Morphemic analysis ay sa ganitong kahulugan ay isang bahagi ng pag-aaral ng synchronic linguistics;

morphological analysis ay isang mas pangkalahatang termino na inilalapat din sa historikal o

diachronically na pag-aaral. Ang pagsusuri sa morpolohiya ay maaaring gawin sa iba’t ibang anyo. Ang
isang diskarte ay ang paggawa ng isang distribusyon na pag-aaral ng mga morpema at morphemic na
variant na lumilitaw sa mga salita (ang pagsusuri ng morph tactical arrangement), tulad ng sa modelo ng
paglalarawan na tinatawag na item at arrangement, iyon ay, isang modelo ng paglalarawan kung saan
ang isang salita ay itinuturing bilang isang linear sequence (arrangement) ng mga morph (item),
halimbawa Sinipa ng bata ang bola. Tinutukoy ng ibang diskarte ang mga konstruksyon ng mga proseso o
operasyong morphological, tulad ng sa modelong tinatawag na item at proseso na isang modelo ng
paglalarawan kung saan ang kaugnayan sa pagitan ng mga salita ay itinuturing bilang isang proseso ng
derivation na nagsasaayos ng pagbabago ng patinig. Sa generative linguistics, ang morpolohiya at syntax
ay hindi nakikita bilang dalawang magkahiwalay na antas; ang mga tuntunin ng balarila ay nalalapat din
para sa istruktura ng mga salita, at para sa parirala at pangungusap, at ang mga konseptong
morphological ay nangyayari lamang bilang mga punto kung saan ang output ng syntactical component
ay dapat bigyan ng phonological representation sa pamamagitan ng morphological rules.

Ayon kay Bauer (1983: 33), pinag-aaralan ng morpolohiya ang mga panloob na istruktura ng mga salita
na nabubuo. Sa morpolohiya, hinahati ng analyst ang anyo ng salita sa mga bumubuo nito (karamihan ay
mga morph sa anyo ng mga tuntunin o panlapi), at sinusubukang ipaliwanag ang paglitaw ng bawat
formative. Ang morpolohiya ay maaaring nahahati sa dalawang pangunahing sangay, ibig sabihin,
inflectional morphology at pagbuo ng salita (tinatawag ding lexical morphology). Ang inflectional
morphology ay nag-aaral ng iba’t ibang anyo o lexeme, habang ang pagbuo ng salita ay nag-aaral ng mga
bagong lexeme mula sa ilang mga base. Ang pagbuo ng mga salita ay maaaring nahahati pa sa derivation
at compounding (o komposisyon). Ang derivation ay nababahala sa pagbuo ng mga bagong lexemes
mula sa dalawa o higit pang potensyal na stems. Ang derivation ay maaari ding nahahati minsan sa class-
maintaining derivation at class-changing derivation. Ang classmaintaining derivation ay ang derivation ng
mga bagong lexemes na ang klase ay pareho sa base kung saan nabuo ang lexeme, habang ang class-
changed derivation ay gumagawa ng lexemes na ang klase ay iba sa base nito. Karaniwang hinahati ang
pagsasama-sama ayon sa klase o kategorya ng mga salita ng mga tambalang salita na nabubuo sa mga
tambalang pangngalan, tambalang pandiwa, tambalang pang-uri, atbp.

Sinabi ni O‟Grady ^~^ Dobrovolsky (1989: 89-90) na ang morpolohiya ay isang bahagi ng generative
transformational grammar na pinag-aaralan ang panloob na istruktura ng mga salita, lalo na ang mga
kumplikadong salita. Higit pa rito, nakikilala nila ang pangkalahatang morpolohiya na naaangkop para sa
lahat ng mga wika at tiyak na morpolohiya na naaangkop lamang para sa isang partikular na wika. Ang
teorya ng pangkalahatang morpolohiya ay nababahala sa tumpak na pagtalakay sa kung anong uri ng
mga tuntuning morpolohiya ang makikita sa mga natural na wika. Sa kabilang banda, ang tiyak na
morpolohiya ay isang hanay ng mga tuntunin na may dobleng tungkulin. Una, ang mga tuntuning ito ay
nababahala sa pagbuo ng mga bagong salita. Pangalawa, ang mga patakarang ito ay kumakatawan sa
walang malay na kaalaman ng katutubong nagsasalita tungkol sa panloob na istruktura ng mga salita sa
kanyang wika.

Bibliograpiya

Crystal, David. 1980. A First Dictionary of Linguistics and Phonetics. Cambridge:

Cambridge University Press..