Pandemya

Bagaman hindi tayo magkakapareho ng kinatatayuan, hindi

magkakapareparehong karanasan sa gitna ng pandemyang ito, ay
karamihan pa rin sa atin ang
talaga namang may mga
kakilakilabot na istorya.

Mabilis ang mga pagbabago

sa daigdig natin sa kasalukuyan.
Ngayong dinadagsa tayo ng
masasamang balita, mahirap
umiwas sa pag-aalala para sa iyong sarili, maging sa mga mahal sa
buhay. Dahil sa mga karanasang bago sa ganitong pangyayari,
karamihan sa atin ay pinanghihinaan na lamang ng loob, at ang
masama pa nga ay ang iba’y hindi na kinaya’t pinili na lang kitilin ang
sariling buhay, dahilan ng ganitong problema.

Ako si Rafi, Jan Ralph Sabinorio Rabanillo sa totoong pangalan,

isa akong estudyante na patuloy pa ring
namumuhay sa gitna ng pandemyang ito.
Masasabi kong mahirap, oo, talaga namang
mas binigyan tayo ng pagsubok ng sitwasyong
ito, ngunit sa ating kaisipan at patuloy na
pamumuhay, natural pinipili pa rin natin na
magpatuloy at gawin ang nakabubuti para sa
atin, na ating ngang sinasabi, kapag may
problema,may solusyon. Sa aking pamumuhay
kasama ang aking pamilya, talaga namang
apektado ang lahat, kasangkot sa problema, at
kasangkot rin sa magandang aral at
magandang bunga. Magandang bung ana dulot ng patuloy na
paggalaw, hindi pagsuko at hindi pagkawalan ng pag-asa. Bilang isang
mag-aaral, ay talaga namang masasabi kong sira ang sistema, bulok
hindi dahil sa gobyerno o sino mang indibidwal, kundi bulok dahil sa
dulot ng suliraning ating kinabibilangan at ngayon tayoy napapagitna,
ang pandemya na dulot ng COVID-19 Virus. Mga makabagong
karanasan, na kapag Nawala na ang suliranin ay tila tayo’y hasang
hasa na sa ating mga nagging karanasan, na tila tayoy isa nang ganap
na malakas para sa mga problema pang kahaharapin. Nakakatawa
ngang isipin hindi ba? Mas naging positibo na lamang tayo para sa
matagal na pagbabago, matagal na pagbangon dahil sa lalim ng ating
pagkalublob. Nalugmok at nadapa sa putik na ating naging dahilan ng
dusa. Masasamang karanasan ay tila tubig na dumadaloy sa ilog, hindi
matapos tapos.

Ngunit sa kabila ng lahat ng masasamang karansan, syempre

mayroon rin naman tayong masasaya
at magagandang kinagiliwan, dahilan
nang maging mabuting karanasan.
Mga bagay gaya ng pagiging positibo sa
buhay, pagiging positibo mag-isip, na
ating kinasiyahan na lamang sa
biglaan na lamang na ating nakakamit
na masayang sandal. Sa suliraning ito,
nagkaroon tayo ng iba’t ibang
makabagong nakasanayan, pagpupulong ay hindi na pinuproblema
dahil mayroon na tayong iskrin, kompyuter, at makabagong mga
teknolohiya na mas nagbigay pa sa atin ng pag-asa, na tayao’y
makapagpatuloy sa buhay at maging produktibo pa sa kabila ng lahat.
Masasayang ala-ala na sa ngayon ay unti- unti nang bumabalik,
pagbuskad ng makabagong pag-asa na talaga namang ating
kagigiliwan at kasisiyahan sa kadahilanang tayo ngayon ay inaasam
na ang pagbabalik ng dating buhay na ating nakasanayan. Sa kabila ng
lungkot, ay mayroon pa ring saya, sabi ko nga, na ang mundong ito ay
talaga namang may pagbabalik na galaw, at talagang dinisenyo nang
nasa balanse.

Lahat ng ito’y pawang sa aking sarili lamang pinagbasehan,

sapagkat ito ang pinagkakaabalahan
at patuloy kong pinaglalaban na
karanasan. Sa kabila ng mga
problemang ating kinakaharap,
huwag tayong maging ganap na
lugmok, matuto pa rin tayong
umintindi na sa kabila ng lahat ng
sarap na ating tinatamasa na siyang
pagkasira ng ating mundo ay babalik
at babalik pa rin ito sa atin bilang sukli. Huwag na lamang tayo maging
batugan pa ng tuluyan sapagkat tayo namay parang isang hari kung
umasta na napakadami ng reklamo sa mga namamahala, tumayo at
maglakbay sa buhay na ating ninanais, magpatuloy sa paghanap ng
solusyon para sa problemang kinakaharap ng ating nayon.