Każdy człowiek pragnie być szczęśliwy, lecz dla każdego szczęście oznacza coś innego.

Niektórzy z
nas są skupieni na sobie i wybierają dobro osobiste i podejmują decyzje, które przynoszą korzyści
tylko dla nich. Warto się jednak zastanowić czy własna satysfakcja jest ważniejsza niż dobro ogółu.
Moim zdaniem szczęście osobiste powinno być tak samo ważne, jak dobro wspólne. Żadna z wartości
nie powinna być bardziej istotna niż druga, ponieważ może prowadzić to do zamieszania.

Dobro wspólne powinno być dla nas ważne, jednak jak dużo powinniśmy poświęcać dla innych?
Gdy staramy się zrobić coś dobrego dla innych, nie można zapominać też o sobie. Prometeusz był
bardzo dobroduszną postacią, kochał ludzi. Chcąc poprawić jakość ich życia, wykradł ogień z Olimpu.
Czyn ten był ogromnym afrontem w stronę Zeusa. Rozzłoszczony władca postanowił ukarać
Prometeusza. Nakazał przywiązać go do Kaukazu, następnie każdego dnia sęp wyjadał mu wątrobę,
która za każdym razem odrastała. Prometeusz wybrał dobro ogółu i zapłacił za to ogromną cenę.
Natomiast jest on uważany za dobroczyńcę, ponieważ poświecił siebie dla ludzkości. Reasumując,
czynienie dobra dla innych jest ceną wartością, jednak nie warto poświęcać siebie dla innych.

Sprawy osobiste dla każdego z nas są bardzo ważne, ale czy warto poświęcać innych dla własnej
satysfakcji i szczęścia? Priam był królem Troi, który bardzo kochał swego syna Parysa i chciał dla niego
jak najlepiej. Był osobą, która była w stanie skazać własnych obywateli na straty tylko po to, by
uszczęśliwić Aleksandra. Posłowie Greccy przybyli do Troi, aby poinformować władcę, że gdy nie odda
Heleny Menelaosowi, ten rozpocznie konflikt zbrojny. Priam nie wiedział, jak ma postąpić, lecz
ostatecznie przełożył dobro jednostki nad dobro obywateli. Nie oddał Heleny Grekom, ponieważ jego
syn był w niej zakochany i nie chciał pozwolić na jej powrót do prawowitego męża. Decyzja króla Troi
doprowadziła do wojny trojańskiej. To pokazuje, że gdy jesteśmy zbyt bardzo skupieni na własnymi
interesami, możemy doprowadzić do strat czy nawet cierpienia wspólnoty.

Każdy władca powinien sprawować swoje rządy tak, aby czynić dobro dla swoich obywateli.
Aczkolwiek, gdy zbyt bardzo chcemy traktować poddanych jako całość, możemy zaprzeczać ich
osobistym wartością. W dramacie Sofoklesa Kreon po śmierci Polinejkesa zakazał jego pochówku,
ponieważ uważał go za zdrajcę i sądził, że jego godne odejście do wieczności nie byłoby w porządku
względem innych. Antygona mimo zakazu Kreona postanowiła należycie pochować swojego brata.
Spotkała ją kara, że pokierowała się własnymi wartościami. Została ona zamurowana w wieży i
pozostawiona sama sobie. Bohaterka poniosła karę śmierci tylko, dlatego że dla Kreona bardziej
znaczące było dobro obywateli niż dobro cząstkowe. Niewątpliwie ukazuje to, iż stawianie na interesy
ogółu może być krzywdzące dla niektórych jednostek.

W świetle przytoczonych argumentów można wywnioskować, że dobro jest tak samo ważne, jak
szczęście osobiste. Przekładanie jednej wartości nad drugą może być niebezpieczne i prowadzić do
podejmowania złych decyzji. Dlatego powinniśmy znaleźć złoty środek między tymi dwoma
kwestiami. Podsumowując, dobro innych jest tak samo ważne jak, dobro osobiste.