น้ าชาหนึง่ คาอย่างแชม ้ มองเขา “มีปัญหาไหม?”

ฝ่ าบาทสามเหลียนยิม ่ นๆ พลางสา่ ยหน ้า “ไม่มป

้ เจือ ี ั ญหา ไม่มป
ี ั ญหา”

ตอนทีเ่ หลียนซง่ รวบเก็บพัดจีบลาจากไปด ้วยอารมณ์สบ ั สน เป็ นเวลาใกล ้เทีย ่ งแล ้ว ตงหัว

หยิบถ ้วยใบใหม่มารินน้ าชาลงไปครึง่ ถ ้วย วางไว ้ทีห ่ น ้าปากของเฟิ่ งจิว่ เฟิ่ งจิว่ ก ้มหน ้าลงจิบสอง
ึ ได ้ว่าเป็ นชาทีด
คาอย่างว่าง่าย รู ้สก ่ จ
ี ริงแท ้ ตงหัวมักจะเลีย้ งดูนางด ้วยอาหารดีๆ เสมอ หากนาง
ั ว์เลีย
คือสต ้ งจริงๆ เขากลับเป็ นเจ ้าของทีด ่ อ
ี ย่างหาได ้ยากยิง่ คนหนึง่

ตงหัวเห็นนางยังคงหมอบอยูบ
่ นม ้วนภาพทีค
่ ลีก
่ างโดยไม่ขยับไปไหน ก็เอ่ยว่า

“ข ้าจะไปเลือกวัตถุดบ ั ้ เจ ้าไปไหม?”
ิ ทามีดสน

เห็นจิง้ จอกน ้อยสา่ ยศรี ษะอย่างมั่นคงยิง่ ทัง้ ยังฉวยโอกาสทิง้ ตัวลงนอนตะแคงทาเป็ น

ั หงก ตงหัวตบศรี ษะนางเบาๆ แล ้วจากไปเพียงลาพัง
สป

เท ้าของตงหัวเพิง่ จะก ้าวพ ้นประตู เฟิ่ งจิว่ ก็ลุกพรวดขึน ้ อย่างว่องไว นางค่อยๆ จับเคล็ด
สาคัญในการใชร่้ างกายของสุนัขจิง้ จอกกระทากิรย ิ าทีม ี วามยากสูงได ้แล ้ว ใชศ้ รี ษะและอุ ้งเท ้า
่ ค
ร่วมกันม ้วนภาพกลับดังเดิมอย่างลาบากกินแรง เอาปากคาบแล ้วสะบัดขึน ้ ไปอยูบ ่ นหลัง วิง่ ลับๆ
ล่อๆ ตลอดทางออกไปจากวังไท่เฉินกง หลบเลีย ่ งเซย ี นเด็กน ้อย 2-3 รายทีร่ วมตัวกันเตะลูกขน
ไก่อยูข
่ ้างพุม
่ ดอกไม ้ วิง่ ไปถึงวิมานของดาวเทพลิขต ิ ชะตา

นางกับเทพชะตาสมแล ้วทีเ่ ป็ นสหายซงึ่ ตายแทนกันได ้มาแต่เด็ก เพียงขยับอุ ้งเท ้าง่ายๆ

ไม่กท ี่ า่ เขาก็รู ้แล ้วว่านางต ้องการจะทาอะไร เทพชะตาปลดม ้วนภาพลงมาจากบนหลังนาง หยิบ
่ ันสาหรับเขียนชะตาชวี ต
พูก ิ มาแก ้ไขสองจุดตามทีอ ี้ ัน
่ ุ ้งเท ้าของนางชน ้ ิ้ ขณะที่
แก ้ไขเสร็จสน
กาลังจะม ้วนภาพกลับดังเดิม เฉิงอวีห ้ ยวนจวินทีเ่ ล่าลือกันก็แวบมานั่งเล่นยังวิมานของเทพชะตา
ชะโงกศรี ษะมาดูอย่างกระตือรือร ้นสนใจ พลันถอนหายใจยาวเหยียด

“คนวิกลจริตแบบใดหนอถึงจะออกแบบของทีว่ ป
ิ ลาสปานนี้ออกมาได ้!”

เฟิ่ งจิว่ มองไปยังทีไ่ กลอย่างเมตตา เห็นใจเหลียนซง่ ยิง่ นั ก

ครัน ้ เทินม ้วนภาพกลับมาถึงห ้องทางานอีกครัง้ อย่างหอบแฮก ่ ตงหัวยังไม่กลับมา เฟิ่ งจิว่ ก

อดขาโต๊ะปี นขึน ้ ไปบนโต๊ะทางาน สะบัดๆ ตัวให ้ม ้วนภาพตกลงมาแล ้วคลีก ่ างออกให ้เรียบ เพิ่ง
จะคิดไว ้ในใจเสร็จสน ิ้ ว่าจะใชอุ้ ้งเท ้าบอกให ้ตงหัวทราบอย่างไร ว่าภาพนี้นางขอให ้สหายแก ้ไข
ตามทีน่ างบอก ไม่ทราบว่าถูกใจตงหัวหรือไม่ จังหวะนี้ เสย ี งเคาะประตูได ้ดังขึน
้ สองครัง้ หยุด
ี
ไปเล็กน ้อย ประตูเปิ ดออกดัง “แอ๊ด” จีเหิงชะโงกศรษะเข ้ามาครึง่ หนึง่
 121

จีเหิงเห็นจิง้ จอกน ้อยนอนหมอบอยูบ ่ นโต๊ะ ดูเหมือนจะดีใจมาก รีบเดินฉั บๆ มาถึงหน ้าโต๊ะ

ทางาน เฟิ่ งจิว่ ตาไว มองเห็นว่าในมือของจีเหิงถือพระไตรปิ ฎกโบราณทีก ่ ระดาษเริม่ เหลืองเล่ม
หนึง่ อีกแล ้ว ดรุณีเผ่ามารทีร่ ักการอ่านพระไตรปิ ฎกเชน่ นี้ นางเพิง่ จะเคยพบเห็นเป็ นครัง้ แรก

จีเหิงเดินหาทัง้ หน ้าห ้องหลังห ้องไปหนึง่ รอบ กลับมาลูบหน ้าผากจิง้ จอกน ้อย ยิม
้ ตาหยี
ถามนางว่า

“ท่านมหาเทพไม่อยูห
่ รือ?”

่ งศรี ษะหนีไม่ต ้องการให ้นางลูบ กระโดดแผล็วลงไปบนเก ้าอีไ้ ม ้ประดูข

เฟิ่ งจิว่ เบีย ่ ้างๆ โต๊ะ
ดูเหมือนวันนี้จเี หิงจะอารมณ์ดม ี าก กลับมิได ้ถือสาหาความอะไรนาง ฮัมเพลงสน ั ้ ๆ ทานอง
สบายๆ พลางควานหยิบพูก ่ ันเล่มหนึง่ ออกมาจากกระบอกใสพ่ ก
ู่ ัน มองดูเฟิ่ งจิว่ ราวกับขอ
คาปรึกษา

“วันนี้มพี ระไตรปิ ฎกชว่ งหนึง่ เข ้าใจยากเป็ นพิเศษ ท่านมหาเทพก็รอ

่ งรอยไม่แน่นอนอยู่
เรือ
่ ย เจ ้าว่าข ้าทิง้ กระดาษข ้อความไว ้ให ้ท่านดีหรือไม่?”

เฟิ่ งจิว่ เมินหน ้าหนีไปอีกทาง

จีเหิงเพิง่ จะจับพูก่ ันจุม่ หมึก น้ าหมึกบนปลายขนพูก ่ ันยังไม่ทันได ้แตะลงบนกระดาษแผ่น

น ้อยทีน
่ างหาออกมาแผ่นนัน ้ ประตูได ้เปิ ดออกดัง “แอ๊ด” อีกครัง้ ครัง้ นี้ผู ้ทีย
่ น
ื หันหลังให ้แสง
สว่างอยูต่ รงประตูคอ ื เจ ้าของทีแ ่ ท ้จริงของห ้องทางาน...มหาเทพตงหัว

ในมือมหาเทพหมุนคลึงแร่เหล็กนิลธรรมชาติสเี งินเป็ นประกายก ้อนหนึง่ ก ้มหน ้าเดินไป

พลางผลักเปิ ดประตูห ้องทางานไปพลาง เดินไปถึงหน ้าโต๊ะทางานราวกับไม่มใี ครอยูร่ อบด ้าน
เหลือบสายตาลงเล็กน ้อยมองจีเหิงทีก ่ ันและม ้วนภาพทีเ่ หลียนซง่ สง่ มาทีข
่ าลังถือพูก ่ ้างกายนาง

อึดใจใหญ่ ตงหัวตัดสน ิ ใจหยิบม ้วนภาพขึน ้ มาพินจ ี เลย หัวใจเฟิ่ งจิว่ บีบรัดแน่นโลด

ิ ดูเสย
ขึน
้ มาจุกตรงลาคอ ได ้ยินตงหัวกล่าวกับจีเหิงจริงๆ ว่า

“สองทีน
่ ี้เจ ้าเป็ นคนเพิม
่ รึ? เพิม
่ ได ้ไม่เลวเลย” ในน้ าเสย ี งทีเ่ รียบเฉยแฝงแววชน ื่ ชมอยูส ่ อง
สว่ นอย่างหาได ้ยากยิง่ “ข ้าหลงนึกว่าเจ ้าเป็ นแต่อา่ นหนั งสอ ื เสย ี อีก นึกไม่ถงึ ว่าเป็ นเรือ่ งนี้ด ้วย”
เนื่องจากยากยิง่ จะได ้พบเจอผู ้มีความสามารถในด ้านนี้ ทัง้ ยังเป็ นสตรี จึงกล่าวชมเพิม ่ อีกสอง
ประโยค “สามารถดูภาพนี้ของเหลียนซง่ เข ้าใจได ้ก็ไม่ง่ายดายแล ้ว ยังหาจุดบกพร่องสองแห่งนี้
พบได ้อย่างแม่นยาอีกด ้วย พีช ่ ายของเจ ้าบอกว่าเจ ้ารอบรู ้กว ้างขวาง มิใชค ่ าเท็จจริงๆ”

จีเหิงยังคงถือพูก
่ น ี น ้างุนงงเล็กน ้อย แต่ได ้รับคาชมเชน
ั ค ้าง สห ่ นี้ ก็แสดงสห
ี น ้าเบิกบาน
ออกมาโดยสญ ั ชาตญาณ เข ้าไปเบียดทีข ่ ้างกายตงหัวชะโงกตัวไปตรวจดูม ้วนภาพนั น ้

ี ชด
เฟิ่ งจิว่ มองดูจเี หิงเข ้าไปยืนเสย ิ มากอย่างตกตะลึง ตงหัวกลับไม่มท
ี ท
ี า่ ว่าจะเลีย
่ งหลบ
หยิบม ้วนภาพสง่ ให ้นางอย่างไม่ได ้ใสใ่ จ

“ในเมือ ่ เจ ้าเป็ นเรือ

่ งนี้ ทัง้ ยังสนใจ ตัง้ แต่วันพรุง่ ข ้าจะเปิ ดเตาหลอมมีด เจ ้าตามมาเป็ น
ลูกมือข ้าเถิด”

จีเหิงขยันเรียนรักความก ้าวหน ้าเสมอมา แม ้ว่า 2-3 ประโยคแรกทีต ่ งหัวเอ่ยนางจะรู ้เรือ

่ ง
ครึง่ ไม่รู ้เรือ
่ งครึง่ ประโยคสุดท ้ายนี้กลับฟั งเข ้าใจแล ้ว กล่าวอย่างดีใจว่า
 122

“มีโอกาสได ้เป็ นลูกมือให ้ตีจ ้ วิน เรียนรู ้สงิ่ ใหม่ๆ ถือเป็ นวาสนาของหนู” แต่ก็ออกจะกังวล
อยูเ่ ล็กน ้อย “แต่หนูมอื เท ้างุม
่ ง่าม กลัวอย่างยิง่ ว่าจะเป็ นตัวถ่วงของตีจ ้ วินหรือไม่”

ตงหัวมองดูม ้วนภาพทีย
่ น ี งยังคงหลงเหลือแววชน
ื่ ให ้นาง ในน้ าเสย ื่ ชมอยูห
่ ลายสว่ น

“สมองไม่โง่ทก
ุ อย่างก็คย
ุ กันได ้”

เฟิ่ งจิว่ มองดูเหตุการณ์ทงั ้ หมดนี้เกิดขึน ั สนและโกรธเกรีย

้ ด ้วยอารมณ์ทงั ้ สบ ้ ว ห ้ามตัวเอง
ไม่อยู่ กระโจนเข ้าไปกัดใสจ ่ เี หิงหนึง่ ที จีเหิงร ้องอุทานด ้วยความเจ็บอย่างประหลาดใจระคน
ตกใจ ตงหัวคว ้าตัวเฟิ่ งจิว่ ทีก ่ าลังโมโหเดือดทันควัน เห็นนางแยกเขีย ้ วด ้วยท่าทางเดือดดาลสุด
ขีด ก็ขมวดคิว้ เอ่ยเสย ี งหนั ก

“กัดคนสง่ เดชได ้ยังไง? ทัง้ ยังเป็ นผู ้มีพระคุณของเจ ้าด ้วย?”

เฟิ่ งจิว่ อยากจะบอกว่าไม่ใชค ่ วามผิดของนาง จีเหิงเป็ นจอมโกหก ภาพนั น ้ นางเป็ นคนแก ้

ต่างหาก ไม่ใชจ ่ เี หิงเป็ นคนแก ้ แต่นางพูดออกมาไม่ได ้ นางถูกตงหัวหิว้ ตัวลอยเผชญ ิ หน ้ากัน
เขาหิว้ ตัวนางเชน ่ นี้ความจริงแล ้วเห็นได ้ชด ั ว่าเป็ นการหิว้ สต ั ว์เลีย้ งตัวหนึง่ เขากับนางไม่เคย
เสมอภาคกันอย่างแท ้จริงมาก่อน เฟิ่ งจิว่ พลันรู ้สก ึ ปวดร ้าวเสย ี ใจยิง่ ดิน
้ โดยแรงจนหลุดจากมือ
เขา วิง่ พรวดพราดออกไปจากห ้องทางาน ชวั่ ขณะทีอ ่ ุ ้งเท ้าข ้ามออกจากประตูห ้อง น้ าตาได ้ร่วง
เผาะลงมา ชวั่ วูบทีเ่ ผลอสติขาหลังได ้สะดุดธรณีประตูเข ้าอย่างจัง นางล ้มลงกับพืน ้ เจ็บจนคราง
ออกมา เมือ ่ หันหน ้ากลับไปดวงตาทีพ ่ ร่ามัวมองเห็นเพียงตงหัวก ้มศรี ษะลงตรวจดูรอยแผลทีถ ่ ก
ู
นางกัดบนแขนของจีเหิง กระทั่งปลายหางตาของเขาก็มไิ ด ้เหลือให ้แก่ตัวนางจิง้ จอกน ้อยทีว่ งิ่
หนีออกมาอย่างประชดประชน ั ตัวนี้ ความจริงแล ้วนางไม่ได ้กัดลึกเท่าไรนั ก ต่อให ้นางโมโห ก็ไม่
สามารถทาสงิ่ ทีแ ่ ย่มากกับคนอืน ่ ได ้อยูด
่ ี บางทีจเี หิงเองอาจจะกลัวเจ็บเป็ นพิเศษ หากนางรู ้แต่
แรก ไม่แน่วา่ จะกัดเบากว่านี้สก ั หน่อย

เฟิ่ งจิว่ กลัน ึ เศร ้าเสย

้ น้ าตาวิง่ หนีมา หลังจากหายโมโหก็รู ้สก ี ใจเป็ นอย่างยิง่ ความปวดร ้าว
ี ี
เสยใจของสุนัขจิง้ จอกตัวหนึง่ ไม่อาจนั บเป็ นความปวดร ้าวเสยใจได ้หรือไร?

ความจริงแล ้ว เฟิ่ งจิว่ ถูกราชามารนิลเนีย ๋ิ หลอกชว่ งชงิ รูปร่างดัง้ เดิมไป ต ้องถูกขังอยู่

่ ชูอน
ภายใต ้ขนสุนัขจิง้ จอกแดงทีไ่ ม่มจ ี ด
ุ เด่นใดๆ ิ้ ผืนนี้โดยไม่อาจหนีพ ้นได ้
ทัง้ สน ทัง้ ภายใต ้
สถานการณ์คับขันเชน ่ นี้ ยังต ้องแบกรับหน ้าทีอ ่ ันหนั กหน่วงของชวี ต ิ ในการตามเกีย ้ วตงหัว นั บว่า
ไม่ง่ายดายอย่างยิง่ นางเองก็ตระหนักดีวา่ อยูใ่ นสถานการณ์คับขันอันตรายเชน ่ นี้ทก
ุ เรือ ่ งราวที่
หนั กหนาสาหัสต่างต ้องมีความอดทนอดกลัน ้ ยินยอมอ่อนข ้อ ดังคากล่าวทีว่ า่ “ถ ้าเสย ี ดายเด็กก็
ล่อจับหมาป่ าไม่ได ้” กระนั น ้ เรือ่ งบ ้าบอทีถ่ ก
ู จีเหิงแทรกเข ้ามาป่ วนครัง้ นี้มันมากเกินไปจริงๆ ได ้
ั ่ ึ
กระตุ ้นนิสยคุณหนูของนางซงยากยิง่ จะระเบิดให ้ระเบิดออกมา

นางเห็นว่าการกระทาเชน ่ นั น
้ ของตงหัวเป็ นการปกป้ องจีเหิงอย่างเห็นได ้ชด ั นางกับจีเหิง
เกิดข ้อขัดแย ้งกัน ตงหัวเลือกทีจ ่ ะชว่ ยจีเหิงไม่ชว่ ยนาง ทัง้ ยังตาหนินางก่อนหนึง่ ยกโดยไม่ม ี
การแยกแยะผิดถูก นางน ้อยใจอย่างยิง่ ขดตัวคอตกอยูใ่ นกอดอกไม ้อย่างอ ้างว ้าง

เดิมทีนางตัง้ ใจจะขดตัวอยูไ่ กลสกั หน่อย แต่ก็มค ี้ วหนึง่ เห็นว่าตงหัวฉลาด

ี วามหวังอยูเ่ สย
ออกปานนั น ้ หลังจากค่าแล ้วไม่แน่อาจจะนึกขึน ้ มาได ้ว่าเมือ
่ ตอนกลางวันได ้ปรักปรานางลงไป
จึงจะมาหาตัวนางเพือ ่ ขอโทษก็เป็ นได ้ ถึงตอนนั น
้ เกิดหานางไม่พบขึน ้ มาจะทาอย่างไรเล่า?
อย่างนั น ั หน่อยดีกว่า
้ นางยังคงไปขดตัวอยูใ่ กล ้สก
 123

เฟิ่ งจิว่ ก ้าวเดินอย่างอ ้างว ้าง ชะงักลังเลอยูภ

่ ายในวังไท่เฉินกงทัง้ หลัง เลือกอย่างอ ้างว ้าง
ทีจ่ ะขดตัวอยูใ่ นกอดอกกุสม ุ าหน ้าประตูตาหนั กบรรทมของตงหัว เพือ่ จะขดตัวอย่างสบายสก ั
หน่อย นางจึงไปยังธารดอกไม ้เล็กๆ ละแวกนั น ้ อย่างอ ้างว ้างเก็บหญ ้า ทีข ึ้ กระเซงิ มาเล็กน ้อย
่ น
สร ้างเป็ นรังเล็กๆ ให ้ตัวเองอยูใ่ นกอดอกไม ้อย่างอ ้างว ้าง เนื่องจากเศร ้าเสย ี ใจมากเกินไป ทัง้ ยัง
้
ใชความคิ ดใชก้ าลัง นางหมอบอยูใ่ นรังอ ้าปากหาวหลายครัง้ อย่างหม่นหมอง เปลือกตาบนล่าง
ดิน
้ รนพอเป็ นพิธเี ล็กน ้อย ก่อนจะค่อยๆ บรรจบเข ้าหากัน

[1]?? คือ ภาพวาด หรือหนังสอ ื หรือบทกวี ฯลฯ ทีว่ าดหรือเขียนลงบนกระดาษหรือผ ้า โดยใสก

่ รอบ
เรียบร ้อย และติดเข ้ากับแกนให ้สามารถม ้วนเก็บได ้
 124

หัวข้อ : บทที่ 6 - 03

บทที่ 6 - 03

ยามทีเ่ ฟิ่ งจิว่ ตืน

่ ขึน
้ สายลมอ่อนๆ ระลอกหนึง่ พลิว้ พัดผ่านพอดี นาพาดอกกุสม ุ าเหนือ
ศรี ษะนางสา่ ยไหวดังซา่ ซา่ นางชะโงกศรี ษะออกไปอย่างสะลึมสะลือ เห็นเพียงแสงดาวกะพริบ
พราวสาดสอ ่ งทั่วขอบนภา สว่างไสวเสย ี จนแม ้แต่ฝนละอองในก
ุ่ ้อนเมฆใกล ้เคียงยังมองเห็นได ้
ชด ั เจน โพธิญาณสูก ่ าเนิดซงึ่ อยูห ี ้ าริบหรีเ่ ป็ นจุดแต ้มท่ามกลาง
่ า่ งออกไปไม่ไกลนั กเปล่งแสงสฟ
รัตติกาลอันเงียบสงัด ดุจดั่งหิง่ ห ้อยซงึ่ โตขึน ้ หลายเท่ากะทันหันเกาะพักบนกาแพงวังอย่างเงียบ
งัน

เฟิ่ งจิว่ ย่องฝี เท ้าวิง่ ออกไป คิดจะดูวา่ ตงหัวกลับมาแล ้วหรือไม่ เงยหน ้าขึน ้ มอง ก็เห็นว่า
ภายในตาหนั กบรรทมซงึ่ อยูห ่ า่ งออกไปไม่กกี่ ้าว แสงเทียนได ้สอ ่ งสว่างแล ้วดังทีค่ าด แต่ตงหัว
ได ้ออกมาหานางหรือไม่หนอ? นางรู ้สก ึ ห่อเหีย ่ วใจนั ก นางกระโดดตุบๆๆ ขึน ้ บันไดหน ้าตาหนั ก
ยกขาหน ้าขึน ้ กอดธรณีประตูสงู ทอดมองจากประตูทงี่ ับปิ ดไว ้เฉยๆ เข ้าไปในตัวตาหนั ก คิดจะ
มองว่าเป็ นอย่างไรบ ้าง เพียงแวบเดียวนี้ ก็ราวกับถูกตรึงอยูบ ่ นธรณีประตู

เมือ
่ ครูน ่ หงนมองดาว ดาวใต ้ซงึ่ คุมการก่อเกิดได ้เข ้าสูย
่ ี้ตอนทีแ ่ ส ิ สช
ี่ บ ี่ น
ั ้ ฟ้ า จากความรู ้ด ้าน
ดาราศาสตร์อันน ้อยนิดของนาง ทราบว่านีค ่ อื ยามห ้าย[1]ได ้ผ่านพ ้นไปแล ้ว เวลาเชน ่ นี้ ตงหัวถือ
พูก่ ันวาดฉากบังลมอะไรทานองนี้อยูใ่ นตาหนั กบรรทมของตัวเองอย่างไร ้วีแ ่ ววง่วงนอนนั น ้ ไม่ม ี
อันใดน่าพูดถึง แต่เหตุไฉนจีเหิงจึงมาอยูใ่ นห ้องของเขาด ้วยเล่า เฟิ่ งจิว่ แนบตัวกับธรณีประตู
จ ้องมองอย่างตกตะลึง เนิน ่ นาน...หาได ้เข ้าใจไม่

ตะเกียงทรงกิง่ ไม ้ทีแ
่ ขวนอยูบ ่ นขือ
่ แก ้วผลึกสาดสอ ่ งจนทั่วทัง้ ตาหนั กบรรทมสว่างไสวดุจ
ทิวาวัน ชายหนุ่มชุดม่วงซงึ่ ทอดฝี เท ้าไปหยุดยืนเบือ ้ งหน ้าฉากบังลมขาวว่างและดรุณช ี ดุ ขาวซงึ่
ก ้มกายอยูเ่ หนือโต๊ะทางานจับพูก ั
่ ันวาดอะไรสกอย่าง มองดูจากทีไ่ กลกลับดูประดุจภาพเขียน
บุคคลอันงามล้าซงึ่ ชวนให ้ไม่อาจตัดใจไปรบกวน อีกทัง้ ภาพเขียนบุคคลนี้ยังเขียนขึน
้ โดยมือ
ท่านพ่อของนางซงึ่ เชย ี่ วชาญด ้านเขียนภาพมากทีส ่ ดุ ในสท ี่ ะเลแปดดินแดน

สายลมระลอกหนึง่ พัดกรอกเข ้าหน ้าต่าง แสงเทียนซงึ่ แขวนไว ้สูงแกว่งไกววูบไหว ความ

จริงหากเปลีย
่ นเทียนขาวเหล่านี้เป็ นไข่มก ุ ประกายราตรี แสงสว่างที่เปล่งออกมาย่อมจะมั่นคง
กว่ามาก แต่ไม่กป
ี่ ี มานี้ดเู หมือนตงหัวจะชน ื่ ชอบรสนิยมแกว่งไกววูบไหวเชน
่ นี้

ท่ามกลางความเงียบสงัด จีเหิงพลันวางพูก ั เอียงศรี ษะน ้อยๆ กล่าวว่า

่ น

“ตรงนี้เก็บกระบีย่ าวเป็ นกล่องเหล็ก ในกล่องเหล็กยังต ้องใสจ ่ าพวกเข็มดอกสาลี[่ 2]ไว ้

ข ้างในล่วงหน ้า ทาเป็ นกระบอกอาวุธลับ แม ้ภาพของฝ่ าบาทสามจะวาดได ้อย่างอาภรณ์ฟ้าไร ้
ตะเข็บ แต่สองพูก ่ ันทีว่ าดการเก็บกลับนี้ หนูครุน่ คิดอยูเ่ ป็ นนานก็ไม่ทราบว่าเขาหมายความว่า
อย่างไร ตีจ้ วิน...” ระหว่างทีพ ่ ด
ู ก็มองเห็นว่าตงหัวกาลังกุมพูก ้
่ ัน ลากเสนกรอบให ้แก่ดอกฝูซาง
อันเหมือนมีชวี ติ หลายดอกบนฉากบังลมอย่างไร ้จิตฟุ้ งซา่ น เงียบไปครูห ่ นึง่ จีเหิงเปลีย่ นคาเรียก
ขานเบาๆ “เหล่าซอ...” ื

ี งจะเบาหวิวเสย
แม ้เสย ี จนดังกว่าเสย
ี งยุงบินเพียงไม่เท่าไร กลับเข ้าสูโ่ สตของตงหัวแล ้ว
ชายหนุ่มหยุดพูก
่ ันหันกายมามองนาง มิได ้คัดค ้านคาเรียกขานนี้ เอ่ยออกมาให ้หนึง่ คา
 125

“พูด”

เฟิ่ งจิว่ คิดเสมอมาว่าสายตาของตนนัน ้ ดี แสงเทียนไหววูบวาบประกอบกับอยูห ่ า่ งถึงตลอด

ชว่ งตาหนั ก กลับมองเห็นว่าตอนทีจ ่ เี หิงก ้มหน ้าลงกะทันหัน สองแก ้มได ้ซา่ นสส ี มพูระเรือ
่
สายตาของจีเหิงตกลงจับยังพืน ้ ซงึ่ สว่างวูบวาบ

“หนูพด ื จะหยุดพูก
ู ว่า เหล่าซอ ั ครู่ ชว่ ยชแ
่ ันสก ี้ นะหนูสก
ั เล็กน ้อยก่อนได ้หรือไม่...”

ในทีส ่ ด
ุ เฟิ่ งจิว่ ก็ได ้ทราบแล ้วว่าจีเหิงกาลังวาดอะไรอยู่ ยามตงหัวจัดสร ้างอาวุธประเภทนี้
แต่ไหนแต่ไรมาไม่จาเป็ นว่าต ้องลงมือเอง งานไม่หนักไม่เบาจาพวกหลอมเหล็กเทลงเบ ้า
โดยมากจะให ้เซย ี นป๋ อทีเ่ ชย ี่ วชาญด ้านวิชาหลอมโลหะทางานแทน เวลานี้ จีเหิงน่าจะกาลังวาด
เลียนแบบม ้วนภาพทีฝ ่ ่ าบาทสามเหลียนสง่ มาให ้ ขยายภาพให ้ใหญ่ขน ึ้ และวาดให ้ดูเข ้าใจง่าย
เพือ ี
่ ให ้เซยนป๋ อเหล่านี้พน ิ จ
ิ ดูอย่างละเอียดได ้

เมือ
่ ทราบแล ้วว่าสถานการณ์ในยามนี้มท ี ม ่ ไร
ี่ าเชน ในใจของเฟิ่ งจิว่ จึงค่อยไม่ตดิ ขัด
ตะขิดตะขวงสก ั เท่าไรนั กอีก ครัน ้ เห็นจีเหิงมือเท ้างุ่มง่ามปานนี้ ก็ดใี จ อารมณ์ดใี จยังไม่ทัน
แผ่ซา่ น ก็เศร ้าใจเสย ี แล ้ว ทีน ่ างดีใจ เพราะจุดทีท ่ าให ้จีเหิงติดขัดในสายตาของนางแล ้ว
ี
ง่ายดายอย่างยิง่ นางเก่งกว่าจีเหิงเสยอีก ทีน ่ างเศร ้าใจ เพราะนี่คอ ื เรือ
่ งเดียวทีน
่ างเก่งกว่าจีเหิง
ทัง้ ความชอบนี้ยังถูกจีเหิงแย่งชงิ ไปเสย ี แล ้ว ในใจของนางเกิดความรู ้สก ึ คาดหวังอันน่าเหยียด
หยามขึน ้ มาราไร กระทัง่ เรือ่ งง่ายๆ แค่นี้จเี หิงก็ยังทาได ้ไม่ด ี ด ้วยอุปนิสย ั ของตงหัว ไม่ทราบจะ
เยาะหยันถากถางนางแรงๆ สก ั 2-3 คาหรือไม่ เฟิ่ งจิว่ ทาใจให ้คึกคักรอดูเหตุการณ์ถด ั ไปอย่าง
คาดหวัง

ทีเ่ หนือความคาดหมายคือ ตงหัวกลับไม่พดู อะไรทัง้ นั น

้ เพียงยกมือขึน ้ รับพูก
่ ันทีจ่ เี หิงสง่
มาให ้ ก ้มหน ้าขีดลากพูก ้
่ ันสองเสนลงบนกระดาษภาพ ขีดลากเสร็จสน ิ้ ชแ
ี้ นะอย่างแชม ่ ชา้

“นี่คอ
ื ปุ่ มโลหะสาหรับควบคุม เลือ
่ นแผ่นเหล็กลงก็จะสามารถเก็บกระบีก ่ ลับมา เหลียนซง่
้ ี
วาดลวกเกินไปแล ้ว” ชแนะ 2-3 ประโยคจบ ก็เงยหน ้าขึน ี้ นะ
้ มองจีเหิงอีกครัง้ “เข ้าใจแล ้ว?” ชแ
สงั่ สอนอย่างอดทนยิง่

ึ ในลาคอจุกแน่นจนเจ็บ นางจาได ้ว่านานๆ ครัง้ เมือ

เฟิ่ งจิว่ อ ้าปากค ้างโดยไม่รู ้ตัว รู ้สก ่ นาง
่ ซา่ มปล่อยไก่ หรือจ ้งหลินทาเรือ
ซุม ่ งใดไม่ถก ู ใจตงหัวเต็มที่ เขามักจะกล่าวทาร ้ายจิตใจของ
ิ
นางกับจ ้งหลินด ้วยความเคยชน แต่เขาไม่ได ้กล่าวทาร ้ายจิตใจของจีเหิง เขาอ่อนโยนกับจีเหิง
อย่างมาก

ภายใต ้เงาวูบไหวจากแสงตะเกียง ยามจีเหิงผงกศรี ษะด ้วยใบหน ้าแดงเรือ

่ ตงหัวหยิบพูก
่ ัน
ซงึ่ เมือ ้
่ ครูใ่ ชวาดภาพขึ
น ี า มองดูจเี หิงแล ้วกล่าวอีกว่า
้ มาจากจานสด

“สองจุดเมือ่ ตอนเทีย ่ งเหลียนซง่ ก็วาดลวกๆ เจ ้ามิใชแ

่ ก ้ไขได ้ดียงิ่ หรือไร ความจริงสองจุด
นี้ไม่ได ้ยากเท่าสองจุดนั น
้ ”

จีเหิงตะลึงไปชวั่ อึดใจ สแ
ี ดงเรือ
่ บนใบหน ้าถดถอยไปเล็กน ้อย เนิน
่ นาน เอ่ยว่า

“สองจุดนั น ้ ...” แล ้วหยุดเล็กน ้อย “...คิดว่าคงบังเอิญโชคดีกระมัง” ฝื นใจคลีร่ อยยิม ้ บน

ใบหน ้า “แต่เมือ ื
่ ก่อนแค่อา่ นหนั งสอเพียงลาพัง ทีไ่ ด ้รู ้แค่เพียงผิวเผิน ไม่ดเี ลิศมากมายเชน ่ ที่
เรียนรู ้จากเหล่าซอ ื ในคืนนี”้ สช
ี มพูระเรือ
่ ได ้ซา่ นขึน ี ขาวจนจาง
้ บนใบหน ้าอีกครัง้ ชะล ้างความซด
ลง ในความเงียบสงัดสายตาได ้ลดลงจับยังฉากบังตาทีต ่ งหัวกาลังวาดอยู่ ดวงตาพลันสว่างวาบ
เอ่ยเบาๆ
 126

“ความจริงเวลาค่อนข ้างจะดึกแล ้ว แต่...หนูตงั ้ ใจจะวาดภาพให ้เสร็จในคืนนี้ ไม่กล ้าประวิง

ให ้เวลางานของเหล่าซอ ื ล่าชา้ หากคืนนีห
้ นูวาดจนเสร็จได ้ เหล่าซอ ื จะมอบฉากบังตานี้ให ้หนู
ถือเป็ นการให ้รางวัลแก่หนูได ้หรือไม่?”

ดูเหมือนตงหัวจะประหลาดใจล็กน ้อย กลับรับปากอย่างรวบรัดยิง่ น้ าเสย ี งสน ั ้ กระชบ

ั เอ่ย
ี
เสยงราบเรียบว่า “ตกลง” ประจวบกับปลายพูก ั
่ ันแตะสมผัสบนผืนผ ้าขาวทีข ่ งึ ตึง ตวัดปราดๆ
ไม่กค ี่ รัง้ วาดเป็ นขุนเขาไกล 2-3 ลูกซงึ่ หลบเร ้นกลางเมฆหมอก จีเหิงวางพูก ่ ันในมือของตัวเอง
ลง มายืนชดิ ทีด ื่ ชมฝี พก
่ ้านข ้างฉากบังลมชน ู่ ันของตงหัวเชน่ กัน ครูห
่ นึง่ ให ้หลังสุดท ้ายก็
ต ้านทานความง่วงไม่ไหว เอามือปิ ดปากหาวออกมา ระหว่างทีต ่ งหัวขยับพูก่ น ั ดั่ งเหินบินได ้แบ่ง
สมาธิมากล่าวว่า

“ง่วงก็กลับไปก่อนเถิด ภาพพรุง่ นี้คอ

่ ยวาด”

จีเหิงเอ่ยทัง้ มือยังคงปิ ดปากอยู่ ไม่ทันได ้ลดลง

“แต่เชน่ นี้ไม่เท่ากับเสย
ี เวลางานของเหล่าซอ
ื หรือ?” ตามองไปทีฉ ่ ากบังลม ก็นก
ึ กระดาก
้
อายเล็กน ้อย “เดิมทีหนูยังคิดจะพยายามสูจนวาดเสร็ จ จะได ้นารางวัลนี้กลับไป...”

ตงหัวโยนพูก
่ ันขนสุนัขป่ าในมือลงไปในโถล ้างพูก
่ ัน เปลีย
่ นเป็ นพูก
่ ันขนแพะทีม
่ ข
ี นาดเล็ก
มาลงส ี

“วันเดียวไม่ได ้กระไร สว่ นฉากบังลมนี้ วาดเสร็จแล ้วข ้าจะให ้จ ้งหลินสง่ ไปทีห

่ ้องของเจ ้า”

ความจริงจวบจนบัดนี้ เฟิ่ งจิว่ ก็ยงั คงไม่ทราบอยูด ่ วี า่ ในตอนนั น้ นางผละจากประตูตาหนั ก

บรรทมของตงหัวมาได ้อย่างไร มีบางคนเมือ ่ พบกับเรือ ่ งทีส ่ ะเทือนจิตใจมากจนเกินไปจะเลือก
ลืมความทรงจาบางสว่ นโดยอัตโนมัต ิ นางคะเนว่าตัวเองก็จัดอยูใ่ นประเภทนี้เชน ่ กัน ทีจ ่ าได ้มี
เพียงหลังจากนั น ้ ดูเหมือนนางจะกลับไปยังรังทีท ่ าไว ้เมือ ่ ตอนกลางวันอีกครัง้ มองดูดาวอยูค ่ รู่
หนึง่ ในสมองอันว่างเปล่าของนางยังคงถือสาทีด ่ ท ู า่ ทางตงหัวจะมิได ้ออกมาตามหานางเลย
แล ้วจึงคิดถึงว่าทีแ
่ ท ้ตงหัวก็สามารถขออะไรเป็ นต ้องให ้ได ้ด ้วย ไฉนจึงไม่เคยทาเชน่ นี้กับนาง
บ ้างหนอ?

นางเคยแอบวาดฝั นอยูห ่ ลายครัง้ หากสก ั วันหนึง่ นางสามารถคบหากับตงหัวด ้วยรูปร่าง

ของเทพธิดามิใชส ่ น
ุ ั ขจิง้ จอก หรือยิง่ กว่านั น ้ หากตงหัวหลงรักนาง เขากับนางจะอยูร่ ว่ มกันเชน ่
ไร ก่อนหน ้านีน ้ างมักจะจินตนาการไม่ออก แต่ผา่ นประสบการณ์เชน ่ นีใ้ นคืนนี้แล ้ว ได ้เห็นฉาก
เขากับจีเหิงอยูร่ ว่ มกันเหล่านั น ้ นางเห็นว่าหากสก ั วันหนึง่ นางกับตงหัวได ้อยูด่ ้วยกัน คงจะเป็ น
่ นั น
เชน ้ เองกระมัง แล ้วนึกขึน ้ ได ้ว่าเดิมทีทจ
ี่ เี หิงเข ้ามาพานั กในวังไท่เฉินกงก็เพือ ่ จะมาเป็ นภรรยา
ของตงหัว เป็ นผู ้ทีอ ่ ยูข
่ ้างกายของเขาคนนั น ้ เพียงแต่ตลอดมานางไม่เคยไปครุน ่ คิดถึงปั ญหา
ประเด็นนีอ ้ ย่างลึกล้าเท่านั น ้

ตัวนางกับตงหัวยังจะมีโอกาสมีวันนั น ้ อีกหรือไม่ ึ ว่าเรือ

เป็ นครัง้ แรกทีเ่ ฟิ่ งจิว่ รู ้สก ่ งนีก
้ ลับ
เปลีย ่ นเป็ นมีโอกาสน ้อยนิดเสย ี เหลือเกิน นางคิดอย่างพร่าเลือนว่าตัวนางได ้ละทิง้ หลายสงิ่
หลายอย่างปานนั น ้ มาสูส่ วรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าทีแ ่ ปลกหน ้าไม่คุ ้นเคยแห่งนี้ จะต ้องมิใชเ่ พือ ่ ผลลัพธ์
่
เชนนี้อย่างแน่นอน ตอนทีเ่ พิง่ จะมาถึงทีน ่ นี่ างมั่นใจในตัวเองมากเพียงไร แต่มาบัดนี้ จะทา
อย่างไรดีหนอ ก ้าวต่อไปควรจะไปทางไหนดี นางนึกภาพไม่ออก นางรู ้สก ึ แค่วา่ เหนื่อยล ้านั ก
ลมราตรีทโี่ ชยพัดมาก็หนาวนั ก เงยหน ้าขึน ้ มองแสงดาวดั่งหิมะพร่างพราวฟ้ า สรี่ ้อยกว่าปี มานี้
เป็ นครัง้ แรกทีน ึ คิดถึงชงิ ชวิ ซงึ่ อยูห
่ างรู ้สก ่ า่ งไกลออกไปนั บพันหมืน ่ หลี.่ ..คิดถึงคนในครอบครัวที่
นางละทิง้ ไว ้ทีน ่ ั่ นมากเหลือเกิน
 127

ี ใจถึงเพียงนี้
วันนี้ท ้องฟ้ างดงามถึงเพียงนี้ นางกลับเศร ้าเสย

ตงหัวไม่เพียงแต่ไม่ได ้มาตามหานางในคืนนี้เท่านั น ้ หลายวันหลังจากนั น ้ ก็ไ ม่เคย

มาตามหานาง เฟิ่ งจิว่ คิดอย่างห่อเหีย ่ วใจว่า ปกติทผ ี่ า่ นมาเขาจะทาอะไรล ้วนแต่พานางไปด ้วย
เพียงเพราะรู ้สก ึ ว่าข ้างกายว่างเปล่าจนเกินไป ต ้องการอะไรสก ั อย่างมาอยูเ่ ป็ นเพือ
่ นใชห่ รือไม่
ั
“อะไรสกอย่างนี”้ นี้จะเป็ นอะไรก็ไม่เป็ นไรทัง้ นั น
้ บัดนีใ้ นเมือ
่ มีนักเรียนที่เฉลียวฉลาด
คล่องแคล่วเชน ่ จีเหิงแล ้ว ไม่เพียงแต่สามารถชว่ ยงานเขาเท่านั น ้ ยังสามารถสนทนาเป็ นเพือ ่ น
เขาแก ้เบือ ้
่ ได ้ เขาไม่จาเป็ นต ้องใชนางจิ ง้ จอกน ้อยตัวนี้อก ี แล ้ว

ึ ว่าเป็ นเชน
นางยิง่ คิดก็ยงิ่ รู ้สก ่ นี้ ความรู ้สก
ึ ปวดแปลบเพราะท ้อแท ้ทอดอาลัยยากจะเอ่ยได ้
พลุง่ ขึน
้ ในใจ

2-3 วันนี้จเี หิงกับตงหัวเป็ นดั่งเงาตามตัวไม่มห ี า่ งโดยแท ้ แม ้ว่ายามเขาสองคนอยูด ่ ้วยกัน

เฟิ่ งจิว่ มักจะหมอบอยูไ่ กลๆ ซอ ่ นตัวเองอยูใ่ นกอหญ ้าหรือพุม ่ ดอกไม ้ แต่โสตประสาทอันเฉียบ
คมยังคงสามารถจับถ ้อยคาสนทนาระหว่างคนทัง้ สองได ้คร่าวๆ นางพบว่า ถ ้อยคามากมายของจี
เหิงล ้วนแต่สามารถสนองสงิ่ ทีต ่ งหัวชอบและสนใจทัง้ สน ิ้ ตัวอย่างเชน ่ เอ่ยถึงเรือ
่ งการเผา
เครือ ่ งปั น ้ ดินเผา เฟิ่ งจิว่ เห็นว่าหากนางสามารถพูดได ้ หากตงหัวถือกาสุราเคลือบสข ี าวงาม
ประณีตทีเ่ พิง่ จะเผาสาเร็จใบหนึง่ คลึงเล่นอยูใ่ นมือ นางจะต ้องพูดออกมาได ้แค่ถ ้อยคาจาพวก
“ของชน ิ้ นี้ดแู ล ้วขายได ้ราคาไม่ใชน ่ ้อย” เป็ นแน่ แต่จเี หิงนั น
้ ต่างกัน จีเหิงลูบๆ คลาๆ กาสุราสูง
เพรียวใบนั น ้ อย่างติดอกติดใจอยูค ่ รูห
่ นึง่ ยิม
้ อ่อนหวานกล่าวกับตงหัวว่า

ื นา???สแ
“หากเหล่าซอ ี ดงบดเป็ นผงผสมในดินเหนียวแล ้วนามาเผา ไม่แน่วา่ กาสุราใบนี้
ี ดงอ่อนอันงดงามก็เป็ นได ้”
อาจจะเผาออกมาเป็ นสแ

จีเหิงกล่าวจบ แม ้ตงหัวจะไม่มป ิ าตอบรับในทันทีใดๆ แต่เฟิ่ งจิว่ สงั เกตดูสห

ี ฏิกริ ย ี น ้าของ
ื่ ชมถ ้อยวิจารณ์เชน
เขาแล ้วเห็นว่า เขาชน ่ นี้เป็ นอย่างมาก

่ นตัวอยูใ่ นพุม
เฟิ่ งจิว่ ซอ ึ บาดนั ยน์ตา จึงทาหางตก
่ ดอกไม ้มองดูได ้พักหนึง่ ยิง่ ดูก็ยงิ่ รู ้สก
ตัง้ ใจจะหลบไปเดินเล่นทีอ ่ น ั
ื่ สกหน่อย หมอบนานเข ้าขากลับเป็ นเหน็ บชาอยูบ ่ ้าง ตอนทีโ่ ซเซ
ผุดลุกขึน้ ยืน ถูกจีเหิงทีต ่ าไวมองเห็นในทันที วิง่ หน ้าบานเข ้ามาหา ทัง้ ยังยืน ่ มือออกมาราวกับจะ
อุ ้มนางขึน ้

เฟิ่ งจิว่ คิดอย่างนึกนั บถือว่าจีเหิงไม่ชา่ งคิดแค ้นโดยแท ้ ขณะทีน ่ วิ้ เรียวได ้รูปอยูห ่ า่ งจาก
่
นางอีกเพียงระยะใบกุยชายหนึง่ ใบ ดูเหมือนจีเหิงจะนึกขึน ้ ได ้ในทีส
่ ดุ ว่ารอยเขีย ้ วบนแขนยังคง
อยู่ มือนัน ้ จึงชะงักค ้างอยูก ่ ลางอากาศอย่างขลาดกลัวนิดๆ เฟิ่ งจิว่ มองดูอก ี ฝ่ ายอย่างเงียบงัน
และมองตงหัวทีเ่ ดินทอดฝี เท ้าตามหลังจีเหิงทีว่ งิ่ เหยาะๆ เข ้ามาหา น่าแค ้นนักทีข ่ ายังคงชาวิง่
ไม่ไหว ได ้แต่หลุบดวงตากลมดิกลง เมินศรี ษะหนีไปอีกทาง กิรย ิ าอาการนี้กลับดูออ ่ นโยนยิง่
อย่างคาดไม่ถงึ สร ้างความเข ้าใจผิดแก่จเี หิง มือทีเ่ ดิมทีชะงักค ้างอย่างขลาดๆ อยูก ่ ลางอากาศ
คว ้าหมับ อุ ้มจิง้ จอกน ้อยขึน้ มากอดไว ้แนบอก มือข ้างหนึง่ ยังลองขยีข ้ นกามะหยีอ ่ อ่ นนุ่มซงึ่ ยังไม่
เจริญวัยเต็มทีบ ่ นศรี ษะของเฟิ่ งจิว่ อย่างอ่อนโยน เห็นจิง้ จอกน ้อยมิได ้ขัดขืน ก็ยงิ่ ขยีแ ้ รงกว่าเดิม

พึงทราบว่าเฟิ่ งจิว่ มิใชไ่ ม่คดิ จะขัดขืน เพียงแต่ขาทัง้ สข ี่ ้างเลือดลมติดขัด เวลานี้จงึ ต่างชา

ดิก ไม่สามารถจะขัดขืนได ้ พร ้อมกันนี้ก็นก ึ โยงอย่างหดหูว่ า่ ยามนัน ้ ทีบ
่ รรพตฝูอวี่ ตอนทีจ ่ เี หิง
ต ้องการแย่งชงิ ตัวนางกลับไปเลีย ้ ง ตงหัวปฏิเสธอย่างเย็นชาและตรงไปตรงมาเพียงใด มายามนี้
นางถูกจีเหิงย่ายีเชน ่ นี้ เขากลับทาเหมือนมองไม่เห็น สายตาทีม ึ ว่าน่า
่ องดูฉากนี้ดเู หมือนยังรู ้สก
ึ ต่อจีเหิงต่างออกไปแล ้วจริงๆ
สนุกอย่างยิง่ อีกด ้วย เขารู ้สก
 128

จีเหิงขยีอ ่ ักใหญ่อย่างพออกพอใจจึงค่อยรามือ เชยศรี ษะเล็กๆ ของนางขึน

้ ยูพ ้ มาถามนาง
ว่า

“ทัง้ ทีต
่ อนอยูใ่ นเขตแดนปทุมมาสบ ิ สามานย์เจ ้าชอบข ้าออกปานนัน ้ แท ้ๆ ตอนทีแ ่ ยกทาง
กับข ้ายังอาลัยอาวรณ์ออกจะแย่ไม่ใชห ่ รือ อืม...บางทีเจ ้าอาจจะอาลัยอาวรณ์เหล่าซอ ื ด ้วย ชว่ ง
ื
นี้ข ้ากับเหล่าซอสามารถร่วมกันเลีย ่
้ งเจ ้าได ้ เจ ้าควรจะดีใจมากมิใชหรือจิง้ จอกน ้อย?” จ ้องมอง
เฟิ่ งจิว่ เขม็งอยูค ่ รูใ่ หญ่ ไม่เห็นเฟิ่ งจิว่ มีปฏิกริ ย ิ ใจอุ ้มเฟิ่ งจิว่ ขึน
ิ าใด จึงตัดสน ้ มา เดินไปยังเตาเผา
ทีเ่ มือ
่ ครูน่ ี้สนทนาเรือ ่ ยเปื่ อยกับตงหัว

ึ ว่าเลือดลมในตัวค่อยๆ ไหลเวียนสะดวกแล ้ว คิดจะดิน

เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ้ รนกระโดดลงไป ไหน
เลยจะคาดจีเหิงดูผอมบางอ่อนแอ กลับกอดนางไว ้แน่นหนายิง่ ไปถึงหน ้าโต๊ะหินตัวหนึง่ จึงค่อย
คลายออกเล็กน ้อย ่ มือไปหยิบภาชนะจาพวกถ ้วยชามปั ้นจากดินเหนียวซงึ่ ยังไม่ได ้เผาใบ
ยืน
หนึง่ มา อมยิม ้ พูดกับนางว่า

“นี่คอ
ื ชามข ้าวทีข ื ทาให ้เจ ้าโดยเฉพาะ
่ ้ากับเหล่าซอ เดิมทีคด
ิ จะวาดอะไรเพือ
่ ให ้เป็ น
สญั ลักษณ์วา่ เป็ นของเจ ้าโดยเฉพาะสก ั หน่อย เมือ ่ กีค
้ ด
ิ ขึน
้ ได ้กะทันหันว่า ประทับรอยเท ้าของ
่ งิ่ มีความหมาย” พูดพลางทาท่าจะจับเท ้าหน ้าข ้างขวาของนางไปกดลงบนชาม
เจ ้าไว ้ไยมิใชย
ดินเหนียว เพือ ่ จะได ้เหลือรอยเท ้าเล็กๆ ของนางไว ้

ศักดิศ ์ รีของเฟิ่ งจิว่ ทีล

่ อยละล่องอยูน
่ อกร่างมาเป็ นหลายวันพลันกลับเข ้าร่างกะทันหัน
ตลอดมาเสย ี งของจีเหิงจะไพเราะน่าฟั งราวกับนกกระจิบขับร ้อง แต่ไม่ทราบวันนี้เพราะเหตุใดฟั ง
ไปๆ จึงรู ้สกึ บาดหู โดยเฉพาะประโยค “ข ้ากับเหล่าซอ ื สามารถร่วมกันเลีย
้ งเจ ้าได ้ ชามข ้าวทีข
่ ้า
กับเหล่าซอ ื ทาให ้เจ ้าโดยเฉพาะ”

นางเปลีย ่ นร่างเป็ นเชน ่ นี้มาอยูข

่ ้างกายของตงหัวเพือ ่ สงิ่ ใดกัน และจวบจนบัดนีน ้ าง
พยายามมาเนิน ่ นานปานนี้ ก็เพียงแค่พยายามจนได ้มาถึงตาแหน่งสต ั ว์เลีย ้ งตัวหนึง่ เท่านั น ้ นาง
รู ้สกึ ว่าตัวเองไม่ได ้ความอย่างยิง่ เดิมทีน ่ างคือเทพธิดาน ้อยผู ้เป็ นทีร่ ักใคร่โปรดปรานมากทีส ่ ด
ุ
แห่งแคว ้นชงิ ชวิ แม ้ว่าในสายตาของสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าซงึ่ แบ่งแยกระดับชน ั ้ อย่างเข ้มงวด ราชวงศ ์
แห่งชงิ ชวิ ของพวกนางจะหละหลวมในเรือ ่ งมารยาทธรรมเนียมนั ก ไม่คอ ่ ยจะได ้เรือ ่ งได ้ราวสก ั
เท่าไร แต่ภาชนะทีน ่ างใชรั้ บประทานอาหารก็มใิ ชช ่ ามข ้าวสุนัข เวลานอนก็มไิ ด ้นอนในรัง
ั
ศกดิศ ์ รีถก
ู ขยายให ้ใหญ่ขน ึ้ อย่างไร ้ขีดจากัดในบัดดล ประกอบกับจีเหิงลืมเรือ ่ งทีไ่ ม่กวี่ ันก่อนถูก
นางกัดบาดเจ็บเสย ี สนิท ยังคงจับอุ ้งเท ้าของนางยกขึน ้ อย่างกระตือรือร ้น กดลงบนชามดิน
เหนียวอย่างไม่รู ้จักทีต ่ าย เฟิ่ งจิว่ พลันรู ้สกึ หงุดหงิดหัวเสย ี พลิกอุ ้งเท ้าข่วนใสจ ่ เี หิงไปหนึง่ ทีทัน
ควัน

อุ ้งเท ้ามีเล็บ เฟิ่ งจิว่ ลืมระวังหนั กเบา เนื่องจากจีเหิงกึง่ นั่งย่อตัวกอดนางไว ้แนบอก การ
ข่วนครัง้ นี้กลับกวาดเข ้าใสแ ่ ก ้มของจีเหิงหนั กๆ ทิง้ รอยเล็บสเี ลือดยาวเหยียดห ้ารอยในบัดดล
รอยลึกทีส ่ ดุ สองรอยมีหยดเลือดหลายหยดผุดซม ึ ออกมาในทันที

ครัง้ นี้จเี หิงมิได ้ร ้องอุทานด ้วยความเจ็บออกมา ตะลึงพรึงเพริดอยูก ี น ้างุนงงยิง่ ไป

่ ับที่ สห
ั ่
ชวขณะ ชามดินเหนียวในมือตกลงกระทบพืน ้ บิดเบีย
้ วผิดรูป หยดเลือดบนแก ้มนางสะสมมากขึน ้
เรือ ่ ยๆ พลันหยดเลือดในรอยข่วนสองรอยได ้รวมตัวเป็ นสายเลือดเล็กบางสองสาย ไหลตาม
แก ้มลงมาย ้อมปกเสอ ื้ เป็ นหย่อมสแ ี ดงฉาน

เฟิ่ งจิว่ เบิกตาค ้างอย่างงงงัน

ึ ได ้รางๆ ว่า...ครัง้ นี้...ด ้วยทิฐช

นางรู ้สก ิ วั่ วูบ...ดูเหมือนนาง...จะก่อเรือ ี แล ้ว
่ งเสย
 129

ภาพตรงหน ้าพร่ามัววูบ นางมองเห็นตงหัวมือหนึง่ ถือผ ้าเชด ็ หน ้าสข

ี าวปานหิมะปิ ดลงบน
ใบหน ้าครึง่ ทีไ่ ด ้รับบาดเจ็บของจีเหิงชว่ ยห ้ามเลือดให ้ มืออีกข ้างจับหลังคอของนางหิว้ ตัวนาง
ลงมาจากบนต ้นขาของจีเหิง

จีเหิงเหมือนจะได ้สติในทีส
่ ด ั่ ระริกกุมแขนเสอ
ุ มือสน ื้ ของตงหัวน้ าตาร่วงเผาะ

“ข...ข ้าแค่อยากจะสนิทสนมกับมันเท่านั น
้ ” สะอึกสะอืน
้ ว่า “มันไม่ชอบข ้าอย่างมากใช ่
ไหม เมือ
่ ...เมือ
่ ก่อนมันชอบข ้ามากแท ้ๆ”

่ ผ ้าเช็ดหน ้าให ้จีเหิงอีกหนึง่ ผืน

ตงหัวขมวดคิว้ ยืน เฟิ่ งจิว่ หมอบอยูบ
่ นพืน
้ อย่างตกตะลึง
มองดูความเคลือ ่ นไหวนี้ของเขา แบ่งสติมาขบคิดว่าตงหัวนี่ความจริงแล ้วบางครัง้ ก็ละเอียดอ่อน
มาก น้ าตามากขนาดนั น ้ ไหลผ่าน แผลบนแก ้มของจีเหิงจะต ้องเจ็บมากเป็ นแน่ สมควรจะยืน ่
็ ็
ผ ้าเชดหน ้าหนึง่ ผืนให ้นางเชดน้ าตา

ี งฝี เท ้าสวบสาบดังมา เฟิ่ งจิว่ ลืมทีจ

ทางด ้านหลังมีเสย ่ ะหันกลับไปดูวา่ ผู ้ทีม
่ าคือใคร ได ้ยิน
เพียงตงหัวหันกลับไปสงั่ เสย
ี งเรียบสนิท

“พักนี้มันดือ ั พัก”
้ เกินไป ขังมันไว ้สก

จวบจนจ ้งหลินมายืนอยูข ่ ้างๆ นาง ก ้มหน ้ากล่าวอย่างนอบน ้อมว่า “พ่ะย่ะค่ะ” นางจึงค่อย

ทราบว่า คาว่า “ดือ
้ ” ทีต
่ งหัวเอ่ยนัน
้ หมายถึงใคร

เฟิ่ งจิว่ ตะลึงเหม่ออยูเ่ นิน ่ นาน ยามได ้สติตงหัวกับจีเหิงต่างไม่อยูต ่ รงหน ้าเสยี แล ้ว เหลือ
เพียงเปลวไฟเล็กๆ ไม่กส ี่ ายลุกไหม ้อยูร่ าไรภายในเตาเผาด ้านข ้าง ห่างจากเปลวไฟเล็กๆ
ี
ออกไปหนึง่ จ ้าง ขุนนางเซยนจ ้งหลินประดุจท่อนซุงทีต ่ งั ้ ยืน เห็นแววตาดัง่ ละเมอของเฟิ่ งจิว่ ปรา
กฎประกายขึน ้ เล็กน ้อย ก็ถอนหายใจเฮอ ื ก ค ้อมเอวก ้มตัวลงเรียกนางเข ้ามาหา

“ท่านมหาเทพมีบัญชาให ้ขังเจ ้าไว ้ ไม่ทราบเหมือนกันว่าขังไว ้ทีใ่ ด ขังถึงเมือ

่ ใด เมือ
่ กี้
พวกท่านมีเรือ
่ งกันถึงเลือดตกยางออกน้ าตาไหล ข ้าก็ไม่สะดวกจะถามมากความ” เขาถอน
ื
หายใจเฮอกอีกครัง้ “ไปนั่ งเล่นทีห
่ ้องของข ้าก่อนเถิด”

กาลก่อนยามทีน ่ างทาผิด และฟู่ จวินของนางคิดจะใชนางเซ ้ ่ แส ้ นางจะหนีอย่างว่องไว

น
เสมอมา หากนางไม่ยน ิ ยอมถูกขัง เวลานีก้ ็สามารถจะหนีไปได ้อย่างง่ายดาย แต่นางไม่ได ้หนี
นางติดตามหลังจ ้งหลินเดินอย่างงุนงงไปตามทางสายน ้อยซงึ่ ร่มไม ้ดอกแน่นขนั ด รู ้สก ึ ภายในใจ
่ ั
ชางว่างโหว่ง อยากจะไขว่คว ้าอะไรไว ้สกเล็กน ้อย กลับไม่ทราบว่าอยากจะไขว่คว ้าอะไร ผีเสอ ื้
ตัวหนึง่ บินอวดโฉมอันฉูดฉาดลงร่อนไปมาเบือ ้ งหน ้านางรอบหนึง่ นางยกอุ ้งเท ้าขึน
้ อย่างพร่า
เลือน ตบผีเสอ ื้ ปลิวกระเด็นในฝ่ ามือเดียว จ ้งหลินหันหน ้ากลับมามองนาง แล ้วถอนหายใจเฮอ ื ก
อีกครัง้

นางอุดอู ้อยูใ่ นห ้องของจ ้งหลินไม่ทราบกีว่ นั อุดอู ้เสยี จนเซอ ื่ งซม

ึ ลงทุกวัน จ ้งหลินเอ่ยถึง
บาดแผลของจีเหิงให ้นางฟั ง ทีแ ่ ท ้องค์หญิงจีเหิงมีรา่ งกายทีเ่ ห็นเลือดไม่ได ้มาแต่เด็ก ทัง้ ยัง
สุขภาพอ่อนแอ แม ้จะแค่สะดุดล ้มมีแผลเล็กๆ เลือดยังไหลได ้ถึงครึง่ จอก ยิง่ ไม่ต ้องเอ่ยถึงว่า
โดนนางใสข ่ ว่ นเสยี เต็มแรง บาดเจ็บหนั กพอดู สูญเซย ี นตานยาวิเศษของตงหัวไปเป็ นหลายเม็ด
จึงค่อยนั บว่ารักษาหายดี ซงึ่ ทาเอาเหนื่อยใจมิใชน ่ ้อย
 130

แต่จ ้งหลินไม่ได ้เอ่ยถึงว่าตงหัวคิดจะขังนางไปถึงเมือ ่ ไร และไม่ได ้เอ่ยถึงว่าเหตุใด

นั บตัง้ แต่ขังนางเป็ นต ้นมา เขาจึงไม่เคยมาเยีย ่ มนางเลย เป็ นเพราะขังไปขังมาจึงลืมเรือ ่ งทีข
่ งั
นางไว ้เสย ี แล ้วใชห
่ รือไม่ หรือเขาไปได ้สต ั ว์เลีย ้ งขนกามะหยีเ่ ป็ นมันเลือ
่ มมาอีกตัว จึงผลักตัว
นางไปลืมไว ้ท ้ายสมองเสย ี เลย ตงหัวนั น ้ ดูแล ้วทุกเรือ ่ งราวล ้วนแต่สามารถได ้รับการให ้ความ
สนใจอย่างยิง่ จากเขาระยะหนึง่ ทัง้ สน ิ้ อย่างตกปลาเอย ปลูกชาเอย ผสมเครือ ่ งหอมเอย เผา
เครือ่ งปั น ึ
้ ดินเผาเอย ความจริงมีบางครัง้ นางรู ้สกอยูเ่ ลือนๆ ว่า เขามิได ้สนอกสนใจเรือ ่ งเหล่านี้
อย่างแท ้จริง ดังนั น ้ นางจึงไม่มค ี วามมัน่ ใจใดๆ เชน ่ กันว่า ตงหัวเคยมีหัวใจให ้แก่นางสต ั ว์เลีย
้ งตัว
ั หนึง่ ชุน
นี้สก ่ หรือครึง่ ชุน
่ หรือไม่

อีกหลายวันต่อมา เฟิ่ งจิว่ รู ้สกึ ว่าขนบนตัวพันกันจนราจับเป็ นก ้อนๆ จ ้งหลินเองก็เหมือนจะ

มองดูทา่ ทางนางผุดลุกผุดนั่ งของนางแล ้วนึกสงสาร เป็ นฝ่ ายปล่อยนางออกไปเดินเล่น แต่ใน
ถ ้อยคาทีก ั กาชาให ้นางคอยสงั เกตหลบเลีย
่ ล่าวได ้เฝ้ ากาชบ ่ งท่านมหาเทพสก ั หน่อย จะได ้ไม่
ถูกท่านมหาเทพผู ้เฒ่ามองเห็นเข ้า ทาให ้เขาต ้องแบกรับโทษฐานปฏิบัตห ่ กพร่องโดยใช ่
ิ น ้าทีบ
เหตุ เฟิ่ งจิว่ พยักหน ้าอย่างห่อเหีย่ วถือว่าตอบรับจ ้งหลิน ก ้าวไปถึงใต ้ดวงอาทิตย์อย่างห่อเหีย่ ว
สะบัดขนทีถ ่ ก ี จนดูหมองลงไปบ ้าง
ู ขังเสย

สถานทีท ่ ต
ี่ งหัวชอบไปเหล่านั น้ จะไปไม่ได ้เด็ดขาด นางสมองว่างเปล่าเดินๆ สะดุดๆ โดย
ไม่ทราบเชน่ กันว่าจะไปเดินเล่นทีใ่ ดดี ในหูแว่วยินเสย ี งเซย
ี นเด็กน ้อย 2-3 คนกาลังเล่นทาย
หมัดก ้อนหินกรรไกรผ ้ากัน คนหนึง่ พูดกับอีกคนว่า

“บอกไว ้ก่อนนะ รอบนี้ถ ้าใครแพ ้ เทีย

่ งนี้ต ้องเป็ นคนไปเลีย
้ งเดรัจฉานขนกลมนั่ น ใครขีโ้ กง
ไม่ยอมทาคนนั น้ เป็ นเต่าตะพาบ!”

อีกคนหนึง่ พูดอย่างไม่เต็มใจว่า “ก็ได ้ ใครขีโ้ กงไม่ยอมทาคนนัน ้ เป็ นเต่าตะพาบ” แล ้ว

ิ อย่างอยากรู ้ “แต่สงิ โตหิมะปี กเดีย
กระซบ ่ วทีด ่ นี้ ราชามารชาดท่านนัน
่ รุ ้ายเชน ้ กลับสง่ มันมา
บอกว่าให ้เป็ นพาหนะขององค์หญิงจีเหิงนับแต่นี้ไป เจ ้าว่าองค์หญิงจีเหิงท่าทางสุภาพเรียบร ้อย
บอบบางอ่อนแอปานนั น ้ นางจะขีส ่ งิ โตหิมะปี กเดีย
่ วแบบนี้ไหวหรือ?”

คนแรกกล่าวอย่างจงใจวางมาดเป็ นผู ้ใหญ่วา่ “เรือ ่ งนีน้ ัน ่ วานซ ื

้ ไม่แน่ดอก แต่ข ้าดูแล ้วเมือ
ู สง่ เข ้ามาในวัง ท่านมหาเทพผู ้เฒ่ากลับโปรดปรานนั ก”
นตอนทีเ่ ดรัจฉานตัวนี้ถก

เฟิ่ งจิว่ เคยได ้ยินเจ๋อเหยียนเอ่ยถึงมาก่อน ตงหัวชอบสต ั ว์ขนกลม อีกทัง้ ตงหัวชอบสต ั ว์

ขนกลมทีห ่ น ้าตาดุร ้ายน่าเกรงขามสก ั หน่อย นางแปลถ ้อยคาเหล่านี้ของเซย ี นเด็กน ้อยด ้วยสมอง
ทีว่ า่ งเปล่า : ตงหัวหาสต ั ว์เลีย
้ งทีถ
่ ก ั ว์เลีย
ู ใจยิง่ กว่าอีกตัวได ้แล ้ว บัดนี้กระทัง่ เป็ นสต ้ งของเขา
นางก็ไร ้คุณสมบัตเิ สย ี แล ้ว

สรี่ ้อยกว่าปี มานี้ ทุกสงิ่ ทีพ

่ ยายามสุดกาลังได ้ นางล ้วนแต่พยายามอย่างสุดชวี ต ิ้
ิ แล ้วทัง้ สน
หากในวันนีย ้ ังคงเป็ นผลลัพธ์เชน ่ นี้ เป็ นการบ่งบอกว่าในสมุดบุพเพสนั นิวาสได ้เขียนไว ้ชด
ั เจน
อยูแ
่ ต่แรกว่าแต่เดิมนางกับตงหัวก็มไิ ด ้มีวาสนาใดต่อกันใชห ่ รือไม่?

เฟิ่ งจิว่ เดินเลียบธารน้ าใสสายหนึง่ ตรงไปข ้างหน ้าอย่างสติพร่าเลือน เดินไปได ้ไม่ไกล

มองเห็นลูกกรงไม ้แถบหนึง่ กัน ้ ขวางทางไป นางชะงักไปชวั่ วูบ ด ้านล่างของลูกกรงมีชอ ่ งโหว่
เล็กๆ ซงึ่ ใหญ่พอให ้นางมุดผ่านไปได ้พอดี นางทาตัวลีบมุดผ่านไป เดินต่อไปข ้างหน ้าตามธาร
น้ าใสแจ๋ว เดินไปได ้ 2-3 ก ้าว ก็ชะงักเท ้า
 131

ด ้านข ้างมีต ้นซงิ่ ซงึ่ กิง่ ใบดกหนาต ้นหนึง่ นางหดตัวซอ ่ นอยูข

่ ้างหลังต ้นซงิ่ นี้ เงียบงันอยู่
เนิน่ นาน ชะโงกปลายศรี ษะปกคลุมด ้วยขนนุ่มฟูออกไป สายตาหม่นหมองมองแน่วนิง่ ไปยัง
สงิ โตหิมะทีม่ ปี ี กเพียงปี กเดียวซงึ่ ไม่ทราบโผล่มาตัง้ แต่เมือ
่ ไร ณ ทีไ่ กลตา

่ ้างหน ้าสงิ โตหิมะ

มหาเทพตงหัวทีไ่ ม่ได ้พบหน ้ามาหลายวันยืนอยูข

ภายในสวนเมฆหมอกสรี ุ ้งลอยอบอวลอยูบ ่ างๆ บ่งบอกให ้ทราบว่าพืน้ ทีน

่ ี้เป็ นแหล่งรวม
่
ปราณทิพย์ นางแอบซอนตัวอยูห ่ ิ ่
่ ลังต ้นซงเชนนี้ แอบมองดูตงหัวยืนทอดอารมณ์อย่างสง่างาม
่ ้างดอกไม ้ ในใจมิใชไ่ ม่น ้อยใจ แต่ก็คด
อยูข ิ ถึงเขาเหลือเกิน ทว่านางไม่กล ้าแล่นออกไปให ้เขา
เห็น นางพลัง้ เผลอทาให ้จีเหิงบาดเจ็บ ทาให ้เขาโกรธ จนบัดนี้ก็ยงั ไม่หายโกรธ ถึงแม ้นางจะคิด
ว่าตัวนางน่าสงสารยิง่ กว่า แต่เวลานีน ้ างเป็ นฝ่ ายไล่ตามเกีย้ วพาตงหัว ดังนัน้ ไม่วา่ จะน ้อยใจสก ั
เพียงใด นางก็ควรจะเป็ นฝ่ ายไปง ้อเขาไม่ใชเ่ ขามาง ้อนาง นางมองจุดยืนของตัวเองในตอนนี้
ออกอย่างทะลุปรุโปร่งยิง่

ข ้างๆ เท ้าของตงหัววางถังลงรักใบหนึง่ ฝาถังเปิ ดออก เห็ดหลิงจือหิมะทีเ่ รืองแสงนวลตา

หลายดอกโผล่ออกมาจากภายในถังลงรัก เฟิ่ งจิว่ ทราบว่า สต ั ว์ร ้ายล้าค่าหายากเชน ่ สงิ โตหิมะ
กินแต่หลิงจือเท่านั น้ แต่ตงหัวกลับนาหลิงจือหิมะชน ั ้ เลิศสุดมาเลีย ้ งมัน หลิงจือชน ั ้ ดีปานนี้
กระทั่งนางเองยังไม่เคยรับระทานมาก่อน นางเห็นเขาก ้มกายลงเลือกหลิงจือหิมะขึน ้ มาหนึง่
ดอก สงิ โตหิมะทีอ ่ ยูห
่ า่ งออกไปไม่กก ี่ ้าวโถมพรวดเข ้ามาหาดั่งลมกรด กินจากมือเขากลืนลงไป
ในคาเดียว เรอออกมาอย่างพออกพอใจ เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ึ บาดตานั ก เมินหน ้าหนีไปอีกทาง หางตา
ิ
มองเห็นสงโตหิมะหน ้าด ้านตัวนั น ้ ี
้ กลับใชศรษะถูไถกับฝ่ ามือของตงหัว นี่เป็ นอภิสท ิ ธิข ์ องนาง
เสมอมา เฟิ่ งจิว่ กาหมัดแน่นอยูใ่ นใจ แต่ตงหัวเพียงแค่ชะงักไปชวั่ แล่น ซ้ายังพลอยยกมือขึน ้ ลูบ
ขนขาวสะอาดเป็ นมันเลือ ่ มของสงิ โตหิมะตัวนี้ เหมือนเชน ่ ทีท
่ ากับนางยามเมือ ่ นางอ ้อนเขา

(ยังไม่จบตอน จะโพสต์ชว่ งจบของภาคโพธิญาณสูก

่ าเนิดคืนวันพรุง่ นี้คะ่ )

[1] ยามห ้าย คือเวลา 21:00 – 23:00 น.

[2]???
 132

หัวข้อ : บทที่ 6 - 04

บทที่ 6 - 04

ึ ว่าหลายวันมานี้ชว่ งเวลาทีน
เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ่ างเหม่อลอยจะมากขึน ้ เรือ
่ ยๆ ครัง้ นี้เมือ
่ ตืน
่ จาก
ภวังค์ ตงหัวได ้หายไปอีกแล ้ว สงิ โตหิมะก็หายไปเชน ่ กัน นางยกอุ ้งเท ้าขึน
้ ขยีต
้ า ตรงหน ้ามี
เพียงเมฆหมอกสรี ุ ้ง นางคิดว่าตัวเองกาลังฝั นไปใชห ่ รือไม่ ยามเงยหน ้าขึน ้ กลับชนถูกกิง่ ของต ้น
ซงิ่ ขณะทีก ่ าลังคิดอย่างพร่าเลือนว่าหากเมือ ่ ครูน
่ ี้คอ
ื ฝั นไป อย่างนั น้ ตัวนางมาหลบอยูห ่ ลัง
ต ้นไม ้แก่ต ้นนี้ทาอะไร ก็ได ้ยินเสย ี งเกียจคร ้านเสยี งหนึง่

“เฮย้ เจ ้าคือสต
ั ว์ภต
ู ในวังไท่เฉินกงทีเ่ มือ
่ ก่อนท่านมหาเทพทรงโปรดปรานมากทีส
่ ด
ุ ตัวนั น
้
รึ?”

ึ ว่าคา “เมือ
เฟิ่ งจิว่ รู ้สก ่ ก่อน” ค่อนข ้างจะบาดหู แต่นางกาลังเศร ้าเสย ี ใจและอ ้างว ้าง ไม่ม ี
กะจิตกะใจจะไปถือสา นางหันศรี ษะไปทางทีม ่ าของเสย ี งด ้วยแววตาแตกซา่ น พลันได ้สติตน ื่
จากภวังค์ในบัดดล ทีย ่ น
ื อยูข
่ ้างหลังเอ่ยถามประโยคนั น
้ ต่อนาง ก็คอื สงิ โตหิมะปี กเดีย
่ วทีเ่ มือ
่ ครู่
่ า่ งออกไปไกลลิบ ร่างใหญ่มหึมาของมันบดบังแสงแดดเหนือศรี ษะไปแถบเล็กๆ ปิ ดคลุม
นี้อยูห
นางอยูภ ่ ายใต ้เงามืดของมุมไม ้และกอหญ ้า

สงิ โตหิมะหลุบตาลงมองดูนางอย่างสนอกสนใจ พูดอย่างเกียจคร ้านเชน

่ เดิมว่า

“ข ้าได ้ยินบ่าวทาสในวังพวกนั น
้ แอบคุยกันว่า เมือ
่ ก่อนท่านมหาเทพโปรดปรานเอ็นดูเจ ้า
่
เชนไร ยังหลงนึกว่าเป็ นสุนัขจิง้ จอกทีล ั
่ ้าค่าหายากสกปานใดเสย ี อีก...” แค่นหัวเราะออกมาหนึง่
ที “ทีแ
่ ท ้ ก็แค่หน ้าตาแบบนี้เอง”

ศักดิศ ์ รีของเฟิ่ งจิว่ ถูกทิม

่ แทงจนแปลบนิดๆ อีกครัง้ นางก ้มหน ้าลงเห็นอุ ้งเท ้าของตัวเอง
ขนบนนัน ้ ยุง่ เป็ นสงั กะตังดังทีค่ าด หันไปมองดูอุ ้งเท ้าของสงิ โตหิมะบ ้าง ขนทุกเสนล ้ ้วนแต่เป็ น
ประกาย ดูเหมือนยังพลิว้ ไหวอยูเ่ บาๆ ในสายลมอีกด ้วย นางหดอุ ้งเท ้าอย่างอับอาย แล ้วพลัน
คิดว่าตัวนางได ้ตกต่าลงถึงขัน ้ แย่งชงิ ความโปรดปรานกับสต ั ว์เลีย
้ งแท ้ๆ ตัวหนึง่ แล ้วจริงๆ ในใจ
ึ หนาวเหน็ บอ ้างว ้างอย่างไร ้ทีส
พลันรู ้สก ุ หันศรี ษะกลับคิดจะจากไป
่ ด

สงิ โตหิมะข ้างหน ้าปิ ดทางถอยของนางอย่างรวดเร็วปานลมกรด ทัง้ ยังยกอุ ้งเท ้าขึน

้ ผลัก
นางหนึง่ ที

“เดินเร็วปานนี้ทาอะไร”

เฟิ่ งจิว่ ถูกผลักจนเซถลาล ้มลง ้ มาจ ้องมองสงิ โตหิมะโอหังทีม

ปี นขึน ่ าขวางทางนางตา
เขียว แต่นางลืมเสย ี แล ้วว่าเวลานี้นางคือสุนัขจิง้ จอก ท่าทางโกรธกริว้ อย่างน่าเกรงขามเชน ่ นี้
หากนางแสดงออกมายามอยูใ่ นร่างคนจะดูน่าเกรงขามเป็ นอย่างยิง่ จริงแท ้ แต่จงิ้ จอกแดงตัว
่
น ้อยเชนนี้ถลึงดวงตากลมโตทัง้ คูอ ่ ย่างโกรธเกรีย ้ ว ผลลัพธ์ออกจะเต็มฝื นอยูบ
่ ้างโดยแท ้

สงิ โตหิมะหรีต ่ างอีกครัง้

่ าลงอย่างเกียจคร ้าน ผลักใสน
 133

“เป็ นไร แค่นี้ก็ไม่ยอมรับนั บถือแล ้วหรือ?” เห็นนางดิน ้ รนจะลุกขึน้ มาอีกครัง้ อุ ้งเท ้าข ้าง
หนึง่ จึงกดลงใสอ ่ กนางเสยี เลย ยันร่างนางไว ้กับพืน้ ให ้พลิกตัวไม่ได ้ แล ้วยืนค้าศรี ษะก ้มลงมอง
นาง “ข ้ายังได ้ยินมาว่า เจ ้าถือดีในความโปรดปรานของท่านมหาเทพจนโอหังเทียมฟ้ า ทาร ้าย
เจ ้านายน ้อยของข ้าองค์หญิงจีเหิงบาดเจ็บอย่างไม่รู ้จักดีชวั่ ?” อุ ้งเท ้าอีกข ้างยืน ่ ออกไปกดสอง
เท ้าหน ้าทีต ่ ะเกียกตะกายของนาง ข่วนไปหนึง่ ที เท ้าหน ้าน ้อยๆ ทัง้ คูข ่ องนางปรากฏหยดเลือด
ผุดขึน ิ
้ ในบัดดล สงโตหิมะมองดูทา่ ทางทุลก ั ทุเลนี้ของนาง กล่าวอย่างอารมณ์ดย ี งิ่ ว่า

“เจ ้านายน ้อยของข ้าใจดีและใจกว ้าง ถูกสต ั ว์พันทางชนั ้ ต่าอย่างเจ ้าทาร ้ายบาดเจ็บก็ไม่
ถือสา แต่ข ้าไม่ได ้ใจดีปานนัน
้ ดอกนะ วันนีถ
้ อ
ื ว่าเจ ้าโชคร ้ายแล ้วทีม ่ าเจอข ้า”

เฟิ่ งจิว่ ได ้ยินถ ้อยคาชว่ งท ้ายของสงิ โตหิมะไม่ถนั ดชด

ั เจนนัก ึ เพียงว่าถัดจากความ
รู ้สก
เจ็บปวดของสองขาหน ้า ใบหน ้าพลันร ้อนวูบ ตามติดด ้วยมีอะไรบางอย่างทีค ่ มกริบทิม ่ ก ้ม
่ เข ้าสูแ
แล ้วตวัด ความเจ็บแปลบรุนแรงดั่งถูกฉีกกระชากลามขยายไปครึง่ ซก ี หน ้าในพริบตา นางเจ็บจน
อยากจะร ้องตะโกนออกมา รู ้สก ึ ว่าตัวเองพยายามอ ้าปากอย่างสุดชวี ต
ิ เหมือนปลาไม่มผ ี ดิ แต่
แน่นอนละว่ามิได ้เปล่งเสย ี งใดๆ ออกมา

บนกรงเล็บทีส ่ งิ โตหิมะค่อยๆ ยกขึน ้ มาแปดเปื้ อนหยดเลือดมิใชน ่ ้อย หยดหยาดลงบน

เปลือกตาของนาง เฟิ่ งจิว่ หอบหายใจเบิกตากว ้าง รู ้สก ึ ว่าเบือ
้ งหน ้าสายตากลายเป็ นสแ ี ดงฉาน
ก ้อนเมฆทีป
่ ลายฟ้ า ดอกฝอหลิงสข ี าว ณ ทีไ่ กลตา ยามนี้ล ้วนเป็ นสแ ี ดงฉานทัง้ สนิ้ สงิ โตอัน
งดงามในขนสแ ี ดงทีเ่ บือ
้ งหน ้าสายตาเหมือนจะประหลาดใจอยูบ ่ ้าง ใบหน ้ากลับคลีย่ ม
ิ้ เหีย
้ ม
เกรียม

่ ทีพ
“เป็ นเชน ่ วกเขาพูดกันจริงๆ เจ ้าพูดไม่ได ้หรอกรึ”

ความจริงเฟิ่ งจิว่ เคยได ้ยินความดุร ้ายห ้าวหาญของสงิ โตหิมะปี กเดีย ่ วมาตัง้ แต่กอ ่ นหน ้านี้
แล ้ว บนสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ ามีเทพเซย ี นน ้อยเทพเซย ี นเฒ่าทีช
่ อบอวดโอ่ตงั ้ มากมายเพียงใดคิดจะ
ล่ามันมาเป็ นสต ั ว์พาหนะ หลายปี มานี้ก็มแ ี ต่เหลียนซง่ จวิน โอรสคนเล็กของเทียนจวินเท่านั น ้ ที่
จับได ้ตัวหนึง่ มอบให ้แก่หลานชายของเขาเยีย ่ หัวจวิน แต่เยีย่ หัวจวินไม่คอ ่ ยจะสนใจพวกสต ั ว์
พาหนะสก ั เท่าไร จึงล่ามกักตัวสต ั ว์ภต ู ทีไ่ ด ้มาอย่างไม่ง่ายดายแบบสง่ ๆ ไว ้ในสวนล่าสต ั ว์ของ
เทียนจวินผู ้เฒ่าโดยสูญเปล่า เฟิ่ งจิว่ รู ้น้ าหนั กของตัวเองอย่างแจ่มแจ ้ง แม ้ว่าร่างดัง้ เดิมของนาง
จะเป็ นสุนัขจิง้ จอก แต่วช ิ าฤทธิท
์ ฝี่ ึ กฝนล ้วนแต่ฝึกโดยใชร่้ างมนุษย์ทัง้ สน ิ้ อาทิเชน ่ วิชาฤทธิท ์ ี่
แข็งแกร่งจานวนมากจาเป็ นต ้องใชนิ้ ว้ มนุษย์ประสานเกีย ่ วเป็ นรูปร่างจึงจะชก ั นาใชออกได
้ ้
รูปร่างของนางในเวลานี้เทียบกับสงิ โตหิมะแล ้วความสามารถห่างชน ั ้ กันไกลลิบโดยแท ้ ไม่
บังควรไปคัดง ้างกับมัน

สงิ โตหิมะใชอุ้ ้งเท ้าตบหน ้าซก

ี ซายที
้ บ ่ าดเจ็บสาหัสของนาง เฟิ่ งจิว่ แผดร ้องผ่อนความ
เจ็บปวดไม่ได ้ ได ้แต่ปล่อยให ้ความเจ็บปวดถึงกระดูกชอนไชสูห ่ ัวใจ ไม่รู ้ว่าตอนนัน ้ จีเหิงเจ็บ
มากเท่านี้หรือไม่ น่าจะไม่เจ็บมากเท่านี้ นางไม่ได ้เจตนา และกรงเล็บของนางก็คมกริบอามหิต
น ้อยกว่าสงิ โตหิมะตัวนี้มาก

สงิ โตหิมะเหมือนจะเล่นจนติดลม ดังเชน ่ แมวทีอ

่ ม
ิ่ เอมใจเล่นกับหนูทรี่ อ
่ แร่ใกล ้ตาย ตบ
ี ขวาทีเ่ ป็ นแผลยับเยินของนางอีกครัง้
ใบหน ้าซก

“เจ ้ายังคงเพ ้อฝั นว่าท่านมหาเทพจะรีบแล่นดั่งเหินบินมาชว่ ยเจ ้าใชห ่ รือไม่? เจ ้าแสร ้งทา

สารรูปให ้ดูน่าสงสารเชน ่ นีเ้ องกระมัง กาลก่อนท่านมหาเทพถึงได ้ให ้ความสนใจ? แต่วา่ เจ ้าคิด
่
ว่ามีพาหนะเชนข ้านี่แล ้ว ยังเป็ นไปได ้อีกหรือทีท ่ า่ นมหาเทพจะหวนกลับมาโปรดปรานเอ็นดูเจ ้า
อีกครัง้ ? นั บตัง้ แต่ขน
ึ้ มาบนสวรรค์ ท่านมหาเทพมาเยีย ่ มข ้าเป็ นเพือ
่ นองค์หญิงทุกวีว่ น
ั กลับไม่
เคยเอ่ยถึงเจ ้าไอ ้ลูกสต ั ว์พันธ์ทางต่อหน ้าข ้าเลยสกั ครัง้ ข ้าได ้ยินบ่าวทาสในวังบอกว่า ท่านทรง
 134

้ ออกมา “จริงส ิ จากทีข

ขังเจ ้ามาตัง้ นานแล ้ว” มันยิม ่ ้ารู ้ ท่านมหาเทพมิได ้มีบัญชาให ้ปล่อยเจ ้า
ออกมา เจ ้าออกมาได ้ยังไงกัน?”

เฟิ่ งจิว่ ทราบดีอย่างยิง่ แท ้จริงแล ้วสต ั ว์ภต ู ทีด

่ รุ ้ายเชน ่ นี้ชอบทีจ
่ ะดูเหยือ
่ ใต ้อุ ้งเล็บยอมสยบ
ไม่แน่วา่ ยิง่ ดิน ้ รนต่อต ้านเท่าไรก็จะยิง่ เจ็บตัวหนั กขึน ้ จากความโหดเหีย ้ มอามหิตและความ
ิ
สนุกสนานของสงโตหิมะตัวนี้ในตอนนี้ เมือ ่ ดูตามพืน ้ นิสย ทรมานนางจนตายก็ใชว่ า่ จะเป็ นไป
ั
ไม่ได ้ สุภาษิ ตกล่าวไว ้ว่า ความตายมีทงั ้ เบาหวิวยิง่ ขนนก มีทงั ้ หนั กอึง้ ยิง่ ไท่ซาน[1] บุตรหลาน
ของตระกูลป๋ ายหากในวันนี้ต ้องมาตายในทีน ่ ี้ด ้วยวิธเี ชน ่ นี้ หลังจากตายไปกระทั่งป้ ายศพยังไม่ม ี
ิ ธิว์ างให ้เซน
สท ่ ไหว ้ในชงิ ชวิ เสย
ี ด ้วยซ้า

นางนอนหอบหายใจอย่างสน ิ้ แรงอยูบ่ นพืน้ หญ ้า พลันเริม

่ ไม่เข ้าใจขึน้ มา ตัวนางเป็ น
เทพธิดาแห่งชงิ ชวิ อยูด ่ ๆี ไยต ้องแล่นมาทีส ่ วรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าอันแปลกถิน ่ แปลกหน ้าแห่งนี้ จนมีอัน
ต ้องตกยากถึงขัน ้ นี้ด ้วย จีเหิงถูกทาร ้ายเสย ี ใจยังมีตงหัวชว่ ยปกป้ อง ทัง้ ยังมีสงิ โตหิมะทีป ่ กป้ อง
นายอย่างภักดีคอยคุ ้มครองนางแก ้แค ้นแทนนาง แต่ตัวนางถูกทาร ้ายเสย ี ใจ พ่อแม่และญาติ
สนิทซงึ่ อยูไ่ กลถึงชงิ ชวิ ต่างไม่ทราบเสย ี ด ้วยซ้า

สงิ โตหิมะตบนางอยูพ ่ ักหนึง่ เห็นนางไร ้ปฏิกริ ย ิ าตอบโต ้ ก็คอ ึ หมดสนุกจริงดังคาด

่ ยๆ รู ้สก
แค่นเสย ี งเฮอะ ใชกรงเล็
้ บกระตุกของห ้อยประดับบนคอนางลงมา เดินทอดฝี เท ้าแชม ่ ชาจากไป
้
ของนัน ้ คือหยกขาวชน ิ้ หนึง่ ทีต่ งหัวคล ้องไว ้บนคอของนางหลังจากอุ ้มนางกลับมายังสวรรค์เก ้า
ชน ั ้ ฟ้ า เข ้ากับขนของนางมาก เมือ ่ ก่อนนางชนื่ ชอบมันนั ก และให ้ความสาคัญกับมันอย่างยิง่ คน
อืน
่ ๆ อย่าแม ้แต่คด ี ้
ิ จะแตะต ้องเสยด ้วยซา เวลานี้ หยกชน ิ้ นีไ้ ม่เพียงแต่ถก
ู สงิ โตหิมะตัวนี้แตะต ้อง
ทัง้ ยังถูกแย่งชงิ ไปอีกด ้วย นางกลับมิได ้มีปฏิกริ ย
ิ าอะไรมากมาย นางเพียงแต่เจ็บแผลมาก
เกินไป

ตอนอยูใ่ นเขตแดนปทุมมาเมือ ่ สามเดือนกว่าก่อนหน ้านี้ ความจริงแล ้วนางก็ได ้รับบาดเจ็บ

่
สาหัสเชนกัน แต่ตอนนั น ้ ตงหัวอยูข ่ ้างกายนาง นางมิได ้รู ้สกึ ว่าเจ็บมากมายอะไร ยามนี้กลับรู ้สก ึ
ได ้ถึงความเจ็บปวดทรมานอย่างยากจะเอ่ย ซงึ่ บอกได ้ไม่ชด ั เจนเชน
่ กันว่าเจ็บทีร่ า่ งกายหรือ
หัวใจ หรือเจ็บควบทัง้ สองที่ นางมองดูก ้อนเมฆทีพ ่ ลิว้ ลอยบนผืนฟ้ า ดวงตาค่อยๆ ร ้อนผ่าว
น้ าตาหลายหยดไหลลงมาจากหางตา นางข่มความเจ็บปวด ยกอุ ้งเท ้าขึน ้ เช็ดโดยระมัดระวัง
ไม่ให ้ถูกบริเวณทีเ่ ป็ นแผล สงิ่ ทีเ่ รียกว่า “ความรัก” นี้ การจะได ้มันมา ชา่ งยากเย็นแสนเข็ญเสย ี
เหลือเกิน

เฟิ่ งจิว่ นอนอยูเ่ นิน

่ นานในพืน ้ ทีป
่ ่ าอันรกร ้างว่างเปล่า นางเจ็บเสยี จนไม่มแ ี รงจะกระดิก
กระเดีย้ มุง่ หวังว่าใครสกคนทีผั ่ า่ นทางมาจะมีจต ่
ิ ใจเมตตาชวยนางกลับไป ทายาแก ้ปวดแผลให ้
สกั หน่อย แต่เงาตะวันค่อยๆ คล ้อยประจิม ใกล ้ล่วงเข ้าสูย ่ ามสนธยา นางก็มไิ ด ้พบใครสก ั คนที่
เฝ้ ารอ จึงนึกขึน ้ ได ้ว่าความจริงแล ้วทีน ่ ี่คอ
ื ทีเ่ ปลีย
่ วร ้าง ไม่มใี ครจะเดินเล่นมาถึงทีน
่ ี่ดอก

เดือนเก ้าสารทเหน็ บหนาว ยิง่ เป็ นสถานทีซ ่ งึ่ ปราณทิพย์รวมตัวกันมากเมือ ่ ตกค่าก็ยงิ่ หนาว
มองดูสถานทีน ี
่ ี้ปราณทิพย์มากเสยจนแทบจะเอ่อล ้นออกไปกระนั น ้ ตกกลางคืนเป็ นทีค ่ าดหวัง
ได ้ว่าจะมีน้ าค ้างแข็งลง เฟิ่ งจิว่ แข็งใจยันตัวจะลุกขึน ้ ยืน ลองอยูเ่ ป็ นนานเค ้นแรงออกมาได ้เพียง
กระผีกริน ้ เดินไปได ้เพียงไม่ถงึ สองก ้าวก็เซล ้มลงไปอีกครัง้ พยายามอยูเ่ ป็ นนานยังเดินออกไป
ได ้ไกลเพียง 2-3 จ ้าง นางตัดสน ิ ใจหมอบลงค่อยๆ คืบคลานไปข ้างหน ้าทีละชุน ่ ๆ เสย
ี เลย แม ้ว่า
จะเสย ี ดสจ ี นบาดแผลบนขาหน ้าเจ็บอยูแ ่ ปลบปลาบ แต่การไม่ต ้องแบกรับน้ าหนักของทัง้ ร่าง
่
ชวยทาให ้ไปได ้เร็วขึน ้ บ ้าง
 135

มองเห็นม่านราตรีเข ้มข ้นขึน

้ ทุกขณะ อากาศค่อยๆ เย็นลงทีละน ้อยดังที่คาด ร่างของเฟิ่ ง
จิว่ เดีย
๋ วร ้อนเดีย
๋ วหนาว สมองทีแ ่ จ่มชดั ก็เริม
่ จะพร่าเลือน แม ้ว่าการทีค ่ วามเจ็บเริม
่ เปลีย่ นเป็ น
ความชาจะทาให ้นางคืบคลานได ้เร็วขึน ้ แต่ถ ้าหากคลานออกไปจากสวนแห่งนีแ ้ ละหาทีพ ่ ักหลบ
หนาวพบก่อนฟ้ ามืดไม่ได ้ ไม่แน่วา่ คืนนี้อาจจะต ้องจบสน ิ้ อยูใ่ นนีเ้ สย
ี แล ้ว ในใจนางเริม ่ จะร ้อนใจ
แต่ยงิ่ ร ้อนใจก็ยงิ่ ไม่แยกแยะทิศทาง ไม่ทราบเชน ่ กันว่าคลานเปะปะอย่างไร ได ้ตกตูมลงไปใน
ลาธารใกล ้ๆ สายหนึง่ ขานางตะเกียกตะกายสาลักน้ าไปหลายคา กลิน ่ คาวเลือดเข ้มข ้นพลัน
กรอกล่วงเข ้าสูล ่ าคอกะทันหัน เบือ ้ งหน ้าสายตามืดวูบหมดสติไป

จากคาบอกเล่าของเทพชะตา วันนั น ้ ตัวเขาผู ้เฒ่ารับประทานอาหารเย็นเสร็จสรรพ เขีย ่ ฟั น

เสร็จสน ิ้ ชงน้ าชากาหนึง่ จากใบชาใหม่ทซ ื เม่ยผู ้รู ้อยูข
ี่ อ ่ องเขาจากบรรพตเซย ี นในโลกเบือ ้ งล่าง
ลูกใดสก ั ลูกเซน่ ขึน
้ มาเป็ นบรรณาการ ย ้ายม ้านั่ งเตีย ้ มาตัวหนึง่ ตัง้ ใจจะฉวยโอกาสทีแ ่ สงจันทร์
สงบเย็นตา ตกปลาในสระบัวเล็กๆ ของสวนท ้ายวิมานของตัวเองสก ั หน่อย เพิง่ จะเหวีย
่ งเบ็ดตก
ปลาออกไปก็มป ี ลามากินเบ็ด ตัวเขาผู ้เฒ่าเห็นว่าปลาตัวนี้กน ิ เบ็ดจนถ่วงหนักลงไปปานนี้ ก็
ตืน
่ เต ้นคึกคักนึกว่าเป็ นปลาตัวใหญ่ทรี่ ้อยปี ยากพบพาน จึงรีบกระโดดผลุงขึน ้ มาดึงเบ็ด ไม่นก ึ ว่า
ทีต่ กขึน ้ มาได ้กลับเป็ นจิง้ จอกน ้อยอาการปางตาย เหลือลมหายใจร่อแร่รวยรินตัวหนึง่ จิง้ จอก
น ้อยตัวนี้ยอ ่ มจะเป็ นเฟิ่ งจิว่ นั่ นเอง

เฟิ่ งจิว่ พักอยูท

่ วี่ ม
ิ านของเทพชะตาถึงสามวันเต็มๆ เดือดร ้อนเทพชะตาต ้องติดค ้างหนี้
ี
น้ าใจสหายเซยนฝ่ ายหลอมตานหลอมยาเสยมากมาย ี ขอยาชน ั ้ เลิศสารพัดชนิดสาหรับรักษา
บาดแผลมา บดเป็ นผงผสมในน้ าหวานนามาให ้เฟิ่ งจิว่ ดืม ่ เฟิ่ งจิว่ กลัวรสขมมาแต่เด็ก เทพชะตา
กลับยังจาได ้ด ้วย ด ้วยอานิสงสข ์ องยาชน
ั ้ เลิศเหล่านี้ บาดแผลทั่วร่างของเฟิ่ งจิว่ หายดีอย่าง
รวดเร็ว 4-5 วันให ้หลังก็ลงจากเตียงได ้แล ้ว เทพชะตาถือสมุดเขียนชะตาชวี ต ิ เล่มเล็ก มาถาม
เฟิ่ งจิว่ ด ้วยเสย ี งประชดประชน ั เป็ นหลายครัง้

“ข ้ามาขอคาชแ ี้ นะจากท่านอย่างจริงใจ ในฐานะเทพธิดาทีม

่ พ
ี ลังฝึ กปรือไม่ตน
ื้ เขิน ท่าน
่ นี้ได ้?”
ทาอย่างไรกันแน่จงึ ทาเอาตัวเองตกอยูใ่ นสภาพเชน

แต่หลายวันมานี้นางไม่มก
ี ะจิตกะใจ จึงคร ้านจะสนใจเขา

นางมักจะขดตัวเหม่อลอยอยูใ่ นโปงผ ้าห่ม นอกหน ้าต่างก ้อนเมฆลอยฟ่ องกระเรียนเซย ี นกู่

ร ้องใส นางคิดใคร่ครวญอย่างจริงจัง ความยึดมั่นถือมั่นในสองพันกว่าปี มานี้ ได ้มาถึงเวลาทีค
่ วร
จะละวางเสย ี ทีแล ้วหรือยัง

นางได ้พยายามสุดความสามารถอย่างยิง่ แล ้วจริงๆ สรี่ ้อยกว่าปี กอ

่ น ตอนทีเ่ ทพชะตายังคง
ดารงตาแหน่งหน ้าทีช ่ ว่ ยคัดเลือกบ่าวทาสในวังให ้แก่วังแต่ละแห่งบนสวรรค์ นางได ้วานให ้เขา
ยัดนางเข ้าสูว่ ังไท่เฉินกงในนามของนางกานั ล ก็เพือ ่ จะได ้มีโอกาสเข ้าใกล ้ตงหัว ด ้วยกลัวท่าน
พ่อท่านแม่ของนางจะทราบว่านางไม่เสย ี ดายต่อการลดฐานะตัวเองไปเป็ นสาวใชบนสวรรค์ ้ เก ้า
ชนั ้ ฟ้ า ยังจงใจขอร ้องเจ๋อเหยียนให ้หาทางเก็บรอยปานรูปดอกเฟิ่ งอวีบ ่ นหน ้าผากของนางไป
ี ่ ั
เสยชวคราว สรุปคือ ได ้เตรียมการพร ้อมมูลอย่างเต็มที่

ก่อนออกเดินทาง เจ๋อเหยียนยังให ้กาลังใจนางว่า

“เจ ้าฉลาดว่าง่าย งดงาม ฝี มอ ื ทาครัวเป็ นเลิศปานนี้ ต่อให ้ตงเป็ นเป็ นเทพเซย ี นทีเ่ ล่าลือ
กันว่าแสนเคร่งครัดเจ ้าระเบียบ สามารถต ้านทานความงดงามและฉลาดว่าง่ายของเจ ้าได ้ แต่
ต ้องต ้านฝี มือทาครัวของเจ ้าไม่ได ้อย่างแน่นอน จงไปอย่างวางใจเถิด ข ้ากับเสย ี่ วซูของเจ ้าจะ
เป็ นกองหนุนให ้เจ ้าเอง”
 136

นางจึงเดินทางไปอย่างปลาบปลืม
้ เปรมปรีด ิ์ ปณิธานยิง่ ใหญ่เทียมผืนฟ้ า

แต่ทว่า สรี่ ้อยกว่าปี วันแล ้ววันเล่าผ่านไป เดือนแล ้วเดือนเล่าผ่านไป ปี แล ้วปี เล่าผ่านไป

แม ้จะอยูใ่ นวังเดียวกัน ตงหัวกลับมิได ้สงั เกตเห็นนางแต่อย่างใด เห็นได ้ชด ั ว่าทัง้ หมดล ้วนขึน
้ อยู่
กับคาว่า “วาสนา” หากนางกับตงหัวมีวาสนาต่อกันจริง ก็ควรจะเป็ นเหมือนทีใ่ นหนั งสอ ื ละครซงึ่
กูกเู ก็บรักษาอย่างถนอมได ้เขียนไว ้ ชายหนุ่มรูปงามสง่าและหญิงสาววัยกาดัดเหล่านั น ้ ต่อให ้ผู ้
หนึง่ อยูส่ งู ถึงสวรรค์ชนั ้ สามสบิ หก ผู ้หนึง่ อยูต
่ ่าถึงนรกภูมช ั ้ สบ
ิ น ิ แปด ก็สามารถประสบกับ
เหตุการณ์จาพวกอยูด ่ ๆี สวรรค์ก็ถล่มลงกะทันหัน และบังเอิญถล่มทีช ั ้ ซงึ่ ชายหนุ่มรูปงามสง่า
่ น
พานั กอยู่ ทาให ้เขาร่วงตกลงไปตรงหน ้าของหญิงสาววัยกาดัดพอดีเป็ นต ้น จะต ้องไม่ถงึ กับ
ยากเย็นแสนเข็ญเหมือนเชน ่ นางกับตงหัวเป็ นอันขาด

ต่อมานางได ้เปลีย ่ นเป็ นสุนัขจิง้ จอก นับว่าเข ้าใกล ้ข ้างกายของตงหัวได ้เสย ี ที เนี่ยชูอน
๋ิ ห
ลอกเอาขนของนางไป การนาพวกมันกลับมาก่อนกาหนดแม ้จะยากเย็นสก ั หน่อย แต่ก็ใชว่ า่ จะ
ทาไม่ได ้ ไหว ้วานเสย ี่ วซูป๋ายเจินหรือเจ๋อเหยียนสก ั หน่อยย่อมจะสามารถทาสาเร็จได ้เอง แต่ดู
เหมือนตงหัวจะชอบตัวนางทีเ่ ป็ นสุนัขจิง้ จอกอย่างมาก เขามีทา่ ทีเย็นชากับบรรดาเทพธิดาหรือ
เซย ี นสตรีทม ี่ าเอาอกเอาใจนาง นางล ้วนมองเห็นอยูเ่ ต็มตา โดยสว่ นตัว นางตระหนักรู ้ตัวดีอย่าง
ยิง่ ว่า นางมิได ้แตกต่างอะไรกับเทพธิดาหรือเซย ี นสตรีเหล่านั น
้ หากเอาขนกลับมาและ
เปลีย ่ นเป็ นร่างคน บางทีตงหัวอาจจะผลักนางออกห่างก็เป็ นได ้ นางจะไม่อาจชด ิ ใกล ้เขาปานนั น ้
อีก สรี่ ้อยกว่าปี ทผ ี่ า่ นมาโดยสูญเปล่ามิใชห ่ ลักฐานยืนยันดอกหรือ? แน่นอน...นางไม่อาจเป็ น
สต ั ว์เลีย้ งของเขาไปตลอดกาลได ้ นางต ้องการบอกเขาว่า นางคือเฟิ่ งจิว่ เทพธิดาน ้อยแห่งชงิ
ชวิ แต่จาเป็ นต ้องรออีกสก ั ระยะหนึง่ รอจนถึงเวลาทีน ิ เชอ
่ างกับเขาสนิทชด ื้ กันมากกว่านี้ และ
สนิทชด ิ เชอื้ กันมากยิง่ กว่านี้อก ั หน่อย แต่ใครเล่าจะคาดคิดได ้ถึง เวลานั น
ี สก ้ ยังไม่ทันได ้มาถึง จี
เหิงก็โผล่ขน ึ้ มากลางทางเข ้าสูว่ ังไท่เฉินกง คิดว่านี่ก็เป็ นอีกหนึง่ ตัวอย่างหลักฐานทีแ ่ สดงว่านาง
กับตงหัวไร ้วาสนาต่อกันกระมัง

นึกถึงตรงนี้ ก็ได ้พบเทพชะตาทีม

่ าเปลีย
่ นยาให ้นางตามกิจวัตรประจาวั นพอดี

นั บแต่นางจิตตกเป็ นต ้นมา ทุกครัง้ ทีเ่ ทพชะตาโผล่มาตรงหน ้านาง มักจะแสดงอารมณ์

ประชดประชน ั สงสารความโชคร ้าย เจ็บใจความใจเสาะของนางเสมอ วันนี้กลับเหมือนโดนผีเข ้า
ครัง้ ใหญ่นส ั เปลีย
ิ ย ้
่ นไป มิได ้ใชวาจามาประชดถากถางนาง ดวงหน ้าคมคายเคร่งขรึมเสย ี จน
เทียบชน ั ้ กับท่านพ่อผู ้เข ้มงวดของนางได ้ นั ยน์ตาหงสซ
์ งึ่ ปกติเต็มไปด ้วยแววจิกกัดล ้อเลียนยัง
แฝงแววเศร ้าสร ้อยอยูห ่ ลายสว่ นอย่างเข ้ากันยิง่

้ อย่างอดไม่ได ้ มองดูจนนางขนลุกเกรียว ขดตัวเข ้าสูโ่ ปงผ ้า

เฟิ่ งจิว่ มองดูสหายรักนานขึน
ห่ม

เทพชะตาใสย ่ ารักษาอาการบาดเจ็บสาหรับรับประทานลงในบาตรทองม่วงใบหนึง่ ใชสาก ้

ตายาตาจนแหลกละเอียด แล ้วหยิบชอนมาคั ้ นหนึง่ โรยน้ าตาลทรายลงทีก ้
่ ้นชอนก่ ั้
อนหนึง่ ชน
โรยยาทีต ่ าเรียบร ้อยแล ้วลงบนน้ าตาลอย่างเรียบเสมอ ค่อยโรยน้ าตาลทรายกลบลงบนผิวยาอีก
ั ้ แล ้ววางลงตรงหน ้าปากของเฟิ่ งจิว่
หนึง่ ชน

เฟิ่ งจิว่ มองหน ้าสหายรักอย่างฉงน

เทพชะตามองดูนางอย่างเศร ้าสร ้อย “ยาชนิดนี้ผสมในน้ าหวานไม่ได ้ หลังจากกินลงไป

แล ้วหนึง่ ชวั่ ยามจึงค่อยดืม ้
่ น้ าได ้” แล ้วหยิบสมผลหนึ
ง่ จากจานแก ้วผลึกบนโต๊ะเตีย
้ ข ้างเตียงมา
่ ึ ้
ปอกสงให ้นาง “ถ ้ายังคงรู ้สกขม กินสมแก ้ขมฟั งว่ามิได ้เป็ นอุปสรรคอะไรมาก”
 137

เฟิ่ งจิว่ ยืน ้

่ อุ ้งเท ้าออกไปรับสมมา ก ้มศรี ษะลงไปเลียยา ได ้ยินเสย
ี งเทพชะตาถอนหายใจ
ครัง้ นี้กระทั่งน้ าเสย ี งยังพลอยเศร ้าสร ้อย

“ข ้าอยูว่ า่ งไปก็เท่านั น ั ้ สบ
้ ไปสวรรค์ชน ิ สามสบ
ื ถามเรือ
่ งของเจ ้าดู ฟั งว่าทาร ้ายองค์หญิง
จากแดนทักษิ ณอะไรนั่นบาดเจ็บ จึงถูกตงหัวสงั่ ขังหรือ? บาดแผลนี้ของเจ ้า คงมิใชโ่ ดนองค์
หญิงอะไรนั่ นแก ้แค ้นเอากระมัง?”

ิ าเลียยาของเฟิ่ งจิว่ หยุดชะงัก สา่ ยศรี ษะเบาหวิวยิง่

กิรย

เทพชะตากล่าวต่อว่า “สองวันให ้หลังตงหัวแต่งงาน ฟั งว่าคนทีจ

่ ะแต่งด ้วยก็คอ
ื องค์หญิง
เผ่ามารอะไรนั่ นทีถ
่ ก
ู ท่านข่วนบาดเจ็บ ท่าน...คิดจะทาอย่างไร?”

้
เฟิ่ งจิว่ ตกตะลึงเหม่อมองสมในอุ ้งเท ้า นางทราบว่าเขาสองคนจะต ้องแต่งงานกัน แต่ไม่นก
ึ
ว่าจะรวดเร็วปานนี้ นางเงยหน ้าขึน้ มองเทพชะตาอย่างกังขา บางเรือ ่ งทีอ
่ ยากจะถามยังไม่ทันผุด
ขึน
้ ในดวงตา เทพชะตากลับเหมือนอ่านความคิดของนางออกแล ้ว

“ไม่มใี ครตามหาท่าน ดูเหมือนพวกเขาจะไม่รู ้ด ้วยซ้าว่าท่านหายตัวไปแล ้ว”

้ ก
นางก ้มหน ้าลงมองสมที ้
่ ระทั่งเสนใยสขี าวยังถูกลอกออกจนเกลีย
้ งเกลาในอุ ้งเท ้า

เทพชะตาพลันยืน่ มือไปลูบหน ้าผากนาง ความจริงแล ้วกิรย

ิ าเชน่ นีข
้ องเขาค่อนข ้างจะ
ละเมิดธรรมเนียม แต่มอื ทีล
่ บ
ู หน ้าผากเย็นเฉียบของนางอบอุน
่ นัก น้ าตารืน
้ ขึน
้ ในดวงตาของนาง
เหม่อมองเทพชะตาอย่างงงงัน

ในความพร่าเลือน ึ ได ้ว่ามือของเทพชะตาขยีห
นางรู ้สก ้ น ้าผากนางเบาๆ ราวกับกาลัง
ปลอบใจนาง จากนั น
้ ได ้ยินเขาเอ่ยถามนางว่า

“ฝ่ าบาท ท่านอยากจะกลับชงิ ชวิ แล ้วใชห

่ รือไม่?”

นางพยักหน ้า

เขาถามนางอีกว่า “ความยึดมั่นสองพันกว่าปี ท่านวางได ้ลงจริงหรือ?”

นางพยักหน ้าอีกครัง้

เขายังคงถามนางอีกว่า “อย่างนั น
้ ท่านอยากจะพบหน ้าเขาเป็ นครัง้ สุดท ้ายหรือไม่?”

่ เคย/span>
นางยังคงพยักหน ้าเชน

นางเห็นว่าทุกถ ้อยปุจฉาของเทพชะตาล ้วนแต่ราวกับนางกาลังเอ่ยถามตัวนางเอง ราวกับ

ตัวนางอีกคนหนึง่ ทีเ่ ข ้มแข็งกาลังแข็งขืนบังคับตัวนางทีอ ่ อ่ นแอให ้ทาการปิ ดฉากครัง้ สุดท ้ายต่อ
วาสนาผูกพันครัง้ นี้ การทีน ่ างยืนกรานรักษาความรักครัง้ นี้มาจนถึง ณ เวลานี้แท ้จริงนั บว่าไม่
ง่ายดายอย่างยิง่ อยูแ ่ ล ้ว ก่อนนี้ทนี่ างสามารถยืนกรานมาได ้เนิน ่ นานปานนี้เป็ นเพราะข ้างกายของ
ตงหัวมิได ้มีใครอืน ่ การทีน ่ างรักเขาคือความดันทุรังงดงามอย่างยิง่ ชนิดหนึง่ ในเมือ ่ เขากาลังจะ
แต่งงาน...กาลังจะกลายเป็ นสามีของคนอืน ่ อยูเ่ ดีย
๋ วนีแ
้ ล ้ว หากนางยังคงปล่อยให ้ความรักข ้าง
เดียวครัง้ นีย
้ ด
ื เยือ
้ ตัดไม่ขาดต่อไป จะเป็ นการทาให ้ความรู ้สก ึ อันงดงามเปลีย
่ นเป็ นการตาม
พัวพันทีช ่ วนให ้ชงิ ชงั ราคาญโดยใชเ่ หตุเท่านั น ้ พวกนางเหล่าสตรีแห่งชงิ ชวิ ไม่มผ ี ู ้ใดสามารถ
ทนให ้ตัวเองไร ้ศักดิศ ์ รีปานนั น้ ได ้ แม ้ว่านางจะยังอยูใ่ นวัยเยาว์ทส ี่ ามารถจะคะนองได ้ แต่ในเมือ ่
 138

ได ้มาถึงขัน้ นี้แล ้ว หากปล่อยให ้ตัวเองยิง่ ถลาลึกโดยสูญเปล่า ชวี ต ิ ในวันหน ้าไม่แน่วา่ จะพลอย

เปลีย ่ กัน นางยังมีชว่ งชวี ต
่ นเป็ นโชคร ้ายด ้วยเชน ิ อีกตัง้ แสนเนิน
่ นานปานนั น้ จะปล่อยให ้มันโชค
ร ้ายได ้อย่างไร?

้
นางแกะเนื้อสมออกอย่ ั
างระมัดระวัง แบ่งให ้เทพชะตาครึง่ หนึง่ ดวงตาใสกระจ่างแจ่มชด
ี
เสยจนไม่มรี อ ้
่ งรอยของน้ าตาอีก เทพชะตารับสมไป อึดใจใหญ่ เอ่ยเบาๆ ว่า

“ตกลงไว ้พรุง่ นี้ทา่ นหายดีขน

ึ้ อีกหน่อยแล ้ว ข ้าจะพาท่านไปพบคนคนนั น
้ ”

หัวข้อ : บทที่ 6 - 05

บทที่ 6 - 05

ในความทรงจาของเฟิ่ งจิว่ การพบกันครัง้ สุดท ้ายของนางทีอ่ ยูใ่ นร่างสุนัขจิง้ จอกกับตงหัว

คือในวันฟ้ าครึม
้ ทีม
่ ส
ี ายลมอ่อนๆ โชยพัด พูดว่า “พบกัน” แท ้จริงแล ้วออกจะผิดต่อคา “กัน” นี้
่ ้าง เพียงแต่เทพชะตาใชวิ้ ชาล่องหนแอบเข ้าไปในวังไท่เฉินกง อุ ้มนางไว ้อ ้อมแขนยอมให ้
อยูบ
นางมองดูตงหัวจากทีไ่ กล

คือสวนป่ าขนาดย่อมทีต่ งหัวชอบไปอยูบ ่ อ

่ ยๆ ในสระบัวใบบัวเรียงชด ิ แน่นขนั ด แต ้ม
ประดับปทุมมามากมายหลากสส ี น
ั เหนือสระบัวยังมีศาลาหกเหลีย ่ มไม ้จันทน์ขาวซงึ่ สร ้างไว ้ให ้
ั
นางได ้อาศยคลายร ้อนโดยเฉพาะตัง้ อยู่ ยามนี้ทน ี่ ั่ งหมอบอยูใ่ นศาลากลับเป็ นจีเหิงทีไ่ ม่ได ้พบ
หน ้ามาหลายวันกับสงิ โตหิมะปี กเดีย
่ วตัวนัน
้

บนโต๊ะแก ้วผลึกในศาลาวางกระดาษโรยเกล็ดทองกางไว ้ใบหนึง่ จีเหิงกาลังขยับพูก ่ น

ั คัด
อะไรสก ั อย่าง สงิ โตหิมะตัวนัน
้ นอนหมอบอยูห ื่ ง เฟิ่ งจิว่
่ า่ งจากนางออกไปสองก ้าวอย่างแสนเชอ
่ ั ิ
ตัวสนยะเยือก บัดนี้นางเห็นสงโตตัวนั น้ ปุบก็เกิดอาการปวดไปทัง้ ตัวขึน
้ มาทันที

จีเหิงคัดเสร็จอย่างรวดเร็ว กวักมือให ้สงิ โตหิมะเข ้ามาใกล ้ สงิ โตสน

ั ดานดุร ้ายอามหิตตัวนี้
ื่ ฟั ง รอให ้จีเหิงวางกระดาษทีเ่ ขียนตัวอักษรอยูเ่ ต็มกางแผ่ลงบนหลังของมันเพือ
กลับเชอ ่ ผึง่ ให ้
หมึกแห ้งอย่างสงบ แล ้วใชศ้ รี ษะดุนมือของจีเหิง คาดว่าคงจะดุนจนจีเหิงจักจี้ หัวเราะคิกพูดกับ
ตงหัวทีพ ั ้ เล่มหนึง่ เล่นอยูไ่ ปมาทีข
่ ลิกมีดสน ่ ้างสระบัวนอกศาลาว่า

“ดูทา่ ทางสวั่ อิง๋ คงจะหิวแล ้ว เห็ดหลิงจือหิมะอยูท ื แม ้จะยังไม่ถงึ มือ

่ เี่ หล่าซอ ้ เทีย
่ ง ก็ป้อน
ั ดอกก่อนเถิด”
มันสก

เฟิ่ งจิว่ จดจาไว ้ในใจ ทีแ่ ท ้สงิ โตหิมะตัวนี้ชอ

ื่ ว่า “สวั่ อิง๋ ” ทีแ
่ ทบเท ้าของตงหัววางถังลงรัก
ไว ้ใบหนึง่ อีกแล ้วจริงๆ เปิ ดฝาออกมา ยังคงเป็ นเห็ดหลิงจือทีเ่ รืองแสงนวลใยทัง้ ถังเชน ่ เคย

สวั่ อิง๋ เป็ นสต

ั ว์เลีย
้ งทีด
่ ี เมือ ั ของจีเหิง กลับมิได ้ถลาพรวดไปถึงเบือ
่ ได ้ยินคากาชบ ้ งหน ้าตง
หัวปานลมกรดเหมือนเมือ ่ ครัง้ ก่อน มันแบกกระดาษโรยทองบนหลัง ก ้าวเดินอย่างแชม ่ ชาสง่
้ า
 139

งามลงบันไดของศาลาหกเหลีย
่ ม เงยหน ้าคาบเห็ดหลิงจือในมือของตงหัวไป ทาเอาจีเหิงทอด
ถอนอย่างชมเชยอีกครัง้

เฟิ่ งจิว่ นอนหมอบอยูใ่ นอ ้อมแขนของเทพชะตา เหลือบสายตาขึน ้ มองภาพฉากซงึ่ อยูห ่ า่ ง

ออกไปไม่ไกลนั กนี้ วางความยึดตึดและเจ็บใจเหล่านั น ้ ลง ประเมินภาพฉากตรงหน ้าด ้วยสายตา
ทีเ่ ป็ นกลาง พระเอกผู ้รูปงาม นางเอกผู ้งดงาม ยังมีสต ั ว์ภต ู ทีแ
่ สนเชอ ื่ ง คนทัง้ สองต่างโปรด
ปรานอีกหนึง่ ตัว กระทัง่ นางเองยังรู ้สก ึ ว่าภาพฉากเชน่ นี้ดั่งกวีดจุ ภาพเขียน กลมกลืนสมบูรณ์
แบบไร ้ทีต ่ ิ

ดอกฝอหลิงในสวนหลายต ้นกาลังอยูใ่ นฤดูผลิดอก ตัวดอกดุจกระดิง่ ห ้อยพราวอยูเ่ ต็มกิง่

ิ ชด
สายลมพัดมา แกว่งไกวร่วงพรู เฟิ่ งจิว่ ขยับตัวอยูใ่ นอ ้อมแขนของเทพชะตา เขากระซบ ิ ริม
โสตของนางว่า

“ไปหรือยัง?”

หนึง่ คนหนึง่ จิง้ จอกกาลังจะหันกายกลับ แสงเย็นเยียบสายหนึง่ พุง่ เฉียดผ่านสายลมทีข ่ ้าง

กายดุจสายฟ้ าไปปั กใสล ่ าต ้นของดอกฝอหลิงซงึ่ อยูใ่ กล ้ๆ ต ้นหนึง่ เฟิ่ งจิว่ กลัน
้ ลมหายใจ
ี ้
มองเห็นไม่ไกลออกไปนั กเงาร่างสูงเพรียวสมว่ งก ้าวเดินเนิบชาตรงมาท่ามกลางม่านพิรณ ุ ดอกฝ
อหลิงทีพ
่ ลิว้ ร่วงโปรยปราย ท่วงทีสง่างามทรงอานาจทุกย่างก ้าวเชน ่ นั น
้ กาลก่อนนางมักจะ
ติดตามอยูข ่ ้างกายเขาเสมอ จึงไม่เคยสงั เกตดูอย่างตัง้ ใจเชน ่ ยามนี้มาก่อน

นางมองเห็น เขาย่างก ้าวเข ้าไปใกล ้ลาต ้นฝอหลิงต ้นทีม ่ ก

ี ระบีย ่ าวปั กตรึงอยูน ่ ัน
้ ยกมือหยิบ
กลีบดอกไม ้ทีถ ่ ก
ู ฟั นขาดออกจากกันแผ่นหนึง่ บนตัวกระบีข ่ น ่
ึ้ มา สองกับแสงแดดอันสลัวมัว คิว้
และดวงตาทอแววเพ่งพินจ ิ นางนึกขึน
้ ได ้ว่ากระบีเ่ ล่มนี้เมือ ่ กีย้ งั เป็ นมีดสน ั ้ ทีเ่ ขากุมอยูใ่ นมืออยู่
เลย คาดว่าคงจะมีดสน ั ้ ทีช
่ ว่ ยทาแทนเหลียนซง่ จวินเพือ ่ มอบให ้แก่เฉิงอวีห ้ ยวนจวินเป็ นของ
ขวัญวันเกิดเล่มนัน ้ เอง ตงหัวกาลังใชดอกฝอหลิ ้ งทดสอบน้ าหนักและความเร็วของกระบีเ่ ล่มนี้
หากกระบีห ่ นั กเกินไป ความเร็วชาเกิ ้ นไป ลมจากกระบีจ ่ ะต ้องพัดดอกฝอหลิงทีเ่ ล็กจิว๋ ปลิวห่าง
ออกไป ยิง่ ไม่ต ้องเอ่ยถึงว่าฟั นมันขาดเป็ นสองท่อน เขาตรวจดูอยูค ่ รูห
่ นึ่ง สห ี น ้าแววตาทีม ่ งุ่ มั่น
ตัง้ ใจทาให ้นางรู ้สก ึ คุ ้นเคยเหลือเกิน นางคิดเสมอมาว่าสห ี น ้าเชน ่ นี้ของเขาน่ามองทีส ่ ด
ุ

ตงหัวยกมือขึน ้ ชก ั กระบีล
่ งมาจากลาต ้นไม ้ พิรณุ บุปผาโปรยปรายทั่วลาตันอีกครัง้ กลีบ
ดอกฝอหลิงทีถ ู ฟั นขาดถูกเขาสะบัดสง่ เดชพลิว้ ลอยอยูก
่ ก ่ ลางสายลม เฟิ่ งจิว่ ยืน
่ อุ ้งเท ้าออกไป
กลีบดอกขาดพิการเล็กจิว๋ กลับตกลงบนอุ ้งเท ้าของนาง นางประหลาดใจเล็กน ้อย ตกตะลึงจ ้อง
มองกลีบดอกขาดพิการในอุ ้งเท ้า เนิน ่ นานให ้หลังจึงเงยหน ้าขึน
้ ในคลองจักษุ หลงเหลือเพียง
เงาหลังทีค
่ อ
่ ยๆ เคลือ ่ นห่างออกไปไกลของตงหัวท่ามกลางพิรณ ุ บุปผาอันงดงามอัศจรรย์

นางคิดในใจ นางกับเขาเคยอยูใ่ กล ้กันถึงเพียงนั น

้ เขากลับมิได ้มองเห็นนาง

ความจริงแล ้วตงหัวมีทใี่ ดผิดหรือ เขาไม่เคยทราบว่านางคือเฟิ่ งจิว่ แห่งชงิ ชวิ ไม่เคยทราบ

ว่านางรักเขา ไม่เคยทราบว่าเพือ ่ ให ้ได ้เขามา นางได ้ทุม่ เทความพยายามเชน ่ ไร เพียงแต่
ระหว่างเขากับนางไร ้ซงึ่ วาสนาเท่านั น ้ ทีเ่ รียกว่า “ความรัก” หาใชส่ งิ่ ทีพ่ ยายามแล ้วจะสามารถ
ได ้มา นางพยายามสุดความสามารถตัง้ มากมายปานนี้ ยังคงไม่ได ้มาอยูด ่ ี จึงควรจะตัดใจได ้แล ้ว
แม ้ว่าเขากับนางถูกกาหนดมัน ่ แล ้วว่าไร ้วาสนาใดต่อกัน แต่นางก็ไม่ต ้องมานั่ งเสย ี ใจว่ายังไม่ได ้
พยายามมากพออีก

ในห ้วงสมองของนางมีเสย ี งหนึง่ ถามหนึง่ ตอบสองเสย ี งดังขึน

้ คือตัวนางทีอ
่ อ
่ นแอกับตัว
นางทีเ่ ข ้มแข็งนั่ นอีกแล ้ว เทพชะตาขยีศ ้ รี ษะนาง ถอนหายใจออกมาแล ้วอุ ้มนางจากไป นางได ้
ี
ยินเสยงสนทนาโต ้ตอบในห ้วงสมองนั น ้ หยุดยัง้ อยูร่ ม
ิ โสตดุจถ ้อยคากระซบิ
 140

“การลาจากคงเศร ้ามากกระมัง?”

ั วันก็ต ้องได ้พบกันอีกอยูด

“มีอันใดน่าเศร ้ากัน สก ่ ”ี

่ นีอ
“แต่ทว่า หากพบกันในครัง้ หน ้า จะมิได ้มองดูเขาด ้วยจิตใจเชน ้ ก
ี แล ้ว”

“สงิ่ ซงึ่ ควรถนอมไว ้เหล่านัน

้ ข ้าล ้วนเก็บไว ้ในความทรงจาหมดสนิ้ แล ้ว สว่ นการสูญเสย
ี
ความรักทีข ี ่ ี
่ ้ามีให ้เขาไป ควรจะเป็ นความสูญเสยของเขาต่างหากมิใชหรือไร? ผู ้ทีเ่ ศร ้าเสยใจใน
ยามนี้ ควรเป็ นเขาต่างหาก”

ไม่ทราบเพราะเหตุใด มีน้ าตากลิง้ ไหลลงมาจากหางตา หยดลงบนกลีบดอกฝอหลิงกลาง

อุ ้งเท ้า ราวกับความโศกเศร ้าอาดูรอันเข ้มข ้นได ้เอ่อท ้นออกมาจากรอยขาดของกลีบดอกพิการ
นางห ้ามใจไม่อยู่ หันกลับไปอีกครัง้ ในคลองจักษุ อน ั พร่าเลือนมองเห็นเพียงพิรณุ บุปผาพลิว้
ลอยแกว่งไกวดุจหิมะอันมงคล ฟ้ าดินต่างเงียบสงบยิง่ นางยกอุ ้งเท ้าขึน ้ มา เนิน
่ นาน...เขียนถ ้อย
ความทีน ่ างต ้องการถามลงบนฝ่ ามือของเทพชะตาเบาๆ

“ต่อไป...ทุกอย่างจะต ้องดีขน
ึ้ กระมัง?”

ึ ว่าเทพชะตาชะงักฝี เท ้า เนิน
นางรู ้สก ่ นาน...มือได ้ละเมิดธรรมเนียมลูบหน ้าผากของนางอีก
ครัง้ กล่าวตอบนางว่า

“ถูกแล ้วพ่ะย่ะค่ะ ฝ่ าบาท ทุกอย่างจะต ้องดีขน

ึ้ อย่างแน่นอน”

วันรุง่ ขึน
้ สบ ิ สามค่าเดือนเก ้า ลักษณ์ดวงดาวกล่าวว่าวันนี้เหมาะแก่การสมรส เซน ่ ไหว ้
เบิกเนตร กวาดเรือน งานอภิเษกสมรสของตงหัวกับจีเหิงได ้มาเยือนสวรรค์ชนสบสามจนได ้ใน ั ้ ิ
ทีส
่ ดุ งานอภิเษกสมรสซงึ่ เป็ นทีค ่ าดหวังว่าจะจัดอย่างใหญ่โตเอิกเกริกอย่างไม่เคยปรากฏมา
ก่อนกลับดาเนินการอย่างเรียบง่ายยิง่ นอกจากในวังไท่เฉินกงบนสวรรค์ชน ั ้ สบ
ิ สามมีบรรยากาศ
เป็ นมงคลอยูบ ั ้ อืน
่ ้างแล ้ว สวรรค์ชน ่ ๆ ทีเ่ หลือล ้วนแต่ไม่มค
ี วามเคลือ
่ นไหวใดทัง้ สน ิ้ ชา่ งเข ้ากับ
รสนิยมของตงหัวโดยแท ้

เดิมทีเฟิ่ งจิว่ คิดจะไปจากสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าในคืนนี้ ก่อนออกเดินทาง นางขอยืมใชเตาใน ้

ครัวของเทพชะตาเผามันเทศหลายลูกนามาห่อเรียบร ้อย แบกไว ้บนหลังแอบไปทีส ่ วรรค์ชน ั ้ สบ
ิ
สาม นางวางมันเทศทีห ่ อ
่ เรียบร ้อยลงตรงประตูของวังไท่เฉินกง ถือเป็ นการมอบของขวัญอวย
พรให ้แก่งานอภิเษกสมรสของตงหัว แม ้จะสะบัน ้ บุพเพสนั นิวาสต่อกันแล ้ว การชว่ ยดูแลนางใน
2-3 เดือนมานีข ้ องตงหัว นางก็จดจาไว ้ในใจอย่างแม่นยา นางไม่มอ ี ะไรจะมอบให ้เขาได ้ มัน
เทศทีเ่ ผาไม่กห
ี่ ัวนี้ก็ไม่ทราบว่าสุดท ้ายแล ้วจะได ้ไปถึงมือของเขาหรือไม่ เขามองดูพวกมันแล ้ว
ไม่ทราบจะนึกถึงนางจิง้ จอกน ้อยตัวนี้ขน ึ้ มาได ้หรือไม่ แต่วา่ ถ ้านึกไม่ออกก็ไม่กระไรอยูด ่ ี

จันทร์เพ็ญลอยสูงเด่น นางได ้ยินเสย ี งประทัดแสดงความยินดีปรีดาดังมาจากภายในวังอยู่

ราไร ในใจกลับสงบนิง่ ทัง้ ไร ้โศกเศร ้าและไร ้ยิน ดี เพียงแต่รู ้สก ึ ถึงอารมณ์อันบอกไม่ถก ู อย่าง
หนึง่ ค่อยๆ จมนางจนกลืนมิด เหมือนเชน ่ ครัง้ ก่อนตอนทีพ
่ ลาดพลัง้ ตกลงไปในลาธารสายน ้อย
ข ้างสวนทีล่ า่ มสงิ โตหิมะปี กเดีย
่ วไว ้ ไม่ทราบว่าอารมณ์ความรู ้สกึ นี้แท ้จริงแล ้วคือสงิ่ ไร
 141

สามร ้อยกว่าปี ให ้หลัง ครัน ้ ย ้อนนึกทบทวนเรือ

่ งราวเหล่านี้อย่างละเอียดอีกครัง้ กลับให ้
ความอารมณ์พร่าเลือนไม่จริงแท ้ และนี่ก็เป็ นครัง้ แรกในสามร ้อยปี มานี้ทน ี่ างย ้อนนึกถึงอดีตอัน
ชวนให ้ปวดร ้าวใจสว่ นนี้อย่างละเอียดลออปานนี้ จึงค่อยเข ้าใจว่าอารมณ์ความรู ้สกึ คือสงิ่ ทีอ
่ งิ
อาศัยอยูก
่ บ
ั รายละเอียด บางเรือ ่ งราว หากขบคิดอย่างละเอียด ก็จะไม่เป็ นเชน ่ นั น
้ หากไม่ขบคิด
อย่างละเอียด มันก็เรือ
่ งแค่นัน
้ เอง

สว่ นทีเ่ ยียนฉืออู ้เล่าบรรยายว่าความรักเพียงครัง้ เดียวในหลายแสนปี มานี้ทต ี่ งหัวถลาลึก

ลงไป เหตุไฉนจึงเป็ นความรักทีโ่ ชคร ้าย เฟิ่ งจิว่ ก็พอจะเดาออกได ้เล็กน ้อยเชน ่ กัน แม ้ว่าตงหัว
จะรักจีเหิง และเขากับจีเหิงถึงกับอยูห ่ า่ งจากการได ้ลงเอยกันเพียงก ้าวเดียวหน ้าประตูเท่านั น ้
แต่ก ้าวเดียวหน ้าประตูนี้สด ุ ท ้ายก็เดินคลาดแคล ้วกันไปจนได ้ จากคาเล่าลือ คืนวันอภิเษกสมรส
จีเหิงได ้หายสาบสูญ ผู ้ทีส ่ วมชุดเจ ้าสาวสแ ี ดง คลุมผ ้าคลุมศรี ษะสแ ี ดง นั่งอยูใ่ นห ้องหอแทนจี
เหิงก็คอ ื องค์หญิงจือเฮอ ่ เรือ ่ งนี้พลิกผันกลับกลายถึงเพียงนี้ แท ้จริงแล ้วเฟิ่ งจิว่ ได ้ทราบก่อนทุก
คนอยูห ่ นึง่ ก ้าว ตอนทีน ่ างไปสง่ มันเทศทีว่ ังไท่เฉินกง ได ้ถูกจือเฮอ ่ ทีส่ วมชุดสแ ี ดงตลอดตัว
ขวางไว ้ทีร่ ม ิ กาแพงวัง กล่าวถ ้อยคาถากถางดูหมิน ่ อยูพ่ ักใหญ่ เวลานั น ้ จือ เฮอ ่ ยังใชเหตุ ้ ผล
พิลก ึ พิลั่นทาให ้นางหลงเชอ ื่ ว่าจือเฮอ่ กับตงหัวความจริงแล ้วคือ “คูร่ ักกันท ้ายสุดย่อมครองคู”่
[1]เจตนาจะทาร ้ายจิตใจเฟิ่ งจิว่ ให ้เต็มแรง เฟิ่ งจิว่ จาได ้ว่ามีอยูช ่ วั่ ขณะหนึง่ ทีน ่ างรู ้สก ึ ว่าเรือ
่ งนี้
ชา่ งประหลาดชอบกลยิง่ โดยแท ้ แต่จะอย่างไรก็เป็ นงานอภิเษกสมรสของตงหัวอยูด ่ ี ตัวนางใน
ตอนนั น ้ ยังไม่เชอ ื่ เต็มทีด
่ น ี ั กว่าตงหัวมีใจให ้จีเหิง เห็นว่าไม่วา่ เขาจะแต่งกับจีเหิงหรือแต่งกับจื
่
อเฮอ สาหรับนางแล ้วไม่ได ้มีอะไรแตกต่าง และเรือ ่ งจาพวกจะเจ็บปวดมากยิง่ กว่าหรือไม่ก็ไม่ใช ่
ประเด็นอีกด ้วย ตัวนางในตอนนั น ้ ไม่วา่ จะเป็ นด ้านร่างกายหรือจิตใจ แม ้ว่าบาดแผลเหล่านั น ้ จะ
ยังไม่หายดีเป็ นปกติ แต่ไม่ทราบว่านี่คอ ื ประสบการณ์ในการลอกคราบโตเต็มวัย เป็ นเพราะ
เจ็บปวดมากเกินไปจนชน ิ ชา หรือเป็ นด ้วยเหตุผลอืน ่ ใด นางจึงได ้ไม่รู ้สก ึ ถึงความเจ็บปวดอีกเลย

ภายในหุบเขาเสย ี งธรรม ใต ้ตะวันร ้อนแรงแผดเผา พอจะได ้ยินเสย

ี งจักจั่นใสเสนาะนานๆ
ครัง้ เยียนฉืออู ้นั่ งอยูด
่ ้านข ้างยิง่ เล่าก็ยงิ่ กระตือรือร ้น

“ถึงในคาเล่าลือจะบอกว่าคืนวันแต่งงานจีเหิงได ้หายสาบสูญไป แต่เหล่าจือได ้ยินมาจาก

ชอ ่ งทางลับสายหนึง่ ว่า คืนนั น
้ จีเหิงได ้หนีตามไปกับองครักษ์ น ้อยหมิน ่ ซูทค ้
ี่ อยรับใชนางมา
ตัง้ แต่ยงั เล็ก” เขาหัวเราะดังลัน ่ อยูพ่ ักหนึง่ “คืนวันเข ้าหอ เมียทีข่ อมาดันหนีไปกับชายอืน ่ เรือ
่ ง
พรรค์นี้มส ั กีค
ี ก ่ นทีท
่ นไหว เจ ้าว่าหน ้าน้ าแข็งโชคร ้ายเป็ นบ ้าหรือเปล่าล่ะ?”

เฟิ่ งจิว่ ตะลึงงัน หลังจากทีน่ างไปจากสวรรค์เก ้าชน ั ้ ฟ้ าในคืนนัน

้ ก็มไิ ด ้ถามไถ่เรือ
่ งราวของ
ตงหัวอีกเลย ได ้ฟั งเยียนฉืออู ้เล่าว่าจีเหิงกลับจากไปในลักษณะนี้ จึงประหลาดใจไปชวั่ วูบ แต่
นางยังคงกังขาในถ ้อยคาทีเ่ ยียนฉืออู ้พูดมาอยูบ ่ ้าง ตอนทีน ่ างยังอยูใ่ นวังไท่เฉินกง ได ้เห็นท่าที
ทีจ
่ เี หิงมีตอ ่ ตงหัว มีแต่ความนับถือและเทิดทูนเต็มหัวใจอย่างจริงใจ บางทีอาจจะยังมีความรัก
อีกเล็กน ้อย ไม่เหมือนกับแค่ใชตงหั ้ ั นิด บางทีเรือ
วเป็ นฉากบังหน ้าสก ่ งนีอ
้ าจจะมีอะไรไม่ชอบมา
พากลก็เป็ นได ้

ค่อยๆ มีเมฆบางสว่ นกดต่าลงมา ขณะทีแ ่ สงแดดหดกลับไปทีละชุน ่ ๆ สภาพการณ์นี้

เหมือนฝนกาลังจะตก เฟิ่ งจิว่ ทางหนึง่ มองดูท ้องฟ้ า อีกทางหนึง่ เห็นเยียนฉืออู ้ยังคงหัวเราะงอ
หายอย่างหยุดไม่อยู่ ไม่อาจจะเปรียบเทียบกับอารมณ์ทห ี่ นักอึง้ ของนางในยามนี้หลังจากย ้อน
้
นึกถึงอดีตอันปวดร ้าวใจโดยสนเชงิ ิ ึ
จึงรู ้สกบาดตาอยูบ
่ ้าง ห ้ามใจไม่อยูพ
่ ด
ู จาทิม
่ แทงเขา
ประโยคสองประโยค

“ท่านวีรบุรษ
ุ ผู ้กล ้า ในเมือ
่ ท่านเองก็รก
ั องค์หญิงจีเหิง นางหนีตามไปกับคนอืน
่ มิได ้หนีตาม
ั หน่อย อย่าว่าแต่แม ้ว่านางจะมิได ้ร่วมเข ้าหอกับตงหัว อย่างไรเขาสองคนก็รว่ ม
ไปกับท่านสก
 142

กราบไหว ้ฟ้ าดินกันแล ้ว ยังคงควรจะนั บว่าเป็ นสามีภรรยากันอยูด

่ ี อย่างไรก็ได ้เปรียบกว่าท่านอยู่
บ ้าง ไยต ้องปี ตเิ บิกบานถึงปานนี้”

ี น ้าแปลกๆ
เยียนฉืออู ้มองหน ้านางด ้วยสห

่ ้องสาวของตงหัวดอกหรือ? แปลกจริง เจ ้ากลับไม่

“ร่วมกราบไหว ้ฟ้ าดินกันแล ้ว? เจ ้ามิใชน
รู ้เรือ
่ งนี?้ ”

เฟิ่ งจิว่ ตะลึงงง “รู ้อะไรหรือ?”

เยียนฉืออู ้เกาศรี ษะ “หน ้าน้ าแข็งไม่ได ้ร่วมกราบไหว ้ฟ้ าดินกับจีเหิงสกั หน่อย ฟั งว่าเขา
เลีย้ งจิง้ จอกแดงตัวหนึง่ เป็ นสต ั ว์เลีย
้ ง ก่อนจะกราบไหว ้ฟ้ าดินอยูๆ่ ก็นก
ึ ขึน
้ มาว่าอยากจะเห็น
สตั ว์เลีย ้ งตัวนี้ สงั่ ให ้พวกขุนนางเซย ี นจูงมันมา ราชโองการถ่ายทอดลงไป ค่อยพบว่าสต ั ว์เลีย
้ ง
ตัวนี้หายตัวไปมานานแล ้ว

เฟิ่ งจิว่ ลุกขึน

้ ยืนตัดบทเขา “ข ้าจะไปดูสก ั หน่อยว่าแท่นรูปพัดทีย
่ น
ื่ ออกมานี้มที างอะไรให ้
ขึน
้ หรือลงบ ้างหรือไม่ จะให ้ถูกขังอยูต ื่ ท่านเล่ามาเป็ น
่ รงนี้ไปตลอดก็ไม่เข ้าทีนัก เยียนจ ้วงซอ
นาน คาดว่าคงจะเหนือ ่ กัน ข ้าเห็นว่าเราสองคนคิดให ้มากไว ้ดีกว่าว่าจะชว่ ยเหลือ
่ ยแล ้วเชน
ตัวเองกันยังไง”

ี งอยูข
เยียนฉืออู ้ตะเบ็งเสย ่ ้างหลังนาง

“เจ ้าไม่ฟังหรือ? สนุกออกนะ” 2-3 ก ้าวไล่ตามมาทันนาง ยังคงพูดพล่ามไม่ได ้หยุด

“หลังจากนั น ้ หน ้าน้ าแข็งก็รบ
ี ร ้อนไปตามหาจิง้ จอกภูตตัวนั น ้ จึงไม่ทันได ้ทาพิธก ี ราบไหว ้ฟ้ าดิน
่
กับจีเหิง ว่าไปแล ้วชางบ ้าบอโดยแท ้ เขายังเคยแล่นมาหาเหล่าจือเพือ ่ ทวงสุนัขจิง้ จอกทีห ่ ายตัว
ไปตัวนั น
้ ด ้วย โดยนึกว่าเหล่าจือเป็ นคนหลอกพาตัวไป เหล่าจือหน ้าตาเหมือนคนทีจ ่ ะหลอกพา
ตัวสุนัขจิง้ จอกหรือยังไง? ถ ้าจะหลอกก็ต ้องหลอกเทพธิดาเซย ี นสตรีบนสวรรค์โน่น เขาจะดูถก ู
เหล่าจือมากเกินไปแล ้ว แต่ฟังว่าสามร ้อยปี มานี้เขาเฝ้ าตามหามาโดยตลอดล ้วนแต่หาไม่พบ
เหล่าจือเห็นว่าสุนัขจิง้ จอกตัวนี้น่าจะไม่อยูใ่ นโลกนีแ ้ ล ้วเสยี ละมาก ไม่รู ้เหมือนกันว่าเป็ นสุนัข
จิง้ จอกแบบไหนเขาถึงได ้โปรดปราดถึงปานนี้”

เยียนฉืออู ้พล่ามจบ เงยหน ้าขึน ้ เห็นเฟิ่ งจิว่ กาลังยืนขาเดียวอยูต

่ รงริมขอบผามองลงไป
ข ้างล่าง หินทีร่ องรับเท ้าก ้อนนัน
้ ฝั งอยูใ่ นหินทราย ดูเหมือนจะหลวมคลายเล็กน ้อย เขารีบร ้อง
เตือนว่า

“ระวัง!”

เสยี งทีเ่ ปล่งดังลั่นกะทันหันทาเอาเฟิ่ งจิว่ สะดุ ้งโหยง เผลอสติเท ้าเหยียบใสอ

่ ากาศ เหงือ
่
เย็นเยียบสองหยดผุดผึงบนหน ้าผากเยียนฉืออู ้ในบัดดล พุง่ โถมตรงเข ้าไปหา

<>::<>::<>::<>::<>::<>

[1]???????