1.

Вовед

Кривичното дело убиство спаѓа во кривични дела против животот и телото.

Заставниот објект (објектот на кривична заштита) на кривичното дело е животот и
телото на човекот. Тоа не значи дека со оваа инкриминација се настојува да се
пружи кривично правна заштита на животот и телото на човекот, туку да се има
само еден заштитен облик, односно со него исклучиво да се пружи заштита на
животот и телото. Постојат и други инкриминации со кои исто така се пружа
заштита на животот и телото, но тие за цел имаат пред се заштита на некои други
добра (на пример во случај на квалификуван облик на разбојништво, кривично
правна заштита се дава претежно на имотот, додека на пример во случај на
убиство на претставник на највисоките државни органи заштита се дава пред се
на уставното уредување и безбедност).

Поголемиот дел на кривични дела спаѓаат таканаречени кривични дела кои

одамна се предмет на кривично - правно регулирање, односно некои од нив
настанале со настанувањето на самата кривично правна реакција.

Животот и телото на човекот како заштитен објект спаѓаат во добра на

поединецот и на скалата на вредност на добра кои ги штити кривичното право го
завзема највисокото место. Тоа особено важи особено во поглед на животот на
човекот кој е неприкосновен. Начелото на неприкосновеноста на животот на
човекот кај нас е предвидено и како уставно начело.
2.Убиство-поим

Убиството во судско - медицинска смисла е свесно и намерно лишување на

туѓ човеков живот, што значи дека за поимот убиство, неопходно е кај
извршителот на делото да постои свесност за природата и значењето на тоа дело
и намера.

Уништување на туѓ живот кога е направено намерно, не е убиство, ако во

моментот на извршување на делото кај сторителот недостасува свесност за
карактерот и значењето на тоа дело, како на пример кога делото е извршено од
страна на душевно болни, тоа се нарекува привидно убиство.

Убиството како облик на насилна смрт, предизвикано е со сила од различно

потекло, која од други лица е усмерена на човек со воља на напаѓачот, за разлика
од самоубиството каде е усмерена на самиот себеси или несреќен случај каде
силата е усмерена на човекот независно од било чија воља. Од правно гледиште
како кривично дело, убиството е противправно лишување на животот на некое
лица.

Ако противправноста е исклучена, на пример лишувањето на животот на

едно лице во нужна одбрана, или кај извршување на смртна казна, не се работи
за убиство.

За да се разбере суштината на убиството, треба да се додаде дека постојат

три основни кривично правни поими: кривично дело, кривец и казна.

Кривичното дело има свој:

- Објект - непосреден објект на кривичното дело е човекот, односно живо
човеково битие. Според тоа објект на кривичното дело убиство не може да биде
мртов човек (леш), ниту пак животно.

- Дејство - дејството на кривичното дело е секоја дејност која е објективно

подобна да предизвика смрт на човек.

- Последица - последица на кривичното дело убиство е смрт на едно лице.

Меѓутоа, напад на телесниот интегритет на едно лице, не е секогаш и напад на
неговиот живот, бидејќи нападат на телото може да биде завршен со лесни или
тешки телесни повреди, смртно или несмртно. Ако умислата опфаќа свест за смрт
на друго лице и ако се однесува на смртен исход, и ако смрта е последица на
дејство извршено на тоа дело, тогаш постои убиство, во спротивно ако смрта
настапила како последица на телесни повреди, тогаш тоа е телесна повреда
квалификувана со смрт.

За постоење на убиството не е битно, дали нанесената повреда само по

себе е апсолутно смртоносна, ниту дали смртта би можела да биде отклонета со
благовремена хируршка интервенција, како ни времето на настанувањето на
смртта, односно дали смртта настапила веднаш и непосредно по повредата или
настапила после извесно време.

Битно за утврдување на делото на убиството е постоење на причински

врски помеѓу повредата и смртта.

Исто така убиството не го исклучува ни заблудата на личноста, кога

сторителот го лишува од живот друго лице, мислејќи дека животот го одзема на
она лице кое навистина имал намера да го убие.
Убиство како што рековме е одземање на животот на човек, односно човечко
суштество кое е живо родено, без оглед дали е способно за живот.

Убиството може да биде обично, квалифицирано (тешки случаи на убиство) или

привилегирано (полесни случаи на убиство).

3. Компаративен осврт на привилгираните убиства во Србија, Хрватска, Италија,

Германија и САД

3.2.2. Германија

Германскиот правен систем е производ на вековен развој, која започнал со

племенското право. Овие обичаи подоцна биле модифицирани под влијание на
римското право, односно. права кои постоеле во Римското царство. До втората
половина на деветнаесеттиот век законити кои се развиени биле мешавина на
германско, романско и канонското право. Постигнатото политичко обединување,
1871 година, 61 година под пруската доминација, може да го означиме како
почеток на создавањето на изворен германски закон. Почетоците на германското
кривично право се одбележани со влегувањето во сила 1871 год. КЗ на
германскиот Рајх, со што е унифицирано кривичното право на Германија и се
применува се до втората половина на минатиот век.

Кривичниот законик на Сојузна Република Германија, беше креиран од страна на

Кривичниот законик на Германскиот Рајх на 15 мај 1871 година . Овој законски
текст во својата долга традиција на неколку наврати се измени и дополни .
Современиот начин на живеење, развојот на технологијата, глобализацијата и
борбата против организираниот криминал предизвикаа потреба од новата верзија
на Кривичниот законик.
Кривичниот законик кој беше објавен на 10 март 1987 година, кој излезе во
пресрет на измените во посебен дел кои се продолжени после овие реформи.
Овој законски текст, е поделен на општ и посебен дел. Кривичните дела против
животот се регулирани во шеснаесеттото поглавје. За нас интересен е параграф
211 (убиство) , дел 213 ( тешко убиство ), став 216 ( лишување од живот на
барање) , став 217 ( лишување од живот на детето ) и член 222 ( убиство од
небрежност ).

Да погледнеме во некои од овие одредби, а посебно ќе се посветиме на

привилегираните убиства. Во Германија Mord укажува на тешко или
квалификувано убиство , додека поимот убиство ( Totschlag ) во германскиот
Кривичен законик се користи за означување на обично убиство. Според член 211,
сторителот кој извршил тешко убиство ( Mord ) се смета за човек кој убил човек од
желба да го убие, за да ги задоволи сексуалните инстинкти , од алчност или други
ниски мотиви, подмолно или сурово, или со помош на општо опасни средства, или
заради овозможување или прикривање друго кривично дело.

Без оглед на тоа што тешкото убиство го зазема првото место во

систематизацијата на убиството во Кривичниот законик (член 211) , не се работи
за самостојно битие на кривичното дело туку квалификувано облик на обично
убиство (§ 212). Значи, кога станува збор за односот меѓу § 211 и § 212, во
литературата се нагласува дека § 212 битието на кривичното дело убиство или
презентира основните факти за убиства, дури и додека тој беше § 211, со кој се
уредува тешко убиство или убиство ( Mord ) само квалификуван облик на обично
убиство ( Totschlag ).

Разликата помеѓу тешкото убиство и убиство не е квалитативна , туку се гледа во

квантитетот односно степенот. Имено , законодавецот се труди од обичните
убиства да ги разликува квалификуваните и привилегираните случаи. Таква
тростепеност на кривичните дела убиства може да се докаже во многу правни
системи , иако гледано од криминално политичкиот аспект, се работи , всушност,
за начелна двостепеност меѓу привилегираните и непривилегираните убиства.

Ваквиот став на односот помеѓу убиството и тешкото убиство не се

спротивставува на тоа дека законот во член 211 зборува за убиецот morder , а во
§ 212 за убиецот кој се нарекува Totschläger . Оваа терминологија треба да им
помогне на судиите во разграничувањето на тешкото убиство и убиството , т.е. тој
треба да размислува за тоа дали сработеното според сите околности на
конкретниот случај и личноста на сторителот заслужуваат заклучна
карактеристика како тешко убиство. Чинот , на кривичното дело е усмртување на
друг човек.

Со цел усмртувањето на другиот да стане тешко убиство ( Mord ) мора да постои

некое обележје наведено во став 2. § 211. Тешкото убиство е обележано со
посебен социјално- етичка неприфатливост која законот прави напори да ја
конкретизира низ делбата на тешко убиство според три критериуми . Во првата
група спаѓаат тешки убиства кои се карактеризираат со посебна неприфатливост
на побудите.

Тоа се: убиство од задоволство или желба за убивање , убиство за задоволување

сексуални инстинкти , алчност или други ниски побуди . Во втората група се
наоѓаат убиства кои се класифицирани во таа група , поради посебно опасен или
нехуман начин на извршување на кривичното дело . Тоа се: подмукло убиство,
сурово убиство и убиство со употреба на општоопасни средства.
Конечно, во третата група се наоѓаат убиства класифицирани според целта која
сакаат да ја постигнат. Тоа се: убиство за да се олесни извршувањето на кривични
дело и убиство со цел да се прикрие кривичното дело. Убиството на барање во
согласност со трендот преовладува во Европа, кој ја прифаќа евтаназијата како
привилегирано убиство и Кривичниот законик на Германија.
Така, овој законски текст пропишува дека ако некој лишел од живот друго лице, а
на негово сериозно и изричито барање, тогаш постои лишување од живот на
барање , со напомена дека и обидот е казнив. Привилегираните убиства на
барање се засноваат на суицидното барање на усмртениот кој го наведува
сторителот , и со тоа ја намалува противправноста и вината ( каење како
мотивација).
Германскиот закон, спротивно на барањата за целосна неказнивост на убиствата ,
со согласност дал предност на општите претпоставки, како што е
неповредливоста на туѓиот живот. Се истакнуваат и практични причини, како што
се опасност од злоупотреба . Битието на кривичното дело убиство на барање , во
однос на тешкото убиство и обичното убиство, самостајног и има следните
карактеристики . Во прилог на самостојноста зборува ситуацијата дека тука се
работи за " самоубиство со туѓа рака ", која се издвојува од нормален случај за
убиство.

Прво, жртвата мора да биде убиена со умисла. Ако пациентот при давање
инекција за забрзување на смртта , спротивно на очекувањата , веќе бил мозочно
мртов , тогаш во предвид доаѓа обидот од став 2 на § 216. Во отсуство на умисла (
предозирање од лекомисленост ) доаѓа во предвид примената на § 222 кој го
регулира убиството од небрежност. Второ , жртвата мора своето убиство да го
бара експлицитно и сериозно. Барањето мора да постои објективно , односно не е
доволно субјективно мислењето на сторителот за да постои барање од убиениот
за умирање.

Барањето претставува повеќе од самото одобрување на убиените лица.

Усмртеното лице треба да влијае на волјата на сторителот. Ова не значи дека
предлогот мора безусловно да поттикне од усмртениот. Во тој поглед, тоа е
доволна " ознака" . Исто како што поттикнувањето доаѓа на ум кога сторителот ,
веќе одлучил за делото но извршувањето уште зависи од согласноста на другите ,
така и примената на член § 216 е прифатлива кога жртвата изрично се согласила
со предлогот на сторителот, а сторителот не би постапил без таа согласност .
Покрај тоа, барањето за убиство не треба да биде безусловно насочено на
конкретен сторител. Во тој поглед можат да бидат доволни и барањата упатени на
заедницата, доколку не се работи само за желба за подобра заштита. Но, ако
целта била насочена само на одредена личност (брачен другар, доктор ) или круг
на 63 лица ( персонал за нега ) , тогаш сторителот кој не припаѓа во тој круг,
сликовито да се изразиме, нема корист од член § 216.

Истото важи и за "модалитети убиства" Ако усмртениот сакал ненаметливо

убиство (предозирање со дрога во тивка осаменост), тогаш убиството со пукање
за време на посетата не било опфатено со § 216. Во поглед на атрибутите на
експлицитноста важно е дека барањето е поставено да се расчисти на лесен и
разумен начин. Тоа не мора да биде секогаш со зборови, туку може да биде
недвосмислено и преку гестови. Не е доволно барање кое само се претпоставува.
Сериозноста се оценува во секој конкретен случај и, во суштина, се однесува на
слободно изразената волја насочена на убиство.

Сериозноста може да биде несигурна поради недостаток на условената старост,

болест, принуда, извртеното настојување на сторителот да се одржува барањето
за убиство (на пример, измама на сторителот дека има суицидни намери) и така
натаму. По барање на обвинетиот мора да биде наведен на убиство. Како и кај
поттикнувањето, тоа е исклучено, кога тој и онака веќе се одлучил делото да го
направи, или бил мотивиран делото да го направи не поради барањето на
усмртениот , туку поради други околности (на пример, ветување на трето лице).
Ова не значи дека барањето за убиство мора да биде само мотив за работа, но
важно е да биде одлучувачки. Ако ова е случај, тогаш не се исклучува примената
на членот 216 поради споредните мотиви на пониска вредност (надеж за
наследство, елиминирање на некое семејно оптоварување). Спорно е дали може
поради пропуштање, несторување примената на § 216 (на пример, прекин на
терапијата на пациентот за да се забрза смртта).

Законот тоа премолчено го потврдува кога ја почитува слободата на изразување

на барање за смртта. Ако барањето недостасува, тогаш доаѓа во предвид
примената на став 212. Во овој член од Законот типично е дека сторителот го
подложува на смртта усмртениот. Во субјективна смисла потребна е намера
(Vorsatz). Покрај последиците од смртта, намерата на сторителот вклучува и
постоење на експлицитно и сериозно барање од страна на усмртениот.

Останатите форми на убиство во германското казнено право како убиство од

небрежност е регулирано во членот 222 од Кривичниот законик, на следниот
начин: "Кој од невнимание предизвика смрт кај човек, се казнува..." Како што
рековме, наспроти релативно реткото намерно убиство, убиството од небрежност
многу често се појавува.

Во законот не постои дефиниција за небрежност. Значајна помош дава

германската теорија и пракса кои невниманието го дефинираат слично на нашето
право.

Членот 213 став е посветен на едноставен случај на убиство. Во нашите услови,

тоа е убиство во афект. Тоа постои ако сторителот е злоставуван или има
сериозна навреда од страна на убиениот или неговите роднини донесоа без
негова вина во состојба на гнев или раздразливост, а со тоа се во позиција во
таква состојба да се изврши кривичното дело, или ако има некој друг полесен
случај.

Германскиот закон се фокусира на специфична реакција која во текстот на законот

се нарекува Zorn. Zorn може да се преведе како гнев, нервоза, лутина или бес.
Ние се определивме за гнев. Лишување од живот на дете било уредено со член
217. Оваа одредба е значително различна од нашите. Германците прават разлика
меѓу брачни и вонбрачни деца. Мајка, која го лишила од живот своето вонбрачно,
дете во текот на раѓањето или веднаш по раѓањето, одговара за ова кривично
дело.

Ако тоа истото го направила спрема брачното дете, тогаш се применува член 212,
со кој се уредува обично убиство. Значи, овде се зема во предвид исклучителна
ситуација на мајката која не е во брак. Ние зборуваме за минато време, бидејќи
привилегирањето на убиството на дете е укинато на 1-ви април 1998 година. Како
што е наведено, § 213, со кој се уредени поблагите случаи на убиство, доволно ја
зима во предвид психички исклучителната ситуација на една мајка која го убива
своето дете за време на раѓањето или веднаш по раѓањето.

Претходно во германското кривичното право постои асцедентно убиство или

убиство, на сродник во права линија. Она што ова убиство го карактеризира, беше
односот помеѓу сторителот и жртвата. Овој однос по правило, го прави случајот
посебно тежок на пример, убиство на таткото, и поради тоа казната е висока. Но,
сепак, е утврдено дека тоа не може да важи за секој случај, без исклучок. На
пример, не може во случај кога син го убива неговиот татко пијаница кој ја
злоупотребувал сериозно неговата мајка

Во такви случаи, укинувањето на § 215 на судијата му е овозможено, со мерење

на сите околности, да пронајдат примерена казна, а не да бидат врзани за
пропишаната висина.

Убиство на лицата со инвалидитет, во 1933 година нацистите донеле "Закон за

наследни болести." Стотици илјади луѓе биле подложени на принудна
стерилизација. 1939 година започнаа и убиствата на лицата со инвалидитет.
Нацистите во текот на летото на 1933 година, Германија ја имале под контрола.

Новите владетели сакале да формираат едно општество во согласност со

сопствените претстави. Еден од клучните чекори во таа насока е "Законот за
спречување на генетски болести на децата". Набрзо германскиот Рајхстаг го
донел "Законот за наследни болести", поточно, 14 јули 1933 година Луѓето кои
страдаат од одредени заболувања, по стапување на сила на овој закон, биле
присилно стерилизирани.

Со ова сакало да се спречи наследувањето на ваквите заболувања. Застапниците

на теоријата еугеника за генетско "подобрување" на населението го поздравиле
овој закон. Размножувањето на "помалку вредните", луѓе така би требало да им се
стави крај. За жртвите на присилна стерилизација таа операција значела живот,
без можност да имаат деца. Многу од нив со тоа биле сериозно трауматизирани и
цел живот пателе.

Но, нацистите се надевале дека ќе го остварат својот сон за "владеачката раса",

во која за "болните" и "слабите" нема место. Успехот на евгениката "Законот за
наследни болести" пропишувал дека "генетските болни" треба да бидат принудени
на стерилизација. На пример, луѓето кои имале "вродена слабоумност",
епилепсија, шизофренија, наследно слепило и глувост, како и луѓе "со тешка
наследна физичка деформација" и алкохоличари.

Лекарката и историчарка Кристијане Rothmaler истражува долга историја на

присилна стерилизација време на националниот социјализам. Се знае дека
значајноста на еугениката се дискутирало уште од 19 век. "Не може да се каже
дека тоа биле само злите нацисти", рече Rothmaler. "Генетиката уште тогаш се
смета за сериозна гранка на науката и со тоа не се занимавале само фанатичните
нацисти.

Посебно лекарите го поздравиле фактот дека е воведен закон на чија основа

може да се оствари древен генетичарски сон "Сонот на совршено општество без"
помалку вредни елементи ".

"Убиство од милост", "на смртно болните може да им се даде убиство од милост",

рекол Адолф Хитлер во едно од своите писма на 1 септември 1939 година, на
денот кога почнала војната.
Со ова започна уште една фаза на нацистичката евгеника: убиството на "помалку
вредните". Евтаназијата или во превод, добра смрт значеше убиство на душевно
болните лица или лицата со посебни потреби. "Жртвите на евтаназијата се
окарактеризирани како" вишок терет”, за кој веќе ништо не може да се направи.
Тоа што не може да се излекува, да го уништиме, сметале докторите кои
учествувале во нацистичкиот проект ", објаснува Кристијан Ротмалер.

Лекарите и медицинските сестри и овде сносат одговорност за геноцид и убиство

на беспомошни жртви 70 илјади луѓе, до август 1941 година, се убиени со
смртоносна инјекција или во гасна комора во текот на т.н. "Акција Т4", која името
го добила по седиштето на Организацијата за евтаназија во Берлин Tiergarten . Во
тоа време, во Католичката црква почнале протестите за оваа смрт да се заврши .
Покрај се, до крајот на војната децата и возрасните се 'уште се жртви на
евтаназијата, која оттогаш се помалку се пропагира и имплементира.

САД се одликува со специфична ситуација. Паралелно егзистираат федералното

право (Законот на САД ), правото на сојузните држави и правото на окрузите
( области). Посматрајки го американскиот правен систем увидовме дека
систематизацијата на кривичното дело убиство е извршена на сличен начин во
повеќето држави во САД. Се разбира, некои земји ја изразуваат својата
специфичност.

Така, повеќето држави и Округот Колумбија го делат убиството на два степени

(убиство .од прв степен и убиство од втор степен ) и некои држави (Минесота ,
Флорида, и Висконсин) разликуваат повеќе од два степени убиства. Како извори
на американското кривично право се појавуваат повеќе судски одлуки и обичајно
право , што укажува на големото влијание на англиското кривично право.
Американците, кога станува збор за поделба и меѓусбно разликување на убиство ,
се користат речиси истите системи и терминологија , како и англичаните.
Постојат некои разлики , како што ќе видиме, кои се однесуваат на степенување
на убиство. Homicide и овде ги означува сите видови на убиства.Во литературата
се споменуваат неколку. Прво, најважно за нас , е кривичното дело убиство , т.е.
criminal homicide. Втората категорија се состои од убиства што можат да се
оправдаат ( оправдани убиства ). Тоа се убиства “ без вина ." Смртта на еден
човек настапила поради тоа што тоа било нужно, на пример , убиство во
самоодбрана или смрт на некое лице настапила за време на извршување
определена обврска , како што се смртната казна, убиство предизвикано од
интервенцијата на полицијата и слично.

Се тоа се околности кои се пропишани и одобрени од страна на законот како и во

нашето кривично законодавство ( убиство во самоодбрана, нужна одбрана и сл.).
Третата категорија се состои од случајни убиства. Тоа се несреќни случаеви или
незгоди. Тие обично ги опфаќаат делата извршени од страна на цивилите, а кои ги
карактеризираат постоење грешки или пропусти. Сепак, таа грешка нема тежина
на невнимание , како форма на вината.

Во ова истражување , ќе разгледаме уште една категорија на убиства што

заслужуваат награда или како што поинаку би го нарекле , пофално убиство
(praise-worthy homicide).. Можеби во оваа категорија може да се наведе убиство на
непријатели во војната , под услов да се испочитувани сите правила на
меѓународното право. Оваа класификација е од големо практично значење . Таа
повеќе претставува , како што се истакнува, предизвик за адвокатите.

Manslaughter е една од категориите за убиство (criminal homicide). За овој облик

лицето се обвинува , кога смртта настанала под околности кои не се доволно
тешки за да претставуваат убиство, но, кои од друга страна, не можат да бидат
ниту оправдано или случајно убиство.

Manslaughter се разликува од убиство- то по тоа што ова второто подразбира

malice додека првото не подразбира . Повеќето држави разликуваат, како и
англичаните, доброволно manslaughter и недоброволно manslaughter.
Недоброволното убиство опфаќа случаи на несовесно одземање на живот, кога
смртта настанала ненамерно односно без намера, како резултат на некоја
противправна активност ( unlavvfulact ) или од небрежност, негрижа ( немарност) .

Хрватска

Kazneno djelo usmrćenja obuhvaća u sebi tri privilegirana kaznena djela ubojstva:
ubojstvo na mah, čedomorstvo i usmrćenje na zahtjev koje je ponešto izmijenjeno. Tako
stavak 1. u sebi uključuje dosadašnje ubojstvo na mah, ali ga proširuje i na slučajeve na
koje se ovo djelo do sada nije odnosilo. Naime, odnosi se i na situacije dugotrajne,
kronične patnje izazvane zlostavljanjem, patnje iz koje počinitelj ne vidi drugog izlaza do
ubojstva.

Казненото дело усмртување опфаќа во себе три основни привилегиран кривични дела на убиство без
умисла , чедоморство и убивање на барање , што е малку изменета. Така, став 1, вклучува претходно
убиство , но тоа се протега на случаи во кои ова дело не се земени во предвид. Всушност, се однесува на
состојбата на долг рок , хронично страдање предизвикано од злоупотреба , кои страдаат од која сторителот
на прекршокот не гледа друг излез за убиство.

Počinitelj u takvo stanje mora biti doveden bez svoje krivnje ili pretežito bez svoje
krivnje, drugim riječima njegovo stanje mora biti ispričivo. Pritom valja, također, uvijek
postaviti i pitanje kako bi u takvoj situaciji reagirao prosječan čovjek iz istog miljea,
navodi dr. Šime Pavlović, ističući kako se uvođenjem ovog razloga privilegiranja otvara
mogućnost blažeg kažnjavanja u slučajevima pretučenih žena koje nakon
dugogodišnjeg zlostavljanja, ne nalazeći drugog izlaza iz svoje teške situacije ubijaju
svog zlostavljača.

U hrvatskom zakonodavstvu za eutanaziju odnosno kazneno djelo usmrćivanja drugoga

na njegov izričit i ozbiljan zahtjev iz suosjećanja zbog njegovog teškog zdravstvenog
stanja predviđena je zatvorska kazna do tri godine.

- Stavak 3., navodi dalje odvjetnik Pavlović, obuhvaća izmijenjeno dosadašnje kazneno
djelo usmrćenja na zahtjev. Pošlo se, naime, od toga da je postojeća odredba preširoka
i da svaki ozbiljan i izričit zahtjev ne može biti osnovom za privilegiranje kaznenog djela
ubojstva, već se ovakav zahtjev može uvažiti kao privilegirajuća okolnost samo ukoliko
je počinitelj usmrtio osobu na njezin izričit i ozbiljan zahtjev iz suosjećanja zbog njenog
teškog zdravstvenog stanja.

Na ovaj način je usmrćenje na zahtjev definirano u švicarskom Kaznenom zakonu.

EUTANAZIJA – krivično delo lišenja života iz samilosti

Italija
U Italiji ovaj oblik ubistva nosi naziv ubistvo po pristanku. Ko god
prouzrokuje smrt čoveka uz njegov pristanak, kažnjava se zatvorom od 6 do 15
godina. Ako je delo učinjeno prema licu ispod 18 godina, prema maloumnoj
osobi ili psihički labilnoj osobi ili oboleloj od neke druge bolesti ili zbog
zloupotrebe alkohola ili opojnih sredstava i prema licu čiji je pristanak od strane
krivca iznuđen silom, pretnjom ili nagovaranjem ili prevarom, primenjuju se
odredbe koje se odnose na ubistvo.

Zaključimo: život čoveka u savremenom društvu, predstavlja takvu

vrednost da uživa punu krivičnopravnu zaštitu. Samim tim ne može se dozvoliti
uništenje jedne takve vrednosti, čak i kad je u pitanju najteži bolesnik sa
neizbežnom bliskom smrću. On živi jedini svoj život, koji je igrom slučaja i raznih
sticaja okolnosti došao u krizu, i taj život niko nema pravo da mu oduzme
Користена литература:

Бабић, М.,„Право на живот и привилегована убиства", Правниживот, Београд, бр.

9/1997, стр. 86.

Трешњев, А. „Привилегована убиства у кривичном законику Србије", Зборник

радова Ново кривично законодавство - дилеме и проблеми у творији и пракси,
Институт за криминолошка и социолошка истраживања, Београд, 2006, стр. 164.

Ambrose Bierce, The Devil's Dictionary, 1911. и James A. Inciardi; Criminal justice, Fifth
edition, Harcourt Brace College Publishers, 1996, p. 73. 110 Ibidem. Овде je као
синоним наведено applaudable, што би у нашем слободном преведу било оно што
се може одобрити. 111 James А. Inciardi, Criminaljustice, Fifth edition, Harcourt Brace
College Publishers, 1996, p. 73

http://www.zadarskilist.hr/clanci/19052012/eutanazija---samoubojstvo-ili-posljednja-
covjekova-volja