Soar high Against All odds

Kagalang-galang na mga panauhin sa okasyong ito; sa mga masisipag na

tagapamahala ng Youth Congress sa taong ito; sa mga magigiting na guro ng
Paaralan, mga bayani sa makabagong-panahon, na pinangungunahan ng
maaasahang ulong-guro, ______________________________; sa inyo, mga mag-
aaral na siyang huhubog at uukit ng bagong landas tungo sa mas progresibong
pamayanan sa hinaharap; sa ating lahat, isang umagang puno ng pag-asa.
Habang minamasdan ko kayo mula dito sa entablado, bumabalik-tanaw
sa aking gunita ang mga ala-ala ng nakalipas ng dalawampu’t-limang taon.
Binabati ko kayo sa inyong pagpili at pagtahak ng daan tungo sa de-kalidad na
edukasyon mula sa paaralang ito. Tulad Ninyo, ako din ay tumahak sa mga
pasilyo at karanasan dito sa Holy Spirit Academy na siyang humubog sa akin
patungo sa kinatatayuan ko ngayon.
Marahil ay nasasabi rin ng inyong mga magulang: “Anak mag-aral kang
Mabuti. Ito lang ang maipapamana naming sa iyo.” Napakasarap sigurong
paalalahanan at ng mga magulang sa pag-aaral. Marahil pagkagising Ninyo
ay nakahain na ang pagkain at plantsado na ang inyong uniporme. Marahil
hand ana rin ang sasakyang maghahatid-sundo sa inyo dito sa Paaralan.
Siguro pa nga, ang ilan sa inyo ay may katulong pang aalalay at magbabantay.
At pag-uwi Ninyo sa bahay, magpapahinga, maglalaro, at magbabasa ng
updates sa inyong social media account. Masarap na buhay.
Hindi ko naranasan ang mga ito. Ang aming mga magulang ay
masisipag. Hindi kami mayaman subalit magtiyagang itinaguyod ng aming
ama’t ina ang pang-araw-araw naming pangangailangan. Ito ay ayon sa aking
lola.
Tandang-tanda ko pa. Buwan ng Marso, 2019. Idineklara ang
pandaigdigang restriksiyon dahil sa salot ng kumakalat at kumikitil ng buhay.
Tinawag itong Covid-19. Sa mga sumunod na araw, buwan at taon, tumigil ang
ikot ng mundo. Bawal lumabas. At ang tanging naririning ay ang alingawngaw
ng ambulansyang nagdadala ng mga pasyenteng kinapitan ng sakit at nag-
aagaw-buhay. At tatlong salita lamang ang tanging bulalas; Mask, Hugas,
Iwas. Milyon-milyon ang kinapitan ng sakit. Milyon din ang namatay. Kabilang
ang aking mga magulang.
Sampung-taong gulang pa lamang ako nang maulila. Napilitan akong
tumigil muna sa pag-aaral. Kaya naman napilitaan akong magbanat ng buto
sa murang edad. Natuto akong magtinda ng mga gulay at kakanin. Natuto din
akong magkumpuni ng mga gamit, at kung saan saan pang pwedeng
pagkakitaan. Sa kabila ng mga pagsubok, lumabo ang pananaw ko sa
hinaharap. Subalit hindi kailanman dumilim ang aking pangarap na makapag-
aral.
Dumaan pa ang mga taon, at ako’y nakabalik sa pag-aaral. Bagamat
over-age, matiyaga kong iginapang ang aking pag-aaral habang kumakayod
para sa pang-araw-araw na pangangailangan. Ginawa ko ito sa maraming
araw at hindi ko namalayan ang paglipas ng panahon at pagdating ng
tagumpay.
Sa bawat pasyente na malagaan ko sa ospital kung saan ako nagsisilbi,
ay palagi kong naaalala ang aking mga magulang. Lagging may kurot sa aking
dibdib tuwing naalala ko ang mag pagsubok na aking pinagdaanan na siya
naming humubog sa aking upang maging matatag at matiyaga at porsegido.
Minamahal kong mga mag-aaral, ang mga pagsubok ay hindi kailanman
balakid upang magtagumpay. Yakapin Ninyo ang mga pagsubok dahil ang mga
ito ang huhubog at magpapalakas sa inyong determinsyon na magtagumpay.
Palagi din kayong magdasal. Higit sa lahat, palaging gawin ang tama at Mabuti
sa inyong sarili at sa kapwa.
Maraming salamat po. Mabuhay ang mga mag-aaral ng Holy Spirit.