Professional Documents
Culture Documents
จอมใจองค์ชาย 101-110 PDF
จอมใจองค์ชาย 101-110 PDF
ทุกคนต่างเคืองแค้ น อวินชิงและอวินเชียนเช่อกลับวาง
2
เฉยทําเพียงแค่มองดูเท่านัน คนเหล่านีต่างก็มาเพือชิง
ตําแหน่งผู้นํายุทธภพ ทังสองล้ วนไม่สนใจคนทีกระหาย
อยากจะได้ ตําแหน่งสักนิดเดียว คนทีไม่ได้ สนใจ
ตําแหน่งนี เห็นได้ ชดั ว่าไม่ได้ มีแต่พวกเขาสองคน อย่าง
น้ อยทังลัวชิงหลี เฟิ งเซียงหรูและเฮ่าหวังก็ล้วนไม่มีทา่ ที
ทีจะสนใจเช่นกัน ใครจะเป็ นผู้นํายุทธภพก็เป็ นไป จุดมุง่
หมายเดียวของพวกเขาก็คือสิงลําค่าทีผู้คนลําลือ
3
อะไรเลยได้ หรื อ ! แต่เขาก็ไม่อาจพูดอะไรได้ เกียวกับ
เรื องนีได้ ขณะนันเอง ก็มีเสียงใสดังกังวานของฝาถ้ วย
ชาทีกระทบกับขอบถ้ วยดังขึน แม้ จะเป็ นเพียงเสียงเบาๆ
แต่กลับชัดเจน ดังเข้ าสูโ่ สตประสาทของเขาทันที สายตา
ของเขาจึงอดจะมองไปยังต้ นเสียงไม่ได้
บรรยากาศของความตายทีน่าหวาดหวันซึงลูอ่ ีหยางชัก
นําให้ เกิดขึนถูกทําลายลงทันที ทุกคนอดทีจะถอน
4
หายใจเฮือกออกมาไม่ได้ สายตาก็มองตามต้ นทางของ
เสียงสวรรค์นนไป
ั แล้ วเห็นบนยกพืนสูงมีสตรี นางหนึงใน
ชุดขาว บนศีรษะคลุมไว้ ด้วยผ้ าไหมผืนผ้ าขาวโบกสะบัด
ปิ ดบังใบหน้ า เรี ยวนิวเกลียงเกลาดูเนียนตากําลังยก
ถ้ วยชาเคลือบสีขาวขึน สีของถ้ วยชาช่วยขับให้ ผิวของ
นางยิงดูขาวเนียนปราศจากริ วรอยราวกับเนย เรื อนร่าง
อรชร สงบงามดุจเหมย ทุกท่วงท่าสง่างามเป็ นธรรมชาติ
ทัวทังร่างแผ่รังสีความงามอันเจิดจรัส ยกถ้ วยชาอย่าง
งามสง่าขึนแทบปากแล้ วจิบเบาๆ ลอดผ่านผ้ าไหมสีขาว
ชัวขณะหนึงราวกับได้ กลินชาทีหอมกรุ่นไปด้ วย
5
ราวกับอสรพิษทีจับจ้ องเหยือของตนก็ไม่ปาน
พออวินชิงเพิงพูดจบ ก็มีสายตาสํารวจตรวจสอบของ
หลายคนเพ่งมองมาทีนางอย่างจดจ่อ
7
รี บกวาดมองหาเจ้ าของเสียงอย่างร้ อนรน หญิงสาวคลุม
ศีรษะด้ วยผ้ าขาว ทําให้ มองเห็นใบหน้ าไม่ชดั เจน ทว่า
เหตุใดรังสีอนั สงบนิงทีแผ่ออกทัวร่างของนางจึงคุ้นเคย
นัก ช่างคุ้นเคยจนราวกับจะหลอมละลายเข้ าไปใน
วิญญาณ เป็ นความทรงจําทีไม่อาจลบเลือน มือทังสอง
ข้ างกําแน่น คอยเพ่งมองอยูต่ ลอด ในใจว้ าวุน่ ราวกับมี
กระแสคลืนก่อตัวจนปั นป่ วน จะใช่นางหรื อเปล่า
8
เฟิ งเซียงหรูเงยหน้ าขึน รอยยิมอันอบอุน่ พลันแข็งค้ างไป
ครู่หนึง แต่ชวครู
ั ่เดียวก็กลับมาเป็ นปกติ มีเพียงรอยยิม
บางๆ ประดับทีมุมปาก แล้ วหลุบตาลง
9
วินเชียนเช่อแวบหนึง ริ มฝี ปากแดงเผยอตอบ
10
อวินชิงสับสน แต่สีหน้ ากลับเรี ยบเฉย “ถ้ าเช่นนันข้ าก็ขอ
ขอบคุณท่านประมุข แต่วา่ ‘ประมุขอวิน’ ต้ องการจะ
ติดตามข้ าน้ อยไปแน่หรื อ” อวินชิงจงใจเน้ นคําว่า ประมุ
ขอวิน เป็ นพิเศษ เพือเตือนอวินเชียนเช่อว่าตัวเขายังมี
อีกฐานะหนึง
ทว่าเพียงเท่านีสําหรับเขาก็เพียงพอแล้ ว ขอเพียงมีสอง
คนนีอยูใ่ นกํามือ ยังต้ องกลัวอีกหรื อว่าอวินเชียนเช่อจะ
ไม่ยอมจํานนอย่างง่ายดาย ฮ่าๆ ประกายชัวร้ ายวาบขึน
ในดวงตาเรี ยวยาวทีหรี แคบ “ไม่ทราบว่าเด็กคนนันกับ
ประมุขอวินมีสมั พันธ์ใดต่อกัน”
อวินเชียนเช่อพูดขึนทังทียังไม่เงยหน้ า เสียงทุ้มตําดัง
14
ออกมาอย่างเนิบเนือย “ประมุขลูใ่ ส่ใจการประลองตรง
หน้ าจะดีกว่า เสียสมาธิไม่ใช่สงที
ิ ควรทํา”
15
ได้ ยินดังนัน ทัวลานประลองก็เงียบกริ บ ทุกคนต่างจ้ อง
มองภาพในลานประลองอย่างประหลาดใจ นีมันเรื อง
อะไรกัน ต่างคนต่างหันไปมองคนนันทีคนนีที แล้ วพากัน
สงบปากคําไม่พดู อะไร
รังสีจากร่างของอวินเชียนเช่อแปรเปลียนไปอย่างฉับ
พลันเป็ นน่าเกรงขาม แม้ เพียงแวบเดียวแต่ลอู่ ีหยางก็
เห็นแล้ ว มุมปากของเขาจึงยิงเผยรอยยิมชัวร้ ายกว่าเก่า
16
เฟิ งเซียงหรูเงยหน้ าขึนมองสีหน้ าเรี ยบเฉย ท่าทางยังคง
ดูสภุ าพและสง่างามเช่นเดิม ไม่มีทา่ ทีผิดแปลกไปแต่
อย่างใด ราวกับเป็ นเพียงผู้สงั เกตการณ์เท่านัน
ดวงตางามของลัวชิงหลีหรี ลง ตอนทีเสียงของอวินชิงดัง
ขึน เขาก็เฝ้าสังเกตดูนางอย่างเงียบๆ แล้ ว เสียงหนึงรํ า
ร้ องในใจว่าให้ เข้ าไปหาคนคนนี ! แต่ไม่คิดว่าจะได้ ยิน
คําออกปากขอแต่งงานเช่นนี ในใจก็ร้ ูสกึ ตึงเครี ยดขึนมา
ทันที แล้ วหันไปมองอวินชิงอย่างไม่ร้ ูตวั ท่าทีของหญิง
สาวยังคงนิงสงบ ราวกับว่านีไม่ใช่เรื องของนาง ลัวชิงหลี
ตกตะลึง แล้ วทันใดนันก็เหมือนคิดอะไรขึนมาได้ ดวงตา
งามเหมือนมีประกายเต้ นระยิบ รอยยิมเกลือนใบหน้ า
ชุดแดงบนร่างดูเจิดจ้ ามีชีวิตชีวาขึนมา พลิวไหวส่ง
17
ประกายจับตา กล้ ามเนือทัวร่างทีเขม็งเกร็งอยูก่ ็ผอ่ น
คลาย แล้ วเอนหลังลงพิงพนักอย่างสบายใจ
19
เอ้ าเฉินยิมออกมา สูดดมกลินกายของมารดาทีมีเพียง
หนึงเดียว ใบหน้ าเล็กๆ ซุกเข้ าหาอ้ อมอกของอวินชิง ไม่
ลืมทําท่าซุกไซ้ อย่างน่ารักน่าชัง
20
ทังยังมีเสียงลําลือมาว่าหญิงผู้นีเป็ นคนทีอวินเชียนเช่อ
ปั กใจรักใคร่ วันนีมีคนกล้ ามาขอนางแต่งงานต่อหน้ าเขา
นีไม่เรี ยกว่าท้ าทายอย่างโจ่งแจ้ งหรอกหรื อ
21
อย่างแจ่มแจ้ ง
23
ตอนที 102 ไว้ หน้ าเขาบ้ าง
พอประโยคนีพูดจบลง ทังลานประลองก็พลันเงียบกริ บ
อีกครัง ทุกคนต่างหันไปมองเอ้ าเฉินด้ วยความ
ประหลาดใจจนพูดไม่ออก เด็กคนนีรู้หรื อเปล่าว่าตัวเขา
กําลังพูดอะไรออกมา และรู้หรื อเปล่าว่ากําลังพูดอยูก่ บั
ใคร กล้ าไปท้ าทายลูอ่ ีหยางตรงๆ เช่นนี ผลจะเป็ นอย่าง
ไร......คิดแล้ วทุกคนก็ร้ ูสกึ ว่าหนังศีรษะชาวาบ หวังว่า
เจ้ าเด็กนีจะโชคดีรอดพ้ นเคราะห์กรรมครังนีไปได้ ก็แล้ ว
1
กัน !
2
อวินชิงยิมกริ ม เอ้ าเฉินทังเฉลียวฉลาดและน่ารัก กระทัง
พูดจาเล่นลินได้ อย่างคมคาย โดยเฉพาะอย่างยิงเขาไม่
ชอบให้ ใครมาเรี ยกว่าไอ้ หนู นีถือเป็ นคําต้ องห้ ามของเขา
เลยทีเดียว ตังแต่ยงั เล็กมากๆ เขาก็เรี ยกแทนตัวว่านาย
น้ อยแล้ ว ไม่ร้ ูวา่ เรี ยกตามใคร นางแอบชําเลืองมองไปยัง
ชายทีดูสงู ส่งราวกับเซียน มุมปากก็พลันหยักขึน คําพูด
ของลูอ่ ีหยางเมือครู่นนเห็
ั นได้ ชดั ว่าทําให้ เขาไม่พอใจ
3
เมือเทียบกับจวินเยวียเฮ่าทีใจเต้ น ชายารองเสินทีนังอยู่
ข้ างๆ มาตลอดกลับไม่ได้ สงบใจลงเลย นางจ้ องมองสอง
แม่ลกู เขม็ง สีหน้ าดูหวาดหวันและว้ าวุน่ ทว่าจวินเยวีย
เฮ่าทีกําลังมีเรื องให้ ครุ่นคิดกลับไม่ได้ สงั เกตเห็นความ
ผิดปกติของนางแม้ แต่น้อย
ทว่าความผิดปกตินีนันกลับอยูใ่ นสายตาของอวินชิงทีนัง
อยูฝ่ ั งตรงข้ ามทังหมด แววอํามหิตวาบขึนทันที มุมปาก
ของนางหยักเป็ นรอยยิมหยัน นึกในใจว่า ท่าทางร้ อนรน
ถึงเพียงนี เสินอวินซีดแู ล้ วทังเจ้ าและข้ าต่างก็เฝ้ารอ
เหมือนๆ กันสินะ !
6
จากนันก็รีบสํารวมกิริยาหยิบผ้ าผืนงามออกมาซับที
บริ เวณมุมปาก ดวงตางามมีประกายระยิบระยับชวนให้
หลงใหล มุมปากหยักขึนเป็ นรอยยิมอันสมบูรณ์แบบ
ช่างเป็ นยิมทีงดงามยากทีจะหาใครเทียบ ไอ้ หนูคนนีถูก
ใจเขาจริ งๆ ไอ้ คนอัปลักษณ์งนรึ
ั คิดได้ ยงั ไงกัน ฮ่าๆ ๆ
น่ากลัวว่าในใจเจ้ าคนนันคงโกรธจนแทบจะกระอักเลือด
ออกมาแล้ ว !
7
ลูอ่ ีหยางโกรธจริ งๆ ไม่วา่ เขาจะไปทีไหน อย่าบอกเลย
ว่าผู้คนต่างก็ให้ ความเคารพ ต้ องบอกว่าเป็ นทีน่าหวัน
เกรงต่างหาก เคยมีใครกล้ ามาท้ าทายเขาเสียเมือไหร่กนั
เล่า ทว่าวันนีไอ้ หนูนีกําลังทําลายธรรมเนียมทีเคยเป็ น
มาช้ านาน ช่างกล้ าเหลือเกิน ! หากบอกว่าก่อนหน้ านี
เขาเคยคิดจะใช้ ประโยชน์จากไอ้ หนูนี บัดนีคง
ต้ องบอกว่ามีเพียงความคิดเดียวเท่านัน นันคือกําจัดมัน
ทิงซะ ! แล้ วยืนสองมือไปข้ างหน้ าพลางปรบมือลัน
เสียงปรบมือดังขึนชัดเจนท่ามกลางความเงียบกริ บ “ไอ้
หนูช่างกล้ าหาญนัก จนข้ าต้ องมองเจ้ าเสียใหม่ รู้หรื อไม่
ว่าอาศัยแค่คําพูดเมือกีของเจ้ า ข้ าก็กําจัดเจ้ าได้ แล้ ว”
แล้ วเปลียนเรื องทีพูด “ข้ าละอยากรู้นกั ทีเจ้ าบอกว่าไม่
เกรงใจ เจ้ าจะทําอะไรข้ า ในเมือเจ้ าท้ าทายข้ า เช่นนันก็
จงขึนมาประลองกันเสียเถอะ !” ลูอ่ ีหยางพูดขึนอย่างชัว
ร้ าย ทําราวกับไม่ร้ ูสกึ ว่าสิงทีตัวเองพูดกับเด็กอายุแค่
8
สามสีขวบนันไม่เหมาะไม่ควร
12
‘พรึด---’
13
“หืม” หางเสียงทีลากยาว ได้ ยินแล้ วรู้สกึ อึดอัด
อย่างบอกไม่ถกู “ถ้ าเช่นนันข้ าก็คงต้ องขอบคุณในความ
เอือเฟื อของไอ้ หนูอย่างเจ้ าสินะ หึ ดีมาก !” มุมปากของ
ลูอ่ ีหยางยิงหยักขึนเผยรอยยิมอันชัวร้ าย “ในเมือเรี ยกตัว
เองว่านายน้ อย ถ้ าเช่นนันก็ควรทําตัวเป็ นผู้ใหญ่สิ จะ
กล้ ารับคําท้ าของข้ าหรื อไม่”
14
อวินเชียนเช่อเองก็หยักมุมปากขึนเป็ นรอยยิมอัน
สมบูรณ์แบบ เพียงแต่รอยยิมงดงามน่าหลงใหลนันถูก
หน้ ากากหยกปิ ดบังไว้
15
หยางเหยียดปากขึนอย่างเย้ ยหยัน ไม่ร้ ูสกึ สักนิดว่าการ
ร้ องท้ าเด็กสามสีขวบเหย่งๆ มีอะไรทีไม่ถกู ไม่ควร ทําเอา
จนผู้คนรอบข้ างต่างมองเขาด้ วยสายตาเหยียดหยาม
อย่างสินเชิง ทีจริ งแล้ วสําหรับลูอ่ ีหยาง จุดประสงค์ทีแท้
จริ งก็คืออยากกําจัดเอ้ าเฉินซะ ในเมือไม่อาจเอาตัวมา
ใช้ งาน ข้ าก็ต้องกําจัดทิง ไม่วา่ จะใช้ วิธีการใด ขอเพียง
กําจัดภัยแฝงเร้ นนีได้ ก็พอ
16
อะไรออกมาเลย ให้ บตุ รชายเป็ นผู้จดั การสถานการณ์
ตรงหน้ า หากเอ้ าเฉินตัดสินใจรับคําท้ าก็ไม่เห็นจะเป็ นไร
อาศัยฝี มือของเอ้ าเฉิน แม้ อาจจะไม่ชนะ แต่ในชัวเวลา
สันๆ นีคงไม่ถงึ กับบาดเจ็บ ทีสําคัญก็คือยังมีนางอยูด่ ้ วย
นางย่อมไม่ปล่อยให้ คนผู้นีทําอันตรายใดๆ เอ้ าเฉินได้
หรอก !
17
ฝ่ ายอวินเชียนเช่อ แม้ ไม่ได้ ทําอะไรก็เข้ าใจความคิดขอ
งอวินชิงได้ เขาจึงเพียงแต่นงอย่
ั างสงบใจ ให้ เอ้ าเฉินเป็ น
ผู้ตดั สินใจในสถานการณ์นี ในใจของเขาก็คิดเห็นเช่น
เดียวกับอวินชิง ยังมีเขาอยู่ ย่อมไม่มีใครทีจะทําร้ ายลูก
ชายของเขาอวินเชียนเช่อได้ หรอก ! เช่นนันจึงยืนมือไป
ลูบศีรษะเล็กๆ ของเอ้ าเฉิน ยิมให้ น้อยๆ แล้ วว่า “เอ้ าเฉิน
คิดจะทําอะไรก็ทําเถอะ ไม่ต้องลังเลจนเกินไป ขอเพียง
ให้ จําไว้ อย่าปล่อยให้ ตวั เองได้ รับบาดเจ็บล่ะ เข้ าใจหรื อ
ไม่”
18
อวินชิงยิมให้ แล้ วว่า “ก็ไม่เป็ นอย่างไร เขาก็จะเสียหน้ า”
19
เมือมองดูร่างเล็กๆ ของเอ้ าเฉินทีเดินไปข้ างหน้ า อวินชิง
ก็ยมอยู
ิ เ่ งียบๆ ใครก็คงไม่ร้ ูวา่ เมือครู่เอ้ าเฉินถามนางขึน
มาประโยคหนึงว่า “ท่านแม่ ถ้ าข้ าชนะ เขามิยิงเสียหน้ า
หรื อขอรับ”
20
เอ้ าเฉินปี นขึนไปบนสังเวียนประลอง ร่างเล็กๆ หยัดร่าง
ยืนตรง ร่างน้ อยในชุดคลุมขนจิงจอกยิงดูยิงน่ารัก หน้ า
ตาราวกับหยกแกะสลักชวนให้ อยากจะดึงเขามากอดไว้
อย่างรักใคร่ แสงตะวันฤดูศารททาบทาทัวร่าง สะท้ อน
จนเปล่งรังสีออกมาอย่างไม่ร้ ูจบรู้สนิ ชัวขณะหนึงงดงาม
จนแทบไม่อยากละสายตา ดวงตาดําสนิทดุจนิลดูเจิดจ้ า
เปล่งรังสีแห่งความเจ้ าปั ญญาออกมา ปากเล็กๆ
เผยอออก “เจ้ าจะสู้อย่างไร”
21
ตอนที 103 เดิมพัน
1
ลูอ่ ีหยางเคืองแค้ นขึนอีก ไอ้ หนูนีเอาแต่ยวให้
ั เขาโมโหอยู่
เรื อย แต่ไม่เป็ นไร เขาจะทําให้ เด็กนีได้ ร้ ูวา่ จะตายอย่าง
ไร ! พอเจ้ าหนูนีตายไป ทัวหล้ านีก็จะไม่มีใครต่อต้ าน
ทหารเดนตายได้ อีก “ไอ้ หนูลงมือเถอะ !” เขายกแขนขึน
เช่นนันรังสีอนั มืดมิดก็คอ่ ยๆ พลุง่ ขึน ทุกคนตกตะลึงพรึง
เพริ ด แล้ วต่างก็หนั ไปมองเจ้ าหนูด้วยความเป็ นห่วง แวว
ตาทีมองไปยังสองคนทียังคงสงบนิงดูเหมือนไม่เข้ าใจ
บางคนถึงกับโกรธเคือง เหตุใดจึงปล่อยให้ ลกู ทีเล็ก
ขนาดนีก้ าวออกมาได้ ทังสองไม่ร้ ูหรื อว่านีหมายความ
ว่าอะไร
2
ยืนในระยะห่างสามก้ าว เงยหน้ าเล็กๆ ขึน ยิมกริ มแล้ ว
ว่า “ถ้ าหากข้ าชนะ เจ้ าจะทําอย่างไร”
“อืม ก็งนสิ
ั เพราะข้ ารู้วา่ ต้ องชนะแน่” เอ้ าเฉินพูดขึน
เหมือนว่าเรื องนีมันแน่นอนอยูแ่ ล้ ว แต่คนอืนๆ ทีได้ ยิน
ต่างรู้สกึ ว่าเขาช่างไม่ร้ ูจกั ฟ้าสูงแผ่นดินตํา
3
มาอย่างรํ าคาญ
4
เมือถอยออกมาอยูใ่ นจุดทีปลอดภัยแล้ ว เอ้ าเฉินก็หนั
กลับมา แสยะยิมให้ ลอู่ ีหยาง ดูแล้ วช่างน่ารักใสซือ “เช่น
นันก็เริ มกันเลย” ว่าแล้ วก็ยืนอยูก่ บั ทีไม่ขยับไปไหน
5
ถึงอย่างไรเขาก็ผา่ นร้ อนผ่านหนาวมามาก แม้ จะมีใจชัว
ร้ ายแต่ก็ไม่ได้ หน้ ามืด ยิงอะไรทีผิดปกติก็ยิงไม่ชอบมา
พากล ในใจจึงครุ่นคิด แล้ วกวาดตามองไปยังอวินชิง
และอวินเชียนเช่อ เห็นทังสองยังคงรักษาท่าทีนิงสงบ ก็
อดทีจะระแวงไม่ได้ ทังสองคนไม่ร้ ูหรอกหรื อว่าหากเขา
ลงมือแล้ วเจ้ าเด็กนีจะต้ องตาย จะไม่กงั วลเลยได้ อย่าง
ไรกัน ไม่เช่นนันก็บอกได้ วา่ พวกเขาต้ องมีแผนการอัน
แยบยลเตรี ยมไว้ แล้ วแน่
6
หยางไม่ใช่พวกทีจะถูกปราบจนหมอบได้ ในหมัดเดียว
เขาจึงเตรี ยมตัวไว้ แล้ วว่าหากลูอ่ ีหยางเคลือนไหวเมือ
ไหร่ เขาก็จะลงมือเช่นกัน
เมิงฝูเซินเห็นดังนันก็ได้ แต่เหลือบมองอวินชิงและอวิน
8
เชียนเช่อ สีหน้ าแววตาไม่เห็นด้ วย “ท่านทังสอง คุณชาย
น้ อยดูทา่ ทางเกิดมาเฉลียวฉลาด ต่อไปจะต้ องเป็ นยอด
คนแน่ แต่เวลานีทําอย่างนีจะไม่ขาดความยังคิดไป
หน่อยหรื อ”
อวินชิงเอาแต่ยมมาตั
ิ งแต่แรก เมือครู่ตอนทีเอ้ าเฉินเดิน
เข้ าไปใกล้ ลอู่ ีหยาง นางก็วางใจแล้ ว คนอืนไม่ร้ ู แต่นาง
เห็นอย่างชัดเจน เจ้ าเด็กคนนีฉลาดนัก รู้จกั เอาวิธีหยิบ
จุดแข็งของตัวเองมาเอาชนะจุดด้ อยของคูต่ อ่ สู้มาใช้
ใครจะรู้วา่ การต่อสู้ได้ เริ มขึนตังแต่เมือครู่นีแล้ ว และคง
จะจบสินแล้ วกระมัง นางแอบรํ าพึงในใจ รออีกสักพักจะ
มีเรื องสนุกให้ ดู
มุมปากของอวินเชียนเช่อหยักยิมขึน เขาหันไปมองอวิน
ชิง มีแววรักใคร่ในดวงตานัน เขาเพียงยิมน้ อยๆ แต่ไม่
พูดอะไรออกมา นันก็เพราะเชือมันในตัวนาง และเชือมัน
ในตัวเองยิงกว่า
10
เมิงฝูเซินจนปั ญญา ทังแม่ของเด็กและประมุขแห่งอวิน
เซียวกงต่างยินยอม เขาจึงพูดอะไรไม่ได้ อีก ได้ แต่มอง
สองคนบนสังเวียนด้ วยสีหน้ าทีเป็ นกังวล ใบหน้ าคมสัน
ดูกลัดกลุ้ม เด็กทีเฉลียวฉลาดและน่ารักออกอย่างนี เขา
ไม่อยากให้ ต้องจบชีวิตลงเลย
11
เช่นนัน ทําเอาเขาอกสันขวัญแขวนตลอดเวลา
12
จวินเยวียเฮ่าคอยมองเจ้ าตัวเล็กอยูต่ ลอดเวลา เขารู้สกึ
กระวนกระวายใจราวกับมีไฟมาคอยแผดเผา ในหัวมีอยู่
เพียงความคิดเดียว นันคือไม่อยากให้ เกิดอะไรขึนกับเจ้ า
หนูนีเลย ร่างสูงใหญ่จงึ แผ่ไออํามหิตอันน่าเกรงขามออก
มา
ทุกคนต่างกังวลทีผลออกมาเช่นนี คงมีเพียงชายารอง
เสินทีเฝ้ารอการประลองครังนีอย่างใจจดใจจ่อ ถึงขัน
หวังว่าไอ้ หนูนนจะต้
ั องตายด้ วยฝี มือของฝ่ ายตรงข้ าม
แม้ จะไม่แน่ใจว่าคนผู้นนคื
ั อมูห่ รงอวินชิงหรื อไม่ ทว่า
เพียงแค่เสียงพูดนันก็ทําให้ นางหวาดหวันได้ เสียแล้ ว ไม่
ง่ายเลยทีนางจะทําให้ ทา่ นหวังรับนางไว้ ในหัวใจอีกครัง
นางย่อมไม่อาจให้ ใครมาทําลายความสุขของนางได้ !
13
ดวงตาของเสินอวินซีทีฉายแววมุง่ ร้ ายหันไปมองเอ้ าเฉิน
แม้ ตอนนันมูห่ รงอวินชิงจะตกเหวไปแล้ ว ไม่มีโอกาสรอด
ชีวิตได้ อย่างเด็ดขาด แต่เรื องทีไม่อาจคาดเดาก็ล้วนเกิด
ขึนได้ สุ้มเสียงคล้ ายคลึงออกปานนัน นางจึงต้ องระแวง
ไว้ ก่อน หากนันเป็ นเสียงของมูห่ รงอวินชิงจริ ง นางก็จะ
ไม่ให้ มหู่ รงอวินชิงได้ อยูเ่ ป็ นสุข ในเมือฆ่านางสําเร็จมา
ครังหนึงแล้ ว ก็ต้องฆ่าซําสองได้ หากคนผู้นีไม่ใช่มหู่ รง
อวินชิง ก็ถือซะว่าทังสองแม่ลกู โชคร้ ายเองก็แล้ วกัน
เพราะไม่วา่ จะใช่หรื อไม่ ไอ้ หนูตวั แสบนันก็คงเอาไว้ ไม่
ได้ ก็เพราะมันบังอาจมาทําให้ ทา่ นหวังเกิดสนใจขึนมา
อย่างไรล่ะ !
14
ชายารองเสินหันไปมองจวินเยวียเฮ่า ระงับสีหน้ าอันเ**
◌้ยมเกรี ยมไว้ เห็นสีหน้ าของจวินเยวียเฮ่าเต็มไปด้ วย
ความกังวล นางจึงยิมแย้ มอ่อนหวานแล้ วพูดขึนอย่าง
อ่อนโยน “ท่านหวัง ไม่ต้องกังวลมากไปหรอก ดูแล้ วเขา
ก็เฉลียวฉลาดและรู้ความ คงไม่เกิดอะไรกับเขาหรอกเพ
คะ อีกอย่างดูสิ ทังพ่อและแม่ของเขาก็ดไู ม่ได้ เคร่ง
เครี ยดอะไร คิดว่าคงจะรับมือไหว ไม่น่าจะเกิดเหตุอะไร
หรอกเพคะ” นําเสียงอ่อนโยนตังใจเน้ นความเป็ นจริ งที
ว่าเจ้ าหนูมีทงพ่
ั อและแม่
เหมือนมีอะไรมาสะกดในใจของจวินเยวียเฮ่า คําว่าพ่อ
แม่ทําให้ เขารู้สกึ เศร้ า จนต้ องระงับความรู้สกึ ประหลาด
ทีอยูภ่ ายใน แล้ วเหลือบมองอวินชิงกับชายอีกคน เห็น
ทังสองยังคงดูนิงสุขมุ ไม่เห็นมีทา่ ทีเครี ยด คิดๆ ดูคงจะ
15
มีแผนการไว้ แล้ ว เช่นนันก็อดจะถอนหายใจโล่งอกไม่ได้
“ข้ าก็แค่ไม่อยากให้ เด็กทีเล็กขนาดนันต้ องประสบ
เคราะห์กรรมก็เท่านัน”
เสินอวินซียมน้
ิ อยๆ แววอํามหิตวาบขึนแล้ วหายไปอย่าง
รวดเร็ว
16
อะไรได้ เจ้ าเด็กนันคงเพียงแค่พดู ให้ สบั สนไปเท่านันเอง
17
หนึงก้ าว...
สองก้ าว...
สามก้ าว...
ลัวชิงหลีสะบัดเก็บพัดจีบในมือดังพรึบ ดวงตางามดูเ**
◌้ยมเกรี ยม ระงับกิริยาทีดูผอ่ นคลาย แล้ วจ้ องมองไป
บนสังเวียน ท่าทีของเฟิ งเซียงหรูยงั คงดูอบอุน่ สุภาพ มี
เพียงรอยยิมอบอุน่ เท่านันทีแฝงไว้ ด้วยความเฉียบขาด
19
เด็กน้ อยทียังแย้ มยิมอย่างน่ารัก......
21
เพียงชัวพริ บตาก็แทงกระบีเข้ าไปอีก ตรงนันกลับไม่
ปรากฏร่างของเจ้ าหนูน้อยเสียแล้ ว
สองมืออวินชิงกําแน่น ดวงตาเยือกเย็นฉายแววอํามหิต
เอ้ าเฉิน เก่งมาก สมเป็ นลูกชายทีน่ารักของแม่ เข็มเงิน
หลายเล่มก็พงุ่ ฟ้าวออกมา......
23
เข็มเงินพุง่ ออกไปแล้ ว ชัวครู่ตอ่ มาเพียงแค่ใช้ ปลายเท้ า
เล็กน้ อย ร่างก็ทะยานไปถึงสังเวียน ลมพัดชายของชุด
ขาวจนโบกสะบัดพลิวไหว ช่างงามสง่ายิงนัก อวินชิง
เห็นเอ้ าเฉินทีพ้ นอันตรายแล้ ว ใจทีสันไหวก็สงบลง มุม
ปากหยักขึนเป็ นรอยยิมเปี ยมเสน่ห์
25
ตอนที 104 เขาหน้ าไม่ อาย
3
เมือครู่ชายผู้นีพุง่ ทะยานมาอย่างไม่คํานึงถึงสิงใด เข้ า
มาปกป้องเขาไว้ อย่างไม่ลงั เล เอ้ าเฉินรู้สกึ ว่าความรู้สกึ นี
ช่างดียิงนัก ดวงตากลมโตเป็ นประกายวิบวับมองดูดวง
ตาทีซ่อนไว้ ภายใต้ หน้ ากากหยก ดวงตาคูน่ นดู
ั แวววาว
แล้ วทันใดนันก็โผเข้ าไปจุมพิตทีริ มฝี ปากงามนันทีหนึง
4
ออกมาอย่างชอบใจ
คําพูดไม่กีคําของอวินชิงหันเหความสนใจของผู้คนไป นี
ทําให้ ลอู่ ีหยางยิงโกรธแค้ น สีหน้ าของเขาจึงเปลียนไป
แต่แล้ วก็กลับสงบนิงได้ แล้ วหัวเราะหยันขึน “หึ ! นีเป็ น
การประลองของข้ ากับไอ้ หนู เจ้ าทังสองต่างหากทีสอด
มือเข้ ามายุง่ ถึงขันใช้ อาวุธลับลอบทําร้ ายอย่างไม่เห็น
แก่อะไรทังสิน คิดไม่ถงึ ว่าเป็ นถึงประมุขอวินเซียวกง
กลับทําตัวตําช้ าน่ารังเกียจเช่นนี”
ทุกคนต่างหันไปมองตาม ก็เห็นเข็มเงินอาวุธลับทีลูอ่ ี
7
หยางบอกไว้ แล้ วก็อดหันไปมองอวินชิงและอวินเชีย
นเช่อด้ วยสายตาทีคลางแคลงใจไม่ได้ อย่าบอกนะว่า
ประมุขอวินลอบทําร้ ายคนจริ งๆ ด้ วยเหตุนีลูอ่ ีหยางจึง
ได้ ลงมือพลาด ไม่เช่นนันเด็กน้ อยอย่างเอ้ าเฉินจะรอด
พ้ นจากการโหมบุกเข้ าใส่ของลูอ่ ีหยางไปได้ อย่างไรกัน
8
อวินชิงเหลือบมองเข็มเงินทีโผล่ออกมาครึงเล่ม ริ ม
ฝี ปากแดงระเรื อก็ยกยิม แล้ วเอ่ยประโยคหนึงออกมา
“อ้ อ ข้ าขว้ างเองแหละ”
9
“หากว่าเจ้ าชอบ ข้ ายกตําแหน่งให้ เจ้ าไปเลยก็ได้ จะ
เป็ นไรไปเล่า”
11
“อืม” อวินชิงพยักหน้ า “ดูแล้ วประมุขลูก่ ็ยงั นับว่าเฉลียว
ฉลาดอยูบ่ ้ าง ในเมือเป็ นเช่นนี แล้ วเหตุใดยังจะทําเรื อง
โง่เง่าอีกเล่า” แล้ วยกนิวชีขึนมาแกว่งไปมาตรงหน้ า ทํา
นําเสียงเหมือนรู้สกึ เสียดายแทน “ข้ าไม่ใช่คนของอวิน
เซียวกง และไม่กล้ าอาจเอือมตําแหน่งผู้นํายุทธภพ ย่อม
ไม่ต้องการจะรักษาธรรมเนียมน่ารํ าคาญอะไรนี ข้ าเพียง
แต่ร้ ูวา่ ไม่อาจยอมให้ เจ้ าทําร้ ายลูกชายของข้ าได้ จึงต้ อง
ลงมือ ข้ าไม่ร้ ูนีว่าการช่วงชิงตําแหน่งผู้นํายุทธภพจะต้ อง
อาศัยการมาท้ าประลองกับเด็กตังแต่เมือไร หรื อจะ
บอกว่าเจ้ า ประมุขลู่ มีจดุ ประสงค์ใดทีไม่อาจบอกใคร
ได้ ” นําเสียงนันแฝงไว้ ด้วยความเย็นชา
12
ชัวร้ ายพลุง่ พล่านมากกว่าเดิม เขาย่อมไม่อาจบอกจุด
ประสงค์นนได้
ั แต่ก็ไม่ต้องการจะรามือเพราะเหตุนี หาก
เจ้ าหนูนนยั
ั งมีชีวิตอยู่ สําหรับเขาเรี ยกได้ วา่ เป็ นหายนะ
ดังนันวันนีไม่วา่ อย่างไร เขาก็ไม่อาจปล่อยเจ้ าหนูให้ รอด
ชีวิตไปได้ ! “ข้ าจะทําอะไร ไม่ต้องให้ เจ้ ามาคอยชีแนะ
อีกอย่าง ในเมือรับคําท้ าของข้ าแล้ ว จะหาทางยกเลิก
กลางคันไม่ได้ ทังยังทําปากดีมาดูถกู ข้ า จะให้ ข้าละเว้ น
ไอ้ หนูนีได้ อีกหรื อ !”
13
หมด
15
“เพราะมีคนบางคนทีเกิดมาไม่มีหน้ าจึงไม่ร้ ูจกั ละอายใจ
น่ะสิ เอ้ าเฉินไม่ต้องสนใจหรอกจ้ ะ” อวินชิงตอบกลับลูก
ชายด้ วยท่าทีราวกับไม่ใส่ใจ ทว่าคําตอบนีกลับทําให้ คน
บางคนถึงกับหัวเราะไม่ได้ รําไห้ ไม่ออก
“พรึด---”
บรรยากาศทีเงียบขรึมถูกทําลายลงอย่างทันที ทุกคน
ต่างรู้สกึ ว่าเหตุการณ์วนั นีแปลกใหม่ดี ไม่คิดว่าเจ้ าเด็ก
น้ อยคนนีจะปากคอเราะร้ ายเช่นนี แม้ วา่ ตัวเขาไม่ได้
16
ตังใจแต่คําพูดเหล่านีล้ วนมีความหมาย ! ทว่าชือเอ้ า
เฉินได้ สะดุดหูใครบางคนเข้ าให้ แล้ ว !
เฟิ งเซียงหรูยมออกมาน้
ิ อยๆ แววอํามหิตในดวงตาราลง
แล้ ว แววตากลับมาสุภาพอ่อนโยนดังเดิม
18
หน้ าคลําของลูอ่ ีหยางเปลียนแปรวูบวาบไปมา ดูทา่ ทาง
คงจะโกรธมากทีเดียว ! เช่นนันก็นกึ ภูมิใจในตัวนายน้ อย
ขณะเดียวกันก็แอบตกลงใจว่าต่อไปจะผิดต่อใครก็ได้
แต่ห้ามผิดต่อนายน้ อยเด็ดขาด !
เหลียนเอ๋อร์ เองก็ยมออกมา
ิ นางลืมได้ อย่างไรนะว่านาย
น้ อยแม้ จะดูเหมือนน่ารักใสซือ แต่ทีจริ งแล้ วเป็ นเด็กตัว
แสบดีๆ นีเอง แม้ แต่ผ้ เู ฒ่าพิษเมือประมือกันยังต้ องยอม
ตกเป็ นรอง เจ้ าลูอ่ ีหยางนันทีบังอาจมาวอแวกับคุณหนู
จะรอดตัวไปได้ อย่างไรกัน นางคงจะคิดมากไปเอง ดู
แล้ วลูอ่ ีหยางคงจะถึงคราวเคราะห์ ทังยังต้ องหงุดหงิด
หัวใจอีก เหลียนเอ๋อร์ จงึ อดจะหัวเราะจนตาหยีไม่ได้ น่า
สนุกจริ งๆ !
19
“เจ้ าหน้ าอัปลักษณ์จริ งๆ ไร้ ยางอาย !” เอ้ าเฉินตะโกน
ด่าทอ มองดูลอู่ ีหยางทีหน้ าถอดสี ฝ่ ายลูอ่ ีหยางก็ร้อนรน
ราวกับสุมไฟ จ้ องมองใบหน้ าเล็กๆ น่ารักนันอย่างเย็น
ชา ในใจคิดอยูอ่ ย่างเดียวว่าจะต้ องกําจัดเจ้ าเด็กนีให้ ได้
คําพูดลอดไรฟั นออกมาว่า “รนหาทีตายนัก !”
มุมปากของอวินชิงหยักขึน ดวงตาเยือกเย็นฉายแววเ**
◌้ยมเกรี ยมออกมา คิดจะมาทําร้ ายลูกชายของนาง ต้ อง
ลองดูก่อนว่านางจะยอมให้ ทําหรื อไม่ ! มือเรี ยวงามยก
ขึนน้ อยๆ ซ่อนเข็มสามเล่มไว้ ในมือ ท่ามกลางแสงแห่ง
ฤดูศารท สะท้ อนประกายสีเงินวาววับ จ้ องมองอย่างเย็น
ชาไปยังชายทียังคงแผ่กระแสกดดัน
22
ขึน สีหน้ าของลูอ่ ีหยางดูผิดปกติ ใบหน้ าแดงกํา ร่างทัง
ร่างสันสะท้ าน ราวกับกําลังได้ รับความเจ็บปวดสุด
ประมาณ จากนันก็หวั เราะเสียงดังลันออกมา
23
มา ลูอ่ ีหยาง ผิดทีเจ้ ามายุง่ กับคนทีไม่ควรยุง่ ผิดทีเจ้ า
ประเมินคูต่ อ่ สู้ของเจ้ าตําเกินไป !
24
ตอนที 105 ปิ ดฉากการประลอง
1
ทังสองต่างมองหน้ ากันแล้ วยิม ไม่สนใจลูอ่ ีหยางอีกต่อ
ไป หันหลังเตรี ยมจะลงจากสังเวียน ตอนนันเองลูอ่ ีหยาง
ก็เข้ าใจแล้ ว ขณะทีถูกหน่วงให้ ช้าลง ลูอ่ ีหยางก็ร้ ูแล้ วว่า
ตัวเองนันได้ ถกู พิษ จึงได้ เกิดอาการหัวเราะร่าอย่างไม่
อาจควบคุมตัวเองได้ เช่นนี แต่ทีไม่เข้ าใจคือตัวเขาพลาด
ท่าตกหลุมพรางนีได้ อย่างไร และเกิดขึนตังแต่เมือไหร่
กันแน่ พอคิดทบทวนดู ก็เพียงแต่ร้ ูสกึ ว่าเรื องนีช่าง
ประหลาดจริ งๆ คิดดูแล้ ว สองคนนียอมให้ เจ้ าเด็กน้ อย
มาเผชิญหน้ ากับเขา คงรู้ผลลัพธ์แต่แรกแล้ วจึงไม่กลัว ที
แท้ เป็ นเพราะไอ้ หนูนีจริ งๆ หรื อ
3
“ประมุขลู่ ตัดสินแพ้ ชนะไปแล้ ว ท่านยังมีอะไรจะพูดอีก
ถ้ าจะบอกว่าสารเลว คงไม่มีใครสู้ประมุขลูไ่ ด้
หรอกกระมัง” ประกายอํามหิตวาบขึนในดวงตาของอวิน
เชียนเช่อ ทีพูดก็หมายความว่า แม้ แต่เด็กสามสีขวบเจ้ า
ก็ยงั เอาชนะไม่ได้ ยังมีหน้ ามาอวดอ้ างอะไรได้ อีก และ
หากพูดถึงความสารเลว การทีมีฐานะเป็ นถึงประมุข
พรรคแล้ วมาท้ าประลองเด็กน้ อย ไม่ยิงน่าอายกว่าหรอก
หรื อ
4
แดงกํา แต่สดุ ท้ ายก็ต้องระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
อยากจะฉีกทึงร่างคนตรงหน้ าแทบแย่ แต่กลับควบคุม
ร่างกายของตนเองไม่ได้ ได้ แต่จ้องมองพวกเขาด้ วยสาย
ตาชิงชัง
5
ลงมาบนสังเวียน มีผ้าสีขาวปกปิ ดใบหน้ า ดวงตาที
เผยออกมานอกผ้ าขาวนันดูเจิดจ้ าราวกับสายนําในฤดู
ศารท เป็ นประกายระยิบระยับ ทัวร่างแผ่รังสีอนั บริ สทุ ธิ
และสูงศักดิ เพียงกวาดตามองก็ชวนให้ ร้ ูสกึ น่าเกรงขาม
ราวกับเทพผู้ศกั ดิสิทธิทีใครก็ไม่อาจล่วงเกิน
หลีเยียซีมองดูอวินชิง ในดวงตาลําลึกเก็บซ่อนรัศมีทีเจิด
จ้ าเอาไว้ สุดท้ ายก็กลับคืนสูอ่ าการสงบดังเดิม ยิมให้
แล้ วว่า “แม่นางมูห่ รง ไม่ได้ พบกันนานทีเดียว” มีเพียง
มือซึงกําเป็ นหมัดแน่นทีเผยให้ เห็นความรู้สกึ ของเขาใน
เวลานี
7
มือทีโบกพัดของลัวชิงหลีก็พลันชะงักไปครู่หนึง ชัวพริ บ
ตาดวงตางามก็ฉายแววเจิดจ้ าน่าหลงใหล รอยยิมเปี ยม
เสน่ห์บนใบหน้ าหล่อเหลายิงงดงามราวกับดอกไม้
หลีเยียซียมออกมาน้
ิ อยๆ กวาดตามองอวินเชียนเช่อ
ดวงตาดังตาหงส์ดสู งบนิง “ประมุขอวิน ได้ ยินชือเสียง
มานานแล้ ว !”
8
“ซีไท่จือ ท่านเกรงใจเกินไปแล้ ว !” อวินเชียนเช่อ
ตอบอย่างเฉยเมย
หลีเยียซีเหลือบมองลูอ่ ีหยางทียามนีดูอกสันขวัญแขวน
แล้ วพูดขึนอย่างเรี ยบเฉย “ขอแม่นางมูห่ รงโปรดมีใจ
กว้ าง มอบยาถอนพิษให้ ด้วยเถิด” หลีเยียซีไม่ได้ บอกว่า
อวินเชียนเช่อเป็ นผู้วางยาพิษ เพราะดูจากฐานะของอ
วินเชียนเช่อแล้ ว ย่อมรังเกียจทีจะทําเรื องแบบนี และ
จากเหตุทีเกิดเมือครู่ เขาก็ร้ ูชดั ว่าจะหายาถอนพิษได้
จากใคร
อวินเชิงเลิกคิว “เหตุใดซีไท่จือจึงพูดเช่นนีเล่า”
9
“แม่นางมูห่ รง หากมีใจกว้ างละเว้ นผู้ใดได้ ก็จงละเว้ น
เถิด” มุมปากหลีเยียซีหยักขึนน้ อยๆ ทว่าประกาย
ตากลับฉายแววคมปลาบออกมา
12
สนใจใคร่ร้ ูทว่าไม่มีใครไต่ถามถึงฐานะของนาง เห็นได้
ชัดว่าหลีเยียซีเองก็ไม่ต้องการจะแนะนํานางให้ เป็ นที
รู้จกั ทุกคนจึงนังลง แล้ วเห็นจวินเยวียเฮ่าโดดขึนบน
สังเวียน ร้ องเรี ยกอวินชิงเบาๆ ด้ วยนําเสียงสันสะท้ าน
“ชิงเอ๋อร์ ......”
13
หัวใจของจวินเยวียเฮ่าสันไหว ดวงตาทีมักมีความเยือก
เย็น ฉับพลันก็ถกู แทนทีด้ วยความตืนเต้ นยินดี ราวกับ
หิมะแรกทีละลาย ฝี เท้ าทีค่อยๆ ก้ าวเดินเข้ าไปหาร่างอัน
งดงามทีเขาเฝ้าคํานึงถึงมานานหลายปี ราวกับว่าหนัก
สักพันชัง กระทังมาหยุดยืนอยูต่ รงหน้ าอวินชิง ในทีสุดก็
ดึงนางมากอดไว้ แนบอก แล้ วมีเสียงทอดถอนใจ “ชิง
เอ๋อร์ ! เจ้ าปลอดภัยแล้ ว ดีจริ งๆ !” ราวกับเป็ นความสัน
สะท้ านทีมากจากก้ นบึงของใจ ทีเวลานีได้ ความจริ งมา
เติมเต็มจนกลายเป็ นหัวใจทีสมบูรณ์แล้ ว
15
ร่างของจวินเยวียเฮ่านิงขึง ค่อยๆ คลายกอดจากอวินชิง
ดวงตาเยือกเย็นซ่อนแฝงความเจ็บปวดเอาไว้ มือทีสัน
ระริ กเต็มไปด้ วยความปรารถนาจะลูบไล้ ใบหน้ าของอวิน
ชิง
“เฮ่าหวังโปรดรักษากิริยาด้ วย !”
มือของจวินเยวียเฮ่าจึงหยุดชะงัก ความเจ็บปวดฉายชัด
ออกมาทางแววตา เขาค่อยๆ ดึงมือกลับ เอาไปไพล่ไว้
ด้ านหลัง สายตาทอดมองผ่านอวินเชียนเช่อไปยังใบ
หน้ าของเอ้ าเฉิน เช่นนันดวงตาเยือกเย็นก็เปล่งประกาย
16
“เอ้ าเฉินโตแล้ ว” ในใจกลับมีความขมขืนประดังขึนมา
ลูกชายเขาเองแท้ ๆ แต่กลับไม่ร้ ูจกั เขา
17
อวินชิงมีทีนังของตัวเองแล้ ว” ความนัยก็คือ วันนีไม่
เหมือนวันวาน สิงใดผ่านแล้ วก็ขอให้ ผา่ นไปเสียเถิด
จวินเยวียเฮ่าตกตะลึงอีกครัง ในใจมีความทุกข์ระทม
ประดังขึน ทว่าทังหมดนีเทียบไม่ได้ เลยกับความตืนเต้ น
ยินดีทีได้ พบกันอีกครัง เขาจึงยิมแล้ วว่า “ถ้ าอย่างนันข้ า
ก็ไม่บงั คับชิงเอ๋อร์ พองานชุมนุมจบลงแล้ ว ชิงเอ๋อร์ ก็
กลับแคว้ นพร้ อมกับข้ าเถอะ ถ้ าท่านแม่ทพั มูห่ รงรู้เข้ า
เชือว่าคงยินดีมากแน่ๆ”
ละครแทรกฉากเล็กนีจึงผ่านไป เมิงฝูเซินคอยปลอบผู้คน
ให้ สงบลง แล้ วพาทุกคนลงจากสังเวียน งานชุมนุมชาว
ยุทธ์จงึ ได้ เริ มขึนอีกครัง
19
แคลนเอ้ าเฉิน การประลองเมือครู่ ทุกคนก็ได้ เห็นแล้ ว
แต่จะให้ ทกุ คนเชือฟั งคําบัญชาของเด็กน้ อยคนหนึงก็ไม่
อาจยอมได้ ดีทีพวกอวินชิงไม่ได้ สนใจการชิงตําแหน่งนี
ไม่ต้องรอให้ ทกุ คนพูด เอ้ าเฉินก็ขอสละสิทธิครังนีไป สุด
ท้ ายจึงได้ เมิงฝูเซิน หัวหน้ าหมูบ่ ้ านอันดับหนึงในใต้ หล้ า
รับตําแหน่งผู้นํายุทธภพ การประลองเพือชิงตําแหน่งผู้
นํายุทธภพอันดุเดือด จึงได้ ปิดฉากลงเช่นนี
ทว่าความสนใจของทุกคนต่างก็อยูท่ ีสิงลําค่าซึงจะ
ปรากฏออกมาในตอนท้ ายสุด ดังนันยามนีทุกสายตาจึง
รวมศูนย์กนั ณ บริ เวณทีซึงสิงลําค่าจะปรากฏออกมา !
20
ตอนที 106 ผู้มีวาสนาเท่ านันถึงจะได้ ไป
ทว่าคนทีส่งมาจากราชวงศ์ทงสี
ั แคว้ น อันได้ แก่ จวินเย
วียเฮ่า ลัวชิงหลี เฟิ งเซียงหรู และหลีเยียซี เวลานีต่างยัง
คงนังนิงไม่มีการเคลือนไหว มองดูผ้ คู นแห่กนั ขึนไปและ
ลงมากลุม่ แล้ วกลุม่ เล่า เห็นเมิงฝูเซินยิมแล้ วส่ายศีรษะ
ให้ ทกุ คน สีหน้ าของเขาดูนิงขรึม ทว่าไม่มีความเคลือน
ไหวใดบนสังเวียนทีหลุดรอดสายตาไปได้
6
เอ้ าเฉินจึงเผยยิมสดใสทีเจิดจ้ าราวกับแสงตะวันอัน
อบอุน่ ของเดือนสามออกมา เพียงดีดปลายเท้ าเบาๆ ร่าง
เล็กๆ ก็ทะยานขึนไปบนฟ้า เบาหวิวราวกับนกนางนวล
แล้ วร่อนลงไปยังสังเวียน สาวเท้ าเข้ าไปหากล่องทีคน
งานของเมิงฝูเซินถือไว้ เมิงฝูเซินเห็นฝี มืออันคล่องแคล่ว
ประเปรี ยวของเอ้ าเฉิน สายตาก็ฉายแววตกตะลึงและชืน
ชม ไม่คิดว่าคุณชายน้ อยท่านนีอายุยงั น้ อยทว่ามีฝีมือที
เก่งกาจถึงเพียงนี
แววตาของจวินเยวียเฮ่าดูสนสะท้
ั าน ดวงตาอันลึกลํา
ฉายแววปลาบปลืม ใบหน้ าทีเฉยชาอยูเ่ ป็ นนิจราวกับ
ค่อยๆ คลีคลายลงแล้ ว ความรู้สกึ ฮึกเหิมในอกเต็มตืน
ขึน สายตาจับจ้ องร่างเล็กๆ นันไม่วางตา
7
อวินเชียนเช่อเหลือบมองจวินเยวียเฮ่าทีอยูฝ่ ั งตรงข้ าม
ด้ วยสีหน้ าเรี ยบเฉย ประกายอันเยือกเย็นก็วาบขึนแล้ ว
หายไปอย่างฉับพลัน จากนันก็หนั กลับไปมองเอ้ าเฉิน
ดวงตาทีระยิบระยับเต็มไปด้ วยความรักใคร่
8
เซินแล้ วถาม
9
“ดูเหมือน......” นําเสียงทีไม่แน่ใจทําให้ ทกุ คนต่าง
ตืนเต้ นขึนมา แล้ วจ้ องมองเจ้ าตัวเล็กตาไม่กะพริ บ ไม่ร้ ู
ว่าเจ้ าเด็กน้ อยจะมองเงือนงําอะไรในนันออกหรื อไม่
10
ชายน้ อย...ของสิงนีเอาไปไม่ได้ หรอก” เห็นเอ้ าเฉินยืนมือ
มาจะหยิบป้ายหยกจึงห้ ามไว้
11
ชอบป้ายหยกนีมากจริ งๆ
12
จะมีโชคหรื อไม่ !”
13
เชิญ ! ท่านมหาเสนาบดี เชิญ !”
14
ครู่หนึง หัวคิวของจวินเยวียเฮ่าก็ขมวดมุน่ สีหน้ าเยือก
เย็นราวนําแข็งพันปี ดูเคร่งเครี ยดขึนเรื อยๆ ดวงตาดู
เยือกเย็นขึนทุกที ในใจคิดทบทวนกลับไปกลับมา นีก็
เป็ นแค่หยกเนือดีชินหนึงไม่ใช่หรื อ เขาดูไม่ออกสักนิดว่า
มีอะไรทีแปลกแตกต่าง
ดวงตางดงามของลัวชิงหลีจบั จ้ อง มองประเมินหยกชิน
นีอย่างละเอียด แต่มองอย่างไรก็ไม่เห็นว่ามีอะไรผิด
แปลก จึงแอบพูดกับตัวเองว่า ของสิงนีมีเงือนงําอะไรกัน
แน่ หรื อจะมีใครแกล้ งทําเสมือนว่ามีเงือนงํา แล้ วสายตา
ก็กวาดไปมองทีหลีเยียซีซงยั
ึ งนังนิงอยู่ ประกายในดวง
ตางามหม่นลง
16
ทังสามคนต่างมองหน้ ากัน จากนันก็สา่ ยศีรษะ “เป็ น
หยกเนือดี” จวินเยวียเฮ่าตอบสันๆ อย่างตรงไปตรงมา
17
“ไม่เป็ นไร เช่นนันก็จบเพียงเท่านี ผู้แซ่เมิงไม่อาจมอบ
หยกนีให้ ใครได้ ขอทุกท่านโปรดให้ อภัยด้ วย” เมิงฝูเซิน
ตอบพลางหัวเราะเสียงกังวาน ทว่านําเสียงนันก็แฝงไว้
ด้ วยความผิดหวัง
เมือหันกลับไปมองป้ายหยกขาวในกล่องผ้ า ดวงตาจวิ
นเยวียเฮ่าก็มีประกายวาววับ แล้ วหันไปพูดกับเมิงฝูเซิน
19
“หัวหน้ าเมิง ข้ าจะยกจีหยกนีให้ แลกกับหยกชินนันใน
มือท่านได้ หรื อไม่” จีหยกนีเป็ นของติดตัวของเขา พูดถึง
ความลําค่าแล้ ว เทียบกับหยกในมือเมิงฝูเซินแล้ วก็คงไม่
ด้ อยไปกว่ากันนัก กระทังอาจบอกได้ วา่ ดีกว่า ทว่าขอ
เพียงเอ้ าเฉินชอบ ทังหมดทีแลกกันนีย่อมคุ้มค่า
เมิงฝูเซินตกตะลึง จากนันก็ยมแล้
ิ วว่า “ย่อมได้ แม่นาง
เชิญ”
22
ตอนที 107 ป้ายคําสังตระกูล
1
วาว
2
กับ ‘สิงลําค่า’ ก็คงเป็ นเรื องจริ งสินะ ชัวพริ บตา สายตา
อันร้ อนแรงทังหลายทีมองไปยังป้ายหยกชินนันก็เต็มไป
ด้ วยความละโมบ !
ดวงตาเยือกเย็นยิงจ้ องมองอย่างลึกลําขึนไปอีก !
4
เมือเห็นสายตาอวินชิงทีมองมา สายตาของหญิงสาวก็
มองสบตรงๆ ไม่เบือนหน้ าหลบ ปากเหมือนพึมพํากับตัว
เอง “เจ้ ายังอยูจ่ ริ งๆ !”
หลีเยียซีเหลือบมองหญิงสาวทีดูเหมือนจะตืนเต้ นขึนมา
แล้ วมองดูสงที
ิ เกิดขึนบนสังเวียนด้ วยสีหน้ าเรี ยบเฉย
ดวงตาเยือกเย็นหรี ลง ปิ ดบังอารมณ์ในดวงตา
ทุกคนทีได้ เห็นประกายเ**◌้ยมหาญในดวงตาเยือกเย็น
คูน่ นเข้
ั าก็ตา่ งหวาดหวัน อดจะรู้สกึ ขนพองสยองเกล้ าไม่
ได้ ต่อให้ ป้ายหยกชินนันเป็ นของประหลาดจริ ง แต่หาก
มีประมุขอวินเซียวกงร่วมอยู่ ใครทีกล้ าพอหรื อมีความ
สามารถพอจะไปท้ าทายอวินเซียวกง คนคนนันก็คงเท่า
กับไม่อยากมีชีวิตอยูอ่ ีกต่อไปแล้ ว !
7
หลังจากเมิงฝูเซินผ่านความตืนตกใจไปแล้ วก็มีสีหน้ า
ยินดี เดิมทีป้ายหยกนีก็จะเลือกผู้เป็ นเจ้ าของอยูแ่ ล้ ว แม้
ไม่ร้ ูวา่ เรื องนีมีทีมาอย่างไรกันแน่ ทว่าความอัศจรรย์เช่น
นีก็ไม่อาจพบเห็นกันได้ ง่ายๆ เมือได้ ยินดังนันจึง
ตอบกลับทันที “ใช่แล้ ว แม่นางอวินเป็ นผู้มีวาสนาของ
ป้ายหยกนีอย่างแท้ จริ ง เมือเป็ นเช่นนี ก็เชิญแม่นางรับ
มันไว้ เถอะ”
“แม่นางอวินเกรงใจเกินไปแล้ ว ในเมือแม่นางอวินมองอ
8
อกว่าป้ายหยกนีแตกต่างจากหยกทัวไป ของสิงนีก็ยอ่ ม
ต้ องตกเป็ นของแม่นาง” เมิงฝูเซินกล่าวขึนด้ วยเสียงอัน
ดัง
9
หญิงสาวกลับไม่ตอบ สายตายังคงจับจ้ องไปทีอวินชิง
แล้ วตะคอกขึนด้ วยเสียงดังก้ อง “ป้ายคําสังอวิน เจ้ าเอา
ไปไม่ได้ !” เสียงหวานใสน่าฟั งราวกับนกขมิน ทว่าแฝง
ด้ วยพลังอํานาจอันเฉียบขาด
ประโยคนีโพล่งขึนมาราวกับเสียงอสนีบาต จนทุกคน
ต่างก็หนั ไปทางต้ นเสียง แล้ วมองดูหญิงลึกลับผู้นนั
อย่างฉงนสงสัย
10
หญิงสาวนางนันหลุดปากออกมา นางไม่ได้ ฟังพลาด
แน่...... ‘ป้ายคําสังอวิน’ ! ดวงตาเยือกเย็นวาบประกาย
อันเฉียบขาด มุมปากหยักขึนเป็ นรอยยิมเยือกเย็น “คํา
พูดท่านเมิงผู้นํายุทธภพเมือครู่ ทุกคนคงจะได้ ยินแล้ ว
ท่านป่ าวประกาศต่อหน้ าวีรบุรุษทัวหล้ าว่าป้ายหยกนีตก
เป็ นของอวินชิงแล้ ว หรื อแม่นางฟั งไม่เข้ าใจ”
11
ได้ ยินดังนัน หญิงสาวก็โกรธแค้ น ดวงตางดงามวาบ
ประกายอันชัวร้ ายออกมา แล้ วเปลียนเป็ นรอยยิมอันน่า
มองอย่างฉับพลัน พูดขึนด้ วยนําเสียงอ่อนโยน “ตลอด
มาข้ าติดต่อพูดคุยกับคน หรื อเป็ นแม่นางทีฟั งภาษาคน
ไม่ร้ ูเรื อง” นางโต้ ตอบคําเสียดสีด้วยนําเสียงเรี ยบเรื อย
ดวงตาเยือกเย็นของอวินเชียนเช่อหรี ลง ประกาย
อันตรายวาบชัดออกมา รังสีอํามหิตส่งไปยังหญิงที
อําพรางใบหน้ า หญิงสาวรู้สกึ ได้ ถงึ สายตาคมปลาบขอ
งอวินเชียนเช่อ ก็หนั หน้ าไปเล็กน้ อย ดวงตางามกลับ
ฉายแววดูหมินอย่างยากจะสังเกตเห็น แล้ วหันไปไม่มอง
อีก
เฟิ งเซียงหรูยมน้
ิ อยๆ อย่างสุภาพ ทว่ามีเพียงสายตาคม
ปลาบทีขัดกับท่าทีสภุ าพซึงเป็ นมาตลอด หัวคิวของหลี
เยียซีขมวดน้ อยๆ สุดท้ ายก็กลับไปมีสีหน้ าเรี ยบเฉยดัง
เดิม
13
ชัวพริ บตาบรรยากาศก็เปลียนไปอย่างฉับพลัน ทุกคน
ต่างรู้สกึ ได้ ถงึ แรงกดดันน่าอึดอัด
“พรึด---” มีเสียงบางคนกลันขําไม่อยู่
“หือ---” มีเสียงบางคนสูดหายใจอย่างแรง
“หา---” มีบางคนตกอกตกใจ
16
เล่ห์เพทุบาย ไม่ร้ ูวา่ เหมือนใครกัน สายตาทีไพล่ไปมองอ
วินเชียนเช่อดูเหมือนจะหัวเราะแต่ก็ไม่ แล้ วเห็นอีกฝ่ าย
หันมาสบตาพอดี ดวงตาดําขลับราวกับนิลดูเฉียบแหลม
มีแรงดึงดูดวิญญาณผู้คนได้ เหมือนนําวน อวินชิงเบ้ ปาก
ใส่ เจ้ าคนนีมันน่านัก จะเวลาไหนก็ไม่ลืมส่งสายตาน่า
หลงใหลเช่นนันออกมา
17
เสวียนเฟิ งชอบใจคําพูดของคุณชายน้ อยยิงนัก ใบหน้ า
หล่อเหลาจึงมีรอยยิมชืนชม แอบยกนิวหัวแม่มือให้ เอ้ า
เฉิน แล้ วแอบตกลงใจกับตัวเองว่าต่อไปจะไม่ยอมผิดใจ
กับนายน้ อยแน่ๆ เพราะเจ้ าเล่ห์ยิงกว่านายท่านเสียอีก
แต่คําพูดเหล่านีเขาไม่กล้ าพูดออกมาหรอก
18
“ท่านป้า ท่านไม่พดู อะไร แสดงว่ายอมรับแล้ วใช่หรื อไม่
ว่าทีท่านแม่พดู มีเหตุผล เอ้ าเฉินก็วา่ อย่างนันแหละ ดู
แล้ วท่านป้าน่าจะฟั งคําพูดแม่ข้าเข้ าใจนีนา” ใบหน้ า
เล็กๆ มีรอยยิมเจิดจ้ าสดใสราวกับดวงตะวัน ดูแล้ วน่ารัก
แสนบริ สทุ ธิ จนใครทีเห็นก็อยากเอาตัวเขามากอด
22
“อวินเอ๋อร์ ระวัง !” ดวงตาเยือกเย็นของอวินเชียนเช่อหรี
ลงครึงหนึง ไออํามหิตแผ่ซา่ น อวินชิงพยักหน้ า หันมา
จ้ องมองหญิงสาว เงาร่างของหญิงสาวก็วบู ไหว
แล้ วกระโจนขึนไปกลางอากาศ ชายชุดพลิวสะบัด ท่า
ทางงามสง่า มีเพียงกระไอแห่งความชัวร้ ายทีแผ่ออกมา
ซึงทําลายความงดงามนีไปจนสิน
23
ทุกคนต่างแหงนหน้ ามองสองคนทีอยูก่ ลางอากาศ
24
“เจ้ าก็เช่นกัน ใครไม่ทําร้ ายข้ าก่อน ข้ าก็ไม่ทําร้ ายใคร
แต่หากใครมายุง่ กับข้ า ก็ต้องชดใช้ เป็ นสิบเท่า !” อวินชิง
เงยหน้ า นําเสียงเ**◌้ยมเกรี ยม
25
“ช้ าก่อน ทังสองท่าน โปรดฟั งผู้แซ่เมิงสักคํา” เมิงฝูเซิน
ประสานมือแล้ วก้ าวออกมา “ทังสองท่านล้ วนเป็ นสตรี ที
เก่งกาจไม่แพ้ ชายใด เป็ นผู้ห้าวหาญในหมูส่ ตรี ทงหลาย
ั
แต่สงลํ
ิ าค่านี ตามทีได้ ตกลงไว้ ก่อนแล้ ว เป็ นวาสนาของ
แม่นางอวินทีได้ ไป มันจึงควรตกเป็ นของแม่นางอวิน แม่
นางท่านนี อย่าได้ ทําผิดกฎเลย”
26
อวินชิงตกตะลึง เป็ นของของตระกูลอวินงันหรื อ !
นางมองดูป้ายหยกในมืออีกครัง ในใจเหมือนมีเมฆ
หมอกมาปกคลุม ถ้ าเช่นนันป้ายหยกขาวนีก็คือป้ายคํา
สังอวิน ป้ายคําสังอวินก็เป็ นของตระกูลอวิน ถ้ าเช่นนัน
ตระกูลอวินนีมีทีมาอย่างไร มีพลังทีแข็งแกร่งมากถึง
เพียงนี จะใช่ตระกูลลับทีท่านพ่อเล่าให้ ฟังหรื อไม่ การ
ปะทะกันเพียงแวบเดียวเมือครู่ดเู หมือนง่ายๆ ไม่มีอะไร
แต่ทีจริ งแล้ วล้ วนน่าหวันใจสําหรับทังสองคน
27
ป้ายหยกนีเมือมาอยูใ่ นมือนางก็เกิดเรื องประหลาด ทัง
ยังมีแสงแบบเดียวกันกับกําไลโบราณทีนางสวมเปล่ง
ประกายออกมา เรื องนีเกียวข้ องกันหรื อไม่ หรื ออาจบอก
ได้ วา่ กําไลโบราณทีข้ อมือนางก็เป็ นของตระกูลอวินด้ วย
แต่หากเป็ นของตระกูลอวิน เหตุใดจึงได้ มาสวมใส่อยูท่ ี
ข้ อมือของนางได้ เล่า และทีสําคัญกําไลนีนางสวมติดข้ อ
มือมาตังแต่ศตวรรษทียีสิบเอ็ดแล้ ว แต่มนั ได้ ทะลุมิติมา
กับนางด้ วย เรื องนีเกียวข้ องกันอย่างไร หรื ออาจบอกได้
ว่า เดิมทีตวั มันเองก็มีความเกียวพันบางอย่างกันอยูแ่ ล้ ว
28
เงยหน้ าขึนแล้ วมองไปยังหญิงสาว “ตระกูลอวินมีความ
เป็ นมาอย่างไร ป้ายหยกนีกับตระกูลอวินเกียวข้ องกัน
อย่างไร”
29
ตอนที 108 ความรั กก่ อตัว ความสัมพันธ์ โลดแล่ น
1
เพิงประมือกันเพียงแวบเดียวเมือครู่ แม้ ทกุ คนจะเห็น
เพียงแค่สองฝ่ ายปะทะแล้ วแยกจากกันทันทีราวกับเพียง
แค่สมั ผัสกันเท่านัน ทว่าต่างฝ่ ายต่างก็ตกใจในฝี มือและ
พละกําลังของอีกฝ่ าย ในใจจึงทังไม่กล้ าดูแคลนและยิง
เพิมความระมัดระวังมากขึน
2
อวินก็สมบูรณ์พร้ อมแล้ ว นางจึงต้ องช่วงชิงมันกลับมา !
มุมปากของอวินชิงหยักยิมอย่างเ**◌้ยมเกรี ยม “ของ
ของข้ าอวินชิงจะให้ ผ้ อู ืนช่วงชิงไปได้ อย่างไร !” ดวงตา
เยือกเย็นแผ่ไออํามหิตจนแทรกซึมเข้ าไปในจิตใจคนได้
“ในเมือเป็ นของของข้ า ย่อมไม่อาจให้ ใครบังคับเอาไปได้
หากข้ าไม่ยินยอม !”
“เกรงว่านันอาจไม่ได้ ขนอยู
ึ ก่ บั เจ้ า” เสียงนันอ่อนโยนราว
กับอาบด้ วยลมวสันต์ ทว่าแฝงด้ วยความโหดเ**◌้ยม
และหมินหยาม ในเมืออีกฝ่ ายมีพลัง แต่เมือเทียบกัน
แล้ วย่อมไม่ใช่คตู่ อ่ สู้ของนาง แล้ วนางจะมีอะไรทีต้ อง
กลัวด้ วยเล่า
3
“เจ้ าอยากจะลองดูก็ได้ แม่นาง เจ้ าดูเหมือนเป็ นผู้สงู ส่ง
แต่การกระทําราวกับโจร เห็นแล้ วช่างเปิ ดหูเปิ ดตาจริ งๆ”
ถ้ อยคําเสียดสีอนั เหยียดหยามดังแว่วมา มีเสียงหัวเราะ
คิกคักตามมาเบาๆ
4
มุมปากอวินชิงหยักขึนเป็ นรอยยิมขีเล่น “หรื อจะบอกก็
ได้ วา่ ตัวแม่นางเองนีแหละทีอยากจะแย่งชิงป้ายหยกนี
ไป หรื อว่าในนีมีเรื องไม่ชอบมาพากลสกปรกอะไรที
บอกใครไม่ได้ กนั แน่” เห็นได้ ชดั ว่าป้ายหยกนีไม่ธรรมดา
ในเมือเป็ นของลําค่าของตระกูลอวินแล้ วเหตุใดจึงมา
ปรากฏทีนี หากเป็ นของลําค่าประจําตระกูลจริ ง เหตุใด
นางจึงไม่ออกมาตังแต่แรก กลับค่อยออกมายือแย่งหลัง
จากเกิดเหตุประหลาดขึนกับป้ายหยกแล้ ว หากบอกว่า
นางจําป้ายหยกไม่ได้ จะอย่างไรก็ไม่น่าเชือ คิดแล้ วเรื อง
นีคงมีลบั ลมคมในบางอย่างแน่ ในเมือถามอย่างเปิ ดเผย
ไม่ได้ ก็คงต้ องสืบสาวในทางลับดู
5
พอดี นางอยากช่วงชิงป้ายคําสังอวินจริ ง ทว่าป้ายคําสัง
นีกลับอับแสงมาตลอดเมืออยูใ่ นมือนาง ดังนันเหล่าผู้
อาวุโสจึงไม่แน่ใจในฐานะของนางมาโดยตลอด บัดนี
กลับเกิดการเปลียนแปลงอันน่าประหลาดเมือตกมาถึง
มืออวินชิง นีทําให้ นางรู้สกึ อับอายยิงนัก และยิงไม่อาจ
ทนรับได้ ราวกับว่าอวินชิงคือผู้สืบทอดทีป้ายคําสังอวิน
เลือกสรรแล้ วกระนัน ! แล้ วจะให้ นางยินยอมได้ หรื อ
7
จึงรี บเดินกําลังภายในเพือต้ านไว้ คนทีกําลังภายในยัง
อ่อนด้ อยก็ถกู คลืนพลังกดไว้ จนต้ องกระอักเลือดออกมา
มีกระทังคนทีต้ านไม่ไหวจนสลบไป
หญิงสาวแย่งชิงป้ายหยก เดิมทีก็ไม่อาจต่อว่าอะไรได้
8
เพราะใครทีมีความสามารถย่อมจะได้ ไป ทว่านางไม่ควร
ดึงพวกเขาเข้ าไปเกียวข้ องด้ วย หากไม่ใช่เพราะพวกเขา
มีปฏิกิริยาทีไวพอและต่างมีวรยุทธ์ทีไม่ธรรมดา เกรงว่า
เวลานีคงได้ รับบาดเจ็บจนสลบไสลไปแล้ ว แม้ พลังฝ่ า
มือเมือครู่บวกกับฐานะของหลีเยียซีจะทําให้ พวกเขา
หวาดหวัน แต่ความหวาดหวันนันไม่อาจเอาชนะความ
โกรธทีพลุง่ พล่านในใจ จึงต่างเพ่งมองไปยังหลีเยียซี ทุก
สายตาเต็มไปด้ วยไฟแห่งความโกรธแค้ น
9
อวินชิงเพียงแต่ร้ ูสกึ ว่าร่างกายเบาหวิว จากนันก็ถกู รวบ
ตัวไว้ ในอ้ อมอกอันแข็งแกร่ง พริ บตาเดียวกลินดอกบัว
หอมเย็นทีคุ้นเคยก็โชยเข้ าสูฆ่ านประสาท หูแว่วเสียงลม
พัดผ่านใบหน้ าจนเส้ นผมปลิวสยาย
11
เสียดาย อุตส่าห์รีบร้ อนรักษาตัวเองให้ หายอย่างเร่งด่วน
โดยไม่กลัวว่าจะต้ องเสียงอันตรายถึงขันร่างแตกสลาย
จนตาย เพียงเพือจะได้ ขนภู
ึ เขาหิมะไปตามหาบัวโลหิต
เป็ นเพือนนาง ในการเดินทางครังนี เขาช่วยนางและช่วย
เอ้ าเฉินให้ รอดพ้ นความเป็ นความตายมาได้ หลายต่อ
หลายครัง และยังได้ มอบคํามันสัญญาอันหนักแน่นที
ข้ างหูครังแล้ วครังเล่าว่า “อย่ากลัว ยังมีข้าอยู่ !”
12
สามปี ใต้ หบุ เหว นางกดเก็บความรู้สกึ หวันไหวไว้ ในส่วน
ลึกของหัวใจ ทว่าเวลานี เพราะการปกป้องเพียงครัง
เดียว คําพูดอันอบอุน่ ประโยคหนึงทีราวกับสลักไว้ ใน
ส่วนลึกของใจก็หลุดออกจากผนึก กระตุ้นความหวันไหว
ทีเก็บซ่อนไว้ ในส่วนลึก เหมือนมีเสียงอะไรบางอย่าง
แตกสลาย นางรู้วา่ นันคือเสียงกําแพงนําแข็งทีแน่นหนา
ในหัวใจได้ แตกสลายลงสินแล้ ว
13
เดิมทีชายผู้นีก็ได้ ใช้ วิธีการอันพิเศษของเขาเดินเข้ ามาสู่
หัวใจของนางแล้ ว และยังคงอยูไ่ ม่หนีหายไปไหน ความ
รักเช่นนีทําให้ นางสันสะท้ าน เดิมทีคิดว่าตัวเองคงไม่
อาจเชือมันในความรักได้ อีก ไม่อาจเชือใจชายใดได้ อีก
ทว่าเวลานี หัวใจของนางมีเสียงหนึงคอยบอกว่าจงเชือ
ในตัวเขา เชือมันในตัวชายตรงหน้ าทีใช้ ชีวิตของตัวเอง
ปกป้องนางไว้ !
14
เอ้ าเฉินหนีไปให้ ไกลจากเขา แต่เขาไม่ได้ ติดค้ างอะไร
นางหรื อมิใช่ คนทีงามสง่าราวกับดอกบัว ล่องลอยดุจ
เซียนแล้ วทําเรื องเช่นนี นางอยากจะให้ โอกาสเขาได้
อธิบายแก่นาง และให้ เขาได้ มอบความกระจ่างแก่มหู่ รง
อวินชิง
“อืม ข้ าอยูน่ ี”
16
หลายคนทีอยูต่ อ่ หน้ าทังสองต่างก็หนั มา มองไปยังคน
สองคน ไม่สิ สามคนต่างหาก ทีกอดประคองกันอย่าง
แนบแน่นด้ วยแววตาสับสน ชายหล่อเหลา หญิงก็งด
งาม ทังสองล้ วนสวมใส่อาภรณ์สีขาว ทังสง่างามและดู
ล่องลอย ซํายังงดงามน่ามองและเหมาะสมกันเหลือเกิน
ความอ่อนโยนทีฉายชัดบนใบหน้ าราวกับจะทําให้ คนที
ได้ เห็นถึงกับดวงตาพร่าเลือน โดยเฉพาะใบหน้ าเปื อน
ยิมทีงดงามของหญิงสาว พวกเขาไม่เคยเห็นเช่นนีมา
ก่อน เวลานีความงามเจิดจ้ ากลับฉายออกมาเพราะชาย
อืน ยิงทําให้ พวกเขารู้สกึ ตืนตะลึงราวกับมีก้อนหินมากด
ทับอยูใ่ นใจ
17
ไม่มีอะไรจะเปรี ยบ ร่างสูงใหญ่ถงึ กับโงนเงน ชิงเอ๋อร์
สายไปแล้ วใช่ไหม ดวงตางามของลัวชิงหลีหรี ลง
อารมณ์ทียากจะเข้ าใจวาบขึนในนัน มองดูหญิงสาวที
เต็มไปด้ วยรอยยิมด้ วยแววตาสับสน ราวกับได้ ยินเสียง
หัวใจแตกสลาย เมือเทียบกับความหวานชืนของอวินชิง
แล้ ว หัวใจทีแตกสลายแล้ วมีแต่ความขมขืนประดังขึน
มา !
18
“จ้ ะ !” อวินชิงตอบรับพลางยิมน้ อยๆ คําตอบรับ จ้ ะ
เพียงคําเดียวบอกกล่าวถึงความรักใคร่อาลัยจนหมดสิน
ด้ วยเหตุนี นางและเอ้ าเฉินจึงค่อยๆ ถอยไปหลบด้ าน
หลังอวินเชียนเช่อ แม้ นางไม่ใช่หญิงทีคอยหลบอยูด่ ้ าน
หลังผู้อืน แต่คราวนีนางอยากจะมอบทุกสิงไว้ ให้ เขาเป็ น
คนจัดการ อีกอย่าง การได้ รับความห่วงใยและคอยปก
ป้องด้ วยความรักก็ชวนให้ ร้ ูสกึ ดีจริ งๆ มุมปากอวินชิงยิง
หยักยิมมากขึนไปอีก
อวินเชียนเช่อหันกลับไป มองดูดวงตาอันเยือกเย็นดุจ
ธารนําแข็งของหญิงสาว ริ มฝี ปากได้ รูปหยักขึนเป็ นรอย
ยิมอันเย็นชา “ดูทา่ แม่นางไม่เห็นข้ าอวินเชียนเช่อในสาย
19
ตาเกินไปแล้ ว ใครทีกล้ าทําร้ ายนาง จะต้ องชดใช้ !”
20
ตอนที 109 ตอบแทนด้ วยตัวเจ้ า
1
ไปก็ยงั อดกลัวไม่ได้ เรื องทีเพิงเกิดเมือครู่นนเฉี
ั ยดฉิว
มาก การจู่โจมทีเกรี ยวกราดเช่นนันหากซัดถูกร่างของอ
วินชิงตรงๆ เขาไม่กล้ าจะคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึน เวลา
นันเขารู้สกึ ราวกับถูกทุบทีหัวใจอย่างแรง เจ็บปวดจน
หายใจไม่ออก
เห็นมุมปากหญิงสาวผู้นนหยั
ั กยิม มองดูพลังฝ่ ามือทีคืบ
ใกล้ อย่างไม่ยีหระ ดีดตัวเบาๆ ร่างก็ทะยานขึนราวกับ
ห่านป่ า ถอยหลบไปอย่างรวดเร็วในระยะหลายจัง พลัง
ฝ่ ามืออันแข็งแกร่งทําให้ ผ้ คู นต่างตะลึงมอง หลังฝ่ ามือ
3
ซัดกวาดผ่านไป ผ้ าคลุมหน้ าของหญิงสาวก็หลุดออก
เผยให้ เห็นใบหน้ าทีงดงามจนแม้ แต่จนั ทรายังต้ องหลบ
หลีก บุปผายังต้ องสะเทินอาย นับว่าเป็ นหญิงงามลํา
เลิศนางหนึง ทัวร่างยังแผ่รังสีอนั สูงส่งจนผู้ทีเห็นต่างไม่
อาจละสายตาได้
4
ทิศทางของหัวลูกศรตรงหันไปหาอวินเชียนเช่อก็คอ่ ยๆ
ย้ ายไปเล็งทีอวินชิง
ชายทีถือง้ างธนูสายตาเยือกเย็นราวกับธารนําแข็งไม่มี
ความอบอุน่ แม้ แต่น้อย มองสบตาอวินเชียนเช่อ ทว่า
กลับเล็งหัวลูกศรเล็งไปทางอวินชิง ท่าทางเหมือนจะ
บอกว่าหากว่าเขาขยับสักนิด เสียววินาทีถดั มาก็จะ
ปล่อยลูกศรนีออกไปอย่างไม่ปรานี
ชายผู้นนเหลื
ั อบมองมาด้ วยสายตาทีเย็นชา แต่ไม่ได้ โต้
ตอบกลับไป ยังคงจ้ องมองอวินเชียนเช่ออย่างไม่วางตา
สําหรับเขาแล้ ว ชายทีอยูต่ รงหน้ านีต่างหากทีทําให้ เขา
6
เกิดความรู้สกึ สันกลัวได้ ทว่ากระบีทีเพิงฟาดฟั นไปนันก็
ทําให้ ร้ ูวา่ หญิงสาวผู้นีคือจุดอ่อนของเขา ส่วนตัวเขาเอง
นันมันใจในฝี มือการยิงธนูของตัวเองอย่างมาก
สถานการณ์เปลียนไปฉับพลันจนทุกคนอดประหลาดใจ
ไม่ได้ เหตุพลิกผันนีทําให้ ทกุ คนตกตะลึง ในยุทธภพมี
ยอดฝี มือทีเก่งกาจถึงเพียงนีตังแต่เมือใดกัน
7
มองปราดไปยังสังเวียน จ้ องมองด้ านหลังของหญิงสาว
ดวงตาดังหงส์ก็มีประกายวาบขึน
“แม่นางย่อมรู้อยูแ่ ก่ใจ”
อวินเชียนเช่อหัวเราะหยันอย่างเย็นชา “คิดจะทําร้ าย
นาง เจ้ าไม่มีความสามารถพอหรอก !” แล้ วเงาร่างก็
ทะยานขึนฟ้า พุง่ ไปหาหญิงสาว ครังนีเขาหมายมันว่า
10
จะให้ นางต้ องชดใช้ ให้ ได้ ! พอขาดคําก็ลงมือทันที “ปก
ป้องอวินเอ๋อร์ ด้วย !”
11
ดวงตาเรี ยวงามของลัวชิงหลีหรี เล็กลง ประกายอันแสน
อันตรายวาบออกมา เขารวบเก็บพัด กําลังภายในอัน
แกร่งกล้ าก็แผ่ออกมา ใครก็คงไม่คาดคิดว่าพัดทีลัวชิง
หลีพกติดตัวเสมอก็คืออาวุธของเขา ทังยังเป็ นพัดทีทํา
จากเหล็กกล้ าสีดําสนิท ทังสองคนช่วยกันสกัดกันลูกธนู
ไว้ ในใจก็อดตืนตกใจไม่ได้ ทีคนผู้นีมีกําลังภายในสูงส่ง
ถึงเพียงนี ! พวกเขาทังสองนับได้ วา่ เป็ นยอดฝี มือใน
บรรดาแคว้ นทังสี แต่พอรับลูกธนูนีก็ยงั รู้สกึ ว่าต้ องใช้
พลังอย่างสูง จึงต่างมองหน้ ากันแต่ไม่แสดงออกทางสี
หน้ า คนผู้นีมีทีมาอย่างไรกันแน่
12
พุง่ ฟ้าวแหวกอากาศมา สีหน้ าของทังสองคนไม่แปร
เปลียน กวัดแกว่งอาวุธในมือฉวัดเฉวียนจนเป็ นกําแพง
หนาแน่น ลูกธนูพงุ่ มาติดๆ กัน ไอกระบีก็พลุง่ พล่าน ทุก
คนต่างเห็นเหมือนสายลมพัดวูบวาบเป็ นระลอก ธนูก็
ร่วงลงพืนไปทีละดอกๆ
อวินชิงมองดูชายทีสาดลูกธนูใส่นางหมายเอาชีวิตอย่าง
เยือกเย็น ดวงตาฉายแววอํามหิต ราวกับบ่อนําเย็นยะ
เยือกอันนิงสงบทีแผ่กระไอเยือกเย็นออกมา ใครทีเห็นก็
13
ล้ วนสันกลัว
ป้ายคําสังอวินของตระกูลอวิน !
14
ในห้ วงคิดราวกับมีแสงสว่างวาบขึน อวินชิงหรี ตาลง
ทันที ขออย่าให้ เป็ นอย่างทีนางคิดเลย !
15
ชายผู้นนจนเป็
ั นแผลเหวอะหวะลึกถึงกระดูก
หญิงสาวถูกพลังซัดมากระทบจนต้ องถอยออกไปหลาย
ก้ าว ร่างโงนเงน กระอักเลือดสดๆ ขึนมาถึงลําคอ ชัว
พริ บตาสีหน้ าก็ซีดขาว เห็นได้ ชดั ว่าได้ รับบาดเจ็บภายใน
อย่างหนัก
16
เงาร่างของอวินเชียนเช่อวูบไหว ซัดฝ่ ามืออีกครังทันที
ทันใดนันก็เห็นสองร่างทะยานขึนมาจากด้ านล่าง
สังเวียน ต่างคนต่างซัดฝ่ ามือเข้ าใส่อวินเชียนเช่อ
เมือยอดฝี มือปะทะกัน กระบวนท่ากลับไม่สําคัญอีกต่อ
ไป สิงทีเอามาเปรี ยบกันคือกําลังภายใน เช่นนันก็ได้ ยิน
เสียงสนันหวันไหวดังขึนจากการปะทะเมือครู่ หนึงในนัน
ทิงลูกระเบิดลงมาทีพืน ทันใดนันก็มีควันฟุ้งกระจายจน
มองอะไรไม่เห็น แล้ วได้ ยินแต่เสียงไอและเสียงสําลัก
ควันไปทัว
17
หมอกควันสลายไป ร่างหญิงสาวและอีกฝ่ ายไหนเลยจะ
ยังอยู่ บนสังเวียนจึงเหลือเพียงรอยเลือดหยดเป็ นทาง
อวินเชียนเช่อนิวหน้ า กวาดตามองสังเวียนทีว่างเปล่า
อย่างครุ่นคิดด้ วยสีหน้ าเคร่งเครี ยด ไม่ร้ ูวา่ เขากําลังคิด
อะไรอยู่ แล้ วสายตาก็มองหาหลีเยียซี เห็นนอกสังเวียน
ว่างเปล่า มีเพียงทีนังว่างเว้ นไว้ ทีหนึง เมือเห็นดังนัน
อวินเชียนเช่อก็หรี ตาลง ดวงตาเยือกเย็นวาบประกาย
บางอย่างทีไม่อาจเข้ าใจ แล้ วหันกลับเดินไปหาอวินชิง
18
นเยวียเฮ่าก็คือหันกลับไปปกป้องอวินชิง เวลานียังเห็น
อวินชิงยืนอยูต่ รงนัน นางปลอดภัยดี สีหน้ าก็สงบลง
ดวงตาหม่นทีลึกลํามีประกายตืนเต้ นยินดี สีหน้ าทีเย็น
ชาเป็ นนิจเต็มไปด้ วยความสะเทือนใจ แล้ วมองสํารวจ
อย่างเป็ นห่วง ถามไถ่อย่างร้ อนใจ “ชิงเอ๋อร์ เจ้ าไม่เป็ น
อะไรใช่ไหม”
19
อวินชิงตกตะลึง นีไม่ใช่ครังแรกทีนางเห็นจวินเยวียเฮ่า
ยิม แม้ ร้ ูมาตลอดว่าเขาเป็ นชายรูปงาม แต่ไม่คิดว่าเมือ
เขายิมแล้ วจะน่ามองถึงเพียงนี ชายทีแม้ จะเลือดเย็น
ทว่าก็ไม่ขาดความอ่อนโยนช่างเป็ นชายทียากจะต้ าน
ทาน มิน่าเล่าเขาจึงมีแต่หญิงสาวมาคอยรุมล้ อม แน่
นอนว่านีย่อมไม่รวมนางไว้ ในบรรดาหญิงสาวพวกนัน
ด้ วย
20
ปรากฏตัวก็แย่งชิงสายตาของท่านหวังไปทังหมด ขณะ
เดียวกันนางก็สงั หรณ์ใจว่า คราวนีท่านหวังดูจะปั กใจ
จริ งจังมากทีเดียว ความรู้สกึ รับรู้ได้ ถงึ วิกฤตการณ์ทีคืบ
ใกล้ ก็ทว่ มท้ นในหัวใจอย่างไม่เคยเป็ นมาก่อน
21
ร่างของจวินเยวียเฮ่านิงขึง สีหน้ าก็พลันแข็งกร้ าว หันไป
มองอวินชิงอย่างไม่ร้ ูตวั แต่เวลานีอวินชิงกลับเบือนหน้ า
ไปทางอืน เขารู้สกึ สลดหดหู่ แล้ วก็ร้ ูสกึ เจ็บปวด
บางอย่างทีบอกไม่ถกู ค่อยๆ ดึงตัวเสินอวินซีออก แล้ ว
บอกนางด้ วยสีหน้ าสับสน “ข้ าไม่เป็ นไร ไม่ต้องเป็ นห่วง
หรอก”
23
“แม่นางอวิน ไม่ได้ พบกันนาน” ลัวชิงหลีสง่ ยิมเปี ยม
เสน่ห์ให้ ดวงตาเรี ยวงามระยิบระยับ ชุดสีแดงเจิดจ้ า ดู
หล่อเหลาอย่างทีสุด นีเป็ นคําพูดแรกระหว่างพวกเขา
หลังจากทีนางได้ กลับมาจากความตาย หญิงสาวตรง
หน้ ายังคงสงบงามเช่นเดิม แต่มีสีสนั น่าสนใจขึนเมือ
เทียบกับสามปี ก่อน สีหน้ าจึงฉายแววอ่อนโยน คงเพราะ
คนผู้นนนางจึ
ั งเปลียนไปสินะ แล้ วในใจก็ร้ ูสกึ ขมขืน
หญิงสาวคนแรกทีทําให้ เขาหวันไหว ห่างหายกันไปสาม
ปี เขาพลาดโอกาสไปแล้ วใช่ไหม
เอ่อ...อวินชิงนิงอึงไป นีมันอะไรกัน
25
ตอนที 110 ถอย
งานชุมนุมชาวยุทธจบลงแล้ ว เมิงฝูเซินดํารงตําแหน่งผู้
นํายุทธภพ สําหรับความวุน่ วายทีเกิดขึนเพราะ ‘สิงลํา
ค่า’ ก็จบลงพร้ อมกับการจากไปของหญิงสาวและคน
กลุม่ นัน ชาวยุทธ์จากสํานักต่างๆ พากันแยกย้ าย ผู้คนที
มากันอย่างคับคังต่างจากไป เมืองหยวนเฉิงกลับคืนสู่
ความสงบเรี ยบร้ อยดังเดิม
1
แต่ผ้ คู นยังคงพูดคุยกันอย่างตืนเต้ นถึงเรื องน่าสนใจที
เกิดขึนในการชุมนุมใหญ่ของชาวยุทธ์ครังนี และเรื องที
พูดคุยกันมากทีสุดก็คือเรื องป้ายหยกทีเปล่งแสงได้ และ
เรื องหญิงสาวทีมาและจากไปอย่างลึกลับ ทว่าเรื องของ
เด็กสีขวบทีเอาชนะลูอ่ ีหยางแห่งพรรคเทียนโหมวได้ นี
แหละทีเรี ยกว่ามีสีสนั น่าตืนตาตืนใจ ใครทีได้ ร้ ูตา่ งก็
สะใจ เรื องทีเมิงฝูเซินได้ ตําแหน่งผู้นํายุทธภพกลับเงียบ
เชียบอย่างเห็นได้ ชดั เมือเทียบกันแล้ ว กลายเป็ นเรื อง
ปกติไปเลย
2
ในศาลาแปดเหลียมทีรายล้ อมด้ วยทัศนียภาพอันงดงาม
ของกลีบดอกไม้ ทีร่วงโรย หญิงสาวทีดูสงบเยือกเย็น
กําลังนังดืมชาอยูเ่ งียบๆ
อวินชิงในชุดสีขาวดูสง่างามราวกับภาพในความฝั น
กําลังนังเอนพิงเก้ าอีทีดูอบอุน่ อย่างสบายๆ นางหลุบตา
ลงน้ อยๆ ดวงตาเป็ นประกายระยิบระยับ ดูงดงามน่า
หลงใหลราวกับอยูใ่ นภาพเขียนด้ วยหมึกอันสุขสงบ
อวินเชียนเช่อเดินมาแต่ไกล เขาก็เห็นภาพอันงดงาม
ชวนลุม่ หลงนี จึงรู้สกึ ว่าอารมณ์ดีอย่างมากมายนัก มุม
3
ปากหยักขึนเป็ นรอยยิมทีสมบูรณ์แบบ รี บสาวเท้ าเดิน
ไปยังศาลา อวินเอ๋อร์ ของเขางดงามเช่นนีเสมอ งดงาม
เสียจนหัวใจเขาถึงกับพรํ าเพ้ อไม่ร้ ูวาย
4
ประกายวิบวับ โดดเด่นสะดุดตาราวกับดวงดาวทีสุก
สกาวตรงขอบฟ้า ดวงตาราวแก้ วผลึกกําลังทอประกาย
อ่อนโยนและรักใคร่อย่างน่าหลงใหล ใครทีไม่ทนั ระวังก็
อาจเผลอใจไปได้ และยามนีในดวงตาคูน่ ีมีเพียงหญิง
สาวทีแสนงดงามผู้นนเพี
ั ยงคนเดียว
5
หลังเหตุร้าย อวินชิงกล่าวขอบคุณบุคคลสามคนด้ วยสี
หน้ ายิมแย้ มงดงาม
6
เบาทว่าราวกับเสียงอสนีบาต จนจวินเยวียเฮ่ารู้สกึ
เหมือนหัวใจกําลังถูกบีบอย่างฉับพลัน สายตาจับจ้ องไป
ทีสีหน้ าอวินชิงตาไม่กะพริ บ ในนันแฝงไว้ ทงความ
ั
ร้ อนรนและเป็ นกังวล จนดึงดูดความสนใจแม้ แต่เสินอ
วินซีทีกําลังรํ าไห้ กระซิกๆ อยูข่ ้ างๆ ให้ หนั มามองด้ วย
ความตกตะลึง ดวงตาทีพร่าเลือนด้ วยหยาดนํามี
ประกายบางอย่างทีอ่านไม่ออกวาบขึน
8
สนุก มุมปากหยักขึน
เห็นว่าดวงตาอวินชิงฉายแววขีเล่น อวินเชียนเช่อก็อด
หงุดหงิดในใจไม่ได้ ดวงตาทีจ้ องมองนางจึงส่งสัญญาณ
เตือน
9
หลังต้ องรู้จกั หลีกให้ หา่ งจากอันตราย เข้ าใจหรื อไม่” เช่น
นีแล้ ว แม้ จะรู้วา่ สิงทีสาวน้ อยผู้นีคิดอาจไม่แน่วา่ จะตรง
กับสิงทีนางพูดออกมา หรื อกระทังอาจแฝงด้ วยการ
หยอกเย้ า แต่พอได้ ยินจากปากของนางว่าพึงพาเขาได้
เขาก็อดทีจะรู้สกึ ตืนตันใจไม่ได้ นีแสดงให้ เห็นว่าเขาได้
คืบเข้ าใกล้ หวั ใจนางอีกก้ าวหนึงแล้ วสินะ
10
ท่าทางสนิทสนมทําให้ จวินเยวียเฮ่ารู้สกึ เหมือนมีอะไรมา
ขัดอยูใ่ นใจ ดวงตาเยือกเย็นฉายแววเจ็บปวดยิงกว่าเมือ
ครู่นีเสียอีก เพราะนางไม่ได้ ปิดบังท่าทางสนิทสนมนัน
ทังยังหยอกเย้ าอย่างรื นเริ งใจ นีหมายความว่าอะไรกัน
แม้ ไม่กล้ าคิดแต่กลับยิงเข้ าใจแจ่มแจ้ ง มือในชายแขน
เสือของเขาจึงกําแน่นจนข้ อนิวซีดขาว สีหน้ าทีไม่เคย
แปรเปลียนก็พลันเผือดลง พูดขึนอย่างยากเย็น “ชิงเอ๋อร์
ปลอดภัยก็ดีแล้ ว”
11
เพียงชิงเอ๋อร์ ต้องการ ข้ าจะบุกนําลุยไฟอย่างไม่ลงั เล ดู
จากความสัมพันธ์ของข้ ากับชิงเอ๋อร์ แล้ ว การบอกขอบ
คุณก็ดเู หมือนจะห่างเหินเกินไปหน่อย”
อวินชิงอดกลอกตาไม่ได้ นางกับเขามีความสัมพันธ์อนั
ใดกันหรื อ เรี ยกนางว่าชิงเอ๋อร์ เราสนิทสนมกันถึงขันนี
แล้ วหรื ออย่างไร ช่างน่าหงุดหงิดนัก ! ทําไมถึงได้ เพิงรู้
นะว่าหวังเจ้ าเล่ห์คนนีชอบทําตีสนิทกับคนทีเขาไม่ได้
ยอมสนิทด้ วย !
12
ของข้ า ในเมือท่านมีพระคุณทีช่วยชีวิต ข้ าย่อมต้ อง
แสดงความขอบคุณแทนอวินเอ๋อร์ ” อวินเชียนเช่อแก้ คํา
พูดให้ ด้วยท่าทีจริ งจัง ทว่าด้ วยสีหน้ าเรี ยบเฉย ราวกับ
กําลังคิดอะไรขึนได้ มุมปากจึงหยักยิมขึน “ข้ าได้ ยินมา
ว่าประมุขแห่งลัวกัวได้ เลือกพระชายาให้ หลีหวังไว้ แล้ ว
ชายาหลีหวังเป็ นหญิงงามลําเลิศ เชียวชาญทังศาสตร์
และศิลป์ เหมาะสมกับหลีหวังอย่างแท้ จริ งราวกับเกิด
มาเพือคูเ่ คียงกัน ข้ าขอแสดงความยินดีกบั หลีหวังล่วง
หน้ าไว้ ณ ทีนี เอาอย่างนีเถอะ ในวันวิวาห์ของท่าน เมือ
ถึงเวลานันข้ ากับอวินเอ๋อร์ จะจัดเตรี ยมของขวัญอวยพร
ส่งไปให้ เพือร่วมแสดงความยินดี” อวินเชียนเช่อพูดด้ วย
สีหน้ ายิมแย้ มราวกับไม่ได้ คิดอะไร ดวงตามีประกายเร้ น
ลับวาบขึน มือหนึงกลับโอบเอวบางของอวินชิงไว้ ดึงให้
นางมาซบอยูใ่ นอ้ อมอก อีกมืออุ้มเอ้ าเฉินไว้ กบั ตัว
ประกาศความเป็ นเจ้ าของอย่างชัดเจน
13
สีหน้ าของลัวชิงหลีนิงขึง รอยยิมเปี ยมเสน่ห์ยงั แข็ง
ค้ างอยูท่ ีริ มฝี ปาก สามปี ก่อนเขาตกหลุมรักอวินชิง ตอน
นันได้ สง่ สารกลับไปเพือบอกเล่าเรื องทังหมด พระบิดา
และพระมารดาต่างก็ทรงอนุญาตแล้ ว แต่ไม่คิดว่าจะ
เกิดเหตุทีเอ้ าเฉินถูกยาพิษ ภายหลังยังเพราะมีเหตุ
บางอย่างเกิดขึน พระบิดาจึงทรงเรี ยกตัวเขาให้ รีบเดิน
ทางกลับ จึงไม่ได้ อยูช่ ่วยตามหาบัวโลหิต เขาเฝ้ารอให้
เรื องนีจบลงก่อนแล้ วจะขอนางแต่งงาน แต่ไม่คิดว่ารอ
ไปรอมากลับได้ ทราบข่าวร้ ายว่านางพลัดตกจากหน้ าผา
ไปแล้ ว
ภายหลังพระบิดาทรงเป็ นตัวตังตัวตีประทานชายาหวัง
ให้ แก่เขา แต่เพราะการจากไปของหญิงอันเป็ นทีรัก
หัวใจดวงนีจึงตายด้ าน เวลานันใจคิดเพียงว่าชีวิตนีคง
สินหวังเสียแล้ ว แต่เพือไม่ให้ พระบิดาและพระมารดา
ทรงเป็ นกังวล และเพือจะได้ มีคําอธิบายให้ ทงสอง
ั
พระองค์ เขาจึงยินยอมทําตามการจัดแจงของพระบิดา
อวินเชียนเช่อเพ่งมองเขาอย่างมีความหมายลึกลํา จาก
นันก็ยมแล้
ิ วว่า “ก็คงเป็ นเช่นนัน” แม้ ไม่ได้ พดู อะไรอีก
16
แค่เพียงยกเรื องขึนมาก็พอแล้ ว ส่วนทีเหลือของเรื องนี
เขาจะไม่คิดถึงอีก แต่เขารู้ชดั ว่าคนผู้นี หมดสิทธิจะเข้ า
มาแย่งชิง ถูกตัดออกจากสนามแข่งไปแล้ ว
อวินชิงเพียงยิมแล้ วเฝ้ามองเหตุการณ์ทงหมด
ั เมือเห็น
อวินเชียนเช่อพูดจาไม่กีคําพูดก็สามารถสกัดอีกฝ่ ายจน
เขาต้ องพ่ายแพ้ ไปได้ ดังนันก็อดพูดกับตัวเองในใจไม่ได้
คนเราดูกนั แต่ภายนอกไม่ได้ จริ งๆ คนทีดูงามสง่าดุจ
เซียนผู้สงู ส่ง ทีแท้ แล้ วเป็ นชายทีเจ้ าเล่ห์เพทุบายนัก !
17
สายตาของเฟิ งเซียงหรูทอดมองไปยังคนเหล่านี ท่าทาง
ราวกับไม่ได้ ร้ ูสกึ ใดๆ กับการประลองเชิงกันอย่างลับๆ
ราวกับคลืนใต้ นําของคนเหล่านี ดวงตาทีอ่อนโยนดุจ
สายนํามีแววรื นเริ ง แล้ วหันไปประสานมือคํานับอวินเชีย
นเช่อ “ประมุขอวินเกรงใจเกินไปแล้ ว ข้ าก็แค่ช่วยเหลือ
เพียงเล็กน้ อย แทบไม่มีคา่ ให้ พดู ถึงด้ วยซํา แต่ฝีมือของ
ประมุขอวินต่างหากทีช่วยเปิ ดหูเปิ ดตาให้ ข้า” พืนฐาน
วรยุทธ์ของประมุขแห่งอวินเซียวกงเรี ยกได้ วา่ เยียมยุทธ์
และดูทา่ ว่าคงมีความรักลึกซึงกับแม่นางอวินเรื อยมา
หากแม่นางอวินเองก็มีใจให้ เขา ย่อมนับว่าเป็ นเรื องทีน่า
ยินดี
18
รอยยิมของเฟิ งเซียงหรูยิงลึกลําขึนทุกที
......
เช่นนันอวินชิงจึงค่อยตืนจากภวังค์ กระถดตัวออกห่าง
เล็กน้ อย ยิมบางๆ แล้ วตอบ “...กําลังคิดว่าเมือไหร่จะ
กลับ ข้ าคิดถึงท่านพ่อแล้ ว”
19
อวินเชียนเช่อดึงอวินชิงกลับเข้ ามาโอบกอดไว้ แนบอก
ยิมน้ อยๆ แล้ วว่า “เรื องนีจะไปยากอะไร อวินเอ๋อร์ คิดถึง
บ้ าน เราก็กลับด้ วยกันสิ”
ท่ามกลางทัศนียภาพอันงดงาม ชายหญิงผู้งดงามเหนือ
ผู้ใดต่างอิงแอบแนบชิด งามสมกันราวกับภาพวาดก็ไม่
ปาน
เช่นนันมุมปากของอวินชิงจึงหยักขึน “...ไปแล้ ว”
22
อารมณ์ใดๆ
23