NOLI ME TANGERE

SCRIPT

NARRATOR: Ngayon ating matutunghayan ang isa sa pinaka mahalagang bahagi ng kasaysayan ng
bansang pilipinas. Ang pagsakop ng mga espanyol sa pilipinas. Taong 1884 nang inilathala ni Dr. Jose P.
Rizal ang Noli Me Tangere bilang paraan ng pagsasalaysay sa dinanas ng mga pilipino sa kamay ng mga
espanyol. Dito namulat ang kamalayan ng mga pilipino sa paglaban para sa bayan kapalit ng kanilang
buhay upang makamit ang kanilang kalayaan na matagal na nating inaasam asam.

MGA BATA (lalapit sa Lolo)

SHERIEANNE: nais po naming malaman ang kasaysayan ng noli me tangere lolo

LAHAT: oo nga po lolo,nais po naming malaman ito

LOLO:apo, Sherieanne, makikiabot nga ng libro na nasa may istante

LOLO: Salamat apo

Atin nang simulan

LOLO: Noong unang panahon, sa pag itan ng ikalabing walong siglo, ang mayamang mangangalakal na si
kapitan Tiago ay nag pahanda ng isang malaking salo salo para sa tagumpay sa kanyang negosyo.
Inimbitahan niya ang mga nakaka angat sa lipunan. Ang mga taong may posisyon na pangrelihiyon man
o pampulitika. Nakahain aa lamesa ang mga pagkaing europeo.

Dumating na ang mga panauhin sina Padre Salvi, Padre Damaso,at ang mga gobernador. Habang nag
uusap ay dumating ang mag asawang espadanya, natubong madrid espanya. Kaagad bumaba si Tiya
Isabel na pinsan ni Tiago at sinalubong ang nga panauhin. Kaagad namang umakyat ang dalawa at
sinalubong ni Kapitan Tiago. Winika ni Donya Victorina "Buenas noches Senor San Tiago"at nag beso kay
Tiya Isabel at dinala na sa hapag kainan.

Habang ang iba ay masiglang nag kwe-kwentuhan at pinupuri ang kariktan ng mesa ay kinusot ni Donya
Victorina ang kanyang ilong pero maya-maya ang nangingitngit na animoy hayop na natapakan ang
buntot. Iyon pala ay natapakan ng servidora na may dalang sabaw ang kanyang sayang damit.

Victorina: "wala ka bang mata indiyo? "

Chyra: "meron po Señora, may mga mata na malinaw kaysa sa iyo pero nakatitig ako si iyong kulot na
buhok"

Pambabara ng servidora

NARATTOR : nagpatuloy sila sa pagkain at masayang nagkwentuhan ng kanilang mga alaala sa san diego

Ibarra: "ang tagal kong walang nakihang balita mula sa san diego

Victorina:nasaan ka at hindi ka man lang napadalhan ng tele drama, tanong ni donya victorina

Narattor:at nagpatuloy si Donya Victorina sa pag aalipusta kay Chrisostomo Ibarra

Mga bata: lolo, siguro ang sarap po sa pagkain na kinain nila o

Narrator: oo apo, sadyang ganon ang mayayaman

NARATTOR: Kabanata 43, ang mag asawang espadanya. Sa sobrang sama ng pakiramdam ni maria clara
minungkahi ni Padre Damaso na siya amg magdasal sa harap ng mahal na birhen ng antipolo at kaagad
naman na bumaba ang lagnat nito. Dunalaw ang kaibigan nitong sina V ictoria at sinang. Iminungkahi ng
kanyang kaibigan "kilala mo ba si Dr. Espadanya?" Yun daw ay magaling ng dr Ngunit malaking sumingil.

Don tiago:kahit magkano babayad ako para gumaling lang ang aking unica ija

NARATTOR: tumakbo si Kapitan Tiago na sinundan ni Tiya Isabel pababa sa hagdan parq salumbungin
sina Dr. Tiburso At si Donya Espadanya. Magarbong magarbi ang suot ni Donya Victorina. Si Donya
Victorina ay may edad na 45 na taong gulanh ngunit may nagsasabing siya ay 32 lamang.

Ang napang-asawa niya ay si Dr. TIbursyo de Dspadanya na 35 na taon ngunit mas nukha siyang
matanda kaysa ka donya doctorina. Siya ay naging musmos ngunit kinalinga ng kapwa espanyol . Kaagad
namang nagpakuha ng gamot si Dr. Espadanya at pinainom kay Maria Clara.

DONYA VICTORINA: lakasan mo ang iyong loob Clarita. Narito kami upang pagaljngin ka. Ipakikilala kita
sa aking pinsan.

PAGIGING EREHE NI IBARRA

NARATTOR : dumating si Padre Damaso kasama si Kapitam Tiago upang dumalaw kay Maria Clara.
Kaagad namang ipinakilala ng mag asawang espadanya si Linares.

DONYA VICTORINA: Buenas diaz padre, ito po ang aking pamangkin na si Alfonso linares lumapit ka ijo at
magmano sa kura

PADRE: que dios de buendia ijo kaawaan ka ng mahal na diyos

PADRE: anong pakay mo dito at naparito ka sabay ubo

Donya Victorina ito po ang aking pamangkin tubong madrid sa espanya nagaral at nakapagtapos sa
Europa. Nais po namin siyamg maipakasal sa inyong inaanak na si Maria Clara dahil nabalitaan naming
ang kanyang nibyo na sj Ibarra ay naging erehe na

TIBURSYO: siyang tunay padre

NARATROR:lumabas si Maria Clara upang mapag usapan ngunit nabigla siya at mas mahal niya pa rin sj
ibarra

MARIA CLARA: hindi ako pumapayag sa gusto ninyo sapagkat ang aking pagmamahal para kay ibarra ay
hanggang kamatayan.

NARATTOR: Lumisan na ang mag asawa at pagkalabas ng bahay ay nag usap ang mag tiya

VICTORINA: Linares, nakita mo ba kung gaano kaganda sj maria clara?

LINARES: tunay ngang napaka rikit ni maria clara para siyang isang mayuming bulaklak
DONYA VICTORINA: alam mo ba na na napakaraming ari arian ang pamilya nila Maria C1lara? Kaya
kailangan mo na mapaibig si Maria upang sa ganoon ay makuha mo ang kanilang yaman? At sa tingin mo
sinong magmama ng mga iyon

LINARES: si Maria Clara at ang kaniyang magiging asawa

DONYA VICTORINA: correcto alfonso muy bien!

MGA BATA : lolo,mapapakasal po ba si Maria Clara kay Linares?

LOLO: iyan ang abangan natin sa mga susunod na kabanata ng noli me tangere

NARATTOR : bisperas ng fiesta ng bayan ng diego ay nagsimba ang mag asawang gobernador alfres at
Donya Consolacion. Si Consolacion ay nagmula sa mahirap na pamilya ng mga labandera, nakapagasawa
siya ng isang heneral na kastila at doon nagsimila ang pagbabago sa kanyang buhay. Mortal na
magkaaway noon ang kura at ang kapitan heneral kaya nagpatama ito sa loob ng simbahan.

KURA : hindi makakarating aa langit ang mga nagbabanal banalan at ang mga kumakalaban aa
simbahan. Si ay tinatawag na mga diyablo. Nu importante ela serve guensa

NARATTOR : naparinig ito ng Alferes na lubha nitong ikinagalit kya nagalit ito at umimik aa loob ng
simbahan.

ALFERES: wala ka na bang magawa? At ipinahiya mo ako sa loob ng simbahan

CONSOLACION: hayaan mo na ang prayle

NARATTOR: dahil sa galit, lumabas ang mag asawa sa simbahan

Prusisyon

NARATTOR: noon ay ika sampo ng Nobyembre ay fiesta ng kanilang mahal na patrong San Diego.
Nagsimula ang prusisuon sa may simbahan ay bit bit ang mga mahal na patron. Kasunod sina Donya
Victorina, Tibursyo, at ang Alferes.

VICTORINA: abaginoong maria..........

CONSOLACION: nagsdadasal pala ang pekeng kastila (at tumawa sa mga nagpru prusisyon)

VICTORINA: bastos! Hindi mo ba alam na nagdarasal? Wala kang galang

NARATTOR: at nag dire-diretso ang prusisyon hanggang sa dumaan sa bahay nina Maria Clara

VICTORINA :bakit nakasara ang bintana ng bahay ng Alferes?

NARATTOR: ito pala ay ipinasara ni Donya Consolacion. Ng umaga ding yun, umakyat ang dalawang
alalay at habang sila ay nagkwe kwentuhan patungkol sa kagandahan ni mari clara ito ay umimik

COLSOLACION: sinong may sabing masama ako tila yatay mas maganda ako kaysa kay maria clara
(tatawa)

NARATTOR: habang dunadaam ang prusisyon nalarinig ito ng umaawit na animoy mga anghel sa lanhit
SISA:ili ili tulog anay wala diri imong nanay..

CONSOLACION: narinig niyo ba yun ? Parang isang tinig, paakyatin ninyo suma es ika kantar

NARATTOR: hindi ito naunawaan ng dalawang alalay dahil nagsalita ito sa wikang kastila kaya sila ay
nagpa uyuhan kung sino ang bababa. Biglang tumingin ito ng pagalit at nagbabaan na nga ang dalawang
katulong at dinala nila ang baliw na si sisa

CONSOLACION: punarito ka sisa, halika at ikaw ay mag kantar sige magkantar ikaw

MARATTOR :hindi ito naunawaan ni sisa dahil ito ay nagsalita sa wikang espanyol kaya hindi ito kumikibo
kaya kumuha ng latigo si consolacion at inihaplit kay Sisa.

SISA: arat ko po! Hinahanap ko po ang anak ko, nakita nyo po ba siya?

CONSOLACION : mamaya pagkatapos mo kumanta ay sasabihin ko kung nasaan ang iyong anak

SISA: talaga ba?

CONSOLACION: oo

NARATTOR:at nagsimulang sumayaw si sisa at ito ay kinatuwaan ni consolaciom at nagsimula ng umawit

si sisa ng malungkot na awitin.

SISA : *kakanta

NARATTOR: nalungkot si donya Consolacion kayat itot pinatigil niya

CONSOLACION: tumugil ka! Lubha na akong nalulungkot sa iyong pagkanta

NARATTOR: panag hahamapas ng latigo ni donya Consolacion si Sisa at ito ay nagmarka ng dugo. Habang
hinahampas niya, umakyat ang alferes at ito ay kanyang nakita

ALFERES: anong ginagawa mo Consolacion?! Bakit mo sinasaktan ang babaeng yan ?

NARATTOR: napatigil si donya consolacion sapagkat may dumating na bisita.

ALFERES:sinabihan nito ang gwardya na gamutin at dalhin itokay Dr. Tibursyo

KABANATA 45

ANG PAGSUSURI NG BUDHI

NARATTOR: hindi pa din gumagaling si Maria Clara kaya ipinatawag ulit niya ang magasawang doctor

VICTORINA:oh mahal kong maric clara, bakit jindi pa din bumubuti ang iyong kalagayan akin itong
ikinalilungkot.

TIBURSYO: ikuha nyo siya ng inarnibal na marsallow,niken at gatas upang bumaba ang kanyang lagnat

NARATTOR: kaagad namang gumaling si maria clara kaya ito ay ikinatuwa ng kanyang ama

VICTORINA: tingnan ninyo kung gaamo kami kagaling at magakot namin ang inyong anak

NARATTOR: lumabas si Donya Victorina

VICTORINA: kung hindi samin ay nasa langit na si clarita at umaawit ng papuri sa Diyos

NARATTOR: Naka suot ng marangyang sultang saya si Doña Victorina at nakapatong ang laso at bulaklak
upang maipakita ang malaking agwat sa kanilang kalagayan habang naglalakad sa kalye na parang pabo.

VICTORINA: Kay pangit ng bahay ng mga indiyo, hindi ko mauunawaan kung paank sila nabubuhay doon,
napakayabang at kay gaspang ng ugali! Hindi man lang nag alis ng sumbrero.

NARATTOR: napadaan sila sa harap ng bahay ng Alferes. Nasa may bintana si Doña Consolacion, naka
suot ng planela at naninigarilyo. Nagkasalubong angkanilang tingin at maya-maya ay lumura.

VICTORINA: Senyora, bakit ka ganyang tumingin sa akin? Naiinggit ka ba?

CONSOLACION:Ako? Maiinggit sa iyo? Oo, naiingut ako sa kulot-kulot mo!

TIBURSYO: Halika na! Huwag mo na silang pansinin!

VICTORINA: Hayaan mo akong turuan ng leksyon ang walanghiyang ito! Sa bahay ko sa maynila ay hindi
nakakapasok ang mga

ALFEREZ: naghihintay sila sa labas ng pinto!

CONSOLACION:Hola! Napakagaling naman! Hindi nga makakapasok ang mga Alferez, ang mga pilantod
lang na katulad niya!

HULING KABABATA ANG KATAPUSAN

ANG PAGHIHIWALAY NILA DONYA CONSOLACION AT NI KAPITAN ALFERES

NARRATOR: madilim dilim pa ng araw na iyon ay nag impake naang Kapitan Alferez upang umalis. Ito ay
naging komandante at nagbalak at naghanda na itong umuwi sa kanyang bayang sinilangang Espanya at
upang iwanan na ang kanyang esposa na si Doña Consolacion

CONSOLACION: Pasaan ka me esposo?

ALFERES : uuwi na ako ng espanya at doon na ako manijirahan, iiwan na kita at wala ka nang mapapala
sa akin!

CONSOLACION: Dios ko! Me amoreporque porque mo ako iiwan !

NARRATOR: At tuluyan na ngang umalis si Alferes at jilagyyan na si Consolacion. Ito ay nagumon sa

paglalasing,pananabako, at lahat ay takotsa kanyang itsura,siya ngayon ay naging maglalaba

DONYA VICTORINA DON TIBURCIO AT LINARES

NARRATOR: si donya victorina naman at nagdagdag ng kuloy sa ulo upang magpabuti at magbalat kayo
na siya ay taga aldalucia espanya siya ngayon ay naging kutsero si don tiburcio naman ay hindi nya na
pinakikilos nagsasalamin na ito at hindi na din tinatawag bilang doktor para manggamot at wala na din
itong ngipin

si linares naman ay nagkasakit at namatay dahil sa masamang pagaalaga ng tiya ito ay inilibing sa
sementeryo ng paco
lahat ng mga masasayang bagay ay minsan ay nahahantong sa masalimuot na karanasan yaan ang
sinapit ng bawat isa na nang alipusta at nagapi sa kapwa

at dito nagtatapos ang mga kabanata nila donya victorina donya consolacion don tibursyo at kapitan
alferes na inihahandog nang ikalawang pangkat ng baitang truth sa filipino 9