1Pagsusuri ng Sanaysay 1

Ang Lalaking Limot Niya ang Pangalan

I. Kaligirang Pangkasaysayan

A. Taon o Panahon kung kailan naisulat ang sanaysay

Batay sa mga aking mga naging reperensiya ay walang binanggit na eksaktong

taon ang sanaysay na Ang Lalaking Limot Niya ang Pangalan, ngunit kung
pagbabatayan ang bayograpiya ni Ma. Ellen L. Sicat na siyang awtor, nabanggit na
nagsimula siyang magsulat noong taong 1997, nang pumanaw ang kanyang kabiyak.
Kaya’y mahihinuha na ang sanaysay na ito ay maaring sa Kontemporaryong panahon
hindi dahil sa ito ay 1900’s ngunit dahil sa napapanahong paksa nito na kahit sa
kasalukuyan ay nangyayari pa rin sa ating lipunan.

B. Talambuhay ng May-akda

Si Ellen L. Sicat ay isang C.P.A. Nagtapos siya ng B.S.B.A. sa UP noong 1962.

Nagtrabaho siya sa mga pribadong kumpanya at nagpraktis ng kanyang propesyon bilang
C.P.A.. Maybahay siya ng manunulat na si Rogelio Sicat at ina siya ng manunulat na si Luna
SicatCleto.

Nagsimula si Ellen na magsulat noong Oktubre 1997, nang pumanaw ang kanyang
kabiyak. Mula noon, nakasulat na siya ng tatlong nobela, isa nga rito ang Paghuhunos. Ang
kanyang mga kwento at tula ay nalathala sa Diliman Review, Mirror Weekly, Ani, Likhaan
(CWC at UP Press), Lagda at sa antolohiyang Kwento ng Paglusong at Pag-ahon (Ateneo
Press). Nakasulat na rin siya ng screenplay: Ang Mga Kamay, na naging finalist sa First
Cinema Screenwriting Contest.

II. Paksa

Ang pagkalimot bilang bahagi ng kalikasan ng tao. Nahahayag ang mga

pangyayari sa buhay ng tao na nakakalimutan ang pangalan ng mga taong naging
bahagi ng ating buhay lalo na at kilalang-kilala natin ang pagkatao.

III. Mensahe

Para sa akin, may iba’t ibang mensahe ang kuwento. Una ay likas lamang sa tao
ang pagkalimot dahil sa pagtanda, kung kaya’t kailangan tanggapin ang mga
pangyayaring kahiya-hiya sa proseso ng pag-alala. Pangalawa, hindi maipagkakaila
ang katiwalian sa pagbabayad ng buwis partikular na sa mga pribadong kompanya. Ang
dapat malalaki ang buwis ay maliit lamang ang ipinapataw na buwis, at ang dapat maliit
ang buwis ay siyang malaki. Panghuli, ang pagiging tapat sa iyong kabiyak kahit
anoman ang temptasyon sa iyong paligid. Ang hindi pagkalimot sa pangaral na mula sa
iyong mga magulang ay mahalaga.

IV. Estilo

A.
Ang antas ng wika na ginamit sa sanaysay ay Pambansa, dahil may mga salitang

Valerie Y. Fulgencio BSED FILIPINO Professor: Love I. Batoon

 1Pagsusuri ng Sanaysay 2
Ang Lalaking Limot Niya ang Pangalan

Ingles na kadalasan ay ginagamit sa pamahalaan at itinuturo sa paaralan. Tulad na lamang ng

mga salitang “ Magre-renew, think tank at iba pa..”

Mapapansin din na kumbersesyunal lamang ang sanaysay, dahil batid naman natin na
ito ay pag-uusap ng dalawang magkaibigan.

B.

Ang kabuoan ng sanaysay ay nasa ikatlong panauhan dahil ang nagsasalaysay ay ang
mismong awtor. Sa aking palagay, ang akda ay di-pormal dahil hayagang binanggit ng awtor
ang kagaya ng salitang “ulol. At iba pa...”

V. Anyo at Estruktura

A. Nilalaman/Tema

Ang nilalaman o tema ng sanaysay ay karaniwang pagsasalaysay lamang dahil

isinasalaysay lamang ng may-akda ang pangyayari kung saan ang pangunahing tauhan
ay nakalimot sa pangalan ng taong naging parte ng kanyang buhay.

B. Bahagi ng Sanaysay
Simula.

Sinimulan ang akda sa pamamagitan ng pasalaysay na “Nakatayo siya sa pila nang

naramdaman niyang may humigit sa bag niya. Kinabahan siya. Hinawakan niya nang mahigpit
ang bag at lumingon. Nakatawa, pamilyar ang mukha. Si…? Hindi niya matandaan ang
pangalan ngunit ang anyo nito ay tandang-tanda niya…” Maaring nais ng awtor na makuha
muna ang atensyon ng mambabasa kung kaya’t gumamit siya ng pasalaysay na simula.
mapapansin na ang pagsasalaysay na ito ay nakakapagbigay ng kuryusidad sa mambabasa
kung ano nga ba ang pangalan ng lalaking limot niya ang pangalan.

Gitna.

Ang nilalaman ng gitna ay Pakronolohikal dahil mababasa sa na ang pagsasalaysay

ng may-akda ay pagkasunod-sunod ng mga pangyayari. Mula sa pagsasalaysay ng pagkikita
ng dalawang tauhan, sa pag- anyaya nito magmeryenda hanggang sa paghatid kay Susan ni
Gaudencio sa kanilang tahanan at pag-uusap ng mag-asawang Jimmy at Susan. Masasabing
detalyado ang pagsasalaysay ng may-akda sa pangyayari.

Wakas

Winakasan ang akda sa pamamagitan ng panlahat na pahayag na “Yumakap si Susan

dito mula sa likod ng kanyang upuan. “Wala, naiisip ko lang, matanda na talaga tayong
pareho.” At masaya siyang tumawa. Natawa rin si Jimmy, itinuloy higupin ang kape. “Ngayon
mo lang ba nalaman? Ako, matagal ko nang alam,” sabi nito. Ang wakas nito ay nagtataglay
ng makatotohanang kaalaman ng lahat na totoong likas ang pagkalimot sa ating pagtanda.

C. Tono at Himig.

Ang akda ay may himig at tono na Paintelektuwal dahil ayon sa mga pahayag na
naglalaman ng mga salitang nasa larangan ng pagiging management analyst. May mga
terminong kailangan mo munang malaman o malawakang ideya sa mga termino upang

Valerie Y. Fulgencio BSED FILIPINO Professor: Love I. Batoon

 1Pagsusuri ng Sanaysay 3
Ang Lalaking Limot Niya ang Pangalan

maunawaan ang mga nais ipahayag ng mga pangyayari sa akda.

Mayroon din itong himig at tono na Satirical o may halong biro, dahil sa ito ay
kumbersesyunal na usapang ng dalawang magkaibigan. Tulad ng pahayag na ““Susan,
nagulat ka ano?” tumawa. “Akala mo isnatser na, ano?” “Talagang ikaw, masyadong palabiro,”
sabi niya. Pilit pa rin niyang iniisip ang pangalan…”

Para sa akin mayroon din itong Nangangaral na himig at tono dahil sa pahayag na
“Sumandal si Gaudencio nang sagad sa upuan, “kanya-kanya lang paraan ‘yan. Gamitan mo
lang ng utak.” Tumingin kay Susan. “Alam kong marami ka niyan. Utakan mo ang kliyente
singilin mo ng malaki, malaki rin ang sabit mo kapag nakursunadahan ng B.I.R. ang kliyente
mo.” Yan ay pag tatanga-tanga ka. Kailanagn alam mo ang lengguwahe ng lagay. Hindi dapat
garapal, ha? Sabi ko nga sa tagalakad ko watch out for the password. Doon ka dapat
matunog.” Mahihunuha na pinangaralan ng lalaking limot niya ang pangalan (Gaudencio) si
Susan na ganoon din naman ang maiisip o mararamdaman ng mambabasa.

Gayon din ang pagiging pamilyar o karaniwan ng sanaysay. Dahil hindi naman lingid
sa atin na ang isinalaysay ng awtor ay karaniwang nangyayari sa atin bilang tao. Kung ano
ang karaniwang nangyayari sa mga pagakakataong tayo ay nakakalimot.

May tono at himig itong Nagsisiwalat. Sa pagsasalaysay ng awtor gamit ang mga
tauhan nais nitong magsiwalat ng mga panlipunang isyu tulad ng katiwalian sa pagbabayad ng
buwis ng mga pribadong kompanya, ang hindi tamang pag-bigay ng report sa gobyerno ng
kanilang kita. Gayon din ang pagiging sunod-sunuran ng mga kompanya sa nakatataas kaysa
sa mga eksperto tulad ng private practitioner kaya nawawalang kabuluhan ang mga
isinasagawang pag-aaral nila.

VI. Uri ng sanaysay

Ang sanaysay ay isang di-pormal na sanaysay. dahil ito ay kakikitaan ng

pangkaraniwang salita na kung saan sa pamamagitan ng mga tauhan na parang nag-uusap
lamang. At ang mga mensahe o ideya ng akda ay ipinahayag sa pamamagitan ng
pagsasalaysay kaya’t ito ay nagsasalaysay na sanaysay.

VII. Simbolo o pahiwatig

Ayon po sa aking pananaliksik ang pangalang “Susan” ay nagmula sa Griyego na ibig

sabihin ay “pagiging galak” na para sa akin ay may kaugnayan o naging simbolo ang pangalan
sa pangunahing tauhan ng kuwento. Dahil sa mga tamang desisyon at pagkubkub niya sa
moral na pangaral sa kanya at sa ganang pagiging siya na may pagtitimpi at pagiging totoo sa
kuwento ay sa wakas ng kuwento naging maligaya o naging galak siya sa kanyang
tinamasang buhay.

Ang Gaudencio naman ay nagmula sa Latin na ibig sabihin ay pagiging masaya at

kontento na siyang kabaliktaran sa katangian ng lalaking limot niya ang pangalan. Maaaring
sinadya ito ng may-akda upang mas lalong mapalutang ang dahilan kung bakit nakalimutan ni
Susan ang pangalan ng lalaki dahil maaaring ang pangalan na iyon ay hindi ayon o bagay sa
katangian ng lalaking limot niya ang pangalan.

Maaaring nais din ipahiwatig ng kuwento na ang tao ay likas na nakakalimot at kung
minsan pa’y napapahiya dahil sa pangyayaring nakakalimutan nila ang mga taong naging
parte ng kanilang buhay na

Valerie Y. Fulgencio BSED FILIPINO Professor: Love I. Batoon

 1Pagsusuri ng Sanaysay 4
Ang Lalaking Limot Niya ang Pangalan

VIII. Pagpapaliwanag ng Pamagat

Ang pamagat na Ang lalaking Limot Niya ang Pangalan ni Ellen Sicat sa unang dinig
ng pamagat lamang ay maiisip mo na maaaring ang lalaki mismo ang pangunahing tauhan
ngunit kapag mababasa mo na ito, tumutukoy pala ang “niya” sa babaeng nakalimutan ang
pangalan ng lalaking naging parte ng kanyang nakaraan.

Para sa akin, ito ay karaniwang pamagat lamang dahil mahihinuha muna agad na
tungkol ito sa pagkalimot ngunit sa pamamagitan ng ganitong pamagat ay nagkakaroon ng
interes ang babasa kung ano ang laman ng sanaysay upang mas lalong maliwanagan ang
babasa.

Ang pamagat din na ito, kagaya ng mga nauna kong sinabi ay nagpapakita ng kalikasan
ng tao na makalimot ng pangalan lalo na’t naging parte o kilalang-kilala natin ang pagkatao
nito.

Valerie Y. Fulgencio BSED FILIPINO Professor: Love I. Batoon