კაზუსი №1

სოლომონმა „ინვესტ ბანკისგან“ ისესხა ფული და ბანკის მოთხოვნის

უზრუნველსაყოფად დააგირავა ავტომანქანა, რომელიც დარჩა მის მფლობელობაში.
სოლომონმა მეზობლისგანაც ისესხა ფული და ამ მოთხოვნის უზრუნველსაყოფად
დააგირავა სამომავლო ქონება (საათი), რომელსაც იგი შეიძენდა დავითისგან.
მოგვიანებით, სოლომონმა ავტოსაგზაო შემთხვევის შედეგად ავტომანქანა დააზიანა
და შესაკეთებლად მიიტანა ხელოსანთან. დავითმაც აიღო სესხი „თი ბი სი ბანკისგან“
და ბანკის მოთხოვნის უზრუნველსაყოფად დააგირავა საათი, რომელიც ჯერ კიდევ
მისი საკუთრება იყო და მოგვიანებით გადასცა სოლომონს.
არცერთი მოვალე არ ასრულებდა თავის ვალდებულებას. კერძოდ, სოლომონი
არ უბრუნებდა სესხს არც „ინვესტ ბანკს“ და არც მეზობელს. ასევე, იგი არც
ხელოსანს უხდიდა ავტომანქანის შეკეთების ხარჯებს. თავის მხრივ, არც დავითი
ასრულებდა თავის ვალდებულებას „თი ბი სი ბანკის“ წინაშე. „ინვესტ ბანკმა“ და
ხელოსანმა მოითხოვეს ავტომანქანის რეალიზაცია, ხოლო მეზობელმა და „თი ბი სი
ბანკმა“ − საათის რეალიზაცია, რათა დაკმაყოფილებულიყო მათი მოთხოვნა.

კითხვა: ჯერ ვისი მოთხოვნა დაკმაყოფილდება:

1. ავტომანქანის რეალიზაციით − „ინვესტ ბანკის“ თუ ხელოსნის?

ჰიპოთეზა - ავტომანქანის რეალიზაციით შესაძლოა ხელოსანს ჰქონდეს მისი

მოთხოვნის დაკმაყოფილების უპირატესი უფლება სსკ-ს 267-ე მუხლის მესამე
ნაწილის საფუძველზე და ამ მუხლიდან გამომდინარე 634-ე მუხლის საფუძველზე.

როგორც კაზუსის ფაბულიდან ჩანს სოლომონმა „ინვესტ ბანკისგან“ ფულის სესხების

უზრუნველსაყოფად დააგირავა მისი ავტომანქანა,ზოგადად გირავნობა წარმოადგენს
მოთხოვნის უზრუნველყოფის გავრცელებულ საშუალებას,ხოლო სსკ-ს 255-ე
მუხლით განსაზღვრულია სახელშეკრულებო გირავნობის
სახეები,კერძოდ,რეგისტრირებული და მფლობელობითი,მოცემულ კაზუსში საქმე
გვაქვს რეგისტრირებულ გირავნობასთან,რომლის მიხედვითაც გირავნობის საგანი
ანუ ავტომანქანა დამგირავებლის ანუ ჩვენ შემთხვევაში სოლომონის ფაქტობრივ
მფლობელობაში დარჩა,თუ სახეზე გვექნებოდა მფლობელობითი გირავნობა მაშინ
გირავნობის საგანი გადაეცემოდა ფაქტობრივ მფლობელობაში კრედიტორს ანუ
ბანკს, რეგისტრირებული გირავნობას გააჩნია მისი წინაპირობები,რომელიც სსკ-ს
258-ე მუხლის პირველ ნაწილშია მოცემული: პირველ წინაპირობას წარმოადგენს
ის,რომ გარიგება უნდა დაიდოს აუცილებლად წერილობით ფორმაში,მეორე ის,რომ
წერილობით დადებული გარიგება უნდა დარეგისტრირდეს საჯარო რეესტრში
მხოლოდ ამ პირობების შესრულებით შესაძლოა ჩაითვალოს რეგისტრირებული
გირავნობა ნამდვილად. კაზუსის ფაბულაში არ ჩანს რომელიმე წინაპირობის
დარღვევა ან რაიმე სახის ხელისშემშლელი ფაქტორი იმისთვის,რომ გარიგება
ბათილად ვცნოთ ამიტომ ვვარაუდობთ,რომ გირავნობის უფლება ნამდვილია და
შეესაბამება კანონს. იმის შემდეგ რაც სოლომონმა ავტომანქანა ინვესტ ბანკთან
წარმოადგინა გირავნობის საგნად და მოთხოვნის უზრუნველმყოფად,დააზიანა
ავტოავარიაში რის შემდეგაც წაუღო იგი ხელოსანს შესაკეთებლად,ამ ნაწილში საქმე
გვაქვს სსკ-ს 267-ე მუხლის მესამე ნაწილით განსაზღვრულ გამონაკლისთან,თუმცა
აქამდე ზოგადად უნდა მიმოვიხილოთ გირავნობის ორი
სახე,კერძოდ,სახელშეკრულებო და კანონისმიერი. სახელშეკრულებო გირავნობა
სახეზეა,როდესაც ხელშეკრულება წარმოიშვება ხელშეკრულების,შეთანხმების
საფუძველზე,ხოლო კანონისმიერი გირავნობა მაშინ,როდესაც პირს კანონის
საფუძველზე ენიჭება უფლება დაიტოვოს გირავნობის საგანი მფლობელობაში
იქამდე სანამ არ შესრულდება მისი მოთხოვნა,აი აქ კი საჭიროა განვიხილოთ
ზემოთხსენებული 267-ე მუხლის მესამე ნაწილი,რომელიც პირს,გირავნობის
წარმოშობის დროის მიუხედავად გამონაკლის შემთხვევებში ანიჭებს მოთხოვნის
დაკმაყოფილების უპირატეს უფლებას ასეთი გამონაკლისი ფიქსირდება სსკ-ს 634-ე
მუხლში რომლის მიხედვითაც მენარდეს თავისი მოთხოვნის უზრუნველსაყოფად
შეუძლია გამოიყენოს გირავნობის უფლება მი მიერ დამზადებულ ან შეკეთებულ
მოძრავ ნივთზე,თუ ეს ნივთი დამზადები/შეკეთების მიზნით მენარდის
მფლობელობაშია,შესაბამისად ხელოსნის მიერ შეკეთებული მანქანის სანაცვლოდ
სოლომონმა მას უნდა გადაუხადოს კუთვნილი თანხა,თუმცა იგი მის მოვალეობას არ
ასრულებს მენარდის წინაშე ამიტომაც მიუხედავად უკვე რეგისტრირებული
გირავნობისა,რომელიც არის სოლომონსა და ბანკს შორის,მენარდეს ანუ ხელოსანს
კანონის საფუძველზე ენიჭება გირავნობის უფლება და ამის საფუძველზე მას აქვს
საკუთარი მოთხოვნის უპურატესი დაკმაყოფილების უფლება გირავნობის საგნის
რეალიზაციით.

პირველი შუალედური დასკვნა - ხელოსანს უფლება აქვს ავტომანქანის

რეალიზაციის გზით დაიკმაყოფილოს მისი საკუთარი უპირატესი მოთხოვნა სსკ-ს
267-ე მუხლის მესამე ნაწილით და სსკ-ს 634-ე მუხლის საფუძველზე.

2. საათის რეალიზაციით − მეზობლის თუ „თი ბი სი ბანკის“?

ჰიპოთეზა - თი ბი სი ბანკს შესაძლოა ჰქონდეს საათის რეალიზაციით მისი

მოთხოვნის უპირატესი დაკმაყოფილების უფლება სსკ-ს 267-ე მუხლის მეორე
ნაწილის საფუძველზე.

სოლომონმა მეზობელთან დადო სესხის ხელშეკრულება და სამაგიეროდ

ხელშეკრულების უზრუნველსაყოფად დააგირავა საათი,თუმცა ეს საათი როგორც
კაზუსის ფაბულიდან ირკვევა ჯერ კიდევ არ არის სოლომონის საკუთრება,არამედ
არის მისი სამომავლო ქონება,რომელიც დავითმა უნდა გადასცეს მას მომავალში ანუ
სახეზე გვაქვს გირავნობა სამომავლო ქონებაზე,კერძოდ,კი სახეზეა სახელშეკრულებო
გირავნობა,როგორც ზემოთ აღვნიშნე ასეთი გირავნობა არსებობს შეთანხმების და
ხელშეკრულების საფუძველზე. მნიშვნელოვანია განვიხილოთ გირავნობის საგნის
მდგომარეობა,რადგან ფაბულიდან ჩანს,რომ დავითის საათი დაგირავებულია
რამდენჯერმე,ერთხელ სოლომონის მიერ,როგორც მისი სამომავლო ქონება და
მეორეჯერ დავითის მიერ,როგორც მისი საკუთარი ქონება. ნივთის რეალიზაციის
საკითხი დგება მაშინ,როდესაც მოვალე არ ასრულებს თავის მოვალეობას
კრედიტორის მიმართ,როგორც კაზუსიდან ჩანს არც ერთი მათგაანი არ ასრულებს
კრედიტორის ვალდებულებას,ამიტომაც გადასაწყვეტია ნივთის რეალიზაციის
საკითხი და ის თუ რომელ მხარეს უნდა მიენიჭოს საკუთარი მოთხოვნის უპირატესი
დაკმაყოფილების უფლება. სსკ-ს 267-ე მუხლის მეორე ნაწილის მიხედვით „თუ
გირავნობის საგანს წარმოადგენს სამომავლო ქონება,მაშინ დამგირავებლის მიერ
ქონების შეძენის შემთხვევაში წინა მესაკუთრის დროს წარმოშობილი გირავნობის
უფლება წინ გაუსრებს ახალი მესაკუთრის დროს წარმოშობილ გირავნობის
უფლებას,მიუხედავად მათი წარმოშობის თარიღისა“ შესაბამისად დავითის
გირავნობის უფლება,რომელიც წარმოადგენს წინა მესაკუთრეს გაუსწრებს
სოლომონის უფლებას,რომელიც არის ახალი მესაკუთრე,თუმცა ეს ხდება ისეთ
შემთხვევაში როცა ნივთი ამ შემთხვევაში საათი აუცილებლად გახდებოდა ახალი
მესაკუთრის ანუ სოლომონის,ამ შემთხვევაში იქნებოდა გირავნობის უფლება
სამომაქვლო ქონებაზე ნამდვილი,როგორც ფაბულიდან ირკვევა დავითმა საკუთარი
საათი გადასცა სოლომონს შესაბამისად ეს კანონმდებლის მოთხოვნა დაცულია და
267-ე მუხლის მეორე ნაწილით თი ბი სი ბანკს აროგორ წინა მესაკუთრის ანუ
დავითის დროს წარმოშობილი გირავნობის უფლების მქონეს შეუძლია მოითხოვოს
საკუთარი მოთხოვნის უპირატესად დაკმაყმოფილების უფლება სოლომონის
გირავნობის უფლების მქონესთან,ანუ მის მეზობელთან შედარებით.

მეორე შუალედური დასკვნა - თი ბი სი ბანკს უფლება აქვს საათის რეალიზაციის

გზით დაიკმაყოფილოს მისი საკუთარი უპირატესი მოთხოვნა სსკ-ს 267-ე მუხლის
მეორე ნაწილის საფუძველზე.

საბოლოო დასკვნა - ერთ შემთხვევაში ხელოსანს ავტომანქანის რეალიზაციის,ხოლო

მეორე შემთხვევაში თი ბი სი ბანკს საათის რეალიზაციის გზით უფლება აქვთ
დაიკმაყოფილონ მათი უპირატესი მოთხოვნა სსკ-ს 267-ე მუხლის მესამე
ნაწილის,634-ე მუხლის (პირველ შემთხვევაში) და 267-ე მუხლის მეორე ნაწილის
საფუძველზე (მეორე შემთხვევაში)
 კაზუსი №2

არჩილი ერთწლიანი მივლინებით გაემგზავრა საზღვარგარეთ და

ორსართულიანი სახლი ავეჯთან ერთად მიაქირავა ალეკოს. ალეკომ, თავის მხრივ,
„რესპუბლიკა ბანკისგან“ აიღო სესხი და მის უზრუნველსაყოფად დააგირავა
არჩილის ანტიკვარული პიანინო. ამის შემდეგ, ალეკომ დოკუმენტების გაყალბებით
არჩილის სახლი დაირეგისტრირა თავის საკუთრებაში. მან „საქართველოს ბანკისგან“
აიღო სესხი და მოთხოვნის უზრუნველსაყოფად იპოთეკით დატვირთა ეს სახლი.
ალეკომ ვერ გადაიხადა ვერცერთი ბანკის ვალი, რის გამოც „რესპუბლიკა ბანკმა“
მოითხოვა პიანინოს რეალიზაცია, ხოლო „საქართველოს ბანკმა“ სახლის
რეალიზაცია.
ზემოთ დასახელებულმა არცერთმა ბანკმა არ იცოდა, რომ აღნიშნული
ნივთები (პიანინო და სახლი) სინამდვილეში არჩილის საკუთრება იყო და არა
ალეკოსი. მივლინებიდან დაბრუნებულმა არჩილმა მოახერხა სახლის კვლავ თავის
სახელზე რეგისტრაცია და წინ აღუდგა დასახელებული ნივთების რეალიზაციას. მან
აღნიშნა, რომ ისინი მის საკუთრებას წარმოადგენდა და ამდენად „რესპუბლიკა ბანკს“
ვერ წარმოეშობოდა პიანინოზე გირავნობის უფლება, ხოლო „საქართველოს ბანკს“ -
სახლზე იპოთეკის უფლება. მან სარჩელით მიმართა სასამართლოს და მოითხოვა
გირავნობისა და იპოთეკის ხელშეკრულებების ბათილად ცნობა.

კითხვა: სწორია თუ არა არჩილის მოთხოვნა:

1. „რესპუბლიკა ბანკის“ მიმართ გირავნობის ხელშეკრულების ბათილად

ცნობასთან დაკავშირებით?

ჰიპოთეზა - რესპუბლიკა ბანკის მიმართ გირავნობის ხელშეკრულების ბათილად

ცნობასთან დაკავშირებით არჩილის მოთხოვნა შესაძლოა არ იყოს სწორი სსკ-ს 158-ე
და 187-ე მუხლების საფუძველზე.

კაზუსის ფაბულიდან ვარკვევთ,რომ არჩილმა და ალეკომ გააფორმეს ქირავნობის

ხელშეკრულება,რომელში ნაგულისხმევია,რომ ამ ვალდებულებით სამართლებრივი
ხელშეკრულების საფუძველზე ალეკოს გადაეცემა ბინა ფაქტობრივ მფლობელობაში
და ასევე ყველა ის ნივთი რაც არის ამ ბინაში მათ შორის ე.წ „ანტიკვარული
პიანინო“ ,რომელსაც შემდეგ იგი დააგირავებს.სანამ უშუალოდ ბათილობაზე
მიდგება საქმე მინდა ვისაუბრო ზოგადად გირავნობაზე,რომელიც სსკ-ს 254-ე
მუხლის პირველი ნაწილის საფუძველზე წარმოადგენს „მოვალის ან მესამე პირის
მოძრავი ნივთი ან და არამატერიალური ქონებრივი სიკეთე,რომლის სხვა
პირისათვის გადაცემა დასაშვებია,შეიძლება გამოყენებულ იქნეს როგორც
ფულადი,ისე არაფულადი მოთხოვნის უზრუნველყოფის საშუალებად,ისე,რომ
კრედიტორი იძენს უფლებას,დაიკმაყოფილოს მოთხოვნა დაგირავებული ქონების
რეალიზაციით ან მხარეთა შეთანხმებით-მუსუ საკუთრებაში მიღებით მოვალის მიერ
ვალდებულების შეუსრულებლობის ან არაჯეროვანი შესრულების შემთხვევაში“
როგორც ვიცით გირავნობის შემთხვევაში იპოთეკისგან განსხვავებით მესაკუთრის
მაგივრად ვიყენებთ მესამე პირს,რადგან გირავნობის შემთხვევაში საკუთრების
მაგივრად გამოიყენება ტერმინი მფლობელობა,მფლობელი კი არის პირი,რომელიც
აგირავებს ნივთს და სრულიად შესაძლებელია,რომ ეს პირია რ იყოს ამ ნივთის
მესაკუთრე,თუმცა ეს არ გულისხმობს,რომ მას არ იცავს კანონი,პირიქით იგი იცავს
მოგირავნის უფლებებს და განამტკიცებს მის უფლება,რომ მიიღოს გირავნობის
საგანი ისე,თითქოს იგი ამ ნივთის მესაკუთრე იყოს,რადგან მოძრავი ნივთის დროს
კრედიტორი ვერ გადაამოწმებს ნივთზე საკუთრების უფლებას ასეთ
დროს ,გირავნობისას,ვრცედლება სსკ-ს 158-ე მუხლის 1 ნაწილით
გათვალისწინებული პრეზუმფცია,რომელიც გულისხმობს,რომ ნივთის მფლობელი
ივარაუდება მის მესაკუთრეს,შესაბამისად,იმისდამიუხედავად რომ კაზუსში
მოცემული ხელშეკრულება მოგირავნესა და არამესაკუთრე დამგირავებელს
შორისაა,გირავნობის უფლება მაინც ნამდვილი გამოდის. რაც შეეხება უშუალოდ
არჩილის მოთხოვნას,სსკ-ს მე-5 მუხლის პირველი ნაწილი საშუალებას გვაძლევს
გამოვიყენოთ კანონის ანალოგია მაშინ,როდესაც კანონი პირდაპირ არ
ითვალისწინებს მოსაწესრიგებელ ურთიერთობად შესაბამისად ჩვენს შემთხვევაშიც
რადგან საქმე გვაქვს მოძრავ ნივთთან შეგვიძლია გამოვიყენოთ ანალოგიით სსკ-ს
187-ე მუხლი რომლითაც შემძენი ხდევა მოძრაცვი ნივთის მესაკუთრე მაშინაც
როდესაც გამსხვისებელი არ წარმოადგენდა ნივთის მესაკუთრეს,თუმცა შემძენი
კეთილსინდისიერია ამ ფაქტის მიმართ ვინაიდან მან არ იცოდა ან არ შეიძლებოდა
სცოდნონა,რომ გამსხვისებელი არ იყო მესაკუთრე. ალეკო ნამდვილად არ
წარმოადგენა უფლებამოსილ პირს და შესაბამისად არც იმის უფლება ჰქონდა,რომ
გირავნობით დაეტვირთა ნივთი,თუმცა მოგირავნემ ანუ ბანკმა არ იცოდა და არც
შეიძლებოდა სცოდნოდა ეს ფაქტი შესაბამისად ბანკი სსკ-ს 158-ე მუხლის 1 ნაწილით
გათვალისწინებული პრეზუმფციის საფუძველზე კეთილსინდისიერია და ამასთანავე
ამ მუხლის მეორე ნაწილში გათვალისწინებული პირობაც დაცულია შესაბამისად
ბანკი არის კეთილსინდისიერი მოგირავნე და აქედან გამომდინარე გირავნობის
ხელშეკრუების ბათილობაც დაუშვებელია.
პირველი შუალედური დასკვნა - არჩილის მოთხოვნა გირავნობის ხელშეკრულების
ბათილად ცნობის შესახებ რესპუბლიკა ბანკის მიმართ არასწორია სსკ-ს 158-ე
მუხლის და 187-ე მუხლების საფუძველზე.

2. „საქართველოს ბანკის“ მიმართ იპოთეკის ხელშეკრულების ბათილად

ცნობასთან დაკავშირებით?

ჰიპოთეზა - საქართველოს ბანკის მიმართ იპოთეკის ხელშეკრულების ცნობასთან

დაკავშირებით არჩილის მოთხოვნა შესაზლოა არ იყოს სწორი სსკ-ს 185-ე მუხლის და
312-ე მუხლის პირველი ნაწილის საფუძველზე.

ალეკოსა და საქართველოს ბანკს შორის დაიდო იპოთეკის ხელშეკრულება. იპოთეკის

ცნება განსაზღვრულია სსკ-ს 286-ე მუხლში რომლის მიხედვითაც უძრავი ნივთი
შეიძლება ისე იქნეს გამოყენებული (დატვირთული) მოთხოვნის
დასაკმაყოფილებლად,რომ უზრუნველყოფილ კრედიტორს მიეცეს უფლება,სხვა
კრედიტორებთან შედარებით პირველ რიგში მიიღოს თავისი მოთხოვნის
დაკმაყოფილება ამ ნივთის რეალიზაციით ან მის საკუთრებაში გადაცემით. როგორც
მუხლშია აღნისნული იპოთეკის საგანი არის უძრავი ნივთი ანუ კაზუსს მიხედვით
ბინა,რომელიც დაიტვირთა იპოთეკით ალეკოს მიერ,გასათვალისწინებელია
იპოთეკის უფლების წარმოშობის წინაპირობა,რომ იგი აუცილებლად უნდა
დარეგისტრირდეს საჯარო რეესტრში და მხოლოდ რეგისტრაციის მომენტიდა ხდება
ნამდვილი,თუმცა კაზუსის ფაბულაში ამასთან მიმართებით რაიმე სახის დარღვევა
არ ფიქსირდება ამიტომაც ვვარაუდობტ,რომ იპოთეკის ხელშეკრულება ნამდვილია.
ალეკო არ წარმოადგენს იპოთეკის საგნის ნამვილ მესაკუთრეს რადგან მას ბინა
მხოლოდ ქირით აქვს ანუ ვალდებულებით სამართლებრივი ურთიერთობის
საფუძველზე ახორციელებს მასზე ფაქტობრივ მფლობელობას და როგორც ირკვევა
გაყალბებით ანუ თაღლითობით,ბინაზე საკუთრების უფლებას ირეგისტრირებს
საკუთარ თავზე საჯარო რეესტში აი ეს გარემოება კი უკვე ეჭვქვეშ აყენებს იპოეკის
ხელშეკრულებასაც ვინაიდან ნამდვილი მესაკუთრე არჩილი ითხოვს ბინის
დაბრუნებას,რაც შეეხება უშუალოდ იპოთეკის ხელშეკრულების ნამდვილობას
როგორც აღვნიშნეთ ალეკოს ქმედება (თაღლითურად საკუთრების რეგისტრაცია
საჯარო რეესტრში) გამორიცხავდა ყველა ეჭვს იპოთეკარისთვის ვინაიდან იგი
დაეყრდნო საჯარო რეესტრში არსებულ ჩანაწერს და იპოთეკის ხელშეკრულებაც
გააფორმა იმ პირთან რომელიც რეგისტრირებული იყო მესაკუთრედ. სსკ-ს 312-ე
მუხლის პირველი ნაწილი განამტკიცებს საჯარო რეესტრის ჩანაწერის უტყუარობისა
და სიზუსტის პრეზუმფციას რაც გულისხმობს,რომ საჯარო რეესტრის ჩანაწერი
ითვლება სწორად იქამდე სანამ არ დამტკიცდება მისი უზუსტობას,რადგან მსგავს
შემთხვევას რომელიც კაზუსში გვაქვს სამოქალაქო კოდექსი არ
ითვალისწინებს,კერძოდ,რაიმე ცნობას კეთილსინდისიერ იპოთეკარზე კვალვ
ვეყრდნობით სსკ-ს მე-5 მუხლის პირველ ნაწილს და ვიყენებს კანონის ანალოგიას ამ
შემთხვევაში კი სსკ-ს 185-ე მუხლს რომელიც იცავს უძრავი ქონების შემძენის
ინტერესებს და თვლის,რომ გამსხვისებელი ითვლება მესაკუთრედ თუ ის
რეგისტრირებულია საჯარო რეესტრში გარდა იმ შემთხვევებისა,როცა შემძენმა
იცოდა,რომ გამსხისებელი არ იყო მესაკუთრე და მაშინ როდესაც რეესტრის
ჩანაწერის წინააღმდეგ შეტანილია საჩივარი და ეს ფაქტი შემძენისთვის ცნობილია
(საკონსტიტუციო სასამართლოს გადაწყვეტილება ნოდარ დვალის საქმეზე)
შესაბამისად არჩილის მოთხოვნა,რომ ბათილად უნდა იქნეს ცნობილი იპოთეკის
ხელშეკრულება იმის გამო,რომ ალეკომ ითაღლითა და რეალური მესაკუთრე ის იყო
მაინც ვერ შეცვლის ვერაფერს მიუხედავად იმისა,რომ არჩილმა ბინა
დაიბრუნა,რადგან საქართველოს ბანკი დაეყრდნო რეესტრის მონაცემებს.

მეორე შუალედური დასკვნა - საქართველოს ბანკის მიმართ პოთეკის

ხელშეკრულების ბათილად ცნობის შესახებ არჩილის მოთხოვნა არასწორია სსკ-ს
185-ე მუხლის და 312-ე მუხლის პირველი ნაწილის საფუძველზე.

საბოლოო დასკვნა - რესპუბლიკა ბანკის მიმართ არჩილის მოთხოვნა გირავნობის

ხელშეკრულების ბათილად ცნობის შესახებ არ არის სწორი სსკ-ს 158-ე და 187-ე
მუხლების საფუძველზე,ხოლო საქართველოს ბანკის მიმარტ არჩილის მოთხოვნა
იპოთეკის ხელშეკრულების ბათილად ცნობის შესახებ არ არის სწორი სსკ-ს 185-ე და
312-ე მუხლების 1 ნაწილის საფუძველზე.