Hindi ko pinag-uusapan ang nabagong media

tanawin at kung ano ang ibig sabihin nito para sa kahit sino
na may isang mensahe na nais nilang makuha
out sa kahit saan sa mundo at gusto ko
upang ilarawan iyon sa pamamagitan ng pagsasabi sa isang mag-asawa
ng mga kwento tungkol sa pagbabagong ito
Magsisimula ako dito noong Nobyembre doon
isang halalan ng pangulo na marahil
basahin ang isang bagay tungkol dito sa mga papeles
at nagkaroon ng ilang pag-aalala na sa ilan
maaaring magkaroon ng mga bahagi ng bansa
pagsugpo sa botante at sa gayon ang isang plano ay dumating
upang i-video ang boto at ang ideya ay iyon
mga indibidwal na mamamayan na may mga telepono
may kakayahang kumuha ng litrato o gumawa ng video
ay idokumento ang kanilang mga lugar sa botohan
ang pagbabantay para sa anumang uri ng botante
mga diskarte sa pagsupil at mai-upload
ito sa isang gitnang lugar at ito
ay nagpapatakbo bilang isang uri ng mamamayan ng
pagmamasid na hindi magiging mamamayan
doon lamang upang mag-cast ng mga indibidwal na boto ngunit
upang makatulong na matiyak ang kabanalan ng
bumoto sa lahat ng tama kaya ito ay isang pattern
na ipinapalagay na lahat tayo ay magkasama
ang mahalaga dito ay hindi teknikal
kapital ito panlipunang kapital na mga tool na ito
huwag makakuha ng kawili-wili sa lipunan hanggang sa
nakakakuha sila ng teknolohikal na boring na ito ay hindi
kapag ang makintab na bagong tool ay nagpapakita na
sanay na sila upang simulan ang permeating lipunan
ito ay kapag ang lahat ay maaaring kunin ang mga ito
ipinagkaloob dahil ngayon na ang media
dumarami ang makabagong pagbabago sa lipunan
mangyari kahit saan na maaaring makuha ng mga tao
binigyan ng ideya na lahat tayo dito
magkasama at upang magsisimula kaming makita ang isang
media landscape kung saan ang pagbabago
nangyayari kahit saan at lumipat mula sa isa
lugar sa isa pa na napakalaking
pagbabagong-anyo na huwag maglagay ng masyadong multa a
ituro ito sa sandaling kami ay nabubuhay
sa pamamagitan ng sandali ang aming makasaysayan
ang henerasyon na nabubuhay ay ang
pinakamalaking pagtaas sa nagpapahayag
kakayahan sa kasaysayan ng tao ngayon na a
malaking paghahabol na susubukan ko at susubukan ito
hanggang sa may apat na panahon lamang sa
noong nakaraang 500 taon kung saan nagbago ang media
sapat upang maging kwalipikado para sa label
ang rebolusyon ang una ay ang sikat
isa sa uri ng pag-print na maaaring ilipat
langis na nakabatay sa langis na buong comp
ng mga makabagong ideya na gumawa ng pag-print
posible at pinihit ang Europa
nagsisimula sa gitna ng 1400 pagkatapos ilang daang taon na ang nakalilipas doon
pagbabago sa two-way na komunikasyon
pag-uusap ng media unang The Telegraph
pagkatapos ay mabagal ang batay sa telepono
mga pag-uusap pagkatapos batay sa tinig ng real-time
pag-uusap noon tungkol sa 150 taon na ang nakakaraan
ay rebolusyon sa naitala na media iba pa
kaysa sa pag-print ng mga unang larawan pagkatapos ay naitala
tunog pagkatapos ng mga pelikula sa lahat naka-encode sa
mga pisikal na bagay at sa wakas tungkol sa isang
daang taon na ang nakalilipas
electromagnetic spectrum upang magpadala ng tunog
at mga imahe sa pamamagitan ng air radio at
telebisyon ito ang tanawin ng media
tulad ng alam namin ito sa ika-20 siglo
ay kung ano ang sa atin sa isang tiyak na edad
lumaki sa at nasanay ngunit nandiyan
isang mausob na kawalaan ng simetrya dito sa media
mabuti iyon sa paglikha ng mga pag-uusap ay
walang kabutihan sa paglikha ng mga grupo at media
mabuti yan sa paglikha ng mga grupo ay hindi
mahusay sa paglikha ng mga pag-uusap kung ikaw
nais na magkaroon ng isang pag-uusap sa ito
mundo mayroon ka nito sa isa pang tao
kung nais mong tugunan ang isang pangkat na iyong makukuha
ang parehong mensahe at ibinigay mo ito sa
lahat ng tao sa pangkat kung ikaw
ginagawa iyon sa isang broadcasting tower o
isang print press na ang media
tanawin tulad ng mayroon kami sa ika-20 siglo
at ito ang nagbago sa bagay na ito
mukhang isang peacock hit na isang windscreen ay
itinayo ang mapa ng cheswick ng internet siya
bakas ang mga gilid ng indibidwal
mga network at pagkatapos ay kulayan ang mga code sa kanila
ang internet ang unang daluyan ng kasaysayan
na mayroong katutubong suporta para sa mga pangkat at
pag-uusap nang sabay
binigyan kami ng telepono ng isa hanggang sa isang pattern
at mga libro sa radyo sa telebisyon sa telebisyon
nagbigay sa amin ng isang-sa-maraming pattern ng
binibigyan kami ng internet ng maraming-sa-marami
pattern para sa unang pagkakataon media ay
katutubo na mahusay sa pagsuporta sa mga ganitong uri
ng mga pag-uusap na isa sa malaki
nagbabago ang pangalawang malaking pagbabago ay tama
na bilang lahat ng media ay nai-digitize ang
nagiging internet din ang internet
karwahe para sa lahat ng iba pang media na nangangahulugang
lumipat ang mga tawag sa telepono sa internet
ang mga magasin ay lumipat sa internet
ang mga pelikula ay lumipat sa internet at iyon
nangangahulugan na ang bawat daluyan ay susunod sa susunod
pintuan sa bawat iba pang medium right put
isa pang paraan ang media ay tumataas
huling lamang ng isang mapagkukunan ng impormasyon bilang lalo pang isang site ng
koordinasyon
dahil ang mga pangkat na nakakakita o nakakarinig o manood
o makinig sa isang bagay na maaari pang magtipon ngayon
sa paligid at makipag-usap sa bawat isa
at ang pangatlong malaking pagbabago ay tama
ang mga miyembro ng dating tagapakinig ay si Dan
Ang tawag ni Gilmore sa kanila ay maaari ding maging
mga tagagawa at hindi mga mamimili sa tuwing a
ang mga bagong consumer ay sumali sa tanawin ng media na ito
ang isang bagong tagagawa ay sumali rin dahil ang
ang parehong mga kagamitan sa telepono ng computer ay nagpapahintulot sa iyo
ubusin at gawing parang kung ikaw
bumili ng isang libro na itinapon nila sa pag-print
pindutin nang libre ito tulad ng mayroon kang isang telepono
na maaaring maging isang radyo kung ikaw
pindutin ang kanang mga pindutan ng tama na
malaking pagbabago sa tanawin ng media na tayo
dati at hindi lang ito sa internet o hindi
internet karapatan na mayroon kaming Internet
pampublikong anyo nito sa halos dalawampung taon
ngayon at nagbabago pa rin bilang media
nagiging mas sosyal ay nagbabago pa rin
mga pattern kahit sa mga pangkat na nakakaalam kung paano
upang makitungo sa internet nang pangalawa
kwento noong nakaraang May China at ang Sichuan
Ang lalawigan ay nagkaroon ng isang kakila-kilabot na lindol 7.9
napakalaking napakalaking pagkawasak sa isang malawak
lugar bilang ang Richter scale ay mayroon nito at
naiulat ang lindol na tulad nito
nangyayari nang tama ang mga tao ay nagte-text mula sa
ang kanilang mga telepono na kinukuha nila ng mga larawan
mga gusali na kinukuha nila ng mga video ng
pag-ilog ng gusali ay nai-upload nila ito
Ang pinakamalaking serbisyo sa Internet ng QQ China
ay nag-twitter ng tama at ganoon din ang
ang lindol ay nangyayari ang balita
naiulat at dahil sa panlipunan
koneksyon ng mga mag-aaral na Tsino
paparating sa ibang lugar at pupunta
paaralan o negosyo at ang natitira sa
mga pambungad na tanggapan ng mundo sa China tama
sila ay mga taong nakikinig sa buong
naririnig ng mundo ang balita na nakuha ng BBC
ang kanilang unang hangin ng mga Intsik lindol
mula sa Twitter Inihayag ng Twitter sa
pagkakaroon ng lindol ng ilang minuto
bago ang US Geological Survey
anumang bagay sa online para makita ng sinuman
sa huling pagkakataon na nagkaroon ng lindol ang China
magnitude na tumagal ang mga ito ng tatlong buwan
aminin na nangyari ito
ngayon baka magustuhan nila ang magawa
na dito sa halip na makita ang mga ito
ang mga larawan ay umakyat sa online ngunit hindi sila
binigyan ang pagpipilian na iyon dahil sa kanilang sarili
pinalo sila ng mga mamamayan sa pagsuntok kahit ang inilarawan bilang ang Great Firewall ng
China
at ang Great Firewall ng China ay isang set
ng mga puntos sa pagmamasid na nagpapalagay na
media ay ginawa ng mga propesyonal nito
karamihan ay nagmula sa labas ng mundo
karapatan ito ay pumapasok sa medyo kalat
chunks at dumating ito sa medyo mabagal
at dahil sa apat
mga katangian na nagagawa nilang i-filter
ito pagdating sa bansa ngunit tulad
ang Maginot Line ang Great Firewall ng
Ang China ay nakaharap sa maling direksyon
para sa hamong ito dahil hindi sa isa
ang apat na bagay na ito ay totoo sa ito
kapaligiran mismo ang media ay ginawa
lokal ay ginawa ito ng mga amateurs nito
mabilis na ginawa at ito ay ginawa
sa ganitong hindi kapani-paniwalang kasaganaan na
walang paraan upang mai-filter ito tulad nito
lumitaw at kaya ngayon ang mga Intsik
gobyerno na sa isang dosenang taon ay mayroon
medyo matagumpay na na-filter ang web
ngayon sa posisyon na magdesisyon
papayagan o isara ang buong
mga serbisyo ng tama dahil ang
ang pagbabagong-anyo sa amateur media ay ganoon
napakalaking hindi nila ito makitungo
anumang iba pang paraan
at sa katunayan nangyayari ito sa linggong ito
sa ikadalawampu ng anibersaryo ng
Tiananmen silang dalawa lang ang nakakaraan
inihayag na sila ay pag-shut down
pababa sa pag-access sa Twitter dahil doon
walang paraan upang i-filter ito maliban sa kanila
Kailangang i-on ang spigot ganap na batas ngayon
ang mga pagbabagong ito ay hindi lamang nakakaapekto sa mga tao
na gustong mag-censor ng mga mensahe din nila
nakakaapekto sa mga taong nais magpadala ng mga mensahe
tama dahil ito talaga a
pagbabagong-anyo ang ekosistema bilang isang buo
hindi lamang isang partikular na diskarte ang
proporsyon ng klasikong media mula ika-20
siglo kung paano mayroon ang isang samahan
isang mensahe na nais nilang lumabas sa isang
pangkat ng mga tao na ipinamamahagi sa mga gilid
ng network at narito ang
ikadalawampu-siglo na sagot na ibubuklod ang
ipadala ang mensahe sa parehong mensahe sa
naka-target ang lahat ng pambansang mensahe
indibidwal na medyo kalat na bilang ng
mahal ang mga prodyuser na gawin ito
wala ng maraming kumpetisyon
ganito kung paano mo maabot ang mga tao ng tama
ng higit na kami ay lalong dumarami sa a
tanawin kung saan ang sosyal ng lipunan ng lipunan
ubiquitous at mura ngayon, karanihan mga organisasyon na sinusubukan na ipadala
mga mensahe sa labas ng mundo hanggang sa
ipinamahagi alam mo ang ipinamamahagi
ginagamit ang koleksyon ng madla ngayon
sa pagbabagong ito ay maaaring makipag-usap ang madla
bumalik at iyon ay isang maliit na freaky ngunit ikaw
maaaring masanay ito pagkatapos ng ilang sandali bilang
ginagawa ng mga tao ngunit hindi iyon
talagang mababago ang pagbabago na tayo ay nakatira
ang gitna ng talagang mabaliw na pagbabago ay
heto ang katotohanan na wala sila
na naka-disconnect mula sa bawat isa sa
katotohanan na ang mga dating consumer ngayon
ang mga gumagawa ng katotohanan na ang madla ay makakaya
makipag-usap nang diretso sa isa't isa dahil
marami pang mga amateurs kaysa sa
propesyonal at dahil sa laki ng
ang network ang pagiging kumplikado ng
network ay talagang ang parisukat ng
bilang ng mga kalahok na nangangahulugang ang
network kapag lumalaki malaki lumalaki
napakalaking bilang kamakailan lamang noong nakaraang dekada
karamihan sa mga media na magagamit para sa
ang pagkonsumo ng publiko ay ginawa ng
ang mga propesyonal sa mga araw na iyon ay higit kailanman
upang bumalik ng tama ito ay ang berdeng linya
ngayon na ang pinagmulan ng freaking
dinadala ako sa aking huling kwento na nakita namin ang ilan
ng pinaka haka-haka na paggamit ng sosyal
media sa panahon ng kampanya ni Obama at ako
hindi nangangahulugang karamihan sa mapanlikha paggamit sa
pulitika ang ibig kong sabihin ay ang paggamit ng mapanlikha
kailanman at isa sa mga bagay na ginawa ni Obama
kasama ang sikat na ginawa ng kampanya ni Obama
sila ay sikat na inilagay ang aking Barack Obama
kalmado ang aking bow bow at milyon-milyong
ang mga mamamayan ay nagmamadali upang lumahok at
subukan at malaman kung paano makakatulong sa pagsulat ng isang
hindi kapani-paniwala na pag-uusap ang sumulpot doon
tama at sa oras na ito noong nakaraang taon si Obama
inihayag na magbabago siya
bumoto sa FISA ang Foreign Intelligence
Tama ang Surveillance Act na sinabi niya sa
Enero hindi siya pipirma ng isang panukalang batas na
binigyan ng kaligtasan sa telecom para sa posibleng
walang warranty na tiktik sa mga Amerikanong tao
sa tag-araw sa gitna ng
pangkalahatang kampanya na sinabi niya naisip ko
tungkol sa isyu mas nabago ko ang aking
isipin kong iboboto ang panukalang ito at
marami sa kanyang sariling mga tagasuporta sa kanyang sarili
napunta sa publiko ang site
berserk ito ay si Senador Obama noong sila
nilikha ito binago nila ang pangalan mamaya
mangyaring kumuha ng Feist nang tama sa loob ng mga araw ng
ang grupong ito ay nilikha ito ay ang pinakamabilis na lumalagong grupo sa aking bow bow
sa loob ng ilang linggo na nilikha ito
ang pinakamalaking grupo at si Obama ay kailangang mag-isyu
isang press release kailangan niyang mag-isyu ng tugon
at sinabi niyang mahalagang isaalang-alang ko
ang isyu naiintindihan ko kung nasaan ka
nagmula sa ngunit isinasaalang-alang ang lahat
Pupunta pa ako sa boto kung paano ako
bumoto ngunit nais kong maabot
sa iyo at sinabi kong naiintindihan ko ikaw
hindi sumasang-ayon sa akin at kukuha ako
ang aking mga bugal sa isang ito ay hindi mangyaring
kahit sino ngunit pagkatapos ay isang nakakatawang bagay ang nangyari
sa pag-uusap ng mga tao sa pangkat na iyon
napagtanto na hindi sila isinara ni Obama
wala sa kampanya ng Obama ang nagkaroon
kailanman sinubukan upang itago ang grupo o gawin ito
mas mahirap sumali upang tanggihan ang pagkakaroon nito sa
tanggalin ito upang tanggalin ito nang tama sa site
naunawaan nila na ang kanilang papel sa
ang aking Bochum ay upang tipunin ang kanilang
mga tagasuporta ngunit hindi upang makontrol ang kanilang
mga tagasuporta at iyon ang uri ng
disiplina na kinakailangan upang gumawa ng tunay
mature na paggamit ng media media na ito ng media
tanawin na alam nating pamilyar dito
ay kasing madaling konsepto na tulad nito
ay upang harapin ang ideya na
nagpo-broadcast ng mensahe ang mga propesyonal sa
ang mga amateurs kanan ay lalong dumulas
malayo sa isang mundo kung saan ang global ng media
social ubiquitous at mura sa isang mundo
ng media kung nasaan ang dating madla
ngayon ay mas buong mga kalahok sa
na ang media ng mundo ay mas kaunti at hindi gaanong madalas
tungkol sa paggawa ng isang solong mensahe na dapat
natupok ng mga indibidwal ito ay higit pa at
mas madalas isang paraan ng paglikha ng isang
kapaligiran para sa pagpupulong at pagsuporta
mga pangkat at pagpipilian na kinakaharap nating ibig sabihin
kahit sino na may mensahe na gusto nila
narinig kahit saan sa mundo ay hindi
maging sa kapaligiran ng media tayo
nais na patakbuhin ito ang media
kapaligiran namin ang tanong namin
lahat ng mukha ngayon ay kung paano namin magagamit ang pinakamahusay na paggamit
ng daluyan na ito kahit na nangangahulugan ito
pagbabago ng paraan
palaging ginagawa namin ito ng maraming salamat
Kanina lang,
nag-text sa akin ang aking anak na babae na si Rebecca.
Sinabi ng kanyang teksto,
"Nanay, mag-rock ka."
Gusto ko ito.
Pagkuha ng teksto na iyon
ay tulad ng pagkuha ng isang yakap.
At kaya mayroon ka nito.
Nag-embody ako
ang sentral na kabalintunaan.
Ako ay isang babae
na mahilig makakuha ng mga teksto
sino ang sasabihin sa iyo
na marami sa kanila ay maaaring maging isang problema.
Talaga na ang paalala ng aking anak na babae
nagdadala sa akin sa simula ng aking kwento.
1996, nang ibigay ko ang aking unang TEDTalk,
Limang taong gulang si Rebecca
at nakaupo siya doon
sa unang hanay.
Nagsulat na lang ako ng libro
na ipinagdiwang ang aming buhay sa internet
at malapit na ako sa takip
ng Wired magazine.
Sa mga araw na iyon,
nag-e-eksperimento kami
kasama ang mga chat room at online virtual na komunidad.
Sinaliksik namin ang iba't ibang mga aspeto ng aming sarili.
At pagkatapos ay hindi namin na-plug.
Natuwa ako.
At, bilang isang sikologo, kung ano ang pinaka-nakaganyak sa akin ay ang ideya
na gagamitin namin ang natutunan sa virtual na mundo
tungkol sa ating sarili, tungkol sa ating pagkakakilanlan,
upang mamuhay ng mas mahusay na buhay sa totoong mundo.
Ngayon ay pasulong na sa 2012.
Bumalik na ako ulit dito sa TED stage.
Ang aking anak na babae 20. Siya ay isang mag-aaral sa kolehiyo.
Natutulog siya gamit ang kanyang cellphone,
Ako rin.
At nakasulat na lang ako ng isang bagong libro,
ngunit sa oras na ito ay hindi isa
na makukuha ako sa takip
ng Wired magazine.
Kaya anong nangyari?
Natutuwa ako sa teknolohiya,
ngunit naniniwala ako,
at narito ako upang gawin ang kaso,
na pinapayagan namin itong kumuha sa amin ng mga lugar
na hindi namin nais na pumunta.
Sa nakalipas na 15 taon,
Nag-aral ako ng mga teknolohiya ng komunikasyon sa mobile
at nainterbyu ko ang daan-daang at daan-daang mga tao,
bata at matanda,
tungkol sa kanilang naka-plug sa buhay.
At ang nahanap ko
ay ang aming maliit na aparato,
ang mga maliliit na aparato sa aming bulsa,
napakalakas ng sikolohikal
na hindi lamang nila binabago ang ginagawa natin,
binago nila kung sino tayo.
Ang ilan sa mga bagay na ginagawa namin ngayon sa aming mga aparato
ay mga bagay na, ilang taon na ang nakalilipas,
makakahanap kami ng kakaiba
o nakakagambala,
ngunit mabilis na sila ay mukhang pamilyar,
kung paano natin ginagawa ang mga bagay.
Kaya lamang kumuha ng ilang mga mabilis na halimbawa:
Ang mga tao ay nag-text o nag-email
sa mga pulong ng corporate board.
Nag-text at nag-shop sila at nag-Facebook
sa mga klase, sa panahon ng mga presentasyon,
sa panahon ng lahat ng mga pagpupulong.
Kinakausap ako ng mga tao tungkol sa mahalagang bagong kasanayan
ng paggawa ng contact sa mata
habang nagtext ka.
(Tawa)
Ipinaliwanag sa akin ng mga tao
mahirap ito, ngunit magagawa ito.
Mag-text ang mga magulang at mag-email
sa agahan at sa hapunan
habang nagrereklamo ang kanilang mga anak
tungkol sa hindi pagkakaroon ng buong pansin ng kanilang mga magulang.
Ngunit pagkatapos ay ang parehong mga bata
tanggihan ang bawat isa ng kanilang buong pansin.
Ito ay isang kamakailan-lamang na pagbaril
ng aking anak na babae at mga kaibigan
na magkasama
habang hindi magkasama.
At nagtext pa kami sa mga libing.
Pag-aralan ko ito.
Inaalis namin ang ating sarili
mula sa aming kalungkutan o mula sa ating revery
at pumasok kami sa aming mga telepono.
Bakit ganito ang bagay?
Ang mahalaga sa akin
dahil sa palagay ko inilalagay natin ang ating sarili para sa problema -
problema talaga
sa kung paano tayo magkakaugnay sa bawat isa,
ngunit nagkakaproblema din
sa kung paano natin maiugnay ang ating sarili
at ang aming kakayahan para sa pagmuni-muni sa sarili.
Nasanay na kami sa isang bagong paraan
ng nag-iisa.
Ang mga tao ay nais na makasama
ngunit sa ibang lugar - ay ang ideya
na gagamitin namin ang natutunan sa virtual na mundo
tungkol sa ating sarili, tungkol sa ating pagkakakilanlan,
upang mamuhay ng mas mahusay na buhay sa totoong mundo.
Ngayon ay pasulong na sa 2012.
Bumalik na ako ulit dito sa TED stage.
Ang aking anak na babae 20. Siya ay isang mag-aaral sa kolehiyo.
Natutulog siya gamit ang kanyang cellphone,
Ako rin.
At nakasulat na lang ako ng isang bagong libro,
ngunit sa oras na ito ay hindi isa
na makukuha ako sa takip
ng Wired magazine.
Kaya anong nangyari?
Natutuwa ako sa teknolohiya,
ngunit naniniwala ako,
at narito ako upang gawin ang kaso,
na pinapayagan namin itong kumuha sa amin ng mga lugar
na hindi namin nais na pumunta.
Sa nakalipas na 15 taon,
Nag-aral ako ng mga teknolohiya ng komunikasyon sa mobile
at nainterbyu ko ang daan-daang at daan-daang mga tao,
bata at matanda,
tungkol sa kanilang naka-plug sa buhay.
At ang nahanap ko
ay ang aming maliit na aparato,
ang mga maliliit na aparato sa aming bulsa,
napakalakas ng sikolohikal
na hindi lamang nila binabago ang ginagawa natin,
binago nila kung sino tayo.
Ang ilan sa mga bagay na ginagawa namin ngayon sa aming mga aparato
ay mga bagay na, ilang taon na ang nakalilipas,
makakahanap kami ng kakaiba
o nakakagambala,
ngunit mabilis na sila ay mukhang pamilyar,
kung paano natin ginagawa ang mga bagay.
Kaya lamang kumuha ng ilang mga mabilis na halimbawa:
Ang mga tao ay nag-text o nag-email
sa mga pulong ng corporate board.
Nag-text at nag-shop sila at nag-Facebook
sa mga klase, sa panahon ng mga presentasyon,
sa panahon ng lahat ng mga pagpupulong.
Kinakausap ako ng mga tao tungkol sa mahalagang bagong kasanayan
ng paggawa ng contact sa mata
habang nagtext ka.
(Tawa)
Ipinaliwanag sa akin ng mga tao
mahirap ito, ngunit magagawa ito.
Mag-text ang mga magulang at mag-email
sa agahan at sa hapunan
habang nagrereklamo ang kanilang mga anak
tungkol sa hindi pagkakaroon ng buong pansin ng kanilang mga magulang.
Ngunit pagkatapos ay ang parehong mga bata
tanggihan ang bawat isa ng kanilang buong pansin.
Ito ay isang kamakailan-lamang na pagbaril
ng aking anak na babae at mga kaibigan
na magkasama
habang hindi magkasama.
At nagtext pa kami sa mga libing.
Pag-aralan ko ito.
Inaalis namin ang ating sarili
mula sa aming kalungkutan o mula sa ating revery
at pumasok kami sa aming mga telepono.
Bakit ganito ang bagay?
Ang mahalaga sa akin
dahil sa palagay ko inilalagay natin ang ating sarili para sa problema -
problema talaga
sa kung paano tayo magkakaugnay sa bawat isa,
ngunit nagkakaproblema din
sa kung paano natin maiugnay ang ating sarili
at ang aming kakayahan para sa pagmuni-muni sa sarili.
Nasanay na kami sa isang bagong paraan
ng nag-iisa.
Ang mga tao ay nais na makasama
ngunit sa ibang lugar - konektado sa lahat ng iba't ibang mga lugar na nais nilang maging.
Gusto ng mga tao na ipasadya ang kanilang buhay.
Gusto nilang pumasok at labas ng lahat ng mga lugar na kinaroroonan nila
dahil ang bagay na pinakamahalaga sa kanila
ay kontrol sa kung saan nila inilalagay ang kanilang pansin.
Kaya gusto mong pumunta sa pulong ng board na iyon,
ngunit nais mo lamang na bigyang pansin
sa mga bits na interesado ka.
At iniisip ng ilang tao na ito ay isang magandang bagay.
Ngunit maaari kang magtapos
nagtatago sa bawat isa,
kahit na lahat tayo ay patuloy na nakakonekta sa bawat isa.
Isang taong 50 taong gulang na negosyante
pagdadalamhati sa akin
sa palagay niya ay wala na siyang mga kasamahan sa trabaho.
Kapag nagtatrabaho siya, hindi siya tumitigil upang makipag-usap sa kahit sino,
hindi siya tumatawag.
At sinabi niya na ayaw niyang matakpan ang kanyang mga kasamahan
dahil, sabi niya, "Masyado silang abala sa kanilang email."
Ngunit pagkatapos ay pinigilan niya ang kanyang sarili
at sinabi niya, "Alam mo, hindi ko sinasabi sa iyo ang katotohanan.
Ako ang hindi nais na magambala.
Sa palagay ko ay dapat kong
ngunit talagang gusto ko lang gawin ang mga bagay sa aking Blackberry. "
Sa buong mga henerasyon,
Nakita ko na ang mga tao ay hindi makakakuha ng sapat sa bawat isa,
kung at kung lamang
maaari silang magkaroon ng bawat isa sa di kalayuan,
sa halagang maaari nilang makontrol.
Tinatawag ko itong epekto ng Goldilocks:
hindi masyadong malapit, hindi masyadong malayo,
tama lang.
Ngunit ano ang maramdaman ng tama
para sa executive na nasa gitna
maaaring maging isang problema para sa isang kabataan
na kailangang bumuo ng mga pang-mukha na ugnayan.
Isang 18-taong gulang na batang lalaki
na gumagamit ng pag-text para sa halos lahat
sabi sa akin ng wistfully,
"Someday, balang araw,
ngunit tiyak na hindi ngayon,
Gusto kong malaman kung paano magkaroon ng pag-uusap. "
Kapag tinatanong ko ang mga tao
"Ano ang mali sa pagkakaroon ng pag-uusap?"
Sinabi ng mga tao, "Sasabihin ko sa iyo kung ano ang mali sa pagkakaroon ng pag-uusap.
Nagaganap ito sa totoong oras
at hindi mo makontrol ang sasabihin mo. "
Kaya iyon ang nasa ilalim na linya.
Pag-text, email, pag-post,
lahat ng mga bagay na ito
ipakita natin ang sarili sa nais nating maging.
Kailangan nating i-edit,
at nangangahulugang tatanggalin natin,
at nangangahulugang makakapag-retouch kami,
ang mukha, ang tinig,
ang laman, ang katawan -
hindi masyadong maliit, hindi masyadong,
tama lang.
Mga relasyon sa tao
mayaman at magulo sila
at hinihingi nila. At nililinis namin sila ng teknolohiya.
At kung gagawin natin,
isa sa mga bagay na maaaring mangyari
isakripisyo namin ang pag-uusap
para sa koneksyon lamang.
Pinapabago natin ang ating sarili.
At sa paglipas ng panahon,
tila nakakalimutan natin ito,
o tila tumitigil sa pag-aalaga.
Naabutan ako ng bantay
nang si Stephen Colbert
tanong sa akin ng isang malalim na tanong,
isang malalim na tanong.
Sinabi niya, "Huwag lahat ng mga maliliit na tweet huwag lahat ng mga maliit na sips
ng komunikasyon sa online,
magdagdag ng hanggang sa isang malaking gulp
ng totoong pag-uusap? "
Ang sagot ko ay hindi,
hindi sila nagdaragdag.
Ang pagkonekta sa mga sips ay maaaring gumana
para sa pagkolekta ng mga discrete bits ng impormasyon,
maaaring gumana sila para sabihin, "Iniisip kita,"
o kahit na sa pagsasabi, "Mahal kita," -
I mean, tingnan mo kung ano ang naramdaman ko
nang makuha ko ang teksto na iyon mula sa aking anak na babae -
ngunit hindi talaga sila gumagana
para sa pag-aaral tungkol sa bawat isa,
para talagang makilala at maiintindihan ang bawat isa.
At gumagamit kami ng mga pag-uusap sa bawat isa
upang malaman kung paano magkaroon ng mga pag-uusap
kasama ang ating sarili.
Kaya isang flight mula sa pag-uusap
pwede talaga
dahil maaari itong ikompromiso
ang aming kakayahan para sa pagmuni-muni sa sarili.
Para sa mga bata na lumalaki,
ang kasanayang iyon ay ang bedrock ng pag-unlad.
Paulit-ulit na naririnig ko,
"Mas gugustuhin kong mag-text kaysa makipag-usap."
At ang nakikita ko
sanay na sanay na ang mga tao sa pagiging maikli
sa totoong pag-uusap,
kaya ginamit sa pamamagitan ng hindi gaanong,
na sila ay naging handa na
upang bigyan ng sama-sama sa mga tao sa kabuuan.
Kaya halimbawa,
maraming tao ang nagbabahagi sa akin ng nais na ito,
na ilang araw isang mas advanced na bersyon ng Siri,
ang digital na katulong sa Apple ng iPhone,
ay magiging katulad ng isang matalik na kaibigan,
isang taong makikinig
kapag ang iba ay hindi.
Naniniwala ako sa hangaring ito
sumasalamin sa isang masakit na katotohanan
na natutunan ko sa nakaraang 15 taon.
Ang pakiramdam na wala namang nakikinig sa akin
napakahalaga
sa ating ugnayan sa teknolohiya.
Iyon ang dahilan kung bakit ito ay nakakaakit
magkaroon ng isang pahina sa Facebook
o isang feed sa Twitter -
napakaraming awtomatikong tagapakinig.
At ang pakiramdam na walang nakikinig sa akin
gawin kaming nais na gumastos ng oras
sa mga makina na tila nagmamalasakit sa amin.
Kami ay bumubuo ng mga robot,
tinatawag nila silang mga masasamang robot,
na sadyang idinisenyo upang maging mga kasama -
sa mga matatanda,
sa ating mga anak,
para sa atin.
Nawalan na ba tayo ng tiwala
na tayo ay magiging para sa bawat isa?
Sa aking pananaliksik
Nagtatrabaho ako sa mga nursing home,
at dinala ko ang mga masasamang robot na ito
na idinisenyo upang bigyan ang mga matatanda
ang pakiramdam na sila ay naunawaan.
At isang araw pumasok ako
at isang babaeng nawalan ng anak
nakikipag-usap sa isang robot
sa hugis ng isang selyo ng sanggol.
Tila nakatingin ito sa kanyang mga mata.
Ito ay tila sumusunod sa pag-uusap.
Inaliw ito sa kanya.
At natagpuan ng maraming tao ang kamangha-manghang ito Ngunit ang babaeng iyon ay
nagsisikap na magkaroon ng kahulugan sa kanyang buhay
sa isang makina na walang karanasan
ng arko ng buhay ng tao.
Ang robot na iyon ay inilagay sa isang mahusay na palabas.
At kami ay mahina.
Ang mga tao ay nakakaranas ng pagpapanggap ng empatiya
na parang ito ang totoong bagay.
Kaya sa sandaling iyon
nung babaeng yun
nakakaranas ng nagpanggap na empatiya,
Napaisip ako, "Ang robot na iyon ay hindi makakamamay.
Hindi ito nahaharap sa kamatayan.
Hindi alam nito ang buhay. "
At habang ang babae ay nag-aliw
sa kanyang kasamang robot,
Hindi ko ito nakitang kamangha-manghang;
Natagpuan ko ito isa sa mga pinaka-wrenching, kumplikadong sandali
sa aking 15 taong trabaho.
Ngunit nang tumalikod ako,
Naramdaman ko ang aking sarili
sa malamig, mahirap na sentro
ng isang perpektong bagyo.
Inaasahan namin ang higit pa mula sa teknolohiya
at mas kaunti sa bawat isa.
At tinatanong ko ang aking sarili,
"Bakit nakarating dito ang mga bagay?"
At naniniwala ako na dahil ito
higit sa amin ang teknolohiya
kung saan kami ay pinaka mahina.
At kami ay mahina.
Nag-iisa kami,
ngunit natatakot kami sa lapit.
At kaya mula sa mga social network hanggang sa mga lipunan na robot,
nagdidisenyo kami ng mga teknolohiya
magbibigay sa atin ng ilusyon ng pagsasama
nang hindi hinihingi ang pagkakaibigan.
Bumaling kami sa teknolohiya upang matulungan kaming makaramdam ng koneksyon
sa mga paraan na maaari nating mapanghawakan.
Ngunit hindi kami komportable.
Hindi kami gaanong kontrol.
Sa mga araw na ito, ang mga teleponong iyon sa aming bulsa
binabago ang ating isip at puso
dahil inaalok nila kami
tatlong nakalulugod na mga pantasya.
Isa, na mailalagay natin ang ating pansin
saan man nais natin ito;
dalawa, na lagi tayong maririnig;
at tatlo, na hindi na tayo dapat mag-isa.
At ang pangatlong ideya na iyon,
na hindi na tayo mag-iisa,
ang sentral sa pagbabago ng aming mga psyches. Sapagkat ang sandali na ang mga tao ay nag-
iisa,
kahit ilang segundo,
sila ay nababalisa, natatakot sila, nagkakamali sila,
naabot nila para sa isang aparato.
Isipin lamang ang mga tao sa isang linya ng pag-checkout
o sa isang pulang ilaw.
Ang pagiging nag-iisa ay nararamdaman tulad ng isang problema na kailangang malutas.
At kaya sinubukan ng mga tao na malutas ito sa pamamagitan ng pagkonekta.
Ngunit narito, koneksyon
ay mas katulad ng isang sintomas kaysa sa isang lunas.
Nagpapahayag ito, ngunit hindi nito malutas,
isang napapailalim na problema.
Ngunit higit pa sa isang sintomas,
ang patuloy na koneksyon ay nagbabago
ang paraan ng pag-iisip ng mga tao sa kanilang sarili.
Ito ay humuhubog ng isang bagong paraan ng pagiging.
Ang pinakamahusay na paraan upang ilarawan ito ay,
Ibahagi ko samakatuwid ako.
Gumagamit kami ng teknolohiya upang tukuyin ang aming sarili
sa pamamagitan ng pagbabahagi ng ating mga saloobin at damdamin
kahit na nagkakaroon tayo ng mga ito.
Kaya bago ito ay:
May pakiramdam ako,
Nais kong tumawag.
Ngayon: gusto kong magkaroon ng pakiramdam,
Kailangan kong magpadala ng isang text.
Ang problema sa bagong rehimen
ng "nagbabahagi ako samakatuwid ako"
iyon ba, kung wala tayong koneksyon,
hindi namin naramdaman ang ating sarili.
Halos hindi namin naramdaman ang aming sarili.
Kaya anong gagawin natin? Marami kaming kumonekta.
Ngunit sa proseso,
itinakda namin ang aming sarili upang ihiwalay.
Paano ka makukuha mula sa koneksyon sa paghihiwalay?
Nagtapos ka ng nakahiwalay
kung hindi mo nililinang ang kapasidad para sa pag-iisa,
ang kakayahang hiwalay,
upang tipunin ang iyong sarili.
Ang pag-iisa ay kung saan mo nahanap ang iyong sarili
upang maabot mo ang ibang tao
at bumubuo ng mga tunay na kalakip.
Kapag wala tayong kakayahan para sa pag-iisa,
lumingon kami sa ibang tao upang hindi makaramdam ng pagkabalisa
o upang makaramdam ng buhay.
Kapag nangyari ito,
hindi namin magagawang pahalagahan kung sino sila.
Para bang ginagamit natin ang mga ito
bilang ekstrang bahagi
upang suportahan ang aming marupok na kahulugan ng sarili.
Nagdidiskarte kami na laging nakakonekta
ay gagawa sa amin na mas mababa mag-isa.
Ngunit nasa panganib kami,
dahil sa totoo lang ito ang kabaligtaran.
Kung hindi tayo mapag-isa,
kami ay magiging mas malungkot.
At kung hindi natin tinuruan ang ating mga anak na mag-isa,
malalaman lang nila
paano malungkot.
Nang magsalita ako sa TED noong 1996,
pag-uulat sa aking pag-aaral
ng unang mga virtual na komunidad,
Sinabi ko, "Ang mga nakakaganyak ng kanilang mga buhay sa screen
lumapit dito sa diwa ng pagmuni-muni ng sarili. "
At iyon ang tinawag ko rito, ngayon:
pagmuni-muni at, higit sa na, isang pag-uusap
tungkol sa kung saan ang aming kasalukuyang paggamit ng teknolohiya
baka dadalhin tayo,
kung ano ang maaaring gastos sa amin.
Nasaktan kami ng teknolohiya.
At natatakot kami, tulad ng mga batang mahilig,
na ang sobrang pag-uusap ay maaaring masira ang pag-iibigan.
Ngunit oras na upang makipag-usap.
Lumaki kami sa digital na teknolohiya
at sa gayon nakikita natin ito habang ang lahat ay lumaki.
Ngunit hindi ito, maagang mga araw.
Maraming oras
para sa amin muling isaalang-alang kung paano natin ito ginagamit,
kung paano natin ito binuo.
Hindi ako nagmumungkahi
na tumalikod kami sa aming mga aparato,
lamang na kami ay bumuo ng isang higit na kamalayan sa sarili na relasyon
kasama nila, sa bawat isa
at sa ating sarili.
Nakikita ko ang ilang mga unang hakbang.
Simulan ang pag-iisip ng pag-iisa
bilang isang mabuting bagay.
Gumawa ng silid para dito.
Maghanap ng mga paraan upang maipakita ito
bilang isang halaga sa iyong mga anak.
Lumikha ng sagradong puwang sa bahay -
ang kusina, ang kainan -
at ibalik ang mga ito para sa pag-uusap.
Gawin ang parehong bagay sa trabaho.
Sa trabaho, sobrang abala kami sa pakikipag-usap
na madalas nating walang oras na isipin,
wala kaming oras upang makipag-usap,
tungkol sa mga bagay na talagang mahalaga.
Baguhin mo yan.
Pinakamahalaga, kailangan nating lahat na makinig sa bawat isa,
kasama na ang mga boring bits.
Dahil ito ay kapag tayo ay natitisod
o mag-atubiling o mawala ang aming mga salita
na isinisiwalat natin ang ating sarili sa bawat isa.
Ang teknolohiya ay gumagawa ng isang bid
upang muling tukuyin ang koneksyon ng tao -
kung paano tayo nagmamalasakit sa bawat isa,
kung paano natin inaalagaan ang ating sarili -
ngunit nagbibigay din ito sa atin ng pagkakataon
upang kumpirmahin ang aming mga halaga
at ang aming direksyon.
Optimistiko ako.
Mayroon tayong lahat na kailangan nating simulan.
Magkasama tayo.
At kami ay may pinakamalaking pagkakataon ng tagumpay
kung kilalanin natin ang ating kahinaan.
Na makinig tayo
kapag sinabi ng teknolohiya
aabutin ang isang bagay na kumplikado
at nangangako ng isang bagay na mas simple.
Kaya sa aking trabaho,
Naririnig ko na mahirap ang buhay,
ang mga relasyon ay napuno ng panganib.
At pagkatapos ay mayroong teknolohiya -
mas simple, may pag-asa,
maasahin sa mabuti, bata pa.
Ito ay tulad ng pagtawag sa kawal.
Nangako ang isang kampanya sa ad
na online at may mga avatar,
maaari mong "Sa wakas, mahalin ang iyong mga kaibigan
mahal ang iyong katawan, mahalin ang iyong buhay,
online at may mga avatar. "
Kami ay iginuhit sa virtual na pag-iibigan,
sa mga laro sa computer na parang mga mundo,
sa ideya na ang mga robot, robot,
balang araw ay magiging tunay nating mga kasama.
Gumugol kami ng isang gabi sa social network
sa halip na pumunta sa pub kasama ang mga kaibigan.
Ngunit ang aming mga pantasya ng pagpapalit
may gastos sa amin.
Ngayon kailangan nating tumuon
sa maraming, maraming paraan
ang teknolohiya ay maaaring humantong sa amin pabalik
sa ating totoong buhay, sa ating sariling mga katawan,
aming sariling mga komunidad,
ang ating sariling pulitika,
ang ating sariling planeta.
Kailangan nila tayo.
Pag-usapan natin ang
paano natin magagamit ang digital na teknolohiya,
ang teknolohiya ng ating mga pangarap,
upang gawin ang buhay na ito
ang buhay na mamahalin natin.