სამშობლოს სატკივარი ალექსანდრე ჭავჭავაძის ნაწარმოებში

ალექსანდრე ჭავჭავაძე ცნობილი ქართველი რომანტიკოსი, რომელიც მოღვაწეობდა 19

საუკუნის საქართველოში. თვის ნაწარმოებში რომანტიკოსი პოეტი ხშირად გამოხატავს
მწუხარებას იმდროინდელ საქართველოში მიმდინარე პოლიტიკურ ცვლილებასა და
მოვლენებთან დაკავშირებით. მის შემოქმედებაში არამხოლოდ ნათლად ჩანს
რომანტიზმისთვის დამახასიათებელი აწმყოთი უკმაყოფილება, მაგრამ ასევე მომავლის
იმედი. ალექსანდრეს აზრით, უიმედობით სავსე ცხოვრებას ჯობს სიკვდილი.ავტორს
მიაჩნია,რომ კაცთა უბედურება არის დამახასიათებელი ჯამთა ცვლისთვის .

რომატიკოსის ლექსებში გვხდება არაერთი ალეგორია, რომელიც გამოხატავს

ალექსანდრეს დამოკიდებულება იმდროინდელ რუსეთთან და საქართველოსთან
დაკავშირებით.პოეტი თავის ნაწარმოებში საქართველოს პატიმარს ,დამონებულ
სატრფოს ან განშორებულ მოყვასს ადარებს ხოლო თავისუფლების წართმევ „გუშაგში “
რუსეთი იგულისხმევა.

მწუხარებით გულშეპყრობილი ავროტი ლმობიერებით უყურებს ყოვლას არსებულს , თუმცა

ცდილობს იმედით უყუროს განვითარებულ მოვლენებს. აქვე შეიძლება ავღნიშნოთ , რომ
მწუხარებით და ტანჯვით აღსავსე მოვლენების გათვალისწინებით ავტორი თვის
მორალურ პრინციპებს არ სცდება და არ სდევს ჯამთა ცვლას.პოეტი მიიჩნევს , რომ ჯამთა
ცვლაში არაერთი „გუშაგი“ სამეფო ან სახელმწიფო „მფარველის“ სტატუსით შეეცდება
საქართველოს თავისუფლების ჩამორთმევას.