KABANATA 31-35 NOLI ME TANGERE
Nagtayo siya ng panghugos may walong
Kabanata 31: Ang Sermon
Narrator: Sa loob ng simbahang matao, nagsimula na
ang sermon ni Padre Damaso. Dahan-dahan at mahina
ang kanyang pagkakabigkas sa mga paksang
binibigkas.
Padre Damaso: Et spiritum tuum bonum dedisti, qui
doceret eos, et manna tuum non prohibuisti ab ore
eorun, at aquam dedisti vis is siti. At iginawad mo sa
kanila ang iyong diwa upang palaganapin sa kanilang
pangaral at ang mana sa kanilang bibig ay hindi mo
binawi, at binigyan mo pa sila ng tubig upang uhaw
nila’y mapawi.
Mga pangungusap ng Panginoon na isinabibig ni
Esdras, sa ikalawang aklat. Ika-siyam na kabanata, ika-
dalawampung talata.
Narrator: Binigkas ang unang bahagi ng sermon sa
wikang Tagalog at wikang Espanyol. Mga lubhang
malalalim na kaisipan, mga pariralang hindi
maunawaan ng mga Indio ang kung ano ang sa sermon
ay pinaguusapan.
Padre Damaso: Ang mga salbaheng tao ay huwag
ninyong pamarisan, inyo silang kamuhian at
kasuklaman. Eskomulgado ang mga taong iyan.
Narrator: Sa kabilang dako ay may pinagkakaabalaan
ang Hermana, ang lalaking kanyang katabi na
nahimbing sa pagkakayuyok ay nabuwal sakanya.
Nagusot ang kanyang abito kaya’t inugot niya ang
bakya at pinalo ito.
Hermana Pute: Lumayas ka! Demonyo! Kalabaw! Aso!
Padre Damaso: Mga salbahe! Sa tahanan pa ng Diyos
kayo nagwawala at nagsasalita ng masama. Mga
walang galang!
Padre Damaso: Magsiluod ang lahat.
Lalaki: Sa pagdiriwang na paglalagay ng unang bato sa
paaralan, huwag kang lalayo sa kura. Huwag lalapit sa
batong ihuhugos dahil nakataya rito ang iyong buhay.
Kabanata 32: Ang Panghugos
Narrator: Tinupad ng taong madilaw ang kanyang
mga salita.
metrong taas, apat na haligi, nakabaon sa lupa. Kaya si
Nol Juan ang maestro de obras ay talaga namang
sakanya’y humanga. Lalo na sa taglay niyang angking
lakas. Mabigat na bato ay kanyangg naibaba’t naitaas.
Ibarra: Halikayo at hanguin ang bangkay ng
sawimpalad na ito.
Alkalde: Ipasakdal ang namamahala sa gawaing ito.
Dakpin ang maestro de obras!
Narrator: Agad tinutulan ni Ibarra ang alkalde,
humiling siya na siya na lamang ang bahalang managot
Kabanata 34: Ang Pananghalian
Narrator: Sa isang malaking hapag ay makikitang
nagtitipon-tipon ang mga makapangyarihang tao
ngunit nagtataka ang karamian dahil hindi pa
dumarating si Padre Damaso.
Kapitan Tiyago: Mga ginoo, mamayang hapon ay
darating ang kanyang kamahalan; ang Kapitan Heneral
ay tutuloy sa aking tahanan.
Narrator: Sinimulan ng ihanda ang serbesa, nagsimula
na rin ang mga patutsada ni Padre Damaso kay Ibarra
nasali pa rito ang kanyang ama.
Damaso: Ngayon alam na ninyo kung ano ang ugali ng
isang Indio. Matuto lang nang kaunti ay mataas na ang
tingin sa sarili. Lahat ng mga uhuging iyan ay nagtungo
sa Europe upang—
Ibarra: Lumayo kayo! Ang hindi ibig mamatay ay
huwag lumapit
Kabanata 35: Mga Usap-usapan
Narrator: Ang pangyayari’y lumaganap sa buong
bayan ng San Diego. Lahat sila’y nagbigay ng kani-
kanilang kuro-kuro. Karamian ay halos panig kay
Padre Damaso. Ngunit nabilib sila sa haba ng
pagtitimpi ni Ibarra sa Prayleng Franciscano.
Lalaki: Hindi maganda ang ginawa ng Franciscano.
Naniniwala akong ang reliiyon ay hindi dapat ipilit
kaninuman na parang parusa o pagpapasakit.
Don Filipo: Ang masama ay ang matanda ang nag-
uugaling bata at ang bata ay nag-uugaling matanda.
Kapitan Martin: Walang kumilos o umawat man sa
inyo, tanging ang anak lamang ni Tiyago ang pumigil
kay Ibarra. Ano ang ginawa ng mga prayle at ng
alkalde?

Narrator: Nasali rin sa usapan na hindi na matutuloy

ang paggawa sa paaralan. Maging ang mga
magbubukid ay may kanya-kanyang mga kuro-kuro.

Binibini: Nalulungkot ako, hindi na matutuloy ay

pagpapatayo ng paaralan.