ცხოვრება და წამებაკონსტანტი კახისა

დაიწერა მე-9 საუკუნეში. ამ საუკუნის დასაწყისში ქართლში ცხოვრობა ერისთავი სახელად კონსტანტი , რომელსაც
კახისაც უწოდებენ(მამულისგამო). ამ დროს თბილისში საჰაკ ისმაილი ძე განუდგა ხალიფას. მის დასასჯელად
ხალიფამ დიდძალი ლაშქარი გააგზავნა ბუღა თურქის მეთაურობით, რომელმაც სძლია საჰაკს და თბილის გადაწვა.
კონსტანტი საჰაკის მხარეზე იბრძოდა. დამარცხების შემდეგ ის შეიპყრეს და გამაჰმადიანებ მოსთხოვეს. უარის შემდეგ
კი თავი მოჰკვეთეს.

ცხოვრება და წამება წმინდა მოწამე კონსტანტი ქართველისა

1.საყვარელნო, ყველასთვის ცნობილია, რომ არავის დაუწერია წიგნი სულიწმინდის გარეშე. ჯერ მოსემ დაწერა სიცა
და ქვეყნის შექმნა, ამის შემდეგ კი სხვა წიგნები. შემდეგ დაიწერა წინასწარმეტყველტა თქმული, რასაც ქადაგებდნენ
იესოს შესახებ. იესოს მოსვლის შემდეგ კი დაიწერა 4 სახარება. ამის შემდეგ აღიწერა მოციქულთა საქმეებიც, რის
შემდეგეაც მრავალმა ირწმუნა მათი. მრავალნი აიძულებდნენ მათ სჯულის შეცვლას ტანჯვითა და წამებით. ზოგს
ცეცხლშიც კი წვავდენენ, ტუმცა ვერ მოდრიკეს ფეხი ვერცერთ. ამის შემდეგ დაიწყეს წერა მათ შესახებ.

2.იმ დროს ქართლში, ზენა სოფლისდ მხარეში ცხოვრობა კაცი, სახელად კონსტანტი, რომელსაც ჰქონდა დიდძალი
სიმდიდრე. მისი სახელი მეფეებსაც კი სმენოდათ. კონსტანტს ჩვენი იესოს რწმენა ჰქონდა სეუდგრომელი და სჯეროდა
მღვდელ-მოძღვართა მსახურება. სტუმართმასპინძლობითაც გამოირჩეოდა; ვინ უნდა მისულიყო, რომ არ ეზრუნა და
არ ეპატრონა. ნეტარ კონსტანტის ძალიან სურდა იერუსალიმისა და გოლგოთის მონახულება, ამიტომ როგორც კი
ჩავიდა იერუსალიმში პირველად ფეხი გოლგოთაზე შეაბიჯა. მოილოცა წმინდა ადგილები და დაბრუნდა შინ.

3.როცა იგი მოხუცდა, 85 წლის გახდა, ქართლში ქრისტიანთა დევნა იყო დაწყებული. იყო შემოსევები და უამრავი
ქრისტიანი მოკლული. მათ შორის დააკავეს კონსტანტიც და ბორკილები დაადეს, წაიყვანეს თბილისში და ცასვეს
საპყრობილეში.ნეტარ კონსტანტს კი ეს ფაქტი არ აშინებდა რადგან ის თვლიდან, რომ ეს ყველაფერი ღვთის ნება იყო
ის აძლევდა სწორედ ადამიანს სასიხარულო სიმშვიდეს.

4.და როდესაც ის წარუდგინეს ბუღას ის აყვედრიდა და ემუქრებოდა, რომ ვერ გადაურჩებოდა. სანატრელმა
კონსტანტიმ კი მას მიუგო: მე ვიცი, რომ ღმერთმა ჩაგვყარა თქვენს ხელში, მაგრამ არა ტქვენი სიყვარულისა და
კეთილი საქმეებისთვის, არამედ იმიტომ რომ არ დავიცავით ჩვენ მისი ცნებები, ამიტომ დაგვქანცა ურჯულოთა
სემოსევებით. ვიდრე კონტანტი საპყრობილეში იყო, წერილები მისწერა ყველა მონასტრის წინამძღვალს: ვუწყი მე,
ჩემი ცოდვების გამო ღმეთმა დამსაჯა ასე, და მხოლოდ ამას გთხოვთ მომიხსენიოთ თქვნეს ლოცვებში. არა იმისთვის
რომ ღმერთმა მისი ხელიდან მიხსნას, არამედ იმისთვის, რომ მომცეს ძალა ქრისტემ, მომავალი საფრთხის
დასაძლევად.“

5. რამდენიმე დღის სემდეგ შეკრეს და სასტიკი ბორკილებით წაიყვანეს ბაბილონის ქვეყანაში, სამარაში,სადაც ის
მიჰგვარეს ისმაილტა მეფეს,ჯაფარს. ჯაფარმა ქრისტეს მოწამეს უთხრა: ჩემს ხელთა ხარ ახლა, მე გადავწყევეტ რა
მოგავლინო სიკეთე თუ ბოროტება, სჯობს დამიჯერო და სეისმინო ჩემი. დაფიქრდი როგორ შეიძლება აღიარო კაცი,
დედაკაცისგან შობილი ღმერთად? სჯობს განუდგე მაგ სარწმუნოებას და ჩემგან მიიღო პატივი და დიდება. ხოლო
ნეტრამ მიუგო: მეც ვიცი ძალაუფლება რომ გქვს ჩემს ხორცზე-მაგრამ არა სულზე, ამიტომ არ მეშინია სენი მახვილის.
მე მეშინია მხოლოდ იმის და პატივს ვცემ მას, რომელსაც შეუძლია მომკლას სულით. ამიტომ მე მხოლოდ მას
ვეთაყვანები, რადგან ის არის ხელიმწიფე ძლიერი, მშვიდობისა დ მარადისობის ნამდვილი მამა. ამ სიტყვების მერე
მეფე გაგულისდა და მთელი რისხვა დაატეხა თავს. მკაცრ საპყრობილეში ჩასვა. მასთან კი მიაგზავნა ორი მცველი,
რომლებიც ასევე დატყვევებულნი იყვნენ, შემდეგ უარყვეს ქრისტიანობა და მიირეს პოატივი. მათ კონსტანტის
გადაბირება სურდათ, თუმცა ქრისტეს მოწამემ მათ მიუგო: სჯობს არარსრულოს მეფემ ის რაც უნდა. თქვენ კი აქ ნუ
დგახართ განმეშორეთ, არმინდა ტქვენი მსგავსი გავხდე, ამიერითგან აღარ მომიახლოვდეთ. ამის შემდეგ არაპყრო
ხელები ზეცას და დაიწყო ლოცვა. როდესდაც მეფეს ყველაფერი მოახსენეს ერისთავებმა, მეფე უფრო განრისხდა,
გააგზავნა ისინიდა უბრზანა ტავი მოეკვეთათ მისთვის. ერისთავები მივიდნენ მიიტანეს მახვილი თუმცა მას
ვერაფერი ავნეს.როდესაც ურჯულო მეფეს ეს ამცნეს, მეფემ გააგზავნა უცხო ტომელი მსახური, რომელმაც მოკვეტა
კონსტანტს თავი და მიართვა მეფეს, როგორც თავი იოანე ნათლისმცემლისა ჰეროდეს, ხოლო სხეული ძალზე მაღალ
ძელზე დაკიდეს. იგი აღესრულა კეთილმორწმუნეობით 10 ნოემბერს, წმ. გიორგის დღესასწაულზე.

6.წერილი დედოფალი თეოდორასა და უფლისწული მიქაელისგან, რომელიც მისწერეს მათ შვილებსა და ნათესავებს.

!!!.ეს არ დამიწერია (2 პატარა გვერდია გადახედე)

სიმართლე გითხრა ვერ გავიგე რა უნოდათ ვაფშე !(დკდ)