ANG TEORYANG BEHAVIORISM: PAKINGGAN AT ULITIN

            Bagama’t hindi tuwirang teoryang linggwistik ang behaviorism, malaki ang nagging

impluwensya nito bilang teorya sa pagkatuto ng una at pangalawang wika.
Ipinahahayag ng teoryang behaviorism na ang mga bata ay ipinanganak na may
kakayahan sa pagkatuto at ang kanilang kilos at gawi ay maaaring hubugin sa pamamagitan
ng pagkokontrol ng kanilang kapaligiran. Ang kakayahang intelektwal ng mga bata ay
mapapayaman at mapapaunlad sa tulong ng mga angkop na pagpapatibay rito. Binigyang-
diin ni Skinner (1968), isang pangunahing behaviorist, na kailangang “alagaan” ang pag-
unlad na intelektwal sa pamamagitan ng pagganyak at pagbibigay-sigla at pagpapatibay sa
anumang mabuting kilos o gawi. Ayon sa mga behaviorist, ang pagkatuto ng wika ay bunga
ng panggagaya, paulit-ulit na pagsasanay hanggang sa mamaster ang tamang anyo nito, at
positibong pidbak.
May paniniwala rin si Skinner na maaaring maisagawa ng bata ang anumang
Gawain kung tuturuan at bibigyan siya ng tamang direksyon. Halimbawa, posibleng
pagkaanak pa lamang ay maaaring hubugin na ng mga magulang ang kanilang anak para
maging isang doctor o isang abugado. Ang mga gurong umaayon sa paniniwalang ito ni
Skinner ay palaging kariringgan ng mga papuring “Magaling.” “Tama ang sagot mo.”
Kahanga-hanga ka.” “Sige, ipagpatuloy mo.”
Ang teoryang behaviorism sa pagkatuto ay nagbibigay sa mga guro ng set ng mga
simulain at mga pamaraang madaling isagawa sa pagtuturo. Ang Audio-Lingual Method
(ALM) na nagging popular noong mga taong 1950 at 1960 ay ibinatay sa
teoryang behaviorism. Ang mga pangunahing katangian ng ALM ay inilahad sa ibaba.

·         Binibigyang-diin ang mga kasanayang pakikinig at pagsasalita;

·         Binibigyang-diin ang pag-uulit at mga dril;
·         Paggamit lamang ng target na wika;
·         Kagyat na gantimpala/pagpapatibay sa bawat tamang sagot;
·         Kagyat na pagwawasto ng kamalian; at
·         Ang pagtuturo at pagkatuto ay nakatuon sa guro