Liham ni Jasmin

Nina:

Charis Christine Bautista

Gelli Ann Cariaso

Krissia Candelario

May Rose Domingo

Rochelle Donato

Ako si Jasmin nag-iisang anak, grade 6 palang ako nang iwan kami ng aming namang namayapa
na. kaya ako at si mama na lang ang magkasama. Mananahi si mama at grade 6 lang ang natapos kaya
naman limitado lang ang alam niyang trabaho. Engineer si papa noong siya ay nabubuhay. Masasabi
kong maayos ang buhay naming noon dahil kay papa at dahil nag-iisa akong ankak lahat ng luho at hiling
ay naibibigay niya. Ngunit nagbago ang lahat dahil sa biglaang pagkawala ni papa. Nahulog siya sa huling
palapag ng gusaling ginagawa nila. Sabay ng pagkawala ni papa ay siya ring pagkawala ng lahat ng ari-
arian, luho at kagihawaan.

Ina ni Jasmin :Jasmin tanghali na gumising kana, may pasok kapa. Jasmin, Jasmin gising na

Jasmin: Ano ba ma inaantok pa ako! Istorbo ka naman e.

Ina ni Jasmin: Jasmin ano ba gumising kana malalate kana.

Jasmin: oo na ang aga aga !

Jasmin: Siya nga pala ma may babayaran pala ako sa school bigyan mo ako ng 500 pesos para sa project
namin.

Ina ni Jasmin: 500 pesos? Kamahal naman ng project nayan.

Jasmin:Mama diba sabi mo ikaw ang bahala at mag-aaral ako gawan mo ng paraan.

Ina ni Jasmin:Pasensya na anak .

Hindi ko alam kung bakit, pero pakiramdam ko kasalanan ng aking ina ang nangyayari sa buhay
ko ngayon at mga kamalasang nararanasan ko.

Jasmin: Nagugutom na ako ma, ano bang ulam?

Ina ni Jasmin: may sardinas sa lamesa anak.

Jasmin: ano ba naman iyan araw-araw nalang na sardinas ang ulam . wala ka na maipapakain sa akin
puro nalang sardinas
Ina ni jasmin: pasensya kana talaga anak, hayaan mo maghahanap pa ako ng ibang trabaho ng
matustusan ko ang mga pangngailangan mo.

Jasmin: Bakit kasi hindi na lang ikaw ang namatay, bakit si papa pa?

Ina ni Jasmin: Anak huwag ka naman ganyan lahat naman ginagawa ko diba?

Jasmin: ginagawa mo ang lahat? E bakit ganito kulang nalang makisalo ako sa mga baboy dahil sa mga
pagkaing pinapakain mo sakin!

Ina ni Jasmin: Pasensya kana talaga anak hayaan mo mag dodoble kayod ako.

Jasmin: Gawin mo hindi puro ka lang drama.

Pakiramdam ko talaga kasalanan ng aking ina ang paghihirap na nararanasan ko na ultimo

pagkain ay hindi maibigay ng tama. Nagtapos ako ng High School at tumuntong sa kolehiyo pumasok ako
sa malayon unibersidad at umupa ng dorm. Pakiramdam ko naging Malaya ako buwan-buwan akong
binibigyan ng allowance ng aking ina. Lahat ng bagay at maling gawain ay aking sinubukan wala akong
pake kung saan hinuhugot ng aking ina ang mga perang pinapadala niya. Na sa kabilang banda ay
tumatanggap na rin pala ng mga labada ang aking ina. Minsan tumawag ang aking ina at
nangangamusta.

KRIING, KRIING, KRIING

Ina ni Jasmin: Anak kumusta ka na riyan? Kumusta ang pag-aaral mo? Kailan ka ba uuwi?

Jasmin: Ma andami kong ginagawa hindi ako makakauwi, siya nga pala kailangan ko ng pera pambili ng
bagong cellphone. Nakakahiya na kasing gamitin itong bulok na cellphone ko huling huli na ako sa uso.

Ina ni Jasmin: Diba kabibili mo lang iyan noong nakaraang taon?

Jasmin: Ay basta magpadala kana!

Ina ni Jasmin: hayaan mo anak sa susunod na buwan pupunta na akong Quatar para maibigay ko na
lahat ng gusto mo.

Jasmin: Mabuti naman napag-isip isip mo pa iyan .

Dahil sa kagustuhang maibigay ng aking ina ang mga pangangailangan ko natuloy siya ibang
bansa . sagana ako sa mga Kahon kahong mga padala at buwan-buwan sustento ang aking natatanggap .
Maraming pera ang inilalaan ko sa mga luho ko. Wala akong pake sa kalagayan ng aking ina sa ibang
bansa.

KRINGGG, KRINGGGG, KRINGGG

Ina ni Jasmin: o anak hindi kita makontak noong isang araw mangangamusta sana ako anak.

Jasmin: alam mo namang marami akong ginagawa diba!

Ina ni jasmin: Bakit ba tuwing kausap kita eh palagi kang galit masama na bang mngamusta?
Jasmin: Gawin mo nalang ang trabaho mo nang makapagpadala ka ulit ng Pera sa akin. Siya nga pala na
saan na iyong sapatos na pinapabili ko!

Ina ni Jasmin: Bigla kasing ipinatigil ang pagpapadala ng mga package anak kaya nadelay ung sapatos
mo.

Binaba ko na ang tawag kahit alam kong may sasabihin pa ang aking ina. Ilang araw narin ang
lumipas nang hindi na muling tumawag pa ang aking ina. Lumipas pa nga ang ilang linggo wala man lang
balita sa kanya subalit hinayaan ko lang baka marami nga silang ginagawa sa trabaho at isang rason rin
kung bakit hindi ako nag-aalala dahil ang importante lang saakin ay ang perang ipapadala niya. Nang
isang araw nakaupo ako at nanunuod ng telebisyon. Na may pinatay na isang OFW sa Quatar hindi
naman kasi pinakita ang mukaha at sinabi ang pangalan ng naturang OFW.

Reporter:

Kinaumgahan may komatik sa pintuan ng bahay na kanyang pinagtitirhan

TOK TOK TOK .

Dali dali ko namang binuksan ang pinto baka iyon na ang padala ni mama. Ngunit isang babae ang
bumungad sakin

Jasmin: Ano po iyon?

Kumare ng kanyang ina: Ikaw ba ang anak ni Lorna?

Jasmin: Sino po ba sila? At ano pong kailangan ninyo sa aking mama?

Kumare: Ako ang kasamahan ng iyong ina sa Quatar kinakailangan mong pumunta sa airport at
paparating na ang iyong ina.

Jasamin: Ganun po ba, sige po at gagayak na po ako.

Sumama nga ako sa kumare ni mama at pagdating namin sa airport pinapasok ako sa office ng
mga OFW at may kumasusap sakin na babae.

Officer: Nariyan na lahat ng gamit ng iyong ina at parang may isang mahalagang papel na nakalagay sa
ibabaw ng kahon ng sapatos.

Ilang minuto lamang ay lumapag na ang eroplanong sinakyan ng aking ina ngunit laking gulat ko noong
may mga media sa labas at panay ang pagkuha ng litrato sa ibinababa nilang pahabang kahon.

Kumare: lakasan mo ang loob mo ang laman ng kahon nayan ay ang iyong ina.

Hindi ko namamalayan na tumutulo na pala ang luha ko at doon ko lang napagtanto ang lahat para
akong binagsakan ng isang malaking bato . inuwi nga naming si mama sa bahay at ibinurol ng siyam na
araw sa huling araw ni nanay at araw na ng kanyang libing. Magpapalit n asana ako nang Nakita ko ang
sapatos na bigay ni mama na may nakadikit na papel. Ito pala ang sulat ni mama bago siya mawalan ng
buhay. Akin itong binasa

Mahal kong Jasmin anak,

Una sa lahat patawad dahil naranasan mong maghirap at hindi ko maibigay ng tama ang mga
pangngailangan mo. Binububog ako ng mga mao ko dito sa quatar mas masahol pa sa pagkain ng hayop
ang mga kinakain ko. Wlang araw na hindi kita inisip anak bawat hampas sa akin ay ikaw ang iniisip ko na
kakayanin ko ang lkaw ang kalakasan ko anak. Nabili ko na pala ang gusting gusto mong sapatos sana
maging masaya ka anak. Mahal na mahal kita mag-iingat ka palagi.

Nagmamahal Mama.

Pagsisi ang tanging nararamdaman ko habang binabasa ang liham ng aking ina. Sana sindi nalang
ako nagging suwail naanak. Sana pinahalagahan ko ang mga sakripisyo ni mama sana kasama ko pa siya
ngayon (hawak hawak ang litrato ng Ina)

Aking liham sa nakakabasa ng liham kong ito hindi ko na kaya ang puot na nararamdaman ko itinali ko
ang leeg ko at sabay sipa sa pinagtutungan ng aking paa at doon na nagtapos ang aking buhay.