Professional Documents
Culture Documents
Антивирусни лекови
Антивирусни лекови
Дневна доза од 200mg аманатадин во рок од 2-3 дена пред и 6-7 дена после почетокот
на influence A ја намалува инциденцата,јачината на симптомите и големината на
серолошки одговор.Поволен ефект,но слабо изразен може да се очекува и ако се
амантадин се прима во текот на првите 18 саати од почетокот на болеста.
Рибавирин може да биде избор за лек при терапија Lassa-треска,но под услов
терапијата да се почне уште од самиот почеток на болеста.Рибавирин нема никакво
дејство кај беснило.Специфично својство му е што се меша со акцијата на
антивирусните зидо-вудина во терапија на инфекциите предизвикани од ХИВ вирусот.
АЦИКОЛОВИР
Ацикловир(ациклогвамозин) е дериват на гвамозин.
Ацикловир
Ганцикловир
Исто така и ганцикловир е дериват на гванин.Тој навлегува во ќелиите на
инфицираните цитомегаловирисот(CMV),во нив се фосфолира во трифосфатот кој
специфично ги инхибира ДНК полимераза цитомегаловирусите.Кога ганцикловир-
трифосфат се вградува во ДНК цитомегаловирусот тој инхибира репликација на
вирусот.
После интравенска примена(5-10мг/кг/ден) во тек на 14 дена,ганцикловир инхибира
продукција на вируси и значајно ја подобрува состојбата на болниот со
цитомегаловирусот ретинитис,пневмонија и гастроинтенстинални лезии. Меѓутоа, кога
ќе се престане со зимањето на лекот,репликацијата на цитомегаловирусот повторно
почнува, а со тоа и повторувањето на болеста.Ако дозата на одржување (5мг/кг/ден,
три до пет пати неделно)се прима подолго време,тогаш има подобрување а некои и
целосно оздравуваат.Но нажалост, после оваква терапија може да се издвојат видови
на цитомегаловирусот кои станале отпорни на ганцикловир.
Азидотимидин
Азидотимидин (зидовудин)е еден од дериватите на дидеоксинуклеозид кои го
инхибира вирусот хуман имунодефицијенција (HIV).Овој вирус припаѓа на групата
ретровируси додека порано бил познат по името HTLV III/LAV.Под азидотимидин (AZT),
инхибицијата на HIV вирусот врши уште и дидеокцитимидин,дидеоксицитозин и
дидеоксиинозин.Сите овие аналози,како и азидотимидин,ја инхибираат вирусната
ДНК полимераза(резервна транскриптаза), така да се јавува инхибиција на вирусната
ДНК,а со тоа и престанува репликацијата на вирусот.HIV обратната транскриптаза е 20
до 30 пати поосетлива на инхибиција на овие лекови оттколку клетките при
полимераза на цицачи.
Несакани ефекти- најчести несакани ефекти се: главоболка, немир, несоница, дијареа,
осипи по кожата и грозница. Можни се и потешки несакани ефекти, како што се
суперија на косната срж со анемија, гранулоцитопенија, тромбоцитопенија.
Токсичноста на азидотимидин може значајно да се покачи ако со него се применат и
некој други лекови кои се разградуваат во црниот дроб (на пр. Нестероидни
антиинфламаторни лекови, сумфонамиди и ацетаминофен).
ТИОСЕМИКАРБАЗОНИ
ИНТЕРФЕРОНИ
Антитела Интерерон
Место на синтезата Специјалирирани ќелии во Секоја ќелија која е
телото стимулирана од
инфекцијата на вирусот
Дејство на вирусот Индиректно, Индиректно, ја зголемува
екстрацелуларно отпорноста на ќелиите
Специфичност за врстата - +
Специфичност за вирусот + -
Брзината на настанување На почетокот и на крајот на Во текот на неколку часа од
болеста настанување на
инфекцијата
Упорност во телото Долго врем, често и со Неколку недели по
години оздравувањето.
Во почетокот се знаело дека интерферонот ги продира само ќелиите на инфицираниот
вирус (тип 1). Подоцна се дознало дека и линфоцитите продираат во интеферонот (тип
2) за време на реакцијата на имуниот одговор. Некој од своите активности
интерферонот ги исполнува како лимфокин и имуномодулатори.
Интерферон тип 1 инхибира репликација на вирусот во ќелиите. Тоа го прават така што
ги поттикнуваат рибозомите во ќелиите на домаќинот да продуцираат ќелии на
ензими кој покасно го блокираат да репродуцира вирусот, така што на тој начин што
инфибира транслација на вирусните mRNA во вирусните протеини.
Многу видови на животни го произведуваат интерферонот,но синтетизираниот
интерферон делува само на видови во кои тие се синтетизирани.
Сепак и покрај поделбата треба да се нагласи дека интерферонот, без обзир на типот
на ќелии кои ги создава, нема ни единствен хемиски состав, ниту единствен тип на
активност.
Начин на давање и доза. Дозите на интерферон варираат помеѓу 106 до 109 единици
дневно, а се применува интравенски.