ეტიოტრუპული მკურნალობის მიზნით მოწოდებულია როგორც ანტიბაქტერიული, ისე

ანტივირუსული მკურნალობის საშუალებები. ანტიბაქტერიული მკურნალობის მიზნით

გამოიყენება ანტიბიოტიკები. მათი დანიშვნისას უნდა გავითვალისწინოთ შემდეგი: 1. უნდა
იყოს რაციონალური, 2. უნდა იყოს მისი დანიშვნის ჩვენება, 3. უნდა მოხდეს ანტიბიოტიკის
შერჩევა მისი შეღწევადობის მიხედვით და 4. უნდა განისაზღვროს ინდივიდუალური დოზა
და მიღების ხანგრძლივობა.

ანტიბიოტიკი არსებობს ბაქტერიოციდული, რომელიც კლავს მიკრობს და

მაქტერიოსტატიკური, რომელიც თრგუნავს მიკრობს. ასევე არსებობს მიკრობის უჯრედული
კედლის ინჰიბიტორები, ცილის სინთეზის დამრთგუნველი, რომელიც ცვლის უჯრედის
მოლეკულურ აქტივობას. ანტიბიოტიკი შექმნა ფლემინგმა, რომელმაც აღმოაჩინა
პინიცილინი.

ზედა სასუნთქი გზების,ვირუსული და ზოონოზური ინფექციების დროს ძირითადად

გამოიყენება ტეტრაციკლინის ჯგუფის ანტიბიოტიკები, მაგალითად დოქსიციკლინი.

ნაწლავური ინფექციების დროს ფტორქინონიმების ჯგუფის ანტიბიოტიკი-

ციკროფლოსაცილი.

მკურნალობის მეორე მეთოდი არის პათოგენეზური თერაპია. მაგალითად, გულისრევის,

ფაღარათის დროს წყალმარილოვანი ხსნარების, რინგერის, გლუკოზის გადასხმა.

სეროთერაპია- შრატით მკურნალობა გამოიყენება იმ დაავადებების სამკურნალოდ,

რომელსაც ეგზოტოქსინები გააჩნია, მაგალითად დიფტერია, ტეტანუსი, ბოტულიზმი.