้

ภารกิจเลียงสามี
ยคุ 70
ตอนที่ 1: ระบบผู กพัน

ในขบวนรถไฟใต ้ดินอันสว่างไสว หลินซีแบกเป้ เอาไว ้

บนหลังพลางมองไปยังป้ ายไฟทีกํ ่ าลังกะพริบปริบๆด ้วย
สายตาว่างเปล่า การทําโอทีอย่างต่อเนื่ องทําให ้หัว
สมองของเธอไม่คอ ่ ยแล่นเท่าไร ในขบวนรถไฟ
้ คนกลับบ ้านคํ่าอยู่ประปราย ส่วนมาก
กลางดึกแบบนี มี
เป็ นพวกพนักงานทําโอที และนี่ ก็ถอื เป็ นเรืองน่
่ าเศร ้า
ของคนเมือง
่
หลินซีเพิงจะเรี ยนจบมาก่อนจะหางานได ้อย่าง
ยากลําบาก ทุกวันเธอต ้องยุ่งจนหัวปั่นอยูก ่ บั การหา
เงินได ้เพียงเล็กน้อย เงินก็นอ้ ย งานก็เยอะ แถมยังไกล
ี่
บ ้านอีก แต่ยงั ดีทเธอไม่ มภ ี าระอะไร ตังแต่้ พ่อของเธอ
จากโลกนี ไป ้ หลังจากแม่แต่งงานใหม่ห ้องชุดเล็กๆ
แถบชานเมืองก็กลายเป็ นบ ้านของเธอแต่เพียงผูเ้ ดียว
เธอหาเงินได ้ไม่มากเท่าไร แต่มน ั ก็ยงั พอใช ้ บ ้านหลัง
นั้นไม่ได ้ใหญ่โตอะไรเธอจึงสามารถอยู่ได ้อย่างสบายๆ
ชีวต ่ ได ้ดีเลิศแต่ก็ไม่ได ้ยํ่าแย่ทําให ้ในความคิดของ
ิ ทีไม่
หลินซีไม่มค
ี วามทะเยอทะยานและรู ้สึกพอใจกับสภาพ
ความเป็ นอยูใ่ นปัจจุบน
ั
เมือได่ ้ยินเสียงแจ ้งเตือนสถานี ถด ั ไปหลินซีก็ลก ้ น
ุ ขึนยื
แล ้วเดินไปยังประตูทางออกของรถไฟใต ้ดิน เมือเดิ ่ น
ออกจากสถานี รถไฟใต ้ดินเธอก็เดินข ้ามถนนออกไป
นี่ เป็ นเขตเมืองเก่าของเมืองS ทังๆที ้ ห่ ่ างกันเพียงถนน
้
กันแต่ มนั กลับแตกต่างกันราวกับโลกสองใบ ทีตรงนี ่ ้
คือเขตเมืองใหม่ทมี ี่ แสงไฟสว่างไสวในขณะทีตรงนั ่ ้น
กลับเป็ นเขตเมืองเก่าทีเต็ ่ มไปด ้วยความทรุดโทรม

บ ้านในเขตเมืองเก่าส่วนใหญ่จะสร ้างขึนมาตั ้ ้ เมือ

งแต่ ่
50-60 ปี ทีแล ่ ้ว มีบางส่วนทีเป็ ่ นกึงไม้
่ กงอิ ึ่ ฐ เมือเงย
่
้
หน้าขึนมองก็ จะเห็นสายไฟระโยงระยางเต็มไปหมด
บนกําแพงก็มป ี ้ ายโฆษณาแผ่นน้อยแปะอยู่สะเปะสะปะ
การก่อสร ้างเมืองทีพั ่ ฒนาไปอย่างรวดเร็วในช่วงหลาย
่ านมาลืมเลือนพืนที
ปี ทีผ่ ้ แห่่ งนี ไปจนหมดสิ
้ ้
นและทํ าให ้
่ งนี หลงเหลื
ทีแห่ ้ อไว ้เพียงร่องรอยตามกาลเวลา ร ้าน
ขายของตลอดสองข ้างทางต่างนํ าโต๊ะเก ้าอีขึ ้ นมากาง
้
อยู่บนทางเดินเท ้า ซุ ้มรถเข็นมากมายหลากหลายชนิ ด
่ ยมของถนนสายนี ้ แถมเขม่าควันทีสะสม
ล ้วนเป็ นทีนิ ่
มานานหลายปี ก็ทําให ้พืนถนนแห่ ้ ้
งนี สกปรกและมี ่
กลิน
เหม็นฉุ นรุนแรง
หลินซีหยิบแบงก ์ 20 หยวนใบหนึ่ งยืนส่
่ งให ้พ่อค ้า
่ อสั
“พ่อค ้า ข ้าวผัด 1 จานเพิมเนื ้ นใน 1 พวง”

“ได ้เลย! ห่อกลับบ ้านไหม?” พ่อค ้าร ับเงินไปแล ้วถาม

เธอมาอีกประโยค
“ค่ะ” หลังจากนั้นไม่กนาที
ี่ กล่องข ้าวผัดร ้อนๆก็ถก ่
ู ยืน
ส่งให ้หลินซี
เธอถือกล่องข ้าวเอาไว ้แล ้วเดินกลับบ ้าน บ ้านของหลิน
ซีอยู่ทชี่ น้ั 5 การตรวจจับของหลอดไฟทีถู ่ กควบคุม
ด ้วยเสียงในทางเดินของตึกหลังนี ค่ ้ อนข ้างยํ่าแย่ เธอ
ต ้องกระทืบเท ้าหนักๆลงไปสักครงหลอดไฟถึ ้ั งจะสว่าง
้
ขึนมาได ้ จากนั้นหลินซีก็เปิ ดประตูออกจนพบเข ้ากับ
ห ้องเล็กๆ ว่างเปล่า เธอกินข ้าวอยู่ 2-3 คําก่อนจะไป
้ าความสะอาดร่างกาย เธอมองไปยัง
อาบนํ าทํ
โทรศัพท ์มือถือของตัวเองแวบหนึ่ งก็พบว่าตอนนี เป็ ้ น
เวลา 11:35 น. แล ้ว หลินซีทงร่ ิ ้ างลงบนเตียงแล ้ว
เตรียมพร ้อมนอนหลับ วันพรุง่ นี ยั ้ งต ้องทํางานอีก
ตอนนี จึ ้ งจําเป็ นต ้องนอนแล ้ว แต่ในสมองทีกํ ่ าลังตืนตั
่ ว
่
กลับไม่ฟังคําสังของเธอเลยแม้ แต่นิดเดียว หลินซีพลิก
ตัวอีกครงแล ้ั ้วพยายามนอนหลับ
 ่
แต่ขณะทีเธอกํ าลังสะลึมสะลือ จมูกของเธอก็ได ้กลิน ่
ไหม้ลอยมาจางๆ “บ ้านไหนทํากับข ้าวแล ้วไม่ระวังจน
ทําไฟไหม้เนี่ ย” แต่ทน ั ใดนั้นหลินซีทกํ ี่ าลังนอนหลับอยู่
้
ก็รู ้สึกประหลาดใจขึนมา เธอรู ้สึกได ้ว่ามีบางอย่างไม่
ถูกต ้อง จากนั้นเธอก็รบี ผุดลุกขึนมาจากเตี
้ ยงทันที นี่
่
เป็ นเวลากลางดึกแล ้วใครทีไหนจะยั งมาทํากับข ้าวอยู่
อีก
่
เมือเธอรี บร ้อนสวมเสือผ้้ าแล ้วเปิ ดประตูออกมาเธอก็
พบว่าบริเวณทางเดินของตึกมีควันสีดาํ ลอยอยู่เต็มไป
หมด หลินซีรบี ปิ ดประตูลงตามสัญชาตญาณ ตอนนี ้
่
น่ าจะมีไฟไหม้ เมือตระหนั กได ้เช่นนั้นแล ้วร่างกายของ
่ั
หลินซีก็สนสะท ้
้านขึนมาทั นที เธอรีบพุ่งไปยังห ้องนํ า้
้ ดปากปิ ดจมูกของตัวเอง
แล ้วนํ าผ้าขนหนู มาชุบนํ าปิ
เอาไว ้ก่อนจะขดตัวเข ้าหากัน นี่ เป็ นทักษะทีเธอเรี
่ ยนรู ้
มาจากตอนทีสํ ่ านักงานตึกจัดการฝึ กฝนป้ องกันเพลิง
่
ไหม้เมือหลายเดื อนก่อน
บนทางเดินของตึกมีผูอ้ ยู่อาศัยหลายคนวิงออกมาบ ่ ้าง
แล ้ว บางครอบคร ัวก็พบกับเพลิงไหม้จนต ้องรีบ
ช่วยชีวติ เด็กและคนชราไปก่อน ส่วนบางครอบคร ัวก็
กําลังหลับลึกจนไม่มก ่
ี ารเคลือนไหวใดๆภายในห ้อง ผู ้
่
อยู่อาศัยเกินกว่าครึงของตึ กแห่งนี ล้ ้วนเป็ นเพือนบ
่ ้าน
เก่าแก่มานานหลายปี หลินซีลงั เลอยู่สก ่
ั พักก่อนทีเธอ
้ั าคัญขึนมาในที
จะตัดสินใจครงสํ ้ ่ ด เธอรีบวิงลงไปช
สุ ่ น้ั
ล่างแล ้วเคาะประตูของผู ้อยู่อาศัยทุกบานพร ้อมตะโกน
ออกมาเสียงดังลัน ่ “รีบตืนเร็
่ วเข ้า ไฟกําลังไหม้แล ้ว!”
่
แต่เมือเธอวิ ่
งลงมาจนถึ งชน้ั 2 ภายในทางเดินของตึก
ก็เต็มไปด ้วยกลุม ่ ควันหนาแน่ นจนทําให ้เธอมองเห็น
เพียงแสงไฟเลือนรางทีสว่ ่ างวาบขึนมาจากช
้ น้ั
1 ในขณะทีหลิ ่ นซีกาํ ลังลังเลใจอยู่น้ันเธอก็รู ้สึกว่าเสือ้
ของเธอถูกใครบางคนดึงเอาไว ้ เมือเธอหั ่ นกลับไปมอง
อีกครงก็้ั พบว่าคนคนนั้นคือคุณยายจ ้าวทีอาศั ่ ยอยู่ชน้ั
2 คุณยายอาศัยอยู่ทนี ี่ ่ เพียงลําพังแถมยังมีอายุมาก
แล ้วเธอจึงเดินไปไหนมาไหนได ้ไม่คอ ่ ยสะดวก คุณ
ยายใช ้มือข ้างหนึ่ งปิ ดปากปิ ดจมูกของตนเองขณะทีใช ่ ้
มืออีกข ้างหนึ่ งดึงชายเสือของหลิ
้ ่
นซีเอาไว ้ เมือมองไป
ยังดวงตาขอร ้องอ ้อนวอนของคุณยาย หลินซีก็เข ้า
ใจความต ้องการของเธอได ้ทันที หลินซีกด ั ฟันแน่ น
ก่อนจะใช ้มือหนึ่ งจับแขนของคุณยายเอาไว ้พร ้อมใช ้
มืออีกข ้างปิ ดปากปิ ดจมูกของตัวเองแล ้วพุ่งเข ้าไปใน
กลุม่ ควันหนาแน่ น นี่ เป็ นเส ้นทางทีเธอเดิ ่ นผ่านมานาน
หลายปี ดังนั้นต่อให ้ปิ ดตาเดินหลินซีก็ยงั สามารถเดิน
ออกไปได ้
 ่
เพราะคนทีเธอพาเดิ นออกไปด ้วยเดินได ้ไม่คอ ่ ยสะดวก
ความเร็วของหลินซีจงึ ลดลงมากอย่างเห็นได ้ช ัด แต่ใน
่ ดเธอก็พุ่งออกไปจากกลุม
ทีสุ ่ หมอกควันสีดาํ ได ้สําเร็จ
หลินซีอยากจะสูดหายใจเอาอากาศสดชืนเข ่ ้าไปให ้
เต็มปอดแต่หลังจากทีเธอเดิ ่ นออกมาจากประตูเหล็ก
ได ้เพียงไม่กก ี่ ้าวเธอก็รู ้สึกว่าภาพตรงหน้าพลันดับวูบ
ลงก่อนทีร่่ างของเธอจะทรุดฮวบลงไปกับพืน้
่
กระทังเธอได ึ้
้สติขนมาอี ้ั
กครงภาพอั นน่ าประหลาดใจก็
ปรากฏสูส ่ ายตาของเธอ หญิงสาวคนหนึ่ งกําลังนอน
อยู่บนเตียงผู ้ป่ วยอย่างเงียบงัน บนใบหน้าของเธอมี
หน้ากากออกซิเจนสวมทับเอาไว ้ขณะทีบนร่ ่ างกายก็มี
ท่อระโยงระยางเต็มไปหมดโดยมีเครืองวั ่ ดสัญญาณ
ชีพกําลังทํางานอยูด ่
่ ้านข ้าง คนทีนอนอยู ่บนเตียง
่ นซีสด
ผูป้ ่ วยก็คอื คนทีหลิ ุ แสนจะคุ ้นเคย นั่นไม่ใช่เธอ
หรอกเหรอ?
หลินซีอกี คนหนึ่ งรู ้สึกเหมือนตัวเองกําลังล่องลอยอยู่
กลางอากาศ และถึงแม้เธอจะพยายามตะโกนออกไป
เสียงดังแค่ไหนก็ไม่มใี ครได ้ยินเสียงตะโกนของเธออยู่
่
ดี เธอลองวิงไปจั บมือของตัวเองแต่มอ ื ของเธอก็ทําได ้
เพียงทะลุผ่านกายเนื อนั ้ ้นไปเท่านั้น
 ้
หลินซีกลืนนํ าลายลงคอเอื ้
อกใหญ่ เธอไม่เข ้าใจ
สถานการณ์ของตนเองในตอนนี เลย ้ แต่ในตอนนั้นเอง
้
เสียงเอไออันเย็นเยียบก็ดงั ขึนมา “เธอเห็นตัวเองหรือ
ยัง?”
“ใคร ใครกําลังพูดอยู่น่ะ?” หลินซีสะดุ ้งสุดตัวเพราะ
เสียงนั้นพลางหันมองไปรอบๆ ตอนนี บริ ้ เวณรอบๆ
นอกจากอุปกรณ์ทางการแพทย ์แล ้วก็มแี ค่ผูป้ ่ วยทียั ่ ง
ไม่ได ้สติอยู่คนหนึ่ ง จากนั้นเธอก็ได ้ยินเสียงเอไอดัง
้
ขึนมาอี กครง้ั “ยืนมื
่ อของเธอออกมาสิ แล ้วเธอจะได ้
มองเห็นฉัน”
ื่ อขวาของตัวเองออกมาโดยไม่รู ้ตัว ในฝ่ า
หลินซียนมื
มือของเธอปรากฏหน้าจอทีมี ่ ขนาดพอๆกับ iPad
้
ขึนมาอั นหนึ่ ง และบนหน้าจอนั้นยังฉายภาพลูกบอล
้ นกําลังเบิกตาโพลงสบตาอยู่กบั
การ ์ตูนลูกเล็กๆสีนําเงิ
หลินซีด ้วย
“นายเป็ นใครน่ ะ?” หลินซีรู ้สึกเอ็นดูตวั การ ์ตูนตรงหน้า
่ นท่าทางไม่มพ
จริงๆ เมือเห็ ี ษิ มีภยั ของมันก็ทําให ้ความ
ระแวงของหลินซีคลายลง
“ฉันคือปัญญาประดิษฐ ์ 74026 เธอจะเรียกฉันว่าอี
่
วานก็ได ้ เธอเป็ นคนทีโชคดี
มาก เพราะความดีและ
ความกล ้าหาญของเธอเลยทําให ้เธอได ้ร ับเลือกโดย
ปัญญาประดิษฐ ์ ตอนนี ฉั ้ นมาช่วยให ้เธอกลับไป
แข็งแรงอีกครง” ้ั ประโยคสุดท ้ายของอีวานทําให ้หลินซี
้
รู ้สึกสนใจขึนมา ้ มอ
แต่หลินซีไม่ได ้โง่ ในโลกนี ไม่ ี ะไร
ได ้มาฟรีๆ ดังนั้นหลินซีจงึ เอ่ยปากถามออกไปอย่าง
่
ระแวดระวัง “นายมีเงือนไขอะไร?”
้ ยงเอไอทีสุ
นํ าเสี ่ ดแสนจะเย็นชาตอบกลับมา “ตอนนี ้
เธอเข ้ามาอยู่ในระบบคัดเลือกภารกิจแล ้ว ถ ้าเธอ
ปฏิเสธภารกิจ เธอจะตกอยู่ในอาการโคม่าต่อไป แต่
่
ถ ้าเธอเลือกทีจะยอมร ับภารกิจ ขอแค่ทําภารกิจที่
กําหนดให ้สําเร็จ เธอก็จะสามารถกลับมาแข็งแรงได ้
อีกครง้ั ตอนนี เธอสามารถเลื
้ ่
อกทีจะยอมร ับหรือปฏิเสธ
ก็ได ้”
หลินซีไม่ใช่เด็กสาวผู ้ฉลาดเฉลียว แต่ความ
ระแวดระวังก็ทําให ้เธอเข ้าใจดี นี่ เป็ นการตัดสินใจครง้ั
่
ยิงใหญ่ ี่ สามารถหุนหันพลันแล่นได ้ หญิงสาว
ทไม่
ครุน่ คิดอยู่พก
ั ใหญ่กอ ่
่ นทีเธอจะถามออกมาอี ก1
ประโยค “ตกลงว่ามันเป็ นภารกิจอะไรกันแน่ ?”
“ก่อนเธอจะยอมร ับภารกิจ อีวานจะไม่สามารถพูดอะไร
ได ้”
 ่ คิดอยู่เงียบๆแล ้วถามออกไปอีกครง้ั
“...” หลินซีครุน
“ถ ้าภารกิจล ้มเหลวจะเป็ นยังไง?”
้
เสียงเอไอดังขึนมาอี กครง้ั “เชิญดู!” ดูอะไรกันล่ะ หลิน
ซีไม่เข ้าใจ แต่แล ้วไม่นานเธอก็ได ้เข ้าใจ เครืองวั่ ด
สัญญาณชีพของเธอมีเสียงแจ ้งเตือนดังขึนมา ้ จากนั้น
หน้าจอก็ปรากฏเส ้นสีแดงทีกระตุ ่ กไปมาอย่างผิด
้
จังหวะขึนมาเส ้นหนึ่ ง หมอและพยาบาลทังหลายต่
้ างก็
รีบพุ่งเข ้ามาหาเธอ หลังจากยุ่งวุน ่ วายอยู่สก ั พัก
สัญญาณชีพของหลินซีทนอนอยู ี่ ่บนเตียงคนป่ วยก็
กลับมาเป็ นปกติอก ี ครง้ั
หลินซีได ้แต่เบิกตาโตอ ้าปากค ้าง ความหวาดกลัวและ
้
ความโกรธเกรียวพลุ ้
ง่ พล่านขึนมาในหั วใจของเธอ
หลินซีถลึงตามองหน้าจออันนั้นพร ้อมจ ้องไปยังเจ ้าลูก
บอลทรงกลมอันน้อยด ้วยสายตาโกรธเกรียว ้ อีวาน
ไม่ได ้หวาดกลัวหลินซีแม้แต่นอ้ ย มันยังคงส่งเสียงเย็น
้
ชาออกมาเหมือนเดิม “ตอนนี เธอสามารถเลื ่
อกทีจะ
ยอมร ับหรือปฏิเสธก็ได ้ เชิญเลือก”
บนหน้าจอปรากฏปุ่ มขึนมา ้ 2 ปุ่ ม หลินซีหมดหนทาง
่
ถ ้าเธอเลือกทีจะปฏิ เสธก็หมายความว่าเธอจะต ้องอยู่
ในสภาพโคม่าตลอดไป และบางทีท ้ายทีสุ ่ ดเธอก็คงไม่
อาจฟื ้นขึนมาได
้ ่ ับภารกิจ หากทํา
้ แต่ถ ้าเธอเลือกทีจะร
มันไม่สาํ เร็จเธอก็ต ้องถูกฆ่าอยู่ด ี หลังจากครุน่ คิดด ้วย
ความสับสนอยู่หลายตลบเธอก็เลือกทีจะกดปุ่ ่ มร ับ
ภารกิจ หลังจากหน้าจอเปล่งแสงสว่างวาบขึนมาก็ ้ มี
ตัวอักษรจํานวนหนึ่ งเด ้งออกมา แต่ยงั ไม่ทน ่ นซีจะ
ั ทีหลิ
่ าพวกมันคืออะไรเธอก็มาปรากฏตัว
ได ้อ่านให ้รู ้เรืองว่
้
ขึนในโรงพยาบาลแห่ งหนึ่ งเสียก่อน
โรงพยาบาลแห่งนี ไม่ ้ ใช่โรงพยาบาลแห่งเดิม แต่
โรงพยาบาลแห่งนี ดู ้ อตั คัดกว่ามากอย่างเห็นได ้ช ัด
ผนังสีขาวเรียบง่าย เหนื อศีรษะเองก็มห ี ลอดไฟนี ออน
ี่
อยู่ไม่กหลอด ่ นซีกาํ ลังนอนอยู่ก็เป็ น
เตียงผู ้ป่ วยทีหลิ
่ เรียบง่ายสุดๆ สภาพแวดล ้อมแบบนี เหมื
เตียงไม้ทีดู ้ อน
โรงพยาบาลในชนบทไม่มผ ี ดิ
แต่จากนั้นไม่นานเสียงเอไอทีดั ่ งขึนมาก็
้ ทําให ้หลินซี
เข ้าใจได ้ในทันที “ยินดีด ้วย เธอสุม ่ ได ้ภารกิจ
้
ช่วยเหลือ ตอนนี สถานะของเธอก็ คอื ยุวปัญญาชนคน
หนึ่ ง ยุวปัญญาชนคนนี ก็ ้ มช ื่ าหลินซีเหมือนกัน เธอ
ี อว่
่ ้ายจากเมือง S มาทีหมู
เพิงย ่ ่บ ้านชิงซาน แต่เพราะ
ประสบอุบต ั เิ หตุทางรถยนต ์ระหว่างเดินทางมา ตอนนี ้
เธอก็เลยต ้องมาร ักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ช่วงนี เธอก็ ้
พักร ักษาตัวให ้ดีๆไปก่อนแล ้วกัน พอถึงเวลาที่
เหมาะสมฉันจะแจ ้งภารกิจให ้เธอทราบ แค่เธอทํา
 ้
ภารกิจทังหมดให ่
้สําเร็จเธอก็จะได ้กลับไปทีโลกของ
่ ดจบมันก็หายไปทันที หลินซีต ้องมาอยู่
ตัวเอง” เมือพู
ในสภาพแวดล ้อมทีไม่ ่ คุ ้นเคยจึงรู ้สึกหวาดกลัวขึนมา
้
่
เธอรู ้สึกว่าตัวเองยังมีคาํ ถามทีอยากจะถามออกไป แต่
ไม่วา่ เธอจะพยายามร ้องตะโกนออกมาเท่าไรอีวานก็ไม่
ปรากฏตัวออกมาอีก
ความรู ้สึกของหลินซีในตอนนี เฮงซวยสุ ้ ดๆ เธอเหมือน
หุ่นเชิดตัวหนึ่ งทีถู
่ กใครสักคนควบคุมเอาไว ้ ไม่ส ิ ถูก
ระบบควบคุมเอาไว ้ต่างหาก เธอมองไปทีตั ่ วเอง
ในตอนนี ้ มือซ ้ายของเธอมีผา้ พันแผลพันเอาไว ้ บนขา
้
ทังสองข ้างก็ถกู ห่อหุ ้มด ้วยผ้าพันแผล แถมความรู ้สึก
เจ็บปวดยังพลุง่ พล่านขึนมาอี้ ก ดูเหมือนว่าอาการ
บาดเจ็บของเธอจะไม่เบาเลยทีเดียว ตอนนี เธอทํ ้ าได ้
แค่นอนอยู่บนเตียงผู ้ป่ วยอย่างเงียบๆ สภาพแวดล ้อมที่
ไม่คุ ้นเคยทําให ้เธอไม่กล ้าเปิ ดปากพูดออกไป เพราะ
ถ ้าความลับหลุดรอดออกไปคงก่อให ้เกิดเรืองวุ ่ น
่ วาย
ตามมาแน่ นอน หลินซีทแม้ ี่ แต่จะพลิกตัวก็ยงั ลําบากได ้
แต่สบถด่าระบบไปต่างๆนานานับไม่ถ ้วน บัดซบจริงๆ
เลย ให ้เธอทะลุมต ิ าอยู่ในร่างปกติไม่ได ้หรือไง? ดีที่
ิ ม
เธอยังสามารถขยับได ้อยูน ่ ิ ดหน่ อย เธอในตอนนี ้
เหมือนเป็ นอัมพาตไปครึงตั ่ วแล ้ว
จากนั้นพยาบาลทีมี ่ ใบหน้ากลมคนหนึ่ งก็เดินเข ้ามา
่
เมือเธอเห็ นหลินซีเธอก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเตียง
้
ผู ้ป่ วยของหลินซีพร ้อมรอยยิมจนตาหยี “ยุวฯหลิน
้
พรุง่ นี เธอก็ ออกจากโรงพยาบาลได ้แล ้วนะ พอถึงตอน
นั้นจะมีคนมาร ับเธอเอง”
หลินซีตรวจสอบความทรงจําของร่างเดิมอยู่สก ั พักแต่
่
เธอก็จาํ ชือของพยาบาลคนนี ้ ได ้เลยแม้แต่นอ้ ย เธอ
ไม่
้
จึงทําได ้เพียงยกยิมแล ้วตอบกลับไป “ค่ะ ขอบคุณมาก
นะคะ”
พยาบาลหน้ากลมคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อยก่อนทีเธอ ่
จะเดินไปดูแลคนไข ้คนอืนต่ ่ อ หลินซีนอนต่อไปอย่าง
่
เงียบๆแล ้วเริมตรวจสอบความทรงจํ าของร่างเดิม เธอ
ไม่รู ้ว่าเป็ นเพราะอาการบาดเจ็บของเธอหรือไม่ ความ
ทรงจําทีหลิ ่ นซีพอจะนึ กออกจึงมีอยู่ไม่มาก หลินซีคน
้ นคนเมือง S เธอมาทีหมู
นี เป็ ่ ่บ ้านชิงซานแห่งนี เพื ้ อเป็
่ น
่
ยุวปัญญาชน แต่รถทีพาพวกเธอมากลั บประสบ
อุบต ี่ ่ งอยู่ด ้านนอก
ั เิ หตุชนเข ้ากับภูเขาทําให ้หลินซีทนั
สุดกระเด็นออกมาจากตัวรถจนทําให ้กระดูกแขนซ ้าย
ของเธอหักและต ้องส่งตัวเธอไปยังโรงพยาบาล ตอนนี ้
เธอนอนอยู่ในโรงพยาบาลได ้ 5 วันแล ้ว และดู
เหมือนว่าพวกเขาจะต ้องส่งเธอกลับไปยังหมู่บ ้านชิง
 ๋
ซานเสียที เดียวนะ ยุวปัญญาชน นี่ เป็ นคําเฉพาะทีใช
่ ้
กันในช่วงยุค 60-70 นี่ นา หรือจะพูดอีกอย่างหนึ่ งก็
่ นซีเดินทางมาก็คอ
คือช่วงเวลาทีหลิ ื ยุคทียุ่ วปัญญาชน
กระจายตัวกันไปเผยแพร่ความรู ้ตามชนบทนั่นเอง
หลินซีไม่คอ ่
่ ยรู ้เรืองอะไรเกี ่
ยวกั ้
บยุคนี มากนั ก แต่มส ี งิ่
หนึ่ งทีไม่
่ ต ้องสงสัยก็คอื นี่ เป็ นยุคแห่งความขาดแคลน
ทร ัพยากรและจําเป็ นต ้องใช ้ตั๋วในการจัดหาอุปทาน
หลินซีหยัดตัวลุกขึน้ ความเจ็บปวดทีขาทํ ่ าให ้เธอเดิน
ได ้ไม่คล่องแคล่วนัก ตามทางเดินของโรงพยาบาลมีม ้า
นั่งไม้ตังอยู
้ ่หลายจุดและยังมีญาติผู ้ป่ วยหลายคนกําลัง
นั่งคุยเรืองสั
่ พเพเหระกันอยู่บนม้านั่ง เมือเธอเดิ ่ นผ่าน
สํานักงานแพทย ์ไปหลินซีก็กวาดตามองปฏิทน ่ ก
ิ ทีถู
แขวนอยู่บนผนัง วันที่ 15 กันยายน 1973
ตอนที่ 2: มาหมู บ ้ั
่ า้ นชิงซานครงแรก

เช ้าตรูว่ น
ั ต่อมาสหาย 2 คนก็มาถึง คนแรกคือสหาย
่ านักงานยุวปัญญาชน อีกคนคือผูแ้ ทนพรรค
จางทีสํ
้
ของหมู่บ ้านชิงซาน ถังเจียนกัว๋
สหายจางเป็ นคุณลุงวัยกลางคนรูปร่างอ ้วนเตีย้ เมือ
่
เห็นหลินซีเขาก็ถามออกมาด ้วยสีหน้าเป็ นห่วง “ยุวฯ
 ึ้
หลิน ดีขนหรื อยัง? พวกเรามาร ับเธอออกจาก
่
โรงพยาบาล เรืองคร ้ั คงทํ
งนี ้ าให ้เธอไม่พอใจ ในฐานะที่
เป็ นตัวแทนของสํานักงานยุวปัญญาชน ฉันต ้องขอ
โทษเธอด ้วยนะ ขอโทษจริงๆ ถ ้าเธอมีความต ้องการ
อะไรก็ขอให ้บอกมาได ้เลย พวกเราจะช่วยเหลือเธอ
อย่างแน่ นอน คนนี คื้ อสหายถังเจียนกั
้ ๋ นเลขานุ การ
วเป็
พรรคสาขาของหมู่บ ้านชิงซาน หลังจากเธอไปถึง
หมู่บ ้านชิงซานแล ้วถ ้าลําบากอะไรก็ไปหาเขาได ้เลย”
่
หลินซีมองไปทีสหายจางเจ ้าเล่ห ์คนนั้น เธอรู ้อยู่แก่ใจ
่ เขาพู
ว่าสิงที ่ ดเป็ นเพียงมารยาทเท่านั้น ไม่มก ี ารกระทํา
้
อะไรช ัดเจนเลย ให ้เธอร ้องของันเหรอ ่
เธอเพิงมาถึ ง
้ั
ครงแรกเองนะ จะให ้ขอได ้อย่างไร?
หลินซีไม่แสดงสีหน้าอะไร หลังจากทีทั ่ กทายกับทังสอง
้
คนตามมารยาทแล ้วเธอก็เชิญให ้นั่งลงคุยกัน ถังเจีย้
๋
นกัวมองหลิ ้ั หวั จรดเท ้า สาวน้อยคนนี หน้
นซีตงแต่ ้ าตา
สะสวย ท่าทางดูเปราะบาง เฮอะ! ยุวชนทีมาปี ่ ้ น
นี เป็
พวกทํางานไม่เป็ นกันทังนั ้ ้น แต่ทสาวน้
ี่ ้
อยคนนี จาก
่ ่ คงไม่ง่ายเลย ยังไม่ทน
บ ้านมาทีนี ั ทําอะไรก็บาดเจ็บเสีย
แล ้ว คิดดูแล ้วก็น่าสงสาร
้
ถังเจียนกั๋ ยปากขึนมาก่
วเอ่ ้ อน “หัวหน้าจาง ยุวฯหลิน
้
คนนี คงทํ างานไม่ได ้ไปสักพัก ถ ้าเธอไม่สามารถ
ทํางานได ้ หมู่บ ้านก็คงไม่สามารถแจกอาหารให ้เธอ
้
ได ้! เกรงว่าแบบนี อาจทํ าให ้เกิดปัญหากับ
ชีวต ่ ควร
ิ ประจําวันด ้วย ฉันอยากถามหน่ อยว่าเรืองนี ้
่ นายต
จัดการยังไง เรืองนี ้ ่ ช ัดกับพวก
้องให ้คําตอบทีแน่
เราด ้วยนะ!”
้ ๋
หลินซีมองถังเจียนกั
วแล ้
้วยกนิ วให ้เขาในใจ เขาพูดสิง่
่
ทีเธออยากเอ่ยออกมา
่ ไม่
“เรืองนี ้ ต ้องรีบร ้อนหรอกสหายถัง นายเชือในองค ่ ์กร
เถอะ พวกเราจะต ้องสามารถจัดการงานขันต่ ้ อไปให ้
่ ยั
เรียบร ้อยได ้แน่ ๆ แต่เรืองนี ้ งต ้องประชุมเพือหารื
่ อกัน
ก่อน เพราะยังไงเสียเรืองนี ่ ก็ ้ ไม่เคยเกิดขึนมาก่
้ อน!
้
ตอนนี พวกเราพายุ วฯหลินกลับหมู่บ ้านชิงซานกันเถอะ
รอให ้เข ้าพักเรียบร ้อยก่อนแล ้วค่อยว่ากัน” หัวหน้าจาง
ตอบด ้วยคําพูดเป็ นทางการทําให ้หลินซีใจหายไปส่วน
หนึ่ ง
กว่าหลินซีจะนั่งรถไถนามาจนถึงหมู่บ ้านชิงซานก็
่
เกือบเทียงแล ้
้ว ถังเจียนกั๋ ญหลินซีเข ้าไปทานข ้าวที่
วเชิ
่ น
บ ้านเขาก่อน หลินซีปฏิเสธไม่ได ้จึงตามเขาไป หลิวชุ
่
เยียนภรรยาของถั ้
งเจียนกั๋ นหญิงอายุ 30 กว่า เมือ
วเป็ ่
้
พบหลินซีเธอจึงเชิญเข ้าบ ้านด ้วยสีหน้ายิมแย ้ม
ภายในบ ้านเก็บกวาดอย่างเป็ นระเบียบเรียบร ้อย มีเด็ก
น้อยสองคนเล่นเกมอยู่ในบ ้าน พอเห็นหลินซีเข ้าบ ้าน
มาพวกเขาก็ลก ้ น หลิวชุ
ุ ขึนยื ่ นเยียนทั
่ กทายหลินซี
้ น
แล ้วให ้เด็กๆ ช่วยยกนํ าอุ
่ มาให ้ หลังจากเธอพูดคุย
กับหลินซีสองสามประโยคแล ้วก็เรียกทุกคนมาทาน
ข ้าว
บนโต๊ะมีขนมปังแป้ งข ้าวโพดนึ่ ง 1 ตะกร ้า ผัดผัก
แห ้งๆ 2 จาน ซุปผักดองคนละถ ้วย หลินซีมองไปที่
ขนมปังนึ่ งทีมี่ จาํ นวนเท่ากับคนทีนั
่ ่ งอยู่บนโต๊ะอาหาร
่ ากับคนละอัน หลินซีไม่ได ้ยืนมื
ซึงเท่ ่ อออกไปหยิบ
่ นเยียนจึ
หลิวชุ ่ ้
งสบายใจขึนมาหน่ อย ดูท่าทางแล ้วเธอ
้ นซีไม่มส
เป็ นคนรู ้จักวางตัว ตอนนี หลิ ี ว่ นแบ่งอาหาร
่
อาหารทีทานก็ มแี ต่อาหารของบ ้านเธอทังนั ้ ้น

จากนั้นเธอจึง็็หยิบขนมปังหนึ่ งอันยืนให่ ้หลินซี “ไม่

ต ้องเกรงใจหรอกจ ้ะ กินเถอะ” หลินซีหวิ แล ้วแต่เธอไม่
เคยกินขนมปังนึ่ งทีหยาบขนาดนี
่ ้
มาก่ อน เธอแบ่งออก
่ ่ งแล ้ววางกลับเข ้าไปในตะกร ้าพร ้อมพูดกับหลิว่
ครึงหนึ
่ “พีหลิ
ชุนเยียน ่ วคะ
่ ้ พอแล ้ว” รอยยิมของหลิ
แค่นีก็ ้ ว่
่
ชุนเยียนยิ ่ งใจมากขึนอี
งจริ ้ ก เธอเอ่ยขึนอย่
้ างมี
มารยาทอีกสองสามประโยค “แค่นีจะไปพอที ้ ่
ไหนกั น
สาวๆ ในเมืองอย่างพวกเธอกินน้อยกันเสียจริงๆ จากนี ้
ไปพอต ้องทําไร่ทํานาอยู่ทนีี่ ่ ก็กน
ิ เยอะเองนั่นแหละ”
ิ้
หลินซียมแล ้วก ้มหน้าก ้มตากินข ้าว
พอทานอาหารเสร็จแล ้วถังเจียนกั ้ ๋ พาหลินซีไปทีพั
วก็ ่ ก
ยุวปัญญาชน ทีนี ่ ่ อยูไ่ ม่ไกลจากบ ้านของเขานัก บ ้าน
ดินเรียงกันเป็ นทิวแถว ด ้านนอกล ้อมด ้วยกําแพงตํ่าๆ
แถวหนึ่ ง ถังเจียนกั
้ ๋ บายสถานการณ์ให ้หลินซีฟัง
วอธิ
“คนทีอาศั่ ยอยู่ทนี ี่ ่ มีแต่ยวุ ปัญญาชนทีย่ ้ายมาทํางาน
นอกเมืองอย่างพวกเธอ พวกทีเพิ ่ งมาใหม่
่ เดือนแรกจะ
กินเสบียงสนับสนุ นทีแจกลงมา ่ หลังจากนั้นจึงจะแลก
อาหารได ้ตามปริมาณงานทีทํ ่ า ผักสามารถปลูกเองได ้
ถ ้าไม่พอก็ไปขุดผักป่ ามาได ้ ด ้านหน้าทีนี ่ ่ ติดกับแม่นํา้
จิง่ ด ้านหลังก็ตด ิ กับภูเขาซวงผิงจึงไม่ต ้องห่วงเรืองกิ ่ น
่
ในตอนแรกทีประสบปั ญหาอดอยากพวกเราทีนี ่ ่ ก็ไม่มี
ใครอดตายกันสักคน เธอได ้มาทีนี ่ ่ ถือเป็ นโชคดี”

ใบหน้าหลินซีเปื ้อนยิมแต่้ ในใจกลับก่นด่าเขา ไม่ใช่ส ิ

่
ด่าระบบต่างหากทีพาเธอมาที ่ วยๆ แบบนี ้ แม่มน
ห่ ั สิ
่
แล ้วยังต ้องขุดผักป่ าอีก เธอไม่รู ้เรืองพวกนี ้
มาก่
อน
ตอนนี ตั้ วเธอก็ไม่มอ ี ะไรในมือเลย วันต่อๆ ไปจะอยู่
ยังไงล่ะเนี่ ย
่ กยุวปัญญาชนก็เป็ นเวลาพักเทียงพอดี
พอมาถึงทีพั ่
ยุวปัญญาชนส่วนมากกําลังพักผ่อนกันอยู่ พอหลินซี
มาถึงคนทียั่ งไม่นอนก็เดินออกมา ถังเจียนกั
้ ๋
วแนะนํ า
หลินซีให ้กับยุวปัญญาชนหญิงคนหนึ่ ง “คนนี คื ้ อหาน
่
เหม่ยฟาง เธอคือยุวปัญญาชนทีมาคนแรกและเป็ น
หัวหน้ากลุม ่ ยุวปัญญาชนหญิงของพวกเธอด ้วย”
จากนั้นเขาก็พูดกับหานเหม่ยฟาง “คนนี คื ้ อหลินซีคน
่
ทีบาดเจ็ ้
บ ตอนนี ออกจากโรงพยาบาลแล ้วแต่อาการ
้ ยงั ต ้องร ักษาไปอีกสักพัก พวกเธอเป็ นยุว
บาดเจ็บนี ก็
ปัญญาชนหญิงเหมือนกันก็ฝากดูแลหน่ อยนะ”
“ได ้ค่ะท่านผูแ้ ทนฯ วางใจฝากเธอไว ้กับฉันเถอะค่ะ ฉัน
จะดูแลยุวฯหลินเป็ นอย่างดี” หานเหม่ยฟางร ับปาก
หลินซีมองเธอ หน้าตาของเธอดูเหมือนจะมีอายุราวๆ
้
20 กว่าปี รูปร่างสูง รอยยิมบนใบหน้ าก็ชา่ งอ่อนโยน
หลินซีเห็นดังนั้นก็ยมตอบกลั
ิ้ ่ งเจียน
บไปเช่นกัน เมือถั ้
๋
กัวฝากเธอเรี ยบร ้อยแล ้วก็กาํ ช ับหลินซีอกี สองสาม
ประโยคก่อนจะจากไป
หานเหม่ยฟางจูงมือหลินซีแล ้วพูดขึนอย่ ้ าง
กระตือรือร ้น “ไปกัน ฉันจะพาเธอไปดูทพั ี่ ก ของเธอ
ี่ ่ นหมดแล ้ว พวกเราไม่ได ้แตะต ้องอะไร อีกสักพัก
อยู่ทนั
้
ค่อยจัด ตอนนี เธอขยั บมือได ้ข ้างเดียวคงทําอะไรหลาย
อย่างไม่สะดวก มีอะไรทีต ่ ้องการความช่วยเหลือก็บอก
 ๋
นะ รอให ้เธอจัดของเรียบร ้อยแล ้วเดียวฉั นจะพาเธอไป
รู ้จักกับทุกคน”
พอได ้ยินว่าตัวเองยังมีกระเป๋ าเดินทางอยู่หลินซีก็ดใี จ
้
ตอนนี เธออยากดู วา่ เจ ้าของเดิมมีของอะไรบ ้างจนแทบ
อดใจไว ้ไม่ไหว ไม่อย่างนั้นจากสภาพความเป็ นอยู่
ปัจจุบน
ั เธอคงอดทนต่อไปไม่ไหวแน่
กระเป๋ าเดินทางของเจ ้าของเดิมมีไม่นอ้ ยเลย มีกระเป๋ า
่
ใบใหญ่สองใบแล ้วยังมีมว้ นทีนอนอี ้ กคน
ก ตอนนี ทุ
่
มองอยู่หลินซีจงึ ไม่สะดวกทีจะเปิ ดกระเป๋ าออก แต่
่
กระเป๋ าทีบวมหนาก็ แสดงให ้เห็นว่าของด ้านในจะต ้อง
เยอะแน่ ๆ
หลินซีจด ั เตียงของตัวเองเรียบร ้อยโดยได ้ความ
ช่วยเหลือจากหานเหม่ยฟาง แต่จะพูดให ้ถูกกว่านี ก็ ้ คอื
คัง่ (เตียงนอนทีก่่ อด ้วยอิฐ) แต่ละห ้องมียวุ ปัญญาชน
้
อาศัยอยู่ 3 คน ห ้องนี นอกจากเธอแล ่
้วยังมีวงั เสียวเจิน
่ นหลิน พวกเธอทังสามคนเป็
และอวีหลิ ้ นกลุม่ ยุว
ปัญญาชนทีมาใหม่่ ้ั
ทงหมด สามคนนอนบนคังใหญ่ ่ 1
คัง่ กางทีนอนเรี
่ ยงเป็ นแถว หลินซีมาช ้าเธอจึงต ้อง
นอนตรงตําแหน่ งปลายคัง่
 ่ อในห ้องมองพวกเธอจัดของแต่ก็ไม่พูด
สองคนทีเหลื
่
อะไร ใบหน้าของวังเสียวเจิ นเต็มไปด ้วยความไม่พอใจ
่ นหลินสองคนกระซิบกระซาบกันเสียงเบา
เธอกับอวีหลิ
สองสามประโยค เมือทั ่ งสองคนจั
้ ดของเสร็จแล ้วหาน
่
เหม่ยฟางก็พูดกับวังเสียวเจิ ่ นหลิน “มือของ
นและอวีหลิ
หลินซียงั ขยับไม่ได ้ งานในห ้องพวกเธอช่วยดูแลหน่ อย
้
แล ้วกัน ช่วยตักนํ าอะไรประมาณนั ้น ได ้ไหม?” วังเสียว
่
เจินเบ ้ปากด ้วยความไม่พอใจนิ ดๆ “พีหาน ่ พวกเราก็
่
เพิงมาเหมื ้
อนกันนะ ตอนนี งานทํ านาในทุ่งก็หนักแล ้ว
้ น เหนื่ อยจนเอวงอไปหมด พียั
ต ้องทํางานยุ่งทังวั ่ งจะให ้
พวกเราดูแลคนป่ วยอีกเหรอ พวกเราทําไม่ได ้หรอก”
พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไป
หานเหม่ยฟางโดนว่าด ้วยความไม่พอใจจนทําให ้สี
หน้าของเธอดูอด ่ นหลินมองทังสองคนแล
ึ อัดใจ อวีหลิ ้ ้ว
้
ฝื นยิมออกมา จากนั้นก็เดินออกไปเช่นกัน ใบหน้า
ของหานเหม่ยฟางแดงขึนมาทั ้ นที ไม่รู ้ว่าเพราะโกรธ
หรือเปล่า หลินซีจงึ รีบทําให ้สถานการณ์เย็นลงทันที
่
“ไม่เป็ นไรหรอกพีหาน ฉันดูแลตัวเองได ้ ทุกคนก็
ลําบากกันหมด ฉันไม่กล ้ารบกวนคนอืนหรอกค่ ่ ะ” พอ
หลินซีพูดกับเธอแบบนี ก็ ้ ทาํ ให ้ความประทับใจทีหาน่
เหม่ยฟางมีตอ ่ หลินซีดม ้ กน้อย หานเหม่ยฟาง
ี ากขึนเล็
 ่
ตบไหล่เธอเบาๆ แล ้วปลอบใจ “มีเรืองอะไรก็ มาหาฉัน
นะ ฉันพักอยู่ห ้องติดกัน” หลินซีพยักหน้าขอบคุณเธอ
่ ผา้ ห่มเรียบร ้อยแล ้วหลินซีก็ตามหานเหม่ยฟางไป
เมือปู
ทําความคุ ้นเคยกับสภาพแวดล ้อม ห ้องทีติ ่ ดกับทาง
ตะวันตกคือห ้องคร ัว ในห ้องนั้นมีเตาดิน 1 เตา ทุกคน
ผลัดกันทํากับข ้าวเรียงตามลําดับ งานหาบนํ าให ้ ้ยุว
ปัญญาชนชายทําทังหมด ้ แต่บอ ้
่ นํ าใกล ่ กยุว
้กับทีพั
ปัญญาชนมาก ดังนั้นการใช ้นํ าจึ ้ งสะดวกสบาย หาก
จะซ ักผ้าต ้องไปซ ักริมแม่นํา้ นํ าในถั
้ ้
งนํ าเอาไว ่
้ใช ้ดืมใน
แต่ละวันเท่านั้น ในสวนมีแปลงปลูกผักเล็กๆ แปลงหนึ่ ง
่ กคนหาเวลาว่างมาจัดการ
ซึงทุ
่ ดคุยกันอยู่ยวุ ปัญญาชนสองสามคนก็
ระหว่างทีพู
ออกมาทักทายหลินซี หลินซีทาํ ความรู ้จักกับยุวฯหลิว
เสียและโจวหลายตีที้ อยู
่ ่ห ้องเดียวกับพีหาน
่ ้
ทังสองคน
เจอกับหลินซีและถามอาการบาดเจ็บของเธอเล็กน้อย
ส่วนคนทีพั่ กอยู่ในห ้องทีเหลื
่ อสองห ้องเป็ นยุว
ปัญญาชนชายซึงมี ่ ด ้วยกัน 6 คน
่ านประตูถก
เมือม่ ้ วปัญญาชนชายสองสามคน
ู เลิกขึนยุ
ก็ออกมานํ าโดยฟางฉวนจือซึ ้ งเป็
่ นยุวปัญญาชนที่
่
มาถึงหมู่บ ้านชิงซานคนแรก เขานับเป็ นพีชายใหญ่
ของทีนี่ ่ แล ้วยังมีหยวนเฮ่อ หวังเหอผิง หวังหยวน จ ้าว
เหิง ซุนอี ้ ไม่คด ิ มาก่อนว่ายุวปัญญาชนในหมู่บ ้านหนึ่ ง
จะเยอะขนาดนี ้ ฟางฉวนจือมองอาการตกตะลึ
้ งของ
หลินซีออกจึงชิงอธิบายกับหลินซีขนมาก่ ึ้ อน “หมู่บ ้าน
ชิงซานเป็ นหมู่บ ้านใหญ่ แถมสภาพก็ไม่เลว ดังนั้นยุว
ปัญญาชนทีมาที ่ ่ ่ ถึงได ้เยอะเป็ นพิเศษ หมู่บ ้านอืนมี
นี ่
คนน้อยกว่านี มาก” ้ หลินซีทก ั ทายกับทุกคนทีละคนๆ
้ั
ครงแรกที ่
เจอกั นทุกคนยังเกรงใจกันอยู่
่
เมือแตรใหญ่ ้
ในหมู่บ ้านดังขึนเหล่ ายุวปัญญาชนก็แบก
อุปกรณ์ทํานาไปทํางานกัน หลินซีน่ ังอยู่บนคังแล ่ ้ว
ถอนหายใจออกมายาวๆ จากนั้นก็เปิ ดกระเป๋ าของ
ตัวเองออก ในกระเป๋ าเป็ นเสือผ้ ้ าของเจ ้าของเดิม
้
ทังหมด ้
มีเสือผ้าครบทั ง้ 4 ฤดูและมีของใช ้ใน
ชีวต ่
ิ ประจําวันเพิมมาอี กนิ ดหน่ อย ในกระเป๋ าผ้าใบหนึ่ ง
บรรจุแป้ งไว ้นิ ดหน่ อย หลินซีลองวัดนํ าหนั ้ กในมือดู ไม่
เกิน 1 กิโลกร ัม แล ้วยังมีนํามั ้ นอีกน้อยกว่าครึงขวดที่ ่
ปิ ดฝาไว ้อย่างแน่ นหนา หลินซีควานหาอยู่นานจนใน
่ ดก็ควานเจอกระเป๋ าผ้าใบหนึ่ ง พอเปิ ดออกดูก็เห็น
ทีสุ
ว่ามีเงิน 10 กว่าหยวน แล ้วยังมีคป ู องอาหาร คูปองสบู่
อีกหลายชง่ ั (หน่ วยนํ าหนั ้ กจีน) การทีเจ ่ ้าของเดิม
ิ่
สามารถมีสงของพวกนี ้ ้ ดูเหมือนว่าคนในครอบคร ัว
ได
ของเจ ้าของเดิมจะดีกบั เธอไม่นอ้ ย แต่เรืองความทรง ่
จําเกียวกั่ บครอบคร ัวเจ ้าของเดิมนั้นก็ยงั เลือนรางอยู่
 ้
หลินซีไม่รบี ร ้อน ตอนนี การยื
นหยัดอยูท ี่ ่ ได ้ถึงเป็ นสิง่
่ นี
สําคัญ
แต่เจ ้าระบบนี่ นอกจากการประกาศภารกิจแล ้วก็ดู
เหมือนว่าจะไม่มฟ ่
ี ังก ์ช ันอะไรอืนเลย ในขณะทีหลิ ่ นซี
กําลังบ่นระบบทีไม่ ่ มป ี ระโยชน์อยู่ผูน้ ํ าระบบก็ตอบ
กลับมาในทีสุ ่ ด “ตอนนี ได ้ ้เข ้าสูโ่ หมดภารกิจอย่างเป็ น
ทางการแล ้ว กรุณาตังใจฟั ้ งคําอธิบายของอีวานเพือ ่
ช่วยเธอปฏิบต ั ภ
ิ ารกิจให ้สําเร็จได ้ดีขน” ึ ้ อยูด
่ ๆี เสียงก็
้
ดังขึนมา ทําเอาหลินซีตกใจจนกระโดดตัวลอย
่
เรืองแรกที ่ นซีต ้องทําก็คอื สํารวจรอบด ้าน เธอกลัว
หลิ
ว่าจะมีคนสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอมากทีสุ ่ ด อี
้ ยงเย็นเยียบอธิบายต่อ “วางใจได ้ ไม่
วานยังคงใช ้นํ าเสี
่
มีใครหาฉันเจอหรอก ระบบได ้ต่อกับคลืนสมองของ
ื่
เธอโดยตรง เธอไม่จาํ เป็ นต ้องพูด แค่สอสารผ่ านการ
่
นึ กก็จะสามารถสือสารกั บฉันได ้” หลินซีได ้ยินดังนั้นก็
สบายใจ แต่ทน ั ใดนั้นเธอก็ค ้นพบปัญหาขึนมาอี
้ ้
ก “งัน
ก็แสดงว่านายสามารถจับตามองความคิดของฉันที่
ไหนตอนไหนก็ได ้อย่างนั้นสิ?”
“ไม่ได ้หรอก พวกเรามีกฎของตัวเอง”
“อ๋อ...” หลินซีสบายใจขึน้ ถ ้าเธอถูกจับตาดู
ตลอดเวลาจริงคงจะน่ ากลัวมาก
อีวานทนความตกอกตกใจของหลินซีไม่ไหวจึงพูดขึน้
้ ยงเย็นๆ “ตอนนี เริ
ด ้วยนํ าเสี ้ มฟั
่ งดีๆ นะ ภารกิจทีเธอ
่
ต ้องทําให ้สําเร็จคือภารกิจช่วยเหลือ เธอต ้องทําการ
ช่วยเหลือบุคคลเป้ าหมายเพือช่ ่ วยให ้เขาเติบโต
จนกระทังสํ่ าเร็จภารกิจทังหมด
้ ้ั ทํ
ทุกครงที ่ าภารกิจย่อย
สําเร็จ 1 ภารกิจเธอก็จะได ้รางวัลจากระบบ ขอให ้เธอ
พยายามเข ้าแล ้วกัน”
“บุคคลเป้ าหมายคือใคร?” หลินซีถามอย่างใจร ้อน
่ คคลเป้ าหมายระบบจะแจ ้งเตือนเอง”
“เมือเจอบุ
“แล ้วรางวัลคืออะไร?” หลินซีถามต่อเพราะกลัวว่า
ระบบจะหายไปอีก
“ถึงเวลาเธอก็จะรู ้เอง” พอพูดประโยคนี จบหลิ ้ นซีก็ได ้
๊ รอบหนึ่ ง เธอจึงร ับรู ้ได ้ว่าระบบปิ ดแล ้ว
ยินเสียง “ติด”
หลินซีควบคุมความร ้อนรนในใจไว ้ เธอไม่เคยเจอ
่ งขนาดนี
ระบบทีหยิ ่ ้
เลย พูดเยอะหน่ อยจะตายหรือไง?
ตายหรือไง?? ตายหรือไง???
ตอนที่ 3: พบหน้า

หลินซีน่ ังอยู่ภายในห ้องพัก หลังจากทีจิ

่ ตใจของเธอ
สงบลงแล ้วเธอก็ตด ั สินใจออกไปเดินเล่นสักหน่ อย
หมู่บ ้านชิงซานนับว่าไม่เสียชือ่ บริเวณโดยรอบโอบ
ล ้อมไปด ้วยต ้นไม้เขียวขจีจนเกิดเป็ นทัศนี ยภาพอัน
งดงาม ทัง้ 2 ด ้านของหุบเขาทีอยู ่ ่ไกลออกไปก็เต็มไป
ด ้วยสีเขียวชอุม่ จนชวนให ้คนมองรู ้สึกสบายใจ ใน
แปลงเพาะปลูกทีอยู ่ ่ด ้านล่างหุบเขามีเหล่าชาวนากําลัง
ก ้มหน้าทํางานอย่างขยันขันแข็ง คันนาทีตั ่ ดผ่านกัน
ไปมาอยู่ท่ามกลางทุ่งนาต่างก็มด ่
ี อกไม้ป่าทีเธอไม่ รู ้ชือ่
้
เบ่งบานชูชอ่ โบกพลิวไปตามสายลม ถ ้าเป็ นการมา
พักผ่อนในวันหยุด มันคงเป็ นตัวเลือกทีไม่ ่ เลวเลย
ทีเดียว
หลินซีเดินไปตามถนนลูกร ังอย่างช ้าๆ แต่แล ้วหูของ
๊ าวของเด็กกลุม
เธอก็ได ้ยินเสียงเจียวจ๊ ่ หนึ่ งดังขึนมา
้
หลินซีลงั เลอยู่เล็กน้อยว่าเธอจะเข ้าไปดูดห ี รือไม่ ทว่า
จูๆ่ เธอก็ได ้ยินเสียงระบบดังขึน้ “บุคคลเป้ าหมาย
ปรากฏตัวแล ้ว จงบรรลุภารกิจแรก---ไกล่เกลีย” ่
หลินซีตกตะลึงขึนมาทั ้ นที จากนั้นเธอก็เดินตรงไปยัง
่
ทีมาของเสี ยงก่อนจะพบว่ามีเด็กๆ 4 คนกําลังต่อสู ้กัน
อยู่ จริงๆแล ้วถ ้าจะพูดให ้ถูกก็คอื เด็ก 3 คนกําลังกด
เด็กผูช ้ ายคนหนึ่ งลงไปกับพืนต่ ้ างหาก นี่ มันเป็ นการ
ร ังแกกันฝ่ ายเดียวช ัดๆ “หยุดตีเขานะ! พวกเธอรีบหยุด
เดียวนี๋ ้
เลย” เสียงของหลินซีทําให ้เด็กๆทีกํ ่ าลังร ังแกคน
่
อืนอยู ่
่ตกใจจนต ้องหยุดมือโดยไม่รู ้ตัว เมือพวกเขา
มองเห็นหลินซีพวกเขาก็รู ้สึกงุ นงงขึนมาเล็ ้ กน้อย แต่
เด็กทีถู ่ กกดอยู่บนพืนกลั ้ ้
บรีบลุกขึนมาเตะเข ้าที่
เด็กชายหัวโจกจนทําให ้เด็กชายคนนั้นเซถลาออกไป
เด็กผูช ้ ายอีก 2 คนทีอยู ่ ด ่ ้านหลังก็ชว่ ยกันจับเขา
เอาไว ้ ก่อนทีเด็ ่ กชายทีถู ่ กตีจะตะเกียกตะกายลุกขึนมา ้
จากพืนแล ้ ่
้วหันหน้าวิงหนี ไป
เด็กผูช ้
้ ายทังสามคนต่ างถลึงตามองหลินซีแล ้วหัน
กลับไปมองเด็กชายทีวิ่ งออกไปไกลอี
่ กครง้ั เมือคิ
่ ดว่า
คงตามไม่ทน ั แล ้วพวกเขาก็ได ้แต่จากไปด ้วยความ
โกรธเกรียว้

หลินซีจ ้องมองไปยังกลุม ่ เด็กผูช ่

้ ายทีทะเลาะกั ่
นอยู่เมือ
ครู ่ พวกเขาน่ าจะมีอายุราวๆ 10 ขวบ แต่การต่อสู ้อัน
่
ดุเดือดเมือครู น ้ ไม่คอ
่ ี ดู ่ ยเหมาะสมกับอายุของพวกเขา
เลย เด็กชายทีถู ่ กรุมตีอยู่เมือครู
่ ่ ี วิ้ งออกไปอย่
น ่ าง
รวดเร็วจนหลินซีมองเห็นเพียงใบหน้าแดงกําและรอย ่
เลือดทีมุ่ มปากของเขา ถึงแม้จะช่วยคนเอาไว ้ได ้
แล ้วแต่ในใจหลินซีก็ยงั รู ้สึกหนักอึง้ ในช่วงชีวต ิ ของ
หลินซี เธอไม่เคยต ้องพบเจอกับสถานการณ์เช่นนี มา ้
ก่อนเลย ตังแต่้ เด็กจนโตเธอก็เป็ นเด็กดีมาโดยตลอด
และไม่วา่ จะเป็ นการเข ้าเรียนหรือการหางานก็เป็ นไป
อย่างราบรืน ่ ชีวต
ิ ของเธอล ้วนดําเนิ นไปอย่าง
สะดวกสบายและสงบสุข ดังนั้นการต่อสู ้ทะเลาะวิวาทจึง
่ ไกลตั
เป็ นสิงที ่ วเธอมาโดยตลอด โดยเฉพาะอย่างยิง่
การทะเลาะวิวาทของเด็กผูช ้ ายตัวเล็กแค่น้ัน นั่นไม่ใช่
การเล่นกันแน่ นอน เพราะพวกเขาลงมือกันอย่าง
รุนแรงเหลือเกิน
หลินซีไม่มอ ี ารมณ์จะเดินเล่นต่อไปแล ้วเธอจึงเดิน
กลับไปอย่างช ้าๆ แต่เสียงของระบบก็ดงั ขึนมาข ้ ้างหู
ของเธอ “ยินดีด ้วย ภารกิจแรกของเธอสําเร็จแล ้ว เธอ
จะได ้ร ับรางวัลภารกิจ : เหรียญทอง 1 เหรียญ
นอกจากนี หลั้ งจากภารกิจแรกสําเร็จแล ้วเธอยังจะ
ได ้ร ับโอกาสในการสุม ่ จับรางวัล 1 ครงด ้ั ้วย แจ ้งเตือน
ระบบ : บุคคลเป้ าหมายของเธอก็คอ ื ฉู่ เซิง เด็กผูช ้ ายที่
่ นี้ ”้
ถูกตีเมือกี
 ึ้
หลินซีรู ้สึกยินดีขนมาทั นใด จากนั้นตรงหน้าเธอก็มี
หน้าจอปรากฏขึน้ แถมบนหน้าจอนั้นยังมีรป ่ ว
ู ครึงตั
ของเธออยู่อก ่ วนั้นก็มี
ี 1 รูปด ้วย และด ้านล่างรูปครึงตั
รูปเหรียญทองสีเหลืองทองแวววาวปรากฏขึนมา ้ 1
เหรียญ หลินซีเอ่ยปากถามด ้วยความสงสัย “เหรียญ
้
ทองนี สามารถเอาไปทํ าอะไรได ้บ ้าง?”
่
เสียงระบบเริมอธิ บาย “ทุกครงหลั้ั งจากภารกิจสําเร็จ
เธอจะได ้ร ับเหรียญทองจํานวนแตกต่างกันเป็ นรางวัล
เหรียญทองสามารถใช ้ซือทร ้ ัพยากรในร ้านค ้าของ
ระบบได ้ และทร ัพยากรเหล่านี ยั ้ งสามารถนํ ามาใช ้ใน
ชีวต ้
ิ จริงได ้ด ้วย คําชีแจง ่
: ทร ัพยากรทีปรากฏอยู ่ใน
ร ้านค ้าระบบล ้วนสอดคล ้องกับยุคสมัยปัจจุบน ั เธอ
สามารถใช ้มันได ้อย่างสบายใจ” ดีจริงๆ! หลินซีกาํ ลัง
กังวลกับชีวต ิ ในปัจจุบน ั ของเธออยู่พอดี ในฐานะทีเป็ ่ น
คนสมัยใหม่คนหนึ่ ง เมือต ่ ้องเผชิญหน้ากับสภาพ
ความเป็ นอยูอ ่ น
ั ยากลําบากก็ทําให ้เธอปร ับตัวได ้ยาก
จริงๆ
้
“ซือตอนนี ้
เลยได ้ไหม?” หลินซีถามออกไปด ้วย
่
ความหวัง แต่เสียงระบบทีแสนเย็ ้
นชากลับดังขึนมา
“โทษทีนะ ตอนนี ระดั้ บของเธอยังไม่สามารถปลดล็อค
ร ้านค ้าระบบได ้”
“...” หลินซี
นี่ ล ้อฉันเล่นใช่ไหมเนี่ ย?
้
หลินซีพยายามข่มกลันความโกรธแล ้วถามต่อไป
่ คืออะไร?” จากนั้นบนหน้าจอก็
“รางวัลจากการสุม
้
ปรากฏตาราง 9 ช่องขึนมาอั นหนึ่ ง “เชิญเลือกมา 1
ช่องตามต ้องการ” หลินซีกดลงไปบนนั้นตามทีระบบ่
พูดออกมา จากนั้นบนหน้าจอก็ปรากฏคําว่า
้
‘ของขวัญ’ ขึนมา
“โชคดีแฮะ!” ระบบทําการอธิบาย “ถ ้าเลือกร ับ
ของขวัญก็แค่กดลงไปก็ได ้แล ้ว” หลินซีกวาดตามอง
บริเวณรอบๆ ถึงจะไม่มใี ครอยู่ตรงนี แต่ ้ ถ ้ามีห่อ
้
ของขวัญปรากฏขึนมากลางอากาศคงน่ าตกใจพิลก ึ
หลินซีไม่ได ้สนใจบาดแผลทีอยู ่ ่บนขา เธอค่อยๆเดิน
่ กของยุวปัญญาชนก่อนจะเข ้าไปในห ้อง
กลับไปยังทีพั
แล ้วปิ ดประตูให ้เรียบร ้อย หลังจากมั่นใจว่าปลอดภัย
่
แล ้วหลินซีก็เลือกกดร ับของขวัญ เมือเธอเปิ ดออกดูก็
พบว่าในห่อของขวัญมีแต่ของกินจําพวกบิสกิต เค ้ก
นมผง และผลไม้ หลินซีนับจํานวนพวกมันได ้ทังหมด ้
10 ห่อ มันสามารถทําให ้เธออิมท ่ ้องไปได ้ระยะหนึ่ งเลย
้
ทีเดียว แต่แล ้วเธอก็รู ้สึกกังวลขึนมาอี กครง้ั ทีนี
่ ่ ไม่มต ี ู้
พร ้อมกุญแจล็อคเอาไว ้เก็บของ แล ้วเธอจะเอาของ
้
พวกนี ไปวางไว ่
้ทีไหนล่
ะ?
จากนั้นเสียงเย็นๆของระบบก็ตอบกลับมาด ้วยความ
่ นก็ได ้ ฉันมีชอ่ งเก็บ
เมตตา “เธอจะเอามันมาเก็บไว ้ทีฉั
่
ของทีสามารถเก็ บอาหารของเธอได ้โดยไม่เสีย
คุณภาพ”
หลินซีตาเป็ นประกาย นี่ มันดีสด ุ ๆไปเลย! หลินซีเอา
้
อาหารทังหมดฝากไว ้ในระบบอย่างมีความสุขแล ้ว
เหลือเค ้กเอาไว ้ห่อหนึ่ งก่อนทีเธอจะแกะมั
่ นออกแล ้วกิน
เข ้าไปทันที เธอกินอาหารเทียงของวั ่ ้ คอ
นนี ไม่ ่
่ ยอิม
เท่าไร จริงๆแล ้วเธอกินไม่ลงต่างหาก! พวกมัน
แตกต่างจากขนมปังธัญพืชทีเธอเคยรู ่ ้ ง
้จักอย่างสินเชิ
จนชวนให ้รู ้สึกระคายคอ หลังจากได ้ร ับรางวัลมาแล ้ว
หลินซีก็เลิกขัดขืนภารกิจอีกต่อไป ใช่แล ้วล่ะ ตอนที่
เธอถูกส่งมาทีนี ่ ่ เธอรู ้สึกเสียใจอยู่นิดหน่ อย ชีวต ิ อัน
ยากลําบากหลังจากนั้นและร่างกายทีได ่ ้ร ับบาดเจ็บ
รวมไปถึงการถูกปฏิเสธจากเพือนร่ ่ วมห ้องทําให ้เธอ
่ ้สึกต่อต ้านระบบ แต่ตอนนี เธอรู
เริมรู ้ ้สึกมั่นใจขึน้
มาแล ้ว แถมเธอยังมีอาหารและนํ าดื ้ ม
่ ดังนั้นเธอจะต ้อง
สามารถใช ้ชีวต ี่ ่ และสามารถทําภารกิจจน
ิ อยู่ทนี
กลับไปยังยุคสมัยของตัวเองได ้อย่างแน่ นอน
ผู ้นํ าระบบมองท่าทางของหลินซีแล ้วแอบดูถก ู เธออยู่ใน
ใจ ยัยเด็กนี่ ไม่รู ้จักโตจริงๆ แค่ของกินนิ ดหน่ อยก็
พอใจแล ้ว
หลินซีไม่สนใจความคิดของระบบ เมือเติ ่ มท ้องจนอิม ่
่ บกระเป๋ าของตัวเอง ภายในห ้องมีตู ้
แล ้วเธอก็เริมเก็
เล็กๆอยู่ 3 ตู ้แบ่งกันคนละตู ้ ทัง้ 3 ตู ้ต่างก็ไม่มก
ี ลอน
ล็อค แต่มอ ่ ยนชือเอาไว
ี ยู่ 2 ตู ้ทีเขี ่ ้แล ้ว หลินซีเลือกอัน
่ งไม่ได ้เขียนชือก่
ทียั ่ อนจะทําความสะอาดมันอย่างง่ายๆ
้ ากับผ้าห่มของตัวเองยัดเข ้าไปในนั้น
แล ้วนํ าเสือผ้
จากนั้นเธอก็เดินเข ้าไปทีห ่ ้องคร ัวอีกครง้ั ภายในห ้อง
เป็ นเตาดินเผาทีหลิ ่ นซีใช ้ไม่เป็ น ดังนั้นความปรารถนา
่ ดไฟต ้มนํ าอาบจึ
ทีจะจุ ้ งแตกสลายลงไปในพริบตา แต่
่ นซีกาํ ลังเดินเตร็ดเตร่ไปมาอยู่ภายใน
ขณะทีหลิ
่
ห ้องคร ัว วังเสียวเจิ นก็เดินร ้องไห ้กลับมา
พวกเธอต่างก็เป็ นยุวปัญญาชนทีเพิ ่ งมาใหม่
่ จงึ ไม่เคย
้
ทําไร่ทาํ นามาก่อน ถังเจียนกั ๋
วจะให ่ ่ในหมู่บ ้าน
้คนทีอยู
พายุวปัญญาชนเหล่านั้นไปทํางานด ้วย ชาวบ ้าน 1
คนจะทําการสอนยุวปัญญาชน 1 คน คนทีเป็ ่ นผูด้ แู ล
่
วังเสียวเจินก็คอื น้าเฉี ยน เธอทํางานได ้อย่าง
คล่องแคล่วและมีนิสยั ใจร ้อนอยู่นิดหน่ อย เธอสังสอน่
่
วังเสียวเจิ ่
นมาหลายรอบแล ้วแต่วงั เสียวเจิ นก็ยงั ทํา
ไม่ได ้เสียที ดังนั้นเมือต
่ ้องทํางานจนหัวหมุนแล ้วยังต ้อง
มาตามเช็ดตามล ้างเรืองต่ ่ างๆแทนวังเสียวเจิ
่ นอีกเธอจึง
้
รู ้สึกไม่พอใจขึนมาอย่ างห ้ามไม่ได ้จนถึงกับต่อว่าวัง
่
เสียวเจิ นไปหลายประโยค
่
วังเสียวเจิ ่ างานมา
นเดิมทีก็รู ้สึกไม่พอใจอยู่แล ้ว เมือทํ
่ อนวันเธอก็มเี หงือไหลเต็
ได ้ครึงค่ ่ ่ กคนอืน
มกาย ยิงถู ่
ต่อว่าจุดบกพร่องของตนเองในใจของเธอก็ยงรู ิ่ ้สึกไม่ด ี
เธอจึงโยนงานทุกอย่างทิงแล ้ ้วนํ าอุปกรณ์ทําไร่ทําสวน
กลับมา
เธอเดินพุ่งตรงเข ้าไปในห ้องก่อนจะปิ ดประตูเสียงดัง
แล ้วปล่อยโฮออกมา หลินซีไม่คอ ่ ยเข ้าใจเท่าไร แต่เธอ
ก็ไม่ได ้คิดจะไปวุน ่
่ วายกับวังเสียวเจิน หลินซีจาํ ได ้ว่า
ตอนทีตั่ วเองเดินผ่านเธอไปวังเสียวเจิ
่ นมองมาทีเธอ ่
้
ด ้วยสายตารําคาญ ถ ้าทังสองคนพู ้
ดคุยกันขึนมาคงมี
แต่จะทะเลาะกันแน่ ๆ
จากนั้นไม่นานหานเหม่ยฟางก็รบี ร ้อนกลับมาแล ้วเคาะ
่
ประตูห ้องพัก “วังเสียวเจิ
น รีบเปิ ดประตูเร็วเข ้า มีอะไรก็
ค่อยๆพูดค่อยๆจากันสิ”
่
เธอเคาะประตูอยู่นานจนวังเสียวเจิ
นเดินมาเปิ ดประตู
พร ้อมดวงตาแดงกํา่ หานเหม่ยฟางเดินเข ้าไปในห ้อง
ก่อนจะปิ ดประตูลงอีกครง้ั ทังสองคนพู
้ ดคุยกันอยู่ใน
ห ้องพักใหญ่ แม้วา่ เสียงของพวกเธอจะไม่ได ้ดังนัก แต่
ี่ ่นอกห ้องก็ยงั ได ้ยินบางประโยคทีพวกเธอ
หลินซีทอยู ่
คุยกัน หลินซีมองไปยังประตูไม้บางเฉี ยบแล ้วถอน
หายใจออกมา ประตูนีมั ้ นเก็บเสียงไม่ดเี ลย
่ ดประตูห ้องก็เปิ ดออกมาอีกครง้ั หานเหม่ยฟาง
ในทีสุ
มองไปยังหลินซีทกํ ี่ าลังยืนอยู่ในสวนอย่างไม่สนใจ
้ นมาเล็
อะไรแล ้วยกยิมขึ ้ กน้อย “น้องหลิน เข ้าไปใน
้ ยวเจิ
ห ้องเถอะ ช่วงนี เสี ่ นอารมณ์ไม่ดี พวกเธออยู่
ด ้วยกันก็ดแู ลเธอหน่ อยแล ้วกัน” หลินซีได ้ยินดังนั้นก็
้ อนกลั
ยกยิมเจื ่ บไป แต่ในใจของเธอกลับรําร ่ ้องออกมา
ยัยนั่นไม่เห็นหัวฉันด ้วยซํา้ ฉันพูดอะไรไปก็เปล่า
ประโยชน์
แต่หลินซีก็ฉวยโอกาสนี ร้ งตั ้ั วหานเหม่ยฟางเอาไว ้ก่อน
จะให ้เธอช่วยสอนว่าต ้องจุดเตาถ่านอย่างไร ด ้วยการ
ชีนํ้ าของหานเหม่ยฟางทําให ้หลินซีสามารถจุดเตา
้
ถ่านต ้มนํ าได ่ ด ภายในห ้องไม่มใี ครอยู่แล ้วหลิน
้ในทีสุ
ซีจงึ ปิ ดประตูหน้าต่างให ้สนิ ท ถึงมือข ้างหนึ่ งจะไม่
สามารถขยับเขยือนได ้ ้ แต่หลินซีก็ยงั พยายามทีจะ่
ชําระล ้างร่างกายของตัวเอง
ขณะทีหลิ่ นซีกาํ ลังเช็ดผมของตัวเองอยู่ยวุ ปัญญาชน
จํานวนหนึ่ งก็กลับมาแล ้ว วังเสียวเจิ
่ นทําหน้าข่มขูแ่ ล ้ว
มองหลินซีด ้วยความโกรธจนหายใจหอบ ส่วนอวีห ่
ลินหลินก็เป็ นฝ่ ายเอ่ยปากทักทายหลินซีกอ ่ น “นี่
้
อาบนํ าแล ้วเหรอ?”
้
“ใช่ส ิ ฉันร ักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลตังหลายวั
นกว่าจะ
ได ้กลับมาก็เลยต ้องทําความสะอาดสักหน่ อย” หลินซี
้
ตอบกลับไปด ้วยรอยยิมพลางหยิ ้ าสกปรกทีเธอ
บเสือผ้ ่
ถอดออกโยนเข ้าไปในตะกร ้า
้ นไม่เหนื่ อยเลยเหรอ? ยังมีกะจิตกะใจจะ
“เธอยุ่งมาทังวั
่
ไปคุยเล่นกันอีก คนอืนเขาไม่ มงี านก็เลยได ้อาบนํ า้
่
สบายใจเฉิ บไงล่ะ” วังเสียวเจิ
นหันไปพูดกับอวีหลิ ่ นหลิ
นด ้วยความไม่พอใจ
่
ประโยคทีเธอพู ดออกมาทําให ้หลินซีและอวีหลิ ่ นหลินห
่
น้าเปลียนสี ่ บใครมาแต่
ไปทันที หลินซีไม่ชอบมีเรืองกั
่ กฝ่ ายมาท ้ารบถึงทีแล
ไหนแต่ไร แต่ในเมืออี ่ ้วเธอก็จะ
ไม่เกรงใจอีกต่อไป “ฉันบาดเจ็บก็เลยไม่ได ้ไปทํางาน
นี่ เธอจะอิจฉาแม้แต่เรืองแบบนี
่ น่้ ะเหรอ? ฉันเพิงมาถึ
่ ง
่
วันแรกก็ยงั ไม่เคยหาเรืองอะไรเธอเลย แล ้วเธอจะมา
พูดจาประชดประช ันกันทําไม? คิดว่าฉันเอาเปรียบเธอ
อย่างนั้นเหรอ?” หลินซีจ ้องมองวันเสียวเจิ
่ นด ้วยความ
โกรธ
่
ส่วนวังเสียวเจิ นเองก็ไม่เกรงใจเช่นกัน เธอตอบโต ้
กลับมาทันที “ไปทํางานไม่ได ้แล ้วจะทําอย่างอืนไม่่ ได ้
หรือไง ต ้มนํ า้ ทํากับข ้าว เก็บกวาดห ้อง เรืองพวกนี
่ ้
ก็
ทําได ้นี่ นา!”
“ฉัน…” หลินซีกาํ ลังจะตอบโต ้กลับไปแต่อวีหลิ่ นหลินก็
ห ้ามเธอเอาไว ้เสียก่อน “หลินซี เธอไม่ต ้องพูดอะไร
หรอก วันนี วั้ งเสียวเจิ
่ นอารมณ์ไม่คอ่ ยดี เธอก็ยอมๆ
เขาหน่ อยเถอะ”
หลินซีรู ้สึกโกรธเป็ นอย่างมาก “เธออารมณ์ไม่ดฉ ี ันก็
่
ต ้องกลายเป็ นทีระบายอย่ างนั้นเหรอ หมายความว่า
อย่างนี งั้ นสิ
้ ? ฉันด ้อยกว่าเธอหรือไง?”
่ นหลินคาดไม่ถงึ ว่าจูๆ่ หลินซีทมั
อวีหลิ ี่ กมีสห ้
ี น้ายิมแย ้ม
อยู่เสมอจะบ ้าคลังขึ ่ นมาเธอจึ
้ งได ้แต่อก ึ อักพูดไม่ออก
การทะเลาะกันของพวกเธอดึงดูดสายตาของยุว
ปัญญาชนคนอืนไม่ ่ นอ้ ย หานเหม่ยฟางเข ้าใจเรืองราว ่
่ ดขึนทั
ทีเกิ ้ งหมดเธอจึ
้ งออกหน้าต่อว่าวังเสียวเจิ ่ น “วัง
่
เสียวเจิ ่
น เธอก็เพิงมาถึ งได ้ไม่กวัี่ น แต่ถ ้าไม่ทะเลาะกับ
คนนู น ้ ก็ไปตีกบั คนนี ้ วันนี เธอถู
้ กตําหนิ ก็เป็ นเพราะตัว
ของเธอเอง อย่าเอาความโกรธไปลงกับคนอืนสิ ่ เธอไป
้ กฉันจะ
คิดเอาเองดีๆเถอะ ถ ้ายังทะเลาะกันอยู่แบบนี อี
ไปรายงานท่านผู ้แทนแล ้ว”
่ ดจบเธอก็ไม่สนใจวังเสียวเจิ
เมือพู ่ ่ าลังนํ าตาไหล
นทีกํ ้
พรากอีกต่อไปแล ้วจัดการลากหลินซีเข ้าไปในห ้อง
ของพวกเธอ
หลิวเสียและโจวหลายตีอยู ้
้ ่ในห ้องทังสองคนและยังร ับรู ้
่
เรืองการทะเลาะกั ้
นของพวกเธออีกด ้วย ทังสองคนพา
กันปลอบหลินซีอยู่หลายประโยค และเมือเห็่ นว่าหลินซี
อารมณ์ดข ึ้
ี นมาแล ้วทุกคนก็โล่งใจ
จากการบอกเล่าของหานเหม่ยฟางทําให ้หลินซีเข ้าใจ
้ งจากทีวั่ งเสียวเจิ
ว่าวันนี หลั ่ นถูกน้าเฉี ยนต่อว่าไปเสีย
ยกใหญ่ เธอก็รู ้สึกไม่พอใจเป็ นอย่างมากจนถึงกับแบก
อุปกรณ์ทําไร่กลับมาทันที น้าเฉี ยนเองก็ไม่พอใจ
่ ไปฟ้
เช่นกัน เธอจึงนํ าเรืองนี ้ องผูแ้ ทนถัง ดังนั้นปริมาณ
่
งานของวังเสียวเจิ นจึงถูกหักไปครึงวั ่ น แล ้วยังต ้องไป
่
ขอโทษน้าเฉี ยนอีกด ้วย เมือความโกรธอั ดแน่ นอยู่เต็ม
ท ้องจนแทบระเบิด พอเธอกลับมาก็เลยไประบายเอากับ
หลินซี
ตอนที่ 4: ช่วยเหลือ

หานเหม่ยฟางปลอบหลินซี “เรืองที่ เกิ่ ดขึนวั

้ นนี มั
้ นมี
่
เหตุผลอยู่นะ อย่าไปถือสาเธอเลย ส่วนเรืองของพวก
เรากลุม ่ ยุวปัญญาชน เราควรปิ ดประตูให ้มิดชิดแล ้ว
่ นแดงไปถึงใน
ค่อยแก ้ปัญหากันจะดีกว่า อย่าให ้เรืองมั
๋
หมู่บ ้าน เดียวเขาจะหั
วเราะเยาะเย ้ยเอาได ้”
หลินซีคด
ิ ว่าความหมายของหานเหม่ยฟางคืออยากให ้
่
เธอยอมถอย ซึงเธอก็ ่ กหน้าหานเหม่ย
ไม่กล ้าทีจะหั
ฟาง แม้ตัวเธอเองจะรู ้สึกไม่คอ
่ ยดีสกั เท่าไรแต่ก็ยอมทํา
ตามแต่โดยดี เช่นนั้นหานเหม่ยฟางพลันรู ้สึกดีใจ
้
ขึนมาจากนั ้นเธอจึงอธิบายสถานการณ์ของกลุม ่ ยุว
ปัญญาชนให ้หลินซีฟังอย่างละเอียด
่ กยุวปัญญาชนตอนนี มี
ในทีพั ้ กน
ั 12 คน ทุกคนจะ
่
ผลัดกันทําอาหาร ซึงเสบี ยงอาหารจะถูกนํ าออกมา
่
ตามสัดส่วนทีเหมาะสมของแต่ ละคน ผักทีนํ่ ามากิน
่ กในแปลงผักทีลานบ
เป็ นผักทีปลู ่ ้าน บ ้างก็ต ้องไปเอา
่ นเองในป่
ผักทีขึ ้ ่
ามากิน ซึงงานพวกนี ้ ้หญิงจะต ้อง
ผู
ร ับผิดชอบมากหน่ อย ส่วนพวกผู ้ชายจะร ับหน้าทีเก็ ่ บ
ฟื น ดังนั้นเมือลองคิ
่ ดดู งานของทุกคนก็ไม่ได ้แตกต่าง
กันมากสักเท่าไหร่ แต่จากสภาพของหลินซีในตอนนี ้
เธอก็น่าจะยังทํางานไม่ไหว และคงต ้องรอฟังความ
คิดเห็นจากทุกคนอีกทีวา่ จะให ้เธอทําอะไรกันแน่
ขณะทานอาหาร ยามทีทุ ่ กคนอยู่กน ั พร ้อมหน้าพร ้อม
ตา หานเหม่ยฟางพลันยกประเด็นนี ขึ ้ นมาพู
้ ่
ด ซึงพวก
ผู ้ชายก็พูดขึนอย่้ างใจกว ้างว่าถ ้าแขนของหลินซีหายดี
่
เมือไหร่ ่ ยมาผลัดเวรทํากับข ้าวก็ได ้ และระหว่างที่
คอ
ร ักษาตัวให ้พักผ่อนมาก ๆ ไปก่อน ในบรรดากลุม ่
ผู ้หญิงโจวหลายตีไม่ ้ ได ้พูดอะไร เธอเพียงแค่ขมวดคิว้
เล็กน้อย หลิวเสียนิ่ งเงียบไม่พูดไม่จา ส่วนใบหน้าของ
่
วังเสียวเจิ นก็เต็มไปด ้วยความไม่พอใจ แต่อวีหลิ ่ นหลิน
้ั
ก็รงเอาไว ้พร ้อมส่งสายตาว่าอย่าพูดอะไรเลย
หลินซีเห็นสีหน้าท่าทางของทุกคนอย่างเต็มตาแล ้วเธอ
ก็ตด ้ ้วยตัวเอง “ตอนนี ฉั
ั สินใจเปิ ดปากพูดขึนด ้ นไม่
่
สะดวกจริง ๆ แต่วา่ ฉันก็ไม่ได ้อยากเพิมภาระให ้ทุกคน
่ อไฟทําอาหารฉันก็ยงั ทําได ้อยู่ อีก
หรอกนะ เรืองก่
๋
อย่างพักขาอีกสักสองวันฉันก็เดินได ้แล ้ว เดียวฉั นขึน้
เขาไปเก็บผักก็ได ้”
่
เมือหลินซีพูดแบบนี สี ้ หน้าของทุกคนก็ดข ึ้
ี นมาไม่ นอ้ ย
จากนั้นหลิวเสียก็พูดขึน้ “พวกเราขึนเขาด ้ ้วยกันเถอะ
อยู่บนเขามีผก ้
ั ป่ าขึนเยอะเลย ฉันรู ้จักทางดีพาเธอไป
ได ้”
 ้
หลินซีสง่ ยิมขอบคุ ้
ณให ้หลิวเสีย ฟางฉวนจือพลั นคิด
ว่าหลินซีเป็ นคนฉลาดมีเหตุผล ดังนั้นเขาจึงพูดขึน้
่ นแบบนี ยุ้ วฯหลินก็ต ้องพักร ักษาตัวเป็ นหลัก
“ในเมือเป็
ก่อนนะ เสบียงส่วนของเธอสําหร ับวันนี ยั ้ งไม่ได ้ไปร ับ
๋
เดียวพรุ ง่ นี ฉั้ นจะไปร ับเสบียงกับของใช ้ประจําวันอืน
่ ๆ
ให ้เอง” พูดจบหลินซีก็กล่าวขอบคุณฟางฉวนจือ้
่
เมือทานอาหารมื ้ เสร็
อนี ้ จ หลิวเสียก็ไปซ ักผ้าทีริ่ ม
้ นเพือนหลิ
แม่นําเป็ ่ ่ อผ้
นซี ซึงเสื ้ าของหลินซีน้ันเยอะ
มาก หลิวเสียจึงเสนอตัวเข ้าช่วย แต่หลินซีก็ปฏิเสธไป
และค่อย ๆ ซ ักด ้วยตัวของเธอเอง ส่วนหลิวเสียก็ซ ักไป
พลางคุยกับหลินซีไปพลางจนกระทังซ ่ ักเสือผ้
้ าเสร็จ
ทําให ้หลินซีรู ้จักกลุม
่ ยุวปัญญาชนมากขึนไม่้ นอ้ ย

ฟางฉวนจือกั ้ บหานเหม่ยฟางเป็ นสมาชิกยุวปัญญาชน

่
ทีมาถึ งเป็ นคนแรก ๆ โดยภาพรวมตอนนี ทุ ้ กคนจึงให ้
้
พวกเขาทังสองเป็ นหัวหน้าไปก่อน ฟางฉวนจือมาจาก ้
เมืองใหญ่ หานเหม่ยฟางมาจากมณฑลข ้าง ๆ คนอืน ่
ก็มาจากเมืองหรือตําบลต่าง ๆ ไม่ซากั ํ ้ น ส่วนหลินซี
่
เป็ นคนทีมาจากเมื ่ อนหน้านี วั้ งเสียวเจิ
องใหญ่ ซึงก่ ่ นได ้
นํ าเธอซุบซิบนิ นทากับทุกคนอยูบ ่ ่อยครง้ั ทังหาว่
้ าหลิน
ซีเป็ นผู ้หญิงหยิง่ ๆ หนักไม่เอาเบาไม่สู ้ตามแบบฉบับ
สาวเมืองใหญ่ ทําให ้ทุกคนรู ้สึกไม่คอ ่ ยดีกนั หลินซีสกั
เท่าไหร่ แต่ครงนี้ั หลิ
้ นซีดเู ป็ นคนมีเหตุผล มีจติ สํานึ กที่
้ ยจ กะล่อน ปลินปล
ดี ไม่ได ้เป็ นคนขีเกี ้ ้อนแต่อย่างใด
ทําให ้ทุกคนต่างยอมร ับในตัวหลินซีมากขึน้
่
หลินซีรู ้สึกอึดอัดอยู่ในใจ เธอไม่เข ้าใจว่าทําไมวังเสียว
เจินจึงไม่ชอบตนเช่นนี ้ ทังที้ ตนกั
่ ่
บวังเสียวเจินก็น่าจะ
่
ไม่ได ้มีเรืองบาดหมางอะไรกั นสักหน่ อย น่ าเสียดายที่
ไม่มค
ี วามทรงจําของเหตุการณ์กอ ้ ่เลย
่ นหน้านี อยู
ตอนนี ทํ้ าได ้แต่ร ับมืออย่างระมัดระวังเพียงเท่านั้น

หลิวเสียช่วยหลินซีบด ิ ผ้าให ้หมาด จากนั้นทังสองคนก็

้
้
ยกกะละมังขึนและเดิ นกลับไป แม่นําจิ้ งอยู
่ ่ห่างจากที่
้
พักไกลพอสมควร ทังสองคนเดิ นมาได ้พักหนึ่ งก็ได ้ยิน
เสียงก่นด่าของผูช ่ ๆ หลินซีมองเห็น
้ ายใกล ้เข ้ามาเรือย
้ ายคนหนึ่ งวิงมาทางพวกเธอ
เด็กผูช ่ ด ้านหลังมีผูช
้ าย
คนหนึ่ งตามมา ซึงในมื
่ อของเขาถือท่อนไม้ไว ้ท่อนหนึ่ ง
ส่วนในปากก็มแี ต่คาํ ด่า หลิวเสียดึงหลินซีให ้เข ้าไป
ซ่อนตัวทีข่ ้างทาง หลินซีรู ้สึกว่าเด็กผูช้ ายคนนั้นดูคุ ้น
หน้าคุ ้นตาไม่นอ้ ย และแล ้วเสียงของระบบก็ดงั ขึนข ้ ้าง
ๆ หูของเธอ “กรุณาร ับภารกิจที่ 2 ช่วยฉู่ เซิง”
“โห!” หลินซีแทบกระอักเลือด ครงก่ ้ั อนเป็ นกลุม่ เด็ก
ๆ สองสามคนเธอก็ยงั พอร ับมือได ้ แต่ตอนนี เป็้ นผูใ้ หญ่
้ งเป็ นผูช
ทังยั ่ โหดร ้ายอํามหิตอีกด ้วย แล ้วเธอจะ
้ ายทีดู
 ้
เข ้าไปช่วยยังไงดีละ่ ถึงแม้จะเป็ นคนขีขลาดอยู ่บ ้าง แต่
ภารกิจของระบบก็ต ้องทําให ้สําเร็จ หลินซีวางกะละมัง
ลงและเดินหน้าตังเข ้ ้าไป ขณะทีเด็่ กชายวิงเข
่ ้ามาถึง
บริเวณด ้านหน้าของเธอ หลินซีจงึ ดึงเด็กคนนั้นไว ้ ฉู่
เซิงนึ กไม่ถงึ ว่าจะมีคนจับเขาไว ้ และด ้วยความหวัน ่
วิตกของเขา เขาจึงพยายามดินอย่ ้ างสุดกําลัง ใน
ดวงตาคูน ่ ้ันทอประกายเปลวไฟแห่งความโกรธพวยพุ่ง
เข ้ามายังหลินซี
หลินซีทําได ้เพียงปลอบประโลมเขา “ฉันไม่ได ้มีเจตนา
ร ้ายอะไรหรอกนะ เธอไม่ต ้องกลัว” ทันทีทพู ี่ ดจบ ชาย
คนนั้นก็ไล่ตามมาทัน เขายกท่อนไม้ขนและตั ึ้ ้ า
งท่
พร ้อมจะทุบลงบนตัวของฉู่ เซิงจนหลินซีต ้องรีบบังฉู่ เซิง
่
เอาไว ้ “ลุงคะ ลุง มีเรืองอะไรกันก็คอ
่ ย ๆ พูดค่อย ๆ จา
้ ยวจะเกิ
กันเถอะค่ะ ลุงตีเด็กแบบนี เดี ๋ ่
ดเรืองไม่ ดนี ะคะ”
มือของชายคนนั้นชะงักไปก่อนจะหอบหายใจเฮือก
่
ใหญ่ ผมอันยุ่งเหยิงของเขาส่งกลินแปลก ๆ ออกมา
และทันทีทอ ี่ ้าปากกลินเหล
่ ึ่
้ารุนแรงก็หงออกมาทั นที
้ ้วยความโกรธ “เกียวอะไรกั
เขาพูดขึนด ่ บเธอ ฉันจะตี
ลูกฉัน ใครจะใหญ่มาจากไหนก็ไม่เกียว ่ หลีกไป
ไม่อย่างนั้นฉันจะตีเธอด ้วย”
กลินเหล่ ้าเหม็น ๆ จากปากของชายผูน้ ี ทํ ้ าเอาหลินซี
รู ้สึกสะอิดสะเอียน เธอก ้าวถอยหลังไปหนึ่ งก ้าว มือทัง้
สองข ้างกําแน่ นแล ้วรวบรวมความกล ้าพูดขึนด ้ ้วย
้ ยงนุ่ มลึก “ถ ้าสังสอนลู
นํ าเสี ่ กน่ ะไม่เป็ นไรหรอก แต่ถ ้า
จะทําร ้ายให ้เด็กต ้องเจ็บตัวหรือตีให ้ตาย ก็คงไม่ใช่แค่
่
เรืองในครอบคร ัวแล ้วล่ะค่ะ ลุงดูสค
ิ ะ เด็กคนนี ถู้ กตีจน
อยู่ในสภาพนี แล ้ ้ว ถ ้ายังจะตีตอ ่
่ ไปอีกฉันว่าเป็ นเรืองแน่
ยังไงเสียคุณเองก็ยงั ต ้องจ่ายเงินค่ายาเพือร ่ ักษาเขาอยู่
ดีไม่ใช่เหรอ”
การห ้ามปรามของหลินซีทําให ้ฉู่ เซิงได ้โอกาส เขาวิง่
ออกไปไกลอย่างไม่คด ิ ชีวต
ิ พ่อของฉู่ เซิงมองลูกชาย
่
วิงหนี ไปไกลอย่างทําอะไรไม่ถก ่ ลก
ู เขาวิงไล่ ู ชายมา
้ งโดนหลินซี
ตลอดทางทําให ้ไม่มแี รงเหลือแล ้ว ทังยั
้
ห ้ามปรามอีก เขาจึงทําได ้เพียงกลันความโกรธเอาไว ้
้ จมู
และชีไปที ่ กของหลิงซีกอ ่ นจะเปล่งเสียงด่า “เธอยุง่
่
เรืองชาวบ ้ั า
้านให ้มันน้อย ๆ หน่ อยได ้ไหม ถ ้าครงหน้
้ ก ฉันจะตีเธอด ้วย” พูดจบเขาก็เดิน
ยังมายุ่งแบบนี อี
จากไปด ้วยความโมโห
หลิวเสียผูซ ึ่ ่ข ้าง ๆ เบิงตาโตจ
้ งอยู ่ ้องมองหลินซีราวกับ
่
ว่าเธอเพิงเคยรู ้ั
้จักหลินซีเป็ นครงแรก เธอตะลึงงันไปครู ่
หนึ่ งก่อนจะรู ้สึกตัวและพูดขึน้ “หลินซี นี่ ฉันดูไม่ออก
เลยนะว่าเธอจะเป็ นคนทีกล่ ้าหาญขนาดนี ”้ หลินซีรู ้สึก
ประหลาดใจ หลิวเสียเห็นท่าทางงง ๆ ของหลินซีจงึ พูด
้ อ “เธอไม่รู ้เหรอว่าพวกนั้นเป็ นใคร” หลินซีสา่ ย
ขึนต่
หน้า
หลิวเสียถอนหายใจก่อนจะดึงหลินซีเดินกลับบ ้าน
ระหว่างเดินเธอก็อธิบายไปพลาง ครอบคร ัวฉู่ เป็ น
ตระกูลใหญ่ของหมู่บ ้านชิงซาน พ่อของฉู่ เซิงเคยเป็ น
เกษตรกรผู ้ซือตรง ่ เขาแต่งงานกับแม่ของฉู่ เซิงมานาน
หลายปี แต่ก็ไม่มล ี ก
ู เลย เพราะเหตุนีเขาจึ ้ งถูกคนใน
หมู่บ ้านนิ นทาอยู่เสมอ ทําให ้ใช ้ชีวต ิ อย่างยากลําบาก
่ ก็
และเรืองนี ้ สง่ ผลกระทบต่อความสัมพันธ ์ของทังสอง ้
คน พวกเขามีปากเสียงกันตลอด จนกระทังทั ่ งสองอยู
้ ่
กินกันมาถึงปี ทีหก ่ แม่ของฉู่ เซิงก็ตงครรภ ้ั ์ ถึงจะดูเป็ น
่ แต่ความสัมพันธ ์ของทังสองกลั
เรืองดี ้ บไม่ดข ึ ้ ซํายั
ี น ้ ง
แย่ลงยิงกว่ ่ าเดิมจนถึงขันลงไม้้ ลงมือ แม่ของฉู่ เซิง
โมโหจนหนี กลับไปอยู่บ ้านตัวเองเป็ นเวลานานก่อนจะ
คลอดฉู่ เซิงในเวลาต่อมา แต่ความสัมพันธ ์ของทังสอง ้
คนก็ยงแย่ ิ่ ลง หลังจากนั้นแม่ของฉู่ เซิงก็ทนใช ้ชีวต ิ
แบบนี ต่ ้ อไปไม่ไหว สุดท ้ายเธอเลยแอบหนี ไป เรืองนี ่ ้
กลายเป็ นเรืองอื่ อฉาวในหมู
้ ่บ ้าน อารมณ์ของพ่อฉู่ เซิง
ิ่ นหันพลันแล่นมากขึนไปอี
ก็ยงหุ ้ ่
ก พอมีเรืองอะไรไม่
ถูกใจก็เอามาลงกับฉู่ เซิงตลอด
ก่อนทีย่่ าของฉู่ เซิงจะเสีย คุณย่าจะเป็ นคนดูแลเด็กคน
นี ้ ทําให ้ชีวต ่ ทีแล
ิ ของเขาพอถู ๆ ไถ ๆ ไปได ้ แต่เมือปี ่ ้ว
คุณย่าท่านเสีย ชีวต ิ่ กข ์ทรมาน คนใน
ิ ของฉู่ เซิงก็ยงทุ
หมู่บ ้านบางคนก็ทนไม่ไหวจนพยายามเข ้าไปพูดช่วย
แต่ก็ไม่มป ี ระโยชน์อะไรเลย
หลังจากทีหลิ ่ นซีฟังเรืองที่ หลิ
่ วเสียอธิบายจนจบ เธอ
พลันรู ้สึกว่าฉู่ เซิงเป็ นเด็กทีน่่ าสงสารมากจนเกิดเป็ น
้
ความเห็นอกเห็นใจขึนในใจของเธอ หลิวเสียเห็นหลิน
ซีปิดปากเงียบไม่พูดจา เธอรู ้สึกได ้ว่าหลินซีก็เป็ นหญิง
สาวทีจิ่ ตใจดีมเี มตตาคนหนึ่ ง จึงพูดให ้คําแนะนํ า
่
ออกไป “เรืองของครอบคร ้ ดการยากนะ ถ ้าเธอไม่
ัวนี จั
มีธรุ ะจําเป็ นอะไรก็ไม่ต ้องไปคบค ้าสมาคมกับพวกเขา
หรอก ทีบ ่ ้านของฉู่ เซิงยังมีอากับอาสะใภ ้อีก แต่ละคน
ก็ไม่ใช่คนมีเหตุผลเท่าไร เธอฟังฉันนะ อย่าไปคลุกคลี
กับพวกเขาเด็ดขาด”
หลินซีพยักหน้า และแล ้วพวกเธอก็กลับมาถึงทีพั ่ กยุว
ปัญญาชน หลิวเสียช่วยหลินซีนําเสือผ้ ้ าไปผึงลม
่ ส่วน
หลินซีก็กลับไปทีห ่ ้อง โชคดีทวัี่ งเสียวเจิ
่ นกับอวีหลิ่ นห
ลินไม่อยู่ เธอจึงถอนหายใจด ้วยความโล่งอกทีได ่ ้
พักผ่อนอย่างสงบ แต่แล ้วเสียงของเอไอก็ดงั ขึนที ้ ข ่ ้างหู
“บรรลุภารกิจที่ 2 ได ้ร ับรางวัล 3 เหรียญทอง ความ
 ้
คืบหน้าภารกิจ 3% และจากนี ไปจะเป็ นการทําภารกิจ
ต่อเนื่ อง”
“ภารกิจต่อเนื่ องคืออะไร แล ้วทําไมถึงมีความคืบหน้า
ของภารกิจด ้วยล่ะ” ความรู ้สึกดีใจทีได ่ ้ร ับเหรียญ
รางวัลของหลินซีหายไปอย่างรวดเร็ว เรืองวั ่ นนี ทํ ้ าให ้
่
เธอรู ้สึกลําบากใจจะแย่อยูแ่ ล ้ว ยังจะมีการเพิมระดั บ
้
ความยากอีกงันเหรอ เสียงระบบอธิบายดังขึน้ “เมือมี่
้
หน้าใหม่เข ้ามาร ับภารกิจ ทุกคนจะเข ้าสู ้ขันแนะนํ า
่
ภารกิจซึงจะช่ วยให ้คุ ้นเคยกับรูปแบบภารกิจ หลังจาก
ทําภารกิจง่าย ๆ สําเร็จจะเข ้าสูภ ่ ารกิจแบบต่อเนื่ อง ซึง่
ระบบจะให ้คําแนะนํ าเฉพาะในเวลาทีเหมาะสม่ และเธอ
สามารถตัดสินทิศทางของภารกิจได ้ด ้วยตัวของเธอ
่ ดสามารถทําภารกิจให ้สําเร็จได ้
เอง เพียงแค่ในท ้ายทีสุ
ก็พอ แน่ นอนว่าระบบจะให ้เงินรางวัลและรางวัลพิเศษ
ี่
ต่าง ๆ ตามสภาพการณ์ทเธอจบภารกิ จนั้น ๆ ด ้วย”
ลูกตาของหลินซีกรอกไปมา “งันระหว่้ างทําภาระกิจ
ถ ้ามันยากเกินไปแล ้วฉันทําไม่ได ้ นายจะช่วยฉันไหม”
ระบบเงียบไปครูห ่ นึ่ งก่อนจะตอบกลับมา “เรืองนี
่ บอก
้
ไม่ได ้ ระบบจะตัดสินเองว่าจะให ้การช่วยเหลือหรือไม่”
หลินซีแขวะกลับไปนิ่ ง ๆ “พูดแต่เรืองไร
่ ้ประโยชน์”
 ่
เมือโดนหลิ นซีแขวะระบบจึงส่งภารกิจต่อไป “ตอนนี ้
เธอจะต ้องทําภาระกิจต่อเนื่ องลําดับที่ 1 นั่นก็คอื ได ้ร ับ
ความรู ้สึกดีจากฉู่ เซิง” พูดจบระบบก็ปิดตัวเองไปโดย
ไม่รอฟังคําถามจากหลินซีเลย
ตกดึกขณะหลินซีกาํ ลังนอนหลับอย่างสบายใจ ฉู่ เซิงก็
กําลังหลบซ่อนอยู่ในสถานทีลั ่ บตา บาดแผลหลายจุด
บนร่างกายของเขายังคงเจ็บปวดและท ้องก็ยงั ส่งเสียง
ร ้องด ้วยความหิวโหย เขานอนขดตัวราวกับว่าท่าทาง
้ าให ้เขาไม่รู ้สึกหิว ไม่รู ้สึกเจ็บ จากนั้นเขาก็
แบบนี จะทํ
ค่อย ๆ หลับตาลง
เช ้าวันต่อมาหลินซีลก ้
ุ ขึนแต่ เช ้า หลังจากชําระร่างกาย
แล ้วเธอก็เข ้าไปช่วยทําอาหารในคร ัวอย่างตังใจ ้ วันนี ้
โจวหลายตีเป็ ้ นคนทําอาหาร เธอต ้มโจ๊กข ้าวโพด ทัง้
ยังทําขนมปังทีทํ ่ าจากแป้ งข ้าวโพดจํานวนหนึ่ งและผัก
ดองอีกหนึ่ งถ ้วย ซึงนี
่ ่ ก็คอื อาหารเช ้าของทุกคน
หลังจากทานเสร็จโจวหลายตีก็้ เก็บโต๊ะ ล ้างจาน รอจน
่
เสียงแตรเริมงานดั ้ กคนจึงออกไปทํางาน ขณะที่
งขึนทุ
้ ก ฟางฉวนจือก็
หลินซีรดนํ าผั ้ หวของมากมายกลั
ิ้ บมา
เขามองมาทีหลิ ่ นซีแล ้วพูดขึน้ “ยุวฯหลิน ฉันร ับของ
ของเธอมาหมดแล ้วนะ” หลินซีพยายามจะเข ้าไปช่วย
 ้
ถือ แต่ฟางฉวนจือพลั
นบิดตัวกลับหันหลังไม่ยอมให ้
ช่วยถือของพลางพูดขึน้ “ไม่เป็ นไร ๆ ฉันถือเอง”
ฟางฉวนจือช่ ้ วยนํ าของทังหมดเข
้ ้าไปในห ้องให ้หลินซี
่ ้แก่เสบียงหนึ่ งถุง กะละมังหนึ่ งใบ ถ ้วยชาหนึ่ งใบ
ซึงได
และผ้าขนหนู หนึ่ งผืน เมือฟางฉวนจื
่ ้
อวางของทั ้
งหมด
ลง เขาก็หยิบจดหมายอีกหนึ่ งฉบับออกมาจากกระเป๋ า
เสือ้ หน้าซองจดหมายมีชอของหลิ ื่ นซีเขียนอยู่ “นี่ คือ
้ ยงของเธอนะ
เงินเบียเลี ้ ผู ้แทนฯถังบอกว่าให ้เธอ
พักผ่อนร ักษาตัวตามสบาย เงินสงเคราะห ์ทีเธอ ่
บาดเจ็บเขาจะเป็ นคนไปตามให ้เธอเอง”
“ขอบคุณมากนะ” หลินซีร ับจดหมายมา จากนั้นฟางฉ
้ งพูดกําช ับหลินซีเบา ๆ “เธอเก็บเสบียงไว ้ดี ๆ
วนจือจึ
่ ให ้ใส่กญ
ล่ะ ทางทีดี ุ แจเอาไว ้เลย ตอนกลับมา
้
ทําอาหารก็เอาส่วนของวันนี ออกมา จะได ้ไม่มใี ครมา
นิ นทาเธอได ้” หลินซีสมั ผัสได ้ถึงเจตนาดีของฟางฉ
วนจือ้ เธอจึงกล่าวขอบคุณอีกครง้ั จากนั้นฟางฉวนจือ้
ก็เดินจากไปอย่างรีบร ้อน หลินซีมองเงิน 10 เหรียญ
และคูปองเสบียงอาหารในซองจดหมายก่อนจะเก็บมัน
เข ้าระบบไป
แม้ว่าระบบจะดูไม่คอ ่ ยเป็ นมิตร ปากอย่างใจอย่าง แต่ก็
้ สํ
ยังให ้พืนที ่ าหร ับเก็บของแก่หลินซีอยู่ เธอจึงนํ าเงิน
และคูปองทีได ่ ้มาเก็บเข ้าช่องเก็บของไปทังหมด
้

ตอนที่ 5: อยู ่ดว้ ยกัน

หลินซีเก็บของทุกอย่างเรียบร ้อยแล ้วเธอก็ไม่มอ ี ะไรให ้

ทําอีก ดังนั้นเธอจึงเลือกทีจะแบกตะกร
่ ้าใบน้อยตรงไป
้
ยังเขาซวงผิง เขาซวงผิงสูงกว่าระดับนํ าทะเลประมาณ
500 - 600 เมตร ทัวทั ่ งหุ
้ บเขาเต็มไปด ้วยสีเขียวชอุม ่
เต็มไปหมด แถมในอากาศยังมีกลินหญ ่ ้าสดใหม่ลอย
้
อบอวลอยู่ด ้วย เธอเดินขึนไปตามทางของหุ ่
บเขาทีสอง
ข ้างทางเต็มไปด ้วยต ้นไม้สูงตํ่าเรียงรายเป็ นทิวแถว บน
ต ้นไม้บางต ้นก็มผ
ี ลไม้ห ้อยอยู่ประปราย หลินซี
เดินหน้าไปอย่างมีความสุขและวางแผนจะเก็บมันมา
ลองชิมดู แต่แล ้วหางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นก ้อน
อะไรบางอย่าง หลินซีเดินเข ้าไปหามันด ้วยความสงสัย
ก่อนจะเดินเข ้าไปแล ้วพบว่าเจ ้าก ้อนทีว่่ านั่นก็คอื คน
คนหนึ่ ง
หลินซีสาํ รวจอย่างละเอียดก็เห็นว่าคนคนนั้นขดตัว
้ คงไม่ใช่คนตายหรอกนะ
เป็ นก ้อนกลมไม่ขยับเขยือน
่
หลินซีแอบตกใจอยู่เล็กน้อย แต่ขณะทีเธอกํ าลังจะก ้าว
 ้
ถอยไปด ้านหลังข ้างหูของเธอก็มเี สียงระบบดังขึนมา
“นั่นคือฉู่ เซิง เขายังมีชวี ต
ิ อยู่”
้
หลินซีกลืนนํ าลายลงคอเรียกความกล ้ากลับคืนมาแล ้ว
อ ้าปากถามออกไป “นายรู ้ได ้ยังไง” ระบบตอบกลับมา
เสียงเย็น “ฉันเป็ นปัญญาประดิษฐ ์นะ แค่สแกนนิ ด
เดียวก็รู ้แล ้ว”
หลินซีสม ้ ยงดูถก
ั ผัสได ้ถึงนํ าเสี ู ของระบบแต่ก็ทําอะไร
ไม่ได ้ ตอนนี เจ ้ ้านั่นแข็งแกร่งส่วนเธออ่อนแอ เธอจึงทํา
ได ้เพียงต ้องยอมร ับมัน หลินซีเดินเข ้าไปข ้างหน้าอีก
ครงก่้ั อนจะตบไหล่ของฉู่ เซิงแล ้วเรียกเขาขึนมาเสี ้ ยง
้
เบา ฉู่ เซิงค่อยๆลืมตาขึนมาจนเห็ นว่ามีหญิงสาวคน
หนึ่ งกําลังคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขา สายตาของเขาพร่า
่
เลือนเล็กน้อย แต่เมือพยายามเพ่ งมองอยู่สก ั พักฉู่ เซิงก็
จําได ้ว่าเธอเป็ นผูห้ ญิงทีจั ่ บตัวเขาไว ้เมือวานนี
่ ้ ถึง
้ วยเขาเอาไว ้เมือวาน
ผู ้หญิงคนนี จะช่ ่ แต่ฉู่ เซิงก็ยงั คง
ถอยหลังออกไปอย่างหวาดระแวงพร ้อมสายตาทีระวั ่ ง
ตัวเต็มที่ หลินซีมองพวงแก ้มแดงกําจากการถู่ กทุบตี
ของเด็กน้อย บนใบหน้าของเขามีรอยฝ่ ามือประทับอยู่
่
น่ าจะเป็ นเพราะเมือวานถู กตีไปอีกรอบ นอกจากนี ้
้
กางเกงขาสันของเขายั งไม่สามารถปกปิ ดข ้อเท ้าของ
เด็กชายได ้จนเผยให ้เห็นบาดแผลสีแดงชําอี ้ กหนึ่ งรอย
ต่อให ้เป็ นคนแปลกหน้าคนหนึ่ ง แต่เมือได ่ ้มาเห็น
เด็กชายในสภาพนี แล ้ ้วเธอก็อดรู ้สึกสงสารอยูใ่ นใจ
ไม่ได ้ หลินซีเอ่ยปลอบเขาด ้วยนํ าเสี้ ยงอ่อนโยน “ไม่
ต ้องกลัวนะ ฉันเป็ นยุวปัญญาชนทีเพิ ่ งมาใหม่
่ เธอดูส ิ
มือของฉันก็กาํ ลังเจ็บอยู่เหมือนกัน ฉันทําอะไรเธอ
ไม่ได ้หรอก” ฉู่ เซิงจงมองแขนซ ้ายทีถู ่ กห่อหุ ้มเอาไว ้
ด ้วยเฝื อกของหลินซีกอ ่ นทีร่่ างของเขาจะผ่อนคลายลง
เล็กน้อย
หลินซีมองเด็กตรงหน้า ใบหน้าของเขาสกปรก
มอมแมม แต่ถงึ กระนั้นก็ยงั มองเห็นดวงตาหงส ์คูห ่ นึ่ ง
จมูกโด่งเชิดรน้ั ริมฝี ปากขาวซีด นอกจากนี ใบหน้
้ า
้
ของเขายังซูบตอบจนดูผอมอย่างน่ าสงสาร เสือผ้าที ่
ไม่
พอดีตวั ก็เต็มไปด ้วยรอยปะชุน แถมยังใส่รองเท ้า
เหยียบส ้นเอาไว ้ด ้วย “ทําไมเธอถึงมานอนอยู่นี่ล่ะ? ไม่
่
สบายหรือเปล่า?” เมือเจอกั บคําถามของหลินซี ฉู่ เซิง
่
ทีเอาแต่มองหลินซีด ้วยความหวาดระแวงมาโดยตลอด
ก็เม้มปากแน่ น
หลินซีหมุนตัวกลับแล ้วแกล ้งทําเป็ นเปิ ดตะกร ้าออก
เล็กน้อย จากนั้นเธอก็หยิบบิสกิตห่อหนึ่ งออกมาจาก
ช่องเก็บของระบบก่อนจะส่งให ้เขา “หิวไหม? ฉันให ้
กิน” ฉู่ เซิงก ้มหน้าลงเล็กน้อยคล ้ายกําลังพิจารณา
อะไรบางอย่าง จนกระทังหลิ ่ นซีช ักมือกลับมา จูๆ่ ฉู่ เซิง
ก็ยนมืื่ อออกมาแล ้วคว ้าบิสกิตห่อนั้นไปก่อนจะถอย
กลับไปด ้านหลังอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ใช ้ดวงตาดุ
ร ้ายจ ้องมองหลินซี ชวครู ่ั ห ่ นึ่ งหลินซีคดิ ว่าเด็กผูช
้ าย
ตรงหน้าไม่ใช่เด็กน้อยอ่อนแอ แต่กลับเป็ นสัตว ์ป่ าดุ
ร ้ายตัวหนึ่ ง ทันใดนั้นในใจของเธอก็รู ้สึกตืนตระหนก่
้
ขึนมา ความรู ้สึกหลายส่วนทีเคยมี ่ จางหายไปอย่าง
ฉับพลัน ถึงแม้หลินซีจะเป็ นคนใจดี แต่ในเมือคนบาง ่
คนไม่รู ้จักสํานึ กบุญคุณเธอก็ไม่อยากฝื นต่อไป หลินซี
ลุกขึนยื ้ นแล ้วพูดออกมาเสียงเรียบ “ทีจริ ่ งฉันก็คด ิ จะ
ให ้เธอกินอยู่แล ้ว เธอไม่ต ้องทําแบบนี ก็ ้ ได ้ จะว่าไปฉัน
ก็ชว่ ยเธอมา 2 ครงแล ้ั ้ว เธอเองก็น่าจะรู ้ว่าฉันไม่ได ้มี
เจตนาร ้าย” เมือพู ่ ดจบหลินซีก็ไม่ให ้โอกาสเขาได ้เปิ ด
ปากพูดอะไรแล ้วรีบหันหลังจากไปทันที
ฉู่ เซิงยังคงมีท่าทางหวาดระแวงอยู่ตลอด กระทังแผ่ ่ น
หลังของหลินซีจากไปไกลจนมองไม่เห็นร่างเขาจึงได ้
่
ผ่อนคลายลง ดูเหมือนฉู่ เซิงจะได ้กลินหอมหวนของ
บิสกิต ท ้องของเขาถึงได ้เริมร่ ้องประท ้วงขึนมา
้ เขารีบ
แกะห่อบิสกิตออกก่อนจะหยิบบิสกิตขึนมาไว ้ ้ในฝ่ ามือ
แล ้วยัดพวกมันเข ้าไปในปากหลายชินในคร ้ ้ั ยว เขา
งเดี
้
ขยับปากเคียวอยู ี่ งก็
่ไม่กคร ้ั รบี กลืนมันลงไปอย่างอดใจ
ไม่ไหว หลังจากทําอย่างนั้นติดต่อกันอยู่หลายครงใน ้ั
 ่ ดเขาก็รู ้สึกอิมท
ทีสุ ่ ้อง บิสกิต 1 ห่อพร่องไปครึงหนึ่ ่ ง ฉู่
เซิงจ ้องมองบิสกิตพวกนั้นนิ่ ง ในตอนทีเขายั ่ งเด็ก
มากๆเขาเคยกินมันอยู่ครงหนึ ้ั ่ ง ตอนนั้นมันมีอยู่แค่ 2
ชิน้ รสชาติหอมหวานของมันจึงจางหายไปจากความ
ทรงจําของเขานานแล ้ว แต่วน ้ บได ้ร ับมาตัง้ 1
ั นี เขากลั
่ อเอาไว ้ก่อนจะลุกขึนยื
ห่อเต็มๆ ฉู่ เซิงเก็บบิสกิตทีเหลื ้ น
อย่างยากลําบากแล ้วค่อยๆ เดินลงเขาไป
หลินซีมส ี ห
ี น้าหม่นหมองและยังแฝงไว ้ด ้วยความเศร ้า
อยู่บางส่วน เธอดูไม่รา่ เริงเหมือนตอนทีเพิ ่ งเดิ
่ นขึนเขา
้
มาเลยสักนิ ด เธอเดินไปตามทางเล็กๆอยู่สก ั พักก็พบ
้ (พืชสมุนไพรชนิ ดหนึ่ ง) จํานวนหนึ่ ง มัน
เข ้ากับจีไฉ่
่
คือผักป่ าทีสามารถพบเห็ นได ้ค่อนข ้างบ่อย หลินซีจาํ
มันได ้จึงก ้มลงเก็บมันใส่เข ้าไปในตะกร ้าใบน้อยจนถึง
่
ครึงตะกร ้าก่อนจะเดินกลับลงไป ตอนทีผ่ ่ านป่ าแห่งนั้น
้ั นซีก็กวาดตามองไปรอบๆโดยไม่รู ้ตัวแต่เธอ
อีกครงหลิ
ก็ไม่เห็นเงาร่างของเด็กคนนั้นอีกแล ้ว
่
เมือกลับมาถึงทีพั ่ กของยุวปัญญาชนหลินซีก็นําผักป่ า
่ บมาได ้ไปแช่ในนํ า้ พวกยุวปัญญาชนเองก็กลับ
ทีเก็
่
มาแล ้วเช่นกัน เมือหานเหม่ ยฟางมองไปเห็นจีไฉ่ ้ ใน
้ ผก
หม้อเธอก็รู ้แล ้วว่าวันนี จะมี ั กินแล ้ว ดังนั้นเธอจึงหัน
 ้
ไปถามหลินซีด ้วยรอยยิมจนตาหยี ้
“วันนี เธอขึ ้
นไปบน
เขามาเหรอ?”
หลินซีพยักหน้ายิมๆ ้ โจวหลายตีจึ้ งเดินเข ้ามาล ้างผัก
้
ทังหลายด ้วยตนเอง หลินซีเองก็ไม่ได ้เกรงใจ เธอเดิน
้
ขึนไปบนเขารอบหนึ ่ งจึงทําให ้บาดแผลบริเวณขาของ
้
เธอรู ้สึกปวดขึนมาเล็ กน้อย ดังนั้นเมืออธิ
่ บายกับทุก
คนเรียบร ้อยแล ้วเธอจึงกลับไปพักผ่อน
่
เมือกลั บมาถึงทีพั ่ กหลินซีก็ใส่ยาลงไปบนบาดแผลอีก
ครง้ั ตอนนี บาดแผลของเธอเริ
้ ่
มหายเป็ นปกติแล ้วตอน
ใส่ยาจึงไม่รู ้สึกเจ็บปวดมากนัก แล ้วในตอนนั้นในหัว
ของหลินซีก็มภ ี าพบาดแผลโดดเด่นสะดุดตาบนข ้อ
้
เท ้าของฉู่ เซิงผุดขึนมา เด็กคนนั้นคงไม่มท ี างจัดการ
กับบาดแผลของตัวเองได ้แน่ แล ้วเธอก็ไม่รู ้ด ้วยว่าเขา
จะทําอย่างไรกับมัน แต่เมือนึ ่ กถึงท่าทางทีเด็ ่ กคนนั้น
ปฏิเสธเธอ หลินซีก็ไม่อยากยุ่งวุน ่ วายกับเขาอีก เธอ
ส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยแล ้วเลิกคิดเรืองรบกวนจิ ่ ตใจ
เหล่านั้น ตอนนี เธอต้ ้องไปกินข ้าวแล ้ว หลินซีถอื ชาม
อาหารเอาไว ้ชามหนึ่ งแล ้วเดินไปทีห ่ ้องคร ัวก่อนจะพูด
กับโจวหลายตี ้ “วันนี ฉั ้ นได ้ร ับเสบียงอาหารมาแล ้วเลย
จะเอามาคืนในส่วนทีกิ ่ นไปวันนี กั ้ บเมือวาน
่ เธอดูสวิ า่
พอหรือเปล่า?”
 ้
โจวหลายตีมองอาหารที ่
กองสุ มกันก่อนจะพูดออกมา
พร ้อมรอยยิมกว ้ ้างจนตาหยี “พอแล ้วๆ เดียวกลั๋ บไป
ฉันจะบอกกับทุกคนเองว่าเธอเอาอาหารมาชดเชย
แล ้ว” ด ้านข ้างยังมียวุ ปัญญาชนชายอยู่อก ี 2 คน พวก
เขามองไปยังกล่องอาหารทีอยู ่ ่ในมือของโจวหลายตี ้
ก่อนจะสบตากันแล ้วยกยิมขึ ้ นมา
้ จากนั้นพวกเขาก็
เข ้ามาพูดคุยกับหลินซีอก ี หลายประโยค
้ นคนน่ าเชือถื
โจวหลายตีเป็ ่ อ พอถึงตอนกินอาหารเธอ
้ าหลินซีนําอาหารของทัง้ 2 วันมา
ก็จงใจพูดขึนมาว่
ชดเชยแล ้ว คนกลุม่ นั้นจึงได ้พูดขึนมาด
้ ้วยความ
่ จบกั
เกรงใจอยู่หลายประโยคแล ้วปล่อยให ้เรืองนี ้ นไป
พวกยุวปัญญาชนถูกรีดเค ้นพลังกายทังหมดไปกั้ บ
่
การทํางานใช ้แรงงานอันหนักหน่ วง เมือพวกเขากิ น
ข ้าวเรียบร ้อยแล ้วทุกคนจึงแยกไปพักผ่อนตามทาง
ของใครของมัน ส่วนหลินซีเองก็ออกไปเดินเล่น
่
เช่นกัน ในช่วงทีพระอาทิ ตย ์ตกจนท ้องฟ้ ากลายเป็ นสี
แดงเพลิง หมู่บ ้านชิงซานช่างดูเหมือนภาพวาดอัน
งดงาม มันเงียบเชียบและสงบสุข อีกทังยั ้ งมีฝูงนกที่
กําลังบินกลับร ังขยับปี กไปมาอยู่กลางอากาศ
หลินซีเดินไปยังเขาซวงผิงก็พบเข ้ากับบ ้านดินโคลน
สภาพทรุดโทรมหลังหนึ่ งซึงมี
่ เด็กชายคนหนึ่ งกําลังขด
ี่ มกําแพง
ตัวอยู่ทมุ
ฉู่ เซิงนั่งนิ่ งอยู่ข ้างบ ้านดินทีถู ่ กทิงร ้ ้าง ในบ ้านมีพ่อของ
เขาทีดื ่ มจนเมามาย
่ ส่วนในห ้องคร ัวก็วา่ งเปล่าจน
แม้แต่หนู สก ั ตัวก็ยงั ไม่มใี ห ้เห็น ดีทบิ ี่ สกิตครึงหนึ
่ ่ งทีเขา
่
เหลือเอาไว ้ในตอนเช ้าตอนนี เข ้ ้าไปอยู่ในท ้องของเขา
หมดแล ้ว เขาก็ไม่รู ้ว่าพรุง่ นี ควรจะทํ้ ายังไงดี หนํ าซํา้
บาดแผลบนร่างของเขาก็ยงั คงเจ็บปวดไม่หาย ฉู่ เซิง
ได ้แต่จ ้องมองไปยังดวงอาทิตย ์ทีกํ ่ าลังคล ้อยตํ่าหายลับ
เข ้าไปในทิวเขาด ้วยสายตาว่างเปล่า
่
จากทีเขาอยู ่ไม่ไกลมีคนคนหนึ่ งกําลังจ ้องมองเขาอยู่
้
ฉู่ เซิงเงยหน้าขึนมาจนได ่
้เห็นพีสาวที ่
มอบบิ สกิตให ้เขา
้ นแล ้วมองมาทาง
กําลังมองมา ฉู่ เซิงยันกําแพงลุกขึนยื
หลินซีอยู่สก ั พักก่อนจะรวบรวมความกล ้าเดินเข ้ามา
โค ้งคํานับให ้หลินซี “ขอบคุณคร ับ” หลินซีไม่รู ้สึกถึง
ความหวาดระแวงและกําแพงป้ องกันตัวของเด็กคนนี ้
อีกต่อไป ตอนนี เขาผ่้ อนคลายไปมากแล ้ว
หลินซีคด ้
ิ ว่าตัวเธอต ้องทําภารกิจให ้สําเร็จจึงยิมให ้เขา
แล ้วกวักมือเรียก ฉู่ เซิงลังเลอยู่เล็กน้อยแต่ก็ยอมเดิน
ไปหาหลินซีแต่โดยดี เด็กน้อยสูงแค่เพียงหน้าอกของ
หลินซีเท่านั้น นับว่ารูปร่างของเขาค่อนข ้างเล็กเลย
ทีเดียว จากนั้นหลินซีก็เอ่ยปากถาม “เธอชืออะไร
่ อายุ
เท่าไร” ฉู่ เซิงตอบทีละคําถาม หลินซีถามอีก “ทําไม
ออกมานั่งข ้างนอกล่ะ เธอไม่กลับไปเหรอ?” ฉู่ เซิงก ้ม
หน้าลง ครงนี ้ั เขาไม่
้ ได ้ตอบอะไรกลับไปหลินซีจงึ
่
เปลียนคํ าถาม “กินข ้าวแล ้วหรือยัง?” เด็กตัวน้อยเงียบ
ไปสักพักก่อนจะส่ายหัว
หลินซีครุน ่ คิดอยู่เล็กน้อยก่อนจะพูดกับเขาอีกครง้ั
“รอฉันอยู่ทนี ี่ ่ สักพักนะ” พอพูดจบเธอก็รบี เดินออกไป
่
ทันที เมือมาถึ ่ กยุวปัญญาชน หลินซี
งห ้องคร ัวของทีพั
ก็เอานมผงออกมาชงเล็กน้อยแล ้วเทลงไปในกระติกนํ า้
จากนั้นเธอก็หยิบเอาเค ้กมาอีก 2 ก ้อนแล ้วใช ้ผ้าห่อ
เอาไว ้ เธอครุน ่ คิดอยู่สก ั พักก่อนจะกลับไปทีห ่
่ ้องเพือ
หยิบยาของตัวเองออกมาแล ้วรีบเดินออกจากประตูไป
่
วังเสียวเจิ นเห็นว่าหลินซีรบี ร ้อนออกไปอีกครงก็ ้ั กระตุก
้ มปากขณะทีใบหน้
ยิมมุ ่ ่ นหลินฉายแววไม่
าของอวีหลิ
เข ้าใจ
ฉู่ เซิงยังคงยืนอยู่ตรงนั้น เมือมองเห็
่ นเงาร่างของหลินซี
กําลังเดินเข ้ามาอย่างรวดเร็วเขาก็เดินออกไปข ้างหน้า
อีกสองสามก ้าว หลินซียนกระติ ื่ ้ ้อนอุน
กนํ าร ่ ๆให ้เขา
“ฉันให ้ แล ้วก็เค ้กนี่ ด ้วย เธอไปหาทีกิ
่ นเถอะ”
ฉู่ เซิงจ ้องมองเค ้กพวกนั้นด ้วยดวงตาเปล่งประกาย เขา
พาหลินซีไปยังทีหลบภั ่ ยแห่งหนึ่ ง บริเวณตีนเขาใกล ้ๆ
กับเขาซวงผิงมีบ ้านฟางหลังหนึ่ งตังอยู
้ ่ ฉู่ เซิงจัดการ
เก็บกวาดมันเล็กน้อยพวกเธอก็สามารถนั่งลงไปได ้
หลินซีน่ ังลงตรงข ้ามกับฉู่ เซิงโดยไม่ได ้สนใจสภาพ
รอบตัว ฉู่ เซิงหยิบเค ้กออกมากินจนหมดภายในไม่ก ี่
คํา จากนั้นเขาก็เปิ ดกระติกนํ าทํ
้ าให ้กลินนมหอมหวล
่
้
ลอยขึนมาเตะจมู ก มือของฉู่ เซิงชะงักไปอย่างฉับพลัน
่
ก่อนทีเขาจะหั นมามองหลินซีทกํ ี่ าลังเท ้าคางมองเขา
้ “มันคือนมผงทีฉั
ยิมๆ ่ นชงน่ ะ เธอลองชิมดูส”ิ ฉู่ เซิงดืม
่
่
ลงไปถึงครึงกระติ กก่อนจะปิ ดฝาแล ้วหันไปถามหลินซี
อย่างตรงไปตรงมา “ทําไมเธอถึงเอามาให ้ฉันกินล่ะ
ทําไมถึงได ้ดีกบั ฉันขนาดนี ?้ เธอต ้องการอะไรกันแน่ ?”
หลินซีคาดไม่ถงึ ว่าเด็กผูช ้
้ ายอายุนอ้ ยแค่นีจะมี
ความคิดความอ่านไม่นอ้ ยตามอายุ เธอคิดอยู่สก ั พัก
ก่อนจะตอบเขากลับไป “เธอเป็ นแค่เด็กตัวเล็กๆคน
หนึ่ ง จะมีอะไรให ้ฉันหลอกใช ้ได ้ล่ะ?” ฉู่ เซิงคิดอยู่นาน
แต่เขาก็คด ิ ไม่ออก แต่ถงึ อย่างนั้นสายตาของเขาก็ยงั
มีแววระวังตัวอยู่หลายส่วน หลินซีลก ้ นแล ้วตบ
ุ ขึนยื
กางเกงเล็กน้อยก่อนจะหยิบยาออกมายืนให ่ ้ฉู่ เซิง “นี่
เป็ นยา ล ้างแผลให ้สะอาดแล ้วทาลงไป พอกินนมทีอยู ่ ่
ในกระติกหมดแล ้วก็อย่าลืมเอากระติกไปคืนฉันด ้วย
ล่ะ” พูดจบเธอก็เดินจากไปโดยไม่หน ั หลังกลับมามอง
ฉู่ เซิงมองเงาร่างของหลินซีคอ
่ ยๆเลือนหายไปในความ
่ ใ่ นมือเอาไว ้แน่ นขณะทีสี
มืดพร ้อมกํายาร ักษาแผลทีอยู ่
หน้าของเขาฉายแววหวันไหว ่

ความมืดมิดค่อยๆคืบคลานเข ้าปกคลุมหมู่บ ้านเล็กๆ

หลินซีอาศัยแสงอันน้อยนิ ดเดินกลับไปยังทีพั ่ กของ ยุว
ปัญญาชน แต่แล ้วเสียงเย็นๆเสียงหนึ่ งก็ดงั ขึนมา้
“ภารกิจต่อเนื่ อง-----ได ้ร ับความรู ้สึกดีจากฉู่ เซิง
อัตราความสําเร็จ 7% ได ้ร ับรางวัลเหรียญทอง 5
เหรียญ”
หลินซีรู ้สึกไม่คอ ่
่ ยพอใจกับมันเท่าไร ตราบใดทีเธอยั ง
ไม่สามารถปลดล็อคร ้านค ้าระบบได ้เหรียญทองพวก
นั้นก็เป็ นแค่ของไร ้ประโยชน์เหมือนดอกไม้ในกระจก
้ านั้นแหละ ว่าแล ้วระบบก็พูดขึน้
และพระจันทร ์ในนํ าเท่
“พอบรรลุภารกิจได ้ถึง 10% เธอก็จะปลดล็อคร ้านค ้า
้
ระบบได ้แล ้ว” หลินซีรู ้สึกมีความสุขขึนมาและเฝ้ ารอที่
้
จะได ้ปลดล็อคร ้านค ้าระบบเร็วๆ เธอจะได ้ซือของให ้
สมใจอยากสักที
ท ้องทุ่งกลายเป็ นสีเหลืองทอง เหล่าชาวนาต่างมองไป
ยังพืชพรรณทีใกล่ ่ มไป
้จะสุกงอมเต็มทีด ้วยดวงตาทีเต็
ด ้วยรอยยิม้ หลายวันมานี ทุ
้ กคนยุ่งกันมาก นอกจาก
่
คนทําอาหารทีจะกลั บมาก่อนเวลาเล็กน้อยแล ้ว คน
่
อืนๆก็ ้ น
จะอยู่ในทุ่งตลอดทังวั
หลินซีร ับหน้าทีก่่ อไฟและส่งอาหาร ในถังไม้ทีเธอถื่ อ
อยู่ตา่ งอัดแน่ นไปด ้วยอาหารทําให ้หลินซีต ้องออกแรง
ยกไม่นอ้ ยขณะเดินไปตามคันนาขรุขระ เมือมาถึ ่ งที่
ทํางานของพวกยุวปัญญาชน หลินซีไม่ต ้องเอ่ยปาก
ทักทาย ทุกคนก็เข ้ามารุมล ้อมเธอทันที พวกเขาต่างก็
ค ้นหากล่องข ้าวของตัวเองให ้วุน ่ ไปหมดแล ้วค่อยไปหา
่
สถานทีเหมาะๆนั ่ งกินอย่างหิวโหย สิงที
่ ทุ่ กคนกินเข ้า
้ ปใสๆทีไม่
ไปเป็ นเพียงนํ าซุ ่ สามารถประทังความหิวได ้
่ พวกเขาชิ
แต่เรืองนี ้ นชากับมันไปแล ้ว
่ กคนกินข ้าวเรียบร ้อยแล ้วหลินซีก็แบกถังไม้เดิน
เมือทุ
กลับไปอีกครง้ั เธอยังต ้องรีบไปกินข ้าวของตัวเอง
จากนั้นก็คอ
่ ยไปจุดไฟต ้มนํ า้ ทุกคนเหนื่ อยมาทังวั
้ น
้ ๆสักหน่ อย
ย่อมต ้องการอาบนํ าดี

ตอนที่ 6: ข่าวอุบต
ั เิ หตุ
พอเดินมาถึงด ้านหน้าประตูทพั ี่ กยุวปัญญาชนเงาของ
คนผู ้หนึ่ งก็กระโจนออกมา ฉู่ เซิงยืนอยู่ด ้านหน้าหลินซี
้
มือทังสองข ้างวางไว ้ด ้านหลัง ดวงตาอันเปล่งประกาย
จ ้องมองมาทีหลิ ่ นซี เธอมองเขาตังแต่ ้ หวั จรดเท ้าหนึ่ ง
รอบ ครงนี้ั ใบหน้
้ าน้อยๆ ถูกล ้างจนสะอาดแล ้ว เสือผ้ ้ า
่
ทีสวมอยู ่บนร่างกายก็ถก ่
ู เปลียนแล ้วเช่นกันแต่ก็ยงั
ค่อนข ้างเล็กไปจนทําให ้ข ้อเท ้าน้อยๆ โผล่ลอดออกมา
อาการบาดเจ็บทีข ่ ้อเท ้าบวมน้อยลง ดูทา่ ทางหลายวัน
้ ้าเด็กน้อยคงมีความสุขดี
มานี เจ
หลินซีถามเขา “เป็ นยังไงบ ้าง? มาหาฉันมีเรืองอะไร่
เหรอ?” ฉู่ เซิงเผยมือข ้างหนึ่ งทีอยู
่ ่ด ้านหลังออกมา มัน
้
คือกระติกนํ าของหลิ นซีน่ ันเอง หลินซีทําท่าทางบอก
้ ้ในถังนํ า้ แล ้วเจ ้าเด็กน้อยก็เผย
ให ้เขาวางกระติกนํ าไว
มืออีกข ้างหนึ่ งออกมา ในมือของเขาถือข ้าวโพด 2
ฝักไว ้
หลินซีตกใจเอ่ยถามออกไป “เอามาจากไหน?”
่
ใบหน้าน้อยๆ ของฉู่ เซิงทีตอนแรกดู
มคี วามสุขนิ ดๆ
่
พลันเจือนลงไป
หลินซีเอ่ยถามออกไปอย่างตกใจ “เอานี่ มาจากไหน?”
ฉู่ เซิงเอ่ย “เธอไม่ต ้องสนใจหรอกน่ า ฉันให ้เธอ เธอก็
เอาไปเถอะ” พอพูดจบเขาก็เอากาต ้มนํ าและข ้ ้าวโพด
 ้
วางลงไปในถังนํ าแล ่
้วหมุนตัววิงไปเลย หลินซีเรียกเขา
้ั เขาวิงไปไกลแล
อยู่หลายครงแต่ ่ ้วโดยไม่แม้แต่จะหัน
หน้ากลับมา
หลินซีสา่ ยหน้าแล ้วกลับห ้องไป กระติกต ้มนํ าถู ้ กล ้าง
่
จนสะอาดแล ้ว หลินซีนําแป้ งทีเอามาจากบ ้านออกมา
เธอตัดใจเอาแป้ งมาทําเป็ นขนมแป้ งทอดทังหมดเลย ้
ขนมแป้ งทอดอันกรุบกรอบผสมกับกลินหอมสดใหม่่
ของต ้นหอมซอยทําให ้คนทีได ่ ้กลินต
่ ้องนํ าลายไหลแน่
้
หลินซีกน ้
ิ ไปชินหนึ ่ งแล ้วเอาใส่ลงไปในกล่องข ้าว 3
ชิน้ ส่วนทีเหลื
่ อเธอเอาเก็บเข ้าไปในช่องเก็บของ ฝัก
ข ้าวโพดอีก 2 ฝักก็ย่างจนสุกแล ้วเก็บเข ้าไปในช่อง
เก็บของเช่นกัน
หลินซีถอื ตะกร ้าเดินไปยังเขาซวงผิง เธอต ้องการตา
่ ่ เซิงกําลังนั่งอยู่ในกระท่อม
มหาฉู่ เซิง โชคไม่เลวนักทีฉู
่ าจากหญ ้าผุๆ พังๆ ตามทีคาด
ทีทํ ่ พอเห็นหลินซีเดิน
้ นทันที หลินซียมพลางเดิ
มาเขาก็ตกใจแล ้วลุกขึนยื ิ้ น
ไปหาจากนั้นก็ถามเขาด ้วยนํ าเสี ้ ยงอ่อนโยน “ตอน
กลางวันกินอะไรไป?” ฉู่ เซิงเม้มปาก สายตามองไปที่
่ วเองกินเหลือไว ้ เขาใช ้เท ้าเตะฝัก
ฝักข ้าวโพดทีตั
ข ้าวโพดพยายามจะปิ ดบัง ‘ร่องรอยความผิด’
หลินซีไม่พูดอะไรเพียงแค่เปิ ดผ้าทีปิ่ ดอยู่ด ้านบน
ตะกร ้าและเผยให ้เห็นกล่องข ้าวกล่องหนึ่ ง ในกล่องข ้าว
นั้นคือขนมแป้ งทอดทีเพิ ่ งจะทํ
่ าเสร็จ หลินซีเอากล่อง
ข ้าวยัดใส่เข ้าไปในมือฉู่ เซิง ฉู่ เซิงรู ้สึกได ้ถึงความร ้อน
่ งผ่านมาจากกล่องข ้าว ทันใดนั้นก็รู ้สึกอบอุน
ทีส่ ่ หัวใจ
้
ขึนมาเช่ นกัน ฉู่ เซิงไม่สามารถต ้านทานความหอมของ
อาหารได ้ถึงกับกินขนมแป้ งทอดเข ้าไป 3 อันรวดจน
ท ้องป่ อง เขาเช็ดปากทีมั ่ นแผลบแล ้วในทีสุ ่ ดก็อ ้าปาก
พูดขึน้ “ข ้าวโพดนั่นฉันแอบเด็ดมา ไม่มใี ครรู ้”
้
หลินซียงั คงยิมอยู ่ “ในบ ้านไม่มข
ี องกินแล ้วเหรอ? ทํา
้ นไม่ดน
ตัวแบบนี มั ้
ี ะ ถูกไหม?” ฉู่ เซิงเงยหน้าขึนมามอง
ตาหลินซีตรงๆ แล ้วถามขึน้ “ถ ้าเธอแทบจะหิวตายอยู่
แล ้วเธอจะไปขโมยของมากินไหมล่ะ?” หลินซีอก ึ อัก
โบราณกล่าวไว ้ว่าอดตายเรืองเล็ ่ ้
ก ละทิงความซื ่ ตย ์
อสั
่
เรืองใหญ่ แต่ในยามต ้องเลือกจะอยู่หรือตาย การได ้
ประทังชีวต ่ าคัญ
ิ ต่อไปจึงเป็ นเรืองสํ
หลินซีหยุดไปพักหนึ่ งแล ้วพูดขึนด ้ ้วยนํ าเสี
้ ยงอ่อนโยน
อีกครง้ั “ก่วนจ ้ง (นักปร ัชญาจีน) กล่าวไว ้ว่า ยามยุ ้ง
ฉางมีพช ื ผลจึงรู ้สัตย ์ เสบียง ผ้าพร ้อมสรรพจึงรู ้เกียรติ
ฉันไม่คด ิ ว่าการกระทําของเธอมันผิดแต่คราวหลังอย่า
ทําแบบนี อี ้ ก ถ ้าโดนจับได ้ขึนมาเธอก็
้ จะมีมลทินติดตัว
ไปตลอดชีวต ่ ้าวโพดไม่กฝั
ิ เพือข ี่ กมันไม่คุ ้มหรอก”
เธอไม่ได ้บอกว่าเขาผิดแต่มน ั ไม่คุ ้มค่า ไม่ได ้ตําหนิ
หรือเยาะเย ้ยแต่วเิ คราะห ์พิจารณาสถานการณ์โดยเอา
ตัวเองไปยืนในมุมของเขา คําพูดของหลินซีเหมือน
ก ้อนหินก ้อนหนึ่ งทีกะเทาะหั
่ วใจแช่แข็งของฉู่ เซิง
ของเหลวในตาของเด็กน้อยกําลังจะไหลลงมา เขาหัน
หัวไปด ้านข ้างอย่างหัวแข็งพร ้อมขยิบตาปริบๆ
้
พยายามเก็บนํ าตากลั บเข ้าไป
หลินซีเก็บฝักข ้าวโพดทีเปื่ ้อนเศษดินขึนมาจากพื
้ น้
แล ้วใส่เข ้าไปในตะกร ้า ฉู่ เซิงไม่เข ้าใจการกระทําของ
หลินซี หลินซีจงึ ขยิบตาให ้เขาแล ้วพูดด ้วยความ
ซุกซนเล็กน้อย “ฉันจะเอาไปเผาทําลายหลักฐาน”
เสียงจากระบบดังขึนข ้ ้างหูหลินซีอก ี ครง้ั “ยินดีด ้วย
เธอทําภารกิจต่อเนื่ องสําเร็จแล ้ว ตอนนี เธอได
้ ้ร ับความ
ประทับใจจากฉู่ เซิง ความคืบหน้า 15% และได ้ร ับ
รางวัลจากระบบ 15 เหรียญทองรวมถึงปลดล็อค
ร ้านค ้าระบบด ้วย ระบบต ้องการการอัพเดท กรุณารอ
สักครู”่
หลินซีถอนหายใจออกมายาวๆ เวลารออัพเดทนี่ มัน
ยาวนานจริงๆ เลย พอมาถึงทีพั ่ กยุวปัญญาชนและปิ ด
้
ประตูห ้องเสร็จระบบก็แจ ้งเตือนขึนมา : การอัพเดท
สําเร็จแล ้ว หลินซียนมื ื่ อขวาออกไป หน้าจอปรากฏขึน้
อีกครง้ั ครงนี
้ั สิ
้ งที
่ ปรากฏบนหน้
่ ้ั
าจอคือชนวางสิ นค ้า
้ั
บนชนวางสิ นค ้าทุกชนมี้ั กล่องอยู่เต็มไปหมด พวกมัน
เรียงรายกันอยู่อย่างหนาแน่ น บนกล่องระบุชอสิ ื่ นค ้า
และจํานวนเหรียญทองทีต ่ ้องการเอาไว ้
่ สน
เมือดู ้ นๆ
ิ ค ้าเสร็จแล ้วหลินซีก็รู ้สึกว่าตัวเองโดนนํ าเย็
อ่างหนึ่ งราดจนท่วมตัว รูปส่วนมากเป็ นสีเทา นั่นก็
หมายความว่าเธอไม่สามารถซือได ้ ้ หลินซีมองดูสน ิ ค ้า
่ วเองสามารถซือได
ทีตั ้ ้เช่น ซาลาเปา ซาลาเปาเกลียว
ผ้าขนหนู แปรงสีฟัน โดยส่วนใหญ่แล ้วก็คอื สิงของ ่
่
เครืองใช ้ในชีวต
ิ ประจําวัน มีสน ิ ค ้าประมาณ 12 ชินที ้ ่
สามารถซือได ้ ้ แล ้วเธอก็ดจู าํ นวนเหรียญทองทีต ่ ้องใช ้
ซาลาเปา 2 ลูกต ้องใช ้ 1 เหรียญทอง ซาลาเปาเกลียว
1 ลูกต ้องใช ้ 1 เหรียญทอง ผ้าขนหนู 1 ผืนต ้องใช ้ 2
เหรียญทอง ยาสีฟัน 1 หลอดต ้องใช ้ 3 เหรียญทอง...
หลินซีกด ั ฟันพูดกับระบบ “ทําไมนายไม่ไปตายซะล่ะ?”
เหรียญทองทีตั ่ วเองเก็บสะสมมาไม่สามารถซือของได
้ ้
มากมาย มันช่างน่ าอนาถจริงๆ ส่วนเจ ้าระบบก็ยงั คง
สงบนิ่ งอยู่ “เธอเลือกทีจะไม่
่ ื ้ ได ้”
ซอก็
หลินซี “…”
หลินซีโกรธจนไม่อยากคุยกับระบบอีกแล ้ว ดังนั้นระบบ
จึงปิ ดไปอย่างเงียบๆ
เธออุตส่าห ์ยอมใช ้แป้ งสาลีและนํ ามั ้ นเพือที
่ จะปลดล็
่ อค
ร ้านค ้าระบบได ้เร็วๆ อุตส่าห ์ลงทุนแต่ผลปรากฏว่าคว ้า
้
นํ าเหลว หลินซีแอบโมโหเงียบๆ อยู่นาน ตังแต่ ้ เลือก
เข ้าระบบก็เหมือนกับเธอได ้ตกลงไปในหลุม ตอนนี ้
หลินซียงั ไม่รู ้ว่านี่ เป็ นเพียงแค่การเริมต
่ ้น เหตุการณ์
ต่อๆ ไปภายหลังจะทําให ้เธอเข ้าใจอย่างถ่องแท ้ว่า
ระบบนี มี้ หลุมพรางมากมายขนาดไหน
่ บกลับมาต ้องนํ ามาตากแห ้ง มีของตากตรง
พืชทีเก็
ลานตากแห ้งในหมู่บ ้านอยู่เต็มไปหมด หลินซีถก ู จัดให ้
ออกไปทํางานดูแลลานตากแห ้ง นี่ คือการทํางานครง้ั
แรกของหลินซี งานนั้นไม่ยากขอแค่ดแู ลพืชผลดีๆ
ไม่ให ้โดนนกจิก ไม่ให ้โดนคนขโมยไป ถึงแม้จะได ้ส่วน
แบ่งน้อยแต่อย่างไรเสียก็ยงั เป็ นรายได ้ หลินซีจงึ
ออกไปทําอย่างยินดี
แสงแดดระเหยความชืนในพื ้ ชผลจนแห ้งหมดแล ้ว มัน
ส่องจ ้าเสียจนแม้แต่คนเองก็ได ้ร ับไออุน ่ ไปเช่นกัน หลิน
่
ซีหรีตามองท ้ น ก ้อนเมฆสีขาวบริสท
้องฟ้ าสีนําเงิ ุ ธิ ์
่
หลายก ้อนกําลังเคลือนตั วอย่างช ้าๆ ทําให ้จิตใจผ่อน
คลายไร ้กังวล มีความสุขจริงๆ เลย!
ในลานตากแห ้งยังมีคนแก่อก ี 2-3 คน พวกเขา
ส่วนมากไม่คอ ่ ยแข็งแรง ไม่สามารถทํางานหนักได ้จึง
ถูกจัดมาทํางานทีค่ ่ อนข ้างเบา หลินซีและพวกเขาไม่
สนิ ทกันเธอจึงนั่งอยู่อก
ี ด ้านหนึ่ งคอยฟังพวกเขาคุยกัน
หลินซีกาํ ลังฟังเพลินๆ แต่ทน ั ใดนั้นก็เห็นผู ้หญิงคน
หนึ่ งเดินมาจากไกลๆ เธอก ้าวเดินเข ้ามาอย่างรวดเร็ว
ในมือก็จงู เด็กคนหนึ่ งมาด ้วย เด็กน้อยรูปร่างหน้าตา
สง่างามและแข็งแรง แต่ตอนนี เขากํ ้ าลังร ้องไห ้สะอึก
้
สะอืนเบาๆ และบางครงก็ ้ั เดินเซไปมา เขาพยายามเดิน
ตามฝี เท ้าของผู ้หญิงคนนั้นเข ้ามาใกล ้ตรงนี เรื้ อยๆ
่

ผู ้หญิงคนนั้นเดินมาหยุดตรงหน้าคนแก่คนหนึ่ งแล ้ว
ผลักเด็กน้อยไปด ้านหน้า จากนั้นก็พูดขึนด ้ ้วยความ
ไม่พอใจและใบหน้าทีเต็ ่ มไปด ้วยความโกรธ “พ่อ ดูส ิ
มือหลานพ่อลอกหมดแล ้ว หลายวันมานี งานยุ ้ ง่ มาก
งานในทุ่งพวกเราก็เป็ นคนทํา เด็กก็ไม่มค ี นดูแล เดียว ๋
๋
หกล ้มเดียวกระแทกก็ ไม่มใี ครสนใจ พ่อบอกมาซิวา่ ให ้
่
ทํายังไง! บ ้านพีใหญ่ ไม่สนใจอะไรเลย งานทุกอย่างก็
่ พู
ให ้พวกเราร ับผิดชอบ เรืองนี ้ ดยังไงก็ไม่มเี หตุผล
ตรงไหนเลยใช่ไหมล่ะ?”
สายตาของทุกคนจ ้องมองไปทีร่่ างของผูห้ ญิงคนนั้น
คนแก่คนหนึ่ งจับมือเด็กน้อยแล ้วพูดกับเขาเสียงเบา
“เป็ นอะไรล่ะ? เจ ้าเปี ๊ ยกมาให ้ปู่ ดูซ ิ เจ็บตรงไหนฮึ?”
ผู ้หญิงคนนั้นทําหน้านิ่ งแล ้วพูดต่อ “นอกจากตรงมือ
่ ้
แล ้วยังมีตรงขาอีกนะ ดูส ิ ให ้ปู่ ดูด ้วย พ่อว่ามาซิเรืองนี
ตกลงจะเอายังไง? วันนี ถ ้ ้าไม่พูดกันฉันก็ไม่ทําแล ้วงาน
้ นจะกลับบ ้านไปดูลก
พรุง่ นี ฉั ู แล ้ว”
่ เป็
เรืองนี ้ นเรืองส่
่ วนตัวในบ ้านคนอืน ่ คนข ้างๆ จึงทําได ้
แค่ให ้คําแนะนํ า “เมียเอ ้อร ์เกิน เธออย่าโกรธไปเลย รีบ
ไปศูนย ์อนามัยใส่ยาให ้เจ ้าหนู เถอะ”
“จินชุย่ ! หนังมันถลอกนิ ดหน่ อยเอง ทายาไม่กวัี่ นก็
หาย ให ้เด็กมันนั่งพักอยู่นี่สักหน่ อย รอให ้กินข ้าวเสร็จ
แล ้วให ้พ่อเธอพาไปส่งก็ได ้” ภรรยาของเอ ้อร ์เกินทีชื ่ อ่
จินชุย่ ได ้ยินดังนั้นกลับไม่ตอบร ับเลยสักแอะ เธอ
้ ยงดัง “พ่อ ตอนนี ที
ถลึงตาเอ่ยขึนเสี ้ พ่
่ อกินใช ้อยู่เนี่ ยก็
้
พวกเราดูแลทังหมดเลยนะ ถ ้าพ่อยังลําเอียงอีกก็ไม่
สมเหตุสมผลแล ้ว” คําพูดของจินชุย่ แสดงให ้เห็นถึง
การกดดันอย่างช ัดเจนแต่ฉู่ ซานซูทําเป็ นไม่ได ้ยิน
สายตาของทุกคนพุ่งไปทีพ่ ่ อเฒ่าผู ้นั้นอีกครง้ั ส่วน
พ่อเฒ่าก็ทําเพียงแค่ลบ
ู มือของหลานชายอย่างทะนุ
ถนอมโดยไม่พูดอะไร “ซานซู ถ ้าอย่างนั้นพาหลาน
กลับไปก่อนไหม ตรงนี เดี ้ ยวพวกเราดู
๋ เอง ยังไงก็ใกล ้จะ
ถึงเวลาเลิกงานแล ้ว” มีคนออกมาพูดให ้จน
สถานการณ์ดข ี นึ ้ แต่จน
ิ ชุย่ กลับไม่พอใจ นี่ ไม่ใช่
จุดประสงค ์ทีเธอมา ่ เธอจึงพูดต่อไป “พ่อ งานตรงทีนา ่
นี่ ยังต ้องทําอีกตังหลายวั ้ ้ มค
น เด็กคนนี ไม่ ี นดูแลไม่ได ้
นะ ลุงก็ต ้องไปทํางาน ฉันก็ไม่วา่ อะไร แต่ฉู่ เซิงก็วา่ งอยู่
ไม่ใช่เหรอ? มันก็โตแล ้วนะ ให ้มันดูแลเด็ก ทํากับข ้าว
ก็คงไม่มป ี ัญหา พ่อลองดูส ิ เด็กในหมู่บ ้านเราทีโต ่
ขนาดนี เขาก็้ ชว่ ยคนในบ ้านทํางานกันหมดแล ้ว มีแต่
มันนั่นแหละ วิงเล่ ่ นอยู่ทก ุ วันแม้แต่เงาหัวยังไม่เห็นเลย
มัวแต่เล่นทังวี ้ ทั่ งวั
้ น อะไรก็ไม่ทํา นี่ บ ้านเราเลียง้
คุณชายหรือไง! พ่อก็น่าจะดูแลมันบ ้างนะ”
่ ่ เซิงหลินซีทง่ี่ วงๆ อยู่ก็ตนขึ
พอได ้ยินชือฉู ื่ นมาทั
้ นที ฉู่
ซานซูไม่ตอบ เขาจูงมือเด็กน้อย ใบหน้าทีเหี ่ ยวย่
่ นเต็ม
ไปด ้วยความอ่อนโยน จากนั้นเขาก็พูดกับเด็กน้อย
“กลับบ ้านกับปู่ กันก่อนเถอะ!”
ถึงแม้จน
ิ ชุย่ จะโกรธแต่ก็ไม่สามารถทําอะไรได ้ เธอเดิน
ตามหลังซานซูแล ้วบ่นพึมพําไม่จบไม่สน ิ้
รอจนคนพวกนั้นไปแล ้วตรงลานตากแห ้งจึงคึกคัก
้
ขึนมา ่ เพิ
ทุกคนพากันพูดคุยถึงเรืองที ่ งเกิ
่ ดขึนเมื
้ อครู
่ ่
“ยัยจินชุย่ นี่ ก็ชา่ งพูดมาได ้เนอะ ตอนทีเมี ่ ยแกยังมีชวี ต ิ
อยู่ คนแก่สองคนก็อยู่กน ั เอง ตอนทีเมี ่ ยแกตายแล ้ว
นี่ เองซานซูแกถึงได ้ไปอยูก ่
่ บั บ ้านเอ ้อร ์เกิน เพิงจะกี ปี่
เอง แม่น่ ันพูดเหมือนดูแลปู่ แกมานานแล ้วอย่างนั้น
แหละ” อีกคนหนึ่ งพูดขึนมา ้ “ยัยจินชุย่ นี่ ไม่เหมือน
บ ้านต ้าเกินเลย แต่กอ ่
่ นทีสองตายายอยู ก
่ บั ต ้าเกินก็ใช ้
ชีวต ิ สบายกว่าตอนนี ้ ถ ้าไม่ใช่เพราะเมียต ้าเกินหนี ไป
คนในบ ้านก็ไม่ต ้องทะเลาะกันจนบ ้านไม่เหมือนบ ้าน
หรอก น่ าสงสารนะ”
ยังมีอก ้
ี คนกระซิบกระซาบขึนมาอี ก “จินชุย่ นี่ ก็ไป
เบียดเบียนบ ้านต ้าเกินอีกนะ แยกบ ้านกันอยู่แล ้วยังจะ
ไปเรียกให ้หลานทํางานอีก มันไม่ไว ้หน้ากันเลย เด็ก
มันเจ็บแค่น้ันเอง ผิวถลอกนิ ดหน่ อยมีอะไรต ้องรีบ
ร ้อน”
่
“เรืองแยกบ ้านอยู่ก็แยกกันมาตังนานแล้ ้ ได ้
้ว ตอนนี ไม่
อยู่ด ้วยกันแล ้ว ถ ้าฉู่ ต ้าเกินยังทําตัวไม่เอาไหนอยู่อก ี
้ วเองก็ยงั แทบจะถูไถ ฉู่ เซิงไม่มค
แค่เลียงตั ี นดูแลแล ้วยัง
จะหวังให ้หลานทํางานอีก คิดทุกเม็ดจริงๆ ลูกก็ 7 ขวบ
แล ้วยังต ้องมีคนมาดูแลอีก สมัยนี เด็ ้ กทีโตขนาดนี
่ ้
เขา
ช่วยทํางานในนากันหมดแล ้ว บ ้านพวกนั้นต่างหากที่
้ กเทวดา”
เลียงลู
“คงเพราะว่าบ ้านซานซูน่ะมีหลานคนเดียวยังไงล่ะ
ไม่อย่างนั้นจินชุย่ จะผยองขนาดนี ได
้ ้ยังไง”

“อย่าพูดมั่วๆ สิ ยังมีฉู่ เซิงอีกไม่ใช่เหรอ? นั่น

หลานชายคนโตของตระกูลฉู่ เลยนะ” มีคนแย ้งขึนมา ้

“หึ เธอจะไปรู ้อะไร ฉันได ้ยินมาว่าฉู่ เซิงไม่ใช่ลก

ู หลาน
ของตระกูลฉู่ ก็ดเู ด็กคนนั้นสิ มันหน้าตาเหมือนคน
ตระกูลฉู่ เหรอ? แถมยังไม่เหมือนเมียต ้าเกินด ้วย
ไม่อย่างนั้นทําไมต ้าเกินถึงชอบตีเมียตลอดล่ะ แล ้วเมีย
แกก็ยงั แอบหนี ไปกับคนอืนอี่ ก”

ตอนที่ 7: ทุบตี

หลินซีรู ้สึกมึนงงไปหมดเพราะข ้อมูลนี ้ ทําไมครอบคร ัว

้ เมือเธอลองนึ
ของฉู่ เซิงถึงได ้ยุ่งเหยิงขนาดนี นะ ่ กถึง
ใบหน้าของฉู่ เซิงเธอก็รู ้สึกว่าไม่เหมือนคนตระกูลฉู่ เลย
สักนิ ด ในหมู่บ ้านเล็กๆแห่งนี ถ้ ้าฉู่ เซิงไม่ได ้เป็ นคนของ
ตระกูลฉู่ แล ้วทําไมแม่ของเขาถึงได ้ทิงให ้ ้เขาอยู่ใน
้
หมู่บ ้านนี คนเดียวล่ะ? เธอปล่อยให ้เด็กคนหนึ่ งต ้อง
เผชิญหน้ากับถ ้อยคําติฉินนิ นทาของคนในหมู่บ ้าน
รวมไปถึงความรุนแรงในครอบคร ัวเพียงลําพัง แม่คนนี ้
 ้ นมา
คิดได ้ยังไง ว่าแล ้วหลินซีก็รู ้สึกสงสารเด็กคนนี ขึ ้
อีกหลายส่วน
่ งเวลาต ้องเก็บของกลับหลินซีทกํ
เมือถึ ี่ าลังอยู่ใน
อารมณ์หม่นหมองก็กน ่
ิ ข ้าวเทียงได ้ไม่เยอะ หลิวเสีย
เห็นหลินซีมท ี ่าทางหมดอาลัยตายอยากจึงได ้เอ่ย
้
คะยันคะยอเธอ “น้องหลิน กินเยอะๆหน่ อยสิ ตอนบ่าย
ิ่
ยังต ้องทํางานอีกนะ ถ ้าท ้องไม่อมจะทํ างานได ้ยังไง”
้
หลินซียกยิมบาง ้
หลายวันมานี เธอทุ ่มเททํางานอย่าง
หนักอาหารบนโต๊ะจึงมีสส ี น ้
ั ขึนมาไม่ ่
นอ้ ย ตอนทีเธอ
ทําอาหารเธอก็ตด ้ นลงไปด ้วย ดังนั้นทุกคน
ั ใจใส่นํามั
จึงกินกันอย่างเอร็ดอร่อยจนหลินซีสงั เกตเห็นได ้อย่าง
่
ช ัดเจน วังเสียวเจิ นเหลือบมองหลิวเสียแวบหนึ่ งก่อนที่
เธอจะพูดออกมาอย่างแฝงความนัย “พวกเรา
คนทํางานหนักก็ต ้องกินเยอะเป็ นธรรมดาอยู่แล ้ว ส่วน
คนทีทํ่ างานเบาๆ ต่อให ้ทําทังวั้ นก็คงไม่เหนื่ อยหรอก
้
เพราะงันจะกิ นน้อยก็ไม่แปลก หลินหลินเธอว่าจริงหรือ
เปล่า?”
่ นหลินไม่มเี จตนาจะทําร ้ายใคร เธอมองไปยัง
อวีหลิ
หลินซีแวบหนึ่ งแล ้วมองไปยังหลิวเสียอีกครง้ั จากนั้นก็
้
ฝื นยิมออกมาแล ่
้วก ้มหน้าก ้มตากินข ้าวต่อไป วังเสียว
 ่ นหลิ
เจินพองแก ้มด ้วยความไม่พอใจแล ้วแอบด่าอวีหลิ
นอยู่ในใจ
ฟางฉวนจือเห็้ นแล ้วไม่ชอบใจจึงได ้เปิ ดปากพูดขึนมา ้
่ ่ ไม่มใี ครไปยัวโมโหเธอสั
“ยุวฯวัง ทีนี ่ กหน่ อย จะพูด
่ อน
อะไรก็ระวังปากเอาไว ้บ ้าง เธออย่าพุ่งเป้ าไปทีเพื ่
ของตัวเองมากนักเลย เพราะยังไงทุกคนก็ต ้องอยู่
ร่วมกัน”
่
วังเสียวเจิ ่ อ้ เธอจึงได ้แต่หบ
นไม่กล ้าหาเรืองฟางฉวนจื ุ
ปากฉับ
่
หลินซีมองไปทางวังเสียวเจิ นพร ้อมความโกรธทีพลุ่ ง่
้
พล่านขึนมาในใจอี กหลายส่วน ตลอดหลายวันทีผ่ ่ าน
มานี หลิ ้
้ นซีสมั ผัสได ้ว่าทังสองคนมั กจะผลักไสเธอออก
จากกลุม ่
่ ตลอด โดยเฉพาะวังเสียวเจิ น ถ ้าไม่มอ
ี ะไรเธอ
ก็จะมาจ ้องเล่นงานหลินซีอยู่เสมอ แต่หลินซีเองก็ไม่
อยากรู ้หรอกว่ามันเป็ นเพราะอะไร
หลินซีลองส่งเสียงทักทายไปหาระบบ ระบบน่ าจะรู ้ต ้น
่ งหมด
สายปลายเหตุของเรืองทั ้ แต่เจ ้าระบบตัวดีกลับ
ทําเป็ นแกล ้งตายหลินซีจงึ ทําอะไรไม่ได ้
้ นจบสินลง
หลังจากการใช ้แรงงานทังวั ้ ี่
หลินซีทอารมณ์
ไม่ดก ้ เขายังมีของที่
ี ็เดินไปยังภูเขาซวงผิง ตอนนี บนภู
สามารถกินได ้อยู่อก
ี ไม่นอ้ ย ทุกคนกําลังยุ่งอยู่กบั งาน
้
เกษตรกรรมจึงไม่มเี วลาขึนเขา ดังนั้นหลินซีจงึ
ตัดสินใจว่าจะไปเก็บอะไรสักหน่ อยและถือโอกาสนี เก็ ้ บ
สะสมของให ้ตัวเองไปด ้วย เดิมทีแล ้วเธอยังคงตังตารอ้
้
ร ้านค ้าของระบบ แต่ตอนนี เธอรู ้ดีวา่ ตัวเองยังมีเงินไม่
้ นทีเธอคงต ้องใช ้แรงประทังชีวต
มากพอ เพราะงันเห็ ิ ไป
ก่อน
ผักป่ า เห็ดป่ า และผลไม้ป่ าล ้วนเป็ นของกินได ้ เธอจะ
พลาดไม่ได ้เด็ดขาด และหากพืนที ้ เก็
่ บของไม่เล็ก
จนเกินไปเธอก็อยากจะนํ าฟื นทีต ่ ้องใช ้ในช่วงฤดูหนาว
ใส่เข ้าไปด ้วย
หลินซีย่าเท
ํ ้าเดินไปก่อนจะรู ้สึกว่ามีใครบางคน
่
ตามหลังมา และเมือเธอหั นกลับไปมองเธอก็พบกับฉู่
่ าลังยืนแบกตะกร ้าอยู่ไม่ไกล
เซิงทีกํ
้
หลินซียกยิมให ้เขา “เธอมาทําอะไรน่ ะ?” ฉู่ เซิงเดินมา
หยุดอยู่ตรงหน้าหลินซีด ้วยใบหน้าแข็งทือแล่ ้วพูด
ออกมาอย่างจริงจัง “เธอนี่ กล ้าดีจริงๆเลยนะถึงกล ้าเดิน
้
ขึนมาบนเขาคนเดี ้ นตรายมาก อย่าเดิน
ยว บนเขานี อั
ต่อไปเลย”
หลินซีรู ้สึกตลกขึนมาทั ้ นที เธอถูกเด็กตัวเล็กคนหนึ่ ง
่
สังสอนเข ้าให ้แล ้ว จากนั้นเธอก็จงใจหยอกเขากลับไป
“เธอก็มาคนเดียวไม่ใช่หรือไง? แถมเธอยังเด็กกว่าฉัน
่
อีก ในเมือเธอยั งไม่กลัวแล ้วฉันต ้องกลัวอะไรล่ะ?”
้ กน้อย “ฉันวิงเล่
ฉู่ เซิงขมวดคิวเล็ ่ นบนภูเขาตังแต่ ้ เด็ก
จนชินแล ้ว ส่วนเธอเป็ นคนเมือง ยังไงก็ต ้องระวังเอาไว ้
หน่ อย” หลินซีได ้ยินดังนั้นก็รู ้สึกหัวใจกระตุกวูบขึนมา
้
่ อคิ
เล็กน้อย ยิงเมื ่ ดถึงคําพูดของชาวบ ้านพวกนั้น
ิ่
ดวงตาของเธอก็ยงทอประกายอบอุ น ้
่ ขึนมาอีกหลาย
่ งเธอ ถ ้าอย่างนั้นเธอก็กลับไป
ส่วน “ก็ได ้ ฉันจะเชือฟั
ด ้วยกันสิ ฟ้ ากําลังจะมืดแล ้วนะ” ฉู่ เซิงดูเหมือนจะ
แปลกใจมากทีหลิ ่ นซีฟังคําพูดของเขา และเมือเห็ ่ นเธอ
เตรียมตัวจะลงจากเขาไปจริงๆเขาก็รู ้สึกโล่งใจขึนมา ้
้
ทังสองคนเดิ นไปตามเส ้นทางเล็กๆ เหล่านกน้อยกําลัง
๊
โผบินกลับร ังและส่งเสียงจิบๆออกมาไม่ หยุด แต่แล ้วจูๆ่
้
แขนเสือของหลิ นซีก็ถก ่ ่ เซิงจะพูด
ู ดึงเอาไว ้ก่อนทีฉู
้ โชคบ ้างหรือ
ออกมาเสียงเบา “มากับฉัน ดูวา่ วันนี จะมี
เปล่า?” หลินซีงุนงง แต่ถงึ อย่างนั้นเธอก็ยอมเดินตาม
เขาเข ้าไปในป่ า
่ นไปตามเส ้นทางเล็กๆได ้สักระยะหนึ่ ง หลินซีก็
เมือเดิ
มองเห็นหลุมแห่งหนึ่ ง ฉู่ เซิงรีบวิงเข
่ ้าไปด ้วยความ
 ่
ตืนเต ่
้นจนทําให ้หลินซีต ้องรีบวิงตามไปติ ดๆ ก ้นหลุม
นั้นมีไก่ป่าตัวหนึ่ งกําลังนอนหายใจรวยรินอยู่ในนั้น ฉู่
เซิงคุกเข่าลงบนพืนดิ ้ นก่อนจะยืนมื ่ อออกไปดึงไก่ป่า
ตัวนั้นออกมา เขาหันมาเขย่ามันไปมาต่อหน้าหลินซี
ด ้วยความภาคภูมใิ จพร ้อมยิมเห็ ้ นฟันขาว หลินซีไม่ได ้
้
กินเนื อมานานมากแล ้ว ดังนั้นเมือเห็
่ นไก่ป่าเธอจึงรู ้สึก
อยากกินมันขึนมาเล็้ กน้อย แต่มน ั เป็ นของเจ ้าเด็กตัว
้
น้อยคนนี เธอจึ งไม่กล ้าเอ่ยปากพูดออกไป ฉู่ เซิงปัด
เศษดินทีอยู ่ บ่ นตัวออกไปแล ้วหันไปพูดกับหลินซี
“ตอนเย็นพวกเรามาเจอกันทีกระท่ ่ ๋
อมนะ เดียวฉั นจะ
ทําไก่ให ้เธอกินเอง”
่
เมือได ้ร ับคําเชิญอย่างจริงใจจากเด็กน้อยหลินซีก็ตอบ
ตกลงไปทันที เธอกลับมายังทีพั ่ กของยุวปัญญาชน
แล ้วพูดคุยกับพวกเขาอยู่ไม่กคํ ี่ าก่อนจะเดินออกไปอีก
ครง้ั วังเสียวเจิ
่ นมองแผ่นหลังเปี่ ยมสุขของหลินซีกอ ่ น
จะมองไปยังสองมือพุพองของตัวเองแล ้วพูดขึนมา ้
“ตอนนี ก็ ้ เย็นแล ้วยังจะออกไปข ้างนอกอีก ไม่รู ้ว่า
ออกไปทําอะไรนักหนา เป็ นสาวเป็ นแส ้ไม่รู ้จักอยู่ตด ิ
บ ้านเลย” อวีหลิ ่ นหลินเงยหน้าขึนมองท
้ ่ ่
้องฟ้ าสีฟ้าทีอยู
ด ้านนอกโดยไม่ได ้พูดอะไรออกมา
หลินซีเข ้าไปหยิบตะกร ้าและผ้าโพกหัวในห ้องคร ัว
่
ก่อนทีเธอจะค่ ่
อยๆเดินจากไป เมือไปถึ งกระท่อมเธอก็
่ อหอมฉุ
ได ้กลินเนื ้ ้
ยลอยออกมา ฉู่ เซิงสร ้างเตาขึนมา
ง่ายๆ และบนเตาอันนั้นก็มหี ม้อวางอยู่ใบหนึ่ ง บนศีรษะ
และใบหน้าของเด็กน้อยเต็มไปด ้วยเขม่าควันไฟจนดู
มอมแมมไปเล็กน้อย หลินซีจงึ โน้มตัวลงถามออกไป
“ให ้ฉันช่วยไหม?”
“ไม่ต ้องหรอก นี่ ก็ใกล ้จะสุกแล ้ว พีไปนั
่ ่ งก่อนเถอะ!”

หลินซีตกตะลึงไป ตังแต่ ้ ทเธอรู

ี่ ้จักกับฉู่ เซิงมานาน
ขนาดนี ้ นี่ เป็ นครงแรกเลยที
้ั ่
เธอได ้ยินเขาเรียกตัวเอง
แบบนี ้ คําว่าพีสาวทํ
่ าให ้ความสัมพันธ ์ของคนทังสอง ้
คนแนบชิดมากยิงขึ ่ น้ หลินซีนําเกลือมาด ้วยเธอจึงเติม
มันลงไปในหม้อเล็กน้อย ซุปไก่ทกํ ี่ าลังเดือดปุดๆส่ง
่
กลินหอมอบอวลออกมาจนหลิ ้
นซีแทบนํ าลายไหล
หลินซีถอื ชามซุปไก่ใบใหญ่เอาไว ้ เมือเธอดื ่ ่ นลงไป
มมั
เธอก็รู ้สึกว่าแขนขาทังร่้ างของเธอเบาสบายขึนมา ้
ทันที
หลินซีเปิ ดกล่องข ้าวออก ในนั้นมีแป้ งทอดทีเธอทํ
่ า
้ั แล
เอาไว ้ครงที ่ ้วด ้วย เธอจัดการยืนกล่
่ องข ้าวไปให ้ฉู่
เซิง ส่วนเขาเองก็หยิบแป้ งทอดออกไปชินหนึ้ ่ งด ้วย
รอยยิม้ ผ่านไปเพียงไม่นานซุปไก่ชามใหญ่ก็ถก ู กลืน
ลงท ้องไปจนหมดก่อนทีเขาจะกั ่ ดกินแป้ งทอดลงไปจน
หมดภายในไม่กคํ ี่ า จากนั้นฉู่ เซิงก็เริมแบ่
่ ้
งเนื อไก่ เขา
้ั
ฉี กขาไก่ทงสองข ้างออกมาแล ้ววางลงไปในชามของ
หลินซี แต่หลินซีกลับเบียงตั ่ วหนี ฉู่ เซิงจึงรู ้สึกกระอัก
้
กระอ่วนขึนมาเล็ ่ นดังนั้นหลินซีจงึ รีบ
กน้อย เมือเห็
อธิบายออกไป “ขาไก่นี่เธอกินเถอะ ฉันกินแค่ปีกกับ
่
เครืองในไก่ ก็พอแล ้ว”
้
“ได ้!” เด็กน้อยรู ้สึกดีใจขึนมา เขาไม่ชอบให ้หลินซี
มองเขาเป็ นคนนอก การอยู่ด ้วยกันอย่างใกล ้ชิดทําให ้
ฉู่ เซิงรู ้สึกว่าตัวเองและหลินซีสนิ ทสนมกันมาก
สายลมเย็นเยียบพัดผ่านมา ในอากาศเต็มไปด ้วยกลิน ่
หอมสดใหม่ ในตอนทีทั ่ งสองคนกํ
้ าลังกินอาหารอย่าง
มีความสุขหลินซีก็รู ้สึกว่าเธอต ้องให ้กําลังใจเขาสัก
้ บสัตว ์ป่ าได ้
หน่ อย “คิดไม่ถงึ เลยว่าเธออายุแค่นีจะจั
ด ้วย ดูไม่ออกเลยนะเนี่ ยว่าเธอเก่งขนาดนี !” ้
้
ฉู่ เซิงรู ้สึกภูมใิ จขึนมาเล็ ่ ะ
กน้อย “เรียนรู ้จากคนอืนน่
ผมเองก็ทําเป็ นนิ ดหน่ อย ครงนี ้ั พวกเราโชคดี
้ ตา่ งหาก
่
พีเอาที ่ อกลับไปกินไหม?” หลินซีมองไก่อก
เหลื ่ ่
ี ครึงที
เหลืออยู่ในชาม “พีเอาไปกิ ่ นเถอะ ถ ้าผมเอากลับไปก็
คงไม่ดี พวกเขาจะหาว่าผมไปขโมยมากิน บางที
อาจจะทุบตีผมด ้วยก็ได ้” ขณะฉู่ เซิงพูดออกมา
้ ยงของเขาก็แฝงความขมขืนเอาไว
นํ าเสี ่ ้เล็กน้อย
หลินซีองไปทั ึ้ นที จากนั้นเธอก็ยกยิมขึ ้ นมา
้ “ฉันเองก็
เอากลับไปไม่ได ้เหมือนกัน พวกเรามีคนอยู่ทนั ี่ ่ น
เยอะแยะ คนไม่ดก ี ยู่มาก ถ ้าเอากลับไปคนทีนั
ี ็มอ ่ ่ นก็คง
ไม่คด ิ กับฉันในแง่ดเี หมือนกัน” คราวนี ฉู ้ ่ เซิงเป็ นฝ่ าย
้
อึงไปบ ้าง ทันใดนั้นทังสองคนก็
้ หนั มายกยิมให ้ ้กัน ฉู่
เซิงมีความคิดว่าจะใช ้กองฟางคลุมหม้อใบนี เอาไว ้ ้
้
พรุง่ นี จะได ้กินมันได ้อีกมือ้
หลินซีรู ้สึกกังวลเล็กน้อย “ถ ้ามีใครมาเจอเข ้าล่ะ?”
“ไม่หรอก ปกติแล ้วไม่คอ ่ ่ น่ ะ” เด็กชาย
่ ยมีคนมาทีนี
มั่นใจมาก
หลินซีจ ้องมองไปยังใบหน้าซูบซีดพลางรู ้สึกว่าเด็กคน
้ าบากไม่นอ้ ยเธอจึงได ้พูดออกไป “จากนี ไปถ
นี คงลํ ้ ้า
เธอหาของกินไม่ได ้ก็มาหาฉันนะ อาหารของฉัน
้
อาจจะไม่มาก แต่ก็ยงั พอจะแบ่งให ้เธอได ้ จากนี ไปถ ้า
เธอได ้อะไรอร่อยๆมา ก็อย่าลืมแบ่งให ้ฉันหน่ อยก็แล ้ว
กัน”
ฉู๋ เฉิ งมองหลินซีแวบหนึ่ ง เขาเงียบไปสักพักก่อนจะพูด
ออกมาอีกประโยค “ก็ได ้ ผมจะจําไว ้”
 ่
เมือหลิ ้
นซีได ้ยินเสียงเอไอดังขึนมาเธอก็ ไม่ได ้รู ้สึก
แปลกใจเลยสักนิ ดแถมยังรู ้สึกสงบนิ่ งเหมือนสายนํ า้
ด ้วย เธอไม่ได ้คาดหวังอะไรกับระบบอีกต่อไปแล ้ว
“ยินดีด ้วย เธอทําภารกิจต่อเนื่ องได ้ร ับความรู ้สึกดีจาก
ฉู่ เซิงสําเร็จแล ้ว ความคืบหน้า 30% เธอจะได ้ร ับ
รางวัลระบบเป็ นเหรียญทอง 50 เหรียญ และรางวัลสุม ่
ของขวัญ 1 ครง” ้ั

หูของหลินซีกระดิกขึนมาเล็ ้ กน้อย ครงนี ้ั ระบบใจกว

้ ้าง
มากอย่างหาได ้ยาก จากนั้นบนหน้าจอก็ปรากฏตาราง
9 ช่องขึนมาอี้ กครง้ั หลินซีจด ั การกดมันลงไปเบาๆ
ก่อนจะมีกล่องใหญ่ใบหนึ่ งปรากฏขึนมา ้ หลินซีร ับ
กล่องใบนั้นมาแล ้วเก็บเข ้าไปในช่องเก็บของ จากนั้น
บนหน้าจอก็ปรากฏร ้านค ้าระบบขึนมาอี ้ กครง้ั ครงนี ้ั ้
้ั
ชนวางของในร ้านค ้าระบบได ้ทําการปลดล็อคทังแถว ้
่ นดังนั้นหลินซีก็มอ
แล ้ว เมือเห็ ่ ้วยความตืนเต
ื สันด ่ ้น ใน
ร ้านค ้าระบบรวบรวมของใช ้ในชีวต ิ ประจําวันทังหมด ้
่
เอาไว ้ ซึงหมายความว่ าตัวเธอจะสามารถหลุดพน้ จาก
ชีวต ิ อัตคัดในตอนนี ได ้ ้เสียที และนี่ ยังเป็ นก ้าวใหญ่ใน
การดํารงชีวต ี่ ่ อีกด ้วย
ิ อยู่ทนี
่
หลังจากทีเธออ่ ้
านคําอธิบายทังหมดอย่ างละเอียดแล ้ว
หลินซีก็ร ้องออกมาอย่างหมดแรง ระบบยังคงเจ ้าเล่ห ์
อยู่เหมือนเดิม! เกลือแกง 50 กร ัมใช ้เหรียญทอง 1
เหรียญ ผ้าฝ้ าย 1 ฟุตต ้องใช ้เหรียญทอง 1 เหรียญ
ดินสอ 2 แท่งเองก็ต ้องใช ้เหรียญทอง 1 เหรียญ ...ดู
้
เหมือนว่าสินค ้าทังหมดจะใช ้เหรียญทองแค่ 1 เหรียญ
เท่านั้น เรียกได ้ว่าราคาค่อนข ้างถูกพอสมควร แต่
่
ปัญหาก็คอื ระบบได ้เปลียนแปลงปริ มาณของสินค ้าไป
แต่มน ่
ั กลับไม่ได ้เปลียนแปลงคุ ณภาพนี่ สิ! ผ้า 1 ฟุตจะ
เอาไปทําอะไรได ้? เอาไปทําเสือกั้ กยั
๊ งไม่ได ้เลยด ้วยซํา้

ว่าแล ้วระบบก็ตอบกลับมาเสียงเย็น “ตามความเห็น

้ ้า
ของเธอ ระบบได ้ดําเนิ นการโดยสมบูรณ์แล ้ว ตอนนี ถ
เธอไม่พอใจก็สามารถเสนอความคิดเห็นได ้อีก แต่
ระบบจะไม่แก ้ไขอะไรอีกแล ้ว”
หลินซีทถู ี่ กทําร ้ายจิตใจอย่างลึกลําไม่ ้ สนใจของรางวัล
่
ทีเธอได ้ร ับจากการสุม ่ และเข ้านอนไปทันที แต่ฉู่ เซิง
ไม่ได ้โชคดีแบบนั้น เมือเขากลั ่ บไปทีบ่ ้านเขาก็พบว่า
พ่อของตัวเองกําลังมองมาทีเขาด ่ ่
้วยตาแดงกําและ
ใบหน้าถมึงทึง ฉู่ เซิงถอยหลังออกไปหนึ่ งก ้าวโดยไม่
รู ้ตัวก่อนทีฉู ่ ่ ต ้าเกินจะถามออกมาเสียงเย็น “แกไปไหน
มา? ทําไมถึงเพิงกลั ่ บมาเอาป่ านนี ”้

ฉู่ เซิงจ ้องมองเขาอย่างระแวดระวังพร ้อมเม้มริมฝี ปาก

แน่ น จากนั้นด ้านนอกก็มเี สียงฝี เท ้าดังขึนมา
้ ฉู่ ซานซู
เดินเข ้ามาด ้านในพลางมองใบหน้าแข็งทือของสองพ่ ่ อ
ลูกก่อนจะขมวดคิวแน่ ้ นแล ้วพูดขึนมา ้ “ต ้าหว๋า (คํา
เรียกเด็กมีความหมายว่าพีชายคนโต) ่ แกไปทําอะไร
มา? กลับมาดึกดืนป่ ่ านนี พ่ ้ อแกจะถามบ ้างไม่ได ้เหรอ
แกเองก็โตขนาดนี แล ้ ้วน่ าจะรู ้ความได ้แล ้วนะ วันทังวั
้ น
ิ่ นจนไม่เห็นแม้แต่เงาอย่างกับเด็กไม่ได ้
ก็เอาแต่วงเล่
่ ตังแต่
เรือง ้ พรุง่ นี เป็
้ นต ้นไปถ ้าแกไม่เข ้าไปทํางานใน
หมู่บ ้านแกก็ต ้องคอยดูแลเสียวเป่ ่ าอยู่ในบ ้านและคอย
ทําอาหาร ห ้ามออกไปวิงเล่ ่ นทุกวันอีก ถ ้าไม่อบรมแก
้ ตอนนี เดี
ตังแต่ ้ ยวแกจะกลายเป็
๋ นคนไม่เอาอ่าวไป
เสียก่อน”
“ต่อให ้ผมไปทํางานผมก็ไม่ได ้กินข ้าวในบ ้านอยู่ดี
พวกคุณนอกจากจะให ้ผมทํางานแล ้วมีอะไรทีทํ ่ าให ้ผม
่ ้องได ้บ ้าง? งานแบบนั้นผมไม่ทําหรอก” ฉู่ เซิงตอบ
อิมท
กลับไปเสียงเย็น ฉู่ ซานซูกาํ ลังจะพูดอะไรสักอย่าง
ออกมาแต่ฉู่ ต ้าเกินก็พุ่งเข ้ามาแล ้วหยิบม้านั่งขว ้างไป
ทางฉู่ เซิงเสียก่อน ฉู่ เซิงไม่อาจหลบเลียงได ่ ้จึงทําให ้ม้า
นั่งตัวนั้นกระแทกเข ้ากับหน้าผากของเขาเต็มๆ ฉู่ เซิง
รีบยกมือขึนกุ ้ มบาดแผลตามสัญชาตญาณแล ้วหมุน
่
ตัววิงออกไปทั นที แต่เพราะเขายังเป็ นเด็ก วิงออกไป่
ได ้เพียงสองก ้าวก็ถก ู ฉู่ ต ้าเกินคว ้าตัวเอาไว ้ได ้เสียก่อน
ฉู่ ต ้าเกินโกรธเป็ นฟื นเป็ นไฟ เขาบิดใบหูของฉู่ เซิงอยู่
หลายครงก่ ้ั อนจะลงมือตีพร ้อมสบถด่าออกมาเป็ นชุด
“ไอ ้เด็กนอกคอก กินก็กน ิ ของฉัน ใช ้ก็ใช ้ของฉัน แล ้ว
้ ้านกับฉันอีกเหรอ ฉันไม่ได ้ให ้แกไป
ยังกล ้ามาดือด
ทํางานแกก็เลยมาดือกั ้ บฉันสินะ” ฉู่ ซานซูมอง
เหตุการณ์เหล่านั้นอยู่ข ้างๆ ฉู่ เซิงขดตัวเข ้าหากัน
อย่างไม่อาจต ้านทานการกระทําอันโหดร ้ายเหล่านั้น
ได ้ เด็กตัวเล็กกัดฟันแน่ นจนรู ้สึกเจ็บปวดโดยไม่สง่
เสียงออกมาแม้แต่คาํ เดียว ทว่าสายตาของเขากลับ
้
เย็นชาเหมือนนํ าแข็ ง
มือเท ้าทีทุ่ บตีลงมากินแรงของฉู่ ต ้าเกินไปไม่นอ้ ย เขา
หอบหายใจแล ้วพูดต่อไป “พรุง่ นี แกอยู ้ ่ ้านซะ
่ทํางานทีบ
ไม่อย่างนั้นฉันจะตีแกให ้ตาย” ฉู่ ซานซูดน ั ลูกชาย
ออกไป “เอาล่ะ แกอย่าโกรธเลย กลับไปนอนเถอะ
้
พรุง่ นี แกก็ ่
ต ้องไปทํางานในทุ่งเหมือนกัน เรืองในบ ้าน
๋
เดียวฉั นจะให ้ไอ ้เด็กนี่ ทําเอง”

ตอนที่ 8: ช่วยเหลืออีกครง้ั

้ างนั้น ทิงให
สองคนจากไปทังอย่ ้ ้แสงจันทร ์ทีดู
่ เยือกเย็น
และเงียบเหงาเศร ้าสร ้อยสาดส่องลงบนร่างของเด็กชาย
อากาศอันเย็นยะเยือกแห่งร ัตติกาลแทรกซึมเข ้าสู่
ร่างกายของเด็กน้อยจนถึงกระดูก ฉู่ เซิงรู ้สึกเจ็บไป
้ ว แม้เขาจะพยายามลุกขึนหลายคร
ทังตั ้ ้ั ก็ไม่สาํ เร็จ
งแต่
ใบหน้าของเขาแนบติดอยู่กบั พืน้ หยดนํ าที ้ หางตาไหล
่
อาบลงบนผืน เด็กชายเก็บซ่อนสีหน้าดุร ้ายของเขาไว ้
่ อย ๆ เติบโต
พร ้อมเมล็ดพันธุ ์แห่งความเกลียดช ังทีค่
ขึน้
่
เมือหลิ นซีลก
ุ จากเตียง เธอพลันรู ้สึกกลุ ้มอกกลุ ้มใจ
และในเวลาทีเธอกํ ่ าลังจะออกไปทํางานพร ้อมทุกคน
ผูแ้ ทนฯถังก็เข ้ามา ใบหน้าของเขาเต็มไปด ้วยรอยยิม้
ทันทีทได ี่ ้พบหลินซี “ยุวฯหลิน เรืองของเธอจะได
่ ้ร ับ
อนุ มตั ก ่
ิ ารชดเชยแล ้ว เมือครู ฉ ่ ้ร ับแจ ้งมาว่า
่ ันเพิงได
เธอสามารถร ับเสบียงสนับสนุ นได ้อีก 3 เดือน รอให ้
แขนของเธอหายดีกอ ่ นแล ้วค่อยไปทํางาน เสบียง
อาหารจะถูกส่งมาในอีกไม่กวัี่ น ไว ้มาถึงเมือไรฉั
่ นจะ
บอกเธออีกที ส่วนค่าร ักษาพยาบาลของเธอ
สํานักงานยุวปัญญาชนจะเป็ นคนออกให ้ หลังจากนี ก็ ้
่
ยังต ้องไปตรวจทีโรงพยาบาลอี กไม่ใช่เหรอ ถ ้าไปตรวจ
แล ้วเธอก็เก็บใบเสร็จไว ้ด ้วยล่ะ ถึงเวลาก็เอาไปขอเบิก
เงินคืน”
นี่ ถือเป็ นข่าวดีจริง ๆ เมือเป็
่ นเช่นนี หลิ
้ นซีก็สามารถ
พักผ่อนได ้อย่างสบายใจแล ้ว อวีหลิ ่ นหลินส่งสายตา
ร่วมดีใจมาด ้วย ส่วนหานเหม่ยฟางก็ตบไหล่หลินซีเบา
ๆ และพูดขึน้ “ในเมือเป็่ นแบบนี ้ เธอก็พก ั ผ่อนให ้มาก
ๆ ล่ะ” ผูแ้ ทนฯถังคงจะหมายความว่าจากนี จะไม่ ้ จด ั
ภาระงานอะไรให ้หลินซีแล ้ว
่ นซีสง่ ผู ้แทนฯถังกลับ วังเสียวเจิ
ขณะทีหลิ ่ นก็พลันมอง
หลินซีด ้วยสายตาเหยียดหยาม ซึงหลิ่ นซีก็ไม่ได ้ใส่ใจ
อะไร
่
เมือเหล่ ายุวปัญญาชนแยกย ้ายกันออกไปข ้างนอก ที่
พักก็พลันสงบลง หลินซีเปิ ดกล่องในช่องเก็บของ ข ้าง
้
ในมีเสือผ้าหน้ าหนาวและรองเท ้าผ้าฝ้ าย หลินซีลบ ู
้
คลําเสือผ้าหน้ าหนาวชุดนั้นแล ้ววางกลับไปทีเดิ ่ ม
้ าแบบนี ไม่
เสือผ้ ้ มใี ครต ้องการหรอก แต่ชด ุ กันหนาว
หนา ๆ ตัวนี เป็ ้ นของทีดี ่ ทสุ ี่ ดของเธอแล ้ว ทีจริ
่ งใน
กระเป๋ าของเธอก็มช ี ด
ุ กันหนาวอยู่ชด ุ หนึ่ งซึงมั
่ นผ่าน
การซกั มาแล ้วหลายต่อหลายครง้ั และยังดูไม่สวยงาม
เท่าตัวนี สั้ กนิ ด เธอนํ าเสือผ้าและรองเท
้ ้าออกมาก่อนจะ
พบว่าในกล่องยังมีอยู่อก ี ชุดหนึ่ งเธอจึงหยิบมันขึนมาดู้
เห็นได ้อย่างชดั เจนว่าชุดนี เป็ ้ นชุดผูช
้ าย และทีสํ ่ าคัญ
คือเป็ นไซส ์สําหร ับเด็ก หลินซีจงึ กระจ่างใจว่าเสือผ้ ้ า
 ้ นของฉู่ เซิง เธอเก็บรางวัลไปทังที
ชุดนี เป็ ้ มั
่ นดูจะไม่ใช่
้
ของตัวเองเสียทังหมด เจ ้าระบบนี่ เป็ นพ่อของฉู่ เซิงหรือ
ไงนะ
หลังจากเก็บเสือผ้ ้ าเหล่านั้นเข ้าที่ หลินซีจงึ ตัดสินใจไป
หาฉู่ เซิง สภาพด ้านในกระท่อมยังคงเหมือนตอนทีเธอ ่
่
กลับออกไปเมือวานไม่ มผี ด ่
ิ และเมือหลิ นซีได ้เห็นหม้อ
ดินเผาทีเย็่ นเฉี ยบ อยู่ ๆ เธอก็รู ้สึกไม่สบายใจขึนมา ้
อย่างบอกไม่ถก ู
หลินซีลงั เลอยู่ครูห ่ นึ่ ง เธออยากไปตามหาฉู่ เซิง แต่เธอ
้
ไม่รู ้ว่าเด็กคนนี ไปที ่
ไหน และไม่รู ้ว่าจะไปถามหาจาก
ใคร ทันใดนั้นทีข ่ ้างหูของเธอก็มเี สียงกระดิงดั่ งขึน้
ทันทีทหั ี่ นกลับไปมองสหายบุรษ ุ ไปรษณี ย ์ก็ขจัี่ กรยาน
ผ่านหลินซีไปแล ้ว เธอจึงรีบเรียกให ้เขาหยุดก่อน
“สหาย รอเดียว” ๋
้
“มีอะไรงันเหรอ” ่
เมือได ้ยินเสียงร ้องเรียก บุรษ
ุ
ไปรษณี ย ์จึงหยุดรถและหันกลับมาหาหลินซี
่
“ขอโทษนะคะ มีจดหมายถึงฉันบ ้างไหม ฉันชือหลิ
นซี
่ งมาใหม่
เป็ นยุวปัญญาชนทีเพิ ่ ”
 ๋
“อ๋อ เดียวฉั นดูกอ
่ นนะ” บุรษ
ุ ไปรษณี ย ์หยิบจดหมาย
ออกมาพลิกหาทีละฉบับทีละฉบับ “เธอลองดูซ ิ ฉบับนี ้
ใช่ของเธอหรือเปล่า”
บนหน้าซองจดหมายมีชอของหลิ ื่ ่ ง
นซีเขียนอยู่ ทีจริ
แล ้วหลินซีเพียงถามออกไปโดยไม่ได ้คิดอะไร เธอจึง
คิดไม่ถงึ เลยว่าจะมีจดหมายของเธออยู่ด ้วย บุรษ ุ
ไปรษณี ย ์มองไปยังสาวน้อยก่อนจะฉี กยิมและพู้ ดขึน้
“เธอรอจดหมายมาหลายวันแล ้วใช่ไหม ยุวปัญญาชน
่ งมาใหม่
ทีเพิ ่ ้ นทุกคนแหละ เธอเองก็
ตา่ งก็เป็ นแบบนี กั
้ บกลับไปอ่านจดหมายเถอะ”
คิดถึงบ ้านมากล่ะสิ งันรี
ุ ไปรษณี ย ์ท่าทางใจดีเป็ นอย่างมาก เห็นเช่นนั้น
บุรษ
แล ้วหลินซีก็เรียกเขาอีกครง้ั “สหาย ฉันขอถามอะไร
่
สักเรืองได ้ไหม”
“ว่ามาเลย” บุรษ ุ ไปรษณี ย ์กําลังทําท่าจะจากไป แต่ก็
หยุดคุยอีกครง้ั หลินซีนึกคําครูห ่ นึ่ งก่อนจะพูดออกไป
่
“ฉันเพิงจะมาที ่ ่ ยังไม่คุ ้นเคยกับคนในหมู่บ ้านนัก ฉัน
นี
อยากสอบถามนิ ดหน่ อยว่าบ ้านฉู่ ซานซูอยู่ทางไหน
เหรอ”
บุรษ
ุ ไปรษณี ย ์รู ้สึกแปลกใจเพราะหลินซีถามเรืองคนใน่
หมู่บ ้านจากเขาทีเป็ ่ นคนนอก และนี่ ถือเป็ นครงแรกที
้ั ่
เขาได ้พบกับเหตุการณ์แบบนี ้ แต่กระนั้นเรืองนี ่ ก็
้ ไม่ใช่
ความลับอะไร เขาจึงบอกทางให ้หลินซี “เดินไปทางนั้น
เห็นต ้นประดูต่ ้นนั้นแล ้วใช่ไหม เธอเดินตรงไปอีก
หน่ อยจะมีบ ้านอยู่หลังหนึ่ ง นั่นแหละบ ้านฉู่ ซานซู แต่
ถ ้าจะพูดให ้ถูกนั่นเป็ นบ ้านลูกคนเล็กของเขา ส่วนบ ้าน
ลูกคนโตอยูถ ่ ดั ไปด ้านหลัง”
บุรษ
ุ ไปรษณี ย ์อธิบายอย่างช ัดเจน หลินซีกล่าว
ขอบคุณเขา จากนั้นเธอจึงเก็บจดหมายใส่กระเป๋ าและ
่ ้านของฉู่ เซิง
เดินตรงไปทีบ
ลานบ ้านเล็ก ๆ ดูเงียบสงบ ประตูรวปิ ้ั ดอยู่แต่ไม่ได ้ใส่
ี่
กุญแจ หลินซีเปล่งเสียงเรียกอยู่ทประตู ้ั ก็ไม่มใี คร
รวแต่
ตอบกลับ เธอจึงผลักประตูเข ้าไป ในลานบ ้านมีมา้ นั่ง
่ กพังลงกับพืน้ ทีมุ
เก่า ๆ ทีหั ่ มของลานบ ้านก็มข ี องรก
รุงร ังกองอยู่ ใบไม้แห ้งในลานหมุนปลิวไปตามลม ดู
ยังไงก็เป็ นบ ้านทีน่่ าสยดสยอง
หลินซีเดินไปทีตั ่ วบ ้านอย่างกล ้าหาญ แต่ยงั ไม่ถงึ ประตู
่
บ ้านเธอก็ได ้กลินแปลก ๆ ลอยมา นั่นคือกลินเหล
่ ้าปน
่
กับกลินเหม็ นของเหงือ่ หลินซีขมวดคิวปิ ้ ดจมูก ประตู
บ ้านเปิ ดอยู่และมีเด็กคนหนึ่ งนอนขดตัวอยู่บนพืน้
หลินซีเห็นท่าไม่ดจี งึ รีบเข ้าไปพยุงฉู่ เซิง บนหัวของ
เด็กชายปูดบวม เขาหายใจถี่ ๆ เหมือนยังรู ้สึกเจ็บปวด
 ้
อยู่ หลินซีพยายามแบกฉู่ เซิงขึนหลายคร ้ั ก็ไม่
งแต่
สําเร็จ หลินซีรู ้สึกกระวนกระวายเป็ นอย่างมาก เธอตบ
หน้าของฉู่ เซิงเบา ๆ หวังจะทําให ้เขาได ้สติ เด็กชายจึง
ค่อย ๆ ลืมตาขึน้ พิจารณาว่าคนตรงหน้าเป็ นใครก่อน
จะมองเห็นช ัดเจนว่าคือหลินซี เด็กชายยกยิมมุ ้ มปาก
เปล่งเสียงออกมาเบา ๆ “พี”่ หลินซีรู ้สึกสงสารจับใจจน
เธอไม่สามารถกลันนํ ้ าตาไว
้ ้ได ้ “อดทนไว ้นะ ฉันจะ
แบกนายไปหาหมอเอง”
แต่ฉู่ เซิงกลับส่ายหน้า “พีรี่ บหนี ไป ถ ้าพ่อผมกลับมา
่
พีจะโดนด่ าโดนตีไปด ้วยนะ”
้ั
หลินซีตงใจจะพาฉู ่ เซิงไปหาหมอจริง ๆ เธอพยายาม
ออกแรงดึงแขนของเขา ก่อนจะพูดขึนด ้ ้วยอารมณ์ที่
ไม่สู ้ดีนัก “เพราะนายอืดอาดยืดยาดแบบนี ไง ้ พวกเรา
ถึงจะถูกเจอเข ้าน่ ะ รีบเร็ว อย่ามัวพูดพล่าม” ฉู่ เซิงไม่
่
สามารถเปลียนใจหลิ ้
นซีได ้ เขาจึงปี นขึนหลังหลินซีไป
ด ้วยความยากลําบาก
่ นย ์อนามัย
หลินซีแบกฉู่ เซิงไว ้ข ้างหลังและมุ่งตรงไปทีศู
หนุ่ มน้อยอ่อนแรงมาก หลินซีโน้มตัวไปข ้างหน้าแบกฉู่
เซิงอย่างไม่รู ้สึกเหนื่ อย ในใจมีเพียงความกระวน
กระวายรีบร ้อน จังหวะการก ้าวเท ้าของเธอจึงเร็วขึน้
่
มาก เมือมาถึ งศูนย ์อนามัยพวกเธอก็ทําให ้หมอซ่ง
ตกใจมากทีเดียว “เด็กคนนี เป็้ นอะไรไปน่ ะ” หมอซ่งรบั
ตัวฉู่ เซิงมาและวางลงบนเตียงผูป้ ่ วย เขามองไปที่
้
หน้าผากม่วง ๆ ของฉู่ เซิงแล ้วพลันคิวขมวด หลินซี
ไม่ได ้บอกว่าเธอแอบเข ้าไปในบ ้านของฉู่ เซิง บอกแต่
ี่ าประตู
เพียงบังเอิญเดินผ่านแล ้วเห็นฉู่ เซิงล ้มอยู่ทหน้
ตนจึงแบกเขามาทีนี ่ ่
่ ไหลซึ
หมอซ่งเห็นเหงือที ่ ่
มทัวหน้ าผากของหลินซี เขา
้
จึงให ้ลูกชายไปรินนํ ามาให ้เธอก่อนจะเอ่ยชม “เธอเป็ น
๋
เด็กใจดีจริง ๆ พักผ่อนก่อนก็ได ้นะ เดียวฉั นดูฉู่ เซิง
เอง”
หมอซ่งอายุใกล ้จะห ้าสิบแล ้ว เขาทํางานทีศู่ นย ์อนามัย
้
ในหมู่บ ้านแห่งนี มาโดยตลอด ้ กชายของเขาก็
ตอนนี ลู
กําลังเรียนวิชาการแพทย ์กับเขาอยู่ คุณหมอทังสอง้
่
คนต่างเป็ นคนอ่อนโยน และยังได ้ร ับคําชืนชมจากคน
ในหมู่บ ้านเสมอ
ผ้าม่านถูกดึงปิ ด หมอซ่งทําการตรวจร่างกายของฉู่
เซิง หลินซีก็คอ ้ ละนิ ด ทันใดนั้นลูกชาย
่ ย ๆ จิบนํ าที
หมอก็ถามขึน้ “เด็กคนนี ถู ้ กซ ้อมอีกแล ้วใช่ไหม ฉู่ ต ้า
้ หลายหนแล ้ว จะตีเด็กให ้
เกินทําเกินไปจริง ๆ ปี นี ก็
ตายแบบนี มั้ นแย่มาก”
 ่
มือข ้างทียกนํ ้ มของหลิ
าดื ่ นซีชะงักไป โดนมาหลายครง้ั
แล ้ว ฉู่ เซิงจะยังทนกับการโดนซ ้อมแบบนี ไปได ้ ้อีกกี่
้ั น หลินซีรู ้สึกร ้อนใจขึนมาทั
ครงกั ้ นใด เธออยากจะ
ช่วยชีวต ิ เด็กคนนี ้ ไม่อย่างนั้นไม่ช ้าก็เร็วยังไงก็ต ้อง
่
เกิดเรืองใหญ่ ึ้
ขนแน่ ่ พ่
สังคมสมัยใหม่ก็ยงั มีเรืองที ่ อแม่
พลังมื้ อตีลก ู ตัวเองจนตายอยู่บ ้าง แต่ในสังคมสมัยใหม่
พวกผูป้ กครองเหล่านั้นจะถูกลงโทษตามกฎหมาย แต่
ถ ้าเป็ นในชนบทแห่งนี ้ มีความเป็ นไปได ้สูงทีเรื ่ องจะ
่
เงียบหายไป อย่างไรเสียทุกคนต่างยังคิดว่าการสังสอน ่
ลูกแบบนี เป็ ้ นเรืองปกติ
่ กฎหมายไม่อาจนํ ามาแก ้ไข
สถานการณ์อน ั น่ าร ันทดของฉู่ เซิงในตอนนี ได ้ ้เลย
่
หลังจากทีหมอซ่ งตรวจเสร็จเขาก็ถอนหายใจเฮือก
ใหญ่ บนร่างของเด็กชายเต็มไปด ้วยรอยชําม่ ้ วง ๆ
ี่ ยวะภายในไม่ได ้ร ับความเสียหาย
เขียว ๆ โชคดีทอวั
หมอซ่งหันมองลูกชายทีกํ ่ าลังคุยกับหลินซีกอ่ นจะสัง่
่ กั
เขา “ไปตามผูแ้ ทนฯถังมา แล ้วบอกเรืองนี ้ บเขาด ้วย”

ทันทีทลูี่ กชายหมอซ่งเห็นสีหน้าของพ่อ เขาก็รู ้ได ้ทันที

่ แล
ว่าพ่อจะเข ้าไปจัดการเรืองนี ้ ้ว เมือลู
่ กชายหมอซ่ง
้
เดินออกไป หลินซีก็รบี ถามขึนอย่ างร ้อนรน “หมอซ่ง
คะ เป็ นยังไงบ ้างคะ อาการหนักมากไหมคะ”
หมอซ่งถอนหายใจอีกครงหนึ ้ั ่ ง “โชคดีทบาดเจ็
ี่ บแค่
ส่วนผิวหนัง จะต ้องร ักษาให ้ดี อีกอย่างสุขภาพของเขา
ก็ไม่คอ
่ ยดีนัก ร่างกายก็ออ ่ นแอ ทางทีดี่ ก็ต ้อง
ึ้
เสริมสร ้างสุขภาพให ้สมบูรณ์ขนมาสั กหน่ อย”
ฟังดูเหมือนง่าย แต่จะเสริมสร ้างอย่างไรเล่า หมอซ่งก็
รู ้สถาณการณ์ของครอบคร ัวฉู่ ดวี า่ เป็ นอย่างไร ฉู่ ต ้า
่
เกินไม่ได ้มีใจจะทํางาน ค่าตอบแทนทีหามาได ้จึงพอยา
่ เคย
ไส ้ตัวเองไปวัน ๆ ส่วนฉู่ เซิงก็ตกอยู่ในสภาวะทีไม่
่ ้องเลย
ได ้กินจนอิมท
ฉู่ ซานซูทํางานหนักไม่ไหว ค่าตอบแทนทีได ่ ้ร ับก็แทบ
่
ไม่พอกิน การทีเขาอาศั ี่ ้านลูกชายคนเล็กอย่าง
ยอยู่ทบ
้ เป็ นการพึงพาความช่
ทุกวันนี ก็ ่ วยเหลือจากลูกชายคน
เล็ก ดังนั้นฐานะภายในบ ้านของเขาจึงไม่ได ้ใหญ่โต
่ อน
เท่าเมือก่
เมือผู ่
่ แ้ ทนถังได ้มาเห็นฉู่ เซิงทีนอนอยู ่บนเตียง เขาก็
่
หันกลับไปพูดกับฉู่ ต ้าเกินทีตามเข ้ามาด ้วยความโกรธ
“ต ้าเกิน นายนี่ จริง ๆ เลยนะ ฉันนี่ นับถือนายเลยจริง ๆ
้ ยกว่าเก่งตรงไหนงันเหรอ
ซ ้อมเด็กแบบนี เรี ้ อารมณ์เสีย
มาก็เอามาลงกับเด็กแบบนี เรี ้ ยกว่าเป็ นลูกผูช้ าย
เหรอ?! ถ ้านายเก่งจริงก็ไปตามเมียกลับมาสิ จะตีจะ
 ่
ด่าก็เป็ นเรืองของนาย แต่เจ ้านี่ เด็กขนาดนี ้ ถ ้าถูกซ ้อม
จนตายนายก็คงหมดศักดิศรี ์ เหมือนกัน”

สีหน้าของฉู่ ต ้าเกินไม่สู ้ดีนัก เขากําหมัดแน่ น หมอซ่ง

่ นึ่ งก่อนจะพูดขึน้ “ต ้าเกิน พวกเราก็
มองฉู่ ต ้าเกินครูห
รู ้จักนายมาหลายปี แล ้ว ฉันขอพูดอะไรหน่ อยนะ
่ อนนายก็เป็ นคนอารมณ์ร ้อน แต่ก็สามารถ
เมือก่
้ ครอบคร ัวได ้ ไม่ได ้ด ้อยไปกว่าใครใน
ทํางานได ้ เลียงดู
หมู่บ ้านเลย นายดูนายตอนนี สิ ้ นอกจากซ ้อมลูกก็ไม่
ทําอะไรสักอย่าง ตอนนี นายตั ้ วคนเดียว ถ ้าขยันทํามา
หากิน การจะหาเมียใหม่สก ่
ั คนก็ไม่ใช่เรืองยากอะไร
เลย นายลองคิดดูนะ ใกล ้จะสีสิ ่ บแล ้ว นายคิดจะเป็ น
้
แบบนี ตลอดไปงั ้
นเหรอ”
ฉู่ ต ้าเกินยังคงก ้มหน้าก ้มตาและไม่พูดไม่จาอะไรเลย
ทางด ้านนอกมีเสียงตะโกนของจินชุย่ ดังขึน้ “นี่ มันเรือง
่
อะไรกัน ทําไมต ้องมาหาหมอ แกนี่ เป็ นคนทีมี่ คา่ จังเลย
นะ ตอนหาเงินไม่เห็นหัว ทีจะใช ้เงินกลับกล ้าใช ้ไม่
เสียดาย หมอซ่ง ฉันจะบอกอะไรให ้นะ บ ้านฉันไม่มเี งิน
ใครจะจ่ายเงินหมอก็หาเอาเองนะ”
สีหน้าของหมอซ่งกับถังเจียนกั้ ๋ ่ งไป เมือฉู
วนิ ่ ่ ซานซูรู ้ว่า
้ าลังจะสร ้างปัญหาอีก เขาจึงเอ่ยปาก
ลูกสะใภ ้คนนี กํ
ห ้ามปราม “นี่ มันเรืองครอบคร
่ ัวเขา ถ ้าจะพูดอะไรมั่ว
่ั
ซวเธอก็ กลับไปก่อนเถอะ อย่าอยู่ทนี ี่ ่ ให ้ฉันขายหน้าไป
้
มากกว่านี เลย”
“อะไรนะ ขายหน้าเหรอ” ขณะทีพู ่ ดอยู่ จินชุย่ ก็เข ้ามา
ในอาคาร เมือได ่ ้ยินเสียงพ่อสามีสงสอนเธอ่ั จากเดิมที่
เธอโมโหอยู่แล ้วเธอก็ยงไม่ ิ่ หายโกรธ เธอจึงตะโกน
กลับไป "โอ ้โห ไม่ยต ุ ธิ รรมเลยนี่ ฉันพูดอะไรงันเหรอ ้
่ ้านฉันหกล ้มมือแตกเป็ นแผล ฉันยังไม่กล ้าให ้
ลูกทีบ
เขามาหาหมอเลย ลูกฉันคงเทียบกับไอ ้คนทีแสนมี ่ คา่
นั่นไม่ได ้สินะ มีเรืองอะไรก็
่ ิ่
วงมาหาหมอ ไม่ใช่วา่ ต ้อง
จ่ายเงินเองหรือไง ลูกฉันช่างน่ าสงสารจริงๆ แม่ขอ
โทษจริงๆนะลูก แม่ไปตายเสียยังดีกว่า แบบนั้นถึงจะไม่
รกหูรกตาคนอืนเขา...”่ หลินซีเห็นผูห้ ญิงคนนี เอะอะ้
โวยวายเป็ นครงแรก ้ั ้
ทังตะโกนทั ้ ้องไห ้ ราวกับเป็ น
งร
การแสดงอันยิงใหญ่่ ในศูนย ์อนามัยเล็ก ๆ มีแต่เสียง
ของผูห้ ญิงคนนี ้ ช่างเป็ นเสียงทีทํ ่ าลายโสตประสาท
จริงๆ
ลูกชายหมอซ่งทนไม่ไหวเขาจึงตะโกนกลับไป “ตะโกน
อะไรนักหนา ถ ้ายังจะโหวกเหวกโวยวายอีกก็ออกไป
เลย นี่ มันศูนย ์อนามัยนะไม่ใช่บ ้านเธอ”
“......” หญิงสาวตกใจและเงียบไป ลูกชายหมอซ่งเริม่
โมโหขึนมา ้ ่
บวกกับดวงตากลมโตทีเขาถลึ งตามองใส่
ทําเอาบรรยากาศสงบขึนมาทั้ นที จากนั้นถังเจียนกั
้ ว๋
จึงพูดกับจินชุย่ อย่างอารมณ์ไม่ดสี ก
ั เท่าไร “กลับไป
่ ้านเธอมา อย่าเอาแต่เอะอะโวยวายอยู่
เรียกผู ้ชายทีบ
่ ่”
ทีนี

ตอนที่ 9: ทอดทิง้

้
จินชุย่ ยังทําท่าจะพูดต่อไป ฉู่ ซานซูจงึ พูดแทรกขึนมา
“เธอกลับไปเรียกเอ ้อร ์เกินมาเถอะ” จินชุย่ จําต ้องยอม
จากไป แต่เธอไม่ได ้ไปหาสามีของตนเอง ทว่ากลับยืน
่
เงียบรอฟังความเคลือนไหวอยู ี่ าประตู หากพวก
่ทหน้
นั้นต ้องการให ้ครอบคร ัวของเธอออกเงิน เธอจะได ้รีบ
โผล่หน้าออกไปทันที ไหนๆก็แยกบ ้านกันอยู่แล ้วยังคิด
จะใช ้เงินของครอบคร ัวเธออีกเหรอ ไม่มท ี างเสียหรอก
ฉู่ เอ ้อร ์เกินได ้ข่าวก็รบี ร ้อนเดินทางมาทันทีกอ ่ นจะยก
้ กทายหมอซ่ง ทางหมอซ่งเองก็รายงานอาการ
ยิมทั
บาดเจ็บของฉู่ เซิงให ้ทุกคนฟังอีกครงหนึ ้ั ่ งก่อนจะถาม
คนตระกูลฉู่ ออกไปตรงๆ “พวกนายจะทํายังไงกับเรือง ่
นี ?้ ฉันดูบาดแผลของเด็กคนนี แล ้ ้วคิดว่าจําเป็ นต ้องใช ้
ยาไม่นอ้ ย ฉันลองร ักษาเขาดูแล ้วแต่ก็ยงั มีปัญหาอยู่
เลยต ้องส่งตัวเขาไปโรงพยาบาลจริงๆ อีกอย่าง! เด็ก
้ กตีแบบนี อี
คนนี จะถู ้ กไม่ได ้แล ้ว ไม่อย่างนั้นเขาต ้อง
่ ยงของหมู่บ ้านก็จะยํ่าแย่ไปด ้วย”
ตายแน่ แล ้วชือเสี
“แล ้วต ้องใช ้เงินเท่าไรล่ะ?” ฉู่ เอ ้อร ์เกินถาม เขารู ้ดีวา่
บ ้านเดิมของตัวเองไม่มเี งิน ดีไม่ดเี ขาจะต ้องเป็ นฝ่ าย
ออกเงินเองเสียด ้วยซํา้
“ค่ายาร ักษาของฉันอย่างมากก็ไม่เกิน 1 หยวนกับอีก
่
5 เหมา แต่ถ ้าส่งไปร ักษาทีโรงพยาบาลก็ น่าจะสัก 3-5
หยวน”
้
ถังเจียนกั ๋ ้องมองฉู่ ซานซู ส่วนฉู่ ซานซูเองก็มองไป
วจ
ทางลูกชายคนโตของเขา “ต ้าเกิน เรืองนี ่ แกเป็
้ นคนทํา
ฉันเองก็แก่แล ้ว คงช่วยอะไรไม่ได ้หรอก” หลินซีมองไป
้
ยังฉู่ ซานซูผู ้แก่ชราแล ้วได ้แต่พูดขึนมาในใจว่ าคําพูด
ของเขาหมายถึงให ้ปล่อยไปตามมีตามเกิดช ัดๆ ฉู่ ต ้า
เกินครุน ่ คิดอยู่นานกว่าจะพูดออกมา 1 ประโยค “หมอ
่
ซ่ง ผมคงจ่ายค่าร ักษาทีโรงพยาบาลไม่ ไหวหรอก
ครอบคร ัวผมไม่มเี งินแล ้ว”
“นี่ นายจะปัดภาระอย่างนั้นเหรอ?” ถังเจียนกั
้ ๋
วถลึ งตา
้ ้ว เขาก็
มองฉู่ ต ้าเกิน “นายทุบตีเด็กจนเป็ นอย่างนี แล
ต ้องใช ้ยาร ักษาสิ นายเป็ นพ่อเขา ถ ้านายไม่จา่ ยเงินค่า
ร ักษาแล ้วใครจะเป็ นคนจ่ายล่ะ?”
่ นตัวกระตุ ้นฉู่ ต ้าเกินทําให ้เขา
ไม่รู ้ว่าประโยคไหนทีเป็
้
ต ้องพูดขึนมาด ้วยความโกรธเกรียว ้ “ใครเอามันมาส่ง
ก็ให ้คนนั้นร ับผิดชอบไปสิ ฉันไม่สน บ ้านฉันไม่มเี งิน
แม้แต่แดงเดียวแล ้ว”
่ ข
ชาวบ ้านทีอยู ่ ้างๆได ้ยินดังนั้นก็ทนไม่ไหว “ต ้าเกิน จะ
พูดอย่างนั้นก็ไม่ถก ้ นคนของบ ้านนาย
ู นะ เด็กคนนี เป็
่
คนอืนเขาพามาส่ งด ้วยความหวังดี แล ้วเขาผิดอะไร?
ถ ้าเป็ นแบบนี ้ ต่อไปคนในหมู่บ ้านมีเรืองอะไรใครจะ
่
กล ้าช่วยเหลือ ท่านผูแ้ ทนฯ ถ ้าเป็ นแบบนั้นบรรยากาศ
ในหมู่บ ้านของพวกเราก็คงไม่ดแี ล ้ว แบบนี ไม่ ้ ได ้นะ!”

หลินซีมองไปยังฉู่ ต ้าเกิน เธอไม่รู ้จริงๆว่าคนอย่างนี สั ้ ง่

สอนเด็กอย่างฉู่ เซิงออกมาได ้ยังไง แต่แล ้วคําพูดของ
่
ชาวบ ้านทีบอกว่ าฉู่ ต ้าเกินไม่ใช่พ่อของฉู่ เซิงในช่วง
ก่อนหน้านี ก็้ ผุดขึนมาในหั
้ วของหลินซีอก ี ครง้ั เธอมอง
้
ไปยังคนทังสองอี กครงแล ้ั ้วพบว่าพวกเขาไม่มส ี ว่ นใด
เหมือนกันเลยสักนิ ด
หมอซ่งมองไปทางผู ้แทนฯถังเพือรอดู ่ ท่าทีของเขา
จากนั้นถังเจียนกั้ ๋ หน
วก็ ั ไปถามฉู่ ต ้าเกิน “ต ้าเกิน นาย
ยังต ้องการเด็กคนนี อยู ้ ่อก ี หรือเปล่า?” ถังเจียนกั้ ๋ ้
วรู
่ าวลือต่างๆ ในหมู่บ ้านอยู่แล ้ว และเขายังรู ้เรือง
เรืองข่ ่
มากกว่าใครด ้วยซํา้ ถ ้าให ้เจ ้าเด็กฉู่ เซิงอยู่ในบ ้าน
ตระกูลฉู่ ตอ ่ ไปเขาคงไม่รอดชีวต ิ แน่ ฉู่ ต ้าเกินและฉู่
ซานซูนิ่งอึงไปแล
้ ้วมองไปยังถังเจียนกั้ ว๋ จินชุย่ ได ้ยิน
่ ้ามาทันที “พีต
ดังนั้นก็รบี วิงเข ่ ้าเกิน อย่าหาว่าฉัน
้
ปากมากเลยนะ ทุกวันนี สภาพของพี ่ งเลียงตั
ยั ้ วเองแทบ
ไม่รอดเลย ไม่สู ้…”
เอ ้อร ์เกินทนฟังไม่ไหวอีกต่อไปจนต ้องตําหนิ เมีย
ตัวเองเสียงตํ่า “ทีนี
่ ่ เป็ นทีไหนกั
่ น? เธอมีสท ์
ิ ธิอะไรมา
เสนอหน้าพูด? รีบกลับไปซะ” จินชุย่ หวาดกลัวเขาแต่
ก็ยงั ตอบกลับไปเสียงเบา “แต่เราจ่ายค่าร ักษาที่
โรงพยาบาลไม่ได ้นะ”
“รู ้แล ้ว รีบไปซะ” เอ ้อร ์เกินย่อมเข ้าใจอยู่แล ้ว เขาไม่มี
หน้าทีจะต ่ ่
้องออกค่าร ักษาทีโรงพยาบาลให ้อยู่แล ้ว
้ ๋
ฉู่ ต ้าเกินคาดไม่ถงึ ว่าถังเจียนกั
วจะพู ้
ดแบบนี ออกมา
เขาตกตะลึงไปพักใหญ่แต่ก็ไม่ได ้ตอบอะไรกลับไป ฉู่
ซานซูจงึ เป็ นคนเอ่ยปากพูดเอง “ท่านผูแ้ ทนฯ คุณ
หมายความว่ายังไง?”
“ก็ไม่ได ้หมายความว่ายังไง ถ ้ายังอยากได ้เจ ้าเด็กนี่ ก็
ต ้องร ับผิดชอบ แต่ถ ้าไม่ต ้องการแล ้วก็พูดออกมาตรงๆ
ฉันจะได ้จัดการและหาวิธช ้ ชวี ต
ี ว่ ยให ้เด็กคนนี มี ิ อยู่
ต่อไป”
หัวใจของฉู่ ซานซูวบ ้
ู ไหวขึนมาทันใด ดวงตาพร่ามัว
ของเขาจ ้องมองไปทีลู ่ กชายของตนเอง ถึงยังไงก็เป็ น
พ่อลูกกัน ฉู่ ต ้าเกินเข ้าใจความหมายของพ่อ เขาจึงได ้
ก ้มหัวลงด ้วยความเจ็บปวดแล ้วทุบหัวตัวเองลงไปอย่าง
แรงถึงสองครง้ั
้
จินชุย่ รีบอ ้าปากพูดขึนมาทั ื่ วย
นที “ฉันว่าหาวิธอี นช่
้
เด็กคนนี เถอะ พูดกันตามจริงแล ้วบ ้านเราเองก็คงเลียง ้
เขาไม่ไหว และยังทนเห็นเด็กคนนี หิ ้ วตายไม่ได ้ ทีท่
่ าน
ผูแ้ ทนฯพูดก็ถก ้
ู แต่บ ้านเราก็เลียงเขามาตัง้ 10 ปี แล ้ว
ตลอดระยะเวลา 10 ปี นี เราก็้ ดแู ลเขาด ้วยความ
ยากลําบาก จะให ้เราเหนื่ อยเปล่ามันก็คงไม่ได ้หรอก
จริงไหม!”
“เหอะ” ชาวบ ้านทีมุ ่ งดูอยู่สง่ เสียงหัวเราะขึนจมู
้ ก
ออกมา มีใครไม่รู ้บ ้างว่าเด็กคนนี เติ้ บโตมาอย่างไร
่
เมือหลายปี ก่อนตอนยังมีอาหารมากมายเด็กคนนี ยั ้ ง
ี่ า ต่อมาก็ต ้องทําอาหารกินเองโดย
ได ้กินแค่ไม่กคํ
อาศัยคนเป็ นย่าคอยดูแล แต่ถงึ อย่างนั้นก็ยงั ไม่ได ้กิน
ของดีอะไร พอไม่มย ้ ไม่ตา่ งจากเด็ก
ี ่าแล ้วเด็กคนนี ก็
้ ้องหน้าหนาแค่ไหนกันถึงได ้กล ้า
เร่รอ่ น ผู ้หญิงคนนี ต
พูดแบบนี ออกมา้

เมือได ่ ้เห็นสายตาดูถก ้
ู ของชาวบ ้านทังหลายครอบคร ัว
ฉู่ ทง้ั 4 คนก็รู ้สึกอึดอัดใจขึนมาทั ้ นที เอ ้อร ์เกินจึงเดิน
่
เข ้าไปพูดกับพีชายของตนเอง “พี่ เรืองนี
่ พี ้ ตั่ ดสินใจ
เองเถอะ ถ ้าไม่ต ้องการเด็กคนนี แล ้ ้ว เป่ าเอ๋อร ์ของผมก็
่
ดูแลพีไปจนแก่ ่ ต ้องกังวลนะ” ต ้าเกินเงยหน้า
ได ้ พีไม่
้
ขึนมองน้ องชายของตัวเองแวบหนึ่ ง ตระกูลฉู่ มล ี ก
ู ชาย
อยู่ 2 คน คนน้องเองก็มล ี ก
ู ชายอยู่อก ี หนึ่ งคน ดังนั้น
ต่อให ้เลียงเด็้ กคนนี ไปอี้ กคนก็คงไม่มค ี วามหมายอะไร
่
ยิงไปกว่ านั้นเด็กคนนี ยั ้ งเป็ นเด็กเนรคุณเลียงไม่้ ่
เชือง
อีกด ้วย
ท่ามกลางสายตารอคอยของฉู่ ซานซูและกําลังใจจาก
น้องชายทําให ้ฉู่ ต ้าเกินตัดสินใจได ้ทันที “หมอซ่ง ผม
ไม่ต ้องการเด็กคนนี แล ้ ้ว และผมก็ไม่มป ้ ้วย
ี ัญญาเลียงด
้ ณหาคนอืนมาเลี
เพราะงันคุ ่ ้ นแทนเถอะ ผมลําบาก
ยงมั
้ นมาตัง้ 10 ปี ก็คงไม่ขออะไรมากมาย ขอ
ลําบนเลียงมั
แค่เงิน 30 หยวนก็พอ”
พวกชาวบ ้านได ้ยินแบบนั้นก็ตกตะลึงไปทันที เมือ
่
่ ถก
หลายปี ก่อนมีคนมอบลูกสาวของตัวเองให ้คนอืนก็ ู
ชาวบ ้านติฉินนิ นทามาตังนานว่้ าไม่เคยพบไม่เคยเห็น
ี่
พ่อแม่ทไหนใจดํ ้ กของตัวเองได ้ลงคอจริงๆ แต่
าทิงลู
้ ่ ต ้าเกินยังมีหน้ามาบอกว่าขอ 30 หยวนอีก
ตอนนี ฉู
ชาวไร่ชาวนาอย่างพวกเขาทํางานทังปี ้ ในบ ้านก็ยงั มี
ี่
เงินเก็บแค่ไม่กหยวนเอง ้ าไม่อายจริงๆ
คนพวกนี หน้
ปัญหาในตอนนี ก็ ้ คอื ไม่มใี ครต ้องการเด็กคนนี เลย ้
้
เพราะเด็กคนนี โตจนอายุ 10 ขวบและรู ้ความแล ้ว
ดังนั้นคงไม่สามารถเลียงเขาได้ ้สนิ ทใจ หมอซ่งถอน
หายใจแล ้วพูดขึนมา ้ “เอาอย่างนี แล ้ ้วกัน เรืองนี
่ ไม่้ ใช่
่ จะตั
เรืองที ่ ดสินใจได ้ภายในระยะเวลาสันๆ ้ ฝากเด็กคน
้
นี เอาไว ่
้ทีผมก่อนแล ้วกัน ส่วนเรืองค่ ่ ายากลับไปค่อยว่า
กัน ทุกคนก็ไปคิดดูอก ้
ี ที ต ้าเกิน นายเลียงเด็ ้
กคนนี จน
โตมาขนาดนี ้ เลียงต่ ้ อไปอีกไม่กปีี่ เขาก็จะโตเป็ น
ผู ้ใหญ่แล ้ว นายไปคิดให ้ดีอก ี ทีแล ้วกัน”
ต ้าเกินตัดสินใจแน่ วแน่ แล ้ว “หมอซ่ง ผมเข ้าใจว่าคุณ
หมายความว่าอะไร แต่เจ ้าเด็กนี่ เป็ นยังไงผมเห็นมา
้
หมดแล ้ว ผมไม่อยากเห็นหน้ามันอีก ต่อไปนี ผมจะอยู ่
ด ้วยตัวของผมเอง” ในเมือพู่ ดถึงขนาดนี แล ้ ้วก็คงไม่
สามารถโน้มน้าวกันได ้อีกต่อไป หมอซ่งจึงทําได ้เพียง
ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา
คนตระกูลฉู่ เดินจากไปแล ้ว พวกชาวบ ้านก็เดินจากไป
้ ๋
แล ้วเช่นกัน ถังเจียนกั
วยกมือปิ ดหน้า เขาเองก็รู ้สึก
้
กังวลเช่นกันว่าจะทําอย่างไรกับเด็กคนนี ดี
หลินซีแอบมองความวุน ้ ต ้น
่ วายต่างๆอยู่ด ้านข ้าง ตังแต่
จนจบคนตระกูลฉู่ ไม่หน ้ั
ั ไปมองฉู่ เฉิ นสักครงและยั งไม่
ถามถึงเขาแม้แต่ประโยคเดียว เห็นได ้ช ัดว่าพวกเขาไม่
้ งๆ
ต ้องการเด็กคนนี จริ
หลินซีเปิ ดผ้าม่านออกจนได ้เห็นฉู่ เซิงกําลังลืมตามอง
่
ไปทีเพดานด ้วยสายตาว่างเปล่า หลินซีรู ้สึกเจ็บปวด
้
ขึนมาเล็ กน้อย เธอลูบศีรษะของฉู่ เซิงพลางพูดขึนมา ้
“อย่าเสียใจไปเลย บ ้านนั้นก็ไม่เห็นจะมีอะไรดี เธอ
ออกมาได ้ก็ถอื ว่าโชคดีแล ้ว”
ฉู่ เซิงหันหน้ากลับมาแล ้วฉี กยิมให ้ ้เธอ “ผมไม่ได ้เสียใจ
หรอก ผมหวังว่าพวกเขาจะไม่ต ้องการผมด ้วยซํา้ ผม
อยู่คนเดียวก็ได ้ ไม่เป็ นไรหรอก” นํ าเสี ้ ยงของเขา
่
ราบเรียบไร ้ซึงความรู ้สึกเจ็บปวดใดๆ หลินซีถอน
หายใจออกมาอีกครงโดยไม่ ้ั รู ้ว่าจะปลอบเขายังไงดี
จนกระทังหลิ่ นซีหมุนตัวกลับฉู่ เซิงจึงกําหมัดแน่ นจน
้
เส ้นเลือดสีเขียวผุดขึนมาบนฝ่ ามือ
หลินซีคด ้
ิ ว่าเด็กคนนี คงไม่ ต ้องการคําปลอบโยนของ
เธอ เธอจึงเดินมาหาหมอซ่งแล ้วหยิบเงินออกมายืนให ่ ้
เขา 1 หยวน “นี่ เป็ นค่ายาของเด็กคนนั้นค่ะ ทังตั
้ วของ
ฉันมีแค่นี ้ แต่เดียวฉั
๋ นจะเอามาให ้อีกนะคะ”
หมอซ่งไม่สามารถร ับเงินของหลินซีได ้ ถังเจียนกั้ ๋
วเอง
ก็ไม่เห็นด ้วย “ยุวฯหลิน ฉันรู ้ว่าเธอเป็ นคนใจดี แต่เธอ
ไม่ควรเป็ นคนออกเงินพวกนี ้ จริงๆแล ้วถ ้าไม่มย ี งั ไงเรา
ก็มค ้
ี ณะกรรมการหมู่บ ้านอยู่ เพราะงันเธอเก็ บเงินของ
ตัวเองเอาไว ้เถอะ”
หลินซีไม่อยากพูดให ้มากความจึงได ้แต่วางเงินจํานวน
นั้นลงบนโต๊ะ “ถ ้าอย่างนั้นก็เอาไว ้ให ้เด็กคนนั้นซือ้
อะไรกินบํารุงร่างกายเถอะค่ะ”
หลินซีมท ี ่าทางแน่ วแน่ หมอซ่งจึงไม่สามารถปฏิเสธได ้
จากนั้นลูกหมอซ่งก็เดินเข ้ามาพร ้อมรอยยิม้ “ในเมือ ่
ยุวฯหลินหวังดี พวกเราก็ดแู ลฉู่ เซิงให ้ดีๆเถอะคร ับ ใน
้
อนาคตค่อยให ้ฉู่ เซิงตอบแทนนํ าใจในคร ้ั ด
งนี ้ ้วยตัวเขา
่ จึ
เอง” เรืองนี ้ งจบลงไปเช่นนั้น
้
ฉู่ ซานซูพาลูกชายทังสองคนกลั ้
บบ ้าน ทังสามคนนั่ง
อยู่ในลานบ ้านฉู่ ต ้าเกิน ฉู่ ต ้าเกินขมวดคิวแน่ ้ น ใบหน้า
่ ม ฉู่ ซานซูจงึ ตบไหล่ลก
ฉายแววเซืองซึ ู ชายเบาๆ “อย่า
 ่ กลายเป็ นแบบนี ไปแล
คิดมากเลย ยังไงเรืองก็ ้ ้ว จะว่าไป
ก็เป็ นเพราะเมียแกมันหน้าด ้านสวมหมวกเขียว (คบชู ้)
ให ้แกต่างหาก พวกเราทําดีทสุ ี่ ดแล ้ว เราเลียงเจ
้ ้าเด็ก
เลวนั่นมาตัง้ 10 ปี แค่นีก็
้ ดส
ี าํ หร ับมันมากแล ้ว”
เอ ้อร ์เกินพูดออกมาเสียงตํ่า “พ่อ ทุกวันนี กลั
้ วว่าทุก
คนจะเอาไปพูดมั่วซว” ่ ั คิวของฉู
้ ่ ซานซูขมวดเข ้าหากัน
จนกลายเป็ นเส ้น 3 ขีดบนหน้าผาก เขาครุน ่ คิดอยู่
นานก่อนจะเอ่ยปากปรึกษากับลูกชาย “แบบนั้นคงไม่
ดี ไปบอกทุกคนเถอะว่าจริงๆแล ้วเด็กคนนั้นไม่ใช่คน
ในตระกูลเรา”
“พ่อ แบบนั้นทุกคนไม่รู ้กันหมดเหรอว่าผมถูกสวม
้ นด ้วยความโมโห เขาทัง้
หมวกเขียว” ฉู่ ต ้าเกินลุกขึนยื
รู ้สึกโกรธและไม่พอใจ
“ให ้เขารู ้กันว่าแกถูกสวมหมวกเขียวยังดีกว่ารู ้ว่าแกไม่
้
เอาไหนตังเยอะ” ฉู่ ซานซูพูดกับลูกชายของตัวเองด ้วย
ความโมโห
ฉู่ ต ้าเกินได ้ยินดังนั้นก็ทรุดตัวนั่งลงบนพืนเหมื
้ อน
ลูกโป่ งถูกเจาะลมทันที
้
ข่าวนี แพร่
สะพัดไปในหมู่บ ้านอย่างรวดเร็ว ตระกูลฉู่ ไล่
หลานชายคนโตออกจากบ ้านไปให ้คนอืน ่ ชาวบ ้าน
ต่างก็พูดกันไปต่างๆนานา บางคนก็พากันเดาสุม ่ ว่า
ทําไมต ้องส่งเด็กคนนี ไปให้ ้คนอืน่ คงไม่ใช่เพราะเด็ก
้ ใช่คนตระกูลฉู่ หรอกนะ? จนสุดท ้ายแล ้วคนที่
คนนี ไม่
่ าฉู่ เซิงไม่ใช่ลก
เชือว่ ู หลานแท ้ๆของตระกูลฉู่ ก็มม ี ากขึน้
่
เรือยๆ ทุกคนต่างก็มองไปยังฉู่ ต ้าเกินด ้วยสายตา
สงสาร แต่บางก็เหยียดหยาม บ ้างก็ดถ ู ก
ู … ฉู่ ต ้าเกินจึง
ไม่กล ้าออกจากบ ้านไปหลายวัน
ขณะทีข่ ่ าวนั้นแค่สะพัดออกไป ฉู่ เซิงก็ยงั คงพักร ักษา
อาการบาดเจ็บอยู่ทศู ี่ นย ์อนามัย เพราะหลินซี
ี่
ช่วยเหลือฉู่ เซิงเอาไว ้ความรู ้สึกดีทเขามี ตอ่ เธอจึง
่ นไปถึ
เพิมขึ ้ ง 55% ดังนั้นเธอจึงซือของใช
้ ้ใน
ชีวติ ประจําวันจากร ้านค ้ามาให ้ฉู่ เซิงแล ้วส่งมันไปที่
ศูนย ์อนามัย เมือเด็ ่
่ กน้อยได ้เห็นสิงของใหม่ ๆเขาก็รู ้สึก
ดีใจจนต ้องดึงมือหลินซีไปจับด ้วยความขอบคุณ
้
เด็กน้อยอาบนํ าจนร่ างกายสะอาดสะอ ้าน แต่เพราะบน
หัวของเขามีเหาอยู่ด ้วย หมอซ่งจึงจัดการโกนผมเขา
้
จนเกลียงและเผยให ้เห็นศีรษะใหญ่โตของเขา ฉู่ เซิง
รู ้สึกอับอายจนไม่กล ้าออกไปไหนหลินซีจงึ มอบหมวก
แก๊ปให ้เขา 1 ใบ เด็กน้อยจึงสวมหมวกลงไปด ้วยความ
ดีใจ ภายในศูนย ์อนามัยมีกระจกอยู่บานหนึ่ ง เมือสวม ่
หมวกแล ้วฉู่ เซิงจึงเอาแต่สอ ่ งกระจกบ ้านนั้นอยู่นาน
 ้ เธอก็ยงั ไม่คอ
หลินซีกบั เขารู ้จักกันมานานขนาดนี แต่ ่ ย
ได ้เห็นสีหน้าแบบเด็กๆของเขาเลย
่
สําหร ับข่าวลือทีแพร่ สะพัดไปในหมู่บ ้านนั้น เด็กน้อยดู
เหมือนจะไม่ได ้ร ับผลกระทบใดๆทังสิ ้ น้ ตอนทีอยู ่ ่กบั
หมอซ่งเขาได ้กินอาหาร 3 มือต่ ้ อวัน ตอนเย็นก็นอน
บนเตียงผู ้ป่ วยในศูนย ์อนามัย เรียกได ้ว่าเป็ นชีวต ่
ิ ทีสงบ
่ อนมากมายนัก แต่เส ้นทางในอนาคตของ
สุขกว่าเมือก่
เขาจะเป็ นอย่างไรยังคงเป็ นปัญหาอยู่ ถังเจียนกั้ ว๋
สอบถามไปทัวทุ ่ กบ ้านในหมู่บ ้านแต่ก็ไม่มใี ครยอมร ับ
เขาเป็ นลูกเลยสักคน ครงนี ้ั เขานั
้ ้
บว่าขึนหลั งเสือแล ้ว
จึงยากจะปี นลงมา ดังนั้นในช่วงทีเขายั
่ งคิดอะไรไม่
ออกเขาจึงฝากหมอซ่งดูแลฉู่ เซิงไปก่อน
้
ตอนนี งานหลั ้
กของถังเจียนกั ๋ คอื การส่งมอบอาหาร
วก็
้
มีการขนย ้ายอาหารขึนไปบนรถไถนา จากนั้นยุว
ปัญญาชนจํานวนหนึ่ งก็จะขึนไปบนรถเพื
้ ่ นทางไป
อเดิ
้
ส่งจดหมายหรือไปซือของใช ้ในชีวต ่ และ
ิ ประจําวันอืนๆ
ในตอนนั้นเองทีหลิ
่ นซีเพิงคิ
่ ดได ้ว่าเธอยังไม่ได ้อ่าน
จดหมายของตนเองเลย
่ ่ในทีพั
คนทีอยู ่ กของยุวปัญญาชนต่างก็ออกไป
หมดแล ้ว พวกเขายุ่งอยู่กบ ่ อน ทุก
ั งานนานถึงครึงเดื
คนจึงอยากจะออกไปผ่อนคลายสักหน่ อย ตอนนี ้
ภายในบ ้านหลังเล็กๆก็เลยเงียบสงบเป็ นพิเศษ หลินซี
เปิ ดจดหมายออก ด ้านในมีกระดาษแผ่นบางๆอยู่ 2
แผ่นซึงเขี่ ยนเล่าเรืองราวต่
่ างๆภายในครอบคร ัวของ
เธอ หลินซีอา่ นมันจนจบแล ้วก็รู ้สึกหดหู่เล็กน้อย ใน
่
จดหมายพ่อแม่ตา่ งก็เล่าเรืองราวความลํ าบากต่างๆใน
ชีวต ิ ให ้หลินซีฟัง ชีวต ิ ของครอบคร ัวเธอไม่ง่ายเลย
จริงๆ พวกเขาบอกว่าหากหลินซีสามารถร ับอาหารได ้
แล ้วให ้แบ่งกลับไปบ ้านสักหน่ อย ยุวปัญญาชนทีอยู ่ ่ใน
หมู่บ ้านเดียวกับพวกเขาก็สง่ อาหารป่ ากลับไปทีบ ่ ้าน
เช่นกัน พวกเขาจึงอยากให ้หลินซีหาวิธสี ง่ กลับไปบ ้าง
ถ ้อยคําจู ้จีจุ้ กจิกทังหลายในจดหมายต่
้ ่ น
างก็พรําบ่
่
เกียวกั บความยากลําบากในชีวต ิ และหวังว่าหลินซีจะ
ส่งอาหารมาช่วยเหลือพวกเขาสักหน่ อย จะมีก็แต่
ประโยคสุดท ้ายของจดหมายเท่านั้นทีบอกให ่ ้หลินซี
ดูแลตัวเองให ้ดี

ตอนที่ 10: เรียนหนังสือ

หลินซีกาํ ลังถือจดหมายและแอบคิดว่าคนในครอบคร ัว
ของเจ ้าของร่างเดิมน่ าจะไม่ได ้ชอบเจ ้าของร่างสัก
เท่าไร แล ้วของทีนํ่ ามาด ้วยตอนนั้นมันมาได ้อย่างไร
เธอเคยแอบลองเปรียบเทียบกับยุวปัญญาชนสองคน
่
ทีมาพร ่
้อมกันก็พบว่าของทีเธอเอามานั ้นค่อนข ้างเยอะ
ในขณะทีหลิ ่ นซีแอบคิดถึงเรืองนั่ ้นระบบก็ไขความข ้อง
ใจให ้กับเธอ “ความสัมพันธ ์ระหว่างเจ ้าของร่างเดิมกับ
คนในครอบคร ัวไม่ถอื ว่าดีนัก เธอมีพสาวหนึ ี่ ่ งคน
น้องชายหนึ่ งคน เธอไม่ใช่ลก ่ ้ร ับความร ักมากทีสุ
ู ทีได ่ ด
ในบ ้าน ไม่อย่างนั้นคงไม่สง่ ให ้ร่างเดิมมาบ ้านนอกแบบ
้
นี หรอก ่
ส่วนเรืองของพวกนี ้ วนมากเป็ นของทีป้่ าของ
ส่
ร่างเดิมเตรียมให ้ ความสัมพันธ ์ระหว่างป้ าคนนี กั ้ บร่าง
เดิมถือว่าไม่เลวนัก”
้ ่ เอง หลินซีเป็ นคนทีแยกแยะเรื
เป็ นอย่างนี นี ่ ่ ญคุณ
องบุ
และความเกลียดช ังออกชดั เจน เธอจึงถามระบบให ้เอา
่ ่ของคุณป้ ามาให ้เพือจะเขี
ทีอยู ่ ยนจดหมายแยกระหว่าง
คนในครอบคร ัวและคุณป้ าเตรียมไว ้ เมือมี ่ เวลาเธอก็จะ
ไปส่งไปรษณี ย ์
่
ขณะทีเธอกํ าลังก ้มหน้าก ้มตาเขียนจดหมายตอบอยู่ก็
มีคนตะโกนอยู่ด ้านหน้าประตูลานทีพั ่ ก “พีสาว
่ อยู่
บ ้านไหม?” เสียงของฉู่ เซิงนี่ เอง หลินซีตอบกลับ
ออกไปหนึ่ งทีเพือให
่ ้ฉู่ เซิงเข ้ามา
เด็กน้อยถือผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่ งไว ้ในมือ ในผ้าเช็ดหน้า
้
ห่อขนมเอาไว ้ชินหนึ ่ ง เขาพูดพร ้อมยิมอย่
้ างยินดี
 ่
“พีสาว นี่ เป็ นขนมทีลู
่ กชายหมอซ่งให ้พีมา
่ เป็ นขนมที่
้
ซือจากในเมื อง อร่อยมากเลยนะ”
“อืม้ วางไว ้ก่อน เดียวพี
๋ ่ ยนจดหมายเสร็จค่อยกิน” ฉู่
เขี
เซิงแอบมองบนโต๊ะอย่างสงสัย เมือเห็ ่ นตัวหนังสือที่
สวยงามของหลินซีเขาก็แสดงสีหน้าชืนชมและอิ ่ จฉา
ออกมา พอหลินซีคด ้ ถงึ วัยเข ้าเรียนแล ้ว
ิ ๆ ดู เด็กคนนี ก็
เธอจึงถามเขา “เธอเคยเรียนหนังสือหรือเปล่า?”
“เคยเรียน 2 ปี แต่หลังจากนั้นพ่อผมก็ไม่ให ้ผมเรียน
่ ้านไม่มเี งิน ให ้ผมทํางานทีบ
แล ้ว บอกว่าทีบ ่ ้าน”
นัยน์ตาของฉู่ เซิงฉายแววเศร ้า หลินซีลบ ู หัวเขาแล ้ว
ถามขึน้ “ถ ้าเธอเต็มใจจะเรียนฉันสอนเธอได ้นะ”
่ มไปด ้วย
“จริงหรอ?” ฉู่ เซิงมองหลินซีด ้วยใบหน้าทีเต็
ความหวัง
หลินซีลองคิดๆ ดูแล ้วก็นัดกับเขาว่าต่อไปทุกวันตอน
เช ้าให ้มาหาหลินซีทนีี่ ่ เพือเรี
่ ยนกับเธอหนึ่ งชวโมง
่ั
หลินซีหวังว่าเขาจะสามารถเรียนต่อไปได ้ จะมีก็แต่การ
เรียนหนังสือนี่ แหละทีจะสามารถเปลี
่ ่
ยนแปลงชะตาของ
เด็กคนนี ได้ ้ เพียงแต่ตอนนี เรื้ องของฉู
่ ่ เซิงหลายๆ อย่าง
่
ยังไม่เรียบร ้อย การพูดถึงเรืองเรี ยนหนังสือยังเร็ว
เกินไป
 ่ งเจียนกั
วันต่อมาเมือถั ้ ๋ าเสบียงสนับสนุ นของหลินซี
วนํ
มาส่งให ้ก็เห็นเธอกําลังสอนคําศัพท ์ให ้ฉู่ เซิงอยู่ ภายใต ้
แสงแดดอันอบอุน ่ ฉู่ เซิงนั่งอยู่บนม้านั่งเล็กๆ โต๊ะ
หนังสือของเขาคือเก ้าอีตั ้ วใหญ่ตวั หนึ่ ง เขากําลังเขียน
ตัวอักษรตามทีหลิ ่ นซีบอกทีละเส ้นๆ หลินซีแก ้ไขเส ้น
ขีดของเขาครงแล ้ั ้วครงเล่ ้ั า ฉู่ เซิงไม่เคยใช ้
ปากกาหมึกซึมมาก่อนแถมไม่ได ้เขียนหนังสือมานาน
แล ้ว ดังนั้นเขาจึงเขียนตัวหนังสือออกมาได ้บิดๆ
้
เบียวๆ หลินซีอธิบายให ้เขาฟังอย่างอดทน ให ้เขา
ค่อยๆ เขียน ถังเจียนกั ้ ๋ กํ
วที ่ าลังมองดูก็แอบพยักหน้า
กับตัวเอง เด็กสาวคนนี เป็ ้ นคนจิตใจดี นิ สยั ก็ดี นับว่าฉู่
เซิงได ้เจอกับคนดีแล ้ว
่
เมือหลิ ้
นซีมองเห็นถังเจียนกั ๋
วเธอก็ เดินเข ้าไปทักทาย
้
ถังเจียนกั ๋ ไปที
วชี ้ ถุ ่ งเมล็ดพืช 2 ถุงแล ้วพูดขึน้ “นี่ คือ
เสบียงของ 3 เดือนหลัง อยู่ทนี ี่ ่ หมดแล ้ว แล ้วยังมี...”
เขาหยิบจดหมายฉบับหนึ่ งออกมาแล ้วส่งให ้หลินซี “นี่
คือค่าอาหาร ไม่มากหรอก เป็ นนํ าใจเล็ ้ กๆ น้อยๆ ที่
สํานักงานยุวปัญญาชนให ้มา” หลินซีรบี ขอบคุณเขา
่ งเจียนกั
เมือถั ้ ๋ ดจบเขาก็มองฉู่ เซิงอีกครง้ั หลายวัน
วพู
้
มานี เขาถามข่ าวคราวไปทัว่ ถามกระทังนอกหมู ่ ่บ ้าน
แต่ก็ยงั ไม่มก ี ารตอบร ับมาเลย ขณะทีมองดู ่ แววตาใส
แจ๋วของฉู่ เซิง ถังเจียนกั้ ๋
วเองก็ ไม่รู ้ว่าควรจะอธิบายกับ
 ้
เด็กน้อยอย่างไรดี เขาจึงทําเพียงแค่ฉีกยิมออกมาแล ้ว
้
พูดกับฉู่ เซิง “ตังใจเรี
ยนกับยุวฯหลินนะ เรียนเยอะๆ
่ นไม่
หน่ อยก็ไม่แย่หรอก เรืองอื ่ ต ้องคิดมาก” ฉู่ เซิงพยัก
หน้าอย่างเชือฟั่ ง
้
หลังจากถังเจียนกั ๋
วไปแล ้วหลินซีก็ลงั เลอยู่นานจึงถาม
ฉู่ เซิงประโยคหนึ่ ง “ฉู่ เซิง เธอยังจําแม่ตวั เองได ้อยู่
ไหม?” ในตาของฉู่ เซิงฉายแววเกลียดช ังขึนมาแวบ ้
หนึ่ งแล ้วก็หายไปอย่างรวดเร็ว หลินซีไม่ทน ั ได ้สังเกต
เธอกําลังรอคําตอบของฉู่ เซิง เขาก ้มหัวลงทําให ้เธอไม่
่
เห็นความรู ้สึกทีแสดงออกผ่ านสีหน้าของเขา ได ้ยินก็
แต่เสียงเศร ้าๆ “จําไม่คอ ่ ยได ้แล ้ว รู ้แต่แม่ไม่ชอบผม
ตอนหลังทีแม่ ่ หนี ไปก็ไม่ได ้เอาผมไปด ้วย”

หลินซีคด ิ ว่าเด็กคนนี น่้ าสงสารเหลือเกิน เธอถามขึน้

อีก “ถ ้าอย่างนั้นเธอมีคนสนิ ทไหม?” หลินซีคด ิ ว่าการ
ให ้ฉู่ เซิงไปอยูก ่ คุ ้นเคยเลยคงไม่เหมาะ
่ บั ครอบคร ัวทีไม่
จะดีทสุ ี่ ดถ ้าสามารถอยู่ภายในหมู่บ ้านได ้และให ้คนทีมี ่
ความสัมพันธ ์ทางสายเลือดกับเขาร ับเลียง ้ ดังนั้นเธอ
จึงอยากถามฉู่ เซิง ถ ้าไม่ได ้จริงๆ เธอก็สามารถช่วย
ค่าใช ้จ่ายในชีวต ่
ิ ประจําวันได ้นิ ดหน่ อยเพือลดภาระใน
บ ้านเขา ฉู่ เซิงเงยหน้าขึนมา ้ บนใบหน้าน้อยๆ สีเหลือง
อ่อนก็พลันแดงระเรือขึ ่ นมา
้ “ผมสนิ ทกับพีที ่ สุ
่ ดแล ้ว”
 ่
หลินซีตกใจ เมือมองสายตาไร ้เดียงสาของฉู่ เซิงเธอก็
ไม่สามารถโต ้แย ้งคําพูดของเขาได ้ เธอจึงถอนหายใจ
้
ออกมาเบาๆ “แต่ฉันร ับเลียงเธอไม่ ได ้นี่ นา!”
้
“อ่อ!” ฉู่ เซิงแสดงสีหน้าเจ็บปวดขึนมาแล ้วก ้มหน้าลง
่
ไปจนทําให ้หลินซีรู ้สึกว่าคําพูดทีเธอเพิ ่ ดออกไป
งพู
จะต ้องทําร ้ายจิตใจของเด็กน้อยแน่ ๆ “ฉันเป็ นยุว
ปัญญาชน ในอนาคตฉันก็ต ้องกลับเข ้าเมือง ถ ้าฉัน
กลับไปแล ้วเธอจะทํายังไง?”
่ ่ เซิงได ้ยินดังนั้นเขาก็ดงึ แขนเสือของหลิ
เมือฉู ้ นซีด ้วย
ความกังวลแล ้วถามออกไป “พีต ่ ้องไปเหรอ? ไปตอน
ไหน?” หลินซีไม่คด ิ ว่าการตอบสนองของเด็กน้อยจะ
รุนแรงถึงขนาดนี ้ เธอรีบปลอบใจเขา “ไม่ไปเร็วๆ นี ้
หรอก เธอวางใจเถอะ” เมือพู ่ ดมาถึงตอนนี หลิ้ นซีก็
คํานวณอยู่ในใจ ตอนนี ยั ้ งเหลือเวลาอีกอย่างน้อย 4 ปี
ก่อนทียุ่ วปัญญาชนจะได ้กลับ ถ ้าเธอสามารถอยู่นาน
กว่านั้นสักหน่ อยก็ไม่แน่ วา่ เธออาจจะสามารถดูแลฉู่
เซิงจนโตได ้ ก่อนหน้านั้นระบบเหมือนจะเคยพูดว่าต ้อง
้ ่ เซิงจนโตถึงจะสามารถทําภารกิจได ้สําเร็จ หรือ
เลียงฉู
เธอจะต ้องเป็ นแม่ของฉู่ เซิงจริงๆ?
พอฉู่ เซิงเห็นหลินซีไม่พูดคล ้ายกําลังคิดหนัก ด ้วย
ความเป็ นห่วงว่าหลินซีจะคิดถึงคนในครอบคร ัวและ
อาจจะคิดหาวิธก ่ งวลมาก
ี ลับไปเร็วๆ ในใจเขาจึงยิงกั
้
ขึนไปอี ้
ก เขาดึงแขนเสือของหลิ นซีแล ้วเอ่ยขอร ้อง “พี่
อย่าไปเลยนะ ได ้ไหม?” หลินซีได ้สติขนมา ึ้ จากนั้น
เธอจึงลูบหัวโล ้นๆ ของเขาแล ้วเอ่ยขึน้ “ฉันเพิงมาจะไป
่
้
ได ้ยังไงล่ะ ยังเหลืออีกตังหลายปี ฉันถึงจะกลับบ ้านได ้
เธอวางใจเถอะ”
ฉู่ เซิงจะวางใจได ้อย่างไร ตลอดทางเขาเฝ้ าแต่คด ิ ว่าจะ
ทํายังไงให ้หลินซีอยู่ตอ ้ นซี
่ สําหร ับเขาแล ้วบนโลกนี หลิ
คือคนทีดี ่ ตอ
่ เขามากทีสุ่ ดแล ้ว เขาหวังว่าเขาจะได ้อยู่
่
กับพีสาวตลอดไป พอลูกชายหมอซ่งเห็นสีหน้าท่าทาง
ซึมๆ ของเขาก็แอบหัวเราะ “เจ ้าเด็กน้อย คิดอะไรอยู่
ทําไมทําท่าทางเหมือนคนแก่เลยล่ะ?” ฉู่ เซิงไม่อยาก
คุยกับพ่อคนช่างพูดคนนี ้ เขากําลังกังวล
แต่ลก ู ชายหมอซ่งก็ยงั ชอบแซวเขาอยู่ด ี “เอาขนมไป
ให ้ยุวฯหลินแล ้วหรือยัง?” ฉู่ เซิงพยักหน้า เขาบอกลูก
่ นซีกน
ชายหมอซ่งไม่ได ้ว่าพีหลิ ่ ่ งแล ้วเหลือไว ้
ิ ไปครึงหนึ
่ ่ง
ให ้เขาครึงหนึ
ลูกชายหมอซ่งถามต่อ “ยุวฯหลินว่าขนมอร่อยไหม?”
ฉู่ เซิงพยักหน้า
“ได ้ถามเธอไหมว่าชอบขนมอะไรอีก ครงหน้ ้ั าฉันเข ้า
เมืองจะได ้เอามาฝากได ้” ทันใดนั้นสายตาของฉู่ เซิงก็
่
เปลียนไป เขาจ ้องมองใบหน้าของลูกชายหมอซ่ง ลูก
ชายหมอซ่งโดนมองจนทําให ้เขางุ นงง จากนั้นเขาก็
ลูบใบหน้าของตัวเองแล ้วเอ่ยถามขึน้ “เป็ นอะไร? บน
หน้าฉันมีอะไรเหรอ?” ฉู่ เซิงไม่วา่ อะไร ตอนนี ข ้ ้างนอก
มีคนไข ้มาแล ้ว ลูกชายหมอซ่งจึงต ้องไปทํางาน ก่อน
ไปเขาได ้ลูบหัวฉู่ เซิงแล ้วพูดขึน้ “เจ ้าเด็กน้อย ทําตัวร่า
เริงหน่ อยสิ ทําตัวน่ าร ักๆ คนจะได ้ชอบ ไม่มใี ครชอบ
่ าตัวแก่แดดหรอกนะ รู ้ไหม?”
เด็กทีทํ
้ ้ว
ร่าเริง น่ าร ักมันเป็ นแบบไหนนะ? ฉู่ เซิงขมวดคิวแล
่ น
เริมครุ ่ คิดถึงปัญหาใหม่นี ้
พอเก็บพืชผลเสร็จ งานในหมู่บ ้านก็เหลือน้อยแล ้ว
พวกยุวปัญญาชนกลับมาพักผ่อนกันเป็ นครงคราว ้ั
หลายๆ คนเห็นหลินซีสอนหนังสือให ้ฉู่ เซิง คนอืนๆ ่ ก็
ไม่ได ้พูดว่าอะไร เพราะอย่างไรก็ไม่เกียวกั ่ บพวกเขา
่
อยู่แล ้ว แต่วงั เสียวเจิ
นกลับแสดงความไม่พอใจของ
ตัวเองออกไป “หลินซี เธอชอบทําความดีพวกเราก็ไม่
ว่าอะไรหรอกนะ แต่ทนี ี่ ่ มันคือทีพั
่ กยุวปัญญาชน เธอ
อย่าเอาใครต่อใครเข ้ามาในทีพั ่ กสิ”
หลินซีตอกกลับไปอย่างไม่เกรงใจสักนิ ด “ฉันไปทํา
เธอเดือดร ้อนเหรอ? ก็ไม่นี่ เวลาทีฉั
่ นเลือกคือเวลาที่
พวกเธอไปทํางานกันทังนั ้ ้น อีกอย่างเขาก็แค่เด็กคน
หนึ่ ง ไม่เห็นจะเสียงดังตรงไหน ไปรบกวนตรงไหนของ
เธอ?”
่
“ถ ้าเอาตามทีเธอพู ้
ดแบบนี ใครก็ สามารถพาคนมาได ้
้ ? ถ ้าอย่างนั้นทีของพวกเราก็
งันสิ ่ ่ ่
คงจะกลายเป็ นทีอยู
รวมแล ้วล่ะ ถ ้าของหายไปเธอจะร ับผิดชอบไหม?”
้ นช่างไม่เข ้าหูจนทําให ้ความโกรธของหลินซี
คําพูดนี มั
้
พุ่งขึนมาทั นที ความหมายทีอยู ่ ่ในคําพูดนี ก็
้ คอื ฉู่ เซิงจะ
ขโมยของ เธอไม่สามารถปล่อยให ้วังเสียวเจิ ่ นกล่าวหา
ฉู่ เซิงได ้ “ฉู่ เซิงไม่เคยเข ้าห ้องเลย เขานั่งอยู่ในลาน
บ ้านตลอด ฉันมองอยู่ ของอะไรของเธอทีหาย ่ พูดมา
ตรงๆ เลย อย่ามากล่าวหาคนอืนตามใจชอบ” ่

ทุกคนเกิดอาการมึนงงกันนิ ดๆ เพราะไม่คอ ่ ยเห็นหลิน

ซีโกรธ หานเหม่ยฟางคือคนแรกทีมี ่ ปฏิกริ ยิ า
ตอบสนองขึนมา้ เธอรีบเอ่ยขึน้ “เงียบเถอะวังเสียวเจิ
่ น
่
ของเธอหายแล ้วเหรอ?” วังเสียวเจิ นโดนถามจนทําให ้
อึดอัด เสียงของเธอจึงเบาลงไปมาก “ไม่คะ่ ฉันแค่พูด
เฉยๆ”
หานเหม่ยฟางเข ้าใจว่าเธอแค่กาํ ลังหาเรืองขึ่ นมาอี
้ กจึง
พูดด ้วยความไม่พอใจ “ในเมือไม่ ่ มก ี ็อย่าพูดมั่วๆ” วัง
่
เสียวเจินเบะปากแล ้วไม่พูดอะไรอีก หานเหม่ยฟางพูด
กับหลินซีอก ี ครง้ั “น้องหลิน ในเมือทุ
่ กคนมีปัญหากับ
่ ้ เพือความสงบสุ
เรืองนี ่ ขสามัคคีของพวกเราเหล่ายุว
ปัญญาชน ฉันว่าเธออย่าให ้ฉู่ เซิงเข ้ามาอีกเลยนะ
เพราะยังไงเขาก็เป็ นคนนอก เธอทําได ้ไหม?”
ในใจหลินซีไม่พอใจนิ ดๆ สิงที่ หานเหม่
่ ยฟางให ้
ความสําคัญทีสุ่ ดคือทีพั
่ กยุวปัญญาชนสงบสุขและ
่ นก็
ปลอดภัยหรือไม่ พอมีเรืองขึ ้ พยายามไกล่เกลียโดย ่
ผ่อนปรนกฎต่างๆ แต่หลินซีเพิงมาถึ ่ ่ บ
งจะไปมีเรืองกั
่ นว่าหาน
หานเหม่ยฟางก็ไม่ดจี งึ ทําได ้แค่ยอมร ับ เมือเห็
่
เหม่ยฟางยืนอยู่ข ้างเธอ วังเสียวเจิ ิ้
นก็ยมเยาะหลิ นซี
ด ้วยความได ้ใจ แต่หลินซีทําเป็ นมองไม่เห็น
หลังจากพายุเล็กๆ ผ่านพน้ ไปก็มข ี า่ วใหญ่เกิดขึน้
ภายในหมู่บ ้าน ข่าวนั้นคือหมู่บ ้านได ้โควต ้านักศึกษา
คัดเลือกจากทหาร ชาวนา และกรรมกรสองตําแหน่ ง
้ ้ร ับความสนใจจากทุกคนในหมู่บ ้านภายใน
ข่าวนี ได
เวลาอันรวดเร็ว ทุกคนรู ้ว่ามันหมายความว่าอย่างไร
มันหมายความว่าพวกเขาสามารถออกจากทีแห่ ่ งนี และ
้
 ่
สามารถเปลียนแปลงโชคชะตาของตั วเองได ้ จะได ้ไม่
ต ้องเป็ นเกษตรกรหลังสู ้ฟ้ าหน้าสู ้ดินอีกต่อไป
ภายในหมู่บ ้านก็มค ่
ี นทีเคยเรี ยนมัธยมต ้นและมัธยม
ปลาย คนทีมี ่ ความอยากพัฒนาตนจึงเริมทํ ่ าการ
สอบถามข ้อมูลกัน เนื่ องจากนักศึกษาคัดเลือกมาจาก
การแนะนํ าจากคนหมู่มาก หัวหน้าอนุ มต ั แิ ละโรงเรียน
พิจารณากันโดยไม่ต ้องผ่านการสอบทีเข ่ ้มงวดทังนั้ ้น
่ ความสัมพันธ ์อันดี
ถ ้าจะพูดให ้ช ัดเจนก็คอื ดูวา่ ใครทีมี
กับคนอืน ่ เป็ นคนดี ทุกคนก็จะเต็มใจลงคะแนนให ้คน
นั้น ดังนั้นใครๆ ก็สามารถชนะได ้
คนในทีพั ่ กยุวปัญญาชนพากันดีใจ มีบางคนแอบไป
สอบถามสถานการณ์ เพียงแต่ไม่รู ้ว่าพวกเกษตรกร
หมู่บ ้านจะเต็มใจลงคะแนนให ้ยุวปัญญาชนไหม เพราะ
อย่างไรพวกเขาก็เป็ นแค่ “คนนอก”
่ เพราะตั
หลินซีไม่ใส่ใจเรืองนี ้ ่ ้ามาและยังไม่
วเธอเพิงเข
ทันได ้ทําการเกษตรจนคล่องแคล่วเลย ใครจะไปยอม
ให ้เธอไปเรียนมหาวิทยาลัย ตอนทีฉู ่ ่ เซิงมาถาม เธอ
เองก็ได ้อธิบายให ้เขาฟังไปว่านักศึกษาคัดเลือกจาก
ทหาร ชาวนา และกรรมกรคืออะไร ทังสองคนนั ้ ่ งอยู่ใน
กระท่อมไม้พลางจินตนาการถึงอนาคต จูๆ่ ฉู่ เซิงก็ถาม
ขึน้ “พีอยากไปไหม?”
่
 ้ั
“อยากฟังความจริงไหมล่ะ?” หลินซีตงใจหยอกเขา
่ งเครียด
เด็กน้อยมองหลินซีด ้วยใบหน้าทีเคร่
หลินซีจงใจหยุดไปสักพักแล ้วจึงพูดขึน้ “ไม่อยาก” ฉู่
เซิงแอบถอนหายใจ “ทําไมไม่ไปล่ะ พวกเขาอยากไป
กันทังนั ้ ้น” หลินซีเดาว่า “พวกเขา” เหล่านี น่้ าจะ
หมายถึงคนในหมู่บ ้าน หลินซีคด ิ ว่าเธอต ้อง
้ าหมายให ้ฉู่ เซิงดังนั้นเธอจึงเอ่ยขึน้ “คนทีได
ตังเป้ ่ ้ไป
เรียนมหาวิทยาลัยโดยการแนะนํ าน่ ะมีทก ุ แบบแหละ
บางคนก็ได ้เรียนรู ้ทักษะ บางคนก็ได ้ปริญญามาแบบ
ลอยๆ ไม่มค ้
ี วามหมายอะไร ตอนนี เธอยั งเด็ก รอให ้เธอ
้
โตขึนเธอไปสอบเข ้ามหาวิทยาลัยเองก็ได ้ ไปเรียน
่
วิชาเอกทีเธอชอบ จะได ้ทําอาชีพทีตั่ วเองอยากทําใน
อนาคต”
ตอนที่ 11: ยกมือเลือก

้
ฉู่ เซิงไม่กล ้าแม้แต่จะคิด ตัวเขามีสภาพแบบนี จะเข ้า
เรียนมหาวิทยาลัยได ้ยังไง แต่เขาก็ไม่อยากทําให ้หลิน
ซีผด ้
ิ หวังจึงยกยิมตกปากร ับคําอย่างกระตือรือร ้น “ผม
จะพยายามคร ับพี”่ “ดี ตอนนี ทํ ้ าแบบฝึ กข ้างบนให ้
หมดก่อน ห ้ามผิดด ้วย” หลินซียนสมุ ื่ ดแบบฝึ กหัดให ้
่ ดคํานวณอย่างว่าง่าย
เขา ฉู่ เซิงก ้มหัวเริมคิ
แผ่นไม้เรียบบนเข่าของฉู่ เซิงถูกใช ้เป็ นโต๊ะแก ้ขัด
่ งลงไปแล ้วครึงหนึ
เหนื อหัวเป็ นเพิงไม้ทีพั ่ ่ ง หลินซีทอด
ถอนใจ สภาพไม่พร ้อมเลยจริงๆ ตังแต่ ้ ไม่สามารถสอน
่ กยุวปัญญาชนได ้ ทังสองจึ
หนังสือให ้ฉู่ เซิงในทีพั ้ งต ้อง
้ นห ้องเรียน ปัจจัยในการเล่าเรียน
ใช ้กระท่อมแห่งนี เป็
ไม่เพรียบพร ้อมสมบูรณ์ ฝนตกหรือลมแรงล ้วนส่งผล
้ น้ ข ้อดีอย่างเดียวก็คอื ความเงียบสงบ
กระทบทังสิ
่ ่ เซิงยืนสมุ
เมือฉู ่ ดส่งมาให ้หลินซี ตัวหนังสือบนนั้นแม้จะ
ดูออกว่าเพิงเริ ่ มหั
่ ดเขียน แต่ก็เป็ นระเบียบเรียบร ้อย
มาก หลังจากหลินซีตรวจแล ้วไม่เจอจุดผิดจึงยืนมื ่ อ
ออกไปลูบหัวเด็กน้อยแล ้วกล่าวชมเขาจนทําให ้ฉู่ เซิง
รู ้สึกเขินอายเล็กน้อย
หลินซีหยิบถุงกระดาษขึนมา ้ ด ้านในคือหมั่นโถวไส ้
เนื อที้ หลิ่ นซีซอมาจากร
ื้ ้านค ้าในระบบ ฉู่ เซิงมองจน
้
นํ าลายแทบหก แป้ งสาลี ยากนักทีฉู ่ ่ เซิงจะพบหมั่นโถว
ทีทํ ่ าจากแป้ งสาลีสก ั ครง้ั ถ ้าไม่ใช่ชว่ งฉลองปี ใหม่ จะมี
ใครในหมู่บ ้านตัดใจเอาแป้ งสาลีมาทําหมั่นโถวได ้
อย่างไม่รู ้สึกเสียดาย หลินซียนให ื่ ้ฉู่ เซิงโดยบอกเขาว่า
่ คื
สิงนี ้ อรางวัล ฉู่ เซิงจึงร ับหมั่นโถวแล ้วกัดลงไปคําโต
ไส ้เนื อด ้ ้านในส่งกลินหอมอบอวลฟุ้
่ งไปโดยรอบ ฉู่ เซิง
รีบร ้องออกมาด ้วยความตืนเต ่ ่ ับ เป็ นไส ้เนื อ้
้น “พีคร
ด ้วย”
หลินซีมองตอบฉู่ เซิงด ้วยรอยยิม้ เจ ้าเด็กน้อยดูท่าจะ
้
หิวมากจนต ้องเคียวเข ้าไปคําใหญ่คาํ โต หลินซีเห็น
้
แล ้วก็ขมวดคิวพลางเอ่ ยเตือนออกไป “กินช ้าๆ หน่ อย
้
เคียวให ้ั
้ละเอียด ไม่งนจะไม่ ดตี อ
่ กระเพาะ” มือของฉู่ เซิง
ชะงักไป จากนั้นก็ก ้มหัวกินต่อช ้าๆ หลินซีเห็นเขาไม่ด ี
ใจเหมือนในตอนแรกก็กลัวจะไปทําลายความมั่นใจ
ของเขาจึงกล่าวต่อ “หมอบอกว่าการเคียวให ้ ้ละเอียด
แล ้วค่อยๆ กลืนจะสามารถช่วยการทํางานของ
กระเพาะเราได ้ อาหารชินใหญ่ ้ พอลงท ้องไปกระเพาะก็
ต ้องบดมันให ้แหลก ถ ้าทําแบบนั้นก็เหมือนเป็ นการ
่
เพิมภาระให ้กระเพาะ เข ้าใจหรือเปล่า”
 ่ ่ในปากแล ้วพูดขึน้ “ผมรู ้ พีหวั
ฉู่ เซิงกลืนอาหารทีอยู ่ งดี
กับผม” เห็นฉู่ เซิงเข ้าใจหลินซีก็ปลืมใจ ้ จากนั้นฉู่ เซิง
่ อนตอนผมอยู่บ ้านต ้องรีบกิน
ยังกล่าวต่อด ้วยว่า “เมือก่
้ั
ให ้ไว ไม่งนของจะหมดจนไม่ ่
ได ้กิน พีสาวสบายใจได ้
ต่อไปผมต ้องทําแบบทีพี ่ สอนแน่
่ ” หลินซีพอจะเดา
สภาพความเป็ นอยูข ่ อนได ้ มองดูรป
่ องฉู่ เซิงเมือก่ ู ร่าง
ซูบผอมของเขา ในใจของหลินซีก็รู ้สึกเศร ้าหมองแต่
กลับไม่ได ้พูดอะไรออกมา
ข ้อดีของการย ้ายมาทีกระท่ ่ อมไม้คอื หลินซีสามารถ
จัดหาอาหารให ้ฉู่ เซิงเพิมได ่ ้ ่บ ้าน
้อีกส่วน ตอนนี หมู
มอบเสบียงช่วยเหลือแก่ฉู่ เซิงจํานวนหนึ่ งแล ้ว แต่มน ั ก็
ยังไม่เพียงพอสําหร ับฉู่ เซิงอยู่ด ี หมอซ่งช่วยอีกนิ ด
หลินซีเพิมอี่ กหน่ อย จึงพอจะถูไถประคองชีวต ิ ของฉู่
้
เซิงไปได ้ หลินซีเห็นเขาทังผอมและตั วเล็กจนดูไม่
เหมือนเด็กสิบขวบเลยสักนิ ดจึงตัดสินใจกัดฟันซือ้
้
ซาลาเปาไส ้เนื อจากร ้านค ้าใจดํามาเสริมให ้เขา
่ คื
สําหร ับฉู่ เซิงแล ้วสิงนี ้ อรางวัลทีดี ่ ทสุ
ี่ ด
การขอมาอาศัยอยู่ทศู ี่ นย ์อนามัยไม่ใช่แผนระยะยาว
้ นซีก็ไม่มวี ธิ อี นอี
แต่ตอนนี หลิ ื่ กแล ้ว ฉู่ เซิงไม่ได ้ร ับ
ผลกระทบจากสภาพแวดล ้อมรอบตัวเลยแม้แต่นอ้ ย
้
เขาจึงตังใจเรี
ยนเป็ นอย่างมาก ในทุกๆ วันหลินซีจะ
 ้ั
สอนให ้เขารู ้จักตัวอักษร เขาก็ตงใจคั ดเขียน สอนเขา
คํานวณ เขาก็ทําได ้ดีและรวดเร็ว หลินซีรู ้สึกว่าเด็กคน
้ ความสามารถในการเรียนรู ้ เสียดายก็แต่เวลา
นี มี
่ ยไป แต่ก็ไม่รู ้ว่าต่อไปครอบคร ัวทีร่ ับเขาไป
หลายปี ทีเสี
้
เลียงจะยินยอมให ้เขาเรียนหนังสือต่อหรือไม่
หลินซีคด ่ ่ เซิง ถังเจียนกั
ิ ไม่ตกเรืองฉู ้ ๋ กลัดกลุ ้มเรืองฉู
วก็ ่ ่
เซิง และแม้แต่ฉู่ เซิงเองก็กงั วล เขาไม่อยากถูกคนร ับ
้
ไปเลียงเลยด ้วยซํา้ เขาไม่ต ้องการแยกจากหลินซี
เวลานี เป็ ้ นช่วงทีเขามี
่ ความสุขทีสุ ่ ด แต่เขายังเล็กและ
ต ้องการคนมาดูแลความเป็ นอยูข ่ นซีไม่
่ องเขา ซึงหลิ
สามารถทําหน้าทีนี ่ ได
้ ้ ฉู่ เซิงภาวนาอยู่ในใจเงียบๆ ว่า
ทางทีดี ่ ขอให ้ไม่มใี ครร ับเขาไปเลียงเพราะที้ ่ นอยู่
เป็
ตอนนี ก็ ้ ดม ี ากแล ้ว
แล ้วคําอธิษฐานของเขาสัมฤทธิผล ์ หลังจากเสาะหามา
้
หลายหมู่บ ้าน ถังเจียนกั ๋ ยงั ไม่เจอคนทียิ
วก็ ่ นดีร ับเลียง
้
้ ้แทนฯถังจึงร ้อนใจจนปากขึน้
ฉู่ เซิงเลย หลายวันมานี ผู
ตุม่ พอง
้ นซีคด
ระยะหลังมานี หลิ ่
ิ แต่เรืองของฉู ่ เซิงจนไม่ได ้
่
สังเกตเห็นการเปลียนแปลงรอบข ้าง หลังกินข ้าวเสร็จ
จูๆ่ เธอก็พบว่าบนโต๊ะอาหารนั้นเงียบมาก เมือก่ ่ อนทุก
คนจะคุยเล่นกันบ ้าง แต่ไม่กวัี่ นมานี กลั
้ บพูดกันอยู่แค่
 ี่ า หลินซีเพิงจะรู
ไม่กคํ ่ ่ กยุว
้สึกถึงความผิดปกติของทีพั
ปัญญาชนก็ตอนนี เอง ้
้
หลังมืออาหารหานเหม่ ยฟางก็มาคุยเล่นทีห่ ้องของ
หลินซี เธอใส่ใจยุวปัญญาชนทีเพิ ่ งมาใหม่
่ เป็ นอย่าง
มาก สอบถามว่ามีความยากลําบากตรงไหนบ ้าง
ต ้องการความช่วยเหลืออะไรหรือเปล่า หลินซีรู ้สึก
แปลกใจกับคําถามพวกนี ้ เธอควรถามตังแต่ ้ ชว่ งก่อน
้
หน้านี ตอนที ่
พวกเขายุ ่งกันขาขวิด ตอนนี ไม่ ้ มอ ี ะไรให ้
้
ทําแล ้วยังจะลําบากอะไรได ้อีก ก่อนหน้านี หานเหม่ ย
ฟางไม่เคยจะมานั่งคุยอยูท ี่ ้องของพวกเธอนานแบบนี ้
่ ห
้ บมีท่าทางกระตือรือร ้นแปลกๆ แต่ไม่นาน
แต่มาวันนี กลั
ก็มคี นมาตอบข ้อสงสัยของหลินซี ขณะทีกํ ่ าลังต ้มนํ า้
่
อยู่ในคร ัว หลิวเสียก็เดินเข ้ามายืนกระติกนํ าร ้ ้อนให ้
้ อดแล ้วขอแบ่งให ้ฉันหน่ อย
หลินซี “น้องหลิน ถ ้านํ าเดื
นะ”
้ ส่
“ได ้สิ” หลินซีมองดูกานํ าที ่ งเสียงซูๆ่ ดูท่ายังต ้องรอ
อีกหน่ อย แล ้วจูๆ่ หลิวเสียก็ขยับเข ้ามาใกล ้หลินซีแล ้ว
พูดข ้างหูเธอ “หานเหม่ยฟางไปทีห ่ ้องพวกเธออีกแล ้ว
ใช่รเึ ปล่า” หลินซีจ ้องหลิวเสียรอให ้เธอพูดต่อ หลิวเสีย
่
จึงแบะปากแล ้วพูดต่อ “เธอนะ เริมแสดงตั วอีกแล ้ว รู ้
ไหมทําไม” หลินซีสา่ ยหัวใช ้สายตารอคอยจ ้องไปยัง
หลิวเสียพร ้อมใบหน้าเต็มไปด ้วยความอยากรู ้ จากนั้น
่ ่ากว่าเดิม “จะมีการคัดเลือก
หลิวเสียก็พูดด ้วยเสียงทีตํ
นักศึกษาจากทหาร ชาวนา และกรรมกรแล ้วน่ ะสิ”
หลินซีคด
ิ ไม่ถงึ จริงๆ จึงถามกลับไปเสียงเบา “ไม่ใช่ให ้
์
สิทธิคนในหมู ่บ ้านเหรอ พวกเราก็มส ิ ธิด์ ้วยเหรอ”
ี ท
้ั เราก็
“ฉันได ้ยินว่าครงนี ้ มส
ี ทิ ธิ ์ เพราะยุวฯในหมู่บ ้านอืน่
โวยวายว่าการคัดเลือกไม่ยต ุ ธิ รรม เอาแต่พรรคพวก
ตัวเอง กีดกันพวกยุวปัญญาชน เพราะแบบนั้นเบืองบน ้
่ ้โอกาสกับยุวปัญญาชนด ้วย รอบทีแล
ถึงมีคาํ สังให ่ ้ว
หมู่บ ้านของเราเลือกคนในหมู่บ ้านไปสองคน รอบนี ้
มอบสิทธิให ์ ้พวกเราหนึ่ งชือ่ แต่ถงึ ยังไงฉันก็ไม่ได ้อยู่
แล ้ว”
“ถ ้าอย่างนั้นจุดมุ่งหมายของพีหานก็
่ คอื ต ้องการให ้
พวกเราเลือกเธอเหรอ” หลินซีคาดเดาเจตนาของหาน
เหม่ยฟาง หลิวเสียตอบกลับอย่างไม่ชอบใจ “ยังไงซะ
ฉันก็ไม่เลือกเธอหรอก เสแสร ้งทําตัวเป็ นคนดี ฉันว่า
้ งใจกว่าเยอะ”
ฟางฉวนจือจริ
หลินซีมองหลิวเสียแล ้วกล่าว “หรือยุวฯฟางก็จะเข ้า
ร่วมคัดเลือกด ้วย”
 ้ คณ
“ทําไม เธอคิดว่าฟางฉวนจือมี ุ สมบัตไิ ม่พอเหรอ”
้ ยงของหลิวเสียมีความไม่พอใจ
ในนํ าเสี
ี่
หลินซีรบี อธิบาย “ใช่ทไหน ้ นมิตรทังใส่
ยุวฯฟางทังเป็ ้
่
ใจคนอืนมาโดยตลอด ช่วยเหลือฉันมาก็หลายครง้ั ถ ้า
เขาถูกเลือกไปได ้ก็ด”ี
“ใช่ เขาเป็ นยุวปัญญาชนกลุม ่
่ แรกทีมาที ่ ่ ยืนหยัด
นี
มาถึงตอนนี ได ้ ้ก็ไม่ง่ายเลย ครงนี้ั ถื
้ อว่าเป็ นโอกาสทีหา ่
ได ้ยากสําหร ับเขา” ในคําพูดของหลิวเสียมีความเศร ้า
สร ้อย หลินซีรู ้สึกว่าเธอเข ้าใจความรู ้สึกของพวกเขา
แล ้ว ย ้อนกลับมาคิดดูเรืองพั่ ฒนาการของ
ประวัตศ ิ าสตร ์ คาดว่ายุวปัญญาชนเหล่านี ยั ้ งต ้องหา
ประสบการณ์จากทีนี ่ ่ ไปอีกหลายปี
่ ยบกับหานเหม่ยฟางแล ้ว ฟางฉวนจือใช
เมือเที ้ ้ชีวต
ิ
ปกติธรรมดาเหมือนเดิม ทุกวันออกไปทํางาน กลับมา
ก็ออกไปตักนํ า้ หาฟื นกับพวกยุวปัญญาชนชาย เวลา
ว่างก็เล่นหมากหรืออ่านหนังสือ
ไม่กวัี่ นต่อมาเครืองขยายเสี
่ ยงขนาดใหญ่ในหมู่บ ้านก็
้ อต
ดังขึนเพื ่ ้องการให ้ทุกคนไปรวมตัวกันทีโรงอาหาร
่
้
ใหญ่ ในวันนี โรงอาหารว่ ่ น
างเปล่าเพราะไม่ได ้มาเพือกิ
 ้ ทุกครงที
เลียง ้ั ผู
่ ้แทนฯถังเรียกทุกคนมาประชุมจะใช ้
้ นห ้องประชุมแทน
โรงอาหารแห่งนี เป็
้
ถังเจียนกั๋
วยกเครื ่
องขยายเสียงประกาศให ้ทุกคนฟัง
้ าการคัดเลือกนักศึกษาจากทหาร ชาวนา
“คืนนี จะทํ
และกรรมกรด ้วยการยกมือ คนทีได ่ ้คะแนนเสียงมาก
่ ดจะชนะไป โดยนักศึกษาหนึ่ งคนจะเลือกจาก
ทีสุ
ชาวบ ้านในหมู่บ ้าน และอีกหนึ่ งคนจะเลือกจากพวกยุว
ปัญญาชน”
คนในหมู่บ ้านถูกเลือกออกมาสองคน พวกเขาล ้วน
เรียนจบมัธยมปลายกันมาแล ้ว ปกติพวกเขาก็ทํางาน
เก่ง แถมมนุ ษยสัมพันธ ์ก็ดด ี ้วย ส่วนด ้านยุวปัญญาชน
ก็มส ้
ี มัครสองคนคือฟางฉวนจือและหานเหม่ ยฟาง สอง
คนสบตากันเสร็จต่างฝ่ ายต่างก็หน ั สายตาไปทางอืน ่
่
ผู ้แทนฯถังเรียกชือใคร ่ นด ้วยก็ยกมือ
ชาวบ ้านทีเห็
ตอนทีเรี ่ ยกชือหานเหม่
่ ยฟาง ในกลุม ่ ยุวปัญญาชน
นอกจากวังเสียวเจิ่ น โจวหลายตี ้ และอวีหลิ ่ นหลินแล ้ว
คนอืนๆ ่ ก็ไม่มใี ครยกมือเลย หานเหม่ยฟางส่งสายตา
แปลกใจมายังหลินซีทวางสี ี่ หน้าเรียบเฉย พอเรียกชือ่
ฟางฉวนจือยุ ้ วปัญญาชนคนทีเหลื ่ อต่างก็พากันยกมือ
ขึน้ รวมถึงหลินซีด ้วย หานเหม่ยฟางรู ้สึกว่าในเมือ ่
์
หลินซีไม่เลือกตนก็ควรจะสละสิทธิในการออกเสี ยง แต่
เธอกลับยกมือให ้กับฟางฉวนจือ้ แบบนี ก็ ้ หมายความ
ว่าไม่ต ้องการเลือกเธอ ปกติแล ้วหลินซีกบั ฟางฉวนจื ้
อพูดคุยกันน้อยมาก แม้กระทังกั ่ บยุวปัญญาชนชาย
่
คนอืนหลิ นซีก็ไม่คอ ่ ทํ
่ ยได ้คุยด ้วยสักเท่าไร เรืองนี ้ าให ้
หานเหม่ยฟางคิดยังไงก็ไม่เข ้าใจจริงๆ
้
แต่เวลานี เธอไม่ ้ ้ว เพราะเธอแพ ้
สนใจกับข ้อสงสัยนี แล
คะแนนเสียงแล ้ว เธอได ้คะแนนเสียงน้อยกว่าฟางฉ
้ เสี
วนจือสี ่ ยง ทางด ้านฟางฉวนจือที ้ มี
่ มาดสุขม ุ มา
ตลอดตอนนี ก็ ้ เก็บอาการดีใจไว ้ไม่มด ิ บ ้างจับมือบ ้าง
่
แตะไหล่กบั ยุวปัญญาชนชายเพือแสดงความยิ นดี
ส่วนหานเหม่ยฟางก็มส ี ห ้
ี น้าหมองคลํามองฟางฉวนจื อ้
่ อกดีใจจนควบคุมอาการตัวเองไม่ได ้
ทีดี
่
เมือกลั บมายังศูนย ์ทีพั่ กยุวปัญญาชน หายเหม่ยฟางก็
้ าตาที
กลันนํ ้ ่ าลังจะไหลออกมาพลางเอ่ยปากถาม
กํ
หลินซี “หลินซี เธอไม่พอใจฉันรึเปล่า มีอะไรก็พูดกัน
ตรงๆ สิ ทําไม ทําไมต ้องทําอย่างนี ”้ หลินซีเห็นท่าทาง
ของเธอแล ้วก็รู ้สึกน่ าขัน หานเหม่ยฟางผูร้ า่ เริงวางตัวดี
มาโดยตลอดก็มช ้
ี ว่ งนํ าตาเล็ ดด ้วย แต่กอ
่ นเรียกเธอ
น้องหลินมาตลอด แต่มาวันนี กลั ้ บเรียกชือเต็
่ มเสียแล ้ว
่
คนเราช่างเปลียนได ้ไวเหลือเกิน หลินซีทําหน้าไร ้
เดียงสาตอบกลับไป “พีหาน ่ ฉันไม่ชอบทีพี ่ พู
่ ดแบบนี ้
 ่
เลย ฉันไม่พอใจพีตอนไหนกั น แค่เพราะฉันไม่ได ้ยก
่
มือให ้พีเหรอ ถ ้าอย่างนั้นฉันว่าพีคิ
่ ดมากเกินไปแล ้ว”
่
“แล ้วทําไมเธอถึงไม่ยกมือให ้พีหาน ี่
ปกติพหานดี กบั
่
เธอมากนะ ไม่สาํ นึ กบุญคุณเอาซะเลย” วังเสียวเจิ
นได ้
โอกาสตําหนิ หลินซี
ใบหน้าของหลินซีเปื ้อนยิมน้ ้ อยๆ “ฉันรู ้ว่าพีหานดี
่ กบั
เรา แต่การเลือกนักศึกษาจากทหาร ชาวนา และ
กรรมกร นอกจากนิ สยั ใจคอแล ้วยังต ้องดูที่
ความสามารถในการทํางานและวุฒก ิ ารศึกษาด ้วย อีก
อย่างยุวฯฟางก็อายุมากแล ้ว ฉันก็เลยเลือกเขาเพือ ่
่
เป็ นการให ้เกียรติผู ้อาวุโสกว่า ไม่มเี จตนาอืนเลย พี่
่ าคิดมากเลยนะ ปี หน้ามีโอกาสอีกฉันเลือก
หาน พีอย่
่ ”
พีแน่
้
หานเหม่ยฟางอึงไปกั บคําพูดของหลินซี ทันใดนั้น
นอกประตูก็มเี สียงคนปรบมือ ผูม้ าใหม่มส ี ห ้
ี น้ายิมแย ้ม
พร ้อมพูดขึน้ “พีหาน
่ ไม่เป็ นไรนะ อย่าเสียใจไปเลย
เอาตามทียุ่ วฯหลินพูดนั่นแหละ รอบหน้าพวกเรายุว
ปัญญาชนทุกคนจะพากันยกมือให ้พีแน่ ่ นอน พีรี่ บ
้
เรียกกําลังใจคืนมาตังใจทํ าดีตอ ่ ไปเถอะ พวกเราทุก
คนร ับรู ้กันหมดนั่นแหละ” คนพูดคือหยวนเฮ่อ ขณะที่
ฟังคําพูดของเขา หานเหม่ยฟางเดียวก็ ๋ ๋
หน้าเขียวเดียว
ก็หน้าซีด หลินซีขบคิดอยู่สก
ั พักก็รู ้สึกว่าในคําพูด
ของหยวนเฮ่อมีความนัยแอบแฝง
หานเหม่ยฟางร ับรู ้ได ้ว่าทุกคนไม่พอใจในตัวเธอ จะ
้
โต ้เถียงต่อไปก็ไม่ชว่ ยอะไร เธอจึงได ้แต่ฝืนยิมแล ้วเดิน
คอตกกลับห ้องของตัวเองไป
ผลสรุปออกมาเป็ นทีเรี่ ยบร ้อยแล ้วรายชือก็
่ ถก ้
ู ส่งขึนไป
้
ต ้องรอให ้เบืองบนพิ ่
จารณาสังการก่ อนถึงจะประกาศ
ออกมาอย่างเป็ นทางการ ต่อมาหานเหม่ยฟางก็ทําตัว
้
นอบน้อมมากขึนและไม่ ่
สวมบทเป็ นพีใหญ่ อกี แล ้ว
หลิวเสียเคยถามหลินซีวา่ ทําไมถึงยกมือให ้ฟางฉวนจือ้
้
หลินซีรู ้สึกว่าฟางฉวนจือปฏิ บต ั ต
ิ อ
่ คนอืนด ่ ้วยความ
่
จริงใจ มีความเป็ นพีใหญ่ โดยแท ้ หลิวเสียจึงจ ้องมอง
หลินซีแล ้วพูดขึน้ “ฉันดูเธอผิดไปจริงๆ คิดไม่ถงึ ว่าเธอ
จะเป็ นคนฉลาด ต่อไปก็ระวังตัวหน่ อย เพือนร่ ่ วมห ้อง
้
ของเธอทังสองคนก็ ไม่เป็ นมิตร แล ้วยังมีหานเหม่ยฟาง
อีก ทําอะไรก็ระวังหน่ อยแล ้วกัน” หยวนเฮ่อก็เคยพูด
้ บเธอ อาจเพราะฟางฉวนจือจะไปแล
แบบนี กั ้ ้ว ตอนนี ้
เขาจึงใช ้เวลาส่วนใหญ่หมกตัวทบทวนตําราอยู่แต่ใน
้
ห ้อง ทําให ้หยวนเฮ่อค่อยๆ ขึนมาเป็ นผู ้นํ าทางฝั่งยุว
ปัญญาชนชายแทนฟางฉวนจือ้
ตอนที่ 12: บาดเจ็บเล็กน้อย

อากาศค่อย ๆ เย็นลงไปทุกที หลิวเสียนัดหลินซีขนเขา ึ้

ไปเก็บของป่ าด ้วยกัน สองสาวแบกตะกร ้าไว ้ข ้างหลัง
้ เขาตามเส ้นทางเล็ก ๆ สายลมแห่งขุนเขา
และเดินขึนภู
พัดมาแต่ไกลแล ้วพัดพาเส ้นผมสีดาํ สนิ ทของหลินซีให ้
ปลิวไสวไปตามลม หลิวเสียมองผมของหลินซีกอ ่ นจะ
เอ่ยปากชมด ้วยความอิจฉา “เธอดูแลผมยังไงเหรอ
้ ะ ดูผมฉันสิ ยาวขึนมา
ทําไมถึงดําเงางามได ้ขนาดนี ล่ ้
้
หน่ อยก็แตกปลายเอาดือๆเลย”
หลินซีตอบแต่เพียงว่า “คงเป็ นเพราะกรรมพันธุ ์ล่ะมัง้
ครอบคร ัวฉันผมสวยกันทุกคนเลย” หน้าตาของหลินซี
ถึงจะดูสวยหมดจดแบบธรรมชาติ และในทีพั ่ กยุว
ปัญญาชน หน้าตาของเธอก็ถอื ว่าไม่เลวเลยทีเดียว
แต่ถงึ อย่างนั้นเธอกลับไม่ได ้สุงสิงกับยุวปัญญาชนชาย
มากนัก ทุกคนจึงรู ้สึกว่าหญิงสาวคนนี เป็ ้ นคนสุขม ุ
มากพอสมควร ซึงหลิ ่ วเสียชอบผู ้หญิงทีน่่ าร ัก สุขม ุ
และเฉลียวฉลาดเป็ นอย่างมาก เธอจึงค่อย ๆ สร ้าง
ความสนิ ทสนมคุ ้นเคยกับหลินซี
หลิวเสียพาหลินซีมาถึงป่ าแห่งหนึ่ ง หลินซีมองเห็นต ้น
ผลไม้สองสามต ้นซึงเธอไม่ ่ รู ้ว่าต ้นผลไม้เหล่านั้นมีชอื่
เรียกว่าอะไร หลิวเสียชีไปที ้ ต ่ ้นไม้ต ้นหนึ่ งแล ้วพูดขึน้
“ต ้นนี น่้ าจะเป็ นต ้นเหอเถา (วอลนัท) ลองเก็บลูกมันลง
มาปอกเปลือกดู ข ้างในนั้นจะเป็ นลูกเหอเถา”
หลินซีมองผลไม้สีเขียว ๆ กลม ๆ ทีละลูก เธอคิดไม่ถงึ
เลยว่าลูกเหอเถาจะมีรป ู ร่างหน้าตาเป็ นแบบนี ้ แต่ถงึ
อย่างไรเธอก็ชอบกินมันมากจึงไม่คด ิ จะสนใจอะไรให ้
มากความ เธอกับหลิวเสียช่วยกันเก็บลูกเหอเถา
้
เหล่านี ลงมา ้
ทังสองคนใช ่ั
้เวลา 2 ชวโมงเก็ บลูกเห
อเถาอย่างกระตือรือร ้นจนผิวหนังทีมื ่ อของหลินซี
ถลอกออกมา พวกเธอเก็บลูกเหอเถาจนเต็มตะกร ้า
แล ้วจึงกลับลงเขาไป แน่ นอนว่าหลินซีไม่ลม ่
ื ทีจะแอบ
้
เก็บบางส่วนไว ้ในช่องเก็บของระบบด ้วย ตอนนี เธอเป็ น
่
เหมือนหนู แฮมสเตอร ์ตัวน้อยทีพยายามตุ นเสบียง
อาหารไว ้สําหร ับฤดูหนาว
ระหว่างทางลงเขา หลินซีกบั หลิวเสียพูดคุยกันถึงเรือง ่
่
การกลับไปเยียมญาติ หลินซีถามขึน้ “นี่ น่ าจะเป็ นครง้ั
่
สุดท ้ายทีฟางฉวนจื ้
อจะกลั ่
บไปเยียมบ ้านแล ้วสินะ”
จังหวะเก ้าเท ้าของหลิวเสียหยุดไปหนึ่ งจังหวะ เธอ
หัวเราะแล ้วพูดขึน้ “ทีจริ
่ งแล ้วเขายังสามารถกลับไป
 ่
เยียมญาติ ้ั เขาได
ได ้อยู่นะ แต่ครงนี ้ ้เป็ นนักศึกษา
คัดเลือกจากทหาร ชาวนา และกรรมกรแล ้ว ถ ้ายัง
่
กลับไปเยียมบ ้านอยู่อก
ี ก็คงจะมีคนไม่พอใจแน่ เพราะ
้
งันเขาจึ งยกโควตาสําหร ับการเยียมญาติ ่ ่
ให ้คนอืนไป
แต่ฉันก็ไม่รู ้ว่าใครจะได ้โควตาไปเหมือนกัน” หลินซี
่ วเสียพูดจบเธอก็รู ้สึกว่าฟางฉวนจือเป็
ฟังทีหลิ ้ นคน
ฉลาดไม่นอ้ ย เรืองดี ่ ๆ ไม่ควรครอบครองเอาไว ้กับตัว
เพียงคนเดียว ไม่เช่นนั้นจะยิงเพิ ่ มปั
่ ญหาให ้วุน ่ วาย
้ ใหม่จะมีวน
ทุกวันขึนปี ่
ั หยุดเยียมญาติ สาํ หร ับเหล่ายุว
ปัญญาชน แต่จะไม่อนุ ญาตให ้ทุกคนกลับไปพร ้อมกัน
่ กคนจะต ้องผลัดเปลียนกั
ซึงทุ ่ นไป โดยปกติแล ้วยุว
่
ปัญญาชนทีมาใหม่ ่
จะไม่ได ้ร ับวันหยุดเยียมญาติ ซึง่
หลินซีก็ไม่ได ้อยากกลับไปอยู่แล ้ว เธอไม่รู ้สึกผูกพัน
อะไรกับครอบคร ัวเลย และไม่ได ้รู ้สึกคิดถึงบ ้านด ้วย
เช่นกัน ตอนส่งจดหมายครงก่ ้ั อนเธอก็ให ้ยุว
ปัญญาชนคนอืนส่ ่ งจดหมายให ้ เธอคิดว่าไว ้ถึงปี ใหม่
ค่อยเขียนจดหมายกลับไปสวัสดีปีใหม่คนทีบ ่ ้านก็
น่ าจะโอเคแล ้ว
หลิวเสียไม่เข ้าใจว่าหลินซีคด ้ งคิดไปว่า
ิ อะไรอยู่ ทังยั
สาวน้อยคนนี คิ ้ ดถึงบ ้านเสียแล ้ว เธอจึงถามขึนมา้
้
“อยากกลับบ ้านงันเหรอ ถ ้าคิดถึงบ ้านจริง ๆ เธอก็ไป
โทรศัพท ์หาคนในครอบคร ัวทีที ่ ทํ
่ าการไปรษณี ย ์ใน
้
เมืองได ้นะ ถึงจะแพงสักหน่ อยก็เถอะ แต่ตอนนี เธอ
บาดเจ็บอยู่ ไม่ต ้องทํางานอะไรด ้วย ลาหยุดง่ายจะตาย
ไป”
หลินซีหวั เราะและถามหลิวเสียกลับ “พีหลิ ่ ว พีอยาก
่
กลับบ ้านใช่ไหมคะ” หลิวเสียพยักหน้า “ฉันมาทีนี ่ ่
่ ้วก็ไม่ได ้กลับ ปี นี ก็
หลายปี แล ้ว ปี ทีแล ้ อยากจะกลับไป
อยู่นะ”
้
ทังสองคนพู ดคุยกันไปพลาง ไม่นานก็กลับลงมาจาก
่ ยบร ้อย เมือถึ
ภูเขาเป็ นทีเรี ่ งทีพั ่ กยุวปัญญาชน ทันทีที่
ทุกคนเห็นหลิวเสียกับหลินซีแบกตะกร ้าเหอเถากลับ
มาก็รบี พากันเข ้ามาช่วยเหลือ หยวนเฮ่อยิมร่ ้ า “พวก
เธอสองคนเหนื่ อยมามากแล ้ว รีบไปล ้างหน้าล ้างตา
๋
เถอะ เดียวที ่ อพวกฉันจัดการเอง” ลูกเหอเถายัง
เหลื
ต ้องปอกเปลือกอีก ซึงนี่ ่ ก็เป็ นงานทียุ่ ่งยากพอสมควร
และหลินซีก็ไม่อยากจะทําสักเท่าไร เธอจึงเข ้าไป
พักผ่อนในห ้องกับหลิวเสีย
ขณะล ้างหน้า หลินซีก็รู ้สึกเจ็บมือเป็ นอย่างมาก เธอจึง
สังเกตดูอย่างละเอียดและพบว่าบนมือของเธอมีรอย
้ งมีตม
บาดเล็ก ๆ ทังยั ้ กด ้วย ขณะทีเธอกํ
ุ่ นํ าอี ่ าลังขมวด
้
คิวมองมือของตนเองอยู่ หลิวเสียพลันเข ้ามาเห็นรอย
แผลบนมือขาวสะอาดบริสท ์
ุ ธิของหลิ นซีเข ้าจึงแนะนํ า
่ นย ์อนามัยดูส ิ สักสองวันก็น่าจะหาย”
ว่า “ไปทายาทีศู
หลินซีกาํ ลังอยากจะแบ่งวอลนัทให ้ฉู่ เซิงอยู่พอดี เธอ
่
จึงออกไปตามคําแนะนํ า เมือเหล่ ายุวปัญญาชนทีกํ ่ าลัง
ปอกเปลือกเหอเถาอยู่ในลานบ ้านเห็นหลินซีออกไป
ข ้างนอกจึงเอ่ยถามหลิวเสีย หลิวเสียจึงบอกสาเหตุไป
และทุกคนก็ไม่ได ้ว่าอะไรหลินซี อย่างไรเสียคนทีไม่ ่
่
เคยใช ้แรงงานมาก่อนจะเจ็บตัวก็ไม่ใช่เรืองแปลก ทุก
้ นทังนั
คนต่างเคยเป็ นเช่นนี กั ้ ้น จะมีก็แต่วงั เสียวเจิ
่ นที่
ส่งเสียงกระซิบเล็ก ๆ ออกมาหนึ่ งประโยค “เปราะบาง
จังเลยนะ บาดเจ็บนิ ด ๆ หน่ อย ๆ ก็ต ้องไปศูนย ์อนามัย
แล ้ว”
่
หยวนเฮ่อมองวังเสียวเจิ ่ นึ่ ง ส่วนหานเหม่ยฟางก็
นครูห
่
พลันพูดกับวังเสียวเจิ
นเบา ๆ “อย่าคอยแต่พูดเสียดสี
หลินซีอยู่ตลอดเวลา”
่
วังเสียวเจินจึงตอบกลับแบบกึงบ่ ่ นกึงน้
่ อยใจ “พีหาน
่ พี่
คงไม่รู ้นะ หลินซีเป็ นผูห้ ญิงจอมหยิง่ ตอนทีพวกเรานั
่ ่ง
รถมาด ้วยกันก็ทําท่าทางอวดเบ่งไม่หยุด ทังกิ ้ นหมั่น
้ เสือผ้าชุ
โถว ทังใส่ ้ ดใหม่เอียม่ แล ้วยังทําท่าทางดูถกู
้
ฉันอีก แบบนี จะไม่ ให ้ฉันโมโหได ้ยังไง” คําพูดของวัง
่
เสียวเจิ ่
นไม่มใี ครเชือเลยนอกจากอวี ่ นหลิน หลินซี
หลิ
 ี่ ่ ระยะหนึ่ งแล ้ว ทุกคนรู ้สึกว่าเธอเป็ นคนพูด
มาอยู่ทนี
น้อย ไม่ได ้มีท่าทางอวดเบ่งอะไรแม้แต่นิดเดียว และยิง่
ไปกว่านั้นเธอก็ไม่ได ้มีท่าทีดถ ู ทุกคนด ้วย หนํ าซํา้
ู ก
ขณะทียั่ งบาดเจ็บเธอก็ยงั พยายามทํางานเพือไม่ ่ ให ้
ตัวเองตกเป็ นภาระของคนอืนอี ่ ก

ทุกคนมองไปยังอวีหลิ ่ นหลิน อวีหลิ่ นหลินเป็ นคน

่ นรถไฟจึ
สุดท ้ายทีขึ ้ งได ้สัมผัสพูดคุยกับหลินซีไม่มาก
ดังนั้นเธอจึงพูดอะไรลําบาก แต่เมือเห็
่ นวังเสียวเจิ
่ น
กําลังจ ้องตนอยู่เธอจึงทําได ้เพียงแต่พูดออกไปอย่างอํา้
ๆ อึง้ ๆ “ก็นิดหน่ อยมัง...
้ หลินซีไม่คอ ่ ยสนใจพวกเรานี่
นา...”
ยุวปัญญาชนคนอืนต่ ่ างไม่พูดอะไรต่อ ท่าทีทหลิ
ี่ นซี
แสดงออกมาต่างเป็ นทีประจั่ กษ ์แก่สายตาของทุกคน
อยู่แล ้ว และความจริงย่อมอยู่เหนื อคําพูดใด ๆ คงจะมี
่
แต่วงั เสียวเจิ ่ ตใจคับแคบไปเสียหน่ อย ซึงวั
นทีจิ ่ งเสียว
่
่ าพูดของตน เธอจึงยิง่
เจินเองก็รู ้สึกว่าทุกคนไม่เชือคํ
รู ้สึกหงุ ดหงิดอยู่ในใจ
่ เกิ
หลินซีไม่ได ้ร ับรู ้เรืองที ่ ดขึนในที
้ ่ กยุวปัญญาชน
พั
เธอมุ่งตรงมาถึงศูนย ์อนามัย ขณะนั้นฉู่ เซิงกําลังช่วย
ลูกชายหมอซ่งเก็บกวาดตู ้ใส่ยาและลูกชายหมอซ่งก็
กําลังอธิบายฤทธิของยาที์ ่ ผลต่อร่างกายให ้เขาฟัง
มี
 ่ นหลินซีมาทีนี
เมือเห็ ่ ่ ลูกชายหมอซ่งจึงยิมร ้ ับและพูดขึน้
“ยุวฯหลินมาเยียมฉู ่ ่
่ เซิงแล ้วเหรอ” ส่วนฉู่ เซิงเมือได ้ยิน
่
เสียงของหลินซีก็รบี วิงออกมาจากอาคารพลางพู ดขึน้
อย่างสดใส “พีกลั ่ บมาแล ้วเหรอ” หลินซียนห่ ื่ อผ้าเล็ก
ๆ ห่อหนึ่ งให ้กับเขา และเมือฉู
่ ่ เซิงเปิ ดห่อนั้นออกมาก็
้
พบว่าเป็ นลูกเหอเถา เขาฉี กยิมและถามขึ น้ “พีให
่ ้ผม
เหรอ”
่
“ใช่แล ้วจ ้ะ” เมือหลินซีได ้เห็นท่าทางดีใจของฉู่ เซิงเธอ
้ ฉู่ เซิงมาอยู่กบั หมอซ่งทีนี
ก็รู ้สึกสบายใจ ตังแต่ ่ ่ เขาก็ดู
้ นอ้ ย ใบหน้าก็เปื ้อนไปด ้วยรอยยิมมากขึ
ร่าเริงขึนไม่ ้ น้
ด ้วยเช่นกัน
หลินซีหน ั ไปพูดกับลูกชายหมอซ่ง “ลูกชายหมอซ่งคะ
รบกวนดูมอ ื ฉันให ้หน่ อยสิคะ พอดีวน ้ อฉันเป็ นแผล
ั นี มื
้
ตอนขึนเขาน่ ่ ่ เซิงได ้ยินเช่นนั้นเขาก็พลัน
ะค่ะ” เมือฉู
้ อนจะถามขึนอย่
หุบยิมก่ ้ ่ นอะไร ไปทํา
างร ้อนใจ “พีเป็
อะไรมาทําไมมือเจ็บล่ะ”
ลูกชายหมอซ่งดูมอ ื ของหลินซีกอ ่ นจะพูดขึน้ “ไม่เป็ น
อะไรมาก ทายาก็หายแล ้ว ส่วนเรืองตุ ่ ม ้ ต ้องจัดการ
่ นํ าก็
๋
นิ ดหน่ อย เดียวผมทํ าให ้เอง” พูดจบเขาก็หน ั กลับไป
่ มไปได ้ แค่บาดเจ็บ
พูดกับฉู่ เซิง “ทําเป็ นกระต่ายตืนตู
่ ้ายแรงอะไรสักหน่ อย”
เล็กน้อยไม่ใช่เรืองร
ฉู่ เซิงมองไปทีมื่ ออันขาวผ่องของหลินซี รอยขีดข่วนสี
แดงเหล่านั้นช่างสะดุดตาทังยั ้ งมีตม ้ ดู
ุ่ นํ าที ่ ขวางหูขวาง
ตานั่นอีก เห็นเช่นนั้นเขาจึงได ้แต่ขมวดคิวเล็ ้ ก ๆ ของ
เขาเข ้าหากัน หลินซีคด ิ ว่านี่ ช่างน่ าขันเสียจริง เธอจึง
พูดกับฉู่ เซิงว่า “ช่วยหายามาให ้พีที ่ ส”ิ

ฉู่ เซิงขานร ับเพียงคําว่า “อืม” คําเดียวด ้วยท่าทางไม่

ค่อยสบายใจ แล ้วจึงไปหายาทีตู ่ ้ยาอย่างเงียบ ๆ ลูก
ชายหมอซ่งจึงพูดแซวขึน้ “เด็กคนนี เป็ ้ นห่วงเธอน่ ะ”
หลินซีได ้แต่เพียงหัวเราะ หลังจากทีลู ่ กชายหมอซ่ง
จัดการแผลทีมื ่ อของหลินซีเรียบร ้อย หลินซีก็
จําเป็ นต ้องขอตัวกลับ ส่วนฉู่ เซิงก็อยากจะไปส่งหลินซี
ให ้ได ้ เมือเป็ ้ นซีจงึ ไม่มท
่ นเช่นนี หลิ ี างเลือกและทําได ้
เพียงยอมให ้เขาตามไปส่งเธอ
ระหว่างทางฉู่ เซิงไม่พูดไม่จาอะไรเลย เขาเอาแต่ก ้ม
หน้าก ้มตาทําท่าทางเหมือนไม่มค ้ นซี
ี วามสุข ตอนนี หลิ
รู ้สึกว่าฉู่ เซิงเป็ นเหมือนหมาน้อยทีน่่ าสงสารตัวหนึ่ ง
เธอจึงถามขึนด ้ ้วยนํ าเสี
้ ยงอันอ่อนโยน “ทําไมไม่สดใส
เลยล่ะ”
่ นจะพูดขึน้ “พี่ ทําไมมือพีถึ
ฉู่ เซิงเงียบไปพักใหญ่กอ ่ ง
่
เป็ นแผลล่ะ” เมือหลินซีเห็นฉู่ เซิงเอาแต่วนเวียนอยู่กบั
้
คําถามนี เธอจึ งตอบกลับไป “โดนบาดตอนขึนเขาไป ้
เก็บลูกเหอเถาน่ ะ แต่มน ่
ั เป็ นเรืองเล็ กมากนะ ไม่เห็น
ต ้องเสียใจเลย” หลินซีพูดจบเธอก็ก ้มมองฉู่ เซิง แต่
ท่าทีของฉู่ เซิงยังเหมือนเดิมอยู่อย่างนั้น ทําให ้หลินซี
ไม่รู ้จะพูดยังไงให ้เขาดีขนึ้
แต่สดุ ท ้ายฉู่ เซิงก็พูดออกมา “พีคร ่ ับ ถ ้าพีชอบกิ
่ นเหอ
เถาผมจะไปเก็บให ้พีเอง ่ พีไม่
่ ต ้องไปแล ้วนะ” เมือได่ ้ยิน
เช่นนั้นหลินซีพลันรู ้สึกอบอุน ้
่ ขึนมาในใจ เธอจึง
หัวเราะและพูดแหย่กลับไป “จะให ้ฉันไม่ทาํ งานเพราะ
้
แผลเล็ก ๆ แค่นีเองเหรอ ่
ไว ้ฉันหายดีเมือไหร่ ฉันก็ยงั
ต ้องทําไร่ทํานากับทุกคนนะ ถ ้าถึงตอนนั้นฉันจะทํา
ยังไงล่ะ แต่เอาเถอะนะ เธอยังเด็กอยู่ไม่ต ้องทุกข ์ใจกับ
่
เรืองพวกนี ้
หรอก อีกสักสองสามวันฉันจะเข ้าไปซือ้
ของในเมือง เธออยากไปด ้วยกันไหม”
ฉู่ เซิงตาเป็ นประกาย “จะพาผมไปจริงเหรอ” หลินซี
เห็นเขากลับมาร่าเริงเธอจึงพูดต่อ “ฉันอยากไปซือ้
หนังสือให ้เธอสักสองสามเล่ม ไม่มต ้ น
ี าํ ราเรียนแบบนี มั
ไม่สะดวกเอามาก ๆ เลย” ฉู่ เซิงคิดไม่ถงึ เลยว่าหลินซี
้
ไม่เพียงจะพาตนเข ้าเมือง แถมยังจะซือของให ้ตนอีก
เขารู ้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถก
ู ดวงตาเป็ นประกาย
่ นซี ซึงหลิ
ระยิบระยับจับจ ้องมาทีหลิ ่ นซีก็ถก ู มองจน
รู ้สึกใจอ่อนไปหมดแล ้ว เธอจึงลูบหัวเด็กชายอย่างทะนุ
ถนอม เส ้นผมสัน ้ ๆ บนหัวของหนุ่ มน้อยทิมมื
่ อของ
หลินซีจนทําให ้เธอรู ้สึกคัน ๆ เล็กน้อย
่
เมือมาส่ งหลินซีจนถึงประตูทพั ี่ กยุวปัญญาชน ฉู่ เซิงก็
หันหลังกลับและเดินจากไป หลินซีมองตามหลังหนุ่ ม
น้อยทีกํ ่ าลังเดินห่างออกไปไกล ฉู่ เซิงยังคงใส่เสือผ้ ้ า
เก่า ๆ ขาด ๆ เช่นเคย เสือยื ้ ดหน้าร ้อนบาง ๆ ยากทีจะ ่
ต ้านทานความหนาวเย็นของสายลมฤดูใบไม้รว่ ง หลิน
ซีจงึ ได ้แต่ถอนหายใจอยู่ในใจ ครอบคร ัวของฉู่ เซิงก็
ช่างใจดําจริงๆ พอไล่เด็กคนนี ออกจากบ ้ ้านแล ้วก็ไม่
ถามข่าวคราวเขาเลยสักนิ ด แม้แต่เสือผ้ ้ ายังไม่ให ้เขา
สักตัว พวกหมอซ่งก็เลินเล่อเสียจนคิดไม่ถงึ ปัญหานี ้
เลย ตอนนี ฉู ้ ่ เซิงมีเพียงเสือผ้
้ าทีสวมอยู
่ ่บนร่างของเขา
ชุดนี กั ้
้ บเสือผ้าเก่ ่ ้แทนฯถังยกให ้อีกชุดหนึ่ ง
าๆทีผู
เท่านั้น ถ ้าเป็ นในโลกยุคปัจจุบน ั คงไม่มใี ครนึ กภาพ
เด็กผูช ้ ายทีมี ่ เสือผ้
้ าติดตัวแค่สองชุดออกเป็ นแน่
่
สองวันผ่านไป หลังจากทีสอนหนั งสือให ้ฉู่ เซิงเสร็จ
หลินซีก็หยิบห่อผ้าเล็ก ๆ ออกมาและยืนให่ ้ฉู่ เซิง
้ ้าฉันจะมาหาเธอ พวกเราจะนั่งรถไถนาเข ้า
“พรุง่ นี เช
เมืองด ้วยกัน เธออย่านอนดึกล่ะ แล ้วก็ฉันให ้นี่ เธอเอา
ไปสิ”
 ้
ตอนนี ใจของฉู ่ เซิงคิดถึงการได ้ออกไปโลดแล่นเป็ นที่
เรียบร ้อยแล ้ว เขาพูดขึนด ้ ้วยใบหน้าตืนเต
่ ่ ด
้นเป็ นทีสุ
่ ับ ผมจะไม่นอนตืนสายแน่
“พีคร ่ ่
นอน พีสบายใจได ้
เลย” พูดจบเขาก็ก ้มลงมองห่อผ้าในมือด ้วยท่าทางที่
อยากจะเปิ ดออกเต็มที “นี่ คืออะไรเหรอคร ับ”
หลินซีจบ ั มือของเขาไว ้และพูดขึน้ “ไว ้กลับไปก่อนค่อย
เปิ ดดูนะ ยังไงเธอก็น่าจะดีใจแน่ ๆ”
่ ให
“ถ ้าเป็ นของทีพี ่ ้ผม ยังไงผมก็ดใี จคร ับ” หนุ่ มน้อย
มองหลินซีด ้วยใบหน้ายินดี หลินซีจงึ พูดแซวไป “เมือกี ่ ้
กินอะไรมาทําไมปากหวานขนาดนี นะ” ้
่ บไปยังศูนย ์อนามัย หมอซ่งเพิงจะส่
ฉู่ เซิงวิงกลั ่ งคนไข ้
คนหนึ่ งกลับบ ้านพอดี เมือเขาได
่ ้เห็นท่าทางดีใจของฉู่
้
เซิงเขาก็พลันยิมอย่ างเบิกบาน “กลับมาแล ้วเหรอ พี่
เขาให ้ของดี ๆ อะไรมาอีกแล ้วล่ะสิ” ฉู่ เซิงหัวเราะคิกคัก
่
“ไม่รู ้เหมือนกันคร ับ พีเขาให ้ผมกลับมาก่อนค่อยเปิ ดดู
น่ ะ”
หมอซ่งมองฉู่ เซิงค่อย ๆ เปิ ดห่อผ้าอย่างระมัดระวัง ข ้าง
้
ในมีเสือผ้าสี
เขียวทหารอยูช ุ หนึ่ ง ฉู่ เซิงสะบัดเสือผ้
่ ด ้ า
่
ให ้คลีออกและพบว่ าขนาดของมันพอดีกบั ตัวเขาอย่าง
 ่
เหมาะเจาะ เมือหมอซ่ ้ าหน้าร ้อนทีไม่
งเห็นเสือผ้ ่ พอดีตวั
ของฉู่ เซิงจึงได ้กระจ่างใจ
่
ฉู่ เซิงเปลียนมาสวมเสื ้ าชุดใหม่ ซึงเป็
อผ้ ่ นเสือผ้ ้ าลาย
ทหารทีมี ่ ขนาดพอดีตวั ฉู่ เซิงยืนอยู่หน้ากระจกและ
หมุนซ ้ายหมุนขวาไปมา เขารู ้สึกถูกใจเสือผ้ ้ าชุดนี เกิ้ น
บรรยาย หมอซ่งเห็นฉู่ เซิงสวมเสือผ้ ้ าแบบนี ก็ ้ พลันรู ้สึก
มีชวี ต ้
ิ ชีวาขึนมาเป็ นอย่างมาก แค่ชว่ งสัน ้ ๆ ทีได ่ ้ดูแล
้ เนื อมี
ฉู่ เซิงก็ทําให ้เด็กคนนี มี ้ หนังขึนมาหน่
้ อยแล ้ว เขา
ไม่ได ้ดูซบ ู ผอมจนน่ าตกใจเหมือนครงแรกที ้ั ่
มาถึ งอีก
แล ้ว
่ กชายหมอซ่งได ้เห็นท่าทางดีอกดีใจของฉู่ เซิงก็
เมือลู
้
อดพูดขึนมาไม่ ได ้ “พอ ไม่ต ้องส่องแล ้ว ถ ้ายังส่อง
๋
ต่อไปเดียวกระจกก็ แตกพอดีหรอก” ฉู่ เซิงจ ้องเขา
่
กลับไปด ้วยท่าทางโมโห เมือได ้เห็นท่าทีหวั ร ้อนของ
เด็กน้อย ลูกชายหมอซ่งก็ยงมี ิ่ แก่ใจจะแกล ้งหยอกฉู่
เซิง
้
“เสือผ้าชุ ้ ไม่เลวเลยนะ ได ้มาจากไหนล่ะ” ฉู่ เซิงจึง
ดนี ดู
่
อวด “พีสาวให ้ผมมา”
่
“พีสาวนายนี ่ มีเงินเยอะจังเลย ชุดนี น่้ าจะแพงนะเนี่ ย ไป
่
ขอพีนายให ้ ้ฉันสักตัวดีไหมนะ” พูดจบเขาก็ยน
้ซือให ื่
 ้
มือออกไปลูบเสือของฉู ่ เซิง แต่ฉู่ เซิงขยับตัวหลบไป
่ ลู
ข ้างหลังอย่างว่องไวทําให ้สิงที ่ กชายหมอซ่งได ้ลูบ
คลํากลับเป็ นแค่อากาศ
้ ยวจัง ฉันจับนิ ดจับหน่ อยมันจะขาดเลยหรือไง”
“ขีเหนี
้
ฉู่ เซิงมองเขาอย่างระแวดระวังพร ้อมพูดขึนอย่ าง
่
โหดร ้าย “ห ้ามไปหาพีสาวผมเด็ ดขาด อย่าไปขออะไร
จากพีผมด ่ ้วย”
“โอ ้โห ไอ ้เด็กนี่ ” ลูกชายหมอซ่งทําท่าจะตีเขา

ตอนที่ 13: ชุดใหม่

หมอซ่งมองไปยังลูกชายของตัวเองทียิ ่ งทํ
่ าก็ยงไม่
ิ ่ ได ้
่
เรืองแล ้วรีบคว ้าจับตัวของอีกฝ่ ายเอาไว ้ “เขาก็แค่เด็ก
คนหนึ่ ง แกจะทําอะไรกับเขา?” จากนั้นเขาก็หน ั หน้า
ไปหาฉู่ เซิง “นี่ พีสาวของเธอให
่ ้มา เธอก็สวมซะสิ
้
ตอนนี อากาศเย็ นแล ้วแต่พวกเราไม่ได ้สังเกตเลยว่า
้
เสือผ้าที ่
เธอมี ๋
อยู่ใส่ไม่ได ้แล ้ว เดียวกลั บไปฉันจะลอง
ถามคนอืนดู ่ วา่ พอจะมีเสือผ้าไม่
้ ใช ้แล ้วให ้เธอบ ้างหรือ
เปล่า” ฉู่ เซิงไม่อยากรบกวนหมอซ่ง เกษตรกรไม่มต ี ๋วั
ผ้า ดังนั้นหากจะเย็บชุดขึนมาก็ ้ คงไม่ง่าย นอกจากนี ้
 ้
เสือผ้าเก่าๆยังมีประโยชน์อยู่บ ้างคงไม่สามารถให ้คน
่
อืนได ้ฟรีๆ ฉู่ เซิงจึงพูดออกไป “ลุงซ่ง ไม่เป็ นไรหรอก
คร ับ ผมไม่รบกวนคุณดีกว่า”
่
หมอซ่งเลิกอธิบายเหตุผลกับฉู่ เซิงและไม่มเี รืองอะไรจะ
พูดต่อ แต่แล ้วฉู่ เซิงก็คด ่
ิ เรืองหนึ ่ งขึนมาได
้ ้ “ลุงซ่ง
้ สาวจะพาผมเข
พรุง่ นี พี ่ ่
้าเมือง ตอนเทียงคงไม่ กลับมา
กินข ้าวนะคร ับ”
่ งพีสาว
“ได ้สิ เธอจะต ้องเป็ นเด็กดีเชือฟั ่ ่
อย่าวิงซนไป
่ ะ ในเมืองมีโจรลักพาตัว อย่าปล่อยให ้พวกมัน
ทัวล่
ลักพาตัวเธอไปได ้นะ เดียวลุ๋ งจะให ้เงินเธอไปสักหน่ อย
้
เธอเอาไปนะ พรุง่ นี จะได ้
้เอาไปซือขนมกิ ่ ดจบ
น” เมือพู
หมอซ่งก็หยิบเงินออกมา ฉู่ เซิงเห็นดังนั้นจึงปฏิเสธ
ออกไป
“ลุงคร ับ ผมไม่เอาเงินของลุงหรอก พีสาวบอกว่ ่ าเธอจะ
้ ้ผมเอง” หมอซ่งกําลังคิดว่าหลินซีเป็ นเพียงแค่ยวุ
ซือให
ปัญญาชนคนหนึ่ ง ตอนนี ก็ ้ ยงั ไม่ได ้ร ับเงินส่วนแบ่งเลย
แม้แต่นอ้ ย ดังนั้นเธอจะมีเงินได ้อย่างไร เมือคิ ่ ดได ้
ดังนั้นเขาจึงยืนยันทีจะให
่ ื ยันที่
้เงินฉู่ เซิง แต่ฉู่ เซิงก็ยน
จะไม่ร ับไปเช่นกัน หมอซ่งจึงไม่มท ี างเลือกและทําได ้
แต่เก็บเงินกลับไป
พอถึงตอนเช ้าหลินซีก็มาถึงศูนย ์อนามัย ฉู่ เซิงรอเธอ
ี่ าประตูลานศูนย ์อนามัยได ้สักพักแล ้ว เมือเห็
อยู่ทหน้ ่ น
่ ้าไปต ้อนร ับเธอทันที ลูก
เงาร่างของหลินซีเขาก็รบี วิงเข
หมอซ่งเห็นท่าทางแบบนั้นก็รู ้สึกขบขันจนต ้องพูด
หยอกออกไป “เธอมาแล ้วเหรอ เจ ้าเด็กนี่ รอเธออยู่
้ั เช ้าเลย” เมือมี
หน้าประตูตงแต่ ่ คนหัวเราะเยาะเขาฉู่ เซิง
่ นมาทั
ก็หน้าแดงกําขึ ้ นที
หลินซีได ้ยินดังนั้นก็ลบ ู หัวเด็กน้อยเบาๆแล ้วพูดขึน้
“รอไม่ไหวแล ้วใช่ไหมล่ะ พวกเราไปกันเถอะ” เมือ ่
มองเห็นชุดใหม่ทอยู ี่ ่บนตัวของฉู่ เซิง หลินซีก็ยงรู
ิ่ ้สึก
พอใจ ในร ้านค ้าใจดํานั่นชุดนี มี ้ ราคาตัง้ 8 เหรียญทอง
แถมหลินซียงั เย็บผ้าไม่เป็ นเธอจึงได ้แต่กด ้ น
ั ฟันซือมั
ไป หลังจากได ้เห็นฉู่ เซิงสวมใส่มน ั ไปแล ้วเธอก็รู ้สึก
่
เหมือนเขาได ้เปลียนเป็ นคนใหม่และรู ้สึกปวดใจ
น้อยลง
้ าชุดใหม่ของเขาก็
ฉู่ เซิงสังเกตเห็นว่าหลินซีมองเสือผ้
่ ้สึกเขินอายเข ้าไปอีกและได ้แต่เดินตามหลังหลินซี
ยิงรู
ไปด ้วยความเขินอาย เมือสั ่ มผัสได ้ถึงความเขินอาย
ของเด็กน้อย หลินซีจงึ ดึงเขามายืนอยูข ่ ้างกายแล ้วพูด
ขึน้ “กล ้าๆหน่ อยสิ ใส่เสือผ้
้ าตัวใหม่ยงั มีอะไรต ้องอาย
อีก? หน้าตาเธอก็ดด ู ี พอใส่ชด ้ ยงดู
ุ นี ก็ ิ่ ดเี ข ้าไปใหญ่”
 ้ มปากด ้วยความรู ้สึก
หลินซีก ้มหน้าลงแล ้วกระตุกยิมมุ
้
ปลืมอกปลื ้
มใจ
้
ทังสองคนทั กทายกับหมอซ่งก่อนจะเดินออกไปที่
ทางเข ้าหมู่บ ้าน
่
ทีทางเข ้าหมู่บ ้านมีรถไถนาจอดอยู่ 1 คัน บนนั้นมี
ชาวบ ้านนั่งอยู่ 2 คน ส่วนคนทีขั ่ บรถไถนาก็คอื ฉู่ ไป๋
ชวนซึงเป็่ นเด็กหนุ่ มอายุ 20 คนหนึ่ ง เมือเขาหั ่ นมา
้
เห็นฉู่ เซิงเขาก็รู ้สึกตกใจขึนมาเล็ กน้อย แต่เมือ ่
มองเห็นหลินซีทอยู ี่ ่ข ้างกายฉู่ เซิงเขาก็รู ้สึกงุ นงงขึนมา
้
สองคนนี มาด ้ ้วยกันได ้ยังไงล่ะเนี่ ย แต่ถงึ อย่างนั้นบน
ใบหน้าของเขาก็ยงั คงมีรอยยิม้ “ยุวฯหลิน จะเข ้าเมือง
เหรอคร ับ!”
“ใช่คะ่ ฉันจะพาฉู่ เซิงเข ้าไปเดินเล่นในเมืองหน่ อย” ฉู่
เซิงส่งเสียงเรียกเขาว่า “พีห ่ ้า” แสดงว่าทังสองคนมี
้
สายสัมพันธ ์เป็ นญาติกน ั และเมือนั ่ บตามลําดับแล ้วฉู่
่ ้า ฉู่ ไป๋ ชวนส่งเสียงตอบร ับ หลินซี
เซิงจึงเรียกเขาว่าพีห
หยิบเงินออกมา 1 เหมา (หน่ วยเงินจีนโดย 1 เหมา
่ งให ้ฉู่ ไป๋ ชวน การโดยสาร
เท่ากับ 10 เฟิ น) แล ้วยืนส่
รถไถนาต ้องจ่ายคนละ 5 เฟิ น เมือฉู ่ ่ ไป๋ ชวนร ับเงินไป
ึ้
แล ้วเขาก็ให ้พวกหลินซีขนไปบนรถ
หลินซีหาทีว่่ างสักทีแล ่ ้วนั่งลงโดยมีฉู่ เซิงนั่งถัดไปจาก
เธอ ทุกคนต่างมองไปยังเสือผ้ ้ าตัวใหม่ทอยู ี่ ่บนตัวของ
ฉู่ เซิง บางคนก็ทก ั ทายกับหลินซีแต่สายตาของพวก
เขากลับมองดูเสือผ้ ้ าของฉู่ เซิงอยู่ตลอด เด็กๆใน
หมู่บ ้านจะได ้ร ับเสือผ้าชุ้ ดใหม่ก็ตอ ่ งปี ใหม่ แต่
่ เมือถึ
ตอนนี ไม่้ ใช่ปีใหม่และยังไม่ใช่เทศกาลอะไรแต่ฉู่ เซิง
กลับได ้สวมเสือผ้ ้ าชุดใหม่ ไม่รู ้ว่าใครเป็ นคนจัดเตรียม
ให ้เขากันแน่ หลังจากสํารวจไปซ ักพักแล ้วพวก
ชาวบ ้านก็หน ั มาพูดคุยสัพเพเหระกับหลินซี จากนั้นไม่
นานผู ้คนก็คอ ่ ยๆทยอยเดินเข ้ามาอย่างต่อเนื่ อง แต่
แล ้วหญิงสาวผมสันคนหนึ ้ ่ งก็พาลูกของตัวเองขึนมานั ้ ่ง
บนรถ เมือฉู่ ่ เซิงเห็นผูม้ าใหม่เขาก็ก ้มหน้าลงเพือ ่
ปกปิ ดแววตาของตัวเอง หญิงสาวพาลูกของตัวเอง
้
ขึนมาบนรถ ่
เมือมองเห็ นฉู่ เซิงเธอก็ตกใจขึนมา ้
เล็กน้อย จากนั้นเธอก็มองไปทีเสื ่ อผ้้ าชุดใหม่บนตัวฉู่
่
เซิงก่อนทีใบหน้ าของเธอจะบิดเบียวขึ ้ นมา
้ “ทําไมแก
ถึงทําตัวไร ้มารยาทแบบนี ้ เห็นญาติผูใ้ หญ่ทําไมไม่
ทักทาย” จินชุย่ เชิดหน้าขึนแล ้ ่
้วเอ่ยปากสังสอนฉู ่ เซิง
้
หลินซีขมวดคิวมองดูจน ้ นอารอง
ิ ชุย่ “คุณอาคนนี เป็
ของฉู่ เซิงเหรอ?”
 ้ ยงแหลมสูงของจินชุย่ เสียด
“ถ ้าใช ้แล ้วจะทําไม?” นํ าเสี
แทงเข ้าไปในหูของหลินซี จากนั้นหลินซีจงึ พูดออกมา
่ นคนตระกูลฉู่ ทําไมถึงได ้ติดหนี ค่
เนิ บๆ “ในเมือเป็ ้ ายา
ร ักษากับหมอซ่งแล ้วไม่ยอมใช ้คืนล่ะ?” ชาวบ ้านทีอยู่ ่
ข ้างๆส่งเสียงหัวเราะคิกคักออกมา
จินชุย่ รู ้สึกอับอายขายหน้าเพราะคําพูดของหลินซี เธอ
่
จึงพูดออกมาด ้วยใบหน้าแดงกําจากความโมโห “เธอ
่ เกี
เป็ นใคร เรืองนี ้ ยวอะไรกั
่ ่ อมันไม่
บเธอด ้วย? ในเมือพ่
ต ้องการมันแล ้ว ทําไมต ้องจ่ายค่ายาให ้มันด ้วยล่ะ?”
่ ใครต ้องการจะหยิบเงินออก
จินชุย่ ทนฟังไม่ได ้เมือมี
จากกระเป๋ าของเธอ
่ เอาเขาแล ้ว ก็แสดงว่าไม่มค
“ในเมือไม่ ่
ี วามเกียวข ้อง
ใดๆกับเขาแล ้วสิ แล ้วทําไมเขาจะต ้องทักทายด ้วยล่ะ
่ กคนไล่ออกจากบ ้านมาแล ้วยังจะต ้อง
คะ? ในเมือถู
เกรงใจอะไรอีกเหรอ ไม่ทก ั ทายก็ไม่เห็นเป็ นไรเลยนี่ ”
บนใบหน้าของหลินซีปรากฏรอยยิมอ่ ้ อนโยน ทว่า
ดวงตาของเธอกลับทอประกายเยาะเย ้ย จินชุย่ พูดไม่
้
ออกขึนมาทั นใด ส่วนคนในหมู่บ ้านก็มองจินชุย่ ด ้วยสี
หน้าดูถก ู เหยียดหยามอย่างไม่ปิดบัง จากนั้นคุณยาย
คนหนึ่ งทีอยู
่ ่ข ้างๆก็พูดขึนมา
้ “เมียเอ ้อร ์เกิน เธอไม่
ต ้องพูดอะไรแล ้ว เธอพูดมาแต่ละทีเสียงก็บาดหูจนฉัน
ปวดหัวไปหมด ถ ้าเธอยังจะต่อปากต่อคําต่อก็ลงไป
้
เถอะ กระดูกกระเดียวของฉั นจะทนไม่ไหวแล ้ว” เสียง
ของคุณยายไม่ได ้ดังมาก แต่เธอกลับมีท่าทางเปี่ ยม
อํานาจอย่างหาได ้ยาก ใบหน้าของจินชุย่ ไม่น่ามอง
้
ขึนมาทั ้ ยงกับคุณยายคนนั้น
นใด แต่เธอก็ไม่กล ้าขึนเสี
เพราะคุณยายคนนั้นเป็ นผูอ้ าวุโสในหมู่บ ้านทีแม้แต่
่
ผูแ้ ทนฯถังก็ยงั ต ้องพูดกับเธอด ้วยความเกรงใจ จินชุย่
ดึงลูกของตัวเองออกมาแล ้วเปลียนที ่ ่ ่ งไปอยูอ
นั ่ กี มุม
หนึ่ ง
้
ฉู่ ไป๋ ชวนเดินขึนมาทั กทาย “คุณยายเหลียน คุณยาย
้
อายุมากแล ้วขึนไปนั ่ งข ้างหน้าเถอะคร ับ ด ้านหลังลม
๋
แรงเดียวจะพั ดคุณยายปลิวเอานะคร ับ”
คุณยายโบกมือไปมา “ไม่ต ้องหรอก ฉันนั่งทีนี ่ ่ ได ้ เธอ
ขับรถให ้ปลอดภัยหน่ อยก็พอแล ้ว” ฉู่ ไป๋ ชวนตกปาก
ร ับคํา
คุณยายหันมองไปรอบๆก่อนทีเธอจะเดิ่ นมานั่งอยู่ข ้างๆ
หลินซี ฉู่ เซิงเอ่ยปากทักทายคุณยายก่อนทีคุ ่ ณยายจะ
้
ลูบหัวเข่าแล ้วพูดขึนมา “เจ ้าหนู ฉู่ สน
ิ ะ ว่างๆก็มาเล่น
กับยายบ ้างนะ” ฉู่ เซิงพยักหน้า
ตาของเป่ าเอ๋อร ์จ ้องมองเสือผ้้ าชุดใหม่ของฉู่ เซิงอยู่
ตลอด จากนั้นเขาก็อาศัยช่วงทีไม่ ่ มใี ครสังเกตเห็นดึง
แขนเสือจิ ้ นชุย่ “แม่ ผมก็อยากได ้ชุดใหม่เหมือนมัน
้ ดใหม่ให ้ลูกชาย เรืองจ่
ด ้วย” จินชุย่ ไม่มเี งินซือชุ ่ ายเงิน
ไม่ต ้องพูดถึง ชุดใหม่ยงั ต ้องใช ้ตั๋วผ้าอีกจํานวนไม่นอ้ ย
่ บ
ซึงที ่ ้านของเธอไม่มเี ลยสักใบ ดังนั้นเธอจึงได ้แต่กด ั
ฟันพูดออกไป “ลูกรอหน่ อยแล ้วกัน เดียวแม่ ๋ จะหาวิธ ี
เอง”
รถไถนาส่งเสียงดังแท่ดๆๆอยู่ไม่ถงึ ครึงช ่ วโมงก็
่ั มาถึงใน
ตัวเมือง หลังจากทุกคนนัดแนะเวลากลับหมู่บ ้าน
เรียบร ้อยแล ้วต่างฝ่ ายต่างก็แยกย ้ายกันไป หลินซีพาฉู่
เซิงเดินออกไปได ้ไม่กก ี่ ้าวจินชุย่ ก็ตามมาหาเธอทันที
เธอคาดไม่ถงึ ว่าฉู่ เซิงจะมากับหลินซีและคิดว่าเจ ้าเด็ก
สารเลวนั่นมาคนเดียว แต่เมือต ่ ้องเผชิญหน้ากับหลินซี
เธอก็ไม่ได ้หวาดกลัวแม้แต่นอ้ ยและยังถามออกไปเสียง
แหลม “เจ ้าเด็กเลว แกไปเอาเสือผ้ ้ าพวกนี มาจาก
้
ไหน?” ฉู่ เซิงจ ้องมองเธอด ้วยสายตาเย็นชา “เกียวอะไร่
กับเธอด ้วยล่ะ?”
“แกขโมยมาใช่ไหมล่ะ ขโมยมาใช่หรือเปล่า? เอา
้
เสือผ้าพวกนั ้นมาให ้ฉันนะ เสือผ้
้ าพวกนั้นไม่ใช่ของที่
 ้ าอีกชุดที่
แกจะใส่ได ้ เอามาให ้ฉัน แล ้วฉันจะเอาเสือผ้
แกสมควรใส่ให ้” จินชุย่ ถลึงตาจ ้องมองฉู่ เซิง
่ ่ด ้านข ้างก็ตะโกนร ้องโวยวายออกมา
เป่ าเอ๋อร ์ทีอยู
“เอามาให ้ฉันใส่นะ เอามาให ้ฉันใส่ ถอดออกมาเดียวนี ๋ ้
นะ เอามาให ้ฉันใส่”
้ นมาเพราะครอบคร
หลินซีถงึ กับต ้องยกยิมขึ ้ ัวทีน่่ า
่
เหลือเชือพวกนี ้ เธอรุดหน้าขึนมาแล
้ ้วดึงฉู่ เซิงไปหลบ
ด ้านหลังก่อนจะพูดออกมาเสียงดัง “คุณอาจิน จะทํา
่
อะไรก็ไว ้หน้ากันบ ้างได ้ไหม? ฉู่ เซิงไม่เกียวข ้องอะไร
กับครอบคร ัวคุณแล ้ว คุณยังจะมาแย่งของของเด็กอีก
เหรอ หนังหน้าของคุณนี่ มันจะหนาเกินไปแล ้วหรือ
เปล่าคะ อีกอย่างคุณไม่มห ี ลักฐานอะไรก็มาแหกปาก
้ งของของบ ้านคุณ แล ้วคุณทีจ่ ้องจะ
ว่าเด็กตัวแค่นีแย่
เอาของของเด็กแบบนี จะนั ้ บว่าเป็ นตัวอะไร?”

จินชุย่ ไม่อยากเสียเวลาต่อปากต่อคํากับเธอจึงรีบก ้าว

ออกไปด ้านหน้าหวังจะตบตีหลินซี ทว่าฉู่ เซิงกลับพุ่ง
ออกไปอย่างรวดเร็วแล ้วกระแทกจินชุย่ อย่างแรงจนทํา
ให ้ร่างของจินชุย่ ซวนเซแทบล ้มก ้นจําเบ ้ ้า จากนั้นจิน
ี ้ าฉู่ เซิงแล ้วตะโกนด่าทอออกมา “ไอ ้พวกกิน
ชุย่ ก็ชหน้
้
บนเรือนขีรดบนหลั งคา นี่ แกกล ้าผลักฉันเหรอ กลับไป
 ้
ฉันจะไปบอกพ่อแกให ้มาตีแกให ้ตาย รีบเอาเสือผ้า
พวกนั้นมาให ้ฉันซะ”
หลินซีคด ่
ิ ว่าคงพูดกับเธอไม่รู ้เรืองแล ้ว จินชุย่ เสียง
แหลมบาดหูจนดึงดูดผูค้ นเข ้ามามุงดูอยู่รอบๆไม่นอ้ ย
หลินซีกรอกตาไปมารอบหนึ่ งก่อนทีเธอจะดึ่ งฉู่ เซิงเดิน
ถอยไปด ้านหลังอย่างช ้าๆ จินชุย่ เห็นว่าพวกเขากําลัง
จะหนี ไปก็รบี ตามเข ้ามา หลินซีจงึ ถอยไปด ้านข ้างแล ้ว
้
ตะโกนขึนมาเสี ยงดัง “อย่าเข ้ามานะ อย่ามาแย่งของ
ของพวกเรา อย่าแย่งของของพวกเรา” เมือได ่ ้ยินคําว่า
่
แย่งของคนทีชอบสอดรู ้สอดเห็นบางคนก็เดินข ้ามามุง
ดู
่
จินชุย่ ตืนตกใจขึ ้
นมาเล็ กน้อยแล ้วตะโกนด่าออกไป
้
ด ้วยความเกรียวกราด “ยัยเด็กเวร แกจะตะโกนหา
อะไร?” มีบางคนเข ้ามาจับตัวจินชุย่ ทีทํ ่ าท่าเหมือนจะ
เข ้าไปทุบตีอกี ฝ่ ายเอาไว ้แล ้วถามเธอ “เธอจะทํา
้ ฉู
อะไรน่ ะ?” จินชุย่ ชีไปที ่ ่ เซิง “นั่นเป็ นหลานชายของ
ฉัน มันเอาของบ ้านฉันไป ฉันจะสังสอนมั ่ น พวกแก
อย่ามายุ่ง”
หลินซีตอบกลับไปเสียงเย็น “คุณอา คุณบอกว่าอะไร
้ เคยได ้ของอะไรจาก
เป็ นของบ ้านคุณนะ เด็กคนนี ไม่
 ้ ้น ตอนแรกเขาถูกไล่ออกมาจากบ ้านมือ
บ ้านคุณทังนั
้
เปล่าด ้วยซํา”
่
จินชุย่ ไม่อยากเอาเรืองในบ ่
้านมาป่ าวประกาศให ้คนอืน
รู ้เพราะมันน่ าขายหน้ามาก เธอมองไปยังผูค้ นรอบๆที่
เข ้ามามุงมากขึนเรื้ อยๆ
่ ก็คด
ิ ว่าสถานการณ์ของตัวเอง
่ ดแี ล ้ว เธอจึงทิงประโยคเกรี
เริมไม่ ้ ้
ยวกราดเอาไว ้ก่อน
จากไป “ฝากไว ้ก่อนเถอะ กลับไปแล ้วฉันจะไปจัดการ
กับพวกแก” พูดจบเธอก็ดงึ เป่ าเอ๋อร ์เดินจากไป
หลินซีเองก็ไม่อยากเสียเวลาเธอจึงอธิบายสถานการณ์
อย่างคร่าวๆก่อนคนทีเข ่ ้ามามุงดูทงหลายจะสลายตั
้ั ว
ไป ฉู่ เซิงมองหลินซีด ้วยใบหน้าฉายแววเจ็บปวดหลินซี
จึงรีบเข ้าไปปลอบเขาทันที “ไม่เป็ นไรนะ ไม่ต ้องคิด
มาก ผูห้ ญิงคนนั้นเป็ นคนขีโกง ้ กลับไปฉันจะไปบอก
่
ผูแ้ ทนฯถังให ้ คงไม่มเี รืองอะไรหรอก” ฉู่ เซิงจับมือหลิน
ซีเอาไว ้ก่อนจะถามออกมาพร ้อมดวงตาทีทอประกาย ่
สับสน “พีคร ่ ับ ทําไมพวกเขาถึงไม่ชอบผมล่ะ? ในเมือ ่
ผมก็อยู่ห่างๆพวกเขาแล ้ว ทําไมพวกเขายังเกลียดผม
อีกล่ะ?”
หลินซีได ้ยินดังนั้นก็รู ้สึกเสียใจขึนมา
้ เธอพลิกกลับไป
กุมมือเขาเอาไว ้แล ้วพูดขึน้ “คนบางคนก็หวั ใจมืดบอด
มองไม่เห็นความดีของเธอ คนอืนไม่ ่ ชอบเธอก็ชา่ ง แต่
ฉันชอบเธอนะ พวกหมอซ่งเองก็ชอบเธอมาก
เหมือนกันไม่ใช่หรือไง?”
ฉู่ เซิงได ้ยินดังนั้น ดวงตาของเขาก็ทอประกาย
ความหวังขึนมาอี้ ่ ับ พีจะไม่
กเล็กน้อย “พีคร ่ จากผมไป
่
ไหนใช่ไหม? พีจะชอบผมตลอดไปใช่ ไหมคร ับ?” หลิน
ซีมองท่าทางรอคอยคําตอบอย่างกระตือรือร ้นของฉู่
เซิงแล ้วทรุดตัวลงพูดออกมาด ้วยนํ าเสี ้ ยงอ่อนโยน “ใช่
่
แล ้ว พีจะไม่ จากเธอไปไหน”
่ ดฉู่ เซิงก็เผยรอยยิมโล่
ในทีสุ ้ งใจขึนมา
้ “พวกเรา
สัญญากันแล ้วนะ” พูดจบเขาก็ดงึ มือหลินซีเดินต่อไป
อย่างมีความสุข
หลินซีรู ้สึกเหมือนตัวเองตกลงไปในกับดัก แต่คด ิ ไป
คิดมาตรงหน้าก็เป็ นเพียงเด็ก 10 ขวบคนหนึ่ งเท่านั้น
เขาคงจะกลัวการถูกทอดทิงถึ ้ งได ้พูดอะไรแบบนั้น
ออกมา และเมือถู ่ กลากออกไปอีกครงเธอจึ
้ั งไม่ได ้คิด
อะไรมากมาย
ทันใดนั้นเสียงเอไอก็ดงั ขึนมาข
้ ้างหูของเธออีกครง้ั
“ยินดีด ้วย เธอบรรลุภารกิจต่อเนื่ อง---ได ้ร ับความรู ้สึก
ดีจากฉู่ เซิง ความคืบหน้า 80% ได ้ร ับรางวัลระบบ
120 เหรียญทอง”
ในทีสุ ่ ดระบบทีไม่
่ ได ้ปรากฏตัวออกมาเนิ่ นนานก็เสนอ
หน้าออกมาอีกครง้ั เหรียญทองทีได ่ ้เป็ นรางวัลในครงนี ้ั ้
่ นมาไม่
เพิมขึ ้ นอ้ ยจนทําให ้หลินซีรู ้สึกเหมือนได ้ร ับการ
ปลอบใจ แต่พอมาคิดเรืองนี ่ ดู้ ดๆี แล ้วเหรียญทองทีเธอ ่
ได ้ร ับเป็ นรางวัลในช่วงก่อนหน้านี ก็้ ถก ่ วยฉู่
ู ใช ้เพือช่
เซิงไปเกินกว่าครึง่ เธอจึงไม่รู ้ว่าของรางวัลพวกนี มี ้ ไว ้
ให ้ใครกันแน่

ตอนที่ 14: ซือหนั

้ งสือ

่
เมือมาถึ งร ้านหนังสือหลินซีก็พาฉู่ เซิงไปหาหนังสือ
แบบเรียน ฉู่ เซิงมาร ้านหนังสือครงแรก ้ั พอเห็นหนังสือ
้ั
เต็มชนวางก็ ชอบใจมาก เขาจ ้องมองดูหนังสือทีจั ่ ดเป็ น
ระเบียบอยู่บนชนอย่ ้ั างละเอียด หลินซีเห็นหนังสือเป็ น
ทางการพวกนี จึ ้ งดึงเขาไปชนหนั
้ั ้ั น
งสือชนอื ่ ตรงนั้น
้
เป็ นหนังสือการ ์ตูนทังหมด ฉู่ เซิงถูกดึงดูดด ้วยหนังสือ
่
เรืองภาพประกอบ เขายืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่ก ้าวไปไหน
เลย หลินซีเลยปล่อยให ้เขาค่อยๆ อ่าน ส่วนเธอก็ไปหา
หนังสือแบบเรียนแทน
ถึงหนังสือภายในร ้านหนังสือนั้นจะไม่ได ้มีหลากหลาย
ประเภท แต่หนังสือแบบเรียนก็ยงั หาซือได ้ ้ง่าย หลินซี
้
ซือหนั งสือป.3 และป.4 เธอเห็นตรงมุมมีหนังสือทีมั ่ ด
รวมกันอย่างหนาแน่ นอยูม ่ ดั หนึ่ ง ด ้านหน้ามีฝุ่นปก
้ั
คลุมอยู่เป็ นชนบางๆ หลินซีแยกพวกมันออก บน
หน้าปกเขียนไว ้ว่า หนังสือชุดพิชต ิ ฟิ สิกส ์
คณิ ตศาสตร ์และเคมี นี่ ไม่ใช่เอกสารทบทวนต ้นแบบ
หลังจากการฟื ้นฟูการสอบเข ้ามหาวิทยาลัยทีทุ ่ กคน
ตามหาอยู่เหรอ! หลินซีตด ั สินใจซือเก็ ้ บไว ้ เธอเรียก
พนักงานขายมา พนักงานร ้านเมือรู ่ ้ว่าเธอต ้องการจะ
้
ซือหนั ้ มองหลินซีอย่างประหลาดใจแล ้วถาม
งสือชุดนี ก็
ว่า “เธอคือยุวปัญญาชนใช่ไหม!”
หลินซีพยักหน้าพลางรู ้สึกสงสัย จะซือหนั้ งสือยังต ้อง
่ ยงเรียงนามด ้วยเหรอ? พนักงานร ้านยิมอย่
ถามชือเสี ้ าง
เข ้าใจแล ้วพูดขึน้ “โอเค เดียวฉั
๋ นห่อให ้ หนังสือเล่มนี ้
ไม่มใี ครมาถามซือเลย้ ้
มันวางอยู่ตรงนี มาตั ้
งนานแล ้ว
มีก็แต่พวกยุวปัญญาชนทีชอบอ่่ านหนังสืออย่างพวก
เธอนั่นแหละถึงจะซือ้ ยังเหลืออีก 3 ชุดนะ เธอต ้องการ
่ ดล่ะ?”
กีชุ
หลินซีคด ิ ๆ ดูแล ้วพูดขึน้ “เอาหมดเลยค่ะ!” พนักงาน
้
ร ้านยิมจนตาหยี ้
เธอถือหนังสือขึนมาปั ดฝุ่ นจนสะอาด
แล ้วใช ้กระดาษหนังวัวห่อให ้เรียบร ้อย จากนั้นก็สง่ ให ้
หลินซี หลินซีพูดขึน้ “เดียวฉั
๋ ้
นซือหนั งสือการ ์ตูนอีก
2-3 เล่มด ้วย จ่ายเงินรวมกันเลยนะคะ”
้
พอฉู่ เซิงเห็นว่าหลินซีจะซือหนั งสือการ ์ตูนให ้ตัวเอง
ด ้วยก็รู ้สึกดีใจมาก แต่เขาก็รู ้ว่าต ้องเสียเงินมาก
เช่นกันเขาจึงดึงแขนเสือหลิ้ นซีแล ้วพูดกับเธอ “พีสาว ่
้
อย่าเปลืองเงินซือเลย”
หลินซีตบไหล่ฉู่ เซิงแล ้วเอ่ยขึน้ “การอ่านหนังสือทําให ้
่ ้ซือหนั
ฉลาด เงินทีใช ้ งสือน่ ะคุ ้มค่าแล ้ว เข ้าใจไหม?” ฉู่
เซิงมองหลินซีแล ้วพยักหน้าเหมือนจะเข ้าใจ หลินซีซอื ้
หนังสือการ ์ตูน 2 ชุดรวมกับหนังสือเรียนและหนังสือ
เล่มชุดอีก 3 ชุด พนักงานร ้านช่วยเธอห่อหนังสือทัง้
กองนั้นด ้วยกระดาษหนังวัวพร ้อมใช ้เชือกมัดให ้
เรียบร ้อย หลินซีลองถือดูก็พบว่ามันหนักมาก
คิดเงินรวมเป็ น 8 หยวนกว่า หลินซีจา่ ยเงินแล ้วจูงฉู่
เซิงทีกํ่ าลังตกใจออกมา ตังแต่ ้ เด็กจนโตฉู่ เซิงไม่เคย
เห็นเงินมากมายขนาดนี มาก่ ้ อน พอพีหลิ่ นซีจา่ ยเงิน
ปุ๊ ปเงินก็หายไปปับ ๊ เด็กน้อยรู ้สึกเจ็บปวดใจขึนมาทั
้ นที
เขามองหลินซีทมี ี ่ สหี น้าเรียบเฉยแล ้วก็ไม่รู ้จะพูดอะไร
หลินซีไม่อธิบายอะไรกับเขาอีก เธอพาเขาไปสหกรณ์
การตลาดและการจัดหา โชคไม่เลวเลย วันนี ที ้ สหกรณ์
่
้
การตลาดและการจัดหามีเนื อขายจึ งมีกลุม
่ คนมาต่อ
แถวกันยาวมาก หลินซีมองดูแล ้วก็เข ้าไปต่อในแถว
่
ด ้วย ฉู่ เซิงจึงถามด ้วยความกังวล “พีสาว ต ้องใช ้ตั๋ว
้ อด
แลกซือเนื ้ ้วยนะ”

หลินซีถามเขา “อยากกินเนื อไหม?”้ ฉู่ เซิงลังเลอยู่นาน

้ ้เงินไปเยอะมากแล ้ว เขาเลย
ไม่กล ้าพยักหน้า วันนี ใช
ไม่กล ้าพูดอะไร หลินซีเองก็ไม่สนใจเขาแล ้วต่อแถว
ต่อไปอย่างเงียบๆ พอมาถึงคิวของหลินซีเธอก็เลือก
้ ดมันออกมาชินหนึ
เนื อติ ้ ่ งแล ้วยังมีกระดูกชินใหญ่ ้ อก
ี
หนึ่ งชิน้ เธอจ่ายเงินและตัวแลกเนื
๋ ้
อไป ในซองจดหมาย
่ นซีเอามาด ้วยยังเหลือเงินอีกนิ ดหน่ อย ฉู่ เซิงถือ
ทีหลิ
เนื อ้ หลินซีพาเขาไปเดินรอบสหกรณ์การตลาดและ
การจัดหาหนึ่ งรอบจนฉู่ เซิงบอกว่าไม่ต ้องซืออะไรแล ้ ้ว
จากนั้นเขาก็จงู หลินซีเดินออกไปทางด ้านนอกด ้วย
ท่าทางน่ าขําจนหลินซีหวั เราะใหญ่ ใบหน้าของฉู่ เซิง
้
แดงขึนขณะแอบกระซิ ่
บในใจ : พีสาวนี ่ ใช ้เงินเก่ง
้ ายังไงล่ะ?
เกินไปแล ้ว แบบนี จะทํ
ื้
เด็กน้อยมองอย่างกังวล สุดท ้ายหลินซีก็ซอแสตมป์ และ
ซองจดหมาย 2-3 ใบแล ้วพาฉู่ เซิงไปกินข ้าวที่
ร ้านอาหารเล็กๆ ฉู่ เซิงยังปฏิเสธอยู่ หลินซีจงึ พูดขึน้
ด ้วยใบหน้าเรียบๆ และจริงจัง “ฉู่ เซิง เธอเป็ นลูกผู ้ชาย
ลูกผู ้ชายต ้องทํายังไง? จําไว ้นะ คราวหลังผูห้ ญิงไปซือ้
ของ ไปร ้านอาหาร เธอต ้องพูดแค่คาํ ว่าตกลง ห ้าม
ปฏิเสธ เข ้าใจไหม?” ฉู่ เซิงไม่เข ้าใจเหตุผลผิดๆ
เพียนๆ้ ของหลินซี ในใจพูดว่า ผูห้ ญิงทีใช ่ ้เงินเก่ง
ขนาดนี ฉั ้ นก็เคยเจอแต่เธอคนเดียวนี่ แหละ ถ ้า
่
เปลียนเป็ ่
นผู ้หญิงคนอืนในหมู ่บ ้านกลับบ ้านไปจะต ้อง
มีทะเลาะกันแน่ นอน หลังจากนั้นเขาก็คด ้
ิ ขึนมาอี กว่า
่
พีอยากซื ้ ซอไปเถอะ
อก็ ื้ ่
ยังไงซะพีสาวก็ ไม่เหมือน
่
ผูห้ ญิงคนอืนอยู ่แล ้ว
ในร ้านอาหารนี ก็ ้ ไม่มอ
ี าหารอะไรแพงเป็ นพิเศษ หลินซี
่
สังบะหมี ่ 2 ถ ้วยมากินกับฉู่ เซิง 2 คนจนอิมแล
่ ้วค่อยๆ
เดินไปยังสถานทีรวมตั่ ว
ชาวบ ้านทยอยมารวมตัวกัน แต่ละคนถือของในมือ
มากมาย ของทีซื ่ อหลั
้ กๆ ก็คอื ของใช ้ในชีวต ิ ประจําวัน
้ ้น ไม่คอ
ทังนั ่ ยมีชาวบ ้านมีเงินใช ้เหลือเฟื อพอจะซือ้
ขนมกลับไปให ้เด็กๆ ดังนั้นเนื อในมื
้ อฉู่ เซิงจึงดูเตะตา
เป็ นพิเศษ พวกชาวบ ้าน 2-3 คนพากันมองมาด ้วย
สายตาอิจฉา ยังมีชาวบ ้านอีกคนหนึ่ งทีถื ่ อเนื อมาด
้ ้วย
หนึ่ งชิน้ พอเห็นพวกเขาซือเนื้ อมาด้ ้วยเหมือนกันจึงคุย
กับพวกเขา และพอเห็นหนังสืออีกหอบหนึ่ งในมือของ
หลินซีเขาก็ถอนหายใจออกมา “มีแต่พวกยุว
ปัญญาชนผู ้มีความรู ้อย่างพวกเธอนี่ แหละนะ หนังสือ
้ นไม่ได ้ ใส่ก็ไม่ได ้แถมยังแพงอีก พวกเราทําใจ
พวกนี กิ
้
ซือของพวกนี ้ ลงหรอก”
ไม่
ฉู่ เซิงยืดอกพูดขึน้ “พีสาวบอกว่
่ าการอ่านหนังสือทํา
ให ้ฉลาด จ่ายเท่าไรก็คุ ้ม” พวกชาวบ ้านหัวเราะเขา มี
คนหนึ่ งพูดขึน้ “เจ ้าเด็กน้อย เธอต ้องตังใจเรี
้ ยนนะ
้ ยไปเปล่าๆ ล่ะ”
อย่าให ้เงินพวกนี เสี
ในขณะทีพู ่ ดอยู่น้ันเสียงแหลมๆ ของผูห้ ญิงคนหนึ่ งก็
ดังขึน้ “อ๊ะ! เรียนอะไรเหรอ แม้แต่ระเบียบวินัยก็ยงั ไม่
รู ้จักแล ้วยังจะเรียนอะไรได ้อีก อ๊ะๆๆ ซือเนื ้ อด ้ ้วยเหรอ
เนี่ ย ชีวต ้ ่ ยิงนั
ิ ทุกวันนี นี ่ บวันยิงมี
่ สสี น ้
ั นะ ซือกระทั ่ อ้
งเนื
เชียว ส่วนน้องเธอน่ ะไม่เคยได ้กลินเนื ่ อมาตั
้ ้
งนานแล ้ว
เธอมีของดีๆ แล ้วอย่าลืมนึ กถึงญาติผูใ้ หญ่กบั น้องชาย
ด ้วยล่ะ” จินชุย่ พาลูกชายมายืนพูดอยู่อก ี ทางหนึ่ ง ใน
คําพูดนั้นไม่สามารถปกปิ ดความอิจฉาเอาไว ้ได ้เลย
พอออกจากบ ้านตระกูลฉู่ เจ ้าเด็กเหลือขอนี่ ก็สวม
้
เสือผ้าใหม่ ้ ๆ อีก ชีวต
แถมยังได ้กินเนื อดี ิ เขาดีขน ึ้
่
เรือยๆ ่ ทํ
สิงนี ้ าให ้จินชุย่ โกรธมาก ฉู่ เซิงพูดกับจินชุย่
 ้ ้องมองเธอด ้วยความโกรธ “ผมจะเอาเงินที่
พร ้อมทังจ
้ อได
ไหนไปซือเนื ้ ้? นี่ มันของทีพี
่ สาวซื
่ ้ งนั
อทั ้ ้น”

“ยุวฯหลิน ของนี่ เธอซือหรอกเหรอ

้ ้ ่ ก็ไม่เลวเลย
เนื อนี
นะ ชีวติ ของพวกเธอเหล่ายุวปัญญาชนสบายกว่าพวก
เราคนบ ้านนอกมากเลยนะ” สายตาทีจิ ่ นชุย่ มองมาทํา
ให ้หลินซีรู ้สึกไม่สบายใจมากๆ
หลินซีพูดอะไรกับจินชุย่ ไม่ออกเลยจริงๆ เธอเคยเจอ
กับคนทีหน้่ าไม่อายมาแล ้วแต่ยงั ไม่เคยเจอคนทีหน้ ่ า
้
หนาแบบนี มาก่ อน หลินซีตอบกลับไปด ้วยความไม่
พอใจ “ก็ของทีฉั่ นซือแน่
้ ละ่ ค่ะ ตอนทีบ ่ ้านพวกคุณไล่
ฉู่ เซิงออกมาได ้ให ้อะไรเขาไว ้ไหมล่ะ?” จากนั้นเธอก็
หันหน้าไปพูดกับฉู่ เซิง “ดูแลของในมือไว ้ดีๆ นะ
ไม่อย่างนั้นคืนนี พวกเราจะไม่
้ ้ น”
ได ้กินเนื อกั
สายตาของจินชุย่ มองไปทีเนื ่ อโดยไม่
้ ขยับไปไหนเลย
่
“ในเมือเธอให ้เขากินได ้ก็ให ้เป่ าเอ๋อร ์ลูกฉันกินบ ้างสิ!”
หลินซีมองเธอโดยใช ้สายตาเหมือนกําลังมองคนโง่
แล ้วเอ่ยขึน้ “เรืองอะไรล่
่ ะ?”
้
“ดูตวั เองสิ ทําไมขีงกขนาดนี ้ เธอให ้เด็กคนนี กิ
้ นได ้
แล ้วทําไมเอาเป่ าเอ๋อร ์ลูกฉันไปกินด ้วยไม่ได ้ เป่ าเอ๋อร ์
ลูกฉันเป็ นคนจิตใจดียงกว่ิ่ าเขาตังเยอะ
้ ถ ้าเธอให ้เป่ า
เอ๋อร ์กิน เขาก็จะจําความดีของเธอเอาไว ้ ใช่ไหมล่ะ?
แต่ไม่วา่ เธอจะให ้เจ ้าเด็กไม่รู ้จักบุญคุณนั่นกินเยอะ
้ อดีกบั เขามากกว่านี เขาก็
กว่านี หรื ้ ไม่คด
ิ จะจําหรอก”
จินชุย่ รู ้จักพวกยุวปัญญาชน พวกนี หน้ ้ าบาง กลัวเสีย
หน้า แค่แหย่พวกเขาสักพักก็ให ้เองนั่นแหละ
่
หลินซีไม่หลงไปกับเธอ หลินซีมองฉู่ เซิงทีโกรธจนหน้ า
้
แดงไปทังหน้ าแล ้วลูบหัวปลอบเขาพร ้อมพูดว่า “ฉัน
สงสารเด็กคนนี ที ้ ไม่
่ มพ ี ่อไม่มแี ม่ก็เลยดูแลเขามาก
หน่ อย ถ ้าเป่ าเอ๋อร ์ลูกคุณเหมือนเขาฉันก็จะเมตตาให ้
กินสักคํา” จินชุย่ คิดไม่ถงึ ว่ายุวปัญญาชนคนนี ดู ้
ท่าทางเป็ นคนอ่อนโยน แต่เวลาพูดออกมาเธอกลับไม่
สุภาพเอาซะเลย นี่ มันว่าเธอช ัดๆ
่
ในขณะทีเธอกํ าลังจะพุ่งเข ้าไปดึงผู ้หญิงคนนี มาฉู้ ่ เซิงก็
กระโดดมุดออกมาแล ้วอ ้าแขนทังสองข ้ ้างออกบัง
ด ้านหน้าของหลินซีเอาไว ้ก่อนพูดออกมาอย่างร ้าย
่
กาจ “ถ ้าคุณกล ้าแตะต ้องพีสาวของผมล่ ะก็ ผมจะสู ้กับ
คุณให ้ดู” เด็กน้อยรูปร่างเล็กแต่กลับปกป้ องเธออย่าง
กับแม่ไก่ปกป้ องลูกน้อย ถึงแม้เขาจะรู ้ว่าตัวเองไม่
สามารถต่อกรกับจินชุย่ ได ้ แต่เขาก็ไม่สามารถทนเห็น
่
พีสาวโดนเอาเปรี ยบได ้เหมือนกัน หลินซีมองดูท่าทาง
ของฉู่ เซิงแล ้วทําให ้เธอรู ้สึกว่าไม่เสียแรงทีร่ ักเด็กคนนี ้
ในดวงตาแดงกําของฉู ่ ่ เซิงนั้นเต็มไปด ้วยเปลวไฟแห่ง
ความโกรธ เขาจ ้องมองจนจินชุย่ นึ กกลัวและแอบ
กระซิบกับตัวเอง ไอ ้เด็กบ ้านี่ มันใจเด็ด ไม่คด ิ ว่าจะกล ้า
จ ้องเธอ แต่กอ ่ นตอนอยู่บ ้านโดนตีไม่ยก ั กะส่งเสียง
สักแอะ เธออยากเข ้าไปฉี กเนื อฉู ้ ่ เซิงแต่ก็โดนชาวบ ้าน
้
ข ้างๆ บังเอาไว ้ ตอนนี เองที ่
รถไถนาขั บผ่านมา จินชุย่
้ั อไว ้
จึงทําได ้แค่ยงมื
เปลวไฟแห่งความโกรธในใจของจินชุย่ ยังคงลุกโชน
้
อยู่ตลอดจนถึงตอนขึนไปบนรถ เธอมองดูหลินซีและฉู่
้
เซิงสองคนก ้มหน้าคุยกัน จินชุย่ จึงพูดขึนมาเสี ยงเย็นๆ
“เจ ้าเด็กเหลือขอ แกยังนึ กว่าเขาดีกบั แกอีกเหรอ ถ ้า
เขาดีกบ ้ บ
ั แกจริงๆ ก็คงร ับแกไปเลียงที ่ ้านแล ้ว ตอนนี ้
้
เขาก็แค่เห็นแกน่ าสงสารก็เลยเลียงแกเหมื อนให ้
อาหารหมาแมว แกก็คด ิ จริงจังไปนะ”
หลินซีเองก็โกรธมากจนอยากตอบกลับไป แต่คณ ุ ยาย
้
ข ้างๆ ก็เอ่ยขึนมาพอดี “อ ้าปากปุ๊ ปก็เรียกเงิน 30
หยวน ใครยังจะกล ้าร ับมันไปเลียงอี ้ กล่ะ ถ ้าหาคนร ับ
้ ่ เซิงยังไม่ได ้อีกก็ต ้องให ้บ ้านเธอเลียงเด็
เลียงฉู ้ กคนนี ้
แล ้วแหละ จะให ้ลําบากหมอซ่งตลอดก็ไม่ด”ี
พอได ้ยินดังนั้นสีหน้าของจินชุย่ ก็เปลียนไปอย่
่ างมาก
เธอพยายามไล่ปีศาจร ้ายบนใบหน้าออกไปอย่าง
ยากลําบากแต่ก็ไม่สามารถทําให ้กลับมาเป็ น
เหมือนเดิมได ้ เจ ้าเด็กนั่นค ้างค่ายาอยู่! สีหน้าของฉู่
่
เซิงเองก็เปลียนไปเช่ นกัน เขารู ้ว่าหมอซ่งจิตใจดี ร ับ
้
เลียงเขา ้
แต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยให ้เป็ นเช่นนี ไปได ้
ตลอด ฉู่ เซิงก ้มหน้าไม่พูดอะไรพลางเก็บซ่อนความไม่
สบายใจเอาไว ้
หลินซีก็เงียบไม่พูดอะไรเช่นกัน เธอกําลังพิจารณา
ความเป็ นไปได ้ในการร ับเลียงฉู ้ ่ เซิง ถ ้าคนนอกหมู่บ ้าน
้ ่ เซิงเธอจะทําภารกิจของระบบสําเร็จได ้
ร ับเลียงฉู
อย่างไร วิธท ี่ ทสุ
ี ดี ี่ ดก็คอื เก็บฉู่ เซิงไว ้ข ้างกายเธอ แต่
สภาพของเธอตอนนี ไม่ ้ คอ ่ ยเหมาะกับการร ับเลียง ้
เขาน่ ะสิ
่ั
บนรถเงียบลงชวขณะหนึ ่ง
่
เมือกลั ่ ่บ ้านแล ้ว จินชุย่ ก็รบี กลับบ ้านอย่าง
บเข ้ามาทีหมู
่ คุ
รวดเร็วแล ้วเอาเรืองที ่ ณยายพูดไปเล่า สีหน้าของฉู่
ซานซูก็ไม่ดเี ช่นกัน คุณยายเป็ นผูอ้ าวุโสในหมู่บ ้าน
้
คงไม่พูดแบบนี โดยไม่ มเี หตุผล เป็ นไปได ้หรือไม่วา่ ผู ้
อาวุโสของหมู่บ ้านจะมีความคิดอะไรสักอย่าง ฉู่ ซานซู
ไม่ม่นใจ
ั เขาปรึกษากับลูกชายสองคนอยู่นานแล ้วจึง
ออกไปตามหาผูแ้ ทนฯถัง พอผูแ้ ทนฯถังเห็นครอบคร ัว
 ้
นี มาก็ เกิดรําคาญ เขาจึงถามออกไปอย่างอารมณ์ไม่ด ี
“มาหาฉันมีธรุ ะอะไร?”
้
เอ ้อร ์เกินส่งยิมให ้ “ลุงคร ับ คืออย่างนี ้ ผมอยากมาถาม
่
ว่าเรืองของฉู ่ เซิงจะทํายังไงดี? ลุงหาคนได ้หรือยัง
คร ับ?”
“หาเจอบ ้านแกน่ ะสิ ฉันเดินจนขาเปื่ อยหมดแล ้ว พอ
่
คนอืนเขาได ้ยินว่าพวกแกจะเอา 30 หยวนเขาก็ไม่
่ ขึ
พอใจแล ้ว” พอพูดเรืองนี ้ นมาถั
้ ้
งเจียนกั ๋ โมโห
วก็
ฉู่ ซานซูเอ่ยปากขึน้ “น้องชาย พวกเรารู ้นะว่าเรืองนี
่ ้
ลําบากนายมาก เอาแบบนี แล ้ ้วกัน ทีบ
่ ้านพวกเรา
ปรึกษากันแล ้ว ลดราคาลงหน่ อยเหลือ 20 หยวน
เป็ นไง?”
้
ถังเจียนกั๋
วใช ้สายตามองครอบคร ัวฉู่ จนครบรอบ แล ้ว
ถามขึน้ “ไปหาเองเถอะ 20 หยวนจะมีใครยอมไหมล่ะ?
้ นก็ 10 ขวบแล ้ว ไม่ใช่เด็ก 2-3 ขวบ ฉัน
เด็กคนนี มั
้
ตกลงกับพวกนายเรียบร ้อยแล ้ว ถ ้าไม่มใี ครร ับเลียง
พวกนายก็ต ้องร ับผิดชอบเด็กนี่ ”
พอเอ ้อร ์เกินได ้ยินแบบนั้นก็ร ้อนใจขึนมาทั
้ นที “ลุงคร ับ
15 หยวนก็ได ้ 15 หยวนเป็ นไง? นี่ ผมลดลงมา
่ ่ งแล ้วนะ” ถังเจียนกั
ครึงหนึ ้ ๋ มชาของตั
วดื ่ วเองไป ไม่
แม้แต่จะมองพวกเขาสักนิ ด เอ ้อร ์เกินและซานซูเงียบ
้
ไปสักพัก ทังสองคนมองหน้ ่ ดเอ ้อร ์เกินก็
ากันแล ้วในทีสุ
กระทืบเท ้าแล ้วพูดขึน้ “10 หยวน 10 หยวนได ้ไหม
ลดลงอีกไม่ได ้แล ้ว”
้
ถังเจียนกั ๋ ดสักพักแล ้วพูดขึนมา
วคิ ้ ้ นจะไปถาม
“งันฉั
อีกครง” ้ั
่
รอจนกระทังครอบคร ่ นเยียนภรรยา
ัวฉู่ ไปแล ้ว หลิวชุ ่
้
ของถังเจียนกั ๋ ออกมาแล ้วถุยนํ าลายลงพื
วก็ ้ น้ จากนั้น
เธอก็พูดขึนด ้ ้วยความโมโห “บ ้านนี มั ้ นเป็ นคนยังไงกัน
หมดนะ เอาเด็กคนนี มาเป็้ นทร ัพย ์สมบัตขิ องตัวเอง ยัง
จะมีหน้ามาต่อรองราคาแบบนั้นอีก พวกนี มั ้ นใจบาป
้ ้าน” ถังเจียนกั
กันทังบ ้ ๋ ดว่าทีภรรยาเขาโกรธนั
วคิ ่ ่ นก็
สมควรแล ้ว เขาใจเย็นลงแล ้วเอ่ยขึน้ “ฉู่ เซิงเองก็แทบ
้
ไม่ใช่เชือสายตระกู ลฉู่ เลย ไม่อย่างนั้นคงไม่ทําแบบนี ้
หรอก”
พอหลิวชุ ่ นเยียนได
่ ้ยินดังนั้นก็ตกใจมาก “ไม่ใช่หรอก
้
มังคะ เมียของต ้าเกินก็เป็ นคนมีความร ับผิดชอบคน
หนึ่ งเลย ดูแล ้วไม่ใช่คนทีจะแหกคอกแบบนั
่ ้น”
่ ฉั
“เรืองนี ้ นก็ไม่รู ้ ช่างเถอะ เรืองนี ้
่ เธออย่ าพูดไปนะ”
้
ถังเจียนกั ๋ าช ับกับภรรยาตัวเอง
วกํ
ตอนที่ 15: โต้เถียง

หลินซีถอื หนังสือปึ กหนึ่ งเอาไว ้ในมือขณะเดินไปตาม

ทางมุ่งสูศ ู ย ์อนามัยพร ้อมฉู่ เซิง จากนั้นเธอก็ถามเขา
่ น
้
ขึนมา “ตอนเย็นพวกเราไปกินข ้าวบ ้านหมอซ่งกัน
เถอะ! ฉันจะเอาหนังสือกลับไปแล ้วไปบอกทุกคนก่อน
จากนั้นค่อยไปทําอาหาร” ฉู่ เซิงมีท่าทางเซืองซึ่ ม หลิน
ซีจงึ ผลักศีรษะของเขาเบาๆจนฉู่ เซิงต ้องจําใจพยักหน้า
ร ับ
ลูกหมอซ่งมองไปทีเนื่ อในมื
้ อของฉู่ เซิงแล ้วพลันรู ้สึก
้
เหมือนมีดอกไม้เบ่งบานขึนมาในใจ จากนั้นเขาก็ร ับ
้ นวันดีอะไรเนี่ ยถึง
มันไปอย่างไม่เกรงใจ “ว ้าว! วันนี เป็
่ เดียวฉั
ได ้เอาอาหารมาเพิม! ๋ นจะไปล ้างมันก่อน แล ้ว
๋
อีกเดียวค่
อยไปจัดการกับพวกผัก เราจะได ้กินข ้าว
กัน” หมอซ่งไม่ได ้หน้าหนาขนาดนั้น เขาจึงคิดอยาก
ปฏิเสธออกไป แต่หลินซีกลับพูดออกมาก่อน
้
“ฉันซือมาแค่นิดหน่ อย ถ ้าเอากลับไปทีพั ่ กยุว
ปัญญาชนก็คงได ้กินแค่คนละชิน้ บอกตามตรงฉัน
่ ่ ก็ยงั ได ้แบ่งกันคนละ
เสียดายมัน ถ ้ากินกับพวกคุณทีนี
หลายชิน”้ หมอซ่งคิดถึงเหตุผลข ้อนั้นจึงไม่ได ้ปฏิเสธ
อะไรออกไปอีก แต่เขาก็บอกไม่ให ้หลินซีนําของอย่าง
 ่
อืนมาอี
ก หลินซีจงึ พยักหน้าตอบร ับแล ้วเดินถือหนังสือ
่ กยุวปัญญาชน
กลับไปทีพั
ยุวปัญญาชนทีอยู ่ ่ภายในทีพั ่ กยุวปัญญาชนกําลังนั่ง
่
ล ้อมวงเผามันหวานจนทําให ้กลินหอมหวลของมั นลอย
อบอวลไปทัว่ หลินซีเดินถือหนังสือกลับมาทําให ้ทุกคน
ต่างหันไปมองเธออย่างพร ้อมเพรียง หนํ าซํายั ้ งมียวุ
ปัญญาชนบางคนหยอกล ้อเธอว่าหลินซีย ้ายร ้าน
้ กด ้วย หลินซีพูดคุย
หนังสือกลับมาด ้วยแล ้วล่ะมังอี
หยอกล ้อกับทุกคนอยู่สก ั พักก่อนพูดขึน้ “วันนี ฉั
้ นมี
ธุระคงไม่ได ้กินข ้าวกับทุกคนนะ”
หยวนเฮ่อมองหลินซีแวบหนึ่ งแล ้วพูดออกมา “ได ้ เธอ
่
กลับเร็วหน่ อยก็แล ้วกัน คําแล ้วจะไม่ปลอดภัย” หลินซี
ตอบร ับแล ้วหมุนตัวเดินจากไป
แต่ทน ั ใดนั้นวังเสียวเจิ
่ นก็พูดขึน้ “หลินซีไปแล ้วใครจะ
ก่อไฟล่ะ?” หลินซีได ้ยินดังนั้นก็ตะลึงงันแล ้วหันไปมอง
่
วังเสียวเจิ ่
นทันที ส่วนวังเสียวเจิ นเองก็จ ้องหลินซี
กลับมาด ้วยสายตาเย็นเยียบจนหลินซีต ้องเอ่ยปากถาม
“เธอหมายความว่ายังไง? ตอนนี เรื ้ องก่
่ อไฟกลายเป็ น
หน้าทีประจํ่ าของฉันไปแล ้วเหรอ ต่อให ้ฉันไม่ได ้กิน
ข ้าวทีนี ่ ่ ก็ต ้องทําให ้เสร็จถึงจะออกไปได ้อย่างนั้น
เหรอ?”
หานเหมายฟางลุกขึนยื ้ น “หลินซี ปกติแล ้วเรืองก่
่ อไฟ
่
ก็เป็ นหน้าทีของเธอมาตลอด ้
วันนี ตอนเที ่ นก็ชว่ ย
ยงฉั
เธอก่อไฟแล ้ว ถ ้าตอนเย็นเธอยังไม่ทําอีกมันจะไม่
เกินไปหน่ อยเหรอ”
่
เมือได ้ยินดังนั้นหลินซีก็โมโหขึนมาทั
้ นทีแล ้วพูด
ออกมาด ้วยใบหน้าแข็งกระด ้าง “พวกเราทีนี ่ ่
่
ผลัดเปลียนกั นไปทํากับข ้าว ทุกๆ คนต่างก็มวี น ั หยุด
ของตัวเอง แต่เพราะฉันบาดเจ็บทีมื ่ อเลยทํากับข ้าว
ไม่ได ้และไม่อยากรบกวนให ้ทุกคนมาดูแลฉัน ฉันก็เลย
่ อไฟให ้ทุกวันเพราะเกรงใจทีจะอยู
ยืนยันทีจะก่ ่ ร่ ว่ มกับ
ทุกคน แต่ตอนนี เรื ้ องนั
่ ้นกลับกลายเป็ นเรืองที ่ มั ่ นควร
้ อไปนี ฉั
จะเป็ นไปแล ้วเหรอ ถ ้างันต่ ้ นก็คงออกไปไหน
ไม่ได ้แล ้วสินะ ไม่อย่างนั้นทุกคนทีนี่ ่ ก็คงไม่มป ี ัญญา
ทํากับข ้าวกันแล ้ว”
่
วังเสียวเจินเห็นว่าหานเหม่ยฟางช่วยเธอพูดก็รู ้สึก
มั่นใจมากขึน้ “ทีจริ่ งเรืองนี
่ มั ้ นเป็ นเรืองของเธอช
่ ัดๆ
เธอขีเกี้ ยจแล ้วยังไม่ยอมให ้คนอืนพู ่ ดอีกเหรอ” หาน
เหม่ยฟางมองไปทางวังเสียวเจิ ่ นแวบหนึ่ งแล ้วรู ้สึก
พอใจกับไหวพริบของวังเสียวเจิ ่ นเป็ นอย่างมาก
จากนั้นเธอก็หมุนตัวกลับด ้วยคิดจะพูดอะไรบางอย่าง
กับหลินซี
แต่ฟางฉวนจือก็ ้ รงหานเหม่
้ั ยฟางเอาไว ้เสียก่อน “ยุวฯ
หาน ตลอดหลายวันทีน้ ่ องหลินมาทีนี ่ ่ เธอไม่เคย
่
รบกวนคนอืนเลยสั กครง้ั ทุกวันเธอจะจุดไฟอย่าง
ยากลําบาก จนถึงตอนนี ก็ ้ ยงั ไม่เคยหยุดเลยสักวัน ถ ้า
่
ว่ากันด ้วยเหตุผล การทีเธอจะหยุ ่
ดสักวันก็เป็ นเรือง
สมเหตุสมผล เธอเองก็พูดอยู่ตลอดไม่ใช่เหรอว่าทีพั ่ ก
ยุวปัญญาชนของพวกเราจะต ้องอยู่ด ้วยกันฉันท ์มิตร?
้ นจะเป็ นคนจุดไฟเอง ให ้น้องหลินไปพักผ่อน 1
วันนี ฉั
วันเถอะ”
หลิวเสียเองก็พูดขึนมาบ้ ่
้าง “หลินซี มีเรืองอะไรก็ ไปทํา
่ ่ ยังมีพวกเราอยู่” เดิมทีหลินซีกาํ ลังพยายาม
เถอะ ทีนี
่
ระงับความโกรธเอาไว ้ แต่เมือฟางฉวนจื ้
อและหลิวเสีย
้
พูดขึนมา ความโกรธทีอยู ่ ่ในใจของเธอก็หายไปไม่
น้อย เธอหันไปยิมให ้ ้
้พวกเขาทังสองคนก่ อนจะหันไป
บอกลากับคนอืนๆแล ่ ้วเดินจากไป
่ นออกไปจากประตู หลินซีก็ก ้มหน้าครุน
เมือเดิ ่
่ คิดเรือง
่ งเกิ
ทีเพิ ่ ดขึนเมื
้ อครู่ ่ ี ้ ตอนนี ตั
น ้ วเธอ หานเหม่ยฟางและ
่
วังเสียวเจิ
นมีปัญหากันแล ้ว อยู่ด ้วยกันแบบนี ต่ ้ อไป
จะต ้องมีปัญหาต่างๆเพิมขึ ่ นมาอี
้ กแน่ ถ ้าสามารถ
ออกไปจากทีนี ่ ่ ได ้ก็คงจะดี หลินซีก ้มหน้าครุน ่ คิดโดย
 ่ กยุว
ไม่ได ้สังเกตเห็นว่าตรงประตูทางเข ้าลานทีพั
ปัญญาชนมีเงาร่างหนึ่ งปรากฏตัวขึนมา ้

ในห ้องคร ัวทีอยู ่ ่ด ้านหลังศูนย ์อนามัยลูกหมอซ่งกําลัง

ยุ่งวุน
่ วายกับการเตรียมอาหาร หมอซ่งเองก็กาํ ลังล ้าง
ี่
ผักอยู่ทลานหน้ ่
าบ ้าน เมือได ่ หล่น
้ยินเสียงพลัวไม้
กระแทกลงพืน้ มือของหมอซ่งทีกํ ่ าลังล ้างผักอยู่ก็
หยุดชะงัก จากนั้นเขาก็ตะโกนออกไปเสียงดัง “ถ ้าแก
จุดไฟไม่ได ้ก็วางเอาไว ้ก่อน รอให ้ยุวฯหลินมาทําก็ได ้”
ลูกหมอซ่งทีอยู ่ ่ด ้านในพูดออกมาอีกประโยค “พ่ออย่า
พูดมากน่ า ยิงพ่ ่ อพูดผมก็ยงไม่ ิ่ มส ี มาธิ ถ ้าเกิดผมผัด
ผักไหม้ขนมาพ่ ึ้ ออย่ามาว่าก็แล ้วกัน” หมอซ่งเงียบไป
ผัดผักกับอ ้าปากพูดเกียวอะไรกั ่ นด ้วย ตัวเองฝี มือ
่
ไม่ได ้เรืองแท ้ๆ ยังไปโทษคนอืนอี่ ก

หลังจากเงียบไปสักพักหมอซ่งก็คด ้
ิ ไปถึงเนื อหมู สาม
้ั นนั
ชนชิ ้ ้นด ้วยความปวดใจจนต ้องพูดออกมาอย่างอด
้ ้ให ้ยุวฯหลินมาทําเถอะ แกอย่าทําเสีย
ไม่ได ้ “เอาเนื อไว
ของเลย” เขาย่อมรู ้ฝี มือการทํากับข ้าวของลูกชาย
ตัวเองเป็ นอย่างดี เจ ้าเด็กนั่นฝี มือดีกว่าเขาแค่นิดเดียว
เท่านั้น แค่ผด ่
ั ผักให ้สุกก็ถอื ว่าไม่เลวแล ้ว ส่วนเรือง
รสชาติน้ันเขาคงไม่กล ้าชม
ทันใดนั้นพวกเขาก็ได ้ยินเสียง “ปัง” ดังขึนมาโดยไม่
้ รู ้
ว่ามีอะไรตกพืนกั ้ นแน่ หมอซ่งกําลังจะออกไปดูแต่
หลินซีก็เดินเข ้ามาเสียก่อน หมอซ่งรู ้สึกเหมือนได ้เห็น
ผู ้ช่วยชีวต
ิ จึงรุดเข ้าไปหาหลินซี “เธอรีบมาดูหน่ อย
เถอะ เจ ้าซ่งลูกชายฉันเขาจุดไฟไม่เป็ น เขากําลังจะทํา
เสียของแล ้ว” หลินซีได ้ยินดังนั้นก็รบี พุ่งตรงเข ้าไปใน
่
ห ้องคร ัวทันที บนเตาไฟทีปรากฏอยู ่ตรงหน้ายุ่งวุน
่ วาย
ไปหมด ลูกหมอซ่งมีเหงือผุ ่ ดพรายขึนมาเต็
้ มหน้าผาก
มือเท ้าของเขาก็ดย ู ่งุ เหยิงจนทําให ้หลินซีนึกอยาก
หัวเราะ
เธอรีบก ้าวเข ้าไปหาลูกหมอซ่งแล ้วเริมลงมื่ อทําอาหาร
้ กตัดจนเป็ นชินเล็
เนื อถู ้ กๆ ก่อนจะนํ าไปต ้มนํ าเพื ้ อดั ่ บ
ความคาว จากนั้นเธอก็เทนํ าสกปรกออกแล
้ ้วล ้างเนื อ้
หมูให ้สะอาดก่อนจะหันไปทีหม้ ่ ออีกใบแล ้วเติมนํ ามั ้ น
ลงไปพร ้อมคนนํ ามั ้ นให ้ทัวกระทะ
่ ่ ยบร ้อยแล ้วเธอ
เมือเรี
่
ก็ใส่เครืองปรุ ้
งรสต่างๆและนํ าตาลกรวดลงไปแล ้วค่อยๆ
ปรุงมันอย่างช ้าๆ ส่วนหม้ออีกใบหนึ่ งเธอก็ใส่ข ้าวสาร
้
กับนํ าลงไปเพื ่ าการหุงข ้าว การกระทําทังหมดของ
อทํ ้
่
เธอเป็ นไปอย่างลืนไหลเหมื อนสายนํ า้ หนํ าซําเธอยั
้ งมี
เวลามากพอทีจะเก็ ่ บกวาดเตาทําอาหารจนสะอาดอีก
ด ้วย
ลูกหมอซ่งลูบจมูกของตัวเองแล ้วพูดออกมาด ้วย
่ ฉั
ใบหน้าเหยเก “ให ้เธอทําก็ได ้ เรืองนี ้ นก็ไม่คอ
่ ยถนัด
เหมือนกัน”
หลินซีซ ักผ้าสกปรกพลางพูดขึนมา ้ “นี่ เป็ นแค่เรือง
่
เล็กๆน้อยๆ ฉันเองก็ไม่ได ้ดีไปสักเท่าไรหรอกค่ะ”
ลูกหมอซ่งได ้ยินดังนั้นก็ถามขึนมาพร
้ ้อมรอยยิม้ “ฉู่
เซิงไปหาเธอ เธอไม่เห็นเขาเหรอ”
หลินซีขมวดคิว้ “ไม่เห็นนี่ คะ เขาไปนานแค่ไหนแล ้ว?
่
หรือเขาจะวิงไปทางอื ่
น?” ในตอนนั้นเองฉู่ เซิงก็กลับ
้
เข ้ามาในบ ้านแล ้วยืนมองทังสองคนอยู ี่ าประตูคร ัว
่ทหน้
หลินซีทก ั ทายเขา “เธอไปไหนมาน่ ะ? จริงๆแล ้วฉัน
อยากจะให ้เธอช่วยฉันก่อไฟหน่ อย แต่ฉันให ้หมอซ่ง
่
น้อยทําแล ้วล่ะ” ฉู่ เซิงส่งเสียงตอบร ับบอกว่าหาพีสาว
ไม่เจอก็เลยกลับมา
่ นหอมหวล
หลินซีไม่ได ้คิดอะไรให ้มากมาย กระทังกลิ ่
้
ของเนื อลอยคลุ ่ งลานบ
้งไปทัวทั ้ ้
้าน ถังเจียนกั ๋ เดิน
วก็
่
เข ้ามาและได ้กลินจนต ้
้องตะโกนขึนมา ๊
“อัยหยา! หมอ
้ ความสุขจริงๆเลยนะ”
ซ่ง ช่วงนี มี
 ่ ้ามาในบ ้านเขาก็ได ้เห็นหลินซี ถังเจียนกั
เมือเข ้ ๋
วชะงัก
ไปเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เอ่ยปากทักทายกับหลินซี
อย่างสบายๆ ส่วนหมอซ่งก็ตอบกลับไปด ้วยรอยยิม้
่
“จมูกดีเหมือนหมาจริงๆเลยนะ ฉันเพิงจะได ้ของดีมา
นายก็มาพอดี วันนี ยุ้ วฯหลินซือเนื
้ อมากิ
้ นกับพวกเรา
มาสิ จะจัดให ้นายอีกจานก็ได ้”
หลินซีรบี หันไปทักทายผูแ้ ทนฯถัง “คุณลุงคะ มาได ้
จังหวะพอดีเลยค่ะ มานั่งกินข ้าวด ้วยกันสิคะ”
้
ถังเจียนกั๋ ้สึกกระดากอายอยู่เล็กน้อย เขากับหมอซ่ง
วรู
สนิ ทสนมคุ ้นเคยกันดีและมักกินข ้าวด ้วยกันเป็ น
ธรรมดา แต่นี่เป็ นของของหลินซีจงึ ทําให ้เขารู ้สึกไม่
้
ค่อยดีเท่าไร แต่เพราะทนคําคะยันคะยอของทุ กคนไม่
ไหวเขาจึงได ้อยู่กน
ิ ข ้าวร่วมกับทุกคน
หลินซีทําอาหารออกมาสองจาน ลูกหมอซ่งทําซุปไข่
ไก่ออกมาอีกชาม ดังนั้นวันนี จึ ้ งมีอาหารอยู่เต็มโต๊ะไป
หมด พวกเขาต่างก็น่ ังลงกินข ้าวร่วมกัน หลินซีคบ ี เนื อ้
้
ให ้ฉู่ เซิง 1 ชินแล ้วหันไปพูดกับทุกคน “ลองชิมฝี มือ
ฉันดูนะคะว่าถูกปากทุกคนหรือเปล่า” ลูกหมอซ่งลอง
ชิมเข ้าไปคําหนึ่ ง เนื อหมู
้ ต๋น ้
ุ นํ าแดงเป็ นสีแดงทับทิมมัน
วาว ตัวเนื อมี้ ความหอมหวาน และเมือกิ ่ นเข ้าไปก็ยงิ่
สัมผัสได ้ถึงความนุ่ มนิ่ มของมัน ลูกหมอซ่งหลับตา
 ้
พริมเพลิ ่
ดเพลินกับรสชาติเข ้มข ้นทีอบอวลอยู ่ภายใน
้
ปาก ฉู่ เซิงเองก็ก ้มหน้าเคียวเพื ่ มรสชาติ
อลิ ้ มนั อย่าง
พิถพ ี ถ
ิ น
ั เช่นกัน
้
หลังจากถังเจียนกั ๋
วได ้กินเข ้าไป 1 ชิน้ เขาก็กล่าวชม
้
ขึนมาทั นที “ยุวฯหลิน ฝี มือการทําอาหารของเธอ
ดีกว่าพ่อคร ัวในเมืองซะอีก ฉันไม่เคยกินเนื อตุ้ ๋นนํ า้
่ อยขนาดนี มาก่
แดงทีอร่ ้ อนเลย สงสัยคงต ้องกินอีกชิน้
้
แล ้วล่ะ” หมอซ่งทังสองคนพยั กหน้าเห็นด ้วย
ทุกคนบอกว่าดีหลินซีก็ดใี จ จากนั้นเธอก็หน ั มาพูดกับ
ฉู่ เซิง “ชอบกินหรือเปล่า?” ริมฝี ปากเปื ้อนนํ ามั
้ นมัน
้
แผล็บของฉู่ เซิงยกยิมให ่ นดังนั้นเธอก็
้หลินซี เมือเห็
หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาช่วยเช็ดปากให ้ฉู่ เซิง ฉากนี ้
ตกอยู่ในสายตาของถังเจียนกั ้ ว๋ ดวงตาของเขากวาด
มองหลินซีและฉู่ เซิงอย่างละเอียดก่อนจะพูดออกมาใน
ทีสุ่ ด
้ ฉั
“ฉู่ เซิง วันนี ที ่ นมาก็เพราะมีธรุ ะกับเธอ เธอเองก็โต
่
แล ้ว เรืองบางเรื ่ ต ้องมีความคิดเป็ นของตัวเองแล ้ว
องก็
ช่วงนี ฉั้ นคอยหาคนมาร ับเลียงเธออยู
้ ่
่ตลอด แต่เรือง
ของเธอไม่ใช่เรืองที ่ จะจั
่ ดการได ้ง่ายๆ มีคนมาหาฉันไม่
่
น้อย แต่ครอบคร ัวทีเหมาะสมก็ มอี ยู่ไม่มาก ฉันก็เลย
อยากจะถามเธอว่าเธออยากได ้ครอบคร ัวแบบไหน?”
ฉู่ เซิงกําตะเกียบในมือแน่ น เขามองไปยังถังเจียนกั ้ ว๋
ด ้วยสีหน้ากังวล ขณะเดียวกันนั้นทุกคนก็วางตะเกียบ
้
ลงแล ้วหันไปมองฉู่ เซิง ตอนนี ในใจของฉู ่ เซิงกําลัง
สับสน ในหัวของเขาว่างเปล่าไม่รู ้ว่าควรจะพูดอะไร
ออกไปดี สุดท ้ายฉู่ เซิงก็หนั ไปมองหลินซี ดวงตาฉํ่ านํ า้
ของเขาทอประกายอ ้อนวอน หลินซีเห็นดวงตาของ
เด็กน้อยก็รู ้สึกปวดใจจนทําอะไรไม่ถก ู ดวงตาคูน ่ ้ัน
เหมือนลูกสุนัขทีกํ ่ าลังจะถูกทอดทิงและกํ
้ าลังมองมา
ด ้วยสายตาขอร ้องอ ้อนวอนเป็ นครงสุ ้ั ดท ้ายเพือขอร
่ ้อง
้ นไป
ให ้เจ ้านายไม่ทอดทิงมั
หลินซีทนมองสายตาแบบนั้นไม่ได ้จึงหลุบตาลงหลบ
้ วใจ
สายตาของฉู่ เซิง ฉู่ เซิงรู ้สึกหนาวเหน็ บไปทังหั
่ มไปด ้วยความหวังของเขาค่อยๆเลือน
ดวงตาทีเต็
่
หายไปก่อนทีเขาจะก ้มหน้าลงแล ้วพูดออกมาเบาๆ
“ยังไงก็ได ้คร ับ แค่มค
ี นต ้องการผมก็พอแล ้ว”
คนทีอยู่ ่บนโต๊ะได ้ยินดังนั้นก็เงียบไป อาหารทุกจานเอง
ก็ดเู หมือนจะจืดชืดลงไปทันที หลินซีรู ้ดีแก่ใจว่าตัวเอง
เป็ นความหวังเพียงหนึ่ งเดียวของฉู่ เซิง เธอบิดนิ วของ
้
ตัวเองไปมาซําๆแล้ ้วพูดออกมาในทีสุ ่ ด “จริงๆแล ้วฉัน
้ ่ เซิงนะคะ แต่สถานการณ์ของฉัน
ยินดีร ับเลียงฉู
ในตอนนี ไม่้ คอ ้
่ ยเหมาะจะเลียงเด็ กเท่าไร”
 ้
ถังเจียนกั ๋ ้สึกยินดีขนมา
วรู ึ้ นี่ เป็ นเหตุผลทีเขาตั
่ ดสินใจ
่ ขึ
พูดเรืองนี ้ นมาบนโต๊
้ ะอาหาร เขาสัมผัสได ้ว่าหลินซี
เป็ นคนจิตใจดีและยังสามารถสังสอนเด็ ่ กคนหนึ่ งได ้
ถึงแม้ว่าเธอจะยังอายุนอ้ ย แต่เธอก็เป็ นหญิงสาวทีมี ่
ความหนักแน่ น ถ ้าเธอเป็ นคนดูแลฉู่ เซิงเขาคงวางใจ
ได ้
้
ฉู่ เซิงเงยหน้าขึนพร ้อมดวงตาทอประกายระยิบระยับ
้
ถังเจียนกั ๋ ้าใจความรู ้สึกของเด็กน้อยจึงพูดขึนมา
วเข ้
“ยุวฯหลิน เธอคิดว่ามีปัญหาอะไรก็พูดออกมาตามตรง
เถอะ พวกเราจะได ้คิดหาวิธแี ก ้ปัญหาด ้วยกัน”
่
หลินซีเปิ ดปากบอกเรืองความกั งวลของตัวเองออกมา
ปัญหาใหญ่ทสุ ี่ ดของเธอก็คอื เธอไม่มบ ี ้าน เธอไม่
สามารถพาฉู่ เซิงไปอยู่ทพัี่ กยุวประชาชนได ้ เดิมทีเธอ
ก็มป ่
ี ัญหาความขัดแย ้งกับคนอืนอยู ่แล ้ว ถ ้าเธอพาฉู่
้
เซิงเข ้าไปอีกจะต ้องทําให ้ความขัดแย ้งรุนแรงขึนอย่ าง
แน่ นอน
้
ถังเจียนกั๋ น
วครุ ่ คิดก่อนพูดออกไป “ถ ้าให ้เธอจ่ายเงิน
เช่าบ ้านในหมู่บ ้านเธอจะว่ายังไง?”
หลินซีไม่ได ้คิดถึงจุดนี ้ เธอรีบพยักหน้าพร ้อมหัวใจที่
้
เต ้นแรงขึนมา ถ ้าสามารถออกมาจากทีพั ่ กยุว
ปัญญาชนได ้ เธอก็ไม่ขออะไรอีกแล ้ว ถังเจียนกั ้ ๋ น
วเห็
ท่าทางแบบนั้นก็รู ้ได ้ทันทีวา่ เรืองนี
่ สํ ้ าเร็จไปครึงหนึ
่ ่ง
แล ้ว จากนั้นเขาก็บอกหลินซีอก ี ว่าตระกูลฉู่ ต ้องการ
่ นค่าเลียงดู
เงิน 10 หยวนเพือเป็ ้ ฉู่ เซิงตลอดระยะเวลา
่ านมา หลินซีตกปากร ับคําเรืองต่
10 ปี ทีผ่ ่ อจากนั้นจึง
่ นอย่างยิง่ ส่วนหลินซีเองก็บอกความต ้องการ
ราบรืนเป็
อย่างหนึ่ งของเธอออกมาเช่นกัน นั่นก็คอื ตระกูลฉู่
จะต ้องเขียนหนังสือร ับรองตัดขาดความสัมพันธ ์ขึนมา ้
1 ฉบับโดยให ้ผู ้แทนฯถังช่วยเป็ นพยาน
ถังเจียนกั ้ ๋ ้องมองหลินซีแล ้วคิดอยู่ในใจ เด็กผู ้หญิง
วจ
คนนี ดู ้ อายุยงั น้อย แต่กลับทําอะไรเหมือนผู ้ใหญ่ แถม
ยังรู ้ด ้วยว่าการเขียนหนังสือร ับรองจะต ้องมีพยาน แต่
่
สิงเหล่ ้ เป็ นข ้อเรียกร ้องทีสมเหตุ
านี ก็ ่ ่ งเจียน
สมผล เมือถั ้
๋ ดคุยเรืองนี
กัวพู ่ เรี
้ ยบร ้อยแล ้วเขาก็รู ้สึกเหมือนก ้อนหิน
ทีถ่ ่ วงอยู่ในใจร่วงหล่นหายไป ด ้านฉู่ เซิงก็ยงรู ิ่ ้สึก
ตืนเต่ ้น ความปรารถนาของเขาเป็ นจริงแล ้ว ในทีสุ ่ ด
พระเจ ้าก็เห็นใจเขาสักครง้ั

ตอนที่ 16: บ้านใหม่

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารครึกครืนขึ ้ นมาอี
้ กครง้ั
หมอซ่งนํ าเหล ้าออกมาก่อนจะรินเหล ้า 3 ถ ้วย โดยให ้
้
ลูกชายกับถังเจียนกั ๋
วคนละถ ้วย ส่วนฉู่ เซิงกับหลินซี
ได ้เพียงแค่มองเท่านั้น ฉู่ เซิงกับหลินซีรน ้
ิ นํ าคนละแก ้ว
จากนั้นทุกคนก็ชนแก ้วฉลองให ้กับการหลุดพ ้นจาก
่
ครอบคร ัวฉู่ ของฉู่ เซิง หลังจากดืมเหล ้
้าแล ้วถังเจียนกัว๋
ก็พูดกับฉู่ เซิง “ต่อไปอยู่กบั ยุวฯหลินก็เป็ นเด็กดีละ่
่
อย่าลืมช่วยพีเขาทํ างานบ ้านด ้วย ห ้ามดือห ้ ้ามซน แล ้ว
ก็อย่าลืมบุญคุณของยุวฯหลินด ้วยเข ้าใจไหม” ฉู่ เซิง
้ อนจะโค ้งคํานับผูแ้ ทนฯถังด ้วยความเคารพ
ยืนขึนก่
“คุณลุงวางใจได ้เลยคร ับ ผมไม่ลม ่
ื บุญคุณพีเขา
แน่ นอน ยังไงก็ขอบคุณคุณลุงมากนะคร ับทีช่ ่ วยเหลือ
ผม บุญคุณครงนี ้ั ผมจะจํ
้ ้ อไร
าไว ้ในใจ ไว ้ผมโตขึนเมื ่
ผมจะต ้องตอบแทนบุญคุณทุกคนแน่ นอนคร ับ” พูดจบ
เขาก็โค ้งให ้กับหมอซ่งและลูกหมอซ่งด ้วย
่
เมือได ้เห็นฉู่ เซิงแสดงท่าทางจริงจังและจริงใจแบบนี ทุ ้ ก
คนก็รู ้สึกสบายใจ ระหว่างทางทีฉู ่ ่ เซิงไปส่งหลินซีกลับ
่ ก หลินซีก็พูดขึน้ “ฉู่ เซิง พีไม่
ทีพั ่ ได ้ต ้องการให ้เธอมา
ตอบแทนอะไรพีหรอกนะ ่ ่ งแค่ให ้เธอมีชวี ต
พีหวั ่ เท่า
ิ ทีดี
นั้นเอง รู ้ไหม”
“คร ับพี่ ผมเข ้าใจคร ับ” ฉู่ เซิงจูงมือของหลินซีกอ่ นจะ
้ ้วยนํ าเสี
พูดขึนด ้ ยงตืนเต
่ ้นดีใจ “พีคร ่ ับ ผมดีใจจริงๆนะ
่
ทีเราจะได ้เป็ นครอบคร ัวเดียวกัน”
หลินซีก็รู ้สึกดีใจมากเช่นกัน ความรู ้สึกไม่สบายใจ
่
เกียวกั ่
บเรืองระหว่ ่
างเธอกับวังเสียวเจิ นและหานเม่
้
ยฟางถูกเธอสลัดทิงไปแทบหมด ่
เมือกลั ่ กยุว
บถึงทีพั
ปัญญาชน เธอยังไม่ทน ั ได ้เดินเข ้าห ้องก็พลันได ้ยิน
่
เสียงของวังเสียวเจิ ่ งร
นทีทั ้ ้องไห ้ทังก่้ นด่าดังออกมา
หลินซีไม่รู ้ว่าเกิดอะไรขึน้ หลิวเสียจึงอธิบายให ้เธอฟัง
วันนี วั้ งเสียวเจิ
่ นตากผ้าไว ้ข ้างนอก พอตกเย็นตอนที่
กําลังจะไปเก็บผ้าเธอก็เห็นว่าเสือผ้ ้ าของเธอมีขนกตก ี้
ใส่เยอะมากเลยทําให ้วังเสียวเจิ่ นโกรธหนัก แถมคนที่
โชคร ้ายยังมีหานเหม่ยฟางอีกคน เสือผ้าของเธอก็ ้
สกปรกไปด ้วยเหมือนกัน ตอนนี เลยยั ้ ี่ อ
งซ ักผ้าอยู่ทบ่
นํ า้ ได ้ยินเช่นนั้นหลินซีก็หวั เราะอย่างไร ้ความปราณี
สองวันต่อมามีขา่ วใหญ่แพร่สะพัดไปทัวหมู ่ ่บ ้านชิง
้ ่ เซิง หลินซีพาฉู่ เซิง
ซาน ยุวฯหลินผู ้มาใหม่ได ้ร ับเลียงฉู
มาลงนามหนังสือร ับรองกับครอบคร ัวฉู่ ทที ี่ ทํ
่ าการ
คณะกรรมการหมู่บ ้าน ผูแ้ ทนฯถังและหมอซ่งลงชือ่
ด ้วยลายมือโดยมีผู ้ใหญ่ในหมู่บ ้านสองสามคนลงชือ่
้ นีเป็
เป็ นพยานร ับรองว่าตังแต่ ้ นต ้นไปฉู่ เซิงกับ
ครอบคร ัวฉู่ จะไม่มค
ี วามสัมพันธ ์กันอีกต่อไปแล ้ว หลิน
ซีนําเงินออกมา 10 หยวนและมอบให ้กับต ้าเกินเพือ ่
้
เป็ นเงินชดเชย ในหนังสือร ับรองยังกําหนดว่าทังสอง
ฝ่ ายต ้องไม่กลับใจภายหลังโดยเด็ดขาดด ้วย
่
ขณะทีครอบคร ัวฉู่ นําเงิน 10 หยวนกลับบ ้านไปด ้วย
ท่าทางดีอกดีใจ ชาวบ ้านทีอยู ่ ่ด ้านหลังต่างพากัน
ซุบซิบนิ นทากันยกใหญ่
่ าวนี แพร่
เมือข่ ้ ไปถึงทีพั ่ กยุวปัญญาชน เรืองวุ
่ น
่ วายก็
้
เกิดขึนโดยมี ่
วงั เสียวเจิ นกระโดดเข ้ามาเป็ นคนแรก
้ ่ เซิงแบบนี เธอจะ
“หลินซี เธอเป็ นบ ้าเหรอ เธอร ับเลียงฉู ้
่
ให ้เขาไปพักทีไหน ่ กยุวปัญญาชนไม่ได ้มีทพอจะ
ทีพั ี่
ให ้เขาอยู่นะ เธอคิดอะไรผิดไปหรือเปล่า”
หลินซีไม่ได ้สนใจเสียงแว ้ดๆของวังเสียวเจิ่ น เธอมอง
เหล่ายุวปัญญาชนทีรายล ่ ้อมเธออยู่ แววตาของยุว
ปัญญาชนส่วนใหญ่มเี พียงความงุ นงงสงสัย ไม่ได ้มี
สายตาตําหนิ หรือประณามแต่อย่างใด หลินซีรู ้สึกว่า
ทุกคนเป็ นคนดีมากๆ เธอจึงอธิบายกับทุกคนว่า “ฉู่
่ ่ ยังไงเรืองนี
เซิงไม่ได ้จะมาพักทีนี ่ ก็ ้ ไม่สง่ ผลกระทบต่อ
ทุกคนแน่ นอน ทีพั ่ กยุวปัญญาชนจะยังเหมือนเดิมทุก
่
อย่าง ถึงยังไงเรืองการร ้ ่ เซิงก็เป็ นธุระของฉัน
ับเลียงฉู
คนเดียว ทุกคนวางใจได ้”
 ่
ในเมือหลิ นซีร ับปากกับทุกคนแล ้ว เหล่ายุวปัญญาชน
ก็ไม่มอ ่ เป็
ี ะไรจะต ้องพูดต่อ เรืองนี ้ นเรืองของเธอเหมื
่ อน
่
ทีเธอพู ดไว ้ แต่กระนั้นหลิวเสียก็ยงั รู ้สึกไม่สบายใจ เธอ
จับมือหลินซีและพูดขึน้ “หลินซี เธอน่ าจะเข ้าใจดี แต่
ฉันอยากบอกเธอว่าการทํางานทีนี ่ ่ ได ้ค่าตอบแทนแค่
้
พอยาไส ้ ถ ้าเธอยังต ้องเลียงเด็ กเสบียงอาหารน่ าจะไม่
พอแน่ เธอมีแผนไว ้แล ้วใช่ไหม จะทําอะไรหุนหันพลัน
แล่นไม่ได ้นะ”
หลินซีพูดให ้หลิวเสียสบายใจ “วางใจเถอะ ฉันวางแผน
่
ไว ้แล ้ว” เมือได ้ มี
้เห็นรอยยิมที ่ ความมั่นใจของหลินซี
หลิวเสียจึงเดาว่าครอบคร ัวของหลินซีน่าจะสนับสนุ น
เงินให ้เธอเพิม ่ ไม่เช่นนั้นการพึงแค่
่ สว่ นแบ่งจากค่าแรง
คงไม่พอกินเป็ นแน่
่
วังเสียวเจิ
นกับอวีหลิ ่ นหลินตัวติดกับหานเหม่ยฟางจน
กลายเป็ นกลุม ่ หนึ่ ง ทังสามคนไม่
่ เล็กๆ อีกกลุม ้ ชอบ
้
หลินซีมากขึนไปอี ก แต่หลินซีก็ไม่ได ้สนใจเพราะเธอ
กําลังรอฟังข่าวจากผู ้แทนฯถัง และผู ้แทนฯถังก็ไม่ได ้
ทําให ้เธอผิดหวัง เขาไปหาครอบคร ัวหนึ่ งในหมู่บ ้าน
่ กชายของครอบคร ัวนั้นไปเป็ นทหารและช่วงต ้นปี
ซึงลู
่ านมาลูกชายของครอบคร ัวนี ก็
ทีผ่ ้ พาภรรยาและลูก
ของตนไปทีค่ ่ ายทหารด ้วย ทําให ้บ ้านหลังนั้นว่างลง
 ่
เมือหลิ นซีมาถึงบ ้านหลังเล็กหลังนี เธอก็้ พลันถูกใจ
้
ขึนมาทั ี่ ้เห็นมัน บ ้านหลังนี ตั
นทีทได ้ งอยู
้ ่ทตีี่ นเขาซวง
้ งมีลานกว ้างด ้านนอก และถูกเก็บ
ผิง มี 4 ห ้อง ทังยั
กวาดไว ้อย่างสะอาดสะอ ้าน ทีแปลงผั่ กบริเวณลาน
บ ้านก็มผี ก ้ บ
ั ปลูกอยู่ น้าเฉี ยนชีไปที ่ ้านก่อนจะแนะนํ า
ให ้กับหลินซี “บ ้านหลังนี สร้ ้างตอนทีลู ่ กชายฉัน
่
แต่งงาน ปี ก่อนก็เพิงจะซ่ อมแซมเสร็จ เธอเห็นตัวบ ้าน
่ ้างต่อเติมเมือตอนนั
แล ้วหรือยัง นี่ เป็ นส่วนทีสร ่ ้น เธอ
ลองเข ้าไปดูส ิ ฉันทําความสะอาดด ้านในไว ้เรียบร ้อย
แล ้ว”
หลินซีเข ้าไปในบ ้าน เธอมองไปทัวบ ่ ้านอย่างละเอียด
สภาพบ ้านถือว่าค่อนข ้างใหม่มาก ผนังทาสีขาวทําให ้
ทังบ ้ ้านดูสว่างเอามากๆ หลินซีรู ้สึกชอบมาก เธอจึง
เอ่ยปากถาม “บ ้านหลังนี ไม่ ้ เลวเลยค่ะ ฉันชอบมันมาก
เลย คุณน้าให ้ฉันเช่าเท่าไรคะ” น้าเฉี ยนหันไปมอง
ถังเจียนกั้ ว๋ ถังเจียนกั้ ๋ งกระตุ ้นให ้เธอพูดราคา “ยุวฯ
วจึ
หลินเป็ นคนสบายๆ น้าบอกราคามาเถอะ” น้าเฉี ยนยก
้ นมาหนึ
นิ วขึ ้ ่ งนิ ว้ หมายถึงราคา 1 หยวน ราคานี ไม่ ้ ใช่
ถูกๆ ถึงแม้บ ้านหลังนี จะดู ้ ดม ี ากๆ แต่มน ั ก็ยงั คงเป็ น
บ ้านในชนบท ราคานี จึ ้ งไม่คุ ้มเงินสักเท่าไหร่ และราคา
้ แพงเกินไปสําหร ับหลินซี
นี ก็
 ่ าเฉี ยนเห็นหลินซีเงียบไปจึงรีบพูดขึนต่
เมือน้ ้ อ “งันฉั้ น
้
ให ้เธอใช ้ของใช ้ในบ ้านทังหมด แล ้วก็ยกแปลงผักใน
ลานบ ้านให ้เธอใช ้ด ้วยเป็ นไง” ถังเจียนกั ้ ๋
วมองน้ าเฉี ยน
และพูดขึน้ “เด็กคนนี ลํ ้ าบากมากนะ เธอไม่ได ้มีเงิน
มากมายขนาดนั้น ตอนนี ก็ ้ ยงั ต ้องเลียงดู
้ ฉู่ เซิงอีก ลด
ให ้เธออีกหน่ อยดีไหม” ได ้ยินดังนั้นหลินซีจงึ พูดขึนอี ้ ก
้
“ฉันชอบบ ้านหลังนี มากนะคะ แต่วา่ ราคาค่าเช่าแพงไป
หน่ อย คุณน้าลดให ้อีกสักหน่ อยเถอะนะคะ” เมือมี ่
ผูแ้ ทนฯถังช่วยพูดอีกแรง สุดท ้ายราคาค่าเช่าจึงลดลง
มาเป็ นเดือนละ 8 เหมา 5 เฟิ น
่ าบ ้านเรียบร ้อย หลินซีจงึ กลับไปเก็บข ้าวของ
เมือเช่
เธออธิบายเรืองที่ เธอจะย
่ ้ายออกกับหลิวเสียและฟางฉ
วนจือ้ หลิวเสียอุทานด ้วยความตกใจ เพราะการเช่า
้ าใช ้จ่ายของหลินซีก็ยงจะ
บ ้านจะต ้องใช ้เงิน แบบนี ค่ ิ่
่ นไปอี
เพิมขึ ้ ก ส่วนฟางฉวนจือเข ้ ้าใจหลินซีด ี เขาคิด
ว่าหลินซีตด ั สินใจถูกแล ้ว และเขายังช่วยหลินซีย ้าย
่
สัมภาระเพือแสดงให ้เห็นว่าตนให ้การสนับสนุ นเธอ
ด ้วย
ด ้วยความช่วยเหลือของหลิวเสียและฟางฉวนจือ้ ใช ้
เวลาเพียงครึงวั่ นหลินซีก็ย ้ายของมาทีบ ่ ้านหลังใหม่
่ ยบร ้อย ส่วนฉู่ เซิงก็ถอื ห่อผ้าห่อเล็กๆ ยืนรออยู่
เป็ นทีเรี
 ่ าประตูรวแล
ทีหน้ ้ั ้ว เมือเห็
่ นหลินซีใบหน้าของหนุ่ มน้อย
ก็เต็มไปด ้วยความปรีดา เขาดึงหลินซีและเอาแต่พูด
่ าพันนั่นนี่ อยู่ตลอด “พีคร
พรํารํ ่ ับ นี่ คือบ ้านของพวก
้
เราใช่ไหมคร ับ จากนี ไปพวกเราจะอยู ี่ ่ กันใช่ไหม
่ทนี
คร ับ”
้ั
หลินซีเปิ ดประตูรวและขอให ้เขาช่วยยกสัมภาระ น้า
เฉี ยนยังให ้เตาไฟมาอีกด ้วย ถือว่าเธอเป็ นคนใจดีไม่
้
น้อย หลินซีจะต ้มนํ าให ้ทุกคนดืม่ แต่หลิวเสียกับฟางฉ
วนจือต่้ างพากันปฏิเสธยกใหญ่ พวกเขาอยากให ้หลิน
้
ซีมเี วลาค่อยๆจัดสัมภาระ พูดจบทังสองก็ จากไป
่
ในบ ้านจึงเหลือเพียงฉู่ เซิงกับหลินซี ฉู่ เซิงตืนเต ้นจนวิง่
ไปดูตรงนั้นตรงนี ทั ้ วทั
่ งบ้ ้าน แถมยังดึงหลินซีไปด ้วย
และถามขึน้ “พีคร ่ ับ ผมนอนห ้องไหนเหรอ” หลินซีให ้
อิสระเขาเลือกเอง ทีจริ ่ งบ ้านหลังนี มี
้ ห ้องนอนสองห ้อง
ห ้องคร ัวหนึ่ งห ้องและห ้องเก็บของหนึ่ งห ้อง ส่วนห ้องนํ า้
อยู่บริเวณมุมลานบ ้าน
ฉู่ เซิงให ้หลินซีอยู่ห ้องทางตะวันออก ส่วนตนอยู่ห ้อง
กลาง เมือแบ่่ งห ้องกันเรียบร ้อย หลินซีก็จดั การข ้าว
ของ ส่วนฉู่ เซิงก็ไปต ้มนํ า้ เสบียงอาหารของหลินซียงั
เหลืออยู่สองถุงครึง่ ซึงน่ ่ าจะกินได ้อีกไม่นาน แต่
กระนั้นเธอก็ไม่ได ้กังวลเพราะร ้านค ้าในระบบยังมี
เสบียงอาหารขายอยู่ ถึงแม้ราคาจะสูงหน่ อยก็ตาม
ทันใดนั้นข ้างๆหูของหลินซีก็มเี สียงดนตรีดงั ขึน้
หลังจากเสียงดนตรีจบลง เสียงเอไอระบบก็ดงั ขึนมา ้
“ขอแสดงความยินดี ภารกิจต่อเนื่ องลําดับที่ 1 ได ้ร ับ
ความรู ้สึกดีจากฉู่ เซิงสําเร็จแล ้ว อัตราความ
คืบหน้า 100% ได ้ร ับเงินรางวัลจากระบบ 200 เหรียญ
ทอง ได ้ร ับคูปองจับรางวัล 1 ครง้ั และปลดล็อคสินค ้า
้
ในร ้านค ้าทังหมด ระบบต ้องการการอัพเดท กรุณารอ
สักครู”่
หลังจากอัพเดทอยู่พก ั หนึ่ งเสียงของระบบก็ดงั ขึนอี
้ ก
ครง้ั “อัพเดทเสร็จสิน้ ปลดล็อคภารกิจเลียงดู ้ ฉู่ เซิงจน
เติบใหญ่ นี่ คือภารกิจต่อเนื่ อง เมือทํ
่ าภารกิจคืบหน้า
ในทุกๆ 10% จะได ้ร ับรางวัลจากระบบ กรุณากดปุ่ มร ับ
้
ภารกิจ ขอให ้ตังใจและพยายามให ้มาก รางวัล
มากมายมหาศาลกําลังรอเธออยู่”
หลินซีขมวดคิว้ หลังจากการอัพเดทครงนี ้ั เจ
้ ้าระบบก็
ทําให ้เธอรู ้สึกแปลกๆ แต่เธอก็คด
ิ ไม่ออกว่าเป็ นเพราะ
อะไรกันแน่ หลินซีกดปุ่ มร ับภารกิจ จากนั้นเธอก็นึก
้
ขึนได ้ว่าเธอยังสามารถจับรางวัลได ้อีกด ้วย บน
หน้าต่างของระบบมีหน้าต่างจับรางวัลปรากฏให ้เห็น
ช ัดเจน และบนหน้าต่างจับรางวัลก็มก ่ นไปมา
ี ล่องทีหมุ
อยู่ 6 กล่อง ทําเอาหลินซีรู ้สึกตาลายไม่นอ้ ย เธอสุม
่
เลือกไปหนึ่ งกล่อง และจากนั้นเธอก็พบกับหนังสือหนึ่ ง
่ นหนังสือทีไม่
เล่ม ซึงเป็ ่ หนาสักเท่าไร
่
หลินซีรู ้สึกผิดหวังเป็ นอย่างมากจนเริมโมโหขึ ้
นมา
เธออยากได ้ของทีใช ่ ้ประโยชน์ได ้จริง จะเป็ นเครืองคร
่ ัว
้
ก็ได ้ เพราะตอนนี เธอยั ่
งขาดสิงของเหล่ ้ ่ แต่
านี อยู
สุดท ้ายกลับได ้หนังสือมาเล่มหนึ่ ง ไอ ้ระบบขีงกเอ
้ ้ย
ระบบร ับรู ้ถึงความโกรธของหลินซีจงึ พูดขึน้ “ยินดีด ้วย
เธอได ้ร ับตําราเทคนิ คการทําอาหาร ระบบจะช่วยให ้
เธอเรียนรู ้ทักษะแขนงนี ้ หนังสือเล่มนี คื
้ อตําราอาหาร
้
จากนี ไปเธอจะได ้เรียนรู ้วิธก
ี ารประกอบอาหารมากมาย
และพัฒนาทักษะการทําอาหารของเธอให ้ดียงขึ ิ่ น”
้ ฟัง
จบหลินซีก็รู ้สึกอยากจะมองบน
“ไอ ้ประโยคนี ทํ้ าให ้ฉันนึ กถึงสํานวนจีนทีว่่ า ‘แม่บ ้าน
แม่เรือนผูม้ ากความสามารถมิอาจปรุงอาหารได ้เมือไร ่ ้
ข ้าว คนเราจะทําการใดย่อมยากจะสําเร็จเมือไร ่ ้ปัจจัย
จําเป็ น’ แล ้วนี่ ฉันจะเอาเงินทีไหนไปซื
่ ้ ตถุดบ
อวั ิ มาหัด
ทําอาหารล่ะ แค่อา่ นหนังสือเล่มนี ก็ ้ จะทําเป็ นเลยงัน ้
เหรอ”
ระบบจึงตอบกลับ “กรุณาสงบสติอารมณ์ด ้วย วัตถุดบ ิ
้
สําหร ับปรุงอาหารต่างๆในตํารานี ระบบจะจั
ดหาให ้ฟรี”
เพลิงโทสะของหลินซีมอดลงกลายเป็ นควันและสลาย
้ั
หายไปในทันใด “ฟรีงนเหรอ ยอดไปเลย”
ระบบแอบดูถก ิ้
ู หลินซี แค่ได ้ยินคําว่าฟรีก็ยมแย ้ม
แจ่มใสเป็ นดอกไม้บาน วิสยั ทัศน์สนกุ ้ั ดจริงๆ ตอนนี ้
ลูกคิดเล็กๆในใจหลินซีกาํ ลังทํางาน นี่ หมายความว่า
ขอเพียงทําอาหารทีอยู ่ ่ในตํารา เธอก็ไม่จาํ เป็ นจะต ้อง
จ่ายเงินค่าอาหารเองแล ้ว ช่างดีจริงๆ แบบนี ทํ ้ าให ้เธอ
สามารถประหยัดเงินได ้มากทีเดียว เมือมั ่ ่นใจแล ้ว หลิน
่
ซีจงึ มองร ้านค ้าระบบทีตอนนี ้
ปลดล็ อคทุกรายการแล ้ว
้
และกว ้านซือของอย่ างไม่เกรงใจใคร
่
ในห ้องคร ัวมีเตาดินแต่ไม่มเี ครืองคร ัว เธอจึงซือเข้ ้ามา
่
เครืองปรุ งรสต่างๆยังมีไม่ครบ เธอก็ซอเข ื ้ ้ามาอีก ที่
้ ซออี
นอนกับผ้าห่มของฉู่ เซิงก็ไม่มี งันก็ ื ้ ก อ่างนํ า้
้ ้อน กะละมังก็ซอให
กระติกนํ าร ื ้ ้หมด หลังจากซือของ ้
ชุดใหญ่ เหรียญทองของหลินซีก็ลดลงอย่างรวดเร็วจน
เหลือหนึ่ งร ้อยเหรียญ
ี่
หลินซีเข ้าไปในห ้องของฉู่ เซิงแล ้วปูทนอนไว ้ให ้เขา
้
พร ้อมทังเตรี ่ างๆไว ้ให ้
ยมผ้าขนหนู กะละมัง และสิงต่
่ ่ เซิงเข ้ามาสิงของต่
เมือฉู ่ างๆก็ถกู จัดวางไว ้ในห ้อง
 ้ ้วยความประหลาดใจ “พี่
เรียบร ้อยแล ้ว เขาพูดขึนด
่ ยมของพวกนี ไว
คร ับ พีเตรี ้ ้ให ้ผมเหรอ ขอบคุณมากนะ
คร ับพี่ ขอบคุณมากจริงๆ พีดี ่ กบั ผมมากจริงๆ” หนุ่ ม
น้อยแสดงท่าทางดีใจด ้วยการนอนกลิงไปกลิ้ ้
งมาบน
ผ้าห่ม
๋
หลินซีลากเขาลงมาก่อนจะบ่น “เดียวเถอะ จะทําผ้าห่ม
สะอาดๆเปื ้อนหมดแล ้วเห็นไหม ไว ้เปลียนเป็
่ นชุดนอน
้ ยงได ้เข ้าใจไหม”
ก่อนถึงขึนเตี
“ชุดนอนคืออะไรคร ับ”
่
“ชุดนอนก็คอื ชุดทีเอาไว ้ใส่ตอนนอนไงล่ะ” หลินซี
อธิบาย
แต่ฉู่ เซิงกลับไม่สนใจเลยแม้แต่นอ้ ย “พี่ ตอนผมนอน
้
ผมไม่ใส่เสือผ้า ใส่แค่กางเกงในตัวเดียวก็นอนได ้
แล ้ว”
หลินซี “......”
่
หลินซีพลันรู ้สึกว่าตนจําเป็ นต ้องให ้ความรู ้เกียวกั บ
่
ความรู ้ทัวไปในการใช ้ชีวต
ิ กับเขาสักหน่ อย เช่นการ
ล ้างหน้าแปรงฟันทุกวัน เข ้านอนจําเป็ นต ้องเปลียนเป็ ่ น
่
ชุดทีสะอาด ต ้องไม่เข ้าไปในผ้าห่มขณะสวมเสือคลุ ้ ม
 ่
ต ้องไม่ทานอาหารบนเตียงเป็ นต ้น เมือได ้ฟังเช่นนั้น
แล ้วใบหน้าของฉู่ เซิงก็เต็มไปด ้วยความมึนงง เขาพูด
้ ้วยนํ าเสี
ขึนด ้ ยงอ่อนแรง
่ ับ ผมไม่มช
“พีคร ุ นอนนี่ นา” หลินซีจงึ กลับไปทีห
ี ด ่ ้อง
้ ดนอนจากระบบมาชุดหนึ่ ง
ของตนแล ้วซือชุ
ฉู่ เซิงมองชุดนอนสีฟ้าทีมี ่ เนื อผ้
้ าอ่อนนุ่ มเป็ นพิเศษ เมือ่
ลูบสัมผัสก็รู ้ได ้ว่าเป็ นชุดทีนุ่ ่ มสบายเป็ นอย่างมาก
้
หลินซีกาํ ช ับเขา “เสือผ้าชุ ้ ้ามใส่ออกไปนอกบ ้าน
ดนี ห
เด็ดขาด พอเปลียนแล ่ ้วต ้องพับให ้เรียบร ้อยแล ้ววางไว ้
ข ้างหมอนทุกวัน” ฉู่ เซิงรบั ปากอย่างว่าง่าย หลินซียงั
กําช ับต่อ “จากนี ไปนี ้ ่ คือบ ้านของเรา เรืองต่ ่ างๆในบ ้าน
อย่าเอาออกไปพูดข ้างนอก อย่างเช่นวันนี กิ ้ นอะไร
ของในบ ้านมีอะไรบ ้าง เรืองพวกนี ่ ้ าเอาไปบอกคน
อย่
่ ดขาด” ฉู่ เซิงกระพริบตาปริบๆและร ับปากทุกเรือง
อืนเด็ ่
่ ดแจงทุกอย่างเป็ นทีเรี
เมือจั ่ ยบร ้อย หลินซีก็รู ้สึกสบาย
ใจและเตรียมจะลองทําอาหารเมนู ใหม่

ตอนที่ 17: นํ ้ าใจ

 ่ งฉู่ เซิงไปตักนํ ากลั
เมือส่ ้ ่ าอาหาร
บมาแล ้ว หลินซีก็เริมทํ
ตามตํารา เมือก่่ อนหลินซีอยู่เพียงลําพัง เธอจึงมักจะ
ทําอาหารกินเองอยู่เสมอ ฝี มือของเธอไม่ได ้โดดเด่น
อะไร แต่เธอก็สามารถทําอาหารบ ้านๆได ้โดยไม่มี
ปัญหา สูตรอาหารทีอยู ่ ่ในตําราอาหารเล่มนี ก็ ้ ไม่ได ้
ยากเย็นอะไร หลินซีคด ิ ว่าตัวเองน่ าจะสามารถทํา
ออกมาได ้
้
ด ้วยการชีแนะจากตํ าราอาหารหลินซีจงึ ทําเนื อผั ้ ดมัน
่ั
ฝรงออกมา 1 จาน ไข่ผด ั มะเขือเทศ 1 จาน กระเทียม
บดผักโขม 1 จาน และยังมีซป ุ สาหร่ายกุ ้งอีก 1 จาน
ด ้วย ฉู่ เซิงคอยช่วยเธอก่อไฟและส่งจานชามให ้
้
ถึงแม้ว่าทังสองคนจะเพิ ่
งใช ้ชีวต
ิ ร่วมกันได ้ไม่นาน แต่
พวกเธอก็สามารถทํางานร่วมกันและเข ้ากันได ้เป็ น
อย่างดี หลังจากนั้น 1 ชวโมงอาหารก็ ่ั ถกู จัดวางเอาไว ้
บนโต๊ะ นี่ เป็ นอาหารมือแรกหลั้ ่
งจากทีพวกเธอย ้ายเข ้า
มาอยู่ในบ ้านใหม่ หลินซีและฉู่ เซิงนั่งหันหน้าเข ้าหากัน
่
ขณะทีแสงไฟสี ส ้มสาดส่องไปทัวบ ่ ้านหลังเล็กอันเงียบ
งันทีทั่ งอบอุ
้ น
่ และเงียบสงบ หลินซีคบ ้ นหนึ
ี เนื อชิ ้ ่ งให ้ฉู่
้
เซิง ฉู่ เซิงจึงยกยิมหวานกลั บไปให ้หลินซี เมือได ่ ้กิน
อาหารทีหลิ ่ นซีคบ ี ให ้ฉู่ เซิงก็ไม่ลม ่
ื ทีจะเอ่ ยปากชมรส
มือของเธอ และต่อให ้รู ้ว่าในคําพูดของเขาแฝงความ
ประจบประแจงเอาไว ้ แต่หลินซีก็ไม่ได ้ขัดอะไร ฉู่ เซิง
 ่
พูดงึมงําเกียวกั ่ เขาเพิ
บสิงที ่ ่ ้นพบในบ ้านหลังใหม่
งค
หลินซีก็กน ้
ิ ไปฟังไป ตอนนี เธอรู ้สึกว่านี่ แหละคือชีวต
ิ ที่
เธอต ้องการ
ในเวลากลางดึกทีผู ่ ค้ นต่างพากันหลับสนิ ท หลินซี
เหนื่ อยจนผล็อยหลับไปแล ้ว แต่ฉู่ เซิงยังคงนอนกลิงไป ้
้
กลิงมาบนที ่
นอนด ้วยความตืนเต่ ้น บนตัวของเขามีชด ุ
นอนเนื อนิ ้ ่ มแถมบนคังยั ่ งมีผ ้าปูผน ่
ื ใหม่เอียมปู ทบั ไว ้
ด ้วย ฉู่ เซิงรู ้สึกมีความสุขจนหยุดไม่อยู่ ทุกอย่างเป็ น
เหมือนความฝัน แต่ถ ้ามันเป็ นฝันตืนหนึ ่ ่ งเขาก็ไม่
อยากจะตืนขึ ่ นมาอี
้ กตลอดกาล!
่ กยุวปัญญาชน หลิวเสียกําลังทํากับข ้าวโดยมี
ในทีพั
้ นคนก่อไฟ ในห ้องคร ัวมีเพียงเสียง
ฟางฉวนจือเป็
ทํากับข ้าวและเสียงเปลวไฟคุกรุน ้
่ ดังกรอบแกรบขึนมา
เท่านั้น หลิวเสียแอบเหล่มองฟางฉวนจือ้ แต่ฟางฉ
้ เหมือนจะไม่ได ้สังเกตเห็นท่าทางของเธอและ
วนจือก็
ยังคงจ ้องมองเตาไฟอยู่อย่างนั้น บนใบหน้าของหลิว
้
เสียปรากฏรอยยิมจนปั ญญา ส่วนในใจก็แอบหัวเราะ
่ น
กับตัวเองแล ้วเริมครุ ่
่ คิดอะไรไปเรือย
่
กระทังหลิ
วเสียทําอาหารเสร็จเรียบร ้อยยุวปัญญาชน
จํานวนหนึ่ งก็เดินเข ้ามาช่วยกันถืออาหารออกไป หาน
่
เหม่ยฟางนํ าวังเสียวเจิ ่ นหลินกลับมาแล ้ว
นและอวีหลิ
 ่
วังเสียวเจิ ่
นหรีตามอง ่
เมือเธอไม่ เห็นหลินซีอยู่ใน
้
ห ้องคร ัวเธอจึงจงใจถามขึนมาเสี ้
ยงดัง “วันนี ใครเป็ น
คนทําอาหาร?”
้
หลิวเสียพูดขึนมาอย่ ่ น
างไม่ใส่ใจ “ในตารางหน้าทีเป็
่
ชือของฉั ้ นก็ต ้องเป็ นคนทําสิ”
น เพราะงันฉั
“แล ้วใครเป็ นคนก่อไฟ?” หลิวเสียเข ้าใจได ้ในทันทีวา่
่
วังเสียวเจิ นต ้องการอะไร เธอจึงมองไปทางวังเสียวเจิ ่ น
ด ้วยสายตาเย็นชา แต่ฟางฉวนจือกลั ้ ้
บพูดขึนมา
เสียก่อน “ทุกคนเงียบก่อน ฉันมีเรืองจะพู ่ ด ตอนนี ยุ้ วฯ
หลินไปแล ้ว ต่อจากนี หน้ ้ าทีการทํ
่ าอาหารจะกลับไป
่
เป็ นเหมือนทีเคยจั ดไว ้ก่อนหน้านี ้ คือ 2 คนต่อ 1 วัน
ให ้คนหนึ่ งจุดไฟอีกคนหนึ่ งทําอาหาร ทุกคนจําเอาไว ้
่ จะเริ
ให ้ดีละ่ ! เรืองนี ้ ่ งแต่
มตั ้ วน ้ นต ้นไป”
ั พรุง่ นี เป็
่
วังเสียวเจิ ่ นหลินไม่เข ้าใจ “ยุวฯหลินไปแล ้ว
นและอวีหลิ
หมายความว่ายังไง? เธอไปไหน?”
หยวนเฮ่อถือชามเอาไว ้พร ้อมยกยิมเยาะเย ้ ้ย “ก็ย ้ายไป
้
แล ้วน่ ะสิ ต่อจากนี พวกเธอสองคนจะได ้พักอยู่ด ้วยกัน
่
เพราะยุวฯหลินจะไม่อยู่แล ้ว” วังเสียวเจิ นไม่ได ้ไล่ถาม
แต่ก็ไม่มใี ครพูดอะไรกับเธอ ทุกคนต่างจดจ่ออยู่กบั
่
การกินข ้าว วังเสียวเจิ ้
นรู ้สึกอึดอัดขึนมาทั นใด
จากนั้นเธอก็ไปถามจากโจวหลายตีจนได ้ ้รู ้ว่าหลินซีไป
เช่าบ ้านและพาฉู่ เซิงไปอยู่ด ้วยกัน
หานเหม่ยฟางทีรู่ ้แบบนั้นก็รู ้สึกสนใจขึนมาเล็
้ กน้อย
เธอไม่รู ้ว่าตัวเองจะสามารถเช่าบ ้านได ้หรือเปล่า เธอ
เองก็ไม่อยากอยู่กบ ั หลิวเสียเหมือนกัน แต่หลังจากที่
เธอถามเรืองค่่ าเช่าบ ้านเธอก็ต ้องถอดใจไปทันที และ
เพราะเธอไม่ถก ู กับหลิวเสีย หลังจากนั้นเธอจึงย ้ายไป
่
อยู่ห ้องเดียวกับวังเสียวเจิ น
่
เมืออยู ิ่ ดว่าฉู่ เซิงเป็ น
่กบั ฉู่ เซิงมาได ้สักพักหลินซีก็ยงคิ
เด็กรู ้ความ มือของหลินซียงั คงใส่เฝื อกเอาไว ้ ดังนั้น
เธอจึงทํางานต่างๆได ้ไม่คอ ่ ยสะดวก ด ้วยเหตุนีฉู ้ ่ เซิงจึง
อาสาร ับผิดชอบงานหนักในบ ้านไม่วา่ จะเป็ นตักนํ า้ ผ่า
้ า ล ้างจาน เขาล ้วนทําทุกสิงทุ
ฟื น ซ ักเสือผ้ ่ กอย่าง
ออกมาได ้เป็ นอย่างดี ปริมาณงานของหลินซีจงึ น้อย
กว่าตอนทียั ่ งอยู่ในทีพั
่ กยุวปัญญาชน และถ ้าหลินซีไม่
ห ้ามเขาเอาไว ้ก่อน ฉู่ เซิงจะต ้องช่วยเธอซ ักผ้าไปด ้วย
แน่ นอน
่
เพือให ้รางวัลความเป็ นเด็กดีรู ้ความของฉู่ เซิง หลินซี
่ วเองซือมาก่
จึงได ้หยิบหนังสือนิ ทานทีตั ้ อนหน้านี ้
ออกมาอ่านให ้ฉู่ เซิงฟัง เนื่ องจากฉู่ เซิงได ้เรียนมาสัก
พักแล ้ว เขาจึงพอรู ้จักตัวอักษรในหนังสืออยู่บ ้าง แต่ฉู่
เซิงชอบฟังหลินซีอา่ นนิ ทาน เพราะนํ าเสี้ ยงเวลาทีหลิ ่ น
ซีอา่ นนิ ทานจะฟังดูออ ่ นหวานนุ่ มนวล ดังนั้นช่วงเวลา
่ ่ เซิงโปรดปรานมากทีสุ
ทีฉู ่ ดในแต่ละวันจึงเป็ นช่วงเวลา
่ สาวเล่
ทีพี ่ านิ ทานให ้เขาฟัง
่
กระทังหลิ นซีอา่ นนิ ทานจบไปเล่มหนึ่ ง ฉู่ เซิงก็รบี ส่ง
้
แก ้วนํ าให ่
้เธอ 1 แก ้วทันที หลินซีร ับมันมาดืมเข ้าไป
หนึ่ งอึกแล ้วพูดขึนมา
้ “เธอก็อย่าเอาแต่อยู่ในบ ้านล่ะ
ว่างๆก็ออกไปเล่นกับเด็กคนอืนๆบ ่ ้าง เด็กผูช้ ายจะอยู่
แต่ในบ ้านได ้ยังไง”
่ ับ ผมชอบอยู่กบั พี”่ หลินซี
ฉู่ เซิงส่ายหน้าไปมา “พีคร
้ อเขกหัว
มองสีหน้าประจบประแจงของฉู่ เซิงแล ้วใช ้นิ วมื
้ แล ้วฉี กยิม้
เขาไป 1 ที ฉู่ เซิงลูบหน้าผากตัวเองยิมๆ
กว ้างกลับมาให ้เธอ
ขณะทีทั ่ งสองคนกํ
้ าลังพูดคุยกันอยู่ก็มค ี นมาหา หลิว
เสียถือกล่องพัสดุเล็กๆใบหนึ่ งมาหาหลินซี “หลินซี ดูส ิ
ว่านี่ ใช่ของทีครอบคร
่ ัวเธอส่งมาให ้หรือเปล่า?” หลินซี
เดินเข ้าไปร ับกล่องพัสดุใบนั้นเอาไว ้แล ้วบอกให ้หลิว
เสียนั่งลงดืมนํ่ าก่
้ อน บนกล่องพัสดุใบนั้นเขียนชือของ ่
เธอเอาไว ้ แต่ทอยู ี่ ่กลับเป็ นทีพั
่ กของยุวปัญญาชน
หลินซีจงึ กล่าวขอบคุณหลิวเสีย ส่วนฉู่ เซิงเองก็วงเข ิ่ ้า
้
ไปเอานํ าจากในคร ่ งให ้หลิวเสียอย่างรู ้ความ
ัวมายืนส่
หลิวเสียพิจารณาฉู่ เซิงก่อนจะหันไปพูดกับหลินซี
้ เหมือนเมือก่
“เด็กคนนี ไม่ ่ อนเลยนะ เมือก่ ่ อนเขาทัง้
้ วเล็ก แต่ตอนนี กลั
ผอมทังตั ้ บสะอาดสะอ ้านแถมยังดูด ี
้
อีกต่างหาก หน้าตาก็มเี นื อหนั ่ นมาด
งเพิมขึ ้ ้วย”
หลินซีแอบคิดในใจว่าเพราะเขาได ้ทานอาหารวันละ 3
้
มือจนอิ ่ ้องแถมตอนบ่ายยังมีผลไม้และขนมอีกมือ้
มท
้
แบบนี เขาจะไม่ ้
มเี นื อหนั งได ้ยังไง!
่ กพิจารณาอยู่แบบนั้น
ฉู่ เซิงรู ้สึกเขินอายเล็กน้อยทีถู
เขาจึงกอดหนังสือเดินกลับไปในบ ้าน หลินซีและหลิว
เสียพูดคุยกันอยู่ทลานหน้ี่ าบ ้าน หลิวเสียบอกเล่า
่
เรืองราวต่ ่ กยุวปัญญาชนและยังรู ้สึกอิจฉาที่
างๆในทีพั
หลินซีสามารถย ้ายออกมาอยู่เองได ้ ช่วงนี เธอกั ้ บหาน
เหม่ยฟางไม่คอ ่ ยลงรอยกันเท่าไร ดังนั้นเธอจึงซุบซิบ
นิ นทากับหลินซีด ้วยความโกรธอยู่หลายประโยค
่
จนกระทังหลิ วเสียจากไป หลินซีจงึ ได ้เปิ ดกล่องพัสดุดู
ภายในกล่องพัสดุใบเล็กมีหมีดํ ่ าอยู่หลายจิน (1 จิน =
500 กร ัม) รองเท ้าผ้าฝ้ าย 1 คูแ่ ละจดหมายอีกหนึ่ ง
่ ้ันดูแล ้วน่ าจะเป็ นรองเท ้าทํามือ ฝี เข็ม
ฉบับ รองเท ้าคูน
ละเอียดประณี ตจนดูเหมือนคนทําน่ าจะใส่ใจกับมันไม่
น้อย
 ้
ทังจดหมายและกล่ องพัสดุใบนั้นล ้วนเป็ นสิงที
่ ป้่ าใหญ่
ส่งมา ในจดหมายบอกเอาไว ้ว่าเพราะทีบ ่ ้านไม่ได ้ร ับ
่
สิงของใดๆ จากหลินซีพวกเขาจึงรู ้สึกไม่พอใจเป็ น
อย่างมาก ครงนี ้ั พี้ สาวของเธอกํ
่ าลังจะแต่งงานแล ้ว
หวังว่าหลินซีจะสามารถช่วยส่งอะไรกลับไปได ้บ ้าง
นอกจากนี ป้้ าใหญ่ยงั เอ่ยปลอบหลินซีอก ี หลายประโยค
้
เนื อหาในจดหมายไม่ มอี ะไรมากไปกว่าครอบคร ัวและ
เรืองน่ ่ ายินดีทงหลายซึ้ั ่ นคําพูดของพวกพ่อแม่
งเป็
่
ทัวไป ่
เมือหลิ นซีอา่ นจดหมายนั้นจนจบสีหน้าของเธอ
ก็ย่าแย่ ํ ลง ฉู่ เซิงเห็นสีหน้าของหลินซีก็รู ้สึกกังวล
เล็กน้อย เขามองออกว่าพีสาวไม่ ่ มค ี วามสุข แต่ทําไม
พีสาวถึ ่ งไม่มคี วามสุขเขาเองก็ไม่รู ้เหมือนกัน เขาเอา
แต่ครุน ่ คิดอยู่นานแต่ก็ไม่กล ้าเอ่ยปากถามเธออยู่ดี
ในใจของหลินซีว ้าวุน ้
่ ขึนมาเล็ กน้อย เธอใช ้มือเท ้าคาง
่ ดว่าควรจะจัดการเรืองของครอบคร
แล ้วเริมคิ ่ ัวอย่างไร
เธอไม่มค ี วามทรงจําอะไรเกียวกั ่ ้
บครอบคร ัวนี เลย จะ
พูดอีกอย่างก็คอื เธอไม่ใช่เจ ้าของร่างเดิม และในตอน
่
ทีตอบจดหมายกลั ่
บไปเมือคร ้ั อนเธอก็บอก
งก่
ครอบคร ัวไปแล ้วว่ากระดูกมือของเธอหัก แต่ครอบคร ัว
ก็ยงั ไม่มป ่
ี ฏิกริ ยิ าใดๆและเอาแต่ร ้องขอสิงของกั บเธอ
มาตลอด ทีจริ ่ งหลินซีก็ไม่ได ้เสียดายข ้าวของพวกนั้น
หรอก แต่เธอคิดว่าการกระทําของคนในครอบคร ัวทํา
ให ้เธอรู ้สึกอึดอัด ตัวเธอเองก็ไม่ใช่แม่พระ ครงนี้ั ให
้ ้ไป
้ั อไปยังต ้องให ้อีกหรือเปล่า เรืองนี
แล ้วครงต่ ่ มั ้ นน่ าปวด
หัวจริงๆ
่
เมือมองเห็ ้
นคิวของหลิ
นซีขมวดเป็ นปม ฉู่ เซิงก็ถาม
่ ับ เป็ นอะไรไปเหรอ?”
ออกไปอย่างระมัดระวัง “พีคร
หลินซีกาํ ลังว ้าวุน ่ ใจและไม่ได ้สนใจว่าฉู่ เซิงจะเข ้าใจได ้
่
หรือไม่จงึ เล่าเรืองราวที ่ ่ในจดหมายให ้ฉู่ เซิงฟัง ฉู่
อยู
เซิงทรุดตัวลงแล ้วมองหลินซีตาปริบๆ “พีคร ่ ับ ถ ้าคน
พวกนั้นดีกบั พี่ พีก็ ่ สง่ ของกลับไปเถอะคร ับ แต่ถ ้าพวก
เขาไม่ดก ี บั พี่ พีก็
่ ไม่จาํ เป็ นต ้องสนใจพวกเขาหรอก
่
กว่าพีจะหาของมาได ่ ยงั มีผม
้ก็ไม่ง่ายเลย อีกอย่างพีก็
ผมจะดีกบั พีให ่ ้มากๆเอง” เมือพู ่ ดประโยคสุดท ้ายจบลง
ฉู่ เซิงก็ซบศีรษะลงกับเข่าของหลินซี
หลินซีลบ ้
ู เส ้นผมขึนใหม่ ของฉู่ เซิงไปมา เธอคิดว่าเมฆ
หมอกทีอยู ่ ่ในใจของเธอถูกปัดเป่ าหายไปไม่นอ้ ย ตัว
เธอมาทีนี ่ ่ ก็เพือทํ
่ าภารกิจให ้สําเร็จ และบางทีอาจจะ
ต ้องกลับไปในสักวัน ดังนั้นเธอควรมองข ้ามสิงที ่ ทํ
่ าให ้
เธอรู ้สึกเจ็บปวดไปบ ้างและไม่จาํ เป็ นต ้องสนใจว่าคน
เหล่านั้นจะคิดอย่างไรกับตนเอง เมือตั ่ ดสินใจได ้แล ้ว
้
หลินซีก็รู ้สึกแจ่มใสขึนจนพลอยทํ าให ้ใบหน้าของฉู่
้
เซิงมีรอยยิมตามไปด ้วย
 ้
ฉู่ เซิงเตือนหลินซีวา่ พวกเขาทังสองคนจะต ้องเตรียม
่
ฟื นทีจะใช ้ในช่วงฤดูหนาว ไม่อย่างนั้นถ ้าต ้องตัดฟื น
ในช่วงฤดูหนาว พวกเขาอาจจะหนาวตายได ้ หลินซี
คิดคํานวณอยู่สก ั พัก เธอสามารถซือถ่ ้ านจากร ้านค ้า
ในระบบได ้ แต่ราคาของมันก็คอ ่ นข ้างแพง และยิง่
คิดถึงเหรียญทองของตัวเองทีมี ่ อยู่ไม่มาก เธอก็ได ้แต่
้
แบกตะกร ้าไม้ไผ่เดินขึนเขาไป
่
ฉู่ เซิงมีท่าทางตืนเต ้นเป็ นพิเศษ เขาเอาแต่เดินพูดคุย
กับหลินซีไปตลอดทางและคอยบอกว่าตรงไหนมีฟืน
มาก ตรงไหนสามารถเก็บผักได ้ เมือมี ่ ความช่วยเหลือ
ของเขา หลินซีจงึ สามารถเก็บของได ้เป็ นจํานวนมาก
ดังนั้นช่องเก็บของของระบบจึงถูกยัดของเข ้าไปจนเต็ม
ในตอนทีทั ่ งสองคนเดิ
้ นกลับมาพวกเขาก็ได ้พบกับ
หยวนเฮ่อ หวังเหอผิงและหวังหยวน ทังสามคนกํ ้ าลัง
แบกตะกร ้าไม้ไผ่พลางพูดคุยหัวเราะกันมาตลอดทาง
่
เมือพวกเขาได ้เห็นหลินซี พวกเขาก็เป็ นฝ่ ายเอ่ยปาก
ทักทายหลินซีกอ ่ น หยวนเฮ่อเหลือบมองตะกร ้าไม้ไผ่
ของหลินซีแวบหนึ่ ง ตะกร ้าใบนั้นหนักอึงจนทํ ้ าให ้ร่าง
ของหลินซีแอ่นโค ้งไปเล็กน้อย สายลมฤดูใบไม้รว่ งพัด
ผ่านมาจนทําให ้เส ้นผมของหลินซีกระจัดกระจายไป
หมด หยวนเฮ่อทีได ่ ้เห็นภาพนั้นจึงรู ้สึกประหลาด
้
ขึนมา
“ให ้ฉันช่วยไหม? ฟื นพวกนั้นน่ าจะหนัก เธอแบก
น้อยลงหน่ อยเถอะ ไม่อย่างนั้นพรุง่ นี เธอจะยกแขนไม่
้
้
ขึนเอานะ”
หลินซีปฏิเสธความหวังดีของหยวนเฮ่อแล ้วอธิบาย
ออกไป “ข ้างบนเป็ นฟื นแต่ข ้างล่างเป็ นผัก ไม่คอ
่ ย
หนักเท่าไรหรอกฉันแบกได ้”
คนกลุม่ นั้นพูดคุยกับหลินซีอยู่อก ี 2-3 คําแล ้วบอกให ้
่
เธอค่อยๆลงเขา ฉู่ เซิงรอจนกระทังหยวนเฮ่ อเดินจาก
้
ไปเขาจึงพูดขึนมา ่ ับ ต่อไปให ้ผมมาทํางานนี เอง
“พีคร ้
เถอะ! มือของพียั ่ งเจ็บอยู่ ไม่ควรทํางานหนักนะคร ับ”
้
หลินซีพูด “เราต ้องเตรียมฟื นตังเยอะขนาดนี ้ จะให ้เธอ
ทําคนเดียวได ้ยังไง แบบนั้นจะต ้องทําจนถึงตอนไหน
ล่ะ!”
แต่ไม่นานก็มค ี นมาช่วยทํางานนี แล ้ ้ว ในช่วงเทียงของ
่
วันต่อมาหยวนเฮ่อและหวังหยวนพากันแบกต ้นไม้แห ้ง
ต ้นหนึ่ งเดินเข ้ามา หลินซีเกรงใจทีจะร ่ ับเอาไว ้แต่หยวน
เฮ่อก็ยงั ยืนยันหนักแน่ น “พวกเราต่างก็เป็ นยุว
ปัญญาชน ทุกคนควรจะต ้องช่วยเหลือกันและกันสิ
้
แถมเธอยังต ้องดูแลเด็กอีกตังคนหนึ ่ ง งานหนักๆก็ยงั
ทําไม่ได ้ สําหร ับพวกเราแล ้วนี่ เป็ นแค่เรืองง่
่ ายๆเท่า
นั้นเอง” หลินซีมองเม็ดเหงือที ่ ผุ ่ ดขึนมาบนหน้
้ าผาก
หยวนเฮ่อไม่คด ่ ายๆเลยแม้แต่นอ้ ย แต่
ิ ว่ามันเป็ นเรืองง่
่ กฝ่ ายหวังดีจริงๆ หลินซีจงึ ไม่ได ้ปฏิเสธออกไป
ในเมืออี
้
อีก เธอบอกให ้ทังสองคนเข ้ามาพักผ่อนในบ ้าน ทังยั ้ ง
้
ต ้มชาให ้ทังสองคนด ้วย หยวนเฮ่อจ ้องมองใบชาทีลอย ่
อยู่ในแก ้วก่อนจะพูดกลัวหั ้ วเราะขึนมา
้ ่
“ไม่ได ้กลินชา
มานานแล ้วนะเนี่ ย วันนี โชคดี
้ จริงๆ”
หลินซีไม่ได ้ชอบกินชา พวกมันเป็ นใบชาทีเธอหาเจอ ่
ในกระเป๋ าใบเก่า เธอจึงเอามาใช ้ร ับรองแขกเท่านั้น ทัง้
่
สองคนดืมชาพลางพู ่ พเพเหระกันไป หยวน
ดคุยเรืองสั
้
เฮ่อเป็ นคนพูดเก่ง ทังสามคนจึ งพูดคุยกันอย่างออกรส
หลังจากทีฉู ่ ่ เซิงเดินถือนํ ามาให
้ ้หยวนเฮ่อ เขาก็กลับ
เข ้าไปอ่านหนังสือในห ้องของตัวเองพลางฟังเสียง
หัวเราะพูดคุยของทังสามคน้ ตัวอักษรบนหนังสือต่างก็
ไหลผ่านสายตาของเขาไปโดยทีเขาอ่ ่ ่
านอะไรไม่รู ้เรือง
เลยสักอย่าง
จากนั้นหยวนเฮ่อก็มาส่งฟื นอีกหลายครง้ั หลินซีเองก็
ไม่ได ้ปฏิเสธเพราะไม่อยากให ้การกระทําของเขาสูญ
เปล่า ดังนั้นเธอจึงได ้แต่ต ้อนร ับอีกฝ่ ายอย่างมีมารยาท
่
และเมือเธอเห็ นสูตรขนมง่ายๆอย่างไป๋ ถังเกา (ขนม
ชนิ ดหนึ่ งทีทํ
่ าจากแป้ งข ้าวเจ ้ากับนํ าตาลทราย)
้ ใน
ตําราอาหารเธอก็คด
ิ จะทําไป๋ ถังเกาให ้หยวนเฮ่อสัก
หน่ อย
หลินซีให ้ฉู่ เซิงช่วยเธอต ้มนํ า้ ส่วนตัวเธอจะไป
จัดเตรียมอุปกรณ์ ฉู่ เซิงเดินตามหลินซีไปด ้านหลัง
ตลอดเวลาทีได ่ ้อยู่ด ้วยกันเขาได ้กินหลายสิงหลาย
่
่
อย่างทีเขาไม่ เคยกินมาก่อน ดังนั้นเมือเห็
่ นหลินซี
เตรียมจะทําขนมแบบใหม่เขาจึงรีบเข ้าไปช่วยเหลือ
ด ้วยความยินดี
ตอนที่ 18: ขนม

ี่
โชคดีทระบบจั ดเตรียมแป้ งข ้าวเจ ้าให ้ เธอจึงสามารถ
ลดเวลาในการโม่แป้ งลงไปได ้ เธอต ้มนํ าร ้ ้อนจนเดือด
้
แล ้วใส่นําตาลทรายขาวลงไปก่ อนจะนํ ามันไปวาง
เอาไว ้ด ้านข ้าง จากนั้นเธอก็เทนํ านมข ้ ้าวแล ้วใช ้
ตะเกียบคนไปมาไม่หยุด หลังจากรอจนมันได ้ทีแล ่ ้ว
เธอก็ใส่นําเชื ้ อมและนํ
่ ้ สต ์ทีผสมเอาไว
ายี ่ ้ล่วงหน้าแล ้ว
ลงไปผสมเข ้าด ้วยกันก่อนจะทําการคนต่อไป หลินซี
ใช ้มือซ ้ายจัดการงานต่างๆไม่คอ ่ ยสะดวกนัก เมือ ่
่
มองเห็นท่าทางงกๆเงินๆของหลิ นซี ฉู่ เซิงก็เสนอตัวเข ้า
ไปช่วย หลินซีเห็นดังนั้นก็ไม่ได ้เกรงใจแถมยังสังให ่ ้
เขาทําสิงต่ ่ างๆอีก “เธอจะต ้องคนไปทางเดียวกันนะ” ฉู่
เซิงคนมันอย่างระมัดระวัง หลินซีไม่เคยทําขนมมาก่อน
และยังไม่รู ้ด ้วยว่าจําเป็ นต ้องคนไปถึงเมือไร ่ แต่พอรู ้สึก
ว่าคนมาได ้พักใหญ่แล ้วเธอก็นํานํ านมข ้ ้าวไปวาง
เอาไว ้ด ้านข ้าง
ฉู่ เซิงลูบๆคลําๆแขนทีได่ ้ร ับบาดเจ็บของเธอแล ้วถาม
ขึน้ “พีคร่ ับ ตรงนี หายดี
้ แล ้วเหรอคร ับ?”
หลินซีพูดออกไปอย่างไม่คอ ้
่ ยแน่ ใจ “น่ าจะล่ะมัง”
จนกระทังถึ่ งตอนบ่าย หลินซีจงึ ได ้เริมนึ ่ ่ ง เธอหยิบ
กล่องอาหารขึนมากล่้ องหนึ่ งแล ้วใส่นํานมข
้ ้าวเข ้าไป
่ องก่อนจะนํ ามันไปวางเอาไว ้บนเตานึ่ ง เมือได
ครึงกล่ ่ ้
เวลาหลินซีก็มองไปยังไป๋ ถังเกาทีพองตั ่ ้
วขึนมา ไป๋ ถัง
เกาสีขาวนวลชินหนึ ้ ่ งเป็ นรูปเป็ นร่างขึนมาแล
้ ้ว หลินซี
ค่อนข ้างภูมใิ จกับผลงานของตัวเอง การทําขนมครง้ั
แรกของเธอสําเร็จลุลว่ งไปได ้ด ้วยดี จริงๆแล ้วตัวเธอก็มี
พรสวรรค ์เหมือนกันนะเนี่ ย เธอรีบหยิบผ้าขนหนู ผน ื
หนึ่ งขึนมาก่
้ อนจะใช ้มันหยิบกล่องอาหารออกมาจาก
หม้อนึ่ งแล ้วควํ่ามันลงบนเขียง จากนั้นก็เคาะๆมันอยู่ 2
ที “อ๊ะ! ไป๋ ถังเกาไม่ยอมออกมา”
หลินซีจาํ ได ้ว่าน่ าจะควํ่ามันลงเพือให
่ ้ไป๋ ถังเกาหลุด
ออกมา หรือว่าการทําขนมครงนี ้ั จะล
้ ้มเหลวแล ้ว? เธอ
หยิบตะเกียบออกมาอันหนึ่ งแล ้วลองชิมมันดู รสชาติก็
ไม่เลวนี่ นา! ฉู่ เซิงจ ้องมองหลินซีตาปริบๆ เธอจึงคีบ
้
ขึนมา 1 ชินแล้ ้วป้ อนเข ้าปากเขา “เป็ นยังไงบ ้าง?
อร่อยไหม?” หลินซีถาม
ฉู่ เซิงพยักหน้าหงึกหงัก “อร่อยคร ับ มันทังนุ้ ่ มทังหวาน
้
พีคร่ ับ พีเก่
่ งจังเลย” หลินซียงั คงจัดการไป๋ ถังเกาทีไม่
่
ยอมเชือฟั ่ งก ้อนนั้นต่อไป แต่ทน ั ใดนั้นมือซ ้ายของเธอ
้
ก็รู ้สึกปวดแปลบขึนมาอย่ างฉับพลัน มือของเธออ่อน
แรงลงจนทําให ้ตะเกียบร่วงลงไปบนพืน้ ฉู่ เซิงหน้า
่
เปลียนสี ้
แล ้วรีบถามขึนมาทั ่ ับ เป็ นอะไรไป?”
นที “พีคร
่
หลินซีสา่ ยหน้าไปมา เมือครู
น ้
่ ี แขนของเธอรู ้สึกปวด
้
แปลบขึนมาเล็ กน้อย แต่ตอนนี มั ้ นไม่รู ้สึกเจ็บปวดอะไร
อีกแล ้ว น่ าแปลกจริงๆ!
ทันใดนั้นระบบก็เริมอธิ
่ ้
บายขึนมา “เป็ นความผิดของ
เธอนั่นแหละ ขนมจานนี ล้ ้มเหลวแล ้ว เพราะงันระบบก็
้
เลยทําการลงโทษเธอเล็กๆน้อยๆ” หลินซีรู ้สึกงุ นงงจน
ต ้องถามออกไป “ล ้มเหลวได ้ยังไง?”
้ นลงไปบนกล่องข ้าว เธอไม่ได ้ทํา
“เธอควรจะทานํ ามั
้
ตามขันตอนการปรุ ้
งอาหาร เพราะงันอาหารจานนี ้
ก็
เลยล ้มเหลวยังไงล่ะ” หลินซีแทบจะกระอักเลือดออก
มา
“ฉันลืมแล ้วทําไมนายไม่เตือนฉันล่ะ ทําไมถึงต ้อง
ลงโทษฉันด ้วย?”
ระบบพูดออกมาด ้วยความโมโห “นี่ เป็ นการตังค่ ้ าของ
สมองหลักเพือช่ ่ วยให ้ผูใ้ ช ้เรียนรู ้ทักษะได ้ดียงขึ
ิ่ น้
่
บทลงโทษทีเหมาะสมจึ งมีความจําเป็ นอย่างยิง” ่ หลินซี
รู ้สึกโกรธจนพูดไม่ออก เธอต ้องทําการปร ับอารมณ์อยู่
นานกว่าจะพูดออกมาได ้
“อีวาน นายรู ้ไหมว่าการปรุงอาหารเป็ นทักษะที่
้ เพราะงันการล
จําเป็ นต ้องฝึ กฝนซําๆ ้ ้มเหลวจึงถือว่า
่ ปกติ
เป็ นเรืองที ่ มาก”
ระบบยังคงตอบกลับมาอย่างเชืองช ่ ่ เธอได
้า “สิงที ่ ้ร ับก็
คือตําราอาหารขันต ้ ้น ตามการทํางานโดยปกติแล ้ว
มันไม่น่าจะเกิดข ้อผิดพลาด ตอนทีได ่ ้ร ับตําราอาหาร
มาระบบก็ได ้อัพเกรดความสามารถในการทําอาหาร
ของเธอไปแล ้วนี่ ตอนนี พอเกิ
้ ดความผิดพลาดขึนมา ้
ทุกอย่างก็เป็ นความผิดพลาดทีเธอทํ ่ าเองทังนั ้ ้น ดังนั้น
้
ขันตอนการลงโทษทางวิ นัยถึงได ้แสดงผลออกมาไง
ล่ะ”
หลินซีพูดไม่ออก เธอคิดถึงคําพูดของระบบแล ้วคิดว่า
มันก็สมเหตุสมผล แต่จๆู่ เธอก็พบปัญหาข ้อหนึ่ ง “อี
่
วาน ฉันรู ้สึกว่าเวลาทีนายพู ดตอนนี มั้ นไม่เหมือน
่ อนเลยนะ เมือก่
เมือก่ ่ อนนํ าเสี
้ ยงเอไอจะค่อนข ้างเย็น
ชา แต่ตอนนี คํ้ าพูดของนายเริมมี่ จงั หวะจะโคนขึน้
มาแล ้ว”
้ บเป็ นระบบทีเงี
คราวนี กลั ่ ยบไป หลังจากนั้นพักใหญ่
ระบบถึงได ้พูดออกมาอีกครง้ั “ใช่แล ้วล่ะ ตอนนี ระบบ
้
่ นภาษาเลยได ้ร ับการ
ได ้ทําการอัพเกรดแล ้ว ส่วนทีเป็
อัพเกรดขึน”้
“โอ ้!….” หลินซีจงใจลากเสียงยาว “การอัพเกรดของ
นายเป็ นผลมาจากการทีฉั ่ นทําภารกิจสําเร็จใช่หรือ
้ั หลิ
เปล่า?” ครงนี ้ นซีเดาถูก ระบบจึงพูดออกมาอย่าง
จนปัญญา
“ใช่ ฉันเลือกเธอ พอเธอทําภารกิจสําเร็จฉันก็เลยได ้
อัพเกรดไปด ้วย”
่ พอคุ
ิ ว่าเรืองนี
หลินซีคด ้ ยกันได ้เธอจึงพูดต่อ “ฉันออก
่ ดู
แรง นายได ้ร ับผลประโยชน์ เรืองนี ้ ไม่คอ
่ ย
สมเหตุสมผลเลยนะ!”
้ าเอาไว ้หมดแล ้ว ระบบทํา
ระบบพูด “ทุกอย่างถูกตังค่
่
ได ้แค่ทําตามคําสังของโปรแกรมเท่ านั้น”
หลินซีไม่อยากพูดจาอ ้อมค ้อมกับมันอีกต่อไป “นาย
คิดดูนะ ฉันหวังว่าฉันจะสามารถทําภารกิจให ้สําเร็จได ้
เร็วๆ ส่วนนายเองก็หวังว่าภารกิจจะสําเร็จเร็วๆ
เหมือนกัน ถ ้าอย่างนั้นเป้ าหมายของพวกเราก็
้
เหมือนกัน เพราะงันนายก็ ควรจะออกแรงด ้วยไม่ใช่
เหรอ นายพอจะให ้ความช่วยเหลือพิเศษอะไรหน่ อยได ้
ไหม?”
ระบบเข ้าใจความคิดของหลินซี ดังนั้นหลังจากเงียบไป
้ กครง้ั “ฉันจะยืนคํ
สักพักมันจึงพูดขึนมาอี ่ าร ้องไปให ้
สมองหลักแล ้วกัน จากนั้นฉันจะมาตอบเธอ” เมือพู
่ ด
จบระบบก็ปิดตัวเองไปทันที
ในระหว่างนั้นหลินซีไม่ได ้พูดอะไรออกมาเลยสักคํา ฉู่
เซิงรู ้สึกตกใจอยู่เล็กน้อยแต่เขาก็ไม่กล ้าสัมผัสหลินซี
่
แต่เมือหลิ นซีอารมณ์ดข ึ้
ี นมาแล ้วเธอจึงมองไปที่
้
ใบหน้ากังวลของฉู่ เซิงแล ้วพูดขึนมา “ไม่มอ
ี ะไรหรอก
๋
ถ ้ามีอะไรเดียวฉั นจะไปหาหมอซ่งเอง”
ระหว่างทีหลิ่ นซีกาํ ลังทุ่มเททําขนมต่อไป ฉู่ เซิงก็ไม่
กล ้าให ้หลินซีขยับมืออีกเลย เขาแย่งกล่องข ้าวไปจาก
มือของเธอแล ้วพูดขึน้ “พีคร ่ ับ พีสอนผมสิ ่ ๋
เดียวผมจะ
ทําเอง” หลินซีคด ่ ก็
ิ ว่าเรืองนี ้ ไม่ยากเธอจึงได ้ให ้ฉู่ เซิง
่
เป็ นคนทํา เธอเริมบอกให ้ฉู่ เซิงเอาไป๋ ถังเกาทีอยู ่ ่ใน
กล่องออกมา จากนั้นค่อยทําความสะอาดแล ้วทา
้ นลงไปในกล่องก่อนจะใส่นํานมข
นํ ามั ้ ้าวเข ้าไปอีกครง้ั
แล ้วค่อยนํ าไปนึ่ ง จากนั้นไม่นานไป๋ ถังเกา 6 ชินใหญ่ ้ ๆ
ก็สก ุ พร ้อมกิน หลังจากหลินซีพก ั ให ้มันหายร ้อนแล ้ว
เธอก็ตด ้
ั มันเป็ นชินๆแล ้วใส่ลงไปในกล่องใบหนึ่ งจน
่
เต็มเพือเตรี ยมนํ าไปให ้หยวนเฮ่อ
่ ่ เซิงคิดว่าของทีพี
เมือฉู ่ สาวตั
่ ้
งใจทํ าอย่างยากลําบากจะ
่
ถูกเอาไปให ้คนอืนเขาก็ ้
รู ้สึกไม่พอใจขึนมา แต่หลินซี
ก็ลบู หัวเขาเบาๆ “ลูกผูช ้
้ ายจะขีงกไม่ ได ้นะ หยวนเฮ่อ
ช่วยพวกเราเตรียมฟื นตังเยอะตั้ ้
งแยะ พวกเราต ้อง
ขอบคุณเขาสิ นี่ เรียกว่าการตอบแทนบุญคุณยังไงล่ะ
้
เข ้าใจไหม?” ฉู่ เซิงฝื นยิมออกมา
่
หลินซีรู ้ดีวา่ ฉู่ เซิงยังคงไม่เปลียนความคิ ดเธอจึงไม่ได ้
พูดอะไรออกมาให ้มากความแล ้วหยิบกล่องข ้าวกล่อง
นั้นเดินไปยังทีพั ่ กยุวปัญญาชน ตอนนี ในที
้ ่ กยุว
พั
ปัญญาชนมีคนกําลังทํากับข ้าวอยู่ หลินซีเห็นหวัง
หยวนจึงส่งเสียงเรียกเขา หวังหยวนเป็ นคนขีอาย ้ พอ
เขาเห็นหลินซีก็หน้าแดงขึนมาโดยไม่้ ได ้พูดอะไร
ออกมาสักคํา หลินซีจงึ เป็ นฝ่ ายถามขึน้ “หยวนเฮ่ออยู่
ไหม?”
่
“เขายังไม่กลับมาเลย เธอมาหาเขามีเรืองอะไรหรื
อ
เปล่า?” หวังหยวนพูด
ื่
หลินซียนกล่องข ้าวไปให ้หวังหยวนแล ้วพูดออกมา
“ฉันทําของกินมาให ้ นายกลับหยวนเฮ่อแบ่งกันกินนะ
่
ขอบใจมากทีพวกนายช่ วยฉันมาตลอดหลายวันนี ”้
หวังหยวนร ับกล่องข ้าวร ้อนๆนั้นมาแล ้วพูดขึน้ “ได ้ อีก
๋
เดียวฉั ่
นจะบอกพีหยวนให ้” พอหวังหยวนรู ้ว่าในกล่อง
้ ของกินเขาก็ร ับกล่องข ้าวมาแล ้วเดินกลับเข ้า
ข ้าวนี มี
ไปในห ้องพักของตนเอง
พอหยวนเฮ่อกลับมา หวังหยวนก็นําของทีหลิ ่ นซีเอา
มาให ้ออกมาให ้เขา หยวนเฮ่อเหลือบตามองก็รู ้ว่ามัน
คือไป๋ ถังเกา จากนั้นเขาก็หยิบมันเข ้าปากไป 1 อัน
หวานมาก!
หวังหยวนหรีตาพู่ ่
ดกับเขา “พีหยวน ยุวฯหลินเอามา
่ บพีวิ่ งขึ
ให ้เป็ นพิเศษเลยนะ ไม่เสียแรงทีผมกั ่ นเขาตั
้ ง้
หลายรอบ”
้
หยวนเฮ่อตบไหล่เขาแล ้วพูดขึนมา ้
“ฉันรู ้สึกซาบซึงใน
บุญคุณของนายมาก วางใจเถอะ”
หวังหยวนเขินอายขึนมาเล็ ้ กน้อยจึงได ้รีบอธิบาย
่
ออกไป “พีหยวน ผมไม่ได ้หมายความว่าอย่างนั้น ผม
่
แค่หวังว่าเรืองของพี ่
จะบรรลุ เป้ าหมาย” หยวนเฮ่อไม่
พูดอะไรมากแล ้วหยิบไป๋ ถังเกาขึนมายั ้ ดใส่ปากอีกฝ่ าย
้
ไป 1 ชินพร ้อมพูดขึน้ “กินเข ้าไปซะ ไม่ต ้องพูดมาก”
่ งแล ้วหยวนเฮ่อมีใจให ้หลินซีอยู่หลายส่วน หญิง
ทีจริ
้ าตางดงาม ใจดีมเี มตตา เป็ นผู ้หญิง
สาวแสนดีคนนี หน้
่
ในแบบทีหยวนเฮ่ อชอบ เขาเลยคิดจะจีบหลินซี
พอหลินซีกลับมาถึงบ ้าน เธอก็เห็นว่าฉู่ เซิงยังคงก ้ม
้
หน้าไม่พูดไม่จาจึงแอบคิดอยู่ในใจ เด็กคนนี อาจจะใช ้
ชีวต ้
ิ มาอย่างยากลําบาก เพราะงันเขาถึ งได ้เสียดาย
แม้แต่ของกินเล็กๆน้อยๆ ลูกผูช ้ ายจะต ้องใจกว ้าง
้
หน่ อย เป็ นแบบนี คงไม่ ่ วเธอต ้อง
ได ้แล ้วล่ะ ในเมือตั
้ เขาแล ้ว เธอก็ต ้องใส่ใจในการอบรมสังสอนเขา
เลียงดู ่
ด ้วย
จริงๆแล ้วฉู่ เซิงไม่ได ้เสียดายของกินพวกนั้นหรอก เขา
คิดว่าการเอาของทีพี ่ สาวทํ
่ าอย่างยากลําบากไปให ้คน
่ นช่างเปล่าประโยชน์ ถ ้าของทีเอาไปให
อืนกิ ่ ่
้คนอืน
ไม่ใช่ของทีพี ่ สาวทํ
่ ้
าขึนมาอย่ างยากลําบากเขาก็คงจะ
ไม่ปวดใจแบบนี ้
หลินซีมองไปยังไป๋ ถังเกาเหล่านั้นพลางครุน ่ คิด
จากนั้นเธอก็แบ่งใส่ห่ออีก 2 ห่อ ห่อหนึ่ งเอาไปให ้
ผูแ้ ทนฯถัง ตลอดหลายวันมานี เธอได ้ ้ผู ้แทนฯถังเป็ น
่
คนดูแล สมควรทีจะแสดงความขอบคุ ณเขาสักหน่ อย
ส่วนอีกห่อหนึ่ งเธอจะให ้ฉู่ เซิงนํ าไปให ้หมอซ่งลองชิม
ดู
หลินซีเดินทางไปจนถึงบ ้านของผู ้แทนฯถัง หลิวชุ่ น
่
เยียนกํ ่
าลังทําความสะอาดลานหน้าบ ้านอยู่ เมือเธอ
มองเห็นหลินซีเธอก็เอ่ยปากทักทายด ้วยความเกรงใจ
่ อกระดาษทีอยู
หลินซีเดินเข ้าไปในบ ้านก่อนจะยืนห่ ่ ่ใน
่ าขนมมาค่ะ ก็เลยเอามาให ้พวก
มือให ้เธอ “ฉันเพิงทํ
เด็กๆลองชิมดู”
 ่ นเยียนเปิ
หลิวชุ ่ ดห่อออกดูจนพบกับไป๋ ถังเกาสีขาว
นวล 6 ชินน้ ้ อยๆทีกํ ่ าลังส่งกลินหอมหวานออกมา
่ หลิว่
่
ชุนเยียนรู ้สึกเกรงใจเล็กน้อย ปกติแล ้วพวกของกินเล่น
ล ้วนเป็ นของแพงทังนั ้ ้น เธอเองก็ไม่ได ้หน้าหนาปาน
นั้น ดังนั้นหลิวชุ ่ นเยียนจึ
่ ่ ก2
งปฏิเสธออกไป แต่เมือเด็
่ ่ข ้างๆได ้เห็นไป๋ ถังเกา นํ าลายแห่
คนทีอยู ้ งความตะกละ
ของพวกเขาก็ไหลออกมาทันที
หลินซีดนั ห่อกระดาษกลับไป หลังจากยือยุ ้ ดกันไปมา
่ นเยียนก็
อยู่หลายทีหลิวชุ ่ ้ นคน
ได ้รู ้ว่าเด็กสาวคนนี เป็
่
หัวแข็งและต ้องการจะมอบสิงของให ้เธอจริงๆ ดังนั้น
่
เธอจึงลองถามกลับไป “เธอมีเรืองอะไรหรื อเปล่า?”
“เปล่าค่ะ ฉันแค่ทําขนมพวกนี ขึ ้ นมาให
้ ้เด็กๆลองชิม
เฉยๆ” หลินซีมองสีหน้ากระวนกระวายของหลิวชุ ่ น
่
เยียนแล ้ วนมาก
้วรู ้สึกว่ามันช่างน่ าตลก ผูค้ นในยุคนี ส่
จะเป็ นคนง่ายๆ พอได ้ร ับขนมก็จะรู ้สึกสับสนกระวน
กระวาย หลินซีน่ ังอยู่ในบ ้านหลังนั้นสักพักก่อนทีเธอ ่
จะเดินทางกลับบ ้าน
้
แต่เพียงเธอก ้าวเท ้าเดินออกไปเด็กทังสองคนก็ วนุ่ วาย
้
ขึนมาทั นทีจนหลิวชุ่ นเยียนต
่ ้องเก็บห่อกระดาษกลับไป
แล ้วพูดขึน้ “อันนี รอให
้ ้พ่อกลับมาก่อนแล ้วค่อยกินนะ”
พอพูดจบเธอก็เอาห่อกระดาษนั้นไปเก็บไว ้ในลินช ้ ัก
จากนั้นเธอก็หนั มาพูดกับลูกๆของตัวเอง “ยุวฯหลิน
้
เป็ นคนไม่เลวเลย ต่อไปนี เวลาพวกลูกเจอฉู่ เซิงก็เล่น
้
กับเขาดีๆหน่ อยนะ อย่าไปแกล ้งเขาล่ะ” เด็กทังสองคน
พยักหน้าคล ้ายสัญญาว่าจะไม่ร ังแกฉู่ เซิงแน่ นอน
ช่วงหลังจากนั้นหลินซีก็เอาแต่คะยันคะยอให ้ ้ฉู่ เซิง
ออกไปพบเจอกับพวกเพือนๆภายในหมู ่ ่บ ้านบ ้าง ไม่ใช่
เอาแต่กก ั ตุนขนมเอาไว ้ในกระเป๋ าหรือไม่ก็เอาแต่หมก
ตัวอยู่กบั หนังสือนิ ทานไม่กเล่ ี่ ม เธออยากให ้เขาเรียนรู ้
่
ทีจะใช ้เวลาร่วมกับทุกคน ฉู่ เซิงถูกบังคับอย่างช่วย
ไม่ได ้ ดังนั้นนอกจากการเรียนแล ้ว ทุกวันเขาก็จะแบก
่
ตะกร ้าวิงไปวิ ่
งมา ้
ไม่วา่ จะเป็ นขึนเขาไปเก็ บฟื น ขุดผัก
ป่ า เก็บผลไม้ เขายุ่งจนมือเป็ นระวิง สิงที ่ ได่ ้มาทังหลาย
้
ก็ถก ู นํ าไปเก็บไว ้ในห ้องเก็บของ หลินซีเองก็ไม่ได ้ใส่
ใจอะไรมากมาย เธอรู ้เพียงว่าเด็กคนนี ออกไปเล่ ้ นและ
ยังไม่ลม ื เก็บฟื นกลับมาบ ้านด ้วย เขาช่างทํางานหนัก
จริงๆ!
้ นของฉู่ เซิงตกอยู่ในสายตาของจินชุย่ จน
ท่าทางยุ่งทังวั
เธอแอบคิดอยู่ในใจว่ายุวปัญญาชนคนนี ก็ ้ มฝ
ี ี มือ
เหมือนกัน เดิมทีแล ้วเจ ้าเด็กคนนั้นขีเกี
้ ยจไม่เอาไหน
้ เช ้าจรดเย็นก็ไม่เคยอยู่บ ้านและไม่เคยทํางาน แต่
ตังแต่
้
ตอนนี เขากลั ่ นหุ
บวิงขึ ้ บเขาทุกวีทุ
่ กวัน แถมยังเก็บฟื น
ใส่ตะกร ้าแบกกลับบ ้านมาทุกวันโดยไม่บ่นอะไรสักคํา
ด ้วย
ในหมู่บ ้านมีเด็กอยู่ไม่นอ้ ยและยังมีเด็กอยู่หลายคนที่
่
ไม่ลงรอยกับฉู่ เซิง เมือพวกเขาเห็ ่
นฉู่ เซิงได ้กินอิมนอน
หลับอยู่ทก ้
ุ วันและยังมีเสือผ้าใหม่ ๆสวมใส่ หากจะบอก
ว่าไม่อจิ ฉาเลยก็คงเป็ นไปไม่ได ้ ทีสํ ่ าคัญทีสุ
่ ดก็คอื
พวกเขาพบว่าในกระเป๋ าของฉู่ เซิงยังมีของกินอยู่อก ี
่ อนฉู่ เซิงเหมือนแมวเฝ้ าบ ้านพวกเขาจึงไม่
ด ้วย เมือก่
สามารถทําอะไรได ้ แต่ตอนนี ฉู ้ ่ เซิงออกมาข ้างนอกทุก
วัน พวกเขาจึงคอยจับตาดูฉู่ เซิงเอาไว ้
และแล ้วในบ่ายวันหนึ่ งตอนทีฉู่ ่ เซิงกําลังแบกฟื น
กลับมาทีบ่ ้าน เขาก็ถกู ใครบางคนเข ้ามาขวางหน้า
เด็กผูช
้ าย 4 คนล ้อมฉู่ เซิงเอาไว ้ ฉู่ เซิงจึงถอยหลัง
ออกไปก ้าวหนึ่ งอย่างระแวดระวังแล ้วถามออกไป “มี
อะไร? ถอยไปซะ ฉันจะกลับบ ้าน”
่ นหัวโจกพูดขึน้ “ฉู่ เซิง นับวันแกยิงจะมี
เด็กทีเป็ ่
ความสุขมากขึนเรื้ อยๆเลยนะ
่ ่
ได ้ยินมาว่าพีสาวของแก
้
ให ้ของกินแกมาตังเยอะนี ่ นา แกเอาออกมาแบ่งพวก
เรากินหน่ อยสิ”
 ่
ฉู่ เซิงไม่ชอบแบ่งของของพีสาวให ้คนอืน่ คราวก่อนที่
เอาไป๋ ถังเกาไปให ้หยวนเฮ่อในใจของเขาก็รู ้สึกอึดอัด
อยู่ไม่นอ้ ย ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่พยายามทํางานอย่าง
่
หนักเพือจะได ่
้ไม่ต ้องรบกวนคนอืนและไม่ ่
ต ้องให ้พีสาว
เอาของไปให ้คนอืนหรอก่ แต่ตอนนี เจ ้ ้าโง่พวกนี กลั
้ บ
กล ้าโลภมากอยากได ้ของทีพี ่ สาวมอบให
่ ้ ไม่มี
้เขา งันก็
อะไรต ้องพูดกันอีก ลงมือเลยแล ้วกัน
ตอนที่ 19: แก้แค้น

หลังจากต่อสู ้ไปได ้สักพักฉู่ เซิงทีมี่ กาํ ลังน้อยกว่าก็ต ้อง

พ่ายแพไ้ ป หนังสือนิ ทานทีอยู ่ ่ในกระเป๋ าถูกแย่งชิงไป
แล ้ว ฉู่ เซิงรู ้สึกโกรธจนปอดแทบจะระเบิด เขาถูกบด
้
ขยีลงไปกั ้
บพืนและได ้แต่จ ้องมองเด็กผูช ่ นหัว
้ ายทีเป็
โจกเปิ ดหนังสือของเขาอ่านไปมาก่อนจะโยนหนังสือ
ของเขาลงไปบนพืนแล ้ ้วเหยียบลงไปอีกหลายครง้ั
ดวงตาของเด็กน้อยทอประกายวาวโรจน์ด ้วยเพลิง
โทสะ ฟันของเขาบดเข ้าหากันแน่ นจนได ้ยินเสียงกึกๆ
ใบหน้าดุดน ั จ ้องมองใบหน้าของคนทัง้ 4 แล ้วสลักมัน
เอาไว ้ในใจ
หลินซีเห็นว่าพระอาทิตย ์ใกล ้จะลับหุบเขาไปแล ้วแต่ฉู่
้
เซิงก็ยงั ไม่กลับบ ้านจึงรู ้สึกร ้อนรนขึนมาในใจ แต่
ขณะทีกํ ่ าลังจะออกไปดูเธอก็พบกับฉู่ เซิงทีแบกตะกร
่ ้า
เดินกะเผลกๆกลับมาด ้วยสภาพสะบักสะบอม หลินซี
่
ตืนตกใจแล ่
้วรีบเข ้าไปร ับตะกร ้าทีเขาแบกเอาไว ้บน
หลังก่อนถามขึน้ “เกิดอะไรขึน? ้ ทะเลาะกับคนอืนมา
่
เหรอ”
้ ดออกมา “ไม่มอ
ฉู่ เซิงพยายามฝื นยิมพู ี ะไรหรอกคร ับ
่ ้มเฉยๆ”
ผมแค่ไม่ระวังจนลืนล
หลินซีมองบาดแผลบนใบหน้าของเขาแล ้วรู ้สึกว่ามัน
ไม่เหมือนลืนล่ ้มเลยสักนิ ด แต่เมือเธอกํ
่ าลังจะไล่ถาม
้
ต่อไปฉู่ เซิงก็พูดขึนมาก่ ่ ับ ให ้ผมไปล ้างเนื อ้
อน “พีคร
ล ้างตัวก่อนได ้ไหมคร ับ?” หลินซีถอนหายใจออก
้ ้อนให ้เขาเพือช่
มาแล ้วไปต ้มนํ าร ่ วยเขาเช็ดล ้างทํา
ความสะอาดบาดแผล ว่าแล ้วเธอก็ยงั ไม่คอ ่ ยวางใจ
เท่าไรจึงพาเขาไปหาหมอซ่ง
หมอซ่งเป็ นคนมีประสบการณ์ แค่มองปราดเดียวเขาก็
้
รู ้แล ้วว่าเด็กคนนี ไปทะเลาะต่ ่
อยตีกบั คนอืนมา แต่
เพราะฉู่ เซิงขอร ้องเอาไว ้หมอซ่งจึงไม่ได ้พูดออกไปแล ้ว
ให ้ยาเขาไปกิน แต่ถงึ อย่างนั้นเขาก็ยงั เตือนอีกฝ่ ายว่า
ไม่ควรมีเรือง ่ ฉู่ เซิงตกปากร ับคํา ยังดีทบาดแผล
ี่
้
ทังหมดล ้วนเป็ นบาดแผลภายนอก คอยดูแลร ักษาไม่ก ี่
วันก็คงหายดี
หลังจากกินข ้าวเย็นแล ้วฉู่ เซิงก็บ่นว่าเหนื่ อยและอยาก
เข ้านอนเร็วหน่ อย คําถามต่างๆทีหลิ ่ นซีอยากจะถาม
้ าลังหลบเลียง
ล ้วนติดอยู่ในลําคอ เธอรู ้ดีวา่ เด็กคนนี กํ ่
แต่พอคิดคิดดูแล ้วเด็กอายุ 10 ขวบก็คงมีความคิดเป็ น
ของตัวเอง ตัวเธอคงไม่จาํ เป็ นต ้องถามลึกลงไปถึงต ้น
ตอ ดังนั้นเธอจึงได ้แต่บอกให ้เขาพักผ่อนให ้มากๆ ถ ้า
รู ้สึกไม่สบายตรงไหนก็ให ้บอก ฉู่ เซิงร ับคําแล ้วกลับไป
นอนทีห ่ ้องของตัวเอง

กลางดึกในยามทีทุ ่ กคนกําลังหลับใหล ฉู่ เซิงนอนเบิก

ตาโพลงไม่มวี แววง่ ี่ วงงุ นแม้แต่นอ้ ย จากนั้นเขาก็หยิบ
หนังสือนิ ทานแสนร ักเล่มน้อยออกมา หนังสือนิ ทาน
ในตอนนี เปลี ้ ยนไปจนไม่
่ เหลือเค ้าเดิม หน้ากระดาษ
หลายหน้าหลุดออกไป และยังมีอก ่ กฉี ก
ี หลายหน้าทีถู
จนเสียหาย ฉู่ เซิงนํ าส่วนทีถู ่ กทําลายกลับมาด ้วย เขา
มองหนังสือทีมี ่ สภาพยับเยินก่อนทีเพลิ ่ งโทสะจะลุก
้
โชนขึนมาในใจของเด็ กน้อยและกลืนกินสติร ับรู ้ของ
เขาไปจนหมดสิน้ ตังแต่ ้ เล็กจนโตเขามีของของตัวเอง
อยู่ไม่มาก นี่ เป็ นของทีพี ่ สาวซื
่ ้ ้เขา มันจึงนับว่าเป็ น
อให
สมบัตล ํ ้ าของเขา นี่ เป็ นของของเขาแท ้ๆทําไมมันถึง
ิ าค่
ได ้ถูกทําลายจนเป็ นแบบนี ได ้ ้? ฉู่ เซิงรีดรอยยับบน
หนังสือให ้เรียบก่อนจะนํ าหน้ากระดาษทีหลุ ่ ดออกไป
สอดกลับคืนทีเดิ ่ ม เขาจ ้องมองหนังสือเล่มนั้นอยู่นาน
ก่อนจะค่อยๆเดินออกไปจากประตู
กลางดึกเงียบสงัดไม่ใช่อป
ุ สรรคสําหร ับเด็กตัวน้อยคน
นี ้ เขาอาศัยแสงสว่างของดวงจันทร ์เดินผ่านเข ้าไปใน
หมู่บ ้าน
เช ้าวันต่อมาในหมู่บ ้านมีเสียงโหวกเหวกโวยวายดัง
้
ขึนมา ผู ้แทนฯถังถูกล ้อมหน้าล ้อมหลังไปด ้วย
ครอบคร ัวจํานวนหนึ่ ง เมือคื ่ นมีโจรขึนบ ้ ้านพวกเขา
และขโมยสิงของในบ่ ้านไป พวกผูห้ ญิงพากันร ้องไห ้
และก่นด่าเสียงดังจนทําให ้ผูแ้ ทนฯถังปวดหัวไปหมด
แต่ถงึ อย่างนั้นก็ทําอะไรไม่ได ้อยู่ดี เขาต ้องจัดการเรือง
่
้ แต่กอ
นี แน่ ่
่ นอืนคงต ้องปลอบโยนคนพวกนี ก่ ้ อนแล ้ว
ค่อยสอบถามเหตุการณ์อย่างละเอียด จากนั้นค่อยไป
ตรวจสอบดูบ ้านแต่ละหลัง หลินซีไม่ได ้ติดต่อกับคนใน
่ ก็
หมู่บ ้านมากนัก เธอรู ้เรืองนี ้ ตอนทีหลิ่ วเสียมาเตือน
เธอนั่นเอง หลินซีรู ้สึกหวาดหวันขึ่ นมาเล็
้ กน้อยจึงดึงฉู่
เซิงมาถาม “ในหมู่บ ้านของพวกเรามีใครมือเท ้าไม่
สะอาดบ ้าง?”
้
ฉู่ เซิงตกตะลึงไปเล็กน้อยก่อนเอ่ยปากถามขึนมา “พี่
้
คร ับ เกิดอะไรขึน?”
หลินซีลกุ ลีลุ้ กลนเล็กน้อย “เธอรู ้อะไรก็บอกฉันมานะ
ฉันจะได ้เตรียมการป้ องกัน ถ ้าขโมยขึนบ ้ ้านของพวก
่ จะทํ
เราจะทํายังไง?” ฉู่ เซิงคิดไม่ถงึ ว่าเรืองนี ้ าให ้หลินซี
ตกใจ เขาจึงเอ่ยปากปลอบขวัญออกไป “พีคร ่ ับ ไม่มี
ขโมยอะไรหรอก พีไม่ ่ ต ้องกลัวนะคร ับ”
“ไม่ใช่วา่ มีคนโดนขโมยขึนบ้ ้านหรอกเหรอ? ถ ้าไม่มี
ขโมยแล ้วจะถูกปล ้นได ้ยังไง” หลินซีถาม
่
“บางทีเขาอาจจะทําเรืองเลวร ้ายเอาไว ้มากก็เลยถูก
กรรมตามสนองก็ได ้” ฉู่ เซิงพูดออกมาด ้วยสีหน้า
ราบเรียบ
หลินซีมองฉู่ เซิงพลางรู ้สึกว่าคําพูดของเด็กคนนี ้
แปลกๆ ฉู่ เซิงรู ้ดีแก่ใจเพราะเขาเป็ นคนทําเรืองนี ่ ด ้ ้วย
่
ตัวเอง เมือวานเขาเดิ ่
นทางไป ‘เยียมเยี ยน’ บ ้านของ
ครอบคร ัวทัง้ 4 พวกนั้นก็คอื ครอบคร ัวของคนทีทํ ่ า
หนังสือของเขาเละเทะไม่มช ิ ้ น่ ันเอง มี 2 ครอบคร ัว
ี นดี
่ กเขาดึงผักออกมาจากแปลงผักจนเกลียง
ทีถู ้ อีก
ครอบคร ัวหนึ่ งก็ถก ู ขโมยไก่ทเลีี่ ยงไว
้ ้มา 1 ตัว ส่วน
ครอบคร ัวทีค่ ่ อนข ้างยากจนอีกครอบคร ัวหนึ่ งก็ไม่มี
อะไรในบ ้านเลยสักอย่าง เขาจึงได ้แต่ปล่อยไป ผักที่
เขาขโมยมาได ้เขาก็เอาไปเก็บไว ้ทีห ่ ้องเก็บของ ส่วน
ไก่ตวั นั้นก็ถกู เขาซ่อนเอาไว ้แล ้ว
ทัง้ 3 ครอบคร ัวถูกโจรปล ้นภายในชวข ่ ั ้ามคืน เรืองนี
่ ้
่
กลายเป็ นเรืองใหญ่ ไปทันที ผูค้ นในหมู่บ ้านต่างพากัน
เดาสุม่ ว่าใครเป็ นคนทํา แต่ไม่มใี ครสงสัยฉู่ เซิงตัวน้อย
เลยแม้แต่คนเดียว ผู ้แทนฯถังเอาแต่วน ุ่ วายตรวจสอบ
่ ขณะที
เรืองนี ้ ่ ่ เซิงยังคงใช ้ชีวต
ฉู ิ ไปตามปกติ แต่เพราะฉู่
เซิงได ้ร ับบาดเจ็บหลินซีนจึงไม่ยอมให ้เขาออกจาก
บ ้านและให ้เขาอยู่บ ้านอ่านหนังสือไปเงียบๆ
่
เด็ก 2 คนจากบ ้านของผูแ้ ทนฯถัง ถังเสียวเหม่ ยและ
ถังซูมก ่ อง
ั จะมาเล่นกับฉู่ เซิงเสมอ ฉู่ เซิงมองสองคนพีน้
ด ้วยใบหน้าเรียบเฉย หลินซีเห็นว่ามีเด็กๆมาเล่นกับฉู่
้
เซิงก็รู ้สึกดีใจจึงนํ านํ าและของว่
างออกมาให ้ราวกับ
เด็ก 2 คนนั้นมาเล่นกับตัวเธอเอง ฉู่ เซิงจ ้องมองภาพ
เหล่านั้นแล ้วขมวดคิวขึ ้ นมาขณะที
้ ่
ในใจของเขาก็ รู ้สึก
ไม่ชอบใจไปด ้วย
่ ่ งอยู่นานมาพูดด ้วย “เธอเล่นกับพวก
หลินซีดงึ ฉู่ เซิงทีนิ
เขาดีๆนะ เดียวพี๋ ่
จะเอาหนั งสือมาให ้เธออีก 2 เล่ม
พวกเธออ่านด ้วยกันได ้ไหม?” เด็กพวกนี ไม่ ้ มข ี องเล่น
หลินซีเลยไปเอาหนังสือออกมาให ้พวกเขาอ่านแก ้เบือ่
้
คิวของฉู ่ เซิงขมวดเป็ นปมแน่ นยิงขึ ่ น้ หลินซีรู ้ดีวา่ เขา
่
เริมหวงของขึ ้
นมาแล ้วจึงเข ้ามาปลอบโยน “เล่นกับ
พวกเขาหน่ อยเถอะ กลับไปแล ้วพีจะซื ่ อหนั
้ งสือซือของ้
เล่นให ้เธออีก ตกลงไหม?” ฉู่ เซิงรู ้ถึงความตังใจของ้
้
หลินซีจงึ ได ้ฝื นยิมออกมา “ได ้คร ับ”
ภายในสวนเด็กทัง้ 3 คนถือหนังสือนิ ทานเอาไว ้คนละ
่
เล่ม ถังเสียวเหม่ ยและถังซูล ้วนได ้เรียนหนังสือ ทําให ้
การอ่านอักษรของพวกเขาไม่มป ้
ี ัญหา ทังสามคนจึ ง
อ่านหนังสือไปเงียบๆ หลินซีเข ้าไปทําอาหารภายใน
คร ัว ฉู่ เซิงกําลังจะเข ้าไปช่วยแต่ก็ถกู หลินซีไล่ออกไป
เสียก่อนเพราะอยากให ้เขาไปเล่นกับพวกเพือนๆ ่ ฉู่ เซิง
่ ้สึกโกรธพลางมองไปยังสองพีน้
เริมรู ่ องนั่นด ้วยสีหน้า
่
ถมึงทึง ถังเสียวเหม่ ้
ยรู ้สึกหวาดกลัวฉู่ เซิงขึนมา
เล็กน้อย เขามักจะทะเลาะกับเด็กๆในหมู่บ ้านเป็ น
ประจําและยังมีนิสยั ดุร ้ายมากด ้วย แต่ถงั ซูกลับไม่คอ ่ ย
สนใจเท่าไร การมีหนังสือนิ ทานให ้อ่านนับเป็ นเรืองที ่ ่
ทําให ้เขามีความสุขมาก เขาจึงดืมดํ ่ ่ากับเรืองราวที
่ ่ ่
อยู
ภายในหนังสือโดยไม่ได ้รู ้สึกถึงอะไรทังสิ ้ น้
่ งเวลากินข ้าวเทียงหลิ
เมือถึ ่ ้
นซีก็ช ักชวนเด็กทังสองคน
มาร่วมกินอาหารเทียงด ่ ้วยกันอย่างกระตือรือร ้น ถัง
่
เสียวเหม่ ยโตแล ้วจึงค่อนข ้างรู ้ความ ดังนั้นเธอจึงอยาก
กลับบ ้านมากกว่า แต่ถงั ซูคนโง่กลับมองซุปลูกชินที ้ ่
่
กําลังส่งกลินหอมอบอวลออกมาโดยไม่ ยอมก ้าวขา
ออกไปไหนแม้แต่ก ้าวเดียว สุดท ้ายแล ้วบนโต๊ะตัวนั้นก็
มีคน 4 คนนั่งล ้อมวงกันด ้วยสีหน้าทีแตกต่
่ างกัน
ออกไป ฉู่ เซิงหน้าบึง้ หลินซียมหวาน
ิ้ ่
ถังเสียวเหม่ ยอับ
่
อายเล็กน้อย ส่วนถังซูก็กาํ ลังตืนตาตื ่
นใจ
่
หลินซีเห็นว่าถังเสียวเหม่ ยมีท่าทางแก ้ๆกังๆจึงเป็ นคน
คีบอาหารให ้เธอเอง ฉู่ เซิงจึงฉวยโอกาสในตอนทีหลิ ่ น
ซีไม่ทน
ั สังเกตเห็นปรายสายตาคมกริบเหมือนใบมีดไป
่
ทางถังเสียวเหม่ ่
ย ถังเสียวเหม่ ยตกใจจนหัวใจเต ้นตูม
ตามและไม่กล ้าแม้แต่จะขยับตะเกียบ
่ นเยียนตามมาเรี
หลิวชุ ่ ยกเด็กๆกลับไปกินอาหารเทียง ่
่ ้าน แต่สด
ทีบ ้
ุ ท ้ายเธอกลับพบว่าเด็กทังสองคนกํ าลังกิน
ข ้าวอยู่ทบ ี่ ้านของคนอืน ่ ตรงหน้าเจ ้าเด็กโง่ของเธอมี
ซุปลูกชินถ ้ ้วยใหญ่วางอยู่ เสียงกิน “อึกๆ” ของเขาฟัง
ดูน่าขายหน้าจริงๆ และมันก็ทําให ้เธอคิดว่าเธอจะต ้อง
่
อบรมสังสอนลู กชายเสียหน่ อยแล ้ว หลินซีรบี เข ้าไป
ไกล่เกลียแล ่ ้วบอกว่าตัวเองเป็ นคนบอกให ้เด็กๆอยู่ทาน
่
ข ้าวเทียงด ้วยกัน จากนั้นก็โน้มน้าวให ้หลิวชุ่ นเยียนก ่
ลับไปก่อน เมือเด็ ่ กทังสองคนกิ
้ ่
นอาหารเทียงจน
เรียบร ้อยแล ้วหลินซียงั บอกอีกว่าให ้พวกเขามาเล่น
ด ้วยกันอีกในครงหน้ ้ั า ถังซูพยักหน้าหงึกหงักแล ้ว
สัญญากับหลินซีวา่ เขาจะต ้องมาอีกแน่ แต่ถงั เสียว ่
เหม่ยจอมขีขลาดกลั ้ บรีบลากน้องชายของตัวเองวิง่
กลับบ ้านไปทันที
้
หลินซีสง่ เด็กทังสองคนกลั บบ ้านไปแล ้วก็หน
ั มาลูบหัว
ฉู่ เซิงพร ้อมพูดขึน้ “ดีใจไหมทีมี่ คนมาเล่นกับเธอ?” ฉู่
เซิงยิมๆ้ หลินซีจงึ คิดว่าเขาน่ าจะดีใจโดยไม่รู ้เลยว่าฉู่
 ้ั อไปจะไล่คนพวกนั้นออกไปยังไงดี
เซิงกําลังคิดว่าครงต่
น่ ารําคาญจริงๆ
ี่ ม อ่านไปได ้ไม่กวัี่ นก็คงรู ้สึกเบือ่
หนังสือก็มแี ค่ไม่กเล่
หน่ าย หลินซีคด ิ ว่าฉู่ เซิงไม่มข
ี องเล่นอะไร วันๆเอาแต่
อ่านหนังสือคงจะน่ าเบือเกิ ่ นไป เธอจึงคิดจะหาวิทยุมา
่
สักเครืองจะได ้ฟังรายการออกอากาศทุกวัน
่
ฉู่ เซิงไม่ได ้รู ้สึกเบือหน่ ายเลยสักนิ ด เขาเห็นว่าใกล ้จะ
ถึงฤดูหนาวแล ้ว แต่ละบ ้านก็เริมทํ ่ าผักตากแห ้งแล ้ว
เช่นกัน ฉู่ เซิงเป็ นคนร ับผิดชอบจัดการเรืองต่ ่ างๆใน
แปลงผักเพราะหลินซีไม่คอ ่ ยคุ ้นเคยกับมัน ดังนั้นเมือ
่
เห็นฉู่ เซิงจัดการได ้เป็ นอย่างดีเธอจึงไม่รู ้สึกกังวล ด ้วย
้
เหตุนีเธอจึ งไม่รู ้ว่าในโรงนามีไก่และพืชผักเพิมขึ ่ นมา้
อีกมาก
หลินซีเรียกระบบออกมา หลังจากระบบได ้ทําการ
่
อัพเดทแล ้วหลินซีก็สามารถสือสารกั บระบบได ้ด ้วย
ตัวเอง เธอตรวจสอบร ้านค ้าระบบสักพักจนพบว่าใน
นั้นมีวท ่
ิ ยุเครืองหนึ ่ งราคา 200 เหรียญทอง หลินซีแอบ
้ ยญทอง
ด่าระบบอยู่ในใจว่าเจ ้าร ้านค ้าใจดํา ตอนนี เหรี
ของเธอมีไม่ถงึ 100 เหรียญด ้วยซํา้ ยังขาดไปอีกมาก
ทีเดียว
จากนั้นหลินซีจงึ คิดเรืองหนึ
่ ่ งขึนมาได
้ ่
้ “ทีนายยื ่ อง
นเรื ่
่
ไปให ้กับสมองหลักเมือคร ้ั อนเป็ นยังไงบ ้าง?” หลินซี
งก่
อยากได ้เหรียญทอง ตอนนี เธอขั้ ดสนจริงๆนะ!
ระบบส่งเสียงหัวเราะเยาะหลินซีคนตืนเขิ้ นออกมา
่ ั วยเหลือทีเปิ
เงียบๆก่อนพูดขึน้ “ฟังก ์ชนช่ ่ ดใช ้งานก็คอื
ระบบร ักษาพยาบาล จากนี ไปถ ้ ้าเธอกับฉู่ เซิงป่ วยก็ไม่
จําเป็ นต ้องไปหาหมออีกแล ้ว ระบบจะช่วยเธอทําการ
วินิจฉัยโรคและร ักษาให ้เอง”
“ฟรีหรือเปล่า?” หลินซีถก ู ระบบต ้มมาหลายรอบแล ้ว
เธอจึงรู ้ว่าระบบใจดําแค่ไหน
่
“ใช่ส”ิ เมือได ้ยินระบบพูดแบบนั้นในใจของหลินซีจงึ
สงบลง เพราะถ ้าเหรียญทองมีไม่พอใช ้มันก็คงทําอะไร
้ ้ยังไงล่ะ?” หลินซีถาม
ไม่ได ้ “แล ้วระบบนี ใช
ระบบตอบกลับมา “เธอก็แค่บอกว่าฉันจะต ้อง
วินิจฉัยโรคให ้ใคร พอระบบสแกนหาคนคนนั้นได ้แล ้ว
้
ก็จะทําการวินิจฉัยโรคทันที ขันตอนการใช ้ง่ายมากๆ”
่ นยันคําพูดของระบบหลินซีเลยเรียกฉู่ เซิงมา
เพือยื
จากนั้นระบบก็ทําการสแกนฉู่ เซิง ไม่นานผลการ
วินิจฉัยโรคก็ปรากฏขึนมา ้ หลินซีพูดอะไรบางอย่าง
กับฉู่ เซิงอยู่ 2 ประโยคก่อนจะบอกให ้เขาออกไปเล่น ฉู่
เซิงรู ้สึกงุ นงงเล็กน้อย แต่ถงึ อย่างนั้นเขาก็ยอมทําตาม
คําพูดของพีสาวอย่่ างไม่ขาดตกบกพร่อง
ในผลการวินิจฉัยมีคา่ ชีวั้ ดต่างๆในร่างกายของฉู่ เซิง
หลินซีสงั เกตเห็นว่าในผลการวินิจฉัยโรคระบุวา่ ฉู่ เซิง
ตัวเล็กกว่าเด็กวัยเดียวกันเล็กน้อยและยังมีพฒ
ั นาการ
่
ช ้า แนะนํ าว่าควรจะเพิมสารอาหาร
หลินซีเข ้าใจว่านี่ เป็ นเพราะร่างกายของเขาทรุดโทรม
ไปในช่วงก่อนหน้านี ้ ถึงตอนนี หลิ ้ นซีจะทําอาหาร
ตามปกติให ้ฉู่ เซิงแล ้วแต่ก็ดเู หมือนจะยังไม่พอ
จากนั้นหลินซีก็ให ้ความสําคัญกับการจัดอาหาร 3 มือ้
่
ต่อวัน ภารกิจทีเธอต ้ ่ เซิงให ้อุดม
้องทําก็คอื การเลียงฉู
สมบูรณ์ ฉู่ เซิงกินอาหารทีหลิ ่ นซีทําให ้ด ้วยความตังใจ
้
พลางรู ้สึกหายใจไม่ทวท ่ ั ้องเพราะกลัวว่าตัวเองจะกิน
่
จนพีสาวไม่ มก ิ แต่คาํ พูดเหล่านั้นอย่าเพิงพู
ี น ่ ดออกไป
เลยจะดีกว่า
ตอนนี หลิ้ นซีเอาแต่คด ่
ิ เรืองการซื ้ ทยุ วิทยุทอยู
อวิ ี่ ่ใน
ร ้านค ้าระบบมีราคาแพงเกินไปเธอคงซือไม่้ ไหว ดังนั้น
เธอก็เลยตัดสินใจจะเข ้าไปดูในเมือง ฉู่ เซิงรู ้ว่าหลินซี
จะเข ้าไปในเมืองจึงถามขึน้ “พีคร
่ ับ พาผมไปด ้วยได ้
ไหม?”
หลินซีรู ้สึกขําเล็กน้อย สีหน้าแสดงออกว่าอยากไป
ด ้วยช ัดซะขนาดนั้น ทําไมยังต ้องเอ่ยปากถาม หลินซี
จึงแกล ้งเขากลับ “ครงนี้ั ไม่
้ เป็ นไร ฉันไปเองได ้” ฉู่ เซิง
ได ้ยินดังนั้นใบหน้าของเขาก็ฉายแววผิดหวังขึนมา ้
เล็กน้อย เขาก ้มหน้าตํ่าเหมือนลูกสุนัขถูกร ังแกจนทํา
ให ้หลินซีต ้องมองเขาอย่างสนใจแล ้วลูบใบหน้าของ
เขาเบาๆ พร ้อมพูดขึน้ “ล ้อเล่นน่ า พวกเราไปด ้วยกัน
เถอะ”
้
ฉู่ เซิงเผยรอยยิมหวานออกมาทั นที แต่ไม่นานเขาก็
้ ออก เพราะในตอนเช ้ามีคนนั่งอยู่บนรถไถ
ต ้องยิมไม่
นาจํานวนไม่นอ้ ย ยุวปัญญาชนหลายคนก็จะเข ้าเมือง
ไปเหมือนกัน หยวนเฮ่อมองเห็นหลินซีและฉู่ เซิงก็สง่
เสียงทักทายออกมาทันที “หลินซี มานั่งตรงนี สิ ้ ” หลิน
ซีดงึ ฉู่ เซิงไปนั่งข ้างๆหยวนเฮ่อ ฉู่ เซิงรีบก ้าวเข ้าไปหนึ่ ง
ก ้าวเพือนั่ ่ งลงคันกลางระหว่
่ างหลินซีและหยวนเฮ่อ
หยวนเฮ่อเห็นแบบนั้นก็ได ้แต่ตกใจแต่ไม่ได ้คิดอะไร
มาก เด็กหนุ่ มตัวเล็กนิ ดเดียว พอนั่งลงไปแล ้วก็ไม่ได ้
ส่งผลต่อการคุยกับหลินซีนักหรอก หลินซีเองก็พูดคุย
กับหยวนเฮ่อตามปกติ
ตอนที่ 20: ปฏิเสธ

ฉู่ เซิงนั่งก ้มหน้า เสียงของหยวนเฮ่อทําให ้เขารู ้สึก

รําคาญ วังเสียวเจิ่ นและอวีหลิ ่ นหลินก็อยู่บนรถด ้วย
เช่นกัน เมือเห็ ่ นหลินซีคย ุ กับหยวนเฮ่ออย่างมีความสุข
่
วังเสียวเจิ นก็เบะปากและรู ้สึกอิจฉาอยู่ในใจ หยวนเฮ่อ
เป็ นคนรูปร่างหน้าตาดี ส่วนนิ สยั ก็เป็ นคน
ตรงไปตรงมา วังเสียวเจิ ่ นจึงประทับใจเขามาก เมือเห็่ น
ว่าหยวนเฮ่อถูกหลินซีหยอกล ้อจนเขายิมกว ้ ้าง ใบหน้า
่
ของวังเสียวเจิ นก็แสดงความรู ้สึกไม่พอใจออกมา เธอ
กวาดตาผ่านไปทีฉู ่ นฉู่ เซิงจ ้องเธอด ้วยแวว
่ ่ เซิง เมือเห็
ตาไม่เบิกบาน เธอก็พลันรู ้สึกประหลาดใจ แต่ตอนที่
กําลังจะเอ่ยตําหนิ ฉู่ เซิง ฉู่ เซิงก็ก ้มหน้ากลับลงไปอีก
ครงทํ้ั าเอาวังเสียวเจิ่ ี่
นรู ้สึกเหมือนมีลมจุกอยู่ทคอหอย
ของเธอ วังเสียวเจิ ่ นโกรธจนต ้องกลอกตาใส่ฉู่ เซิงอยู่
หลายหน
่
เมือมาถึ งในตัวเมือง หยวนเฮ่อจึงพูดกับหลินซี “อยาก
เดินกับพวกฉันไหม ฉันเข ้าเมืองบ่อย ค่อนข ้างคุ ้นเคย
่ ่ ไม่นอ้ ยเลย” หลินซีคด
กับทีนี ่ นึ่ งก่อนจะเอ่ยปาก
ิ อยู่ครูห
่
ถามหยวนเฮ่อ “นายรู ้ไหมว่าทีไหนมี วท
ิ ยุขาย” หยวน
เฮ่อตะลึงงันพร ้อมคิดในใจว่าผูห้ ญิงคนนี มี ้ เงินเยอะ
จริงๆ เขาจึงถามหลินซีไป “เธอจะซือวิ ้ ทยุงนเหรอ
้ั มัน
่
น่ าจะแพงเอาเรืองอยู ่นะ แถมยังต ้องมีคป ู องสําหร ับซือ้
สินค ้าอุตสาหกรรมอีก เธอมีเหรอ” หลินซีขมวดคิว้
่ ปองนี เสี
เธอลืมเรืองคู ้ ยสนิ ท เมือหยวนเฮ่
่ อเห็นท่าทาง
ของหลินซีเขาก็พอจะเดาออก เขาจึงให ้คําแนะนํ าแก่
เธอ “ฉันพอจะมีวธิ ห ี าวิทยุได ้อยู่ แล ้วก็ไม่ต ้องใช ้คูปอง
นั่นด ้วย แต่วา่ มันคงไม่ใช่ของใหม่ เป็ นของมือสองที่
ร ับมาจากคนอืนอี ่ กที เธอยังอยากได ้อยู่ไหม”

หลินซีรบี พยักหน้า “อยากได ้สิ ขอแค่คณ

ุ ภาพใช ้ได ้
ไม่มป
ี ัญหาอะไร ฉันก็ตกลงแล ้ว”
้ ยวฉั
๋
“ได ้ งันเดี นไปถามให ้เธอนะ” หยวนเฮ่อให ้หลินซี
ไปเดินเล่นรอก่อน พร ้อมนัดหมายว่าเขาจะกลับมา
่ ทยุกบั เธอในอีกครึงช
บอกข่าวเรืองวิ ่ วโมง
่ั

หลินซีอยากจะพาฉู่ เซิงไปซือหนั้ งสือ ฉู่ เซิงคิดอยู่ครู ่

หนึ่ งก่อนจะพูดขึน้ “พี่ พวกเราไปซือหนั ้ งสือเก่าดีไหม
หนังสือเก่าถูกกว่า” หลินซีคด ิ ว่าฟังดูมเี หตุผล
่
หลังจากทีสอบถามคนแถวนั ้นพวกเธอก็หาร ้านหนังสือ
้
เก่าจนเจอ ทังสองคนเข ้าไปเลือกหนังสือ ซึงในร ่ ้านก็มี
ื้
หนังสือสําหร ับเด็กอยู่ไม่นอ้ ย หลินซีซอมาหลายเล่ ม
โดยจ่ายเงินไป 2 เหมา ฉู่ เซิงรู ้สึกว่ามันราคาถูกเอา
มากๆ เขาเลยหัวเราะคิกคักแล ้วพูดขึน้ “พีคร
่ ับ คราว
้
หลังพวกเราก็มาซือหนั งสือทีร่ ้านนี นะ”
้
่
หลินซีรู ้สึกว่าเรืองบางเรื ่ จาํ เป็ นทีจะต
องก็ ่ ้องบอกเขาให ้
ช ัดเจน เธอจึงเตือนเขาอย่างตังใจว่ ้ าหนังสือบาง
ประเภทสามารถซือมื ้ อสองได ้ แต่หนังสือบางประเภท
้
จําเป็ นต ้องซือของใหม่ โดยเฉพาะตําราเรียน เพราะ
่ มี
ข ้อมูลความรู ้ต่างๆเป็ นสิงที ่ การปร ับใหม่อยู่เสมอ
จะต ้องไม่เอาแต่เห็นแก่ของถูกและยังต ้องตัดสินใจจาก
่ ่
สภาพการณ์ด ้วย ฉู่ เซิงเข ้าใจดี และเขารู ้สึกว่าสิงที
่
พีสาวบอกล ้ น้
้วนมีเหตุผลทังสิ
้
ทังสองคนเดิ นกันเกือบจะครบรอบจึงกลับมาทีจุ่ ดนัด
พบ รออยู่เพียงครูเ่ ดียวหยวนเฮ่อก็กลับมา เมือ ่
ิ่
มองเห็นหลินซีเขาก็วงตรงเข ้ามาหาแล ้วพูดขึนเบาๆ้
“เธอโชคดีมากเลย คนนั้นเขามีของอยู่ เขาขาย 30
หยวน ฉันตรวจสภาพให ้แล ้ว ตัววิทยุไม่มป ี ัญหาอะไร
เลย” สามสิบหยวนไม่ถอื ว่าถูก หลินซีมเี งินติดตัวอยู่
่ บกว่าหยวนเท่านั้น แต่แล ้วเธอก็ตด
เพียงสีสิ ั สินใจกัด
ฟันซือ้ หลินซีให ้เงินกับหยวนเฮ่อ ครึงช
่ วโมงผ่
่ั านไป
หยวนเฮ่อก็ถอื ห่อผ้าห่อหนึ่ งกลับมา หลินซีแกะห่อผ้า
ออกแล ้วตรวจดูภายนอกของวิทยุ เธอพบว่านี่ เป็ นวิทยุ
มือสองสภาพ 60% เธอเก็บของให ้เรียบร ้อยก่อนจะ
กล่าวขอบคุณหยวนเฮ่อด ้วยความจริงใจ จากนั้น
่
หยวนเฮ่อก็รบี แยกตัวออกไปทําธุระของตนเพือให ้
ทันเวลากลับ
ขณะอยู่บนรถไถนาขากลับ บนหน้าผากของหยวน
่
เฮ่อก็มเี หงือไหลเต็ ่ นดังนั้นหลินซีก็
มไปหมด เมือเห็
่
รู ้สึกผิด เพราะหยวนเฮ่อต ้องวิงไปวิ ่
งมาทํ าธุระให ้เธอทัง้
เช ้า หลินซีจงึ เอ่ยชวนหยวนเฮ่อมาทานอาหารทีบ ่ ้าน
และหยวนเฮ่อก็ตกปากร ับคําเป็ นทีเรี่ ยบร ้อย

ฉู่ เซิงรู ้สึกไม่คอ

่ ยพอใจ แต่เขาก็รู ้ว่าหยวนเฮ่อให ้ความ
่
ช่วยเหลือเรืองการซื ้ ทยุ ดังนั้นถึงจะไม่พอใจ เขาก็
อวิ
ไม่แสดงอะไรออกมา เพราะเขารู ้แล ้วว่าพีสาวไม่ ่ ชอบที่
เขาแสดงท่าทางใจแคบ เขาจึงทําได ้เพียงเก็บ
ความรู ้สึกไว ้ในใจแบบนี ้
่
เมือกลั ่
บถึงบ ้าน สิงแรกที ่ นซีทาํ คือเปิ ดวิทยุ ในวิทยุ
หลิ
มีถา่ นใส่ไว ้แล ้ว เพียงแค่กดเปิ ดก็ใช ้ได ้เลย ภาษาจีน
กลางสําเนี ยงมาตรฐานดังออกมาจากวิทยุ เมือหลิ ่ นซี
่ ้นเคยเธอก็รู ้สึกอบอุน
ได ้ยินเสียงทีคุ ่ เป็ นอย่างมาก
คนทีนี่ ่ ต่างพูดคุยกันด ้วยภาษาถิน ่ แม้หลินซีจะฟังรู ้
่
เรืองแต่ เธอก็รู ้สึกเหงาๆอยู่เสมอราวกับตนเป็ นแขก
่
ทีมาจากต่ ่ ้านเกิดของ
างบ ้านต่างเมืองตัวคนเดียว ทีบ
หลินซีก็มภ ่ นกัน และทีนี
ี าษาถินเช่ ่ ่ ก็ไม่น่าจะมีคนทีพู
่ ด
ภาษาถินบ ่ ้านเธอได ้ แต่อย่างไรก็ดี การได ้ยินภาษาจีน
กลางก็ทําให ้เธอรู ้สึกว่านี่ เป็ นภาษาทีคุ ่ ้นเคยและทําให ้
้
รู ้สึกสบายใจขึนมา
เมือฉู ้
่ ่ เซิงเห็นหลินซีฟังวิทยุอย่างตังใจในดวงตามี หยด
้
นํ าใสๆคลออยู ่ ฉู่ เซิงเดาว่าหลินซีคด ิ ถึงบ ้านเสียแล ้ว
เขาดึงแขนเสือหลิ ้ นซีเบาๆ หลินซีจงึ หันกลับมา เธอยิม้
แล ้วถามขึน้ “ฟังทีวิ่ ทยุเขาพูดรู ้เรืองไหม”
่

ฉู่ เซิงนิ่ งไปครูห ่ นึ่ งก่อนจะพูดขึน้ “ก็พอจะฟังเข ้าใจอยู่

คร ับ” หลินซีสงั เกตเห็นว่าเวลาทีฉู ่ ่ เซิงพูดจะติดสําเนี ยง
่
ท ้องถินอย่ ้ มี
างช ัดเจน ทังที ่ การส่งเสริมการใช ้ภาษาจีน
กลางสําเนี ยงมาตรฐานมานานหลายปี แล ้ว แต่ทก ุ คน
ยังคุ ้นเคยกับการใช ้ภาษาถินของตนอยู่ ่ดี หลินซีจงึ
ตัดสินใจว่าจะสอนฉู่ เซิงพูดภาษาจีนกลาง เพือให ่ ้เขา
สามารถสือสารกั ่ ่
บคนอืนๆได ึ ้ อต
้ดีขนเมื ่ ้องเดินทางออก
จากหมู่บ ้านในอนาคต
้
จากนี ไปหลิ นซีจะให ้ฉู่ เซิงฟังวิทยุทกุ วัน จะได ้ฝึ กพูด
กับผู ้ประกาศข่าว และยังต ้องฝึ กอ่านออกเสียงด ้วยจะ
ได ้ช่วยแก ้ไขการออกเสียงได ้ อีกหลายปี ข ้างหน้า ถ ้าฉู่
้
เซิงออกจากหมู่บ ้านชิงซานแห่งนี ไปและเขาสามารถ
พูดภาษาจีนกลางได ้อย่างคล่องแคล่ว เขาจะเข ้าใจถึง
้
ความตังใจของหลิ
นซีเอง
่ วท
เมือมี ิ ยุแล ุ ้ว วิชาเรียนในทุกๆวันของฉู่ เซิงจะมี
วิชาการอ่านออกเสียงเพิมเข ่ ้าไปอีกหนึ่ งวิชา แต่ถงึ
อย่างไรฉู่ เซิงก็ไม่ได ้มีท่าทีไม่พอใจอะไร เขากลับรู ้สึกดี
่
ใจทีจะได ้มีเวลาอยู่กบั หลินซีมากขึน้ เวลาฝึ กอ่านหลิน
ซีจะอ่านให ้ฟังก่อน 1 รอบเพือเป็ ่ นตัวอย่าง จากนั้น
ค่อยให ้ฉู่ เซิงอ่านตาม เวลาฉู่ เซิงอ่าน หลินซีก็จะตังใจ ้
ฟังและช่วยแก ้ไขการออกเสียงของเขา หนุ่ มน้อยมี
ความสามารถในการเรียนรู ้ทีดี ่ เป็ นอย่างมาก หลังจาก
ฝึ กฝนการอ่านได ้ระยะหนึ่ ง ฉู่ เซิงก็สามารถใช ้
ภาษาจีนกลางสือสารกั ่ บหลินซีได ้อย่างคล่องแคล่ว
่ ายุวปัญญาชนได ้หยุดพัก หลินซีชวน
ในวันทีเหล่
หยวนเฮ่อ ฟางฉวนจือ้ หลิวเสียและหวังเหอผิงมาทาน
้ั อนทีหลิ
ข ้าวด ้วยกัน ครงก่ ่ วเสียและฟางฉวนจือช่
้ วย
หลินซีย ้ายบ ้าน เธอก็ยงั ไม่ได ้ขอบคุณพวกเขาอย่าง
เป็ นทางการเลย เธอจึงใช ้โอกาสนี ให ้ ้ทุกคนมาทาน
อาหารร่วมกัน
อาหารถูกจัดวางไว ้เต็มโต๊ะ แม้อาหารส่วนใหญ่จะเป็ น
ี่ าจากผัก แต่ตอนทีผั
เมนู ททํ ่ ดอาหาร หลินซีก็ใส่นํามั
้ น
้ งมีผด
ปรุงอาหารไปไม่นอ้ ย ทังยั ้ นบางและไข่
่
ั เนื อหั ดาว
อีกด ้วย นี่ จึงถือว่าเป็ นเมนู ททํ
ี่ าออกมาอย่าง
หลากหลายมากทีเดียว หยวนเฮ่อรินเหล ้าให ้พวก
ผูช ่ นคนละเล็กละน้อย ทุกคนพูดคุยกันอย่าง
้ ายดืมกั
สนุ กสนานในบรรยากาศทีดู ่ สนิ ทสนมและเป็ นกันเอง
่
ขณะทานอาหาร เรืองของฟางฉวนจื ้
อกลายเป็ นหัวข ้อ
สนทนาของทุกคน ตอนนี รายชื ้ ่ กศึกษาคัดเลือก
อนั
จากทหาร ชาวนา และกรรมกรออกมาแล ้ว ฟางฉวนจื ้
ี่
อจึงต ้องไปเรียนแล ้ว ทุกคนต่างร่วมยินดีทในที ่ ดเขา
สุ
ก็ได ้สมปรารถนาและจะได ้ไปเรียนต่อเสียที รอยยิม้
ของหลิวเสียมีความรู ้สึกเจ็บปวดปะปนอยู่ เธอชําเลือง
มองฟางฉวนจืออยู ้ ่หลายครง้ั ซึงหลิ
่ นซีก็สงั เกตเห็น
อาการผิดปกติของหลิวเสียเช่นกัน และนั่นทําให ้หลิน
ซีรู ้สึกแปลกใจ
หลังจากทานอาหารมือนี ้ เสร็
้ จ ทุกคนก็ลก ้
ุ ขึนและกล่ าว
อําลา จากนั้นหลินซีก็ให ้ฉู่ เซิงไปตักนํ าเพื
้ อเตรี
่ ยมล ้าง
ถ ้วยล ้างจาน แต่แล ้วหยวนเฮ่อก็กลับมาอีกครง้ั หลินซี
รู ้สึกประหลาดใจมาก เธอจึงถามขึน้ “ทําไมถึงกลับมา
้
ล่ะ ทําของอะไรหล่นไว ้งันเหรอ”
หยวนเฮ่อทําท่าทางเขินอายเล็กน้อยก่อนจะถามขึน้
“ฉู่ เซิงอยู่ไหม”
 ้
“มาหาฉู่ เซิงเหรอ ตอนนี เขาไปตั ้ กสักพักก็กลับ
กนํ าอี
มาแล ้ว”
้ งๆอย่
หยวนเฮ่อลูบหัวตัวเองและพูดอําๆอึ ้ างเขินอาย
่
“ฉันมีเรืองอยากจะพู ดกับเธอ”
้
“มีอะไรงันเหรอ” ้ งไม่
หลินซีเห็นท่าทางอําอึ ้ กล ้าพูด
ของเขาทําให ้เธอคิดในใจว่าเขาคงจะไม่ขอยืมเงินใช่
ไหม
ผ่านไปพักใหญ่ ในทีสุ ่ ดหยวนเฮ่อก็พูดขึนพร
้ ้อม
ใบหน้าแดงกําด ่ ้วยความเขินอาย “หลินซี ฉันรู ้สึกว่า
เธอเป็ นคนดีมากเลย ฉันอยากคบหากับเธอเป็ นคูร่ ัก
่ งหยวนเฮ่อพูด
แล ้วเธอล่ะ คิดยังไงกับฉันเหรอ” เมือฟั
จบ หลินซีพลันรู ้สึกสับสนไปหมด เธอยังอายุไม่
ครบ 17 ปี เสียด ้วยซํา้ แน่ นอนว่ายังไม่บรรลุนิตภิ าวะ
เลย ทําไมจึงถูกสารภาพร ักได ้เล่า
หลินซียงั ไม่ทน
ั ปฏิเสธฉู่ เซิงก็กลับเข ้ามาพร ้อมใบหน้า
้
อันน่ ากลัว เขากระแทกถังนํ าลงบนพื ้
นอย่ างแรงจนนํ า้
ในถังกระฉอกออกมา หัวใจของเด็กน้อยเต ้นแรงไม่
เป็ นจังหวะ ไม่รู ้ว่าเป็ นเพราะเหนื่ อยหรือเป็ นเพราะโมโห
เขาจ ้องหยวนเฮ่อด ้วยความโกรธจนทําให ้หยวนเฮ่อ
รู ้สึกประหลาดใจเป็ นอย่างมาก เห็นดังนั้นหลินซีจงึ รีบ
หยุดสถานการณ์ตรงหน้าเอาไว ้
้
“ฉู่ เซิง ไปต ้มนํ าให ่ อยสิ เดียวพี
้พีหน่ ๋ ่
จะใช ้ล ้างจาน” ฉู่
เซิงพยายามอดกลันอารมณ์ ้ ่
โกรธทีแทบจะระเบิ ด
ออกมาก่อนจะเข ้าคร ัวไปทังอย่ ้ างนั้น เมือมี ่ ฉู่ เซิงแทรก
่
เข ้ามาหลินซีจงึ รู ้สึกไม่สบายใจทีจะบอกปฏิ เสธคํา
สารภาพร ักของหยวนเฮ่อ ตอนนี ยั ้ งมีคนอืนฟั่ งอยู่ด ้วย
่
คิดยังไงก็รู ้สึกไม่เหมาะสม ซึงหยวนเฮ่ อก็รู ้สึกได ้
เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงรีบพูดขึน้ “เรืองนี ่ เธอค่
้ อยๆคิดก็
ได ้นะ ฉัน... ฉันจริงจังมากจริงๆ” พูดจบหยวนเฮ่อก็
จากไป
หลินซีถอนหายใจเฮือกใหญ่กอ ่ นจะพึมพําในใจว่านี่
่
มันเรืองอะไรกั ่ นกลับไปเธอก็เห็นฉู่ เซิง
นแน่ และเมือหั
ยืนมองเธออยู่ไกลๆ หลินซีทําตัวไม่ถก ้ั
ู เพราะครงแรก
ของการถูกสารภาพร ักของเธอกลับตกอยู่ในสายตา
่
ของคนอืนไปเสี ยอย่างนั้น หยวนเฮ่อก็ชา่ งไม่เลือก
เวลาจริงๆ ฉู่ เซิงเดินเข ้ามาหาหลินซีด ้วยท่าทางโกรธ
จัด เขาพูดขึน้ “พี่ คนคนนี มี ้ เจตนาไม่ดแี น่ ครงหน้
้ั า
พวกเราต ้องอยู่ห่างจากเขาไว ้นะ”
ได ้ยินเช่นนั้นหลินซีก็รู ้สึกตลกเป็ นอย่างมาก เธอลูบ
หัวฉู่ เซิงก่อนจะพูดขึน้ “เด็กน้อย นายยังไม่เข ้าใจ อย่า
่
เพิงสนใจเรื ่ ใ้ หญ่ดก
องผู ี ว่านะ”
้
ฉู่ เซิงรู ้สึกร ้อนรนขึนมาทันใด เขาจับมือของหลินซีและ
พูดขึน้ “พีสาว ่ ่
พีคงจะไม่ ได ้ชอบเขาไปแล ้วใช่ไหม
คร ับ”
่
เมือได ้เห็นท่าทางร ้อนรนของเด็กน้อยหลินซีก็พูดไม่
ออก เธอทําได ้แต่อธิบายออกไป “ไม่หรอก เดียวพี ๋ ่
จะ
กลับไปคุยกับเขาเองนะ” ได ้ยินแบบนั้นฉู่ เซิงจึงวางใจ
หลินซีคด ่
ิ ว่าสักวันเธอก็ต ้องกลับ และเมือเธอต ้องจาก
ไป เธอก็ไม่รู ้ว่านี่ จะกลายเป็ นเรืองวุ
่ น ่
่ วายทีตามติ ดไป
้
กับร่างเดิมของเธอหรือเปล่า แม้ตอนนี เธอจะยั งไม่รู ้ว่า
จะกลับร่างเดิมได ้หรือไม่ก็ตาม
่ ยั
อย่างไรเสียหลินซีก็ไม่อยากเก็บเรืองที ่ งไม่ได ้ส่งผล
้
กระทบอะไรเหล่านี มาเป็ นทุกข ์ เธอต ้องการเพียงแค่ใช ้
ชีวต ้ างมีความสุข เลียงดู
ิ ตอนนี อย่ ้ ฉู่ เซิงให ้เติบใหญ่
่
ทําภารกิจให ้เสร็จแล ้วกลับไปทีโลกเดิ มของตัวเองก็พอ
วันต่อมาหลิวเสียก็มาหาหลินซีทบ ี่ ้าน ฉู่ เซิงจึงอุ ้มวิทยุ
่ กฝนการพูด เมือได
เข ้าห ้องของตัวเองไปเพือฝึ ่ ้ยินเสียง
้
วิทยุ หลิวเสียก็พูดขึนเบาๆ “ฉันเห็นเธอซือทั ้ งหนั
้ งสือ
 ้ งวิ
ซือทั ้ ทยุให ้ฉู่ เซิง เธอใช ้เงินเหมือนเทนํ าทิ
้ งแบบนี
้ ้ ยัง
อยากจะมีชวี ติ ต่อไปหรือเปล่าเนี่ ย”
้
หลินซีหวั เราะ “ฉันรู ้อยู่แล ้วล่ะ จากนี ไปจะไม่ ื้
ซอของ
่
เพิมแล ้ว คงไม่มค
ี า่ ใช ้จ่ายอะไรมากนักแล ้วล่ะ”
่
หลิวเสียส่ายหน้าพร ้อมใบหน้าทีแสดงออกว่ าไม่เห็น
่
ด ้วย “ไว ้ตอนทีเธอเริ ่ างานเธอจะรู ้ว่าหาเงินยากมาก
มทํ
พวกเราออกไปทํางานทุกวัน พอครบปี แล ้วยังมีเงินแค่
สิบกว่าหยวนเอง ถึงตอนนั้นเธอจะหัวเราะไม่ออก เธอ
้ ทยุตง้ั 30 หยวน แบบนี ต
ซือวิ ้ ้องเก็บเงินนานแค่ไหน
เธอรู ้ไหม”
่ นว่าหลิวเสียพยายามคิดแทนตัวเอง หลินซีก็ยม
เมือเห็ ิ้
่ วเสียก็ทําอะไรไม่ได ้ ได ้แต่กาํ ชบั ไม่ให ้
ไปฟังไป ซึงหลิ
เธอใช ้เงินฟุ่ มเฟื อยและต ้องคิดให ้ไกลขึนอี้ กหน่ อย
เพราะการเลียงเด็้ กนั้นไม่งา่ ยเลย จากนี ไปเรื
้ ่ ต
องที ่ ้อง
จ่ายเงินก็จะเยอะขึน้ และในขณะทีทั ่ งสองคุ
้ ยเล่นกัน
อย่างสนุ กสนาน หยวนเฮ่อก็โผล่เข ้ามา หลิวเสียรู ้ดีวา่
หยวนเฮ่อมาทีนี ่ ่ ทําไม เธอจึงยิมและหั
้ นไปทางหลินซี
่
ก่อนจะหาเหตุผลเพือบอกลาและจากไป
่ นึ่ ง
หลินซีกวาดสายตามองห ้องของฉู่ เซิงและคิดอยู่ครูห
ก่อนจะพูดกับหยวนเฮ่อ “พวกเราไปคุยกันทีอื่ นดี
่ กว่า
 ้
นะ” ทังสองคนออกไปข ้างนอก หลินซีกบั หยวนเฮ่อ
่
เดินไปเรือยๆ และพูดคุยกันไปพักใหญ่ หยวนเฮ่อก็ก ้ม
หน้าก ้มตาคิดอะไรบางอย่างอยู่นาน สุดท ้ายเขาก็ยมิ้
ให ้หลินซีและเดินจากไป
่ ่ไกลๆมองแผ่นหลังของหยวนเฮ่อที่
ฉู่ เซิงทีตามมาอยู
กําลังเดินจากไป ในดวงตาของเขาเต็มไปด ้วยความ
หมองหม่น
่
เมือหลิ ่ ้านเธอกลับไม่พบฉู่ เซิง เธอไม่รู ้
นซีกลับมาทีบ
่
ว่าเด็กน้อยไปทีไหน ้ ยั
แต่เขาออกไปทังที ่ งไม่ปิดประตู
เธอจึงตัดสินใจว่าหากฉู่ เซิงกลับมาเธอจะต ้องอบรม
เขาสักหน่ อย
หลินซีนึกถึงคําพูดของหลิวเสียและพลันนึ กถึงวันทีฉู ่ ่
เซิงค่อยๆเติบโตขึน้ จากนี ไปเขายั
้ งจะต ้องเข ้าเรียน ซึง่
ยังต ้องใช ้เงิน และตอนนี เงิ้ นทีเธอมี
่ ก็ไม่ได ้มากสัก
เท่าไร เธอคงต ้องไปหาเงินหน่ อยแล ้ว ขณะทีหลิ ่ นซี
่ คิดอยู่น้ัน ฉู่ เซิงก็กลับมาแล ้ว เห็นได ้ช ัดเจน
กําลังครุน
ว่าเขากําลังไม่พอใจ หลินซีเลยถามออกไปแต่เขาก็ไม่
ตอบและก ้มหน้าก ้มตากลับเข ้าห ้องไปเงียบๆ
ตอนที่ 21: ประสบการณ์ชวี ต
ิ (1)

หลินซีไม่มวี ธิ ก
ี ารร ับมือกับอารมณ์ทซ ี่ ับซ ้อนของเด็ก
เพราะเธอเองก็ไม่เคยเลียงเด็้ กมาก่อน หลิวเสียมาหา
้
เธออีกแล ้ว รอบนี บนหน้ าของเธอยังฉาบไปด ้วย
้ ้าแหย่จนหลินซีเห็นแล ้วได ้แต่สา่ ยหัว
รอยยิมเย
่
หลิวเสียพูดคุยกับหลินซีเรืองหยวนเฮ่ อ ท่าทางของ
หลินซีแสดงออกช ัดเจนว่าได ้ปฏิเสธไปแล ้ว หลิว
เสียเลยถามด ้วยความแปลกใจ “ทําไมล่ะ หยวนเฮ่อก็
้
ไม่เลวนะ ตังใจทํ างาน ครอบคร ัวก็เป็ นกรรมกรทีมี ่
เกียรติ” หลินซีบอกได ้แค่วา่ ตนอายุยงั น้อย ครอบคร ัว
กําช ับว่าไม่ให ้มีความร ัก หลิวเสียคิดแล ้วก็ได ้แต่ถอน
หายใจพลางรู ้สึกเสียดายไม่นอ้ ย
หลินซีคด ่ งหลิวเสียว่าคิดอย่างไรกับ
ิ ได ้จึงถามหยังเชิ
ฟางฉวนจือ้ หลิวเสียอึงที ้ ถู
่ กถามเช่นนี ้ หลังจากทีเงี
่ ยบ
ไปสักพักก็เอ่ยพร ้อมรอยยิมขมขื ้ ่ “ฟางฉวนจือเป็
น ้ น
คนดี ฉันประทับใจในตัวเขา ตอนทีมาถึ ่ ่ ่ แรกๆ ยัง
งทีนี
ไม่คอ ้ ้น แต่เขามีคนร ัก
่ ยคุ ้นชินก็ได ้เขาช่วยเหลือทังนั
แล ้วและเขาสองคนก็ร ักกันดี ได ้ยินมาว่าฝ่ ายหญิงก็มี
่
ชือได ้ร ับเลือกเป็ นนักศึกษาจากทหาร ชาวนา
 ้
กรรมกรด ้วย ต่อไปทังสองก็ น่าจะได ้เข ้าเรียนด ้วยกัน
ดังนั้นระหว่างฉันกับเขามันคงเป็ นไปไม่ได ้หรอก”
่ ฟางฉวนจื
หลินซีชะงักงัน เธอไม่รู ้เรืองที ่ ้ คนร ักอยู่
อมี
แล ้ว หลิวเสียทอดถอนใจฝื นยิมออกมาแล ้ ้วพูดต่อ “ยุว
ปัญญาชนมาอยู่ตา่ งบ ้านต่างเมือง เลียงไม่ ่ ่ ้สึก
ได ้ทีจะรู
เหงา พอมีคนมาทําดีกบั เธอก็เป็ นเรืองปกติ ่ ี่
ทเธอจะ
รู ้สึกดีกบั คนนั้นโดยง่าย เธอเพิงจะมาถึ่ ่ ่ ยังไม่รู ้สึก
งทีนี
อะไร รออีกหน่ อยเดียวก็ ๋ เข ้าใจเอง แต่ในฐานะคนทีเคย ่
่
ผ่านเรืองแบบนี ้ ฉันขอแนะนํ าว่าเธออย่าหาคูค
มา ่ รอง
ทีนี่ ่ จะดีกว่า อย่างน้อยก็อย่าเป็ นคนในท ้องที่ เพราะ
่
ยังไงซะเราก็ยงั มีหวังทีจะได ้กลับบ ้าน”
้
หลินซีจาํ ได ้รางๆ ว่าอีกหลายปี หลังจากนี จะอนุ ญาตให ้
ยุวปัญญาชนกลับเมืองได ้ หน้าทีนี ่ มี
้ ขอบเขตสินสุ
้ ด
่ นแนวคิดของหลิวเสียมีความเข ้าใจแจ่มช ัด
จากทีเห็
่ าหลิวเสียจะข ้ามผ่านความสัมพันธ ์ทีไร
เธอเชือว่ ่ ้
้
ความหวังนี ไปได ้แน่
่
อากาศเริมหนาวขึ ้ อยๆ
นเรื ่ ่
คนในหมู่บ ้านเริมสะสมผั ก
อย่างพวกผักกาด หัวไชเท ้า หรืออาหารตากแห ้ง หลิน
่
ซีไม่เคยอาศัยอยู่ในชนบทจึงไม่รู ้เรืองเหล่ ้
านี เลย พอ
คิดได ้ฉู่ เซิงก็ยด
ื อกแสดงตัวว่าเขาได ้จัดการทุกอย่าง
่ ยบร ้อยแล ้ว หลินซีไม่จาํ เป็ นต ้องกังวล หลินซี
เป็ นทีเรี
แสดงความรู ้สึกปลืมใจ ้ จากนั้นพอเห็นทีว่่ างมุมหนึ่ งจึง
่
เกิดความคิดเรืองเลี ้
ยงไก่ ึ้
ขนมา ไข่ไก่ทกิ ี่ นอยู่ตอนนี ้
ื้
หลินซีก็ซอมาจากร ้านค ้าในระบบ เพือเงิ ่ นทีมี ่ อยู่นอ้ ย
นิ ดเธอจึงคิดอยากเลียงไก่ ้ แน่ นอนว่าเธอเลียงไม่ ้ เป็ น
้
จึงถามฉู่ เซิงว่าเลียงไก่ เป็ นหรือไม่ ฉู่ เซิงหวนคิดอย่าง
ละเอียดแล ้วบอกว่า “พีสาว ่ ้
ตอนนี ใกล ้จะเข ้าฤดูหนาว
้
แล ้ว ไก่ตวั เล็กจะเลียงไม่ รอด รอถึงฤดูใบไม้ผลิทแม่ ี่ ไก่
กกไข่แล ้วค่อยว่ากัน”
หลินซีไม่เข ้าใจ การหมดหวังเรืองเลี่ ้
ยงไก่
ทําให ้รู ้สึก
ผิดหวังเล็กน้อย ฉู่ เซิงเห็นดังนั้นจึงปลอบเธอว่า “พีสาว ่
อย่ารีบร ้อนไปเลย รอถึงฤดูใบไม้ผลิแล ้วผมจะช่วยพี่
่
สร ้างเล ้าไก่เอง” ในใจฉู่ เซิงคิดว่าพีสาวไม่ เข ้าใจ
สถานการณ์เลย ถ ้าไม่มเี ขาจะอยู่ยงั ไง ต่อไปเรืองการ ่
งานในบ ้านเขาต ้องหมั่นใส่ใจให ้มากขึนแล ้ ้วล่ะ
้
เลียงไก่ไม่ได ้หลินซีก็ทําได ้แค่สอนหนังสือให ้ฉู่ เซิง
อย่างสบายใจ ตอนนี มี ้ ถงั ซูเพิมมาด
่ ้วย ถังซูชอบมา
อ่านหนังสือทีบ ่ ้านหลินซี ยิงตอนนี
่ ้ วท
มี ิ ยุเขาก็อาศัย
ความกล ้าค่อยๆ ขยับมาฟังด ้วย ฉู่ เซิงรําคาญเขาก็ช ัก
สีหน้าใส่เขาไปไม่นอ้ ย แต่เพียงไม่กวัี่ นถัดมาหลิวชุ่ น
่
เยียนก็ ถอื พุทราและอาหารแห ้งมาให ้เป็ นการตอบ
่ นซีชว่ ยดูแลลูกชายให ้ หลินซีร ับของเขาไว ้
แทนทีหลิ
แล ้วฉู่ เซิงจึงได ้แต่จาํ ใจให ้ถังซูสามารถอยู่ทนี ี่ ่ ได ้อย่าง
ชอบธรรม แต่ถงึ ฉู่ เซิงจะไม่ชอบเขา เขาก็ไม่สน พอ
นานเข ้าฉู่ เซิงจึงฝื นใจยอมร ับเพือนคนนี่ ้ ้ สองคน
ได
มักจะเล่นด ้วยกันบ่อยๆ บางครงถั ้ั งซูก็มาเรียกฉู่ เซิง
ออกไปเล่นด ้วยกัน หลินซีรู ้สึกว่าความทุ่มเททีทํ ่ ามา
นานได ้ผลตอบแทนแล ้ว เจ ้าเด็กนี่ คบหาเพือนเป็ ่ นแล ้ว
คิดแล ้วก็คลายกังวลลงไปมาก
้ หลินซีซอหนั
ตังแต่ ื้ งสือมาใหม่ ถังซูก็ป่าวประกาศเรือง ่
้
นี ออกไป พออากาศเริมหนาว ่ กิจกรรมของเด็กๆ ก็
น้อยลง เด็กในหมู่บ ้านมักจะแวะมาหาฉู่ เซิงเพือยื ่ มดู
หนังสือ หลินซีคด ิ ว่าแบบนี ก็ ้ ดไี ม่นอ้ ยเพราะจะได ้ช่วยฉู่
เซิงเรียนรู ้การคบหาเพือน ่ เมือมาขอดู
่ หนังสือ หลินซีก็
จะให ้เด็กๆ ดูหนังสืออยู่ทลานบ ี่ ้าน จะทําอะไรก็ได ้แต่
ห ้ามเอากลับบ ้านและห ้ามทําหนังสือเสียหาย เพียงไม่
นานลานบ ้านก็เต็มไปด ้วยเด็กๆสิบกว่าคนมารายงาน
ตัวตรงเวลาทุกวัน ดีทเด็ ี่ กพวกนี โตพอที ้ ่ ้เรืองไม่
จะรู ่ สง่
เสียงเอะอะ หลินซีจงึ พอใจมาก แต่ฉู่ เซิงนั้นทุกข ์ระทม
อย่างยิง่
่ านหนังสือ
ในไม่ช ้าลานบ ้านของหลินซีก็กลายเป็ นทีอ่
่
ของเด็กๆ เด็กทีโตหน่ ่
อยจะเล่าเรืองในหนั งสือให ้เด็ก
เล็กฟัง บางเวลาหลินซีก็เล่าให ้พวกเขาฟังด ้วยตัวเอง
คนในหมู่บ ้านรู ้สึกว่าหลินซีเป็ นคนใจกว ้าง แบ่งหนังสือ
ของตัวเองให ้พวกเด็กๆ อ่าน แล ้วยังช่วยดูแลลูกๆ จอม
้
ดือของพวกเขาอี ก นั่นจึงทําให ้พวกเขาหมดห่วงไปได ้
่
บางคนทีเกรงใจก็ ้ ้านมาให ้บ ้างทุกสาม
สง่ อาหารพืนบ
วันห ้าวันหรือไม่ก็ให ้เด็กๆ ของพวกเขาเอาฟื นมาให ้
แม้ของจะไม่มากแต่หลินซีก็ดใี จไม่นอ้ ยเพราะนี่
หมายถึงทุกคนเปิ ดใจยอมร ับพวกเธอแล ้ว
ถึงเวลานัดตรวจแขนของหลินซีอก ี ครงแล้ั ้ว เธอจะไป
ี่ ้าน แต่ฉู่ เซิงไม่ยอมจะขอ
คนเดียวแล ้วให ้ฉู่ เซิงรออยู่ทบ
ไปด ้วยท่าเดียว หลินซีทเปลีี่ ยนใจเขาไม่
่ ได ้จึงต ้องพา
เขาไปด ้วย
่
เมือมาถึ งโรงพยาบาล หมอตรวจแล ้วไม่มป ี ัญหาอะไรก็
ให ้หลินซีกลับไปพักร ักษาอาการอีกสักหน่ อยแล ้วค่อย
กลับมาอีกรอบ ขณะทีทั ่ งคู
้ ก
่ าํ ลังออกจากโรงพยาบาล
ผูห้ ญิงใบหน้าซีดเหลืองคนหนึ่ งก็เดินสวนกับพวกเขา
่ อบั
เธอชะงักหยุดอยู่กบั ทีเมื ่ งเอิญเห็นฉู่ เซิง เมือฉู
่ ่ เซิง
เดินออกไปไกลแล ้วเธอจึงคิดจะตามไป ไล่ตามไปสัก
พักก็เห็นว่าเงาร่างนั้นห่างออกไปไกลแล ้ว สุดท ้ายจึง
ได ้แต่ถอดใจ
สามวันถัดมาครอบคร ัวของหญิงใบหน้าซีดเหลืองคน
นั้นก็ประคับประคองเธอมาจนถึงหมู่บ ้านชิงซาน การ
้
ปรากฏตัวของเธอสร ้างความฮือฮาขึนมาได ้ไม่นอ้ ย
่ งเจียนกั
ตอนทีถั ้ ๋
วเจอผู ห้ ญิงคนนี ้ เขาก็เอ่ยถาม
่ ดอยู่นาน “เธอคือภรรยาของต ้าเกินใช่
หลังจากทีคิ
้ ้วพยักหน้าอย่างไร ้
หรือเปล่า” เธอเอนร่างพิงเก ้าอีแล
่
เรียวแรง
้
ถังเจียนกั ๋
วมองภรรยาของต ่ ายผอมเหลือแต่
้าเกินทีผ่
กระดูก ในใจก็หดหู่จนพูดอะไรไม่ออก “เธอกลับมา
้ั มี
ครงนี ้ ธรุ ะอะไร”

เธอตอบด ้วยดวงตาเคลือบนํ าตา ้ “ผู ้แทนฯถัง ฉันมี

่
เรืองจะขอร ้อง คุณเรียกต ้าเกินมาได ้ไหม เด็กคนนั้น
่
ด ้วย ฉันมีเรืองต ้องคุยกับพวกเขา”
้
ถังเจียนกั๋ ดความกังวลขึนมาในใจ
วเกิ ้ เขาเรียก
ครอบคร ัวของฉู่ ซานซูและคนเฒ่าคนแก่ผู ้หลักผูใ้ หญ่
ในหมู่บ ้านมาด ้วย
่ ้ร ับแจ ้ง
หลินซีกาํ ลังสอนคําศัพท ์ให ้ฉู่ เซิงอยู่ในตอนทีได
จากถังเจียนกั้ ๋ าแม่ของฉู่ เซิงกลับมาแล ้ว เธอตกใจ
วว่
ี่
มาก แม่ทจากไปนานกลั บมาหมายความว่าอะไร จะมา
ร ับตัวฉู่ เซิงไปเหรอ ในใจเธอเกิดความกระวนกระวาย
 ้ อ
เธอไม่รู ้ว่าแม่ของฉู่ เซิงปรากฏตัวออกมาตอนนี เพื ่
อะไร ฉู่ เซิงเห็นท่าทางสับสนของหลินซีก็กอดแขนเธอ
เอาไว ้แล ้วพูดปลอบ “พีสาว ่ สบายใจเถอะ ผมไม่ไป
้ ้น ผมจะอยู่กบั พี”่ หลินซีฝืนยิมแล
ไหนทังนั ้ ้วพาเขาไป
พบคณะกรรมการหมู่บ ้าน
ฉู่ เซิงและหลินซีมาถึงยังทีทํ ่ าการหมู่บ ้าน ด ้านในมีคน
นั่งอยู่เต็มไปหมด ตอนทีเดิ ่ นเข ้าไปสายตาของทุกคน
พากันจับจ ้องมาทีเธอ ่ หลินซีไม่ชอบความรู ้สึกแบบนี ้
เลย ฉู่ เซิงเลยจับมือเธอเอาไว ้ เมือหลิ่ ่ ่ งลงได ้
นซีหาทีนั
ภรรยาของต ้าเกินก็จ ้องมาทีฉู ่ ่ เซิงแล ้วพูดขึนมาอย่
้ าง
่
ตืนเต ้
้น “เจ ้าโตขึนแล ้ว แม่แทบจําไม่ได ้เลย”
“นังหน้าไม่อาย ยังจะกล ้ากลับมาอีก” เสียงชายคน
หนึ่ งตะโกนขึนมาอย่
้ ้
างเกรียวกราดจากฝั ่ งประตู เป็ น
ฉู่ ต ้าเกินนั่นเอง เขากําหมัดแน่ น ดวงตาทังคู
้ เ่ บิกกว ้าง
ท่าทางเหมือนจะกินคนเสียให ้ได ้
คนในครอบคร ัวของผูห้ ญิงคนนั้นพากันลุกขึนส่ ้ ง
สายตาดุดน ้
ั กลับไปให ้ฉู่ ต ้าเกิน ถังเจียนกั ๋ บเข ้าไป
วรี
้
ห ้ามให ้ทังสองฝ่ ้
ายให ้ยับยังอารมณ์ ี่ น
เอาไว ้ ฉู่ ซานซูทยื
่
อยู่ด ้านหลังฉู่ ต ้าเกินมองคนทีเคยได ่ าเป็ นลูกสะใภ ้
้ชือว่
ด ้วยสีหน้าโกรธแค ้นและดูถก ู
 ่ กคนได ้ทีนั
เมือทุ ่ ่ งลงเรียบร ้อยแล ้วภรรยาของต ้าเกินก็
่
เริมกล่ าว “ทุกคนคงเห็นแล ้วว่าฉันในตอนนี เหลื ้ อเวลา
ใช ้ชีวต ้
ิ อีกไม่มาก ทังหมดก็ เป็ นผลจากการกระทําของ
่ ฉั
ฉัน แต่มเี รืองที ่ นต ้องอธิบายให ้ช ัดเจน ไม่อย่างนั้นคง
ตายตาไม่หลับ ฉู่ ต ้าเกินฉันไม่ได ้ทําผิดต่อคุณ ในตอน
แรกทีฉั ่ นมีลก ่
ู ให ้คุณไม่ได ้สักที คุณก็หาเรืองทะเลาะ
กับฉันทุกวัน ต ้องยากลําบากขนาดไหนกว่าฉันจะตัง้
ุ ท ้ายคุณก็มาสงสัยว่าฉันคบชู ้อีก หนํ าซํา้
ท ้องได ้ แต่สด
ยังทุบตีฉันอยู่เรือย ่ ฉันทําผิดอะไรเหรอ ตอนนั้นฉัน
ท ้องลูกของคุณจริงๆ ฉันไม่ได ้โกหกคุณ ฉัน...” เพราะ
รีบพูดเกินไปจึงทําให ้เธอหายใจไม่ทน ั สายตาของเธอ
่ ่ งนิ่ งไม่ไหวติงแต่ถลึงตามอง
ยังคงจับจ ้องฉู่ ต ้าเกินทีนั
กลับมา สองมือของเขาประสานกันแน่ นและหน้าอกก็
้
ขยับขึนลงอย่ างรุนแรง
้
ผูห้ ญิงด ้านข ้างรีบเอือมมื อมาลูบหลังให ้เธอพร ้อมพูด
ปลอบ ภายใต ้การปลอบโยนจากครอบคร ัวทําให ้ลม
หายใจของเธอกลับเป็ นปกติ แต่สห ี น้าเธอก็แดงขึน้
อย่างเห็นได ้ช ัด ชายทีอยู ่ ข ่ ้างๆ จึงเปิ ดปากพูดขึน้ “ฉัน
พูดแทนแล ้วกัน ตอนทีพี ่ ฉั
่ นท ้องอยู่ถก ู ฉู่ ต ้าเกินทุบตี
้ั
บ่อยครงจนเธอทนไม่ ไหวหนี กลับมาบ ้านแม่ แต่พสาว ี่
ร่างกายอ่อนแอ อีกทังสภาพจิ้ ตใจยังยํ่าแย่ เด็กในท ้อง
จึงคลอดก่อนกําหนดตอนอายุครรภ ์ได ้เจ็ดเดือน พวก
 ่ งโรงพยาบาล แต่น่าเศร ้าทีช่
เราพาพีไปส่ ่ วยเด็กไว ้
ไม่ได ้”
่ อชี
ทุกคนต่างชะงักงัน ในเมือยื ้ วต
ิ เด็กคนนั้นไว ้ไม่ได ้
แล ้วฉู่ เซิงมาจากไหน สายตาของทุกคนรวมกันอยู่บน
ตัวของฉู่ เซิง
่
ฉู่ เซิงมองคนทีเคยเป็ นแม่อย่างเฉยชา หัวใจเต ้นตุบตับ
ตลอด ชายคนนั้นพูดต่อ “เด็กทีเสี ่ ยไปในตอนนั้นเป็ น
ผูช ้ าย สุขภาพของพีอ่ ่ อนแอ พอรู ้เรืองก็
่ ทําใจไม่ได ้
ต่อมาเห็นห ้องผู ้ป่ วยข ้างๆ คลอดลูกชาย ด ้วยความเสีย
สติเธอก็เลยอุ ้มเด็กคนนั้นกลับมา เพราะเธอไม่
ต ้องการให ้ต ้าเกินผิดหวัง เขาเฝ้ ารอทีจะมี ่ ลก ู มาหลาย
ปี แล ้ว เธอคิดว่ามีลกู แล ้วต ้าเกินก็จะใช ้ชีวต ิ กับเธอดีๆ
นึ กไม่ถงึ ว่าภายหลังความรู ้สึกทีทั ่ งคู
้ ม ่ ลง
่ ใี ห ้กันจะยิงแย่
กว่าเดิม” พูดถึงตรงนี นํ้ าเสี
้ ยงของชายคนนั้นก็ตด ิ
สะอืนไห้ ้
้ขึนมาเล็ กน้อย
้ ้องต่างตะลึงงัน เนื่ องจากฉู่ เซิงมีรป
คนทังห ู ร่างหน้าตา
่
ไม่เหมือนคนตระกูลฉู่ จงึ มีบ ้างทีจะตกเป็ ่ นทาของ
นทีนิ
่ กร ับมา
คนในหมู่บ ้าน คิดไม่ถงึ ว่าฉู่ เซิงจะเป็ นเด็กทีถู
้
เลียงจริงๆ ถ ้าพูดให ้ถูกต ้องก็คอื ขโมยมา หลินซีมอง
แม่ของฉู่ เซิงด ้วยความตกตะลึง นึ กไม่ถงึ เลยว่าหญิง
สาวอ่อนแอแบบนี จะกล ้ ้าขโมยเด็ก แต่พอหันมาดูฉู่ เซิง
ก็พบว่าเขามีสห ่ คนพวกนี
ี น้าท่าทีไม่ใส่ใจราวกับเรืองที ่ ้
่
พูดกันไม่ใช่เรืองของตั วเอง
หลินซีสงสารเด็กคนนี ้ เธอยืนมื่ อออกไปกุมมือทีกํ ่ า
แน่ นของฉู่ เซิงเอาไว ้ เขาสัมผัสได ้ถึงความอบอุน
่ ของ
ี่ งมายังมือเขา แรงทีมื
หลินซีทส่ ่ อจึงผ่อนลงแล ้วหันไป
สบตากับหลินซี
้
ฉู่ ต ้าเกินลุกขึนมาชี ้ าภรรยาของตนเอง “นังหน้าไม่
หน้
อาย เธอกล ้าหลอกฉัน” เธอหันสายตากลับมาทางเขา
้
หยดนํ าในดวงตาร่ วงหล่นลงมาอย่าห ้ามไม่ได ้
“ฉันไม่เข ้าใจ ทําไมคุณคิดว่าฉันคบชู ้ คุณต ้องการ
อะไรกันแน่ ฉันไม่เคยทําผิดต่อคุณเลยนะ” ปลายเสียง
แหบแห ้ง เธอยกมือขึนปิ้ ดหน้าร ้องไห ้ออกมาอย่างสิน้
หวัง คนทีอยู่ ข
่ ้างๆพากันพูดปลอบ “พี่ เลิกคิดเรืองที
่ ่
้ ้แล ้ว สุขภาพพีไม่
ทําร ้ายจิตใจแบบนี ได ่ ดพี ยายามอย่า
่
ให ้มีเรืองสะเทือนอารมณ์เลย”
้
เธอร ้องไห ้ได ้สักพักก็หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดนํ าตาแล ้ว
พูดขึน้ “ฉู่ ต ้าเกิน หลายปี ทีฉั
่ นอยู่กบั คุณมา แต่ละวัน
ถ ้าไม่ทํางานในไร่นาก็อยู่บ ้านทํางานบ ้าน แม้แต่ใน
เมืองก็ยงั ไม่เคยไป คุณบอกสิวา่ ฉันจะคบชู ้ได ้ยังไง”
ตอนที่ 22: ประสบการณ์ชวี ต
ิ (2)

พอพูดประโยคนั้นจบทุกคนก็รู ้สึกเห็นใจเธอขึนมา ้
้ นคนซือสั
ผู ้หญิงคนนี เป็ ่ ตย ์ ทุกวันจะทํางานอย่างขยัน
ขันแข็ง ไม่คอ ่ ยพูดค่อยจา ไม่ใช่พวกแหกคอกแบบนั้น
จริงๆ ญาติคนหนึ่ งด ้านของแม่ฉู่ เซิงพูดขึนมา้ “แต่ไหน
แต่ไรมาฉันไม่เคยเจอผูช ่
้ ายคนไหนทีชอบสวมเขาบน
้
หัวให ้ตัวเองเลย แกพูดแบบนี แสดงว่ าแกมีปัญหาใช่
ไหมถึงได ้สงสัยว่าเมียตัวเองมีช ู ้ ไม่อย่างนั้นแต่งงานมี
้
ลูกกันมาตังนานขนาดนี ้ คนในครอบคร ัวแกก็ยงั ไม่มี
ความสุขอีกเหรอ?”
พอได ้ยินคําพูดนั้นฉู่ ต ้าเกินก็ระเบิดขึนมาทั
้ นทีเหมือน
่
แมวทีโดนเหยี ยบหาง เขาตะโกนอย่างโมโห
“เหลวไหล ฉันไม่มป ี ัญหาอะไรสักหน่ อย เธอนั่นแหละ
่ มย
ทีไม่ ่
ี างอาย เธอยังไม่ยอมร ับอีกว่าตัวเองมีช ู ้” เมือ
เห็นสีหน้าร ้อนใจของฉู่ ต ้าเกิน ทุกคนกลับรู ้สึกว่า
คําพูดของคนก่อนหน้านี ก็ ้ มเี หตุผลพอสมควร ผู ้คน
พากันมองฉู่ ต ้าเกินด ้วยสายตาสงสัย ฉู่ ซานซูทนไม่
ไหวจึงผลักลูกชายออกไปทางด ้านหลัง
“พอเธอท ้องปุ๊ ปก็กลับบ ้านพ่อแม่ไปดูแลลูกในท ้องเลย
่
เมียบ ้านไหนเขาอยู่บ ้านพ่อแม่ตวั เองถ ้าไม่มเี รืองอะไร
พวกเราจับชู ้เธอไม่ได ้แต่ก็ไม่ได ้หมายความว่าเธอจะ
บริสท ์
ุ ธินะ”
ภรรยาต ้าเกินเผยรอยยิมอั ้ นเศร ้าสร ้อยออกมาทาง
ใบหน้า “ตอนฉันอุ ้มลูกท ้องลูก วันๆ ทีอยู ่ ่บ ้านของพวก
คุณมันผ่านไปยังไงกันล่ะ ไม่ตก ี ็ทะเลาะกัน แถมยังไม่มี
อะไรจะกิน ฉันจะเลียงดู ้ ลก ู ในท ้องให ้มีชวี ติ รอดได ้ยังไง
ฉันเองก็ไม่มท ี างเลือกเพราะโดนคุณตีจนทนไม่ได ้อีก
ต่อไปถึงได ้แอบกลับบ ้านไป พอฉันกลับไปอุ ้มท ้องที่
บ ้าน คนในบ ้านก็ยงั ดูแลฉัน เสียดายทีเด็ ่ กไม่อยู่แล ้ว
ฉันคิดว่าคุณอยากมีลก ู มากขนาดนั้น ถ ้าคุณรู ้ว่าลูก
ตายจะต ้องเสียใจแน่ ๆ ฉันก็เลยร ับเลียงฉู ้ ่ เซิง แล ้วแสร ้ง
ทําเป็ นว่าเขาคือลูกผูโ้ ชคร ้ายของฉันคนนั้นเพือให ่ ้
คุณดีใจ แต่คณ ุ ก็ยงั ตีฉันตลอด ฉันไม่เข ้าใจเลยว่า
ทําไม ตอนนี ฉั ้ นเองก็มช ี วี ติ อยู่ได ้อีกไม่นานแล ้ว คุณ
บอกฉันได ้ไหมว่าทําไมคุณถึงต ้องสงสัยในตัวฉันด ้วย
ทําไมคุณไม่เชือฉั ่ น?”

ฉู่ ต ้าเกินถูกถามจนงุ นงง เขามุ่ยหน้าจนแดงไปหมด

พร ้อมกัดฟันจนมีเสียงดังกึกๆ แต่ก็ไม่ได ้พูดอะไร
ออกมา คนทีอยู ่ ่ในเหตุการณ์เองก็ใช ้สายตาสอดส่าย
จ ้องมองไปทีทุ ่ กคนในตระกูลฉู่ เช่นกัน ฉู่ ซานซูถก
ู ทุก
คนมองจนรู ้สึกเหมือนจิตใจถูกแผดเผา เขาลุกขึนยื ้ น
ฉู่ ต ้าเกินคิดอยากจะดึงพ่อของตัวเองเอาไว ้แต่ก็ถก ู ฉู่
ซานซูผลักออกแล ้วพูดออกมา “ในเมือแกปากแข็ ่ ง
ฉันก็จะพูดออกมาตรงๆ เอง พูดไปก็เป็ นเรืองน่ ่ าอับ
อายภายในครอบคร ัว ลูกชายคนนี ของฉั ้ นมันมีลก ู
ไม่ได ้ ดังนั้นเด็กทีผู
่ ห้ ญิงคนนั้นอุ ้มท ้องก็ต ้องไม่ใช่
ลูกหลานตระกูลเราแน่ ๆ”
ฉู่ ซานซูพูดจนจบประโยคภายในรวดเดียวแล ้วเขาก็
ทรุดกลับลงไปบนเก ้าอีด้ ้วยอาการหมดแรง ฉู่ ต ้าเกิน
่ ดบังสิงที
ใช ้มือปิ ดหน้าตัวเองไว ้เพือปิ ่ ตั่ วเองรบั ไม่ได ้
้
ทังหมด ทุกคนตกใจมาก ไม่วา่ ยังไงฉู่ ซานซูก็คงไม่เอา
่
เรืองแบบนี ้
มาล ้ ชู ้
้อเล่นแน่ ๆ หรือว่าผูห้ ญิงคนนี จะมี
จริงๆ?
้
ในตอนนี เองหลิ นซีก็เปิ ดปากพูดขึน้ “คุณบอกว่ามีลก ู
ไม่ได ้แล ้วมีหลักฐานไหมคะ? มีหมอพิสจ ู น์หรือเปล่า?
่
เรืองแบบนี ้ ดเองเออเองไม่ได ้นะ”
พู
ฉู่ ต ้าเกินวางมือลงแล ้วจ ้องหลินซีด ้วยความโกรธพร ้อม
พูดขึน้ “เธอต ้องการจะทําอะไรกันแน่ ? ยังจะมาหัวเราะ
เยาะฉันอีกหรอ?”
 ้
ถังเจียนกั ๋ นขึนมาบั
วยื ้ ่ ดจะเดินไปข ้างหน้า
งฉู่ ต ้าเกินทีคิ
แล ้วพูดขึน้ “ยุวฯหลิน คําพูดนี ก็ ้ มเี หตุผลอยู่เหมือนกัน
่
นะ นายเคยไปตรวจทีโรงพยาบาลมาแล ้วหรือยัง?”
้ กชายตัวเองก่อน
ฉู่ ซานซูพยักหน้าแล ้วดึงแขนเสือลู
พูดกับเขา “แกกลับไปเอากระดาษใบนั้นมาให ้ผูแ้ ทนฯ
้
ถังดูซ”ิ ใบหน้าของฉู่ ต ้าเกินฉายช ัดทังความอั บอาย
และความโกรธจัด เขายืนอยู่อย่างนั้นโดยไม่คด ิ จะ
่
เคลือนตั ้ั ่ ต ้าเกิน
วไปไหน ฉู่ ซานซูต ้องเร่งเขาอีกครงฉู
ถึงยอมไป
้ ๋ ดๆ ดูแล ้วก็ตะโกนเรียกหมอซ่งมา
วคิ
ถังเจียนกั
่ ่ ต ้าเกินเอากระดาษสีเหลืองซีดใบนั้นมาแล ้วโยน
เมือฉู
กระดาษใบนั้นใส่หน้าถังเจียนกั
้ ว๋ เขาก็คก
ุ เข่าลงบน
้ ้วยความเศร ้าและหดหู่ จากนั้นเขาก็กม
พืนด ุ หัวก ้ม
หน้าลงโดยไม่พูดอะไร
หมอซ่งร ับกระดาษมา หลังจากดูอย่างละเอียดเขาก็ใช ้
แววตาทีซ ่ ับซ ้อนมองฉู่ ต ้าเกินแล ้วเอ่ยขึน้ “ทีเขี
่ ยนอยู่
้
บนนี หมายความว่ าคนไข ้คนนี มี ้ สมรรถภาพในการให ้
กําเนิ ดบุตรค่อนข ้างน้อยจริงๆ แต่ไม่ได ้บอกว่าไม่
สามารถให ้กําเนิ ดบุตรได ้” หลังจากนั้นเขาก็มองฉู่ ต ้า
้
เกินแล ้วพูดขึนมา “นี่ คือทีคุ
่ ณไปตรวจทีโรงพยาบาล
่
ในเมืองใช่ไหม คุณดูดๆี สิ ด ้านบนนี เขาไม่ ้ ได ้เขียนว่า
้
มีไม่ได ้ ก่อนหน้านี ผมก็ ้
ได ้ยินกรณี แบบนี มาเหมื อนกัน
้
แต่งงานมาตังนานก็ ไม่ท ้อง แต่อยู่ดๆี วันหนึ่ งก็มข ึ้
ี นมา
มีความเป็ นไปได ้หมดแหละ”
“อะไรกัน?” คําพูดของหมอซ่งเป็ นเหมือนสายฟ้ าฟาด
เข ้ามาอีกรอบ ฟาดเข ้ามาจนคนตระกูลฉู่ ถงึ กับเวียน
่ ฉู่ ต ้าเกินดึงมือของหมอซ่งมาแล ้วพูด
หัวเสียงดังหึงๆ
กับเขา “หมอไม่ได ้โกหกผมใช่ไหม? นี่ เรืองจริ
่ งหรอ”
พูดจบเขาก็ดงึ กระดาษสีเหลืองซีดใบนั้นมาขณะทีมื ่ อ
้
ทังสองข ่ั
้างก็สนอย่ างรุนแรง
้
ถังเจียนกั๋ ดด ้วยนํ าเสี
วพู ้ ยงเย็นเยียบ “แกอ่านหนังสือ
ไม่ออกนี่ จะไปอ่านอะไรรู ้เรือง?”
่ ฉู่ ต ้าเกินไม่สนใจ
้
คําพูดประชดของถังเจียนกั ว๋ เขามองกระดาษสีเหลือง
แผ่นนั้นแล ้วพูดพึมพํา “ฉันมีลก ู ได ้ ฉันมีลก ู ได ้จริงๆ
ฉันไม่ใช่คนพิการ”
ฉู่ ซานซูพม ้ั แล
ึ พํา “ผิดแล ้วหรือเปล่า ครงที ่ ้วหมอไม่ได ้
พูดแบบนี ”้
หมอซ่งตอบเขาด ้วยความไม่พอใจ “เขาเขียนอยู่
ช ัดเจน คุณยังจําว่าหมอพูดยังไงกับคุณได ้ไหม?” ฉู่
ซานซูมองหมอซ่งอย่างเหม่อลอย เวลามันผ่านมานาน
หลายปี แล ้ว เขาจะจําแม่นขนาดนั้นได ้อย่างไร
้
ตอนนี เองที ่ ของฉู่ เซิงระเบิดออกมาทันที เธอร ้องไห ้
แม่
พลางตีไปทีฉู ่ ่ ต ้าเกิน “เพราะคุณคนเดียว เพราะคุณ
คนเดียว ฉันทังกิ ้ นยาทังไปหาหมอตั
้ ้
งมากมายเท่ าไรก็
่ ณ ก็เพราะอยากมีลก
เพือคุ ู ให ้คุณ คุณมันคน
หลอกลวง คุณมันคนเลว”
ฉู่ ต ้าเกินนั่งลงบนพืนอย่
้ างหดหู่ใจแล ้วปล่อยให ้กําปั้น
ของผูห้ ญิงคนนั้นทุบตีลงไปบนตัวเขา เขาเชือคํ ่ าพูด
ของภรรยาแทบทังหมดแล ้ ้ว ถึงยังไงเขาก็ไม่เคยเห็นว่า
เมียของตัวเองจะทําเรืองอื ่ อฉาวอะไรเลย
้ หลินซีมอง
สถานการณ์ทชุ ี่ ลมุนวุน
่ วายแล ้วก็คด ิ แค่วา่ มันช่างบ ้า
้
สินดี
เมียของเขาตีแค่ 2 -3 ครงก็ ้ั หมดแรง เธอนั่งลงไปบน
้
พืนแล ้วปิ ดหน้าเอาไว ้ก่อนจะร ้องไห ้จนสะอึกสะอืน้
ออกมา ผู ้ชายคนทีอยู ่ ่ข ้างๆ เธอก็พูดขึนมาอย่
้ าง
ร ังเกียจ “ถ ้าไม่ใช่เพราะแกตีนอ้ งสาวฉันตลอด ไม่แน่
้
ว่าเด็กคนนี อาจจะได ้เกิดมาก็ได ้ แกมีลก ู ชายแล ้ว เป็ น
่
ลูกทีแกทํ ้
าขึนมาเอง ้
แต่ตอนนี แกไม่ มล
ี ก ู ของตัวเองอีก
แล ้ว เป็ นกรรมของแก แกรู ้ไหมว่าหลังจากทีน้ ่ องสาว
ฉันออกจากบ ้านแกมาก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในบ ้านญาติ
ตลอด ไม่มช ้ ้น ก่อนหน้านั้นเธอตรวจพบว่า
ี ู ้อะไรทังนั
ในร่างกายของตัวเองมีเนื องอก ้ หมอบอกว่าร ักษาไม่ได ้
่
เธอก็เลยกลับมาเพือพบแกอี กครง้ั แต่ไหนแต่ไรมาเธอ
่ ทํ
ก็ไม่เคยทําเรืองที ่ าให ้แกผิดหวังเลย แต่พวกแกกลับ
ใส่ร ้ายเธอว่าหนี ตามผูช ้ ายไป สาดโคลนสกปรกใส่บน
ตัวเธอ น้องสาวฉันมันตาบอดถึงได ้แต่งงานมาอยู่
ครอบคร ัวแก”
้ กคนทีอยู
ตอนนี ทุ ่ ่ในเหตุการณ์เงียบกันหมด ในทีสุ ่ ดก็
่ ้จริงให ้กับข่าวทีลื
มีคาํ ตอบทีแท ่ อกันมาหลายปี แต่
้ นคําตอบทีไม่
คําตอบเช่นนี เป็ ่ มใี ครอยากได ้ยิน สีหน้า
ของคนตระกูลฉู่ ย่าแย่
ํ มากโดยเฉพาะฉู่ ต ้าเกิน เขา
คุกเข่าคลานเข ้าไปด ้านหน้าภรรยาของตัวเองแล ้วโอบ
กอดเธอเอาไว ้พร ้อมขอโทษเธออย่างหนักแน่ น “ขอ
โทษนะ ขอโทษจริงๆ มันเป็ นความผิดของฉันทังหมด ้
ฉันไม่เคยเห็นใจคนอืน ่ ขอโทษนะ!”

ฉู่ ต ้าเกินในตอนนี ร้ ้องไห ้จนใจจะขาด ถึงแม้เขาจะขอ

โทษหรือสํานึ กผิดเท่าไรแต่ก็ไม่มใี ครเห็นใจเขา เป็ น
เพราะเขา เด็กน้อยคนหนึ่ งถึงได ้ตายก่อนวัยอันควร
้
และตอนนี ภรรยาของเขาก็ อยู่ได ้อีกไม่นานแล ้ว
้
หลินซีจาํ ต ้องยืนขึนถามโดยเฉพาะเมื ่ นเกียวข
อมั ่ ้อง
่ นผู ้บริสท
กับฉู่ เซิงทีเป็ ุ ธิ ์ “ในเมือฉู
่ ่ เซิงเป็ นเด็กทีพวก
่
คุณขโมยมาจากโรงพยาบาล ถ ้าอย่างนั้นพ่อแม่ที่
ี่
แท ้จริงของเขาอยู่ทไหนล่
ะ? คุณยังจํารูปร่างหน้าตา
พ่อแม่เขาได ้ไหม?”
แม่ฉู่ เซิงส่ายหน้า “ตอนนั้นฉันกลัวมาก พอเข ้าไปใน
ห ้องคนไข ้แล ้วเห็นเด็กคนนี หน้้ าตาดีก็เลือกเขามาเลย
่
ฉันจะไปจําเรืองพวกนี ้ ้ยังไงกัน ฉู่ เซิง แม่ขอโทษนะ!
ได
มันเป็ นความผิดของแม่ทงหมด” ้ั พอพูดจบแม่ฉู่ เซิงก็
ร ้องไห ้จนแทบเป็ นลม คนทีอยู ่ ่ข ้างๆ รีบพยุงพร ้อมส่ง
้
นํ าและลู บหลังให ้ หลินซีมองผูค้ นทีกํ่ าลังชุลมุนวุน
่ วาย
กันอยู่ ในใจของเธอรู ้สึกเย็นเยือกไปหมด ไม่มเี บาะแส
อะไรเลยแล ้วจะช่วยฉู่ เซิงตามหาครอบคร ัวให ้เจอได ้
ยังไง?
เธอมองฉู่ เซิง ฉู่ เซิงเองก็มองเธอกลับเช่นกัน ทันใดนั้น
ิ้
ฉู่ เซิงก็ยมออกมา “พีสาว่ ผมไม่เป็ นไรหรอก ผมมี
่
พีสาวแล ่
้ว พีสาวก็ คอื ครอบคร ัวของผม ไปเถอะ เรา
กลับบ ้านกัน” ฉู่ เซิงยืนมื ่ อมาดึงหลินซีไปเพือหวั
่ งจะ
ออกจากห ้องทีน่่ าหดหู่ห ้องนี ้
แต่ทนั ใดนั้นแม่ของฉู่ เซิงก็เรียกเขาเอาไว ้ “รอก่อน ฉัน
จําได ้แค่วา่ คนในครอบคร ัวนั้นน่ าจะใช ้แซ่หลี่ ส่วนเรือง
่
่ นไม่รู ้เลย”
อืนฉั
ฉู่ เซิงไม่แม้แต่จะหันกลับมา เขาก ้าวเท ้าเดินออกไปเลย
่ ้ เพราะตัวเขาเอง
หลินซีก็ไม่รู ้ว่าฉู่ เซิงคิดยังไงกับเรืองนี
ก็ไม่เหมือนคนตระกูลฉู่ เขาต ้องอดทนกับสายตาดูถก ู
และความอับอายมาเป็ นสิบปี การจะหาความจริงนั้นทํา
ได ้ยาก แถมไม่มรี อ่ งรอยในการตามหาพ่อแม่ของ
ตัวเองด ้วย จะให ้เด็กอายุนอ้ ยขนาดนี อยู ้ ่ลาํ พังคนเดียว
ได ้ยังไง หลินซีร ักและเห็นใจเด็กคนนี มากจริ ้ งๆ พอ
กลับถึงบ ้านเมือเห็่ นฉู่ เซิงทีก่ ้มหน้าก ้มตาไม่พูดจา
หลินซีก็ดงึ เขาเข ้ามาในอ ้อมอกของตัวเองอย่างเอ็นดู
และลูบหลังของเขาเบาๆ ก่อนพูดขึน้ “ฉู่ เซิง ไม่ต ้องรีบ
ร ้อนไปนะ ครงหน้ ้ั าฉันจะช่วยเธอตามหาพ่อแม่เธอ
ด ้วย”
่ งทือลงไปในอ
ฉู่ เซิงพิงร่างทีแข็ ่ ้อมอกของหลินซีแล ้ว
พูดเสียงเบา “พีสาว่ ่ ต ้องการผมแล ้วหรอ?”
พีไม่
่ ่ เซิงทีกํ
หลินซีปล่อยฉู่ เซิงออกแล ้วจ ้องมองไปทีฉู ่ าลัง
่
มองมาทีเธออย่ างน่ าสงสาร เธอเอามือลูบหน้าผากของ
เขาเบาๆ จากนั้นเธอก็พูดขึนมา้ “พูดอะไรเหลวไหล
ฉันจะไม่ต ้องการเธอได ้ยังไงล่ะ หรือเธอไม่อยากหาพ่อ
ี่ ้จริงของตัวเอง?”
แม่ทแท
“ไม่อยาก ถ ้าพวกเขาอยากตามหาผมล่ะก็ ผ่านมาตัง้
้ ้วก็ควรจะมีขา่ วคราวอะไรบ ้าง ทีนี
หลายปี ขนาดนี แล ่ ่ ก็
ไม่ได ้ใหญ่ ถ ้าผมออกไปตามหาพวกเขาเองแล ้วพวก
เขาไม่ต ้องการผมจะทํายังไงล่ะ?” หลินซีคด ิ ว่ามีความ
เป็ นไปได ้น้อยมาก แต่ถ ้าเป็ นแบบนั้นจริงๆ ฉู่ เซิงก็ต ้อง
้ั ไหม?
ได ้ร ับความเจ็บปวดอีกครงใช่
หลินซีคด ิ อะไรไม่ออกอยู่สก ั พักหนึ่ ง ฉู่ เซิงมองสีหน้า
ของหลินซีทเปลีี่ ยนไปเปลี
่ ่
ยนมาแล ้วก็คด ่
ิ ว่าพีสาวโดน
เขาโน้มน้าวเข ้าแล ้วจริงๆ เขาจึงจูงมือหลินซีแล ้วเอ่ย
ขึน้ “พี่ พอผมรู ้ว่าผมไม่ใช่ลก ู ของตระกูลฉู่ ผมก็ดใี จ
มากๆ เลยล่ะ ต่อไปผมกับคนครอบคร ัวนี ก็ ้ จะไม่
่
เกียวข ้องกันแม้แต่นิดเดียว แล ้วก็ไม่ต ้องมีเรืองกั่ งวลใจ
้
มากมายด ้วย เพราะงันเราจะไม่ ฉลองหน่ อยเหรอ”
หลินซีมองใบหน้ายิมแย ้ ้มของฉู่ เซิงแล ้วก็รู ้สึกเจ็บปวด
ใจแทนเด็กอาภัพโชคคนนี ้ ดังนั้นเธอจึงทําตามใจเขา
้
หลินซีทําอาหารอร่อยๆ ขึนมาเต็ ่ ่ เซิงโน้ม
มโต๊ะตามทีฉู
่ งสองคนเพิ
น้าวเธอ ขณะทีทั ้ ่ ่ งลง หมอซ่งและลูก
งจะนั
่
ชายหมอซ่งก็มาเยียมฉู่ เซิง
้
หลินซีพอเห็นหมอทังสองมาก็ รบี เชิญพวกเขามานั่ง
ร่วมวงทันที “ยังไม่ทน ้
ั ได ้ทานทังสองคนก็ มาพอดี มา
ได ้จังหวะเหมาะเลยค่ะ นั่งทานด ้วยกันสักหน่ อยสิคะ!”
 ้
หลินซีเชิญหมอซ่งทังสองเข ้ามานั่ง หมอซ่งก็ไม่ได ้
ปฏิเสธ จากนั้นหมอซ่งก็พูดถึงเรืองราวต่
่ อจากนั้นให ้
ฟังบนโต๊ะทานอาหาร ถึงแม้ฉู่ ต ้าเกินจะแสดงความ
สํานึ กผิดของตัวเองแล ้ว แต่ภรรยาของต ้าเกินก็ยงั ใจ
แข็งกลับไปกับครอบคร ัวของตัวเอง ฉู่ ซานซูลากลูก
ชายคนโตกลับไปโดยไม่พูดอะไรเลยสักคํา เรืองนี ่ ทํ้ า
่ ยงของบ ้านนี แย่
ให ้ชือเสี ้ ลงจนถึงขีดสุด

หมอซ่งลองถามหยังเชิ ่ งฉู่ เซิงดูวา่ เขาต ้องการหา

ครอบคร ัวของตัวเองหรือไม่ ฉู่ เซิงยังคงยืนกรานว่าเขา
ไม่ต ้องการ ตอนนี เป็้ นแบบนี ก็้ ดมี ากอยู่แล ้ว หมอซ่ง
ถอนหายใจออกมาแล ้วก็ไม่พูดอะไรอีก ทุกคนเข ้าใจ
่
เรืองเมื ่ บปี ทีแล
อสิ ่ ้วดีแล ้ว แต่ถงึ ต ้องการหาก็คงไม่ง่าย
นัก
ตังแต่้ รู ้ว่าฉู่ เซิงเป็ นเด็กบริสท ์ ้เดียงสา ไม่ใช่ลก
ุ ธิไร ู ที่
เกิดจากพ่อนอกสมรสทีระบุ ่ ทไปที
ี่ ่
มาช ดั เจนไม่ได ้
ชือเสี ่ ยงในหมู่บ ้านของฉู่ เซิงก็ดข ึ้
ี นมา ่ กอ
เด็กทีแต่ ่ นไม่
คุยกับฉู่ เซิงก็มาหามาเล่นกับฉู่ เซิงเอง เด็กทีแต่ ่ กอ ่ น
ร ังแกฉู่ เซิงก็ไม่ล ้อเขาแล ้ว หลินซีแสดงความดีใจ
ออกมา แต่ฉู่ เซิงไม่เห็นเป็ นแบบนั้น เขาไม่ได ้ใส่ใจเรือง ่
้
นี เลยด ้วยซํา้
 ่
ความเปลียนแปลงที ่ นได ้ช ัดทีสุ
เห็ ่ ดก็คอื เด็กทีมาอ่่ าน
หนังสือบ ้านหลินซีมม ้ อยๆ
ี ากขึนเรื ่ ้ั
บางครงทะเลาะกั น
เพราะหนังสือเล่มเดียว หลินซีจงึ รู ้สึกปวดหัวนิ ดๆ เด็ก
พวกนี น่้ าสงสารเพราะพวกเขาไม่มก ี จิ กรรมบันเทิง
อะไรเลย แค่มห ี นังสือให ้อ่านก็ดใี จแล ้ว เด็กบางคนอ่าน
หนังสือเล่มหนึ่ งตังห
้ ้าหกครงก็ ้ั ยงั อ่านต่อไปได ้อีกโดย
่
ไม่บ่นว่าเบือเลยสั ่
กนิ ด ยิงนานวั ิ่ ้สึกอยู่ไม่
นฉู่ เซิงก็ยงรู
้
สุข คนมามากมายขนาดนี ความสนใจของพี ่
สาวจึ
งไป
ี่ กพวกนี จนหมด
อยู่ทเด็ ้ น่ ารําคาญจริงๆ

ตอนที่ 23: ตายจาก

หลินซีมองไปยังพวกเด็กน้อยทีกํ ่ าลังส่งเสียงเจียวจ๊
๊ าว
เธอคิดอยู่นานก็ผุดความคิดหนึ่ งขึนมาได ้ ้ จากนั้นเธอ
้
จึงไปหาถังเจียนกั ๋
วแล ้วเล่าความคิดของตัวเองให ้เขา
ฟัง จากนั้นด ้วยความช่วยเหลือของถังเจียนกั ้ ว๋ ลาน
บ ้านของหลินซีจงึ มีโต๊ะปิ งปองอย่างง่ายๆถูกสร ้าง
้
ขึนมา 1 โต๊ะ มันเป็ นเสาไม้ 4 เสาทีมี ่ แผ่นกระดานไม้
อันใหญ่ 1 อันวางอยู่ด ้านบนและมีเส ้นแบ่ง 1 เส ้นวาด
ผ่านตรงกลาง แค่นีมั ้ นก็กลายเป็ นโต๊ะปิ งปองอย่าง
ง่ายๆ โต๊ะหนึ่ งแล ้ว
 ่ หลิ
สิงที ่ นซีคด ิ ก็คอื เธอไม่อยากให ้เด็กๆเอาแต่น่ ังเล่น
ไปวันๆ การขยับร่างกายเป็ นธรรมชาติของพวกเด็กๆ
้
นอกจากนี การตี ปิงปองยังมีข ้อดีมากมาย มันสามารถ
ทําให ้ร่างกายของพวกเขาแข็งแรงได ้และยังสร ้าง
มิตรภาพระหว่างพวกเขาได ้อีกด ้วย
หลินซีมอบไม้ปิ งปองอันหนึ่ งให ้ฉู่ เซิงแล ้วสอนเขาเล่น
ปิ งปอง ใบหน้าของเด็กชายแดงกําด ่ ้วยความตืนเต
่ ้น
หลินซีกอดฉู่ เซิงเอาไว ้ในอ ้อมกอดแล ้วใช ้มือหนึ่ งกุม
มือของฉู่ เซิงตีลก ู ปิ งปอง ลูกปิ งปองสีขาวลูกน้อยพุ่ง
้
ขึนไปด ้านบน ภายใต ้ความช่วยเหลือของหลินซี ฉู่ เซิง
ก็ถอื ไม้ปิงปองตีลก ู ปิ งปองลูกนั้นออกไป หลังจากลูก
ปิ งปองถูกตีออกไปมันก็ลอยโค ้งแล ้วตกลงบนโต๊ะ
่ นจะกลิงหลุ
ก่อนทีมั ้ นหลุนตกลงไปจากโต๊ะ หลินซี
ปล่อยมือฉู่ เซิงแล ้วเดินไปเก็บลูกปิ งปองลูกนั้นกลับมา
ความอบอุน ่ ห่างออกไปจากฉู่ เซิงจนทําให ้เขารู ้สึกว่าง
้
เปล่าขึนมาเล็ กน้อย และพอหลินซีเก็บลูกปิ งปอง
กลับมาได ้แล ้วเธอก็ถามฉู่ เซิงยิมๆ ้ “เข ้าใจแล ้วหรือยัง
เธอลองตีเองดูอก ้ั
ี ครงนะ”
จากนั้นก็กลายเป็ นว่าฉู่ เซิงเป็ นคนตีลกู ปิ งปอง ส่วน
้
หลินซีก็เป็ นคนตามเก็บลูก ทังสองคนฝึ กซ ้อมกันอยู่
่ อนวันจนกระทังฉู
นานครึงค่ ่ ่ เซิงเริมพบความสนุ
่ ก หลิน
ซีเล่นกับฉู่ เซิง จะว่าไปแล ้วหลินซีก็เล่นเป็ นเหมือนกัน
่
แต่เธอก็ไม่ได ้เล่นดีเท่าไร ยิงรวมกั ่
บทีเธอสามารถขยั บ
้
มือได ้เพียงข ้างเดียวจึงทําให ้ทังสองคนได ้แต่ตลี ก
ู เก็บ
ลูกอยู่แบบนั้น แต่ฉู่ เซิงก็เล่นอย่างมีความสุขมาก แต่
ไหนแต่ไรไม่เคยมีใครยอมเล่นกับเขาอย่างจริงใจมา
่
ก่อน แถมคนทีสามารถอดทนพรํ ่
าสอนเขาได ้
้แบบนี ก็
ี่
คงมีแต่พสาวคนเดี ยวเท่านั้น
่ั
หลังจากฝึ กฝนไปได ้ชวโมงกว่ ่ นเป็ นแล ้ว
าฉู่ เซิงก็เริมเล่
่
หลินซีเล่นกับเขาจนเหงือไหลเต็ มศีรษะไปหมด เธอ
วางไม้ปิงปองลงแล ้วหอบหายใจพร ้อมพูดขึนมา ้ “ไม่
เล่นแล ้ว ฉันเหนื่ อยจะตายอยู่แล ้ว”
“ถ ้าอย่างนั้นมาเล่นกับฉันก็แล ้วกัน!” เสียงชายหนุ่ ม
คนหนึ่ งดังขึนมา
้ หลินซีหน ั กลับไปมองก็เห็นว่าลูก
หมอซ่งเดินเข ้ามาแล ้ว หลินซียกยิมแล ้ ่
้วยืนไม้ปิ งปอง
่
ให ้ลูกหมอซ่งเพือให ้ฉู่ เซิงและลูกหมอซ่งเล่นด ้วยกัน
ส่วนตัวเธอจะกลับไปล ้างหน้าล ้างตาในบ ้านซะหน่ อย
ลูกหมอซ่งหมุนไม้ปิ งปองในมือไปมาแล ้วหันไปพูดกับ
ฉู่ เซิง “เอาล่ะ พวกเรามาเล่นกันเถอะ”
ฉู่ เซิงกวาดตามองเขาแวบหนึ่ งก่อนจะวางไม้ปิ งปองลง
แล ้วพูดขึน้ “ผมเองก็ไม่เล่นแล ้ว” พูดจบเขาก็วงิ่
กลับไปในบ ้านทันที ลูกหมอซ่งได ้แต่มองตามแผ่นหลัง
ของฉู่ เซิงไปแล ้วหันมามองไม้ปิ งปองในมือของตัวเอง
้ั อนจะตะโกนไล่หลังอีกฝ่ ายไป “ไอ ้เด็กนี่
อีกครงก่
๋
กลับมาเดียวนี ้ นายไปแล ้วฉันจะเล่นคนเดียวยังไง
นะ
ล่ะ?”
่ โต๊ะปิ งปองแล ้วบ ้านของหลินซีก็คก
เมือมี ้
ึ คักขึนมาไม่
น้อย ไม่ใช่แค่พวกเด็กๆเท่านั้นทีมาเล่
่ นปิ งปองด ้วยกัน
ทว่าพวกวัยรุน ่ ในหมู่บ ้านก็มาเล่นด ้วยเหมือนกัน แต่
่ งปองมีอยู่แค่คเู่ ดียวเท่านั้น ฉู่ เซิงไม่มี
น่ าเสียดายทีไม้ปิ
ทางยอมให ้คนอืนยื ่ มของเขาเด็ดขาด ดังนั้นทุกครง้ั
หลินซีจงึ ต ้องหว่านล ้อมเขาด ้วยคําพูดดีๆอยูน ่ านแล ้ว
่
เล่นเป็ นเพือนเขาอยู ่สกั พักเขาถึงจะยอมให ้ยืม
จากนั้นช่างไม้ทอยูี่ ่ในหมู่บ ้านก็ทําไม้ปิ งปองขึนมาอี
้ ก
2 คู่ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได ้ใช ้ดีเหมือนคูท ี่ ่ในมือหลินซี
่ อยู
ก็ตาม ทันใดนั้นทีนี ่ ่ ก็กลายเป็ นจุดทีคึ
่ กคักทีสุ่ ดใน
หมู่บ ้านชิงซาน ทุกคนต่างรู ้สึกประทับใจในตัวหลินซี
มากขึนอี้ กหลายส่วน เด็กๆทีมาเล่ ่ นก็ยงั ช่วยหลินซี
ทํางานในบางครงเช่ ้ั นการตักนํ าหรื้ อกวาดพืน้ ดังนั้น
ปริมาณงานของฉู่ เซิงจึงลดลงไม่นอ้ ย
นอกจากคนในหมู่บ ้านแล ้วยุวปัญญาชนก็มาทีนี ่ ่ ด ้วย
่
เช่นกัน หลังจากทีหยวนเฮ่ อสารภาพความในใจกับ
้
หลินซีแล ้วถูกเธอปฏิเสธ ทังสองคนก็ ไม่ได ้เจอกันอยู่
 ่
หลายวัน และเมือหยวนเฮ่ อมาพบกับหลินซีอก ้ั
ี ครงเขา
ก็รู ้สึกกระดากอายอยู่เล็กน้อย หลินซีเป็ นฝ่ ายทักทาย
ทุกคนด ้วยใบหน้าเรียบเฉยก่อน หยวนเฮ่อเห็นว่าหลิน
ซีไม่ได ้รู ้สึกขัดข ้องใจอะไรเขาจึงแอบถอนหายใจ
ออกมาด ้วยความโล่งอก แต่เมือได ่ ้เห็นฉู่ เซิง สีหน้า
ของเขาก็แปลกไปทันใด มีหลายครงที ้ั เขาอยากจะพู
่ ด
อะไรบางอย่างกับหลินซีแต่ก็ยงั หาจังหวะเหมาะๆไม่ได ้
เพราะฉู่ เซิงเอาแต่ใช ้สายตาข่มขูจ ่ ้องมองมาทีเขาอยู ่ ่
ตลอดเหมือนแม่สต ่
ั ว ์ทีคอยปกป้ องลูกของมัน
จนกระทังฉู่ ่ เซิงถูกถังซูลากออกไปเล่นปิ งปอง หยวน
เฮ่อถึงได ้เดินไปพูดข ้างๆหลินซี “หลินซี ต่อไปเธอ
สังเกตนิ สยั ของฉู่ เซิงหน่ อยก็ดน ี ะ อืม จะว่ายังไงดีละ่
นิ สยั ของเขาไม่คอ ่ ยดีเท่าไรเลย สรุปคือเธอน่ าจะ
สังเกตเขาให ้มากหน่ อยเข ้าใจไหม” หลินซีได ้ยิน
คําพูดของเขาไม่คอ ่ ยช ัดเท่าไรจึงรู ้สึกงุ นงง “นาย
อยากจะพูดอะไรกันแน่ ?”
หยวนเฮ่อเป็ นคนเปิ ดเผยตรงไปตรงมา ท่าทางอึกอัก
ของเขาจึงไม่คอ่ ยมีให ้เห็นบ่อยนัก หยวนเฮ่อขมวดคิว้
ก่อนจะคิดอยู่นานแล ้วตัดสินใจพูดออกไป “ครงก่้ั อน
่ นมาพูดเรืองนั
ตอนทีฉั ่ ้นกับเธอ ฉู่ เซิงก็ตามมาหาฉัน
แล ้วบอกให ้ฉันอยู่ห่างๆเธอเอาไว ้ ไม่อย่างนั้นเขาจะหัก
ขาของฉันซะ”
หลินซีได ้ยินแบบนั้นก็หวั เราะออกมาทันที หยวนเฮ่อ
เป็ นชายหนุ่ มเต็มตัว แต่ฉู่ เซิงเป็ นเพียงเด็กน้อยคนหนึ่ ง
เท่านั้น ทีบอกว่
่ าจะหักขาอะไรนั่นก็คงเป็ นแค่คาํ พูด
ของเด็กเท่านั้นแหละ หลินซีไม่คด ิ จริงจังกับมันจนทํา
้
ให ้หยวนเฮ่อร ้อนใจขึนมาเล็ กน้อยและพูดออกมาด ้วย
้ ยงจริงจัง “เขาพูดออกมาด ้วยท่าทางทีเธอไม่
นํ าเสี ่ เคย
้
เห็นมาก่อน เขาตังใจจะทํ าแบบนั้นจริงๆนะ”
่ เอาไว
“ก็ได ้ๆ ฉันจะจําเรืองนี ้ ้” หลินจือตกปากร ับคําแต่
ก็ไม่คดิ จะใส่ใจกับมันนัก หลินซีรู ้จักดวงตาระแวดระวัง
ของฉู่ เซิงอยู่บ ้าง แต่ปกติเด็กคนนั้นมักจะว่าง่ายรู ้ความ
่ างๆในบ ้านเขาก็แย่งไปทําจนหมด แถมยังไม่เคย
เรืองต่
้ งกับเธอด ้วย หลินซีเองยังไม่เคยเห็นเด็กทีเธอไม่
ดือดึ ่
ต ้องกังวลมากขนาดนี มาก่ ้ อนเลย เธอคาดว่าเขาคงไม่
ชอบให ้หยวนเฮ่อมาอยู่ใกล ้ๆตัวเธอจึงได ้เลียนแบบ
ท่าทางของผูใ้ หญ่แล ้วข่มขูห ่ ยวนเฮ่อไป
ฝี มือการตีปิงปองของหลินซีไม่ได ้ดีเด่นอะไร แต่คนทีมี ่
ทักษะดีๆในหมู่บ ้านก็มแี ค่ลก
ู หมอซ่งคนเดียว ฉู่ เซิงได ้
้
เรียนรู ้จากเขามาไม่นอ้ ย ตอนนี เขาจึงตีได ้ดีทเี ดียว
ส่วนฝี มือของถังซูน้ันไม่อยู่ในสายตาของฉู่ เซิงเลยสัก
นิ ด ตีไปได ้แค่ 2-3 รอบเขาก็สามารถเอาชนะถังซูได ้
แล ้ว ถังซูตะโกนออกมาอย่างไม่พอใจและอยากจะเล่น
ต่อ แต่คแู่ ข่งของเขากลับไม่สนใจแล ้ว ฉู่ เซิงบอกว่า
้
สนุ กกับสามตานี มากและคนแพ้ ก็ต ้องลงไป ห ้ามโกง
เด็ดขาด คนอืนๆต่่ างเข ้ามาปลอบถังซู แต่ฉู่ เซิงไม่
่ บเข ้าไปใน
สนใจเลยสักนิ ด เขาเล่นเสร็จแล ้วก็รบี วิงกลั
บ ้านทันที
หลินซีเห็นฉู่ เซิงหายใจหอบเธอจึงถามขึน้ “เล่นจบแล ้ว
เหรอ? ทําไมเร็วจัง?”
ฉู่ เซิงพูดออกมาช ้าๆ “อืม ผมกลับมาอยู่เป็ นเพือนพี ่ ”่
่
หลินซีมองฉู่ เซิงขณะทีในใจก็ รู ้สึกว่าเด็กคนนี ช ้ ักจะติด
้
ตัวเองมากเกินไปแล ้ว ตอนนี คงช่ วยไม่ได ้ รอให ้ถึงวัน
่
เปิ ดเรียนทีเขาต ้องออกไปแต่เช ้าและกลับมาคํ่าๆก่อน
เถอะ คาดว่าถึงตอนนั้นน่ าจะดีขน ึ ้ แต่น่าเสียดายทีต ่ ้อง
รอจนถึงเดือนกันยายนเลย นั่นมันอีกตังครึ ้ งปี่ เชียวนะ!

หลังจากนั้นไม่นานหลินซีก็ได ้ร ับข่าวดี วันนั้นหลิวชุ ่ น

่
เยียนเอาหน่ อไม้แห ้งมาให ้เธอ นี่ เป็ นของทีพี
่ สาวที
่ ่
แต่งงานออกไปแล ้วของหลิวชุ ่ นเยียนส่
่ งมาให ้ ถังซู
่ นทีบ
มักจะมาวิงเล่ ่ ้านของหลินซีอยู่บ่อยๆและยังกินข ้าว
อยู่บ ้านของเธอหลายต่อหลายครง้ั หลิวชุ ่ นเยียนจึ
่ งเอา
 ้
หน่ อไม้แห ้งมาตอบแทนนํ าใจของเธอและยั งได ้พูดถึง
่
เรืองการเรี ่ นเยียนบอกหลิ
ยนของฉู่ เซิงด ้วย หลิวชุ ่ นซี
้ ่ เซิงก็จะสามารถเข ้าเรียนได ้เพราะ
ว่าผ่านปี ใหม่นีไปฉู
โรงเรียนจะสามารถร ับนักเรียนได ้แล ้ว หลินซีได ้ยิน
ดังนั้นก็ดวงตาลุกวาวขึนมาทั
้ นที เธอเดินไปส่งหลิวชุ ่ น
เยียน่ จากนั้นเธอก็มาพูดเรืองนี
่ กั้ บฉู่ เซิง

ฉู่ เซิงได ้แต่ก ้มหน้าเงียบไปหลายนาที เขาเฝ้ าครุน ่ คิด

อยู่นานจนในทีสุ ่ ดก็ตอบตกลงออกไป พอเห็นแบบนั้น
หลินซีก็ลบ ู ไหล่เขาพร ้อมพูดขึน้ “พวกเราคุยกันแล ้ว
ไง แต่ไม่ต ้องรีบร ้อนก็ได ้ รอให ้ผ่านปี ใหม่ไปก่อนแล ้ว
ค่อยไป เดียวกลั๋ บไปฉันจะเตรียมกระเป๋ านักเรียนใบ
ใหม่ให ้เธอดีไหม?”
้ กน้อยแล ้วฉี กยิมหวาน
“คร ับ” ฉู่ เซิงเงยหน้าขึนเล็ ้
ออกมา
่
ท่ามกลางสายฝนฤดูใบไม้รว่ งทีโปรยปรายลงมาใน
หมู่บ ้านชิงซาน ฤดูหนาวก็คอ ่ ยๆคืบคลานเข ้ามาแล ้ว
หลินซีหยิบเสือกั้ นหนาวออกมาจากห่อของขวัญของ
ระบบแล ้วนํ าไปให ้ฉู่ เซิง แต่ฉู่ เซิงกลับพึมพําออกมาว่า
้
ไม่ชอบเสือผ้าที ่
หนาเกิ นไปเพราะใส่แล ้วรู ้สึกร ้อน หลิน
่ เอาไว
ซีจงึ ได ้แต่หยุดเรืองนี ้ ้ก่อน แล ้วในตอนนั้นเองถัง
๋ เดินกางร่มเข ้ามา วันฝนตกแบบนี ยั
เจียนกัวก็ ้ งจะวิงมา
่
 ่ ่ อีกเหรอ? หลินซีรู ้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่ปรากฏ
ทีนี
้
ว่าถังเจียนกั ๋
วกลั
บมาบอกข่าวร ้าย แม่ของฉู่ เซิง
เสียชีวต ิ แล ้ว
่ ้ยินข่าวนั้นก็ตอบร ับเพียงคําว่า “อ ้อ” เบาๆ
ฉู่ เซิงทีได
เท่านั้น ถังเจียนกั
้ ๋ นไปถามฉู่ เซิง “เธอไม่อยากไปหา
วหั
แม่หน่ อยเหรอ?”
ฉู่ เซิงได ้แต่ก ้มหน้าตํ่าแล ้วไม่พูดอะไรออกมา หลินซี
เห็นสีหน้าของฉู่ เซิงก็รู ้ได ้ทันทีวา่ ฉู่ เซิงไม่ได ้มี
ความรู ้สึกลึกซึงอะไรกั้ บแม่คนนี ้ เธอเลยพูดขึนมา ้
“ผูแ้ ทนฯถังคะ เรืองนี ่ ช่ ้ างมันเถอะค่ะ ตอนแรกเธอก็
ขโมยฉู่ เซิงมาจนทําให ้ฉู่ เซิงต ้องพลัดพรากจากพ่อแม่
ทีแท่ ้จริงมาตังหลายปี
้ ้ ยงั ไม่รู ้เลยว่าจะหากัน
ตอนนี ก็
เจอหรือเปล่า ถึงเธอจะน่ าสงสาร แต่เรืองที ่ เธอทํ
่ าก็ไร ้
คุณธรรมเกินไป พวกเราคงไม่ไปหรอกค่ะ” ถังเจียนกั ้ ว๋
้
ขมวดคิวมองฉู ่ เซิง ฉู่ เซิงจึงพยักหน้ายืนยัน “ผมไม่ไป
คร ับ”
้
ถังเจียนกั๋
วถอนหายใจแล ้วพูดออกมา “ก็ได ้ ไม่ไปก็ไม่
่ ่ มีธรรมเนี ยมอยู่วา่ หลังจากผูอ้ าวุโสตาย
ไปแล ้วกัน” ทีนี
จากไปจะต ้องมีลก ู ชายคอยส่งในช่วงสุดท ้าย
ไม่อย่างนั้นคนตายจะจากไปอย่างไม่สงบสุขและ
 ี บั คนในครอบคร ัว เพราะแบบนี ้
นับเป็ นลางไม่ดก
้
ถังเจียนกั๋ งได ้เดินทางมาถามพวกเธอ
วถึ
้
ถังเจียนกั ๋ บเดินออกไป ฉู่ เซิงนั่งอยู่บนแท่นวางเตา
วรี
พลางมองไปยังเปลวไฟทีอยู ่ ่ในนั้น หลินซีเข ้ามานั่งข ้าง
ฉู่ เซิงเงียบๆ ก่อนจะถามขึน้ “เสียใจไหม?”
ฉู่ เซิงส่ายหน้าไปมา เขาเงียบไปอยู่นานถึงได ้เริมพู ่ ด
่
ออกมา “ผมจําเรืองตอนเด็ กๆไม่คอ่ ยได ้แล ้ว แต่พอผม
่ าความได ้พ่อผมก็ชอบทุบตีผม เธอเองก็ไม่ได ้
เริมจํ
ปกป้ องผม ตอนทีอยู ่ ่ในบ ้านหลังนั้นมีแค่ย่าทีคอย ่
ปกป้ องผม ถ ้าไม่มย ี ่าผมก็คงหิวตายไปแล ้ว ช่วงเวลา
เดียวทีผู ่ ้หญิงคนนั้นดีกบั ผมก็คอื วันทีเธอจากผมไป
่
เธอพูดกับผมประโยคหนึ่ งบอกว่าต่อจากนี ให ้ ้ผมอยู่กบั
ย่าให ้ดีๆ อยู่ให ้ห่างจากพ่อเอาไว ้” ตอนทีฉู ่ ่ เซิงพูดเรือง
่
เหล่านั้นออกมา สีหน้าของเขาดูสงบราบเรียบ หลินซี
ไม่อยากเปิ ดปากแผลของฉู่ เซิงอีก ความเย็นชาของ
คนในครอบคร ัวตลอดหลายปี ทีผ่ ่ านมาทําร ้ายหัวใจ
้
เด็กคนนี จนเจ็ บชํา้ ตอนนี การให ้ ้ฉู่ เซิงใช ้ชีวต
ิ อยู่อย่าง
่
สงบสุขจึงเป็ นเรืองเดี ่
ยวทีคนพวกนั ้นสามารถทําเพือฉู ่ ่
เซิงได ้
หลินซีรู ้สึกปวดใจอยู่เล็กน้อยเธอจึงยืนมื่ อออกไปตบ
ไหล่ฉู่ เซิง ฉู่ เซิงมองหลินซีแวบหนึ่ ง จากนั้นเขาก็เอน
ศีรษะซบลงไปบนไหล่ของเธอ เปลวไฟทีอยู ่ ่ในเตาเผา
่ เงียบงันลงไป
ส่งเสียงดัง “ปุป”ุ จนทําให ้ภายในห ้องยิงดู
่
เรือยๆ
จากนั้นไม่นานความเงียบก็ถกู ทําลายลงไป ฉู่ ต ้าเกิน
่
มาหาพวกเธอพร ้อมดวงตาแดงกําและใบหน้ ่
าทีฉาย
แววเจ็บปวด จากนั้นเขาก็พูดกับฉู่ เซิง “ฉู่ เซิง แม่ของ
แกตายแล ้ว แกต ้องไปงานศพของแม่แก”
หลินซีขวางเขาเอาไว ้ “ฉู่ เซิงไม่ใช่คนตระกูลฉู่ อก
ี แล ้ว
ทําไมจะต ้องให ้เขาไปด ้วย? ตอนนั้นคุณก็ได ้ยินแล ้วนี่
ว่าฉู่ เซิงถูกขโมยมา เขาไม่ใช่คนตระกูลฉู่ สก
ั หน่ อย”
่
“แล ้วมันเรืองอะไรของเธอ? ้ ่ เซิงใช ้แซ่ฉู่ มันก็
ตอนนี ฉู
ต ้องไป จะให ้แม่ของมันตายอย่างหนาวเหน็ บไม่ได ้
หรอกนะ” คําพูดของฉู่ ต ้าเกินค่อนข ้างไร ้เหตุผล หลิน
ี่ ้ยินดังนั้นก็รู ้สึกโกรธขึนมาจนต
ซีทได ้ ้องปฏิเสธเขาไป
ตรงๆ
“ตอนนี คุ้ ณสนใจแล ้วเหรอคะ ก่อนหน้านี ตอนที
้ ่
เธอยั
ง
มีชวี ต ี บั เธอหน่ อยล่ะ? พอถึงตอนนี ้
ิ อยู่ทําไมคุณไม่ดก
จะมาลากฉู่ เซิงไปแล ้วมันจะมีความหมายอะไร? คุณ
ละอายใจต่อภรรยาของคุณก็ดี จะรู ้สึกเสียใจก็ด ี แต่
นั่นมันก็เรืองของคุ
่ ณ ภรรยาของคุณเป็ นคนขโมยฉู่
เซิงมา แล ้วนี่ ยังต ้องให ้ฉู่ เซิงไปงานศพของขโมยอีก
เหรอคะ?”
้
ฉู่ ต ้าเกินโมโหขึนมาทั ้
นที ตอนนี เขาไม่ รู ้ว่าจะตอบโต ้
เธอกลับไปอย่างไรดี เขาโมโหถึงขีดสุดจนเตะหลินซี
ไป 1 ที เดิมทีหลินซีสามารถถอยออกไปด ้านหลังได ้
หนึ่ งก ้าว แต่เพราะทุกอย่างเกิดขึนอย่
้ างกะทันหันเธอ
จึงถูกเตะจนล ้มลงไปกระแทกพืนอย่ ้ างแรงแล ้วหมดสติ
ไปทันที
่
ฉู่ เซิงคาดไม่ถงึ ว่าเรืองราวจะกลายเป็ นแบบนี ้ เขามอง
่
พีสาวถู กเตะจนล ้มลงไปกับพืนก่้ อนจะรีบพุ่งเข ้าไปหา
่
หลินซีแล ้วตะโกนเรียกชือเธอออกมาเสี ยงดัง แต่หลิน
ซีกลับมีใบหน้าขาวซีดและไม่มป ี ฏิกริ ยิ าตอบโต ้ใดๆ
้ น้
ทังสิ
ฉู่ เซิงรู ้สึกเหมือนหัวใจของตัวเองตกลงกระแทกพืน้ หัว
สมองของเขาว่างเปล่าก่อนทีเขาจะหั ่ นหน้ากลับไปหา
ฉู่ ต ้าเกินด ้วยสายตาเกรียวกราด ้ ้ วเขาเหมือน
ตอนนี ตั
สัตว ์ป่ าทีกํ ่ าลังคลุ ้มคลัง่ เขาหยิบท่อนไม้ทวางอยู ี่ ่ข ้าง
ประตูขนมาแล ึ้ ้วตีเข ้าไปทีต่ ้าฉู่ เกินโดยไม่สนใจอะไร
้ นขณะที
ทังสิ ้ ่
ปากก็ ร ้องตะโกนออกมาอย่างสินหวั ้ ง
“อ๊าก! อ๊าก! แกกล ้าตีเธอเหรอ แกกล ้าตีเธอ ฉันจะตี
แกให ้ตาย จะตีแกให ้ตาย”
ตอนนี ฉู้ ่ เซิงรู ้สึกเหมือนตัวเองถูกเปลวไฟแผดเผาไป
้ ว ดวงตาทังสองข
ทังตั ้ ้างของเขาแดงกํา่ แถมในดวงตา
ยังทอประกายกระหายเลือดช ัดเจน ฉู่ ต ้าเกินถูกตีเข ้า
ไปหลายครง้ั พอมองเห็นฉู่ เซิงทีมี ่ ท่าทางราวกับคนบ ้า
เขาก็รู ้สึกหนาวเหน็ บขึนมาอย่ ้ างห ้ามไม่ได ้ เขาถอย
ออกไปทีลานหน้่ าบ ้านแล ้วพยายามหลบหลีก แต่ฉู่ เซิง
ก็ยงั ตามมาไล่ตเี ขาอย่างไม่ลดละจนทําให ้ไม้ท่อนนั้น
กระแทกลงไปบนร่างของเขาซําแล ้ ้วซําเล่้ า ฉู่ ต ้าเกิน
หลบไม่พน้ ก็คด ิ จะจับฉู่ เซิงเอาไว ้ แต่ฉู่ เซิงในตอนนี ้
เหมือนกําลังใช ้พลังทังหมดที ้ ่
เขามี ่ั
ชวขณะนั ้นฉู่ ต ้า
เกินจึงไม่สามารถจับเขาเอาไว ้ได ้
ตอนที่ 24: บ้าไปแล้ว

ในเวลานั้นเอง เสียงเหล่านั้นก็ได ้รบกวนชาวบ ้านคน

่ คนทีวิ่ งอยู
อืน ่ ่ด ้านหน้าสุดคือลูกชายหมอซ่ง ฉู่ ต ้าเกิน
ราวกับได ้เห็นผูช้ ว่ ยชีวต
ิ ก่อนจะร ้องตะโกนกับทุกคน
“เขาบ ้าไปแล ้ว เขาบ ้าไปแล ้ว”
ทุกคนเห็นฉู่ เซิงทําท่ากําลังกวัดแกว่งท่อนไม้ก็พากัน
ตกใจ ภายใต ้การร่วมแรงร่วมใจกันของทุกคน ในทีสุ ่ ด
้
พวกเขาก็หยุดฉู่ เซิงเอาไว ้ได ้ ฉู่ เซิงยังคงดินรนไม่ หยุด
พร ้อมร ้องตะโกนขึน้ “พีสาว ่ ่
พีสาว” ลูกชายหมอซ่งรู ้
่
ว่าต ้องเกิดเรืองแล ่ ้ามาดูในบ ้านเขาก็เห็น
้วแน่ ๆ เมือเข
หลินซีล ้มฟุบอยู่กบั พืน้ ลูกชายหมอซ่งเข ้าไปแตะชีพ
จรของหลินซี โชคดีทแค่ ี่ สลบไปเท่านั้น
่
ลูกชายหมอซ่งรีบอธิบายให ้ฉู่ เซิงฟัง “พีสาวนายแค่
สลบไปเฉยๆ ไม่เป็ นอะไรมาก” แต่ฉู่ เซิงเหมือนไม่ได ้
ยิน เขายังคงกรีดร ้องอย่างสุดเสียงอยู่เหมือนเดิม
่
“พีสาว ่
พีสาว”
่
ลูกชายหมอซ่งก็ไม่ได ้มีเวลาสนใจอย่างอืนมากนั ก
เขาต ้องรีบช่วยหลินซีกอ
่ น เวลาผ่านไปไม่นาน หลินซี
ก็คอ
่ ยๆสําลักลมหายใจออกมาก่อนจะก็คอ ่ ยๆฟื ้นคืน
 ่ นหลินซีฟื้นแล ้ว ในทีสุ
สติ เมือเห็ ่ ดฉู่ เซิงก็เงียบลง
ในขณะนั้นเขาก็ออ ่ นเขาไม่ดนแล
่ นแรงลงแล ้ว เมือเห็ ิ้ ้ว
มือของชาวบ ้านก็ปล่อยเขาไป เขาสะบัดมือของ
่
ชาวบ ้านอย่างสุดแรงแล ้ววิงไปหาหลิ นซีพร ้อมเบิกตา
มองหลินซีด ้วยแววตาทีเต็ ่ มไปด ้วยความหวาดกลัว
้
หลินซีไม่เคยเห็นฉู่ เซิงเป็ นแบบนี มาก่ อน เธอคิดเพียง
้ อนกําลังตกอยู่ในสภาวะตกใจกลัว
ว่าเด็กน้อยคนนี เหมื
้
เธอจึงฝื นยิมออกมาแล ้วปลอบใจฉู่ เซิง “ไม่เป็ นไร ไม่
เป็ นไรแล ้ว ไม่ต ้องกลัว”
ลูกชายหมอซ่งมองฉู่ เซิงแล ้วพูดขึน้ “เขาไม่ได ้กลัว แต่
เขาบ ้าไปแล ้ว”
่ อสันระริ
ฉู่ เซิงยืนมื ่ ่ าหลินซี แต่ในขณะทีมั
กไปทีหน้ ่ น
ใกล ้จะสัมผัสกับใบหน้าของหลินซีแล ้ว เขาก็เห็นรอย
เลือดบนมือของตัวเองจึงรีบเก็บมือกลับมา หลินซีเพียง
้ วเท่านั้น หน้าผากของเธอเริมมี
รู ้สึกปวดไปทังตั ่ เหงือ
่
ผุดออกมาและริมฝี ปากก็ขาวซีด ลูกชายหมอซ่งเห็น
แบบนั้นแล ้วจึงเรียกฉู่ เซิงให ้เอาเธอกลับเข ้าไปใน
ห ้องนอนก่อน
ฉู่ เซิงและลูกชายหมอซ่งประคองหลินซีกลับไปใน
่
ห ้องนอน เพิงจะพิ ่
งคังเสร็ ้
จถังเจียนกั ๋ มาถึงพอดี
วก็
หลินซีจะลุกขึนยื้ นแต่ฉู่ เซิงได ้ห ้ามไว ้ก่อน เขาพูดขึน้
 ้ ยงแหบแห ้ง “พีสาว
ด ้วยนํ าเสี ่ ่ กผ่อน
ผมไปเอง พีพั
่
เถอะ” แล ้วเขาก็พูดกับลูกชายหมอซ่ง “พีสาวถู กเตะ
เข ้าหนึ่ งที นายลองตรวจดูอาการของพีสาวหน่
่ อยสิ”
่ ดจบเขาก็เดินออกไป
เมือพู
ลูกเตะนั่นกระแทกเข ้าทีหน้่ าท ้องของหลินซีพอดี หลิน
ซีลบู ท ้องของตัวเองแล ้วรู ้สึกว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
มาก ลูกชายหมอซ่งยืนยันว่าจะตรวจให ้ได ้เพราะหาก
่ ง่ ยากไปกันใหญ่ หลินซี
ด ้านในเป็ นแผลเข ้าจะยิงยุ
เถียงไม่ชนะเขาจึงทําได ้เพียงให ้เขาตรวจเช็กให ้
ฉู่ เซิงในเวลานี ได้ ้กลับเข ้าสูส ่ ภาวะปกติแล ้ว เขายืนอยู่
่
ในลานหน้าบ ้านแล ้วนํ าเรืองราวที ่ ดขึนทั
เกิ ้ งหมดไป
้
้
บอกถังเจียนกั ว๋ ชาวบ ้านทีไกล่่ เกลียเมื
่ อกี
่ นี้ ต่
้ างก็พา
กันนิ่ งอึงไปสั
้ ่ อนจะเป็ นบ ้าไปเมือกี
กพัก ฉู่ เซิงทีเหมื ่ นี้ ้
่
กับฉู่ เซิงทีอารมณ์ สงบเงียบในตอนนี เป็ ้ นคนเดียวกัน
หรือเปล่า?
้
ถังเจียนกั ๋ งมาจึ
วเพิ ่ งไม่รู ้พฤติกรรมทีบ ่ ้าคลังของฉู
่ ่ เซิง
ในช่วงก่อนหน้านี ้ เขาต ้องจัดการปัญญาทีอยู ่ ่ตรงหน้า
้
ก่อน ตอนนี เขาต ้องการดูวา่ ในหัวของฉู่ ต ้าเกินคิดอะไร
่
อยู่ถงึ วิงมาหาเรื ่ ่ เซิงทีนี
องฉู ่ ่ ? คิดได ้ยังไงว่าจะให ้เด็กที่
ถูกขโมยมาไปฝังศพโจร?
 ้
ฉู่ เซิงไม่อยากดูวา่ ถังเจียนกั ๋
วจะอบรมฉู ่ ต ้าเกินอย่างไร
เขาอยากไปดูพสาวว่ ี่ าเป็ นอย่างไรบ ้าง? บาดเจ็บหนัก
่ ดผ้าม่านออก ภาพทีเห็
หรือเปล่า? เมือเปิ ่ นก็คอื บริเวณ
่
หน้าท ้องของพีสาวมี ้
รอยฟกชําขนาดใหญ่ หนึ่ งวง ด ้วย
ี่
สีทแตกต่ ้ วขาวผ่องจึงทําให ้เขารู ้สึกตก
างกับเนื อผิ
ตะลึงไปทันที หลินซีตกใจแล ้วรีบเอาเสือลงมาปิ ้ ดรอย
ซํา้
ฉู่ เซิงเห็นอย่างช ัดเจน เขาในตอนนี รู้ ้สึกเหมือนความ
โกรธทีเพิ ่ งสงบลงเมื
่ ่ กํ้ าลังเดือดพล่านขึนมาอี
อกี ้ กครง้ั
หลินซีได ้ยินลูกชายหมอซ่งบรรยายพฤติกรรมบ ้าคลัง่
่ แล
ของฉู่ เซิงเมือกี ้ ้ว ถึงแม้หลินซีจะรู ้สึกว่าลูกชาย
่ งหมดเกิ
หมอซ่งใช ้เล่าเรืองทั ้ นจริงไปหน่ อย แต่พอเห็น
ดวงตาเย็นเฉี ยบของฉู่ เซิงในตอนนี ้ หลินซีก็รู ้สึกว่า
ควรจะปลอบขวัญเด็กน้อยคนนี สั ้ กหน่ อย

หลินซีกวักมือเรียกฉู่ เซิง จากนั้นฉู่ เซิงก็คอ

่ ยๆเดินมา
่
เขาจ ้องหลินซีขณะทีในดวงตาก็ อด
ั แน่ นไปด ้วย
่ บายไม่ได ้ ลูกชายหมอซ่งทีอยู
ความรู ้สึกทีอธิ ่ ่ข ้างๆพูด
ปลอบขึน้ “น่ าจะบาดเจ็บภายนอกน่ ะ เธอคอยเฝ้ าดู
อาการ สังเกตตัวเองให ้ดีๆ แล ้วกัน ถ ้ามีปัญหาอะไรให ้
รีบไปหาฉัน ห ้ามปล่อยไว ้เด็ดขาด ฉันไปเอายาแล ้ว
 ๋
เดียวเอามาทาให ้” พูดจบเขาก็เดินจากไป เขาต ้องนํ า
่
เรืองไปรายงานกั ้
บถังเจียนกั ว๋
ฉู่ เซิงนั่งอยู่รมิ คัง่ หลินซีขม ่ ความเจ็บแล ้วพูดขึน้ “เมือ
่
้
กีเธอคงตกใจล่ ะสิ พีไม่่ เป็ นอะไร ดูเหมือนน่ ากลัวแต่
ทายาไปเดียวก็ ๋ ดข ึ้
ี นแล ้ว เธออย่ากังวลไปเลย ไม่เป็ นไร
จริงๆ” ฉู่ เซิงไม่พูดอะไรแล ้วหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ า
ออกมา จากนั้นเขาก็เช็ดเหงือที ่ หน้
่ าผากให ้หลินซี แต่
พอจะพูดอีกครง้ั ในลําคอรู ้สึกแหบแห ้งนิ ดหน่ อย
่
“พีสาว ๋
เดียวผมไปเทนํ ้
ามาให ่ ้างหน้าล ้างตานะ”
้พีล
่ ตอนหลิ
เมือกี ้ ี่ น้ ใบหน้าเต็มไปด ้วยฝุ่ นดิน
นซีล ้มอยู่ทพื
้
ตอนนี บนใบหน้ ายังมีเหงืออี่ ก เห็นใบหน้าน้อยๆทีเปื ่ ้อน
แบบนี ก็ ้ ทําให ้อดสงสารไม่ได ้
้
ฉู่ เซิงตักนํ าแล ้วบิดผ้าเช็ดหน้าอุน
่ ๆ เขาอยากเช็ดหน้า
ให ้หลินซีแต่กลับถูกหลินซีรงไว ้ั ้แล ้วร ับผ้ามาเช็ดเอง
เนื่ องจากขยับตัวเยอะไปความเจ็บจึงลามไปถึง
บาดแผลและทําให ้หลินซีร ้อง “โอ ้ย” ขึน้ และได ้
หยุดชะงักตัวไปทันที
ฉู่ เซิงทนดูตอ่ ไปไม่ไหว เขาอยากจะช่วย หลินซีเลยให ้
่ ง
ฉู่ เซิงช่วยเช็ดมือให ้เธอ ฉู่ เซิงยอมทําตามอย่างเชือฟั
หลินซีจงึ ได ้เห็นรอยเลือดบนมือของฉู่ เซิง ทันใดนั้นใน
 ่
ใจของเธอก็รู ้สึกตืนตระหนกจนต ้องถามขึน้ “เธอ
บาดเจ็บเหรอ?”
ฉู่ เซิงเห็นบาดแผลบนมือแล ้วรีบจุม ้
่ นํ าในกะละมั งล ้าง
ออกไปก่อนจะโชว ์มือของเขาให ้หลินซีดู เมือหลิ่ นซีดู
แล ้วก็เห็นว่าไม่ใช่บาดแผลใหญ่อะไร ก็แค่มอ ื แดงนิ ด
หน่ อยเท่านั้น เธอจึงรู ้สึกสบายใจขึนมาหน่
้ อย
้
ฉู่ เซิงเทนํ าให ้หลินซีอก ื่ าลงไป
ี รอบ หลินซีดมนํ ้ จากนั้น
ฉู่ เซิงก็ให ้หลินซีพก ้
ั ผ่อน วันนี เขาจะทํ าอาหารเอง
หลินซีไม่มแี รงจริงๆ เนื่ องจากบาดแผลทีอยู ่ ่บนร่างกาย
จึงให ้ฉู่ เซิงทําอาหารง่ายๆก็พอ ฉู่ เซิงจึงขานร ับแล ้วเดิน
ออกไป
่
เมือหลิ ่
นซีเพิงจะนอนลงก็ ่ ได ้ยินมาแสน
ได ้ยินเสียงทีไม่
้
นาน คําแจ ้งเตือนระบบ “ยินดีด ้วย ขณะนี เธอบรรลุ
ภารกิจต่อเนื่ อง——เลียงฉู
้ ่ เซิงให ้เป็ นผูใ้ หญ่แล ้ว
อัตราความสําเร็จ 10% เธอจะได ้ร ับเหรียญทอง 200
เหรียญและของขวัญหน้าหนาวหนึ่ งอย่าง”
หลินซีไม่มอ ี ารมณ์มาคุยกับระบบในตอนนี ้ เธอขอให ้
ระบบช่วยตรวจบาดแผลให ้เธอ ถึงแม้ลก ู ชายหมอซ่งจะ
บอกว่าไม่มป ี ัญหาอะไรมาก แต่หลินซีก็ยงั แอบกังวล
อยู่ดี ไม่มอ
ี ปุ กรณ์ทางการแพทย ์ก็อาศัยประสบการณ์
 ่ ดๆดูก็รู ้สึกว่าเรืองนี
เมือคิ ่ เชื้ อถื
่ อไม่คอ
่ ยได ้เท่าไร ระบบ
ได ้ทําการสแกนหลินซีทงตั ้ั วอย่างละเอียด ผลวินิจฉัย
ออกมาว่าบาดเจ็บแค่ภายนอก หลินซีจงึ โล่งอก ความ
เจ็บปวดทําให ้หลินซีไม่อยากพูด ระบบเลยใจดีให ้ยา
แก ้ปวดกับหลินซีหนึ่ งกล่องแล ้วยังแจ ้งเตือนด ้วย
ความหวังดี “มอบให ้ฟรี กินให ้สบายใจเถอะนะ”
หลินซีแสดงความไม่พอใจต่อระบบทีดู ่ เหมือนจะเยาะ
เย ้ยเธอ เธอจึงปิ ดระบบไปเงียบๆโดยไม่พูดอะไร
่ ได
เรืองนี ้ ้แพร่กระจายไปทัวหมู ่ ่บ ้าน พฤติกรรมความ
่
บ ้าคลังของฉู ่ เซิงในวันนั้นถูกแพร่กระจายออกไป มี
คําพูดต่างๆนานามากมายในหมู่บ ้านเกียวกั ่ บฉู่ เซิง มี
คนคิดว่าฉู่ เซิงรู ้จักบุญคุณทีรู่ ้จักปกป้ องหลินซี บางคน
คิดว่าฉู่ เซิงนั้นโหดร ้าย อย่างน้อยก็เคยอยู่บ ้านตระกูล
ฉู่ สบิ ปี ไม่วา่ ยังไงก็ไม่ควรลงไม้ลงมือกับฉู่ ต ้าเกิน ทุก
คนต่างก็เห็นรอยซําที ้ ใบหน้
่ าและลําตัวของฉู่ ต ้าเกิน
้ ้น เห็นได ้ช ัดว่าเด็กคนนี ลงมื
ทังนั ้ ออย่างหนักและใจร ้าย
ขนาดไหน และยังมีคนจํานวนไม่นอ้ ยเตือนลูกของ
ตัวเองว่าถ ้าไม่มอ ี ะไรก็ให ้ห่างจากฉู่ เซิงเข ้าไว ้ด ้วย จะ
ไปมีเรืองกั ่ บคนบ ้าแบบนี ไม่ ้ ได ้เด็ดขาด
่ เท่
ฉู่ เซิงไม่ได ้สนใจเรืองนี ้ าไร เขาตอนนี เพี
้ ยงต ้องการ
้
ตังใจดู แลหลินซี เพราะหลินซีไม่สบาย กินข ้าวเย็น
เสร็จเธอบอกว่าตัวเองเหนื่ อยแล ้ว สุดท ้ายนอนไปไม่ก ี่
่ั
ชวโมงก็ ไข ้ขึน้ โชคดีทฉู
ี่ ่ เซิงเห็นเข ้าทันเวลาจึงได ้ไป
เคาะประตูบ ้านหาหมอซ่งในช่วงกลางดึก หมอซ่งฉี ด
ยาลดไข ้ให ้หลินซี ก่อนจากไปเขายังได ้กําชบั ฉู่ เซิงให ้
ดูแลหลินซีดๆี ด ้วย หากมีปัญหาอะไรก็ให ้มาเรียกเขา
ได ้ ฉู่ เซิงส่งหมอซ่งกลับไปแล ้วมาดูหลินซีทกํ ี่ าลังป่ วย
ต่อ ในใจฉู่ เซิงรู ้สึกโกรธเกลียดฉู่ ต ้าเกินเพิมขึ ่ นเป็
้ น
เท่าทวี
หลินซีรู ้สึกเย็นๆทีหน้ ่ าผาก แต่ความเจ็บปวดบนตัวทํา
ให ้เธอรู ้สึกไม่สบายตัวจนต ้องฝื นลืมตาขึน้ ฉู่ เซิงกําลัง
มองมาทีเธอด ่ ้วยสีหน้ากังวล หลินซีอยากจะพูดแต่
ลําคอกลับทําได ้เพียงส่งเสียงแหบแห ้งออกมา ฉู่ เซิงรีบ
่ าหนึ
ยืนนํ ้ ่ งแก ้วให ้ หลินซีจงึ ร ับจากมือของฉู่ เซิงแล ้วดืม่
้
นํ าไปจนหมดแก ่
้ว ลําคอทีแหบแห ้งได ้ร ับความชุม ่
่ ชืน
้
ขึนมาอี กครง้ั หลินซีอยากจะดืมอี ่ ก ฉู่ เซิงเลยยืนให
่ ้อีก
แก ้ว จากนั้นเธอก็ดมอึ ื่ กๆลงท ้องไปครึงแก ่ ้วจนรู ้สึกดี
ขึนนิ้ ดหน่ อยถึงได ้ถามฉู่ เซิง “พีเป็ ่ นไข ้แล ้วเหรอ?”
้ ้วยสีหน้าอ่อนล ้าเล็กน้อย “อืม พีเป็
ฉู่ เซิงพูดขึนด ่ นไข ้
่
แล ้ว ฉี ดยาลดไข ้ไปแล ้วด ้วย พีสาว ึ้
ตอนนี รู้ ้สึกดีขน
แล ้วหรือยังคร ับ?”
 ่
หลินซีพยักหน้าแล ้วมองไปทีนอกหน้ าต่างอันมืดมิด
ก่อนจะถามขึน้ “ดึกแล ้วใช่ไหม เธอไปพักผ่อนเถอะ
ไม่เป็ นไรแล ้ว”
ฉู่ เซิงจะยอมได ้อย่างไรจึงพูดขึนด ้ ้วยสีหน้าบึงตึ
้ ง “ผม
่
จะอยู่เป็ นเพือนพี ่ ถ ้าพีมี
่ อะไรก็เรียกผมนะ หมอซ่งยัง
บอกอีกว่าไข ้ของพียั ่ งไม่ลด ทางทีดี ่ ต ้องมีคนคอย
ดูแล”
่
เมือหลิ นซีพูดมักจะกระทบไปถึงบาดแผล ในเวลานี เธอ ้
ไม่มแี รงจะมาเถียงกับเขา เธอจึงแสร ้งทําเป็ นโกรธแล ้ว
้
พูดขึนอกี ครง้ั “วันนี เธอก็
้ เหนื่ อยแล ้ว รีบไปนอนเร็ว
เข ้า สองสามวันนี ฉั ้ นต ้องอาศัยเธอคอยดูแล ถ ้าเธอล ้ม
้
ป่ วยขึนมาพี ่ ายังไง? รีบไปนอนเร็ว”
จะทํ
ฉู่ เซิงยืนก ้มหน้านิ่ ง หลินซีรู ้ว่านิ สยั ดือร
้ นของเด็
้ั กคนนี ้
่ นอี
เริมขึ ้ กแล ้ว แต่ถงึ อย่างนั้นเธอก็ยงั พูดโน้มน้าวเขา
หลินซีตบลงบนทีนอนเพื ่ ่
อให ้เขามานั่งอยู่ข ้างๆตัวเอง
ฉู่ เซิงนั่งลงอย่างว่าง่าย หลินซีเลยถามขึนเสี ้ ยงหวาน
“เป็ นอะไรไป? ไหนลองพูดมาสิ!”
้
ฉู่ เซิงเงียบไปสักพักก่อนจะพูดขึนอย่ ่
างเปิ ดเผย “พีสาว
่
ผมเป็ นคนก่อเรืองพวกนี ้ งหมด
ทั ้ ่ าโกรธเลยได ้
พีอย่
ไหม?”
หลินซีรู ้สึกจนปัญญา ทําไมเด็กคนนี ชอบโทษตั้ วเอง
่ ครุน
อยู่เรือย ่ คิดสักพักเธอก็พูดขึน้ “ฉู่ เซิง พวกเรา
เป็ นครอบคร ัวเดียวกัน ตอนนี เธอยั้ งเด็ก มีหลายๆเรือง ่
่ ้องให ้พีเป็
ทีต ่ นคนร ับหน้าแก ้ปัญหา วันนี เป็ ้ นเรืองเหนื
่ อ
ความคาดหมาย พีเองก็ ่ สะเพร่าด ้วย ไม่คด ิ ว่าเขาจะลง
มือ แต่เธอก็ไม่ผด ิ นะ เธอไม่ได ้มีความผิดในเรืองนี ่ เลย ้
เข ้าใจไหม?” ฉู่ เซิงมองแววตาของหลินซีทไร ี่ ้ซึงคํ
่ า
ตําหนิ หรือถือโทษ จากนั้นเขาจึงเชือในคํ ่ าพูดของ
่
พีสาวและรู ้สึกโล่งใจขึน้ เขากลัวว่าพีสาวจะโทษเขา
่
แล ้วไล่เขาออกไป
แน่ นอนว่าฉู่ เซิงยังคงต ้องถูกไล่ออกจากห ้องไป เขาตัง้
มั่นว่าจะดูแลหลินซี แต่หลินซีไม่มแี รงจะมาทําตามใจ
เขา เธอเลยร ้องไล่เขาออกไป เมือเป็ ่ นแบบนั้นฉู่ เซิงจึง
ยืนอยูท่ ่ามกลางความมืดทีเงี ่ ยบสงัดสักพักก่อนจะ
กลับไปทีห ่ ้องของตัวเอง

ฉู่ เซิงมองดูหลังคาห ้องแล ้วคิดถึงเรืองที่ เกิ

่ ดขึนในวั
้ นนี ้
้
รอยฟกซําขนาดใหญ่ ่
บนตัวพีสาวลอยไปมาตรงหน้ า
้
เขา แม้ถงั เจียนกั๋
วจะสั ่
งสอนฉู ่ ต ้าเกินไปแล ้ว แม้ฉู่
ซานซูจะขอโทษกับถังเจียนกั ้ ๋ างสุดซึงไปแล
วอย่ ้ ้ว แต่
พวกเขากลับไม่คด ิ จะมาขอโทษพีสาวเลย ่ เห็นได ้ช ัด
ว่าพวกเขาจงใจร ังแกคนอืน ่ ฉู่ เซิงไม่อาจให ้อภัยพวก
เขาได ้ เขาอยากจะรีบโตไวๆซะจริงๆ พอโตจะได ้
่
ปกป้ องพีสาวได ้
นี่ เป็ นครงแรกที
้ั ่ กน้อยรู ้สึกว่าตัวเองไม่มป
เด็ ี ระโยชน์ ใน
ระหว่างทีกํ ่ าลังโทษตัวเองอยู่น้ัน ฉู่ เซิงก็หลับไปถึงสาม
่ั
ชวโมง ่ มตาขึนมาอี
เมือลื ้ กครงก็ ่
้ั เพิงจะตี ่ านั้น
ห ้าครึงเท่
เขาขจัดอาการสะลึมสะลือออกไปแล ้วลุกขึนไปต ้ ้มโจ๊ก
่
ให ้พีสาว
ตอนทีฉู ่ ่ เซิงไปดูหลินซี หลินซียงั คงหลับอยู่ เมือฉู่ ่ เซิง
สัมผัสทีหน้่ าผากของหลินซีก็พบว่าไข ้ลดลงไปแล ้ว
ความกังวลของฉู่ เซิงจึงก็ผ่อนคลายลง เขานั่งอยู่อก ี ฝั่ง
แล ้วมองดูพสาวทีี่ ่ าลังนอนอยู่ เส ้นผมสีดาํ สนิ ทของ
กํ
่
พีสาวสยายอยู ่บนหมอน ส่วนคิวก็ ้ กาํ ลังขมวดเข ้าหา
่
กันน้อยๆ โดยไม่รู ้ว่ามีเรืองอะไรที ่ าให ้พีสาวไม่
ทํ ่ สบาย
่
ใจ ไว ้รอให ้พีสาวตื ่
นแล ้วค่อยถามเธอแล ้วกัน เด็กตัว
น้อยคิดฟุ้ งซ่านไปทัวก่ ่ อนจะเผลอฟุบหลับไปข ้างเตียง
โดยไม่รู ้ตัว
ตอนที่ 25: แก้แค้น

หลินซีได ้สติฟื้นขึนมาก็
้ มองเห็นศีรษะทีมี ่ ผมดกหนา
ฟุบอยูข ่ ้างเตียงนอนของตัวเอง ตอนนี ฉู ้ ่ เซิงกําลังนอน
หลับอย่างเป็ นสุข หลินซีไม่รู ้ว่าเด็กคนนี มาตั ้ ้ เมือไร
งแต่ ่
แต่เธอก็ไม่อยากปลุกเขาขึนมา ้ เธอเลยค่อยๆประคอง
ตัวลุกขึนนั้ ่ งอย่างยากลําบาก จากนั้นความเจ็บปวดที่
้
ท ้องก็พุ่งขึนมาจนทํ าให ้หลินซีต ้องร ้องออกมาอย่าง
้
ห ้ามไม่ได ้ ฉู่ เซิงลืมตาขึนมาทั ่ นว่าหลินซีได ้
นที เมือเห็
ึ้
สติขนมาแล ้วเขาก็รบี เรียกสติกลับมา “พีคร ่ ับ พีตื
่ น่
แล ้วเหรอ รู ้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”
หลินซีสา่ ยหน้า ฉู่ เซิงเห็นสีหน้าของหลินซีดก ่
ี ว่าเมือ
วานเขาก็รู ้สึกโล่งใจแล ้วพูดขึน้ “เดียวผมจะไปเอา
๋
้ น
นํ าอุ
่ มาให ้พีล ่ าเพิงขยั
่ ้างหน้านะ พีอย่ ่ บนะคร ับ” พอ
่
พูดจบเขาก็รบี วิงออกไปทั นที
หลินซีพยายามฝื นลุกขึนนั ้ ่ ง จากนั้นไม่นานฉู่ เซิงก็
ประคองนํ าร้ ้อนเข ้ามาเพือให
่ ้หลินซีล ้างหน้าให ้
่
เรียบร ้อยก่อนทีเขาจะยกโจ๊ กเข ้ามาอีกชามแล ้วป้ อน
หลินซีด ้วยตัวเอง หลินซีไม่อยากให ้ฉู่ เซิงต ้องมาดูแล
เธอแบบนี ้ ตัวเธอเป็ นผูใ้ หญ่กว่า จะให ้เด็กคนหนึ่ งมา
่ น
คอยวิงวุ ่ เพราะตัวเองได ้ยังไง เธอยอมกินโจ๊กเข ้าไป
นิ ดหน่ อยก่อนจะบอกให ้ฉู่ เซิงไปพักผ่อนซะ พอเห็น
ท่าทางยุ่งวุน
่ วายของฉู่ เซิงแล ้ว หลินซีก็รู ้สึกเหมือน
พวกเธอสนิ ทสนมเหมือนเป็ นครอบคร ัวเดียวกันมาเนิ่ น
นาน
่ งกิ
ฉู่ เซิงไม่รู ้สึกหิว ตอนทีเพิ ่ นข ้าวไปเมือกี ้
่ นี้ เขาเห็ นว่า
่
พีสาวเอาแต่ ้ ่ตลอด คาดว่าเธอคงจะรู ้สึก
ขมวดคิวอยู
เจ็บแผลเป็ นแน่ ส่วนโจ๊กทีเขาทํ ่ ่
ามา พีสาวก็ กน
ิ เข ้าไป
แค่นิดเดียว คงเป็ นเพราะร่างกายของเธอกําลังรู ้สึก
เจ็บปวดมากแน่ นอน ฉู่ เซิงยิงคิ ่ ดก็ยงรู
ิ่ ้สึกโกรธ
ในขณะทีเขากํ ่ าลังแอบโกรธเกรียวอยู ้ ่
่คนเดียว เมือเงย
้
หน้าขึนเขาก็ ้
พบกับถังเจียนกั ๋
วและหลิ ่ นเยียนที
วชุ ่ ่
้
กําลังเดินเข ้ามา ทังสองคนมาเยี ่
ยมหลิ นซี พวกเขารู ้
จากหมอซ่งว่าหลินซีเป็ นไข ้ แถมเมือวานเธอยั่ งถูกเตะ
เข ้าไปอีก 1 ครงด ้ั ้วย เดิมทีหญิงสาวคนนี ก็ ้ ได ้ร ับ
บาดเจ็บทีมื ่ ออยู่แล ้ว ตอนนี พอเธอได
้ ้ร ับบาดเจ็บ
่ นอี
เพิมขึ ้ ก ในฐานะทีเขาเป็ ่ นผู ้แทนทีถู่ กส่งมาดูแล
หมู่บ ้านนี ้ เขาก็ควรจะมาเยียมเธอสั
่ กหน่ อย
่ ้าวเข ้าไปในห ้องหลิวชุ
เมือก ่ นเยียนก็
่ จบั มือหลินซีขนึ้
มาแล ้วถอนหายใจ “เธอเนี่ ยนะ ครงนี ้ั ก็
้ โชคร ้ายอีกแล ้ว
้ ขนบ
ตอนนี ดี ึ ้ ้างหรือยัง? ฉันเอาลูกเดือยกับพุทราแดง
มาด ้วยนิ ดหน่ อย เธออย่าลืมกินล่ะ คราวนี ก็ ้ พก
ั ผ่อน
ให ้ดีๆนะ ฉู่ ต ้าเกินเป็ นคนเอาแน่ เอานอนไม่ได ้ เธอก็
อย่าไปใส่ใจกับเขาเลย” หลินซีรบี ร ้อนกล่าวขอบคุณ
้
ถังเจียนกั ๋
วเองก็ พูดปลอบเธอไปอีกหลายประโยค
่
ก่อนทีเขาจะดึ งฉู่ เซิงออกไปพูดคุยกันนอกห ้อง
่
เมือวานถั ้ ๋ าฉู่ ต ้าเกินไปแล ้วหนึ่ งชุด แต่ฉู่ ต ้า
งเจียนกั
วด่
เกินกลับไม่รู ้สึกเสียใจในการกระทําทีเขาทํ ่ าร ้ายหลินซี
้
เลยแม้แต่นอ้ ย หนํ าซําเขายั ้
งตะโกนใส่หน้าถังเจียนกั ว๋
่
ว่าหลินซีเป็ นคนหาเรืองเองอี ่ งถังเจียนกั
กด ้วย ทีจริ ้ ๋
วบ
อกให ้ฉู่ ต ้าเกินมาขอโทษหลินซีแล ้ว แต่ปรากฏว่าเจ ้า
หมอนั่นกลับโมโหขึนมาแล ้ ้วบอกว่าเป็ นตายยังไงก็ไม่
มีทางมาเด็ดขาด แม้แต่เงินค่ายาร ักษาหลินซีก็อย่า
หวังว่าเขาจะควักออกมาด ้วย
้
ถังเจียนกั ๋ ดไปก็สงั เกตสีหน้าของฉู่ เซิงไป เขาได ้ยิน
วพู
่
เรืองเกี ่
ยวกั ่
บการคลุ ้มคลังของฉู ่
่ เซิงเมือวานนี ้ ้ว
แล
ดังนั้นเขาจึงกลัวว่าฉู่ เซิงจะก่อเรืองขึ่ นมาอี้ กจนทําให ้
่ ไม่
เรืองนี ้ จบไม่สนสั ิ ้ กที ในฐานะทีเขาเป็
่ นผู ้แทนพรรค
่
หากเรืองราวที ่ ดขึนภายในหมู
เกิ ้ ่บ ้านแพร่ออกไปคงไม่
้
ดีแน่ ถังเจียนกั ๋ งว่าจะสามารถทําเรืองใหญ่
วหวั ่ ่ ้
เรืองนี
่
ให ้กลายเป็ นเรืองเล็ กได ้ นอกจากนี หลิ ้ นซียงั ถือเป็ น
คนนอก หากเขาเข ้าข ้างคนนอกเขาก็คงวางตัวกับคน
 ู ดังนั้นเรืองนี
ในหมู่บ ้านไม่ถก ่ คงได
้ ้แต่ให ้ยุวฯหลินร ับ
เคราะห ์ไป
ฉู่ เซิงก ้มหน้าลงตํ่า เขาฟังผูแ้ ทนฯถังอยู่เงียบๆด ้วย
ใบหน้าไม่เปลียนสี ่ พอฟังคําพูดของถังเจียนกั ้ ๋
วจบแล ้ว
ฉู่ เซิงก็หน ้
ั ไปฉี กยิมให ้ผูแ้ ทนฯถังแล ้วพูดขึน้ “พีไม่่ สน
คําขอโทษของเขาหรอกคร ับ แล ้วเราก็ไม่ได ้ขัดสนค่า
ยาด ้วย ส่วนเขาก็ไม่จาํ เป็ นต ้องมาทําให ้พีสาวไม่ ่ สบาย
ใจหรอกคร ับ เอาแบบนี ก็ ้ แล ้วกัน!” เมือรู
่ ้ว่าฉู่ เซิง
ต ้องการจะปล่อยให ้เรืองนี ่ ผ่ ้ านไป ถังเจียนกั
้ ๋ รู ้สึกโล่ง
วก็
ใจขึนมา้ เขาพยักหน้าเล็กน้อยแล ้วแอบคิดอยู่ในใจ
เด็กคนนี นั ้ บว่ารู ้กาละเทศะ ถ ้าเขามัวแต่กด ั อีกฝ่ ายไม่
ปล่อยแล ้วก่อเรืองขึ่ นมา ้ ่ ยงของฉู่ เซิงคงไม่ด ี
ชือเสี
เหมือนกัน
ถ ้าฉู่ เซิงรู ้ว่าผู ้แทนฯถังกําลังคิดอะไรอยู่ เขาจะต ้อง
หัวเราะเยาะออกมาแน่ นอน ชือเสี ่ ยงอะไรนั่นมันกินได ้
หรือไง?
หลังจากผูแ้ ทนฯถังเดินจากไปแล ้ว ฉู่ เซิงก็นําคําพูด
ของเขามาบอกเล่าให ้หลินซีฟังอีกรอบ หลินซีลบ ู ไหล่
้
ของฉู่ เซิงแล ้วพูดขึนมา ้ั พวกเราจะใจ
“ช่างเถอะ ครงนี ้
กว ้างสักครง้ั ไม่ต ้องไปยุ่งวุน
่ วายอะไรกับเขาหรอก ได ้
ยินว่าเธอก็ตเี ขาจนเจ็บหนักไปเหมือนกันนี่ เรืองนี
่ ก็้ ถอื
 ้
ว่าแล ้วกันไปทังสองฝ่ ายแล ้วกัน ต่อไปเธอก็คอยหลบ
้
คนบ ้านนี เอาหน่ อยนะ พวกเขาไม่มด ี เี ลยสักคน”
ฉู่ เซิงแอบคิดในใจว่าพีสาวช่่ ่ จะ
างใจกว ้างจริงๆ เรืองนี ้
้
ถือว่าแล ้วกันไปทังสองฝ่ ่
ายได ้ยังไง พีสาวเป็ นฝ่ ายต ้อง
่ มั
ร ับเคราะห ์แท ้ๆ เรืองนี ้ นยังไม่จบหรอก

ี่ นซีคอยรวบรวมเอาไว ้ตลอด
ความสัมพันธ ์อันดีทหลิ
่ นผลแล ้วในตอนนี ้ ตลอดทังวั
เริมเห็ ้ นมีคนมากมายมา
่
เยียมเยียนหลินซีและยังไม่มใี ครมามือเปล่าเลยแม้แต่
คนเดียว พวกเขาล ้วนนํ าของกินมาบ ้างไม่มากก็นอ้ ย
่
เพือปลอบใจหลิ นซีและทําให ้เธอสามารถพักผ่อนได ้
อย่างสบายใจ
่ วเสียมาเยียมหลิ
ตอนทีหลิ ่ ้
นซี เธอถึงกับนํ าตาไหลออก
มาแล ้วเอาแต่บ่นว่าหลินซีววู่ ามเกินไป เธอไม่ควรจะไป
ต่อกรกับฉู่ ต ้าเกินเลย หลินซีต ้องฟังคําปลอบใจอยู่
นานแล ้วยังต ้องสัญญาอีกว่าคราวหน้าจะไม่ทาํ แบบนี ้
อีกแล ้วหลิวเสียถึงได ้จากไปอย่างสบายใจ ภายในทีพั ่ ก
ยุวปัญญาชนนอกจากวังเสียวเจิ ่ นและพรรคพวกทัง้ 3
คนในห ้องนั้น ยุวปัญญาชนคนอืนต่ ่ างก็พากันมาเยียม่
เยียนหลินซีทงนั ้ั ้น
ฉู่ เซิงมองหยวนเฮ่อแล ้วขมวดคิวขึ ้ นมาเล็
้ กน้อย หยวน
เฮ่อสัมผัสได ้ว่าฉู่ เซิงกําลังจ ้องมองมาทีตั ่ วเอง เขามี
ความประทับใจทีไม่ ่ คอ่ ยดีเท่าไรต่อฉู่ เซิง เขาคิดว่าฉู่
เซิงเป็ นลูกหมาป่ าตัวหนึ่ ง แต่อก ี ฝ่ ายแค่ห่มหนังแกะไว ้
เท่านั้น พออยู่ลบั หลังหลินซีหยวนเฮ่อจึงพูดกับฉู่ เซิง
้ ยงเย็นชา “เรืองยุ
ด ้วยนํ าเสี ่ ่งยากพวกนี ก็ ้ เป็ นเพราะ
นายทังนั ้ ้น”
้ บแล ้วพูดขึนมาทั
ฉู่ เซิงขมวดคิวฉั ้ ่
นที “พีสาวอยากจะ
่
ปกป้ องฉันเอง แล ้วนายเกียวอะไรด ้วย?”
“เธอปกป้ องนายก็เพราะว่านายมันไม่เอาไหน เข ้าใจ
หรือยังล่ะ?” หยวนเฮ่อ ตอกกลับไปยังไม่เกรงใจ
ดวงตาฉู่ เซิงทอประกายเย็นเยียบเหมือนยังต ้องการพูด
อะไรบางอย่างออกมา แต่หลินซีทอยู ี่ ่ในห ้องก็เรียกเขา
้
ขึนมาเสียก่อน “ฉู่ เซิง ช่วยไปส่งทุกคนที”
ฉู่ เซิงถลึงตามองหยวนเฮ่อแวบหนึ่ งแล ้วหมุนตัวเดินเข ้า
ไปในห ้องพร ้อมทําท่าทางเป็ นเด็กดีครง้ั เมือทุ่ กคนไป
้
หมดแล ้วหลินซีนก็รู ้สึกปวดหัวขึนมา ้ งวั
วันนี ทั ้ นเธอยัง
ไม่ได ้พักผ่อนดีๆเลย เธอลูบศีรษะทีปู ่ ดบวมของตัวเอง
ไปมา จากนั้นฉู่ เซิงก็เดินเข ้ามาช ้าๆ เมือหลิ
่ นซีเห็นว่า
เขามีสห
ี น้าไม่ดเี ท่าไรเธอจึงถามเขาออกไป “เป็ นอะไร
ไป? อารมณ์ไม่ดเี หรอ”
่
ฉู่ เซิงพูดออกมาด ้วยความโกรธ “คนอืนๆมารบกวน
การพักผ่อนของพีใช่ ่ ไหม?”

หลินซีคด ิ ว่าหลังจากทีตั ่ วเองได ้ร ับบาดเจ็บ เด็กคนนี ดู ้

กังวลกับเธอเป็ นพิเศษ ทันใดนั้นเธอก็ยกยิมปลอกเขา ้
“ไม่เป็ นไร อีกสักพักเดียวฉั ๋ นค่อยรีบนอนก็ได ้ ฉันได ้
ยินพวกเขาบอกว่าเมือวานเธอตี ่ ฉู่ ต ้าเกินจนเจ็บหนัก
แถมยังเกือบทําให ้ฟันเขาร่วงด ้วย ต่อไปอย่าทําแบบ
นั้นกับเขาอีกนะ” ก่อนหน้านี หลิ ้ นซีรู ้ว่าฉู่ ต ้าเกินกับฉู่
เซิงต่อสู ้กัน แต่วน ้
ั นี เธอเพิ ่ ้รู ้อย่างช ัดเจนว่าตอนนั้น
งได
ฉู่ ต ้าเกินถูกตีอย่างรุนแรงแค่ไหน และตอนนี เขาก็ ้ ยงั
นอนอยู่บนเตียงอยู่เลย คาดว่าตอนนั้นฉู่ เซิงคงอารมณ์
ร ้อนมาก เขาถึงได ้ลงมือไม่ยงแบบนี ้ั ้
่
“พีวางใจเถอะคร ับ ผมสู ้เขาได ้แน่ ” ฉู่ เซิงรู ้สึกภูมใิ จ
้
เล็กน้อย ตอนนี เขาได ่
้กินอิมนอนหลั บทุกวันจนมี
พละกําลังมากขึนแล ้ ้ว แถมร่างกายของเขายังสูงขึน้
นิ ดหน่ อยด ้วย เขาไม่ใช่เด็กน้อยผูน้ ่ าสงสารทีถู ่ กใครๆ
่
กลันแกล ้งอีกแล ้ว
หลินซีรู ้ดีวา่ ฉู่ เซิงอยากจะปกป้ องตัวเอง แต่เธอก็ไม่
อยากให ้เด็กคนหนึ่ งต ้องตกอยู่ในอันตราย เธอกด
ความตืนตั้ นใจนั้นลงไปก่อนพูดกับเขาด ้วยสีหน้า
ราบเรียบและนํ าเสี ้ ยงเฉี ยบขาด “เขาเป็ นผูใ้ หญ่ เธอ
เป็ นเด็ก ถ ้าเขาลงมือจริงๆ เธอคงแย่ไปแล ้ว ครงต่ ้ั อไป
อย่าทําแบบนี อี ้ กนะ ถ ้าเธอถูกทําร ้ายขึนมาจะทํ
้ า
ยังไง?”
ฉู่ เซิงเข ้าใจดีวา่ หลินซีเป็ นห่วงเขา แต่เขาไม่อยากให ้
หลินซีต ้องพูดเรืองนี ่ ต่้ อเขาจึงยกยิมประจบแล
้ ้วเข ้าไป
ใกล ้ๆหลินซีพร ้อมพูดขึน้ “พีคร ่ ับ ปวดหัวหรือเปล่า
๋
เดียวผมนวดให ้นะ”
ึ้
พอพูดจบเขาก็ขนไปบนคั ่
งแล ้วใช ้มือนวดคลึงลงไปบน
ศีรษะของหลินซีอย่างแผ่วเบา หลินซีคาดไม่ถงึ ว่าเด็ก
้ ฝีมือขนาดนี ้ เธอจึงถามออกไป “ไม่เลวเลยนี่
คนนี จะมี
ไปเรียนมาจากใครล่ะ?”
่
“ตอนช่วงทีผมอยู ่กบั หมอซ่ง ผมก็เรียนรู ้มาจากเขานิ ด
่
หน่ อย ถ ้าพีสาวชอบเดี ๋
ยวผมจะช่ ่
วยพีนวดตลอดเลย”
หลินซียกยิม้ “เธอนี่ ครูพกั ลักจําเอานี่ นา ฉู่ เซิง ใน
อนาคตเธออยากเรียนหมอหรือเปล่า ฉันเห็นว่าคนที่
อยู่หมู่บ ้านใกล ้ๆก็มาหาหมอซ่งเหมือนกัน เห็นได ้ช ัด
เลยว่าวิชาของหมอซ่งไม่เลวเลย ถ ้าเธอได ้เรียนรู ้มา
หน่ อยก็คงจะดี”
่ ับ ถ ้าพีอยากให
“พีคร ่ ้
้ผมเรียนอันนี ผมก็ จะเรียน” ฉู่ เซิง
่
ไม่ได ้วางแผนคิดเรืองอนาคตใดๆทั ้ น้
งสิ
หลินซีได ้ยินดังนั้นก็พูดขึนมา
้ “แบบนั้นไม่ได ้หรอก
เส ้นทางในอนาคตของเธอ เธอก็ต ้องเลือกเดินเอง อย่า
่
เอาแต่ฟังฉันอย่างเดียว เรืองใหญ่ ้
ขนาดนี เธอจะต ้อง
ตัดสินใจด ้วยตัวเอง”
่ งพี”่
แต่ฉู่ เซิงกลับยืนยันหนักแน่ น “ผมจะเชือฟั
้
หลินซีไม่ได ้คิดจริงจังกับคําพูดของเขา ทังสองคน
พูดคุยสัพเพเหระไปจนหลินซีเริมรู ่ ้สึกง่วงขึนมา
้
จากนั้นไม่นานเธอก็ผล็อยหลับไป
ท่ามกลางคํ่าคืนมืดมิดอันเงียบสงัดอย่างทีเคยเป็
่ น เด็ก
ตัวน้อยคนหนึ่ งเดินออกจากบ ้านอีกครง้ั กลางดึกคืนนี ้
คนตระกูลฉู่ ถก ู เสียงกรอบแกรบบางอย่างปลุกให ้ตืน ่
่
เมือพวกเขาเปิ ดไฟพวกเขาก็พบว่าภายในบ ้านมีหนู
ตัวใหญ่ 2 ตัวกําลังวิงวุ่ น
่ ไปหมดจนทําให ้เป่ าเอ๋อร ์รู ้สึก
ตกใจแทบตายและฉี่ รดกางเกงทันที ความวุน ่ วายต่างๆ
ดําเนิ นต่อเนื่ องไปจนถึงช่วงฟ้ าสางกว่าพวกเขาจะ
สามารถจับหนู พวกนั้นได ้ จินชุย่ เอาแต่กน่ ด่าเสียงดัง
 ่ งแล ้วการมีหนู เข ้ามาในบ ้านตาม
อยู่ภายในบ ้าน ทีจริ
แถบชนบทไม่นับว่าเป็ นอะไร ดังนั้นเรืองนี
่ จึ
้ งถูกปล่อย
้ างนั้น
ผ่านไปทังอย่
่
กระทังตอนที ่ นซีเริมฟื
หลิ ่ ้นคืนกําลัง หมู่บ ้านชิงซานก็มี
หิมะแรกโปรยปรายลงมา เกล็ดหิมะอันเล็กๆ ร่วงหล่น
ลงมามากมายแล ้วกองทับถมอยู่บนพืนดิ ้ นเป็ นชนหนา
้ั
ขณะทีอุ ่ ณหภูมก ิ ็ลดฮวบลงไปเช่นกัน หลินซีกลัว
ความหนาว เธอจึงเอาแต่ซอ่ นตัวอยู่ในบ ้านไม่ยอม
ออกไปไหน ภายในบ ้านจุดเตาไฟเอาไว ้ หลินซีได ้นั่ง
่ าลังลุกไหม้อบ
ผิงมืออยู่เหนื อเตาไฟแล ้วใช ้เปลวไฟทีกํ
่
หัวมันจนกลินหอมของมั นเทศลอยคละคลุ ้งเต็มบ ้าน
ฉู่ เซิงหยิบไม้กวาดออกไปกวาดหิมะด ้านนอก หิมะที่
กองเป็ นชนอยู ้ั ้ งสกปรกและชื
่บนพืนทั ้ ้
นแฉะ หลินซีเป็ น
คนร ับความสะอาดฉู่ เซิงเลยอยากจะจัดการทําความ
สะอาดพวกมันให ้เรียบร ้อย แต่ระหว่างทีเขากํ ่ าลังก ้ม
หน้าก ้มตาทํางานอยู่ก็มค ่ หนึ่ งเดินเข ้ามาจากที่
ี นกลุม
่
ไกลๆ โดยมีหยวนเฮ่อเป็ นผูน้ ํ า ฉู่ เซิงหรีตามองหยวน
เฮ่อ ในมือของหยวนเฮ่อมีปลาสดๆอยูต ่ วั หนึ่ ง เขายก
้ นแล
ยิมขึ ้ ่
้วเอ่ยปากถามออกไป “พีสาวของนายอยู ่ใน
บ ้านหรือเปล่า?”
“นายมาทําไม?” ฉู่ เซิงถามออกไปเสียงเย็น
หยวนเฮ่อไม่สนใจเขาแล ้วเดินตรงเข ้าไปในลานหน้า
้ ยงดัง “หลินซี อยู่ไหม?” หลิน
บ ้านพร ้อมร ้องเรียกขึนเสี
ซีได ้ยินเสียงของเขาก็เดินออกมา จากนั้นเธอก็เห็น
หยวนเฮ่อและยุวปัญญาชลชายกลุม ่ หนึ่ งกําลังเดินเข ้า
มาพร ้อมปลาตัวใหญ่ทกํ ี่ าลังดินอยู
้ ่ในมือของเขา
หยวนเฮ่อยกปลาในมือขึนแล ้ ้
้วพูดกับเธอ “วันนี เรามา
ทําอาหารกินทีบ ่ ้านของเธอได ้ไหม?”
๋
หลินซีหวั เราะร่า “ทําไมจะไม่ได ้ล่ะ เดียวฉั นทําเอง” มือ
ของหลินซียงั ใช ้การได ้ไม่สะดวก ชายหนุ่ มกลุม ่ นั้นจึง
ไม่กล ้าให ้หลินซีลงมือทําอาหารให ้ ดังนั้นการฆ่าปลา
่
จึงเป็ นหน้าทีของเหล่ ้
าชายหนุ่ มทังหลาย หลินซีจด ั การ
หุงข ้าวแล ้วทําอาหารจานผักออกมา 3 จาน ปลาตัว
ใหญ่ตวั นั้นถูกแบ่งออกเป็ น 3 ส่วน ส่วนหัวถูกนํ าไป
้ ป ส่วนกลางลําตัวถูกนํ าไปทอดเป็ นชินๆ
ต ้มนํ าซุ ้
ขณะทีส่ ่ วนหางถูกนํ าไปย่าง ภายในบ ้านไม่มเี ต ้าหู ้
่
หลินซีเลยให ้เงินฉู่ เซิงไป 2 เหมาเพือให ้เขาไปซือเต้ ้าหู ้
กลับมา ฉู่ เซิงจ ้องมองหยวนเฮ่อเขม็งแล ้วไม่ยอม
ออกไปง่ายๆ
หยวนเฮ่อช่วยหลินซีกอ ่ ไฟแล ้วหันไปถามเธอ “ช่วงนี ้
ึ้
เป็ นยังไงบ ้าง แผลดีขนแล ้วหรือยัง?”
 ึ้
หลินซีตอบ “ดีขนแล ้วล่ะ ไม่อย่างนั้นวันนี จะให
้ ้พวก
นายมาทําอาหารได ้เหรอ” หลินซีรู ้สึกแปลกใจเล็กน้อย
้ ดอะไรอยู่ถงึ ได ้มากินข ้าวกับเธอทีนี
คนพวกนี คิ ่ ่ นะ

หยวนเฮ่อดูเหมือนจะมองออกว่าหลินซีกาํ ลังสงสัยเลย
้ นไปจับปลาทีแม่
พูดออกไป “วันนี ฉั ่ นําก็
้ เลยนึ กอยาก
้
กินข ้าวกับเธอ ตอนนี พวกเราทางนั ้นกําลังมีเรืองอยู
่ ่
เยอะแยะเต็มไปหมด พวกฉันเอากลับไปกินทีนั ่ ่ นไม่ได ้
ก็เลยว่าจะขอยืมเตาบ ้านเธอทําอาหารหน่ อย อีกอย่าง
ฝี มือการทําอาหารของเธอก็ไม่เลว คงไม่ทําให ้เสียของ
แน่ ”
หลินซีเข ้าใจความหมายจากนํ าเสี้ ยงของหยวนเฮ่อจึง
้
พูดขึนมาด ่
้วยความสงสัย “เป็ นอะไรไป? เกิดเรืองอะไร
้
ขึน?”
“เธอเดาดูส ิ ฉันใบ ้ให ้ก็ได ้ มีคนทําให ้ทุกคนไม่พอใจน่ ะ
้ กคนก็เลยไม่อยากอยู่กน
เพราะงันทุ ิ ข ้าวกับ
เธอ” หยวนเฮ่อใส่ฟืนเข ้าไปในเตาไฟตรงหน้า 1 ท่อน
้ นมาเงี
แล ้วยกยิมขึ ้ ยบๆ
่ ใ่ นทีพั
หลินซีลองคิดถึงคนทีอยู ่ กอยู่วา่ ปัญญาชนอีก
้ั ้วพูดออกมา “คนไม่ใช่หานเหม่ยฟางหรอกนะ”
ครงแล
หยวนเฮ่อตบขาเสียงดังลันแล ่ ้
้วพูดขึนมา “ยัยนั่นแหละ
้ ยนั่นทําตัวเกินไปมากแค่ไหน
เธอคงไม่รู ้ว่าช่วงนี ยั
พวกเรากินข ้าวกันก็ต ้องเอาเสบียงของตัวเองออกมา
มอบให ้ตามปริมาณทีตั ่ วเองกินเข ้าไป มีแค่ยยั นั่นคน
เดียวทีให่ ้แค่นิดๆหน่ อยๆทุกครงเลย ้ั เธอบอกว่าตัวเอง
เป็ นคนกินน้อย กินแค่นิดเดียวเท่านั้นเอง แต่พอถึง
เวลากินข ้าวเธอกลับกินผักไปเยอะมาก เพราะผักเป็ น
่ ทุ
สิงที ่ กคนต ้องกินด ้วยกัน เพราะงันเธอก็
้ เลยประหยัด
เสบียงของตัวเองไป ในเมือเป็ ่ นแบบนี แล ้ ้วพวกเราจะ
หน้าด ้านไปแย่งเธอกินผักได ้ยังไง ตอนนี พวกเราได ้ ้แต่
กินอาหารแห ้งทุกวันมาหลายวันจนทนไม่ไหวอีกแล ้ว
้
เพราะงันพวกเราก็ เลยไปจับปลาทีแม่ ่ นําจะได
้ ้กิน
อาหารดีๆบ ้าง”

ตอนที่ 26: งานเลียงอาหารคํ

้ า ่

หลินซีคด ้ ้ แต่เมือ
ิ ไม่ถงึ ว่าหานเหม่ยฟางจะทําแบบนี ได ่
แบ่งอาหารออกมาแล ้วก็แค่ไม่กวัี่ นเท่านั้นเอง เธอทํา
้ าไม? หลินซีถามขึนมา
แบบนี ทํ ้ “พวกเธอคิดว่าจะให ้
แบ่งแบบนี ต่้ อไปเรือยๆ
่ เหรอ?”
พอพูดมาถึงตรงนี หยวนเฮ่้ อก็จนใจ “ก่อนหน้านี ก็ ้ เคย
มีมาแล ้วแต่วา่ เป็ นตอนก่อนหน้าทีจะเก็ ่ บพืชผลตอน
หน้าร ้อน เป็ นเวลาสันๆ ้ ทุกคนก็ประชุมกันแล ้ว ครงนี ้ั ้
ไม่รู ้ว่าเกิดอะไรขึน้ เดียวคร
๋ ้ั าฉันจะมาบอก” หลินซี
งหน้
ยังอยากถามอยู่ ตอนนั้นเองทีฉู ่ ่ เซิงกลับมาแล ้ว เด็ก
่
น้อยวิงจนหายใจหอบ หลินซีพูดด ้วยอาการตําหนิ
เล็กน้อย “เต ้าหู ้น่ ะไม่ต ้องรีบเอาลงหม้อก็ได ้ เธอวิงเร็ ่ ว
ขนาดนี ทํ ้ าไม? หนาวไหม? ไปดืมนํ ่ าร้ ้อนให ้อุน
่ ๆ
หน่ อยไป”
ฉู่ เซิงวางหม้อลง เขาสูดหายใจช ้าๆ แล ้วพูดขึน้ “ไม่
่
หนาว พีสาวจะทํ ากับข ้าวผมก็เลยมาช่วยพีจุ่ ดไฟ” ฉู่
เซิงมองหยวนเฮ่อทีกํ ่ าลังนั่งจุดไฟอยู่แวบหนึ่ ง หยวน
้
เฮ่อส่งยิมมาทางเขาแต่ ้ กทาง
ก็ไม่ได ้ตังใจจะหลี
หลินซีเห็นรองเท ้าของฉู่ เซิงเปี ยกนิ ดๆ ก็กลัวว่าเขาจะ
่
หนาวจึงเร่งเขา “กลับห ้องไปเปลียนรองเท ้าแล ้วพักสัก
หน่ อย”
ฉู่ เซิงยังอยากจะพูดต่อหลินซีจงึ ผลักเขาเบาๆ “รีบไป
่
เปลียนเร็ ๋
ว เดียวผิ ่ งย่
วบวม เอามันเทศทีเพิ ่ างเมือกี
่ ไป้
แบ่งทุกคนกินด ้วยนะ” ฉู่ เซิงหมุนตัวเดินออกไป
 ่ นออกไปแล ้วก็พูดต่อ “เด็กคน
หยวนเฮ่อมองฉู่ เซิงทีเดิ
้ ดเธอมาเลยนะ”
นี ติ
ิ ้ “เขาน่ าสงสาร ไม่มญ
หลินซียม ี าติอยู่นี่สักคน”
หยวนเฮ่อขยับท่อนไม้ทอยู ี่ ่ในมือ พร ้อมทังพู
้ ดแซวยิมๆ ้
้ นเธอเป็ นแม่เหรอ?” หลินซีโดนแซวจน
“เด็กคนนี เห็
ต ้องหัวเราะออกมา พอประเมินความติดคนของเด็กคน
้ ้วก็มค
นี แล ี วามเป็ นไปได ้เช่นนั้นจริงๆ เพียงแต่ตวั เธอ
่
เองคลอดเด็กทีโตขนาดนี ้
ออกมาไม่ ได ้ หยวนเฮ่อมอง
ท่าทางสีหน้านิ่ งๆ ของหลินซีแล ้วก็ยมออกมาเช่
ิ้ นกัน
ไม่นานหลินซีก็นําอาหารมาวางบนโต๊ะ วันนี คนมี ้ เยอะ
ทุกคนจึงพยายามนั่งลงเบียดๆ กัน หลินซีตก ั ซุปปลา
แบ่งให ้ทุกคน พอทานซุปปลาลงท ้องไปแล ้วยุวฯ ซุนอี ้
ก็ถอนหายใจยาวๆ ออกมาเฮือกหนึ่ ง “ยุวฯ หลิน ฝี มือ
ไม่เลวเลยนะ เทียบได ้กับรสมือระดับแม่ฉันเลย” ซุนอี ้
่ ่ จะหาปลา
เป็ นคนภาคใต ้ เขาชอบกินปลาและกุ ้ง ทีนี
กินสักครงนั้ั ้นยากแสนยาก ครงนี
้ั เขาคงหนํ
้ าใจแล ้ว
หลินซีใช ้สองมือประกบกันเป็ นท่าคํานับเขาแล ้วเอ่ยขึน้
“ขอบคุณมากสําหร ับคําชม ถ ้าอย่างนั้นนายก็ต ้องไป
ตกปลามาเยอะๆ หน่ อยนะ ฉันจะได ้มีโอกาสฝึ กฝี มือ
่ กษะการทําอาหารให ้ดีขน”
จะได ้เพิมทั ึ ้ ทุกคนพากัน
หัวเราะ ฉู่ เซิงมองหลินซีพูดคุยหัวเราะกับทุกคนก็ก ้ม
หน้าก ้มตากินข ้าวไม่พูดจา หลินซีคบ ้
ี เนื อปลาใส่ชาม
ของเขาให ้หนึ่ งชิน้ ฉู่ เซิงเงยหน้าขึนมองหลิ
้ นซีแวบ
หนึ่ งแล ้วยกยิมขึ
้ นมาในที
้ ่ ด
สุ
พอพูดถึงปลาทุกคนก็เปิ ดหัวข ้อสนทนาขึนมา ้ ตอนนี ้
้ งกลายเป็
แม่นําจิ ่ ้
นนํ าแข็ งแล ้ว พวกยุวปัญญาชนได ้ทํา
ช่องตรงพืนนํ ้ าแข็
้ ้ งไว
งแม่นําจิ ่ ้ช่องหนึ่ งเพือใช
่ ้จับปลา
แต่แน่ นอนว่าไม่ใช่ทก ้ั
ุ ครงจะสํ ้ กคนนั่งแช่
าเร็จ วันนี ทุ
้
อยู่บนนํ าแข็ ่ั
งอยู่ 2-3 ชวโมงถึ งจับได ้ปลาหนึ่ งตัว
รสชาติของปลานั้นไม่เลวเลยจริงๆ ดีกว่าทีระบบให ่ ้มา
เยอะ ตอนแรกหลินซีรู ้สึกตืนเต ่ ้น แต่ตอ ่ มาพอรู ้ว่า
ลําบากขนาดนี ก็ ้ รบี ถอนความคิดนั้นออกไปทันที ฉู่
่ ่ข ้างๆ ตาเป็ นประกายแต่ไม่ได ้พูดอะไรมาก
เซิงทีอยู
พอทานอาหารเสร็จแล ้วหยวนเฮ่อและยุวปัญญาชน
กลุม่ หนึ่ งก็กลับไปทีพั่ กยุวปัญญาชน หวังหยวนรงท
้ั ้าย
อยู่ด ้านหลังกับหยวนเฮ่อ เขาถามหยวนเฮ่อเสียงเบา
“ครงก่้ั อนยุวฯ หลินปฏิเสธนายไปไม่ใช่เหรอ? นายยัง
ไม่คด ิ จะล ้มเลิกอีก?”
หยวนเฮ่อยิม้ “เธอยังอายุนอ้ ยอยู่ คิดว่าคงยังไม่คด
ิ
เยอะขนาดนั้น ฉันจะลองดูอก ้ั หวังหยวนเผยยิม้
ี ครง”
แสดงความกระจ่างออกมา เขาเองก็คด ิ ว่ายุวฯ หลินนั้น
้ น่าเสียดาย
ดีมากๆ หากล ้มเลิกไปแบบนี ก็
้
หลายวันมานี อากาศเย็ น หลินซีให ้ฉู่ เซิงพักอยู่บ ้าน
นานๆ ไม่ต ้องออกมาบ่อย ฉู่ เซิงเองก็เชือฟั ่ ง เขาหมก
ตัวอยู่กบั หลินซี หลินซีอา่ นหนังสือส่วนฉู่ เซิงก็
แก ้ปัญหาคณิ ตศาสตร ์อยูข ่ ้างๆ หลินซีคด ้
ิ ว่าเด็กคนนี มี
ความสามารถในการร ับข ้อมูลดีมากๆ ตอนนี ทุ ้ กๆ วัน
หลินซีจะสอนเขาตามเนื อหาที ้ ่ ่บนหนังสือตําราเรียน
อยู
ฉู่ เซิงเรียนเร็วมากๆ หลินซีใช ้ความช่วยเหลือจากระบบ
หาข ้อทีมี ่ ความยากให ้เขาเพิมอี ่ ก ฉู่ เซิงก็เต็มใจทํา พอ
ทําเสร็จก็กน ิ ข ้าว วันๆ ผ่านไปอย่างสบายใจและ
อิสรเสรี
้
ในตอนนี เองก็ มค ี นเคาะประตูลานบ ้าน ฉู่ เซิงวาง
่
ปากกาลงแล ้ววิงไปเปิ ่ นอยู่ตรงประตูคอื
ดประตู คนทียื
หานเหม่ยฟาง หลินซีคาดไม่ถงึ ตังแต่ ้ ทหลิี่ นซีออก
จากทีพั ่ กยุวปัญญาชนเธอและหานเหม่ยฟางก็ไม่ได ้
เจอหน้ากันอีกเลย ครงก่ ้ั อนหลินซีบาดเจ็บมีหลายคน
่
มาเยียมเธอ แต่หานเหม่ยฟางก็ไม่ได ้โผล่หน้ามา ครง้ั
้
นี เธอมาทํ าอะไร?
หานเหม่ยฟางพอเห็นหลินซีก็รู ้สึกกระอักกระอ่วน
่ งจนกลายเป็ นสีแดงแล ้วพูดขึน้
เล็กน้อย เธอลูบมือทีแข็
 ้ั อนได ้ข่าว
“หลินซี ไม่ได ้เจอกันมาสักพักแล ้วนะ ครงก่
ว่าเธอบาดเจ็บ ตอนนี ดี้ ขนแล
ึ้ ้วหรือยัง?”
้ มาจะต
หลินซีมองหน้าเธอแล ้วก็เดาว่าวันนี ที ่ ่
้องมีเรือง
อะไรแน่ ๆ เธอให ้หานเหม่ยฟางนั่งลงผิงไฟก่อน
จากนั้นจึงถามขึน้ “พีหาน
่ นั่งก่อนสิคะ จะดืมนํ
่ าไหม?”
้
้
“ไม่ละ่ ไม่รบกวนหรอกจ ้ะ” วันนี หานเหม่ ยฟางดูไม่เป็ น
ธรรมชาติอย่างเห็นได ้ช ัด หลินซีเกิดรู ้สึกสังหรณ์ไม่ด ี
้
ขึนมาในใจ ่
แล ้วหานเหม่ยฟางก็พูดต่ออย่างทีคาด “ที่
ฉันมาวันนี ก็้ เพราะมีเรืองอยากให
่ ้เธอช่วย” หลินซีจ ้อง
มอง รอให ้เธอพูดต่อไป หานเหม่ยฟางอึกอักอยู่สก ั พัก
้
แล ้วจึงเปิ ดปากพูดขึนมา “ฉันอยากมาหาเธอเพือขอ ่
ยืมอาหาร”
พอหลินซีได ้ยินดังนั้นสีหน้าของเธอก็แย่ขนมา ึ้
่
เล็กน้อย “พีหาน ้ นก็ยงั ไม่ได ้เลยสักแอะ
จนถึงตอนนี ฉั
อาหารทีกิ่ นก็เป็ นอาหารสมทบทังนั้ ้น พีก็
่ รู ้ว่าอาหาร
้ ละคนกินกันอย่างประหยัดมาก ฉู่ เซิงยังไม่มี
พวกนี แต่
ส่วนแบ่ง เราสองคนมีอาหารแค่นีก็ ้ ยงไม่
ิ่ พอกินไปใหญ่
่ งจะมาขอยืมอาหารกับฉันอีกเหรอ?”
พียั
หานเหม่ยฟางไม่คดิ ว่าหลินซีจะไม่เต็มใจให ้ยืม เธอคิด
้ ่ เซิงได ้และยังเลียงฉู
ว่าหลินซีสามารถเลียงฉู ้ ่ เซิงซะดิบดี
ขนาดนี ้ เธอจะต ้องไม่ขาดแคลนอาหารแน่ ๆ เธอเองก็
รู ้สึกไม่สบายใจเช่นกัน แต่ก็ยงั พยายามอดกลัน ้
ความรู ้สึกและอธิบายกับหลินซี “ทีบ ่ ้านฉันเกิดเรืองขึ
่ น้
นิ ดหน่ อย ก่อนหน้านี ฉั้ นส่งอาหารกลับไปส่วนหนึ่ ง
ตอนแรกคิดว่าขุดผักป่ ามากขึนอี ้ กนิ ดก็คงพอถูไถไป
ได ้ ไม่คด ิ ว่าตอนนั้นฝนจะตกต่อเนื่ อง ฉันขึนเขาไม่
้ ได ้
ก็เลยไปขุดผักป่ ามาไม่ได ้ คราวนี ก็ ้ เลยมีไม่พอกิน”
หลินซีคด ิ คํานวณอยู่สกั พัก อาหารฤดูใบไม้ผลิทส่ ี่ ง
มายังไม่ถงึ หนึ่ งเดือนก็ไม่พอเธอกินแล ้ว ยังต ้องรอไป
่
จนถึงฤดูเก็บเกียวในหน้ าร ้อน วันต่อๆ ไปจะอยู่
อย่างไร?
ั พักแล ้วก็พูดขึน้ “พีหาน
หลินซีลงั เลอยู่สก ่ อาหารของ
้
ฉันก็ไม่พอเหมือนกัน ก่อนหน้านี คนในหมู ่บ ้านมา
่
เยียมก็ เอาของมาให ้นิ ดๆ หน่ อยๆ ถ ้าพีไม่่ ร ังเกียจฉันจะ
เอามันหวานให ้ มากกว่านี ฉั ้ นไม่มแี ล ้ว พอได ้ไหม?”

หานเหม่ยฟางได ้ยินดังนั้นก็ยมออกมาแล
ิ้ ้วพูดขึน้ “ได ้
สิๆ รอให ้ฉันได ้อาหารแล ้วฉันจะคืนให ้นะ”
หลินซีบอกให ้ฉู่ เซิงไปเอามันหวานถุงหนึ่ งให ้หานเหม่ย
ฟาง ฉู่ เซิงทําหน้านิ่ ง เดินไปห ้องเก็บของ แค่ครูเ่ ดียว
เขาก็ถอื ถุงกลับมา พอหานเหม่ยฟางเห็นเช่นนั้น
้
รอยยิมบนใบหน้ ่
าของเธอก็เจือนลงไป ตอนแรกคิดว่า
อย่างน้อยๆ ก็คงให ้สักถุง ปรากฏว่าฉู่ เซิงก็ถอื มาถุง
หนึ่ งจริงๆ แต่วา่ ถุงนี มั
้ นเล็กไปนิ ด อย่างมากก็ไม่เกิน 5
กิโลกร ัม ฉู่ เซิงวางถุงลงตรงหน้าหานเหม่ยฟาง หาน
เหม่ยฟางมองฉู่ เซิงแวบหนึ่ ง ส่วนฉู่ เซิงไม่แม้แต่จะมอง
เธอ หานเหม่ยฟางพยายามฝื นยิมขอบคุ ้ ณหลินซี
จากนั้นก็ถอื มันหวานกลับไป แต่ในใจกลับกําลังบ่น
พึมพํา “หลินซีนี่ก็จริงๆ เลย เธอเลือกทีจะเลี่ ้
ยงคนนอก
่ เกียวข
ทีไม่ ่ ้องกันเลยแต่กลับไม่ยอมช่วยเธอ เธอ
อุตส่าห ์บากหน้ามาขออาหารแต่เธอกลับให ้มาแค่นี”้
้
หลินซีรอจนหานเหม่ยฟางไปแล ้วจึงใช ้นิ วกดลงไปตรง
หัวของฉู่ เซิงแล ้วเอ่ยขึน้ “ทําไมถึงขีเหนี
้ ยวขนาดนี ้ ถุง
นั้นถึง 5 กิโลกร ัมไหม?”
ฉู่ เซิงเบ ้ปากพึมพําออกมาประโยคหนึ่ ง “ก็เกือบๆ พี่
่
เขาไม่ได ้ดีกบั พีเลยนะ ่ ะใจ
ทําไมต ้องให ้เขายืม? พีน่
อ่อน ถ ้าเป็ นผมแค่อน ั เดียวก็ไม่ให ้”
หลินซีสา่ ยหัวแล ้วอธิบายให ้ฟัง “พูดตามจริงแล ้วฉันก็
ไม่อยากให ้แต่พวกเราเป็ นยุวปัญญาชนเหมือนกัน ฉัน
่ ถ
ทนมองเธอท ้องหิวไม่ได ้ เรืองนี ้ ้าเกิดพูดออกไปคน
่ จะหาว่าฉันขีเหนี
อืนก็ ้ ยว ให ้ยืมนิ ดหน่ อยก็ยงั ถือว่าให ้
จะให ้เขานิ นทาไม่ได ้” ฉู่ เซิงพยักหน้าแต่ในใจก็ยงั ไม่
คิดเช่นนั้น ปล่อยให ้คนเขานิ นทาก็ยงั ดีกว่าปล่อยให ้
 ่
ตัวเองหิว พูดไปพูดมายังไงก็สรุปได ้ว่าพีสาวนั ้นจิตใจ
ดีเกินไป
หลินซีก็รู ้สึกแปลกๆ เหมือนกัน ทําไมอาหารของหาน
เหม่ยฟางถึงไม่พอกินไปได ้นะ เธอเป็ นคนขยันทํางาน
ส่วนแบ่งก็ได ้ไม่นอ้ ย หลังจากนั้นหลินซีถงึ ได ้ยินทีหลิ ่ ว
เสียบ่นกับเธอว่าบ ้านของหานเหม่ยฟางจน อาหารไม่
พอกินตลอด หานเหม่ยฟางเป็ นพีใหญ่ ่ ในบ ้านจึงต ้อง
ช่วยคนในครอบคร ัว ทุกๆ ปี เธอต ้องส่งอาหารไปให ้ที่
้ั แม่
บ ้าน ครงนี ้ ของเธอป่ วยจึงต ้องส่งอาหารไปให ้มาก
จนตัวเองไม่พอกิน อีกอย่างปี นี เธอต ้ ้องกลับบ ้านเกิด
่
ไปเยียมญาติ และโดยปกติแล ้วก็ต ้องเอาของกลับไป
้
ด ้วย ตอนนี ในทุ กๆ ปี เธอจะได ้อาหารแค่นิดหน่ อยมา
แบ่งกินกับทุกคน ทําแบบนี ก็ ้ เหมือนกับว่าทุกคนต ้อง
้
คอยเกือหนุ ้
นเธอ ตรงนี เองที ่ าให ้หลิวเสียดูถก
ทํ ู หาน
เหม่ยฟางมาตลอด เธอต ้องดูแลคนในบ ้านก็ไม่มใี คร
่
ว่า แต่การทีเธอเอาเปรี ยบทุกคนทําให ้คนเหล่านั้นไม่
พอใจแน่ อยู่แล ้ว เพราะเรืองนี ่ เลยทํ
้ าให ้บรรยากาศในที่
พักยุวปัญญาชนช่วงนี นั ้ บวันยิงตึ
่ งเครียด
่ หลิ
เรืองนี ้ นซีต ้องชืนชมหานเหม่
่ ยฟาง ตัวเองยังดูแล
แทบไม่รอดแล ้วยังพยายามดูแลคนในบ ้านอีก ในด ้าน
ของการดูแลครอบคร ัวหลินซีเทียบหานเหม่ยฟางไม่ได ้
 ้ั แล
เลย ครงที ่ ้วหลังจากหลินซีได ้ร ับจดหมายก็เขียน
ตอบกลับคุณป้ าไปและยังส่งเห็ดกับผักดองไปอีกนิ ด
หน่ อย ส่วนพ่อแม่หลินซีก็สง่ เงินห ้าหยวนกลับไปให ้
่ นของขวัญแสดงความยินดีทพี
เพือเป็ ี่ สาวคนโต
่
แต่งงาน หลังจากนั้นหลินซีก็ไม่ได ้ร ับจดหมายจาก
บ ้านอีกเลย
พอเข ้าเดือนธันวาคม วันๆ ก็เหมือนจะผ่านไปไวขึน้
่
เรือยๆ ทุกบ ้านต่างพากันรอคอยปี ใหม่ ชาวนาผูข ้ ยัน
้ อเทศกาลที
ขันแข็งใช ้จ่ายกันมากขึนเพื ่ ่ งใหญ่
ยิ ่ ้
นีและ
่ นการฉลองการทํางานหนักมาตลอดทังปี
เพือเป็ ้ ทุก
คนออกไปเลือกซือของร้ ับตรุษจีน รถไถนาตรง
ทางออกหมู่บ ้านจึงขับออกไปข ้างนอกทุกวัน
หลินซีคด ่ ต
ิ เรืองที ่ ้องเตรียมของสําหร ับตรุษจีน เงินทีมี ่
ติดตัวก็มไี ม่มาก หลินซีต ้องใช ้ประหยัดหน่ อย ครงนี ้ั ้
เธอวางแผนไว ้ว่าจะซือของจากร ้ ้านค ้าในระบบเอามา
ทําเอง ฉู่ เซิงตืนเต ่ ้ั เป็
้นมากอย่างเห็นได ้ช ัด ครงนี ้ นครง้ั
่
แรกทีเขารอคอยวั นปี ใหม่ เขาใช ้ปากกาเขียนและวาด
ลงไปบนกระดาษอยู่หน้าหลินซี ฉู่ เซิงออกความคิดมา
้ั
เป็ นครงคราว ผ่านไปไม่นานบนกระดาษก็มรี ายการ
ของทีต ่ ้องเตรียมโผล่ขนมาเยอะแยะึ้ หลินซีนับจํานวน
ของทีต ่ ้องเตรียมแล ้วจูๆ่ ก็ถามฉู่ เซิงขึนมา ้ “ในห ้องเก็บ
ของยังเหลืออะไร อาหารพอกินไหม? เราต ้องทําผัก
ดองไว ้ไหม?”
่
พอฉู่ เซิงได ้ยินก็อยากเอามือกุมขมับ พีสาวคนนี ้ น
เป็
้
คนใจกว ้างจริงๆ นึ กถึงผักดองขึนมาอี ก ในบ ้านแม ้แต่
โถผักดองก็ไม่มจี ะไปดองผักได ้ยังไง? หลินซีไม่ได ้
คิดถึงว่าต ้องเตรียมอะไรไว ้ก่อนหน้าเพราะมีระบบคอย
้
อยู่เบืองหลั ง เธอเองก็ไม่มป
ี ระสบการณ์การใช ้ชีวติ ใน
บ ้านนอกด ้วย ก็เลยคิดอะไรก็พูดไปแบบนั้น
ฉู่ เซิงทําได ้แค่เสนอความเห็นให ้หลินซี “พี่ บ ้านเรามี
แค่สองคนเองนะ ไม่ต ้องเตรียมของมากมายหรอก
ขาดอะไรก็คอ ่
่ ยแลกกับคนในหมู่บ ้าน พีจะได ้ไม่ต ้อง
เปลืองแรงทํา”
หลินซีคด
ิ ว่าเขามีเหตุผลมาก เธอจึงลูบไหล่ฉู่ เซิงแล ้ว
้
พูดขึนมา ้
“ได ้ งันพวกเราก็ ประหยัดเวลาไปอีก”
้
ในตอนนี เองถั ้
งซูก็มาหาฉู่ เซิงพอดี ทังสองคนพู ด
พึมพําอย่างเป็ นปริศนาอยู่สก ั พัก ฉู่ เซิงบอกลาหลินซี
่
แล ้วก็ออกไปเทียวกั บถังซู หลินซีไม่ได ้ห่วงเขาเพราะ
เด็กผูช ่
้ ายควรต ้องออกไปเทียวเล่ นบ ้าง พอฉู่ เซิง
กลับมาหลินซีก็เห็นรองเท ้าผ้าฝ้ ายทังสองข้ ้างของเขา
เปี ยกไปหมด ปลายขากางเกงถลกขึนสู ้ งแถมขา
กางเกงข ้างหนึ่ งยังเปี ยกปอนไปด ้วย ริมฝี ปากของเขา
แข็งซีดจนกลายเป็ นสีม่วง ในมือถือปลาเป็ นๆ มาด ้วย
2 ตัว แถมบนใบหน้านั่นมีเกล็ดปลาติดอยู่อก ี
ตอนที่ 27: ช่วยคน

่ นท่าทางจนตรอกของเขา หลินซีก็ถอนหายใจ
เมือเห็
ออกมา เธอตีลงไปบนร่างของเขาแรงๆอยู่หลายทีกอ ่ น
่ งสอน
จะเริมสั ่ ่ นํา?
“ใครบอกให ้เธอไปทีแม่ ้ แม่นําลึ ้ ก
ขนาดนั้นถ ้าเธอตกลงไปจะทํายังไง? อากาศก็เย็นแบบ
้ งจะเปี ยกมะล่อกมะแล่กกลับมาอีก นี่ เธอต ้องนอน
นี ยั
ซมเพราะป่ วยก่อนถึงจะพอใจใช่ไหม?”
่
ฉู่ เซิงคิดไม่ถงึ เลยว่าพีสาวจะโกรธเขาถึ งขนาดนี ้ เขา
รีบอธิบายออกไป “พีคร ่ ับ ผมกับถังซูไปจับปลา
ด ้วยกัน ไม่เป็ นไรหรอก ผมระวังมาก พี... ่ พีอย่
่ าโกรธ
เลยนะ พีดู ่ ปลาทีผมจั
่ บมาได ้สิ”
หลินซีเห็นว่าเขายังกล ้าต่อปากต่อคํากับเธอก็แย่งปลา
ทัง้ 2 ตัวนั้นไปด ้วยความโกรธแล ้วโยนเข ้าไปในลาน
หน้าบ ้านก่อนจะเดินเข ้าห ้องคร ัวไปด ้วยความโมโห ฉู่
่
เซิงตกใจจนตัวแข็งทืออยู ่ตรงนั้น พีสาวผู
่ อ้ อ
่ นโยนของ
เขาโกรธแล ้ว
 ่ นกระแด่
ฉู่ เซิงยืนมองปลาทีดิ ้ วอยู่บนลานหน้าบ ้าน ใน
ใจของเขารู ้สึกไม่พอใจเล็กน้อย จากนั้นเสียงของหลิน
้
ซีก็ดงั ขึนมาจากในคร ่
ัว “ยังไม่ไปเปลียนเสื ้ าอีก”
อผ้
่ ้องของ
“คร ับ!” ฉู่ เซิงก ้มหน้าก ้มตาเดินกลับไปทีห
่
ตัวเอง เขาเปลียนเป็ ่
นกางเกงกับรองเท ้าทีสะอาด
สะอ ้านก่อนนํ ารองเท ้าทีเปี ่ ยกชุม ่
่ ไปวางผึงเอาไว ้ข ้าง
เตาไฟ จากนั้นหลินซีก็สง่ นํ าขิ ้ งถ ้วยใหญ่ให ้เขาด ้วย
้ งพร ้อมพูดขึนอย่
ใบหน้าบึงตึ ้ างไม่สบอารมณ์ “รีบกิน
ซะ”
ฉู่ เซิงเห็นใบหน้าบึงตึ ้ งของหลินซีก็ไม่กล ้าพูดมาก เขา
ยอมดืมนํ ่ าขิ ้ งพวกนั้นลงไปจนหมดแต่โดยดี นํ าขิ ้ ง
้
เข ้มข ้นเผ็ดร ้อนจนทําให ้เขาต ้องแลบลินออกมาแต่ ก็
ไม่กล ้าโกรธเคืองอีกฝ่ าย จากนั้นหลินซีก็ดงึ เขา
กลับไปในห ้อง ช่วงเวลากลางวันมีแค่ห ้องของหลินซี
เท่านั้นทีมี ่ เตาไฟ หลินซีเลยให ้ฉู่ เซิงมาอยู่ในห ้องของ
ตัวเองแล ้วเอาผ้าห่มมาคลุมตัวเขาเอาไว ้เพือทํ ่ าให ้เขา
อบอุน ่ ขึน้ ฉู่ เซิงซุกตัวอยู่ในผ้าห่มพลางดมกลินหอม ่
บางเบาทีติ ่ ดอยู่บนผ้าห่มผืนนั้นจนทําให ้หัวใจของเขา
่
สงบลงเล็กน้อย เมือเขามองหน้ าหลินซีอก ้ั
ี ครงเขาก็ ดงึ
้
แขนเสือของหลิ นซีอย่างก็กล ้าๆกลัวๆแล ้วเรียกเธอ
ออกไป “พีคร ่ ับ”
 ่ ดกับฉู่
หลินซีหายโกรธลงไปบ ้างแล ้วจึงตัดสินใจทีจะพู
่ งโกรธ?”
เซิงด ้วยเหตุและผล “รู ้ไหมว่าทําไมพีถึ
ฉู่ เซิงพยักหน้า “เพราะผมไปเล่นทีแม่ ่ นํา้ พีเคยบอกว่
่ า
อย่าไปเล่นทีแม่ ่ นําเพราะมั
้ นอันตรายมาก” ตอนนี บน ้
ผิวนํ ามี ้ั าแข็
้ ชนนํ ้ งบางๆปกคลุมเอาไว ้ หากมีใครเหยียบ
ย่างลงไปบนผิวนํ าแข็ ้ งนั้นก็สามารถทําให ้ฉันนํ าแข็
้ ง
แต่ออกได ้อย่างง่ายดาย ก่อนหน้านี ก็ ้ เคยมีเด็กตกลง
ไปในธารนํ าแข็ ้ งมาแล ้ว หลินซีจงึ ค่อนข ้างรู ้สึกกังวล
เป็ นพิเศษ
“ฉันบอกเธอแล ้วไงว่ามันอันตรายมาก แล ้วทําไมเธอ
่ ่ นอีก?” หลินซียงั คงหน้าบึงอยู
ยังไปทีนั ้ ่

ฉู่ เซิงเห็นแบบนั้นก็ได ้แต่ก ้มหน้าพูดออกไปเสียงเบา

“หลายวันมานี มี ้ ปลาอยู่แถบแม่นําเยอะมาก
้ ผมคิดว่าพี่
ชอบกินปลาก็เลยไปจับมาให ้ ครงต่ ้ั อไปผมจะไม่ไปอีก
่ าโกรธเลยนะ”
แล ้ว พีอย่
หลินซีคด ่
ิ ไม่ถงึ ว่าเขาไปจับปลาเพือเธอ ทันใดนั้นเปลว
ไฟแห่งความโกรธทีลุ ่ กไหม้อยู่ในใจก็หายไปกว่าครึง่
เธอมองไปยังเด็กตัวน้อยทีมี่ ท่าทางกระสับกระส่ายแล ้ว
้ ยงอ่อนโยน “คราวหน้าก็อย่าไป
พูดออกไปด ้วยนํ าเสี
้
อีกนะ บนนํ าแข็ งมันหนาวมาก ถ ้าหนาวจนไม่สบาย
 ้
ขึนมาคงไม่ ่ นตรายไปจับปลามาจนต ้อง
ดี ถ ้าเธอเสียงอั
เป็ นแบบนั้นพีสาวคงกิ
่ นไม่รู ้รสหรอก เข ้าใจไหม?”
ฉู่ เซิงถามหลินซีด ้วยความร ้อนใจ “ผมจะจําเอาไว ้ พียั ่ ง
โกรธผมอยู่หรือเปล่า?” หลินซีลบ ู ศีรษะเขาแล ้วบอกให ้
เขาพักผ่อนให ้มากๆ ส่วนตัวเธอก็ไปทีลานหน้ ่ าบ ้าน
่
แล ้วเอาปลาทีเขาจั บกลับมาโยนลงไปในกะละมังเพือ ่
เตรียมทําอาหารเย็นให ้ฉู่ เซิงกิน เมือรู่ ้ว่าเด็กคนนี ้
่ นตรายเพือตั
ออกไปเสียงอั ่ วเอง ถึงเธอจะสังสอนเขาอยู
่ ่
สักพัก แต่จริงๆแล ้วในใจของหลินซีกลับรู ้สึกอบอุน ่
่ คนสนใจในสิงที
เป็ นอย่างมาก เมือมี ่ คุ
่ ณชอบ นั่น
หมายความว่าเขาจริงใจต่อคุณจริงๆ และวิธก ี ารตอบ
แทนอย่างอบอุน ่ ดก็คอื การทําอาหารอร่อยๆให ้เขา
่ ทีสุ
กิน
แต่ทนั ใดนั้นเครืองกระจายเสี
่ ยงภายในหมู่บ ้านก็เริม่
กระจายข่าวบอกว่าเย็นวันมะรืนจะมีการฉาย
ี่
ภาพยนตร ์ให ้ทุกคนดูทโรงอาหารใหญ่ จากนั้นใน
หมู่บ ้านก็คก ้
ึ คักขึนมาทั ่ อนช่วงเวลานี ใน
นที เมือก่ ้
หมู่บ ้านมักจะมีการร ้องรําทําเพลงกันไป แต่เดียวนี๋ ้
ไม่
อนุ ญาตให ้ร ้องเพลงอีกแล ้วจึงมีการฉายภาพยนตร ์ให ้
ทุกคนดูแทน ซึงก็ ่ นับว่าเป็ นการสร ้างความบันเทิงให ้
คนภายในหมู่บ ้านได ้ไม่นอ้ ย หลินซีคด ิ ว่าถ ้ามีป๊อป
 ่ เข ้าไปอีก แต่ไม่มก
คอร ์นกับโค ้กด ้วยคงยิงดี ี ็ไม่เป็ นไร
้
งันทอดเมล็ ดทานตะวันแทนก็แล ้วกัน หลินซีเดินไปหา
เมล็ดทานตะวันถุงทีอยู ่ ่ในคร ัวก่อนจะนํ าเมล็ด
ทานตะวันพวกนั้นใส่เข ้าไปในกระทะแล ้วทอดมันอย่าง
่
ช ้าๆ จนกลินของเมล็ ดทานตะวันลอยฟุ้ งออกไป มือ
ของหลินซียงั รู ้สึกเจ็บปวด การทําขนมขบเคียว ้
เล็กๆน้อยๆแบบนี จึ ้ งไม่ใช่เรืองง่
่ ายๆเลย ยังดีทมั ี่ น
ประสบความสําเร็จ
พอถึงวันทีมี่ การฉายภาพยนตร ์หลินซีก็พาฉู่ เซิงไปที่
โรงอาหารใหญ่ ภายในโรงอาหารมีคนนั่งอยู่ไม่นอ้ ย
่
คนทีมาก่ อนก็แย่งชิงทีนั ่ ่ งด ้านหน้าไป ส่วนคนทีมาช ่ ้า
หน่ อยก็ได ้แต่น่ ังอยู่ข ้างหลัง ถังซูจองทีนั่ ่ งไว ้ให ้ฉู่ เซิง
กับหลินซีด ้วย พอเขาเห็นทังสองคนเดิ ้ นเข ้ามาก็โบก
้
มือให ้ทังสองคนทั นที หลินซีดงึ ฉู่ เซิงไปนั่งอยู่ข ้างๆถังซู
้ งแบ่งเมล็ดทานตะวันทอดให ้ถังซูกน
ทังยั ิ ด ้วย ถังซูคาด
ไม่ถงึ เลยว่าจะได ้กินขนมขบเคียวเขาจึ ้ งร ับไปอย่างมี
ความสุข เด็กน้อยทีมี ่ สายตาแหลมคมต่างก็เข ้ามารุม
ล ้อมหลินซีแล ้วจ ้องมองเมล็ดทานตะวันในมือของหลิน
ซีไม่วางตา เมือเห็่ นดังนั้นเธอจึงหยิบถุงใบเล็กๆออก
มาแล ้วส่งให ้ฉู่ เซิง “เธอเอาไปแบ่งทุกคนกินสิ”
ฉู่ เซิงร ับถุงใบนั้นมาแล ้วยืนให ้พวกเด็กๆกลุม ่ นั้น เด็ก
พวกนั้นต่างก็เป็ นเด็กทีเคยไปอ่
่ านหนังสือทีบ ่ ้านหลินซี
มาก่อน ดังนั้นพวกเขาย่อมคุ ้นเคยกับฉู่ เซิงเป็ นอย่างดี
่
เมือได ้เมล็ดทานตะวันมาแล ้วเด็กพวกนั้นก็เอ่ย
ขอบคุณฉู่ เซิง ส่วนฉู่ เซิงก็เพียงแค่ยมร ิ ้ ับเท่านั้น เมือได ่ ้
เห็นท่าทางใจกว ้างของฉู่ เซิง หลินซีก็รู ้สึกว่าเรืองที ่ เธอ่
่
พรําบอกพรํ ่
าสอนเขาตลอดหลายวั ้ ได ้เสีย
นมานี ไม่
เปล่า หลินซีอยู่บ ้านก็ไม่มอ ี ะไรทํา ดังนั้นเธอจึงเล่าเรือง ่
เล็กๆน้อยๆให ้ฉู่ เซิงฟังทุกวันโดยหวังว่าจะใช ้วิธก ี าร
ละมุนละม่อมสังสอนมุ ่ มมองทีถู ่ กต ้องทัง้ 3 ด ้านให ้แก่ฉู่
เซิง ตอนนี ดู ้ เหมือนมันจะเป็ นประโยชน์แล ้ว ฉู่ เซิงเห็น
่
ว่าพีสาวยกยิ ้ นชมตั
มชื ่ ้
วเองก็สง่ ยิมหวานกลั บไป พีสาว ่
หวังว่าเขากับเพือนๆทั ่ ้
งหลายจะมี ความสัมพันธ ์ทีดี ่ ถ ้า
อย่างนั้นเขาก็จะแสดงให ้ดีเพือให ่ ่
้พีสาวดี ใจ
หยวนเฮ่อพาพวกยุวปัญญาชนกลุม ่ หนึ่ งมาเหมือนกัน
และยังได ้เห็นฉู่ เซิงแบ่งเมล็ดทานตะวันให ้คนอืนๆพอดี่
ด ้วย หลินซีมองเห็นหยวนเฮ่อก็ยกยิมให ้ ้พวกเขาเป็ น
การทักทาย เธอให ้ฉู่ เซิงเอาเมล็ดทานตะวันไปให ้พวก
ยุวปัญญาชนเล็กน้อย ฉู่ เซิงแบ่งให ้ทุกคนคนละ 1 กํา
มือก่อนจะกลับมานั่งอยู่ข ้างกายหลินซีอก ี ครง้ั เขากํา
เมล็ดทานตะวันกําหนึ่ งยืนไปให
่ ้หลินซีแล ้วเธอก็ร ับไป
กิน
 ่
เมือภาพยนตร ่
์เริมฉายทุ กคนก็เงียบเสียงลง ภาพยนตร ์
ทีนํ่ ามาฉายในครงนี ้ั ก็
้ คอื เรืองสงครามอุ
่ โมงค ์ หลินซี
เคยดูมน ั มาหลายรอบแล ้ว แต่ฉู่ เซิงทีอยู ่ ่ข ้างกายเธอ
กลับดูมน ่
ั อย่างเพลิดเพลิน จนกระทังภาพยนตร ์ฉาย
จบในถุงของเธอก็เหลือเมล็ดทานตะวันอยู่เพียง
เล็กน้อยเท่านั้น ถังซูหน ั ไปกระซิบกระซาบกับฉู่ เซิง
เสียงเบาว่าเขาอยากกินเมล็ดทานตะวันอีก ฉู่ เซิงก็เลย
กําเมล็ดทานตะวันให ้เขาอีก 1 กํา จากนั้นถังซูก็พูด
้
ขึนมาเบาๆอย่ างดีอกดีใจ “ฉู่ เซิง กลับไปแล ้วพวกเรา
ไปจับปลากันเถอะ เดียวฉั ๋ นจะไปเรียกนายนะ”
ฉู่ เซิงได ้ยินแบบนั้นก็ถลึงตามองถังซูแวบหนึ่ ง ถังซูที่
่ ยั้ งดีๆอยู่เลย ตอนนี ้
ถูกถลึงตาใส่ก็ได ้แต่งุนงง เมือกี
ทําไมอารมณ์เสียแล ้วล่ะ ฉู่ เซิงมองไปทางหลินซีอย่าง
ระมัดระวังจนหลินซีรู ้สึกขบขันและต ้องพูดออกไป
“ถังซู เธอกับฉู่ เซิงห ้ามไปจับปลาอีกนะ ทีนั ่ ่ นมัน
อันตรายเกินไป” ฉู่ เซิงพยักหน้ายอมทําตามคําพูดของ
หลินซี
ถังซูมองฉู่ เซิงแล ้วหันไปมองหลินซีอก ้ั อนพูดขึน้
ี ครงก่
่ นคร ับ จริงๆแล ้วไม่เห็นต ้องกลัวเลย รอให ้อากาศ
“พีหลิ
้ กหน่ อยนํ าแข็
เย็นกว่านี อี ้ ้
งก็จะจับตัวกันหนาขึนแล ้ว
ถึงตอนนั้นออกไปจับปลาก็คงไม่มป ี ระโยชน์ เพราะงัน้
 ้
ตอนนี เลยเป็ ่
นเวลาทีเหมาะสมที ่ ดนะคร ับ” หลินซีรู ้ดี
สุ
ุ ซนไม่ตา่ งกัน ดังนั้นเธอจึงกล่าวเสริม
ว่าถังซูก็ซก
ออกไป
“เธอยังเด็ก อย่าไปทีนั่ ่ นอีกเลย เดียวจะตกลงไปใน
๋
้
นํ าแข็ งเปล่าๆ แบบนั้นมันเรืองใหญ่
่ เลยนะ” ถังซูพม
ึ พํา
ออกมาอย่างไม่พอใจเล็กน้อย “แต่ทก ุ คนก็ไปกัน ไม่
่
เห็นมีเรืองอะไรแบบนั ้นเลย”
่
ฉู่ เซิงกระทืบเท ้าลงเบาๆ 2 ทีเพือให ้ถังซูหบ
ุ ปากไปซะ
้
หลินซีมองการกระทําเล็กๆของเด็กทังสองคนแล ้วถอน
หายใจออกมา ยังดีทเด็ ี่ กบ ้านเธอเชือฟั
่ งและรู ้ความ

บางทีอาจเป็ นเพราะลมปากศักดิสิ์ ทธิของหลิ ์ นซี วัน

่ เด็กไปเล่นอยู่บนชนนํ
ต่อมาเมือมี ้ั าแข็
้ ง เด็กคนนั้นก็
ตกลงไปในแม่นํา้ พอจินชุย่ เห็นว่าเป่ าเอ๋อร ์ถูกคนอุ ้ม
้
ขึนมาจากแม่ ้
นําพร ้อมร่างกายเปี ยกโชกเธอก็แทบจะ
เป็ นลมล ้มลงไปทันที หมอซ่งรีบมาช่วยชีวต ิ เขาอย่าง
รวดเร็ว หมอซ่งพยายามอยู่นานกว่าจะสามารถทําให ้
เขาฟื ้นขึนมาได
้ ้ แต่คราวนี ช ้ นนํ
้ั าแข็
้ งกลับแข็งตัวมาก
แล ้ว หมอซ่งจึงไม่วางใจแล ้วหันไปพูดกับจินชุย่ “เด็ก
้
แช่นํานานเกิ นไป ทางทีดี ่ สง่ ไปตรวจอย่างละเอียดที่
โรงพยาบาลดีกว่า คืนนี มี ้ ความเป็ นไปได ้สูงทีเขาจะมี่
้
ไข ้ ถ ้าให ้เขาไปนอนให ้นํ าเกลื ่
อทีโรงพยาบาลน่ าจะ
ดีกว่า” จินชุย่ ร ้องไห ้ออกมาอย่างร ้อนรน จากนั้นเอ ้อร ์
เกินก็ไปหาผูแ้ ทนฯถังเพือยื ่ มรถไถนาพาเป่ าเอ๋อร ์ไป
โรงพยาบาล
้ั นอกจากเป่
ครงนี ้ าเอ๋อร ์แล ้วยังมีเด็กอีก 2 คนทีตกลง ่
้
ไปในนํ าเหมื ้
อนกัน เด็กทังสองคนนั ้นเป็ นลูกของช่าง
่ ่ในหมู่บ ้าน พวกเขาโตกว่าเป่ าเอ๋อร ์เล็กน้อย
ไม้ถังทีอยู
ตัวน้องสาวตกลงไปในนํ าพร ้ ้อมกับเป่ าเอ๋อร ์ ส่วน
่
พีชายก็ กระโดดลงไปในนํ าเพื ้ อไปช่
่ วยน้องสาวของ
ตัวเอง ยังดีททั ี่ งสองคนขึ
้ ้
นมาได ้อย่างรวดเร็ว ดังนั้น
อาการของพวกเขาจึงดีกว่าเป่ าเอ๋อร ์อยู่นิดหน่ อย
ครอบคร ัวของช่างไม้ถังก็ไม่ได ้มีกน
ิ มีใช ้อะไรมากมาย
ดังนั้นถึงจะเห็นว่าลูกกําลังหนาว แต่เขาก็ไม่ได ้พาลูก
ไปโรงพยาบาล หมอซ่งไม่สบายใจเลยบอกให ้เด็กทัง้
่
สองคนนอนอยู่ในศูนย ์อนามัยสักคืนเพือตรวจสอบ
อาการ
ผลปรากฏว่าทุกอย่างไม่ตา่ งไปจากทีหมอซ่ ่ งคาดเดา
้ ง หมอซ่งเลยรีบฉี ด
เลยแม้แต่นอ้ ย ตัวน้องสาวมีไข ้ขึนสู
ยาลดไข ้ให ้เธอทันที แต่ผลทีได ่ ้ก็ไม่คอ ่ ยดีนัก พอถึง
ตอนเช ้าหมอซ่งก็คด ิ ว่าควรพาเด็กคนนี ไปส่ ้ ง
่
โรงพยาบาล ช่างไม้ถงั รู ้สึกกังวลเล็กน้อย เมือไปถึ ง
โรงพยาบาลไม่รู ้ว่าจะต ้องใช ้เงินมากน้อยแค่ไหน
ดังนั้นเขาจึงได ้แต่หยิบยืมเงินของคนภายในหมู่บ ้าน
่ เข
หลินซีรู ้เรืองนี ้ ้าก็หยิบเงินออกมา 3 หยวนเพือนํ
่ าไป
ให ้ครอบคร ัวช่างไม้ถงั
ครงก่ ้ั อนตอนทีหลิ ่ นซีอยากได ้โต๊ะปิ งปองช่างไม้ถังก็
เป็ นธุระช่วยเธอทํา ไม้ทใช ี่ ้ทําโต๊ะในครงนั
้ั ้นก็เป็ นช่าง
่
ไม้ถงั ทีหามา แต่เขากลับเก็บเงินไปเพียงแค่คา่ แรงของ
ตัวเองเท่านั้น หลินซีจงึ จดจํานํ าใจของคนคนนี
้ ้
เอาไว ้
่
เมือเธอไปถึ งบ ้านของช่างไม้ถงั เธอก็เห็นคุณยายถัง
กําลังร ้องไห ้อยู่ในบ ้าน พอคุณยายเห็นหลินซีมาหา
้
เธอก็รบี เช็ดนํ าตาแล ้วออกมาทักทายกับหลินซี หลินซี
ประคองคุณยายไปนั่งแล ้วถามไถ่อาการของหลานสาว
เธอก่อนยืนเงิ่ น 3 หยวนของตัวเองให ้คุณยาย คุณ
ยายคาดไม่ถงึ เลยว่าหลินซีจะมามอบเงินให ้เธอ ตัวเธอ
อยากปฏิเสธออกไปแต่พอคิดว่าตอนนี ครอบคร ้ ัวของ
ตัวเองต ้องการเงินจริงๆ เธอจึงได ้ร ับเอาไว ้แล ้วกล่าว
ขอบคุณหลินซีถงึ 3 ครง้ั หลินซีอยากไปเยียมเด็ ่ กคน
นั้นสักหน่ อยเพราะเด็กคนนั้นมักจะตามพีชายไปอ่ ่ าน
หนังสือทีบ ่ ้านของหลินซีเสมอ เด็กสาวตัวน้อยเป็ นเด็ก
ดีหลินซีจงึ ประทับใจในตัวเธออยู่ไม่นอ้ ย
ตอนนั้นเด็กสาวหน้าแดงกําด
่ ้วยพิษไข ้ ริมฝี ปากของ
เธอก็แตกแห ้งหลุดลอกออกมา หลินซีคด ิ ว่าอาการ
ของเธอไม่คอ ่ ยดีเท่าไรเธอจึงจับมือของเด็กสาวขึน้
มาแล ้วเรียกระบบเบาๆเพือให ่ ้มันช่วยตรวจสอบอาการ
ของเธอ จากนั้นระบบก็เสนอราคาออกมาอย่าง
ตรงไปตรงมา “ตรวจครงละ ้ั 10 เหรียญทอง” หลินซี
้
ขบเขียวเคี ้
ยวฟั น เธอพยายามกดเพลิงโทสะทีอยู ่ ่ในใจ
ลงไปแล ้วต่อรองกับระบบ “มันแพงไปหน่ อยหรือเปล่า
ก็แค่สแกนเอง”
แต่ระบบยึดถือในหลักการเป็ นอย่างมาก “ขอโทษด ้วย
่
ผลิตภัณฑ ์และบริการทีระบบเสนอให ้ไม่สามารถ
ต่อรองราคาได ้”
หลินซีได ้แต่แอบด่ามันอยู่ในใจว่าร ้านค ้าใจดําแล ้ว
ยอมตอบตกลงกับมันไป หลังจากระบบหักเหรียญทอง
ของหลินซีไป 10 เหรียญมันก็เริมทํ ่ าการสแกน
จากนั้นไม่นานผลสแกนก็ปรากฏออกมา ปอดของเด็ก
คนนี มี ้ อาการติดเชือเล็
้ กน้อย หลินซีจงึ ถามระบบอีกว่า
มีวธิ รี ักษาเธอหรือไม่ จากนั้นระบบก็ตอบกลับมา
“ระบบร ักษาพยาบาลสามารถจัดการร ักษาได ้ แต่…”
่ ง “เท่าไร?”
หลินซีพูดขัดประโยคครึงหลั
“ 20 เหรียญทอง”
หลินซีคดิ ว่าถ ้าระบบสามารถสร ้างร่างเป็ นตัวเป็ นตน
้
ขึนมาได ั ให ้ตายแน่ นอน จากนั้นระบบก็
้เธอจะต ้องตีมน
อธิบายออกมา “ไม่ต ้องกินยาหรือฉี ดยาก็ร ักษาได ้ เธอ
คิดว่าไงล่ะ?”
สุดท ้ายหลินซีก็ได ้แต่ยอมกรีดเลือดจ่ายเงินออกไป 20
่
เหรียญทองก่อนทีระบบจะเริ ่ ักษาเด็กคนนั้นทันที
มร
่ ณยายถังประคองนํ าหวานเดิ
เมือคุ ้ นเข ้ามาเด็กตัวน้อย
ึ้
ก็ได ้สติขนมาพอดี พอเห็นดังนั้นคุณยายก็รบี เดินเข ้า
ไปจับมือเด็กน้อยด ้วยความตืนเต ่ ้นแล ้วถามออกมา
ึ้
“ยัยหนู เป็ นยังไงบ ้าง? ดีขนหรื อยัง?” เด็กสาวไร ้ซึง่
่
เรียวแรงใดๆจึ งได ้แต่พยักหน้าอย่างอ่อนแรง

ตอนที่ 28: เรืองวุ

่ น ่ วายมาหาถึงหน้าประตู

่
เมือหญิ ึ้
งชราเห็นสีหน้าของเด็กน้อยดีขนมากแล ้ว เธอ
พลันรู ้สึกโล่งใจราวกับได ้ยกภูเขาออกจากอก พอถึง
เวลาทีช่่ างไม้ถงั กลับมา เด็กสาวก็น่ ังพิงคุณยายไปดืม ่
้
นํ าหวานไปเป็ ่ ยบร ้อย เมือเห็
นทีเรี ่ นแบบนั้นช่างไม้ถงั ก็
ถอนหายใจด ้วยความโล่งอกและรีบไปเชิญหมอซ่งมา
 ่ ่ หมอซ่งสับสนงงงวยขึนมาทั
ทีนี ้ ่
นที เพราะเมือครู เ่ ด็ก
๋ ่เลย แต่ทําไมเวลาเพียงครูเ่ ดียวไข ้ก็
สาวยังตัวร ้อนจีอยู
ลดลงไปเสียแล ้ว หลังจากทําการตรวจหมอซ่งก็ยน ื ยัน
ว่าเด็กสาวไม่เป็ นอะไรแล ้ว ดูแลร ักษาสุขภาพดีๆ ก็พอ
่ นเช่นนี ช่
เมือเป็ ้ างไม้ถงั ก็ไม่จาํ เป็ นต ้องหยิบยืมเงินใคร
อีกแล ้ว นั่นทําให ้เขาโล่งอกเป็ นอย่างมากจนร่องรอย
ความตึงเครียดบนใบหน้าของเขาคลายลง
่
เมือหลิ ่
นซีเห็นว่าทุกคนมุ่งความสนใจไปทียายา เธอจึง
ขอตัวกลับ เธออยากให ้สาวน้อยพักผ่อนให ้มากๆ แต่
่ ้นก็ยงั ไม่จบลงเสียทีเดียว
เรืองนั
เช ้าวันต่อมา ครอบคร ัวของจินชุย่ มาโวยวายทีบ ่ ้าน
ของช่างไม้ถงั จินชุน ี่ าประตูโดยพ่นทุก
่ ยืนด่าอยู่ทหน้
่ น่าฟังออกมา ช่างไม้ถงั โกรธจนหน้าแดง
คําด่าทีไม่
เขาและคุณยายถังยืนปะทะกับจินชุน ี่ าประตู
่ อยู่ทหน้
บ ้าน ขณะทีกํ่ าลังต่อล ้อต่อเถียงกันอยู่น้ันทุกคนก็ได ้
ทราบมูลเหตุของเรืองนี่ ไปด ้ ้วย
้ กทังสามคนวิ
ก่อนหน้านี เด็ ้ ่ นอยู่บนแผ่นนํ าแข็
งเล่ ้ ง
ด ้วยกัน แต่เป่ าเอ๋อร ์ซนมาก เขาพยายามดึงผมเปี ย
่
เล็กๆของยายา ซึงยายานั ้นเป็ นเด็กสาวขีกลั
้ วจึง
พยายามหนี เป่ าเอ๋อร ์ คนหนึ่ งวิงไล่
่ อก ่
ี คนวิงหนี ใน
่ าลังชุลมุนวุน
ระหว่างทีกํ ่ วายอยู่น้ันยายาก็พลันเหยียบ
 ่ นนํ าแข็
เข ้าทีแผ่ ้ งแผ่นบางจนทําให ้เธอตกลงไปทันที
โชคดีทเด็ ี่ กสาวตัวน้อยดวงแข็งพอควร เธอจับขอบ
้
แผ่นนํ าแข็ งไว ้ได ้ทัน ส่วนเป่ าเอ๋อร ์ก็หลบไม่ทน
ั จึงตกลง
ไปในนํ าที้ แสนจะเย็
่ นยะเยือก
ตอนทีพี่ ชายของยายาเข
่ ้ามาช่วย เขาก็ชว่ ยน้องสาว
ของเขาก่อน ซึงเวลานั่ ้นก็มค
ี นรู ้ว่ามีเด็กพลัดตกลงไป
้
ในนํ าแล ้
้ว จึงมีคนลงนํ าไปช่ ้
วยคว ้าตัวเป่ าเอ๋อร ์ขึนมา
ระยะเวลาทีเป่ ่ าเอ๋อร ์ตกอยู่ในนํ านั
้ ้นนานพอควร ดังนั้น
้ จะฟื ้นคืนสติแล ้ว แต่การร ักษาพยาบาลที่
ตอนนี แม้
ตามมาก็ยงั ต ้องใช ้เงิน และตอนนี เขาก็ ้ ยงั อยู่ที่
โรงพยาบาลอยู่เลย
แน่ นอนว่าครอบคร ัวของจินชุย่ ไม่มท ี างเลิกราง่ายๆ
่
พวกเขาจึงมาหาช่างไม้ถังเพือให ้ร ับผิดชอบค่า
ร ักษาพยาบาลของเป่ าเอ๋อร ์ ส่วนช่างไม้ถังก็ไม่พอใจ
เช่นกัน หลานสาวของตัวเองถูกลูกชายบ ้านเธอวิงไล่ ่
จนตกลงไปในนํ า้ ฉันมีมารยาทแค่ไหนแล ้วทีไม่ ่ ไปคิด
บัญชีพวกเธอ แล ้วนี่ ยังอยากจะมาเอาค่า
ร ักษาพยาบาลอีกเหรอ ฝันไปเถอะ!
่
เมือได ้
้ทราบข่าว ลูกชายทังสามคนของตระกู ลถังต่างก็
รีบกลับมา พวกเขาทุกคนล ้วนยังหนุ่ มแน่ นแข็งแรง ทัง้
ี่ าประตูราวกับเป็ นเทพพิทก
สามยืนเท ้าเอวอยู่ทหน้ ั ษ์
ประตูสามองค ์ เห็นเช่นนั้นฉู่ เอ ้อร ์เกินก็รู ้สึกหวาดหวัน ่
้
ขึนมาไม่ นอ้ ย เขาหันกลับไปขอความช่วยเหลือจาก
ถังเจียนกั้ ว๋ เมือถั
่ งเจียนกั
้ ๋
วมองไปที ่
ครอบคร ้
ัวนี เขาก็
รู ้สึกมีแต่ความปวดหัว แต่อย่างไรก็ตามเรืองนี ่ เป็ ้ นเรือง่
่
ทีเขาจํ าเป็ นต ้องเข ้าไปจัดการดูแล ในเมือไม่ ่ มี
ทางเลือกอืนใด ่ ้
ถังเจียนกั ๋ งพาทังกลุ
วจึ ้ ม ่ เข ้าไปในบ ้าน
ส่วนชาวบ ้านคนอืนที ่ มามุ ่ งดูก็ไม่ได ้ร ับอนุ ญาตให ้เข ้า
ไปจึงค่อยๆทยอยแยกย ้ายกันไป จะมีก็แต่คนทีจิ ่ ตใจ
แสนจะแน่ วแน่ บางคนทีย่ ้ายออกไปยืนเงียหู ่ ฟังความ
่
เคลือนไหวต่ างๆอยู่นอกบ ้าน
เสียงเอะอะโวยวายดังออกมาจากในบ ้าน และเป็ นอย่าง
นั้นอยู่เกือบชวโมง ่ั และแล ้วประตูบ ้านก็เปิ ดออก
ตระกูลฉู่ เดินออกมาด ้วยสีหน้าอึมครึม ตามมาด ้วย
้
ถังเจียนกั ๋ ขมวดคิ
วที ่ ้
วจนแทบชนกั ่ ง
น ส่วนชาวบ ้านทีมุ
่
ดูรอฟังเรืองราวต่ างๆอยู่ก็พากันทําท่าว่าจะแยกย ้ายกัน
ไปอย่างไม่มอ ี ะไรเกิดขึน้ รอจนผูแ้ ทนฯถังจากไปแล ้ว
พวกเขาจึงลุกเข ้าไปยังบ ้านของช่างไม้ถงั เพือถามข่ ่ าว
คราว
่ นชุย่ กลับถึงบ ้านเธอก็แผดเสียงร ้องตะโกนลัน
เมือจิ ่
“ชีวติ ลูกชายฉันมันอาภัพอะไรขนาดนี นะ ้ แล ้วทีนีจะ
้
ทํายังไงล่ะเนี่ ย โรงพยายามก็ยงั รอให ้จ่ายเงิน ไม่
ยุตธิ รรมเลยจริงๆ นังนั่นเป็ นคนผิดช ัดๆ โธ่...ลูกชายผู ้
น่ าสงสารของฉันต ้องมาเคราะห ์ร ้ายแบบนี ้ ผูแ้ ทนฯก็
ลําเอียง เห็นอยู่ทนโท่วา่ ปกป้ องตระกูลถัง แล ้วฉันจะทํา
ยังไง ฮือ... ลูกแม่...”
่
ฉู่ ซานซูราํ คาญเสียงจินชุย่ จนเริมปวดหั วจึงจ ้องไปที่
ลูกชาย เอ ้อร ์เกินเห็นยดังนั้นจึงเตะไปทีขาภรรยาเบาๆ
่
แต่จน ิ ชุย่ ก็ยงั คงร ้องตะโกนไม่หยุด เอ ้อร ์เกินจึงใช ้ฝ่ า
มือตบลงไปทีไหล่ ่ ของจินชุย่ จนทําให ้เธอหยุดครํา่
ครวญแล ้วใช ้ดวงตาบวมเป่ งมองไปทีสามี ่ อย่างงุ นงง
จากนั้นเอ ้อร ์เกินจึงพูดขึนเสี้ ยงตํ่า “ดูปากของเธอดีๆ
ด ้วย อย่าพูดอะไรมั่วซว” ่ั
่ ้สึกไม่พอใจ เธอจึงตอบกลับไปพร ้อมเสียง
จินชุย่ เริมรู
ติดสะอืน้ “ฉันพูดผิดตรงไหน เด็กตกนํ าด ้ ้วยกันทังคู
้ ่
แต่ผูแ้ ทนฯดันมาบอกว่าลูกชายบ ้านเราผิด เห็นอยู่
ทนโท่วา่ เด็กผูห้ ญิงนั่นเหยียบนํ าแข็
้ ้ั ก
งแตก ไม่งนลู
ชายเราจะตกนํ าได ้ ้ ้เงินมา 3 หยวนจะไป
้ยังไง ตอนนี ให
ใช ้อะไรได ้ สองสามวันมานี จ่้ ายค่าร ักษาไปตังสิ
้ บกว่า
หยวนแล ้ว”
้ พร ้อมถอนหายใจแรง “ฉันก็ไม่รู ้
ฉู่ ซานซูขมวดคิวแน่
ว่ามันเป็ นอะไรนักหนา ซวยจริงๆ ตอนแรกเครืองมื ่ อทํา
้
ไร่ทํานาก็พงั ไปดือๆจนต ้ า
้องเสียเงินไปแล ้ว ตอนนี เป่
 ่
เอ๋อร ์ก็มามีเรืองจนต ้องเสียเงินก ้อนใหญ่อก ้
ี ช่วงนี พวก
้
แกก็ระวังเนื อระวั งตัวให ้มากๆแล ้วกัน บ ้านเราไม่มเี งิน
มากพอจะไปใช ้จ่ายอะไรอีกแล ้ว” ฉู่ ซานซูคอ ่ นข ้างงม
่ ดเรืองวุ
งาย เมือเกิ ่ น่ วายในบ ้านย่อมคิดฟุ้ งซ่านไปทัว่
เป็ นเพราะช่วงเวลานี ค่ ้ อนข ้างไม่ปกติ เขาจึงไม่กล ้าพูด
ออกไปและทําได ้แค่เก็บมันไว ้ในใจ พูดจบเขาก็มองไป
ทางลูกชายคนโต ฉู่ ต ้าเกินก็มองพ่อของตนครูน ่ ึ่ งก่อน
จะก ้มหน้าลง
ถึงแม้ฉู่ ซานซูจะไม่ได ้พูดอะไร แต่ฉู่ ต ้าเกินก็รู ้ดีวา่ สิงที ่ ่
พ่อหมายถึงคือเรืองที ่ ฉู ่ ่ เซิงไม่ได ้ไปร่วมพิธสี ง่ ศพตอนที่
่ กลายเป็
แม่ฉู่ เซิงเสีย เรืองนี ้ นปมปัญหาในใจของฉู่
ซานซู เขามักจะคิดว่าเรืองนี ่ จะนํ
้ าภัยพิบต ั เิ ข ้ามาใน
บ ้านอยู่เสมอ และตอนนี ก็ ้ เป็ นเช่นนั้นแล ้วจริงๆ ฉู่ ต ้า
้
เกินเห็นริวรอยลึ กๆบนใบหน้าของพ่อแล ้วก็ได ้แต่กด ั
ฟัน ก่อนจะหันหน้าเดินออกไป
่ าอยู่ในคร ัว ครงก่
หลินซีกบั ฉู่ เซิงกําลังทําติมซํ ้ั อนมี
่
ชาวบ ้านมาเยียมเยี ยนและให ้แป้ งเฉี ยวม่าย (แป้ งบัก
วีต) มาเล็กน้อย หลินซีจงึ อยากนํ ามาทําเกียวนึ ๊ ่ ง ส่วน
ฉู่ เซิงก็ชว่ ยเหลืออย่างมีความสุข หลินซีวานให ้เขาไป
่ กยาว เมือฉู
ล ้างถัวฝั ่ ่ เซิงถือถัวฝั
่ กยาวทีล ่ ้างเสร็จแล ้ว
กลับมา หลินซีก็ให ้เขาหันให ่ ้ละเอียด ฉู่ เซิงเตรียมหัน่
ผักอยู่ข ้างๆ แต่ทน ั ใดนั้นประตูรวก็ ้ั ถก
ู เคาะดัง “ก๊อก
้
ก๊อก” ฉู่ เซิงขมวดคิวและเตรี ยมจะไปเปิ ดประตู ทว่า
หลินซีกลับรู ้สึกว่าควรระมัดระวังตัวไว ้ให ้มาก เธอจึงดึง
้
แขนเสือของฉู ่ เซิงไว ้แล ้วพูดขึน้ “ถามให ้แน่ ใจก่อนว่า
เป็ นใครแล ้วค่อยเปิ ดประตูนะ ปกติจะไม่มใี ครเคาะประตู
แบบนี ”้
ฉู่ เซิงพยักหน้า เขาเดินไปถึงลานบ ้านก่อนจะเอ่ยถาม
ขึน้ “ใครอ่ะ”
่ ้นเคยกระตุ ้นให ้ไฟใน
“ฉันเอง รีบเปิ ดประตู” เสียงทีคุ
้
หัวใจของฉู่ เซิงลุกไหม้ขึนมา ้ ยง
ฉู่ เซิงพูดต่อด ้วยนํ าเสี
เยือกเย็น “มาทําไม กลับไปซะ”
่
เมือหลิ นซีได ้ยินฉู่ เซิงพูดเช่นนั้นเธอพลันรู ้สึกตกใจ
เป็ นอย่างมากจึงรีบเช็ดมือและเดินออกมา เธอได ้ยิน
เพียงเสียงชายทีอยู่ น ่ อกประตูพูดขึน้ “รีบเปิ ดประตู
ไม่อย่างนั้นฉันจะพังประตูเข ้าไปแน่ ” ไฟโทสะของฉู่ เซิง
้
พุ่งขึนจนถึ งหัว เขายืนมื ่ อออกไปเปิ ดประตู หลินซี
อยากจะห ้ามแต่ก็ห ้ามไว ้ไม่ทน ั
่
เมือประตู เปิ ดออก ฉู่ ต ้าเกินก็พุ่งตัวเข ้ามา เขายืนอยู่
ตรงหน้าฉู่ เซิงแล ้วดุดา่ ออกมา “ฉันจะบอกอะไรให ้นะ
มันเป็ นเพราะตัวซวยอย่างแก ครอบคร ัวฉันเลยไม่สงบ
 ้ องชายแกอยู่โรงพยาบาล ต ้องการเงินไป
สุข ตอนนี น้
ช่วยร ักษาชีวต
ิ แกรีบไปเอาเงินออกมาซะ”
หลินซีได ้ยินดังนั้นเธอก็รู ้สึกประหลาดใจกับคําพูดและ
การกระทําของฉู่ ต ้าเกินเป็ นอย่างมาก ว่าแล ้วเธอก็เปิ ด
ปากถามออกไป “ฉู่ เซิงไม่ใช่คนในครอบคร ัวของคุณ
้
ตังนานแล ่
้ว บ ้านคุณจะมีเรืองอะไรมั ่
นก็ไม่เกียวกั
บ
พวกเราอีก อีกอย่าง การทีเป่ ่ าเอ๋อร ์ตกนํ ามั
้ นก็ไม่เกียว
่
อะไรกับพวกเรา ทําไมถึงต ้องให ้พวกเราออกเงินค่า
ร ักษาด ้วยล่ะ”
ฉู่ ต ้าเกินจ ้องหลินซีด ้วยความโกรธก่อนจะตะโกน
กลับไป “ไม่ใช่เพราะเธอหรอกเหรอทีไม่ ่ ให ้ฉู่ เซิงไปงาน
ศพแม่จนทําให ้ครอบคร ัวฉันเจอเคราะห ์ร ้าย ช่วงนี ้
พวกเราไม่เคยได ้อยูอ ่ ย่างสงบเลยสักวัน เธอออกเงิน
มาแล ้วฉันจะเลิกต่อล ้อต่อเถียงกับเธอ”
หลินซีเป็ นคนทีได ่ ้ร ับการศึกษามาโดยตลอดทําให ้เธอ
่
ยากทีจะเข ้าใจความคิดของฉู่ ต ้าเกิน เขายังกล ้าพูด
่
เรืองเคราะห ้
์ร ้ายแบบนี ออกมาได ้อย่างไรกัน หลินซี
ตอบกลับไป “ลุงคะ ตอนนี เราต ้ ้องเลิกแนวคิดงมงายได ้
แล ้วนะคะ คุณพูดแบบนี คงไม่ ้ คอ
่ ยเหมาะสมเท่าไร เรา
ไปคุยกันต่อหน้าผู ้แทนฯถังดีไหมคะ หรือว่าคุณ
่
อยากจะไปตกลงกันทีคณะกรรมการปฏิ วต
ั ”ิ ฉู่ ต ้าเกิน
รู ้สึกร ้อนรนอยู่ในใจ ทายาทคนเดียวของครอบคร ัวฉู่
่ วยชีวต
กําลังรอเงินเพือช่ ี่
ิ อยู่ทโรงพยาบาล ทางฝั่ง
เด็กผูห้ ญิงก็เอาแต่เล่นตัว ส่วนลูกชายก็ให ้หลินซีไป
แล ้วโดยแลกกับเงินแค่ 10 หยวน เห็นได ้ช ัดว่าหลินซี
ได ้กําไร ตอนนี ยั ้ งต ้องมาหาเรืองทะเลาะกั
่ ่
บเขาอีก เรือง
น่ ารําคาญต่างๆพุ่งเข ้ามาในหัวจนฉู่ ต ้าเกินไม่สามารถ
ระงับไฟในใจของเขาได ้ เขาจึงมองเข ้าไปในลานบ ้าน
่
เพือหาบางสิ ่ หยิ
งที ่ บจับง่ายๆ ฉู่ เซิงมองออกว่าพ่อคิดจะ
ทําอะไรเขาจึงเตะเข ้าไปทีท ่ ้องของฉู่ ต ้าเกินอย่างแรง ฉู่
เต ้าเกินไม่ได ้ระวังจึงต ้องโซซ ัดโซเซออกไป แล ้วทันใด
นั้นเขาก็มองเห็นมีดเล่มหนึ่ งแกว่งไปมาอยู่ตรงหน้า
่
ฉู่ เซิงเพิงจะหั ่ กและมีดในมือก็ยงั ไม่ได ้วาง นั่นจึง
นผั
กลายเป็ นอาวุธชนดี ้ั ฉู่ เซิงแกว่งมีดทําคร ัวในมือ
ดวงตาของเขาเต็มไปด ้วยความโหดเหียม ้ “ไสหัวไปซะ
ถ ้ายังจะมาระรานพีสาวฉั ่ ่
นอีก ฉันจะหันแกเป็ ้
นชินๆ”
สายตาทีพร ่ ้อมจะสังหารของฉู่ เซิงทําให ้ฉู่ ต ้าเกินต ้อง
่
ตกตะลึง เมือเขาตั ้ ได ้เขาก็พยายามทีจะชิ
งสติ ่ งมีดใน
้
มือของฉู่ เซิงมาทังสองคนจึ งต่อยตีกนั อุตลุด อย่างไร
เสียฉู่ เซิงก็ตวั เล็กกว่า แม้เขาจะพยายามสู ้สุดแรงแต่ก็
เป็ นรองอย่างช ัดเจน หลินซีตกใจกลัวจนต ้องร ้องขอ
ความช่วยเหลือ
 ่ นฉู่ เซิงถูกกดลงกับพืน้ ส่วนมีดก็หลุดออกจาก
เมือเห็
มือและตกไปอยู่ในมือของฉู่ ต ้าเกิน หลินซีจงึ รีบเตะมีด
เล่มนั้นอย่างว่องไวจนมันกระเด็นออกไปก่อนจะคว ้าไม้
กวาดแล ้วโบกมันไปทางฉู่ ต ้าเกิน ฉู่ ต ้าเกินโดนไม้
กวาดฟาดหน้าเข ้าไปจนรู ้สึกเจ็บ เขาจึงต ้องการจะเข ้า
มาจับตัวหลินซีแทน และนั่นก็ทาํ ให ้ฉู่ เซิงหลุดจากการ
ถูกจับกุมในทีสุ่ ด เขาจึงพุ่งเข ้าใส่ฉู่ ต ้าเกินอีกครง้ั

หลังจากตบตีกน ั อุตลุด ในทีสุ ่ ดก็มช ี าวบ ้านได ้ยินเสียง

สถานการณ์ทกํ ี่ าลังเกิดขึนแล ้ ้วเข ้ามาแยกฉู่ เซิงกับ
ฉู่ ต ้าเกินออกจากกัน เวลานี ทุ ้ กคนต่างได ้ร ับบาดเจ็บ
่ ่ เซิงก็ดจ
ซึงฉู ู ะอาการหนักกว่าใคร บนใบหน้าของเขามี
แผลแตกจุดหนึ่ ง ทังยั ้ งมีหยดเลือดไหลซิบออกมา ส่วน
จมูกก็มเี ลือดกําเดาไหลออกมาเช่นกัน หลินซีเองก็
บาดเจ็บ โชคดีทเจ็ ี่ บทีหลั
่ ง และเสือผ้ ้ าของเธอก็หนา
มากพอสมควรจึงทําให ้น่ าจะไม่เป็ นอะไรมาก ฉู่ ต ้าเกิน
เช็ดคราบเลือกทีมุ ่ มปากพร ้อมหอบไม่หยุดและใช ้
่
ดวงตาแดงกํามองไปยั งฉู่ เซิง
่ งเจียนกั
เมือถั ้ ๋
วมาถึ งและได ้เห็นสภาพทีเกิ่ ดเหตุแล ้ว
ไฟในใจของเขาก็พลันพุ่งขึนสู ้ ง เขาพูดออกไปด ้วย
้ ยงทีฟั
นํ าเสี ่ งดูเข ้มงวดเด็ดขาด “ฉู่ ต ้าเกิน นายเป็ นคน
่
ยังไงกัน มาหาเรืองอะไรที ่ ่ อีก”
นี
ฉู่ ต ้าเกินโมโหจนแทบบ ้า ไอ ้เด็กตัวเล็กนั่นช่างกล ้าลง
มือกับเขา ทังที ้ เขาเลี
่ ้ นมาตังสิ
ยงมั ้ บปี เมือเผชิ
่ ญหน้า
กับคําถามของถังเจียนกั ้ ว๋ เขาก็อธิบายออกไปอย่าง
ช ัดเจนว่าต ้องการให ้ฉู่ เซิงสมทบเงินค่าร ักษาพยาบาล
เพือร่ ักษาเป่ าเอ๋อร ์ ฉู่ เซิงโกรธจนตาลุกเป็ นไฟ เพราะ
ตนเองไม่มรี ายร ับแม้แต่นอ้ ย จะมีคา่ ร ักษาพยาบาลได ้
อย่างไร นี่ ฉู่ ต ้าเกินคิดจะสร ้างอุบายหลอกหลินซีใช่
้
ไหม ถังเจียนกั ๋ าด ้วยถ ้อยคําหยาบคายอยู่ในใจและ
วด่
เก็บไฟในใจเอาไว ้ จากนั้นเขาก็หน ั ไปพูดกับหลินซี
“พวกเธอไปให ้หมอซ่งดูอาการก่อนเถอะ เดียวเรื ๋ ่ ้
องนี
ฉันจะหาทางออกให ้พวกเธอเอง”
ชาวบ ้านผูแ้ สนกระตือรือร ้นพูดขึนว่ ้ าหมอซ่งมาแล ้ว
หลินซีไม่ได ้พูดถึงอาการบาดเจ็บทีหลั ่ งของเธอเลย
เธอเพียงแค่ให ้หมอซ่งดูอาการของฉู่ เซิงเท่านั้น หลินซี
่
มองไปทีใบหน้ าของฉู่ เซิงแล ้วพลันนึ กกลัวว่าเด็กคนนี ้
จะเสียโฉม ถ ้าใบหน้าหล่อๆมีรอยแผลเป็ นขึนมาจะทํ ้ า
่
ยังไง หลังจากทีหมอซ่ งดูอาการ เขาก็แสดงท่าทาง
กังวลเล็กน้อยและทําได ้เพียงพูดกับหลินซีวา่ “ฉันฆ่า
้ ้เขาแล ้วนะ บาดแผลลึกมาก ต ้องระวังอย่าให ้
เชือให
โดนนํ า้ พูดยากว่าจะเป็ นรอยแผลเป็ นหรือเปล่า ตอนนี ้
ทําได ้แค่ร ักษาให ้ดี” ได ้ยินดังนั้นตาของหลินซีก็เริม่
แดงกํา่ ฉู่ เซิงจึงกลับมาปลอบเธอ
“พี่ ไม่เป็ นไรหรอกคร ับ ผมเป็ นลูกผูช
้ าย มีแผลเป็ น
นิ ดๆหน่ อยๆก็ไม่เป็ นอะไรหรอก”
้ั
หลินซีทงโมโหทั ้
งสงสารและเริ ่ าตาคลอ
มนํ ้ “หน้าหล่อๆ
แต่ต ้องมีรอยแผลเป็ น ต่อให ้เป็ นผู ้ชายมันก็เสียโฉม
นะ”
่ าร ้องไห ้สิคร ับ ผมก็ไม่ได ้หน้าตา
ฉู่ เซิงรีบพูดต่อ “พีอย่
้ มีแผลเป็ นแผลหนึ่ งก็ไม่เป็ นไรหรอกคร ับ” หลินซี
ขีเหร่
มองค ้อนกลับไปและไม่อยากพูดอะไรกับเขาแล ้ว ส่วน
ฉู่ เซิงก็ยงั คงหาคําพูดมาปลอบหลินซีตอ ่ ไป
่ งเจียนกั
เมือถั ้ ๋
วได ่
้ยินคําพูดของหมอซ่ง เขาก็รู ้ว่าเรือง
้ ควรปล่อยไปทังอย่
นี ไม่ ้ างนี ้ ดังนั้นเขาจึงพาทุกคนไป
หาคณะกรรมการหมู่บ ้าน

ตอนที่ 29: ลงโทษ

ผู ้คนจํานวนไม่นอ้ ยกําลังนั่งอยู่ในห ้องทํางานเล็กๆ

้
นอกจากถังเจียนกั ๋ บคนทีเกี
วกั ่ ยวข
่ ้องแล ้ว นักบัญชีชน ุ
กับผู ้นํ าคณะแต่ละคนก็มาด ้วยเช่นกัน เมือถั ่ งเจียนกั
้ ว๋
่ เกิ
พูดเรืองที ่ ดขึน้ ทุกคนต่างก็มองไปทีฉู ่ ่ ต ้าเกินอย่าง
ประหลาดใจโดยไม่เข ้าใจว่าเขาจะก่อเรืองออกมาเป็ ่ น
แบบไหน บนใบหน้าของฉู่ ต ้าเกินมีรอยบาดแผล
เล็กน้อย ปฐมพยาบาลนิ ดหน่ อยก็ได ้แล ้ว ส่วนใบหน้า
ของฉู่ เซิงก็ถก ู หมอซ่งทายาจนคลําๆเขี ้ ยวๆ จนเป็ นที่
น่ าตกใจไม่นอ้ ยเมือได ่ ้เห็น แน่ นอนว่าทุกคนเอนเอียง
ไปทางฉู่ เซิงมากกว่า ชายชาตรีไปตีผู ้หญิงกับเด็กน้อย
ถึงทีบ่ ้าน หากพูดออกมาก็คงน่ าขายหน้าจริงๆ
้
ถังเจียนกั ๋
วหารื อกับพวกผูน้ ํ าหมู่บ ้านครูใ่ หญ่กอ่ นจะ
่
พูดกับฉู่ ต ้าเกิน “เรืองในวั ้ นเพราะนายไม่มี
นนี เป็
เหตุผล นายก็อย่ามาอธิบายกับฉันเลย ครงก่ ้ั อนตอน
นายไปหาเรืองยุ ่ วฯหลินถึงที่ ฉันก็ปล่อยนายไปแล ้ว
้ั ่ ง ถ ้าเรืองวั
ครงหนึ ่ นนี ยั ้ งผ่านไปแบบไม่ช ัดเจนอีก ฉันที่
เป็ นผูแ้ ทนหมู่บ ้านคงไม่ต ้องเป็ นมันแล ้ว นายก็ไม่ต ้อง
พูดเหลวไหลอะไรอีกแล ้ว ขอโทษยุวฯหลินซะแล ้วหัก
ส่วนแบ่งหนึ่ งเดือน”
้ อนจะพูดขึนมาอย่
ฉู่ ต ้าเกินผุดลุกขึนก่ ้ ้
างเกรียวกราด
่ ไม่
“ท่านผู ้แทนฯ เรืองนี ้ ยต
ุ ธิ รรม ผม...”
้ ๋
ถังเจียนกั
วตบลงที ่ ะอย่างแรงแล ้วพูดขึน้ “ไม่ยอมใช่
โต๊
้
ไหม นายไปฟ้ องฉันกับเบืองบนสิ ้
ถ ้าเบืองบนคิ ดว่าฉัน
้ นก็ไม่ทํามันแล ้ว” ฉู่ ต ้าเกินเห็น
ผิด ตําแหน่ งผูแ้ ทนฯนี ฉั
 ้ ๋
ท่าทางโกรธสุดขีดของถังเจียนกั
วแล ้วมองดูสายตา
เหยียดหยามของทุกคน สุดท ้ายเขาจึงยอมร ับ
เขาฝื นขอโทษหลินซี หลินซีเองก็ไม่อยากไม่จบไม่สน ิ้
่
กับเรืองพวกนี ้ เธอเพียงแค่ร ้องขอให ้ทุกคนเป็ นพยาน
่ บ
ว่าต่อไปฉู่ ต ้าเกินห ้ามไปหาเรืองที ่ ้านหลินซีอกี
้
ถังเจียนกั ๋ เป็ นพยานให ้หลินซีอก
วก็ ้ั นกัน หาก
ี ครงเช่
ตระกูลฉู่ ไปหาเรืองที่ บ่ ้านอีกก็จะโดนหักส่วนแบ่งทันที

ฉู่ ต ้าเกินคอตกกลับบ ้าน ฉู่ ซานซูน่ ังอยู่กบั เขาเงียบๆ

้
ชายทังสองนั ่ งนิ่ งไม่พูดไม่จา หลังจากผ่านไปครูใ่ หญ่
ในทีสุ ่ ดฉู่ ซานซูก็ตด ั สินใจได ้
หลินซีก็รู ้สึกไม่สบายใจเช่นกัน ครงก่ ้ั อนทีฉู่ ่ ต ้าเกินมา
หาเรือง่ ผูแ้ ทนฯถังก็ทําให ้มันผ่านๆไปอย่างคลุมเครือ
่ ่ ก็ชว่ ยให ้ความหยิงยโสของฉู
ซึงนี ่ ่
่ ต ้าเกินเพิมมาก
่ น้ ครงนี
ยิงขึ ้ั เขาก่
้ ่ ก การจัดการของถังเจียนกั
อเรืองอี ้ ว๋
ก็เพียงแค่ทําให ้สงบลงเท่านั้น
่
เธอพาฉู่ เซิงกลับบ ้าน เรืองแรกที ่ นซีทําก็คอื การดู
หลิ
บาดแผลของฉู่ เซิง ใบหน้าของฉู่ เซิงในครงนี ้ั บวม
้
้
ขึนมานิ ดหน่ อย ประกอบกับดวงตาทีชุ ่ ม ้ ง
่ ไปด ้วยนํ าจึ
่ าสงสาร หลินซีรู ้สึกกังวลนิ ดหน่ อย
ทําให ้เห็นแล ้วยิงน่
จึงเรียกระบบแล ้วให ้ระบบตรวจฉู่ เซิง ไม่นานผลการ
วินิจฉัยของระบบก็ออกมา บนใบหน้ามีบาดแผลที่
่ ความเป็ นไปได ้สูงทีจะทิ
ค่อนข ้างลึก ซึงมี ่ งรอยแผลเป็
้ น
เอาไว ้ แต่แผลเป็ นไม่น่าจะลึกมาก หลินซีก็ไม่ยอม
้ ห ้ามทิงรอยไว
แน่ นอน ต่อให ้เป็ นรอยแผลตืนๆก็ ้ ้บน
ใบหน้าของฉู่ เซิงเด็ดขาด หลินซีขอร ้องให ้ระบบร ักษา
ให ้ฉู่ เซิง ระบบก็ให ้คําสัญญาอย่างหนักแน่ นว่าไม่มี
ปัญหา หลินซึจงึ โล่งอก จากนั้นเธอก็ให ้ฉู่ เซิงพักผ่อน
ส่วนตัวเองก็ไปทําอาหารต่อ
หลินซีหนถั่ ั วฝั
่ กยาวทีอยู
่ ่บนเขียงได ้นิ ดหน่ อยหลังของ
้
หลินซีก็รู ้สึกเจ็บขึนมา แต่เพราะเธอมุ่งมั่นจะนึ งเกียว ๊
ให ้ได ้และยังจะทําโจ๊กอีกหนึ่ งถ ้วยด ้วย ซึงนี
่ ่ ก็คอื อาหาร
คํ่าของวันนี ้
พอกินข ้าวเสร็จ หลินซีก็ให ้ฉู่ เซิงรีบเข ้านอน เมือรอให ่ ้
ฉู่ เซิงหลับสนิ ทแล ้ว หลินซีจงึ ค่อยๆย่องเข ้าห ้องนอน
ของฉู่ เซิง ระบบเริมทํ ่ างาน หลินซีดรู อยแผลทีอยู ่ ่บน
ใบหน้าของฉู่ เซิง เมือคิ ่ ดถึงท่าทางตอนทีเด็ ่ กคนนี สู ้ ้สุด
ชีวต ิ ในการปกป้ องตัวเธอแล ้ว ในใจของเธอก็รู ้สึก
ซาบซึงไม่ ้ นอ้ ย ตังแต่
้ เธอมายังโลกแห่งนี ้ เธอรู ้มา
ตลอดว่าตัวเองเป็ นแขกทีมาจากที่ ่ นเพื
อื ่ อมาทํ
่ าภารกิจ
้ อเห็
ให ้สําเร็จ วันนี เมื ่ นท่าทางทีฉู ่ ่ เซิงปกป้ องเธออย่าง
สุดชีวต ิ แล ้ว มันก็ทําให ้หลินซีรู ้สึกว่าฉู่ เซิงไม่ได ้เป็ น
เพียงเป้ าหมายภารกิจของเธอ บางทีตวั เธออาจจะมี
่ นมาอี
ครอบคร ัวเพิมขึ ้ กหนึ่ งคนและมีพน ่ นอี
ั ธะเพิมขึ ้ ก
ก็เป็ นได ้
หลินซีลบ ่
ู ผมดําทีกระจายอยู ่บนหน้าผากเขา แล ้วตัง้
มั่นว่าจะดูแลเด็กน้อยคนนี เป็ ้ นอย่างดี ผ่านไปสิบนาที
การร ักษาก็สนสุิ ้ ดลงก่อนทีหลิ ่ นซีจะค่อยๆย่องจากไป
่
เมือรอให ้ประตูปิดลง ฉู่ เซิงก็ลมื ตาขึน้ ในดวงตาของ
เขาเต็มไปด ้วยรอยยิมอ่้ อนๆ
้
หลินซียงั คงรู ้สึกไม่สบายใจจึงถามระบบ “แบบนี จะไม่
ทําให ้เขามีรอยแผลเป็ นใช่ไหม?”
ระบบตอบ “ครงเดี ้ั ยวไม่ได ้แน่ นอน การร ักษาแบบนี ้
จําเป็ นต ้องทําหลายครง้ั ส่วนจํานวนครงขึ ้ั นอยู
้ ่กบั
สภาพของบาดแผล” หลินซีคด ิ ดูแล ้วมันก็จริง ถ ้า
ไม่อย่างนั้นระบบนี ก็
้ เกินคนไปแล ้ว หลินซีฟุบลงกับ
เตียงอย่างอ่อนล ้าและรู ้สึกได ้ถึงความเจ็บปวดตรงแผ่น
หลังของตัวเอง ทว่าบาดแผลทีอยู ่ ่ด ้านหลังทําให ้เธอ
มองไม่คอ ่ บดูแล ้วไม่พบผิวที่
่ ยช ัดเท่าไร แต่เมือลู
เสียหาย หลินซีก็ไม่คอ ่ ยมีอารมณ์จะมาสนใจเรืองพวก ่
้ าไร เธอคิดว่าไม่กวัี่ นเดียวก็
นี เท่ ๋ หายไปเอง
 ่ นนอนในเช
เมือตื ่ ้าวันรุง่ ขึน้ หลินซีก็รู ้สึกถึงความ
เจ็บปวดบนแผ่นหลังทีรุ่ นแรงกว่าเมือวาน ่ ่ นมื
เมือยื ่ อ
สัมผัสดูก็เห็นได ้ช ัดว่ามันบวมขึน้ หลินซีกด ั ฟันลุกขึน้
ล ้างหน้าแปรงฟัน แต่ตอนล ้างหน้าจําเป็ นต ้องงอตัว
่ มความเจ็
ด ้านหลังจึงยิงเพิ ่ ้ นทวีคณ
บขึนเป็ ู ฉู่ เซิงพบว่า
่
ท่าทางของพีสาวแปลกประหลาดไปอย่ างเห็นได ้ช ัดจึง
้
ตือถามอยู ่หลายครง้ั สุดท ้ายหลินซีเลยบอกเขาว่าถูก
กระแทกเข ้าทีด ่ ้านหลัง ฉู่ เซิงร ้อนรนจะไปตามหมอซ่ง
ให ้มาดูอาการพีสาว ่ หลินซีจงึ คว ้าเขาไว ้ “ก็แค่
ด ้านหลังกระแทกนิ ดหน่ อย ไม่ใช่เรืองใหญ่ ่ อะไร พี่
พักผ่อนสองวันเดียวก็ ๋ ดข ึ้
ี น”
ฉู่ เซิงมองหลินซีด ้วยสายตาไม่เห็นด ้วย “ได ้ยังไงกัน
้
ถ ้าบาดเจ็บขึนมาจริ งๆจะทํายังไง?”
ี ะไรหรอก พีรู่ ้ตัวเองดี พักผ่อนสองวันก็ไม่เป็ น
“ไม่มอ
อะไรแล ้ว” ฉู่ เซิงเห็นความมุ่งมั่นของหลินซีจงึ ทําได ้
เพียงต ้องยอมล ้มเลิกไป
้ ระบบทีไม่
ในเวลานี เอง ่ ได ้ปรากฏออกมานานก็โผล่
หน้าออกมา แจ ้งเตือนระบบ : ยินดีด ้วย ตอนนี เธอได ้ ้
้ ่ เซิงให ้เป็ นผูใ้ หญ่ อัตราความ
บรรลุภารกิจ -- เลียงฉู
คืบหน้า 20% เธอจะได ้ร ับรางวัลเหรียญทอง 200
้ เก็
เหรียญและพืนที ่ บของกว ้างขึนอี ้ ก 50% หลินซีได ้
ยินมันพูดจบก็รู ้สึกว่าหลังของตัวเองไม่ได ้เจ็บขนาด
นั้นแล ้ว
ไม่นาน หลิวเสียกับหยวนเฮ่อก็เข ้ามา หลิวเสียมอง
หลินซีพร ้อมถอนลมหายใจ “เธอดูตวั เธอสิ มานี่ ยังไม่
นานก็กอ ่
่ เรืองไปเท่ าไรแล ้ว ฉันเคยบอกเธอไปแล ้วว่า
บ ้านนั้นเป็ นตัวปัญหา ให ้ห่างไว ้หน่ อย เธอก็ไม่ฟัง โดน
่
เขาหาเรืองสองคร ้ั ้วสิ” เจอหลิวเสียทีกํ
งแล ่ าลังบ่น
พึมพําหลินซีก็ได ้แต่ยมแหิ้ ้ง
หยวนเฮ่อทียื่ นอยู่หน้าเตาและกําลังผิงมืออยู่ก็พูด
ปลอบหลิวเสีย “หลินซีน่ะเป็ นคนจิตใจดี จะคิดถึงเรือง ่
่
ยุ่งยากทีจะตามมาที ่ พวกเราคุ
หลังได ้ยังไงล่ะ เรืองนี ้ ย
่ ก พวกเราก็
กับผู ้แทนฯถังแล ้ว ถ ้าตระกูลฉู่ มาหาเรืองอี
จะรายงานต่อสํานักงานยุวปัญญาชน พวกเราไม่ได ้มี
อํานาจใหญ่โตเหมือนเขา แต่ก็ไม่ควรมาร ังแกกันก็ได ้”
หลินซีเข ้าใจความหมายของหยวนเฮ่อ ตระกูลฉู่ ชอบ
ร ังแกคนอ่อนกว่า แต่กลัวคนทีแข็ ่ งแกร่งกว่า พวกเขา
่ งบ ้านครงแล
จึงมักมาหาเรืองถึ ้ั ้วครงเล่
้ั า ครงนี ้ั จึ
้ งต ้อง
่
อาศัยกําลังของยุวปัญญาชนเพิมความกดดั นให ้กับ
่
ผูแ้ ทนฯถังนิ ดหน่ อยเพือให ้เขาจัดการตระกูลฉู่ ให ้ดี
หลินซีมองหยวนเฮ่อด ้วยความซาบซึง้ ส่วนหยวนเฮ่อก็
แค่ปลอบหลินซีไม่ให ้เธอกลัว
 ่ นอยูข
ฉู่ เซิงทียื ่ ้างนอกได ้ยินช ัดทุกคําพูด เขาเม้มปาก
แน่ นและยืนอยู่ด ้านนอกสักพักก่อนจะจากไป
ผ่านไปไม่กวัี่ น เป่ าเอ๋อร ์ก็ออกจากโรงพยาบาลแล ้ว
่ ่โรงพยาบาลมาระยะหนึ่ ง เด็กคนนี ก็
หลังจากทีอยู ้ ผอม
ลงไปมาก ท่าทางเซืองซึ ่ มลงจนคนทีบ ่ ้านรู ้สึกสงสาร
เป็ นอย่างมาก พวกเขาพากันล ้อมวงพาเป่ าเอ๋อร ์กลับ
บ ้านราวกับดาวมากมายทีกํ ่ าลังรายล ้อมรอบพระจันทร ์

การป่ วยครงนี ้ั ได
้ ้ใช ้เงินเก็บของตระกูลฉู่ ไปจนหมด ฉู่
เอ ้อร ์เกินจึงจําเป็ นต ้องยืมเงินคนในหมู่บ ้านอย่างช่วย
ไม่ได ้ ไม่นานก็ปีใหม่แล ้ว ในมือจะไม่มเี งินก็ไม่ได ้
้
ถังเจียนกั ๋ งคงใจอ่อนเหมือนเดิมและปล่อยให ้เขายืม
วยั
ไปในนามของสมาชิกหมู่บ ้าน
และในเวลานี เอง้ ยุวปัญญาชนทีได ่ ้ร ับอนุ ญาตให ้กลับ
่ บกระเป๋ าเพือเตรี
บ ้านเกิดก็เริมเก็ ่ ยมตัวกลับบ ้าน วัง
่
เสียวเจิ นมองดูหลิวเสีย ในใจของเธอเต็มไปด ้วยความ
อิจฉา เธอเป็ นยุวปัญญชนทีเพิ ่ งมาใหม่
่ ้ งไม่
ในปี นี จึ
่ ดว่าตัวเองต ้องฉลองปี
สามารถกลับบ ้านเกิดได ้ เมือคิ
่ งนี โดยลํ
ใหม่ในทีแห่ ้ าพัง เธอจะต ้องรู ้สึกอึดอัดขนาด
ไหนกันนะ เมือหลิ่ วเสียหันกลับไปก็เห็นหวังเสียวเจิ ่ น
กําลังพิงประตูเหม่อลอยอยู่ เธอรู ้ว่าในใจของอีกฝ่ ายคง
ไม่มค ี วามสุขจึงเอ่ยปากปลอบ “ฉลองปี ใหม่ทนี ี่ ่ ก็
คึกคักเหมือนกันนะ พวกเธอต ้องเรียนรู ้ทีจะสร ่ ้าง
ความสัมพันธ ์ทีดี ่ กบั คนในหมู่บ ้าน โดยเฉพาะเด็กน้อย
่
ทีจะมาไหว ี่ ้าน พวกเธอต ้องเตรียมขนมนะ
้ปี ใหม่ทบ
พวกเขามาไหว ้ปี ใหม่ พวกเธอก็ต ้องให ้ของกินเขา”
่
หวังเสียวเจิ นโกรธจนแทบเต ้น ตัวเองกลับบ ้านไม่ได ้ก็
แย่มากพอแล ้ว ยังต ้องเตรียมขนมร ับมือกับคนใน
หมู่บ ้านอีก
้ นท่าทางของวังเสียวเจิ
โจวหลายตีเห็ ่ นก็พูดปลอบ
้
ขึนมา “เอาอะไรก็ได ้ พอเป็ นพิธก ี ็พอ คนในหมู่บ ้านมี
ธรรมเนี ยมแบบนี ้ พวกเราเข ้าเมืองตาหลิวก็
่ ต ้องหลิว่
ตาตาม”
่
หวังเสียวเจินตอบด ้วยสีหน้าเศร ้าสร ้อย “ฉันไม่ได ้
ต ้องการความคึกคักแบบนั้น ก็แค่เด็กน้อยขีตะกละมา
้
ขอกิน นี่ มันเรืองอะไรกั
่ ้ โจวหลายตีกั
นเนี ย” ้ บหลิวเสีย
มองหน้ากันแล ้วไม่พูดต่อ
ทางด ้านฉู่ เซิงก็อธิบายประเพณี ฉลองปี ใหม่ในหมู่บ ้าน
ให ้หลินซีฟัง หลินซีมรี ะบบอยู่ในมือ ตอนเตรียมของปี
ใหม่จงึ ไม่ออมมือเลยแม้แต่นอ้ ย เธอทอดเมล็ดแตงโม
กับถัว่ ทําขนมถัวแดง
่ ขนมงา แล ้วยังแลกผักดองกับ
คนในหมู่บ ้านอีก โดยเฉพาะผักกาดดอง หลินซีชอบ
กินมาก ตอนทีหลิ ่ วเสียมาบอกลาหลินซี หลินซีก็ได ้ให ้
ซาลาเปาไส ้ผัดกาดดองแก่หลิวเสียไปสามชินไว ้ ้ให ้เธอ
ได ้กินระหว่างทางด ้วย หลิวเสียหัวเราะแล ้วร ับไว ้ และยัง
สัญญาว่าตอนกลับมาจะเอาอาหารพืนเมื ้ องมาให ้หลิน
่
ซีด ้วย ตอนทีหยวนเฮ่ อมาบอกลาหลินซี หลินซีก็ให ้
อาหารเขาไปจํานวนหนึ่ งเช่นกัน
หยวนเฮ่อยังรู ้สึกไม่วางใจจึงได ้กําช ับหลินซี “เธอตัว
คนเดียวก็ระวังหน่ อยนะ โดยเฉพาะหัวคํ่า ต ้องปิ ดประตู
หน้าต่างให ้ดีๆ ถ ้ามีอะไรก็ให ้ไปหาฟางฉวนจือ้ ปี นี เขา
้
๋
ไม่ได ้ไปไหน รอไว ้ฉันกลับมาเดียวจะเอาของอร่ อยมา
ฝาก” หลินซีหวั เราะ ทําไมถึงได ้มองเธอเป็ นเด็กน้อย
ไปได ้ หยวนเฮ่อเห็นท่าทีทไม่ ี่ สนใจจึงพูดซําคร
้ งแล้ั ้ว
้ั าจนหลินซีแสดงออกว่าจําขึนใจได
ครงเล่ ้ ้แล ้วเขาจึง
เลิกพูด
ท่ามกลางพายุฤดูหนาว หลินซีสง่ เหล่ายุวปัญญาชน
กลับไปหาญาติ คนทียั ่ งอยูต่ า่ งก็เดินบนคันนาระหว่าง
หมู่บ ้านอย่างเงียบๆ ดวงตาวังเสียวเจิ ่ นแดงระเรือ่ ใน
้ กคนต่างก็คด
เวลานี ทุ ้
ิ ถึงบ ้าน หลินซีมองพืนนาที ่ ้าง
กว
ใหญ่แล ้วก็คด ิ ถึงบ ้านของตัวเองเช่นกัน ฉู่ เซิงสัมผัสได ้
ถึงความรู ้สึกเศร ้าของหลินซี ในใจก็รู ้สึกไม่เป็ นสุข
เขาได ้ยินคําวิพากษ ์วิจารณ์ของคนในหมู่บ ้านหลาย
้ั าพีสาวไม่
ครงว่ ่ ใช่คนทีนี ่ ่ หากสามารถจากไปได ้ พีสาว ่
 ้
อาจจะทิงเขาไว ้ ดังนั้นเขาจึงต ้องทําตัวดีๆเพือให
่ ่
้พีสาว
้
ชอบเขา แบบนี เขาก็ ่
จะสามารถอยู่กบั พีสาวได ้
ตลอดไป
คิดมาถึงตรงนี ้ ฉู่ เซิงก็ดงึ แขนเสือของหลิ
้ นซีแล ้วพูด
ขึน้ “พีสาว
่ ผมฉลองปี ใหม่เป็ นเพือนพี ่ นะ ่ างเศร ้า
่ พีอย่
ใจไปเลย”
หลินซีหลุดออกจากความเศร ้าสร ้อยแล ้วพูดขึนอย่ ้ าง
้ ยง
ร่าเริง “ป่ ะ กลับบ ้านกัน” ฉู่ เซิงขานร ับด ้วยนํ าเสี
สดใสแล ้วตามรอยเท ้าพีสาวไป่

ใกล ้ปี ใหม่หมู่บ ้านชิงซานก็มข ึ้

ี า่ วใหญ่ขนมาข่ าวหนึ่ ง
ฉู่ ต ้าเกินแต่งเมียแล ้ว เขาแต่งกับผูห้ ญิงแซ่เถียนคน
หนึ่ งทีอยู
่ ่ข ้างหมู่บ ้าน ปัจจุบน ่ บปี
ั อายุเธอก็ใกล ้จะสีสิ
เข ้าไปแล ้วแถมยังมีลก ู สาวอีกคนด ้วย พวกเขาอาศัย
ช่วงว่างตอนปี ใหม่จด ั งานแต่งงานกัน พอพูดถึงงาน
มงคล ความจริงก็คอื ฝ่ ายหญิงหอบกระเป๋ ามาสองใบ
แล ้วเชิญคนแถวบ ้านมากินเลียงก็ ้ ถอื ว่าแต่งงานกันแล ้ว

ความหมายของฉู่ ต ้าเกินก็คอื ช่วงนี ในบ้ ้านมักจะไม่

่ มีเรืองมงคลมาล
ราบรืน ่ ้างหน่ อยก็ดี จะว่าไปฉู่ ต ้าเกินก็
ยังสามารถมีลก ู ได ้อยู่ บางทีอาจจะมีลก ่ กคนก็ได ้
ู เพิมอี
้ ้าเกินก็ถอื ว่ามีคนสืบทอดแล ้ว เรืองของตระกู
แบบนี ต ่ ล
ฉู่ กลายเป็ นหัวข ้อสนทนาในหมู่บ ้านช่วงหนึ่ งซึงเต็ ่ มไป
ด ้วยคําพูดต่างๆนานา ฉู่ เซิงรู ้สึกเฉยๆกับเรืองนี่ ้ เขา
่
ไม่ได ้มีสว่ นเกียวข ้องกับตระกูลฉู่ แล ้ว ไม่วา่ ฉู่ ต ้าเกินจะ
แต่งงานกับใครก็ไม่มส ่
ี ว่ นเกียวข ้องกับเขาทังนั้ ้น

หลินซีคด
ิ มากเกินไปหน่ อยเลยเรียกฉู่ เซิงมาข ้างกาย
ตัวเองแล ้วพูดกับเขา “ถ ้าคนในหมู่บ ้านนิ นทาหรือพูด
อะไรกับเธอก็ไม่ต ้องไปฟังนะ ไม่ต ้องใส่ใจมันหรอก
่ วโมโหเอาได
อย่าถูกคนอืนยั ่ ้ เข ้าใจไหม?”
ตอนที่ 30: ปี ใหม่

ฉู่ ต ้าเกินมาตะโกนเรียกตรงหน้าประตู 2 ครง้ั ตอนทีฉู ่ ่

เซิงพูดถึงฉู่ ต ้าเกินเขามีอารมณ์โกรธอย่างเห็นได ้ช ัด
้ อ
หลินซีมองเข ้าไปในตาเขาแล ้วกลัวว่าเด็กคนนี จะก่
่ หลินซีไม่วางใจ ฉู่ เซิงมองสีหน้าไม่สบายใจ
เรือง
เล็กน้อยของหลินซีแล ้วจึงร ับรองกับเธอว่าจะไม่ทําเรือง่
โง่ๆ
้ จริง แต่ในคืนทีฉู
ฉู่ เซิงพูดแบบนี ก็ ่ ่ ต ้าเกินแต่งงาน กอง
ึ้
ฟื นบ ้านฉู่ ก็ไหม้ขนมาอย่ างไม่ทราบสาเหตุ หลายวัน
้
มานี อากาศแห ้
้ง กองฟื นทังสองกองไหม้ ไปจนหมด ฟื น
ของบ ้านฉู่ กองอยู่รวมกัน พอไหมไ้ ปหมดแบบนี การจุ ้ ด
ไฟและการทําความร ้อนในฤดูหนาวนี จึ ้ งเกิดเป็ น
ปัญหาขึน้ จินชุย่ โกรธจนยืนร ้องไห ้ครําครวญอยู
่ ่
ตรงหน้าประตู ฉู่ ต ้าเกินเองก็กลุ ้มใจเช่นกัน เรือนหอที่
ดีและแข็งแรงกลับโดนป่ วนซะแล ้ว พอถึงตอนเช ้าตรูฉ ่ ู่
เซิงก็ยน
ื อยู่ตรงหน้าประตูสวน เขามองเห็นบ ้านฉู่ มค ี วัน
้
ดําพวยพุ่งขึนมาอย่ างต่อเนื่ องจากทีไกลๆ
่ จากนั้น
ใบหน้าก็พลันเผยรอยยิมเย็ ้ นๆ ขึนมา้

เขาทําความสะอาดบ ้าน ติดกระดาษคําอวยพร ปี ใหม่

มาถึงแล ้ว ในคืนก่อนปี ใหม่ด ้านหน้าหลินซีและฉู่ เซิงก็
มีกบั ข ้าววางเต็มโต๊ะไปหมด มีทงปลาและเนื้ั อ้ มีอาหาร
ผัด อาหารทอด สําหร ับหลินซีแล ้วนี่ เป็ นตรุษจีนครง้ั
่
แรกทีเธอฉลองที ่ ่ สําหร ับฉู่ เซิงนี่ เป็ นครงแรกที
นี ้ั ่
เขาได ้
ฉลองเทศกาลแห่งการรวมครอบคร ัว หลินซีเตรียม
่
ซองอังเปาซองเล็ กๆ ซองหนึ่ งให ้ฉู่ เซิงแล ้วยังเตือนให ้
่
เขาเอาซองอังเปาวางไว ้ใต ้หมอนด ้วย ฉู่ เซิงได ้อังเปา ่
เป็ นครงแรก้ั ใบหน้าน้อยๆ แสดงความตืนเต ่ ้นจนหน้า
แดง ในซองอังเปามี ่ เงิน 2 หยวน พีสาวบอกว่่ าให ้เขา
เอาไปซือสมุ ้ ดใช ้ในคราวหลัง แต่ฉู่ เซิงไม่กล ้าใช ้ อัง่
้
เปาซองนี เขาจะเก็ บไว ้อย่างดี
ในวันแรกของปี ใหม่ เด็กๆ ในหมู่บ ้านถูกจับแต่ง
ตัวอย่างสะอาดสะอ ้าน ยืนกล่าวคํามงคลอยู่หน้าประตู
 ่
ลานบ ้าน หลินซีเอาเมล็ดแตงโมและถัวออกมา เด็กๆ
่
ทีมาอวยพรวั นปี ใหม่หน้าประตูทก
ุ คนสามารถเอา
กลับไปได ้ ท่าทางมีความสุขของพวกเด็กๆ ทําให ้หลิน
ซีสข ่ มากขึนไปอี
ุ ใจเช่นกัน อารมณ์ของเธอเลยยิงดี ้ ก
ตอนเป่ าเอ๋อร ์ปรากฏตัวตรงหน้าประตู หลินซีก็หยิบถัว่
ให ้เขา 1 กํา เป่ าเอ๋อร ์ผลักเด็กผูห้ ญิงด ้านข ้างออกไป
เด็กคนนั้นกล่าวคํามงคลด ้วยท่าทางเขินอาย หลินซี
ฟังไม่ช ัดว่าเธอพูดว่าอะไรเพราะกําลังมองรอยปะผ้า
หลายตําแหน่ งบนตัวเธอ เห็นได ้ช ัดว่าชุดนี เป็ ้ นชุดของ
ี่
ผูใ้ หญ่ทเอามาดั ดแปลง เธอรู ้สึกว่าเด็กคนนี น่้ าสงสาร
ก็เลยให ้ไปเยอะหน่ อย เธอเอาเมล็ดแตงโมใส่กระเป๋ า
้ กๆ ของเด็กผูห้ ญิงคนนั้นจนเต็มแล ้วถึงให ้เด็ก
เสือเล็
น้อยกลับ แต่พอเดินออกไปยังไม่ทน ั ถึงสองก ้าว เป่ า
ื่ อไปหยิบเมล็ดแตงโมในกระเป๋ าเด็กหญิงไป
เอ๋อร ์ก็ยนมื
กําหนึ่ งแล ้วใส่เข ้าไปในกระเป๋ าตัวเอง เด็กหญิงโกรธ
แต่ไม่กล ้าพูดอะไรออกมา เธอได ้แต่ก ้มหน้าเงียบๆ
หลินซีมองสองคนเดินจากไปจากด ้านหลังแล ้วแอบ
ถอนหายใจ
่
ตอนถังซูและถังเสียวเหม่ ยมาถึงหลินซีก็เอาขนมไส ้ถัว่
แดงม้วนและขนมปังโรยงาออกมา เด็กสองคนนี สนิ ้ ท
กับเธอมากหน่ อยเธอจึงเอาของดีมาต ้อนร ับพวกเขา
 ้
ดวงตาของเด็กทังสองคนเปล่ งประกาย ถังเสียวเหม่ ่ ย
คิดจะปฏิเสธแต่ถงั ซูหยิบขนมไส ้ถัวแดงม้ ่ ้
วนขึนมาชิ น้
หนึ่ งแล ้วก็ยด
ั เข ้าปากไปเลย ถัวแดงหอมหวาน ่ ส่วน
ข ้าวเหนี ยวก็เหนี ยวนุ่ ม ถังซูกน ิ เข ้าไป 2-3 ชินแล ้ ้วทํา
หน้าเหมือนยังไม่หนํ าใจ หลินซีมองอย่างสนใจแล ้วส่ง
ให ้เขาอีกชิน้ ถังซูยมให ิ้ ้หลินซีแล ้วยังเอ่ยชมหนัก “พี่
หลินใจดีจริงๆ ขนมไส ้ถัวแดงม้ ่ วนนี่ อร่อยมากเลย ผม
ยังไม่เคยกินขนมทีอร่ ่ อยขนาดนี มาก่ ้ อนเลย” หลินซี
โดนชมจนรู ้สึกปลืมใจมาก ้ เธอจึงเอาขนมปังโรยงาให ้
เขา ดังนั้นถังซูเลยพูดชมออกมาไม่หยุด “ขอบคุณ
่
คร ับพีสาว ่
พีสาวเก่ งจัง! แม่ผมทําเจ ้านี่ ไม่เป็ น กลับไป
ผมจะให ้แม่มาถามวิธท ่
ี ํากับพีนะคร ่ ้องสอนแม่ให ้
ับ พีต
สุดฝี มือเลยนะ พีหลิ ่ น รอให ้ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล ้วผม
จะเด็ดเซียงชุน (ชือพื ่ ชชนิ ดหนึ่ ง สามารถกินเป็ นผัก
่ นนะ ในสวนบ ้านผมมีต ้นเซียงชุนอยู่ต ้น
ได ้) มาให ้พีกิ
หนึ่ ง ผมจะเด็ดอันทีนิ ่ ่ มทีสุ ่ ดมาให ้พีเลย” ่

หลินซีตลกจนหัวเราะออกมา สายตาทีฉู ่ ่ เซิงมองถังซู

้
ทอประกายดุร ้าย เขาพูดขึนมาเบาๆ ่
“กินอิมหรื อยัง?”
ความหมายในคําพูดนั้นก็คอื กินอิมก็
่ ไปได ้แล ้ว

ถังซูไม่เข ้าใจจึงตอบกลับไปอย่างไม่เกรงใจเลยสักนิ ด
้
“ยังเลย ขนมแค่นีจะไปกิ ่
นอิมได ้ นกําลัง
้ยังไง? ตอนนี ฉั
เจริญอาหารมาก” พูดจบเขายังลูบท ้องตัวเองอีกด ้วย
ฉู่ เซิงโกรธแทบถึงขีดสุด ไอ ้นี่ มันโง่จริงๆ หรือแกล ้งโง่
กันแน่ ?
่
หลินซีเอาถุงกระดาษออกมาห่อขนมไส ้ถัวแดงม้วนและ
่
ขนมปังโรยงาส่งให ้ถังเสียวเหม่ ยให ้เธอเอากลับไปแบ่ง
่
กันกินกับน้องชาย ใบหน้าของถังเสียวเหม่ ยแดงไป
้ าขายหน้าจริงๆ ถังเสียวเหม่
หมด เจ ้าน้องชายคนนี ทํ ่ ย
ขอบคุณหลินซีโดยไม่รอให ้ถังซูพูดต่อ จากนั้นก็ดงึ
น้องชายออกไปอย่างไวราวกับวิงหนี ่ อะไรบางอย่าง
่
หลิวชุนเยียนเห็ นของทีห่่ อด ้วยกระดาษในมือถังเสียว ่
้
เหม่ยก็ถามขึนตามประสา ่
ถังเสียวเหม่ ยเป็ นเด็ก
ซือสั่ ตย ์เธอจึงเล่าพฤติกรรมทีน้ ่ องชายไปทํากับหลินซี
่ ่ นให ้ฟังหนึ่ งรอบ พอได ้ฟังหลิวชุนเยียนก็
ทีนั ่ รู ้สึกอับ
อายไม่นอ้ ย เธอเลียงลู ้ กได ้แย่ขนาดนี ได ้ ้อย่างไร ถ ้า
ไม่ใช่เพราะวันนี เป็ ้ นปี ใหม่ หลิวชุนเยียนจะให
่ ้ถังซูได ้
้
ลิมลองรสชาติ ของไม้กวาดแน่ นอน
้
พอถังเจียนกั ๋ นขนมห่อนี แล
วเห็ ้ ้วก็รู ้สึกอับอายเช่นกัน
่
ถึงแม้เขาจะไม่ได ้ถามอย่างทีอยากถามแต่ เขาก็รู ้ว่า
หลินซีคอ่ นข ้างมีอน ่
ั จะกิน อย่างน้อยๆ เรืองอาหารการ
กินของเธอก็ดก ่ ไป โดยปกติเวลา
ี ว่าคนในหมู่บ ้านทัวๆ
เด็กไปไหว ้ปี ใหม่แค่ให ้ลูกอมก็ถอื ว่าใจดีมากแล ้ว ขนม
 ้
พวกนี หากซื ้
อมาต ้องใช ้ตั๋วอาหารไม่นอ้ ยเลย เรืองเงิ
่ น
่ ต ้องพูดถึง ถังเจียนกั
ยิงไม่ ้ ๋ ดคํานวณสักพักแล ้วก็
วคิ
้
เกิดความคิดขึนมาในใจ ้ น
เฮ้อ! เจ ้าลูกชายคนนี มั
่
ไม่ได ้เรืองจริ ้
งๆ นํ าใจนี ้
เขาต ้องตอบแทนซะแล ้ว
ถังซูไม่โดนตีแต่ก็โดนตําหนิ ไปยกใหญ่ เขาได ้แต่
ี่ นใจดีให ้มาเยอะ ดูสผ
พึมพําอยู่ข ้างๆ “ก็พหลิ ่ ง้
ิ มวิงตั
รอบหนึ่ งกระเป๋ ายังไม่เต็มเลย คนขีเหนี
้ ยวทีสุ ่ ดก็คอื ยุว
่
ฯ วัง ให ้ถัวพวกเราคนละเม็ ดแค่น้ันเอง” ถังเจียนกั
้ ๋ ง่
วสั
สอนลูกชายด ้วยอารมณ์โกรธ “โตขนาดนี แล ้ ้วยังจะ
เห็นแก่ขนมอีก โตได ้แล ้วหรือยัง?”
ปากบอกเช่นนั้นแต่จริงๆ ก็ไม่สบายใจ ถึงคนใน
้ พอเวลาทีเด็
หมู่บ ้านจะจนกว่านี แต่ ่ กๆ ขอขนมปี ใหม่
พวกเขาก็ต ้องเตรียมไว ้หน่ อย ยุวฯวังนี่ ทําตัวไม่
เหมาะสมเลย!
อีกคนทีรู่ ้สึกเช่นเดียวกันก็คอื ฟางฉวนจือ้ ฟางฉวนจือ้
่
เห็นวังเสียวเจิ นแจกถัวให่ ้พวกเด็กๆ คนละเม็ด มีเด็ก
บางคนทีไม่ ่ คอ ่ ยรู ้ประสาถามอยากขอเอากับวังเสียว ่
่
เจินอีก วังเสียวเจิ นเลยตอบปฏิเสธไปอย่างไม่ลงั เล
ดังนั้นเด็กๆ พวกนั้นจึงเดินออกไปอย่างน้อยใจ ฟางฉ
้
วนจือแอบถอนหายใจในใจ ่
เขารู ้ว่าวังเสียวเจินนิ สยั
เป็ นยังไง ผู ้หญิงคนนี เป็ ้ นคนใจแคบ เธอไม่คด ิ เลยว่า
เด็กๆ นั้นปากไว พอเอาเรืองนี
่ ไปบอกคนนอกปุ๊
้ ป
่ ยงของคนขีเหนี
ชือเสี ้ ยวอย่างเธอก็จะเสือมลงไปด
่ ้วย
่
และมันก็เป็ นอย่างทีคาดเอาไว ี่ วโมงเรื
้ แค่ไม่กช ่ั ่
องของ
่
ถัวเมล็ ้ ่บ ้าน
ดเดียวก็ลอื ไปทังหมู
พอถึงเวลาทานอาหารเย็นก็ไม่มเี ด็กผ่านมาทางนี แล ้ ้ว
่
ฉู่ เซิงมองจานว่างเปล่า ขนมไส ้ถัวแดงม้วนและขนมปั ง
โรยงาหมดแล ้ว ตัวเขาเองก็รู ้สึกไม่สบายใจขึนมาอี ้ ก
หลินซีคด ่
ิ ไม่ถงึ ว่าเด็กทีมาจะเยอะขนาดนี ้
โดยเฉพาะ
่
เด็กทีมาอ่ านหนังสือตรงทีพั ่ กหลินซี หลินซีชอบพวก
เขา เธอจําได ้ว่าปกติแล ้วพวกเขาจะช่วยทํางานไม่นอ้ ย
เลย หลินซีแบ่งขนมให ้พวกเขาทุกคนจนปรากฏว่า
แบ่งไปจนหมด ฉู่ เซิงในตอนนี จึ ้ งดูน่าสงสารราวกับ
กําลังรู ้สึกน้อยใจแต่ไม่กล ้าพูดอะไรออกมา หลินซีขอ
โทษและปลอบฉู่ เซิง “ครงนี ้ั ฉั้ นคํานวณไม่ดี อีกเดียว
๋
ฉันไปทํามาอีกสักหน่ อยนะ ร ับรองได ้ว่าเธอจะได ้กิน
ทุกวันเลย”
่
ฉู่ เซิงพูดออกมาด ้วยความน้อยใจนิ ดๆ “ช่างเถอะพีสาว
่ ต ้องลําบากหรอก”
ผมก็ไม่อยากกินเท่าไร พีไม่
้ ยงรู
พอหลินซีได ้ยินคํานี ก็ ิ่ ้สึกว่าตัวเองทําให ้ฉู่ เซิง
น้อยใจจึงรีบปลอบเขา “ไม่เป็ นไร รอให ้ฉันว่างเดียว ๋
 ่
ฉันจะหาขนมแบบอืนแล ้วทําให ้เธอกินคนเดียวเลย ตก
ลงไหม?”
ฉู่ เซิงมีชวี ต ้
ิ ชีวาขึนมาทั
นที เขาถามด ้วยสีหน้า
คาดหวังรอคอย “ขนมแบบไหนเหรอคร ับ?” หลินซี
มองท่าทางคาดหวังของเขาแล ้วก็พูดในใจว่าทําตอนนี ้
เลยดีกว่าเขาจะได ้สบายใจ
่ ้านยังมีกบ
ทีบ ้ งสองคนไม่
ั ข ้าวเหลืออยู่ วันนี ทั ้ ต ้อง
ทํากับข ้าวก็พอกิน หลินซีตด ั สินใจว่าตอนคํ่าเธอจะทํา
ขนมอีก
ฉู่ เซิงรบั ผิดชอบการจุดไฟในคร ัว หลินซีเอาแป้ งสาลี
และงาดําทีเตรี ่ ยมทําบัวลอยใส่ไส ้ก่อนหน้านี ออกมา้
จากนั้นก็เอาแป้ งสาลีผสมนํ าและผสมให
้ ้เข ้ากัน ทํา
เป็ นแป้ งก ้อนเล็กๆ แล ้วก็ทําเป็ นแผ่นแป้ งห่ออีก เธอใส่
ไส ้เข ้าไปแล ้วนวดเป็ นก ้อนกลมก่อนจะกดให ้แบน
จากนั้นก็ใช ้มีดสลักเป็ นลายดอกไม้สวยงาม หลังจาก
พลิกแล ้วก็จะเป็ นรูปเป็ นร่างขึนมา้ รอให ้มันเซ็ตตัวแล ้ว
เธอก็เอามันใส่หม้อนึ่ ง หลังจากนั้น 20 นาทีเธอก็เอา
เหมยฮวาปิ่ ง (ขนมชนิ ดหนึ่ ง) ออกจากเตา พอฉู่ เซิง
เห็นเหมยฮวาปิ่ งทีมี่ ควันร ้อนพวยพุ่งออกมาก็เผย
รอยยิมขึ ้ นมาทั
้ นที หลินซีอดถอนหายใจออกมาไม่ได ้
 ่ งแล ้วเขาก็เป็ นแค่เด็กคนหนึ่ ง แค่มข
ทีจริ ี นมก็ปลอบได ้
อยู่หมัดแล ้ว
้
ฉู่ เซิงกินเข ้าไปสองชินแล ้วนํ าเหมยฮวาปิ่ งทีเหลื
่ อไป
ซ่อนในตู ้ ถ ้ามีแขกมาอีกเหมยฮวาปิ่ งของเขาอาจจะไม่
เหลือก็ได ้ ต ้องป้ องกันไว ้ ซ่อนไว ้ก่อนก็ดี หลินซีมอง
การกระทําเล็กๆ น้อยๆ ของเขาแล ้วก็ได ้แต่คด ิ ว่าเด็ก
้
คนนี หวงของกิ นจริงๆ ส่วนใหญ่ก็เพราะชีวต ่ อน
ิ เมือก่
ลําบากมาก รวมถึงการเลียงดู ้ ทมี ี่ ปัญหา ดังนั้นจึงไม่
สามารถแก ้ได ้ภายในเวลาอันรวดเร็ว
ในบ ้านมีกนั อยู่สองคน ตอนนี ไม่ ้ มงี านฉลองคืนปี ใหม่
้
ทังสองคนคุ ยเล่นกันสักพักหลินซีก็รู ้สึกง่วง ตอนที่
หลินซีกาํ ลังจะเข ้าสูห ้
่ ้วงนิ ทราระบบก็ปรากฏตัวขึนมา
อีกครง้ั “สวัสดีปีใหม่หลินซี”
ื่ นมาทั
หลินซีตนขึ ้ นที เธอถามขึน้ “นายออกมาอีก
ทําไม?”
“ก็เพราะว่านี่ คือเทศกาลสําคัญครงแรกในการมาโลก
้ั
นี ้ ระบบก็เลยให ้โอกาสเธอในการสุม ่ จับรางวัลหนึ่ งครง้ั
้
ขอให ้เธอโชคดี!” หลินซีดใี จขึนมาเล็ กน้อย บน
หน้าจอคือวงล ้อหมุนอันใหญ่หนึ่ งวง
 ่ อออกไปกด แต่ทน
หลินซีกาํ ลังคิดว่าจะยืนมื ั ใดนั้นเธอ
ก็คด ่
ิ ถึงเรืองหนึ ่ งขึนมาได
้ ้แล ้วจึงหดมือกลับเข ้าตัวก่อน
ถามขึน้ “นายจะไม่บอกขอบคุณทีเข ่ ้าร่วมกิจกรรม
เหรอ?!”
่ บเวลาถอยหลังในการสุม
ระบบตอบกลับมา “เริมนั ่ จับ
รางวัล 5, 4, 3… ” หลินซีไม่กล ้ารอช ้า เธอรีบกดปุ่ ม
จากนั้นวงล ้อหมุนก็ขยับอย่างรวดเร็ว เมือมั
่ นหยุดลงก็
ึ้
มีตวั อักษรตัวใหญ่โผล่ขนมาตรงหน้ าจอ : ห่อ
ของขวัญใหม่เอียม่

หลินซีเปิ ดห่อของขวัญ เธอดีใจมาก ด ้านในมีวต ั ถุดบ

ิ
ทําอาหารเต็มไปหมด มีทงเนื ้ั อหมู
้ มากกว่า 5 กิโลกร ัม
้ ว 1 กิโลกร ัม กุ ้งแห ้งสองถุง ผัก 10 ห่อและแป้ ง
เนื อวั
สาลีถงุ ใหญ่ 1 ถุง หลินซีคย ้
ุ กับระบบมาตังนานขนาด
้ ้ว ครงนี
นี แล ้ั เป็
้ นครงแรกที
้ั ่
เธอคิ ดว่าระบบก็ไม่เลวเลย
่
จริงๆ หลังจากทีระบบร ับคําขอบคุณจากหลินซีมาแล ้ว
้
มันก็พูดขึนมาทั ่ งแล ้วรางวัลทีดี
นที “ทีจริ ่ ทสุี่ ดในการ
สุม ้ั คื
่ จับรางวัลครงนี ้ อจักรยานต่างหาก”
้
รอยยิมของหลิ ่ นมาทั
นซีแข็งทือขึ ้ นที พอพูดจบระบบก็
ปิ ดไปโดยอัตโนมัติ หลินซีคอ ่ ยๆ ถอนหายใจออกมา
เฮือกหนึ่ ง คิดว่าปี ใหม่แล ้วเธอไม่จาํ เป็ นต ้องหาเรืองมา
่
ทําให ้อารมณ์เสีย อย่าต่อล ้อต่อเถียงกับระบบเลย
ผ่านไป 2 วันขณะทีหลิ ่ นซีกาํ ลังทําทอดมันหัวไชเท ้า
ถังซูก็เอาวุ ้นเส ้นมันหวานถุงหนึ่ งมาให ้ หลิวชุนเยียน
่
เอามาจากบ ้านพ่อแม่ตอนกลับไปทีบ ่ ้าน เธอเก็บไว ้ให ้
่
หลินซีโดยเฉพาะ หลิวชุนเยียนจงใจเตื อนถังซู
โดยเฉพาะว่าส่งของเสร็จแล ้วให ้กลับมา ตอนเด็กน้อย
ออกมาเขาก็ร ับปากอย่างดี แต่พอได ้กลินหอมของ่
ทอดมันหัวไชเท ้าเขาก็ก ้าวขาเดินไม่ออก หลินซีให ้
เขาลองชิมดู เขานั่งอยู่ข ้างๆ รอให ้ทอดมันเสร็จอย่าง
สบายใจ
้
ฉู่ เซิงเดินเข ้าไปข ้างหูเขาแล ้วพูดขึนมาเบาๆ “นายมา
กินของฟรีอก ้ั แล
ี แล ้วเหรอ? ครงที ่ ้วให ้ขนมไปตังเยอะ
้
ขนาดนั้นทําไมนายยังมากินของบ ้านฉันอีก”
้
คําพูดนี แทงใจดํ าถังซูพอดิบพอดี เขาอดบ่นขึนมา้
ไม่ได ้ “ขนมพวกนั้นฉันไม่ได ้กินสักคํา แม่ฉันเอากลับ
บ ้านไปฝากตากับยายฉัน” ฉู่ เซิงได ้ยินดังนั้นก็สบายใจ
้
ขึนมาหน่ ่ ้นายก็ไม่ได ้กิน สมนํ าหน้
อย ทีแท ้ า
ถังซูกน ิ ทอดมันร ้อนๆ ไป 10 กว่าชินแล ้ ้วจึงเตรียมตัว
ลุกออกไป ฉู่ เซิงมองปากมันแผล็บของเขาแล ้วเอ่ยขึน้
“ความจริงเจ ้านี่ ก็ทําง่ายๆ แค่ใช ้หัวไชเท ้านิ ดหน่ อยเท่า
นั้นเอง บ ้านนายก็มห ี วั ไชเท ้านี่ กลับไปก็ให ้แม่นายทํา
ให ้สิ”
พอกลับบ ้านไปถังซูผูไ้ ม่คอ ่ ยฉลาดก็บอกให ้หลิวชุน
่
เยียนทํ าทอดมันหัวไชเท ้าให ้ตามทีฉู ่ ่ เซิงหลอก หลิวชุน
่
เยียนไม่ ้ นทอดทอดมันเยอะขนาดนั้น
กล ้าใช ้นํ ามั
้ นทีบ
นํ ามั ่ ้านเธอได ้คํานวณการใช ้มาอย่างดีแล ้ว หาก
ใช ้วิธตี ามนี วั้ นหลังคงไม่เหลือแล ้ว และพอคิดว่าลูก
ชายของตนไปตะกละกินของบ ้านคนอืนจนทํ ่ าให ้เธอ
ขายหน้า หลิวชุนเยียนจึ ่ งโกรธมากจนตีก ้นลูกชาย
อย่างแรงไปสองที

ตอนที่ 31 เริมเปิ ่ ดเทอม

ึ่ าลังฉลองปี ใหม่ถก
ถ ้า ฉู่ เซิงรู ้ว่า ถังซูซงกํ ู ทุบตีเขา
จะต ้องปรบมือให ้ Liu Chunyan อย่างแน่ นอน หลินซี
บรรจุโครเกต ์กล่องอาหารกลางวันและขอให ้ชูเซิงส่ ่ งไป
ให ้ฟางฉวนจือ่ ในบรรดาเยาวชนทีได ่ ้ร ับการศึกษาที่
เหลือเธอและ Fang Chuanzhi มีความสัมพันธ ์ทีดี ่
และไม่สะดวกทีจะเชิ ่ ญพวกเขามาเป็ นแขกนอกจากนี ้
ยังมีความปรารถนาทีจะส่ ่ งอะไรบางอย่างในอดีต Fang
Chuanzhi มองไปทีกล่ ่ องลูกชินทอดส่
้ งซองสีแดง
ขนาดเล็กให ้ ฉู่ เซิงจากนั้นก็กระซิบกับฉู่ เซิง: "เอาคํา
่
มาบอกพีสาวของคุ ณให ้เธอผ่อนคลายรู ้ว่าเธอเป็ นคน
ใจกว ้าง แต่มน
ั ก็เป็ นตาเกินไป - จับ "ฉู่ เซิงเข ้าใจทันที
ว่า Fang Chuanzhi หมายถึงอะไรหลังจากกลับบ ้าน
เขาบอกหลินซีในสิงที ่ เขาพู
่ ดเขายังแนะนํ าหลินซี:"
น้องสาวเราจะเหมือนกันทุกคนในอนาคตเพือไม่ ่ ให ้
ดึงดูด ความอิจฉาของผูค้ น "

หลินซีสะท ้อนความคิดล่าสุดของเขาพฤติกรรมของ
หลินซีน้ันน่ าจับตามองไม่นอ้ ยหลังจากนั้นหลินซีก็อด
้
กลันอย่ ่ ให ้
างมากและแอบกินของดีโดยปิ ดประตูเพือไม่
เกิดปัญหาโดยไม่จาํ เป็ น

ปี ใหม่ผ่านไปอย่างรวดเร็วและเยาวชนทีมี ่ การศึกษา
ทุกคนก็กลับมา Liu Xia นํ ารองเท ้าผ้าสองคูม ่ าให ้
ึ่ งคู
หลินซีซงทั ้ เ่ ป็ นของแม่ของ Liu Xia หยวนเหอนํ า
ผลไม้กระป๋ องและขนมลูกพลัมมาหนึ่ งถุงนี่ ถือเป็ น
ของขวัญชินเยี้ ยมหลิ
่ นซีไม่อยากร ับมันหยวนเหอยิม้
้ อ จะไปพบ
และพูดว่า“ ฉันไม่ได ้เจอคุณในปี ใหม่นีหรื
ฉันไหมมันเป็ นแค่ของว่างดูวา่ คุณชอบกินขนมหวาน
หรือไม่ฉันเอามาให ้คุณเป็ นพิเศษถ ้าคุณรู ้สึกแย่เชิญ
ฉันไปทานอาหารเย็นสิเราไม่ได ้อยู่ด ้วยกันในช่วง
ตรุษจีนดูเหมือนว่า พวกเรากําลังจะไถนาถ ้าคนตัว
ใหญ่กน ิ อาหารก็จะนับเป็ นการไถนาเตรียมไว ้ "ใน
ตอนท ้ายหลินซีเชิญเยาวชนทีมี ่ การศึกษาบางคนมา
ทานอาหารเย็นทีบ ่ ้าน

หลินซีอยากกินหม้อไฟ แต่น่าเสียดายทีไม่ ่ มเี ตา

ต่อมาหลินซียม ื หม้อตุ๋นขนาดใหญ่ต๋น ุ กระดูกชินใหญ่ ้
้ ผก
สองชินใส่ ั ต่างๆเห็ดและผลิตภัณฑ ์จากถัวเหลื ่ องซึง่
ถือได ้ว่าเป็ นอาหารจานหลักและเสิร ์ฟพร ้อมกับ
บางอย่าง อาหารเย็นกลุม ่ คนอาหารทีมี ่ ชวี ต
ิ ชีวา ใน
ระหว่างอาหารคํ่าทุกคนพูดคุยกันเกียวกั ่ บสิงที ่ พวกเขา
่
ทําหลังจากกลับบ ้านความสุขทีได ่ ้กลับมาอยู่กบั
้ั
ครอบคร ัวอีกครงและความเศร ้าของอนาคตทีสั ่ บสนใน
่ ด หยวนเหอก็พูดขึนว่
ท ้ายทีสุ ้ า: "ยังไงก็ตามเราต ้อง
่
ทํางาน ยากตราบเท่าทีเราสามารถบรรลุ ผลลัพธ ์ใน
อนาคตไม่วา่ คุณจะกลับไปทีเมื ่ องหรือไปโรงเรียนมันก็
เป็ นทุนสะสมของคุณเองเช่นเดียวกับ Fang
Chuanzhi คุณพูดแบบนั้นใช่ไหม? "Lin Xi เห็นด ้วย
กับ หยวนเหอคําพูดและให ้กําลังใจทุกคน: "เวลาแบบ
 ้
นี จะไม่ ้
นานเกินไปประเทศจะต ้องถูกสร ้างขึนและการ
้
สร ้างขึนอยู ่กบั ความสามารถอนาคตของประเทศ
้
ขึนอยู ่
่กบั คนหนุ่ มสาวทีจะสร ้างทุกคนทํางานหนักและ
่
จะมี ขอให ้มีอนาคตทีสดใส”

่
ทุกคนตืนเต ้นและทุกคนต่างก็รอคอยอนาคตที่
ดีกว่าในอนาคต

่
หวังเสียวเจิ ้
นและ Yu Linlin ทีไม่ ่ ได ้ร ับเชิญบ่นว่า
"เธอหมายความว่าอย่างไรแยกเราขับไล่เราและเชิญ
เราไปทานอาหารเย็นโดยไม่โทรหาเราฉันบอกว่าเธอดู
ถูกคน แต่คณ ุ ก็ยงั ไม่เชือ่ คนพวกนั้นก็ตาบอดเช่นกัน
ไม่สาํ คัญว่าจะดีหรือไม่ดส ้
ี าํ หร ับมืออาหารบาบารี บ
ประจบสอพลอไม่ใช่วา่ เธอไม่กน ิ มัน” หยูลน ิ ลินไม่
สุดโต่งเหมือนหวัง Xiaozhen เธอรู ้ดีวา่ เยาวชนทีมี ่
การศึกษาเหล่านั้นนํ าสิงของมาให
่ ่
้หลินซีเมือพวกเขา
กลับมาตอบแทนบุญคุณด ้วยอาหารมือนี ้ ้ พวกเขา
ขัดแย ้งกับหลินซีและโดยปกติแล ้วหลินซีไม่จาํ เป็ นต ้อง
่
เชิญพวกเขา สําหร ับความคิดทีแตกสลายของหวั ง
 ่
เสียวเจิ
นYu้ Linlin หมายถึงหูข ้างหนึ่ งเข ้าไปและอีก
ข ้างหนึ่ งออกไป

ฮันเหม่ยฟางเป็ นคนสุดท ้ายทีกลั ่ บมา แต่ใบหน้า

ของเธอดูไม่ดแี ละเธอก็ไม่ได ้นํ าอะไรมาให ้ทุกคน
หลังจากกลับมาครงนี ้ั เธอก็
้ ้
เงียบมากขึนและดู กงั วล
้ น
ตลอดทังวั

่
ในวันทีสองของการกลั บมาของเธอเลขาธิการ
พรรค Tang เรียกชาวบ ้านมาประชุมแม้วา่ การไถนา
่ น้ แต่ก็มก
ในฤดูใบไม้ผลิจะยังไม่เริมขึ ี ารเตรียมการ
้
เสร็จสินและเลขาธิ การพรรค Tang ก็เริมจั ่ ดการงาน
มือของหลินซีเกือบได ้ร ับการฟื ้นฟูและเขาจะไป
่
โรงพยาบาลเพือตรวจสุ ขภาพในอีกไม่กวัี่ น ฉู่ เซิง
่
กระตือรือร ้นทีจะไปกั
บหลินซีครงนี ้ั หลิ
้ นซีไม่เห็นด ้วย
เพราะโรงเรียนกําลังจะเปิ ด

มีโรงเรียนประถมศึกษาในหมู่บ ้านชิงซานซึงมี ่ เด็ก ๆ

จากหมู่บ ้านใกล ้เคียงเรียนอยู่โรงเรียนมีขนาดเล็กและ
 ี่ ้องหลินซีพา ฉู่ เซิงไป
มีครูไม่มากมีห ้องเรียนเพียงไม่กห
่
ทีโรงเรี
ยนและภายใต ้คําแนะนํ าของ Liu Chunyan
เขาพบครู Wang ทีร่ ับผิดชอบงานของโรงเรียน

ครูหวังฟังคําอธิบายของหลินซีกอ ่ นหน้านี ้ ฉู่ เซิงอยู่

้ั
ชนประถมศึ กษาปี ที่ 2 ตามกระบวนการปกติ ฉู่ เซิงควร
จะอยู่ชนประถมศึ ้ั กษาปี ที่ 3 ฉู่ เซิงไม่ต ้องการเรียนอีก
หนึ่ งปี จะเพิมภาระ ่ ่
กับพีสาวของเธอ ฉู่ เซิงเสนอทีจะ ่
ตรงไปทีช ่ นประถมศึ
้ั ่ ้า ครูวงั ขมวดคิว:
กษาปี ทีห ้ "คุณ
ยังไม่ได ้เรียนชนประถมศึ ้ั กษาปี ที่ 3 และตอนนี เป็ ้ นช่วง
ครึงหลั ่ งของภาคการศึกษาฉันมีข ้อยกเว ้นให ้คุณเข ้า
เรียนชนประถมศึ ้ั กษาปี ที่ 3 ได ้ถ ้าคุณไปถึงชน้ั
ประถมศึกษาปี ที่ 5 โดยตรงคุณอาจจะไม่สามารถ
เพือให ่ ้ทัน "Lin Xi ได ้ยินครู Wang ไม่พอใจใน
้ ยงของเขาอธิบายอย่างรวดเร็ว:" เราซือหนั
นํ าเสี ้ งสือ
เรียนทีบ ่ ้านและเรียนอย่างหนักในช่วงนี คุ ้ ณต ้องการให ้
เขาทดสอบและดูระดับของเขาก่อนทีจะจั ่ ดเรียงเข ้าชน้ั
เรียน ? "อาจารย ์หวังกังวลว่าพวกเขาได ้ร ับการแนะนํ า
จาก Liu Chunyan และต ้องการแสดงสีหน้าและตอบ
ตกลงโดยไม่เต็มใจ ครูหวังหยิบชุดข ้อสอบออกมาและ
พูดกับฉู่ เซิงว่า "นี่ เป็ นข ้อสอบชนประถมศึ
้ั กษาปี ที่ 5
ลงมือทําก่อน"

หลังจากที่ ฉู่ เซิงทําข ้อสอบแล ้วเขาก็เริมทํ

่ าคําถาม
ภาษาช ้าลงโดยเฉพาะการเขียนหัวข ้อคณิ ตศาสตร ์
่
ไม่ใช่เรืองยากสํ าหร ับเขาและ ฉู่ เซิงก็ทําได ้อย่าง
รวดเร็ว หลินซียน ื อยู่นอกห ้องทํางานดูฉู่ เซิงเขียน
เหมือนบินทํานายว่าสิงนี ่ จะเกิ
้ ้
ดขึนได ้

แน่ นอนว่าหลังจากทีครู ่ หวังแก ้ไขเอกสารของ ฉู่ เซิง

ึ้
แล ้วเขาก็รู ้สึกประทับใจ ฉู่ เซิงดีขนมากเขาขอให ้ ฉู่ เซิง
ไปทีช่ นประถมศึ
้ั กษาปี ที่ 5 โดยตรงและถาม ฉู่ เซิงว่า
"ใครเป็ นคนสอนพวกคุณทังหมดนี ้ "้ ฉู่ เซิงเงยหน้าขึน้
เล็กน้อย เด็กใบหน้ากล่าวอย่างภาคภูมใิ จว่า "พีสาว ่
ของฉันสอนหมดแล ้ว" ครูวงั ตบหัวและพูดว่า "โอเค
คุณต ้องทํางานหนักหลังเลิกเรียน" จากนั้นหลินซีก็ถก ู
้
จัดให ้ทําตามขันตอนการร ับเข ้าเรียนและจ่ายเงิน
ค่าธรรมเนี ยม. หลังจากวันทีวุ่ น ่ วาย ฉู่ เซิงก็กลับมาเป็ น
นักเรียนประถมอีกครง้ั
 ่
เมือเขากลั ่ ่ งได ้กระเป๋ านักเรียน
บบ ้านหลินซีจาํ สิงหนึ
ของ ฉู่ เซิงยังไม่มาถึงครงสุ ้ั ดท ้ายเขาสัญญาว่าจะ
เตรียมกระเป๋ านักเรียนให ้เขา แต่เขาลืมมันไปหลังจาก
่
ทีเขายุ ้
่งกับวันปี ใหม่ เดิมทีหลินซีต ้องการซือกระเป๋ า
นักเรียนโดยตรง แต่มองว่าเด็กคนอืน ่ ๆ เป็ นกระเป๋ า
นักเรียนขนาดเล็กทีทํ ่ าเองเด็กบางคนมีเพียงถุงผ้าเมือ ่
นึ กถึงสิงที ่ ่ Fang Chuanzhi พูดหลินซีรู ้สึกว่าเธอ
ต ้องเรียนรู ้ทีจะร่ ักษา รายละเอียดตํ่าเธออยู่ในระบบฉัน
้
ซือผ้าผื นหนึ่ งในห ้างสรรพสินค ้ามันเป็ นสีขาวและ
ค่อนข ้างหนาหลินซีเริมเย็ ่ บกระเป๋ านักเรียนเมือ ่ ฉู่ เซิง
เข ้าไปในห ้องเขาเห็นหลินซีเย็บกระเป๋ านักเรียนทีกํ ่ าลัง
จะก่อตัวภายใต ้แสงสลัว ในขณะนั้น ฉู่ เซิงรู ้สึกว่าหัวใจ
ของเขาเปี ยกโชกไปด ้วยนํ าอุ ้ น ้
่ ทังคนก็ อบอุน ่ และพีสาว่
ของเขาก็ใจดีมาก

่
ในวันทีไปโรงเรี ยน ฉู่ เซิงสะพายกระเป๋ านักเรียน
ของเขาและโบกมือลาหลินซีไม่ไกลออกไป ถังซูยงั คง
เร่งเร ้า: "ฉู่ เซิงเร็วเข ้า!" ถังซูอายุนอ้ ยกว่า ฉู่ เซิงหนึ่ งปี
้
ตอนนี พวกเขาเป็ นศิษย ์เก่า ถังซูจงึ ขอให ้ ฉู่ เซิงไป
 ่ นกระเป๋ านักเรียนใบใหม่ของ ฉู่
โรงเรียนด ้วยกัน เมือเห็
เซิงมีคาํ ว่า "Sheng" ปักอยู่ทมุ ี่ มกระเป๋ า ถังซูแตะ
กระเป๋ าของ ฉู่ เซิงด ้วยความอิจฉา ฉู่ เซิงตบมือ ถังซู
่
เข ้าใจว่า ฉู่ เซิงหมายถึงอะไรเช่นเดียวกับสิงของของ
่ ยวกั
คนอืนเกี ่ บเขา เขาพึมพําคําสองสามคําในใจหัน
่
หน้าไปคุยเรืองโรงเรี ยนกับฉู่ เซิง

่ นซีสง่ ฉู่ เซิงไปเขาก็ตรงไปที่

หลังจากทีหลิ
โรงพยาบาลในเมือง หลังการตรวจหมอบอกหลินซีวา่
กระดูกของเขาหายดีแล ้วและต ้องเอาใจใส่หลังจากนั้น
อย่ายกของหนักและอย่าใช ้แรงมากเกินไป

่ ดตัวของหลินซีjue ก็ได ้ร ับการปลดปล่อยเขา

ในทีสุ
ี่ อาวุธเดียว" ได ้ เมือเขา
จึงสามารถเลิกเป็ น "ฮีโร่ทมี ่
่ ่บ ้านหลินซีพบ Tang Jianguo และบอก
กลับไปทีหมู
่ างานได ้แล ้ว Tang Jianguo มองไปที่
เขาว่าเขาเริมทํ
หลินซีและถามด ้วยเสียงตํ่า "แม้ว่าเขาจะยังไม่เริมไถ่
้
นา แต่ตอนนี งานของเขาก็ หนักมากคุณคิดว่ามือของ
คุณถูกต ้องและคุณสามารถจับมันได ้หรือไม่?"หลินซี
ทันที เข ้าใจความหมายของ Tang Jianguo และยิม้
กล่าวว่า: "เอาล่ะฉันจะพักผ่อนและรอจนกว่าฉันจะฟื ้ น
่
ตัวเต็มทีจากนั ้นจึงนํ าไปผลิตและใช ้แรงงาน" Tang
่ สติสม
Jianguo รู ้สึกว่าหลินซีเป็ นคนทีมี ั ปช ัญญะและ
หลังจากนั้นไม่ก ี่ เขาขอให ้หลินซีกลับไปพักผ่อน

่
โรงเรียนเต็มไปด ้วยเสียงดังในตอนเทียงเด็ ก ๆ ก็
หยิบกล่องอาหารกลางวันออกมาและเตรียมทีจะกิ ่ น ฉู่
เซิงหยิบกล่องอาหารกลางวันทีห่ ่ อด ้วยผ้าหนาอย่าง
แน่ นหนาอากาศหนาวแม้วา่ ห่อจะหนา แต่กล่องอาหาร
กลางวันก็เย็นแล ้ว เปิ ดกล่องอาหารกลางวันมีอาหาร
้
สดบดสามชินและไข่ ่
ลวกเพือนร่ วมโต๊ะข ้างกล่อง
อาหารกลางวันของ ฉู่ เซิงเหลือบมองไปทีกล่ ่ องอาหาร
กลางวันของ ฉู่ เซิงและรู ้สึกสนใจทันทีและพูดด ้วย
้ ยงทีน่่ าอิจฉา: "Chu Sheng, นี่ คือจานทีคุ
นํ าเสี ่ ณเอา
มาให ้ฉันชิมหน่ อยได ้ไหม? "" เปล่า "คําง่ายๆสองคําที่
่
ทําให ้เสียวคิ ดอยู่บนโต๊ะเดียวกันเด็กชายทําได ้เพียงก ้ม
ศีรษะลงและกินผักดองทอดของตัวเองพลางเหลือบไป
ทีชู่ อาหารของ Sheng เป็ นครงคราว ้ั
การสนทนาระหว่างทังสองคนทํ ้ าให ้เสียงผูช ่ ่ งอยู่
้ ายทีนั
แถวหน้าหันหน้ามาชูเซิงเงยหน้ ่ ้
าขึนและพบกั บท่าทาง
ทีดู่ น่าขันเล็กน้อยของเด็กชายซึงเป็ ่ นคนรู ้จักเก่าของ
่
ฉู่ เซิงด ้วย เป็ นคนทีฉกหนั งสือเล่มเล็กของเขาไปเมือ ่
ครงที ้ั แล
่ ้ว ฉู่ เซิงมองไม่เห็นมันและก ้มศีรษะลงเพือกิ
่ น
อาหารของตัวเอง

่ าลังตกดินทําให ้ถนนลูกร ังขรุขระ

ดวงอาทิตย ์ทีกํ
เป็ นสีทองจาง ๆหลินซียน ื พิง ประตูและร่างของเด็ก
้
หนุ่ มก็อยู่ไกลออกไปใกล ้ ๆ เงยหน้าขึนมองและเห็ น
่
เด็กสาวโบกมือให ้เขาชูเซิงอดไม่ ่ บมุมปากของ
ได ้ทีจะจั
่
เขาวิงไปหาหลิ นซีอย่างรวดเร็วและตะโกนอย่างไพเราะ
่
ว่า "พีสาว, ฉันกลับมาแล ้ว "Lin Xi ต ้องการเอาไป
กระเป๋ านักเรียนของเขาถูกเด็กวัยรุน ่
่ บ่ายเบียง" ่
พีสาว
ฉันจะมาเอง "Lin Xi ไม่ได ้บังคับและถามเขาว่า" คุณ
เหนื่ อยไหมหลังจากผ่านไปหนึ่ งวัน ของโรงเรียนฉัน
ทําอาหารให ้นายกินข ้าวก่อนนะ”
 ดังคํากล่าวทีว่่ าเด็กครึงคนครึ
่ ่ นคนจน ช่วงเวลานี ้
งกิ
่ ก ๆ กําลังเติบโตและเด็กผูช
เป็ นช่วงทีเด็ ้ ายก็มแี นวโน้ม
่ วมากขึนหลิ
ทีจะหิ ้ นซีเตรียมของว่างให ้เขา ฉู่ เซิงล ้าง
มือและเช็ดหน้าและเดินเข ้าไปในห ้องคร ัวและได ้กลิน ่
่
หอมอ่อน ๆ ฉู่ เซิงสูดดมมันเป็ นกลินของอิ นทผาลัมสี
แดงหลินซีนําเค ้กโคลนพุทรามาให ้เขา“ ลองชิมดูสวิ า่
รสชาติเป็ นยังไง?”

้
ฉู่ เซิงบีบชินและยั ่
ดเข ้าปากกลินหอมหวานของ
โคลนพุทราเต็มปากทันทีและ ฉู่ เซิงก็เผชิญหน้ากับมัน
Lin. Xi ยกนิ วให ้ ้แสดงว่ารสชาติดห ี ลินซีเห็นว่าเขากิน
อะไรเหมือนกระรอกน้อยน่ าร ักทีมี ่ แก ้มปูดและเขาก็
น่ าร ักทันทีดงั นั้นเขาจึงอดไม่ได ้ทีจะแตะศี
่ รษะของเขา

หลังจากทีฉู่ ่ เซิงทําขนมเสร็จเขาก็ใส่โคลนพุทรา
และเค ้กมันแกวทีเหลื่ อไว ้ในตู ้หลินซีรู ้ว่าปัญหาการ
ดูแลอาหารของเขาเกิดขึนอี ้ กแล ้วเพียงแค่พูดกับเขา
ี่ าร่างหนึ่ งก็รบี วิงเข
ไม่กคํ ่ ้ามาจากประตู และ ถังซูก็หอบ
เขาพูดกับฉู่ เซิง: "ฉู่ เซิงทําไมคุณหายไปหลังเลิกเรียน
ฉันไปหาคุณเพือนร่่ ้ั
วมชนของคุ ณบอกว่าคุณออกไป
ก่อนเวลาทําไมคุณไม่รอให ้ฉันกลับบ ้านกับคุณ ? "ฉู่
เซิงถูกกล่าวหาว่าไม่กลับบ ้านรู ้สึกผิดเขาพูดอย่างใจ
เย็น" คุณควรกลับบ ้านเร็วหลังเลิกเรียน "ถังซูรู ้สึก
สําลักนี่ จะเหมือนกับทีแม่
่ ของเขาพูดได ้อย่างไร?

่ ดจมูกถังซูก
เมือสู ่
่ ็ได ้กลินหอมและเลี ยใบหน้าของ
เขาและพูดกับหลินซีวา่ "พีสาวของฉั ่ นทําอะไรอร่อย ๆ
้ั อไม่" หลินซีรู ้สึกขบขันกับถังซูแ่ ละทําให ้จือ
อีกครงหรื
่
เซิงผลักเล็กน้อยเพือให ้ฉู่ เซิง เอาไปให ้ ถังซูชมิ เค ้ก ฉู่
เซิงไม่กล ้าปฏิเสธเขาจึงหยิบชินส่ ้ วนหนึ่ งไปให ้ ถังซู
โดยไม่เต็มใจ ถังซูทําเค ้กเสร็จแล ้วทุบมันทุบและกล่าว
่
ชมหลินซี: "พีสาวคุ ณใจดีมากให ้ขนมเราหน่ อย แม่ไม่
่
เคยห่วงใยพีสาวคุ ณยังคิดถึงน้องชายหรือไม่? "สีหน้า
เฉยเมยของ ฉู่ เซิงไม่สามารถยืดออกได ้เขาจับแขน
ของ ถังซูแล ้วลากออกไป:" ถ ้าไม่เป็ นไรก็กลับไปและ
ทําการบ ้านของคุณอย่าพูดเรืองไร ่ ่ ่ Eight
้สาระทีนี
Dao "
 ถังซูถก ่
ู ลากไปทีทางเข ้าของลานบ ้านเจ ้านายไม่
่
พอใจ:" ฉู่ เซิงเราเป็ นเพือนที ่ ฉันมาเล่นกับคุณทําไม
ดี
คุณถึง ไม่มค ี วามสุขเหรอ? "ฉู่ เซิงพูดคุณมาทีนี ่ ่ เพือ
่
เล่นกับฉันเหรอ? ทุกครงที ้ั กลั
่ บมาก็กน ิ ดืม่ ถังซูค ่ ว ้า
ประตูสนามหญ ้าและไม่ยอมออกไป ฉู่ เซิงปิ ดกันประตู ้
และผลักเขาออกไปสักพักทังสองคนก็ ้ ยนื อยู่ตรงทาง
่
ตันทีประตู ลานภายใน

"คุณสองคนกําลังทําอะไรอยูม ้ เมือทั
่ วยปลํา?" ่ งสอง
้
้
เงยหน้าขึนดร. ซ่งก็ยน
ื อยูไ่ ม่ไกลและเอนตัวไปหาพวก
เขา

ื่
หลินซียนแก ้
้วนํ าให ้กับ Dr. Song ดร. ซ่งมองไปที่
ฉู่ เซิงและ ถังซูแตะจมูกของเขาและไอเล็กน้อย "คุณ
สองคนมาทําอะไรทีนี ่ ่ รีบ ๆ ทําการบ ้านของคุณ"หลินซี
เฝ้ าดู ดูท่าทางของหมอซ่งก็ประมาณว่ามีบางอย่าง
เกิดขึน้ เมือ ่ ฉู่ เซิงและ ถังซูจากไปดร. ซ่งยังคงยืดคอ
ของเขาและมองออกไปเพือยื ่ นยันว่าพวกเขาทังคู
้ จ
่ าก
 ้ นมีบางอย่างจะขอ
ไปแล ้วจึงพูดกับหลินซีวา่ "วันนี ฉั
ความช่วยเหลือจากคุณ"

หลินซีรอเขาอยู่ ซ่งแตะหูเขาหน้าแดงเล็กน้อยแล ้ว
้ นมีอะไรต ้องทํากับครอบคร ัวฉัน
พูดว่า "วันมะรืนนี ฉั
้
อยากเลียงแขกช่ วยฉันทําอาหารได ้ไหมพ่อกับฉันจะ
ไป ไม่สามารถจัดการฝี มือของแขกทีมาร่ ่ วมงานได ้ "ยี่
หลินซีพูดถูกด ้วยความเข ้าใจของพ่อลูกคูน ้
่ ี คงจะดี
ถ ้า
พ่อและลูกของพวกเขาสามารถทําอาหารได ้ดี แต่น่ ันก็
ไม่ใช่ปัญหา

นี่ ไม่ใช่เรืองใหญ่
่ หลินซีเห็นด ้วยและหารือกับ
หมอซ่งว่าต ้องเตรียมอะไรบ ้างและจะกินกีคน ่ เมือทั่ ง้
สองบอกว่าพวกเขาเหมือนกันจูๆ่ หลินซีก็นึกถึง
บางอย่างครงสุ ้ั ดท ้ายทีฉั
่ นได ้ยินหมอซ่งพูดถึงลูกชาย
คนโตของเขาทียั ่ งอายุนอ้ ยและเขาไม่มคี ชู่ วี ต ้ั ้
ิ ในครงนี
เขาต ้องการทีจะร ่ ักษาเขาให ้ได ้ มันคือ ... ? หลินซีไป
หาหมอซ่งและถามอย่างมีเลศนัยว่า "คุณจะนัดบอด
หรือเปล่า" ประโยคหนึ่ งทําให ้ดร. ซ่งหน้าแดงด ้วย
ความสําเร็จเขาชะงักคําพูดสองสามคําและวิงหนี่ ไป
้ ้เดียงสา
หลินซีกาํ ลังกุมท ้องและตลกดีคนในวัยนี ไร
จริงๆ

่
ฉู่ เซิงมองไปทีอาหารที ่ ปริมาณมากขึนอย่
มี ้ างเห็น
่ นซีอย่างงงงวยและหลินซียนตะเกี
ได ้ช ัดมองไปทีหลิ ื่ ยบ
้ นวันแรกทีคุ
ให ้เขาและอธิบายให ้เขาฟัง: "วันนี เป็ ่ ณไป
โรงเรียนเรากินดีกว่าดังนั้นจึงเป็ นการเฉลิมฉลองของ
คุณ มาเป็ นนักเรียนประถมเรียนให ้

่
หนัก!” เมือมองไปที ่
ใบหน้ ่ มแย
าทียิ ้ ้มของหลินซีฉู่
่ าได ้ว่าตอนทีเขาเรี
เซิงก็อดไม่ได ้ทีจะจํ ่ ยนอยู่ชน้ั
ประถมศึกษาปี ที่ 1 เขากลับบ ้านจากโรงเรียนในวัน
แรกเขาอยากจะบอกครอบคร ัวของเขาว่า เขามี
่
กระเพาะสําหร ับมัน แต่เมือเขากลั บมาสิงที ่ เขาได
่ ้ยิน
คือคําบ่นของจินซีอย ่ ทได
ุ : เป็ นเรืองดี ี่ ้ร ับการเลียงดู
้ และ
เขาต ้องไปโรงเรียนไม่ต ้องพูดถึงการใช ้จ่ายเงินจํานวน
มากและไม่มใี ครทํางานทีบ ่ ้าน Chu Dagen ยังคงก ้อง
่
อยู่: พีชายและน้ องสาวนี่ คือสิงที ่ แม่
่ ขอให ้ไปและฉัน
 ่
หยุดมันไม่ได ้ เมือเขากลั ่ อ จํา
บมาให ้เขาทํางานทีเหลื
คําสองสามคํากลับมาได ้ดังนั้นฉันจะไม่อา่ นให ้เขาฟัง
ดังนั้นมันก็โอเคเสมอ เมือได
่ ้
้ยินเช่นนี ความอารมณ์ ดี
ของฉันก็หายไปในเวลานั้นและสิงที ่ เหลื
่ ออยู่คอื ความ
ผิดหวังกับพ่อคนนี ้ ตอนนี กํ้ าลังดูอาหารเย็นทีพี ่ สาว
่
ของฉันเตรียมไว ้ให ้ฉันเป็ นพิเศษ ฉู่ เซิงแอบบอกตัวเอง
้
ว่าทังหมดนี ้ นของพีสาวฉั
เป็ ่ นและฉันจะตอบแทนพีสาว ่
่
ของฉันอย่างดีเมือเขาโตขึ น้

้
ทังสองคนกิ นข ้าวและคุยกันว่าจะไปโรงเรียนหลินซี
กังวลว่า ฉู่ เซิงจะไม่ปร ับตัวเข ้ากับชีวต ิ ในโรงเรียน ฉู่
เซิงบอกหลินซีถงึ สิงที ่ ดี
่ และไม่ต ้องกังวลหลังจากพูดถึง
่
เรืองตลก ่ ดขึนในโรงเรี
ๆ ทีเกิ ้ ยนหลินซีรู ้สึกว่าทุกอย่าง
เป็ นไปด ้วยดีสาํ หร ับ ฉู่ เซิงในโรงเรียนและรู ้สึกโล่งใจ
หลินซีถามเขาอีกครง้ั "มีอาหารเพียงพอทีฉั ่ นนํ ามา
และมีทสํ ี่ าหร ับข ้าวร ้อนหรือไม่" ฉู่ เซิงกล่าวว่า
"เพียงพอแล ้ว แต่ไม่มท ี่ าหร ับข ้าวร ้อนโรงเรียนมีนํา้
ี สํ
เดือดดังนั้นคุณสามารถ กินมันซะ” หลินซีขมวดคิว้
และต ้มข ้าวก็ไม่ดต ี อ
่ สุขภาพเธอถามฉู่ เซิงอย่างไม่
 ่ าย
แน่ ใจ“ คุณอยากกลับมาทานข ้าวเย็นไหม?” ชูเซิงส่
หัว

โรงเรียนแห่งนี กล่้ าวกันว่าอยูใ่ นหมู่บ ้านชิงซานแต่ที่

้ ่ระหว่างหมู่บ ้านต่างๆโดยทัวไปแล
จริงแล ้วมันตังอยู ่ ้ว
เด็ก ๆ จะกินอาหารทีโรงเรี่ ่
ยนและวิงไปมานอกจากนี ้
ครอบคร ัวต ้องไปทํางานพวกเขาจัดการกับมันอย่างไม่
เป็ นทางการที่ เทียงแล
่ ้วพวกเขาไม่กลับมาด ้วยซํา้
อาจจะทําอาหารให ้พวกเขาเป็ นพิเศษ ฉู่ เซิงก็คด ิ แบบ
่
เดียวกันถ ้าพีสาวของฉั นไปทํางานและไม่มใี ครอยู่บ ้าน
ทําอาหารก็ควรอยูโ่ รงเรียนเพือกิ ่ นนอกจากนี อาหารที
้ ่
ฉันนํ ามาก็เป็ นอาหารทีดี ่ และสามารถร ับประทานได ้
้ ้อนฟอง มีความพิเศษมากมาย ทังสองคนคุ
ด ้วยนํ าร ้ ย
กันและหัวเราะและทานอาหารเสร็จ ฉู่ เซิงไปล ้างจาน
ส่วนหลินซีก็พลิกดูสต ู รอาหารโดยคิดว่าจะทําอาหาร
่
อะไรเมือไปที ่ ้านของ Doctor Song
บ

่ านสูตรอาหารหลินซีก็อดไม่ได ้ทีจะคิ
เมืออ่ ่ ดอะไร
บางอย่าง
 ้
ตอนนี เธอมี ตาํ ราอาหารแล ้วเธอก็ไม่ต ้องกังวลกับ
การกินและดืม่ เพียงแค่วา่ ฉู่ เซิงต ้องการไปโรงเรียน
และจะมีเงินใช ้จ่ายหลังจากนั้นเขาไม่มเี งินมากมายใน
ี่
มือของเขาเป็ นการดีทจะไม่ อดอาหารจนตายเป็ น
เซนติเมตร หากคุณต ้องการประหยัดเงินคุณยังต ้องทํา
่
การเสียงโชค

ก่อนเข ้าเรียนในวิทยาลัยเธอยังอ่านนวนิ ยายแนว

่
ย ้อนกลับสองสามเรืองโดยพื ้
นฐานแล ้วทําธุรกิจเล็ก ๆ
่
อย่างลับๆเพือให ้เงินได ้มาอย่างรวดเร็วหลินซีรู ้สึกว่า
เขาสามารถทําตามความเหมาะสมได ้ ส่วนจะทําอะไร
่ ารานั้น
ต ้องพึงตํ

ตอนที่ 32 ความช่วยเหลือ
ดูสต
ู รแล ้วหลินซีก็ตด ่ าแบบไม่แฟนซี
ั สินใจทําติมซํ
เกินไปรสชาติดก ้ งมี
ี ว่าก็น่าจะขายได ้ นอกจากนี ยั
คนขายของในเมืองแน่ นอนว่ามันเป็ นธุรกิจลับหลินซี
ไม่พบใครทีร่ ับผิดชอบเธอจึงอยากลองดู
 ่ กถึงโคลนพุทราและเค ้กมันแกวทีทํ
เมือนึ ่ าในวันนี ้
่ ก ๆ ชอบการทําไส ้ถัวเมื
น่ าจะเป็ นอะไรทีเด็ ่ อคร ่ ้ั แล
งที ่ ้ว
้ งสองชนิ
ก็ดเี ช่นกันหลินซีจงึ ตัดสินใจลองชิมนํ าทั ้ ดนี ้
ก่อน

เช ้าวันรุง่ ขึน้ ฉู่ เซิงไปโรงเรียนหลินซีถอื ตะกร ้าของ

เขาและออกไป เธอไม่รู ้ว่าจะขายของทีไหนเธอเดิ ่ นเตร่
่ องเมือเธอเดิ
ไปทัวเมื ่ นไปถึงทางเข ้าโรงพยาบาลเธอก็
เห็นคนสองคนแอบดูอยูใ่ นตรอกเล็ก ๆ ใกล ้ ๆ พวกเขา
จากไปไม่นานหลินซีสงสัยว่ามัน จะเป็ น "ตลาดมืด"
เธอเดินไปทีนั ่ ่ นและมีคนหยุดเธอและถามเธอด ้วยเสียง
ตํ่า "คุณขายอะไร"หลินซีกระซิบ "ติมซํ ่ า. คุณต ้องการ
่
ถัวแดงม้วนไหม? "ชายคนนั้นโบกมือและจากไป

ี วามคิดใด ๆ มาพักหนึ่ งแล ้วเธอเดินไป

หลินซีไม่มค
มาในตรอกไถลจนขาของเธอเจ็บและเธอก็ไม่ได ้เปิ ด
ออก ต่อมาคนขายไข่บอกเลิกเธอโดยรู ้ว่าเธอขายติม ่
้
ซําและพูดอย่างกรุณาว่า: "ทุกวันนี ครอบคร ัวไม่ได ้
 ่
รํารวยใครที ่ ้เงินคุณจะขายของทีเป็
ใช ่ นประโยชน์
้ ้!"หลินซีไม่เข ้าใจเรืองนี
มากกว่านี ได ่ ้ ยังใช ้ไม่ได ้จริง
่ ใช
และสิงที ่ ้ได ้จริงถ ้ากินไม่ได ้จริง

หลินซีไม่ยอมแพห้ ลังจากรอมานานในทีสุ ่ ดเขาก็ได ้

่ งตัวดีและขายถัวแดงสองม
พบกับผู ้หญิงทีแต่ ่ ว้ นและ
เค ้กมันแกวพุทราหนึ่ งก ้อนเป็ นเงิน 30 เซ็นต ์และหักค่า
่ หลิ
รถไถแล ้ว ถ ้าไม่ใช่เพราะสิงนี ้ นซีไม่ต ้องการเงินทุน
่
และหลินซีก็ทําเพืออะไร ่
ความจริงทีโหดร ้ายทําให ้ภาพ
ลวงตาของหลินซีแตกสลายและหลินซีก็กลับบ ้านอย่าง
หดหู่

ทันทีที่ ฉู่ เซิงกลับมาเขาเห็นหลินซีน่ ังอยู่ในสนาม

่
ด ้วยความงุ นงงเขาตระหนักว่าพีสาวของเขาอารมณ์ ไม่
ดี ฉู่ เซิงถามด ้วยเสียงตํ่า
่
"พีสาวมี อะไรเกิดขึนหรื้ อไม่?"
หลินซีถอนหายใจยาวฉันพูดในสิงที่ ไม่
่ ด ี ฉู่ เซิงยังเด็ก
มากและไม่มค ่ ใด ๆ เขาไม่มท
ี วามคิดทีดี ี างเลือก
นอกจากช ักชวนหลินซี
“ คนพวกนั้นไม่รู ้ว่าติมซํ
่ าอร่อยแค่ไหน ทําโดยพีสาว ่
อย่าคิดมากอย่าไปซือติ ้ มซํ
่ ามันจะเป็ นเรืองใหญ่
่ ถ ้าถูก
จับได ้ "Lin Xi มองดูเด็กพยายามทีจะพู ่ ดคําพูดของ
เขาพยายามปลอบโยนเขา รู ้สึกดีขนและกลั ึ้ บมามีพลัง
้ั
อีกครงและพู ่ าเหล่านั้นสําหร ับคุณคุณขาย
ดว่า: "ติมซํ
ไม่ได ้เหรอการออกไปข ้างนอกมันถูกกว่าและไม่มอ ี ะไร
่
เลย" เพือแสดงให ่ าเหล่านี อร่
้เห็นว่าติมซํ ้ อยจริงๆ ฉู่ เซิง
่ ่ งของพวกเขา แต่สด
จึงเช็ดออก ครึงหนึ ุ ท ้ายพวกเขา
ไม่สามารถกินอาหารเย็นได ้หลินซีรู ้สึกสบายใจและ
ความหงุ ดหงิดก่อนหน้านี ก็ ้ หายไป

หลินซีพก ั ใจสักพักร่าเริงและเตรียมตัวไปบ ้านของ

หมอซ่งในฐานะคนทําอาหาร คราวนี หมอซ ้ ้งเป็ นของ
้ั
จริงคือหมูสามชนปลาไข่ หกฟองและผักสามอย่าง
้ อาหารเหล่
หมอซ ้งชีไปที ่ ้ ้วพูดว่า "วันนี ฉั
านี แล ้ นจะทํา
ให ้คุณเดือดร ้อนหลินซีพบ ้ นเริ
ั แขนเสือขึ ้ มแสดง
่

่ หมอซ่งเดินนํ าคนเข ้ามา

แขกมาถึงตอนใกล ้เทียง
่
อย่างสุภาพหมอซ่งเดินเข ้าไปในคร ัวเพือชงชาหลินซี
 ้
ยับยังความอยากรู ่
้อยากเห็นของเธอเมืออาหารพร ้อม
แล ้วเธอก็เหลือบมองเข ้าไปในห ้องอย่างรวดเร็วเมือเธอ่
่ ยกหมอซ่ง แจ็คเก็ตผ้าสีนําเงิ
เข ้าไปในห ้องเพือเรี ้ นลด
ศีรษะลงและถัดจากผูห้ ญิงวัยสีสิ ่ บเศษเธอกําลังคุยกับ
้
หมอซ่งด ้วยรอยยิมบนใบหน้ าและอารมณ์ของเธอ
ใบหน้าของหมอเสียวซ่ ่ ้
งแดงขึนเขาหั วเราะและพยัก
หน้าแรง ๆ

่
หมอซ่งต ้องการอยู่กบั หลินซีเพือทานอาหารเย็ น
่
หลินซีรู ้สึกอับอายทีเขาอยู ี่ ่ โดยเปล่าประโยชน์เขา
่ทนี
จึงปฏิเสธ

้
บ่ายวันรุง่ ขึนหลิ
นซีเห็นหมอซ่งด ้วยความผิดหวัง
หลินซีมองหน้าเขาและถามอย่างไม่แน่ ใจ: "มีอะไร
เหรอ?" ดร. ซ่งวางแก ้วนํ าไว้ ้บนโต๊ะแล ้วพูดด ้วยความ
โกรธ ชอบฉันและดูถก ่ วเตีย้ "หมอซ่งสูงไม่เกิน
ู ฉันทีตั
1.7 เมตรเขาขาดนิ ดหน่ อย แต่เขาเป็ นคนดีและมี
ทักษะทางการแพทย ์ทีดี ่ หลินซีรู ้สึกสงสารเด็กผูห้ ญิง
คนนั้นเล็กน้อย ไม่มส ี ายตา!หลินซีต ้องปลอบโยนเขา:
"ลืมไปเถอะเรืองแบบนี ่ ้ งขึนอยู
ยั ้ ่กบั โชคชะตาอายุของ
คุณยังไม่แก่เกินไปถ ้าคุณมองหามันอีกครงคุ ้ั ณจะพบ
่ ดี
สิงที ่ อย่างแน่ นอน" หมอซ่งมองไปทีหลิ ่ นซี: "ตอน
ื่
แนะนํ าแม่สอบอกว่ าผูห้ ญิงคนนั้นค่อนข ้างพอใจกับ
่
เงือนไขของฉั นและบอกว่าดอกไม้น้ันดีและข ้าวก็ดฉ ี ัน
คิดว่าสิงนี่ สามารถทํ
้ ่
าได ้โดยทัวไปถ ้าไม่ใช่เพราะความ
โง่ของเธอฉันจะไม่ ไม่ต ้องเตรียมอาหารดีๆแบบนี มั ้ น
น่ าเสียดายทีชิ ่ นเนื
้ อของฉั
้ นกับปลาตัวนั้น "Lin Xi ได ้
้
ลิมรสของมั ้ เต็มใจทีจะแบกอาหารเหล่
นคนนี ไม่ ่ านั้น!

้
หลังจากเหตุการณ์นีหมอซ่ ้ ่
งกระตือรือร ้นมากขึนที
จะแสดงให ้ดร. ซ่งเป็ นเพือน ่ แต่หลินซีกาํ ลังจะเตรียม
้
ตัวไปทํางาน ฉู่ เซิงกังวลมากและคิวของเขาก็ ไม่คลาย
ลงเลยในช่วงสองสามวันทีผ่ ่ านมาหลินซีตบไหล่เขา
และปลอบโยน: "ฉันจะไปทํางานไม่ต ้องทรมานคุณ
่
กังวลเรืองอะไร" ่
ฉู่ เซิงมองไปทีความมั ่นใจของพีสาว
่
่ งวลมากขึนและพู
ของเขาและเริมกั ้ ่
ดว่า "พีสาวคุณ
ออกไป . ฉันเดาว่ามันคงไม่ตา่ งจากการลงโทษ
เท่าไหร่”
 เด็กหนุ่ มกล่าวว่าหลังจากทํางานมานานหลินซีรู ้สึก
ว่าเอวของเขากําลังจะหักเขายังคงก ้มหน้าและงอตลอด
้ ้าใครจะทนได ้ ตอนนี เกื
ทังเช ้ อบเทียงแล
่ ้
้วตอนนี เธอมี
พรสวรรค ์ไม่ถงึ หนึ่ งในสี่ เธออายเกินกว่าจะพักผ่อน
คนทีทํ่ ามากกว่าเธอยังไม่ได ้พักผ่อนดังนั้นเธอจึงต ้อง
แบกร ับมันอย่างหนักโดยธรรมชาติ

่
ยืนอยู่ไม่ไกลหวังเสียวเจิ ้ ดเหงือออกจากศี
นเช็ ่ รษะ
ของเธอและมองไปทีหลิ ่ นซีด ้วยสีหน้าดูถก ู เหยียด
หยามเธอพูดกับ Yu Linlin ทีกํ ่ าลังดืมนํ
่ าอยู
้ ข
่ ้างๆเธอ:
"ดูสวิ น ้ ๆ นี จะถู
ั นี คน ้ กวิพากษ ์วิจารณ์อย่างแน่ นอนถ ้า
คุณมีความสามารถมากทุกเซนติเมตรจะถูกหักออก”

Yu Linlin มองไปทีหลิ ่ นซีทกระสั

ี่ บกระส่ายวางกา
้
ต ้มนํ าและพู ดว่า“ เร็วเข ้าเรายังมีงานอีกมากเราจะ
ทํางานอีกสักหน่ อยเพือกิ ่ น."
่
เมือมองไปที ่ นที
พื ้ ส่
่ วนใหญ่ของดินแดนไร ้การ
เพาะปลูกหลินซีก็หมดหวัง ทันใดนั้นเงาสีดาํ ก็ปรากฏ
้ อหน้าต่อตาของหลินซีเมือเขามองขึ
ขึนต่ ่ ้
นไปมันคือ ฉู่
เซิงเด็กหนุ่ มกําลังหอบหลินซีถงึ กับผงะเขาคิดว่ามี
บางอย่างผิดปกติทําไมเขาถึงกลับมาในเวลานี ?้ ฉู่ เซิง
หยิบเครืองมื่ อทําฟาร ์มในมือของหลินซีและพูดกับ
่
หลินซีวา่ "พีสาวไปประชุ มฉันจะมา" หลังจากพูดจบ
เขาก็ผลักหลินซีออกไปและก ้มหน้าทํางานหลินซีรู ้สึก
่
งุ นงงเล็กน้อยกับเด็กเมือเธอฟื ้นขึน้ ฉู่ เซิงก็ทําไปแล ้ว
่
หลินซีหมดเรียวแรงจริ งๆมือของเธอปวดมากและเธอก็
หยุดเพียงเท่านั้น แม้ว่า ฉู่ เซิงจะอายุได ้ครึงปี
่ แต่เขาก็
ยังมีความแข็งแรงอยู่บ ้างในครึงช ่ วโมงเขาทํ
่ั างาน
ได ้มากแล ้วหลินซีหยุดเขาและถามเขาว่าเขากินหรือ
ยัง ฉู่ เซิงพยักหน้าและโบกมือจอบอีกครง้ั หลินซีหวิ
มากจึงหยิบกล่องอาหารกลางวันออกมาและเริม่
ร ับประทานอาหาร

่
หวังเสียวเจิ ้
นหยุดและเรียก Yu Linlin มาทาน
่
อาหารเมือเธอมองไปที ่ นซีเธอรู ้สึกไม่สบายใจอีก
หลิ
้ั
ครงเธอพา Yu Linlin ไปทีด ่ ้านข ้างของ ฉู่ เซิงYu
Linlin ต ้องการเกลียกล่ ้ อมเธอเพราะกลัวว่าเธอจะ
่
สร ้างความยุ่งยากหวังเสียวเจิ ้
นกล่ าวว่า : "ฉันจะพูด
ไม่กคํ ี่ าก็ไม่เป็ นไร"
 ่
ยืนอยู่ตรงหน้าฉู่ เซิง,หวังเสียวเจิ ้ มให
นยิ ้ ้เด็กและพูด
ว่า "คุณไม่เหนื่ อยเหรอฉันต ้องช่วยงานในฟาร ์มของ
เด็กเช่นนี ้ อายุ.หลินซีปฏิบต ั ต
ิ อ ่ คุณเหมือนเป็ นแรงงาน
เด็กใช่ไหม, ถ ้าคุณทําไม่ได ้ก็แค่พูดไปฉันจะช่วยคุณ
คุยกับเลขาธิการพรรค” ฉู่ เซิงยังคงโบกมือจอบและไม่
่
สนใจเธอ หวังเสียวเจิ ้
นลดเสี ยงของเธอลงอีกครงและ ้ั
กล่าวว่า "อย่ากลัวงานนี เป็ ้ นสิงที ่ เธอควรทํ
่ ามันเป็ นสิง่
่ งให
ทีจะสั ่ ้ลูกของคุณทํางานนี่ คือการละเมิด" ในทีสุ ่ ดชู
่ หยุดจอบในมือของเขา อย่างเย็นชาพ่นคําสีคํ
เซิงก็ ่ า: "

่ ้ย!" หวังเสียวเจิ
เชียเอ ่ ้ ดหงิด: "ทําไมคุณหยาบ
นหงุ
คายขนาดนี คุ ้ ณพูดแย่ ๆ ยังไงฉันถือความอยุตธิ รรม
่
ไว ้ให ้คุณ" ฉู่ เซิงมองเขาอย่ ่ น้
างเย็นชาและหวังเสียวเจิ
่ เขาต
สําลักทุกสิงที ่ ้องการจะพูดในสายตาของลําคอ
ของเขา Yu Linlin เห็นหลินซีเดินมาทางนี และรี ้ บดึง
่
หวังเสียวเจิ ้
นออกไป
 หลินซีมองไปทีด ่ ้านหลังของทังสองคนที
้ ่
จากไปด ้วย
ความรีบร ้อนและถามฉู่ เซิง: "มีอะไรเหรอ?" ฉู่ เซิงยิม้
่
และพูดว่า "ไม่เป็ นไรพีสาวรี บไปกินข ้าวเถอะ"หลินซี
เป็ นอย่างนั้นจริงๆ อายทีจะปล่
่ อยให ้ ฉู่ เซิงทํางานอีก
้ั บเครืองมื
ครงหยิ ่ อทําฟาร ์มมาแล ้วพูดว่า "คุณต ้องไป
เรียนตอนบ่ายกลับไปพักผ่อนก่อนเวลาและฉันจะ
่ อด ้วยตัวเอง"
จัดการส่วนทีเหลื

หลินซียน ื ยันว่า ฉู่ เซิงไม่มท

ี างเลือกเขาต ้องรีบ
กลับไปทีช ่ นเรี
้ั ยนเขาจึงต ้องวางเครืองมื ่ อทําฟาร ์มและ
รีบกลับไปโรงเรียนหลังจากกินอาหารไม่กคํ ี่ าเสียงระฆัง
้
ก็ดงั ขึนในช ้ั ยน
นเรี

ในความเป็ นจริงหลินซีไม่สามารถทํามันได ้อีก

ต่อไปฝ่ ามือของเขาขาดออกและไหล่ของเขาเจ็บเขา
เหนื่ อยล ้าทังร่
้ างกายและจิตใจ อย่างไรก็ตาม ฉู่ เซิง
กลับมาทันเวลาเพือช่ ่ วยบรรเทาความคับข ้องใจของ
่
เธอเด็กหนุ่ มเป็ นคนทีเอาใจใส่
และมีสติสมั ปช ัญญะ
 ่ นหลินซียน
จริงๆ เมือเห็ ื อยูบ ้ ้วยความงุ นงงมีคน
่ นพืนด
หัวเราะเบา ๆ หลินซีหนั กลับมาและเห็นหยวนเหอ

หยวนเหอถามด ้วยความกังวล: "มือของคุณเจ็บ

หรือไม่ทําไมคุณไม่สวมถุงมือ" หลินซีพม ึ พํา "ฉันรู ้ได ้
อย่างไรว่าฉันไม่มป ี ระสบการณ์" หยวนเหอหัวเราะเบา
้ั อมมื
ๆ อีกครงเอื ้ อไปหยิบจอบ และพูดว่า: "ในขณะทีไป ่
ถ ้าคุณไปด ้วยความเร็วเท่านี มั ้ นจะมืด" ขณะทีเขาพู
่ ด
เขาหยิบจอบและโบกมืออย่างแรงหลุมหนึ่ งก็ปรากฏขึน้
่ นขณะที
ทีพื ้ ่
เขาโบกมื ้ นก็หมุนอย่างรวดเร็ว จบ
อพืนดิ
้
แล ้วเอาล่ะ หลินซีรู ้ดีวา่ คราวนี เขาเป็ ้ ญคุณอีก
นหนี บุ
ครง้ั

่ ดก็มท
ในทีสุ ี่ นเหลืออยู่เล็กน้อยก่อนทีจะถู
ี ดิ ่ กไถ
หยวนเหอจึงคืนจอบให ้หลินซีชไปที ี ้ จุ่ ดทีเหลื
่ อและพูด
ว่า "ทําอย่างช ้าๆและทํางานให ้เสร็จเข ้าใจไหม" หลินซี
พยักหน้า ช ัดเจนขึนเล็ ้ กน้อย หยวนเหอกําลังเดินจาก
ไปและได ้ยินเสียงแผ่วเบาจากด ้านหลัง: "ขอบคุณ!"
เขาหันศีรษะและยิมให ้ ้หลินซีแสดงฟันขาวสองสามซี่
 ่
ในระยะไกลหวังเสียวเจิ ้ บจอบฟันของเธอคันด ้วย
นบี
ความเกลียดช ัง แอบด่า: ไร ้ยางอายจริงๆ ให ้ผู ้ชายมา
ทํางานให ้เธอ

่
เมือดวงอาทิ ตย ์สีแดงกําลังจะหายไปหลินซีก็ได ้ยิน
ประโยคหนึ่ ง: "มันจบแล ้ว" เธอเขย่าแขนทีเจ็ ่ บและแอบ
พูดว่า: "ในทีสุ ่ ดก็ปลดปล่อย" เมือเธอเดิ
่ นไปบนสันเขา
ด ้วยจอบ ฉู่ เซิงก็หอบอีกครงและ ้ั ตามหาหลินซีดน
ิ แดน
่ นซีร ับผิดชอบถูกพลิกกลับแล ้วในเวลานี ไม่
ทีหลิ ้ มใี คร
อยู่บนพืนดิ ้ น ฉู่ เซิงกําลังมองหาหลินซี Wang
Xiaozhen ทีอยู ่ ่ด ้านข ้างตะคอกอย่างเย็นชา: "อย่า ดู
ี่
สิพสาวของคุ ณไปแล ้วฉันไปแล ้วมีคนช่วยทํางานใน
สนามถ ้าคุณอยากทํางานให ้มาเร็ว ๆ ครงหน้ ้ั าคนที่
ช่วยทํางานก็มาเป็ นสายคุณสามารถ ' แม้จะได ้งาน
่ ณมาสาย "หลังจากพูดเขาก็ปล่อยเสียงเย็นเยียบ
เมือคุ
อีกครงหั ้ั นศีรษะและจากไป
 ฉู่ เซิงบีบกําปั้นของเขาข่มความโกรธในใจและรีบวิง่
่
กลับบ ้าน ก่อนทีเขาจะกลั บบ ้าน ฉู่ เซิงได ้ติดต่อกับ
่
หลินซีเมือมองไปที ่ าทางกังวลของเขาหลินซีก็ถาม
ท่
เขาว่า "มีอะไรเหรอวิงอย่ ่ างรีบร ้อน" ฉู่ เซิงเห็นหลินซี
้
อยู่คนเดียวยิมและถาม ่
"พีสาววันนี คุ้ ณเหนื่ อยไหมฉัน
ไปหาคนทีคุ ่ ณ อยูใ่ นความดูแลตอนนี ที ้ ดิ
่ นผืนนั้น
พร ้อมสําหร ับการเพาะปลูกแล ้ว "Lin Xi กล่าว" ใน
ตอนบ่าย Zhiqing Yuan จะมาช่วยถ ้าคุณพึงพาฉั ่ น
คุณจะไม่สามารถทํามันให ้เสร็จได ้อย่างแน่ นอน ไม่รู ้จะ
จัดงานอะไรให ้ฉันพรุง่ นี ?” ้ ย่นเล็กน้อย ฉู่ เซิงลดตาลง
ขนตายาวของเขาสันเล็ ่ กน้อยและพูดว่า "พีสาวฉั ่ นจะ
ช่วยคุณทํางานตอนเทียงวั ่ นพรุง่ นี เราจะออกจาก
้
โรงเรียนตอนบ่ายฉันสามารถมาทํางานได ้ในขณะทีไม่ ่
ต ้องกังวล . "Lin Xi ปฏิเสธโดยตรง:" คุณยังเด็กงาน
้ กเกินไปอย่ามาอีกตอนเทียง
เหล่านี หนั ่ "ฉู่ เซิงเม้มปาก
ของเขาและไม่เห็นด ้วยหลินซีรู ้ว่าอารมณ์ทดื ี่ อร
้ นของ
้ั
เขากําลังทําให ้เขาขุน ้ั
่ เคืองอีกครงเขาจึ งตบเขาและพูด
่
ว่า "จําไว ้ว่าอย่าวิงมาหาฉั นอีกต่อไป"
 ฉู่ เซิงยังคงไม่พูดอะไรหลินซีอยากจะพูดอะไร
่ ี่
บางอย่างและเขาก็กลับบ ้านแล ้ว เลขาธิการถังยืนอยูท
ประตูสนาม

ตอนที่ 33 ความเจ็บป่ วย
พวกเขาสามคนเดินเข ้าประตูไปและเลขาธิการพรรค
Tang ถามหลินซีวา่ "วันนี ฉั ้ นเหนื่ อยหลังจากทํางาน
มาทังวั ้ นคนในเมืองไม่ชน ิ กับการทําแบบนี คุ ้ ณเพิงเริ
่ ม่
พวกเขา ไม่เคยชินกับมันอย่างแน่ นอน "Lin Xi ไม่ได ้
ซ่อนมันเขาเป็ นคนใจกว ้างยอมร ับว่าคุณไม่สามารถ
ทํางานได ้ เลขานุ การสาขา Tang อ่านหลินซีอย่างสด
่
ชืนและถามว่ ้ นเห็นคุณทํางานอยู่งานนี ไม่
า "วันนี ฉั ้
เหมาะกับคุณจริงๆ แต่งานเยอะมากถ ้าคุณคิดว่ามันไม่
ดีฉันก็สามารถหางานอืนให ่ ้คุณได ้ แต่เซนติเมตร
้
น่ าจะน้อยกว่านี ลองคิ ดดูสวิ า่ ยังไงคุณทํางานคนเดียว
้
และต ้องเลียงคนสองคนเซนติ เมตรยังคงสําคัญสําหร ับ
คุณมาก” หลินซีพูดโดยไม่ลงั เล“ นั่นสําหร ับฉันเถอะ
่
เปลียนแผนการทํ างานของฉันแม้ว่าเซนติเมตรการ
ทํางานจะสูง แต่ฉันก็ไม่สามารถลงได ้และฉันจะไม่ได ้
้
ร ับทังเซนติ เมตรดังนั้นฉันจะชะลอสิงต่ ่ างๆ "Tang
 ่ นซีและพูดว่า" เอาล่ะ งันฉั
Jianguo มองไปทีหลิ ้ นจะ
่
เปลียนแผนการทํ างานของคุณในวันพรุง่ นี ”้ หลังจาก
พูดคุยกันอีกสองสามครง้ั Tang Jianguo ก็ออกไป
หลังจากพูด

ในตอนกลางคืนมือของหลินซีบวมเล็กน้อยและแทบ
จะยกแขนขึนไม่ ้ ได ้ ฉู่ เซิงทํางานบ ้านทังหมดและปล่
้ อย
ให ้หลินซีพก ่ นซีไม่เคยคิดว่าเขาเป็ น
ั ผ่อนให ้เต็มทีหลิ
้
คนขีแยตรงกั นข ้ามหลินซีเข ้มแข็งมากมาโดยตลอด
เพราะขาดการดูแลจากครอบคร ัว แต่วน ้ าให ้เธอ
ั นี ทํ
รู ้สึกหงุ ดหงิดมากแม้วา่ เธอจะทํางานหนักเพือรวมเข ่ ้า
กับชีวต ิ ปัจจุบน
ั ของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถปร ับตัวให ้
่
เข ้ากับยุคของการพึงพาการทํ าฟาร ์มของมนุ ษย ์ได ้

้
เช ้าวันรุง่ ขึนหลั งจากที่ ฉู่ เซิงตืนขึ
่ นมาเขาก็
้ พบว่า
่
พีสาวของเขายั ่
งคงหลับอยู่คาดว่าพีสาวของเธอจะต ้อง
นอนนานขึนหลั ้ งจากเหนื่ อยมาทังวั้ น เขาทําอาหาร
เช ้าและเดินไปเคาะประตูบ ้านพีสาว ่ ่
แต่ดเู หมือนพีสาว
ของเธอจะหลับและไม่ตอบ ฉู่ เซิงไปทานอาหารเช ้า
ก่อนเพราะเห็นว่าเกือบถึงเวลาแล ้วจึงเคาะประตู แต่
่
พีสาวก็ ยงั ไม่ตอบร ับ ฉู่ เซิงผลักประตูเข ้าไปโดยตรง
่
และเห็นว่าพีสาวของเขายั งคงหลับอยู่เขาจึงเข ้าไปหา
เธอและโทรหาเธอในเวลานี ้ ฉู่ เซิงพบว่าใบหน้าของ
หลินซีแดงผิดปกติและเขารู ้สึกมีไข ้เมือสั่ มผัสหน้าผาก
ของเขา

ฉู่ เซิงเรียกหมอซ่งและหมอซ่งก็ดม ู น ั ประมาณว่า

หลินซีเหนื่ อยเขาให ้ยาลดไข ้หลินซีกน ่ นว่าชู
ิ ยาเมือเห็
่ งอยู่เขาจึงเร่งให ้เขาไปที่ ชนเรี
เซิงยั ้ั ยน. ฉู่ เซิงไม่มี
ความคิดใด ๆ เขาจึงพูดว่า "ถังซูขอลาไปแล ้ววันนี ฉั ้ น
่
จะไปดูแลพีสาวของฉั นทีบ่ ้านพีสาวของฉั
่ นไม่สบาย
และจะต ้องมีคนคอยเสิร ์ฟนํ าชาและนํ้ ้ มอยู
าดื ่ ่เสมอ “
ท่าทีของ ฉู่ เซิงในครงนี ้ั มั
้ ่นคงมากหลินซีไม่มท ี างเลือก
่
อืนนอกจากต ้องทําตามเขา

่ Tang Jianguo เข ้ามาและถามหลินซี:

ตอนเทียง
ึ้
"เป็ นยังไงบ ้างดีขนไหม"หลิ ิ ้ "ฉันกินยาแล ้วก็ด ี
นซียม:
้
ขึนมาก" ี่ ่ นด ้วย
Tang Jianguo เห็นว่า ฉู่ เซิงอยู่ทนั
และ รู ้ว่าเขาต ้องดูแลเขาหลินซียงั ยกย่อง ฉู่ เซิงว่ามี
เหตุผล Tang Jianguo ให ้หลินซีพก ั ผ่อนอย่างเต็มที่
หลินซีล ้มป่ วยหลังจากทํางานมาทังวั ้ นและมีเรืองน่
่ า
ร ังเกียจบางอย่างออกมาจากหมู่บ ้านสาว ๆ ในเมือง
บางคนอารมณ์เสียและบางคนจงใจแกล ้งป่ วยเพือหนี ่
จากงาน เมือ ่ ฉู่ เซิงได ้ยินข่าวลือเขาโกรธมาก แต่เขา
ไม่สามารถอธิบายได ้ทีละคนเขาจึงต ้องเก็บความโกรธ
ไว ้ในใจ

Yuan He, Liu Xia และเยาวชนทีมี ่ การศึกษา

หลายคนซึงมี ่ ความสัมพันธ ์ทีดี
่ กบั หลินซีได ้ริเริมที
่ จะ่
พิสจู น์กบั หลินซี: Lin Zhiqing ล ้มป่ วยเพราะเขา
่
กังวลทีจะไปทํ ่
างานก่อนทีเขาจะหายดี เป็ นทีน่่ า
เสียดายทีมี ่ เยาวชนทีได
่ ้ร ับการศึกษาเพียงไม่กคนและ ี่
ชาวบ ้านจํานวนมากคําพูดทีไม่ ่ เอืออํ
้ านวยเหล่านี ต่ ้ อ
หลินซียงั คงเป็ นประโยชน์อย่างยิง่

เมือคํ ้
่ าพูดเหล่านี ไปถึงหูของหลินซีLin Xi ก็ถอื
้ รก
ตะกร ้าไว ้บนหลังของเขาและเก็บก ้อนหินในพืนที ่
 ี ้ ยจและไม่ไปทํางานใน
ร ้างใกล ้บ ้าน ไม่ใช่วา่ หลินซีขเกี
ไร่มน ่
ั เป็ นงานทีเลขาสาขา Tang ค ้นพบเป็ นพิเศษ
สําหร ับหลินซีการเก็บหินวันละวันในทีรกร ่ ้างห่าง
ออกไปสีเซนติ่ ่ เล็กเกินไปมันอยู่ใกล ้ ไปที่
เมตรซึงไม่
บ ้านของหลินซีไม่มใี ครจ ้องมองมาทีเธอเธอทํ ่ าได ้อย่าง
ช ้าๆ ทําไมคุณถึงเก็บหินมันเป็ นเพราะเลขาธิการพรรค
Tang ตัดสินใจทีจะเรี ่ ยกคืนพืนที ้ รกร
่ ้างว่างเปล่าและ
ต ้องทําความสะอาดเศษซากบนพืนที ้ รกร
่ ้างก่อนทีจะ่
ยึดคืนพืนที้ รกร
่ ้างหลินซีเข ้าใจดีวา่ นี่ เป็ นความตังใจ ้
ของเลขาธิการพรรคทีจะดู ่ แลเธอและหลินซีรู ้สึก
ขอบคุณเลขาธิการพรรคมากสําหร ับเรืองนี ่ ้

่ ยากลํ
สิงที ่ ้ อการขน
าบากเพียงอย่างเดียวในงานนี คื
ขยะและก ้อนหินไปยังสถานทีที ่ กํ
่ าหนดหลินซีมองไปที่
กองภูเขาขยะขนาดเล็กและยังคิดอยู่วา่ จะทําอย่างไร?
่
เด็กสองสามคนเข ้ามาผลักสาลีพวกเขาช่ วยหลินซีใส่
ถังขยะลงในรถเข็นและขนย ้ายไปยังสถานทีที ่ กํ
่ าหนด
หลินซีไม่ได ้คาดหวังว่าจะมีใครมาช่วยและต ้องการเอา
อะไรไปขอบคุณพวกเขา, เด็ก ๆ โบกมือตามตรงบอก
ว่าพวกเขารู ้สึกขอบคุณหลินซีทให ี่ ้ยืมหนังสือพวกเขา
่ ก ๆ น้อย ๆ นี ไม่
สิงเล็ ้ ได ้เป็ นอะไร

่ ฉู่ เซิงกลับบ ้านเขาก็ได ้ยินหลินซีฮม

เมือ ั เพลงอยู่ใน
คร ัว ฉู่ เซิงฟังเสียงร ้องอย่างรวดเร็วและมุมปากของเขา
ก็คอ ่ ยๆหันขึนหลิ ้ นซีกาํ ลังทอดอยู่ในห ้องคร ัวและทองก็
หลุดออกมาจากกระทะนํ ามั ้ นชามพอร ์ซเลนขนาด
ใหญ่ข ้างๆเขาเต็มไปด ้วยครึงหนึ ่ ่ งแล ้ว ฉู่ เซิงยืนมื
่ อ
ออกไปเพือจะคว ่ ้าหนึ่ งอัน แต่หลินซีตบหลังมือของเขา
เบา ๆ : "ไปล ้างมือและหน้ายังร ้อนอยู่และจะมีรสชาติด ี
่ นตัวลง" ฉู่ เซิงรู ้หลินซีชอบความสะอาดดังนั้น
เมือเย็
เขาจึงไม่อนุ ญาตเขาทําเลอะเทอะล ้างมือก่อน
ร ับประทานอาหารเป็ นกฎทีหลิ ่ นซีกาํ หนด ฉู่ เซิงล ้างมือ
และใบหน้าของเขาและมาช่วย: "พีสาวทํ ่ าไมวันนี คุ้ ณ
ถึงคิดจะบิดตัว"หลินซีบอกเด็ก ๆ ในหมู่บ ้านให ้ช่วย
เขาเขาบิดตัวเพือขอบคุ ่ ณเด็ก ๆ เหล่านั้น จากนั้นเขา
ก็มองไปทีใบหน้ ่ าของ ฉู่ เซิงและถามว่า "ฉันจะปล่อย
่ ่ งให ้คุณโอเคไหม" ฉู่ เซิงยิม้ "พีสาวฉั
ครึงหนึ ่ นไม่ได ้ขี ้
เหนี ยวขนาดนั้นไม่เป็ นไรถ ้าพวกเขาจะมาช่วยพวก
เขาและให ้อะไรกิน . "Lin Xi หลังจากได ้ยินสิงนี ่ ฉั
้ น
รู ้สึกว่าเด็กคนนั้นมีสติสม
ั ปช ัญญะจริงๆแล ้วเขาก็พูด
ว่า:" คุณพาไปโรงเรียนเพือกิ ่ นข ้าวฉันคิดว่าคุณ
กลับมาช ้าในสองสามวันนี ถ ้ ้าคุณหิวคุณสามารถหา
เบาะรองได ้ ท ้องของคุณ”

ตอนที่ 33 ความเจ็บป่ วย (คํา

เตือน:

โดยธรรมชาติ ฉู่ เซิงไม่มค ่ ไป

ี วามสุขถ ้าคุณนํ าสิงนี ้
่
ทีโรงเรี ยนมันจะไม่ถก ่ ้
ู ปล ้น ฉู่ เซิงไม่ต ้องการคุยเรืองนี
่
กับพีสาวของเธอแกล ้
้งทําเป็ นพูดโดยไม่ได ้ตังใจ :
"วันนี ฉั ้ นกลับมาและเห็น Han Zhiqing เธอกําลังคุย
กับชายคนหนึ่ งในหมู่บ ้านและชายคนนั้นคือ Li Qi ใน
หมู่บ ้าน"หลินซีไม่ได ้หันหลังให ้มุมและถามว่า "Li Qi
คือใคร ?” ฉู่ เซิงกล่าว“ หมู่บ ้านอาศัยอยู่ใน Xitou
ครอบคร ัวหนึ่ งคนนี มี ้ ความสามารถบางอย่างเช่นกัน
่
พีสาวของเขาแต่ งงานกับคนในเมืองและพบว่าเขา
่ั
ทํางานชวคราวในโรงงานพิ มพ ์และย ้อมสีในเมืองฉันได ้
ยินมาว่าเขาอาจจะ ต ้องทํางานประจํา "ฉู่ เซิงไม่ใช่คน
ขีนิ้ นทาฉันได ้ยินเรืองนี
่ เพราะเพื
้ ่
อนร่ ้ั
วมชนของเขาคื อ
Li Zhen น้องชายของ Li Qi Li Zhen ทีนั ่ ่ งอยู่หน้า ฉู่
่ ้าหนังสือของ ฉู่ เซิงและต่อสู ้ กับ
เซิงเด็กทีคว

่ กวัี่ นก่อนฉันได ้ยิน Li Zhen พูดว่า

ฉู่ เซิงเมือไม่
่
พีชายของเขาพบเยาวชนที ่ การศึกษาฉันเห็น Han
มี
Meifang ในวันนี และฉั ้ นรู ้ว่าเป้ าหมายของ Li Qi คือ
ใครหลินซีได ้ยินสิงที ่ ่ ฉู่ เซิงพูดเป็ นไปได ้ไหมว่า ฮัน
เหม่ยฟางอยู่ในหมู่บ ้านเหอเป็ นเรืองปกติ ่ ถ ้าผูค้ นมีสว่ น
ร่วมในวัตถุอายุของ Han Meifang ยังไม่เด็กเกินไป
การพูดคุยเกียวกั ่ ่
บวัตถุเป็ นเรืองปกติ หลินซีไม่ได ้
่ ้
คํานึ งถึงเรืองนี

่ เย็นแล ้วยืนให
บรรจุถงุ บิดทีแช่ ่ ่ ้ดีวา่ นี่ คือ
้ฉู่ เซิงซึงรู
่
จังหวะทีจะต ่ ้ถึงอารมณ์ของเขาหลินซี
้องออกไป เมือรู
้ ซ่งให ้นํ ามั
จึงอธิบายให ้เขาฟังก่อน:“ วันนี ดร. ้ นกับเรา
้ นจะทอดบิดและให ้เป็ นของขวัญคุณไปวิงคร
วันนี ฉั ่ ง้ั
 ่ บชามและใช ้ชินส่
เดียว” ชูเซิงหยิ ้ วนทีสะอาด
่ . ห่มผ้า
่
แล ้ววิงไปห ้องอนามัย.

่
ระหว่างทางฉันได ้พบกับพีสาวและน้ องชายของ
ถังซูและ Tang Xiaomei ถังซูเห็น ฉู่ เซิงถือชามและรู ้
ว่าต ้องมีอะไรอร่อยเขาจึงขวางทางของ ฉู่ เซิงและถาม
่
ว่า "พีสาวของฉั นทําอะไรอร่อยอีกล่ะ? แสดงให ้ฉัน
่ อทียื
เห็น! "ฉู่ เซิงหลีกเลียงมื ่ นออกมาและพู
่ ดว่า" ไม่
เป็ นอะไรคุณกลับไปเร็ว ๆ "หลังจากพูดจบเขาก็ข ้าม
ถังซูและออกไปโดยตรง ดวงตาของถังซูก ่ ลอกไปรอบ
ๆ ถังเซียวเหม่ยคว ้าเขาไว ้และเตือนว่า "ถ ้าคุณไปกิน
หลินจือชิงอีกฉันจะบอกแม่ของฉันและดูวา่ แม่จะไม่ทบ ุ
ตีคณ ุ หรือไม่" ความคิดของถังซูถ ู สะกิดป๋ อจ ้อง ที่
่ ก
่
พีสาวของเธอและกลั บบ ้านพร ้อมกับทําปากขมุบขมิบ

่
หมอเสียวซงเคี ้
ยวกรอบ ๆ ทําให ้ฝี มือของ Kwa
Linxi ยังคงดีอยู่ หมอซ ้งชิมอันนึ งพบว่าดี ฉู่ เซิงหยิบ
หนึ่ งชินแล
้ ้วใส่เข ้าไปในปากของเขา หมอซ่งไม่พอใจ:
"บ ้านของคุณไม่ได ้อยู่ทนั ี่ ่ นทําไมคุณถึงกินฉัน" ชูเซิง่
 ้ ดในปากของเขาเป็ นสองคํา
ไม่ได ้ยินหลังจากเคียวบิ
้
เขาก็เอือมมื อออกไปและเอาอีกอันหนึ่ งไปทีหมอซ่
่ ง
่ อออกไปเพือหยุ
เป็ นกังวล., ยืนมื ่ ด. หมอซ ้งบีบข ้อมือ
เขา: "เด็ก ๆ กินอะไรกันบ ้างลูกอายุเท่าไหร่แล ้วยังห่วง
ลูกอีกด ้วยนอกจากนี ้ แต่เดิมมีคนอืนพามาด
่ ้วย"
่
หมอซ ้งรู ้สึกรําคาญและเห็นว่ามีมากกว่า ครึงชามอด
่ น
ไม่ได ้ทีจะกิ

แต่ชายชราเจ็บข ้อมือบีบเขาจึงรีบอ ้อนวอนขอ

ความเมตตา หมอซ ้งก็ปล่อยไป ฉู่ เซิงเห็นเสียงเรียก
และถามอย่างไม่แน่ ใจ: "ลุงซ่งคุณฝึ กได ้แล ้ว!" หมอซ่ง
หัวเราะเบา ๆ "ฉันเคยช่วยคนไข ้มาก่อน แต่ครอบคร ัว
ไม่มเี งินจ่ายค่าร ักษาพยาบาลเขาจึงสอนฉัน ชุดของ

เทคนิ คการชกมวยฉันจะฝึ กฝนเมือไม่่ มอ ี ะไร

ี่
ผิดปกติและเป็ นการดีทจะสามารถร ักษาความฟิ ตได ้ "
่ นประกาย
" ลุงซ่งคุณเก่งจริงๆ "ดวงตาของชูเซิงเป็
จากนั้นเขาก็มองไปทีหมอซ่
่ ่
งพร ้อมกับ ความชืนชม
หมอซ่งเคาะหัวของเขาและพูดว่า "คุณกําลังทําอะไร
 ่
คุณกําลังคิดอะไรอยู่" ชูเซิงเกาหั วของเขาอย่างเขิน
อายหลังจากมองผ่านความคิดของเขา หมอซ่งครุน ่ คิด
่ นึ่ งและพูดว่า "ถ ้าคุณเต็มใจคุณสามารถเรียนรู ้
อยู่ครูห
จากฉันได ้นี่ เป็ นท่าออกกําลังกายพืนฐานบางอย่
้ าง" ชู
่
เซิงตอบและขอบคุ ณหมอซ่งด ้วยความจริงใจ เขายัง
่
ตกลงเรืองเวลาเรี ยนกับหมอซ่งและกลับไปแจ ้งข่าวดีให ้
หลินซี

ี่
ทันทีทเขากลั บบ ้านความอารมณ์ดข ี อง ฉู่ เซิงก็
หายไป ในห ้องคร ัว ถังซูเดินวนรอบหลินซีและจับมือ
เขาไว ้ ใบหน้าของ ฉู่ เซิงจมลงหลินซีเห็นมันและพูด
ด ้วยรอยยิม้ "Chu Sheng, ถังซูมาทีนี ่ ่ เพือเล่
่ นปิ งปอง
ออกไปเล่นข ้างนอกสักพัก" ฉู่ เซิงป่ องใบหน้าของเขา
และตอบว่า "อย่า ไป.. ฉันต ้องทําการบ ้าน” หลังจาก
พูดจบเขาก็หน ั หลังเดินจากไป

หลินซีรู ้สึกสําลักอย่างอธิบายไม่ถก ู เธอมองไปที่

ถังซูและเธอก็ยงั ดูใจร ้ายหลินซีรู ้สึกอายและต ้องอธิบาย
่
กับฉู่ เซิง: "มันอาจจะเป็ นวันทีโรงเรี ยนและฉันเหนื่ อย
นิ ดหน่ อยหรือคุณมองหาคนอืน ่ ?”“ ไม่เป็ นไรถ ้าเขา
้
ไม่เล่นงันคราวหน้ าจะหาให ้เขาเล่น” ถังซูไ่ ม่สนใจหลิน
่
ซีชอบเด็กทีงดงามเช่ ้
นนี และรู ้สึกอายเล็กน้อยเขาเติม
่
ชามทีทอดแล ่ ่ เอากลับไปให ้พีสาวของ
้วส่งให ้ถังซู: "ทีนี ่
คุณชิม" แม้ว่า ถังซูจะโลภ แต่เขาก็เช่นกัน รู ้ดีฉันเอา
มันกลับมาแบบนี ไม่ ้ ได ้ไม่งนจะโดนทุ
้ั บตีอก ่ อ
ี เขายืนมื
ออกไปและจับกํามือหนึ่ งแล ้วพูดว่า "พอแล ้วพีสาวฉั ่ น
จะไปแล ้ว"หลินซีตะโกนทีด ่ ้านหลังของเขา: "ถ ้ายังไม่
พอมาหาฉันเพือร ่ ับมัน" "เฮ้! "ถังซูกล่าวหลังจากวิง่
่
เพือตอบสนองความพยายามก็ หายไปหลังจากนั้น
สักครูห่ ลินซีสา่ ยหัวและกลับไปคุยกับฉู่ เซิง

ตอนที่ 34 ขายติมซํ ่ า
่
ฉู่ เซิงได ้ยินการสนทนาระหว่าง ถังซูและพีสาวของเธอ
อย่างชดั เจนและกําลังทําหน้าบึงตึ้ งหลินซีเคาะประตู
และพูดว่า "ฉันกําลังจะเข ้ามา" ฉู่ เซิงเปิ ดประตูอย่าง
รวดเร็ว เมือเห็่ นการแสดงออกทีสงบของเขาหลิ
่ นซีจงึ
บอกเขาเกียวกั ่ ่ เพิ
บสิงที ่ งเกิ
่ ดขึน:
้ "ถังซูมาหาคุณเพือ ่
เล่นกับคุณถ ้าคุณไม่ต ้องการคุณสามารถพูดได ้อย่าง
้ั งเพียงไม่ต ้องพูดอะไรมัน ไม่ใช่เพราะคนอืน
มีชนเชิ ่
เพราะต่อหน้า ถังซูอารมณ์ดฉ ี ันไม่สนใจคุณไม่งนฉั ้ั น
จะต ้องสู ้” หลังจากฟัง ฉู่ เซิงแล ้วเขาก็รู ้สึกได ้แค่เลือด
เต็มปาก จะออกมา ถังซูไม่ได ้มาเล่นกับเขาเขาแค่มา
จิปาถะ จะบอกว่า ฉู่ เซิงเข ้าใจ ถังซูจริงๆ ถังซูพสาว ี่
ของเขาเองก็ไม่สามารถออกไปข ้างนอกได ้เขาออกไป
ได ้เพราะเขาหาข ้ออ ้างในการฉี่

่ นซีด ้วยความเสียใจและพูดคุย
ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
่
เกียวกั ่ เกิ
บสิงที ่ ดขึนกั
้ บ ถังซูบนท ้องถนนในตอนนี ้
หลินซีรู ้สึกสงสัยเล็กน้อยมองไปที่ ฉู่ เซิงและถามว่า
"จริงเหรอ?" ฉู่ เซิงรู ้สึกเสียใจมากขึน: ้ "Sister, ฉันไม่
มีมน ั ฉันโกหกคุณ”หลินซีไม่สามารถบอกความจริง
จากความเท็จได ้เขาจึงต ้องพูดว่า“ อย่างไรก็ตามคุณ
ไม่สามารถทําให ้คนกลับมาเป็ นแบบนี ได ้ ้ในอนาคต
่
คุณต ้อง เรียนรู ้ทีจะโต ้ตอบกับผูค้ นหากคุณไม่พอใจ
หรือไม่พอใจไม่ต ้องกังวลเกียวกั ่ ่ บนใบหน้
บเรืองนี ้ าของ
เขาเขามองเห็นได ้ในทันทีคณ ุ รู ้หรือไม่? "ฉู่ เซิงไม่คอ
่ ย
เข ้าใจสิงที ่ หลิ
่ นซีพูดดังนั้น เขาพยักหน้าเพือแสดงว่่ า
เขาจํามันได ้ ฉันเอาชนะ ถังซูในใจซึงทํ ่ าให ้พีสาวของ
่
เขาถูกลงโทษทางวินัย
 ฉู่ เซิงและหลินซีบอกว่าพวกเขาจะเรียนศิลปะการ
ต่อสู ้ชุดหนึ่ งจาก Doctor Songหลินซีเห็นด ้วยทัง้
สองมือและขอให ้ ฉู่ เซิงตังใจเรี้ ยนหลินซีรู ้สึกเสมอว่า ฉู่
เซิงอยู่บ ้านเกินไปซึงไม่่ ดต ี อ่ การสร ้างตัวละครในฐานะ
่
พีสาวของเขาการดู แลชีวต ิ ประจําวันของเขาไม่มี
ปัญหา แต่ในระหว่างการเติบโตมีผูอ้ าวุโสชายคนหนึ่ ง
จะนํ าเขาไปสูก ่ ารสร ้างตัวละครของ ฉู่ เซิงการประพฤติ
ตนในโลกนี เป็ ้ นประโยชน์ เพือเป็ ่ นการขอบคุณ
หมอซ่งหลินซีจะมอบอะไรอร่อย ๆ ให ้กับดร. ซ่ง
หลังจากนั้น ฉู่ เซิงก็วงไปหาหมอซ่
ิ่ งทุกครงเพื้ั อศึ
่ กษา
อย่างจริงจัง สิงที ่ เรี
่ ยกว่ากังฟูจา่ ยออกหลังจากนั้น ฉู่
เซิงก็พฒ ั นาร่างกายทีแข็ ่ งแกร่งและได ้ร ับประโยชน์
มากมาย

้ นซีกงั วลเกียวกั
ตอนนี หลิ ่ บปัญหาการเลียงไก่้ ่
เมือ
่ น
เห็นว่าอากาศเริมอุ ้ อย
่ ขึนเรื ่ ๆ เธอจึงปรึกษากับ ฉู่ เซิง
่ โดยตรงและ
ว่าจะเตรียมเล ้าไก่หรือไม่ ฉู่ เซิงดูแลเรืองนี ้
พา ถังซูไปสร ้างสุม่ ไก่ ทําไมถึงเรียกว่า ถังซูน่ ันเป็ น
เพราะผูช ้ ้กินของดีมากมายทีพี
้ ายคนนี ได ่ สาวของเขา
่
่
ทําเพืออะไรเขาจะไม่ ทํางานได ้อย่างไร?

่ ้าไก่พร ้อมแล ้ว ฉู่ เซิงและหลินซีก็ไปทีบ

เมือเล ่ ้านของ
คุณยายเหลียนด ้วยกัน

ครอบคร ัวของคุณยายเหลียนมีประชากรจํานวน
มากแม้ว่าพวกเขาจะแยกชือกั ่ น แต่บ ้านก็เชือมต่่ อกัน
้
และอาศัยอยู่ด ้วยกันทังหมด หนู นอ้ ยขนปุยหลายสิบ
ตัวในสนามส่งเสียงร ้องตามหลังแม่ไก่หลินซีถก ู ดึงดูด
ี่
ทันทีทเขาเข ้ามาในสนาม เมือคุ่ ณยายเหลียนเห็น ฉู่
่ นก็แสดงรอยยิมเล็
เซิงใบหน้าเหียวย่ ้ กน้อยและเธอก็
ทักทาย "เด็กชาย Chu ทําไมวันนี คุ ้ ณมาทีบ่ ้านของ
ฉันและนั่งอยูใ่ นบ ้าน Lin Zhiqing มาด ้วย"หลินซีเดิน
่ ยมเก่
ตาม ฉู่ เซิงเข ้าไปในห ้องมีโต๊ะสีเหลี ่ า ๆ และเก ้าอี ้
ี่ วอยู่ในห ้อง คุณยายเหลียนรินนํ านํ
ไม้สตั ้ าตาลสอง
้
่ นการร ักษาแขกผูม้ เี กียรติหลินซีได ้ริเริมและ
ถ ้วยซึงเป็ ่
กล่าวว่า "คุณยายเหลียนฉันได ้ยิน ฉู่ เซิงบอกว่าไก่
 ้
ของคุณดีมากฉันอยากเลียงไก่ ่
ฉันขอให ้คุณเปลียนได ้
ไหม"

้
ชาวบ ้านต ้องการเลียงไก่ เป็ นส่วนใหญ่ เธอจะพบ
่
คุณยายเหลียนเพือแลกอาหารและคุ ณยายเหลียนก็
เต็มใจ หลินซีคด ่ เป็
ิ ว่าเรืองนี ้ นเรืองง่
่ ายมาก แต่คณ ุ ยาย
เหลียนไม่เห็นด ้วยในทันทีเธอถามว่า "คุณสร ้างเล ้าไก่
หรือยัง" หลินซีพยักหน้า "คุณเตรียมอาหารสําหร ับไก่
่ ไก่
แล ้วหรือยัง?" "อะไร"หลินซีไม่ได ้คิดเรืองนี ้ แค่กน
ิ ใบ
ผักบ ้างไม่ใช่หรือ? ต ้องเตรียมอะไรอีกบ ้าง.

่
เมือมองไปที ่
การแสดงออกของหลิ นซีคณ ุ ยาย
เหลียนรู ้อะไรบางอย่างในใจและเริมเผยแพร่่ ความรู ้ให ้
หลินซี: "ไก่ไม่ใช่เรืองง่่ ายทีจะเลี
่ ้
ยงไก่ ตวั เล็ก ๆ เช่นนี ้
่
ต ้องกินเค ้กถัวและรํ ้ นอย่าง
าข ้าวสาลีฉันเลียงมั
ระมัดระวังและบางครง้ั เอาเศษข ้าวโพดมาให ้ฉันครง้ั
แรกทีคุ ่ ณเลียงไก่
้ คณุ เอาไก่ตวั เล็ก ๆ กลับมาและมันก็
ตายภายในไม่กวัี่ นเยาวชนทีมี ่ การศึกษาของคุณยัง
้
ขอให ้ฉันซือไก่ แต่พวกเขาไม่สนับสนุ นพวกเขาและ
พวกเขา พูดซุบซิบมากมายเกียวกั ่ บหญิงชราของฉัน
่ ่ด ้านหลังของพวกเขา "Lin Xi รู ้สึกอายและ ฉู่ เซิง
ทีอยู
่ อร
ใช ้คําพูดทีดื ้ น:"
้ั คุณยาย Lotus ฉันจะเลียงลู ้ กไก่
และฉันจะสามารถเลียงดู ้ พวกมันได ้อย่างแน่ นอน "คุณ
ยาย Lotus สัมผัสศีรษะของ ฉู่ เซิงด ้วยความร ักและ
กล่าวว่า "ฉันรู ้ว่าคุณทําได ้ดังนั้นมาทํากันเถอะ" คุณ
ยายเหลียนพูดกับหลินซีอก ี ครง้ั "คุณต ้องการไก่กตั ี่ ว
ฉันจะเก็บไว ้ให ้คุณฉันจะเลียงมั ้ นให ้ ช่วงเวลานี เมื้ อ ่
พวกเขาอายุมากขึนคุ ้ ณสามารถมาร ับพวกเขาอีกครง้ั
ได ้ไหม "Lin Xi คิดว่านี่ เป็ นสิงที ่ ดี
่ ความคิดฉันตอบตก
ลงทันที คุณยายเหลียนยังถามอีกว่า "ไก่ราคาสีเซ็ ่ นต ์
และแม่ไก่ราคาหกเซ็นต ์คุณสามารถร ับเงินและคุณ
สามารถเปลียนได่ ้
้" ราคานี แพงกว่ ่
าการเปลียนลู กไก่
แต่ปลอดภัยกว่าค่าสัมประสิทธิมี์ เพิมขึ ่ นอย่
้ างมี
นัยสําคัญหลินซีตด ่
ั สินใจทีจะเปลี ่
ยนแปลง

แม้ว่าเขาจะไม่ได ้นํ าไก่กลับบ ้าน แต่หลินซีก็มี

ความสุขมาก คําถามเก่า ๆ เกิดขึนในใจอี ้ ้ั
กครงเธอ
้
ต ้องการสร ้างรายได ้เงินจํานวนนี สามารถจ่ ายได ้ แต่ไม่
สามารถทําได ้จะทําอย่างไร?
 ้
ทังสองเพิ ่ บมาถึงบ ้านและ ถังซูก็มาอีกครงคราว
งกลั ้ั
้
นี เขาไม่ ่
ได ้มือเปล่าเขามี toon มากกว่าครึงในมื อ
หลินซีจบ ่
ั ตูนในมือของเขาและพูดว่า "พีสาวฉั นเพิง่
เก็บมันมาจากต ้นไม้มันสดใหม่"หลินซีหยิบตูนตามที่
้
คาดไว ้ใบไม้ทังหมดเป็ ่ าให ้คนชอบ
นสีเขียวอ่อนซึงทํ
หลินซีทําความสะอาดมันลวกสับตีไข่สองสามฟองและ
ทําไข่คน

้ น ฉู่ เซิงและหลินซีเอาไข่คนนี ไปกิ

สําหร ับมือเย็ ้ น
ข ้าวชามใหญ่ ปากของหลินซีเต็มไปด ้วยกลินหอมของ ่
ตูนและความอ่อนโยนของไข่ ทันใดนั้นหลินซีก็ได ้แรง
บันดาลใจในเวลานี ผั ้ กป่ าบนภูเขาน่ าจะออกมาแล ้ว
เธอและ ฉู่ เซิงสอบถามและ ฉู่ เซิงคิดสักพักแล ้วพูดว่า
"ในเวลานี มี้ กระเทียมป่ าเถ ้าสีเทาและ มาลันโถวบน
่
ภูเขาพีสาวของฉั นกําลังจะไปเก็บผักป่ า? "Lin Xi
่
ต ้องการทําเค ้กผักป่ าเพือขายเขาจึ งแบ่งปันความคิด
ของเขากับ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงกังวลว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึน้
แต่หลินซีมองว่า อย่างมั่นใจ: "ไม่ต ้องกังวลพีสาวของ ่
ฉันระวังตัวมากและจะไม่ถก ู จับได ้ใช่ฉันต ้องการ
 ้
ประหยัดเงินมากขึนในอนาคตคุ ณจะไปโรงเรียนมัธยม
และสอบเข ้ามหาวิทยาลัย" ฉู่ เซิงรู ้สึกถึง ความเปรียว ้
ท่วมเข ้าตาและดวงตาของเขาก็ชนอยู ื ้ ่ครูห ่ นึ่ งเขาก็
่
สําลักเล็กน้อย: "พีสาวฉั นไม่อยากไปมหาลัยฉันจะไป
้ สาวของฉั
โรงเรียนมัธยมต ้นฉันจะเลียงพี ่ นเอง ใน
อนาคต”

ตอนที่ 34 การขาย ่ า (คํา

ติมซํ

เตือน:

่ ม
Lin Xi กล่าวด ้วยใบหน้าทีลุ่ ลึก
“ ฉู่ เซิงคุณเป็ นเด็กฉลาดและคุณต ้องอ่านคุณอ่านได ้
เท่านั้นคุณจะมีอนาคตถ ้าคุณออกจากทีนี ่ ้ เข ้าใจไหม
่
อย่าเรียกพีสาวของฉั นถ ้าคุณไม่ศก
ึ ษาให ้ดีถ ้าคุณพูด
แบบนี อี ้ กครงหน้
้ั าฉันจะเอาชนะคุณ” เป็ นเรืองยากที
่ ่
จะ
่
เห็นหลินซีโกรธชูเซิงตกตะลึ งในทันทีและรีบขึน้ . ขอ
ความเมตตา:“ พีสาวฉั ่ นคิดผิดฉันเรียนหนักและจะให ้
เกียรติเธออย่างแน่ นอน” หลินซีเห็นฉู่ เซิงเชือฟั ่ งและ
 ้ ยงของเขาก็แผ่วเบา:“ ไม่ใช่เพือฉั
นํ าเสี ่ น แต่เพือตั
่ ว
เธอเองเข ้าใจไหมรีบหน่ อย กินซะ”

หลินซีซมี ค ี วามคิดและอยากจะวิงขึ ่ นภู

้ เขาด ้วยสุดใจ
้
แต่ตอนนี เขายุ ่งอยู่กบั การทําฟาร ์มเขาไม่สามารถพูด
กับเลขาธิการพรรคถังได ้ว่า“ ฉันจะไปเทียวป่ ่ า คุณ
สามารถไปพักร ้อนได ้” เลขาธิการพรรค Tang คาด
ว่าเขาจะถูกด่าว่าถึงตายฉันควรทําอย่างไรหลินซี
หลังจากคิดเรืองนี ่ อยู้ ่นานเธอก็มค ี วามคิดเธอถาม ถังซู
ตามหาเด็กโตในหมู่บ ้านทีไม่ ่ ได ้ไปโรงเรียนและตกลง
่
กับพวกเขาทีจะแลกเปลี ่
ยนผั กป่ า แต่เธอกําลังมองหา
่ ปากเสียงทีเข
เด็กทีมี ่ ้มงวด ถังซูตอบ ฉู่ เซิงไม่โล่งใจ
เลยสัง่ ถังซู: "แค่บอกว่าคุณต ้องการอย่าบอกพวกเขา
่
ว่าพีสาวของคุ ่
ณต ้องการร ับมันพีสาวของฉั นเป็ น
เยาวชนทีมี ่ การศึกษาและถูกนิ นทาได ้ง่าย" ถังซูค ่ ด
ิ ว่า
มันสมเหตุสมผลและพบว่ามีเด็กสามคนทีเล่ ่ นได ้ดีกว่า
กับเขา. ให ้เด็กเหล่านั้นช่วยเลือกผักป่ า
 ้
วันรุง่ ขึนหลิ ่ มไปด ้วยผักป่ า
นซีได ้ร ับตะกร ้าทีเต็
หลังจากล ้างลวกและสับเส ้นก๋วยเตียวจะเข ๋ ้ากันแล ้ว
ทอดด ้วยนํ ามั ้ นทีละชินเค
้ ้กผักป่ าทีมี ่ กลินหอมออกจาก
่
เตาอบ เพือเป็่ นการตอบแทน ถังซูน้ัน ฉู่ เซิงเป็ นคนหา
ยากและใจกว ้างและเชิญ ถังซูให ้มาพักทานอาหารเย็น
ชามโพเลนต ้ากับเค ้กผักป่ า ถังซูป่องท ้องของเขา

่ อลงในช่องเก็บของเพือ
หลินซีใส่เค ้กผักป่ าทีเหลื ่
ร ักษาอุณหภูมข ้
ิ องเค ้กผักป่ า วันรุง่ ขึนหลิ
นซีขอลา
และไปเมืองเพือร ่ ับโชค

หลินซีเดินตรงไปยังตรอกเล็ก ๆ ข ้างโรงพยาบาล ใน
ไม่ช ้าก็มค ้
ี นพูดขึนตะกร ้าของหลินซีเต็มไปด ้วย
่
กระเทียมป่ าทีสะอาดซึ ่
งบรรจุ อย่างเรียบร ้อย ฤดูหนาว
ปี หนึ่ งฉันอาศัยหัวไชเท ้าและกะหลํ่าปลีและตอนนี ฉั้ น
เห็นผักป่ าสดๆชายคนนั้นไม่ใช่คนไร ้สาระและมัดใหญ่
กลม หลินซีเปิ ดกล่องอาหารกลางวันเผยให ้เห็นเค ้ก
ผักป่ าสีทอง ชายคนนั้นกลืนนํ าลายและถามว่
้ า "ราคา
เท่าไหร่"หลินซีเสนอราคา: "ห ้าเซ็นต ์" ชายคนนั้น
 ้
ขมวดคิวและพู ดว่า "แพงไปหน่ อย"หลินซีอธิบาย "นี่
คือบะหมีสี ่ ขาว" ถ ้าจะทําก็ต ้องเสียค่าทอดอีกซึงเป็
่ น
ราคาทีคุ ่ ้มค่า” ชายคนนั้นคิดอยู่นาน แต่ก็ยงั ไม่ทนกับ
่
กลินของอาหารจึ ่
งสังไปสองอั น หลินซีหยิบกระดาษมา
หนึ่ งห่อและส่งให ้เขา

หลังจากนั้นไม่นานเด็กผูห้ ญิงคนหนึ่ งก็เข ้ามาใน

ซอยด ้วยใบหน้ากลมและดวงตากลมโตทีกํ ่ าลังมองหา
่
บางสิงบางอย่ างหลินซีรู ้สึกว่าบุคคลนั้นคุ ้นเคยและอีก
้ั
ครงเขาเป็ นพยาบาลในโรงพยาบาลนั้น เมือหลิ ่ นซีเข ้า
ร ับการร ักษาในโรงพยาบาลด ้วยอาการกระดูกหัก
พยาบาลทีมี ่ ใบหน้ากลมก็ใจดีเป็ นพิเศษ พยาบาลก็
เห็นหลินซีและหลินซีไม่รู ้ตัวว่าต ้องการหลีกเลียง ่ แต่
พยาบาลก็หยุดเธอ: "Educated Lin"หลินซีอดไม่ได ้
่
ทีจะกล่ าวสวัสดี "สวัสดี" พยาบาลกระพริบตาเขา
กระพริบตาและถามว่า "คุณลืมว่าฉันชืออะไร?"หลิ ่ นซี
รู ้สึกอายในความเป็ นจริงเธอลืมมันไปแล ้วเธอไม่รู ้เลย
นางพยาบาลก็ไม่โกรธเช่นกัน: "ฉันชือโจวฮุ ่ ่ย" หลินซี
ทักทายโจวฮุ่ยอย่างรวดเร็ว: "บางวันก็หายไปฉันจํา
ไม่ได ้ฉันขอโทษพยาบาลโจว" โจวฮุ่ยโบกมือ: " ไม่
เป็ นไรมันกําลังจะมามีคนมากมายคุณจําได ้ทีนั ่ ่น
"จากนั้นเขาก็ลดเสียงลงและพูดว่า" คุณมาทําอะไรทีนี ่ ่
่
"หลินซีประหลาดใจเมือถามโจวฮุ ่ยกล่าวว่า" ตรงนั้น
เป็ นคนทําธุรกิจเล็ก ๆ ทีนี ่ ่ มาทีนี
่ ่ เพือหลี
่ ่ ญหา”
กเลียงปั
หลินซียมอย่ ิ้ างเขินอายมากขึน้ นางพยาบาลเสียวโจว ่
ยังคล่องแคล่วมองไปทีรอยยิ ่ ้ แข็
มที ่ งกระด ้างของหลินซี
และถามว่า "คุณมาทีนี ่ ่ เพือขายของหรื
่ ้
อซือของ" เมือ่
เห็นว่าหลินซีไม่สามารถบอกความจริงได ้เขาก็พูดว่า
"ฉันจะขาย เค ้กผักป่ าต ้องการไหม "อ๋อฉันเพิงมาซื ่ อ้
่ นี้ มี
เมือกี ้ ครอบคร ัวของคนไข ้มาจากบ ้านของเราและ
เอาเค ้กผักป่ ามาให ้สองก ้อนมันอร่อยมากฉันหิวและ
ถามใครบางคนเกียวกั ่ บเรืองนี่ ้ ฉันจะลงมาซือบ ้ ้าง "

หลินซีเปิ ดกล่องอาหารกลางวันมีเค ้กผักป่ าอยู่ข ้าง

ใน โจวฮุ่ยถามว่า "เท่าไหร่"หลินซีอ ้างโดยตรง: "ห ้า
่ นกันและซือเค
เซ็นต ์" โจวฮุ่ยรู ้สึกสดชืนเช่ ้ ้กผักป่ า
้
ทังหมดในกล่ องอาหารกลางวันหลินซียงั คงกังวลว่า
เธอจะกินไม่ได ้เธอมองไปทีหลิ ่ นซีด ้วยความโกรธ:
"ฉันไม่ใช่หมูฉันจะกินเยอะขนาดนี ได ้ ้ยังไงฉันเอาไปให ้
่
เพือนร่ วมงานของฉัน" ไม่แปลกใจเลย หลินซีห่อเค ้ก
 ้
ผักป่ าทีละชินจากนั ้นจึงบิดไปทีโจวฮุ
่ ่ยสองครง: ้ั "นี่ เป็ น
อาหารเริมต่ ้นคุณสามารถลองได ้" โจวฮุ่ยไม่ต ้อนร ับ
และเพียงแค่ยด ั เข ้าไปในปากของเขาและร ับประทาน
อาหารจนหมดนิ วหั ้ วแม่มอ ื ถึงหลินซีแล ้วรีบกลับไป

้
วันนี ราบรื ่
นมากก่ ่ กอย่างขายหมดหลินซี
อนเทียงทุ
ได ้พบกับรถแทรกเตอร ์ในการเดินทางกลับมาถึงบ ้าน
่
ในตอนเทียงและขายหนั งสือปลอมกับ Tang
Brancher โดยตรง

ตอนที่ 35 มีการต่อสู ้
ฉู่ เซิงกลับมาหลินซีไม่สามารถระงับความตืนเต ่ ้นของ
้
ตัวเองได ้และเอาเงินทังหมดที ่ ้มาในวันนี ทั
ได ้ งสองคน
้
นับแล ้วพวกเขาทําเงินได ้รวมกันมากกว่าสามหยวน
หลินซีรู ้สึกมั่นใจในทันทีและตบไหล่ ฉู่ เซิงและพูดว่า
่
"ฉู่ เซิงพีสาวต ้องสามารถเก็บเงินไว ้เรียนมหาลัยได ้มาก
พอ" ฉู่ เซิงมองไปทีพี ่ สาวที
่ กํ่ าลังยิมและเปิ
้ ดมุมปาก
ของเขา
 ด ้วยกําลังใจนี หลิ ้ นซีเป็ นเหมือนเลือดไก่นอกจาก
ผักป่ าแล ้วหลินซียงั ได ้ร ับ Sophora japonica และ
elm money Sophora japonicus ผสมกับแป้ งนึ่ ง
ในหม้อหรือต ้มแล ้วใส่แป้ งทําเค ้กไข่ Yuqian สามารถ
๊
ทําเกียวและซาลาเปาได ๋
้ เส ้นก๋วยเตียวผสมกั บแป้ งและ
นึ่ งปรุงรสเพือทํ ่ าอาหารเย็น อาหารทีหลิ ่ นซีใช ้สมอง
ของเขาในการปรุงอาหารมือกลางวั ้ นของ ฉู่ เซิงช่วย
เพิมคุ่ ณค่าอย่างมาก ไม่นานทุกคนก็รู ้ว่า ฉู่ เซิงมีพสาว ี่
่
ทีสามารถทํ าอาหารได ้ แต่คน ๆ นี ขี ้ เหนี
้ ยวมากและ
เพือนร่่ ้ั
วมชนของเขาก็ ้
ขอให ้เขาลิมรสเขาแค่ ไม่สนใจ
พวกเขาหรือแค่ให ้คุณเป็ นคนฆ่า หลังจากนั้นไม่นาน
ทุกคนก็ลงั เลทีจะคุ ่ ยกับ ฉู่ เซิงไม่สาํ คัญว่าคุณจะมี
อารมณ์ดม ี่
ี ไี ม่กคนที ่ งตัวและ ฉู่ เซิงก็เป็ นศัตรูกน
ระวั ั

วันนี ้ ฉู่ เซิงเข ้าเวรและเขาออกจากโรงเรียนหลังจาก

ทําความสะอาด หลังจากเดินไปได ้ไม่กก ี่ ้าวเขาก็พบว่า
้
มีใครบางคนกําลังเดินตามเขา ฉู่ เซิงยิมเยาะในใจและ
ยังคงเดินอย่างไม่เร่งรีบเมือผ่ ่ านสนาม ฉู่ เซิงก็ถก
ู ใคร
บางคนหยุด
 Li Zhen นํ าพีน้ ่ องของเขาและปิ ดกันเส ้ ้นทางของ
่ นไม่ได ้พูดอะไรมากและทังสี
ฉู่ เซิงหลีเจิ ้ คนเริ
่ ่ ้นที่ ฉู่
มต
เซิงโดยตรง ฉู่ เซิงก ้าวถอยหลังไปสองสามก ้าวและ Li
Zhen ก็ภม ้
ู ใิ จมากขึนเขาทั กทายผูค้ นสองสามคนรอบ
ๆ ฉู่ เซิงแต่เขาไม่สามารถปล่อยให ้เด็กคนนี วิ้ งหนี ่ ไปได ้
ฉู่ เซิงถอดกระเป๋ าและวางไว ้ข ้าง ๆ การต่อสู ้สินสุ ้ ดลงใน
เวลากว่าสิบนาทีเด็กชายทังสี ้ คนล
่ ้มลงกับพืน้ ฉู่ เซิงยัง
ได ้ร ับความเสียหายสองสามครงที ้ั ใบหน้
่ าของเขาและ
ร่างกายของเขาก็เจ็บเขากัดฟันของเขา หยิบกระเป๋ า
้
ขึนมาแล ้วตบเบา ๆ บนหัวแล ้วเดินเร็ว ๆ กลับบ ้าน เขา
่
ไม่ใช่ ฉู่ เซิงทีเขาเคยเป็ นอีกต่อไปดังนั้นให ้คนอืนกลั ่ ่
น
้
แกล ้งเขา ตอนนี สมรรถภาพทางกายของเขาดี ึ้
ขนกว่ า
เมือก่่ อนมากบวกกับเขาได ้เรียนรู ้เทคนิ คการชกมวย
เล็กน้อย แต่ก็ยงั ไม่มป ี ัญหาในการร ับมือกับตัวเล็ก ๆ

ี่
หลินซีเคยยืนอยู่ทประตู ้ั
หลายครงและมองไปรอบ ๆ
้
ฉู่ เซิงต ้องกลับมาในเวลานี ในอดี ตและคืนนี ทํ้ าให ้เธอไม่
สบายใจเล็กน้อย ด ้วยแสงริบหรีสุ่ ดท ้ายทีหลงเหลื
่ ออยู่
่ นซี
บนท ้องฟ้ า ฉู่ เซิงก็กลับมา เช่นเดียวกับทีหลิ
้
ต ้องการถามเขาว่าทําไมวันนี เขาถึ งมาสายนักเขาเห็น
รอยแดงและบวมเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา หัวใจของ
่
หลินซีจมลงเมือมองไปที ่
การจ ่ อนข ้างขีอาย
้องมองทีค่ ้
ของ ฉู่ เซิงเขาก็ยงั ไม่ได ้พูดคําตําหนิ

้
ในระหว่างมืออาหาร ฉู่ เซิงกินข ้าวอย่างเงียบ ๆ และ
แทบจะไม่หยิบจาน หลินซีถอนหายใจเบา ๆ ในใจเขา
่
ยังทนไม่ได ้ทีจะใส่ ี่
ซโครงหมู ิ้
ชนหนึ ่ งลงในชามของเขา
่ ยง แต่กล ้าทีจะเงยหน้
ชูเซิงเพี ่ ้
าขึนมองอย่ างรวดเร็วและ
้
ยิมให ้หลินซีอย่างประจบประแจงหลินซีกล่าวอย่าง
หงุ ดหงิด "หลังจากกินเสร็จแล ้วมาคุยกันเถอะ" ฉู่ เซิง
่
หรีรอยยิ ้
มคาดว่ าเขาจะได ้ร ับการฝึ กฝนในวันนี ้
ซึมเศร ้าเขาก ้มหน้าเพือกิ่ น

หลังจากร ับประทานอาหาร ฉู่ เซิงล ้างจานและยืนอยู่

ตรงหน้าหลินซีอย่างเชือฟั ่ งหลินซีมองไปทีแก ่ ้มของ
เขาอีกครงซึ้ั งดู
่ เหมือนจะจริงจังกว่าเมือก่
่ อนหลินซียงั รู ้
่
เรืองเด็ กผู ้ชายเล็กน้อยเขายังเด็กและหุนหันพลันแล่น
ในการทําสิงต่ ่ างๆเขาจะทําอะไรบางอย่างถ ้าเขาไม่เห็น
่ เกิ
ด ้วยกับเขา แต่เรืองนี ้ ดขึนกั
้ บ ฉู่ เซิงเธอยังคงไม่
สามารถยอมร ับมันได ้ง่ายๆหลังจากปราบปรามเธอแล ้ว
ความโกรธหลินซีสงบเสียงของเธอให ้มากทีสุ ่ ดและ
ถาม "วันนี ฉั ้ นกลับมาดึกมากทําไมมีอาการบาดเจ็บที่
ใบหน้าไม่ใช่จากการล ้ม" ฉู่ เซิงรู ้สึกประหม่าเล็กน้อย
่
เขารู ้จักหลินซี, และพีสาวของเขาไม่ ชอบการต่อสู ้แบบ
้
นี แม้แต่ ้
นอ้ ย เด็กชายตัวเล็กถูเท ้ากับพืนโดยไม่ รู ้ตัว
หัวใจดวงน้อยของเขาเต ้นแรงขึนเรื ้ อย่ ๆ สุดท ้ายเขาก็
เปิ ดปากพูดเรืองนี ่ อย่
้ างตรงไปตรงมาหลินซีเงียบไป
ชวขณะ่ั ่ คนที
ฉู่ เซิงไม่ต ้องตําหนิ ในเรืองนี ้ ่ ยอมต่อสู ้
ไม่
่
กลับเมือเขาถู ่ มค
กยัวยุ ่
ี นมาทีประตู ่
เมือหลิ นซีเข ้าไป
พัวพันกับการพูดคุยกับฉู่ เซิง

แม่ของหลีเจิ ่ นยืนอยู่ทประตู
ี่ ่ นด ้วยสีหน้า
และหลีเจิ
หงุ ดหงิด แม่ของหลีเจิ ่ นยืนอยู่ทประตู
ี่ สนามและดุวา่ :
่ ได ้ร ับการฝึ กฝนเธอกล ้าทีจะทุ
"ไอ ้ทีไม่ ่ บตีผูค้ นและ
ร ังแกไม่มใี ครในบ ้านของฉันออกไปโดยเร็วถ ้าฉันไม่
สอนคุณวันนี คุ ้ ณเป็ นฝ่ ายผิด "
 ฉู่ เซิงได ้ยินดังนั้นและกําลังจะรีบออกไปหลินซีคว ้า
ตัวเขาหยิบยาสีม่วงออกมาและเช็ดเล็กน้อยบนใบหน้า
ของ ฉู่ เซิงอย่างรวดเร็วปรบมือ:" ไปได ้แล ้ว "ฉู่ เซิงมี
ความสงสัย แต่เขาก็ยงั ตามหลินซีออกไป

ี่
ทันทีทประตู ถกู เปิ ดออกนอกจาก Li Zhenma แล ้ว
ยังมีชาวบ ้านบางคนทีถู ่ กดึงดูดหลินซียน ื อยูท ี่
่ ประตู
ลานก่อนทีแม่ ่ ของ Li Zhen จะพูดได ้หลินซีก็พูดต่อ
หน้าแม่ของ Li Zhen แต่พูดกับ Li Zhen: "วันนี คุ ้ ณ
่
เป็ นเพือนร่ ้ั สู
วมชนที ่
่ ้กับ ฉู่ เซิงคุณสีคนตีเรา คนเดียว
และเอาชนะ ฉู่ เซิงแบบนี ้ "เขาลาก ฉู่ เซิงผ่าน ฉู่ เซิงและ
ทุกคนก็เห็นยาสีม่วงบนใบหน้าของ ฉู่ เซิงท ้องฟ้ ามืด
สลัวและทุกคนก็เบลอด ้วยแสงจาง ๆ ฉันเห็นเงา
เล็กน้อย แต่ ร่องรอยของยาสีม่วงสามารถมองเห็นได ้
ช ัดเจน

“ เราถูกทําร ้ายมาสักพักแล ้วเราไม่รู ้ว่าทําไม ฉู่ เซิง

บอกว่าเขาไม่คย ้ ยนและถูกทุบตีนี่เป็ น
ุ กับคุณในชันเรี
่
การกลันแกล ้งความเหงาของครอบคร ัวเราหรือเปล่า
ฉันเป็ นคนนอกก็แค่ ขึนอยู ้ ่กบั คุณทีจะกลั่ ่
นแกล ้งไม่ได ้
หมายความว่าเรามาทีนี ่ ่ เพือสร
่ ้างชนบทเรามาทีนี ่ ่ เพือ
่
ทํางานหนักและเข ้ากับทุกคนรู ้ไหมหนังสือของฉันทีนี ่ ่
่ พวกเขาทังหมดเป็
ดีสถานี ปิงปอง เป็ นเรืองดี ้ นของคน
ใหญ่คนโตฉันหวังว่าทุกคนจะอยูด ่ ้วยกันได ้อย่างสันติ
แต่ถ ้ามีใครมาร ังแกประตูเราจะไม่มวี น ั ยอม!”หลิน
ซีDatong กล่าวพร ้อมกับตะลึงกับสิงที ่ แม่
่ ของ Li
Zhen พูด มีชาวบ ้านอยู่ด ้านข ้างหลินซีแพลตฟอร ์ม
กล่าวว่า "เรียนรู ้ Lin เรารู ้ว่าคุณดีไม่ต ้องกังวล
่
เกียวกั ่ คุ
บเรืองนี ้ ณสามารถทําให ้ช ัดเจนได ้"

ตอนที่ 35 มีการต่อสู ้ (

่
คําเตือนทีอบอุ
น
่ :

Li แม่ของ Zhen เป็ นกังวล: "กีบน้อยพวกคุณ

่ นอยู่ทฉั
ยังคงเขียมั ี่ นร ังแกคุณเห็นได ้ช ัดว่าคุณทําร ้าย
ลูกชายของฉันดังนั้นคุณควรฟ้ องคนชวก่ ่ ั อนถ ้าคุณไม่
ขอโทษลูกชายของฉันในวันนี ้ เรืองยั
่ งไม่จบ "
 ่
" คุณสีคนทะเลาะกั นและคุณยังตีเราระหว่างทาง
หลังเลิกเรียนนั่นคือใครในโลกใครควรขอโทษ "Lin
Xi ไม่ได ้แสดงความอ่อนแอใด ๆ และเดินกลับไปตรงๆ

ฉู่ เซิงจ ้องไปที่ Li Zhen ด ้วยใบหน้าทีทาสี่ และกล่าว

ว่า "วันนี คุ ้ ณบล็อกฉันหรือไม่คณ ุ ทําก่อนหรือไม่" ใคร
ทําให ้คุณขีเหนี้ ยวและขอให ้คุณสังอะไรกิ
่ น "Li Zhen
พูดพร ้อมกับคอแข็งชาวบ ้าน ข ้างเขามีความสุขเมือ ่
พูดถึงเรืองนี่ ก็้ เพียงแค่เด็ก ๆ ดินรนที
้ ่ งอะไรกิ
่
จะสั น
่
ไม่ใช่เรืองใหญ่

้ น่่ าขันและดูถก
ฉู่ เซิงรอยยิมที ู ปรากฏบนใบหน้าของ
เขา: "ถ ้าคุณเอาชนะฉันไม่ได ้ ให ้แม่ของคุณมา
ข ้างหน้าคุณมีแนวโน้มมาก! "ใบหน้าของ Li Zhen
กลายเป็ นสีตบ ั หมูทน ้ ่ ฉู่ เซิง
ั ทีแม่ของ Li Zhen ชีไปที
และสาปแช่งเขากล่าวว่า:" ไอ ้ตัวเล็กของคุณการโจมตี
เป็ นสีดาํ และเราได ้ร ับบาดเจ็บ . ฉันไม่สามารถหาคุณ
่ าระบัญชีได ้” หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็เดินไป
เพือชํ
 ่ เจิ
ทีหลี ่ นและต ้องการเปิ ดเสือผ้
้ าของหลีเจิ
่ น Li Zhen
่
เดินไปอย่างตืนเต ้นหลังจากก ้าวถอยหลังเธอคว ้า
้
ชายเสือของเธอและยื นกราน อย่าให ้เธอมองแม่ของ Li
Zhen เป็ นกังวล: "คุณสามารถแสดงให ้ทุกคนเห็นว่า
เป็ นอย่างไรคุณกลัวอะไรไม่ใช่บ ้านของเด็กผูห้ ญิง"

มีเสียงหัวเราะจากผูค้ นรอบข ้างและคนอืน ่ ๆ

คําราม: "เอ่อไม่เป็ นไรแสดงให ้ทุกคนเห็นว่าคุณกลัว
่ นรู ้สึกละอายใจเขาต ้องมาร ้องขอความเป็ น
อะไร" หลีเจิ
ธรรมและเขาก็ จะไม่ถก ู คนข ้างล่างหัวเราะเยาะ

่ ดของการทะเลาะกันระหว่างเด็กผูช
ข ้อห ้ามทีสุ ้ าย
คือการฟ้ องครูและตามหาพ่อแม่ซงเป็ ึ่ นความสามารถที่
โง่เขลาชนิ ดหนึ่ ง หลีเจิ
่ นจับมือทีร่่ วมเพศของเขาและ
กระตุ ้น: "แม่ไปเถอะกลับบ ้านกันเถอะ" แม่ของหลีเจิ ่ น
สะบัดแขนเสืออย่ ้ างไม่เต็มใจ: "ไม่ฉันต ้องการขอค่า
ร ักษาพยาบาลจากพวกเขา" ชูเซิงมองไปที ่ ่ นของหลี่
มั
่ นเล็
เจิน วิสยั ทัศน์เพิมขึ ้ กน้อยดูถก ู นี่ คือการเสียเงิน
 “ คุณป้ าฉู่ เซิงก็ถก ู ทุบตีเช่นกันใครจะเป็ นคนจ่าย
ค่าร ักษาพยาบาล” ผู ้พูดคือหยวนเหอด ้านหลังเขาเป็ น
่ การศึกษาอีกหลายคนพวกเขารู ้ว่าหลินซี
ชายหนุ่ มทีมี
กําลังมีปัญหาดังนั้นพวกเขาจึงมาทีนี ่ ่ เพือช่
่ วยเหลือ .
มีผูค้ นมากมายทีนี ่ ่ แม่ของ Li Zhen ช่างจินตนาการ
เล็กน้อย Li Zhen ไม่สามารถอยู่ตอ ่ ไปได ้อีกต่อไป
แล ้วเธอยืนกรานทีจะร ่ ักษาหน้าและพูดกับ ฉู่ เซิงว่า“
คุณไม่ได ้โปรดเรามาทําความสะอาดเรืองนี ่ กั
้ นเถอะ
"หลังจากนั้นหันกลับมาและจากไป

่
เรืองตลกจบลงแล ่ นม่าจากไปด ้วยใบหน้า
้ว หลีเจิ
เขียวหลินซีขอบคุณทุกคนและต ้องการทักทาย หยวน
เหอและคนอืน ่ ๆ ให ้เข ้ามาและนั่งลง หยวนเหอมองไปที่
ท ้องฟ้ าและกล่าวว่า "มันสายไปแล ้วคุณพักผ่อนได ้
่
อย่าเอาเรืองเล็ ก ๆ น้อย ๆ มารบกวนจิตใจของคุณ"
หลังจากพูดจบเขาก็มองไปทีจื ่ อเซิงอย่างไม่ช ัดเจน ฉู่
เซิงก ้มศีรษะและเดินตรงกลับไปทีบ ่ ้าน
 ้ ้อนเพือให
หลินซีสะบัดนํ าร ่ ้ ฉู่ เซิงล ้างยาสีม่วงบน
ใบหน้าของเขาและใส่นํามั ้ นยาลงบนตัวเขา ฉู่ เซิงต ้อง
ทนกับความเจ็บปวดมือทีอบอุ ่ น
่ ของหลินซีถน ้ นยา
ู ํ ามั
ออกไปและเด็กน้อยก็ยมใหิ้ ้กับสิงที ่ ปรากฏหลิ
่ นซีตลก
้ นยาทีเหลื
และโกรธ โยนนํ ามั ่ อให ้เขา: "เช็ดตัวเองได ้
่
ไหม" ชูเซิงพยักหน้าตามตรงเขาไม่อยากให ้พีสาวทํ ่ า
มันเจ็บมากเกินไป

่
เมือหลิ นซีออกไป ฉู่ เซิงก็เปิ ดเสือผ้้ าของเขาและดู
โชคดีทมั ี่ นเป็ นสีแดงเล็กน้อย อาการบาดเจ็บเล็ก ๆ
้
น้อย ๆ แบบนี สามารถร ักษาให ้หายได ้ภายใน 2-3 วัน
้ นยาชนิ ดใดเป็ นของเสีย ฉู่ เซิงเอานํ ามั
นํ ามั ้ นยาไปทิง้
่ กถึงผลการต่อสู ้ในวันนี ฉั
เมือนึ ้ นรู ้สึกภูมใิ จมาก เขา
เคยพ่ายแพ ้ในอดีต แต่ครงนี ้ั เขากลั
้ ่ ด
บมาได ้ในทีสุ

่
เมือเขาออกไปหลิ นซียงั คงรอเขาอยู่ แต่เขาไม่
สามารถพูดคําตําหนิ ได ้เขาเพียงแค่ตบบ่าเขาแล ้วพูด
ว่า "อันดับแรกพยายามอย่าต่อสู ้ในอนาคตและนั่นคือ
หนึ่ งต่อ - สีมั
่ นโง่มากคุณอยู่คนเดียวการวิงเป็
่ นกล
ยุทธ ์ทีดี่ ทสุ
ี่ ด” ชูเซิงแสยะยิ
่ ม้ หลินซีเสียอารมณ์เมือเขา ่
หัวเราะและถามเขาต่อไปว่า "เป็ นอะไรกับอาหารทีหลี ่ ่
เจินพูด" ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ ่ นซีอย่างเขินอายเกาหัวของ
เขาและพูดว่า "คนพวกนั้นโลภพวกเขามักจะถาม ฉัน
ฉันอยากกินถ ้าฉันไม่ให ้พวกเขาจะกลันแกล ่ ้งฉัน” มี
เสียงของเด็กน้อยรู ้สึกไม่พอใจและหลินซีรู ้สึกโล่งใจอีก
้ั อได
ครงเมื ่ ้ยิน ถามอย่างไม่แน่ ใจ: "ถ ้าอย่างนั้นคุณ
วางแผนจะทําอะไร" ฉู่ เซิงโบกมืออย่างไม่แยแส: "ไม่
เป็ นไรคราวนี ฉั ้ นจะไม่มาขอฉันอีกครงฉั ้ั นต่อสู ้และสิงที
่ ่
ฉันต ้องการทํา "

หลินซีไม่ได ้พูดอะไรอีกแล ้วฉันยังคงกังวลมาก

หยวนเหอนํ าเยาวชนชายทีมี ่ การศึกษากลับไปยัง

่ การศึกษาหลิวเซียเดินเข ้ามาอย่างไม่
จุดเยาวชนทีมี
สบายใจและถามว่า "เป็ นยังไงบ ้างเป็ นยังไงบ ้าง" หยวน
เหอส่ายหัว: "ไม่เป็ นไรเด็ก ๆ กําลังต่อสู ้กันอยู่ พวก
่
เขากําลังอึดอัดและหายไปแล ้ว "หวังเสียวเจิ ้ ดด ้วย
นพู
 ้ ยงเย็น:" ทุกคนกังวลอย่างสุม
นํ าเสี ่ ม
่ สีสุ่ ห ้า "หลังจาก
นั้นเธอก็หน
ั กลับและเข ้าไปในบ ้าน

Liu Xiabai เหลือบมองเธอและมองไปทีท ่ ้องฟ้ าใน

เวลานี ้ Han Meifang ยังไม่กลับมา Liu Xia ส่ายหัว
่ ้าน
และเดินกลับไปทีบ

ในตอนนี หานเหม่้ ยฟางสัมผัสวัสดุในมือของเขา

และถามหลีฉี ่ : "มันมาจากไหนมันดีใช่ไหม" หลีฉี ่
เหลือบมองไปทีวั่ สดุจากนั้นก็เดินไปทีด ่ ้านข ้างของ
หานเหม่ยฟาง: "มันเป็ นฤดูใบไม้ผลิฉัน ฉันจะทําอะไร
้
ให ้คุณ "เสือผ้าใหม่ ่
ดเี สมอทีจะเป็ นลูกสะใภ ้ของฉันฉัน
เป็ นไงบ ้าง" หานเหม่ยฟางหน้าแดงแตะวัสดุและไม่ได ้
้
พูด แต่มี ยิมหวานบนใบหน้ าของเธอ

ตอนที่ 36 ใจ
่ รู ้สึกอยากเห็นและถามหานเหม่ยฟาง: "เหม่ยฟาง
หลีฉี
คุณมีแผนจะบอกครอบคร ัวของคุณเกียวกั ่ บเราสอง
่
คนเมือไหร่ แม่ของฉันกําลังเร่งเร ้าฉันและฉันก็ไม่ได ้
เป็ นเด็กอีกต่อไปและฉันควรจะแต่งงาน" "หานเหม่ย
ฟางสัมผัสมือของ Liuzi และพูดว่า" ขอฉันคิดเรืองนี ่ ้
อีกครง้ั "ใบหน้าของ Li Qi จมลงทันที:" หมายความ
ว่ายังไงฉันยังไม่มค
ี วามสุขเลย "Han Meifang เห็น
่
Li Qi เปลียนหน้ ารีบอธิบาย: “ เปล่าฉันไม่ได ้คิดว่าจะ
บอกแม่ยงั ไงยังไงแม่ก็อยากให ้ฉันกลับเมือง” หลีฉี ่
หัวเราะเบา ๆ “ มานี่ กีปี่ แล ้วคุณเห็นว่ามีการศึกษากีคน
่
เยาวชนกลับเข ้าเมืองหรือไม่ยกเว ้นคนทีเกษี ่ ยณอายุ
แล ้วพวกเขาไปมหาวิทยาลัยฉันทํางานในเมือง แต่ไม่
้
เคยได ้ยินนโยบายนี คนในเมื องไม่สามารถเตรียมการ
กลับมาได ้ดังนั้นคุณจะทําอย่างไร อยากกินไหม!” หา

นเหม่ยฟางเสียความสุขไปมากและเธอก็รู ้ด ้วยว่าห
่ พูดความจริง หลีฉี
ลีฉี ่ มองไปทีหานเหม่
่ ยฟางจากนั้นก็
ลดเสียงลงอย่างปลอบโยน: "อย่าคิดมากถ ้าคุณ
แต่งงานกับฉันฉันจะปฏิบต ั ต
ิ อ
่ คุณอย่างดีไม่ต ้องกังวล
่ ้นคุณสามารถดูสภาพครอบคร ัวของฉันได ้ และ
เรืองนั
พวกเขาก็ดก ี ว่าคนอืน่ ๆ ค่อนข ้างมากคุณจะไม่มี
่
ช่วงเวลาทียากลํ ่ ณแต่งงานมันดีกว่าตอนที่
าบากเมือคุ
คุณยังเป็ นเยาวชนทีมี ่ การศึกษา” หา
 ่ ในใจของเขา
นเหม่ยฟางพูดสิงนี ้ ้
ด ้วยเหตุนีเองที ่
Han Meifang เต็มใจทีจะจั ่ ดการกับ Li Qi เธออ่าน
้
หนังสืออยู่แล ้วจากก ้นบึงของหั วใจเธอมองคนใน
้
ชนบท แต่ตอนนี เธอไม่ เก่งเหมือนคนในชนบทบวกกับ
่ ้ เวลากลับบ ้านอาการป่ วยของแม่ยงั อยู่ในระหว่าง
สิงนี
้ นและสิงของไว
การร ักษาและเธอได ้ทิงเงิ ่ ้ในมือเกือบ
หมดแล ้ว

่ ด Han Meifang ก็พยักหน้าและ

ในท ้ายทีสุ
สัญญาว่าจะเขียนจดหมายเพือบอกครอบคร ่ ัวของเธอ
่
เกียวกั ่ ้ หลีฉี
บเรืองนี ่ มค ี วามสุขและจูบหานเหม่ยฟางที่
ใบหน้าและหานเหม่ยฟางทุบตีเขาด ้วยความอับอาย
้
ทังสองคนเอะอะอยู ั หนึ่ งมันก็มด
่พก ื แล ้วและหานเหม่ย
ฟางก็ขอตัวกลับไปแม้ว่าหลีฉี ่ จะไม่เต็มใจสักหน่ อย แต่
เขาก็สง่ ฮันเหม่ยฟางกลับไปยังสถานศึกษาของ
เยาวชน
 ย ้อนกลับไปในวัยเยาว ์ทีมี ่ การศึกษา Han
Meifang ได ้ยินว่าหวังเสียวเจิ ่ ้ ยกับ Yu Linlin
นคุ
่
เกียวกั บหลินซีในวันนี ้ เมือได
่ ้เห็น Han Meifangหวัง
่
เสียวเจิ ้ พูดเหตุการณ์ซาอี
นก็ ํ ้ กครงด ้ั ้วยนํ าเสี
้ ยงที่
ค่อนข ้างเศร ้า Han Meifang ขมวดคิว: ้ "Lin Xi ไม่
ควรร ับ ฉู่ เซิงเซนติเมตรทีเขาได ่ ้ร ับไม่สามารถเลียงดู้
เขาได ้ดังนั้นเขาจึงต ้องการเลียงดู ้ เด็กนอกจากนี ถ ้ ้า
คุณต ้องการทีจะเลื ่ อกเลือกสิงที ่ ดี ่ ฉู่ เซิงมีอารมณ์ฉัน
ไม่รู ้จะพูดอะไรครงที ้ั แล
่ ้วเขาบ ้าและทุบตีพ่อของเขา
ด ้วยจมูกทีฟกชํ ่ ้
าและใบหน้ าบวมวันหนึ่ งเขาจะทะเลาะ
กัน กับหลินซีLin Xi ไม่ใช่คต ู่ อ ่ สู ้ของเขา”

"นั่นเป็ นเพราะเธอถามปัญหาและเธอไม่รู ้ว่าเธอคิด

่
อย่างไรเธอขาดพีชายหรื อลูกชาย" หลังจากพูดแบบ
่
นั้นหวังเสียวเจิ ้ ยงั คงปิ ดปากและยิมอย่
นก็ ้ างไร ้ความ
ปรานี

Yu Linlin รู ้สึกว่ามันมากเกินไปหลังจากนั้นหลินซี
่
ก็ไม่ได ้ยุ่งเกียวกั
บพวกเขา Han Meizhen ตบเบา ๆ
 ่
หวังเสียวเจิ ้ "อย่าพูดเรืองไร
น: ่ ่
้สาระ"หวังเสียวเจิ ้ งคง
นยั
พูด แต่เห็นวัสดุในมือของ Han Meizhen และถาม
้ เลวพีสาว
ว่า: "วัสดุนีไม่ ่ Han แสดงให ้ฉันดู" Han
Meizhen ยืน ่ วัสดุอย่างไม่เห็นแก่ตวั หลังจากทีผ่ ่ าน
มา Yu Linlin ก็เอนเอียงไปเช่นกันผูห้ ญิงมักมีใจร ัก
ความงาม

่
เมือมองไปที วั่ สดุน้ันหวังเสียวเจิ
่ ้
นเผยให ้เห็นด ้วย
ความอิจฉา: "พีสาวฮั ่ นคุณซือสิ ้ งนี
่ มาจากไหนต
้ ้องใช ้
ตั๋วผ้ากีใบสํ่ าหร ับผ้าผืนใหญ่เช่นนี !้ อนิ จจาสีนีสวย ้
จริงๆ" หลังจากนั้นเธอก็ ยังคงแสดงท่าทางบนร่างกาย
ของเธอ Han Meifang เพียงแค่ยมและไม่ ิ้ พูดอะไร
่
หวังเสียวเจิ ้ ้าใจในทันทีและพูดติดตลกว่า "พีสาว
นเข ่
หานเป็ นวัตถุหรือไม่" ใบหน้าของหานเหม่ยฟางแดง
อีกครงคว ้ั ้าวัสดุและครําครวญ:
่ ่
"อย่าพูดเรืองไร ้สาระ!"
หลังจากทําเสร็จแล ้วให ้พับวัสดุแล ้วใส่เข ้าไป . อยู่ในตู ้.

่ ้องคร ัวเพือเทนํ
หานเหม่ยฟางไปทีห ่ ้ ้อนหวังเสียว
าร ่
้ วนริมฝี ปากของเธออย่างดูถก
เจินม้ ู เหยียดหยามและ
พึมพํา: "ใครไม่รู ้จักเธอเธออยู่กบ ่
ั คนอืนและเธอก็
ปกปิ ดและแสร ้งทําเป็ นจริงจัง" หยูหลินหลินจัดการ ขึน้
่
เตียงแล ้วพูดทันที“ พีสาวฮั นไม่ใช่เด็กเกินไปอีกแล ้วถึง
เวลาหาคนแล ้ว”“ ถ ้าอย่างนั้นคุณหาคนบ ้านนอกไม่ได ้
ก็ลดราคาได ้เยาวชนทีมี ่ การศึกษาควรหาเยาวชนทีมี ่
การศึกษาทุกคน ได ้ร ับการศึกษาไปด ้วยกันเถอะ "Yu
่
Linlin กําลังจะพูดเมือเธอได ้ยินเสียงฝี เท ้าข ้างนอก
เธอก็ปิดปากของเธอโดยตรง

หานเหม่ยฟางเดินเข ้ามาพร ้อมกับนํ าร ้ ้อนและเห็น

้
ทังสองคนจึ ้
งถามว่า "คุณล ้างทังหมดหรื อยังฉันคิดว่า
หม้อยังอุน
่ อยู่คณุ ต ้องไปเร็ว ๆ ไม่อย่างนั้นมันจะหมด"
่
หวังเสียวเจิ ้ นและ ลงจากคังแล ้ววิงไปที
นบ่ ่ ่ ้องคร ัว
ห
พร ้อมอ่างล ้างหน้า

่
เมือหลี ่ เดินกลับบ ้านเขาเห็นใบหน้าของแม่ทเต็
ฉี ี่ ม
ไปด ้วยความโกรธและน้องชายของเขานอนอยู่บนคัง
ี่ นยา หลีฉี
โดยใช ้ไวน์ทเป็ ่ ยมและเดิ
ิ้ นผ่านไป: "นี่ เป็ น
สงครามกับใครหรือไงลูกชนะแล ้วเหรอ" ประโยคหนึ่ ง
 ้ กครงและเขาก็
ทําให ้แม่เฒ่าไฟลุกโชนขึนอี ้ั ่ ่
เล่าเรืองที
ลูกชายคนเล็กของเขาถูกเฆียนตี่ ้ ไปที
วันนี ชี ้ สี ่ ม่วงบน
ร่างของลูกชายคนเล็กอีกครงเขาพู้ั ดว่า "ช่างน่ าเสียใจ
อะไรเช่นนี "้ หลีเจิ
่ นตอบด ้วยท่าทางรําคาญ: "ชายนี่
บาดเจ็บเล็กน้อยอะไรเล่าเจ ้ายังพบคนอยู่ทบ ี่ ้าน ., เสีย
หน้า.”

่ นโกรธมากจนเกือบจะตายครึงหนึ
แม่ของหลีเจิ ่ ่ งและ
ตบตูดลูกชายของเธออย่างรุนแรง: "ฉันปกป้ องเธอ
โดยไม่คดิ อะไรเลยฉันสมควรถูกทุบตี" หลังจากพูดจบ
เธอก็ยกม่านและออกไป

่ ยมอย่
หลีฉี ิ้ างไร ้ความปรานี และถามว่า: "แล ้วคุณ
่
ต ้องการให ้พีชายของฉั นระบายความโกรธของคุณ
หรือไม่?" หลีเจิ่ นกลอกตาของเขากลับ: "ฉันไม่ได ้หา
่
ยากคุณไม่ได ้ไปกับวัตถุหรือเพียงแค่นํา พีสะใภ ้
กลับมาได ้ตลอดเวลาฉันจะดูแลธุรกิจของฉัน "" เฮ้ไอ ้
่
ปี กแข็ง "เขาบอกว่าหนังสือกําลังจะบิดหน้าพีชายของ
่ นหันศีรษะและหลีกเลียง
เขา หลีเจิ ่
 ตอนที่ 36: ความคิด (คํา

เตือน:

่ องคุณคุยกันและม่านก็ถก
พีน้ ้
ู หยิบขึนมาแม่ ของหลี่
เจินกล่าวว่า: "วัสดุถก ่
ู ส่งไปให ้เด็กผูห้ ญิงหรือไม่เรือง
เป็ นอย่างไรฉันจะบอกคุณถ ้ามันไม่เป็ นเช่นนั้น ทํา
้ นมาให ้ฉันฉันโลภมาก
งาน., คุณต ้องเอาวัสดุนีคื
สําหร ับเจ ้านายแบบนี ”้

่ กล่าวด ้วยรอยยิมที
หลีฉี ้ พอใจ:“
่ ไม่ต ้องกังวลฉันจะ
นํ าคนกลับมาในอีกสองวันฉันทําได ้ ' อย่าใช ้เงินของ
ครอบคร ัวเราไปโดยเปล่าประโยชน์” แม่ของหลีเจิ ่ นดูด ี
้ กน้อยเมือนึ
ขึนเล็ ่ กถึงของชินนั ้ ้นและรู ้สึกไม่สบายใจ
เล็กน้อย:“ โอเคนั่นคือฉันชินกับคุณแล ้วฉันต ้องหา
ผูห้ ญิงในเมือง มันเป็ นวัสดุและอาหารคุณสามารถให ้
่
หลายสิงหลายอย่ างถ ้าคุณแต่งงานกับผู ้หญิงจาก
ชนบทมันจะไม่เป็ นปัญหามากนัก "
 " แม่คณ ้ ยฟางทํางานหนักเธอมี
ุ รู ้ว่าผู ้หญิงคนนี เหม่
ความสุข และเธอก็ได ้ร ับการศึกษาแล ้วฉันจะประสบ
ความสําเร็จในไม่ช ้าฉันได ้กลายเป็ นคนงานอย่างเป็ น
ทางการและมันคงไร ้ยางอายเหลือเกินทีจะได ่ ้พบกับ
หญิงสาวในชนบท "หลีฉี ่ ให ้เหตุผลกับภรรยาของเขา
อย่างอดทน

" ถ ้าอย่างนั้นคุณควรได ้คนกลับมาในไม่ช ้า ว่าจะมี

คืนและความฝันอีกต่อไปคุณรู ้ไหม "หลีเจิ ่ นเหนี
้ ยงรู ้ว่า
ลูกชายของเขาหมายถึงอะไรฉันจึงไม่สามารถเกลีย้
กล่อมคุณได ้อีกต่อไปฉันต ้องปลอบใจตัวเอง:" โชคดีที่
ผู ้หญิงคนนั้นทํางานได ้และไม่ใช่ สูญเสียการแต่งงาน
ถ ้าเธอทํางานเหมือนหลินจือชิงทีทํ ่ างานวันเดียวและ
ป่ วยสามวันฉันจะไม่อนุ ญาต "

่ นมองไปทีมั
หลีเจิ ่ นพีชายของฉั
่ นผลักแม่ของเขา
ออกและพูดในใจ: Lin Zhiqing ไม่สามารถทํางานได ้
แต่เขาทําอาหารได ้และอาหารก็อร่อยลองนึ กถึงอาหาร
ที่ ฉู่ เซิงนํ ามา Li Zhen สัมผัสท ้องของเขาและแอบไป
่ ้องคร ัวเพือหาอาหาร
ทีห ่

่ Chu Dagen กินอาหารแม่ม่ายเสร็จแล ้วเขาก็

เมือ
ตบตะเกียบบนโต๊ะและพูดอย่างโกรธ ๆ : "ทีบ ่ ้านไม่มี
เกลือเหรอทําไมถึงไม่มรี สชาติเหมือนกันทําอาหารได ้
ไหม" Widow Tian จับมือของเขาขณะทีฉั ่ น กําลัง
ทําการเย็บปักถักร ้อยฉันไม่ได ้ยกเปลือกตาขึนและพู ้ ด
้
ว่า "ยังมีเงินซือเกลื ่ ้านฉันกับน้องชายของฉันยืม
อทีบ
นิ ดหน่ อยและเธอก็ให ้ช ้อนเล็ก ๆ แก่ฉัน" Chu
Dagen รู ้สึกโกรธและ ไม่สามารถแพร่กระจายไปไหน
ได ้, มองไปทีท ่ ้องของ Widow Tian และถามว่า "คุณ
มาวันเล็ก ๆ ของคุณหรือไม่" Widow Tian มองไปที่
ลูกสาวของเธอทีกํ ่ าลังนั่งอยู่บนเก ้าอีตั
้ วเล็กทําการบ ้าน
ของเธอใบหน้าของเธอดูอด ึ อัดเล็กน้อย เขายังคงตอบ
ด ้วยเสียงตํ่า: "ทีนี
่ ่"

หัวใจของ Chu Dagen เย็นชาและเขาพึมพํา: "สิง่

่ ้ประโยชน์" แม้วา่ เสียงจะไม่ดงั ขึน้ แต่ Widow
ทีไร
Tian ก็ยงั คงได ้ยินเธอพร ้อมกับเสือผ้ ้ าในมือของเธอที่
เขาโยนมัน บน kang และพูดว่า "ทําไมคุณยังไม่ชอบ
ฉันฉันสามารถคลอดบุตรได ้" ประโยคหนึ่ งทําให ้ Chu
Dagen กระโดดเท ้าของเขาและด ้วยคลืนมื ่ อของเขา
เขาควํ่าโต๊ะคังลงกับพืนแล ้ ่
้วรีบวิงไปที ่ เอาชนะแม่ม่าย
ของ Tian แม่ม่ายของ Tian ถอยออกไปก ้าวหนึ่ ง
่
หลีกเลียงการตบของ Chu Dagen อย่างราบรืน ่ Chu
Dagen เหยียบบนเสือผ้ามี ้ ้ าทีเย็
เข็มในเสือผ้ ่ บแล ้วมัน
ติดอยู่ทเที่ ้าของ Chu Dagen Chu Dagen นั่งบนคัง
ด ้วยอาการเจ็บก ้นและดึงเข็มออก, ถูเท ้าของเขา,
สาปแช่งทีแม่ ่ ม่าย เทียน. แม่ม่ายเทียนไม่ได ้สนใจเขา
่
เลยเสียวไนที ่ าลังทําการบ ้านของเธอกลัวมากจน
กํ
ซ่อนตัวอยู่ทมุ ี่ มห ้องและตัวสันมองไปที
่ ่ ต ้าเกนด ้วย
ชู
่
สายตาทีหวาดกลั ว

Widow Tian สังให่ ้ Xiao Ni พูดว่า: "ออกไปข ้าง

นอกและทําการบ ้านของคุณ" Xiao Ni Lisuo กอด
้ ก ๆ แล ้วเดินออกไป แม่ม่าย
งานของเธอและเก ้าอีเล็
เทียนโน้มตัวไปหาฉู่ ต ้าเกนแล ้วถามว่า "ทําไมเจ็บจังจะ
่
แสดงให ้ดูบอกเรืองของคุ ่
ณกังวลเรืองอะไรเราแต่ งงาน
กันมานานแค่ไหนแล ้วคนทีอยู ่ ต ่ รงหน้าคุณไม่ได ้มา
หลายปี แล ้ว . ฉันท ้องเท่านั้นฉันต ้องดีกว่าเธอไม่ต ้อง
กังวลฉันจะให ้ลูกชายคุณอย่างไรก็ตามสภาพทีบ ่ ้านไม่
ดีถ ้าฉันไม่มห
ี ่น ่ ฉันจะมี ทีร่ ักสําหร ับคุณ? "
ุ ทีดี

คําพูดของแม่ม่ายเทียนทําให ้ Chu Dagen มี

ความสุขในทีสุ ่ ด หลังจากคิดอยู่พก ั หนึ่ งเขาก็พูดว่า
"มันเป็ นฤดูใบไม้ผลิแล ้วฉันจะกลับไปทีภู ่ เขาเพือดู
่ และ
้
เอาเนื อมาแต่งหน้าให ้คุณ" แม่ม่ายเทียนดีใจมากและ
จูบ Chu Dagen ทีแก ่ ้ม Chu Dagen กระซิบกับเธอ
ในประโยคเดียวเขาถูกผลักโดยม่ายของ Tian ด ้วย
ความอับอาย Chu Dagen ไม่รู ้สึกรําคาญ แต่เขาก็ยงั
มีความสุขเขาทําความสะอาดโต๊ะกังทีพลิ ่ กควํ่าด ้วย
ตัวเองและ Widow Tian ทําความสะอาดกระเบืองที ้ ่
้
แตกบนพืนและควั นของดินปื นก็ฟุ้งกระจาย

ตอนที่ ฉู่ เซิงอยู่ในโรงเรียนหลินซีสง่ ส่วนหนึ่ งมาให ้

่
เขาเป็ นพิเศษและกระซิบว่า "ฉันได ้เพิมอาหารลงใน
กล่องอาหารกลางวันของวันนี แล ้ ้วถ ้าเพือนร่
่ วมชนถาม้ั
คุณสามารถลองดูได ้อย่าทะเลาะกับคนอืน" ่ ฉู่ เซิงตอบ
่
ทีละคน เมือมองไปที ่ ้านหลังของ ฉู่ เซิงและ ถังซูทอยู
ด ี่ ่
ห่างออกไปหลินซียงั คงรู ้สึกไม่สบายใจ

มันง่ายมากที่ ฉู่ เซิงจะจบจากโรงเรียนและเขารู ้สึก

่ นเสือผ้าของเขาสะอาดและไม่
โล่งใจทีเห็ ้ มรี อยแผลเป็ น
ใหม่บนใบหน้าของเขา ฉู่ เซิงเข ้าใจว่าหลินซีกาํ ลังดูแล
่
เขาและจับมือหลินซีแล ้วพูดว่า "พีสาวฉั นจะฟังคุณ
และฉันจะไม่ทะเลาะกับพวกเขา"

หลินซีถามอีกครง้ั "คุณลองอาหารหรือไม่? “ ไม่

้ ลม
พวกเขาไม่ต ้องการมัน”“ งันก็ ื ไป

้
ซะ” ฉู่ เซิงไม่อยากขยับหัวข ้อนี และถามว่ า“ พรุง่ นี ้
่
วันอาทิตย ์พีสาวของฉั นจะไปขายของไหม”หลินซีรู ้สึก
้ ้าฉันไปทํางาน
อายเล็กน้อย :“ ฉันต ้องการพรุง่ นี ถ
ตามปกติฉันก็ไม่อยากลาอีกต่อไป”“ ฉันจะช่วยพีสาว ่
ขายของและฉันก็โตพอทีจะทํ ่ าของให ้พีสาวได
่ ้แล ้ว”
 หลินซีคาํ แนะนํ าของ ฉู่ เซิงยังคงขยับเล็กน้อย ฉู่ เซิง
ตบหน้าอกของเขาเพือให ่ ้แน่ ใจว่าเขาจะทําได ้ดีหลินซี
เห็นด ้วยอย่างไม่เต็มใจ แต่เพียงบอกให ้เขาใส่ใจกับ
ความปลอดภัย

ตอนที่ 37 ขาดยา
่ ดสินใจได ้แล ้วหลินซีก็กลับไปทีห
เมือตั ่ ้องคร ัวและเริม่
่
เตรียมของทีจะขายในวั ้ อเร็
นพรุง่ นี เมื ่ ว ๆ นี มี
้ การ
รวบรวมผักป่ าจํานวนมากซึงทั ่ งหมดถู
้ ้ ่
กเก็บไว ้ในพืนที
ระบบและพวกเขา ใกล ้จะเต็มแล ้ว

่ นหลินซีไปทํางาน พีสาวของ
ฉู่ เซิงรู ้สึกโล่งใจเมือเห็ ่
ฉันบอกว่าเขาจะแบ่งจานกับเพือนร่ ่ ้ั นไปได ้
วมชนเป็
่
อย่างไรทีเขาจะกิ ้
นทังหมดด ้วยตัวเองและจะไม่แบ่งใบ
ให ้คนอืนด ่ ้วย

้ ถก
นับตังแต่ ู ทุบตีกลุม
่ ของ Li Zhen ก็มค
ี วาม
่ ตย ์มากขึนแม้
ซือสั ้ ่ องอาหาร
วา่ พวกเขาจะมองไปทีกล่
กลางวันของเขาขณะร ับประทานอาหาร แต่พวกเขาก็
 ่ ดอะไรอีก เป็ นครงแรกที
ไม่กล ้าทีจะคิ ้ั ่ ฉู่ เซิงเข ้าใจ
ความหมายของการปราบปรามด ้วยกําลัง

่
เมือหลินซีกาํ ลังแบกตะกร ้าบนหลังเพือทํ ่ าความ
สะอาดพืนที ้ รกร
่ ้าง ฉู่ เซิงก็ถอื ตะกร ้าบนหลังของเขา
และไปทีเมื่ องในตรอกนั้นมีคนเห็นผักป่ าในตะกร ้าของ
ฉู่ เซิงและถามราคาโดยตรงกับ Chu เซิงขายผั ่ กป่ าอีก
่
แล ้วขนมเค ้กไส ้ถัวแดงไส ้บิด ตลาดขายติมซํ ่ ายังใกล ้
นิ ดเดียวพอผักป่ าขายหมดก็ยงั เหลือติมซํ ่ าอีกเยอะ

่ นโดยมี
ฉู่ เซิงไม่รบี ร ้อนและไปทีอื ่ ตะกร ้าอยู่บนหลัง
่
เมือขาของฉั นเจ็บเล็กน้อยฉันได ้พบกับคนรู ้จักหรือ
ศัตรู หลีเจิ ่ นเขย่าขาของเขาและมองไปที่ ฉู่ เซิงด ้วย
ตะกร ้าทีด ่ ้านหลังของเขาทังสองมองหน้
้ ากันครูห ่ นึ่ ง
และ ฉู่ เซิงก็เดินตรงมาข ้างเขา หลีเจิ ่ นเดินตามเขาไป
และถามว่า "คุณมาทีเมื ่ องทําไม" ชูเซิงแสร
่ ้งทําเป็ น
ไม่ได ้ยินเขาและพูดต่อ
 ๋
"เดียวก่ ่ นคุณแสดง
อนไม่ไปคุณขายอะไรฉันเพิงเห็
่ น" หลีเจิ
ให ้คนอืนเห็ ่ นพูดอย่างภาคภูมใิ จ "ดีถ ้าคุณไม่
ต ้องการให ้ฉันรายงานคุณก็แค่บอกความจริงคุณจะทํา
อะไร ขายฉันไหม "เขาได ้ร ับหมัดทีท ่ ้องหลังจากพูดจบ
่ ้าคอของเขาและลากเขาเข ้าไปในตรอก
ฉู่ เซิงคว
่
ด ้านข ้างด ้วยความพยายามทีจะใช ้ประโยชน์จากความ
พยายามของเขา

่
ในขณะทีเขากํ าลังจะขว ้างกําปั้นของเขา Li Zhen
่
ก็ขอร ้องอย่างรวดเร็วเพือขอความเมตตา: "ไม่ไม่ฉัน
แค่กลัวคุณฉันไม่อยากรายงานคุณจริงๆอย่างไรก็ตาม
เราอยู่ในหมู่บ ้านเดียวกันคุณตอบว่าใช่ฉัน 'ยังไม่ได ้
่ ั ้ายขนาดนั้นเลย” ฉู่ เซิงจ ้องมองเขาอย่างรุนแรง
ชวร
่
จนกระทังดวงตาของเด็ กคนนั้นถอยไป ฉู่ เซิงก็ปล่อย
้
เสือผ้าของเขาให ้เรียบร ้อยและกําลังจะจากไป

Li Zhen หยุดเขาอีกครง: ้ั "คุณขายอะไรถ ้ามัน

้ ฉู่ เซิงมองกลับไปที่ Li Zhen Li
เหมาะสมฉันจะซือ"
Zhen เห็นความสงสัยในดวงตาของเขาหยิบเงินใน
กระเป๋ าออกมาและเขย่า หัวของเขาลีหวง: ่ "คุณเห็น
ไหม" กลุม ่ ของสหร ัฐใหม่จบั มือเขา ฉู่ เซิงก ้มศีรษะลง
และครุน ่ คิดสักพักวางตะกร ้าลงหลีเจิ ่ นเดินมาเห็นโหล
่ วนยืนออกมาชู
ไส ้ถัวม้ ่ ่ บข ้อมือหลีเจิ
เซิงบี ่ นอธิบาย
อย่างรวดเร็ว: "ฉันยังคงอยู่ ไม่กน ิ แต่ฉันจะให ้ลองฉัน
จะให ้เงิน” หลังจากนั้นเขาก็ยด ั เงินให ้ ฉู่ เซิงฉันเอาถัว่
่
แดงม้วนยัดเข ้าปากเขาไส ้ถัวแดงม้วนไม่ ใหญ่แค่กดั
เด็กผูช้ าย หลังจากกินไปหนึ่ งอันหลีเจิ ่ นก็เอือมมื้ อไป
หยิบอีกอันหนึ่ งและกินสีอย่
่ างติดต่อกัน ฉู่ เซิงมองเขา
่ บเงินมากินด ้วยท่าทางร ังเกียจ
ด ้วยมือทีหยิ

่ นลูบท ้องของเขาและถามว่า "มีอะไรอีกไหม"

หลีเจิ
่ บเค ้กผักป่ าสองชินออกมา
ชูเซิงหยิ ้ ่ น
แต่น่าเสียดายทีมั
เย็น อย่างไรก็ตาม Li Zhen ไม่ชอบมันทังสองคนกิ ้ น
หมดแล ้วเขาไม่รู ้สึกหิวเกินไปเขาถาม ฉู่ เซิงว่า
้
"จํานวนทังหมดเท่ าไหร่?" ฉู่ เซิงไม่สภ
ุ าพกับเขา เงิน
ในกระเป๋ าของเขาและให ้เขาเจ็ดหยวน หลีเจิ ่ นไม่ได ้
มองไปทีมั ่ นเพียงแค่ยด
ั มันลงในกระเป๋ าของเขา
 ฉู่ เซิงถือตะกร ้าไว ้บนหลังของเขาและเดินออกไป Li
Zhen หยุดเขาอีกครง: ้ั "คุณจะกลับไปทีหมู ่ ่บ ้าน
หรือไม่ตอนนี เร็ ้ วไปหน่ อยฉันจะกินก๋วยเตียวหนึ ๋ ่ งชาม
คุณจะไปไหม" " ไม่!” ฉู่ เซิงยังคงเย็นชา Li Zhen
สบตากับเขาและพูดว่า "เฮ้ช ้าลงไม่ใช่คณ ุ จะขายของ
ฉันจะบอกทางให ้คุณเดินไปข ้างหน้าเลียวขวาเมื ้ ่ ณ
อคุ
เห็นทีทํ่ าการไปรษณี ย ์แล ้วเดินขึนไปส่
้ วนหนึ่ ง มี
โรงเรียนอยู่ทนัี่ ่ นคุณไปขายทีนั่ ่ นมีนักเรียนและครู
จํานวนมากบางทีคณ ่
ุ อาจจะขายได ้” ชูเซิงมองเขาด ้วย
ความสงสัยและระมัดระวังในสายตาของเขา

่ นเข ้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรและพูดว่า“ ดูสฉ

หลีเจิ ิ ัน
เคยเอาชนะคุณเพราะตระกูลของเราและตระกูลฉู่ ไม่
เคยจัดการกันเองและตัวตนของคุณก็เป็ นเช่นนั้นฉัน
้ั ดท ้าย . ฉันทุบตีคณ
จึงบอกว่า ... คุณบอกว่าใช่ครงสุ ุ
้ ยวเกินไปและเราก็โกรธมากเกินไป
เพราะคุณขีเหนี
ดังนั้นฉันอยากจะสอนคุณสักหน่ อยและไม่ได ้ทํามัน
โหดร ้ายคุณพูดหรือไม่? "มันผายลม, ฉู่ เซิงสบถสบถ
ในใจของเขาและหันไปหลีเจิ ่ นรีบไปตามเขา: "แม้ว่า
เราจะคืนดีกน ่ าลัง
ั คุณตีฉันฉันจะไม่สนใจคุณ" ชูเซิงกํ
จะรู ้สึกขบขันและเขาก็หยุดและพูดว่า “ นายนั่นแหละที่
่
ยัวโมโหนายทุ บตีฉันไม่ได ้”

หลังจากถูกเปิ ดเผยความจริง Li Zhensan หัวเราะ

เบา ๆ และพูดว่า "การปรองดองจะได ้ผลหรือไม่" ฉู่ เซิง
ยังคงเดินหน้าต่อไป Li Zhen ยืนอยู่ข ้าง ๆ ตกแต่ง
่ ออยู่ซงึ่ Qianggang Heart
อุตสาหกรรมปลิงทีเหลื
Fu ได ้สํารวจหลักสูตร Tao Yizheng Iridium
Vinegar Pan Rose ซ! การพังทลายของเกณฑ ์
๋
อาวุธชาย椤 3 โบตันเบนซิ ่ น
นเป็ นโครงกระดูกทีเป็
อัมพาตเล็กและปลอดภัย! br />
่
เมือมองไปที
ด ่ ้านหลังทีเด็
่ ดขาดของ ฉู่ เซิงดวงตา
ของ Li Zhen ก็แสดงให ้เห็นถึงความทะเยอทะยาน ซิ
นกล่าวว่า: ไม่ต ้องรีบพวกเราบางคนก็ทรุดโทรม

่ ่ Li Zhen พูดและพบกับ
ฉู่ เซิงมาถึงสถานทีที
นักเรียนมัธยมปลายสองสามคนบังเอิญว่าพวกเขาหิว
เหมือนกันและขนมก็ขายหมดเกลียง ้
 ี่ บถึงบ ้าน ฉู่ เซิงก็เริมล
ทันทีทกลั ่ ้างผักทําความ
สะอาดบ ้านและหยิบแผ่นแปะผักเมือหลิ ่ นซีกลับมาเขา
ก็เห็นควันสีฟ้าจากปล่องไฟจากระยะไกลเมือรู ่ ้ว่าเด็ก
คนนั้น กลับมาหลินซีกลับบ ้านเร็วขึนเล็ ้ กน้อยนาที

่ นพีสาวของเธอกลั
เมือเห็ ่ ่ อ
บมา ฉู่ เซิงก็วางเครืองมื
ทําฟาร ์มไว ้ในมือหยิบตะกร ้าหลังของหลินซีและถามว่า
่
"พีสาวคุ ณเหนื่ อยไหม"หลินซีเห็นเม็ดเหงือบนใบหน้
่ า
้ ่ อยแล ้วเหรอ” ทัง้
ของ ฉู่ เซิงและพูดว่า "ไป วันนี เหนื
สองถามขึนเกื ้ อบพร ้อมกันจากนั้นก็ผงะไปชวขณะ ่ั
จากนั้นทังคู ้ ก
่ ็หวั เราะ

ตอนที่ 37 ขาดยา (คํา

เตือน:
 ่
ฉู่ เซิงขอให ้พีสาวของเธอล ้างหน้าโดยเร็วเมือหลิ ่ นซี
ทําความสะอาดตัวเอง ฉู่ เซิงก็หยิบเงินออกมาจํานวน
มากและกระจัดกระจายไปบนโต๊ะทังสองคนนั ้ บและมี
เจ็ดคนหลินซีคด ิ ว่ามันค่อนข ้างดี ฉู่ เซิงรู ้ในใจว่ามีเงิน
สามเหรียญทีเขาจ่ ่ ายให ้ Li Zhen ซึงไม่ ่ ใช่การขายทีดี ่
หลินซีพอใจมากและมอบเงินเจ็ดเซนต ์ให ้ฉู่ เซิง, Chu
Of แน่ นอน Sheng ไม่สามารถร ับมันได ้หลินซีอธิบาย
เหตุผล: "คุณก็แก่แล ้วและคุณก็เป็ นเด็กผูช ้ ายอีกครง้ั
คุณไม่มเี งินสํารองอยู่ในมือร ับไปเถอะวันนี เป็ ้ นวันที่
ยากลําบาก" ฉู่ เซิงครุน ่ คิดอยู่พก ั หนึ่ งและหยิบเงินสอง
เซ็นต ์ Qian กล่าวว่า "พีสาวคุ ่ ้
ณไม่ได ้ตังใจจะเก็ บเงิน
ไว ้ให ้ฉันเรียนหรอแค่ดแู ลเงิน" นี่ เป็ นเรืองที่ ่
สมเหตุสมผลและหลินซีไม่สภ ุ าพโดยพูดว่า "โอเค
เพียงแค่บน ั ทึกไว ้" เขาซ่อนเงินไว ้ในกล่องดีบก ุ หลินซี
คิดว่าเขาจะทําอะไรอร่อย ๆ เพือตอบแทน ่ ่
ฉู่ เซิงเมือ

่
นึ กถึงแพ็คเกจของขวัญสดทีเขาวาดไว ้ในระบบ
ก่อนหน้านี หลิ้ นซีหยิบออกมา เนื อกั
้ บแป้ งแล ้วให ้ ฉู่ เซิง
ทําบะหมีฉั่ นสับเนื อและยั
้ ้ น
งมีต ้นหอมอยู่ในยุ ้งข ้าวมือเย็
้ อเกียวเนื
วันนี คื ๊ อ้
 ่ ยวนึ
เมือเกี ๊ ่ งสองชามออกมาจากหมอ้ ฉู่ เซิงก็ผสม
้ มและถามหลิ
นํ าจิ ้ ่
นซี: "พีสาวคุ ้ มอะไร?"
ณต ้องการนํ าจิ ้
"แค่มน ้ ้มสายชูไม่ต ้องใส่กระเทียม"หลินซีไม่ชอบ
ี ํ าส
รสชาติของโคลนกระเทียมทังสองเพิ ้ ่ นเกียวและมี
งกิ ๊ คน
มาหา

ด ้วยความเหนื่ อยล ้าเล็กน้อยบนใบหน้าของเขาดร.

ซ่งมองไปทีเกี่ ยวบนโต๊
๊ ้ ณกิน
ะและพูดว่า "หึทําไมวันนี คุ
ิ้
ดึกจัง" หลินซียมและพู ๊ นก็เลยมา
ดว่า "ฉันทําเกียวมั
ช ้าได ้ คุณกินมันไหม "" "กินกิน" "หมอซ่งอายเกินไป
่ นข ้าวเขาไม่คาดคิดว่าหลินซีซงอยู
ทีจะกิ ึ่ ่ในช่วงปี และ
เทศกาลจะทําเกียวดู ๊ เหมือนว่าอาหารของผูห้ ญิงคนนี ้
จะดีจริงๆหลินซีหยิบชามใบเล็กแล ้วพูดว่า "แค่มาทีนี ่ ่"
้
กินและลิมรสฝี มือของฉัน "Lin Xi กําลังจะทําเกียว ๊
ให ้กับ Dr.Song ฉู่ เซิงคว ้าตะเกียบและหยิบสามชิน้
จากชามของเขาและพูดว่า" ลองฝี มือพีสาวของฉั่ นสิ "
"
 หมอซ่งไม่ชอบมันเขาหยิบตะเกียบหนึ่ งอันแล ้วกิน
้ วเขามองตาของหลินซีตา่ งออกไปเขาเดิน
กับไส ้เนื อวั
เข ้าไปหาหลินซีและถามว่า:" คุณไปตลาดมืดหรือไม่
ใช่ แต่คณ ุ ควรระวังด ้วยบางทีคนเหล่านั้นอาจจะมาจับ
ใครสักคนในวันหนึ่ ง "Lin Xi รู ้ว่าเขาเข ้าใจผิด แต่ก็
แค่ผสมอย่างคลุมเครือหลังจาก

๊
กินเกียวไปสามชิ ้
นความเศร ้าโศกของดร. ต ้องการ.
"

" ถึงเมือง? ไปทํางาน? "Lin Xi รู ้สึกสงสัยเล็กน้อย

่
ไม่สะดวกทีจะเดิ นทางเข ้าเมืองทีนี ่ ่ คุณต ้องพักหนึ่ งคืน
่ ณไปและค่าใช ้จ่ายก็ไม่มากหมอซ่งกังวลอีก
เมือคุ
ครง:"้ั ห ้องสุขภาพใกล ้จะหมดแล ้ว ยาบอกหน่ อยคน
มาพบแพทย ์เราพูดกับคนอืนได ่ ้ว่าขอโทษเราพบ
่
แพทย ์โดยไม่ต ้องสังยาเท่ านั้น ยังไม่ตต ี าย. "มันเป็ น
มดยอบได ้ยังไงยาของคุณไม่ได ้ร ับการจัดสรรจาก
ด ้านบนเหรอ?" "Lin Xi รู ้ว่านี่ เป็ นเหตุการณ์สาํ คัญ
แต่คลินิกเล็ก ๆ ดูแลชาวบ ้านในหมู่บ ้านใกล ้เคียง
หลายแห่ง

"อย่าพูดถึงมันก่อนหน้านี มี ้ บางอย่างผิดปกติ
้
เกิดขึนและตอนนี ้ นน่ าสงสารน้อยลงไปอีกและยาก็ไม่
มั
้ กคนยุ่งและความเจ็บป่ วยบางอย่าง
เพียงพอวันนี ทุ
มักจะไม่ปรากฏขึนถ ้ ้าเรืองนี่ ยุ้ ่งมันจะมา ออกไปวิงเล่ ่ น
ในเมืองหลังจากนั้นไม่กคร ี่ งพวกเขาก็
้ั สง่ มาเหมือน
ขอทานนิ ดหน่ อยนี่ ไม่มท ี างพวกเขาบอกว่าเราควรซือ้
ยาด ้วยตัวเองถ ้าเราได ้ยาเราจะ เปิ ดคลินิกถ ้าร ับไม่ได ้
่
เราจะให ้ชาวบ ้านไปร ับการร ักษาทีโรงพยาบาลในเมื อง
บอกฉันว่าเป็ นมนุ ษย ์หรือเปล่าคนทีนี ่ ่ ถ ้าป่ วยพวกเขา
สามารถต่อต ้านได ้พวกเขามาที่ คลินิกเพือร ่ ับยาถ ้า
พวกเขาทนไม่ได ้ถ ้าพวกเขาไปพบแพทย ์ในเมืองทุก
ิ่ เต็มใจทีจะจ่
คนก็ยงไม่ ่ ายเงิน "หมอซ่งบ่น แต่เขาก็มี
เหตุผล

หลินซีไม่มอ ้
ี ะไรจะเอาไปเลยเขานึ กถึงเค ้กนํ าตาลที ่
้ อเล็ก ๆ น้อย ๆ แล ้วยืนให
เขาทําในวันนี ห่ ่ ้หมอซ่งบอก
ว่า "ฉันขอให ้คุณประสบความสําเร็จและคุณต ้องได ้ร ับ
ยาคืนมา" หมอซ่งทํา ไม่กลับลงมาพร ้อมกับรอยยิม้
้
เบียวบนใบหน้ าของเขาหายไปแล ้ว

อย่างไรก็ตามการขาดยาในคลินิกก็แพร่กระจายไป
ในหมู่บ ้านและ Tang Jianguo ก็กงั วลเช่นกันเรืองนี ่ ้
่
ไม่เพียง แต่เป็ นเรืองของชาวบ ้านในหมู่บ ้านเท่านั้น แต่
่
ยังเป็ นปัญหาทัวไปสํ าหร ับหมู่บ ้านใกล ้เคียงอีกหลาย
แห่ง Tang Jianguo ต ้องการแยกตัวเองออกเป็ นสอง
คนเพราะเขายุ่งอยู่กบั การไถนาทีนี ่ ่ และวัสดุยาทีนั
่ ่น

หลินซีไม่มค ่ ดถึงเรืองนี
ี วามคิดทีจะคิ ่ เธอไปหาคุ
้ ณ
้
ยายเหลียนตอนนี อากาศเริ ่ น
มอุ ้
่ ขึนและคุ ณสามารถ
้
เลียงไก่ ้
ได ้การเลียงไก่หมายความว่ามีไข่และมีอาหาร
่ จะทําได ้
มากเกินไปทีไข่

่ หนึ่ งกําลังพูดคุยกันอยู่ในสนาม แต่ก็ไม่

ลูกไก่กลุม
ี่
มีวแววของคุ ณยายเหลียน ลูกสะใภ ้ของยายเหลียน
ป้ าซวงฉิ นออกมา "โอ ้จือชิ ่ งหลินมีอะไรเหรอ" หลินซี
 ่ เขาต
ทักทายป้ าของเขาและพูดในสิงที ่ ้องการ ป้ า
้ ไก่
Shuangqin ชีไปที ่ และพูดว่า "เลือกเอง!"

หลินซีมองไปทีไก่ ่ แล ้วมองไปทีป้่ า Shuangqin เธอ

กําลังขาดทุนอยู่พก ั หนึ่ งเธอจะไม่เลือกมันตอนทีไก่ ่ ยงั
่
เด็ก มันยากมากมันยากทีจะแยกความแตกต่ างระหว่าง
ตัวผู ้และตัวเมียถ ้าพวกมันโชคร ้ายและทังคู ้ เ่ จือยแจ
้ ้วจะ
้
ทําอย่างไรเธอต ้องเลียงแม่ ไก่และรอกินไข่

เสียงแผ่วเบาจากคุณยายเหลียนดังมาจากห ้องและ
ถามว่า: "สะใภ ้สามคนใครอยู่ทนี ี่ ่ " ป้ าซวงฉิ นรีบเข ้าไป
ในบ ้านและอธิบายกับหญิงชรา: "เป็ นหลินจือชิงมาทีนี ่ ่
่ อไก่
เพือซื ้ " "โอ ้คุณไป" ให ้เธอเลือกเธอเป็ นคนในเมือง
่
ทีจะเลื อก "ป้ า Shuangqin ตอบและออกมาอีกครง้ั
ครงนี้ั เธอเป็
้ ่ จะพู
นคนริเริมที ่ ด: "เรียนรู ้ Lin ถ ้าคุณ
่
ต ้องการทีจะเชื ่ นฉันจะช่วยให ้คุณเลือก"
อฉั
ตอนที่ 38 ความทุกข ์
Lin Xi ไม่สามารถขอมันได ้และพูดว่า“ โอเคฉันจะเชือ่
ใจคุณได ้อย่างไรถ ้าอย่างนั้นคุณจะช่วยได ้อย่างไรฉัน
ต ้องการไก่และแม่ไก่สามตัว” ป้ า Shuangqin หยุด
่ั
มือชวคราว:“ นั่นไม่ดม
ี ก
ี ฎ ในหมู่บ ้านคนอย่างคุณ
้
เลียงไก่ ได ้แค่สองตัว "Lin Xi ไม่ได ้คาดหวังกับกฎนี ้
เขาจึงต ้องพูดว่า" จากนั้นชายหนึ่ งหญิงหนึ่ ง! "

ป้ า Shuangqin เลือกไก่สองตัวและส่งให ้หลินซี

หลินซีหยิบตะกร ้าใบเล็กออกมาและใส่ไก่ลงไปอย่าง
่ าลังจะถามราคามี "อุย๊ " อยู่ในห ้อง
ระมัดระวัง ตอนทีกํ
ป้ า Shuangqin ไม่สนใจหลินซีและรีบเข ้าไปในบ ้าน
ี่
โดยตรงหลินซีต ้องรออยู่ทสนาม หลังจากนั้นไม่นาน
ป้ า Shuangqin ก็ออกมาด ้วยใบหน้าทีน่่ าเกลียด
หลินซีถามว่า "คุณป้ ามีอะไรเหรอ"

ป้ า Shuangqin ส่ายหัวลดเสียงลงและพูดว่า
้ กสะใภ ้
"หญิงชราไม่สบายเป็ นเวลาสามวันแล ้ว" วันนี ลู
หลายคนผลัดกัน ดูแลพวกเขาเธอไม่ได ้พักผ่อนทัง้
กลางวันและกลางคืนและเธอก็เหนื่ อยด ้วย แต่น่ ันเป็ น
แม่สามีใครจะกล ้าไปร ับเธอ? !

้ั
"ไปให ้คลินิกดูมยคะ" "ทําไมไม่เห็นค่ะหมอซ ้งกิน
ยาบ ้าง แต่ไม่หมดค่ะแล ้วก็ไปร ับยาค่ะยาหมดแล ้วให ้
เราไป ไปดูในเมืองหญิงชรายังมีชวี ต ิ อยู่และสบายดี
เคนฉันมีงานดินและกําลังกินข ้าวอยู่ฉันไม่รู ้ว่ามันมี
ประโยชน์หรือไม่ "ป้ า Shuangqin ก็กงั วลเช่นกัน
้ นกลัวว่า หญิงชราไม่สามารถกอดร่างกาย
ตอนนี ฉั
ของเธอได ้นั่นเป็ นเรืองใหญ่
่

หลินซีถามว่า: "โรคอะไร" "กระเพาะอาหาร"หลินซี

่
จําได ้ว่ามียาอยู่ในห่อของเขาซึงเตรี
ยมโดยครอบคร ัว
ของเจ ้าของเดิมจากนั้นก็พูดว่า "คุณมีกล่องยาหรือไม่
แสดงดอกบัวให ้ฉันดู . คุณยายทานยาอะไรอยู่ผมจะ
กลับไปดูวา่ มีหรือไม่ "" โอเคตกลง "ป้ า Shuangqin
รีบเดินกลับไปและร ับกล่องยามา
 หลินซีกลับไปและมองผ่านมันไปและนั่นเอง เขากิน
ยาและไปหาป้ า Shuangqin

หลังจากกินยาแล ้วคุณยายดอกบัวพูดกับหลินซีวา่
่ วคุณคิดว่าจะได ้ผลไหมทิง้
"ฉันไม่รู ้ว่ายาจะหายได ้กีตั
ยาพวกนี ไว ้ ้ก่อนถ ้าฉันดีขนฉั
ึ ้ นจะจ่ายส่วนทีเหลื่ อให ้
คุณ, จากนั้นนับเงินให ้คุณและคุณยายไม่สามารถขอ
่
สิงของของคุ ่
ณเพืออะไรได ้”หลินซีไม่มคี วามคิดเห็นใด
ๆ คุณย่าเหลียนสังลู ่ กสะใภ ้ของเธอ: "เอาไก่กบ ั แม่ไก่
สามตัวไปส่งให ้หลินจือชิงเพือร ่ ับเงินค่ายา" ป้ าซวงฉิ น
ไปจับไก่ คุณยายเหลียนพูดกับหลินซีอก ้ั า "เลียง
ี ครงว่ ้
ไก่กอ่ นนะบางคนกําลังนิ นทาฉันจะมาข ้างหน้าไม่ต ้อง
กังวลใบหน้าของหญิงชราของฉันยังคงใช ้งานได ้"หลิน
ซีขอบคุณเขาครงแล ้ั ้วครงเล่
้ั าและกลับบ ้านพร ้อมไก่ส ี่
ี่
ตัว ทันทีทพวกมั นถูกปล่อยให ้อยู่ในสนามลูกไก่ก็ไม่
ค่อยคุ ้นเคยกับสภาพแวดล ้อมใหม่ดงั นั้นพวกมันจึง
รวมตัวกันเป็ นกองและยังคงพูดพล่อย ๆ
 ทันทีทฉู ี่ ่ เซิงกลับบ ้านเขาก็เห็นไก่ทงสี ้ั ตั
่ วอยู่ใน
สนาม "พีสาวเจ ่ ้าไปบ ้านยายเหลียนหรือเจ ้าเปลียนไก่ ่
้ ้อย่างไรทําไมมีจาํ นวนมาก" หลินซีไม่ตอบ
ตัวนี ได
คําถามของเขา ชีไปที ้ มั่ นไก่สองสามตัวพูดว่า "คุณ
เป็ นผูร้ ับผิดชอบเรืองนี ่ ฉั้ นไม่รู ้ว่าจะอยู่อย่างไรหลังจาก
่ นนํ ามันกลับมาฉันก็เอาแต่กรีดร ้องและมันทําให ้ฉัน
ทีฉั
ปวดหัว"หลินซีไม่เคยเลียงดู ้ ไก่กอ ่ นและหลังเอากลับ
เขาโรยลูกเดือย 1 กํามือเทนํ าลงชามแล ้ ้วปล่อยให ้ไก่
่
เคลือนไหวอย่ างอิสระ

่ สองสามตัวทีรอการเลี
ฉู่ เซิงมองไปทีไก่ ่ ้
ยงและถอน
่
หายใจในใจพีสาวของฉั นเป็ นคนเมืองจริงๆ ไม่มที าง
่ นจําได ้ว่าฉันสามารถมีซป
กังวลไปเอง! แต่เมือฉั ุ ไก่และ
ไข่ไว ้กินในอนาคตมันคงไม่มอ ่ างานเล็ก ๆ
ี ะไรทีจะทํ
น้อย ๆ เช่นนี ้

หมอซองกลายเป็ นคนทีคุ ่ ณคิดถึงมากทีสุ ่ ดในทุก

้
วันนี เขาอยู ี่ ่ นมาสามวันแล ้วและฉันไม่รู ้ว่าเขาจะได ้
่ทนั
ยาคืนมาหรือเปล่า หมอซ่งก็กงั วลเช่นกันเมือเห็ ่ นยา
เล็ก ๆ น้อย ๆ ทีน่่ าสมเพชในตู ้ยาเขากําลังจะปิ ดประตู
่
เมือเขาลงไป ยาทีใช่ ้กันทัวไปหมดเป็
่ นเวลานานบาง
่
คนมีผู ้ป่ วยและไม่ได ้ร ับยาจึงไปหาญาติเพือหายา ยา
สามัญจะมีสต๊อกในแต่ละร ้านมากหรือน้อย สมอง
บางส่วนตืนตั่ วจนเริมสะสมยาได
่ ้แล ้วแกล ้งทําเป็ นว่า
คนในครอบคร ัวป่ วยและไปหาหมอซ ้งเพือร ่ ับยา

่ั
หมอซ ้งไม่โง่ไม่เห็นคนไข ้ไม่สงยา ้
ด ้วยเหตุนีหมอซ่
ง
ผูอ้ อ
่ นโยนมาตลอดจึงโกรธเขาบอกถังเจียงกัวเกี ๋ ยวกั
่ บ
่ และถั
เรืองนี ้ งเจียงกัวโกรธมากจนแสบคิวและมี ้ คนที่
สร ้างปัญหา

มองไปข ้างหน้าดูดวงดาวและดวงจันทร ์ฉันเฝ้ ารอ

่ นกระเป๋ าของหมอซ่งวางอยู่ในมือ
ผู ้คนกลับมาเมือเห็
ทุกคนก็รู ้สึกหนาว ถุงผ้าใบเล็กยังไม่เต็มเลยไปไหน?

หมอเซียวซ่งคงจะเหนื่ อยและเป็ นอัมพาตเสียงแหบ

ของเขาแสดงถึงความเหนื่ อยล ้าและทุกคนเข ้าใจว่า
้ั หมอซ่
ครงนี ้ งรู ้สึกผิดจริงๆ
 หมอซ่งไปทีสํ ่ านักอนามัยในเมืองก่อนแล ้วสหาย
จากสํานักอนามัยก็พูดว่า "เราจะทําอะไรได ้ถ ้าไม่ได ้
่
ผลิตในโรงงานไปทีโรงงานแล ้วถาม" หมอซ ้งเดินไปที่
้ั
เภสัชกรรม อีกครงคนในโรงงานบอกว่ า "เรากําลัง
ผลิต แต่ของขาดตลาดถ ้าคุณไปทีสํ ่ านักอนามัยเพือ ่
เปิ ดออเดอร ์เร่งด่วนฉันสามารถให ้คุณก่อนได ้"
หมอซ่งเดินไปที่ สํานักอนามัยอีกครงและคนในสํ
้ั านัก
ี ้ กองคํ
อนามัยก็ชไปที ่ ่ อแล
าสังซื ้ ้วบอกว่า“ แค่ผลิตยา
้
ขนาดนี โรงพยาบาลทุ กแห่งก็รอร ับของอยู่ซงเจึ่ ้าไหน
ไม่กงั วลไปกว่าเจ ้าก็รอ”

หมอซ่งรู ้ เขาถูกเตะและเขาโกรธมากจนเสีย
อารมณ์ แต่ไม่มท ่ ดความโปรดปรานของ
ี างในทีสุ
ู ลากออกไปและมีคนพบว่าได ้ร ับยานี ้
หมอซ่งก็ถก

หลังจากยุ่งมานานเขาโกรธมากจนยังอยากได ้ร ับ
ความโปรดปราน Tang Jianguo มองไปทีถุ ่ งยาเล็ก
ๆ แล ้วพูดว่า "ฉันจะแจ ้งให ้ทราบล่วงหน้าใครมีคนไข ้ที่
สามารถไปโรงพยาบาลได ้ ควรไปโรงพยาบาลยาใน
ห ้องอนามัยประหยัดหน่ อย”

ตอนที่ 38 ทุกข ์ใจ (

เตือนใจ:

่ ม่นใจบอกว่
บางคนทีไม่ ั า: ไปโรงพยาบาลในเมือง
ต ้องมีใบลาและใบร ับรองแน่ ใจหรือ?” Tang Jianguo
เห็นด ้วยโดยตรง: "ไม่ต ้องกังวลมันเป็ นข ้อพิสจ
ู น์วา่ ฉัน
กําลังจะลาและกําลังจะจากไป" ทุกคนไม่ได ้พูดอะไร

ี่ ออากาศอุ
โชคดีทเมื ่ น ้
่ ขึนบางคนในหมู ่บ ้านก็เริม่
้
ขึนไปบนภู ่
เขาเพือมองหาสมุ นไพรหากพวกเขาไม่
สบายสักหน่ อยพวกเขาก็สามารถคว ้าสมุนไพรมาได ้
้
มันได ้ผล Tang Jianguo ลืมตาขึนและหลั บตาลง
้
หลินซีและ ฉู่ เซิงคุยกัน: "เราควรจะขึนไปบน ภูเขาเพือ่
เก็บยาหรือไม่ "ฉู่ เซิงสงสัย:" เราจะทําอย่างไรกับยา
 ้
"Lin Xi พบว่ายานี ขาดแคลนโอกาสทางธุ รกิจ
เนื่ องจากอุปทานของยาตะวันตกขาดตลาดยา
สมุนไพรเหล่านั้นจึงมี ตลาดไม่ต ้องพูดถึงผลกําไร
ี่ ความจําเป็ น
อย่างน้อยก็มรี ายได ้บางส่วนในกรณี ทมี
ี่
เร่งด่วนในอนาคตเป็ นการดีทจะเตรี ยมระบบใจดํา
่ ดการกับมันดังนั้นหลินซี
เกินไปและหลินซีก็ลงั เลทีจะจั
ตัดสินใจไปทีภู่ เขาเพือเก็
่ บยา

ในภูเขา Shuangping ในเวลานี ใบไม้ ้ ก็งอกขึน้

ึ้
วัชพืชสีเขียวโผล่ขนมาระหว่ างก ้อนหินพืชป่ าบนพืน้
กลายเป็ นพรมสีเขียวขนาดใหญ่หลินซีเดินบนถนนบน
้
ภูเขาความคิดทังหมดของเขาถู กพัดไปตามสายลมใน
ฤดูใบไม้ผลิหลังจากนั้น เธอครําครวญเพลงที
่ ่ ของ
แม่
เธอชอบเบา ๆ : เรากําลังรําพึงรําพันพูดถึงฤดูหนาว
บนยอดเขาในฤดูหนาวเผยให ้เห็นความมีชวี ต ิ ชีวาของ
่
ฤดูใบไม้ผลิเรืองราวของเราพู ดถึงฤดูใบไม้ผลิน้ันเวลา
ฤดูใบไม้ผลิน้ันดีเพียงใด อยู่ในใจของเรา ... ฉู่ เซิงเงียบ
ๆ ฟังเสียงฮัมของหลินซีนี่เป็ นเพลงทีเขาไม่
่ เคยได ้ยิน
มาก่อน แต่เขาแค่คด ่
ิ ว่าพีสาวของเขาร ้องเพลงได ้
ไพเราะจริงๆ
 นอกจาก ฉู่ เซิงแล ้ว หยวนเหอและเยาวชนทีมี ่
การศึกษาคนอืน ่ ๆ ทีได
่ ้ยินเพลงนี ้ Wang Yuan ก็
กระแทก หยวนเหอเล็กน้อยและกระพริบตาที่ หยวนเห
้
อหยวนเหอยิมและเดิ นอย่างไม่เร่งรีบ Chunfeng ส่ง
้
เสียงร ้องเพลงเบา ๆ ให ้พวกเขาแม้วา่ เนื อเพลงจะ ไม่
ช ัดเจน แต่ทกุ คนก็คดิ ว่ามันฟังดูด ี

ภายใต ้คําแนะนํ าของ ฉู่ เซิงLin Xi ได ้ขุดสมุนไพร

่
ทัวไปและเก็ บผลไม้ป่ าจํานวนมาก สถานทีที ่ ่ ฉู่ เซิงพา
่ คนท
หลินซีไปล ้วนเป็ นสถานทีที ่ ่ ้นเคยโดย
้องถินคุ
ธรรมชาติ หยวนเหอและเยาวชนทีมี ่ การศึกษาไม่กคน ี่
ตามไม่ทนั

้ ต
ฉู่ เซิงชีไปที ่ ้นไม้ซงปกคลุ
ึ่ มไปด ้วยผลไม้เล็ก ๆ ฉู่
่
เซิงวิงไปใต ้ต ้นไม้ปีนต ้นไม้อย่างเรียบร ้อยเก็บผลไม้
แล ้วโยนลงบนพืนหลิ ้ ่
นซีก ้มศีรษะลงเพือหยิ ้
บมันขึนมา
หลังจากนั้นไม่นาน ฉู่ เซิงก็ปีนลงมาจากต ้นไม้และพูด
่
ว่า "พีสาวคุ ณ ไปร ับทีนี ่ ่ ก่อนฉันจะไปทีนั
่ ่ นดูฉันเพิง่
 ่ ดี
เห็นสิงที ่ ฉันจะไปให ้” หลินซีมองไปทีชายหนุ
่ ่
่ มทีจาก
ไปเหมือนสายลมและเตือนสติ:“ ระวัง . "" ฉันรู ้ "ชาย
่
หนุ่ มหายตัวไปเหมือนกวางน้อยทีฉลาดในป่ า

หลินซีสา่ ยหัวไม่วา่ เด็กทีทํ ่ าตัวดีแค่ไหน แต่ก็มด

ี ้าน
่ กซนหลินซีรู ้ดีวา่ นี่ เป็ นธรรมชาติของเด็กเธอก ้ม
ทีซุ
่ บผลไม้ป่ าผลไม้ป่าชนิ ดนี เรี
ศีรษะลงเพือเก็ ้ ยกว่าปาก
แดง แกงส ้มและยังเป็ นของว่างได ้เป็ นอย่างดี

ทันใดนั้นแสงทีอยู ่ ่ตรงหน้าดวงตาของหลินซีก็ถก ู
้
ปิ ดกันหลิ ้
นซีเงยหน้าขึนมองและเห็ น Chu Dagen
ยืนอยูต ่ รงหน้าเธอพร ้อมกับแอลกอฮอล ์ทีลอยอยู ่ ่ใน
่
อากาศเมือมองไปที ่
ใบหน้ ่ ดมนของ Chu Dagen
าทีมื
หลินซีก็สม ั ผัสได ้ถึงวิกฤตโดยไม่รู ้ตัว เธอถือตะกร ้าไว ้
่ าอกของเธอและมองไปที่ Chu Dagen อย่างใจ
ทีหน้
เย็น Chu Dagen ตะคอกอย่างเย็นชา: "แม่หญิงน้อย
ของฉันวันนี คุ ้ ณอยูใ่ นมือฉันแล ้วมาคุยกันเถอะ"หลินซี
ตกใจอดทนกับความกลัวในใจของเขาและพูดว่า "ฉัน
ไม่มอี ะไรจะพูดกับคุณ, คุณไปเร็ว ๆ . "" ไปไหมให ้ฉัน
 ่
ดูวา่ คุณไปทีไหนในคร ้ั ฉั
งนี ้ นถูกหักเซนติเมตรในการ
้ั ดท ้ายฉันยังไม่ได ้ขอให ้คุณชําระบัญชี?
บาดเจ็บครงสุ
"Lin Xi โกรธคนนี ไม่้ ใช่คนพาล "ถ ้าคุณไม่ได ้ขออะไร
่
บางอย่างทําไมคุณถึงถูกหักเซ็นต ์คุณต ้องพึงพาคน
่ อหาของด
อืนเพื ่ ้วยตัวคุณเอง"

"ฉันหักเซนต ์สําหร ับสิงที่ คุ

่ ณฆ่าและโบเอ๋อร ์ไม่มเี งิน
ไปพบแพทย ์ฉันจะไม่ขอให ้คุณชําระบัญชีใครจะชําระ
บัญชี "หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็รบี เดินไปข ้างหน้า
หลินซีก็หน ั กลับมาถือตะกร ้าและเธอก็เลือกทิศทางที่ ฉู่
่
เซิงเพิงออกไปโดยไม่ ่ งนี อยู
รู ้ตัว . สถานทีแห่ ้ ่หา่ งไกล
อยู่แล ้วและหากคุณโทรขอความช่วยเหลือก็ยากทีจะ ่
่ ทสุ
ได ้ยินทางทีดี ี่ ดคือวิง่

หลินซีไม่คุ ้นเคยกับภูมปิ ระเทศและถูกสะดุดไม่นาน

่
ก่อนทีเขาจะวิ ง่ Chu Dagen รีบคว ้าเสือผ้
้ าของหลิน
ซีLin Xi กรีดร ้องด ้วยความตกใจ Chu Dagen ตบ
หน้าหลินซี, ปากของหลินซีมเี ลือดไหลออกมา, หัว
่
ของเขาหึงและ ่ั
สติของเขาไม่ช ัดเจนไปชวขณะ
 คําสบถในปากของ Chu Dagen กระเด ้งออกมา
หลินซีเห็นเพียงแค่ขยับปากของเขาและหัวของเขาก็
เวียนหัวเล็กน้อยเธอคว ้าเศษดินจํานวนหนึ่ งแล ้วโยนไป
่
ทีใบหน้ าของ Chu Dagen Chu Dagen หายไป
่ั
ชวขณะ, แต่มอ
ื การถือหลินซีไม่ได ้ผ่อนคลายเลยหลิน
ิ้
ซีดนรนอย่ างสุดชีวต ้
ิ นํ าตาร่
วงอย่างควบคุมไม่ได ้

ความโกรธทําให ้จิตใจของ Chu Dagen พรงพรู ่ั

่
เมือมองไปที ่
รอยฝ่ ามือสีแดงม่วงบนผิวสีขาวราวหิมะ
ของเด็กหญิง Chu Dagen ยิมอย่ ้ างมีชยั แตะใบหน้า
ของหลินซีและพูดว่า“ ไม่เป็ นไรถ ้าคุณไม่เสียเงินเฮ้ มัน
สวยมากมันถูกกว่าสําหร ับฉัน”หลินซีไม่ได ้คาดหวังว่า
้
ผู ้ชายคนนี จะกล ้
้าคิดแบบนี และพู ดอย่างจริงจังว่า:“ ถ ้า
คุณกล ้าหยุดทีฉั่ นฉันจะไม่ปล่อยคุณไปแน่ นอน”

Chu Dagen ไม่เห็นด ้วยและวางหลินซีสองมือของ

้
เขายกขึนเหนื อศีรษะมือข ้างหนึ่ งบีบข ้อมือทังสองของ
้
หลินซีมอ
ื ของหลินซีถก ้
ู กักขังไม่สามารถดินรนและ
 ่ าตาอย่
หลังนํ ้ างกังวล Chu Dagen ติดตามใบหน้า
่
ของหลินซีด ้วยมืออีกข ้างของเขาค่อยๆเคลือนลง ่
เมือ
่
มองไปทีรอยยิ ้ วร
มช ่ ั ้ายบนใบหน้าของชายคนนี หลิ
้ นซี
แทบจะสินหวั้ ง

ตอนที่ 39 ความช่วยเหลือ
ในขณะนี มื ้ อของ Chu Dagen หยุดและค่อยๆตกลง
ไปทีด่ ้านข ้างของหลินซีLin Xi เบิกตากว ้างและเห็น ฉู่
่
เซิงถือกิงไม้หนาไว ้
้ในมือทังสองข ้าง

่ น Chu Dagen ไม่เคลือนไหวหลิ

เมือเห็ ่ นซีก็ตะลึง
้
อยู่เป็ นเวลานาน ฉู่ เซิงทิงไม้วิ ่
งไปหาหลิ นซีและถาม
่
อย่างใจจดใจจ่อ "พีสาวเป็ นอย่างไรบ ้างสบายดีไหม!"

หลินซีลดสายตาลงและพยายามทีจะ ่ สรุปสิงที
่ ่
้
เกิดขึนหลิ นซีสา่ ยหัวช ้าๆภายใต ้คําถามซํา้ ๆ ของ ฉู่
่
เซิงฉู่ เซิงช่วยหลินซีและถามว่า“ พีสาวไปได ้ไหม”หลิน
้
ซีรู ้สึกว่ากําลังหมดแรงไปหมดแล ้วตอนนี เธอพู ดด ้วย
เสียงแหบ เสียง: "ฉันจะนั่งสักพัก" ฉู่ เซิงมองไปรอบ ๆ
และไม่มท ี่ ้พักผ่อน
ี ให

เขาพยุงตัวครึงหนึ ่ ่ งและกอดหลินซีไว ้ครึงหนึ ่ ่ งไปยัง

่ อนซึงมี
ทีซ่ ่ ก ้อนหินแทบจะไม่สามารถนั่งได ้หลินซีน่ ัง
บนหินเพือพั ่ กผ่อน ฉู่ เซิงกึงคุ ่ กเข่าข ้างๆเธอและพูด
่
อย่างรู ้สึกผิด "พีสาวคุ ณโอเคฉันขอโทษพีสาวฉั ่ นไม่
ควรทิงคุ้ ณไป"หลินซีบบ ี มือของเขาแน่ น , บ่นพึมพํา:
"ไม่เป็ นไรนี่ เป็ นอุบต ิ่ ฉั
ั เิ หตุสงที ่ นรู ้คืออุบต
ั เิ หตุ"หลินซี
พูดแบบนี กั ้ บ ฉู่ เซิงและเขาก็ปลอบใจตัวเองด ้วย

่
“ พีสาวฉั ้ั
นขอโทษ” ฉู่ เซิงดุตวั เองหลายพันครงใน
ใจหลินซีไม่ต ้องการเห็นความรู ้สึกผิดของเด็กหนุ่ มเขา
่ อออกไปสัมผัสใบหน้าของ ฉู่ เซิงและพูดว่า "ไม่
ยืนมื
่ น Chu
ต ้องห่วงฉันสบายดี" ฉู่ เซิงก็ตกใจเช่นกันเมือเห็
่
Dagen จับพีสาวของเขาเขาฆ่ าคนฉันมีหวั ใจของฉัน
เขาบีบกําปั้นของเขาและต่อต ้านความโกรธทีรุ่ นแรงใน
ใจเด็กน้อยก ้มศีรษะลงปิ ดบังความหนาวเย็นในดวงตา
่
ของเขาและพูดว่า "พีสาวนั ่ งลงสักพักฉันจะไปหา
ผู ้ชายคนนั้น" เมือเห็
่ น ฉู่ เซิงกําลังจะจากไปหลินซีเป็ น
สัญชาตญาณเขาดึงแขนเสือของ ้ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงหลับตา
ปร ับสีหน้าหันศีรษะจับมือหลินซีแล ้วพูดว่า "พีสาวไม่ ่
ต ้องกลัวฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี ฉั ้ นจะไปพบเขาเพือที ่ จะ
่
ไม่มอ ี ะไรเกิดขึน้ "

หลินซีรู ้สึกมึนงงสมองเริมทํ ่ างานและค่อยๆปล่อยมือ

ของเขา ใช่จะไม่มอ ี บ
ุ ต ่ โดนไม้
ั เิ หตุ ฉู่ เซิงไม่รู ้ว่าเมือกี ้
ไหน? ถึงอย่างไร Chu Dagen เขาจะไม่ถก ้ั
ู ฆ่าใช่มย?
เกิดอะไรขึนถ ้ ้าคุณถูกฆ่า? ฉู่ เซิงไม่สามารถติดคุกได ้
ดังนั้นเด็กจะถูกทําลายและสิงที ่ เขาก่
่ อขึนไม่้ สามารถ
่
เกียวข ้องกับเด็กได ้

ในขณะทีหลิ ่ นซีกาํ ลังคิดเรืองนี

่ ้ ฉู่ เซิงก็กลับมาและ
่
นํ าตะกร ้าทีเธอทิ ้ ้กลับมา
งไว

หลินซียน ้ บมือของ ฉู่ เซิงและถามด ้วยเสียงสัน

ื ขึนจั ่
่
"แล ้วเขาตายหรือยัง?" "พีสาวไม่ ต ้องกังวลฉันไม่มแี รง
มากฉันแค่เป็ นลม แต่ฉันขยับตัว เขาไม่เป็ นไร” ฉู่ เซิง
 ่
ดูผ่อนคลาย เมือหลิ ่ ก
นซีได ้ยินสิงนี ้ ้อนหินในใจของ
เขาก็ตกลงสูพ ื้
่ น

ฉู่ เซิงจับมือของหลินซีและพยายามปลอบโยนเธอ
หลินซีน่ ังอยู่สก ั พักจิตใจของเธอแทบจะไม่สงบและ
้
ตอนนี เธออยากกลั บบ ้าน ฉู่ เซิงตบมือหลินซีและพูดว่า
่
"พีสาวรอฉั นสักครูแ่ ล ้วฉันจะกลับมา" หลังจากพูดแล ้ว
เขาก็รบี ออกไป

ทันทีที่ ฉู่ เซิงจากไปหัวใจของหลินซีก็เต ้นเร็วเธอ

กลัวและจะไม่มาทีสถานที ่ ่
แปลก ้ ก โชคดีที่
ๆ นี อี
หลังจากนั้นไม่นาน ฉู่ เซิงก็กลับมาพร ้อมกับต ้นไม้สี
เขียวจํานวนหนึ่ งหลินซีมองไปทีวั่ ชพืชจํานวนหนึ่ งและ
ถามว่า "นี่ มันอะไร" ฉู่ เซิงพูด "นี่ คือ Oldenlandia
diffusa ฉันเพิงเลื ่ อกมันเมือฉั ่ นเห็นฉันไม่ได ้คาดหวัง
้
... "หลินซีรู ้สึกถึง ฉู่ เซิงรู ้สึกผิดฉันอยากจะยิมและเมื ่
อ
เธอดึงมุมปากเธอรู ้สึกเจ็บปวดและปิ ดใบหน้าทีถู ่ กตี
อย่างรวดเร็วแก ้มของเธอร ้อนและหลินซีรู ้ว่าการตบนั้น
หนักแค่ไหน
 ่ าทางเขินอายของหลินซีและพูดว่า
ฉู่ เซิงมองไปทีท่
่
"พีสาวกลั บกันเถอะคุณพักผ่อนให ้ดีฉันจะให ้ Doctor
Song มาแสดงให ้คุณเห็น" "ไม่!" ปฏิกริ ยิ าของหลินซี
ดุเดือดมาก ฉู่ เซิงตกใจมากและพูดเกลียกล่ ้ อมเธอ
อย่างรวดเร็ว:“ โอเคโอเคหลังจากกลับไปแล ้วฉันจะใช ้
่
ผ้าร ้อนกับพีสาวของฉั นและมันจะลดอาการบวม” หลิน
ซีพยักหน้า เธอไม่ต ้องการให ้ใครเห็นท่าทางทีน่่ าอาย
ของเธอ

่
หลินซีรู ้สึกเสียใจกับสถานทีในตอนนี ้
และ ฉู่ เซิงก็
เห็นความคิดของหลินซีพาหลินซีกลับมาจากถนนสาย
่
อืน

กลับถึงบ ้านหลินซีเอนกายลงบนคังอย่างอ่อนแรง
และ ฉู่ เซิงก็บด
ิ ผ้าร ้อนวางบนใบหน้าของหลินซีและ
หลินซีก็กระตุกด ้วยความเจ็บปวด ผมยุ่งเหยิงดวงตาสี
แดงและบวมและใบหน้าสีม่วงล ้วนแสดงให ้เห็นถึงความ
่ นซีต ้องทนทุกข ์ทรมาน ฉู่ เซิงก็ถก
รุนแรงทีหลิ ู ทุบตีและ
ได ้ร ับบาดเจ็บรุนแรงมากขึน้ อย่างไรก็ตามเขาไม่เคย
้ อนเข็มบาง ๆ แทงเข ้าไปใน
รู ้สึกเจ็บปวดเท่าตอนนี เหมื
้
หัวใจของเขาผสมในเนื อจนเลื อดแล ้วดึงออกมา ฉู่ เซิง
้ าจะไม่มก
รู ้สึกเช่นนี แม้ว่ ี ารแสดงออกบนใบหน้าของ
เขานอกจากความกังวล

ฉู่ เซิงนํ านํ าร ื่

้ ้อนมาให ้หลินซีดมไปครึ ่ ้วยความ
งถ
เหนื่ อยล ้าทําให ้เธอรู ้สึกกระสับกระส่ายและเซืองซึ
่ ม ฉู่
เซิงคลุมผ้านวมบาง ๆ บนตัวของหลินซีออกจากบ ้าน
อย่างเบามือต ้มโจ๊กพุทราแดงนึ่ งซาลาเปาสองสาม
่
ก ้อน ฉู่ เซิงเฝ้ าดูเปลวไฟทีออกมาจากเตา ดวงตา
เหมือนซาตานในนรก

้ ฟืนในมือของ
เขาได ้ยินเสียงบางอย่างแผ่วเบาทิงไม้
เขาและ ฉู่ เซิงก็รบี เข ้าไปในห ้องของหลินซีLin Xi หลับ
้
ไปด ้วยความงุ นงง แต่นําตาก็ ่ มตาของเธอ
ไหลลงมาทีมุ
หลินซีมค ี วามเข ้มแข็งและกล ้าหาญพอมาโดยตลอด
แต่เหตุการณ์ในวันนี ได ้ ้ทิงบาดแผลไว
้ ้ในใจของเธอ
่
เป็ นเรืองยากที ่
จะเปิ ดเผยความอ่อนแอและหมดหนทาง
ของเขาหลินซีทกํ ี่ าลังหลับอยู่จะไม่รู ้เลยสําหร ับ ฉู่ เซิงนี่
่ าลายสติของเขา
คือฟางเส ้นสุดท ้ายทีทํ

ฉู่ เซิงค่อยๆเดินไปทีด ่ ้านข ้างของหลินซีและตบเธอที่

ด ้านหลังเสียงของชายหนุ่ มยังคงอ่อนโยนและเขาก็ฮม ั
เพลงกล่อมเด็กทีเขาได ่ ้ยินเบา ๆหลินซีคอ
่ ยๆสงบลง
้ ยงทีผ่
ด ้วยนํ าเสี ่ อนคลาย ดวงตาของ ฉู่ เซิงคมช ัด แต่
่
เสียงร ้องเพลงทีเขาฮั มเพลงนั้นสะอาดและบริสท ์
ุ ธิฉาก
ประหลาดเช่นนี ไม่ ้ ได ้ทําให ้ชายหนุ่ มคนนี รู้ ้สึกสงบสุข
เลยแม้แต่นอ้ ย ยืนยันว่าหลินซีหลับอยู่ ฉู่ เซิงจัดเสือผ้ ้ า
ของเขาและปิ ดประตูลานภายใน

ตอนที่ 39 การช่วยเหลือ (

เตือนความจําอันอบอุน
่ :

้
ชูดาเกนพิงก ้อนหินเขาลืมตาขึนฉากเบื ้
องหน้ าของ
่ นอยู่ตรงหน้า
เขาเลือนรางเล็กน้อยเขามองเห็นคนทียื
อย่างคลุมเครือ Chu Dagen คิดว่าจะลุกขึนยื ้ น แต่
เขา อ่อนแรงเขาขยับปากและแทบจะไม่สง่ เสียง: "ใคร
ี่
อยู่ทไหน" ่ มเครือก ้าวไปข ้างหน้าสองสามก ้าว
เงาทีคลุ
่ นชาก็มา: "คุณตืนหรื
และร่างทีเย็ ่ อยังคุณนอนได ้จริงๆ
่
ฉันกังวลว่าคุณเป็ นแล ้ว ตืนได ่
้แล ้วฉันวิงไปดู
คณุ รีบ "

่ ฉันรอฉัน
" ฉู่ เซิงคุณหมาป่ าตาขาวคุณกล ้าทีจะตี
จะฟ้ องคุณเมือฉั่ นหันกลับมา "Chu Dagen หายใจ
ไม่ออกในใจของเขา แต่ สิงที่ เขาพู
่ ้ ออะไร
ดในตอนนี คื
มันโผล่ออกมาด ้วยความยากลําบากและเสียงของเขา
ก็แห ้งผาก

่
"ฟ้ องฉันคุณมีแรงทีจะลงไปที ่ เขาหรือไม่?"
ภู
้ ยงของ ฉู่ เซิงเต็มไปด ้วยความยัวยุ
นํ าเสี ่ Chu Dagen
้ พช
รู ้ว่าเขา เป็ นหลุมโดยเด็กคนนี มี ่
ื ทัวไปบนภูเขา
Shuangping เรียกว่า quercetin ผลไม้และนํ านม ้
ของมันสามารถทําให ้คนเป็ นอัมพาตได ้ชาวบ ้านที่
่
อาศัยอยู่ใกล ้ ๆ รู ้ว่าพวกเขามักจะหลีกเลียงโดยเจตนา
 ้ ้สิงนี
คาดว่าเด็กคนนี ใช ่ เพื
้ อ
่ ทําให ้ตัวเองไม่สามารถ
่
เคลือนไหวได ้

Chu Dagen โกรธจากใจและดุด ้วยความโกรธ:

"พาฉันลงไปไม่งนฉั้ั นจะบอกคนอืนพี่ สาวของคุ
่ ณ
หลอกล่อฉันฉันจะทําลายเธอและปล่อยให ้คนของคณะ
ปฏิวต
ั จิ บ ่ งเวลา . คุณอยู่ทไหนดู
ั เธอฉันจะเห็นเมือถึ ี่ วา่
ใครจะปกป้ องคุณ? "หลังจากพูดในทีสุ ่ ด Chu
Dagen ก็อ ้าปากค ้างและจ ้องไปทีฉู่ ่ เซิง

่ เล็ก ๆ มี
ฉู่ เซิงเล่นกับป่ านโอ๊กในมือของเขาในกิงไม้
้
นํ านมสี ้
ขาวออกมาจากรอยตัดนํ านมนี ้ ้องการเพียง
ต
เล็กน้อยในการสร ้างผลทีเป็ ่ นอัมพาต หลังจากฟัง
คําพูดของ Chu Dagen แล ้ว ฉู่ เซิงก็มองไปที่ Chu
Dagen ด ้วยสายตาเย็นชาและเดินเข ้าไปหาเขาอย่าง
ช ้าๆ Chu Dagen ตระหนักถึงอันตรายและกําลังจะ
ร ้องขอความช่วยเหลือจึงตัดกิงไม้ ่ และอมไว ้ในปากของ
เขา ในไม่ช ้า Chu Dagen ก็พูดไม่ออกและในทีสุ ่ ดก็
เดินปวกเปี ยกกับพืนเพี ้ ยงมองไปทีชายหนุ
่ ่ แยแส
่ มทีไม่
ด ้วยสายตาขุน ่ าทางเขินอายของ
่ เคือง ฉู่ เซิงมองไปทีท่
Chu Dagen รู ้สึกมีความสุขวาง Chu Dagen บน
หลังของเขาแล ้วเดินเข ้าไปในพุ่มไม้

หลังจากนั้นไม่นาน ฉู่ เซิงก็เดินออกไปและทิง้ Chu

Dagen ไว ้ทีพุ่ ่มไม้ ฉู่ เซิงไม่ต ้องการฆ่า Chu Dagen
แต่เขาต ้องการชะลอเวลาทีเขาถู ่ กค ้นพบ Quercus
จะทําให ้มึนงงหากไม่ได ้ร ับการจัดการในเวลาทีกํ ่ าหนด
้
นํ าผลไม้จะทําลายคอของเขาอย่างสมบูรณ์และเขาจะ
ไม่สามารถพูดได ้ในอนาคตเพือให ่ ่
้พีสาวปลอดภั ยและ
่
ไม่มใี ครสามารถทําสิงสกปรกหกได ่
้ กับพีสาวนํ ้ มี
าไม่
ใครสามารถทําลายบ ้านของเขาได ้

่
เมือหลิ ื่ น้ ฉู่ เซิงกําลังซ ักผ้าอยู่ทสนาม
นซีตนขึ ี่
้ าของหลินซีเพิงเปื
เสือผ้ ่ ้อนดินหลังจากกลับมาหลินซีก็
้
แช่เสือผ้าในกะละมั ง แต่ ฉู่ เซิงซ ักแล ้ว

หลินซีฟื้นพลังบางอย่างและต ้องการทําอะไร
บางอย่าง ฉู่ เซิงจะเต็มใจให ้หลินซีทํางานหนักได ้
อย่างไรและผลักหลินซีเข ้าไปในบ ้าน: "พีสาวไป่
พักผ่อนฉันเตรียมอาหารแล ้วไม่ต ้องกังวล"หลินซีไม่มี
่
ทางเลือกอืนนอกจากต ้องเข ้าไปใน บ ้านพักผ่อนและ
เขาไม่ได ้นั่งลงสักพักหยวนเหอมาพร ้อมกระต่ายสอง
ตัว ฉู่ เซิงหยุดหยวนเหอและพูดว่า "วันนี พี้ สาวไม่
่ คอ
่ ย
สบายไปทําอาหารด ้วยตัวเอง"

"โอ ้เป็ นอะไรไปเธอไม่สบายฉันต ้องไปพบเธอ

มากกว่านี ถ ้ ้าไม่ได ้ผลฉันยังต ้องให ้หมอไปดูถ ้าเราไม่มี
ยาเราจะไปที่ เมืองเราไม่สามารถชะลออาการนี ได ้ ้
"หยวนเหอเป็ นห่วงหลินซีจริงๆเด็กผูห้ ญิงคนนี อาจ ้
ป่ วยหลังจากทํางานมาทังวั ้ นซึงแสดงให
่ ้เห็นว่าเธอ
อ่อนแอจริงๆ ฉู่ เซิงยังคงต ้องการหยุดและได ้ยินหลินซี
ในบ ้านพูดว่า "ฉู่ เซิงคุณทักทาย Zhiqing Yuan แล ้ว
ฉันจะออกมาในอีกสักครู"่ ฉู่ เซิงกังวลใบหน้าของ
่
พีสาวของเขาบวมมากเขาจะทํ าอย่างไร พบเจอผู ้คน?
แต่ตอ ่ หน้าหยวนเหอเขาไม่สามารถอธิบายได ้ดีเขาจึง
ทําได ้เพียงสาปแช่งหยวนเหออย่างลับๆ
 หลินซีในบ ้านได ้ยินการสนทนาของพวกเขาและรู ้ถึง
้
ความตังใจของ ฉู่ เซิงแต่ถ ้าเธอไม่ออกไป ฉู่ เซิงอาจไม่
หยุดทุกคนถ ้าเธอเห็นบาดแผลบนใบหน้าของเธอเรือง ่
ของ Chu Dagen จะไม่สามารถซ่อนมันได ้อย่าง
่ คณ
แน่ นอน . ทางทีดี ุ ควรออกไปเอง

หยวนเหอและหวังหยวนเป็ นเยาวชนทีได ่ ้ร ับ
ี่
การศึกษาเพียงไม่กคนกั ่
งวลเกียวกั
บหลินซีและพวก
่
เขายังคงถาม ฉู่ เซิงเกียวกั
บสถานการณ์ของหลินซีฉู่
เซิงหายใจไม่ออกและกําลังจะถูกโจมตี

ี่
ทันทีทประตู ่
เปิ ดหลินซีก็ออกมา ฉู่ เซิงตกตะลึงเมือ
เห็นหลินซีรอยแดงและบวมบนใบหน้าของหลินซีลดลง
และเขาดูออ ่ นแอ หยวนเหอก ้าวไปข ้างหน้าและมองไป
่
ทีใบหน้ าทีซี ่ ดเล็กน้อยของหลินซีและถามอย่างเป็ น
ห่วง: "ฉันได ้ยินฉู่ เซิงบอกว่าคุณไม่สบายอยากไปพบ
หมอไหมฉันจะยืมจักรยานแล ้วพาคุณไปโรงพยาบาล
โอเค? "Lin Xi ยิม" ้ ไม่ฉันเหนื่ อยจากการขึนภู
้ เขา
้
วันนี และขาของฉั นก็เจ็บนิ ดหน่ อย "
 ่ นว่าหลินซีไม่เป็ นไร หยวนเหอรู ้สึกโล่งใจและ
เมือเห็
่ บเธอ:" Scare me, we วันนี ้
แสร ้งทําเป็ นบ่นเกียวกั
้
ขึนไปบนภู ่ นกถ ้าคุณป่ วย
เขาจับกระต่ายได ้ 2 ตัวสังไข่
คุณจะไม่มโี ชค "

่
หลินซีแสร ้งทําเป็ นตืนเต ้นและพูดว่า" คุณสบายดี
่ ายทีจะจั
จริงๆฉันได ้ยินมาว่า กระต่ายไม่ใช่เรืองง่ ่ บ”“ พี่
หยวนเป็ นคนพาพวกเราออกจากกองถ่ายมีเพียงสอง
คนเท่านั้นทีถู
่ กจับได ้หยวนเกอบอกว่าเจ ้าฝี มือดีดงั นั้น
พวกเราจึงมาหน้าด ้าน” หวังหยวนบอกกับหยวนเหออ
ย่างหมดหวังหลินซีมองไปทีกระต่ ่ ายสองตัวตัวหนึ่ งตาย
ไปแล ้วและอีกตัวยังคงมีชวี ติ ชีวา

ตอนที่ 40 การติดตามผล
้ ายสําหร ับสัตว ์ทีน่่ าร ักเช่นนี ้
หลินซีไม่เคยกินเนื อกระต่
เธอกินไม่ได ้นิ ดหน่ อย
 ฉู่ เซิงเห็นความลําบากใจของเธอและพูดว่า "พี่
Yuan ฝากคนทียั ่ งมีชวี ต
ิ ไว ้ให ้ฉันฉันจะแลกไก่ให ้คุณ
แล ้วล่ะ" หยวนเหอตกใจเขารู ้สึกดีกบั ฉู่ เซิงอย่าง
อธิบายไม่ได ้ แต่เขาก็จา่ ยเงิน มันกลับมาชวขณะหนึ ่ั ่ง
ไม่สามารถยอมร ับได ้ แต่ ฉู่ เซิงก็เปิ ดปากของเขาและ
่
เมือหลิ นซีมองเขาด ้วยสายตาทีคาดหวั ่ งหัวใจของเขา
ก็ออ ่ นลง

หันไปมองคนอืนก็่ ถามว่า "ธุรกิจนี ทํ

้ าได ้ไงคิดยังไง"
่
กระต่ายเปลียนไก่ไม่ขาดทุนจริงๆนอกจากนี ยั ้ งไม่มี
กระต่ายอีกเหรอ?

ทุกคนเห็นด ้วย ฉู่ เซิงหยิบไก่ในโกดังออกมาและ

แสดงให ้ทุกคนเห็นว่าไก่ตวั ไม่เล็กและมันไม่เจ็บเลย
จริงๆหลินซีมองไปที่ ฉู่ เซิงด ้วยความขอบคุณ ฉู่ เซิงก็
กลับมาด ้วยรอยยิม้ เมือมองไปที
่ ่ สม
ปฏิ ั พันธ ์ระหว่างคน
้
ทังสองหยวนเหอรู ้สึกว่าเขาไม่เข ้าใจ ฉู่ เซิงมากขึน้
่ ๆ
เรือย
 ึ้
หลินซีรู ้สึกดีขนมากหยิ ้
บเนื อออกมาในช่ องเก็บของ
่ นชินและปรุ
หันเป็ ้ งหมูต๋น
ุ ให ้ทุกคน ทีโต๊ ่ ะอาหารคํ่า
Zhao Heng กล่าวด ้วยความเสียใจ: "Lin Xi ถ ้าคุณ
ยังเป็ นเยาวชนทีมี ่ การศึกษาเราจะทิงการทํ ้ าอาหารไว ้
้
ให ้คุณงานฝี มือนี สามารถใช ๋
้ทําก๋วยเตียวได ้" หยวน
่
เหอจ ้องทีเขา: "คุณทําไหม คุณสามารถทําอาหารให ้
คุณได ้ทุกวันถ ้าคุณฝี มือดีคณ ุ กินอาหารของคนอืน ่
และต ้องการให ้คนทํางานมากขึนนั ้ ่ นเป็ นสิงที
่ ดี่ "

Zhao Heng ตบปากอย่างรําคาญ" นั่นไม่ใช่สงที ิ่ ่

ฉันหมายถึง . ฉันหมายความว่าคุณแค่ต ้องร ับผิดชอบ
่ อ. เราจะแบ่งงาน
ในการทําอาหาร. เราจะดูแลงานทีเหลื
้ คุณไม่ต ้องทําอะไรเลยนอกจากทําอาหาร.”
กันบนพืน.

้ คนตุ
หวังหยวนชีไปที ่ ้
๋น เนื อหมู Rou กล่าวว่า "คุณ
เป็ นคนร ับผิดชอบในการซือเนื้ อสั้ ตว ์และฉันเป็ น
ผูร้ ับผิดชอบในการบอกให ้ Lin Zhiqing ทําอาหาร
ให ้เราคุณคิดว่าอย่างไร" Zhao Heng ตบไหล่
Wang Yuan: "คุณกําลังคิดถึงความงาม ฉันได ้ตั๋ว
 ้
เนื อมาจากไหน "นี่ ยังไม่จบฝี มือของ Lin Zhiqing
คือการปรุงผักป่ าให ้พวกเรามันไม่ใช่ฝีมือของคนอืน ่
เสียเปล่า"

Zhao Heng พูดไม่ออกและยัดชินเนื้ อเข

้ ้าไปใน
้ั บรรยากาศบนโต๊ะเย็นลงอย่าง
เขา ปากอีกครง.
กะทันหันหลินซีตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติและมอง
ไปที่ หยวนเหอด ้วยสายตาทีสงสั
่ ย หยวนเหอมองทุก
่
คนไม่ปิดบังและพูดคุยเกียวกั ่ การศึกษา
บเยาวชนทีมี

หลายปี ก่อนฮันเหม่ยฟางเครียดกับอาหารและเธอก็
ถูอาหารของทุกคนหลังจากปี ถัดไปเธอไม่รู ้ว่าเธอได ้
อาหารมาจากไหน แต่อาหารมีหลายครงเกิ ้ั นไปมันเป็ น
อาหารของปี ถัดไป . ครงหนึ ้ั ่ งพบว่าเธอเอาอาหารเม็ด
่
ทีออกมามี ่ ทํ
รา. เรืองนี ้ าให ้ทุกคนไม่พอใจอย่างมาก
่ อง
หยวนเหอเป็ นคนเริมเรื ่ Han Meifang ได ้ทะเลาะ
่ การศึกษาต่อมา หยวนเหอต ้องการที่
กับชายหนุ่ มทีมี
จะกินอาหารแยกกับเยาวชนหญิงทีมี ่ การศึกษา แต่เขา
 ่ เพิ
ไม่ประสบความสําเร็จเรืองนี ้ งปะปนกั
่ นไป แบบนี ้ แต่
ทุกคนกําลังหายใจไม่ออกในใจ

ฉู่ เซิงมองดูบรรยากาศทีน่่ าเบือที

่ โต๊
่ ะอาหารเย็นตา
ของเขากลอกตาและเขาเล่าเรืองเกี ่ ่
ยวกั ่ เขาเห็
บสิงที ่ น
Han Meifang และ Li Qi ก่อนหน้านี เยาวชนที ้ ่
มี
่ ้ Zhao Heng คว ้า ฉู่ เซิงและถาม
การศึกษาไม่รู ้เรืองนี
ว่า “ คุณพูดถูกจริงๆคุณอ่านถูกไหม?”“ เป็ นไปได ้
่ นลืมมันไป
ยังไงฉันตาดีไม่เชือฉั

่ การศึกษามี
ซะ” คําพูดของ ฉู่ เซิงทําให ้ชายหนุ่ มทีมี
ความหวังหาก Han Meifang จะไปจริงๆ จะแต่งงาน
่
แล ้ววันทีเลวร ้ายของพวกเขากําลังจะยืนยงมันจบลง
แล ้ว Fang Chuanzhi หยิบแก ้วชาขึนมาและพู ้ ดว่า
่ ไม่
"อย่าคิดถึงเรืองที ่ น่ายินดีเหล่านี ฉั
้ นพูดดีๆฉันจะ
ออกไปประกาศร ับเข ้าเรียนมาแล ้วฉันจะออกวันมะรืน
นี "้
 ทุกคนผงะ แล ้วก็มค ี วามสุข Fang Chuanzhi รอ
หลังจากนั้นไม่นานในทีสุ ่ ดฉันก็ได ้ร ับหนังสือแจ ้งการ
่
ร ับเข ้าเรียนและความคิดของพีใหญ่ ก็จากไปสัมผัสแห่ง
ความเศร ้าก็แผ่ออกมาอีกครง้ั Fang Chuanzhi มอง
่
ไปทีการแสดงออกที ่ ยนไปของทุ
เปลี ่ กคนและจงใจ
แสร ้งทําเป็ นไม่มค
ี วามสุขและพูดว่า "ทําไม! ฉันไม่
พอใจเหรอมา

ยกแก ้วของคุณและแสดงความยินดีกบั ฉัน" ทุกคน

ยกถ ้วยของพวกเขาและเห็นคุณพร ้อมกับถ ้วยชาหนา
หลังจากนั้นห่างออกไปหลายพันไมล ์มีเพียงพรเท่านั้น
่ ่กบั คุณเสมอ ความเป็ นเพือนมากแค่
ทีอยู ่ ไหนในนี .้

่
พีใหญ่ ้ บ ้
่ นแผ่นดินนี มาแปดปี
คนนี อยู แล ้วและ
เยาวชนทีมี ่ การศึกษาได ้ร ับการดูแลจากเขาในระดับ
หนึ่ ง สําหร ับ Fang Chuanzhi ทุกคนเคารพเขาไม่ใช่
เพราะอายุ แต่เป็ นเพราะจิตใจทีจริ ่ งใจทีจะปฏิ
่ บต
ั ต
ิ อ
่
่ ้วยความจริงใจ ทุกคนเปลียนหั
ผู ้อืนด ่ วข ้อไปที่ Fang
Chuanzhi และถามเกียวกั ่ บแผนการในอนาคตของ
Fang Chuanzhi Fang Chuanzhi ยิมและพู ้ ดคุย
่
เกียวกั บความฝันของเขา - เขาต ้องการเป็ นผู ้หาแร่
ทางธรณี วท ิ ยา "ประเทศของเรากว ้างใหญ่และอุดม
สมบูรณ์ไปด ้วยวัสดุ แต่ของดีๆถูกฝังอยู่ใต ้ดินซ่อนอยู่
ในสถานทีที ่ เรายั
่ งไม่เคยค ้นพบถ ้าฉันหาได ้เราก็ไม่
จําเป็ นต ้องใช ้ชีวต
ิ อย่างยากลําบากเช่นนี อี ้ กต่อไป
ไม่ใช่แค่ยากจนถ ้าเรามีวสั ดุเราสามารถเริมการ ่
่
ก่อสร ้างและหวังว่าจะเปลียนสภาพที ่ นอยู่ได ้ใช่ไหม”
เป็

ในขณะทีทุ ่ กคนมองไปที่ Fang Chuanzhi ด ้วย

ความประหลาดใจชายหนุ่ มคนนี พู ้ ดความคิดภายใน
้ั
ของเขาเป็ นครงแรกความคิ ดดังกล่าวจุดประกายความ
้ าและ
กระตือรือร ้นของทุกคน "พนังป๊ อป" จ ้าวเหิงขึนนํ
ปรบมือให ้ทุกคนเห็นด ้วย หยวนเหอยกแก ้วขึนอี ้ กครง:้ั
"มาตามความฝันของบราเดอร ์ฟางเพือความฝั ่ นของ
พวกเราทุกคนขนมปังปิ ้ง!" ไม่วา่ คุณจะจากไป คุณ
สามารถอยู่ได ้เราทุกคนต่างก็มค ี วามฝันเราทุกคนจะ
ก ้าวไปสูค ่ วามฝันความรู ้สึกของการพรากจากกัน
ไม่ได ้เป็ นของเราและความเศร ้าของฤดูใบไม้ผลิและฤดู
ใบไม้ร่วงไม่ได ้เป็ นของเราเราเป็ นของความหวังและ
อนาคต.

หลังจากงานเลียงหลิ ้ ่ ้องคร ัวเพือทํ

นซีก็กลับไปทีห ่ า
ธุระอีกครง้ั ฉู่ เซิงเห็นว่าพีสาวของเธอกํ
่ าลังจะเตรียม
อะไรบางอย่างให ้ Fang Chuanzhi เม้มริมฝี ปากกลืน
่
คําถามทีเธอต ้องการถามและวางมือจากหลินซีอย่าง
เงียบ ๆ .

หลินซีไม่สามารถอธิบายกับ ฉู่ เซิงได ้ว่าทําไมรอย

แผลเป็ นบนใบหน้าของเธอจึงหายไปอย่างรวดเร็วเธอ
ไม่สามารถบอกเด็กได ้ว่าระบบช่วยเธอได ้ ในทาง
กลับกันเธอไม่ต ้องการหลอกลวงเด็กไร ้เดียงสาคนนี ้
จริงๆเธอไม่ได ้คิดว่าจะอธิบายยังไงสักพักเธอจึงไม่ได ้
พูดอะไร

ติดตามผลในตอนที่ 40 (คํา
 เตือน:

่
หลินซีมุ่งเน้นไปทีการทํ ่ างๆและทําขนมขบ
าสิงต่
้ ทนทานต่
เคียวที ่ ่
อการจัดเก็บจํานวนมากโดยคิดทีจะ
เอาตราประทับอาหารประจําชาติห ้าตราจากหลุมฝัง
ศพเล็ก ๆ ของเขาเป็ นของขวัญอําลาหลินซีไม่วา่ ง
ครอบคร ัว Chu ได ้เปิ ดใจแล ้ววันนี ้

้
Chu Dagen ขึนไปบนภู เขา แต่มด ื แล ้วและผูค้ นก็
ยังไม่กลับมาแม่ม่าย Tian ก็กงั วลเช่นกันและพบ
Sanshu Chu และ Sanshu Chu ก็สง่ ลูกชายของ
เธอไปหาเขาเกือบฉันถามทังหมด ้ ่ นไปบน
ผู ้คนทีขึ ้
ภูเขาในวันนี ้ แต่ไม่มใี ครพบท ้องฟ้ าเริมมื
่ ดลงและหัวใจ
่
ของ Sanshu Chu ก็เริมกระวนกระวายใจมากขึ น้
่ ๆ หลังจากทีเขาถามสะใภ
เรือย ่ ้คนโตของเขา
Widow Tian ก็ลงั เลและอธิบายว่าทําไม Chu
้
Dagen ขึนไปบนภู เขา
 ่
เธอบ่นเกียวกั บอาหารทีไม่่ ดข
ี อง Chu Guy เธอไม่
สามารถให ้กําเนิ ด Chu Dagen ได ้หากเธอเลียงดู ้ เธอ
่
ไม่ดี Chu Dagen ยังต ้องการทีจะชดเชยให ้กับภรรยา
่ ้านเธอจึงคิดว่าจะขึนภู
ของเขาเธอไม่มเี งิน ทีบ ้ เขาไป
้ ้วยฉันจึงขอลาจาก Tang
กินเกมมันเป็ นเนื อด
Jianguo โดยบอกว่าเขาขึนไปบนภู้ ่ บยา
เขาเพือเก็
แต่จริงๆแล ้วไปจับเกม

หลังจากฟัง Widow คําพูดของ Tian ลุง Chu คน

่
ทีสามมองไปที ่ Widow Tian เหมือนทีขู
่ ดหูและพูด
ด ้วยความโกรธ:“ ฉันจะไปหาใครสักคนถ ้ามีอะไร
ผิดปกติกบั เขารอฉันแล ้วฉันจะถอดผิวหนังของคุณ
ออก "

Tang Jianguo มองไปที่ Sanshu Chu ด ้วย

ความกังวลหลังจากฟัง Sanshu Chu ด ้วยความ
่ นทีมื
อดทนเขาก็มองไปทีคื ่ ดมิดอีกครงแม้
้ั วา่ เขาจะ
้ อการหาใครสักคน
โกรธ แต่งานแรกในตอนนี คื
 ้
เสียงแตรใหญ่ในหมู่บ ้านดังขึนและทุ กครอบคร ัว
ขอให ้ส่งคนหนึ่ งคนไปทีโรงอาหารเพื
่ ่
อรวบรวม

่
ชาวบ ้านถูกเรียกตัวไปทีโรงอาหารอย่ างลึกลับทุก
คนรอให ้ Tang Jianguo พูดและมีการพูดคุยกันเป็ น
การส่วนตัว Tang Jianguo เห็นว่าคนเกือบจะอยู่ที่
นั่นแล ้วเขาจึงเล่าเรืองของ
่ ่
Chu Dagen ทีเขามี อยู่ ไม่
กลับมาเป็ นเวลานานหลังจากทีเขาขึ ่ ้
นไปบนภู เขา
ความต ้องการ: ผูช ่ นผูใ้ หญ่จากแต่ละครอบคร ัว
้ ายทีเป็
้
ขึนไปบนภู ่
เขาเพือหาใครสั กคน ชาวบ ้านพูดคุยกัน
มากบางคนเต็มใจและบางคนก็ไม่เต็มใจ ตอนกลางคืน
ภูเขาอันตรายมากถ ้าเกิดอะไรขึนกั ้ บผูช
้ ายหรือพ่อ
ของคุณเองนี่ ใคร?

ี่ มด ้วยใบหน้าเฉยเมยเขาไม่ใช่
ฉู่ เซิงซ่อนตัวอยู่ทมุ
่
ผู ้ใหญ่และไม่จาํ เป็ นต ้องเข ้าร่วมสนุ ก เมือชาวบ ้านเริม่
ลงทะเบียนเพือจั ่ ดตังที
้ ม ฉู่ เซิงก็เกษียณ
 ในความมืดเสียงของผูช ่ ัดเจนหยุดเขา: "Chu
้ ายทีช
Sheng" ฉู่ เซิงหันกลับมาเห็น หยวนเหอและถามอย่าง
เย็นชา: "มีอะไรเหรอ?" หยวนเหอเดินมาหาเขาไม่พูด
แต่จ ้องตรงไปที่ เขา. ฉู่ เซิงเฝ้ าดูอยู่สก
ั พักและ ฉู่ เซิงก็
ทําตัวสงบมากและพูดว่า "มีอะไรเหรอ? เร็วเข ้าฉันจะ
่
กลับไปกับพีสาวของฉั นเธอจะต ้องกลัวคนเดียว"
หยวนเหอรู ้สึกว่าเด็กคนนั้น กําลังพูดอย่างก ้าวร ้าว แต่
เขากังวลไม่ใช่เรืองนี่ เขายื
้ ่ อออกไปเพือจั
นมื ่ บแขนเสือ้
ของ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงหันไปด ้านข ้างเล็กน้อยและหลีกเลียง ่
มัน หัวใจของหยวนเหอขยับตัวเขาลดเสียงลงและพูด
ว่า "ใช่นี่เป็ นการฝึ กฝน"

ฉู่ เซิงไม่พูดอะไรดวงตาของเขาร ้อนรน หยวนเหอม

้
องเขาอย่างลึกซึงและพู ดว่า "มาคุยกันข ้าง ๆ เรามีคน
มากมายบนถนนสายนี "้ ชูเซิงเดิ ่ นตามหยวนเหอไปสัก
พักแม้วา่ มันจะอยู่หา่ งไกล แต่ก็วา่ งเปล่า หยวนเหอก
ล่าวอย่างตรงไปตรงมา: "วันนี ฉั ้ นขึนไปบนภู
้ เขาข ้าง
หลังคุณ" หยวนเหอสังเกตการแสดงออกทางสีหน้า
่ งคงดูเฉยเมยไม่แม้แต่จะขยับคิว้
ของ ฉู่ เซิงโดยทียั
หยวนเหอกล่าวต่อว่า "หลังจากนั้นฉันก็เห็น Chu
Dagen ด ้วยเขาเดินไปในทิศทางเดียวกับคุณคุณเคย
่
พบเขาหรือไม่" ดวงตาของ ฉู่ เซิงเปลียนเป็ นเย็นชา
้ ยงของเขาก็เย็นลงและพูดว่า "คุณหมายถึง
และนํ าเสี
Chu Dagen หรือเปล่า การหายตัวไปมีอะไรกับฉัน
หรือเปล่า”

"คุณเป็ นคนเดียวทีรู่ ้" ดวงตาของหยวนเหอลุกโชน

ฉู่ เซิงไม่ยอมถอยและเขากําลังจะจากไปพร ้อมกับ
ครวญเพลง หยวนเหอเห็นว่าเขาไม่ได ้เข ้ามาเพราะรู ้ว่า
เขาไม่สามารถถามอะไรได ้ดังนั้นเขาจึงเพียงแค่เตือน
เขาว่าอย่าทําให ้หลินซีเดือดร ้อน ฝี เท ้าของ ฉู่ เซิงหยุด
ลงเล็กน้อยแล ้วเดินออกไปอีกครง้ั

หลินซีรู ้สึกกระวนกระวายเล็กน้อยเดินไปมาในสนาม
เธอไม่รู ้ว่าเกิดอะไรขึน้ แต่ไม่มเี หตุการณ์สาํ คัญ Tang
Jianguo จะไม่ปล่อยให ้ทุกคนมารวมตัวกันช ้าขนาด
้ การณ์สาํ คัญคืออะไรและต ้องการสิงนี
นี เหตุ ่ หรื้ อไม่ มัน
่
เป็ นเรืองของ Chu Dagen หรือไม่? ใบหน้าของหลิน
ซีซด ี ลงและมือของเขาเย็นลง
 ่
เมือประตูสนามถูกผลักเปิ ดออกหลินซีก็ตกใจและ
้ ้วยเท ้าทีนุ่ ่ มนวล
เกือบจะล ้มลงกับพืนด

่ นซีทกํ
ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ ี่ าลังตืนตระหนกและเขาร
่ ง้ั
่
เธอไว ้และถามว่า "พีสาวมี อะไรเหรอมันทําให ้คุณกลัว
เหรอ" เสียงของหลินซียงั คงสันอยู ่ ่และเขาดึง ฉู่ เซิงและ
ถามว่า "ใช่มย? ้ั มีอะไรผิดปกติกบั Chu Dagen
หรือไม่? "ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ่ นซีทกํ ี่ าลังจะร ้องไห ้โดยรู ้ว่า
ไม่มท ่
ี างซ่อนมันจากพีสาวของเธอและพู ่
ดว่า:" พีสาว
ไม่ต ้องตกใจไม่มอ ี ะไรร ้ายแรงคุณ เข ้ามาในบ ้านได ้
แล ้วบอกฉัน”

ฉู่ เซิงตกใจหลินซีผูซ ึ่ ขาทีอ่

้ งมี ่ อนนุ่ มช่วยเข ้าไปใน
บ ้านลดเสียงลงและพูดว่า“ Chu Dagen ยังไม่ได ้ลง
ี่
จากภูเขาฉันไม่รู ้ ทําไม แต่พสาววั ้ ณต ้องไม่บอก
นนี คุ
คนอืนเกี่ ยวกั
่ บภูเขาเข ้าใจไหม” หลินซีเพียงแค่คด ิ
สับสนเล็กน้อยพยักหน้าอย่างไม่อ ้อมค ้อม
 ฉู่ เซิงใส่มอ
ื เย็นของหลินซีไว ้ในฝ่ ามือของเขาและ
่
พูดว่า "พีสาวฉั นสัญญาว่า Chu Dagen ยังมีชวี ต ิ อยู่
่
ตอนทีเราจากไปฉั นไม่คด ่
ิ ว่าเขาจะมีอะไรทําก่อนทีจะ
จากไป"

่
หลินซีรู ้สึกโล่งใจ, ฉู่ เซิงยืนแก ้
้วนํ าให ้และท ้องใต ้
้ น
นํ าอุ
่ ช่วยบรรเทาอารมณ์ทไม่ ี่ สบายใจของหลินซีเมือ ่
เขาสงบลงหลินซีก็จาํ ได ้ว่า ฉู่ เซิงเพิงตี ่ เขาด ้วยไม้เด็ก
่
อายุครึงขวบจะมี พละกําลังมากแค่ไหนพวกเขาส่วน
ใหญ่เป็ นลมและเธอไม่เห็นว่า Chu Da มีเลือดออกถ ้า
ไม่มี เลือดออกไม่น่ามีอะไรผิดปกติเป็ นแค่แท่ง ๆ ก็
น่ าจะดีหลินซีปลอบใจตัวเอง

ตอนที่ 41 การตายของ Chu Dagen

้ งคงเดือดอยู่บนเตา สิงที
ไม่นานหลินซีก็จาํ ได ้ว่านํ ายั ่ ่
้
เกิดขึนในวั
นนี ทํ้ าให ้เธออึดอัดใจเธอตังใจต
้ ้
้มนํ าและ
ต ้องการอาบนํ า้ ฉู่ เซิงริเริมที
่ จะช่
่ วยเหลือและตอนนี เขา้
 ่
ไม่ต ้องการให ้พีสาวของเขาคิ ่ รอให
ดถึงเรืองนี ้ ้คน
เหล่านั้นตามหา Chu Dagen กลับมา

้ น
นํ าอุ่ ห่อหุ ้มร่างกายของหลินซีและทําให ้หลินซี
ผ่อนคลายความตึงเครียดของเขาเมือนึ ่ กถึงสิงที
่ ่
้
เกิดขึนในวั ้ นซีก็อดไม่ได ้ทีจะร
นนี หลิ ่ ้องไห ้อีกครง้ั
เหตุการณ์ในวันนี กระตุ ้ ้นให ้เกิดความคับแค ้นใจและ
ความแค ้นทีฝั ่ งอยู่ในใจตังแต่้ เธอมายังโลกนี เสี้ ยง
้ อย
ร ้องไห ้ดังขึนเรื ่ ๆ ในทีสุ ่ ดหลินซีก็แทบจะหลังนํ ่ าตา
้
ปลดปล่อยอารมณ์เชิงลบทังหมดที ้ ่
เธอสะสมมานาน
เวลา.

ชายหนุ่ มนอกบ ้านบีบกําปั้นแน่ นเล็บจิกเข ้าไปใน

เนื อ้ แต่เขาไม่รู ้สึกเจ็บเมือมองไปที
่ ่ อดบนฝ่ ามือชาย
เลื
ิ้
หนุ่ มก็ยมแปลก ๆ

่ งของคืนเมือ
การค ้นหาดําเนิ นต่อไปจนถึงครึงหลั ่
ี่ ่ อยล ้าได ้หลับไปแล ้วและ ฉู่ เซิงนั่งอยู่ทลาน
หลินซีทเหนื ี่
 ่
บ ้านมองไปทีดวงจั ่
นทร ์ทีหายไปครึ ่
งดวงโดยไม่ รู ้ว่าเขา
กําลังคิดอะไรอยู่

ี่ ได ้นอนมาทังคื
ลุงชูทไม่ ้ นก็โตขึนทั
้ นใดเขายืนอยู่
่
คนเดียวทีประตู ลานและจ ้องมองไปยังทิศทางของภูเขา
อย่างว่างเปล่า

่
เมือวานนี ้
ชาวบ ่ นไปบนภู
้านทีขึ ้ เขาเพิงตื่ นนอนตอน
่
่ นพวกเขานอนหลับไปสามถึงสีช
เทียงคื ่ วโมงพวกเขา
่ั
ยังไม่ชะลอตัวและไปทํางานอีกครง้ั Tang Jianguo
ได ้พูดไปแล ้วจากนี ทุ ้ กคนถูกห ้ามไม่ให ้ขึนไปบนภู
้ เขา
่
เพือรวบรวมยา เดิมทีฉันต ้องการเห็นอกเห็นใจทุกคน
แต่ความเมตตาของฉันทําสิงที ่ ไม่ ้
่ ดแี ละฉันขึนไปบน
ภูเขาและฉันก็หลงทาง เรืองนี ่ ไม่
้ สามารถปกปิ ดได ้ต ้อง
รายงานการตรวจสอบไม่สามารถหลบหนี ได ้ Tang
Jianguo โกรธมาก

่
Liu Chunyan ยืนขนมปั งนึ่ ง: "รีบ ๆ กินอะไรไม่
่ นโดยไม่มอ
ต ้องไปหาใครเหรอคุณไม่มแี รงทีจะกิ ี าหาร
แล ้วคุณจะหามันได ้อย่างไร" Tang Jianguo หยิบ
่
ซาลาเปา และลงมือกัดหลังจากทีแทบจะไม่ อมทิ่ ้อง
Tang Jianguo ก็พบคนกลุม ้ นรุง่ สางการ
่ ใหม่ตอนนี มั
หาใครสักคนง่ายกว่ามาก เยาวชนทีมี ่ การศึกษายังส่ง
ึ้
คนสามคนและทุกคนก็ขนไปบนภู เขาอีกครง้ั

่
ลุงชูคนทีสามยั ี่
งคงยืนอยู่ทประตู ่
ลานจินซุยยืนม้านั ่ง
และพูดว่า "พ่อนั่งลงสักพักเออร ์เกนขึนภู
้ เขาไปแล ้วไม่
ต ้องกังวลมีคนจํานวนมาก กลับไปคราวนี ทุ ้ กคนจะได ้
พบคุณลุงอย่างแน่ นอน” คําพูดนั้นดูด ี แต่ไม่มอี ารมณ์
้ ยงมันเป็ นความสูญเปล่าทีไม่
ใด ๆ ในนํ าเสี ่ สามารถ
แม้แต่จะพยุงตัวเองได ้มันไม่มผี ลอะไรกับเธอดังนั้นจิน
ซีอยุ ไม่กงั วล

่
หญิงม่าย Wu Litian สัมผัสใบหน้าทีแดงและบวม
ของเธออธิษฐานว่า Chu Dagen จะกลับมาโดยเร็ว
แม้วา่ เธอจะไม่ได ้มีความร ักกับ Chu Dagen มากนัก
แต่ชายคนนี ก็้ เป็ นกําลังใจให ้เธอในตอนนี หากมี
้ อะไร
เกิดขึน้ Sanshu Chu จะไม่ปล่อยมันไปอย่างแน่ นอน
 ้
ทังสามคนมี ความคิดของตัวเองส่วน Bao'er ก็ไอและ
่ ้าน
Jin Cui ก็รบี กลับไปทีบ

ในเวลานี ้ Chu Dagen ตกลงไปในพุ่มไม้หน้าอก

่ กน้อยแสดงสัญญาณของชีวต
ของเขาเป็ นคลืนเล็ ิ ของ
เขา ในทีสุ่ ดก็มคี นเห็นเขา "เร็วเข ้าพบแล ้วมาช่วยคน
สองสามคน" มีเสียงฝี เท ้ายุ่งเหยิงและชูดาเกนดูเหมือน
่ นใครบางคนกําลัง
จะมีสติเล็กน้อยเขามองไม่ช ัดเมือเห็
มาเขาต ้องการขอความช่วยเหลือ แต่เขาส่งไปแล ้วไม่
่ งแรงก็อุ ้มชูดา
มีเสียงอีกต่อไป ในไม่ช ้าชายหนุ่ มทีแข็
้ หลั
เกนขึนที ่ งของเขาและทุกคนก็รบี ลงจากภูเขา

่ งเขามีใครบางคนกําลังรออย่างใจจดใจจ่อเมือ
ทีเชิ ่
มองไปทีฝู ่ งชนทีกํ
่ าลังกลับมามีคนตะโกนว่า "รีบไป
แจ ้งหมอซ่งเถอะดาเกนออกไปแล ้ว" หลังจาก

ได ้ร ับข่าวหมอซ่งได ้ทําการปฐมพยาบาล มองไปที่

ด ้านหลังเมือเข่ ้าสู่ Chu Dagen คิวของเขาขมวดการ
้
หายใจอ่อนแรงอัตราการเต ้นของหัวใจเร็วเกินไปและ
้
คิวของ Dr.Song ก็แน่ นขึน้

่
ขณะทีหมอซ่ งกําลังตรวจสอบซ ันชูชก ู ็มาเห็นลูก
่ าลังจะตายเท ้าของเขาอ่อนลงและจินซีอย
ชายทีกํ ุ ก็รบี
ช่วยเขา คนอืน ่ ๆ ยังช ักชวน: "คุณลุงคุณสามารถ
ต ้านทานได ้

ดาเกนยังคงไว ้วางใจคุณ" "เป็ นยังไงดาเกนเป็ น

้ บาดแผลที
อย่างไรบ ้าง" ชูซ ันชูถาม หมอซ่งชีไปที ่ ่ ้อ
ข
เท ้าของชูดาเกนและพูดว่า“ ฉันถูกงู กด ั และส่งมันไปที่
เมืองช ้าไปหน่ อยฉันจะดูแลเขาก่อนและรีบไป . "

้ กคนตืนตระหนกชาวบ
ตอนนี ทุ ่ ้านไม่เข ้าใจทักษะ
้
ทางการแพทย ์ แต่พวกเขายังรู ้สามัญสํานึ กพืนฐานฉั น
ถูกงู กด ้ นต ้องแย่แน่ ๆ
ั และมันล่าช ้าไปนานขนาดนี มั
 หมอ Soong จัดการกับมันอย่างเร่งด่วนไม่มย ี าที่
เหมาะสมในคลินิกสุขภาพดังนั้นเขาจึงทําได ้เพียงส่ง
่
คนไปทีรถแทรกเตอร ์หลังจากการร ักษาแบบง่ายๆ
Chu Baichuan ร ับผิดชอบในการขับรถและกระตุ ้น
้
ให ้ Sanshu Chu ขึนรถไปที ่ Sanshu Chu ยังไม่
หายดีฉันถามด ้วยความงุ นงง "ฉันจะไปด ้วยเหรอ" "ลุง
้ รบี
ซานถ ้าคุณไม่ไปใครจะตัดสินใจว่าเกิดอะไรขึนก็
ไป" ด ้วยความช่วยเหลือของทุกคนลุงคนทีสาม่ ชูขนึ้
รถแทรกเตอร ์รถไถก็จากไปอย่างกะทันหันและอยู่
ต่อไปการอภิปรายของคนกินแตงโม

้ นเห็นดาเกนห ้อยแล ้วหน้าเขาเป็ นสีเทา”

“ คราวนี ฉั
คนหนึ่ งแตะคางของเขาทําท่าว่าจะลึก

่
คนข ้างๆผลักเขา: "อย่าพูดเรืองไร ่ ามี
้สาระเผือว่
้ งคนทีสามกํ
อะไรเกิดขึนลุ ่ าลังจะชนประตู" "ฉันพูด
่
ความจริงคุณคิดว่าเมือชาวบ ้
้านขึนไปบนภู เขา ถูกงู
่ วถึงจะรอดนอกจากนี ใครทํ
กัดกีตั ้ ่ ้าไปใน
าให ้เขาวิงเข
พุ่มไม้ "ผูพ
้ ูดไร ้ความกลัว
 ้ั กคนไม่กล ้าวิงเข
"ใช่เรามีงูเยอะมากไม่งนทุ ่ ้าไปข ้าง
ในเพราะกลัวงู กด ั และแมลงมีชายชราคนหนึ่ งใน
้
หมู่บ ้านถัดไปถูกต่อยด ้วยอะไรไม่รู ้ตอนขึนไปบนภู เขา
. และเป็ นอัมพาตในเวลาต่อมา "

่ สิ
ตอนทีสี ่ บบทแรกชูรากไม้ใหญ่ทตายแล
ี่ ้ว (

เคล็ดลับ︰

" ถ ้าเป็ นอัมพาตไม่มป ี ัญหาไม่วา่ ผลจะเป็ นอย่างไร

ก็มอี าการคลุ ้มคลัง่ "" มาเถอะเป็ นอัมพาตบนเตียงเพือ ่
่
พึงพาคนที ่
รอไม่ มใี ครรออยู่ ไม่รอความตาย”

่ อคติมากขึนเรื
หัวข ้อเริมมี ้ อย่ ๆ หลังจากฟัง ฉู่ เซิง
่
สักพักเขาก็กลับไปรายงานพีสาวของเขาเมื ่ ้ว่า Chu
อรู
Dagen ยังไม่ตาย ฉู่ เซิงเพียงรู ้สึกว่าเขาปฏิบตั ต
ิ าม
ประโยค: คนดีไม่ได ้อยู่นานคนเลวมีชวี ต
ิ อยู่พน
ั ปี
หลังจาก

กลับบ ้านหลินซีเห็น ฉู่ เซิงปิ ดประตูลาก ฉู่ เซิงเข ้าไป

ในห ้องและปิ ดประตูอก ้ั อนจะถามว่า "How ใช่
ี ครงก่
่ อี
ไหม "ฉันคิดถึงเรืองนี ้ กครงลื
้ั มไปพีสาวของฉั
่ ้
นขีอาย
และไม่สามารถทําให ้เธอตกใจได ้จากนั้นก็พูดด ้วย
ท่าทางผ่อนคลาย:" ไม่เป็ นไรฉันพบมันกลับมาฉันได ้
ยินว่าฉันถูกกัดโดย a งู และตอนนี ฉั ้ นกําลังไป
่
โรงพยาบาล "เมือเขากลั ่
บมาหลินซีรู ้สึกโล่งใจเมือได ้
ยินว่าเขาถูกงู กด
ั หัวใจของหลินซีก็ถก ้
ู ดึงขึนมาอี กครง้ั
ถามว่า" มันสําคัญหรือไม่? " ฉู่ เซิงยักไหล่ "หมอซ่ง
บอกว่าเขายังมีชวี ต ิ อยู่"

หัวใจของหลินซีตกลงไปพร ้อมกันและเขาไม่รู ้ว่าจะ

พูดอะไรใบหน้าของเขากําลังสูญเสีย ฉู่ เซิงคว ้ามือหลิน
่
ซีและปลอบโยน: "พีสาวไม่ เป็ นไรแม้ว่าจะมีบางอย่าง
เกิดขึน้ แต่ก็ไม่มผ
ี ลอะไรกับเราอาจเป็ นเพราะตอนที่
ฉันลงไปจากภูเขาฉันไม่ได ้ระวังทุกคนรู ้ว่ามีงูมากมาย
บนภูเขา "Lin Xi ก็ทําเช่นเดียวกันต ้องการ ฉู่ เซิงทํา
ให ้เขาตกตะลึงและเวลาทีจะเป็ ่ นลมคงไม่นานเกินไป
เขาอาจจะเจองู ขณะกําลังลงจากภูเขา เป็ นความจริงที่
คนชวได่ ั ้ร ับรางวัล ถ ้าเขารอดได ้มันจะเป็ นบทเรียน
สําหร ับเขา

่ าง ๆ ยากทีจะดํ
เห็นได ้ช ัดว่าสิงต่ ่ าเนิ นไปในทิศทาง
่ ค้ นคาดหวัง หนึ่ งชวโมงต่
ทีผู ่ั อมา ฉู่ เซิงได ้ร ับฟังความ
คิดเห็นของชาวบ ้าน รถไถกลับมาทุกคนสงสัยทําไม
่ นว่าเขากําลังจะเข ้า
เร็วจัง เหตุผลง่ายๆเมือเห็
โรงพยาบาล Chu Dagen ก็เสียชีวต ิ ลุงชูคนทีสาม่
ไม่ยอมส่งเขาไปโรงพยาบาลอีกต่อไปและเขาก็หมดลม
หายใจการไปโรงพยาบาลอีกครงไม่ ้ั ใช่การเสียเงินสาม
ลุงชูโทรนัดและพาคนกลับไป

มีเสียงร ้องอย่างรุนแรงจากบ ้านของ Chu Dagen

Widow Tian กลายเป็ นแม่ม่ายอีกครงลุ ้ั ง Chu คนที่
สามล ้มป่ วยแม้วา่ ชายชราจะดูถก ู ลูกชายคนโตของเขา
้ มน
แต่เขาก็ยงั เลียงดู ั ด ้วยตัวเองและความทุกข ์ของเขา
 ้
ก็แน่ นอน อีกทังอายุ ้ สามารถทนต่อ
มากขึนไม่
สถานการณ์ได ้ล ้มป่ วยกะทันหัน

แม้ว่าอาการป่ วยจะไม่รน ุ แรง แต่การได ้เห็นแม่ม่าย

เทียนก็ยงั สามารถใช ้ความแข็งแกร่งของเธอเพือ ่
สาปแช่ง: "คุณคือดวงดาวทีหายไปชี ่ วต
ิ ของ Cuff มัน
ผ่านไปเพียงไม่กวัี่ นแล ้วทีเรามาถึ
่ งบ ้านของฉันและฆ่า
ลูกชายของฉันคุณรอ, ฉันต ้องการคุณให ้ลูกชายของ
ฉันมีชวี ต
ิ ของเขาหรือถ ้าคุณโลภและอยากกินเนื อลู ้ ก
้
ชายของฉันจะขึนไปบนภู เขาและเสียชีวต ิ ของเขาได ้
อย่างไรคุณไม้กวาดดาว”

ี่
แม่ม่ายเทียนไม่ได ้อยู่ในอารมณ์ทจะเป็ นห่วงเขา
เพียงแค่ปิดปากของเธอ "อูย" ร ้องไห ้ ถ ้าไม่มค ี นก็ยงั
ต ้องทําศพต่อไป Tang Jianguo มองไปทีครอบคร ่ ัวนี ้
และถอนหายใจ จือเออร ์เกนทังเก่ ้ าและแก่เป็ นเพียงคน
่
เดียวทีสามารถยื นหยัดต่อสู ้กับปัญหาได ้ซ่อนตัวอยู่ใน
บ ้านและไม่ปรากฏตัวนั่นหมายความว่าถังเจียงกัว
เข ้าใจว่าเขาจะไม่จา่ ยเงินใด ๆ
 Tang Jianguo เรียกผูน้ ํ าหลายคนในหมู่บ ้านและ
พาผู ้อํานวยการหญิงไปคุยกับ Widow Tian
Widow Tian ไม่มอ ี ะไรนอกจากเงิน เธอไม่ได ้โกหก
อย่างใดอย่างหนึ่ ง เพียงแค่เข ้าประตูเงินเล็กน้อยในมือ
ของเธอก็เป็ นเงินส่วนตัวของเธอก่อนหน้านี ด ้ ้วย ไม่เอา
้
เงินทังสองฝ่ ายหมายความว่าให ้หมู่บ ้านจ่าย? ไม่มี
้ เมียพ่อหมู่บ ้านต ้องผ่อนไม่ไหว สิงต่
อย่างนี มี ่ างๆได ้
มาถึงทางตัน

้ ้ Tang Jianguo
แต่ผูค้ นไม่สามารถวางแบบนี ได
อดทนพูดคุยกับตระกูล Chu ครงแล ้ั ้วครงเล่ ้ั าในทีสุ
่ ด
เขาก็บงั คับให ้ Tang Jianguo พูดว่า: "ถ ้าคุณไม่เอา
เงินคุณสามารถซือบ ้ ้านของ Chu Dagen ได ้และ เงิน
ส่วนหนึ่ งจะเพียงพอเป็ นงานศพ” แม่ม่ายเทียนไม่พอใจ
่ งบ ้านเขาและลูกสาวอาศัยอยู่ทไหน?
และเมือถึ ี่ จินซุยก็
ไม่พอใจเช่นกันเธอคิดว่ามันจบแล ้วและเป่ าเออร ์ก็จะ
เป็ นลูกกตัญญูของลุงและบ ้านจะมอบให ้บัวเออร ์ สาม
ลุงชูมค ่ เหลื
ี วามสุขยกเว ้นเงินทําศพสิงที ่ ออยู่คอื เงิน
บํานาญของเขา ทุกคนมีความคิดของตัวเองและบ ้านก็
 ่
ยังมาไม่ถงึ และหลายคนกําลังโต ้เถียงกันเกียวกั
บความ
เป็ นเจ ้าของบ ้าน

Tang Jianguo เสียอารมณ์และเขาพูดประโยค

หนึ่ ง: "คุณได ้พูดคุยและเข ้าใจและมาหาฉัน"

ครอบคร ัว Chu ทะเลาะกันและ ฉู่ เซิงมองเขาด ้วย

สายตาประชดหลินซีรู ้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเมือทราบ ่
ข่าวการเสียชีวต ิ ของ Chu Dagen มีความรู ้สึกเสมอ
ว่าฉันไม่ได ้ฆ่า Boren และ Boren ตายเพราะฉัน ฉู่
่ นพีสาวของเขาหลงระเริ
เซิงไม่ชอบทีเห็ ่ งไปกับอารมณ์
้
เช่นนี เขาแสดงความเสี ่
ยใจและพูดว่า "พีสาวนี ่ เป็ น
ความผิดของฉันด ้วยหรือ"หลินซีตกใจเมือดู ่ ฉู่ เซิง
เสียใจและรําคาญเขาแตะศีรษะของเขาและ กล่าวว่า
่
"เป็ นไปได ้อย่างไรทีเรากํ าลังป้ องกันตัวเองใน
สถานการณ์เช่นนี ถ ้ ้าคุณไม่ชว่ ยฉันฉันก็จะ"หลินซีไม่
สามารถพูดได ้อีกต่อไป ฉู่ เซิงจับมือของหลินซีและพูด
ว่า "ถ ้าอย่างนั้นฉันก็ถก ่ เขา?"หลินซีพยักหน้า
ู ทีจะตี
่ กต ้อง
เป็ นการป้ องกันทีถู
 “ ถ ้าอย่างนั้นฉันไม่สามารถตําหนิ Chu Dagen ที่
ถูกงู กด ่
ั โดยบังเอิญตอนทีเขาเดินลงไปบนภูเขา
้ั
ใช่มย?”หลิ ้ั นเป็ นอุบต
นซีพยักหน้าอีกครงมั ั เิ หตุ

่ ฉู่ เซิงพูดแบบนี หลิ

เมือ ้ นซีรู ้สึกว่าเรืองนี
่ ไม่้ เกียวข
่ ้อง
่
กับเขาเมือมองไปที ่
การแสดงออกอย่ างรวดเร็วของ
หลินซีsong ฉู่ เซิงก็พูดอีกครง: ้ั "พีสาวคุ
่ ณเก็บของ
้
ทังหมดที คุ ่ ณเตรียมไว ้ให ้ Yuan Zhiqing แล ้วหรือ
ยัง?"หลินซีหน ้
ั มาโดย ฉู่ เซิงลุกขึนไปแกล ่
้งทําเป็ นติม
ซําคิดว่าจะทําซาลาเปาอีกสองสามชินฉั ้ นได ้ยินมาว่า
Fang Chuanzhi จะไม่มเี วลากิน

่
หลินซีจากไป แต่ไม่ได ้สังเกตเห็นการแสดงออกทีไม่
ช ัดเจนบนใบหน้าของฉู่ เซิง
ตอนที่ 42 การพรากจากกัน
หยวนเหอช่วย Fang Chuanzhi จัดระเบียบพัสดุ
ี่ ่ มาแปดปี แล ้วและสะสมสิงต่
ของเขาเขาอยู่ทนี ่ างๆ
มากมาย บางคนไม่สะดวกทีจะนํ ่ าออกไป Fang
Chuanzhi มอบให ้กับเยาวชนทีมี ่ การศึกษาทีถู
่ กทิง้
คนอืน่ ๆ ได ้ร ับการบรรจุทน ี่
ั ทีทสามารถบรรจุ ได ้
นอกจากนี ยั ้ งมีอาหารเหลืออีกมากดังนั้นพวกเขาจึง
ต ้องนํ าไป ด ้านนอกบ ้าน Liu Xia ยืนอยูท ี่
่ ประตู หยวน
เหอเห็น Liu Xia และขอให ้เธอเข ้ามาและนั่งลง Liu
Xia ลังเล Fang Chuanzhi ใจกว ้างมาก: "เข ้ามาฉัน
เก็บของมันยุ่งนิ ดหน่ อยไม่เป็ นไร"

้
Liu Xia ยิมอย่ างไม่เต็มใจและถาม "คุณต ้องการ
ให ้ช่วยไหม" "ไม่มน ั เกือบจะเหมือนกัน . "

Liu Xia เฝ้ าดู Fang Chuanzhi ทําความสะอาด

่
โดยไม่พูด หยวนเหอเห็นห ้องโถงชือและหาข ่
้ออ ้างทีจะ
้
ออกไป Liu Xia ยืนรอและรออย่างเงียบ ๆ ทังสองคนที ่
เหลืออยู่ในห ้องไม่ได ้พูดและ Fang Chuanzhi รู ้สึก
อายเขามองไปที่ Liu Xia และถาม: "มีอะไรหรือเปล่า"
้
Liu Xia ยิมอย่ างเศร ้า ๆ หยิบถุงผ้าขนาดเล็กออกมา
และพูดว่า "ฉันทําแล ้วคุณ ฝากของทีระลึ ่ ก! "ฟางฉ
่ ดมันและเห็นว่ามันเป็ นเสือเชิ
วนจือเปิ ้ ตสี้ ขาวเขารีบ
ผลักมันกลับ:" มันไม่ได ้ผลมันแพงเกินไป "หลิวเซีย
ปฏิเสธทีจะร่ ับมันและกล่าวว่า" ถ ้าคุณทิงสิ
้ งนี
่ ไป
้ เวลา
ประมาณว่าเราจะทําเช่นกันฉันจะไม่ได ้เจอกันอีกแล ้ว
่
ร ับไปฉันทํามานานแล ้วและเป็ นการระลึกถึงหกปี ทีเรา
้
รู ้จักกัน” Fang Chuanzhi มองนํ าตาบนดวงตาของ
Liu Xia และรู ้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย:“ Liu Xia ฉันขอ
โทษจริงๆฉัน”“ ไม่เป็ นไรฉันขอให ้คุณเดินทางอย่าง
่
ราบรืนลาก่ อน!” Liu Xia จากไปหลังจากพูด

Fang Chuanzhi จัดชุดนี ด ้ ้วยหัวใจทีหนั

่ กหน่ วง
ฉันรู ้สึกถึงความปรารถนาดีของ Liu Xia ทีมี ่ ตอ่ เขามา
นานแล ้ว แต่เขาไม่มคี วามรู ้สึกต่อ Liu Xia ตอนนี ที ้ ่
เขาจากไป Liu Xia จะอยู่ทนี ี่ ่ ต่อไปมันไม่น่าเป็ นไปได ้
มากทีทั ่ งสองคนจะพั
้ ฒนาความรู ้สึกอืน ่ ๆ Fang
Chuanzhi ถอนหายใจ. สิงที ่ ยอมร่ ับได ้เท่านั้นแล ้วคิด
หาวิธท ี่
ี จะตอบแทน

ในตอนเย็นหลินซีและ ฉู่ เซิงมาด ้วยกันหลินซีหยิบ

่ าและซาลาเปาทีเตรี
ติมซํ ่ ยมไว ้ออกมาและส่งให ้ Fang
Chuanzhi: "นี่ เป็ นเรืองของใจเล็
่ กน้อยยอมร ับว่าฉัน
จะไม่สง่ คุณไปพรุง่ นี ้ . ฉันขอให ้คุณเดินทางล่วงหน้าที่
ดีสงู ส่ง. "Fang Chuanzhi ไม่สภ ุ าพร ับของและหลิน
ื่
ซียนซองเล็ ก ๆ ให ้และพูดว่า" หัวใจดวงน้อยมีแสตมป์
อาหารอยู่ในนั้นไม่มากคุณต ้อง ใช ้มัน."

Fang Chuanzhi กังวลเกียวกั ่ บแสตมป์ อาหารเมือ่

เขาเห็นว่าเป็ นแสตมป์ อาหารประจําชาติเขาก็ยอมร ับ
ด ้วยท่าทีทหน้ี่ าด ้าน เขาหยิบหนังสือออกมาและพูดว่า
"ฉันคิดว่าการอ่านมีประโยชน์มบ ี น ่ นทําใน
ั ทึกทีฉั
หนังสือเล่มนี ดั ้ งนั้นคุณสามารถถือมันได ้หากคุณไม่
้
ชอบมัน"หลินซียอมร ับหนังสือเล่มนี และสามารถใช ้กับ
ฉู่ เซิงได ้ ในอนาคต. Fang Chuanzhi มองไปที่ ฉู่ เซิง
่
และพูดว่า "คุณโตแล ้วและดูแลพีสาวของคุ ณใน
อนาคตให ้ดี" "แน่ นอน!" ฉู่ เซิงตอบอย่างเรียบง่าย

การจากไปของ Fang Chuanzhi ทําให ้เยาวชนที่

่ั
มีการศึกษาเงียบไปชวขณะ ่
หลังจากจัดการเรืองการ
จากไปของคนงานชาวนาและทหาร Tang Jianguo
ก็มาทีตระกู่ ล Chu อีกครง้ั "แล ้วเจ ้าเข ้าใจไหม" ชูซ ัน
่ ไม่
ชูรู ้ดีวา่ เรืองนี ้ สามารถล่าช ้าได ้และได ้มีการเจรจากัน
แล ้ว บ ้านถูกขายและแบ่งเงินออกเป็ นสามส่วนเขาแบ่ง
ให ้คนชราส่วน Baoer ก็เอาส่วนแบ่งสําหร ับงานศพ
ของ Chu Dagen ในฐานะลูกชายกตัญญูแม่ม่าย
Tian ได ้ร ับส่วนแบ่งยกเว ้นเงินทําศพซึงเป็ ่ นของเธอ .

่ ายเลขาธิการพรรคตังยั
การขายบ ้านไม่ใช่เรืองง่ ้ ง
คุยดีหมู่บ ้านเอาเงินออกก่อนแล ้วหักจากเงินขายบ ้าน

ในทีสุ่ ดงานศพของ Chu Dagen ก็เสร็จสิน้ Tang

Jianguo ถอนหายใจด ้วยความโล่งอก แม่ม่ายเทียน
๋ กครง้ั ตอนนี ้ Tang Jianguo กลัวทีจะ
พบถังเจียงกัวอี ่
เห็นตระกูล Chu เขามองไปทีแม่ ่ ม่ายเทียนทีร่ ้องไห ้และ
ถามอย่างร ้อนรน "เป็ นอะไรรึเปล่า" "เลขาคุณพูดอะไร
กับฉันตอนนี ้ Dagen หายไปแล ้วพวกเขากําลังจะไป
ขายบ ้านฉันอยู่ทนั ี่ ่ นคุณจะไปไหน? "แม่ม่ายเทียนพูด
่
ขณะทีเธอเช็ ้
ดนํ าตา Tang Jianguo ถามอย่างงง ๆ :
 ้
"คุณไม่ได ้บอกว่าทุกอย่างเสร็จสินในเวลานั ้นหรือไม่
่ ณตกลงทีจะขายบ
เมือคุ ่ ้านคุณไม่คด ี่
ิ ว่าจะอยู่ทไหน?"

"ในตอนนั้นฉันไม่สามารถช่วย แต่พ่อของฉัน และ

น้องชายและพีสาวบั ่ ้ ้านหลัง
งคับให ้ฉันเห็นด ้วยตอนนี บ
้ อขายแล
นี เมื ่ ่
้วฉันจะอยู่กบั ลูกสาวของฉันทีไหนคุ ณ
ต ้องการให ้ฉันมีทางรอดหรือไม่ "Tang Jiang พูดไม่
ออกสิงนี ่ จะทํ
้ าอย่างไรกับฉัน เขาก็โกรธเช่นกันนี่ ไม่มี
อะไรผิดปกติ

"คุณไม่สามารถร ับเงินส่วนแบ่งได ้หรือไม่ถ ้าคุณมี

เงินคุณจะสร ้างบ ้านไม่ได ้หรือถ ้ามันไม่ได ้ผลคุณ
สามารถกลับไปทีครอบคร่ ่
ัวของคุณได ้" เมือได ้ยิน
้ ม่ายเทียนก็ร ้องไห ้มากขึน้ น่ าเศร ้า:
เช่นนี แม่
"ครอบคร ัวของฉันไม่อนุ ญาตให ้ฉันกลับไปคราวนี ฉั ้ น
ไม่มท ี่ งพาด
ี พึ ่ ้ งนฉั
้วยซําไม่ ้ั นจะไม่มาหาคุณ"

่ ฟั
สิงนี ้ งดูน่าอึดอัด Tang Jianguo พูดอย่าง
่ "แล ้วคุณหมายความว่าอย่างไรคุณต ้องการให ้
ราบรืน
หมู่บ ้านทําอะไร" "ต ้องใช ้เงินจํานวนมากในการสร ้าง
บ ้านเงินของฉันไม่เพียงพอแน่ นอนฉันไม่มี ข ้อกําหนด
ี่ ่แล ้วไม่เป็ นไร "Tang Jianguo ได ้ยิน
ใด ๆ ฉันมีทอยู
ออกมาเธอหมายความว่าเธอมีความคิด "คุณคิดว่า
อย่างไร" "ฉันคิดว่าฉันจะอยู่ในสถานทีที ่ มี
่ การศึกษา
สําหร ับเยาวชนโอเคยังไงก็ตามฉันเป็ นแค่ลก ู สาวสอง
คนของฉันฉันสามารถทําอะไรกับมันได ้" แม่ม่ายเทียน
้
เช็ดนํ าตาของเธอและ พูดความคิดของเธอ

Tang Jianguo ไม่ได ้คาดหวังว่าเธอจะได ้ร ับความ

สนใจจากเยาวชนทีมี ่ การศึกษา แต่ตอนนี เยาวชนที
้ ่
มี
การศึกษาไม่สามารถมีทว่ี่ างสําหร ับมันได ้ "ไม่เป็ นไรที่
่
จะบีบแม่ของเราต ้องการทีนอน" Tang Jianguo ลูบ
่
หัวทีบวมของเขาและพู ดว่า "ฉันต ้องการปรึกษากับ
คุณอย่างไรก็ตามบ ้านยังไม่ขายดังนั้นคุณสามารถ
อาศัยอยู่ได ้ก่อน "

้
ตังแต่ ้ จการของครอบคร ัว
Chu หลังจากเสร็จสินกิ
่ สานของ Chu Dagen แผ่นหินสลัก
ฉู่ เซิงก็แอบไปทีสุ
 ่
ชือของชายคนนั ้น แต่คนทีเขาเกลี
่ ยดอย่างสุดซึงก็้ ไม่
สามารถทําร ้ายตัวเองได ้อีกต่อไป ฉู่ เซิงยืนอยู่หน้าหลุม
ฝังศพและยิมอย่้ างประชดประช ัน: โชคของคุณแย่มาก
เดิมทีคณ ุ ต ้องการช่วยชีวต ่
ิ คุณ แต่น่าเสียดายทีพระ
เจ ้าช่วยฉันงู ตวั หนึ่ งฆ่าคุณตอนนี เรี
้ ยบร ้อยแล ้วคุณไป
่ นเพื
ได ้แค่ ไปทีพื ้ อโยน
่

ตอนที่ 42 การพรากจากกัน (คํา

เตือน:

หัวใจของ ฉู่ เซิงผ่อนคลายและเขามีความสุขทุกวัน

หลินซีเดาว่า Chu Dagen ทิงร่ ้ องรอยในวัยเด็กของ
ฉู่ เซิงไว ้ลึกเกินไปบางทีการจากไปของ Chu Dagen
้
อาจทําให ้ความบอบชําในใจของ ฉู่ เซิงสงบลงและ หวัง
่
ว่าเมือเวลาผ่ านไปเงาในใจของ ฉู่ เซิงจะถูกกําจัด
ออกไป
 ้ ยงทีหายไปนานดั
ในเวลานี เสี ่ ้
งขึนในหู
ของหลินซี:
ยินดีด ้วยตอนนี ฉั้ นกําลังทําขันตอนการเพิ
้ ่ ฉู่ เซิงให ้
ม
เติบโตขึน้ , อัตราการสําเร็จคือ 30 และคุณจะได ้ร ับ
รางวัลเหรียญทอง 300 เหรียญและแพ็คเกจของขวัญ
่ั
ชวคราวแพคเกจของขวั ่ั
ญชวคราว

คืออะไรระบบตอบกลับอย่างรวดเร็ว: "แพ็กเกจ
ของขวัญนั้นคํานึ งถึงเวลาและระยะเวลาการใช ้งานคือ
7 วันหลังจากนั้น 7 วันระบบจะรวบรวมมันโดย
อัตโนมัติ "Lin Xi เข ้าใจเพียงแค่ให ้คุณยืมแล ้วส่งคืน
่ นใช ้หมดมันขีเหนี
เมือมั ้ ยวจริงๆและอยู่นอกขอบเขต
้ั แล
ครงที ่ ้วมันเป็ นแพ็คเกจของขวัญสดทีสามารถ
่ กิน
้ นจะให ้สิทธิใช
และใช ้คราวนี ฉั ์ ้มันส่วนสิทธิในการใช
์ ้
บางอย่างหลินซีมองไปทีกล ่ ้องในมือของเขาและ
่
ตัดสินใจทีจะให ้อภัยระบบหนึ่ งครง้ั

กล ้องถ่ายรูปราคาหลายร ้อยหยวนและต ้องใช ้คูปอง

อุตสาหกรรมสีใบ ิ่ เธอสามารถมี
่ ไม่ใช่สงที ่ ได ้ในฐานะ
สามัญชนตัวเล็ก ๆ
 หลินซีถามว่า: "คุณจะไม่กู ้รูปถ่ายคืนเหรอ?" ระบบ
สาปแช่งอย่างเงียบ ๆ : ช่างโง่อะไรอย่างนี !้

คําอธิบายระบบ: "กล ้องมาพร ้อมกับม้วนฟิ ล ์มเมือ่

หมดเวลากล ้องจะถูกนํ ากลับมาใช ้ใหม่ฟิล ์มจะถูกทิงไว ้ ้
ให ้คุณพิมพ ์เองได ้" หลังจากได ้ร ับคําตอบหลินซีก็หยุด
่
พูดเรืองไร ้
้สาระ ด ้วยระบบและปิ ดระบบตอนนี เธอและ
่ นและกันจะดีกว่าทีจะไม่
ระบบต่างก็ร ังเกียจซึงกั ่ เห็น

่
หลินซีสงสัยว่าคุยกับ ฉู่ เซิงเกียวกั บกล ้องได ้อย่างไร
และ Han Meifang ก็มาทีประตู ่ "หลินซีคณ ุ อยู่ทบี่ ้าน
หรือไม่"หลินซีเก็บหินมาทังวั ้ นเสือผ้ ้ าของเขาสกปรก
้
และเขากําลังจะซ ักเสือผ้าเมื ่
อได ้ยินเสียงของหานเหม่ย
ฟาง "พีฮั่ นมีอะไรเกิดขึน?"
้ ี่ ่ นหรือ
"ใช่ฉู่ เซิงอยู่ทนั
เปล่า" "เปล่าฉันยังไม่กลับมาคุณพบอะไรบางอย่างที่
่
เกียวข ้องกับเขา" "ไม่ฉันกําลังมองหาบางสิงบางอย่ ่ าง
่ า กับคุณนั่น "Han Meifang ลังเลใจของหลิน
ทีจะทํ
ซีYi Su จะไม่มายืมอาหาร
 หลังจากลังเลอยู่นาน Han Meifang หน้าแดงและ
้
อธิบายความตังใจของเขา: "ฉันกําลังจะแต่งงานฉัน
อยากจะขอให ้คุณช่วยฉันทําอาหารคุณคิดว่ามันโอเค
ไหม"หลินซีรู ้ว่าเธอกําลังจะอยู่กบั แต่เธอไม่คาดคิดว่า
้ งจากแต่งงานแล ้วเขาก็ยมและพู
มันจะเร็วขนาดนี หลั ิ้ ด
ว่า "โอ ้ขอแสดงความยินดีชายคนนี คื ้ อใคร"

"หลีฉี่ คนทีอยู
่ ่ทางตะวันตกของหมู่บ ้าน แต่เขา
มักจะ ทํางานในเมืองและโรงงานพิมพ ์และย ้อมสีของ
พวกเขามีหอพักให ้เขาไม่คอ ่
่ ยกลับมาคุณเป็ นเรือง
้ ยงของ Han Meifang แต่ง
ปกติถ ้าคุณไม่รู ้” นํ าเสี
แต ้มด ้วยความภาคภูมใิ จแม้วา่ เธอจะได ้พบกับคนใน
ชนบท แต่เธอก็มพ ่ เมือเห็
ี ลังและ มีงานทีดี ่ นว่าเธอกําลัง
จะหันไปทางขวาอนาคตของเธอก็สดใส

้
ทังสองพู ่ วข ้อ สิงที
ดสองสามคําและหันไปทีหั ่ ่ Han
Meifang หมายถึงคือเพียงแค่จด ๋
ั ก๋วยเตียวและเชิ ญ
่ การศึกษาและญาติของครอบคร ัว Li มา
เยาวชนทีมี
ร ับประทานอาหารแม้วา่ พวกเขาจะแต่งงานแล ้วก็ตาม
หลินซีถาม: "คุณต ้องการทํากีโต๊ ่ ะ?" "หกหรือเจ็ดโต๊ะ"
"ใครจะทําอาหารคุณก็รู ้ฝี มือเล็กน้อยของฉันโอเคกิน
ทีบ่ ้านได ้ แต่ฉันยังไม่ได ้ทําบะหมี"่

ผ่านไป " " คุณไม่ต ้องกังวลเรืองนั ่ ้นแม่ของหลีฉี ่

เรียกคนจากหมู่บ ้านข ้างๆมาทําอาหารและคุณก็ยนมื ื่ อ
มาให ้ "Lin Xi คิดว่านี่ ไม่ใช่เรืองใหญ่
่ สาํ หร ับพ่อคร ัว
เขาสามารถทําอาหารได ้มากทีสุ ่ ดสองจาน นอกจากนี ้
่ ้ร ับการศึกษาด ้วยกันหากคุณ
ยังเป็ นเยาวชนทีได
ปฏิเสธมันก็จะไม่สภุ าพเล็กน้อย

่ นว่าหลินซีเห็นด ้วย Han Meifang ก็ยมและ

เมือเห็ ิ้
ขอบคุณหลินซีจากนั้นก็ไปทีโรงอาหารของหมู
่ ่บ ้านที่
วางบะหมีไว่ ้หลินซีรู ้สถานทีตกลงเวลาและเรื
่ ่ สงบ
องก็
Han Meifang จากไปด ้วยรอยยิม้
 ฉู่ เซิงกลับมาและหลินซีกาํ ลังจะทําอาหาร Liu Xia
่
รีบไปหาเธอเมือเธอเห็ นหลินซีเธอถามว่า "คุณสัญญา
ว่า Han Meifang จะทําอาหารให ้เธอหรือไม่?"

่
"ถูกต ้องแล ้ว! เรืองอะไร?"หลิ ่ ๆ
นซีไม่รู ้และอืน

"เจ ้าโง่" Liu Xia โกรธมากจนตบหัวหลินซีแต่เดิม

ฉู่ เซิงถูกไฟลุกโชนเมือเห็่ นการเคลือนไหวของ
่ Liu
Xia เธอก็ลก ้
ุ ขึนพร ้อมกับคําเตือนในดวงตาของเธอ
Liu Xia ตกใจเมือเห็ ่ นเธอรีบถอนมือออก

่
หลินซีไม่รู ้ทีจะสบตา ฉู่ เซิงและดึง Liu Xia มาถาม
"มีอะไรเหรอ" Liu Xia ไม่สนใจทีจะคุ ่ ยกับ ฉู่ เซิงและ
่ ้นพบ ครอบคร ัว Li ถามเขา
พูดว่า "คุณรู ้อะไรฉันเพิงค
่
จากหมู่บ ้านใกล ้เคียงแม่คร ัวหวังเสียวเจิ ้
นและ Yu
Linlin และคุณมีหน้าทีร่ ับผิดชอบงานล ้างและหันผั ่ กที่
่
เหลือคุณรู ้จักหวังเสียวเจิ ้
นคนที ่
สามารถทํ าโจ๊กได ้ Yu
Linlin เป็ นเพียงเล็กน้อย ดีกว่าคุณทําคนเดียว "
 ่ มญ
" ตระกูลหลีไม่ ี าติหรือคุณสามารถมาจับมือกัน
ได ้เสมอ "Lin Xi ยังคงมีภาพลวงตา หลิวเซียแทบรอ
่
ไม่ไหวทีจะแหย่ ้ นโดยจํ
นิวขึ ้ าดวงตาของชูเซิงได่ ้และ
่ มญ
เอามือกลับพูดว่า“ ตระกูลหลีไม่ ี าติอยู่ในหมู่บ ้านนี ้
พวกเขาอยู่ในคร ัวเรือนค ้าปลีกในหมู่บ ้านส่วนญาติที่
่
เหลือ จะมาช่วยในวันทีเหมาะสมใช่ วน
ั ก่อนฉันต ้อง
่ กและงานทีเหนื
เตรียมตัวสําหร ับการล ้างและหันผั ่ ่ อย
ยากในวันนั้นมีคนหลายโต๊ะและคุณไม่ได ้เหนื่ อยทีจะ ่
ทํา คนเดียว "

หลินซีอยากเสียใจถ ้ามีคนมากเกินไปเธอไม่สามารถ
จัดการได ้มา ฉู่ เซิงเข ้าใจเมือรู ่ ้ว่า Han Meifang เจาะ
หลินซีไว ้ ฉู่ เซิงคิดอยู่พก ั หนึ่ งแล ้วพูดว่า "พีสาวไม่
่ ต ้อง
กังวลฉันจะหาทางให ้คุณ"หลินซีและ Liu Xia มอง
หน้ากัน แล ้วมองไปทีฉู ่ ่ เซิงyi หน้าอกของรองดูเหมือน
ไม้ไผ่ฉันไม่รู ้ว่าเด็กคนนี ทํ ้ าอะไรได ้บ ้าง

ตอนที่ 43 การถ่ายภาพ
วันก่อนมาวันหนึ่ งหลินซีเห็นอาหารมากมายในโรง
้
อาหารแม ้ว่าพวกเขาทังหมดจะเป็ นผักเป็ นหลัก แต่ก็มี
การเตรียมเนื อสั ้ ตว ์และปลาซึงถื ่ อว่าเป็ นเรือง ่
ใหญ่ ปัญหาเดียวคือการล ้างผักเป็ นโครงการ
ใหญ่ หลินซีรู ้สึกเพียงว่าดวงตาของเขาเขียวไปหมด
เขาล ้างสิงนี่ เมื
้ อไหร่
่ ่
? หวังเสียวเจิ ้
นและหยู หลินหลินมา
สายเมือเห็ ่ นว่าทังสองมาถึ
้ งในทีสุ ่ ดฮันเหม่ยฟางจึงพูด
้ั นนี จะเสร็
ว่า: "เร็วเข ้าเราต ้องล ้างเร็วไม่งนวั ้ จไม่ได ้" "รู ้
น้องฮันไม่ต ้องกังวล เราจะไม่ทําให ้คุณล่าช ้าในวัน
้
พรุง่ นี งานแต่ งงาน "Wang Xiaozhen ยิมและพู ้ ดติด
ตลกกับ Han Meifang Han Meifang หน้าแดงและ
ไม่สนใจเธอทํางานกับหลินซี
่
หวังเสียวเจิ ้
นและหยู ่ ้างผัก
หลินหลินหยิบกะละมังเพือล
อีกด ้านหนึ่ งและพวกเขาก็บ่นพึมพําขณะล ้างหลินซี
และ Han Meifang เข ้าร่วมกองกําลัง แต่ไม่มใี ครพูด
หลินซียงั ไม่พอใจเล็กน้อย Han Meifang มาหาหลิน
้
ซีในตอนเช ้าและทังสองคนก็ ่ ่ จนถึงตอนนี นํ้ าใน
มาทีนี ้
้ นและมือของหลินซีก็ชาเล็กน้อย
บ่อนํ าเย็
ฮันเหม่ยฟางก็รู ้ดีถงึ ความไม่พอใจของหลินซีและเธอก็
ไม่ได ้พูดอะไรอีกอย่างไรก็ตามมีคนมาถึงแล ้วและพวก
เขาก็ไม่สามารถหนี ไปได ้
หลังจากนั้นไม่นานกลุม ่
่ เด็กครึงขวบก็ เข ้ามาหัวหน้า
ิ้
คือ ถังซูถงั ซูยมและพู ดกับ Han Meifang: "เรียน
Han คุณต ้องการช่วยไหม" Han Meifang มองไปที่
กําลังเสริมและถามว่า " คุณล ้างมันได ้ "ผักเหรอ" "ใช่
เราทุกคนจะได ้ผล" เด็ก ๆ พูดคําตอบของพวก
่
เขา เมือหานเหม่ ยฟางดีใจมากเขารีบทักทายเด็ก ๆ
สองสามคนให ้มาช่วยเด็ก ๆ หลายสิบคนเข ้าร่วมทีม
้
ความเร็วเร็วขึนมากอย่ างเห็นได ้ช ัด ฉู่ เซิงคว ้าหลินซี
่
และพูดว่า "พีสาวหยุ ดพักแล ้วฉันจะ ช่วยคุณล ้าง”
หลังจากพูดเขาก็รเิ ริมที ่ จะร
่ ับช่วงงานในมือของหลินซี

มีคนช่วยหลินซีไม่ได ้ร ับการต ้อนร ับและพักผ่อน ฮัน

เหม่ยฟางกําลังยุ่งอยู่กบั การจัดเตรียมคนล ้างผัก แต่
หลินซีไม่สามารถดูแลได ้ ไม่เช่นนั้นเมืออาหารใกล
่ ้จะ
้ อนว่า“ พีสาวเจ
เสร็จ ฉู่ เซิงก็พูดขึนก่ ่ ้าควรกลับไป
ทําอาหารก่อนแล ้วค่อยทําอีกหน่ อย” หานเหม่ยฟาง
มองไปทีมั ่ นและมีเหลืออยู่เล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงคิด
่ จะพู
ริเริมที ่ ดว่า: "วันนี หลิ
้ นซีกลับไปวันนี คุ้ ณทํางาน
หนักมาก"หลินซีเห็น ฉู่ เซิงสะดุ ้งกับตัวเองแม้วา่ เขาจะ
่ ง
ไม่เข ้าใจ แต่เขาก็ยงั คงเชือฟั
่ ้างจานหมดแล ้วเด็ก ๆ กลุม
เมือล ่ หนึ่ งก็มารวมตัวกัน
รอบ ๆ ฮันเหม่ยฟางและพูดว่า "เราทําเสร็จแล ้ว!"
"ขอบคุณ แต่วน ้ นช่วยได ้มากแล ้วขอบคุณ !!"
ั นี ฉั
่
"พีสาวโปรดร ับขนมด ้วย" ใน ฝูงชนเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ
้
พูด รอยยิมของหานเหม่ ้
ยฟางหยุดชะงักทันที“ งัน
่
พีสาวของฉั ้
นจะให ้ขนมพรุง่ นี โอเคไหม?”
"แน่ นอน - ไม่" ถังซูม ่
่ องไปทีรอยยิ ้ แข็
มที ่ งกระด ้างของ
หานเหม่ยฟางและพูดว่า "พรุง่ นี เราจะกิ ้ นขนมแต่งงาน
้ นรางวัลสําหร ับการทํางานทีแตกต่
วันนี เป็ ่ างออกไป"
"ใช่ใช่" "ฉันอยากกิน "นํ าตาลฉั ้ นอยากกินขนม" เด็ก
กลุม่ หนึ่ งบิดตัวหาขนมทําให ้ฮันเหม่ยฟางปวดหัว ฮัน
เหม่ยฟางมีนําตาลอยู ้ ี่
่ทไหนไม่ รู ้ทําไปได ้สักพัก
่
แล ้ว? หวังเสียวเจิ ้ บวิงไปและตะโกนว่
นรี ่ า: "เสียงดัง
อะไรไม่มน ้
ี ํ าตาลกิ นไปเร็วไปขอพ่อแม่กน ิ "
ทันทีทคํี่ าพูดของหวังเสียวเจิ
่ ้ กพูดออกไป Han
นถู
Meifang ก็รู ้ว่ามีอะไรผิดพลาด เมือเด็ ่ กกลุม ่ นั้นได ้ยิน
ดังนั้นใบหน้าของพวกเขาก็ทรุดลงและพวกเขาก็วงหนี ิ่
ไป Han Meifang ไม่สามารถหยุดเธอได ้เมือเห็ ่ นเด็ก
่
วิงหนี ไป ก่อนที่ Han Meifang จะพูดหวังเสียวเจิ ่ น้
พูดก่อน: "กลุม ่ เด็กบ ้านนอกรู ้ว่าพวกเขาต ้องการกิน
อะไรคุณเห็นว่าถ ้าคุณเป็ นคนฆ่าคนพวกเขาจะเชือ่
ฟัง" แม้วา่ ปัญหาจะได ้ร ับการแก ้ไข
หลังจากนั้นไม่นานแม่ของหลีฉี ่ ก็เข ้ามาด ้วยความ
่
โกรธ: "เหม่ยฟางมีเรืองอะไรกั บคุณคุณปล่อยให ้เด็ก
กลุม ่ หนึ่ งช่วยคุณล ้างผักหรือไม่" "น้าทําไมคุณมา
่ ่ " หานเหม่ยฟางเพิงกลั
ทีนี ่ บไปที่ สถานทีของเยาวชน
่
่ การศึกษา แต่กอ
ทีมี ่ นทีฉั่ นจะหยุดหายใจฉันได ้พบกับ
ซิงชีแม่สามีในอนาคต
"อย่าบอกนะว่าไม่มป
ี ระโยชน์ฉันถามว่าให ้เด็กช่วยล ้าง
จานไหม" "ใช่พวกเขาจะช่วยฉัน ... "
“ ถ ้าคุณขอให ้พวกเขาช่วยคุณจะต ้องร ับผิดชอบใน
การให ้อาหารพวกเขาวิงไปที่ ่ ้านของเราไล่ฉันไปหา
บ
้
นํ าตาลหรื ้
อคว ้ามันมาถ ้าคุณไม่ได ้ตอนนี เราจะเอา
้
นํ าตาลทั ้
งหมดไปแต่ ้
งงานในวันพรุง่ นี อะไร คุณคิดว่า
ทําไหม? "แม่ของ Li Qi ขัดจังหวะคําพูดของ Han
Meizhen และเขย่าสิงต่ ่ างๆออกไปด ้วยเหตุนีเธอจึ
้ งร ับ
ฟังคํานิ นทาของชาวบ ้านและทําให ้เธอโกรธมาก
ภรรยาคนนี สร ่
้ ้างปัญหาให ้กับเธอก่อนทีเธอจะเข ้า
ประตู, ฉัน ต ้องสอนบทเรียนให ้เธอในภายหลัง
้ั ้ Han Meifang ตะลึง เป็ นไปได ้อย่างไร? หาน
ครงนี
เหม่ยเซินบ่นพึมพํา "ฉันไม่รู ้ว่าคุณช่วยฉันหรือเปล่า
แต่ฉันไม่รู ้ฉันจะไม่ให ้พวกเขาช่วยถ ้าฉันรู ้ฉันจะทํา
ยังไงดี?"
 ้ เราแต่งงานกันขนมก็เป็ นสิงจํ
ตังแต่ ่ าเป็ นเมือ่ Chu
Dagen แต่งงานเขาก็แจกขนมด ้วย ถ ้าเธอไม่มข ี นม
ในการแต่งงานครงนี ้ั เธอจะเสี
้ ยหน้า แต่ขนมหาซือได ้ ้
ไม่ง่ายนักต ้องใช ้ตั๋วขนมนั่นคือหานเหม่ยฟางซือขนม ้
หลังจากดึงใบทะเบียนสมรสแล ้วและตอนนี ก็ ้
หมดแล ้ว ฮันเหม่ยฟางอยากร ้องไห ้โดยไม่มน ้
ี ํ าตามอง
่ สามีในอนาคตแล ้วถามว่า "ฉันจะทําอย่างไร"
ไปทีแม่
"ฉันจะรู ้ได ้อย่างไรคุณเป็ นต ้นเหตุของหายนะครงนี้ั ้
คุณสามารถคิดออกได ้ด ้วยตัวเอง" หลังจากพูดแม่
่ ก็เหวียงแขนเสื
ของหลีฉี ่ ้
อของเธอและจากไป ่ ด
เมือเกิ
้
เหตุการณ์เช่นนี ความประทั ่ ตอ
บใจของเธอทีมี ่ Han
Meifang ก็แย่ลงเล็กน้อยและดูเหมือนว่าเธอจะต ้อง
ควบคุมกิจการของครอบคร ัวในอนาคต Han
Meifang กําลังรีบนอกจากทําความคุ ้นเคยกับ
เยาวชนทีมี ่ การศึกษาแล ้วจะมีใครช่วยได ้อย่างไร
่
เมือเยาวชนที ่ การศึกษาได ้ยินเสียงร ้องของ Han
มี
Meifang ไม่มอ ้
ี ะไรทําในขณะนี เพราะเยาวชนที ่
มี
การศึกษาไม่มต ี ๋วนํ ้
ั าตาล Han Meifang ยังรู ้ว่าเรือง ่
ตั๋วนี ยากที
้ ่ ดการ หวังเสียวเจิ
จะจั ่ ้
นให ้ความคิดจาก
่
ด ้านข ้าง: "พีสาวหานพวกเราไม่ มต ี ๋วไม่
ั มค ี นมีเงินมาก
หรือคุณพูดอย่างนั้น"
หยวนเหอก ้มหน้าลงและพูดว่า: "หวังจือชิ ่ งคุณกําลัง
่ เอื
ทําสิงที ่ อเฟื
้ ้อเผือแผ่
่ ถ ้าคุณช่วยเหลือและบริจาคเงิน
ของตัวเองจริงๆถ ้าคุณอิจฉาคนอืนก็ ่ ไม่ใช่
ความสามารถของคุณ" หวังเสียวเจิ ่ ้
นหยวนเหอจ ้อง
ด ้วยความโกรธ ไม่กล ้าพูดอะไร. ตังแต่ ้ Fang
Chuanzhi จากไป หยวนเหอก็บด ่
ิ ชายหนุ่ มทีมี
การศึกษาเป็ นเชือกและ Tang Jianguo ก็ไม่กล ้าทีจะ ่
ดูถกู ชายหนุ่ มคนนี ้
่ แม้ว่
Liu Xia รู ้เรืองนี ้ าเธอจะไม่ได ้พูดอะไร แต่เธอก็
่ เธอยั
เข ้าใจว่า ฉู่ เซิงต ้องทําสิงนี ้ งเด็กและมีความคิด
้
ลึกซึงมากจนทํ าให ้ Han Meifang รู ้สึกอับอายใน
ช่วงเวลาทีวิ่ กฤตเช่นนี ้ Han Meifang ในอนาคต เข ้า
่ วต
บ ้านลีชี ิ ไม่ง่าย เป็ นผลให ้เธอพัฒนาหัวใจป้ องกันฉู่
เซิง
่ ดหลีฉี
ในทีสุ ่ ก็ตด ่ ได
ั สินเรืองนี ้ ้เขาไปหาคนซือนํ
้ าตาล
้
ราคาสูงและใช ้เงินจํานวนมาก เดิมทีเธอบอกว่าเธอ
้ าใหม่สองชุดให ้กับฮันเหม่ยเซิน แต่
กําลังจะทําเสือผ้
เธอลดให ้เหลือเพียงด ้านบน หานเหม่ยเซินสวมชุด
ี่ ฉี
ใหม่ทหลี ่ นํามาเธอพบกางเกงตัวใหม่ 70% ใส่
ดอกไม้สแี ดงขนาดใหญ่และแต่งงานกับครอบคร ัว
ของหลี่
ในวันแต่งงานหลินซีทําอาหารเจ็ดโต๊ะกับพ่อคร ัวทีเขา ่
เชิญมาพวกเขาเหนื่ อยมากจนไม่อยากกิน ฉู่ เซิงรู ้สึก
เสียใจกับหลินซีและทําโจ๊กข ้าวฟ่ างชามหนึ่ งซึงหลิ ่ นซี
กินอย่างไม่เต็มใจ หลีเจิ ่ นหยิบเบคอนชินหนึ
้ ่ งส่งให ้
่
หลินซี โดยทัวไปแล ้วเจ ้าภาพจะจัดเตรียมอาหาร
้
ประเภทเนื อให ่ อเป็ นของขวัญ
้กับแม่คร ัวซึงถื
ขอบคุณ พ่อคร ัวมีหนึ่ งคนและหลินซีก็มห ี นึ่ งคนซึง่
น้อยกว่าพ่อคร ัวเล็กน้อย แต่หลีเจิ่ นมองไปทีใบหน้ ่ า
ของฉู่ เซิงและมอบเบคอนหน้าตาดีให ้กับเขา
พ่อคร ัวตัวอ ้วนกําลังสูบบุหรีแห่ ้งเขย่าขาของเขาและ
พูดว่า "สาวเจ ้ายังเด็กและมีทก ั ษะการทําอาหารทีดี่ แต่
น่ าเสียดายทีคุ่ ณมีพลังงานน้อยกว่าไม่เช่นนั้นคุณก็
่ ด
สามารถเป็ นพ่อคร ัวได ้"หลินซีรู ้สึกเหนื่ อยเกินทีจะพู
โบกมือเธอพูดถูกฉันไม่สนใจทีจะเป็ ่ นคนทําอาหาร ฉู่
เซิงหยิบเบคอนยกหลินซีขนและพู ึ้ ดกับ Li Zhen:
่
"พีสาวของฉั นเหนื่ อยฉันจะช่วยให ้เธอกลับไปพักผ่อน
คุณบอกแม่ของคุณ" "โอเคน้อง Lin ขอบคุณ!"หลิน
ซียมใหิ้ ้เขาและบอกลาเขา
่
เมือหลินซีกลับบ ้านเขาก็ปิดประตูและพูดกับ ฉู่ เซิง
๋
อย่างลึกลับว่า "เดียวก่
อนฉันจะแสดงอะไรดีๆให ้เธอดู"
 ่
ฉู่ เซิงไม่รู ้ว่าพีสาวกํ
าลังทําอะไรอยู่เธอจึงรออย่าง
ร่วมมือ
หลังจากนั้นไม่นานหลินซีก็หยิบกล่องกระดาษทรง
่ ยมออกมาหลิ
สีเหลี ่ นซีและ ฉู่ เซิงขบขัน: "หลับตาฉัน
ไม่ได ้บอกว่าคุณไม่ได ้ร ับอนุ ญาตให ้ลืมตา" "โอเค"
เด็กหนุ่ มหลับตาลงอย่างเชือฟั ่ งหลินซีแกะกล่องบรรจุ
ภัณฑ ์และถือกล ้องไว ้ตรงหน้าดวงตาของ ฉู่ เซิงและพูด
้
ว่า "เปิ ด!" ฉู่ เซิงลืมตาขึนและมี วต ี าํ ปรากฏขึน้
ั ถุสด
ตรงหน้าหลังจากมองใกล ้ ๆ เขาก็แยกแยะ: "ใช่หรือไม่
กล ้อง?"
้ั ดท ้ายทีฉั
Lin Xi ตะลึง: "คุณรู ้ได ้อย่างไร" "ครงสุ ่ นได ้
่
ยิน Li Zhen พูดพีชายของเขาพาเขาและ Han
Meifang ไปทีสตู ่ ดโิ อถ่ายภาพเพือถ่
่ ายภาพเขา
ปรากฏตัวในชนเรี ้ั ยนเป็ นเวลานานโดยบอกว่าเขา
เห็นกล ้องแล ้วบอกว่าหน้าตาของกล ้องคล ้ายกับตัวนี ้ "
Lin Xi ยังคงต ้องการแกล ้ง ฉู่ เซิงแต่เขาไม่คด
ิ ว่าจะ
ล ้มเหลว ฉู่ เซิงเห็นว่าหลินซีไม่พอใจและถามอย่าง
่
ระมัดระวัง: "พีสาวทํ าไมคุณไม่พอใจ?" "ไม่ให ้ฉัน
ถ่ายรูปคุณ"
 ้ กคนยุง่ กับการไปงานแต่งงานและไม่ควรมีใคร
วันนี ทุ
มาร่วมงานด ้วย เธอสามารถถ่ายภาพ ฉู่ เซิงด ้วยความ
มั่นใจหลินซีได ้ศึกษาเรืองนี
่ อย่
้ างลับๆเมือไม่
่ กวัี่ นทีผ่่ าน
มาและในทีสุ่ ดก็ใช ้เวลานานพอสมควรสําหร ับคนทีเล่ ่ น
ได ้เฉพาะกับกล ้องดิจท ้ น
ิ ลั การใช ้กล ้องสมัยเก่านี เป็
่
เรืองยากมาก
ฉู่ เซิงโบกมืออย่างรีบร ้อน: "ไม่ฉันสามารถถ่ายเซลฟี่
ด ้วยตัวเองได ้" "นี่ จะเซลฟี่ ได ้อย่างไรมีเพียงฉันเท่านั้น
ทีใช่ ้กล ้องนี ได้ ้ฉันจะถ่ายให ้คุณเอง" ภายใต ้ "การ
ข่มขู"่ ของหลินซี, ฉู่ เซิงอดทนต่อความเขินอายของ
เขาและอยู่ใน Lin โพสท่าต่างๆตามคําขอของ Xi ใน
ท ้ายทีสุ ่ ด ฉู่ เซิงก็ไม่สามารถช่วยได ้อีกต่อไปและจับมือ
ของหลินซีและพูดว่า "พีสาวคุ ่ ณช่วยสอนฉันได ้ไหม
ฉันอยากเรียนรู ้การถ่ายภาพด ้วย"หลินซีเห็นด ้วยอย่าง
เป็ นธรรมชาติอวดทักษะใหม่ของเขาอย่างภาคภูมใิ จ
. ฉู่ เซิงศึกษาอย่างจริงจังหลังจากผ่านไปครึงช ่ วโมง
่ั
่
หลินซีและ ฉู่ เซิงได ้แลกเปลียนบทบาทกั นและคนทีถู ่ ก
ถ่ายรูปด ้วยท่าทางต่างๆก็กลายเป็ นหลินซีLin Xi ครํา่
ครวญ: ศิษย ์ของคริสตจักรปรมาจารย ์อดอยากจน
ตาย ฉู่ เซิงถามอย่างไม่แน่ ใจว่า "พีสาวกล่ ้องตัวนี มา้
จากไหน"หลินซีไม่มท ่
ี างเลือกอืนนอกจากจะมี ช ัย:
"ถ ้าคุณขอให ้ใครยืมคุณจะต ้องคืนในสองสามวัน
 ้
นอกจากนี เรายั ่
งไม่ อนุ ญาตให ้บอกใครก็ได ้เกียวกั
บ
การถ่ายภาพ "ฉู่ เซิงควรจะลง แต่ความสงสัยยังคงอยู่
่ มกล ้องอย่างไม่เห็นแก่ตวั
ในใจฉัน: ใครจะให ้คนอืนยื
และไม่คด ่
ิ ว่าความสัมพันธ ์ระหว่างพีสาวของฉั นกับใคร
ดีขนาดนี ้
่
ก่อนทีความตื ่
นเต ้นในการถ่ายภาพจะผ่านพน้ ไปหลิน
ซีได ้แอบถ่ายภาพชีวต ้ั
ิ ของ ฉู่ เซิงหลาย ๆ ครงขณะให ้
อาหารไก่ทําการบ ้านหรือแม้แต่งบ ี หลับหลินซีกาํ ลัง
เล่นอย่างมีความสุข แต่เธอไม่รู ้ว่าวัยรุน ่ สังเกตเห็นการ
่
เคลือนไหวเล็ ก ๆ น้อย ๆ ของเธอมานานแล ้ว แต่หลิน
ซีกาํ ลังเล่นอย่างมีความสุขและ ฉู่ เซิงก็ให ้ความร่วมมือ
อย่างลับๆ
ใช ้ฟิ ล ์มหมดแล ้วและกําลังจะส่งคืนกล ้องหลินซีมองไป
่
ทีม้วนฟิ ่
ล ์มและคิดเกียวกั ่ การพิ
บเรืองนี ้ มพ ์ม้วนฟิ ล ์ม
ต ้องเสียเงินเป็ นจํานวนมากฉันยังขาดเงิน!
้ั หลิ
ครงนี ้ นซีไม่กล ้าทํางาน ฉู่ เซิงเพือขายของเพราะ
่ ฉู่
เซิงกําลังจะสอบ ในระหว่างการสอบกลางภาคสามวัน
หลินซีต ้องการปลอบประโลมเขา: อย่าประหม่าเพียง
แค่แสดงระดับของคุณ แต่ ฉู่ เซิงดูม่นใจ ั คําพูดของ
่
หลินซีเปลียนเป็ น: "ทําข ้อสอบให ้ดีถ ้าคุณไม่สามารถ
่ ่ งกลับมาและเต ้น" ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
ได ้ทีหนึ ่ นซีและพูด
 ่ "จะเกิดอะไรขึนถ
อย่างยัวยุ ้ ้าฉันได ้ทีหนึ
่ ่ ง ? "อืม"หลิน
่ าให ้เด็กคนนี เป็
ซีไม่ได ้คิดทีจะทํ ้ นทีหนึ
่ ่ งในการสอบ
่
เหมือนกับทีเขาพู ดอย่างราบรืน ่ ดังนั้นหลินซีจงึ ถูก
ถาม

ตอนที่ 44 ความอบอุน
่

้ั
"คุณต ้องการอะไร" "ถ ้าฉันสอบครงแรกพี ่
สาวของฉั น
จะร ้องเพลงให ้ฉันโอเคไหม" "ตกลงตกลงกันได ้"
่ ด ฉู่ เซิงได ้อันดับหนึ่ งของทังปี
แน่ นอนว่าในท ้ายทีสุ ้ โดย
มี 96 ในภาษาจีนและ 100 ในสาขาคณิ ตศาสตร ์ ฉู่
เซิงร ับเอกสารการทดสอบและหลินซีก็รายงานข่าวดี
่
หลินซีมองไปทีกระดาษที ่ ตะขอสีแดงและแตะทีศี
มี ่ รษะ
ของ ฉู่ เซิงด ้วยความพึงพอใจมีเพียง 4 คะแนนเท่านั้น
่ กหักออกสําหร ับองค ์ประกอบและเขาก็เลียงดู
ทีถู ้ ตวั เอง
ในโรงเรียนประถม
ฉู่ เซิงขอให ้หลินซีทาํ ตามสัญญาหลินซีครุน
่ คิดสักพัก
และร ้องเพลง "Edelweiss" "เอเดลไวส ์ทักทายฉันทุก
เช ้าคุณขาวและฉันมีความสุขมากทีได ่ ้พบคุณฉันหวัง
ว่าคุณจะเปิ ดกว ้างเสมอเอเดลไวส ์ทีน่่ าร ักโปรดเป็ น
่
บ ้านเกิดของฉันและไว ้วางใจกลินหอมเสมอ"
ในขณะที่ ฉู่ เซิงกําลังฟังเพลงในขณะทีจั ่ บแก ้มของเขา
ไว ้ในมือก็มคี นพบกับเสียงฟ้ าร ้องคําราม "ถังซูค ่ ณ
ุ
อ่านหนังสืออะไรทําไมคุณทําผิดมากมายลองดูตวั เอง
คุณมี 68 คะแนนในภาษาจีนและ 69 คะแนนใน
คณิ ตศาสตร ์คุณเป็ นหนี หรื้ อไม่" ถังซูพ่ ูดด ้วยใบหน้าที่
่ อได
ทุกข ์ทรมาน, หัวใจและตับสันเมื ่ ้ยิน ดู Liu
Chunyan ฝึ กคนด ้วยแขน akimbo Liu Chunyan
รู ้สึกรําคาญจริงๆภาคเรียนทีแล่ ้วเขายังได ้มากกว่าเจ็ด
สิบคะแนนดังนั้นไม่เป็ นไร แย่แล ้วตอนนี มั ้ นทนไม่ได ้
จริงๆ
่ เสียงดังกว่า Liu Chunyan เมือ
เป็ นแม่ของ Li Qi ทีมี ่
ดูเอกสารการทดสอบสองชินของ ้ Li Zhen แม่ของ Li
Qi ก็เคาะหัวลูกชายของเธอ: "คุณกําลังจะตายคุณ
้ ้อย่างไรมีการทดสอบ 36 คะแนน
อ่านหนังสือเล่มนี ได
ด ้วยฉัน 'ฉันไม่ใช่ทางผ่านคุณจะเห็นพ่อของคุณและดู
ว่าพ่อของคุณไม่ได ้ฆ่าคุณ "
ฮันเหม่ยฟางมาพร ้อมอาหาร: "แม่ฉันกินข ้าวอยู่"
หลังจากพูดจบเธอก็เหลือบไปเห็นเอกสารทดสอบสอง
ชุดบนโต๊ะภาษาจีน 63 คณิ ตศาสตร ์ 36 ซึงดี ่ มากและ
รวมแล ้วไม่เพียงพอสําหร ับหนึ่ งชุด ร ้อยคะแนน
่ นรู ้สึกอายเล็กน้อยเขาจึงหยิบกระดาษและกลับไป
หลีเจิ
่ ้องของเขา เมือมองไปที
ทีห ่ ่
กากบาทสี แดงบน
กระดาษหลีเจิ ่ นก็ปวดหัวเช่นกันเขาไม่ได ้อ่านหนังสือ
มันปวดหัวกับการคิดว่าจะอ่านหนังสือสีปี่
ภายใต ้แสงไฟยามคํ่าคืน ฉู่ เซิงได ้เขียนเนื อเพลงที ้ ่ น
หลิ
ซีร ้องอย่างเรียบร ้อยลงบนกระดาษสีขาวนี่ เป็ นครงแรก ้ั
่
ทีเขาได ี่
้ยินดนตรีทไพเราะเช่ นนี ้ เมือนึ
่ กถึงเพลงที่
่
พีสาวของฉั ่ มเพลง ฉู่ เซิงก็ร ้องเบา ๆหลินซีเดิน
นเพิงฮั
้ อได
ไปรินนํ าเมื ่ ้ยินเสียงร ้องเพลงทีไม่่ ได ้ร ับการฝึ กฝน
ของ ฉู่ เซิงเขาก็อดหัวเราะไม่ได ้การร ังแกเด็กใน
โรงเรียนประถมก็มข ี ้อบกพร่องเช่นกันไม่มค ี นใดทีเข่ ้า
กันได ้ .
หลังจากเทนํ าแล ้ ้วหลินซียน ่
ื เงียบ ๆ ทีประตู ฉู่ เซิง
และฮัมเพลง "Snow Melt Flowers" เสียงในห ้อง
หยุดลงทันทีทประตู ี่ ่
เปิ ดออกหลินซีมองไปทีเขาอย่ าง
ล ้อเลียน ฉู่ เซิงใบหน้าของเขา เป็ นสีแดงและเขาพึมพํา
่
"พีสาวคุ ณแอบฟังได ้อย่างไร"หลินซีระดมความคิดกับ
เขา: "ใครแอบฟังเสียงของคุณก็ได ้ยินแล ้วนอกจากนี ้
เพลงของคุณก็ไม่ถก ้
ู ต ้องทังหมด" หลังจากพูดแล ้วฉัน
ก็ทําไม่ได ้ ช่วยหัวเราะ ฉู่ เซิงอายและปิ ดประตูด ้วย
ความโกรธและทําหน้าบึงตึ ้ งในห ้องหลินซีเคาะประตู ฉู่
่
เซิงไม่สนใจเธอพีสาวของเธอแย่ เกินไป
หลังจากรอสักครูห ่ ลินซีก็เคาะประตูอก ี ครง้ั ฉู่ เซิงถาม:
"คุณกําลังทําอะไร"หลินซีเฝ้ าดูเขาดูแลตัวเองและถาม
"คุณต ้องการให ้ฉันสอนคุณหรือไม่" หลังจากรอสักครู ่
ฉู่ เซิงก็เปิ ดประตูหลินซีเข ้าไปในห ้องและเห็นว่าห ้องถูก
ทําความสะอาดมีกระดาษแผ่นหนึ่ งและปากกาอยู่บน
โต๊ะ Kangหลินซีมองไปทีเนื ่ อเพลงและพยั
้ กหน้า เขา
้
จําเนื อเพลงได ้จากการฟังใครบางคนร ้องสองครงและ ้ั
เด็กหนุ่ มก็มค ี วามจําทีดี่ หลินซีหยิบเนื อเพลงขึ
้ ้
นมาและ
สอน ฉู่ เซิงให ้ร ้องเพลงหลังจากโยนไปนานเขาแทบจํา
เพลงไม่ได ้ แต่การร ้องยังไม่ด ี ฉู่ เซิงยังค ้นพบจุดอ่อน
ของเขาและปฏิเสธทีจะเรี ่ ยนรู ้อีกต่อไป
่
เมือมองไปที ่ ้มทีแดงระเรื
แก ่ ่
อของเด็ กชายหลินซีรู ้สึกว่า
่
เธอเป็ นคนไร ้ความปรานี เธอเปลียนวิธแี ละร ้องเพลงเบา
ๆ : "Edelweiss, Edelweiss, ทุกเช ้าคุณทักทายฉัน,
... "
่ งเนื อเพลงหลั
ฉู่ เซิงเพิงฟั ้ ี่
งจากฟังไม่กประโยคใบหน้ า
ของเขาก็ซด ี ลงด ้วยความตกใจและเขาก็ปิดปากของ
่
หลินซี: "พีสาวคุ ณพูดภาษาต่างประเทศได ้หรือไม่คณุ
ไม่สามารถพูดได ้คุณจะ ถูกจับ "Lin Xi เห็นความตืน ่
ตระหนกในดวงตาของเด็กหนุ่ มและพูดเบา ๆ ว่า" ฉัน
จะร ้องเพลงให ้คุณไม่ต ้องกลัวนี่ เป็ นภาษาอังกฤษผู ้คน
จากหลายประเทศพูดสิงนี ่ มากขึ
้ ้
นและจะเป็ นเช่นนั้น มี
ประโยชน์ในอนาคตเพลงนี เดิ ้ มเป็ นเพลงมาจาก
่
ต่างประเทศ "" พีสาวของฉั ่
นเรียนทีไหน ่
"เมือ
เผชิญหน้ากับคําถามของ ฉู่ เซิงLin Xi ก็พูดไม่ออก
เธอตบไหล่ ฉู่ เซิงแล ้วพูดว่า , "ฝันดีนะเด็ก ๆ "
หลังจากพูดจบ Meteor ก็จากไป
่
เมือมองไปที
พี่ สาวที
่ ่ ไปอย่างเร่งรีบ ฉู่ เซิงก็สงสัย
หนี
้ นคืนนอนไม่หลับสําหร ับ ฉู่ เซิงและหลินซีสงที
คืนนี เป็ ิ่ ่
หลินซีคด ิ คือภาษาอังกฤษเป็ นวิชาทีสํ ่ าคัญมากและ ฉู่
เซิงจะต ้องใช ้มันในโรงเรียนในอนาคตอย่างแน่ นอน
และเขาควรปลูกฝังความรู ้บางอย่างให ้กับ ฉู่ เซิง
่
ล่วงหน้า สําหร ับ ฉู่ เซิงพีสาวของเขามี ่
ความลับทีเขา
่
ไม่รู ้และเห็นได ้ช ัดว่าพีสาวของเธอไม่ ่
เต็มใจทีจะบอก
่
เขาว่าความสัมพันธ ์ระหว่างเขากับพีสาวของเธอไม่ ดี
เท่าทีเป็่ นอยูก ้ อนกับมดกัดกินหัวใจของ
่ ารร ับรู ้นี เหมื
เขา
่
ถังซูยงั คงตืนอยู ่ ของเขา
่ในตอนกลางคืนเด็กหนุ่ มทีหู
ได ้ร ับบาดเจ็บจากเสียงคํารามของ Liu Chunyan จับ
ก ้นของเขาและดูเสียใจ Tang Xiaomei มองไปที่
น้องชายของเธอและปลอบโยนเขา: "ฉันจะเรียนหนัก
ึ้
ในอนาคตและฉันจะทําแบบทดสอบให ้ดีขนในคร ง้ั
ต่อไป" ถังซูหน ่ ้วยความรําคาญ
ั หน้าไปทางอืนด
หลีเจิ่ นทีโชคดี
่ กว่าถังซูน่ ่ ังบนคังอย่างดือร
้ นและฟั
้ั งพ่อ
ของเขาสวดมนต ์: "ด ้วยเกรดของคุณคุณจะไป
โรงเรียนมัธยมต ้นได ้อย่างไรดูพชายของคุ ี่ ณคุณ
สามารถไปทีเมื ่ องพร ้อมกับม. ต ้น ประกาศนี ยบัตร
โรงเรียนถ ้าคุณสามารถทํางานเหมือนพีชายของคุ ่ ณ
่ คุ
ฉันก็ไม่ต ้องกังวลเรืองนี ้ ณจะแย่ไปกว่าพีชายของคุ
่ ณ
่ นมองไปทีผมหงอกของพ่
ไม่ได ้” หลีเจิ ่ อของเขาและ
รู ้สึกผิดในใจ:“ พ่อฉันก็เช่นกัน อยากอ่านอย่าง
ละเอียด แต่ฉันไม่คด ิ จริงๆฉันเคยคิดไว ้แล ้วว่าฉันจะ
เป็ นทหารในอนาคตคุณคิดว่าโอเคไหม? "" หือไม่
"แม่ของหลีเจิ ่ นกระโดดขึน" ้ การเป็ นทหารมันอันตราย
แค่ไหน "ฉันจะไม่ได ้เจอคุณปี ละสองครงนั ้ั ่ นคงไม่
ได ้ผล! ฉันไม่เห็นด ้วย"
่ นไม่รู ้สึกตืนเต
พ่อหลีเจิ ่ ้นมากนักเขาคิดอยู่นานและ
่
กล่าวว่า: "คุณต ้องโตพอทีจะเป็ นทหารได ้คุณต ้องไป
โรงเรียนก่อนทีคุ ่ ณจะเป็ นทหารฉันจะถามพีสะใภ่ ้ของ
่
คุณ เพือสร ้างบทเรียนให ้กับคุณหากคุณล ้มเหลวใน
 ้ั อไปฉันจะเอาชนะคุณ” หลีเจิ
ครงต่ ่ นรู ้สึกว่าเขาอาจถูก
ทําร ้ายจนตายเช่นกัน เขาไม่รู ้ว่าก่อนหน้านี เป็้ น
อย่างไรและเขายังถามหานเหม่ยฟางเขายิงสั ่ บสนเมือ
่
ถูกฮันเหม่ยฟางสอน
เป็ นวันพักผ่อนอีกวันและหลินซีก็ออกไปอีกครงคราวนี ้ั ้
เธอนํ าสโคนสดมาด ้วย เนื อสั ้ บและหัวหอมสับและคน
่
ให ้เข ้ากันเพือใช ้ั
้เป็ นไส ้ชนนอกเป็ ่ าจาก
นแป้ งพายทีทํ
๋
เส ้นก๋วยเตียวช ้ั และอบซึงทนต่
นดี ่ อความหิวและง่ายต่อ
การจัดเก็บ
่ นมาถึงทางเข ้าโรงพยาบาลฉันก็เห็นกลุม
เมือฉั ่ คนรอบ
ๆ ทางเข ้าโรงพยาบาลหลินซีโน้มตัวเข ้าไปดูใกล ้ ๆ มี
ประกาศร ับสมัครอยู่บนนั้น ชายหนุ่ มคนหนึ่ งอ่าน:
"เนื่ องจากปัญหาการขาดแคลนแพทย ์ในโรงพยาบาล
้
นี เรากํ าลังร ับสมัครแพทย ์ 6 คนข ้อกําหนด: 1. ระดับ
การศึกษา: มัธยมศึกษาตอนปลายขึนไป ้ 2. ต ้องมี
ประสบการณ์ทางการแพทย ์มากกว่า 3 ปี ... . "Lin Xi
กําลังดูอยู่มค ่
ี นพูดคุยเกียวกั ่ ดึ
บเรืองนี ้ งแขนเสือของ
้
่
เธอเมือเธอหั นศีรษะไปเธอก็เห็น Zhou Hui มองมาที่
เธอด ้วยรอยยิม้
้
ทังสองไปคุ
ยกันหลินซีถามว่า "โรงพยาบาลกําลังจะร ับ
สมัครคนใช่หรือไม่" โจวฮุ่ยพยักหน้าและอธิบายกับ
 ่ ว ๆ นี มี
หลินซีวา่ "เมือเร็ ้ ผูป้ ่ วยจํานวนมากและขณะนี ้
ขาดแคลนยาคลินิกสุขภาพหลายแห่งไม่ได ้ทําการ
ร ักษาอย่างไร คุณไม่ได ้พักผ่อนมาหลายวันแล ้วเหรอ
หมอพวกนั้นแย่กว่าพวกเราคุณไม่รู ้หรอกว่าตอนนี ้
พวกเรายุ่งแค่ไหนยังมีหมอรุน ่
่ เก่าอีกสองสามคนทีทน
ไม่ไหวอีกต่อไป” โจวฮุ่ยบ่น แต่หลินซีก็ฟัง นิ ด ๆ
หน่ อย ๆ . นาที.
โจวฮุ่ยเคาะตะกร ้าของเธอแล ้วพูดว่า "นี่ อะไร" หลินซี
่
เปิ ดผ้าออกเพือเผยให ้เห็นสโคนทีอยู ่ ข ่ ้างใน โจวฮุ่ยรู ้
ว่าหลินซีมาขายของอีกครงเธอพาหลิ ้ั นซีไป
โรงพยาบาลและกระซิบ: "สิงที ่ คุ
่ ณทํามันดีมากเพือน่
ร่วมงานของเราทุกคนชอบฉันจะพาคุณไปหาพวกมัน
่
ทีขายได ้ . "ด ้วยคําพูดอันเป็ นมงคลของเธอตะกร ้าส
โคนของหลินซีถก ่
ู เพือนร่ วมงานของ Zhou Hui ปัด
เศษขึน้ เหตุผลง่ายๆก็เพราะว่าฉันไม่มเี วลาไปโรง
่
อาหารเพือทานอาหาร แต่ฉันหิวฉันทานเค ้กและดืมนํ ่ า้
สักหน่ อยการแก ้ปัญหามืออาหารใช้ ้เวลาไม่เกินห ้า
นาที
หลังจากทําเงินได ้แล ้วหลินซีก็รบี กลับมาและตรงไปที่
่
คลินิกสุขภาพ หมอซ่งเพิงทานอาหารเย็ นและเห็นหลิน
ซีมาและเขาก็พูดว่า "เรียน Lin นั่งลงและทานอาหาร"
"ไม่ฉันมีบางอย่างจะบอกคุณเมือฉั ่ นมา"หลินซี
คัดเลือกคนจากโรงพยาบาลเมือ ่ ฉันคุยกับหมอซง
หมอซองมองไปทีพ่ ่ อของเขาและซ่อนความตืนเต ่ ้น
้
ไม่ได ้:“ พ่อหรือฉันจะลองดู” ตอนนี หมอซงสามารถทํ า
่ างๆในคลินิกสุขภาพคนเดียวได ้หมอซองคือ เด็ก
สิงต่
้
ฉันไม่อยากติดอยู่ในศูนย ์สุขภาพเล็ก ๆ แห่งนี ในที ่ ด
สุ
ฉันก็มโี อกาสดังนั้นฉันจึงต ้องเข ้าใจมันโดยธรรมชาติ
หลังจากรายงานกับ Tang Jianguoหลินซีและ
Doctor Xiao Song ก็ไปทีโรงพยาบาลในเมื่ องโดย
บังเอิญโจวฮุ่ยเห็นหลินซีซงเป็ ึ่ นเหมือนแมลงวันไร ้หัว
จึงหยุดเธอและถามว่า: "คุณมาทีนี ่ ่ ทําไม?"หลินซีดู
เหมือนจะเห็นผูช ้ ว่ ยชีวต ิ และพูดว่า "หมอซ่งตัวน้อยใน
หมู่บ ้านของเราต ้องการสมัครฉันไม่พบว่าสํานักงาน
ของโรงพยาบาลอยู่ทไหน?" ี่ โจวฮุ่ยเห็นหมอซ่งอยู่
ข ้างๆหลินซีและกระซิบ: "คุณ "Lin Xi ตบ Zhou Hui
ด ้วยความโกรธ:" ไม่มาจากหมู่บ ้านเดียวกัน "Lin Xi
แนะนํ าพวกเขาอย่างเป็ นทางการ โจวฮุ่ยผู ้กระตือรือร ้น
้
พาทังสองไปที ่ ้องทํางานของโรงพยาบาลจริงๆแล ้ว
ห
พวกเขาอยู่แถวบังกะโลด ้านหลังโรงพยาบาลถ ้าโจวฮุ่ย
ไม่พาพวกเขาไปด ้วยคนส่วนใหญ่จะไม่พบสถานที่
่
จริงๆ หมอเสียวซ่ งเข ้ามาในห ้องภายใต ้การนํ าของโจว
ฮุ่ย หลินซีรออยูข ่ ้างนอกสักครูโ่ จวฮุ่ยก็ออกมาหลินซี
 ่
ถามว่า "เป็ นยังไงบ ้าง" "ฉันเพิงไปส่
งเอกสารเร็วมาก
่ นนี และฉั
ฉันต ้องสมัครชือวั ้ นจะมีการสัมภาษณ์และการ
้ั อไปรอสักครู"่ หลินซีไม่เข ้าใจแค่คด
ประเมินในครงต่ ิ
ซ ับซ ้อนมาก
้
ทังสองคุ ยกันและโจวฮุ่ยก็ถามอีกครง: ้ั "คุณ
่ คนอืนหรื
กระตือรือร ้นทีจะมี ่ ่
อไม่"หลินซีจ ้องทีเธอด ้วย
ความโกรธ: "อย่าพูดเรืองไร่ ้สาระมันมาจากหมู่บ ้าน
เดียวกันจริงๆ"หลินซีแสดงความคิดเห็นซํา้ ๆ ทัศนคติ
่ นว่าสิงที
โจวเมือเห็ ่ เธอพู
่ ่
ดดูเหมือนจะไม่เป็ นเรืองไร ้
สาระก็น่าเสียดายสําหร ับหลินซี"ฉันคิดว่าคนนี ดี ้ ไม่
ต ้องสงสารเกินไป" "คุณเก็บไว ้เถอะ! แพทย ์และ
พยาบาลเหมาะสมกันมาก" โจวฮุ่ยซึงถู ่ กต่อต ้านโดย
นายพลหน้าแดงและเด็กสาวทังสองพู ้ ดคุยและหัวเราะ
เสียว่ ซ่งหมอออกมา การแสดงออกอย่างสนุ กสนาน
บนใบหน้าของเขาหมายความว่าวันนี ทุ ้ กอย่างจะ
เป็ นไปด ้วยดี
แน่ นอนห ้าวันต่อมาดร. ซ่งได ้ร ับแจ ้งและเข ้าร ับการ
ประเมินในวันพุธ หมอซ่งมีความสุขกับลูกชายของเขา
และอุทศ ่ วยดร. ซ่งเตรียมการรอคอยทีจะ
ิ ตัวเองเพือช่ ่
เข ้าสูท ่
่ างเข ้าทีประสบความสําเร็จ
ระหว่างทางจากโรงเรียน ถังซูเดินตาม ฉู่ เซิงด ้วยการ
่
วิงเหยาะๆ: "ฉู่ เซิงช ้าลงและรอฉัน" ฉู่ เซิงพูดอย่างโกรธ
ๆ : "คุณต ้องการไปบ ้านของฉันอีกครงหรื ้ั อไม่?" "เฮ้"
ถังซูยมิ ้ อาย. ฉู่ เซิงไม่อยากเห็นเขาแทบจะวิงเหยาะๆ
่
่ นว่าเขากําลังจะกลับบ ้านทางข ้างหน้า
กลับบ ้าน เมือเห็
ก็ถก ้
ู ปิ ดกัน
่
กด "แป้ นพิมพ ์ซ ้าย←" เพือกลับไปยังบทก่อนหน้ากด
่ ้าสูบ
"แป้ นพิมพ ์ขวา→" เพือเข ่ ทถัดไปกด
"Spacebar" เพือเลื่ อนลง
่

ตอนที่ 45 บทเรียนเสริม

่ นถือถังเหล็กทีมี
หลีเจิ ่ หอยทากครึงถั ่ งอยู่ข ้างใน เขายืน
่
ถังไปข ้างหน้า: "ร ับไปนี่ คือสิงที
่ ฉั่ นจับได ้ฉันจะเอา
กลับไปให ้คุณกิน"
่ เจิ
"ไม่" ฉู่ เซิงมองไปทีหลี ่ นทีกางเกงเปี
่ ่ วและ
ยกไปครึงตั
้
เข ้าใจว่าทําไมวันนี เขาถึ ่ นไม่รู ้สึก
งโดดเรียน หลีเจิ
รําคาญและเดินตาม ฉู่ เซิงอย่างช ้าๆปากของเขาไม่ได ้
ใช ้งานและพึมพํา: "ฉู่ เซิงคุณสามารถสอนเทคนิ ค
เหล่านั้นให ้ฉันได ้เมือใดคุ
่ ่
ณสามารถพูดเงือนไขอะไร
ได ้คุณไม่สญ ั ญากับฉัน คุณน่ ารําคาญและฉันเหนื่ อย
คุณไม่คด ิ เหรอ? "ฉู่ เซิงไม่ได ้ยินและยังคงเดินหน้า
ต่อไป ในทีสุ่ ดถังซูก ้
่ ็ไล่เขาขึนมาเห็ ่ นและพูด
นหลีเจิ
ด ้วยความโกรธ: "คุณมาทีนี ่ ่ เพือต่
่ อสู ้กับ ฉู่ เซิงอีกครง้ั
หรือไม่ถ ้าคุณกล ้าทีจะต่่ อสู ้กับ ฉู่ เซิงฉันจะเอาชนะ
คุณ" Li Zhen เห็นว่าเขาไปไม่ถงึ ของเขา ไหล่ยงั
ถังซูพูดอย่างดูถก ู : "คุณไม่สามารถเอาชนะฉันไม่
สร ้างปัญหาคุณรู ้ไหม"
ถังซูไม่สามารถทนต่อการดูถก ้ ้เขาโบกมือ
ู เช่นนี ได
ด ้วยความโกรธและพูดกับ Li Zhen: "ใครเป็ นคนพูด
่
คุณไม่กลัวทีจะกระพริ ้
บลินของคุ ่ ณพูดคําใหญ่
ณเมือคุ
เราเห็นความจริงจากด ้านล่างของเรา มือ."
้
คุณสองคนทะเลาะกันฝี เท ้าของ ฉู่ เซิงเร็วขึนและเร็ วขึน้
และเขาไม่สนใจพวกเขาเลย หลินซีต ้มซอสเนื อเห็ ้ ด
หนึ่ งหม้อและเนื อนั
้ ้นได ้มาจากระบบลอตเตอรี ชาวบ ้าน
ให ้เห็ดมานานแล ้วหลินซีกลัวว่าถ ้าเขาไม่กน ิ มันเขาจะ
้ ด
ทําให ้เสียพวกเขาทําซอสเนื อเห็
่ น ฉู่ เซิงหนี เข ้ามาและปิ ดประตูลานหลินซีก็ยงั คง
เมือเห็
่ นจะมืด?"
สงสัย: "คุณกําลังทําอะไรอยู่ประตูปิดก่อนทีมั
ประตูลานถูกเคาะทันทีทเขาพูี่ ดจบหลินซีเข ้าใจในไม่ก ี่
วินาทีมองไปที่ ฉู่ เซิงอย่างล ้อเลียนเคาะคางของเขาและ
่
เคลือนไหวให ้เขาเปิ ดประตู
่
เมือประตู ่ มแย
เปิ ดออกใบหน้าทียิ ้ ้มสองคนก็ปรากฏ
ขึน้ “ น้องหลินสบายดี” ถังซูแ่ ละหลีเจิ
่ นยิมหวานให
้ ้
ี่
หลินซีทประตู
หลายคนล ้างมือและกินบะหมีที ่ หลิ
่ นซีปรุงด ้วยซอสเห็ด
หนึ่ งช ้อนเต็มบนบะหมีสดและเผ็
่ ่
ด ฉู่ เซิงมองไปทีคนทั ง้
สองทีกํ ่ าลังกินเหอซือและโกรธมากทีถู ่ กพีสาวของเขา
่
่
สังสอนอี กครงว่้ั าหยาบคายและไม่สบายใจ ฉู่ เซิงโกรธ
ด ้านข ้างและ Li Zhen ยังคงพูดคุยกับหลินซี: "พีสาว ่
Lin หอยทีฉั ่ นไปหาปลาฉันจะให ้คุณชิม แต่มน ั อร่อย"
ฉู่ เซิงแอบพูด: ใครหายาก .
Lin Xi ยังหายากเขาไม่ได ้กินหอยตังแต่ ้ อยู่ทนี ี่ ่ มานาน
แล ้ว คุณสามารถทอดหม้อได ้ด ้วยหอยทาก
มากมาย หลังจากกินบะหมีแล ่ ้วหลีเจิ
่ นบอกว่าเขา
อยากเล่นปิ งปองกับถังซูข ่ อให ้หลินซียมื ไม้ปิงปองและ
พูดกับจือเซิง "ฉู่ เซิงมาไหมมาเล่นด ้วยกันเถอะ"
้
แม้วา่ ทังสองจะเคยทะเลาะกั ่
นมาก่อน แต่ก็เป็ นเรือง
ปกติทเด็ี่ กผูช ้
้ ายจะส่งเสียงดังตอนนี พวกเขาริ ่ จะ
เริมที ่
แสดงความโปรดปรานหลินซีรู ้สึกว่าให ้อภัยเขา
ได ้ การผลักไหล่ของ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงสัมผัสท ้องว่างของเขา
และมองไปทีหลิ่ นซีด ้วยความรู ้สึกสงสารหลิน
ซี"puchi" หัวเราะและพูดว่า "คุณไปเล่นกันสักพัก
่ ้คุณ"
แล ้วฉันจะทําบะหมีให
ฉู่ เซิงและ ถังซูเล่นเกมกันสองเกมหลินซีเรียกกลับไป
กินบะหมี่ ฉู่ เซิงลดเสียงลงและเตือนพวกเขา: "อย่ามา
๋
อีกเดียวฉั นจะทําการบ ้าน" ถังซูพยักหน้าอย่างเชือฟั่ ง
่
. Li Zhen แค่หวั เราะ. ไม่ได ้พูด. เขารู ้ว่าพีสาว Lin อยู่
ทีนั่ ่ นและ ฉู่ เซิงก็ไม่กล ้าทําอะไรเขา

หลังจากกินบะหมีชามใหญ่ ่ ่ หยิบสมุดงาน
แล ้วชูเซิงก็
ของเขาออกมาและเริมทํ ่ าการบ ้าน นักปิ งปองสองคน
่
กลับมาแล ้ว ถังซูเ่ หงือแตกและมาขอนํ ้ อเขาเข
าเมื ่ ้าไป
ในบ ้าน หลินซีรน ้
ิ นํ าให ้พวกเขาสองคนส่วนหลีเจิ ่ นก็
เอนตัวไปดูฉู่ เซิงทําการบ ้าน หลังจากนั้นไม่นานเขาก็
หยิบชินส่้ วนทีไม่ ่ ได ้ใช ้ออกจากกระดาษร่างของ ฉู่ เซิง
นั่งข ้างๆ ฉู่ เซิงและเริมทํ่ าสําเนา ในขณะทีกํ ่ าลังคัดลอก
ปากของเขาก็ยงั ไม่ได ้ใช ้งาน: "ฉู่ เซิงคุณฉลาดมาก
ทําไมฉันไม่เข ้าใจหัวข ้อเหล่านี "้ "คุณโง่" ฉู่ เซิงพูด
อย่างเย็น
ถังซูเ่ อนตัวไปข ้างหน้าและพูดด ้วยเสียงเอะอะ: "ชูเซิง่
คุณสามารถตอบคําถามเหล่านี ได ้ ้ทังหมดมั
้ นวิเศษ
 ่ ้สึกรําคาญปวดหัวโยนปากกาทิงและพู
มาก!" ชูเซิงรู ้ ด
ว่า "ฉันกินแล ้วและฉัน ขอให ้สนุ กอย่ากลับไป? "ถังซู่
เห็นว่าจือเซิงกําลังจะโกรธเขามีไหวพริบมากจึงกล่าว
ทักทายหลินซีและจากไป
่
เมือหลิ นซีเห็น Li Zhen กําลังคัดลอกการบ ้านคิวของ ้
เขาก็ขมวดเล็กน้อยและพูดว่า "คุณจะไม่ถาม ฉู่ เซิง
ลอกการบ ้านไปเรือย ่ ๆ คุณจะทําอะไรสําหร ับการสอบ
ครงต่ ้ั อไป" ในทีสุ ่ ด ฉู่ เซิงก็พบโอกาสและก ้าวไป
่
ข ้างหน้า เขาอย่างรวดเร็ว: "พีสาวเพราะเขาลอก
้
การบ ้านคราวนี คะแนนคณิ ตศาสตร ์ของเขาอยู่ที่ 36
คะแนนเท่านั้น" หลังจากถูกเปิ ดเผยใบหน้าของหลีเจิ ่ น
ก็ไม่สามารถกลันหลิ ้ นซีให ้ ฉู่ เซิงดูสข
ี าวและพูดกับ Li
Zhen: "เอาหนังสือมาฉันจะดูวา่ คุณทําไม่ได ้ทีไหนฉั ่ น
จะสอนคุณ"
Lin Xi คิดว่าไม่มอ ี ะไรผิดปกติกบั เขาและการสอน
่ าย หลีเจิ
การบ ้านจะเป็ นเรืองง่ ่ นหน้าแดงและชีไปที
้ ่
่
คําถามในหนังสือเรียน เมือเขาชี ้ จใบหน้าของหลิน
เสร็
่
ซีก็แข็งกระด ้างเพือนที ่ โดยทัวไปไม่
ดี ่ รู ้ตัว
่ งแต่
ฮึ เริมตั ้ เริมต
่ ้นหลินซีชว่ ย Li Zhen วิเคราะห ์
้
ปัญหาทีละเล็กทีละน้อยและชีแจงประเด็ น
ความรู ้ หลังจากโยนมานานในทีสุ ่ ดฉันก็ได ้เรียนรู ้
 ่ ่ งหลินซีรู ้สึกรําคาญเล็กน้อยเมือเธอสอน
ครึงหนึ ่ ฉู่ เซิง
เธอสามารถอธิบายสิงที ่ ช
่ ัดเจนได ้มากทีสุ
่ ดสองครงมั ้ั น
่
ยากมากทีจะไปหา Li Zhen นี่ อาจเป็ นความแตกต่าง
ระหว่าง Xueba และ Xuezhu หรือไม่? หลีเจิ ่ นมี
ความสุขมากเขาก ้มหัวให ้หลินซีเมือเห็ ่ นว่ามันเริมมื
่ ด
แล ้ว Li Zhen ก็เดินกลับไปอย่างไม่เต็มใจก่อนทีจะ ่
จากไปเขาได ้ทําหน้าตาบูดบึงใส่ ้ ฉู่ เซิงซึงมี
่ ใบหน้าดํา
้
คลําเหมื อนก ้นหม้อ Haoxuan ไม่ได ้ทําให ้ ฉู่ เซิงโกรธ
มันน่ ารําคาญมาก! ใบหน้าของ ฉู่ เซิงมืดลงและ
้
หลังจากกลันความโกรธเป็ ่
นเวลานานเมือเขามาถึ ง
่ ยนรู ้การชกมวยเขาก็ออกแรง
หมอซ่งเพือเรี
้ั
มาก หมอซ ้งร ับหมัดสองสามครงและโกรธมากจึ งด่าว่า
้ ้า
"ไม่ใช่เหรอฉันมีพลังมากฉันจะต ้องไปสอบพรุง่ นี ถ
มันทําให ้ฉันเจ็บมาดูกน
ั ว่าฉันจะจัดการกับคุณได ้
อย่างไร .”
หลังจากฝึ กฝนเทคนิ คการชกมวยแล ้ว ฉู่ เซิงก็รู ้สึกดี
้
ขึนและเมื ่
อเขากลั บบ ้าน ฉู่ เซิงก็มค ่
ี วามคิด "พีสาวคุ ณ
สามารถสอนภาษาอังกฤษให ้ฉันตังแต่ ้ วน
ั พรุง่ นี "้ "คุณ
คิดออกได ้อย่างไรคุณไม่ได ้เรียนรู ้หรือไม่"หลินซีไม่
เข ้าใจว่าทําไม ฉู่ เซิงถึงคิดออกเขาลงมือเมือฉั ่ นพูดถึง
เขา ก่อนหน้านี น่้ าร ังเกียจมากหลินซีไม่ต ้องการบังคับ
เขาเช่นกันและในทีสุ ่ ดก็ไม่มอ
ี ะไร “ ฉันแค่อยากเรียนรู ้
่
พีสาวคุ ่
ณเต็มใจทีจะสอนฉั นหรือไม่?” ฉู่ เซิงหายาก
่
เหลือเกินทีเขาจะทํ าตัวเหมือนเด็กทารกและหลินซีก็
รู ้สึกนุ่ มนวล
้
ทังสองจั
ดเวลาและหลินซีพา ฉู่ เซิงเข ้าไปในห ้องโถง
่ ยนรู ้จากตัวอักษรพืนฐานหลิ
แห่งภาษาอังกฤษ เริมเรี ้ น
ซีไม่พบหนังสือแบบฝึ กหัดภาษาอังกฤษดังนั้นเขาจึง
วาดมันด ้วยตัวเองหลังจากที่ ฉู่ เซิงเขียนเสร็จหลินซีจะ
้ั ยน ฉู่ เซิงจะโยน
แสดงความคิดเห็นหลังจบชนเรี
่ ยนแล ้วทังหมดลงในเตาโดยดู
กระดาษทีเขี ้ เปลวไฟ
กลืนกิน กระดาษแล ้วละลายเพราะขีเถ ้ ้า ฉู่ เซิงสบายใจ

Li Zhenhuang เลือนกลั ่ บบ ้านและทักทายเขาด ้วย

คําสาปจากแม่เฒ่าของเขา: "เด็กเหม็นคุณมีชวี ต ่
ิ ทีดี
คุณกล ้าทีจะข ่ ้ั ยนคุณเห็นว่าฉันจะไม่เอาชนะ
้ามชนเรี
คุณ" หลังจากพูดแล ้วเขาก็จบ ั มือของเขา ไม้บรรทัด
้ ลู
วัดชีไปที ่ กชายของเขาและดึงมันขึนมา ้ ่ นหลบ
หลีเจิ
และพูดด ้วยรอยยิมแบบฮิ้ ปปี ้: "ดูสฉ
ิ ันไม่ได ้ต่อสู ้" แม่
ของหลีเจิ่ นหน้ามืดด ้วยความโกรธทิงไม้บรรทั ้ ดและพูด
ว่า "วันนี คุ้ ณไปสัมผัสหอยทากหรือไม่?" หลีเจิ ่ นปิ ด
เวลานี ้ . เขายิมแล
้ ้วพูดว่าใครเอ่ย?
 ่
"พีสะใภ ้ของคุณเห็นคุณสัมผัสหอยทากทีริ่ มแม่นําและ ้
คุณแตะถังขนาดใหญ่ใช่ไหม" "คืออะไรฉันมี
่ งจังแม่ไม่ต ้องกังวลปล่อยให ้พีสาว
จุดประสงค ์ทีจริ ่ -
กฎหมายหยุดพูดไม่ใช่หญิงชราคุณเรียนรู ้อะไรทีจะ ่
้ นของคุ
เคียวลิ ้ ณ "แม่ของหลีเจิ ่ นตบหน้าลูกชายของ
เธอและตําหนิ :" คุณพูดอย่างไร "หลังจากพูดแล ้วเธอ
ก็หน ั ปากไปในทิศทางที่ ห ้องคร ัวหมายความว่าพีสะใภ ่ ้
ของคุณอยู่ในคร ัวอย่าพูดเรืองไร่ ้สาระ
้
ฮันเหม่ยฟางเคยได ้ยินมาแล ้ววันนี เธอเห็ นลุงของเธอ
่ กในตอนเย็น แต่หลังจากรอ
ไปแตะหอยคิดว่าจะเพิมผั
่
อยู่นานเธอก็ไม่เห็นบะหมีหอยเธอจึ งโกรธมาก .
ชีวต ิ ของ Han Meifang ไม่สะดวกสบายนักตังแต่ ้ เธอ
แต่งงาน เงินเดือนรายเดือนของ Li Qi จะถูกส่งไปให ้
แม่เก่าของเขาและแม่ของ Li Zhen จะให ้เงินค่าขนม
เธอใช ้ชีวต ิ อยู่ทบี่ ้านแบบนี โดยธรรมชาติ
้ ไม่มอ
ี ะไร
เลย แม่ของหลีเจิ ่ นมักจะขีเหนี
้ ยวกินข ้าวฟ่ างและ
้ ตว ์ไข่ใบเดียวคือหลี่
ข ้าวโพดป่ นทุกวัน แต่ไม่มเี นื อสั
เจินและคนอืน ่ ๆ ได ้ แต่เฝ้ าดูมนั หานเหม่ยฟางทําผิด
แต่หลีฉี่ หมายความว่าเขาต ้องรอให ้หลีเจิ ่ นโตเป็ น
ผู ้ใหญ่กอ ่
่ นถึงจะแยกจากกันได ้ แล ้วเมือไหร่ เราจะไป!
 ่ นได ้ยินสิงที
เมือฉั ่ ลุ่ งของฉันพูดหัวใจของฉันก็รู ้สึกอึด
้
อัดมากขึนและความคิ ่ บไว ้มานานก็ผุดออกมาอีก
ดทีเก็
ครง้ั
ไม่กวัี่ นต่อมา Li Qi ก็กลับมาหลังจากหายไปนาน
่ น Li
Han Meifang และ Li Qi ไม่ได ้หลับจนถึงเทียงคื
Qi ง่วงนอนและตืนขึ ่ นด
้ ้วยคําพูดของ Han Meifang:
"คุณบอกว่าจะซือบ ้ ้าน?"

"ใช่ฉันได ้ยินมาว่าบ ้านของ Chu Dagen กําลังจะถูก

ขายเอาเงินออกไปซือเขากั ้ นเถอะชาวบ ้านมีโอกาส
ขายบ ้านของตัวเองน้อยคว ้าโอกาสนี ไว ้ ้" "โอกาสอะไร
่
คุณไม่รู ้ ทีครอบคร ัวของฉันและตระกูลชูอยู่ด ้วยกัน
คุณคิดว่ายังไง” หานเหม่ยฟางเข ้าใจคําบ่นในนํ าเสี ้ ยง
ของหลีฉี ่ ถ ้าไม่ใช่เพราะครอบคร ัวทียากจนของเธอเอง
่
อาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอก็อด ุ หนุ นครอบคร ัวเธอ
ไม่ได ้ ผ่านพ ้นไปและเธอจะไม่แต่งงานกับหลีฉี ่

ทุกวันนี ผู้ ้ชายไม่อ ้าแขนและหานเหม่ยฟางก็กงั วล

่
ตราบใดทีเขาแยกจากแม่ ยายได ้แม้วา่ ผูช
้ ายจะจ่ายเงิน
้
ให ้ลุงนิ ดหน่ อยก็สบายดี แต่ตอนนี เขาไม่ มแี ล ้ว สิทธิ
ทางเศรษฐกิจเลยและชีวต ิ ก็ยากเกินไป ฮันเหม่ยฟาง
ยังคงเกลียกล่้ อมชายคนนี ต่ ้ อไป: "คุณคิดว่าบ ้านหลัง
้ ใหญ่เกินไปในอนาคตเรามีลก
นี ไม่ ี่
ู ลูกจะอยู่ทไหนใน
 ้
อนาคตลุงของฉันจะแต่งงาน ทังสองครอบคร ัวจะถูก
แยกออกจากกันด ้วยชนอะโดบี้ั บาง ๆ มันไม่สะดวก”
้
คําพูดเหล่านี กระตุ ่ และหานเหม่ยฟาง
้นหัวใจของหลีฉี
ไม่ได ้กระตุ ้นเขาปล่อยให ้ชายคนนั้นคิดอย่างช ้าๆมันจะ
่ งคับให ้แน่ นเกินไป
เป็ นการต่อต ้านทีจะบั
หลีฉี่ เอาแต่คด ่
ิ เกียวกับการนอนหลับจนกระทังรุ ่ ง่ สาง
กินเค ้กทีทํ่ าโดยแม่เก่าของเขาหลีฉี ่ เล่าความคิดของ
หานเหม่ยฟาง สิงเดี ่ ยวทีฉลาดคื
่ อเขาไม่กล ้าพูดว่านี่
เป็ นความคิดของหานเหม่ยฟาง แม่ของหลีเจิ ่ นไม่ได ้
่ ลู
คิดถึงเรืองนี ้ กชายของเธอเริมโตขึ่ ้ อย
นเรื ่ ๆ และ
สถานทีก็ ่ ยากทีจะใช
่ ้ชีวต
ิ ลูกชายคนโตแต่งงานและใน
ไม่ช ้าครอบคร ัวก็สามารถนํ าเข ้าและนํ าเข ้าได ้ แต่
ครอบคร ัวของเธอคือ ขัดแย ้งกับตระกูล Chu แล ้ว
สนามหน้าและหลังบ ้านจะเป็ นยังไง? แม่ของ Li Zhen
ไม่สามารถตัดสินใจและพูดคุยกับพ่อของ Li Zhen ได ้
่ มานานพ่
หลังจากคิดเรืองนี ้ อของหลีเจิ ่ นก็พบถัง
เจียงกัวและเสนอทีจะซื่ อบ ้ ้านของตระกูลชู Tang
Jianguo รออยู่นานในทีสุ ่ ดก็มผ ้
ี ู ้ซือมาและเขาก็ โทร
หาครอบคร ัว Chu เพือหารื ่ ่
อเกียวกั ้ ้าน
บการซือบ
ด ้วยกัน บ ้านหลังนี สร ้ อ
้ ้างขึนเมื ่ Chu Dagen แต่งงาน
และเป็ นเวลาหลายปี แล ้วแม้วา่ จะได ้ร ับการซ่อมแซม
 ้ั
หลายครงตรงกลาง ่
แต่ก็ดเู ก่า ลุงชูคนทีสามเสนอเงิ น
ห ้าสิบหยวนและพ่อของหลีเจิ ่ นก็หนั ศีรษะและจาก
ไป Tang Jianguo จับพ่อของ Li Zhen:“ คุณเป็ น
คนอารมณ์ร ้อนฉันยังไม่ได ้พูดอะไรสักคําคุณจะ
ออกไปอย่างไร” พ่อของ Li Zhen ชีไปที ้ บ ่ ้านและพูด
ว่า“ Chancellor ฉันจะไม่บอก คุณไม่บ ้านหลังนี อยู ้ ่
ื ้ ดิ
ไม่ได ้ฉันแค่ซอที ่ นฉันจะสร ้างบ ้านใหม่ในอนาคตฉัน
จะซือบ้ ้านทีทรุ
่ ดโทรมในราคาห ้าสิบหยวนฉันป่ วยหรือ
เปล่า”

ตอนที่ 46 สมาชิกใหม่

Tang Jianguo รู ้สึกว่าราคาสูงไปหน่ อยและพูดคุย

กับ Sanshu Chu: "คุณสามารถเพิมอี ่ กเล็กน้อยได ้
ี ้านในหมู่บ ้านขาดแคลนและไม่มใี ครซือ้
คุณรู ้ว่าไม่มบ
บ ้านของคุณเป็ นเพียง กองโคลนไม่คด ิ เหรอ” พูดไม่
ออกบ ้านหลังนี ยั ้ งดีมากไม่มป ่
ี ัญหาเรืองการอยู ่อาศัย
เห็นแม่ม่ายเทียนไม่อยู่ดท ี ําไมบ ้านแตก "จินซีพูด
แทรก
พ่อของ Li Zhen ไม่แม้แต่จะให ้ Jin Cui ดูเขาเป็ นคน
กวนใจและผูช ้ ายคนหนึ่ งกล ้าทีจะขั
่ ดจังหวะเมือเขาพู
่ ด
ถ ้าเขาอยู่ในบ ้านของเขาเองเขาจะตบเขา เมือเห็ ่ นว่า
พ่อของหลีเจิ ่ นไม่ได ้พูดจินซุยก็เหลือบมองเขา
่
เล็กน้อย ลุงชูคนทีสามต ้องการขาย แต่เขาไม่มเี งินเลย
้ั ดท ้ายทีเป่
ครงสุ ่ าเอ๋อป่ วยและเป็ นหนี เงิ
้ นให ้กับกองพล
ของหมู่บ ้าน หลายคนเลิกกันไปนานแล ้วและในทีสุ ่ ดก็
ขายได ้ในราคาสีสิ ่ บหยวน

นั่นหมายความว่า Widow Tian ไม่มท ี่ ่แล ้ว Tang

ี อยู
Jianguo พบ หยวนเหอและบอก Yuan Heyi
่
เกียวกั บการย ้ายของแม่และลูกสาวของ Widow Tian
หยวนเหอไม่มค ี วามสุขดังนั้นเยาวชนทีมี
่ การศึกษาจะ
อยู่รว่ มกับคนแปลกหน้าได ้อย่างไร? Tang Jianguo
ต ้องทํางานตามอุดมการณ์ของเขาและในทีสุ ่ ดก็ตกลง
่ ชวี ต
ทีจะมี ่
ิ อยู่ 2-3 เดือนเมือชาวนาไม่ วา่ งเขาจะสร ้าง
บ ้านให ้กับ Widow Tian ก่อนทีจะย ่ ้ายออก
่
หวังเสียวเจิ ้
นอารมณ์ ่ ้ายไปอยู่
ไม่ดแี ละไม่เต็มใจทีจะย
้
กับแม่ม่ายเทียนไม่วา่ จะเกิดอะไรขึนตอนนี ้
เยาวชน
หญิงทีได ่ ้ร ับการศึกษาอาศัยอยู่ในห ้องสองห ้องห ้องละ
่ ดให ้มีคนเข ้ามา แต่การอยู่
สองคนและเป็ นไปได ้ทีจะจั
กันสามคนไม่สบายสําหร ับสองคนแน่ นอน เป็ นม่ายมี
ลูกอีกแล ้วจะลําบากขนาดไหน Yu Linlin มองไปที่
่
หวังเสียวเจิ ้ เดิ
นที ่ นไปรอบ ๆ ห ้องด ้วยความโกรธและ
พูดความคิดของเธอ
Liu Xia นํ าซอสเห็ดจากหลินซีมากล่องอาหาร
กลางวันและแบ่งปันกับ หยวนเหอเยาวชนชายทีมี ่
การศึกษามองไปที่ Liu Xia ด ้วยสีหน้าแปลก ๆ Liu
Xia แบ่งซอสเห็ดให ้ทุกคนและอธิบายว่า: "นี่ คือหลินซี
่ ณเห็นหลินซีอย่าลืมขอบคุณพวก
สําหร ับทุกคนเมือคุ
เขาไม่เช่นนั้นเธอคิดว่าฉันอยู่คนเดียว ขึน้ "
่
เมือมองไปที ่ Liu Xia ทียั่ งคงคิดเรืองล
่ ้อเล่น หยวนเหอ
ก็รู ้สึกอายเล็กน้อยและในทีสุ ่ ดก็พูดว่า: "Liu Xia,
Widow Tian จะย ้ายมาทีนี ่ ่ ในอนาคต" "ฉันรู ้ว่าคุณ
ไม่ได ้บอกทุกคนเป็ นครงสุ ้ั ดท ้ายเหรอ?" วันนี ย้ ้ายเข ้า
มาอยู่ในบ ้านของคุณเถอะ "Liu Xia หยุดชวคราวรู ่ั ้สึก
ถึงความวิตกกังวลในใจและถาม:" ทําไมคุณถึงอาศัย
อยู่ในบ ้านของฉัน? "" Zhou Laidi ย ้ายไปทีบ ่ ้านของ
่
หวังเสียวเจิ ้ ้านของคุณ "อยู่คนเดียวงันเหรอ
นบ ้ ... "
เสียงของจ ้าวเหิงเบาลงและนุ่ มนวลขึน้
่ั
Liu Xia ตะลึงไปชวขณะหนึ ่ งแล ้วเสียงเยาะเย ้ยก็
้
ปรากฏขึนบนใบหน้ าของเธอและกล่าวว่า: "เอาล่ะใคร
่ ่ด ้วยก็ไม่ได ้มีชวี ต
ก็ตามทีอยู ิ อยู่" หูของ Zhou Laidi
 ่ คนพูดพล่ามเขาก็จะเสียสติหากเธอ
นุ่ มนวลและเมือมี
ถูกอาคม จากสองคนนั้นเธอคงจะรู ้ว่าเธอโง่แค่ไหนเมือ
่
ี่ ่ น
อยู่ทนั
Liu Xia กลับไปทีบ ่ ้าน Zhou Laidi กําลังเก็บข ้าว
่
ของของเธอเมือเธอเห็ น Liu Xia เข ้ามาเธอก็ทกั ทาย
Liu Xia ด ้วยความช่วยเหลือเล็กน้อย Liu Xia ดู
เหมือนจะไม่มอ ้
ี ะไรเกิดขึนและเธอไม่ ่ ง
ได ้มองไปทีหวั
่
เสียวเจิ ้
นและ Yu Linlin ยืนอยู่ข ้างๆเธอ เธอเก็บของมี
ค่าหันหลังและจากไป
Lin Xi มองไปทีกระเป๋่ าสีเทาที่ Liu Xia นํ ามาและพูด
้
ติดตลกกับเธอ: "ทร ัพย ์สินทังหมดของคุ ณอยูก ่ บั ฉัน
คุณมั่นใจได ้" Liu Xia เหล่ไปทีเธอและพู ่ ดด ้วยความ
โกรธ: "คุณกังวลอะไรคุณไม่ทํา เหมือนเรืองเล็ ่ กๆ
่
น้อย ๆ เกียวกั บตัวฉันเหมือนกัน” หลังจากพูดจบเขาก็
ถอนหายใจอีกครง:“ ้ั ฉันคิดว่ามันดีนะทุกคนจะอยู่
ิ่
อย่างสงบสุขถ ้าเธอไม่วงลงไปในแม่ ้ ้าเธอกล ้าทีจะ
นําถ ่
หาอะไรบางอย่างฉันก็ไม่ใช่มงั สวิร ัติ .” ดู. เมือ ่ Liu Xia
แสร ้งทําเป็ นดุร ้ายหลินซีle ก็ปลอบใจเธอว่า "ไม่เป็ นไร
่ ่ คุณสามารถมาได ้บ่อยๆถ ้าคุณไม่มอ
ฉันว่างทีนี ี ะไรทํา"
Liu Xia ได ้ฟังสิงนี ่ และมองไปที
้ ่ Chu โดยไม่รู ้ตัว
Sheng เด็กหนุ่ มมีความเป็ นศัตรูอย่างเห็นได ้ช ัดใน
สายตาของเขาซึงเหมื ่ ่ าลังมองไปทีผู
อนกับเสือชีต ้าทีกํ ่ ้
่ รู ้จัก หัวใจของ Liu Xia ระเบิดอีกครงและ
บุกรุกทีไม่ ้ั
่
ความรู ้สึกกังวลเกียวกั ้ อนทีจะกลั
บเด็กคนนี ก่ ่ บเข ้ามา
ในหัวใจของเธอ Liu Xia ลดสายตาลงพยายามจะพูด
อะไรบางอย่าง แต่หลังจากนั้นเธอก็กลันไว ้ ้ไม่อยู่
่ นกลับไปทีจุ่ ดวัยรุน
เมือฉั ่ การศึกษาห ้องนั้นว่าง
่ ทีมี
่
เปล่าสิงของต่
างๆของ Zhou Laidi ถูกย ้ายออกไปและ
ี่
มีคนไม่กคนที ่ ยและหัวเราะในห ้องถัดไป
คุ
Widow Tian นํ า Xiao Ni เข ้ามาในสถานทีเยาวชน ่
่ การศึกษาเธอเคยสอบถามเกียวกั
ทีมี ่ ่ ก่
บเรืองนี ้ อนทีจะ
่
มาหัวหน้าของทีนี่ ่ คือเยาวชนทีมี ่ การศึกษาชือ่ หยวน
ี่
เหอทันทีทเธอเข ้าไปในบ ้านเธอมองหา หยวนเหอห
ยวนเหอมองไปที่ ผู ้หญิงอายุ 30 ปี มนุ ษย ์ผมยาว
ค่อนข ้างสะอาดมีผา้ สีขาวผืนเล็กคลุมผมสันและเธอ ้
พาทารกเพศหญิงตัวผอม ๆ มาด ้วยเด็กสาวมองทุกคน
ด ้วยดวงตาสีดาํ คูห่ นึ่ งและซ่อนตัวอยู่ข ้างหลังอย่างขี ้
อาย แม่ของหล่อน. มีพสั ดุชนใหญ่ ิ้ อยูใ่ นมือผ้าคลุม
่ ้าและทังสองมี
เตียงสองผืนทีเท ้ อะไรแบบนี ้
หยวนเหอมองไปทีหลิ ่ วเซียหลิวเซียเริ
่ มลุ
่ กขึนยื
้ นยิมให
้ ้
แม่ม่ายเทียนพาพวกเขาไปทีบ ่ ้านของเธอชีไปที
้ คั ่ งและ
พูดว่า: "คุณจะอยู่ห ้องเดียวกันกับฉันในอนาคต และ
 ้ั
ฉันจะนอนบนกังคุณมีตู ้ในห ้องคุณใช ้มันมีชนวางอ่ าง
ล ้างหน้าข ้างประตูอา่ งล ้างหน้าของฉันอยู่ด ้านบนและมี
สองช่องสําหร ับคุณทีคุ ่ ณต ้องใช ้ เพือผลั
่ ดกันทําความ
สะอาดห ้องโปรดคุยเรืองอื ่ น ่ ๆ ในภายหลัง "หลิวเซีย
่
ออกไปหลังจากพูด แม่ม่ายเทียนยังรู ้ว่าเด็กหนุ่ มทีมี
การศึกษาจะไม่เห็นเธอและเธอก็อารมณ์เสียเก็บความ
่ าความสะอาดบ ้าน
โกรธเพือทํ
หลิวเซียถูกหยวนเหอและคนอืน ่ ๆ เรียกเข ้าไปในบ ้าน
่ ดคุยเรืองต่
เพือพู ่ างๆ เมือแม่
่ ม่ายเทียนทําความสะอาด
่
เสร็จหยวนเหอก็เรียกทุกคนมาทีสนามและกระแอมคอ
หยวนเหอกล่าวว่า "เรามีสมาชิกใหม่สองคนทีนี ่ ่ เริม่
้ วน
ตังแต่ ้ นต ้นไปพวกเราจะอยู่กบั พวกเราสักระยะ
ั นี เป็
หนึ่ งขอต ้อนร ับพวกเขาก่อน . "แม่ม่ายเทียนไม่คุ ้นเคย
กับฉากเช่นนี และยิ้ ้
มให ้ทุกคนอย่างฝื ดเคือง
หลังจากเสียงปรบมือของทุกคนหยุดลง หยวนเหอก็
เข ้าสูห
่ วั ข ้อ: "เพราะเราอยู่ด ้วยกันเราจําเป็ นต ้องแบ่ง
งานบางอย่างร่วมกันเช่นเราจัดแปลงผักและทําความ
สะอาดลานนี่ คือสิงที ่ เราจั
่ ดไว ้พวกเราผลัดกัน ปัญหา
ใหญ่ทสุ ี่ ดตอนนี คื้ อเราเคยทําอาหารร่วมกับเยาวชนที่
มีการศึกษาตอนนี ้ Widow Tian อยูท ี่ ่ แล ้วและไม่
่ นี
่
เหมาะสมทีจะผสมและปรุ งอาหารด ้วยกันแบบนี ้
 ่
"ก่อนทีหยวนเหอจะพู ดจบแม่ม่ายเทียนก็ขด ั จังหวะ
เขา:" สหาย หยวนไม่เป็ นไรฉันกินกับทุกคนได ้” หวัง
่
เสียวเจิ ้ มเยาะเมื
นยิ ้ ่
อได ้ยินคํานั้น หน้าตาคนอืนไม่
่ คอ
่ ย
สวย ตอนนี ้ Liu Xia และพวกเขามีความเข ้าใจอย่าง
ถ่องแท ้ Widow Tian ไม่มอ ี าหารมากนักและกิน
้
ไม่ได ้มาสองสามวันตอนนี เธอเสนอที ่
จะผสมกั บ
เยาวชนทีมี ่ การศึกษาของพวกเขากินเพราะเธอ
ต ้องการราคาถูก
้ งๆเธอถูกไล่ออกและโดย
แม่ม่ายเทียนคิดแบบนี จริ
้
พืนฐานแล ้วไม่มอ
ี าหารติดตัวไม่เพียงพอสําหร ับเดือน
ถ ้าเธอผสมกับเยาวชนทีมี ่ การศึกษาอย่างน้อยเธอก็จะ
ไม่หวิ
่ แล
"เราได ้คุยกันเรืองนี ้ ้วและเลขาธิการพรรคประจํา
หมู่บ ้านบอกว่าคุณอยู่ทนี ี่ ่ เพืออาศั
่ ่ั
ยอยู่ชวคราวอาหาร
่ น
และสิงอื ่ ๆ ไม่มอ ่
ี ะไรเกียวข ้องกับพวกเราเรายังนํ า
อาหารออกตามส่วนหัวของคุณและลูกสาวของคุณ
จําเป็ นต ้องแก ้ปัญหา ปัญหาเรืองอาหารด ่ ้วยตัวเอง
ส่วนผักในแปลงผักนั้นทางหมู่บ ้านก็แจกจ่ายให ้พวก
เราเช่นกันพวกเรามีอาหารไม่เพียงพอและไม่สามารถ
แบ่งปันให ้คุณได ้แน่ นอนคุณไม่ต ้อง ' ไม่จาํ เป็ นต ้องทํา
ความสะอาดแปลงผักงานทําความสะอาดลานจะทําให ้
คุณอยูไ่ ด ้ยังไงก็ผลัดกันใช ้ชีวต ้
ิ ไม่หนักเกินไปตอนนี มี
เตาขนาดใหญ่และเตาเล็กในคร ัวเราปล่อยให ้ขนาด
เล็ก ใช ้เตาสําหร ับคุณทําอาหารแยกกันและเครืองปรุ่ ง
ในคร ัวก็แยกจากกันเราจัดทีให ่ ้คุณใส่ของได ้หลิวเซีย
หันกลับมาแล ้วคุณก็บอกพวกเขา "
แม่ม่ายเทียนรู ้สึกไม่พอใจเมือเธอได ่ ้ยิน: "คุณไม่ได ้
่
กลันแกล ้งหรือคุณต ้องให ้ฉันทํางานกับคุณถ ้าคุณไม่
พาเราไปกับคุณเมือคุ ่ ณทําอาหารก็จะไม่ได ้ผล" เมือ ่
่
หวังเสียวเจิ ้
นได ้ยินดังนั้น เธอเริมโกรธ:
่ "คุณกําลังทํา
อะไรเพียงแค่ทําความสะอาดลานทุกคนผลัดกันทําทุก
วันเราไม่ปล่อยให ้คุณทําคนเดียวคุณกําลังเถียงเรือง ่
อะไรอย่าเพิงอยากกิ่ น กับเราไหมคุณมีอาหารแค่
อยากกินราคาถูก ๆ กับพวกเรานั่นเป็ นเรืองที ่ ดี
่ มาก”
่
หวังเสียวเจิ ้ ยงแตกและนํ าตาของแม่
นเสี ้ ม่ายเทียนก็
ไหลลงมา หวังเสียวเจิ ่ ้
นโกรธมากที ่
เธอยั งคงต ้องการ
ดําเนิ นการตามทฤษฎีตอ ่ ไป
หยวนเหอหยุดเธอและพูดกับแม่ม่ายเทียน: "เมือคุ ่ ณ
่ ่ เลขาธิการพรรคของหมู่บ ้านมักจะพูดอะไร
มาทีนี
บางอย่างกับเราถ ้าคุณคิดว่าเราทําอะไรผิดก็ไม่เป็ นไร
ขอให ้เลขาธิการพรรคมาสักครงเพื ้ั อหลี
่ ่
กเลียงความ
่
ขัดแย ้ง . "ก่อนทีเขาจะพู ่ รบี ออกไปแม่ม่าย
ดจบซุนยีก็
 ่ เขาต
เทียนไม่ได ้พูดในสิงที ่ ้องการจะหยุดและผู ้คนก็
หลบสายตาไปหมด
่ ายเขาเห็น Sun
Tang Jianguo ยังรู ้ว่ามันไม่ใช่เรืองง่
่
Yi มาและก่อนทีใครจะพู ดเขาพูดก่อน: "ไปฉันจะไปดู
กับคุณ" Sun Yi กลืนสิงที่ เขากํ
่ าลังจะพูด และกล่าว
อย่างจริงจัง Zhang Lian ตาม Tang Jianguo
กลับไปทีจุ่ ดเยาวชนทีมี
่ การศึกษา

หลังจากเข ้าใจสถานการณ์แล ้ว Tang Jianguo มอง

ไปที่ Widow Tian และกล่าวว่า "คุณอยู่ทนี
ี่ ่ ชวคราว
่ั
ไม่ต ้องทําอะไรมากคุณและ Xiao Ni จะทานอาหาร
้ งสะดวกสําหร ับคุณ
พร ้อมกับเตาเล็ก ๆ นอกจากนี ยั
สองคน ในการทําอาหารผักในสนามเป็ นอาหาร
่ การศึกษาหากคุณต ้องการปลูกผัก
สําหร ับเยาวชนทีมี
ฉันจะหาทีให่ ้คุณพิงรากของกําแพงลานคุณจะเติบโต
ี่
เล็กน้อยอย่างไรก็ตามภายในไม่กนาที วันไม่ต ้องห่วง”
ความคิดปรารถนาของแม่ม่ายเทียนพังทลายเมือฟั ่ ง
๋
คําแนะนํ าของถังเจียงกัวสถานที ่ งนี คงอยู
แห่ ้ ่ได ้ไม่นาน
เธอกังวล: "ชานชูคณ ุ หมายถึงอะไรมันคืออะไรอีกไม่ก ี่
ี่
วันเราจะอยู่ทไหนถ ี่ ่ เหรอ?” Tang
้าเราไม่ 'ไม่อยู่ทนี
้
Jianguo ขมวดคิวและกล่ าวว่า“ ดูสถานศึกษาของ
เยาวชนทีมี่ การศึกษาในปัจจุบน ั บ ้านเต็มไปหมดนั่นคือ
เยาวชนทีมี่ การศึกษาฮั่นแต่งงานแล ้วและได ้มีทว่ี่ างให ้
้
คุณอาศัยอยู่ฉันได ้ร ับการแจ ้งเตือน และเร็ว ๆ นี จะมี
เยาวชนทีได ่ ้ร ับการศึกษามาทีนี ่ ่ คุณอาศัยอยู่ทนี
ี่ ่ พวก
เขาอาศัยอยู่ทไหน?ี่ ่ นท่าทางร ้องไห ้ของแม่ม่าย
"เมือเห็
เทียนถังเจียงกัวพู ๋ ดด ้วยความรําคาญ:" เมือชาวนาไม่
่
ว่างฉันจะให ้บ ้านคุณ .”
่ างๆ Tang Jianguo จับ หยวนเหอและ
จัดเตรียมสิงต่
พูดอะไรบางอย่างในทีสุ ่ ดเขาก็ตบไหล่ หยวนเหอและ
พูดว่า: "คุณควรใส่ใจกับสิงต่ ่ างๆทีนี
่ ่ มากกว่านี ถ
้ ้าคุณ
่
เลือกทีจะก ้ นจะไม่ลม
้าวหน้าในปี นี ฉั ื คุณ "หยวนเห
้ ดจ ้าและขอบคุณ Tang Jianguo การที่
อยิมเจิ
้ งนั้นเป็ นสิงที
สามารถได ้ร ับการจัดอันดับให ้เป็ นขันสู ่ ดี
่
มากสําหร ับอนาคตหยวนเหอคนนี รู้ ้อยู่ในใจของเขา
แม่ม่ายเทียนไม่สามารถเอะอะได ้ดังนั้นเธอจึงต ้อง
ตาย ทุกคนอาศัยอยู่ภายใต ้หลังคาเดียวกันอย่างไม่
เต็มใจ
้ นซีย่งุ มากจนไม่มเี วลาสนใจเรือง
ช่วงสองสามวันนี หลิ ่
ของเยาวชนทีมี ่ การศึกษา Li Zhen วิงไปหาหลิ
่ นซี
่ ดโดยมีจด
โดยเร็วทีสุ ุ ประสงค ์ง่ายๆในการสร ้าง
บทเรียน พ่อของเขายืนคํ่ าขาดไปแล ้วถ ้าเขาสอบตก
ครงนี ้ าคิดจะเข ้าร่วมกองทัพ หลีเจิ
้ั อย่ ่ นรู ้สึกว่าเขาต ้อง
ทํางานหนักดังนั้นเขาจึงอดทนต่อสายตาอันเฉี ยบคม
และคําพูดทีเย็่ นชาของ ฉู่ เซิงและมาพร ้อมกับใบหน้าที่
ี่
ดูทะเล ้น ทันทีทเขามาถึ ้ จะ
ง ถังซูก็มเี หตุผลมากขึนที ่
มาตอนนี ทั้ งสองคนมาที
้ ่ ่ เพือรายงานหลั
นี ่ งเลิกเรียน
พร ้อมกระเป๋ านักเรียนหลินซีชว่ ยทําการบ ้านและให ้
่
ขนมทีพวกเขาทํ ้ั
าเป็ นครงคราว ใบหน้าของ ฉู่ เซิงดูน่า
เกลียดในแต่ละวันถ ้าดวงตาของเขาสามารถฆ่าคนได ้
้
ทังสองคนคงจะสู ญเสียกระดูกไปนานแล ้ว
่
กด "แป้ นพิมพ ์ซ ้าย←" เพือกลับไปยังบทก่อนหน้ากด
่ ้าสูบ
"แป้ นพิมพ ์ขวา→" เพือเข ่ ทถัดไปกด
"Spacebar" เพือเลื่ อนลง
่

huayu.zongheng.com /chapter/806112/551
72471.html
ตอนที่ 47 ความทุกข ์
9-11 minutes

หลังจากที่ Liu Chunyan รู ้เรืองนี

่ เธอก็
้ หน้าด ้านและ
้
ส่ง Tang Xiaomei ไปเธอคนนี เคยเรี ยนดีและเข ้า
มัธยมต ้นคะแนนของเธอตกลงไปและเธอจะร ้องไห ้ทุก
 ้ั ทํ
ครงที ่ าข ้อสอบ ได ้ยินจาก ถังซูบอกว่าหลินซีชว่ ย ฉู่
เซิงในการทําการบ ้านและ ฉู่ เซิงได ้อันดับหนึ่ งในการ
สอบทุกครงและ ้ั Liu Chunyan ก็ต ้องการทีจะได ่ ้ร ับ
แสงสว่าง เมือไม่ ่ นานมานี ้ ฉู่ เซิงอ่านดวงตาของ ถังซู
ด ้วยไฟ ถังซูรู ้ด ้วยว่า ฉู่ เซิงไม่มค
ี วามสุข แต่เขาไม่
สามารถช่วยได ้ดังนั้นเมือเขาเห็่ นว่า ฉู่ เซิงสามารถ
ซ่อนได ้เขาจะซ่อนถ ้าเขาไม่สามารถซ่อนได ้ เขาจะก ้ม
ศีรษะลงและแสร ้งทําเป็ นไม่เห็น
่ นการเอาใจหลินซีหลีเจิ
เพือเป็ ่ นได ้นํ าบางสิงบางอย่
่ าง
มาในช่วงเวลาสัน ้ ๆ เขายังบอกว่าจักรยานทีบ ่ ้าน
สามารถยืมให ้หลินซีได ้ โดยปกติแล ้วหลินซีไม่
่ ได
สามารถจริงจังกับเรืองนี ้ ้ แต่ความประทับใจของเด็ก
่ ตอ
ทีมี ่ หลินซีดข ึ้
ี นมากหลิ นซีคด ้
ิ ว่าเขาคงโตขึนและมี
สติสม ั ปช ัญญะ
ในท ้ายทีสุ่ ด ฉู่ เซิงก็ไม่สามารถช่วยมันได ้อีกต่อไปและ
ลาก Li Zhen ไปทีซ่ ่ อนและถามว่า "คุณวิงมาหาฉั
่ น
ทุกวันหมายความว่าอย่างไร" Li Zhen ดูเหมือน
้
รอยยิมแบบฮิ ปปี ้และพูดว่า "ฉันเป็ น รบกวนคุณเพราะ
ฉันต ้องการคุณจะไม่พอใจทีจะให ่ ้คุณสอนฉันสอง
กลเม็ดหรือไม่ฉันคิดเกียวกั ่ บการสร ้างความสัมพันธ ์ที่
่
ดีกบั พีสาว Lin และให ้พีสาว ่ ้ สิ
Lin คุยกับคุณตอนนี ดู
นี่ ก็ดม
ี ากเช่นกันใครบางคน สามารถช่วยฉันทํา
การบ ้านได ้คุณไม่จาํ เป็ นต ้องเรียนรู ้กลอุบายเหล่านั้น
คุณไม่คด ิ เหรอ?” ฉู่ เซิงมองไปทีรู่ ปลักษณ์ทโกงของ
ี่
เขาและความโกรธของเขาก็เพิมขึ ่ น้ เมือรู
่ ้ว่าฉู่ เซิง
่ นจึงถอยหลังอย่างระมัดระวังและพูด
กําลังจะบ ้าหลีเจิ
ว่า: "ดูคณุ สิมน ้ ยวจริงๆฉันไม่ต ้องการให ้คุณไม่มี
ั ขีเหนี
อะไรเลยถ ้าฉันมีอะไรกับฉันในอนาคต ฉันคงไม่มอ ี ะไร
จะพูดแล ้วไง”
่ ดการกับคนโกงเช่นนี ้ ฉู่ เซิงกัดฟัน
"ออกไป!" เพือจั
ของเขาด ้วยความโกรธผลักเขาอย่างหนักและวิงหนี ่ ไป
ด ้วยความโกรธ
Liu Chunyan เป็ นคนทีมี ่ สติสม ้
ั ปช ัญญะลูก ๆ ทังสอง
ของเธอกินและดืมที่ บ่ ้านของหลินซีเธออายเธอแอบ
บอกหลินซีวา่ ก ้อนหินบนพืนที ้ รกร
่ ้างสามารถทําความ
สะอาดได ้อย่างช ้าๆไม่เป็ นไรเธอทักทาย Tang
Jianguo
Lin Xi เข ้าใจได ้อย่างรวดเร็วเขาไม่สนใจงานมาก
่ จะมาหาหลิ
นัก เพือที ่ ่ านหนังสือเด็ก ๆ ใน
นซีเพืออ่
หมู่บ ้านจะช่วยทํางานบางอย่างทุกวัน ดังนั้นความสูญ
่ นซีต ้องร ับผิดชอบจึงเต็มไปด ้วยลูก ๆ ซึงทํ
เปล่าทีหลิ ่ า
ให ้ภาระของเธอลดลงอย่างมากและชีวต ิ ของเธอก็น่า
พอใจมากขึนเรื ้ อย
่ ๆ บางคนอิจฉาเธอเช่นหวังเสียว ่
เจิน้ เพียงแค่เธอถูกเด็กเหล่านั้นผลักกลับก่อนทีเธอจะ
่
พูดไม่กคํ ี่ าเราเพิงมาเก็
่ บก ้อนหินและเล่นและ Lin
Zhiqing ก็ลงมือทําเอง นอกจากนี คุ ้ ณเป็ น
ผู ้ร ับผิดชอบกิจการของเราคุณเป็ นผูร้ ับผิดชอบ
ี่ ่ข ้างๆยังช่วย: "ถ ้าจะบอกว่าจือชิ
ผู ้ใหญ่ทอยู ่ งหลินมีลก
ู
ลูกของฉันก็แค่ชอบไปหาเธอเล่นและผูค้ นก็ใจดีด ้วย
ดังนั้นเราจึงสามารถอ่านหนังสือเล่มเล็ก ๆ มากมายให ้
พวกเราได ้"
"นั่นคือผู ้หญิงของฉันก็ชอบไปเหมือนกันโดยบอกว่า
่
หลินจือชิงเล่าเรืองราวให ้พวกเขาฟังและผูห้ ญิงของ
่
ฉันยังคงเรียนรู ้และเล่าเรืองราวต่ างๆ
“ ใช่ลกู เล็กสองคนของฉันสามารถเล่นปิ งปองได ้พวก
เขาบอกว่าพวกเขาได ้ร ับการสอนโดย Lin Zhiqing
คุณบอกว่าคนนี แตกต่้ างจากคนอืน ่ ๆ Lin Zhiqing
ชอบเด็กจริงๆลูกน้อยของฉันหิวเมือคร ่ ้ั แล
งที ่ ้วเธอยังให ้
แพนเค ้กให ้กินซึงดี ่ กว่าบางคนทีส่
่ งลูกมาด ้วยถัวลิ ่ สง
แค่ชว่ ยบางอย่างนั่นไม่ใช่เรืองใช่
่ มย?”“้ั ใช่ใช่คณ ุ กลัว
อะไรในการทํางานบางอย่างเรา เอาเปรียบคนอืนและ ่
เราต ้องจําไว ้ว่าเขาดีใช่ไหม?”
 ่
เมือหวั ่
งเสียวเจิ ้ งเด็กใบหน้าของเขาแดงระเรือเมื
นยั ่ อ ่
เขาถูกกลุม ่
่ ผูห้ ญิงในหมู่บ ้านวิงหนี และเธอก็ร ้องไห ้ด ้วย
ความเสียใจคนเหล่านั้นแยกย ้ายกันไปเป็ นสองสามเท่า
ราวกับว่าพวกเขาไม่ได ้เห็นพวกเขา
่ ชวี ต
ลานเล็ก ๆ ของหลินซีเริมมี ้ อย
ิ ชีวาขึนเรื ่ ๆ อากาศ
อุน ้ ก ๆ ก็เล่นได ้สะดวกเช่นกันบางคนมาอ่าน
่ ขึนเด็
หนังสือบ ้างมาทําการบ ้านคําตอบลานเล็ก ๆ มี
ชีวติ ชีวาทุกวัน
่
เมือดร. ซ่งก ้าวเข ้ามาในสนามเขาตกใจ: "โอ ้มีคน
มากมายทีนี ่ ่ หลินซีคณุ จะเปลียนสิ ่ ่ เป็
งนี ้ นชนเรี
้ั ยน
หรือไม่มน
ั มีชวี ติ ชีวาจริงๆ!" หลินซีมองไปทีหมอซ่ ่ ง
้
เขายิมและถามว่ า "นี่ คือสิงที
่ ดี่ หรือไม่"

"ถูกต ้องฉันผ่านการประเมินแล ้วฉันจะรอการ

ตรวจสอบหากการตรวจสอบผ่านฉันจะเป็ นแพทย ์
อย่างเป็ นทางการฉันเพิงได่ ้ร ับการแจ ้งเตือนและฉัน
จะแจ ้งให ้คุณทราบ" "ยินดีด ้วยคุณหมอซ่ง" "ขอแสดง
ความยินดีด ้วย", ถงซี "หมอเซียวซ่งโค ้งมือของเขาไป
ยังหลินซีด ้วยความยินดีอย่างยิงนี่ ่ คือความฝันระยะยาว
ของเขาและในทีสุ ่ ดก็มวี น ่
ั ทีจะเป็ นจริง
 ่
เป็ นวันพักผ่อนทีหาได ่ นซีและ ฉู่ เซิงทังคู
้ยากทีหลิ ้ ไ่ ด ้
่ ว ๆ นี เนื
พักผ่อนหลินซีรู ้ว่า ฉู่ เซิงไม่พอใจเมือเร็ ้ ่ องจาก
เด็ก ๆ จากบ ้าน เพือที่ จะเกลี
่ ้
ยกล่ อมเขาหลินซีจงึ พา ฉู่
่ องด ้วยกัน ฉู่ เซิงยังคงรู ้สึกกระอักกระอ่วน
เซิงไปทีเมื
เล็กน้อยและกล่าวว่า "ฉันจะไม่ไปอีกแล ้วฉันจะเฝ้ า
บ ้านอยู่ทบี่ ้าน"หลินซีชว่ ยเขาไม่ได ้จริงๆเขาจึงพูด
้
เกลียกล่ อมต่อไป: "ฉันจะไป จะพิมพ ์รูปถ่ายคุณจะไป
ไหม?” ดวงตาของ ฉู่ เซิงมันสดใสและในทีสุ ่ ดก็ยม ิ้
ออกมา
่
สิงแรกที ่ งสองทํ
ทั ้ ่
าเมือมาถึ
งเมืองคือการพิมพ ์รูปถ่าย
่ ายเงินหลินซีมค
เมือจ่ ี วามเจ็บปวดอย่างหายากทีสิ ่ บ
สองหยวนเซนติเมตรต่อเดือนของเธอไม่เพียงพอทีจะ ่
พิมพ ์รูปถ่าย
ด ้านนอกประตูสตูดโิ อถ่ายภาพหลินซีรู ้สึกว่าเขาน่ า
สงสารจริงๆ สร ้างรายได ้หลินซีกาํ ปั้นและขายทุกสิงที
่ ่
เขานํ ามาในวันนี ้
เนื่ องจาก ฉู่ เซิงมาหลินซีจงึ นํ าสิงต่
่ างๆมากมายเช่น
่
โรลไส ้ถัวแดงเค ้
้กนํ าตาลทรายขาวเค ้กผักป่ าและเค ้ก
้
ซอสเนื อหลิ นซีวางแผนทีจะทํ ่ างานกับ ฉู่ เซิงทังสองไป
้
ขายทีต่ ่ างกันหลินซีอยู่ใกล ้โรงพยาบาลส่วน ฉู่ เซิงไป
่
โรงเรียนทีเขาอยู ้ั ดท ้าย
่ครงสุ
หลังจากเดินไปรอบ ๆ ในตรอกและขายของบางอย่าง
หลินซีก็เหนื่ อยเล็กน้อยและเอนกายไปทีมุ ่ มเพือ ่
พักผ่อน เพียงแค่หยิบโรงอาหารออกมาจิบเธอก็ได ้ยิน
่
เสียงทีเกะกะในซอยและมี ่
คนตะโกนว่า "วิง"หลิ นซีรู ้ว่า
ต ้องมีคนมาตรวจเธอเก็บโรงอาหารและมองหาทิศทาง
แบบสุม ่ วิงไปไม่
่ วิง. ่ นานฉันก็ได ้ยินเสียงฝี เท ้าตามหลัง
หลินซีไม่กล ้ามองย ้อนกลับไปด ้วยความตกใจและวิงไป ่
ข ้างหน้าอย่างสินหวั้ ง แต่ความแข็งแกร่งทางกายภาพ
ของเธอยังไม่ดพ ่
ี อหลังจากวิงไปสั กพักเธอก็สญ ู เสีย
ความแข็งแรงขาของเธออ่อนแรง แต่เสียงฝี เท ้าจาก
้ อย
ด ้านหลังดังขึนเรื ่ ๆหลินซีรู ้สึกกังวลและกลัวหัวใจ
ดวงน้อยกําลังจะกระโดดออกจากอกของเขา
่ ดคนข ้างหลังก็จบ
ในทีสุ ่
ั ตัวเธอได ้จับแขนเธอแล ้ววิงไป
ข ้างหน้าพร ้อมกับลดเสียงลงและพูดว่า "ไม่ต ้องโทรมา
กับฉัน"
Lin Xi ตัวสันด่ ้วยความตกใจและมองไปทีคนที่ ่ ้ามา
เข
ด ้วยความหวาดกลัว โชคดีทเห็ี่ นว่าคนทีอุ
่ ้มเธอคือหลี่
เจินฉันรู ้สึกมั่นใจ
เขาพาหลินซีไปพักหนึ่ งแล ้วผลักให ้เปิ ดประตูห ้องหลิน
ซีถก ่
ู ผลักเข ้าไปก่อนทีเขาจะตอบสนอง Li Zhen ปิ ด
ประตูอย่างรวดเร็วและกดร่างของเขาเข ้ากับประตู
หายใจแรง ในไม่ช ้าก็มเี สียงทีด ่ ้านนอกประตูและหลินซี
่
ก็ตกใจมากจนไม่กล ้าทีจะหอบเขาหดตั วเข ้ามุมกํา
่
หมัดแน่ นและผลทีตามมาจะเป็ ่
นอย่างไรเมือเขาถู กจับ
ได ้หลินซีรู ้ใน หัวใจของเขา. คนทีอยู ่ น
่ อกประตูคอ ่ ยๆ
เดินออกไปและหลีเจิ ่ นก็ทรุดตัวลงกับพืนอย่
้ างช ้าๆและ
เขาก็ตกใจมากเช่นกัน เมือเห็ ่ นใบหน้าซีดเซียวของ
หลินซีเขายิมอย่้ ่
างขมขืนและส่ ายหัวและกล่าวว่า
่
"พีสาว Lin เจ ้าช่างกล ้าหาญเหลือเกิน"หลินซีสม ั ผัส
ได ้ถึงหัวใจของเขาทียั ่ งคงเต ้น "ทุบ" และไม่พูดอะไร
เป็ นเวลานาน
่ ฉู่ เซิงมาหาหลินซีพร ้อมกับตะกร ้าทีว่่ างเปล่าหลิน
เมือ
่
ซีก็ยงั ไม่หายจากอาการตกใจ ฉู่ เซิงก็รบี ไปเมือเขาได ้
้ โรงพยาบาล
ยินว่ามีบางอย่างเกิดขึนที ่ เขากําลัง
่
อธิษฐานอย่างลับๆตลอดทางและพีสาวของเขาจะต ้อง
ไม่ประสบอุบต ั เิ หตุ
่
ก่อนทีเขาจะไปถึ งทางเข ้าตรอกเขาเห็นคนหลายคน
ถูกจับโดยรว้ั ฉู่ เซิงรู ้สึกกลัวเป็ นครงแรกเมื
้ั ่
อเขามองหา
หลินซีอย่างกระวนกระวายเขาได ้พบกับ Li Zhen ที่
ออกมาตอบโต ้ เมือฟั ่ งเรืองราวของ
่ ่
Li Zhen เกียวกับ
่ เพิ
สิงที ่ งเกิ
่ ดขึน้ ฉู่ เซิงได ้ตัดสินใจอย่างแน่ วแน่ ทจะไม่
ี่
ปล่อยให ้น้องสาวของเธอต ้องเสียงกั ่ บการขายของ
 ้ ้ร ับการต่อต ้านอย่างมากจากหลินซีการ
ข ้อเสนอนี ได
ขายของเป็ นช่องทางหาเงินเพียงช่องทางเดียวของเธอ
ไม่เช่นนั้นเธอจะประหยัดค่าครองชีพของ ฉู่ เซิงได ้
อย่างไรในอนาคต ฉู่ เซิงทีติ ่ ดตามหลินซีมาโดยตลอด
แทบไม่ได ้ทําหน้าบึง:“้ พีสาววั
่ ้ ณโชคดีจงั จะทํา
นนี คุ
ยังไงดีถ ้าโดนจับได ้ทุกครงที ้ั ออกไปขายของฉั
่ นมักจะ
่
กังวลพีสาวอย่ าขาย . มีอะไรบางอย่างโอเค?” ใน
ตอนท ้ายมีแววตาอ ้อนวอนด ้วยนํ าเสี ้ ยงของเด็กชาย
้ นซีไม่เต็มใจทีจะประนี
ในประเด็นนี หลิ ่ ประนอมและ
มั่นใจซํา้ ๆ ว่า ฉู่ เซิงจะระมัดระวังตัวมากขึน้ ฉู่ เซิงดู
่
กังวลเล็กน้อยเมือมองไปที ่
ความดื ้ นของพี
อร ้ั ่
สาวของ
้
เขาทังสองคนคุ ยกันเป็ นเวลานานและไม่มใี ครสามารถ
โน้มน้าวใครได ้และใบหน้าของพวกเขาก็ดน ู ่ าเกลียด
้ อย
ขึนเรื ่ ๆ
่ นทีอยู
หลีเจิ ่ ่ด ้านข ้างฟังอยู่นานและพูดอย่างอ่อนแรง:
"ฉันมีความคิดฟังมัน" ทังสองจ้ ้องเขาด ้วยสายตาทีไม่ ่
้
ดี Li Zhen กลืนนํ าลายและพู ่
ดว่า "คุณรู ้จักพีชาย
่
ของฉันทีโรงงานแห่ งนั้นหรือไม่? คนงานทีนั ่ ่ นยังรวย
อยู่นิดหน่ อยถ ้าขายได ้เงินจะไม่มอ ้ ด
ี ะไรเกิดขึนคิ
ยังไง?”
 ่ หลินซีและ ฉู่ เซิงต่างก็เห็นด ้วย แต่
เป็ นความคิดทีดี
กุญแจสําคัญอยู่ทช่ ี่ องเราจะรู ้จักคนในโรงงานพิมพ ์
่ นเริมถาม:
และย ้อมสีได ้อย่างไร หลีเจิ ่ ่
"พีชายของฉั น
อยู่ในโรงงานพิมพ ์และย ้อมสีคณ ่ ไม่
ุ ช่วยฉันเรืองนี ้ ได ้
หรือ?"
่ ฉู่ เซิงตะคอกอย่างเย็นชา: "พีชายของคุ
"ฮึม!" ่ ณปาก
่
ใหญ่ถ ้าคุณโผล่ออกมาพีสาวของฉั นจะโชคร ้าย"
ิ่ คุ
"ดูสงที ่ ณพูดฉันบอกพีชายของฉั
่ นเขายังสามารถให ้
หน้าฉันได ้หรือไม่" หลีเจิ ่ นแสดงความมั่นใจอย่างเต็มที่
ในเรืองนี ่ นไม่มท
่ ้ ฉู่ เซิงยังคงสงสัย หลีเจิ ่
ี างเลือกอืน
นอกจากมองเขาเอียง ๆ ฉู่ เซิงพูดช ้าๆ: "อืมเนื่ องจาก
คุณเต็มใจทีจะช่ ่ วยเรืองนี
่ จะตกอยู
้ ่กบั คุณไปบอก
่
พีชายของคุ ณว่าคุณต ้องการขายของด ้วยตัวคุณเอง
และขอให ้เขาช่วยถ ้ามีอะไรผิดพลาดคุณจะแบกร ับมัน
ไว ้ ความร ับผิดชอบ”
Li Zhen กําลังจะโกรธ ฉู่ เซิงเขาไม่ได ้จับอะไรเลยและ
่
เขายังอยากขอร ้องพีชายของเขาด ้วยใบหน้าของเขา
เองและเขาก็ต ้องร ับโทษเมือมี ่ บางอย่างเกิดขึนเด็
้ กคน
้
นี ฉลาดเกิ ้
นไปหลินซีรู ้สึกว่าแผนนี มากเกิ นไปและ
ต ้องการพูดคําสองสามคําเพือทํ ่ าให ้บรรยากาศสบาย
ขึน้ ฉู่ เซิงหยุดเขาและอธิบายให ้ Li Zhen: "เมือ ่
 ่
ผลประโยชน์ของคุณเกียวข ้องเท่านั้นพีชายของคุ
่ ณ
สามารถควบคุมปากของเขาได ้"
่ นครุ
หลีเจิ ้ น ่ คิดอยู่พก ั หนึ่ งและรู ้สึกว่าคําพูดของ ฉู่ เซิง
ยังสมเหตุสมผลเขาลาก ฉู่ เซิงไปข ้าง ๆ และพูดว่า:
"ถ ้าอย่างนั้นฉันช่วยเราจะตกลงกันได ้ไหมคุณสอน
กลเม็ดของคุณให ้ฉันอย่างไร" ฉู่ เซิงไม่ได ้คาดหวัง คน
้
นี จะหมั่นใส ้กีวั่ นก็ยงั คิดถึง เพือเห็
่ นแก่พสาวของเขา
ี่ ฉู่
่
เซิงตัดสินใจทีจะประนี ประนอมสักครง้ั แต่เขาไม่
ต ้องการปล่อยเขาไปง่ายๆและพูดอย่างยัวยุ ่ : "เอาล่ะให ้
ฉันทะเลาะกันเถอะลืมความคับข ้องใจครงก่ ้ั อนของเรา
ได ้อย่างไร?"
่ นเคยพ่ายแพ ้ในอดีตก็คงไม่เป็ นไรตอนนี ้ ฉู่
ถ ้าหลีเจิ
เซิงแข็งแกร่งและได ้เรียนรู ้กลเม็ดต่างๆไม่วา่ เขาจะถือ
มันได ้นั้นเป็ นเรืองยากที
่ ่ ด แต่กลอุบายเหล่านั้น
จะพู
ล่อลวงเกินไปกัดฟันของเขา Li Zhen เห็นด ้วย

ตอนที่ 48 ระวัง
 ่ นเด็กวัยรุน
เมือเห็ ่ สองคนกระซิบกันข ้างสนามเป็ น
เวลานานหลินซีก็ยด ่ พวก
ื หูของเขาและไม่ได ้ยินสิงที ่
เขากําลังคุยกันอย่างช ัดเจน หลังจากนั้นไม่นานทัง้
สองก็เข ้ามาและบอกหลินซีถงึ ผลของการสนทนา
้
จากนี ไปติ ่ าของหลินซีจะขายให ้กับคนในโรงงาน
มซํ
พิมพ ์และย ้อมสี Li Zhen ร ับผิดชอบการขายส่วนเงิน
จะส่งไปให ้หลินซีLin Xi มองไปที่ ฉู่ เซิงจากนั้นมองไป
ที่ Li Zhen และพูดกับหัวใจของเขาว่าไม่มใี ครเต็มใจ
่ างานเพืออะไร
ทีจะทํ ่ ดังนั้นฉันจึงริเริมที
่ จะแบ่
่ งปันกับ Li
Zhen เป้ าหมายของ Li Zhen ไม่ใช่เงินเขาหวังว่าเขา
จะทําผลงานได ้ดีและเขาจะเบาลงเมือ ่ ฉู่ เซิง
่ ้น ดังนั้นเขาจึงโบกมืออย่างไม่เห็นแก่ตวั และพูด
เริมต
ว่า "พีสาว่ ้
Lin คุณกําลังติวการบ ้านทังหมดของฉั นนี่
มันอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ต ้องกังวลมันอยู่ทตั ี่ วของฉัน"
่
เมือพระอาทิ ่ นเดินกลับบ ้านลินของเขากด
ตย ์ตกหลีเจิ ้
่ ดมันเจ็บ! ฉู่ เซิงยากจริงๆ เมือแม่
ทับฟันทีหลุ ่ ของหลี่
เจินเห็นท่าทางลําบากใจของลูกชายเธอก็หลังนํ ่ าตา
้
้ นคนทุบตีคณ
ด ้วยความทุกข ์ใจและพูดว่า "ไอ ้คนนี เป็ ุ
และพูดกับเธอว่าฉันจะหาคนมาจัดการเรืองนี ่ ให้ ้"
่ นหยิบมือทีหญิ
"ไม่เป็ นไรฉันบังเอิญตกลงมา" หลีเจิ ่ ง
ชราจับออกมาและโยนประโยค: "ฉันจะกลับไปทีบ ่ ้าน
และนอนลงสักพัก" หลังจากพูดแล ้วเขาก็เข ้าไปใน
บ ้าน และปิ ดประตู แม่ของ Li Zhen ไม่มส ่
ี ว่ นเกียวข ้อง
กับลูกชายคนนี จริ้ งๆเธอรู ้ว่าเขาโกหกตัวเอง แต่เธอไม่
เปิ ดเผยเธอถอนหายใจและเดินเข ้าไปในคร ัวเธอเห็น
Han Meifang กําลังล ้างผักและกระตุ ้นเธอว่า: "ไป
ไปทีเล่ ้าไก่และดูวา่ มีไข่หรือไม่พชายของคุ
ี่ ณเจ็บมาก
เขาต ้องทําเองถ ้ามีไข่ให ้เขาทําคัสตาร ์ดไข่ในตอน
กลางคืน "
่ั
มือของ Han Meifang หยุดชวคราวและปากของเธอ
ตอบอย่างรวดเร็ว: "โอเคฉันจะไปเดียวนี ๋ "้ แม่ของ Li
Zhen พอใจ Han Meifang สัมผัสไข่ซงยั ึ่ งอุน
่ อยู่และ
Han Meifang ก็กลืนลงไปเพือตุ ่ ๋นสังขยาให ้ลุงของ
้
ฉัน . ตอนนี เธอได ่ ่ งออกมาแล ้วในครอบคร ัวนี ้
้คิดสิงหนึ
่
คําพูดของแม่สามีถอื เป็ นคําสังของจั กรวรรดิ แต่น่า
่ สามีร ักลุงมากทีสุ
เสียดายทีแม่ ่ ดและเธอก็มอบสิงดี ่ ๆ
้
ทังหมดให ้กับเธอและเธอก็มส ี ว่ นแบ่ง งานในบ ้านหลังนี ้
ถ ้าเธออยากกินอะไรดีๆเธอก็แค่ฝัน
่ นพบขวดยาทาแผลขนาดเล็กทาสีตวั เองเล็กน้อย
หลีเจิ
จากนั้นมองไปทีขวดมี
่ ่ ออยู่
เพียงขวดเดียวทีเหลื
ด ้านล่างโยนขวดยาออกไปวางมือไว ้ข ้างหลังศีรษะจํา
ข ้อตกลงกับฉู่ เซิงแตกของเขา ปากและยิม.้
ด ้วยความช่วยเหลือของหลีเจิ ่ นทําให ้ติมซํ
่ าของหลินซี
ขายได ้เร็วมากและเขาได ้ร ับสินค ้าทุกๆสามหรือสีวั่ น
้
แพนเค ้กซอสเนื อขายดี ทสุ ี่ ด เวลาของหลินซีมี จํากัด
และสามารถขายได ้ครงละ ้ั 30 เสิร ์ฟในวันแรกมีคน
ขอให ้ Li Qi ช่วยจองให ้ด ้วย หลีฉี ่ กน
ิ เข ้าไปแล ้วดีจริง
ๆ แถมยังช่วยส่งเสริมการขายอีกด ้วย ฉู่ เซิงเฝ้ าดูหลิน
ซีนับเงินอย่างมีช ัยและรู ้สึกว่าเขาจะปฏิบต ั ต
ิ อ
่ Li
Zhen อย่างไม่ต ้องสงสัยในอนาคต
่ นไม่รู ้สึกเสียใจเมือถู
หลีเจิ ่ กทุบตีการเคลือนไหวที
่ ่ ฉู่
เซิงสอนเขามีประโยชน์มาก แม้วา่ ร่างกายของฉันจะ
เป็ นสีฟ้าและสีม่วงเสมอ แต่ฉันก็มค ่
ี วามสุขเมือได ้
กลับไปทุกวัน
้ รกร
พืนที ่ ้างเกือบจะหมดไปแล ้วหลินซีต ้องการกอบกู ้
ความสูญเปล่ากับเยาวชนทีมี ่ การศึกษานี่ เป็ นงานที่
ยากทีสุ ่ ด ฉู่ เซิงได ้ยินข่าวนี และมองไปที
้ ่ นซีอย่างใจ
หลิ
จดใจจ่อหลินซีก็กงั วลเช่นกัน แต่ก็ยงั มีสห ี น้าผ่อน
คลาย: "เลขาธิการพรรคดูแลฉันมานานแล ้วและมัน
ยากสําหร ับฉันทีจะทํ ่ าแบบนี ต่ ้ อไปนอกจากนี ถ ้ ้าคุณ
ทํางานร่วมกันคุณสามารถ ดูแลฉันสักหน่ อย
่ ่ และหวังเสียวเจิ
ฉู่ เซิงกังวลทีนี ่ ้ มค
นไม่ ี วามสุขทีนั ่ ่ นทุก
คนรู ้ดีวา่ การถมทีดิ ่ นเป็ นงานทียากที
่ ่ ดแม้ว่างานของ
สุ
เธอจะหนักในตอนนี ้ แต่ก็ดก ี ว่าการถมทีดิ ่ น
มาก หยวนเหอมองไปทีหวั ่ งเสียวเจิ
่ ้
นและพู ดว่า "นั่น
่
เป็ นเรืองจริ ้
งงานนี เลสเบี ้
ยนทํ างานหนักมาก แต่
เลขาธิการพรรคถังได ้พูดไปแล ้วและเรากําลังจะร ับงาน
นี "้ ใบหน้าของหวังเสียวเจิ
่ ้ ดลงในทันทีและเธอ พูด
นทรุ
ด ้วยความไม่พอใจ: "หยวนเหอตอนนี คุ ้ ณเป็ นกัปตัน
ของเราถ ้าสมาชิกในทีมตกทีนั ่ ่ งลําบากคุณควรช่วย
้
ไตร่ตรองขึนไปข ้
้างบน" หยวนเหอยิมเยาะในใจ แต่
ปกติแล ้วคุณจะไม่เห็นว่าฉันเป็ นกัปตัน การสวมหมวก
ทรงสูงกับฉันใช ้ไม่ได ้ในตอนนี ้
"เนื่ องจากมันเป็ นปัญหาพิเศษส่วนตัวฉันจะขอร ้องเอง
ฉันสามารถช่วยตีกลองด ้านข ้างได ้มากทีสุ่ ด
นอกจากนี ฉั้ นไม่ใช่กปั ตันทุกคนก็เหมือนกัน"

Wang Xiaozhen รู ้สึกว่า หยวนเหอกําลังหลบมุม

และไม่เต็มใจเล็กน้อยเธอกลับไปคุยกับ Yu Linlin Yu
Linlin ไม่ต ้องการไปโดยปกติแล ้ว Zhou Laidi ได ้
้ ้อนเข ้ามาหวังเสียวเจิ
กดนํ าร ่ ้ นมันและพูดว่า
นเห็
่
"พีสาว ้
โจวเทนํ าให ้ฉันฉันแค่อยากเทนํ า้ แต่นํายั
้ งไม่
เดือด "
่
Zhou Laidi ช่วยหวังเสียวเจิ ้ มโถชาและส่งให ้หวัง
นเติ
่
เสียวเจิ ้
นหลั ่
งจากฟังหวังเสียวเจิ ้
นและ Yu Linlin คุย
กันว่าจะคุยกับเลขาธิการพรรค Zhou Laidi รู ้สึกไม่
สบายใจเล็กน้อย: "Xiaozhen เรามาไม่พูดถึงเรืองนี ่ ้
่
กันเลย งานดีกว่าทีจะเปิ ดพืนที้ รกร
่ ้างตอนนี ดี ้ กว่าทีจะ่
เก็บตะกอนงานนี จั้ ดโดยเลขาธิการพรรคของถังและ
่ จะขอมั
เราริเริมที ่ นมันไม่ดเี ลย "" พีสาวโจวฉั่ นทํา
ไม่ได ้ งานในฟาร ์มปัจจุบน ั ของฉันถ ้าฉันเปิ ดพืนที ้ รก
่
ร ้างฉันก็กระโดดลงไปในแม่นําดู ้ สฉ ิ ันอยู่ทนี ี่ ่ มานานแค่
ไหนใบหน้าของฉันสีแทนและมือของฉันก็หนา
"หลังจากพูดเสร็จเขาก็ยนมื ื่ อออกมาเพือแสดงโจว ่
Laidi. Zhou Laidi มองไปทีหวั ่ งเสียวเจิ่ ้
นอย่ าง
ใกล ้ชิดเด็กหญิงคนนี เป็้ นดอกไม้ทสวยงามเมื
ี่ ่
อเธอมา
้
แต่ตอนนี เธอมี อาการปวดหลังและเธอดูเหมือนเด็กสาว
ในชนบทมากขึนเรื ้ อย ่ ๆ ช่างน่ าสงสารจริงๆ

ดวงตาของ Yu Linlin กลอกไปมาและกล่าวว่า

่
"พีสาว ้
Zhou คราวนี เราต ้องไปและบอกว่าพวกเราไป
่
ด ้วยกันเราไม่ได ้หลบเลียงแรงงานพวกเราทุ กคนเป็ นเล
้
สเบียนและมี พลังงานน้อยงานบางอย่างไม่เหมาะกับ
พวกเราจริงๆคุณ ไม่ต ้องกังวลใด ๆ ถ ้าทําได ้ทุกคนก็
คลายเครียด "
่
หวังเสียวเจิ ้
นมองไปที ่ Yu Linlin และ Yu Linlin
่
กระพริบตาทีเธอแม้ ่
วา่ หวังเสียวเจิ ้
นจะไม่ เข ้าใจเจตนา
ของ Yu Linlin แต่เธอก็เลือกทีจะเชื่ ่
อใน Yu Linlin
่
โดยไม่รู ้ตัวและกล่าวว่า "พีสาว Zhou มากับเราเพือ ่
่
พูดคุยเกียวกั ่ ไม่
บเรืองนี ้ ได ้ คุณบอกว่าคุณปวดหลัง
ครงที้ั แล
่ ้วคุณรอดมาได ้หรือไม่ถ ้าคุณป่ วยจริงๆจะไม่มี
ยาในคลินิกสุขภาพ "Zhou Laidi รู ้สึกสะเทือนใจ
้
ด ้วยประโยคนี และเธอก็ ตกอยู่ในสถานการณ์ทกลื ี่ นไม่
เข ้าคายไม่ออก
ทันทีที่ Tang Jianguo เข ้ามาในบ ้านเขาเห็นเยาวชน
หญิงทีมี ่ การศึกษาสามคนนั่งรอเขาอยู่ทลานบ
ี่ ้าน อย่า
ไปที่ Palace of the Three Treasures สําหร ับทุก
สิง่ Tang Jianguo รู ้อยู่ในใจของเขาพร ้อมกับรอยยิม้
บนใบหน้าของเขาและถามว่า: "สหายสามคนคุณ
่ ากับฉันหรือไม่มาคุยกันเถอะ
กําลังมองหาอะไรทีจะทํ
หากคุณมีปัญหาใด ๆ อย่าลังเลทีจะช่ ่ วยฉันช่วยอย่าง
๋ าให ้หัวใจของเยาวชน
แน่ นอน "คําพูดของถังเจียงกัวทํ
ทีมี่ การศึกษาทังสามสงบลงพร
้ ้อมกันหลายคนมอง
หน้ากันและยิม้
่
หวังเสียวเจิ ้ ดคุยเกียวกั
นพู ่ ้
บความคิดของคนทังสาม
และใบหน้าของถังเจียงกัวก็ ๋ แสดงท่าทีเขินอาย:“ การ
้
ไถนาในฤดูใบไม้ผลิแทบจะยุ่งอยู่แล ้วตอนนี ยกเว ้นว่า
้ รกร
การเคลียร ์พืนที ่ ่ อต ้อง
้างเป็ นงานใหญ่สว่ นทีเหลื
 ่ อมแซม
ทํางานร่วมกับคนในหมู่บ ้านใกล ้เคียงเพือซ่
คลองและมีการทําเชือกป่ านงานต่อไปของเรายังคง
หนักมาก "Yu Linlin เหลือบมองไปทีหวั ่ งเสียวเจิ
่ น้
่
และหวังเสียวเจิ ้ ดคุยกับ Tang เลขาธิการสาขา
นพู
อย่างกล ้าหาญ:" คุณช่วยให ้เราทําเชือกป่ านได ้ไหม
คุณเห็นแล ้ว เช่นกันงานในฟาร ์มของฉันมันไม่คอ ่ ยดี
เท่าไหร่ฉันหักไปหลายเซนติเมตรแล ้วฉันไม่อยากเป็ น
คนล ้าหลังคิดว่าจะให ้โอกาสฉันได ้ไหม "
Tang Jianguo มองไปทีหวั ่ งเสียวเจิ
่ ้
นและ Yu Linlin
่ ดเขาก็เหลือบมองไปที่ Zhou Laidi ทีก
ในทีสุ ่ ้มศีรษะ
่ มาหาฉั
และพูดว่า "คุณกําลังพูดถึงเรืองนี ้ ่ อก
นเพือเลื
งานมันเป็ นงานปฏิวต
ั ท ้ั
ิ งหมดคุ ณเลือกและเลือกได ้
ไหม ?”
่ น Tang Jianguo เล่นอย่างเป็ นทางการ Yu
เมือเห็
Linlin ก็ก ้าวไปข ้างหน้าและพูดอะไรดีๆ Tang
Jianguo ดูอายมีคนเดินเข ้ามาทีประตู ่ หยวนเหอเดิน
้
เข ้ามาด ้วยรอยยิมและพู ่ งเอิญที่
ดว่า "โอ ้มันเป็ นเรืองบั
่ ่ ทุกคน ทีนี
ฉันมาทีนี ่ ่ "หลังจากหยวนเหอ Tang
Jianguo ก็ดด ้ ทําไมคุณถึงขอร ้องล่ะ? "
ุ ้วยรอยยิม:"
“ มีอะไรขอร ้องล่ะมีอะไร?” หยวนเหอดูสบั สน Tang
Jianguo เห็นว่า หยวนเหอไม่รู ้จริงๆเขาจึงบอกความ
 ้
ตังใจของเยาวชนหญิ ่ การศึกษาสามคนอีกครง้ั
งทีมี
้
หยวนเหอยิมและยื ่ หรีให
นบุ ่ ้และพูดว่า“ ตังแต่
้ ฉันจับได ้
้
ฉันจะช่วยแสดง ความร ักทังหมดนี ้ ใ่ นลาน Live "
อยู
Tang Jianguo เอาไฟแช็กและแสยะยิม: ้ "ไอ ้เด็ก
่ หรีให
เหม็นคุณแค่ขอร ้อง" หยวนเหอยืนบุ ้ั
่ ้อีกครงและ
่
พูดคําดีๆสองสามคําเพือขอความช่ วยเหลือไม่มอ ี ะไร
มากไปกว่าการดูแลผูม้ าใหม่สหายปล่อยให ้ พวกเขามี
กระบวนการปร ับตัวและอืน่ ๆ Yu Linlin และหวังเสียว ่
้ ได ้คาดหวังว่า หยวนเหอจะเต็มใจช่วยเหลือและ
เจินไม่
มองไปที่ หยวนเหออย่างซาบซึง้
่
หยวนเหอมองไปทีพวกเขาสองคนและพู ดอย่างมี
ความหมาย: "คุณได ้เลือกงานนี ด ้ ้วยตัวเองดังนั้นคุณ
ต ้องทําให ้ดีไม่เช่นนั้นคุณจะไม่สามารถทําให ้
เลขาธิการพรรคถังต ้องอับอายได ้ในอนาคต"
"แน่ นอน แน่ นอน "Wang Xiaozhen She และ Yu
ี่
Linlin ไม่ได ้อยู่ทไหนใกล ้สาบานกับสวรรค ์ฉันไม่ได ้
คาดหวังว่าสิงต่่ างๆจะเป็ นไปอย่างราบรืนในวั
่ นนี ้
หยวนเหอมองไปที่ Zhou Laidi, Zhou Laidi ลังเล
่
และถูก Yu Linlin ขัดจังหวะเมือเขากํ
าลังจะพูด
่
"พีสาว ่
Zhou มาอยู่ด ้วยกันเถอะคุณเป็ นเด็กทีมี
การศึกษาเก่าคุณสามารถพาเราไปด ้วยได ้ไหม?" มอง
 ่
ทีดวงตาของ Yu Linlin Zhou Laidi พยักหน้าตาม
้
คําขอ หยวนเหอยิมและไม่ พูดอะไรอีก
่ งแต่
Lin Xi ใช ้เวลาไม่นานในการได ้ร ับแจ ้งว่าเริมตั ้ วน
ั
้
พรุง่ นี เธอจะเปิ ้ รกร
ดพืนที ่ ้างกับกลุม
่ เยาวชนทีมี ่
้
การศึกษาหลินซีได ้เตรียมการทังหมดและสร ้าง
โครงสร ้างทางจิตวิทยามากมายให ้กับตัวเองหลังจาก
่ั
ทํางานสองชวโมงหลิ ้ ได ้ทําโดย
นซีพบว่างานนี ไม่
มนุ ษย ์
่
เมือมองไปที ่ นซีทชุ
หลิ ี่ ม ่
่ เหงือหยวนเหอเช็ ่
ดเหงือออก
จากศีรษะของเขาและทักทายทุกคนให ้พักผ่อนในเวลา
้ งเสียวเจิ
นี หวั ่ ้ Yu Linlin และ Zhou Laidi ถูกถอด
น,
ออกจากการบุกเบิกทีดิ ่ นทิงหลิ
้ นซีและ Liu Xia ไว ้
เยาวชนหญิงทีมี ่ การศึกษา หลิวเซียยังคงมีความ
แข็งแกร่งมองแทบไม่เห็น ประสิทธิภาพของหลินซีแย่
ลงมากอย่างเห็นได ้ช ัดไม่มป ี ริมาณหรือคุณภาพของ
งานดังนั้นจึงไม่ได ้ผล!
แม้วา่ ทุกคนจะทํางานร่วมกันได ้ยาก แต่ความสัมพันธ ์
ี่
ระหว่างคนเพียงไม่กคนก็ ่
เป็ นไปด ้วยดีเยาวชนชายทีมี
การศึกษายังให ้ความสําคัญกับเยาวชนหญิงทีมี ่
การศึกษาไม่สาํ คัญว่าพวกเขาจะทํามากกว่านี หลิ ้ นซี
 ้
หยิบกาต ้มนํ าออกมาและพู ดกับ Liu Xia "ร ับชามมา
่ นชง"
ชิมชาทีฉั
“ คุณเล่นอะไรใหม่ ๆ อีกแล ้วหรือ?” หลิวเซียหอบและ
่
ยืนชามให ้หลินซีรน ่
ิ ชาครึงชามให ้เธอ Liu Xia มองไป
ทีนํ่ าสี
้ ฟ้าครามด ้วยความสงสัย หยวนเหอทีอยู ่ ่ข ้างๆ
่
เขาเอนตัวไปยืนชามให ้หลินซีแล ้วพูดว่า "ให ้ฉัน
หน่ อย"หลินซีก็ให ้ ให ้เขาเขารินและแบ่งปันให ้ทุกคน
ชิมและอธิบายให ้ทุกคนฟัง: "นี่ คือชาหอมทีทํ ่ าจากพืช
้ งด
บางชนิ ดฉันเติมนํ าผึ ้ ้วยฉันเคยกินไหม"
่ นไม่คุ ้นเคยกับการกินหรือเปล่านํ าผึ
“ มีอะไรทีฉั ้ งเป็
้ น
่ กไหม” จ ้าวเหิงยืน
ของมีคา่ บางอย่างก็ดใี ห ้ฉันเพิมอี ่
้ั
ชามให ้โดยไม่ลงั เล ความพยายามครงแรกของหลิ นซี
่
เป็ นทียอมร ับของทุกคนและเขาก็ภม ู ใิ จเล็กน้อย
หลังจากกินข ้าวหมดชามหยวนเหอเช็ดปากและพูดว่า
"ฟังนะทุกคนฉันมีความคิดและฉันมีความคิดทีจะ ่
้
พูดคุยกับคุณตอนนี เราทุ กคนทํางานในสนาม แต่เรา
ต ้องการคนทําอาหารด ้วย ไม่คด ิ เหรอเราทานอาหาร
่ นก่อนดีกว่าและยังมีแรงทํากิจกรรมในช่วงบ่าย
เทียงกั
้ ยงของทุ
ได ้อีกด ้วยฉันคิดว่าเราจะหาคนมาดูแลมือเที ่ ก
่ เราจะได
คนเพือที ่ ่
้ประหยัดเวลาเทียงและเร่
งรีบ รีบ
กลับไปทําไงดี?”
 ่
กด "แป้ นพิมพ ์ซ ้าย←" เพือกลับไปยังบทก่อนหน้ากด
่ ้าสูบ
"แป้ นพิมพ ์ขวา→" เพือเข ่ ทถัดไปกด
"Spacebar" เพือเลื่ อนลง
่

ตอนที่ 49 ทะเลาะกัน

ทุกคนมองไปที่ หยวนเหอแล ้วหันไปหาหลินซีพ่อคร ัวที่

ดีทสุี่ ดของทีนี
่ ่ คือหลินซีหยวนเหอกล่าวต่อ:“ ดู
เหมือนว่าทุกคนจะมีความคิดเช่นเดียวกับของฉัน
ดังนั้นขอให ้เป็ นไปตามนั้นสหายหลินซีอย่าทําให ้ความ
ไว ้วางใจของทุกคนผิดหวังในอนาคตทุกคนจะแบ่งปัน
งานของคุณกับคุณดังนั้นคุณต ้องเตรียม อาหารของ
คุณ”
่
เมือมองไปที ่
ดวงตาของหยวนเหอหลิ นซีก็เข ้าใจว่านี่
คือหยวนเหอกําลังพยายามดูแลเธอ แต่งานทีสู ่ ญเปล่า
้ บเหนื่ อยล ้าเธอจึงไม่มห
นี กลั ่
ี น้าด ้านทีจะขอให ้ทุกคน
ช่วยเธอ ในขณะทีเธอยั ่ งลังเลหวังหยวนก็วางชามทิงไว ้ ้
และพูดว่า "Lin Xi ไม่เป็ นไรเรามาทําอีกหน่ อยแล ้ว
้
งานทังหมดของคุ ณก็ออกมาแล ้วคุณสามารถทําให ้เรา
อร่อยและมีทก ุ อย่างขึน้ "
คนอืน่ ๆ ก็เห็นด ้วยเช่นกันและในกรณี นีหลิ้ นซีก็ไม่
้
ปฏิเสธ ยิมและพู ดกับทุกคนว่า: "ถ ้าอย่างนั้นฉันจะทํา
ตามความคาดหวังของทุกคนและฉันจะทํางานด ้านโล
จิสติกส ์ให ้กับทุกคนอย่างดี" หลิวเซียยกชามเปล่าให ้
่ เช่
เธอแล ้วพูดว่า "คุณก็ต ้องร ับผิดชอบในเรืองนี ้ นกัน"
" โอเค ""หลินซีตอบกลับ
่
ก่อนเทียงหลิ นซีกลับไปทําอาหารการเรียกคืนพืนที ้ รก
่
่ กมากทุกคนดูแลเธอด ้วยวิธน
ร ้างเป็ นงานทีหนั ้
ี ี และเธอ
จะต ้องได ้ร ับรางวัล ครงสุ้ั ดท ้ายทีมี
่ เนื อสั
้ ตว ์ในแพ็คเกจ
ของขวัญหลินซีหนชิ ่ ั นสั
้ บใส่เห็ดและหัวหอมทําซอส
้
เนื อและทํ ่
าบะหมีสองหน้ าหลายสิบชินผั ้ ดผักสามอย่าง
่
และเพิมดอกไม้ไข่ ่
ในหม้อ . ซุป. เมือเยาวชนที มี่
การศึกษามารวมตัวกันทีบ ่ ้านของหลินซีพวกเขาได ้
่
กลินซอสเนื ้ ้น
อข
Zhao Heng มีความกระตือรือร ้นมากทีสุ ่ ดเขาเป็ นคน
แรกทีรี่ บเข ้าไปในคร ัวและเห็นซอสเนื อนึ
้ ่ งบนเตาท ้อง
ของเขาร ้องลันทํ่ าให ้ทุกคนหัวเราะ
้
ใส่ซาลาเปาทังหมดใส่ ้
ซอสเนื อลงไปและคุ
ณสามารถ
กินได ้โดยตรงหลินซีสาธิตและส่งซาลาเปาแบบประกบ
ให ้กับ Zhao Heng และพูดว่า "ชิมและให ้คําแนะนํ า
่ ม" Zhao Heng ย่อตัว หลังจากกัดไปคําใหญ่
เพิมเติ
ซอสก็ไหลออกมาจากมุมปากของเขาจ ้าวเหิงแลบลิน้
่ กหนึ่ งคําหลังจากกินไปหนึ่ งคํา
ออกมาและกัดเพิมอี
หรือสองคําเขาก็พูดคําเดียวว่า "หอม"
่ กซอสเนื อช
ทุกคนเริมตั ้ ้อนใหญ่ ๆ ซ ักพักซอสเนื อก็ ้
ล ้นออกมา ในฐานะทีเป็ ่ นเลสเบียนความเร็
้ วในการ
ร ับประทานอาหารจะต ้องไม่เร็วเท่าของเกย ์ Liu Xia ชี ้
่
ไปทีพวกเขาและพู ดว่า: "คุณใจดําเกินไปคุณกินซอส
้ นกินแค่ซาลาเปา" หวังหยวนทีเอาแต่
เนื อฉั ่ ใจมาตลอด
้
ชูสองนิ วแล ้วพูดว่า "ฉันกินสองอย่าง . "หยวนเครน
พูดกับเขาอย่างโกรธ ๆ :" ซาลาเปาต ้องการซอสเนื อ้
สามช ้อนทําไมคุณถึงไม่กดลงไปล่ะ? "" งันฉั ้ นกินแค่
สองอย่างคุณกินสามอย่างและซอสเนื อก็ ้ ไม่นอ้ ยไปกว่า
้
อะไร ฉันใส่ "ทังสองคนต่ อสู ้กันและคนอืน่ ๆ ไม่ได ้
้
ช ักชวนพวกเขาพวกเขาทังหมดพยายามที ่ ้สึกถึง
จะรู
รสชาติของซอสเนื อ้
่ ปในชามลูบท ้องทีบวมและเอนตั
ซุนยีเทซุ ่ ้ อ
วบนเก ้าอีเพื ่
อาบแดด “ ฤดูใบไม้ผลิง่วงและฤดูใบไม้รว่ งก็ขาดและ
ฤดูร ้อนก็งบ ้
ี หลับได ้ในเวลานี คงจะดี
” หลังจากพูดจบ
เขาก็หลับตาลง ทุกคนทําตามตัวอย่างและมีความสุข
่
กับช่วงเวลาพักผ่อนทีหายากนี ้
Liu Xia ช่วยล ้างจานส่วน หยวนเหอก็มาและถามหลิน
้ ณเสียค่าอาหารเยอะมากบอกเบอร ์ฉัน
ซีวา่ "วันนี คุ
แล ้วฉันจะให ้พวกเขาเติมอาหารคุณยินดีทจะทํ ี่ า
้ ตว ์และ ผักและนับกับพวกเราช ัดเจนฉันจะมอบ
เนื อสั
้
ให ้คุณด ้วยกัน "Lin Xi เขย่านํ าในมื อของเขาและพูด
ว่า" ฉันเก็บบัญชีไว ้และฉันจะคํานวณกับคุณใน
ภายหลังคุณสามารถนํ าเมล็ดพืชมาได ้ ก่อนอืนเพื ่ อ ่
ไม่ให ้กินเพียงพอผักฉันมีทนีี่ ่ สวนผักของฉัน
นอกจากนี ยั ้ งมีอาหารอีกมากมายในซุป ฉู่ เซิงและฉัน
กินไม่เสร็จดังนั้นอย่านํ ามาส่วนเนื อสั
้ ตว ์ คุณไม่มต ี ๋วั
้ อคุ
เนื อเมื ่ ณมีเวลาช่วยฉันหาไก่ฟ้ามากินเดียวนี ๋ ้
"หยวนเหอรู ้ว่าหลินซีเป็ นคนทีสง่ ่ างาม แต่เขาอายเกิน
กว่าจะหาของถูกได ้และพูดว่า “ เส ้นนั้นข ้าเป็ นหนี ก่ ้ อน
่ ้าหันกลับมา”
ข ้าจะไปจับไก่ฟ้าเมือข
้
Lin Xi ตังใจที ่ ดหนุ นทุกคนเล็กน้อยท ้ายทีสุ
จะอุ ่ ดการ
ทําฟาร ์มอย่างหนักคือ Wuzhishan ในร่างกายของ
เธอทุกคนดูแลเธอและช่วยเธอในการทํางานดังนั้นเธอ
จะต ้องร ับผิดชอบในการเติมเต็มกระเพาะของทุกคน
่
มีเสียงกรนทีลานเล็ ่ าความ
ก ๆหลินซีและ Liu Xia ทีทํ
่ ม
สะอาดห ้องคร ัวเสร็จแล ้วมองไปทีกลุ ่ บไป
่ ชายทีหลั
พวกเขามองหน้ากันปิ ดปากและหัวเราะแล ้วก็พุ่งเข ้าไป
หา Lin บ ้านของ Xi
่
หวังเสียวเจิ ้ าลังกินขนมปังข ้าวฟ่ างและมองไปทีผั
นกํ ่ ก
ดองในชามรู ้สึกกลืนลําบากเล็กน้อย เธอคิดว่ามันจะ
่ ดในการทําเชือกป่ าน แต่เธอไม่คาดคิดว่างานที่
ง่ายทีสุ
้ อการหาปลาและลอกผ ้าป่ าทีเน่
เธอได ้ร ับในวันนี คื ่ า
้ าเหม็นเหนี ยวน่ าขยะแขยงกลิน
เสีย ผ้าป่ าในสระนํ าเน่ ่
แปลก ๆ รอบตัวเธอและเธอแค่อยากจะอาเจียน
่ ้เรืองนี
เมือรู ่ เมื้ อนานมาแล
่ ้
้วเธอขึนไปบนภู
เขากับโจว
้ อตั
ไลดีเพื ่ ดผ้าป่ าซึงดี
่ กว่าทีนี
่ ่ มาก

ในความเป็ นจริงการทําเชือกป่ านเป็ นสิงที่ ลํ ่ าบาก ก่อน

่
อืนไปที ่ เขาเพือสั
ภู ่ บป่ านศรนารายณ์และผ้าป่ าเอา
ใบไม้ใส่ลาํ ต ้นและลําต ้นในบ่อแล ้วนํ าออกหลังจากหนัง
กําพร ้าเน่ าลอกหนังกําพร ้าออกล ้างและเช็ดให ้แห ้ง
่
ก่อนเริมขยี ้ ้นใหญ่ . หวังเสียวเจิ
เส ่ ้ รู ้เธอคิดว่าเธอ
นไม่
แค่ต ้องนั่งอยู่ในบ ้านและถูเส ้นใหญ่
เธอไม่สามารถทํามันได ้อีกต่อไปแล ้วและพูดกับป้ าชน้ั
่
นํ าอย่างกล ้าหาญว่า "คุณป้ าคุณขอเปลียนงานให ้ฉัน
้ ยง
ได ้ไหม" ป้ าหวังเหลือบมองเธอและพูดด ้วยนํ าเสี
้
จริงจัง: "คุณสาวคุณทําได ้ทังหมดนี ้ งานถ ้าคุณทํา
ไม่ได ้คุณจะทําอย่างไรคุณอยู่ทนีี่ ่ เพือสนั
่ บสนุ นการ
ก่อสร ้างของเราการก่อสร ้างต ้องไม่กลัวความ
ยากลําบากและความเหนื่ อยยากคุณจะสร ้างชนบทได ้
อย่างไรสาวคุณมีปัญหากับคุณ คิด! "หวังเสียวเจิ ่ น้
รู ้สึกสําลักเธอไม่มอ
ี ะไรจะพูดเธอแค่พูดว่าทําไมเธอถึง
สวมหมวกทรงสูง
่ นหวังเสียวเจิ
เมือเห็ ่ ้ พิ
นที ่ การ Yu Linlin รีบไปเล่นเกม
ให ้เสร็จและพูดว่า "คุณป้ านั่นไม่ใช่สงที
ิ่ ฉั ่ นหมายถึง
เรากลัวงานล่าช ้าดังนั้น ... " "โอ ้คุณรู ้ด ้วยว่าคุณเลือน
่
เวลาของคุณ งานในกรณี นีคุ ้ ณจะได ้ร ับประทาน
อาหารเย็นในภายหลังเช่นกันอย่าพักผ่อนไปทํางาน
้
ก่อนวันนี ความเร็ วของคุณช ้าเกินไปคนทีอยู ่ ่ข ้างหลัง
้
เรารออยู่ถ ้าเรายังคงกัดฟันเช่นนี งานของวั ้ ยังไม่
นนี จะ
เสร็จสมบูรณ์” มีคนขัดจังหวะคําพูดของ Yu
่
Linlin หวังเสียวเจิ ้
นและหยู หลินหลินมองไปทีป้่ าที่
กําลังกินทุกคนด ้วยสายตาร ังเกียจและต ้องปิ ดปาก
่ งสองจากไปป้
เมือทั ้ าหวังก็สง่ เสียงตะคอกอย่างเย็นชา
้
และพูดว่า "ดูเด็กผู ้หญิงพวกนี ในเมื ่
องสิพวกเธอมีเรือง
วุน
่ ๆ ในการทํางานและพวกเธอก็ยงั มีเรืองคิ ่ ดมากเมือ ่
้
เด็กทังสองคนในครอบคร ัวของฉันไป ไปไหว ้ปี ใหม่ครง้ั
่ สงก็ยงั ดุเธอและเมือเธอกลั
สุดท ้ายพวกเขาให ้ถัวลิ ่ บมา
เธอก็ร ้องไห ้คุณกําลังทําอะไรในวันตรุษจีน "ป้ าของ
้
บัญชีจาํ ได ้และตอนนี สอง เยาวชนทีมี ่ การศึกษาอยู่ใน
กํามือของเธอข ้างในเธอไม่ต ้องการทําให ้พวกเขาต ้อง
ทนทุกข ์ทรมาน ป้ าคนอืน ่ ๆ ก็เห็นด ้วยและชีวต
ิ ของ
่
หวังเสียวเจิ ้
นและ Yu Linlin ก็ยากขึนเรื ้ อย
่ ๆ

เมือ ่ Zhou Laidi กลับมาถือผ้าป่ าหวังเสียวเจิ ่ ้ เช็ด

นก็
้
นํ าตาจากด ้านข ้าง Zhou Laidi วางตะกร ้าลงและมอง
ไปทีหวั ่ งเสียวเจิ
่ ้ กํ
นที ่ าลังร ้องไห ้เขาลังเลอยู่พก ั หนึ่ งเดิน
ไปถามว่า "คุณร ้องไห ้ทําไม"หวังเสียวเจิ ่ ้ ้องไห ้อย่าง
นร
เศร ้ามากขึน้ Yu Linlin ตบหวังเสียวเจิ ่ ้ ด
นที ่ ้านหลัง
แล ้วพูดว่า ถึง Zhou Laidi: "พีสาว ่ Zhou งานวันนี ้
ยากจริงๆดูสม ิ อ
ื ของฉันพังฉันรู ้ว่าฉันอาจจะไปขุด
คลองด ้วย"หวังเสียวเจิ ่ ้ ดนํ าตาและพู
นเช็ ้ ดว่า "ใช่ฉันรู ้
นี่ ฉันอยากจะขุดคูนําพวกมั ้ นร ังแกเราและไม่รู ้อะไร
เลย”
ฉันไม่รู ้ว่ามันเป็ นความสะเพร่าของ Zhou Laidi หรือ
ว่าพวกเขาสองคนมีความแค ้นจริงๆ Zhou Laidi คิด
ว่าพวกเขากําลังบ่นเกียวกั่ บตัวเอง Zhou Laidi รู ้สึก
อึดอัดเล็กน้อยเธอหันกลับไปทํางานของเธอ แต่ถก ู
Yu Linlin รงไว ้ั ้และถามอย่างระมัดระวัง: "พีสาว
่
Zhou คุณช่วย Xiaozhen ได ้ไหมด ้วยความเร็วเท่านี ้
 ้
วันนี เราจะถู กหักเซนติเมตรอีกครง" ้ั Zhou Laidi ยิง่
รู ้สึกไม่มค ่ อนอยู่หอก็ขอตัวไปช่วยงาน
ี วามสุข เมือก่
เล็ก ๆ น้อย ๆ บ ้างก็ลม ้ นยากมากที่
ื ๆ ไปเถอะ ตอนนี มั
จะขึนภู้ เขาด ้วยตัวเองและฉันต ้องช่วยพวกเขาทํางาน
พวกเขาจะอายทีจะพู ่ ดได ้อย่างไร

Zhou Laidi ถือกระเป๋ าไว ้บนหลังของเขาอีกครงและ ้ั

พูดว่า "ฉันต ้องขึนภู ้ เขาคุณค่อยๆทําได ้" เขาจากไป
โดยไม่หน ั กลับมามอง Yu Linlin ไม่มค ี วามสุขอีก
ต่อไปมุ่ยปากและบ่นกับหวังเสียวเจิ ่ ้ "ทําไมคน
น:
้ งไม่มจี ต
เหล่านี ถึ ิ วิญญาณทีจะช่่ วยเหลือซึงกั
่ นและกัน"
่
หวังเสียวเจิ ้
นโค ้งงอริมฝี ปากของเธออย่างดูถก ู เหยียด
หยามและกล่าวว่า "อย่านับ เธอมันไม่ใช่เรืองดี ่ ”

Zhou Laidi ทีขึ ่ นไปบนภู

้ เขาโดยมีตะกร ้าอยู่บนหลัง
่
ของเขาก็เสียใจเช่นกันเมือเธอและ Liu Xia อยู่ในห ้อง
เดียวกันทุกคนทําทุกอย่างด ้วยกัน ตอนนี ฉั ้ นมีห ้องอยู่
กับเด็กผู ้หญิงตัวเล็ก ๆ สองคนพวกเขาออกจากการ
ทําความสะอาดให ้ตัวเองถ ้าพวกเขาไม่ทําความสะอาด
ห ้องก็จะเละเทะเหมือนบ ้านหมาฉันรู ้ว่าฉันไม่ควร
่
เปลียนห ้อง Zhou Laidi เป็ น รู ้สึกรําคาญเล็กน้อยทีหู่
ของฉันนิ่ มเธอถูก Yu Linlin หลอก
หลังจากเลิกงาน หยวนเหอและคนหลายคนกลับไปที่
จุดเยาวชนทีมี ่ การศึกษานอกลานบ ้านพวกเขาได ้ยิน
เสียงเด็กผูห้ ญิงร ้องไห ้มาจากบ ้าน หยวนเหอและหลาย
คนได ้ยินว่านั่นเป็ นเสียงของหวังเสียวเจิ
่ ้
นแม้ว่ าพวก
เขาจะไม่เข ้าใจเธอ พวกเขาร ้องไห ้เสียใจมากหยวน
่
เหอยังคงเดินไปเคาะประตูเมือเขาเป็ นห่วง หลังจากรอ
สักพัก Zhou Laidi ก็ออกมา Zhou Laidi ทําอะไร
ไม่ถกู เล็กน้อยและบอก หยวนเหอว่า: "วันนี เราทํ ้ างาน
่
ไม่เสร็จเพราะการเคลือนไหวที ่ ้าของหวังเสียวเจิ
ช ่ ้
นเธอ
ถูกหักเซนติเมตรและมือของเธอเจ็บอีกครงเธอกํ ้ั าลัง
ร ้องไห ้ตอนนี ฉั้ นเกลียกล่
้ อมเธอมานานแล ้ว มันยังไม่
หยุดเลย” หยวนเหอขมวดคิวและถาม“ ้ พวกเขาถูกหัก
้
เซนติเมตรทังหมดเหรอ?”“ ไม่เพราะความเร็วของเธอ
ช ้าและต่อมาป้ าหวังก็พูดถึงเธอสองสามคําเธอก็
ทะเลาะกับป้ าของเธอดังนั้น เธอถูกควบคุมตัว
เซนติเมตร "
หยวนเหอด่าในใจ: โง่! อะไรทีดั ่ งมากในเวลานี ยอมร
้ ับ
ความผิดพลาดอย่างเชือฟั ่ งพูดสิงดี่ ๆสักสองสามสิง่
แล ้วมันก็จบลง หยวนเหอไม่อยากคุยเรืองไร ่ ้สาระกับ
้
คนแบบนี เขาจึ งต ้องพูดกับโจวไลดี:้ "คุณอยู่ทนีี่ ่ มา
้ ณเหนื่ อยก็พก
นานแล ้วช ักชวนเธอถ ้าวันนี คุ ั ผ่อนให ้ดี"
Zhou Laidi มอง หยวนเหอด ้วยท่าทางเขินอายและ
กระซิบว่า "Wang Xiaozhen และ Yu Linlin ควรจะ
้
ทําอาหารวันนี พวกเขาบอกว่ าเจ็บมือขอให ้ทุกคน
ช่วย" "พัฟ" Zhao Heng ทีกํ ่ าลังดืมนํ
่ าจิ
้ บ นํ าฉั
้ น
สําลักออกมาและพูดด ้วยความโกรธ: "เจ็บแบบไหน
ฉันทําอาหารไม่ได ้เรายุ่งอยู่ในสนามมาทังวั ้ นใครมีแรง
ช่วยเธอที"
ทันทีทเสี ี่ ยงดังขึนฉั
้ นก็ได ้ยินเสียงของการทุบสิงของใน
่
ห ้องจากนั้นมีรา่ งหนึ่ งรีบวิงออกไปและหวั
่ ่ น้
งเสียวเจิ
้
ด ้วยนํ าตาบนใบหน้ าจ ้องไปที่ Zhao Heng: "คุณ
หมายความว่าอย่างไรวันนี ฉั ้ นเจ็บมือ มีอะไรกับคุณ
้
ช่วยฉันทังสองคนอยู ่ด ้วยกัน แต่มนั ง่ายทําไมคุณขี ้
เหนี ยวและยังเป็ นผู ้ชาย "
นี่ มันน่ าเกลียดจริงๆตอนนั้น Zhao Heng ถูกไฟ
ไหม้ หยวนเหอกล่าวอย่างเคร่งขรึม: "หวังเสียวเจิ่ ้
นไม่
มีใครถูกบังคับให ้ช่วยคุณทุกคนทํางานมาทังวั ้ นคุณ
เหนื่ อยและคนอืน ่ ๆ ก็เหนื่ อยคุณคิดว่าคุณเป็ นใคร
คุณแค่ต ้องการใครสักคนทีจะช่ ่ วยคุณดังนั้นคุณจึงมี
่
เพือความสุ ภาพฉันกําลังพูดคุยกับผู ้คนและฉันจะเรียน
อย่างหนักหากฉันไม่สามารถพูดได ้ "
"โอเคตกลงพวกคุณกําลังร ังแกฉันฉันบอกคุณว่าวันนี ้
ฉันจะไม่ทําอาหารคุณจะทําอะไรกับฉันได ้บ ้าง" หวัง
่
เสียวเจิ ้ ้สึกหงุ ดหงิดในวันนี เมื
นรู ้ อเธอมาถึ
่ งจุดเยาวชน
่ การศึกษาเธอจะต ้องได ้ร ับการฝึ กฝน เธอแค่ทะเลาะ
ทีมี
วิวาทเป็ นคนปากร ้ายและเห็นใครกล ้าร ังแกเธอใน
อนาคต

ตอนที่ 50: ความขัดแย้ง

"หลังจากนั้นเราจะกินแยกกันเราไม่สนใจอาหารทีคุ ่ ณ
ปรุงมันแย่มากตายแล ้วยังมีหน้ามาพูดอีก" จ ้าวเหิงยัง
่
โกรธทีอดทนกั ้
บผูห้ ญิงคนนี มานานและในวั นนี ้ เขา
เพียงแค่ฉีกหน้าและกล่าวแสดงความไม่พอใจออกมา
่
หวังเสียวเจิ ้ เวียนหัวเช่นกันเธอเพิงเตะ
นก็ ่ Zhao
Heng มีกาํ แพงอยู่ด ้านหลัง Zhao Heng เธอหลบ
เล็กน้อยไม่หลบหลีกและถูกเตะทีต ่ ้นขาของเธอ แก ้ว
้
นํ าในมื ้
อของเขาหกลงบนเสือผ้าของเขาทั ้
งหมดและ
จ ้าวเหิงก็ตบกางเกงของเขาด ้วยความโกรธและกําลัง
จะรีบลุกขึน้ หยวนเหอคว ้าตัวเขา: "อย่าทําอะไรกับ
ผูห้ ญิง"
 ่
หวังเสียวเจิ ้ ยใจในตอนแรกเมือเห็
นเสี ่ นจ ้าวเหิงเสีย
อารมณ์กลัวเล็กน้อยและเมือเห็ ่ นหยวนเหอปกป้ องเธอ
้ั
อีกครงเธอก็ รู ้สึกโล่งใจและใบหน้าของเธอก็แสดง
ความภาคภูมใิ จเล็กน้อย โดยไม่คาดคิด หยวนเหอก
ล่าวอย่างหน้าบึงตึ ้ ง: "ฉันจะขอให ้ทุกคนโฟกัสและคุย
กันว่าเราจะจัดการเรืองต่ ่ างๆสําหร ับเยาวชนทีมี
่
การศึกษาอย่างไร"
่
เมือควั นสีฟ้าออกมาจากปล่องไฟของทุกคร ัวเรือน
หลินซีก็สบ ่ ้างแล ้วหม้อซุปก็เดือดบนเตาก่อนที่
ั ผักทีล
Li Zhen จะไปหาหอยในแม่นําหลิ ้ นซีได ้ขอให ้ ฉู่ เซิง
้ ้าหู ้เผาซุปเต ้าหู ้หอยแมลงภู่ นอกจากนี ยั
ซือเต ้ งมีปลา
ถังขยะขนาดเล็กซึงจะถู ่ กล ้างในภายหลังและปรุงด ้วย
้ งรสชาติ
เต ้าเจียวซึ ่ สดมาก
่
Lin Xi กําลังคิดเกียวกั ่ คนกลุ
บเรืองนี ้ ่ หนึ่ งเข ้ามาใน
ม
สนามการแสดงออกของพวกเขาไม่คอ ่ ยสวยหลินซีรบี
วางมีดทําคร ัวลงแล ้วถาม หยวนเหอ"มีอะไรเหรอทําไม
พวกคุณถึงได ้ดูเคร่งเครียด" Zhao Heng นั่งลงบน
้ ้วพูดอย่างน่ าเวทนา "Lin Xi เราไม่มท
เก ้าอีแล ี ่ น"
ี จะกิ
้
อะไรนะ? เกิดอะไรขึน?”หลิ นซีประหลาดใจและมองไป
ที่ หยวนเหอหยวนเหอยกเท ้าขึนและเตะ ้ Zhao Heng
 ่
ด ้วยการเตะ Zhao Heng ทีเตะเขาแทบไม่ ล ้มลงกับ
พืน้
หยวนเหอกระแอมในลําคอและพูดบางอย่างเกียวกั ่ บ
เยาวชนทีมี ่ การศึกษา: พวกเขาทะเลาะกับหวังเสียวเจิ ่ น้
และเราจะกินแยกกันในอนาคตเยาวชนชายทีมี ่
การศึกษาและหลิวเซียจะถูกนับเป็ นกลุม ่ เดียวและนับ
คนในบ ้านของหวังเสียวเจิ ่ น้ เป็ นกลุม ่ เดียว ในอนาคต
พวกเขาจะทําอาหารกินเอง แต่มเี ตาเพียงเตาเดียวใน
้
วันนี เยาวชนหญิ ่ การศึกษาจะใช ้มันเยาวชนชายที่
งทีมี
มีการศึกษาไม่ต ้องการทําอาหารดังนั้นพวกเขาจึงมาที่
หลินซีพร ้อมกับอาหารหลินซีเฝ้ าดูพวกเขาถือถุงปัน
ส่วนด ้วยความโกรธและตลก: "เมือฉั ่ นมาถึง
Cengfan ฉันพูดอย่างช ัดเจนว่าไม่มท ี่ นมันทําให ้ฉัน
ี กิ
กลัวตาย" Zhao Heng ยิมเยาะและหลิ ้ นซีไม่ได ้ทําให ้
่
เรืองยาก สําหร ับเขา: "ฉันมาทีนี ่ ่ เพือกิ
่ นข ้าวจากนั้น
คุณต ้องทํางานพีสาว ่ Liu คุณไปเลือกอาหารและคุณ
ต ้องร ับผิดชอบในการทําความสะอาดปลาในอ่าง" ทุก
คนแยกย ้ายกันไป
่ ฉู่ เซิงกลับมาเขาเห็นกลุม
เมือ ่ คนในบ ้านของเขา
้ มก็หายไปทันทีหลินซีทก
รอยยิมเดิ ั ทายเขา: "เข ้ามาได ้
ไหม?" "ใช่" ฉู่ เซิงวางชามลงบนโต๊ะและ เห็นหยวน
เหอนั่งผิงไฟอยู่ทปากเตาฉั
ี่ นรู ้สึกว่าเส ้นเลือดสีฟ้าบน
้
หน้าผากของฉันเด ้งขึนมาและบี บหน้ายิมแล้ ้วพูดว่า
่
"พีใหญ่ หยวนให ้ฉันเผาไฟได ้แล ้วคุณเป็ นแขกไป และ
พักผ่อนก่อน”
หยวนเหอยิมให้ ้เขาไม่ตอบ แต่พูดถึงกระต่าย“ ครงที ั้ ่
แล ้วกระต่ายเป็ นยังไงบ ้างมันยังมีชวี ต
ิ อยู่หรือไม่?”“
่ ยงดู
แน่ นอนว่าชูเซิงเลี ้ มน ั อย่างดี” หลินซีเข ้าร ับการ
สนทนา ฉู่ เซิงไม่พอใจทีได ่ ้ร ับคําชม แต่กลับมอง
หยวนเหอด ้วยสายตาทีไม่ ่ ดี หยวนเหอเหล่ไปที่ ฉู่ เซิง
่
ซึงหมายความว่ าอย่าลืมว่าคุณขอร ้องฉันครงสุ ้ั ดท ้าย
อย่างไร
ฉู่ เซิงค่อยๆพับมือเป็ นกําปั้นและมองไปที่ หยวนเห
อด ้วยสายตาเย็นชา หลินซีก ้มหน้าและสับผักเขาไม่ได ้
สังเกตเห็นคลืนใต ่ ้ ปั
้นํ าที ่ ่ นป่ วนระหว่างทังสองคนเมื
้ ่
อ
้
เขาเงยหน้าขึนมองเขาก็ ้
เห็นฉู่ เซิงยืนอึงและพู ดว่า
"เหนื่ อยหรือเปล่าไปพักผ่อนก่อนแล ้วฉัน จะโทรหา
คุณตอนทีคุ ่ ณทานอาหาร "ฉู่ เซิงเงยหน้าขึนยิ ้ มให้ ้
หลินซีและพูดว่า" พีสาวฉั ่ นจะช่วยคุณทํางาน "เขาจะ
ปล่อยให ้ หยวนเหอและพีสาวอยู ่ ่ตามลําพังได ้
อย่างไร? สิงนี่ น่้ ารําคาญได ้ร ับความคิดของพีสาวของ ่
ฉัน
"ถ ้าอย่างนั้นคุณไปหาไข่มาฉันจะแย่งไข่ไม่งนอาหาร
้ั
่
ไม่พอ" ชูเซิงตอบเสียงตํ่าและไปหาไข่
่
เมืออาหารสี ่
จานและซุ ปหนึ่ งจานวางอยู่บนโต๊ะ Zhao
Heng กล่าวว่า "ฉันคิดว่าการทะเลาะกันในวันนี คุ ้ ้มค่า
และเราจะไม่ต ้องกินอาหารทีไม่ ่ อร่อยเช่นนี อี
้ กใน
อนาคต" ทุกคนต่างก็ขบขันกับเขา Sheng มองไปที่
กลุม ้
่ มีเศษนํ าแข็ งอยู่ในสายตาของผู ้คน
หลังจากรอมานานพวกเขาก็หวิ ทุกคนเริมร ่ ับประทาน
อาหารหลินซีวางตะเกียบและไข่ให ้ ฉู่ เซิงและ ฉู่ เซิงก็
่ นสิงนี
เอาเข ้าปากอย่างเงียบ ๆ เมือเห็ ่ ้ หยวนเหอก็ยน ื่
ตะเกียบให ้เขา ฉู่ เซิงบีบตะเกียบแน่ นหลินซีเห็นมันและ
พูดว่า "หยวนเหอคุณไม่จาํ เป็ นต ้องหนี บมันให ้เขา"
"โอเค" หยวนเหอยิม้ จ่าวเฮงมองไปทีจานไข่่ พวกเขา
แยกจากกันและเขาก็ยงั พลาดตะเกียบ
่
ฉู่ เซิงจ ้องมองไปทีจานและหยิ บไข่ในชามของเขาไปให ้
Zhao Heng Zhao Heng ตอบอย่างโง่เขลาและยก
้
ย่องฉู่ เซิง: "ขอบคุณ, ฉู่ เซิงมีเหตุผลจริงๆ" "เด็กคนนี มี
ความประพฤติดม ี าโดยตลอด"หลินซีมองไปที่ ฉู่ เซิง
่
ด ้วยความเห็นชอบ ฉู่ เซิงทีชอบปกป้ องอาหาร เป็ น
่
เรืองยากที ่ นําใจและคุ
จะมี ้ ณต ้องให ้คําชมเชยที่
 ่ อเซิงและเข ้าใจโดย
ดี หยวนเหอเหลือบมองไปทีจื
่ ชอบเขาเขาจึงหัวเราะเยาะ
ธรรมชาติวา่ ชูเซิงไม่
หลังจากตักซุปเต ้าหู ้หอยแมลงภูข ึ้
่ นมาหนึ ่ งชามหลินซี
ื่
ก็ยนให ่ าซุ
้ ฉู่ เซิงแล ้วพูดว่า "ดืมนํ ้ ปหน่ อยฉันทําครง้ั
แรกดูวา่ รสชาติดไี หม" ฉู่ เซิงจิบมัน สดมาก! หลังจาก
ซุปอุน่ ๆ ความโกรธของ ฉู่ เซิงก็หายไปเล็กน้อย
่
เมือเยาวชนที ่ ้ร ับการศึกษาจากไปหลินซีรู ้สึกเจ็บเอว
ได
และปวดหลังเท่านั้น ฉู่ เซิงยืนอยู่ข ้างหลังหลินซีอย่าง
ชาญฉลาดช่วยให ้เธอเอาชนะเธอได ้หลินซีถอนหายใจ
่
อย่างสบาย ๆ ฉู่ เซิงรู ้สึกสงสารพีสาวของเธอ งานใน
่
ฟาร ์มมันหนักและพีสาวของฉั ่ นก็
นก็ยงั ทําอาหารซึงมั
ยากเกินไป
หยวนเหอและคนอืน ่ ๆ กลับมาทีสถานศึ
่ กษาของ
เยาวชนในขณะทีพู ่ ดคุยและหัวเราะพวกเขาได ้ยินการ
่
โต ้เถียงของหวังเสียวเจิ ้
นและแม่ ม่ายเทียน: "คุณยัง
่
บอกว่าคุณไม่ได ้ใช ้สิงของของเราสิ ่ อยู
งที ่ ่ในจานของ
คุณมันคือเกลือมันเป็ นเกลือของเรา . คุณไม่ได ้นํ า
เกลือมาเลยตอนทีคุ ่ ณมาคุณเป็ นขโมย!” เสียงของ
่
หวังเสียวเจิ ้
นแหลมคมและวิ ตกกังวล
 ่ งฟังฉันนี่ เป็ นของฉันจริงๆเป็ นจุดสุดท ้ายที่
"หวังจือชิ
ฉันเทลงในจานฉันไม่ได ้ขโมยจากคุณ" เสียงของ
แม่ม่ายเทียนตํ่าลงเต็มไปด ้วยความคับแค ้นใจ หยวน
เหอเข ้าไปในคร ัวและสิงที่ เขาเห็
่ นคือใบหน้าซีดเซียว
่
ของหวังเสียวเจิ ้
นและแม่ ้
ม่ายเทียนกําลังเช็ดนํ าตาของ
เธอ
่ นหยวนเหอมาหวังเสียวเจิ
เมือเห็ ่ ้ ดเู หมือนจะพบ
นก็
กระดูกสันหลังของอาจารย ์และกรีดร ้องเกียวกั่ บการ
ค ้นพบของเธอตอนนี ทั ้ งสามคนกํ
้ าลังทําอาหารโจว
่ ทํ้ าอาหารได ้รวดเร็วและมีคนสองสามคนกลับไปที่
เลียดี
บ ้านเพือร่ ับประทาน ระหว่างทางหวังเสียวเจิ
่ ้
นออกมา
เติมอาหารและเห็น Widow Tian หยิบเกลือจากโถ
เกลือของพวกเขาหวังเสียวเจิ ่ ้
นทะเลาะกั บเธอ
่
หยวนเหอมองไปทีโถเกลื อและมองไม่เห็นว่ามัน
หายไป หยวนเหอไม่อยากทะเลาะเรืองเล็ ่ กน้อยและพูด
่
อย่างเฉยเมย:“ เราไม่ต ้องการตรวจสอบเรืองของวั นนี ้
่ ่ ตอนนี ขอเก็
เราไม่ได ้ทําอาหารทีนี ้ บขวดปรุงรสไว ้
่
ก่อน” หลังจากทีหยวนเหอพู ่
ดจบ เยาวชนทีมี
การศึกษาหลายคนหยิบสิงของที ่ ่ นของพวกเขา
เป็
โดยตรงทุกอย่างจะถูกพรากไป
 ่
หวังเสียวเจิ ้
นตกตะลึ งเพราะพวกเขาใช ้สิงเหล่ ่ ้
านี ใน
การทําอาหารและตอนนี พวกเขาได ้ ้นํ ามันไปแล ้วเธอจะ
ทําอย่างไรเมือเธอทํ ่ าอาหารในอนาคต? หยวนเหอเห
ลือบมองเธอและเตือนความจํา: "ก่อนทีทุ ่ กคนจะผสม
กันและใช ้เครืองปรุ ่ งรสในอัตราคงทีตั ่ งแต่
้ ทคุ ี่ ณมาเรือง
่
้ งไม่ได ้ร ับการกล่าวถึง แต่ตอนนี เราไม่
นี ยั ้ ได ้ทําอาหาร
่ ่ ดังนั้นเครืองปรุ
ทีนี ่ งรสจึงไม่สามารถใช ้ได ้ฟรี สําหร ับ
้ั
ทุกคนใช่มยในอนาคตเราจะถู กแบ่งออกเป็ นสาม
ครอบคร ัวและเราจะดูแลสิงต่ ่ างๆของเราเอง "หลังจาก
พูดแล ้วหยวนเหอก็ให ้แม่ม่ายเทียนดูเย็นชาและจากไป
พร ้อมกับทุกคนหวังเสียวเจิ ่ ้
นหลั่ าตาด
งนํ ้ ้วยความ
เสียใจ แม่ม่ายเทียนดูถก ู เขาเหลือบมองเธอและกล่าว
ว่า "คราวนี มั ้ นไม่มป ี ระโยชน์สาํ หร ับทุกคน" หลังจาก
พูดแล ้วเขาก็เดินกลับไปทีบ ่ ้าน

ทําไมทําไมพวกเขาถึงปฏิบต ั ก ้ าไมพวก
ิ บั เธอเช่นนี ทํ
เขาไม่ชว่ ยตัวเองคิดถึงความคับแค ้นใจทีเธอต ่ ้องทน
่
ทุกข ์เมือมาที ่ ่ หวังเสียวเจิ
นี ่ ้ ดปากและร ้องไห ้และวิง่
นปิ
กลับไปทีบ ่ ้านของเธอ

กลางคืนมืดลงและหลินซีพา ฉู่ เซิงอ่านข ้อความ

ภาษาอังกฤษจนจบ ฉู่ เซิงห่อหุ ้มหลินซีและขอให ้หลินซี
่
ร ้องเพลงอืนให ่ วของเขาและพูดว่า
้ตัวเองหลินซีเคาะทีหั
"แค่ขอเพิม ่ "ฉู่ เซิงสัมผัสสถานทีที
่ เขาถู
่ กเคาะและยิม้
ให ้หลินซีหลินซีกระแอมในลําคอและแค่อยากจะร ้อง
เพลงสักพักเมือมี่ คนมาเคาะประตูลานบ ้านมีเสียง
ตะโกนว่า“ หลินจือชิงหลินจือชิงคุณหลับไปหรือยังรีบ
เปิ ดประตูเข ้าไป”
้
ฉู่ เซิงตกใจมากตังแต่ Chu Dagen เสียชีวต ิ ไม่มใี คร
้ นซีกาํ ลังจะเปิ ดประตู แต่ ฉู่ เซิง
มาเคาะประตูแบบนี หลิ
่
กลัวคนไม่ดเี ขาจึงรีบวิงไปข ่
้างหน้าและวิงออกไปก่ อน
ี่
ทันทีทประตู เปิ ดป้ า Shuangqin ก็ดกู งั วลและเมือเธอ่
่
เห็น ฉู่ เซิงเธอก็ถามว่า "พีสาวของคุ ณอยู่ทนั ี่ ่ นหรือไม่"
่
เมือมองย ้อนกลับไปเธอเห็นหลินซีจบ ั ตัวเธอและถาม
อย่างใจจดใจจ่อ "เรียน Lin คุณอยู่หรือเปล่า ทีบ ่ ้านมี
ยาแก ้ไข ้ไหม? "" มีอะไรเหรอพูดช ้าๆ "หลินซีรู ้สึก
เจ็บปวดและต ้องการถอนมือออก
พลังของป้ า Shuangqin นั้นแข็งแกร่งมากจนเธอ
ยังคงยึดมั่นไว ้ได ้และ Chu Cheng ก็ก ้าวไปข ้างหน้า
และผละมือของป้ า Shuangqin ออกไป ป้ าซวงฉิ นก็
ตระหนักได ้ถึงความประมาทปล่อยมือและพูดอย่าง
่
กระตือรือร ้นว่า: "ควายของฉันเป็ นไข ้ฉันเพิงไปขอยา
หมอซ่งมาไม่มย ี าแก ้ไข ้สําหร ับหมอซ่งฉันก็เลย อยาก
ถามคุณมียาแก ้ไข ้ไหม”หลินซีถงึ กับผงะควายไม่ควร
เป็ นไข ้แล ้วไปหาสัตว ์แพทย ์หรือ? หมอซ ้งยังสนใจเรือง ่
้ ่หรือเปล่า? ฉู่ เซิงอธิบายด ้วยเสียงตํ่า "ควายเป็ น
นี อยู
ลูกชายคนเล็กของป้ า Shuangqin"
"โอ ้ฉันจะไปหาคุณรอสักครู"่ หลินซีเห็นว่าป้ า
Shuangqin เป็ นกังวลมากคาดว่าสถานการณ์อาจจะ
ร ้ายแรงเธอไม่มย ่ ่ แต่ระบบมี โทรออก
ี าป้ องกันไข ้ทีนี
้
นอกระบบและซือยาแก ้ไข ้ 1 กล่อง
่ นหลินซีออกมาพร ้อมกับกล่องยาป้ า
เมือเห็
Shuangqin ก็ถอนหายใจด ้วยความโล่งอกร ับยา
ขอบคุณและรีบกลับไป ฉู่ เซิงไม่พอใจเล็กน้อยและพูด
่
ว่า "ทําไมพีสาวของฉั นถึงให ้เธอฉันได ้ยินมาว่า
หมอซ่งยังไม่ได ้ร ับยาถ ้าคุณต ้องการใช ้ในอนาคตจะ
เป็ นอย่างไร?"หลินซีแตะศีรษะของ ฉู่ เซิงและ กล่าวว่า
่ เรี
"ฉู่ เซิงสิงที ่ ยกว่าชีวต ่
ิ เป็ นเรืองของชีวต ิ ป้ า
Shuangqin กังวลมากเด็กต ้องป่ วยมากในเวลานี เรา ้
ไม่สามารถตระหนี่ ได ้ถ ้ามีอะไรเกิดขึนเราจะมี
้ ความผิด
สําหร ับ ชีวต ่ อของเรานอกจากนี ยายบั
ิ ทีเหลื ้ วยังสวยดี
ไก่ของเราคราวทีแล ่ ้วป้ าส่องฉิ นเก็บมันขึนมาคุ
้ ณจะ
เห็นว่าไก่ของเราเลียงได ้ ้ดีแค่ไหน”
ฉู่ เซิงไม่ม่นใจเงยหน้
ั ้
าขึนและพู ดว่า: "นั่นคือสิงที
่ ฉั่ น
ยกขึน" ้ "ใช่ใช่คณุ ก็มเี ครดิตของคุณเช่นกัน" ฉู่ เซิง
ยิม้
เดิมทีฉันคิดว่ามันเป็ นไข ้ธรรมดา แต่ฉันไม่คด ิ ว่าควาย
่
จะมีไข ้อีดาํ อีแดงกระจายไปทัวหมู่บ ้านในเช ้าวันรุง่ ขึน้
หมอซ ้งเร่งให ้พ่อควายหารถแทรกเตอร ์และส่งลูกไป
โรงพยาบาล แต่รถแทรกเตอร ์เสียและถูกส่งไป
ซ่อม ตอนนี ทํ้ าอะไรได ้บ ้าง? คุณยายเหลียนร ้องไห ้ที่
บ ้านควายก็อาเจียน 2 ครงและมี้ั ื่ นตามตั
ผนขึ ้ ว Tang
Jianguo วางแผนทีจะปล่ ่ อยพวกเขาไปในรถเข็นวัว
ี ว่าถือมันไว ้แบบนี ้
แม้วา่ มันจะช ้ากว่าเล็กน้อย แต่ก็ดก
คนในหมู่บ ้านแตกตืนทุ่ กคนไม่รู ้ว่าไข ้ผืนแดงคื
่ ออะไรรู ้
้ ดต่อได ้ถ ้าเกิดอะไรขึนกั
แค่วา่ โรคนี ติ ้ บเด็กครอบคร ัว
้ วน
จะถูกทําลาย ตังแต่ ั นั้นเป็ นต ้นมาผูใ้ หญ่ก็เก็บเด็กไว ้
่ ้านและป้ องกันไม่ให ้พวกเขาออกไปข ้าง
ทีบ
นอก หมู่บ ้านชิงซานทีมี ่ ชวี ต
ิ ชีวาตลอดเวลาตกอยู่ใน
ความเงียบทีน่่ าอึดอัด
ตอนที่ 51 ฉุ กเฉิ น
 ้ ใช่เหตุการณ์สาํ คัญ แต่
สําหร ับคนสมัยใหม่โรคนี ไม่
้ อเป็ นเรืองที
สําหร ับหมู่บ ้านบนภูเขาเล็ก ๆ ในยุคนี ถื ่ ่
ร ้ายแรงมาก
ฉู่ เซิงกําลังไปโรงเรียนก่อนออกไปเขาเตือนหลินซีวา่
อย่าออกไปข ้างนอกเพือหลี ่ ่
กเลียงการติ ้
ดเชือหลิ
นซี
ตอบกลับทีละคน
แต่หลินซีไม่โล่งใจคิดจะไปดูควาย เมือฉั ่ นอยู่ทประตู
ี่
บ ้านของคุณยายเหลียนฉันก็วงเข ิ่ ้าไปหาหมอซ่งหลิน
ซีถามเกียวกั่ บสถานการณ์หมอซ่งก็กงั วลเช่นกัน
้ มย
ตอนนี ไม่ ี าร ักษาไม่เช่นนั้นเขาสามารถจัดการได ้
หลินซีถามอย่างไม่เป็ นทางการว่า "ยาชนิ ดใดทีใช ่ ้
่
ร ักษาไข ้ผืนแดง" ่ นไม่มท
"Picillin น่ าเสียดายทีฉั ี่ ่
ี นี
ฉันไม่รู ้ว่าโรงพยาบาลในเมืองมีให ้หรือไม่ถ ้าไม่มเี รา
ต ้องไปโรงพยาบาลในเมืองคงลําบาก”
หลินซีลงั เลคุณสามารถซือยาเหล่้ ้ ้ใน
านี ได
ห ้างสรรพสินค ้า แต่ถ ้าเธอเอาออกไปมันจะทําให ้ตัวเอง
่
เดือดร ้อนหรือไม่? ป้ า Shuangqin ตืนตระหนกอี ก
้ั
ครงจากห ่ ดหลินซีก็ไม่สามารถกลันมั
้อง ในท ้ายทีสุ ้ น
ไว ้ได ้และหยุดหมอซ่งทีกํ ่ าลังจะตรวจอาการของเขา
และพูดว่า "ฉันมีเพนิ ซลิ ลิน"
"จริงเหรอถ ้าอย่างนั้นก็ ... " หมอซ่งมองไปทีหลิ่ นซีและ
ไม่รู ้ว่าจะพูดอะไร หลินซีเข ้าใจโดยธรรมชาติวา่
่ วยชีวต
หมอซ่งกระตือรือร ้นทีจะช่ ิ ผู ้คนและพูดว่า "ฉัน
จะเอาคืนคุณรอ" "โอเคดี" หมอซ่งทีขมวดคิ ่ ้
วในที ่ ด
สุ
ก็เลิกคิว้ ตราบใดทีเขามี
่ ยาก็จะสามารถร ักษาเด็กได ้
้
ฉันซือเพนิ ิ ห ้าเม็ดและใช ้เงินไปหนึ่ งร ้อยเหรียญ
ซลิ น
ทองหลินซีต ้องการทีจะทํ่ าให ้ระบบหายใจไม่ออกจน
ตาย หากไม่ใช่เพราะการทําอะไรไม่ถก ู หลินซีไม่
ต ้องการจัดการกับระบบนี จริ้ งๆ

ควายถูกฉี ดยาเพนนิ ซลิ น ิ และหลับไปอีกครง้ั ย่า

ดอกบัวรู ้ว่าหลินซีนํายามาให ้และอยากขอบคุณหลิน
ซีต ้าฟู่ ซ่งหยุดและเตือนคุณยายเหลียนว่าห ้ามบอกคน
่ ายาส่งมาจากหลินซี คุณยายเหลียนเข ้าใจว่า
อืนว่
หมอซ่งหมายถึงอะไรและเธอก็ชว่ ยลูกของเธอเอง แต่
เธอก็ไม่สามารถสร ้างความเดือดร ้อนให ้คนอืนได ่ ้ ถ ้า
ชาวบ ้านรู ้ว่าหลินซีมยี าอยู่ในมือและทุกคนถามหา
หลินซีจะทําอะไรได ้บ ้าง?
้
เธอเตือนทังครอบคร ่ ้
ัวอย่างรุนแรงว่าห ้ามพูดเรืองนี
ออกไปข ้างนอก ตาของป้ า Shuangqin ยังคงแดง
่
และบวม แต่เมือเธอเห็ นการฉี ดยาของลูกชายเธอก็
ึ ้ กน้อย ในทีสุ
รู ้สึกมีความหวังและรู ้สึกดีขนเล็ ่ ดก็จาํ สิง่
หนึ่ งได ้เธอมองไปทีแม่
่ สามีของเธอและถามว่า: "แม่เรา
กินยาของหลินจือชิงไหมเราต ้องการจ่ายค่ายาของ
หลินจือชิง!" "นี่ ไม่ใช่เรืองไร
่ ้สาระมีคนช่วยชีวต
ิ เด็กไว ้
.” คุณย่าเหลียนดุเธออย่างโกรธ ๆ
"ฉันไม่ได ้หมายความอย่างนั้นฉันไม่รู ้ว่าจะให ้
เท่าไหร่?" ป้ า Shuangqin ให ้แม่สามีของเธอดูอย่าง
่ ้
ระมัดระวัง คุณยายเหลียนยังคิดเรืองนี
เนื่ องจากเป็ นโรคติดเชือหมอซ
้ ่ น
้งจึงขอให ้เด็ก ๆ ทีเล่
กับควายในช่วง 2-3 วันทีผ่ ่ านมาสังเกตดูหากมีไข ้ต ้อง
แยกออกโดยเร็วทีสุ ่ ดเพือหลี
่ ่
กเลียงการติ ดเชือ้
Tang Jianguo ยุ่งมากขึนและร่ ้ วมกับ Dr.Song เขา
่
เลือนตําแหน่ งจากบ ้านหนึ่ งไปอีกบ ้านหนึ่ ง แต่โรคนี มา
้
อย่างรุนแรงและแพร่กระจายอย่างรวดเร็วในหมู่บ ้าน
และแม้แต่ ฉู่ เซิงก็ล ้มป่ วย
่
วันนั้นหลินซียงั คงยุ่งอยูใ่ นสนามและ Li Zhen รีบวิงไป
รายงานว่า ฉู่ เซิงไม่สบายและเพิงกลั่ บบ ้านหลินซีตกใจ
จอบในมือแทบไม่โดนเท ้า เมือฉั ่ นได ้ยินหลีเจิ
่ นพูดว่าฉู่
เซิงมีไข ้หลินซีรู ้ว่ามีอะไรผิดปกติ หยวนเหอมองไปที่
ท่าทางกังวลของหลินซีและพูดกับทุกคนก่อนทีจะไปที ่ ่
บ ้านหลินซี
ฉู่ เซิงเอนกายลงบนเตียงมึนหัวและเมือเห็ ่ น หยวนเหออ
ิ่ ้สึกไม่สบายใจหลินซีแตะ
ยู่ข ้างหลังหลินซีเขาก็ยงรู
หน้าผากของเขามันร ้อน เมือเห็ ่ นหลีเจิ
่ นยืนอยูท ี่
่ ประตู
หลินซีก็ขอบคุณเขาและบอกให ้เขากลับไปทีช ่ นเรี
้ั ยน
ก่อน ในกรณี ที่ ฉู่ เซิงมีไข ้ผืนแดง
่ Li Zhen มีแนวโน้ม
่ ดเชือหลิ
ทีจะติ ้ นซีขอให ้ Li Zhen ใช ้ความระมัดระวัง
หลังจากกลับมา Li Zhen ก็รู ้ถึงความสําคัญและกล่าว
คําอําลากับหลินซี
่ นซีจะพูดได ้หยวนเหอก็ไปหาหมอซ่ง
ก่อนทีหลิ
หลังจากตรวจสอบแล ้วดร. ซ่งกล่าวว่า "ขึนอยู ้ ่กบั
สถานการณ์ของเขาเป็ นไปได ้มากทีสุ ่ ดต่อไปคุณต ้อง
ทํางานพยาบาลของคุณ" ดร. ซ่งอธิบายเรืองนี ่ ้ ทีละ
คนหลินซีถาม“ คุณยังมีเพนิ ซลิ นิ อยูห่ รือเปล่า?”หลิน
ซีถงึ กับผงะเธอต ้องการใช ้ระบบในการร ักษา ฉู่ เซิงถ ้า
่
หยวนเหอไม่เคลือนไหวอย่ างรวดเร็วเธอก็ไม่
จําเป็ นต ้องเชิญหมอซ่ง เกิน.
้ นซีกด
ในตอนนี หลิ ั หนังศีรษะของเธอและพูดว่า: "ใช่"
"ไม่เป็ นไรคุณเอาออกฉันจะฉี ดยาให ้เขา"หลินซี
อดทนต่อความเจ็บปวดและซือเพนิ้ ซลิ น ่ กห ้าเม็ด
ิ เพิมอี
แต่เธอพบว่าระบบ หักเธอเท่านั้นห ้าสิบเหรียญ
่ั
ทอง หลินซีผงะไปชวขณะและเขารู ้สึกยินดีเป็ นอย่างยิง่
 ่
ทีระบบผิ ดพลาด ระบบกล่าวอย่างประชดประช ัน:
"เพราะคนทีใช่ ้มันคือ ฉู่ เซิงดังนั้นคุณจึงสนุ กกับราคา
่
ทีลดแล ้วฉันไม่ผดิ พลาด"
่
โอเคฉันคิดเกียวกั
บมันมากหลินซีเพิกเฉยต่อการ
ทะเลาะกับระบบและให ้ยาเพนนิ ซลิ น
ิ กับ Doctor
่
Song หมอซ ้งยังชืนชมหญิ งสาวและได ้ยา
มากมาย หยวนเหอมองไปทีหลิ่ นซีด ้วยสายตาที่
ซ ับซ ้อน
่ ฉู่ เซิงหลับไปอย่างช ้าๆ หยวนเหอยืนแก
เมือ ่ ้
้วนํ าให ้
่
หลินซี: "ไม่ต ้องกังวลมันไม่ใช่เรืองใหญ่ มน
ั จะดีขน ึ้
อย่างแน่ นอน"หลินซีรู ้สึกเหนื่ อยเล็กน้อยจิบนํ า้ และคิด
ว่า หยวนเหอติดตามเธอมาระยะหนึ่ งแล ้วและพูดกับ
หยวนเหอด ้วยความจริงใจ: "ขอบคุณวันนี คุ ้ ณยังได ้ร ับ
ความช่วยเหลือจากคุณ" "ขอบคุณคุณไม่ต ้องการไป
ทํางานในวันนี ้ และเราจะใช ้ชีวต ิ ในช่วงบ่าย "ฉันจะทํา
่ ณดังนั้นดูแล ฉู่ เซิงให ้ดีอาหารในช่วงสองสาม
เพือคุ
่ านมานั้นง่ายกว่าดังนั้นอย่าเหนื่ อยเกินไป"
วันทีผ่
Lin Xi รู ้สึกขอบคุณ หยวนเหอเป็ นอย่างมากเนื่ องจาก
้
ทังสองคนพู ดช ัดเจน หยวนเหอก็ยงั คงห่วงใยเขา
เหมือนเคยถ ้าวันหนึ่ งในอนาคตข ้างหน้าเธอไม่ได ้จาก
ไปอย่างแน่ นอนเธออาจจะคิดว่า หยวนเหอจริงๆ แต่
เธอต ้องการจากไปเธอทําได ้เพียงตอบแทนความ
เมตตาของเธอทีมี ่ ตอ
่ หยวนเหอด ้วยวิธอี น ื่ โดยปกติ
แล ้ว หยวนเหอไม่รู ้ความคิดของหลินซีสงที ิ่ เขาคิ
่ ดคือ:
้
นํ าหยดผ่ านหินและเขาทําได ้ดีและหลินซีจะเข ้าใจวัน
หนึ่ งหลังจากนั้นหลินซียงั เด็กอยู่ตอนนี และหลาย
้ ๆ
อย่างก็ ยังไม่ช ัดเจนไม่เป็ นไรรอช ้าได ้
่
หลังจากทีหยวนเหอจากไปหลิ นซีได ้เปิ ดใช ้งานระบบ
และขอให ้ระบบทําการตรวจสอบ ฉู่ เซิงผลของการ
ตรวจนั้นเป็ นไข ้ผืนแดง
่ แต่ยาได ้ถูกใช ้ไปแล ้วและ
อาการไม่ร ้ายแรงและเขาสามารถฟื ้นตัวได ้หลังจากนั้น
สามการร ักษาหลินซีจาํ ได ้ว่าครงสุ ั้ ดท ้ายทีเขาร
่ ักษา
รอยแผลเป็ นบนใบหน้าของ ฉู่ เซิงอย่างเป็ นระบบเขา
ต ้องการการร ักษาสีคร ่ งและดู
้ั เหมือนว่าปัญหาจะไม่
ร ้ายแรง หลังจากทีระบบรู่ ้ความคิดของหลินซีเขาก็แค่
อยากจะกลอกตาของเขา: "การลบรอยแผลเป็ นเป็ น
งานทีต่ ้องใช ้ความพิถพ ี ถ ิ น
ั สามารถทําได ้เพียงอย่าง
ช ้าๆดังนั้นจึงใช ้เวลาเพียง 4 ครงเท่ ้ั านั้นการร ักษาไข ้
ธรรมดาหนึ่ งครงสามารถแก
้ั ้ปัญหาได ้"
่ งระบบสําหร ับความรู ้เกียวกั
Lin Xi ไม่สนใจทีจะฟั ่ บ
วิทยาศาสตร ์ยอดนิ ยมและวิทยาศาสตร ์การแพทย ์ของ
้
เธอและปิ ดระบบโดยตรง ตอนนี เธอกําลังจะเตรียมโจ๊ก
 ่
ซึงจะอร่
อยเมือ่ ฉู่ เซิงตืนขึ
่ นมา้ หลังจากต ้มข ้าวต ้ม
้
หลินซีก็เอานํ ามาเช็ ่ วยให ้เขาเย็นลง
ดฉู่ เซิงเพือช่
หลังจากออกกําลังกายไประยะหนึ่ งวัยรุน ่ ก็มก
ี าร
้ ก ๆ ขึนมาก่
พัฒนากล ้ามเนื อเล็ ้ ้ มค
อนหน้านี ไม่ ี วาม
ผอม แต่ยงั เด็กและร่างกายยังไม่โตเขายังดูเหมือนเด็ก
หลินซีมองไปที่ ฉู่ เซิงและรู ้สึกว่าการให ้อาหารในช่วง
ี่ อนทีผ่
ไม่กเดื ่ านมาไม่สญ ู เปล่าจริงๆ
ในขณะทีหลิ ่ ้ ฉู่ เซิงค่อยๆลืมตาขึน้
่ นซีกาํ ลังคิดเรืองนี
และมองไปทีหลิ ่ นซีน่ ังอยู่หน้าเตียงของเขายิมให ้ ้เขา
อย่างนุ่ มนวล แต่ ฉู่ เซิงรู ้สึกกังวลและพูดด ้วยเสียงแหบ:
่
"พีสาวนี ่ คือฉัน โรคติดต่อรีบไปอย่าให ้ติดเชือ้ "" ฉัน
จะไปใครจะดูแลคุณคุณถูกไฟไหม้ "หลินซีหยุดสิงที ่ ฉู
่ ่
้
เซิงพูดและส่งนํ าให ้เขา ระบบร ักษาเขาเพียงครงเดี ้ั ยว
และตอนนี ผิ ้ วของเขาดีขนมากึ้
่ ฉู่ เซิงดืมโจ๊
เมือ ่ กไข่ดอกไม้สเี ขียวชามใหญ่ดวงตา
ของเขาก็ดส ู ดใส หลังจากกินโจ๊กแล ้วเขาก็ถอยตัวเอง
เข ้าไปในมุมของ Kang พยายามอยู่ห่างจากหลินซีให ้
มากทีสุ ่ ดหลินซีหมดหนทางจริงๆเด็กคนนี เติ ้ บโตขึน้
และอารมณ์ของเขาก็อด ้
ึ อัดมากขึนหลิ นซีกล่าวด ้วย
ความโกรธ: "มาทีนี ่ ่ ให ้ฉันดูวา่ คุณมีผนขึ
ื่ นหรื
้ อไม่"
 ้
"ไม่" ฉู่ เซิงบีบคอเสือของเขาแน่ นเพราะกลัวว่าหลินซี
จะทําอะไร
่ งไม่ใช่หรือ" หลินซีต ้องการ
"เด็กน้อยเหมาเจ ้าไม่เชือฟั
่ งเพือคว
ไปทีคั ่ ้าตัวเขา ฉู่ เซิงตะโกนด ้วยความตกใจ:
่
"พีสาวน้ องสาวหยุดสร ้างปัญหา"
้ั
เป็ นครงแรกที ่ นซีรู ้สึกว่าเด็กไม่น่าร ักอีกต่อไปเขาจึง
หลิ
บอกเขาโดยใช ้มือจับสะโพก: "คุณกําลังซ่อนอะไรอยู่
ฉันติดต่อกับคุณมานานแล ้วและถ ้าคุณต ้องการเป็ น
้ ้าก็จะติดเชือแล
ติดเชือเจ ้ ่
้ว” ชูเซิงเม้มปากและดึ ง
้
ออกไปคอเสือของเขามองเข ้าไปข ้างในแล ้วพูดว่า“
่
มันถูกส่งออกไปแล ้วพีสาวโปรดไปให ่
้พน้ ดีกว่าทีจะอยู
่
กับฉัน ในขณะที่ "
้
Lin Xi หยิบหมอนขึนมาแล ้วโยนลงบนหัวของ ฉู่ เซิง
และพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า "ไม่สาํ คัญว่าคุณจะเป็ นอะไร"
ทันทีทหลิี่ นซีเดินออกจากประตูเขาก็ได ้ยิน ฉู่ เซิงพูด
่
ว่า: "พีสาวเปลี ่
ยนของคุ ้ าและล ้างมืออย่าให ้
ณ เสือผ้
้
ติดเชือ”
Lin Xi คิดว่าเขาไม่ได ้ยินปิ ดประตูและไม่สนใจเขา ฉู่
้ั
เซิงนอนลงบนเตียงอีกครงและถอนหายใจภายใน:
 ่
ทําไมพีสาวของฉั นถึงไม่สมเหตุสมผล! ถ ้าคุณไม่
่ สบาย
สบายจะยิงไม่
เยาวชนทีมี ่ การศึกษากลับไปทานอาหารเย็นทีหลิ ่ นซี
้
วันนี พวกเขาปรุ งเบคอนทอดกับกระเทียมหอมและซุป
มะเขือเทศและไข่เหยาะหม้อใหญ่ หลังจากทานอาหาร
เย็นหลินซีต ้องการไปทํางานกับทุกคน หยวนเหอบอก
เลิกเธอก่อน: "อย่าไปเลย ฉู่ เซิงยังป่ วยอยู่คณ
ุ ต ้อง
ได ้ร ับการดูแลคุณไม่สามารถจากไปได ้เราเคยคุยกัน
่ แล
เรืองนี ้ ้ว วันนี คุ
้ ณสามารถดูแลลูก ๆ ของคุณด ้วย
ความสบายใจ "Lin Xi อยูข ่ ้างหลังและกล่าวว่าจะให ้
้ กคนในภายหลัง
นํ าทุ
้
อากาศร ้อนขึนและมี ่
เหงือออกมากขณะทํ างานหลินซี
้ าหร ับทุกคน ในขณะทีเยาวชนที
ได ้ทําซุปบ๊วยเปรียวสํ ่ ่
ได ้ร ับการศึกษาทีทํ ่ างานในดินแดนรกร ้างกําลังดืมซุ ่ ป
้
บ๊วยเปรียวหวั ่
งเสียวเจิ ้ ต ้องทนกับอาการคลืนไส
นก็ ่ ้ที่
พลุง่ พล่านและเทนํ าเดื ้ อดสีขาวเย็นลงในปากของ
่ ่ งของการทํางานในช่วงบ่ายนํ าในกาต
เขา ครึงหนึ ้ ้มนํ า้
่
ได ้ถูกดืมไปแล ่
้วหวังเสียวเจิ ้
นมองไปที ่ Zhou Laidi
และถามว่า "Sister Zhou คุณยังมีนําอยู ้ ่หรือเปล่า?"
Zhou Laidi เช็ดเหงือและพู ่ ดว่า "ยังมีอก ี เล็กน้อย นิ ด
หน่ อย แต่ฉันก็อยากดืมด ่ ้วย "เธอวิงขึ
่ นไปบนภู
้ เขาวัน
 ้ั
ละสามครงความเข ้มข ้นในการทํางานมากกว่าหวัง
่
เสียวเจิ ้
นมากและเธอก็ ่ งนั้นเธอจึง
เหงือออกมากดั
้ นตามธรรมชาติ
จําเป็ นต ้องให ้นํ าคื
่
หวังเสียวเจิ ้ าหน้ามุ่ยและทํางานต่อไปป้ าข ้างๆเขา
นทํ
พูดอย่างโกรธ ๆ : "คุณทํางานมาได ้สักพักแล ้วคุณก็
่ าและไปเข
ดืมนํ ้ ้ สวิ า่ พวกเราทีนี
้าห ้องนํ าดู ่ ่ เป็ นเหมือน
คุณได ้ไหมคุณรีบมาได ้ไหม ฉันยังคงรอในภายหลัง ""
คุณกําลังเร่งอะไรฉันกําลังทําอะไรอยู่ "หวังเสียวเจิ ่ น้
โกรธอยู่แล ้วและสิงนี ่ ก็ ้ มาเติมเชือไฟให
้ ้กับไฟ ป้ าโยน
ผ้าป่ าลงสระแล ้วพูดว่า "ขีเกี ้ ยจพูดไม่ได ้" ผ้าป่ าถูก
โยนลงสระนํ าเสี ้ ยจากสระก็กระเด็นออกไปหวังเสียว ่
้ ยงก ้มหน้าและ นํ ากระเซ็
เจินเพี ้ ่
นไปทัวปกคลุ มใบหน้า
ของเธอ หยดลงบนริมฝี ปากของเธอเพียงไม่กหยดหวั ี่ ง
่
เสียวเจิ ้ ้สึกไม่สบายและอยากจะอาเจียนเธอหยิบ
นรู
ผ้าป่ าลงไปในนํ าแล ้ ้วโยนมันลงบนใบหน้าของป้ าของ
้
เธอทังสองเริ ่
มทะเลาะกั นแบบนี ้
่ Tang Jianguo บอก หยวนเหอด ้วยใบหน้าที่
เมือ
่ หวั
เศร ้าหมองในสิงที ่ งเสียวเจิ
่ ้ าในวันนี ้ หยวนเหอม
นทํ
่ งเสียวเจิ
องไปทีหวั ่ ้ ้องไห ้และร ้องไห ้และหวังเสียวเจิ
นร ่ น้
ก็พูดไม่ออก
 ่
หวังเสียวเจิ ้ ้สึกโชคไม่ดพ
นรู ่
ี อทีจะกลั ้
บบ ้านวันนี เธอถูก
ชาวบ ้านร ังแกเธอจัดการกับป้ าหลายคนตามลําพังเห็น
ได ้ช ัดว่าเธอทรมานมากเธอถูกเตะและตกลงไปในสระ
้ มไปด ้วยผ้าป่ าเน่ าและ สิงที
ว่ายนํ าเต็ ่ น่่ าร ังเกียจติดอยู่
้
บนเสือผ้าและผมของเธอกํ าลังจะสูบบุหรีให่ ้เธอตาย
่ ดถึงเรืองนี
แต่เมือพู ่ หวั้ งเสียวเจิ
่ ้ มเี หตุผลเธอขีเกี
นไม่ ้ ยจ
และเธอเป็ นคนแรกทีทํ ่ านี่ คือการสูญเสียทีเป็
่ น
่
ความลับ คําแนะนํ าสุดท ้ายสําหร ับหวังเสียวเจิ ้ อหัก
นคื
เซนติเมตรเป็ นเวลาห ้าวันและเปลียนตํ่ าแหน่ งของเธอ
- ปล่อยให ้เธอเลือกมูลวัว

ตอนที่ 52 หลบหนี

่
เมือได ้ งเสียวเจิ
้ยินเช่นนี หวั ่ ้ กระโดดขึนมา:
นก็ ้ "ฉันจะ
ไม่ไปมันเหม็นเกินไปทีจะเก็ ่ บมูลฉันจะไม่ไป" Tang
Jianguo หัวเราะเยาะ: "ในตอนนั้นคุณวิงมาหาฉั ่ น
และบอกให ้ฉันทําป่ าน เชือก. ฉันสาบานว่าจะสัญญา
่ ณสักครงในที
ว่าฉันจะทําได ้ดีฉันเชือคุ ้ั ่ ดคุณก็ทําได ้
สุ
แบบนี วั้ นไหนทีคุ
่ ณสามารถทํางานให ้เสร็จได ้ในวันนี ้
อย่าเลือกมันในเวลานี เพี ้ ยงแค่เลือก คุณไม่ต ้องติดต่อ
 ่ อที
กับคนอืนเพื ่ จะไม่
่ ทะเลาะกับพวกเขาอีก "หลังจาก
้
พูดเสร็จเขาก็สะบัดแขนเสือและจากไป

่
หวังเสียวเจิ ้ นว่าถังเจียงกัวฝึ
นเห็ ๋ กเสร็จและจากไปและก็
้
เสียใจมากขึนเขาร ้องไห ้และบ่นกับหยวนเหอ: "ทําไม
่
คุณไม่ชว่ ยฉันคุณต ้องการให ้ฉันทํางานทีสกปรกและ
เหน็ ดเหนื่ อยเหล่านี หรื
้ อไม่?" หยวนเหอ รู ้สึกเพียงว่า
เส ้นเลือดบนหน้าผากของเขาเป็ นเส ้นตรงกระโดดและ
พูดว่า: "คุณคิดว่าฉันสามารถโน้มน้าวถังเจียงกัวได ้
ไหมผูค้ นกําลังลุกเป็ นไฟฉันกําลังพูดถึงอะไร! ขอสอง
วันทําตัวให ้ดีมท
ี ศ
ั นคติ และฉันจะช่วยคุณขอร ้องใน
ภายหลัง "

"หึคณ
ุ ถือว่าฉันโง่ถ ้าฉันไปทํามัน Tang Jianguo จะ
ไม่ปล่อยให ้ฉันกลับมาอย่างแน่ นอนอย่าพยายาม
เอาชนะฉันด ้วยคําพูดเหล่านี ถ้ ้าหลินซีเจอเรืองนี
่ ใน ้
้ ณจะพูดแทนเธอ . มาเถอะ! คุณยังช่วยหลินซี
วันนี คุ
ทํางานคุณไม่เคยช่วยฉันทํางานเลยคุณเป็ นส่วนหนึ่ ง”
หยวนเหอก็ลก ่
ุ เป็ นไฟด ้วย: "คุณกําลังพูดเรืองอะไร
้ั ดท ้ายทีคุ
ครงสุ ่ ณจะทอเชือกป่ านทําไมฉันไม่พูดแทน
คุณตอนนี มี ้ บางอย่างเกิดขึนฉั ้ นขอให ้ฉันช่วยทําความ
สะอาดคอกม้าของฉัน อย่าบอกว่าไม่ชว่ ยคุณแล ้วคุณ
ต ้องทําตัวให ้ดีกอ ่ นจะช่วยคุณได ้สําหร ับหลินซี
่ นทีฉั
่ าเธอจะไม่โง่พอทีจะต่
ฉันเชือว่ ่ อสู ้กับกลุม
่ คน "หลังจาก
้
พูดแล ้วเธอก็สะบัดแขนเสือของเธอ และซ ้าย.

้
ในห ้องทํางานนํ าตาของหวั ่
งเสียวเจิ ้ าลังร่วงหล่น
นกํ
้
อย่างไม่แน่ นอนในขณะนี เธอตั ดสินใจ เธอกําลังจะทํา
่ เธอคิ
บางสิงที ่ ดมานานแล ้ว

่ ฉู่ เซิงหลับหลินซีก็เข ้าไปในห ้องอย่างเงียบ ๆ และ

เมือ
แตะหน้าผากของ ฉู่ เซิงซึงยั ่ งคงลุกเป็ นไฟหลินซีขอให ้
ระบบร ักษาเขาอีกครงและช่ ้ั วยเขาเปลียนผ้่ าขนหนู ที่
หน้าผากของเขาเขาหยิบกระติกนํ าร ้ ้อนขึนมาและ
้
เขย่ามันไม่มน ี ํ า้ หลินซีไปต ้มนํ าร
้ ้อนอีกครง้ั ไม่วา่ ง
่ นหลินซีรู ้สึกเหนื่ อยมากจนหลับไปทีขอบ
จนถึงเทียงคื ่
Kang
เช ้าตรูด
่ วงอาทิตย ์ส่องเข ้ามาจากนอกหน้าต่างผมสีดาํ
ของหลินซีเปล่งประกายเงางามทันทีที่ ฉู่ เซิงลืมตาขึน้
่ นซีทกํ
เขาก็มองไปทีหลิ ี่ าลังหลับสบายมีรอยยิมปรากฏ ้
้ มุ
ขึนที ่ มของเขา ปากซึงได ่ ้ร ับการดูแลรู ้สึกอบอุน ่ ใน
่
หัวใจของเขาเมือมองไปที ่
ผมยาวของหลิ ี่
นซีทแผ่
กระจายเหมือนสาหร่ายเขาเอือมมื ้ อออกอย่างเงียบ ๆ
และสัมผัสเส ้นผมของหลินซีมน ่
ั ลืนจริงๆ

เสียงแตรขนาดใหญ่ทําให ้หนิ งเหอแตกในห ้องและเสียง

๋ ดงั ขึนผ่
ของถังเจียงกัวก็ ้ านแตรหลินซีตกใจและแทบไม่
่
ลืมตาเมือเธอมี ้
สติเธอเห็น ฉู่ เซิงยิมให ้เธอหลินซีแตะที่
หน้าผากของเขามันไม่ร ้อนเหมือน แต่กอ ่ น

"รอสักครูฉ ้
่ ันจะเอานํ าให ้คุณ" ในขณะทีฟั ่ งเสียงจาก
้
แตรหลินซีก็เทนํ าจากกาต ้
้มนํ าลงในอ่ ่
างเมือเธอได ้ยิน
คําพูดของ Tang Jianguo เธอก็แทบจะทํากระติกนํ า้
่
ร ้อนตก หวังเสียวเจิ ้
นหายไปคนที ่ ชวี ต
มี ิ ขนาดใหญ่
้
เช่นนี จะหายตั วไปได ้อย่างไร?
เธอเคยรู ้จากข ้อมูลทางประวัตศ ิ าสตร ์ว่ามีอบ ุ ต ่
ั เิ หตุเมือ
เยาวชนทีมี ่ การศึกษาไปทีชนบทหลิ
่ นซีกงั วลว่าหวัง
่
เสียวเจิ ้ อะไรไม่ดห
นมี ี รือไม่แน่ นอนหลินซีไม่รู ้ว่าเกิด
้ อวานนี
อะไรขึนเมื ่ ้ ด ้วยความกังวลเกียวกั่ ่
บเพือนของ
เขาหลินซีรู ้สึกเหม่อลอยเล็กน้อย ฉู่ เซิงก็ได ้ยินเช่นกัน
่
และเมือมองไปที ่ สาวของเธอเธอก็
พี ่ ่
รู ้ว่าพีสาวของเธอ
่
จะต ้องกังวลเกียวกั ่ อี
บเรืองนี ้ กครง้ั

โชคดีทหลิ ี่ นซีไม่ต ้องกังวลนาน Liu Xia ก็มาและเมือ ่

่
เขาพูดถึงการต่อสู ้ระหว่างหวังเสียวเจิ ้
นและคนอื ่ ๆ
น
่
เมือวานนี ้
ขากรรไกรของหลิ นซีก็ลดลงเขาจัดการกับ
ผู ้หญิงในชนบทหลายคนตามลําพังเขาไม่ป่วยหรือ ถ ้า
คุณเจอเรืองแบบนี ่ ้ ณควรวิงหนี
คุ ่ คณุ จะต ้านทานมันได ้
่
อย่างไร?หลินซีไม่เข ้าใจหวังเสียวเจิ ้
นแต่ ทําไมผูห้ ญิง
คนนี ถึ ้ งหายไปอีกครง? ้ั Liu Xia ยังไม่รู ้ว่าเธอและหวัง
่
เสียวเจิ ้ ได ้อยู่บ ้านเดียวกัน
นไม่
Zhou Laidi และ Yu Linlin ซึงอยู ่ ่ในห ้องเดียวกันกับ
่
หวังเสียวเจิ ้ รู ้ว่าทังคู
นไม่ ้ ม
่ ป
ี ัญหากันหลังจากได ้ร ับการ
ฝึ กฝนโดย Tang Jianguo Yu Linlin เช็ดนํ าตาของ ้
เธอและกล่าวว่า: "ฉันไม่รู ้จริงๆเมือคื ่ นเธอกังวล
่
เกียวกั ้
บการอาบนํ าและซ ่
ักผ้าพีสาว Zhou และฉัน
เหนื่ อยและหลับไปเร็วมากและไม่ได ้สนใจว่าเมือไหร่ ่
เธอกลับมา "ใช่" Zhou Laidi ยังสะท ้อน: "เมือเธอ ่
กลับมาเธอสกปรกและบอกว่าเธอต ้องการอาบนํ าและ ้
ขอให ้ฉันช่วยต ้มนํ าต่้ อมาเราบอกว่าเราจะซ ักเสือผ้ ้ า.
ลินลินกับฉันไปนอนรอเธอก่อนวันนี เมื ้ อฉั
่ นตืนขึ
่ นมา ้
ี่
ในตอนเช ้าฉันเห็นว่าผ้าปูทนอนของเธอหายไปฉั นจึง
โทรหาใครสักคนฉันฉันไม่รู ้จริงๆว่าเธอไปไหน? "

่
เมือได ้ยินเสียงร ้องไห ้ Tang Jianguo ก็ยงเสี ิ่ ยใจครง้ั
สุดท ้ายที่ Chu Dagen ประสบอุบต ั เิ หตุเขาถูกเรียก
ไปฝึ กอบรมระยะหนึ่ งและตอนนี ก็ ้ เป็ นเยาวชนหญิงที่
ได ้ร ับการศึกษาทีหายตั่ ่ ว ๆ นี สิ
วไปเมือเร็ ้ งต่
่ างๆใน
หมู่บ ้านไม่เคย เสร็จแล ้วไม่ช ้าก็เร็วถ ้าเขายังคงเป็ น
้
แบบนี เขาก็ อยู่ในตําแหน่ งของเขาทีจะถู่ กถอดถอน
ด ้วยความแค ้นอย่างมาก Tang Jianguo จึงขอให ้ทุก
คนหยุดงานก่อนและหาคนก่อน หยวนเหอไม่กงั วล
่
เกียวกั
บหลินซีและขอให ้ Liu Xia คุยกับหลินซีกอ
่ น
และบอกเธอว่าไม่ไปทํางานในวันนี ้

Lin Xi ทีได ่ ้ร ับแจ ้งก็ดแู ล ฉู่ เซิงทีบ

่ ้านด ้วยความสบาย
้
ใจตอนนี โรงเรี ยนก็ปิดเช่นกันหลินซีเพียงแค่ปล่อยให ้
ฉู่ เซิงได ้พักผ่อนอย่างเต็มที่

่
ในตอนเย็นเมือเยาวชนที ่ การศึกษามาร ับประทาน
มี
่
อาหารพวกเขานํ าข่าวดีมาให ้และหวังเสียวเจิ ้ พบ
นก็
่
เมือพบเธอก็ ื ้ ๋วรถไฟกลับบ ้านเรียบร ้อยแล ้ว
ซอตั

่ั
ใช ้เวลาเดินจากหมู่บ ้านชิงซานกว่าสองชวโมงไปยั ง
สถานี รถไฟของเมืองหวังเสียวเจิ่ ้ นมาทีนี
นเดิ ่ ่ ด ้วยความ
อุตสาหะมีแผลทีเท ่ ้าขณะทีเธอเดิ
่ นเธอกําลังจะขึน้
รถไฟ แต่ถก ู ฆ่าตายในวินาทีสด ุ ท ้าย . จับมันกลับมา.
่ นใบหน้าของ Tang Jianguo ทีปกคลุ
เมือเห็ ่ มไปด ้วย
่
เมฆหวังเสียวเจิ ้ ได ้แสดงความอ่อนแอใด ๆ ทําลาย
นไม่
โถเธอได ้หาข ้อแก ้ตัวของเธอแล ้ว แต่ Tang Jianguo
 ่
ไม่ได ้ฝึ กฝนเธอ แต่ขอให ้เธอกลับไปเป็ นเยาวชนทีมี
การศึกษาก่อนและปล่อยให ้ เยาวชนทีมี ่ การศึกษา
ผลัดกันปกป้ องเธอ

่ ฉู่ เซิงฟื ้ นกลับมามีสข

เมือ ุ ภาพแข็งแรงหวังเสียวเจิ ่ ้ ก
นถู
ลงโทษและเธอถูกส่งไปยังสถานทีห่ ่ างไกลเพือดํ
่ าเนิ น
อาชีพเยาวชนทีมี ่ การศึกษาของเธอต่อไปและเธอก็
ได ้ร ับการลงโทษทีไม่ ่ เหมาะสม เมือหวั ่ ่
งเสียวเจิ ้ ก
นถู
ส่งไปเธอก็มองไปทีกลุ ่ ม
่ วัยรุน ่ การศึกษาทีอาศั
่ ทีมี ่ ยอยู่
กับเธออย่างเย็นชาและจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคํา

่
แม่ม่ายเทียนเห็นว่าหวังเสียวเจิ ้
นจากไปแล ้วเธอจึงไป
คุยกับถังเจียงกัวว่าหลิวเซียจะย ้ายไปอยูบ ่ ง
่ ้านทีหวั
่
เสียวเจิ ้ มได ้หรือไม่เพือที
นเดิ ่ เธอจะพาลู
่ กสาวไปได ้
สะดวกขึน้ Tang Jianguo กําลังหายใจไม่ออก
Widow Tian ต ้องการหาอะไรให ้เขาเขาแค่หาที่
ี่ งเขา
สําหร ับ Widow Tian มีบ ้านร ้างอยู่ทเชิ
Shuangping Widow Tian ซ่อมมันด ้วยตัวเองแล ้ว
ี่ ่ น
ย ้ายไปอาศัยอยู่ทนั
 ่ นได ้ยินว่าฉันจะจ่ายค่าบ ้าน Widow Tian ก็เลิก
เมือฉั
และร ้องกับ Tang Jianguo โดยตรง โดยธรรมชาติ
แล ้ว Tang Jianguo จะไม่สนใจเธอโดยพูดว่า: "ไม่
เป็ นไรถ ้าคุณไม่ปลูกฝังอย่างไรก็ตามคุณอยูด ่ ้วย
ตัวเองให ้เวลาคุณหนึ่ งสัปดาห ์ถ ้าคุณไม่ย ้ายฉันจะหา
คนช่วยคุณย ้าย . "Tang Jianguo รู ้สึกว่าเขาเป็ นคน
่ ดคุยดังนั้นจึงมีคนท ้าทายอํานาจของ
ดีเกินไปทีจะพู
เขาทําให ้เกิดปัญหาอยู่เสมอและหากเขาไม่ได ้ร ับการ
จัดการอย่างเข ้มงวดเขาก็จะได ้ร ับตําแหน่ งเช่นกัน

ดังนั้นเมือเขาเห็
่ นถังซูแ่ กว่งไปมาในสนาม Tang
Jianguo จึงหยุดถังซู: "คุณไม่ได ้ไปโรงเรียนเมือเร็ ่ วๆ
้
นี และอย่ านั่งเฉยๆอยู่บ ้านอ่านหนังสือและทําการบ ้าน
ถ ้าคุณทําได ้ไม่ดใี น สอบอีกครงฉั ้ั นจะโทรหาคุณตูด
ของคุณบานแล ้ว” ถังซูม ่ อของเขาด ้วยความ
่ องไปทีพ่
หวาดกลัวนี่ เป็ นครงแรกที
้ั ่ อของเขาให ้ความสําคัญ
พ่
กับการเรียนของเขาแม้วา่ เขาจะไม่ชอบการดูแลแบบนี ้
มากนักก็ตาม
 ่ นการตบทีกํ
เมือเห็ ่ าลังจะถูกตบ ถังซูจงึ กลับเข ้าไปใน
่ านหนังสืออย่างแสร ้งทํา
ห ้องอย่างระมัดระวังและเริมอ่
เป็ น

่ ้นแล ้วกําลังยืนอยูใ่ นสนามซ ้อมมวยลมพัด

ฉู่ เซิงทีฟื
้
เสือผ้าของเด็ กชายและเด็กชายตัวผอมไปเล็กน้อย
หลินซีมองไปที่ ฉู่ เซิงและพูดว่า "ดูเหมือนจะผอมลง"
ฉู่ เซิงไม่คด ิ ว่าตัวเองผอมลง จากนั้นเขาก็ได ้ยินพีสาว
่
ของเขาพูดว่า "ตอนนี อาการดี ้ ึ้
ขนแล ้วฉันจะแต่งหน้า
และร ักษาร่างกายให ้ดี"หลินซีขอให ้ ฉู่ เซิงจับไก่และทํา
ซุปไก่ในวันนี ้ ฉู่ เซิงพูดโดยไม่ทําอะไรเลย: "ไก่พวกนั้น
ออกไข่ได ้ยังไงพวกมันจะถูกฆ่าและกินได ้" "อีกสอง
สามอย่างคุณกลัวอะไรทีจะกิ ่ นมันอีกหรือ"

"ฉันไม่ไปฉันสบายดีตอนนี ไม่ ้ กน ิ ไก่"หลินซีมองไปที่

เด็กชายตัวเหม็นทีไม่ ่ เชือฟั
่ งจ ้องมองเขาและพูดว่า
"คุณโตแล ้วและฉันไม่สามารถสังคุ ่ ณได ้อีกแล ้วใช่ ?
"ฉู่ เซิงทําได ้จริงๆทําอะไรไม่ถก ่
ู เขาพูดว่า:" พีสาวถ ้า
คุณอยากกินไก่ฉันจะฆ่าเอาเป็ นว่าฉันจะไม่กน ิ มัน
แม้ว่าคุณจะปรุงมันฉันก็จะไม่กน ิ มัน " "โอ ้คุณต ้องการ
ทําให ้ฉันโกรธ" Lin เมือ่ Xi กําลังจะตีเขา ฉู่ เซิงก็ยนื
นิ่ งอย่างเชือฟั
่ งรอให ้หลินซีตเี ขา

"คุณอยู่ทนี ี่ ่ ทังหมด"
้ ชูเฉิ งหันกลับไปเห็นป้ า
Shuangqin และบัฟฟาโลยืนอยู่ทประตู ี่ หลินซีรู ้สึก
อายเล็กน้อยจ ้องไปที่ ฉู่ เซิงยิมและพู ้ ดคุยกับป้ า
Shuangqin "รีบนั่งในบ ้านทําไมวันนี ป้้ าว่าง" "อาการ
ของควายหายแล ้วฉันจะพาเขามาทีนี ่ ่ เพือขอบคุ
่ ณและ
ครงสุ ้ั ดท ้ายทีฉั ่ นกินยาของคุณฉันจะให ้เงินเป็ นค่ายา"
ป้ า Shuangqin เขายืนไก่ ่ ทถูี่ กฆ่าและพูดว่า "คุณรู ้
ไหมครอบคร ัวของฉันมีไก่จาํ นวนมากฉันฆ่าไปหนึ่ งตัว
้
ในวันนี และฉั นจะชดเชยให ้คุณและ ฉู่ เซิงฉันคิดว่าคุณ
่
เพิงลดนํ ้
าหนั กได ้เร็ว ๆ นี "้

เงินค่ายาต ้องเก็บ แต่ต ้องไม่เก็บไก่ ป้ า Shuangqin

้ ง "แม่ยายของฉันดูแลเรืองนี
พูดด ้วยใบหน้าบึงตึ ่ ถ้ ้า
คุณไม่ยอมร ับฉันอธิบายไม่ได ้หรือคุณกลับบ ้านกับฉัน
 ่
และบอกเธอด ้วยตัวเอง" ควายยัง กล่าวว่า "พีสาว Lin
้
คุณยอมร ับวันนี ครอบคร ัวของฉันจะกินไก่ด ้วย"
หลังจากปฏิเสธมานานหลินซีก็ยอมร ับเงินค่ายาและไก่
่ ดและป้ า Shuangqin ก็จากไปด ้วยความพึง
ในทีสุ
พอใจ

เมือดู ่ หลินซีกาํ ลังเตรียมอาหารเย็น ฉู่ เซิงเหลือบมอง

ไปทีซุ ่ ปไก่นึ่งจากนั้นทีใบหน้
่ าของหลินซีมค ี าํ ติดอยู่ใน
ลําคอของเขาหลินซีมองเขาและพูดด ้วยสีหน้าลังเล
"พูดในสิงที ่ คุ
่ ณต ้องการจะพูดสิงที่ ่ คุณกําลังทําอยู่
หรือไม่? "" พีสาวอย่ ่ ้
าเอาซุปไก่นีไปให ้พวกเขาอีก
เหรอ! "อีกครงหลิ ้ั นซียงั เดาว่าผูช ้
้ ายคนนี ปกป้ อง
อาหารซุปไก่หม้อใหญ่ก็ไม่เต็มใจนักหลินซีพูดคุยกับ
ฉู่ เซิงและพูดว่า "ฉันจะตักนํ าซุ้ ปไก่ออกมาให ้ทุกคน
ชิมส่วนทีเหลื ่ อจะเป็ นของคุณโอเคไหม" "โอเค" ฉู่ เซิง
่
รู ้ว่าถ ้าฉันไม่ให ้อะไรพีสาวของฉั นจะต ้องสอนเขา
่
พีสาวของฉั ้
นต ้องการให ้เขาแก ้ไขปัญหานี มาโดย
ตลอด แต่เขาก็ไม่ชอบเห็นใครมาแตกแยก
 ่
เมือเยาวชนที ่ ้ร ับการศึกษาแบ่งปันซุปไก่แสนอร่อย
ได
๋
ฉู่ เซิงได ้ก๋วยเตียวชามใหญ่ บะหมีสี ่ ขาววางในซุปไก่ส ี
้
ทองปิ ดด ้วยไข่ลวกสีนําตาลทอดสองฟองและผั กสี
่
เขียวทีวางอยู ๋ Zhao Heng เล่น
่บนเส ้นก๋วยเตียว
่
ลูกครึงและพู ดกับหลินซี: "นี่ คือการเปิ ดเตาเล็ก ๆ ต่อ
หน้าพวกเรา Xiaolin ทําไมเขาถึงกินอาหารแตกต่าง
จากของเรานี่ มันผิดปกติ!"หลินซียมอย่ ิ้ างสดใสและพูด
้ น Chu วันเกิดของ Sheng ดังนั้นดาววัน
ว่า: "วันนี เป็
เกิดตัวน้อยจะได ้ร ับการปฏิบต ั ท ี่
ิ แตกต่ างกันตาม
ธรรมชาติ "

่
ตอนที่ 53 เปลียนการแต่
งตัว

่ นซี
“ อะไรกันมันเป็ นวันเกิดของฉัน” ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
ด ้วยความประหลาดใจตังแต่้ เด็กเขาไม่ได ้มีแนวคิดวัน
เกิดนับประสาอะไรกับคนทีเตรี่ ยมบะหมีวั่ นเกิดให ้
่
เขา ฉู่ เซิงมองไปทีชามก๋ ๋ นเกิดก ้มหัวลงกัดริม
วยเตียววั
ฝี ปากของเขาอย่างดุเดือด เมือได่ ่ หอมอบอวลฉู
้กลินที ่ ่
เซิงใช ้ความพยายามอย่างมากในการระงับความเปรียว ้
 ่
ในดวงตาของเขา เมือเขาวางตะเกี ยบลงในชามหลินซี
ก็หยุดเขาและพูดว่า "นี่ คือบะหมีอายุ
่ ยน ่ นทําขึน้
ื ทีฉั
เป็ นพิเศษคุณไม่สามารถกัดมันได ้"
้ ห
่ รือไม่? ฉู่ เซิงหยิบปลายด ้านหนึ่ งออกมา
ยังคงคํานี อยู
อย่างระมัดระวังแล ้วส่งเข ้าปากช ้าๆจนปากของเขาบวม
่ ่ในชามอีกมาก เขาเบิกตากว ้างและ
และยังมีบะหมีอยู
่ นซีด ้วยความสับสน ดูเหมือนจะถามว่า:
มองไปทีหลิ
้ นควรทําอย่างไร? รูปลักษณ์ทน่
ตอนนี ฉั ี่ าร ักนั้นทําให ้
ทุกคนขบขัน Liu Xia ตบหน้าหลินซีและพูดว่า "คุณก็
กลายเป็ นคนเลวและคุณก็เรียนรู ้ทีจะกลั ่ ่
นแกล ้งผูค้ น"
จากนั้นเธอก็พูดกับ ฉู่ เซิงว่า "ไม่เป็ นไรคุณอร่อยคุณมี
ชามขนาดใหญ่ทนี ี่ ่ คุณกินได ้อย่างไร โดยไม่กด ั อย่า
่
ฟังพีสาวเธอหลอกคุ ณ"
ในตอนนี ้ ฉู่ เซิงรู ้ว่าเขาถูกพีสาวหลอกเขาไม่
่ โกรธเขา
ก ้มหัวลงและกินบะหมีจนกว่ ่ ่ าซุ
าเขาจะดืมนํ ้ ปในชาม
จนหมดและเผยให ้เห็นก ้นชามทีว่่ างเปล่าจากนั้นเขาก็
่
พูดว่า “ พีสาวฉั นกินหมดแล ้วมันจบแล ้ว” หลินซีที่
่
สองเข ้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรซึงหมายความว่ าเขา
้
ได ้ร ับพรทังหมดของเธอที ่ ตอ
มี ิ้
่ เขาหลินซียมเบา ๆ แตะ
หัวของเขาและพูดว่า "กินอาหารมากขึน" ้
Zhao Heng ทีอยู ่ ่ข ้างๆบ่นเสียงดัง: "Lin Xi คุณ
จะต ้องทําเตาเล็ก ๆ คนเดียวสําหร ับวันเกิดของเราใน
อนาคตไม่เช่นนั้นมันจะแปลกเกินไป"หลินซีรู ้สึก
ขบขันและไม่เห็นด ้วยหรือคัดค ้าน หยวนเหอจ ้องมอง
ไปที่ Zhao Heng และกล่าวว่า: "ในช่วงเวลานี คุ ้ ณมี
อาหารและอาหารทีดี ่ มากมายและคุณยังต ้องการฉลอง
วันเกิดของคุณคุณอายุเท่าไหร่?"
"อายุยสิี่ บเอ็ดฉันยังไม่แก่เกินไปฉันเป็ นชายหนุ่ มที่
่ นรู ้จักคุณมานานมาก แต่
ใฝ่ ฝันอย่างแน่ นอน" "เชียฉั
ฉันไม่รู ้ว่าคุณมีความทะเยอทะยาน" "ทําไมไม่ฉันมี
้
ตังใจแน่ ้ ฉันยังเด็กคนขับรถไฟมีชอเสี
วแน่ มาตังแต่ ื ่ ยง
มาก "" ถ ้าคุณเป็ นคนขับรถไฟฉันก็สร ้างรถไฟได ้ ""
่ ้ย "หลายคนเริมทะเลาะกั
เชียเอ ่ น
Lin Xi มองไปทีกลุ ่ ม ่ คนหนุ่ มสาวขีเล่้ นพวกเขาอาจมี
ความฝันอยู่ในใจ แต่พวกเขาติดอยู่ในดินแดนแห่งนี ้
หลินซีครุน ่ คิดอยู่พก ั หนึ่ งและการสอบเข ้าวิทยาลัย
สามารถกลับมาได ้ในอีกสามปี หากทุกคนยุ่งวุน ่ วาย
้ ไม่มค
เช่นนี ก็ ี วามหวังในอนาคต เมือนึ ่ กถึงสิงนี
่ หลิ
้ นซี
ก็กระแอมในลําคอและพูดว่า "ฉันมีเรืองจะบอกทุ ่ กคน"
้
ฝูงชนหยุดดินและมองไปที ่ นซี“ ฉันคิดว่าพวกเรา
หลิ
ทุกคนทีนั ่ ่ งอยู่ทนี
ี่ ่ ยังเด็กมากและสามารถมีความฝัน
เป็ นของตัวเองได ้ แต่ถ ้าเราไม่เตรียมตัวและโอกาส
มาถึงเราจะจับมันไม่ได ้คิดไม่ออกเหรอถึงแม้วา่ มันจะ
เป็ นลองกอง Shoal ถ ้าคุณต ้องการทะยานสูท ่ ้องฟ้ า
คุณต ้องมีความสามารถจะดีกว่าทีจะใช ่ ้
้โอกาสนี ใน
การศึกษาอย่างหนักและรอโอกาสทีจะมาถึ ่ ง
คําพูดของหลินซีทาํ ให ้ทุกคนเงียบลง Liu Xia มองไป
่ นซีและถามว่า "คุณคิดว่าเรายังมีความหวังทีจะ
ทีหลิ ่
จากไปหรือไม่?" "ใช่แล ้วเราจะไปได ้อย่างแน่ นอน"
หลินซีกล่าวอย่างเด็ดขาด “ คุณรู ้ได ้อย่างไร?” หยวน
่ นซีด ้วยสายตาทีซ
เหอมองไปทีหลิ ่ ับซ ้อน

“ คุณไม่คด ้
ิ ว่าตอนนี การควบคุ มเราจะคลายลงไปมาก
หรือเราอยู่ในหมู่บ ้านเล็ก ๆ แห่งนี ข่ ้ าวถูกปิ ดกัน้ แต่ฉัน
มีวท
ิ ยุคณ ้ั ดท ้ายทีฉั
ุ รู ้ไหมครงสุ ่ นได ้ยินรายงานบอกว่า
สหายบางคนต ้องการบางสิงที ่ สอบสวน
่ ้ั นคิด
อีกครงฉั
ว่านี่ เป็ นสัญญาณ "
้ั
เกิดความเงียบอีกครงในที ่ ด หยวนเหอก็พูดว่า“ เรา
สุ
เคยมีกลุม
่ ศึกษา แต่หลังจากทํางานในฟาร ์มมาก
เกินไปกลุม่ ศึกษาก็เลิกกันตอนนี ฉั้ นต ้องการเปิ ดกลุม
่
ศึกษาอีกครงแล้ั ้วคุณจะเข ้าร่วมได ้อย่างไร?” ฉันจะเข ้า
ร่วม "" ฉันจะเข ้าร่วมด ้วย "" นับฉันด ้วย "ทุกคน
 ่
พูดคุยเกียวกั ่ และในที
บเรืองนี ้ สุ่ ดก็ตด
ั สินใจเปิ ดกลุม
่
การศึกษาอีกครง้ั
หลังจากส่งเยาวชนทีมี ่ การศึกษาซึงได ่ ้สร ้างความ
มั่นใจขึนมาใหม่
้ แล ้ว ฉู่ เซิงก็มองไปทีหลิ ่ นซีและจับมือ
หลินซีแล ้วพูดว่า "พีสาวคุ ่ ณกําลังจะสอบเข ้า
มหาวิทยาลัยหรือไม่คณ ุ จะทิงฉั ้ นหรือไม่?"หลินซีย่อตัว
ลงและ มองจ ้อง ฉู่ เซิงจ ้องตาเขาพูดว่า "ไม่ฉันสัญญา
ว่าจะไม่แยกจากคุณ" ฉันเพิมประโยคในใจอี่ ้ั ณ
กครงคุ
้
ยังไม่โต! ฉู่ เซิงรู ้สึกโล่งใจตอนนี เขากอดเอวของหลิ นซี
่
แล ้วพูดว่า "พีสาวขอบคุ ณทีให ่ ้วันเกิดฉันฉันมี
ความสุขมาก"หลินซีกาํ ลังจะพูดและมีเสียงทีเป็ ่ นระบบ
ดังมาจากหูของเขา: "ยินดีด ้วย ตอนนี ฉั ้ นกําลังเสร็จ
้
สินการยกระดั บภารกิจ ฉู่ เซิงให ้เติบโตขึนอั ้ ตราการ
สําเร็จ 40% คุณจะได ้ร ับรางวัล 450 เหรียญทอง
ลอตเตอรีแบบสุม ่ "
Lin Xi คลิกแบบสุม ่ และระบบก็ทงถุ ิ ้ งผ้าทีมี
่ วสั ดุสามชิน้
อยู่ในนั้นหลินซีมองไปทีวั่ สดุทงสามชิ
้ั ้
นและคิ ดกับ
ตัวเอง: นี่ คือการปล่อยให ้ตัวเองเรียนรู ้ทีจะเป็
่ นช่างตัด
เสือ้
่
เมือมองไปที ่
ขากางเกงที ่ นกว่
สั ้ ้ั น
าของ ฉู่ เซิงอีกครงหลิ
้ นพ่อของ ฉู่
ซีก็ถอนหายใจอาจเป็ นไปได ้ว่าระบบนี เป็
เซิงหรืออืน ่ ๆ ที่ ฉู่ เซิงสามารถใช ้ได ้ก็มอ
ี ยู่
้
ทังหมด ระบบกล่าวว่า: "วัสดุอย่างหนึ่ งเป็ นสีแดงซึง่
เห็นได ้ช ัดว่าไม่เหมาะกับ ฉู่ เซิงหากคุณไม่พอใจกับสิง่
้
นี ระบบสามารถถอนรางวั ลได ้"
่ นไม่ได ้พูดมัน แม้ว่าตอนนี วั้ สดุสแี ดงจะไม่
ลืมไปเมือฉั
เหมาะสําหร ับใส่ออกไปข ้างนอก แต่ก็ยงั สามารถใส่ไว ้
้
ด ้านในได ้หลินซีเกลียกล่อมระบบเป็ นเพียงภูเขาลูก
ี่ ่บนศีรษะของเธอเพียงแค่ทนไว ้
ใหญ่ทอยู
Lin Xi ยังทําอะไรไม่ถก ่
ู เกียวกั ้ เธอและ
บผ้าชินนี ้ ฉู่ เซิง
กล่าวว่า“ ฉันควรเตรียมของขวัญให ้คุณ แต่พสาวของ ี่
ฉันซุม ้ าไม่ได ้ฉันได ้เตรียมวัสดุให ้คุณ
่ ซ่ามและทําเสือผ้
้ ณจะไปเมืองเอารูปกลับมาดูวา่ มีทไหนทํ
แล ้ว พรุง่ นี คุ ี่ า
้
เสือผ้าบ ้ าพีสาวเสื
้าง "" ทําไมฉันทําเสือผ้ ่ ้ าของฉัน
อผ้
พอใส่ได ้ไม่ต ้องใช ้เงินขนาดนั้น "Lin Xi ชีไปที ้ ขา ่
กางเกงของเขาและพูดว่า" ฉันเข ้าใจแล ้วไม่มน ั สันและ ้
ฉันเกือบจะเห็นข ้อเท ้าแล ้ว "" มันเพียงพอทีจะชดเชย่
แล ้วทําไมคุณถึงต ้องการสร ้างใหม่มน ้
ั สินเปลื องเกินไป
.” ฉู่ เซิงไม่เห็นด ้วย
่ั
Lin Xi ถึงกับผงะไปชวขณะจากนั ้นเธอก็ตบหน้าผาก
ของเธอเธอลืมไปได ้อย่างไร: ปี ใหม่สามปี เก่าสามปี และ
การเย็บและซ่อมสามปี ไม่ใช่ทก
ุ คนในยุคนี ที้ เป็
่ นเช่นนี ้
หลินซีครุน ้ แค่ทํา
่ คิดสักพักและพูดกับ ฉู่ เซิงว่า "งันก็
้
เสือผ้าหน้าร ้อนคุณไม่มอ
ี ะไรอยู่แล ้วคุณต ้องทําเสมอ"
่ ับงานไปทีสตู
ฉู่ เซิงซึงร ่ ดโิ อถ่ายภาพเพือดึ
่ งภาพถ่าย
่ นหลินซีในภาพถ่ายยิมอย่
เมือเห็ ้ างสดใส ฉู่ เซิงก็อด
่ งมุมปากของเขาให ้เปิ ดออก
ไม่ได ้ทีจะดึ
้
ฉู่ เซิงยังพบร ้านตัดเสือในเมื องหลังจากได ้ยินราคา ฉู่
่
เซิงลังเลทีจะให ้ าและนํ าวัสดุ
้ร ้านตัดเสือทํ
กลับมา หลังจากทีหลิ ่ นซีพบเขาก็โกรธมากจึงสะกิด
ศีรษะแรง ๆ และบอกเขาว่า: "คุณจะกลับมาเพืออะไร ่
ฉันจะไม่ทําฉันไม่ต ้องวิงอี ่ กครงเมื
้ั อเห็
่ นท ้องฟ้ าร ้อน
คุณจะใส่อะไรต่อไป? "ฉู่ เซิงพึมพํา:" มันแพงเกินไปค่า
ทําสูท 50 เซ็นต ์มันแพงเกินไป "Lin Xi ด่าอย่างลับๆ:
้ ยว ดูคาํ พูดพึมพําของ ฉู่ เซิงและให ้ความรู ้เขา:
ขีเหนี
"คุณเป็ นคนขีเหนี้ ยวมากและคุณจะไม่สามารถ
แต่งงานกับภรรยาได ้ในอนาคต" "ฉันไม่ต ้องการ
แต่งงานกับภรรยา" ฉู่ เซิงพึมพําและลดระดับของเขา
ส่วนหัวหลินซีจ ้องมองมาทีเขา ่

"โอ ้นี่ กําลังฝึ กอยู่บอกฉันว่าคุณทําอะไรผิด?" หมอซ ้ง

เดินมา เนื่ องจากเขาไปทํางานในโรงพยาบาลในเมือง
เขากลับมาทุกสัปดาห ์ในวันอาทิตย ์เท่านั้นหลินซีมองดู
่
เขาถือซีโครงชิ ้
นใหญ่ และถามว่า: "นี่ สําหร ับพวกเรา
 ้
เหรอ" หมอซ่งยิมและพู ดว่า "คุณคิดอะไรอยู่ฉันใช ้
้
เวลานานกว่าจะได ้เนื อมากกว่ าสองชิน้ สิงที
่ ฉั่ นได ้ร ับก็
่ น "Lin Xi โกรธและพูดว่า" คุณคิด
แค่ให ้คุณทําเพือฉั
อะไรอยู่คณุ ต ้องการให ้ฉันมีสว่ นร่วมโดยไม่ต ้องมีสว่ น
แบ่งของฉัน "
"เฮ้ฉันจะไม่มส ี ว่ นแบ่งของคุณได ้อย่างไรหลังจากที่
คุณทําเสร็จแล ้วฉันจะเหลือเงินให ้คุณไม่กเหรีี ่ ยญ
่
โอเค" เสียวซงถามด ้วยใบหน้าเรียบเฉย "โอเค"หลินซี
ยังล ้อเล่นกับเขาเธอไม่ขาดแคลนเนื อสั ้ ตว ์ตังแต่
้ มสี ต
ู ร
อาหารเธอสามารถกินเนื อสั ้ ตว ์ทีระบบจั
่ ดเตรียมไว ้ให ้
ทุกวัน
"ฉันจะทํากระดูกกระเทียมคุณจะ?" หมอซ ้งถูมอ ื ของ
ื่
เขาและถามอย่างคาดหวัง หลินซีชนชมความหน้ าด ้าน
่
ของหมอซ่งและสังอาหารด ้วยซํา้ หลินซีไปทีห ่ ้องคร ัว
่ าอาหารและหมอซ่งก็ชว่ ยจุดไฟ ทังสองเริ
เพือทํ ้ ม่
สนทนากันหลินซีถามเกียวกั่ บโรคติดเชือการ้
แสดงออกของหมอซ่งค่อนข ้างน่ าเกลียด:
"โรงพยาบาลเต็มไปด ้วยผู ้ป่ วยผู ้ป่ วยหนักบางคนถูก
่
ย ้ายไปทีโรงพยาบาลในเมื องทีสํ่ าคัญคือตอนนี ไม่ ้ มย ี า
ส่วนหนึ่ งมี แต่หยดในถังคุณรู ้ไหมว่าตอนนี เพนิ
้ ซลิ ลิ
นสามเม็ดสามารถแลกเป็ นโครเกอร ์สีเหลืองขนาดเล็ก
ได ้ "
"อะไรนะ"หลินซีตกใจ "คุณกําลังพูดถึงตลาดมืด
้ั
ใช่มย?"
่
"มันไม่ใช่ตลาดมืดเพียงแค่เปลียนเป็ นการส่วนตัว
ดังนั้นยังคงมีราคาและไม่มต
ี ลาด"
่
Lin Xi จําเพนิ ซลิ ลินห ้าเม็ดทีเธอแลกเปลี ่
ยนกั บระบบ
้ เก็
ได ้ ฉู่ เซิงใช ้สองและสามตัวนอนอยู่ในพืนที ่ บข ้อมูล
ของเธอ
หมอเซียวซ่งมองไปทีใบหน้ ่ าของหลินซีและสํารวจ
อย่างระมัดระวัง: "ฉันได ้ยินพ่อบอกว่าคุณมีเพนิ ซลิ น ิ อ
่ วยครงที
ยู่ในมือ?" "อืมชูเซิงป่ ้ั แล ่ ้วและยังมีอกี สองสาม
อย่าง" "ถ ้าอย่างนั้นคุณก็ ต ้องการเปลียนแปลง
่
หรือไม่? "หมอซ่งมองไปทีหลิ ่ นซีอย่างมี
ความหวัง หลินซีจ ้องมองเขาและพูดว่า "ถ ้าหมอซ่งรู ้จะ
้ บคุณ" จูๆ่ หมอซ่งก็หบ
เกิดอะไรขึนกั ุ ปาก เขาคงโดน
่ และไม่
พ่อหัก หลังจากคิดถึงเรืองนี ้ คนื ดีฉันถามอีกครง้ั
หลังจากนั้นไม่นาน: "ฉันไม่ได ้ถูกล่อลวงจริงๆฉันไม่ได ้
่ นครอบคร ัวของเพือนต
ทําเพือเงิ ่ ้องการมันตอนนี ฉั้ น
รู ้สึกอยู่ใกล ้ ๆ และพวกเขาก็มไี ว ้สําหร ับเด็ก ๆ ด ้วย .
ไม่ต ้องห่วงจะไม่มอ ้ นสัญญา "
ี ะไรเกิดขึนฉั
่ นได ้ยินว่าเป็ นคนรู ้จักหลินซีก็ขยับตัวเล็กน้อย
เมือฉั
และไม่มป ี่
ี ระโยชน์ทเธอจะถื ่
อมันเมือดร. ซ่งเห็นว่าหลิน
ซีหลวมตัวเขาก็ช ักชวนเขาอีกครง้ั ในทีสุ ่ ดเมือหมอซ่
่ ง
ออกไปเขาก็เอาเพนิ ซลิ ลินออกไปสามเม็ด
นอกเหนื อจากกระดูกกระเทียม
่
ห ้องคร ัวมีกลินของกระดู ่
กกระเทียม ฉู่ เซิงดมกลินหลิน
ซีโบกมือให ้เขาเขาเดินเข ้ามาอย่างมีความสุขและถาม
่
ว่า: "พีสาวอย่ าโกรธฉันฉันคิดผิดหันกลับไปหาคนทํา
้
เสือผ้าและ ่
พีสาวของฉั นก็จะทําอาหารให ้ด ้วย” หลินซี
้ กระดู
ชีไปที ่ กกระเทียมทีดร.่ ซ่งทิงไว้ ้และพูดว่า“ ลองดู
สิมน ั แค่ทอดและกินตอนทียั ่ งร ้อนอยู่”

ในทีสุ่ ด ฉู่ เซิงก็ถอนหายใจด ้วยความโล่งอกเมือเธอ

่
่
เห็นว่าพีสาวของเธอไม่ โกรธอีกต่อไปหลินซีไม่โกรธ
เพราะเธอได ้คิดวิธไี ว ้แล ้ว คนส่วนใหญ่ในยุคนี รู้ ้จัก
วิธก ้
ี ารทําเสือผ้าความแตกต่ างก็คอื พวกเขาไม่เข ้ากัน
หลินซีตด ั สินใจหาคนทีมี ่ ความสามารถมาช่วยทํา
้ า
เสือผ้
 ้
ห่อเค ้กนํ าตาลทรายขาวหนึ ่ งกล่องหลินซีหยิบผ้าไปหา
่
คุณยายเหลียนหลินซียงั คงรู ้สึกอายเล็กน้อยเมือเขา
เอาไก่ของคนอืนคร่ ้ั ดท ้ายเขาต ้องการส่งขนมให ้เป็ น
งสุ
ของขวัญเป็ นการตอบแทน
ควายตัวน้อยกําลังเล่นอยูท ี่
่ ประตู ่
สนามและเมือเขาเห็ น
ี่ ่ "
หลินซีมาเขาก็พูดกับสนามว่า "แม่นอ้ งหลินอยู่ทนี
ป้ าซวงฉิ นทักทายเขา
่
Lin Xi ยืนเค ้
้กนํ าตาลทรายขาวในมื อของเขาและพูด
ว่า "ฉันทําขนมให ้คุณยายเหลียนชิม" "โอ ้ช่างน่ า
เสียดายอะไร"หลินซียด ้
ั เค ้กนํ าตาลสี
ขาวในมือของเขา
ลงในมือของป้ า Shuangqin และพูดว่า: “ อย่ามา
สุภาพกับฉันแค่กน ้
ิ เล่น ๆ ” ทังสองคุ ยกันแล ้วเดินเข ้า
ไปในสนาม
ตอนที่ 54 ธุรกิจ
่
เมือหลิ นซีออกมาวัสดุในมือของเขาก็มอบให ้ป้ า
Shuangqin ด ้วย เมือ่ ฉู่ เซิงกลับมาป้ า Shuangqin
่ สงบลงหลินซีแก ้ปัญหาในการ
ก็ไปวัดขนาดและเรืองก็
้ าและกลับไปอย่างมีความสุขป้ า Shuangqin
ทําเสือผ้
และแม่สามีของเขาบ่นพึมพํา: "แม่หนู Lin ผู ้มี
้ มใจทีจะทํ
การศึกษาคนนี เต็ ่ าเสือผ้้ าให ้ลูกด ้วยวัสดุชน
ิ้
 ้ งๆฉันเห็น วัสดุนีดี
ใหญ่เช่นนี จริ ้ จริงๆเราไม่มวี สั ดุที่
้
อ่อนนุ่ มเช่นนี ในหน่ วยงานจัดหาและการตลาดของเรา
"คุณยายเหลียนมองเธอเอียง ๆ และพูดว่า" ปิ ดปาก
่ ้ " ป้ า Shuangqin รีบ
ของคุณไว ้และอย่าพูดถึงเรืองนี
้ "แม่ไม่ต ้องกังวลฉันมีความรู ้สึก"
ยิม:

่
งานเกียวกั ้ รกร
บพืนที ่ ้างใกล ้จะเสร็จแล ้วและยังเปิ ด
โรงเรียนสําหร ับเยาวชนทีมี ่ การศึกษาบางคนรวบรวม
หนังสือเรียนและเริมต่ ้นชีวติ การศึกษาของพวกเขา
ยกเว ้น Yu Linlin เยาวชนทีมี ่ การศึกษาทุกคนเข ้า
ร่วมพวกเขาไม่ได ้อ่านมานานแล ้วพวกเขาลืมความรู ้ที่
้
เรียนมาก่อนหน้านี ไปมากคราวนี ้
พวกเขาต ้องหยิบ
้
ขึนมาอี ้ั กคนไม่ได ้ก ้าวหน้าอย่างรวดเร็ว
กครงทุ

้
ตังแต่ ่
Yu Linlinหวังเสียวเจิ ้
นจากไปก็ ไม่มใี ครคุยกับ
เธอเลย Zhou Laidi เป็ นคนพูดน้อยตังแต่ ้ อยู่รว่ มห ้อง
้ ้ากันได ้ไม่
กับพวกเขาเธอก็รู ้ว่าเด็กผูห้ ญิงสองคนนี เข
่
ยากเมือหวั ่
งเสียวเจิ ้
นจากไปเธอและ Yu Linlin ไม่มี
 ่ มอ
อะไรจะพูดเมือไม่ ้ นเอนตัวไปอ่าน
ี ะไรเกิดขึนฉั
หนังสือข ้างๆ Liu Xia

่
Yu Linlin ผูโ้ ดดเดียวเฝ้ าดูเยาวชนทีมี่ การศึกษานั่ง
่
คุยกันถึงปัญหาทีพบในการศึ กษาของพวกเขาเธอดู
ถูกเหยียดหยามและอยู่ทนี ี่ ่ มานานแล ้วเธอรู ้ว่าเธอไม่มี
่
ความหวังทีจะกลั ่ องและยังคงเรียนอยู่ เพือ
บไปทีเมื ่
ใคร?

่ ว ๆ นี งานทํ
เมือเร็ ้ าฟาร ์มได ้ผ่อนคลายลงหลินซีได ้เริม่
่
เพิมปริ มาณติมซํ่ าตังแต่
้ ขายติมซํ ่ าให ้กับ Li Zhen
หลินซีรู ้สึกโล่งใจมาก แต่เขาก็ไม่ได ้ร ับเงินน้อยลงหลิน
่ นว่าฤดูร ้อน
ซีได ้นับมัน ประหยัดไปได ้ร ้อยนิ ด ๆ เมือเห็
่ น้ Li Zhen จึงแนะนํ าให ้หลินซีเปลียน
กําลังจะเริมขึ ่
่ ดว่าจะขายอะไรดีกว่ากัน?
พันธุ ์หลินซีเริมคิ

่ ้าสูร่ ะบบห ้างสรรพสินค ้าหลินซีแสวงหาแรง

เมือเข
่ าของเธอเนื่ องจากธุรกิจของติม
บันดาลใจสําหร ับติมซํ ่
่ ขนเรื
ซําเริมดี ึ ้ อย
่ ๆ เธอจึงสนใจในการทําติมซํ
่ ามาก
 ้
ขึนอย่ างไรก็ตามเธอเก็บเหรียญทองไว ้ได ้มาก เป็ น
้
การสินเปลื ่
องทีจะใช ้มันหลินซีอยู่ในห ้างสรรพสินค ้า
เดินไปรอบ ๆ ในวงเวียนใหญ่ฉันเห็นผลิตภัณฑ ์วุ ้น
จากมโนธรรม หนึ่ งเหรียญทองซือแมวสองตั
้ ว นี่ คือ
ความคุ ้มค่าจริงๆหลินซีรู ้ว่าเธอทําอะไรได ้บ ้างเธอสร ้าง
yokan Yokan ต ้องใช ้แป้ งถัว่ adzuki นํ าตาล ้
ทรายขาววุ ้นและถัว่ adzuki แดง นอกจากนี เธอยั ้ งมี
่
ถัวแดงที ่
คนอื ่
นให ่
้มาเมือเธอป่ ้ั แล
วยครงที ่ ้วหลินซี
เตรียมวัตถุดบ ้
ิ ทังหมดและเริ ่ าขนมแบบดังเดิ
มทํ ้ มนี ้

่ ฉู่ เซิงกลับบ ้านห ้องคร ัวเต็มไปด ้วย yokan ฉู่ เซิง

เมือ
ไม่เคยเห็นมาก่อนและถามว่า "พีสาวนี ่ ่ คืออะไร" "นี่
เรียกว่า yokan เป็ นของว่างคุณสามารถกินได ้และดู
ว่ารสชาติดห ่ yokan
ี รือไม่" ฉู่ เซิงไม่เคยได ้ยินเรือง
่
แล ้วถามว่า: "พีสาวตั ้ าด ้วยลูกแกะหรือเปล่า?"
วนี ทํ

“ นี่ ไม่ใช่อย่างนั้น แต่โยคังยุคแรก ๆ ทําด ้วยเนื อแกะ

้
ต่อมาเนื่ องจากพระบางรูปไม่กน ้ ตว ์และปลาพวก
ิ เนื อสั
เขาจึงแทนทีด ่ ้วยวัสดุอนและทํ
ื่ าโยกังในปัจจุบน ั ” หลิน
ซีอธิบายต่อฉู่ เซิงต่อไปว่า ฉู่ เซิงดูโปร่งแสงหยิบเยลลีที ่ ่
มีลก ั ษณะคล ้ายเยลลีขึ่ นมาหนึ
้ ่ งชิน้ ฉู่ เซิงรีบใส่เข ้าปาก
เพราะกลัวว่ามันจะตกลงมามันหวานและลืนโดยไม่ ่ ต ้อง
้
เคียวยากจริ ่
งๆน่ ากินจัง เมือมองไปทางที ่ ฉู่ เซิงกําลัง
้
เพลิดเพลินหลินซีรู ้สึกว่า yokan นี จะขายได ้อย่าง
แน่ นอน

ในช่วงเวลานี ้ ฉู่ เซิงก็ไม่ได ้ใช ้งานเขาจึงเสนอขาย

yokan แต่หลินซีก็ไม่โล่งใจท ้ายทีสุ ่ ดยังมีเด็กจํานวน
มากทีป่่ วยและการวิงออกไปมี
่ ่
ความเสียงอยู ่เสมอ ฉู่ เซิง
กล่าวว่า "ฉันมีแล ้วและจะไม่ได ้ร ับมันอีก" หลังจากคิด
่ ดหลินซีก็ตกลงทีจะไปเมื
ได ้ในทีสุ ่ อง แต่บอกให ้เขา
ระวังตัว

่
ผลทีตามมานอกจากขายโยคั ้ งพา
งแล ้วเด็กคนนี ยั
หมอซ่งกลับมาอีกด ้วย หมอเซียวซ่งดูเหนื่ อยล ้าโดยใช ้
ประโยชน์จากการทีฉู ่ ่ เซิงไม่ใส่ใจหยิบอะไรบางอย่างที่
ห่อด ้วยผ้าเช็ดหน้าออกมาและหลังจากเปิ ดมันสิงที ่ ่
ปรากฏตรงหน้าหลินซีคอื นักต ้มตุ๋นสีเหลืองทอง หมอ
 ่
เสียวซงใส่ ้ าของหลินซีและพูดว่า "ฉัน
ของลงในเสือผ้
้
ทํางานเสร็จแล ้ว"หลินซีรู ้ว่าเธอซือเพนิ ซลิ ลินสามเม็ด
่
เพือแลกกับมัน

หมอซ่งเห็นโยคังของหลินซีหยิบชินหนึ ้ ่ งแล ้วใส่ปาก

หลังจากกินเสร็จเขาก็พูดว่า“ สิงนี ่ มี ้ คา่ คุณซ่อนมันไว ้
แม้แต่ ฉู่ เซิงก็ไม่สามารถพูดได ้เพือที ่ จะไม่
่ เข ้าไปใน
ปัญหา”หลินซีรู ้ถึงความสําคัญโดยธรรมชาติวางของ
ไว ้และถามว่า:“ ทําไมวันนี คุ ้ ณกลับมา” ฉันจําได ้ว่าฉัน
่ บมาเมือไม่
เพิงกลั ่ กวัี่ นทีผ่
่ านมาและมันก็ไม่ใช่เวลาที่
เขาจะพักผ่อนเร็ว ๆ นี ้ ดร. ซ่งกล่าวอย่างโกรธ ๆ ว่า:
"ฉันต่อสู ้มาสีสิ่ บแปดชวโมงต่
่ั อเนื่ องไม่เช่นนั้นฉันจะ
พักผ่อนฉันไม่สามารถทนได ้อีกต่อไปโอเคฉันจะไม่
บอกคุณฉันจะไปนอนนี่ คือ ขนมดีฉันกําลังตกแต่ง "

้ นซีอดไม่ได ้ทีจะเก็
สําหร ับคนผิวหนาเช่นนี หลิ ่ บเขาไว ้
่
ในกล่องอาหารกลางวัน เมือหมอซ่ งออกไปเขาก็หน ั
กลับมาและถามว่า "ดีคณ ุ ยังมีเพนิ ซลิ น
ิ อยู่หรือไม่"
่
หลินซีมองไปทีหมอซ่ งพร ้อมกับยามดร. ซ่งรู ้สึกอาย
 ่
เล็กน้อย: "ฉันถามว่ามี เพียงแค่เปลียนมั นเล็กน้อยฉัน
ก็ต ้องการช่วยชีวติ ผูค้ นด ้วยเช่นกัน”หลินซีถาม:“ จะ
่
เปลียนได ้อย่างไร?” หมอซ่งมีความกระตือรือร ้น
้
ในทันที:“ ชินละห ้าหยวนราคาในตลาดมืดเป็ นราคานี ้
เท่านั้น”หลินซีทําการคํานวณแล ้วฉันยังมีเหรียญทอง
จํานวนมากในระบบและมันเป็ นการสินเปลื ้ ่
องทีจะไม่ ใช ้
มัน หลินซีขอให ้หมอซ่งรอไม่นานเขาก็หยิบยาเจ็ด
อย่างส่งให ้หมอซ่ง หมอซ ้งยัดมันลงในกระเป๋ าเสือ้
โดยตรงแล ้วพูดว่า "ฉันจะกลับมาส่งเงินให ้ฉันจะไป"

ี่ ซ่งก ้าวออกไปเขาก็ชนกับชูเซิง่ ฉู่ เซิงมอง

ทันทีทดร.
่ องอาหารกลางวันในมือของดร. ซ่งและพูด
ไปทีกล่
อย่างโกรธ ๆ : "คุณมาทีนี ่ ่ เพือกิ
่ นอาหารของฉันอีก
้ั อไม่" "เด็กผูเ้ คราะห ์ร ้ายคนนี คุ
ครงหรื ้ ณเป็ นอะไร พูด
ถึง!” หมอซ ้งพยายามทุบตี หลินซีรบี หยุดและส่งดร. ซ่
งออกไปหลินซีตบไหล่เขาแล ้วพูดว่า "อย่าขีเหนี ้ ยวเจ ้า
้
ยังต ้องเรียนรู ้ทักษะจากดร. ซ่งหากเจ ้าเป็ นเช่นนี ดร.
ซ่งจะชนะ ' t สอนคุณ "
ฉู่ เซิงดุหมอซ่งในใจจากนั้นก็หยิบเงินในกระเป๋ า
ออกมาและพูดว่า "พีสาวเงิ ่ นทีฉั่ นขายได ้ในวันนี อยู
้ ท ี่ ่
่ นี
ี่ ่ " การนับเงินเป็ นสิงที
แล ้วคุณอยู่ทนี ่ หลิ
่ นซีเต็มใจทีสุ่ ด
่ าแม้วา่ มัน เป็ นเงินทีกระจั
ทีจะทํ ่ ดกระจายหลินซีมี
ความสุขมากทีได ่ ้นับเงิน ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
่ นซีนับเงิน
่
อย่างจริงจังและรู ้สึกว่าพีสาวของเธอดู เหมือนจะ
เปล่งแสงออกมา

ในตอนคํ่าเมือป้ ่ า Shuangqin ส่งมอบเสือผ้ ้ าให ้กับ ฉู่

เซิงฉู่ เซิงก็ได ้ร ับข่าวว่าโรงเรียนจะเปิ ดดําเนิ นการต่อใน
วันพรุง่ นี ้ ตอนนี คุ ้ ณกําลังจะไปโรงเรียนถอดใจออกไป
ฉู่ เซิงถูกหลินซีบงั คับให ้อ่านหนังสือในห ้องหลินซีกม ุ
แก ้มของเขาและนึ กถึงขนมชินเล็ ้ ก ๆ ทีเขาเคยกิ
่ นมา
ก่อน เธอสนใจในการทําขนมมากขึนเรื ้ อย ่ ๆ แต่น่า
่
เสียดายทีแทบไม่ มห ้
ี นังสือประเภทนี เลย ิ ้ วนติม
มีชนส่ ่
ซําน้อยมากในหนังสือทีระบบให ่ ้มาขณะทีฉั ่ นกําลังคิด
่
เกียวกั ่ ระบบก็
บเรืองนี ้ ๊
สง่ เสียงบีบจากนั ้นจึงพูดว่า: "มี
้
สูตรอาหารขันกลางและสู ้ งอยู่ในระบบหาก
ตรขันสู
จําเป็ นคุณสามารถใช ้ เหรียญทองเพือซื ่ อพวกเขา
้
"Lin Xi เมือฉั ่ นได ้ยินฉันไม่สามารถควบคุมรอยยิมบน ้
ใบหน้าของเขาได ้และพูดว่า" โอเคราคาเท่าไหร่
่ อ้ "
สําหร ับฉันทีจะซื

้ นโรคทีมื
หลินซีรู ้ดีวา่ ระบบนี เป็ ่ ดมน แต่เพือประโยชน์
่
ของอาหารทีดี ่ เธอสามารถทนได ้ เสียงของระบบ
นุ่ มนวลกว่าทีเคยพู่ ดว่า: "2,000 เหรียญทองสําหร ับ
สูตรอาหารระดับกลาง, 20000 เหรียญทองสําหร ับ
สูตรอาหารขันสู ้ ง" ทันใดนั้นใบหน้าของหลินซีก็ดนู ่า
เกลียดและเขามองไปทีจํ่ านวนเหรียญทองทีเขา ่
สามารถใช ้ได ้ นี่ เล่นเอง!

ระบบยังคงดําเนิ นต่อไป: "คุณสามารถขอผ่อนชําระได ้

และคุณจะต ้องจ่ายดอกเบียเพิ้ มอี
่ กเพียงเล็กน้อย
เท่านั้น"หลินซีบบี กําปั้นของเขาระงับความโกรธของ
เขาและพูดว่า: "ลาก่อน" เมือรู่ ้ว่าระบบไม่ด ี เขาเพิงซื
่ อ้
สําเนาเงินของเธอสําหร ับ Intermediate Recipe
นั้นค่อนข ้างสันซึ
้ งหมายความว่
่ าเธอต ้องขอให ้ระบบยืม
เงินจํานวนมากจากนั้นเพียงแค่จา่ ยดอกเบียก็ ้ จะฆ่าเธอ
ได ้
ระบบได ้เห็นใบหน้าทีเศร ่ ้าหมองของหลินซีและพูดว่า
๋
"เดียวก่ ื่
อนมีวธิ อี นโดยไม่ ต ้องใช ้เงิน" "ตัด"หลินซีไม่
ต ้องการฟังเรืองไร่ ้สาระของระบบอีกต่อไประบบกดปุ่ ม
ปิ ดก่อนทีจะ ่ มือของหลินซีคนทีสองพู ่ ดว่า: "คุณ
สามารถแลกเปลียนกั ่ บทองคําแท่งได ้" "อะไรนะ"หลิน
ซีครุน ่ คิดอยู่พก ั หนึ่ งและในทีสุ ่ ดก็เข ้าใจว่าระบบ
กระโดดออกไปในเชิงรุกได ้อย่างไรในวันนี เขากั ้ งวล
่
เกียวกั ่
บเรืองของตั วเอง

่ นซีจะตอบสนองระบบก็เริมโปรโมตสู
ก่อนทีหลิ ่ ตร
อาหารของตัวเอง: "ดูสส ิ ต ้
ู รอาหารขันกลางนี ้ ้บันทึก
ได
อาหารมากกว่า 300 รายการและติมซํ ่ ามากกว่า 70
รายการในอนาคตระบบจะจัดเตรียมวัตถุดบ ิ ในการ
้
ทําอาหารทังหมดของคุ ้ กอีก
ณ ไม่จาํ เป็ นต ้องซือผั
่
ต่อไปแม้กระทังเครื ่
องปรุงรสก็ชว่ ยได ้และคุณกําลังใช ้
ประโยชน์จากมัน”หลินซีต ้องยอมร ับว่าระบบยังคงทํา
ให ้เธอถูกล่อลวงและเธอไม่สามารถใช ้ทองคําแท่งได ้
ในตอนนี มั้ นดีกว่า หากเปลียนเป็
่ นระบบถ ้าเธอ
สามารถร ับสูตรอาหารระดับกลางได ้เธอก็สามารถ
 ้ งเธอสามารถกิ
ทําอาหารรสเลิศได ้มากขึนซึ ่ นได ้ด ้วย
ตัวเองและเธอก็สามารถขายเป็ นเงินได ้ในทีสุ่ ดหลินซีก็
ตกลง เดิมทีทองคําแท่งนั้นซ่อนอยู่ในพืนที
้ จั่ ดเก็บของ
ระบบ แต่ระบบได ้นํ ามันออกไปและมอบตําราอาหาร
ระดับกลางให ้หลินซี

้
สูตรขันกลางหนากว่ ้
าสูตรพืนฐานมากหลิ นซีแทบรอ
่
ไม่ไหวทีจะเปิ ดมันหลังจากอ่านไปสักพักใบหน้าของ
้
หลินซีก็เป็ นสีเขียวสูตรขันกลางนี ้ งมีสต
ยั ้
ู รพืนฐาน
่
มากกว่า 100 สูตรหลินซีสามารถเพิมอาหารได ้สอง
ร ้อยจานและมีการเพิมติ่ มซํ
่ าอีกห ้าสิบจาน ไม่ใช่
มากกว่าสามร ้อยสิงที่ ระบบก่
่ ้ าวไว ้หลินซีรู ้
อนหน้านี กล่
ว่าเขาแพ ้อีกครง้ั

ี่ ตอ
Lin Xi ไม่ได ้อยู่ในอารมณ์ทจะดู ่
่ และตัดสินใจทีจะ
่
ออกไปข ้างนอกเพือบรรเทาความหดหู ่ในใจของเขา

้ กน้อยและสายลมยามเย็นชืนและรู
ท ้องฟ้ ามืดครึมเล็ ้ ้สึก
่ นํา้
เหนี ยวเหนอะหนะบนใบหน้าหลินซีเดินช ้าๆไปทีแม่
 ่ านจุดเยาวชนทีมี
Jinghe เมือผ่ ่ การศึกษาหลินซี
่
บังเอิญเห็นคนสองคนยืนอยู่ไม่ไกลจากจุดเยาวชนทีมี
การศึกษาชายและหญิงเธอไม่รู ้จักชายคนนั้นและ
ผู ้หญิงคนนั้นคือ Yu ลินลิน.

่
Lin Xi มองไปทีพวกเขาสองคนราวกั บว่าพวกเขา
กําลังคุยกัน Yu Linlin มีท่าทางบิดเบียวและชายคน ้
นั้นก็ดเู อาใจใส่หลังจากพูดคุยกันสักพักชายคนนั้นก็
จับมือของ Yu Linlin และเดินไปอีกทาง นี่ คือวัตถุ
หรือไม่?หลินซีจาํ ได ้ว่า Yu Linlin อายุไม่มากแล ้ว
ทําไมเธอถึงจัดการกับมัน? เมือนึ ่ กถึงอีกครงมั ้ั นก็ไม่มี
อะไรเกียวข่ ่
้องกับเขาเมือมองไปที ่ ้องฟ้ าทีมื
ท ่ ดมนขึน้
่ ๆหลินซีก็สญ
เรือย ่
ู เสียความคิดทีจะเดิ นเล่นและเดิน
กลับอย่างช ้าๆ ทันทีทฉั ี่ นกลับถึงบ ้านฝนก็ตกลงมา
อย่างหนัก ฝนหยดลงมาจาก Dou Da และในช่วง
เวลาสัน้ ๆ หยดนํ าที ่
้ ไหลจากชายคาที ่ อมต่
เชื ่ อกันหลิน
ี่
ซีโชคดีทเขาโชคดี และรอดพน้ จากฝนทีตกหนั ่ กมาได ้
นอกจากนี ยั้ งมีคนทีโชคร
่ ้ายบังเอิญไปเจอฝน ในวันที่
สองมีการซุบซิบนิ นทาในหมู่บ ้านและผูม้ าใหม่ Yu
Zhiqing ได ้จับคูก่ บั ชายคนนั้นและเข ้าไปในกระท่อม
มุงด ้วยซากปร ักหักพัง

่ เยาวชนทีได
ในห ้องทีมี ่ ้ร ับการศึกษาพบเห็นเสียงร ้อง
โหยหวนของ Yu Linlin:“ ฉันไม่ได ้ฉันไม่ได ้ทําอะไรที่
น่ าอับอายแค่หลบฝนฉันบังเอิญเจอมันอย่าผิดฉัน”

ตอนที่ 55 การเรียนรู ้
่ น Yu Linlin ทีแทบจะเป็
เมือเห็ ่ นบ ้า หยวนเหอไม่รู ้จะ
พูดอะไร ตามที่ Yu Linlin ชายเช่นเธอติดฝนและซ่อน
่
ตัวอยู่ในบ ้านฟางเพือหลบฝนทั ้
งสองคนสบายดี
แม่ม่ายเทียนมองไปทีถั ่ งเจียงกัวและพู
๋ ดว่า "เลขาธิการ
่ นฉันไม่ได ้พูดอะไรไร ้สาระจากนั้น
พรรคคุณต ้องเชือฉั
่ งหยูและผู ้ชายก็สนิ ทกันถ ้าพวกเขาเป็ นคนแปลก
จือชิ
หน้าพวกเขาจะสนิ ทกันได ้อย่างไร? มนุ ษย ์ยังสัมผัสได ้
่ นใบหน้าของ Yu Zhiqing ฉันไม่ได ้เห็น
ไม่อายทีเห็
มันคนเดียวคนอืน ่ ๆ ก็เห็นเช่นกัน”
 ้
"ใช่ฉันเป็ นพยานและฉันก็เห็นเช่นกัน" ผูห้ ญิงทังสอง
สะท ้อนคําพูดของแม่ม่ายเทียน

หยวนเหอมองไปที่ Yu Linlin และถามว่า: "เกิดอะไร

้ ณสามารถอธิบายได ้การร ้องไห ้ใช ้อะไรคุณรู ้จัก
ขึนคุ
่ั
เขาไหม" การร ้องไห ้ของ Yu Linlin หยุดลงชวขณะ
และเธอก็ยงั คงร ้องไห ้

Yu Linlin รู ้จักชายคนนี ซึ ้ งได

่ ้ร ับการแนะนํ าจาก Han
Meifang ตังแต่้ หวังเสียวเจิ่ ้
นจากไป Yu Linlin ก็ไม่มี
่
เพือนคุยด ้วยเธอมีความสัมพันธ ์แบบปกติกบั Zhou
Laidi ตอนนี ้ Zhou Laidi ติดตาม Liu Xia ทุกวัน
และ Yu Linlin ก็ดถ ู เธอเช่นกันดังนั้นเธอจึงไปทีบ
ู ก ่ ้าน
ของ Han Meifang เป็ นครงคราว ้ั ถึงเวลานั่งเฉยๆ
ฉันบังเอิญรู ้จักผู ้ชายคนนั้นผูช ้ ายคนนั้นคือเพือน
่
ร่วมงานของ Li Qi แม้วา่ เขาจะมีชะตากรรม แต่ผู ้ชาย
คนนั้นก็ตกหลุมร ัก Yu Linlin และจากนั้นเขาก็นัด
หมายกับ Yu Linlin หลายครงและมอบของเล็ ้ั กๆ
 ้
น้อย ๆ ให ้ Yu Linlin ทังสองคนที ่
มาและไปที ่ ่ นมี
นั
ความสัมพันธ ์กัน แต่ Yu Linlin คิดไม่ออกว่าเธอ
่
ต ้องการจัดการกับคนอืนหรื ่
อไม่ แต่เมือวานนี ้
ชายคน
นั้นมาหาเธอเมือทั
่ งสองออกไปคุ
้ ยพวกเขาก็เกิดฝนตก
่ กพิงในกระท่อมมุงเอาละบังเอิญแม่ม่าย
และพา ทีพั
เทียนเห็นเธอจึงบอกกล่าว

แม่ม่ายเทียนมองไปทีหยู ่ หลินหลินทีร่ ้องไห ้จนนํ าตา

้
ไหลอย่างมีความสุข: ขอให ้คุณแสร ้งทําเป็ นและดูถก ู
ผู ้คนตลอดทังวั ้ นหากหยูหลินหลินไม่ได ้ยัวยุ ่ ให ้เยาวชน
หญิงทีมี่ การศึกษาหลายคนกีดกันเธอเธอก็จะไม่ได ้ร ับ
การกระตุ ้น โดย Tang Jianguo จะย ้ายไปตอนนี เธอ ้
คือสภาพแวดล ้อมในบ ้านดินร ้างทีเธออาศั่ ยอยู่น้ัน
ยากจนมากเธอจ่ายเงินและซ่อมแซมมันทําให ้เธอแทบ
ไม่ได ้อยู่รว่ มกับผู ้คน ไม่สะดวกสบายเหมือนเยาวชนที่
มีการศึกษา ในช่วงเวลาทีอาศั ่ ยอยู่ในสถานศึกษาของ
เยาวชนชายหนุ่ มทีมี ้
่ การศึกษาต่างก็หานํ าและสั บฟื น
้
เธอไม่ได ้กังวล แต่อย่างใดตอนนี เธอพา Xiaoni และ
้
ทังสองคนไปทํ าทุกอย่างด ้วยตัวเอง Huo Zheng
กังวลในตัวเธอ หัวใจไม่ปรากฏขึนดั ้ งนั้นเธอจึงวิงเข่ ้า
ไปในนั้นเกียวกั
่ บ Yu Linlin เธอไม่ได ้แสดงสีให ้พวก
เขาเห็น

่
Yu Linlin ร ้องไห ้เสียใจมากทีเธอรู ้ว่าครงนี ้ั เธอจะต
้ ้อง
่
โชคร ้าย เมือมองไปที ่ Yu Linlin เช่นนี เยาวชนที
้ ่
มี
การศึกษาต่างก็ถอนหายใจเป็ นเรืองน่ ่ าเสียดายสําหร ับ
Yu Linlin เธอคนนี มั ้ กจะไม่พูดมากเธอเคยเป็ นผู ้ดูแล
่
ตัวน้อยของหวังเสียวเจิ ้
นและเธอก็ ไม่เคยทําอะไร
่
ผิดพลาดเลยน่ าเสียดายทีเธอเผลอทํ ่
าเรืองใหญ่ เช่นนี ้
้ั ้
ในครงนี

มีเพียง Zhou Laidi เท่านั้นทีมองไปที

่ ่ Yu Linlin
้ ทเธอย
อย่างไม่แยแสนับตังแต่ ี่ ้ายเข ้ามาในบ ้านหลังนี ้
้ ใช่เรืองง่
เธอพบว่าผู ้หญิงคนนี ไม่ ่ ายและหวังเสียวเจิ่ ้
นก็
ไร ้สมองและไม่อดทน Yu Linlin เป็ นคนเฉื่ อยชา
้ นคนคิดขึนมาและเป็
ผู ้หญิงคนนี เป็ ้ นความคิดของเธอ
เธอพาตัวเองไปทีห ่ ้องของพวกเขาก่อนเธอพูดดีๆก่อน
้
ต่อมา Zhou Laidi รู ้ว่าเธอถูกวาดขึนเพราะความ
ขยันและเป็ น กับพวกเขาเราช่วยกันทําความสะอาด
บ ้านด ้วยกัน อีกประเด็นหนึ่ งก็คอื พวกเขาไม่ต ้องการ
อยู่บ ้านเดียวกันกับแม่ม่ายเทียนและมาทีนี ่ ่ ด ้วยตัวเอง
แม่ม่ายเทียนสามารถอยู่รว่ มบ ้านเดียวกันกับหลิวเซีย
เท่านั้น การฆ่านกสองตัวด ้วยหินก ้อนเดียว Zhou
Laidi ไม่มค ี วามเห็น แต่เธอไม่ได ้โง่ใช ้เวลาไม่นานเมือ ่
้ อเห็
รู ้ว่าเธอถูกหลอกตอนนี เมื ่ น Yu Linlin ตกอยู่ใน
ความลําบากเธอคงจะดีถ ้าเธอไม่ไปเหยียบ มัน.

่ เป็
เรืองนี ้ นเรืองใหญ่
่ ่
เรืองใหญ่ ่
เรืองเล็ ่
กเรืองเล็ ่ าคัญ
กทีสํ
้
ขึนอยู ่กบั ว่ามีคณุ ภาพอย่างไร ชายคนนั้นรู ้สึกว่านี่ เป็ น
โอกาสเขาไม่ปล่อยให ้ Yu Linlin ปล่อยไปนานตอนนี ้
มันเป็ นโอกาสเขาเสนอทีจะร ่ ับผิดชอบต่อ Yu Linlin
่
Yu Linlin รู ้เงือนไขของบุ คคลเธอมีงานทีเป็ ่ นทางการ
แต่มพ ี น้ี่ องหลายคนในครอบคร ัวและพืนฐานอ่ ้ อนแอ
ดังนั้นเธอจึงไม่ใช่ผูส้ มัครทีดี่ ตอนนี ไม่
้ มท ี างเลือกหนึ่ ง
สัปดาห ์ต่อมา Yu Linlin และชายคนนี ได ้ ้ทํารายงาน
การแต่งงานจดทะเบียนสมรสและย ้ายออกไปในไม่ช ้า

มีคนน้อยกว่าหนึ่ งคนในจุดเยาวชนทีมี
่ การศึกษา
 ้ อย
อากาศร ้อนขึนเรื ่ ๆ และเสียงจักจันบนต
่ ้นไม้ก็
ประกาศการมาถึงของฤดูร ้อน ทุกคนเริมต่ ้นการเก็บ
่
เกียวในฤดูร ้อนอย่างหนัก

่
ไม่มี Yu Linlin และหวังเสียวเจิ ้
นและเยาวชนที ่
มี
การศึกษาหลายคนตัดสินใจทีจะให ่ ้หลินซีร ับผิดชอบ
่
เรืองการกิ ่ าหร ับเรืองต่
นอย่างเต็มทีสํ ่ างๆในทุ่งนาทุก
คนจะช่วยเธอแบ่งปัน ตอนนี หลิ ้ นซียงั ไปทํางานกับ
เยาวชนทีมี ่ การศึกษาทุกวันทํางานสองชวโมงในตอน
่ั
่ั
เช ้าทํางานสองชวโมงในตอนบ่ ายและกลับบ ้านเพือ ่
ทําอาหารในเวลาอืน ่

่
หลังอาหารเย็นเราทุกคนเรียนด ้วยกันทีลานเล็ ก ๆ เรา
มักจะเห็นฉากทีทุ่ กคนจมอยู่กบั การอ่านหนังสือหลินซี
ซือ้ "ชุดการศึกษาด ้วยตนเองทางคณิ ตศาสตร ์ฟิ สิกส ์
้ งคงเป็ นเรือง
และเคมี" สําหร ับทุกคนใช ้หนังสือเหล่านี ยั ่
ยากสําหร ับเยาวชนทีมี่ การศึกษาอย่างไรก็ตามฉัน
ไม่ได ้สัมผัสหนังสือมานานแล ้วฉันควรเรียกคืนคะแนน
ความรู ้ ช ้าและไม่มค ่ าคําถาม
ี วามคิดเมือทํ

หวังหยวนวางหนังสือไว ้ด ้วยกันและพูดว่า: "ไม่จติ ใจ

ฉันเวียนหัวใครสามารถบอกฉันได ้ว่าจะทําสิงนี่ ได
้ ้
อย่างไร"

หยวนเหอเหลือบมองไปทีเขาและพู ่ ดว่า "ถ ้าคุณทํา

ไม่ได ้ก็กน ิ ให ้น้อยลงหนึ่ งมือเพื
้ อที
่ คุ่ ณจะได ้จํามันได ้"
หวังหยวนกังวล: "ฉันเรียนไม่เก่งและคุณยังคงหิว
สําหร ับฉัน ดังนั้นฉันไม่สามารถทํามันได ้อีกต่อไป "โจ
่ ซงนั
วเลียดี ึ่ ่ งอยู่ด ้านข ้างมองไปทีคํ่ าถามทีเธอถื
่ ออยู่
และถอนหายใจมันยากจริงๆ

้ ยว" ใครบางคน
"หยวนเหอเพียงแค่สอนมันอย่าขีเหนี
กล่าวอย่างเคร่งขรึม หยวนเหอมองไปรอบ ๆ ทุกคน
มองเขาด ้วยความคาดหวัง เขาก็ไม่มป
ี ัญหาเช่นกัน
หยวนเหอเกาหัวของเขาและพูดว่า: "ลองคิดดูอก ี ครง้ั
ฉันน่ าจะคิดออก"
 ่
"ตัดคุณจะไม่ทําเช่นกัน" ฝูงชนดูหมินเขาโดยปริ ยาย
จากนั้นก็ก ้มหัวและคิดออกด ้วยตัวเอง หยวนเหอ: "... "

กลุม ้
่ คนขีโกงกํ าลังปวดหัวพวกทรราชในโรงเรียน
ประถมมองไปทีหลิ ่ นซีอย่างมีช ัยรอยยิมของหลิ
้ นซี
้ อเขาฟั
สดใสขึนเมื ่ งคําชมของอาจารย ์ ฉู่ เซิงมองไปที่
ตะขอสีแดงบนกระดาษฉันชืนชม: ่ ช่างเป็ นเผด็จการ
่
หลังจากทีอาจารย ่
์ชมเชย ฉู่ เซิงเสร็จแล ้วเขาก็เปลียน
หัวข ้อและพูดว่า "ฉู่ เซิงจะอ่านภาคเรียนต่อไปหรือไม่"
"แน่ นอนว่าฉันต ้องอ่านต่อ"หลินซีรู ้สึกว่าคําพูดของ
อาจารย ์แปลกไปเล็กน้อย

"นั่นสินะโรงเรียนประถมของหมู่บ ้านไปได ้แค่ชน้ั

ประถมศึกษาปี ที่ 5 และชนประถมศึ
้ั กษาปี ที่ 6 ต ้องเข ้า
้
เมืองค่าใช ้จ่ายสูงขึนตามธรรมชาติ คณ ุ ต ้อง
ิ ของ ฉู่ เซิงตอนนี ้
เตรียมพร ้อม" ครูรู ้ประสบการณ์ชวี ต
เยาวชนทีมี่ การศึกษากําลังเลียงดู
้ ่
ฉู่ เซิงแต่เยาวชนทีมี
การศึกษาจะมีเงินได ้เท่าไรครูก็กงั วลเช่นกันว่าหลินซี
จะไม่สามารถให ้ ฉู่ เซิงเรียนต่อได ้

"ไม่มป ่
ี ัญหาตราบใดทีเขาเต็ มใจฉันจะอนุ ญาตให ้เขา
อ่านต่อไป"

่
เมือได ้ยินเช่นนั้นครูก็มค
ี วามสุขกับ ฉู่ เซิงและพูดว่า:
"จากนั้นคุณก็กรอกแบบฟอร ์มและหลังเลิกเรียนให ้
เด็ก ๆ ไปเรียนทีเมื่ องและจะมีการส่งหนังสือแจ ้งไปใน
เวลานั้น"

หลังจากกรอกแบบฟอร ์มหลินซีและ ฉู่ เซิงก็เดินออก

่
จากห ้องทํางาน ฉู่ เซิงกระซิบ: "พีสาวคุ ณใจดีมาก!"
หลินซีจงใจพูดด ้วยใบหน้าตรง "แค่รู ้ว่าฉันปฏิบต ั ต
ิ อ
่
คุณอย่างดีคณ ุ ต ้องเรียนหนักและคุณต ้องเรียนหนัก
่
เมือไปถึ ่
งเมืองพีสาวของฉั น จะไว ้วางใจคุณในอนาคต
่
"ฉันจะดีกบั พีสาวของฉั นไม่ต ้องกังวล" ฉู่ เซิงเกือบจะ
่
สาบานกับสวรรค ์ พีสาวของฉั นจัดหาอาหารและ
 ่ มของเธอเองเพื
เครืองดื ่ ่
อให ้เธอเรียนเธอเป็ นคนดีกบั
ตัวเองมากและเธอจะกลับมาในอนาคตอย่างแน่ นอน

"Chu Sheng,ฉู่ เซิง" ฉู่ เซิงและหลินซีหน ั หัวของพวก

่
เขาและเห็น Li Zhen วิงไปอย่ ่ ่ เพือ
างร่าเริง "คุณมาทีนี ่
ร ับบัตรรายงานหรือไม่" "ก็นอ้ งหลินดูคะแนนของฉัน"
่ นยืนกระดาษให
หลีเจิ ่ ่ เหลือบไปเห็น
้หลินซีและชูเซิงก็
่ งนั้นเขาจึง
มันคณิ ตศาสตร ์ 75 จีน 70 ฉู่ เซิงดูหมินดั
่
แสดงคะแนนให ้พีสาวของเขาคุ ณต ้องการใบหน้า
หรือไม่?

"ใช่มค ้ั เพิ
ี วามคืบหน้าแล ้ว"หลินซีจาํ ได ้ว่าครงนี ้ มขึ
่ นไม่
้
ถึงหนึ่ งร ้อยในครงที
้ั แล
่ ้ว “ พีสาวของฉั
่ นสอนฉันได ้ดี”
่ นยังพูดเก่งอีกด ้วย
หลีเจิ

"อืมอะไรนะจือชิ ่ งหลินฉันอยากจะขอบคุณสําหร ับเรือง ่

้ งๆ" แม่ของหลีเจิ
นี จริ ่ นพูดกับคนข ้างๆก่อนทีเธอจะวิ
่ ง่
่
ไปทีประตู และสาปแช่งบนถนนตอนนี เธอรู ้ ้สึกอายจริงๆ
่ น มักจะไปหา ฉู่ เซิงเพือเล่
เธอยังรู ้ว่าหลีเจิ ่ นเธอไม่เคย
มีความสุขมาก่อน แต่แล ้วเธอก็ตอบตกลงอย่างไม่เต็ม
่
ใจเมือเธอได ้ยินว่าหลินซีกาํ ลังให ้คําปรึกษาการบ ้าน
กับลูกชายของเขา ตอนนี ผลการเรี ้ ยนของลูกชายของ
ฉันดีขนแลึ้ ้วฉันก็อยากจะขอบคุณคนอืน ่ ๆ "ไม่เป็ นไร
คุณป้ าฉันทําถูกแล ้วเด็กคนนี ไม่ ้ เลว แต่เขาเต็มใจทีจะ ่
เรียนรู ้" คําตอบทีเอื ่ อเฟื
้ ้ อของหลินซีทาํ ให ้แม่ของ Li
Zhen รู ้สึกอายมากขึนและพู ้ ดว่า "ถ ้าคุณมีอะไร
่
เกียวข ้องกับของคุณ ครอบคร ัวโปรดให ้ฉัน Li Zhen
ไปช่วยไม่เป็ นไร "Lin Xi ไม่กล ้าโทรหาเขาเพียงแค่ยม ิ้
และทักทายสองสามคําในขณะทีเขากํ ่ าลังพูด ถังซูก็
มาตามด ้วย Liu Chunyan

Liu Chunyan ในวันนี ก็ ้ มคี วามสุขมากเช่นกันทีได่ ้

เห็น Li Zhenma และหลินซีและทักทายเธออย่าง
่
กระตือรือร ้น ถังซูเ่ ขย่ากระดาษในมือให ้ฉู่ เซิงและพู ด
่
ว่า "ทายสิวา่ ฉันสอบได ้กีคะแนน" ่ ดอย่างใจ
ชูเซิงพู
เย็น "มันไม่สงู เท่าฉันแน่ ๆ ดังนั้นอย่าเดาเลย"

ถังซู:่ "... "

 ่ ดเกียวกั
มันยากทีจะคิ ่ ่ ้ แต่มน
บเรืองนี ั ก็ยงั คงตกใจ Liu
Chunyan ตบหัว ถังซูแล ้วพูดว่า "ไปเลย" จากนั้นเขา
ิ้
ก็ยมให ้หลินซีอย่างจริงใจและกล่าวว่า "ขอบคุณครงนี ้ั ้
ผู ้ชายตัวเหม็นคนนั้นจากครอบคร ัวของฉันทําผลงาน
ได ้ดีในการสอบครงนี ้ั "้ ฉันกลับมาแล ้ว ทีบ ่ ้านของฉัน
้ นฉันจะทําอาหารดีๆเพือตอบแทนคุ
สําหร ับมือเย็ ่ ณเรา
จะไว ้วางใจคุณในเทอมหน้า "

้ ่เบืองหลั
Lin Xi: "... " ประเด็นของประโยคนี อยู ้ ง!

แม่ของ Li Zhen ยังกล่าวอีกว่า "ครอบคร ัวของคุณ ฉู่

เซิงนั้นยอดเยียมจริ
่ ้ั เป็
งๆครูบอกว่าครงนี ้ นอันดับหนึ่ ง
้ั
อีกครงครอบคร ัวของฉัน Li Zhen ควรเรียนรู ้จาก ฉู่
เซิงและเราจะมาทีบ ่ ้านของคุณในเทอมหน้า"

่ ฉู่ เซิงได ้ยินความภาคภูมใิ จทังหมดก่

เมือ ้ ้
อนหน้านี ก็
กลายเป็ นความโกรธ คนเหล่านี มี ้ ผวิ หนังทีหนามาก
่
และพวกเขาก็วงไปที ิ่ บ่ ้านของฉันโดยไม่มอ ี ะไรเกิดขึน้
 ่
เมือเขากลั
บมาถึงบ ้านและพบกองขยะกองอยู่ในบ ้าน
่ น้
ของเขาความโกรธของเขาก็เพิมขึ

้
"โอ ้ฉันกลับมาแล ้ววันนี มาร ับใบร ับรองผลการเรียน
เป็ นอย่างไรบ ้าง" จ ้าวเหิงเห็นฉู่ เซิงพูดป้ านเดาว่าเด็ก
้
คนนี คงสอบไม่ ผ่านและอยากจะแกล ้งเขา

หลินซีสง่ ใบร ับรองผลการเรียนไปแล ้วจ ้าวเหิงก็หบ

ุ ปาก
อย่างเงียบ ๆ และส่งคืนการถอดเสียงให ้หลินซีหลินซี
้
ยิมอย่ างมีช ัย: "ฉันไม่ดห
ู รอกว่าใครสอนมันฉันจะสอบ
ตกได ้ยังไง!"

"มามามาคนฉลาดมองปัญหานี อย่ ้ างไร" หยวนเหอยืน ่

ปัญหาคณิ ตศาสตร ์ทีน่่ าอายมานานหลินซีชาํ เลืองคิด
้
สักพักและเขียนขันตอนการแก ้ปัญหาลงบนกระดาษ
ร่าง อย่างไรก็ตามฉันจบการศึกษาจากวิทยาลัยและ
้
หัวข ้อเหล่านี ในระดั บมัธยมศึกษาตอนต ้นก็ไม่มอ ี ะไร
่ นซีจากด ้านข ้างและคิดว่าตัวเอง
เลย ฉู่ เซิงจ ้องไปทีหลิ
 ่
พีสาวช่ ่ งๆ! ฉันจะเป็ นเช่นเดียวกับพีสาวของ
างน่ าทึงจริ ่
ฉันในอนาคต

หยวนเหอเฝ้ ามองอยู่นานและถามว่า "ฉันจะอธิบาย!"

"ฉันจะศึกษาด ้วยตัวเองก่อนฉันจะทําอาหาร" ท ้องฟ้ า
ใหญ่และอาหารก็ใหญ่ทสุ ี่ ดหลินซีเดินตรงเข ้าไปใน
่ งทีโค
ห ้องคร ัว หยวนเหอมองไปทีหลั ่ ้งงอของหลินซีและ
้ "สาวน้อยฉันยังคงกรีดร ้อง"
สาปแช่งด ้วยรอยยิม:

ตอนที่ 56 ข่าวดี

ฉู่ เซิงมองไปที่ scumbags ทีก่

่ อตัวเป็ นหัวข ้อการวิจยั
และไม่สนใจพวกเขาเขาต ้องการช่วยพีสาวทํ ่ าอาหาร

หลังอาหารคํ่าถังเสียวเหม่
่ ยมาหาหลินซีพร ้อมกล่อง
อาหารกลางวัน: "พีสาว ่ ่ นมีความ
Lin ขอบคุณทีฉั
คืบหน้าในการสอบครงนี ้ั ครู
้ ของเราชมเชยฉันแม่ของ
้
ฉันทําอะไรให ้กินฉันจะแสดงให ้คุณดู ลิมรส” หลังจาก
นั้นก็มก ่
ี ารยืนกล่ ่
องอาหารกลางวัน เมือหลิ
นซีเปิ ดมัน
ขนของเขาก็ลก ุ ขึน้

"มีอะไรเหรอ" "ฉันรู ้ว่ามันอร่อย" นี่ คือสิงที

่ ่ Liu
Chunyan ทําหลังจากเห็นความก ้าวหน้าในการ
้
เรียนรู ้ของเด็กทังสอง ฉันขอให ้ลูกสาวของฉันส่งมัน
ไปให ้หลินซีทดลองโดยเฉพาะ

่ บขึนมาหนึ
ชูเซิงหยิ ้ ่ งชินโยนเข
้ ้ นและพูดว่า
้าปากเคียวมั
"อร่อยดี" หลินซีขมวดคิว้ เมือเห็ ่ นความลําบากใจของ
่
พีสาวของเธอ ฉู่ เซิงจึงเทไก่ทอดจากกล่องอาหาร
กลางวันลงในชามแล ้วใส่ลงในตู ้หลินซีถอนหายใจ
อย่างโล่งอกและพูดกับ Tang Xiaomei ด ้วยรอยยิมที ้ ่
แข็งกร ้าว: "ขอบคุณป้ า Liu สําหร ับฉัน"

่ Tang Xiaomei จากไปหลินซีก็ถแู ขนของเธอ

เมือ
่
แรง ๆ เธอเกลียดสิงเหล่ ้
านี มากที ่ ด ในการต่อต ้านที่
สุ
่
เด็ดเดียวของหลินซีฉู่ เซิงจึงพา Zhizhi ไปหา
Doctor Song และแบ่งปันชาม Zhizhi กับ
Dr.Song วันนี ชี้ วต
ิ ของหมอซ ้งค่อนข ้างดีโรคติดเชือ้
ได ้ผ่านไปแล ้วและการจัดหายาก็กลับมาเป็ นปกติสงที ิ่ ่
่ ดคือลูกชายของเขาดูเหมือนจะพบคูช
สําคัญทีสุ ่ วี ต
ิ
แล ้ว

เหตุใดจึงบอกว่าเป็ นเพราะลูกชายยังไม่ยอมบอกความ
่
จริงหมอซ ้งมองไปทีผมบนศี ่
รษะแล ้วถามว่า "เมือไหร่
จะพาเด็กผูห้ ญิงกลับมาแสดงให ้ฉันดู"

หมอเซียวซ่งเอามือออกจากหัวของเขาและพูดด ้วย
่ งจัง: "คุณกําลังพูดเรืองอะไรคุ
ใบหน้าทีจริ ่ ณจริงจัง
้
มากขึนหรื อไม่ผูห้ ญิงคนนั้นอยูท ี่
่ ไหน" "โอเคคุณเป็ น
่ ณจะกลับผูห้ ญิง จริงจัง
คนจริงจังฉันเห็นว่าเมือคุ
"หมอซ ้งกลับเขาอย่างโกรธ ๆ

หมอซ่งไม่อยากคุยกับพ่อเขาจึงไปหาหลินซีอก ี ครง้ั
่ ยวและเค ้กมินต
หลินซีหยิบเค ้กถัวเขี ้ ์ทีเตรี
่ ยมไว ้ส่งให ้
ดร. ซ่งแล ้วพูดว่า "ให ้ฉันสองหยวน" ดร. ซ่งมองไปที่
ขนมสีเขียวกลืนกินปิ ดฝากล่องอาหารกลางวันแล ้ว
 ่ ผู ้หญิง
เดินผ่านไป เฉี ยนไปทํางานด ้วยจักรยาน เพือไล่
คนนั้นฉันก็ทํางานหนักเช่นกัน

่ งฤดูร ้อนหลินซีได ้เปลียนติ

เมือถึ ่ ่ าทังหมดด
มซํ ้ ้วยความ
่
สดชืนและอร่ อยนอกเหนื อจากการขายเค ้กให ้กับ
่
เพือนร่ วมงานของเขาแล ้ว Li Qi ยังพบวิธอี น ื่ ๆ อีก
ด ้วยหลินซีไม่สามารถปล่อยให ้ Li Qi ทําเพืออะไรได ่ ้
เขาจึง ทําข ้อตกลงกับพวกเขาขนมอบของพวกเขาเอง
จะขายให ้พวกเขาในราคาทีตํ ่ ่ากว่าเล็กน้อยสําหร ับ
่
ราคาทีพวกเขาขายนั ้นขึนอยู
้ ่กบั ความสามารถของ
พวกเขาอย่างไรก็ตามส่วนพิเศษเป็ นของพวกเขา เป็ น
ผลให ้หลีฉี่ กงั วลมากขึน้ เนื่ องจากตระกูลหลีกํ ่ าลังจะ
สร ้างบ ้านจึงต ้องใช ้เงินจํานวนมาก

่
หลังจากการเก็บเกียวในฤดู ้ ดลงครอบคร ัวหลี่
ร ้อนสินสุ
่ ดาเกนอาศัยอยู่และเตรียมทีจะสร
ได ้ขุดค ้นบ ้านทีชู ่ ้าง
บ ้านใหม่ แม่ของ Li Zhen มาหาหลินซีเป็ นพิเศษและ
้
ขอให ้หลินซีชว่ ยทําอาหาร แต่คราวนี เธอร ับผิดชอบ
่
เรืองการปลดพนั กงานและหลินซีร ับผิดชอบการ
 ่ าหร ับสิบคนหลินซียงั ไม่ได ้ลอง Da
ทําอาหารซึงสํ
Guo Cai แต่ลองคิดดูจาํ นวนคนสิบคนนั้นใกล ้เคียง
้ งนั้นจึงควรทํา ส่วนหานเหม่ยฟางถูกแม่
กับตอนนี ดั
่ นส่งไปทํางานถ ้าเธอไม่ทํางานเธอจะกินอะไร
ของหลีเจิ
่ ้าน
ทีบ

หานเหม่ยฟางลังเลเล็กน้อยงานฤดูร ้อนทํากลางแดด
ร ้อนและตากแดดและเป็ นงานหนักเธอยังคงขีเกี ้ ยจด ้วย
้ ยจใน ฟิ ลด ์ แต่เธอไม่
การช่วยสร ้างบ ้านเธอไม่กล ้าขีเกี
สามารถแข่งขันกับแม่สามีของเธอได ้ดังนั้นเธอจึงต ้อง
ไปอย่างไม่เต็มใจ

่ อนในทีสุ
หลังจากยุ่งมาครึงเดื ่ ดบ ้านก็ถก ้
ู สร ้างขึนและ
่ ดชีวต
ในทีสุ ิ การทําอาหารของหลินซีก็สนสุ ิ ้ ดลง
หลังจากทําอาหารมือสุ้ ดท ้ายแม่ของหลีเจิ่ นก็ให ้เป็ ดแก่
หลินซีและหลินซีก็ดแู ลมันหลินซีไม่ได ้คาดหวังว่าแม่
ของ Li Zhen จะใจดีขนาดนี ้ แต่สงนีิ่ ไม่
้ ใช่เรืองง่
่ ายที่
จะจัดการ
 ่
แต่เมือได ่ ฉู่ เซิงกลับมา
้ร ับแล ้วเธอก็ร ับมันไปด ้วยเมือ
ในตอนเย็นหลินซีถาม ฉู่ เซิงว่าเป็ ดอยากกินมัน
อย่างไร? ฉู่ เซิงไม่ได ้สนใจเป็ ดมากนักและเขามักจะ
่
รู ้สึกได ้ถึงกลินหลิ นซีไม่สามารถพูดคุยเกียวกั ่ บ
ผลลัพธ ์กับเขาได ้ดังนั้นเขาจึงทําเป็ ดนํ าเกลื ้ อ ใน
อากาศร ้อนเป็ ดแช่นําเกลื ้ อจะเบากว่า

่ งเวลาอาหารเย็นเป็ ดตัวหนึ่ งถูกฝูงหมาป่ าหิวข่วน

เมือถึ
่ มก
มันเบาและสดชืนไม่ ่
ี ลินคาวและมั นก็เป็ นแผ่นดิสก ์
ในพริบตา

้
ตอนนี อากาศร ้อนความอยากอาหารของทุกคนแย่ลง
่ อาหารทีตรงใจคุ
หายากทีจะมี ่ ณ จ ้าวเหิงกินไม่พอเขา
จึงเตะหยวนเหอเบา ๆ และพูดว่า“ เราไม่ได ้ไปเมืองสัก
้ั อเราพั
วันหรือควรไปสักครงเมื ่ กผ่อนและไปหาเป็ ด”
่ าไก่ที่
หยวนเหอพูดไม่ออก เขาเป็ ดมันหายากยิงกว่
ไหนได ้
 ่ กรยานทีด
กระดิงจั ่ ้านนอกประตูดงั ขึนบุ
้ รษ ุ ไปรษณี ย ์ก็
่
เหงือตกเขามองไปที ่ ม
กลุ่ คนเหล่านั้นแล ้วบ่นว่า "คุณ
เป็ นอย่างนั้นทําไมคุณถึงซ่อนตัวอยู่ทนี ี่ ่ ฉันเคาะประตู
ของเยาวชนทีมี ่ การศึกษาเป็ นเวลานาน และไม่มใี คร
ตอบฉันต่อมาฉันวิงเข ่ ้าไปหาชาวบ ้านคนหนึ่ งและบอก
ว่าคุณอยู่ทนีี่ ่ รีบไปร ับจดหมายและพัสดุ "

กลุม ้
่ คนจํานวนมากขึนและกลุ ม
่ ชายร่างใหญ่ล ้อมรอบ
สหายบุรษ ่ ่ เคยร ้อน แต่
ุ ไปรษณี ย ์เหมือนเตาไฟ ทีนี
ตอนนี อุ้ ณหภูมโิ ดยรอบสูงขึนหลายองศาและบุ
้ รษุ
่
ไปรษณี ย ์กําลังจะเป็ นโรคลมแดด เมือเตาทั ้
งหมด
กระจัดกระจายเขาก็หยุดหายใจ ซุปถัวเขี ่ ยวชามหนึ่ ง
้
ปรากฏขึนตรงหน้ ิ้
าเขาและหลินซีก็ยมและพู ดกับเขา
่
ว่า: "ดืมหน่ อยนะมันร ้อนป้ องกันโรคลมแดดและทําให ้
เย็นลง"

บุรษ
ุ ไปรษณี ย ์ไม่ได ้ร ับการต ้อนร ับเขามีซป ่ ยว
ุ ถัวเขี
หนึ่ งชามความร ้อนก็หายไปและความหงุ ดหงิดของเขา
ก็สงบลงเขาทักทายพวกเขาแล ้วขีออกไป ่ จิตใจของ
 ่ ้ร ับการศึกษาอยู่บนตัวอักษรและสนาม
คนหนุ่ มสาวทีได
หญ ้าก็เงียบลงไปชวขณะ่ั

่
ฉู่ เซิงมองไปทีเยาวชนที ่ การศึกษาและจากนั้นก็ไปที่
มี
หลินซีมเี พียงหลินซีเท่านั้นทีมื
่ อเปล่าเขาไม่ได ้ร ับ
จดหมายหรือพัสดุ

่
“ เยียมมากเยี ่
ยมมาก” หวังเหอผิงผูซ ึ่ นมนุ ษย ์
้ งเป็
ล่องหนมาโดยตลอดอ่านจดหมายโดยถือจดหมายปิ ด
หน้าและร ้องไห ้ด ้วยความดีใจทุกคนมองเขาด ้วยความ
งุ นงงและไม่เข ้าใจว่าเกิดอะไรขึน้ เมือเขาสงบลงเขาก็
่
่
ให ้รายละเอียด ก่อนทีครอบคร ัวของเขาจะถูก
ตรวจสอบปัญหาบางอย่างเขาถูกบังคับให ้สมัครเป็ น
เยาวชนทีมี่ การศึกษาตอนนี ครอบคร
้ ัวได ้ร ับการฟื ้ นฟู
และพ่อของเขาได ้กลับมาดํารงตําแหน่ งอีกครง้ั

นี่ เป็ นข่าวดีจริงๆ ฝูงชนมารวมตัวกันรอบตัวเขาและ

้
แสดงความยินดี Wang Heping เช็ดนํ าตาและพู ดว่า
้ นจะขอลาและไปส่งจดหมายในเมืองถ ้าคุณ
"พรุง่ นี ฉั
ต ้องการเขียนจดหมายกลับให ้รีบกลับบ ้านและเขียน
จดหมาย แล ้วฉันจะส่งไปให ้” ลานเล็ก ๆ เงียบลงใน
ทันใดหลินซีมองไปทีร่่ างทีห่
่ างไกลของเยาวชนทีมี
่
่
การศึกษาทุกอย่างต ้องเปลียนไป

ทันใดนั้นเธอก็รู ้สึกว่ามือของเธอถูกโอบล ้อมไปด ้วย

ความอบอุน ่ นซีด ้วยสีหน้ากังวลเขา
่ ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
่
จับมือหลินซีแล ้วพูดว่า "พีสาวไม่ มใี ครเขียนถึงคุณ
หรือคุณคิดถึงบ ้านหรือเปล่า?"

"อย่าคิดเลยนี่ คือบ ้านของฉันฉันควรจะคิดอะไรอีก"

หลินซีดงึ มือของเขาตบหัวของเขาและตรงไปที่
ห ้องคร ัว

่
ฉู่ เซิงจําได ้อย่างช ัดเจนว่าครอบคร ัวของพีสาวเธอ
่
ไม่ได ้เขียนจดหมายถึงพีสาวของเธอมาเป็ นเวลานาน
และไม่มก ่
ี ารส่งพัสดุ พวกเขาไม่ต ้องการพีสาวอี กแล ้ว
่
เหรอ? ไม่เป็ นไรฉันจะดูแลพีสาวของฉั ่
นและพีสาวของ
ฉันจะอยู่กบั ฉันในอนาคตตลอดไปมันยอดเยียมแค่ ่
 ่
ไหน! "พีสาวฉั นจะช่วยคุณ" ฉู่ เซิงคิดออกและเข ้าไป
ช่วยในคร ัวอย่างมีความสุข

ในพริบตาในช่วงปลายเดือนสิงหาคม ฉู่ เซิงกําลังจะไป

โรงเรียนในเมืองหลินซีขอลาและพา ฉู่ เซิงไป
ลงทะเบียน สภาพของโรงเรียนในเมืองดีกว่าโรงเรียน
ในหมู่บ ้านมากหลินซีมองไปทีอาคารสองหลั ่ งและ
สนามเด็กเล่นทีกว ่ ้างขวางและอุปกรณ์กฬ ี าง่ายๆนี่ คือ
่ โรงเรี
สิงที ่ ยนควรจะเป็ นปัญหาเดียวคือมันไกลเกินไป
่
ไม่อยู่บ ้าน. ฉู่ เซิงช ักชวนพีสาวของเธอและพู ดว่า
่
"พีสาวฉั ่
นตืนเช ้าทุกวันทุกคนจะไปโรงเรียนและไม่
เป็ นไร"หลินซีลงั เลทีจะให ่ ้ ฉู่ เซิงทํางานหนักมากถ ้ามัน
่ ่ งรถแทรกเตอร ์ไปที่ school ทุกวันเลย
ไม่สมจริงทีจะนั
ดีกว่าค่ะมีจก ั รยาน แต่เธอไม่มต ี ๋วจั ่ นเรือง
ั กรยานซึงเป็ ่
ทีน่่ าปวดหัวจริงๆ

อย่างไรก็ตามปัญหานี ที ้ ทํ่ าให ้อาการปวดหัวของหลินซี

ได ้ร ับการแก ้ไขอย่างรวดเร็วและ Li Zhen ก็ขจั ี่ กรยาน
่
ของพีชายไปที ่ ฉู่ เซิง"ฉู่ เซิงไปโรงเรียนด ้วยกันใน
อนาคตฉันจะขีจั่ กรยานกับคุณได ้" ดวงตาของหลินซี
้ เป็ นไร ก่อนทีฉู
สว่างขึนไม่ ่ ่ เซิงจะพูดได ้หลินซีก็ตกลง:
"โอเคคุณสามารถไปโรงเรียนและหลังเลิกเรียนด ้วยกัน
ได ้

่ ใครก็อยากอยู่กบ
ช่างเป็ นอะไรทีดี ั เขา ฉู่ เซิงแอบใส่ร ้าย
ตัวเอง แต่เขาไม่กล ้าแสดงบนใบหน้าของเขาเขาก ้ม
่ อเป็ นการยอมร ับ
หน้าและไม่พูดอะไรซึงถื

Lin Xi โชคดีที่ Li Zhen มีจก ิ่ เธอไม่

ั รยาน แต่สงที ่ รู ้ก็
คือมันเป็ นของ Li Qi Han Meifang โกรธมากเมือรู ่ ้
่
ว่า Li Qi มอบจักรยานให ้ Li Zhen เพือไปโรงเรี ยน
่ รู ้สึกว่าหานเหม่ยฟางกําลังสร ้างปัญหาอย่างไม่มี
หลีฉี
เหตุผลเขากลับมาสัปดาห ์ละครงและไม่ ้ั ได ้ใช ้งานเลย
แต่นอ้ งชายต ้องไปโรงเรียนทุกวันและจําเป็ นต ้องใช ้
เกือบทุกวันจากนั้นก็ปล่อยให ้น้อง พีชายใช
่ ้คร ับ แต่
เดิมซือด ้ ้วยเงินครอบคร ัวใครจะใช ้ก็ไม่มปี ระโยชน์ อีก
่
สิงหนึ ่ งที่ Li Qi ไม่ได ้บอก Han Meifang ก็คอื เขา
และน้องชายของเขาทําเงินได ้มากมายจากการทํา
ธุรกิจร่วมกันแม้ว่าน้องชายของเขาจะปฏิเสธทีจะบอก ่
่ ้มาก็เป็ นไป
เขาว่าใครเป็ นผู ้จัดหาสินค ้า แต่เงินทีได
ตามธรรมชาติ ยินดีกบั น้องคนนี ้

่ แสดงความขอบคุณลูกชายทังสองของเธอ
แม่ของหลีฉี ้
่
ทีอาศั ยอยู่อย่างกลมกลืนและหานเหม่ยฟางแสดงความ
ทุกข ์ใจของเธอ

ฉู่ เซิงยืมจักรยาน Li Zhen’s และเรียนรู ้วิธก ี ารขี่

จักรยานในวันนั้นเขาได ้แสดงทักษะใหม่กบั หลินซีLin
Xi ได ้ดูจก ั รยานขนาด 28 นิ วนี้ เขาแทบจะไม่
้ ได ้นั่งบน
มันและพยายามทีจะสู ่ งเกินไป . เมือเห็
่ นพีสาวของเธอ
่
้
ห ้อยฉู่ เซิงก็เงยคอขึนเพราะกลั ่
วว่าจะมีคนล ้มพีสาว
ของเธอโดยไม่ได ้ตังใจ้ ่ นอยูข
หลีเจิ ่ ้างสนามอย่างมี
่
ความสุขพีสาวของหลิ ่ กรยานแปลกมากตลก
นขีจั
มาก! Lengbufang ถูกเตะอย่างรุนแรงร่างกายของ
เขาเซและเขาเกือบจะล ้มลงเสียงหัวเราะหยุดลงทันที
"โอ ้คุณกําลังทําอะไรอยู่" Li Zhen เตะและไม่เข ้าใจว่า
ทําไม?
 ้
"ยิมอะไร?" ฉู่ เซิงจ ้องมองเขา

ใช่ฉันคัดเลือกเขาอีกครง้ั หลีเจิ
่ นตบขีเถ
้ ้าบนกางเกง
ของเขาและปิ ดปากของเขาอย่างรู ้ทัน

่
การเก็บเกียวในช่ ้ ดลงอีกครง้ั Wang
วงฤดูร ้อนสินสุ
Heping ใช ้เวลานานพอสมควรเมือเขากลั ่ บมาเขา
เอาหมูสองตัวกลับมาและพูดกับหลินซีวา่ "ฉันจะเพิม ่
อาหารให ้ทุกคน" เนื่ องจากครอบคร ัวของ Wang
Heping ได ้ร ับการฟื ้นฟู Wang Heping พูดมาก
้ สยั ยังร่าเริงอีกด ้วย "เอาล่ะคุณอยากกินมัน
ขึนนิ
ยังไง?" "ไม่เป็ นไรคุณสามารถดูและทํามันได ้"หลินซี
้ งนั้นทําไมไม่ทํา
คิดว่ามันร ้อนตีนหมูยงั ค่อนข ้างเยิมดั
ตีนหมูต๋นุ หลินซีสง่ Wang Heping ไปซือเต ้ ้าเจียว
้
่ มสตู
แห ้งซึงเพิ ่ ่
ว ์เล็กน้อยบนโต๊ะอาหารคําในตอนเย็ น

่
กลินหมู ต๋น
ุ หอมกรุน ่ กคนกําลังจะเหยียดตะเกียบ
่ เมือทุ
ออกหวังเหอผิงพูดก่อน:“ ฉันจะบอกข่าวดีกอ ่ นทุกคน
รู ้ว่าการซ่อมแซมบ ้านของฉันครงที ้ั แล
่ ้วเมือวานฉั
่ นได ้
ข่าวว่าฉัน บ ้านถูกยึดบ ้านก็ถก ู คืนด ้วยพ่อของฉันได ้
กลับไปทํางานในหน่ วยเดิมของเขาแล ้วและได ้ร ับการ
่
เลือนตํ าแหน่ งฉันได ้ยินมาว่าเงินเดือนของเขาจะได ้ร ับ
การชดใช ้ในอนาคตดังนั้นวันนี หมู ้ ตน ้ งเป็ น
ี เป็ ดตัวนี จึ
อาหารพิเศษซึงก็ ่ คอื การเฉลิมฉลอง."

หลังจากความเงียบมีเสียงเชียร ์ดังออกมา ทุกคนวาง

้
ตะเกียบลงและแสดงความยินดีกบั หวังเหอผิง นํ าตา
ไหลพรากในดวงตาของ Wang Heping พระเจ ้าทรง
ทราบว่าเขารอดชีวต
ิ มาได ้อย่างไร

ตอนที่ 57 ข่าวการกลับสู เ่ มือง

้ พวกเขาเชียร ์ดูพวก
หลินซีเฝ้ าดูคนหนุ่ มสาวเหล่านี ดู
้
เขาเฉลิมฉลอง เธอรู ้ว่าในอนาคตอันใกล ้นี เยาวชนที ่
มี
การศึกษาสามารถสมัครกลับเข ้าเมืองได ้และทุกอย่าง
กําลังพัฒนาไปในทิศทางทีดี ่ ทสุ
ี่ ด
 แน่ นอนว่าเยาวชนทีได ่ ้ร ับการศึกษาใช ้เวลาไม่นาน
ในการสอบถามข่าวทีคลุ ่ มเครือจากช่องทางต่างๆและ
อารมณ์ของทุกคนก็เริมร ่ ้อนรนและพวกเขาพยายาม
อย่างเต็มทีเพื ่ อเรี
่ ยนรู ้ข ้อมูลเพิมเติ ่ มและพยายาม
กลับมาโดยเร็วทีสุ ่ ด มีเพียงหลินซีเท่านั้นทีเข่ ้าใจว่าสิง่
ต่างๆจะไม่ง่ายนักเยาวชนทีมี ่ การศึกษาจํานวนมากที่
ไปชนบทได ้กลับไปหมดแล ้วพวกเขาจะใช ้ชีวต ิ และ
ทํางานในเมืองได ้อย่างไร? เหรอ? กินอะไร แม้วา่ กลุม ่
การศึกษาจะยังคงดําเนิ นต่อไป แต่ประสิทธิภาพในการ
เรียนรู ้ก็ต่ามากและเป็
ํ ่
นเรืองเกี ่
ยวกั ี ารกลับไปที่
บวิธก
เมือง หยวนเหอมองไปทีหลิ ่ นซีด ้วยใบหน้าทีสงบ ่
จากนั้นมองไปทีเยาวชนที
่ ่ การศึกษาคนอืน
มี ่ ๆ ที่
เรียกว่าหลินซีข ้างๆและถามว่า "Lin Xi คุณดูเหมือน
จะไม่อยากกลับไปเลยฉันคิดว่าคุณเป็ นคนเดียว วันนี ้
ใครสงบมาก "

้ นไปหา หยวนเหอเขาถาม:"
หลินซีเงยหน้าขึนหั
หยวนเหอคุณต ้องการ
 จากไปหรือไม่? " " แน่ นอนความฝันของฉันไม่ได ้
ี่ ่ ฉันก็อยากกลับไปที่ พ่อแม่ "หยวนเหอไม่ได ้
อยู่ทนี
ซ่อนความคิดทีจะกลั่ บบ ้าน

้ั "คุณอยากกลับไปพวกเขาอยาก
หลินซีถามอีกครง:
่ ณ
กลับทุกคนอยากกลับแล ้วคุณจะทําอะไรหลังจากทีคุ
้ วเองได ้อย่างไร"
กลับไปหางานทําอย่างไรจะหาเลียงตั

่ั
หยวนเหอถูกพาตัวไป ผงะชวขณะจากนั ้นก็ตกอยู่
ในความคิดลึก ๆ ใช่แล ้วผู ้คนจํานวนมากทีกลั ่ บเข ้า
เมืองหมายความว่าประเทศจําเป็ นต ้องจัดหางานให ้
มากขึนเพื ้ อให
่ ้
้คนเหล่านี สามารถเลี ้ ตวั เองได ้ซึง่
ยงดู
เป็ นไปไม่ได ้ในสถานะปัจจุบน ่
ั แล ้วกีคนที ่
จะได ้ร ับ
่
โควต ้ากลับเข ้าเมือง? ยิงไปกว่ านั้นเรืองนี่ ยั ้ งไม่สาํ เร็จ
ในชวข ่ ั ้ามคืน หยวนเหอต ้องการทีจะเข
่ ่
้าใจเมือเขามอง
่ นซีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี สามารถมองเห็
ไปทีหลิ ้ น
ข ้อเท็จจริงได ้อย่างสงบเธอจะตกตะลึงได ้อย่างไร
 ด ้วยความเข ้าใจใหม่ หยวนเหอรู ้ว่าเขาควรทําอะไร
ด ้วยการแสดงออกทีแน่ ่ วแน่ เขาเดินเข ้าไปหาเยาวชนที่
่ งคงคุยกันเรืองการกลั
มีการศึกษาซึงยั ่ ่ อง
บไปทีเมื

หลินซีมองไปที่ หยวนเหอและรู ้ว่าเขาเป็ นคนฉลาด

ในไม่ช ้าประเด็นของเยาวชนทีมี ่ การศึกษาก็กลับมา

้ั
สงบอีกครงและทุ กคนก็กลับไปเรียนและรอนโยบาย
ี่
ใหม่ทจะประกาศใช ้อย่างเงียบ ๆ

่ ่ สงบ แต่ Han Meifang เป็ นกังวล นอกจากนี ้

ทีนี
เธอยังได ้ยินข่าวว่าเยาวชนทีมี ่ การศึกษาสามารถ
กลับไปทีเมื ่ องได ้เธอไม่ได ้นอนหลับสบายในช่วงสอง
สามวันทีผ่ ่ านมาและเธอต ้องการกลับไป แต่เธอ
แตกต่างจากคนหนุ่ มสาวทีมี ่ การศึกษาเธอแต่งงานแล ้ว
เยาวชนทีมี ่ การศึกษาทีแต่
่ งงานแล ้วจะกลับไปได ้
หรือไม่ไม่มใี ครตอบคําถามนี ได ้ ้ แต่เธอเสียใจอยู่แล ้ว
ทําไมเธอถึงรอไม่ได ้ถ ้าเธอไม่แต่งงาน เธอต ้องเขียนจด
หมายถึงครอบคร ัวของฉันตอนนี และขอให ้ ้พวกเขา
 ้
ช่วยเธอหาทางตอนนี เธอทํ าอะไรได ้บ ้าง? อารมณ์
ดังกล่าวทําให ้เธอทรมานหลังจากนั้นไม่กวัี่ นด ้วยความ
งุ นงง Han Meifang ก็เห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกบั
่
แม่ของ Li Zhen เกียวกั บการกลับไปทีเมื่ องของ
่ ้ร ับการศึกษาเธอก็ได ้ยินข่าวและมองไปที่
เยาวชนทีได
ความไม่เต็มใจของลูกสะใภ ้ของเธอ Zhenma หัวเราะ
่ กชายของเธอกลับมาเธอต ้องคุยกับเขา
เยาะและเมือลู

ข่าวดังกล่าวยังไปถึงหูของ ฉู่ เซิงเขาเฝ้ าสังเกตหลิน

่
ซีอย่างเงียบ ๆ ใบหน้าของพีสาวของเขาสงบและดู
เหมือนว่าเขาจะไม่ถก ู รบกวนจากข่าวดังกล่าว ฉู่ เซิง
่
ไม่กล ้าถามฉันควรทําอย่างไรถ ้าพีสาวของฉั นบอกว่า
่ ด แต่ความวิตกกังวลใน
จะออกไป? ฉู่ เซิงไม่กล ้าทีจะคิ
ใจของเขาทําให ้เขาหงุ ดหงิดมากขึนเรื ้ อย ่ ๆ เมือฝึ
่ ก
มวยกับ Li Zhen Li Zhen จับมือบนและฟาดลงบน
ใบหน้าของเขา ฉู่ เซิงสัมผัสถึงสถานทีที ่ เจ็
่ บปวดไม่พูด
่
อะไรสักคําหยิบกระเป๋ าทีแขวนอยู ่
่บนกิงไม้แล ้วจากไป
 "โกรธแค่ไหนฉันไม่ได ้หมายถึงฉันคิดว่าคุณ
่
สามารถซ่อนมันได ้ไม่เป็ นไรทีจะขอโทษคุ ณไม่ต ้อง
ตระหนี่ " หลีเจิ
่ นสบตากับเขาทางด ้าน Mian Nai
Dan Mou แอมโมเนี ย Zhao br />
้ นเคยถูกคุณทุบตีกคร
"คุณระวังจริงๆก่อนหน้านี ฉั ี่ ง้ั
ฉันก็ไม่สนใจคุณ" หลีเจิ่ นเองก็ไม่พอใจเล็กน้อยพวก
้
เขาทังหมดเป็ นผูช
้ ายตัวใหญ่ลา?

ฉู่ เซิงหันกลับมาด ้วยความโกรธและเตะ Li Zhen

่ นตอบสนองค่อนข ้างเร็วและเขาหลีกเลียง
หลีเจิ ่
อันตราย จากนั้นเขาก็หน ั ไปหา ฉู่ เซิงและพูดว่า "ฉัน
ไม่ได ้เตะฉันไม่ได ้เตะ" "ฉันป่ วย" ฉู่ เซิงด่าอย่างลับๆ
และยังคงเดินหน้าต่อไป “ รอข ้าก่อน” หลีเจิ ่ นไล่อา่ น
อีกครงพร้ั ้
้อมกับรอยยิมบนใบหน้ ้
า ทังสองกํ าลังเดิน
และคนสองคนมาพบกัน

หนึ่ งในนั้นมีผมสีขาวกระดูกอ่อนทีเอวและมี
่ รอยย่น
บนใบหน้าบาง ๆ เขาอุ ้มเด็กไว ้ในมือเด็กตัวเล็ก ๆ ตัว
่ ฉู่
เล็ก ๆ ถือเค ้กไว ้ในมือและกินอย่างเอร็ดอร่อย เมือ
เซิงเห็นพวกเขาใบหน้าของเขาก็น่าเกลียดมากขึน้
่ น ฉู่ เซิงเนื่ องจากลูก
Sanshu Chu ก็ถงึ กับผงะเมือเห็
ชายคนโตเสียไปเขาก็ป่วยและต ้องใช ้เวลาสองสาม
เดือนในการฟื ้นตัว แต่เขาก็ไม่ได ้เห็น ฉู่ เซิงมานาน
Up.

้ อเห็
ในเวลานี เมื ่ นเสือผ้้ าทีเรี
่ ยบร ้อยและเป็ นระเบียบ
เรียบร ้อยของ ฉู่ เซิงคน ๆ นั้นสูงขึนมากและใบหน้
้ าของ
่ ออ
เขาแดงกําไม่ ่ อน ดูเหมือนว่า
่ นแอเหมือนเมือก่
หลังจากออกจากตระกูล Chu เด็กคนนี ก็ ้ มช
ี วี ต ่ งาม
ิ ทีดี
้ ่ ฉู่ เซิงและโพล่งออกมา:
Bao'er ยังจํา ฉู่ เซิงได ้ชีไปที
"Xiao Ye Zhong"

"คุณพูดอะไร" Li Zhen เป็ นคนแรกทีกระโดด ่

ออกมา "เด็กตัวเหม็นพูดเรืองไร ่ ้ั กปาก
้สาระอีกครงฉี
ของคุณ "หลีเจิ ่ นจ ้องไปทีป๋่ อเอ๋ออย่างดุร ้ายและ
ร่างกายของป๋ อเอ๋อก็สนสะท่ั ้านซ่อนตัวอยู่ด ้านหลังจือ
่ นยังไม่อยากคุ ้นเคยกับเด็ก ๆ
ซ ันชู "เจ ้านาย" หลีเจิ
เขาจึงหันไปจากไป
 "หยุดเถอะ" Chu Sanshu เริมไม่ ่ มค ี วามสุข
หลานชายทีดี ่ ของเขาถูกดุและเขาไม่สามารถปฏิบต ั ิ
เหมือนเป็ นคนโอเคได ้ Li Zhen จะไม่กลัวเขาเขาโยน
กระเป๋ านักเรียนของเขาให ้ ฉู่ เซิงงอมือของเขาและยิม้
ออกมา: "โอ ้เกิดอะไรขึน!" ้ Chu Sanshu ไม่ได ้โง่เขา
ไม่สามารถแข่งขันกับพวกเขาที่ อายุของเขาเขามอง
ไปที่ ฉู่ เซิงและพูดว่า "คุณมาจากตระกูล Chu แล ้ว
ทําไมคุณถึงพูดไม่ได ้เมือคุ่ ณเห็นพีชายของคุ
่ ณถูกดุ"
่
ฉู่ เซิงมองไปทีใบหน้ ้
าเก่านี และพู ดอย่างเย็นชา "ฉัน
เป็ นคนป่ า ชาย. ชนิ ดของสิงที ่ จะพู
่ ด. "

ตอนที่ 57 ข ้อความของการกลับไปทีเมื
่ อง (คํา

เตือน:

่ นยิมอย่
หลีเจิ ้ ่
างบ ้าคลังมากขึ ้ ชายชรา, สับสน,
น:"
ตอนนี ้ ฉู่ เซิงไม่ใช่ตระกูล Chu ของคุณ, คุณได ้ปฏิบต ั ิ
กับเขาแล ้ว น้องชายอยู่ทไหน ี่ "" เราพบวิธท ี่
ี จะให ้เขา
 ้
อยู่รอดแล ้วตอนนี เขากิ นดีและอยู่ดก ี น
ิ ดีเขาควรจะ
ขอบคุณเราไม่ใช่เหรอถ ้าเราไม่พบครอบคร ัวทีดี ่
สําหร ับเขาเขาก็ยงั ไม่ทราบคุณทรมานทีไหน? ่
่
"Sanshu Chu เสียใจจริงๆทีเขารู ้ว่าเขาควรขายหมา
ป่ าตาขาวให ้กับกัล

ลี"่ พัฟ "หลีเจิ ่ นโกรธมากจนอาเจียนเป็ นเลือดนี่ คือ

่ ใครบางคน
สิงที ่ กล่าวว่าตอนนั้น ฉู่ เซิงทุกคนใน
หมู่บ ้านรู ้วิธท ี่
ี จะออกจากตระกู ล Chu นี่ มันไร ้ยางอาย
จริงๆและตอนนี ก็ ้ เป็ นคนดีทนี
ี่ ่ ฉู่ เซิงไม่อยากคุยเรืองไร
่ ้
สาระกับพวกเขาเลย เขาตบหลีเจิ ่ นและพูดว่า "ไปกัน
เถอะ" หลีเจิ ่ นพูดกับเขาลุงชูคนทีสามส่ ่ ายกําปั้นเงย
้
หน้าขึนและจากไปเขา

ได ้ยินเพียงเสียงแหบเล็กน้อยของลุงชูทสามพูี่ ดว่า
่ ของคุณคือ ไม่ถงึ สองวันเมือเยาวชนที
"วันทีดี ่ ่
มี
การศึกษากลับมาทีเมื ่
่ องคุณคิดว่าพีสาวของคุ ณ
่
จ่ายเงินแล ้วฉันต ้องการให ้คุณ! เป็ นไปได ้ไหมทีเธอพา
คุณไปทีเมื่ องโดยคิดถึงความสวยงาม "ชูเซิงเดิ ่ น
 ่ เขาได ้ยินสิงนี
ออกไปแล ้วและเมือ ่ ทั้ นใดนั้นเขาก็หนั
่ มไปด ้วยโคลนของ
หน้าไปและพบกับดวงตาทีเต็
Sanshu Chu มันเหมือนกับการมองหมาป่ าทีหิ ่ วโหย
Sanshu Chu ก็ตกใจเช่นกัน

Li Zhen พา ฉู่ เซิงไปข ้างหน้าเขาและ ฉู่ เซิงใช ้เวลา

่
ร่วมกันโดยรู ้ว่า ฉู่ เซิงห่วงใยพีสาวคนนี ้
มากที
สุ่ ดและ
สามารถพูดอะไรก็ได ้ แต่ไม่สามารถพูดอะไรได ้

ระหว่างทาง Li Zhen กําลังปลอบโยน ฉู่ เซิงLin Xi

ใจดีกบั ฉู่ เซิงมากและไม่ต ้องการเขา แต่หลีเจิ ่ นไม่รู ้ว่า
คําพูดของซ ันชูชเู ป็ นเหมือนเปลวไฟจุดชนวนความ
วิตกกังวลทีฉู ่ ่ เซิงเก็บกดไว ้ในใจ เมือเขากลั
่ บถึงบ ้าน ฉู่
เซิงก็น่ ังเงียบอยู่ในห ้องด ้วยความงุ นงงโดยมีพสาวของ
ี่
เขาอยู่ในใจถ ้าเขาจากไปและไม่ต ้องการเขาเขาจะทํา
อย่างไร?

แสงตะวันสุดท ้ายค่อยๆหายไปและห ้องก็ตกอยู่ใน

้ บางอย่างในหมู่บ ้าน
ความมืดหลินซีรบี กลับมาวันนี มี
เขามาสายและต ้องกลับบ ้านไปทําอาหาร ทันทีทประตู ี่
ถูกเปิ ดออกห ้องก็มด ื่
ื ลงและหลินซีก็ตนตระหนก ฉู่ เซิง
ควรจะกลับมาในเวลานี ทํ ้ าไมไม่มใี ครเลยหลินซีตะโกน
ื่ นและเดิ
และ ฉู่ เซิงก็ตนขึ ้ นออกจากห ้องไป

่ น ฉู่ เซิงยืนอยู่ตรงหน้าเธออย่างดีหลินซีก็รู ้สึก

เมือเห็
่
สงบและครําครวญ: "ฉันไม่ได ้เปิ ดไฟทีบ ่ ้านฉันคิดว่า
คุณยังไม่กลับมาดังนั้นฉันจึงกลัวแทบตาย" ฉู่ เซิงมอง
มองเธออย่างว่างเปล่าและฟังเมือเห็ ่ นสิงที่ หลิ ่ นซีเพิงพู
่ ด
ความกังวลของเขาก็คลายลงในทีสุ ่ ดหลินซีล ้างมือและ
ปรุงอาหาร ฉู่ เซิงเข ้ามาช่วยทันทีหลินซีรู ้สึกว่ามี
บางอย่างผิดปกติเด็กมักจะคุยกับเธอเกียวกั ่ ่ ่
บสิงที
้
เกิดขึนในโรงเรี ่
ยนเมือเขากลั บมาวันนี เงี้ ยบมากหลินซี
สังเกตใบหน้าของเขาและถามว่า "วันนี ฉั ้ นถูกอาจารย ์
วิจารณ์หรือไม่"

"ไม่" "แล ้วทําไมคุณถึงไม่มค

ี วามสุข" ฉู่ เซิงจ ้องไป
่ นซีอย่างว่างเปล่าและกอดเอวของเธอทันที ฉู่ เซิง
ทีหลิ
พิงหัวของเขาบนไหล่ของหลินซีLin Xi ตกใจเด็กคนนี ้
 ้
ถูกยับยังมาตลอดวั ้
นนี เขาเป็ นอะไรไป? หลังจากถาม
อยู่นานในทีสุ่ ด ฉู่ เซิงก็พูดด ้วยเสียงทีทึ
่ บและถามว่า
่
"พีสาวคุ ณจะกลับไปทีเมื ่ องหรือไม่คณ
ุ ต ้องการฉัน
หรือไม่คณ ุ ไม่สามารถออกไปได ้!"

่
หลินซีเป็ นเรืองยากสํ ่ ด ้านที่
าหร ับหลินซีเพือดู
อ่อนแอของเด็กคนนี หั ้ วใจของเขาอ่อนลงกอดเขาและ
พูดข ้างหูเขาเบา ๆ : "ไม่ฉันจะไม่ไปจากทีนี ่ ่"

่ องได ้ฉันจะไม่ไป ?” ฉู่ เซิงรู ้สึกไม่

"ถ ้าฉันกลับไปทีเมื
้
แน่ ใจเล็กน้อยนอกจากนี เขายั ่
งรู ้ว่าเยาวชนทีมี
การศึกษาต ้องการกลับไปทีเมื ่ องมากแค่ไหนหลินซี
กล่าวอย่างหนักแน่ น: "ไม่ไปไม่ต ้องกังวลหรือมาดึง
ตะขอ"

ฉู่ เซิงก ้าวถอยหลังและมองไปทีหลิ่ นซีราวกับว่าเขา

่ อของสิงที
เข ้าใจถึงความน่ าเชือถื ่ หลิ่ นซีเพิงพู
่ ด
้ ้อยทียื
นิ วก ่ นออกมาของหลิ
่ ่ ั อหน้าต่อตาและ ฉู่
นซีสนต่
 ื่ วก
เซิงก็ยนนิ ้ ้อยออกมาเพือเกี
่ ยวมั
่ น "แขวนอยู่บน
ตะขอจะไม่มก ่
ี ารเปลียนแปลงในอีกร ้อยปี "

้ นกําลังทําเฟสชูเซิงให
"ยินดีด ้วยตอนนี ฉั ่ ้เติบโตขึน้
อัตราสําเร็จคือ 50 คุณจะได ้ร ับรางวัล 600 เหรียญ
ทองและ รางวัลพิเศษสําหร ับการเดินทางกลับบ ้าน
้
"เสียงของระบบดังขึนในหู ของฉันหลินซีต ้องการถาม
อะไรบางอย่าง แต่ระบบปิ ดลงโดยตรง ฉู่ เซิงดึงแขนเสือ้
่
ของ Linxi และพูดว่า "พีสาวมาทํ าอาหารกันเถอะฉัน
่
หิวกันหมดแล ้ว" เมือ

้
ทังสองคนเกื ่ การศึกษาก็
อบจะยุ่งอยู่แล ้วเยาวชนทีมี
้ ่บ ้านกําลังปร ับปรุงบ ้าน
กลับมาอย่างอ่อนแรง วันนี หมู
ทุกคนหมดแรงกินข ้าวเย็นกันตามอัธยาศัยกลุม ่ ศึกษา
ก็เลิกงานกลับบ ้านไปพักผ่อน

สายลมยามคํ่าคืนทําให ้ผ้าม่านขยับและห ้องก็เงียบ

หลินซีเรียกออกจากระบบและ Yiwen ก็กระโดด
ออกไปหลินซีถามมันว่า "การเดินทางกลับบ ้าน
หมายความว่าอย่างไร" "คุณสามารถมีโอกาสกลับไป
่
เยียมญาติ ในเมืองได ้"หลินซีรู ้สึกว่านี่ คือซีโครงไก่
่ และ
้ ม . ระบบแจ ้งว่า: "นี่ เป็ นรางวัล
เขาไม่ใช่เจ ้าของดังเดิ
พิเศษส่วนจะใช ้หรือไม่น้ันขึนอยู
้ ่กบั คุณเป็ นผู ้ตัดสินใจ
หากคุณใช ้ระบบจะร ับภาระค่าใช ้จ่ายทังหมดในทริ้ ปนี ้
หากคุณยอมแพ ้ แน่ นอนว่าไม่มป ี ัญหา "อืมเรืองนี่ ้
่
ไม่ใช่เรืองเร่
งด่วนหลินซีถามอีกครง:" ้ั ตอนนี งานของ
้
่ ่ งถ ้าความคืบหน้าถึง 100%
ฉันเสร็จไปแล ้วครึงหนึ
้
งานทังหมดจะเสร็ จสมบูรณ์ฉันก็สามารถออกไปได ้ ""
ใช่ "

้ ดระบบ ระบบ︰"……"
หลินซียกมือขึนปิ

ตอนที่ 58: การตงครรภ ้ั ์

ระบบทําให ้หลินซีตกอยู่ในห ้วงความคิดเธอไม่รู ้ว่า
จะต ้องใช ้เวลานานแค่ไหนในการทํางานทังหมด ้ แต่สงิ่
หนึ่ งทีเธอรู
่ ี่ ่ นานเกินไปหากวันหนึ่ ง
้ก็คอื เธอจะไม่อยู่ทนี
จากไปด ้วยตัวเอง ตอนนี ้ ฉู่ เซิงควรจะอยู่ทนี ี่ ่ ต่อไป
ดังนั้นเธอจึงอยากฝากอะไรไว ้ให ้ ฉู่ เซิงหลังจากใช ้ชีวต ิ
 ้
ร่วมกันมานานเธอยังคงมีความรู ้สึกต่อเด็กคนนี และ
หวังว่าชีวต ่
ิ ของ ฉู่ เซิงจะราบรืนหลั ่
งจากทีเธอจากไป

่ ่ ส่วน ฉู่ เซิงซึงอยู

หลินซีนอนไม่หลับทีนี ่ ่ข ้างๆได ้ร ับ
่
การร ับรองจากพีสาวของเธอเขารู ้สึกสบายใจมากขึน้
และก็หลับไปในไม่ช ้า

้ ฉี
ในช่วงเวลานี หลี ่ ยงั คงคุยอยู่ในห ้องของพ่อแม่เขา
หยิบเงินจํานวนหนึ่ งออกมาและส่งให ้แม่ทชราแลี่ ้วพูด
ว่า "แม่คณ ้ ้านจะถูกสร ้างขึนและ
ุ เก็บเงินไว ้เวลานี บ ้ เงิน
ของครอบคร ัวหมดไปคุณเอาเงินไปใช ้เถอะ” แม่ของห
่ นหยิบมันขึนมานั
ลีเจิ ้ บและพูดด ้วยความประหลาดใจ:“
มากเหรอลูกเอาเงินมาจากไหนอย่าทําอะไร โง่เขลา

"แม่คด
ิ ว่ายังไงไม่ต ้องกังวลไปหมดแล ้วเจ ้าแค่ดแู ล
ดอกไม้" หลีฉี่ ชว่ ยขายติมซํ
่ าซึงเป็
่ นค่าจ ้างแรงงานของ
้
เขาหาเงินได ้เท่านี และเสี ่
ยของให ้พีชาย . เขารู ้สึก
ขอบคุณน้องชายของเขามากสําหร ับเรืองนี ่ ้
 "โอเคโอเคแม่มค ี วามสุขกับการอวยพรของคุณ"
แม่ของหลีเจิ่ นมองไปทีลู ่ กชายคนโตของเธอและตบ
หลังลูกชายของเธออย่างแรง "หลังจากพูดเสร็จแล ้วให ้
้ ดนํ าตาจากมุ
ใช ้แขนเสือเช็ ้ มตาของเขา "แม่เดียวก่๋ อน
ฉันยังต ้องให ้เกียรติคณ ่ เล ้าโลมแม่
ุ ไม่ต ้องกังวล" หลีฉี
ของเขา

่ นก็จาํ สิงหนึ
แม่ของหลีเจิ ่ ่ งได ้และพูดว่า "ลูกฉันมี
่
เรืองจะปรึ ่
กษาคุณอีกเรืองหนึ ่ ง" หลีฉี
่ ดมชาและมองไป
ื่
่ เฒ่าของเขา: "คุณพูด" "ตอนนี บ
ทีแม่ ้ ้านเสร็จแล ้ว
่ กั
หลังจากคุยเรืองนี ้ บพ่อแล ้วเราจะอยู่กบั คุณใน
อนาคตบ ้านหลังใหม่จะเป็ นของคุณแน่ นอนคุณจะดูแล
กระดูกเก่าของเราสองคนบ ้านหลังเก่านี จะให ้ ่
้พีชาย
ของคุณใช ้มันจะได ้ผลหรือไม่ ?”

"แน่ ใจนะว่าเป็ นยังไงขอย ้ายไปอยู่บ ้านหลังใหม่กอ่ น

่ ชายของฉั
เมือพี ่ นแต่งงานในอีกสองปี เขาจะซ่อมแซม
บ ้านหลังเก่าและเขาจะอยูไ่ ด ้ถ ้าฉันประหยัดเงินมากพอ
้
ฉันจะรือถอนสิ ่ ้ บ ้านสร ้างบ ้านใหม่และให ้น้องชาย
งนี
ของฉันแต่งงานอย่างไรก็ตามฉันเป็ นแค่นอ้ งชายและ
่ นได ้ยินเช่นนี แม่
เป็ นห่วงอะไร "เมือฉั ้ ของหลีเจิ
่ นและ
พ่อของหลีเจิ่ นก็มค ้
ี วามสุขและทังครอบคร ัวก็ทํางาน
่ วต
ร่วมกัน เพือชี ่ ขน
ิ ทีดี ึ ้ ในตอนนี หานเหม่
้ ยฟางยังไม่รู ้
แผนของหลีฉี ่ เธอยังคงรอทีจะอยู
่ ก ่ ในสองโลก
่ บั หลีฉี

แม่ของหลีเจิ ่ นจําได ้ว่าเยาวชนทีมี่ การศึกษากลับมา

่ องอีกครงและแสร
ทีเมื ้ั ้
้งทําเป็ นพูดโดยไม่ได ้ตังใจ:
้
"ตอนนี เยาวชนที ่ การศึกษากําลังคิดทีจะกลั
มี ่ บไปที่
เมืองฉันได ้ยินมาว่าจะมีนโยบายถ ้าเหม่ยฟางกลับไป
ด ้วยจะทําอย่างไร คุณมีแผนจะทําอย่างไร” หลีฉี ่ ผงะ
ถอยไป? เป็ นไปได ้อย่างไร? หลีฉี ่ เงียบไปครูห
่ นึ่ ง
จากนั้นก็หวั เราะปลอบคูส ่ ามีภรรยาเก่าสองสามคําและ
กลับไปทีห ่ ้องของเขา

้
หานเหม่ยฟางกําลังตัดเย็บเสือผ้าของเธอขณะที ่
่
คิดถึงหัวใจของเธอเมือประตู ้
ดงั ขึนหลี
ฉี่ ก็กลับมา ฮัน
เหม่ยฟางวางเข็มและด ้ายลงในตะกร ้าแล ้วพูดว่า
"ทําไมมาช ้าจัง" "หลังจากคุยกับแม่ไม่กคํ ี่ าไม่ต ้อง
สนใจพักผ่อน" "โอเค" ชายคนนั้นเกรงใจ ของเธอและ
เธอก็ยงั มีความสุขมากเมือคิ ่ ดถึงการกลับไปทีเมื
่ องฮัน
้ั
เหม่ยฟางก็รู ้สึกเสียใจอีกครงและเมื ่
อเธอนอนอยู ่บน
่ ให
เตียงเธอก็เล่าเรืองนี ้ ้ผูช
้ ายของเธอฟัง

่ ถามอย่างไม่แน่ ใจ: "คุณต ้องการกลับไปที่

หลีฉี
่ องฉันจะไม่
เมืองหรือไม่" "ฉันไม่รู ้ถ ้าฉันกลับไปทีเมื
ปล่อยคุณไป ยากทีนี ่ ่ "Han Meifang ก็พยายามดิน้
รนเช่นกัน หลีฉี ่ คด ิ กับตัวเอง: ถ ้าคุณกลับไปฉันคง
ไม่ได ้ใช ้เงินของขวัญก ้อนโตโดยเปล่าประโยชน์ เขา
ยังกล่าวอีกว่า: "ฉันทํางานในเมืองและได ้ยินทุกคน
บอกเกียวกั่ ่ ้ แต่ฉันไม่เห็นไฟล ์ด ้านบนคุณแค่
บเรืองนี
คาดเดาคุณยังคงทํางานด ้วยความสบายใจตอนนี ฉั ้ น
่ เมื
จะพูดถึงเรืองนี ้ อมี
่ นโยบาย "หานเหม่ยฟางรู ้สึกว่า
คําพูดของชายคนนั้นมีเหตุผลฮันเหม่ยฟางต ้องพูด
อะไรบางอย่าง แต่หลีฉี ่ ก็ปิดปากเธอทันทีหลังจากทีทั่ ง้
สองออกกําลังกายฮันเหม่ยฟางก็หลับสนิ ท แต่หลีฉี ่
ข ้างๆเธอก็ล ้มลง นอนดึกมาก.
 หลังจากอากาศเย็นลงยอดขายติมซํ ่ าของหลินซีก็
่ นตอนนี
เพิมขึ ้ ้
เธอมี ่ ใช่
เงินฝากหลายร ้อยหยวนซึงไม่
จํานวนเล็กน้อยสําหร ับคนส่วนใหญ่ แต่หลินซีรู ้สึกว่า
มันไม่เพียงพอเธอหวังว่าจะประหยัดเงินได ้มากขึน้
่
เพือให ้ ฉู่ เซิงไปเรียนมหาวิทยาลัยและเป็ นค่าครองชีพ
หลังจากนั้นนี่ เป็ นค่าใช ้จ่ายจํานวนมาก ดังนั้นหลินซี
่
จึงเปลียนโฟกั สของชีวต ่
ิ ไปทีการทํ าขนมมากขึน้

ในขณะนี ป้้ า Shuangqin มาและเธอมาขอให ้หลิน

้ งชราของเราเบืออาหารไม่
ซีชว่ ยทําขนม "วันนี หญิ ่ ดี
และอยากกินโยคังทีคุ่ ณทําคุณช่วยทําบ ้างแล ้วเราจะ
จ่ายให ้"

"โอเคฉันจะทําให ้วันนี ฉั ้ นจะส่งไปให ้คุณในตอนเย็น

่
แต่อย่าพูดถึงเงินมันเป็ นเรืองของชี วต ้
ิ "ทังสองคนพู ด
อย่างสุภาพและตัดสินเรืองนี ่ ด ้ ้วยวิธนี ี ้ ในตอนเย็นหลิน
่ ั ้ ฉู่ เซิงส่งเค ้กนํ าตาลทรายขาวและ
ซีสงให ้ yokan ที่
เตรียมไว ้ให ้คุณยายเหลียน ฉู่ เซิงเก่งทุกอย่างเขามาก
่
เกินไปหลังจากทีเขาจากไปเขามั กจะต ้องพึงพาคุ ่ ณ
ยาย Lian มีสถานะสูงในหมู่บ ้านและสามารถช่วยเขา
พูดคุยได ้เป็ นการดีที่ ฉู่ เซิงจะมีความสัมพันธ ์ทีดี
่ กบั
ครอบคร ัวของเธอ.

้ วา่ จะเป็ น
ฉู่ เซิงกําลังรบกวนหลินซีในช่วงเวลานี ไม่
การร ้องหาของว่างหรือดึงหลินซีมาฝึ กภาษาอังกฤษ
แบบปากเปล่าอย่างไรก็ตามมันเป็ นความยึดติดทุก
ึ ้ อย
ประเภทหลินซีรู ้สึกว่าเด็กดีขนเรื ่ ๆ เพียงวันหรือสอง
วันหลินซีพบว่าเขาน่ ารําคาญเป็ นเวลานาน

้
ในวันหยุดหลินซีสง่ ฉู่ เซิงขึนไปบนภู ่ อก
เขาเพือเลื
ออสมันทัสทีมี ่ กลินหอมหลิ
่ ่ รส
นซีค ้นคว ้าโยกังทีมี
ฟักทองและออสแมนทัสทีมี ่ กลินหอมคุ
่ ณยาย Lian
ชอบกินมันและเธอจะมาร ับมันทุกๆ ไม่กวัี่ น. Li Zhen
่ น แต่เขากลับว่างเปล่าได ้กลินหอม
มาหา ฉู่ เซิงเพือเล่ ่
้ ๋นในคร ัว Li Zhenmai ไม่สามารถขยับขา
ของเนื อตุ
ได ้ฮิปปี ้ยิมและพู
้ ดคุยกับหลินซี: "Sister Lin ฉันขอได ้
ไหม อาหารเย็นกับคุณวันนี หรื ้ อไม่ "ตอนนี เขาและ
้ ฉู่
เซิงมีความสัมพันธ ์ทีดี ่ และเขาก็วงไปหาหลิ
ิ่ นซีเป็ นครง้ั
คราวหลินซียงั คงต ้องติวการบ ้านให ้เขาดังนั้นเขาจึงถือ
่ ่ งของครอบคร ัวของเขาโดยธรรมชาติ
ว่าเป็ นครึงหนึ
หลินซีขอให ้เขากลับไปคุยกับครอบคร ัวและอยู่ทนี ี่ ่ เพือ
่
่
ทานอาหารคําตอนเที ่
ยง

ตอนที่ 58: ตังครรภ

้ ์ (คํา

เตือน:

้
เด็กคนนี สามารถอยู ี่
่ได ้ทันทีทเขาได ้ยินเขากระโดด
สูงสามฟุตส่งจดหมายกลับบ ้านเพือส่ ่ งจดหมายและมา
่ สงถุงเล็กกลินเนื
พร ้อมกับถัวลิ ่ อตุ ้ ๋นในลานเซียง หลี่
่
เจินกําท ้องของเขาในขณะทีรออาหารและกระตุ ้น
ต่อไป ฉู่ เซิงถือออสมันทัสหอมหวานครึงถุ ่ งกลับมาและ
่ นขอร ้องให ้ทําตัวต่อหน้าพีสาวของเขาและ
เห็นหลีเจิ ่
่
ใบหน้าของเขาก็เปลียนเป็ ่ ่
นสีดาํ ทันที สิงที
 ทําให ้ผู ้คนโกรธมากขึนคื ้ อ ถังซูTang Xiaomei
และ Tang Xiaomei มาทีนี ่ ่ ด ้วย ถังซูมาทีนี
่ ่ พร ้อมกับ
่
กลินและเธอต ่
้องลากพีสาวของเธอเนื ่ องจากทุกคนมา
่ ่ จึงไม่มเี หตุผลทีจะต
ทีนี ่ ้องเร่งให ้คนเป็ น ผลก็คอื มีโต๊ะ
สองโต๊ะเต็มไปด ้วยเยาวชนทีมี ่ การศึกษาเมือพวกเขา
่
ร ับประทานอาหารในตอนเทียงคน ่

หลังอาหารหลีเจิ่ นให ้หลินซีคด ่

ิ จะทําผักตุ๋นเพือขาย
หลินซีรู ้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเธอยังไม่ได ้ซือผั ้ กและ
่
ผักตุ๋นจะมีกลินหอมกว่ ่ นร ้อนและจะแย่ลงตาม
าเมือมั
ธรรมชาติเมือมั ่ นเย็น หลีเจิ่ นตบหน้าอกของเขาเพือให ่ ้
แน่ ใจว่าเขาจะขายมันหลินซีอยากลองดูนอกจากขา
หมูต๋นุ แล ้วเขายังทําเต ้าหู ้แห ้งตุ๋นไข่ต ้มและทําให ้เต็ม
่ นเอาไปให ้พีชายเมื
หม้ออีกด ้วย หลีเจิ ่ ่
อไปโรงเรี ยนใน
่ กเรียนในตอนบ่ายพีชายของเขาก็
ตอนเช ้าเมือเลิ ่ มา
หาเขาและขอให ้เขากลับไปหาเพิมหม้ ่ อก็ขายหมดใน
่ น .หลินซีมองไปทีไพ่
ครึงวั ่ Great Unity สีใบในมื ่ อ
ของเขาและถอนหายใจไม่มป ี ัญหาการขาดแคลนคน
รวยในยุคใด ๆ ต่อมาหลินซีกาํ หนดวันขาย Lo mei
สามวันต่อสัปดาห ์มิฉะนั้นหลินซีจะไม่มเี วลาทํา
 กว่าหนึ่ งเดือนต่อมาหวังเหอผิงประกาศกับทุกคน
อีกครงว่้ั าเขาจะกลับไปทีเมื่ อง หลังจากพ่อของเขา
ได ้ร ับการฟื ้นฟูแล ้วเขาก็วงไปรอบ
ิ่ ่ ดก็มท
ๆ และในทีสุ ี ี่
สําหร ับกลับเมืองและเขาก็กลับบ ้านได ้

ในขณะทีทุ่ กคนอิจฉาและเสียใจและเพือนอี ่ กคนก็

จากไป หวังเหอผิงกล่าวคําอําลากับทุกคนทีละคนก่อน
จากไปเขาเปิ ดเผยข ้อความถึงทุกคนไม่มเี อกสารอย่าง
่
เป็ นทางการเกียวกั บเยาวชนทีได ่ ้ร ับการศึกษาที่
่ อง แต่เห็นได ้ช ัดว่ามันคลายไปแล ้ว สิงนี
กลับมาทีเมื ่ ทํ
้ า
่ ้ร ับการศึกษาเงียบ ๆ กลับมาอีกครง้ั
ให ้เยาวชนทีได

่
ในวันทีสองหลั งจากส่งวังเหอผิงไปฮันเหม่ยฟางก็
มาหาหลินซีและหยิบมันเทศออกมาหนึ่ งถุงโดยบอกว่า
่ ยื
สิงนี ้ มมาจากหลินซีกอ ้
่ นหน้านี และตอนนี ้
เขาได ้
แจกจ่ายเมล็ดพืชและส่งคืนให ้หลินซีและ มีประวัตอิ น ั
ยาวนานร่วมกับหลินซีLin Xi เข ้าใจว่าจุดประสงค ์ของ
เธอในการมาทีนี่ ่ ไม่บริสทุ ธิดั์ งนั้นเธอจึงถามว่า: "แค่
บอกฉันว่าคุณมีอะไรฉันไม่ชอบเดินเป็ นวงกลม"
ใบหน้าของ Han Meifang จูๆ่ อายและหลังจากหยุด
่ ดเธอก็บอกจุดประสงค ์ของการเดินทาง
ไปนานในทีสุ
้ั เธอมาเพื
ครงนี ้ ่
อสอบถามข่ าวการกลับเมือง

่ จริ
หลินซีไม่ได ้สนใจเรืองนี ้ งๆเธอต ้องการอยู่และ
้ งนั้นเธอจึงไม่ต ้องกังวลกับการกลับบ ้าน แต่
ทํางานนี ดั
เธอไม่สามารถพูดเรืองนี่ กั้ บหานเหม่ยฟางได ้เธอจึง
ต ้องหลบมุมและพูดว่า "หวังเหอผิงกลับไปเพราะ
ความสัมพันธ ์อย่างไรก็ตามตอนนี ยั ้ งไม่มเี อกสารอย่าง
เป็ นทางการเราทุกคนกําลังรอไม่ต ้องกังวล" "คุณรู ้ว่า
เขาหายไปไหนความสัมพันธ ์?"หลินซีพูดไม่ออกเมือ ่
เธอถาม Han Meifang ว่ามีใครบอกเธอเกียวกั ่ ่
บเรือง
้ ้อย่างไร
สําคัญเช่นนี ได

ฮันเหม่ยฟางไม่ได ้สอบถามข ้อมูลทีเป็ ่ นประโยชน์

และเธอก็รู ้สึกเป็ นลมเล็กน้อย เดินกลับบ ้านอย่างเหม่อ
ลอย Han Meifang โกรธเมือนึ ่ กถึงเรืองร
่ ้าย ๆ
ในช่วงนี ้ เดิมทีฉันต ้องการสร ้างบ ้านหลังใหม่และอยู่
แยกจากแม่สามีด ้วยเหตุนีทั ้ งครอบคร
้ ัวจึงต ้องอาศัยอยู่
ในบ ้านหลังใหม่แม้วา่ บ ้านหลังใหม่จะใหญ่กว่า แต่ก็
ไม่ได ้กว ้างขวางเหมือนเดิม แออัดไปด ้วยผูค้ น
นอกจากนี ฉั ้ นอยากได ้อะไรมาอุดหนุ นครอบคร ัวทีเพิ ่ ง่
คลอดของฉันฉันถูกแม่สามีตาํ หนิ เงินที่ Li Qi ได ้ร ับ
นั้นอยูใ่ นมือของหญิงชราเธอไม่สามารถมีลก ู ของเธอ
่
เองได ้ พีชายคนแรกของเธอเข ้าโรงเรียนอีกแล ้วเธอจะ
้
ไม่ทําอาหารเสริมได ้ยังไง?. วันนี เธอคิดว่าถ ้าเธอได ้
โควต ้ากลับเมืองเธอต ้องกลับไป

่ นว่าเธอกลับถึงบ ้านฮันเหม่ยฟางก็รู ้สึกเวียน

เมือเห็
หัวคนหนึ่ งไม่สามารถยืนได ้อย่างมั่นคงและนั่งลงบน
้
พืนโดยตรง ่
เมือเธอโล่
งใจเธอก็ได ้ร ับการช่วยเหลือ
กลับมา หมอซ่งเข ้ามาถามคําถามสองสามข ้อโดย
แนะนํ าให ้ฮันเหม่ยฟางไปโรงพยาบาลเพือร ่ ับการตรวจ
่ งครรภ
เพราะเธอมีแนวโน้มทีจะตั ้ ์

ข่าวดังกล่าวทําให ้แม่ของ Li Zhen มีความสุขและ

้
เธอดึง Han Meifang และพูดว่า "พรุง่ นี เราจะไป
โรงพยาบาลถ ้าเราได ้ร ับข่าวดีเราจะส่งจดหมายไปหา
Li Qi" Han Meifang อยูใ่ นอารมณ์ทซ ี่ ับซ ้อนหาก
เธอไม่มล
ี ก
ู เธอสามารถขอกลับเมืองได ้ แต่ถ ้าเธอมีลก ู
เธอจะยังคงจากไปหรือไม่?

ดังนั้นบนรถแทรกเตอร ์ทีไปในเมื
่ ้
องในวันรุง่ ขึนหลิ น
ซีได ้เห็น Han Meifang อีกครง้ั แม่ของหลีเจิ ่ นมา
กับฮันเหม่ยฟางเห็นหลินซีและทักทายอย่าง
กระตือรือร ้น: "เรียนหลินไปเมือง" หลินซีตอบด ้วย
รอยยิม: ้ "ใช่มบ ี างอย่างหายไปทีบ ่ ้านฉันต ้องซือบ้ ้าง"
หลี่ แม่ของ Zhen เริมคุ ่ ยกับหลินซี:“ ไปเมืองกันเถอะ
ครอบคร ัวของฉัน Meifang กําลังตังครรภ ้ ์และฉันจะ
ไปทีเมื ่ องเพือตรวจดู
่ ”หลินซีมองไปที่ Han Meifang
ด ้วยความประหลาดใจและเธอและตัวเธอเองก็ถาม
่
เกียวกั บการกลับไปทีเมื ่ องเมือวานนี
่ ้ ้อง? ! "ยินดีด ้วย
ท
นี่ เป็ นสิงที่ ดี
่ "หลินซีกล่าวก่อนแล ้วมองไปที่ Han
Meifang Han Meifang ก ้มศีรษะลงแม้ว่าจะมี
รอยยิมอยู ้ ่บนใบหน้าของเธอ แต่เธอก็ดไู ม่เต็มใจ
 ่ ่ข ้างๆตอบว่า "เพิงแต่
คนทีอยู ่ งงานได ้ไม่นานฉันก็
่ นพรทีดี
ท ้องแล ้วป้ าหลีเป็ ่ มากปี หน้ามีลก
ู อ ้วนได ้แล ้วรอ
ร ับพรได ้เลย" "ไม่! "

ตอนที่ 59 สิงดี
่ ๆ
ทันใดนั้นรถก็มช ี วี ต ้ ้หญิงกลุม
ิ ชีวาขึนผู ่ หนึ่ งกําลังคุย
่ นซีทกํ
กันอย่างไร ้สาระ ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ ี่ าลังฟังพวก
เขาอย่างเงียบ ๆ และพูดในใจ: โชคดีทพี ี่ สาวของฉั
่ นไม่
เหมือนพวกเขาไม่งนฉั ้ั นจะทะเลาะกัน . เสียชีวต ิ .

่
เมือพวกเขามาถึ งในเมืองทุกคนก็แยกย ้ายกันไป
หลินซีและ ฉู่ เซิงไปทีร่ ้านหนังสือเพือเดิ่ นเล่นมีหนังสือ
้ั
ใหม่อยู่บนชนวางหลิ นซีพา ฉู่ เซิงไปเลือกอย่าง
ระมัดระวังตอนนี ้ ฉู่ เซิงสามารถอ่านงานวรรณกรรมได ้
แล ้ว แต่หลินซีไม่สามารถทีจะขี่ เหนี ้ ยวทีจะใช
่ ้จ่ายเงิน
และซือสํ ้ าเนาสักสองสามเล่มเพือกลั ่ ้ นซี
บไป วันนี หลิ
ยังนํ าอาหารมาด ้วยโดยวางแผนทีจะขายด ่ ้วยตัวเอง
้
ทังสองคนเดิ ่
นไปทีตรอกเล็ ก ๆ ใกล ้โรงพยาบาลก่อน
ถึงปากซอยพวกเขาเห็นหมอซ ้งและหญิงสาวยืนคุยกัน
 ี่ มตรอกเล็ก ๆหลินซีรู ้สึกว่าเด็กผูห้ ญิงคนนั้น
อยู่ทมุ
่
คุ ้นเคยเล็กน้อยเธอจึงก ้าวไปข ้างหน้า 2 ก ้าวเมือเธอ
เห็นใบหน้าของหญิงสาวก็มใี ครบางคนหยุดอยู่: "Lin
Zhiqing"

"Zhou Hui ช่างบังเอิญจริงๆ"หลินซีมองไปที่

Xiao Song หมอดูเขินอายและรู ้สึกกระอักกระอ่วน
้
โจวฮุ่ยทักทายหลินซีอย่างมีนําใจและอธิ บายให ้หลินซี:
"ตอนนี ้ Dr.Song เป็ นเป้ าหมายของฉัน"หลินซีถงึ กับ
ผงะและมองไปที่ Dr. หมอซ่งหน้าแดง: "นั่นใช่" โจวฮุ่
ยมองหมอซ่งอย่างไม่พอใจและพูดว่า "โอ ้นี่ มันไม่มี
ความสุขฉันไม่พอใจทีจะพู ่ ดมันไม่เป็ นไรฉันจะไม่
้ บการวิงของ
บังคับ" เซียวซ่ง หมอรู ้สึกอายมากขึนกั ่
โจวฮุ่ยและเขาก็อธิบายอย่างรวดเร็วว่า“ ไม่ไม่น่ ันหลิน
ซีนี่เป็ นวัตถุของฉัน” หลินซีมองไปทีความลํ
่ าบากใจ
ของหมอซ่งและถึงกับบอกว่ามันไม่สบายใจ Zhile

“ ดีสาํ หร ับคุณสองคนนี่ เป็ นเรืองบั

่ งเอิญดูเหมือนว่า
ฉันสามารถรอกินขนมแต่งงานได ้”หลินซียงั คงอด
 ่
ไม่ได ้ทีจะแกล ้
้งทังสอง หมอซ่งเผชิญหน้ากับการวิง่
้
ของผูห้ ญิงทังสองคนหน้ าแดงเหมือนมะเขือเทศและวิง่
หนี ไปโดยไม่พูดอะไรสักคํา

โจวฮุ่ยยังคงใจกว ้างและถามหลินซีวา่ "ทําไมคุณถึง

่ ่ " หลินซีหยิบขนมออกมาและพูดว่า "เอาไปให ้
มาทีนี
คุณดูวา่ รสชาติดไี หมช่วยฉันโปรโมตหน่ อยถ ้ารสชาติ
้ นี
ดี" โจว ฮุ่ยเข ้าใจแล ้วตอนนี ที ่ ่ ขายของ "โอเคฉันจะ
้
เอามันขึนไปช ้ั
นบนและถามเพื ่
อนร่ วมงานว่าต ้องการ
ไหม" ไม่นานโจวฮุ่ยก็กลับมาและปัดเศษของทีหลิ ่ นซี
้
นํ ามาให ้ทังหมด ้ั หลิ
แต่ครงนี ้ นซีไม่ได ้ใช ้เวลามากนัก
หลังจากได ้เงินแล ้วหลินซีก็พา ฉู่ เซิงไปทานอาหาร
กลางวัน

่
เมือเขาขึ ้
นรถแทร็ ่ องแม่ของ Li
กเตอร ์กลับไปทีเมื
Zhen ก็มค ้ หจ
ี วามสุขตังแต่ ู รดหูแพทย ์ยืนยันว่า Han
้
Meifang ตังครรภ ์และเป็ นเวลานานกว่าหนึ่ งเดือนแล ้ว
่ ยบกับแม่ของ Li Zhen แล ้ว Han Meifang ไม่
เมือเที
มีความสุขมากนักเธอลูบท ้องของเธอรู ้สึกสูญเสีย
เล็กน้อย

ในฐานะเยาวชนทีได ่ ้ร ับการศึกษาพวกเขาทุกคนรอ
่ าเนิ นการตามนโยบายนี อาจจะเป็
คอยทีจะดํ ้ นปัญหา
มากและข่าวนี ยั้ งไม่มา ทุกคนผิดหวังเล็กน้อย หยวน
เหอเชียร ์และเป็ นกําลังใจให ้ทุกคนเนื่ องจากไม่มข
ี า่ ว
้
เรามาตังใจเรี ยนกันเถอะ

ทุกคนระงับจิตใจทีร่ ้อนรนและทุ่มเทให ้กับการเรียน

อย่างไม่เต็มใจฮันเหม่ยฟางมาทีประตู ่ บ ้านหลายครง้ั
และเห็นเยาวชนทีมี ่ การศึกษาทีตั ่ งใจเรี
้ ้
ยนทังหมดและรู ้
ว่ามันไม่ได ้เล่น แต่กลับรู ้สึกโล่งใจเนื่ องจากเธอเดิน
้ ้เพียงคนเดียวในอีกไม่กวัี่ น
ไม่ได ้เธอจึงอยู่บ ้านนี ได
ต่อมาเธอรู ้สึกโล่งใจทีเลี่ ยงลู
้ กในครรภ ์และหยุดวิงไป่
หาหลินซีภายในไม่กวัี่ น Tang Jianguo มาหา
เยาวชนทีมี ่ การศึกษาเพือแจ ่ ้งให ้ทุกคนทราบ: สหายที่
่
ต ้องการเยียมญาติ ้
ในปี นี สามารถรายงานได ้
 เยาวชนทีมี ่ การศึกษาเริมตื ่ นเต
่ ้ั
้นอีกครงพวกเขาไม่
สามารถกลับไปทีเมื ่ องได ้ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถ
กลับบ ้านและไปดูได ้ Liu Xia แทงหลินซีและพูดว่า
"คุณสามารถรายงานได ้อย่างรวดเร็วคุณสามารถ
กลับไปทีเมื ่ องได ้ เพือเยี
่ ยมญาติ
่ ในปี นี ้ "" อ๊ะ! "Lin Xi
ฉันไม่ได ้คาดหวังสิงนี ่ เลยและฉั
้ นก็ยงั คงงุ นงง Liu Xia
ไม่เห็นเธอโง่และมึนงงจริงๆและเตือนว่า:" คุณเคยมา
่ ่ แล ้ว เป็ นเวลาสองปี เมือถึ
ทีนี ่ งเวลาต ้องกลับไปทีเมื ่ อง
คุณยังไม่อยากกลับ "ฉันต ้องการ" เขาพูดอย่างนั้น
และในใจของเขาก็ขมขืนจริ ่ งๆ เธอไม่สนใจทีจะติ ่ ดต่อ
กับครอบคร ัวเดิมและจากนั้นเธอก็จาํ การเดินทางไป
บ ้านเกิดของเธอทีได ่ ้ร ับจากระบบแล ้วจะไปดู S City
ในปี 1970 ได ้อย่างไร? !

ด ้วยแสงสลัวหลินซีหมกมุ่นอยู่กบั การเขียนใบ
้ ้อนเมือเขาเห็
สมัคร ฉู่ เซิงเข ้ามาพร ้อมกับถ ้วยนํ าร ่ น
หลินซีเขียนอะไรบางอย่างเขาก็เหลือบไปมองโดย
้
ไม่ได ้ตังใจมั ่
นกลายเป็ นรายงานการเยียมครอบคร ัว
มือของเขาสันนํ ่ าร้ ้อนหกใส่มอื ของเขาและเขาก็สนเมื ่ั อ ่
มันร ้อน หลินซีรบี วางปากกาลงและไปดูมอ ่
ื ทีแดงกํ า่
ของเขาโดยยังคงบ่นว่า "ทําไมคุณไม่จบ ั มันไว ้ให ้แน่ น
่
ล่ะฉันจะหาแท่งครีม" ชูเซิงเหลื ่ งมือที่
อบมองไปทีหลั
่
แดงเรือและ ้ อดฉันจะล ้างด ้วยนํ า้
"ไม่เป็ นไรไม่ใช่นําเดื
เย็น"

หลังจากพูดจบเขาก็หน ั หลังเดินออกไป หลินซีไล่

มันออกไปโดยเห็นว่าเขาจัดการมันอย่างถูกต ้องและ
มันก็โอเคจริงๆดังนั้นเขาจึงไม่ได ้จริงจังกับมัน

่
ฉู่ เซิงรู ้ว่าพีสาวของเขากํ ่ องเพือ
าลังจะกลับไปทีเมื ่
่
เยียมญาติ และเขาก็รู ้สึกไม่สบายใจในใจของเขา การ
กลับไปเยียมญาติ ่ ในเมืองหมายความว่าอย่างไรพีสาว ่
ของฉันกําลังจะจากไปและเขาจะไปฉลองปี ใหม่ตาม
่
ลําพัง เขาจะทําอย่างไรถ ้าพีสาวของเขาไม่ กลับมาอีก
หลังจากกลับไป นอกจากนี ยั ้ งมีกรณี ทเยาวชนที
ี่ ่
มี
การศึกษาปฏิเสธทีจะกลั ่ ่
บบ ้านโดยไปเยียมญาติ ใน
เมือง หลังจากคิดได ้แล ้วพีสาวของฉั ่ นไม่ควรทําแบบนี ้
่
พีสาวของฉั นจะกลับมาอีกแน่ นอนเพราะเธอสัญญา
กับตัวเอง อย่างไรก็ตามฉันไม่อยากฉลองปี ใหม่คน
 ่
เดียวถ ้าฉันเสนอทีจะกลั ่
บไปกับพีสาวพี ่
สาวของฉั นจะ
เต็มใจหรือไม่? ครอบคร ัวยินดีร ับเองหรือไม่?

คําถามหลายชุดแทบจะบีบหัวของ ฉู่ เซิงเขาคิด

้ั
ฟุ้ งซ่านบ่อยครงในระหว่ างเรียนในช่วงนี ้ หลีเจิ
่ นมองไป
ทีฉู่ ่ เซิงทีกํ
่ าลังอิดโรยและถามว่า "มีอะไรกับคุณ" ชูเซิง่
รู ้สึกไม่พอใจและไม่อยากคุยกับเขา หลีเจิ ่ นมองเขา
ด ้วยท่าทางไม่พอใจและจ ้องมองเขาอีกครงยื ้ั นยันว่า
ใครน่ าเกลียด ฉู่ เซิงครุน ่ คิดอยู่สองสามวัน แต่ไม่ได ้คิด
หาวิธแี ก ้ปัญหาหลังจากคิดเรืองนี ่ เขาถาม
้ Li Zhen
และพูดว่า "ปี นี พี ้ สะใภ
่ ้ของคุณจะกลับไปทีเมื ่ อง
หรือไม่"

ตอนที่ 59 สิงดี
่ ๆ(

่
คําเตือนทีอบอุ
น
่ :
 "เธอจะไม่กลับไปแน่ นอนเธอแต่งงานกับครอบคร ัว
ของเราไปแล ้วและฉันก็เป็ นสมาชิกในครอบคร ัวของ
เราฉันจะกลับไปทีไหน" ่ ฉู่ เซิงได ้ยินคํานั้นและทันใด
นั้นเขาก็พูดว่า ใช่ถ ้าพีสาวของฉั
่ นแต่งงานก็ไม่
จําเป็ นต ้องกลับไปและครอบคร ัวก็ไม่จาํ เป็ นต ้องเป็ น
่
พีสาวของฉั นขอให ้อยู่ในหมู่บ ้านดีกว่าเมือคิ ่ ดอย่างนี ้
่ นรนอี
ฉู่ เซิงก็เริมดิ ้ กครง้ั แต่ใคร สามารถแต่งงานกับ
่
พีสาวของเขาได ่
้หรือไม่ ฉู่ เซิงดึงคนทีเขารู ้จักและ
ยืนยันสิงหนึ่ ่ งไม่มใี ครเทียบได ้กับพีสาวฉั ่ นจะทํายังไงดี
ฉู่ เซิง

หลงในความคิดอีกครงLin ้ั Xi ไม่รู ้ว่าเด็กคนนั้นคิด

อะไรอยู่ ถ ้าเขารู ้เขาจะทุบตีเขาแน่ ๆ เขาจะกังวลเรือง ่
การแต่งงานของเขาเมือไหร่ ่

่
ฉู่ เซิงกังวลเรืองพี ่
สาวของเขาหมอซ่
งก็คดิ เช่นกัน
่
เกียวกั ่ กชายคนโต
บการแต่งงานของเขาเขามองไปทีลู
ของเขาและพูดว่า "มองไปที่ ตรุษจีนคุณจะพาลูกสะใภ ้
 ่
กลับมาเมือไหร่ ้ ปปี ้“
?” หมอซ ้งถามด ้วยรอยยิมแบบฮิ
พ่อไม่มข
ี องขวัญ

่
คุณพร ้อมทีจะมองหาลู กสะใภ ้หรือยัง?” หมอซ่ง
ต ้องการ กลอกตาไปทีลู ่ กชายของเขา "คุณแต่งงาน
กับลูกสะใภ ้และขอให ้ฉันจ่ายฉันไม่ได ้ย ้ายค่าจ ้างใด ๆ
ของคุณเลยในช่วงหลายปี ทีผ่ ่ านมาฉันเพิงแต่
่ งงานถ ้า
ฉันมีความสามารถแค่เป็ นปริญญาตรีสาํ หร ับ ชวชี ่ ั วต
ิ ”
่ แลลูกชายของเขา
หมอซ ้งไม่ได ้รบกวนทีจะดู
่
เช่นเดียวกับทีเขากําลังจะจากไปหมอซ่งก็หยุดพูด

"อาทิตย ์หน้าฉันจะพาเธอกลับไปหาคุณ" "จริงสิ!"

ในทีสุ่ ดลูกชายของฉันก็มค ี นมาขอหัวใจของหมอซ่ง
กลับมาอยู่ในท ้องของเขาและเขาก็ไม่รู ้สึกหงุ ดหงิดกับ
ลูกชายของเขาอีกต่อไป หลังจากคิดถึงเรืองนี ่ เขาก็
้ บ่น
่
เกียวกั บลูกชายของเขาอีกครง: ้ั "คุณพูดก่อนหน้านี ้
จริงๆฉันยังต ้องเตรียมของอยู่แล ้วฉันจะขอให ้
หลินจือชิงช่วยทําอาหาร" ตอนนี ชาวบ้ ้านทุกคนรู ้จัก
ฝี มือการทําอาหารของหลินซี โอเคฉันเป็ นคนที่
กระตือรือร ้นและฉันชอบให ้หลินซีชว่ ยฉันในทุกอย่างที่
บ ้าน

ไม่ป้า Shuangqin มาหาหลินซีและตกลงกันว่าอีก

สามวันต่อมาคุณยาย Lian จะมีวน ั เกิดครบรอบ 60 ปี
และให ้เธอช่วยทําอาหารหลินซีตอบกลับ ต่อมาหมอซ่ง
ก็มาหาหลินซีหลินซีรู ้ว่าโจวฮุ่ยกําลังจะมาโจวฮุ่ยก็
ช่วยเหลือเขามากมายหลินซีจะไม่ปฏิเสธยังมีอก ี หลาย
่ นภรรยาและแต่งงานกัน อืน
ครอบคร ัวในหมู่บ ้านทีเห็ ่ ๆ
มาหาหลินซีLin Xi เห็นด ้วย

่
ฉู่ เซิงไม่เห็นด ้วยและพูดกับหลินซี"พีสาวคุ ณเห็น
ด ้วยไม่วา่ จะยังไงก็ตามการทําอาหารก็เหนื่ อยเกินไป"
หลินซีคนนี รู้ ้โดยธรรมชาติและพูดในใจ: ถ ้าไม่ใช่
เพราะคุณทําไมฉันต ้องเป็ นอย่างนั้น ไม่วา่ ง. แต่เธอไม่
สามารถบอก ฉู่ เซิงเรืองนี่ ได้ ้เธอยิมอย่
้ างมีเลศนัย
"แล ้วจะเข ้าใจทีหลัง"
 ่ ้ว่าพีสาวของเธอไม่
เมือรู ่ สามารถบอกความจริงกับ
ตัวเองได ้ ฉู่ เซิงทําอะไรไม่ถก ่ ขนดกใน
ู เธอเป็ นเด็กทีมี
่
สายตาพีสาวของเธอ ่
มีบางอย่างพีสาวฉั นจะไม่บอก
ตัวเอง

ี่
โชคดีทตอนนี ้ กคนมีงานทีมี
ทุ ่ ความสุขไม่มเี รือง ่
ใหญ่คนใกล ้ชิดในครอบคร ัวมาทานอาหารมือนี ้ ก็ ้ เรียบ
้
ง่ายเช่นกันการมีปลากับชามเนื อและ ผัก. วันเกิดของ
คุณยายเหลียนถือเป็ นงานแห่งความสุขทียิ ่ งใหญ่
่ ใน
หมู่บ ้านนอกจากหลินซีแล ้วเธอยังชวนป้ าคนอืน ่ ๆ มา
ช่วยทําอาหารอีกด ้วยหลินซีทําแพ็คเกจวันเกิด
่ งวันนั้น ฉู่ เซิงไป
ล่วงหน้า 1 วันและไปทําอาหารเมือถึ
ตาม Dang Guang และกินก๋วยเตียวที ๋ ่ ้านของคุณ
บ
ยายเหลียน

ผลก็คอื ฉันวิงเข่ ้าไปใน Sanshu Chu และ Bo'er

ปี นี ้ Bo'er ก็เข ้าโรงเรียนเช่นกันเขาเรียนอยู่ชน้ั
ประถมศึกษาปี ที่ 1 ตังแต่้ ตกนํ าสุ
้ ขภาพของเขาก็ไม่
่
ค่อยดีนักเมืออากาศหนาวเย็ น เขาล ้มป่ วยครอบคร ัวมี
รายได ้เป็ นเซนติเมตรไม่สามารถให ้บริการได ้อย่าง
อร่อยวันนี วั้ นเกิดของคุณยายเหลียนอาหารบนโต๊ะ
จะต ้องดีกว่าของครอบคร ัว Sanshu Chu พา
หลานชายของเขาไปและป้ า Shuangqin เฝ้ าดูวา่
Sanshu Chu พาเขามาด ้วยมันฝรงที ่ ั มี
่ รอยยิมแข็
้ งบน
ใบหน้าของเขายังคงเชิญชวนให ้ผูค้ นเข ้ามา

่
ลุงชูคนทีสามเฝ้ าดูฉู่ เซิงหยิบขนมถัวลิ่ สงให ้ถังซู่
และหลีเจิ่ นแล ้วพูดเบา ๆ กับโบเออร ์ว่า "ไปเถอะขอให ้
ไอ ้ตัวเล็กนั่นเอาขนมมาให ้" โบเออรู ้ว่าชูเซิงจะไม่
่ ให ้
มันกับเขา ยังฉลาดรีบวิงไปคว ่ ้
้าขนมสองชินแล ้ววิง่
้
กลับไปอย่างรวดเร็ว ฉู่ เซิงใส่นําตาลลงในมื อของ ถังซู
้
และนํ าตาลก็ หมดไปในพริบตา ถังซูแ่ ละฉู่ เซิงมองไปที่
ป๋ อเอ๋อด ้วยกันไป๋ เอ๋อร ์เอาขนมเข ้าปากแล ้วจับอีกชินไว ้ ้
ในมือแน่ นและยิมให ้ ่ างมีช ัย
้ฉู่ เซิงอย่

้
พวกเขาทังสามดู ไม่ดน ่ คนจํานวนมาก
ี ัก แต่เมือมี
มองดูมน ่
ั ก็ไม่ง่ายเลยทีจะทะเลาะกั ่
นเรืองขนมมั
นเป็ น
่ าอายเกินไปสําหร ับเจ ้าของพวกเขาถอนหายใจ
เรืองน่
 ้
นี และทั ้
งสามก็ ่ หารือเกียวกั
ซอ่ นตัวเพือ ่ บมาตรการ
ร ับมือ

่
เมืออาหารอยู ้
่บนโต๊ะทังสามคนของ ฉู่ เซิงและ
Uncle Chu นั่งอยู่ทโต๊ ี่ ะและมีเด็กสองสามคนทีเล่ ่ นกับ
ถังซูได ้ดีบนโต๊ะอาหารเย็นทันทีทอาหารอยู ี่ ่บนโต๊ะ ฉู่
เซิงเอาตะเกียบลงก่อนแล ้วหยิบทีคี ่ บเนื อและผั
้ ก
เด็กชายสามคนครึงหนึ ่ ่ งคนและตะเกียบสองอันเนื อใน ้
้
ชินหมู ทอดมันฝรงหายไป ่ั Bao'er ยังเด็กและไม่
สามารถคว ้าพวกมันได ้เลย เมือเนื ่ อหมดแล
้ ้วเธอก็หน ั
ไปหาลุงชูคนทีสามและรู ่ ้สึกผิด: "ท่านปู่ ฉันอยากกิน
เนื อ"้ ซ ันชูชม ู องดูขณะทีชู ่ เฉิ งและทังสามคนแบ่
้ งชิน้
เนื อที้ พวกเขาจั
่ บได ้ให ้อีกหลายคน แต่พวกเขาไม่มี
ส่วนแบ่ง ด ้วยความโกรธทีคิ ่ วของเขากํ
้ าลังจะขมวด
้
ขึนหลี ่ นยิมอย่
เจิ ้ างมีช ัยและแยกเขียวใส่ ้ ป๋อเอ๋อ

ตอนที่ 60 เดินไปด้วยกัน
"เจ ้าไอ ้ตัวเล็ก" Chu Sanshu หยิบม้านั่งขึนมา ้
เผชิญหน้ากับฉู่ เซิงและทุบมัน ฉู่ เซิงก ้าวออกไปและม้า
นั่งก็เช็ดหน้าผากของฉู่ เซิงแล ้วเดินผ่านไป Li Zhen
และ ถังซูทงคู ้ั ย
่ น ้
ื ขึนและพู ดว่า "คุณกําลังทําอะไร Lao
Caibang คุณไม่ใช่คต ู่ อ
่ สู ้ของเรา" หลังจากพูดจบ
เขาก็พบ ้ นและเริ
ั แขนเสือขึ ้ ่ ามัน เกิดความวุน
มทํ ่ วาย
้ นี
ขึนที ่ ่ และมีคนออกมาช ักชวน

ในไม่ช ้าข่าวก็ไปถึงห ้องคร ัวด ้านหลังแม่ของหลินซี

และ Li Zhen กําลังคุยกันฉันได ้ยินว่า Li Zhen กําลัง
ทะเลาะกับคนอืน ่ ๆ แม่ของ Li Zhen ไม่สามารถนั่งนิ่ ง
ๆ ได ้และออกจากงานและออกไปข ้างนอก เมือเห็ ่ น
Sanshu Chu และลูกชายของเธอดุกน ั แม่ของ Li
่ ้ามาและด่าว่าผูค้ นในทางกลับกัน
Zhen ก็รบี วิงเข
้
ทักษะการแก ้มลินของแม่ ของ Li Zhen สามารถติดอยู่
ในสามอันดับแรกได ้อย่างแน่ นอนเธอกรีดร ้องและดุและ
คําสาปของเธอก็งดงามและถ่มนํ าลาย ้ .. Sanshu
Chu ไม่สามารถบอกเธอได ้ แต่เขารู ้สึกว่าเขาหายใจ
ไม่ออกในอกใบหน้าเก่าของเขาแดงฉานด ้วยความ
โกรธ คนอืน ่ ๆ มาช ักชวนพวกเขาและในทีสุ ่ ดป้ า
Shuangqin ก็ยด
ั ถุงวันเกิดให ้พวกเขาสองใบและส่ง
พวกเขากลับไปก่อน

่ ยบคมหลินซีเห็นหน้าผากของ ฉู่
ด ้วยสายตาทีเฉี
เซิงเป็ นสีแดงเล็กน้อยและรู ้ว่า ฉู่ เซิงต ้องได ้ร ับความ
ทุกข ์ทรมาน เขาดึงเขาออกไปอย่างเงียบ ๆ และถามว่า
้ หน้
"เกิดอะไรขึนที ่ าผาก" ฉู่ เซิงพูดเรืองทั ่ งหมดและ
้
่
หลินซีก็เข ้าใจไม่น่าแปลกใจทีพวกเขาเพิ ่
งมาช่ วย
เสิร ์ฟอาหาร แต่กลับกลายเป็ นว่ามีจด ุ ประสงค ์ พวก
เขาใช ้ประโยชน์จากจานทีว่่ างเปล่าเพือซ่ ่ อนชินเนื ้ อไว้ ้
่ มของจานวางมันฝรงสองสามชิ
ทีมุ ่ั ้ ้ด ้านบนและวาง
นไว
ไว ้ในตําแหน่ งนั้นเมือพวกเขากํ
่ าลังหยิบจานขึนมาโดย ้
ใช ้ตะเกียบมากถึงสามชินเนื ้ อคื
้ อ ไปแล ้วมันเป็ นกลลวง
่ และบอกให
ของเด็ก ๆหลินซีไม่ได ้คํานึ งถึงเรืองนี ้ ้ Chu
Cheng กลับไปใช ้ยา

่ มั
แต่เดิมคิดถึงเรืองนี ้ นก็ผ่านไปแล ้ว แต่หลังจากนั้น
ไม่กวัี่ นหลินซีก็ได ้ยินว่า Bo'er บังเอิญล ้มลง แต่ไม่มี
อะไรผิดปกติกบั เขา แต่เขาตกลงไปในกองขีวั้ วเสือผ้ ้ า
และกระเป๋ านักเรียนของเขา สกปรก. หลินซีฟังเป็ น
่
เรืองเป็ ่ เธอไม่
นราวสิงที ่ ่ คื
รู ้ก็คอื ผู ้บงการเรืองนี ้ อหลีเจิ
่ น
และฉู่ เซิง

้
หลินซีไม่สนใจปัญหาเหล่านี เธอยุ ่งอยู่กบั การช่วย
หมอซ่งทําอาหารอีกครงโจวฮุ ้ั ่ยพาพ่อแม่และพีชาย ่
ของเธอไปหมอซ่งมองดูหญิงสาวทีสวยงามและพู ่ ดจามี
้
นํ าใจความประทั ่ ดี
บใจแรกเป็ นสิงที ่ เมือพ่่ อแม่ของทัง้
สองฝ่ ายพูดคุยกันการแต่งงานก็สงบลงโดยไม่มป ี ัญหา
ใด ๆ อาหารทีหลิ ่ นซีปรุงด ้วยใจทําให ้ปาร ์ตีเป็ ้ นนํ าแข็
้ ง
บนเค ้กและโจวฮุ่ยก็ย ้ายไปเรียนรู ้วิธท ี ําอาหารจากหลิน
่ ยนรู ้วิธท
ซีเพือเรี ี ําอาหาร

่
เมือหลิ ่
นซีทําสิงเหล่ ้ จแล ้วเธอก็ควรพร ้อมทีจะ
านี เสร็ ่
่ องเพือเยี
กลับไปทีเมื ่ ยมญาติ
่ ี่
ฉู่ เซิงเฝ้ าดูพสาวของเธอ
เก็บกระเป๋ าเดินทางรู ้สึกเศร ้าโศกอย่างไม่อาจบรรยาย
ได ้ในใจ หยวนเหอมาหาหลินซีและถามเกียวกั ่ บการ
้ ๋วรถไฟเนื่ องจากทุกคนต ้องออกเดินทางจึงซือตั
ซือตั ้ ๋ว
รถไฟด ้วยกันหลินซีและ หยวนเหอได ้นัดหมายกัน
หยวนเหอเตือนเธอไม่ให ้นํ าจดหมายแนะนํ าตัวหลินซี
ตอบทีละฉบับ

มีผก ั ให ้กินในช่วงตรุษจีนในโรงนามีไก่สตั ี่ วทีเลี

่ ยง้
ไว ้ในครอบคร ัวสองคนถูกฆ่าเพือทํ ่ าไก่ดอง ฉู่ เซิง
่
ตัดสินใจให ้พีสาวของเธอพากลั บไปกิน นอกจากนี ยั ้ ง
มีไข่ททํี่ าเป็ นไข่ต ้มซึงสามารถทานได
่ ้บนรถไฟและ
ซาลาเปากะหลํ่าปลีดองทีพี ่ สาวของฉั
่ นชอบเขากับ
ถังซูjia แลกกะหลํ่าปลีดองครึงไหและให
่ ่
้พีสาวของฉั น
นํ ากลับไป

หลินซีเฝ้ าดู ฉู่ เซิงยุ่งเหมือนผูใ้ หญ่ตวั น้อยและช่วย

เธอเตรียมของขวัญเพือนํ ่ ากลับบ ้านหลินซีรู ้สึกว่าเด็ก
้ ้องเป็ นผู ้ชายทีอบอุ
คนนี ต ่ น ่
่ เมือเขาโตขึ น้

หลินซีเรียกฉู่ เซิงมาอยู่ข ้างๆเขาถามเขาว่า "คุณให ้

้
ฉันทังหมดนี ้ ณกินอะไรสําหร ับปี ใหม่" "ฉันฉันอยู่คน
คุ
เดียวฉันทําอะไรก็ได ้ทีบ่ ้านยังมีเนื ออยู
้ ่บ ้าง จะกิน "เนื อ้
้ ้นมันแบ่งตามหมู่บ ้านและเซนติเมตรของเธอก็เล็ก
ชินนั
ชินเล็้ ก ๆ เท่านั้น หากคุณทําเกียวคุ๊ ณทังคู ้ ก่ ็ไม่
สามารถกินได ้เพียงพอ หลินซีถามว่า "คุณจะเหงา
เกินไปในช่วงวันหยุดปี ใหม่หรือไม่?" "ไม่คะ่ พีหญิ ่ งไป
ด ้วยความสบายใจฉันจะรอพีสาวกลั ่ บมาทีบ ่ ้านยังไม่มี
กระต่ายอยู่เหรอ? ฉันต ้องช่วยพีสาวเลี ่ ้
ยงกระต่ าย
่ ่าลงเรือย
"เสียงของ ฉู่ เซิงเริมตํ ่ ๆหลินซีกวาดไหล่ของ
เขาเบา ๆ พลางแสร ้งทําเป็ นเสียใจ:" นั่นสินะอนิ จจา!
เดิมทีฉันต ้องการพาคุณกลับไปกับคุณ แต่ตอนนี คุ ้ ณ
ได ้จัดการทุกอย่างดูเหมือนว่าคุณไม่ต ้องการทีจะอยู ่ ่
กับฉันไปด ้วยกันเถอะ "ฉู่ เซิงเงยหน้าหลบตาทันใดนั้น
้
นํ าตาไหลในดวงตาของเขาหลิ นซีมองเขาด ้วยรอยยิม้
ฉู่ เซิงกอดหลินซีและตะโกนบอกว่า: "พีสาวฉั ่ นอยาก
กลับบ ้านกับคุณฉันอยากอยู่กบ ั คุณ"หลินซีกอดเขา
กลับด ้วยและพูดด ้วยรอยยิม: ้ "คนโง่พสาวไม่
ี่ ได ้บอกว่า
คุณชนะ ' ไม่ต ้องการคุณดูคณ ุ คุณกังวลอะไรเกียวกั ่ บ
สองสามวันทีผ่ ่ านมา "

่
" พีสาวฉั ่ ้ว่า
น "ฉู่ เซิงรู ้สึกอายเล็กน้อยเมือรู
ความคิดของเขาถูกทําลายโดยพีสาวในวั ่ ้ นซีตบ
นนี หลิ
่
เขา ทีไหล่และพูดว่า "ไปเก็บข ้าวของเถอะเอาเสือผ้า ้
 ่
มาเปลียนซ ้ั นํ้ าเสี
ักอย่าง" "เฮ้!" ครงนี ้ ยงเต็มไปด ้วย
ความสุข ฉู่ เซิงไปเก็บข ้าวของหลินซีสา่ ยหัวมองไปที่
ด ้านหลังของเขา

้
ในช่วงหลายวันต่อมา ฉู่ เซิงแทบจะหักนิ วของเขาใน
่ ดเมือเขาจากไปหลิ
ทีสุ ่ นซีถอื ห่อใหญ่ ฉู่ เซิงถือห่อเล็ก
ๆ และถือถุงตาข่ายทีมี ่ ขนมปังอยู่ข ้างในและไข่นี่คือสิง่
่ กินบนรถไฟ สถานทีที
ทีจะ ่ ไกลที
่ ่ ดที่ ฉู่ เซิงเคยไปคือ
สุ
เมืองเล็ก ๆ สําหร ับจุดหมายปลายทางของเมืองแห่ง
้
กาลเวลานี เขาเคยเห็ ่
นมันในหนังสือและพีสาวของเขา
้ั
จะพูดถึงมันเป็ นครงคราว

หยวนเหอไม่คาดคิดว่าหลินซีจะพา ฉู่ เซิงกลับบ ้าน

และหาโอกาสถามหลินซี: "ครอบคร ัวของคุณเห็นด ้วย
่ ับเลียงเขาหรื
ทีจะร ้ อไม่ถ ้าพวกเขาต่อต ้านคุณเมือคุ ่ ณ
่
กลับไป" "ไม่เป็ นไรฉันคิดเกียวกั บ ถ ้ามันไม่ได ้ผลเรา
จะอยู่ในเกสต ์เฮาส ์นอกจากนี ฉั้ นได ้เลียงดู
้ เขาแล ้วมัน
ไม่มปี ระโยชน์ถ ้าพวกเขาคัดค ้าน” หยวนเขาคิดว่านี่
เป็ นวิธก
ี ารและถามว่า“ เงินเพียงพอหรือไม่ คุณมี
 ้ ้าอย่างนั้นมันไม่เพียงพอสําหร ับ
รายได ้ไม่มากในปี นี ถ
่ สก
ฉันทีจะมี ่ ่ คุณใช ้มันก่อน "Lin Xi เข ้า
ั หน่ อยทีนี
้
ใจความตังใจของ หยวนเหอและยังคงปฏิเสธ "ไม่ต ้อง
ห่วงฉันยังมีเงินอยู่และฉันจะไม่นอนข ้างถนนแน่ นอน"
่
หยวนเหอรู ้สึกขบขันกับเธอและถามเมือเธอวางแผนจะ
กลับหลินซีประเมินว่าเขาจะไม่อยู่นานเกินไปหลังจาก
เล่นไปสองสามวันเขาจะกลับมาในวันทีหกและเจ็ ่ ดของ
เดือน

้
ทังสองคุ ี่
ยกันอยู่ข ้างสนาม ฉู่ เซิงยืนอยู่ทสถานี
รถไฟเล็ก ๆ มองไปทีสถานที ่ ่ งนี ด
แห่ ้ ้วยความอยากรู ้
้
อยากเห็นเขาโตขึนมากและยั งไม่ได ้นั่งรถไฟดังนั้นเขา
้
จึงตังหน้ ้
าตังตารอ ่ นพีสาวของเขาคุ
ใช่ แต่เมือเห็ ่ ยและ
หัวเราะกับหยวนเหอเขาก็รู ้สึกไม่สบายใจเขาเดินไปหา
่
หลินซีแล ้วพูดว่า "พีสาวรถไฟจะมาถึ งนานแค่ไหนเรา
ควรรอก่อนหรือไม่" หยวนเหอมองไปที่ นาฬก ิ าแขวน
บนผนังและพูดว่า "ยังเช ้ายังมีอก ี หนึ่ งชวโมงที
่ั ่
จะไปถึง
่ ่ น" หลังจาก
ทีนั
 ๋
รอตรวจตัวในที ่ ดสถานี รถไฟก็เต็มไปด ้วยเยาวชน
สุ
่ ้ร ับการศึกษากลับมาทีเมื
ทีได ่ องเพือเยี
่ ยมญาติ
่ ๆ Xi
่
เห็น Yu Linlin ทีหายไปเป็ นเวลานานใบหน้าของเธอ
ซีดเซียวเล็กน้อยและมีผูช ้ ายของเธอตามมาเขาไม่สงู
และถือห่อขนาดใหญ่ประมาณว่าเขามากับ Yu Linlin
่ ยมชม
เพือเยี ่ ญาติพน้ ี่ องในบ ้านเกิด

หลินซีไม่ได ้เห็นเขาลาก ฉู่ เซิงไปพร ้อมกับผูค้ นที่

่
หลังไหลเข ้ามาและเขาก็บอก ฉู่ เซิงไม่ให ้ออกไป

หลังจากเข ้าไปในรถได ้ในทีสุ ่ ด ฉู่ เซิงก็รบี เดินไป

่ ่ ง หยวนเหอและ Zhao Heng ก็หาทีนั
คว ้าทีนั ี ี้
่ ่ ง วิธน
ทุกคนสามารถผลัดกันนั่งได ้ ในบรรดาเยาวชนทีมี ่
การศึกษากลุม ้ เพียงหลินซีเท่านั้นทีต
่ นี มี ่ ้องนั่งไปที่
อาคารผูโ้ ดยสารและคนอืน ่ ๆ จะลงจากรถบัสหลังจาก
่
ทีพวกเขาขึ ้
นรถไฟ

่ ้นอีกครงและเสี
รถไฟเริมต ้ั ยงรถไฟสมัยก่อนก็ดงั
่ วทัศน์นอกหน้าต่างด ้วย
เป็ นพิเศษหลินซีมองไปทีทิ
ความสนใจความเร็วเทียบไม่ได ้กับรถไฟความเร็วสูงใน
ั และความสะดวกสบายนั้นไม่ด ี แต่มน
ปัจจุบน ั นํ าพา
หัวใจของผู ้หลงทางกลับบ ้านนับไม่ถ ้วน

่
หลินซีกงั วลเกียวกับอาการเมารถของ ฉู่ เซิงและถาม
เขาว่า "มีอาการไม่สบายหรือเวียนศีรษะหรือไม่" ฉู่ เซิง
ส่ายหัวในขณะนี เขารู้ ่
้สึกตืนเต ้นไม่มอ ่ าให ้รู ้สึก
ี ะไรทีทํ
ไม่สบายใจ

หลินซีหยิบขนมปังยัดไส ้นึ่ งส่งให ้ ฉู่ เซิงและมอบ

ให ้กับเยาวชนทีมี ่ การศึกษาคนอืน ่ ๆ หยวนเหอพาฉู่
เซิงไปเทนํ า้ ฉู่ เซิงเดินตาม หยวนเหอออกไปจากหลิน
ซีสายตา หยวนเหอบอกฉู่ เซิง: "บนถนนสายนี คุ ้ ณไม่
ควรอุปถัมภ ์และเล่นดูแลพีสาวของคุ่ ณให ้ดีมค
ี นไม่ด ี
มากมายบนรถไฟ โปรดให ้ความสนใจต่อไปเมือคุ ่ ณ
พักผ่อนในตอนกลางคืนคุณควรใส่ใจกับสิงต่ ่ างๆของ
ตัวเองด ้วยรู ้ไหม? "ฉู่ เซิงรู ้ว่าหยวนเหอพูดถูกและ
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รอดูเขา แต่เขาก็ยงั คงเก็บ สิงเหล่ ่ านี ้
อยู่ในใจ
 ตอนคํ่ารถไฟมาถึงสถานี บางคนลงจากรถและบาง
คนติดในรถ เยาวชนทีได ่ ้ร ับการศึกษาจากไปทีละคน
หลินซีและ ฉู่ เซิงต่างก็มท ี่ ่ งและ ฉู่ เซิงก็เปลียนกระเป๋
ี นั ่ า
ไปทีช ่ นวางกระเป๋
้ั าเหนื อศีรษะ อุณหภูมใิ นรถม้าก็
ลดลงอย่างมากในตอนกลางคืนและหลินซีรู ้สึกหนาว
เล็กน้อยจึงหยิบผ้านวมบาง ๆ มาคลุมร่างกายของเธอ
ไม่มส ิ่
ี งรบกวนจากความหนาวเย็ นและเธอก็ง่วง
เล็กน้อย ฉู่ เซิงเห็นเขาและพิงหลินซี: "พีสาวคุ ่ ณนอน
บนไหล่ของฉันสักพักฉันยังไม่ง่วง"หลินซีมองไปที่
ดวงตาแดงกําของ ่ ฉู่ เซิงและพูดว่า "คุณนอนก่อน
่
เปลียนฉั ่ ณตืน
นเมือคุ ่ .” ฉู่ เซิงรู ้ว่าพีสาวของเขาดู
่ แล
เขา แต่เขาไม่ได ้พักผ่อนดังนั้นพีสาวของเธอจึ ่ งไม่
สบายใจ เขาต ้องหลับตาและพักผ่อนก่อนนอกจากนี ้
เขายังนอนหลับตืนและเขารู้ ่
้สึกได ้ว่าพีสาวของเขาเอา
ผ้านวมมาใส่เขาเพราะกลัวว่าเขาจะเป็ นหวัด หลังจาก
พักผ่อนเป็ นเวลาสองชวโมง ่ั ฉู่ เซิงก็แทบไม่ลมื ตาและ
หลินซีก็ง่วงนอนมากจนเปลือกตาบนและล่างของเขา
กําลังต่อสู ้กัน
 ่ ่ งของหลินซีพงิ
ฉู่ เซิงขอให ้หลินซีนอนเร็ว ๆ ทีนั
หน้าต่างตรงกับผนังรถม้าและหลับไปภายในไม่กนาที ี่
ฉู่ เซิงช่วยหลินซีดงึ ผ้านวมและมองไปทีไฟรถที ่ ่ ่
อยู
เหนื อศีรษะมุมปากของเขาก็อดไม่ได ้ทีจะยกขึ ่ น้

่
เมือหลิ ื่ นมาก็
นซีตนขึ ้ เกือบห ้าทุ่ม ฉู่ เซิงดูเหนื่ อยล ้า
แต่หลินซีไม่กล ้าให ้เขานอนเพราะพวกเขายังต ้อง
่
เปลียนรถไฟเพื ่
อไปยั งเมือง

้
หลังจากทังสองคนล ้างและกินอะไรบางอย่างแล ้ว
รถไฟก็มาถึงสถานี หลินซีและ ฉู่ เซิงลงจากรถไฟและรอ
่
ทีสถานี รถไฟไปยังเมือง s สภาพแวดล ้อมทีสถานี ่
้ ขนกว่
รถไฟแห่งนี ดี ึ้ ื ้ กอุน
าเดิมมากหลินซีซอโจ๊ ่ ๆ และ
ี่ นเพี
แบ่งชามกับ ฉู่ เซิงยังมีขนมปังเหลืออยู่ไม่กชิ ้ ยงพอ
สําหร ับอาหารเช ้า

การใช ้ประโยชน์จากความไม่เตรียมพร ้อมของ ฉู่

เซิงLin Xi จึงเรียกระบบออกมาว่า "Yiwen คุณไม่ได ้
้
บอกว่าคุณจะแบกร ับค่าใช ้จ่ายทังหมดในการเดินทาง
กลับบ ้านเกิดของคุณหรือไม่?" "ใช่" "ถ ้าอย่างนั้นก็
เอาเงินไปฉันจะ นั่งเบาะแข็งอัพเกรดเป็ นตู ้นอน”
หลังจากนั้นทังสองคนจะขึ
้ ้
นรถไฟแบบวั นต่อคืนถ ้านั่ง
ข ้างหลังเธอคงจะหมดแรง

ระบบกู ้คืนตั๋วรถไฟของหลินซีโดยตรงและมอบตั๋ว
รถนอนให ้เธอ 2 ใบหลินซีมองตั๋วรถนอนในมือของ
เขามันดีมากใบหนึ่ งสําหร ับท่าเทียบเรือชนล่ ้ั างและอีก
ใบสําหร ับท่าเทียบเรือกลางหลินซีหยิบตัวและแสดงให ๋ ้
ฉู่ เซิงด ้วยความสุข: "คุณทนได ้อีกครงและคุ ้ั ณสามารถ
นอนหลับได ้อย่างสบายใจเมือคุ ่ ณขึนรถไฟ"
้ ่
ยิงไปกว่ า
นั้นไม่จาํ เป็ นต ้องจับทีนั
่ ่ งในตู ้นอนดังนั้นหลินซีสามารถ
้
ขึนรถไฟได ้อย่างสบายใจ “ พีสาวเจ ่ ้าใช ้เงินมากกว่า
นี ”้ ฉู่ เซิงเดาว่าพีสาวจ่
่ ่
ายค่าทีนอนให ่
้กับคนอืนแล ้วเขา
รู ้ด ้วยว่าการได ้ตั๋วนอนเตียงนั้นยากแค่ไหน

หลินซีมองเขาในชุดขาว: "เด็ก ๆ ดูแลหลาย ๆ

่ ณอยู่ในรถ!"
อย่างและพักผ่อนเมือคุ
ตอนที่ 61: ดู เหมือนจะคุน
้ เคย

่
เมือเขามาถึ งรถหลินซีพบตําแหน่ งและทิงเตี ้ ยงชนล่
้ั าง
ไว ้ที่ ฉู่ เซิงปล่อยให ้เขาไปนอนก่อน ฉู่ เซิงนอนบน
รถไฟเป็ นครงแรกแม้้ั วา่ เขาจะง่วง แต่สมองของเขาก็
่
ตืนเต ้นและนอนไม่หลับ เมือเห็ ่ นเขาดูง่วงนอน แต่ก็ยงั
ไม่ยอมนอนอยู่ดห ี ลินซีก็โกรธและผลักเขาเข ้าไป ฉู่
เซิงขยับร่างกายเข ้าด ้านในทิงที ้ ไว
่ ้ให ้หลินซีLin Xi นั่ง
ข ้างๆเขาดึงผ้าห่มให ้เขาราวกับว่าเขากําลังนอนหลับ
อยู่กบั เด็ก ๆ ตบเบา ๆ ด ้วยมือข ้างเดียวและ ฉู่ เซิงก็
ตกใจกับการกระทําของหลินซีจากนั้นก็ยมออกมา ิ้ ใน
จังหวะการเคาะค่อยๆหลับไป

จนกระทังเที่ ยงเมื
่ ่
อรถเสบี ยงผ่านไปหลินซีก็ซอื ้
อาหารสองมือ้ ฉู่ เซิงถูกปลุกด ้วยเสียงของหัวหน้าวง
หลินซีกลัวว่าอาหารจะเย็นจึงขอให ้ ฉู่ เซิงลุกไปกินข ้าว
ก่อน เมือ่ ฉู่ เซิงกลับมาจากการซักผ้าเธอพบว่าพีสาว ่
้
ของเธอซืออาหารมาสองมื ้
อและทิ ้ นฝรงกั
งมั ่ ั บหมูย่างไว ้
่
ให ้ตัวเองพีสาวกิ นกับกะหลํ่าปลีและเต ้าหู ้ ฉู่ เซิงไม่มี
่
ความสุข:“ พีสาวคุ ณสามารถเปลียนกั ่ บฉันได ้”หลินซี
 ้ ้าหู ้กับกะหลํ่าปลีสว่ นหนึ่ งเพราะเขาเหนื่ อยนิ ด
ซือเต
หน่ อยและไม่มค ี วามอยากอาหาร "ไม่ต ้องเปลียนฉั ่ นจะ
กินแค่นีคุ ้ ณกินเร็ว ๆ มันจะไม่อร่อยเมืออากาศเย็
่ น"
ชายวัยกลางคนในร ้านตรงข ้ามมองไปทีฉากนี ่ ้
และพู ด
่
กับ ฉู่ เซิง"ของคุณ พีสาวเป็ นคนดีจริงๆเธอจะอยู่ทนั ี่ ่ น
่ ณนอนคุณซือเนื
เมือคุ ้ อและผั
้ กให ้คุณเป็ นอาหารเย็น
คุณมีความสุขมากเมือเป็ ่ นเด็ก "ฉู่ เซิงมองไปทีชายวั ่ ย
กลางคนและพยักหน้าเห็นด ้วย เขานั่งข ้างๆพีสาวและ ่
้ อในชามให
แบ่งชินเนื ้ ่
้พีสาวของเธอหลิ นซีขมวดคิวและ ้
พูดว่า "โอเคฉันจะกินชินเดี ้ ยว" ปริมาณข ้าวทีให ่ ้ในรถ
ยังเพียงพอและหลินซีกน ิ ไม่ได ้ส่วนหนึ่ งมอบให ้ ฉู่ เซิง
ตอนนี ้ ฉู่ เซิงเจริญอาหารมากประมาณว่าเขาจะเติบโต
ร่างกายจึงกินได ้

้
ทังสองคนยั งทานอาหารไม่เสร็จและรถไฟก็อยู่ใกล ้
สถานี มีสามีภรรยาคูห ่ นึ่ งเดินขึนมาชายสวมชุ
้ ด
้ คเก็ตผ้าสีนําเงิ
ทํางานและผูห้ ญิงสวมเสือแจ็ ้ นพร ้อมลูก
สองคนพวกเขาเดินเข ้าไปในรถม้าของหลินซีเมือมอง ่
่ วรถไฟในมื
ไปทีตั ๋ อของเธอแล ้วทีท่ ่ าเทียบเรือผูห้ ญิงก็
้
ขมวดคิวและผู ช ่ นอยู่ข ้างหลังเธอก็ถามเธอว่า:
้ ายทียื
"เจอแล ้วเหรอ" "นั่นไงดูตวที๋ ั คุ
่ ณซือมั
้ นเป็ นเตียงชน้ั
บน . จะนอนได ้ยังไง” หญิงสาวพึมพําอย่างไม่สบ
อารมณ์ ชายคนนั้นก็ไม่พอใจเช่นกัน:“ มันไม่เลวเลย
้ ้คุณก็ซอได
ถ ้าฉันซือได ื ้ ้ถ ้าคุณมีความสามารถ

่ นว่าทังคู
เมือเห็ ้ ก่ าํ ลังจะทะเลาะกันหลินซีก็เอา
ข ้าวคําสุดท ้ายเข ้าปากและจัดโต๊ะอาหารเล็ก ๆ ผูห้ ญิง
คนนั้นมองไปทีหลิ ่ นซีตาของเธอกลอกไปมาและถาม
ว่า "เฮ้สาวท่าเทียบเรือของคุณอยูท ี่
่ ไหน"หลิ นซีเข ้าใจ
ทันทีวา่ จุดประสงค ์ของเธอคืออะไรและเธอไม่ต ้องการ
่
เปลียนกั บพวกเขา ตอบเพียงแผ่วเบา: "อยู่ทนี ี่ ่ " เมือ
่

ผูห้ ญิงคนนั้นเห็นว่าหลินซีไม่ใช่คนพูดจาดีเธอก็
เม้มริมฝี ปากอย่างดูถก ู เหยียดหยามจากนั้นก็มองไปที่
ฉู่ เซิงฉู่ เซิงทําอาหารเสร็จอย่างรวดเร็วหยิบกล่อง
อาหารกลางวันขึนมาแล ้ ่
้วพูดว่า “ พีสาว. คุณไปล ้าง
และรินนํ าสั ้ กแก ้วข ้างทาง”
 ้ ยจเขาตัดสินใจทีจะจั
ไม่ใช่วา่ ฉู่ เซิงจะขีเกี ่ ดการกับ
คนยากลําบากทังสองนี ้ ้ ้วยตัวเองหลินซียงั ไม่ทราบ
ด
่ เนื
เรืองนี ้ ่ องจาก ฉู่ เซิงต ้องการดืมนํ
่ าเธอจึ
้ งไปสวดมนต ์
่
เมือหลิ นซีจากไปใบหน้าของ ฉู่ เซิงก็จมลงและเขามอง
่
ไปทีคนทั ้ ที
งสี ่ อยู
่ ่ตรงหน้าเขาด ้วยความเคร่งเครียด
เล็กน้อย ชายคนนั้นไม่คาดคิดว่าเด็กหนุ่ มจะมีหน้าตา
้
เช่นนี เขาอยากเปลี ่
ยนเตี ้
ยงกับเขา แต่ตอนนี เขา
ล ้มเลิกความคิดไปแล ้ว มันแค่กระตุ ้นให ้ผูห้ ญิงดูแลลูก
มันดึกขนาดนี ลู ้ กต ้องหิวก่อนกินข ้าว

หญิงสาวเก็บสัมภาระของเธอด ้วยความโกรธและ
หยิบซาลาเปา 2 ลูกให ้เด็กผู ้ชายคนนั้นทักทายชายวัย
กลางคนทีอยู ่ ต ่ รงข ้ามโดยรู ้ว่าเตียงชนล่ ้ั างทีอยู่ ่ตรง
ข ้ามไม่มใี ครว่างและวางเด็กทีเล็ ่ กกว่าไว ้บนเตียงแล ้ว
พูดว่า "ขอให ้โชคดี ลูกจะนอนทีนี ่ ่ คืนนี ้ "เด็กโตก็น่ ัง
ลงบนเตียง เพียงแวบเดียวผูห้ ญิงคนนั้นก็น่ ังคุยกับลูก
ชายคนโตของเธอและคุยกับลูกชายของเธอตามลําพัง
ชายวัยกลางคนถูกบีบให ้เข ้ามุมใบหน้าของเขาดูน่า
้ั
เกลียดเล็กน้อย เตียงสองชนของเขาอยู ต
่ รงกลางและ
้ ใช่ทของเขาเขาจึ
เตียงล่างนี ไม่ ี่ งไม่สามารถพูดอะไรได ้
 ่
เมือหลิ
นซีกลับมาเขาเห็นทังคู ้ น ่ ่ ังอยู่บนเตียงสองชน้ั
่
ตรงข ้ามเพือทานอาหารคํ ่
าและเด็ ้
กทังสองกํ าลังเล่นอยู่
บนเตียงชนล่ ้ั างตรงข ้ามชายวัยกลางคนมองไปทีทั ่ งคู
้ ่
ด ้วยความเสียใจหลินซีมองไปที่ ฉู่ เซิงทีกํ ่ าลังนอนอยู่
บนเตียงด ้วยสีหน้ามีความสุขเขามักจะรู ้สึกว่ามี
่
บางอย่างทีเธอไม่ รู ้เกิดขึน้

รถไฟยังคงเคลือนไปข ่ ้างหน้าและจะอยู่ในเมือง
หลังจากคืนนี ้ ในตอนเย็นหลินซียงั คงซือข ้ ้าวกล่องบน
รถไฟ ฉู่ เซิงกินด ้วยความเอร็ดอร่อยหลินซีแบ่งส่วน
แบ่งครึงหนึ ่ ่ งให ้ ฉู่ เซิงเด็กทังสองคนที
้ ่ ฝ
อยู่ ่ ังตรงข ้าม
มองไปทีกองสี ่ ขาวสีขาวใน ฉู่ เซิงชามข ้าวกับหมูทอด
้
นํ าลายไหลอย่ างช่วยไม่ได ้พวกเขาดึงแขนเสือของพ่ ้ อ
อย่างเงียบ ๆ แล ้วพูดว่า "พ่อเราอยากกินเนื อด ้ ้วย"
ชายในชุดหลวม ๆ ก็ตะกละเล็กน้อยเช่นกันเขามองไป
ทีรู่ ปลักษณ์ใน ดวงตาของลูกชายทังสองคนโหดร ้ ้าย
่
ฉันสังอาหารจานเนื ้ ้วยกล่องอาหารกลางวันด ้วย
อด
้
เด็กทังสองโน้ ่
มตัวเข ้าไปใกล ้ผูเ้ ป็ นพ่อเพือขอเนื ้ ตว ์
อสั
เมือผู่ ้หญิงคนนั้นกลับมาเธอก็โกรธทันทีและเธอก็กรีด
ร ้องใส่ชายคนนั้นด ้วยนํ าเสี
้ ยงแหลม: "คุณเต็มใจซือ้
อาหารราคาแพงแบบนี ให ้ ้มันจริงๆเหรอคุณโลภมาก
เราไม่ได ้เอาอาหารมาทําไม? คุณต ้องใช ้เงินผิด? "

ชายคนนั้นไม่พอใจ:" คุณเถียงอะไรเด็ก ๆ อยาก

กินนอกจากนี คุ ้ ณไม่ต ้องเสียเงินแล ้วยังประหยัดกว่า
ด ้วย "" อืมผูเ้ ขียนร่วมไม่ ไม่ต ้องเสียเงินแน่ นอนคุณมี
ความสุข” คําพูดของผูห้ ญิงคนนั้นรุนแรงเล็กน้อยและ
ตอนนั้นใบหน้าของชายคนนั้นก็ทรุดลง แต่เขาก็ไม่ได ้
โต ้เถียงกับผูห้ ญิงคนนั้นอีกต่อไป

หกสิบบทแรกของเดจาวู (

เคล็ดลับ︰

ผู ้หญิงเห็นผูช ่
้ ายกลัวทีจะเป็ นเจ ้าของและพูด
กลับไปและหัวใจของฉันก็ยงภู ิ่ มใิ จทีจะจู
่ ้จีต่้ อไป︰
ิ่
"คุณดูครอบคร ัวของคุณมีประโยชน์วงหนี ไปไร ้
ประโยชน์จะอยู่อย่างดีใช่วนั ไม่ดเี ท่าวันนั้นถ ้าไม่ใช่
่
เพือความช่ วยเหลือของฉันคุณจะเป็ น ... อา” ผูห้ ญิง
คนนั้นผลักผูช ่
้ ายอย่างแรงก่อนทีเธอจะพู ดจบและเธอก็
ตกลงจากเตียงไปที่ พืนชายคนนั
้ ้นเปลียนเป็
่ นสีฟ้า
่ ดเรืองไร
ด ้วยความโกรธ: "คุณต ้องกล ้าทีจะพู ่ ้สาระอีก
้ั
ครงและดู วา่ ฉันจะไม่ฆ่าคุณ"

่
"คุณกล ้าทุบตีฉันถ ้าไม่ใช่เพือครอบคร ัวของเรา
คุณจะเป็ น ชีวติ ของการไปทํางานในชนบทคุณไม่มี
จิตสํานึ กอะไรบางอย่างฉันกล ้าทําอะไรบางอย่างกับฉัน
มันไม่มเี หตุผล "หญิงสาวนั่งลงบนพืนร้ ้องไห ้และ
โหยหวน

เสียงนั้นทําให ้คนรอบข ้างตืนตระหนกและบางคนที

่ ่
กระตือรือร ้น มาช ักชวนพวกเขาในการพูดพล่ามของ
ผูห้ ญิงทุกคนเข ้าใจบรรพบุรษ ุ ของผูช
้ ายทีฉั่ นเรียนอยู่
ต่างประเทศหลังจากนั้นสถานการณ์ก็เปลียนไปบาง ่
คนหนี ไปบางคนถูกจับและบางคนเสียชีวต ิ
 ครอบคร ัวใหญ่ก็แตกสลายทันทีชายและ ครอบคร ัว
ของเขาถูกแยกออกจากกันและเขาก็แต่งงานกับ
ผู ้หญิงคนนี อี ้ กครงจากนั
้ั ้นเขาก็มงี านปัจจุบนั และชีวติ
่ ่นคงผู ้หญิงคนนั้นหันกลับมาหาทุกอย่างทีบ
ทีมั ่ ้านและ
พูดตามทีผู ่ ห้ ญิงคนนั้นพูดใบหน้าของผูช ้ ายก็มากขึน้
้
และ มืดมนมากขึนและในที ่ ดเขาก็ทนไม่ได ้และจาก
สุ
ไปด ้วยความโกรธ

ิ่
ผู ้หญิงก็ยงโกรธมากขึ ้
นและเอาแต่ ร ้องไห ้ เด็กสอง
คนของหญิงสาวนั่งอยู่บนเตียงสองชนเฝ้ ้ั าดูแม่ของเธอ
ร ้องไห ้ด ้วยสีหน้าสงบหลินซีรู ้สึกว่าละครของผู ้หญิงคน
้
นี ควรจั ดฉากบ่อยๆไม่เช่นนั้นเด็กทังสองจะสงบได
้ ้
อย่างไร

หลังจากลําบากมานานหญิงสาวก็เหนื่ อยเช่นกัน
เขาเช็ดหน้าและพูดกับเด็กว่า: "ฉันนอนในเตียงสอง
้ั และคุ
ชนนี ้ ณสองคนไปทีเตี่ ยงชนบน"
้ั ้
เด็กทังสองมอง
หน้ากันและในทีสุ ้
่ ดก็ปีนขึนไปบนเตี ้ั
ยงชนบนอย่ างเชือ่
 ้ั
ฟัง เตียงสองชนของพวกเขาอยู ่บนเตียงของหลินซีและ
ทันใดนั้นหลินซีก็รู ้สึกแย่

้
แน่ นอนว่าเด็กทังสองมี ความกระตือรือร ้นและไม่
ยอมนอนบนเตียงสองชนพวกเขามี้ั เสียงดังตลอดเวลา
และผู ้หญิงคนนั้นก็หน ั หูหนวกไปหามันและคิดว่ามัน
ไม่ได ้ยินหลินซีง่วงมากจนนอนไม่หลับแม้วา่ จะนอนอยู่
บนเตียงเป็ นเวลานาน สิงที ่ แย่
่ ทสุ
ี่ ดคือเด็กคนโตทิงขา้
ลงและเท ้าของเขาหันหน้าไปทางหน้าของหลินซีกลิน ่
เท ้าของเขาทําให ้หลินซีปวดหัว นี่ เป็ นเรืองที
่ ไร่ ้สาระ
เกินไปแม้ว่ารสนิ ยมของเด็ก ๆ จะไม่ก ้าวร ้าวเหมือน
ของผู ้ใหญ่ แต่เธอก็ทนไม่ได ้เช่นกันหลินซีเงยหน้าขึน้
้
และพูดกับเด็กทังสองว่ ้
า "ยกเท ้าขึนโอเคยั งช่วยให ้
เสียงของคุณเงียบกว่านี "้

้
เด็กทังสองไม่ ได ้ยินและยังคงส่งเสียงดังต่อไป ฉู่ เซิง
้
ไม่สามารถทนได ้ทังหมด ทันใดนั้นเขารีบวิงออกไป
่
และเห็นเด็กโตโผล่หวั ออกมาและทําหน้าทีหลิ ่ นซีฉู่ เซิง
คว ้าคอของเด็กโตแล ้วพูดอย่างเย็นชา: "ถอยเท ้ากลับ
มาแล ้วหยุดพูดได ้ยินไหม"

้
เด็กทังสองตกใจเมื ่
อตอนนั ้นเด็กน้อยก็พยักหน้า
ตรง ในขณะนี ผู ้ ้หญิงคนนั้นลุกขึนเห็ ้ นลูกชายของเธอ
ถูกบีบคอและรีบวิงไป: ่ "ไอ ้ตัวเล็กคุณกล ้าร ังแกลูกชาย
ฉันฉันกําลังต่อสู ้กับคุณ" ฉู่ เซิงผลักเขาออกไปและ
หลินซีคอยดูผู ้หญิงคนนั้นกําลังจะทํามันและเธอก็รบี
ร ้อนเธอต ้องการทีจะมาช่ ่ ้ ยงของ
วย แต่ ฉู่ เซิงปิ ดกันเตี
หลินซีโดยตรงและปกป้ องหลินซีหญิงสาวก ้าวถอยหลัง
และพยายามเร่งรีบ แต่ก็ถก ู ใครบางคนรงไว ้ั ้ ผูห้ ญิงคน
นั้นเห็นผู ้ชายของเธอมาและตะโกนใส่ชายคนนั้น
โดยตรง: "ไปคุณไปฆ่าไอ ้คนนี เขากล ้ ่ บคอลูก
้าทีจะบี
ชายของคุณและหันหลังให ้เขา" ชายคนนั้นเพิง่
กลับมาและยังไม่ได ้คิดอะไร เกิดอะไรขึน้ ลุงวัย
กลางคนทีอยู ่ ใ่ นร ้านกลางคนเห็นดังนั้นจึงบอกชายคน
นั้นเกียวกั
่ ่ ้นชายคนนั้นก็ขมวดคิวแน่
บเรืองนั ้ นและพูด
ว่า "ถึงลูกชายของฉันจะผิด แต่คณ ุ ก็ไม่สามารถสําลัก
คอของเขาได ้คุณโตแล ้วไปไหนฉัน และคุณผู ้ใหญ่จะ
พูดถึงวิธก ี ารให ้ความรู ้แก่เด็ก ๆ "
 หลินซีผลัก ฉู่ เซิงออกไปโผล่หวั ออกมาและพูดกับ
ชายคนนั้นว่า "ฉันเป็ นผู ้ใหญ่ในครอบคร ัวของเขาคุณ
่ ก ๆ ของคุณส่งเสียงดังทําไม
กําลังคุยอะไรกับฉันเมือลู
คุณไม่สนใจลูก ๆ ของคุณ ต ้องเหยียดเท ้าออกเมือพู ่ ด
่ ณไม่สนใจลูก ๆ ดูแลไม่ดแี ล ้วยังมาคุย
ถึงหน้าคนอืนคุ
กับฉันว่าจะให ้ความรู ้ลูกคุณอายไหมทีจะพู่ ดแบบนี ”้
หลินซีจะทนต่อการกลันแกล ่ ้งของ ฉู่ เซิงได ้อย่างไรและ
ให ้เขากลับไปโดยตรง

่ ่ข ้างๆก็มาช่วย: "สหายเด็กสองคนใน
ผู ้โดยสารทีอยู
ครอบคร ัวของคุณเสียงดังเกินไปและมีผูส้ งู อายุอยู่
ข ้างๆในครอบคร ัวของฉันและฉันต ้องเข ้านอนตอนนี ดู ้
เด็ก ๆ มันไม่ใช่ เร็วเกินไปทุกคนเร่งรีบวันหนึ่ งรถเรา
ต ้องพักผ่อนคุณเสียงดังมากมันส่งผลกระทบต่อทุกคน
"

่
หญิงสาวรู ้สึกไม่พอใจเมือได ้ยินดังนั้นผูด้ าํ เนิ น
่ งกล่าวแล ้วให ้
รายการก็เข ้ามาหลังจากเข ้าใจเรืองดั
ตรวจสอบ ว่าไม่มรี อยทีคอเด็่ กประมาณว่าปัญหาไม่
ใหญ่ หลังจากพูดเกลียกล่ ้ ี่ าเมือเห็
อมเพียงไม่กคํ ่ นว่า ฉู่
เซิงยังเป็ นเด็กเขาจึงพูดกับหลินซี: "ยังไงก็ตามมันผิด
่ าคุณมาจากครอบคร ัวของเขาคุณยังคง
เสมอทีจะทํ
้ั อไป . "
ต ้องให ้ความรู ้เด็กอย่างดีและเอาใจใส่ในครงต่

มันสายไปแล ้ว. หลังจากเสียงดังแล ้วก็ได ้เวลาปิ ดไฟ

ทุกคนพักผ่อนแม้ว่าผูห้ ญิงคนนั้นจะไม่เต็มใจ แต่เธอก็
ถูกชายคนนั้นโน้มน้าวในทีสุ ่ ดเธอก็ให ้ฉู่ เซิงมองอย่าง
ดุร ้ายและไปที่ พักผ่อนด ้วยตัวเอง ชายคนนั้นเล ้าโลม
้
เด็กทังสองให ้นอนหลับ แต่เขายังคงลืมตาเขาเพิงเห็ ่ น
การปรากฏตัวของ ฉู่ เซิงอย่างช ัดเจนและเขาก็รู ้สึก
คุ ้นเคยอยู่เสมอ

ตอนที่ 62 ปี ใหม่
เยาวชนทีได่ ้ร ับการศึกษาในหมู่บ ้านอืน
่ ๆ หันหลัง
่ การศึกษาทีนี
ให ้กับการกลับสูเ่ มืองเยาวชนทีมี ่ ่ มีความ
มั่นคงพอสมควรนี่ คือเครดิตของ หยวนเหอเขาให ้
่ การเรียก
กําลังใจทุกคนไม่ให ้เลิกเรียนและรอให ้ วันทีมี
คืนการสอบเข ้าวิทยาลัย เมือทั ่ งสองคุ
้ ยกัน ฉู่ เซิงก็
กลับมาหยุดรถจักรยานทีสนามเห็ ่ น Liu Xia และ
ี่
กล่าวสวัสดีทมาทํ างานหลินซีมี Liu Xia ช่วยอยู่ทนี ี่ ่
ดังนั้นเขาไม่จาํ เป็ นต ้องให ้เขาเข ้าไปแทรกแซงหลินซี
รีบเร่งเขาไปทําการบ ้านเถอะ

Liu Xia มองไปที่ ฉู่ เซิงนึ กถึงรูปลักษณ์กอ

่ นหน้า
่
ของเขาและต ้องชืนชมหลิ ี่ ยงดู
นซีทเลี ้ เด็กตัวผอมให ้
่ สข
เป็ นเด็กทีมี ุ ภาพดี

้ั
หลินซีตงใจที ่
จะใช ้ชีวต ้ อ? ในขณะที่ ฉู่ เซิง
ิ แบบนี หรื
ไม่อยู่ Liu Xia ก็ถามหลินซีวา่ "เกิดอะไรขึนกั ้ บคุณ
และ Yuan He"หลินซีหยุดตัดผักหันไปมอง Liu Xia
แล ้วพูดว่า "เป็ นไปไม่ได ้สําหร ับฉันและ หยวนเหอฉันบ
อกว่ามันเป็ น นานมาแล ้ว” หลิวเซียถอนหายใจและพูด
ว่า“ หยวนเหอคิดเกียวกั่ บคุณอยูใ่ นสายตาของคุณพูด
ตามตรงเขาดีกบั คุณมากและบุคลิกของเขาก็ดถ ี ้าคุณ
่
เป็ นก็น่าเสียดายทีจะยอมแพ ้”หลินซีรู ้ว่า Liu Xia
กําลังพูดความจริง แต่เธอไม่มค ี วามรู ้สึกใด ๆ กับ
 ้
หยวนเหอเลยนอกจากนี เธอคื ่ าลังจะจากไป
อคนทีกํ
และ หยวนเหอและเธอก็ไม่มอ
ี นาคต

"คุณเป็ นอย่างไรบ ้าง"หลินซีจะถามคําถามนี โดยไม่้

คาดคิด Liu Xia เลียผมของเธออย่างไม่สบายใจและ
พูดว่า "ฉันคิดว่าจะรออีกสองปี ถ ้าฉันสอบเข ้าวิทยาลัย
ไม่ได ้ในอีกสองปี ให ้หลัง ฉันจะแต่งงานกับใครสักคน
่
อย่างไรก็ตามฉันแก่เกินไปทีจะรอตลอดไปนอกจากนี ้
ฉันยังไม่มผ ่
ี ู ้สมัครทีเหมาะสมในตอนนี ้ นคิดว่าพระเจ ้า
ฉั
อาจไม่จด ้ อนข ้างหนักหลินซี
ั เตรียมให ้ฉัน” หัวข ้อนี ค่
หันศีรษะและพูดคุยเกียวกั ่ ่ น
บสิงอื ่ ๆ สิงต่
่ างๆ

หลังจากทานอาหารเย็นทุกคนก็เลิกกันและข ้าง
นอกก็มห ี ม
ิ ะตกอีกแล ้วหลินซีกลัวความหนาว ฉู่ เซิง
ขอให ้เธอกลับไปทีบ ่ ้านก่อนแล ้วตักหิมะด ้วยตัวเองเมือ่
ทําความสะอาดเสร็จแล ้วเขาก็เข ้าไปในบ ้านของหลิน
่
ซี.หลินซีเปลียนไปใช ้นวนิ ยายต่างประเทศโดยไม่ได ้
้
ตังใจและ ่
ฉู่ เซิงอ่านไปได ้ครึงทางโดยคิ ดว่าจะไปทีห่ ้อง
 ่
ของพีสาวเพื ่ านสักพักในวันนี ้ พอเข ้าไปในบ ้านเจอ
ออ่
่
พีสาวกําลังเรียงตู ้

่ ว ๆ นี ้ ฉู่ เซิงพบว่าพีสาวของเธอมี
เมือเร็ ่ นิสยั แปลก
่
ๆ ในการเก็บข ้าวของเมือเธอไม่ มอ
ี ะไรทําราวกับว่าเธอ
กําลังจะเดินทางไกล แต่อก ้ั
ี ครงเธอรู ้สึกว่าเธอคิดมาก
่
เกินไปแล ้วพีสาวของเธอจะไปไหนได ้ เหรอ?

่
"พีสาวฉั นอ่านหนังสือได ้" "อืมอย่าลืมใส่กลับไป
หลังจากอ่านเสร็จแล ้ว"หลินซีบอกเขาว่าถึงแม้วา่
ตอนนี จะไม่้ ่
มใี ครสนใจเรืองเหล่ านี ้ แต่ก็ยงั ต ้องระวังอยู่
เสมอ ฉู่ เซิงถือหนังสือและอ่านด ้วยความเอร็ดอร่อย
หลินซีมองดูชายหนุ่ มทีกํ ่ าลังอ่านหนังสือภายใต ้แสงไฟ
้
ด ้วยคิวของ Qingjun และคุณสมบัตส ิ ามมิตเิ ขา
่ อเหลาในอนาคต แต่เขาไม่รู ้
จะต ้องเป็ นชายหนุ่ มทีหล่
ว่าจะอยู่กบั เขาได ้นานแค่ไหน

่ กวัี่ นทีผ่
เมือไม่ ่ านมาระบบเตือนเธอว่างานของระบบ
้
เสร็จสินไปแล ้ว 70 และเธออาจจะจากไปในวันหนึ่ ง
หลายปี ของการทํางานร่วมกันทําให ้หลินซีไม่สามารถ
ยกเลิกความสัมพันธ ์ดังกล่าวได ้ ฉู่ เซิงกลายเป็ นญาติ
ของเธอแม้ว่าจะไม่มพ ี น
ั ธะทางสายเลือด แต่มต ิ รภาพนี ้
่
เป็ นจริงและฝังลึกหลินซีก็กงั วลเช่นกันว่าเมือเขาจาก
้ ้องมีชวี ต
ไปเด็กคนนี จะต ่ นอิสระ แต่เห็นได ้ช ัดว่า
ิ ทีเป็
เขายังไม่พร ้อม

่
ฉู่ เซิงพบว่าพีสาวของเขากํ าลังมองมาทีเขาและเขา่
ิ้
ก็ยมให ้เธอหลินซีปกปิ ดความเศร ้าในดวงตาของเขา
อย่างรวดเร็วและส่งคืนเขาด ้วยใบหน้าทียิ ่ มแย
้ ้ม ฉู่ เซิง
ก ้มศีรษะลงและอ่านหนังสือต่อไป แต่มค ่
ี ลืนขนาดใหญ่
อยู่ในใจของเขา เขาเพิงเห็ ่ นนํ าตาในดวงตาของพี
้ ่
สาว
่
พีสาวของฉั นปกปิ ดมันอย่างรวดเร็ว แต่เขาเห็นมันเกิด
อะไรขึนกั ้ บพีสาวของฉั
่ น? เกิดอะไรขึน? ้ ฉู่ เซิงไม่กล ้า
ถามเมือเร็ ่ ว ๆ นี เขายั
้ ่
งได ้เรียนรู ้เกียวกับข ้อเท็จจริงทีว่่ า
เยาวชนทีมี ่ การศึกษาสามารถสมัครเพือกลั ่ บเข ้าเมือง
ได ้ในอดีตมีฟ้าร ้องและฝนตกบ่อยมาก แต่ครงนี ้ั มั้ น
แตกต่างออกไปบางคนได ้ร ับการศึกษา เยาวชนได ้
สมัครโควต ้าเรียบร ้อยแล ้ว
 ่
ฉู่ เซิงได ้ตัดสินใจแล ้วว่าเขาจะติดตามพีสาวของเธอ
่
ไม่วา่ เธอจะไปทีไหนก็ ตาม

่ มะปกคลุมทังหมู
คืนทีหิ ้ ่บ ้านด ้วยผ้าห่มสีขาวหลินซี
หดตัวและออกไป ถังซูกาํ ลังเล่นหิมะกับเด็ก ๆ สองสาม
่
คนเมือเขาเห็ ่
นหลินซีเขาก็เริมตะโกนจากที ่
ไกล ๆ:
่
"พีสาว ้
Lin รีบไป ขึนมานี ่ เรากําลังสร ้างมนุ ษย ์หิมะ
คุณมาเล่นด ้วย” หัวใจของหลินซีขยับและตามไปร่วม
สนุ ก ฉันกําลังเล่นกับเด็ก ๆ สองสามคนอย่างมี
ความสุขโดยไม่คาดคิดก ้อนหิมะก็กระแทกเข ้ามาหลิน
ซีกรีดร ้องลูกบอลหิมะกระทบไหล่เธอและหิมะทีกํ ่ าลัง
โปรยปรายก็ตกลงบนใบหน้าของเธอทําให ้หนาว "อย่า
่
วิงมาดู กน ิ่
ั ว่าฉันเอาชนะคุณได ้อย่างไร" ถังซูว่ งตามหลี ่
เจินตอนนี ลู ้ กหิมะถูกเล่นโดยหลีเจิ่ นถังซูต่ ด
ั สินใจทีจะ ่
ล ้างแค ้นให ้หลินซี

่ น Li Zhen วิงหนี
เมือเห็ ่ ไป ถังซูก็หอบมือของเขา
คุกเข่าเขาเห็น ฉู่ เซิงและดึง ฉู่ เซิงมาบ่น: "Li Zhen
่ พสาว
เพิงตี ี่ Lin ด ้วยก ้อนหิมะ" ฉู่ เซิงหันศีรษะและเห็น
 ่ ่ นไม่ไกลนักถือก ้อนหิมะไว ้ในมือ
Li Zhen ยืนอยู่ ทีนั
้
ยิมกว ้างให ้พวกเขา

่
ฉู่ เซิงลาก ถังซูไปหาพีสาวของเธอหลิ นซีกาํ ลังยุ่ง
อยู่กบั การปั้นตุก ๊ ตาหิมะและมันกําลังจะเป็ นรูปเป็ นร่าง
ฉู่ เซิงมาช่วยและวางจมูกและตาของมนุ ษย ์หิมะลงบน
มนุ ษย ์หิมะหลินซีลบ ู มือสีแดงของเขาและ กล่าวว่า "ฉู่
เซิงดูเหมือนคุณหรือไม่" ฉู่ เซิงมองไปทีมนุ ่ ษย ์หิมะทีน่่ า
เกลียดและพูดกับหัวใจของเขา: มันน่ าเกลียดมากดู
เหมือนฉันหลินซีเห็นความคิดของเขาและใช ้นิ ววาด ้
ปากทีเบี ่ ยวบนใบหน้
้ าของมนุ ษย ์หิมะดูเหมือนว่ามนุ ษย ์
หิมะกําลัง "หัวเราะ"

ฉู่ เซิงพบว่ามันน่ าสนใจและเขาอดไม่ได ้ทีจะได่ ้ยิน

่
พีสาวของเขาพู ดว่า: "Chu Sheng, Tian Tian ทุก
่
คนต ้องมีความสุข! "ฉู่ เซิงสันในใจของเธอและพี ่
สาว
ของเธอยิมอย่ ้ างนุ่ มนวลราวกับว่าเธอกําลังพูดอะไร
บางอย่างอย่างไม่เป็ นทางการ เขาให ้หืมตํ่า เขาจะไม่มี
่
ความสุขกับพีสาวของเขาที ่ ่ ได ้อย่างไร!
นี
 ้ั
ก ้อนหิมะบินมาอีกครงและชู ่ หลบเพือหลี
เซิงก็ ่ ่
กเลียง
จากนั้นบีบลูกบอลหิมะออกมาและโยนมันไปทีหลี ่ เจิ
่ นตี
หัวของเขา สโนว ์บินไปทุกหนทุกแห่งตกลงบนคอ
่ นและเขาร ้องอย่างเย็นชา ฉู่ เซิงสาปแช่ง:
ของหลีเจิ
้ นซีกลัวทีจะแช่
"สมควรแล ้วปล่อยให ้คุณเป็ นหนี "หลิ ่
แข็งเขาทักทายคนสองสามคนเพือกลั ่ บบ ้าน

ฉันต ้มชาขิงหนึ่ งหม้อแล ้วกินท่ามกลางคนหลายคน

่ งซูเ่ ห็นหลินซีกาํ ลังยุ่งอยู่เขาก็กระซิบกับจือเซิงว่า
เมือถั
่
"ชูเซิงเธอรู ่
้ไหมว่าพีสาวของฉั ้ าให ้คุณ
นกําลังทําเสือผ้
อีกครง" ้ั ชูเซิงลดเสี
่ ยงลงและถามว่า "คุณรู ้ได ้อย่างไร"
่
" พีสาวของคุ ณฉันขอให ้แม่ของฉันทําชุดผ้าฝ้ ายและ
รองเท ้าผ้าฝ้ ายให ้คุณ "Lin Xi ไม่รู ้วิธที ํางานด ้วยมือ
ดังนั้นเสือผ้าทั
้ ้
งหมดทีต่ ้องทําจึงมอบให ้ป้ า
Shuangqin หรือ Liu Chunyan .

้ อผ้
การซือเสื ้ าในห ้างสรรพสินค ้ามีราคาแพงมาก
้ าใหม่
และวัสดุควรมีราคาถูกกว่า หาก ฉู่ เซิงสวมเสือผ้
 ้
ทุกคนจะเดาได ้ว่าเสือผ้านั ้นมาจากไหน ดังนั้นหลินซี
่
จึงขอให ้ป้ าของเขาช่วยเล็กน้อยเพือให ี่
้มีทมา

้
เสือผ้าของ ฉู่ เซิงเกือบจะดีทสุ ี่ ดในหมู่บ ้านมีนอ้ ย
เป็ นหย่อม ๆ มีชาวบ ้านหน้าด ้านมาขอเสือผ้ ้ าที่ ฉู่ เซิง
ใส่ไม่ได ้หลินซีก็จะให ้บางส่วนหลินซีรู ้สึกว่าไม่มี
สถานทีที ่ จะวางสิ
่ ่
งเหล่านั้นและอยู่สงที ิ่ ต่ ้องทํามันจะ
่
ดีกว่าทีจะเป็ ่
นส่วนตัว ฉู่ เซิงรู ้สึกว่าพีสาวของเขามอบ
ให ้กับเขาและเขาก็ไม่เต็มใจทีจะทิ ่ งมั ้ นไปเช่นกัน ด ้วย
เหตุนี ้ ฉู่ เซิงจึงต ้องทะเลาะกับหลินซีตลอดเวลาและ
หลินซีก็เล ้าโลมเขาด ้วยอารมณ์ทดี ี่

้ าทีพี
ในตอนเย็น ฉู่ เซิงนับเสือผ้ ่ สาวของเขาเตรี
่ ยม
่ ว ๆ นี เขาคาดว่
ไว ้ให ้เขาเมือเร็ ้ ามันจะดีไปอีกสามถึงห ้า
่
ปี พีสาวกํ ่
าลังจะทําอะไร? แม้วา่ เขาจะชอบให ้พีสาวให ้
่
สิงของแก่ เขา แต่เขาก็รู ้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยในใจ
ต่อมาเขาไม่สามารถช่วยได ้เขาจึงถามหลินซีเพียงแค่
้
ยิมและพู ดว่า "คุณเริมสู่ งขึนฉั
้ นจะเตรียมให ้คุณอีก
่ คุ
เล็กน้อยเพือที ่ ณจะได ้ไม่ต ้องใส่มน ่ ณ อยากใส่
ั เมือคุ
แล ้วมันจะน่ าอาย” มันเป็ นเหตุผล แต่ ฉู่ เซิงรู ้สึกว่าสิง่
ต่าง ๆ ไม่ง่ายอย่างนั้น

ทุกคนต่างยุ่งกับการทํางานในฟาร ์มในช่วงต ้นฤดู

ใบไม้ผลิสภาพอากาศในต ้นฤดูใบไม้ผลิในวันนี ไม่ ้ ดี
นักทํางานล่าช ้าไปหลายวัน Tang Jianguo ก็กงั วล
เช่นกันเพราะกลัวว่าจะทําให ้การเก็บเกียวล่ ่ าช ้าในหนึ่ ง
ปี ในวันนี ้ เขายุ่งอยู่กบั การจัดเตรียมพืชผลในทุ่งนา ผู ้
เฒ่าผูแ้ ก่ในหมู่บ ้านกล่าวว่าในสภาพอากาศเช่นนี ้
่
ผลผลิตข ้าวจะลดลงและผลผลิตทีลดลงหมายความว่ า
ทุกคนจะหิวโหยหลินซียงั คงกังวลเล็กน้อยเมือได ่ ้ยิน
ข่าวดังกล่าวหลังจากอยู่ทนี ี่ ่ มานานหลินซีเข ้ากับทุก
คนได ้ดีเธอไม่ต ้องการเห็นชีวต ิ ของทุกคนลําบาก แต่ดู
เหมือนเธอจะไม่สามารถ ต ้องทํามาก

่ าเค ้กผักป่ าวัน

ในฤดูใบไม้ผลิหลินซีกาํ ลังจะเริมทํ
นั้นหลินซีพา ฉู่ เซิงไปทีภู
่ เขา Shuangping เพือ ่
เลือกผักป่ า Chu Cheng เดินตามหลังหลินซีพร ้อม
่ ้านหลังก ้มศีรษะและสงสัยว่าเขา กําลังคิดใน
ตะกร ้าทีด
 ่
ขณะทีเขากํ ิ่ ้ามาหาเขาเมือ
าลังเดินสุนัขสีเหลืองก็วงเข ่
หลินซีเห็นสิงมี่ ชวี ต
ิ ตรงหน้าเขาเดินถอยหลังไปสอง
สามก ้าวด ้วยความตกใจและซ่อนตัวอยู่ข ้างหลัง ฉู่ เซิง
่
ฉู่ เซิงไม่คาดคิดว่าพีสาวของเขาจะเป็ น กลัวสุนัขเขา
จึงรีบขยับหลินซีทเฝ้ ี่ าอยู่ข ้างหลังเขาและตะโกนสอง
สามคําสุนัขสีเหลืองตะโกนใส่ ฉู่ เซิง"Wang Wang"
หลินซีจบ ่ า
ั แขนของ ฉู่ เซิงแน่ นและพูดด ้วยเสียงสันว่
"ฉันจะทําอย่างไรดี ? ฉันควรทําอย่างไรถ ้าคุณไม่ออก
คุณจะกัดคนหรือไม่? "

" ไม่เป็ นไรฉันจะขับมันออกไปไม่ต ้องกลัว "ฉู่ เซิง

ปลอบโยนหลินซีในขณะทีก ่ ้มตัวเพือคว
่ ้าก ้อน พร ้อมที่
้ นไป ในเวลานี มี
จะทิงมั ้ คนมาเห่าสุนัขกลับ เมือผู ่ ค้ น
เห็นความกลัวของหลินซีพวกเขาก็หวั เราะแทน:
"Educated Lin คุณขีอายจริ ้ งๆสุนัขกลัวคุณแบบนี ้
ส่วน?" Widow Tian ทําให ้หลินซีมองไปทีรายการ ่
ด ้วยการแสดงออกทีดี ่ บนใบหน้าของเธอ Huo Huo
่
ก่อนทีเธอจะพู ด ฉู่ เซิงพูดก่อน: "ดูแลสุนัขของคุณแล ้ว
ออกมาหาอะไรและระวังว่าวันไหนมันจะถูกฆ่าและกิน
้ "คุณกล ้าคุณ" แม่ม่ายเทียนพูด ดุร ้าย แต่
เนื อ"
หลังจากนั้นเธอก็ไม่กล ้าทีจะเผชิ ่ ญหน้ากับ ฉู่ เซิงเธอก็
้ นเธอทํ
รู ้ด ้วยว่า ฉู่ เซิงไม่ใช่คนดือร ้ั าให ้พวกเขาสองคน
เป็ นสีขาวและทิงไว ้ ้กับสุนัข
่ นสุนัขเดินอยู่ไกล ๆหลินซีก็ออกมาจาก
เมือเห็
ด ้านหลัง ฉู่ เซิงและหายใจเข ้ายาว ๆ ฉู่ เซิงถามว่า
่
"พีสาวเจ ้ากลัวสุนัขหรือเปล่า" "มีอะไรเหรอที่
่
เด็กผูห้ ญิงกลัวสุนัขไม่ใช่เรืองปกติ " หลินซีตอบเขา
อย่างโกรธ ๆ ฉู่ เซิงแตะจมูกของเขาเมือรู ่ ้ว่าหัวข ้อไม่
ถูกต ้องรีบหุบปาก

เยาวชนทีได่ ้ร ับการศึกษาในหมู่บ ้านอืน ่ ๆ หันหลัง

ให ้กับการกลับสูเ่ มืองเยาวชนทีมี ่ การศึกษาทีนี ่ ่ มีความ
มั่นคงพอสมควรนี่ คือเครดิตของ หยวนเหอเขาให ้
กําลังใจทุกคนไม่ให ้เลิกเรียนและรอวันที่ การสอบเข ้า
วิทยาลัยดําเนิ นต่อไป เมือทั่ งสองคุ
้ ยกัน ฉู่ เซิงก็กลับมา
หยุดรถจักรยานทีสนามเห็่ น Liu Xia และกล่าวสวัสดี
่
ทีมาทํ างานหลินซีมี Liu Xia ช่วยอยู่ทนี ี่ ่ ดังนั้นเขาไม่
จําเป็ นต ้องให ้เขาเข ้าไปแทรกแซงหลินซีรบี เร่งเขาไป
ทําการบ ้านเถอะ
 Liu Xia มองไปที่ ฉู่ เซิงนึ กถึงรูปลักษณ์กอ
่ นหน้า
่
ของเขาและต ้องชืนชมหลิ ี่ ยงดู
นซีทเลี ้ เด็กตัวผอมให ้
่ สข
เป็ นเด็กทีมี ุ ภาพดี

้ั
หลินซีตงใจที ่
จะใช ้ชีวต ้ อ? ในขณะที่ ฉู่ เซิง
ิ แบบนี หรื
ไม่อยู่ Liu Xia ก็ถามหลินซีวา่ "เกิดอะไรขึนกั ้ บคุณ
และ Yuan He"หลินซีหยุดตัดผักหันไปมอง Liu Xia
แล ้วพูดว่า "เป็ นไปไม่ได ้สําหร ับฉันและ หยวนเหอฉันบ
อกว่ามันเป็ น นานมาแล ้ว” หลิวเซียถอนหายใจและพูด
ว่า“ หยวนเหอคิดเกียวกั ่ บคุณทุกคนอยู่ในสายตาของ
คุณพูดตามตรงเขาดีกบั คุณมากและบุคลิกของเขาก็ด ี
่
ถ ้าคุณเป็ นก็น่าเสียดายทีจะยอมแพ ”้ หลินซีรู ้ว่า Liu
Xia กําลังพูดความจริง แต่เธอไม่มค ี วามรู ้สึกต่อ หยวน
้
เหอจริงๆนอกจากนี เธอคื ่ าลังจะจากไปและ
อคนทีกํ
หยวนเหอและเธอก็ไม่มอ ี นาคต

้
"คุณเป็ นอย่างไรบ ้าง"หลินซีจะถามคําถามนี โดยไม่
คาดคิด Liu Xia เลียผมของเธออย่างไม่สบายใจและ
พูดว่า "ฉันคิดว่าจะรออีกสองปี ถ ้าฉันสอบเข ้าวิทยาลัย
ไม่ได ้ในอีกสองปี ให ้หลัง ฉันจะแต่งงานกับใครสักคน
อย่างไรก็ตามฉันแก่แล ้วและรอไม่ได ้ตลอดไป
้
นอกจากนี ตอนนี ้ งไม่มผ
ยั ่
ี ูส้ มัครทีเหมาะสมฉั นคิดว่า
พระเจ ้าอาจไม่จด ้ อนข ้างหนักและลิน
ั ให ้ฉัน” หัวข ้อนี ค่
Xi หันศีรษะและพูดคุยเกียวกั่ ่ น
บสิงอื ่ ๆ สิงต่
่ างๆ

หลังจากทานอาหารเย็นทุกคนก็เลิกกันและข ้าง
นอกก็มห ี ม
ิ ะตกอีกแล ้วหลินซีกลัวความหนาว ฉู่ เซิง
ขอให ้เธอกลับไปทีบ ่ ้านก่อนแล ้วตักหิมะด ้วยตัวเองเมือ่
ทําความสะอาดเสร็จแล ้วเขาก็เข ้าไปในบ ้านของหลิน
่
ซี.หลินซีเปลียนไปใช ้นวนิ ยายต่างประเทศโดยไม่ได ้
้
ตังใจและ ่
ฉู่ เซิงอ่านไปได ้ครึงทางโดยคิ ดว่าจะไปทีห่ ้อง
่
ของพีสาวเพื ่ านสักพักในวันนี ้ พอเข ้าไปในบ ้านเจอ
ออ่
่
พีสาวกํ าลังเรียงตู ้

่ ว ๆ นี ้ ฉู่ เซิงพบว่าพีสาวของเธอมี
เมือเร็ ่ นิสยั แปลก
่
ๆ ในการเก็บข ้าวของเมือเธอไม่ มอ
ี ะไรทําราวกับว่าเธอ
กําลังจะเดินทางไกล แต่อก ้ั
ี ครงเธอรู ้สึกว่าเธอคิดมาก
่
เกินไปแล ้วพีสาวของเธอจะไปไหนได ้ เหรอ?

่
"พีสาวฉั นอ่านหนังสือได ้" "อืมอย่าลืมใส่กลับไป
หลังจากอ่านเสร็จแล ้ว"หลินซีบอกเขาว่าถึงแม้ตอนนี ้
จะไม่คอ ่
่ ยมีคนดูแลเรืองเหล่ านี ้ แต่ก็ยงั ต ้องระวังอยู่
เสมอ ฉู่ เซิงถือหนังสือและอ่านด ้วยความเอร็ดอร่อย
หลินซีมองดูชายหนุ่ มทีกํ ่ าลังอ่านหนังสือภายใต ้แสงไฟ
้
ด ้วยคิวของ Qingjun และคุณสมบัตส ิ ามมิตเิ ขา
จะต ้องเป็ นชายหนุ่ มทีหล่ ่ อเหลาในอนาคต แต่เขาไม่รู ้
ว่าจะอยู่กบั เขาได ้นานแค่ไหน

่ กวัี่ นทีผ่
เมือไม่ ่ านมาระบบเตือนเธอว่างานของระบบ
้
เสร็จสินไปแล ้ว 70 และเธออาจจะจากไปในวันหนึ่ ง
หลายปี ของการทํางานร่วมกันทําให ้หลินซีไม่สามารถ
ยกเลิกความสัมพันธ ์ดังกล่าวได ้ ฉู่ เซิงกลายเป็ นญาติ
ของเธอแม้ว่าจะไม่มพ ี น
ั ธะทางสายเลือด แต่มต ิ รภาพนี ้
่
เป็ นจริงและฝังลึกหลินซีก็กงั วลเช่นกันว่าเมือเขาจาก
 ้ ้องมีชวี ต
ไปเด็กคนนี จะต ่ นอิสระ แต่เห็นได ้ช ัดว่า
ิ ทีเป็
เขายังไม่พร ้อม

่
ฉู่ เซิงพบว่าพีสาวของเขากํ าลังมองมาทีเขาและเขา่
ิ้
ก็ยมให ้เธอหลินซีปกปิ ดความเศร ้าในดวงตาของเขา
อย่างรวดเร็วและส่งคืนเขาด ้วยใบหน้าทียิ ่ มแย
้ ้ม ฉู่ เซิง
ก ้มศีรษะลงและอ่านหนังสือต่อไป แต่มค ่
ี ลืนขนาดใหญ่
อยู่ในใจของเขา เขาเพิงเห็ ่ นนํ าตาในดวงตาของพี
้ ่
สาว
่
พีสาวของฉั นปกปิ ดมันอย่างรวดเร็ว แต่เขาเห็นมันเกิด
อะไรขึนกั ้ บพีสาวของฉั
่ น? เกิดอะไรขึน? ้ ฉู่ เซิงไม่กล ้า
ถามเมือเร็ ่ ว ๆ นี เขายั
้ ่
งได ้เรียนรู ้เกียวกับข ้อเท็จจริงทีว่่ า
เยาวชนทีมี ่ การศึกษาสามารถสมัครเพือกลั ่ บเข ้าเมือง
ได ้ในอดีตมีฟ้าร ้องและฝนตกบ่อยมาก แต่ครงนี ้ั มั้ นต่าง
ออกไปบางคนได ้ร ับการศึกษา เยาวชนได ้สมัคร
โควต ้าเรียบร ้อยแล ้ว

่
ฉู่ เซิงได ้ตัดสินใจแล ้วว่าเขาจะติดตามพีสาวของเธอ
่
ไม่วา่ เธอจะไปทีไหนก็ ตาม
 คืนทีหิ ่ มะปกคลุมทังหมู
้ ่บ ้านด ้วยผ้าห่มสีขาวหลินซี
หดตัวและออกไป ถังซูกาํ ลังเล่นหิมะกับเด็ก ๆ สองสาม
่
คนเมือเขาเห็ ่
นหลินซีเขาก็เริมตะโกนจากที ่
ไกล ๆ:
่
"พีสาว ้
Lin รีบไป ขึนมานี ่ เรากําลังสร ้างมนุ ษย ์หิมะ
คุณมาเล่นด ้วย” หัวใจของหลินซีขยับและตามไปร่วม
สนุ ก ฉันกําลังเล่นกับเด็ก ๆ สองสามคนอย่างมี
ความสุขโดยไม่คาดคิดก ้อนหิมะก็กระแทกเข ้ามาหลิน
ซีกรีดร ้องและก ้อนหิมะก็กระทบไหล่ของเธอและหิมะที่
โปรยปรายก็ตกลงมาทีใบหน้ ่ าของเธอทําให ้หนาวและ
้
เป็ นนํ าแข็ ่
ง "อย่าวิงมาดู วา่ ฉันเอาชนะคุณได ้อย่างไร"
ิ่
ถังซูว่ งตามหลี ่ นตอนนี ลู
เจิ ้ กหิมะเล่นโดยหลีเจิ ่ นถังซู่
ตัดสินใจทีจะล ่ ้างแค ้นหลินซี

่ น Li Zhen วิงหนี
เมือเห็ ่ ไป ถังซูก็หอบมือของเขา
คุกเข่าเขาเห็น ฉู่ เซิงและดึง ฉู่ เซิงมาบ่น: "Li Zhen
่ พสาว
เพิงตี ี่ Lin ด ้วยก ้อนหิมะ" ฉู่ เซิงหันศีรษะและเห็น
Li Zhen ยืนอยู่ ทีนั่ ่ นไม่ไกลนักถือก ้อนหิมะในมือยิม้
กว ้างให ้พวกเขา
 ่
ฉู่ เซิงลาก ถังซูไปหาพีสาวของเธอหลิ นซีกาํ ลังยุ่ง
อยู่กบั การปั้นตุก ๊ ตาหิมะและมันกําลังจะเป็ นรูปเป็ นร่าง
ฉู่ เซิงมาช่วยและวางจมูกและตาของมนุ ษย ์หิมะลงบน
มนุ ษย ์หิมะหลินซีลบ ู มือสีแดงของเขาและ กล่าวว่า "ฉู่
เซิงดูเหมือนคุณหรือไม่" ฉู่ เซิงมองไปทีมนุ ่ ษย ์หิมะทีน่่ า
เกลียดและพูดกับหัวใจของเขา: มันน่ าเกลียดมากดู
เหมือนฉันหลินซีเห็นความคิดของเขาและใช ้นิ ววาด ้
ปากทีเบี ่ ยวบนใบหน้
้ าของมนุ ษย ์หิมะดูเหมือนว่ามนุ ษย ์
หิมะกําลัง "หัวเราะ"

ฉู่ เซิงพบว่ามันน่ าสนใจและเขาอดไม่ได ้ทีจะได่ ้ยิน

่
พีสาวของเขาพู ดว่า: "Chu Sheng, Tian Tian ทุก
่
คนต ้องมีความสุข! "ฉู่ เซิงสันในใจของเธอและพี ่
สาว
ของเธอยิมอย่ ้ างนุ่ มนวลราวกับว่าเธอกําลังพูดอะไร
บางอย่างอย่างไม่เป็ นทางการ เขาให ้หืมตํ่า เขาจะไม่มี
่
ความสุขกับพีสาวของเขาที ่ ่ ได ้อย่างไร!
นี

้
ก ้อนหิมะบินขึนมาอี ้ั
กครงและชู ่ พุ่งออกไปบีบ
เซิงก็
่ เจิ
ลูกบอลหิมะออกมาแล ้วขว ้างไปทีหลี ่ นตีหวั ของเขา
สโนว ์บินไปทุกหนทุกแห่งตกลงบนคอของหลีเจิ ่ นและ
เขาร ้องเรียกอย่างเย็นชา ฉู่ เซิงสาปแช่ง: "สมควรแล ้ว
้ นซีกลัวทีจะแช่
ปล่อยให ้คุณเป็ นหนี "หลิ ่ แข็งเขา
ทักทายคนสองสามคนเพือกลั ่ บบ ้าน

ฉันต ้มชาขิงหนึ่ งหม้อแล ้วกินท่ามกลางคนหลายคน

่ งซูเ่ ห็นหลินซีกาํ ลังยุ่งอยู่เขาก็กระซิบกับจือเซิงว่า
เมือถั
่
"ชูเซิงเธอรู ่
้ไหมว่าพีสาวของฉั ้ าให ้คุณ
นกําลังทําเสือผ้
อีกครง" ้ั ชูเซิงลดเสี
่ ยงลงและถามว่า "คุณรู ้ได ้อย่างไร"
่
" พีสาวของคุ ณฉันขอให ้แม่ของฉันทําชุดผ้าฝ้ ายและ
รองเท ้าผ้าฝ้ ายให ้คุณ "Lin Xi ไม่รู ้วิธที ํางานด ้วยมือ
ดังนั้นเสือผ้าทั
้ ้
งหมดทีต่ ้องทําจึงมอบให ้ป้ า
Shuangqin หรือ Liu Chunyan .

้ อผ้
การซือเสื ้ าในห ้างสรรพสินค ้ามีราคาแพงมาก
และวัสดุควรมีราคาถูกกว่า หาก ฉู่ เซิงสวมเสือผ้้ าใหม่
้ านั้นมาจากไหน ดังนั้นหลินซี
ทุกคนจะเดาได ้ว่าเสือผ้
่
จึงขอให ้ป้ าของเขาช่วยเล็กน้อยเพือให ี่
้มีทมา
 ้
เสือผ้าของ ฉู่ เซิงเกือบจะดีทสุ ี่ ดในหมู่บ ้านมีนอ้ ย
เป็ นหย่อม ๆ มีชาวบ ้านหน้าด ้านมาขอเสือผ้ ้ าที่ ฉู่ เซิง
ใส่ไม่ได ้หลินซีก็จะให ้บางส่วนหลินซีรู ้สึกว่าไม่มี
สถานทีที ่ จะวางสิ
่ ่
งเหล่านั้นและอยู่สงที ิ่ ต่ ้องทํามันจะ
่
ดีกว่าทีจะเป็ ่
นส่วนตัว ฉู่ เซิงรู ้สึกว่าพีสาวของเขามอบ
ให ้กับเขาและเขาก็ไม่เต็มใจทีจะทิ ่ งมั ้ นไปเช่นกัน ด ้วย
เหตุนี ้ ฉู่ เซิงจึงต ้องอึดอัดใจกับหลินซีตลอดเวลาและ
หลินซีก็เล ้าโลมเขาด ้วยอารมณ์ทดี ี่

้ าทีพี
ในตอนเย็น ฉู่ เซิงนับเสือผ้ ่ สาวของเขาเตรี
่ ยม
่ ว ๆ นี เขาคาดว่
ไว ้ให ้เขาเมือเร็ ้ ามันจะดีไปอีกสามถึงห ้า
่
ปี พีสาวกํ ่
าลังจะทําอะไร? แม้ว่าเขาจะชอบให ้พีสาวให ้
่
สิงของแก่ เขา แต่เขาก็รู ้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยในใจ
ต่อมาเขาไม่สามารถช่วยได ้เขาจึงถามหลินซีเพียงแค่
้
ยิมและกล่ ่ งขึนฉั
าวว่า "คุณเริมสู ้ นจะเตรียมให ้คุณอีก
่ คุ
เล็กน้อยเพือที ่ ณจะได ้ไม่ต ้องใส่มน ่ ณ อยากใส่
ั เมือคุ
และมันจะน่ าอาย” มันเป็ นเหตุผล แต่ ฉู่ เซิงรู ้สึกว่าสิง่
ต่าง ๆ ไม่ง่ายอย่างนั้น
 ในช่วงต ้นฤดูใบไม้ผลิทก ุ คนต่างยุง่ กับการทํางาน
ในฟาร ์มสภาพอากาศในช่วงต ้นฤดูใบไม้ผลิในวันนี ไม่ ้
ค่อยดีนักและล่าช ้าไปหลายวัน Tang Jianguo ก็
กังวลเช่นกันเพราะกลัวว่าจะล่าช ้าในการเก็บเกียวหนึ ่ ่ง
้
ปี วันนี เขายุ
่งอยู่กบั การจัดเตรียมพืชผลในทุ่งนา ผู ้
เฒ่าผูแ้ ก่ในหมู่บ ้านกล่าวว่าในสภาพอากาศเช่นนี ้
่
ผลผลิตข ้าวจะลดลงและผลผลิตทีลดลงหมายความว่ า
ทุกคนจะหิวโหยหลินซียงั คงกังวลเล็กน้อยเมือได ่ ้ยิน
ข่าวดังกล่าวหลังจากอยู่ทนี ี่ ่ มานานหลินซีเข ้ากับทุก
คนได ้ดีเธอไม่ต ้องการเห็นชีวต ิ ของทุกคนลําบาก แต่ดู
เหมือนเธอจะไม่สามารถ ต ้องทํามาก

ตอนที่ 63 การเตรียมการ

ในฤดูใบไม้ผลิหลินซีกาํ ลังจะเริมทํ ่ าเค ้กผักป่ าวันนั้น

หลินซีพา ฉู่ เซิงไปทีภู ่ เขา Shuangping เพือเลื ่ อกผัก
ป่ า ฉู่ เซิงถือตะกร ้าไว ้บนหลังและเดินไปข ้างหลังหลินซี
้
ก ้มศีรษะและ สงสัยว่าเขาคิดอะไรอยู่, ทังสองกํ าลังเดิน
 ิ่ ้ามาหาเขาเมือหลิ
ไป, และสุนัขสีเหลืองก็วงเข ่ นซีเห็น
่ ชวี ต
สิงมี ิ ตรงหน้าเขา, เขาถอยไปสองสามก ้าวด ้วย
ความตกใจและซ่อนตัวอยู่ด ้านหลัง ฉู่ เซิงฉู่ เซิงไม่
่
คาดคิด ว่าพีสาวของเขาจะกลั วสุนัขรีบปกป้ องหลินซี
ไว ้ข ้างหลังเขาและตะโกนสองสามคําสุนัขสีเหลือง
ตะโกนใส่ ฉู่ เซิง"Wang Wang"หลินซีจบ ั แขนของ ฉู่
่ "ฉันจะทําอย่างไรทํามันจะ
เซิงแน่ นและพูดด ้วยเสียงสัน
กัดไหมถ ้ามันไม่ปล่อย"

"ไม่เป็ นไรฉันจะขับมันออกไปไม่ต ้องกลัว" ฉู่ เซิง

ปลอบโยนหลินซีในขณะทีก ่ ้มตัวเพือคว่ ้าก ้อน สิง่
่
สกปรกพร ้อมทีจะโยนทิ ง้ ในเวลานี มี ้ คนมาเห่าสุนัข
่ ้คนเห็นความกลัวของหลินซีพวกเขาก็
กลับ เมือผู
หัวเราะแทน: "เรียน Lin คุณเป็ นคนขีอายจริ ้ งๆสุนัข
กลัวคุณแบบนี ส่ ้ วน?" Widow Tian ทําให ้หลินซีมอง
่
ไปทีรายการด ้วยการแสดงออกทีดี ่ บนใบหน้าของเธอ
Huo Huo ก่อนทีเธอจะพู ่ ด ฉู่ เซิงพูดก่อน: "ดูแลสุนัข
ของคุณแล ้วออกมาหาอะไรและระวังว่าวันไหนมันจะ
ถูกฆ่าและกินเนื อ" ้ "คุณกล ้าคุณ" แม่ม่ายเทียนพูด ดุ
ร ้าย แต่หลังจากนั้นเธอก็ไม่กล ้าทีจะเผชิ่ ญหน้ากับ ฉู่
 ้ นเธอทํ
เซิงเธอก็รู ้ด ้วยว่า ฉู่ เซิงไม่ใช่คนดือร ้ั าให ้พวก
เขาสองคนเป็ นสีขาวและทิงไว ้ ้กับสุนัข

่ นสุนัขเดินอยู่ไกล ๆหลินซีก็ออกมาจาก
เมือเห็
ด ้านหลัง ฉู่ เซิงและหายใจเข ้ายาว ๆ ฉู่ เซิงถามว่า
่
"พีสาวเจ ้ากลัวสุนัขหรือเปล่า" "มีอะไรเหรอที่
่
เด็กผูห้ ญิงกลัวสุนัขไม่ใช่เรืองปกติ " หลินซีตอบเขา
อย่างโกรธ ๆ ฉู่ เซิงแตะจมูกของเขาเมือรู ่ ้ว่าหัวข ้อไม่
ถูกต ้องรีบหุบปาก

หลังจากการไถฤดูใบไม้ผลิฝนในช่วงสองสามวันที่
ผ่านมาทําให ้หัวใจของทุกคนวิตกกังวลและพืชผลที่
่ กก็ไม่รู ้ว่าจะทนต่อการแช่เช่นนี ได
เพิงปลู ้ ้หรือไม่
เยาวชนทีมี ่ การศึกษามารวมตัวกันทีลานเล็
่ ก ๆ ของ
้ั จบการแข่งขันทุกคนมีความคาดหวังมาก
หลินซีตงแต่
้ าหร ับการสอบเข ้าวิทยาลัยอีกครงหลิ
ขึนสํ ้ั นซีรู ้ว่าจะมี
้ั
การสอบเข ้ามหาวิทยาลัยครงแรกในปี นี ้ แต่เขาไม่
สามารถพูดได ้อย่างช ัดเจนเขาทําได ้เพียงสนับสนุ นให ้
้
ทุกคนตังใจเรี ยน
 ้ กคนใช ้เวลาทังหมดในการอ่
ตอนนี ทุ ้ านและร ับรอง
หนังสือ หวังหยวนอ่านหนังสือเมือคื ่ นวันนี เขานั
้ ่ งอยู่ที่
นั่นและหาวอย่างแรงหลินซีเห็นว่าเขาง่วงเกินไปจึง
ขอให ้เขาไปนอนสักพัก หวังหยวนปฏิเสธ: "ฉันมี
้
พืนฐานที ่ ดถ
ไม่ ี ้าฉันไม่ทาํ งานหนักฉันจะสอบไม่ผ่าน
แน่ นอน"

้ ได ้ร ับจดหมายของหวังเหอผิงซึงเปิ
นับตังแต่ ่ ดเผยว่า
การสอบเข ้าวิทยาลัยมีแนวโน้มทีจะกลั ่ ้ั
บมาอีกครงใน
อนาคตอันใกล ้นี ทุ ้ กคนก็ได ้ร ับการสนับสนุ นและดู
เหมือนว่าความฝันทีถู ่ กระงับมานานหลายปี กําลังจะ
เป็ นจริง เยาวชนทีมี ่ การศึกษาจะตังคํ ้ าถามและหา
ข ้อมูลทุกวัน หยวนเหอเขียนถึง Fang Chuanzhi
่
ขอให ้เขาหาสือการเรี ยนรู ้และหนังสือเรียนให ้ทุกคน
ฟางฉวนจือส่ ่ งหนังสือเรียนสมัยมัธยมปลายมาจํานวน
น้อยเกินไปทุกคนสามารถผลัดกันอ่านได ้เท่านั้น โชค
ดีทมีี่ หนังสือทบทวนหลายชุดทีหลิ ่ นซีมอบให ้ดังนั้น
่
พวกเขาจึงมีเงือนไขที ่ กว่าเยาวชนทีมี
ดี ่ การศึกษาใน
หมู่บ ้านอืน่ ๆ
 เยาวชนทีมี ่ การศึกษาในหมู่บ ้านอืน่ ๆ รู ้ว่าพวกเขา
มีหนังสือและพวกเขามักจะมายืมและลอกหนังสือ ชุด
้
ข ้อมูลการตรวจสอบเหล่านี โดยหลิ นซียงั คงได ้ร ับความ
นิ ยมอย่างมาก นอกจากนี ยั ้ งทําให ้ทุกคนมีโอกาสทีจะ ่
่ มหลินซีถอนหายใจขณะมองไปทีผู
เรียนรู ้เพิมเติ ่ ้คนที่
จมอยู่กบั คําถาม การสอบกําลังจะดําเนิ นไปในครึงปี ่
่ นได ้เลย!
แล ้วมาวิงกั

ในทีสุ่ ดฉันก็รอข่าวการกลับมาสอบเข ้าวิทยาลัยอีก

ครง้ั แต่น่าเสียดายทีเวลาเหลื
่ อไม่มากสําหร ับทุกคนใน
การเตรียมตัวเยาวชนทีมี ่ การศึกษาใช ้เวลาทังหมดใน้
การทบทวนไม่เพียง แต่เยาวชนทีมี ่ การศึกษาเท่านั้น
แต่ยงั รวมถึงเยาวชนบางคนใน หมู่บ ้านเข ้าร่วมกับ
กองทัพขนาดใหญ่ของพวกเขาทีนี ่ ่ หลินซีไม่สะดวกทุก
คนมารวมตัวกันทีจุ่ ดเยาวชนทีมี ่ การศึกษาเพืออ่ ่ าน
หนังสือและจุดเยาวชนทีมี ่ การศึกษาขนาดเล็ก
่ ชวี ต
กลายเป็ นจุดเรียนรู ้ทีมี ิ ชีวาหลินซีให ้วัสดุทงหมด้ั
่ จะทํ
แก่พวกเขาและริเริมที ่ างานด ้านโลจิสติกส ์เพือให ่ ้
พวกเขาตรวจสอบได ้อย่างสบายใจ Tang Jianguo
คิดว่านี่ เป็ นสิงที
่ ดี่ และเขาก็หลับตาลงด ้วยการปฏิเสธ
ของพวกเขานอกจากนี ้ Tang Xiaomei ลูกสาวของ
เขายังอยู่ในจุดเยาวชนทีมี ่ การศึกษาและเด็กผูห้ ญิงคน
้ อยากลองดู
นี ก็

หลังจากนั้นหยวนเหอก็ค ้นพบว่าหลินซีไม่ตนเต ื่ ้น
้
เหมือนพวกเขาและเขาไม่ได ้ตังใจที ่
จะเตรี ยมทบทวน
การสอบ "Lin Xi คุณคิดว่ายังไงคุณอยากอยู่ทนี ี่ ่ ไป
ตลอดชีวต
ิ จริง ๆ ภูมห
ิ ลังของคุณดีกว่าเราถ ้าคุณไป
่
สอบโอกาสทีจะประสบความสํ าเร็จมีสงู มาก"

ิ้
หลินซียมและพู ดว่า: "ฉันรู ้ แต่ฉันไม่มค ่
ี วามคิดทีจะ
ไปสอบจริงๆฉันมีแผนของฉัน" "จัดอะไรยังไงเป็ นห่วง
เด็กคนนั้นหรือเปล่าคุณไปสอบก่อนแล ้วคุณจะได ้ อย่า
พาเขาไปด ้วยนอกจากนี เขาก็ ้ ทําเช่นเดียวกันมันใหญ่
เกินไปคุณยังสามารถอดตายได ้โดยไม่ต ้องดูแลนี่ เป็ น
่
เรืองของชี วต ่ า "หยวนเฮ่อเอ๋อกล่าวว่า
ิ ของคุณอย่างีเง่
่ นเต
ยิงตื ่ ้น เขาแทบอยากจะสอดส่องความคิดของหญิง
สาวเพือดู่ วา่ เธอคิดอย่างไร
 "ฉันรู ้ แต่หยวนเหอทุกคนมีทางเลือกของตัวเองนี่
คือทางเลือกของฉันฉันจะไม่สอบไม่ช ักชวนคุณฉันจะ
่ บสนุ นด ้านการขนส่งให ้กับคุณอย่างดี
ทําหน้าทีสนั
พวกคุณทุกคนทํางานหนัก" ท่าทีไม่เต็มใจของหลินซี
ทําให ้ หยวนเหอรู ้สึกโกรธ

หลังจากหยวนเหอจากไปแล ้วชูเซิงก็ ่ เดินออกจาก

้ ณกลับมาเร็วขนาดนั้น
บ ้านหลินซีถงึ กับผงะ: "วันนี คุ
เลยเหรอ?" "อาจารย ์มีอะไรต ้องทําปล่อยเร็ว" ฉู่ เซิงพูด
่ นซี: "พีสาวคุ
พร ้อมกับจ ้องไปทีหลิ ่ ณจะไม่ไปสอบ เป็ น
เพราะฉันหรือเปล่า "

แม้ว่าแท ้จริงแล ้วจะเป็ นเพราะเขาหลินซีไม่สามารถ

พูดแบบนั้นได ้ เขาบอกว่าเขาไม่มค ี วามทะเยอทะยาน
่
สูงส่งและไม่ได ้เตรียมตัวทีจะสอบเลย
 ่
"พีสาวคุ ณไปฉันก็เป็ นผูใ้ หญ่ดแู ลตัวเองได ้และฉัน
จะไปเรียนมหาลัยในอนาคตแล ้วเราจะยังอยู่ด ้วยกัน
ได ้" ฉู่ เซิงพูดด ้วยความยากลําบาก
่
"อย่าพูดเรืองไร ้สาระถ ้าฉันเข ้ามหาวิทยาลัยและจบ
การศึกษาในสามปี แสดงว่าคุณยังไม่ถงึ เกณฑ ์ของ
มหาวิทยาลัย"หลินซีไม่เห็นความซําซ ้ ้อนของเขา:
ี่ ่ คุณเป็ นอะไร ทําอะไรคุณไม่ได ้เสร็จสิน้
"ยืนอยู่ทนี
การบ ้านของคุณหรือไม่คณ ุ สํารองหนังสือ? สามารถ
่ ณสอนเมือวานนี
คําทีคุ ่ ้ กเขียนอย่างเงียบ ๆ ?" ในชุด
ถู
ของคําถามเสียงทีชู ่ Sheng กลืนกินสิงที ่ เขาอยากจะ
่
พูดและเดินกลับไปทีห ่ ้องทีจะทํ
่ า

ของเขาทําการบ ้าน ในความเงียบเขาไม่ต ้องการให ้

่
หลินซีจากไปเมือเขารู ่
้การตัดสินใจของพีสาวเขาก็ ตก
ตะลึงแม้วา่ นี่ จะเห็นแก่ตวั มาก แต่เขาก็เป็ นคนเช่นนี ้
ดังนั้นเมือเขาถู
่ ก หยวนเหอขวางไว ้บนถนน ใบหน้า
ของเขามืดมนทันที หยวนเหอดูไม่ดแี ละพูดอย่างเย็น
ชา: "มาคุยกันเถอะ"
 ่ ยบสงบ หยวนเหอขมวดคิวมองไปที
บนถนนทีเงี ้ ่
ชายหนุ่ มและพูดว่า "คุณรู ้ไหมว่าหลินซีเป็ นถึง
นักศึกษามหาลัยสําหร ับคุณ

ฉันไม่ได ้สอบ "" ฉันรู ้ว่าเป็ นอะไรหรือเปล่า

้ ยงของ ฉู่ เซิงมีช ัยชนะอย่างท่วมท ้นหยวนเหอลุก
"นํ าเสี
เป็ นไฟขณะทีเขาฟั่ ง:" คุณรู ้ว่าคุณเห็นแก่ตวั แค่ไหน
่
และคุณรู ้วิธ ี โอกาสทีจะไปเรี ยนมหาลัยนั้นหายากคุณ
แค่ดด ู เลือด Lech คุณทําลายชีวต ิ ของหลินซีไป
่ ่ งแล ้ว”
ครึงหนึ

่
"พีสาวของฉั นมีความสุขคุณดูแลคุณหรือไม่คณ ุ
่
หึงหรือไม่เพราะพีสาวของฉั นไม่ได ้ไปเรียนทีวิ่ ทยาลัย
คุณจึงไม่มคี วามหวังใช่ไหม" ฉู่ เซิงยิม้ แต่สายตาของ
้ มี ทําได ้ไม่ดแี ละเขายังคงจ ้อง
เขาเย็นชาฉันรู ้ว่าคนนี ไม่
่
มองพีสาวของเขา

่ ้สัมผัสกับความคิดของเขาก็ยงรู
หยวนเหอทีได ิ่ ้สึก
่ ชวี ต
รําคาญ:“ คุณวางแผนทีจะมี ิ อยู่โดยการดูดเลือด
 ่
พีสาวของคุ ณตลอดไปตอนนี คุ ้ ณสบายแล ้วคุณ
่
อยากจะทําอะไรกับพีสาวของคุ ณในอนาคตคุณ
ต ้องการเก็บเธอไว ้ ติดอยู่ในหมู่บ ้านเล็ก ๆ บนภูเขา
้
แห่งนี ตลอดไปใช ้ชีวต
ิ แบบสาวชาวนา ฉู่ เซิงคุณเป็ นผี
เห็นแก่ตวั "

่
" ฉันจะดูแลพีสาวของฉั นและคุณไม่จาํ เป็ นต ้อง
่
กังวลเกียวกั ่ ้"
บเรืองนี

" วิธก ่ ณเป็ นอิสระและแต่งงาน

ี าร ดูแลมันเมือคุ
่
พีสาวของคุ ่
ณสามารถพึงพาเธอได ้ตลอดไปคุณ?
"คําพูดของหยวนเหอจือเป็ นคําทีว่่ างเปล่า

่ นไปจากไปและ
“ ไม่จาํ เป็ นต ้องบอกคุณ” ชูเซิงหั
หยวนเหอก็คว ้าตัวเขาไว ้

่ ่ เซิงขีจั
ตอนทีฉู ่ กรยานกลับบ ้านมันช ้ากว่าปกติหลัง
่ นดวงตาทีแดงและบวม
เลิกเรียนมากหลินซีสะดุ ้งเมือเห็ ่
 ่
และถามว่า "สู ้กับเพือนร่ ้ั
วมชนเหรอ?" "ไม่ฉันเผลอ
้
เคาะ" ฉู่ เซิงปิ ดกันบาดแผลด ้วยมือของเขาหลินซีตบ
ไหล่เขาอย่างขมขืน: ่ "อย่าเขียนแบบร่างในตอนแรก
ฉันถูกทุบตีไม่ต ้องพูดถึงการถูกดึงลงมา"หลินซี
กลับไปทีห ่ ้องคร ัวอย่างโกรธ ๆ ฉู่ เซิงถูมุมของดวงตาที่
เจ็บปวดของเขาและพูดกับหัวใจของเขา: ฉันไม่ได ้
ทุกข ์ทรมาน

เป็ นเวลาหลายวันทีหลิ ่ นซีไม่ได ้เห็น หยวนเหอทุก

้ั เธอให
ครงที ่ ้อาหารแก่เยาวชนทีมี ่ การศึกษา หยวน
เหอ"บังเอิญ" ไม่อยูท ี่ ่ นหลินซีไม่คด
่ นั ิ มากทุกคนกําลัง
่ ว ๆ นี และพวกเขาก็
ทบทวนเมือเร็ ้ ย่งุ กันหมด

เวลาสําหร ับการสอบใกล ้เข ้ามาเรือย ่ ๆ และอากาศ

ก็เต็มไปด ้วยความกังวลใจนอกเหนื อจากการส่งอาหาร
แล ้วหลินซีก็ไม่คอ ่
่ ยได ้ไปทีสถานที ่ าหร ับเยาวชนทีมี
สํ ่
การศึกษาส่วนใหญ่เขาถามหลินซีเกียวกั ่ ่
บหัวข ้อทีบาง
่ นซีทกํ
คนไม่รู ้ ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ ี่ าลังแก ้ปัญหาให ้กับทุก
้
คนและความรู ้สึกผิดลึก ๆ ก็เกิดขึนในใจของเขา
คําพูดของหยวนเหอยังคงส่งผลกระทบต่อเขาและเขา
ตัดสินใจคุยกับหลินซี

่
“ พีสาวทํ าไมคุณไม่ไปสอบล่ะจริง ๆ ฉันคิดว่ามัน
่ ณไม่ได ้สอบ” ฉู่ เซิงดูจริงจังหลินซีมอง
น่ าเสียดายทีคุ
่
ไปทีดวงตาที ่ งใจของเด็กชาย "กระเป๋ า" และยิม้ "ฉู่
จริ
่
เซิงฉันไม่เคยคิดทีจะไปมหาวิ ทยาลัยเลยจริงๆถ ้าฉัน
อยากไปไม่มใี ครสามารถหยุดฉันได ้ แต่ฉันไม่อยากไป
จริงๆเข ้าใจไหมฉันกําลังรอดูวนั ทีคุ ่ ณเดินเข ้าไปใน
มหาวิทยาลัย."

่
"โอเคพีสาวฉั นต ้องเรียนหนักฉันจะพาพีสาวไป่
่ งเวลานั้น" หลังจากทีฉู
มหาวิทยาลัยเมือถึ ่ ่ เซิงพูดจบหู
ของหลินซีก็สง่ เสียงอย่างเป็ นระบบ: ยินดีด ้วยตอนนี ้
้
ฉันกําลังทําขันตอนการเพิ ่
มภาระงานเสร็ จแล ้ว ฉู่ เซิง
้
เติบโตขึนและมี อตั ราสําเร็จ 80 คุณสามารถร ับรางวัล
900 เหรียญทองและร ับโชคเล็กน้อย
 ใบหน้าของหลินซีแข็งเล็กน้อยเร็วมากอย่างไม่
คาดคิด ฉู่ เซิงมองไปทีใบหน้่ าของหลินซีและถามว่า
่
"พีสาวมี อะไรกับคุณหรือไม่" "ไม่เป็ นไรฉันจะต ้มนํ า้
ให ้" หลังจากพูดจบหลินซีก็รบี เข ้าไปในบ ้าน ฉู่ เซิงมอง
อย่างแปลกใจทีด ่ ้านหลังของพีสาวของเธอจากไป
่ "ต ้ม
้
นํ าแล ่ ้องคร ัวกลับไปทีบ
้วไปทีห ่ ้านเพือต
่ ้มนํ า"
้

่
หลินซีผู ้ซึงใจลอยไม่ ่ เลยหลั
ได ้สังเกตเห็นสิงนี ้ งจาก
เข ้าบ ้านเธอถามระบบ: "ความคืบหน้าเป็ นอย่างนั้น เร็ว
ไปฉันจะไปไหม ฉู่ เซิงฉันยังคงทําภารกิจแบบนี ให ้ ้เสร็จ
ตอนทีฉั ่ นยังไม่บรรลุนิตภิ าวะอีกเหรอ?” ระบบบอกว่า“
แน่ นอนว่าการเลียงดู้ เขาไม่จาํ เป็ นต ้องอายุ 18 ปี ตราบ
่
เท่าทีเขาดู แลได ้ ในชีวต
ิ ของเขาเองคุณจะทํางานให ้
เสร็จ "

่
เมือได ้ นซีก็ไม่ได ้มีความสุขในการ
้ยินเช่นนี หลิ
ทํางานให ้เสร็จในทางกลับกันกลับมีความเศร ้าโศก
จากการแยกจากกันเล็กน้อย ในอีกไม่กวัี่ นต่อมาเธอ
ได ้เตรียมบางสิงที ่ ่ ฉู่ เซิงจะใช ้ในอนาคตอย่างลับๆ แต่
ไม่มใี ครรู ้ว่าวันแห่งการพรากจากกันมาเร็วมาก

้
หลินซีหยิบเสือผ้าฤดู ร ้อนสองสามชุดและเดินเข ้าไป
้
ในห ้องของ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงเห็นเสือผ้าในมื อของหลินซีและ
่
พูดว่า "พีสาวคุ ้
ณทําเสือผ้าให ้ั "ป้ า
้ฉันอีกครง"
Shuangqin ทําเพือช่ ่ วยเสือผ้ ้ าฤดูร ้อนของคุณ
้
ทังหมด ตัวเล็กคุณไม่สงั เกตเหรอสิงที ่ สร
่ ้างขึนใหม่
้
้ เหมือนจะใหญ่ไปหน่ อยคุณสามารถดูวา่ คุณ
เหล่านี ดู
สามารถสวมใส่ได ้หรือไม่ "ฉู่ เซิงเขย่าเสือผ้ ้ าของเขา
และเปรียบเทียบกับตัวเอง:" เกือบใหญ่แค่ทําให ้มัน
ึ้
เล็กน้อย ใหญ่ขนและอย่ าทําในปี หน้า” ชาวบ ้านทํา
้
เสือผ้าทั ้
งหมดของพวกเขาเป็ นจํานวนมากดังนั้นพวก
เขาจึงสามารถสวมใส่ได ้อีกสองสามปี

ตอนที่ 64

่
"พีสาวถ ้าคุณมีวสั ดุคณ
ุ สามารถทําด ้วยตัวเองสอง
้
สามชินของฉั ่
นก็เพียงพอทีจะสวมใส่ " "ฉันรู ้ว่าเอา
 ้
เสือผ้าไปเก็ ้
บไว ้ในตู ้" ทังสองคุ ยกันและ ทันใดนั้น
ร่างกายของหลินซีก็สนตามด ่ั ้วยการสันอย่ ่ างรุนแรง
ปฏิกริ ยิ าแรกของหลินซีก็เริมขึ ่ น้ เธอดึง ฉู่ เซิงออกจาก
กัง ฉู่ เซิงรู ้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเธอถูกพีสาวของเธอ ่
ลาก Kang ออกไปและวิงไปที ่ ่
ประตู ่
เมือเขากํ าลังจะไป
ถึงประตูเขาก็ได ้ยินเสียงของไม้หก ั ทันที หลังจากสิงที่ ่
อยู่บนศีรษะของเขาตกลงไปร่างกายของเขาก็สนและ ่ั
จากนั้นก็มค ี วามมืด

่
เมือเขาลื ้
มตาขึนมาอี ้ั ้านก็กลายเป็ นซาก
กครงบ
ปร ักหักพังและถูกล ้อมรอบไปด ้วยซากปร ักหักพังโชค
ี่
ดีทเขาอยู ้ แคบโดยแทบไม่
่ในพืนที ่ สามารถขยับมือและ
่
เท ้าได ้ "พีสาว" เขามองลงไปและมองซ ้ายขวา แต่เขา
่
ไม่เห็นพีสาวของเขา ่
“ พีสาวคุ ี่
ณอยู่ทไหน?” มี

่ นกังวลและทันใดนั้น
ความเงียบอยู่รอบ ๆ ชูเซิงเป็
เขาก็สงั เกตเห็นว่าหลังของเขาอบอุน ่ นกลับมา
่ ชูเซิงหั
อย่างไม่เต็มใจและฉากตรงหน้าทําให ้ตาของเขาแตก
 หลินซีตนขึื่ นมาด
้ ้วยความเจ็บปวดและความเจ็บปวด
่ ยดแทงทําให ้สมองของเธอสับสนวุน
ทีเสี ่ วาย มันเจ็บมัน
เจ็บทุกทีโดยเฉพาะหลังของเธอหลินซีแทบไม่ลม ื ตา
ขึน้ ฉู่ เซิงเรียกเข ้าหูของเธอหลินซีบงั คับตัวเองให ้ตืน
่
่
มองไปทีดวงตาสี แดงของ ฉู่ เซิงแทบจะไม่บบ ้
ี ยิมและ
ตอบกลับอย่างนุ่ มนวล "Chu Sheng"

เสียงนั้นอ่อนแอและอ่อนแอ หลังจากนั้นก็มป ี ฏิกริ ยิ า

่
ตอบร ับ ฉู่ เซิงรู ้สึกโล่งใจ "พีสาวคุณเป็ นอย่างไรบ ้างจับ
มือไว ้และฉันจะช่วยคุณ" ฉู่ เซิงยืดแขนออกและ
่
พยายามทีจะกรวดบนร่ างของหลินซีถก ู ผลักออกไป
แต่ ไม่มที ว่ี่ างให ้เขาขยับได ้มากนักหลินซีรู ้สึกไม่ดหี ลัง
ของเธอถูกกดด ้วยของหนักและร่างกายครึงหนึ ่ ่ งของ
เธอไม่สามารถขยับได ้โดยสินเชิ ้ ง กิจกรรมของ ฉู่ เซิง
ทําให ้เธอรู ้สึกเจ็บปวดมากขึนหลิ ้ นซีพยายามโทรออก
จากระบบ แต่ระบบไม่ตอบสนองเลย p, เมือโซ่ ่ หลุดใน
ช่วงเวลาสําคัญและระบบพังหลินซีรู ้ดีวา่ การสาปแช่ง
ไม่มคี วามหมายในเวลานี และเธอต้ ้องหาทางด ้วยตัวเอง
 หลินซีเคยประสบกับสถานการณ์ของชีวต ิ และความ
ตายและตอนนี ความรู้ ้ าลังจะกลับมาอีกครง้ั เธอ
้สึกนี กํ
พยายามจะเอาพืนที ้ เก็
่ บข ้อมูลออก แต่โชคดีทพื ี่ นที ้ ่
เก็บข ้อมูลยังมีอยู่หลินซีถอื กล่องเหล็กและยืนให ่ ้ ฉู่ เซิง
่
ด ้วยมือซ ้ายทีสามารถเคลื ่
อนย ้ายได ้เพียงคนเดียว
่
อดทนต่อกลินคอของเขาอย่ างไม่เต็มใจและกล่าวอย่าง
่
ไม่เต็มใจว่า: "ฉู่ เซิงฟังพีสาวของฉั นคุณเอาสิงนี ่ ไปให
้ ้
ดีทก ุ อย่างในนั้นคือ พีสาวเตรี
่ ยมไว ้ให ้คุณไม่วา่ คุณ
และใครก็ตามถนนต่อไปคุณต ้องไปด ้วยตัวเอง "เสียง
ของหลินซีเบาลงและอ่อนแอลงและอ่อนแอลง

่
"พีสาวฉั นไม่ต ้องการคุณจะสบายดีคณ ุ จะไม่เป็ นไร
ฉันจะฟังคุณในอนาคตและคุณจะสบายดี" ฉู่ เซิงไม่
ต่อเนื่ องกันเล็กน้อยเขาเห็นเลือดสีแดงสด ล ้นออกมา
จากมุมปากของพีสาวและเห็่ นใบหน้าของเธอดู
ซ ับซ ้อนขึนเรื ่ ๆ ซีดเห็นลําแสงหักทีหลั
้ อย ่ งของพีสาว่
เขาเพิงค ่ ้นพบว่าสาเหตุทเขามี
ี่ ื ้ ปลอดภั
พนที ่ ยเป็ น
่
เพราะพีสาวของเขาสนั บสนุ นเขา
 ่
“ พีสาว.” ่
ฉู่ เซิงเช็ดเลือดจากมุมปากของพีสาวด ้วย
แขนเสือ้ แต่ยงั ทําไม่เสร็จไม่เป็ นไรเขาคอยเช็ดและมัน
ก็จะสามารถเช็ดออกได ้อย่างแน่ นอนเมือถึ ่ งเวลา เช็ด
่
แล ้วพีสาวของเธอจะสบายดี

้
ฉู่ เซิงค่อยๆตระหนักว่ารอยยิมของพี ่
สาวของเขา
่
แข็งตัวและดวงตาของ ฉู่ เซิงก็พร่ามัวพีสาวของเขา
่
หายไปพีสาวคนสนิ ่
ทของเขาก็จากไปและพีสาวที ่
รอ
เขากลับบ ้านก็หายไป

ชาวบ ้านย ้ายซากปร ักหักพังด ้วยมือทังหมดของ ้

พวกเขา ฉู่ เซิงได ้ร ับการช่วยเหลือและหลินซีก็ถก ู ยก
ออกไปด ้วย "ฉู่ เซิงคุณเป็ นอย่างไรบ ้างเจ็บไหม" มีคน
่ นเลือดบนเสือผ้
ถาม ฉู่ เซิงเมือเห็ ้ าของเขา ฉู่ เซิงไม่
ตอบสนองใด ๆ เขานั่งลงบนพืนโดยถื ้ อกล่องดีบกุ ไว ้
ในมืออย่างแน่ นหนาดวงตาของเขาจ ้องมองไปที่
ชาวบ ้านสองคนทีอุ ่ ้มพีสาวของเขาออกไป
่ ทันใดนั้น
เขาก็ลก ้
ุ ขึนและรี บไปหาหลินซีเขาจะปล่อยพีสาวไปได ่ ้
่
อย่างไร? พีสาวอยากอยู ่กบ
ั เขา ฉู่ เซิงไล่ตามไปสอง
สามก ้าวกอดหลินซีและตะโกนใส่ผู ้คน: "ไปให ้พ ้นคุณ
่
ไม่สามารถเดินไปได ้พีสาว"

ทุกคนตกใจกับเหตุการณ์ทเกิ ี่ ดขึนอย่
้ างกะทันหัน
และ Doctor Song ก็จบ ั ฉู่ เซิงกล่าวว่า: "ฉันตรวจ
่
แล ้วพีสาวของคุ ่
ณพีสาวของคุ ้
ณมี ... " ถึงตอนนี หมอ
ซองก็สาํ ลักเช่นกันน่ าเสียดายทีเป็ ่ นผูห้ ญิงทีดี
่

่
"ไปให ้พ ้นไปก่อนพีสาวพี ่
สาวเราออกมาแล ้วไม่
่
เป็ นไรเราออกมาแล ้ว" ชูเซิงกอดหลิ นซีและพึมพํากับ
ตัวเอง Tang Jianguo มองไปที่ ฉู่ เซิงซึงเป็ ่ นคนครึง่
่ ่ด ้านข ้าง ฉู่ เซิงถูกชาย
บ ้าและขยิบตาให ้ชาวบ ้านทีอยู
ร่างใหญ่สองสามคนจับไว ้และจากนั้นดวงตาของเขาก็
มืดลงและเขาก็คอ ่ ยๆปล่อยมือทีจั่ บหลินซีออก

ฉันไม่รู ้ว่าเขาหลับไปนานแค่ไหนหลินซีคอ ่ ยๆลืมตา

้
ขึนมาท่ ่
ามกลางโลกทีสะอาดและสงบสุ ข สติของหลิน
ซีคอ ่
่ ยๆกลับคืนมาและมีเสียงพูดว่า: "เจ ้าตืนแล ้ว"หลิน
ซีลม ้
ื ตาขึนมาเป็ นลูกบอลสีฟ้าและสีม่วงกระพริบตา
้
อย่างน่ าร ักและยิมให ้หลินซี

"ทําไมคุณถึงมาปรากฏตัวตอนนี ฉั ้ นอยู่ทไหน"หลิ
ี่ น
ซีพยายามคว ้าลูกบอล แต่มอ ื ของเธอส่งผ่านลูกบอล
โดยตรงช่างเป็ นฉากทีคุ ่ ้นเคยหลินซีจาํ ฉากทีเกิ ่ ดขึน้
้ ้ เมือแผ่
ก่อนหน้านี ได ่ นดินไหวมาเธอก็ถก ู ลําแสงทีตก่
ลงมาทับตายแล ้วเกิดอะไรขึนกั ้ บฉู่ เซิง?

หลินซีมปี ัญหา Yiwen ยังคงยิมให ้ ้เธอและเปลวไฟ

ของหลินซีก็ลก ้ "มีอะไรเหรอทําไมคุณไม่
ุ ขึน:
ตอบสนองเมือฉั ่ นโทรหาคุณตอนนี "้ "ไม่ต ้องกังวลฟัง
ฉัน" อธิบายว่ามีความผิดปกติบางอย่างในระบบซึงทํ ่ า
ให ้เราไม่สามารถช่วยเหลือคุณได ้ในกรณี ฉุกเฉิ นฉัน
เสียใจมากสําหร ับสิงนั่ ้น” นํ าเสี
้ ยงของอีเหวิ
้ นมีความ
จริงใจอย่างยิง่ "ขอโทษนะใช ้อะไรขอโทษฉันตายไป
แล ้ว" หลินซีหงุ ดหงิดเล็กน้อย
 ่
"อย่าตืนเต ้นคุณไม่มป ี่
ี ระโยชน์ทจะตาย" ้ น
อีเหวิ
่
เป็ นเรืองยากที ่
จะอธิ ี่
บายกับหลินซีด ้วยอารมณ์ทดี

"ไม่มค ้ ้
ี วามตายแล ้วฉันกลายเป็ นแบบนี ได
อย่างไร?" "เห

วิน คุณไม่เคยเป็ นแบบนี มาก่้ อนเหรอหลินซีเป็ น

เยาวชนทีได ่ ้ร ับการศึกษาทีเสี่ ยชีวต
ิ ในแผ่นดินไหว
ไม่ใช่คณุ คุณลืมไปหรือเปล่าว่าคุณเพิงยื ่ มร่างของคน
่
อืนมา ่ เธอคื
"Lin Xi เป็ นใบ ้ใช่ทําไมเธอถึงลืมสิงนี ้ อ
ไม่ใช่หลินซีเยาวชนทีมี ่ การศึกษา

หลินซีหลับตาลงแทบจะไม่ระงับความโกรธในใจของ
เขาและพูดว่า "ถ ้าอย่างนั้นฉันก็ทํางานให ้เสร็จแล ้ว?!"
"ไม่" "อะไรนะฉันจ่ายราคาชีวต ิ ของฉันไปแล ้ว แต่ฉัน
ยังทําภารกิจไม่เสร็จ?! "หลินซีฉีจาํ เป็ นต ้องกระโดด
 " ขออภัยนี่ เป็ นการประเมินโดยผู ้บงการไม่ใช่
้ นขอโทษอีกครง้ั
คําพูดสุดท ้ายของฉัน"อีเหวิ

หลินซีโกรธมากจนพูดไม่ออกและหน้าจอก็สว่างขึน้
อีกครงพร้ั ้อมกับแสดงคําบรรยาย: ขณะนี กํ ้ าลัง
้
ดําเนิ นการขันตอนการเลี ้
ยงดู ฉู่ เซิงให ้เติบโตโดยมี
อัตราสําเร็จ 50

“ ไม่ฉันเรียนไม่จบ 80 ก่อนทําไมฉันถึงกลับไป”
้
หลินซีสงสัยว่าเขาทําผิดแล ้วขยีตาแรง ๆ

"ขออภัยเนื่ องจากอุบต
ั เิ หตุทําให ้ระบบล ้มเหลวซึง่
นํ าไปสูค ้
่ วามล ้มเหลวของภารกิจตอนนี ระบบประเมิ น
้ั
ภารกิจอีกครงและกํ าหนดว่าอัตราการสําเร็จภารกิจคือ
้ ยงของอีเหวิ
50" นํ าเสี ้ นมีความจริงใจมากขึน้

หลินซีกาํ ลังจะพ่นเลือดเก่า ๆ ออกมาเธออยากจะบีบ

่ เขลานี ให
ระบบทีโง่ ้ ้ตาย
 แต่ในฐานะวิญญาณเธอไม่สามารถทําอะไรได ้ หลิน
ซีน่ ังลงบนพืนเพื
้ อสงบสติ
่ ้
อารมณ์และตอนนี เธอไม่
่ ดอะไรสักคํา
ต ้องการทีจะพู

ระบบยังรู ้ว่ามันกําลังสูญเสียในครงนี ้ั ดั
้ งนั้นเขาจึง
ช ักชวนหลินซีด ้วยคําพูดทีดี ่ : "ตอนนี ระบบยั
้ งอยู่ใน
ระหว่างการซ่อมแซมเมือระบบได่ ้ร ับการฟื ้นฟูคณ ุ
สามารถทํางานต่อไปได ้"

"อะไรนะฉัน ต ้องทํางานให ้เสร็จเขาตายแล ้วฉันจะ

ทํางานให ้เสร็จได ้อย่างไร?” หลินซีระเบิดอีกครง้ั

้ นตอบคุณไม่ได ้ แต่คณ
"ตอนนี ฉั ุ ต ้องทํางานให ้
เสร็จก่อนจึงจะกลับไปได ้" แม้วา่ ระบบจะดูขอโทษ แต่ก็
่
เป็ นเรืองของหลั
กการจะไม่ประนี ประนอมมันเป็ นระบบ
่ จริยธรรมอย่างมืออาชีพ
ทีมี
 หลินซีหน
ั ไปทางตรงเธอไม่ต ้องการเห็นผูช ้ ายคนนี ้
ในตอนนี ้ นับตังแต่
้ มก ้
ี ารผูกระบบนี เธอได ้ร ับความ
่
เสียหายจากระบบซึงโชคร ้ายเกินไป

"ฉันจําได ้"หลินซีหนั ร่างกายกลับมาอีกครง้ั "เมือ

่
้ ง 80 คุณให ้ค่าโชคเล็ก ๆ
ภารกิจสุดท ้ายเสร็จสินถึ
น้อย ๆ กับฉันมันคืออะไร?" "โอ ้มูลค่าโชคดีเล็กน้อยที่
่ าแสงตกลงมามันควรจะโดนหัว
คุณใช ้หมดแล ้ว . เมือลํ
ของคุณโดยตรงและคุณจะตายในจุดนี ตอนนี ้ ้ ...
"ระบบมีการแสดงออกทีคุ ่ ณเข ้าใจ

หลินซี: "... "

้ เงี
พืนที ่ ยบและระบบก็พูดอีกครง: ้ั "ตอนนี "้ "หุบปาก
ฉันไม่ต ้องการคุยกับคุณอย่างน้อยฉันก็ไม่อยากคุยกับ
คุณตอนนี ้ "Lin Xi กลัวว่าเขาจะพูดคุยกับระบบอีก
้ั
ครงอวตารเป็ นผู ้หญิงทีรุ่ นแรงเตะระบบนี ให
้ ้ตาย
 ่ ยุ่ ่งเหยิงเหล่านี อย่
หลินซีกาํ ลังย่อยสิงที ้ างช ้าๆตอนนี ้
เขาทํางานเสร็จไปครึงหนึ ่ ่ งแล ้วเขาต ้องทําต่อให ้เสร็จ
ปัญหาคือหลินซีเยาวชนทีมี ่ การศึกษาตายไปแล ้วเธอ
จะติดต่อกับ ฉู่ เซิงได ้อย่างไรเด็กคนนี ไม่้ ไม่รู ้ได ้ยังไง
อัพ? การจากไปของเขาจะทําให ้เขาเสียใจหลังจากนั้น
ี่
เขาจะดูแลตัวเองได ้หรือไม่?หลินซีทสงบลงเริ ่ ดถึง
มคิ
เด็กคนนั้น

้ ก็
เวลาผ่านไปโดยไม่รู ้ตัวและพืนที ่ เงียบลงหลินซีเริม่
ต่อสู ้ด ้วยเปลือกตาของเขาเหนื่ อยมากและหลินซีก็
หลับไปอย่างช ้าๆ ฉันไม่รู ้ว่าฉันหลับไปนานแค่ไหนเมือ ่
หลินซีตนขึ ื่ นมาระบบก็
้ บอกว่า "ส่วนหนึ่ งของระบบ
ได ้ร ับการซ่อมแซมแล ้วคุณต ้องการคุยกับฉันตอนนี ้
หรือไม่"

"อะไรก็ได ้"หลินซีพูดอย่างอ่อนแรง หมดหวังปล่อย

มันไปเถอะ
 "เนื่ องจากความผิดพลาดของเราส่งผลเสียต่อ
้
กระบวนการทํางานทังหมดและยั งทําให ้เกิดความ
ยุ่งยากในงานของคุณเราเสียใจอย่างสุดซึงดั ้ งนั้นเราจะ
ให ้ค่าตอบแทนเล็กน้อยแก่คณ ุ " ระบบกระพริบตาอย่าง
น่ าร ัก Chu มองไปทีหลิ ่ นซีLin Xi ดูไม่แยแสและดู
ระบบทีน่่ าร ักอย่างเงียบ ๆ

่ นว่าเคล็ดลับนี ใช
เมือเห็ ้ ้ไม่ได ้กับหลินซีอวี าจึง
่
เปลียนวิ ธข ี องเธอ "หึห"ึ ระบบกระแอมในลําคอของ
เขาและหลินซีได ้ทําการคาดเดาทีเป็ ่ นอันตรายโดย
สงสัยว่าระบบมีอวัยวะทีเรี ่ ยกว่าลําคอหรือไม่และการ
เลียนแบบก็คอ ่ นข ้างคล ้ายกัน

่ ้ร ับในตอนนี เป็
"วิธแี ก ้ปัญหาทีได ้ นแบบนี คุ
้ ณ
สามารถเลือกความสามารถและเราจะช่วยคุณอัพเกรด
่ นการชดเชยความผิดพลาดของเรา"
เพือเป็

"คุณหมายถึงอะไร?"หลินซียงั คงไม่เข ้าใจ ไอคิว

ของเธออาจจะไม่เพียงพอ
 "ตัวอย่างเช่น: ถ ้าคุณต ้องการเป็ นจิตรกรเรา
สามารถช่วยคุณอัพเกรดทักษะการวาดภาพของคุณ
และคุณจะวาดภาพได ้อย่างง่ายดายมันน่ าดึงดูดมาก!"

หลินซีเข ้าใจเล็กน้อยและพูดว่า "ถ ้าอย่างนั้นฉันก็

ถ ้า คุณต ้องการเป็ นนักบินอวกาศคุณสามารถช่วยฉัน
บินไปในอวกาศได ้หรือไม่? "

ระบบมองไปทีหลิ่ นซีด ้วยการแสดงออกทีค่

่ อนข ้าง
่ั
ยากและเงียบไปชวขณะและกล่ าวว่า" ขออภัยคําขอ
่
ของคุณต ้องอยู่ในระยะทีเหมาะสม ."

หลินซี:" ... "อืมฉันโง่อก

ี แล ้วฉันไม่ควรมีความหวัง
้
กับระบบนี เลย

้ั หลิ
ครงนี ้ นซีไม่ได ้ตอบคําถามโดยตรงเพียงแต่วา่
่ ้นสําคัญเธอต ้องคิดเกียวกั
เรืองนั ่ ่ ้ ตอนนี เธอ
บเรืองนี ้
รู ้สึกหงุ ดหงิดเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถก ู เธอไม่รู ้ว่า
้
อารมณ์นีมาจากไหน แต่เธอไม่สามารถเอาชนะ
พลังงานของเธอได ้อย่างอธิบายไม่ได ้บางทีอาจเป็ น
เพราะระบบลากทีทํ ่ าให ้ตัวเองหงุ ดหงิดมาก

ตอนที่ 65 – ปวดกระดู ก
Lin Xi นั่งอยูบ ่ นพืนด้ ้วยมือของเขารอบหัวเข่าของเขา
้
และดวงตาสีแดงของ ฉู่ เซิงก็ปรากฏขึนในความคิ ด
ของเขาหลินซีเห็นความเจ็บปวดและความสินหวั ้ งใน
ดวงตาคูน ่ ี ้ ฉันอยากจะปลอบเด็กอีกสองสามคํา แต่ฉัน
้
ไม่มแี รง ฉันไม่รู ้ว่าตอนนี เขาเป็ นยังไงบ ้างหลินซี
สามารถบอก ฉู่ เซิงจากก ้นบึงของหั ้ วใจได ้คุณต ้องอยู่
ดีกน
ิ ดีและอยูด ่ ก
ี น
ิ ดี

"นั่น" ระบบกล่าวอีกครง: ้ั "ฉันมีเศษเสียวชี

้ วต ิ ของ
ี่ ่ ถ ้าคุณต ้องการดูคณ
ฉู่ เซิงอยู่ทนี ุ สามารถแสดงให ้คุณ
เห็นได ้"
 ระบบสังเกตเห็นอารมณ์ทตํ ี่ ่าของหลินซีและตอนนี ้
มันก็ต ้องถอยออกไป มันจะสามารถอัพเกรดได ้
่ นซีทํางานเสร็จแล ้วเท่านั้น
หลังจากทีหลิ

่
หลินซีมองไปทีระบบจากความงุ นงงไปสูค
่ วาม
คาดหวัง“ ถ ้าอย่างนั้นคุณให ้ฉันดูเขา”

้ นหมุนไปอย่างรวดเร็วฉากของ
ลูกบอลสีม่วงสีนําเงิ
หมู่บ ้านชิงซานปรากฏบนหน้าจอและหลินซีเห็นฉู่ เซิง

่
บ ้านทีเขาเคยอาศั ้
ยอยู่ได ้พังทลายลงทังหมด
ท่ามกลางซากปร ักหักพังเด็กชายนั่งบนพืนกรวดอย่
้ าง
ว่างเปล่าหยาดฝนตกลงบนผมและแก ้มของเขาเสือผ้า ้
่ ยกโชกแนบไปกับร่างบางของเด็กชายดวงตาของ
ทีเปี
เด็กชายกลวงโบ๋, ดูเหมือนว่า ว่ามีเพียงตัวเขาเองใน
โลก
 ่
มีคนเรียกชือเขาและชู ่ ไม่ตอบกลับจนกระทัง่
เซิงก็
คนเหล่านั้นเข ้ามาใกล ้มองไปทีร่่ างทีอ่ ้างว ้างของชาย
่ นท่าทางรกร ้างของชูเซิงผู
หนุ่ มเมือเห็ ่ ้หญิงใจอ่อน
้
หลายคนกําลังเช็ดนํ าตา หมอซ่งถือร่มเข ้าหาฉู่ เซิงและ
่
เห็นใบหน้าทีสงบของเขาก ้อนหินในใจของเขาก็ตกลง
สูพ ื้
่ นในที ่ ดหลินซีได ้จากไปแล ้วหากมีอะไรเกิดขึนกั
สุ ้ บ
้ นซีจะไม่สบายใจ
เด็กคนนี หลิ

เฮ้! หมอซ่งถอนหายใจเดินช ้าๆไปหาฉู่ เซิงรวบตัว

้
เขาไว ้ใต ้ร่มไม้และเกลียกล่ ่ : "ฉู่
อมเขาด ้วยคําพูดทีใจดี
เซิงกลับกันเถอะฝนตกหนักมากคุณเปี ยกหมดแล ้วถ ้า
่
คุณไม่สบายพีสาวของคุ ี วามสุขดังนั้น
ณ จะต ้องไม่มค
กลับไปกับฉันคุณจะอาศัยอยู่ในบ ้านของลุงซ่งใน
อนาคตโอเค?” ชูเซิงหั ่ นหูหนวกไประยะไกลโดยมอง
่
ไปทีระยะไกลเหมื อนรูปปั้นทีแข็
่ งตัวและไม่เคลือนไหว
่

่ นหน้าไปทาง ฉู่ เซิงหมอซ่งก็ทําอะไรไม่ถก

เมือหั ู
จริงๆ ใช ้เวลาไม่นาน Tang Jianguo และ ถังซูก็เข ้า
มาตาของ ถังซูเป็ นสีแดงและบวมเขาพยายามดึง ฉู่ เซิง
 ้
ขึนและ ฉู่ เซิงก็ผลักเขาออกไป ถังซูเดินโซซ ัดโซเซ
้
และล ้มลงข ้างๆเขานํ าตาร่ วงเช่นนี ้ ถังซูยน ้ าหมัด
ื ขึนกํ
้
ด ้วยมือทังสองข ้างและตะโกนใส่ฉู่ เซิง“ ฉู่ เซิงคุณจะทํา
่
อะไรพีสาว Lin ออกไปแล ้วตอนนี ้ คุณใช ้อะไรแบบนี ้
่
ถ ้าพีสาว Lin เห็นคุณตายไปแล ้วครึงหนึ ่ ่ งเธอจะดุคณ ุ
แน่ นอน "

ฉู่ เซิงดูเฉยเมยและไม่ได ้มองเขาด ้วยซํา้ แต่เธอพูด

ประโยคแรกของวันนี :" ้ คุณปล่อยให ้เธอด่าฉันให ้ตาย
้ ยงของเขาแหบแห ้ง แต่เขาไม่สามารถซ่อน
เถอะ” นํ าเสี
้ ยงของเขาได ้
ความเศร ้าไว ้ในนํ าเสี

ถังซูมองไปที่ ฉู่ เซิงอย่างว่างเปล่า แต่ไม่สามารถพูด

อะไรได ้ ทุกคนยืนเงียบท่ามกลางสายฝนทีตกหนั ่ กด ้วย
ความสงสัยว่าเด็กคนนี จะทํ ้ าอย่างไร?

คุณยาย Lian มาพร ้อมกับการสนับสนุ นของป้ า

Shuangqin ป้ า Shuangqin ถือกระเป๋ าไว ้บนแขน
คุณยาย Lian สะกิดป้ า Shuangqin ป้ า
Shuangqin มองไปทีคุ ่ ณยาย Lian พยักหน้าแล ้ว
เดินไปข ้างหน้า ฉู่ เซิงเขายืนสั ่ มภาระให ้ ถึงฉู่ เซิง: "ฉู่
เซิงนี่ สําหร ับคุณนี่ คือรองเท ้าผ้าฝ้ ายทีพี ่ สาวของคุ
่ ณ
ทํามาเพือคุ ่ ณฉันทําพืนรองเท ้ ้าและส่วนบนของรองเท ้า
่
ก็เย็บโดยพีสาวของคุ ณนี่ คือหมายเลขหนึ่ งของพีสาว ่
ของเธอทีเธอทํ ่ า รองเท ้าในครงนี ้ั เธอช ้ ้าในมือและเท ้า
ของเธอและเธอทํามาหลายวันแล ้วและตอนนี ยั ้ งเหลือ
อีกเล็กน้อยทีจะทํ ่ าให ้เสร็จ ... "ป้ าซวงฉิ นไม่สามารถ
พูดได ้อีกต่อไป ฉู่ เซิงหยิบกระเป๋ าขึนมาและเปิ ้ ดออก
รองเท ้าผ้าฝ้ ายทีทํ ่ ามาอย่างหยาบคูห ่ นึ่ งก็ปรากฏขึน้
ตรงหน้าเขา เขาเห็นว่านี่ เป็ นวิธก ี ารของพีสาวของเขา่
และเธอจะเย็บแบบธรรมดา แต่พสาวของเธอจะไม่ ี่
สามารถตัดเสือผ้ ้ าและเย็บส่วนบนของรองเท ้าได ้
ตอนนี พี ้ สาวของฉั
่ ่
นเต็มใจทีจะเรี ยนรู ้การเย็บปักถัก
ร ้อยเหล่านี ด ้ ้วยตัวเอง ... นํ าตาของ
้ ฉู่ เซิงลดลงทีละ
หยดนี่ คือสิงที ่ พี ่ สาวของเธอทิ
่ ้ ้ให ้เขาและไม่มใี คร
งไว
เตรียมอะไรไว ้ให ้เขาในอนาคต

่ นขึนเอารองเท
ฉู่ เซิงยื ้ ่
้าพันรอบหน้าอกและวิงหนี ไป
อย่างรวดเร็ว คนอืน ่ ๆ ต่างตกใจกับพฤติกรรมของเขา
 ่ ้าไปในสถานี อนามัยวาง
และรีบไล่พวกเขา ฉู่ เซิงวิงเข
่
รองเท ้าฝ้ ายออกไปพบพลัวในสนามของศู นย ์สุขภาพ
่ บไปอย่างรวดเร็ว
และวิงกลั

่
บนซากปร ักหักพัง ฉู่ เซิงขุดกรวดและสิงสกปรก
่ ถู
ออกไปและ ฉู่ เซิงก็ค ้นพบสิงที ่ กทุบ เขาจัดเตรียม
่
สิงของทั ้
งหมดที ่
พบอย่ ่ สาวของเขา
างระมัดระวังซึงพี ่
้
มอบให ้กับเขาทังหมดและเขาต ้องเก็บร ักษาไว ้เป็ น
อย่างดี

่
ในคืนทีฝนตก ถังซูสอ่ งไฟฉายให ้ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงที่
เปี ยกโชกขุดซากปร ักหักพังอย่างไม่รู ้จักเหน็ ดเหนื่ อย
โดยมองหาร่องรอยทีพี ่ สาวของเขาทิ
่ ้ ้
งไว

่ นฉากดังกล่าวหลินซีรู ้สึกเพียงว่าหัวใจของ
เมือเห็
้ างน่ าเวทนาจริงๆ
เขาถูกบีบอย่างรุนแรงเด็กคนนี ช่
 หน้าจอสันไหวหลิ ่ นซีเห็น ฉู่ เซิงกําลังเช็ด "ขยะ" ที่
วางอยู่ข ้างๆเขาในห ้องเล็ก ๆ อย่างระมัดระวังหลินซี
สามารถร ับรู ้ได ้ว่าสิงเหล่่ ้ นของทีพวกเขาเคยใช
านี เป็ ่ ้
มาก่อนวิทยุทถู ี่ กทุบกระเป๋ าทีทํ่ ามาเพือ ่ ฉู่ เซิงหนังสือ
่ อให
การ ์ตูนทีซื ้ ้เขา ... ชายหนุ่ มดูเอาใจใส่เช็ดอย่าง
พิถพ
ี ถิ นั และจริงจังราวกับว่าเขากําลังทํา หนึ่ ง. สิง่
ศักดิสิ์ ทธิยิ์ ง่

่
ฉากเปลียนไปอี ้ั นซีเห็นหลุมฝังศพของเขา
กครงหลิ
ฉู่ เซิงคุกเข่าอยู่หน้าหลุมฝังศพศีรษะของเขาลดลง
้
นํ าตาเปี ยกบริเวณเล็ก ๆ ตรงหน้าเขา อากาศเย็นจาก
พืนดิ ้ นแทรกซึมเข ้าไปในแขนขาอวัยวะภายในและ
เลือดของเขาทีละน้อย

หลายคนเดินไปในระยะไกลซึงทั ่ งหมดเป็
้ นเยาวชน
่ การศึกษา หลิวเซียถูกปิ ดด ้วยผ้ากอซและเธอ
ทีมี
ร ้องไห ้อย่างหนักจนตาของคนอืน ่ ๆ เป็ นสีแดง แม้แต่
หยวนเหอทีชอบพู่ ดคุยและหัวเราะอยู่เสมอก็ยงั หน้าซีด
เล็กน้อยเขาเห็นฉู่ เซิงความโกรธทีเก็่ บกดของเขาพุ่ง
เข ้าใส่ศรี ษะของเขาก ้าวไปข ้างหน้าสองสามก ้าวและ
เตะใส่ฉู่ เซิงฉู่ เซิงก็ไม่ได ้ดู ออกและล ้มลงกับพืน้ ครงนี
้ั ้
้
ฉู่ เซิงสู ้ไม่ถอยเขาค่อยๆลุกขึนและตบรอยรองเท ้าบน
้
เสือผ้าให ้สะอาดโดยไม่ได ้มองไปที่ Yuan He
หยวนเหอยังคงต ้องการทําอะไรบางอย่าง แต่ถก ู
เยาวชนทีมี่ การศึกษาคนอืน่ ๆ หยุดและทุกคนก็
ช ักชวนเขา "Yuan, อย่าเป็ นแบบนี หลิ้ นซีไปแล ้วคุณ
้ั
แค่ฆ่า เขาอีกครงจะทํ าอะไรได ้บ ้าง? "

" หยวนเหอ, ฉู่ เซิงไม่สามารถตําหนิ เรืองนี ่ ได

้ ้นี่ เป็ น
ภัยธรรมชาติมน ่ ช่
ั เป็ นสิงที ่ วยไม่ได ้! "การปิ ดล ้อมของ
ทุกคนทําให ้หยวนเหอไร ้หนทางทีจะหลุ ่ ดพน้ ดังนั้นเขา
จึงได ้ แต่ตะโกนใส่ ฉู่ เซิงด ้วยความโกรธ: "มันคือ
้
ทังหมดของคุ ้
ณทังหมดคุ ณถ ้าไม่ใช่สาํ หร ับคุณหลินซี
จะตายได ้อย่างไรฉันเคยพูดไปแล ้วว่าวันหนึ่ งคุณจะฆ่า
่ น
เธอ" มีเรืองวุ่ วาย ทีนี่ ่ และมีคนวิงไปที
่ ่ ่ นคนที่
นั

่ ่ข ้างหน้าคือหลีเจิ
วิงอยู ่ นตามมาด ้วยกลุม
่ ชาวบ ้านห
่ นขวางฉู่ เซิงและพูดอย่างโกรธเคืองกับหยวนเหอ:
ลีเจิ
"น้องหลินจากไปแล ้วคนทีเศร่ ้าทีสุ
่ ดคือ ฉู่ เซิงเจ ้าทําไม
น้องหลินกําลังดูเขาตีเขา”

ฉู่ เซิงกลับสูต ้
่ าํ แหน่ งในตอนนี และยั
งคงคุกเข่าอยู่
หน้าหลุมฝังศพ เปลียนหู ่ หนวกให ้กับผูค้ นและคําพูด
รอบตัวคุณ

้
หลินซีตระหนักว่า ฉู่ เซิงลดนํ าหนั กได ้แล ้วแก ้มทียุ่ บ
่
ลงและดูเหียวและตาของเขาแดงและบวม ่ นตือ๊
เด็กทีฉั
้
ไม่เลียงกลายเป็ ้ ้ยังไง?หลินซีรู ้สึกเป็ นทุกข ์
นแบบนี ได
่
และตัวสัน

หลังจากการนมัสการ ฉู่ เซิงยังคงคุกเข่าตรงหน้า

หลุมฝังศพหมอซ่งแนะนํ าเขาว่า: "Chu Sheng,
กลับไปกับฉัน, ฉันได ้ปรึกษากับ Tang เลขาธิการ
สาขาแล ้ว, คุณจะอาศัยอยู่ในบ ้านของฉันในอนาคต
ตอนนี ้ พีซ่
่ งของคุณอยู่ในโรงพยาบาลเมือคุ
่ ณไป
่
ทํางานและไม่ได ้กลับมาบ่อยๆคุณควรจะเป็ นเพือนของ
ฉันได ้อย่างไร "
 ่ ต ้องกังวลทุกคนจะดูแลคุณในอนาคต
" ชูเซิงไม่
ของคุณ อย่างไรก็ตามคุณควรเสนอให ้คุณเสมอนี่ คือ
ตอนจบของหนังสือนี่ เป็ นความปรารถนาของพีสาว
่
ของคุณเช่นกัน "

ื่ งหลินดีกบั เราเราไม่สามารถปล่อยให ้เธอ

" ใช่จอชิ
ไปไม่สบายใจได ้ชูเซิง่ คุณจะมาหาเราถ ้าคุณมีอะไรใน
อนาคตและเราจะไม่เพิกเฉยต่อคุณ” ฉู่ เซิงค่อยๆหัน
กลับมาและมองไปทีกลุ่ ม ่ ข
่ คนทีอยู ่ ้างหลังเขารวมถึง
ครอบคร ัวของคุณยายเหลียนแม่ของ Ma Li Zhen
่
ช่างไม้ Tang และบางคนทีเขาไม่ เคยสังเกตเห็น การ
แสดงออกบนใบหน้าของเขามีทงกั ้ั งวลเห็นใจหรือ
สงสาร

่ นสิงนี
เมือเห็ ่ หลิ
้ นซียนื ยันว่าความพยายามก่อนหน้า
้
นี ของเขาไม่ ได ้ไร ้ผลและชีวติ ในอนาคตของ ฉู่ เซิงจะ
ไม่ลาํ บากเหมือนตอนทีเขายั ่ งเป็ นเด็ก หน้าจอ
่
เปลียนเป็ นสีดาํ และหลินซีกลับมามีสติสม ั ปช ัญญะ
 ้
หลังจากเช็ดนํ าตาบนใบหน้ าของเขาหลินซีกระตุกมุม
ปากอย่างไม่เต็มใจ ฉู่ เซิงคุณต ้องสามารถมีชวี ต ่ ได ้
ิ ทีดี
้ั
ใช่มย?

ฉู่ เซิงเหลือบมองคนเหล่านี ที ้ ละคนคนเหล่านี ที ้ ได

่ ้ร ับ
ความช่วยเหลือจากพีสาวของเธอกลั ่ บมาด ้วยวิธน ี ี้
ความคิดแปลก ๆ ปรากฏขึนในใจของเขาและดู ้ เหมือน
่
พีสาวของเขาจะรู ้ว่าวันหนึ่ งเธอจะจากไปเพือที ่ เธอจะมี
่
พฤติกรรมแปลก ๆ เหล่านั้น คําพูดทีพี ่ สาวของเขาพู
่ ด
สะท ้อนอยู่ในใจเขาไม่ได ้สนใจมันในตอนนั้น แต่ตอนนี ้
่
เมือเขานึ กถึงมันดูเหมือนว่าเขาจะมีความหมายอืน ่
นอกจากนี ยั ้ งอธิบายถึงเสือผ้าที
้ ่ สาวของเขาเตรี
พี ่ ยมไว ้
ให ้เขาความเชือมโยงที ่ ่
เขาสะสมและสํ าหร ับเขา ...
ฉากเหตุการณ์ในอดีตปรากฏต่อหน้าต่อตาเขาและ
คําพูดทีพี ่ สาวพู
่ ้
ดกับเขาก็ดงั ขึนในหู ของเขาในขณะที่
หากคิดถึงอะไรบางอย่าง ฉู่ เซิงลุกขึนยื ้ นและวิงหนี่ ไป
กล่องดีบก ุ นั้นเขากําลังจะดูกล่องดีบก ุ นั้นเขาจะยืนยัน
การคาดเดาของเขา
 ่ ดกล่องดีบก
เมือเปิ ุ มีเงินมัดไว ้อย่างเรียบร ้อย ฉู่ เซิง
ประเมินว่ามันน่ าจะเพียงพอสําหร ับเขาทีจะเรี่ ยนต่อไป
จนกว่าเขาจะจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย

นั่นเองค่ะพีสาว
่ ้
รอยยิมแปลก ๆ ปรากฏบนใบหน้า
ขาวซีดของฉู่ เซิง

ี่ กขังอยู่ก็ดเู ศร ้าใจเช่นกันเธอได ้เตรียมการ

หลินซีทถู
้
หลายอย่างให ้กับ ฉู่ เซิงและเธอไม่รู ้ว่าเด็กคนนี จะ
ออกมาจากระเบิดได ้หรือไม่

ระบบแอบภูมใิ จ: สาวน้อยสู ้ ๆ นะ ระบบยังคงขายได ้

อย่างน่ าร ัก: "ทีร่ ักคุณเคยคิดบ ้างไหม" "อะไร"หลินซี
ยังคงจมอยู่กบ ั ความคิดของเขาและเขาก็สบ ั สน
่
เล็กน้อยเมือได ้ยินคําถามของระบบ "เลือกสกิล!"
ระบบแจ ้ง
 หลินซีครุน ่ คิดอยู่นานและตัดสินใจได ้ในทีสุ ่ ด ระบบ
ได ้อัปเกรดทักษะของหลินซีเป็ นระดับสูงสุดอย่างไม่
เห็นแก่ตวั แล ้วกล่าวว่า "แม้วา่ มันจะพัฒนาทักษะของ
คุณแล ้ว แต่คณ ุ ก็ยงั ต ้องฝึ กฝนคุณไม่สามารถพึงพา่
ระบบมากเกินไปได ้" "ฉันเข ้าใจแล ้ว"หลินซีคอื ไม่ใช่
้ั
ครงแรกที ่ นจัดการกับระบบฉันยังไม่รู ้นิ สยั ใจคอของ
ฉั
ระบบ

่ เจ ้าจะฟื ้นได ้” หลินซีถาม

“ เมือไหร่

้ ญหาจะร ้ายแรงกว่านี ฉั
"ฉันไม่รู ้ว่าคราวนี ปั ้ น
ต ้องการเวลานานกว่านี "้

"แล ้วฉันจะทํายังไงดี?"หลินซีรู ้สึกกังวลเล็กน้อย

่
"คุณสามารถรอด ้วยความสบายใจเมือระบบ
กลับคืนมาฉันจะช่วยคุณหาโฮสต ์ใหม่ไม่ต ้องกังวล"
 "นั่นเป็ นเหตุผลทีฉั
่ นกังวล"หลินซีใส่ร ้ายภายใน
้
ตอนนี เธอไม่ สามารถทําอะไรได ้นอกจากรอ เวลาดู
เหมือนจะผ่านไปช ้าอย่างผิดปกติและในทีสุ ่ ดหลินซีก็
เข ้าใจความหมายของการมีชวี ต ิ อยู่เช่นปี ฉันไม่รู ้ว่า
ต ้องใช ้เวลานานแค่ไหนในทีสุ ่ ดหลินซีก็รอให ้อีเหวิ
้ นป
รากฏตัวอีกครง้ั "ทีร่ ักฉันรอมานานแล ้วตอนนี ระบบ ้
ได ้ร ับการกู ้คืนแล ้วโปรดยืนยันว่าคุณจําเป็ นต ้อง
ทํางานต่อไปหรือไม่"

ี่
หลินซีไม่ได ้อยู่ในอารมณ์ทจะให ้ความสนใจกับ
ความน่ าร ักของระบบและคลิก ปุ่ มยืนยัน

ตอนที่ 66: น้องใหม่

้ นจะส่งคุณไปทีปี่ 1983 สถานทีตั
"ตอนนี ฉั ่ งอยู
้ ่ในเมือง
s โฮสต ์ของคุณคือหลินซีโปรดเตรียมตัว"หลินซี
คํานวณไว ้ในปี 1983 ฉู่ เซิงเป็ นผูใ้ หญ่แล ้วคุณจะทํา
่
อะไรโดย ตัวเอง? ก่อนทีเธอจะถามคํ าถามเธอก็ได ้ยิน
ระบบบอกว่าเธอพร ้อมแล ้วเธอยังไม่เข ้าใจว่าต ้อง
เตรียมอะไรยังมีดอกไม้อยู่ตรงหน้าเธอตามด ้วยการ
หมุนวนของสวรรค ์และโลก

่ มตาอีกครงเธอก็
เมือลื ้ั อยู่ในห ้องนอนเล็กแล ้ว
รูปแบบห ้องเรียบง่ายและหรูหราห ้องเล็กและ
เฟอร ์นิ เจอร ์ครบเห็นได ้ช ัดว่าหญิงสาวอาศัยอยู่ใน
สภาพแวดล ้อมทีดี ่

หลินซีลบ ู หัวทีมึ่ นงงของเขาและเรียกระบบ: "ตอนนี ้

ฉู่ เซิงเป็ นผูใ้ หญ่แล ้วหรือยังฉันจะทําอะไรได ้อีก?"
ระบบกล่าวว่า "ขณะนี กํ ้ าลังดําเนิ นการขันตอนการ
้
้
เลียงดู ่ บโตเป็ นผู ้ใหญ่ อัตราความสําเร็จ
ฉู่ เซิงเพือเติ
คือ 50 ข ้อมูลนี ถู ้ กตัดสินโดยผู ้บงการและทุกอย่าง
้
ขึนอยู ่กบั ข ้อมูลของผูบ้ งการหากมีการคัดค ้านใด ๆ
เราจะไม่ตอบกลับ "Lin Xi: ...

หลินซีกาํ ลังโต ้เถียงกับระบบโดยไม่สมัครใจ

หลังจากความรู ้สึกเวียนศีรษะผ่านไปหลินซีเห็นตู ้ใน
่
ห ้องมีกระจกบานใหญ่บนตู ้หลินซีเดินไปทีกระจกและ
เห็นใบหน้าของเจ ้าบ ้านอย่างช ัดเจนหลินซีรู ้สึก
ประหลาดใจอย่างมากในกระจกเธอมีผวิ ขาวตาโตขน
้
ตายาวและปากเล็กใบหน้าแบบนี สามารถให ้คะแนนได ้
อย่างน้อยเก ้าสิบคะแนน อดีตเยาวชนทีมี ่ การศึกษา
หลินซีไม่ได ้มีรป ้ ่ อาจเป็ น
ู ร่างหน้าตาดีขนาดนี นี
ค่าตอบแทนได ้หรือไม่?

่
หลินซีกาํ ลังชืนชมความดูดข ่ ่นอก
ี องเขาคนทีอยู
่
ประตูถามว่า "เสียวซี คุณเข ้ามาได ้ไหม"

หลินซีเดินไปเปิ ดประตูชายวัยกลางคนยืนอยูน ่ อก
่ นซีด ้วยความกังวล: "เสียวซี
ประตูมองไปทีหลิ ่ คุณตืน่
หรือยังคุณอยากกินไหมคุณปู่ ทําโจ๊กในตอนเช ้าและ
อุน
่ ให ้คุณคุณต ้องการให ้พ่อนํ ามาให ้คุณหรือไม่ "

่ ณลุงวัยกลางคนทีมี
หลินซีมองไปทีคุ ่ ใบหน้า
อ่อนโยนใน ต่อหน้าเขาเป็ นเวลานานแล ้วทีใคร่ ๆ ก็ใช ้
้ อพู
ความอ่อนโยนเช่นนี เมื ่ ดกับตัวเองด ้วยนํ าเสี
้ ยงของ
เธอเธอก็ยงั รู ้สึกไม่สบายใจอยู่สก
ั พักและเธอก็พยัก
หน้าโดยไม่รู ้ตัว

ชายคนนั้นหันกลับไปเตรียมอาหารกลางวันควรจะ
่
เป็ นอาหารกลางวันหลินซีมองไปทีแสงแดดนอก
หน้าต่างและคาดว่าตอนนี น่้ าจะเป็ นเวลาเทียงแล ่ ้ว โจ๊ก
ปลาหนึ่ งชามไข่ลวกและผักหนึ่ งจานหลินซีไม่ได ้กินมา
นานแล ้วและอาหารง่ายๆทําให ้เธอพอใจมาก ขณะที่
หลินซีกาํ ลังร ับประทานอาหารพ่อหลินก็น่ ังเงียบ ๆ และ
เฝ้ าดูลก
ู สาวของเขากิน เมือหลิ่ นซีกน ิ เสร็จพ่อหลินก็
ส่งชามไปทีห ่ ้องคร ัวและนํ ายามาให ้อีกครงเขาบอกเขา
้ั
ว่า "อย่าลืมกินยาทีหลังพ่อกําลังจะไปทํางานคุณ
อาจจะกลับมาในวันนี คุ ้ ณต ้องใช ้เวลา พักผ่อนให ้ดี
นอนพักสักหน่ อยรู ้ไหม? "" ใช่ "Lin Xi ยังไม่ยอมร ับ
่
ความทรงจําของเจ ้าของเดิมอย่างเต็มทีงานแรกคื อการ
เอาคนทีอยู่ ่ตรงหน้าเขาออกไป
 หลินซีถอนหายใจยาว ๆ อย่างโล่งอกเมือพ่ ่ อ Lin
่
จากไปเธอรู ้สึกประหม่าเล็กน้อยเมือมาถึ ง
่
สภาพแวดล ้อมทีแปลกประหลาดนี ้ นครงแรก
เป็ ้ั

ไม่มใี ครอยู่ทบี่ ้านหลินซีผ่อนคลายและเดินเล่นรอบ

ๆ บ ้าน สองห ้องสองเตียงในห ้องใหญ่ห ้องเดียวหลินซี
อาศัยอยู่ในห ้องเล็ก ๆ มีห ้องร ับประทานอาหารพร ้อม
โซฟาชิดผนังและทีวท ี่ ้านครอบคร ัวของเจ ้าของเดิม
ี บ
อยู่ในสภาพดี มีรป ู ถ่ายหลายรูปแขวนอยู่บนผนังซึง่
หนึ่ งในนั้นเป็ นรูปถ่ายกลุม ่ ของคน 3 คนนอกจากเจ ้า
ของเดิมและพ่อของเขาแล ้วยังมีชายชราคนหนึ่ งทีมี ่ ควิ ้
ใจดี ค่อยๆความทรงจําเริมกลั ่ บคืนมา

นี่ คือครอบคร ัวสามคนปู่ พ่อและหลินซีคราวนี โฮสต

้ ์
มีชอว่ื่ าหลินซีความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือเธอเป็ น
ลําธาร แม่ของหลินซีเสียชีวต ่ กปีี่ ทีผ่
ิ ไปเมือไม่ ่ านมา
ปู่ ย่าตายายและหลานอาศัยอยู่ด ้วยกันพ่อของเขา
ทํางานในห ้างสรรพสินค ้าส่วนปู่ ของเขาเป็ นพ่อคร ัว
ตอนนี เขาดู ้ แลร ้านอาหาร เจ ้าของเดิมทํางานเป็ นพ่อ
คร ัวทําขนมหลังจากจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยม
้ นป่ วยดังนั้นฉันจึงพักผ่อนอยู่ทบ
วันนี ฉั ี่ ้าน เมือเที
่ ยบ
กับหลินซีกอ ่ นสภาพความเป็ นอยู่ของคนปัจจุบน ั ดีกว่า
มากหลินซีรู ้สึกสบายใจ แต่ไม่รู ้ว่าจะหา ฉู่ เซิงได ้
อย่างไร

ในห ้องของเจ ้าของเดิมหลินซีพบสิงต่ ่ างๆมากมาย

และความทรงจําบางอย่างเกียวกั ่ บเจ ้าของเดิมก็ได ้ร ับ
่ นกัน โชคดีทเจ
อย่างราบรืนเช่ ี่ ้าของเดิมเป็ นสาวเรียบ
ง่ายและความสัมพันธ ์ระหว่างบุคคลไม่ซ ับซ ้อน หลินซี
รู ้สึกว่าบุคลิกภาพระหว่างตัวเธอกับเธอไม่แตกต่างกัน
มากนักและควรจะร ับมือได ้

้ ของหลินซีก็กลับมาและ
ในตอนบ่ายประตูก็ดงั ขึนปู่
เห็นหลินซีกาํ ลังล ้างจานเขาพูดอย่างไม่มค ี วามสุขว่า
"ร่างกายของคุณยังไม่สบายดีคณ ุ ไม่จาํ เป็ นต ้อง
ทํางานบ ้านเหล่านี ทิ้ งไว
้ ้และรอให ้ พ่อจะกลับมาล ้าง”
 "คุณปู่ ฉันสบายดีและนอกจากล ้างสองชามแล ้วฉัน
่ ้าง" ดูเหมือนว่าเจ ้าของเดิมจะยังคงร ักที่
ยังมีแรงทีจะล
บ ้านมาก

หลินซียงั คงทํางานในมือของเขาและยังหาโอกาสที่
่
จะมองไปทีชายชรา เขาตัวไม่สงู มีจต ่
ิ ใจดีแถมยังมีกลิน
ควันไฟติดกาย

่
ชายชราหยิบสิงของที ่
แบกออกมาทั ้
งหมดเพื ่ น
อเป็
อาหาร ชายชราล ้างและทําอาหารในคร ัวอีกครง้ั
หลังจากทํางานเสร็จเขาบอกหลินซี: "เสียวซี ่ อาหาร
ของคุณปู่ ใกล ้จะสุกแล ้วและมีอาหารมังสวิร ัติคณ ุ
สามารถทอดเองได ้และฉันจะเตรียมอาหารอืน ่ ๆ ., ฉัน
เก็บไว ้ในคร ัวสําหร ับคุณ, ฉันไปทํางานและคุณก็
พักผ่อนทีบ ่ ้านให ้ดี”หลินซีก็รู ้ว่าคุณปู่ หลินกลับมาเพือ่
ทําอาหารให ้เธอเป็ นพิเศษหลินซีไม่ได ้มีความสุขกับ
ความอบอุน ่ ของครอบคร ัวมานานแล ้วแม้ว่า
้
ความสัมพันธ ์นี จะเป็ นของเจ ้าของเดิม แต่หลินซีเป็ น
ผู ้ร ับผลประโยชน์ทแท ี่ ้จริง หลังจากเห็นคุณปู่ หลินจาก
 ่ ณปู่ หลินเพิงปรุ
ไปหลินซีก็ไปดูอาหารทีคุ ่ งมันมีสส ี น
ั
ี่ อยและเป็ นระดับพ่อคร ัวอย่างแท ้จริง
และรสชาติทอร่

หลังจากพักผ่อนไม่กวัี่ นหลินซีก็หายเป็ นปกติและ

่ างาน
เธอกําลังจะเริมทํ

่
ตอนทีหกสิ
บหกทารกแรกเกิด (

คําแนะนํ า

ห ้าโมงเย็นสัญญาณเตือนดังขึนหลิ้ นซีล ้างตัวปู่

หลินพาเธอไปทํางานในเวลานี ปู่้ หลินและหลินซีไม่รู ้ว่า
เขาทํางานในโรงแรมเดียวกันดังนั้นจึงหลีกเลียงหลิ
่ นซี
ไม่รู ้จักความลําบากใจในสถานทีทํ่ างานของตัวเอง

้
ปู่ ในป่ าเป็ นพนักงานเก่าของโรงแรมแห่งนี และเมื ่
อ
เขามาถึงร ้านก็มค ี นและปู่ ในป่ าทักทายหลินซีด ้วยพวก
เราทุกคนทักทายหลินซี
 ่
ทีโพสต ้ าหลินซีเข ้าสูส
์ ห ้องคร ัวใส่เสือผ้ ่ ภาพของ
การทํางานคร ัวก็ย่งุ อยู่แล ้วบะหมีหนั ่ งและการใส่ไส ้เป็ น
เหมือนซิมโฟนี หลินซีและกลุม ่ พ่อคร ัวทําซาลาเปา
ด ้วยกันหลินซีคนนี คื ้ อ ยังมีทก ั ษะมากเธออายุนอ้ ย
่ ดในกลุม
ทีสุ ่ แต่มอ ื และเท ้าของเธอไม่ช ้าเลยทุกคน
ทะเลาะกัน Linxi: "เสียวหลิ ่ นฉันป่ วย แต่เธอไม่ถอย
หลังเธอเร็วกว่าเมือก่ ่ อน "" นั่นคืออย่าไปดูมน ั เด็ก
ฝึ กงานคือใครฝี มือของมิสเตอร ์ลินจะได ้ร ับการสืบทอด
จากโคบายาชิในอนาคต "เมือนิ ่ วหมุ
้ นก็จะเกิด
ซาลาเปาสีขาวและไขมันขึนทุ ้ กคนจับมือและปากของ
พวกเขา กําลังคุยกันหัวเราะและหัวเราะซาลาเปาวาง
่
อยู่บนเตาและกลินหอมของซาลาเปาก็ อบอวลไปทัว่
่
ห ้องคร ัวเมือความร ้อนอบอ ้าว

่ ะถัดไปกําลังทําบะหมีซึ
พ่อคร ัวทีโต๊ ่ งใช
่ ้ในการทํา
บะหมี่ บนโต๊ะมีคนสองสามคนกําลังทําแพนเค ้ก
่ นอาหารเช ้า
ต ้นหอมซึงเป็
 ้ ชอว่
ร ้านนี มี ื่ า Hebanzhai เป็ นร ้านอาหารเก่าแก่
่
ใน S City มีประวัตยิ าวนานเกือบร ้อยปี ให ้บริการติม
่
ซําในตอนเช ้าและผัดตอนเทียงและเย็ น

่
หลังจากแขกทีมาพั กในตอนเช ้าหมดลงหลินซีก็น่ ัง
่ ับประทานอาหารเช ้า คุณปู่ หลินเข ้า
ลงกับทุกคนเพือร
มาพยักหน้าให ้ทุกคนแล ้วพูดว่า "แล ้วกินได ้ไหม"
ก่อนที่

หลินซีจะพูดพีสาวที่ ่ ่ข ้างๆเขาก็พูดไปแล ้ว:

อยู
่
"อาจารย ์หลินไม่ต ้องกังวลเสียวหลิ น การแสดงวันนี ้
โอเคเร็วและกระเป๋ าก็สบายดี” คุณปู่ หลินยิม:“ ้ อย่าชม
เธอเลยเธอทํางานได ้เพียงไม่กวัี่ นและบางคนก็ได ้
เรียนรู ้แล ้ว” นั่นคือรอยยิมบนใบหน้
้ าของชายชรา หนา
้
ขึนอย่ างเห็นได ้ช ัดนาที. จะเห็นได ้ว่าฉันยังคงมี
ความสุข

"ฉันไม่ได ้พูดเกินจริงทุกคนได ้ดูการแสดงของ

้
Xiaolin ในวันนี ถามทุ ่ ่
กคนฉันพูดความจริง" คนทีอยู
 ้
ด ้านข ้างเห็นด ้วย คุณปู่ หลินยิมอย่ างมีความสุขมาก
ขึน้

หลินซีเป็ นคนใจร ้อนเล็กน้อยและคิดกับตัวเองว่า:

้
ระบบนี หายากและเชื ่ อได ้ เมือเลื
อถื ่ อกทักษะหลินซี
เลือกทักษะการทําอาหาร ในช่วงไม่กปีี่ ทีผ่ ่ านมาใน
หมู่บ ้าน Qingshanหลินซีชว่ ยค่าเล่าเรียนของ ฉู่ เซิง
่ าและเขาก็เริมสนใจงานฝี
ด ้วยการทําติมซํ ่ มือนี ้ ก่อนที่
จะเป็ นคนงานในชุดปกขาวตัวเล็ก ๆ ในลักษณะทียุ่ ง่
เหยิงหลินซีมก ่
ั มีความคิดทีจะเป็ นพระสงฆ ์และกด
นาฬก ้
ิ า ตอนนี เธอพบจุ ่
ดทีเธอสนใจแล ้วและหวังว่าเธอ
จะสามารถประสบความสําเร็จในอุตสาหกรรมนี ได ้ ้

่ ่ หลินซียงั คงเป็ นคนทําอาหารทีเพิ

ทีนี ่ งเริ
่ มต
่ ้นและ
เธอยังต ้องแบ่งงานบ ้านส่วนหนึ่ งในคร ัว แต่เนื่ องจาก
่ เธอควรทํ
คุณปู่ หลินสิงที ่ ้
าทังหมดจึ
งถูกแบ่งปันโดยคน
่ ๆ คนเหล่านั้นคือเด็กฝึ กงานทีนํ่ าโดยคุณปู่ หลิน
อืน
้
คุณปู่ หลินนํ าเด็กฝึ กงานมาทังหมดสามคนคํ านวณ
จากเวลาเข ้างานหลินซีเป็ นน้องสาวรุน ่
่ น้องและเมือเขา
้
เห็นทังสามคนเขาจะเรี
ยกพีชาย่

่ ้ว่าเจ ้านายร ักหลานสาวของเขาและเป็ น

เมือรู
เด็กผูห้ ญิงพีน้ ่ องเหล่านั้นก็ยงั คงดูแลหลินซีอย่างดี
หลังจากร ับประทานอาหารเช ้าแล ้วเขาต ้องเตรียม
วัตถุดบ ้
ิ สําหร ับมือกลางวั นหลินซีได ้ติดตามคุณปู่ หลิน
่ ยนรู ้วิธก
เพือเรี ่ ก การตัดผักในคร ัวแตกต่าง
ี ารหันผั
จากการตัดผักทีบ ่ ้านอย่างสินเชิ
้ งหลินซีถอื มีดทําคร ัว
รู ้สึกกระวนกระวายใจและเหลือบมองไปทีคุ ่ ณปู่ หลิน
เขาเห็นว่าชายชราทีมี ่ ตาใจดีมองเธออย่างจริงจังหลิน
ซีหายใจเข ้าลึก ๆ แล ้วตัดอันแรกตามด ้วยอันทีสอง ่
หนึ่ งช ้าฉันดูเหมือนจะมีความรู ้สึกอยู่ในมือของฉันและ
ความเร็วในการตัดก็เร็วขึนมากหลั ้ งจากตัดมันฝรงสิ ่ั บ
ลูกหลินซีก็วางมีดลงและมองไปทีคุ ่ ณปู่ หลิน คุณปู่
หลินมาตรวจดูแล ้วพยักหน้าและพูดว่า "ฉันคิดว่าคุณ
เกิดมาพร ้อมกับมือของคุณหลังจากทีป่่ วยมานาน
ตอนนี มั ้ นดูดม ี าก" จากนั้นเขาก็ชไปที ี ้ กะละมั
่ ่ ่
งทีอยู
ข ้างๆเขาแล ้วพูดว่า "ตัด มันฝรงทั ่ ั งหมดนี
้ ถ้ ้ามันโอเค
คุณสามารถช่วยหันผั ่ กได ้ในอนาคต”
 หลินซีมองดูมน ่ ั หนั
ั ฝรงที ่ กหลายสิบกิโลกร ัมเหงือ่
่
สามหยดหลังบนหน้ ่
าผากของเขาเมือไหร่ จะตัด? คุณ
ปู่ หลินจากไปหลังจากพูดจบหลินซีก็คอ ่ นฝรง่ ั
่ ยๆหันมั
อย่างขมขืน ่ พีใหญ่
่ มองไปทีหน้่ าแตงโมขมของหลินซี
้ ยงทีไร
และพูดด ้วยนํ าเสี ่ ้ความปรานี "ตัดช ้าๆยังมีหม้อ
่ กและเขาก็ทํา
อยู่ด ้านหลัง" มือของหลินซีกาํ ลังหันผั
หน้าตาดุร ้าย

ี่ ดคือผู ้อาวุโสซานผูซ
ผูใ้ จดีทสุ ึ่ วยหลินซีแบ่งปัน
้ งช่
่ั
มันฝรงบนเขี ยงข ้างๆเขาอย่างเงียบ ๆ

ข ้อดีของการไปทํางานก่อนเวลาคือการเลิกงาน
ก่อนเวลา 3:30 น. ในตอนบ่ายหลินซีสามารถเลิกงาน
ได ้คุณปู่ หลินยังมีงานทําอยู่ให ้หลินซีกลับบ ้านด ้วย
ตัวเอง จะใช ้เวลาประมาณครึงช ่ วโมงเพื
่ั ่
อกลั ่ ่
บบ ้านทีนี
และถ ้าคุณนั่งรถก็จะใช ้เวลาเพียงไม่กป้ี่ ายหลินซีไม่
อยากนั่งรถหลังจากอยู่บ ้านมาหลายวันแล ้วเธอก็อยาก
เดินเล่นรอบ ๆ
 เมืองในช่วงทศวรรษที่ 1980 ได ้เผยให ้เห็นด ้านที่
เจริญรุง่ เรืองแล ้ว ผลิตภัณฑ ์จํานวนมากไม่จาํ เป็ นต ้อง
มีข ้อ จํากัด ในการซืออี ้ กต่อไปและมีลก ู ค ้าอยู่ใน
่ ชอเสี
ร ้านค ้าทีมี ื่ ยงหลินซีมองไปทีเสื ่ อผ้
้ าของคนเดิน
เท ้าบนท ้องถนนไม่ได ้ จํากัด อยู่ทสี ี่ ทน่
ี่ าเบืออี
่ กต่อไป
หลังจากหลายปี แห่งความหดหู่ความร ักในความงาม
ของทุกคนก็ถก ู กระตุ ้นให ้คิดหาวิธแี ต่งตัวให ้สวยงาม
่ าในอนาคตชีวต
ฉันเชือว่ ิ ของทุกคนจะ จะดีขนและดี ึ้
ขึน้

ตอนที่ 67 การเรียนรู ้
้
Lin Xi เดินไปรอบ ๆ และซืออาหารตามสั ่
งตอนที ่
เขา
กลับถึงบ ้านก็เกือบห ้าทุ่มแล ้วหลินซีจบ ่ บของ
ั แขนทีเจ็
เธอเธอต ้องการพักผ่อนอย่างเต็มที่ แต่เมือเธออยู
่ ่ใน
้ ยงไม่กวัี่ นคุณปู่ หลินและ พ่อหลินก็ดแู ล
ครอบคร ัวนี เพี
่
เธอและเธอต ้องการทีจะให ้บางอย่างกลับคืนมา
 ครอบคร ัวของ Lin ใช ้เตาแก๊สอยู่แล ้วแม้วา่ ห ้องคร ัว
้ แยกต่
จะมีขนาดเล็ก แต่ก็เป็ นพืนที ่ างหากหลินซีเริม่
ล ้างผักและทําอาหารประมาณหกโมงเย็นประตูก็เปิ ด
ออกคุณพ่อ Lin กลับมาพร ้อมกับกล่องอาหาร
กลางวันเขาเห็นลูกสาวกําลังทําอาหารและดูแปลกใจ:
้ ณทําอาหารคุณปู่ ของคุณยังไม่ กลับมา
"ทําไมวันนี คุ
หรือยัง? ""

อาพ่อให ้ฉันเอารองเท ้าแตะของคุณ "Lin Xi สวม

่
รองเท ้าแตะอย่างสุภาพพ่อของ Lin แตะทีใบหน้ าของ
้
เขา︰" Xi Xi ป่ วยและมีสติมากขึนกล่ องอาหาร
้ นให ้มากขึน้ "
กลางวันเป็ นของโปรดของคุณคืนนี กิ
่ งสองแสดงบทกตั
คุณปู่ หลินกลับมาเมือทั ้ ญญูของพ่อ
และลูกสาว

ครอบคร ัวรวมตัวกันเพือร ่ ับประทานอาหารและ

พูดคุยซุบซิบกันอย่างเป็ นธรรมชาติคณ ุ ปู่ หลินกิน
อาหารไม่กคํ ี่ าและพูดว่า "วันนี ปลาปรุ
้ งโดยหลินซี"
"คุณรู ้ได ้อย่างไร?"หลินซีถาม
 คุณปู่ หลินหยิบตะเกียบอีกอันหนึ่ งแล ้วพูดหลังทาน
อาหารว่า "เฉพาะปลาทีคุ ่ ณทําเหมือนใส่นําตาลมาก
้ ๆ
"หลินซีรู ้สึกเขินอายเธอคิดว่าคุณปู่ หลินจะยกย่องเธอ
่
ในเรืองความอร่ อยของปลา

พ่อหลินพูดจบและพูดว่า "ฉันคิดว่ามันอร่อย" คุณ

ปู่ หลินจ ้องมองลูกชายของเขาด ้วยความโกรธและพูด
ว่า "ทักษะการทําอาหารของคุณไม่ดเี ท่าหลินซีคณ ุ ไม่
มีคณ ุ สมบัตท ี่ ด" พ่อหลินไม่ คาดว่าชายชราปื น
ิ จะพู
ใหญ่ยงิ ใส่เขาก ้มศีรษะและกินอย่างเงียบ ๆ รู ้สึกถึง
บรรยากาศทีแข็ ่ งกระด ้างคุณปู่ หลินชีไปที
้ ปลา่
้
เปรียวหวานและพู ่ นอาหารปรุงเองที่
ดว่า "ในฐานะทีเป็
่
บ ้านก็ผ่านไปได ้ถ ้าเป็ นบะหมีธรรมดาคุ ณไม่สามารถ
ทําสิงนี่ ได
้ ้"หลินซีพยักหน้าอย่างเชือฟั่ งและ เชฟพูดถึง
ทักษะการทําอาหารเธอแค่ต ้องฟังการฝึ กอบรม

ในตอนกลางคืนหลินซีไม่สามารถลุกขึนยื ้ นได ้และ

่ ้องเพือนอน
กลับไปทีห ่ แต่หวั คํ่า ในห ้องนั่งเล่นพ่อหลิน
 ่
และคุณปู่ หลินกําลังดืมชาและพู ่
ดคุยเกียวกับหลินซี"
้
พ่อคุณตังใจจะให ้หลินซีเรียนรู ้วิธท
ี ําอาหารกับคุณ
เด็กผูห้ ญิงมีพลังงานน้อยและงานในคร ัวก็หนักเกินไป"

คุณปู่ หลินจิบชาของเขาและพูดด ้วยความโกรธว่า

"ถ ้าคุณไม่ตนขึ ื่ นมาทํ
้ าไมฉันต ้องจ ้องไปทีหลิ่ นซี" พ่อ
หลินก ้มศีรษะลงด ้วยท่าทางไม่ไยดี เขาไม่มค ี วามสนใจ
ในการทําอาหารแมว้ า่ จะมีพ่อคร ัวทีมี ่ ชอเสี
ื่ ยงใน
ครอบคร ัว แต่เขาก็ไม่อยากเรียนรู ้มันเขาไม่ได ้
คาดหวังว่าชายชราจะใส่ความคิดของเขาให ้หลินซีรู ้ว่า
เขาไม่สามารถผลิต ลูกชายเขาต ้องการฝึ กหลานสาว
่
ชือกล่ าวว่า: ยอดฝี มือของตระกูลหลินไม่สามารถทํา
ได ้โดยคนอืนหลิ ่ นซีถก
ู ชายชราจ ้องทีจะฝึ่ กทําอาหาร
ื้
แต่พนฐานทางกายภาพของเด็ กไม่ดม ้ เธอยัง
ี าตังแต่
เด็กเธอไม่สามารถทนต่อการฝึ กฝนในระยะยาวได ้และ
ป่ วยหนักหลังจากนั้นหลินซีก็เข ้ามา .

่ นหลินซีซงป่
เมือเห็ ึ่ วยหนักชายชราก็มข ี ้อ จํากัด
้ อปั
มากและ พ่อหลินต ้องการใช ้โอกาสนี เพื ่ ดเป่ า
ความคิดของชายชราอย่างไรก็ตามเขายังมีเด็กฝึ กงาน
และฝี มือของเขาจะไม่สญ
ู หายไป

คุณปู่ หลินวางถ ้วยลงแล ้วถอนหายใจและพูดว่า

"ฉันก็คด ่ เหมื
ิ เรืองนี ้ อนกันเธอเข ้ามาในธุรกิจนี แล ้ ้วและ
่
มันก็ยากทีจะเปลี ่
ยนอาชีพการเป็ นพ่อคร ัวขนมอบโดย
ไม่ต ้องทําอาหารก็คงจะดี" ตาของหลินสว่างขึนสั ้ กครู ่
การทําติมซํ่ าจะดีกว่าช ้อนขนาดใหญ่พูดว่า“ ไม่เป็ นไร
ฉันจะบอกเธอเมือฉั ่ นกลับไปให ้เธอเรียนรู ้วิธก ่
ี ารทําติม
ซํามันเป็ นเด็กผู ้หญิงตัวเล็ก ๆ ไม่เหมาะสมจริงๆทีจะ ่
จัดการกับตะหลิวตลอดทังวั ้ น” ไม่ใช่วา่ คุณจะไม่
ทันสมัย!” คุณปู่ หลินกําลังจะโกรธอีกครงเมื ้ั อเขาพู
่ ด
พ่อหลินหมดหนทางแล ้วทําไมถึงกลับมาอีก

คุณปู่ หลินได ้สนทนากับหลินซีเป็ นเวลานานและ

หลินซีรู ้ว่าบรรพบุรษ ุ ของตระกูล Lin เกิดมาเป็ นคน
ทําอาหารมีสต ู รอาหารมากมายในครอบคร ัวตามกฎ
้
ก่อนหน้านี การถ่ ายทอดจากชายเป็ นหญิง ตอนนี ้
ตระกูล Lin มีลก ู คนเดียวหลินซีและเขาต ้องการมัน
แน่ นอนหลินซีสบ ื ทอดธุรกิจของครอบคร ัว แต่อดีต
หลินซีไม่มค ้ งๆตอนนี ชายชรา
ี วามสามารถนี จริ ้
่ มซํ
ต ้องการให ้หลินซีมุ่งเน้นไปทีติ ่ า ตราบใดทีเขา
่
ี่ างทีตกทอดมาจากครอบคร
เรียนรู ้อาหารไม่กอย่ ่ ัว
หลินซีไม่คาดคิดว่าจะโชคดีเช่นนี และรี้ บบอกว่าเขาจะ
้
ตังใจเรี ยน

่ ยนรู ้
ภายใต ้คําแนะนํ าของคุณปู่ Linหลินซีเริมเรี
วิธก ่ าแบบดังเดิ
ี ารทําติมซํ ้ มคุณปู่ หลินเข ้มงวดใน
ข ้อกําหนดการศึกษาอย่างจริงจังของหลินซีควบคูไ่ ป
กับโบนัสของระบบงานฝี มือก็มค ี วามประณี ตมากขึน้
่ ๆ
เรือย

ในเมือง J Dali ในเมือง S ชายหนุ่ มในชุดขาวกําลัง

เดินอยูบ
่ นถนนทีมี่ ต ้นไม้เรียงรายของ J D ผมสีดาํ สัน ้
ของเขาเปล่งประกายในแสงแดดและเส ้นผมทีหั ่ กบน
หน้าผากของเขาก็ตกอยู่บนคิวที ้ หล่
่ อเหลาของเขา
่ งและริมฝี ปากบางทีกดแน่
จมูกทีสู ่ นเขาสามารถดึงดูด
ความสนใจของผูอ้ นไดื่ ่ งเดี
้ไม่วา่ จะไปทีใดสิ ่ ยวทีน่่ า
 ่ าให ้คน
เสียดายคือความเฉยเมยในดวงตาของเขาทีทํ
่
อืนถอย

่ ดประตูหอพักกลินแปลก
เมือเปิ ่ ๆ ก็โชยออกมา ฉู่
ี่
เซิงหยุดอยู่ทประตู ขมวดคิวเล็้ กน้อยและสายตาของ
เขาก็กวาดไปทีคนในหอพั่ ก เว่ยหงจุนรีบเตะรองเท ้า
ของเขาไปทีใต ่ ้เตียงและยิมให ้ ้ ฉู่ เซิงอย่างเขินอาย ฉู่
เซิงไม่ได ้พูดอะไรวางของในมือลงบนโต๊ะแล ้วเดิน
ออกไปอีกครงพร ้ั ้อมกับอ่างล ้างหน้า

่
จางจือเหยาในหอพั กวางหนังสือด ้วยกันและพูด
อย่างเหยียดหยาม: "ทําไมผูช ้ งเป็ นแบบนี ้
้ ายคนนี ถึ
้
ใบหน้าของเขาบูดบึงตลอดเวลาใครเป็ ้
นหนี เขา"

่
"คนทีแตกต่ างจากเรานี่ คือบุคคลทีมี่ ชอเสี
ื่ ยงต่อ
่
หน้าศาสตราจารย ์ จางจือหยาเราต ้องดูด!ี "ฉี เซียว
นอนอยู่บนเตียงอ่านนิ ยายและได ้ยินคําพูดของ
่
จางจือเหยาเขาก็ วางหนังสือลง ศาสตราจารย ์ Zhang
 ่ คนทั
เป็ นหัวหน้าแผนกความชอบของ ฉู่ เซิงเป็ นสิงที ่ ง้
่
แผนกรู ้ดีเป็ นไปไม่ได ้ทีจะบอกว่
าอย่าอิจฉา
่
"ตัดอะไรทียอดเยี ่
ยมมาก"จางจื ่
อเหยาเต็ มไปด ้วย
ความร ังเกียจ

่
"แน่ นอนว่าเยียมมากคุณสามารถกลับไปทีจุ่ ดสูงสุด
้ั ยนการสอบได ้หรือไม่" Qi Xiao ยิมอย่
ของชนเรี ้ างมี
่
ความหมายทีจางจื ่
อเหยาZhang Zhiyao หยุดพูด

ก่อนไม่นาน ฉู่ เซิงก็กลับมาหอพักจมอยู่ในความ

เงียบแปลก ๆ ฉู่ เซิงอ่านหนังสืออย่างเงียบ ๆ บนเตียง
่
หอพักจนกระทังไฟดั บ

กลางคืนฟังเสียงกรนฉู่ เซิง-stay ความล่าช ้านั้น

่
ยากทีจะนอนหลั บ เขาหยิบรูปถ่ายสีเหลืองใต ้หมอน
ออกมาในคืนทีมื่ ดชูเซิงวางรู
่ ปถ่ายไว ้บนหน้าอกของ
่
เขาและพึมพํากับตัวเอง: หกปี แล ้วพีสาวเธอจากไปแล ้ว
จริงๆหรือเธอไม่กลับมาแล ้วฉันควรทําอย่างไร ทํา
อย่างไรฉันคิดถึงคุณจังกลับมาเร็ว ๆ นี !้ ใน
 ้ั ยนทีสามในตอนเช
ชนเรี ่ ้าศาสตราจารย ์เทียนได ้พา
นักเรียนของเขาเข ้าไปในห ้องชําแหละงานของวันนี คื ้ อ
การผ่าหนู สข ่ มผัสกับการผ่าเป็ นครง้ั
ี าวนักเรียนทีสั
่ ดเหตุนองเลือดฉันอดไม่ได ้ทีจะรู
แรก ในทีเกิ ่ ้สึกคลืนไส
่ ้
่
หลายคนวิงตรงเข ้
้าไปในห ้องนํ าและอาเจี
ยนนักเรียน
้
หญิงขีอายปิ ดปากและสําลักอย่างเงียบ ๆ

ทังห ้ ้องเรียนมีเสียงดังและศาสตราจารย ์ Tian ก็

่
เปลียนเป็ นสีฟ้าด ้วยความโกรธและตบโต๊ะอย่าง
ดุเดือด: "ดูสพ ่ าหนู พวก
ิ วกมันหน้าตาเป็ นยังไงเมือผ่
คุณต ้องอาเจียนออกมาแล ้วก็ต ้องผ่าร่างมนุ ษย ์ คุณ
ควรทําอย่างไร?” นักเรียนทีถู ่ กดุก ้มหน้าไม่กล ้าพูด
ศาสตราจารย ์เทียนสแกนนักเรียนทุกคนและมีเพียง
ี่
ไม่กคนเท่ านั้นทีทํ
่ าได ้อย่างน่ าพอใจ สิงที
่ โดดเด่
่ ่ ด
นทีสุ
คือ ฉู่ เซิงเขายังคงมีสห ี น้าไม่แยแสมีดผ่าตัดในมือของ
เขาฟันผ่านเมาส ์สีขาวและเลือดสาดใส่ถงุ มือของเขา
แต่การแสดงออกของเขายังคงไม่เปลียนแปลงดู ่
เหมือนว่ากลินของเลื่ อดจะแทรกซึมเข ้ามาในตัวเขา
่
มีดมีความแม่นยําและเทคนิ คทีสะอาดและเรี ยบร ้อย
 ่
ศาสตราจารย ์เทียนชืนชมอย่ างลับๆเขาเป็ นลูกศิษย ์ที่
่
ศาสตราจารย ์จางใฝ่ ฝันและเป็ นต ้นกล ้าทีดี

่ กคนเริมทํ
เมือทุ ่ างานชนเรี้ั ยนส่วนใหญ่ก็จบลงแล ้ว
เสียงทีช ่ ัดเจนของ ฉู่ เซิงดังขึน:้ "ศาสตราจารย ์ Tian
ฉันเสร็จแล ้ว" มีเสียงหอบหลายครงในห ั้ ้องเรียนและมี
คนกระซิบ: "ทําไมเร็วจัง? "มีคนมองไปทีตํ ่ าแหน่ งของ
ฉู่ เซิงศาสตราจารย ์ Tian เดินไปหา ฉู่ เซิงในขณะที่
สอนนักเรียน:" มีอะไรให ้ดูอก ี เร็ว ๆ นี ้ "ทุกคนก ้มศีรษะ
และทํางานต่อ ศาสตราจารย ์เทียนตรวจสอบและ
ชีให ้ ้เห็นบางส่วนทีต่ ้องปร ับปรุงจากนั้นยิมให ้ ้กําลังใจ:
่ ทสามารถบรรลุ
"เป็ นเรืองดี ี่ ้ ้ในการปฏิบต
ระดับนี ได ั ก
ิ าร
้ั
ครงแรก" "ขอบคุณคร ับอาจารย ์" ชูเซิงถาม ่
ศาสตราจารย ์อย่างสุภาพ เจ ้า. ขอบคุณ.

้
เสียงระฆังดังขึนหลั งเลิกเรียนทุกคนออกไปทีละคน
และเว่ยหงจุนก็รบี ตามหาฉู่ เซิง "ฉู่ เซิงช ้าลงให ้ฉันถาม
่
อะไรหน่ อย" ฉู่ เซิงชะลอตัวลงเมือได ้ยินเสียงตะโกน เว่
ยหงจุนสบตากับ ฉู่ เซิงและถามด ้วยเสียงตํ่า: "ฉู่ เซิง
คุณทํามันได ้อย่างไร? ฉันไม่คด ิ ว่าคุณจะกลัว "เสียง
ของเว่ยหงจุนอ่อนลงและเบาลงมือของเขาสันเมื ่ อเขา ่
่
ถือมีดผ่าตัดเขาอิจฉาจริงๆเมือเขามองดู ่
ฉู่ เซิงทีสงบ
และผ่อนคลาย ฉู่ เซิงหยุดมองไปทีหน้ ่ าผากทีชุ ่ ม
่ เหงือ่
ของ เว่ยหงจุนและพูดว่า "ฉันฆ่าไก่และกระต่ายมา
้ เด็ก ๆ และฉันก็เคยชินกับมัน" หลังจากพูดแล ้ว
ตังแต่
เขาก็ยงั คงเดินหน้าต่อไป เว่ยหงจุนตกตะลึงและกลืน
้
นํ าลายอย่ ่
างยากลําบากไม่รู ้ว่าทําไม แต่ฉู่ เซิงทีสงบ
เยือกเย็นนั้นทําให ้เขากลัว

่ เว่ยหงจุนกลับมาทีหอพั
เมือ ่ ่
กจางจือเหยาและ Qi
้ั ด
Xiao ก็กลับมาแล ้ว แต่ทงคู ่
่ ไู ม่สวยเลย จางจือหยา
นอนอยู่บนเตียงโดยหลับตาแน่ น เว่ยหงจุนถามด ้วย
ความกังวล: "Dazhang คนนี ป่้ วยหรือเปล่า" "ไม่น่า
่
ร ังเกียจ"จางจือเหยาพู ดอย่างอ่อนแรง "วันนี ฉั้ นไม่ได ้
กินข ้าวกลางวันมันก็เหมือนกันเมือฉั ่ นหลับตาตอนนี "้

่ ดฉันก็ลม
"หุบปากเร็ว ๆ ในทีสุ ื ฉันจํามันได ้อีกครง้ั
่ ณเตือนฉัน" ฉี เสียวที
เมือคุ ่ ่ อถ ้วยเพือดื
ถื ่ มนํ
่ ากล่
้ าว
ด ้วยความโกรธ เว่ยหงจุนไม่ได ้พูดอีกต่อไปเขาก็ป่วย
่
เช่นกัน นึ กถึงเพือนร่
วมชนหญิ ้ั ่
งทีตรงไปเข ้าห ้องนํ า้
่ ่มหลังเลิกเรียนวันนี เขารู
เพือทุ ้ ้สึกว่าเขาไม่เป็ นไร

Qi Xiao ถาม Wei Hongjun: "คุณดูโอเคคุณ

่
ค่อนข ้างกล ้าหาญ" เว่ยหงจุนมองไปทีเขาและพึ มพํา:
้
"ฉันยังไม่ได ้กินเหมือนกัน" ทังสองอย่ างคล ้ายกัน
"หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็รู ้สึกดีขน
ึ้

่
จางจือเหยากล่ าวอีกครง: ้ั "คุณบอกว่าบางคนกล ้า
หาญมากและพวกเขาไม่กลัวทีจะเห็ ่ นฉากนองเลือดนี "้
เว่ยหงจุนรู ้ว่าเขาหมายถึงใคร ตังแต่ ้ ย ้ายเข ้ามาใน
้
หอพักแห่งนี จางจื ่
อเหยาได ้เห็น ฉู่ เซิงไม่พอใจเขาชอบ
่
วิงหนี ่ สยั ของ ฉู่ เซิงเย็นชาและเหมือนก ้อน
คนอืนนิ
้
นํ าแข็ ้
งแม้ว่าทังสองจะไม่ มค ี วามขัดแย ้งกัน แต่พวกเขา
ก็อาศัยอยู่ในหอพัก , มันน่ าอึดอัดจริงๆทีอยู ่ ด
่ ้วยกัน
แบบนี ้ เว่ยหงจุนไม่คด ั ค ้าน ฉู่ เซิงและกล่าวว่า "อย่าวิง่
ชนคนตลอดเวลาฉันถามเขาเคยฆ่าไก่มาก่อนและไม่
กลัวฉากนั้นเกินไป"จางจือเหยาตะคอกเบา
่ ๆ "ฉันได ้
ยิน ว่าเขามาจากชนบทฉันมาทีนี ่ ่ หลังจากทีฉั
่ นได ้เห็น
้ ยบกับเขาไม่ได ้เลย "หลังจาก
โลกแล ้วเราก็แบบนี เที
พูดจบเขาก็เอนกายลงบนเตียงและหยุดพูด

่
เว่ยหงจุนเหลือบมองไปทีจางจื ่
อเหยาจากนั ้นที่ Qi
Xiao Qi Xiao ก ้มศีรษะลงและดืมนํ ่ า้ แต่เขาไม่ได ้ยิน
เว่ยหงจุนไม่เข ้าใจจริงๆมีคนหกคนอาศัยอยู่ในหอพักนี ้
่
สีคนมาจากภาควิ ชาเวชศาสตร ์คลินิกและอีกสองคน
มาจากภาควิชาเคมีพวกเขาได ้พบกับผูค้ นไม่กคนและ ี่
่
พูดคุยกันเล็กน้อย แต่มเี พียงสีคนเท่ านั้นทียั
่ งคงอยู่ใน
ร่างปัจจุบน ่ นนรกจริงๆ เว่ยหงจุนสัมผัสท ้องว่าง
ั ซึงเป็
ของเขาและออกไปพร ้อมกับกล่องอาหารกลางวัน

ตอนที่ 68 การตรวจสอบ
่ ่ เซิงออกมาจากห ้องสมุดพร ้อมกับกองหนังสือ
เมือฉู
่ บมาจากการเดินทาง
เขาบังเอิญพบกับ เว่ยหงจุนทีกลั
เว่ยหงจุนถือกล่องอาหารกลางวันและยิมด ้ ้วยฟันร ้อน
หลังจากเข ้ามาในหอพัก เว่ยหงจุนก็วางกล่องอาหาร
่
กลางวันลงบนโต๊ะและเป่ าอย่างแรงจนมือแดง ฉี เสียว
มองเขาอย่างขํา ๆ : "ตอนนี คุ ้ ณยังซืออาหารในโรง
้
อาหารได ้เลยคุณโชคดีจริงๆ" "อย่าตลกนะฉันซือสิ ้ งนี่ ้
มาจากข ้างนอกซึงก็ ่ คอื เหอเป่ าจือมั
่ นเพิงเริ ่ มต
่ ้นเมือไม่่
นานมานี ้ มีทงวั ้ั นฉันได ้ยินคนบอกว่ารสชาติดฉ ี ันจะ
ลองด ้วยถ ้าคุณอยากกินฉันจะให ้คุณหน่ อย "เว่ยหงจุน
เปิ ดกล่องอาหารกลางวันและเกียวที ๊ ลอยอยู
่ ้ ปใส
่ในนํ าซุ
่
. ฉี เสียวแค่ อยากจะบอกว่าไม่เขาเห็นเกียวท ๊ ้องโตกลืน
้
นํ าลายและเปลี ่
ยนปากทั นที: "เอามาให ้ฉันสองคน" เว่
ยหงจุนเรียกสองคนมาหาเขาจางจือเหยาไม่ ่ ได ้พูด แต่
โบกมือให ้ เว่ยหงจุนเว่ยหงจุนมองไปที่ ฉู่ เซิงอีกครง้ั ฉู่
้ กน้อยและพูดว่า "ไม่ขอบคุณ" เว่ยหงจุนมอง
เซิงยิมเล็
ไปที่ ฉู่ เซิงประหลาดใจเล็กน้อย ฉู่ เซิงมีใบหน้าภูเขา
้
นํ าแข็ ้ งๆ ทีเขาในวั
งพันปี และยิมจริ ่ ้ ารอยยิมจะ
นนี แม้ว่ ้
้
ตืนและเบาบางมากก็ ตาม

่ า ฉู่ เซิงไม่ได ้ยิมให

เขารู ้จากทีใดว่ ้ ่
้เขา แต่เมือเขา
๊ เขาจํ
เห็นเกียวนี ้ าฉากทีกิ ่ นเกียวกั๊ บพีสาวของเขาได
่ ้
่ กถึงพีสาวของเธอ
เมือนึ ่ ่
ฉู่ เซิงก็หรีรอยยิ ้ วหลบตา
มคิ ้
ซ่อนความหงุ ดหงิดในใจระงับความเป็ นปรปักษ ์ที่
อธิบายไม่ได ้ในใจและ ฉู่ เซิงก็หน
ั กลับมาสนใจหนังสือ
อีกครง้ั

ทุกวันจันทร ์ Hebanzhai จะมีการประชุมตามปกติ

คุณชิวอารมณ์ดเี ป็ นพิเศษในวันนี ้ "สหายทุก
้
คนทํางานหนักในช่วงนี ผมอยากจะแจ ้งข่าวดีให ้คุณ
่ อนทีแล
ทราบเมือเดื ่ ้วยอดขายของเราเพิมขึ ่ น้ 20 เมือ ่
้
เทียบกับก่อนหน้านี หมายความว่ าอย่างไร? มันแสดง
้
ให ้เราเห็นว่าเดือนนี โบนั ่ นเท่
สจะเพิมขึ ้ าไหร่ฉันจะไม่
บอกว่าเท่าไหร่ฉันจะเห็นผลเมือเงิ ่ นออก "

่ ดบางอย่างยิม้ เนื่ องจากร ้านมีการจัดหา

ทุกคนทีพู
ติมซํ ่ นธุ
่ าเพิมขึ ้ รกิจจึงดีขนมากแม้
ึ้ วา่ ทุกคนจะยุ่ง แต่ก็
่ นว่าร ้านยุ่งแค่ไหน ในตอนท ้ายของการ
มีความสุขทีเห็
ประชุมตามปกติผู ้จัดการ Qiu ได ้พาอาจารย ์ Lin ไป
พูดว่า: "หลานสาวของคุณน่ าทึงจริ ่ งๆฉันคิดว่าเธอยัง
เด็กและไม่สามารถทํางานของกลุม ้
่ หัวใจได ้ตอนนี ดู
เหมือนว่าเธอจะประเมินตํ่ากว่านี ้ เดือนฉันเป็ นโบนัส
ของเธอตามจํานวนทีมากที่ ่ ด "ในประโยคสุดท ้าย
สุ
 ้
ผู ้จัดการ Qiu ลดเสียงลงเป็ นพิเศษ รอยยิมของคุณปู่
้ นทีเขาหยิบบุหรีออกมาจากกระเป๋
หลินลึกขึนทั ่ าและ
่
ยืนให ้

หลินซีกลับไปทีโต๊ ่ ะทําอาหารและเริมงานในแต่
่ ละวัน
้
ตอนนี เธอและผู อ้ าวุโส San มีหน้าทีร่ ับผิดชอบในการ
่ าในนามผู ้อาวุโส San เป็ นผู ้ร ับผิดชอบและ
ผลิตติมซํ
เธอเป็ นรองผู ้อํานวยการ แต่พชายต ี่ ้องการเรียนรู ้วิธ ี
ทําอาหารกับคุณปู่ หลินและหลินซีเป็ นผูร้ ับผิดชอบงาน
ส่วนใหญ่ในกลุม ่ นี ้ กลุม ่ าจะต ้องจัดหาติมซํ
่ ติมซํ ่ า5
สายพันธุ ์ทุกวันมีการกําหนดสามสายพันธุ ์และมีการ
ปร ับปรุงพันธุ ์ 2 ชนิ ดเป็ นประจําทุกเดือนเพือป้ ่ องกัน
่
ไม่ให ้ลูกค ้าเบือหลิ นซีคด ้ นมาหรื
ิ แนวคิดเหล่านี ขึ ้ อพูด
ให ้ช ัดก็คอื เลียนแบบแนวคิดทางการตลาดของคนรุน ่
หลัง

หลังจากเลิกงานคุณปู่ หลินและหลินซีก็กลับบ ้าน

ด ้วยกันตลอดทังวั ้ นคุณปู่ หลินมีรอยยิมบนใบหน้
้ าของ
่
เขาหลินซีรู ้ว่าคุณปู่ มีความสุขสําหร ับเธอทีจะแสดง
ความยินดีและให ้กําลังใจหลินซีคณ ุ ปู่ หลินเป็ นการ
ส่วนตัว ลงไปแม่คร ัวทําปลาแมนดารินกระรอกชินหนึ ้ ่ง
กับซอสไก่และชินต้ ้ม คุณปู่ หลินถนัดอาหารซูและ
รสชาติของการทําอาหารค่อนข ้างเบาหลินซีชอบรส
้
หวานเปรียวและเปรี ้
ยวเขามั กจะทําอาหารตามรสนิ ยม
่ เขามั
ของตัวเองสําหร ับสิงนี ้ กจะสอนโดยคุณปู่ Lin

้ั คุ
สําหร ับหลินซีครงนี ้ ณปู่ หลินได ้เติมนํ าตาลให
้ ้กับ
ปลาแมนดารินกระรอกมากขึน้ ในมือเย็ ้ นพ่อหลินหยิบ
ปลากัดแล ้วพูดอย่างเอะอะว่า“ โอ ้วันนี พ่้ อพลาดไป
แล ้ว” คุณปู่ หลินมองลูกชายอย่างดุร ้าย:“ ฉัน
ทําอาหารมาหลายสิบปี แล ้วและฉันก็ยงั ทําผิดได ้เช่นนี ้
้
. วันนี อาหารจานนี ้ งตามรสนิ ยมของเสียวซี
ปรุ ่ "

่
" มีอะไรดีเกียวกั ่ ?้ "ป๊ าหลินยังคงรู ้จักพ่อ
บเรืองนี
่
ของเขาดี เมือได ้ ณปู่ หลินก็เล่าอย่างมี
้ยินเช่นนี คุ
่
ความสุขเกียวกั บการแสดงล่าสุดของหลินซีและ
้ ยงของเขาก็ไม่สามารถเข ้าใจได ้ เมือฉั
นํ าเสี ่ นได ้ยินว่า
มีโบนัสดวงตาของพ่อหลินก็สว่างขึนและเขาก็ ้ พูดว่า
"เอาละเมือเสี่ ยวซี
่ ้
สง่ เงินมาให ้ซือของขวั ่
ญให ้พ่อ" เมือ
รู ้ว่าพ่อหลินกําลังล ้อเล่นกับตัวเองหลินซีก็ยงั คงตอบ
อย่างจริงจัง คุณปู่ หลินกล่าวด ้วยใบหน้าบึงตึ ้ ง“ เรืองไร
่ ้
้
สาระเจ ้าต ้องการซือของใช ้
้เงินของตัวเองซือของเอง
่
เสียวซี อายุยงั ไม่มากถึงเวลาเก็บเงินและเตรียม
สินสอด” หลินซีได ้ยิน คําพูดปลาเกือบจะพุ่งออกมา
และฉันเริมมี่ สว่ นร่วมในเรืองนี
่ ว่้ าฉันพูดได ้ดีแค่ไหน

่ อหลินได ้ยินเช่นนี เขาก็

เมือพ่ ้ รู ้สึกประทับใจมากและ
พูดว่า "คุณสามารถเตรียมตัวได ้จริงๆ

เรามาคุยกันว่าจะแต่งงานในอีกหนึ่ งหรือสองปี
เกือบจะเหมือนเดิม" หลินซีอายและพูดอย่างเขิน ๆ ว่า
่ ในอี
"พ่อฉันยัง เล็กฉันจะพูดเรืองนี ้ กไม่กปีี่ "หลังจาก
พูดเขาก็ก ้มหน้าและหยุดพูด
 ่
พ่อหลินมองลูกสาวทีผอมเพรี ่
ยวอดไม่ได ้ทีจะถอน
หายใจ︰ "บ ้านพ่อไม่ได ้แต่งงานแล ้วโตขนาดนี ้
่
แต่งงานกับบ ้านคนอืนแล ้วนี่ เลียงลู
้ กสาวเธอไม่ด"ี

"นี่ มันก็สมเหตุสมผลแล ้วนะเมือผู ่ ห้ ญิงคนหนึ่ ง

แต่งงานกับคนทีบ ่ ้านเธอยังต ้องร ับมือกับแม่สามีพสะใภ
ี่ ้
่
และพีสะใภ ้ไม่เป็ นไรคุยกับคนทีคุ ่ ยง่ายถ ้าคุณเจอคนที่
่ ยด ้วยคุณจะไม่สามารถมีชวี ต
เป็ น ยากทีจะคุ ่ ่นคง
ิ ทีมั
ได ้” คุณปู่ หลินก็กงั วลเช่นกัน
"มันเป็ นไปไม่ได ้จริงๆฉันจะจ ้างลูกเขยในเวลานั้น"
คุณปู่ หลินยังไม่เต็มใจทีจะแต่ ่ งงานกับหลานสาวของ
เขาหลานสาวของเขาคนนี จะอ่ ้ อนนุ่ มถ ้าผู ้อาวุโสไม่
ยอม อย่าดูเลยฉันไม่ต ้องกังวลจริงๆ

"เฮ้ไม่เป็ นไรฉันกลับไปดูวา่ เด็กผูช

้ ายมีนิสยั ดี
่ เหตุผลของปู่
หรือไม่" พ่อหลินหลินรู ้สึกถึงคําพูดทีมี
แต่กฎหมายการเลือกตังคื ้ อ นี่ ไปตรวจสอบตัวเอง
 "เจอเด็กน้อยทีมี่ ความสามารถลูกครีกของฉันก็ไม่
เลวแม้ว่าคุณจะจ ้างลูกเขยคุณไม่สามารถขอคนทีไม่ ่ มี
แววได ้รู ้ไหม" คุณปู่ หลินบอก พ่อหลินหลินซีฟังพวก
เขาและไม่สนใจคุณและฉันแต่ละคนความเห็นของ
ลูกค ้าของฉันทันใดนั้นอาหารอันโอชะตรงหน้าของ
เธอก็สญ ู เสียรสชาติไปเธอกินอาหารไม่กคํ ี่ าด ้วยความ
รีบร ้อนและพูดว่า "คุณกินช ้าฉันจะ กลับไปบ ้านก่อน”
พูดจบเธอก็หนี กลับห ้องไป

คิดว่าฉันอายุแค่ 21 ปี นี่ เป็ นวัยทีอยากแต่

่ งงานเหรอ
นอกจากฉันมาทีนี ่ ่ เพือทํ
่ างานให ้เสร็จและฉันต ้องไม่ร ับ
้
แต่งงานแล ้วฉันจะปัดเป่ าความคิดของผูเ้ ฒ่าทังสองได ้
อย่างไรมันน่ าเศร ้าจริงๆ

นี่ คือหลินซีในขณะทีกั ่ งวล เว่ยหงจุนและจางจือเห ่

ยาในด ้านอืน ่ ๆ ก็กงั วลเช่นกัน "การสอบกําลังจะมีขน ึ้
้
ในวันพรุง่ นี และฉั นยังมี มีคาํ ถามมากมายให ้ทํา "เว่
่
ยหงจุนมองไปทีกระดาษแผ่ นหนึ่ งทีมี
่ คาํ ถามส่วนใหญ่
้ ้โดยไม่ได ้เขียนด ้วยความกังวลจริงๆเมือเขา
ทิงไว ่
 ่
ขัดจังหวะความคิดของจางจือเหยาก็ หยุดชะงักเปิ ด
่ ๆ.
หนังสือดูและก ้มหลังลงไปเรือย

เว่ยหงจุนเหลือบมองไปทีโต๊ ่ ะทํางานของ ฉู่ เซิงมี

เอกสารการทดสอบหลายชุดบนกองหนังสือทีเป็ ่ น
ระเบียบส่วนบนสุดเหมือนกับทีอยู ่ ่ในมือของ เว่ยหงจุน
ความแตกต่างก็คอื ฉู่ เซิงทําเสร็จแล ้ว เว่ยหงจุนย ้าย
้ โต๊
เก ้าอีไปที ่ ะของ ฉู่ เซิงและเมือเที
่ ยบกับการบ ้านของ
่ ยน ทันทีที่ Qi Xiao เข ้ามาในห ้อง
ฉู่ เซิงเขาก็เริมเขี
เขารู ้สึกถึงบรรยากาศการเรียนรู ้ทีเข ่ ้มข ้นและพูดติด
ตลกว่า "มันหายากจริงๆพวกเขาทุกคนเป็ นนักเรียนที่
ดี" "ทุกคนพร ้อมหรือยัง" เว่ยหงจุนถามด ้วยความ
สับสนมองไปทีท่ ่ าทางสงบของ Qi Xiao .

่ นสามารถ
"ฉันไม่ได ้เรียกร ้องอะไรมากตราบเท่าทีฉั
ผ่านการทดสอบได ้" ฉี เซียวโยนหนังสือลงบนหัวเตียง
้
แล ้วหยิบนํ าพร ้ ้อน อีกสองคนทีเหลื
้อมกระติกนํ าร ่ อมอง
หน้ากันและยังคงดินรนต่้ อไป
 ่
เมือไฟกําลังจะดับ ฉู่ เซิงก็กลับมา เว่ยหงจุนทีรู่ ้สึก
วิงเวียนกับคําถามอยู่แล ้วเหลือบมองไปที่ ฉู่ เซิงและ
ทักทาย ฉู่ เซิง"ฉันกลับมาแล ้วคุณเป็ นอย่างไรบ ้าง"
้ ยงของ ฉู่ เซิงเบาลง เว่ยหงจุน
"เกือบเสร็จแล ้ว" นํ าเสี
่
ลังเลเล็กน้อย ฉู่ เซิงมองไปทีเขาและถามว่ า"

มีอะไรเหรอ?" เว่ยหงจุนยิมกว ้ ้ กน้อยและพูด

้างขึนเล็
ด ้วยความเมตตา: "ช่วยดูสองหัวข ้อนี ด ้ ้วยฉันคิดไม่
่ พี
ออกจริงๆ . "ฉู่ เซิงลังเลจําสิงที ่ สาวของเธอพู
่ ดและ
ระงับความไม่อดทนเล็กน้อยหยิบหนังสือแบบฝึ กหัดที่
เว่ยหงจุนส่งมาให ้อ่านสักพักหยิบปากกาทีเว่ ่ ยหงจุน
ถืออยู่ในมือออกมาและเขียนออกมา ขันตอนในการ ้
แก ้ปัญหาเขาส่งปากกาคืน เว่ยหงจุนเว่ยหงจุนมองไปที่
การเขียนด ้วยลายมือทีแข็ ่ งแกร่งในอุตสาหกรรม
หนังสือและขอบคุณ ฉู่ เซิงสําหร ับเรืองนี ่ ้

ฉู่ เซิงพยักหน้าร ับอ่างล ้างหน้าไปล ้างพอกลับมาไฟ

ั ลงและระฆังก็ดงั ขึน้ ไม่นานหอพักก็ตกอยู่ใน
ก็ดบ
ความมืด ไม่นานแสงไฟฉายก็สว่างขึนที ้ เตี
่ ยงของ เว่
 ่
ยหงจุนตามด ้วยจางจือเหยาและ Qi Xiao ในทีสุ่ ด
้
หลังจากทังสามมองหน้ ากันแล ้วพวกเขาก็หมกมุ่นอยู่
กับการอ่านหนังสือ มีเพียง ฉู่ เซิงเท่านั้นทีมองไปที
่ ่
คน
สองสามคนหันหลังและเข ้านอน

“ อืมฉู่ เซิงคุณหลับหรือยัง?” เสียงเหนี ยมอายของเว่

ยหงจุนดังขึนในห ้ ้อง “ มีอะไรเหรอ?” จือเซิงไม่หน
ั
กลับมามองด ้วยนํ าเสี้ ยงไม่พอใจ "อืมฉันขอโทษ
ตอนนี คุ ้ ณช่วยอธิบายหัวข ้อให ้ฉันฟังได ้ไหมฉันไม่
เข ้าใจ" เว่ยหงจุนยังรู ้สึกอาย ดวงตาของ ฉู่ เซิงเต็มไป
ด ้วยความไม่อดทนนี่ คือสิงที ่ พี
่ สาวของฉั
่ นพูด?

้ ่ งอีกครงยื
เขาลุกขึนนั ้ั ดผมและระบายอารมณ์ เขา
้ ่ งบนเตียงของ เว่ยหงจุนและถามว่า "ฉันไม่
ลุกขึนนั
เข ้าใจตรงไหน" เว่ยหงจุนวาดวงกลมด ้วยนิ วของเขา ้
่
โดยทีเขาไม่ เข ้าใจ ฉู่ เซิงหยิบปากกาและเขียนประเด็น
ความรู ้และคําอธิบายในขันตอนนั ้ ้น เพิงจะวางปากกา
่
ลง เว่ยหงจุนก็หยุดเขา: "ยังอยู่ทนี ี่ ่ " ฉู่ เซิงเหลือบมอง
เขาจากนั้นก ้มศีรษะลงเพือเขี ่ ยนต่อ เว่ยหงจุนมอง
อย่างระมัดระวังเป็ นเวลานานและในทีสุ ่ ดก็พยักหน้า
"ขอบคุณฉันจะเชิญคุณไปทานอาหารคํ่าหลังการ
่ ยงของเขาและไป
สอบ" "ไม่จาํ เป็ น" ฉู่ เซิงกลับไปทีเตี
นอน

่
อีกสามคนพักผ่อนเมือไหร่ ฉู่ เซิงไม่รู ้ เช ้าวันรุง่ ขึน้
่ ้เห็นดวงตาแดงกําของ
เท่านั้นทีได ่ เว่ยหงจุนฉันรู ้ว่า
้ ้องไม่ได ้นอนหลับสบาย
ผู ้ชายคนนี ต

่
การสอบทีแสนทรมานจบลงแล ่
้วและเมือออกจาก
ห ้องสอบ เว่ยหงจุนก็หยุด ฉู่ เซิงด ้วยความยินดี: "ฉู่ เซิง
คําถามสุดท ้ายของการสอบวันนี คื ้ อคําถามทีฉั
่ นถาม
่
คุณเมือวานนี ้ มย?"
ใช่ ้ั ฉู่ เซิงพยักหน้า เว่ยหงจุนตบ
หน้าอย่างมีความสุขและพูดว่า "ฉันคุ ้นเคยกับคําถาม
้
นี ยกเว ้นหมายเลขทีเปลี ่ ยนไปทุ
่ กอย่างก็เหมือนเดิม
คราวนี ก็ ้ ไม่มป
ี ัญหา ฉู่ เซิงขอบคุณ"

"เฮ้เราไปทานอาหารเย็นด ้วยกันเถอะ . ฉันจะร ักษา

คุณ. " คุณปล่อยได ้ไหม?" เว่ยหงจุนต ้องการเชิญ ฉู่
เซิงไปทานอาหารเย็นด ้วยความจริงใจ แต่ ฉู่ เซิงยังคง
่
ปฏิเสธ เมือมองไปที ่ ้านหลังของ ฉู่ เซิงจากไป เว่ยหง
ด
จุนก็ถอนหายใจคน ๆ นี เป็้ นคนดีจริง ๆ แต่เขาก็เฉย
เมยต่อผู ้คนมากเกินไป
ตอนที69 ่
่
ฉู่ เซิงกลับมาทีหอพั ่ มแย
กใบหน้าทียิ ้ ้มของ เว่ยหงจุน
และกล่องขนมกําลังรอเขาอยู่ เว่ยหงจุนรู ้ว่า ฉู่ เซิงจะไม่
้ ทเขาได
กินข ้าวกับเขานับตังแต่ ี่ ้พบกับ ฉู่ เซิงเขาอยู่คน
เดียวและไม่คอ ่ ยพูด หลังจากสามปี ของการลงทะเบียน
่
เขาไม่ได ้เป็ นเพือนและร ักษาระยะห่างจากทุกคน

่
เว่ยหงจุนยืนกล่องอาหารกลางวันให ้ฉู่ เซิงและพูดว่า
"นี่ ขนมทีฉั
่ นซือมาเป็
้ นพิเศษมันเป็ นความในใจ" "ไม่
่ นข ้ามเขาไปโดยไม่ได ้วางแผนทีจะ
จําเป็ น" ชูเซิงเดิ ่
ขอขอบคุณเขา เว่ยหงจุนเป็ นคนไร ้กังวลมากเขาไม่มี
ความคิดเขาพยายามเพียงเล็กน้อยและเขาไม่ได ้โลภ
่ างๆของเขา
สิงต่
 Xu เป็ นเพราะเขาคุยกับ ฉู่ เซิงบ่อยมากเมือเร็ ่ ว ๆ นี ้
เว่ยหงจุนพยายามทําลายกําแพงกันระหว่ ้ างเขากับ ฉู่
เซิงเขาขวางเส ้นทางของ ฉู่ เซิงและเปิ ดกล่องอาหาร
กลางวันทีมี ่ ไส ้ถัวสองสามม้
่ วนอยู่ข ้างใน ฉู่ เซิงมองไปที่
่
ไส ้ถัวม้วนคิ ้
วขมวดของเขาก็ ่
คลีออก ่
เมือมองไปที ่ วน
ม้
่
ไส ้ถัวแดงที ่ ้นเคยมือของเขาไม่เชือฟั
คุ ่ งอย่างสมบูรณ์
เขาหยิบชินหนึ้ ่ งขึนมาและใส่
้ ั เข ้าปากรสชาติที่
มน
คุ ้นเคยนั้นเหมือนกับทีพี ่ สาวของเขาทํ
่ า แม้ว่าพีสาว่
ของเขาจะจากไปหลายปี แล ้ว แต่รสชาติทคุ ี่ ้นเคยนี ้
ยังคงอยู่ในใจของเขา เป็ นไปได ้ไหมว่า ... หัวใจของ ฉู่
เซิงเต ้นอย่างรวดเร็วทันทีทเขาจัี่ บข ้อมือของ เว่ยหงจุน
เขาก็ถามอย่างกระตือรือร ้นว่า "คุณซือสิ ้ นค ้านี ที้ ไหน"
่
ฉันเห็นมันและพูดว่า "ฉันซือที ้ ่

่
Hebanzhai มีอะไร เรือง?” ฉู่ เซิงผลักเว่ยหงจุน
ออกไปและรีบออกจากหอพักเขาต ้องการตรวจสอบว่า
่
พีสาวของเขากลั ่
บมาหรือยัง เว่ยหงจุนเห็น ฉู่ เซิงวิงหนี
วางกล่องอาหารกลางวันและวิงไล่ ่ ตามเขา คนสองสาม
คนในหอพักมองหน้ากันและไม่เข ้าใจว่าเกิดอะไรขึน้
่ ด เว่ยหงจุนก็หยุด ฉู่ เซิงทีช
ในทีสุ ่ นล่
้ั างในหอพัก: "ฉู่
เซิงคุณจะไปไหนโรงเรียนถูกล็อคในเวลานี "้ ฉู่ เซิงหยุด
่
เมือเขาได ้ยินคําพูดและจากนั้นเขาก็ตระหนักว่าวันนี ้
เขาไม่สามารถ ออกไป.

่
คลืนแห่ งความสูญเสียจะเอ่อล ้นออกมาในอกของ
่
เขาเมือมองขึ ้
นไปที ่
ดวงดาวที ่
กระพริ บในตอนกลางคืน
ฉู่ เซิงพูดอย่างเงียบ ๆ กลับมาแล ้วเหรอ?

้ นทียากลํ
ฉู่ เซิงใช ้เวลาทังคื ่ าบากและ ฉู่ เซิงก็สวม
้ าและลุกขึนไปซ
เสือผ้ ้ ่ นงง
ัก เว่ยหงจุนเห็นว่า ฉู่ เซิงเริมงุ
เขาเหลือบมองนาฬก ิ าปลุกพระเจ ้าของฉัน! ไม่ถงึ ห ้า
โมงเย็นและวันนี เขาตื ้ ่ แต่เช ้า เว่ยหงจุนนึ กถึง
น
พฤติกรรมทีผิ ่ ดปกติของ ฉู่ เซิงเมือคื
่ นเขากังวล
เล็กน้อยเขาลืมตาทีง่่ วงนอนและเงยหน้าขึนและถามว่ ้ า
"คุณต ้องการออกไปข ้างนอกหรือไม่?" ฉู่ เซิงพยักหน้า
ลดเสียงของเขาและพูดว่า "ถ ้าฉัน กลับมาไม่ได ้ "ได ้
โปรดขอตัวฉันลาก่อน"
 เว่ยหงจุนทียั่ งคงงุ นงงตอบสนองช ้าเล็กน้อยและ
ตอบสนองโดยไม่รู ้ตัว จากนั้นทันทีทประตู
ี่ เปิ ดและปิ ด
ฉู่ เซิงก็ไม่มใี ครเห็น

่
ถนนในตอนเช ้าเงียบเชียบ ฉู่ เซิงวิงจากโรงเรี ยนไป
ยัง Hebanzhai ด ้วยความเร็วทีเร็ ่ วทีสุ่ ดเขาไม่พบ
ร่องรอยของสิงที ่ เรี ่ ยกว่าความสงบบนร่างกายของ ฉู่
้
เซิงในขณะนี เขารู ้สึกเพียงว่าหัวใจของเขากําลังจะ
กระโดดออกจากลําคอตอนนี เขาจิ ้ นตนาการถึงฉาก
่
การรวมตัวกับพีสาวของเขานั ้ั ถ ้วน แต่
บครงไม่
นอกจากความกังวลและวิตกกังวลแล ้วเขายังมีเมฆ
โคลนอยู่ในใจ เขาหอบหนักจ ้องมองแผ่นป้ ายทีแขวน ่
ี่
อยู่ทประตู He Ban Zhai อย่างว่างเปล่า ขณะนี ้
สามารถมองเห็นผู ้คนเดินเข ้ามาด ้านในผ่านประตู
กระจก ฉู่ เซิงก ้าวไปข ้างหน้าและผลักประตูซงยั ึ่ งคง
ล็อคอยู่ ในขณะนี ้ Hebanzhai ยังไม่ได ้เปิ ดให ้บริการ
สําหร ับธุรกิจ ฉู่ เซิงเคาะประตูอย่างแรงและหลังจากนั้น
ไม่นานก็มค ี นเข ้ามาในทีสุ ่ ด
 ่
ผู ้เยียมชมมองไปที ่ ฉู่ เซิงทีเหงื
่ อแตกเปิ
่ ดประตูห ้อง
และถามด ้วยความโกรธ: "คุณกําลังทําอะไรอยูย ่ งั ไม่ถงึ
เวลาทําการคุณจะกังวลอะไร" ฉู่ เซิงตะลึงกับสิงที ่ ผู ่ ้มา
่
เยียมชม พูด แต่เขาไม่รู ้จะพูดอะไรอีกแล ้ว เขา
เรียงลําดับความคิดของเขาและถามว่า "ฉันอยากเห็น
พ่อคร ัวทีทํ ่ าไส ้ถัวม้
่ วนในร ้านของคุณ" ชายคนนั้นมอง
ไปที่ ฉู่ เซิงขึนและลงและถามอย่
้ างระแวดระวัง "อะไร
นะ" ฉู่ เซิงพูดอย่างไม่อดทน "ฉันแค่ อยากรู ้ว่าใครเป็ น
เชฟทีทํ ่ าไส ้ถัวแดงม้
่ วนช่วยบอกหน่ อยได ้ไหม "

่ ่ มีเชฟหลายคนทําติมซํ
" ทีนี ่ าหาใครไม่มอี ะไรไม่
้ วรอก่อนเวลานี ทุ
ต ้องถามหาถ ้าคุณต ้องการ ซือเร็ ้ กคน
ไม่วา่ ง "หลังจากพูดจบเขาก็ปิดประตูหนั ไปทางซ ้าย

ฉู่ เซิงถูกขังไว ้ด ้วยวิธน ้ งจากนั้นไม่กก

ี ี หลั ี่ ้าวชายคน
นั้นก็หน ั กลับมามองด ้วยความกังวลว่า ฉู่ เซิงจะทําตัวไร ้
เหตุผล ข ้ามกระจกเขาเห็นเพียง ฉู่ เซิงยืนอยูต ่ รงนั้น
เหมือนเสาไม้ด ้วยความกังวลทําอะไรไม่ถก ู และมีความ
คาดหวังในดวงตาของเขา
 ปรมาจารย ์ฉิ นเข ้าไปในคร ัวด ้านหลังวางหมูชน ิ้
ใหญ่ลงบนเขียงแล ้วเริมสั ่ บใส่ไส ้หลินซีก ้มศีรษะเพือทํ ่ า
๊ ในช่วงเวลาอาหารเช ้าธุรกิจของเกียวเป็
เกียว ๊ นสิงที ่ ดี
่
่ ด ช่วงเวลานี เป็
ทีสุ ้ นช่วงเวลาทีคึ ่ กคักทีสุ
่ ดสําหร ับหลิน
้
ซีในขณะนี เธอไม่ มส ิ่
ี งรบกวนใด ๆ และรหัสการเติมทีดี ่
จะถูกวางไว ้ตรงกลางแป้ งซึงพั ่ บและงอทีปลายนิ
่ ้
วของ
เธอ ในพริบตาเกียวก็ ๊ ถก ู วางอย่างเรียบร ้อยบนโต๊ะดู
๊
เกียวกลมผู ค้ นไม่สามารถช่วยขยับนิ วชี ้ ได ้ ้

ด ้วยคําทักทายของเจ ้าของร ้าน Qiu: "ประตูเปิ ด

อยู่" ประตูของ Hebanzhai ถูกเปิ ดออกและลูกค ้าที่
ี่
รออยู่ทประตู ่
ก็เข ้ามาในร ้าน ฉู่ เซิงรีบไปทีคนแรกและ
พูดกับพนักงานเสิร ์ฟ: "ฉันต ้องการถัวแดง ่ แปะ.
่
"โรล." เสียวโจวเหลื อบมองไปทีฉู ่ ่ เซิงชีไปที
้ เมนู ่ แล ้ว
่
พูดว่า "ไม่มไี ส ้ถัวให ี่ ง"
้ดูเมนู ทจะสั ่ ในตอนนี เมนู ้ มเี พียง
แค่ซาลาเปา, บะหมี่ และเกียว ๊ ฉู่ เซิงไม่รู ้จะสังอะไร
่ การ
ผัดวันประกันพรุง่ ของเขาทําให ้เกิดความไม่พอใจกับ
่
คนทีมาที ่ ฉั
หลัง "ฉันคิดเรืองนี ้ นไม่ได ้คิดถึงเรืองนี่ และ
้
มันก็ลา่ ช ้า" ความคิดของ ฉู่ เซิงกระพริบเมือนึ ่ กถึง
 ๊
เกียวที ่ เว่ยหงจุนนํ ากลับมาและพูดว่า " ถ ้าอย่างนั้น
คุณต ้องมีชามเกียว ๊ "

ฉู่ เซิงนั่งอยู่ทโต๊ ี่ ะพร ้อมชามนึ่ งอยู่ตรงหน้าเขาใน

ขณะนี มื ้ อของเขากําลังสันด ่ ้วยช ้อนของพีสาวของฉั
่ น
เคยห่อให ้เขาครงหนึ ้ั ่ งเกียวรสชาติ
๊ อร่อยอยู่ในใจเขามา
ตลอดเกียวที ๊ เขากิ
่ นตอนนี มี ้ รสชาติแบบนี ถ ้ ้าไส ้ถัวแดง
่
ม้วนเป็ นเรืองบั ่ งเอิญเกียวชามนี ๊ ้ สามารถยืนยันการ
ก็
เดาของเขาได ้แล ้ว วางช ้อนในมือลงด ้วยความไม่เต็ม
ใจระงับความตืนเต ่ ้นในใจเขาเรียกบริกรและพูดว่า
"สวัสดีสหายฉันอยากเห็นพ่อคร ัวทีห่ ่ อเกียว"
๊ บริกร
รู ้สึกงุ นงงเล็กน้อย แต่ก็ยงั อดทนถามว่า "มันเป็ น
ปัญหาอืนหรื ่ อไม่หากคุณมีความคิดเห็นหรือ
ข ้อเสนอแนะคุณสามารถเขียนลงในสมุดความคิดเห็น
ของเราได ้" ฉู่ เซิงกล่าวด ้วยใบหน้าทีจริ ่ งจัง: "ฉันแค่
อยากเห็นเพือนของ ่ Bao Wonton โปรดช่วยฉัน
ตามหาเธอ" บริกรเฝ้ าดูเขายืนกรานมองหน้าเขาอีก
้ั
ครงเขาไม่ เหมือนคนเลวเขาพูดด ้วยความลําบากใจ:“
เวลานี เป็ ้ นเวลาทียุ่ ่งทีสุ ่ ดสําหร ับคร ัวด ้านหลังของเรา
ฉันไม่สะดวกทีจะเรี ่ ยกเธอออกไป "" ไม่เป็ นไรฉันรอได ้
คุณไปช่วยฉัน "คุณคุยกับเธอได ้ไหม?" ฉู่ เซิงพูด
อย่างกระตือรือร ้น

พนักงานเสิร ์ฟเห็นว่าเขาจริงใจมากและคิดว่า
บางอย่างน่ าจะเป็ นจริงและชายหนุ่ มคนนี ก็ ้ ดด
ู เี ขาพูด
เบา ๆ ว่า "ไปเถอะฉันจะคุยกับเธอและดูวา่ ฉันจะโทร
หาเธอได ้ไหม" "โอเค . ขอบคุณ.” ฉู่ เซิงมองดู
พนักงานเสิร ์ฟทีเข ่ ้ามาในคร ัวด ้านหลังเขาจ ้องไปที่
ประตูทปิี่ ดอยูแ่ ละพูดอย่างเงียบ ๆ ว่าพีสาวฉั
่ นจะได ้พบ
คุณเร็ว ๆ นี ้

หลินซีทกํ ี่ าลังยุ่งอยู่ได ้ยินว่ามีลก ู ค ้ากําลังมองหาเขา

อยู่ตรงหน้าเขาและเขาก็ยงั คงสงสัยเมือปรมาจารย ่ ์
Qin ทีอยู ่ ่ด ้านข ้างจําได ้ว่าเกิดอะไรขึนในตอนเช
้ ้าเขา
ก็พูดถึงหลินซีหวั ใจของหลินซีสนไหวและปฏิ ่ั กริ ยิ าแรก
ของเขาที่ ฉู่ เซิงพบมัน? เขาเดาได ้อย่างไรว่าเขาอยู่
ทีนี่ ่ ? เธอควรอธิบายกับ ฉู่ เซิงอย่างไรว่าเธอเดินทางมา
่ ่ สิงเหล่
ทีนี ่ ้ อบจะทําให ้ความคิดของหลินซีท่าทาง
านี เกื
ยุ่งเหยิงของหลินซีทาํ ให ้อาจารย ์ Qin เข ้าใจผิดและ
 ่
พูดว่า "เสียวซี ไม่ต ้องกลัวฉันจะไปกับคุณถ ้าใครกล ้า
๋
สร ้างปัญหาฉันต ้องขับไล่เขาออกไป" ก๋วยเตียวกํ าลัง
จะไป ออก.หลินซีรบี หยุด แต่เขาควรไปดูกอ ่ น

่
เมือประตู ไม้ทีปิ่ ดอยู่เปิ ดออก ฉู่ เซิงก็ระงับความ
อยากทีจะรี ่ บวิงไปข
่ ้างหน้าและมองไปทีผู ่ ้หญิงคนนั้น
ตามพนักงานเสิร ์ฟเธอสวมชุดหลวม ๆ สีขาวใบหน้า
ขนาดเท่าฝ่ ามือของเธอส่วนใหญ่มห ี น้ากากปิ ดอยู่สงิ่
่
เดียวทีเธอสามารถมองเห็ นได ้ เป็ นทีช ่ ัดเจนว่าผูห้ ญิง
คนนี มี้ ดวงตากลมโตคูห ่
่ นึ่ งทีฉลาด ่ ฉู่ เซิงเห็นหลิน
เมือ
ซีปฏิกริ ยิ าแรกของเขาคือความผิดหวัง นี่ ไม่ใช่พสาว ี่
น้องสาวของฉันไม่ใช่แบบนี ้ หลินซีมาหาฉู่ เซิงถอด
หน้ากากและถามว่า "ขอโทษนะคุณเป็ นอะไรหรือ
่
เปล่า" ชูเซิงมองใบหน้ าแปลก ๆ นี และไม่ ้ รู ้ว่าจะพูด
อะไรสักพัก บริกรไม่พอใจเล็กน้อย: "คุณเป็ นอะไรหรือ
เปล่าคุณไม่ได ้บอกแค่วา่ คุณต ้องการเห็นพ่อคร ัวทีทํ ่ า
๊
เกียวตอนนี ้
อาจารย ์ Lin อยู่ทนี ี่ ่ และคุณไม่ได ้พูดอะไร
อีกแล ้วคุณจะทําอะไร ทําอะไร? "
 ่ ้านายกําลังทํางานอยู่มี
ฉู่ เซิงได ้ยิน Lin เมือเจ
ความหวังอันริบหรีด่ ้วยเหตุผลบางอย่างและเขาถาม
ว่า" นามสกุลของคุณ Lin คุณชืออะไร ่ "บริกรขมวด
้
คิวและพู ดด ้วยเล็กน้อย ความไม่พอใจ: "ทําไมคุณถึง
ยังคงถามเกียวกั ่ ่
บชือของผู ้หญิงคนนั้นสิงที
่ ไม่
่ มใี คร
ได ้ร ับอนุ ญาตให ้สวมฝ้ าย"

ในร ้านมีลก
ู ค ้าจํานวนมากมองไปด ้านข ้างหลินซี
อายเล็กน้อยเธอหัวเราะและพูดว่า ฉู่ เซิง︰ "อืม, เรา
้ อื
ไม่ได ้พูดในนี ที ่ นพู
่ ดทังหมดใช่
้ ้ั "
มย?

ฉู่ เซิงเดินตามหลินซีและเดินออกจากร ้านหลินซีกาํ

หมัดแน่ นด ้วยมือทังสองข้ ่
้างเพือระงั ่
บความตืนเต ้นใน
ใจนี่ คือ ฉู่ เซิงเมือเขาเติ
่ บโตขึน้ ฉู่ เซิงอดีตตัวน้อยทีน่่ า
สงสารได ้เติบโตเป็ นชายหนุ่ มทีหล่ ่ อเหลา ด ้วยความสูง
หนึ่ งเมตรครึงหลิ่ นซีจาํ เป็ นต ้องเงยหน้าขึนมองเขา
้
ใบหน้าของเขาเปิ ดมานานลักษณะใบหน้าของเขาเป็ น
แบบสามมิตแิ ละโครงร่างของเขาถูกกําหนดไว ้อย่าง
 ่ นึ่ งเท่านั้นทียั
ช ัดเจนมีเพียงดวงตานกฟี นิ กซ ์คูห ่ งคง
ส่องแสงเหมือน แสงออบซิเดียน

ด ้านหลังของเขา ฉู่ เซิงจ ้องมองไปทีด ่ ้านหลังของ

หลินซีทนั ใดนั้นเขาก็สงั เกตเห็นบางอย่างเด็กสาว
่
แปลกหน้าเดินในท่าทางคล ้ายกับพีสาวของเธอและไฟ
แห่งความหวังในใจของ ฉู่ เซิงก็ลก ุ เป็ นไฟ

่ งสองมาถึ
เมือทั ้ งมุมหนึ่ งหลินซีพูดก่อนแม้วา่ ท่าที
ของเขาจะอ่อนโยน แต่คอ ่ นข ้างแปลกแยก: "มีอะไรที่
คุณต ้องการจะทํากับฉันหรือไม่?"

่ ้จักฉู่ เซิง, Chu ในขณะนี ้ .

ใช่หลินซีไม่มแี ผนทีจะรู
Sheng ปรากฏตัวขึนอย่ ้ างกะทันหันเกินไป. เธอรู ้สึก
ว่าเธอไม่สามารถอธิบายกับ ฉู่ เซิงได ้ว่าทําไมเธอถึง
กลับมาจากความตายและทําไมเธอถึงข ้ามไปหาสาว
แปลกหน้า สําหร ับงานนั้นระบบไม่ได ้กําหนดให ้เขา
่ แลเขาวันนี ้ ฉู่ เซิงไม่ต ้องการ
ต ้องพา ฉู่ เซิงไปด ้วยเพือดู
 ้ กต่อไป เขาเป็ นผู ้ใหญ่และสามารถ
การดูแลเช่นนี อี
ดูแลชีวต
ิ ของเขาได ้

่
เมือมองไปที ่
ใบหน้ ่
าทีสวยงาม แต่ไม่คุ ้นเคยนี ้ ฉู่ เซิง
ไม่รู ้ว่าจะพูดอะไร การได ้ยินคําพูดของหลินซีทําให ้
หัวใจของเขาจมลงไปทีก ่ ้นบึงพี
้ สาวจะจํ
่ าเขาไม่ได ้อีก
แล ้วหรือ? ชวคร่ ั งช้ั วคราวทั
่ั ้
งสองคนพู ดไม่ออก

ตอนที่ 70 น่ าสงสัย

ทีสุ่ ด ฉู่ เซิงก็พูดขึน้ "ฉันอยากรู ้ว่าเธอชืออะไร?"

่
"Linxi, Shuangmulin, ลําธาร" ดวงตาของ ฉู่ เซิง
มืดลงและเขาก็พูดว่า: "ฉันมีพสาวเธอ ี่ ฉันเคยทําไส ้ถัว่
แดงและเกียวให ๊ ้ฉันบ่อยๆเธอมีรสชาติเหมือนกับคุณ
ฉันอยากรู ้อยากเห็นดังนั้นฉันจึงอยากถาม”หลินซี
ถึงกับผงะนี่ เป็ นความประมาทของเธอวิธก ้
ี ารเหล่านี มี
้
พืนฐานมาจาก สูตรแน่ นอนว่ารสชาติเหมือนกันและ
่
เป็ นเรืองยากที ่ ฉู่ เซิงจะยังจํารสชาติได ้หลังจากผ่านไป
หลายปี
 "บางทีมน ั อาจจะเป็ นเรืองบั ่ งเอิญ"หลินซีไม่สามารถ
่ั
อธิบายมันได ้ชวขณะหนึ ่ งและ ฉู่ เซิงก็ถามต่อไป: "ฉัน
้
คิดว่าถ ้าอาหารทังสองชนิ ดมีรสชาติเหมือนกันทุก
ประการฉันเกรงว่าจะไม่สามารถเรียกได ้ว่าเป็ น เป็ น
่ งเอิญ "Lin Xi มองไปที่ ฉู่ เซิงด ้วยสายตาทีลึ
เรืองบั ่ ก
้ ่ เป็ นครงแรกที
ลํานี ้ั ่ ฉู่ เซิงทีโตแล
่ ้วพูดอย่างก ้าวร ้าว

่
เมือหลินซีไม่สามารถร ับมือได ้ก็มค
ี นเข ้ามา คุณปู่
หลินมองไปที่ ฉู่ เซิงด ้วยสายตาทีไม่
่ ด:ี "ชายหนุ่ มคุณ
จะทําอะไรบอกฉันว่ามีอะไร"หลินซีหน ั กลับมาและเห็น
่ นชาหลินซี
คุณปู่ หลินเดินเข ้ามาพร ้อมกับใบหน้าทีเย็
แอบตะโกนอย่างไม่ดี โดยไม่รู ้ตัวเขายืนอยู่ตรงหน้า ฉู่
เซิงและทักทายคุณปู่ ด ้วยรอยยิม:้ "คุณปู่ ทําไมคุณถึง
ออกมา"

"ฉันได ้ยินมาว่ามีคนมาสร ้างปัญหาให ้คุณดังนั้น

ฉันจึงอยากมาดูเด็กชายอะไร คุณกําลังจะทําอะไร
"Lin Xi ปกป้ อง ฉู่ เซิงอยู่ข ้างหลังเขามองไปที่
 ี่ อนโยนและอ่อนโยนและเขาก็ดด
รูปลักษณ์ทอ่ ู ี แต่คน
้ าอะไรกับหลานสาวทีมี
ๆ นี จะทํ ่ คา่ ของเขา?

ฉู่ เซิงตอบคําถามของคุณปู่ หลินโดยไม่ได ้ตังใจและ ้

เขามองไปทีหลิ ่ นซีอย่างว่างเปล่าด ้วยความปิ ติยน ิ ดีใน
่
ใจของเขา พีสาวของฉั นมีนิสยั ชอบปกป้ องเขาและ
้
ตอนนี เขาไม่ ใช่เด็กทีต่ ้องได ้ร ับการปกป้ องอีกต่อไป ยิง่
ไปกว่านั้นเขาสูงมากทีนี ่ ่ หลินซีทสู
ี่ งเพียง 1.65 เมตรจะ
่
หยุดเขาได ้อย่างไรพีสาวของฉั นโง่จริงๆ

ใช่ในเวลานี ้ ฉู่ เซิงมีความมั่นใจเจ็ดคะแนนแล ้วและ

ตัดสินใจว่าหลินซีคนนี เป็ ้ นหลินซีพสาวของเขา
ี่
ปฏิกริ ยิ าตามสัญชาตญาณของผู ้คนเป็ นเรืองจริ่ ่ ด
งทีสุ
้
ในตอนนี การกระทํ ่
าของหลินซีเพือปกป้ องเขาก็
เหมือนกับเมือก่่ อน ฉู่ เซิงเริมเดิ
่ นไปข ้างหน้าหลินซีและ
พยักหน้าเล็กน้อยให ้กับคุณปู่ Lin: "สวัสดีฉันไม่มี
่ วยฉันมาหา Master Lin เพราะ
ความประสงค ์ทีจะป่
่ าของ Master Lin นั้นคล ้ายกับที่
ฉันคิดว่าติมซํ
ครอบคร ัวของฉันทํามาก ผมมาขอคําแนะนํ าคร ับ”
 ่
เมือมองไปที ่ าทางสุภาพของ ฉู่ เซิงคุณปู่ หลินก็
ท่
ถามด ้วยความสงสัย“ คุณกําลังทําอะไรอยู่” ฉู่ เซิงยิม้
และพูดว่า“ ฉันเป็ นนักเรียนของ J University
Medical School และฉันชือ่ ฉู่ เซิงติมซํ
่ าอร่อยมาก
่ ่ โดยตังใจฉั
และฉันมาทีนี ้ นไม่ได ้คาดหวังว่าอาจารย ์
่
หลินจะทําให ้เหมือนกับพีสาวของฉั น"

่
" โอ ้พีสาวของคุ ่ าด ้วยหรือ "คุณ
ณเป็ นพ่อคร ัวติมซํ
่
ปู่ หลินเริมสนใจ

ี่
"ไม่พสาวของฉั ่
นพีสาวของฉั นหายไปแล ้ว" ชูเซิง่
พูดทีนี่ ่ คิวของเขาขมวดมุ
้ ่นและความรู ้สึกเศร ้าโศกก็
ห่อหุ ้มไปทัวร่ ่ างกายของเขา คุณปู่ หลินไม่คาดคิดว่าจะ
ถามถึงความเศร ้าของอีกฝ่ ายเขาอายเล็กน้อยเขาพูด
ด ้วยความสบายใจว่า "ถ ้าอย่างนั้นอย่าเสียใจถ ้าคุณ
ชอบติมซํ ่ าทีนี ่ ่ มาทีนี
่ ่ อีกสักสองสามครงหลิ้ั นซี จะทํา
่ าจํานวนมากด ้วย” ความชืนชอบโดย
ติมซํ ่
 ่
สัญชาตญาณเมือมองไปที รู่ ปลักษณ์ทอ่ ี่ อนโยนและ
่
สุภาพของ ฉู่ เซิงความชืนชอบนี ้ มขึ
เพิ ่ นเล็
้ กน้อย

้ กครงพร
"โอเคขอบคุณ" ฉู่ เซิงเงยหน้าขึนอี ้ั ้อมกับ
้ อนโยนบนใบหน้าของเขา
รอยยิมอ่

้
หลินซีไม่ต ้องการให ้ทังสองคุ ยกันอีกต่อไปเพราะมัน
ผิดเกินไปทีจะพู่ ดมากกว่านี หลิ
้ นซีมองดูเวลาและพูด
้ คณ
กับ ฉู่ เซิงว่า "ตังแต่ ุ ยังอยู่ในโรงเรียนคุณควรออก
เร็วถ ้าคุณไม่ออกจากชนเรี ้ั ยนคุณก็จะสาย"

้ นจะไปลาก่อน , ชายชรา. พีสาว,

"โอเคงันฉั ่ ไม่,
้
หลิน. ลาก่อน, อาจารย ์” ฉู่ เซิงกล่าวลาทังสองอย่ าง
สุภาพ เดินออกไปไม่กก ี่ ้าวหันหลังกลับแล ้วพูดกับคุณ
ปู่ หลินว่า "อาจารย ์ถ ้าฉันมาตอนกลางคืนฉันยังกิน
่
ขนมทีอาจารย ์หลินทําอยู่ได ้ไหม"
 "เธอออกจากงานตอนบ่าย 3 โมงครึง่ ถ ้าสาย
่ าต ้องขายหมดถ ้าอยากกินต ้องมา แต่เช ้า”
เกินไปติมซํ

้
ฉู่ เซิงยิมสดใสมากขึ ้
นแล ้ นจะมา
้วพูดว่า“ โอเคงันฉั
เร็ว” หลังจากนั้น เขามองไปทีหลิ
่ นซีอย่างลึกซึงเขา
้
มองจากไปอย่างรวดเร็ว

หลินซีมองไปทีด ่ ้านหลังของ ฉู่ เซิงจากไปด ้วย

อารมณ์ทซ ี่ ับซ ้อน เธอไม่รู ้ว่าเธอปกปิ ดมันจาก ฉู่ เซิง
่ กถึงแววตาทีมี
หรือไม่เมือนึ ่ ความหมายเมือเขาจากไป
่
หลินซีก็รู ้สึกมีขนดกในใจของเธอ

คุณปู่ หลินเรียกหลินซี: "ทําไมฉันถึงคิดว่าเด็กคน

นั้นเก่ง"หลินซีกลับมามีสติสม ั ปช ัญญะมองไปทีคุ ่ ณปู่
และพูดว่า "คุณคิดได ้ว่านี่ เป็ นเด็กจริงๆ" คุณปู่ หลิน
รู ้สึกขบขัน "อะไร ฉันบอกว่าฉันคิดว่าคุณอายุไล่เลีย่
กันและเขาบอกว่าเขายังเด็กเมือกี ่ เด็
้ กคนนั้นบอกว่า
เขาอยู่ในมหาลัยถ ้าคุณยังอยู่ในโรงเรียนคุณก็ไม่ได ้
อยู่ในวัยมหาลัยหรอกนะ” ลิน Xi ตระหนักถึงสิงนี ่ ใช่
้
 ่ ้ ตอนนี เขาไม่
ทําไมฉันถึงลืมเรืองนี ้ ได ้ใหญ่ไปกว่า ฉู่
เซิงมากนัก

หลังจากกลับไปทีห ่ ้องคร ัวกับคุณปู่ หลินหลินซีก็

ระงับอารมณ์ไม่พอใจและทํางานต่อไป ฉู่ เซิงอยู่ทนั ี่ ่ น
ไม่สามารถซ่อนความตืนเต ่ ้นของเขาได ้และรีบกลับไป
่ ้องเรียนก่อนคลาสแรก เว่ยหงจุนมองไปที่ ฉู่ เซิงที่
ทีห
่ กทิงร
รีบไปด ้วยความสงสัยว่า ฉู่ เซิงทีถู ้ ้างมาตลอดดูมี
ความสุขมากแค่ไหน ครูสอนภาษาอังกฤษเดินเข ้ามา
ในห ้องเรียนพร ้อมกับกองเอกสารการทดสอบในมือ
การแสดงออกทีไม่ ่ น่าดูของเขาทําให ้ทุกคนสงบสติ
อารมณ์และรอข่าว

่
ครูหญิงหน้าเย็นเริมรายงานผลการเรี ยนโดยไม่
คาดคิด นี่ ควรจะเป็ น "การร ักษา" สําหร ับนักเรียน
มัธยมต ้นเท่านั้น เว่ยหงจุนหดตัวศีรษะของเขาห ้อยลง
ี้
หูชและเขาแอบอธิ ่
ษฐานเพือให ่ ในตอนนี ้
้ได ้คะแนนทีดี
เขาไม่รู ้ตัวเลยว่าการกระทําของหลาย ๆ คนเหมือนกับ
เขา
 ่ ดฉันก็รอระฆังจบคลาสครูบะหมีเย็
ในทีสุ ่ นก็จากไป
่ ดทุกคนก็หายใจยาว ๆ มันแย่มาก เว่ยหงจุน
ในทีสุ
เหลือบมองไปที่ ฉู่ เซิงทีนั
่ ่ งข ้างๆเขาหันหน้าไปทาง
โรงเรียน Ba, เว่ยหงจุนแค่อยากจะนมัสการ: "พีชาย, ่
คุณทําแบบทดสอบได ้อย่างไร, คุณรู ้หรือไม่วา่ คุณถูก

่
คนอืนเกลี ยด?" ฉู่ เซิงเหลือบมองไปที่ เว่ยหงจุนและ
้ กน้อยบนใบหน้าทีห่
มีรอยยิมเล็ ่ างไกลของเขาเสมอ ,
ฉันเห็นว่า เว่ยหงจุนรู ้สึกเหมือนเขามีผใี นตอนกลางวัน
ทําไมเขาถึงมีความสุขมากเพราะเขาได ้ที่

หนึ่ งในการสอบฉันมองไปทีเอกสารทดสอบของ
่ เว่
ยหงจุนและ ฉู่ เซิงให ้การประเมิน: " รากฐานมันแย่
่
เกินไป "หลังจากทีเขากอดหนั งสือและจากไป เว่ยหง
่
จุนตกใจเมือมองไปที "่ 62 "สีแดงขนาดใหญ่บน
กระดาษทดสอบของเขาเขาเงียบ ๆ ปลอบใจตัวเอง
ผ่านก็เพียงพอแล ้วถ ้ามันมากเกินไปมันจะ เสียเปล่า.
 ่ กพล่านนักเรียนทุกคนกําลังคุยกัน
ในทางเดินทีพลุ
่
เรืองคะแนนของตน วันนี ้ ฉู่ เซิงอารมณ์ดเี ป็ นพิเศษและ
เสียงพูดพล่อยเหล่านั้นไม่ได ้ทําให ้เขารู ้สึกหงุ ดหงิด ใน
ไม่ช ้าความอารมณ์ดด ี งั กล่าวก็ถก ู ทําลายลง

๋
"Chu Sheng,ฉู่ เซิง, เดียวก่
อน" เสียงผูห้ ญิง
้ ้างหลังเขาและ ฉู่ เซิงยังคงเดินหน้า
อ่อนโยนดังขึนข
้
ต่อไปหญิงสาวดินรนฝ่ าฝูงชนและขวางเส ้นทางของ ฉู่
่ ด
เซิงในทีสุ

่ ่ตรงหน้าเธอสวมชุดเดรสยาวสีขาวทีมี
ผู ้หญิงทีอยู ่
้ เขียวผูกรอบเอวของเธอราวกับดอกลิลลีสี
ริบบินสี ่ ขาว
่
ทีบานสะพร ่ั
งและบริ
สทุ ธิ ์ ดวงตาของ ฉู่ เซิงเปลียนเป็ ่ น
่
เย็นชาและเขาจ ้องไปทีคนตรงหน้ าโดยไม่พูดอะไรสัก
่
คํา หวังเสียวหลิ งมองไปทีคิ ่ วและดวงตาที
้ ่ ร ้ายของ ฉู่
ดุ
เซิงและหัวใจของเธอก็เต ้นแรง เธอเป็ นนักศึกษาของ
ภาควิชา Stomatology และเนื่ องจากหลายแผนก
่
เรียนร่วมกันในทีสาธารณะเธอจึ งรู ้จัก ฉู่ เซิงแม้ว่า ฉู่
เซิงอาจไม่รู ้จักเธอก็ตาม "เพือนร่่ วมชน้ั Chu คะแนน
ภาษาอังกฤษของคุณดีมากฉันต ้องการขอคําแนะนํ า
่
เกียวกั
บวิธก
ี ารเรียนคุณว่างไหม"

ดวงตาของ ฉู่ เซิงหมดความอดทนและเขาพูดอย่าง

เย็นชา: "ไม่มเี วลา" เขาอ ้าขายาว ๆ และซ ้าย. สายตา
เย็นชาและคําพูดทีน่่ าขยะแขยงทําให ้หวังเสียวหลิ ่ งเห็น
คุณค่าในตนเอง ในฐานะทีเป็ ่ นดอกไม้ผูกเธอไม่เคย
ถูกมองข ้ามมาก่อนและนํ าตาแห่ ้ งความเศร ้าโศกเสียใจ
่
ทีไหลเวี ยนอยู่ในดวงตาของเธอ เมือ ่ Yu Qiu เห็นการ
่
ปรากฏตัวของเพือนของเธอที ่ Lihua กําลังตากฝน
่
เธอก็ก ้าวไปข ้างหน้าเพือปลอบโยน: "ฉันบอกคุณไป
นานแล ้วว่าคน ๆ นี เข ้ ้ากันได ้ยากคุณก็ไม่ฟังรีบเช็ด
้
นํ าตาของคุ ณมันไม่ดท ี่
ี จะเห็ ่
น” หวังเสียวหลิ งพูดไม่ได ้
เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าทีเพื ่ อนของเขายื
่ ่
นมาและปล่ อยให ้
้
นํ าตาร่ วง

่
ไม่ไกลจางจือเหยาเห็ นภาพความงามทีเต็ ่ มไปด ้วย
้
นํ าตาจึ งก ้าวไปข ้างหน้าและถามอย่างเป็ นห่วง: "มีอะไร
เหรอใครทําให ้เธอขุน ่
่ เคือง" Yu Qiu รู ้ว่าจางจือเหยา
 ่
ชอบหวังเสียวหลิ ่ ให
งเขาจึงเล่าเรืองนี ้ ้ฟังในตอนนี และ
้
่
จางจือเหยาพู ้
ดอย่างโกรธ ๆ "คุณไม่รู ้จักคนนี เพราะ
่
คุณเรียนดีและมักจะถูกดูหมินเขา" "ฉันฉันแค่อยาก
่
ถามเขาใครจะรู ้ ... "หวังเสียวหลิ งหยิบผ้าเช็ดหน้าของ
้
เธอออกมา เช็ดนํ าตาออกจากดวงตาของเขาเบา ๆ ดู
่
จางจือเหยาที ่ าลังทุกข ์ใจพูดว่า︰ "คุณรอฉันจะช่วย
กํ
สอนบทเรียนให ้เขา"

"ไม่เนื่ องจากผูค้ นไม่พอใจแม้วา่ ฉันจะสวดอ ้อนวอน

ด ้วยก็ตาม คนอืน ่ ๆ ทีฉั
่ นภาษาอังกฤษไม่ดี "Wang
Xiaozhen หน้าแดงหลังจากพูด หน้าแดงจาง ๆ
้
ปรากฏขึนบนใบหน้ าทียุ่ ตธิ รรมและหัวใจของจางจือเห
่
ยาก็เต ้นร ัว

้ั ยนกําลังจะเริมไปก่
"เอ่อใช่ไม่ต ้องพูดถึงชนเรี ่ อน"
่
Yu Qiu ไม่เห็นว่าจางจือเหยาดู เหมือนคนงีเง่ ่ าและ
่
ระงับความเบือหน่ ่
ายในใจของเขาดึงหวังเสียวเจิ น้
ออกไป
 ่
จางจือหยาเมื ่
อมองดู การจากลาไปอย่างสวยงาม
่
จางจือเหยาจํ ่ นชาตลอดเวลาของชูเซิงได
าท่าทางทีเย็ ่ ้
และแอบหายใจไม่ออก

เช ้าวันหนึ่ งในชนเรี
้ั ยน ฉู่ เซิงอยู่ในสภาพยํ่าแย่ใน
ทีสุ่ ดก็ถงึ เวลาเทียงเพื
่ ่
อนร่ ้ั งไปที
วมชนวิ ่ ่
โรงอาหาร แต่
่ บไปทีหอพั
ฉู่ เซิงวิงกลั ่ กทําความสะอาดตัวเองใส่ชด ุ เก่า
ๆ แล ้วอุ ้มพาดบ่า กระเป๋ า. เพิงวิ ่ งไป
่ Heban Zhai.

ไม่มท ี่ ่ งในร ้านอาหารในตอนเทียง

ี นั ่ ฉู่ เซิงยืนอยูท ่ ล็ี่
้
อบบีและมองไปที ่
ประตู ี่ อมต่
ทเชื ่ อกับคร ัวด ้านหลัง
่
พนักงานเสิร ์ฟจํา ฉู่ เซิงได ้และเมือเขาเห็ ้
นคนนี มาอี ก
้ั
ครงเขาก็ ตรงไปทีหลิ ่ นซีLin Xi ขมวดคิวเมื ้ อได่ ้ยินว่า
ฉู่ เซิงมาทีนี ่ ่ อีกแล ้วทําไมเด็กคนนี ถึ
้ งวิงมาที
่ ่ ่ อีกครง?
นี ้ั
เขาโดดเรียนหรือเปล่า? เธอกังวลและตัดสินใจออกไป
ดู

่
เมือประตู ี่ อบ
ไม้เปิ ดออกหลินซีก็เห็น ฉู่ เซิงยืนอยู่ทล็
้
บีโดยแวบเดี ้
ยวนํ าตาก็ เอ่อคลอในดวงตาของเขาทันที
ฉู่ เซิงสวมชุดทีไม่ ่ เหมาะสมซึงเธอขอให
่ ้ป้ า
Shuangqin ทําในเวลานั้น ตอนทีฉั ่ นทําฉันตังใจทํ
้ า
ให ้มันใหญ่ขนเล็ ึ ้ กน้อย แต่ตอนนี มั
้ นเล็กลงอย่างเห็น
่ นสวมมันกับเขา เขาถือกระเป๋ านักเรียนที่
ได ้ช ัดเมือฉั
เธอทําขึนที ้ มุ
่ มของกระเป๋ านักเรียนสีเหลืองและคําว่า
"Sheng" ทีเธอปั ่ กไว ้

ทันใดนั้นเวลาก็ย ้อนกลับไปราวกับว่ามันยังคงเป็ น
่ นอยู่ตรงหน้าเขายิมและพู
เด็กน้อยทียื ้ ดกับตัวเองว่า
่
"พีสาวฉั นกลับมาแล ้ว"

่
เมือมองไปที ่
ใบหน้าสวยของหลินซีทเต็ ี่ มไปด ้วย
้
นํ าตา ฉู่ เซิงก็กาํ หมัดแน่ น กําปั้นของเขามือค่อยๆ
คลายออกและกระแสนํ าอุ ้ น ่
่ ก็ไหลเข ้าทีแขนขาและดู
้
เหมือนว่าทังคนจะแช่ ้ ร ้อน ดูพสาวจํ
อยู่ในบ่อนํ าพุ ี่ า
ตัวเองได ้ดีจริงๆ
 ่
บริกรมองไปทีพวกเขาทั ้
งสองอย่ างอธิบายไม่ถก
ู
ทําไมหลินซีถงึ ร ้องไห ้คุณต ้องการตามหาคุณปู่ หลิน
หรือไม่?
ตอนที่ 71

้
ฉู่ เซิงยิมและค่
อยๆเข ้าหาหลินซีรอยยิมเหมื ้ อนดวง
อาทิตย ์ในฤดูใบไม้ผลิทอบอุี่ น
่ ทําให ้หลินซีรู ้สึกมึนเมา
่
เมือหลิ นซีตอบสนอง ฉู่ เซิงก็ยน ื อยู่ตรงหน้าเขาแล ้ว
้
หลินซีรบี ก ้มศีรษะลงเช็ดนํ าตาบนใบหน้ าอย่างไม่ไยดี
และกระซิบว่า "ไปคุยกันเถอะ" ฉู่ เซิงเดินตามพีสาวที ่ ่
รีบออกไป . ครงนี ้ั หลิ
้ นซีเดินไปไกลกว่าเล็กน้อยและ
่
เดินไปรอบ ๆ เพือไปยั งทีซ่่ อนใกล ้คร ัวด ้านหลัง ฉู่ เซิง
่
มองไปทีดวงตาของหลิ ้
นซีด ้วยนํ าตาที ่ ออยู่หยิบ
เหลื
ผ้าเช็ดหน้าออกมาและต ้องการเช็ดนํ าตาให ้ ่
้พีสาวของ
เธอ

้ าให ้หลินซีถอยหลังโดย
การกระทํานี ทํ
่ั
สัญชาตญาณมือของ ฉู่ เซิงหยุดชวคราวและก ้าวไป
่ กลินสบู
ข ้างหน้าผ้าเช็ดหน้าทีมี ่ ส
่ ม
ั ผัสกับผิวของหลินซี
 ้
และเช็ดนํ าตาบนใบหน้ ้
าของเขาในขณะนี ดวงตาของ
่
ฉู่ เซิงอ่อนโยนและหลินซีมอง ทีใบหน้าอันหล่อเหลา
ของ ฉู่ เซิงอย่างโง่เขลาเล็กน้อยในขณะทีงุ่ นงง ฉู่ เซิง
่
กระซิบ: "พีสาว"

่
เมือได ่
้ยิน "พีสาว"หลิ นซีรู ้สึกว่าฟ้ าร ้องระเบิดในใจ
ของเธอทําให ้เธอมีสติในทันที เธอมองไปที่ ฉู่ เซิงอย่าง
่
ไม่น่าเชือและถอยหลั งไปสองก ้าวราวกับภูตผีปีศาจ:
"คุณคุณพูดอะไรฉันไม่รู ้จักคุณฉันกําลังจะไป" ก่อนที่
หลินซีจะหนี ไป ฉู่ เซิงก็จบ ั เขาได ้ เธอจับข ้อมือของเธอ
และเข ้าหาหูของหลินซีและพูดด ้วยนํ าเสี ้ ยงงุ นงง:
่
"พีสาวอย่ าโกหกฉันฉันรู ้ว่าคุณยังจําฉันได ้ฉันรู ้ว่าคุณ
่
เป็ นพีสาวของฉั นไม่ต ้องกลัวฉันชนะแล ้ว อย่าบอกใคร
นี่ เป็ นความลับของเราสองคน”

หลินซีหน้าซีดด ้วยความตกใจร่างกายของเขาอ่อน
้
แรงลงเขารู ้ได ้อย่างไร? ในเวลานี ดวงตากลมโตของ
่
หลินซีเต็มไปด ้วยความตืนตระหนก ฉู่ เซิงไม่ได ้
คาดหวังว่าเขาจะทําให ้น้องสาวของเธอตกใจและรีบ
 ่
ปลอบโยน: "พีสาวไม่ ต ้องกลัวฉันยังไม่ได ้บอกใคร
ต ้องกังวล "Lin Xi หลุดพ ้นจากการบีบบังคับของ ฉู่
เซิงและแตะข ้อมือของเขาหัวใจของเขาเต ้นแรง ฉู่ เซิง
กระวนกระวายเล็กน้อย:“ พีสาวคุ ่ ณกลัวอะไรไม่ต ้อง
กังวลมีเพียงฉันเท่านั้นทีรู่ ้เรืองนี
่ พี้ สาวคุ
่ ณไม่ต ้องการ
ฉันอีกต่อไปหรือไม่?”หลินซีสงบใจในขณะทีมองไปที ่ ่
่
การจ ้องมองทีคาดหวั งของ ฉู่ เซิง. ฉันไม่รู ้ว่าคุณกําลัง
พูดถึงอะไรฉันจะไปทํางาน” หลังจากนั้นเธอก็หนี ไป
อย่างรวดเร็วเหมือนกวางตกใจ

่ นการจากไปของหลินซีฉู่ เซิงไม่ได ้ไล่ลา่ เขา

เมือเห็
่
เขารู ้ดีวา่ พีสาวของเขาอารมณ์ ้ นไม่
ดใี นเวลานี มั
สมเหตุสมผลทีจะไล่ ่ ่
ลา่ เขา แต่ทําไมพีสาวถึ งจําเขา
่
ไม่ได ้? เขาทําอะไรผิด? พีสาวของฉั นไม่ต ้องการเขา
อีกแล ้วเหรอ? เพราะเธอมีครอบคร ัวแล ้วคุณจึงไม่
ต ้องการเขาเหรอ? เมือนึ ่ ออร่
่ กถึงสิงนี ้ าของร่างกาย
่
ของ ฉู่ เซิงก็เปลียนไปและออร่ ่ เป็ นมิตรก็แผ่
าทีไม่
ออกมาจากเขาเป็ นไปได ้อย่างไรทีจะละทิ ่ ้
งเขา!
 ในอีกไม่กวัี่ นต่อมาหลินซีออกไปทํางานอย่างไม่
เกรงกลัวทุกวันเพราะกลัวว่า ฉู่ เซิงจะมาหาเธออีกเธอ
้ างไรและจะอธิบาย
ไม่รู ้ว่าจะต ้องเผชิญกับเด็กคนนี อย่
การกลับไปที่ ฉู่ เซิงได ้อย่างไร แต่มส ิ่
ี งหนึ ่ งที่ เธอรู ้ดีไม่
สามารถบอก ฉู่ เซิงได ้เขาเป็ นแค่งานของเธอ

ี่ กไม่กวัี่ นข ้างหน้า ฉู่ เซิงไม่มาและหัวใจ

โชคดีทในอี
ของหลินซีก็คอ
่ ยๆสงบลงเธอคิดอยู่นานและในทีสุ ่ ดก็
หาวิธห
ี ลอกตัวเองได ้

่ งวล
แต่ ฉู่ เซิงก็ไม่มาอีกเลยและหลินซีก็เริมกั
่
เกียวกั บ ฉู่ เซิงจะไม่มอ ้ บเด็กคนนี ใช่
ี ะไรเกิดขึนกั ้ มย?
้ั

่ นซีเขาได ้ร ับความ
ไม่ใช่วา่ ฉู่ เซิงไม่ต ้องการมาทีหลิ
ทุกข ์ทรมานอย่างมากในช่วงไม่กวัี่ นทีผ่ ่ านมาและการ
พลาดของหลินซีทาํ ให ้เขาหายใจไม่ออก ตอนนี เขา ้
ต ้องหาหนทางวิธท ี่ าให ้พีสาวยอมร
ี จะทํ ่ ับเขาอีกครง้ั
 "ฉู่ เซิงศาสตราจารย ์ Zhang กําลังตามหาคุณและ
่ ไปให
นํ าสิงนี ้ ้ศาสตราจารย ์ Zhang ก่อน" ผูอ้ าวุโสส่ง
่ ้องปฏิบต
วัสดุให ้ ฉู่ เซิงและ ฉู่ เซิงก็นําวัสดุไปทีห ั ก
ิ าร
ของศาสตราจารย ์ Zhang ไฟทีไม่ ่ มช ื่
ี อในใจของเขา
้
พุ่งสูงขึนหากศาสตราจารย ์จางไม่ได ้ลากเขาก็คงจะไป
หาหลินซีนานแล ้ว

ในห ้องปฏิบต ั ก
ิ ารศาสตราจารย ์ Zhang ทีมี ่ แสง
่ นทีรู่ ้จักกันดีในเรืองความดุ
สว่างจ ้าซึงเป็ ่ ร ้ายของเขา
่ ้นักเรียนทําการทดลองหลังจากที่ ฉู่ เซิงเข ้า
กําลังสังให
มาเขาก็สง่ เอกสารให ้ศาสตราจารย ์ Zhang
ศาสตราจารย ์ Zhang มองดูเป็ นเวลานานของเขา คิว้
ขมวดและเงยหน้าขึนมองใบหน้้ าบาง ๆ ของ ฉู่ เซิงคิดดู
สิเด็กคนนี ยุ้ ่งกับเขามาหลายวันแล ้ว แต่เขาก็ยงั รู ้สึก
เบา ๆ และพูดว่า "ข ้อมูลนี อยู้ ่กบั ฉันคุณควรกลับไป
พักสักหน่ อยวันนี คุ ้ ณทํางานหนักด ้วย” เมือ ่

เดินออกจากอาคาร ฉู่ เซิงพูดในท ้องของเขา

หลังจากประท ้วงเขาก็ไม่สนใจความเหนื่ อยล ้าและ
ความหิวโหยของเขาและตรงไปที่ Heban Zhai ใน
่
ความเป็ นจริงเขารู ้ว่า พีสาวของเขาคงจะกลั บไปแล ้ว
ในเวลานี ้ แต่เขาทนไม่ได ้อีกต่อไปแม้วา่ เขาจะเหลือบ
มองไปยังสถานทีที ่ พี
่ สาวของเขาทํ
่ างานเขาก็จะพบกับ
ความสะดวกสบาย

้ แขกสองสามคนนั่งอยู่ประปรายใน
ในขณะนี มี
Heban Zhai และมีพนักงานเสิร ์ฟกําลังทําความ
่ กค ้าเหล่านั้น
สะอาดร ้านอยูแ่ ล ้วและถึงเวลาปิ ดเมือลู
ร ับประทานอาหารเสร็จ ฉู่ เซิงยืนอยู่นอกประตูรู ้สึกว่าง
เปล่าในใจ ลูกค ้าเดินออกจากร ้านทีละคนและเมือไฟ ่
่ บและเตรียมกลับ
ในร ้านดับลง ฉู่ เซิงก็ขยับเท ้าทีเจ็
หอพัก

"ปรมาจารย ์ฉิ นเดินช ้าๆ" "โอเคเซียวซีกลับเร็วด ้วย

และระวังบนท ้องถนน" "เอ่อฉันเข ้าใจแล ้ว"

่
เมือได ้ยินการสนทนาดังกล่าว ฉู่ เซิงก็รบี หันกลับไป
หลินซีถอื กระเป๋ าแนวทแยงไป ในทิศทางตรงกันข ้าม
 ้
กับเขา ดวงตาของ ฉู่ เซิงสว่างขึนในทั
นใดเขาปร ับ
้
เสือผ้าและเดิ
นตามหลินซีไปอย่างเงียบ ๆ

ตอนที่ 71 การร ับรู ้ (คํา

เตือน:

่
สายลมยามเย็นพัดมาทีผมยาวของหลิ นซีรา่ งของ
่
เธอลากยาวด ้วยแสงทีฉายโดยโคมไฟถนนเดิ นไปที่
่ ่ไม่ไกลจากบ ้านฝี เท ้าของหลินซีช ้า
ทางเข ้าตรอกซึงอยู
ลงอย่างเห็นได ้ช ัด เธอมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง
ราวกับว่าเธอแน่ ใจในบางสิงทั ่ นใดนั้นเองก็มเี สียงเห่า
้
ดังขึนและหลิ นซีบบ ่
ี สายร ัดด ้วยมือข ้างเดียวและวิงไป
ข ้างหน้าอย่างรวดเร็วหลินซีรู ้สึกประหม่ามากยิงขึ ่ นเมื
้ อ่
เขาเข ้าไปในอ ้อมแขนของใครบางคนและรีบ กลับ
เพราะเธอไม่สามารถยืนได ้อย่างมั่นคงเธอจึงเกือบล ้ม
้
ลงกับพืนโชคดี ี่ มอ
ทมี ื ใหญ่พยุงเธอไว ้ทัน
 ี่
ทันทีทเขาเงยหน้ ้
าขึนหลิ นซีก็เห็นฉู่ เซิง, ฉู่ เซิงซีด
เซียวเล็กน้อย ร่องรอยของความเหนื่ อยล ้าในดวงตา
ของเขา แต่การมองในดวงตาของหลินซียงั คงอ่อนโยน
่
หลินซีดงึ มือของเขาออกอย่างเชืองช ้าและก ้าวถอย
่
หลังเล็กน้อย“ คุณกลัวสุนัขหรือเปล่าพีสาวของฉั น
ยังคงเป็ นเหมือนเดิม” Chu The ความยินดีในนํ าเสี ้ ยง
ของ Sheng ทําให ้หลินซีโกรธเขาตกใจกับสุนัขและ
่
เขาก็กล ้าทีจะสนุ กกับตัวเอง

หลินซีจ ้องมองเขาเดินไปรอบ ๆ ตัวเขาและเดินหน้า

ต่อไป ฉู่ เซิงเดินตามเธอไปอย่างไม่เร่งรีบ, ไม่พูด
หลังจากนั้นไม่กก ี่ ้าวหลินซีก็ไม่สามารถช่วยได ้อีก
ต่อไปทันใดนั้นก็หน ั กลับมาและพูดว่า "ตามฉันมา
ทําไม" "มันสายเกินไปไม่ปลอดภัยฉันจะพาพีสาวของ ่
ฉันกลับบ ้าน" เสียงของ ฉู่ เซิงความเป็ นเด็กของชาย
หนุ่ มหายไป แต่ความช ัดเจนของชายหนุ่ มได ้ถูกเพิม ่
้ มากหลินซีแตะหูของเขาอย่างอึดอัด แต่
เข ้ามาเสียงนี ดี
ก็ไม่ได ้เดินหน้าต่อไป
 ่ นหลินซีหยุด ฉู่ เซิงก็ชะงักไปเล็กน้อย
เมือเห็
่
ประหม่าและประหม่าเล็กน้อยเมือมองไปข ้างหน้าเขารู ้
่
ว่าเป็ นพีสาวของเขาที
มี่ อะไรจะพูดกับเขา

้
หลินซีดงึ ความกล ้าของเขาเงยหน้าขึนมอง ฉู่ เซิง
และพูดอย่างจริงจัง "มาคุยกันเถอะ" "โอเค" ฉู่ เซิงตอบ
ตกลงอย่างรวดเร็ว

ี่
"คุณบอกว่าคุณมีพสาวที ่
จากไป" "หืม!"

"คุณคิดถึงเธอมากไหม" "หืม!"

"คุณคิดว่าฉันเป็ นเธอหรือเปล่า" "... หืม"

้ , ถ ้าคุณต ้องการคุณสามารถจําฉันได ้ว่าเป็ น

"งัน
่
พีสาวของคุ ่
ณและฉันสามารถดูแลคุณแทนพีสาวของ
่
คุณได ้เราสามารถเป็ นพีชายและน้ องสาวของคุณได ้
แต่กอ ่ นไม่ใช่พสาวคนโตของคุ
่ นอืนฉั ี่ ณ ไม่ได ้ร ับ
่
อนุ ญาตให ้พูดเรืองไร ื่
้สาระกับผูอ้ น”

ฉู่ เซิงหลังจากฟังคําพูดของหลินซีเขาทังดี ้ ใจและ

่
รําคาญ ดูเหมือนว่าพีสาวของฉั นจะยังจําเขาได ้
ไม่อย่างนั้นเธอจะคิดวิธป ี กปิ ดมันไม่ได ้ เนื่ องจากพีสาว ่
ของฉันไม่ต ้องการยอมร ับสิงเหล่ ่ านั้นจึงไม่สาํ คัญ แค่
ี้
ทําเป็ นไม่รู ้ไม่ชตราบใดที ่ สาวยั
พี ่ ่
งเต็มใจทีจะอยู ่กบั เขา

หลินซีจ ้องไปที่ ฉู่ เซิงอย่างใกล ้ชิดเพือรอคํ

่ าตอบ
ของเขา ฉู่ เซิงยังคงเงียบและเธอรู ้สึกรําคาญเล็กน้อย
"แค่ลม ่
ื ไป" "พีสาวอย่ าโกรธฉันทําฉันทํา" ฉู่ เซิงกังวล
และไปที่ La Linxi อีกครง้ั ข ้อมือของหลินซีถก ู จับไว ้ที่
ฝ่ ามือของเขา สัมผัสทีอบอุ ่ น
่ ดูเหมือนจะสามารถ
เข ้าถึงหัวใจของหลินซีได ้หลินซีดงึ มือของเขาออกและ
รีบบอกเขาว่า: "คุณไม่ได ้ร ับอนุ ญาตให ้ใช ้มือของ
คุณ" "โอเค" ฉู่ เซิงตอบอย่างชาญฉลาด
 ่ นนี และในขณะนี
หลินซีเสียอารมณ์เพราะฉู่ เซิงเช่ ้ ้
่ งเสียงร ้องแปลก ๆหลินซีมองไปทีฉู
ท ้องของชูเซิงส่ ่ ่ เซิง,
ฉู่ เซิงหน้าแดง แต่หลินซีโกรธ "คุณยังไม่ได ้กินข ้าว
่
เหรอ" ชูเซิงพยั กหน้าและพูดด ้วยความข ้องใจ: "วันนี ้
ฉันถูกศาสตราจารย ์ลากไปทําการทดลองและฉันต ้อง
ทํามันดึกทุกวันฉันสามารถออกมาได ้เพราะ
ศาสตราจารย ์แสดงความเมตตาในวันนี ทั ้ นทีทฉั
ี่ น
ออกมาฉันก็มาตามหาพีสาวของฉั ่ น"

้ั
" เธอจริงๆ "หลินซีกาํ ลังจะฝึ กเขาอีกครงโดยคิ
ดว่า
มันไม่ถก ้
ู ต ้องทังสองเพิ ่ ้พบกัน พวกเขาอยู่ใน
งได
รูปแบบของการเข ้ากันอย่างรวดเร็ว

ฉู่ เซิงยังคงรอให ้หลินซีฝึกเขา แต่เขาไม่ได ้คาดหวัง

ว่าหลินซีจะหุบปาก เมือเห็ ่ นท่าทางซีดเซียวของ ฉู่ เซิง
Lin Xi ก็ยงั รู ้สึกโล่งใจเขาหยิบกล่องอาหารกลางวันใน
กระเป๋ าออกมามีเก๊กฮวยกรอบสองชินในกล่ ้ องอาหาร
กลางวันเป็ นผลิตภัณฑ ์ใหม่ทเธอทํ ี่ าฉันอยากจะให ้คุณ
ปู่ ลองชิมและแสดงความคิดเห็น . เดียวนี ๋ ้ กคนนี ราคา
เด็ ้
 ้
ถูกลงโดยธรรมชาติ รอยยิมบนใบหน้ าของ ฉู่ เซิงค่อยๆ
่
ขยายออกตราบใดทีเธอขายของอย่ ่
างน่ าสังเวชพีสาว
ของเธอจะต ้องใจอ่อนแน่ นอนวิธน ้ ้ร ับการลองซําแล
ี ี ได ้ ้ว
้ า
ซําเล่

ในตอนนี หลิ้ นซีไม่รู ้ว่าเขาถูก ฉู่ เซิงบีบ เมือเห็

่ นเขา
กินเก๊กฮวยสองกรอบอย่างช ้าๆหลินซีก็ถามอย่างไม่
แน่ ใจว่า "อย่างไร" "มันอร่อยมากเปลือกกรอบกรอบ
่
หอมและหวานฝี มือพีสาวของฉั นดีขนอีึ ้ กครง"หลิ
้ั นซี
รู ้สึกว่าการทํางานอย่างหนักในช่วงไม่กปีี่ ทีผ่ ่ านมา วัน
นั้นคุ ้มค่าเมือเขาดู
่ พอใจ

คืนนั้นมืดมิดเย็นราวกับนํ าและภายใต
้ ้โคมไฟถนนสี
เหลืองสลัวทังสองเดิ ้ นเคียงข ้างกันในตรอกอันเงียบ
สงบจนกระทังพวกเขาส่ ่ ้ั าง ฉู่ เซิงก็
งหลินซีลงไปชนล่
่
ถามว่า "พีสาวฉั นจะส่งคุณขึนไป ้ โอเค? "" เปล่าฉัน
อาศัยอยู่ทช ี่ นสามที
้ั ่ ่ ปลอดภัย "Lin Xi ปล่อยให ้ ฉู่
นี
้
เซิงส่งมันขึนไปได ้อย่างไรเธอไม่สามารถอธิบายให ้
ครอบคร ัวของเธอเข ้าใจได ้
 ่
"โอเคพีสาวคนนั ้นจะขึนไปก่
้ อนไปนอนเร็วและตืน ่
เช ้าในวันพรุง่ นี "้ นํ าเสี
้ ยงทีอ่ ่ อนโยนของ ฉู่ เซิงทําให ้
่
หลินซีรู ้สึกอึดอัดเล็กน้อยเธอไม่กล ้าทีจะมองตาของ
เขาอีกต่อไปและเพียงแค่เตือนสติ , "กลับไปก่อนเวลา
บนถนนระวังด ้วย" หลังจากพูดจบเขาเดินเข ้าไปใน
ทางเดินสามก ้าวในสองก ้าวโดยหนึ่ งก ้าวโดยไม่ได ้
้
ตังใจและสะดุ ดชูเซิงที ่ อยู
่ ่ข ้างหลังเขาอย่างตกใจ เมือ ่
่
เห็นด ้านหลังของพีสาวของเธอที ่ ไปในป่ ารอยยิม้
หนี
้
ปรากฏขึนบนใบหน้ าของ ฉู่ เซิงและดวงตาของเขาเป็ น
ประกายด ้วยเศษดวงดาว

ตอนที่ 72 นัดบอด

่ ดประตูหลินซีเกือบจะวิงเข
เมือเปิ ่ ้าไปหาพ่อหลินทีกํ ่ าลัง
จะออกไป เมือพ่่ อหลินเห็นลูกสาวกลับมาสีหน้ากังวล
่
ใจก็คลีคลายลงและบ่ ้ บดึกจัง
นเล็กน้อย“ ทําไมวันนี กลั
่
ฉันเพิงไปร ับคุณมา”“ ขอโทษค่ะฉันลืมตรวจสอบ
เวลาไม่ต ้องกังวลฉันพวกเขาโตแล ้ว”หลินซีรู ้ว่าวันนี ้
เขากลับมาช ้าเกินไป แต่เขาไม่ได ้คาดหวังว่า พ่อหลิน
จะกังวลขนาดนี ้

๊
“ คุณหิวไหมคุณปู่ ขอให ้ฉันทําเกียวชามเล็ ก ๆ ยัด
้ งมี
ไส ้กุ ้งและเนื อซึ ่ กลินหอมคุ
่ ณจะรอสักครูแ่ ล ้วฉันจะ
ทําอาหาร” หลังจากนั้นเขาก็เดินเข ้าไปในคร ัวหลินซี
่
แค่อยากจะบอกว่าไม่เมือมองไปที ร่่ างของพ่อ Lin เธอ
่
ก็ทนไม่ได ้ทีจะทรยศต่ อความเมตตาของเขาเธอคิดว่า
่ ชาม
ดีกว่าทีจะมี

หลังจากเข ้าไปในห ้องหลินซีก็เปิ ดผ้าม่านออกด ้วย

แสงไฟในห ้องหลินซีเห็น ฉู่ เซิงยังคงยืนอยู่ชนล่้ั างและ
้
เงยหน้าขึนมอง ่ นหลินซีเขาโบกมือให ้หลินซีLin
เมือเห็
่ ดเขาจึงทําได ้แค่โบกมือให ้เขา แต่เด็ก
Xi ไม่กล ้าทีจะพู
้ รู ้จักสนใจและยังคงยืนนิ่ งหลินซีปิดผ้าม่านด ้วย
คนนี ไม่
ความโกรธ หลังจากรอสักพักเขาก็เปิ ดม่านอีกครงและ ้ั
มองออกไปอย่างเงียบ ๆ การกระทําเหล่านี ตกอยู ้ ่ใน
่
สายตาของ ฉู่ เซิงและเขาหัวเราะเบา ๆ พีสาวของเขาโง่
้
จริงๆ เขายกมือขึนและโบกมื อให ้หลินซีอก ้ั นซี
ี ครงหลิ
โกรธมากถ ้าเธอมีอะไรอยู่ในมือเธอจะโยนมันทิงอย่ ้ าง
้
แน่ นอน ทําไมวันนี เขาถึ
งเข ้าประตูโรงเรียนถ ้าเขาไม่
กลับดึกขนาดนี ?้

่
"เสียวซีมากินข ้าวกัน" "เฮ้!" หลินซีเห็นด ้วยปล่อย
ให ้เขาอยู่คนเดียว ฉู่ เซิงเห็นร่างของหลินซีหายไปหน้า
หน้าต่างและในทีสุ่ ดก็เดินกลับไป แต่ตอนนี เพิ้ งรี
่ บกลับ
ประตูโรงเรียนก็ถก ู ล็อกแล ้ว

่ ่ เซิงกลับมาทีหอพั
เมือฉู ่ กไฟในห ้องก็ดบ ั ลงแล ้วเว่
ยหงจุนกดไฟฉายและนอนอยู่บนผ้าห่มอ่านหนังสือฟรี
เขาเห็นว่าฉู่ เซิงกลับมาและถามว่า "ทําไมเป็ นอย่างนั้น
้
วันนี สาย? "" ใช่ "ฉู่ เซิงถืออ่างล ้างหน้าจะไปล ้าง เว่
ยหงจุนพูดอีกครง:" ้ั อย่าออกไปข ้างนอกฉันจะทําให ้
คุณเป็ นนํ าร้ ้อน "" โอเคขอบคุณ "

้ ้าไปใน ห ้องและพูดห ้าคํา แต่ เว่ยหงจุน

บุคคลนี เข
้ ยงของเขา Joy เมือฉู
ได ้ยินด ้วยนํ าเสี ่ ่ เซิงเก็บของเสร็จ
 ้ นมีความสุข
เว่ยหงจุนก็ถามอย่างไม่แน่ ใจว่า "วันนี ฉั
มากเหรอ?" "ห๊ะ!"

เว่ยหงจุนเบะปากและพูดในใจ: คน ๆ นี ไม่ ้ รู ้วิธแี ชท

้
จริงๆ ในขณะนี เขาเห็ นขีเถ ้ ้าสีขาวถูทมุ
ี่ มเสือผ้าของ
้ ฉู่
่ ชอเสี
เซิงและเขาสงสัยว่า ฉู่ เซิงเป็ นคนทีมี ื่ ยงในหอพัก
ของพวกเขาทีร่ ักความสะอาดเขาจะถูเถ ้าสีขาวได ้
อย่างไร เว่ยหงจุนแค่อยากจะเตือนเขา

่
“ เว่ยหงจุนฉันจะนอนแล ้ว” จางจือเหยาดึ งผ้านวม
้ าเสี
ขึนนํ ้ ยงของเขาเต็มไปด ้วยความไม่อดทน เว่ยหง
้
จุนยิมอย่ ่
างเชืองช ้าที่ ฉู่ เซิงดวงตาของ ฉู่ เซิงเย็นลง
เล็กน้อยและเขาก็เหลือบมองไปทีจางจื ่ ่
อเหยา

ห ้องนั้นจมดิงลงไปในความมื
่ ้
ดและ ฉู่ เซิงก็ปีนขึนไป
บนเตียงของเขาโดยมีแสงส่องเข ้ามาทางหน้าต่าง
เล็กน้อย
 ้ วใจของเขาเต็มไปด ้วยความสุขทีได
ในขณะนี หั ่ ้รู ้จัก
่
พีสาวของเขา ่
พีสาวของเขายั ่
งไม่เต็มใจทีจะแบกร ับ
เขา แต่ตอนนี พี ้ สาวของเธอมี
่ ครอบคร ัวใหม่แล ้วเขา
ต ้องสามารถรวมเข ้ากับครอบคร ัวนั้นได ้ด ้วยวิธน ้
ี ี คน
เหล่านั้นดีกบั พีสาวของเธอหรื
่ อไม่? ด ้วยคําถามใหม่
ฉู่ เซิงก็หลับไป

เว่ยหงจุนบนเตียงข ้างๆนอนไม่หลับอีกต่อไป ฉู่ เซิง

คือใคร? นักเรียนตัวดีทรูี่ ้จักกันดีขเถ
ี ้ ้าสีขาวทีมุ
่ ม
้ าของเขาน่ าจะถูกถูขนมาเมื
เสือผ้ ึ้ ่
อเขาเดิ นข ้ามกําแพง
แต่เขาไม่ได ้ช่วยศาสตราจารย ์จางทําการทดลองใน
้
วันนี เขาจะข ้ามกําแพงไปได ้อย่างไร? ด ้วยความสงสัย
มากมาย เว่ยหงจุนจึงค่อยๆหลับไป

่
มีเพียงจางจือเหยาเท่ านั้นทีโยนและพลิ
่ ่ ฉู่
กเตียงเมือ
้ั
เซิงมาครงแรกเขาไม่ ้
ชอบเด็กคนนี จากบ ้านนอกเขา
่
ไม่ได ้พูดอะไรเกียวกั บความเป็ นชนบทของเขา แต่เขา
ก็ภม ่ ๆ ทีสามารถ
ู ใิ จมาก, เรียนเก่ง, อะไร อืน ่
่
ภาคภูมใิ จ เมือเขามาถึ ่
งเพือนร่ ้ั กคนในชัน้
วมชนทุ
 ่ ยน
เรียนก็ให ้ความสนใจเขาและมีเด็กผู ้หญิงทีเขี
้
จดหมายร ักถึงเขาพวกเขาตาบอดทังหมดเด็ กยากจน
มีอะไรได ้บ ้าง?

เขาบังเอิญเห็นกล่องที่ ฉู่ เซิงนํ ามากล่องนั้นเต็มไป

่
ด ้วยสิงของซอมซ่ ่
อซึงแสดงให ้เห็นว่าสภาพครอบคร ัว
ยํ่าแย่แค่ไหน หากทิงไว
้ ้ในบ ้านเศษผ้าเหล่านี จะถู ้ กทิง้
ลงถังขยะ

อย่างไรก็ตามหากมีเด็กผูห้ ญิงทีชอบล ่ ้อมรอบเขา

คนอืน ่ ๆ ก็ลม ่
ื มันไปหวังเสียวหลิ งเขาใส่ใจเป็ นพิเศษ
่
เมือเขาเห็ ่
นหวังเสียวหลิ ้ั
งครงแรกเขารู ้สึกว่าผูห้ ญิงคน
้
นี สวยจริ ี่
งๆรูปลักษณ์ทบอบบางและอ่ อนแอของเธอช่าง
่ คนนี ถู
น่ าสงสารเด็กผู ้หญิงทีดี ้ กฉู่ เซิงขายหน้าและเขา
ไม่สามารถกลืนมันได ้

๊ นเล็
หลังจากกินเกียวชิ ้ กทีทํ่ าโดยหลินซีLin Xi
กําลังจะล ้างและหลินซีก็หยุดเธอหลินซีเฝ้ าดู พ่อหลิน
ลังเลอยู่นานและมีความรู ้สึกเป็ นลางไม่ดอี ยู่ในใจของ
เขา หลังจากผิวปากเป็ นเวลานาน พ่อหลินบอกให ้เธอ
ปล่อยให ้เธอไปนัดบอดพรุง่ นี ้ หลินซีกาํ ลังจะร ้องไห ้
ทําไมเขาถึงถูกกระตุ ้นให ้แต่งงานกับเขาอยู่เสมอ?

สําหร ับปฏิกริ ยิ าของลูกสาวพ่อ Lin ก็ทําอะไรไม่

่
ถูก: "เสียวซี ไม่ใช่วา่ พ่อไม่อยากให ้คุณอยู่บ ้านดูสคิ ณ
ุ
อายุยสิี่ บต ้น ๆ การพูดถึงใครบางคนเป็ นเรืองปกติ ่
นอกจากนี ฉั ้ นคิดว่าเด็กผูช ้ ายคนนั้น เป็ นคนดีจริงๆ
่ ตย ์และเขามีงานทีดี
เขาซือสั ่ เมือคุ
่ ณพบคุณคุณ
สามารถพูดคุยเกียวกั ่ ่ หรื
บเรืองนี ้ อเป็ นเพือนกั
่ น
มากกว่านี ถ ้ ้าคุณไม่ต ้องการเกิดอะไรขึนกั ้ บเขา "

่ นพร ้อมกับ มองด ้วยความ

พ่อหลินมองไปทีหลิ
คาดหวัง Xi,หลินซีพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ พ่อหลินดี
ใจทันทีและพูดว่า "เด็กคนนี ได้ ้ร ับการแนะนํ าจาก
่
เพือนร่ วมงานในหน่ วยของฉันฉันได ้พบเขาแล ้วฉันได ้
ผ่านด่านแรกกับฉันก่อนทีฉั่ นจะให ้คุณพบเมือฉั ่ นเลิก
้ นพาเขามา ไปทีร่ ้านของคุณเพือหาคุ
งานพรุง่ นี ฉั ่ ณ"
 " ไม่ "Lin Xi รู ้สึกโดยสัญชาตญาณว่านี่ เป็ น
ความคิดทีไม่่ ด"ี พ่อยังไม่ได ้เขียนเรืองนี
่ เกิ้ ดอะไรขึน้
ถ ้าคุณร ับคนมาทํางานของฉันทําให ้สนุ กกับฉัน . "

ตอนที่ 72 Blind Date (คํา

เตือน:

พ่อหลินคิดว่าคําพูดของหลินซีเข ้าท่าโดยคิดว่ามี
ี่ มา้ นั่งและทิวทัศน์ก็ด ี
สวนเล็ก ๆ ใกล ้หน่ วยหลินซีทมี
เช่นกันคนหนุ่ มสาวสามารถชมทิวทัศน์, สนทนา , ดี
แค่ไหน! "ไปทํากันเถอะไปพบกันทีสวนเล็่ ก ๆ ใกล ้ ๆ ที่
ทํางานของคุณ,"

้ั
เป็ นครงคราวหลิ นซีไม่มท ่ กว่า, "ไปพบ
ี างเลือกทีดี
่ ่ น!" "โอเค, แล ้วคุณไปที่ นอนเร็วอย่าทํางาน
กันทีนั
หนักเกินไปคุณต ้องใส่ใจกับร่างกายของคุณอย่าลืม
ึ้
แต่งตัวให ้ดีขนในวั นพรุง่ นี ้ "ในความคิดทีแตกสลาย
่
ของพ่อของเขาหลินซีซ ักผ้าและเข ้านอนความ
ปรารถนาก่อนเข ้านอนคือวันพรุง่ นี ้ . ฉู่ เซิงจะต ้องไม่มา
หาเธอเขารู ้ว่าเธอไร ้ยางอายในฐานะพีสาว่

้
วันรุง่ ขึนภายใต ้การดูแลของพ่อหลินLin Xi ใส่ชด ุ
สีฟ้าอ่อนและหวีผมของเธอจนกลายเป็ นเปี ยก ้างปลา .
พ่อหลินมองไปทีลู ่
่ กสาวทีผอมเพรี ยวของเขาและพยัก
้
หน้าด ้วยความพึงพอใจคุณปู่ หลินรู ้ว่าวันนี หลานสาว
ของเขามีนัดดังนั้นเขาจึงทักทายผูจ้ ดั การร ้านเป็ น
พิเศษและบอกให ้หลินซีออกจากงานก่อนเวลาหลินซี
ปวดหัวจริงๆและอยากเป็ น ในหน่ วยการเจียรจะไม่
ทํางานชวขณะ่ั

่
เมือหลินซีมาถึงสถานทีที ่ ตกลงกั
่ นไว ้และเห็นพ่อ
้
หลินกําลังคุยกับเด็กผู ้ชายทังสองคนดู เหมือนจะคุยกัน
้
อย่างตังใจ ่ นลูกสาวของเขามาพ่อหลินก็มาและ
เมือเห็
ดวงตาของเด็กชายก็สว่างขึนเมื ้ อเขาเห็
่ นหลินซีหลินซี
เดินไปหา พ่อหลินหลังจากแนะนํ าตัวหลินซีรู ้ว่าคนนัด
บอดของเขาคือ Zhou Bin เขาอายุ 25 ปี ในปี นี เขา ้
 ่
เป็ นช่างเทคนิ คในโรงงานสิงทอพี ่
ชาย 2 คนใน
ครอบคร ัวและน้องสาวคนเล็ก .

้
หลังจากทังสองพบกั นพ่อหลินก็พบข ้ออ ้างที่
น่ าสนใจและจากไป Zhou Bin มองไปทีหลิ ่ นซีใบหน้า
่
ของเขาเปลียนเป็ นสีแดงทันทีทพ่ ี่ อของ Lin จากไปเขา
ก็ก ้มหน้าลงไม่กล ้ามองหลินซีอก ี หลินซีไม่ได ้เอ็นดู
้
เด็กผูห้ ญิงในยุคนี เธอใช ้ความคิดริเริมที่ จะทํ
่ าลาย
ความลําบากใจและถามเขาเกียวกั ่ บงานและ
สถานการณ์ครอบคร ัวของเขา Zhou Bin เป็ นคน
่ ตย ์จริงๆเมือหลิ
ซือสั ่ นซีถามเขาก็ตอบและทังสองก็ ้ พูด
ว่า เป็ นเวลานานหลินซีรู ้สึกว่าเขาไม่ได ้มาทีนี ่ ่ เพือนั
่ ด
บอดและรู ้สึกอยากสัมภาษณ์มากกว่า

่ อสั
หลินซีไม่รู ้สึกอะไรเลยสําหร ับคนทีซื ่ ตย ์เช่นนี ใน
้
่ ดหลินซีก็เริมกล่
ทีสุ ่ าวคําอําลา Zhou Bin ดูผด ิ หวัง
หลังจากพูดเพียงไม่กคํ ี่ าหญิงสาวก็กาํ ลังจะจากไป
ความหมายก็ช ัดเจน และหญิงสาวไม่สนใจเรืองนี ่ เขา.
้
่
ก่อนทีจะเลิ ้
กกัน Zhou Bin ได ้ตังความหวั งสุดท ้าย
 ่
และเรียกร ้องความกล ้าเพือถามหลิ ้ั าคุณ
นซี: "ครงหน้
จะออกมาไหมฉันอยากชวนคุณไปดูหนัง"

หลินซีบอกเขาอย่างเด็ดขาด เกียวกั ่ ่
บเรืองทาง
อารมณ์หลินซีไม่เต็มใจทีจะบั ่ งคับตัวเอง เมือเขากลั ่ บ
ถึงบ ้านป๊ าหลินมองไปทีนาฬ่ ิ าบนผนังและรู ้ว่ามัน
ก
่ งสองคนกลั
ถูกต ้องแล ้ว ช่วงเวลาทีทั ้ บบ ้านไม่ตา่ งกัน
่
มากนักซึงหมายความว่ าลูกสาวของพวกเขาไม่ได ้คิด
อะไรกับพวกเขา พ่อหลินยังปลอบใจหลินซี: "ไม่เป็ นไร
้ เหล่
คน ๆ นี ขี ้ เล็กน้อยเป็ นเรืองปกติ
่ ี่ ณจะดูถก
ทคุ ู เขา
่ นมองย ้อนกลับไปพ่อจะหาคนทีดี
เมือฉั ่ ให ้คุณ"

่
แต่เดิมหลินซียงั คงคิดว่า เกียวกั บวิธก
ี ารอธิบายกับ
ครอบคร ัวของเขาหลินซีรู ้สึกผิดเล็กน้อยเมือพ่ ่ อของ
เธอเกรงใจเธอมาก "พ่อเดียวก่ ๋ ่ ฉั
อนสําหร ับเรืองนี ้ นยัง
่
ไม่ได ้คิดทีจะหาใครสั กคนตอนนี เราทุ ้ กคนสนับสนุ น
การแต่งงานสายและการมีบต ุ รสายไปแล ้วไม่ใช่หรือเรา
ต ้องตอบสนองต่อการโทรนี ด ้ ้วยหรือ"
 พ่อหลินมองไปทีเด็ ่ กสาวทีโง่
่ เขลาของเขา รําคาญ
สาวโง่ของเขาและพูดว่า: "คุณรู ้อะไรเด็กดีคณ ุ ต ้องเริม่
ถ ้าคุณเห็นว่าถูกต ้องถ ้าคุณพลาดทีเหลื ่ อคือแตงคด
และพุทรา" เมือได่ ่ พ่
้ยินสิงที ่ อหลินพูดหลินซี กรน นี่
ไม่ใช่การซือผั้ กเมือปิ
่ ดคอกจะมี แต่ผก ั เน่ าและใบไม้
่ นท่าทางทีไร
เหลืออยู่ เมือเห็ ่ ้หัวใจของลูกสาวพ่อหลินก็
รู ้สึกกังวลจริงๆ

นี่ เป็ นเช่นนั้นและเค ้กดอกเบญจมาศทีทํ

่ าโดยหลินซี
ก็วางจําหน่ ายอยู่ในตลาดเนื่ องจากเป็ นผลิตภัณฑ ์ใหม่
ธุรกิจจึงดีเป็ นพิเศษหลินซีทํางานล่วงเวลาทุกวันและ
เห็นได ้ช ัดว่าใบหน้าของเขาบางลง

่ งไปหาหลิ
ความปรารถนาของ ฉู่ เซิงทีจะวิ ่ นซีทก ุ วัน
ก็ผ่านไปเช่นกันครูสอนภาษาอังกฤษหยุดเขา: "นี่ คือ
แบบฟอร ์มการลงทะเบียนสําหร ับการแข่งขัน
ภาษาอังกฤษแบบปากเปล่าโปรดกรอกข ้อมูลนักเรียน
่
สามคนจะถูกส่งไปทีเกรดนี ้
พยายามที ่ หาทีคื
จะ ่ นเถอะ
่
"ฉู่ เซิงมองไปทีแบบฟอร ์มการลงทะเบียนในมือของเขา
 ้
และลังเลครูสอนภาษาอังกฤษเดิมมีรอยยิมบนใบหน้ า
้
ของเขา แต่เขาก็เก็บมันไว ้ตอนนี และถามว่ า" ทําไมมี
ปัญหา? "ฉู่ เซิงพยักหน้า, กล่าวว่า: "ฉันได ้ทําการ
ทดลองกับศาสตราจารย ์ Zhang ในวันนี ฉั ้ น ... " "ไม่
เป็ นไรฉันจะไปบอกเขาปล่อยไว ้คนเดียวและ
ี่ ต ้องสงสัยของครูสอน
เตรียมพร ้อม" ท่าทีทไม่
ภาษาอังกฤษทําให ้ ฉู่ เซิงทําอะไรไม่ถก
ู ต ้องเอามันลง

่ ่ ฉู่ เซิงคิดคือเมือเร็
ในความเป็ นจริงสิงที ่ ว ๆ นี เขามี้
่
เรืองมากมายและถ ้าเขาทําเรืองนี่ อี
้ กครงเขาจะไม่
้ั มี
่
เวลาไปหาพีสาวของเขาดั งนั้นเขาจึงไม่เต็มใจทีจะเข ่ ้า
ร่วมในกิจกรรมนี ้ แต่ดท ู ่าทีอาจารย ์ก็ประมาณว่าไม่
สามารถผลักมันออกไปได ้ เมือเขากลั ่ บมาทีหอพั ่ ก
พร ้อมแบบฟอร ์มลงทะเบียน เว่ยหงจุนกําลังอ่าน
จดหมายและเห็นว่า ฉู่ เซิงกลับมาแล ้วเขาหยิบจดหมาย
้
สองฉบับบนโต๊ะขึนมาและพู ดว่า "ฉู่ เซิงนี่ เป็ นจดหมาย
ของคุณฉันจะให ้ ให ้คุณตอนนี นํ้ ามันกลับมา "ฉู่ เซิง
เหลือบมองไปทีที ่ อยู
่ ่บนซองจดหมายหนึ่ งถูกส่งมาโดย
ถังซูและอีกอันเขียนโดย Dr.Song ถังซูได ้ร ับการตอบ
ร ับเข ้ามหาวิทยาลัยเช่นกัน แต่อยู่ในจังหวัดถัดไปที่
เขาเข ้ามหาวิทยาลัยด ้วยเส ้นคะแนน เขียนคําศัพท ์
มากมายไม่มอ ี ะไรมากไปกว่าการบ่นเกียวกั ่ บความน่ า
่
เบือของการไปโรงเรี ยนและไม่คุ ้นเคยกับอาหารของ
โรงเรียนและยังถาม ฉู่ เซิงว่าเขาอยู่ทเมื ี่ องทางใต ้นี ้
อย่างไรในตอนนั้น ฉู่ เซิงเหลือบมองสัน ้ ๆ แล ้ววางมัน
ลง ไม่มอ ี่ ่ นี่ คือสถานทีที
ี ะไรจะอยู่ทนี ่ พี
่ สาวของฉั
่ นอาศัย
อยู่เขาจะต ้องมา

ตอนที่ 73 การแข่งขัน
่
หมอซ่งสนใจแค่ชเู ซิงและถามเขาเกี ่
ยวกั บสถานการณ์
ล่าสุดของเขาเพือที่ เขาจะได
่ ้เรียนอย่างสบายใจ
จดหมายยังบอกด ้วยว่าสุสานของหลินซีถก ู กวาด
ให ้กับเขาดังนั้นเขาจึงไม่ต ้องกังวล เมือ ่ ฉู่ เซิงเห็นสิงนี
่ ้
เขาก็คด ิ กับตัวเองว่าไม่จาํ เป็ นต ้องกวาดหลุมฝังศพเขา
่
ได ้พบพีสาวของเขาแล ้ว

เว่ยหงจุนเห็นแบบฟอร ์มการลงทะเบียนแล ้วเอะอะ:

"ฉู่ เซิงคุณเอายังไงผู ้หญิงคนนั้นเป็ นคนทีพู
่ ดยากทีสุ
่ ด
ถ ้าคุณทําตัวไม่ดค ี ณ ่ ณกลับมา" Chu
ุ จะถูกดุเมือคุ
ตอนนี ้ Sheng และ เว่ยหงจุนฉันค่อนข ้างคุ ้นเคยและ
่
ถามว่า: "มีเรืองราวภายในหรื ่
อไม่" เป็ นเรืองยากที
จะ่
เห็น ฉู่ เซิงและ Yanyue พูดคุยกับผูค้ น เว่ยหงจุน
ตกใจเล็กน้อย: "ฉันบอกคุณว่าอย่าพูดข ้างนอก มีรน ุ่
่ เข
พีที ่ ้าร่วมการแข่งขันเมือปี ่ ทีแล่ ้วไม่ฉันถูกปัดออก
่ นกลับมาฉันก็ถก
และเมือฉั ู ผูห้ ญิงคนนั้นเสียเกียรติ
ดังนั้นระวังตัวด ้วย "ฉู่ เซิงยิมและไม่
้ พูดอะไร

่ นเห็นหลินซีอก
เมือฉั ี ครง้ั ฉู่ เซิงก็เอาแบบฟอร ์มการ
ลงทะเบียนและแสดงให ้หลินซีดจ ู ากนั้นก็พูดคําพูดของ
เว่ยหงจุนด ้วยความหึงหวงทีเพิ ่ มขึ
่ นคิ
้ วของหลิ
้ นซี
ขมวดแน่ น หลังจากคิดอยู่นานเขาก็พูดว่า "ทําไมคุณ
้ นจะเปลียนช
ไม่ทําแบบนี ฉั ่ ้ั ยนเพือที
นเรี ่ ฉั่ นจะได ้ออก
เดินทางทีหลังคุณมาหาฉันหลังเลิกเรียนมาฝึ กให ้มาก
้ งมีเวลาอีกครึงเดื
ขึนยั ่ อนมัน น่ าจะเป็ นประโยชน์ "

" โอเค! "ฉู่ เซิงดีใจ" ถ ้าอย่างนั้นเรืองนี

่ ก็ ้ ขนอยู
ึ้ ่กบั
่
พีสาวของฉั น "Lin Xi ไม่สนใจเขาคิดว่าจะช่วย ฉู่ เซิง
ได ้อย่างไรเธอเคยพา ฉู่ เซิงไปฝึ กพูดภาษาอังกฤษด ้วย
ปากเปล่า แต่เธอฝึ กฝนในเวลานั้นพวกเขาทังหมดเป็้ น
้
บทสนทนาพืนฐานตอนนี ้ นจะเพิมความยากขึ
มั ่ ้
นอย่ าง
้ มส
แน่ นอน แต่ตอนนี ไม่ ื่
ี อการตรวจสอบมากมายซึ ง่
่ ลํ
เป็ นเรืองที ่ าบากจริงๆหลินซีจมอยู่ในความคิดของเขา
้
ในเวลานี และเขาไม่ ้
ได ้สังเกตเห็นรอยยิมแห่ งช ัยชนะ
บนใบหน้าของฉู่ เซิง

หลังจากใช ้เวลาสักครูห ้
่ ลินซีเรียกระบบซือหนั งสือ
สองเล่มในทีเก็ ่ บระบบและพบวัสดุจาํ นวนมากวัสดุ
เหล่านี ไม่้ สามารถนํ าออกได ้หลินซีจงึ คัดลอกสําเนา
เมือ่ ฉู่ เซิงเห็นข ้อมูลทีเขี
่ ยนด ้วยลายมือหนาเขาก็รู ้สึก
่
เสียใจมาก เขาไม่ควรหลอกพีสาวของเขาเพราะข ้อมูล
่
ทีหนาขนาดนี ้ สาวต
พี ่ ้องคัดลอกมานานแล ้ว เขาเป็ น
้ ยจเล็กน้อยเกียวกั
คนขีเกี ่ ่ ้ แต่ตอนนี พี
บเรืองนี ้ สาวของ
่
เขาถูกกระตุ ้นเขาแก ้ไขทัศนคติเตรียมเกมอย่างจริงจัง
และไม่สามารถทําตามความคาดหวังของพีสาวได ่ ่
้ เมือ
่
มองไปทีความขยั นหมั่นเพียรของ ฉู่ เซิงครูสอน
ภาษาอังกฤษก็พอใจกับผลงานของเด็กเป็ นอย่างมาก
 การแข่งขันพูดภาษาอังกฤษแบบปากเปล่าของ
มหาวิทยาลัย J เป็ นการแข่งขันภายในหน่ วยงาน
้
ทังหมดส่ ้ั
งกองกําลังชนยอดเข ้าร่วมการเผชิญหน้ากับ
คูต
่ อ ่ งแกร่ง ฉู่ เซิงไม่ตนตระหนกเลยและชนะที
่ สู ้ทีแข็ ื่ ่
หนึ่ งอย่างต่อเนื่ อง ครูสอนภาษาอังกฤษหน้าเย็นเสมอ
แสดงรอยยิมที ้ หายากตบไหล่
่ ้ั ้
และพูดว่า "ฉู่ เซิงครงนี
ฉันทําได ้ดีมากสามอันดับแรกจะเข ้าร่วมการแข่งขันใน
เขตความยากจะเพิมขึ ่ นดั ้ งนั้น เตรียมตัวให ้พร ้อม”
กันเว่ยหงจุนให ้ฉู่ เซิงด ้วยความเห็นอกเห็นใจ

่
หลังจากกลับมาทีหอพั ก เว่ยหงจุนไม่สามารถกลัน ้
รอยยิมได้ ้อีกต่อไปเขาตบไหล่ ฉู่ เซิงและพูดว่า "คราว
้ ณตกลงไปในหลุมฉันได ้ยินมาว่าจะมีการแข่งขัน
นี คุ
ในเมืองอีกครงหลั้ั งจากเกมเขต เจ ้าช่างน่ าสังเวช”
แม้แต่ Qi Xiao ซึงไม่่ เคยพูดกับ ฉู่ เซิงมาก่อนก็ให ้ ฉู่
เซิงด ้วยความเห็นอกเห็นใจและลังเลอยู่พก ั หนึ่ งเขา
กล่าวว่า“ ฉู่ เซิงฉันไม่สามารถบอกได ้จริงๆ
ภาษาอังกฤษของคุณดีมาก "
 ไม่น่าแปลกใจที่ Qi Xiao รู ้สึกแปลกใจฉันรู ้ว่า ฉู่
เซิงมาจากหมู่บ ้านเล็ก ๆ บนภูเขาสําหร ับ Phoenix ที่
สามารถบินออกจากหมู่บ ้านบนภูเขาได ้เขาเป็ นคน
ขยันอ่านหนังสืออย่างเป็ นธรรมชาติอย่างไรก็ตาม
เนื่ องจากปัญหาด ้านทร ัพยากรการศึกษาเช่นนี ้ เห็นได ้
ช ัดว่าเด็ก ๆ มีความอ่อนแอในวิชาภาษาอังกฤษ แต่ ฉู่
เซิงและคนอืน ่ ๆ มาจากพืนที้ ภู
่ เขาลูกของเขาแตกต่าง
ออกไปเขาสามารถพูดภาษาจีนกลางได ้อย่าง
คล่องแคล่วและสามารถจัดการกับภาษาต่างประเทศได ้
อย่างอิสระสิงนี ่ แสดงให
้ ่ กว่า
้เห็นว่าเขามีการศึกษาทีดี
่
เพือนร่ ้ั
วมชนคนอื ่ ๆ แต่เขาเป็ นเด็กกําพร ้าคนทีไม่
น ่ มี
ภูมห ้ ้อย่างไร Qi Xiao
ิ ลังเขาจะได ้ร ับผลลัพธ ์เช่นนี ได
รู ้สึกงงงวย

Qi Xiao เป็ นชาวเกียวโตเดิมทีเขาต ้องการเข ้า

่ ยวโต แต่เขาไม่สามารถเข ้าเรียนได ้เนื่ องจาก
เรียนทีเกี
ความแตกต่างเล็กน้อย เขาอยากเรียนแพทย ์อีกครงจึ ้ั ง
ได ้เข ้ามหาวิทยาลัย J เดิมทีเขาเข ้าร ับการศึกษาใน
มหาวิทยาลัย J และรู ้สึกว่าเขาควรจะสามารถยืนหยัด
่ ่ ได ้อย่างไม่คาดคิด ฉู่ เซิงมาถึงคะแนน
ต่อสู ้กับฝูงชนทีนี
สอบของ ฉู่ เซิงย ้อนกลับไปในตอนนั้นสามารถสอบเข ้า
มหาวิทยาลัยเกียวโตได ้แม้ว่าเขาจะต ้องการเข ้า แผนก
การแพทย ์ก็คงไม่มป ่
ี ัญหา ฉี เสียวผู ซ ึ่ สายตา
้ งมี
เหนื อกว่ามักถูกเปรียบเทียบและอารมณ์เย็นของ ฉู่ เซิง
่
ทําให ้ผู ้คนรู ้สึกเย่อหยิงและภาคภู ่
มใิ จอย่างหลีกเลียง
้
ไม่ได ้ ทังสองอยู ่ในสภาพทีกษั ่ ตริย ์มองไม่เห็นพระราชา
ดังนั้น Qi Xiao จึงแทบไม่ได ้พูดกับ ฉู่ เซิงอย่างไรก็
ตามการแสดงบนเวทีในวันนี ทํ ้ าให ้ Qi Xiao มีความ
เข ้าใจใหม่เกียวกั่ บ ฉู่ เซิงเด็กเนิ ร ์ดคนนี ไม่้ เพียง แต่เป็ น
หนอนหนังสือทีทํ ่ างานในห ้องสมุดเท่านั้น แต่ยงั มีแปรง
สองชินอี้ กด ้วย

่
ฉู่ เซิงถอนหายใจในใจด ้วยคิดว่าหลังจากเรืองจบลง
่
เขาคงมีเวลาเข ้ากับพีสาวของเขาได ้ อะไร
้ดี แต่ตอนนี มี
ใหม่ ๆ ทีน่่ ารําคาญจริงๆ เมือมองไปที
่ ่
เอกสารการ
ตรวจสอบในมือของ ฉู่ เซิงQi Xiao ก็ขยับตัวในใจและ
พูดว่า "ฉู่ เซิงคุณช่วยยืมวัสดุเหล่านั้นให ้ฉันได ้ไหม"
 ่
ฉู่ เซิงส่งข ้อมูลให ้เขาและ Qi Xiao อ่านชือหนั งสือ
้
ทังสองเล่ มแล ้วพูดว่า "โอเคฉันจะไปซือที้ หลัง"
่
หลังจากพูดจบเขาก็จ ้องไปทีกองหนาในมื อของ ฉู่ เซิง
่ ดลอกข ้อมูล . ฉู่ เซิงยังเข ้าใจว่าจุดประสงค ์ของ Qi
ทีคั
Xiao คือการคัดลอกข ้อมูลทีพี ่ สาวของเขาคั
่ ดลอกมา
่ วเธอเอง เขาลังเล เว่ยหงจุนมองไปทีคนสองคนที
เพือตั ่ ่
หยุดชะงักและพูดว่า "ฉู่ เซิงข ้อมูลของคุณมาจากไหน
ดูเหมือนว่าจะถูกคัดลอกกองหนานี เป็ ้ นโครงการขนาด
ใหญ่"

้ อนโยนปรากฏขึนและ
ใบหน้าของ ฉู่ เซิงรอยยิมอ่ ้
เขากล่าวว่า "มีคนช่วยฉันเตรียมมัน" ในทีสุ ่ ด ฉู่ เซิงก็
ส่งข ้อมูลให ้ Qi Xiao: "ถ ้าคุณต ้องการใช ้ให ้คัดลอก
สําเนาด ้วยตัวเองคุณไม่สามารถทําให ้เสียหายหรือ
สูญเสียได ้" เอาล่ะฉัน ต ้องดูแลมันให ้ดีขอบคุณ” เดิม
ที Qi Xiao มีท่าทีวา่ จะลองดูเขารู ้ว่า ฉู่ เซิงมีอารมณ์
เย็น แต่เขาไม่คาดคิดว่า ฉู่ เซิงจะเต็มใจให ้เขายืม มัน
่ าประหลาดใจ คําขอบคุณของเขาจริงใจเป็ น
เป็ นเรืองน่
พิเศษ
 เว่ยหงจุนมองไปทีรอยยิ่ ้
มบนใบหน้ าของ ฉู่ เซิงและ
พูดกับหัวใจของเขานี่ เป็ นเรืองที
่ หายากจริ
่ งๆคนนี ้
สามารถแสดงรอยยิมได ้ ้จริง ๆ เขารู ้จักเขามานานแล ้ว
้ั
และเห็นเขาเป็ นครงแรก เวลา เว่ยหงจุนมีบางอย่างที่
ฉันอยากรู ้ว่าใครคือคนทีเตรี่ ยมข ้อมูลสําหร ับฉู่ เซิง

เวลาทํางานของหลินซีเปลียนเป็ ่ นกะกลางคืนและ
่ วๆ
เขาต ้องออกไปทํางานกับปู่ ของเขา ฉู่ เซิงยุ่งเมือเร็
นี ้ ไม่เช่นนั้นครอบคร ัวของเขาจะชนเธอและ ฉู่ เซิงใน
ขณะเดียวกันเธอก็ไม่สามารถอธิบายได ้ แต่สว่ นใหญ่
่
หลีกเลียงไม่ ่
ได ้เธอและคุณปู่ ยังเป็ นเพือนร่
วมงานกัน
เช่นเดียวกับตอนทีหลิ ่ นซีรู ้สึกอายคุณปู่ หลินกล่าวว่า
เขากําลังจะเดินทางไปทําธุรกิจครง้ั

้ ณปู่ หลินจะไปจังหวัดถัดไปเพือเยี
นี คุ ่ ยมชมและ
่
ศึกษาดูงานใช ้เวลาครึงเดื ่ อหลินได ้ยินสิงแรก
่ อนเมือพ่ ่
่
คือทําให ้หลินซีเปลียนกะเมื ่
อเขา กลับมาดึกจากกะดึก
พ่อหลินเป็ นห่วงหลินซีพูดไม่ออกจริงๆกับพ่อหลินเลิก
กะกลางคืนตอน 7:30 น. ไม่ต ้องกังวลอะไรเธอเคยเกิน
สิบโมงแล ้ว หลังเลิกงานเธอไม่ได ้มาทีนี ่ ่ คนเดียวในครง้ั
้ อ Lin ไม่ได ้ติดตามลูกสาวของเขายืนยันให ้หลินซี
นี พ่
่
เปลียนกะและความช่ วยเหลือของคุณปู่ Linหลินซีต ้อง
่
ยอมร ับว่าฉันกังวลแค่วา่ ฉู่ เซิงไม่รู ้ เกียวกั บการ
่
เปลียนแปลงของเขาอย่ าหาว่าผู ้ชายคนนี โง่ ้ หลินซี
่ ดคุยกับครอบคร ัวของเขาเกียวกั
ไม่ได ้วางแผนทีจะพู ่ บ
่ จนกว่
เรืองนี ้ าเขาจะพบคําอธิบายทีเหมาะสม ่

ฉู่ เซิงยุ่งอยู่แล ้วในการให ้คะแนนและขาดทักษะ

นอกเหนื อจากงานทีเขาต ่ ้องทําให ้เสร็จแล ้วเขายังต ้อง
เตรียมตัวสําหร ับการแข่งขันภาษาอังกฤษด ้วย
ศาสตราจารย ์ Zhang ทีนั ่ ่ นจะมองหาบางอย่างให ้เขา
้
ด ้วย ตอนนี เขาเป็ นห ้องทดลองนอกเหนื อจาก
ห ้องเรียนและเขาไม่คอ ่ ยไปห ้องสมุด การไม่สามารถ
่
ติดต่อพีสาวของเธอทํ าให ้หัวใจของ ฉู่ เซิงวิตกกังวล
มากขึน้

่
เมือเขาถู ้ นล่
กปิ ดกันช ้ั างในห ้องทดลองและเห็นหวัง
่
เสียวหลิ งยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร ้อมกับเด็กผูห้ ญิงสอง
 ี่
คนเขาแค่รู ้สึกว่าความหดหู่ทสะสมอยู
่ในใจของเขาจะ
ระเบิดออกมา

"ฉู่ เซิงวันนั้นฉันไปแข่งขันพูดด ้วยปากเปล่าด ้วย

ภาษาอังกฤษของคุณดีมากคุณมีเคล็ดลับหรือไม่เรา
อยากขอคําแนะนํ าจากคุณจริงๆ" หวังเสียวหลิ ่ งสวม
้ ตสี
เสือเชิ ้ ขาวในวันนี โดยมี้ ่ ห
ก ้นกระดิงคู ่ นึ่ ง กางเกง. ดู
สะอาดเรียบร ้อยแตกต่างจากครงที ้ั แล
่ ้ว. ฉู่ เซิงยังคงมี
ใบหน้าเย็นชาคนทีเขาเกลี ่ ยดมากทีสุ ่ ดคือคนทีไม่ ่
สามารถมองได ้เขาหันศีรษะและเดินไปทางอืนหวั ่ ง
่
เสียวหลิ งกําลังจะร ้องไห ้อีกครง้ั Yu Qiu มองไม่เห็น
และหยุด ฉู่ เซิงเธอพูดด ้วยความรําคาญ: "ทําไมคุณถึง
เป็ นแบบนี เราแค่ ้ ดเู กรดของคุณและมาเรียนรู ้จากคุณ
ปฏิบต ั ต ิ อ ่
่ เพือนร่วมชนของคุ้ั ณ . ความเฉยเมยเช่นนี ้
คุณไม่เข ้าใจความสามัคคีและมิตรภาพหรือ? "

ฉู่ เซิงเหลือบมองไปที่ Yu Qiu และพูดอย่างเย็น

่
ชา:" ไปให ้พ ้น "Yu Qiu ได ้พบกับคนทียากลํ าบาก
้ นครงแรกโดยมองไปที
เช่นนี เป็ ้ั ่ ้านหลังทีไม่
ด ่ แยแสของ
ฉู่ เซิงและโกรธมากกล่าวกับ Wang Xiaoling:
"Lingling อย่ามองหาเขาอีกต่อไปคนคนนี บ ้ ้าไปแล ้ว
และไม่มป ี่
ี ระโยชน์ทจะบอกอะไรเขาเลย"หวั ่
งเสียวหลิ ง
รู ้สึกท ้อแท ้เล็กน้อยเช่นกัน

่
เมือเธอเห็ ้ั
น ฉู่ เซิงครงแรกเธอก็ หลงเสน่ ห ์เขา
รูปลักษณ์ทหล่ ี่ อเหลาและนิ สยั เย็นชาของเขา
เหมือนกับร ักแรกพบ ต่อมาเขาพบว่าผลการเรียนดี
ขยันหมั่นเพียรและมีแรงบันดาลใจในตัวเอง หวังเสียวห ่
ื่
ลิงก็ชนชมสิ ่ เช่
งนี ้ นกัน หวังเสียวหลิ ่ งไม่ได ้ดูแย่และ
สภาพครอบคร ัวก็ดม ี ก ่
ั จะมีเด็กผู ้ชายทีแสดงความ
สุภาพของเธอ แต่เธอก็ไม่ดถ ู ก
ู เธอเธอแค่ไม่เข ้าใจว่า
ทําไมเธอถึงไม่เข ้าตาของ ฉู่ เซิงเขาคนนี แทบจะไม่ ้ คย ุ
กับเด็กผู ้หญิงและไม่แยแสหลายคนคิดว่า ฉู่ เซิงเป็ นคน
แปลกเขาจึงมีเพือนน้ ่ อยและถือว่าไม่ฝักใฝ่ ฝ่ ายใดใน
โรงเรียนนี ้ หวังเสียวหลิ ่ งก็พยายามทีจะลื ่ มเขาเช่นกัน
แต่ทกุ ครงที้ั เธอเห็
่ น ฉู่ เซิงเธอก็ลม ื ทุกอย่างแม้วา่ ฉู่ เซิง
จะมองเธอทันทีเธอก็จะมีความสุขในสักวัน
 ่
ภายใต ้การช ักชวนของเพือนของเธออารมณ์ ของ
่
หวังเสียวหลิ งก็ดข ึ้
ี นและเธอจั ่
บมือเพือนที ่ ทงสองคน
ดี ้ั
้
แล ้วพูดว่า "ไปฉันชวนคุณไปกินข ้าว" ทังสามคนจาก
ไปและชายคนหนึ่ งก็เดินออกมาจากทีพั ่ กพิงและมอง
ไปที่ ร่างเพรียวของหวังเสียวหลิ
่ งอยู่ในความงุ นงง

่ ดก็พบเวลา ฉู่ เซิงมาทีหลิ

ในทีสุ ่ นซีและเห็น ฉู่ เซิง
ด ้วยใบหน้าทีเหนื ่ ่ อยล ้าหลินซีก็สงสัยเช่นกันว่าเขา
รู ้สึกเหนื่ อยมากเมืออยู่ ่ในวิทยาลัยหรือไม่? ฉู่ เซิงเสียใจ
และพูดว่า: "ฉันกําลังจะเข ้าร่วมการแข่งขัน
ภาษาอังกฤษในเขตนี ฉั ้ นทํางานนี ไม่
้ กวัี่ นนี ฉั
้ นต ้องถูก
ศาสตราจารย ์ลากมาช่วยฉันยังไม่ได ้พักผ่อน หลาย
วันแล ้ว”หลินซีรู ้สึกนุ่ มนวลอารมณ์ดท ี รูี่ ้มา แต่เดิมว่า
ฉู่ เซิงชนะทีหนึ ่ ่ งหายไปอย่างไร ้ร่องรอยเมือคิ ่ ดถึงเขา
เขาก็น่าสงสารเช่นกันและพูดว่า“ ไปกันเถอะฉันจะทํา
ให ้คุณอร่อย . มันเป็ นการร ักษาสําหร ับคุณ "ฉู่ เซิงเดิน
ตาม Lin เมือ ่ Xi เข ้าไปใน Hebanzhaiหลินซีก็หาที่
นั่งให ้ ฉู่ เซิงและไปทีห ่ ้องคร ัวเพือทํ
่ าอาหารด ้วยตัวเอง
่
พีใหญ่ เห็นหลินซีก็ถามว่า "ยังไม่เลิกงานเหรอกลับ
ยังไง" "ฉันหิวกินอะไร" "ตกลงเธอทําเองฉันดูฝีมือ
่
พีสาวฝึ กหัดด ้วย"

่
ขนาดใหญ่ พีชายอายุ สามสิบกว่าแล ้วและตอนนี ้
คุณปู่ หลินไม่อยู่แล ้วเขานับเป็ นหัวหน้าห ้องคร ัว
่ ่ งหลินซีหยิบส่วนผสมบางอย่างปรุง
ด ้านหลังครึงหนึ
๋
ก๋วยเตียวตั ดหมูต๋น ่
ุ และซีโครงทอด ่
ไม่นานบะหมีหมู
ตุ๋นก็ออกมาพร ้อมซีโครงหมู่ ผด ้
ั เปรียวหวาน หลินซีถอื
จานและออกไป เมือ ่ ฉู่ เซิงได ้ยินกลินของความฝั
่ นเขา
ก็รู ้สึกเสียใจและเสียใจเขาคิดถึงกลินนี ่ มาหลายปี
้ แล ้ว

ตอนที่ 74 การบาดเจ็บ

่
ซีโครงหมู เป็ นอาหารจานโปรดของฉู่ เซิงหลินซีเคยทํา
่
ซีโครงหมู สว่ นใหญ่ฉู่ เซิงกินได ้หมดหลังจากนั้นหลาย
่ ดเขาก็กลับมาอีกครง้ั
ปี ในทีสุ

่
เมือได ่
้กลินรสที
คุ่ ้นเคยร่างกายของเขาก็มค
ี วาม
ปรารถนาตามสัญชาตญาณเช่นกัน ฉู่ เซิงกระดกเนื อ้
 ้
ชินใหญ่ ลงแก ้มของเขาและเคียวอย่ ้ างแรงหลินซีอด
่
ไม่ได ้ทีจะช ักชวนให ้เขาดูเขากินมัน "คุณกินช ้าๆ ไม่มี
ใครจะปล ้นคุณมันเจ็บทีท ่ ้องของคุณ "ฉู่ เซิงเพียงแค่
้
ยิมให ้
้หลินซีฉากนี ตกอยู ่ในสายตาของพีชายและ ่
กลองอยู่ในใจของเขาครูมค ี าํ เตือนเป็ นพันให ้ดูแล
น้องสาวตอนนี มี ้ ชายแปลกหน้าคนทีน่่ ากลัวทีสุ ่ ดคือ
ชายแปลกคนนี และ ้ สาวน้อยความสัมพันธ ์ระหว่าง
จูเนี ยร ์และน้องสาวดูเหมือนจะค่อนข ้างดีมอ ี ะไร
เกิดขึน?้ มาสเตอร ์จะบอกเขาได ้ยังไงว่าเขากลับมา
่
เมือไหร่ ?

หลังจากทีฉู่ ่ เซิงทานอาหารเสร็จแล ้วเขาก็แตะท ้องที่

้
นู นขึนมาเล็ กน้อยและสุดท ้ายก็ถอนหายใจด ้วยความ
่
พึงพอใจและอุทานว่า "ฝี มือพีสาวของฉั นดีมาก" หลิน
ซีสามารถเห็นได ้ว่าเขาหิวจริงๆฉันเดาว่าผูช ้
้ ายคนนี คง
่
ยุ่งอยู่ เวลาเธอไม่สนใจเรืองการกิ นเธอหันไปทีคร ่ ัว
ด ้านหลังอีกครงหยิ ้ั บของว่างและเก็บใส่ถงุ ซึงเธอ
่
่
ต ้องการนํ ากลับไปให ้ ฉู่ เซิงกิน พีใหญ่ เดินมาถามหลิน
ซี:“ น้องสาวคนเล็กนี่ ญาติของคุณเหรอทําไมฉันไม่
เห็นมัน”
 ่ ไม่
เรืองนี ้ สามารถช่วยใครได ้หลินซีต ้องพูดว่า“
่
ไม่ใช่ญาติ แต่เป็ น เพือนของฉั นอีกสักครูค
่ ณ
ุ จะชําระ
บัญชีของทีฉั ่ นเพิงใช
่ ่ ฉั
้นับสิงที ่ นซือและฉั
้ นจะให ้เงิน
คุณในภายหลัง "เมือหลิ ่ นซีขด ่
ั จังหวะพีชายก็ ไม่ดท ี่
ี จะ
ถามอีกครงหลิ้ั นซีรบี ไปหา ฉู่ เซิงและพา ฉู่ เซิงออกจาก
Hebanzhai

ฉู่ เซิงส่งหลินซีกลับบ ้านร ับขนมทีหลิ ่ นซีให ้และ

กลับไปทีหอพั ่ กอย่างมีความสุข เว่ยหงจุนมองไปที่
ใบหน้าทียิ ่ มแย
้ ่ จะคิ
้มของ ฉู่ เซิงเพียงเพือที ่ ดว่าผูช้ าย
คนนี ต ้ ้องมีอะไรดี แต่ ฉู่ เซิงคนก่อนยังไม่เคย เห็นมาทัง้
วันใบหน้าทียิ ่ มแย
้ ้มเต็มไปด ้วยสปริงบนใบหน้าของเขา
ตอนนี ้

่ นกระเป๋ าอยู่ในมือเขาจึงพูดว่า "ไปซืออะไร

เมือเห็ ้
้ อขนมมา"
กินไหม" "งันซื ้ เว่ยหงจุนถามอย่างไม่แน่ ใจ
้
"ซืออะไรมา" ฉู่ เซิงไม่รู ้ว่าหลินซีเตรียมอะไรไว ้ให ้ เขา
และเปิ ดมันดูเค ้กงาห ้าก ้อนและเค ้กเย็นสามชิน้ "นี่ คือ
 ่ าของ Hebanzhai คุณยังสามารถซือติ
ติมซํ ้ มซํ
่ าได ้
้
ในตอนนี โชคดี ี่ นได ้ยินคนบอกว่าคุณไม่สามารถ
ทฉั
้ มซํ
ซือติ ่ าของ Hebanzhai ได ้หลังจากสีทุ ่ ่มแล ้ว" เว่
ยหงจุนอิจฉาเล็กน้อยแม้วา่ หนุ่ ม ๆ เขาชอบของว่าง
มากเกินไป แต่ฉันอดไม่ได ้ทีจะหิ ่ ว เว่ยหงจุนจ ้องมอง
่
ไปทีขนม ฉู่ เซิงเข ้าใจความหมายหลังจากลังเลอยู่นาน
เขาก็ให ้เค ้กงาแก่เขา เว่ยหงจุนรู ้สึกยินดีหลังจากเยียม ่
ชมสิงต่่ างๆของ ฉู่ เซิงหนึ่ งวันต่อมาเขารู ้ว่าติมซํ
่ านี ้
่
ไม่ได ้มีไว ้เพืออะไร

เห็นว่าเทศกาลแข่งเรือมังกรกําลังจะมาถึงนี เป็ ้ น
๊
ฤดูกาลของเกียวหอม ้ อน
ๆ หลังจากเลิกงานวันนี เพื ่
ร่วมงานในทีมติมซํ ่ าก็พก ่ ดคุยกันเรืองนี
ั ประชุมเพือพู ่ ้
่ งเวลาสรุปทุกอย่างก็สายเกินไปหลินซีกาํ ลังจัด
เมือถึ
่
กระเป๋ าและเตรียมตัวทีจะกลั บบ ้าน Senior Brother
Three รู ้สึกกังวลเล็กน้อยและพูดว่า "Little Junior
Sister ฉันจะพาคุณออกไปมันมืดแล ้ว"หลินซีปฏิเสธ
่
อย่างรวดเร็วพีชายสามอยู ่ห่างจาก กลับบ ้านแล ้วไม่ไป
ตามทางฉันจะขอให ้เขาไปส่งได ้อย่างไร มั่นใจว่าฉันจะ
 ้
ขึนรถกลั บบ ้านในภายหลังและจะไม่มอ
ี ะไรผิดปกติกบั
รุน ่
่ พีซานที
ขี่ จั
่ กรยานออกไป

้ นซีตงใจจะขึ
วันนี หลิ ้ั ้
นรถกลั บบ ้านแมว้ า่ จะมีป้าย
จอดรถเพียงสองป้ าย เมือเรามาถึ ่ งสถานี ตอนนี มี ้ คนไม่
มากนักบนชานชาลาหลินซีไม่มบ ี ตั รรายเดือนดังนั้น
่
เขาจึงจ่ายเงินสําหร ับการเปลียนแปลงในกระเป๋ าของ
่
เขา เมือเธอวางกระเป๋ าไว ้บนไหล่อก ้ั
ี ครงและกํ าลังจะ
เข ้าแถวเพือขึ ่ นรถบั
้ สเธอรู ้สึกว่ากระเป๋ าของเธอขยับ
เธอสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติและเมือเธอหั ่ น
ศีรษะไปชายคนหนึ่ งทีอยู ่ ่ข ้างหลังเธอก็ทงิ ้ รีบเร่งหลินซี
รู ้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย มองไปทีกระเป๋ ่ าของเขาอีกครง้ั
ซิปถูกเปิ ดออกแล ้ว ชายคนนี เป็ ้ นขโมยและหลินซีไล่
ตามเขาตะโกนไปตลอดทาง: "โจรจับเขา" ชายคนนั้น
ได ้ยินเสียงตะโกนและรู ้ว่าเขาถูกมองเห็นและวิงได ่ ้เร็ว
้
ขึนหลิ นซีกาํ ลังหอบหลังจากไล่ตามคนทีกระตื ่ อรือร ้น
เข ้ามาช่วยชายหนุ่ มทีวิ่ งอยู
่ ่ข ้างหน้าคว ้าเสือผ้ ้ าของ
โจรจากนั้นเตะโจรลงกับพืนด ้ ้วยการเตะ ขาของหลินซี
อ่อนแรงไปหมดเมือเขาวิ ่ ่
งและเมื ่
อเขาเห็ นโจรถูกจับได ้
เท ้าของเขาก็นิ่มและล ้มลงกับพืนในทั ้ นที
 ่
เมือคนอื ่ บขโมยได ้ชายหนุ่ มทีเป็
นจั ่ นคนแรกทีจั ่ บ
่
ขโมยได ้รีบวิงไปที ่ นซีLin Xi ตระหนักว่าคนทีมาคื
หลิ ่ อ
ฉู่ เซิงLin Xi แทบจะไม่ไหวก่อนหน้านี เมื้ อเห็
่ น ฉู่ เซิงมา
้
นํ าตาก็ ่
ไหลออกมาทีดวงตาของเธอ ฉู่ เซิงกังวลและ
่
ถามว่า "พีสาวเป็ นอะไรรึเปล่าการหกล ้มเจ็บหรือเปล่า
่
บอกฉันว่าเจ็บตรงไหน" เมือมองไปที ่ ฉู่ เซิงก็มองไป
ด ้วยความกังวลหลินซีรู ้สึกอายเล็กน้อยเช็ดนํ าตา ้ ฉู่
เซิงช่วยเธอแล ้วเธอก็ลก ุ ขึน้

ฝ่ ามือของเขาหมดแรงและหลินซีก็สง่ เสียง "ฟ่ อ"

อย่างเจ็บปวด ฉู่ เซิงเห็นบาดแผลทีมื ่ อของหลินซี
ผิวหนังของเขาสึกกร่อนบนมือขาวของเขาและ ฉู่ เซิง
่
รู ้สึกหงุ ดหงิดเพราะเลือดทีไหลออกมา เขาไม่สามารถ
ระงับความเป็ นปรปักษ ์ในใจได ้หันหน้าไปทางตรงเดิน
ไปตรงหน้าขโมยและเตะขโมยความแรงของการเตะนั้น
รุนแรงมากจนทําให ้เขาล ้มลง โจรกรีดร ้องด ้วยความ
เจ็บปวดและป้ าทีอยู่ ่ข ้างๆก็รบี หยุดเขา“ สู ้ไม่ได ้อีกแล ้ว
ดูสค ้ อดออกแล ้วถ ้าสู ้อีกจะมีอะไรเกิดขึน”
ิ นนี เลื ้ ใน
 ้ ้าหน้าทีตํ
เวลานี เจ ่ ารวจ มาและกลับพร ้อมคนจํานวน
มากสถานี ตาํ รวจ

มีคนกระตือรือร ้นตามมาด ้วยและพวกเขาก็พูดคุย

่
เกียวกั ่ โดยไม่
บเรืองนี ้ รอให ้ตํารวจซ ักถามพวกเขา ฉู่
่ ดการกับปัญหาเหล่านี เขาจึ
เซิงไม่ได ้คิดทีจะจั ้ งพบ
ตํารวจตัวน้อยและถามว่า "สหายคุณมีตู ้ยาหรือไม่"

ตอนที่ 74 ได ้ร ับบาดเจ็บ (คํา

เตือน:

้
"มีอะไรเหรอ?" ตํารวจเงยหน้าขึนและ ลงฉู่ เซิง

" มือ ของใครบางคน

 ตํารวจเห็นบาดแผลทีมื ่ อหลินซีไม่สนใจทีจะพู
่ ดว่า
nothing "ไม่มอ ี ะไรเคาะประตูทาํ ให ้หมาด ๆ เช่น"
Chu ใบหน้าของ Sheng จมลงและเขาพูดว่า "แผลมี
้ อหลี
ผิวหนังแตกและต ้องได ้ร ับการฆ่าเชือเพื ่ ่
กเลียงการ
้ ตํารวจตัวน้อยใจร ้อนเล็กน้อย: "แผลช่าง
ติดเชือ"
ลําบากเหลือเกินความเจ ้าเล่ห ์คือ

อะไร" คุณกําลังพูดถึงอะไร ? "ฉู่ เซิงหายใจไม่ออก

่
เมือเขารู ้
้สึกสําลักเช่นนี ความโกรธในใจของเขาก็ ไม่
่
สามารถระงับได ้เมือมองไปที ่
ใบหน้ ่ ดมนของ ฉู่ เซิง
าทีมื
Lin Xi รู ้สึกกลัวเล็กน้อยคว ้า ฉู่ เซิงและช ักชวนเขา"
ลืมมันไปฉัน ฉันจะกลับไปจัดการกับมันเอง "Lin Xi
ไม่ได ้คาดหวังให ้ ฉู่ เซิงโกรธเธอไม่ต ้องการสร ้างปัญหา
่
ในสถานี ตาํ รวจเพือนเก่ ่ ่ข ้างๆเขาก็ออกมาหยุด
าทีอยู
เขาและพูดว่า , "สหายตัวน้อย, คุณมีความเป็ นมือ
อาชีพมาก, คุณรอ, ฉันจะหาให ้เอง"

หลังจากนั้นไม่นานชายคนนั้นก็นํากล่องยามา ฉู่
้
เซิงขอให ้หลินซีล ้างแผลและหานํ ายาฆ่ ้ อฆ่
าเชือเพื ่ า
 ้ แผลหลิ
เชือที ่ นซีสดู ดมความเจ็บปวดจากบาดแผลและ
ดวงตาของเขาก็โผล่ขนมาหลัึ้ งจาก หมอกรูปลักษณ์ที่
น่ าสมเพชของ Chu Chu ทําให ้คิวของ ้ ฉู่ เซิงขมวดคิว้
้
แน่ นขึนและแม ้แต่อากาศโดยรอบก็ถก ู ระงับไว ้บ ้าง
่
จนกระทังบาดแผลถู กพันด ้วยผ้าก๊อซความตึงเครียด
ของ ฉู่ เซิงก็คลายลงเล็กน้อยหลินซีมองลงไปที่ ฉู่ เซิง
่ ดการกับบาดแผลสําหร ับตัวเองเวลาดูเหมือนจะ
เพือจั
ย ้อนกลับไปในอดีตและหัวใจของหลินซีก็ขยับ

่
เมือการถอดเสี ้ ารวจทีหากล่
ยงเสร็จสินตํ ่ องยามาให ้
พวกเขามองไปที่ ฉู่ เซิงและพูดด ้วยนํ าเสี
้ ยงจริงจังว่า:
่ ทจะกล
"ชายหนุ่ มเป็ นเรืองดี ี่ ่
้าหาญในเรืองความชอบ
ธรรม แต่การกระทําของคุณหนักเกินไป ดังนั้นคุณ
ควรใส่ใจกับมาตรการของคุณในอนาคต” เพียงแค่
่
มองไปทีชายคนนี ้
ในความเงี ยบหลินซีมองไปที่ ฉู่ เซิง
ด ้วยความกระวนกระวายใจเล็กน้อยหลังจากฟังตํารวจ

ฉู่ เซิงส่งหลินซีกลับบ ้านโดยไม่มค ี าํ พูดใด ๆ และได ้

่
พบกับป้ าเพือนบ ่ นล่
้านทีช ้ั าง ป้ าเห็นหลินซีและพูดว่า
 ่
"เสียวซี คุณกลับมาแล ้วทําไมคุณมาช ้าจังพ่อของคุณ
ไปหาคุณ แต่คณ ่
ุ ไม่ได ้พบเขาไปทีตรอกเพื ่ วา่ คุณ
อดู
กําลังทํางานอยู่หรือไม่"หลินซีเป็ นกังวลฉันกําลังจะพบ
พ่อหลินฉู่ เซิงหยุดเธอและพูดว่า "ฉันจะพาคุณขึนไป ้
ก่อนและฉันจะตามหาทีหลัง"

เข่าของหลินซีเจ็บปวดเล็กน้อยดังนั้นฉันจึงมี กลับ
่
บ ้านก่อน ฉู่ เซิงก็ตามมาด ้วยหลินซีบอก ฉู่ เซิงเกียวกั
บ
้
รูปลักษณ์และเสือผ้าของพ่ อ Lin และขอให ้เขาไปที่
ตรอกเพือดู ่ ทงสองคนกํ
้ั าลังคุยกันและพ่อ Lin ก็
่ นคนแปลกหน้ายืนอยู่ในห ้องก็ตกใจ
กลับมา เมือเห็
เขาถามอย่างเคร่งเครียด“ คุณเป็ นใครทําไมถึงมาที่
บ ้านของเรา” หลินซีรบี อธิบายโดยบอกพ่อหลิน
่
เกียวกั ่
บขโมยทีเขาพบในวั ้ อหลินก็ตกใจเช่นกัน
นนี พ่
และเขาก็พาลูกสาวไปดูอย่างระมัดระวังซําแล ้ ้วซําเล่
้ า
ถามว่า "คุณเจ็บตรงไหนไม่สาํ คัญไปโรงพยาบาล"

ี่ ้พบกับ ฉู่ เซิงวันนี ไม่

"ไม่เป็ นไรฉันโชคดีทได ้ งน้ั
กระเป๋ าสตางค ์ของฉันจะไม่ถกู เก็บไว ้" พ่อหลินจ ้องไป
 ่ กสาวของเขาและตําหนิ : " คุณเป็ นเรืองจริ
ทีลู ่ งมันเป็ น
่
เรืองเล็ ่ ญเสียกระเป๋ าเงินของคุณคุณจะไล่
กน้อยทีจะสู
ล่าขโมยได ้อย่างไรถ ้ามีอะไรผิดพลาดคุณผู ้หญิงต่อสู ้
่
กับขโมยได ้อย่างไรมันเป็ นเรืองไร ่ ่
้สาระจริงๆ” สิงที

่ ่ ฉู่ เซิงต ้องการ จะบอกว่าใช่เมือ

พ่อหลินพูดคือสิงที ่
่
เห็นพีสาวของเขาได ้ร ับบาดเจ็บเนื่ องจากการไล่ตาม
โจรเขารู ้สึกว่าเขาจําเป็ นต ้องสร ้างความตระหนักถึง
่
ความปลอดภัยให ้กับพีสาวของเธอ แต่เขารู ้สึกไม่
สบายใจทีเห็่ นป๊ าหลินฝึ กพีสาวของเธอแบบนี
่ ้

พ่อหลินรู ้สึกขอบคุณ ฉู่ เซิงอย่างเป็ นธรรมชาติเมือ ่

้ ดแี ละเขาเป็ นคนตรงเขาก็มี
เห็นว่าชายหนุ่ มคนนี ดู
้
ความสุขและพูดว่า "วันนี เรามาทานอาหารเย็ นกัน
เถอะขอบคุณนะวันนี ไม่ ้ งนยั
้ั ยโง่ของฉันก็ยงั ไม่รู ้ว่าจะ
ทําอะไร อย่าสุภาพกับเราให ้เราแสดงความรู ้สึกของ
เรา” ฉู่ เซิงเหลือบมองไปทีหลิ ่ นซีและขอความเห็นจาก
ิ้
หลินซีหลินซียมและพู ดว่า "ไปกินข ้าวทีบ ่ ้านฉันจะ
ทําอาหาร" เขากําลังจะไปทีห ่ ้องคร ัว
 ่
เธอเพิงจะลุ กขึน้ แต่ขาของเธอเริมอ่ ่ อนแรงและทรุด
ตัวลงนั่งบนเก ้าอี ้ ฉู่ เซิงรู ้ว่ามีบางอย่างเกิดขึนเมื
้ อเขา
่
เห็นเขาบีบกางเกงของหลินซีออกและพับขากางเกง
ของหลินซีขนมี ึ ้ รอยถลอกทีหั ่ วเข่าของเขาซึงตอนนี
่ ้ สี
มี
แดงและบวมอยู่แล ้ว พ่อหลินดูกงั วล: "ลูกคุณทําไมไม่
บอกฉันว่าคุณเจ็บ" จากนั้นเขาก็รบี เดินไปหากล่องยา
ฉู่ เซิงหยุดพ่อหลินทีกํ ่ าลังจะช่วยหลินซีร ักษาบาดแผล
ของเขาและพูดว่า "ลุงให ้ฉันมา!"

พ่อหลินรู ้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติชายหนุ่ มคนนี ้

กระตือรือร ้นเกินไป! ฉู่ เซิงเห็นความลังเลของ พ่อหลิน
และอธิบายว่า“ ฉันเป็ นนักเรียนแพทย ์และฉันเก่งเรือง่
นี ”้

“ โอ ้มานี่ ” ความสงสัยก่อนหน้านี ของ

้ พ่อหลินถูก
ื่
ทําให ้กระจ่างแล ้วเขาก็ยนกล่ องยาให ้หลังจาก เขา
กล่าวว่า "ขอบคุณมากจริงๆฉันจะทําอาหาร" จริงๆ
แล ้ว พ่อหลินได ้เตรียมอาหารไว ้ก่อนแล ้ว แต่ปัจจุบน
ั
 ่
เมือแขกมาที ่
ประตู ้ เพียงพอแน่ นอน
อาหารเหล่านี ไม่
เขามี ทอดอีกสองจาน.

่
เมือมองไปที ่
แผลที ่
แดงและบวมคิ ้
วของ ่
ฉู่ เซิงก็เหียว
้ั
ย่นอีกครงเขาพั ้ นจั
บแขนเสือขึ ้ บขาของหลินซีด ้วยมือ
ข ้างหนึ่ งและฆ่าเชือด้ ้วยสําลีเช็ดอีกข ้างและฝ่ ามืออุน ่ ๆ
ก็กดลงบนขาของหลินซี, อุณหภูมข ิ องฝ่ ามือของเธอ
่
แผ่ไปทีใบหน้ าของหลินซีใบหน้าของหลินซีแดงขึนเธอ ้
ขยับอย่างไม่สะดวกและมือของ ฉู่ เซิงก็แน่ นขึน้ "ฉันจะ
ทําเอง!"หลินซีต ้องการทีจะหยิ่ บสําลีในมือของ ฉู่ เซิง
่ น
แต่ ฉู่ เซิงหลีกเลียงมั

ตอนที่ 75: ประตู สูป ่ ระตู

เขาก ้มศีรษะลงและทําความสะอาดบาดแผลของหลินซี
อย่างระมัดระวังหลินซีรู ้สึกได ้ถึงสําลีเย็น ๆ บนผิวหนัง
ของเขาเวลาในการร ักษาบาดแผลดูเหมือนจะผ่านไป
อย่างช ้าๆหลินซีสามารถมองเห็นเพียงส่วนบนของ
ศีรษะหลังจากนั้น การหมุนหลินซีมองไปที่ ฉู่ เซิงเช่นนี ้
่
รู ้สึกเสมอว่ามีบางอย่างทีแตกต่ ่ อน
างจากเมือก่
 ่
เมืออาหารของพ่ อหลินอยู่บนโต๊ะ ฉู่ เซิงก็เก็บกล่อง
ยาไว ้และบอกหลินซีวา่ "อย่าลืมว่าอย่าบ ้วนนํ าถ ้ ้ามัน
้
ติดเชือการจั ้ อหลินได ้ยิน
ดการมันจะลําบากกว่านี "พ่
ดังนั้นจึงบอกลูกสาวของเขา : "ถ ้ามันไม่ได ้ผลก็ขอลา
่
ไปอย่าก ้าวร ้าว"หลินซีมองไปทีสองคนนี ้
และไม่ รู ้จะพูด
อะไรจริงๆแล ้วพวกเขาแค่ขว่ นผิวหนังเท่านั้น เหมือน
แขนหักและขาหักหลินซีไม่อยากทําอีกต่อไปพูดคุย
่ กั
เรืองนี ้ บพวกเขาและรีบเปลียนเรื
่ ่ "ฉันกินก่อนได ้
อง:
ไหมฉันหิวทุกคน" เมือ ่

่
ลูกสาวของฉัน ( พีสาว) หิวพ่อหลินและฉู่ เซิงจัด
้
โต๊ะเป็ นสองสามสามมืออาหารวั ้ งคงอุดมสมบูรณ์
นนี ยั
้
อยู่ใช่จานปลาเปรียวหวานวางอยู ่กลางโต๊ะ มือของ
่
หลินซีเจ็บและไม่สะดวกทีจะหยิ บผัก ฉู่ เซิงนั่งข ้างๆ
หลินซีหยิบปลาตะเกียบหยิบกระดูกปลาชินเล็ ้ กๆ
ออกมาอย่างระมัดระวังและใส่ลงในชามของหลินซีพ่อ
หลินจับมือตะเกียบและมองไปที่ ฉู่ เซิงอย่างสงสัย
 การกระทํานี เป็้ นสิงที ่ ่ ฉู่ เซิงเคยทํามาก่อนหลินซี
ชอบกินปลา แต่เพราะเขากลัวกระดูกปลา ฉู่ เซิงจะทิง้
้ บกระดูกไม่กชิ
เนื อกั ี่ นให
้ ้หลินซีหรือช่วยหลินซีหยิบ
ออกมา กระดูกปลา หลังจากผ่านไปหลายปี ได ้นั่งทาน
อาหารเย็นกับพีสาวอี ่ กครง้ั ฉู่ เซิงรู ้สึกตืนเต
่ ้นมาก ฉัน
ไม่คด ่
ิ ทีจะหลี ่
กเลียงพ่ อหลินด ้วยซําดั ้ งนั้นฉันจึงต ้อง
อธิบายอย่างน่ าอาย: "ฉันขอโทษนี่ เป็ นนิ สยั ของฉันนี่
่ ายหรือคุณให ้ปลาคืนให ้ฉัน"หลินซีตอนนี ้
ไม่ใช่เรืองง่
ใส่ อมปลาเข ้าปากตอนนี มั ้ นยังไม่กน ิ หรืออาเจียน
หลังจากกัดฟันแล ้วเขาก็กลืน แต่ใบหน้าของเขา
่
เปลียนเป็ นสีแดง

ใต ้โต๊ะหลินซีเตะ ฉู่ เซิงแต่ ฉู่ เซิงยิม้ ก่อนทีฉั

่ นจะกิน
่
ข ้าวกับพีสาวฉั นไม่ได ้เลือกก ้างปลาด ้วยตัวเองทังหมด ้
ี่
บางทีพสาวของฉั นก็เคยชินกับมัน

พ่อหลินมองไปที่ ฉู่ เซิงและพูดในใจ: นิ สยั นี พิ

้ เศษ
่
จริงๆ เพือหลี ่
กเลียงความลํ าบากใจพ่อหลินทักทายจือ๋
เซิงให ้กินข ้าวและฉู่ เซิงก็ชมว่าพ่อหลินทําอาหาร ระดับ
ของพ่อหลินนั้นอยูใ่ นระดับปานกลางแม้วา่ จะมีพ่อเป็ น
พ่อคร ัว แต่ทก ั ษะการทําอาหารของเขาก็ยงั ไม่ได ้ร ับ
การถ่ายทอดมาจากเขาตอนนี เขาได ้ ้ร ับคําชมแม้ว่า
เขาจะรู ้สึกผิดเล็กน้อย แต่เขาก็ยงั คงภูมใิ จมาก

่ ะอาหารคํ่าคุณพ่อ Lin ยังได ้สอบถามเกียวกั

ทีโต๊ ่ บ
ฉู่ เซิงและรู ้สึกว่าเด็กนั้นโดดเดียวและน่
่ าสงสาร
กระตือรือร ้นและมีความยุตธิ รรมและเขาก็สภ ุ าพกับเขา
มากขึน้ เมือมื ่ ออาหารจบลง
้ พ่อหลินพูดกับ ฉู่ เซิง
อย่างกระตือรือร ้นว่า "คุณสามารถมาในอนาคตได ้
บ่อยๆและแค่เดินไปรอบ ๆ บ ้านญาติ" รอยยิมบน ้
้
ใบหน้าของ ฉู่ เซิงมีความจริงใจมากขึนและเขายั งคง
กล่าวขอบคุณ พ่อหลิน..

่ ฉู่ เซิงจากไป พ่อหลินก็ยงั คงถอนหายใจ: ช่าง

เมือ
เป็ นเด็กทีมี่ สติสม
ั ปช ัญญะ แน่ นอนว่าหนึ่ งวันต่อมาเขา
เสียใจกับพฤติกรรมของเขาในวันนี ้
 ในตอนกลางคืนหลินซีนอนอยู่บนเตียงโดยจําสิงที ่ ่
สหายเก่าในสถานี ตาํ รวจพูดนึ กถึงพฤติกรรมของ ฉู่
้
เซิงในวันนี การเตะที ่
เขาทํ ่
าเมือเขาเตะโจรและความเย็ น
ชาจากการเผชิญหน้ากับตํารวจตัวน้อยหลินซีในทีสุ ่ ด
ก็ตระหนักได ้ว่าปัจจุบน ั ฉู่ เซิงและ ฉู่ เซิงคนก่อนหน้า
่
เปลียนไปมากเป็ นไปได ้ไหมทีช่ ่ วงเวลาหลายปี ของ
ชีวต ้ อารมณ์มากเกินไปและเปลียน
ิ ทําให ้เด็กคนนี มี ่
นิ สยั ของเขา?

ในอีกไม่กวัี่ นถัดมา ฉู่ เซิงไม่ได ้มาหาหลินซีครงที ้ั ่

แล ้วหลินซีให ้ข ้อมูลมากมายแก่เขาหลินซีทาํ งานอย่าง
่ ดลอกสิงเหล่
หนักเพือคั ่ ้
านี ออก ฉู่ เซิงเอามันออกไป
่
เมือเขาว่ าง Qi Xiao ต ้องการตอบแทนเขา ฉู่ เซิงยืม
วัสดุของเขาและริเริมที ่ จะฝึ
่ กพูดภาษาอังกฤษกับ ฉู่ เซิง
แน่ นอนว่าเขามีจด ุ ประสงค ์อืนที่ จะใช
่ ้วัสดุใหม่ในมือ
้
ของ ฉู่ เซิงเขาศึกษาเนื อหาในมื อของ ฉู่ เซิงอย่าง
ละเอียดและพบว่ามีประโยชน์มาก แต่เขาวิงไปทั ่ ่ ้าน
วร
หนังสือ Xinhua และไม่พบสือการสอนที ่ ่ ้ายกัน เขา
คล
คาดเดาว่าคนทีคั ่ ดลอกวัสดุสาํ หร ับ ฉู่ เซิงต ้องเป็ นคนที่
 ่ กบั
มีความสามารถ เขาจําเป็ นต ้องมีความสัมพันธ ์ทีดี
่ เขาจะได
ฉู่ เซิงเพือที ่ ้ยืมแสงของฉู่ เซิง

ดังนั้นในช่วงเวลาทีผ่
่ านมา ฉู่ เซิงมักจะอยู่กบั Qi
้
Xiao และความสัมพันธ ์ระหว่างทังสองก็ ผ่อนคลายลง
ไปมาก

ในวันทีเขาได่ ้ร ับแจ ้งการแข่งขัน ฉู่ เซิงใช ้เวลาใน

การตามหาหลินซีกอ ่
่ นอืนเขามองไปที ่ อทีบาดเจ็
มื ่ บ
ของหลินซีหลังจากนั้นไม่กวัี่ นเขาก็เกือบจะฟื ้นจากนั้น
เขาก็พูดถึงจุดประสงค ์ของเขา "พีสาวคุ ่ ณสามารถดู
เกมนี คุ้ ณสามารถดูเกมของฉันได ้ไหม"หลินซีเหลือบ
มองไปทีวั่ นทีของเกมลื
่ มมันไปทํางานด ้วยตัวเองในวัน
นั้น แต่มองไปทีท่ ่ าทางขอร ้องของ ฉู่ เซิงลังเล ฉู่ เซิง
่
มองไปทีการแสดงออกทางสี ่
หน้าของพีสาวของเธอ
และเข ้าใจบางอย่าง เขากล่าวด ้วยนํ าเสี ้ ยงเศร ้า ๆ ว่า
"ตอนทีฉั ่ นเข ้าเรียนทีโรงเรี
่ ้ นมาด ้วยตัวเองเพือน
ยนนี ฉั ่
้ั
ร่วมชนคนอื ่ ๆ มากับครอบคร ัวฉันอยู่คนเดียวในทุก
น
่ ฉั
สิงที ่ นพบในช่วงหลายปี นี "้ นํ าเสี ้ ยงของ ฉู่ เซิงมีมาก
 ้ อย
ขึนเรื ่ ๆ อารมณ์ออ ่ นไหวและในตอนท ้ายเขา
เกือบจะสูญเสียเสียงของเขาหลินซีจาํ ได ้ว่าในตอนนั้น
เธอเคยจินตนาการว่าเธอสามารถส่ง ฉู่ เซิงไปเรียนที่
วิทยาลัยได ้และตอนนี ้ ... "อืมเพือนร่
่ วมงานของฉันและ
่
ฉันเปลียนช ้ั ยนฉันจะจดทีอยู
นเรี ่ ่และดูคณ ่ ง
ุ เล่นเมือถึ
เวลา"

่ นหลินซีปล่อยมือ ฉู่ เซิงปกปิ ดความ

เมือเห็
ภาคภูมใิ จของเขาและยิมให้ ้หลินซีอย่างสุม ่ ม
่ สีสุ่ ห ้า
้
หลินซีรู ้สึกขบขันกับเขาในเวลานี เธอรู ้สึกว่า ฉู่ เซิง
กลับมาแล ้ว

่ ฉู่ เซิงเห็นจักรยานของหลินซีใบหน้าทีหล่
เมือ ่ อ
เหลานั้นก็แข็งตัวหลินซีอธิบายว่า "หลังจากมี
บางอย่างเกิดขึนคร ้ งที้ั แล
่ ้วพ่อของฉันก็กงั วลตอนนี ให
้ ้
ฉันไปทํางานด ้วยจักรยานเพือที ่ ฉั
่ นจะได ้กลับไปก่อน
้ อกลับไปก่อน!"หลินซีให ้ ฉู่ เซิงดูอย่าง
หน้านี หรื
ระมัดระวังและเธอก็ทํา . ฉันเข ้าใจว่าชูเฉิ งกําลังรีบมา
 ่ ่ เพือคุ
ทีนี ่ ยกับตัวเอง แต่หลังจากพูดเพียงไม่กคํ
ี่ าเขาก็
่ นเรืองที
ต ้องรีบเร่งผู ้คนซึงเป็ ่ ไม่่ สมควรจริงๆ

ตอนที่ 75 Door-to-door (การ

เตือนความจําอันอบอุน
่ :

่ อจับก ้มศีรษะลงและไม่พูด
ฉู่ เซิงจับมือของเขาไว ้ทีมื
อะไรหลินซีถอนหายใจในใจว่าจะแก ้ไขปัญหานี ได ้ ้
อย่างไร "ถ ้าอย่างนั้นเราไปกันเถอะ สักพักหนึ่ ง” ใน
่ ดหลินซีก็ได ้ร ับสัมปทานและ ฉู่ เซิงก็มค
ทีสุ ี วามสุขแล ้ว

้
ทังสองเดิ นไปบนถนนหลินซีถามเกียวกั ่ บ
สถานการณ์ในโรงเรียนของ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงรู ้ว่าพีสาวของ ่
่
เขากังวลเรืองอะไรและบอกหลิ ่
นซีเกียวกั ่
บเรืองของ
ตัวเองนอกจากนี เขายั้ ้ าเขาเป็ นคนพาลใน
งยําว่
่
โรงเรียน พีสาวไม่ ่
ต ้องกังวลเกียวกั บตัวเองผลการเรียน
่
หลินซีรู ้สึกขบขันกับเขา เป็ นเรืองยากที ่
จะดู ่ ก
ฉู่ เซิงทีถู
 ้
ยับยังแสดงด ่
้านทีภาคภู ้
มใิ จ ทังสองคุ
ยกันจนถึงประตู
เขตทีอยู่ ่อาศัยของหลินซีLin Xi ขับรถ ฉู่ เซิงกลับก่อน
แยกจากกันหลินซีหยิบกล่องอาหารกลางวันออก
่
มาแล ้วยืนให ้ฉู่ เซิง“ เอาไปกินและอย่าลืมแบ่งให ้ทุกคน
ด ้วย . "ฉู่ เซิงเห็นด ้วยอย่างเป็ นธรรมชาติ หลังจาก
หลินซีจากไปเขาก็เปิ ดกล่องอาหารกลางวันกล่องที่
่
เต็มไปด ้วยซีโครงหมู ้
รสเปรียวอมหวานส่ ่
งกลินหอมชู
่ กเฉยต่อมือทีสกปรกของเขาหยิ
เซิงเพิ ่ ้ วนและยัด
บชินส่
เข ้าปากของเขา อร่อยจริง!

หลินซีจอดรถจักรยานไว ้ทีช่ นล่

้ั างและเมือ
่ พ่อหลิน
กลับมาบ ้านเขาจะช่วยเธอเอาจักรยานขึน้ ปัจจุบน ั
่ าค่
รถจักรยานถือเป็ นสิงลํ ้ าหากถูกขโมยไปจะเป็ นเรือง
่
ทีน่่ าวิตกมาก

่ นซีกาํ ลังจอดรถป้ าข ้างบ ้านมองไปทีหลิ

ขณะทีหลิ ่ น
้ กลับหลินซีอธิบายไม่ถก
ซีด ้วยรอยยิมลึ ู เล็กน้อยเธอ
สุภาพหรือทักทายป้ าของเธอป้ าแกล ้งทําเป็ นลึกลับและ
่
พูดว่า "Little Brook คุณเป็ นเพือนกั ่ ดถึง
น เมือพู
 ่ เด็
เรืองนี ้ กผูช
้ ายคนนั้นทํามันดูดใี นระยะยาวทีคุ
่ ณพูด
่
ถึงเพือนและไม่ พูดได ้อย่างไรฉันอยากจะแนะนํ าให ้คุณ
้ั ม” เมือ
รู ้จักกับวัตถุดงเดิ ่

่
มองไปทีปากของผู ห้ ญิงคนหนึ่ งหลินซีเป็ น งุ นงง
เล็กน้อยทําไมเขาถึงพูดถึงวัตถุ? เธอหมายถึงใคร?
ิ้
หลินซียมอย่ างไม่เต็มใจและพูดว่า "คุณกําลังพูดถึง
ใคร" "โอ ้คุณซ่อนอะไรจากพวกเราฉันเพิงเห็ ่ นว่าเด็ก
คนหนึ่ งส่งคุณกลับมาและคุณก็ให ้บางอย่างกลับมา"

หลินซีแค่อยากจะ ช่วยหน้าผากของเขาและอธิบาย
่
อย่างรวดเร็ว: "ไม่ใช่แฟน แต่เป็ นแค่เพือนธรรมดา"
่
หลินซีต ้องการพูดคุยเกียวกั บน้องชายของเขา แต่
่ เขาก็
หลังจากคิดถึงเรืองนี ้ ต ้องอธิบายให ้คนอืน ่ ๆ
เข ้าใจว่าทําไมถึงมีนอ้ งชายเพิม ่ . มันไม่มท ี่ นสุ
ี สิ ้ ด. เมือ
่
่
พูดถึงริมฝี ปากหลินซีก็เปลียนคํ าพูดอีกครง้ั

่
"ฉันเข ้าใจฉันเข ้าใจเพือนชายฉั นจะเป็ นแฟนใน
่ ง เสียวซี
อนาคตอันทีจริ ่ ่
สามารถพูดคุยเกียวกั ่
บเพือน
ในวัยของคุณได ้ตอนนี คุ ้ ณอายุครบแล ้วคุณสามารถ
่
พูดคุยเกียวกั ่ ได
บเรืองนี ้ ้" ฝ่ ายหญิงดูแลตัวเองหัวเราะ
่ ดเขาปลอบหลินซี: "ไม่ต ้องกังวลฉันจะไม่
ในท ้ายทีสุ
คุยกับคนอืน"่

หลินซีไม่ต ้องการอธิบายวางจักรยานกล่าวทักทาย
้ าอาหารและไม่มเี วลา
ผู ้คนและกลับบ ้านเธอยังมี วันนี ทํ
พูดคุยกับผู ้คน

่
เมือหลินซีเกือบไม่วา่ งพ่อหลินก็กลับมา หลินซี
ทักทายเขาและพูดว่า "พ่อกลับมาแล ้วและฉันมีอาหาร
จานสุดท ้ายหนึ่ งจานฉันจะได ้กินเร็ว ๆ นี "้

พ่อหลินมองไปทีร่่ างทียุ่ ง่ เหยิงของลูกสาวของเขา

ต ้องการจะพูดอะไรบางอย่างและกลันไว ้ ้ ระหว่าง
ร ับประทานอาหาร พ่อหลินพยายามพูดหลายครง้ั แต่
้ั นซีมองไปทีสี
เขาก็อดทนอีกครงหลิ ่ หน้ายุ่งเหยิงของ
พ่อหลินและพูดว่า "พ่อมีอะไรกับคุณ?" พ่อหลินใส่คาํ
สุดท ้ายของอาหารลงในเขา ปากและรอทีจะกลื ่ นมัน
 ่
ฉันถามหลินซีอย่างไม่แน่ ใจ: "เสียวซี คุณกําลังพูดถึง
่
เพือนหรื ้
อไม่"หลินซีเกือบจะล ้มลงกับพืนพร ้อมกับ
ตะเกียบในมือของเขาและถามว่า "พ่อคุณฟังใคร? ฉัน
อยู่บ ้านยกเว ้นเวลาทํางานบ่ายสองโมงแล ้วจะไป

่
หาฉันทีไหน" " เธอยังอยากซ่อนตัวจากฉันอีก
่ ่ข ้างๆบอกฉันว่าเธอเห็นมัน
เหรอป้ าของตระกูลจางทีอยู
่ ดเมือกี
ด ้วย ตาของเธอเอง "Lin Xi: ... , p ทีพู ่ นี้ ฉั
้ น
ไม่ได ้บอกพวกเขากับพ่อของเขาในพริบตา

ไม่มท ่ นซีต ้องพูดคุยเกียวกั

ี างทีหลิ ่ บการเห็น ฉู่ เซิง
Papa Lin มองไปทีหลิ ่ นซีและพูดว่า "คุณคิดอย่างไร
กับเด็กคนนั้น" "แล ้วไงล่ะ"หลินซีมองไปทีพ่ ่ อหลินด ้วย
่
สายตาทีอยากรู ้อยากเห็น, ฉันแค่อยากจะชนกําแพง
เธอวางตะเกียบลงแล ้วพูดว่า "พ่อฉันยังไม่ได ้คิดเรือง ่
้
ตกหลุมร ักวันนี เขามาหาฉั ่
นด ้วยเรืองจริ
งจัง
เพราะฉะนั้นอย่าคิดมากกับเรืองนี่ "้
 "โอ๊ะ!" พ่อ หลินสัญญา., แต่คด ิ ในใจ: ตอนทีฉั ่ นงี่
่ ่ เหมือนกัน, ถ ้าเด็กคนนั้นไม่
เง่า, ฉันก็เป็ นคนทีนี
น่ าสนใจสําหร ับคุณ, เขาจะทํายังไง? น่ าเสียดายทียั ่ ย
ตัวแสบของฉันยังไม่ตนเลยเศรื่ ้าจัง

่ ฉู่ เซิงกลับไปโรงเรียนก็ถงึ เวลาอาหารเย็น ฉู่

เมือ
เซิงก็ไม่ได ้กลับไปทีหอพั ่ กเช่นกันดังนั้นเขาจึงตรงไปที่
่
โรงอาหารและสังอาหารและอาหารมั งสวิร ัติรวมทัง้
่
ซีโครงสํ ้
าหร ับมือกลางวั นขนาดใหญ่ซงเพี ึ่ ยงพอ Wei
Hongjun,จางจือเหยาและ ่ Qi Xiao ก็มาด ้วยเช่นกัน
เว่ยหงจุนเห็น ฉู่ เซิงและวิงไปคุ ่ ้ ายขอที่
ยกับฉู่ เซิง: "ผูช
ให ้เราแล ้วเราจะซือข ้ ้าวกินกับคุณในภายหลัง"
หลังจากนั้นเขาก็ เพิงวิ ่ งไปคุ
่ ่
ยกับ ฉู่ เซิงฉันเห็นซีโครง
ในกล่องอาหารกลางวันของ ฉู่ เซิงทันใดนั้นเขาก็
้
นํ าลายไหลและไม่ พูดอะไรเขาต ้องการซือสํ ้ าเนา

ตอนที่ 76 โกรธ
มีคนหลายคนมาร่วมชามข ้าว ฉู่ เซิงเว่ยหงจุนกิน
่
ซีโครงหมู ้
เปรียวหวานก่
อนเขาขมวดคิวแล ้ ้วมองไปที่
่
ซีโครงหมู ในชามของ ฉู่ เซิงเขาพบปัญหา "ฉู่ เซิงทําไม
่
ซีโครงของคุ ณถึงแตกต่างจากของฉันลองดูชนส่ ิ ้ วน
 ้
ของฉันสิพวกมันเป็ นกระดูกทังหมดและมั นก็เก่าไป
่
หน่ อย" Qi Xiao ยังโน้มตัวไปเทียบซีโครงทั ้
งสองชิ ้
น,
กล่าวว่า: "จานของ ฉู่ เซิงไม่ได ้ทําในโรงอาหารของเรา
จานนี ใช้ ้ซีโครงซี
่ ่
โครงหมู ้
เปรียวหวานในโรงอาหาร
ไม่ได ้ใช ้ส่วนผสมดังกล่าว "หลังจากทีฉี ่ เซียวพูดแบบนี ้
เว่ยหงจุนก็พบว่าเขาเสียใจมากเกียวกั ่ บความแตกต่าง
่
ระหว่างอะไหล่ ซีโครงเขารู ื ้ โครงหมู
้ว่าเขาจะไม่ซอซี ่

ิ่ ก็
แต่สงนี ้ กระตุ ้นความอยากรู ้อยากเห็นของเขา
เช่นกัน“ ฉู่ เซิงมาคุยกันเถอะคุณมาจากไหน?”“ ใคร
บางคนสร ้างฉันขึนมา”้ แม้ว่ามันจะเป็ นคําตอบง่ายๆ
แต่ทก
ุ คนก็ได ้ยิน ฉู่ เซิงความหมายในคําพูด

เว่ยหงจุนมองไปทีซี่ โครงที
่ น่่ าดึงดูดกลืนกินและพูด
้
ว่า "ลิมรสมั ่ นรนอี
นสําหร ับฉัน" ฉู่ เซิงเริมดิ ้ ้ั
กครงเขายั ง
่ นใบหน้าทีละโมบของ
ลังเลเล็กน้อยเมือเห็ ่ เว่ยหงจุนฉู่
่ ว
เซิงยังคงสังหั
 เว่ยหงจุนไม่สภ ุ าพเขาประกบชินมั ้ นอร่อยกรอบ
นอกนุ่ มในไม่เลียน ่ ฉี เสียวยั
่ งจับชินเนื ้ อหวานและ
้
้
เปรียวพอประมาณและอุ น
่ อย่างเหมาะสม ทังสองคนยก ้
้
นิ วให ้ ฉู่ เซิงส่วน ฉู่ เซิงก็ภม ู ใิ จและก ้มหน้ากิน เว่ยหงจุน
มีใบหน้าทีดู ่ หนาเตอะเมือเห็่ นว่าวันนี ้ ฉู่ เซิงอารมณ์ด ี
เขาจึงหนี บซีโครงชิ ่ ้
นหนึ ่ งเมือ ่ ฉู่ เซิงมองเขาไม่ดเี ขาก็
้
ยิมให ่
้ ฉู่ เซิงเป็ นเรืองยากที ่ ฉู่ เซิงจะให ้คลืนใจกว
่ ้างใน
วันนี ้ แต่เขาไม่สามารถพลาดโอกาสนี ได ้ ้

่
มีเพียงจางจือเหยาที ่ ่ข ้างๆเขาไม่ได ้พูดอะไรกับ ฉู่
อยู
้ ต ้นจนจบและ ฉู่ เซิงก็ไม่สนใจความคิดของ
เซิงตังแต่
เขาหลังจากกินเสร็จคนสองสามคนก็กลับไปทีหอพั ่ ก
ด ้วยกัน

่
เมือเขามาถึ งหอพักความอารมณ์ดข ี อง ฉู่ เซิงก็
่
หายไป วัสดุภาษาอังกฤษทีเขาวางไว ้บนหมอนหายไป
ี่
แต่พสาวของเขาลอกมาให ้เขา ออร่าบนร่างของ ฉู่ เซิง
่
เปลียนไปอย่ ้ ง เว่ยหงจุนรู ้สึกได ้ว่า ฉู่ เซิงคิดผิด
างสินเชิ
และถาม ฉู่ เซิงว่าเกิดอะไรขึน้ ฉู่ เซิงหันกลับมามองอีก
สามคนในหอพักด ้วยสายตาเย็นชาและพูดอย่างเย็น
ชา: "วัสดุภาษาอังกฤษของฉันหายไปฉันวางมันไว ้ข ้าง
หมอนใครจะต ้องเอาไป" Qi Xiao รู ้ว่า ฉู่ เซิงเป็ น
อย่างไร ฉันนึ กถึงข ้อมูลเหล่านั้นมากรู ้ในใจว่ามันเป็ น
่ ไม่
สิงที ่ ดี

ด ้วยความโชคดี Qi Xiao ถามฉู่ เซิง: "คุณแน่ ใจ

หรือว่าข ้อมูลอยู่บนหมอนของคุณ" "แน่ นอน" เว่ยหง
่
จุนรู ้นิ สยั ใจคอของ ฉู่ เซิงและไม่ใช่คนทีสามารถโยน
ของทิงได ้ ้

“ เนื่ องจากของหายในหอพักต ้องให ้คนคุ ้นเคยกับ

พวกเขาใครเป็ นคนเอาไปฉันจะเอาออกตอนนี และจะ ้
ไม่สอบสวนเรืองนี ่ ฉั้ นต ้องเอาข ้อมูลนี คื
้ น” ชู Sheng
่
จ ้องมองไปทีจางจื ่
อเหยาจางจื ่
อเหยาโกรธมากจึ งพูดว่า
"ฉันทําอะไรเธอไม่จด ่
ั การเรืองของตั วเองแล ้วใครจะไป
โทษ"
 ่
"เอาออกไป" ชูเซิงมองจางจื ่
อหยาด ้วยสายตาที่
ดุดนั ใน ตา. Qi Xiao รีบหยุด ฉู่ เซิงลดเสียงลงและพูด
่ มิ
ว่า "ฉู่ เซิงต ้องมีหลักฐานสําหร ับเรืองนี ้ ฉะนั้นจะไม่มี
ประโยชน์สาํ หร ับคุณทีจะสร ่ ้างปัญหา" Qi Xiao รู ้สึก
้
ได ้ถึงกล ้ามเนื อแน่ นของ ฉู่ เซิงและร่างกายทีสั่ น
่
เล็กน้อย เขากําลังระงับความโกรธ

่
ฉี เสียวหั ่
นหน้าไปมองจางจือเหยาและพู ดว่า "ต ้า
ฉางคุณเอาข ้อมูลของเขาไปหรือเปล่าเกมจะเป็ นวัน
มะรืนนี ข ้ ้อมูลเหล่านี สํ
้ าคัญมากสําหร ับฉู่ เซิง"

"ไม่ฉันจะไม่ไปที่ เกม. ฉันกําลังทําอะไรกับของ

เขา? นอกจากนี วั้ นนี ฉั ้ นอยู่กบั คุณหรือไม่?” จางจือเห ่
ยามองเปิ ด เว่ยหงจุนครุน ่ คิดสักพักและพูดกับ ฉู่ เซิงว่า
"ใช่วนั นี ้ Da Zhang อยู่กบั เราแล ้วดังนั้นฉันไม่ควร
เอาข ้อมูลของคุณไปอาจเป็ นคนอืนที ่ เข
่ ้ามาได ้หรือไม่"
หอพักของพวกเขาปิ ดไม่ได ้โดยทัวไปเพราะ ่ จะมีเพือน ่
้ั
ร่วมชนมาเยี ่
ยมมั ่
นเป็ นเรืองยากที ่
จะเปิ ดและปิ ด ฉู่ เซิง
่
จ ้องไปทีจางจื ่
อเหยาดวงตาของเขาดู เหมือนจะกินเขา
 ่
จางจือเหยาถู ่ ขนดกและปากของ
กมองว่าเป็ นหัวใจทีมี
เขาก็ไม่ให ้อภัย: "มีคนเป็ นพยานให ้ฉันอย่าทําผิดฉัน
่
ถ ้าคุณสูญเสียบางอย่างคุณยังต ้องพึงพาคนอื ่
น"

Qi Xiao ยืนอยูด ้ั ้
่ ้านข ้างของ ฉู่ เซิงในครงนี
"Zhang Zhiyao วันนี คุ ้ ณแปลกมากจริงๆคุณอยู่กบั
้ นและคุณจะไม่มท
เราทังวั ี างแยกออกจากเราได ้" การ
้ ยงของ Qi Xiao นั้นแรงเกินไปและทุก
ประชดในนํ าเสี
คนก็เข ้าใจ เว่ยหงจุนมองไปที่ Qi Xiao และจางจือเห ่
้ั
ยาอีกครงโดยไม่ รู ้ว่าจะทําอะไรไปชวขณะ ่ั

่
เมือครู น ้
่ ี ประตู หอพักถูกผลักเปิ ดออกนักศึกษา
แผนกเคมี 2 คนอาศัยอยู่ในหอพักทันทีทเข ี่ ้ามาใน
หอพักก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกตินี่หยิงจะทะเลาะกั
่ น
เหรอ? หลังจากถามเกียวกั ่ ้ั
บสถานการณ์ทงสองมอง
หน้ากันหนึ่ งในนั้นมองไปทีจางจื่ ่
อเหยาและพู ดว่า
้ ณยังไม่กลับมาตอนเทียงหรื
"วันนี คุ ่ ่
อ?"จางจือเหยาถู ก
ถามและจ ้องไปทีคนที ่ ่ าลังคุยอยู่เขาดูไม่แยแส และ
กํ
่
เขาไม่กลัวจางจือเหยา“ ้ นคุยกันอยู่ทหอพั
วันนี ฉั ี่ กตรง
 ้ นเห็นคุณกลับมาแล ้วครงหนึ
ข ้ามวันนี ฉั ้ั ่ งฉันไม่ได ้เห็น
่
มันคนเดียวเพือนร่ ้ั
วมชนของฉั นก็เห็นเช่นกัน”

้
หลังจากได ้ยินคําพูดเหล่านี จางจื ่
อเหยารู ้ว่าเขาไม่
สามารถปฏิเสธเขาได ้และอธิบายว่า: "ฉันกลับมาแล ้ว
เอาอะไรไปและไม่เห็นข ้อมูลของเขาเลย" ก่อนทีเขาจะ ่
พูดจบกําปั้นของ ฉู่ เซิงก็พุ่งเข ้ามาทีท
่ ้องของเขา
่
โดยตรงและจางจือเหยาก็ ก ้มลงด ้วยความเจ็บปวด ฉู่
่
เซิงคว ้าตัวเขาบีบคอของจางจือเหยาและผลั กเขาติด
กําแพงดวงตาสีแดงและพูดด ้วยเสียงใบ ้: "เอาออกไป
เอาข ้อมูลของฉันออกไป"

ตอนที่ 76 โกรธ (

เตือนอย่างอบอุน
่ :

่
ทุกคนตกใจกับ การเปลียนแปลงอย่ างกะทันหัน
ในตอนนี ้ ฉู่ เซิงเหมือนสิงโตทีหงุ
่ ดหงิดความโกรธที่
กระพริบในดวงตาสีแดงของเขาสามารถเผาผลาญจิต
่
วิญญาณของผูค้ นได ้จางจือเหยาไม่ ได ้คาดหวังว่า ฉู่
ี่ ่ นเขาพยายามทําลายมือของ ฉู่ เซิงแต่
เซิงจะอยู่ทนั
้ น่ากลัว Qi Xiao
ความเกลียดช ัง ของ ฉู่ เซิงตอนนี ดู
เป็ นกังวลและเขารีบทักทายทุกคนเพือดึ ่ งถ ้ามีอะไร
ผิดพลาดมันจะลําบาก

ฉู่ เซิงยอมแพ ้ทุกอย่างหัวใจของเขาคิดถึงผูท้ ี่

่
ต ้องการค ้นหาข ้อมูล Qi เสียวดู พวกเขาจะกลัวทีจะได ่ ้
มีสว่ นร่วมได ้กระตุ ้นให ้ Zhangzhi ยาว "Zhangzhi
่
ยาวคุณได ้อย่างรวดเร็วพูด ah, สิงเหล่ านั้นทีคุ
่ ณใส่
่ งกังวลว่าเสียงของเขา
มันได ้หรือไม่" ฉี เสียวจึ
่
เปลียนไป.

่
จางจือเหยารู ้สึกว่าเขาก็เกือบจะไม่สามารถทีจะ ่
หายใจและใบหน้าของเขากลายเป็ นสีตบ ั หมูเขาไม่
มั่นใจ แต่เขามองไปทีดวงตาของ
่ ฉู่ เซิงและเป็ นห่วงเขา
จริงๆเขาจะสําลักจนตายและความกลัวในใจก็มช ี ัยเขา
้
ยกมือขึนและ ้
ชีไปในทิ ศทางหนึ่ งมือของ ฉู่ เซิงผ่อน
 ่
คลายเล็กน้อยและจางจือเหยาแทบจะพู ดไม่ออก "ใน
้ ฉู่ เซิงปล่อยมือจากเขาวิงตรงไปที
ห ้องนํ า" ่ ห่ ้องนํ า้
่
จางจือเหยาไถลลงกั ้
บพืนอย่ างอ่อนแรง

ในถังขยะในโถส ้วมกองวัสดุถก ู "ฉี กเป็ นชิน้ ๆ "

และลายมือของฮวนซิวมี่ แผลพุพองเบลอและยังมีขยะ
อีกจํานวนมาก หัวใจของ ฉู่ เซิงเย็นชาและไม่มท ่
ี างทีจะ
ช่วยมันได ้

่
เมือคนอื ่ ๆ ในหอพักมาถึงพวกเขาก็เห็น ฉู่ เซิง
น
่ วั่ สดุทไม่
จ ้องดูข ้อมูลด ้วยความงุ นงง เมือมองไปที ี่
สามารถจดจําได ้การแสดงออกของทุกคนก็ไม่น่าดู

คนในหอพักเดียวกันดุด ้วยความโกรธยิงขึ ่ น:
้ "นี่ มัน
่ ั ้ายเกินไปมันเป็ นการทําร ้ายคนอืนและตั
ชวร ่ วเอง
่
โดยทัวไปแล ี่
้วหน้าตาของนักเรียนอยู่ทไหนและเราก็
เสียหน้าเมือพู่ ดถึงเรืองนี
่ "้ Qi Xiao มองไปที่ ใบหน้าที่
้
มืดมนของ ฉู่ เซิงปรากฏขึนและเขาถามอย่ างไม่แน่ ใจ
ว่า "ฉู่ เซิงคุณจําข ้อมูลเหล่านั้นได ้ทังหมดหรื
้ ิ่ ้
อไม่สงนี
จะส่งผลต่อเกมของคุณหรือไม่" ฉู่ เซิงไม่พูดอะไรสัก
่
คําและหันกลับไปทีหอพั
ก

้
ในตอนนี จางจื ่
อเหยาเพิ ่ นจากพื
งขึ ้ น้ ฉู่ เซิงรีบวิงขึ
่ น้
และเตะเขาลงไปทีพื ่ น้ ฉู่ เซิงผูซ ึ่
้ งสงบและพึ ่ วเองอยู่
งตั
เสมอเต็มไปด ้วยความเป็ นปรปักษ ์ทีไม่ ่ สามารถควบคุม
ได ้สติของเขาหายไปเมือถึ ่ งตอนนี ้ สิงที่ เขารู
่ ้ก็คอื เขา
กําลังจะฆ่าไอ ้นั่นจางจือเหยาเตะโดยรู
่ ้ว่าเขาไม่ใช่คู่
ต่อสู ้ของ ฉู่ เซิงเขาล ้มลงกับพืนต่ ้ อต ้านกําปั้นของ ฉู่
เซิงตามอําเภอใจและร ้องขอความช่วยเหลืออย่างหมด
หวัง

ในตอนนี ้ ฉู่ เซิงรู ้สึกหายใจไม่ออกและต ้องการ

หาทางระบาย เขาชูกาํ ปั้นขึนที ้ ใบหน้
่ าและทุบมัน
่
จางจือเหยาปิ ้
ดกันหมั ดด ้วยแขนของเขาและได ้ร ับ
บาดเจ็บอีกครงที ้ั ร่่ างกายของเขา Qi Xiao และ เว่ยหง
่
จุนรู ้สึกกลัวเล็กน้อยเมือมองไปที ่
พวกเขาและหยุ ด ฉู่
้
เซิงอย่างสินหวั ่ ่ มีเสียงดังรบกวนหอพักและ
ง ทีนี
 ี่ ดขึนอย่
เหตุการณ์ทเกิ ้ างรวดเร็วทําให ้คณบดีของ
แผนก

มองไปที่ ฉู่ เซิงด ้วยใบหน้าเฉยเมยจากนั้นก็มองไป

่
ทีจางจื ่
อเหยาที ่ าลังกุมท ้องและร ้องโหยหวน
กํ
ศาสตราจารย ์ Zhang ก็ขมวดคิว้ หลังจากสอบถาม
่
เรืองราวทั ้
งหมดศาสตราจารย ์ Zhang ได ้ตําหนิ
่
จางจือเหยาเป็ ้ั
นครงแรกจางจื ่
อเหยาปฏิ ่
เสธทีจะบอกว่ า
ทําไมเขาถึงทําเช่นนี และเน้ ้ นเพียงว่าเขาถูกทุบตี เสียง
เยาะเย ้ยปรากฏขึนที ้ มุ่ มปากของ ฉู่ เซิงก่อนทีทุ ่ กคนจะ
สังเกตเห็นเขาก ้มศีรษะลงและฟังศาสตราจารย ์
Zhang สอนเขา

่ ยั
เรืองนี ้ งคงต ้องการอาจารย ์หลายคนในแผนกเพือ ่
ศึกษาและตัดสินใจดังนั้นหลังจากทีศาสตราจารย
่ ์
้
Zhang เสร็จสินการฝึ ่
กแล ้วเขาจึงขอให ้จางจือเหยา
่
ไปทีโรงพยาบาลก่ ่
อน เมือจางจื ่
อเหยาจากไปการ
แสดงออกของศาสตราจารย ์ Zhang ก็ผ่อนคลายลง
มากเขาชีไปที ้ เก
่ ้าอีตรงหน้
้ าและพูดว่า "นั่งลง!"
หลังจากที่ ฉู่ เซิงนั่งลงศาสตราจารย ์ Zhang ก็มองไป
่ ษย ์ตรงหน้าเขานี่ คือตอนทีเขา
ทีศิ ่ กลับมาทํางานและ
ดํารงตําแหน่ งหัวหน้าแผนกบุคคลทีสํ ่ าคัญทีสุ ่ ดเท่าที่
เคยมีมา ชายหนุ่ มทํางานหนักในการเรียนเขาฉลาดใจ
เย็นและมีวน ่
ิ ัยในตัวเองและเขาไม่ใช่คนทีชอบมองหา
่ างๆ ในสายตาของศาสตราจารย ์ Zhang ฉู่ เซิง
สิงต่
่
เกือบจะเป็ นผู ้สมัครทีสมบู รณ์แบบสําหร ับนักเรียน
นอกจากนี เขายั้ ่ กั
งหยุดคุยเรืองนี ้ บ ฉู่ เซิงแต่เปลียน
่
หัวข ้อ: "รีววิ ของคุณเป็ นอย่างไรเกมจะเป็ นวันมะรืนนี "้
เขาคิดว่า ฉู่ เซิงโกรธมากเพราะเขายังไม่ได ้ตรวจสอบ

"พร ้อมแล ้ว" เมือ่ ฉู่ เซิงเผชิญหน้ากับศาสตราจารย ์

Zhang ท่าทีของเขาก็ดข ึ้
ี นมาก คน ๆ นี ปฏิ้ บต ั กิ บั เขา
่ ฉู่ เซิงมาทีโรงเรี
เป็ นอย่างดีเมือ ่ ้ งแรก
ยนนี คร ้ั
ศาสตราจารย ์ Zhang ก็ดแู ลเขามาโดยตลอดด ้วย
คุณสมบัตใิ นปัจจุบน ั ของเขาเขาจึงไม่มโี อกาสได ้
่
สัมผัสกับสิงของในห ้องปฏิบต ั ก
ิ าร แต่ศาสตราจารย ์
Zhang ได ้ยกเว ้นให ้เขา มีสว่ นร่วม. พีน้ ่ องมีเงิน
อุดหนุ นและเขาก็มใี ห ้ด ้วย ในตอนนี ้ ฉู่ เซิงรู ้สึก
ขอบคุณศาสตราจารย ์ Zhang
 ศาสตราจารย ์จางพยักหน้าด ้วยความพึงพอใจและ
้ ณไม่ต ้องทบทวนอีกต่อไปพักผ่อน
กล่าวว่า“ วันนี คุ
ื้
เถอะคุณมีพนฐานภาษาอั งกฤษทีดี ่ และคุณควรจะ
้
ร ับมือกับการแข่งขันได ้” ทังสองพู ดอีกสองสามคํา
ศาสตราจารย ์ คําพูดของ Zhang ฉันหันไปรอบ ๆ ฉัน
พูดถึงเขา: "ในวัยของคุณเป็ นเรืองที ่ หลี่ กเลียงไม่
่ ได ้ที่
คุณจะไม่คด ่ าสิงต่
ิ ทีจะทํ ่ างๆถ ้าคุณไม่ทําสิงนี่ ในวั
้ นนี ้
่
จางจือเหยาจะไม่ สามารถหนี ไปได ้ด ้วยการลงโทษ
อย่างใดอย่างหนึ่ ง . ตอนนี ฉั้ นต ้องการจัดการกับเขา
ฉันต ้องดูแลคุณชายหนุ่ มการลงมือทําไม่ใช่วธิ ท ี่ ทสุ
ี ดี ี่ ด
ในการแก ้ปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิงในสถานที ่ ่
เช่นเดียวกับเรากลับไปคิดดูสริ ู ้ไหม” เมือ ่

ชู Sheng ออกจากห ้องทํางานของศาสตราจารย ์

Zhang ทีสุ่ ดทางเดิน Qi Xiao และ เว่ยหงจุนกําลังคุย
กันและเห็นเมือ ้
่ ฉู่ เซิงออกมาทังสองก็ ้
รบี ขึนไปพบเขา
และถามว่า "เป็ นยังไงบ ้างคุณได ้ร ับการฝึ กหรือยัง?"
ตอนที่ 77 การรวบรวม

ฉู่ เซิงมองไปทีทั่ งสองและส่

้ ้
ายหัวทังสามคนคุ ยกันตลอด
ทางและกลับไปทีหอพั ่ ่
ก จางจือหยากลั บมาแล ้วยกเว ้น
รอยแดงทีคอมี่ รอยแดงและบวมทีอื ่ น่ ๆ ซึงดู
่ เหมือน
บาดแผลทีผิ ่ วหนัง แต่เจ็บ! ทุกคนเป็ นนักศึกษาแพทย ์
และเขามีความสามารถ แต่เขารู ้ว่าจุดอ่อนอยู่ทไหน ี่
่
จางจือเหยาระวั งความโกรธในใจของเขาเป็ นอย่างดี
แต่เพราะโชคร ้ายเขาจึงถูกคนอืนมองว่ ่ ่
า เพือนร่ วม
ห ้องในหอพักเดียวกันทักทาย Chu Cheng อย่าง
่ น ฉู่ เซิงกลับมา เดิมทีพวกเขาคิดว่า ฉู่ เซิง
สุภาพเมือเห็
เป็ นคนถอนตัวเล็กน้อย แต่พวกเขาไม่ได ้คาดหวังว่า
้ อารมณ์ร ้ายกาจขนาดนี และเขาก็
คน ๆ นี จะมี ้ คาดเดา
่
ไม่ได ้จริงๆ จะเป็ นการดีกว่าทีจะไม่ เข ้าใกล ้บุคคลเช่นนี ้
มากเกินไป

่
จางจือเหยาเห็ ้
นทังสามคนด ้วยสีหน้าเศร ้าหมองและ
เขาก็คด ิ ไม่ออกเพราะก่อนหน้านี ฉู ้ ่ เซิงรกั ษาระยะห่าง
จากทุกคนทําไมเขาถึงมีความสัมพันธ ์ทีดี ่ กบั สองคน
นั้นเมือไม่
่ นานมานี ้ . คราวนี ไม่
้ มใี ครช่วยเขาพูด
 ่
เมือตกกลางคื น ฉู่ เซิงก็แตะหมอนทีว่่ างเปล่าและ
ความเป็ นปรปักษ ์ก็ออกมาอีกครง้ั หมัดของเขาบีบ
่ กย ้อนไปถึงคําพูดของศาสตราจารย ์จางเขา
แน่ นเมือนึ
หายใจเข ้าลึก ๆ เขาไม่ได ้เป็ นชาวบ ้านในหมู่บ ้านชิง
ซานอีกต่อไปนี่ คือกฎแห่งการอยู่รอดและกฎของทีนี ่ ่ ถ ้า
่ โดยฉั
คุณทํารู ้เรืองนี ้ ่
น พีสาวฉั นจะต ้องผิดหวังใน
ตัวเองแน่ นอน เมือนึ่ กถึงวันมะรืนนี พี
้ สาวของเขาจะมา
่
่ นเกมหัวใจของเขาก็คอ
หาเขาเพือเล่ ่ ยๆสงบลง

การแข่งขันครงนี ้ั จั
้ ดขึนที
้ มหาวิ
่ ทยาลัย Kหลินซีมอง
ไปทีที ่ อยู
่ ่ของมหาวิทยาลัย K และถอนหายใจทีเขาต ่ ้อง
่
เปลียนรถบั ่
สสองคันยิงไปกว่ านั้นรถเมล ์มีนอ้ ยและมีคน
จํานวนมากพวกเขาไม่แออัดอย่างหนักพวกเขา
สามารถ ' ไม่ตนเลย. ื่ เดิมที ฉู่ เซิงต ้องการไปกับหลินซี
้
แต่ครูต ้องพาทังสามคนไปด ้วยกันเพือแสดง ่
ความสําคัญของการแข่งขันครงนี ้ั ทางโรงเรี
้ ยนได ้จัด
ยานพาหนะเพือส่ ่ งพวกเขาไปทีนั ่ ่ นเป็ นพิเศษ ฉู่ เซิง
รู ้สึกผิด
 หลินซีไม่รู ้ว่ามีอะไรอยู่ดงั นั้น ฉู่ เซิงจึงสามารถไปเล่น
เกมได ้อย่างสบายใจ ฉันจะไปถึงตรงเวลาแน่ นอน
หลังจากเบียดรถบัสสองคันเมือหลิ ่ นซีมาถึง K เขาก็
เข ้าใกล ้การแข่งขันแล ้ว

K University ยังเป็ นมหาวิทยาลัยทีมี ่ ชอเสี

ื่ ยงและ
ื่ ยงในด ้านทัศนี ยภาพทีสวยงามหลิ
มีชอเสี ่ นซีไม่มเี วลา
่
ชืนชมทิ วทัศน์และหาสถานทีสํ ่ าหร ับการแข่งขันใน
ขณะนี มี ้ นักเรียนจํานวนมากมาเยียมชมสถานที
่ ่
้
ทังหมดแล ่ ม
้ว หลินซีพบจุดทีสุ่ และรอให ้เกมเริม่

้ นซีแต่งตัวเป็ นพิเศษเสือเชิ
วันนี หลิ ้ ตแขนยาวสี
้ ฟ้า
อ่อนกับกางเกงขายาวสีขาว ทังคนดู ้ ่
สดชืนและสะอาด
้ กประดับประดาและดูเป็ นหนังสือ
สะอ ้านลูกไม้บนเสือถู
เล็กน้อยซึงดึ่ งดูดผู ้คนรอบข ้างให ้มองมาทีเขาบ่
่ อยครง้ั
และสายตาของเด็กผูห้ ญิงหลายคนก็มองไปทีหลิ ่ นซี
้ั
เป็ นครงคราว ้ั
. ความคิดของหลินซีทงหมดอยู ่บนเวที
 ่ ฉู่ เซิงเดินออกไปพร ้อมกับเพือนร่
เมือ ่ ้ั
วมชนสายตา
ของเขาก็มองไปทีอั ่ ฒจันทร ์ ในทีสุ
่ ดเมือเห็
่ นหลินซีน่ ัง
่ งขึน้
อยู่แถวสุดท ้ายมุมปากของ ฉู่ เซิงก็อดไม่ได ้ทีจะดึ

้ งออกเป็ นสองส่วนบทสนทนาปากเปล่าและ
เกมนี แบ่
บทสนทนาตามสถานการณ์หลินซีตงใจฟั ้ั งเป็ น
เวลานานและยังรู ้สึกว่า ฉู่ เซิงทําได ้ดีทสุ ี่ ด เห็นได ้ช ัดว่า
อาจารย ์เหล่านั้นคิดแบบเดียวกันเมือ ่ ฉู่ เซิงโบกมือให ้
ทุกคนพร ้อมกับใบร ับรองเขามองไปทีหลิ ่ นซีและเลิกคิว้
อย่างมีช ัยหลินซีรู ้การกระทําเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาซึง่
หมายความว่าเด็กคนนี หยิ ้ งและหลิ
่ นซีอดไม่ได ้ทีจะรู ่ ้สึก
่
ขบขันเล็กน้อยเมือเขาคิ ่ ที
ดถึงเรืองนี ้ นี ่ ่ เขาจะยังคงเป็ น
้ ้อย่างไรหลังจากทีคนตั
แบบนี ได ่ วโตยังคงเป็ นแบบนี ้
ในตอนท ้ายของเกมทุกคนเดินออกจากเวทีเป็ นสอง
ี่
สามเท่าและหลินซีก็อยู่ในตอนท ้าย ทันทีทเขาเดิ นออก
จากประตูสถานทีจั ่ ดการแข่งขันเขาก็เห็นชูเซิงยื
่ นอยู่
้
ใต ้ต ้นไม้ใหญ่มองเธอด ้วยรอยยิมหลิ
นซีเดินไม่กก ี่ ้าว
อย่างรวดเร็วเข ้ามาหาเขาและพูดว่า "ยินดีด ้วย"
 ฉู่ เซิงรู ้สึกอายเล็กน้อยและพูดว่า "พีสาวเป็ ่ นเครดิต
ของคุณทังหมดถ ้ ้าไม่ใช่เพือข ่ ้อมูลฉันจะไม่ ต ้องเป็ น
คนแรก”หลินซีเบิกตากว ้างแสร ้งทําเป็ นประหลาดใจ
และพูดว่า:“ อาเจ ้ารู ้สึกภูมใิ จมากทําไมเจ ้าถึงถ่อมตัว
้ั
อีกครงในตอนนี ”้ ฉู่ เซิงรู ้ว่าพีสาวของเขากํ
่ าลังแกล ้ง
เขา แต่ เขาก ้มหน้าด ้วยความลําบากใจ

่
เมือมองไปที ่ ฉู่ เซิงแบบนี หลิ ้ นซีก็หยุดกลันแกล ่ ้งเขา
และพูดว่า "ฉันจะเชิญคุณไปทานอาหารคํ่ามันเป็ น
้
งานเลียงฉลองแล ้ นเชิญ
้วล่ะ" ฉู่ เซิงรีบพูด "วันนี ฉั
่
พีสาวของฉั นมาทานอาหารเย็นและฉันก็ได ้ โบนัส
"Lin Xi ก็ไม่สภ ุ าพกับเขาเช่นกันและทังสองคนก็ ้ เดิน
ไปทางประตู ก่อนทีจะก ่ ้าวไปสองก ้าวมีคนทีอยู ่ ่ข ้างหลัง
เขาตะโกนว่า: "Chu Sheng,ฉู่ เซิง" ฉู่ เซิงรู ้ว่าคน ๆ
นั้นคือใครทันทีทได ี่ ้ยินเสียง หลินซีหน ั ศีรษะไปโดยไม่
รู ้ตัวและเห็นคนสองคนวิงผ่ ่ านไปคนหนึ่ งตัวสูงและตัว
เตีย้ เมือพวกเขาเห็
่ นหลินซีทงคู ้ั ก
่ ็ตะลึง ความคิด
้
เดียวกันก็แวบขึนมาในใจว่ าสาวสวยคนนี คื ้ อใคร?
 ในสายตาของหลินซีเว่ยหงจุนดูเหมือนเด็กผู ้ชาย
่ ใบหน้าทีมี
ธรรมดา ๆ ทีมี ่ อกั ษรจีน Qi Xiao มีใบหน้า
่ อนโยนและมีอารมณ์ขน
ทีอ่ ่ การศึกษาดี
ั เขาเป็ นเด็กทีมี
หลินซีมคี วามประทับใจแรกพบของทังคู ้ ่

เว่ยหงจุนขยิบตาให ้ ฉู่ เซิงและ Qi Xiao ก็หน้าแดง

อย่างอธิบายไม่ถก ่
ู เมือเขาเห็ นหลินซีฉู่ เซิงต ้องแนะนํ า
คนสองสามคน หลังจากทีทุ ่ กคนได ้พบกันหลินซีรู ้ว่า
้
ทังสองคนเป็ ่
นเพือนร่ วมห ้องของ ฉู่ เซิงและเป็ นคน
สุภาพหลินซีจงึ เริมพู ่ ด "เราจะไปกินข ้าวกันไหม" Qi
Xiao เป็ นคนที่ รู ้วิธม ี องใบหน้าของเขาแม้วา่ จะไม่
เปิ ดเผยตัวตนของ ฉู่ เซิงLin Xi แต่จากประสบการณ์
้
ของเขาเธอคนนี อาจมี ่
ความเกียวข ้องกับ ฉู่ เซิงเว่ยหง
่ นิสยั ไม่ใส่ใจทันทีทเขาได
จุนเป็ นคนทีมี ี่ ่
้ยินเรืองการกิ น
อาหารเขาก็เห็นด ้วย ฉู่ เซิงมองไปที่ เว่ยหงจุนและ
ดวงตาของเขาก็ลก ุ เป็ นไฟ

้
หลินซีรู ้อารมณ์ของ ฉู่ เซิงเขาเหยียดนิ วสองนิ ้ ง
วดึ
้
แขนเสือของ ฉู่ เซิงและบอกเขาด ้วยตาว่าเขาไม่ควรยุ่ง
 ้
ฉู่ เซิงกลันหายใจและถื ้ นสองขวดไปที่ หา
อขวดนํ ามั
ร ้านอาหารหลังจากออกจาก

ประตูโรงเรียนมีร ้านอาหารหลายแห่งอยู่ไม่ไกล ฉู่

่ อนข ้างสะอาดจึง
เซิงเปรียบเทียบและพบร ้านอาหารทีค่
่
ถามหลินซีวา่ "พีสาวสบายดี ไหม"หลินซีมองย ้อนกลับ
ไปที่ เว่ยหงจุนและ Qi Xiao พวกเขาขอความคิดเห็น
เว่ยหงจุนไม่สนใจและพยักหน้า

้ คนเข
ทังสี ่ ้าไปในร ้านอาหารและยืนอยู่หน้าเมนู เป็ น
เวลานานในทีสุ ่ ดพวกเขาก็เห็นด ้วย ฉู่ เซิงเป็ น
ผู ้ร ับผิดชอบในการสังซื่ อ้ แต่หลินซีไม่รู ้ว่าต ้องใช ้เงิน
เท่าไหร่และกังวลว่า ฉู่ เซิงนํ าเงินมาไม่พอเขาจึงยืนอยู่
ข ้างๆ ฉู่ เซิงหลังจาก

่
สังอาหารและจ่ ายเงินแล ้วหลินซีก็ไปร ับอาหารกับ ฉู่
ี ี ้ Qi Xiao และ เว่ยหงจุนฉันรู ้สึกอาย
เซิงด ้วยวิธน
เล็กน้อยฉันนั่งเหมือนลุงปล่อยให ้บ ้านของหญิงสาว
วุน
่ วายหลินซีพูดคําสุภาพกับพวกเขาสองสามคําและ
 ้ คนก็
ทังสี ่ น่ ังกิน ฉู่ เซิงใส่อาหารทุกอย่างทีหลิ
่ นซีชอบ
ต่อหน้าเธอหลินซีมองเขาอย่างแปลก ๆ ฉู่ เซิงไม่สนใจ
และเขายังคงช ักชวนให ้หลินซีกน ิ มากขึน้ ฉู่ เซิงที่
อ่อนโยนและมีความประพฤติดเี ช่นนี ทํ ้ าให ้ Qi Xiao
และ เว่ยหงจุนก็เปิ ดปากของพวกเขาพวกเขารู ้แล ้วฉู่
เซิง?

โดยไม่สนใจสายตาแปลก ๆ ของคนเพียงไม่กคน ี่ ฉู่

เซิงดูแลหลินซีด ้วยความบริสท ์
ุ ธิใจในท ่ ดหลินซีก็
้ายทีสุ
่ ดกับ ฉู่ เซิงว่า "คุณกินได ้ดีและฉันจะ
อดไม่ได ้ทีจะพู
ดูแลตัวเองให ้คุณดูแล ของคุณ "เพือนของฉั ่ น" เว่ยหง
จุนพูดอย่างรวดเร็ว "ไม่ไม่ฉันจะไม่สภ ุ าพ" ฉู่ เซิง
เหลือบมองไปที่ เว่ยหงจุนและพูดว่า "น้องสาวไม่ต ้อง
กังวลเขาดูแลตัวเองได ้ คนนี ไม่ ้ สภ ุ าพไปเลยเขากิน
่
ซีโครงที ่ ณทํามาให ้ฉันสักสองสามชินและติ
คุ ้ ่ าที่
มซํ
คุณทําเขาก็ไม่ได ้กินน้อยลง” เมือได ่ ้ยินเช่นนี ้ เว่ยหง
จุนก็มองไปที่ ฉู่ เซิงด ้วยความประหลาดใจนี่ คือ โกง
้ั แล
ฉัน! ครงที ่ ้วฉันกินซีโครงสามชิ
่ ้ ณมีอาหาร
นคุ
กลางวันทังกล่้ องไม่ต ้องพูดถึงว่าฉันไม่ได ้ "ขโมย" มัน
 ่
มือของ Qi Xiao สันและจานที ่ บตะเกียบก็ตกลง
คี
บนโต๊ะหลินซีรู ้สึกขบขันกับความเสียใจของ ฉู่ เซิงและ
้
ยิมภายใต ่
้ผ้าคลุม หลังจากทีเขาหั วเราะเสร็จเขาก็
เล ้าโลมเขาและพูดว่า "คราวหน้าฉันจะทํามากกว่านี ้
และคุณจะแบ่งปันให ้" ทันทีทหลิ ี่ นซีพูดจบ ฉู่ เซิงก็รู ้ว่า
้
มันพัง แน่ นอนว่าคนหน้าด ้านทังสองจึ ่ ดคุยกัน“
งเริมพู
ขอบคุณมากน้องสาวของฉันอาหารทีคุ ่ ณปรุงอร่อย
จริงๆอาหารในโรงอาหารของเราไม่อร่อยไม่วา่ จะเป็ น
รสเค็มหรือรสจืดถ ้ามันกินได ้ ทุกวันอาหารทีคุ ่ ณปรุงมี
ความสุขมาก”

ิ้
หลินซียมมากขึ ้
นพร ้อมกับคําชมเธอหวังว่า ฉู่ เซิงจะ
มีความสัมพันธ ์ทีดี ่ กบั ทุกคนเพียงแค่ทําอาหารเท่านั้น
มันก็ไม่มอี ะไร ด ้วยความมั่นใจของหลินซีQi Xiao
และ เว่ยหงจุนมองไปที่ ฉู่ เซิงด ้วยความภาคภูมใิ จและ
่
เป็ นเรืองยากที ่ ฉู่ เซิงจะได ้ลิมรสของการยกก
้ ้อนหิน
และกระแทกเข ้าทีเท ่ ้าของเขา
 ในระหว่างการร ับประทานอาหารคํ่า เว่ยหงจุนไม่
สามารถกลันได ้ ้และถามหลินซีวา่ "น้องสาว Lin ทําไม
ิ้
คุณไม่เหมือนฉู่ เซิง"หลินซียมและพู ดว่า "เพราะเรา
ไม่ได ้เกิดโดยพ่อแม่เดียวกัน" Qi Xiao และ เว่ยหงจุน
มองหน้ากันมันเป็ นลูกพีลู ่ กน้องหรือลูกพีลู
่ กน้องกัน
้ าตาดีทงผู
แต่ครอบคร ัวนี หน้ ้ั ช
้ ายหล่อและผูห้ ญิงสวย
่
จริงๆ Qi Xiao มองไปทีรอยยิ ้
มของหลินซีเช่น Yan
และหัวใจของเขาก็ขยับ

่
หลังจากทีคนสองสามคนทานอาหารเสร็ จการ
่
แสดงออกของ ฉู่ เซิงทีมองไปที ่
ขวดนํ ้ นสองขวดนั้น
ามั
ยากมาก Qi Xiao และ เว่ยหงจุนกล่าวคําอําลาอย่าง
น่ าสนใจ จนกระทังทั ่ งสองจากไปการแสดงออกของ
้ ฉู่
เซิงผ่อนคลายลงมากเขามองไปทีหลิ ่ นซีและถามอย่าง
้
ไม่แน่ ใจว่า "น้องสาวคุณต ้องการไปซือของไหม"หลิ น
ซีมองไปที่ ฉู่ เซิงด ้วยความคาดหวังและพยักหน้า
หลังจากทีทั ่ งสองกลั
้ ้ั
บมารวมตัวกันอีกครงพวกเขา
ไม่ได ้ใช ้เวลาร่วมกันมากนักและหลินซีก็ต ้องการทราบ
่ มเกียวกั
ข ้อมูลเพิมเติ ่ บสถานการณ์ของฉู่ เซิง
 แสงแดดยามบ่ายอันอบอุน ่ สะท ้อนบนใบหน้าขาว
่
ของหลินซีเพิมความอ่ ่
อนโยนให ้กับหลินซีกลินหอม
่
จาง ๆ ลอยอยู่รอบ ๆ เมือมองไปที ่ นซีเช่นนี ้ ฉู่ เซิง
หลิ
้
รู ้สึกเพียงว่าหัวใจของเขาเต ้นเร็วขึนและใบหน้ าของ
เขาก็แดงระเรือ่ เขาก ้มศีรษะลงและไม่กล ้ามองไปที่
หลินซีเขาได ้ยินหลินซีพูดกับเขา แต่เขาไม่รู ้ว่าหลินซี
พูดอะไร

่ ไหลออกมาจากหน้
หลินซีเห็นเหงือที ่ าผากของ ฉู่
เซิงหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาและส่งให ้ฉู่ เซิง: "ร ้อน
เกินไปคุณต ้องการดืมนํ ่ าไหม"
้ ฉู่ เซิงหยิบผ้าเช็ดหน้า
่
ด ้วยความตืนตระหนกและเช็ ดมันเบา ๆ เขาสอด
ผ้าเช็ดหน้าลงในกระเป๋ ากางเกง

่ นท่าทางโง่ ๆ ของ ฉู่ เซิงLin Xi ก็รู ้สึกรําคาญ

เมือเห็
เล็กน้อย: "ฉู่ เซิงคุณกําลังคิดอะไรอยู่ทําไมคุณถึงเหม่อ
้
ลอยถ ้าคุณไม่ต ้องการไปซือของเราจะกลั บไป" "ไม่ฉัน
อยากไปช ้อปปิ ้งกับน้องสาวของฉัน "." เมือเห็่ นว่า
น้องสาวของฉันกําลังโกรธเล็กน้อย ฉู่ เซิงก็อธิบาย
 ้
อย่างรวดเร็วบีบความคิดของเขาและทังสองก็ ยงั คง
เดินหน้าต่อไป

หลินซีพบหัวข ้อและถามเขาเกียวกั ่ บกิจวัตร

ประจําวันของเขาและเพือนร่ ่ วมห ้องโดยปกติแล ้ว ฉู่ เซิง
่
จะไม่บอกเรืองเลวร ้ายในหอพักของหลินซีเพียงแต่วา่
ทุกคนเข ้ากันได ้ดีหลินซีรู ้สึกโล่งใจเธอกังวลว่า ฉู่ เซิง
จะไม่เข ้ากับกลุม ่
่ ซึงจะเป็ นผลเสีย

่
เป็ นเรืองยากที ่ งสองจะมี
ทั ้ ความสุขในช่วงบ่ายอย่าง
่
สบาย ๆ ฉู่ เซิงส่งหลินซีไปทีประตู He Banzhai เมือ ่
ี่
เห็นหลินซีขออกไปจากด ้านหลัง ฉู่ เซิงสงสัยว่าเขาควร
้ กรยานด ้วยหรือไม่
จะซือจั

ตอนที่ 78 ของขวัญ
่
กลับไปทีหอพั ก ฉู่ เซิงได ้พบกับใบหน้าทีไร ่ ้ความปรานี
สองคน เว่ยหงจุนวางมือบนไหล่ของ ฉู่ เซิงและถาม
อย่างเจ ้าเล่ห ์ "ฉู่ เซิงทําไมคุณไม่เคยได ้ยินมาก่อนว่า
ี่
คุณมีพสาวหรื ่
อพีสาวที ่
สวยงามเช่ ้ สาวของคุ
นนี พี ่ ณ
ทําอะไรมีแฟนคุณพร ้อมหรือยัง? "ฉู่ เซิงจับมือของ เว่
ยหงจุนออกจากไหล่ของเขาและพูดด ้วยความโกรธ"
อย่าตีนอ้ งสาวของฉัน "เว่ยหงจุนไม่พอใจ" ทําไมฉันดู
ไม่เลวเหมือนกันมันเป็ นไปไม่ได ้สําหร ับคุณ น้องสาว?
"ฉู่ เซิงหัวเราะเบา ๆ และไม่สนใจเขา เว่ยหงจุนไม่ได ้
หน้าตาแย่ใบหน้าทีมี ่ ตวั อักษรจีนลักษณะเด่นและ
ส่วนสูง 1.75 เมตรแม้วา่ เขาจะออกมาจากเมืองใน
มณฑล แต่ครอบคร ัวของเขาก็อยู่ในสภาพดี เรียนจบ
มหาวิทยาลัยก็ไม่มป ่
ี ัญหาทีจะเป็ นหมอ

่
น่ าเสียดายทีในสายตาของ ้ ค
ฉู่ เซิงคนเช่นนี จะคู
่ วร
กับน้องสาวของเธอได ้อย่างไร แต่ Qi Xiao ยังคงเงียบ
และมองไปที่ ฉู่ เซิงเป็ นเวลานาน

หลังจากปิ ดไฟ ฉู่ เซิงก็นอนอยู่บนเตียงและคําพูด

้
ของ เว่ยหงจุนก็ดงั ขึนในหู ของ ฉู่ เซิงอีกครง้ั ฉู่ เซิงยัง
่ เขามองข
ค ้นพบบางสิงที ่ ่
้ามพีสาวในวั ้ ใช่พสาว
นนี ไม่ ี่
่
คนเก่าพีสาวคนเล็ กจะดึงดูดความสนใจของหลาย ๆ
คนได ้อย่างแน่ นอนหญิงสาวในวัยนี มาถึ ้ งยุคของเรือง ่
 ่
แล ้วแม้วา่ พีสาวคนโต ไม่อยากพบครอบคร ัวของเธอ
ไม่อยากให ้พีสาวหามั ่ นเจอเหรอ? เคยมี หยวนเหอแต่
้ มี Wang He และ Zhang He? เขาควรทํา
ตอนนี ไม่
่
อย่างไรถ ้าพีสาวของเขาแต่ งงานจริงๆ? ถ ้าเจอคนที่
ปฏิบต ั ติ อ ่
่ พีสาวไม่ ดค
ี วรทําอย่างไร?

่
คิดว่าพีสาวของฉั นจะแต่งงานมีครอบคร ัวของ
่ ว
ตัวเองและไม่ต ้องการเขาอีกต่อไป ฉู่ เซิงรู ้สึกโกรธทีหั
ของเธอไม่มท ่
ี าง! ไม่สามารถให ้พีสาวแต่งงานได ้. ถ ้า
่
พีสาวอยากแต่ งงานจริงๆก็ควรแต่งงานกับเขาดีกว่า ฉู่
เซิงรู ้สึกตกใจกับความคิดทีเกิ่ ดขึนอย่
้ างกะทันหัน
ทันใดนั้นเขาก็ลก ้
ุ ขึนจากเตี ยงและคว ้าผมของเขา
อย่างดุเดือด

แต่ถ ้าคุณคิดอย่างนั้นฉันจะไม่ร ังแกน้องสาวของฉัน

แน่ นอนถ ้าฉันทํางานหนักในอนาคตฉันจะทําให ้
น้องสาวของฉันมีชวี ต ่ อย่างแน่ นอน นอกจากตัว
ิ ทีดี
่ ค
เขาเองแล ้วใครอีกล่ะทีคู ่ กถึงสิงนี
่ วรกับน้องสาว เมือนึ ่ ้
จิตใจของเขาก็สงบลงมาก นอนลงอีกครงเขาเริ ้ั ่ ดว่า
มคิ
 ่
จะทําอย่างไรให ้พีสาวยอมร ับเขาและจะทําให ้ครอบคร ัว
่
ของพีสาวชอบเขาได ้
้อย่างไร คืนนี เขานอนไม่ หลับและ
คิดมาก

่ กจะตืนเช
ฉู่ เซิงทีมั ่ ้าไม่คอ ่
่ ยตืนสาย เว่ยหงจุนขอให ้
้ นนี เป็
ฉู่ เซิงรีบไปเรียนให ้เร็วขึนวั ้ นคลาส "Lengmian
Master" "Lengmian Master" เป็ นครูสอน
ภาษาอังกฤษของพวกเขาทีกล ่ ้ามาสายเธอก็กล ้านะ
น่ าอับอายสําหร ับ

คนขนาดนี ที ้ ยื
่ นอยู่ด ้านหลังของห ้องเรียนและฟังใน
้ั ยนมีคนไม่กคนรี
ชนเรี ี่ ่
บเข ้าไปในห ้องเรียนและเพิงหาที ่
นั่งสําหร ับนั่งลงครูก็มาโชคดีทครู ี่ คนนี อยู
้ ่ในสภาพดี
้ อนเข ้าชนเรี
วันนี ก่ ้ั ยนเธอชม ฉู่ เซิงเธอได ้ร ับรางวัล
่
ชนะเลิศเมือวานนี ้
และแสดงสี หน้าหลังจากจบ

่
คลาสครูก็หยุด ฉู่ เซิงและถาม ฉู่ เซิงเกียวกั
บการ
ต่อสู ้ในวันนั้นเกิดอะไรขึนกั
้ บเธอ? กับสิงที
่ ่
ศาสตราจารย ์ Zhang พูดฉันรู ้อย่างไม่ช ัดเจนว่าวัสดุ
นั้นเกียวข
่ ้
้องกับอะไร ฉู่ เซิงพูดว่าเกิดอะไรขึนในหอพั ก
่
ครูได ้ยินว่าจางจือเหยาแช่ ้
เนื อหาการทบทวน
้
ภาษาอังกฤษลงในนํ าและใบหน้ าของเธอก็มด ื มน
หลังจากนั้น ถาม ฉู่ เซิงอีกสองสามคําเขาพูดแผ่วเบา:
่ ้ คุณไม่ต ้องการคุยกับคนอืนอี
"ฉันรู ้เรืองนี ่ กต่อไป
้
"แม้ว่า ฉู่ เซิงจะเดาความตังใจของเธอไม่ ได ้ แต่เธอก็ยงั
เห็นด ้วย

่
สองสามวันต่อมาผลการจัดการของจางจือเหยา
ออกมาเป็ นการลงโทษทีร่ ้ายแรงหลังจากทีจางจื
่ ่
อเหยา
ิ่
รู ้ข่าวเขาก็วงไปที
ห ่ ้องทํางานของศาสตราจารย ์
Zhang และศาสตราจารย ์ Zhang เหตุผลของการ
ทะเลาะกันนั้นง่ายมากเพราะ ฉู่ เซิงผ่านด่านศุลกากร
ได ้อย่างปลอดภัยและไม่ถก ู ลงโทษ

หลังจากนั้น "Lengmian Master" เข ้าหา ฉู่ เซิง

่
และถามเกียวกั บข ้อมูลก่อนเกมเธอเคยได ้ยิน ฉู่ เซิงว่า
เขามีฉากทีดี ่ ของวัสดุการตรวจสอบเท่านั้น ฉู่ เซิงก็
ี่ ่ ก่อนหน้านี ้ Qi
เข ้าใจว่าจุดประสงค ์ของอาจารย ์อยู่ทนี
 ่
Xiao แอบบอกเขาว่าเหตุผลทีเขาสามารถผ่ านการ
ทดสอบได ้อย่างราบรืน ่ "Lengmian Master" ช่วย
ให ้เขาพูดได ้มากว่า

่ ดี
สิงที ่ . ชูเซิงหยิ
่ บเอกสารการตรวจสอบทีเก่ ่ าแก่
่ ดออกมาอย่างช่วยไม่ได ้ครูมองดูเป็ นเวลานาน
ทีสุ
ใบหน้าของเขาไม่สามารถซ่อนความสุขได ้และพูดว่า
้ ฉันสามารถใช ้ได ้หรือไม่? ฉู่ เซิงฝากข ้อมูลให ้
"วัสดุนีดี
อาจารย ์เดินออกจากห ้องทํางานมองไปทีท ่ ้องฟ้ าสี
ครามนอกหน้าต่าง ฉู่ เซิงพูดอย่างเงียบ ๆ "พีสาวคุ ่ ณ
ช่วยฉันอีกครง" ้ั "

่
ฉันคิดว่าเรืองจะจบลงแบบนี ้ แต่ภายในไม่กวัี่ น
"อาจารย ์" ก็มาหา ฉู่ เซิงอีกครงอาจารย ้ั ่ าหน้าตรง
์ทีทํ
มาตลอดไม่คอ ่ ยสนทนากับ ฉู่ เซิงกับ Yan Yue ฉู่ เซิง
เดาได ้ว่า เธอมีแผนรีบไปไหนมาไหนกับครู ในทีสุ ่ ดครู
สอนภาษาอังกฤษก็ถามเขาว่าเขาสามารถทําวัสดุชด ุ
่ จางจื
อืนที ่ ่
อเหยาเสี ยหายได ้หรือไม่ ตังแต่ ้ ศก ึ ษาข ้อมูล
ที่ ฉู่ เซิงให ้ "อาจารย ์" รู ้สึกว่าข ้อมูลเหล่านี ใช ้ ้ได ้จริง
มาก ในชนเรี้ั ยนทีเธอสอนระดั
่ บภาษาอังกฤษของ
นักเรียนไม่สมํ่าเสมอและเธอก็กงั วลมากเช่นกันตอนนี ้
เธอได ้ข ้อมูลจาก ฉู่ เซิงแล ้วเธอคิดว่าสามารถใช ้ในการ
สอนได ้

ในท ้ายทีสุ่ ด ฉู่ เซิงก็ตอบตกลงแน่ นอนเขาจะไม่

่
ปล่อยให ้พีสาวของเขาเขี ยนสําเนาอีกอย่างไรก็ตาม
่ ยนมันลงไป
เขาได ้จดจํามันไว ้แล ้วใช ้เวลาสักครูเ่ พือเขี
"อาจารย ์" ดีใจมากและพูดกับฉู่ เซิง: "ในตอนท ้ายของ
ภาคเรียนฉันแนะนํ านักเรียนทีโดดเด่่ นและฉันจะ
่
รายงานชือของคุ ณ"

่
เมือได ้ร ับข่าวนี ้ ฉู่ เซิงก็แอบดีใจทีนั
่ กเรียนดีเด่น
สามารถร ับโบนัสได ้ที่ คราวนั้นเขาจะซือของขวั ้ ญให ้
่
พีสาว

ก่อนที่ ฉู่ เซิงจะคิดว่าจะซืออะไรให

้ ้หลินซีLin Xi ได ้
เตรียมของขวัญให ้เขามันเป็ นเทศกาลเรือมังกรทีกํ ่ าลัง
จะมีการเฉลิมฉลองและ Hebanzhai กําลังจะขาย
 ๊
เกียวข ๊
้าว การทําเกียวข ้าวเป็ นงานทีต ่ ้องทําเองหลินซี
หมกมุ่นอยู่ในคร ัวทุกวันทําเกียวข ๊ ๊
้าวคุชอุ เิ กียวข ้าวถัว่
๊
แดงและเกียวเนื ้
อขนาดใหญ่ ้ นพันธุ ์ดังเดิ
เหล่านี เป็ ้ ม
่ ดสามสายพันธุ ์บนพืนฐานนี
ทีสุ ้ ้ นซีได ้เพิมเกี
หลิ ่ ยวข ๊ ้าว
่
ไส ้ถัวแดงและเกี ๊
ยวข ้าววันทีหวานเกี่ ๊
ยวข ้าวทัง้ 5 สาย
พันธุ ์ถูกมัดรวมกันเพือให ่ ้มีขนาดเล็กลงและ
ละเอียดอ่อนมากขึนเพื ้ อให ่ ้เหมาะสมกับ ของทีระลึ ่ ก.

ความคิดนี ทํ้ าให ้ผูจ้ ดั การ Qiu พอใจมาก

้
Heban Zhai ปี นี จะไม่ เดินตามฝูงชนเมือ ่ ฉู่ เซิงมาที่
๊
หลินซีLin Xi ก็ให ้เกียวข ้าวกับเขาหนึ่ งถุง "เจ ้าใหญ่
้ กแล ้ว คุณนํ ากลับไปแบ่งปันกับเพือนร่
พวกนี สุ ่ วมชน้ั
ของคุณตัวเล็ก ๆ เหล่านี เป็ ้ นไม้เสียบไม้ทงหมด้ั แต่
เป็ นของดิบคุณสามารถนํ าไปและแจกได ้ "

่
" พีสาวฉั นจะให ้พวกเขาไป " ใครนอกจากคุณฉัน
ี่ ่ ใครสมควรได ้ร ับความสนใจ "
ฉัน ฉันอยู่ทนี
 ่
"เรืองไร ้สาระอะไรเอาพวกนี ไปส่ ้ งอาจารย ์คุณจะ
ได ้ร ับมอบหมายให ้ทํางานในอนาคตทุกทีที ่ คุ ่ ณอยาก
่
ฝึ กงานคุณจะพึงพาพวกเขาถ ้าคุณไม่มค ี วามสัมพันธ ์
่ กบั พวกเขาใครจะเป็ นห่วงคุณ ในอนาคต”หลินซี
ทีดี
่
มองไปทีดวงตาของ ฉู่ เซิงเหมือนมองเด็กทีไม่ ่ รู ้เรือง
่ ฉู่
เซิงมองไปทีหลิ ่ นซีซงเป็
ึ่ นส่วนทีคุ ่ ้นเคยของสะพาน
่
พีสาวก็ ่ งวลเกียวกั
ชอบทีจะกั ่ ่
บสิงเหล่ านี ้ ฉู่ เซิงหยิบ
้
กระเป๋ าอันหนักอึงและพาเกี ๊
ยวกลั ่
บไปทีหอพั กด ้วย
ความพยายามอย่างมาก

มีการมอบสําเนาให ้กับศาสตราจารย ์จางและ

"อาจารย ์" อีกฉบับหนึ่ ง “ อาจารย ์” มองดูขนมจีบข ้าว
้ กและสวยงามชินนี
ชินเล็ ้ แล
้ ้วชอบ เธอเป็ นคนทีให ่ ้
ความสําคัญกับรสชาติเธอไม่ชอบเกียวชิ ๊ นโตที้ ่ อข
ซื ้ ้าง
นอกจึงไม่คอ ๊ นเล็
่ ยได ้กินเกียวชิ ้ ก ๆ แบบนี เหมาะ้
สําหร ับคนอย่างเธอหลังจากกินไปไม่กคํ ี่ า

ทันทีที่ เว่ยหงจุนและ Qi Xiao กลับมาทีหอพั

่ ก
พวกเขาก็เห็นกระเป๋ าใบใหญ่วางอยู่บนโต๊ะ ฉู่ เซิงยก
 ้
คางขึนและขยั บให ้พวกเขาดู เว่ยหงจุนเปิ ดกระเป๋ าและ
๊
เห็นว่าเกียวข ้าวยังคงร ้อนอยู่เล็กน้อย Le ไม่สามารถ
ปิ ดปากของเขาและกล่าวว่า "คุณไม่ได ้ซือสิ ้ งนี
่ ้
้ั
ใช่มย?" ่ านหนังสือและไม่พร ้อม
ฉู่ เซิงก ้มศีรษะลงเพืออ่
่ ยกับเขาเลย
ทีจะคุ

่
ฉี เสียวเข ้าใจว่าน้องสาวน่ าร ักคนนั้นต ้องได ้ร ับมัน
มาแน่ ๆ Qi Xiao ไม่ได ้ร ับการต ้อนร ับและเขาก็แยก
๊ วแดงออกจากกั
เกียวถั ่ น ลูกข ้าวเหนี ยวสีขาวถูกแต่ง
่
แต ้มด ้วยถัวแดงสองสามลู กดูงดงามยิงขึ่ นเมื
้ อเที
่ ยบกับ
ใบซงสีเขียว ในขณะนี ใบหน้ ้ าขาวของหลินซีและริม
ฝี ปากสีแดงกระพริบในความคิดของ Qi Xiao ฉี เสียว ่
ส่ายหัวและลบภาพในใจ

๊
เว่ยหงจุนก็หยิบมาอย่างสบาย ๆ โอ๊ะ! มันคือเกียว
เนื อ้ ลอกใบซงออกจะเห็นเนื อชิ
้ นใหญ่
้ กด ั ลงไปรสชาติ
เค็ม ๆ สวยสะใจจริงๆ
 เว่ยหงจุนส่ง zongzi ให ้กับดวงตาของ Qi Xiao
และขอให ้ Qi Xiao มองไปทีเนื ่ อหนาใน
้ zongzi ของ
้
เขาและยิมอย่ างมีช ัย: "ดูฉันโชคดีกว่าคุณ" Qi Xiao
ไม่ต ้องการมองไปทีเขา่ ี่ เขลาและลงไป
รูปลักษณ์ทโง่
่ นเข ้าไปตรงกลางวันทีสี
เมือฉั ่ แดงก็เผยให ้เห็น รอยยิม้
ปรากฏบนใบหน้าของ Qi Xiao

่ งสองคนทานอาหารเสร็
เมือทั ้ จ ฉู่ เซิงก็ก ้าวไป
ข ้างหน้าและหยิบกระเป๋ ากลับมา "เฮ้ทําไมคุณเก็บมัน
ออกไปฉันยังสามารถกินได ้อีก" เว่ยหงจุนอยากจะ
หยุดและฉู่ เซิงพูดด ้วยใบหน้าตรง: "ฉันจะไปนอนอย่า
กินของทีย่่ อยไม่ได ้นี "้ เว่ยหงจุนเหลือบมองนาฬก ิ า
ปลุก 7:30 จะเข ้านอนแล ้วเหรอ? เหรอ?

คร ัวด ้านหลังของ He Banzhai สว่างไสวผู ้คนนับ

โหลรวมตัวกันรอบ ๆ หม้อใบใหญ่ก ้มศีรษะและห่อ
zongzi ใบซงสีเขียวกลายเป็ นซงซีขนาดเล็กในมือคูท ่ ี่
ชาญฉลาดมีหม้อใบใหญ่สองใบอยู่ด ้านข ้าง ด ้วยความ
่
ร ้อน ห ้องคร ัวเต็มไปด ้วยกลินหอมของขนมจี
บ คน
 ้ บเกียวข
เหล่านี เก็ ๊ ้าวเป็ นเวลาหลายวันและในเวลานี ้
พวกเขาเหนื่ อยมากจนเอวและปวดขา ผู ้จัดการร ้าน
่ นว่ามีของ
Qiu เข ้ามาและพยักหน้าอย่างลับๆเมือเห็
เหลืออยู่ในหมอ้ ไม่มาก

พนักงานเก่าบางคนมองไม่เห็นว่าผูจ้ ด ั การชิวพูด
อย่างใจเย็นว่า“ เรายุ่งมาเกือบครึงเดื่ อนแล ้วทุก
คนทํางานล่วงเวลาทุกวันเมือไหร่ ่ เราจะสูง?” แม้ว่าจะมี
เงินรางวัลมากมาย พวกเขาไม่สามารถยืนหยัดทํางาน
แบบนี ได้ ้ในช่วงไม่กวัี่ นทีผ่
่ านมาทุกคนเหนื่ อยเกินกว่า
จะพูด ผูจ้ ด ั การชิวรีบปลอบ:“ ทุกคนทํางานหนักเมือ ่
้ ณยังได ้เห็นว่าธุรกิจในร ้านดีแค่ไหน
เร็ว ๆ นี คุ
โดยเฉพาะเกียวข ๊ ้ ก ๆ หลายคนมาทีนี
้าวชินเล็ ่ ่ เพือ่
่ อฉั
สังซื ้ นต ้องขอให ้ทุกคนช่วยดู ทุกคนทํางานหนักใน
สายตาของฉันถ ้าคุณนับโบนัสสินเดื ้ อนคุณจะต ้องให ้
คุณมากกว่านี อย่ ้ างแน่ นอนนอกจากนี ฉั ้ นจะดูอก ี ครง้ั
และถ ้าคิวหมดฉันจะให ้ทุกคน วันพักผ่อน "ทุกคนมอง
้
หน้ากันแล ้วพูดในใจ: ใช่ฉันไม่รู ้ว่าไม้เรียวนี จะได ้ร ับ
เงินหรือไม่ปีวอกไปแล ้ว
 ้
หลังจากห่อของทังหมดเสร็ ้ ชายคนที
จสินพี ่ ่
สามก็
เห็นว่าทุกคนเก็บของเรียบร ้อยแล ้วจึงพูดกับหลินซี
อย่างเงียบ ๆ ว่า "น้องสาวรุน ้
่ น้องรีบหน่ อยวันนี เรายุ
่ง
้ นและเรามีงานนิ ดหน่ อย ออกไปเดียวเราจะ
มาทังวั ๋
เสร็จ”หลินซีลบ ี่ บไม่สามารถทนได ้อีกต่อไป
ู ไหล่ทเจ็
้
เขาจึงยิมอย่ ่
างพอใจให ้พีชายและจากไปก่ อน

ี่ นออกจากบ ้านฉันเห็น ฉู่ เซิงยืนอยู่ใต ้ไฟ

ทันทีทฉั
ถนนและเห็นหลินซีออกมา ฉู่ เซิงเร่งฝี เท ้าและทักทาย
่
เขามองไปทีใบหน้ ่ ่ อยล ้าของหลินซีแล ้วพูดว่า
าทีเหนื
้ งดึกจัง ? "Lin Xi มองไปที่ ฉู่ เซิงก็ขมวด
"ทําไมวันนี ถึ
้ คุณมาทีนี
คิว" ่ ่ ดึกมากไหมคุณจะกลับไปทีหอพั่ ก
อย่างไร "" ฉันได ้ตกลงกับหอพักว่าเขาจะให ้ฉันเข ้าไป
น้องสาวไม่ต ้องกังวล . "

้ นซีรู ้สึกเหนื่ อยมากโดยไม่คด

วันนี หลิ ิ จะเล่าอะไรให ้
ฟังมากกว่านี ้ ฉู่ เซิงรู ้สึกเป็ นทุกข ์เมือเห็
่ นหลินซีเหนื่ อย
มากจนเหนื่ อยเกินทีจะพู ่ ด
ตอนที่ 79 ช้อปปิ ้ ง

่
เมือมองไปที ่ กรยานของหลินซีเขาพูดว่า“ พีสาวฉั
จั ่ น
จะเห็นคุณออกไปคุณนั่งข ้างหลังและฉันจะขีจั ่ กรยาน”
หลินซีมองไปที่ ฉู่ เซิงทีสู่ ง 8.5 เมตรแล ้วมองไปที่ ตัว
้
เขาเอง 24 `` อิจฉาขงจือความสามั คคีความ
ร ับผิดชอบการค ้าความดีความสามัคคีการตังครรภ ้ ์
ความสามัคคีขอโทษการปลดจะงอยปาก 3 ลบ醯米
เกียวกั่ ้
บความแห ้งแล ้งความตะกละคิวการให ้อภัยการ
้
ตังครรภ ์ความสามัคคีความร ับผิดชอบการลดน้อยลง
การย่อยอาหารการบรรเทาอาการหายใจไม่ออกอินดิ
กาเซียจื ่ อหายใจไม่ออกζถอยนมโง่ ๆ เพือให ่ ้กําเนิ ด
เด็กโง่
สายลมยามเย็นพัดใบไม้ไหวท ้องฟ้ ายามคํ่าคืนที่
เงียบสงัดแสงจันทร ์สว่างสาดแสงจาง ๆ และดวงดาว
ต่างๆ ส่องแสง. ด ้วยเสียงออร ์แกนในสายลมหลินซี
หลับตาและมีความสุขกับช่วงเวลาอันเงียบสงบด ้วย
ท่วงทํานองอันไพเราะนี ้
 ่ นล่
พวกเขาไม่ได ้พูด ฉู่ เซิงLin Xi ถูกส่งไปทีช ้ั างดู
หลินซีล็อครถบอกหลินซี︰ "น้องสาวกลับไปนอน
ก่อนหน้านี ดี ้ ทสุ
ี่ ดทีจะเท
่ ้าฟองและหายจากความ
เหนื่ อยล ้า"

้ งระหว่างทาง”หลินซี
" ฉันรู ้ว่าคุณกลับเร็ว ๆ นี ระวั
่
โบกมือให ้เขา ฉู่ เซิงรู ้ว่าพีสาวของเธอเหนื ่ อยมากแล ้ว
่
และกลืนทุกอย่างทีหายใจไม่ ออกเหลือเพียงใบหน้าที่
้
ยิมแย ้มให ้กับหลินซี

่
เมือหลินซีเปิ ดประตูเขารู ้สึกประหลาดใจเมือเห็ ่ น
่
คุณปู่ กลับมา "คุณปู่ คุณกลับมาเมือไหร่ " คุณปู่ หลิน
มองหลานสาวด ้วยสีหน้าเหนื่ อยล ้าและถาม "ฉันกลับ
ถึงบ ้านตอนบ่ายวันนี คุ้ ณยุ่งมากพ่อบอกว่าคุณทํางาน
ล่วงเวลาทุกวัน" ฉัน เห็นหลินคุณปู่ หลินซีฟื้นกลับมา
มีชวี ต
ิ ชีวาและพูดทุกอย่างในช่วงสองสามวันทีผ่ ่ านมา
่ ทสามารถทํ
ปู่ หลินพยักหน้าและพูดว่า "เป็ นเรืองดี ี่ า
ธุรกิจได ้มากขึน้ แต่ถ ้าคุณยังคงเป็ นแบบนี ทุ ้ กคนจะ
เป็ น หมดแรง. จะเกิดอะไรขึนต่ ้ อไปเพือให
่ ้แน่ ใจว่าการ
 ้ าลังทําสิง่
ทํางานจะดําเนิ นไปตามปกติ Qiu ผู ้เฒ่าผูน้ ี กํ
้
นี โดยไม่ คาํ นึ งถึงส่วนหัวและส่วนหาง "พ่อหลินนํ าโจ๊ก
ชามหนึ่ งมาและพูดกับหลินซีวา่ " กินเถอะ และเข ้านอน
หลังจากร ับประทานอาหาร”หลินซีทนไม่ไหวสะบัด
ความใจดีของพ่อ Lin เขากินโจ๊กไปครึงชามแล ่ ้วลาก
่ ่ อยล ้าของเขาไปล ้าง
ร่างกายทีเหนื

หลังจากซกั ครูห ่
่ ลินซีก็พร ้อมทีจะไปพักผ่อน แต่เมือ ่
้
เห็นว่าคุณปู่ หลินและ พ่อหลินไม่ได ้ตังใจจะนอนเลย
พวกเขานั่งอยู่บนโซฟาและกําลังคุยกันเมือเห็ ่ นหลินซี
ออกมา หยุดและหันกลับมาเขามองไปทีหลิ ่ นซีLin Xi
อธิบายไม่ได ้เล็กน้อยเห็นได ้ช ัดว่ามีบางอย่างซ่อนอยู่
้
จากเขา ภายใต ้การกระตุ ้นของทังสองหลิ นซีเดินเข ้า
่
ไปในห ้องเพือนอนหลั บด ้วยความสงสัย

ในห ้องนั่งเล่น พ่อหลินรายงานให ้คุณปู่ หลินทราบ

่
เกียวกั บการเผชิญหน้ากับขโมยของหลินซีและเขายัง
พูดถึง ฉู่ เซิงคุณปู่ หลินฟังอยู่นานและจําฉากตอนทีฉู่ ่
เซิงมาหาหลินซีได ้ โดยธรรมชาติพ่อหลินไม่รู ้ว่ามีย่อ
 ้
หน้านี เขามีความประทับใจทีดี ่ ตอ
่ ฉู่ เซิงถ ้าเขาสามารถ
จับคูห
่ ลินซีและ ฉู่ เซิงได ้เขาจะคิดว่ามันน่ าจะดีทเี ดียว

คุณปู่ หลินอยูม ้
่ านานขนาดนี เขาไม่ เคยเห็นอะไร
เลย ด ้วยเหตุบงั เอิญหลินซีทํากระเป๋ าเงินหายและชูเซิง่
้ ้ให ้กินแก ้มตุย
จับโจรได ้และทิงไว ่ คุณปู่ หลินรู ้สึกเสมอ
ว่าพฤติกรรมของ ฉู่ เซิงนั้นไม่สามารถคาดเดาได ้
เล็กน้อย หลังจากคิดอยู่นานปู่ หลินก็ตด ั สินใจ

่ งเวลาจ่ายเงินเดือนหลินซีมองไปทีคอลั
เมือถึ ่ มน์
้
โบนัสในบัญชีเงินเดือนและรอยยิมบนใบหน้ าของเขาก็
เบ่งบานราวกับดอกไม้ เมือนึ ่ กถึงตัวเองทีใส่
่ มน ั มานาน
้
แล ้วผูอ้ าวุโสทังสองก็ ใจดีกบั ฉันอย่างจริงใจแม้วา่ หลิน
ซีจะมอบความดีความชอบให ้กับฉัน แต่เธอก็มี
ความสุขกับความร ักหลินซีไม่สามารถยอมร ับความดี
แบบนี ได ้ ้ด ้วยความสบายใจเธอตัดสินใจทีจะคื ่ นให ้

ในวันอาทิตย ์ตรงกับอากาศดีหลินซีก็ขอให ้ ฉู่ เซิง

ไปช ้อปปิ ้ง ฉู่ เซิงจงใจเปลียนชุ
่ ดใหม่และทําความ
สะอาดตัวเองทีหน้ ่ ากระจก เว่ยหงจุนยืนพิงกรอบประตู
และพูดว่า "ทําไมมีวน ั ที"่ ฉู่ เซิงมองไปทางซ ้ายและขวา
ไม่มอ ี ะไรผิดปกติและเขาดึง เว่ยหงจุนออกไป: "ฉันจํา
การบ ้านของคุณยังไม่เสร็จ แต่คณ ุ ต ้องส่งให ้ในวัน
พรุง่ นี ”้ เว่ยหงจุนกัดฟันและไม่พูดอะไร กล่าวอย่างลับๆ
ว่า: เมือรู่ ้ว่าคุณทําเสร็จแล ้วไม่มอ ี ะไรหยุดคุณได ้

Qi Xiao มองไปทีร่่ างของ ฉู่ เซิงทีกํ

่ าลังจะจากไป
้
คิวของเขาหลบตาและเขาไม่ รู ้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

ด ้านนอกประตูโรงเรียนของมหาวิทยาลัย Jหลินซี
มองลงไปทีอิ ่ ฐคอนกรีตดวงอาทิตย ์ส่องผ่านร่มเงาของ
ต ้นไม้และสาดแสงและเงาเป็ นจุด ๆ ลงบนพืนหลิ ้ นซีก ้ม
ศีรษะลงและมองไปทีมดตั ่ ่
วน้อยทีคลานออกมาอย่ าง
่
เบือหน่ ้
าย ของราก ในขณะนี ดวงตาของเธอมื ดลงและ
ดวงตาของเธอถูกปิ ดด ้วยมือทีอบอุ่ น
่ หลินซีตบมือใหญ่
เหล่านี ด ้ ้วยความโกรธหันศีรษะและมองไปทีใบหน้่ า
หล่อเหลาของ ฉู่ เซิงLin Xi เขยิบตัวให ้เขาและพูดด ้วย
ความลําบากใจว่า "เจ ้าช่างเลวร ้ายเพียงใดทีต ่ ้องถูก
 ิ้
มอง" ฉู่ เซิงไม่ได ้พูด แต่เพียงแค่ยมให ้หลินซีคณ
ุ จะ
เห็นว่าผู ้ชายคนนี มี้ ความสุขแค่ไหน หัวใจ.

้
หลินซีต ้องการซือของขวั ญจุดหมายปลายทางของ
วันนี คื้ อถนนการค ้าทีมี ่ ชอเสี
ื่ ยงทีสุ ่ ดในเมือง s จุดแรก
คือตึกแถวสมัยเก่าซึงตรงกั ่ บวันพักผ่อนและเต็มไป
ด ้วยผูค้ นหลินซีเลิกคิวขึ ้ นเมื
้ อรู ่ ้ว่าวันนี มี
้ คนจํานวน
มาก แต่เขาไม่ได ้คาดหวังว่าจะมีคนมากมายขนาดนี มี ้
คนยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร ์ทังหมดที ้ ่ นหนึ
ช ้ั ่ งหลินซีรู ้สึก
่
ยุ่งเล็กน้อยเมือได ้ฟังเสียงข ้างในร่างกายเล็ก ๆ ของเธอ
ไม่รู ้ว่าจะบีบเข ้าได ้หรือไม่

่ นความลําบากใจของหลินซีฉู่ เซิงจึงจับมือ
เมือเห็
หลินซีและพูดว่า "ไปกันเถอะ"

่ ดหลินซีก็บบ
ด ้วยการคุ ้มกันของ ฉู่ เซิงในทีสุ ี ตัวไปที่
เคาน์เตอร ์และหยิบและซือวั ้ สดุสองชินหนึ
้ ่ งชินสํ
้ าหร ับ
คุณปู่ หลินและอีกชินสํ้ าหร ับ พ่อหลิน. ตอนนี มี ้ ร ้านตัด
้
เสือและได ้ าฤดูใบไม้ร่วงสําหร ับผู ้เฒ่าทัง้
้เวลาทําเสือผ้
สองหลินซีมองไปทีวั่ สดุหนาสองชินและไม่
้ สามารถวาง
่
มันลงได ้ เมือเขาบี บฝูงชนออกไปอีกครงหลิ้ั นซีก็
หายใจเข ้ายาว ๆ ทรมานมากแม้วา่ เธอจะได ้ร ับการ
ปกป้ องจาก ฉู่ เซิงแต่เท ้าของเธอก็เหยียบยํ่าหลายครง้ั

่ นไดด ้านบนหลินซีจด
เดินเบียดไปทีบั ั การผมยุ่ง ๆ
เล็กน้อยเหลือบมองไปทีบั่ นไดแล ้วพูดว่า "ขึนไปดู
้ ส!ิ "

้
ทังสองช ้ั คนน้อยลงอย่างเห็นได ้ช ัด . เยอะมาก
นมี
เพราะราคาของทังสองช ้ ้ั อนข ้างสูงเมือเขาขึ
นค่ ่ ้
นไปชน้ั
บนหลินซีเห็นเคาน์เตอร ์รองเท ้าหนังแวบหนึ่ งรองเท ้า
หนังมันวาวคูห ่ นึ่ งถูกวางไว ้อย่างเรียบร ้อยบนชนวางสิ
้ั ง่
้ นของจริง รองเท ้าหนังหลินซีจาํ ได ้อย่าง
เหล่านี เป็
คลุมเครือคุณภาพของรองเท ้าหนังในยุคนี ดี ้ มากซึง่
แตกต่างจากรองเท ้าปลอมและรองเท ้าทีด ่ ้อยกว่าในยุค
่
ต่อมาซึงจะแตกหลั งจากสวมใส่ไม่กวัี่ น
 หลินซีเหลือบไปรอบ ๆ ดูคข ู่ อง รองเท ้าหนังและพูด
กับพนักงานขายว่า: "สหายฉันอยากเห็นสิงนี ่ รองเท
้ ้าคู่
หนึ่ ง" พนักงานขายวางรองเท ้าบนเคาน์เตอร ์หลินซี
มองไปทีฝี่ มือและรูปแบบและคิดว่ามันค่อนข ้างดีเขา
หันไปรอบ ๆ เขาพูดกับ ฉู่ เซิงว่า "ฉู่ เซิงคุณใส่รองเท ้า
ขนาดไหน" ฉู่ เซิงไม่ได ้คาดหวังกับน้องสาวของเธอฉัน
้
ต ้องการซือรองเท ้าให ้ตัวเองและกระซิบว่า "น้องสาว
ราคาแพงเกินไป"หลินซีตบฉู่ เซิงทีไหล่ ่ และพูดว่า "พี่
้
จ่ายแล ้วฉันยังมีเงินให ้คุณซือรองเท ้าเลือก!"

พนักงานขายมองไปทีหลิ ่ นซีและพูดในใจ: ฉันมอง

ไม่เห็นว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี ค่ ้ อนข ้างรํารวยเธอ
่
หันกลับมาและมอง ฉู่ เซิงด ้วยใบหน้าทียิ ่ มแย
้ ้มและพูด
ว่า“ คุณใส่ขนาดไหนฉันจะหาให ้ สําหร ับคุณแล ้ว
่
สต็อกใหม่เพิงมามี ทุกไซส ์” ฉู่ เซิงรู ้ดีวา่ รองเท ้าหนัง
ราคาแพงแค่ไหนเงินเดือนเกือบเดือนสําหร ับคน ๆ
หนึ่ ง เขาไม่เต็มใจทีจะให
่ ่
้พีสาวใช ้ อเขา
้เงินนี เพื ่
 หลินซีรู ้ว่าเขาไม่เต็มใจและช ักชวนเขา: "ฉันยัง
้
ไม่ได ้ซืออะไรให ้ ณโตขึนคุ
้คุณตอนนี คุ ้ ณมีรองเท ้าหนัง
คูห่ นึ่ งการออกไปข ้างนอกในฐานะแขกจะง่ายกว่าคราว
นี รี้ บหน่ อยและ อย่าทําให ้ฉันผิดหวัง”

ฉู่ เซิงไม่มที างเลือกนอกจากต ้องรายงานขนาด

พนักงานขายค ้นดูมน ่
ั หยิบกล่องกระดาษยืนให ้ ฉู่ เซิง
แล ้วพูดว่า“ ลองดูนะระวังอย่าให ้โดน มันสกปรก” ฉู่
เซิงลองดูมน ั สบายมากหลินซีถามเขาว่า "เป็ นยังไงบ ้าง
คุณจะบดเท ้าของคุณหรือไม่" ฉู่ เซิงเดินไปเล็กน้อย
รู ้สึกว่าไม่มป ี ัญหา

“ ถ ้าอย่างนั้นคุณต ้องมีค”ู่ หลินซีก ้มศีรษะลงและ

่
จ่ายเงิน เป็ นเรืองยากที ่ กงานขายจะได ้พบกับลูกค ้า
พนั
่
ทีสดชื ่ นนี ในขณะที
นเช่ ้ ่ ๋วเขาพูดกับ ฉู่ เซิงว่า
ออกตั
"น้องสาวของคุณดีกบั คุณมากรองเท ้าคูน ้ ดจี ริงๆเมือ
่ ี ดู ่
คุณสวมใส่มน ่ ยไป เงินฉันจะร ักษา
ั คุ ้มค่ากับเงินทีเสี
ึ้
น้องสาวของคุณให ้ดีขนในอนาคตมั นเป็ นการเสีย
ความคิดของเธอ” ฉู่ เซิงได ้ยินดังนั้นจึงพยักหน้าอย่าง
จริงจังให ้กับพนักงานขาย

้
หลินซีจา่ ยเงินแล ้วทังสองก็ เอาของออกจากร ้าน ใน
ความเป็ นจริงหลินซีสามารถซือของให ้ ้ ฉู่ เซิงใน
ห ้างสรรพสินค ้าได ้ แต่ต ้องลองรองเท ้าและจะซือได ้ ้ก็
่ ได ้พอดี ดังนั้นแม้วา่ ตอนนี หลิ
ต่อเมือใส่ ้ นซีจะเก็บ
เหรียญทองได ้มากมาย แต่เขาก็ยงั ตัดสินใจทีจะใช ่ ้เงิน
่ อรองเท
เพือซื ้ ่ นึ่ งให ้กับฉู่ เซิง
้าคูห

ฉู่ เซิงถือรองเท ้าของเขาโดยคิดว่าสิงที ่ พี

่ สาวของ
่
้
ฉันซือในวั ้ ้องใช ้เงินเป็ นจํานวนมาก แต่พสาวของ
นนี ต ี่
้
เธอไม่ได ้ซืออะไรให ้ตัวเอง ฉู่ เซิงรู ้สึกไม่สบายใจ
เล็กน้อย เขากล่าวว่า "พีสาวฉั ่ ้
นจะซือของให ่
้คุณเมือ
ฉันไปทํางาน"

หลินซีรู ้ถึงความอึดอัดเล็กน้อยในใจของเขาและพูด
ว่า "โอเคคุณจะดูแลฉันเมือคุ ่ ณโตขึนหรื
้ อไม่ฉันรอ
ได ้" สองคนคุยกัน
 หลังจากเดินเป็ นเวลานานและพูดคุยกันเป็ น
เวลานานหลินซีรู ้สึกเหนื่ อยเล็กน้อย

มองจากซ ้ายไปขวาอยากหาทีนั ่ ่ งพอเดินไปนาน ๆ

ก็เห็นร ้านเล็ก ๆ ขายโซดาหลินซีชไปที ี ้ ร่ ้านขายโซดา
่
และพูดกับ ฉู่ เซิงว่า "โปรดดืมโซดา"

หลินซีน่ ังอยู่บนม้านั่งตัวเก่าในร ้านบีบน่ องเจ็บเบา ๆ

้
เขาไม่ได ้ไปซือของมานานและทั กษะของเขาลดลง
อย่างเห็นได ้ช ัด หลังจากจิบโซดาเย็น ๆ หลินซีก็ถอน
หายใจยาว ๆ

่ กในแปลงดอกไม้ททางเข
มีสวนสองสามต ้นทีปลู ี่ ้า
่
ของร ้านกลินหอมของดอกไม้ ลอยอยู่ในอากาศหลินซี
สูดดมและมองไปทีพุ ่ ดสีขาวเขาจําได ้ว่าก่อนทีจะข
่ ้าม
ไปเขายังปลูกพุดไว ้บน ระเบียงของเขาการ ์ดีเนี ยไม่รู ้
้
เกิดอะไรขึนตอนนี ?้
 ฉู่ เซิงเฝ้ าดูหลินซีจ ้องไปที่ Gardenia โดยไม่
กะพริบเดาว่าน้องสาวของเขาต ้องชอบมัน เขาคืนขวด
เปล่าให ้กับเจ ้าของร ้านและพูดอะไรบางอย่างกับ
่
เจ ้าของร ้าน เจ ้าของร ้านหยิบสองเซ็นต ์ทีเขายื ่
นให ้เขา
และพยักหน้าให ้เขาด ้วยรอยยิม้ ฉู่ เซิงหยิบกรรไกรตัด
ดอกไม้ทสวยที ี่ ่ ดสองดอกออกมาแก ้ไขดอกไม้ทงสอง
สุ ้ั
่
พร ้อมกับคลิปหนี บกระดาษแล ้วส่งให ้พีสาวของเธอ

่
เมือมองไปที ่
ดอกไม้สขี าวตรงหน้าหลินซีก็ขยับตัว
เล็กน้อยหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาพับเป็ นแถบยาวและ
่
บางวางดอกไม้สองดอกบนผ้าเช็ดหน้ายืนไปข ้างหน้า
และพูดว่า ข ้อมือ "

ฉู่ เซิงหยิบผ้าเช็ดหน้าและดูหลินซีเผยให ้เห็นข ้อมือ

่
เรียวเมือเขามองใกล ้ ๆ เขายังคงเห็นเส ้นเลือดเล็ก ๆ
บนข ้อมือของเขาหัวใจของ ฉู่ เซิงเต ้นแรงขณะทีเขา ่
ผูกผ้าเช็ดหน้าไว ้ทีข ่ ้อมือของหลินซี, สัมผัสผิวเนี ยน
ของหลินซีโดยบังเอิญความรู ้สึกลืน ่ ๆ นั้นทําให ้
 ่ เหงือออกหลิ
หน้าผากของ ฉู่ เซิงเริมมี ่ นซีปร ับตําแหน่ ง
ของดอกไม้เล็กน้อยยกแขนขึนและนํ้ าดอกไม้ไปที่
ดวงตาของ ฉู่ เซิงและถามว่า "ดูดไี หม"

ฉู่ เซิงพยักหน้าให ้กับดวงตาทีช ่ ัดเจนของ Shang

้
หลินซีLin Xi รู ้สึกว่าเขาดูเหมือนฮัสกีเงอะงะและเขาก็
่ วเราะคิกคักด ้วยปาก ฉู่ เซิงรู ้สึกอายใน
อดไม่ได ้ทีจะหั
่
ตอนแรกและเมือเขาสั งเกตเห็นว่าหลินซีกาํ ลังแกล ้ง
เขาหน้าแดงของเขาก็ดล ู ก ้ กน้อย
ึ ขึนเล็

้
เจ ้าของร ้านยิมอย่ ่ นทังคู
างรู ้ทันเมือเห็ ้ ่ สําหร ับหลินซี
เขากล่าวว่า "เด็กผูช ้ ายคนนี ปฏิ ้ บตั ต
ิ อ
่ คุณอย่างดีและ
เขาต ้องดูดค ี ณ
ุ ต ้องจับตาดูมน ั และอย่าปล่อยให ้คนหนี
ไป"หลินซีรู ้ว่าเจ ้าของเข ้าใจผิด ตอนนี เขากํ้ าลังจะ
อธิบายและ ฉู่ เซิงก็ร ับมันไปหลังจากนั้นไม่นาน: "ฉัน
จะไม่วง" ิ่ ท่าทางเคร่งขรึมทําให ้เจ ้าของร ้านหัวเราะและ
เสียงหัวเราะอันไพเราะก็ดงั ไปไกล ฉู่ เซิงพาหลินซีและ
จากไปเมือเห็่ นเด็กชายหน้าแดงเจ ้าของร ้านก็ยมอย่ ิ้ าง
เกรงใจ
ตอนที่ 80

่ ้ามถนนมีเด็กผู ้หญิงหลายคนดึงดูดด ้วยเสียง

เมือข
หัวเราะและพวกเขาเห็น ฉู่ เซิงจากไปอย่างรีบร ้อน
เด็กผูห้ ญิงคนหนึ่ งจ ้องไปที่ ฉู่ เซิงยืนยันว่าคนนี คื
้ อ ฉู่
่
เซิงทีเธอคุ ้นเคยจากนั้นก็มอง อีกครงมองไปที้ั ่ ง
หญิ
้ ดู
สาวข ้างๆ ฉู่ เซิงคิวที ่ ดค ู่ นึ่ งก็ขมวด
ี ห

หลินซีซงยั ึ่ งคงไม่พอใจเล็กน้อยกับคําพูดของ ฉู่ เซิง

เห็นว่าหูของ ฉู่ เซิงแดงและอารมณ์ไม่ดเี ธอผละออก
จากมือของ ฉู่ เซิงและพูดว่า“ อย่าวิงไม่ ่ ใช่เพราะสุนัข .
่
คุณกําลังวิงอะไร? "ฉู่ เซิงชะลอตัวหลินซีตบเขาและพูด
ว่า" ทําไมคุณไม่อธิบายกับเจ ้าของร ้านตอนนี เราไม่้ ใช่
วัตถุ "ฉู่ เซิงไม่พูดและบีบเชือกให ้แน่ น ในมือของเขา.
หลินซีไม่รู ้ว่าเกิดอะไรขึนกั ้ บผูช ้
้ ายคนนี เขาไม่ พูดเธอ
่
ไม่พูดอีกต่อไป กลินหอมของดอกพุ ้
ดล ้อมรอบทังสอง
คนและบรรยากาศก็ตกอยู่ในความเงียบแปลก ๆ
่ั
ชวขณะ
 หลังจากส่งหลินซีไปทีช ่ นล่
้ั าง ฉู่ เซิงก็พูดว่า:
"น้องสาวฉันอยากบอกอะไรคุณบ ้าง" "มีอะไรเหรอ?"
หลินซีมองไปที่ ฉู่ เซิงและต ้องการเห็นอะไรบางอย่าง
จากใบหน้าของเขา "น้องสาวคุณคิดอย่างไรกับฉัน
่ น ฉู่ เซิงลังเลหลินซีรู ้สึกอย่าง
ฉันคิดว่า ... " เมือเห็
อธิบายไม่ถก ู เธอไม่ต ้องการให ้ ฉู่ เซิงพูดต่อ

้ าต่างบนชนสามเปิ
ในขณะนี หน้ ้ั ดออกและพ่อหลิน
โผล่หวั ออกมาและตะโกนใส่หลินซี: "Xiao Xi มาคุย
้
กันบอก Xiao Chu ให ้ขึนมาด ่ อ
้วย"หลินซีมองไปทีพ่
่ ฉู่
หลินและพูดว่า .: เสียงของคุณตรงเวลาจริงๆ เมือ
่
เซิงเห็นพ่อหลินความกล ้าหาญทีเขาดึ งมาก่อนจะ
หายไป

้ งผ่อนคลายความกังวลของ ฉู่ เซิงเขามอง

เสียงนี ยั
่ นซีด ้วยความยินดีในดวงตาของเขาหลินซียงั
ไปทีหลิ
่ กบั
เข ้าใจว่า ฉู่ เซิงต ้องการมีความสัมพันธ ์ทีดี
ครอบคร ัว Linหลินซีต ้องปล่อยให ้ ฉู่ เซิงตามเขาไป
 ี่
พ่อหลินยืนอยู่ทประตู ื่
ยนรองเท ้
้าแตะให ้ทังสองคน
่ อทําไมคุณไม่ขนมาคุ
โดยยังคงพึมพํา: "เสียวจื ึ้ ณไม่ได ้
บอกว่าเราจะเป็ นครอบคร ัวในอนาคตดังนั้นอย่า อด
้
กลัน”

ความกระตือรือร ้นของพ่อหลินทําให ้ ฉู่ เซิงรู ้สึกดี

้
ขึนเขายิ ้
มและพู ่ กบั พ่อหลินหลังจากเข ้า
ดคําพูดทีดี
ประตู ฉู่ เซิงพบว่ามีอก
ี คนอยู่ในห ้องคุณปู่ หลินกําลัง
มองมาทีเขาด่ ่ งจังหัวใจของเขาแน่ นขึน้
้วยใบหน้าทีจริ
และเขาทักทายคุณปู่ หลินอย่างสุภาพหลินซีไม่ได ้
คาดหวังว่าคุณปู่ หลินจะอยู่ทบ ี่ ้านในเวลานี และถามว่
้ า
้ ณปู่ คุณกลับเร็วไหมคุณจะไปทํางานต่อ
"วันนี คุ
หรือไม่"

่
"ไม่ เสียวซี คุณจะทําอาหารสองจานต่อไปหรือไม่?
, ฉัน จะฝากเสียวจื่ อทีบ ่ ้านเพือทานอาหารวั
่ ้ ยว
นนี เสี ่
จือคุณว่างไหม” คุณปู่ หลินยังคงพูดอย่างสุภาพ แต่
เขามองไปทีฉู ่ ่ เซิงด ้วยสายตาทีเต็่ มไปด ้วยความตืนตั
่ ว
ฉู่ เซิงเข ้าใจทันทีวา่ นี่ คืองานเลียงในงานเลี
้ ้ ยิ
ยงที ่ งใหญ่
่
้
เขาปร ับการหายใจเล็กน้อยแล ้วยิมและตอบตกลง แอบ
เชียร ์ตัวเองเขาต ้องทําผลงานได ้ดีในวันนี ้

้ั
หลินซีสง่ วัสดุทงสองชิ ้
นให ้กับคุณปู่ หลินและ พ่อ
หลินและพูดว่า "ฉันให ้โบนัสกับคุณและซือของ ้
บางอย่างให ้คุณฉันจะกลับไปหาร ้านตัดเสือและทํ ้ าชุด
ใหม่ด ้วยตัวเอง" พ่อ หลินหยิบของมาก็ดใี จเมือเห็่ นคิว้
้
แต่ไม่ใช่ตาฉันมักจะบ่นว่า“ คุณเอาเงินนี ไปทํ าอะไรฉัน
มีชด
ุ ทํางานใส่คณ ุ ยังตัวใหญ่และยังเด็กอีกด ้วยจะช่วย
ประหยัดได ้มากแค่ไหน เงินเป็ นค่าสินสอด”

“ ไม่เป็ นไรคุณสามารถทําสิงที่ คุ
่ ณทําได ้ให ้วัสดุฉัน
และฉันสามารถทําสองชุดได ้” คุณปู่ หลินไม่เห็นว่าลูก
้
ชายของเขาเป็ นแบบนี มากที ่ ด พ่อหลินกอดของไว ้
สุ
ในมือแล ้วพูดว่า "ฉันจะพูดแบบนั้นจะเอายังไงดี
นอกจากนี คุ ้ ณไม่มช ิ ้ ยวไม่ต ้องกังวลกับชินส่
ี นเดี ้ วน
ของฉัน"
 หลินซีเป็ น ถูกยึดครองโดยสองคนผูค้ นต่างรู ้สึก
ขบขันเธอไม่ได ้มีสว่ นร่วมในการต่อสู ้ระหว่างทังสอง ้
้
เขาขอให ้ ฉู่ เซิงล ้างมือล ้างหน้าแล ้วรินนํ าให ้ ฉู่ เซิงหนึ่ ง
แก ้ว

่
เมือเสร็ ่ น่ ังลงบนโซฟาและตอบคําถาม
จแล ้วชูเซิงก็
ของคุณปู่ หลินหลินซีน่ ังรอฟังสักพักก่อนทีจะตระหนั่ ก
ว่าสถานการณ์ไม่ดี คุณปู่ หลินมาทีนี ่ ่ เพือเตรี
่ ยมพร ้อม
เผชิญหน้ากับ ฉู่ เซิงเหมือนนักโทษ แต่ ฉู่ เซิงอารมณ์ด ี
อย่างน่ าประหลาดใจเขาสารภาพเรืองของตั ่ วเองโดย
ไม่มรี อ่ งรอยของความอดทน

่
เมือหลิ
นซีต ้องการช่วยคุณปู่ หลินก็สง่ หลินซีไป
ทําอาหารหลินซีไม่กล ้าทีจะฝ่่ าฝื นคุณปู่ หลินและทําให ้
้ มั
ฉู่ เซิงมองหาตัวเอง ฉู่ เซิงส่งรอยยิมที ่ ่นใจให ้กับหลินซี
่ ให ้หลินซีกงั วล
เพือไม่

่ กน้อยเมือเห็
ป๊ าหลินยังคงรู ้สึกขมขืนเล็ ่ นทังสองคน
้
่
เจ ้าชู ้ลูกสาวทีเขาเลี ้
ยงไว ้กําลังจะถูกพรากไป
 คุณปู่ หลินเฝ้ าดูหลินซีเข ้ามาในห ้องคร ัวลดเสียงลง
และถามว่า "ครอบคร ัวของเรากําลังหาลูกเขยแบบ
door-to-door คุณต ้องการไหม" ฉู่ เซิงถึงกับผงะไป
่ั
ชวขณะและจากนั ้น ความสุขเข ้ามาหาเขาเหมือนคลืน ่
ลูกใหญ่ เขารีบพยักหน้าตอบร ับ “ ข ้ามีความสุขปู่
หลินข ้ามีเพียงคนเดียวไม่เป็ นไร” ฉู่ เซิงไม่มท ี ่าทีขด
ั ขืน
ลูกเขยประตูบ ้านหากเขาสามารถได ้ร ับการสนับสนุ น
้
จากผู ้เฒ่าทังสอง นี่ จะเป็ นครึงหนึ
่ ่ งของเรือง
่

คุณปู่ หลินไม่ใช่เรืองง่ ่ ายทีจะเลิ

่ กจ ้างและถามว่า:
"ตอนนี คุ้ ณไม่มส ี มาชิกในครอบคร ัวและคุณต ้อง
่ ด
ร ับผิดชอบเรืองนี ้ ้วยตัวเองถ ้าวันหนึ่ งพ่อแม่ผูใ้ ห ้
กําเนิ ดมาหาคุณและพวกเขาไม่เห็นด ้วยกับ คุณจะเป็ น
ลูกเขย ฉู่ เซิงรู ้สึกว่านี่ ไม่ใช่ปัญหาและพูดว่า "พวกเขา
ไม่มอ ่
ี ะไรเกียวข ้องกับฉันฉันเป็ นผูใ้ หญ่และฉัน
สามารถดูแลกิจการของตัวเองได ้ เลียงดู ้ ฉันสักวันและ
้
ฉันก็ไม่เป็ นหนี พวกเขาปู่ หลินไม่ต ้องกังวลฉันมี
ความสุขกับสิงนี ่ ้"
 " ถ ้าอย่างนั้นคุณควรจําสิงที
่ คุ่ ณพูดในวันนี หากวั
้ น
หนึ่ งคุณเสียใจ ฉันจะไม่สามารถช่วยคุณได ้ "คุณปู่
หลินเตือนเขา

" ไม่ต ้องห่วงฉันจะอ่าน "หลังจากจบหนังสือฉันเป็ น

หมอฉันสามารถหาเงินเพือจุ ่ นเจือครอบคร ัวของฉัน
ฉันจะ ไม่ปล่อยให ้หลินซีต ้องทนทุกข ์ทรมานแน่ นอน
ฉันจะปฏิบต ั ต
ิ อ
่ เธออย่างดีปหลิ
ู่ นไม่วา่ ฉันจะพูดมากแค่
ไหนไม่วา่ คุณจะดีแค่ไหนคุณก็ไม่เชือฉั ่ นอย่างสมบูรณ์
คุณดูการกระทําต่อไปของฉันโอเค?” ชูเซิง่ มองไปที่
คุณปู่ หลินด ้วยความจริงใจในสายตาของเขา

้ ได ้สร ้างความประทับใจให ้กับคุณปู่ หลิน

คําพูดนี ไม่
แต่ได ้ร ับการอนุ มตั จิ าก พ่อหลินตราบใดที่ ฉู่ เซิงอยู่ใต ้
จมูกของเขาเขาไม่ต ้องกังวลว่าลูกสาวของเขาจะทํา
ผิด เด็กผู ้ชายโดยเฉลียไม่ ่ เต็มใจทีจะตั
่ ดผมเด็กคนนี ้
อยู่ในสภาพทีดี ่ แต่เขาก็ยงั เต็มใจทีจะเป็
่ นลูกเขยซึง่
แสดงให ้เห็นว่าเด็กมีความจริงใจมากพ่อหลินไม่เต็มใจ
่
ทีจะพลาดมั นใน

้
ในตอนท ้ายทังสามคนบรรลุ ข ้อตกลงว่าพวกเขา
้
ทังหมดอยู ่ในช่วงการตรวจสอบก่อนที่ ฉู่ เซิงจะเริม่
ทํางานอย่างเป็ นทางการหากพวกเขาตรวจสอบไม่
่
ผ่านเรืองจะถื อว่าสกปรกหากผ่านไปก็รอให ้แต่งงาน
กัน! ห ้องคร ัวหลินซีเขาไม่รู ้เลยว่าหลังจากนั้นไม่นาน
เขาก็มค ี ห ้ เศษแล ้ว
ู่ มันพิ

่ ดผักรวมออกมาจากหม้อหลินซีก็ใส่ผก
เมือผั ั ลงใน
ื่
ชาม มือใหญ่ยนออกไปหยิ บชามผักหลินซีจากนั้นก็รู ้
ว่า ฉู่ เซิงยืนอยู่ข ้างๆเขา ฉู่ เซิงดูเหมือนจะมีความสุข
มากและพูดว่า "น้องสาวหรือฉันจะมาฉันก็จะทําด ้วย"
หลินซีจะปล่อยให ้ ฉู่ เซิงทํามันได ้อย่างไรและพูดว่า
"ไม่เป็ นไรมีเพียงสองจานเท่านั้น "" นั่นสินะ "ฉันจะให ้
มือคุณเอง" ฉู่ เซิงพับแขนเสือขึ ้ นและเตรี
้ ่
ยมพร ้อมทีจะ
ทํางาน
 ฉากนี คุ ้ ้นเคยแค่ไหนพวกเขาเคยเป็ นแบบนี เมื ้ ออยู
่ ่
ในหมู่บ ้านชิงซานคนหนึ่ งกําลังทําอาหารและอีกคน
่
กําลังลุกเป็ นไฟ เมือมองย ้อนกลับไปในอดีตหลินซีมอง
ไปที่ ฉู่ เซิงด ้วยสายตาทีอ่
่ อนโยน ฉู่ เซิงรู ้ว่าพีสาวของ
่
เขายังคงชอบเขา แต่ความชืนชอบแบบนี่ จํ้ าเป็ นต ้อง
ได ้ร ับการพิจารณาให ้ลึกซึงยิ ้ งขึ
่ น้

่ ะอาหารเย็นกลมกลืนกันอย่างน่ า
บรรยากาศทีโต๊
่ จะเชิ
ประหลาดคุณปู่ หลินริเริมที ่ ่
ญ ฉู่ เซิงมาดืม
่ มหลิ
เครืองดื ่ ่
นซีมองไปทีชายสามคนที ่ างพูดมักจะ
ช่
รู ้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย

่ จะล
หลังจากร ับประทานอาหารแล ้วฉู่ เซิงก็รเิ ริมที ่ ้าง
จานและเมือทํ่ าความสะอาดคร ัวแล ้วคุณปู่ หลินก็พยัก
หน้าด ้วยความพึงพอใจ ไม่วา่ ผูช้ ายจะมีความสามารถ
แค่ไหนพวกเขาก็ต ้องทํางานบ ้านครอบคร ัว Lin ของ
พวกเขาไม่มก ้
ี ฎนี ชายหนุ ้ เหมือนจะทําอะไร
่ มคนนี ดู
่ นสิงที
บ่อยๆซึงเป็ ่ ดี
่ มาก
 หลินซีสง่ ฉู่ เซิงลงไปข ้างล่างและไม่สามารถ
ต ้านทานความอยากรู ้อยากเห็นของเขาได ้และถามว่า
"ฉู่ เซิงปู่ ของฉันพูดอะไรกับคุณ" "คุณปู่ ขอให ้ฉันเข ้า
กันได ้ดีกบั คุณ"

นี่ ฟังดูดห
ี ลินซีจากนั้นเขาก็ถามว่า , "คุณพูดอะไร
อีก?" ฉู่ เซิงเหลือบมองไปทีหลิ ่ นซีและพูดว่า "คุณปู่
ขอให ้ฉันร ักษาคุณให ้ดีขนน้ึ ้ องสาวไม่ต ้องกังวล
ครอบคร ัวของคุณจะเป็ นครอบคร ัวของฉันในอนาคต
คุณปู่ และฉันตกลงกันน้องสาว วันนี ก็ ้ เหนื่ อยเข ้านอน
เร็วฉันจะออกไป” หลังจากที่

่ ่ ฉู่
ฉู่ เซิงจากไปหลินซีก็ก ้มศีรษะลงและไตร่ตรองสิงที
่ ดและไม่พบปัญหาใด ๆ ขณะทีหลิ
เซิงเพิงพู ่ นซีกาํ ลังจะ
้ั
เดินเข ้าไปในทางเดินมีคนเดินลงมาจากชนบนและเดิ น
อย่างรวดเร็วหากหลินซีไม่ได ้ซ่อนตัวเร็วเขาก็จะตีเขา

"โอ ้มันคือลําธารเล็ก ๆ !" ชายคนนั้นทักทายหลินซี

่
และหลินซีมองไปทีชายคนนั ้นและค ้นหาความทรงจํา
ของตัวเองอย่างรวดเร็ว ชายคนนั้นเห็นหลินซีตกตะลึง
ยิม้ "hehe" และจัดทรงผมผมดัดฉี ดพ่นหลายอย่าง
่ รุ่ นแรงกระตุ ้นให ้หลินซีจาม เห็นได ้ช ัดว่า
และกลินที
ชายคนนั้นคิดว่ารูปร่างหน้าตาของเขาหล่อเหลาเป็ น
พิเศษเอามือข ้างหนึ่ งล ้วงกระเป๋ ากางเกงขายาวแล ้วพูด
่
ว่า "ฉันเป็ นเพือนร่ ้ั ยนสมัยมัธยมต ้นของคุณ
วมชนเรี
่
ลืมไปเลยฉันชือโจวลี ่ ณจําได ้ไหม"
คุ

ในทีสุ่ ดหลินซีก็พบสิงนี ่ ้ หลังจากจบชนมั ้ั ธยมต ้น

Yuan Shi ก็ไม่เคยเห็นเขาอีกเลยว่ากันว่าเขาหางาน
่
ได ้แล ้วและไปทํางาน เมือมองไปที ่ ดของเขาตอนนี ้
ชุ
้ ดแขนค ้างคาวตัวใหญ่และกางเกงขาบานมันดู
เสือยื
ทันสมัยมากและดวงตาของหลินซีก็อม ึ ครึมและไร ้
เดียงสาและสูบบุหรีหลิ ่ นซียมอย่ิ้ างไม่เต็มใจ โจวลีคิ ่ ด
ว่าหลินซีคด ิ ถึงเขาและมีความสุขมากขึนและพู ้ ดว่า
่
"เพือนร่ วมชนเรี ่
้ั ยนเก่ายิงนานและสวยขึ ้
นตอนนี ้ นไม่
ฉั
กล ้าจํามันแล ้วครอบคร ัวของคุณอยู่ทนี ี่ ่ คนไหนฉันจะ
มาเล่นกับคุณ ในภายหลัง "Lin Xi ไม่ได ้รู ้สึก
ประทับใจกับคนทีรู่ ้จักตัวเองมากนักและถามว่า" คุณ
ไม่ได ้อาศัยอยู่ทนีี่ ่ ใช่ไหม "
 " บ ้านของเราอยู่ตรงหน้าคุณลืมไปแล ้วเหรอ?
"Zhou Li สแกนหลินซีขนและลง, ึ้ กล่าวว่า "ฉันมี
่
เพือนที ่ ทอาศั
ดี ี่ ี่ ่ คุณไม่ได ้บอกฉันว่าคุณอาศัย
ยอยู่ทนี
ี่
อยู่ทไหน?"

ิ้
หลินซียมอย่ ้
างไม่เต็มใจมากขึนเขาไม่ ต ้องการตอบ
่
คําถามของเขาทําไมเขาถึงจ ้อง ทีเขาและถาม ในขณะ
้ เสียงฝี เท ้าเดินขึนไปช
นี มี ้ ้ั
นบนหลิ ื่
นซีก็ตนตระหนกและ
พูดว่า "ครอบคร ัวของฉันมาหาฉันฉันจะออกไปก่อน"
หลังจากพูดเสร็จเขาก็หนี กลับบ ้านไปสามก ้าวสองก ้าว

หลังจากเข ้าไปในบ ้านพ่อหลินถามว่า "นานมาก

แล ้วเหรอฉันคิดว่าคุณจะกลับมาเร็ว ๆ นี "้ "ไม่ฉันพบ
ใครบางคนทีช ่ นล่
้ั าง"หลินซีพบกับ Zhou Li ทีช ่ นล่
้ั าง
ทันทีทฉัี่ นพูดถึงเหตุการณ์ทงสอง ้ั พ่อหลินและคุณปู่
้
หลินขมวดคิวและบอกกั ้ น
บหลินซีวา่ : "คน ๆ นี เป็
้ั
ผู ้ชายชนสองที รู่ ้จักกันดีในบริเวณใกล ้เคียงและตอนนี ้
เขาไม่ได ้มีงานทําจริงจังและเขาก็ย่งุ กับผูค้ นตลอดทัง้
วันแล ้วเจอกันใหม่ เขาอยู่ห่าง ๆ เขา "

ตอนที่ 81 พีสาว ่
ฉู่ เซิงกลับไปทีหอพั่ ก เว่ยหงจุนก็อยู่ในผ้าห่มแล ้วเขา
เห็น ฉู่ เซิงถือกล่องรองเท ้าเข ้ามาในบ ้านและจ ้องมอง
เขาหลายครง้ั ฉู่ เซิงไม่สนใจสายตาของเขาและหยิบ
รองเท ้าหนังออก เช็ดฝุ่ นทีไม่ ่ มอี ยู่ด ้านบนอย่าง
ระมัดระวัง เว่ยหงจุนมองตรงและถามว่า "ฉู่ เซิงพวก
คุณค่อนข ้างรวยและรองเท ้าหนังคูน ้
่ ี อายุ 20 หรือ 30
้ มุ
ปี " ฉู่ เซิงยกยิมที ่ มปากและพูดว่า "พีสาวให ่ ้ฉัน ซือ้
มันมา "เว่ยหงจุนถอนหายใจ" ทําไมฉันถึงไม่เจอ
่
พีสาวแบบนี ้ กแล ้วคุณคิดถึงพีเขยหรื
อี ่ อเปล่าฉันจริงใจ
"

ใบหน้าของฉู่ เซิงมืดลงอย่างกะทันหันและเขาก็พูด
่
ด ้วยความโกรธ: "พีสาวของฉั นมีคค
ู่ รองแล ้ว"
 "อะไรนะฉันไม่มม ้
ี าก่อนฉันเจอมันเร็ว ๆ นี เธอเห็ น
ใครดีกว่าฉันหรือเปล่า"

่
"แน่ นอนไม่ดไี ปกว่าเธอแล ้วพีสาวของฉั นจะติดใจ
"ฉู่ เซิงแทง เว่ยหงจุนด ้วยมีดโดยไม่ลงั เล เว่ยหงจุนล ้ม
้
ลงบนเตียงอย่างสินแรงและอุ ่ ้าแล ้ว! ช่างเป็ น
ทาน: เริมช
อะไรทีน่่ าเสียดาย

้ นทีทประตู
ในตอนนี ทั ี่ ่
เปิ ดออกและจางจือเหยาเดิ น
้
เข ้ามาห ้องก็เงียบลง วันนี จางจื ่
อเหยาดูเหมือนจะ
อารมณ์ดเี ขาเหลือบมองไปทีรองเท ่ ้าหนังในมือของ ฉู่
เซิงแววตาของเขาแปลกไปเล็กน้อยเขาไม่ได ้คุยกับทัง้
สองคนและเดินไปซ ักอย่างเงียบ ๆ

้ ถก
ตังแต่ ่
ู ลงโทษจางจือเหยาก็ อารมณ์ไม่ดี แต่เดิม
้
เขาไม่เข ้าใจ ฉู่ เซิงแต่ตอนนี เขาเกลี
ยดช ัง แต่วน ้
ั นี เขา
แทบไม่เห็น ฉู่ เซิงเจริญตา
 ตอนคํ่าหวังเสียวหลิ
่ งมาหาตัวเองเพือดู ่ วา่ ฉู่ เซิงมี
แฟนหรือยังจางจือเหยารู ่ ้ว่า ฉู่ เซิงมีนอ้ งสาวคนใหม่ที่
ดูแล ฉู่ เซิงเป็ นอย่างดี ส่วนแฟนยังไม่เคยได ้ยิน เมือ ่
เห็นท่าทางไม่สบายใจของหวังเสียวหลิ ่ ่
ง จางจือเหยาก็
่
เปลียนใจและบอกหวั ่
งเสียวหลิ งด ้วยความมั่นใจว่า ฉู่
เซิงมีแฟนใหม่และแฟนสาวคนนั้นดีกบั ฉู่ เซิงมากและ
้
ทังสองก็ คย ุ กันด ้วยดี

่
หวังเสียวหลิ งทียั่ งคงคาดหวังอยู่เล็กน้อยร ้องไห ้
หลังจากปกปิ ดใบหน้าของเธอ จางจือหยาดู ่ กงั วลและ
ปลอบใจหวังเสียวหลิ ่ งเป็ นเวลานานก่อนทีเธอจะหยุ ่ ด
ร ้องไห ้ ในทีสุ ่ ดจางจือเหยาก็
่ ่
สง่ หวังเสียวหลิ งกลับไปที่
หอพัก หากไม่มค ี ต
ู่ อ่ สู ้เช่น ฉู่ เซิงเขาจะมีความมั่นใจ
้
มากขึนในการไล่ ตามหวังเสียวหลิ ่ งฉู่ เซิงไม่ได ้อยู่ใน
อารมณ์ทจะใส่ ี่ ใจกับความคิดของจางจือเหยาตอนนี ่ ้
เขามีความสุขตอนนี เขาได ้ ้ร ับการอนุ มต ั จิ ากครอบคร ัว
ของหลินซีและตอนนี เขากํ ้ าลังรอให ้น้องสาวของเขา
พยักหน้า
 ่ จะได
เพือที ่ ่
้พบพีสาวของเขาได ่ น้ ฉู่ เซิง
้สะดวกยิงขึ
้ กรยานมือสองและไป Hebanzhai จาก J Big
จึงซือจั
่ ้เวลามากกว่าสิบนาทีหลินซีมองไปที่
Bike ซึงใช
จักรยานทีเพิ ่ งซื
่ อมาใหม่
้ ของ ฉู่ เซิงและมองไปที่ ฉู่ เซิง
ด ้วยสายตาทีซ ่ ับซ ้อนมีความสุขและทําอะไรไม่ถก ู

เธอทดสอบ ฉู่ เซิงอย่างระมัดระวังเพือดู ่ วา่ เงินหมด

หรือไม่ ฉู่ เซิงถูกสอบสวนครูห ่ นึ่ งและกล่าวว่า:“ พีสาว
่
ของฉันทิงเงิ้ นไว ้ให ้ฉันมากมายและฉันก็ไม่มค ี า่ ใช ้จ่าย
่
อะไรมากมายเงินเพียงพอทีจะครอบคลุ มค่าครองชีพ
และค่าเล่าเรียนของฉันฉันยังคงช่วยศาสตราจารย ์ทํา
หาเงินเข ้ากระเป๋ าบ ้างเงินก็เพียงพอแล ้ว”

“ แล ้วทําไมคุณถึงซือจั ้ กรยานทีพั ่ งแบบนี ล่ ้ ะ?”หลิน

่ กรยานทีเป็
ซีมองไปทีรถจั ่ นสนิ มยกเว ้นว่ากระดิงไม่ ่ ดงั
แต่ทก ้
ุ อย่างก็ดงั ขึนและลง ้
"โอ ้จักรยานคันนี สามารถขี ่
่
ได ้ทําไมต ้องเสียเงินพีชายที ่
ขายจั กรยานของฉันไม่
สนใจมากนักจริงๆแล ้วเขาขีมานานกว่ ่ าสีปี่ แล ้ว" ฉู่ เซิง
่ เขาไม่
ไม่สนใจเรืองนี ้ ไม่มค
ี วามต ้องการอายุการใช ้
 ้ กรยานเพือให
งานวัสดุสงู เกินไปฉันซือจั ่ ้ได ้เจอน้องสาว
้ อย่างนั้นเขาจะไม่ได ้ใช ้เงินด ้วยซํา้
ของฉันได ้ง่ายขึนไม่

่
เมือมองไปที ่
สายลมใน Yushu ฉู่ เซิงนั่งคร่อม
่
รถจักรยานเก่า ๆ เพียงเพือจะพบว่ ารูปแบบการวาด
ภาพแปลก ๆ ฉู่ เซิงหยิบช็อกโกแลตออกมาหนึ่ งชิน้
้
จากกระเป๋ าเสือและพู ดว่า "น้องสาวลองทําดูสม ิ ค
ี นให ้
ฉันและบอกว่าส่งมาจากข ้างนอก" หลินซีเหลือบมอง
่
ไปทีบรรจุ ภณั ฑ ์ช็อคโกแลตและถามอย่างสงสัย: "ใคร
จะ ให ้คุณหรือไม่ขอแสดงความนับถืออันนี ก็ ้ เป็ นเงิน
จํานวนมากเช่นกัน "" ศาสตราจารย ์จางให ้ฉันให ้เกียว ๊
้ั แล
ข ้าวกับเขาครงที ่ ้วเขาให ้ช็อคโกแลตแก่ฉันในวันนี ้
"

" คุณมีความสัมพันธ ์ทีดี ่ กบั ศาสตราจารย ์คนนั้น

หรือไม่ " “ ก็เขาปฏิบต ั ต ิ อ ่ ฉันอย่างดีโอเคฉันจะตาม
เขาไปในการทดลองเดียวนี ๋ ้ นซีแกะช็อกโกแลตชิม
”หลิ
้
ชินหนึ ่ งและหักอีกชินให
้ ้ ฉู่ เซิงโดยไม่คาดคิด ฉู่ เซิง
้
ไม่ได ้หยิบมันขึนมา ทันทีทเขาก ี่ ้มศีรษะเขาจับมือของ
 ่ แย่
หลินซีเอาช็อคโกแลตเข ้าปาก สิงที ่ ทสุ
ี่ ดคือริม
้
ฝี ปากของเขาแตะนิ วของหลินซีเบา ๆ

หลินซีหน้าแดงและใจเต ้นเพราะพฤติกรรมทีกล ่ ้า
หาญของ ฉู่ เซิงและเขามองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง
โชคดีทสถานทีี่ ่ งนี เงี
แห่ ้ ยบสงบและไม่มใี ครเห็นเขา
พฤติกรรมแบบนี เป็ ้ นการเคลือนไหวที
่ ่ ้าหาญใน
กล
ทศวรรษที่ 1980 และในฐานะพีน้ ่ องการกระทําที่
้ ได ้อยู่ในขอบเขตเล็กน้อย หลินซีตอ
ใกล ้ชิดเช่นนี ไม่ ่ ย
ฉู่ เซิงด ้วยความอับอายช็อคโกแลตหวานละลายในปาก
ของเขาและ ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ ่ นซีด ้วยความหวานในใจ

้ั างในหอพักหญิงหวังเสียวหลิ
ชนล่ ่ งและ Yu Qiu
่
เห็นจางจือเหยาทั ี่
นทีทพวกเขาเดิ นออกจากหอพัก คิว้
่
วิลโลว ์ของหวังเสียวหลิ ้ กน้อยและเธอมอง
งขมวดคิวเล็
ไปที่ Yu Qiu ด ้วยความช่วยเหลือและ Yu Qiu ก็
่
เข ้าใจจางจือเหยาผู ซ ึ่ ดอยู่ทหวั
้ งติ ี่ งเสียวหลิ
่ ่ วๆ
งเมือเร็
้ นแมลงวันทีไม่
นี เป็ ่ สามารถขับออกไปได ้
 ่
"เสียวหลิ ้ ณอยากกลับบ ้านไหม" บ ้านของ
งวันนี คุ
่
หวังเสียวหลิ ้
งอยู่ในเมืองนี และเธอต ้องกลับบ ้านเกือบ
่
ทุกวันหยุดสุดสัปดาห ์จางจือเหยารู ้รูปแบบชีวต
ิ ของเธอ
และมารอเธอเป็ นพิเศษในวันนี ้ ใบหน้าของ Yu Qiu
น่ าเกลียดในเวลานั้นชือ่ เสียวหลิ
่ งสนิ ทสนมเกินไป
่
จางจือเหยาหมายถึ งอะไร?

Yu Qiu ก ้าวไปข ้างหน้าและยืนอยู่ตรงหน้าหวัง

่
เสียวหลิ ่
งและพูดว่า "นักเรียนจางจือเหยาเป็ นอะไรกับ
่
คุณ เสียวหลิ งยังคงรีบกลับบ ้านอย่ายืนขวางทาง"
่
จางจือเหยาก็ ไม่พอใจเช่นกัน กับ Qiu เป็ นคนผิวดํา
และผอมสาวน้อยไม่สาํ คัญว่าเธอจะดูน่าเกลียดและเธอ
มักจะขวางทางซึงน่ ่ ารําคาญจริงๆ
สีหน้าของหวังเสียวหลิ ่ งไม่ดอี ก
ี ต่อไปมีผูค้ นมากมาย
มาและไปทีนี ่ ่ หากมีสงทีิ่ ไม่
่ พงึ ประสงค ์ออกมามันจะไม่ด ี
สําหร ับเธอหวังเสียวหลิ ่ ้
งยิมอย่ างไม่เต็มใจและใช ้
้ ยงทีอ่
นํ าเสี ่ อนโยน กับจางจือเหยา ่
้ นจะกลับบ ้านวันนี ฉั
"วันนี ฉั ้ นไม่มเี วลาคุยกับคุณจริงๆ
่
ดูวา่ คุณปล่อยฉันไปก่อนได ้ไหม"จางจือเหยาไม่
 ่
ต ้องการทําอะไรและพูดเบา ๆ กับหวังเสียวหลิ
ง"ถ ้า
อย่างนั้นฉันจะส่งคุณไปทีประตู
่ คณุ ต ้องการให ้ฉันช่วย
คุณถือของหรือไม่"

"ไม่มน ่
ั เบามากฉันจะไม่ทําให ้คุณลําบาก" วังเสียวห
ลิงจับแขนของ Yu Qiu แล ้วพูดว่า " A Qiu มากับฉัน
่
ทีประตู ้
"ทังสามเดิ
นออกจากมหาวิทยาลัยเคียงข ้างกัน
Yu Qiu คอยส่งหวังเสียวหลิ่ ้
งขึนรถบั ่ ้องไป
สก่อนทีจะจ
่
ทีจางจื ่
อเหยา

โดยที่ Yu Qiu ขัดขวางสายตาของเขาจางจือเหยา ่

่
ก็ไม่เข ้าใจ มีโอกาสคุยกับหวังเสียวหลิ
งเขาไม่มี
ความสุขใช่แล ้ว Zhu Yu Qiu ดุอย่างขมขืน: ่ "Silly
Que" หลังจากพูดแล ้วเขาก็หน ั กลับไปและจากไป Yu
Qiu ถูกกระทืบด ้วยความโกรธเมือ ่

่
เมือกลั ่
บถึงบ ้าน หวังเสียวหลิ ่
งก็เห็นหวังเสียวเจิ ้ ่ง
นนั
่
อยู่บนโซฟาหวังเสียวเจิ ้ นลูกพีลู
นเป็ ่ กน้องของเธอเมือ ่
หลายปี ก่อนเธอไปชนบทและกลายเป็ นเยาวชนทีมี ่
การศึกษาต่อมาประสบอุบต ั เิ หตุเธอเจ็บเท ้าและตอนนี ้
เป็ นง่อยอย่างไรก็ตามถ ้าเธอไม่กลายเป็ น ง่อยบางที
เธออาจยังทํางานเป็ นเยาวชนทีมี ่ การศึกษาในหมู่บ ้าน
บนภูเขาห่างไกลและทํางานในไร่นาของชาวนา

่
หวังเสียวหลิ ่
งระงับความเบือหน่ ายในใจของเธอยิม้
่
ให ้หวังเสียวเจิ ้
นและพู ดว่า "น้องสาววันนี คุ้ ณไม่ไป
โรงพยาบาลเหรอ"หวังเสียวเจิ ่ ้
นอยู ่ในบ ้านของเธอมา
นานกว่าหนึ่ งเดือนแล ้วโดยไปทีโรงพยาบาลใหญ่
่ ่
เพือ
เห็นเท ้าของเธอแล ้วเจ็บเท ้าเป็ นเวลาหลายปี แล ้วมาดู
กันว่าตอนนี ใช้ ้อะไรได ้บ ้าง

่
หวังเสียวเจิ ้
นวางเมล็ ดแตงโมลงในมือของเธอ
เหลือบมองไปทีลู ่ กพีลู
่ กน้องทียื
่ นอยู่ทประตู
ี่ และพูดว่า
"ฉันไม่ได ้ไปวันนี เท้ ้าของฉันเจ็บในช่วงสองสามวันที่
ผ่านมาฉันไม่สามารถไปไหนได ้ เสียวหลิ ่ ่
งมันเป็ นเรือง
่ ณกลับมาไปเผาซะหน่ อยฉันกระหายนํ า้
บังเอิญทีคุ
่ ่
"ทีนี
 อีกครงทุ้ั กครงที
้ั หวั
่ งเสียวหลิ
่ ่
งกลับมาหวังเสียวเจิ ้
นก็
่ ยกตัวเองว่าทําให ้บ ้านนี ดู
เริมเรี ้ เหมือนเธอ มือของหวัง
่
เสียวหลิ งกระช ับกระเป๋ าของเธอลงและไปทีห ่ ้องคร ัว
เพือต ่ ้มนํ า้ กล่าวว่ามันเป็ นห ้องคร ัวในความเป็ นจริงไม่
มีห ้องคร ัวพิเศษในอาคารของพวกเขานั่นคือมีทบน ี่
ทางเดินซึงมี ่ เตาวางและส่วนปรุงอาหารและนํ ามั ้ กจะอยู่
ด ้านนอก

่
ยังคงมีการจุดไฟอยู่ในเตาหวังเสียวหลิ ่
งเปลียนก ้อน
้ ้บนเตาเพือนบ
อิฐและวางกาต ้มนํ าไว ่ ่ ่ข ้างๆเห็น
้านทีอยู
่
หวังเสียวหลิ งกลับมาและทักทายเขาในเชิงรุก: "เสียวห ่
ลิงกลับมาแล ้วคุณเป็ นคนทํางานหนักจริงๆคุณจะ
ี่ ณกลับถึงบ ้านแม่ของคุณเลียงดู
ทํางานเป็ น ทันทีทคุ ้
่ ้มาอยู่ทนี
เป็ นพรทีได ี่ ่ คุณสามารถเรียนได ้ดีและคนก็มี
ความสามารถ "

่
หวังเสียวหลิ ่
งหน้าแดงด ้วยความชืนชมและกล่ าว
ว่า:" ฉันยุ่งกับโรงเรียนและไม่มเี วลาทํา งานบ ้านปกติ
 ่ างๆเมือกลั
ฉันจะช่วยทําสิงต่ ่ ้ สาวของฉั
บมาวันนี พี ่ น
้ ฉันจะต ้มนํ าให
บอกว่าเธอกระหายนํ าไม่ ้ ้"

่ ่ . คุณสามารถเท
" ฉันรีบถ ้าคุณกําลังรีบฉันมีให ้ ทีนี
เล็กน้อย. "เพือนบ ่ ่
้านทีกระตื ่
อรือร ้นพูดเกียวกั บการ
่
ริเริมหวั ่
งเสียวหลิ ้
งยิมและขอบคุ ณคนอืน ่ ๆ หยิบแก ้ว
้
นํ าและเทแก ้
้วนํ า.

่
ใกล ้จะจากไปเพือนบ ้านก็จบ
ั ตัวเธอแล ้วถามว่า
่
"พีสาวของคุ ณอาศัยอยู่ในบ ้านของคุณมาหลายวัน
แล ้วทําไมคุณไม่เห็นเธอช่วยเธอดูทวี เี ปิ ดอยู่เสียงดัง
มากและครอบคร ัวของเราก็ได ้ยิน อย่างช ัดเจน "" หวัง
่
เสียวหลิ งดูทําอะไรไม่ถกู เธอลดเสียงลงและพูดว่า
"น้องสาวของฉันมาพบแพทย ์และคาดว่าเธอจะมีชวี ต ิ
อยู่อก ี สักพักหนึ่ งเท ้าของเธอไม่สะดวกและเธอไม่
สามารถช่วยได ้แน่ นอน สิงต่ ่ างๆฉันจะคุยกับเธอใน
ภายหลังและปล่อยให ้เธอเบาลง "
 " โอเคโอเค คุณมีเหตุผลหญิงชราของฉันแก่
เกินไปและเธอไม่พอใจทีได ่ ้ยินเสียงดังเช่นนี หญิ
้ งชรา
ต ้องใช ้เวลา งีบตอนบ่ายและเธอก็นอนไม่หลับแม้ว่า
คุณจะเปิ ดทีวอี ยู่ก็ตาม "หลังจากได ้ร ับคําพูดของหวัง
่
เสียวหลิ ่
งเพือนบ ่
้านทีกระตือรือร ้นก็พอใจ

่ นไปมองรอยยิมอั
เมือหั ้ นอ่อนโยนบนใบหน้าของ
่
หวังเสียวหลิ งก็หายไปทีวไี ด ้ร ับด ้วยความช่วยเหลือจาก
ลุงของเธอหลังจากซือมาได ้ ้ไม่นานตอนนี ก็ ้ มรี าคาถูก
กว่าลูกพีลู ่ กน้องของเธอเสียแล ้ว เป็ นเพราะพ่อของฉัน
กระตือรือร ้นเกินไปบอกว่าลูกพีลู ่ กน้องน่ าสงสาร
เกินไปและตอนทีเธอยั ่ งเด็กเท ้าไม่คอ ่ ยดีเธอจึงต ้องช่วย
ตอนนี ฉั ้ นไม่สามารถจากไปฉันไม่เคยเห็นคนหน้าด ้าน
้
แบบนี มาก่ อน

่
ในห ้องหวังเสียวเจิ ้ มนํ
นดื ่ าที
้ ลู่ กพีลู
่ กน้องของเธอริน
่
ดูหวังเสียวหลิ งทําความสะอาดบ ้านและถามว่า "วันนี ้
่
เรากินอะไรกันดี?" วังเสียวหลิ ่
งอดไม่ได ้ทีจะกลอกตา
่
เมือได ้ยินคําพูดนี ้ มีหน้ามาถามจริงๆเธออายุยสิ ี่ บต ้น ๆ
 ่
คนทีอาศั ่
ยอยู่ในบ ้านของคนอืนมาหลายวั นไม่ได ้ทํา
่
อะไรเลยและยังคงดูเหมือนว่ามันเป็ นเรืองธรรมดาฉั น
คิดว่าตัวเองเป็ นผู ้หญิงคนโตจริงๆ

่
หวังเสียวหลิ ้ ยจคุยกับเธอและทําความสะอาด
งขีเกี
่
บ ้านด ้วยตัวเอง หวังเสียวหลิ ่
งชอบทีจะสะอาดและห ้อง
ของเธอก็เป็ นระเบียบเรียบร ้อยตังแต่้ ลก ่ กน้องของ
ู พีลู
เธอมาเธอก็ถก ู บีบให ้อยู่ในห ้องเดียวกันกับเธอมันก็รก

่ นว่าลูกพีลู
เมือเห็ ่ กน้องของเธอไม่สนใจเธอหวัง
่
เสียวเจิ ้ รู ้สึกเสียใจ: "ตอนทีฉั
นก็ ่ นคุยกับคุณทําไมคุณ
ไม่ตอบเธอไม่ชอบฉันฉันรู ้ว่าคุณดูถก ู ฉันรู ้สึกว่าฉัน
ง่อยและอับอาย คุณคุณกําลังร ังแกฉันฉันจะบอกลุง
ของฉันเมือฉั ่ นหันกลับมา”

่
หวังเสียวหลิ
งโกรธมากจนโยนด ้ามไม้กวาดในมือ
้
ลงกับพืนและพู ดว่า“ ทําไมฉันถึงร ังแกคุณคุณอยู่ที่
บ ้านของเรา , กินของเรา, และอยูร่ ว่ มกับพวกเรา., ไม่
ต ้องทําอะไรเลย, รอให ้เราร ับใช ้คุณ, คุณต ้องการ
อะไร?”

้ นจะทําอะไรได ้อีก? ถ ้าฉันดีเท่า

“ ฉันเป็ นแบบนี ฉั
คุณฉันจะทํา ทุกอย่างด ้วยตัวเอง "Wang Xiaozhen
้
กล่าวนํ าตาร่วง

้
ในเวลานี ประตู ่
เปิ ดออกและแม่ของวังเสียวหลิ
งก็
กลับมา เธอได ้ยินเสียงดังในห ้องด ้านนอกประตูและมี
่
เพือนบ ่ าบากโผล่หวั มาแล ้ว
้านทีลํ

ตอนที่ 82 การไล่ตาม
หลังจาก

่
ปิ ดประตูแม่ของหวังเสียวหลิ งมองไปทีหวั่ งเสียวเจิ
่ น้
่ าลังนั่งร ้องไห ้อยู่บนโซฟา แต่ไม่ได ้พูดอะไรเธอหัน
ซึงกํ
ไปมองลูกสาวของเธอและพูดว่า "Lingling คุณยัง
เป็ นนักศึกษาอยู่ด ้วยเช่นกันคุณควร ให ้ความสนใจกับ
 ่ คุ
สิงที ่ ณพูดเสียงดังมากเพือนบ่ ้านข ้างนอกสามารถได ้
่
ยินและนิ นทาได ้ง่ายเข ้าใจไหม” หวังเสียวหลิ งพยัก
หน้าแม่ของเธอให ้ความรู ้กับเธอให ้ใส่ใจในการพูดและ
่ างๆทีเด็
ทําสิงต่ ่ กผูห้ ญิงต ้องมี ชือเสี
่ ยงทีดี ่ และมันจะเป็ น
่ ายในอนาคตหาพันธมิตร
เรืองง่

้ คนในครอบคร
ในตอนเย็นทังสี ่ ัว Wang นั่งทาน
อาหารเย็นด ้วยกัน Dad Wang ช่วยหวังเสียวเจิ ่ น้
เลือกผักและเขาก็พูดกับหวังเสียวเจิ ่ ้ "คุณกินมาก
น:
้
ขึนอย่ ้
าสุภาพหยุดพักวันนี และไปที ่ ทีโรงพยาบาลเพื
่ ่
อ
ตรวจสุขภาพในวันพรุง่ นี ้ "โอเคขอบคุณคุณลุง" หวัง
่
เสียวเจิ ้
นตอบอย่ างฉลาดยัดซอสชินใหญ่ ้ เข ้าปากแล ้ว
มองไปทีหวั ่ งเสียวหลิ
่ ่ ้า หวังเสียวหลิ
งอย่างยัวเย ่ งม้วนริม
ฝี ปากของเธอ แต่เพียงแค่กน ิ มันในคําเดียวเธอภูมใิ จ
มากเธอตาสว่างจริงๆ

้
แม่หวังหยุดมือของเธอและถามว่า "พรุง่ นี เราไป
ทํางานกันหมดแล ้วใครจะพาเธอไปทีนั ่ ่ น" "ฉันขอลา
้ ้า" หลังจากทีพ่
แล ้วและฉันจะพาเธอไปพรุง่ นี เช ่ อหวัง
 ้ และลูกสาวเปลียนไปวั
พูดจบใบหน้าของ ทังแม่ ่ ่
งเสียวห
ลิงอยากจะพูด แต่ถก ่
ู แม่ของวังดึงเบา ๆ หวังเสียวหลิ ง
มุ่ยปากและทําอาหารให ้เสร็จโดยไม่รู ้รสชาติ

ขณะทีล ่ ้างจานพ่อหวังก็ชว่ ยแม่หวังเหลือบมองไปที่

่
หวังเสียวเจิ ้ กํ
นที ่ าลังดูทวี ล
ี ดเสียงลงและพูดว่า "เดือนนี ้
คุณขอลาหลายครงแล ้ั ้ว" พ่อหวังเข ้าใจว่าภรรยาของ
เขาหมายถึงอะไร, การขอลาหมายความว่าอย่างไร
แน่ นอนมันคือการหักเงิน แต่ดภ ่ กลายเป็ น
ู รรยาทีดี
้
แบบนี เขาก็ รู ้สึกอึดอัดเหมือนกันคิดว่าจะทําอะไรให ้ลูก
้ ้
คนนี ได

"ฉันทํางานหนักกับคุณเมือเร็ ่ ว ๆ นี ฉั
้ นช่วยคุณ
่ นี
ไม่ได ้จริงๆฉันรู ้เรืองนี ้ ่ เป็ นครงสุ
้ั ดท ้ายฉันพบ
่
ผู ้เชียวชาญเพื ่ วา่ มีความหวังในการปร ับปรุงหรือไม่
อดู
ในตอนนั้นฉันจะ หาครอบคร ัวให ้เธอแต่งงานแล ้วฉัน
่
จะพูดถึงพีชายของฉั นให ้ถูกต ้อง "
 ่
" อะไรนะคุณยังต ้องดูแลเรืองการแต่ งงานของเธอ
อีก "แม่ฮวังไม่รู ้จะพูดอะไรมันถึงตาของเขาแล ้วลุงเคย
ถามบ ้างไหม?

"นี่ คือสิงที
่ พี่ ชายของฉั
่ นหมายถึงฉันไม่สามารถ
กลับไปบ ้านเกิดเพือใช่ ้ชีวต ่
ิ ทียากลํ ่
าบากได ้พีชายของ
ฉันบอกว่าหาเธอเป็ นคนเมืองอย่าร ังเกียจเธอ" พ่อของ
Wang ก็ทําอะไรไม่ถก ่
ู เช่นกัน พีชายของฉั นปฏิบตั ิ
ตัวดีมากเขาสามารถตังหลั ้ กได ้ในเมืองใหญ่นีเพราะ ้
ความช่วยเหลือของพีชาย ่

่ ไว
“ คุณควรปล่อยเรืองนี ้ ้คนเดียวดีกว่าเมือถึ
่ งเวลา
นั้นเธอจะไม่มค ี วามสุขถ ้าคุณไม่เกลียดคุณในฐานะลุง
คุณก็จะไม่รู ้สึกขอบคุณ” แม่หวังต่อต ้านความโกรธ
ของเธอและช ักชวนสามีของเธอ

"ฉันรู ้ฉันรู ้" พ่อหวังพูดอย่างนั้น แต่เขาเข ้าใจว่า

่
พีชายคนโตของเขามอบความไว ้วางใจให ้แม่ม่ายคนนี ้
 ่ ไปแล
กับตัวเองและเขาได ้ดําเนิ นการเรืองนี ้ ้วและเขา
ต ้องดูแลมัน

หลังจากผ่านไปตลอดทังคื ้ นหวังเสียวหลิ
่ งก็เสนอที่
่
จะกลับไปทีหอพั ก พ่อหวังยังรู ้ว่าลูกสาวของเขาไม่
่ กน้องเขาจึงไม่ได ้พูดอะไรขอให ้
ชอบกินเหล ้ากับลูกพีลู
เธอระวังระหว่างทาง

่ นว่าเขาอยู่ในหอพักวังเสียวหลิ
เมือเห็ ่ งก็เห็น
่
จางจือเหยาอี กครงซึ ้ั งกํ
่ าลังหมุนรอบสวนดอกไม้ เมือ ่
่
จางจือเหยาเห็ ่
นหวังเสียวหลิ ิ่
งเขาก็วงไปด ้วยความดีใจ
และถามว่า "เสียวหลิ่ ่ งเอิญจริงๆฉันแค่
งมันเป็ นเรืองบั
เดินไปรอบ ๆ ฉันไม่ได ้คาดหวังว่าจะได ้พบคุณ"หวัง
่
เสียวหลิ งตะคอกในใจเธอสามารถไปซือของได ้ ้จริงๆ ,
ในหอพักหญิงมีอะไรให ้ช ้อปชนล่ ้ั าง? เพียงแค่เธอ
แสดงอารมณ์ทอ่ ี่ อนโยนมาโดยตลอดและเธอก็พูดด ้วย
รอยยิมเล็ ้ กน้อย: "งันคุ ้ ณไปซือของต่
้ ้
อฉันจะขึนไป
ก่อน"
 ๋
"เดียวก่ ่
อนเสียวหลิ
งฉันมีอะไรจะบอกคุณ" จางจือห ่
่
ยามอง หวังเสียวหลิ ้ อ่
งด ้วยคิวที ่ อนนุ่ มและหัวใจเต ้นแรง
่
"เสียวหลิ งฉันอยากจะบอกคุณว่าฉันชอบคุณมาก
้ ฉันเห็นคุณฉันตกหลุมร ักคุณคุณคุณคุณ
จริงๆตังแต่
ต ้องการทีจะ ่

แสดงกับฉันฉันจะดีกบั คุณจริง ๆ " เมือมองไปที ่ ่

่
จางจือเหยาที ่ ดไม่ช ัดวังเสียวหลิ
พู ่ งก็ไม่เต็มใจ หวัง
่
เสียวหลิ งไม่สามารถดูถก ู คนเช่นนี ได้ ้จางจือเหยาเป็
่ น
คนธรรมดาทีไม่ ่ มพ ื้
ี นฐานครอบคร ่ ไม่มห
ัวทีดี ี น้าตาที่
น่ าดึงดูดและการศึกษาโดยเฉลีย่ ผู ้ชายทีไม่ ่ มค ี า่ ควร
กับเขาได ้อย่างไร. แต่หวังเสียวหลิ ่ งไม่สามารถพูดแบบ
นั้นได ้เธอก ้มศีรษะลงเล็กน้อยและพูดว่า "ตอนนี จิ ้ ตใจ
ของฉันอยู่ทการศึ ี่ ้ นเวลาทีดี
กษาคุณรู ้ว่าตอนนี เป็ ่ ทสุี่ ด
สําหร ับเราในการศึกษาฉันไม่อยากเป็ น ฟุ้ งซ่านดังนั้น
ฉันไม่คด ่
ิ เกียวกั ิ่ างๆ "หลังจากพูดแบบนั้นวัง
บวัตถุสงต่
่
เสียวหลิ งก็ไม่ได ้มองใบหน้าทีน่่ าเกลียดของจางจือเห ่
ยาและวิงหนี ่ ไปอย่างเร่งรีบ
 ่
จางจือเหยาถู ้ ้ยืนอยู่ในความงุ นงงไม่ได ้พูดถึง
กทิงให
วัตถุ? ! โดยไม่คาํ นึ งถึงวัตถุเธอกําลังทําอะไรหลังจาก
่ สงของหรื
ฉู่ เซิง? เธอถามว่าชูเซิงมี ิ่ อไม่เธอไม่คดิ ถึง
่
ตัวเองไม่ใช่หรือ?จางจือเหยาต ่
้องการทีจะเข ้าใจ
ใบหน้าของเขาอับอายด ้วยความโกรธ

้ อย
อากาศร ้อนขึนเรื ่ ๆ และห ้องคร ัวด ้านหลังก็
่
เหมือนเตาไฟทุกๆวันหลินซีเหงือออกมากมี พดั ลม
ไฟฟ้ าหลายตัวในคร ัวด ้านหลังและมีลมพัดหลินซียงั คง
รู ้สึกร ้อน ในความเป็ นจริงคนทีทํ ่ าติมซํ ่ าไม่เป็ นไรทีแย่
่
ทีสุ่ ดคือพ่อคร ัวหลัก ความร ้อนทีออกมาจากเตาแทบ
่
จะทําให ้คนเราแห ้งได ้ คุณปู่ หลินต ้องการไปทีเตาด ่ ้วย
่
เช่นกัน แต่เขาจะดูแลเขาเมือเขาอายุ มากและเวลาใน
การยืนบนเตาอาจสันลง ้ ด ้วยวิธน ้ ณปู่ หลินก็ยงั คง
ี ี คุ
่
เหงือออกอย่ างล ้นเหลือ

หลินซีผูม้ ค ื่
ี วามประพฤติดยี นขวดชาใบใหญ่ ให ้และ
่
คุณปู่ หลินเทมันลงครึงขวดในหนึ ่ งลมหายใจจากนั้นก็
หยิบผ้าขนหนู จากหลานสาวของเขาและเช็ดเหงือที ่ ่
 ่ ่ด ้านข ้างถอน
ศีรษะของเขา ปรมาจารย ์ Qin ทีอยู
หายใจ: "Lin Tou, คุณโชคดีมาก" ลูกชายทังสอง ้
ของเขาไม่เกรงใจ

"นั่นคืออิจฉามัน!" คุณปู่ หลินนั่งอยู่บนเก ้าอีและ

้
พักผ่อนด ้วยการแสดงออกทียิ ่ มแย
้ ้มแจ่มใสบนใบหน้า
่
ของเขา พีชายคนที ่
สองเดิ นมาดูใบสะระแหน่ สองสาม
่
ใบทีลอยอยู ่ในโถชาของคุณปู่ หลินและถามว่า
"อาจารย ์นี่ คือมินต
้ ์ให ้ฉันชิม" คุณปู่ หลินผลักหัวเด็ก
ฝึ กงานของเขาออกไปด ้วยความร ังเกียจ แต่มก ่
ี ลิน
้ ของเหงือและเขาเอนตั
เปรียว ่ วไปข ้างหน้าโดยแทบไม่
ละสายตา

ตอนที่ 82 การแสวงหา (คํา

เตือน:
 อาจารย ์ Qin ก็ก ้มคอของเขาและมองไปทีชาใน ่
ขวดชาของคุณปู่ Linหลินซีหยิบกาต ้มนํ าออกมาเท้
ถ ้วยให ้ Master Qin และพูดว่า "ฉันทํานํ าผึ ้ งได
้ ้อย่าง
อิสระชามินต้ ์คุณ ลิมรสมั
้ น "" ใช่มน ่
ั เปลียนอี ่
กแล ้วเมือ
้ ปบ๊วยเปรียวไม่
วานนี ซุ ้ ใช่เหรอ "ผูอ้ าวุโสฉิ นมาอีกครง้ั
ี่
อาจารย ์ฉิ นจิบและรสชาติทสดชื ่
นของสะระแหน่ จะชะ
ล ้างความอบอุน ่ ออกจากร่างกายของอาจารย ์ฉิ น ดืม ่
มันหลังจากจบถ ้วยฉันก็สบายใจมากและพูดว่า "สาว
น้อยขออีกถ ้วย" เขายังยกนิ วโป้้ งให ้หลินซี

่
พีชายคนที ่
สองหน้ ่ ้วยของเขาให ้และขยิบ
าด ้านยืนถ
่ นซี,หลินซีกลันยิ
ตาทีหลิ ้ มและแบ่
้ งให ้เขาเล็กน้อย
หลายคนกําลังคุยและหัวเราะและผู ้จัดการร ้าน Qiu ก็
เข ้ามา

้ นซีเตรียมชาให ้
"โอ ้ฉันมาทันหรือเปล่า" วันนี หลิ
คุณปู่ หลินทุกวันและผูจ้ ด
ั การร ้าน Qiu ได ้ยินมาแล ้ว
้
ฉันตังใจตรวจสอบเวลาที ่
จะมาถึ งหลินซีไม่ดท ี่
ี จะไม่
เผชิญหน้ากับผู ้นํ าดังนั้นโดยปกติแล ้วเขาต ้องการ
่ ม
แบ่งปันเครืองดื ่

่
Mr. Qiu ดืมเครื ่ มและพู
องดื ่ ดคุยกับคุณปู่ Lin:
"อาจารย ์หลานสาวของคุณหัวสว่างมากเกือบหนึ่ ง
่ กวันคุณ
สัปดาห ์แล ้วและคุณไม่ต ้องการให ้คุณดืมทุ
โชคดีแค่ไหน!"

่
หลินคุณปู่ มองไปทีใบหน้ ากลมของมิสเตอร ์ชิวเขา
่ มและพู
ก็คลียิ ้ ดว่า "คุณจะทําอะไรพูดสิ!"

เขาถูกคนทีเพิ ่ งพู่ ดอะไรสักคําหนึ่ งนายชิวแตะ

ใบหน้าของเขาด ้วยความอายเล็กน้อย แต่เพือ ่
ประโยชน์ในธุรกิจของร ้านเขายังคงพูดอย่างหน้าด ้าน
่ าเริมซบเซาลงอย่
ๆ ว่า "ดูสธิ รุ กิจติมซํ ่ ่
างเห็นได ้ช ัดเมือ
้ ใช่เหรอ" ฤดูร ้อนมาถึงแล ้วและคนซือติ
เร็ว ๆ นี ไม่ ้ มซํ ่ า
น้อยลงหลินซีดก ่ านมาอย่างสบาย ๆ คุณปู่ หลิน
ี ว่าทีผ่
พยักหน้าร ับฟังสิงที ่ เขาพู
่ ด
 "ฉันคิดอย่างนั้นเนื่ องจากหลินซีรู ้วิธที ําเครืองดื่ ม ่
มากมายทําไมเราไม่เปิ ดหน้าต่างเครืองดื ่ มที ่ นี ่ ่ เพือขาย
่
่ มคุ
เครืองดื ่ ณคิดว่าอย่างไรตอนนี ร้ ้อนและเครืองดื ่ มก็ ่
้ กคนต ้องการ ดืมอะไรให
ขายดีในฤดูร ้อนนี ทุ ่ ้สดชืน ่
ไม่ใช่เหรอเราแค่อยากเป็ นห่วงว่าคนข ้างบ ้านจะกังวล
่
อะไรและคิดว่าคนอืนจะคิ ิ่ ๆทีเราอยากจะ
ดยังไงถ ้ามีสงดี ่
้
หยิบออกมาและให ้ทุกคนได ้ลิมลองกั น ?”

คําพูดของนายชิวฟังดูน่าฟัง คุณปู่ หลินก็เป็ นคน

แก่เหมือนกันจะโดนเขาหลอกได ้ยังไงแล ้วบอกว่า
"ขายติมซํ ่ าไม่ได ้เหรอเห็นว่าเค ้กถัวเขี
่ ยวกับเค ้กมินต
้ ์ที่
่
เสียวซี ่ มซะ
ยงั ขายดีอยู่ก็ให ้เธอทําเครืองดื ่ . คุณ
่
ต ้องการทําให ้เธอเบือหน่ ายหรือไม่? "

้ ้ เสียวซี
" ถ ้าเป็ นเช่นนี ให ่ ่ ม
ร ับผิดชอบส่วนเครืองดื ่
เพียงแค่ให ้เด็กฝึ กงานสามคนของคุณทําขนมในช่วง
ฤดูร ้อนคุณสามารถขายขนมอบให ้น้อยลงได ้คุณจะ
ทําอย่างไร คิดว่า? "มองไปทีอาจารย่ ์หลินแล ้วมองไปที่
หลินซี คุณปู่ หลินคิดอยู่นานและพูดกับหลินซี: "ไปทํา
 ่
เถอะ เสียวซี ่ ้ฉันสังและให
สังให ่ ้ผู ้จัดการร ้านไปร ับ
วัสดุ" "โอ ้!"หลินซีรู ้ว่าคุณปู่ หลินกําลังขุดหลุมเพือ ่
ผู ้จัดการร ้าน.

่ นซีทาํ เมือเร็
วัสดุบางอย่างทีหลิ ่ ว ๆ นี ถู
้ กซือมาจาก
้
่ ใช่เรืองง่
ร ้านค ้าระบบซึงไม่ ่ ายทีจะออกไปข
่ ้างนอก วิธ ี
่
ทําทีสะดวกที ่ ดคือซุปถัวเขี
สุ ่ ยวนํ าบ๊ ้ วยเปรียวชามิ
้ ้ ์
นต
คัมควอท

่ ้จัดการชิวเห็นรายการวัสดุของหลินซีเขาเกา
เมือผู
หัว แต่สาํ หร ับธุรกิจในร ้านเขายังคงกัดฟันและไป
เตรียมวัสดุ

ภายใต ้คําแนะนํ าของคุณปู่ หลิน หลินซีกาํ หนด

่ มประจํ
เครืองดื ่ ่ ยว 2 ชนิ ดและนํ าบ๊
าวันเป็ นซุปถัวเขี ้ วย
้ วนอีกชนิ ดเป็ นแบบมือถือคุณสามารถทําอะไร
เปรียวส่
ก็ได ้จากเจ ้าของร ้านและตรวจสอบให ้แน่ ใจว่ามี
่ มสามชนิ
เครืองดื ่ ด ในร ้านไม่เป็ นไร
 ในทีสุ ่ ดหลินซีก็หนี ออกมาจากคร ัวด ้านหลังและ
ผู ้จัดการ Qiu ได ้จัดเตรียมสถานทีให ่ ้เธอขาย
่ ม
เครืองดื ่ ผูจ้ ด ่
ั การ Qiu มองไปทีรายการที ่ ยนโดย
เขี
คุณปู่ หลินและเห็นว่าพวกเขาเป็ นเครืองดื ่ มประจํ
่ าฤดู
่
ร ้อนทัวไปเขากั งวลเล็กน้อยและถามว่า "ใคร ๆ ก็รู ้วิธ ี
่ ทํ
ทําสิงนี ้ าไมหลินซีถงึ ต ้องทําฉันแค่นึกว่าเธอรู ้ มาก
เธอมาทีหน้ ่ า "คุณปู่ หลินมองไปทีผู ่ จ้ ด
ั การร ้าน Qiu
แล ้วส่ายหัวและถามว่า" คุณคิดว่าง่ายทําง่ายไหม "เขา
หันกลับมาและพูดกับหลินซี" ร ้านอาหารใกล ้ ๆ เหล่านี ้
่ มให
มีเครืองดื ่ ้เลือกสองแบบเล็ก Xi คุณต ้องหาวิธท ี ํา
อะไรทีแตกต่่ ่
างจากคนอืนและดึ งดูดลูกค ้านี่ คือ
ความสามารถของคุณ "

้
หลินซีเข ้าใจและผู ้จัดการ Qiu เข ้าใจ เขายิมให ้คุณ
ปู่ หลิน: "คุณยังสบายดี" คุณปู่ หลินถือแก ้วชาของเขา
และเดินไปทีคร ่ ัวด ้านหลังช ้าๆ

้
ซุปบ๊วยเปรียวเป็ ่ มที
นเครืองดื ่ ได
่ ้ร ับความนิ ยมมาก
่ ดในฤดูร ้อน แต่เนื่ องจากสัดส่วนและวัตถุดบ
ทีสุ ิ ที่
แตกต่างกันทําให ้แต่ละอย่างมีลก ั ษณะเฉพาะในฐานะที่
่ มที
เป็ นเครืองดื ่ เหมื
่ อนบ ้านทีสุ ่ ดการทําซุปถัวเขี
่ ยวจึง
ทําได ้ยากกว่าหลินซีทําการทดลองเป็ นเวลานานปร ับ
อัตราส่วนของวัตถุดบ ิ อย่างต่อเนื่ องและในทีสุ
่ ดก็ทํา
่ มสองแก
เครืองดื ่ ่ ลก
้วทีมี ั ษณะเฉพาะของเขาเอง

ผูจ้ ด
ั การร ้าน Qiu ซือคั ้ มควอทและหลินซีทาํ ชา
้ งคั
นํ าผึ ้ มควอทซึงกลายเป็
่ ่ มที
นเครืองดื ่ ร่ ้อนแรงทีสุ ่ ดใน
ตลาดหลังจากออกสูต ่ ลาด คิวยาวในร ้านคือหน้าต่าง
้
สําหร ับซือเครื ่ ม
องดื ่ แต่เนื่ องจากจํานวนมี จํากัด จึงไม่
ทําให ้ทุกคนเข ้าแถวเป็ นเวลานานเนื่ องจากมีอป ุ ทาน
เพียงสองบาร ์เรลต่อวัน ลูกค ้าประจําหลายคนมีความ
คิดเห็นอย่างมากเกียวกั ่ ่ บางคนคุ
บเรืองนี ้ ้นเคยกับ
ผู ้จัดการร ้าน Qiu และพวกเขาลากผูจ้ ด ั การร ้าน Qiu
มาบ่นว่า: "Lao Qiu นี่ ไม่ดฉ ี ันเข ้าคิวทีนี ่ ่ ทุกวันและไม่
มี ร ับรองว่าฉันสามารถซือได ้ ้คุณต ้องหาวิธค ี ณ
ุ ปล่อย
ให ้ทุกคนกลับไปมือเปล่าเสมอและงานของคุณก็ไม่ได ้
ผลดีนัก "ผูจ้ ด ั การร ้าน Qiu ทําอะไรไม่ได ้จริงๆหลินซี
ไม่สามารถทําได ้ ' ไม่ได ้ทุกสิงที ่ ต ่ ้องการและเขาก็
กังวล
ตอนที่ 83 ปั ญหา
ผ่านหน้าต่างกระจกโปร่งใสหลินซีสวมหมวกและ
หน้ากากสีขาวเพือทั่ กทายลูกค ้าทุกคนอย่างสุภาพ
่ ่ งของใบหน้าจะถูกปิ ดด ้วยหน้ากาก แต่ควิ ้
แม้ว่าครึงหนึ
่ อนโยนของเขาก็ยงั ทําให ้ทุกคนมีความสุข นอก
ทีอ่
หน้าต่างชายคนหนึ่ งยืนอยูไ่ ม่ไกลมองไปทีหลิ ่ นซีด ้วย
้
รอยยิมของหลิ ี่ นเมาอย่างสินเชิ
นซีทมึ ้ ง ไม่นานชายคน
หนึ่ งก็ตบเขาแรง ๆ เมือเขาหั
่ นศีรษะไปเขาก็เห็น
น้องชายของเขาโจวลีโจวปิ ่ ้
นรู ้ว่าน้องชายคนนี ซนแค่
ไหนและพูดว่า "ทําไมคุณมาทีนี ่ ่ ดึกให ้ฉันพาคุณไป
ทานอาหารเย็น" “

่
พีชายคุ ณคิดจะชวนฉันไปทานอาหารเย็นทําไม
คุณจะไม่ขอร ้องฉันสักอย่าง!” โจวลียิ ่ มอย่
้ างเหยียด
่
หยามพีชายของเขาที ่ งทุกอย่างจริงใจเกินไป "ฉันจะ
เก่
ช่วยอะไรคุณต ้องพูดอย่างนั้นวันนี คุ
้ ณมีการร ักษาทีดี ่ "
โจวปิ นตอบกลับเขาด ้วยความโกรธ น้องชายผมก็
ไม่ได ้แย่ แต่ก็ไม่ยอมทํางานสบายใจคิดเล่น ๆ ทุกวัน
 พวกเขาสองคนเดินไปที่ Hebanzhai ในขณะทีคุ ่ ย
กัน ไม่มท ี่ ่ งในขณะนี ทั
ี นั ้ งสองรอสั
้ ่ ดก็ได ้
กพักและในทีสุ
นั่งโต๊ะกับใครบางคน

Zhou Bin นั่งอยู่ในตําแหน่ งทีเขาสามารถมองเห็

่ น
่
หลินซีได ้อย่างช ัดเจนทุกการเคลือนไหวปากของ
Zhou Li ยังคงพูดพล่อยและ Hu Kan ก็พูดพล่าม แต่
่
เขาพบว่าพีชายของเขาเสี ยสมาธิอย่างเห็นได ้ช ัดเขา
่
จ ้องไปทีสถานที ่ ่ งหันศีรษะไปเห็นหลินซีกระแทก
หนึ
่
แขนพีชายของเขาและพู ดว่า "ทําไมดูสน ิ ี่ เป็ นเพือน
่
ร่วมชนมั ้ั ธยมต ้นของฉันคุณอยากแนะนํ าให ้รู ้จักไหม"
โจวปิ นถอนใจและพูดด ้วยความผิดหวังเล็กน้อย: "ฉัน
รู ้จักเธอและมีคนแนะนํ าฉันให ้รู ้จักเธอเป็ นครงสุ ้ั ดท ้าย
"โจวลีรู่ ้สึกอยากรู ้อยากเห็นและถามว่า:" การพูดคุย
เป็ นอย่างไรบ ้าง "

" เป็ นอย่างไรบ ้างคนไม่ชอบฉันด ้วยซํา้ "เขาก ้ม

่
หน้าและทํา ไม่ต ้องการให ้พีชายของเขาเห็ นใบหน้าที่
 ่
หดหู่ของเขา โจวลีตบไหล่ ี่
พชายคนโตของเธอแล ้วพูด
่
ว่า "เรืองใหญ่ ่
อะไรกัน! ฉันจะคุยกับเธอเกียวกั
บหนัง
่
สาวน้อยพีชายของเรา

จะสนุ กและเราไม่สามารถแก ้ไขเธอได ้" "ดอน ' ถ ้า

คนไม่ชอบก็อย่าลืมฉันด ้วยฉันก็ไม่คค ู่ วรกับเธอจริงๆ”
่
โจวปิ นรู ้ว่าพีชายของเขาจะเอะอะมากแค่ ไหนและรีบ
หยุด Zhou Li ไม่คด ิ อย่างนั้นสิงที
่ หลิ
่ นซีมค ี อื พนักงาน
่
เสิร ์ฟในร ้านอาหารพีชายของเขาเป็ นช่างเทคนิ คใน
โรงงานถ ้าเขาได ้เห็นหลินซีLin Xi ก็น่าจะสนุ ก

Zhou Li ตอบสนองต่อการขัดขวางของพีชายทั่ ง้
สองกินข ้าวและ Zhou Bin กําลังจะกลับไปทํางาน
โจวลีอํ่ าลาพีชายของเขาและถามถึ
่ ่ นซีเลิก
งตอนทีหลิ
่ งอยู
งานซึงตั ้ ่ในตรอกข ้างๆรออย่างอดทน

่ ดเมือหลิ
ในทีสุ ่ ้
นซีเลิกงาน Zhou Li ก็ปิดกัน
่
เส ้นทางของหลินซีLin Xi มองไปทีรอยยิ ้
มแบบฮิ ปปี ้
ของ Zhou Li และพูดว่า "คุณเป็ นอะไรหรือเปล่าถ ้า
เป็ นอะไรได ้โปรดปล่อยฉันไปฉันจะกลับบ ้าน"

"ไม่ต ้องมาคุยกัน" มือของ Zhou Li วางอยู่บน Lin

้ กรยานของ Xi จะไม่มพ
แม้ว่าก๊อกนํ าจั ี ลังมากนัก แต่
หลินซีก็ไม่คด ่
ิ ทีจะผลั
กจักรยานออกไป

้ งคงเป็ นกลางวันแสกๆหลินซีไม่กลัวและพูด
ตอนนี ยั
อย่างเย็นชา“ มาคุยกันมีอะไรเหรอ?”

“ คุณจําโจวปิ นได ้ไหม” หลินซีคด ่ นึ่ งพยัก

ิ อยู่ครูห
หน้าโจวปิ นและโจวลี่ อาจเป็ นญาติกน ั ?

"นั่นคือพีชายของฉั
่ ่ ร่ ักของฉันคุณและ
นพีชายที
่
พีชายของฉั นพบกันในนัดบอดครงสุ ้ั ดท ้ายคุณจะได ้
่
พบกันอีกเมือไหร่ "
 "ฉันจําได ้ว่าฉันปฏิเสธเขาไปแล ้ว"หลินซีนึกถึง
่ อสั
ผู ้ชายทีซื ่ ตย ์

่
โจวลีเตะล ้อหน้าของจักรยานของหลินซีและพูด
่ ม
ด ้วยใบหน้าทีลุ ่
่ ลึก "พีชายของฉั นเป็ นคนดีเขา
่ ตย ์และเขาจะดีกบั ภรรยาของเขาในอนาคตคุณจะ
ซือสั
พบว่าเขาดีอย่างแน่ นอนเมือคุ่ ณ ไปกับเขาทุกที”่ มัน

อธิบายไม่ได ้หลินซีขยับจักรยานไปยังตําแหน่ ง
่
หลีกเลียงการกระทํ าทีน่่ าร ังเกียจของ Zhou Li และ
พูดว่า“ ฉันไม่ชอบเขาแบบนี ฉั ้ นบอกเขาอย่างช ัดเจน
้ั แล
ครงที ่ ้วว่าจะทําอะไร คุณหมายถึงเวลาทีคุ ่ ณมาทํา
เอะอะเหรอ? ""

นั่นเป็ นพีชายของฉั
่ ่ จริงๆคุณเข ้ากันไม่ได ้ดีกบั
นทีดี
เขาอย่างไรเขาไม่ชอบฉันแค่อยากให ้คุณไปทุกทีพู ่ ด
ตามตรงคุณมีอะไรหลินซีเป็ นลูกเรือตัวเล็ก ๆ นอกจาก
่
จะเติบโตดูดแี ล ้วยังมีอะไรอีกพีชายของฉั นเป็ นช่าง
 ่ งจังในโรงงานเขามีเงินเดือนมากมายต่อ
เทคนิ คทีจริ
เดือนเขาไม่ได ้ร ังเกียจคุณและคุณไม่เอา Joe .”

้ สามารถเข ้าใจคําพูดของ
หลินซีรู ้สึกว่าคน ๆ นี ไม่
มนุ ษย ์ได ้เลยดังนั้นเขาจึงระงับความโกรธในใจของเขา
้
ก ้าวขึนไปบนจั กรยานและพูดว่า "เนื่ องจากพีชายของ
่
คุณเก่งมากคุณแค่เลือกคนทีคุ ่ ณเลือกไม่ได ้ จ่ายได ้ให ้
ฉันรบกวนฉันอีกครงฉั ้ั นยังคงบอกว่าฉันไม่ชอบเขา
"หลังจากพูดเสร็จหลินซีกาํ ลังจะจากไป เป็ นผลให ้โจว
่ บทีจั
ลีจั ่ บของรถและหลินซีพยายามดึงรถกลับทังสอง ้
คนฉี กห ้องและมีคนมา

Zhou Li รู ้สึกเพียงว่ามีใครบางคนคว ้าคอของเขา

และผลักเขาไปด ้านข ้างอย่างแรง Zhou Li ปล่อยมือ
และเห็นชายร่างสูงทีมี ่ กล ้ามเนื อปู
้ ดทีแขนและมี
่ อาการ
่
บวมตามร่างกายกลินของควั นมัน

่
หลังจากได ้พบพีชายคนที ่
สองหลินซีรู ้สึกโล่งใจ
่
พีชายคนรองจ ่
้องไปทีโจวลี ่
และพู ดกับโจวลีว่่ า "คุณ
เวียนหัวใช่ไหมคุณกล ้าร ังแกน้องสาวของฉันและถ ้า
คุณกล ้าสร ้างปัญหาฉันจะทุบตีคณ ุ ให ้ตาย" หลังจาก
่ ากําปั้นของเขา
พูดจบเขาก็ โบกมือให ้โจวลีเขย่
ร่างกายของ Zhou Li ไม่สามารถเทียบได ้กับพีชาย ่
่
คนรองคนทีสองเขาคุ ้นเคยและเขาคงไม่สามารถขอมัน
้
ได ้ในวันนี เขามองหลิ ่ นหน้าหนี และวิง่
นซีอย่างขมขืนหั
หนี ไป

่
“ ขอบคุณคร ับพีชาย” ่
พีชายคนรองมั กจะพูดน้อย
และขีเก๊้ กตลอดทังวั
้ นเขามักจะถูกปู่ หลินตําหนิ แต่เขา
่
ดีกบั หลินซีมากและไม่มใี ครสามารถกลันแกล ้งหลินซี
ได ้

ตอนที่ 83 ปัญหา (คํา

เตือน:
 ่
"พีสาวไม่ ้ นใครเขากําลังทําอะไรอยู"่
เป็ นไรคนนี เป็
่
พีชายคนที ่
สองดู กงั วลหลินซีไม่ได ้ซ่อนมันเขาจึงบอก
่
พีชายคนที ่
สองเขาขมวดคิ ้ คิดสักพักก็เลิกคิวแล
ว, ้ ้ว
พูดว่า "เขาจะมาสร ้างปัญหาให ้คุณอีกในอนาคตงันก็ ้
โทรหาใครก็ได ้อย่าอายมันยังไม่ถงึ คราวทีเขาจะมาดุ ่
ร ้ายทีนี ่ ่ " "อืม! ขอบคุณพีชาย ่ "

สุภาพกับฉันกลับก่อนอากาศร ้อนและขีจั ่ กรยาน

้ กหน่ อย"หลินซีป่ ันจักรยานไป
ของคุณให ้สบายขึนอี
ตามคําแนะนํ าของ

่
พีชายอาวุ ่
โสพีชายคนรองเฝ้ าดูหลินซีจากไปนาน
่
กว่า เด็กผู ้หญิงหน้าตาดีกว่าพีชายเหล่ ้
านี ควรใส่ใจมัน
่
หลังจากเข ้าไปในคร ัวพีชายคนที ่
สองแอบโทรหา
่
พีชายทั ้
งสองและบอกพวกเขาว่ ้ กคน
าเกิดอะไรขึนทุ
พึมพําสักพักและตัดสินใจไม่บอก นายก่อนเพือที ่ ชาย
่
ชราจะได ้ไม่ต ้องกังวลพวกเขาเพียงแค่ต ้องให ้ความ
สนใจมากขึน้
 ่ ทํ
เรืองนี ้ าให ้หลินซีรู ้สึกไม่เต็มใจ แต่เดิมเขาคิดว่า
Zhou Bin เป็ นคนซือสั ่ ตย ์เขาไม่คด ่
ิ ว่าจะถูกกลัน
้
แกล ้งขนาดนี และเขาต ้องขอให ้น้องชายของเขาสร ้าง
ปัญหาให ้กับตัวเองหลินซีไม่มค ่ องตระกูล
ี วามร ักต่อพีน้
Zhou

่
เมือเขากลั บถึงบ ้านหลินซีก็กลับไปทีบ ่ ้านมีพด
ั ลม
่ ดลมหมุนไป
ไฟฟ้ าอยู่ในบ ้านหลินซีหมุนปุ่ มและเมือพั
ลมเย็น ๆ ก็พดั เข ้ามาหลินซีคด ่ ่ง ๆ เหล่านี และ
ิ ถึงเรืองยุ ้
ค่อยๆล ้มลง นอนหลับ. ฉันไม่รู ้ว่าเขาหลับไปนานแค่
ไหนหลินซีถก ู ปลุกด ้วยเสียงเคาะประตู

่
เมือไปเปิ ี่
ดประตูด ้วยความงุ นงงฉู่ เซิงยืนอยู่ทประตู
พร ้อมกับหยดเหงือที่ ไรผมบนหน้
่ าผากของเขา เมือ ่
ิ ้ รวบขึ
เห็นหลินซีควที ่ ้ กน้อยของเขาก็คลีออก
นเล็ ่
"หลินซีฉันเคาะประตูมานานแล ้วทําไมคุณถึงเปิ ดประตู
นานขนาดนี "้ มีเสียงบ่นเล็กน้อยในนํ าเสี
้ ยงของเขา
 หัวของหลินซียงั คงเวียนหัวอยู่กอ ่
่ นอืนให ้เขาเข ้าไป
ในห ้องและถามว่า "ฉันเพิงหลั ่ บไปทําไมคุณถึงมา"
"ฉันซือนํ ้ าแข็
้ ้ั นจะละลาย"
งไสให ้คุณกินเร็ว ๆ ไม่งนมั
ฉู่ เซิงหยิบออกมา กล่องอาหารกลางวันทีอั ่ ดแน่ น
ตอนนี หลิ้ นซีตนขึื่ นมาเล็
้ กน้อยไปล ้างหน้าขับไล่ความ
เหนื่ อยล ้าและฟื ้นคืนจิตวิญญาณของเขา

้
ฉู่ เซิงพบชามใบเล็กแบ่งนํ าแข็ ่
งไสทีละลายแล ้วใน
กล่องอาหารกลางวันออกเป็ นสองใบแล ้วส่งให ้หลินซี
้ นกันและแบ่งปันกับ ฉู่ เซิงใน
หลินซีก็กระหายนํ าเช่
่
ขณะทีมองไปที ่ นซี, ฉู่ เซิงสงสัยว่าจะคุยกับหลินซีได ้
หลิ
อย่างไรในภายหลัง ครงที ้ั แล่ ้วฉันถูกกลืนไปกับเสียง
ของ พ่อหลินและทุกสิงที ่ เขากํ
่ าลังจะพูดก็ถก ู กลืน
้
กลับไปคราวนี เขาตั ่
ดสินใจทีจะขอให ่
้พีสาวของเขา
อธิบายให ้ช ัดเจน ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่คด ิ จะทบทวน
ข ้อสอบ
 ้
กินนํ าแข็ ้
ง ฉู่ เซิงLin Xi ถาม︰ "วันนี อากาศร ้อน
้
คุณแค่เอานํ าแข็ ้ั าไม่มาคุณจะ
งมาให ้ฉันครงหน้
่
ทดสอบเพือเอาชนะใจพวกเขาทบทวนดี ๆ"

่ งคําสังของ
ในอดีต สําหร ับป่ า ฉู่ เซิงจะเชือฟั ่ Xi แต่
้
วันนี เขาเงี
ยบหลินซียงั คงพูดต่อ แต่ ฉู่ เซิงคว ้ามือของ
หลินซีไว ้ในทันใดหลินซีก ้าวถอยหลังเล็กน้อยด ้วย
ความตกใจและพยายามแยกตัวออก ฉู่ เซิงไม่ได ้ใช ้
กําลังมากนัก แต่เขาก็ไม่ปล่อยให ้หลินซีหนี ไปได ้ .

้ั
หลินซีมองไปที่ ฉู่ เซิงอีกครงการจ ้องมองของเขาวิง่
เข ้าไปในดวงตา Obsidian ของเขาซึงทั ่ งหมด
้
่
อ่อนโยนเกือบจะกลืนหลินซีLin Xi รู ้สึกร ้อนแรงเมือได ้
่ ัดเจนของ ฉู่ เซิงก็มาจากหูของเขา:
เห็นและเสียงทีช
"Lin Xi, ฉันชอบคุณ, ฉันชอบคุณมาก, ฉันอยากเป็ น
แฟนของคุณ, โอเค?"
 ในตอนนี หลิ้ นซีไม่สามารถบอกได ้ว่ามันเป็ น
่
อย่างไรเด็กทีเขาเลี ้ มากําลังสารภาพกับตัวเองว่ามี
ยงดู
อะไร?หลินซีตงสติ ้ั และใช ้กําลังอีกครงเพื
้ั อถอนมื
่ อออก
จาก ฉู่ เซิงเธอหายใจเข ้าลึก ๆ และพูดว่า "ฉู่ เซิงคุณรู ้
ไหมว่าคุณกําลังพูดถึงอะไรฉันเป็ นน้องสาวของคุณ
คุณจะพูดแบบนี กั ้ บฉันได ้อย่างไร"

"น้องสาว? นี่ ?! ฉันรู ้แค่วา่ ฉันชอบคุณฉันอยากอยู่

กับคุณหลินซีฉันจริงใจฉันคิดเรืองนี ่ มานานแล
้ ้วฉัน ...
"

" หุบปากซะ ฉู่ เซิงฉันเป็ น น้องสาวของคุณและมัน

จะเป็ นของคุณเท่านั้น "น้องสาวคุณเข ้าใจไหม"หลินซี
ขัดจังหวะ ฉู่ เซิงอย่างรุนแรงบอกเธอโดยสัญชาตญาณ
่ ้
ว่าเธอต ้องทําสิงนี

้ั
เป็ นครงแรกที ่ ฉู่ เซิงเห็นหลินซีทรวดเร็
ี่ วและเข ้มงวด
และเขาจับมือเธออีกครง: ้ั "Lin Xi ฉันชอบคุณจริงๆ
ฉันเคยปฏิบต ั ก
ิ บั คุณในฐานะน้องสาวของฉัน แต่
 ้ นแค่อยากเป็ น กับคุณดูแลคุณดูแลคุณใน
ตอนนี ฉั
ฐานะแฟนของคุณฉันสัญญาว่าฉันจะปฏิบต ั ติ อ
่ คุณ
อย่างดีตลอดชีวต ่ คนอื
ิ ฉันสามารถทําสิงที ่ ่ าได ้และ
นทํ
่ ่ คนอืนทํ
ฉันจะไปในสิงที ่ าไม่ได ้ทําหลินซีให ้โอกาสฉัน
โอเคไหม? "

ดวงอาทิตย ์ทีแผดจ่ ้าของต ้นฤดูร ้อนปล่อยความ

กระตือรือร ้นสุดท ้ายออกมาและค่อยๆหายไปใต ้ขอบ
ี่
ฟ้ า ฉู่ เซิงยืนอยู่ทประตู ของชุมชน ก ้มหน้าไม่รู ้ว่าเขา
คิดอะไรอยู่ หลังจากถูกพีสาวปฏิ ่ เสธน้องสาวของเธอก็
ถีบเขาออกจากประตู เขาไม่รู ้ด ้วยซําว่ ้ าต ้องทํา
่
อย่างไร? พีสาวของฉั นขอให ้เขากลับไปคิดเรืองนี่ อี
้ ก
้ั
ครงเขาเข ้าใจเป็ นอย่างดีวา่ เขาอยากเป็ นแฟนของ
่
พีสาวเขา

้ นวันทีเลวร
วันนี เป็ ่ ้ายมากหลินซีไม่มแี รงแม้แต่จะ
ทําอาหารเย็นดังนั้นเขาจึงทําอาหารเย็น ๆ และกินแบบ
ึ ้ กน้อยหลังจากอาบนํ าและฉาก
นั้นหลินซีรู ้สึกดีขนเล็ ้
ในตอนนี ก็ ้ เริมปรากฏขึ
่ ้
นในใจของเขาอี ้ั นซี
กครงหลิ
 ่
รู ้สึกว่าตอนทีเขาอยู ี่ ่ ไม่มส
่ทนี ิ่ น
ี งอื ่ ๆ อีกมากมาย
นอกจากดอกท ้อจํานวนมาก แต่เธอมาทีนี ่ ่ เพือทํ
่ างาน
่
ระบบให ้เสร็จโดยทีเธอไม่ ได ้คิดจะหาใครสักคน

ตอนที่ 84 กิจวัตรอ ันขมขืน ่

หลินซีน่ ังบนระเบียงสายลมยามเย็นพัดผมของเธอและ
ความทรงจําของการบินพาหลินซีกลับไปทีหมู ่ ่บ ้านชิง
่
ซานฉากสุดท ้ายหยุดทีฉาก ฉู่ เซิงคุกเข่าหน้าหลุมฝัง
ศพ ความโกรธในใจของฉันลอยหายไปกับสายลมทิง้
่ อนโยนของทังสองคนเข
ช่วงเวลาทีอ่ ้ ้าด ้วยกัน เด็กคน
้ นอะไร หลังจากฝึ กเขาวันนี เขาจะอึ
นี เป็ ้ ดอัดกับตัวเอง
สักพักไหม?

้
หยดนํ าตกลงบนแก ้มของเธอและหลินซีก็มองขึนไป้
บนท ้องฟ้ าหยดฝนตกลงมาจากท ้องฟ้ าทีมื ่ ดมนและฝน
กําลังตก เม็ดฝนทําให ้แผ่นดินแห ้งอย่างรวดเร็วและฝน
ก็คอ ้
่ ยๆตกหนักขึนและคนเดิ นเท ้าก็เดินกลับบ ้านอย่าง
้ กน้อยขณะทีเขาเฝ้
รวดเร็วหลินซีขมวดคิวเล็ ่ าดูฝนใน
เวลานี ้ ฉู่ เซิงควรไปโรงเรียนไม่เช่นนั้นฝนจะตกหนัก
จนเปี ยกแน่ นอน

ตอนนี ป๊้ าหลินกลับมาแล ้วเห็นได ้ช ัดว่าวันนี โชคไม่

้
้
ดีพอเสือผ้าส่ วนใหญ่ของเขาเปี ยก หลินซีรบี เร่งให ้พ่อ
หลินอาบนํ าร ้ ้อนแล ้วต ้มซุปขิง พ่อหลินกําลังทาน
่
อาหารเย็นกับเพือนร่ วมงานของเขาในวันนี ้ แต่มน ั ก็
สายไปหน่ อยพอดีกบ ่
ั วันทีฝนตก

้ อ Lin ก็ดมชาขิ
หลังจากอาบนํ าพ่ ื่ ่ กสาวของ
งทีลู
เขานํ ามาเขารู ้สึกสบายใจในใจเขากําลังจะกลับห ้องไป
พักผ่อนจูๆ่ หลินซีก็ถามว่า "วันนี ้ ฉู่ เซิงมาบ ้านเราหรือ
ยัง ? "มือของหลินซีกาํ ลังล ้างจานหลังจากหยุดฉัน
ถามว่า" มีอะไรเหรอ? "

่ นคนทีดู
" ฉันเพิงเห็ ่ เหมือนเขามากทีประตู
่ ชม
ุ ชน
่
ฉันมองไม่เห็นช ัดเจนเมือเขาอยู ่ไกล ออกไป” หัวใจ
ของหลินซีบบ ี ตัวแทบจะไม่บบี ด ้วยรอยยิม้ พ่อหลิน
้ อหลินดืม
กระตุ ้นให ้เขากลับไปพักผ่อน แต่เช ้า วันนี พ่ ่
ไวน์ไปบ ้างแล ้วตอนนี ง่้ วงนิ ดหน่ อยจึงกลับห ้องและเข ้า
นอน

้ อคิ
หลินซีรู ้สึกกังวลมากขึนเมื ่ ดถึงเรืองนี
่ และในที
้ ่ ด
สุ
่
ก็อดไม่ได ้ทีจะเปลี ่
ยนเสื ้ าและออกไปพร ้อมกับร่ม
อผ้

่ ยกโชกด ้วยสายฝน
นอกชุมชนหลินซีเห็น ฉู่ เซิงทีเปี
้
คิวขมวดของเขาเปี ยกชุม
่ ไปด ้วยสายฝนและเขาดูซด ี
้
และมืดมนในขณะนี เขายื นอยู่คนเดียวใต ้ต ้นไม้เหมือน
่ กเจ ้าของทอดทิงเมื
ลูกสุนัขทีถู ้ อสู่ ญเสียและรู ้ว่าจะ
กลับมาได ้อย่างไร

หลินซีรู ้สึกได ้ถึงเมฆหมอกในดวงตาของเธอและเธอ

ก็รบี เดินไปหา ฉู่ เซิงโดยถือร่มสองคน ฉู่ เซิงฟื ้ น
ความรู ้สึกของเขาจากโลกของตัวเองดวงตาทีว่่ างเปล่า
ของเขาจดจ่อเขามองไปทีหลิ ่ นซีด ้วยสายตาทีทํ ่ าอะไร
ไม่ถก ่ งเสียงแหบแห ้ง
ู เขากระซิบเบา ๆ : "Lin Xi" เมือฟั
้
ของ ฉู่ เซิงนํ าตาของหลิ นซีก็ไหลลงมาและพวกเขา ตก
 ้
ลงบนพืนผสมกั ่ ดเธอก็ยงั ไม่สามารถ
บสายฝน ท ้ายทีสุ
้ ้
ช่วยไอ ้คนนี ได

่
การดืมชาขิงอุน ่
่ ๆ ฉู่ เซิงสวมชุดนอนทีสะอาดและ
ผมของเขาก็ยงั เปี ยกอยู่หลินซีโยนผ้าขนหนู ผน ื ใหญ่
ให ้เขาลดเสียงลงและพูดว่า "รีบเช็ดผมให ้แห ้ง" ฉู่ เซิง
วางชามแล ้วหยิบมัน เขาเอาผ้าขนหนู เช็ดหัวอย่างไม่
สนใจใยดี

หลินซีมองไม่เห็นและดึงผ้าขนหนู มาเช็ดผม ฝนเริม่

้ อย
ตกหนักขึนเรื ่ ๆ และฝนก็ตกกระทบหน้าต่างกระจก
้
ทําให ้ทัศนี ยภาพทังหมดพร่ ้ งอยู่บนถนน
ามัว มีนําขั
่
หลินซีไม่กล ้าปล่อยให ้ ฉู่ เซิงกลับไปทีหอพั กภายใต ้ฝน
่
ทีตกหนั กภาวนาว่าฝนจะหยุดตกในเร็ว ๆ นี ้

ตอนนี ปู่้ หลินยังไม่กลับมาเลยไม่รู ้ว่าวันนี คุ

้ ณปู่ จะ
่
จัดการยังไง บ ้านพีใหญ่ อยูใ่ กล ้ Hebanzhai เมือก่ ่ อน
่
ไม่สะดวกทีจะกลั บบ ้านชายชราจะไปค ้างคืนทีบ ่ ้านของ
 ่
พีใหญ่ ถ ้าคุณปู่ หลินไม่กลับมาเขาสามารถให ้ ฉู่ เซิง
นอนบนเตียงของคุณปู่ หลินได ้ .

้
“ คืนนี นายจะไม่ กลับหอพักหรือ”หลินซีถาม ฉู่ เซิง
้
ดวงตาของ ฉู่ เซิงสว่างขึนและเขาส่ ายหัวอย่างรวดเร็ว:
่
“ ไม่เป็ นไรเพือนร่ ่ ่ น”
วมห ้องของฉันจะช่วยฉันไปทีนั
่ น การปรากฏตัวของเขาหลินซีรู ้แค่วา่ เขากําลัง
เมือเห็
คิดอะไรอยู่

่
อย่างไรก็ตาม ฉู่ เซิงไม่ได ้วางแผนทีจะนอนบนเตี ยง
ของคุณปู่ หลินเขาไม่ต ้องการปลุกพ่อ Linหลินซีรู ้สึก
รําคาญและต ้องการเอาชนะเขาถ ้าเขาไม่นอนบนเตียง
ของคุณปู่ หลินเขาควรจะเบียดเตียงกับเธอหรือไม่?

ฉู่ เซิงไม่กล ้าคิดอย่างนั้นเขาคิดจะทํามันทังคื

้ นบน
โซฟา เมือรู ่ ้ว่าเขาเข ้าใจผิดหลินซีจงึ โยนหมอนและผ้า
ห่มผืนบางให ้เขาด ้วยความลําบากใจ ฉู่ เซิงกอดหมอน
และยิมให้ ้หลินซีอวดฟันขาวของเขา ให ้แสงแดดแก่
เขาและมันจะส่องแสงถ ้าเขารู ้ว่าเขาควรจะถูกปกคลุม
้ นหลินซีก็คด
ด ้วยฝนตลอดทังคื ่
ิ อย่างขมขืน

ปิ ดประตูหลินซีไม่สนใจเขาอีกต่อไป นอนโซฟาทัง้
้ ้องปวดหลังแน่ ๆ ให ้เขาทรมานหน่ อย ฉู่ เซิง
คืนพรุง่ นี ต
รู ้สึกได ้อย่างไรว่านี่ เป็ นความทุกข ์ หลังจากออกจาก
้
หมู่บ ้านชิงซานทังสองก็ ้ กแล ้ว
ไม่เคยอยู่ด ้วยกันแบบนี อี
พวกเขาถูกแยกออกจากกันด ้วยกําแพงจากพีสาวของ ่
พวกเขาสนิ ทกันแค่ไหน!หลินซีหลับไปแล ้วและ ฉู่ เซิงก็
หลับอย่างสงบในคืนนี ้

่ ญญาณเตือนดังขึนหลิ
ในตอนเช ้าเมือสั ้ นซีก็ลกุ ขึน้
้
และเปิ ดประตู ฉู่ เซิงลุกขึนแล ่ นผมสี
้วและทําโจ๊ก เมือเห็
ดําของหลินซีย่งุ เหยิงเล็กน้อย ฉู่ เซิงก็กระซิบว่า
่
"พีสาว ่
ไม่ เสียวซี ไปล ้างตัวและทานอาหารเช ้า"
่ นซีล ้างชามโจ๊กก็วางอยู่บนโต๊ะแล ้ว
หลังจากทีหลิ

ในตอนเช ้าเวลาค่อนข ้างแน่ นและหลินซีก็ไม่รบกวน

่ ยกับเขาหลังอาหารเช ้าเขากําลังจะออกไป ฉู่ เซิง
ทีจะคุ
ล ้างจานทําความสะอาดเตียงและออกไปข ้างนอกกับ
หลินซี

ฝนตกหนักในคืนหนึ่ งล ้างทังเมื
้ องอย่างไม่มท ี่ ฉู่
ี ติ
เซิงเดินตามหลินซีไปทีประตู ่ Hebanzhaiหลินซีทงิ ้
่
กลินอายที ่ อนโยนของเขาและมองไปที่ ฉู่ เซิงอย่าง
อ่
จริงจัง: "ฉู่ เซิง ฉันยังคงพูดแบบนั้นฉันมีแค่พสาวและ
ี่
น้องชายเท่านั้นไม่มก ี ารพัฒนาอืน ่ ๆ ถ ้าคุณลองคิดดูส ิ
เราจะยังคงเป็ นพีน้ ่ องกันต่อไปถ ้าคุณไม่เข ้าใจก็อย่ามา
หาฉันอีกในอนาคต” หลังจากพูดจบหลินซีก็เดินเข ้า
ไปโดยไม่หน ั กลับมาในคร ัว

ี่ ่ นอย่างว่างเปล่าปรากฎว่าน้องสาว
ฉู่ เซิงยืนอยู่ทนั
ของฉันยังไม่ได ้วางแผนทีจะยอมร ่ ับตัวเอง ฉู่ เซิงรู ้สึกว่า
หัวใจของเขาปวดร ้าวเล็กน้อยเขาขีจั ่ กรยานคันเก่า
และกลับไปโรงเรียนด ้วยสีหน้าเศร ้าหมอง

ตอนที่ 84 กิจวัตรอันขมขืน
่ (คํา
 เตือน: ใน

อีกไม่กวัี่ นข ้างหน้า ฉู่ เซิงไม่ได ้มาทีหลิ

่ นซีLin Xi
ไม่รู ้ว่าเด็กคนนั้นคิดอะไรอยู่ แต่เธอไม่สนใจ ฉู่ เซิงสัก
พักผู ้จัดการ Qiu ได ้ร ับมัน ด ้วยวัสดุจาํ นวนมากหลิน
่
ซีได ้เพิมการจั ่ มมี
ดหาเครืองดื ่ เครืองดื
่ ม ่ 5 ชนิ ดทุกวัน
้
ลูกค ้าเกือบทังหมดที ่
มาร ับประทานอาหารจะสัง่
่ มผู
เครืองดื ่ ้จัดการ Qiu ค่อนข ้างภูมใิ จการประชุม
ประจําครึงปี ่ ของ สํานักงานใหญ่เป็ นตาของ

เขาเขาอยู่ในไฟแก็ซแต่เขาไม่กล ้าทีจะลื ่ มฮีโร่ไม่

เขามาหาหลินซีพร ้อมกับกระดาษหนึ่ งแผ่นหลังจาก
้
อ่านเนื อหาบนกระดาษหลิ นซีก็รู ้สึกสับสนเล็กน้อย . นี่
เป็ นการแจ ้งการฝึ กอบรมสําหร ับพนักงานรุน ่ เยาว ์
องค ์กรพนักงานกลุม ่ หนึ่ งไปเข ้าร่วมการฝึ กอบรม
เทคโนโลยีการทําอาหารสถานทีตั ่ งอยู
้ ่ใน Deqing
Hall ทีมี ่ ชอเสี
ื่ ยงในเมือง S โดยคํานึ งถึงปัญหา
ระยะทางนอกจากนี ยั ้ งมีทพั
ี่ กให ้หลังจากคุณปู่ หลินได ้
่ เขาหวั
เรียนรู ้เรืองนี ้ งว่าหลานสาวของเขาจะไปโดย
ธรรมชาตินี่เป็ นวิธก ่
ี ารเรียนรู ้และสือสารกั บทุกคน
้
แน่ นอนว่าโอกาสดีๆแบบนี พลาดไม่ ได ้

หลินซีรอให ้ ฉู่ เซิงมาหาเธอ แต่น่าเสียดายทีเขาไม่ ่

่
เคยเห็นใครเลย เมือมองไปที วั่ นนั้นหลินซีต ้องการรอ
่
อีกสักหน่ อยโดยไม่รู ้ว่าเมือไหร่ ฉู่ เซิงจะสอบเสร็จ น่ า
่ นซีไม่ได ้รอ ฉู่ เซิงแต่เพือ
เสียดายทีหลิ ่ Zhou Li ครงนี ้ั ้
่
โจวลีพาพี ่ องสองสามคนมาทีนี
น้ ่ ่ และหลินซีถก ้
ู ปิ ดกัน
ไม่ไกลจากบ ้าน

มีคนสองสามคนล ้อมรอบหลินซีและหลินซีมองไปที่
Zhou Li อย่างมีช ัยในเวลากลางวันแสกๆนี ้ Zhou Li
่
กล ้าทีจะหยุ ่ กตํารวจจับ
ดเขาและเขาก็ไม่กลัวทีจะถู
ความหมายของ Zhou Li นั้นง่ายมากนั่นคือเขา
ต ้องการให ้หลินซีจด ่
ั การกับพีชายของเขาต่อไปหลินซี
ถาม Zhou Li "นี่ เป็ นความคิดของคุณหรือความคิด
่
ของพีชายของคุ ่
ณถ ้าพีชายของคุ ณต ้องการคุณให ้
เขาคุยกับฉันถ ้ามันเป็ นความคิดของคุณเองคุณคิดว่า
ี้
คุณเป็ นคนใจกว ้างเกินไปหรือไม่ช?"
 ่
"พีชายของฉั ้ ายผิวบางคุณปฏิเสธเขาครง้ั
น เป็ นผูช
่ ้วเขาจะกล ้ามาหาคุณได ้อย่างไรด ้วยวิธน
ทีแล ้ ้าคุณ
ี ีถ
่ ณก็ไปหาพีชายของฉั
เป็ นฝ่ ายริเริมคุ ่ นและบอกว่าคุณ
ยินดีทจะจัี่ ดการกับเขา " โจวลีคิ ่ ดว่าความคิดนี ดี
้ มาก

่
“ ถ ้าฉันไม่ไปคุณต ้องการอะไร” หลินซีมองไปทีโจว
ลี่

“ ถ ้าอย่างนั้นคุณก็ไม่อยากไปทํางานอย่างสงบพวก
่
เราว่างและหยุดคุณทุกวันถ ้าคุณไม่ทําให ้พีชายของ
่ น
ฉันมีความสุขฉันจะไม่ทําให ้คุณสบายใจ” โจวลีเป็
คนพาลอย่างเห็นได ้ช ัด

่ นสามารถฟ้ องคุณในเรืองนี
“ โจวลีฉั ่ ได ้ ้” หลินซี
เตือนเขา
 "ฟ้ องฉันอะไรฉันไม่ได ้ทําอะไรคุณนอกจากนี ถ ้ ้า
คุณฟ้ องฉันฉันยังบอกได ้ว่าคุณยากจนเกินไปและร ัก
คนรวยคุณเป็ นคนอัจฉริยะคุณติดพีชายของฉั ่ นและ
คุณก็ไม่ได ้ทําอะไร ไม่ต ้องการเขาหลินซีเจ ้าเล่ห ์คนนี ้
ขึน้ ๆ ลง ๆ พูดอะไรก็ได ้ทีคุ
่ ณต ้องการใช่มยถึ ้ั งตอน
นั้นชือเสี
่ ยงของคุณจะแย่ฉันกลัวว่าคุณจะไม่สามารถ
่
หาคนแบบพีชายของฉั นได ้ . "โจวลีพู ่ ดจบและมองขึน้
ลงอย่างไร ้ความปรานี หลินซีกลุม ่
่ เพือนที ่ ่รอบ ๆ ก็
อยู
เดินตามมาด ้วยความฮาและบางคนก็ตะโกนว่า" สาว
น้อยช่วยดูหน่ อยได ้ไหมฉันขาดลูกสาวด ้วย กฎหมาย
"

่ บ
หลินซีรู ้สึกอับอายและโกรธบีบมือของเขาแน่ นทีจั
่
รถ เมือเธอไม่ ้ ้ก็มค
สามารถจัดการกับคนเหล่านี ได ี นมา
่ กรยานและหลินซีก็เห็นผูอ้ าวุโสซาน
ขีจั

ผู ้อาวุโสซานจอดรถจักรยานของเขาตรงหน้าหลิน
่
ซีมองไปทีโจวลี ่
และพู ดว่า "คุณกําลังทําอะไรอยู่
 ่ ณต ้องการทําอะไรไป
ขวางทางสําหร ับผูห้ ญิงคนอืนคุ
ไป"

"โอ ้แล ้วผู ้ช่วยล่ะนี่ คือสิงที

่ คุ่ ณตามมาและการ
มองเห็นก็ไม่ดน ่
ี ัก! ไม่แข็งแรงเท่าพีชายของฉั น" โจวลี่
่
ไม่ได ้ทําให ้พีชายคนที ่
สามอยู ่ในสายตาของเขาชาย
้ ซอสั
คนนี ดู ื่ ตย ์ มีกล ้ามนิ ดหน่ อย แต่สู ้ไม่ได ้และไม่มี
แรงผลักดันเลยแม้แต่นิดเดียว

้
อย่างไรก็ตาม Zhou Li ไม่ได ้ตังใจที ่
จะสร ้างปัญหา
้
ในวันนี เขาทั ่ องหลายคนหลีกทางและพูดกับ
กทายพีน้
้ ณไปหาพีชายของฉั
หลินซี: "พรุง่ นี คุ ่ นด ้วยตัวเองถ ้า
่ งฮัม!" นํ าเสี
คุณไม่เชือฟั ้ ยงเต็มไปด ้วย มันเต็มไปด ้วย
ภัยคุกคามหลินซีมองเขาในชุดขาวดึงผู ้อาวุโสและทัง้
สองก็รบี ออกไป

หลินซีมองย ้อนกลับไปในขณะทีเดิ ่ น แต่กลุม

่ คน
ไม่ได ้ไล่ตามเขาหลินซีถอนหายใจยาว ๆ และถาม
่
พีชาย ่
3 "พีชาย, ่ ่ ?"
ทําไมคุณมาทีนี
 ่
" พีชายของฉั ่
นตกลงทีจะให ้คุณออกจากงานทุก
่ นจากไปวันนี คุ
วันเมือฉั ้ ณได ้ออกไปแล ้วฉันไล่คณ ุ
้
ทังหมด ่
ทาง "พีชายอาวุ โสมองไปทีหลิ ่ นซีด ้วยสายตา
่ นห่วงและพูดว่า" น้องสาวหรืออืน
ทีเป็ ่ ๆ ทีฉั
่ นควรบอก
นายเกียวกั ่ ่ ฉั
บเรืองนี ้ นคิดว่าเขาแค่ทําให ้คุณตกใจ แต่
ตอนนี ดู้ เหมือนว่าผู ้ชายคนนี จะไม่
้ เอาเบา ๆ

ปล่อยเถอะ"รุน ่
่ พีคนที ่
สามรู ้สึกว่าพวกเขาคาดเดา
สถานการณ์ผด ิ และทําให ้น้องสาวของจูเนี ยร ์ตกอยู่ใน
อันตราย ในกรณี ทน้ ี่ องชายมีหน้าทีดู ่ แลน้องสาว
จะต ้องเดือดร ้อนหลินซียงั สังเกตเห็นความจริงจังของ
่ ้
เรืองนี

่ ณปู่ หลินกลับมาหลินซีก็เล่าเรืองโจวลี
เมือคุ ่ ่ ้คุณ
ให
ปู่ ฟัง พ่อหลินกระโดดขึนก่ ้ อน: "เด็กดีฉันประเมินเขา
ตํ่าไปเซียวซีไม่ต ้องกลัวพ่อไปหาคนเกียวกั ่ ่ และ
บเรืองนี ้
บอกว่าครงนี ้ั โจวปิ
้ ่ ตย ์ฉันจะจ่ายเงิน
นดูเหมือนเด็กซือสั
ได ้อย่างไร?, มีชดุ อยู่ข ้างหลังเดิมทีข ้าคิดว่าเขาเป็ นคน
 ี่
ดี แต่ข ้าไม่คาดคิดว่าจะมีพชายลู ่ พ่อหลินโกรธ
กครึง”
มากจนอกไปด ้วยกันหลินซีรบี ปลอบ: "พ่อฉันไม่
่
เป็ นไรพีชายคนที ่
สามอยู ี่ ่ วันนี และฉั
่ทนี ้ นไม่ได ้ทําอะไร
พ่อไม่ต ้องกังวล"

"ดูดด ู งั นั้นถ ้าผู ้หญิงกําลังมองหา ใครบางคนเธอ

ต ้องตรวจสอบสถานการณ์หาให ้ช ัดเจนในตอนแรก
คุณยกย่องเด็กทีใช ่ ้จ่ายข ้าวดี แต่สด ุ ท ้ายดูคนแบบนี ้
"คุณปู่ หลินรู ้สึกรําคาญเล็กน้อยทีลู ่ กชายของเขา
ไม่ได ้ทํา ทุกอย่างดี แต่เขารู ้สึกขอบคุณเล็กน้อยโชคดี
่
ทีพวกเขาตั ดสินใจจ ้างลูกเขย มิฉะนั้นผู ้หญิงคนนี จะ ้
แต่งงานกับคนอืนและเธอก็ ่ ้
ยงั ไม่รู ้ว่าจะเกิดอะไรขึนเธอ
จะให ้ผู ้ใหญ่ม่นใจได
ั ้อย่างไร

ตอนที่ 85 การต่อสู ้
คุณปู่ หลินเตรียมการและในตอนเช ้าเขาและหลินซีก็
ไปทํางานด ้วยกัน ในช่วงบ่ายให ้เด็กฝึ กงานสองสาม
คนทํางานหนักและให ้ของขวัญแก่หลินซี ในขณะนี ้
้ อน
จัดการกับมันเช่นนี ก่
 ่
พีใหญ่ แต่งงานแล ้วและนอกจากบ ้านของเขาจะอยู่
่ งหลินซีไป
ใกล ้กับเหอเป่ าไห่มากแล ้วก็ไม่สะดวกทีจะส่
่
เลยจัดให ้ลูกคนทีสองและสามผลั ดกันส่งหลินซี
สําหร ับพ่อหลินฉันไปหาเด็กชายโจวปิ นเพือชํ่ าระ
บัญชี

่
โจวปิ นถูกพ่อของหลินฝึ กและยังรู ้สึกงุ นงงเมือเขารู ้
่
เรืองราวทั ้
งหมดเขารู ่
้ว่าพีชายของเขาต ้องทุกข ์ใจโจ
วปิ นขอโทษพ่อของหลินอย่างเร่งรีบและสัญญาว่าจะ
่
กลับไปหาพีชายของเขา ่ าระบัญชีและเขาจะไม่มี
เพือชํ
วันกลับไปก่อกวนหลินซี

่
ก่อนทีเขาจะคุ ่ ้ถูกทุบตี
ยกับน้องชายของเขาโจวลีได
้
ไปแล ้วและกลับมาด ้วยใบหน้าฟกชําและใบหน้ าบวม
่ นน้องชายทีจํ่ าไม่ได ้ของเขาความคิดของโจวปิ น
เมือเห็
่
เกียวกั บการฝึ กน้องชายของเขาก็หายไป
 ่ ต
เรืองนี ้ ้องมีการพูดคุยกันตังแต่
้ ต ้นในช่วงไม่กวัี่ นที่
ผ่านมาหลินซีถก ่
ู พีชายสองคนพากั นออกจากงานเมือ ่
่
ถึงตาของพีชายคนที ่
สองเขาก็ โดน ฉู่ เซิงทําร ้าย

วันนี ้ ฉู่ เซิงยุ่งกับการสอบและไม่มเี วลาวิงไปหาหลิ

่ น
่ ดหลังจากสอบเสร็จ ฉู่ เซิงก็มาหาหลินซีกอ
ซีในทีสุ ่ นที่
จักรยานจะหยุดนิ่ งเขาเห็นหลินซีเดินออกไปพร ้อมกับ
ชายคนหนึ่ ง พีชายคนที
่ ่
สองเป็ นคนตลกเมือเห็่ น
ท่าทางมืดมนของน้องสาวคนเล็กเขาก็อยากทําให ้เธอ
มีความสุขเขาครําครวญครุ่ น ่
่ คิดเรืองตลก ๆ มากมาย
และสุดท ้ายก็ทําให ้หลินซีรู ้สึกขบขัน

้
ทังสองล ่ ากลับบ ้านด ้วยกัน ฉู่ เซิงมอง
้อเล่นและขีม้
่
ไปทีรอยยิ ้
มของหลิ นซีเช่น Yan หัวใจของเขาถูกกรีด
อย่างรุนแรงใบหน้าของเขาบูดบึงมื ้ อของเขาทีจั ่ บมือ
จับถูกบีบแน่ นหลังมือของเขารุนแรงด ้วยเส ้นเลือดสีฟ้า
และดวงตาของเขาเป็ นสีแดง เมือเห็ ่ นทังสองคนเดิ
้ น
จากไปอย่างว่างเปล่า ฉู่ เซิงระงับความระคายเคืองในใจ
้ กรยานและเดินตามหลังพวกเขาไปอย่างเงียบ ๆ
ขึนจั
 ้ นซีตงใจเปลี
วันนี หลิ ้ั ่
ยนถนนเพี ยงเพราะเขากังวลว่า
่ ้าไปใน Zhou Li แต่วน
จะวิงเข ั นี ้ Zhou Li ติดอยู่ที่
ประตูชม ุ ชนหลินซี

Zhou Li โกรธมากเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี ไม่ ้ กล ้า

่
ทีจะหลบเลี ่
ยงเขาเขาบล็ ้ั
อกหลินซีสองครงและหลิ นซี
่
หลบเลียงอย่ างกะทันหันทําให ้เขารอเหมือนคนโง่เป็ น
เวลาหลายชวโมง ่ั คุณบอกว่าทําไมเขาไม่ไปเหอเป่ าไห่
และรอเขาก็ไม่โง่เหมือนกันนั่นคือเว็บไซต ์ของหลินซีนี่
้
ไม่ได ้ต ้องการการต่อสู ้ใช่หรือไม่? คราวนี เขาตัดสินใจ
่
เสียงเล็ ้ ประตู
กน้อยและปิ ดกันที ่ ชมุ ชนหลินซีคณุ ไม่
สามารถช่วย แต่เข ้าไปในบ ้าน!

ทันทีทพีี่ ชายคนที
่ ่
สองเห็ ่
นโจวลีเขาก็ หนั หน้ามาและ
พูดกับหลินซี: "น้องสาวหลีกไปชายคนนี จั ้ ดการได ้คน
่
เดียว" เมือโจวลี ่ นคนนี เขาก็
เห็ ้ ่
รู ้สึกถึงการเปลียนแปลง
เล็กน้อย ในหัวใจของเขา
 ่ าให ้จิตใจของเขามั่นคงโจวลีตะโกนบอก
เพือทํ ่
่
พีชายคนรอง: ้ ณมาวันนี ฉั
"หลานชายทําไมวันนี คุ ้ น
ทรมานมากครงที ้ั แล
่ ้วอย่าพยายามถามเวลานี ดู
้ คณุ
ี่
ฉันยังมีพชาย “

โอเค แต่ผู ้ช่วยของคุณมันน่ าอนาถเกินไปป่ านใช ้

้
อะไรเหรอทังสองอย่ างใช ้ด ้วยกันและฉันไม่อยาก
เสียเวลากับคุณ” ผูอ้ าวุโสคนทีสองพู่ ดพลางขยับ
ข ้อมือและเท ้าข ้อมือ หม่ากานเหลือบมองไปทีโจวลี ่ ่
โดยประมาณค่าพลังลดเสียงลงแล ้วพูดว่า "พีโจวไม่ ่ ้ั
งน
ฉันจะโทรหาใครก็ได ้" พวกเขายังมีพน้ ี่ องอีกสองสาม
้
คนกันประตู ี แห่งของชุมชน โจวลีจ่ ้องไปทีไม้
อก ่ เท ้าและ
้
พูดว่า "เรากลัวอะไรตอนนี เราสองต่ อหนึ่ งและเรามี
่
โอกาสทีจะชนะ"

่ นว่าการต่อสู ้กําลังจะเกิดขึนหลิ
เมือเห็ ้ นซีก็กลัว
เล็กน้อย เขาจึงกระซิบบอกรุน ่ พีว่่ า "พีทํ
่ างานได ้ไหมวิง่
ไปแค่นีก็้ ถงึ ประตูบ ้านแล ้ว"
 ้ นหนี ถ
"ไม่เป็ นไรเด็กคนนี เป็ ้ ้าคุณไม่โน้มน้าวเขาก็
คงไม่มท ี่ นสุ
ี สิ ้ ด "หลังจากพูดจบเขาก็พบ ้ น้
ั แขนเสือขึ
และกําลังจะชกใครสักคน

๋
“ เดียวก่ ๋
อนเดียวก่อนหลินซีคณ ุ ลองคิดดูถ ้าคุณ
ต ้องการฉันจะไม่ทําอะไรเราจะเป็ นครอบคร ัวเดียวกัน
ในอนาคตถ ้าคุณไม่มค ี วามสุขฉันก็ยน ิ ดีต ้อนร ับคุณ
สามารถมองโลกในแง่ดฉ ี ันมีผู ้ช่วยและฉันมีพน้ี่ องคน
่ ๆ มาทีนี
อืน ่ ่ ในระยะหนึ่ ง” โจวลีไม่ ่ แน่ ใจว่าเขาจะชนะ
โดยคิดว่าถ ้าหลินซีเป็ นคนป้ านก็ไม่ต ้องกังวลเรืองนี ่ มั
้ น
ใหญ่ ท ้ายทีสุ่ ดปัญหานี ไม่
้ สามารถจัดการกับมันได ้

่
"ผายลมเช่นเดียวกับคุณพีชายของคุ ณจะไม่เป็ นสิง่
่ หลินซีจะไม่เข ้าบ ้านของคุณ" พีชายคนที
ทีดี ่ ่
สอง
กระโดดอย่างโกรธเกรียว ้

่ โกรธเช่นกันบอกว่าเขาจะลืมมันไปมีอะไร
โจวลีก็
่
กับพีชายคนโตของเขา? ้ ก
ทังคู ้
่ ลันหายใจและเริ ่ จะ
มที ่
่ ้นในไม่ช ้า เขาไม่กล ้าทีจะก
เริมต ่ ้าวไปข ้างหน้าและ
 ่
ต ้องการทีจะลากหลิ นซีLin Xi ไม่ได ้คาดหวังว่าเขาจะ
ทํามันด ้วยตัวเองและเขาก็ไม่มป ี ฏิกริ ยิ าใด ๆ ในขณะที่
มือของเขากําลังจะจับแขนของหลินซีทน ั ใดนั้นคนก็รบี
่
วิงออกมาจากด ้านข ้างคว ้าปลอกคอของเสาแล ้ว
้
กระแทกกับพืนเสาล ้มลงบนหลังม้าและกินดินในปาก
ของเขา " อุย๊ อุย๊ ” กราวเรียกร ้อง

่
เฉิ งเหยาจินทีออกมาได ่
้ครึงทางทํ าให ้อีกสามคน
ตะลึง ชายคนนั้นรีบวิงไปอี
่ กครงดึ ้ั งโจวลีออกจากมื
่ อ
่
ของพีชายคนที ่
สองและเหวี ่
ยงไปที ่ ของเขาและโจว
ไหล่
่ ล ้มลงกับพืนตามด
ลีก็ ้ ้วยเสียงแตกรอให ้ปฏิกริ ยิ าของ
หลินซีปรากฏขึนและดึ ้ ง ชายโครงในตอนนั้นโจวลีไม่ ่ มี
่ อสู ้กลับได ้เลยหลังจากเป่ าปี่ ไปหลายครง้ั
แรงทีจะต่
เลือดกําเดาไหลก็ไหลออกมา

"ฉู่ เซิงโอเคโอเคไม่ต ้องต่อสู ้คุณจะฆ่าใครบางคนถ ้า

้ั
คุณต่อสู ้อีกครง"หลินซีไม่เคยเห็น ฉู่ เซิงแบบนี ้ ฉู่ เซิง
เหมือนสิงโตโกรธโบกกําปั้นเขากระแทกร่างกายของ
้
Zhou Li ทังหมดในคร ้ั ยวและระบายอารมณ์ทหดหู
งเดี ี่ ่
ของเขาในช่วงไม่กวัี่ นทีผ่
่ านมา ในทีสุ ่ ดแม้แต่พเอ๋
ี่ อก็ม
้
องไม่เห็นจึงขึนไปช่ วย ฉู่ เซิงยังคงจมอยู่ในความโกรธ
่
ของเขาจนกระทังเขาได ่
้ยินเสียงพีชายคนที ่
สองตะโกน
ใส่เขา: "เร็วเข ้าหยุดคุณกลัวหลินซีร ้องไห ้"

จากนั้น ฉู่ เซิงก็ตอบสนองและกลับมาอย่างชาญ

ฉลาด มือทียกขึ่ ้ อยๆลดลงเขาไม่กล ้ามองไปทีหลิ
นค่ ่ น
ซีเขารู ้ว่าเขาควบคุมไม่ได ้

ตอนที่ 85 การต่อสู ้ (คํา

เตือน:

่ ถู
โจวลีที ่ กชูเซิงทุ
่ บตีด ้วยดวงดาวสีทองในดวงตาได ้
ทรุดลงกับพืน้ ฉู่ เซิงค่อยๆลุกขึนยื
้ นจากเขาเขาไม่กล ้า
่
ทีจะมองไปที ่ นซีหวั ใจของเขาคือ หนาวน้องสาว
หลิ
ของฉันไม่ชอบเขาอีกต่อไปตอนนี ฉั ้ นคิดว่าฉันจะ
เกลียดเขาบางทีฉันอาจจะไม่อยากเจอเขาอีกเลย
 เขาก ้มหัวลงหัวใจเต ้นเร็วหันไปรอบ ๆ และอยากจะ
่
ผลักจักรยานคันทีสอง ่
พีชายหยุ ดเขา: "คุณเป็ นแฟน
ของหลินซีหรือไม่ฉันได ้ยินนายพูดถึงคุณและคุณก็ดด ู ี
จริงๆ"

่
หลินซีตกใจกับคําพูดของพีชายคนที ่
สองและลื มที่
้ าไมเธอถึงไม่รู ้ว่าเมือไหร่
จะร ้องไห ้ด ้วยเหตุนีทํ ่ มันถูก?

มองไปทีด่ ้านหลังชู Sheng ของหลินจินไม่

สามารถช่วย แต่หยุดเรียกเขาว่า. ชู Sheng ไม่กล ้าที่
่
จะออกและไม่กล ้าทีจะมองกลั ่ นชีก ้มศีรษะของ
บไปทีหลิ
้
เขา. ร่างกายทังหมดถู กห่อหุ ้ม ในร ัศมีแห่งความสิน้
หวัง

่
พีชายคนที ่
สองเหลื ่
อบมองไปทีโจวลี ่
และตรวจดู มน
ั
ไม่น่าจะมีอะไรร ้ายแรงเขาเตะไม้เท ้าและพูดว่า "ลุกขึน้
ได ้แล ้วคุณไม่เป็ นไรเลยแสร ้งทําเป็ นว่าจะตาย" ปิ ดฝา
ของเขา ก ้นเขายิมให ้ ่
้พีชายคนที ่
สอง: "หลายคนฉัน
 ่
ขอโทษฉันขอโทษฉันเพิงมาสร ้างค่านับฉันไม่ต ้องการ
ต่อสู ้"

่
“ อย่าพูดเรืองไร ้สาระส่งเขากลับบ ้านรู ้ไหมว่าจะพูด
่
อะไร” พีชายคนรองไม่ ยอมทําหน้าดุ "ฉันรู ้ฉันรู ้ว่าฉัน
ชนมันโดยบังเอิญ" นี่ คือกิจวัตรทังหมดที
้ ่ กคนเข ้าใจ
ทุ

้ั
“ เจ ้าจะกลับมาอีกครงในอนาคตหรื อไม่?” ผูอ้ าวุโส
่
คนทีสองยั งคงถามต่อไป “ มันไม่มามันไม่มา” หม่า
้
กานมองชายทังสองด ้วยแรงระเบิดหัวใจของเขาสัน ่
ไหวและเขาก็ยกโจวลีขึ่ นมาอย่
้ างมึนงงหนี เร็วกว่า
กระต่าย

่ นหันกลับไปฉันก็เห็นว่าสองคนนี ยั
เมือฉั ้ งคงยืนอยู่
่
และไม่พูด พีชายคนที ่
สองกระแอมในลํ าคอและถาม ฉู่
เซิง"ฉันควรไปก่อนได ้ไหมคุณดูแลน้องสาวให ้ดีได ้
่ นซีLin Xi กําลังเช็ดนํ าตา
ไหม" ฉู่ เซิงมองกลับไปทีหลิ ้
โดยไม่มองเขาเลย
 ่
ฉู่ เซิงพยักหน้า พีชายคนที ่
สองพู ดกับ ฉู่ เซิงด ้วย
ความดีใจ: "ถ ้าอย่างนั้นฉันจะไป" เขาก ้าวขึนไปบน
้
จักรยานและพูดกับหลินซี: "น้องสาวฉันจะไปแล ้วพวก
คุณคุยกันดีๆ"

่
ฉู่ เซิงดู ผู ้อาวุโสคนทีสองเดิ
นจากไปและทิงเมื ้ อเขา
่
เดินไปทีด ่ ้านข ้างของหลินซีLin Xi ได ้เช็ดนํ าตาและ
้
เดินกลับบ ้านพร ้อมกับผลักจักรยานของเขา

่ นึ่ งและเดินตามหลินซีไปด ้วย

ฉู่ เซิงลังเลอยู่ครูห
จักรยานของเขา หลังจากหลินซีล็อครถจักรยานแล ้ว
เขาก็จอดมันไว ้ข ้างรถของหลินซีหลินซีมองไม่เห็นและ
เดินตรงไปชนบน ้ั

่ ้ว่าหลินซีต ้องโกรธ แต่ก็ไม่ได ้ขับรถออกไป ฉู่

เมือรู
้
เซิงก็เดินตามขึนไปช ้ั
นบนด ้วยหน้าด ้าน
 หลินซีเปิ ดประตูและเข ้าไปในห ้อง ฉู่ เซิงก ้าวไป
ข ้างหน้าอย่างไม่แน่ ใจและพบว่าหลินซีไม่มป ี ฏิกริ ยิ าใด
ๆ และกล ้าพอเขาจึงเข ้าไปในห ้องและปิ ดประตูอย่าง
ราบรืน่

หลินซีไม่สนใจเขาโดยตรงและล ้างหน้าด ้วยตัวเอง

่
เมือเขาออกมาดู ี้
ฉู่ เซิงดูขอายและยั ี่
งคงติดอยู่ทประตู
่ บอย่างกะทันหันพฤติกรรมของ ฉู่
หลินซีรู ้สึกเจ็บทีขมั
เซิงในตอนนี ทํ ้ าให ้เธอตระหนักถึงปัญหาบางทีเธออาจ
เห็นด ้านที่ ฉู่ เซิงเต็มใจให ้เธอเห็น แต่น่ ันไม่ใช่ ฉู่ เซิง
ตัวจริง

่ ่ หยวนเหอและ Liu Xia พูดเมือหลาย

หลินซีจาํ สิงที ่
ปี ก่อน ฉันยังจําคําแนะนํ าอย่างจริงจังของตํารวจที่
สถานี ตาํ รวจได ้ Xu ประมาทเกินไปจริงๆชีวต ิ ใน
่
หมู่บ ้านชิงซานเป็ นเรืองยากสิ ่ เธอต
งที ่ ้องการจะทําคือ
ดูแลชีวต ิ ของ ฉู่ เซิงและจัดการศึกษาของเขาเพือให ่ ้
้ ชวี ต
แน่ ใจว่าเด็กคนนี จะมี ่ ้กังวล
ิ ทีไร
 แต่นิสยั ใจคอและบุคลิกของเขาดูเหมือนจะเป็ น
ปัญหาจริงๆหลินซีคด ่ และเสี
ิ ถึงสิงนี ้ ยงของระบบก็ดงั
เข ้ามาในหูของเขา: "คุณหลินซีเพือเตื ่ อนคุณอัตรา
การสําเร็จภารกิจของคุณจนถึงตอนนี คื ้ อ 50 และ
่
ผลลัพธ ์ทีสมองหลั ้ อ 80"
กได ้ประเมินไว ้ก่อนหน้านี คื

่
ใช่หลินซีจาํ ได ้ว่าเมือเธอรู ่
้เกียวกั ้
บเหตุการณ์นีเธอ
เคยคิดว่าผู ้บงการทําผิดพลาด ตอนนี ดู ้ เหมือนว่ามี
่ อนอยู่ "แล ้วทําไมมันถึงลด 30 ล่ะ"
อย่างอืนซ่

่ ด
"คุณต ้องเข ้าใจเรืองนี ้ ้วยตัวเองอีเหวิ
้ นไม่มค ี วาม
คิดเห็น" ระบบยังคงเฉื่ อยชา หลินซีกด ั ฟันและปิ ดระบบ

ฉู่ เซิงไม่รู ้ว่าหลินซีกาํ ลังคิดอะไรน้องสาวของฉัน

หลับตาและไม่พูดเธอเบือเธอแล ่ ้วหรือยัง? ในตอนนี ้ ฉู่
เซิงรู ้สึกว่ามีดาบแหลมคมห ้อยอยู่เหนื อหัวของเขาและ
เขาไม่รู ้ว่าดาบจะตกลงมาเมือใดหลิ ่ นซีร ักษาอารมณ์
ของเขาให ้คงทีและกวั ่ กมือเรียก ฉู่ เซิงความหวังในใจ
่
ของ ฉู่ เซิงกระเพือมและรี บไปหาหลินซี
 หลินซีตบตําแหน่ งข ้างๆเขาและ ฉู่ เซิงก็น่ ังข ้างๆหลิน
ซีอย่างเชือฟั่ ง เมือมองไปที
่ ่ ฉู่ เซิงเช่นนี หลิ
้ นซีก็รู ้สึกได ้
ว่าเด็กทีน่่ าร ักกลับมาอีกครง้ั แต่เมือจํ
่ าได ้ว่า ฉู่ เซิงเพิง่
โบกมือและดวงตาของเขาเป็ นสีแดงหลินซีบงั คับตัวเอง
ให ้รู ้สึกไม่เต็มใจ

่ นรอยแดงและบวมทีหลั
เมือเห็ ่ งมือขวาของ ฉู่ เซิงLin
้ ายคนนี ้
Xi จึงขอให ้ ฉู่ เซิงหาชุดยาอย่างไรก็ตามผูช
คุ ้นเคยกับบ ้านของเขาเอง

่
เมือยาเย็ ่ งมือของ ฉู่ เซิงหัวใจของ
นถูกนํ าไปใช ้ทีหลั
ฉู่ เซิงก็ผ่อนคลายและเธอไม่โกรธมากเมือเห็ ่ นน้องสาว
ของเธอ หลังจากเสร็จสินการปรุ้ งยาหลินซีมองไปที่ ฉู่
เซิงฉู่ เซิงตระหนักว่าน้องสาวของเขามีบางอย่างจะพูด
่
กับตัวเองก่อนอืนเขาอธิ บายว่า: "น้องสาวอย่าโกรธฉัน
มักจะไม่ทําแบบนี วั้ นนี ฉั
้ นกังวลน้องสาวไม่โกรธโอเค?"
้ เขาสารภาพกับตัวเองฉันไม่เคยอยากเรียกพีสาว
ตังแต่ ่
 ้ นเปลียนมั
ของตัวเองอีกต่อไป แต่ตอนนี ฉั ่ นกลับไปอีก
ครง้ั

ตอนที่ 86 การเปิ ดร ับ

แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นหลินซีถาม ฉู่ เซิง"คุณเคยทะเลาะกับ

ใครมาก่อนหรือไม่" ฉู่ เซิงส่ายหัว

นี่ เป็ นครงแรกที

้ั ่ นซีไม่เชือคํ
หลิ ่ าพูดของเขาหลินซี
มองตรงไปที่ ฉู่ เซิงราวกับจะเห็นหัวใจของเขา

่ น
ฉู่ เซิงจับมือหลินซีและพูดว่า "น้องสาวคุณเชือฉั
ฉันไม่ได ้ทะเลาะกันมาหลายปี แล ้วฉันไม่ได ้ติดต่อกับ
คนในโรงเรียนมากนักและฉันก็ไม่ได ้มีความขัดแย ้งกับ
่ นถาม "
ใครเลย ถ ้าคุณไม่เชือฉั

หลินซีลดสายตาของเขาคิดเกียวกั ่ บมันและถามอีก
้ั ทําไมวันนี คุ
ครง" ้ ณต่อสู ้? "ฉู่ เซิงจับมือของหลินซีและ
ปล่อยไปโดยไม่กล ้ามองไปทีหลิ ่ นซี.หลินซีถามอีกครง้ั
่ ้ยินคุณพูดน้องชาย
และ ฉู่ เซิงก็บ่นพึมพํา“ ฉันเพิงได
ของเขาสนใจคุณถ ้าคุณไม่มค ี วามสุขเขาจะรบกวน
คุณและฉันก็โกรธมาก” มันเป็ นเพือตั ่ วเขาเองและ
ความโกรธของหลินซีหายไปเล็กน้อย, กล่าวว่า: "ฉู่
เซิงคุณไม่ได ้ร ับอนุ ญาตให ้ต่อสู ้อีกต่อไปวิธท ี่ ณเพิง่
ี คุ
้ จากฉันฉันไม่
ทําให ้ฉันกลัวคุณได ้ร ับการเลียงดู
่
ต ้องการให ้ลูกของฉันเป็ นคนทีสามารถ แก ้ปัญหาด ้วย
หมัดของเขาเท่านั้นคุณเป็ นแบบนี มั ้ นทําให ้ฉันรู ้สึก
แปลก ๆ เข ้าใจไหม "

ฉู่ เซิงรู ้สึกกังวลในคําพูดของหลินซีสงที ิ่ ทํ

่ าให ้เขามี
ความสุขทีสุ ่ ดคือหลินซียอมร ับว่าเธอเป็ นหลินซีที่ เลียง
้
ดูเขาหลินซีตระหนักว่าการแสดงออกบนใบหน้าของ ฉู่
่
เซิงเปลียนจากความหดหู ่เป็ นความสุขและหลังจากนั้น
่ั
เขาก็รู ้ว่าเขารวไหลคํ าพูดของเขาหลินซีลก ้
ุ ขึนจาก
โซฟาด ้วยความรําคาญและกําลังจะจากไป ฉู่ เซิงกอด
หลินซีไว ้พิงหัวของเขาบนไหล่ของหลินซีและร ้อง
ต่อไป: "พีสาวคุ ่ ณกลับมาแล ้วในทีสุ ่ ด" ฉันรู ้ว่าคุณไม่
เต็มใจ ไปจากฉันพีสาว ่ "
 ฉู่ เซิงไม่ได ้ร ับการศึกษา แต่ปล่อยให ้ตัวเองถูกเปิ ด
โปงความลับหลินซีรู ้สึกรําคาญและ ฉู่ เซิงบิดเบียว ้
อย่างไม่รู ้สึกตัวและ ฉู่ เซิงไม่ได ้ตะโกนว่ามันเจ็บ แต่ฉัน
่ านั้น มีความสุข "พีสาว
ยิงกว่ ่ ่
พีสาว" เสียงตะโกน
้
ยังคงพูด หลินซีรู ้สึกรําคาญมากขึนและพยายามที ่
จะ
หลุดพ ้นจากความยับยังช ้ งใจของเขา
่ั ฉู่ เซิงพูดว่า:
"น้องสาวไม่ต ้องกังวลฉันจะไม่บอกคนอืนคุ ่ ณรู ้เรืองนี
่ ้
โอเคน้องสาวฉันมีความสุขจริงๆฉันรู ้ว่าคุณจะกลับมา
คุณจะไม่ปล่อยให ้ฉันอยู่คนเดียว "

ความสุขทีไม่่ สามารถปกปิ ดได ้ในนํ าเสี

้ ยงของเขา
ศีรษะของเขากดลงบนแก ้มของหลินซีอย่างแรง ฉู่ เซิง
ทําให ้หลินซีทําอะไรไม่ถก ู หลินซีหลับตาลงและระงับ
อารมณ์ทไม่ ี่ พอใจในใจเขาถามด ้วยนํ าเสี
้ ยงเย็นชา "
ฉันกลับมามีชวี ต ้ั ณไม่กลัวเหรอ? "" กลัว
ิ อีกครงคุ
เหรอทําไมน้องสาวกลับมาแล ้วฉันมีความสุขมาก
เกินไป "
 " คุณไม่แปลกใจเหรอฉัน ... "หลินซีถก ู ฉู่ เซิง
่
ขัดจังหวะก่อนทีเขาจะพู ดจบ พูดและเขาเรียกหลินซี
หันกลับมาและเผชิญหน้ากับหลินซีด ้วยสีหน้าจริงจัง
และพูดว่า "น้องสาวไม่วา่ จะคืนชีพจากความตายหรือ
ยืมศพฉันรู ้แค่วา่ น้องสาวของฉันกลับมาแล ้วก็เพียงพอ
แล ้ว "Lin Xi มองดู ฉู่ เซิงไม่รู ้ว่าจะพูดอะไรสักพักการ
ปกปิ ดโดยเจตนาของเธอดูเหมือนจะไร ้สาระเล็กน้อย
ในตอนนี ้

ฉู่ เซิงถามอย่างไม่แน่ ใจ“ น้องสาวเจ ้าจะไม่เป็ น

้
นางฟ้ าจิงจอก!”หลิ ื่ อออกมาแล ้วตบหัว“ เรือง
นซียนมื ่
ไร ้สาระ” Liao Zhai มากเกินไป!”“ Oh!” ฉู่ เซิงเอา
กัดสัมผัสสถานทีที ่ หลิ
่ นซีทบ ุ ตีและพึมพําเสียงตํ่า“ แล ้ว
อาหารและของใช ้ในบ ้านของเรามาได ้อย่างไรมัน
เกิดขึนจากน้้ องสาวของฉันไม่ใช่หรือ?” หลินซี
ประหลาดใจเขาเปิ ดของเขา อ ้าปากกว ้างปรากฎว่า
้
เสือเอวลอยหลุ ดตอนนั้นเด็กตอนนั้นยังเด็กมากและ
เขาก็หายใจไม่ออกโดยทีเขาไม่ ่ ได ้ถามตัวเองเลย เมือ ่
เห็นสีหน้าของหลินซีเปลียนไป ่ ฉู่ เซิงก็รบี อธิบาย: "สิง่
้ กค ้นพบเมือฉั
นี ถู ่ นจําได ้ในภายหลังเท่านั้น"
 หลินซีโกรธมากจนเขาจะบิดหูอก ้ั
ี ครงและถามด ้วย
่
ความโกรธ "เมือไหร่ ี่ ณสงสัยฉัน?" ฉู่ เซิงต ้องการ
ทคุ
่
หลีกเลียงโดยไม่ รู ้ตัว แต่พบว่าน้องสาวของเธอกําลัง
โกรธเล็กน้อยและเธอแทบจะกลันมั ้ นไว ้ไม่ให ้หลินซีจบ ั
หูของเขาอดทนต่อความเจ็บปวดและพูดว่า "เป็ น
่ ก Chu Dagen ตบมาก่อน และจากนั้น
น้องสาวทีถู
่ การศึกษาก็มาเมือฉั
เยาวชนทีมี ่ นตามหาคุณใบหน้า
ของคุณบวมอยู่แล ้วและฉันรู ้ว่าน้องสาวของฉัน
ผิดปกติ "Lin Xi จําเหตุการณ์น้ันได ้และไม่มท ี างเลือก
ในตอนนั้นฉันไม่ได ้คาดหวังว่าเด็กคนนี ้ จะคมมาก

หลินซีปล่อยมือและมองไปที่ ฉู่ เซิงด ้วยการ

แสดงออกทีซ ่ บั ซ ้อน ฉู่ เซิงแตะหูทแดงของเขาและพู
ี่ ด
ว่า "ในช่วงทีเกิ่ ดแผ่นดินไหวน้องสาวของฉันว่างเปล่า
ในมือของเธอ แต่กอ ่
่ นทีเธอจะตายเธอให ้กล่องดีบก
ุ แก่
ฉันได ้อย่างไร กล่องนั้นปรากฏขึนไม่ ้ ใช่เพราะน้องสาว
่
ของฉันเปลียนมั ่
น” ดวงตาของ ฉู่ เซิงเปลียนเป็ นสีแดง
่
เมือเขาพู ดแบบนี หลิ ้ นซีรู ้ว่าเหตุการณ์นีทํ
้ าให ้ ฉู่ เซิงมี
เงามากแค่ไหนและรีบหันไปเธอเตือน ฉู่ เซิงอย่างมีพษ ิ
 ่ กั
ว่า“ คุณไม่ได ้ร ับอนุ ญาตให ้บอกเรืองนี ้ บฉัน” ฉู่ เซิง
พยักหน้าราวกับทุบกระเทียม

่
เมือมองไปที ่
ความน่ าร ักในความเป็ นจริงด ้วยอาการ
ท ้องแข็งหลินซีคด ่
ิ อย่างขมขืนในขณะนี ้
เธอจํ
าได ้อีก
อย่างหนึ่ ง "ฉู่ เซิงฉันถามคุณว่าคุณเป็ นแฟนของฉัน
่
เมือไหร่ ่
ทําไมฉันไม่รู ้" ฉู่ เซิงหน้าแดงเมือเขาถู กถาม
ก ้าวถอยหลังอย่างเงียบ ๆ สังเกตใบหน้าของหลินซี
อย่างระมัดระวังและกล่าวว่า "ครงสุ ้ั ดท ้ายทีฉั
่ นมากิน
ข ้าวทีบ ่ ้านปู่ ของฉันบอกว่าจะไปหาลูกเขยดังนั้นฉันแค่
แนะนํ าตัวเองให ้คุณปู่ และพ่อบอกโอกาสและให ้ฉันทํา
ตัวให ้ดี” ได ้ยินแบบนั้นหลินซีก็แทบจะอาเจียนเป็ น
เลือดใคร ๆ ก็รู ้ว่าเธอลูกค ้าไม่รู ้จักและคุณปู่ และพ่อ
่
เป็ นชือของคุ ณ?

ฉู่ เซิงไม่ได ้ตระหนักว่าเขาโกรธหลินซีอก

ี แล ้วและ
ยังคงพูดต่อไปอย่างมีช ัยว่า: "พ่อบอกว่าตราบใดทีฉั ่ น
สอบผ่านและเรียนจบฉันก็สามารถแต่งงานกับน้องสาว
ของฉันได ้"
 หลินซีโกรธมากทีผลั ่ ก ฉู่ เซิงอย่างหนัก: "ใครก็
ตามทีสั่ ญญากับคุณในเรืองนี ่ ใครก็
้ ่ ณไปหาฉัน
ตามทีคุ
่ "้ ฉู่ เซิงได ้ยินคํานั้นใบหน้าของ
ไม่เห็นด ้วยกับเรืองนี
เขาก็เสียใจเขาก็เสียใจ คว ้าข ้อมือของหลินซีและถาม
อย่างใจจดใจจ่อ "น้องสาวฉันเป็ นอะไรไปบอกฉันฉัน
่
เปลียนได ้ไหมน้องสาวฉันจะดีกบั คุณและฉันจะฟังคุณ
ในอนาคตน้องสาวประตูสู่ - ลูกเขยประตูไม่ใช่เรืองง่ ่ าย
่
ทีจะหาได ้โดยเฉพาะลูกเขยประตูบ ้านอย่างฉัน” เป็ น

้ั
ครงแรกที ่ นซีได ้ร ับความปวดหัวจากพีสาวของ
หลิ ่
เขาเพือที่ จะไม่
่ ปล่อยให ้เขาอยู่ตอ ้
่ ไป เสียงดังขึนหลิ นซี
่
เชิญ ฉู่ เซิงออกไป ฉู่ เซิงมองไปทีประตู ทปิี่ ดอยูพ
่ ร ้อม
้
กับรอยยิมบนใบหน้ าของเขาน้องสาววันหนึ่ งคุณจะ
เป็ นของฉัน

่ ้องออกมาจากหน้าต่างหลินซีอารมณ์เสีย
จักจันร
และลมก็พด ั ออกมาจากพัดลมไฟฟ้ ามันร ้อนหลินซีไม่
้
สามารถหลับได ้จริงๆเขาไปห ้องนํ าและล ้างหน้าทําให ้
คน ๆ นั้นมีสติมากขึนหลิ
้ นซียน ี่
ื อยู่ทระเบี
ยงดูเหมือนว่า
คําพูดของ ฉู่ เซิงจะสะท ้อนออกมา หูของเขาหลินซีเกา
หัวของเขาอย่างหงุ ดหงิดกลับไปทีเตี่ ยงอาการง่วงนอน
กําลังก่อตัวขึน้

หลับตาลงฉันไม่รู ้ว่าสติของหลินซีเริมพร่ ่ ามัวไป

นานแค่ไหนในตอนนี เธอดู ้ เหมือนจะเห็น ฉู่ เซิงอีกครง้ั
ฉู่ เซิงนั่งอยู่บนกองซากปร ักหักพังฝนทําให ้เสือผ้ ้ า
เปี ยก ฉู่ เซิงกอดเขา เขาซ่อนตัวอยู่ในบ ้านโดยร ้องไห ้
พร ้อมกับหนังสือทีพั ่ ง ๆ เหล่านั้น ฉู่ เซิงคุกเข่าต่อหน้า
หลุมฝังศพโดยไม่มค ่
ี ลืนใด ๆ บนใบหน้าของเขา ภาพ
้ อนโคมไฟหมุนวนอยู่ในความคิดของหลินซี
เหล่านี เหมื
้ ้วซําเล่
ซําแล ้ า สิงสุ
่ ดท ้ายทีหลิ ่ นซีเห็นคือดวงตาสีแดง
ของ ฉู่ เซิง"อ๊ะ!" จูๆ่ หลินซีก็ลก ้ ่ งเพียง แต่ตระหนัก
ุ ขึนนั
ว่าระฆังปลุกข ้างๆเขาดังขึนหลิ ้ นซีน่ ังลงบนเตียงโดยงอ
เข่าพิงหัวเข่าของเธอและดวงตาสีแดงเหล่านั้นก็ยงั คง
ปรากฏอยู่ในความคิดของเธอ ฉู่ เซิงคุณเป็ นคนแบบ
ไหน?
 หลังจากล ้างอย่างแผ่วเบาใบหน้าของหลินซีก็ซด ี ลง
เล็กน้อย คุณปู่ หลินรู ้ว่าโจวลีมาหาหลิ่ นซีอก ้ั อ
ี ครงเมื ่
้
วานนี และเขาก็ รู ้ด ้วยว่าชูเซิงยิ่ งเขาไป เมือวานนี
่ ้ น
ฉั
มองดูหลานสาวของฉันอย่างดีโดยคิดว่าไม่น่าจะมี
อะไรผิดปกติ แต่วน ้
ั นี ใบหน้ ่
าของเสียวซี น่าเกลียดมาก
ฉันเดาว่าเขายังคงกลัวอยู่ คุณปู่ หลินถามหลินซีด ้วย
ความกังวล: "ทําไมวันนี คุ ้ ณไม่ขอลา!" "ไม่เป็ นไรคุณ
่
ปู่ เมือวานฉั นนอนไม่คอ ่ ยหลับ" หลินซีพูดอย่างไม่เป็ น
ทางการทําให ้ปู่ หลินโกรธมากขึนเขาจ ้ ้องไปที่ ลูกชาย
ของเขาและหลีกเลียงมั ่ นเขาหยุดหลินซีและเตือนลูก
ชายของเขา: "คุณไปหาเด็กคนนั้นถ ้าคุณจัดการสิง่
ต่างๆไม่ดฉ ี ันจะทุบตีคณ ุ "

่ กสาวของเขากิน อาหาร
พ่อ Lin ยังรู ้สึกเสียใจทีลู
เช ้าเป็ นสองเท่าและรีบไปทีโจวปิ่ ่ าระบัญชี
นเพือชํ

่ องชายของเขาเพราะเขาถูกใคร
โจวปิ นมองไปทีน้
บางคนทุบตีและเขาก็ยงั รู ้สึกไม่สบายใจ แต่อย่างใดเขา
กําลังลากน้องชายของเขาลงไป เขาไม่มท ่
ี างเลือกอืน
นอกจากปลอบน้องชาย โจวลีก็ ่ รู ้ว่าเขาเสียใจเขาไม่
คาดคิดว่าหลินซียงั คงยืนอยู่ข ้างหลังวิญญาณทีช ่ ว่ ั
้ ชายสองคนของเธอทั
ร ้ายเช่นนี พี ่ ้
งสองทํ าให ้องค ์พระผู ้
เป็ นเจ ้าหวาดกลัวดังนั้นพวกเขาจึงทุบตีผูค้ นให ้ตาย
เช่นนี ้ โจวปิ นให ้ก ้าวตัวเองและโจวลีก็ ่ ไม่สนใจใบหน้า
อีกต่อไปและตกลงกันอย่างมีความสุขว่าเขาจะไม่มี
ปัญหากับหลินซีอก ่ มาถึ
ี เรืองนี ้ งจุดสินสุ ้ ดในขณะนี ้

ในตอนท ้ายของการสอบมหาวิทยาลัยก็กลับมามี
ชีวต ้ั
ิ ชีวาอีกครงและเริ ่
มเตรี ยมกระเป๋ าเดินทางอย่างไม่
อดทนและต ้องการกลับบ ้านก่อนเวลาเช่น เว่ยหงจุน
นอกจากนี ยั ้ งมีผู ้ทีสงบนิ
่ ่ งเช่น Qi Xiao ฉู่ เซิงซึงเคยอยู
่ ่
้
เบืองหลั ่ บข ้าวของ เว่ยหงจุนสงสัยเด็ก
งในอดีตก็เริมเก็
คนนี ยั ้ งทํางานกับศาสตราจารย ์จางอยู่ไม่ใช่หรือ? จะ
กลับไปทําไม ไม่มใี ครอยู่ในบ ้านเกิดของเขาแล ้วเขาจะ
่
กังวลเรืองอะไร

้ ๋วของคุณหรือยัง" ฉู่ เซิงหันกลับไป

"ฉู่ เซิงคุณซือตั
้ ๋วอะไร" "คุณไม่ได ้
มอง เว่ยหงจุนและถามว่า "จะซือตั
 ่ ้านเกิดของคุณหรือคุณกําลังทําอะไรอยูร่ บี
กลับไปทีบ
ไปแพ็คของ? "เว่ยหงจุนไม่เข ้าใจมากขึน้

“ ฉันจะกลับบ ้านและมีชวี ต ่ ดโดยไม่ต ้อง

ิ อยู่” ชูเซิงพู
่ าเดิม หมายความว่ายังไง
คิดและเว่ยหงจุนก็งงงวยยิงกว่
กลับไปสักพักไม่กลับไปซ ักที!

่
ฉี เสียววางหนั งสือลงในมือและดูฉู่ เซิงเก็บข ้าวของ
้
ฉันเก็บเสือผ้าเพี ี่ นบรรจุ
ยงไม่กชิ ้ ่
เครืองนอนและนํ า
หนังสือมาสองสามเล่มนี่ ไม่ใช่จงั หวะทีจะกลั
่ บไปบ ้าน
เกิด ทันใดนั้น ฉู่ เซิงก็หยุดเก็บข ้าวของของเขา หัน
กลับมาและถาม Wei Hongjun: "เว่ยหงจุนคุณมี
กะหลํ่าปลีดองทีบ่ ้านเกิดของคุณหรือไม่" "ใช่มอ ี ะไร
หรือเปล่า" "พา

่ ณกลับมาคราวนี "้ "คุณไม่สบายฤดู

ฉันมาบ ้างเมือคุ
้ ณปล่อยให ้ ฉันจะเอาของนี ได
ร ้อนนี คุ ้ ้ทีไหนฉั
่ นจะพูด
่ ในฤดู
เรืองนี ้ หนาว” เว่ยหงจุนพูดอย่างหงุ ดหงิด
ในขณะนี มี ้ คนภายนอกมองหาฉู่ เซิง: "ฉู่ เซิงมีคนทีอยู
่ ่
 ้ั างกําลังตามหาคุณอยู่" ฉู่ เซิงสงสัยว่านี่ คือใคร?
ชนล่
ชายคนนั้นพูดอย่างมีเลศนัยว่า“ เป็ นผู ้หญิงทีน่่ าร ัก”
หัวใจของ ฉู่ เซิงขยับเธอคงไม่ใช่นอ้ งสาว

้
ในตอนนี เขาไม่ ่
สนใจเรืองการเก็ บกระเป๋ าแล ้ว ฉู่ เซิง
เดินลงไปชนล่ ้ั างสองก ้าวสิงที ่ ทํ ่ าให ้เขาผิดหวังคือคน
่
ทีมาคื อหวังเสียวหลิ่ งความสุขก่อนหน้านี ของ ้ ฉู่ เซิง
หายไปเขาหันหน้าบึงตึ ้ งและเดินกลับไปหวังเสียวหลิ ่ ง
หยุดเขา: "Chu Sheng,ฉู่ เซิง" "มีอะไรเหรอ?" ฉู่ เซิงดู
ไม่อดทน หวังเสียวหลิ ่ งรู ้สึกเสียใจเล็กน้อย แต่เธอก็
อดทนพูดว่า "คุณโจวกําลังตามหาคุณ" มันเป็ นเรือง ่
บังเอิญทีวั่ นนี เธอเดิ
้ นผ่านประตูห ้องทํางานและบังเอิญ
ได ้ยินอาจารย ์พูดว่าเธอกําลังตามหาฉู่ เซิง เธอริเริมที ่ ่
จะถาม Ying และเข ้ามาร ับงาน ฉู่ เซิงกล่าวอย่างเย็น
ชา: "ขอบคุณ" หลังจากนั้นเขาก็เดินตรงไปที่
สํานักงาน เว่ยหงจุนและ Qi Xiao ทีมองขึ ่ ้
นไปช ้ั
นบน
รู ้สึกผิดหวังเล็กน้อย ฉันคิดว่ามันเป็ นน้องสาวทีน่่ าร ัก
แต่ฉันไม่คด ิ ว่าจะเป็ นหวังเสียวหลิ ่ ง นอกจากนี ยั ้ งมี
เด็กผูช ้ ายสองสามคนในชนเรี ้ั ยนทีชอบหวั
่ ่
งเสียวหลิ ง
้ั
แต่ทงสองไม่ ่
รู ้เกียวกั บเธอไม่ใช่คนทีพวกเขาชอบ ่
ตอนที่ 87: ยุ่งเหยิง
่
หวังเสียวหลิ ้
งบีบชายเสือดวงตาของเธอเป็ นสีแดงหัน
หน้าไปทางใบหน้าทีเย็ ่ นชาของ ฉู่ เซิงเธอไม่สามารถ
ใส่มน ่
ั ได ้อีกจางจือเหยามาพร ้ ้อนและ
้อมกับกระติกนํ าร
่
เห็นหวังเสียวหลิ งรู ้สึกไม่เข ้าใจ

สําหร ับผู ้หญิงทีฉั ่ นชอบฉันไม่ชอบตัวเอง แต่ฉันก็

ยังชอบคูต ่ อ่ สู ้ของฉันและฝ่ ายตรงข ้ามยังคงเพิกเฉยต่อ
่
เธอจางจือเหยารู ้สึกเพียงว่าเขาถูกตบสองครง้ั

่ นดวงตาสีแดงของหวังเสียวหลิ
แต่เมือเห็ ่ ่
งจางจือห
ยาก็เก็บความคับแค ้นใจไว ้ในใจอย่างไม่เต็มใจและ
ถามว่า: "คุณมาที่ ฉู่ เซิงหรือไม่?" "เป็ นอาจารย ์โจวที่
กําลังมองหาเขาและฉันแค่มาทีนี ่ ่ เพือส่
่ งข ้อความ "หวัง
่
เสียวหลิ ่
งหันหน้าเล็กน้อยเพือให ้ตัวเองสวยทีสุ ่ ดเผยให ้
่
เห็นด ้านข ้าง ความโกรธของจางจือเหยาลดลงอี กครง้ั
่
“ แล ้วคุณจะกลับบ ้านเมือไหร่ ?” อันทีจริ ่ งคําถามนี ไม่
้ มี
ความหมายโดยสินเชิ ้ งและจางจือเหยาก็
่ ทําอะไรไม่ได ้
มาก "วันมะรืนนี "้ ตามความคาดหวังของจางจือเหยา่
่
หวังเสียวหลิ ่
งตอบเขาอย่างแท ้จริงจางจือเหยาไม่ ได ้
โกรธอีกต่อไปดังนั้นโปรดระวัง: "ถ ้าอย่างนั้นคุณมีเรือง
่
่ ากลับมาคุณต ้องการให ้ช่วยไหม"
มากมายทีจะนํ

่ อยู
สิงนี ้ ่ในอ ้อมแขนของหวังเสียวหลิ ่ งเธอคิดอยู่พก ั
หนึ่ งและพูดกับจางจือเหยาอย่
่ างอ่อนโยน เสียง: "คุณ
ว่างหรือเปล่า" "แน่ นอน" การได ้ปรนนิ บต ั ค
ิ นร ักของ
เขาคือสิงที่ เขาเต็
่ มใจทํามากทีสุ ่ ด "ฉันมีบางอย่างใน
ครอบคร ัวและไม่มเี วลาไปร ับฉันในวันพรุง่ นี ถ ้ ้าคุณว่าง
คุณช่วยส่งของไปทีสถานี่ ได ้ไหม" "โอเคนี่ เป็ นเรือง ่
เล็กน้อยฉันจะมาหาคุณเมือไหร่ ่ ? "Zhang Zhiyao
อยากไปจริงๆตอนนี ช่ ้ วยหวังเสียวหลิ
่ งย ้ายของ เมือ ่
เห็นความกระตือรือร ้นของจางจือเหยาWang่ ่
เสียวห
ลิงก็ปิดริมฝี ปากของเธอเบา ๆ และยิม้

่
เมือมองไปที ่
รอยยิ ้
มจางจื ่
อเหยาก็ ่
รู ้สึกงอกงาม เมือ
้
ทังสองคุ ่ างๆหวังเสียวหลิ
ยกันเรืองต่ ่ งก็เห็นสาวสวยเดิน
เข ้ามาสวมชุดผ้าฝ้ ายสีเหลืองอ่อนพร ้อมถุงผ้าลาย
ดอกไม้สฟ ่
ี ้ าและร่มกันแดดในมือ หวังเสียวหลิ งรู ้สึก
เพียงว่าหญิงสาวคุ ้นเคย แต่เธอจําไม่ได ้ว่าเป็ นใคร

่ ่ คือหลินซี หลังจากวันพักผ่อนเธอถูกปู่ บังคับ

คนทีนี
ให ้ออกไปข ้างนอกเธอต ้องไปเดินเล่นอุณหภูมิ 30
องศาเธอจะไปเดินเล่นทีไหนดี่ ?

่ ดว่าจะบอก ฉู่ เซิงเธอกําลังจะเข ้าร่วมการ

เมือคิ
ฝึ กอบรมดังนั้นเธอจึงมาที่ ฉู่ เซิงในฐานะมหาวิทยาลัย
การแพทย ์มหาวิทยาลัย J ขาดบรรยากาศทาง
วรรณกรรมและศิลปะเป็ นอย่างมาก แต่สภาพแวดล ้อม
ก็ไม่เลวหลินซีถก ู ต ้นไม้ปกคลุมตลอดเส ้นทางและยัง
่ รากฐานทีมั
เป็ นโรงเรียนทีมี ่ ่นคง

หลินซีไม่ทราบว่า ฉู่ เซิงอาศัยอยู่ในหอพักใดดังนั้น

่ จะ
เขาจึงต ้องการให ้ใครซ ักคนถาม แต่บางคนก็รเิ ริมที ่
่
คิด "สวัสดีเพือนร่ ้ั ณมาจากวิทยาลัยไหนทําไม
วมชนคุ
้
ฉันถึงไม่ได ้พบคุณ" เด็กผู ้ชายตัวเตียถามหลินซี
 ิ้
หลินซียมอย่ างสุภาพกับการตีแบบนี ้ "ถูกแล ้วทีคุ
่ ณ
่ ่ เพือหาใครสั
ไม่ได ้พบฉันฉันไม่ใช่นักเรียนฉันมาทีนี ่ ก
คน"

"คุณกําลังมองหาใครคุณมาจาก หอพักนี คุ ้ ณบอก

่
ฉันชือของคุณฉันจะช่วยคุณหาใครสักคน "ชายคนนี ้
้
เติบโตขึนอย่ างดี แต่เขากระตือรือร ้นมาก

่ นซีจะพูดร่างบางก็มาอย่างรวดเร็ว ฉู่ เซิง

ก่อนทีหลิ
่ วเกินไปเขา
เห็นหลินซีอยู่ไกล ๆ และเพราะเขาวิงเร็
่ ้าไปหาหลินซีLin Xi รู ้สึกตกใจกับ
เกือบจะวิงเข
่
พฤติกรรมทีประมาทของเขาและอดไม่ ่
ได ้ทีจะครํ า่
ครวญ: "คุณกังวลอะไรวันนี อากาศร้ ้อนฉันไม่กลัวทีจะ ่
่
เหงือออก" ่
ฉู่ เซิงเช็ดเหงือออกจากหัวของเขาด ้วย
ความสุข บนใบหน้าของเขา: "ทําไมคุณมาทีนี ่ ่ ทําไม
คุณยังคงออกไปข ้างนอกในวันทีอากาศร่ ้อนเช่นนี คุ้ ณ
อาบแดดหรือไม่"
 ี ะไรผิดปกติกบั เขาจากนั้นมองไป
เด็กหนุ่ มรู ้ว่าไม่มอ
่ นซีอย่างไม่เต็มใจและถูกกวาด จากสายตาของ ฉู่
ทีหลิ
เซิงหายไปแล ้ว

“ ฉันมีอะไรจะพูดตอนนี คุ ้ ณว่างไหม” หลินซียน ื่

ผ้าเช็ดหน้าให ้และขอให ้เขาเช็ดเหงือ่ พีสาวของฉั
่ นมี
บางอย่างแม้ว่าฉันจะไม่มเี วลาฉันก็ต ้องหาให ้ได ้ “ ฉัน
ว่างฟรีมอ ้ นมีเวลาว่างมากทีสุ
ี ะไรเหรอตอนนี ฉั ่ ด” ฉู่ เซิง
่
เช็ดเหงือออกจากหั วและสอดผ้าเช็ดหน้าลงกระเป๋ า

หลินซีบมืี ้ อของเขาและส่งให ้ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงหยิบ

ผ้าเช็ดหน้าออกมาอย่างเชือฟั ่ งและส่งคืนให ้หลินซี“
มันมีแนวโน้มจริงๆแม้แต่ผา้ เช็ดหน้าก็หายาก”หลินซี
บ่นด ้วยเสียงตํ่า ฉู่ เซิงไม่กล ้าตอบและพึมพําในใจ: ก็ด ี
เหมือนกัน หลังจากพูดเขาดูเหมือนจะจําอะไร
บางอย่างได ้และพูดกับหลินซีวา่ "เดียวก่ ๋ อนฉันจะ
กลับมา" ก่อนทีหลิ ่ นซีจะพูดได ้เขาก็รบี กลับไปที่
หอพักหยิบกล่องออกมาและวิงออกไปอี ่ ้ั นซี
กครงหลิ
เห็นว่าเขาถือกล่องอยู่ในมือเมือเขาเห็่ นหลินซีเขาไม่
 ่
แม้แต่จะหอบและพูดว่า "เสียวซี นี่ สําหร ับคุณ"หลินซี
เปิ ดกล่องด ้านในเป็ นกอง ของผา้ เช็ดหน้าผ้าฝ้ ายสี
ขาวบนผ้าเช็ดหน้ามีเพียงมุมเดียวเท่านั้นทีย่ ้อมด ้วย
่ เรียบง่ายและสง่างาม
ดอกไม้ทุกชนิ ดซึงดู

่ และถามฉู
หลินซีชอบสิงนี ้ ่ เซิง: "คุณซือมั ้ นมาเหรอ"
"อืมฉันได ้ร ับรางวัลจากการแข่งขันครงล่ ้ั าสุดฉันซือ้
ของขวัญให ้น้องสาวของฉัน" หลังจากวิงไปสั ่ กพัก ฉู่
่
เซิงก็เหงือออกมากหลิ นซีเปิ ดกระเป๋ าและใส่
ผ้าเช็ดหน้าของเขาด ้วยความช่วยเหลือของกระเป๋ า
เขาหยิบถ ้วยออกมาจากพืนที ้ จั ่ ดเก็บของระบบนํ าที ้ อยู
่ ่
ในนั้นยังคงเป็ นนํ าแข็
้ ่ นเพือคลาย
งอยู่เล็กน้อย “ ดืมมั ่
่
ความร ้อน” ฉู่ เซิงวิงวนไปวนมาและกระหายนํ ้
าอย่ าง
่
แน่ นอนหลังจากดืมชามะนาวมิ ้ ์ไปครึงถ
นต ่ ้วยความ
ร ้อนก็หายไปอย่างสมบูรณ์

หน้าต่างของหอพักของ ฉู่ เซิงเปิ ดออกและหัวของ

เว่ยหงจุนและ Qi Xiao ก็ยดื ออก เว่ยหงจุนเรียกหลินซี
่
เสียงดังเมือหลิ ้
นซีเงยหน้าขึนเขาเห็ น เว่ยหงจุนและ Qi
Xiao และแสดงความหวานกับพวกเขาด ้วยความ
้
หวาน ยิมเขาโบกมื อให ้พวกเขา เมือนึ ่ กถึงอะไร
บางอย่างหลินซีจงึ หยิบถุงกระดาษออกมาจากกระเป๋ า
สะพายของเขาถือไว ้สูงและแสดงท่าทางไปทีเว่ ่ ยหงจุน
เว่ยหงจุนเข ้าใจในไม่กวิี่ นาทีศรี ษะของเขาหดเข ้าด ้าน
ใน ใช ้เวลาไม่นานในการปรากฏตัวต่อหน้าหลินซี

"น้องสาว Lin" เว่ยหงจุนทักทายเขาเกียวกั่ บ

่
ความคิดริเริมหลินซียนถุื่ งกระดาษให ้เขาและพูดว่า
"ฉันจะแบ่งขนมทีฉั่ นทําให ้คุณและ Qi Xiao"
"ขอบคุณ Lin "น้องสาวของฉันยังคงคิดถึงพวกเรา"
เว่ยหงจุนต ้องการสนทนากับหลินซีและการแสดงออก
ทางด ้านข ้างของ ฉู่ เซิงนั้นยากทีจะมองเห็
่ น

เขาเขยิบ Wei Hongjun, เว่ยหงจุนอย่างไม่เต็มใจ

่ าลาหลินซีโดยดู ฉู่ เซิงและหลินซีออกไปเขาวิงไป
ทีจะอํ ่
่
ทีหอพั กเขาต ้องการกลับไปแบ่งปันอาหารกับ Qi
Xiao Qi Xiao นอนอยู่ข ้างหน้าต่างดูหลินซีและ ฉู่ เซิง
้ อหลิ
ค่อยๆเดินจากไปตอนนี เมื ่ ้ เขา ทักทาย
นซีเลียงดู
 ่
เขามันยอดเยียมภายใต ้แสงแดดใบหน้าทียิ ่ มแย
้ ้มของ
เขาดูเหมือนจะเปล่งประกายและทันใดนั้นก็กระแทก
่ วใจของเขาหัวใจของ Qi Xiao เต ้นแรงหลาย
เข ้าทีหั
้ั
ครงและทั นใดนั้นเขาก็เข ้าใจว่าผูห้ ญิงทีสวยงามและ
่
อ่อนโยนคนนี อาศั ้ ยอยู่ในหัวใจของเขา

้ งแรกอั
ไม่เคยพบกับรอยยิมคร ้ั นดับแรกจะ Xuping
Sheng เพียงแค่ความรู ้สึกทีมี ่ ตอ
่ มิถน
ุ ายนฉันจึง
Sijun ไปในตอนเย็นรอยยิมของ ้ Qi Xiao,หลินซี,
่ าฉัน
คุณต ้องการทีจะฆ่

เว่ยหงจุนหยิบถุงกระดาษขึนมามั้ นเป็ นคริสตัล เค ้ก

้ ์ทีทํ
มินต ่ าโดยหลินซีคริสตัลสีเขียวอ่อนและโปร่งใสทํา
ให ้เกิดความอยากอาหาร เว่ยหงจุนตัดสินใจทีจะกิ ่ น
ก่อน "มันอร่อย" ความรู ้สึกสดชืนของมิ่ นต ์กระจายไป
่ างกายจากปากโดยปราศจากความหวานของขนม
ทัวร่
อบธรรมดา รสชาติมน ่
ั ๆ สดชืนและสดชื ่ นของ
นเป็
หวานทีดี ่ ทสุ
ี่ ดในช่วงฤดูร ้อน เว่ยหงจุนตัดสินใจทีจะมี
่
อีกหนึ่ งเมนู
 ่ บเก็บถุงกระดาษทิงทํ
ฉี เสียวรี ้ าให ้เว่ยหงจุนไม่พอใจ
Qi Xiao บอกว่าเขาจะไม่ให ้อาหาร เว่ยหงจุนอีกแล ้ว
่
เว่ยหงจุนปล ้นเขาเป็ นเวลานานเหงือออกอี ้ั
กครงและใน
่ ดก็ยอมแพอ้ ย่างไร ้ประโยชน์ เกิดอะไรขึนกั
ทีสุ ้ บฉี เซียว
ในวันนี ฉั ้ นอยากจะขอให ้เขาทานอาหารเป็ นเวลาหนึ่ ง
่
สัปดาห ์แทนทีจะแบ่ งขนมให ้ตัวเอง

้ั
ชนบนทั ้
งสองยั ่
งคงคิดเรืองการต่ ้
อสู ้และทังสองช น้ั
ล่างยังไม่หายดีเลย หวังเสียวหลิ่ งไม่คาดคิดมาก่อนว่า
ฉู่ เซิงจะยังคงมีความอ่อนโยนและมีนําใจเช่้ ้
นนี จะเห็ น
ได ้ว่า ฉู่ เซิงให ้ความสําคัญกับหลินซีมากจนแทบจะ
่ งหลินซีเป็ นคนสวยจริงๆและหวังเสียวหลิ
เชือฟั ่ งซึง่
มั่นใจในรูปลักษณ์ของเธอมาตลอดต ้องยอมร ับว่าหลิน
ซีสวยมากไม่ใช่การเผยแพร่แบบนั้น ในทางตรงกัน
ข ้ามความงามของเธอจะทําให ้ผูค้ นรู ้สึกดีกบั เธอโดย
้
ไม่ได ้ตังใจและต ้องการสัมผัสความงามดังกล่าว นี่ คือ
่
ผู ้หญิงทีพรากวิ ญญาณของ ฉู่ เซิงไป
 ่
สําหร ับจางจือเหยาเขารู ี่
้ว่า ฉู่ เซิงมีพสาวอาจเป็ น
่
พีสาวคนนั ้นเธอสวยจริงๆ แต่ทศ ่ ตอ
ั นคติของ ฉู่ เซิงทีมี ่
่
พีสาวนั ้นไม่เหมือนพีน้
่ อง แต่เป็ นคูร่ ักจางจือเหยามอง
่
ไปทีด ่ ้านหลังของทังสองคนที
้ ่
จากไปและคิ ดกับตัวเอง
ว่าเขากําลังจะคิดออกว่าเกิดอะไรขึน้

ฉู่ เซิงพาหลินซีไปยังห ้องเรียนทีว่่ างเปล่าหลินซีบอก

ฉู่ เซิงว่าเธอกําลังจะเข ้าร่วมการฝึ กแม้วา่ เธอจะไม่ได ้
ออกจากเมือง S แต่เธอก็ไม่สามารถกลับบ ้านได ้ ใช ้
เวลาประมาณสิบวันและทังสองไม่ ้ สามารถติดต่อได ้
ในตอนนี ้ ฉู่ เซิงยังบอกข่าวกับหลินซีวา่ คืนนี เขาจะไป
้
อยู่บ ้านของหลินซี

้ ฉู่ เซิงไม่กล ้า
หลินซีรู ้สึกมึนงงกับข่าวเกิดอะไรขึน?
่
มองไปทีดวงตาที ่
หายใจด ้วยไฟของหลินซีลงั เลอยูน ่ าน
่ ดก็พูดเหตุผล เมือป๊
และในทีสุ ่ าหลินรู ้ว่าฉู่ เซิงไม่มญ
ี าติ
ในบ ้านเกิดอยู่คนเดียวและทําอะไรไม่ถก ู และช่วง
วันหยุดฤดูร ้อนยาวนานมากเขาจึงริเริมที ่ จะเชิ
่ ญชูเซิง่
 ี่ ้านแน่ นอนโดยมีจด
มาอยู่ทบ ่
ุ ประสงค ์เพือให ้เข ้าใจชู
Sheng อย่างลึกซึง้

่ น ฉู่ เซิงเป็ นลูกสุนัขทีทํ

เมือเห็ ่ าอะไรผิดพลาดหลบ
่
เลียงเธอไม่ ่
กล ้าทีจะมองตรงไปที ่
ดวงตาของหลิ นซีLin
Xi รู ้ดีวา่ ต ้องมีบางอย่างทียุ่ ง่ ยากในเรืองนี ่ เธอระงั
้ บ
ความโกรธในใจและพิจารณาคําพูดของเธอ และ ฉู่
เซิงพูดว่า: "ฉู่ เซิงฉันต ้องบอกคุณเรืองหนึ ่ ่ งไม่วา่ คนอืน ่
่
จะคิดอย่างไรฉันไม่เคยคิดทีจะมองหาแฟนพ่ อของฉัน
Zhou Bin ได ้ร ับการแนะนํ ามาก่อนฉันไม่สามารถ
ซ่อนมันได ้ก่อนหน้านี ้ ฉันไปพบนอกจากนี ในสายตา ้
ของฉันคุณยังเป็ นน้องชายของฉันเสมอเข ้าใจไหม?
้
"ฉู่ เซิงเงยหน้าขึนและมองไปที ่
ดวงตาของหลิ นซีดวงตา
ของหลินซีน้ันแน่ วแน่ ในตอนนี เขาเข ้ ่
้าใจสิงหนึ ่ งสิงที
่ ่
่
พีสาวและเขาพู ดนั้นมาจากใจจริงและเป็ นความจริง

ฉู่ เซิงอดทนต่อความเศร ้าในใจของเธอและถามว่า:

"น้องสาวทําไมคุณไม่อยากตกหลุมร ัก?"หลินซีไม่
สามารถพูดได ้ว่าเธอกําลังจะจากไปในวันหนึ่ งเธอ
 ่ และให
คิดถึงเรืองนี ้ ้เหตุผลกับ ฉู่ เซิง: "ฉันหวังว่าฉันจะ
่ น"
สร ้างอาชีพเล็ก ๆ น้อย ๆ แล ้วค่อยคิดเรืองอื ่

"ไม่เป็ นไรฉันยังไม่แก่เกินไปฉันรอจนกว่าพีสาว ่
ของฉันจะเต็มใจหาใครสักคนก่อนทีเราจะอยู่ ่ด ้วยกัน
่ าจะมีใครในโลกทีดี
ฉันไม่ ' ไม่เชือว่ ่ ไปกว่าฉันฉันร ัก
น้องสาวของฉันมากกว่าเพราะเห็นแก่นอ้ งสาวของฉัน
ฉันสามารถทําอะไรก็ได ้ "ความเศร ้าในดวงตาของ ฉู่
เซิงทําให ้หลินซีไม่สามารถพูดคําทีไร ่ ้ความรู ้สึกได ้ แต่
่ าความคิดทีไม่
เดิมเธอต ้องการ เพือฆ่ ่ เป็ นจริงของ ฉู่
เซิงแต่มองไปทีมั ่ นหลินซีไม่สามารถอธิบายการ
แสดงออกในสายตาเช่นนั้นได ้

่
เมือมองย ้อนกลับไปในวันนี ้ ฉู่ เซิงดีกบ
ั เขามากหลิน
ซีไม่เข ้าใจว่าความสัมพันธ ์แบบนี เป็ ้ นความหลงใหลชว่ ั
้ั วคราวหรื
ครงช ่ั ่ ้จริงของเขาหลินซีรู ้สึก
อความรู ้สึกทีแท
ว่าจิตใจของเขาสับสนเล็กน้อยหลังจากคิดเรืองนี ่ เป็
้ น
เวลานานหลินซีกล่าวว่า "เรืองนี ่ ขอเก็
้ บไว ้ก่อนตอนนี ้
คุณยังเด็กอยู่หลังจากนั้นรอจนกว่าคุณจะเรียนจบบาง
ทีคณ
ุ อาจจะได ้พบกัน คนทีคุ ่ ณชอบจริงๆ "ไม่ เสียวซี
่
ฉันชอบคุณ" ฉู่ เซิงรู ้ความรู ้สึกของเขาเป็ นอย่างดีเขา
่ สาวคนเดี
จะไม่เหมือนคนอืนพี ่ ยวของเขาอยู่ในชีวต ิ
ของเขา

หลินซีไม่ต ้องการโต ้เถียงกับเขาต่อไป“ ยังไงก็ตาม

ตอนนี ฉั ้ นไม่คด ิ จะหาคูห่ รอกบางทีฉันอาจจะไม่คด ่
ิ เรือง
้
นี ไปตลอดชี วต ิ แล ้วคุณจะทํายังไง?

ตอนที่ 88 การเรียนรู ้
"ถ ้าอย่างนั้นฉันจะรอน้องสาวของฉันตราบใดทีพี ่ สาว
่
ของฉันอยากแต่งงานก็คงมี แต่ฉันเท่านั้นพีสาวของ่
ฉันไม่อยากแต่งงานและฉันจะไม่แต่งงาน" มันหายาก
้ั ยวหลินซีรู ้สึกว่าสิงที
ฉู่ เซิงเล่นโกงครงเดี ่ เขาพู
่ ดถึงเป็ น
่
เรืองเด็ ก

หลินซีประเมินว่ายังมีความคืบหน้าอีก 50% หากเร็ว

่ ฉู่ เซิงสําเร็จการศึกษาเขาควรจะทํางานให ้เสร็จได ้
เมือ
จากนั้นเขาจะกลับไปและเรืองจะจบลงหลิ
่ นซีก ้มหน้า
และไม่พูดอะไร แต่ ฉู่ เซิงรู ้สึกกังวลเขาไม่เข ้าใจว่า
่
ทําไมพีสาวของเขาถึ ่
งไม่เต็มใจทีจะแต่ งงาน แต่เขารอ
่ ยวทียอมร
ได ้ สิงเดี ่ ับไม่ได ้คือน้องสาวของฉันจะไป
แต่งงานกับคนอืน ่ เขาจับมือของหลินซีอย่างกล ้าหาญ
ด ้วยสีหน้าเคร่งขรึม: "Xiao Xi สัญญากับฉันอย่าง
หนึ่ งตราบเท่าทีคุ
่ ณต ้องการแต่งงานคุณเป็ นคนแรกที่
พิจารณาฉันได ้ไหม"

ในเวลานี ้ ฉู่ เซิงยังนํ า วัยรุน

่ บางคนอารมณ์ออ ่ นไหว
ทีไม่่ เหมือนใครสําหร ับผู ้คน เพียงแค่ดวงตาของนก
ฟี นิ กซ ์นั้นเต็มไปด ้วยอารมณ์ทเร่ ี่ าร ้อนซึงเป็
่ นอารมณ์
่
ทีสามารถหลอมละลายผู ้คนได ้หลินซีไม่กล ้ามองเขา
อีกเลยคิดว่าเขาจะออกไปหลังจากจบภารกิจแล ้วและ
จัดการก่อนมิฉะนั้นเขาจะรําคาญเขาหลินซีถอน
หายใจเบา ๆ และพยักหน้าเล็กน้อย ถ ้าไม่ใช่เพราะ ฉู่
เซิงจ ้องไปทีหลิ่ นซีเขาแทบจะไม่เห็นว่าหลินซีพยักหน้า

้
อย่างไรก็ตามเขาเห็นมัน ในตอนนี เขารู ้สึกเหมือน
้
ดอกไม้ไฟระเบิดขึนในใจของเขาถ ้าเขาไม่กงั วล
 ่
เกียวกับการทําให ้หลินซีตกใจเขาก็อยากกอดหลินซี
มาก ๆ เขาจับมือของหลินซีไว ้แน่ นแสดงความตืนเต ่ ้น
ของเขาในเวลานี ้ ความเจ็บปวดเล็กน้อยในมือของ
่
หลินซีทําให ้เธอเข ้าใจว่า ฉู่ เซิงตืนเต ้นแค่ไหนหลินซี
่
มองไปทีเขาด ่
้วยความตืนเต ้นและหัวใจของเขารู ้สึก
้ เธอให ้อะไรเขาได ้เธอคือคนทีอยากจากไป!
เปรียว ่

่
ดูเหมือนว่าเรืองจะได ้ร ับการแก ้ไขแล ้วและหลินซี
่
ต ้องกลับไปก่อน ฉู่ เซิงคอยส่งหลินซีไปทีประตู โรงเรียน
เขาอยากกลับไปเก็บของเร็ว ๆ และทักทาย
ศาสตราจารย ์ Zhang ด ้วย

่ ฉู่ เซิงกลับมาทีหอพั
เมือ ่ ก เว่ยหงจุนก็เกือบจะพร ้อม
่ นการกลับมาของ ฉู่ เซิงเว่ยหงจุนก็รบี แสดง
แล ้ว เมือเห็
้ั เขาต
ความคิดเห็นกับ ฉู่ เซิงครงนี ้ ้องนํ าสินค ้าพิเศษ
บางอย่างกลับมาและมอบให ้ Sister Lin เพือแสดง ่
ความจริงใจ เว่ยหงจุนและ ฉู่ เซิงยังได ้สอบถามว่า
น้องสาว Lin ชอบกินอะไร ฉู่ เซิงมองไปที่ เว่ยหงจุน
อย่างระมัดระวังและ เว่ยหงจุนอธิบายอย่างรวดเร็ว:
"Sister Lin ให ้อาหารพวกเราเสมอฉันไม่อายเลยฉัน
ไม่รู ้ว่า Sister Lin ชอบของทีผลิ ่ ตในบ ้านเกิดของฉัน
หรือไม่" ฉู่ เซิงคิดอยู่พก ั หนึ่ ง และพูดว่า "ถ ้ามีเห็ดหรือ
คล ้าย ๆ กันให ้นํ ามาทีนี ่ ่ " "โอเค!" เว่ยหงจุนตอบ Qi
Xiao มองไปทีหน้ ่ าหนังสือด ้วยหูของเขาเพียงเพือที ่ จะ
่
่ ่ ฉู่ เซิงพูด แต่ก็น่าเสียดายที่ ฉู่ เซิงให ้ข ้อมูล
ได ้ยินสิงที
น้อยเกินไป

่
จางจือเหยาต ้องการสอบถามเกียวกั ่ บต ้นกําเนิ ดของ
Lin น้องสาวคนนี ้ แต่ ฉู่ เซิงไม่กล ้าถามในทีสุ ่ ดเขาก็
่
ผ่าน ฉู่ เซิงและออกไปได ้จางจือเหยาเริ ่ ยกับ Qi
มคุ
Xiao แต่ Qi Xiao ก็ชอบผู ้หญิงมาก่อน และเขาก็ไม่รู ้
ในวัยของเขาเขารู ้ความรู ้สึกเพียงเล็กน้อยและต่อมา
เขาก็จบลงด ้วยกาลเวลาทีผ่ ่ านไป แต่วน ้ เผชิ
ั นี ที ่ ญหน้า
่
กับหลินซีเขามีความรู ้สึกทีแตกต่ างจากเมือก่ ่ อน

ความเข ้าใจของ Qi Xiao ทีมี ่ ตอ่ หลินซีมาจาก

ี่ าของ ฉู่ เซิงการติดต่อเพียงอย่างเดียวคือ
คําพูดไม่กคํ
การพบกันโดยบังเอิญ Qi Xiao ให ้ข ้อมูลทัวไป ่
 ่
บางอย่างสําหร ับจางจือเหยาข่ าวก็เพียงพอแล ้ว
่
หลังจากได ้เรียนรู ้เกียวกั บสถานการณ์ของหลินซีจางจื่
่ ้สึกเสียใจกับ ฉู่ เซิงนักศึกษาทีเก่
อหยาก็อดไม่ได ้ทีจะรู ่ ง
ๆ จะกลายเป็ นหมอในอนาคตอย่างแน่ นอนท ้ายทีสุ ่ ด
เขาก็ตกหลุมร ักคนทําอาหารไม่วา่ จะเป็ นมุมมองแบบ
ไหน นี .้ เป็ นไปได ้ไหมที่ ฉู่ เซิงถูกดึงดูดด ้วยความงาม
่ กถึงใบหน้าของหลินซีZhang Zhiyao ต ้อง
เมือนึ
ยอมร ับว่าหลินซีสวยงามจริงๆจางจือเหยาดู ่ ถก
ู ความ
ผิวเผินของ ฉู่ เซิงในใจและคิดถึงการพบกับหวังเสียวห ่
้
ลิงในวันพรุง่ นี เขารู ้สึกไม่พอใจต่อ ฉู่ เซิงน้อยลงในใจ

ในตอนเย็น ฉู่ เซิงเก็บของและไปทีบ ่ ้านของ Lin พ่อ

่
หลินทําทีนอนช ่ั
วคราวในห ้องของพวกเขาและชูเซิงก็ ่
ทําเตียงและเก็บข ้าวของของเขาอย่างมีความสุขหลินซี
มองไปทีห ่ ้องนี เพราะมี
้ ่ นอี
คนเพิมขึ ้ กหนึ่ งคนและมันก็
่ บแคบและในไม่ช ้ามันก็จะกลายเป็ นหอพักของ
ยิงคั
เด็กผูช้ ายอีกต่อไป ทนไม่ได ้จริงๆหลินซีกล่าวว่า "ฉัน
้ ณสามารถทําวันนี ได
จะไม่อยู่บ ้านในวันพรุง่ นี คุ ้ ้หนึ่ งคืน
้
ในวันนี และนอนในบ ้ จู่ ๆ ฉู่ เซิง
้านของฉันในวันพรุง่ นี !"
ก็หนั ศีรษะและมองไปทีหลิ ่ นซีด ้วยดวงตาทีสดใสหลิ
่ นซี
 ่
มองไปทีเขาและคิ ดว่า: ถ ้าเขาวางหางเขาจะเป็ นสุนัข
่
หมาป่ าตัวน้อยทีมองเห็ นกระดูก

่ เขลาของเขาหลินซีก็ไปเก็บ
ฉันไม่เห็นท่าทางทีโง่
ข ้าวของของเธอเธอจะออกไปข ้างนอกเป็ นเวลาหลาย
่ จํ่ าเป็ นใน
วันและเธอมักจะต ้องนํ าสิงของที
ชีวติ ประจําวันมาด ้วยเสมอ

้ อหลินมอบหมายงานให ้ ฉู่ เซิงส่งหลิน

เช ้าวันรุง่ ขึนพ่
ซีไปยังสถานทีประชุ ่ มและ ฉู่ เซิงก็ตอบกลับ ช่วยหลินซี
เอากระเป๋ าและวางสัมภาระไว ้บนรถจักรยานคันเก่า
ของเขาอย่างตังใจคุ ้ ณปู่ หลินกําลังจะออกไปข ้างนอก
เขาเห็นจักรยานเก่าของ ฉู่ เซิงและขมวดคิวและถามว่ ้ า
"คุณขีจั่ กรยานคันนี มานานแค่
้ ไหนแล ้วหรือมันเก่า
มากแล ้ว ?” ฉู่ เซิงอธิบายอย่างรวดเร็วคุณปู่ หลินพยัก
หน้าด ้วยความพึงพอใจเมือได ่ ้ยินดังนั้นชายคนนี เขา
้
ควรเก็บเงินไว ้สักหน่ อยเขาขีได ่ ้ซือใหม่
้ และง่ายต่อการ
ถูกขโมยเยียมมาก่ ่
ฉู่ เซิงมัดเบาะผ้าไว ้ทีเบาะหลั งอย่าง
 ่ นและยิมเพื
ระมัดระวังคุณปู่ หลินมองไปทีมั ้ อให่ ้มุมตา
้
ของเขามีรอยย่น เด็กคนนี เอาใจใส่ ไม่เลว! ไม่เลว!

่
เมือหลิ ้ั างถือกระเป๋ าเขาเห็นทังสองคน
นซีลงมาชนล่ ้
คุยกันอย่างมีความสุข คุณปู่ หลินกังวลเล็กน้อย
่
เกียวกั บหลานสาวของเขาและเขาบอกให ้เธอเข ้ากับ
คนอืนได่ ้
้ดีและตังใจเรียนหลินซีเห็นด ้วยและชายชราก็
ไปทํางานด ้วยความพึงพอใจ

่ นชายชราจากไปหลินซีก็ถอนหายใจด ้วย
เมือเห็
้
ความโล่งอกหลังจากฟังคําพูดเหล่านี หลาย ้ั
ๆ ครงหู
ของเขาก็ร ้องออกมา

่
ฉู่ เซิงตบเบาะหลังและพูดว่า "เสียวซี ไปกันเถอะ!"
หลินซีจ ้องทีเขา:่ ่
"น้องสาวคุณเรียก เสียวซี หรือไม่?"
ฉู่ เซิงก ้มศีรษะลงและหยุดพูดนี่ เป็ นครงแรกที
้ั ่
เขาไม่ ได ้
ฟัง กับน้องสาวของเขาหลินซีเห็นว่าเขาเริมรู ่ ้สึกอึดอัด
อีกครงมั ้ั นยังเร็วเกินไปหลินซีขเกี
ี ้ ยจเกินไปทีจะ ่
เล ้าโลมเขาสะกิดเขา“ ไปกันเถอะ!”
 ่ นว่าหลินซีไม่ได ้บังคับให ้เปลียนตั
เมือเห็ ่ วเอง
้ั
เรียกว่า ฉู่ เซิงมีความสุขอีกครงเขาพาหลิ นซีและขี่
จักรยานของเขาไปบนถนนในตอนเช ้าตรู ่

สถานทีนั ่ ดพบยังอยู่ห่างจากบ ้านของหลินซี

่
หลังจากขีไปประมาณครึ ่ ่ งของระยะทางหลินซีก็
งหนึ
ขอให ้ ฉู่ เซิงหยุด หยุดพักก่อนเมือ ่ ฉู่ เซิงรู ้แล ้วว่าเธอมี
พลังเหนื อธรรมชาติ Chu Cheng นิ ยาม
ความสามารถของหลินซีวา่ เป็ น "พลังเหนื อธรรมชาติ"
เธอมีข ้อห ้ามมากมายต่อหน้า ฉู่ เซิงและหลินซีก็สง่ นํ า้
ผลไม้มะเกลือของ Bingbing ให ้กับ ฉู่ เซิงส่ายหัว
่
หลินซีเห็นว่าเขาไม่ได ้ดืมเขาจิ บสองสามครงด ้ั ้วย
ตัวเองมันสบายจริงๆเมือ ่

ื่
หลินซีดมเสร็ ่ อลง
จ ฉู่ เซิงก็เอาถ ้วยและเทส่วนทีเหลื
ในกระเพาะของเขาหลินซีได ้ร ับผลกระทบ จากการ
กระทําของเขาตกใจมากผูช ้ ้าได ้ยังไงกล ้า
้ ายคนนี กล
ทําแบบนี !้
 ่ นสีหน้าของหลินซีเปลียนไป
เมือเห็ ่ ฉู่ เซิงก็วางมัน
่
ไปเมือเขาเห็ นมันและคืนถ ้วยเปล่าให ้หลินซีแล ้วพูดว่า
"Xiao Xi ไปกันเถอะยังมีทางไปได ้อีกเราต ้องรีบไป"

่
เขา มองไปทีเขาด ้วยสีหน้าสงบการผลักรถเข็น
้
หลินซีอยากจะต่อยมันขึนมาจริ งๆ ฉู่ เซิงสังเกตว่าหลิน
ซีไม่ได ้ขยับหันศีรษะและแสดงรอยยิมที้ น่่ าพอใจให ้กับ
หลินซี

หลินซีไม่สนใจ ฉู่ เซิงไปตลอดทางและเมือทั ่ งสองคน

้
มาถึงก็มค ี นมาถึงก่อนแล ้ว ฉู่ เซิงมาพร ้อมกับหลินซี
่ ดพล่ามมันคือการดูแลหลินซีให ้เข ้ากับผู ้คน
และเริมพู
ได ้ดีถ ้าคุณทําผิดอย่าแบกร ับมันเขายังขอให ้หลินซีใส่
ใจร่างกายของเขา Don ' อย่าเหนื่ อยเกินไปหลินซี
รู ้สึกไม่พอใจกับการพูดพล่ามของเขา, ร ับพัสดุและ
ปล่อยเขาไปก่อน เหตุใด ฉู่ เซิงจึงยืนกรานทีจะอยู ่ ่กบั
เขาเมือทั่ งสองคนกํ
้ าลังคุยกันมีคนพูดว่า: "ผู ้เข ้าร่วม
ในการฝึ กกรุณามารวมตัวกันเร็ว ๆ "หลินซีหน ั ศีรษะ
และเห็นชายคนหนึ่ งในเสือเชิ
้ ตแขนสั
้ น ้ มือถือกระดาษ
ทักทายทุกคนเสียงดัง

่ คนล ้อมรอบเขาและหลินซีก็หยิบห่อนั้นอําลา
มีกลุม
่
ฉู่ เซิงแล ้วเดินไป ฉู่ เซิงมองไปทีคนเหล่ ้ ทงหมด
านี มี ้ั 20
ถึง 30 คน มีเด็กชายและเด็กหญิงจํานวนมากผูส้ งู อายุ
และนักเรียนทีอายุ่ นอ้ ยกว่าประมาณว่าหลินซีเป็ น
นักเรียนทีอายุ่ นอ้ ยทีสุ ่ ดในบรรดาพวกเขา

้
ชายคนนี แนะนํ ้ั
าตัวเองครงแรกนามสกุ ลของเขาคือ
Gao ผูร้ ับผิดชอบการฝึ กและนับจํานวนคนสหาย
Gao นํ ากลุม ่
่ ไปทีรถและพู ้
ดว่า "คุณขึนรถก่
อนและมี
สหายสองคน หายไปเมือทุ ่ กคนมาถึงเราจะออก
เดินทาง "Lin Xi หันศีรษะและโบกมือให ้ ฉู่ เซิงฉู่ เซิง
เฝ้ าดูหลินซีเข ้าไปในรถ

หลังจากรอไม่นานคนสองคนก็รบี มาชายคนหนึ่ ง
อายุประมาณ 30 ปี และเด็กผู ้หญิงคนหนึ่ งมองเขาอายุ
 ี่
มากกว่าหลินซีไม่มากพวกเขาทักทายทุกคนทันทีทมา
้
เพราะไม่คุ ้นเคยกับ ถนนสายไปหน่ อยขาขึน.

ี่ นานนักทีจะสายและสหายเกาก็
โชคดีทไม่ ่ ไม่ได ้พูด
อะไรหญิงสาวเห็นทีว่่ างข ้างๆหลินซีและนั่งลงตรง หลิน
ิ้
ซียมและทักทายหลินซีพยักหน้าให ้เธอ

ยานพาหนะเริมต ่ ้นขึนหลิ
้ นซีมองออกไปนอก
หน้าต่าง ฉู่ เซิงยังคงยืนอยูท ่ นั ี่ ่ นมองตัวเองหลินซีโบก
่
มือให ้เขาและเคลือนไหวให ้เขากลับไป ฉู่ เซิงยกแขน
้
ขึนและโบกมื ออย่างแรงสองสามครง้ั หวูห ่ ่ข ้างๆ
่ นิ งทีอยู
เห็น ฉู่ เซิงลดเสียงของเธอและล ้อหลินซี: "แฟนของ
คุณเขาดูดม ี าก"หลินซีและเธอเพิงพบกั ่ นดังนั้นพวก
เขาจึงไม่สนใจทีจะพู ่ ดคุยเรืองนี ่ กั ้ บเธอจริงๆ หัวข ้อที่
่ นว่าหลินซีไม่ปฏิเสธ Wu Ning ก็คด
ใกล ้ชิด เมือเห็ ิ
ว่าเธอเดาถูกและถามหลินซีเกียวกั ่ บสถานการณ์ของ
่
ฉู่ เซิงLin Xi ไม่สนใจทีจะแบ่ ่
งปันเรืองของ ฉู่ เซิงกับเธอ
ดังนั้นเธอจึงไม่ตอบ หวูห ่ นิ งเห็นว่าหลินซีลงั เลทีจะพู ่ ด
้
มากกว่านี เขาจึ งหุบปากด ้วยท่าทางสงบ
 หลังจากขับรถมาเกือบชวโมงก็ ่ั ่
ถงึ ทีหมาย เต๋อชิง
้ั
พาวิลเลียนเป็ นโรงแรมแปลกตามีทงหมดสามช ้ั น้ั
นช
แรกรองร ับแขกแต่ละคนชนสองเป็้ั นโต๊ะกลมและชน้ั
่ นซี
สามเป็ นห ้องส่วนตัว มีห ้องแถวอยู่ด ้านหลังซึงหลิ
และนักเรียนจะอาศัยอยู่

สหายเกาจัดสรรห ้องสําหร ับทุกคนห ้องหนึ่ งสําหร ับ

หกคนและรูปแบบของห ้องดูเหมือนหอพัก เตียงนอน
เข ้ากันได ้กับโต๊ะข ้างเตียงขนาดเล็กโต๊ะยาว 2 ตัววาง
อยู่ใกล ้ประตูอา่ งล ้างหน้าอยู่บนโต๊ะส่วนซ ักล ้างอยู่ใน
สนามพร ้อมก๊อกนํ ายาว ้ อีกไม่กวัี่ นแล ้วและทุกคนก็ไม่
จู ้จีจุ้ กจิก หวูห
่ นิ งเข ้าไปในห ้องและเลือกเตียงข ้าง
หน้าต่างหลินซีเลือกเตียงทีอยู ่ ่ใกล ้กับด ้านใน หลังจาก
นั้นก็มค ี นเข ้ามาอีกสามคนคราวนี มี ้ เลสเบียน
้ 9 คน
เท่านั้นทีเข ่ ้ามาพวกเขาถูกแบ่งออกเป็ นสองห ้องและแต่
ละห ้องก็ไม่พอใจ เป็ นเรืองดี ่ ถ ้ามีคนน้อยและหลินซีก็
พอใจมาก
 ทุกคนจัดระเบียบเล็กน้อยและสหายเกาทักทายทุก
คนเพือให่ ้มีสมาธิ งานวันนี ค่ ้ อนข ้างง่ายซึงก็ ่ คอื การ
่
เยียมชมศาลาเต๋ อชิง เป็ นเวลาอาหารกลางวันและ
ห ้องคร ัวกําลังวุน่ วายพ่อคร ัวทีอยู ่ ่บนเตากําลังเหงือ่
ออกอย่างร ้อนแรงเสียงช ้อนและการเร่งเร ้าประกอบกับ
เสียงหม ้อและกระทะเป็ นภาพแห่งความกระตือรือร ้น
อาจารย ์ Gao ค่อนข ้างภาคภูมใิ จในเรืองนี ่ และกล่้ าว
แนะนํ าทุกคนว่า: "โรงแรมของเราก่อตังขึ ้ นในปี
้ พ.ศ.
2418 และมีประวัตยิ าวนานกว่า 100 ปี ทุกคนน่ าจะ
่ มี
เคยได ้ยินเรืองนี ้ ผูน้ ํ าระดับประเทศไม่กคนฉัี่ นจะพา
คุณไปที่ ดูรป ู ภาพคุณสมบัตห ิ ลักของธุรกิจทีนี ่ ่ คือ
อาหารจานเด่นมากมายคุณสามารถศึกษาได ้อย่าง
หนักในครงนี ้ั ้ "

ตอนที่ 89 การตรวจสอบ

้ นซีทําการบ ้านล่วงหน้าบวก
สําหร ับร ้านอาหารนี หลิ
กับการใช ้ชีวต ิ แบบตัวต่อตัวของคุณปู่ หลินให ้หลินซี
่ มดวงตาของหลินซีจ ้องมองไปทีพ่
เรียนรู ้เพิมเติ ่ อคร ัวที่
กําลังทําอาหารมีหลายคนทังสองเป็้ น การกระทํา
 ้
เช่นเดียวกับหลินซีสหายเกาเพียง "ฮ่าฮ่า" ยิมและ
กล่าวว่า "ทุกคนกระตือรือร ้นในการเรียนรู ้มากไม่ต ้อง
กังวลฉันจะแนะนํ าโดยละเอียดในตอนนั้น" หลังจากที่

ทุกคนมองไปรอบ ๆหลินซีก็เห็น Deqing Hall

และHebanzhai หนึ่ งคือ ระดับพีใหญ่่ และอีกคนคือ
่
ระดับพีชายคนเล็ ก ร ้านอาหารเต๋อชิงเป็ นอาหารจัด
้ Hebanzhai สามารถเป็ นได ้เฉพาะระดับผัดที่
เลียง
ปรุงเองทีบ่ ้านเท่านั้นขนาดและคุณภาพไม่สามารถ
่ ้สึกประหลาดใจ
เทียบเคียงได ้หลินซีอดไม่ได ้ทีจะรู
เล็กน้อยจากฝี มือของคุณปู่ หลินฝี มือของเขาไม่ได ้แย่
ไปกว่าพ่อคร ัวใน Deqing Hall ทําไมเขาถึงทํา แต่
อาหารจานเดียวอยู่เสมอ?

หลังจากแนะนํ าตัวในทีสุ่ ดทุกคนก็เดินเข ้าไปในห ้อง

่ อยกับอาหารจาน
ส่วนตัวของเต๋อชิงฮอลล ์และอิมอร่
พิเศษของร ้านนี ้ แน่ นอนว่าอาหารทีมี่ ชอเสี
ื่ ยงทีสุ
่ ดไม่
สามารถร ับประทานได ้ทุกคนอาหารทีทุ ่ กคนสามารถ
ร ับประทานได ้คืออาหารปรุงเองทีบ ่ ้านทุกคน
ร ับประทานอย่างเอร็ดอร่อยดังนั้นอย่าลืมแสดงความ
่
คิดเห็น เมืออาหารกลางวั ้ ดลงหลินซีและพรรค
นสินสุ
พวกก็รอพ่อคร ัวอยูส
่ องสามคน

จากนั้นหลินซีและคนอืน ่ ๆ ก็เริมเรี
่ ยนรู ้สองสามวัน
้ ทก
ตังแต่ ั ษะมีดไปจนถึงการปรุงแต่งตังแต่ ้ การ
ทําอาหารไปจนถึงการจัดจานหลินซีแตกต่างจากคน
่ ๆ จริงๆแล ้วเธอเป็ นคนธรรมดาเธอไม่ได ้ศึกษา
อืน
่
อย่างเป็ นระบบหลินซีไม่รู ้ว่าเมือใดที ่
กองทั
พเบ็ดเตล็ด
พบกับกองทัพปกติ

่ ยวทีดี
สิงเดี ่ คอื ระดับของทุกคนใกล ้เคียงกันนักเรียน
่ อายุมากกว่าไม่มอ
ทีมี ี่
ี ะไรมากไปกว่าผูท้ มี
ประสบการณ์มากกว่าบนเตาด ้วยพรของระบบในทีสุ ่ ด
หลินซีสนับสนุ นการฝึ กอบรมในวันนี ้

ในวันสุดท ้ายตามธรรมชาติฉันต ้องการทดสอบผล

ครูขอให ้ทุกคนปรุงอาหารเย็นร ้อนและซุปด ้วยหัวใจ
้ องดังเดิ
เล็กน้อยอาหารพืนเมื ้ มของหลินซีคอื สามีปิ้ง
 ่ ยนและอาหารจานร ้อนคือ กุ ้งทอดและซุปหลิน
ย่างสีเซี
ซีเลือกซุปเต ้าหู ้หอยทีง่่ ายทีสุ
่ ดสําหร ับติมซํ
่ าหลินซีท ้า
ทาย Xiaolongbao อย่างกล ้าหาญ พ่อคร ัวของ
ร ้านอาหารเต๋อชิงอ่านเมนู ทเขี ี่ ยนโดยหลินซีและยิม้
และพูดกับคนรองของเขา: "เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ มองไป
่
ทีคนอ่ อนแอและอ่อนแอและเธอก็คอ ่ นข ้างกล ้าหาญ"
สาเหตุทพ่ ี่ อคร ัวพูดเช่นนั้นก็เพราะมันอยูใ่ กล ้ ๆ มี
ร ้านอาหารทีเชี่ ยวชาญใน
่ Xiaolongbao และ
พฤติกรรมของหลินซีถอื ได ้ว่าเป็ นมีดเล่มใหญ่ตอ ่ หน้า
Guan Gong

หวูห ่ นิ งเหลือบมองเมนู ในมือของหลินซีอาหารจาน

่
ร ้อนทีเธอเลื ้
อกก็คอื กุ ้งทอดเช่นกันคิวของหวู ห
่ นิ งย่น
เล็กน้อยจากการศึกษาในช่วงหลายวันนี หวู ้ ห
่ นิ งรู ้ว่า
หลินซีเป็ นนักเรียนทีอายุ่ นอ้ ยทีสุ่ ดในบรรดาพวกเขา
และหลินซี ยังไม่ได ้ทําอาหารเธอมักจะร ับผิดชอบเรือง ่
่ า แต่เดิมคิดว่าเธอจะเป็ นนักแสดงทีแย่
ติมซํ ่ ทสุ ี่ ด แต่ก็
ไม่คาดคิดว่าเธอจะจัดการกับมันได ้อย่างราบรืน ่ หวู่
่
หนิ งรู ้สึกประหม่าเล็กน้อยเหงือออกที ฝ่่ ามือของเธอ
 นักเรียนทุกคนในกลุม ่ าอาหาร
่ เจ็ดคนเริมทํ
่ ได ้อยู่ในตาของพวกเขาก็ดู หวูห
นักเรียนทีไม่ ่ นิ งหยิบ
่
ผ้าเช็ดหน้าออกมาและเช็ดเหงือออกจากมื อของเธอ
้ั นซีมองไปทีเธออย่
อีกครงหลิ ่ างประหม่าและพูดว่า
"อย่าประหม่าพวกเราฝึ กซ ้อมกันมาหลายวันแล ้วตราบ
่
ใดทีเราแสดงตามปกติ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาในการผ่าน
ด่าน" "เอ่อเอ่อ" หวูห ่ นิ งหลินซีพยักหน้าอย่างดุเดือด
่ นท่าทางกระสับกระส่ายของเธอฉันไม่รู ้ว่าเธอฟัง
เมือเห็
มันหรือไม่

้
หลังจากคนชุดแรกเสร็จแล ้วก็จะส่งผลงานทังหมด
ให ้เชฟชิมและให ้คะแนน นักเรียนคนอืน่ ๆ ก็สามารถ
ลองได ้เช่นกันแน่ นอนว่าพวกเขาต ้องพูดถึงความรู ้สึก
ของพวกเขาหลังการทดสอบนี่ ก็เป็ นทักษะเช่นกัน

่
เมือปากของหลิ ่
นซีสง่ อาหารอันโอชะเมือมาถึ งด ้าน
ของพ่อคร ัวเขาก็ยงั คงแยกออกว่ามีความผิดปกติ Lin
Lin มักจะพูดบ่อยมากเกียวกั่ ่ ผิ
บสิงที ่ ดปกติกบั ความ
 ่ ผิ
ร ้อนสิงที ่ ดปกติกบั อัตราส่วนเครืองปรุ
่ ่ ไม่
งและสิงที ่
เหมาะสม วางบนจาน

ี่ ประหม่าก็ยงั รู ้สึกเหงือที
แม้แต่หลินซีทไม่ ่ หน้
่ าผาก
หลังจากได ้หลินซีลงสนามในทีสุ ่ ดสีสิ ่ บห ้านาทีก็ถกู
้
จํากัดหลินซีก็ทําผลิตภัณฑ ์สําเร็จรูปทังหมดเสร็ จ
ภายในเวลาไม่กวิี่ นาที

หลังจากทีเชฟได ่ ้ชิมไปสองสามคนแล ้วพ่อคร ัวก็

เหลือบมองไปทีหลิ ่ นซีและแสดงความคิดเห็นว่า:
"อาหารจานเย็นนี สามารถใช ้ ้ และรสชาติการ
้ได ้ทังสี
นํ าเสนอนั้นหยาบเกินไป"หลินซีพยักหน้าเวลาแน่ น
เกินไปเธอพูดง่ายๆ สายเกินไปทีจะตกแต่ ่ ง พ่อคร ัว
กล่าวต่อว่า“ กุ ้งทอดทีปรุ ่ งในนํ ามั
้ นกําลังดีความร ้อน
่
อยู่ในระดับทีเหมาะสมและผ่ านไปแล ้ว”หลินซีรู ้สึกดีใจ
มากเมือได่ ้ยินคําพูดนั้น พ่อคร ัวมองไปทีเธอและพู
่ ดว่า
"ซุปรสชาติดเี บามากและคุณสามารถลิมรสหอยได ้ ้รส
เผ็ดนี่ คือเสียวหลงเปาคุ
่ ณช่วยบอกทุกคนได ้ไหมว่า
คุณทํามันอย่างไร" "เวลาเป็ นจริงมันเกินไป แน่ นฉัน
ไม่มเี วลาทําสกินเยลลีดั่ งนั้นฉันจึงใส่กุ ้งลงไปในเนื อสด
้
่ มรสชาติ
และเติมกะปิ เล็กน้อยเพือเพิ ่ อมู ามิ” หลินซีพูด
อย่างใจเย็นและนี่ เป็ นครงแรกที
้ั ่
เธอทํ ๊
า เกียวแบบนี .้

พ่อคร ัวพยักหน้าไปทางหลินซีเขาพอใจกับเด็กคน
้
นี มากปร ับมาตรการให ้เข ้ากับสภาพและเวลาใน
ท ้องถินนี ่ ่ คือคุณภาพพืนฐานของการเป็
้ นพ่อคร ัว
หลังจากนั้นเขาก็ลก ้ นและพูดกับทุกคนว่า: "ความ
ุ ขึนยื
จริงแล ้วไม่มส ี ต ่
ู รอาหารทีตายตั วสําหร ับการปรุงอาหาร
คุณสามารถเปลียนอาหารได ่ ้หลายชนิ ดตามส่วนผสม
่
ทีแตกต่ างกันฉันหวังว่าคุณจะไม่เพียงเรียนรู ้วิธก ี าร
ทําอาหารเท่านั้น แต่มน ั คือการปร ับปรุงและสร ้างสรรค ์
่
สิงใหม่ ้
ๆ บนพืนฐานของอาหารเหล่ ้
านี และเพือ่
ทําอาหารทีดี ่ มากขึนในอนาคต”
้ หลังจาก

่ ทุ
ได ้ยินสิงนี ้ กคนก็ขอบคุณเชฟสําหร ับคําแนะนํ า
้
ของเขาเพราะเกือบทังหมดเน้ นการเลียนแบบและตังตา้
่
รอ เพือสร ้างความกลมกลืนอาหารในเต๋อชิงฮอลล ์นั้น
เหมือนกันทุกประการดังนั้นเชฟจึงไม่ได ้ให ้คะแนนสูง
 ่
ทุกคนมีเพียงเสียวหลงเปาของหลิ นซีเท่านั้นทีได่ ้ร ับ
คะแนนเก ้าสิบจากเชฟซึงทํ ่ าให ้เธอทําอาหารเย็น
ผิดพลาดด ้วย ในทีสุ ่ ดหลินซีก็จบช่วงการศึกษานี อย่ ้ าง
สมบูรณ์แบบด ้วยคะแนนสูงสุด
หลังจากทีทุ ่ กคนออกจากคร ัวแล ้วพ่อคร ัวก็หยุดหลิน
ซี"สาวน้อยขึนอยู้ ่กบั อายุของคุณอาหารก็ดค ี ณุ เรียน
มากีปี่ แล ้ว"หลินซีXi นึ กย ้อนไปสักครู ่ ออริจน ิ อลเรียน
กับปู่ มาหลายปี บวกกับการทํางานทีผ่ ่ านมาหลายปี "ก็
หกปี แล ้ว" "แล ้วคุณก็เริมเรี ่ ยนรู ้วิธท
ี ําอาหารตอนที่
คุณยังเด็กมาก?" พ่อคร ัวยิงสงสั ่ ยมากขึน้ ครอบคร ัว
แบบไหนทีจะให ่ ้เด็กวัยรุน
่ เรียนทําอาหาร

“ ปู่ ของฉันเป็ นคนทําอาหารฉันได ้เรียนรู ้จากเขา”

่
“ ปู่ ของคุณชืออะไร” พ่อคร ัวถามต่อไป

“ ฉัน” คุณปู่ เป็ นพ่อคร ัวของเขา Banzhai และชือ่

่ ว้
ของเขาคือ Lin Jin "" โอ ้เขาเองไม่แปลกใจเลยทีคิ
ของคุณดูเหมือนเขาคุณกลับไปบอกเขาว่า Yang
Jindao ทักทายเขาและเขาก็แน่ ใจฉันรู ้ว่าฉันเป็ นใคร
" พ่อคร ัวดูอายุ 60 ปี และดูเหมือนว่าเขาจะรู ้จักปู่ ของ
เขาหลินซีรบี ตะโกนด ้วยความเคารพ "Good
Grandpa Yang"

"สาวน้อยเธอฉลาด" Yang Jin Dao หยิบกระดาษ

ออกมาเขียนว่า หมายเลขโทรศัพท ์และส่งให ้หลินซี"
กลับไปหาคุณปู่ ของคุณและให ้เขาโทรหาฉัน"
"อนิ จจา!"

ฉู่ เซิงรอหลินซีอยู่พก ั หนึ่ งเมือรถส่

่ งหลินซีกลับไปยัง
สถานทีนั ่ ดพบเดิม เมือเห็
่ นร่างของหลินซีฉู่ เซิงก็ผลัก
จักรยานของเขาและทักทายเขา หวูห ่ นิ งเห็นฉู่ เซิงขยิบ
ตาให ้หลินซีและหัวเราะคิกคักอีกครงหลิ ้ั นซีไม่รู ้ว่าเธอ
กําลังหัวเราะอะไรและรู ้สึกอายเล็กน้อยด ้วยรอยยิมของ ้
เธอ หวูห ่ นิ งโบกมือให ้หลินซี: "ฉันกําลังจะไปแล ้ว
ดังนั้นฉันจะไม่รบกวนคุณ" หลังจากพูดจบเธอก็แบก
กระเป๋ าของเธอไว ้ทีหลั่ งและจากไปหลังจากเดินไปได ้
ไม่กก ี่ ้าวเธอก็หน ั กลับมามองหลินซีและ ขําอีกไม่หยุด.
 หลังจากใช ้เวลาสองสามวันกับเธอหลินซีก็รู ้ด ้วยว่า
ิ่ เขาทํ
Wu Ning ขาดรากเหง ้าและก็ไม่ได ้แย่ แต่สงที ่ า
ทําให ้หลินซีไม่สามารถติดตามวงจรสมองของเธอได ้
และหลินซีก็สา่ ยหัวเท่านั้น

่ นซีด ้วยสีหน้าไม่ดแี ละถามหลินซี

ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
อย่างกังวล "Xiao Xi เธอร ังแกคุณหรือเปล่า"

้
"ไม่ฉันถูกร ังแกง่ายขนาดนี เลยเหรอ"หลิ นซีกลัวว่า
เขาจะคิดมากเกินไป และยืนห่ ่ อให ้ฉันส่งให ้เขาแล ้วพูด
ว่า "รอนานแค่ไหนร ้อนไหม" "ไม่ร ้อนรอสักครู"่ ชูเซิง่
หยิบห่อแล ้วมัดหลินซีน่ ังอยู่บนเบาะหลังของจักรยาน
่
และ ฉู่ เซิงถามหลินซีขณะทีเขาขี ่ กรยานว่าคุณเป็ น
จั
อย่างไรบ ้างในสองสามวันนี ?้ คุณเหนื่ อยไหม?

่
ในความเป็ นจริงหลินซีไม่ได ้พักผ่อนอย่างเต็มทีมี
คนจํานวนมากในหอพักทีหลิ่ นซีนอนหลับไม่สนิ ท
อากาศร ้อนและสภาพการระบายอากาศในสถานทีที ่ ่
พวกเขาอาศัยอยู่ไม่ดี ตําแหน่ งของห ้องอยู่ใกล ้กับ
่ เสียงดังในตอนเช ้า
ห ้องคร ัวด ้านหลังและมันก็เริมมี
ประกอบกับการเรียนอย่างหนักหลินซีรู ้สึกเหนื่ อยมาก
หลังจากที่ ฉู่ เซิงพูดไม่กคํ
ี่ าเขาก็รู ้สึกได ้ถึงวัตถุทมี
ี ่ ขน
ยาวพาดอยู่บนหลังของเขาร่างกายของเขาแข็งขึนและ ้
จักรยานก็แกว่งไปมาเขาทรงตัวทีแฮนด ่ ์อย่างรวดเร็ว
หันศีรษะไปด ้านหลังและเห็นหลินซีเอนตัวนอนอยู่บน
หลังของเขา

่ ้ว่าหลินซีกาํ ลังเหนื่ อย ฉู่ เซิงก็หยุดพูดและ

เมือรู
รถจักรยานก็ขบ ั ช ้าๆพยายามร ักษาให ้นิ่ งทีสุ่ ด ฉู่ เซิง
ต ้องการให ้หลินซีพก ั ผ่อนอย่างเต็มที่

่ งบ ้านป๊ าหลินก็รออยู่แล ้ว เมือเห็

เมือถึ ่ นท่าทาง
เหนื่ อยล ้าของหลินซีพ่อ Lin ก็กลืนคําพูดของเขากลับ
้
เข ้าไปในท ้องของเขาและส่งหลินซีไปอาบนํ าและนอน
่
ก่อน เมือเขากลั ่ ้องของเขาหลินซีไม่สนใจผมที่
บไปทีห
เปี ยกและหลับไป
 หมอนและผา้ ห่มเป็ นของเธอ แต่หลินซีมก ั จะรู ้สึกถึง
่ ไม่
กลินที ่ คุ ้นเคยในห ้องหลังจากคิดเรืองนี
่ มานานใน
้
่ ดเธอก็จาํ สิงหนึ
ทีสุ ่ ่ งได ้ในช่วงหลายวันทีเธอไม่
่ อยู่ ฉู่
เซิงอาศัยอยู่ในห ้องของเธอ เมือนึ ่ กถึงชายคนหนึ่ งที่
นอนอยู่บนเตียงของเธอหลินซีก็อดหน้าแดงไม่ได ้ แต่
เธอง่วงเกินไปและก็หลับไปในไม่ช ้า

่
เมือหลิ ื่ น้ ฉู่ เซิงได ้เตรียมอาหารกลางวันไว ้
นซีตนขึ
แล ้วและลังเลว่าจะปลุกหลินซีให ้ตืนหรื ่ อไม่ หน้าอกที่
หิวโหยของหลินซีตด ี่ งของเขาและเขาแทบรอ
ิ อยู่ทหลั
ไม่ไหวทีจะกิ่ นหลังจากล ้าง ฉู่ เซิงทําบะหมีซึ ่ งเขาได
่ ้
เรียนรู ้จากคุณปู่ หลินในช่วงสองวันทีผ่ ่ านมาหลินซีกด ั
ซอสทีเข ่ ้มข ้นและเค็มและอร่อยหลินซีกน ้
ิ ทังชามทํ าให ้
ฉู่ เซิงมองเธอบ่อยๆ เมือเห็่ นว่ามีเหลืออยู่เล็กน้อยใน
หม้อหลินซีก็ยงั อยากกินมันอยู่ดงั นั้น ฉู่ เซิงจึงหยุดมัน
เขาตักซุปไข่หล่นหนึ่ งชามแล ้วส่งให ้หลินซี: "เสียวซี ่
ชอบกินฉันจะทําทีหลังตอนเย็น แต่อย่ากิน"หลินซีวาง
ตะเกียบลงอย่างเชือฟั ่ งและดู ฉู่ เซิงเติมบะหมีที ่ เหลื
่ อกิน
หลินซีถาม ฉู่ เซิงว่า "วันนี คุ ้ ณอยูบ่ ้านเป็ นนิ สยั หรือ
เปล่า" ฉู่ เซิงเช็ดปากและพยักหน้าให ้หลินซี: "คุณปู่
และคุณพ่อดีกบั ฉันมากฉันได ้เรียนรู ้อาหารสองสาม
อย่างจากคุณปู่ , ฉันจะทําให ้คุณในภายหลัง”หลินซี
่ วของเขาที
มองไปทีคิ ้ ่ ยดออกอาจจะไม่ได ้พูดโกหก
เหยี

หลังจากเคลียร ์โต๊ะแล ้วหลินซีก็อยู่ทโต๊ ี่ ะทํางานและ

่ เขาได
บันทึกทุกสิงที ่ ้เรียนรู ้ในช่วงไม่กวัี่ นทีผ่
่ านมา ฉู่
เซิงนั่งอยู่บนโซฟาและอ่านหนังสือและมองไปทีหลิ ่ นซี
้ั
เป็ นครงคราว

เมือร่ ับรู ้ถึงดวงตาทีร่ ้อนแรงของ ฉู่ เซิงในทีสุ

่ ดหลินซี
ก็วางปากกาลงและพูดด ้วยความโกรธ "คุณไม่ใส่ใจ
กับการอ่านและคุณมักจะดูฉันทําอยู่เสมอ?" ฉู่ เซิงรู ้สึก
่
เสียใจ: "เสียวซี เราไม่ได ้เห็นแต่ละอย่าง อีกหลายวัน
ใช่คณ ุ ไม่ได ้คุยกับฉันเลยตังแต่ ้ กลับมา” ขณะทีเขา ่
พูดเขาวางหนังสือลงและเอนตัวลงอย่างน่ าสงสารหลิน
้
ซีรู ้สึกขบขันกับเขาทังตลกและโกรธ คุณอายุเท่าไหร่
และยังทําตัวเหมือนเด็กเมือคุ ่ ณยังเป็ นเด็ก?
ตอนที่ 90 สู ตรอาหาร

แม้ว่าเขาจะอยากอ่านแบบนี ้ แต่หลินซีก็วางปากกาลง
และพูดคุยกับเขาเกียวกั ่ ่ เขาเห็
บสิงที ่ นในช่วงไม่กวัี่ นที่
ผ่านมาหลินซีมค ี วามสุขมากขึนเรื้ อย
่ ๆ เมือเขาพู
่ ดถึง
่ เมื
เรืองนี ้ อมั
่ นมาถึง การทดสอบในวันสุดท ้ายหลินซี
่
รู ้สึกตืนเต ้ อคร ัวยืนยันว่าเขาทําได ้ดี
้นมากขึนพ่

่
เมือมองไปที
จิ่ ตวิญญาณทีทะยานของหลิ
่ นซีจู่ ๆ ฉู่
่
เซิงก็ถามหลินซีวา่ “ เสียวซี ่
คุณวางแผนทีจะเป็ นพ่อ
คร ัวไปตลอดชีวต ิ หรือไม่?”หลินซีถงึ กับผงะและในไม่
ิ้
ช ้าเธอก็ยมและพู ดว่า“ คุณ มองลงไปเหรอพ่อคร ัว? "

" ไม่ไม่ฉันแค่รู ้สึกยากเกินไปตราบใดที่ เสียวซี

่ มี
ความสุขเขาสามารถทําอะไรก็ได ้ "ฉู่ เซิงอธิบายอย่าง
ี วามคิดเช่นนั้น
รวดเร็วว่าเขาไม่มค

“ ฉันคิดไว ้แล ้วและฉันก็ไม่คด

ิ ว่าจะมีอะไรผิดปกติ
กับการเป็ นคนทําอาหารพูดตามตรงตอนนี ฉั ้ นมี
ความสุขมากในธุรกิจนี ฉั ้ นอยากจะทํางานหนักสักพัก
หนึ่ งวันใน ในอนาคตฉันจะเปิ ดธุรกิจของตัวเอง
ร ้านอาหาร "หลังจากได ้เห็นทักษะการทําอาหารของ
เชฟในร ้านอาหารเต๋อชิงหลินซีก็ตระหนักถึงปัญหานี ้
เขาจะไม่ประสบความสําเร็จมากนักหากได ้ไปแช่ที่
Hebanzhai แล ้วไม่มท ่
ี าง เพือปร ับปรุงตัวเองด ้วย
อาหารปรุงเองทีบ่ ้านไม่กอย่
ี่ างทุกวันการทําอาหาร

่ งแผนการของหลินซีสาํ หร ับอนาคตดูใบหน้า
เมือฟั
ของเธอทีเต็ ่ มไปด ้วยความมั่นใจและความคาดหวังใน
ขณะนี หลิ ้ นซีแบบนี ทํ ้ าให ้ Chu Cheng รู ้สึกมี
ความสุขเขาชอบทีจะเห็ ่ นหลินซีแบบนี ้ ฉู่ เซิงเข ้าหา
หลินซีอย่างกล ้าหาญและพูดว่า "เสียวซี ่ ไม่วา่ คุณ
ต ้องการทําอะไรฉันจะสนับสนุ นคุณฉันฉันจะดีกบั คุณ
มากเมือฉั ่ นไปทํางานฉันจะให ้เงินทังหมดแก่
้ คณ ุ ,
่
เพือให ้คุณเปิ ดร ้านอาหารในอนาคต”

ี่ อง
ดวงตาของ ฉู่ เซิงเป็ นประกายเหมือนอัญมณี ทส่
่
แสงใบหน้าของหลินซีเปลียนเป็ นสีแดงและหัวใจของ
 ้
เขาเต ้นแรงเด็กคนนี ตบตัวเองหรือไม่?หลินซีก ้มศีรษะ
ลงไม่กล ้ามองเขา ในไม่ช ้าเธอก็สงั เกตเห็นว่ามีมอ
ื ข ้าง
หนึ่ งปัดทีศี
่ รษะของเธอเบา ๆ และฟองสีชมพูก็ปรากฏ
้
ขึนรอบ ๆ ตัวเธอ

ทันใดนั้นเองก็มค ี นมาเปิ ดประตูและหลินซีก็ตน ื่

ตระหนกและรีบผลัก ฉู่ เซิงไป ปู่ หลินกลับมาโดยยังคง
ิ้
ถือถุงอาหารและเห็นฉู่ เซิงหลินซียมกล่ าวว่า "กลับมา
้ั ของฉันซืออาหารมาเยอะแล
อีกครงปู่ ้ ้
้ววันนี เรามี
ความสุขกันดี"

หลินมองคุณปู่ มอง ร่าเริงมาก ฉู่ เซิงหัวเราะไม่ออก

่ ณจะกลับมาตลอดเวลา
จริงๆมันไม่ใช่เวลาทีคุ

หลินซีรบี หยิบกระเป๋ าในมือของคุณปู่ หลินและ ฉู่ เซิง

มองการณ์ไกลทีจะริ ่ นนํ าให
้ ้คุณปู่ หลินโดยปกติแล ้ว
่
คุณปู่ หลินต ้องการถามเกียวกั บการฝึ กของหลินซีLin
่ อี
Xi พูดเรืองนี ้ กครงอย่
้ั างชาญฉลาดและสัมผัสมันเขา
หยิบออกมา โน้ตในกระเป๋ าของเขาและส่งให ้คุณปู่
 ่ ณปู่ หลินได ้ยินเรือง
หลิน เมือคุ ่ Yang Jindao เขาก็
ตบต ้นขาตัวเองและพูดด ้วยความดีใจว่า "เป็ นคนแก่
้ นไม่ได ้คาดหวังว่าเขาจะยังทํางานอยู่เขาอายุ
คนนี ฉั
มากกว่าฉันหลายปี "

ต่อมาหลินซีได ้เรียนรู ้จากคุณปู่ Lin, Yang

ื่ งของเขาเพราะเขามีดาบสีทองที่
Jindao ไม่ใช่ชอจริ
ส่งผ่านมาถึงเขาโดยเจ ้านายของเขาเขาจึงถูกเรียกว่า
่ ยอดเยี
Yang Jindao มีดเป็ นสิงที ่ ่
ยมที ่ ดและสิงที
สุ ่ เขา
่
่ ดก็คอื อาหารของเขาเองเมือหลายปี
ถนัดทีสุ ่ ก่อนเขา
และคุณปู่ หลินยังคุยกันถึงทักษะการทําอาหาร

่
เมือเขาทราบข่ ่
าวของเพือนเก่ าของเขาคุณปู่ หลินมี
ความสุขมากเขาสังให ่ ้ ฉู่ เซิงเอาชนะหลินซีเขา
ต ้องการดูวา่ หลานสาวของเขาเรียนรู ้มากแค่ไหน

่ อหลินกลับมาถึงบ ้านเขาเห็นผักเต็มโต๊ะและรู ้
เมือพ่
ว่านั่นเป็ นฝี มือลูกสาวของเขาเขาเคยชมเชยมันก่อนที่
จะหยิบเข ้าปากเสียด ้วยซํา้ บรรยากาศดีมากนั่งดืมเป็
่ น
ธรรมชาติ คุณปู่ หลินนํ าไวน์ออกมาหนึ่ งขวดและ พ่อ
หลินและ ฉู่ เซิงก็อยากไปด ้วยโดยปกติหลินซีดมซุื่ ป
้ ทํ
บ๊วยรสเปรียวที ่ าด ้วยตัวเองและตังใจว่
้ าจะไม่เข ้าร่วม
ในความสนุ กนี ้

ระหว่างร ับประทานอาหารคํ่าหลินซีพูดคุยเกียวกั
่ บ
ปัญหาของ Hebanzhai คุณปู่ หลินกลันยิ ้ มและพู
้ ดว่า
่
"เสียวซี ้
อย่าพูดแบบนี ในหน่ วยงานของคุณตอนนี ้
Hebanzhai กําลังใช ้งานฝี มือของตระกูล Lin ของ
เราฉันได ้ทําความสะอาดหมดแล ้ว ทักษะแล ้วงานฝี มือ
้ ใช่ของฉันมันกลายเป็ นเร็วไปแล ้วครึงหนึ
นี ไม่ ่ ่ งฉันไม่
้
ต ้องการนอกจากนี เหลาชิ วฉันไม่ชอบมันเขาเก่งใน
ค่ายเกินไปทําไมเขาถึงปฏิบต ั กิ บั คุณโอเคฉัน 'ฉัน
ไม่ได ้มองว่าคุณจะพาเขาไปทําธุรกิจ "

่ ยบง่ายและเขาไม่ได ้คาดหวังว่าจะ
หลินซีเป็ นเด็กทีเรี
มีหลายคนในหน่ วยทีดู ่ เหมือนกลมกลืนกันหลินซี
เข ้าใจเจตนาของคุณปู่ หลินอย่างเป็ นธรรมชาติ
่ ประสบการณ์จะไม่ถา่ ยทอดทักษะการดูแล
ช่างฝี มือทีมี
ทําความสะอาดของพวกเขาสิงนี ่ ยั
้ งนํ าไปสูก ่ ารลดลง
หรือแม้แต่การสูญพันธุ ์ของงานฝี มือแบบดังเดิ ้ มจํานวน
มากหลินซีเข ้าใจเจตนาของคุณปู่ หลินและพยักหน้า
่ นซีด ้วยใบหน้าเรียบง่าย
ตอบร ับ คุณปู่ หลินมองไปทีหลิ
่
และอดไม่ได ้ทีจะเตื อนเขาว่า: "คุณปู่ รู ้ว่าคุณมี
ความสามารถบางอย่างอย่าเขย่ามันทังหมดรู ้ ้ไหม
หัวใจของผูค้ นไม่สามารถคาดเดาได ้"หลินซีไม่เคย
เห็นคุณปู่ จริงจังมากเขาคุยกับตัวเอง แต่คณ ุ ปู่ ต ้อง
่
เป็ นไปเพือประโยชน์ ของตัวเอง

่ ้ว่านํ าในหน่
ฉู่ เซิงเข ้าใจเมือรู ้ ้ ลก
วยนี ก็ ึ เช่นกันและจํา
หัวข ้อทีเขาคุ่ ยกับหลินซีได ้เขาบอกคุณปู่ หลินว่าหลิน
ซีต ้องการเปิ ดร ้านอาหาร ทังคุ ้ ณปู่ หลินและ พ่อหลิน
ต่างตกตะลึงพวกเขาไม่คาดคิดว่าลูก ๆ ของพวกเขา
จะมีความคิดเช่นนี แม้ว่ ้ าตอนนี พวกเขาจะมี
้ สว่ นร่วมใน
การก่อสร ้างทางเศรษฐกิจ แต่คนส่วนใหญ่ก็ยงั คงหวัง
่
ทีจะอยู ใ่ นหน่ วยงานของร ัฐเพือทํ่ างานในหน่ วยงาน
ของร ัฐ และอยู่อย่างสบายใจ คุณปู่ หลินก ้มศีรษะและ
ครุน่ คิดสักครูแ่ ละถามหลินซีวา่ "คุณคิดเรืองนี ่ หรื้ อยัง"
หลินซีตอบอย่างจริงจัง "คุณปู่ นี่ คือความปรารถนา
ของฉัน"

หลินซีมค ี วามช ัดเจนมากเกียวกั่ บการพัฒนาของ

คนรุน ่ ยกกันว่าหน่ วยงานของร ัฐ
่ ต่อไปในอนาคต ทีเรี
เหล่านั้นแทบจะเป็ นแอ่งนํ านิ
้ ่ งมีความเสถียรเพียงพอ
แต่ขาดพลังเธอไม่ควรเสียชีวต ่ ไม่
ิ ไปในทีที ่ มค
ี วามหวัง
ให ้มองเห็นได ้ตลอดไป

่ นว่าลูก ๆ มีแผนสําหร ับ
คุณปู่ หลินดีใจมากทีเห็
อนาคต "เสียวซี่ เนื่ องจากคุณเต็มใจทีจะต่
่ อสู ้อย่าง
หนักดังนั้นคุณปู่ จึงไม่ปิดบังความลับส่วนตัวของคุณ
้
จากนี ไปคุ ่ ณ
ณจะได ้เรียนรู ้จากคุณปู่ ของคุณเมือคุ
เรียนรู ้ทักษะของคุณแล ้วเรามาสร ้างกันด ้วยตัวเองกัน
เถอะ"
เปิ ดร ้านอาหารของตัวเองถือเป็ นความปรารถนา
ตลอดชีวต ่ มเี งือนไข
ิ ของคุณปู่ หลินด ้วยเช่นกันทีไม่ ่
้
เช่นนี ในอดี ้
ตตอนนี นโยบายถู กคลายออกและ เสียวซี ่
ก็มค
ี วามคิดเช่นนี คุ้ ณปู่ หลินต ้องสนับสนุ นเขาในสิงที่ ่
พ่อหลินต ้องการ พูดถูกขัดจังหวะโดยคุณปู่ หลิน"วันนี ้
่
ฉันมีความสุขถ ้าคุณให ้ฉันคิดเกียวกั ่ ใส่
บเรืองนี ้ มน
ั
กลับเข ้าไปในท ้องของฉัน"

่
เมือมองไปที ่
ชายชราที ่ ่งมั่นพ่อหลินไม่ได ้พูดอะไร
มุ
่ ต
แต่เรืองนี ้ ้องเป็ น พูดคุยกันอย่างระมัดระวังฉันไม่
สามารถวางใจอารมณ์ของชายชราได ้หลัง

อาหารเย็นคุณปู่ หลินและ พ่อหลินต่างก็กลับไปที่

บ ้านและพักผ่อนวันนี ทั ้ งคู
้ ด ื่
่ มเยอะมากนี ่ เป็ นครงแรกที
้ั ่
่ แม้ว่าหลินซีเพิงจั
ฉู่ เซิงดืม ่ บเขาได ้ Shaocai ฉันกลัว
่
ว่าเขาจะเมา แต่เมือมองไปที ่ ้มทีแดงระเรื
แก ่ ่
อและ
ดวงตาสีหมอกของเขาหลินซีก็ยงั รู ้สึกเสียใจเล็กน้อย
เขารู ้ว่าเขาจะไม่ให ้พ่อของเขาเติมไวน์ให ้เขา ตอนนี ้
่
หลินซีไปทําไวน์และชาให ้ ฉู่ เซิงดืมชามใหญ่ ฉู่ เซิง
ยังคงมีสติและเขานํ าชาสองถ ้วยไปให ้คุณปู่ หลินและ
Dad Lin
 ่ ฉู่ เซิงออกมาพร ้อมกับถ ้วยทีว่่ างเปล่าหลินซี
เมือ
รู ้สึกว่าก ้าวของเขากระพือปี กและก ้าวไปข ้างหน้าเพือ ่
ช่วยเขา ฉู่ เซิงพิงหลินซีและหลินซีต ้องช่วยเขาบน
โซฟาเช็ดหน้าด ้วยผ้าขนหนู และถามเขาว่าเขา
ต ้องการดืมนํ ่ าเพิ
้ มไหม
่ ่ นซีทกํ
ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ ี่ าลังยุ่ง
อยู่กบั เขาด ้วยความหวานเป็ นพิเศษในใจของเขา

่
เมือหลินซีน่ ังข ้างๆเขาอีกครงเขาจั
้ั บไหล่ของหลินซี
้
อย่างกล ้าหาญและยิมและพู ดกับหลินซีวา่ "Xiao Xi
คุณจะเปิ ดร ้านอาหารในอนาคตและฉันจะให ้มือคุณ
โอเค?"

"ไม่คณ
ุ ไม่อยากเป็ นหมอของคุณทํางานเล็ก ๆ
่
น้อย ๆ อ่านหนังสือไปหลายปี เพืออะไร?! "ในขณะที่
เขาพูดหลินซีก็ผลักมือลงบนไหล่ของเขา ฉู่ เซิงหัวเราะ
เบา ๆ พิงศีรษะของเขาบนไหล่ของหลินซีและพูดว่า
่
"ฉันอยากอยู่กบั เสียวซี ฉันไม่เคยห่างกันอยู่ด ้วยกัน
ทุกวัน"
 หลินซีรู ้ว่าผูช ้
้ ายคนนี เมาเมื ่ นเขาเป็ นแบบนี ้ .
อเห็
่ อหลินออกมาเขาก็สา่ ยหัวเมือเห็
เมือพ่ ่ น Chu Cheng
เป็ นแบบนี ปริ้ มาณเครืองดื ่ มของเด็
่ กนั้นแย่จริงๆ เขา
ช่วย ฉู่ เซิงกลับไปทีบ ่ ้านและเตือนหลินซี: "สาวไปนอน
เร็วเก็บจานแล ้วพ่อจะมาล ้างพรุง่ นี "้

"โอเค"หลินซีเห็นด ้วย แต่ก็ไปล ้างจานทําความ

สะอาด ขึนห ้ ้องคร ัว หลังจากเสร็จสินทุ ้ กอย่างเธอก็
กลับไปทีบ ่ ้าน ตอนนี เธอนอนไม่
้ หลับอีกอย่างหนึ่ งคือ
เธอได ้นอนไปแล ้วในตอนกลางวันและอีกคนกําลัง
คิดถึงอนาคตของเธอเธอบอกว่าเธออยากจะเปิ ด
ร ้านอาหารของตัวเอง แต่เธอไม่ได ้บอกว่า เธอต ้องการ
่ ่ หลังจากนั้นเธอก็จากไป แต่วน
เปิ ดทีนี ้ ณปู่ หลินให ้
ั นี คุ
การสนับสนุ นเขามากหลินซีไม่สามารถพูดอะไรได ้
และ ฉู่ เซิงLin Xi รู ้ว่าไม่วา่ เขาจะทําอะไร ฉู่ เซิงก็จะ
สนับสนุ นเขาเด็กคนนี จริ ้ งใจกับเขา เมือนึ
่ กถึงสิงนี่ ้
่ ่ ฉู่ เซิงทํากับเขาได ้ทุกวิถท
หลินซีก็จาํ สิงที ี าง เธอไม่
เคยมีความร ักในชีวต ิ ก่อนหน้านี ้ แต่ก็ไม่มอ ี ะไรมากไป
่
กว่าคูร่ ักทีหลงใหลในเรื ่ หลิ
องนี ้ นซีถอนหายใจเธอไม่
ต ้องการโกหกตัวเองเธอถูก ฉู่ เซิงล่อลวงเล็กน้อย
 หลินซีรู ้สึกกลัวเพราะความหลงใหลนี ถ้ ้าเขาตกหลุม
ร ัก ฉู่ เซิงจริงๆและจากไปด ้วยตัวเองในอนาคต ฉู่ เซิงจะ
เกิดอะไรขึน? ้ เธอไม่กล ้าคิดต่อ

ไม่กวัี่ นต่อมามีแขกมาทีบ ่ ้านคือหยางจินเทา เพือน ่

่ ได ้เจอกันมานานหลายปี ได ้ยืนอุ
ทีไม่ ่ ทธรณ์ทโต๊ ี่ ะ
อาหารเย็นและพูดคุยเกียวกั ่ ่
บเรืองเล็ กน้อยหลังจาก
แยกทางกันอาหารมือนี ้ ใช
้ ้เวลานานกว่าสองชวโมง ่ั
คุณปู่ หลินพูดคุยเกียวกั่ บหลินซีและพูดคุยเกียวกั ่ บ
แผนการในอนาคต Yang Jindao ชืนชมในจิ ่ ต
วิญญาณของคนหนุ่ มสาวทีกล ่ ้าคิดกล ้าต่อสู ้ อาหาร
ของวันนี ทํ ้ าโดยหลินซีทงหมด ้ั Yang Jindao ให ้คํา
กับหลินซีสองสามคําซึงเป็ ่ นประโยชน์ตอ ่ หลินซีมาก
แน่ นอนว่ามันเป็ นหน้าของปู่ Yang ทีมี ่ ตอ ่ คุณปู่ หลิน
่
เมือเขาจากไปคุ ณปู่ Yang ก็ยมให ิ้ ้หลินซีกล่าวว่า “
้ นมามือเปล่ามันไม่มเี หตุผลทีจะไม่
วันนี ฉั ่ ให ้ของขวัญ
่ นเห็นรุน
ฉันเมือฉั ่ น้องไปร ับกระดาษและปากกามาแล ้ว
ฉันจะช่วยเธอให ้รอด”
 ่ ดและเขาก็นํา กระดาษ
ปฏิกริ ยิ าของ ฉู่ เซิงเร็วทีสุ
และกระดาษด ้วยปากกา Mr. Yang เขียนใบสังยาสอง ่
ใบและส่งให ้หลินซี: "ของว่างสองอย่างนี เป็ ้ นของขวัญ
่ นให ้คุณนี่ เป็ นของว่างทีฉั
ทีฉั ่ นทําเมือฉั
่ นยังเด็กเอาไป
และศึกษาพวกเขาต่อไป เวลาฉันจะจําไว ้ว่าต ้อง
ทําอาหารให ้ฉัน "

" ขอบคุณคุณปู่ หยาง "Lin Xi จับมันด ้วยมือทัง้

สองข ้างด ้วยความเคารพ นี่ เป็ นของขวัญทีดี ่ การสัง่
่ สํ
จ่ายยาเป็ นสิงที ่ าคัญทีสุ่ ดสําหร ับคนรุน
่ เก่าและ
่
โดยทัวไปแล ่ ายทีจะมอบให
้วไม่ใช่เรืองง่ ่ ้คนอืน ่ คุณปู่
หลินมองหยางจินเทาอย่างซาบซึงและก ้ ้มมือมาหาเขา
Yang Jindao หัวเราะ: "ฉันแก่แล ้วเอาของเหล่านี ไป ้
ไว ้ในโลงได ้ไหมคุณทํางานหนักและสิงเหล่ ่ ้
านี ของฉั น
ไม่ได ้ไร ้ประโยชน์" หลังจากที่

่ ง้
คุณปู่ หยางถูกส่งตัวไปหลินซีได ้ศึกษาใบสังยาทั
้ างรอบคอบ คุณปู่ หลินเหลือบมองสัน
สองนี อย่ ้ ๆ และ
พูดว่า "คุณทําสิงนี ่ ได
้ ้ทีบ
่ ้านเท่านั้นอย่าเอาออกไป
เข ้าใจไหมนี่ เป็ นสิงที
่ ่ Old Head Yang ซือมาเอง ้
ไม่ใช่สตู รจากอาจารย ์ของพวกเขาไม่สาํ คัญว่าคุณจะ
่ าลือไม่เหมาะสมเลย”หลินซียงั รู ้ถึง
ให ้คุณใช่คาํ ทีเล่
ความสําคัญของการติดตามคุณปู่ หลินในทุกวันนี ้

หนึ่ งในสองสูตรนี คื ้ อเค ้กนมและอีกสูตรหนึ่ งคือ

Saqimaหลินซีถามคุณปู่ Lin: "นี่ ไม่ใช่สงที ิ่ คุ
่ ณปู่
Yang ค ้นคว ้ามาทังหมดนี ้ ้ นของว่างแบบดังเดิ
เป็ ้ ม!"
คุณปู่ หลินส่ายหัวเด็กยังเด็กและไม่เข ้าใจ! คุณปู่ หลิน
อธิบายถึงความสับสนของเธอว่า“ ติมซํ ่ าเหล่านี มี
้ มา
นานแล ้ว แต่คณ ุ ปู่ หยางสองอย่างนี น่้ าจะได ้ร ับการ
ึ้
ปร ับปรุงให ้ดีขนเขาเริ ่ ้นด ้วยการเรียนรู ้อาหาร
มต
Huaiyang โดยประมาณว่าสองสูตรนี ้ เป็ นของเขาฉัน
้
ซือมาจากที ่ ฉั
ที ่ นซือเมื ้ อไม่
่ กปีี่ ทีผ่
่ านมามันยุ่งเหยิงและ
่
ไม่สอดคล ้องกันทีเขาหยิ ่ ๆขึนมา
บสิงดี ้ ่ กถึง
"เมือนึ
ช่างฝี มือหลายปี ทีได ่ ้ร ับแรงกระแทกมากมายอารมณ์
ของคุณปู่ หลิน น่ าเบือเล็ ่ กน้อย
ตอนที่ 91 เพือนเก่่ า
่
เมือมองไปที รู่ ปลักษณ์ของคุณปู่ Linหลินซีแสร ้งทํา
เป็ นพูดอย่างผ่อนคลาย: "คุณปู่ คุณต ้องการเรียนและ
เรียนกับฉันไหม" คุณปู่ หลินรู ้สึกขบขันกับเธออีกครง้ั
่ กต่อไป”
และพูดว่า "คุณค่อยๆโยนตัวเองฉัน ไม่เกียวอี
เขาพูดพลางเอามือไพล่หลังแล ้วกลับไปทีห ่ ้อง

่ นคุณปู่ หลินจากไป ฉู่ เซิงก็เอนตัวไปทันที:

เมือเห็
่ ่ เสียวซี
"สิงที ่ กําลังจะทําฉันช่วยได ้"

หลินซีมองเขาด ้วยความโกรธ: "ทําไมคุณถึงอยู่

เฉยๆคุณไม่จาํ เป็ นต ้องอ่านหนังสือ?" ฉู่ เซิงกําลังได ้ร ับ
การฝึ กฝนอย่างไร ้เดียงสาพร ้อมกับการแสดงออกที่
เจ็บปวดบนใบหน้าของเขาหลินซีไม่สนใจเขาและ
กลับไปทีห่ ้องเพือศึ
่ กษาใบสังยา
่ ฉู่ เซิงหน้าด ้านหยิบ
หนังสือและเข ้าไปในห ้องของหลินซี

ี่ ่ แสงแดดเต็มไปด ้วยความกระตือรือร ้น
ฤดูร ้อนอยู่ทนี
และใบไม้ก็ไหม้เกรียมไปหมดหากทีบ ่ ้านไม่ใช่เพราะ
 ่
ความรําคาญวังเสียวหลิ
งจะไม่มวี น
ั ออกไปข ้างนอกกับ
่
จางจือเหยา

่
ไม่วา่ สาวสวยจะมีเหงือออกแค่ ไหนรูปลักษณ์ของ
่
เธอก็จะลดลงหวังเสียวหลิ งไม่สามารถทนต่อไปได ้อีก
ต่อไปเธอหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงือจาก ่
หน้าผากของเธอและยิมและพู ้ ่
ดกับจางจือเหยา: "เรา
เดินมา สักพักหรือไม่ก็หาทีพั ่ กผ่อน” แม้วา่ หวังเสียวห
่
้
ลิงจะยังคงยิมหวาน ้
แต่ในเวลานี รอยยิ ้
มของเธอก็ ไม่
่
เต็มใจแล ้ว จางจือหยารี บพยักหน้าแม้วา่ เขาจะรู ้ว่าต ้อง
เสียเงินในการหาทีพั่ กผ่อนในเวลานี ้

่
เขาต ้องกลับบ ้านเมือสองสามวั นก่อนสําหร ับนัดนี ้
่
เขาเลือนกํ าหนดการออกไปเป็ นพิเศษ แต่เงินรอบตัว
เขากําลังจะหมดลง หลังจากค ้นหาอยู่สก ั พักเขาก็เห็น
ร ้านค ้าเล็ก ๆ และเดินเข ้าไปพร ้อมกับ Wang
Xiaoling
 ่ วดูไม่คอ
ร ้านเก่าไปหน่ อยมีโต๊ะสีตั ่ ยสะอาดเท่าไหร่
่
หวังเสียวหลิ ้
งขมวดคิวจางจื ่
อหยามองไปที ่ ้าอีมั้ น
เก
่
ยังคงสะอาดปล่อยให ้วังเสียวหลิ งนั่งลงก่อนแล ้วซือ้
โซดาสองขวดด ้วยตัวเอง

่
หวังเสียวหลิ งมองไปรอบ ๆ และเห็นบะหมีซอสงาที ่ ่
่ ่บนโต๊ะข ้างๆเธอก็รู ้สึกหิวเล็กน้อย ผลก็คอื
สังอยู
่
จางจือเหยาซื ้
อโซดาสองขวดหวั ่
งเสียวหลิงหยิบขวด
หนึ่ งขึนมาแล
้ ่ กจิ
้วดืมไม่ ี่ บสายตาของเธอกวาดไปทีโต๊ ่ ะ
เป็ นระยะ ๆ แต่น่าเสียดายทีจางจื ่ ่
อเหยาไม่ เข ้าใจเธอ
เลยและเธอก็รู ้สึกละอายใจ ของหวังเสียวหลิ ่ ่
งเมือมอง
่
ไปทีเขาเขาตั ้
งใจเปลี ่
ยนตํ าแหน่ งนั่งข ้างๆหวังเสียวหลิ
่ ง
และเริมคุ ่ ยกันไม่รู ้จบอีกครง้ั

่
ตะลึงจริงๆ ความประทับใจของหวังเสียวหลิ ่ ตอ
งทีมี ่
่
จางจือเหยาค่ ่
อนข ้างแย่ เมือเธอดื ่
มโซดาหนึ ่ งขวดเสร็จ
่
หวังเสียวหลิงก็ชะลอตัวและเสนอให ้กลับบ ้านโดยตรง
่
จางจือหยายั ้ เขา
งคงเสียใจอยู่บ ้างไม่นานนักตังแต่
ออกมาดังนั้นเขาจะกลับมาได ้อย่างไร เขาเหลือบมอง
นาฬก ิ าในร ้านเป็ นเวลาเกือบสิบเอ็ดโมงแล ้วและเขา
่
ไม่ได ้วางแผนทีจะเชิ ่
ญวังเสียวหลิ
งไปทานอาหาร
กลางวันถึงเวลาทีต ่ ้องกลับแล ้ว

พวกเขาสองคนยังคงเดินกลับไปภายใต ้ดวงอาทิตย ์
่
ดวงโตเมือพวกเขากลั ่
บถึงบ ้านหวังเสียวหลิ งไม่มแี รงที่
จะพูด ฉันออกไปข ้างนอกนานกว่าสองชวโมงและใช ่ั ้
เวลาตากแดดมากกว่าสองชวโมงฉั ่ั นป่ วยจริงๆ ถ ้าเขา
้ั ดท ้ายเขาจะไม่มวี น
ไม่ได ้ดูเขาถือกระเป๋ าเป็ นครงสุ ั
ออกไปข ้างนอก

่
จางจือเหยาเฝ้ าดูการจากไปของหวังเสียวหลิ่ งและ
่
เขาก็ยงั มีความสุขมาก แต่เดิมหวังเสียวหลิ งไม่ได ้พูด
ถึงคูข ้
่ องเธอ แต่ตอนนี เธอชวนเธอออกไปแล ้วเธอก็ไม่
มาด ้วย แม่ของเขาพูดถูกเด็กสาวแสนดีคนหนึ่ งกลัว
การไล่ลา่ เธอจึงจับตาดูมนั ได ้ไม่มอ
ี ะไรผิดปกติ ในทีสุ ่ ด
่
เขาก็สามารถออกเดทกับผู ้หญิงทีเขาชอบได ่
้จางจือเห
่
ยาตัดสินใจทีจะรอจนกว่ าวันหยุดฤดูร ้อนจะสินสุ้ ดลง
่
ก่อนทีเขาจะประกาศอย่ างเป็ นทางการกับทุกคนว่าเขา
 ่
และหวังเสียวหลิ ่ กถึงสิงนี
งกําลังติดต่อกับเขา เมือนึ ่ เขา
้
ก็ไม่รู ้สึกว่าดวงอาทิตย ์กําลังส่องแสงเขาจึงรีบกลับไป
เก็บข ้าวของเตรียมตัวกลับบ ้านและบอกข่าวดีกบั
ครอบคร ัว

่
ในห ้องหวังเสียวเจิ
นง้ ้างเท ้าเขย่าพัดลมในมือข ้าง
หนึ่ งและกินไอติมอีกข ้างเมือเห็
่ นหวังเสียวหลิ
่ งกลับมา
ิ้
เธอก็ยมและพู ดว่า "น้องสาวของฉันกลับมาแล ้วทําไม
เธอไม่กลับมาหลังจาก คุณป้ าอยู่บ ้าน

่ กถัวเขี
สังโจ๊ ่ ยวคุณอยากทําอะไรเพิมไหม?”
่ หวัง
่
เสียวหลิ ่
งทีหายใจไม่ ออกในตอนแรกพูดอย่างไม่มี
ความสุข“ คุณอยู่บ ้านมานานมากแล ้วจึงทําเองไม่ได ้
ทุกอย่างกําลังรอฉันอยู่เชิญมา

ปฏิบตั ต
ิ อ ่
่ ฉันในฐานะคนร ับใช ้! " เมือมองไปที ่ ง
หวั
่
เสียวหลิ ่ าลังโกรธหวังเสียวเจิ
งทีกํ ่ ้
นกล่ าวอย่างเสียใจ:"
นี่ ฉันเป็ นแขกฉันจะย ้ายของในบ ้านของคุณแบบไม่
เป็ นทางการได ้อย่างไรฉันต ้อง รอให ้คุณทําสิงต่ ่ างๆ”
 ้ ยงและนํ าเสี
นํ าเสี ้ ยงของคําพูดนี เลี
้ ยนแบบวิธท ี่ ง
ี หวั
่
เสียวหลิ ้ ง หวังเสียวหลิ
งพูดโดยสินเชิ ่ งเกือบถูก
่ กน้องคนนี ฆ่
ลูกพีลู ้ าตอนนี เธอเหงื
้ ่
อออกมากแล ้วและ
ี่
เธอไม่ได ้อยู่ในอารมณ์ทจะทะเลาะกั บเธอและกลับไปที่
ห ้องด ้วยความโกรธ

่ นหวังเสียวหลิ
เมือเห็ ่ ้
งจากไปรอยยิมแห่ งช ัยชนะ
้
ปรากฏขึนบนใบหน้ ่
าของหวังเสียวเจิ ้ ปลักษณ์ที่
นรู
่
ละเอียดอ่อนของหวังเสียวหลิ งทําให ้เธอดูไม่สบาย ราว
กับกําลังคิดอะไรบางอย่างเธอรีบลุกขึนไปในคร ้ ัวกิน
่ ยวชามใหญ่แตะท ้องป่ องของเธอและหวัง
โจ๊กถัวเขี
่
เสียวเจิ ้ น่ ังเอนหลังบนโซฟา
นก็

่
เมือหวั ่
งเสียวหลิ ้
งอาบนํ าและเปลี ่
ยนเสื ้
อผ้าเธอพบว่ า
ในคร ัวมีเพียงสองชามทีว่่ างเปล่ารอให ้เธอทําความ
สะอาด ไม่มอ ้ งเสียวหลิ
ี ะไรอยูใ่ นตู ้คราวนี หวั ่ งไม่
ต ้องการทนอีกต่อไปดังนั้นเธอจึงรีบไปทีหวั ่ งเสียวเจิ
่ น้
และทะเลาะกับเธอ
 ่ อหวังกลับมาเขาพบว่าเพือน
ในตอนกลางคืนเมือพ่ ่
่
บ ้านรอบ ๆ ตัวเขากําลังมองมาทีเขาด ้วยสายตาแปลก
้
ๆ เขางงงวยพร ้อมกับรอยยิมบนใบหน้ าของเขาทักทาย
่
ทุกคน เมือเขาเข ้าไปในบ ้านเขาเห็นลูกสาวของเขาตา
แดงและบวมใบหน้าทีเศร่ ้าหมองของภรรยาและความ
เสียใจของภรรยา

่ ้เรืองราวทั
เมือรู ่ ้
งหมดพ่ อของ Wang มองไปทีหวั ่ ง
่
เสียวเจิ ้
นอย่ างทําอะไรไม่ถก ้
ู แม่ม่ายคนนี และลู กสาว
ของเขามักจะไม่จด ่ และพวกเขาก็
ั การกับเรืองนี ้ ตกอยู่
ในสถานการณ์ทกลื ี่ นไม่เข ้าคายไม่ออก ไม่มท ี างฉัน
ต ้องเล ้าโลมหลังจากเล ้าโลมลูกสาวและเล ้าโลมภรรยา
สาวเล ้าโลมภรรยาสาวเล ้าโลมภรรยาในทีสุ ่ ดก็ให ้
้
ผู ้หญิงทังสามคนแบนดู หม้อเย็นและเตาเย็นในห ้องคร ัว
ไม่ต ้องกังวลไปกินข ้าวนอกบ ้าน .

่
สีคนมาที ร่ ้านอาหารสังบะหมี
่ ่ ชามและเพิ
สี ่ ่
มเครื ่
องเคี ยง
สองอย่างก่อนทีวั่ งเสียวหลิ
่ งจะขยับตะเกียบเธอก็เห็น
่ ้นเคย ฉู่ เซิงและหลินซีน่ ังอยู่ไม่ไกลหลินซีอยู่
ร่างทีคุ
 ๊
หน้าชามเกียวเย็ ่
น ฉู่ เซิงสังบะหมี ่ นหนึ่ งชามและมีหมู
เย็
สับทอดและเห็ดโคนเย็นอยู่ตรงหน้าเขาอาหารสําหร ับ
สองคนก็อด
ุ มสมบูรณ์มากเช่นกัน

้ นซีถก
วันนี หลิ ู ลากออกโดยฉู่ เซิงบังเอิญว่าทังพ่ ้ อ
หลินและคุณปู่ หลินไม่ได ้กลับมาทานอาหารเย็น ฉู่ เซิง
โวยวายอยากออกไปกินข ้าวหลินซีต ้องทําตามเขา
อาหารที่ ฉู่ เซิงสังคื
่ อ ทังหมดที
้ ่ นซีชอบหลังจาก
หลิ
ฝึ กฝนมานานแล ้วหลินซีก็ผอมลงอย่างเห็นได ้ช ัด ฉู่
เซิงต ้องการแต่งหน้าให ้หลินซีเขาหยิบหมูสบ ั จุม
่ ลงใน
่
เครืองปรุ งรสแล ้วใส่ลงในชามของหลินซี"เสียวซี ่ , กิน
เร็ว ๆ , ใช ้ประโยชน์จากสิงนี ่ ,้ มันอร่อยเมือทานตอน
่
ร ้อน”
่ ณกัดลงไป, ชนนอกจะกรอบ,
เมือคุ ้ั ้ั
ชนในสดและนุ ่ ม,
และความฉุ นของเครืองปรุ ่ งรสเผ็ดนิ ด ๆ .หลินซีเหล่
อย่างมีความสุขเมือเห็ ่ นหลินซีกน ิ อย่างมีความสุข ฉู่
เซิงก็มคี วามสุขเช่นกันกระตุ ้นให ้หลินซีกน ิ มากขึน้
 ่ งสองกํ
เมือทั ้ าลังเพลิดเพลินกับอาหารมีเสียงดังขึน: ้
้
"ฉู่ เซิง?!"หลินซีเงยหน้าขึนและเห็ ่
นหวังเสียวหลิ ง
จากนั้นมีผู ้หญิงคนหนึ่ งเดินถือไม้เท ้าเข ้ามา: "ฉู่ เซิง
คุณคือ ฉู่ เซิงหรือเปล่า?"หลินซีฉันยังเห็นหวังเสียวเจิ่ น้
แต่ความแตกต่างระหว่างคนทีอยู ่ ต่ รงหน้าเธอกับหวัง
่
เสียวเจิ ้
นในความทรงจํ าของเธอนั้นยังคงช ัดเจนมาก
้ ้อย่างไร
แต่เธอทําให ้มันเป็ นแบบนี ได

้ งมองไปทีหวั
ฉู่ เซิงมีใบหน้าบึงตึ ่ งเสียวหลิ
่ งจากนั้นก็
่ งเสียวเจิ
ไปทีหวั ่ ้
นเขาบี บตะเกียบแน่ นและถามด ้วย
้ ยงเย็นชา "มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?"
นํ าเสี

"ไม่มอ ่
ี ะไรแค่เจอกันแล ้วมาทักทาย "หวังเสียวหลิ ง
มองไปทางเขาเรือย ่ ๆหลินซีถามด ้วยรอยยิมที ้ ผิ่ ด
ธรรมชาติบนใบหน้าของเขา:" ฉู่ เซิงนี่ คือครอบคร ัว
่
ของคุณหรือไม่บอกฉันเกียวกั ่ ้ "ฉู่ เซิงไม่
บเรืองนี
ต ้องการตอบคําถามของเธอ แต่เพียงแค่มองไปทีเธอ ่
้ นและพูดว่า "ฉัน ... "
หนาว.หลินซีรบี ลุกขึนยื
 "นี่ แฟนของฉัน" ฉู่ เซิงขัดคําพูดของหลินซีโดยตรง
้
และทังสามคนก็ ตกใจ หวังเสียวเจิ่ ้
นเหลื อบมองไปที่
้ นที: "ไม่คาดคิดคุณอยูใ่ นวัยทีกํ
หลินซีแล ้วยิมทั ่ าลัง
มองหาแฟนถ ้าน้องสาวของคุณอยูบ ่ นท ้องฟ้ าฉันไม่รู ้
ว่าจะรู ้สึกโล่งใจแค่ไหนทีรู่ ้ว่าคุณมีแฟนแล ้ว น่ า
เสียดายจริงๆ!หลินซีเสียชีวต ิ เร็วเกินไป "

่
หลินซีไม่รู ้ว่าหวังเสียวเจิ ้ ้เรืองเหล่
นรู ่ ้ ้อย่างไร
านี ได
่
เมือเธอออกจากหมู ่บ ้าน Qingshanหลินซีไม่ได ้
ประสบอุบต ั เิ หตุ ความมุ่งร ้ายในคําพูดของหวังเสียว ่
้ าให ้ ฉู่ เซิงโกรธและ ฉู่ เซิงก็ลก
เจินทํ ้ นทันที หลินซี
ุ ขึนยื
กลัวแรงกระตุ ้นของเขาเขาจึงคว ้าแขนไว ้

้ สงบหลิ
ด ้วยรอยยิมที ่ ่
นซีกล่าวว่า“ พีสาวคนโตคุ ณ
่ ณได ้ยินว่านี่ หมายความว่า
รู ้จัก ฉู่ เซิงมานานแล ้วเมือคุ
่
อย่างไรวันเวลาผ่านไปเร็ว ฉู่ เซิงถึงวัยทีจะหาแฟนได ้
แล ้วคุณต ้องไปถึงแล ้ว อายุของกลุม ้ ณนํ า
่ เด็กวันนี คุ
 นางไม้ตวั น้อยและนางไม้ตวั น้อยออกมาหรือไม่? "
คําพูดนั้นทําให ้ ฉู่ เซิงรู ้สึกขบขันและใบหน้าของหวัง
่
เสียวเจิ ้ ดน
นก็ ่ ดข
ู ่ าเกลียดเพราะเท ้าทีไม่ ี องเธอ, ยัง
ไม่ได ้แต่งงานนี่ เกือบเป็ นเธอ ความอ่อนแอ. สายตาที่
เธอมองไปทีหลิ ่ นซีแทบจะลุกเป็ นไฟ "คุณเป็ นใครคุณ
พูดได ้อย่างไร"

่
"สวัสดีฉันชือหลินซี" ใบหน้าของหลินซียงั คงสงบ
่
แต่หวังเสียวเจิ ้
นผงะ: ่
"คุณชืออะไรคุ
ณพูดอีกครงคุ ้ั ณ
่
ชืออะไร?"

่
"Lin Xi ฉันชือหลิ ่ งเสียวเจิ
นซี"หลินซีมองไปทีหวั ่ น้
่
โดยตรงหวังเสียวเจิ ้ ้สึกเย็นชาจากด ้านหลังของเธอ
นรู
เท่านั้นดวงตาของเธอคล ้ายกับหลินซีมากเกินไปไม่
มากเกินไปมันเหมือนกันทุกประการ แม้ว่ารูปลักษณ์
้
และอายุของหลินซีคนนี จะแตกต่ างจากหลินซีกอ ่ น
หน้านี ้ แต่นําเสี
้ ยงของคําพูดและการแสดงออกใน
สายตาของเขาเกือบจะเหมือนกันหวังเสียวเจิ ่ ้ ้สึก
นรู
 ่ ้านหลังของเขาดังนั้นเธอจึงหัน
เพียงแค่อากาศเย็นทีด
้
ไปรอบ ๆ อย่างเขินอายและ หนี ไปขึน.

่
เมือมองไปที รู่ ปลักษณ์ทน่ ี่ าอับอายของลูกพีลู
่ กน้อง
่
ของเธอหวังเสียวหลิ งก็ถอนหายใจด ้วยความร ังเกียจ
่
ในใจของเธอ แต่เมือมองไปที ่
ใบหน้ ่
าทีบอบบางของ
หลินซีเธอไม่มค ่ ใด ๆ จากนั้นมองไปที่
ี วามรู ้สึกทีดี
่ อหน่
ดวงตาทีเบื ่ ่
ายของชูเซิงเธอกล่ าว ลาก่อน.

่
เมือมองดู ้
การจากไปทังสองหั วใจทีห่ ้อยอยู่ของ ฉู่
่ ดเหงือก็
เซิงก็ปล่อยไปในทีสุ ่ ไหลออกมาจากหลังของ
่
เขาและเขาหวังว่าหวังเสียวเจิ ้
นจะไม่ ได ้พบกับน้องสาว
ของเขาอีก

หลินซีและ ฉู่ เซิงยังคงกินต่อไปและ ฉู่ เซิงพยายาม

้ อให
หาหัวข ้อนี เพื ่ ่
้หลินซีไม่มเี วลาคิดเกียวกั ่
บหวังเสียว
้
เจินในอีกด ้านหนึ่ งน้องสาวของ Wang ดูไม่คอ ่ ยดีนัก
่
โดยเฉพาะหวังเสียวเจิ ้ ความสุขทีได
นมี ่ ้ออกมาทาน
อาหารคํ่า แต่บงั เอิญเจอ ฉู่ เซิงและมองไปทีหลิ ่ นซีแบบ
นี ้ หวังเสียวหลิ
่ งเห็นร่องรอยบางอย่างและกัดริมฝี ปาก
ล่างของเธอเธอหยิบจานตะเกียบให ้ลูกพีลู ่ กน้องของ
เธอและพูดเบา ๆ ว่า "น้องสาวคุณกินได ้มากกว่านี "้
่
การแสดงของหวังเสียวหลิ งทําให ้พ่อหวังมีความสุข
มากและน้องสาวก็ควรจะเป็ นแบบนี ้ เข ้ากันได ้.

่
เกียวกั ่
บวังเสียวหลิ ่
งหวังเสียวเจิ ้ ต ้องการทํา
นไม่
อารมณ์ฉุนเฉี ยวกับเธอสักพักกินบะหมีที ่ เป็ ่ นก ้อนอยู่
แล ้วอย่างเงียบ ๆ แม่หวังถามลูกสาวของเธออย่างเงียบ
ๆ : "นี่ คือเพือนร่
่ ้ั
วมชนของคุ ณ?" หวังเสียวหลิ ่ งพยัก
หน้าอย่างเขินอาย แม่หวังเห็นความคิดของลูกสาว
ชายหนุ่ มหน้าตาดีและสามารถเป็ นเพือนร่ ่ ้ั บ
วมชนกั
่
เสียวหลิ งได ้การมาเรียนหนังสือก็ไม่เลวและเขาจะเป็ น
หมอในอนาคตหมอทังสองยั ้ งคงเป็ นคูท ี่
่ ดี

ตอนที่ 92: แปลก

คุณแม่ Wang ตกหลุมร ัก ฉู่ เซิงWang Xiaozhen ที่

่ นป้ าพอใจในตัวเองและพูด
ไม่อยากพูดรู ้สึกโกรธเมือเห็
อย่างเย็นชาว่า "อย่าไปกระทบจิตใจเขาคนนี มี ้
่
อารมณ์ไม่ดใี ครยัวโมโหเขาจะโชคร ้
้ายนอกจากนี แฟน
สาวของเขานั่งข ้างๆเขาด ้วย” คําพูดของหวังเสียวหลิ
่ ง
่
ทําให ้วังเสียวหลิ ่
งและแม่ของหวังเปลียนสี หน้า

่
เมือแม่ หวังหันศีรษะไปเธอก็เห็น ฉู่ เซิงหยิบบะหมี่
จากชามของเธอลงในชามของหลินซีอย่างขยัน
ขันแข็งและกระซิบอะไรบางอย่างหลินซีซงเดิ ึ่ มไม่คอ ่ ยมี
ความสุขนักก็ยมให ิ้ ้เขาด ้วยความขบขัน จะเห็นได ้ว่า
เด็กชายคนนี ชอบผู้ ้
ห้ ญิงคนนี มากแม่ หวังเห็นแล ้ว
เข ้าใจเธอก็รู ้สึกเสียใจเล็กน้อย แต่สาํ หร ับผูช้ ายที่
ไม่ได ้คิดถึงลูกสาวของเธอมันเป็ นหลักการของเธอที่
ไม่วา่ เธอจะดีแค่ไหน มันเป็ นหลักการของเธอ

่
หวังเสียวหลิ ้ นกัน ฉู่ เซิงทีถู
งก็เห็นฉากนี เช่ ่ กทิงร
้ ้าง
มาโดยตลอดก็มค ี วามคิดตํ่าเช่นกันมันจริงๆ ... วัง
่
เสียวหลิ งไม่รู ้จะพูดอะไรเธอก ้มหัวลงและเธอ ไม่รู ้จะกิน
อะไร
 ่
แม้ว่าหวังเสียวเจิ ้
นจะออกจากหมู ่บ ้านชิงซานแต่เธอ
่
ก็ได ้เรียนรู ้หลายสิงหลายอย่ างผ่าน Han Meifang
และ Zhou Laidi เช่นการเสียชีวต ิ ของหลินซีใน
่
แผ่นดินไหวและการเปลียนแปลงที ่
ตามมาของ ฉู่ เซิง
เพียงแค่ฉันไม่ได ้คาดหวังว่า ฉู่ เซิงในปัจจุบน ั จะ
แตกต่างจาก ฉู่ เซิงในปากของพวกเขามากนักอาจ
เป็ นเพราะหลินซีคนนี หรื ้ อไม่?

หลังจากร ับประทานอาหารแล ้วคนทังสองกลุ ้ ม

่ ก็
ออกเดินทางควบคูก ่ นั ไปหลินซีเห็นหวังเสียวเจิ่ ้
นและ
ระลึกถึงเยาวชนทีมี ่ การศึกษาทีเคยไปชนบทด
่ ้วยกัน
่ ดถึงหัวข ้อนี ้ แต่หลินซีถาม
มาก่อน ฉู่ เซิงลังเลทีจะพู
เขาและเขาก็ไม่ โอเคค่ะตอบกลับ เขาบอกกับหลินซี
ว่าหลังจากเกิดแผ่นดินไหวเยาวชนทีมี ่ การศึกษา
เหล่านั้นรอดพน้ จากภัยพิบต ั ไิ ด ้อย่างปลอดภัยและมี
เพียง Liu Xia เท่านั้นทีทิ ่ งรอยแผลเป็
้ นไว ้บนใบหน้าที่
ได ้ร ับบาดเจ็บ หลังจากนั้นทุกคนก็สอบเข ้าวิทยาลัยใน
ปี นั้นและคนกลุม่ นั้นก็ได ้ร ับเข ้าเรียนในมหาวิทยาลัย
ต่าง ๆ และแม้แต่โจวไลดีก็เข ้าเรียนในวิทยาลัยรุน ่ น้อง
 ่
เมือได ่
้ยินว่าเพือนเก่ าของเขามีอนาคตทีดี ่ และ
ความพยายามก่อนหน้านี ของเขาไม่ ้ ได ้ไร ้ผลหลินซี
่
รู ้สึกยินดีเป็ นอย่างยิงบางที เขาอาจจะไม่ได ้เจอพวกเขา
อีกในชีวต ิ นี ้ แต่ผลลัพธ ์ทีดี ่ ทสุี่ ดคือเมือทุ ่ กคนสบายดี
หลินซีถามหวังเสียวเจิ ่ ้ กครงและ
นอี ้ั ฉู่ เซิงบอกเธอว่า
สถานทีที ่ หวั
่ งเสียวเจิ
่ ้ กส่งไปนั้นอยู่หา่ งจากหมู่บ ้าน
นถู
ชิงซานหลายสิบกิโลเมตร แต่มน ั อยู่หา่ งไกลและถอย
หลังมากกว่า

เนื่ องจากเธอได ้ร ับบาดเจ็บทีขาจากแผ่

่ นดินไหวและ
สภาพทางการแพทย ์ในตอนนั้นยํ่าแย่เธอจึงกลายเป็ น
้
คนง่อยและด ้วยเหตุนีเธอจึ ่ องได ้
งสามารถกลับไปทีเมื

่
หลินซีอดไม่ได ้ทีจะถอนหายใจโลกใบนี ้ กมากและ
เล็
เธอจะยังคงสามารถมองเห็นเธอได ้ในอีกหลายปี ต่อมา
่ ยบกับปี ทีแล
แต่เมือเที ่ ้วเธอดูเหมือนแห ้งแล ้งและเสือม ่
โทรมเล็กน้อย ฉู่ เซิงไม่ต ้องการหันกลับไปทีหั ่ วข ้อนี ้
่
เปลียนหั วข ้อและหัวเราะกับหลินซีอก ี ครง้ั
 ่ จะจบลงแบบนี
ฉันคิดว่าเรืองนี ้ ้ ไม่คาดคิดไม่กวัี่ น
่
ต่อมาหวังเสียวหลิ งพบสถานทีทํ ่ างานของหลินซีเธอ
่ ดทํางานสีขาวของหลินซีเธอเต็มไปด ้วย
มองไปทีชุ
ความดูถก ่ ดี แต่เป็ นคนทําอาหาร
ู ดูดอี ะไรทีดู

่
เมือมองไปที ่
รอยยิ ้ ผิ
มที ่ ดพลาดบนใบหน้าของเธอ
หลินซีไม่สนใจทีจะสุ ่ ภาพกับเธอและถามอย่าง
ตรงไปตรงมา: "คุณกําลังมองหาอะไร"หวังเสียวหลิ ่ งไม่
ตอบคําถามของเธอ แต่กล่าวว่า "คุณ Lin แนะนํ า
ตัวเอง ฉันเป็ นเพือนที ่ ่ ของ ฉู่ เซิงฉันรู ้ว่าคุณกําลัง
ดี
ออกเดท แต่ฉันไม่คด ิ ว่าจะเป็ นช่วงเวลาทีดี ่ ทคุี่ ณจะได ้
อยู่ด ้วยกันคุณมองคุณเป็ นคนทําอาหารและ ฉู่ เซิงจะ
เป็ นหมอในอนาคต ฉันคิดไม่ออกจริงๆจะมีภาษากลาง
อะไรก็ได ้คุณไม่คค ู่ วรกับ ฉู่ เซิงแม้ว่าคุณจะสวมชุดสี
ขาว แต่มน ั ก็แตกต่างจากพวกเราอย่างสินเชิ ้ ง ฉู่ เซิง
อาจมีความรู ้สึกบางอย่างกับคุณ แต่ใครจะรู ้ ความรู ้สึก
เหล่านั้นมันมาจากอะไรอาจจะเป็ นเพราะหน้าตาของ
คุณเมือ ่ ฉู่ เซิงเป็ นผู ้ใหญ่มากขึนในอนาคตวิ
้ สยั ทัศน์
ของเขาจะกว ้างขึนคุ ้ ณควรทําอย่างไรเมือเจอคนที ่ ่
สวย
กว่าคุณมันหายาก คูช ่ วี ต ่
ิ เมือเธออายุ มากขึนควรเลิ้ ก
 ้ กว่าและคุณยังสามารถหาคนทีเหมาะกั
กันตอนนี ดี ่ บ
คุณได ้ "

ด ้วยความอดทนหลินซีร ับฟังความคิดเห็นระดับสูง
่
ของหวังเสียวหลิ ่
งและเมือเธอพู ิ้
ดจบหลินซีก็ยมและ
่ นไม่สมควรได ้ร ับมันคุณมีคาํ พูด
กล่าวว่า "ก่อนอืนฉั
่ ใช่
สุดท ้ายในเรืองนี ้ ไหมส่วน ฉู่ เซิงชอบฉันหรือชอบ
้
หน้าฉันมันไม่ได ้ขึนอยู ่กบั คุณฉันคิดว่า Miss Wang
เป็ นคนพูดสุดท ้าย ฉันว่างแค่ดแู ลกิจการของตัวเอง
เพราะถึงแม้ว่าวันหนึ่ งฉันจะเลิกกับ ฉู่ เซิงเขาก็จะไม่ดู
ถูกคุณส่วนฉันและ ฉู่ เซิงฉันคิดว่า ฉู่ เซิงจะไม่เต็มใจ
จะเลิกกับฉันตราบเท่าทีฉั ่ นไม่เสนอให ้เลิกกันคุณเลิก
กันเข ้าใจไหม "

หลังจากพูดแบบนั้นหลินซีก็กาํ ลังจะจากไปคําพูดที่
มั่นใจนี กระตุ
้ ่
้นหวังเสียวหลิ ่
งWang เสียวหลิ งไม่สนใจ
่ ้น มากและพูดตรงๆว่า "คุณคิดว่า ฉู่ เซิงชอบ
เรืองนั
คุณกับคนทีคุ ่ ณชอบคุณก็แค่ยน ื อยู่เฉยๆคุณภูมใิ จ
อะไร!"
 ่ั
เสียงฝี เท ้าของหลินซีหยุดลงชวคราวหมายความว่ า
่
อย่างไรทีเขามี ่
คนทีเขาชอบอยู ่แล ้ว เหรอ? ใครคือคน
นั้น?

่ นหลินซีหยุดหวังเสียวหลิ
เมือเห็ ่ งก็รู ้สึกภาคภูมใิ จ
ี่
เล็กน้อยและกล่าวว่า "คุณไม่รู ้หรือว่า ฉู่ เซิงมีพสาว
่
หรือไม่ ฉู่ เซิงชอบพีสาวคนนั ้นมาก แต่น่าเสียดายที่
่
พีสาวคนนั ้นตายไปแล ้วความคล ้ายคลึงกันระหว่างคุณ
เท่านั้น และเธอก็คอื คุณและเธอเธอ

รู ้วิธท
ี ําอาหารพูดตรงไปตรงมาคุณเป็ นคนยืนหยัด
่
"หลินซีรู ้สึกโล่งใจเมือได ่ และหั
้ยินสิงนี ้ นไปถาม Wang
Xiaoling" คุณรู ้ได ้อย่างไร? "

" ลูกพีลู่ กน้องของฉันบอกฉันว่ามีหลายอย่างใคร ๆ

่ เคยบอกคุณเลยเหรอ?” หวังเสียวหลิ
ก็รู ้ว่าชูเซิงไม่ ่ งเงย
หน้าขึนสู ้ งและมองไปทีหลิ่ นซีด ้วยความดูถก
ู ดูน่า
 ่
สงสารจริงๆเธอคิดว่าชูเซิงชอบเธอ แต่ เธอไม่ได ้
่
คาดหวังว่าเธอจะเป็ นเพียงเงาของคนอืน

หลินซีไม่ได ้พูดและเดินกลับไปทีห ่ ้องคร ัวด ้านหลังสิง่

่
ทีเธองงงวยคื อทําไมหลายคนรู ้ว่า ฉู่ เซิงชอบเขาและ
เขาไม่สามารถพูดได ้ด ้วยตัวเองว่ามีอะไร ทีนี ่ ่ มีอะไรที่
เธอไม่รู ้บ ้าง

่
วังเสียวหลิ งคิดว่าคําพูดของเธอทําร ้ายหลินซีเพราะ
เธอไม่สามารถหาสิงที ่ คนอื
่ ่
นหามาได ้ง่ายๆแม่พูดถูก
ผูช
้ ายทีหั ่ วใจไม่ได ้อยู่ทคุ
ี่ ณไม่วา่ มันดีแค่ไหนมันก็ไม่
มีประโยชน์ด ้วย

คําถามในใจหลินซีกลับบ ้าน ฉู่ เซิงทําอาหารมา

้
หลายวันแล ้วเพราะตอนนี เขาสบายที ่ ดแล ้วปู่ หลินคิด
สุ
ว่ามันดีสาํ หร ับผูช ่ เขาทําอาหารได ้ดีแค่ไหน
้ ายทีจะ
แล ้วเขาก็ไม่ได ้ถามทักษะการทําอาหารของ ฉู่ เซิง
่
ยังคงผ่านไปคุณปู่ หลินสังเขาสองสามคร ้ั นการ
งเป็
ส่วนตัวและเขาก็เติบโตขึนเล็ ้ กน้อยหลังจากกินเสร็จ
หลินซีและ ฉู่ เซิงล ้างจานในคร ัวและรอการทําความ
สะอาดหลินซีบอกว่าเขาอยากออกไปเดินเล่นและ ฉู่
เซิงก็จะเดินตามไปตามธรรมชาติ

้
ทังสองก็ ออกไปด ้วยกันหลินซีจงใจเลือกทางเดินที่
เงียบสงบหลังจากเดิน ในทีสุ ่ ดหลินซีก็ไม่สามารถกลัน ้
่
มันไว ้ได ้และถาม ฉู่ เซิงว่า "ฉู่ เซิงคุณไม่ได ้วางแผนทีจะ
กลับไปทีหมู ่ ่บ ้านชิงซานหรือ"

่
"เสียวซี คุณพยายามขับไล่ฉันไปหรือเปล่าฉันไม่มี
ใครสนใจในหมู่บ ้านชิงซานมีลาํ ธารอยูท ี่ ่ ฉันจะไม่อยู่
่ นี
่ ่ เพือไปกั
ทีนี ่ ่ นซีอย่าง
บคุณหรือ" ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
ประหม่าและหลินซีดู ฉู่ เซิงเหลือบมองเขาและพูดอย่าง
ไม่แน่ ใจว่า "ฉันอยากจะบอกว่าถ ้าคุณกลับไปฉัน
สามารถกลับไปกับคุณได ้นอกจากนี ฉั ้ นอาศัยอยู่ทนั ี่ ่ น
มาหลายปี แล ้วดังนั้นฉันจึงสามารถกลับไปดูได ้"
หลังจากฟังคําพูดของหลินซีใบหน้าของ ฉู่ เซิงก็
่
เปลียนไปและเขาก็ พูดว่า "มีอะไรเหรอเยาวชนทีมี ่
การศึกษาเหล่านั้นได ้จากไปแล ้วและบ ้านในปี นั้นก็
 ้
พังทลายลงต่อมาป้ าเฉี ยนไม่ได ้สร ้างบ ้านและตอนนี ก็
ไม่มอ ่ นกลับไป”
ี ะไรเลย เมือฉั

่ Sheng พูดแบบนี หลิ

Ting Chu เมือ ้ นซีรู ้สึกว่ามี
่ นเมื
ปัญหามากยิงขึ ้ อเขาดู
่ ประหม่า แต่มองเขาแบบนี ้
เขาจะไม่บอกความจริงกับตัวเองแน่ นอน

่ น
หลินซีไม่ได ้พูดอะไรอีกและ ฉู่ เซิงรู ้สึกโล่งใจทีเห็
หลินซีไม่พูดถึงการกลับไปอีกต่อไป

่
ฤดูร ้อนทียากลํ าบากผ่านไปทุกวันในพริบตานั่นคือ
ปลายเดือนสิงหาคมและ ฉู่ เซิงเริมเก็ ่ บข ้าวของและ
เตรียมตัวกลับโรงเรียนโดยคิดว่าเขาจะไม่สามารถ
เผชิญหน้ากับหลินซีได ้ในวันนั้น และในเวลากลางคืน
ใบหน้าของ ฉู่ เซิงก็มด ื มนมาหลายวัน คุณพ่อ Lin
เป็ นคนทีมี ่ จติ ใจอ่อนโยนทีสุ่ ดเขาได ้เห็นการแสดงของ
ฉู่ เซิงในช่วง 2 เดือนทีผ่ ่ านมาเขาพอใจกับเด็กคนนี ้
มากเขาจึงริเริมที ่ จะพู
่ ดว่า: "Xiao Chu คุณเริมเรี่ ยน
้
คุณต ้องตังใจเรี ยน, เรียนอย่างสบายใจในโรงเรียนและ
คุณจะกลับมาในช่วงสุดสัปดาห ์ฉันจะขอให ้หลินซี
่ ณชอบอีกสองสามอย่างโอเคไหม "
ทําอาหารทีคุ

" ขอบคุณคุณลุงจากนั้นเราก็บอกว่าฉันจะกลับมา
บ่ายวันเสาร ์ในอนาคตฉันมีปัญหากับการทําอาหารใน
ลําธารฉันจะทําอาหารลําธารเล็ก ๆ ก็ทํางานหนักมาก
้
เช่นกันในแต่ละวัน "ฉู่ เซิงเพียงแค่ปีนขึนไปบนเสา
่
หลินซีมองไปทีความใกล ้
้ชิดของทังสองและส่
ายหัวเป็ น
ความลับ ดูเหมือนว่าฉู่ เซิงจะยอมจํานนต่อพ่อหลิน
อย่างสมบูรณ์ พ่อหลินชอบความรอบคอบของ ฉู่ เซิง
่ ดและเขาก็พยักหน้า
มากทีสุ

หลังจากที่ ฉู่ เซิงเก็บข ้าวของเสร็จพ่อ Lin ก็เหลือบ

มองไปทีลู ่ กสาวของเขาและเตือนเธอว่า "ฉู่ เซิงกําลังจะ
จากไปคุณจะส่งให ้คนอืน"หลิ่ นซีแทบอยากจะกลอก
ตาของเขาเขาอาศัยอยู่ทบ ี่ ้านเพือเช่
่ นนั้น นานแล ้วเขา
ยังต ้องเห็นเขาแบบนั้นอืม? เมือพบกั
่ บท่าทางที่
คาดหวังของ ฉู่ เซิงLin Xi ก็วางหนังสือลงอย่างไม่เต็ม
ใจและออกไปกับเขา
 ระหว่างทาง ฉู่ เซิงบอกให ้หลินซีพก ั ผ่อนให ้ดีและ
อย่าเหนื่ อยเกินไปถ ้าเขาขีเกี ้ ยจทํางานเขาก็จะขีเกี ้ ยจ
หลินซีรู ้สึกปวดหัวกับเรืองที ่ เขากํ
่ าลังพูดถึงดังนั้นเขา
่
จึง ส่งไปทีประตู ชม ุ ชนแล ้วปล่อยเขาไป ครงสุ ้ั ดท ้ายที่
Yang Jindao ให ้ใบสังยากั ่ บเธอสองครงเธอทํ้ั าหลาย
้ั
ครงและผลลั ่
พธ ์ก็ไม่เป็ นทีพอใจวั ้
นนี เธออารมณ์ เสีย
และไม่สนใจทีจะเล่ ้าโลมฉู่ เซิง

่ นการจากไปของหลินซีฉู่ เซิงก็มองขึนไปบน
เมือเห็ ้
ฟ้ าเขายังมีเวลาอีกสองปี ในการเรียนจบมันนานมาก!

ในหอพักมีคนกลับไปแล ้วหลายคนและ ฉู่ เซิงเป็ น

คนสุดท ้ายพวกเขาไม่ได ้เจอกันมานานและทุกคนก็มี
่
เรืองอยากพู ่ น ฉู่ เซิงเข ้ามา เว่ยหงจุน
ดมากมาย เมือเห็
ก็ตบไหล่ ฉู่ เซิงอย่างแรงและพูดว่า "คุณเด็กฉันเคย
เป็ นคนแรกทีกลั่ บมาครงนี ้ นเป็ นคนสุดท ้ายทีกลั
้ั ฉั ่ บมา
้
บอกฉันว่าคุณทําอะไร? "ฉู่ เซิงเดินขึนและลงฉั นมอง
่
ไปทีเขาสั กพักไม่ตอบคําถามของเขาและพูดว่า" เว่
 ้
ยหงจุนหลังจากสองเดือนทําไมคุณถึงได ้ร ับนํ าหนั ก
หนึ่ งรอบ? "" พัฟ "Qi Xiao ทําได ้ ' t ช่วย แต่หวั เราะ
และพูดว่า "คุณเห็นมันหรือไม่" ฉันไม่คด ิ อย่างนั้นด ้วย
ตัวเอง "

้ ่ ฉู่ เซิงด ้วยความโกรธและพูดไม่ออก

เว่ยหงจุนชีไปที
่
ไม่ใช่มนุ ษย ์ทีจะแทงทะลุ หวั ใจของใครบางคนได ้ทันทีที่
พบกัน เขาฮัมเพลงด ้วยความโกรธ: "ระหว่างทางของ
่ จะนํ
ฉันเพือที ่ าสิงของมาให
่ ้คุณฉันใช ้เวลาลําบากคุณ
เป็ นกลุม่ ของสิงที่ ไร่ ้ยางอาย"

"มามามามาแสดงให ้ฉันเห็นว่าจะเอาอะไรมาหรือ
่ รีบไปดูเลย เว่ยหงจุนเปิ ดกระเป๋ าใบใหญ่
เปล่า" ฉี เสียว
ของเขาหยิบของแห ้งและนมแห ้งถุงใหญ่ออกมา ฉี
่
เซียวหมดความสนใจเมื ่
อเขาเห็ นมันไม่มป ี ระโยชน์ที่
้
เขาจะถือของนี และเขาก็ ่ กถึงสิงนี
ทําอาหารไม่ได ้ เมือนึ ่ ้
ดวงตาของ Qi Xiao ก็กลอกไปมาและพูดกับฉู่ เซิง:
"ฉู่ เซิงฉันจะให ้ส่วนแบ่งของฉันด ้วยฉันทําอาหารไม่ได ้
 ถ ้าคุณร ับมันไปก็ไม่มป
ี ระโยชน์" "อย่านะฉันคือซิน
่ องจํามัน” เว่ยหงจุน
ฉันได ้ทํางานอย่างหนักเพือท่
ผิดหวังเล็กน้อย

ตอนที่ 93 บ้านเกิด
่
"พีชายไม่ ่ ดี
ใช่วา่ ฉันไม่ต ้องการฉันยังรู ้ว่านี่ เป็ นสิงที ่
้
ถ ้ามันคุ ้นเคยฉันจะร ับมันทังหมดมั นดิบและไม่มี
ประโยชน์ถ ้าฉันจะเอามันไปฉัน ' จะให ้หนึ่ งคะแนน
่ างๆ” หลังจากพูดจบเขาก็กลับไปทีร่ ้าน
สําหร ับสิงต่
ของเขาและหยิบกระเป๋ าใบใหญ่ซงทั ึ่ งหมดเป็
้ นขนม
พิเศษของเกียวโตและให ้ เว่ยหงจุนหนึ่ งส่วนและ ฉู่ เซิง
สองส่วน ฉู่ เซิงไม่ตอบและมองตรงไปที่ Qi Xiao

่
ฉี เสียวรู ้สึกอายเล็กน้อยและกล่าวว่า "เรากินอาหาร
ของคุณมาเยอะแล ้ว แต่เราไม่ได ้ถูกคุณนี่ เป็ นเพียง
ของว่างเล็กน้อยไม่มอ ่ อมมื
ี ะไรเลย" ชูเซิงเอื ้ อออกไป
และร ับมันขอบคุณฉี เซียว Qi Xiao มีความสุขเขารู ้ว่า
ฉู่ เซิงไม่ชอบกินของพวกนี และแน่้ นอนเขาจะส่งพวก
เขาไปให ้ Sister Lin ภายในเวลานั้น
 ้
แน่ นอนว่าเขาเดาถูกบ่ายวันรุง่ ขึนพวกเขาไม่ มี
เรียน ฉู่ เซิงไปทีบ่ ้านของ Lin พ่อ Lin มองไปทีกระเป๋ ่ า
ใบใหญ่และคิดว่ามันคือ ฉู่ เซิงทีซื ่ อมาต่
้ อมาเขาได ้ยิน
่
ว่าเพือนร่ วมห ้องของเขาให ้เขา ยิมและพู้ ดว่า "ฉู่ เซิง
คุณมีความสัมพันธ ์ทีดี ่ กบั เพือนร่
่ ้ั
วมชนของคุ ณพวก
่
เขาให ้หลายสิงหลายอย่ างหลังจากนั้นคุณจะนํ าอะไร
่
ไปให ้เพือนร่ วมชนกิ ้ั นด ้วย"

่
ฉู่ เซิงอกหักสิงเหล่ ้ ใช่สาํ หร ับเขาใช่ แต่มอบให ้
านี ไม่
น้องสาวของฉันในนามของเขาหลินซีกลับมาเห็นของ
แห ้งถุงใหญ่และพูดอย่างมีความสุขว่า "ฉันจะเพิม ่
อาหารให ้ทุกคน"

เนื่ องจากแผนการเปิ ดร ้านอาหารหลินซีได ้เรียนรู ้

อาหารมากมายจากคุณปู่ หลินและเขาก็ทําได ้ แสดง
ทักษะของเขาในวันนี ้ เมือ่ ฉู่ เซิงกลับไปโรงเรียนใน
้ ้อนสองใบมาด ้วย เมือ
ตอนเย็นเขานํ ากระติกนํ าร ่ เว่
่ อยู
ยหงจุนเห็นสิงที ่ ่ในมือของ ฉู่ เซิงเขาก็กระโดดขึน้
จากเตียง: "โอ ้อะไรอร่อยขนาดนี "้ ทันทีทเขาเปิ
ี่ ดฝาก
่
ลินหอมแรงก็ ้ ปไก่ถงั ใหญ่ทอยู
ออกมาพร ้อมกับนํ าซุ ี่ ่
ข ้างใน เว่ยหงจุนต ้องการกอด ฉู่ เซิงทุกคนมารวมตัว
กันและ ฉู่ เซิงก็มอบชามให ้ทุกคนรสชาติทเผ็ ี่ ดร ้อน
้
ของซุปไก่บวกกับรสเผ็ดของเห็ดทําให ้คิวสดชื ่ น้
นขึ

พวกเขาทังหมดเป็ ้ นเด็กผูช ้ ายทีกิ ่ นได ้และซุปไก่

หนึ่ งถังก็กน ิ หมดในคราวเดียว เว่ยหงจุนยังคงกัดปาก:
"อร่อยมากฉันใช ้เห็ดทีนํ่ ามาฝี มือของ Sister Lin
ไม่ได ้ทําให ้เสียของดีเหล่านี เลยมั ้ นน้อยไปหน่ อยและ
รสชาติก็หายไปทันทีทฉั ี่ นได ้ลิมรส"
้ ่
ฉี เสียวตอบอย่ าง
หงุ ดหงิด: "มีไก่อยู่ในนั้นเอาอะไรไปให ้พีหลิ ่ นจะต ้อง
เสริมไก่ด ้วยเจ ้ายังเด็กเกินไปเจ ้าพอใจหรือไม่!" ลอง
คิดดูเว่ยหงจุนเผชิญหน้ากับฉู่ เซิง . กล่าวว่า
"ขอบคุณน้องสาว Lin สําหร ับฉัน" คนอืน ่ ๆ ทีแบ่
่ งปัน
่
ซุปไก่ยงั รู ้ว่า ฉู่ เซิงมีนอ้ งสาวทีสามารถทํ าอาหารได ้ใน
เวลานี ทุ้ กคนต่างพากันอิจฉา ฉี เสียวเปิ ่ ดถังหุ ้มฉนวน
อีกใบซึงมี ่ ซโครงตุ
ี่ ๋นเห็ด
 ้ กคนไม่ได ้ร ับการต ้อนร ับให ้หยิบตะเกียบ
ในเวลานี ทุ
้
ขึนมาแล ้วยืดออกแต่ละคนแบ่งเป็ นสามหรือสีหยวน ่
้ นข ้นและซอสแดงและคุณสามารถเพิมนิ
นํ ามั ่ วหลั
้ งจาก
ร ับประทานอาหารได ้ เมือทุ ่ กคนทานอาหารเสร็จจะมี
้
เนื อและกระดู ่
กทีสะอาดเหลื ออยู่บนโต๊ะ ทุกคนนอนลง
สัมผัสท ้องของพวกเขาดูอมเอมใจ ิ่ เว่ยหงจุนถอน
หายใจ "ถ ้าฉันอยู่กบั น้องสาว Lin ฉันอาจจะอ ้วนสอง
รอบ" ฉู่ เซิงหยิบหมอนขึนมาทุ ้ ่ าของเขาและพูด
บทีหน้
่
อย่างเคร่งเครียด "เรืองไร ้สาระอะไร"

ตระหนักว่าเขากําลังพูด เว่ยหงจุนผูค้ ด
ิ ผิดรีบร ้อง
ขอความเมตตา“ ฉันไม่ได ้หมายความว่าอย่างนั้นฉัน
แค่ยกย่องน้องสาวของฉันเพราะฝี มือดีของเธอ” ใครจะ
่ คด
รู ้ว่าคุณต ้องยกย่องชูเซิงก็ ิ ไปเอง

่
เมือจางจื ่
อเหยากลั ่
บมาเขาก็ได ้กลินของหอพั กและ
เห็นกระดูกในถังขยะเขามองไปทีกระติ ่ ้ ้อนบนโต๊ะ
กนํ าร
้ั
อีกครงประมาณว่ า ฉู่ เซิงนํ าของมาให ้ทุกคนกิน เขา
้
หยิบอ่างล ้างหน้าและผ้าขนหนู ไปอาบนํ าเขาช่ วยหวัง
 ่
เสียวหลิ ่
งเคลือนย ่
้ายสิงของและเหงื ่
อออกมากอย่ างไรก็
ตามทัศนคติของหวังเสียวหลิ ่ ่ ตอ
งทีมี ึ้
่ เขาดีขนอย่ างเห็น
ได ้ช ัดเขาไม่ได ้พูดถึง ฉู่ เซิงต่อหน้าเขาอีกต่อไปซึง่ ทํา
่
ให ้จางจือเหยามี ความสุขมาก

หลังเลิกเรียน ฉู่ เซิงได ้ร ับการเรียกให ้มาช่วยอีกครง้ั

โดยศาสตราจารย ์ Zhang และหลินซีก็กลับไปทีกลุ ่ ม่
่ าแม้ว่าผูจ้ ด
ติมซํ ั การ Qiu จะแนะนํ าซํา้ ๆ ว่าหลินซีควร
่ าใหม่ ๆ แต่หลินซีก็ไม่ยอมร ับ ธุรกิจของ He
ทําติมซํ
Banzhai อยู่ในเกณฑ ์ดีในช่วงครึงปี ่ แรกและผูจ้ ด
ั การ
Qiu ก็ได ้ร ับการยกย่องจากเขาในเรืองนี ่ ้ แต่เขาได ้ร ับ
เกียรติเพียงอย่างเดียวโดยไม่ได ้กล่าวถึงหลินซีเลย สิง่
้ าให ้คุณปู่ หลินไม่พอใจอย่างมากหลินซีจงึ ไม่ได ้ร ับ
นี ทํ
อนุ ญาตให ้ทําขนมใหม่ตอ ่ ไป

่ เกิ
สิงที ่ นความจริงไปกว่านั้นก็คอื เครืองดื
่ มที่ หลิ
่ นซี
พัฒนานั้นตอนนี ได ้ ้ร ับการจัดการโดยเสมียนคนใหม่
ซึง่ แต่เดิมได ้วางมือจากหลินซีด ้วยเหตุนีคุ
้ ณปู่ หลินจึง
โกรธมากจึงลางานสามวันและดุวา่ ผูจ้ ด ั การ Qiu
 ่ ่ งถึงตายทีบ
ครึงหนึ ่ ้าน เรืองการขโมยอาจารย
่ ์ได ้แตะ
่ ไม่
เส ้นล่างของคุณปู่ หลินไปแล ้วหลินซีเข ้าใจเรืองนี ้ มี
ปัญหาในการทําเครืองดื ่ มหลั
่ งจากดูสองสามวันตราบ
่
ใดทีเขาไม่ โง่เขาจะเรียนรู ้ทุกอย่าง ด ้วยความโกรธคุณ
่ เป็ นวาระ
ปู่ หลินจึงต ้องการเปิ ดร ้านเป็ นของตัวเองซึงก็
เช่นกัน

ชายชราจะทําอย่างน้อยอีกสองปี และเขากําลังจะ
เกษียณและเขายังสามารถช่วยหลินซีได ้ในเวลานั้น
ป๊ าหลินกลัวว่าชายชราจะโกรธจึงตอบตกลง

ภายใต ้การให ้กําลังใจของคุณปู่ Linหลินซีก็หยุด

พักสองสามวันด ้วยการใช ้โอกาสนี ให้ ้เป็ นประโยชน์
่
หลินซีเสนอทีจะออกไปเดิ นเล่น ชายชราเห็นด ้วยและ
่ ่บ ้านชิงซานโดยไม่บอกฉู่ เซิง
หลินซีแอบไปทีหมู

หมู่บ ้านชิงซานในช่วงทศวรรษ 1980 ยังคง

เหมือนเดิมหลินซีลงจากรถและเดินไปยังสถานทีที ่ เธอ
่
้
คุ ้นเคย มองขึนไปภู เขา Shuangping ยังคงเป็ นสี
เขียว ความทรงจําในอดีตเหมือนนํ าท่ ้ วมเมือประตู
่ ถก
ู
เปิ ดและทุกอย่างในอดีตก็พลิกผัน ฉันจําได ้ว่าครงหนึ ้ั ่ ง
ฉันได ้แบ่งปันซุปไก่หนึ่ งหม้อกับ ฉู่ เซิงแต่โรงเก็บฟาง
หายไปแล ้ว

มีคนแปลกหน้ามาทีหมู่ ่บ ้าน Tang Jianguo ได ้ร ับ

่ กระเป๋ า
ข่าวและเข ้ามาดูฉันเห็นเด็กผู ้หญิงแปลก ๆ ทีมี
ใบใหญ่อยู่บนหลังของเธอดูเหมือนว่าจะพลาดอะไร
บางอย่าง Tang Jianguo ก ้าวไปข ้างหน้าเพือพู ่ ดว่า
่ หน
สวัสดีหลินเมือซี ั ศีรษะไปเขาก็เห็นเลขาสาขาของ
ถัง

่ รป
ซึงมี ู แบบการก ้มหน้าอยูแ่ ล ้ว"สาวคุณเป็ นใครมา
หาเราทําไม"

่
"สวัสดี ฉันชือหลิ
นซี ฉันเป็ นคนทําอาหาร "

Tang Jianguo เกือบจะสงสัยฉัน

 ่
ได ้ยินภาพหลอน แต่เมือมองไปที ่
ใบหน้ าแปลก ๆ นี ้
่
เขามีเพียงชือและแซ่ เดียวกันในขณะนั้นเมือได ่ ้ยินว่า
หลินซีกาํ ลังมองหาอาหาร Tang Jianguo รู ้สึกสงสัย
เล็กน้อย : "เด็กผู ้หญิงนี่ เป็ นของป่ าเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึง่
อยู่ในหมู่บ ้านของเขาเองถ ้าคนกินมันคงไม่พอแน่ ๆ
ถ ้าขายหมด"

หลินซีจงใจแสดงท่าทางผิดหวัง Tang Jianguo

มองว่าเธอเป็ นเด็กสาวเท่านั้นและถูกหลอกลวงเขารู ้สึก
เห็นใจเล็กน้อยในใจและเชิญหลินซีไปนั่งทีบ
่ ้านของ
เขา

บ ้านของ Tang Jianguo ได ้ร ับการปร ับปรุงใหม่

และบ ้านก็ใหญ่ขนมาก ึ้ ่
Liu Chunyan ได ้ยินเกียวกั บ
ประสบการณ์ของหลินซีและเห็นใจเธอมาก "คุณวิง่
่ งให
ยากมากทีจะวิ ่ ้ไกลใครหลอกคุณมันชวร ่ ั ้ายเกินไป"
จากนั้นฉันก็รู ้ว่าเธอก็เป็ นหลินซีเช่นกัน Liu
Chunyan ตกใจในตอนแรกหลังจากมองหลินซีเป็ น
 ้ เบี
เวลานานเธอก็ไม่สามารถ ไม่ชว่ ยแสดงรอยยิมที ่ ยว
้
คิดถึงหลินซีคนนั้น

กลับไปไม่ได ้สักพัก Liu Chunyan ปล่อยให ้หลินซี

ี่ ้านของพวกเขาหนึ่ งคืน
อยู่ทบ

เปิ ดห ้อง Liu Chunyan กล่าวว่า "เดิมเป็ นห ้องลูก

สาวของฉันตอนนี เธอแต่ ้ งงานแล ้วฉันมักจะทําความ
สะอาดห ้องนี คุ ้ ณจะอยู่กอ
่ นคุณจะออกเมือคุ่ ณมีรถใน
้ นซีรบี ขอบคุณเธอ เลขาธิการสาขาถัง
วันพรุง่ นี "หลิ
และครอบคร ัวของเขายังคงกระตือรือร ้น ในระหว่างการ
สนทนาเล็ก ๆ กับ Liu Chunyanหลินซีได ้เรียนรู ้ว่า
Tang Xiaomei ได ้ร ับการตอบร ับเข ้าเรียนใน
มหาวิทยาลัยแล ้วและตอนนี เขาเป็ ้ นอาจารย ์ในมณฑล
และเขาได ้พบชายคนหนึ่ งทีอยู ่ ่ในมณฑลด ้วย ตอนนี ้
ถังซูอยู่ในวิทยาลัย แต่อยู่ห่างไกลจากพวกเขานั่นคือ
่
เมือเขากลั บมาในช่วงวันหยุด เด็กน้อยจอมตะกละที่
หลินซียงั คงจําได ้เขาไม่ได ้คาดหวังว่าจะเจริญรุง่ เรือง
้
ขนาดนี ในตอนนี ้
 ในตอนเย็นหลินซีได ้นํ าวัตถุดบ
ิ บางอย่างออกมา
และปรุงอาหารทีบ่ ้านของ Tang หลังจากกินข ้าวที่
หลินซีปรุงและเติมไวน์ข ้าวลงในท ้องของเขาสักสอง
ึ ้ กน้อย“
สามแก ้ว Tang Jianguo รู ้สึกมีอารมณ์ขนเล็
้ หลินซีจากไปฉันก็ยงั ไม่ได ้ทานอาหารทีอร่
ตังแต่ ่ อย
เช่นนี ”้

Liu Chunyan อธิบายอย่างรวดเร็ว : "เราอยู่ทนี ี่ ่

กับเยาวชนทีมี ่ การศึกษาซึงมี
่ ชอและนามสกุ
ื่ ล
เหมือนกับคุณถ ้าไม่ใช่เพราะหน้าตาฉันคงสงสัยว่าคุณ
เป็ นคนเดียวกันผูห้ ญิงคนนั้นก็มท ี กั ษะการทําอาหารที่
ดีเช่นกัน" หลิว ดวงตาของ Chunyan เป็ นสีแดง
ตอนนี ้ Xu พบคนทีพู ่ ดได ้ Liu Chunyan พูดถึงอดีต
มากมายของหลินซีและเป็ นเรืองที ่ หลี ่ กเลียงไม่
่ ่
ได ้ทีจะ
พูดถึงฉู่ เซิง
 ภายใต ้คําแนะนํ าโดยเจตนาของหลินซีLiu
Chunyan พูดมากมายเกียวกั ่ ่ ดก็รู ้
บ ฉู่ เซิงและในทีสุ
ว่าทําไม ฉู่ เซิงไม่ต ้องการกลับมา

ย ้อนกลับไปหลังจากอุบต ั เิ หตุของหลินซีฉู่ เซิงดู

เหมือนจะเป็ นคนละคนโดยถือสิงที ่ หลิ่ นซีทงไว
ิ ้ ้ด ้วย
่
ความงุ นงงทุกวันไม่วา่ คนอืนจะช ักชวนเขาอย่างไร
หลังจากฝังหลินซีแล ้วดูเหมือนว่าเขาจะดีขนและใน ึ้
่ ดเขาก็เต็มใจทีจะกิ
ทีสุ ่ น เป็ นเพียงจิตวิญญาณที่
เลวร ้ายมากและบุคคลนั้นตกอยู่ในภวังค ์นั่งอยู่หน้า
หลุมฝังศพของหลินซีทก ุ วันนั่งเป็ นเวลาหนึ่ งวัน

จนกระทังวั ่ นหนึ่ งสิงที

่ ่ Chu Sanshu พูดกระตุ ้น ฉู่
เซิงฉู่ เซิงทุบตี Sanshu Chu อย่างรุนแรงและรีบไปที่
บ ้านของ Sanshu Chu เพือทุ ่ บตีเขาทําลายทุกอย่าง
ในบ ้าน Liu Chunyan กล่าวถึงเหตุการณ์นีโดยยั ้ งคง
อยู่ในความทรงจําของเขา: "คุณไม่เคยเห็นเขาบ ้าไป
แล ้วคนสีหรื่ อห ้าคนไม่สามารถจับเขาได ้หลังจากนั้น
เขาก็ขงั Sanshu Chu ไว ้ในบ ้านและเตรียมทีจะจุ ่ ดไฟ
 ่
ในบ ้าน มันทําให ้ทุกคนหวาดกลัวหมอซ่งทีพยายาม
้
เกลียกล่ ่
อมเขาอยู่นานก่อนทีเขาจะคุ กเข่าลงและ
ขอร ้องเขาเขาจับมือเขาหลังจากนั้นหมอซองก็มองเขา
ทุกวันและตามเขาไปทุกทีที ่ เขาไป
่ กลัวเขาสร ้าง
ปัญหาฉันอยู่มาหลายปี แล ้วและไม่เคยเห็นคนโหดร ้าย
้
แบบนี มาก่ ่ กถึงฉากในตอนนั้น Liu
อน” เมือนึ
Chunyan ยังคงมีความกลัวอยู่

่ ดถึงเรืองนี
เมือพู ่ ้ Liu Chunyan ก็ถอนหายใจอีก
ครง:้ั "ตังแต่
้ หลินซีจากไปจิตวิญญาณของเด็กคนนี ก็ ้
หายไปเช่นกันและอารมณ์ของเขาก็แปลกขึนเรื ้ อย
่ ๆ
เขามีใบหน้าทีเศร่ ้าหมองทุกวันและไม่พูดคุยกับคนอืน ่
ยกเว ้นหมอ เพลงฉันพูดกับเขาสองสามคําและคนอืน ่
ๆ ก็ไม่สนใจพวกเขาเมือ ่ Jin Cui และ Bao'er คุย
่
ซุบซิบเกียวกั ่
บหลินซีเขาก็ยงั ไล่ตามคนอืนและทุบตี
พวกเขาและจะไม่ยอมแพห้ ากพวกเขาตายไปแล ้ว
่ ่ ง และเกือบจะขยับมีดต่อมาคนในหมู่บ ้านกลัว
ครึงหนึ
เขาและไม่มใี ครกล ้า
 คุยกับเขาอีกต่อไป”หลินซีได ้ยินคําพูดของ Liu
Chunyan แต่หวั ใจของเขากระตุกวูบ จนถึงเทียงคื ่ น
เธอก็ยงั คงหลับไม่ลงหากวันหนึ่ งเธอจากไปอีกครงจะ ้ั
้ บฉู่ เซิง? เธอไม่กล ้าคิดว่าเรืองนี
เกิดอะไรขึนกั ่ ทํ ้ าให ้เธอ
้ น
ทุกข ์ใจทังคื

่ ้องฟ้ ายังสว่างหลินซีก็มาทีหลุ
เมือท ่ มฝังศพของเขา
หลุมฝังศพได ้ร ับการทําความสะอาดอย่างเรียบร ้อยและ
เห็นได ้ช ัดว่ามีคนทําความสะอาดอยู่หลินซีมองไปรอบ
ๆ และพบความแปลกประหลาดเล็กน้อยทีมุ ่ มเล็ก ๆ
ของหลุมฝังศพเมือหลิ่ นซีแตะทีมุ ่ มของหลุมฝังศพเขา
พบคําสองสามคําทีสลั ่ กไว ้ทีนั
่ ่ นคํานั้นเล็กมากและการ
้
แกะสลักค่อนข ้างคดเคียว,หลิ นซีอา่ นคําว่าน้องสาว
กลับมาเร็ว ๆ นี ้

ตอนที่ 94 อดีต
ทันใดนั้นนํ าตาก็
้ ไหลออกมาในดวงตาของเขาและ
หลินซีก็เข ้าใจว่า ฉู่ เซิงรู ้ว่าเขาแตกต่างกัน แต่เขาเก็บ
ความสงสัยนี ไว้ ้ในใจ เด็กคนนี มี ้ ชวี ต
ิ รอดมาได ้
 ้
อย่างไร? เขาตังหน้ ้
าตังตารอคอยการกลั บมาของเขา
ด ้วยอารมณ์แบบไหนหลินซีกอดเข่าของเขาและนั่ง
้
ข ้างหลุมฝังศพของเขาและปล่อยให ้นํ าตาร่ ่ ด
วง ในทีสุ
เธอก็ตดั สินใจได ้ว่าเธอต ้องการกลับไปหาฉู่ เซิง

่
เมือหลินซีกาํ ลังจะจากไปกลุม ่ เงาดําก็ห่อหุ ้มตัวเธอ
ไว ้หลินซีเงยหน้าขึน้ ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
่ นซีด ้วยใบหน้าที่
ซีดเซียวดวงตาของเขาดูขอายและสิี้ ้
นหวั งเล็กน้อย

หลินซีลก ้ นช ้าๆไม่รู ้จะพูดอะไรสักพัก เสียงของ

ุ ขึนยื
ฉู่ เซิงแหบเล็กน้อยและเขากระซิบว่า "น้องสาว"หลินซี
เดินเข ้าไปหาเขาอย่างช ้าๆเดินไปข ้างหน้าใกล ้กับการ
หายใจของกันและกันหลินซียนมื ื่ อออกมาโอบเอวเบา
ๆ และเอนศีรษะเข ้ากับหน้าอกของเขา ฉู่ เซิงรู ้สึก
หวาดกลัวกับการกอดอย่างกะทันหันนี และรู ้ ้สึกสูญเสีย
่ั
ไปชวขณะหนึ ่ งเขาใช ้เวลานานในการวางมือลงบน
หลังของหลินซีอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวว่าหลินซีจะหนี
่
ไปเมือเขาตื ่ นมา
นขึ ้
 เสียงการเต ้นของหัวใจของ ฉู่ เซิงดังอยู่ในหูของเขา
และเสียง "ปัง" ก็คอ ่
่ นข ้างเร็ว อ ้อมกอดทีอบอุ น
่ ช่วย
ขจัดความหนาวเย็นออกจากร่างกายของหลินซีด ้วย
วิธน ้ งสองคนกอดกั
ี ี ทั ้ นเป็ นเวลานานและ ฉู่ เซิงก็พูดเบา
่ งหมดหรื
ๆ ว่า "น้องสาวคุณรู ้เรืองทั ้ อไม่"

่ คณ
"คุณรู ้อะไรรู ้ว่าคุณมีอนาคตทีดี ุ จะเอาชนะผูค้ น
และคุณกล ้าทีจะจุ่ ดไฟและคุณสามารถพึงพาทุ ่ กสิง่
กําปั้นแก ้ปัญหาได ้ "Lin Xi ปล่อยมือทีโอบกอด
่ ฉู่ เซิง
่
ทําให ้เขาเขยิบและจ ้องมองเขาด ้วยดวงตาทีแดงและ
บวม ฉู่ เซิงเห็นความโกรธในดวงตาของหลินซีและหัน
ศีรษะเล็กน้อย น้องสาวผิดหวังในตัวเอง! เขารู ้ว่าเขา
ไม่สามารถปล่อยให ้น้องสาวของเขากลับมาได ้และ
ตอนนี มั้ นก็ถก ้
ู เปิ ดเผยทังหมด การกระทําของเขาไม่
มั่นใจในสายตาของหลินซีเขาทําอะไรผิดและยังกล ้าที่
จะแสดงอารมณ์กบั ตัวเองหลินซีโกรธเขาจริงๆ

่ สามารถอยู่กบั มันได ้ แต่ก็รู ้สึก

หลินซีเกลียดเขาทีไม่
เสียใจกับเขาด ้วยหลินซีจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคํา
 ้
ฉู่ เซิงรีบตามขึนมาพยายามพู ดอะไรบางอย่างริมฝี ปาก
ของเขาขยับ แต่เขาไม่ได ้พูดอะไร

ย ้อนกลับไปที่ Tang Jianguo ก่อนทีพวกเขาจะ

่
้
ลุกขึนหลิ ่
นซีล ้างหน้าใช ้ระบบการแพทย ์เพือลดอาการ
บวมของดวงตาทําความสะอาดตัวเองและเห็น ฉู่ เซิงยืน
อยู่ในสนามอย่างว่างเปล่า

่
เป็ นเรืองยากสํ ี่ กเขาทีบ
าหร ับหลินซีทจะฝึ ่ ้านของคน
่
อืนและปล่ อยให ้เขาเข ้ามาซ ักผ้า เมือ่ ฉู่ เซิงเห็นว่า
น้องสาวของเขาเต็มใจทีจะคุ ่ ยกับเขาอีกครงเขาก็ ้ั รู ้สึก
โล่งใจและทําความสะอาดตัวเอง ในเวลานี ้ Tang
Jianguo และภรรยาของเขาก็ลก ้ นกันเมือเห็
ุ ขึนเช่ ่ น
้
ฉู่ เซิงทังสองคนก็ ตกตะลึง เป็ น Tang Jianguo ที่
ตอบสนองก่อนและทักทาย ฉู่ เซิงให ้เข ้ามาและนั่งลง
ปล่อยให ้ Liu Chunyan ทําอาหารเช ้าอีกครง้ั

Liu Chunyan เห็นหลินซีลก ้

ุ ขึนและแนะนํ าหลินซี:
่
"ดูฉันบอกคุณเกียวกั ่
บเขาเมือวานนี ้
และเธอมาวั ้ ่
นนี นี
คือฉู่ เซิง" จากนั้นเขาก็พูดกับ ฉู่ เซิง"Little Chu คุณ
กําลังทําอะไรอยู่? คุณกลับมาแล ้วเหรอเราคิดว่าคุณ
ไม่ได ้กลับมาในช่วงวันหยุด แต่คด ิ ว่าคุณยังไม่กลับ
เหรอคุณกินข ้าวหรือยังฉันจะทําอะไรกินและกินทีนี ่ ่ ใน
ภายหลัง "

Liu Chunyan รีบเดินไปทีห ่ ้องคร ัวหลังจากพูด

ี่
โชคดีทเธอเดิ นเร็ว แต่เธอไม่รู ้ว่าสายตาของ ฉู่ เซิงดู
่
เย็นชาเล็กน้อยเมือเธอมองเธอมุ มปากของเธอถูกกด
ลงและทังตั ้ วของเธอก็เต็มไปด ้วยความเย็น ต ้องเป็ น
้
ผู ้หญิงคนนี ปากเสี ่ าเรืองพี
ยทีเล่ ่ ่
สาวของเธอให ้ฟัง

้
ฉากนี ตกอยู
่ในสายตาของหลินซีความสงสารเขา
กลายเป็ นความโกรธและหลินซีโกรธมากจนอยากจะ
ตบเขาสองครง้ั เมือร
่ ับรู ้การจ ้องมองของหลินซีฉู่ เซิงก็
ก ้มศีรษะลง

่
เพราะก่อนทีจะบอก Tang Jianguo ว่าเขาไม่รู ้จัก
ฉู่ เซิงLin Xi ทําได ้แค่แสร ้งทําเป็ นว่าเขาไม่รู ้จัก ฉู่ เซิง
 ่ จะยุ
เพือที ่ ตเิ รืองโกหกนี
่ ้ ฉู่ เซิงรู ้ว่าเขาโกรธหลินซีเขา
จึงไม่กล ้าคุยกับเธอดังนั้นเขาจึงได ้ แต่เหลือบมองเธอ
้ั
เป็ นครงคราวหลิ นซีหายใจไม่ออกเมือร ่ บั ประทาน
อาหารด ้วยกันเขาไม่ได ้มองไปทีเขาอาหารเช ่ ้าจบลง
ด ้วยบรรยากาศทีหดหู่ ่นี ้

หลังอาหารคํ่าหลินซีหยิบกระเป๋ าเป้ ขึนมาทิ

้ ้
งของ
ว่างไว ้ให ้ Tang Jianguo และภรรยาของเขาเป็ น
ของขวัญจากนั้นก็ออกไป Tang Jianguo
กระตือรือร ้นมากและบอกว่าเขาจะส่งหลินซีไปที่
ทางเข ้าหมู่บ ้าน แต่หลินซีปฏิเสธอย่างสุภาพ

่ นว่าหลินซีกาํ ลังจะจากไป ฉู่ เซิงก็ไม่ต ้องการ

เมือเห็
ี่ ่ โดยธรรมชาติเขาหาข ้ออ ้างและติดตามหลินซี
อยู่ทนี
่
และออกจากบ ้าน Tang เมือมองไปที ด่ ้านหลังของ ฉู่
เซิงจากไป Tang Jianguo พูดกับภรรยาของเขาด ้วย
้
ความกังวล: "เด็กคนนี ออกมาหลายปี แล ้วและเขาไม่รู ้
่
ว่านิ สยั ของเขาเปลียนไปหรื อไม่"
 "ฉันคิดว่ามันยาก ถ ้าหลินจือชิงอยู่ทนั ี่ ่ นก็ยงั มีคน
้ นเป็ นม้าป่ าทีไม่
ดูแลได ้มันเป็ นแบบนี มั ่ มสี น ุ ัขตัวเมียฉัน
แค่หวังว่าเขาจะไม่สร ้างปัญหา "

้
ทังสองกําลังเดินไปทีละคนบนถนนชนบทในขณะนี ้
ชาวบ ้านคนหนึ่ งรีบวิงออกมาจากฝั
่ ่ งตรงข ้าม ถนนใน
หมู่บ ้านแคบและเนื่ องจากเขาวิงเร็
่ วเกินไปเขาจึง
่ ้าไปในหลินซี ฉู่ เซิงดึงหลินซีด ้วยสายตา
เกือบจะวิงเข
ของเขาอย่างรวดเร็วและจ ้องมองไปทีผู ่ ้มาเยือนอย่างดุ
ร ้าย ชายคนนั้นกําลังจะขอโทษหลินซีเมือเขาเห็่ น ฉู่
เซิงเขาก็ถอยหลังด ้วยความหวาดกลัวจากนั้นก็ยม ิ้
ออกมาด ้วยความหึงหวง: "คุณกลับมาแล ้วอะไรนะฉัน
่
ไม่ได ้หมายความว่ามันเป็ นเรืองเร่งด่วนจิน Cui The
Fuer ของครอบคร ัวป่ วยและเก็บฟองอาเจียนฉันจะไป
หาหมอซ่ง แต่ฉันไม่ได ้สนใจ ... "

ี่ นอย่างมั่นคงภายใต ้การสนับสนุ นของ ฉู่

หลินซีทยื
่ วยเธอได ้ยิน
เซิงหันกลับมาและโยน ออกไป ฉู่ เซิงเพือช่
่
คําพูดของชาวบ ้านแขนทีเอวก็ เข ้าใจสักหนึ่ งหรือสอง
นาทีเขาหันหน้าไปถามฉู่ เซิง: "ฉู่ เซิงไปดูบางทีมน
ั
อาจจะเป็ นแกะบ ้าก็ได ้ คุณร ักษาได ้ไหม "

ชายคนนั้นตบหน้าผากของเขาและพูด" มองมาที่
้ ณก็เป็ นหมอเช่นกัน
ฉันทําไมฉันลืมไปแล ้วตอนนี คุ
่ อทําไมคุณไม่ไปวิงสั
เสียวจื ่ กครง้ั "

ตอนที่ 94 อดีต (คํา

เตือน :

่
ฉู่ เซิงมีสายตาเย็นชาถ ้าคนอืนเขาช่
วยด ้วย
้
ครอบคร ัวนี เขาจะไม่

สนใจว่าเขาจะถูกฆ่าหรือไม่เขากดริมฝี ปากของเขา
แน่ นและทังตั ้ วของเขาก็มกี ารระบายอากาศออกจาก
่
เครืองปร ับอากาศชาวบ ้านเห็นเขา การปฏิเสธคนอืน ่
และรู ้ว่ามันไม่มปี ระโยชน์และจําได ้ไม่น่าแปลกใจที่ ฉู่
 ี่ านมาดังนั้นฉันต ้องพูดว่า
เซิงสําหร ับเหตุการณ์ทผ่
"ถ ้าอย่างนั้นฉันจะไปหาหมอซ่งและไปก่อน" หลังจาก
นั้นเขาก็วงไปทั
ิ่ ้
งหมด วิธท ี่
ี จะหาใครสักคน

่ น ฉู่ เซิงทีเฉยเมยหลิ
เมือเห็ ่ นซีก็รู ้สึกผิดหวังเล็กน้อย
เธอยังคงคิดว่าการตีของ ฉู่ เซิงเป็ นเรืองที่ แก ่ ้ไม่ได ้ แต่
มันก็เกินไปหน่ อยถ ้าเขาไม่ชว่ ยเขานี่ คือบ ้านเกิดของ
ฉู่ เซิงหลังจากมีชวี ต
ิ อยู่ ในหมู่บ ้านเป็ นเวลาหลายปี เธอ
ควรคิดถึงความรู ้สึกเก่า ๆ อยู่เสมอ แต่ ฉู่ เซิงไม่มอ ี ะไร
นอกจากความร ังเกียจและความเฉยเมยต่อสถานทีแห่ ่ ง
้ นซีหายใจเข ้าลึก ๆ แล ้วเดินไปทีบ
นี หลิ ่ ้านของ Jin
่ น
Cui ซึงเป็

บังกะโลหลังเล็กทีคุ่ ้นเคยหลัง ลมและฝนดูทรุด

โทรมเล็กน้อยและสามารถซ่อมแซมผนังและหลังคาได ้
่ ยบกับบ ้านอืน
เมือเที ่ ๆหลินซีรู ้สึกว่าครอบคร ัวของ Jin
Cui น่ าจะทําได ้ไม่ดนี ัก
 มีผูห้ ญิงคนหนึ่ งร ้องไห ้อยู่ในห ้องซึงไม่
่ เป็ นไปตาม
คมช ัดเหมือนความทรงจําของหลินซีและเผยให ้เห็น
่ ้จริงเล็กน้อย
ความเศร ้าทีแท

ี่ นซีเข ้ามาในห ้องทุกคนในห ้องก็หน

ทันทีทหลิ ั มา
มองเธอและพวกเขาก็มาทีบ ่ ้านซึงไม่
่ เข ้าใจว่าเด็กสาว
่
แปลกหน้าวิงหนี ่
ไปได ้อย่างไร ก่อนทีใครจะพู ดหลินซี
ี่
พูดก่อน: "คนไข ้อยู่ทไหน"

่ ่ ทีนี
"ทีนี ่ ่ " มีคนตอบสนองตามนิ วของบุ
้ คคลนั้นหลิน
ซีเห็นเด็กน้อยนอนอยู่บน Kang ก็อาเจียนในปากของ
เขา Bai Mo อยู่ ยังคงกระตุกใบหน้าของเขา
่
เปลียนเป็ ้ นหลินซีเรียกระบบออกมาและขอให ้
นสีนําเงิ
ระบบจัดการกับเด็กอย่างเร่งด่วน

จากมุมมองของคนอืน ่ ๆหลินซีทําเพียงไม่กอย่
ี่ าง
แต่เด็กก็อาการดีขนอย่ึ้ างรวดเร็วอย่างน้อยใบหน้าของ
่ อนและการหายใจ
เขาก็ไม่ได ้น่ าเกลียดเหมือนเมือก่
ของเขาก็คอ ่ ยๆราบรืนขึ่ น้ Jin Cui กลับมามี
สติสม ้
ั ปช ัญญะของเธอในเวลานี และโยนตั ่ ก
วไปทีลู
ชายของเธอเพือยื ่ นยันว่าลูกชายของเขาโอเคเห็นได ้
ช ัดว่าเธอโล่งใจและโอบแขนรอบตัวลูกชายของเธอ
และพูดว่า "ทีร่ ักคุณกลัวฉันตาย คุณไม่เป็ นไรในทีสุ
่ ด
"

ผู ้คนรอบข ้างถอนหายใจด ้วยความโล่งอกและให ้

กําลังใจจินซีมบี างคนกล่าวว่า" เด็กหญิงขอบคุณ
มาก! "หลินซีเพียงแค่ยมิ้

ในตอนนี ้ Jin Cui หันศีรษะของเขาและบีบยิมให ้ ้

หลินซีและพูดอย่างแห ้ง ๆ ว่า "อืมสาวขอบคุณคุณเห็น
ครอบคร ัวของเรายากจนและไม่สามารถร ับสิงดี ่ ๆได ้เลย
ฉันไม่คดิ ว่า คุณสามารถสวมใส่สงดี ิ่ ๆได ้ฉันจะไม่อาย
่
ทีจะใส่ความคิดของเรา” ทันทีทพู ี่ ดสิงนี
่ ผู้ ้ชมทังหมดก็
้
ตกอยู่ในความเงียบอย่างประหลาด

่ ดอะไร
Chu Ergen รู ้สึกอายเล็กน้อยทีจะพู
บางอย่างหลินซีโบกมือของเขาโดยไม่อยากสนใจเธอ
 ้ งคงดูเหมือนว่า
หันกลับมาและออกไป Jin Cui คนนี ยั
่
มันง่ายทีจะเปลี ่
ยนธรรมชาติ
ของเขา แต่หลินซีก็ไม่
สนใจมันเช่นกัน

่
เมือเขาเดิ ่
นไปทีประตู ิ่ ้าไปหาหมอซ่งทีรี่ บ
เขาก็วงเข
มา

ฉันไม่ได ้เห็นมันมาหลายปี แล ้วหมอซ่งมีผมสีขาว

อีกสองสามเส ้นบนศีรษะของเขาและรอยย่นบนใบหน้า
ของเขาลึกขึนเรื ้ อย
่ ๆ มันก็ถงึ กับผงะเมือเขาเห็
่ นหลิน
ซี จินซีเดินตามไปและเห็นหมอซ่งหยินและหยางก็พูด
แปลก ๆ : "หมอซ่งคุณอายุมากแล ้วลูกชายของฉัน
หายดีแล ้วคุณจะอยู่ทนั ี่ ่ นถ ้าคุณมาช ้าคุณก็ยงั สามารถ
ตามทันครอบคร ัวของเราได ้ อาหารกลางวันตอนนี ้
ความเจ็บป่ วยของครอบคร ัวฉันมองในแง่ดส ี าํ หร ับ
้ งนั้นคุณไม่จาํ เป็ นต ้องทําเช่นนั้นคุณ
ผู ้หญิงคนนี ดั
สามารถกลับไปทําอาหารได ้ตลอดเวลา "
 ่ ดเรืองนี
หมอซ่งทีพู ่ ต่้ างก็โกรธและเมือเขาได
่ ้ร ับ
จดหมายเขาก็รบี มาทีนี ่ ่ อย่างสินหวั
้ งเขาไม่คาดคิดว่า
จะถูกเยาะเย ้ยด ้วยคําพูดเย็น ๆ หมอซ่งปร ับลมหายใจ
และพูดว่า“ เนื่ องจากฉันไม่มอ ี ะไรผิดปกติฉันก็จะจาก
ไป” ชาวบ ้านทีเชิ่ ญหมอซ่งก็รู ้สึกอายเช่นกันพวกเขา
ช่วยรายงานจดหมายและได ้ร ับการปฏิบต ้ ้วย
ั เิ ช่นนี ด
ความกรุณามีอะไรบ ้าง? .

่
เมือเขาเห็ นหลินซีหมอซ่งยิมให ้ ้
้หลินซี ทังหมดนี ้
มี
จุดประสงค ์เพือร่ ักษาโรคและช่วยชีวต ิ ผูค้ นและไม่
สามารถโกรธคนอืนได ่ ้ เขาถามหลินซีอย่างไม่แน่ ใจ:
"ผูห้ ญิงคนนั้นเป็ นหมอด ้วยเหรอ?" "ไม่มน ่
ั เป็ นเรือง
้ นรู ้วิธจี ด
บังเอิญวันนี ฉั ั การกับมันดังนั้นฉันจึงช่วยฉัน
ไม่ได ้คาดหวังว่าคุณจะถูกนิ นทาเกียวกั ่ บอันตราย
"หมอซ ้งพูดอย่างเฉยเมยโบกมือ:" ฉันไม่รู ้อารมณ์ของ
เธอฉันเป็ นคนในหมู่บ ้านมาหลายปี แล ้วและก็โอเค "

้
ทังสองพู ดและเดินออกไปด ้วยกัน ฉู่ เซิงยืนอยู่ไม่
่ นซีหมอซ่งมีความสุขมากเมือได
ไกลมองไปทีหลิ ่ ้เห็น
ฉู่ เซิงเขาเดินออกจากหลินซีไปข ้างหน้าสองสามก ้าว
ด ้วยความโกรธเล็กน้อยและพูดกับ ฉู่ เซิงว่า "คุณเด็ก
ทําไมคุณไม่พูดอะไรเลยเมือคุ ่ ณกลับมาคุณจะเมือไหร่
่
้ เพลงกลั
เร็วเข ้ารีบกลับบ ้านวันนี พี ่ บมาหาฉันมีอาหาร
ทีบ ่ ้านคุณกับฉันและฉันจะกลับไปกินข ้าวไปและกลับ
่
บ ้าน” หลังจากพูดจบหมอซ ้ง ชูเซิงและจากไป ฉู่ เซิง
ยืนนิ่ งและตรงมองไปทีหลิ่ นซี

หมอซ่งไม่ได ้ดึงชูเซิง่ แต่มองเขาอย่างสงสัย ฉู่ เซิง

้
ยิมและพู ดกับหลินซี"เสียวซี ่ มากับฉันหมอซ่งเป็ นพี่
้
ของฉันตอนนี เราอยู ี่ ่ ไปบ ้านของหมอซ่งสักพักแล ้ว
่ทนี
เป็ นอย่างไรบ ้าง"

หมอซ่งหันศีรษะไปมอง Xiangหลินซียมอย่ ิ้ าง
ช ัดเจนและพูดว่า "งันคุ้ ณเป็ นเพือนของ่ ฉู่ เซิงไป
ด ้วยกันเถอะ! นี่ เป็ นครงแรกที
้ั ่
่ ฉู่ เซิงพาเพือนกลั บมา
ด ้วยกันมาด ้วยกันอย่าสุภาพ"
 ่ ฉู่ เซิงจะทําเช่นนี เขาจะ
หลินซีไม่ได ้คาดหวัง เมือ ้
แสวงหาความคิดเห็นของตัวเองเกียวกั ่ ่ เขามี
บทุกสิงที ่
่
ในอดีตเขาตัดสินใจเพือเธอในคร ้ั หรื
งนี ้ อไม่? แต่ตอ ่
หน้าหมอซ่งเธอไม่สามารถปฏิเสธได ้เธอมองไปที่ ฉู่
้
เซิงอย่างลึกซึงและตามหมอซ่ งไปทีคลิ ่ นิกสุขภาพ

ตอนที่ 95: ความเป็ นปรปั กษ ์

สถานี

่
อนามัยเปลียนไปมากมี บ ้านหกหลังผนังสีขาวและ
้ ดาํ และป้ ายใหม่เอียมที
กระเบืองสี ่ ่
ประตู ึ่ สะอาดและ
ซงดู
เป็ นระเบียบเรียบร ้อย ด ้านหลังสถานี อนามัยคือบ ้าน
ี่
ของดร. ซ่งทันทีทหมอซ่ งเข ้าประตูเขาทักทายลูกชาย
่
ของเขา: "เสียวซงมี แขกอยู่ทบ ี่ ้าน"

ี่ นเสี
ทันทีทสิ ้ ยงมีคนเดินออกจากทีนั ่ ่ น และหลินซี
่
เห็นหมอซ่งตัวน้อยทีชอบพู ดคุยและหัวเราะหมอซ่งเห็น
้
ฉู่ เซิงแต่ใบหน้าของเขาดูไม่ดเี ขาจึงยิมอย่ างไม่เต็มใจ
ดวงตาของเขาเต็มไปด ้วยความตืนตั ่ ว เขามองไปที่
ี่ นอยู่ข ้างๆหลายครง้ั หมอซ ้งอยากแนะนํ าทุก
หลินซีทยื
่
คน แต่ให ้รู ้ว่าเขายังไม่รู ้จักชือของหญิ
งสาว

่
หลินซีเริมแนะนํ ่
า: "ฉันชือหลิ
นซีและฉันมาจากเมือง
s" "อะไรนะ" หมอซ่งสองคนมองไปทีหลิ ่ นซีด ้วยกัน
การกระทําของพวกเขาเกือบจะเหมือนกับ Tang
Jianguo

หลังจากประหลาดใจหมอซ่งมองตาของชูเซิง่
ซ ับซ ้อนขึน้ ฉู่ เซิงก ้าวไปข ้างหน้าและพูดกับหมอซ่ง "นี่
คือแฟนของฉันเธอชือหลิ ่ ่
นซีเป็ นลําธารของ เสียวซี
"

้ แต่หลินซีก็ตกใจจ ้องมองเขาด ้วยดวงตา

คราวนี แม้
่
กลมและจ่ายเงินคืนให ้เขา ไม่เห็นด ้วยทีจะเป็ นแฟน
ของเขาเขาจะคุยกับตัวเองได ้อย่างไร
 ่ นหลินซีมองเขาด ้วยสายตาตําหนิ ฉู่ เซิงบีบ
เมือเห็
หมัดของเขาเขาไม่สามารถนํ าน้องสาวของเขาด ้วย
จมูกได ้อีกต่อไปและการปรากฏตัวในปัจจุบน ั ของเขา
ทําให ้น้องสาวของเขาผิดหวัง! ไม่วา่ เขาจะเป็ นอย่างไร
่
ในความคิดของพีสาวเขาจะคอยดู แลน้องสาวของเธอ
อยู่เคียงข ้าง

ในตอนนี หลิ้ นซีไม่ได ้คาดเดาว่าจะเกิดอะไรขึนใน

้
อนาคตเธอลดสายตาลงเพือปกปิ ่ ดอารมณ์ของเธอ ซ่ง
เป็ นผู ้ทําลายบรรยากาศแปลก ๆ ในทีเกิ ่ ดเหตุและเชิญ
หลินซีเข ้าไปในห ้อง

ด ้วยความไม่ไว ้วางใจในทักษะการทําอาหารของ
่ ญ Ying มาทําอาหาร
หมอซ่งหลินซีจงึ ริเริมเชิ
ในตอนนี ้ ฉู่ เซิงถูกหมอซ่งลากไป ฉู่ เซิงไม่ได ้กลับมา
่
เป็ นเวลานานเขามีเรืองมากมายที ่ ดกับฉู่ เซิง
จะพู

่ นหลินซีแสดงทักษะของเขาในห ้องคร ัว
เมือเห็
Doctor Song ก็รู ้สึกอย่างอธิบายไม่ได ้ว่าเขาคุ ้นเคย
 ้
กับการกระทําเหล่านี และเขาก็ ่ ดคุยกับ
อดไม่ได ้ทีจะพู
้ั
หลินซีทงสองพยายามกั นอย่างไม่แน่ ใจและถามอะไร
่ างๆ
มากมาย สิงต่

หมอซ่งมีความประทับใจทีดี ่ ตอ
่ หลินซีเขามองไป
รอบ ๆ และเห็นว่า ฉู่ เซิงยังไม่ออกมาและพูดกับหลินซี
อย่างเงียบ ๆ : "ฉู่ เซิงอารมณ์ไม่ดใี ห ้ความสนใจกับเขา
่ ณเข ้ากับเขา . เขาก็มบ
เมือคุ ้ั นก็น่ากลัวนะ
ี างครงมั
ระวังไว ้ด ้วย” หลังจากพูดจบเขาก็หนี ออกจากห ้องคร ัว

้ นซีก็รู ้สึกได ้ถึงความ

หลังจากได ้ยินคําพูดเหล่านี หลิ
โกรธทีพุ่ ่งเข ้ามาทีหน้
่ าผากของเขาเด็กคนนี ซ่ ้ อนตัว
จากเธอมากแค่ไหนหลินซีกด ั ริมฝี ปากของเขาไปที่
ด ้านล่างโดยแทบไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขา
ได ้ อาหารปรุงสําเร็จและมีคนไม่กคนร ี่ ับประทาน
อาหารร่วมกัน รสนิ ยมทีคุ ่ ้นเคยเหล่านั้นทําให ้นึ กถึง
หมอซ่งของหลินจือชิงและการแสดงออกในดวงตาของ
หลินซีก็แปลกมากขึนเรื ้ อย
่ ๆ
 ่ เช่
ฉู่ เซิงก็รู ้เรืองนี ้ นกันเขาเปลียนใจและมอบจาน
่
ตะเกียบให ้หมอซ่งหมอซ่งให ้ ฉู่ เซิงดูประหลาดใจ ฉู่ เซิง
พูดกับหมอซ่ง "ลุงขอบคุณทีดู ่ แลมันหรืออย่างอืน
่ ฉัน
ไม่สามารถเข ้ามหาวิทยาลัยได ้อย่างราบรืนช่ ่ วงนี ฉั
้ นยุง่
ด ้วยและมีคนกลับมาน้อยคุณดูแลสุสานของพีสาวฉั ่ น
ฉันเข ้าใจในใจขอบคุณและฉันจะดืมชาให ่ ้คุณ แทนที่
จะเป็ นไวน์”

่
เมือได ่ ่ ของ ฉู่ เซิงดร. ซ่งก็รู ้สึกตืน้
้ยินคําพูดทีอบอุ
น
ตันเด็กคนนี เย็ ้ นชาและแข็งกระด ้างมาโดยตลอดและ
เขาสนใจทีจะพู ่ ดคําเหล่านี จริ
้ งๆ หมอซ่งจิบกินอาหาร
่ ่ เซิงหยิบให ้เขาและพูดถึงเรืองซุ
ทีฉู ่ บซิบและความดือ้
้ั จบลง
รนก็

หมอซ่งมองไปที่ ฉู่ เซิงอย่างลึกซึงโดยรู

้ ้ว่าเด็กคนนี ้
่ ่ อีกและเขาไม่ต ้องการทําให ้ ฉู่ เซิงอับ
จะไม่กลับมาทีนี
อายเขาจึงเหลือบมองไปทีหลิ ่ นซีและในทีสุ
่ ดก็เงียบ
 หลังจากร ับประทานอาหารแล ้ว ฉู่ เซิงกําลังจะจาก
้
ไปหลินซีไม่อยากรอนานนักทังสองออกจากหมู ่บ ้านชิง
ซานด ้วยกันโดยไม่คาํ นึ งถึงการร ักษาตัวของ Doctor
Song

้
ทังสองยั งคงเงียบระหว่างทางมาถึงสถานี รถไฟซือ้
ตั๋วและเตรียมตัวกลับบ ้าน น่ าเสียดายทีตั่ ๋วรถไฟ
สําหร ับวันนั้นหมดไป ฉู่ เซิงซือตั
้ ๋วรถไฟสําหร ับเช ้า
้ งหมายความว่
วันรุง่ ขึนซึ ่ ้ งสองจะค
าคืนนี ทั ้ ้างคืนใน
เมือง

้ โรงแรมแห่งหนึ่ งในเมือง ฉู่ เซิงได ้จองห ้องที่

ตอนนี มี
ิ กันสองห ้องหลินซีเลือกแบบสุม
อยู่ตด ่ และ ฉู่ เซิงตาม
เธอเข ้าไปในบ ้าน

ใบหน้าของหลินซีจมลงและเขากําลังจะขับไล่ผู ้คน
ออกไปทันใดนั้น ฉู่ เซิงก็เข ้ามากอดหลินซีLin Xi
สะดุ ้งและอยากจะผลักเขาออกไป เห็นได ้ช ัดว่าหลินซี
คํานวณความแข็งแกร่งของเขาผิดเด็กผูช ้ ายตัวผอมมี
ร่างกายทีแข็่ งแรงและแข็งแรงอยู่แล ้วภายใต ้เสือผ้
้ าของ
้
เขามีกล ้ามเนื อแน่ นลมหายใจของผูช ้ ายเกือบจะ
ล ้อมรอบเธอหัวใจของหลินซีแทบอยากจะกระโดดออก
จากลําคอของเธอ ฉู่ เซิงในขณะนี ้ ทําให ้เธอรู ้สึกกลัว
่ กกดไว ้ภายใต ้กรงเล็บของ
มันเป็ นความรู ้สึกกลัวทีจะถู
สัตว ์ร ้ายหลินซีต ้องการหลบหนี โดยสัญชาตญาณ
ผลักเขากลับไปเรือย ่ ๆ ร่างกายของเขาบิดไปมาใน
อ ้อมแขนของเขาตลอดเวลา

"ปล่อยฉัน!"หลินซีโกรธและทุบตีเขาแรง ๆ สอง
สามครง้ั

“ น้องสาวคุณต ้องการฉันไหมคุณคิดว่าฉันไม่ใช่ ฉู่

เซิงในหัวใจของคุณหรือไม่?” ฉู่ เซิงถามด ้วยเสียงที่
เป็ นใบ ้หลินซีไม่ต ้องการคุยกับเขาเพียงแค่ผลักเขา
ออกไปอย่างแรง

“ อย่าขยับ” เสียงของ ฉู่ เซิงแหบและเปลวไฟใน

ดวงตาของเขาแทบจะละลายหลินซีLin Xi อยูม ่ านาน
กว่า 20 ปี แล ้วแม้ว่าเขาจะไม่เคยมีความสัมพันธ ์กัน
้
แต่เขาก็ยงั มีสามัญสํานึ กพืนฐานอยู ่ นรูปลักษณ์
่ เมือเห็
ปัจจุบน ่
ั ของ ฉู่ เซิงและรู ้สึกถึงการเปลียนแปลงของเขา
หลินซีก็โกรธและละอายใจ เธอรีบร ้อนอยู่พก ั หนึ่ งและ
เธอไม่สามารถดูแลมันได ้มากนักเธออ ้าปากและกัดที่
้
ไหล่ของ ฉู่ เซิงเนื อบนไหล่ ของผูช ้ งมาก
้ ายคนนี แข็
หลินซีไม่สามารถกัดได ้ดังนั้นเธอ ทําได ้แค่ยอมแพ ้ ฉู่
เซิงไม่สนใจการต่อต ้านของหลินซีเหมือนอุ ้งเท ้าแมว
ข่วนคนเขากอดคนในอ ้อมแขนไว ้แน่ น

ตอนที่ 95 ความเป็ นปรปักษ ์ (คํา

เตือน:

้
พวกเขาสองคนอยู่ในทางตันเช่นนี ความคั
บข ้องใจ
้
ในใจของหลินซีกลายเป็ นนํ าตาและหยดลงที ละหยด
เป็ น
 ่
เรืองยากสํ ่
าหร ับ ฉู่ เซิงทีจะลดความกดดั นของไฟใน
ใจก่อนที่ เขาพบว่าหลินซีXi ร ้องไห ้และกลายเป็ น
้
นํ าตาแล ่
้ว ฉู่ เซิงตืนตระหนกและรี บปล่อยเธอและขอ
โทษโดยสัญชาตญาณ: "เสียวซี ่ มีอะไรหรือไม่อย่า
ร ้องไห ้อย่าร ้องไห ้ฉันผิดฉันไม่ควร อย่าเพิงเสี่ ยอารมณ์
ไปกับคุณอย่าร ้องไห ้อีกต่อไป” เขาพยายามหา
ผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดนํ าตา ้ แต่พบว่าเขาไม่ได ้ใส่
ผ้าเช็ดหน้าเลยเขาทําได ้เพียงแค่เช็ดนํ าตาให ้ ้เธอด ้วย
มือของเขา

้
นํ าตาของหลิ นซีไม่สามารถหยุดได ้ ฉู่ เซิงจริงๆไม่มี
่
ทางเลือกอืนนอกจากพาคน ๆ นั้นกลับมาอยู่ในอ ้อม
แขนของเขาอีกครงโดยทิ ้ั ้ าตาของหลิ
งนํ ้ นซีไว ้บน
้
เสือผ้าของเขาในขณะที ่
ขอโทษหลิ นซีด ้วยเสียงตํ่าเขา
ก็ตบหลินซีทด ี่ ้านหลังเพือบรรเทาอารมณ์
่ ของเธอ

ฉันไม่รู ้ว่าหลังจากร ้องไห ้นานแค่ไหนในทีสุ ่ ดหลินซี

ก็ปร ับอารมณ์ของเธอให ้คงทีเธอผลั ่ ก ฉู่ เซิงออกไป
ล ้างหน้าและบังคับตัวเองให ้สงบสติอารมณ์ ฉู่ เซิงกลัว
เธอร ้องไห ้และเดินตามหลินซีเหมือนหางหลอกล่อเธอ
ด ้วยเสียงตํ่า เมือหลิ
่ ่ น่ ังเงียบ ๆ
นซีสงบลงชูเซิงก็

่ นมาทีหมู
"ฉู่ เซิงเมือฉั ่ ่บ ้านชิงซานในครงนี
้ั ฉั
้ นได ้ยิน
่ างๆมากมายเกียวกั
เรืองต่ ่ ้ นอยากได ้ยิน
บคุณตอนนี ฉั
่ คุ
สิงที ่ ณพูดไม่วา่ คุณจะพูดอะไรฉันเชือคุ ่ ณ" หลังจาก
่ นซีพูดจบ ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
ทีหลิ ่ นซีด ้วยความ
ประหลาดใจเขาถามว่า "ทําไมน้องสาวของฉันถึงไม่รู ้
ทุกอย่าง?"

่
"ฉันรู ้หลายสิงหลายอย่ ุ เป็ นแบบนั้นใน
าง แต่คณ
่
สายตาของคนอืนและตอนนี ้ นแค่อยากจะ ฟังตัวเอง
ฉั
พูดฉันอยากได ้ยินความจริง”

หลังจากเงียบไปนาน ฉู่ เซิงก็เล่าทุกอย่างให ้หลินซี

่ หลิ
ฟัง ในความเป็ นจริงสิงที ่ นซีได ้ยินไม่ใช่เรืองน่
่ ายินดี
ฉู่ เซิงเอาชนะ Sanshu Chu และเกือบจะเผาบ ้านของ
่
เขา เป็ นเพราะลุงชูคนทีสามพู ่ ไม่
ดเรืองที ่ ดขี องหลินซี
มากมายต่อมา Jin Cui และ Bao'er ได ้ทําการยัวยุ ่
 ้ั
หลายครงพวกเขารู ี่
้ว่าจุดอ่อนของ ฉู่ เซิงอยู่ทไหนและ
่
พวกเขาพูดถึงเรืองของหลิ นซีโดยเฉพาะ ฉู่ เซิงไม่
สามารถฟังพวกเขาพูดเรืองแย่ ่ ่
ๆ เกียวกั บหลินซีได ้
และมันก็ยากเกินไปสําหร ับเขาทีจะสร ่ ้างปัญหากับ
ครอบคร ัว Chu นี่ คือสาเหตุที่ ฉู่ เซิงไม่อยากเห็น
Fu'er ในวันนี ้ Fu'er เป็ นลูกชายคนทีสองของ่ Jin
่ นโรคลมบ ้าหมูมาตังแต่
Cui ซึงเป็ ้ เด็ก

สําหร ับชาวบ ้านในหมู่บ ้านชิงซานฉู่ เซิงก็มี

ความแค ้นเช่นกัน เหตุผลก็ง่ายมากเช่นกันเนื่ องจาก
่
เมือแผ่ ้
นดินไหวเกิดขึนพวกเขาล่ าช ้าเป็ นเวลานาน
่
ก่อนทีพวกเขาจะมาช่ ่
วยหลินซีฉู่ เซิงเชือมาโดยตลอด
ว่าความล่าช ้าของพวกเขาทําให ้หลินซีเสียชีวต ิ หลัง
จากนั้น ฉู่ เซิงก็ไม่คอ
่ ยติดต่อกับชาวบ ้านแม้แต่นอ้ ย

่
หลินซีแค่อยากช่วยหน้าผากของเขาเมือได ่
้ยินเรือง
นี ้ บ ้านทีพวกเขาอาศั
่ ยอยู่ห่างไกลจากชาวบ ้านคนอืน ่
่
ๆ เมือชาวบ ้านมาช่วยพวกเขามันจะเป็ นกลุม
่ สุดท ้าย
 ้ สามารถตําหนิ เรืองนี
แน่ นอน คนเหล่านี ไม่ ่ ได ้ ้เพราะ ฉู่
เซิงมีเขา

้
เธอพูดเกลียกล่อม ฉู่ เซิงอย่างอดทน: "ฉู่ เซิงมันเป็ น
แผ่นดินไหวในตอนนั้นมันเป็ นอุบต ิ่ ไม่
ั เิ หตุสงที ่ มใี คร
สามารถคาดเดาได ้และเราไม่ควรโกรธคนอืนเพราะ ่
่
โชคร ้ายทีเราเจอ

“ คนเหล่านั้นไร ้ยางอายเมือพี ่ สาวของฉั

่ นใจดีกบั
พวกเขาเธอให ้ยืมหนังสือสอนพวกเขาเล่นปิ งปองและ
ให ้อาหารดีๆพวกเขาใช ้อะไรได ้บ ้างเมือพี ่ สาวของเธอ
่
ประสบอุบต ั เิ หตุใครจะคิดว่าเธอ น้องสาวถ ้าไม่ใช่
เพราะพวกเขามาสายน้องสาวของฉันจะ ... "เมือพู ่ ดถึง
่ เมื
เรืองนี ้ อหลิ
่ นซีประสบอุบต ั เิ หตุสถานการณ์ทน่ี่ าเศร ้า
ก็กลับมาอีกครงและหั้ั วใจของเขาก็เต ้นแรง ความเศร ้า
โศกและความโกรธทีฉู ่ ่ เซิงเก็บกดไว ้ในใจล ้วนปรากฏ
บนใบหน้าของเขาและหลินซีมองตาของเขาและรู ้สึก
เจ็บปวดในหัวใจของเขา สิงนี ่ เกื้ อบจะกลายเป็ น
 ้
บาดแผลในก ้นบึงของหั ่ สามารถ
วใจของ ฉู่ เซิงทีไม่
สัมผัสได ้

"ฉู่ เซิงลองคิดดูตอนแรกฉันเจ็บปวดมากแม้ว่าพวก
เขาจะมาช่วยฉันทันทีฉันไม่มค ่ ไม่
ี วามหวังสิงนี ้ สามารถ
้
ตําหนิ พวกเขาได ้"หลินซีเกลียกล่ อมฉันอย่างขมขืน ่

“ เปล่าครอบคร ัวของเราเป็ นคนสุดท ้ายทีได่ ้ร ับการ

่ องสาวของฉันได ้ร ับการช่วยเหลือ
ช่วยเหลือเมือน้
ร่างกายของเธอก็เย็นแล ้วชาวบ ้านเหล่านั้นมีเวลาขุด
ทร ัพย ์สินของครอบคร ัว แต่ไม่มใี ครมาเห็นพวกเรา
้
พวกเขาทังหมดเป็ ่ กถึงสิง่
นหมาป่ าใจร ้าย คน "เมือนึ
เหล่านั้นในตอนนั้นดวงตาของ ฉู่ เซิงเป็ นสีแดงด ้วย
ความโกรธ เขาตะโกนใส่หลินซี: "พวกเขาทุกคนเป็ น
้
คนขีโกงคนชั ่
วและไม่ มอ
ี ะไรดี" ในตอนท ้ายของการ
สนทนาดวงตาของ ฉู่ เซิงเป็ นสีแดง

มองไปที่ ฉู่ เซิงทีเกื

่ อบจะบ ้าคลังหลิ
่ นซีโกรธและ
ทุกข ์ใจเขาหยิบหมอนขึนมาแล้ ้วโยนไปที่ ฉู่ เซิงเขา
สาปแช่งอย่างโกรธ: "ฉู่ เซิงคุณต ้องโทษคนอืนสํ ่ าหร ับ
อุบต ้ อไม่คณ
ั เิ หตุเหล่านี หรื ุ ไม่สามารถเป็ นศัตรูกบั เรือง ่
้ ้เพียงเพราะคุณต ้องทนทุกข ์ทรมาน . โลกถ ้าลอง
นี ได
คิดดูแม้ทุกคนจะเข ้ามาช่วยในครงแรก ้ั แต่ตอนนั้นฉัน
บาดเจ็บสาหัสขนาดนี จะส่ ้ งโรงพยาบาลได ้นานแค่ไหน
หลังจากได ้ร ับการช่วยเหลือก็ไม่มค ี วามหวัง ของความ
รอดยังมีอก ่
ี สิงหนึ ่ งทีฉั
่ นอยากจะคุยกับคุณเพือความ ่
ช ัดเจนฉันรู ้สึกผิดหวังกับคุณมากเกียวกั ่ บ Fu'er ใน
วันนี คุ้ ณยังคงเป็ นหมออยู่ถ ้าคุณไม่มจี ต ่
ิ ใจทีเมตตา
คุณจะทําอย่างไร เป็ นหมอคุณอาศัยอยู่ทนี ี่ ่ มาหลายปี
แล ้วและคุณยังคงปฏิบต ั ต
ิ อ ่ ผูค้ นทีนี ่ ่ ไม่มากก็นอ้ ยมัน
ค่อนข ้างจะอารมณ์ดวี น ้
ั นี สถานการณ์ ของ Fu'er เป็ น
่
เรืองเร่ งด่วนและเขาไม่ได ้มีความขุน ่ เคืองกับคุณใน
ฐานะแพทย ์เลย เป็ นความร ับผิดชอบของคุณในการ
ร ักษาความเจ็บป่ วยและช่วยชีวต ิ ผูค้ น แต่คณ ุ กําลังนั่ง
อยู่ข ้างสนาม "นี่ คือสิงที ่ หลิ ่ นซีโกรธมากทีสุ ่ ด

ตอนที่ 96 การทะเลาะวิวาท
 "Fu'er นั่นคือลูกชายของ Jin Cui และศัตรูของฉัน
ทําไมฉันต ้องช่วยเขาส่วนคนอืน ่ ๆ ชีวต
ิ และความตาย
ของพวกเขาเกียวข ่ ้องกับฉันอย่างไรฉันเรียนแพทย ์
่
เพราะพีสาวของฉั ่
นชอบ แต่ ฉันไม่เคยคิดเกียวกั บการ
เป็ นเบธูนเลย” ฉู่ เซิงดูเย็นชา

่ แยแสเช่นนี หั
การฟังคําพูดทีไม่ ้ วใจของหลินซีก็เย็น
้
ชาเช่นกันหลินซีกล่าวอย่างเย็นชา:“ งันตอนนี ้ ณ
คุ
ยอมแพ ้ได ้แล ้วคนอย่างคุณไม่คคู่ วรกับการเป็ นหมอ
่
ฉันไม่ต ้องการให ้พีชายของฉั นเป็ นคนโหดร ้ายและไร ้
ความปรานี คณ ุ ไปและฉันจะไม่สนใจคุณ ในอนาคต.,
่ ณต ้องการตอนนี ,้ ออกไปจากห ้องของ
ทําทุกอย่างทีคุ
่ นทันที, อย่าให ้ฉันเจอคุณอีกเลย”
ฉันเพือฉั

้ อนเข็มเหล็กทิมแทงเข
คําพูดเหล่านี เหมื ่ ้าไปใน
หัวใจของเขา, เจ็บปวดความรู ้สึกทีแผ่่ ออกมาจาก
้ างกาย เขาจ ้องไปทีหลิ
หัวใจไปทังร่ ่ นซีอย่างว่างเปล่า
่
ดวงตาของเขาไม่น่าเชือโดยสิ ้ ง “ พีสาวเจ
นเชิ ่ ้า
ต ้องการขับไล่ข ้าออกไปเหรอ?! เจ ้าไม่ต ้องการข ้า?!”
 ่
เขาไม่เข ้าใจว่าพีสาวของข ้าจะปฏิบต
ั ต
ิ อ ้ ้
่ เขาเช่นนี ได
อย่างไร

้
ในขณะนี ระบบที ่ ได ้ปรากฏมาเป็ นเวลานานได ้
ไม่
พูดขึน:้ "ขณะนี กํ ้ าลังดําเนิ นการขันตอนการเพิ
้ ม่
้ ตราการสําเร็จคือ 45
ภารกิจ ฉู่ เซิงให ้เติบโตขึนอั
บทลงโทษคือ 1,000 เหรียญทองเจ ้าภาพตัดสินว่า
เจ ้าภาพ ประพฤติมช ิ อบโปรดร ับการลงโทษ "... ก่อนที่
หลินซีจะแสดงความคิดเห็นความเจ็บปวดก็เกิดขึนและ ้
หลินซีก็หมดสติไป

ฉู่ เซิงเห็นเพียงหลินซีล ้มลงในทันที แต่โชคดีที่

ตอนนี เขานั้ ่ งอยู่บนเตียงหลินซีล ้มลงบนเตียงโดยตรง
่
ฉู่ เซิงก ้าวไปข ้างหน้าเพือตรวจสอบ แต่พบว่าใบหน้า
ของหลินซีซด ่ ดขึนที
ี และมีเหงือผุ ้ หน้่ าผากของเขา

่
“ เสียวซี ่ น
นอ้ งสาวเจ ้าเป็ นอะไรหรือเปล่า” ชูเซิงตื ่
ตระหนกกวาดมองหลินซีตรวจสอบขึนและลง ้ แต่ไม่
พบปัญหาใด ๆ แต่การหายใจของหลินซีออ ่ นแอไม่วา่
ฉู่ เซิงจะเรียกอย่างไรหลินซีก็ไม่ตอบสนอง ฉู่ เซิงตกใจ
มากจนมือและเท ้าของเขาเย็นเฉี ยบฉากการตายของ
หลินซีปรากฏขึนต่ ้ อหน้าเขาอีกครง้ั เมือเขาสะดุ
่ ดและ
่
เตรียมพร ้อมทีจะออกไปเพื ่
อขอความช่ วยเหลือหลินซี
้ ยงทีเจ็
ก็ร ้องไห ้ออกมาด ้วยนํ าเสี ่ บปวด

เสียงนั้นอ่อนแอมาก แต่ ฉู่ เซิงได ้ยินเขากลับไปที่

่ ่ งคุกเข่าข ้างๆหลินซีและนํ าเสี
หลินซีครึงหนึ ้ ยงของเขา
่
ตืนตระหนก: "น้องสาวคุณเป็ นอย่างไรบ ้างฉันจะไม่มี
อารมณ์กบั คุณฉันฟัง คุณฟังคุณอย่าโกรธบอกฉันว่า
มีอะไรผิดพลาดอะไร? "

่ั
"มันเจ็บ" เสียงของหลินซีสนสะท ้
้านและตอนนี เธอ
่ างกาย
รู ้สึกเจ็บปวดไปทัวร่

"น้องสาวไม่ต ้องกลัวอดทนไปโรงพยาบาลกันเถอะ
ฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาลและคุณจะหายดีเร็ว ๆ นี ้
ไม่ต ้องกลัว" ฉู่ เซิงต ้องการไปร ับหลินซีแต่หลินซี
ปฏิเสธ.
 ้ ณปล่อยให ้ฉันช ้าลง"
"อย่าฉันขยับไม่ได ้ตอนนี คุ
หลินซีพูดอย่างอ่อนแรง

่
เมือมองไปที ่ นซีทเศร
หลิ ี่ ้าโศกดวงตาของ ฉู่ เซิงเป็ น
สีแดงเขาพยุงหลินซีอย่างระมัดระวังและปล่อยให ้เธอพิง
เขาจับคนนั้นไว ้ในอ ้อมแขนของเขาเบา ๆ โดยไม่กล ้า
ขยับหลินซีหลับตาและรอให ้ความเจ็บปวดค่อยๆ
หายไปหลังจากผ่านไปกว่าครึงช ่ วโมงใบหน้
่ั าของหลิน
่ ยๆฟื ้นตัว
ซีก็คอ

หลินซีผู ้โกรธเรียกระบบ: "เป็ นอะไรไปทําไมความ

คืบหน้าของฉันถึงถูกหัก"

้ ยงของระบบสงบ: "เนื่ องจากความผิดของคุณ

นํ าเสี
มันส่งผลเสียต่อ ฉู่ เซิงสมองหลักตัดสินพฤติกรรมของ
คุณอย่างไม่เหมาะสมดังนั้นคุณต ้อง เพือร
่ ับการลงโทษ
"
 " ทําไมฉันถึงประพฤติตวั ไม่ด ี "Lin Xi รู ้สึกกังวล

่ คุ
“ สิงที ่ ณเพิงพู
่ ดไปส่งผลร ้ายต่อฉู่ เซิง” ระบบแจ ้ง
หลินซี

่ เธอเคยพู
หลินซีนึกถึงสิงที ่ ้
ดก่อนหน้านี ในตอนนั ้น
เธอก็กงั วลเช่นกันและเธอก็พูดหนักขึนเล็ ้ กน้อย แต่
เพียงเพราะคําพูดไม่กคํ ี่ าหลินซีก็ปฏิเสธทีจะยอมร
่ ับ
อาชญากรรมร ้ายแรงเช่นนี ้ ระบบยังคงอธิบายต่อไป:
"ความเจ็บปวดทีคุ ่ ณต ้องทนนั้นเท่ากับความเสียหายที่
่ อให ้เกิดกับ ฉู่ เซิงโปรดคิดให ้ดีกอ
คุณเพิงก่ ่
่ นทีจะ
ดําเนิ นการต่อ" หลังจากนั้นระบบจะปิ ดโดยอัตโนมัต ิ

หลินซี: ....... คุณไปไกลเกินไปจริงๆหรือ?

่
เมือมองไปที ่ นซีทเงี
หลิ ี่ ยบอยู่ ฉู่ เซิงพยายามดึงมือ
่
ของ Linxi และหลินซีรู ้สึกได ้ว่ามือของ ฉู่ เซิงกําลังสัน
 หลินซีดงึ มือออกดวงตาของ ฉู่ เซิงเจ็บเล็กน้อยและ
่ นเธอหลินซีหลับตาและระงับความหดหู่ใน
เสียใจเมือเห็
่
ใจเมือเขาลื ้ กครงหลิ
มตาขึนอี ้ั นซีปร ับอารมณ์ยกมือ
้
ขึนแตะใบหน้ าของ ฉู่ เซิงและสงบลงด ้วยเสียงของเขา
และกล่าวว่า "ขอโทษนะน้องสาวของฉันเพิงพู ่ ด มาก
่
เกินไป., อย่าเสียใจ, พีสาวของฉั นขอโทษคุณ.”

่
“ เปล่าฉันคิดผิดพีสาวของฉั นพูดถูกฉันฟังพีสาว ่
่
ของฉันพีสาวของฉั นฉันสัญญาว่าฉันจะพยายามอย่าง
่ อร
เต็มทีเพื ่ ักษาใครก็ตามทีเป็
่ นอยู่ในอนาคตพีสาวของ
่
ฉันต ้องการให ้ฉันเป็ นหมอทีดี ่ ดงั นั้น ฉันจะทําน้องสาว
ของฉันอย่าโกรธอีกต่อไป” ฉู่ เซิงตกใจกลัวเขา
เกือบจะคิดว่าน้องสาวของเขากําลังจะตายในตอนนี ้
่
เมือมองไปที ่ าทางระมัดระวังของ ฉู่ เซิงLin Xi รู ้ว่า
ท่
ตอนนี ต ้ ้องทําให ้เขากลัวความโกรธทีสะสมมาก่
่ อนได ้
หายไปนานไม่วา่ ฉู่ เซิงจะเป็ นคนแบบไหนเขาก็จริงใจ
กับตัวเอง
 หลินซีถามรายละเอียดเกียวกั่ บ ฉู่ เซิงในหมู่บ ้านชิง
ซานฉู่ เซิงยืนยันซํา้ ๆ กับหลินซีวา่ เขาไม่มค ี วาม
่
ขัดแย ้งใด ๆ กับคนอืนนอกจากครอบคร ัวของ Chu
Sanshu

่
ผ่านการสือสารกั บ ฉู่ เซิงLin Xi ยังเข ้าใจถึงความ
เฉยเมยและความสุดโต่งในกระดูกของ ฉู่ เซิงการ
พัฒนาตัวละครในปัจจุบน ั ของเขายังเกิดจากความ
ยากลําบากทีเขาผ่่ ่ ไม่
านมาสิงนี ้ สามารถเปลียนแปลง
่
ได ้ในชวข่ ั ้ามคืนหลินซียงั เข ้าใจความหมายทีแท ่ ้จริง
ของภารกิจของระบบนอกเหนื อจากการให ้ความ
ช่วยเหลือด ้านวัสดุของ ฉู่ เซิงแล ้วยังเป็ นการเปลียน ่
บุคลิกทีรุ่ นแรงของ ฉู่ เซิงเมือนึ
่ กถึงสิงนี
่ หลิ
้ นซีรู ้สึกว่า
้
งานนี โกงเธอจริ งๆ

ตอนที่ 96 ทะเลาะกัน (คํา

เตือน:
 ้
หลังจากการขว ้างปาทังสองคนเหนื ่ อยเล็กน้อย ฉู่
่
เซิงไม่กงั วลเกียวกั
บหลินซีและต ้องการอยู่เคียงข ้างเธอ
หลินซีไม่สามารถโต ้เถียงกับเขาได ้ดังนั้นเขาจึงไปกับ
เขา .

้ งของพวกเขานอนหลั
นี ทั ้ ้ น. เมือ
บลึกตลอดทังคื ่
หลินชีตนขึ ้
ื่ นมาชู Sheng ก็ยงั คงนอนหลับ. หลินชี
มองไปทีใบหน้ ่ าเหนื่ อยของเขาและฝาทีปรากฏ.
่ ชู
Sheng ทีผล็ ่ อยหลับไปเป็ นทีเงี
่ ยบสงบและมีความ
ประพฤติดแี ละดูเหมือน เขายังคงเป็ นอย่างนั้นเด็กหนุ่ ม
้ ด ้วยตัวเองหลินซีอดไม่ได ้ทีจะเอื
เลียงดู ่ ้
อมมื อไปสัมผัส
ใบหน้าของฉู่ เซิง

อย่างไรก็ตาม ฉู่ เซิงโตเป็ นผูใ้ หญ่แล ้วและเขามี

ความคิดของตัวเองเกียวกั ่ บหลาย ๆ อย่างและเขาไม่
สามารถ อีกต่อไปเป็ นเหมือนเด็กสําหร ับเขาวิธน ี ้ันอัน
่ งสาเหตุที่ ฉู่ เซิงกลายเป็ นเช่นนี ก็
ทีจริ ้ เพราะว่าเด็กมี
่
ชะตากรรมทีเลวร ่
้ายและผ่านการเปลียนแปลงมากมาย
ในเวลาต่อมาซึงส่่ งผลให ้บุคลิกภาพของเขาในตอนนี ้
 ้
แม้ ฉู่ เซิงมี เติบโตขึนความเสี ่
ยหายทีเขาได ้ร ับในเวลา
นั้นได ้ร ับแล ้วเขายังคงอยู่ในใจของ ฉู่ เซิงแต่เขาจะทํา
อย่างไรเพือให่ ้เขากลับสูท ่ กต ้องเมือ
่ างทีถู ่

่ หลิ
คิดถึงสิงนี ้ นซีก็ดงึ มือของเขากลับรู ้สึกรําคาญ
้ นไม่ควร
เล็กน้อย ในใจของเขาฉันรู ้ว่าเป็ นเช่นนี ฉั
้ แรกถ ้าฉันเลือกทีจะทํ
เลือกทําอาหารตังแต่ ่ าในฐานะ
นักจิตวิทยาเขาจะไม่ทําอะไรไม่ถก ่ ดการกับ
ู ทีจะจั
ปัญหาของฉู่ เซิง

้
ในเวลานี ระบบได ้พูดอีกครง:้ั "โฮสต ์เพือช่
่ วยให ้คุณ
ึ้
ทํางานได ้ดีขนระบบมาพร ้อมกับหนังสือจิตวิทยาชุด
หนึ่ งโปรดศึกษาอย่างหนัก"

่
เกียวกั บระบบหลินซียงั คงหายใจไม่ออก: "ฉันอยู่
่ ณเซ็นสัญญาคุณไม่เคยบอกฉันเลยว่าจะมี
กับ เมือคุ
มาตรการลงโทษคุณซ่อนอะไรจากฉันอีก "
 " ขออภัยมาตรการลงโทษเป็ นคุณสมบัตท ี่ มใหม่
ิ เพิ ่
หลังจากการอัปเดตระบบฉันขอแนะนํ าให ้โฮสต ์
่ จะทราบข
ตรวจสอบการอัปเดตของฉัน เพือที ่ ้อมูล
่ ม"
เพิมเติ

้ เชียเอ
หลินซีพูดเพียงคําเดียวกับระบบโกงนี :" ่ ้ย "

ก่อนที่ ฉู่ เซิงจะตืนหลิ

่ ้
นซีก็อาบนํ าเธอเหงื ่
อออกและ
่
เหนี ยวเหนอะหนะเมือวานเพราะความเจ็ บปวดเมือยล ่ ้า
เธอต ้องแช่ตวั ให ้ดีเมือหลิ่ นซีกาํ ลังอาบนํ า้ ฉู่ เซิงก็ตน
ื่
้
ขึนมาและเห็ นเตียงทีว่่ างเปล่าทันทีทเขาลื
ี่ มตาขึน้ ฉู่
เซิงรู ้สึกประหลาดใจในตอนแรกและจากนั้นก็ได ้ยิน
้ งมาจากห ้องนํ า้ ฉู่ เซิงหัวเราะเบา ๆ โดยคิดว่า
เสียงนํ าดั
หลังจากทะเลาะกับพีสาวจะไล่ ่ เขาออกไป แต่ตอนนี ดู ้
่
เหมือนว่าพีสาวของเธอยั งใจอ่อนอยู่จงึ จัดการได ้ง่าย

่
เมือหลิ
นซีเช็ดผมและเดินออกจากห ้องนํ าเขาก็ ้ พบ
่ มแย
กับใบหน้าทียิ ้ ้มของ ฉู่ เซิงLin Xi ไม่เข ้าใจว่าเขา
กําลังหัวเราะอะไรอยูจ
่ งึ กําชบั เขาว่า: "รีบไปล ้างตัวเรา
้
ต ้องขึนรถไฟ"

่ งเปลียนเสื
ฉู่ เซิงตอบอย่างเชือฟั ่ ้ าและเข ้าไปใน
อผ้
ห ้องนํ า้ หลังจากนอนหลับมาทังคื ้ นดูเหมือนทุกอย่างจะ
้
ย ้อนกลับไปในอดีตทังสองไม่ ได ้พูดถึงข ้อพิพาทก่อน
หน้านี ้ แต่ตา่ งก็มค
ี วามคิด

หลินซีตระหนักเมือ่ ฉู่ เซิงปิ ดประตูทําไมผูช

้ ายคนนี ้
่ ้องของเขาเพืออาบนํ
ไม่ไปทีห ่ ้ เมือฟั
า? ่ งเสียงนํ าไม่
้
สมํ่าเสมอใบหน้าของหลินซีก็เปลียนเป็่ นสีแดงอย่าง
อธิบายไม่ถก ู

ใบหน้าของหลินซีกลายเป็ นสีแดงมากขึนเมื ้ อเขา

่
่
เห็น ฉู่ เซิงออกมา “ ทําไมเจ ้าถึงวิงออกไปเช่ ้ ฉู่
นนี ?”
้ ยงลําบากใจของหลินซีเขาแสร ้งทํา
เซิงพูดด ้วยนํ าเสี
เป็ นไร ้เดียงสาและพูดว่า“ มีอะไรกับข ้าหรือ?”“ คุณ
ออกมาหลังจากทีคุ ่ ณแต่งตัวแล ้ว”
 ่
ฉู่ เซิงชําเลืองมอง เมือสวมเสื ้ ดและกางเกงชนใน
อยื ้ั
ของเขาการแสดงออกบนใบหน้าของเขาไม่ได ้
่
เปลียนไปเลย: ้ าไป" หลังจากพูด
"โอ ้ฉันลืมเอาเสือผ้
เสร็จเขาก็รบี มองหาเสือเชิ ้ ตและกางเกงตั
้ วนอกของ
เขาหลินซีมองไปทีกล ่ ้ามเนื อแข็
้ งแรงและต ้นขาเรียว
และหน้าแดงของเขาอาจไหม ้ได ้

ฉันดุเขานับครงไม่ ้ั ถ ้วน แต่ฉันต ้องยอมร ับว่า ฉู่ เซิง

มีห่น ่ จริงๆ ด ้วยไหล่ทกว
ุ ทีดี ี่ ้างเอวคอดและไม่มรี อ่ งรอย
ของไขมันเขาสามารถสัมผัสได ้ถึงกล ้ามเนื อที ้ ช่ ัดเจน
ของตัวเองผ่านผ้า ชุดชกมวยทีหมอซ ่ ้งสอนเขาใน
ตอนแรกเขาฝึ กฝนมาตลอดและมันก็ยงั มีประสิทธิภาพ
่
มาก เมือหลิ ่ เธอก็
นซีกาํ ลังคิดเรืองนี ้ ่
ได ้ยินชูเซิงถาม
เธอว่า "ดูดไี หม" เมือ ่

จือเซิงถามหลินซีก็รู ้ว่าเธอจ ้องมองเขาและดูเขา

่
เปลียนเสื ้ าหลินซีDaxuan F, Fu Song, Lang
อผ้
Xian, Tomahoro, Lu Chuunao, ลุง, หายใจไม่
ออก, หายใจไม่ออก, โรครานํ าค ้ ้าง, จํากัด โรคระบาด,
 ่ น, หายใจไม่ออก, หายใจไม่ออก, หายใจไม่
คําสังเล่
ออก, หายใจไม่ออก, หายใจไม่ออก, หายใจไม่ออก,
หายใจไม่ออก Trickpot Wei Wei! 1 ฟี นิ กซ ์庋恍Γ
แถบกู ้คืนยากหน้าต่างทีน่่ าหลงใหล X Ji Xiu ยกโทษ
ให ้ br />
ขณะนี ้ ฉู่ เซิงเปลียนเสื
่ ้ าแล ้วเขาหรีรอยยิ
อผ้ ่ ้
มและ
่
ก ้าวไปข ้างหน้าเพือกอดหลิ ่
นซี: "ไม่เป็ นไรถ ้า เสียวซี
ชอบดู ฉันจะแสดงให ้คุณดูคนเดียว "

" ใครอยากดูใครบอกให ้คุณอยู่ในห ้องของฉัน

่ ้องของคุณเอง "หลินซียนมื
กลับไปทีห ื่ อไปผลักเขา
ออกไปและดุเขาอย่างรุนแรง .

่ ้ว่าน้องสาวของฉันกําลังจะรําคาญ ฉู่ เซิงก็ปิด

เมือรู
่
ปากของเขาอย่างรู ้ทันหลินซีไม่ต ้องการยุ่งเกียวกั บ
้ อไปทังสองก็
หัวข ้อนี ต่ ้ รวมตัวกันและออกเดินทางกลับ
บ ้าน
 หลังจากการโยนความสุขก่อนหน้านี ก็ ้ หายไป
้
ความสัมพันธ ์ระหว่างทังสองดู เหมือนจะแน่ นแฟ้ นมา
้
กขึนหลิ นซีรู ้สึกได ้ช ัดว่า ฉู่ เซิงเป็ นธรรมชาติและ
ใกล ้ชิดกับเธอมากขึน้ ฉู่ เซิงยังรู ้สึกว่าเขาต ้องเปลียน ่
กลยุทธ ์ของเขาไม่เช่นนั้นเขากับทีนั ่ ่ น จะไม่มค
ี วาม
คืบหน้าระหว่างพีสาว่

ตอนที่ 97: การออกเดท

่
เมือหลิ
นซีFengchen กลับบ ้านสิงที ่ เขาเห็
่ นคือ
่ ้าหมองของคุณปู่ หลินและการถอนหายใจ
ใบหน้าทีเศร
อย่างช่วยไม่ได ้ของพ่อ Lin สิงที ่ แปลกที
่ ่ ดก็คอื ผู ้
สุ
อาวุโสหลายคนอยูท ี่ ้าน นี่ เป็ นสิงผิ
่ บ ่ ดปกติหรือไม่?

โดยเฉพาะอย่างยิงเมื่ อเห็
่ นหลินซีกลับมาเด็ก
ฝึ กงานอาวุโสหลายคนดูเขินอายและฝื นยิมทั ้ กทาย
หลินซีรู ้สึกสับสนนี่ หมายความว่าอย่างไร?

่
ฉู่ เซิงรู ้สึกถึงบรรยากาศทีหดหู
่ในห ้องเช่นกันเขา
ตระเวนไปทีใบหน้ ่ าของทุกคนพยายามหาคําตอบ
 ่ ดคุณปู่ หลินก็ทําลายทางตันและเล่าเรือง
ในทีสุ ่
้
ทังหมดให ้ฟัง หลังจากที่ ฉู่ เซิงได ้ฟังใบหน้าของเขาก็
มืดมนทันทีและดวงตาสีดาํ ของเขาก็เต็มไปด ้วยเมฆ
หมอกเมือยื่ นอยู่ข ้างๆเขาหลินซีสามารถสัมผัสได ้ถึง
่
กลินอายที ่ ดมนหลินซีบบ
มื ี มือเขาอย่างเงียบ ๆ
พยายามสงบสติอารมณ์

ในความเป็ นจริงหลินซีก็ถก ู ไฟไหม้เช่นกัน เรืองนี่ ้

เกิดจากการทีผู ่ ้จัดการ Qiu คุยกับหลินซีอก ้ั อ
ี ครงเมื ่
ไม่กวัี่ นก่อนหวังว่าหลินซีจะทําขนมชินใหม่้ ได ้ แต่หลิน
ซีไม่เห็นด ้วย ในช่วงวันทีหลิ่ นซีกาํ ลังขอลาผู ้จัดการ
่
ร ้าน Qiu ได ้เลือนตํ าแหน่ งให ้คน ๆ หนึ่ งมาแทนทีหลิ ่ น
ซีและให ้เขาเป็ นผู ้ร ับผิดชอบงานของทีมติมซํ ่ า

ผูอ้ าวุโสสามกล่าวคัดค ้านอย่างไรก็ตามเขาเป็ น

ผูร้ ับผิดชอบการทํางานของทีมติมซํ ่ าทังหมดระดั
้ บของ
บุคคลนั้นไม่ดน ี ักและหลินซีก็ถก
ู ปลดออกจากตําแหน่ ง
 ่ นได ้ช ัดว่าเป็ นการดึงเขา เป็ นคนของ
อย่างลึกลับซึงเห็
ตัวเองและเรียกใช ้หลินซีกบั เขา・ 」

เป็ นผลให ้ผู ้จัดการร ้าน Qiu ถึงกับถอนตําแหน่ ง

่
ของพีชายคนที ่
สามตอนนี ้ ณปู่ หลินเข ้าใจแล ้วว่าเรือง
คุ ่
้ ่งเป้ าไปทีพวกเขา
นี มุ ่

ฉันจําได ้ว่าหลานสาวของฉันกําลังคิดถึงธุรกิจใน
ร ้านคิดถึงไอเดียทําผลิตภัณฑ ์ใหม่ ๆ มากมายมีธรุ กิจ
่
เพิมเข ้
้ามาในร ้านมากแค่ไหนและตอนนี เธอถู กไล่ออก
่
จากตําแหน่ งเมือเธอไม่ มค
ี วามสุขคุณปู่ หลิน โกรธ
่
มากทีความดั นโลหิตของเธอสูงและ Qiu ผูจ้ ด ั การร ้าน
ก็ทะเลาะกัน แต่เรืองดั่ งกล่าวได ้ร ับการตัดสินแล ้วและ
ไม่มค ่
ี วามเป็ นไปได ้ทีจะเปลี ่
ยนแปลง

่ างๆได ้มาถึงจุดทีพวกเขาอยู
สิงต่ ่ ้
่ในวันนี และหลิ นซี
้ั างยากลําบาก คุณปู่ หลินตังใจ
จะต ้องกลับไปอีกครงอย่ ้
่
จะให ้หลินซีลาออกไปหางานอืนหรื อเปิ ดร ้านทําเอง
 ่
แม้ว่าเรืองของการเปิ ดร ้านจะตกลงไปแล ้ว แต่ก็ยงั
ไม่มก ้
ี ารเตรียมการทังหมดไม่ เว ้นแม้แต่ร ้านค ้า
ระยะเวลาในการลาออกตอนนี ไม่ ้ เหมาะสมเล็กน้อย
หลังจากพูดคุยกันเป็ นเวลานานในทีสุ ่ ดหลินซีก็คดิ ได ้
ด ้วยตัวเอง

การลาออกเป็ นสิงที่ ยื ่ นยันได ้และการเปิ ดร ้านก็เป็ น

่ จํ่ าเป็ นเช่นกันในปัจจุบน
สิงที ั หากไม่มหี น้าร ้านก็แค่
้
เป็ นเจ ้าของร ้านเดินซือของตามท ้องถนนประหยัดเงิน
่ ร ้านทีเหมาะสม
และเช่าอีกร ้านเมือมี ่ ี่
โชคดีทบางคน
่ อยู
กําลังทําสิงนี ้ ่ตอนนี มั ้ นยากขึนเล็
้ กน้อย แต่พวกเขา
ก็สามารถทําเงินได ้เช่นกัน

พ่อหลินจะยอมให ้ลูกสาวเป็ นพนักงานขายได ้

่
อย่างไรเขาไม่เต็มใจทีจะปล่ อยให ้เด็กผู ้หญิงอยู่กลาง
แดดตลอดทังวั้ นหลินซีช ักชวน พ่อหลินว่าเขายังเด็ก
และเขาไม่กลัวความยากลําบากนอกจากนี การเป็ ้ น
่
พ่อค ้าและการเปลียนแปลงเพื ่
อสะสมประสบการณ์ ยงั
ช่วยในการเปิ ดร ้านได ้อีกด ้วย หลังจากเกลียกล่ ้ อมอยู่
 ่ ดป๊ าหลินก็ยอมปล่อยมือวางแผนจะเอา
นานในทีสุ
่
รถสามล ้อมาตกแต่งเล็ก ๆ น้อย ๆ และทําร ้านเคลือนที ่
่ กว่าการเป็ นเซลส ์
ซึงดี

่
เมือแผนเป็ ่
นรูปเป็ นร่างบรรยากาศก็คลีคลายลงทุ ก
คนตังแต่้ การร ้องเรียนเดิมไปจนถึงความคาดหวัง
สุดท ้ายสําหร ับร ้านใหม่อารมณ์ของหลินซีก็ผ่อนคลาย
่
ลงเมือเขาเฝ้ ้
าดูรอยยิมบนใบหน้ าของทุกคน ฉู่ เซิง
ยังคงเงียบเขาพูดไม่เก่งเท่าหลินซีแต่เขายังเรียนอยู่ถ ้า
ี่
เขาหาเงินได ้เขายินดีทจะเลี ้ หลินซีและไม่ปล่อยให ้
ยงดู
เธอต ้องทนทุกข ์กับความเกียจคร ้าน

กลุม
่ คนทานอาหารเย็นทีบ ่ ้านของหลินซีผู ้อาวุโส
หลายคนกําลังจะออกไปหลินซีกาํ ลังจะส่งของขวัญ ฉู่
้ นวันทีวุ่ น
เซิงหยุดเขาวันนี เป็ ่ วายและน้องสาวของฉันก็
เหนื่ อยอย่างไรก็ตามถ ้าเขาต ้องการไป กลับไปที่
หอพักเขาเพิงพู่ ดว่าตัวตนของแฟนของหลินซีสง่ ผู ้
้
อาวุโสทังสามไปที ่
ประตูชมุ ชน
 เพียงออกจากประตูชม ่
ุ ชน. พีชายคนที ่
สองคว ้าคอ
ของ ฉู่ เซิงและลดเสียงลงและพูดว่า "Xiao Chu คุณ
่ ไปได
ลืมเรืองนี ้ ้ไหมถ ้าฉันบอกว่าคนอย่างเราเรา
้ั
สามารถกินได ้ทุกอย่าง แต่เรากินอะไรไม่ได ้คุณใช่มย?
"

่
ฉู่ เซิงดึงมือพีชายคนที ่
สองออกจากคอของเขาและ
เหลือบมองอีกสองคนอีกครงโดยไม่ ้ั เข ้าใจว่าเขา
หมายถึงอะไร ผูอ้ าวุโสคนทีสองบี ่ บตาของเขาและขยับ
อีกครง้ั ฉู่ เซิงเข ้าใจ ถึงพีชายคนรองจะไม่
่ พูดก็ไม่ยอม
่ ้ว่าหลินซีกาํ ลังจะเป็ นพ่อค ้าเขาเป็ นคนทีอั
เมือรู ่ บอาย
่ ด ผู ้อาวุโสทีมั
ทีสุ ่ ่นคงเสมอกล่าวว่า: "เรืองนี
่ นั ้ บเป็ น
ส่วนแบ่งของฉันนายท่านโกรธมากทีความดั ่ นโลหิตสูง
ในวันนี ถ ้ ้าเด็กฝึ กงานของฉันไม่พูดอะไร ผู ้อาวุโสที่
สามแสดงความคิดเห็นของเขาเขายังนับเขาด ้วย

้ั รวมตั
ชายร่างใหญ่ทงสี ่ วกันและพูดคุยกันเป็ น
่ ดก็มแี ผนและในไม่ช ้าก็เริมลงมื
เวลานานในทีสุ ่ อ
แยกกัน
 หลินซีออกมาจากห ้องอาบนํ าและเห็้ นคุณปู่ หลินถือ
แก ้วชาและจ ้องมองไปทีเหรี ่ ยญแรงงานบนผนังด ้วย
ความงุ นงง เธอรู ้ว่าคุณปู่ หลินยังคงโกรธอยู่เธอจึงยิม้
และเดินเข ้ามาหาคุณปู่ และพูดว่า "คุณปู่ ไม่คด ่ ้
ิ เรืองนี
่ นจะจากไปไม่ต ้องกังวลสําหร ับฉันเหอเป่ าไห่
ก่อนทีฉั
คือ เพียงแค่สนั ดอนมังกรกําลังเดินทางตรงไปเก ้าวัน
และไม่สามารถอยู่ทนี ี่ ่ ได ้ตลอดชีวต
ิ ไม่ช ้าก็เร็วเจ ้าจะ
จากไปปู่ อย่าคิดมาก "

่
เมือมองไปที ่
หลานสาวที ่ ่นใจหลานหลินถอน
มั
หายใจเล็กน้อย และกลายมาเป็ นผู ้ค ้า แต่มนั ยากกว่า
การทําอาหารในร ้านไม่วา่ คุณจะทําเงินได ้หรือไม่มน
ั มี
คําถาม 2 อย่าง แต่เขาก็เข ้าใจด ้วยว่าหลินซีแค่
ปลอบใจตัวเองเขาตบหัวเธอแล ้วพูดว่า "ฉันเข ้าใจแล ้ว
้ ณเหนื่ อยแล ้ว"
กลับไปนอนเถอะวันนี คุ

ตอนที่ 97 กําลังออกเดท (คํา

 เตือน:

่
เมือตอนที ่ นซีอยู่ กําลังจะก ้าวเข ้าไปในห ้องของ
หลิ
่
เขาคุณปู่ หลินกล่าวอย่างจริงจังว่า "เสียวซี ถนนของ
คุณจะไม่ง่ายในอนาคตคุณต ้องเตรียมพร ้อมทางจิตใจ
่ ณพบปัญหาอย่าอยูค
และบอกเราเมือคุ ่ นเดียวต่อต ้าน"

หลินซีให ้ "อืม" และเข ้าไปในห ้อง

เธอเข ้าใจในสิงที ่ คุ ่ ณปู่ พูด แต่เธอไม่ต ้องการใช ้

ิ ทียุ่ ่งเหยิงเหมือนชีวต
ชีวต ้
ิ ก่อนหน้านี ตอนนี ้
เธอสนใจ
ในการทําติมซํ ่ าจริงๆและหวังเป็ นอย่างยิงว่ ่ าเธอ
สามารถสร ้างความสําเร็จได ้บ ้างแม้วา่ เธอจะจากไปใน
อนาคตสักวันหนึ่ งลืมไปตอนนี เธอไม่ ้ อยากคิดถึง
ปัญหาเหล่านี สิ ้ งที
่ เธอต
่ ้องทําในวันพรุง่ นี คื ้ อลาออก
่
จากงานและเริมงานใหม่ เธอทําได ้ ทําทีหมู ่ ่บ ้านชิงซาน
มาก่อนหารายได ้เพือสนั ่ บสนุ น ฉู่ เซิงตอนนี ้
สภาพแวดล ้อมดีขนและไม่ ึ้ มเี หตุผลทีคุ ่ ณจะหาเงิน
ไม่ได ้ในอีกไม่กปีี่ ข ้างหน้าจะเป็ นยุคทีทุ ่ กคนเป็ นธุรกิจ
 นี ้ คืนนี หลิ
้ นซีนอนหลับอย่างสงบทีสุ ่ ดเช ้าวันรุง่ ขึน้
เธอตามคุณปู่ หลินไปทํางานเมือ ่ Manager Qiu
มาถึงหลินซีได ้ส่งรายงานการลาออกของเขาให ้เขา
Manager Qiu ตกใจเล็กน้อยเขาไม่อยากขับรถ คน
่ ่ห่างออกไปเขาต ้องการให ้หลินซีเชือฟั
ทีอยู ่ งคําสังของ
่
เขาเมือส่่ งรายงานการลาออกไปยังหลินซีเขากล่าว
อย่างจริงจังว่า: "คุณเด็กสาวและเจ ้าอารมณ์เพียงแค่
่
เปลียนงานของคุ ณถ ้าคุณทําได ้ดีในอนาคตคุณยังมี
โอกาสอย่าปล่อยให ้ลมหายใจของคุณไปและทํามัน
่ งเรืองไร
Live! "Lin Xi ยังคงเต็มใจทีจะฟั ่ ้สาระของเขา
่ ณปู่ หลินพูดเธอก็จากไปโดยไม่ได ้คุยกัน
เมือคุ

้ จ้ ด
คราวนี ผู ่ อ แต่
ั การร ้าน Qiu มีปัญหาในการขีเสื
เดิมเขาต ้องการเตือนหลินซีวา่ จะไปจริงๆใครจะทํางาน
้
เบืองหลั ง เขารีบไปทํางานตามอุดมการณ์ของปู่ หลิน
และต ้องการให ้ปู่ หลินเรียกคนกลับมา มีของดีอยู่ใน
ตะกร ้า แต่คณ ุ ปู่ หลินไม่สนใจเขาเลยและเช่นนั้นหลินซี
ก็ตกงาน
 ่
เมือเขากลั ่ าติมซํ
บถึงบ ้านหลินซีก็เริมทํ ่ าในฤดูใบไม้
่
ร่วงทีอากาศเย็ นผักและผลไม้ก็มข ี ายตามท ้องตลาด
หลินซีสามารถเลือกส่วนผสมได ้มากมายหลังจากวันที่
วุน ่ า
่ วายหลินซีได ้ทําอาหารมากกว่าสิบชนิ ด ติมซํ
บางอย่างก็เค็มบางอย่างหวานบางกรอบและบางอย่างก็
นิ่ ม

่ อหลินเดินเข ้าไปในทางเดินเขาก็ได ้กลินที

เมือพ่ ่ ่
่
หอมหวานซึงอาจเป็ ้
นผลงานชินเอกของเด็ กหญิงตัว
เล็ก ๆ พอเปิ ดประตูโต๊ะก็เต็มไปด ้วยขนม

สีแตกต่างกันรสนิ ยมแตกต่างกันและฝี มือประณี ต

้ จาํ เป็ นต ้องทําอาหารก็เพียงพอ
พ่อหลินคิดว่าวันนี ไม่
แล ้ว

คุณปู่ หลินกลับมาในตอนเย็นและชิมขนมทังหมดนี้ ้
เขาเป็ นห่วงหลานสาวของเขา แต่ตอนนี เขารู ้ ้สึกโล่งใจ
่ หลิ
อย่างมาก สิงที ่ นซีประสบคือไม่รู ้ว่าติมซํ
่ าตัวไหน
ได ้ร ับความนิ ยมมากกว่ากันคุณปู่ หลินคิดไอเดียทีจะ ่
้ องบรรจุภณ
ซือกล่ ี่ ดและทํากล่อง
ั ฑ ์เลือกของไม่กชนิ
ของขวัญปัจจุบน ั มีร ้านขนมเพียงไม่กรี่ ้านเท่านั้นทีมี
่
วิธกี ารขายนอกจากนี คุ ้ ณยังสามารถเรียนรู ้จากมันได ้
อีกด ้วย

หลินซีตบหน้าผากของเขาและเขาก็ไม่
กระฉับกระเฉงเหมือนคุณปู่ หลิน การทํากล่อง
ของขวัญไม่ใช่เรืองง่ ่ ายคุณต ้องติดต่อโรงพิมพ ์ ฉู่ เซิง
่ และริ
ได ้เรียนรู ้เรืองนี ้ ่ จะจั
เริมที ่ ดการเรืองนี
่ ในโรงเรี
้ ยน
ของพวกเขามีโรงพิมพ ์ของโรงเรียนอยูด ่ งั นั้นเขาควร
จะถามเกียวกั ่ ่ ้
บเรืองนี

่ าไปหาศาสตราจารย ์ Zhang
ฉู่ เซิงถือกล่องติมซํ
ศาสตราจารย ์ Zhang ได ้ยินว่าเป็ นกิจการของ
ครอบคร ัวของ ฉู่ เซิงและตกลงทีจะช่่ วยเหลือ ภายใน
สองสามวันศาสตราจารย ์ Zhang ได ้ส่งข่าวดีและ
้
ขอให ้ ฉู่ เซิงติดต่อผู ้อํานวยการโรงงานโดยพืนฐาน
แล ้วไม่มป ี ัญหา
 ่ ฉู่ เซิงพาหลินซีไปหาคนทีดู
เมือ ่ แลโรงงานในทีสุ่ ด
เขาก็สงซื ่ ั อ้ 500 กล่องในราคาหนึ่ งเซ็นต ์ แน่ นอนว่านี่
ยังคงเป็ นราคาทีเป็ ่ นมิตร แต่เดิมพิมพ ์จํานวนน้อย
้
เช่นนี คนอื ่
นจะไม่ ่ นหน้าคนรู ้จักของ
ทาํ เมือเห็
ศาสตราจารย ์จางก็เป็ นความสะดวกสบายหลินซีรู ้ว่า
ต ้องขอบคุณ ฉู่ เซิงเพือเป็ ่ นการแสดงความขอบคุณ
หลินซีถาม ฉู่ เซิงว่า "ขอบคุณทีช่ ่ วยในเรืองนี
่ คุ
้ ณ
ต ้องการอะไรน้องสาวให ้ฉันซืออะไรให้ ้คุณ"

ฉู่ เซิงลูกตา เขาหันกลับมาพูดว่า "Little Brook

ชวนฉันไปดูหนัง"

โดยไม่คาดคิด ฉู่ เซิงได ้ร ้องขอเช่นนั้นหลินซีก ้ม

ศีรษะลงและครุน่ คิดอยู่พก ั หนึ่ งดูเหมือนว่าชายหญิงที่
ไปดูหนังจะดูน่าอายเล็กน้อย แต่ไม่เห็นด ้วยการแสดง
ความเสียใจของ ฉู่ เซิงเธอรู ้สึกสับสนเล็กน้อยและ
้
ต ้องการเกลียกล่ ่
อมให ้ ฉู่ เซิงเปลียนคํ าขอของเธอ แต่
ดวงตาของ ฉู่ เซิงกลับยืนกรานทีไม่ ่ อาจปฏิเสธได ้หลิน
 ่ ดก็ยอม ฉู่ เซิงไปที่
ซีถอนหายใจเบา ๆ ในใจและในทีสุ
โรงภาพยนตร ์

่
หลินซีมองไปทีตารางงานบนกํ าแพงและไม่รู ้ว่าจะดู
อะไรปล่อยให ้ ฉู่ เซิงเรียกภาพนั้น ฉู่ เซิงเลือก
ภาพยนตร ์ชือ่ "Clear Stream"หลินซีไม่เคยได ้ยิน
่ และ
เรืองนี ้ ฉู่ เซิงก็ไม่ได ้เห็นเช่นกัน เขากล่าวว่า "มีตวั
ละครในภาพยนตร ์เรืองนี ่ เกิ ้ ดขึนดั
้ งนั้นฉันจึงเลือกตัว
ละครนี ถ ้ ้า เสียวซี
่ ไม่ชอบเขาสามารถเปลียนเป็ ่ นตัว
่
อืนได ้"หลินซีไม่สนใจว่าจะดูอะไรเขาจ่ายเงินและ ได ้
ตั๋วแล ้วรอหนังเริมฉาย ่ ฉู่ เซิงเห็นว่ายังเช ้าอยู่จงึ ออกไป
่
สักพักเมือเขากลั บมาเขาถือถุงกระดาษในมือพร ้อมกับ
ขนมสไตล ์ตะวันตกสองชินในถุ ้ ง

่
"เสียวซี นี่ สําหร ับคุณกินฉันได ้กลินหอมเมื
่ ่ น
อฉั
่ ฉั้ นคิดว่าคุณต ้องชอบ" มีร ้านอาหาร
ผ่านไปเมือกี
ตะวันตกใกล ้โรงภาพยนตร ์และมีการเปิ ดหน้าต่างซือ้
่ ยวชาญด
กลับบ ้านซึงเชี ่ ่ า.
้านอาหารตะวันตก ติมซํ
 ้
หลินซีหยิบมันขึนมาและเปิ ดดูวา่ มีเค ้กชินหนึ ้ ่ งและ
้ ่ข ้างในหลินซียมให
ขนมรูปผีเสืออยู ิ้ ้ ฉู่ เซิงราคาของติม ่
้
ซําทังสองนี ้ ถก
ไม่ ี ้ ยวกับเธอ เธอ
ู และ ฉู่ เซิงก็ไม่ขเหนี
กล่าวว่า "เราจะแบ่งอาหารกันในภายหลัง" ฉู่ เซิงไม่
สามารถช่วยยกมุมปากขึนได ้ ้

ตอนที่ 98
่ ้นของภาพยนตร ์ใบหน้าของ ฉู่ เซิงค่อยๆ
ในช่วงเริมต
ดูน่าเกลียดเขาคิดว่ามันเป็ นหนังโรแมนติก แต่เขา
ไม่ได ้คาดหวังว่าพระเอกในหนังจะเป็ นคนอกหัก ความ
่
ร ักอันหอมหวานทีคาดหวั งไว ้ในตอนแรกกลายเป็ น
่ รสเปรียวฝาด
ผลไม้สเี ขียวทีมี ้ ด ้วยแสงบนหน้าจอหลิน
ซียงั พบใบหน้าทีมื ่ ดมนของ ฉู่ เซิงเธออดไม่ได ้ทีจะก
่ ้ม
้
ศีรษะลงและหัวเราะเบา ๆ ฉู่ เซิงโกรธมากขึนและจั บมือ
หลินซีแล ้วพูดว่า "ไปอย่ามอง . "

หลินซีไม่สนใจเขาและบังคับให ้ดึงมือออกเขาจะ
ออกไปกลางคันได ้อย่างไรเพราะเขาใช ้เงินไป
่ จะเกลี
หมดแล ้ว? เพือที ่ ้
ยกล่อมเขาหลินซีจงึ หักเค ้กที่
 ้
เขาซือมาครึ ่ ่ งแล ้วนํ าเข ้าปาก เป็ นเรืองยากที
งหนึ ่ ่
จะ
เพลิดเพลินกับบริการเช่นนี และ้ ฉู่ เซิงจะไม่ผลักกลับ
โดยธรรมชาติดงั นั้นเขาจึงกัดมือของหลินซีเมือเห็ ่ นว่า
่
หลินซีไม่เต็มใจทีจะจากไป ฉู่ เซิงก็ดห ู นังจนจบอย่างไม่
เต็มใจ

่
เมือเขารอออกจากโรงละคร ฉู่ เซิงยังคงมีสห
ี น้าสงบ
่ จะเกลี
เพือที ่ ้
ยกล่ อมเขาหลินซีต ้องตกลงทีจะดู ่ เขาอีก
้ั
ครงในอนาคต ฉู่ เซิงนิ่ งเงียบและเดินไปอย่างเงียบ ๆ สัก
พัก ฉู่ เซิงพูดในทีสุ ่ ด: "Xiao Xi ฉันจะไม่เป็ นเหมือน
ผู ้ชายในหนังฉันสามารถเดินออกจากหมู่บ ้านชิงซาน
และเข ้าเรียนในวิทยาลัยได ้ทังหมดนี ้ ้ นของฉัน
เป็
เครดิตของพีสาวฉั ่ นจะไม่ลม ื คุณ”

หลินซีไม่ได ้คาดหวังว่า ฉู่ เซิงจะคิดมากคิดให ้ดี ฉู่

่
เซิงและนักแสดงนํ าชายเป็ นคนทีชอบจริ งๆมันเป็ น
นักแสดงนํ าหญิงทีช่่ วยชาย นํ าเข ้าสูว่ ท
ิ ยาลัยและออก
จากหมู่บ ้านเล็ก ๆ บนภูเขามันเป็ นเพียงการทีผู ่ ช้ ายใน
 ้
ภาพยนตร ์ทิงนางเอก เป็ นไปได ้ไหมที่ ฉู่ เซิงเปลียนตั
่ ว
เองเข ้ามาเล่น?

หลินซีไม่คด ิ ว่า ฉู่ เซิงเป็ นหมาป่ าตาขาวอย่าง

แน่ นอนเธอปลอบฉู่ เซิง:“ คนเหล่านี กํ ้ าลังแสดงใน
ภาพยนตร ์อย่าคิดมากเกียวกั ่ ่ ฉั
บเรืองนี ้ นไม่คดิ อย่าง
นั้น” หลังจากหยุดชวขณะหลิ ่ั นซีกล่าวว่า“ อย่างไรก็
้ั
ตามบางครงความร ักทุกครงก็ ้ั ไม่ได ้จบลงอย่างมี
ความสุขความรู ้สึกบางอย่างในโลกนี ถู ้ กลิขติ ให ้ไร ้ผล”
คําพูดของหลินซีมค ี วามหมายอะไรบางอย่างและ ฉู่ เซิง
ก็รู ้สึกประหม่าทันที:“ เสียวซี่ ไม่ได ้บอกว่านี่ คือ หนัง
มันจะคืนได ้ยังไงเอาจริง?” ดวงตาของเขาฉายแวว
กังวล

่
“ ฉู่ เซิงมันยากทีจะบอกเกี ่
ยวกับความรู ้สึกบางครง้ั
แม้วา่ คุณสองคนจะมีความสัมพันธ ์ทีดี ่ แต่พวกเขาก็จะ
แยกจากกันด ้วยเหตุผลอืน ่ เรี
่ ๆ บางอย่างสิงที ่ ยกว่า
่ ้าหากันนั้นแย่กว่าการลืมกันและกัน มันเป็ น
การวิงเข
ี่
การดีทเราจะคบกั ้
นแบบนี ?”หลิ นซีต ้องการใช ้โอกาสนี ้
 ่
พูดคุยกับ ฉู่ เซิงแบบจริงใจ ร่างกายของ ฉู่ เซิงสัน
เล็กน้อยเหตุใดน้องสาวของเธอจึงมีความมั่นใจใน
ตัวเองน้อยมากดังนั้นเธอจึงทําได ้ไม่ดพ
ี อ? หรือมี
่ กหรือไม่? น้องสาวกําลังซ่อนอะไรจาก
เหตุผลอืนอี
่ นซีด ้วยความเจ็บปวดเศร ้า
ตัวเอง? ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
และทําอะไรไม่ถก ู ในสายตาของเขา

หลินซีก ้มศีรษะลงปกปิ ดความเจ็บปวดในดวงตาของ

เขาและพูดว่า "ฉู่ เซิงคุณไม่เสียเวลากับฉันจริงๆฉัน ...
"

่
"เสียวซี ฉันอยากลองดู" ฉู่ เซิงยืดออก มือและดึง
หลินมือของ Xi จับมือเขาไว ้แน่ นพูดว่า "Xiao Xi ฉัน
ชอบคุณมากตราบใดทีฉั ่ นอยู่กบั คุณแม้วา่ จะมีเพียงวัน
เดียวฉันก็เต็มใจแม้วา่ คุณจะไม่ ' ไม่ต ้องการฉันใน
อนาคตอย่างน้อยก็จะมีความทรงจําทียอดเยี ่ ่
ยมระหว่ าง
เรา "Lin Xi เงยหน้าขึนด้ ้วยความประหลาดใจและพบ
่ วแน่ ของเขาเป็ นเด็กดือจริ
กับดวงตาทีแน่ ้ งๆ
 ่
เมือมองไปที ่
ดวงตาที ่ งใจของเขาหัวใจของหลินซี
จริ
ก็เจ็บปวดและดวงตาเหล่านั้นก็จริงจังมาก “ คุณคิด
่
เกียวกั ่ จริ
บเรืองนี ้ งๆหรือ?”หลินซียน
ื ยันกับเขาอีกครง้ั

“ ดีเซียวซีฉันจะปฏิบต ั ต
ิ อ
่ คุณอย่างดีถ ้าฉันปฏิบต
ั ิ
ต่อคุณอย่างดีคณ ุ จะอยู่กบั ฉันตลอดไปหรือไม่แม้วา่
่
เสียวซี จะไม่ชอบฉันในอนาคตฉันก็จะอยู่เคียงข ้างคุณ
เสมอฉันจะปฏิบต ั ต
ิ อ
่ คุณอย่างดีเสมอ . "เสียงของ ฉู่
เซิงเบาลงและนุ่ มนวลขึนและคํ้ าพูดสุดท ้ายดูเหมือนจะ
เป็ นของตัวเอง

หลินซีหยุดพูดก ้มหน้าและเดินไปข ้างหน้า จูๆ่ เธอก็

รู ้สึกว่าเธอโหดร ้ายไปหน่ อยเธอไม่รู ้ว่า ฉู่ เซิงดีกบั เธอ
แค่ไหนเธอถามตัวเองว่ารู ้สึกอย่างไรกับ ฉู่ เซิงแต่เพราะ
เธอจะจากไปและไม่สามารถคบกับเขาได ้นาน เวลา
่
เธอปฏิเสธเขานี่ ก็เป็ นเรืองแบบนี ้ าหร ับเขาเช่นกันเจ็บ
สํ

่ กถึงสิงนี
เมือนึ ่ ดวงตาของหลิ
้ นซีก็ชม ่ นอี
ุ่ ชืนขึ ้ กครง้ั
และทันใดนั้นเธอก็มแี รงกระตุ ้น มีปัจจัยทีไม่
่ แน่ นอน
มากมายบนเส ้นทางชีวต ่ เราทํ
ิ สิงที ่ าได ้คือใช ้ชีวต
ิ ทุกวัน
ตอนนี ถ ้ ้ามีโอกาสในอนาคตมันโง่ไปหน่ อยไหมทีจะ ่
้
เลิกความสัมพันธ ์นี ตอนนี ้ างที่ ฉู่ เซิงพูดแม้กระทัง่
อย่
หากเป็ นวันทีดี ่ มเี พียงวันเดียวและยังเป็ นความทรงจําที่
มีคา่ สําหร ับอนาคต

่ กถึงสิงนี
เมือนึ ่ หลิ
้ นซีก็รู ้สึกผ่อนคลาย ฉู่ เซิงจับ
รอยเท ้าของหลินซีและตะโกนอย่างกระวนกระวาย:
"Xiao

Xi "หลินซีหน ั ไปมอง ฉู่ เซิงหันหน้าไปทางดวงตาสี

้
เข ้มของเขาเธอเช็ดนํ าตาออกจากมุ มตาของเธอและ
หายใจเข ้าลึก ๆ เขาสูดลมหายใจและพูดอย่างรวดเร็ว:
"อืม ฉู่ เซิงมาลองกันเถอะถ ้าวันหนึ่ งคุณเปลียนใจอย่
่ า
ลืมบอกฉัน"

"จริงเหรอ!?" ฉู่ เซิงประหลาดใจและมีความสุขเขา

่
จับมือของหลินซีและพูดว่า "เสียวซี คุณเคยคิดบ ้าง
ไหมคุณกําลังจะมีเซ็กส ์กับฉันจริงๆไม่ต ้องกังวลฉันจะ
 ่
ไม่เปลียนใจ" ฉู่ เซิงรู ้สึกงุ นงงเล็กน้อยกับข่าวดีที่
กะทันหันเขาทํา ไม่เข ้าใจว่าทําไมน้องสาวของเขา
่
เปลียนใจกะทั นหันเขายืนยันกับหลินซีซาแล ํ ้ ้วซําเล่้ า
และหลินซีตอบกลับด ้วยรอยยิม้ เมือมองไปที ่ ่ ฉู่ เซิงทีดู
่
้
โง่เล็กน้อยหลินซีมรี อยยิมบนใบหน้ าของเขาและหัวใจ
ของเขาก็เศร ้ามาก

่
เมือเขากลั บถึงบ ้าน ฉู่ เซิงก็ปิดประตูไม่สามารถเก็บ
ความตืนเต่ ้นได ้กอดหลินซีไว ้และกอดมันไว ้ ความรู ้สึก
้
ของการบินขึนไปในอากาศทํ าให ้หลินซีตกใจเธอกํา
แขนของ ฉู่ เซิงไว ้แน่ นและพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า "ไม่ต ้อง
หลอกอีกแล ้วฉันจะโกรธปล่อยฉันลงเร็ว ๆ " เมือเห็ ่ น
หลินซีกาํ ลังจะส่งก็ตอ ่
่ เมืออารมณ์ ของเขา ฉู่ เซิงที่
หายไปสงบสติอารมณ์ แต่เขายังคงกอด Lin Xi ไว ้ใน
อ ้อมแขนของเขายิมเหมื ้ อนเด็กไร ้เดียงสาหลินซีมอง
่
ไปทีความตื ่
นเต ้
้นของเขาและยิมบนใบหน้ าของเขา

้ าตอนที่ 98 ไว ้แล ้ว (คํา

ตังค่
 เตือน:

ในขณะนี หู ้ ของหลินซีดงั ขึนตามด

้ ้วยเสียงของ
ระบบ: ขอแสดงความยินดีตอนนี ฉั ้ นกําลังทํางานใน
้
การเลียงดู ้
ฉู่ เซิงให ้เติบโตขึนโดยมี อต
ั ราสําเร็จ 55
คุณจะได ้ร ับ 1,200 เหรียญทองเป็ นรางวัลและสําเนา
"สารานุ กรมการทําติมซํ ่ า"

้ั ดท ้ายทีฉั
ครงสุ ่ นถูกหักหนึ่ งพันเหรียญทองและครง้ั
้ นได ้ร ับรางวัล 1,200 อันทีจริ
นี ฉั ่ งเธอได ้เพียงสองร ้อย
่ มอ
ซึงไม่ ่
ี ะไรเลย เพือโปรดหลิ นซียงั คงสนใจหนังสือ
เล่มนั้นมากหลินซีลองดูมน ั มีวธิ ก ่ าสไตล ์
ี ารทําติมซํ
ตะวันตก แต่น่าเสียดายทีไม่ ่ มอ ี ปุ กรณ์ทบ ี่ ้านระบบแจ ้ง:
ระบบสามารถให ้ อุปกรณ์ทคุ ี่ ณต ้องการและคุณ
สามารถจ่ายค่าเช่าบางส่วนได ้

้ ่แล ้วค่าเช่าทีคาดว่
หลินซีคุ ้นเคยกับกิจวัตรนี อยู ่ าแพง
นั้นน่ ากลัวถึงตายก่อนทีระบบจะสั
่ บสนต่อไปหลินซีจะ
ปิ ดระบบก่อน .
 ่
เมือหลิ ่
นซีกาํ ลังจะเริมแผนธุ รกิจคุณปู่ หลินก็นําข่าว
่ จ้ ด
กลับมาเมือผู ั การ Qiu กลับบ ้านในตอนกลางคืน
้
เขาบังเอิญล ้มลงและฟันหน้าทังสองข ้างของเขาก็บวม
ออกใบหน้าของเขาบวมเหมือนหมู หัว., จักรยานก็พงั
ด ้วย. ประมาณว่าฉันจะไม่มาทํางานถ ้าไม่มส ิ วันครึง่
ี บ
เดือน

่
เมือได ้ยินข่าวดังกล่าวปฏิกริ ยิ าแรกของหลินซีน่าจะ
ี่
เป็ น ฉู่ เซิงฉู่ เซิงปฏิเสธอย่างแน่ วแน่ ทจะยอมร ับว่าเขา
ไม่ได ้ทําอะไรดังนั้นเขาจะไม่ร ับโทษอย่างแน่ นอน ไม่มี
หลักฐานใด ๆ ทําให ้หลินซีต ้องยอมแพ ้ ฉู่ เซิงเห็นว่า
หลินซีจะไม่ต ้องร ับผิดชอบอีกต่อไปและเขาก็โล่งใจเขา
ไม่ได ้ทําเช่นนี ้ แต่เขามีความคิดทีจะเป็่ นคนที่
ดําเนิ นการเฉพาะ เป็ นพีน้ ่ องอาวุโสของหลินซี

่ ดฉันไม่สามารถกลืนลมหายใจในใจได ้ แต่
ท ้ายทีสุ
่ ไม่
เรืองนี ้ สามารถร ับผิดชอบได ้และมันก็เป็ นเช่นนั้น
่ ้นด ้วยวิธก
หลินซีเริมต ้
ี ารตังแผงขายของตั วเอง
 ้
พ่อลินซือรถสามล ้อดัดแปลงแล ้วใส่ตู ้กระจกตู ้
้ั
กระจกแบ่งเป็ นสามชนแต่ ้ั ไม้พาเลทได ้สามชน้ั
ละชนใส่
ขนมก็วางในพาเลทไม้หลินซีทําขนมทีมี ่ สส ี น
ั สวยงาม
เก ้าชนิ ดจากภายนอกตู ้กระจกเป็ นโลกทีเต็ ่ มไปด ้วย
สีสน ั

วันแรกของการตังคอกเป็ ้ นวันอาทิตย ์ ในตอนเช ้า

ี่
หลินซีขสามล ้อไปยังสถานทีที ่ ไม่
่ ไกลจาก
Hebanzhai ซอยนี อยู ้ ่ใกล ้กับถนนใหญ่และมีผู ้คนไป
มามากมาย ลูกค ้าเก่าคนหนึ่ งรู ้สึกประหลาดใจเมือเห็ ่ น
หลินซีและเริมกล่่ าวทักทาย: "สาวน้อยทําไมคุณมาทีนี ่ ่
ฉันไม่ได ้เห็นคุณทีทํ ่ างานมาหลายวันแล ้วและคิดว่า
คุณไม่สบาย"หลินซียม ิ ้ . อธิบายว่าฉันไม่ได ้ทําและ
้ นเชียวชาญในการขายติ
ตอนนี ฉั ่ ่ า.
มซํ

่
เมือมองไปที ่ มซํ
ติ ่ าทีมี
่ รป
ู ร่างแตกต่างกันชายคนนั้น
ก็รู ้ด ้วยว่าฝี มือของหลินซีนั้นดีและเขาซือสองหยวน
้
่
เพือเอาหน้ าและธุรกิจของหลินซีก็เปิ ดขึนเช่้ นนี ้
 ่ ฉู่ เซิงขีจั
ตอนเทียง ่ กรยานคันเก่าของเขาไปหามัน
่
เมือมองไปที ่ มซํ
ติ ่ าทีเหลื
่ ออยู่ไม่กชิ
ี่ นในที
้ ่ ด ฉู่ เซิงก็
สุ
ถอนหายใจด ้วยความโล่งอกเขากังวลทีบ ่ ้านทุกเช ้า
เพราะกลัวธุรกิจจะไม่ดค ี วามกระตือรือร ้นของหลินซี

่
เมือหยิ บกล่องอาหารกลางวันออกมา ฉู่ เซิงก็บอก
ให ้หลินซีกน ิ อย่างรวดเร็วและช่วยเธอดูทรี่ ้านหลินซี
เฝ้ าดู ฉู่ เซิงทีร่ ้างมาตลอดจัดการกับป้ าทีชอบสนทนา
่
อย่างเคร่งเครียดหลินซียมและโค ิ้ ้งคํานับ หัวของเขาจะ
กินเมือฉั ้
่ นเห็นมันรอยยิมบนใบหน้ าของฉันก็ไม่
สามารถหายไปได ้

่
เมือหลิ นซีกน ่ าอยู่สองสาม
ิ เสร็จ ฉู่ เซิงก็ขายติมซํ
่
อย่างเมือมองไปที ่
ของที ่ ออยู่ ฉู่ เซิงกลอกตาและ
เหลื
่
พูดคุยกับหลินซี: "เสียวซี กลับไปเหลือเพียงเล็กน้อย
้ นจะ ช่วยจัดการ
เท่านี ฉั
 ้ ้ให ้คุณกิน "หลินซีรู ้ว่าเขา
ทีหลัง" " จะทํายังไงทิงไว
ี่ ่ และมีคนมาเยียมแม้
จะไม่อยู่ทนี ่ วา่ เขาจะพูดอย่างนั้น
เขาก็เคลียร ์แผงขายของและเตรียมตัวกลับบ ้าน

่
ฉู่ เซิงวางจักรยานของเขาไว ้บนรถสามล ้อขีสามล ้อ
และพาหลินซีกลับบ ้าน

่
เมือเขากลั ้
บมาถึงบ ้าน ฉู่ เซิงก็ขยันหยิบนํ าและ
่ าให ้เขาเหนื่ อยวันนี เขา
ผ้าเช็ดตัวหลินซีไม่เต็มใจทีจะทํ ้
อยู่กบั เขาสักพัก

"ฉันแค่คด
ิ ว่าฉันไร ้ประโยชน์พอเห็นคุณทํางาน
หนักมากฉันไม่สามารถช่วยคุณแบ่งปันได ้" ฉู่ เซิงรู ้สึก
รําคาญเล็กน้อยคิดว่าเขาไม่มป ี ระโยชน์จริงๆถ ้าฉันมี
ความสามารถฉันจะไม่ ให ้หลินซีทํางานให ้หนัก
 ่ มต
“ มีอะไรเหรอฉันเพิงเริ ่ ้นธุรกิจมันต ้องเป็ นงาน
หนักฉันจะไม่เป็ นไรในภายหลัง”หลินซีไม่ได ้ให ้
่ ้
ความสําคัญกับเรืองนี

ฉู่ เซิงจับคนในอ ้อมแขนของเขาเบา ๆ และถอน

หายใจหลินซีมองไม่เห็นท่าทางทีหดหู่ ่ของ ฉู่ เซิงและ
่ จะจู
ริเริมที ่ บเขาบนใบหน้าของเขาดวงตาของ ฉู่ เซิง
สว่างขึนทั ้ นใดและขนตายาวของเขาก็กระพริบด ้วย
ความประหลาดใจบนใบหน้าของเขา นอกจากนี เขายั ้ ง
จูบทีแก ่ ้มของหลินซีอย่างรวดเร็วและอธิบายด ้วยความ
ลําบากใจเล็กน้อย: "Li Shang Xiang Lai"

้ั
"Puff" เป็ นครงแรกที ่
เธอได ้ยินว่า Li Shang
Xiang ถูกใช ้ในลักษณะนี ้ เมือหลิ
่ ิ้
นซียมใบหน้ าของ ฉู่
้ กน้อยหลินซีหวั เราะคิกคักกับท่าทางงี่
เซิงก็แดงขึนเล็
เง่าของเขา ด ้วยเสียงหัวเราะของหลินซีอารมณ์ของ ฉู่
เซิงก็ผ่อนคลายลงมากเช่นกัน
 ตอนเย็นพอกลับถึงหอพักก็เก็บขนมทีเหลื ่ อจนหมด
หลังจากเข ้ามาในหอพัก เว่ยหงจุนเห็นกล่องอาหาร
กลางวันในมือของ ฉู่ เซิงและเดาได ้ว่าต ้องมีอะไรดีแน่
้
เพียงแค่เอือมมื ่ ยงไปวางกล่
อไปคว ้ามันชูเซิงเลี ่ อง
อาหารกลางวันไว ้บนโต๊ะเปิ ดกล่องอาหารกลางวันแล ้ว
พูดว่า "พูดก่อนไม่ฟรีถ ้าอยากกินก็เอาเงินไป"

ตอนที่ 99 ดอกพีช

่ นออกไปข
มือของ เว่ยหงจุนทียื ่ ้างหน้าหยุดกะทันหัน
และพูดด ้วยความโกรธว่า "เงินมากกว่านี ?! ้ ฉู่ เซิงคุณ
่ ารวยขนาดนี
่
เรียนรู ้ทีจะรํ ้ งแต่
ตั ่
้ เมือไหร่ ?"

้
ฉู่ เซิงมองเขาในชุดขาวคนนี เคยกิ นอาหารฟรี เขา
พูดคุยสัน ้ ๆ เกียวกั
่ บหลินซีและได ้เรียนรู ้ว่าหลินซีตก
งานและจําเป็ นต ้องขายขนมเพือสร ่ ้างรายได ้ทัง้ เว่ยหง
่
จุนและ Qi Xiao ต่างกังวลเกียวกั บหลินซีเว่ยหงจุน
โกรธมากขึนและดุ้ วา่ Manager Qiu เลือดขึนหน้ ้ า.
่ ายเงินห ้าหยวนโดยตรงและซือติ
ฉี เสียวจ่ ้ มซํ
่ าหนึ่ ง
กล่อง เว่ยหงจุนอยากไปกินข ้าวฉี เซียวไม่พูดอะไรเลย
่ ยหงจุ ้นกระโดดด่าฉี เซียวว่าขีเหนี
โกรธมากทีเว่ ้ ยว

่
จางจือเหยามองไปที ่ ฉู่ เซิงอย่างดูถก
ู เขาไม่คาดคิด
ว่า ฉู่ เซิงจะพบแฟนสาวทีไม่ ่ มงี านทําในทีสุ
่ ดความหดหู่
่
ใจของจางจือเหยาที ่ ก ฉู่ เซิงปราบปรามได ้หายไป
ถู
เล็กน้อยและเขาก็ดก ี ว่าฉู่ เซิง

หลังจากพิมพ ์กล่องกระดาษเรียบร ้อยแล ้วหลินซีก็

จ่ายเงินงวดสุดท ้ายและ ฉู่ เซิงก็ชว่ ยเอากล่องกระดาษ
กลับไปทีบ่ ้านของ Lin

้ั ดท ้ายทีฉั
ครงสุ ่ นได ้ร ับ "สารานุ กรมการทําติมซํ
่ า"
ทีนํ่ าเสนอโดยระบบหลินซีชอบมันมากขึนเรื ้ อย
่ ๆ ใน
่ ดเขาก็ชว่ ยไม่ได ้เขาเช่าอุปกรณ์ทระบบจั
ทีสุ ี่ ดเตรียม
ไว ้และทําเค ้กหนังเสือ เค ้กมัทฉะอะคาเซียและพาย
ผลไม้เวียนนา บรรจุตมซํ ิ่ าสามชนิ ดทังหมดหกชิ
้ ้
นใน
กล่องกระดาษและขอให ้ ฉู่ เซิงเอาไปเป็ นของขวัญ
 ฉู่ เซิงเข ้าใจเจตนาของหลินซีในทันทีขนมสไตล ์
ตะวันตกส่วนใหญ่ทําจากนมเนยและครีมราคาสูงและ
แพงกว่าโดยธรรมชาตินี่ไม่ใช่สงที ิ่ คนทั
่ ่
วไปเต็ ่
มใจทีจะ
บริโภค ฉู่ เซิงส่งอาจารย ์ไปสองสามคนอาจารย ์
เหล่านั้นมีชวี ต ่ นตะวันตกมากขึนและยิ
ิ ทีเป็ ้ ี่
นดีทจะใช ้
จ่ายเงินเพือใช ่ ้ชีวติ อย่างมีความสุขพวกเขาจะหา
ตลาดทีนี ่ ่ อย่างแน่ นอน ผลทีตามมาคื
่ ่
อคนทียอมเสี ย
หน้ามากทีสุ ่ ดคือ "ครู" ทีสอนภาษาอั
่ งกฤษของฉู่ เซิง

้
วันรุง่ ขึนหลั ่
งจากทีเธอได ้ของขวัญเธอพบ ฉู่ เซิง
้
และถาม ฉู่ เซิงว่าเขาซือขนมที ่
ไหน ฉู่ เซิงบอกเธอว่า
ครอบคร ัวทําให ้พวกเขา อาจารย ์สอบถามเกียวกั ่ บ
ราคาและสังซื ่ อสามฉบั
้ ่
บโดยตรงเพือให ้ ฉู่ เซิงนํ าไปให ้
เธอในวันอืน ่

หลังจากได ้ร ับเงินสิบหยวนจากอาจารย ์ ฉู่ เซิงก็รู ้ว่า

่
เสียวซี ทําสําเร็จแล ้ว จากนั้นกัวก็
๋ เผชิญหน้ากับเขา
สองสามวันครูอก ี คนมาหาเขาและขอให ้เขาช่วยซือ้
ขนม เมือ ่ ฉู่ เซิงร ับเงินและเชิญหลินซีมาร ับเครดิต
อย่างภาคภูมใิ จแม้วา่ หลินซีจะมีความสุข แต่เขาก็ไม่
ลืมเช่นฉู่ เซิง

้ ร ้านติมซํ
ตอนนี มี ่ าสไตล ์ตะวันตกอยู่ไม่มากนัก
ธุรกิจจะไปได ้ดีหลังจากนั้นไม่กปีี่ จะมีร ้านอาหารสไตล ์
ตะวันตกมากขึนเรื ้ อย่ ๆ และจะเป็ นเรืองยากสํ
่ าหร ับ
ร ้านเล็ก ๆ อย่างหลินซีอยู่รอด. ดังนั้นฉันจึงต ้องใช ้
้
ประโยชน์จากโอกาสนี ในการคว ่ ้น
้าเวลาในการเริมต
แบรนด ์และเปิ ดร ้านของตัวเอง

่
เพือให ้บรรลุเป้ าหมายของเขาโดยเร็วทีสุ ่ ดหลินซี
แทบจะแช่อยู่ในคร ัวด ้วยใจหมดมีตมซํ ิ่ า 30 รายการใน
เมนู ทก
ุ เดือนร ับประกันการจัดหาติมซํ ่ าเก ้ารายการทุก
วันลูกค ้ามีจต
ิ วิทยาในช่วงต ้น ผู ้ยอมร ับมีคนนอก
จํานวนมากติมซํ ่ าเพียงอย่างเดียวทีหาซื ่ ้ ได ้คือ
อไม่
อุปทานของหลินซีดงั นั้นธุรกิจติมซํ
่ าจึงเฟื่ องฟูอย่าง
เป็ นธรรมชาติ
 ่ ้มา แต่หลังจากนั้นวัน ๆ ก็เป็ นงานหนักการ
เงินทีได
คลุกบะหมีทุ ่ กวันเป็ นงานทีต
่ ้องทําเยอะมากตืน่ แต่เช ้า
่ าติมซํ
เพือทํ ่ าแล ้วก็ไปทีแผงขายของมั
่ ่ อห ้าทุ่ม
นจะสีหรื
่
ช่วงบ่ายเมือแผงปิ ด

้
การทํางานหนักทําให ้หลินซีลดนํ าหนั กและใบหน้า
ของเขาซีดเซียว คุณปู่ หลินร ักหลานสาวของเขาและ
้ั
ช ักชวนให ้เธอทําน้อยลงหลินซีตงใจว่ าจะไม่ทําตอนนี ้
่ ดปากต่อปากเขาต ้องทํางานหนัก เพือเป้
เมือพู ่ าหมาย
่ างานอย่างหนัก
ของเขาเองหลินซีเต็มใจทีจะทํ

่
เมือเผชิ ญหน้ากับหลานสาวทีดื ่ อร้ นคุ
้ั ณปู่ หลินรู ้สึก
เป็ นทุกข ์และทําได ้เพียงช่วยให ้หลินซีทาํ ร่วมกันเพือ ่
ลดภาระงานของหลานสาว บางครงพ่ ้ั อหลินจะมาช่วย
แต่เขาเป็ นคนธรรมดาและจะถูกปู่ หลินตําหนิ ทก ้ั ่
ุ ครงที
่ั
ช่วย ชวขณะหนึ ่ งห ้องคร ัวเล็ก ๆ ก็กลายเป็ นสถานทีที ่ ่
มีชวี ต ่ ดในตระกูลหลิน
ิ ชีวาทีสุ
 ่ ณปู่ หลินรู ้ว่าโรงเรียน ฉู่ เซิงกําลังจะจัดการ
เมือคุ
ประชุมกีฬาเขาสนับสนุ นให ้หลินซีเล่นการหาเงินเป็ น
่ าคัญ แต่สข
สิงสํ ุ ภาพก็สาํ คัญเช่นกัน มันสมเหตุสมผล
ี่ ดเกียวกั
สําหร ับหลินซีทจะคิ ่ ่ ตั
บเรืองนี ้ งแต่
้ สร ้าง
ความสัมพันธ ์กับ ฉู่ เซิงทังคู ้ ต
่ า่ งก็มงี านของตัวเอง
นอกจาก ฉู่ เซิงจะมาทีบ ่ ้านเพือทานอาหารคํ
่ ่
าแล ้วทัง้
สองก็ไม่มอ ่
ี ะไรเกียวข ้องกัน

่
เมือทราบวั ่ ้วหลินซีจงึ ไปหา ฉู่ เซิงในสภาพ
นทีแล
อากาศทีดี ่ พร ้อมท ้องฟ้ าสีครามและเมฆสีขาวหลินซีไม่
ค่อยผ่อนคลายเมือเดิ ่ นในมหาวิทยาลัยทีมี ่ ใบไม้ร่วง
่
หล่น ฉี เสียวเพิ ่
งออกมาจากห ้องสมุดถือหนังสือทียื ่ ม
มาในมือมองลงไปและพลิกดูเมือถึ ่ งโค ้งทังสองก็
้ ิ่ ้า
วงเข
ไปหากัน

่
เมือเขาชนใครบางคน Qi Xiao รีบขอโทษ Ding
้
Chu เห็นหลินซีรอยยิมบนใบหน้ าของ Qi Xiao ก็
้ กน้อย: "Sister Lin มันเป็ นเรืองบั
กว ้างขึนเล็ ่ งเอิญที่
 ่ ่ ฉันทําร ้ายคุณตอนนี หรื
ฉันได ้พบคุณทีนี ้ อไม่ฉัน
หงุ ดหงิดเกินไปฉันขอโทษ "

" ไม่เป็ นไรมันไม่ได ้ทําร ้ายฉัน แต่ฉันตกใจมาก

ิ้
"หลินซียมเบา ๆ

่
“ ฉันขอโทษฉันขอโทษ” ฉี เซียวขอโทษซํ ้ ้วซํา้
าแล
่ นความลําบากใจของ Qi Xiaoหลินซีก็
เล่า เมือเห็
พบว่าเขาน่ าสนใจและปลอบโยนเขา: "โอเคมันเป็ น
่
เรืองเล็ กน้อยอย่าเอามาใส่ใจ"

่ นว่าหลินซีไม่ได ้โกรธหน้าของ Qi Xiao ก็

เมือเห็
จางลงเล็กน้อยและอีกครง้ั เขาฟื ้ นอารมณ์รา่ เริงและ
พูดคุยกับหลินซีLin Xi ยุ่งอยู่กบั การทําติมซํ ่ าเมือไม่
่
้
นานมานี และเป็ ่
นเวลานานแล ้วทีเขามาที ่ ฉู่ เซิงและ Qi
Xiao ไม่สามารถเรียนรู ้เพิมเติ่ มเกียวกั
่ บหลินซีจาก ฉู่
่
เซิงได ้เขาทําได ้เพียงแค่กงั วลเกียวกั บหลินซีอย่างเงียบ
ๆ เขาจึงร ับ โอกาสนี ที้ จะถามสถานการณ์
่ ลา่ สุดของ
 ่
หลินซีLin Xi ไม่ได ้ซ่อนมันและบอกเขาเกียวกั
บ
่ าล่าสุดของเขา
ยอดขายติมซํ

่ นว่าหลินซีไม่ได ้ถูกบดขยีจากความ
เมือเห็ ้
ยากลําบาก แต่เริมต ่ ้นอาชีพใหม่อย่างมั่นใจ Qi Xiao
่
ชืนชมผู ห้ ญิงคนนี ที้ มี
่ ความอ่อนโยนจากภายนอกและ
แข็งแกร่งจากภายใน วันนี หลิ ้ นซีสวมกระโปรงยาวสีนํา้
้
เงินกับเสือสเวตเตอร ิ ๊ หั
์สีขาวบนศีรษะมีกบที ่ วมีมุกสี
่
ขาวทีปลายกิ ๊ งจะกะพริ
บซึ ่ บด ้วยแสงอ่อน ๆ ภายใต ้
แสงแดด

ตอนที่ 99 ดอกพีช (คํา

เตือน:

่
เมือเธอพู ดถึงตารางเวลาธุรกิจของตัวเองความ
สดใสบนใบหน้าของเธอก็เปล่งประกายเหมือนไข่มุก
นั้นหลินซีทมั
ี่ ่นใจและมีเสน่ ห ์ทําให ้ Qi Xiao และ Qi
 ่ หลิ
Xiao ได ้ฟังอย่างเงียบ ๆ กับสิงที ่ นซีพูดความ
อ่อนโยน ในสายตาของเขาแทบจะมีผู ้คนล ้นหลาม

่ นอยู่ในมหาวิทยาลัยทีงดงาม
เด็กหนุ่ มสองคนทีเดิ ่
พวกเขากลายเป็ นทิวทัศน์ของมหาวิทยาลัยและดึงดูด
ความสนใจของผูค้ นรอบข ้างสาว ๆ หลายคนทีเดิ ่ น
ผ่านไปมาดึงดูดโดยคน Bi คูน ้
่ ี เธอหั
นศีรษะของเธอ
้ั กหญิงคนหนึ่ งจําหลินซีได ้แล ้วจึงมองไปที่
บ่อยครงเด็
้
Qi Xiao ข ้างๆเธอความเยาะเย ้ยปรากฏขึนบนใบหน้ า
ของผูห้ ญิงเธอกล่าวทักทายเพือน ่ ๆ และถามหลังจาก
แก ้ตัวแล ้วเขาก็หน
ั ไปและจากไป

่
ฉู่ เซิงก็เปลียนไป ้ าและกําลังจะไปแข่งขันผลก็
เสือผ้
่
คือเขาได ้พบกับหวังเสียวหลิ งทีช่ นล่
้ั าง ฉู่ เซิงกําลังจะ
่
จากไปและหวังเสียวหลิ ๋
งก็หยุดเขา: "ฉู่ เซิงเดียวก่ อน
่
ฉันมีอะไรจะบอกคุณมันเป็ นเรืองของหลิ นซี. "

่
ฝี เท ้าของ ฉู่ เซิงหยุดลงเมือเธอได ่ องสาว
้ยินชือน้
่
ของเธอหวังเสียวหลิ งรู ้สึกภาคภูมใิ จในหัวใจของเธอ
แต่ด ้วยสีหน้าจริงใจเธอเดินไปหา ฉู่ เซิงและพูดว่า" ฉู่
่ ่ เพือบอก
เซิงฉันมาทีนี ่ คุณว่าหลินซีหลงร ัก Qi Xiao
่ สาํ คัญแบบนี ไม่
และเธอพูดถึงเรือสองลําผูห้ ญิงทีไม่ ้
เหมาะกับคุณคุณต ้องจําใบหน้าทีแท ่ ้จริงของเธอได ้ฉัน
ไม่อยากเห็นเธอนอกใจคุณดังนั้นฉัน มาบอกคุณ”

่ าน้องสาวของเขาจะไป
"ไร ้สาระ" ฉู่ เซิงไม่เชือว่
่
เกียวข ้องกับฉี เซียวได ้อย่างไร

่ นหลายคนได ้เห็นมันถ ้าคุณไม่เชือฉั

"คุณเชือฉั ่ น
ฉันจะพาคุณไปทีนั ่ ่ นตอนนี พวกเขาอยู
้ ่ด ้วยกันแล ้ว" วัง
่
เสียวหลิ งกล่าวสาบาน

่ งเสียวหลิ
ฉู่ เซิงเหล่ไปทีหวั ่ งความเป็ นศัตรูในสายตา
่
ของเธอทําให ้หวังเสียวหลิ งรู ้สึกกังวลเล็กน้อยใน
้
ขณะนี เธอพบว่ า ฉู่ เซิงไม่ออ ่
่ นโยนอย่างทีเขาเป็ น
 ี่
ทันทีทเธอเงยหน้ ้
าขึนหวั ่
งเสียวหลิ งก็เห็นหลินซี
่
และฉี เสียวที ่
มาด ้วยกันเธอลดเสียงลงและพูดว่า "พวก
เขาอยู่ทนี ี่ ่ มองหาตัวเองฉันมาทีนี ่ ่ เพือรายงานให
่ ้คุณ
่
ทราบเพือความดี ของคุณเองและ ฉันกําลังจะไป "เธอ
จากไปอย่างรวดเร็วด ้วยบุคลิกของ ฉู่ เซิงมันคงแปลกที่
จะไม่ทาํ เอะอะเธอต ้องดูความตืนเต ่ ้นในภายหลัง

่ นหลินซีและ Qi Xiao มาเคียงข ้างกันทังสอง

เมือเห็ ้
ก็ยงั คงพูดคุยและหัวเราะ มือของ ฉู่ เซิงบีบโดยไม่รู ้ตัว
ริมฝี ปากของเขาแน่ นและกรามของเขาก็แน่ นแม้แต่คน
โง่ก็ยงั เห็นว่าเขาไม่มค
ี วามสุข

หลินซีกาํ ลังสนทนากับ Qi Xiao อย่างมีความสุข

่
เมือพวกเขาเข ้
้าใกล ้มากขึนพวกเขาก็ เห็น ฉู่ เซิงและ
พบว่าใบหน้าทีขุ ่ น
่ มัวของ ฉู่ เซิงLin Xi ยังคงไม่เข ้าใจ
้ บเขา Qi Xiao เข ้าใจได ้ว่าเขาค ้นพบ
ว่าเกิดอะไรขึนกั
มานานแล ้วว่า ฉู่ เซิงมีความรู ้สึกผิดปกติกบั น้องสาว
คนนี ้
 ่ น ฉู่ เซิงทังสองก็
เมือเห็ ้ ทก
ั ทาย ฉู่ เซิงอย่างพร ้อม
เพรียง ใบหน้าของ ฉู่ เซิงน่ าเกลียดยิงขึ ่ นหลิ
้ นซีก ้าวไป
ข ้างหน้าและถามว่า "คุณพร ้อมแล ้วคุณจะเริมเกม ่
่
เมือไหร่ ฉันจะเป็ นกําลังใจให ้คุณ"

่
เมือรอยยิ ้
มของหลิ นซีฉู่ เซิงระงับความโกรธในใจ
ของเขา พูดกับหลินซี: "เสียวซี ่ แล ้วฉันจะพาคุณไปที่
สนามกีฬา!" หลังจากทีเขาพู ่ ดแบบนั้นเขาก็ให ้ Qi
Xiao ดูคาํ เตือน Qi Xiao เข ้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร
และแสร ้งทําเป็ นใจดีและพูดว่า "Sister Lin, คุณไป
ก่อนฉันจะอยูท ี่ ่ สักครูฉ
่ นี ่ ันต ้องการเข ้าร่วมการแข่งขัน
และคุณต ้องเป็ นกําลังใจให ้ฉัน "

" แน่ นอนเราจะพบคุณในสนาม "Lin Xi ตอบและ

สามวิธท ี่
ี แยกจากกัน

่ Qi Xiao จากไปหลินซีก็ถาม ฉู่ เซิงว่า "คุณไม่

เมือ
้
สบายใจเกิดอะไรขึน"
 ่ นซีอย่างลึกซึงและพู
ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ ้ ดว่า "มันไม่มี
่
อะไร เสียวซี และ Qi Xiao มาอยู่ด ้วยกันได ้อย่างไร?"

่
หลินซีไม่ได ้จริงจังเกินไปเขาพูดคุยเกียวกั บการ
เผชิญหน้ากับ Qi Xiao บนท ้องถนนหลินซีกล่าว
่
อย่างตรงไปตรงมา ฉู่ เซิงยังรู ้ว่า เสียวซี จะไม่สามารถ
เห็น Qi Xiao พวกเขาจะไม่เต็มใจ ในการค ้นหาใคร
บางคนดูเหมือนว่าปัญหายังคงอยู่กบั Qi Xiao เมือนึ ่ ก
่ ความหดหู
ถึงสิงนี ้ ่ในใจของ ฉู่ เซิงก็หายไปเล็กน้อยและ
่ ่ งให ้หลินซีและ ฉู่ เซิงก็ไปลงชือเข
มีการจัดทีนั ่ ้าใช ้

ไม่นานหลังจากทีฉี่ เสียวมาทั
่ ้
งสองมองหน้ ากัน
ประกายไฟกระเด็นไปในอากาศ ฉู่ เซิงถาม Qi Xiao
อย่างกะทันหัน: "เธอชอบหลินซีหรือเปล่า" Qi Xiao
ยอมร ับอย่างไม่เห็นแก่ตวั : "ฉู่ เซิงฉันอยากติดตาม
่ และฉันชอบเธอ"
Sister Lin เธอเป็ นผูห้ ญิงทีดี

"เธอคือฉัน" แฟนของเขา .” ดวงตาของ ฉู่ เซิง

่ ้ฝัก
เฉี ยบคมราวกับดาบทีไร
 ่
“ อะไรนะเธอไม่ใช่นอ้ งสาวของคุณเหรอ?” ฉี เสียว
รู ้สึกสับสน

"นามสกุลของเธอคือหลินและนามสกุลของฉันคือ
Chu เธอเป็ นน้องสาวแบบไหนฉันขอเตือนคุณอยู่ห่าง
ๆ เธอ" หลังจากพูดจบ ฉู่ เซิงก็พาเดินไปทีร่ ันเวย ์

Qi Xiao เดินตามอย่างใกล ้ชิดและกล่าวว่า "ถ ้า

อย่างนั้นเราก็แข่งขันกันได ้อย่างยุตธิ รรม"

ฉู่ เซิงตะคอกอย่างเย็นชาและยังคงก ้าวไปข ้างหน้า

ใครก็ตามทีต ่ ้องการแข่งขันกับเขาน้องสาวของฉันเป็ น
ของฉัน

ยืนอยู่บนร ันเวย ์มีเพียงหนึ่ งร ันเวย ์ระหว่างทังสอง

้
หลินซีเห็นพวกเขาและตะโกนเสียงดัง "Chu Sheng,
Qi Xiao มาแล ้ว!"
 ่
ฉู่ เซิงและ Qi Xiao ต่างมองไปทีเธอและทั ้ ก
งคู ิ้
่ ็ยมให ้
เธอ

้
เสียงปื นดังขึนและทุ กคนก็ออกเดินทางไปด ้วยกัน
เดิมทีมน ั เป็ นการแข่งขันธรรมดาตอนนี ทั ้ งสองคนเริ
้ ่
มดี
้ ณไล่ตามฉันและวิงไปข
ขึนคุ ่ ้างหน้าอย่างหมดหวังทุก
่ หนึ
คนต ้องการต่อสู ้เพือที ่ ่ ง เมือเห็
่ นผูค้ นรอบตัวฉัน
่
ตืนเต ้นมากพวกเขาก็สง่ เสียงเชียร ์พวกเขา

ในท ้ายทีสุ ่ ด ฉู่ เซิงก็คว ้าแชมป์ ด ้วยความได ้เปรียบ

เล็กน้อยหลินซีมองไปที่ ฉู่ เซิงทีเหงื ่ อท่
่ วมตัวและพูด
อย่างช่วยไม่ได ้: "คุณอยากได ้ทีหนึ ่ ่ งแบบนี ไหมมั
้ นแค่
่ ้วคุณจะทํายังไง?" ฉู่ เซิงจะบอกน้องสาวของเธอ
วิงแล
ได ้อย่างไรว่าเป็ น ศักดิศรี ์ ฉันต ้องทํางานหนัก Qi Xiao
่
จบอันดับทีสองเพื ่
อแสดงความยิ ่
นดีกบั เพือนร่วมชน้ั
Qi Xiao ยิมอย่้ างไม่เต็มใจ
ตอนที่ 100
่ น Qi Xiao เดินเข ้ามาหาเธอหลินซีก็เริมพู
เมือเห็ ่ ดและ
เชิญ Qi Xiao ไปทานอาหารกลางวัน Qi Xiao มี
่
ความสุขทันทีและใบหน้าของ ฉู่ เซิงก็เปลียนเป็ นสีดาํ
ในทันที

ต่อมา เว่ยหงจุนเข ้ามาและหลินซีก็เชิญเขาด ้วย

ดังนั้นการแสดงออกของ ฉู่ เซิงจึงดูดข ึ้
ี น

้ คนพบร
ทังสี ่ ้
้านอาหารใกล ้ ๆหลินซีขอให ้ทังสามคน
่
สังอาหารและเธอต ้องร ับผิดชอบในการจ่ายเงิน Qi
Xiao ต ้องการร ักษาเขาหลินซีกล่าวว่า "คุณเป็ น
้
นักเรียนทังหมดและฉั ่ รายได ้ฉันจะขอให ้
นเป็ นคนทีมี
่
คุณจ่ายเงินไปและสังอาหารได ้อย่างไรฉันหิวทุกคน"
่
เมือ

้ คนเพิ
ทังสี ่ ง่ นั่งลงจางจือเหยาและหวั
่ ่
งเสียวหลิงก็มา
้
ด ้วยวันนี จางจื ่
อเหยาพู ดอะไรไม่ดเี ขาจึงขอให ้หวัง
่
เสียวหลิ ่
งออกไปดูเขาเล่นเขาได ้ทีสามในการแข่ งขัน
กระโดดไกลเขามีความสุขมากและบอกว่าเขาต ้องการ
่ งไปทานอาหารคํ่า
เชิญหวังเสียวหลิ

่ นผูค้ นใน ฉู่ เซิงรอยยิมของหวั

เมือเห็ ้ ่
งเสียวหลิ งก็ดู
แข็งกระด ้างเล็กน้อยเธอคิดว่า ฉู่ เซิงจะทะเลาะกับหลิน
ซีแต่ก็ไม่มอี ะไรเกิดขึน้ ระหว่างทางกลับเธอได ้พบกับ
่
จางจือเหยาอี ้ั
กครงจางจื ่
อเหยาไม่ สามารถทําอะไรได ้
่
หวังเสียวหลิ งดูเกมของเขาอย่างไม่เต็มใจและได ้อันดับ
่
ทีสามและแสดงให ้เธอเห็นอย่างไรก็ตามการดูเขาให ้
ความบันเทิงแก่เขาในมือคํ ้ ่าหวังเสียวหลิ
่ งให ้ ให ้เขา
บันทึกใบหน้าของเขา

อาหารวางอยู่บนโต๊ะอาหารเต็มโต๊ะอยูต ่ รงหน้าหลิน
ซีLin Xi มองไปทีผู ่ ช้ ายสองสามคนด ้วยการแสดงออก
ทีซ่ ับซ ้อนไม่ฉันควรจะพูดถังข ้าวสักสองสามถังเขาชี ้
่
ไปทีจานบนโต๊ ะแล ้วพูดว่า "นี่ คือทังหมดของคุ
้ ณ
อาหารทีคุ ่ ณสังคุ
่ ณทํางานหนักเพือกิ ่ นและคุณไม่ได ้
้
ร ับอนุ ญาตให ้ทิง"
 เว่ยหงจุนก็รู ้สึกอายน้องสาว Lin ปฏิบต ั ต
ิ อ่ เขา ฉู่
่
เซิงและ Qi Xiao สังอาหารหลายอย่ ่ นเรืองที
าง ซึงเป็ ่ ่
่
น่ าอับอายจริงๆ ฉู่ เซิงหยิบซีโครงชิ ้
นหนึ ่ งแล ้วใส่ลงใน
ชามของหลินซีและพูดด ้วยรอยยิม้ "เสียวซี ่ กินมากขึน้
่
คุณเพิงลดนํ ้
าหนั กได ้เร็ว ๆ นี "้

้ อยมาก
"Sister Lin ชอบเป็ ดหรือไม่เป็ ดในร ้านนี อร่
้
คุณลิมรสมั น” หลังจากพูดจบเขาก็หยิบขาเป็ ดชิน้
หนึ่ งแล ้วใส่ลงในชามของหลินซี

หลินซีขอบคุณพวกเขาและก ้มหน้ากิน ฉู่ เซิงมองไป

ที่ Qi Xiao ด ้วยความเย็นชา Qi Xiao ไม่ได ้
่
หลีกเลียงการจ ้
้องมองของ ฉู่ เซิงเลยสายตาของทังสอง
คนกําลังต่อสู ้กันในอากาศ เว่ยหงจุนรู ้สึกประหม่ามาก
เขาติดใจอาหารบนโต๊ะอยู่แล ้วและเขาก็ไม่ได ้
่
สังเกตเห็นการเปลียนแปลงอย่ างกะทันหันของ
สถานการณ์รอบตัวเขา เป็ นเวลานานแล ้วทีเขากิ ่ น
้ ตว ์มากขนาดนี เขาไม่
เนื อสั ้ ได ้ร ับการต ้อนร ับ
 ่ ่ เปิ ดให ้บริการอาหารอยู่แล ้วและในทีสุ
ทีนี ่ ดหวัง
่
เสียวหลิ งก็รออาหารของพวกเขาวางอยู่บนโต๊ะในทีสุ ่ ด
้ ตว ์ 1 อย่างมังสวิร ัติและซุป 1 อย่างคนสองคน
เนื อสั
แทบจะไม่ได ้กินเพียงพอ แต่เมือมองไปที ่ ่
จานที ่ อยู่บน
มี
โต๊ะตรงข ้ามหวังเสียวหลิ ่ งรู ้สึกเล็กน้อยในใจของเธอมัน
อึดอัด

่ นและหยิบซีโครงขึ
หลินซีก ้มศีรษะลงเพือกิ ่ ้
นมาอืม
่
มันไม่อร่อยเท่าทีเขาทํ าเองมันเค็มไปหน่ อย ในตอนนี ้
้
Qi Xiao ยืนขึนและออกไปช ่ั
วขณะเมื ่
อเขากลั บมา
่
พร ้อมกับขวดโซดาในมือเขายืนโซดาให ้หลินซีและพูด
ว่า "Sister Lin โซดาสําหร ับคุณ"

้
หลินซีร ับมันมา, ยิมให ้ ดลมยังคงเป็ น
้ Qi Xiao, นํ าอั
้
นํ าแข็ ้ าง
งเล็กน้อยหลินซีดใี จมากเธอกระหายนํ าอย่
แท ้จริง

่ นึ่ งบีบฟางและจิบนํ าอั

ริมฝี ปากสีแดงคูห ้ ดลมทําให ้
ริมฝี ปากของหลินซีมส ่ น้
ี แี ดงอมชมพูและน่ าดึงดูดยิงขึ
 ่ Qi Xiao มองไปทีหลิ
เมือ ่ นซีอย่างตังใจดวงตาของ
้ ฉู่
่ ตอ
เซิงทีมี ่ Qi Xiao ก็สามารถฆ่าได ้แล ้ว ทําไมเขาไม่
่ อโซดาให
คิดทีจะซื ้ ้หลินซีและเขาก็ถก ้ บจอง
ู เด็กคนนี จั

่
หวังเสียวหลิ ่
งมองไปทางอืนและพู ่
ดกับจางจือหยา:
้ ดหน่ อย" จางจือหยาได
"ฉันกระหายนํ านิ ่ ้ยินและเข ้าใจ
่
เขาหยิบช ้อนซุปตักชามซุปให ้วังเสียวหลิ งแล ้ววางไว ้
่
ตรงหน้าเธอ เมือมองไปที ่ ปนึ่ งหวังเสียวหลิ
ซุ ่ งก็ไม่
อยากอาหาร

่ ะของหวังเสียวหลิ
เมือโต๊ ่ ้ ะของหลินซียงั
งเสร็จสินโต๊
ไม่จบทุกคนต่างก็พูดเล่นและหัวเราะในขณะที่
ร ับประทานอาหารบรรยากาศดีและอาหารก็ช ้าลง เมือ ่
่
เดินผ่านหลินซีไปหวังเสียวหลิ งก็พูดออกมาอย่างเย็น
ชาเสียงนั้นไม่ดงั แต่ก็เพียงพอสําหร ับหลินซีทจะได
ี่ ้ยิน
่
หวังเสียวหลิ ่ ดต่อกับ
งกล่าวว่า "มันไร ้ยางอายทีจะติ
ผูช้ าย"
 ฉู่ เซิงกําลังจะมี การโจมตีหลินซีI รงเขาไว ้ั ้และพูด
ว่า "เธอทําอะไรบางคนถือว่าตัวเองเป็ นหัวหอมคุณ
ต ้องการใช ้เธอเป็ นนํ าจิ ้ มจริ
้ งๆกินให ้ดีและอย่าทําให ้
ความอยากอาหารของฉันเสีย" เสียงของหลินซีคอื ไม่
เล็กหลายคนได ้ยินเช่นเดียวกับหวังเสียวหลิ ่ งและ
่
จางจือเหยาแต่ ่
จางจือเหยาไม่ รู ้ว่าหวังเสียวหลิ่ งพูดอะไร
่
เมือหลิ ่ บซิบเขาก็ดงึ หวังเสียวหลิ
นซีพูดเรืองซุ ่ งออก
จากร ้านอาหาร

่
ฉู่ เซิงมองไปทีใบหน้
าของหลินซีอย่างระมัดระวัง
หลินซีหยิบจานตะเกียบให ้เขาอย่างใจเย็นจากนั้นก็พูด
่
กับคนอีกสองคน: "คุณสังอาหารจานนี ้ นเร็ว ๆ คุณ
กิ
ไม่สามารถออกไปได ้จนกว่าคุณจะทํามันเสร็จ"

่ นว่าหลินซีไม่ได ้ร ับผลกระทบทังสามคนก็
เมือเห็ ้ โล่ง
ใจ เว่ยหงจุนใส่หมูหยองกับซอสปักกิงที ่ เหลื
่ อบนจาน
ลงในชามของเขาและพูดด ้วยรอยยิมให ้ ้หลินซี"ฉันทํา
้ ้ว" Qi เซียวเหอฉู่ เซิงหยิบอาหารจานโปรด
รอบนี แล
ของพวกเขาแล ้วใส่ลงในชาม หลังจากนั้นไม่นานหลิน
 ิ่ ดกินนํ าโซดาโดยไม่
ซีก็อมกั ้ กด
ั และดูคนหลายคนกิน
่ อทังหมดหลิ
อาหารทีเหลื ้ ้
นซียกนิ วให ้พวกเขา: "ใช่
้
พวกมันกินได ้ทังหมด" เว่ยหงจุนพอใจและพูดว่า
"Hehe, Sister Lin, ฉันจะกินอาหารของคุณได ้
่
เมือไหร่มนั จะต ้องดีกว่านี "้

"

่ น ตังร
เอาล่ะเมือฉั ้ ้านฉันจะเชิญคุณไปทานอาหาร
คํ่าอย่างแน่ นอน” “ จริงๆซิสเตอร ์หลินอยากเป็ น
เจ ้านายของเธอเองเหรอ?” เว่ยหงจุนไม่ได ้คาดหวังว่า
หลินซีจะมีความทะเยอทะยานเช่นนี ้

่ นฉันทําได ้แน่ นอน”หลินซีม่นใจใน

“ มองมาทีฉั ั
อนาคต

่
ฉี เสียวกล่ ่
าวอย่างรวดเร็ว“ ฉันเชือในตั
วน้องหลิน
่ องสาวของฉันเปิ ดร ้านฉันจะไปร่วมงานกับเธอทุก
เมือน้
 ุ ต ้องเชือ่
วันอย่างแน่ นอน” หลินซีรู ้สึกขบขัน:“ ใช่คณ
ในตัวฉันรู ้ไหม!” ทุกคนพยักหน้า กระหาย.

ตอนที่ 100 การรวบรวมเล็ก ๆ น้อย ๆ (คํา

เตือน:

มีเพียง ฉู่ เซิงเท่านั้นทีมองไปที

่ ่ Qi Xiao นั้นเย็นชา
เล็กน้อยเด็กคนนี จะจั ้ บน้องสาวของเขาไปด ้วยจริงๆ

่
เมือหลิ ่
นซีมเี งินเพียงพอทีจะเปิ ดร ้าน Chu ก็ถงึ
เวลาที่ Sheng ไปฝึ กงานทีโรงพยาบาลในช่
่ วงหลายปี
ทีผ่่ านมาเขาได ้เรียนรู ้มากมายจากศาสตราจารย ์
Zhang แต่ทก ุ อย่างจะต ้องกลายเป็ นการปฏิบต ั จิ ริงใน
่ ดโดยเฉพาะอย่างยิงเกี
ทีสุ ่ ยวกั
่ ี่
บผูท้ สามารถไปฝึ กงาน
่ ่ นได ้และจะเรียนรู ้จากใคร .
ทีนั
 ่ กคนจะต ้องยุ่งมองหาหน่ วยฝึ กงาน
ใช่. เมือทุ
่
ศาสตราจารย ์จางเชิญชู Sheng ไปเยียมชมบ ้านของ
เขา

ี่
หลินซีททราบข่ าวได ้เตรียมของขวัญให ้ ฉู่ เซิง
เค ้กช็อคโกแลตทีทํ ่ าด ้วยตัวเองไวน์แดงสองขวดและ
ตะกร ้าผลไม้ ฉู่ เซิงขมวดคิวเมื ้ อมองไปที
่ ่ งเหล่
สิ ่ านี “้
่
เสียวซี เป็ นแค่แขกธรรมดาของทีคุ ่ ณเตรียมมาแพง
เกินไปหรือเปล่า?”หลินซีมองเขาในชุดขาวและพูดว่า“
คุณรู ้อะไรไหมตอนนี เป็ ้ นช่วงเวลาทีสํ ่ าคัญทีสุ ่ ด
ศาสตราจารย ์ Zhang สามารถช่วยคุณหาหน่ วย
ฝึ กงานทีดี ่ กว่าได ้เมือคุ
่ ณทํางานได ้ดีคณ ุ ก็สามารถอยู่
และทํางานในสถานทีนั ่ ้นได ้นอกจากนี คุ้ ณยังไม่
จําเป็ นต ้องแบ่งแผนกหรือไม่คณ ุ ต ้องการไปแผนกใด
และควรเตรียมอะไรบ ้าง คุณไม่ต ้องการให ้อาจารย ์พูด
่ หรื
ถึงเรืองนี ้ อ?”

ภายใต ้คําเตือนหลายพันคําของหลินซีฉู่ เซิงได ้นํ า

่
สิงของของเขาไปที ่ ้านของศาสตราจารย ์ Zhang ผล
บ
 ่
ทีตามมาคื ่ ้านของศาสตราจารย ์จางเขาได ้พบกับ
อทีบ
่
พีชายคนโตของศาสตราจารย ์จางรองประธานของ
โรงพยาบาล ฉู่ เซิงแอบดีใจกับวิสยั ทัศน์ของหลินซีและ
่
หลังจากการแลกเปลียนบางอย่ างในทีสุ่ ดเมือเขาออก
่
จากบ ้านของศาสตราจารย ์ Zhang ฉู่ เซิงก็เดินได ้
อย่างง่ายดาย

่
ในห ้องศาสตราจารย ์จางกล่าวกับพีชายของเขา
ด ้วยความภาคภูมใิ จ: "เป็ นยังไงบ ้างศิษย ์ใหม่ของฉัน
ไม่เลวเธอต ้องดูแลมัน"

"ฉันพูดทําไมคุณถึงคิดจะเชิญฉันไปทานอาหาร
คํ่า? แรงจูงใจไม่บริสท
ุ ธิ”์ จางรองคณบดีพูดติดตลก
่
กับพีชายของเขา

ศาสตราจารย ์จางโบกมือและพูดว่า "ฉันชอบศิษย ์

้
คนนี มากไม่ อย่างนั้นฉันจะไม่เปิ ดปากพูดกับคุณ" รอง
้
คณบดีจางรู ้ดีถงึ อารมณ์ของน้องชายคนนี และเขาก็
่
ก ้มหน้าคิด ศาสตราจารย ์จางดูกงั วลเกียวกั บการ
 ่
ปรากฏตัวของพีชายของเขาจากนั ้นก็พูดคุยกับเขา
่
เกียวกั ้ วนและชินส่
บชินส่ ้ วนของการศึกษาของฉู่ เซิง

่
เมือรองคณบดี จางได ้ยินว่า ฉู่ เซิงมาจากชนบทเขา
่
รู ้สึกไม่น่าเชือเลยสั ่
กนิ ดตอนทีเขาคุ ้ ง้ั
ยกับเด็กคนนี คร
แรกเขารู ้สึกว่าเขามีวส ิ ยั ทัศน์กว ้างไกลมีความคิดที่
ช ัดเจนและมีระเบียบการพูดและเขาก็ดไู ม่เหมือน เด็ก
ในชนบท ศาสตราจารย ์จางไม่คอ ่
่ ยได ้ยินพีชายของ
เขายกย่องคนอืนเขาจึ่ งเล่าประสบการณ์ชวี ต ิ ของฉู่ เซิง

้
รองคณบดี Zhang ขมวดคิวถามศาสตราจารย ์
Zhang อย่างระมัดระวังศาสตราจารย ์ Zhang พูดทุก
่
อย่างทีเขารู ่ วนตัวบางอย่างมากนักเขาจึง
้เขาไม่รู ้เรืองส่
ทําได ้เพียงรอให ้รองคณบดี Zhang ถาม ฉู่ เซิงด ้วย
ตัวเองเท่านั้น

่
กลับมาทีหอพั กมีเพียง Qi Xiao ทีกํ ่ าลังอ่าน
่ ฉู่ เซิงกลับมาเขาก็ถามอย่าง
หนังสืออยู่ในหอพักเมือ
 ้ นกลับดึกมากแล ้วเหรอ?" ฉู่
ไม่เป็ นทางการ: "วันนี ฉั
เซิงพูดแค่ "อืม"

้ รู ้ว่า Qi Xiao คิดเกียวกั

ตังแต่ ่ บหลินซีฉู่ เซิงก็เหิน
้
ห่างจาก Qi Xiao ในช่วงเวลานี ตราบใดที ่ นซีมา
หลิ
้ั
พบ ฉู่ เซิงQi Xiao จะมาคุยกับหลินซีเก ้าครงในสิ บครง้ั
หลินซีมค ่ ตอ
ี วามประทับใจทีดี ่ Qi Xiao แม้วา่ เขาจะรู ้
วันเกิดของ Qi Xiao ก็ตาม , ทําเค ้กพิเศษสําหร ับ Qi
Xiao.

่ ้ ฉู่ เซิงและ Qi Xiao ทะเลาะกัน

สําหร ับเรืองนี
แน่ นอน ฉู่ เซิงไม่กล ้าบอกให ้หลินซีรู ้

้ งสองยั
ตอนนี ทั ้ ่
งคงเป็ นเพือนที
ดี่ ตอ
่ หน้าหลินซีและ
ความสัมพันธ ์ส่วนตัวของพวกเขาก็เย็นลงมาก

่ ว ๆ นี และ
หลินซีกาํ ลังยุ่งอยู่กบั การหาร ้านค ้าเมือเร็ ้
่
ไม่สนใจเรืองของ ฉู่ เซิงด ้วยนโยบายการเปิ ดเสรี
 ่ มนอกจากนี ยั
เพิมเติ ้ งมีนักธุรกิจและร ้านค ้าจํานวนมาก
ขึน้ แต่หลินซีมรี ้านค ้าไม่มากนัก

่
ฉี เสียวได ้เรียนรู ้โดยบังเอิญว่าหลินซีกาํ ลังมองหา
่
ร ้านค ้า Qi Xiao ผู ้ซึงเคยภาคภู มใิ จมาตลอดมองไม่
ค่อยลงหลังจากดูแลความสัมพันธ ์ในครอบคร ัวของ
เขาแล ้วเขาก็พบร ้านค ้าเล็ก ๆ บนถนนการค ้าเขาจึงไป
ดู ในคนมากกว่ายีสิ ่ บตารางเมตรบ ้านสีเหลี
่ ยม ่
ค่อนข ้างมีชวี ต ิ ชีวา

่
เมือเขาบอกข่ ่
าวของ ฉู่ เซิงเกียวกั
บร ้าน ฉู่ เซิงก็
่
พยักหน้า ฉี เซียวกลั วว่าจือเซิงจะซ่อนตัวจากหลินซี
และบอกเขาโดยเฉพาะว่า: "ฉันไปดูมน ั ดีจริงๆปล่อย
่
พีสาวหลิ นไปดูส"ิ

่ ดอย่างเย็นชาต่อความไม่ไว ้วางใจของฉี
ชูเซิงพู
่
เซียว: " ฉันจะไม่ทําเรืองตลกเกี ่
ยวกับครีก” หลังจาก
พูดจบเขาก็จากไป
 ้ นก็เป็ นอย่างที่
หลินซีรู ้ข่าวและไปดูร ้านในวันรุง่ ขึนมั
Qi Xiao พูดเป็ นร ้านทีดี ่ มาก เมือเห็
่ นการแสดงออก
ถึงความพึงพอใจของหลินซีQi Xiao ก็รู ้สึกว่าเขา
ไม่ได ้ไร ้ประโยชน์ เจ ้าของบ ้านเสนอราคายุตธิ รรมและ
หลินซีได ้ลงนามในสัญญาเช่าระยะเวลา 10 ปี

่ อสัญญาทีเพิ
เมือถื ่ งออกใหม่
่ หลินซีมองลายเซ็น
ของเขาและไม่สามารถซ่อนความสุขของเขาได ้ เพือ ่
้
หาบ ้านขาของเธอซูบผอมและตอนนี เธอก็ น่ ังลงใน
่ ด
ทีสุ

หลินซีตบ Qi Xiao บนไหล่และกล่าวว่า "ขอบคุณที่

ช่วยน้องสาวของฉันร ับความร ักของคุณ" Qi Xiao
่
แสร ้งทําเป็ นเฉยเมยและพูดว่า "เรืองเล็ ก ๆ น้อย ๆ ฉัน
จะช่วยถ ้าน้องสาวของฉันมีอะไรต ้องทําในอนาคต . ถ ้า
่ นการแสดงความ
ฉันช่วยได ้ฉันจะช่วยแน่ นอน” เพือเป็
ขอบคุณหลินซีจงึ เตรียมทําอาหารด ้วยตัวเอง
 ้ พา
อาหารมือนี ้ เว่ยหงจุนมาด ้วยทังสามคนมาที
้ ่ ้าน
บ
หลินซี’s Qi Xiao และ เว่ยหงจุนมาทีบ ่ ้านหลินซี’s
้ั
เป็ นครงแรกหลิ นซีเตรียมสําร ับกับข ้าวต่อหน้าหลินซี,
ฉู่ เซิงและ Qi Xiao แสดงอย่างกลมกลืน เว่ยหงจุนรู ้ว่า
มีปัญหาระหว่าง Qi Xiao และ ฉู่ เซิงแต่เมือเห็ ่ นว่าทัง้
สองคุยและหัวเราะด ้วยกันตอนนี เขาก็้ คดิ ไม่ออกสักพัก
พวกเขาทังสี ้ คนพู
่ ่
ดคุยกันเกียวกั บการฝึ กงานของพวก
เขา

ตอนที่ 101 ธุรกิจ

้
นักเรียนส่วนใหญ่ในปี นี โชคดี คนในหอพักของ ฉู่ เซิง
ไปโรงพยาบาลทีมี ่ ชอเสี
ื่ ยงในเมืองหลินซีร ับฟังและมี
ความสุขสําหร ับพวกเขา โรงพยาบาลแห่งนี จะติ ้ ด
้
อันดับโลกในอนาคตหลินซียกแก ้วขึนและพู ดว่า "มา
เถอะฉันขอให ้แพทย ์ในอนาคตของเรามีอนาคตที่
้ คนข
สดใส" ทังสี ่ ้ามแก ้วเพราะพวกเขามีความสุขทุก
่
คนดืมไวน์ ในวันนี ้
 ่ หายากเขาหน้
หลินซีเป็ นนักดืมที ่ าแดงทันทีทดืี่ มและ
่
ไวน์ลดลงครึงแก่ ้วใบหน้าของหลินซีแดงและตาของ
เธอชุม ้
่ ชืนเธอถื อศีรษะด ้วยมือเดียวและเห็นได ้ช ัดว่า
เธอเป็ น เมาน้อยคนอืน ่ ๆ ก็ดมด
ื่ ้วยหลังจากนั้น เว่ยหง
ื่
จุนก็ดมเครื ่ มที
องดื ่ ดี
่ ทสุี่ ดและ ฉู่ เซิงก็ขอให ้เธอส่ง Qi
Xiao กลับหอพัก ฝากให ้ดูแลหลินซี

่ งวลเขาจ ้องไปทีฉู
ฉี เซียวกั ่ ่ เซิงฉู่ เซิงเย ้ยหยัน: "เร็ว
เข ้าข ้าไม่มเี วลาร ับใช ้เจ ้า" ฉี เซียวก ้าวไปข ้างหน้าคว ้า
่ คอเสื
ชูเซิงที ่ ้
อแล ้วพูดว่า "หลินน้องดืมด ่ ้วย อย่าใช ้
ประโยชน์จากอันตรายและทําความคิดทีไม่ ่ ดี "

ฉู่ เซิงผลัก Qi Xiao ออกไปและพูดว่า" ฉันไม่ได ้

สกปรกอย่างทีคุ ่ ณคิด "Qi Xiao ยืนหยัดด ้วยความ
่
ช่วยเหลือของ เว่ยหงจุนเขารู ้ว่า เขาไม่มเี หตุผลทีจะอยู่
เขาต ้องพูดเตือน: "คุณจําสิงที่ คุ
่ ณพูดได ้" ทันทีทเขา
ี่
่
เดินออกจากประตู ฉู่ เซิงก็ปิดประตู ฉี เสียวอดทนอด
้
กลันและจากไปพร ่ นชายสอง
้อมกับเว่ยหงจุน เมือเห็
 ่
คนทีดาบของพวกเขา เว่ยหงจุนก็ถามอย่างไม่แน่ ใจว่า
"ฉู่ เซิงเป็ นอะไรไปสักพัก แต่ก็ทะเลาะกันสักพัก"

์
Xu เป็ นฤทธิของแอลกอฮอล ์และ Xu ถูกระงับไว ้
่
นานเกินไป Qi เสียวติ ่ ดถึง
ดตามเขาและฉู่ เซิงเมือพู
้
หลินซีเว่ยหงจุนไม่เคยคิดฝันว่ามันจะเป็ นเช่นนี เขา
่
ไม่ได ้พูดมากเกินไปเกียวกั ่
บเรืองทางอารมณ์ แต่ด ้วย
่
ภาระหน้าทีของเพื ่
อนเขากล่
าวอย่างตรงประเด็น: "
น้องสาว Lin ควร

ดูถก
ู คุณ” เว่ยหงจุนแม้วา่ คําพูดจะไม่ดี แต่ Qi
่ ง้
Xiao เองก็รู ้ดีวา่ หลินซีมองว่าเขาเป็ นเพือนเสมอมาทั
สองมีการติดต่อกันเพียงเล็กน้อยควบคูไ่ ปกับการ
่ ้มงวดของ ฉู่ เซิงเขา ไม่มท
ป้ องกันทีเข ี างสร ้าง
ความสัมพันธ ์ระหว่างชายหญิงกับหลินซีได ้ แต่เขา
ชอบหลินซี

่ นพีชายที
เมือเห็ ่ ่
แสนดี
ของเขายืนกราน เว่ยหงจุน
ได ้ แต่ถอนหายใจ
 ่ ่ ทําได ้ไม่ด ี แม้ว่าหลินซีจะเมาเล็กน้อย แต่
ฉู่ เซิงทีนี
เธอก็ยงั มีจต ่ มใสเธอสังให
ิ ใจทีแจ่ ่ ้ ฉู่ เซิงล ้างจานจัดโต๊ะ
ให ้เรียบร ้อยและทําความสะอาดหลินซีเอนกายลงบน
โซฟาด ้วยตัวเองหัวเราะคิกคักคนเดียวขณะทีเขาเฝ้ ่ าดู
Chu Cheng ยุ่งอยู่กบั การเข ้าออก

้ั
ฉู่ เซิงรู ้เป็ นครงแรกว่ ่ เธอชอบมากที
าสิงที ่ ่ ดหลังจาก
สุ
เมาคือการสังให ่ ้คนทํางานซึงเป็
่ นงานอดิเรกแปลก ๆ

หลังจากเสร็จงาน ฉู่ เซิงก็แช่นํานํ ้ าผึ

้ งและส่
้ งให ้หลิน
่
ซีเพือให ื่ าเสร็
้มีสติหลินซีดมนํ ้ จแล ้วถาม ฉู่ เซิง"ทุก
อย่างเรียบร ้อยหรือยัง" ฉู่ เซิงพยักหน้าและหลินซีแตะ
หัวของเขาแล ้วพูดว่า "Goodbye, then I'm going
to rest." หลังจากนั้นเธอก็พยายามยืนขึน้ . ส่งผลให ้
่
ร่างบางสันไปสองสามคร ้ั
งเขาก็ น่ ังลงบนโซฟาและหลับ
ไป
 ่ หลินซีหลับไปอย่างสงบ ฉู่ เซิงยิมอย่
เมือดู ้ ่
างขมขืน
เขาเพียงแค่น่ ังเฉยๆชืนชมใบหน้
่ ่ บใหลของเธอ
าทีหลั
ในขณะนี ใบหน้้ าเล็ก ๆ ของหลินซีแดงเหมือนผลไม้รมิ
ฝี ปากสีแดงของเขาเปิ ดออกเล็กน้อยและเขาสามารถ
เห็นฟันขาวเล็กน้อยร่างกายของเขามีกลินหอมของ ่
ไวน์จาง ๆ และหน้าอกของเขาก็สบกันในขณะทีเขา ่
หายใจ หลังจากนั่งข ้างหลินซีเป็ นเวลานาน ฉู่ เซิงก็
รู ้สึกว่าเขากําลังจะเมาเหมือนกัน

่ อออกมาและสัมผัสใบหน้าของหลินซี
ฉู่ เซิงยืนมื
ใบหน้าเล็ก ๆ ของเขาร ้อนเล็กน้อยและลืนเมื ่ อสั
่ มผัส
หลินซีให ้เขาสัมผัสอย่างเชือฟั ่ ง เขาเข ้าหาหลินซีอย่าง
อ่อนโยนและพิมพ ์จูบทีแก ่ ้มของเธออย่างกล ้าหาญ
หลินซีหลับไปแล ้วและไม่มก ี ารตอบสนองต่อการถูกจูบ
ของเขา หัวใจของ ฉู่ เซิงเต ้นร ัวและฝ่ ามือของเขาก็มี
่
เหงือออกอยู ่แล ้วเขารู ้ว่านี่ เป็ นการเอาเปรียบคนอืน ่ แต่
่
เขาก็ชว่ ยไม่ได ้ เมือมองไปที ริ่ มฝี ปากสีแดงทีอ่
่ อนนุ่ ม
ฉู่ เซิงยังคงโน้มตัวไปข ้างหน้า
 ้ ทงสองสร
ตังแต่ ้ั ้างความสัมพันธ ์พวกเขาก็ไม่ได ้
สนิ ทสนมกันเลยหลินซีสามารถจับมือเขาได ้ดีทสุ ี่ ดและ
ขโมยธูปเป็ นครงคราว ้ั แม้วา่ ฉู่ เซิงอยากจะไปให ้ไกล
กว่านี ้ แต่ทงคู้ั ก่ ็ย่งุ มากและสถานทีนั ่ ดพบคือบ ้านของ
้ หลินและพ่อหลินเฝ้ าดูเขาไม่กล ้าทําอะไร ครง้ั
Lin ทังปู่
้ โอกาสทีหาได
นี มี ่ ้
้ยากและผูเ้ ฒ่าทังสองไม่ ี่ ่ นและ
อยู่ทนั
เขาไม่สามารถช่วยอะไรได ้อีกต่อไป ควบคูไ่ ปกับการ
จ ้องมองของ Qi Xiao ฉู่ เซิงรู ้สึกไม่ม่นใจเล็ ั กน้อย

้
นอกจากนี เขายั ่
งรู ้เกียวกั
บ Qi Xiao เล็กน้อย
ตระกูล Qi ยังมีภม ู ห
ิ ลังในเกียวโตสภาพครอบคร ัว
ดีกว่า ฉู่ เซิงมากครงนี ้ั ้ Qi Xiao ช่วยหลินซีแก ้ไข
่ าให ้ ฉู่ เซิงไม่สบายใจมากยิงขึ
ธุรกิจซึงทํ ่ น้ ด ้วยความ
นับถือมันไม่ดเี ท่า Qi Xiao ในหลาย ๆ แง่มุมฉันจะทํา
่
อย่างไรเพือปกป้ องหลินซีและทําให ้เธอมี
่
สภาพแวดล ้อมทีปราศจากความกั งวล?

่ นหน้านี ้
เขารู ้ด ้วยว่าหลินซีกาํ ลังมองหาร ้านอยู่กอ
แต่เขาไม่สามารถช่วยเขาได ้ Qi Xiao เดินหน้าต่อไป
 ่ ก็
และเรืองนี ้ ได ้ร ับการแก ้ไขอย่างรวดเร็ว สิงนี
่ ทํ้ าให ้ ฉู่
เซิงสามารถมองเห็นช่องว่างระหว่างตัวเขากับ Qi
Xiao และทําให ้เขารู ้สึกว่าเขายังอ่อนแอเขามองไปที่
่ บใหลของหลินซีและให ้กําลังใจตัวเองใน
ใบหน้าทีหลั
ใจอย่างเงียบ ๆ : ฉู่ เซิงคุณต ้องเข ้มแข็งเท่านั้น ทางนี ้
ช่วยดูแลหลินซี.

หนึ่ งสัปดาห ์ต่อมาภายใต ้การนํ าของศาสตราจารย ์

Zhang ฉู่ เซิงและพรรคพวกของเขาเดินเข ้าไปใน
ประตูโรงพยาบาล ในฐานะโรงพยาบาลขนาดใหญ่ชน้ั
นํ าของเมืองโรงพยาบาลมีแผนกต่างๆทีอยู ่ ่ในระดับแนว
หน้าของประเทศและทุกคนต่างก็หวังว่าจะได ้ร ับ
มอบหมายให ้ไปฝึ กงานในแผนกเหล่านั้น

เป็ นรองประธานจางเป็ นผูร้ ับผิดชอบในการร ับพวก

เขาในครงนี ้ั ้ มีการประชุมสัน ้ ๆ สําหร ับทุกคนและ
โรงพยาบาลก็ต ้อนร ับนักศึกษาฝึ กงานทุกคนจากนั้น
่
จึงเริมมอบหมายงาน ่ ่ งไปทีแผนก
นักเรียนครึงหนึ ่
่ ่ งไปทีแผนกผู
ฉุ กเฉิ นและอีกครึงหนึ ่ ป้ ่ วยใน ความหมาย
ของรองคณบดี Zhang ช ัดเจนมากคุณเพิงมาถึ ่ งและ
คุณต ้องทําความคุ ้นเคยกับกระบวนการก่อนหลัง
จากนั้นสองสัปดาห ์นักเรียนเหล่านี จะแลกเปลี
้ ่
ยนกัน

ตอนที่ 101 ธุรกิจ (คํา

เตือน:

ทุกคนไม่มค ่
ี วามเห็น ฉู่ เซิงไปทีแผนกผู ป้ ่ วยในก่อน
่ างานกับหมอเก่าเมือ
และเริมทํ ่ ฉู่ เซิงใส่เสือคลุ
้ มสีขาว
่
ของเขาเขาก็เดินตามหมอทีสอนเขาไปตรวจคนไข ้ ใน
ตอนนั้นฉันรู ้สึกถึงความรู ้สึกของภารกิจทีอาชี ่ ้
พนี มอบ
ให ้เขา

่ ้นชีวต
ฉู่ เซิงเริมต ิ ใหม่และหลินซีก็มงี านยุ่งมากขึน้
่
หลังจากเช่าร ้านเราก็เริมตกแต่ งตอนนั้นไม่มี บริษท ั
ตกแต่งผูอ้ าวุโสหลายคนพับแขนเสือขึ ้ นและริ
้ ่ จะ
เริมที ่
ร ับงาน
 ี่
โชคดีทความต ้องการของทุกคนสําหร ับร ้านนั้นไม่
สูงหลินซีออกแบบสไตล ์ของร ้านด ้วยตัวเองโดยมีพน ื้
หลังสีขาวและเฉดสีม่วงทีแตกต่่ างกัน รูปแบบดูกระช ับ
และไร ้เดียงสาเนื่ องจากพืนที ้ ร่ ้านมีขนาดเล็กกันด
้ ้วย
กระจกด ้านในเป็ นห ้องผ่าตัดและด ้านนอกเป็ นร ้านทํา
ให ้ทุกคนสามารถเห็นวิธก ี ารทําขนมซึงเป็ ่ นสิงดึ
่ งดูด
วิธก
ี ารของลูกค ้า

แต่เนื่ องจากร ้านนี อยู

้ ่หา่ งจากทีที
่ หลิ
่ นซีเคยตังแผง
้
ขายเพียงเล็กน้อยจึงทําให ้ลูกค ้าเก่าบางคนหายไป
่ หากคุ
หลินซีเตรียมใจไว ้สําหร ับเรืองนี ้ ณไม่ไปหาคน
เก่าคุณ จะไม่มาตราบเท่าทีคุ ่ ณมีฝีมือดีไม่กลัวว่าจะไม่
มีลกู ค ้ามา

หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร ้อยแล ้วคุณปู่ หลินก็

มองไปทีห ่ ้องผ่าตัดโปร่งใสและรู ้สึกกังวลเล็กน้อยและ
่
พูดว่า "เสียวซี ่ กคนจะดูคณ
ไม่เหมาะทีทุ ุ ทําขนมถ ้ามี
่ ใจมองดูทก
คนทีมี ่
ั ษะของคุณอย่า เพิงจะเรี ยนรู ้ไหม "
 " คุณปู่ ไม่ต ้องกังวลฉันรู ้อยู่ในใจว่าฉันได ้ทําสิง่
สําคัญทีบ่ ้านและนํ ามาให ้โดยพืนฐานก็้ แค่นึ่งและย่าง
เท่านั้นไม่มป ี ัญหา "

ฉันโล่งใจตรงนี ้ คุณปู่ พูดว่า︰ "ถ ้าอย่างนั้นคุณ

มองออกไป แต่ตอนนี คุ ้ ณซือของกั
้ บใครคนหนึ่ งกําลัง
ยุ่งอยู่"

คําถามหลินซีก็คด ิ เช่นกันและยังไม่รู ้ว่าจะเกิดอะไร

้ บธุรกิจถ ้าธุรกิจดีการจ ้างคนงานขนาดเล็กก็ไม่
ขึนกั
เป็ นไร

งานตกแต่งใช ้เวลาเพียงหนึ่ งสัปดาห ์และสิงต่่ อไปคือ

้
การติดตังเคาน์เตอร ์และอืน ่ ๆ และใช ้เวลาอีกสัปดาห ์
้
กระจัดกระจาย คุณปู่ หลินตังใจเลื อกวันและตรงกับ
วันหยุดสุดสัปดาห ์ทีร่ ้านติมซํ
่ าของเสียวซี
่ เปิ ด
 ่ งเสริมการขายซือติ
เพือส่ ้ มซํ
่ าสามชนิ ดในร ้านติม ่
้ อร
ซําวันนี เพื ่ ับเค ้กถัวสองสี
่ ผู ้อาวุโสหลายคนปร ับเวลา
พักเป็ นพิเศษและมาทีร่ ้านของหลินซีในฐานะพนักงาน
ขายของแขก พีชายคนที่ ่
สองมี ื ตะโกนอยู่ที่
ฝีปากดียน
ประตูเขาจงใจร ้อยคําซึงดี ่ และน่ าสนใจ

่
พีชายพาลู กสะใภ ้และลูก ๆ มามอบลูกโป่ งให ้กับ
่ ้ามาในร ้าน ทันทีทเด็
เด็ก ๆ ทีเข ี่ ก ๆ เข ้าไปในร ้านพวก
เขาไม่สามารถขยับก ้าวได ้ ในเคาน์เตอร ์ใสมีของว่าง
เป็ นโหลซึงครึ่ งหนึ
่ ่ งน่ าร ักและถูกใจ แม้วา่ ราคาของติม่
้
ซําเหล่านี จะไม่ ถก
ู นัก แต่เด็ก ๆ ก็ชอบพวกเขาและ
ผูใ้ หญ่ต ้องจ่ายหนึ่ งอย่างและสองคนก็ยงั เต็มใจ

ี่ นซีเตรียมไว ้ล่วงหน้าหนึ่ งวันและซ่อนไว ้

โชคดีทหลิ
เป็ นความลับในพืนที ้ ระบบมิ
่ ฉะนั้นเขาจะยุง่ เกินไป เมือ
่
มองไปทีธุ่ รกิจทีดี
่ เช่นนี ในร
้ ่ นว่าหลินซีมี
้านและเมือเห็
งานยุ่งเพียงใดสามารถเติบโตขึนได ้ ี่ อคุณปู่
้เพียงไม่กมื
้
หลินจึงตัดสินใจว่าเขาจะขอลาในวันพรุง่ นี และมาช่ วย
หลินซี
 ไม่กวัี่ นต่อมาธุรกิจในร ้านก็คอ
่ ยๆมีเสถียรภาพเมือ ่
มองไปทีเงิ ่ นหลินซีเอาคืนพ่อ Lin ก็หวั เราะจากหูถงึ หู
ก่อนหน้านี เขากั้ ่
งวลเกียวกับการสูญเสียเงินหลังจาก
้
ทังหมดเขาต ้องจ่ายค่าเช่าตอนนี ้ พ่อหลินไม่ต ้องกังวล
อีกต่อไปคาดว่ากําไรหนึ่ งสัปดาห ์สามารถจ่ายค่าเช่า
ได ้

ในทางตรงกันข ้ามคุณปู่ หลินเป็ นห่วงหลินซีธรุ กิจ

ในร ้านก็ด ี แต่หลินซีไม่สามารถยุ่งอยู่คนเดียวได ้ดังนั้น
่
เขาจึงต ้องหางานทํา เมือครู น ้ ชายคนที
่ ี พี ่ ่
สองเข ้ามา

้
วันนี เขาทะเลาะกับผูจ้ ด ้ั
ั การ Qiu อีกครงและวิ ่
งไป
่
หาอาจารย ์เพือระบายความขมขื ่ งแต่
นตั ้ หลินซีจากไป
ผูจ้ ด ่
ั การ Qiu ก็ไม่พอใจเขาไม่กล ้าทีจะเสี ยอารมณ์
กับ Master Lin ดังนั้นเขาจึงโจมตีคนตัวเล็กสองสาม
่
คน โดยเฉพาะพีชายคนรองเขาไม่ ให ้อภัยและเขาจะ
ตอบกลับเมือถู ่ กตําหนิ ความสัมพันธ ์ระหว่างเขากับ
่ มากขึนเรื
ผู ้จัดการร ้าน Qiu เริมมี ้ อย
่ ๆ
 ่ ้ว่าหลินซีขาดพนักงานทีนี
เมือรู ่ ่ พีชายคนที
่ ่
สองเดิ น
มาด ้วยรอยยิมแบบฮิ ้ ปปี ้และพูดว่า "น้องสาว น้องสาว
ประสบความสําเร็จมากคุณสามารถให ้พีชายส่ ่ องแสง
ได ้หรือไม่"หลินซีเข ้าใจโดยธรรมชาติวา่ พีชายคนโต ่
้
ตังใจ ่ วยเขาและพูดว่า: คุณช่วยย ้ายพระ
เพือช่
โพธิสต ้ ้ไหมพีชาย
ั ว ์นี ได ่ ้
"หลังจากพูดแล ้วทังสองก็ มอง
หน้ากันและยิม้ คุณปู่ หลินไม่ใช่คนมองโลกในแง่ดค ี น
ส่วนใหญ่ไม่เต็มใจทีจะสละชี ่ วต ่ ่นคงของหน่ วยงาน
ิ ทีมั
ของร ัฐต่อไปหลินซีถ ้าธุรกิจไม่ดก ี ็ไม่ต ้องรอให ้เด็ก
ฝึ กงาน

่
ภายใต ้คําแนะนํ าของคุณปู่ หลินพีชายคนที ่
สองตก
่
ลงทีจะกลั บไปพูดคุยกับครอบคร ัวของเขาหลินซี
่
กําหนดเงือนไขของตั วเอง: นอกจากเงินเดือนประจํา
ในแต่ละเดือนแล ้วเขายังให ้โบนัสแก่ผูอ้ าวุโสตาม
ยอดขายอีกด ้วยหลินซีประเมินว่าจากยอดขายต่อ
เดือนในปัจจุบน ่
ั รายได ้ของพีชายจะต ้องเกินเงินเดือนที่
He Banzhai ให ้
 ่
พีชายคนที ่
สองเป็ ่
นคนทีสดชื ่ งนั้นฉันจึงได ้
นดั
่
พูดคุยเกียวกั ่ ้ ฉันไปทีร่ ้านและลาออกใน
บเรืองนี
้
วันรุง่ ขึนจากนั ้นไปทีร่ ้านของหลินซีเพือช่ ่ วย ด ้วย
ความช่วยเหลือของพีชายคนที ่ ่
สองหลิ นซีสามารถ
ผ่อนคลายได ้ในทีสุ ่ ด หลังจากพีชายคนที
่ ่
สองอยู่ใน
่
ร ้านได ้ 1 วันเขาก็รู ้ว่าพีสาวไม่ ได ้ปฏิบต ั ต
ิ วั ผิด

้ อนเมือใบเรี
แน่ นอนว่าสินเดื ่ ยกเก็บเงินถูกชําระ
่
พีชายคนที ่
สองก็ ี่ งใหญ่
ถอื กองความสามัคคีทยิ ่ ตอ
่ หน้า
่ องนี่ คือเงินเดือนเกือบสองเดือนของเขาใน
พีน้
Hebanzhai

ตอนที่ 102 การเลือก

่
เป็ นเรืองปกติ ่
สาํ หร ับพีชายตอนนี ้
เขาเป็ นพ่อคร ัวของ
Hebanzhai เขามีรายได ้มากมายทุกเดือนตังแต่ ้
่
พีชายคนที ่
สองจากไปผู จ้ ด
ั การ Qiu ก็อารมณ์ดแี ละ
ไม่กล ้าขัดแย ้งกับพวกเขาง่ายๆ ท ้ายทีสุ ่ ดแล ้วตอนนี ้
 ่
ร ้านค ้าก็อาศัยตัวเองและพีชายคนที ่
สามเป็ นผู ้จัดฉาก
่
แต่ผู ้อาวุโสซานมองไปทีกองเงิ นด ้วยความรู ้สึก
่
หวันไหวเล็ กน้อย

ครอบคร ัวของเขามีประชากรจํานวนมากมีพชายที ี่ ่
รอแต่งงานกับลูกสะใภ ้และพีน้ ่ องข ้างล่างซึงทํ
่ างานเป็ น
คนงานเล็ก ๆ ในโรงงานเขาทําเงินได ้ไม่มากนักเขา
ต ้องสลับกะและ ต ้องทํางานหนักเขายังไม่มท ี ก
ั ษะ เขาดู
เป็ นทุกข ์ถ ้าหลินซีสามารถร ับน้องชายของเขาได ้เขา
จะสามารถหาเงินได ้มากขึนทุ ้ กเดือน

หลังจากครุน
่ คิดอยู่นานเด็กผูซ ื่ ตย ์ก็กระซิบบอก
้ อสั
่ กฝึ กงานทังสามคนใน
ผูเ้ ป็ นนาย คุณปู่ หลินมองไปทีเด็ ้
้
บรรดาเด็กฝึ กงานทังหมดเด็ กคนนี ซื ้ อสั
่ ตย ์ทีสุ
่ ดแม้วา่
เขาจะไม่ฉลาด แต่เขาก็สามารถอดทนต่อความ
ยากลําบากได ้และเขาไม่คอ ่ ยพูดกับตัวเองเขาไม่
ต ้องการหักล ้างใบหน้าของเขา แต่เขา ไม่สามารถทํา
ได ้ในทันทียอมร ับเพียงบอกว่าจะกลับไปคุยกับหลินซี
 ระหว่างทานอาหารเย็นในตอนกลางคืนคุณปู่ หลิน
่ หลิ
และหลินซีได ้พูดคุยเรืองนี ้ นซียงั มีบางอย่างทีจะ
่
พูดคุยกับคุณปู่ ทักษะการทําอาหารของพีชายคนที่ ่
สองนั้นดีมน ั จะน่ าเสียดายถ ้าฉันเป็ นแค่คนงานเล็ก ๆ
่ ่ หลินซีWant เพือใช
ทีนี ่ ้ประโยชน์สงู สุดจากทุกสิง่

่ องของพีชาย
หลังจากการพูดคุยกันหลินซีพบพีน้ ่
่
คนทีสองและสามพี ่
ชายของพี ่
ชายคนที ่
สามชื อ่ Liu
่
Jing เขาเพิงอายุสบ ่
ิ แปดและเหมือนกับพีชายคนที ่
้ ยบเขาเห็นหลินซีใบหน้าของเขา
สามเขาเป็ นเด็กดือเงี
่ ให ้มองไปทีหลิ
แดงและเขาลดศีรษะลงเพือไม่ ่ นซีLin Xi
ี่ วมากทีสุ
มีอาการปวดหัวและเป็ นคนเจ ้าอารมณ์ทกลั ่ ด

ตอนนี ร้ ้านขายติมซํ่ าแห ้งหลินซีหวังว่าจะทําติมซํ ่ า

๊
แบบเปี ยกเช่นเกียวและ Xiaolongbao แต่ไม่มท ี างที่
จะกินในร ้านได ้ดังนั้นเขาจึงทําธุรกิจแบบซือกลั ้ บบ ้าน
ได ้เท่านั้น แน่ นอนว่าหลินซีไม่สามารถละมือในการทํา
้ ้ดังนั้นเขาจึงต ้องการให ้พีชายคนรองเข
เช่นนี ได ่ ้ามา
่
ดูแลคอก สําหร ับพีชายคนที ่
สองนี ่ ไม่มป
ี ัญหาเลย แต่
ด ้วยวิธน ้
ี ี งานอื ่ ๆ ในร ้านจะถูกส่งมอบให ้ Liu Jing
น
เช่นการขายการขายและการรวบรวมเงินกับคนอืน ่ ๆ
พวกเขาทุกคนต ้องสามารถพูดได ้ดี คําถามคือว่าคนที่
มีอารมณ์เหมือนหลิวจิงสามารถทํางานได ้ดีหรือไม่
หลินซีก็ตงคํ ้ั าถามขึนมา
้

่
หลิวจิงได ้ยินมาว่าเขาอยากจะตะโกนขายให ้คนอืน
และเขาจะเลือดออกเมือหน้่ าแดงเขาโบกมือและพูดว่า
้ ได ้"
"ไม่ฉันทําแบบนี ไม่

“ แล ้วเจ ้าต ้องการทําอะไร?” หลินซีถามอย่างอดทน

"ฉันสามารถย ้ายของทําความสะอาดและทําอะไรก็
่
ได ้" Liu Jing ก ้มหน้าลงพูดเหมือนยุง พีชายคนรองดู
่
กังวลถ ้าเป็ นพีชายของเขาเองเขาคงตบเขาไปนาน
แล ้ว
 ่
หลินซีรู ้ว่านิ สยั ใจคอของเขาไม่สามารถเปลียนแปลง
่ั
ได ้ชวขณะดั งนั้นเขาจึงต ้องอดทนโน้มน้าวเขา: "ฉันรู ้
ว่าคุณเป็ นคนทีเต็ ่ มใจทํางาน แต่ดส ู ค
ิ ณ
ุ กําลังทํางาน
้
ทังหมดที ่ ณกําลังทําอยู่ตอนนี มั
คุ ้ นถูกต ้องแล ้ว แล ้ว
คุณวางแผนทีจะทํ ่ างานหนักไปตลอดชีวต ิ น้องชาย
ของคุณยังมีงานฝี มือคุณจะทําอะไรในอนาคตคุณต ้อง
มีทก ่ จะได
ั ษะเพือที ่ ้ กในสังคม "
้ตังหลั

้ น
Liu Jing รู ้ว่าหลินซีพูดถูก แต่เขามีนิสยั แบบนี ฉั
่
ควรทําอย่างไร? พีชายคนที ่
สองดูกงั วลและตบหลังเขา
พูดว่า "คุณเป็ นเด็กตัวเล็กตัวใหญ่เจริญหน่ อยได ้ไหม
คุณจะกลัวอะไรเมือคุ ่ ณพูดกับคนอืนไม่
่ ี่ า" หลังจาก
กคํ
่ ก
ทีถู

่
ตบโดย พีชายคนที ่
สองหลิ วจิงไม่โกรธเขาจึงก ้ม
หน้าลงและไม่พูดอะไรหลินซีต ้องพูดว่า "มาทํา
ิ่ นที
ความคุ ้นเคยกันก่อนฉันจะดูวา่ มีสงอื ่ เหมาะกั
่ บคุณ
ใน
 ภายหลังหรือไม่" ด ้วยวิธน ี ี ้ Liu Jing ก็ยงั คงนิ่ งอยู่
หลินซีขอให ้เขาช่วยนวดเส ้นบะหมีให ่ ้ มีความสุขชาย
่ พละกําลังมากการทําสิงเหล่
หนุ่ มทีมี ่ ้ นเค ้กสําหร ับ
านี เป็
่
เขายังไม่ต ้องจัดการกับผู ้คน พีชายคนที ่
สองมองไปที ่
ความโกรธและโยนส่วนแบ่งของการนวดแป้ งให ้เขา
Liu Jing เป็ นคนพูดเก่งดังนั้นเขาจึงร ับมันและเขากลัว
่ ามากกว่านี เขามี
ทีจะทํ ้ กาํ ลัง

ไม่มท ่ นซีต ้องทํางานหนักขึนทั

ี างทีหลิ ้ งทํ
้ างานขาย
่
ของและเก็บเงินและรอเวลาว่างเพือไปที ่ ัวด ้านหลัง
คร
่ าขนม
เพือทํ

แม้ว่าเขาจะคัดเลือกผูม้ าใหม่ แต่กจิ การของหลินซี

่
ก็ไม่ใช่เรืองแปลกโชคดี ี่ ชายคนที
ทพี ่ ่
สองแข็ งแกร่งมาก
่
เมือเขาไม่ ย่งุ เขาก็มาช่วยหลินซี

่ าทีเพิ
ลูกค ้าเก่าพบว่าร ้านติมซํ ่ งเปิ
่ ดใหม่สามารถซือ้
๊ บและเสียวหลงเปาได
เกียวดิ ่ ่ างาน
้สําหร ับครอบคร ัวทีทํ
สองคนจะสะดวกกว่ามากซือแบบดิ ้ บปรุงอาหารและ
อาหารเย็นจะอยู่ทนั ี่ ่ น ภายในสองวันหลังจากซือกลั้ บ
่ าโดยหลิน
บ ้านผู ้อยู่อาศัยในบริเวณใกล ้เคียงรู ้ว่าไส ้ทีทํ
ซีน้ันอร่อยและมีควิ ยาวรอเพือเปิ ่ ดประตูในตอนเช ้า
ลูกค ้าบางรายแสดงความคิดเห็นและขอให ้หลินซีเปิ ด
ประตูกอ ่ พวกเขาจะได
่ นเพือที ่ ้ทําอาหารเช ้าหลังจาก
้ น
ซือมั

ในฐานะร ้านอาหารติมซํ ่ าหลินซีมก ั จะเปิ ดเวลา

8:30 น. แต่มน ั ช ้าไปหน่ อยสําหร ับการซือกลั ้ บบ ้าน
่
พีชายคนที ่
สองเสนอให ้เปิ ดประตูกอ
่ นหน้านี และ ้
หลังจากนั้นเขาจะพยายามเปิ ดประตูตอน 7 โมง
นาฬก ิ า. ผลก็คอื คนแรกทีจะมาในวั ่ ้ อ Liu
นรุง่ ขึนคื
่
Jing เมือเขามาเขาก็ คลุกบะหมีก่ ่ อน ทันทีทพี ี่ ชายคน
่
่
ทีสองมาถึ งเขาจะต ้องร ับผิดชอบในการเตรียมไส ้และ
๊
ห่อเกียวหลิ นซีเห็นว่าเขาเป็ นคนขยันและเขานวดแป้ ง
มาตลอดและเขาก็ไม่มข ี ้อตําหนิ ใด ๆหลินซีชอบ
อารมณ์ทขยั ี่ นขันแข็งและสอนเขาทําบะหมีนอกจากนี ่ ้
่
ยังมีบะหมีหลายประเภทเช่ ่ ้นบางและเส ้นหนา
นบะหมีเส
บะหมีเย็ ่ นบะหมีนํ ่ าซุ
้ ปและเส ้นก๋วยเตียวซึ๋ ่ ้วนมีความ
งล
ต ้องการแป้ งทีแตกต่ ่ างกัน Liu Jing ศึกษาอย่างจริงจัง
 ่
และใช ้เวลาไม่นานในการเพิมความหลากหลายซึ ่
งก็
๋
คือก๋วยเตียว

่ ฉู่ เซิงมาหาหลินซีเขาเห็นหลินซีก ้มศีรษะลงและ

เมือ
พูดอะไรบางอย่างกับเด็กผูช ้ ายในคร ัวด ้านหลัง
่
เด็กชายปร ับการเคลือนไหวของมื อ แต่เห็นได ้ช ัดว่าไม่
ถูกต ้อง ในทีสุ ่ ดหลินซีก็จบ ั มือของเขาและช่วยปร ับ
่
ตําแหน่ งของเขาก่อนทีเขาจะเงยหน้ ้
าขึนและแสดง
้
รอยยิมกว ้างให ้กับหลินซี

ตอนที่ 102 ทางเลือก (คํา

เตือน:

่ นผิวหนังชินหนึ
เมือเห็ ้ ่ งบินออกมาพร ้อมใบมีดหลิน
ซีพยักหน้าด ้วยความพึงพอใจในขณะนี เธอสั ้ งเกตเห็น
่ าร ้อนมองมาทีเธอและเมื
สายตาทีเร่ ่ ่
อเธอหันศีรษะไป
เธอก็พบกับคูย ่ าวและ ดวงตาทีคั่ บแคบมีเพียงแสง
 ี่
อันตรายเพียงไม่กดวงเท่ านั้นทีเผยให
่ ้เห็นในดวงตาคู่
นั้น

หลินซีเช็ดมือของเขาเดินออกจากห ้องคร ัวด ้านหลัง

่
มองไปทีใบหน้ ่ ดมนของเขาหลินซีแสร ้งทําเป็ นไม่รู ้
าทีมื
้ อทั
และยิมเพื ่ กทายเขา ฉู่ เซิงหายใจไม่ออกและถาม
่
หลินซีวา่ "เสียวซี คนนั้นเป็ นใคร"

"คนงานใหม่ชอื่ Liu Jing"

่ นซีรมิ ฝี ปากของเขากดแน่ นความ

ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
้
ไม่พอใจเกือบทังหมดของเขาถู กเขียนบนใบหน้าของ
เขา .

หลินชีโกรธและตลกและสะกิดเขานิ ด ๆ หน่ อย ๆ
่
และกล่าวว่า "เรืองอะไร? ใครบางคนจะให ้ฉันมือคุณ
ไม่มค
ี วามสุข?"
 ่
"เสียวซี เพียงส่ายเขา. มือจะหายไป." ชู Sheng
บ่น

หลินซีตกตะลึงกับเขาในเวลาต่อมาฉันจําได ้ว่าตอน
่
ทีพวกเขาเพิ ่ ไปที
งชี ้ ่ Liu Jing ทังสองมี
้ การสัมผัสกัน
ทางกายภาพและพวกเขาก็เดินโซซ ัดโซเซจริงๆแล ้ว
้ ้าทีจะมี
เด็กคนนี กล ่ ความสัมพันธ ์ทีน่่ าอึดอัดกับตัวเอง
และหลินซีก็เป็ น โกรธมากจนทําให ้เขาคาดคัน ้
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตาํ หนิ วา่ : "ฉันกําลังสอนเขา
โดยธรรมชาติจะมีการติดต่อกันทางร่างกายคุณคิด
อะไรอยู่"

่
เมือมองไปที ่ วขมวดของหลิ
คิ ้ นซีฉู่ เซิงไม่กล ้าทํา
อารมณ์อก ี ต่อไปและสัมผัสกับสถานทีที ่ หลิ
่ นซีถก ู บิด
มันเจ็บ แค่มุ่ยฉันไม่พอใจมาเล ้าโลมฉัน

่
พีชายคนที ่
สองเห็ นฉู่ เซิงและพูดอย่างแผ่วเบาว่า
"ศิษย ์น้องคุณพาฉู่ เซิงไปรอบ ๆ แล ้วฉันจะไปทีร่ ้าน"
่
สําหร ับพีชายคนที ่
สองที ่
ฉลาด ฉู่ เซิงยังคงมีความ
ประทับใจและพูดกับเขาสองสามคํา พูดตามตรงหลินซี
้
พา ฉู่ เซิงไปหาสวนกลางถนนและทังสองก็ น่ ังคุยกัน

ฉู่ เซิงพูดคุยเกียวกั่ บการฝึ กงานในโรงพยาบาลใน

ขณะทีหลิ ่ นซีพูดคุยเกียวกั ่ ้
บธุรกิจในร ้านทังสองคนที ่
ไม่ได ้เจอกันมานานได ้แบ่งปันเรืองเล็ ่ กน้อยในชีวต ิ ของ
พวกเขาและพูดคุยเกียวกั ่ บทุกอย่างในสัปดาห ์นี ฉู้ ่
เซิง's มีสห ี น้ายุ่งเหยิงบนใบหน้าของเขาหลินซีรู ้ว่าต ้อง
มีบางอย่างเกิดขึนเธอขยั้ บตําแหน่ งยืนพิง ฉู่ เซิงและ
ถามด ้วยเสียงตํ่า“ มีอะไรเกิดขึนหรื ้ อไม่?” ฉู่ เซิงพยัก
หน้าอย่างเคร่งขรึม

่ กวัี่ นทีผ่
เมือไม่ ่ านมารองคณบดี Zhang พบเขา
้
หลังจากทังสองคุ ยกันสักพักรองคณบดี Zhang เริม่
สอบถามเกียวกั ่ บชีวต ิ ของ ฉู่ เซิงในหมู่บ ้านชิงซานฉู่
เซิงไม่ต ้องการพูดถึงช่วงเวลานั้นของชีวต ิ โดยเฉพาะ
่ อ
อย่างยิงเมื ่ มันมาถึงหลินซี, ฉู่ เซิงระมัดระวังเป็ นพิเศษ
เพราะกลัวว่าเขาจะสร ้างปัญหาให ้กับหลินซีโดยการ
เม้มริมฝี ปากของเขา
 หลังจากการทดลองหลายครงโดยรองคณบดี้ั
่ นตั
Zhang ฉู่ เซิงเริมตื ่ ว ในทีสุ
่ ดรองประธานจางก็ถอน
หายใจและระบุจด ุ ประสงค ์ของเขา รองคณบดีจางมี
่
อาจารย ์ทีพาทั ้
งครอบคร ัวไปต่างประเทศในช่วงต ้น
ทศวรรษ 1960 จากนั้นการเคลือนไหวที ่ ่
กวาดล ้าง
ประเทศก็เกิดขึน้ แต่ลก ู ชายและลูกสะใภ ้คนหนึ่ งของ
ครูไม่ได ้ไปกับทุกคนจากนั้นเขาก็ขาดการติดต่อกับ
ลูกชาย

่ ทีแล
เมือปี ่ ้วครูกลับมาและเขาก็พบลูกชายของเขา
้
ตอนนี เขารู ้ว่าลูกสะใภ ้ของเขาเสียชีวต ิ แล ้วเขาให ้
กําเนิ ดเด็กชายก่อนทีลู ่ กสะใภ ้ของเขาจะเสียชีวต ิ แต่
boy หายตัวไปหา แต่ไม่มข ี า่ วเด็กคนนี ้ เดิมทีพวกเขา
ไม่มค
ี วามหวังในเรืองนี ่ ้ แต่เมือรองประธาน
่ Zhang
เห็น ฉู่ เซิงเขารู ้สึกเหมือนอาจารย ์ของตัวเองเล็กน้อย
แม้จะมีคะแนนใกล ้เคียงกัน 5 หรือ 6 คะแนนเขาจึง
่
ถาม ฉู่ เซิงเกียวกั บสถานการณ์
 “ แล ้วคุณคิดว่ายังไง?”หลินซีแสดงการยอมร ับและ
ไร ้ความสามารถเล็กน้อยสําหร ับแผนการทีเปื ่ ้อนเลือด
ของญาติ ฉู่ เซิงส่ายหัว: "ฉันไม่ได ้พูดมากเกินไปฉัน
ไม่ต ้องการรู ้จักญาติใด ๆ ฉันแค่บอกว่านี่ เป็ นไปไม่ได ้"

้ นแบบไหน?"หลินซีรู ้สึกสงสัย
"ครอบคร ัวนี เป็
่
เล็กน้อย คนทีออกไปอย่ างเด็ดขาดในเวลานั้นมี
ความสามารถโดยพืนฐาน ้ ถ ้า ฉู่ เซิงเป็ นลูกของ
้ งๆฉันกลัวว่ามันจะลําบากเล็กน้อย
ครอบคร ัวนี จริ

"ชายชราเคยอยู่ในต่างประเทศเขามีความมั่งคังใน ่
ครอบคร ัวของเขาตอนนี เขาเป็้ นศาสตราจารย ์ใน
โรงเรียนแห่งหนึ่ งฉันไม่ทราบรายละเอียดเฉพาะฉันไม่รู ้
่
ว่าเป็ นหรือไม่อย่างไรก็ตามฉัน ไม่ต ้องการทีจะจด
่
จําพวกเขา” ฉู่ เซิงไม่สนใจเกียวกั บมันทัศนคติหลินซี
้
เลิกคิวเธอรู ่ าง ๆ จะไม่ง่ายและผ่านไป
้สึกเสมอว่าสิงต่

่ นความทุกข ์ของหลินซีฉู่ เซิงจึงเปลียนเรื

เมือเห็ ่ อง่
และพูดว่า "รองประธาน Zhang ขอให ้ฉันคิดถึงทิศ
ทางการพัฒนาในอนาคตของฉันจากนั้นเขาจะช่วย
่
ฉันจัดแผนกเฉพาะส่วน เสียวซี คุณคิดว่าแผนกไหน
ดีกว่ากัน"

คุณกําลังจะไป แบ่งเป็ นแผนก?” หลินซีสงสัยว่า

้ าหร ับการฝึ กงาน
ทําไมถึงต ้องแบ่งเป็ นแผนกในตอนนี สํ

"ไม่ แต่มน
ั ไม่ใช่เรืองง่ ่
่ ายทีจะหาอาจารย ่ รอง
์ทีดี
คณบดี Zhang ขอให ้ฉันคิดเรืองนี ่ ก่
้ อนหน้านี เขาจะ
้
ได ้ช่วยฉันจัดให ้ได ้"

่ รองคณบดีZhang เป็ นคนดีจริงๆ"หลินซี

"คนทีมี
รู ้สึกเล็กน้อย ขอบคุณสําหร ับเขาหัวใจของ.

"นั่นคือใบหน้าของศาสตราจารย ์ Zhang" ฉู่ เซิง

อธิบายกับหลินซี

“ คุณคิดว่าอย่างไร?” หลินซีถาม
 “ อย่างไรก็ตามฉันไม่ไปแผนกสูตน ิ รีเวชและกุมาร
่ ๆ ก็ไม่สาํ คัญ”
เวชศาสตร ์ส่วนคนอืน

“ ทําไม?” หลินซีถามอย่างสงสัย

"กุมารน้อยเสียงดังเกินไปนรีเวชไม่แน่ นอนฉันจะ
่
จัดการกับผูห้ ญิง เสียวซี จะอิจฉา" ฉู่ เซิงดูเหมือนว่า
ฉันกําลังคิดถึงคุณ

้ ยว
หลินซีเตะเขาอย่างรุนแรง: "ฉันไม่ได ้ขีเหนี
เท่าไหร่" แต่หลินซีคด ั หนึ่ งและพูดว่า "คุณคิด
ิ อยู่พก
อย่างไรกับการผ่าตัด"หลินซีจาํ ได ้ว่าโรงพยาบาลมี
่ ยงทีสุ
ชือเสี ่ ดในด ้านการผ่าตัดสมองและการผ่าตัด
หัวใจ
ตอนที่ 103 ฝ่ ายตรงข ้าม
นี่ หมายความว่าฉันหวังว่าเขาจะไปผ่าตัด ฉู่ เซิงพยัก
หน้า: "ฉันเห็นฉันสมัครเข ้าร ับการผ่าตัด"

หลังจากนั้น ฉู่ เซิงก็สมัครเข ้าร ับการผ่าตัดและรอง

ประธาน Zhang ได ้จัดการผ่าตัดสมองให ้เขา ฉู่ เซิงยัง
เป็ นนักศึกษาเพียงคนเดียวทีไปฝึ่ กงานด ้านการผ่าตัด
สมอง

ทันทีทมี ี่ การประกาศข่าวนักเรียนต่างก็มองไปที่ ฉู่

เซิงด ้วยความอิจฉาอิจฉาและไม่พอใจ เว่ยหงจุนตบ
ไหล่ ฉู่ เซิงและพูดว่า "พีชายคุ ่ ณโชคดีมากอย่าลืม
ปฏิบต ั ต
ิ อ ่ ฉัน" Qi Xiao ไม่ง่ายเหมือน เว่ยหงจุนถ ้าไม่
้
สําคัญว่า ฉู่ เซิงจะถูกทิงเขาจะไม่ ่
เชือเขาเถอะ แต่
สถานทีที ่ เขาไปก็
่ ดเี ช่นกัน Qi Xiao และ เว่ยหงจุน
ต่างก็ถก ู จัดให ้ไปแผนกศัลยกรรมกระดูก

่
จางจือเหยาได ้ร ับมอบหมายให ้อยู่ในภาควิชา
่ งมีหลายคนทีได
อายุรศาสตร ์ทีจริ ่ ้ร ับมอบหมายให ้ไปที่
ภาควิชาอายุรศาสตร ์ แต่เขาโกรธเขาอยากไปผ่าตัด
่
อาจารย ์ทีสอนเป็ ้ งๆทําไมไม่ พวกเขา
นคนสายตาสันจริ
ไม่เห็นความดีของตัวเอง

้ เริม่
ธุรกิจไปได ้ไม่ดแี ละความร ักก็ไปได ้ไม่ดี ตังแต่
ฝึ กงานฉันเกือบจะขาดการติดต่อกับหวังเสียวหลิ ่ งและ
ชวนเธอไปทานอาหารคํ่า แต่เธอก็ไม่ออกมาอีกแล ้ว
้
ตอนนี พวกเขาไม่ ได ้ฝึ กงานในหน่ วยเดียวกันซึงไม่ ่
่
สะดวกจริงๆ เมือกดความโกรธลงในใจจางจื ่
อเหยา
จากไปด ้วยความโกรธ

ึ่
หลินซีซงทราบข่ าวได ้เตรียมของขวัญเป็ นพิเศษ
สําหร ับ ฉู่ เซิงและขอให ้เขาขอบคุณศาสตราจารย ์
Zhang และรองคณบดี Zhang สิงที ่ หลิ
่ นซีเตรียมให ้
เขาในครงนี ้ั คื้ อกล่องของขวัญหลากชนิ ดซึงมี ่ เค ้ก
กุหลาบเค ้กชบาม้วนดอกเบญจมาศและเค ้กรากบัว

นี่ คือขนมทีพั
่ ฒนาขึนใหม่
้ ่ นานมา
โดยหลินซีเมือไม่
้ อปี
นี เมื ่ ทีแล่ ้วหลินซีได ้เก็บเกียวกลี
่ บดอกและวางแผนที่
 ่ ดอกไม้เป็ นธีมซึงเป็
จะทําขนมทีมี ่ นผลิตภัณฑ ์ใหม่ที่
เธอพัฒนาขึน้

หลังจากให ้ของขวัญไม่นาน ฉู่ เซิงก็ได ้พบกับ

อาจารย ์ผู ้สอนของเขา Dr. Pei หัวหน้าแผนกผ่าตัด
้ นหมอทีมี
สมอง หมอเป่ ยคนนี เป็ ่ ประสบการณ์มากทีสุ
่ ด
ในโรงพยาบาลและเก่งทีสุ ่ ดคนหนึ่ งในประเทศ อารมณ์
ดีมห ่ สํ
ี น้ามีตาและสิงที ่ าคัญทีสุ
่ ดคือเทคนิ คทีดี
่ ทุกคน
่
ชืนชมว่ าโชคของ ฉู่ เซิงนั้นดีจริงๆ

หมอเป่ ยยึดเด็กฝึ กงานของเขามานานแล ้วคราวนี ้

เขาให ้รองประธานจางสีหน้าเขายังคงกังวลเล็กน้อยฉัน
ไม่รู ้ว่าเด็กฝึ กงานคนใหม่เป็ นยังไงถ ้าเขาไม่สามารถ
พยุงกําแพงได ้เขาก็ ไม่มท ่
ี างเลือกอืนนอกจากต ้องทํา
ปฏิเสธใบหน้าของรองคณบดีจาง

หลังจากที่ ฉู่ เซิงติดตามเขาได ้ไม่กวัี่ น Dr. Pei ก็

้ นคนอ่อนน้อมถ่อมตน
ตกหลุมร ักชายหนุ่ มคนนี เป็
ขยันหมั่นเพียรและมั่นคง วันนี มี
้ การผ่าตัดเกิดขึนและ
้
ดร. เป่ ยขอให ้ชูเซิงติ่ ดตามเขา การเผชิญหน้ากับการ
้ั
ผ่าตัดจริงเป็ นครงแรกมั ่ หลี
นเป็ นสิงที ่ กเลียงไม่
่ ่
ได ้ทีจะ
เกิดความกลัวหมอเป่ ยเตรียมพร ้อม แต่เขาไม่ได ้
คาดหวังว่าการแสดงของ ฉู่ เซิงจะทําให ้เขาประหลาด
ใจ รูปลักษณ์ยงั คงเหมือนเดิมตังแต่ ้ ต ้นจนจบและ
่
สามารถช่วยได ้ เมือออกจากห ่ ด
้องผ่าตัดดร. เป่ ยกึงพู
ติดตลกถามจือเซิงว่าคืนนี เขาจะฝั้ ่ ้านอน
นร ้ายเมือเข
หรือไม่? ฉู่ เซิงมองไปที่ Doctor Pei อย่างแปลก
ประหลาดและกล่าวว่า "อาจารย ์ในฐานะศัลยแพทย ์นี่
่
ไม่ใช่เรืองปกติ หรือ" Doctor Pei มองไปที่ ฉู่ เซิงด ้วย
่
ใบหน้าทีสงบและถอนหายใจ: "คุณคงกินคนทีมี ่ ชามนี ้
่
จริงๆ ข ้าว” เมือเขาได ้ั
้ร ับการผ่าตัดครงแรกเขาฝั นร ้าย
เป็ นเวลาหนึ่ งสัปดาห ์และเด็กคนนี มี ้ สห
ี น้าสงบ

หลังจากนั้นหมอเป่ ยก็พาชูเซิงไปกั
่ บเขาไม่วา่ เขาจะ
ทําอะไรก็ตามและยังทําให ้เขาเป็ นรอง ในการฝึ กเช่นนี ้
ฉู่ เซิงก ้าวหน้าอย่างรวดเร็ว แน่ นอนว่ามันยังก่อให ้เกิด
ความอิจฉาริษยารอบใหม่อก ี ด ้วย
 ่ เมื
ฉู่ เซิงไม่สนใจเรืองนี ้ อเร็
่ ว ๆ นี เขาสามารถพู
้ ดได ้
ว่าภูมใิ จกับงานของเขานอกจากความก ้าวหน้าในงาน
ของเขาแล ้วความสัมพันธ ์ของเขากับหลินซีก็คบ ื หน้า
ไปด ้วยเช่นกันเนื่ องจากหลินซีรู ้ว่าเขายุ่งมาก เขามา
่
หาเขาทีโรงพยาบาลทุ กครงนํ้ั าอาหารอร่อย ๆ มาให ้
เขาทุกครงที ้ั ฉั
่ นมา

ในห ้องนั่งเล่น ฉู่ เซิงและหลินซีน่ ังหันหน้าเข ้าหากัน

ฉู่ เซิงเปิ ดกล่องอาหารกลางวันปลาตุ๋นส่วนหนึ่ งของผัก
้
ต่างๆและซุปต ้มยํา ฉู่ เซิงยิมให ้กับอาหารเย็นทีมี่ สสี น
ั
และกลินหอม่

“ เร็วเข ้าคุณไม่มอี ะไรทําในภายหลังหรือ?”หลินซี

กระตุ ้นเขาก่อนที่ ฉู่ เซิงจะขยับตะเกียบของเขาก็มคี น
เข ้ามา

่ งเอิญมีอะไรให ้ฉันหรือเปล่า?” ฉี
“ มันไม่ดเี ท่าเรืองบั
เซียวพิงกรอบประตูเอามือล ้วงเข ้าไปในกระเป๋ าเสือ้
คลุมสีขาวของเขา เมือรู ่ ้ว่าหลินซีสง่ อาหารให ้ ฉู่ เซิง
 ่ ว ๆ นี เขาเห็
เมือเร็ ้ นหลินซีเดินเข ้าประตูโรงพยาบาลใน
้
วันนี ตามหลิ นซี

่ นฉี เสียวหลิ
เมือเห็ ่ ิ้
นซียมและทั กทายเขาให ้เข ้ามา
และนั่งลง ก่อนที่ ฉู่ เซิงจะปฏิเสธหลินซีพบตะเกียบคู่
หนึ่ งยืนให
่ ้ นเอามาเยอะมากถ ้า
้เขาและพูดว่า "วันนี ฉั
คุณไม่ร ังเกียจก็แบ่งปันกับฉู่ เซิง"

แน่ นอนว่าเขาไม่ร ังเกียจเขานั่งลงข ้างๆหลินซี

่ นชาและเขามองไปทีหลิ
ใบหน้าของ ฉู่ เซิงเริมเย็ ่ นซีที่
ไม่ได ้สังเกตเห็น ฉู่ เซิงมองไปที่ Qi Xiao อย่างดุเดือด
และ Qi Xiao มองไปที่ ฉู่ เซิงด ้วยรอยยิมที้ ท
่ ้าทาย ด ้วย
ความกลัวว่าหลินซีจะพบอะไรแปลก ๆ ฉู่ เซิงจึงเก็บ
ความโกรธไว ้ในใจและก ้มหน้าเพือกิ ่ น จุดประสงค ์ของ
Qi Xiao ไม่ใช่เพือกิ่ นเขากําลังทานอาหารขณะคุย
กับหลินซีสก ่ั
ั พักเสียงของ Qi Xiao ก็ดงั อยู่ทวไปใน
ห ้องร ับรอง
 ่
ทีทางเดิ นรองคณบดี Zhang กับชายชราผู ้ร่าเริง
เดินผ่านห ้องพักผ่อนเขาเห็นคนสองสามคนในห ้อง
เสียงฝี เท ้าของรองคณบดี Zhang หยุดลงและสายตา
ของเขาก็หน ั ไปที่ ฉู่ เซิงชายชราก็หยุดเช่นกัน จางรอง
คณบดีลงั เลอยู่ครูห ่ นึ่ งเคลือนไหวด
่ ้วยสายตาของเขา
และขอให ้ชายชรามองไปที่ ฉู่ เซิงทีก ่ ้มหน้าเพือกิ
่ น
ชายชรามองไปที่ ฉู่ เซิงอย่างระมัดระวังเพราะเขาก ้ม
ศีรษะลงและมองไม่ช ัด

่
รองคณบดีจางกัดฟันและขอให ้ชายชรารอทีประตู
ก่อนจะเข ้าไปในห ้องร ับรองด ้วยตัวเอง

่ กคนเห็นรองประธานจางเข ้ามาพวกเขาก็วาง
เมือทุ
ตะเกียบลงอย่างรวดเร็วหลินซีและ Qi Xiao ลุกขึนยื ้ น
และทักทายรองประธาน Zhang รองคณบดีจางตบฉู่
เซิงบนไหล่และพูดด ้วยรอยยิม: ้ "นั่งนั่งอย่านิ่ งฉันแค่
เดินผ่านไป" จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปทีจานบนโต๊ ่ ะ
้ ดได ้ดี! "Lin Xi รู ้สึกอาย
แล ้วพูดว่า "โอ ้ เตาเล็กนี เปิ
เล็กน้อยเธอไม่รู ้จักรองประธาน Zhang ดังนั้นเธอจึง
พยักหน้าให ้รองประธาน Zhang

รองประธาน Zhang เป็ นมิตรกับหลินซีมากเขาคุย

ี่
ซุบซิบกับคนไม่กคนและเดินออกจากห ้องทํางาน

ชายชราทีอยู ่ ่นอกสํานักงานสามารถมองเห็น
ใบหน้าของ ฉู่ เซิงได ้อย่างช ัดเจนและมือของเขา
่
ตืนเต ่
้นมากเขาตัวสันรองคณบดี Zhang รีบดึงคนไป
ทีห ่ ้องทํางานของเขาเมือเขามาถึ
่ งสํานักงานเขายืน ่
้
แก ้วนํ าให ่
้ชายชราเพือบรรเทาอารมณ์ ของเขาร่างกาย
และกระดูกของชายชราไม่คอ ี่
่ ยดีนัก . ในกรณี ทมี
บางอย่างเกิดขึนเขา ้ แต่ฉันไม่สามารถแบกร ับความ
ร ับผิดชอบได ้

่ ณสามารถผ่อนคลายคุณไม่สามารถ
"ลาวลีคุ
่
ตืนเต ้ ้"
้นตอนนี ได
 ่ ยกว่าลาวหลีโบกมื
ชายทีเรี ่ อของเขาหายใจเข ้าลึก
้ั
ๆ สองสามครงทรงตั ว อารมณ์ของเขาและพูดว่า "ไม่
เป็ นไรในใจฉันยังมีอกี มากมาย"

“ คุณคิดว่าเป็ นเด็กคนนั้นเหรอ” รองคณบดีจางก็

สงสัยมากเช่นกัน Mr. Li มองหาหลานชายของเขามา
หลายปี ด ้วยความหวังและความผิดหวังครงแล ้ั ้วครงเล่
้ั า
้ั เขาไม่
ฉันหวังว่าฉันจะไม่ทาํ ให ้เขาผิดหวังในครงนี ้
สามารถจ่ายได ้จริงๆ

่ าวว่า:“ มีจด
เหลาลีกล่ ุ ทีมี ่ ลกั ษณะคล ้ายกันห ้าหรือ
่
หกจุด แต่เพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอเสียวจางเรื ่ จะ
องนี ้
รบกวนคุณ” หลังจากทีเขาพู ่ ่
ดเขามองไปทีรอง
ประธานจางและรองประธานจางก็เข ้าใจโดยธรรมชาติ
ว่า เหลาลีต่ ้องการจะทําอย่างไรเขาถอนหายใจสิงนี ่ ไม่
้
จริง แต่หน
ั หน้าไปทางพีเลี ่ ยงของเขามองไปที
้ ่
ชายชรา
ผมหงอกและใบหน้าเก่าเขาไม่สามารถพูดอะไรทีจะ ่
ปฏิเสธได ้ หลังจากคิดอยู่นานจึงตอบตกลง
 ่ นเขาพยักหน้า Lao Li ก็มค
เมือเห็ ี วามสุขตบบ่า
่ คนอื
เขาแล ้วพูดว่า "ไม่ต ้องห่วงเรืองนี ้ ่
นจะไม่ รู ้แน่ นอน
ฉันรู ้ด ้วยว่าคุณอายถ ้าไม่มท ่ น จะไม่เปิ ดใจกับ
ี างอืนฉั
คุณ "ปากนี "้ เมือ ่

พูดและทําเสร็จแล ้วรองคณบดีจางต ้องคลายคําสัง่

ลาวลี:่ "ฉันจะทําโดยเร็วทีสุ
่ ด" ลาวลีพยั
่ กหน้าด ้วย
ความพึงพอใจจากนั้นก็คด ิ ว่า ลูกชายของเขาไม่พอใจ
เขาถอนหายใจเบา ๆ

้
เช ้าวันรุง่ ขึนรองคณบดี ่
Lin ไปหา ฉู่ เซิงเพือ
สนทนา หลังจากที่ ฉู่ เซิงจากไปผมและถ ้วยนํ าก็้ ถกู ใส่
ลงในกระเป๋ า ไม่นานไม่นานนายหลีถุ ่ งกระดาษคราฟท ์
ลึกลับก็ถก ู ยึดไป

่ าหลินซีกาํ ลังทําชีสวอลนัทอยู่ในคร ัว
ในร ้านติมซํ
่
พีชายคนที ่
สองเห็ นแขกมาและทักทายเขา Qi Xiao
้
ยิมให ่ ่ เพือ
้เขาอย่างเป็ นมิตรและพูดว่า "สวัสดีฉันมาทีนี ่
หาใครบางคน"
 สําหร ับ Qi Xiaoหลินซีรู ้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
่
ทีมาเยี ่ แต่ Qi Xiao ช่วยเธอได ้ยกเว ้นการให ้ของ
ยม
ว่างแก่เขาเธอจะไม่ยอมร ับคําขอบคุณจาก Qi Xiao
อีก

้
ทังสองไปทีร่ ้านค ้าเล็ก ๆ ใกล ้ ๆหลินซีซอเครื
ื้ ่ ม
องดื ่
และหาสถานทีกั ่ บ Qi Xiao เพือนั
่ ่ งลงหลินซีเดาว่า Qi
Xiao ต ้องตามหาเธอและรอให ้ Qi Xiao พูดก่อน
ใบหน้าของ Qi Xiao สงบ แต่เขารู ้สึกประหม่าและ
หายใจลําบาก หลังจากนั้นไม่นาน Qi Xiao ก็พูดใน
่ ด: "Lin Xi ฉันมีเรืองสํ
ทีสุ ่ าคัญมากทีจะพู่ ดเมือฉั
่ นมา
หาคุณ" Qi Xiao จิบโซดาและเรียกความกล ้าหาญ
่ ดว่า "Lin Xi ฉันต ้องการ รู ้จักคุณและ ฉู่
ของเขาเพือพู
เซิงตกหลุมร ักกันหรือเปล่า? "

่
เมือได ่ ่ Qi Xiao พูดหลินซีก็รู ้สึกอาย
้ยินสิงที
เล็กน้อยเธอลดศีรษะลงและหน้าแดงเล็กน้อยเมือเห็ ่ น
การกระทําของหลินซีเช่นนี หั ้ วใจของ Qi Xiao ก็จม
ลงเขาบีบหมัดและพูดต่อ: "ถ ้าอย่างนั้นหลินซีคณ
ุ คิด
อย่างไร ของฉัน? "

้
หลินซีเงยหน้าขึนอย่ างดุเดือดและมองไปที่ Qi Xiao
นี่ หมายความว่าอย่างไร?

“ ฉันชอบคุณเหมือนกันหลินซีควรคิดกับฉันไหม?”
Qi Xiao ดูจริงใจหลินซีตาบอดแล ้วเกิดอะไรขึน? ้
จํานวนครงที้ั เธอได
่ ้พบกับ Qi Xiao สามารถนับได ้
้
ด ้วยนิ วของเขาเขาจะมี ความคิดเช่นนั้นได ้อย่างไร

่ นซีจะพูด Qi Xiao ได ้หยุดสิงที

ก่อนทีหลิ ่ หลิ
่ นซี
ต ้องการพูดเขาไม่ต ้องการได ้ยินคําปฏิเสธจากปาก
ของหลินซี"Lin Xi ฉันรู ้ว่านี่ มันค่อนข ้างกะทันหันอย่า
รีบตอบฉันก่อนฉันแค่หวังว่าคุณจะให ้โอกาสฉันฉันจะ
ไม่แย่ไปกว่า ฉู่ เซิงและถึงแม้ฉันจะทําได ้ดีกว่าเขาทัง้
สอง พ่อแม่ของฉันเป็ นนายทหารและมีลก ู เพียงคน
เดียวในครอบคร ัวของฉันถ ้าคุณอยู่กบั ฉันฉันจะไม่
ปล่อยให ้คุณถูกอธรรมอย่างแน่ นอนนอกจากนี ฉั ้ นคิด
 ่ มานานแล
เรืองนี ้ ่
้วก่อนทีจะบอกคุ ่ วคราว
ณไม่ใช่เรืองช ่ั
แรงกระตุ ้น "Qi Xiaolin มักจะพูดบ่อยมากหลินซีไม่รู ้
้
จริงๆว่าเขาคัดเลือกดอกท ้อนี มาได ้อย่างไร

่
เพือบอกว่ า Qi Xiao เป็ นคนหน้าตาดีและมี
อารมณ์ดี แต่เขากับไม่โทรหาเลยหลินซีคด ิ คําพูดและ
แสดงความคิดของเขาอย่างมีชนเชิ้ั ง ฉี เซียว
่
คาดการณ์ไว ้แล ้วว่ามันจะจบลงเช่นนี ้ แต่ในใจของเขา
ก็ยงั ไม่สบายใจ

่
หลังจากดืมโซดา ่ งหลินซี
Qi Xiao ยืนยันทีจะส่
กลับไปทีร่ ้านทังสองคนเงี
้ ยบตลอดทางและบรรยากาศ
ก็คอ ่
่ นข ้างน่ าอายเมือหลิ นซีเห็นป้ ายในร ้านเธอก็เห็น
่
พีชายคนที ่
สองด ่
้วย และ Chu หลังพีชายคนที ่
สอง
Sheng.

Qi Xiao เห็น ฉู่ เซิงหยุดฝี เท ้าแล ้วยืนพิงหลินซีราว

ี ะไรเกิดขึน้ ฉู่ เซิงรู ้สึกโกรธในใจเขาเตือน
กับว่าไม่มอ
 ่
ตัวเองใจเย็นและสงบ เสียวซี ไม่ชอบการต่อสู ้คุณต ้อง
ใจเย็น ๆ .

่
ฉี เสียวที
พร่ ้อมสําหร ับการต่อสู ้มองไปทีฉู
่ ่ เซิงทีกํ
่ าลัง
ยืนนิ่ งจากนั้นหันไปมองหลินซีและพูดอย่างแผ่วเบาว่า
"เซียวซีฉันจะไปก่อนคิดถึงสิงที่ ฉั
่ นพูดฉันจะเสมอ รอ
ก่อนลาก่อน "

ตอนที่ 104

ร่างของ Qi Xiao หายไปในฝูงชนใบหน้าของ ฉู่ เซิงก็

มืดมนและสามารถหยดหมึกได ้ พีชายคนที ่ ่
สองได ้ยิน
ว่ามีปัญหาในคําพูดของ Qi Xiao จากนั้นก็เหลือบ
มองไปที่ ฉู่ เซิงทีปกคลุ
่ ้
มไปด ้วยเมฆและรู ้ว่าทังสองคน
ต ้องมีปัญหาและพูดว่า: "น้องสาวคุณเหนื่ อยเมือเร็ ่ วๆ
นี ้ มิฉะนั้นคุณจะหยุดพักในช่วงบ่ายมันหายากสําหร ับ
Chu มาทีนี ่ ่ ไปช ้อปปิ ้งกับพวกคุณสองคนกันเถอะของ
ในร ้านคือฉันและเสียวหลิ่ ว "หลังจากพูดเสร็จเขาก็
ขยิบตาให ้หลิวจิงมันเป็ น หายากทีความคิ ่ ดของ Liu
 ่
Jing จะตามจังหวะของพีชายคนที ่
สองและเขายั
ง
ช ักชวนให ้หลินซีกลับไปพักผ่อน

ฉู่ เซิงก ้มหน้าและไม่พูดอะไรหลินซีเข ้าใจแล ้วว่าเขา

หมายถึงอะไรเขาต ้องการอธิบายให ้ ฉู่ เซิงเข ้าใจว่าเกิด
้
อะไรขึนในวั ้ นซีเก็บข ้าวของของเขาและตอน
นนี หลิ
แรกต ้องการถาม ฉู่ เซิงว่าเขาอยากไปเล่นทีไหน ่ ด ้วย
เหตุนี ้ ฉู่ เซิงจึงพาหลินซีกลับไปทีบ่ ้านของ Lin โดยไม่
พูดอะไรสักคํา

ทันทีทเดิี่ นเข ้าไปในประตูโดยไม่ยอมให ้หลินซีพูด

ฉู่ เซิงก็กอดหลินซีไว ้ก่อนทีหลิ ่ นซีจะตอบกลับปากของ
เธอก็ถก ้
ู ปิ ดกันหลิ ่ าร ้อน
นซีรู ้สึกได ้ถึงจิตใจของเขาทีเร่
และสัญชาตญาณต ้องการทีจะผลั ่ กเขาออกไปใน
ขณะนี ้ ฉู่ เซิงเหมือนสัตว ์ร ้ายทีกํ ่ าลังโกรธหลินซีไม่
สามารถต ้านทานได ้เขากดหลินซีเข ้ากับกําแพง
โดยตรงและจูบเธออย่างลวก ๆหลินซีต ้องการผลักเขา
ออกไป แต่ความแข็งแกร่งของ ฉู่ เซิงนั้นมากเกินกว่าที่
เธอจะต ้านทานได ้ ด ้วยความเจ็บปวดและความ
 ้
โศกเศร ้านํ าตาของหลิ
นซีเต็มไปด ้วยขนตาของเขา
้
และหยดนํ าตาไหลลงมาที ่ ้มของเขาและ ฉู่ เซิงก็ได ้
แก
้
ลิมรสรสเค็ ม

เขาปล่อยมือของหลินซีอย่างช ้าๆมือทีถู ่ กหลอกก็

ถูกปล่อยออกมามือของหลินซีเลือนไปด ่ ้านข ้างของ
เขาอย่างอ่อนแรง ฉู่ เซิงรู ้ว่าเขากําลังมีปัญหาและความ
่ อยู่ในใจของเขาก็คอ
โกรธทีมี ่ ยๆหายไปอย่างช ้าๆ
กลับ.

่ อออกไปเพือเช็
ฉู่ เซิงยืนมื ่ ดรอยนํ าตาบนใบหน้
้ า
ของหลินซี"เสียวซี ่ " เสียงของ ฉู่ เซิงแหบแห ้งและ
กระวนกระวายเล็กน้อยหลินซีหน ั หน้าของเขาไม่
ต ้องการเห็นเขา "เสียวซี ่ " ฉู่ เซิงเรียกเธออีกครง้ั "ฉัน
ผิดเองตอนนี ฉั ้ นรู ้สึกเวียนหัวมาก"

"ออกไปฉันไม่อยากเห็นคุณ"หลินซีพูดอย่างร ้องไห ้
 "ไม่เซียวซีอย่าขับไล่ฉันไป" ฉู่ เซิงขอร ้องเขา
อยากจะหันหน้าของหลินซีออกไป แต่หลินซีผลักมือ
ของเขาออกไปอย่างไม่ไยดี ฉู่ เซิงรู ้ว่าเขาไม่สามารถ
ไปได ้ถ ้าเขาจากไปหลินซีอาจไม่สนใจเขาจริงๆเขา
กอดหลินซีไว ้ในอ ้อมแขนของเขาเบา ๆ และขอโทษ
ด ้วยเสียงตํ่า: "ฉันขอโทษฉันสับสนฉันไม่ควรเมือไหร่่
่
ฉันเสียอารมณ์กบั คุณพีชายคนที ่
สองบอกว่ าคุณกําลัง
จะออกไปกับ Qi Xiao และฉันก็เป็ นลมยกโทษให ้ฉัน
้ั
สักครงโอเคฉั ้ กในอนาคต "
นจะไม่เป็ นแบบนี อี

ู ควบคุมตัวใน แขนของเขานิ่ ง แม้วา่ เขาจะ

หลินซีถก
โกรธเล็กน้อย แต่หลินซีก็รู ้อยู่ในใจว่า ฉู่ เซิงยึดมั่นกับ
เขามาตลอดในความสัมพันธ ์นี ้ ฉู่ เซิงเป็ นคนทีให ่ ้มาก
้
ขึนและกั ่
งวลเกียวกับผลกําไรและการสูญเสียมากกว่า

่ ้สึกว่าร่างกายของหลินซีไม่แข็งอีกต่อไป ฉู่ เซิง

เมือรู
้
เช็ดนํ าตาให ้
้หลินซีอย่างระมัดระวังและเกลียกล่อมหลิน
ซีเป็ นเวลานานในทีสุ ่ ดหลินซีก็เต็มใจทีจะหั
่ นศีรษะและ
มองไปทีเขา ่ ้
ในตอนนี ดวงตาของหลิ นซีบวมเล็กน้อย
และ ฉู่ เซิงก็รู ้สึกไม่สบายใจมากแค่น้ันเขาก็รู ้แล ้วว่า
้
ตอนนี เขาเป็ ่ ไหน
นลูกครึงแค่

่
เขาค่อยๆเคลือนไปข ่
้างหน้าและจูบทีดวงตาของ
หลินซีLin Xi ผลักเขาออกไปด ้วยความรําคาญดวงตา
่ งร
ทีเพิ ่ ้องไห ้ยังคงชุม ้
่ ชืนและขนตายาวของเขาสั ่
น
เล็กน้อยทําให ้ ฉู่ เซิงคันเล็กน้อยจนเกาหลินซีไม่ได ้
้
ตังใจที ่
จะปล่ อยเขาไปง่ายๆ แต่จบ ่
ั เขาไปทีโซฟาและคุย
กับเขา

่ สํ
สิงที ่ าคัญทีสุ่ ดสําหร ับทังสองคนที
้ ่ งเริ
เพิ ่ มต ่ ้นคือ
่
การเชือใจซึ ่ นและกันซึงเห็
งกั ่ นได ้ช ัดว่าเป็ นสิงที่ ่ ฉู่ เซิง
ไม่เข ้าใจเลยหลินซีอธิบายให ้เขาฟังอย่างอดทนและ
ยอมร ับความตังใจของ้ Qi Xiao อย่างตรงไปตรงมา
่
หลังจากฟังเรืองราวของหลิ นซีใบหน้าของ ฉู่ เซิงก็
กลับมามืดอีกครงหลิ ้ั นซีจะไม่รู ้ความคิดของเขาได ้
อย่างไรและให ้ความรู ้เขาด ้วยการพูดหน้าตรง: "ถ ้า
คุณกล ้าทีจะยุ่ ่งฉันจะไม่สนใจคุณคุณต ้องเรียนรู ้ทีจะ ่
่
เชือใจฉั นและฉันจะจัดการเรืองนี ่ "้ ฉู่ เซิงรู ้หลินซีเขาไม่
ต ้องการต่อสู ้ด ้วยตัวเองแม้วา่ เขาจะไม่เต็มใจ แต่เขาก็
่ วยุ
่ หลินซีในตอนนี ้
ไม่กล ้าทีจะยั

่
เมือหลิ
นซีฝึกเสร็จ ฉู่ เซิงเห็นว่าหลินซีไม่โกรธอีก
แล ้วเขาจับมือหลินซีแล ้วพูดว่า "Xiao Xi คุณไม่โกรธ
อีกแล ้ว"หลินซีไม่ตอบ แต่มองเขาเปล่า ๆ .

"คุณยังคงโกรธอยู่ฉันจะปลอบโยนคุณ" หลังจาก
พูดจบเขาก็จบ ี่
ู หลินซีทใบหน้ าหลินซีกระโดดขึนใน ้
ทันใดความกล ้าของผูช ้ ายคนนี ก็้ เพิมขึ
่ น้ ฉู่ เซิงขยับไป
ข ้างหน้าอย่างทะเล ้นและกําลังจะกอดหลินซีอก ี ครง้ั
หลินซีผลักเขาสองสามครงในที ้ั ่ ดเขาก็ไม่มแี รงทีจะ
สุ ่
สร ้างปัญหากับเขาได ้เขาหลับตาลงในอ ้อมแขนและมี
เพียง ฟังจากความเงียบเสียงผูช ้ ายพูดว่า "เสียวซี่ ฉัน
้ กฉันขอโทษ"
จะไม่ทาํ แบบนี อี

่ั
พายุผ่านไปชวคราวเช่ นนี ้ แต่ความสัมพันธ ์ระหว่าง
ฉู่ เซิงและ Qi Xiao กลับแข็งกร ้าวมากขึนเรื ้ อย
่ ๆ จน
่ พูด จางจือหยาเห็
เกือบจะ จุดทีไม่ ่ ้
นว่าทังสองไม่ มี
ความกลัวใด ๆ และก็แอบภูมใิ จ อย่างไรก็ตามวันล่าสุด
่
ของจางจือเหยาไม่ ่ ายเขาไม่ได ้ติดต่อหวัง
ใช่เรืองง่
่
เสียวหลิ
งมานานแล ้ว

หน่ วยฝึ กงานของหวังเสียวหลิ ่ งอยู่ใกล ้กับบ ้านของ

่ ว ๆ นี เธอกลั
เธอเมือเร็ ้ ่
บบ ้านไปอยู่ แต่ยงั มีหวังเสียวเจิ น้
ลูกพีลู่ กน้องของเธออยู่ทบ ี่ ้านเมือเธอคิ
่ ดถึงหวังเสียว่
้
เจินWang ่
เสียวหลิ งก็โกรธ หลังจากพบแพทย ์หลาย
คนผลก็คอื เท ้าของเธอไม่รอด แต่เธอปฏิเสธทีจะ ่
ออกไปและต ้องการหางานทําในเมือง หวังเสียวหลิ ่ ง
เม้มริมฝี ปากอย่างดูถก ู ใครจะอยากให ้คนอย่างเธอมี
การศึกษา แต่ไม่มก ี ารศึกษาและไม่มค ี วามสามารถ
ต ้องขอบคุณความเมตตาของพ่อเขายังคงพยายาม
อย่างเต็มทีเพื ่ อหาทางให
่ ้เธอ

ตอนที่ 104 Nao Teng (คํา

เตือน:
ถ ้าจะบอกว่าการทํางานหนักให ้ผลตอบแทนพ่อของ
Wang ก็หางานให ้หวังเสียวเจิ่ ้ างานด ้านโลจิสติกส ์
นทํ
ในโรงงานแม้วา่ เงินเดือนจะไม่สงู แต่เขาก็สามารถ
้ ตวั เองได ้ดูเหมือนว่าจะเป็ นหนึ่ งในนั้น เป็ นสิงที
เลียงดู ่ ดี่
่
แต่ก็หมายความว่าหวังเสียวเจิ ้
นจะยั งคงอยู่ที่

่
บ ้านของ Wangหวังเสียวหลิ ่ ้องเดิมของ
งมองไปทีห
่
เธอและเต็มไปด ้วยสิงของมากมายของหวั ่
งเสียวเจิ น้
เธอโกรธมากจนรากฟันของเธอถูก คันมาก

พ่อของ Wang รู ้ด ้วยว่าลูกสาวของเขาอารมณ์เสีย

แนะนํ าลูกสาวเป็ นการส่วนตัว: "ไม่ต ้องกังวลทนอยู่กบั
ฉันอีกสักสองสามวันพ่อของฉันกําลังมองหาใครสัก
้
คนสําหร ับเธอในวันนี และมั ่
นจะดีเมือเธอ จะแต่งงานกัน
่
"Wang เสียวหลิ งไม่มท ่
ี างเลือกอืนนอกจากต ้อง
่
อดทน แต่เธอไม่เต็มใจทีจะอยู ่บ ้านคือการไปหา Yu
Qiuwan
 โชคของ Yu Qiu แย่ลงเล็กน้อยแทนทีจะร่ ่ วมกับ
่
หวังเสียวหลิ งเธอไปโรงพยาบาลเทศบาลแห่งอืนซึ ่ งไม่่
ดีเท่าทีที่ หวั
่ งเสียวหลิ
่ ้ ่หวังเสียวหลิ
งตังอยู ่ งยืนอยู่ที่
ทางเข ้าโรงพยาบาลและรอให ้ Yu Qiu ออกมา
หลังจากรอมานานในทีสุ ่ ดเธอก็รอ Yu Qiushan
่
มาถึงช ้าหวังเสียวหลิ งทําหน้ามุ่ยและบ่น: "ทําไมคุณช ้า
จังฉันมี รอสักครูค ่ ณ ่
ุ จะสบายดี "Yu Qiu วิงไปสอง
สามก ้าวและกล่าวขอโทษ:" ฉันขอโทษมีบางอย่าง
ตอนนี ฉั ้ นทําได ้แค่จด ่
ั การกับมันก่อนทีจะออกมาฉั นจะ
กังวล ฉันจะขอให ้คุณกินคุณไม่พอใจหรือไม่ "

ในขณะนี เสี ้ ยงของชายคนหนึ่ งดังขึนด ้ ้านหลัง Yu

Qiu:" น้อยกว่านี เป็ ้ นเพือนร่
่ ้ั
วมชนของคุ ณหรือไม่
"Wang เสียวหลิ ่ งสังเกตเห็นเพียงว่าด ้านหลัง Yu Qiu
เป็ นสุภาพบุรษ ุ อายุประมาณยีสิ ่ บหลายปี หน้าตาขาวใส
บริสทุ ธิ ์ หวังเสียวหลิ
่ งลดอารมณ์ของเธอและยิมที ้ ดี
่ Yu
้
Qiu แนะนํ าให ้ทังสองคนรู ้ นเพือน
้ว่าชายคนนี เป็ ่
ร่วมงานของ Yu Qiu และนามสกุลของเขาคือ Wang
หมอหวังทักทายหวังเสียวหลิ ่ งอย่างสุภาพคุยกันอีก
สองสามคําจากนั้นก็จากไป
 ่
หวังเสียวหลิ งเห็นอวีชิ ้ วสุภาพกับเขามากและถาม
อย่างเงียบ ๆ ว่าทําไม ปรากฎว่าพ่อของหมอฮวังเป็ น
ผู ้นํ าของโรงพยาบาลนี แม้ ้ วา่ เขาจะเป็ นผูน้ ํ าด ้านการ
ขนส่ง แต่เขาก็ยงั มีอาํ นาจอยู่บ ้าง ดร. หวังคนนี จบ ้
การศึกษาจากมหาวิทยาลัย J และทุกคนเป็ นศิษย ์เก่า
่
หวังเสียวหลิ งรู ้สึกว่านิ สยั ของ Dr. Wang ค่อนข ้าง
คล ้ายกับนิ สยั ของ ฉู่ เซิงแม้ว่าเธอจะไม่ได ้มีนิสยั เย็นชา
ของ ฉู่ เซิงแต่เธอก็ยงั คงหล่อเหลา

่
เพือนที ่ ทฉั
ดี ี่ นไม่ได ้เจอมานานเพือไปช่ ้อปปิ ้ง
้
ด ้วยกันทังสองคนมี ่ สนสุ
หวั ข ้อทีไม่ ิ ้ ดโดยธรรมชาติหวัง
่
เสียวหลิ ้
งตังใจสอบถามและ Yu Qiu กล่าวเกียวกั่ บ
สถานการณ์ของ Dr. Wang ในทีสุ ่ ดหวังเสียวหลิ
่ งก็
กลับบ ้านอย่างอารมณ์ดี

่
เมือเธอกลับถึงบ ้านในวันนี หวั ่
้ งเสียวหลิ งพบว่า
บรรยากาศทีบ ่ ้านดูดเี ป็ นพิเศษหวังเสียวเจิ
่ ้ าลังคุย
นกํ
กับ Dad Wang ด ้วยสีหน้าเขินอายทังสองหยุ ้ ดพูด
 ่
เมือเธอเห็ ่
นหวังเสียวหลิ
งกลับมา ดวงตาของหวัง
่
เสียวหลิ งกลอกไปมาและเธอก็ไม่ได ้พูดอะไรในตอน
กลางคืนเธอแอบสอบถามกับแม่หวัง แม่หวังปิ ดปาก
เธอด ้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า "พ่อของคุณหาคู่
่
ให ้เสียวเจิ ้
นและไปนั ดบอดในคืนถัดไปฉันได ้ยินมาว่า
ชายคนนี อยู้ ใ่ นสภาพดีเขาเป็ นคนขับรถและวิงเป็
่ น
ระยะทางไกล"

่
หวังเสียวหลิ งพูดด ้วยสีหน้าดูถก ู เหยียดหยามและ
ลดเสียงของเธอ "ไม่เลวเหรอ!" แม่หวังดึงแขนเสือของ ้
เธอและพูดอย่างหยาบคาย: "ผู ้คนไม่ชอบเสียวเจิ ่ ้
นใน
่
ฐานะคนง่อย แต่เผาเครืองหอมให ้สูงและพูดดีๆ ,
แต่งงานออกไปเร็ว ๆ ไม่ดน ่
ี ะ! อย่าพูดเรืองไร ้สาระต่อ
หน้าลูกพีลู ่ กน้องเข ้าใจมัย?”
้

"แม่ดส ิ่ คุ
ู งที ่ ณพูดฉันไม่ได ้โง่" หวังเสียวหลิ
่ งกอด
แขนของแม่หวังและทําเหมือนเด็กทารก
 ้
ขณะนี ในโรงแรมแห่ งหนึ่ งในเมืองชายชรากําลังเอน
กายอยู่บนโซฟาพร ้อมกับภาพถ่ายสีเหลืองในมือใน
ภาพหนุ่ มสาวคูห ่ นึ่ งในวัยยีสิ
่ บต ้น ๆ กําลังกอดกันและ
้
ยิมหวานให ้กล ้อง เหล่าลีกํ่ าลังมองดูภาพถ่ายเขาลูบ
ภาพกลุม่ ด ้วยมือเก่าของเขาเพือระลึ ่ ่
กถึงช่วงเวลาทีดี

ประตูถก ู เคาะและผูช ้ ว่ ยของเขาก็เข ้ามาดูเหมือนจะ

ร ับรู ้ Lao Li มองไปทีผู ่ ช ้ ว่ ยอย่างคาดหวังและคําพูด
ของผูช ้ ว่ ยก็ไม่ทําให ้เขาผิดหวังแน่ นอนมันเป็ นสายที่
รอคอยมานาน เฒ่าหลีวางรู ่ ปถ่ายไว ้บนโต๊ะกาแฟและ
เดินไปทีห ่ ับโทรศัพท ์ใบหน้าของเขา
่ ้องถัดไปเพือร
ยังคงสงบ แต่มอ ่ นเล็
ื ทีสั่ กน้อยของเขาได ้ทรยศต่อ
หัวใจของเขาแล ้ว

ี่ าทําให ้ชายชราหลังนํ
คําพูดไม่กคํ ่ าตาเมื
้ ่ กฝ่ าย
ออี
ื่ อของเขาและใบหน้าของ
วางสายโทรศัพท ์ผู ้ร ับก็ลนมื
่
เขาก็เปลียนไปอย่ างมากผูช ้ ว่ ยรีบหยิบยาและส่งให ้ลาว
ลี่
 หลังจากปร ับตัวเป็ นเวลานานในทีสุ ่ ด Lao Li ก็
ผ่อนคลายลงเขาจับมือผูช ้ ว่ ยและกําช ับ: "รีบไปพบรอง
คณบดี Zhang และบอกว่าฉันมีเรืองด่ ่ วนกับเขา
่
เพือให ้เขามาหาฉันได ้ทันที "อีก

หนึ่ งชวโมงต่
่ั อมารองจางคณบดีรบี มาและเมือเขา ่
ทราบข่าวรองคณบดีจางก็รู ้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
เขาไม่คด ิ ว่ามันจะบังเอิญขนาดนี ้ ฉู่ เซิงเป็ นหลานของ
่ งๆ เหลาลีเดิ
ลาวลีจริ ่ นกลับไปมาในบ ้านโดยพูดคุยกับ
้ นจะไปหาเขา
รองคณบดีจาง“ คุณคิดว่าพรุง่ นี ฉั
โดยตรงและพูดว่ามันจะกะทันหันเกินไปหรือไม่หรือฉัน
จะไปบ ้านของเขาและไปเยียมพ่่ อแม่บญ ุ ธรรมของเขา
ก่อน หรือคุณจะทดสอบเขาก่อนและดูวา่ เขา
หมายความว่าอย่างไร? "

่
เมือมองไปที ่
เหลาลี
ที่ ตื่ นเต
่ ้นใบหน้าของรองประธาน
จางก็น่าเกลียดเล็กน้อยเขาก ้มศีรษะและพูดคุย
่
เกียวกั ี่
บสถานการณ์ทเขาสอบถามจากศาสตราจารย ์
จาง ใบหน้าของ Lao Li จมลงในทันทีและความสุข
 ้
ก่อนหน้านี ของเขาถู ่ ้วยความโกรธ หาก
กแทนทีด
ไม่ได ้ร ับการบ่มเพาะมานานหลายปี เขาคงจะสาปแช่ง
คนประเภทนี เป็ ้ นอย่างไรหลานชายทีน่่ าสงสารของเขา
ไม่รู ้ว่าเขาต ้องทนทุกข ์ทรมานมากแค่ไหนและเขาต ้อง
ทนทุกข ์ทรมานแค่ไหน

ตอนที่ 105 ไม่แยแส

รองคณบดี Zhang ต ้องปลอบโยนเขา: "อันทีจริ ่ งฉัน
่
ก็รู ้แนวคิดทัวไปจากพี ่
ชายของฉั ่
นฉันเดาว่าพีชายของ
ฉันไม่คอ ่
่ ยช ัดเจนเกียวกั ่ เฉพาะเจาะจงไม่
บสิงที ่ เช่นนั้น
อย่ารีบจําญาติของคุณก่อนและ ติดต่อกับเด็กคนนี ้
ก่อนตอนนี เป็้ นอย่างไรบ ้าง "

่ ้าใจว่ารองคณบดีจางหมายถึงอะไรเพราะ
เหลาลีเข
กลัวว่าเด็กคนนี ต้ ้องทนทุกข ์ทรมานมากเกินไปและไม่
ี่
พอใจพ่อแม่ทขาดความร ่ ่ งอยู่สก
ับผิดชอบ เหล่าลีนั ั
พัก แต่ก็พยักหน้าในทีสุ ่ ด ในความเป็ นจริงมีสงหนึ
ิ่ ่ งที่
่
รองคณบดี Zhang ไม่ได ้พูดเมือเขาและ ฉู่ เซิง
่
สอบถามเกียวกั บประสบการณ์ชวี ต ิ ของเขาก่อนหน้านี ้
 ่ าให ้รองคณบดี
ฉู่ เซิงแสดงความรู ้สึกปฏิเสธซึงทํ
่
Zhang รู ้สึกว่าเป็ นเรืองยากที ่ ดการ
จะจั

วันรุง่ ขึน้ ฉู่ เซิงรู ้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติดเู หมือน

เขาจะมีความรู ้สึกเหมือนถูกจ ้องมอง แต่เมือสั ่ งเกตเห็น
ดูเหมือนว่ามันจะกลายเป็ นภาพลวงตาของตัวเองอีก
ครง้ั

้ นเวลาหลายวันติดต่อกัน ฉู่ เซิง

เหตุการณ์นีเป็
่ วและความลึกลับก็ถก
ตืนตั ู เปิ ดเผยในสํานักงานของ
รองประธานาธิบดี Zhang

Lao Li และ ฉู่ เซิงนั่งหันหน้าเข ้าหากันรองคณบดี

Zhang แนะนํ าให ้รู ้จักกับฉู่ เซิง: "นี่ คือศาสตราจารย ์
แพทย ์ของมหาวิทยาลัยแห่งชาติจน ี Lao Li" ฉู่ เซิงลุก
้
ขึนและกล่ าวทักทาย Lao Li ด ้วยท่าทางสุภาพ
สําหร ับ ฉู่ เซิงนี่ คืออาจารย ์ทีประสบความสํ
่ าเร็จอย่าง
มากในด ้านการแพทย ์สําหร ับ Lao Li การเผชิญหน้า
กับชายหนุ่ มทีไม่ ่ ธรรมดาคนนี ซึ ้ งเป็
่ นหลานชายที่
หายไปนานของเขา Lao Li ไม่สามารถช่วยให ้ดวงตา
้
ของเขากลายเป็ นสีแดงได ้รองคณบดีรบี ปัด ขึนสนาม
้ ้เวลา 1 ชวโมงเต็
ให ้เขาบทสนทนานี ใช ่ั ่
มต่อมาเมือรอง
่ ่ อยแล ้วการประชุมก็
คณบดีจางเห็นว่าคุณหลีเหนื
้ ดลง
สินสุ

่
เมือออกจากประตู ้ อนโยนบน
ห ้องทํางานรอยยิมอ่
ใบหน้าของ ฉู่ เซิงก็ลดลงและดวงตาของเขาก็เย็นชา
เขารู ้สึกได ้อย่างช ัดเจนถึงความกระตือรือร ้นและความ
คาดหวังของผู ้เฒ่าหลีเมื ่ อเขาเห็
่ ้
นเขาและคิวของทั ง้
สองก็เกือบจะตรงกับ เหมือนกันในฐานะนักศึกษา
แพทย ์เขาเข ้าใจดีโดยธรรมชาติวา่ นี่ หมายถึงอะไรและ
เขายังเล่นกลยุทธ ์วงเวียนแบบนี เมื ้ อเขาเป็
่ นคนโง่?

ในอีกไม่กวัี่ นข ้างหน้า ฉู่ เซิงอาจมี "เรืองบั

่ งเอิญ"
กับ Lao Li ทุกวันและ Lao Li ก็คย ุ กับเขาอย่าง
กระตือรือร ้น ฉู่ เซิงยังคงรูปลักษณ์ทอ่ ี่ อนน้อมถ่อมตน
และสุภาพของเขาและค่อนข ้างดูถก ู ในใจของเขา
 ในไม่ช ้าข่าวลือทีว่่ า ฉู่ เซิงเป็ นทีชื ่ นชอบของ
่
ศาสตราจารย ์ทีมี ่ ชอเสี
ื่ ยงทีแพร่ ่ กระจายในโรงพยาบาล
และแม้แต่ เว่ยหงจุนก็อดไม่ได ้ทีจะล ่ ้อเล่นกับ ฉู่ เซิงแต่
ฉู่ เซิงก็ยงั คงมีสห
ี น้าสงบ เพือนร่ ่ ้ั
วมชนหลายคนถามถึ ง
่
ทีมาของชายชราคนนี ้
และทํ าไม ฉู่ เซิงถึงเข ้าตาเขาได ้

่
จางจือเหยานั ่ งอยู่คนเดียวทีมุ ่ มหน้าบึงตึ้ งในช่วงไม่ก ี่
วันทีผ่ ่ านมาเขาขอให ้หวังเสียวหลิ ่ งออกมา แต่หวัง
่
เสียวหลิ งปฏิเสธโดยบอกว่าการฝึ กงานนั้นเหนื่ อย
่
เกินไปและเธอไม่เต็มใจทีจะออกมาจางจื ่
อเหยาไม่ ได ้โง่
เขาเข ้าใจว่านี่ เป็ นเพียงข ้ออ ้างเขากังวลว่าหลังจาก
การฝึ กงานของหวังเสียวหลิ ่ งเขาจะตกหลุมร ักคนอืน ่ ๆ
ในช่วงไม่กวัี่ นทีผ่ ่ านมาเขาได ้สอบถามเกียวกั ่ บบาง
่
เรืองโดยเฉพาะกั บหลาย ๆ คนใน หน่ วยงานของหวัง
่
เสียวหลิ งแสดงความสุภาพของเธอ แต่เขาอยู่ห่างไกล
จากหวังเสียวหลิ ่ งและไม่มอ ่
ี ะไรทีเขาสามารถทํ าได ้ใน
ขณะทีเขามี ่ ความสุข แต่ ฉู่ เซิงโชคดีทมี ี่ แฟนของเขา
มาส่งอาหารสองครงในสามวั ้ั น และได ้ร ับเลือกให ้เข ้า
แผนกในฝันของเขาความคิดของศาสตราจารย ์ไม่วา่
่ ๆจะเป็ นอย่างไร
สิงดี
 ่ กถึงแฟนสาวของ ฉู่ เซิงแล ้วจางจือเหยาก็
เมือนึ ่ ต ้อง
ถอนหายใจเธอดูดแี ละมีทก ่
ั ษะในการทําอาหารทีดี
แม้ว่างานจะแย่ลงเล็กน้อย แต่ถ ้าแฟนของเขาสามารถ
่ กถึงสิงนี
รู ้ร ้อนรู ้หนาวเขาก็ยอมร ับได ้ เมือนึ ่ เขามองไป
้
่
ทีดวงตาของ ่ ลง
ฉู่ เซิงยิงแย่

่
หวังเสียวหลิ งรู ้สึกภาคภูมใิ จอย่างมากกับสายลมใน
ฤดูใบไม้ผลิเมือเร็ ่ ว ๆ นี เนื้ ่ องจากลูกพีลู ่ กน้องของเธอ
่
เริมตกหลุ มร ักและอารมณ์ของเธอก็ลดลงมากชายคน
้ งถือว่ามีมารยาทเธอเชิญหวังเสียวเจิ
นี จึ ่ ้
นออกไปเล่ น
ในสองวันและซืออาหารอร่ ้ ่
อยให ้เธอ แม้วา่ หวังเสียวห
ลิงจะดูถก ู ผูช ้
้ ายคนนี ความยาวก็ ่ วนสูงไม่ได ้สูง
เฉลียส่
และคน ๆ นั้นค่อนข ้างแข็งแรง แต่ก็เกินพอทีจะเข ่ ้ากับ
ลูกพีลู่ กน้องทีง่่ อยของเขาได ้ และฉันได ้พบกับดร. วัง
สองครงที ้ั นี ่ ่ และเมือฉั
่ นจงใจหลีกเลียง ่ Yu Qiu ฉันจะ
เห็นว่าดร. ตอนนี เธอกํ ้ ่
าลังถามเกียวกั บสถานการณ์
เฉพาะของดร. หวังหากเงือนไขดี ่ เธอยังสามารถ
พิจารณาได ้
 ่
วังเสียวหลิ ้
งได ้ร ับคําเชิญจากดร. หวังและทังสองคน
่
ก็ไปดูหนัง หวังเสียวหลิ งแต่งตัวและออกไป

้ ้พบกับหลินซีLin Xi กําลังทําเค ้ก
ฉู่ เซิงทําให ้วันนี ได
มะพร ้าวอยู่ในคร ัวกลินมะพร ่ ้าวอบอวลไปทัวบ ่ ้าน ฉู่ เซิง
่
ได ้กลินหอมของมะพร ้าวบนร่างกายของหลินซีหวั ใจที่
หงุ ดหงิดของเขาค่อยๆสงบลงหลินซีทก ั ทายเขาและ
ยังคงไปทีห ่ ้องคร ัวต่อไปอย่างไม่วา่ งอย่างไรก็ตาม ฉู่
้ั
เซิงไม่ใช่ครงแรกที ่
เขากลั บบ ้านเขาไม่จาํ เป็ นต ้อง
ทักทายเขาสําหร ับสิงที ่ เขาต
่ ้องการกิน หรือเครืองดื่ ม ่

ฉู่ เซิงพิงกรอบประตูและดูหลินซีก ้มศีรษะลงเพือทํ ่ า

่
ขนมมือทีขาวและนุ ่ มของเขานวดแป้ งริมฝี ปากสีแดง
้ กน้อยและ ฉู่ เซิงก็รู ้สึกร ้อนในลําคอ
ของเขาโค ้งขึนเล็
ของเขากลิงขึ ้ นและ
้ ลงไม่สามารถทนได ้จริงๆเขาเดิน
ไปโอบเอวเรียวของเธอเบา ๆ
 ดวงอาทิตย ์ส่องผ่านหน้าต่างกระจกเข ้ามาในบ ้าน
หลังเล็ก แต่นําความอบอุน ่ และความเงียบสงบของห ้อง
่ าเค ้กไหมมะพร ้าวเข ้า
หลินซีปล่อยให ้เขาถือตัว เมือนํ
เตาในทีสุ่ ดหลินซีก็มเี วลาพูดกับ ฉู่ เซิงสักสองสามคํา
่ งทันทีทเขาเห็
อันทีจริ ี่ ้ นซีรู ้สึกถึงความ
นเขาในวันนี หลิ
กดอากาศตํ่าทีฉู่ ่ เซิง

้
"เกิดอะไรขึนบอกฉั นมา!" หลินซียนถ ื่ ้วยนมถัว่
่
เหลืองจากธัญพืชต่างๆให ้ชูเซิงขมวดคิ ้
วและจิ
บสองจิบ
่
ก่อนทีจะบอกให ้หลินซีเดาหลินซีรู ้สึกสับสนเล็กน้อย
่
ในขณะทีการคาดเดาเดิ มของเขาได ้ร ับการยืนยัน
อย่างกะทันหันและหลินซียงั คงไร ้ความสามารถ

เธอถาม ฉู่ เซิงอย่างไม่แน่ ใจว่าเขาต ้องการยอมร ับ

ญาติของเขาหรือไม่เห็นได ้ช ัดว่าครอบคร ัวพืนเมื ้ อง
ของ ฉู่ เซิงมีสภาพทีดี ่ ถ ้า ฉู่ เซิงจําพวกเขาได ้ก็จะเป็ น
ประโยชน์ตอ ่ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงวางถ ้วยลงแล ้วเอาหลินซีเข ้า
มาในอ ้อมแขนและพูดว่า "เสียวซี ่ คุณเป็ นญาติของ
ฉันเป็ นญาติคนเดียวฉันไม่สนใจคนอืน"หลิ ่ นซี
ต ้องการผลักเขาออกไป แต่ลองคิดดู มันต ้องส่งผล
กระทบเล็กน้อยต่อ ฉู่ เซิงเขาต ้องไม่สบายใจแน่ ๆ !

ตอนที่ 105 ความไม่แยแส (คํา

เตือน:

่
กลินมะพร ้าวจาง ๆ ในร่างกายของหลินซีได ้เจาะ
่
เข ้าไปในจมูกของ ฉู่ เซิงเป็ นเรืองยากที ่
่ เสียวซี จะเชือ่
ฟังและ ฉู่ เซิงมีความกล ้ามากขึนเล็ ้ กน้อยจับแขนของ
เธอแน่ นหลินซีก็ยงั ไม่ทํา ขัดขืน แต่เอนศีรษะไปที่
่
หน้าอกของเขาแทน ฉู่ เซิงยิงทนไม่ ได ้เขาฝังใบหน้า
่
ของเขาทีคอของเธอสู ่
ดดมกลินกายของเธอและ
ความชืนที ้ ร่ ้อนจัดพ่นลงบนหลินซีทคอของเขาหลิ
ี่ นซี
บิดตัว ร่างกายเอือมมื้ อออกและบีบเอวของเขาเพือ ่
แลกกับเสียงหัวเราะเบา ๆ ของฉู่ เซิง
 ่
กลินหอมหวานจากเตาอบค่ อยๆอบอวลไปทัว่
กระท่อมและหัวใจของ ฉู่ เซิงในเวลานี ก็ ้ มี แต่ความสงบ
เขาไม่สนใจสิงที ่ เรี
่ ยกว่าญาติ เป็ น "ฉู่ เซิงถ ้าพวกเขา
ยืนกรานจะกลับไปอีกล่ะ" จากคําพูดของ ฉู่ เซิง
ในตอนนี หลิ้ นซีรู ้สึกได ้ว่าครอบคร ัวควรหวังเป็ นอย่าง
่ า ฉู่ เซิงจะร ับรู ้บรรพบุรษ
ยิงว่ ุ กลับไปหาบรรพบุรษ ุ หาก
มีการใช ้มาตรการทีรุ่ นแรงใด ๆ ฉู่ เซิงไม่สามารถ
จัดการได ้โดยลําพัง

้ แรกและ
"ฉันจําไม่ได ้พวกเขาไม่ได ้มาหาฉันตังแต่
ตอนนี ฉั ่
้ นไม่ต ้องการมัน เสียวซี ฉันจะไม่มวี นั ลืม ถ ้า
ตอนนั้นคุณไม่ได ้ช่วยฉันฉันอาจจะไม่มช ี วี ต
ิ อยู่ใน
วันนี ”้

ความทรงจํานี เป็ ้ นสิงที่ ไม่

่ อาจต ้านทานได ้มากทีสุ ่ ด
่
สําหร ับ ฉู่ เซิงทีจะมองย ้อนกลับไปและมันก็เป็ นความ
เจ็บปวดชวนิ ่ ั ร ันดร ์ในใจของเขาหลินซีไม่ต ้องการ
เปิ ดเผยแผลเป็ นนี อี ้ กเมือได
่ ่ ่ ฉู่ เซิงพูดหลินซีก็
้ยินสิงที
่
ตบหลังของเขาเพือแสดงความสบายใจ
 ิ่ างๆไม่ได ้เป็ นไปในทิศทางที่ ฉู่ เซิงหวัง
แต่สงต่
หลังจากการทดลองหลายครงและไม่ ้ั ได ้ผลลัพธ ์ Li ก็
ไม่สามารถรอได ้อีก วันหนึ่ งหลังจากที่ ฉู่ เซิงเลิกงาน
ศาสตราจารย ์ Zhang และรองประธาน Zhang ก็
่
หยุด ฉู่ เซิงทีทางเข ้าโรงพยาบาลรองประธาน Zhang
้
ยิมและเชิ ญ ฉู่ เซิงไปทานอาหารคํ่า ฉู่ เซิงยังคงมี
้
รอยยิมสงบบนใบหน้ าของเขา แต่ไม่มค ี วามอบอุน ่ ใน
ดวงตาของเขา

่
ในกล่องของโรงแรม ฉู่ เซิงเห็น Lao Li ทีรออยู ี่ ่
่ทนี

"จือน้อยอยู่ทนี ี่ ่ นั่งลงเร็ว ๆ " ผูเ้ ฒ่าหลีทั ่ กทายเขาที่

ประตูเป็ นการส่วนตัว พวกเขาทังสี ้ คนนั่ ่ งแยกกันรอง
คณบดีจางมองไปที่ ฉู่ เซิงโดยไม่มส ี หี น้าประหลาดใจ
คาดว่า ฉู่ เซิงสังเกตเห็นแล ้ว คนหนุ่ มสาวทียั ่ งไม่ได ้มี
ส่วนร่วมในโลกจะสงบลงต่อหน้าญาติพน้ ี่ องเรืองนี
่ อาจ
้
จัดการได ้ไม่ยาก
 ่
เหล่าลีแลกเปลี ่
ยนคําทักทายกับทุกคนและอาหารก็
มาอย่างรวดเร็วอาหารเย็นหกจานและอาหารจานร ้อน
หกรายการเมือดู ่ พนักงานเสิร ์ฟเติมโต๊ะกลม Lao Li
ทักทายทุกคนให ้ขยับตะเกียบและพูดกับ ฉู่ เซิง"เสียว ่
จือเอา ดูสค ิ ณ ้
ุ ชอบอาหารเหล่านี ไหมถ ้าคุณไม่อยาก
กินฉันจะสังอี่ กสองสามอย่าง”

่ งโต๊ะนี มี
อันทีจริ ้ ปลากุ ้งและปูมากมายอยู่แล ้วซึงจะ
่
่ ยมการอย่างรอบคอบเสมอ ฉู่ เซิงพูด
เห็นได ้ว่า หลีเตรี
คําสุภาพเพียงไม่กคํ ี่ าและขยับตะเกียบของเขา

เหลาลีรู่ ้ดีวา่ ฉู่ เซิงอาศัยอยู่ในชนบทมาโดยตลอด

่ นว่าเขามีระเบียบวินัยในการร ับประทาน
แต่เมือเห็
อาหารและการสนทนาฉันจึงเห็นได ้ว่าเขาเป็ นคน
้ ้เห็นลาวลีรู่ ้สึกยินดีเป็ นอย่างยิงที
ชีให ่ นี
่ ่ เป็ นลูกของเขา
เอง

่ ปวางอยู่บนโต๊ะคุณหลีก็
เมือซุ ่ เสิร ์ฟซุปชาม ฉู่ เซิง
่ อฉันได ้ยินมาว่าคุณ
เป็ นการส่วนตัวและพูดว่า "เสียวจื
 ้ ณมีความสามารถแล ้วคุณ
เป็ นเด็กกําพร ้าและตอนนี คุ
่
เคยคิดทีจะมองหาสิ ่ ชวี ต
งมี ิ ของตัวเองหรือไม่ พ่อแม่? "

่
ฉันไม่ใช่เด็กกําพร ้าฉันมีญาติ" ชูเซิงวางชามลงบน
่ มมั
โต๊ะและไม่ได ้วางแผนทีจะดื ่ นด ้วยซํา้

คําพูดของ ฉู่ เซิงทําให ้ทุกคนประหลาดใจ

"ฉันเห็นไฟล ์ของคุณมันเขียนไว ้อย่างช ัดเจนมี

เพียงคนเดียว" รองประธานจางรู ้สึกหัวใจวายกะทันหัน
อาจเป็ นไปได ้ว่าเขาทําผิดพลาด

้ "รองคณบดี Zhang ฉันมีแฟนแล ้วเราจะ

ฉู่ เซิงยิม:
้
แต่งงานกันเร็ว ๆ นี และเธอจะเป็ นญาติกบั ฉัน" รอง
คณบดี Zhang รู ้ว่า ฉู่ เซิงมีแฟนสวยและรู ้ว่า ฉู่ เซิงพูด
อะไรมันคือหลินซีเขารู ้สึกโล่งใจและให ้คําแนะนํ าสัน ้ ๆ
่
แก่ Lao Li เกียวกั ่ สนใจเรืองนี
บหลินซีเหลาลีไม่ ่ พ่ ้ อ
คร ัววิธก ี ารจับคูห
่ ลานชายของเขาตราบใดทีเขาจํ่ า
หลานชายของเขาได ้เขาจะฝึ กฝนเขาให ้เป็ นหมอที่
่
ยอดเยียมและเขาก็ ่ กว่านี เพื
สมควรมีผูห้ ญิงทีดี ้ อ ่
ติดตามเขา

Li Laowuxin และ ฉู่ เซิงเดินวนไปรอบ ๆ เขายืนถุ ่ ง

่ ่ งทีนี
กระดาษคราฟท ์ให ้ ฉู่ เซิงและพูดว่า "สิงหนึ ่ ่ สําคัญ
มากสําหร ับคุณลองดูส"ิ

นี่ คือการทดสอบความเป็ นพ่อทีเขาเพิ ่ ่ ้ร ับเมือ

งได ่
้ กฐาน ฉู่ เซิงนั่งนิ่ งอยู่บนเก ้าอีสายตาของเขาที
เช ้านี หลั ้ ่
มองไปที่ Lao Li นั้นเย็นชาเล็กน้อย

่ นการจ ้องมองของ ฉู่ เซิงLao Li ก็รู ้สึกสับสน

เมือเห็
้ "เด็ก ๆ ลองดูส!ิ "
เล็กน้อย แต่ก็ยงั พูดด ้วยรอยยิม:

้ นและพูดกับ Lao Li ว่า "ขอ

ฉู่ เซิงค่อยๆลุกขึนยื
โทษฉันพูดถูกสิงนี ่ ไม่
้ ใช่ สนใจไม่วา่ มันจะเป็ นอย่างไร
่
มันจะไม่เปลียนชี วต
ิ ปัจจุบน
ั ของฉัน” หลังจากพูดจบ
เขาก็หน
ั ไปจากไปรองประธานจางยืนมื ่ อออกมาเพือ
่
่ ณรู ้อะไรไหม?”
หยุดเขาและพูดว่า“ ชูเซิงคุ

้ ยงของ ฉู่ เซิงเย็นลง

คุณคิดว่าฉันควรรู ้อะไร?” นํ าเสี
เล็กน้อย

“ ฉันเป็ นปู่ ของคุณคุณเป็ นหลานชายของฉันและ

คุณมาจากตระกูลหลีของฉั ่ ่
น” หลีเหลาพู ดตรงๆเพราะ
้
เขาตระหนักดีวา่ ฉู่ เซิงไม่ได ้ตังใจจะจํ
าเขาเลย เขา
จินตนาการถึงฉากของคนรู ้จักมากมาย แต่เขาไม่
คาดคิดว่ามันจะเป็ นแบบนี ้

ตอนที่ 106 อดีต

่
เมือ

้
ผลักเก ้าอีออกไป Lao Li ก็หยุด ฉู่ เซิงโดยตรงและ
่
พูดอย่างตืนเต ้น: "เด็ก ๆ ฉันเป็ นปู่ ของคุณจริงๆฉันมา
่ ่ เพือพาคุ
ทีนี ่ ณกลับบ ้านฉันรู ้ว่าครอบคร ัว Li ของเรา
ปฏิบต ั ต
ิ อ
่ คุณไม่ดไี ม่ต ้องกังวล ฉันจะชดเชยให ้คุณฉัน
จะมอบทร ัพยากรทีดี ่ ทสุ
ี่ ดให ้คุณและฝึ กฝนให ้คุณ
กลายเป็ นศัลยแพทย ์ทีดี ่ ทสุ
ี่ ดฉันยังมีทร ัพย ์สินบางส่วน
่ นจะฝากให ้คุณ "
ซึงฉั

" คุณลืมไปแล ้วนามสกุลของฉันคือชูฉันไม่ใช่คณ

ุ
เป็ นคนจาก ตระกูลหลี่ "ฉู่ เซิงยังคงไม่ไหวติง

่ บออกไปฟังฉันเราไม่ได ้ตังใจจะทิ
“ ลูกอย่าเพิงรี ้ ง้
คุณไว ้ข ้างหลังฉันไม่รู ้ว่าคุณมีชวี ต
ิ อยู่จนกว่าฉันจะ
กลับไปประเทศจีนครงนี ้ั ฉั้ นตามหาเบาะแสของคุณ
้ น้ันเป็ นต ้นมา เป็ นเรืองบั
ตังแต่ ่ งเอิญเพือให ่ ้ปู่ ย่าตายาย
และลูกหลานของเรากลับมารวมตัวกันอีกครงจะเห็ ้ั นได ้
ว่าพระเจ ้าต ้องการให ้คุณกลับไปทีตระกู ่ ่
ลหลีของเรา
สําหร ับตระกูล Chu ทีคุ ่ ณกล่าวถึงนั้นควรจะเป็ นพ่อ
แม่บญุ ธรรมของคุณฉันได ้ยินมาว่าพวกเขาไม่ใช่ ดี
กับคุณคุณยังมีความรู ้สึกอยู่หรือไม่? "ลาวลีคิ ่ ดว่า
้ น่าจะสูง
ความเป็ นไปได ้นี ไม่
 ้ าพวกเขาเคย
พวกเขารู ้อะไรพวกเขาไม่รู ้ด ้วยซําว่
่
ผ่านประสบการณ์อะไรมาก่อนถ ้าพีสาวของเขาไม่ ชว่ ย
เขาเขาคงจะตายภายใต ้กําปั้นของชูดาเกนไปนานแล ้ว
่ เรี
สิงที ่ ยกว่าญาติเหล่านี คื
้ ออะไร?

ฉู่ เซิงมองไปที่ Lao Li ด ้วยสายตาเย็นชาริมฝี ปาก

้
บางของเธอแน่ นขึนและคิ ้
วของเธอขมวดเล็ กน้อย
้
แสดงให ้เห็นว่าตอนนี อารมณ์ ของเจ ้านายแย่แค่ไหน
้
ศาสตราจารย ์จางขึนมาเพื ่ ารอบ: "ฉู่ เซิงหรือคุณ
อทํ
ควรนั่งลงก่อนและฟังสิงที ่ ่ Lao Li พูดจะต ้องมีวธิ แี ก ้ไข
่ "้
ในเรืองนี

ฉู่ เซิงระงับความหงุ ดหงิดและนั่งลงบนเก ้าอี ้

ศาสตราจารย ์ Zhang ยืนถุ ่ งกระดาษคราฟท ์ให ้เขา ฉู่
้
เซิงก ้มหน้าเปิ ดถุงกระดาษชําเลืองดูเนื อหาของข ้อมูล
และโยนถุงกระดาษกลับไปบนโต๊ะ

่ นการกระทําของเขาเช่นนี ้ Lao Li ก็คด

เมือเห็ ิ ว่า
่ บายว่า "ฉันส่งมันไปที่ City G
เขาไม่เชือเขาและอธิ
 ่ ามันเพือให
เพือทํ ่ ้แน่ ใจว่าผลลัพธ ์นั้นถูกต ้องถ ้าคุณไม่
่
เชือเราสามารถทํ าได ้อีกครง้ั . "

" ฮ่า ๆ ๆ . ฉู่ เซิงหัวเราะเขาโน้มตัวไปข ้างหน้าและ

โน้มตัวเข ้าไปใกล ้ Lao Li อีกเล็กน้อยสิงที ่ เขาพู
่ ด
เหมือนเข็มทิมแทง ่ Lao Li ตรงๆ: "Lao Li คุณยังไม่
้
คิดออกหรือ" ฉันไม่รู ้ ไม่สนใจว่าข ้อมูลนี จะจริ งหรือ
เท็จเพราะฉันไม่อยากยอมร ับญาติของฉันเลยถ ้าคุณ
รู ้สึกผิดต่อฉันโปรดอย่ามาแสดงต่อหน้าฉันอีกใน
อนาคตฉันไม่ต ้องการ ทีเรี ่ ยกว่าความร ักในครอบคร ัว”

คําพูดของ ฉู่ เซิงทําให ้ทุกคนประหลาดใจและ

่
เงือนไขที ่ Lao Li เสนอในตอนนี ไม่
้ ได ้สร ้างความ
ประทับใจให ้กับ ฉู่ เซิงเลย การปฏิเสธอย่างช ัดเจนของ
ฉู่ เซิงต่อ Lao Li ทําให ้ Lao Li เสียใจมากยิงขึ ่ น้ เมือ
่
่
มองไปทีการหยุ ดชะงักศาสตราจารย ์จางพูดขึนก่ ้ อน:“
ฉู่ เซิงเหตุการณ์นีค่ ้ อนข ้างกะทันหันสําหร ับคุณหรือ
อย่างอืนคุ่ ณควรกลับไปคิดก่อนอย่ารีบตัดสินใจอย่า
หงุ ดหงิด . "Zhang ศาสตราจารย ์สามารถพูดได ้ว่า
เป็ นคนใจแข็งเขารู ้ดีวา่ ฉู่ เซิงเป็ นชายหนุ่ มธรรมดา ๆ
่
การต่อสู ้เพืออนาคตของเขานั ้นยากแค่ไหน นํ าในสาย
้
้ ลก
นี ก็ ึ เช่นกันและหากมีใครอยู่ข ้างหลังเขาสนับสนุ น
้
เขาชายหนุ่ มคนนี จะเปล่ งประกายอย่างแน่ นอน

่ ้องอยู่ในห ้องส่วนตัวประตูก็ปิดลงและหลาวลีก็
เมือห ่
้ างอ่อนแรงราวกับว่าฉู่ เซิงจากไปโดย
ล ้มลงบนเก ้าอีอย่
่
หมดเรียวแรงไป

รองคณบดี Zhang ก ้าวไปข ้างหน้าและปลอบโยน

คําสองสามคํา Lao Li เห็นได ้ช ัดว่าไม่ฟัง แต่
ศาสตราจารย ์ Zhang กล่าวว่า: "ฉันเคยได ้ยินว่า ฉู่
เซิงมีประสบการณ์ทเลวรี่ ้ายในหมู่บ ้านนั้นมาก่อนตอน
่
ทีเขาเข ้ั
้าโรงเรียนครงแรกเขาคื อฉัน มาทีนี ่ ่ คนเดียว
และไม่มอ ี ะไรอยู่รอบตัวฉันสถานการณ์ดข ึ ้ กน้อย
ี นเล็
่ านมาเด็กดูเหมือนจะติดขัดหรือ
ในช่วงสองปี ทีผ่
ตรวจสอบประสบการณ์กอ ้ นสามารถสังยาที
่ นหน้านี ฉั ่ ่
เหมาะสมได ้ "
 หลังจากฟังศาสตราจารย ์จาง หากเป็ นเช่นนั้นลาวลี่
ก็มค ้ั
ี วามหวังอีกครงและเขาจะค ้นหาอดีตของฉู่ เซิง

่ งเวลาหลินซีกาํ ลังจะปิ ดประตู Liu Jing ทํา

เมือถึ
ความสะอาดออกไปเอาขยะและเห็น ฉู่ เซิงเดินอยู่คน
้ นแฟนของ
เดียวไม่ไกลจากร ้าน เขารู ้ว่าคนนี เป็
น้องสาว Lin เขาอยากจะก ้าวเข ้าไปทักทายลังเลและ
กลับไปทีร่ ้าน เขาเป็ นคนขีเบื
้ อ่ แต่เขาก็ไม่ได ้โง่
หลังจากติดต่อกันหลายครงเขารู ้ั ้ช ัดเจนว่า ฉู่ เซิงไม่
ชอบเขาและยังมีความเป็ นศัตรูกบั เขาอยู่บ ้าง แม้วา่ เขา
จะไม่เข ้าใจว่าทําไม แต่คนแบบนี ดี้ ทสุ ี่ ดทีจะไม่
่ จด
ั การ
กับเขา

Liu Jing เข ้าไปในร ้านและบอกหลินซีวา่ ฉู่ เซิงอยู่

ทีนี่ ่ หลินซีรู ้สึกแปลก ๆ ทําไม ฉู่ เซิงไม่เข ้ามาเขาเคย
เข ้ามาเพือค ่ ้นหาตัวเองหลินซีเดินออกจากร ้านและเห็น
ฉู่ เซิงเพียงแวบเดียวเธอก็สงั เกตเห็นอารมณ์แปลก ๆ
ของ ฉู่ เซิงในวันนี ้
 ่
ฉู่ เซิงไม่ตอบสนองใด ๆ จนกระทังหลิ นซีเดินมาหา
เขามองไปทีหลิ ่ นซียมและพู
ิ้ ้ อย
ดว่า "ทําไมกระแสนํ าน้
จึงไหลออกมา?"

่
เมือพาคนเข ้ามาในร ้านหลินซีบอกให ้ Liu Jing
้
เลิกงานและปิ ดประตูร ้านทังสองคนนั ่ งอยู่ในคร ัวหลินซี
ชงนมมอลต ์ให ้เขาหนึ่ งถ ้วยและวางไว ้ตรงหน้าเขา ฉู่
่ั
เซิงเงียบไปชวขณะและบอกหลิ นซีวา่ เกิดอะไรขึนใน้
วันนี ้

่ ่ ฉู่ เซิงพูดหลินซีไม่ได ้มีความผัน

หลังจากฟังสิงที
ผวนมากเกินไปในหัวใจของเขาหลินซีถามความ
คิดเห็นของ ฉู่ เซิงเท่านั้นอาการปวดหัวของ ฉู่ เซิงไม่ใช่
ว่าจะจําพวกเขาได ้หรือไม่ แต่คนเหล่านี จะจ ้ ้องมองเขา
และบังคับให ้เขารู ้จักญาติของเขาอย่างไรก็ตาม
ทัศนคติของ Lao Li ในวันนี มี ้ ความมุ่งมั่นอย่างมาก

"ถ ้ามันเป็ นประโยชน์ตอ

่ คุณจริงๆก็สามารถร ับรู ้
้ ้หลังจากทีพวกเขารู
ญาติคนนี ได ่ ้การมีอยูข
่ องคุณแล ้ว
 ่
พวกเขาก็ยงั คงมองหาคุณซึงแสดงให ้เห็นว่าพวกเขามี
ความจริงใจต่อคุณเล็กน้อย" นี่ คือความเห็นของหลิน
ซี

้
ฉู่ เซิงคิดมากขึนเขาพู ่
ดว่า "เสียวซี คุณไม่คดิ ว่ามัน
แปลกไปหน่ อยหรือโดยทัวไปแล ่ ้วก็คอื พ่อแม่ของเด็กที่
สูญเสียลูกมากทีสุ ่ ด แต่ฉันไม่ได ้ยินเขาพูดถึงเรืองนี่ ้
เลย ฉันกลับบ ้าน”หลินซีรู ้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเมือ ่
ถูกถามโดย ฉู่ เซิงเพียงแค่ฟัง ฉู่ เซิงกล่าวว่า: "ครงที ้ั ่
แล ้วรองคณบดี Zhang กล่าวว่าถ ้าคนทีเขาพู ่ ดถึงคือ
Lao Li แม่ผูใ้ ห ้กําเนิ ดของฉันก็ควรจะจากไปดังนั้นพ่อ
ของฉันควรจะอยู่ทนั ี่ ่ นเสมอเขาบอกว่าฉันไม่ กล่าวไว ้”

ตอนที่ 106 อดีต (คํา

เตือน:
 ในสายตาของ ฉู่ เซิงเหตุการณ์นีเกิ ้ ดขึนอย่
้ าง
กะทันหันและค่อนข ้างแปลกในกระดูกของเขามันยาก
่
ทีเขาจะเชื ่
อในคนอื ่ นเป็ นเรืองที
นมั ่ หลี่ กเลียงไม่
่ ่
ได ้ทีเขา
จะคิดมากขึนเมื ้ อ ่ การเผชิญหน้ากับสิงต่ ่ างๆเดิมทีหลิน
ซีหวังว่า ฉู่ เซิงจะดูแลญาติของเขาได ้มากกว่านี เพื ้ อที
่ ่
่
เขาจะสามารถเปลียนอารมณ์ ของ ฉู่ เซิงได ้ แต่
หลังจากที่ ฉู่ เซิงวิเคราะห ์เช่นนี หลิ
้ นซีก็ลงั เลเช่นกัน

่
เมือมองไปที ่ นซีขมวดคิว้ , ฉู่ เซิงไม่ต ้องการ
หลิ
กังวลหลินซีมากเกินไปเขาเดินไปหาหลินซีน่ ังลงข ้างๆ
หลินซีและเหยียดไหล่ของหลินซีออก "Xiao Xi ไม่
ต ้องกังวลไม่วา่ คุณจะเป็ นอย่างไร สิงที ่ สํ
่ าคัญทีสุ
่ ดของ
ฉันผู ้คน "Lin Xi จ ้องมองเขาด ้วยดวงตาทีชุ ่ ม ้ ่
่ ชืนคู
หนึ่ งด ้วยความโกรธในดวงตาของเขา แต่มรี อยยิม้
เล็กน้อยทีมุ ่ มปากของเขาและกล่าวว่า" ฉันกลัวว่าคุณ
ไม่ต ้องการ ฉัน? "ฉู่ เซิงมองอาการคันเขาไม่ตอบ
คําถามของเธอ แต่เขาจูบเธอทีใบหน้ ่ าหลินซีไม่ได ้
หลีกเลียง ่ ฉู่ เซิงดีใจมากเปลียนตํ
่ าแหน่ งและจูบริม
่
ฝี ปากทีแดงกํ ่
าคลิ ่ หยุดก่อนทีหลิ
กเพือ ่ นซีจะ
ตอบสนองเขาก็รบี ออกไปและจากไป
 ่ ้นด ้วยการกระทําของเขาเช่นนี เขาเห็
เริมต ้ น ฉู่ เซิง
ยืนห่างจากเขาเพียงไม่กก ี่ ้าวมองไปทีตั
่ วเองอย่าง
ป้ องกันเพราะกลัวว่าจะถูกทุบตี หลินซีก ้มหน้าลงด ้วย
ความโกรธและละอายใจ จือเซิงคิดว่าเธอโกรธและนั่ง
่
ลงข ้างๆเธอพลางเล ้าโลมอย่างเงียบ ๆ “ เสียวซี ไม่ชอบ
่
เหรอเจ ้าพูดถึงเพือนแบบนี ้ าอายเสียวซี
อย่ ่ ”

“ โอ ้!” ซีบด
ิ ตัวและเขา ร ้องด ้วยความเจ็บปวด

“ ประสบการณ์ของคุณค่อนข ้างมากมายและคุณก็
่ ดถึงเพือนคุ
รู ้ว่ามันเหมือนกันเมือพู ่ ่
ณเคยพูดถึงกีคน?”
หลินซีแสร ้งทําเป็ นโกรธ

"ไม่ไม่ฉันแค่พูดถึงคุณฉันสัญญา" ฉู่ เซิงตะโกน

อย่างผิด ๆ เดิมทีคด ิ ว่าหลินซีโกรธเพราะเขาจูบเธอ
้ เหมือนว่าหลินซีจะไม่ปฏิเสธญาตินีมากเกิ
ตอนนี ดู ้ นไป
เอาล่ะ. ฉู่ เซิงจับหลินซีไว ้ในอ ้อมแขนของเขาอีกครง้ั
และ ฉู่ เซิงอารมณ์ดข ึ้
ี นมากเมื ่
อเขารู ้สึกกระวนกระวาย
ใจ แน่ นอนว่านี่ เป็ นเป้ าหมายของหลินซี

ในอีกไม่กวัี่ นถัดมา ฉู่ เซิงได ้พบกับ Lao Li และ

ทักทายเขาเพียงแผ่วเบาราวกับว่าคําสารภาพนั้นไม่
เคยเกิดขึน้ เฒ่าหลีรู่ ้สึกหดหู่ใจ แต่ไม่มอ ่
ี ะไรทีเขา
สามารถทํากับเด็กได ้ในขณะที่

วันเวลาดําเนิ นไปแบบนี ทุ ้ กวันจนกระทังลาวลี

่ ่ ้
ได
เห็นเอกสารทีบั่ นทึกชีวต ิ ของ ฉู่ เซิงในหมู่บ ้านชิงซาน
้
เขาทุบชุดนํ าชาอย่ างรุนแรงและทุกคําในนั้นก็เหมือน
่ าให ้เขารู ้สึกเป็ นทุกข ์
เข็มซึงทํ

มันคืออะไรนี่ คือการทารุณกรรมและอาชญากรรม
สงสารเด็กคนนี ที ้ ต
่ ้องผ่านความยากลําบากมากมาย
้ อายุยงั น้อยถ ้าไม่ใช่เพราะคนใจดีพาเข ้ามา
ตังแต่
้ นอาจไม่ได ้เห็น ฉู่ เซิงน่ าเสียดายทีเด็
ตอนนี ฉั ่ กหญิงตัว
เล็ก ๆ ทีร่ ับเลียงเขามานั
้ ้นเร็วมากเป็ นทีน่่ าเสียดายที่
่
เขาจากไป เหลาลีถอนหายใจตลอดทั ้ นและเขา
งวั
 ่ งไม่เต็มใจทีจะยอมร
เข ้าใจได ้ว่าทําไมชูเซิงถึ ่ ับเขา
อนิ จจา! เป็ นลูกชายทีไม่่ น่าเชือของเขาที
่ ่ าผิดต่อฉู่
ทํ
เซิง

้ั
เขาพบ ฉู่ เซิงอีกครงและคราวนี ้ าทางของเขา
ท่
่ ้ว่าคุณใช ้ชีวต
ลดลง "ลูกฉันเพิงรู ้
ิ แบบนี มาก่
อนพ่อแม่
บุญธรรมของคุณไร ้มนุ ษยธรรมจริงๆคุณต ้องทนทุกข ์
ทรมานและมันเป็ นความผิดของพ่อทังหมด" ้

ฉู่ เซิงมองไปที่ Lao Li ทีอยู

่ ่ฝ่ ังตรงข ้าม, รูปลักษณ์ที่
้
เต็มไปด ้วยนํ าตาของ ความเก่าแก่ทยั ี่ งคงรูปลักษณ์ที่
่
ไม่เปลียนแปลง สําหร ับ Li Lao ในการสํารวจอดีตของ
เขาเขาได ้พัฒนาความรู ้สึกร ังเกียจในใจของเขา

่ ดนํ าตาและพู
เหลาลีเช็ ้ ้
ดว่า "ผูร้ ับเลียงของคุ
ณดีกบั
คุณมาก แต่โชคไม่ดท ี่ ๆ นั้นหายไปแล ้วเราจะไป
ี คน
้
สร ้างสุสานของเธอขึนมาใหม่ คณุ คิดว่าอย่างไร"
 "ไม่ต ้องกังวลเธอไม่ ความห่วงใย” แม้วา่ หลินซีจะ
กลับไปแล ้ว แต่ทก ุ ครงที้ั เขาเห็
่ นสุสานนั้นเขาจะนึ กถึง
่ องสาวของเขาเสียชีวต
ฉากทีน้ ิ ต่อหน้าเขานั่นเป็ น
บาดแผลทีเจ็ ่ บปวดทีสุ ่ ดในใจของเขาเขายังมีความ
กังวลซ่อนอยู่อก ิ้
ี ด ้วย ไม่รู ้ว่าหลินซีจะไม่ทงเขาไปอี ก
หลังจากนั้นเขายังจําสิงที ่ หลิ
่ นซีพูดเมือพวกเขาสร
่ ้าง
ความสัมพันธ ์ได ้

“ ถ ้าอย่างนั้นคุณอยากจะกลับมาไหมตอนนี คุ ้ ณ
เหงาและหมดหนทางและตอนนี ในโลกนี ้ ้ นเป็ นคนที่
ฉั
ใกล ้ชิดกับคุณมากทีสุ ่ ด” ลาวลีเคยชื
่ ่
นชมและร ัก ฉู่ เซิง
้
แต่ตอนนี เขาสงสารเขามากกว่ า ชีวติ ของเด็กนั้นขม
่ นไป แต่ตอนนี เขาถู
ขืนเกิ ้ กพบแล ้วฉันต ้องดูแลเด็กให ้
ดีและชดเชยให ้เขาอย่างดี

้ั แล
"ฉันไม่ต ้องการฉันทําให ้มันช ัดเจนมากครงที ่ ้ว
ฉันหวังว่าคุณจะหยุดรบกวนชีวต ิ ของฉัน"
 ่ อี
"คุณยังไม่พอใจเราอีกเหรอลูกฟังฉันเรืองนี ้ ก
ยาว" "มองไปทีชู ่ ท่าทีแน่ วแน่ ของ Sheng Lao Li
่ และบอกเขาว่
คิดถึงเรืองนี ้ ้
าเกิดอะไรขึนในตอนนั ้น

่ อเป็ นครอบคร ัวนักวิชาการเขายังเคย

ตระกูลหลีถื
ศึกษาต่อต่างประเทศหลังจากเรียนจบเขาก็กลับไปยัง
่ าการวิจยั ทางการแพทย ์ เขามี
บ ้านเกิดเมืองนอนเพือทํ
ลูกชายและลูกสาว 2 คนลูกชายคนโตเกิดกับอดีต
ภรรยาของเขาซึงต่ ่ อมาก็เสียชีวติ ด ้วยอาการป่ วยและมี
ลูกชายและลูกสาว 1 คนเกิดกับภรรยาของเขา ตังแต่ ้
แต่งงานกับทายาทความสัมพันธ ์ระหว่างเขากับลูกชาย
คนโตก็ไม่ได ้กลมกลืน

ในช่วงต ้นทศวรรษ 1960 นายหลีได ่ ้ยินข่าวลือ

บางอย่างเขาเป็ นคนทีระมั่ ดระวังตัวมากแม้วา่ จะไม่มี
่
หลักฐานแน่ ช ัด แต่เขาก็ยงั เลือกทีจะจากไปในเวลานั ้น
้
เขาต ้องการพาทังครอบคร ัวไปด ้วย แต่ลก
ู ชายคนโต
่
ได ้พบเขาแล ้วเรืองไม่ ่
เต็มใจทีจะจากไป ด ้วยความสิน้
 ้ กชายคนโตของเขาและทิงไว
หวัง Lao Li จึงทิงลู ้ ้กับ
สมาชิกในครอบคร ัวคนอืน ่ ๆ

ตอนที่ 107
พวกเขาขาดการติดต่อกับลูกชายคนโตไม่นานหลัง
จากนั้น เป็ นทีน่่ าเสียดายทีชายชราคนนี
่ ้ อาภัพ
ก็
เช่นกันแม้ว่าเขาจะตังหลั ้ กในประเทศของเขาได ้สําเร็จ
แต่ลกู ชายของเขาก็จากไปเพราะอาการป่ วยหลังจาก
ลูกสาวของเขาโตขึนเขาก็ ้ แต่งงานและมองหาคนใน
่ เรืองนี
ท ้องถิน ่ ทํ ้ าให ้ Li Lao ไม่พอใจหลังจากทะเลาะ
้ั
กันหลายครงเขาก็ ตด ั ความสัมพันธ ์กับลูกสาวคนนี ้
่
การเปลียนแปลงหลายอย่ างทําให ้ภรรยาเก่ารู ้สึก
หงุ ดหงิดไม่กปีี่ ทีผ่
่ านมาภรรยาเก่าก็ไปด ้วย ผูเ้ ฒ่าหลีผู
่ ้
้
นี อาศั ยอยู่คนเดียวเป็ นเวลาสองสามปี

่
ต่อมาเมือความหายนะที ่ นเวลานานสิบปี สินสุ
กิ ้ ดลง
Lao Li ก็กลับมาเขาต ้องการตามหาลูกชายคนโตของ
่
เขาหลังจากติดต่อกับเพือนเก่ าของเขาเขาก็พบลูก
ชายคนโตของเขา แต่น่าเสียดายทีทุ ่ กอย่างผิดพลาด
ไปนานลูกชายคนโตทีนั ่ ่ น เป็ นเด็กสองคนในบ ้านของ
่
ครอบคร ัว แต่ Lao Li รู ้ว่ามันเป็ นเศษโคลนทีไม่
สามารถรองร ับกําแพงได ้ แต่ในปากของลูกชายคนโต
เขาได ้ร ับข ้อความว่าอดีตลูกสะใภ ้ของเขาให ้กําเนิ ด
เด็กชายและเด็กคนนี ก็ ้ ถก
ู พรากไปเพียงไม่กวัี่ น
่
หลังจากทีเขาเกิ ่
ด ฉันยังสอบถามเกียวกั บข่าว
บางอย่างในเวลานั้น แต่ไม่พบเด็ก

้ าให ้ความหวังของลาวลี่
อย่างไรก็ตามข่าวนี ทํ
ผิดหวัง แต่เดิมกลับมาอีกครงเขาต้ั ้องการพบเด็กคนนี ้
หลังจากค ้นหาในหลาย ๆ ด ้านรองคณบดี Zhang ได ้
่ มเครือ Lao Li ต ้องการดู แต่เขา
นํ าข ้อความทีคลุ
ไม่ได ้คาดหวังว่าพระเจ ้าจะ น่ าสมเพชปล่อยให ้เขาตาม
หาฉู่ เซิง

"เด็กไม่ต ้องกังวลไม่มใี ครในตระกูล Li ตอนนี ทุ้ ก

อย่างในตระกูล Li เป็ นของคุณในอนาคตกลับมาและ
อยู่กบั ฉันในฐานะคนเก่าไม่กปีี่ โอเค?" หลังจากพูดคุย
่
เกียวกั ่ เกิ
บสิงที ่ ดขึนในช่
้ ่ านมา Lao Li
วงหลายปี ทีผ่
้
รู ้สึกสําลักขึนมาเล็ กน้อยเขาเกือบจะขอร ้องให ้ ฉู่ เซิง
กลับมาหาเขา
 ่
เมือมองไปที ่
ศาสตราจารย ์ชรา ฉู่ เซิงยังคงสงบนิ่ ง
่ นท่าทีทแน่
และเมือเห็ ี่ วแน่ ของ ฉู่ เซิงLao Li ก็สามารถ
ยุตก ่ั
ิ ารสนทนาได ้เพียงชวคราว

่
ข่าวทีเขารู ่
้ไม่ใช่เรืองเดี ยวเนื่ องจาก ฉู่ เซิงไม่
สามารถผ่านทีนี ่ ่ ได ้เขาจะเดินไปอีกทางหนึ่ ง

่ Lao Li ยืนอยู่ตรงหน้าหลินซีLin Xi ก็ยงั คง

เมือ
่
ประหลาดใจเล็กน้อย เธอคาดการณ์วา่ ลาวลีอาจจะมา
หาเธอ แต่เธอก็ไม่ได ้คาดหวังว่ามันจะเร็วขนาดนี ้

่
ด ้วยความสุภาพหลินซีได ้ร ับเขา เหล่าลีมองไปที ่
บี
บีเคลินจี้ และทาร
่ ์ตเมอแรงค ์ตรงหน้าเขาเป็ นขนมนุ่ ม ๆ
ลาวลีชื ่ นชมในใจของเขาเธอเป็
่ ่
นผูห้ ญิงทีรอบคอบไม่
น่ าแปลกใจที่ ฉู่ เซิงชอบเธอ
 ่
เหลาลีแสดงเจตจํ านงอย่างตรงไปตรงมาและขอให ้
้
หลินซีเกลียกล่ ่ บไปที่
อมฉู่ เซิงเขาต ้องปล่อยให ้ชูเซิงกลั
บ ้านของหลี่ หลินซีมองชายชราทีสง่ ่ างามคนนี และ้
่ ้
ถอนหายใจเบา ๆ เธอจะไม่เข ้าไปยุ่งในเรืองนี

่ นไม่เหมาะสมจริงๆทีคุ
“ คุณหลีมั ่ ณจะหาเรืองฉั
่ น
่
เกียวกั ่ ก่
บเรืองนี ้ อนอืน่ ฉู่ เซิงและฉันเพิงเริ
่ มเดทกั
่ นมัน
ไม่สะดวกจริงๆทีฉั ่ นจะเข ้าไปแทรกแซงในเรืองนี ่ ้
ประการทีสอง่ ฉู่ เซิงเป็ นผูใ้ หญ่แล ้ว และเขาต ้องมี
ความคิดของตัวเองเกียวกั ่ ่
บเรืองเหล่ ้
านี ความคิ ดเห็น
ของฉันถ ้าคุณต ้องการให ้เขากลับไปก็ควรพูดคุยกับ
เขาดีกว่า "มีรอยยิมจาง ้ ๆ บนใบหน้าของหลินซีใน
สายตาของ Lao Li เกือบจะเป็ นรอยยิมเดี ้ ยวกับฉู่ เซิง

้
ในเวลานี ลาวลี ่
ตระหนั กว่าเขาประเมินหญิงสาวตํ่า
ไป

่ บชาและถามด ้วยนํ าเสี

เหลาลีจิ ้ ยงทุ ้มว่า "สาวเจ ้า
่
กังวลว่าจะเกิดวิกฤตระหว่างเจ ้ากับชูเซิงเพราะความรู ้
 ่ บไปหาครอบคร ัว
จักกันของพวกเราหรือไม่ชเู ซิงกลั
่ งเป็
ของหลีซึ ่ นลูกของตระกูลหลี่ สองครอบคร ัวความ
แตกต่างในสถานะครอบคร ัวจะกลายเป็ นอุปสรรค
ระหว่างคุณ "

" คุณคิดมากเกินไปฉันเชือว่ ่ า ฉู่ เซิงเขารู ้ว่าอะไร

สําคัญทีสุ ่ ดสําหร ับเขา "รอยยิมของหลิ
้ นซีจางลง เหล่า
่ งคงไม่ยอมแพ ้โดยกล่าวว่า“ ตระกูลหลีเคยสวยงาม
ลียั ่
่
และหลายสิงหลายอย่ ้ ้เบืองหลั
างถูกทิงไว ้ งจากบรรพ
บุรษ ุ แม้วา่ จะสูญหายไปบ ้าง แต่อฐู ลีนตัวใหญ่กว่า
มาราธอนเสียอีกตอนนี ฉั ้ นเป็ นยังไง ศาสตราจารย ์ด ้าน
การแพทย ์ทีมหาวิ ่ ทยาลัยแห่งชาติจน ี ฉันสามารถพา ฉู่
เซิงไปทีนั ่ ่ นเพือศึ
่ กษาต่อซึงเป็
่ นประโยชน์อย่างมากต่อ
อาชีพการงานของเขาและเขาเป็ นเด็กทีมี ่ ความ
ทะเยอทะยานมากในเวลานั้น ฉู่ เซิงและคุณยังสามารถ
ร ักษา ความสัมพันธ ์นี หรื้ อไม่ "

้ นซีหรีรอยยิ
คราวนี หลิ ่ ้
มและกล่ าวว่า" Mr.Li ไม่ต ้อง
กังวลฉันเคารพความคิดของ ฉู่ เซิงตลอดเวลาคุณ
สามารถบอกความคิดของคุณกับเขาได ้ แต่ช ักชวนให ้
่ ้านของ Li ฉันจะไม่ย่งุ เกียวกั
ฉู่ เซิงกลับไปทีบ ่ ่ ”้
บเรืองนี

่ ไม่
เห็นได ้ช ัดว่าเรืองนี ้ ได ้มีการเจรจา Lao Li มองไป
่ นซีอย่างลึกซึงและจากไปด
ทีหลิ ้ ้วยความช่วยเหลือจาก
ผู ้ช่วยของเขา

ระหว่างทานอาหารเย็น ฉู่ เซิงรีบมาหาหลินซีLin Xi

่
มองไปทีเขาหอบและพู ดติดตลก: "คุณไม่ต ้องกังวล
มากแค่จะกลับมาทานอาหารเย็นใช่มย?" ้ั ฉู่ เซิงเห็น
ท่าทางสงบของหลินซีในทีสุ ่ ดฉันก็โล่งใจ เนื่ องจากเขา
่
รู ้ว่าลาวลีไปหาหลินซีเขาจึงกังวลเพราะกลัวว่าชาย
ชราจะพูดอะไรทีไม่่ พงึ ประสงค ์ทําให ้หลินซีไม่พอใจและ
อึดอัดกับตัวเอง

คุณปู่ หลินดีใจมากทีได่ ้พบชูเซิงและขอให

่ ้เขากิน
่
ข ้าวด ้วยกัน เมือทานอาหารเสร็ จปู่ หลินและ พ่อหลินก็
พูดพร ้อมกับขยิบตาว่าพวกเขาจะไปเดินเล่น พ่อหลิน
้
ยังบอก ฉู่ เซิงว่าวันนี อากาศดีและต ้องเดินมากขึน้
 ่ อ Lin ทีชอบหั
หลินซีมองไปทีพ่ ่ นศอกหนี และไม่
่
อยากพูดอะไรเพือบอกเขา

่ ้อาวุโสทังสองจากไป
เมือผู ้ ฉู่ เซิงก็กอดหลินซีและ
ถามเธออย่างกระตือรือร ้น: "ชายชรามาหาคุณเขาพูด
่ พอใจอย่าไปสนใจฉันจะ
ว่าอย่างไรถ ้าเขาพูดอะไรทีไม่
ิ้ ณ "
ไม่ทงคุ

หลินซีผลักเขาและพูดว่า" ปล่อยฉันไป "

" ไม่ฉันแค่อยากกอดคุณหลินซีคนพวกนั้นน่ า
รําคาญจริงๆฉันรําคาญ "เขาเอนหัวลงบนไหล่ของ
หลินซี. เมือได่ ้ ยงทีเจ็
้ฟังนํ าเสี ่ บปวดแล ้วเธอก็รู ้ว่า ฉู่ เซิง
่
รู ้สึกเบือมากเมื ่ ว ๆ นี และเธอก็
อเร็ ้ รู ้สึกเบาใจและปล่อย
เขาไป

ตอนที่ 107 โปรด (คํา

 เตือน:

้ ประสบ
เห็นได ้ช ัดว่าหลินซีไม่ได ้สังเกตเห็นรอยยิมที ่
ความสําเร็จของ ฉู่ เซิงมิฉะนั้นเขาจะไม่ตามใจเขามาก
นัก

้
หลินซีถา่ ยทอดคําพูดทังหมดที ่ Lao Li พูดในวันนี ้
ี าํ ใบ ้ ของความเกลียดช ังใน
ฉู่ เซิงหลังจากฟังแล ้วก็มค
สายตาของเขาและนํ าเสี ้ ยงของเขาก็ไม่สบายใจ
เล็กน้อยเขากล่าวว่า "Little Brook ไม่วา่ ยังไงก็ตาม
ฉันจะไม่แยกจากคุณและคุณจะไม่ต ้องการฉันใช่ไหม

" แน่ นอนไม่ได ้ ' ฉันปฏิเสธเขาไปแล ้วเหรอ? "Lin

่
Xi ไม่เข ้าใจว่า ฉู่ เซิงกังวลเรืองอะไรเธอผลัก ฉู่ เซิง
ออกไปมองตรงเข ้าไปในดวงตาของ ฉู่ เซิงและพูดว่า"
นี่ เป็ นเรืองลํ
่ าบากนิ ดหน่ อยอย่าหุนหันพลันแล่นรู ้ไหม
? "อันทีจริ ่ งตังแต่
้ Lao Li จากไปหลินซีก็กงั วล
เล็กน้อยเธอรู ้นิ สยั ใจคอของ ฉู่ เซิงและเธอกลัวว่าเขาจะ
เอะอะหรือทําอะไรทีไม่ ่ เหมาะสมกับแรงกระตุ ้น

" ฉันรู ้ว่าฉันจะถูกวัด . "

้
ใช่." ฉู่ เซิงจับมือหลินซีและทังสองคนก็ น่ ังบนโซฟา
และคุยกันหลังจากคิดเรืองนี ่ หลิ
้ นซีก็พูดว่า "หลังจาก
นั้นเขาก็เป็ นญาติของคุณและเขาก็มาหาคุณทันทีที่
เขาได ้เรียนรู ้ถึงการมีอยู่ของคุณเช่นกันมันเป็ นความ
จริงใจ "

่ ้จริงเหล่านั้นถูก
"จริง!?" ฉู่ เซิงหัวเราะเยาะหัวใจทีแท
จริงๆ "ฉันไม่คด ิ ว่าเขาจริงใจ แต่ก็น่าสงสัยนิ ดหน่ อย"
การ

้ นซีรู ้ว่าเขาต ้องสอบสวนอะไร

ฟัง ฉู่ เซิงพูดเช่นนี หลิ
แล ้วถามเขา. เขาถูกกัดตายและไม่ยอมปล่อย
 ้
หลินซีต ้องเกลียกล่ อมเขา: "ฉู่ เซิงคุณไม่เคยอยู่กบั
ญาติของคุณตามปกติตงแต่ ้ั คณุ ยังเด็กชายชราพูดใน
่ ไม่
สิงที ่ ดี แต่เขาต ้องการทีจะจดจํ
่ าคุณกลับมาจริงๆและ
เขาควรให ้ความช่วยเหลือคุณมาก ๆ ความช่วยเหลือ
้ วยให ้คุณพัฒนาอาชีพของคุณมันมี
เหล่านี จะช่
ประโยชน์คณ ุ สามารถตัดสินใจได ้หลังจากทีคุ ่ ณคิด
่
เกียวกั ่ ้"
บเรืองนี

่ เครือญาติทางสายเลือด
" เซียวซีอย่าคิดถึงคนทีดี
้ั ออ
บางครงก็ ้ นกัน
่ นแอมากญาติของคุณก็ไม่ละทิงเช่
คุณ! "

" อะไร "คําพูดของ ฉู่ เซิงทําให ้หลินซีงงงวย

หลังจากทีพู่ ดออกไป ฉู่ เซิงก็ตระหนักว่าเขาพลาดที่

่
จะพูดออกไปและเขาก็ลงั เลทีจะปกปิ ดมันหลินซีไม่
ปล่อยเขาไปในทีสุ่ ด ฉู่ เซิงก็ทําอะไรไม่ถก
ู จริงๆเขาจับ
หลินซีเข ้ามาในอ ้อมแขนให ้เธอนั่งบนร่างของเธอแล ้ว
่
โอบเอวเธอแล ้วพูดว่า "เสียวซี ฉันบอกว่าอย่า เศร ้า”
 หลินซีรู ้สึกหงุ ดหงิดเล็กน้อยและพูดว่า“ ปล่อยฉันไป
ก่อน”

่
“ เสียวซี คุณจําบ ้านเดิมของครอบคร ัวคุณได ้ไหม”
ฉู่ เซิงไม่ปล่อยเธอไป แต่มองไปที่ Lin ด ้วยความกังวล
Xi.

่ นยังเป็ นเยาวชนทีมี
“ ครอบคร ัวของฉันเมือฉั ่
การศึกษา?” หลินซีถาม

่ ณประสบอุบต
"ดีเมือคุ ั เิ หตุสาํ นักงานกิจการเยาวชน
่ การศึกษาได ้แจ ้งเตือนครอบคร ัวของคุณ แต่พ่อแม่
ทีมี
ของคุณไม่มาเป็ นป้ าของคุณทีมาเธอเสี ่ ยใจมากและ
ร ้องไห ้ฉันอยากช่วยคุณพาเธอมา คืนเงิน แต่
ครอบคร ัวของคุณบอกว่าพวกเขาจะไม่พาคุณกลับ
่ ่บ ้านชิงซานโดยตรงพวกเขาเอา
พวกเขาถูกฝังไว ้ทีหมู
เงินบํานาญของคุณเท่านั้น เสียวซี ่ คุณไม่รู ้ว่าตอนนั้น
ฉันโกรธแค่ไหนแม้ว่าฉันหวังว่าคุณจะอยู่ ในหมู่บ ้าน
 ้
ชิงซานแต่พวกเขาโหดเหียมเกิ
นไปต่อมาฉันไม่ได ้เอา
่ ณทิงไว
เงินทีคุ ้ ้ให ้ฉัน”

หลังจากฟังคําพูดของ ฉู่ เซิงLin Xi ก็เงียบไปพัก

หนึ่ ง เธอเสียใจกับเด็กหนุ่ มทีได
่ ้ร ับการศึกษาหลินซี
เธอมีความเกลียดช ังมากแค่ไหนและทําให ้พ่อแม่ของ
้ กๆ
เธอละทิงลู

่
"เสียวซีคณ ่ นเฉี ยบของ
ุ โกรธไหม" ฉู่ เซิงจับมือทีเย็
หลินซีไว ้และหลินซีวางหัวของเขาไว ้บนไหล่ของ ฉู่ เซิง
แล ้วพูดว่า "ฉันไม่โกรธสําหร ับฉันพวกเขาเป็ นคน
แปลกหน้า"

จากนั้น เสียวซี
่ ก็มค
ี วามสุข ความสัมพันธ ์กับ
ครอบคร ัวของเขามาก่อนหรือไม่ป้าของคุณพูด
่
บางอย่างเกียวกั บคุณฉัน ... "ฉู่ เซิงไม่แน่ ใจหลินซีใน
่
ปากของป้ าไม่ใช่คนเดียวกับทีเขารู ้จัก เป็ นไปไม่ได ้ที่
คน ๆ หนึ่ งจะเปลียนอารมณ์
่ อย่างรุนแรงเพียงเพราะเขา
 ่
เปลียนสถานที ่ พีสาวมาจากไหน?
่ ้ อยู่
ความสงสัยนี มี
ในใจของ ฉู่ เซิงเสมอ

หลินซีคอ ้
่ ยๆเงยหน้าขึนและค่ อยๆผลัก ฉู่ เซิงออกไป
ความอ่อนโยนก่อนหน้านี หายไป ้ ฉู่ เซิงแทบรอไม่ไหวที่
้
จะกัดลินของเขา เขาจับมือของหลินซีและพูดด ้วย
่
ความตืนตระหนกว่ ่
า "เสียวซี ฉันจะไม่ถามไม่ต ้องถาม
อย่าโกรธ"

หลินซีไม่โกรธเช่นกันเธอไม่ชอบการล่อลวงของ ฉู่
เซิงเธอ ไม่สามารถอธิบายได ้ว่าเธอมาทีนี ่ ่ มันเป็ นแค่
งานระบบดังนั้นฉันต ้องปิ ด ฉู่ เซิงด ้วยวิธน
ี ี้

่
"เสียวซี อย่าโกรธฉันแค่เป็ นห่วงฉันกังวลว่าวันหนึ่ ง
คุณจะจากฉันไปฉันไม่ถาม เสียวซี ่ ิ ้ นใช่
จะไม่ทงฉั
ไหม"หลินซีลดตาของเธอเธอ เข ้าใจความวิตกกังวล
ของ ฉู่ เซิงเพราะเธอไม่รู ้ว่าเธอจะออกจาก ฉู่ เซิง
่
เมือไหร่ และเธอก็กลัวเช่นกัน
 ดู ฉู่ เซิงดวงตาฉายแวววิตกกังวล ฉู่ เซิงLin Xi กลับ
่ อนหน้านี เราไม่
จับมือและกระซิบ︰ "ฉู่ เซิงเรืองก่ ้ ได ้พูด
ถึงและหลินซีเคยอยู่ในหมู่บ ้าน Castle Peak"

"อืมฉันฟัง คุณฉันจะไม่พูดฉันจะไม่พูดอีกต่อไป”
ฉู่ เซิงกลัวมากเขาไม่สนใจว่าหลินซีมาจากไหนเขาแค่
้
อยากให ้ทังสองอยู ่ รู ้จัก .,
่ด ้วยกันในอนาคตอนาคตทีไม่
่ .้
ไม่มใี ครอยากคิดเรืองนี

หลังจากทํางานกับหมอเป่ ยทังเช ้ ้าหลังสิบสอง

นาฬก ิ าในทีสุ่ ดฉู่ เซิงก็มเี วลานั่งกินข ้าว หลังจากกิน
ข ้าวไปสองคําก็มค ี นนั่งลงตรงหน้าเขาและนายหลีก็ ่ ยน
ื่
กล่องอาหารกลางวันทีเต็ ่ มไปด ้วยปลาเปรียวหวาน
้
"มาลองดูสฉ ิ ันได ้ยินพวกเขาพูดว่าอาหารจานนี เป็ ้ น
อาหารทีปรุ่ งในโรงอาหารทีดี ่ ทสุ
ี่ ดดูวา่ คุณชอบ
หรือไม่" ลาวลีนั ่ ่ งลงตรงหน้าเขาพร ้อมกับรอยยิมบน ้
ใบหน้าของเขาชูเซิงขมวดคิ ่ ้ กน้อยทุกคนรอบข ้าง
วเล็
่
มองมาทีพวกเขา
ตอนที่ 108 ปวดหัว

่
เมือ

เผชิญกับสายตาทีหยั ่ งรู
่ ้ของผูอ้ น ื่ ฉู่ เซิงระงับความ
ร ังเกียจของเขาเขาได ้ยินข่าวลือมากเกินไปเมือเร็ ่ วๆ
้
นี และการที ่ Lao Li แกล ้งทําเป็ นพฤติกรรมใกล ้ชิดทํา
ให ้เขาไม่พอใจมากขึน้ ตะเกียบในมือของเขาหยุดและ
เขาพูดอย่างเย็นชา: "ไม่ฉันจะไม่กน ิ มัน" หลังจากพูด
ความเร็วในการกินก็เร็วขึนเล็ ้ กน้อย แต่ตะเกียบไปไม่
้
ถึงปลาเปรียวหวานเลย เหลาลีรู่ ้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
่
สีหน้าของเขาไม่เปลียนแปลงเมื ่ ฉู่ เซิงทานอาหาร
อดู
เสร็จและเมือ ่ ฉู่ เซิงเพิงลุ
่ กขึนและกํ
้ าลังจะจากไปเขาก็
พูดว่า "คุณต ้องการพบพ่อของคุณหรือไม่?" ฉู่ เซิงทํา
ความสะอาดจานของเขา . เมือเขาหยุ ่ ดเขาก็พูดอย่าง
เย็นชา:“ ฉันไม่มพ ี ่ อ”
 ่
หลังจากทีเขาบอกว่ าเขาเอากล่องอาหารกลางวัน
้ ้เหลือเพียงเหลาลีและปลาเปรี
ไปแล ้วทิงไว ่ ้
ยวหวานที ่
ไม่
มีใครสนใจ

่
หลินซีมองไปทีคนตรงหน้ าเขาก็ปวดหัวเช่นกัน
เนื่ องจากหลินซีปฏิเสธ Qi Xiao นี่ เป็ นครงแรกที
้ั ่
เขา
ปรากฏตัวต่อหน้าหลินซีเขามีนิสยั ร่าเริงและสามารถ
่
สนทนากับใครก็ได ้ การสันไหวของเขาทํ าให ้ยอดขาย
่ นมาก
ของหลินซีเพิมขึ ้

่ างานหนักมาตลอดแทบจะไม่เหม่อ
Liu Jing ทีทํ
ลอยและมองไปที่ Qi Xiao เป็ นครงคราว ้ั ธุรกิจในร ้าน
่
เป็ นไปด ้วยดีหลินซีก็ย่งุ อยู่แล ้วหลังจากวิงเขาไปสอง
้ั
สามครงเขาก็ ไม่ได ้ออกไปหลินซีไม่มเี วลาเลิกรากับ
เขาและต ้องปล่อยเขาไป

แต่ Liu Jing ยังคงมาร่วมสนุ กด ้วยเขาทํางานหนัก

มานานและในทีสุ่ ดก็คย
ุ กับหลินซี: "น้องสาว Lin คุณ
กําลังมองหาคนงานเล็ก ๆ หรือไม่คณ
ุ ไม่ต ้องการไล่ฉัน
ไปใช่ไหม? “

้ ณรู ้แล ้วว่าเขาให ้ความสําคัญกับเรืองนี

ตอนนี คุ ่ มาก้
สําหร ับงานเดิมทีครอบคร ัววิพากษ ์วิจารณ์วา่ เขา
ลาออกจากงานในโรงงานและไปทํางานส่วนตัว
่
หลังจากทีเขาได ้เงินเดือนเดือนแรกกลับคืนมา
่
ครอบคร ัวของเขาก็เปลียนใจและขอให ้เขาทํางานให ้ดี
ถ ้าเขาลาออกเขาจะถูกทุบตี

เดิมทีเขาได ้ร ับการว่าจ ้างให ้เป็ นพนักงานขาย แต่

เขาไม่รู ้วิธจี ด
ั การกับผู ้คนจริงๆหลินซีจด ั เตรียมงาน
ปัจจุบนั เขาไปเป็ นพนักงานขายด ้วยตัวเองและเขาต ้อง
ดูแลการทําขนม เขายุง่ มากทุกวัน เขารู ้สึกไม่สบายใจ
เล็กน้อยในใจเพราะกลัวว่าหลินซีจะไม่ชอบเขาตอนนี ้
่
มีใครบางคนทีสามารถพู ดถึงเขาได ้ถ ้าหลินซีไม่
ต ้องการเขาเขาจะทําอย่างไร
 ่
เมือมองไปที ่ Qi Xiao ทีไม่
่ ฟังหลินซีก็ปวดหัว
พอสมควรและยังมี Liu Jing อีกคนทีชอบคิ่ ่ ้
ดเรืองนี
และหลินซีก็บ ้าไปแล ้ว

ในขณะนี ฉี ้ เสียวเข
่ ้ามาพร ้อมกับชาส ้มโอมะนาวเย็น
ๆ หนึ่ งถ ้วยและพูดด ้วยรอยยิม:
้ "เสียวซี
่ เหนื่ อยพักและ
ลองฝี มือของฉัน"

้ ยงของ
หลินซีถอนหายใจในใจอย่างเงียบ ๆ ในนํ าเสี
่
เขา , Qi Xiao แตกต่างจาก ฉู่ เซิงเขาเป็ นคนทีดู
อ่อนโยนและเป็ นมิตรเสมอเขาเป็ นเหมือนฤดูใบไม้ผลิ
ในป่ าทําให ้ผูค้ นรู ้สึกสงบและสงบ

่
หลังจากดืมชาแล ้วหลินซีก็จบ ้
ิ รสเปรียวเล็ กน้อย
แล ้ววางถ ้วยลงหลินซีถามว่า "Qi Xiao คุณต ้องทําสิง่
้ อไม่" "ฉันมาทีนี
นี หรื ่ ่ เพือช่
่ วยอย่างไรก็ตามฉันสบายดี
. คุณสามารถผ่านเวลาตรงนี ไปได ้ ้นอกจากนี ธุ้ รกิจ
ี่ ่ และคุณไม่สามารถทําทังหมดได
ของคุณยังดีอยู่ทนี ้ ้
ด ้วยตัวเองฉันช่วยได ้นิ ดหน่ อยฉันไม่ต ้องการให ้คุณ
จ่ายเงินให ้ฉัน แต่ ฉันสามารถดูแลอาหารกลางวันได ้
เสมอ

่ ้ว่าเขาไม่สามารถขับไล่เขาไปได ้
ใช่แล ้ว " เมือรู
่
หลินซีก็อดไม่ได ้ทีจะโทรหาเขาในระหว่ ้ ดท ้าย
างมือสุ
โต๊ะหนึ่ งสามารถนั่งได ้สีคนพี
่ ่
ชายคนที ่
สองมองไปที ่ Qi
Xiao และหลินซีขณะทีช่ ่ วยอาหารถามหลินซี: "คนนี ้
หมายความว่าอย่างไรไล่คณ ุ !"หลินซีไม่โกรธเขา
เหลือบมองไปที่ เขาเพืออะไรและถามอย่
่ างรู ้เท่าทัน! ผู ้
่
อาวุโสคนทีสองยิ ้
มและไปสนทนากั ่
บฉี เสียว

่ ะอาหารคํ่าหลินซีและ Liu Jing ไม่มอ

ทีโต๊ ี ะไรจะพูด
ี่
มากนัก แต่พชายคนที ่
สองและ Qi Xiao ก็คยุ กันได ้ดี
หลังจากคุยกันอยู่นานพวกเขาก็นัดไปเล่นบาสเก็ต
บอลด ้วยกันหลินซีหายใจ ถอนหายใจด ้วยความโล่
งอก
 ้ คนเดินเข ้ามาจากด ้านนอกผมหงอกและ
ในขณะนี มี
หลังค่อมเล็กน้อยเนื่ องจากขาและเท ้าทีไม่
่ ยดื หยุ่นเขา
่ กน้อย
จึงเดินตัวสันเล็

่
เมือเขาเห็ ่
นคนมาพีชายคนที ่
สองก็ วางตะเกียบลง
้
และขึนไปทั กทายเขา: "ขอบคุณปู่ ทําไมคุณมาทีนี ่ ่ ใน
เวลานี ฉั ่
้ นไม่เห็นคุณเมือเช ้
้านี และคิ
ดว่าคุณไม่มา "

้ นพาภรรยาไปหาหมออาดงคุณฝากบะหมี่
" วันนี ฉั
ไว ้หรือเปล่า "รุน ่
่ พีคนที ่
สองดู
อายเกาหัวแล ้วพูดว่า"
เปล่าฉันคิดว่าคุณไม่มาและคุณก็ไม่ได ้พูดว่า ฉันไม่ได ้
เก็บมันไว ้ "

" โอ ้ลืมไปคุณกินฉันกําลังจะไป "ชายชรา Xie เดิน

ออกไปข ้างนอกอีกครง้ั
 ่
“ แล ้วคุณกินอะไร?” ผูอ้ าวุโสคนทีสองถามอีกครง้ั
อย่างไม่สบายใจ ชายชราคนนี มาซื ้ ้ วยเตียวที
อก๋ ๋ ร่ ้าน
เกือบทุกวันและเขาคุ ้นเคยกับมันเป็ นอย่างดี

"ฉันจะดูวา่ มีของสําเร็จรูปหรือไม่ถ ้าไม่มไี ปร ้านขาย

ของชําน่ าจะมีกว๋ ยเตียวอยู๋ ่ทนัี่ ่ น" ใช ้เวลาอย่างน้อย
หลายนาทีในการเดินจากทีนี ่ ่ ไปยังร ้านขายของชํา
หลินซีมองไปทีท่ ่ าทางทีสั ่ นเทาของชายชราและกล่
่ าว
ว่า "ฉันมีอาหารทีนี ่ ่ คุณต ้องการกินหรือไม่วน ้
ั นี มาก
เกินไปคุณต ้องการทีจะไม่ ่ ชอบและแบ่งปันกับคุณ
หรือไม่"

่
ชายชรา Xie หันหน้าหนี เมือเขาได ้ยินคํานั้นมี
้
รอยยิมบนใบหน้ าและเขากล่าวว่า "ฉันไม่ชอบอะไรก็
กินไปเถอะ"หลินซีลก ้
ุ ขึนและเสิร ์ฟอาหารให ้เขา ฉันฟัง
่
พีชายคนที ่
สองและคุ ณปู่ Xie คุยกัน: "คุณย่า Xie
่ ดถึงเรืองนี
เป็ นยังไงบ ้างไม่เป็ นไร" เมือพู ่ ใบหน้
้ าของ
ชายชราก็กลับมาดูเศร ้า: "ฉันแก่แล ้วมันไม่มป ี ระโยชน์
 ้ อโรคนั้น ใช่คะ่ หมอสังยางั
ไม่วา่ จะเป็ นโรคนี หรื ่ ้
นมากิ
น
แบบนั้นกันเถอะ”

ภรรยาของคุณปู่ Xie สุขภาพไม่คอ ่ ยดีคส

ู่ ามี
ภรรยาเก่าไม่มล ี ก
ู คุณปู่ Xie ทําทุกอย่างในครอบคร ัว
้
ตอนนี เขาแก่ เกินไปแล ้วและการทําอาหารก็มไี ว ้เพือ ่
่ ่งยากเช่นกันต่อมาร ้านของหลินซี
คําพูดก็เป็ นเรืองยุ
๋
ขายก๋วยเตียวและชายชราก็ ื้
ซอบะหมี ่ กวันและเขา
ทุ
สามารถกินได ้ทันทีทกลั ี่ บถึงบ ้านมันง่ายกว่า

ตอนที่ 108 ปวดหัว (คํา

เตือน:

้
ทังสองคุ ยกันหลินซีมาพร ้อมอาหารหยิบซอสเห็ด
หนึ่ งขวดส่งให ้คุณปู่ Xie แล ้วพูดว่า "อาจารย ์ฉันทํา
่
เองเอากลับไปชิมและ ดูวา่ รสชาติดไี หม "" เยียมมาก
 ่ ณปู่
ฉันไม่ต ้องทําอาหารราคาเท่าไหร่ "ในขณะทีคุ
Xie หมุนกระเป๋ าและหยิบเงิน

หลินซีก็รบี หยุดและพูดว่า" คุณเป็ นลูกค ้าเก่าของ

ฉัน ทีนี่ ่ ดังนั้นอย่าสุภาพและนํ ากลับไปกิน "คุณปู่ Xie
่
รู ้สึกอายทีจะขอของของหลิ นซีแต่เขาปฏิเสธเป็ น
เวลานานและในทีสุ ่ ดพีชายคนที
่ ่
สองก็ พูดว่า:"
ขอบคุณคุณปู่ คุณไป กลับมาเร็ว ๆ คุณย่า Xie กําลัง
รออยู่ "

" เอาล่ะขอบคุณ "คุณปู่ Xie ขอบคุณเขาแล ้วก็

่
ออกไปอย่างสบาย ๆ เมือมองไปที ร่่ างทีง่่ อนแง่นของ
ชายชราหลินซีรู ้สึกว่าชายชราคนนี ช่้ างน่ าสมเพช
จริงๆ .

่
สีของพวกเขาอย่ างต่อเนื่ องเพือกิ
่ นฉี เสียวถาม
่
่
เกียวกั บซอสเห็ดหลินชีของรู ้ว่าหลินชีทาํ ให ้มันตัวเอง
้
ดวงตาของเขากลิงและเขาบ่ ่
นเรืองความบาดหมางกั น
ของอาหารในโรงอาหาร. หลินชีธรรมชาติเข ้าใจความ
 ้
ตังใจของเขาและเฝ้ ่
าดู เพือประโยชน์ ในการช่วยตัวเอง
้ นซีจงึ ต ้องพูดว่า "เมือเจ
อย่างขยันขันแข็งในวันนี หลิ ่ ้า
กลับไปเอาขวดแล ้วไป" เมือได่ ้ ชายคนที
้ยินเช่นนี พี ่ ่
่ นซีและ Qi Xiao ก็ยมให
สองก็เหลือบมองไปทีหลิ ิ้ ้หลิน
ซี.

้ั
ฉู่ เซิงเข ้ามายุ่งกับ Mr.Li อีกครงและวั นนี ้ Mr. Li ก็
นํ าผลไม้มาให ้เขาหนึ่ งถุง ฉู่ เซิงรู ้สึกเพียงว่าหัวของเขา
กําลังจะระเบิดชายชราคนนี น่้ ารําคาญจริงๆ ฉี เสียวนั ่ ่ง
กินอาหารในแนวทแยงมุมตรงข ้ามกับเขา ฉู่ เซิงเหลือบ
มองเขาในขณะนี เขาเห็ ้ นขวดซอสเห็ดอยู่ในมือของ
Qi Xiao และรสชาติทคุ ี่ ้นเคยก็ลอยอยู่ในอากาศ
ดวงตาของ ฉู่ เซิงเย็นลงเล็กน้อย มีคนทักทายฉี เสียว ่
เห็นซอสเห็ดขวด

จึงถามว่า"ซอสเห็ดอยูท ี่
่ ไหน" ่
"เพือนให ้มาคุณ
่
อยากลองไหม" ฉี เสียวถาม

"โอเคให ้ฉันบ ้าง" ชายคนนั้นก็ไม่ต ้อนร ับเช่นกัน

 ฉู่ เซิงรู ้แล ้วว่าน้องสาวของฉันต ้องเป็ นคนทํามันจะ
อยู่ในมือของ Qi Xiao ได ้อย่างไร?

่ งสังเกตเห็นว่าการจ ้องมองของฉู่ เซิงถูก

ฉี เซียวยั
กวาดไปตลอดเวลาเขาแสร ้งทําเป็ นไม่รู ้ แต่มุมปาก
้ กน้อย
ของเขากลับขึนเล็

ฉู่ เซิงบีบมือของเขาแน่ นระงับความโกรธของเขา ไอ ้

สารเลวคนนี ต ้ ้องเคยเป็ นน้องสาวของเธอและกล ้าทีจะ่
อวดต่อหน้าเขาด ้วยสิงที ่ พี่ สาวของเธอทํ
่ าไอ ้สารเลวคน
นี ้

เขาไม่สามารถฟังคําพูดของลาวลีในอี ่ กด ้านหนึ่ งได ้

เขาหยิบอาหารทียั ่ งกินไม่เสร็จหันกลับมาและจากไป
่ านไปครึงทางของสิ
เมือผ่ ่ ่ ลาวลี
งที ่ ่ ดเขาพบว่าชูเซิง่
พู
่
เหม่อลอยและเมือเขาเห็ นการจากไปอย่างโกรธแค ้น
้
ของเขาคิวของเขาก็ ย่นแน่ น
 ่ ดประตูร ้านเขาเพียง
หลินซีกาํ ลังจะกลับบ ้านเมือปิ
แค่หน
ั กลับมาและเข ้าไปในอ ้อมกอดอันอบอุน ่ ทันทีที่
้
เขาเงยหน้าขึนเขาก็ เห็นใบหน้าทีช ่ ัดเจนของฉู่ เซิง

"คุณมาร ับฉันทีนี ่ ่ ทําไมคุณไม่บอกฉันถ ้าฉันรู ้เรือง ่

้ นจะปิ ดประตูกอ
นี ฉั ่ น" เสียงของหลินซีนุ่ มนวลและบ่น
้ ทําให ้คนรู ้สึกอ่อนหวานเช่นกัน วันนี ้ ฉู่
แต่คาํ บ่นนี ก็
เซิงไม่ได ้บอกว่าเขากําลังจะมาดังนั้นหลินซีดม ู ี
ความสุขมากทีได ่ ้เห็น ฉู่ เซิงฉู่ เซิงได ้ยินรสชาติทถู
ี่ กใจ
ในคําพูดของเธอและความโกรธในใจของเธอก็หายไป
เล็กน้อย

เขาเพียงแค่สง่ เสียง "อืม"หลินซีรู ้สึกว่าวันนี ้ ฉู่ เซิง

ไม่มค
ี วามสุขและถามว่า "มีอะไรเหรอไม่มค ี วามสุข?"

"มันน่ ารําคาญนิ ดหน่ อยชายชราจ ้องมองทีฉั ่ นทุก

่ ดถึงเรืองนี
วันและฉันก็ไม่ ' ไม่รู ้จะทํายังไง” เมือพู ่ ้ ฉู่ เซิง
ก็ขมวดคิว้
 หลังจากหลายเดือนของการคลําหาในโรงพยาบาล
่
ฉู่ เซิงได ้เรียนรู ้ทีจะควบคุ
มอารมณ์ของตัวเองแม้ว่ามัน
จะค่อนข ้างเย็นชา แต่เขาก็จะไม่เอาแต่ใจตัวเองเหมือน
แต่กอ ่ น แน่ นอนต่อหน้าหลินซีเขายังคงทําตัวเหมือน
จริงมาก

่ ทํ
สิงนี ้ าให ้หลินซีปวดหัวและเธอก็ไม่รู ้อะไรดีไปกว่า
้
นี บรรยากาศเงี ยบลงเล็กน้อย ฉู่ เซิงเหลือบมองไปที่
หลินซีและถามว่า "Qi Xiao มาหาคุณหรือไม่?"หลิน
ซีถงึ กับผงะจากนั้นก็อธิบายว่า ครงที ้ั แล
่ ้วเขามาทีร่ ้าน
่ วย
เพือช่

่ ดถึงเรืองนี
เมือพู ่ ้ ฉู่ เซิงรู ้สึกอับอายเขาไม่เคยมาที่
่ วยเลยสักครงไม่
ร ้านของหลินซีเพือช่ ้ั ใช่วา่ เขาไม่เต็ม
ใจ แต่ดร. Pei ให ้งานเขามากเกินไปเขาจึงติดตาม
Dr. Pei ไปพบแพทย ์และเขียนรายงาน ทุกวันเมือ ่
เขียนการศึกษาและการไตร่ตรองหมอเป่ ยให ้
ความสําคัญกับเขาดังนั้นเขาจึงต ้องการกดดันเขาโดย
ปกติและให ้หนังสือกองหนึ่ งซึงบางเล่
่ มเป็ นหนังสือ
ต ้นฉบับของต่างประเทศและขอให ้เขาศึกษาอย่าง
้
รอบคอบตอนนี เขาไม่ สามารถ ดูแลหลินซีเลย

่ ยบกับ Qi Xiao แล ้ว ฉู่ เซิงรู ้สึกจริงๆว่าเขา

เมือเที
ทําได ้ไม่ดพ ่ ้องทบทวนกับ
ี อเขารู ้สึกผิดเล็กน้อยทีต
้
หลินซีLin Xi ยิมและพู ดว่า "เอาล่ะมีอะไรอยู่ฉันยังไม่
รู ้จักคุณอีกตะหาก คุณมีเวลาแน่ นอนคุณจะมากับฉัน
ตอนนี คุ ้ ณเรียนหนักและมุ่งมั่นทีจะอยู
่ ่ตอ
่ ไป "

ฉู่ เซิงยังรู ้ว่าหลินซีคาดหวังอะไรจากเขาเขาจับมือ

หลินซีและพูดว่า" เสียวซี ่ ่ าคุณคุณจะ ไม่ถก
ฉันเชือว่ ู
จับได ้แน่ นอน Xiao หลงใหลใช่ไหม? "

่ ดระวังนี ก็
หลินซีจ ้องมองเขาและแม้แต่ความคิดทีระมั ้
ยังปรากฏต่อหน้าเธอ แต่หลินซีก็ยงั เห็นด ้วยกับเขา
เธอจะคุยกับ Qi Xiao สักครง้ั
 ่
ก่อนทีเธอจะคุ ยกับ Qi Xiao มีคนพบ ฉู่ เซิงแล ้ว
ยืนอยูต ่ ใบหน้า
่ รงหน้า ฉู่ เซิงเป็ นชายวัยกลางคนทีมี
เคร่งเครียดและชุดสูทเขามองไปที่ ฉู่ เซิงโดยไม่มค ี วาม
ผันผวนในสายตาของเขา แต่เมือเขาพู ่ ดเขาทําให ้ ฉู่
เซิงฟ้ าร ้องลงบนพืน้

่ ณคือ ฉู่ เซิงฉันเป็ นพ่อของคุณและฉันชือ่

"ชือของคุ
Li Jin"

ตอนที่ 109 พ่อ

้ ยงของ ฉู่ เซิงเย็นชาและไม่มี

"โอ ้เป็ นอะไรรึเปล่า" นํ าเสี
ความแตกต่างระหว่างการมองพ่อผูใ้ ห ้กําเนิ ดและมอง
คนแปลกหน้า ณ จุดนี ทั ้ งสองคล
้ ้ายกันมาก

"ฉันมาหาคุณครงนี ้ั ตามคํ
้ าขอของ Lao Li Lao Li
ได ้เรียนรู ้ว่าคุณเป็ นหลานชายของเขาและต ้องการรู ้จัก
คุณถ ้าคุณเต็มใจ ... "
 ่
"ฉันไม่ต ้องการ" ก่อนทีเขาจะพู ดจบ ฉู่ เซิงได ้แสดง
ความคิดของเขาก่อน

่ นเฝ้ าดูเด็กคนนั้นเงียบ ๆ เป็ นเวลานานและใน

ลีจิ
่ ดก็สงบลงและพูดว่า "ฉันได ้เรียนรู ้ข่าวจากเขาอันที่
ทีสุ
จริงในสถานการณ์ปัจจุบน ั ของคุณการติดตามเขาจะ
ทําให ้ชีวต
ิ ของคุณง่ายขึนคิ้ ดให ้ดี"

"ไม่ ต ้องการ” ฉู่ เซิงมุ่งมั่น

"อืมฉันก็มาพบคุณตามคําขอของเขาเช่นกัน" ณ
้
จุดนี ชายคนนั ้นหยุดไปชวขณะดู
่ั ่
เหมือนจะคิดเกียวกั บ
คําพูดนั้นแล ้วเขาก็พูดต่อไปว่า "นี่ เป็ นการพบกันครง้ั
แรกของเรามีบางอย่างทีทํ ่ า ตอนนี ไม่
้ พอดีพูดแต่วา่ ฉัน
อาจจะไม่มโี อกาสมาทีนี ่ ่ ก็เลยอยากจะเล่าอะไรให ้ฟัง
ี ้ เก
บ ้าง” แล ้วเขาก็ชไปที ่ ้าอีข้ ้างๆพูดว่า︰“ เรานั่งลง
แล ้วพูดกัน”
 ้ ่ ข ้างเก ้าอีมี้ คนสองคนพ่อลูกตาของ ฉู่ เซิง
ยาวทังคู
ตกลงบนต ้นมะเดือที่ อยู
่ ่ไม่ไกลปลายต ้นไม้มีนกขนสี
ดําหางสีขาวและชายทีมี ่ อาการวูบเล็กน้อย เสียงอยู่ใน
หูของเขา

"พ่อของฉันและฉันมีความสัมพันธ ์ทีไม่ ่ ดโี ดยเฉพาะ

่ งจากทีพ่
อย่างยิงหลั ่ อของฉันแต่งงานกับผูส้ บ ื ทอดของ
เขาหลังจากนั้นทังคู้ ก ่ ็จากไป แต่ตอนนั้นฉันก็เตรียมจะ
แต่งงานกับแม่ของคุณแล ้วญาติ ๆ ทางฝั่งแม่ของคุณ
ต ้องการให ้เราอยู่ตอ่ , เรืองนี ่ ยั
้ งคงมีการพูดคุยกันอยู่
้
พ่อของฉันพาแม่เลียงและลู ก ๆ ของเธอไปและจากไป
่ นจะจากไปได ้มีการเคลือนไหวเกิ
ก่อนทีฉั ่ ้
ดขึนและฉั น
ไม่สามารถจากไปได ้ถ ้าฉันต ้องการจากนั้นฉันกับคุณ
่ แต่งงานกัน เธอถูกเซ็นเซอร ์ด ้วยและชีวต
หลังจากทีแม่ ิ
ของเราก็ไม่คอ ่ ยดีนักเมือแม่ ่ ของคุณคลอดฉันก็ย่งุ อยู่
กับการตอบสนองต่อการเซ็นเซอร ์ในขณะทีดู ่ แลแม่
ของคุณโดยไม่ได ้ตังใจคุ ้ ณถูกพรากไป "
 ่
หลังจากทีชายคนนั ้นพูดจบเขาก็เหลือบมองไปที่ ฉู่
เซิงจากนั้นก็หน ั หน้าไปและพูดต่อว่า "ต่อมาแม่ของ
คุณมักจะโทษตัวเองในตอนนั้นสภาพของเราไม่ดแี ละ
ไม่มค ่
ี วามสามารถพิเศษทีจะมองหาคุ ณได ้ ต่อมาแม่
ของคุณจากไปตอนนี สุ ้ สานของเธออยู่ในเมืองนี นี ้ ่ คือที่
อยู่ของสุสานถ ้าคุณต ้องการฉันหวังว่าคุณจะไปเยียม ่
เธอ "หลังจากพูดเสร็จชายคนนั้นก็ยนโน้ ื่ ต ฉู่ เซิง
่ ่ของ สุสาน.
พร ้อมทีอยู

ฉู่ เซิงหยิบมันมาชําเลืองมองและยัดกระดาษโน้ตลง
ในกระเป๋ าของเขา

ชายคนนั้นถอนหายใจอย่างโล่งอกและพูดต่อ:“
้ั
ต่อมาฉันแต่งงานอีกครงและตอนนี ้ นมีครอบคร ัวใหม่
ฉั
ฉันไม่ต ้องการให ้ชีวต
ิ ของฉันต ้องเจอกับคลืนอี่ กครง้ั
่ ้นครอบคร ัวไม่ใช่เรืองง่
ฉันรู ้ไหมว่าการเริมต ่ าย
ดังนั้น…… "
 " ฉันจะไม่รบกวนคุณในทํานองเดียวกันฉันพอใจ
กับชีวต
ิ ปัจจุบน
ั ของฉันมาก "ฉู่ เซิงพูดอย่างเย็นชา

้
"ฉันเข ้าใจโอเคงันไปทํ ากันเถอะ!" ชายคนนั้นดู
เหมือนจะโล่งใจลุกขึนพร ้ ่
้อมทีจะออกไปเดิ นออกไป
สองสามก ้าวแล ้วหันกลับมาและพูดว่า "ถ ้าคุณอยากรู ้
่
เกียวกั บครอบคร ัวของคุณปู่ ฉัน ฉันบอกคุณได ้ว่าปู่ ย่า
้
ของคุณทังสองยั งมีชวี ต ้ ณ
ิ อยู่และอยู่ในเมืองนี คุ
สามารถพบพวกเขาได ้ "

" ไม่จาํ เป็ น "ฉู่ เซิงปฏิเสธ

่ นท่าทีเฉยเมยของ ฉู่ เซิงชายคนนั้นก็รู ้ดีวา่

เมือเห็
มันไม่มป ี่ ดมากกว่านี ้ "งันคุ
ี ระโยชน์ทจะพู ้ ณดูแล" ชาย
คนนั้นทิงประโยคไว
้ ้และจากไป

่ ้านหลังของชายทีจากไป
ฉู่ เซิงไม่ได ้มองไปทีด ่
้ อนนกทีบิ
สําหร ับเขาพ่อคนนี เหมื ่ นอยูใ่ นอากาศโดยไม่
 ้
ทิงอะไรไว ้ข ้างหลัง เขาก ้มศีรษะลงเอามือปิ ดหน้าและ
พูดอย่างเงียบ ๆ : เซียวซีฉันคิดถึงคุณมาก

้
ดูเหมือนว่าทังสองจะเข ้าใจกันโดยปริยายและวันนี ้
หลินซีมาร ับ ฉู่ เซิงจากการเลิกงานหลินซียน ื อยู่ที่
ทางเข ้าโรงพยาบาลสายลมพัดผมสีดาํ ของเธอและ
เชือกผมสีม่วงอมนํ าเงิ้ นก็ลอยอยู่บนเส ้นผมของเธอ
้ กํ
ราวกับผีเสือที ่ าลังเต ้นรํา เมือเห็
่ นฉากนี ้ ฉู่ เซิงรู ้สึกว่า
่ บกดในใจของเขาหายไป
เมฆทีเก็

ฉู่ เซิงก ้าวไปไม่กก ี่ ้าวและมาทีหลิ

่ นซีแสดงรอยยิม้
แรกของเขาในวันนี ้ "ฉู่ เซิงคุณเลิกงานหรือเปล่าคุณปู่
่
ขอให ้คุณกลับบ ้านเพือทานอาหารเย็ ่ ้ฉันไป
นและสังให
ร ับคุณ" เมือเห็่ น ฉู่ เซิงLin Xi จับมือของเขาและพูด
ติดตลกกับเขา

“ ดูเหมือนว่าปู่ ของฉันดีกบั ฉันทําไมแฟนฉันถึงไม่

คิดถึงฉันล่ะ” ฉู่ เซิงยังพูดติดตลกกับเธอ
 ้ นอารมณ์ด!ี ? มีอะไรดีหรือเปล่า?”หลินซี
“ วันนี ฉั
่ ว ๆ นี เมื
ยังคงรู ้ว่า ฉู่ เซิงน่ ารําคาญแค่ไหนเมือเร็ ้ อเห็
่ น
ว่า ฉู่ เซิงอารมณ์ดแี ละล ้อเล่นแสดงว่าเขาอยู่ในสถานะ
่
ทีดี

"ไปกันเถอะพูดขณะทีเดิ ่ น" ฉู่ เซิงจับมือของเธอและ

่ งสองกํ
เมือทั ้ าลังจะจากไปก็มค ี นโทรหาหลินซีเมือหลิ ่ น
ซีหน ่
ั ศีรษะไปและเห็นฉี เซียวใบหน้ าของฉู่ เซิงก็
่
เปลียนเป็ นสีดาํ อีกครง้ั

่ บงั เอิญอะไรกันฉันแค่ตามหาคุณ” ฉี เซียว

“ เสียวซี
่
วิงไปสองสามก ้าวและมาหาหลินซี ดวงตาสบลงบนมือ
้
ของทังสองที ่ บกันโดยไม่รู ้ตัว
จั

่ วขณะเขาก็
ดวงตาของเขาหรีลงช ่ั ปร ับอารมณ์และ
่
พูดว่า "เสียวซี ่ ณทําอร่อยมากเพือน
ซอสเห็ดทีคุ ่
ร่วมงานหลายคนถามฉันและพวกเขาก็แบ่งโถทีคุ ่ ณให ้
 " คุณชอบกิน ฉันจะให ้คุณอีกกระป๋ องในภายหลัง
และฉันจะขอให ้ ฉู่ เซิงนํ ามาให ้คุณภายในสองวัน "Lin
Xi กล่าว

"ถ ้าอย่างนั้นฉันจะไม่สภุ าพกับคุณนี่ มันอร่อยจริงๆ

มันลําบากสําหร ับคุณฉันจะมาร ับเองโอเคฉันไม่อายที่
่
จะให ้เขาไปทําธุระให ้ฉัน" ฉี เสียวในที ่ ด มีโอกาสกับ
สุ
Lin เมือ ่ Xi เข ้าร่วมโดยธรรมชาติแล ้วเขาไม่ต ้องการ
ให ้ ฉู่ เซิงเข ้ามาแทรกแซง

ตอนที่ 109 คุณพ่อ (คํา

เตือน:

“ ไม่เป็ นไรฉันไม่ราํ คาญมากเกินไปฉันจะพาคุณ

มาทีนี ่
่ ่ ทุกคนเป็ นเพือนกั ้ เจอกัน” ฉู่
นและพูดแบบนี แค่
้
เซิงยิมและพู ดกับ Qi Xiao สิง่
 เหล่านี คื้ อ สองคนหลังจากการหยุดชะงัก ฉู่ เซิงได ้
้ั
พูดคุยกับ Qi Xiao เป็ นครงแรกในเวลานี ้ Qi Xiao
ไม่ต ้องการพูดอะไร แต่ขอบคุณหลินซีกล่าวคําพูดทีดี ่
้
กับ ฉู่ เซิงและกล่าวอําลาทังสอง ้
ด ้วยรอยยิมขณะที ่
พวกเขาจากไป Qi Xiao ก็ก ้มหน้าลง

ฉู่ เซิงจับมือหลินซีและเดินช ้าๆกลับบ ้านหลินซีมอง

่ วหลบตาของเขาและรอให
ไปทีคิ ้ ้เขาพูด

่
"เสียวซี ้
วันนี ของฉั นพ่อผูใ้ ห ้กําเนิ ดของฉันมาที่
แล ้วเจอกัน”

หลินซีรู ้สึกได ้ถึงสายฟ้ าทีศี ่ รษะของเธอเท่านั้นและ

เธอก็สบ ั สนเล็กน้อย บุคคลนี ไม่ ้ เคยปรากฏตัวมาก่อน
เหตุใดเขาจึงมาทีนี ่ ่ ตอนนี คุ
้ ณจะพา ฉู่ เซิงกลับมา
่
หรือไม่? เมือมองไปที ่
ใบหน้ าของ ฉู่ เซิงก็ประมาณว่า
พูดจาไม่ดี แน่ นอนว่ารอยยิมเบี ้ ยวปรากฏขึ
้ ้
นบน
ใบหน้าของ ฉู่ เซิงและกล่าวว่า "คุณเคยเห็นคนคนนี ้
ด ้วย"
 ิ่
อะไรหลินซียงประหลาดใจมากขึ ้
นและถามว่
า "เป็ น
ใคร?" เป็ นคนรู ้จักหรือไม่?

่ นซีและถามว่า "ครง้ั
ฉู่ เซิงหันศีรษะและมองไปทีหลิ
หนึ่ งคุณเคยพาฉันไปทีเมื
่ อง s เราพบคูส
่ ามีภรรยาบน
รถไฟกับลูกสองคนคุณยังมีความประทับใจหรือไม่"
หลินซีก ้มศีรษะลงเธอเริม่ ขุดลึกลงไปในความทรงจํา
ของเธอและหลังจากคิดเรืองนี่ มานานเธอก็
้ นึกถึงผูช
้ าย
ในชุดทํางาน

หลินซีพยักหน้าและถามว่า "เขาจําคุณได ้หรือไม่"

"ไม่เขาจําฉันไม่ได ้เลยคราวนี น่้ าจะเป็ นอย่างที่ Lao Li
หมายถึงเขาไม่อยากเห็นฉันเลยเขาจึงบอกฉันว่า ฉัน
หวังว่าฉันจะไม่รบกวนชีวต ้ ยงของ ฉู่
ิ ของเขา” นํ าเสี
่
เซิงราบเรียบ แต่หลินซีรู ้สึกเป็ นทุกข ์เมือมองไปที ่ ฉู่ เซิง
เช่นนี ้
 เธอจับมือของ ฉู่ เซิงด ้วยแบ็คแฮนด ์และพูดว่า "เกิด
้
อะไรขึน?" ่
ฉู่ เซิงบอกหลินซีเกียวกั บการเห็น Li Jin
หลินซีนึกไม่ถงึ ว่าจะมีพ่อทีเย็ ่ นชาเช่นนี เขาเป็
้ นลูกของ
เขาหลังจากนั้นเขาจะเพิกเฉยต่อการดํารงอยู่ของเขา
ได ้อย่างไร? มันเป็ นอุบต ี่ กหลงทางในตอนแรก
ั เิ หตุทเด็
แต่ตอนนี เด็้ กถูกพบและสามารถเพิกเฉยได ้มันเป็ น
่
เรืองเลื อดเย็น

"Chu Sheng" นํ าเสี ้ ยงของหลินซีคอ ่ นข ้างเศร ้า

เธอรู ้สึกเสียใจกับ ฉู่ เซิงจริงๆทําไมพ่อแม่ของเด็กคนนี ้
ถึงไม่คุ ้นเคย? ใครสนใจเกียวกั ่ บการดํารงอยู่ของเขา
ในโลกนี ?้

่
"มีอะไรเหรอ เสียวซี อย่าทําแบบนี ฉั้ นสบายดีจริงๆ"
่ าลังร ้องไห ้ของหลินซีyun และ
ฉู่ เซิงเห็นใบหน้าทีกํ
หัวใจของเขาก็บด ้ ้ามันไม่ได ้อยู่บนถนนเขาก็
ู บึงถ
อยากจะกอดหลินซี.
 ่
“ เสียวซี ่
ฉันสบายดีจริงๆฉันเพิงบอกเรื ่ ให
องนี ้ ้คุณ
่ นมุมด ้านหนึ่ ง ฉู่
ฟัง” ฉู่ เซิงรู ้สึกกังวลเล็กน้อย เมือเห็
เซิงจึงพาหลินซีไปทีมุ ่ มเล็ก ๆ และกอดหลินซี

หลินซียน ้
ื พิงอกกว ้างของ ฉู่ เซิงเอือมมื อออกไปและ
กอดเขากลับถ่ายทอดความอบอุน ่ ให ้กับเขา

่
"เสียวซี ่ บฉันฉันสบายดีตอนที่
ไม่ต ้องกังวลเกียวกั
ฉันยังเป็ นเด็กฉันยังอิจฉาลูก ๆ ของคนอืนที ่ พ่่ อแม่ร ัก
แต่ฉันก็ถก ้ั
ู ทุบตีบ่อยครงและกิ นไม่พอฉันคิดว่าพระเจ ้า
คือ ไม่ยตุ ธิ รรมกับฉันจากนั้นฉันก็พบคุณฉันไม่เคย
อิจฉาเด็กคนอืน ่ ๆ อีกต่อไปพระเจ ้าทิงสิ
้ งที
่ ดี
่ ทสุ
ี่ ดให ้
ฉัน "เขามองลงไปทีเส ่ ้นผมของหลินซีดวงตาของเขา
เต็มไปด ้วยความอ่อนโยน

หลินซีฝังศีรษะของเขาไว ้ในอ ้อมแขนและกลืนนํ าตา้

่
เมือเธอสงบลงเธอก็ ้ "แล ้วคุณจะทําอะไร"
เงยหน้าขึน:
ี่ ่ เขา
ฉู่ เซิงยักไหล่และพูดอย่างเฉยเมย: "เขาไม่ได ้อยู่ทนี
จะกลับไปในอีกไม่กวัี่ นนี เขาอาศั
้ ี่
ยอยู่ทไหน ฉันไม่ได ้
บอกฉันไม่อยากจําเขาเหมือนกันฉันแก่มากแล ้วและ
้ ก
ฉันก็ไม่ต ้องการคน ๆ นี อี

่
แล ้วหลินซีมองไปทีใบหน้ ่ ยบกับ
าของ ฉู่ เซิงเมือเที
คนวัยกลางคนในความทรงจําของเขาพวกเขาดูไม่
เหมือนกันเลยบางที ฉู่ เซิงอาจดูเหมือนแม่ของเขาหลิน
่ นว่า ฉู่ เซิงไม่ได ้อยู่ในอารมณ์ทจะพู
ซีเดาเมือเห็ ี่ ดคุย
่
เกียวกั ่ มากกว่
บเรืองนี ้ ้ นซีไม่ได ้ถามอะไรอีก แต่
านี หลิ
ใจของเขากลับหนักอึง้

่
เมือหลิ ่ ดประตูเขาก็เห็น
นซีกลับมาถึงบ ้านเมือเปิ
่
ใบหน้าทีโศกเศร ้าของคุณปู่ หลินและพ่อหลินและมัน
่ ั ่ งกระสอบอยู่ตรงหน้าพวกเขา
ฝรงหนึ

นี่ เป็ นยังไงบ ้าง? คุณปู่ หลินทําอะไรไม่ถก

ู เล็กน้อย
และพูดว่า: "บริษท ั ของพ่อของคุณให ้ผลประโยชน์
และฉันไม่รู ้ว่าผู ้นํ าของพวกเขาคิดอย่างไรคุณบอกฉัน
่
ว่าเมือพวกเราสามคนกิ ่
นหลายอย่างเราจะกินเมือไหร่ "
 ่ วออกมา
"คุณปู่ , ยังมีฉันอยู่ไม่ใช่เหรอ?” ฉู่ เซิงยืนหั
จากด ้านหลังหลินซี

่ ออยู่ทนี
"เสียวจื ี่ ่ เข ้าบ ้านเข ้าบ ้านคุณไม่ได ้อยู่ทนี
ี่ ่
ตอนนี คุ ้ ณเป็ นอย่างไรบ ้างเมือเร็่ ว ๆ นี บอกฉั
้ นที" เมือ ่
เห็น ฉู่ เซิงพ่อหลินเปลียนสี ่ หน้าและทักทาย ฉู่ เซิงด ้วย
รอยยิม้

่
เมือวางกระเป๋ าลงในมือหลินซีก็ไปตรวจดูมน ั ฝรง่ ั
ก่อนและในทีสุ ่ ดเธอก็เข ้าใจว่าทําไมคุณปู่ หลินถึงมอง
มันฝรงอย่ ่ ั างเป็ นห่วง มีมน ่ ั านวนมากคุณภาพไม่
ั ฝรงจํ
ดีจริง ๆ บางชนิ ดมีขนาดเล็กบางชนิ ดเป็ นหลุมเป็ นบ่อ
และมันฝรงถุ ่ ั งใหญ่สามารถมองเห็นดวงตาได ้ไม่ถงึ
หนึ่ งในสาม หากไม่ได ้ร ับการแก ้ไขโดยเร็วก็จะหักหรือ
เน่ าเสียในไม่ช ้า

อย่างไรก็ตามมันฝรงเป็ ่
่ ั นอาหารทีหาได ้ยากพวก
้ งเข
เขาปรุงร่วมกับไก่และเนื อซึ ่ ้ากันได ้อย่างลงตัว
 ่
หลินซีคลีแขนเสื ้ นเข
อขึ ้ ้าควบคุมความน่ าเบือหน่
่ าย
นี ้ ในตอนเย็นมีอาหารหลายอย่างทีทํ ่ าจากมันฝรงบน
่ั
่ั
โต๊ะของตระกูลหลิน มันฝรงทอดรสเปรี ้ กเก็ตไก่
ยวนั
่
แกงกะหรีและแพนเค ้กมันฝรง่ ั

่ มไปด ้วยเค ้กมันฝรงถู

จานทีเต็ ่ ั กแยกออกอย่าง
รวดเร็วพ่อหลินเช็ดปากของเขาและพูดว่า "สาว
ความคิดของคุณดีจริงๆเค ้กมันฝรงนี ่ ั อร่
้ อยฉันจะทํา
่ ั กวันพรุง่ นี ฉั
เค ้กมันฝรงอี ้ นจะนํ ามันไปและให ้มัน ให ้
่
เพือนร่ วมหน่ วยได ้ชิม”

ตอนที่ 110 มันฝรง่ ั

"คุณโง่ แต่คณ
ุ จะหางานให ้ลูกสาวของคุณ" คุณปู่
หลินพูดกับพ่อหลินด ้วยความโกรธ

ิ่ คุ
"พ่อดูสงที ่ ณพูดเพือนร่
่ วมงานของฉันก็กงั วล
เช่นกันฉันจะให ้พวกเขาชิมและปล่อยให ้พวกเขา
เรียนรู ้บางอย่างดูเหมือนว่าลูกสาวของฉันจะทําได ้
หรือไม่!"
 ภายใต ้การสะบัดของพ่อหลินหลิน Xi ทานอาหาร
่ าแพนเค ้กมันฝรงอี
เสร็จแล ้วหลังอาหารเย็นฉันเริมทํ ่ั ก
้ั
ครงและฉั ้
นตังใจทอดกล่องอาหารกลางวันและพา ฉู่
่
เซิงไปทีหอพั ก

่ อเค ้กมันฝรงอุ
ชูเซิงถื ่ั น
่ ๆ และซอสเห็ดสองขวดฉู่
เซิงผลักเปิ ดประตูห ้องนอนและเห็นกล่องอาหาร
กลางวันในมือของฉู่ เซิงเว่ยหงจุนแทบจะฟื ้นขึนมาด
้ ้วย
เลือดและเขาก็ฟื้นจากการนอนราบ

้ ณเอาอะไรมา?” เว่ยหงจุนถามอย่างร ้อนรน

“ วันนี คุ
เขาไม่มอ ่
ี ะไรกินเมือเขาไปโรงอาหารเพื ่ นหลังจาก
อกิ
้
เลิกงานดึกเขาก็แทบจะไม่กดท ้องตอนนี เขาหิ วแล ้ว

้
เปิ ดกล่องอาหารกลางวัน เว่ยหงจุนนํ าลายไหลไป
กับเค ้กมันฝรงสี่ ั ทองหยิบชินหนึ
้ ่ งแล ้วยัดเข ้าปาก แพน
่ ั ขนาดเท่าลูกตบและ เว่ยหงจุนก็กด
เค ้กมันฝรงมี ั สอง
หรือสามครง้ั
 ่ อทีเลี
เว่ยหงจุนยืนมื ่ ยนออกมายื
่ ่ อไปที่ ฉู่ เซิงซึง่
นมื
หมายความว่ามันอร่อย ฉู่ เซิงมองเขาอย่างขยะแขยง
และส่งซอสเห็ดสองขวดให ้ Qi Xiao Qi Xiao พูด
ด ้วยเสียงตํ่า "ขอบคุณ"

เว่ยหงจุนมองไปที่ ฉู่ เซิงและ Qi Xiao อีกครงและ

้ั
้ นดีกน
พูดในใจ: สองคนนี คื ั อีกแล ้วเหรอ?

เขาส่งกล่องอาหารกลางวันให ้กับฉี เซียวโดยให ้ฉี

่
เสียวชิ ้
ม Qi Xiao ได ้ชิมชินหนึ ่ งมันมีรสชาติของเนื ออู
้
มามิและความกรอบของแครอทหลังจากทอดแล ้วมันก็
จะกรอบมากขึน้ ทันทีทไม่ ี่ เห็น ฉู่ เซิงQi Xiao ก็กน
ิ ไป
หลายชิน้

่
เมือแบ่ ่ ั าหร ับกล่องอาหาร
งแพนเค ้กมันฝรงสํ
กลางวัน เว่ยหงจุนกล่าวว่า "มันอร่อยมากมือของ
น้องสาว Lin ฉลาดฉันจะซือมั ้ นฝรงในวั
่ั ้
นพรุง่ นี และให ้
้ั
Sister Lin ทําให ้อีกครง!"
 ประโยคหนึ่ งเกือบทําให ้ ฉู่ เซิงตกอยู่ในของเขา
้ นเดาว่าพ่อ
หัวหน้ากล่าวว่า: ถ ้าคุณกล ้าทําแบบนี ฉั
หลินสามารถรีบฆ่าคุณได ้

้
ในขณะนี ประตู ถก ่
ู ผลักเปิ ดอย่างแรงจางจือเหยา
้ งและไม่ทก
เดินเข ้ามาด ้วยใบหน้าบึงตึ ั ทายพวกเขา
้ าของเขาแล ้วออกไปอีกครง้ั
หยิบอ่างล ้างหน้าและเสือผ้
้
ด ้วยความโกรธ คิวของ ้
ฉู่ เซิงขมวดคิวใครเป็ นคนทํา
หน้า?

เว่ยหงจุนพูดด ้วยเสียงตํ่า "มาสนใจสิงที

่ เรากํ
่ าลัง
่ ว ๆ นี เขาได
พูดถึงเมือเร็ ้ ้ นได ้ยิน
้ร ับการฝึ กฝนในวันนี ฉั
มาว่าเหตุการณ์น้ันค่อนข ้างร ้ายแรง"

้
"เกิดอะไรขึน?" ฉู่ เซิงไม่คอ
่ ยอยากรู ้อยากเห็น
 เว่ยหงจุนกล่าวอย่างลึกลับ: "ฉันได ้ยินมาว่ามีการ
กําหนดยาผิด"

ฉู่ เซิง: "... " หลังจาก

ได ้ร ับคําปรึกษาแล ้วแพทย ์ทีสั่ งจะบอกพวกเขาว่

่ า
่
พวกเขาต ้องสังยาอะไรและขอให ่
้พวกเขาเขียนใบสังยา
่ ้สมอง สิงต่
ทีไร ่ างๆ แต่ เว่ยหงจุนมีบางอย่างผิดปกติ
่
เสียสติและเขียนการวัดผิด ผูป้ ่ วยร ับใบสังยาเพื ่ ับยา
อร
เภสัชกรในร ้านขายยาพบสิงผิ ่ ดปกติและพบว่ารีบไป
อย่างทีคุ ่ ณสามารถจินตนาการได ้ต่อหน้าผูป้ ่ วยและ
่
เพือนร่ ้ั
วมชนเขาถู กดุและใบหน้าของเขาหายไป

้ ้อนพาดลงมาจากก๊อกนํ าจางจื
นํ าร ้ ่
อเหยาหลั บตาลง
้ ้อนไหลรินลงบนใบหน้าของเขาเขา
และปล่อยให ้นํ าร
้ ้วยความโกรธและทําให ้ร่างกายของเขา
ปิ ดก๊อกนํ าด
้ั ่ งบนม้านั่งด ้วยความบึง้
แห ้งเป็ นสองเท่าหรือสองครงนั
ตึง
 ไม่กวัี่ นทีผ่่ านมาเขาพักผ่อนและไปหาหวังเสียวหลิ ่ ง
เป็ นพิเศษ เป็ นผลให ้มีคนในแผนกเดียวกันบอกกับวัง
่
เสียวหลิ ่
งว่าวังเสียวหลิ งก็พกั ผ่อนในวันนั้นเช่นกัน แต่
ฉันโทรหาเธอก่อนและอยากจะถามเธอออกไปเธอบอก
ว่าเธอกําลังจะไปทํางานดังนั้นเธอจึงกล ้าโกหกตัวเอง
่ น่่ ารําคาญยิงกว่
สิงที ่ าคือเมือเขาบอกว่
่ าเขาเป็ นแฟน
ของหวังเสียวหลิ ่ งสายตาของคนเหล่านั้นมองเขาอย่าง
แปลกประหลาดซึงทํ ่ าให ้เขามีลางสังหรณ์ทไม่
ี่ ด ี

่
เมือเขารี ่ ้านของหวังเสียวหลิ
บไปทีบ ่ งเขาไม่เห็นหวัง
่
เสียวหลิ ่ กน้องของหวังเสียวหลิ
งแต่พบกับลูกพีลู ่ ง
ลูกพีลู่ กน้องบอกเธอว่าหวังเสียวหลิ
่ งไปดูหนัง

่
โดยทัวไปแล ้วเด็กผู ้หญิงจะไม่ไปดูหนังคนเดียวส่วน
ใหญ่ไปดูหนังกับแฟนหนุ่ มหรือนัดหมายกับน้องสาว
ตัวน้อย แต่วน ้ ชวิ ทํางานแล ้วเธอไปกับใคร? แม้วา่
ั นี หยู
่
หวังเสียวหลิ ่
งจะไม่ได ้ร ับการยกเว ้นว่ามีเพือนคนอื ่ ๆ
น
แต่สญั ญาณก่อนหน้านี ทั ้ งหมดบ่
้ งชีว่้ าความน่ าจะเป็ น
ตํ่ามาก
 ่
สิงเหล่ ้ าให ้เขาอารมณ์เสียและผลก็คอื มี
านี ทํ
บางอย่างผิดพลาดในทีทํ ่ างานวันนี เขาได
้ ้ร ับการ
ฝึ กฝนอย่างหนักต่อหน้าคนไข ้และเพือนร่ ่ ้ั
วมชนเขา
รู ้สึกรําคาญ แต่เขาเป็ นคนทีทํ ่ าผิดพลาดและเขาก็ทํา
อะไรไม่ถก ่ กถึงสิงเหล่
ู เมือนึ ่ ้
านี จางจื ่
อเหยาก็ กระแทก
อุจจาระ

่
จางจือเหยาที ่ ่ หายใจไม่ออกและหวังเสียวหลิ
นี ่ งก็
หายใจไม่ออก ในทีสุ ่ ดเมือหวั
่ ่
งเสียวเจิ ้
นแต่ งงาน
ครอบคร ัวของคุณลุงก็จะไปทีตลาดซึ ่ ่
งหมายความว่ า
ครอบคร ัวของเขาจะเลียงดู ้ พวกเขา สิงที ่ น่่ ารําคาญยิง่
กว่าคือลุงร ้องไห ้อย่างน่ าสงสารและบอกว่าเขาใช ้เงิน
ไปมากมายในการร ักษาหวังเสียวเจิ ่ ้
นในช่ วงไม่กปีี่ ที่
ผ่านมาและเขาไม่เต็มใจทีจะแต่ ่ งงานกับลูกสาวของเขา
่ ้านของคนอืนเขารู
ทีบ ่ ้สึกอายและต ้องการทีจะ ่ ขอให ้
พวกเขาช่วยเตรียมบางอย่าง ลูกพีลู ่ กน้องของเธอ
แต่งงานแล ้วทําไมพวกเขาถึงต ้องเตรียมบางอย่าง
ให ้กับครอบคร ัวของพวกเขาสิงนี ่ แตกต่
้ างจากการปล ้น
อย่างไร?
 แต่ชายชราคนนี พร ้ ้อมทีจะแต่
่ งหน้าให ้กับสาวว ้า
วคนนี จริ ้ งๆเขาต ้องการแต่งงานกับหวังเสียวเจิ ่ ้ ้วย
นด
่
เครืองซ ักผ้าถังเดียวพวกเขาต ้องให ้หวังเสียวเจิ ่ น้
สําเนาของสิงที ่ พวกเขาไม่
่ มห ่
ี วังเสียวหลิ งไม่สามารถ
กลืนลมหายใจนี ้ พ่อหวังไม่สามารถช่วยได ้เพราะหวัง
่
เสียวเจิ ้
นขอให ้ชายคนนั้นเตรียมทีวข ี าวดําและซือ้
นาฬก ิ าให ้เธอชายคนนั้นขอเครืองซ ่ ักผ้าฟังดูยต
ุ ธิ รรม
และสมเหตุสมผล แต่ตอนนี เครื ้ องซ่ ้ ใช่ ง่ายต่อ
ักผ้านี ไม่
การจัดการ

พ่อหวังขอร ้องให ้พ่อและยายของเขาร ับหนึ่ งซึงเป็

่ น
่ นชมของพี
ทีชื ่ ่
ชายคนโตและครอบคร ัวของเขาเป็ น
อย่างมาก ในทีสุ ่ ดเรืองก็
่ สงบลงและรอให ้หวังเสียวเจิ
่ น้
แต่งงาน

ตอนที่ 110 มันฝรง่ ั (คํา

เตือน:
 ต ้องมีมน ่ั
ั ฝรงในมื ้
อกลางวั นทีหลิ่ นซีเตรียมไว ้ให ้ทุก
คนในสองสามวันนี พี ้ ชายคนที
่ ่
สองขมวดคิ ้
วและถามว่ า
"Lin Xi คุณยังทํามันฝรงของคุ ่ั ณไม่เสร็จเหรอ" เมือ ่
่ หลิ
พูดถึงเรืองนี ้ นซีรู ้สึกหงุ ดหงิดจริงๆพ่อของเขาเป็ น
คนเอาเค ้กมันฝรงไปที ่ั ่ วยเพือแบ่
หน่ ่ งปันกับเพือน ่
ร่วมงานทุกคนบอกว่าอร่อยคนทีมี ่ ความชํานาญจะขอ
สูตรเพียงแค่กลับไปทําด ้วยตัวเองผลก็คอื ทีนั ่ ่ น เป็ น
่
เพือนร่ วมงานชายหนุ่ มสองคนทีไม่ ่ รู ้วิธที ําอาหารพวก
เขาจึงคุยกับ พ่อหลินแลกมันฝรงเป็ ่ ั นเค ้กมันฝรงและ ่ั
นํ าถุงมาให ้พ่อหลินอีกสองถุงซึงมี ่ นําหนั้ กมากถึงสิบ
กิโลกร ัมฉันอดไม่ได ้ทีจะทํ ่ าต่อไป จะกินไม่งนมั ้ั นจะแย่
ไป

่
ผู ้อาวุโสคนทีสองส่ ายหัวและพูดพร ้อมกับขอร ้องว่า
"Lin Xi รุน ่ เริมพรุ
่ น้องทีดี ่ ้ าให ้ฉันเห็นของแบบนี ้
ง่ นี อย่
อีกฉันอยากจะอาเจียน" Liu Jing ทีซื ่ อสั
่ ตย ์มาตลอด
ก็พยักหน้าเห็นด ้วยและเขาก็ทนไม่ได ้หลินซีคด ิ ถึงมัน
่ั
ฝรงในช่ องว่างของระบบและก็ปวดหัวเพราะคุณปู่ หลิน
ก็พูดอะไรแบบนี เมื้ อเช่ ้านี ้
 ” แล ้วคุณล่ะพูดสิพูดว่ามีอะไรกินอีกฉันต ้องกินของ
้
พวกนี เสมอ” หลินซีถามพร ้อมกับหอมแก ้มของเขา

้ ้ยังไงทําอาหารก็แค่ทอดตุ๋นทอดคัว่
“ ทําแบบนี ได
ี ะไรมากไปกว่านี ”้ พีชายคนรองไม่
และตุ๋นไม่มอ ่ มท
ี างดี

่ ดถึงอาหารทีเคยกิ
หลินซีเริมคิ ่ นมาก่อนทันใดนั้นเธอ
ก็ตบหน้าผากเธอโง่จริงๆเธอทําเฟรนช ์ฟรายส ์และมัน
่ั
ฝรงบดไม่ ได ้! นี่ เป็ นของโปรดของเด็ก ๆ หลินซีรบี เข ้า
ไปในคร ัวและเริมทํ่ างาน ไม่นานมันฝรงบดก็ ่ั ออกมา
จากหม้อก่อนหลินซีผสมนมลงไปและมีกลินเหมื ่ อนนม
่
พีชายคนที ่
สองชิ มส่วนหนึ่ งเขาไม่เคยชินเขาไม่คด ิ ว่า
้
มันอร่อยขนาดนี เขาทนไม่ ่ บตีนอ้ งสาวและพูด
ได ้ทีจะทุ
อย่างไม่เต็มใจว่า "ไม่เป็ นไร!"

หลิวจิงชอบมันมาก และพูดคุยกับหลินซีวา่ จะให ้

้ มห
อะไรเขาได ้มากกว่านี ใช่ ี ญิงชราคนหนึ่ งใน
่ ฟันไม่ดแี ละกินได ้ แต่ของนิ่ ม ๆ
ครอบคร ัวของเขาทีมี
เท่านั้นหลินซีกล่าวอย่างไม่เห็นแก่ตวั ว่า "ฉันสอนคุณ
ว่าคุณสามารถกลับไปทํา ด ้วยตัวคุณเองมันง่ายมาก "

" อาดงอาดงคุณอยู่ทนั ี่ ่ นหรือไม่ "คุณปู่ Xie มา

่
อย่างสันเทา ่
พีชายคนรองรี บมาบอกว่า "ขอบคุณคร ับ
้
คุณปู่ วันนี ผมคิ ี่ ่ แต่ผมฝากบะหมีไว
ดว่าคุณไม่อยู่ทนี ่ ้
ให ้คุณ"

"หญิงชรารู ้สึกไม่คอ่ ยสบายในวันนี ผมต ้ ้องออกไป

ด ้วยเหตุนี ้ เธออาเจียนและฉันให ้เธอหลังจากเปลียนผ้า ่
้
ห่มและเสือผ้าแล ่ ่ ” คุณปู่ Xie ดูเหนื่ อยล ้า
้วฉันก็มาทีนี

หลินซีเหลือบมองนาฬก ้ กน้อย
ิ าของเขามันเร็วขึนเล็
ถามว่า“ คุณปู่ Xie คุณยังไม่ได ้กินข ้าวคุณหิวไหม”

่ ว ๆ ฉันกินได ้เมือฉั
“ ไม่เป็ นไรปรุงบะหมีเร็ ่ นกลับไป
ทําอาหาร”
 หลินซีมองไปทีมั ่ นฝรงบดในมื
่ั อของเขา เข ้าไปใน
คร ัวแล ้วหยิบออกมาส่วนหนึ่ งส่งให ้คุณปู่ Xie: "คุณ
ชิมนี่ เราเพิงทํ
่ าเอง"

"นี่ คืออะไร" คุณปู่ Xie ยังไม่เห็นมันฝรงบดและมั

่ั น
ก็มก ่
ี ลินหอมมาก

"มันบดคุณชิมมัน"

่ ั แพงดังนั้นคุณสามารถ
คุณปู่ Xie คิดว่ามันฝรงไม่
้
ลิมรสมั นได ้ถ ้าพวกเขาไม่ได ้ผลพวกเขาจะให ้เงินแก่
่ ต ้องเสียเงินมากนัก หลังจากกินไปสองคํา
คุณซึงไม่
ชายชราก็พอใจมันไม่เหมือนกับมันฝรงที ่ ั เขาทํ
่ าอันนี ้
อร่อยกว่ามาก หลังจากทีคุ ่ ณปู่ Xie ทานเสร็จไปหนึ่ ง
ส่วนเขาก็ถามหลินซีวา่ "มีอก ้
ี ไหมฉันจะซือไปให ้หญิง
ชรากิน"
 "ใช่ฉันจะเอาไปให ้"หลินซีเอาสาม ของพวกเขาและ
มอบให ้กับคุณปู่ Xie กล่าวว่า: "นี่ คือสิงที
่ ฉั่ นพยายาม
้ งหมดอยู
ทําให ้วันนี ทั ้ ี่ ่ คุณสามารถนํ ามันกลับมาได ้"
่ทนี

"ราคาเท่าไหร่" "เปล่า

นี่ เราทําขึนมาเพื
้ ่
อความสนุ กเราไม่มเี งินมากมาย
คุณก็กน ิ ได ้"

"นั่นไม่ดฉี ันมีมน ่ ่ มีนมฉันทําได ้ ไม่ขอสิงของ

ั ทีนี ่
ของคุณโดยเปล่าประโยชน์” คุณปู่ Xie ดือดึ ้ งทีจะ
่
่
จ่ายเงิน พีชายคนที ่
สองบรรจุ มน ่ั
ั ฝรงบดและบะหมี ่
โดยตรงและเขาก็จบ ั ชายชราไว ้ด ้วยมือข ้างหนึ่ งแล ้ว
พูดว่า "ไปเถอะเฒ่าฉันจะพาคุณกลับบ ้านและย่า Xie
ยังรอคุณอยู่ทบ ี่ ้านรีบเข ้ามา “
 ไม่มอ ่
ี ะไรปู่ Xie ได ้ร ับการสนับสนุ นจากพีชายคนที ่
่
สองเมือเขาออกไปหลิ นซีสา่ ยหัวและทํางานในคร ัว
ต่อไป Liu Jing ร ับผิดชอบล ้างจานและจัดโต๊ะ

่ ชายคนที
เมือพี ่ ่
สองกลั
บมาเขาก็ถอนหายใจอีก
เล็กน้อยเมือพู ่ ดถึงบ ้านของคุณปู่ Xie คูส ่ ามีภรรยา
้
เก่าทังกระดู กและกระดูกไม่ดยี าย Xie อาศัยชายชรา
ดูแลเธอบ ้านยุ่งชายชราปรุงอาหารได ้ดียกเว ้น
ก๋วยเตียว ๋ แต่โดยพืนฐานแล
้ ้วทําอาหารไม่เก่ง คนแก่
้
ทังสองสร ้างชีวต
ิ ของพวกเขาด ้วยวิธน ้ งค่
ี ี ซึ ่ อนข ้าง
เยือกเย็น

่ งคําบรรยายของสองพีน้
เมือฟั ่ องหลินซีครุน่ คิดอยู่
่ าอาหาร
นานกล่าวว่า "ไม่วา่ จะยังไงก็ตามตอนเทียงทํ
ทําอย่างเดียวปล่อยให ้พวกเขาเป็ นหุ ้นส่วนกับเรา" "

อืมฉันก็เป็ นอย่างนั้นจริงๆ ฉันคิดว่าฉันต ้องทํางาน

หนักในการทําอาหาร "
 " ทําไมฉันทําอาหารคุณเป็ นคนทําอาหารและคุณก็
ทําอาหารได ้ด ้วย "Lin Xi ไม่พอใจอย่างมากกับความ
้ ยจของพีชายคนที
ขีเกี ่ ่
สอง

่ อง"
"เอเบิลดี! และคุณไม่สนใจพีน้

้ ยจฉันใส่ความผิดทังหมดที
"เห็นได ้ช ัดว่าคุณขีเกี ้ ่
จะ
ิ อยู่ไม่น่าแปลกใจทียานเคลื
มีชวี ต ่ ่
อนที ่
ไปข ้างหลัง"
"อย่า

่
ต่อสู ้กับการเฆียนตี
หน้าโดยบอกว่าคนไม่ได ้
Jieduan เข ้าใจ หรือไม่ "

้ั
หลิวจิงมองดูทงสองคนทะเลาะกั
นและรู ้สึกขบขัน

ยังคงอยู่ในโรงแรมแห่งนั้นเหลาลีมองไปที
่ ่ จิ
หลี ่ นและ
ลูกชายคนโตของเขาอย่างระงับความโกรธและพูดว่า
่
"ฉู่ เซิงยังไม่ปล่อยคุณไม่สนใจเหรอเพียงแค่ใจร ้อนทีจะ
กลับไปหาภรรยาและลูก ๆ ของคุณ คุณไปแล ้วอย่าลืม
นี่ คือลูกชายของคุณ "

่
" พ่อฉันช ักชวนทุกอย่างทีควรได ้ร ับคําแนะนํ าเขา
่ าคุณฉันจะทําอย่างไร "ลีจิ
ไม่เต็มใจทีจะจํ ่ นพูดอย่าง
ช่วยไม่ได ้

ตอนที่ 111 การช่วยเหลือผู อ ื่

้ น
"ชวนแล ้วเหรอคุณพบเขาและไม่ได ้พูดอะไรสักคําคุณ
รู ้ได ้อย่างไรว่าเขาไม่มคี วามสุข" ผูเ้ ฒ่าหลีรู่ ้สึกได ้ว่า
ลูกชายคนนี กํ ้ าลังติดต่อกับเขา ถ ้าเขาไม่บงั คับให ้เขา
มาด ้วยตัวเองเขาก็คงไม่มา

้
“ ฉันพูดเกลียกล่ อมและฉันทําให ้ทุกอย่างช ัดเจน
่
กับเขาเขาก็เป็ นผู ้ใหญ่เช่นกันมันเป็ นเรืองปกติ ี่
ทจะมี
ความคิดเป็ นของตัวเอง” ลีจิ ่ นพยายามข่มอารมณ์และ
พูดอย่างอดทน
 ่
เมือหลี ่
ลาวได ้
้ยินเช่นนี เขาก็ ี่ ง้ั
หวั เราะเยาะไม่กคร
"ฉันแก่แล ้ว แต่ก็ไม่สบั สนเกินไปหลังจากทีคุ ่ ณพบเขา
คุณเสนอทีจะจํ่ าเขาหรือไม่เขาเป็ นลูกชายของคุณ"

่ นเหลือบมองไปทีพ่
ลีจิ ่ อของเขาและตอบอย่างโง่
เขลา: "เขาไม่ต ้องการร ับรู ้ ฉัน ""

ฉันกลัวว่าคุณไม่อยากจําเขาว่าครอบคร ัวของคุณ
จะอนุ ญาตให ้คุณพา ฉู่ เซิงกลับไปได ้ไหมคุณคิดว่า
้ ณเป็ นสําเนี ยงแล ้วพ่ออย่างคุณจะมีความรู ้สึก
ตอนนี คุ
่ ลก
กับเขาได ้อย่างไร? เมือดู ู ชายคนโตของเขา Lao Li
เกลียดเหล็กและเหล็กกล ้า

่ นหายใจเข ้าลึก ๆ และพูดอย่างใจเย็นทีสุ

ลีจิ ่ ด: "ฉัน
่
รู ้ว่าฉันไร ้ค่า แต่ถ ้าไม่ใช่เพือความช่
วยเหลือของพวก
ี่
เขาฉันไม่รู ้ว่าฉันจะไปอยู่ทไหนนอกจากฉั นมีลก ู ชาย
สองคนและ นั่นคือฉันฉันไม่สามารถทําลายครอบคร ัว
ปัจจุบน ั ของฉันได ้เพราะ ฉู่ เซิง”
 “ ดังนั้นคุณจึงทิงเด็
้ กคนนี และไปที
้ ่ ้านของใครบาง
บ
่ นลูกเขยแบบ door-to-door และฉันก็สอน
คนเพือเป็
คุณไอ ้โง่แบบนี ้ .” เฒ่าหลีโกรธถ
่ ่ ่ในมือถูก
้วยชาทีอยู
ทุบอย่างแรง ซุปชากระเด็นใส่เสือผ้้ าของลีจิ ่ นและเขาก็
ขมวดคิว้

้
"ฉันไม่ได ้ทอดทิงเขามั ั เิ หตุในตอนนั้นฉัน
นเป็ นอุบต
่
ยังตามหาเขา แต่เงือนไขมี จํากัด ฉันไม่พบเขาคุณ
้
เรียกว่าการละทิงแบบนั ้นในตอนนั้น" ลีจิ ่ นพูดพร ้อม
กับ ดูไม่พอใจ

่
"เป็ นคุณทีลากฉั นไปฉันขอให ้คุณมาร่วมงานกับ
่ ดถึงสิงต่
ฉัน" เมือพู ่ างๆในตอนนั้น Lao Li ก็รู ้สึก
้ เด็ดขาดและตอนนี ้
รําคาญเห็นได ้ช ัดว่าลูกชายคนนี ไม่
ก็โทษเขาแล ้ว

่ กถึงสิงที
เมือนึ ่ เกิ
่ ดขึนในตอนนั
้ ้นทัง้ Li Lao และ Li
Jin ก็โกรธมากขึน้ สําหร ับเหลาลีเขาได
่ ้ทําด ้วยความ
เมตตากรุณาอย่างเต็มทีในช่่ วงแรกเพือที่ จะทํ
่ าให ้ลูก
ชายคนโตของเขาภรรยาของเขาและเขาทะเลาะกัน
 ้ั
บ่อยครงและเขาไม่ มท ่
ี างเลือกอืนนอกจากต ้องจากไป
จนถึงวินาทีสด
ุ ท ้าย

่ นเมือพ่
สําหร ับลีจิ ่ อของเขาจากไปพร ้อมกับแม่เลียง ้
และครอบคร ัวของพวกเขาเขาละทิงตั ้ วเองและปล่อยให ้
เขาอยู่คนเดียวเพือเผชิ ่ ญกับการตรวจสอบข ้อเท็จจริง
้ งนํ าไปสูโ่ ศกนาฏกรรมทีภรรยาคนแรกของเขา
นี ยั ่
เสียชีวต ้ อายุยงั น้อยหากมีคนช่วยเขา ฉู่ เซิงจะไม่
ิ ตังแต่
ถูกทิงไว้ ้ เขาคิดจากใจของเขาเองว่าเขาไม่ต ้องการให ้
ฉู่ เซิงจําคุณปู่ คนนี ได ้ ้

เหตุการณ์ในอดีตเหล่านั้นได ้ทิงรอยแผลไว
้ ้ในหัวใจ
้
ของทังสองคนและเมื ่
อพวกเขาถู กแทงแล ้วนี่ เป็ น
่ อาจเยียวยาได ้
บาดแผลทีไม่

่ บ
บรรยากาศในห ้องตกอยู่ในความเงียบเหลาลีหยิ
เม็ดยายัดเข ้าปากหลับตาลงและปกปิ ดอารมณ์
หลังจากเวลาผ่านไปนานเขากล่าวว่า: "ฉันไม่ต ้องการ
ดูแลธุรกิจของคุณและฉันไม่สามารถจัดการได ้ แต่ ฉู่
เซิงฉันต ้องการดังนั้นคุณสามารถทํางานตาม
อุดมการณ์ของเขาได ้"

้ นจ ้างไปสองสามวันแล ้วฉันจะไม่
"ฉันจะไป พรุง่ นี ฉั
กลับไปอีกฉันอธิบายไม่ถก ่ นลุกขึนยื
ู ” ลีจิ ้ นและเตรียม
่
ทีจะออกไป

่ งไม่จบคุณก็แค่อยากออกไปแม้ว่าคุณจะ
“ ถ ้าเรืองยั
ไม่สามารถพา ฉู่ เซิงไปกับคุณได ้ แต่คณ
ุ ก็ยงั ต ้อง
ร ับผิดชอบในฐานะพ่อของคุณ” ใบหน้าของ Old Li
ซีดลงด ้วยความโกรธ

่ าตอบเดียวของเขาคือเสียงปิ ดประตูที่
น่ าเสียดายทีคํ
น่ าเบือ่ หลาวลีทรุ
่ ดตัวลงบนเก ้าอี ้

่ าประตูร ้านของหวานของวันนี มี
ทีหน้ ้ เตาถ่านและ
้ นอยู่ครึงหม้
หม้อบนเตามีนํามั ่ อ มีเฟรนช ์ฟรายสีทอง
ลอยอยู่ในนั้นเด็ก ๆ หลายคนทีไปโรงเรี
่ ยนล ้อมรอบ
เตาและดูดจมูกอย่างแรงหลินซียนถุื่ งเฟรนช ์ฟรายด ์ให ้
เด็กคนหนึ่ งและบอกเขาว่า: "ระวังมันแค่ทอด"
 ่ เขาล
เด็กชายไม่กลัวสิงนี ้ ่
้อมรอบเพือนของเขาที ละ
คนและแทบรอไม่ไหวทีจะยั่ ดมันเข ้าปากทนความร ้อน
ในปากของเขาและเรียกมันว่าอร่อย

่
คนทีมาต่ ้ วยเตียวก็
อแถวซือก๋ ๋ ถามว่า "นี่ อะไรอร่อย
จัง" เด็ก ๆ ไม่สนใจตอบคําถามของเขาถือถุงกระดาษ
แล ้วรีบไปโรงเรียน

่ ได ้ร ับคําตอบกลืนนํ าลายและ
ชายวัยกลางคนทีไม่ ้
่
พูดว่า "เสียว

หลินขอส่วนหนึ่ งให ้ฉัน" "โอเค" หลินซีคว ้ากํามือ

หนึ่ งแล ้วใส่ลงในกระทะ เมือวานฉั
่ ่
นกลับไปเคียวเกือบ
้ นเธอทํามันฝรงทั
ทังคื ่ ั งหมดให
้ ้เป็ นเฟรนช ์ฟรายด ์เธอ
กําลังจะขายมันฝรงทั ่ ั งหมดนี
้ ้ ปแบบใหม่หรือเธอจะ
ในรู
่
พึงพาพวกเขาทั ้
งสามคนเพื ่ นเมือไหร่
อกิ ่ ่
เธอจะได ้ ทีจะ
กินพวกเขา
 ่
อาหารทอดจะมีกลินหอมแปลกตาน่ ่ ด ตัง้
ากินทีสุ
่
เตาไฟขนาดเล็กไว ้ทีประตู ่
กลินหอมจะฟุ้ งไปสองไมล ์
่ เหมือนจะไม่
ราคาเพียง 40 เซ็นต ์สําหร ับการเสิร ์ฟซึงดู
่
แพง แต่ก็มไี ม่มากนักเหมาะทีจะเป็ นของว่าง

บางคนโลภในขณะทีเข ่ ้าคิวเพือซื
่ อก๋
้ วยเตียวใน
๋
ขณะทีซื ่ อของทอดกิ
้ ่ วยเตียวเสร็
นเมือก๋ ๋ จแล ้วก็ซอื ้
๋
ก๋วยเตียวเช่ นกันโดยไม่รอช ้า

นอกจากนี ยั ้ งมีนักทานเก่า ๆ ทีพู

่ ดติดตลกกับหลิน
ซี: "Xiao Lin คุณมีแผงขายของทีประตู ่ ้ เช ้า
ขายตังแต่
่
เพือให ้แน่ ใจว่ามีธรุ ะ"

่
"ลืมไปเถอะตืนเช ้ามาทํา แต่เช ้า มันยากเกินไปลอง
่ บการนึ่ งหรือการทอดใช่มน
พูดคุยเกียวกั ั เป็ นปัญหา
มากเกินไป "Lin Xi รู ้ดีวา่ การทําเร็วเป็ นงานทีหนั ่ ก
มากเธอต ้องการหาเงิน แต่เธอไม่สนใจทีจะตื ่ นเช่ ้าและ
โลภในความมืด งาน.
 ่
"เสียวหลิ ่ ่
นคุณทําได ้มีร ้านต ้น ๆ อยู่ใกล ้ ๆ เราเบือที
ี่ นธุ ์อย่าทํามากเกินไปแค่ขายขนมปัง
จะกินแค่ไม่กพั
และบะหมี"่ มีคนช ักชวนให ้หลินซีสง่ คืนให ้เธอ .
ความคิด.

หลินซีไม่เห็นด ้วยและ Liu Jing อยู่ฝ่ายเดียวก็ร ับฟัง

เก ้าโมงเย็นแผงขายของทอดถูกถอนออกไป Liu
Jing และหลินซีคย ้ ้นได ้หรือไม่
ุ กันว่าพวกเขาจะซือต

หลินซีจ ้องไปที่ Liu Jing และพูดว่า "ฉันไม่สามารถ

้
ลุกขึนได ้ นจะไม่เหนื่ อย "
้ ต ้องทําขนมก่อนหน้านี ฉั

้
Liu Jing ลดศีรษะลงและพูดอย่างขีอาย" ฉันไม่
่
ต ้องการให ้คุณทําฉันจะให ้พีชายของฉั นทําได ้ไหม "

่
" พีชายของฉั นคืออะไร ผิดกับเขาเหรอ?”หลินซี
ถามด ้วยความกังวล
 มันกลายเป็ นแบบนี ตั ้ งแต่้ Liu Jing ทํางานที่
ด ้านข ้างของหลินซีเขาทําเงินได ้มากมายทุกเดือนเมือ ่
เทียบกับเงินที่ Senior Brother Three ได ้ร ับคืนทุก
เดือน ครอบคร ัวถูกล่อลวงมากเป็ นเดือนทียุ่ ง่ มากและ
่
พีชายคนที ่
สามก็ ่
ไม่ได ้มากเท่าพีชายของเขาเขาจึ ง
่
สนับสนุ นให ้พีชายคนที ่
สามออกมาด ่
้วยพีชายคนที ่
้
สามขีอายและคิ ดว่ามันเป็ น มีงานทีดี่ ทจะมี
ี่ การป้ องกัน
้ วม แต่สมาชิกในครอบคร ัวไม่มี
ภัยแล ้งและนํ าท่
ความสุขและให ้ทุกวันพีซานถู ่ ่
กล ้างสมองและพีซาน
่
ได ้ร ับการเคลือนไหวเล็ กน้อยในช่วงสองสามวันทีผ่ ่ าน
มา

ี่ ่ ไม่มป
แต่ทนี ่
ี ัญหาเรืองการขาดแคลนคนในหลิ น
ซีLiu Jing ไม่ได ้คุยกับหลินซีวน ้ นบังเอิญมาพูดถึง
ั นี มั
การทําอะไรบางอย่างก่อนหน้านี ้ Liu Jing คิดว่ามัน
เป็ นความคิดทีดี ่ ปล่อยให ้พีชายของเขาทํ
่ าก่อน และ
่
เมือแผงปิ ้
ดก่อนเวลาพวกเขาจะซือของหวานอี กครง้ั
่
อย่ารอช ้าทีปลายทั ้
งสองข ้าง
 หลังจากฟังบัญชีของ Liu Jingหลินซีครุน ่ คิดอยู่
พักหนึ่ งและขอให ้ Liu Jing นํ าข ้อความไปหา Senior
Brother San เธอต ้องการคุยกับผู ้อาวุโสของ San

่
ในตอนเย็นพีชายสามและหลิ วจิงมาไม่ใช่มอ
ื เปล่า
และนํ าถุงผลไม้มาให ้หลินซี

หลินซีไปล ้างผลไม้และคุณปู่ หลินก็ถอนหายใจ

่
ขณะทีเขามองดู ่
ท่าทางเศร ้า ๆ ของพีชายคนที ่
สาม
เด็กฝึ กงานคนนี ไม่้ ฉลาดมีฝีมือปานกลางแถมยังเป็ น
คนซุม ่ ซ่ามอีกด ้วย ในวันธรรมดาเขาก ้มหน้าไปทํางาน
ผูจ้ ด
ั การ Qiu ในร ้านจะไม่เห็นคนแบบนี ถ ้ ้าเขา
สามารถปกป้ องเขาได ้ด ้วยตัวเองสักหน่ อยชีวต ิ ของ
้
เด็กคนนี จะยากขึ ้ น่าแปลกใจทีเขาต
นไม่ ่ ้อง จากไป.

่
ผู ้อาวุโสสามกล่าวเกียวกั ้
บความตังใจของเขา แต่
คุณปู่ หลินไม่ได ้แสดงจุดยืนของเขาในทันทีเขามองไป
่ นซี
ทีหลิ
 หลินซีแสดงความคิดเห็นของตัวเองเธอไม่รู ้ว่าจะ
ทําอาหารเช ้าอย่างไรแม้วา่ เธอจะมีธรุ กิจ แต่อาหารเช ้า
เป็ นผลกําไรน้อยและทํางานหนัก แต่ยงั คงเป็ นคําถาม
่
ว่ารายได ้ของเธอสามารถสนับสนุ นพีชายคนที ่
สองได ้
หรือไม่หลินซีคด ่
ิ ไอเดียและพูดคุยกับพีชายคนที ่
สาม:“
้
ทําไมคุณไม่ลาป่ วยตังแผงขายของกั บฉันทํางานของ
่ ้วและดูวา่ คุณจะทํารายได ้ได ้มากแค่ไหน
สัปดาห ์ทีแล
คุณติดหรือไม่ขอให ้คุณรู ้คําตอบคุณพูดว่าอย่างไร ""

่
พีชายฉั นดูดม
ี ากฉันสามารถเริมต ่ ้นคุณคิดว่า
อย่างไร "Liu Jing คิดว่านี่ เป็ นความคิดทีดี
่

“ แต่ฉันจะออกใบลาป่ วยได ้อย่างไร?” ผูอ้ าวุโสซาน

รู ้ว่าความคิดของหลินซีน้ันปลอดภัย แต่เขาไม่
สามารถหยุดได ้นานขนาดนั้น

คุณปู่ หลินส่ายหัวและพูดอย่างหมดหนทาง "ฉันจะ

่ วยให ้คุณได ้แบบฟอร ์มการลาป่ วยคุณ
หาคนรู ้จักเพือช่
สามารถพูดคุยกับหลินซีและจัดการเรืองต่่ างๆได ้ แต่
เนิ่ นๆ"
 "ขอบคุณค่ะอาจารย ์" เมือรู ่ ้ว่าคุณปู่ หลินกําลังช่วย
อยู่ เขาโค ้งคํานับผู ้เป็ นนาย คุณปู่ หลินโบกมือและฟัง
้
หลินซีและทังสามคนคุ ่ั
ยกันสองชวโมงต่ ่ ยต
อมาเรืองก็ ุ ิ
ลงในทีสุ่ ดหลินซีสง่ พีชายคนที
่ ่
สามและ Liu Jing
ออกไป

ภายในไม่กวัี่ นร ้านของหวานเปิ ดตอน 5 โมงครึง่

นอกจากขายนมถัวเหลื ่ องซาลาเปาพายแล ้วยังขาย
๋ กด ้วย มีการเตรียมซอสไว ้ล่วงหน้าเพียงแค่
ก๋วยเตียวอี
๋
ปรุงก๋วยเตียวราดหน้ ๋
าชามก๋วยเตียวก็ สามารถเสิร ์ฟได ้

พนักงานสองคนในทีทํ ่ างานรีบซือขนมปั
้ งแล ้ว
ออกไป ใครทีมี่ เวลาอีกหน่ อยรอให ้พายออกจากหม้อ
หนังด ้านนอกจะทอดกรอบและมีกลินหอมมี ่ ้
ไส ้เนื ออยู
่
ด ้านในและอาหารก็เป็ นเพียงอาหารเช ้าเท่านั้นช่วย
คลายความหิวและต่อต ้านความหิว มี แต่นักทานเก่า ๆ
๋
มีเวลาเหลือเฟื อรอกินก๋วยเตียวหลิ นซีได ้พูดคุยกับ
่
พีชายคนที ่
สามและเสิ ่
ร ์ฟบะหมีสองชนิ ดทุกวันและ
่
เปลียนรสชาติ ทก
ุ วัน
 ๋
โดยไม่คาดคิดว่าธุรกิจก๋วยเตียวค่ ี่
อนข ้างดีพซาน
ขายอาหารเช ้าถึงกลางวันและพักสามชวโมงในช่ ่ั วง
่ าอาหารเย็นต่อ Liu Jing ไม่ได ้ทําอะไรเลย
บ่ายเพือทํ
แม้แต่วน ่
ั เดียวเขาจึงทําบะหมีในคร ัว หลังจากยุ่งจนถึง
่
หกโมงเย็นหลิวจิงผูเ้ ต็มใจทีจะไม่ ทําอะไรเลยบอกว่า
เขาจะไม่ทําอะไรแขนของเขาเจ็บจนไม่สามารถยกขึน้
ได ้

่
พีชายสามมองไปที ่ ๋วทังหมดและปากของ
กองตั ้ Le
ไม่สามารถปิ ดได ้

เขาพูดคุยกับหลินซี: "น้องสาวหรือฉันจะลาออกใน
วันพรุง่ นี ธุ้ รกิจนี ดี
้ จริงๆ"หลินซีทาํ ให ้เขาดูขาวและ
กล่าวว่า "นั่นสินะในตอนเริมต ่ ้นทุกคนมีพลังทีสดชื ่ ่
น
หลังจากรอคอยมานาน แต่ไม่มธี รุ กิจทีดี ่ เช่นนี คุ
้ ณไม่
ควรมองโลกในแง่ดเี กินไป"

่ ดพีชายคนที
ในทีสุ ่ ่
สามก็ ื่ นด
ตนขึ ้ ้วยคําพูดของหลิน
้
ซี แต่เขาก็ยงั มีความสุขมากในวันนี การหารายได ้หนึ่ ง
สัปดาห ์ในหนึ่ งวันนั้นดีกว่าในหน่ วยนั้นแน่ นอน เขาได ้
่
ตัดสินใจทีจะออกไปข ้างนอกและทํามันอย่างลับๆ

้ เปิ ดแผงขายของในช่วงแรก ๆหลินซีเป็ น

ตังแต่
อาหารสามมือของคุ้ ณปู่ พ่อไม่คอ ้ ายๆและพูดว่า
่ ยยิมง่
่
"เสียวหลิ นอาดงคุณเป็ นคนดีทก ้ นทาน
ุ คนวันนี ฉั
อาหารทีนี่ ่ มันอร่อยและของฉัน เมียกินได ้มากกว่านี ไม่
้
้ จะทําอาหารดูแลเมียกูย่งุ จริงๆขอบคุณมาก "
งันกู

" นี่ มันเรืองเล็

่ ่
กน้อยไม่ใช่เรืองใหญ่ มาเปิ ดประตูกน
ั
เถอะ ทําธุรกิจคุณยังผลักดันลูกค ้าออกไปหรือไม่” ผู ้
่
อาวุโสคนทีสองกล่ าวด ้วยรอยยิม้

“ อาดงอย่าเล ้าโลมฉันฉันเห็นมาหมดแล ้วถ ้าคุณ

ทําบะหมีให่ ้ฉันมันจะทําอาหารได ้แย่หน่ อยตอน
กลางคืนคุณจะช่วยฉันเก็บจานคุณไม่ได ้บอกฉัน แต่
ฉันมอง ทีบ ่ ้านของฉันเองไม่มอี ะไรมากไปกว่านั้น
สําหร ับเด็กคนนั้น” คุณปู่ Xie ยกมือขึนและตบบ่
้ า
่
พีชายคนที ่
สองเบา ๆ
ตอนที่ 112 Dilemma
"ไม่เป็ นไรอย่าเสียใจหากในอนาคตมีลมแรงและมีฝน
ตกเราจะส่งให ้คุณคุณเป็ นลูกค ้าประจําของเราด ้วย
้ นซีกล่าว. ตอนนี มี
ช่วยกันดูแลมากกว่านี "หลิ ้ คนอยูใ่ น
่ าสิงต่
ร ้านมากเกินไปหลินซียงั คงเต็มใจทีจะทํ ่ างๆทีเข่ ้า
กันได ้

่
เมือหลินซีสง่ คุณปู่ Xie และปิ ดร ้านตอนนั้นก็มด
ื
แล ้วหลินซีรบี กลับบ ้านอย่างหิวโหยและพบกับ Qi
่
Xiao ทีประตู ชมุ ชน

หลังจากรอมานานกว่าสองชวโมงในที่ั ่ ด Qi Xiao
สุ
ก็รอหลินซีLin Xi หยุดรถและเดินไปหาเขาแล ้วพูดว่า
่ ่ ฉันมีอะไรกับฉัน"
"ทําไมคุณถึงมาทีนี

"ฉันมีอะไรดีๆคุณควรดูสงนี ิ่ ก่
้ อน" เมือเขาเห็
่ นหลิน
่
ซี, Qi เสียวแสดงรอยยิ ้
มกว ้างบนใบหน้าของเขามี
ื่
ความสุขเล็กน้อยและเขาก็ยนซองจดหมายให ้หลินซี
่
ซึงเขาได ้เปิ ดออกมา
 ่ สต
หลินซีดงึ กระดาษทีมี ู รอาหารอยูอ
่ อกมาหลินซี
่ นก่อนจะปิ ดกระดาษและส่งคืนให ้ Qi Xiao
มองไปทีมั

“ มีอะไรเหรอคุณไม่ต ้องการเหรอ?” ฉี เซียวกังวล

เล็กน้อยเขาต ้องใช ้ความพยายามอย่างมากเพือให ่ ้
ได ้มา

หลินซีรู ้ว่าเขาเป็ นคนใจดี แต่เธอไม่สามารถขอสิง่

นั้นได ้จริงๆหลินซีถามเขาว่า "คุณบอกฉันได ้ไหมว่า
มันมาจากไหน?"

่ มผัสมันได ้"
"ฉันพบใครบางคนทีจะสั

หลินซีมองเขาด ้วยสีหน้างุ นงงเพราะรู ้ว่าเขาไม่เข ้าใจ

จริงๆ

่
"ฉี เสียวนี ่ คือสูตรอาหารโดยทัวไปแล ่ ้วสูตรอาหาร
ดังกล่าวไม่ได ้ถูกส่งต่อกันแบบไม่เป็ นทางการพวกเขา
จะสืบทอดจากรุน ่ สูร่ น
ุ ่ เหมือนมรดกสืบทอดเมือพวก่
เขาสูญหายพวกเขาส่วนใหญ่ถก ู บังคับให ้ช่วยตระกูล
หลินของเรามีกฎ, สิงดั ่ งกล่าวไม่ได ้ร ับอนุ ญาตให ้
เรียนรู ้หรือยอมร ับ”

ฉี เซียวดูผด ่
ิ หวังเมือได ้ยินคําพูดนั้นหลินซีรู ้ว่าเขา
เป็ นคนใจดีและเขาไม่รู ้ว่าเขารอเขามานานแค่ไหนแล ้ว
้ เขากลับมาสายในวันนี เขารู
ตังแต่ ้ ้สึกทนไม่ได ้เล็กน้อย
และถามว่า "คุณกินข ้าวหรือยัง" Qi Xiao ส่ายหัวและ
ใส่ซองออกไปด ้วยความหงุ ดหงิด

"ไปบ ้านฉันไปกินข ้าวกันเถอะ"หลินซีผลักจักรยาน

ของเขาไปข ้างหน้าและ Qi Xiao ก็เดินตามไปอย่าง
รวดเร็ว

้ั างเพือตามหาลู
ป๊ าหลินกําลังจะลงไปชนล่ ่ กสาว
่
เพียงเพือจะได ้เห็นลูกสาวของเธอมากับชายหนุ่ ม
หัวใจของเขาแน่ นเด็กคนนี กํ ้ าลังทําอะไรอยู่? จะเอา
ผูช
้ ายกลับมาได ้อย่างไร?

่ นใบหน้าทีแข็
เมือเห็ ่ งกระด ้างของพ่อหลินLin Xi ก็
่
อธิบายอย่างรวดเร็วว่าเมือเขาได ่
้ยินว่าเป็ นเพือนของ
 ้
ฉู่ เซิงPapa Lin ก็โล่งใจและรอยยิมบนใบหน้ าของเขา
ก็จริงใจมากขึน้ ฉี เซียวทักทายคนทีจะกลั
่ บบ ้านเข ้า
่
บ ้านฉี เสียวกล่
าวทักทายคุณปู่ หลินอย่างสุภาพ

การแสดงออกของคุณปู่ หลินเหมือนกับการ
แสดงออกของพ่อหลินหลินซีไม่สามารถจัดการได ้มาก
นักเธอกําลังหิวโหยจนตาย

่ ะหลิน
คุณปู่ หลินและ คุณพ่อหลินนํ าอาหารมาทีโต๊
ซีและ Qi Xiao ทานอาหารกันคุณปู่ หลินเรียก คุณพ่อ
้
หลินเข ้าไปในห ้องทังสองคนพึมพําอยู่นานจากนั้นก็
ออกมาหัวเราะอีกครง้ั

่ เสียวทานอาหารเสร็
หลังจากทีฉี ่ จคุณปู่ หลินก็เริม่
่
สนทนากับผูค้ นถามเกียวกั ้
บข ้อมูลส่วนบุคคลพืนฐาน
ไปยังหน่ วยงานของผูอ้ าวุโสของครอบคร ัวและมันก็
เหมือนกับการพยายามสอบปากคํานักโทษ Qi Xiao
มักจะตอบคําถามด ้วยสีหน้าจริงใจหลินซีไม่สามารถ
่ นว่ามันสาย
ทนต่อไปได ้อีกต่อไปและหยุดเขาไว ้เมือเห็
แล ้วและรีบส่งคนออกไป
 ่ Qi Xiao ถูกส่งไปใบหน้าของหลินซีก็จมลง
เมือ
และเขาก็บ่นกับคุณปู่ Lin: "คุณปู่ คุณกําลังทําอะไรอยู่
้ คนถามฉันบางอย่างคุณมองไปทีคุ
ตอนนี มี ่ ณและถาม
บรรพบุรษ ้
ุ ของทังแปดรุน่ ฉัน เข ้าใจแล ้ว "

" ทําไมฉันต ้องถามให ้ช ัดเจนไม่ใช่สาํ หร ับคุณเด็ก

คนนี น่้ าสนใจสําหร ับคุณในตอนแรกแน่ นอนฉันต ้อง
ถามอย่างช ัดเจน "คุณปู่ หลินพูดอย่างหงุ ดหงิด “ คุณ
้
ร ักษา ฉู่ เซิงให ้ดีกว่านี เราไม่ ่ ใจครึง่
สามารถมีคนทีมี
เดียวในครอบคร ัวของเราได ้”

หลินซีแทบอยากจะกลอกตาทังหมดนี ้ ้ ออะไรและ
คื
อะไรมันเป็ นแค่อาหารและมันก็ไกลมากแล ้วหลินซีเป็ น
คนอดทน Lin อธิบายปู่ ปู่ หลินศึกษาเธอ "คุณไม่รู ้สึก
อะไรหัวใจของเด็กไม่ได ้คิดอย่างนั้นซึงเป็
่ นสิงที
่ คุ
่ ณพูด
และ ฉู่ เซิงเกรงว่าหัวใจของเขาจะไม่มค
ี วามสุข"

ปู่ หลินเข ้าใจมันในป่ า และความสัมพันธ ์ของ ฉู่ เซิง

้ อสั
เห็นได ้ช ัดว่า ฉู่ เซิงจ่ายเงินมากกว่าเด็กคนนี ซื ่ ตย ์
และดีตอ ่ หลินซีและพวกเขาก็ไม่สามารถขอโทษคนอืน ่
่ ในวั
ได ้เขาไม่ได ้อยู่เคียงข ้างหลานสาวในเรืองนี ้ นนี ้
หลินซีไม่ต ้องการโต ้แย ้งพยักหน้าและเห็นด ้วย

่ นซีและ ฉู่ เซิงจะพูดว่า ฉู่ เซิงรู ้แล ้วว่า Qi

ก่อนทีหลิ
Xiao ไปทีบ ่ ้านของหลินซีฉีเสียวถื
่ อกะละมังฮัมเพลง
และไปอาบนํ าอย่้ างอารมณ์ดี แสงเย็นวูบวาบในดวงตา
ของ ฉู่ เซิงและมือของเขาก็บบ ี หมัดแน่ นทําให ้มือของ
เขาเจ็บ

เมือ่ Qi Xiao กลับมาจากข ้างนอกในขณะทีฮั ่ ม

เพลง ฉู่ เซิงก็เรียก Qi Xiao ออกมา เว่ยหงจุนกังวลว่า
้
ทังสองจะเอะอะและยื ี่
นอยู่ทประตู
ยด ่
ื คอเพือมองออกไป
่
จางจือเหยากล่ าวด ้วยท่าทีแปลก ๆ : "เว่ยหงจุนเจ ้า
กําลังทําอะไรอยู่อย่าทําให ้เหมือนกับปรมาจารย ์ชาย
่
มันเป็ นการต่อสู ้ทียอดเยี ่
ยมหลังจากการต่อสู ้มันจะ
สบายดี" เว่ยหงจุนให ้เขา ท่าทางไม่พอใจเนื่ องจากเขา
ถูกพาไปครงที ้ั แล
่ ้วหลังจากหมอทีเขาสอน
่ ่
จางจือเห
ยามักจะพูดด ้วยนํ าเสี้ ยงหยินและหยาง
 ่ อสู ้กับ Qi Xiao ทังสองยื
ฉู่ เซิงไม่ได ้วางแผนทีจะต่ ้ น
อยู่ใต ้ต ้นไม้ใหญ่และเงาของต ้นไม้ก็ปิด ฉู่ เซิงในความ
่
มืดทําให ้ยากทีจะมองเห็ นใบหน้าของเขา เพียงแค่ฟัง
้ ยงทีเย็
ฉู่ เซิงถาม Qi Xiao ด ้วยนํ าเสี ่ นชา: "คุณยังไล่
ตามหลินซีอยู่หรือไม่"

"ทําไมไม่เป็ นเช่นนั้น" Qi Xiao รู ้ว่า ฉู่ เซิงจะพูดกับ

่ อย่
เขาเรืองนี ้ างแน่ นอน แต่พลาดเพียงคําเดียว วันนี ้ ฉู่
้ นช่วยไม่ได ้
เซิงแค่อดกลันมั

ฉู่ เซิงหัวเราะเบา ๆ และกล่าวว่า "Qi Xiao, ไม่ต ้อง

รําคาญ, เป็ นไปไม่ได ้สําหร ับคุณและหลินซี"

"นี่ ไม่ใช่การตัดสินใจของคุณฉันบอกไว ้นานแล ้วว่า

เรากําลังเล่นอย่างยุตธิ รรม .” Qi Xiao ระงับความ
โกรธของเขาและกล่าว

ฉู่ เซิงโน้มตัวไปข ้างหน้าเล็กน้อยและโน้มตัวไปข ้าง

หูของ Qi Xiao แล ้วพูดว่า“ ตระกูล Lin กําลังจะร ับ
สมัครลูกเขยคุณต ้องไม่ทําเช่นนั้น”
 ่
การแสดงออกของ Qi Xiao เปลียนไปเขาไม่ ่
รู ้เรือง
้ งๆและด ้วยนํ าเสี
นี จริ ้ ยงทีค่
่ อนข ้างสงสัยเขาถามว่า:
"คุณรู ้ได ้อย่างไรคุณไม่ได ้โกหกฉันใช่ไหม"

่ นคุณไปได ้ ถึงคุณปู่ หลินและขอดู

"ถ ้าคุณไม่เชือฉั
ว่าฉันมีอะไรหรือเปล่าโกหกคุณ” หลังจากที่ ฉู่ เซิงพูด
จบเขาก็หน ั หลังและจากไปโดยปล่อยให ้ Qi Xiao อยู่
่
คนเดียวด ้วยความงุ นงงเมือ

่
ฉู่ เซิงกลับมาทีหอพั ก เว่ยหงจุนก็มองไปข ้างหลัง ฉู่
เซิงเขาไม่เห็น Qi Xiao เขาแค่อยากจะเปิ ดปากถาม
ฉู่ เซิง, ฉู่ เซิงเดินตรงเข ้าไปในบ ้านโดยไม่สนใจเขาโดย
้ ง เว่ยหงจุนพยายามดินรนอยู
สินเชิ ้ ่นาน แต่ก็ยงั ถาม ฉู่
เซิงว่า "Qi เสียวไม่่ กลับมากับคุณเหรอไม่ทะเลาะกัน”

ฉู่ เซิงเขย่าผ้านวมออกและเตรียมเข ้านอนเขาได ้ยิน

คําถามของเว่ยหงจุน: "ฉันจะไม่สู ้ไม่ต ้องกังวล"
 ่ พู
สิงนี ้ ดแม้แต่จางจือเหยาก็
่ ่
อดไม่ได ้ทีจะเหลื
อบมอง
เขาและ เหตุการณ์ทเกิ ี่ ดขึนจากการตี
้ ของตัวเองจบลง
้ ดแบบนี ได
แล ้วคน ๆ นี จะพู ้ ้นานแค่ไหน

“ ไม่เป็ นไรถ ้าไม่สู ้ก็ไม่เป็ นไรถ ้าไม่สู ้” เว่ยหงจุนยิม้

เยาะและกลับไปทีเตี ่ ยง

ขณะนี ้ Qi Xiao นั่งอยู่คนเดียวข ้างแปลงดอกไม้

เขาไม่เข ้าใจว่าทําไมตระกูล Lin ถึงต ้องการลูกเขยเขา
เป็ นลูกชายคนเดียวในครอบคร ัวเขาจะไม่เป็ นลูกเขย
ได ้อย่างไร - กฎหมายให ้คนอืน ่ แต่เขาขอให ้เขาปล่อย
ไปเขาไม่คน ้ าลังตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข ้า
ื ดี ขณะนี กํ
คายไม่ออก

บางคนมีความสุขและบางคนก็กงั วลเมือ ่ Qi Xiao

้
ต่อสู ้ดินรนในทุ ่
กรูปแบบหวังเสียวเจิ ้
นมองไปที ่ ด
ชุ
้
แต่งงานของเธอและรู ้สึกมีความสุขพรุง่ นี เธอจะแต่ งงาน
่ ดเธอก็จะได ้ตังหลั
ในทีสุ ้ กในเมืองใหญ่แห่งนี ที ้ เธอ
่
ต ้องการมี บ ้านของเธอเองแทนทีจะใช่ ้ชีวต ิ ใต ้รวบ้ั ้าน
่
หวังเสียวหลิ งมองไปทีลู่ กพีลู
่ กน้องของเธอค่อยๆลูบ
 ้
เสือผ้าใหม่ ี่
ทเธอจะใส่ ้
ในวันพรุง่ นี เธอไม่ สามารถซ่อน
ความดูถก ู ไว ้ในสายตาของเธอได ้อะไรทีมี ่ ความสุข
มากทีได่ ้แต่งงานกับคนขับรถ

่ นลูกพีลู
เมือเห็ ่ กน้องของเธอเข ้ามาในห ้องหวังเสียว
่
้ ยมให
เจินก็ ิ้ ่ กน้องของเธอและพูดว่า "เสียวหลิ
้ลูกพีลู ่ ง
้ ้คุณในวันพรุง่ นี ฉั
ฉันจะคืนห ้องนี ให ้ นมีปัญหากับคุณ
ในช่วงเวลานี "้ หลังจากอยู่

่ ่ มานานแล ้วก็ยงั คงเป็ นทีแรก

ทีนี ่ ่
หวังเสียวหลิ งลูบ
ขนห่านบนแขนของเธอเมือเธอได ่ ่ อนโยน
้ยินคําพูดทีอ่
ของลูกพีลู ่ กน้องของเธอเป็ นครงที ้ั สองและพู
่ ดอย่าง
สุภาพ: "ใครบอกว่าเราเป็ นญาติคณ ุ กําลังมีปัญหาใน
ฐานะญาติคณ ุ ควรช่วย", มองไปทีหวั ่ งเสียวเจิ
่ ้ อย
นง่
ขา.

่
หวังเสียวเจิ ้
นหดเท ้าเข ้าด ้านในโดยไม่รู ้ตัวและ
้
รอยยิมบนใบหน้ าของเธอแคบลงเล็กน้อยและกล่าวว่า
้
"ใช่ลงุ ใจดีกบั ฉันฉันจําได ้ฉันซือเครื ่
องซ ักผ้าให ้ฉันซึง่
ทําให ้ลุงของฉันเสียเงินเป็ นจํานวนมาก .. ฉันอาย
จริงๆ” คําพูดของเธอสวยงาม แต่ใคร ๆ ก็เห็นและเธอก็
ไม่อายเลย

้ั ทํ
ความสําเร็จครงนี ้ าให ้หวังเสียวหลิ
่ งหน้าดําเธอ
่
สร ้างปัญหาให ้กับเครืองซ ักผ้าทีบ่ ้านสองสามครง้ั
้
ผู ้หญิงคนนี โกรธเธอมากเมื ่
อเธอถู กและประพฤติตวั ไม่
ดี

่
หวังเสียวหลิ ้
งบีบรอยยิมอย่ างไม่เต็มใจและกล่าวว่า
ตราบใดทีลู ่ กพีลู
่ กน้องของฉันจะมีชวี ต ่ ในอนาคต
ิ ทีดี
เธอก็จะทําตามความปรารถนาของพ่อของฉันสําหร ับ
่
เครืองซ ่
ักผ้ามันเป็ น เรืองเล็ ่
กน้อย "Wang เสียวหลิ ง
กล่าวลักษณะทีไม่ ่ แยแส

"ช่วงหลายปี ทีผ่่ านมาของคุณลุงของฉันดีมาก

่
เครืองซ ้ ก ๆ ใช่มยลุ
ักผ้าต ้องการสองร ้อยชินเล็ ้ั งของ
่
ฉันเป็ นคนใจกว ้างจริงๆ เสียวหลิ ่ ณแต่งงานลุง
งเมือคุ
้ ้คุณด ้วยเช่นกัน"
ของฉันก็จะซือให
 ่
ใบหน้าของหวังเสียวหลิ งมืดลงและ เธอได ้ล ้าง
ครอบคร ัวของเธอไปแล ้วดังนั้นทุกทีที
่ มี่ เงินจะซือ้
่
ครอบคร ัวใหม่ หวังเสียวหลิ ่
งมองไปทีรอยยิ ้ ไร
มที ่ ้ความ
่ กน้องของเธอและพูดว่า "ไม่คข
ปรานี ของลูกพีลู ู่ องฉัน
้
บอกว่าพวกเขาจะซือของเหล่ ้
านี ในอนาคต"

"โอ ้คุณพบคูห ่ ห ่
ู รือไม่" หวังเสียวเจิ ้ ้สึกสงสัย
นรู
เล็กน้อยเธอรู ้จักลูกพีลู ่ กน้อง เมือเร็
่ ว ๆ นี ฉั ้ นยังคงวิง่
ออกไปข ้างนอกและมีผู ้ชายคนหนึ่ งมาหาเธอเป็ นครง้ั
่
สุดท ้ายต่อมาเมือเธอถามลู กพีลู ่ กน้องของเธอ
่ กน้องบอกว่าเธอเป็ นเพือนร่
ลูกพีลู ่ ้ั
วมชนนอกใจ! แต่
เธอยังคงต ้องหาข ้อมูลเกียวกั ่ ่ ้ เมือนึ
บเรืองนี ่ กถึงสิงนี
่ ้
ดวงตาของเธอก็กลอกและเธอพูดว่า "ผู ้ชายแบบไหน
สภาพครอบคร ัวดีไหม

อายุเท่าไหร่" "นั่นสินะเป็ นหมออายุมากกว่าฉันไม่ก ี่

ปี และพ่อของเขาคือ หัวหน้าโรงพยาบาลทุกคนสภาพ
่
เหมือนกันหมด” หวังเสียวหลิ งพูดขณะสังเกตใบหน้า
่ กน้องของเธอเธอต ้องการกระตุ ้นเธอ แต่เธอ
ลูกพีลู
้
ไม่ได ้คาดหวังว่าเธอจะมองเธอด ้วยรอยยิมราวกั บว่า
 ่
เธอมีความสุขมากสําหร ับเธอ . หวังเสียวหลิ งรู ้สึก
งงงวยเล็กน้อย นี่ ไม่ใช่สไตล ์ของลูกพีลู
่ กน้อง

่
วังเสียวหลิ งคนนี รู้ ้จักลูกพีลู
่ กน้องของเธอเป็ นอย่าง
่
ดีหวังเสียวเจิ ้ อนความคิดของเธอไว ้ เป็ นไปไม่ได ้ที่
นซ่
จะบอกว่าไม่อจิ ฉาหวังเสียวหลิ ่ ่
ง แต่หวังเสียวเจิ ้ รู ้
นก็
สถานการณ์ของตัวเองเช่นกันเด็กสาวในชนตอนที่
อายุมากสามารถพบชายคนนี ได ้ ้แล ้วถือว่าดีอย่างหาที่
่
เปรียบไม่ได ้กับหวังเสียวหลิ ิ่ ไม่
ง แต่สงนี ้ ได ้ป้ องกัน
่
ไม่ให ้เธอเพิมการอุ ดตันให ้กับหวังเสียวหลิ ่ งเพียงแค่รอ
ดู

วันนี ้ ฉู่ เซิงรู ้สึกหดหู่ใจแม้วา่ เขาจะรู ้ว่าระหว่างหลิน

ซีกบั Qi Xiao จะไม่มอ ี ะไรเกิดขึน้ แต่เขาก็โกรธเมือ ่
นึ กถึงตอนทีหลิ ่ นซีพา Qi Xiao กลับบ ้านไปทาน
อาหารเย็น ทุกคนรอบข ้างรู ้สึกถึงความกดดันของเขา
และพวกเขาไม่ได ้คุยกับเขาในวันนี ้
 ่
จนกระทังเขาเลิกงานและเห็นหลินซีถอื ถุงตาข่าย
่
อยู่ในมือใต ้อาคารมองมาทีเขาด ้ เต็
้วยรอยยิมที ่ มไป
้
ด ้วยรอยยิมหลั ้
งจากกลันหายใจได ้สองสามวัน

ตอนที่ 113 อิจฉา

ท่าทีของหลินซีในครงนี้ั ดี
้ มากเมือเขาเห็
่ น ฉู่ เซิงเขา
่ จะทั
ริเริมที ่ กทายเขาเงยหน้ายิมและพู
้ ดกับเขาอย่าง
อ่อนหวาน: "ฉันรอคุณมาสักพักแล ้วและขาของฉัน
่ นยืน "เป็ นเรือง
เจ็บเมือฉั ่

่ นซีจะทําให ้เขาเสียไปชวขณะหนึ
ยากทีหลิ ่ั ่ ง ฉู่ เซิง
รู ้สึกเพียงว่าไฟในใจส่วนใหญ่หมดไปแล ้วและอธิบาย
ให ้หลินซี:" ฉันไม่เข ้าใจอะไรบางอย่างดังนั้นฉันจึง จะ
คุยกับหมอเพ่ยสักพัก”

“ ไปกันเถอะฉันเอาอาหารมาให ้แล ้วนายจะเอามา

่
ให ้ทีหอพั ้ อะไรอีกไหม”
กกินทีหลังคืนนี มี
 ๋
“ ไม่เป็ นไรเดียวถึ ้ ้าเวร” ฉู่ เซิง
งตาฉันแล ้ว พรุง่ นี เข
กล่าว

ิ้
หลินซียมและกล่ ้
าวว่า "งันกลับบ ้านไปทานอาหาร
้ นทําอาหารเยอะมากวันนี ฉั
เย็นวันนี ฉั ้ นกังวลว่าคุณ
กําลังปฏิบต ั ห ่ งนั้นฉันจึงพาคุณไป"
ิ น้าทีดั

่ นซีโดยเฉพาะ วันนี ้
"โอเค" ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
อารมณ์ดถี ามว่า: "มีอะไรดีๆบ ้างไหม"

หลินซีครุน
่ คิดสักครูแ่ ล ้วพูดว่า "มันแทบจะไม่ใช่
่ เลยเมือวานนี
เรืองดี ่ ้ อของฉันให ้บัญชีกบั ฉันเมือ
พ่ ่
่ ้วเราเริมขายของก่
สัปดาห ์ทีแล ่ อน แต่เราทํา ในหนึ่ ง
สัปดาห ์ธุรกิจของหวานของฉันมีความเสมอต ้นเสมอ
ปลาย แต่เดิมฉันคิดว่ากําไรของฉันสูงมากฉันจะทํา
่
อย่างไรกับพีชายคนที ่
สามไม่ ่
ได ้ฉันไม่คาดคิดว่าพีชาย
่
คนทีสามจะทํ า ทําได ้ดีมาก "

" ถ ้าอย่างนั้นคุณก็ทําเงินได ้ด ้วยเหรอ "ฉู่ เซิงจําได ้

ว่าหลินซีบอกว่าเธอและเด็กฝึ กงานอาวุโสแยกธุรกิจ
 ้
สําหร ับธุรกิจก่อนหน้านี และเธอใช ้เวลาเพียง 40%
เท่านั้น

้ นทําอะไรอร่อย ๆ เพือเลี
“ งันฉั ่ ยงคุ
้ ณในมือเย็ ้ น!”
้
รอยยิมของหลิ ู เี ล็กน้อยและ ฉู่ เซิงมองไปที่
นซีดด
ี่
รูปลักษณ์ทบอบบางของเธอและความรู ้สึกไม่สบายใน
ใจของเขาก็หายไป เขากระแอมในลําคอและแสร ้งทํา
เป็ นจริงจัง "เพราะเหตุนีหรื้ อ"

้
รอยยิมของหลินซีกลายเป็ นแข็งเล็กน้อยทันทีทเขา ี่
่ ้นหลินซีก ้มศีรษะลงและลูบ
พูดดูเหมือนว่าเขาจะรู ้เรืองนั
้
นิ วของเขาเมื ่
อเขาเงยหน้ ้ กครงรอยยิ
าขึนอี ้ั ้
มบนใบหน้ า
่ นเขากล่
ของเขาก็หวานยิงขึ ้ าวว่า "มีอก ่
ี สิงหนึ ่ งทีจะ
่
่ ก่
บอกคุณให ้ฉันพูดถึงเรืองนี ้ อนคุณไม่ได ้ร ับอนุ ญาต
จะโกรธ "

ฉู่ เซิงพอใจหลินซีตอนนี มี ้ เรืองเช่

่ ้ นได ้ช ัดว่า
นนี เห็
เขาทําอะไรผิดและเขาต ้องการให ้คนอืนไม่ ่ โกรธทําไม
เขาถึงไม่รู ้ว่าหลินซียงั คงมีเช่นนี ้ ด ้านอํามหิต
 ฉู่ เซิงหยุดพูดและการแสดงออกบนใบหน้าของเขา
้
ก็จริงจังขึนหลิ นซีรู ้สึกไม่ม่นใจเล็
ั กน้อยและยืนนิ ่ วก้ ้อย
ออกมาอย่างเงียบ ๆ และเกียวนิ ่ ้
วของเขา ฉู่ เซิงหันไป
มองเธอหลินซีกด ั ริมฝี ปากล่างของเธอและตัดสินใจ
เขาบอกเขาเกียวกั ่ บครงสุ้ั ดท ้ายทีเขาเชิ
่ ญ Qi Xiao
มาเป็ นแขกทีบ ่ ้านหลังจากนั้นเธอก็ยาซํ ํ ้ า้ ๆ ว่าเธอเป็ น
คนใจอ่อนในเวลานั้นโดยคิดว่าเธอเป็ น ใจดีพอทีจะให ่ ้
อะไรกับตัวเองมาได ้ฉันรอตัวเองมานานและมันก็
สมเหตุสมผลเกินไปทีจะทํ ่ าให ้คนกลับบ ้านหิว

หลังจากพูดจบ ฉู่ เซิงยังคงมีใบหน้าตรงและเดินไป

ข ้างหน้าอย่างว่างเปล่า

หลินซีรู ้สึกไม่ม่นใจมากยิ
ั ่ นเธอรู
งขึ ้ ้ว่า ฉู่ เซิงเป็ นคนขี ้
เหนี ยวโดยเฉพาะในเรืองนี ่ คร ้ งล่
้ั าสุดเธอกิน
้ ้มสายชูของ Liu Jing ด ้วยซําตอนนี
นํ าส ้ ้
เธอรู ้แล ้วว่า
Qi Xiao มีความคิดเกียวกั ่ บตัวเองดังนั้นเธออาจจะแช่
้ ้มสายชู . สิงที
ในถังนํ าส ่ เธอไม่
่ รู ้ก็คอื เธอได ้อาบนํ าใน ้
้ ้มสายชูเรียบร ้อยแล ้ว
โถนํ าส
 ู ต ้องและฉันจะทําไม่ได ้ในครง้ั
"ฉู่ เซิงฉันทําไม่ถก
ต่อไปฉันขอโทษคุณโอเค?"หลินซีกล่าวด ้วยความ
จริงใจ ฉู่ เซิงยังคงไม่พูดอะไร แต่เพียงแค่เดินตามหลิน
ซีไปข ้างหน้า

้
หลินซีโกรธมากจนไม่รู ้จะเกลียกล่
อมอย่างไรคน ๆ
้
นี ยากเกิ นกว่าจะเข ้าไปยุ่งได ้

่
เมือเขากลั บมาถึงบ ้าน ฉู่ เซิงก็ต ้องประหลาดใจเมือ ่
พบว่าวันนี ไม่้ มใี ครอยู่บ ้านเลย เขาหันกลับมาหยิบ
หลินซีเดินเข ้าไปในบ ้านของหลินซีและปิ ดประตูอย่าง
ราบรืนหลิ ่ นซีรู ้สึกตกใจกับพฤติกรรมทีกะทั ่ นหันของ
เขาและโอบคอของเขาโดยสัญชาตญาณ ก่อนทีเธอ ่
จะตอบสนองเธอถูก ฉู่ เซิงพาเข ้าไปในห ้องนอนเธอมี
สัญชาตญาณทีไม่ ่ ดเี ธอกําลังจะดินรนเมื
้ ่
อเธอถูกวาง
ลงบนเตียงจากนั้นร่างกายทีแข็ ่ งแกร่งของ ฉู่ เซิงก็กด
ขึน้ ทังสองมองหน้
้ ากันเสียงของ ฉู่ เซิงค่อนข ้างทึบและ
พูดว่า "คุณรู ้ไหมว่าฉันโกรธแค่ไหน"หลินซีกลืน
้
นํ าลายและพยั กหน้า
 ้ อคุณจงใจยัว่
"รู ้ว่าฉันโกรธคุณต ้องการทําแบบนี หรื
ยุฉัน"

"ไม่" หลินซีพูดแค่คาํ หนึ่ งและฉู่ เซิงก็ปิดปาก ริม

ฝี ปากอุน ่ กดแน่ นกับริมฝี ปากของเธอใบหน้าของหลิน
่
ซีเปลียนเป็ นสีแดงและเขาหลับตาด ้วยความอับอายบีบ
แขนทีมั ่ ่นคงด ้วยมือทังสองข
้ ่
้างขนตาของเขาสันเบา ๆ
แสดงให ้เห็นถึงความวิตกกังวลภายในของเจ ้านาย

่ นบุคคลอันเป็ นทีร่ ักของเขาประพฤติตวั ดีและ

เมือเห็
้
นุ่ มนวลหัวใจของ ฉู่ เซิงก็เต ้นแรงขึนและความกล ้าของ
่ นริ
เขาก็เพิมขึ ้ มฝี ปากของเขาทาบลงบนหน้าผาก
ดวงตาและจมูกของหลินซีและค่อย ๆ กลับมาทีริ่ ม
ฝี ปากของเขา เสียงทีอ่่ อนโยนอย่างมากดังขึนในหู
้
ของหลินซี: "อย่าเอาสิงนี่ มาเป็
้ นตัวอย่าง"

หลินซีเปิ ดตาของเขาและวิงเข ่ ้าไปในดวงตาสีดาํ ของ

่ ่ นเธอเห็นความร ักในดวงตาของเขาเหมือนตา
ฉู่ เซิงทีนั
่
ข่ายทีหนาแน่ ่ งคงเขินอายเล็กน้อย
นหลินซี, ทียั
 ่
เกียวกั
บเธอเงยหน้าขึนจิ้ กริมฝี ปากและตอบเบา ๆ ว่า
"อย่าเอาเป็ นตัวอย่าง"

"ยินดีด ้วยตอนนี ฉั้ นกําลังทําเฟสงานเลียง

้ ฉู่ เซิงให ้
โตขึน้ . ", อัตราสําเร็จคือ 65 และคุณจะได ้ร ับ 1,500
เหรียญทองเป็ นรางวัลและกล่องของขวัญลึกลับ"

้ งนั้นเขาจึง
หลินซีไม่ต ้องการรบกวนระบบในขณะนี ดั
้
เอือมมือออกไปและปิ ดระบบ

ได ้ร ับการสนับสนุ นจากหลินซีถงึ ฉู่ เซิงเขาลดศีรษะ

้ั
ลงอีกครงและเตรี ่
ยมพร ้อมทีจะตอบสนองต่ อความคิด
่
ริเริมของหลิ นซีLin Xi ผลัก ฉู่ เซิงออกไปอย่าง
กะทันหัน ฉู่ เซิงถูกจับไม่ได ้จากการโจมตีอย่าง
กะทันหันเขาถูกหลินซีผลักและล ้มลง นอนโดยไม่รอ
้
เขาคิดว่าเกิดอะไรขึนและทั ี่
นทีทประตู เปิ ดพ่อหลินก็
กลับมา

่ นลูกสาวของเขาอยู่ทบ
เมือเห็ ี่ ้านพ่อหลินก็ถามด ้วย
รอยยิม้ "เสียวซี
่ ี่ นซือไหมวั
ดูทฉั ้ ้ อผ้
นนี ซื ้ าปูทนอนใน
ี่
หน่ วยและบางส่วนก็ถก ู มองว่าเป็ นผลิตภัณฑ ์กําจัดสิง่
่ นคว ้า พวกเขาสองคนและเพิงกลั
ทีฉั ่ บมาล ้างพวกเขา
ดีดเู ทคนิ คเหมือนหรือไม่? "

พ่อทีมี่ ความสุขมากคือหลินและลูกสาวอวดบันทึก
ของพวกเขา ฉู่ เซิงก็เห็นลูกสาวของเธอออกจากห ้อง
หน้า ดูมด ่
ื มนการยอมร ับ ฉู่ เซิงเป็ นลูกเขยก็เป็ นเรือง
หนึ่ ง แต่การพยายามใช ้ประโยชน์จากลูกสาวก่อน
่
แต่งงานไม่ใช่เรืองดี

หลินซีอธิบายก่อนว่า: "ลินช ้ ักในห ้องของฉันพังฉัน

่ "" โอ ้ "พ่อของ Lin มองอย่าง
จะ มาหา ฉู่ เซิงเพือดู
สงสัยมองไปที่ ฉู่ เซิงและถามว่า" มันเสียทีไหนฉั
่ นจะ
แก ้ไข "

" ทุกอย่างได ้ร ับการแก ้ไขแล ้วมันเป็ นเพียงปัญหา

เล็กน้อยบน ลู่ "ฉู่ เซิงพูดต่อ

หลินซีLin Xi ยังช่วยขัดจังหวะและพูดว่า" พ่อขอผ้า

ี่
ปูทนอนให ้ฉันแล ้วฉันจะซ ักให ้ "
 "ฉันจะมาฉันจะมาคุณอ่อนแอให ้ฉันล ้างมัน" ฉู่ เซิง
ี่
รีบไปข ้างหน้าและดึงผ้าปูทนอนในมื
อของหลินซี

การแสดงออกของพ่อหลินผ่อนคลายลงมากเขาดึง
่
หลินซีและพูดว่า "ปล่อยเสียวชู ไปพักผ่อนเถอะช่วงนี ้
่ ดก็หยุดพักสักวันรีบไป
คุณก็ย่งุ เหมือนกันและในทีสุ
พักผ่อน

ี่
เถอะ" ฉู่ เซิง รู ้แล ้วเอาผ้าปูทนอนไปหาอ่ างล ้างหน้า
ขนาดใหญ่หลินซีไม่มท ่
ี างเลือกอืนนอกจากปล่ อยให ้
ฉู่ เซิงไปทํางาน โชคดีทเธอมี ี่ หท ี่
ู แหลมคมและ
ตอบสนองอย่างรวดเร็วไม่เช่นนั้นเธอจะต ้องอับอายที่
เกิดขึนกั้ บทังสองคนในตอนนี
้ ้

่ าลังทํางานกับอ่างล ้างหน้าก็ครําครวญ
ฉู่ เซิงทีกํ ่
้ั
เช่นกันหากพ่อหลินกลับมาอีกครงเขาจะสามารถจู บ
้ั
เขาได ้อีกครงโอกาสที ่
หาได ้ กทําลายลงอย่าง
้ยากนี จะถู
กะทันหัน
 ป๊ าหลินกําลังหมุนตัวไปรอบ ๆ ในห ้องนั่งเล่นและ
่
พูดกับหัวใจของเขา: "ฉันยังต ้องสนใจเรืองของตั วเอง
ในอนาคตเด็กคนนี ต ้ ้องคิดไม่ดแี น่ ๆ " เมือเห็
่ นว่าเขา
่
ตืนตระหนกแค่ ้
ไหนตอนนี เขาคงล ่ ่
้มเหลวในการทําสิงที
ไม่ดี

้
ทังสามคนที ่ ่ มีความคิดของตัวเองและคุณปู่ หลินก็
นี
โกรธ หลังจากกลับบ ้านคุณปู่ หลินเล่าให ้คนสองสาม
้
คนฟังว่าเกิดอะไรขึนในวั ้
นนี และทุ
กคนก็โกรธเล็กน้อย

การลาป่ วยของบราเดอร ์ซานหมดเวลาและเขาได ้

ส่งรายงานการลาออกของเขาโดยตรงในวันนี ้
ผูจ้ ด ่
ั การ Qiu ทีชกหมัดนี รู้ ้สึกงุ นงงเล็กน้อยเด็กคนนี ้
่ ตย ์ทีสุ
ซือสั ่ ดและเขากล ้าทีจะหั
่ นหน้าเข ้าหาตัวเองด ้วย
ซํา้

้ พชายคนที
ตังแต่ ี่ ่
สองจากไปพี ่
ชายคนที ่
สามก็ เริม่
้
ดูแลมันตอนนี เขาจากไปอี ้ั
กครงจะไม่ มคี นทําอาหาร
เพียงพอแน่ นอน เดิมทีมน
ั เป็ นหัวไชเท ้าและหลุมและ
ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว ้หากคุณกระตือรือร ้นทีจะ ่
่
เรียกใช ้ผูเ้ ชียวชาญคนอื ่
นให ้รอให ้ร ้านค ้าปิ ด

่
เป็ นเรืองยากที ่ จ้ ด
ผู ่
ั การชิวจะให ้พีชายคนที ่
สาม
แสดงออกทีดี ่ และเกลียกล่้ อมให ้เขาถามเหตุผลพีชาย ่
่
คนทีสามลดศี รษะลงและไม่พูด การจัดการกับคนแบบ
้ นเรืองยากที
นี เป็ ่ ่ ดคุณต ้องเต็มใจทีจะพู
สุ ่ ดคุยแม้วา่ จะ
เป็ นการทะเลาะกันฉันรู ้ว่าคุณกําลังคิดอะไรไม้ทังสามนี ้ ้
ไม่สามารถทําให ้คนน่ าเบือได ่ ้เขาจะไม่สนใจคุณเมือ ่
คุณบอก เขาอะไรก็ได ้ ปกติแล ้วคุณปู่ หลินต ้องการ
ช่วยเด็กฝึ กงานของเขาพูดผูจ้ ด ั การ Qiu ทําให ้คุณปู่
้
หลินรําคาญทังสองทะเลาะกั ้ั
นอีกครงและคุ ณปู่ หลินก็
กลับมาด ้วยความโกรธ

ฉันพูดเรืองร ่ ้องเรียนมากมาย แต่ฉันต ้องไปทํางาน

้
ในวันพรุง่ นี และฉั ่
ิ เกียวกั
นก็แค่คด ่ ้ คุณปู่ หลิน
บเรืองนี
่
รินชาครึงขวดเพื ่
อสงบความโกรธในท ้องของเขา

่
ฉู่ เซิงพูดว่า: "คุณปู่ ถ ้าพีชายคนที ่
สาม
 จากไปใครจะเติมช่องว่างนี "้ "ฉันบอกเขาว่าให ้เขา
ไปหาใครสักคนฉันบอกเขาเมือลู ่ กคนทีสองจากไป
่
้ งหนึ
ก่อนหน้านี คร ้ั ่ งเขาบอกว่าเขาจะ ไปด ้านบนเพือ ่
สมัครตอนนั้นลูกคนทีสามอยู
่ ี่ ่ นและแทบจะไม่
่ทนั
้ กคนทีสามจากไปแล
สามารถร ักษามันได ้ตอนนี ลู ่ ้ว
เหลือเพียงเจ ้านายและฉันเท่านั้นฉันไม่สามารถจ่ายได ้
แน่ นอน "

่ อน
ในความเป็ นจริง คุณปู่ หลินมีงานยุ่งกว่าเมือก่
แน่ นอนว่ามีใครคนหนึ่ งหายไปและงานของเขาก็ถก ู
แบ่งระหว่างตัวเขากับเจ ้านาย คุณปู่ หลินไม่ได ้พูดอะไร
่
เกียวกั ่ เพราะคิ
บเรืองนี ้ ่
ดว่ามันเป็ นเรืองงานและเขาก็
ไม่ได ้สนใจอะไรมากนัก เหนื่ อยก็เหนื่ อยจริงๆหลังจาก
นั้นเขาก็อายุมากแล ้ว

หลังจากที่ ฉู่ เซิงพูดถึงคุณปู่ หลินก็ตอบสนองลูกคน

่
ทีสองจากไปหลายวั นและไม่เห็นว่า Manager Qiu
พบใครตอนนี ลู ้ กคนทีสามกํ
่ าลังจากไปครงแล้ั ้วครงเล่
้ั า
เขาจะไม่คด ่
ิ ทีจะปล่ อยตัวเองไป . เขาต ้องการกระดูก
้ กต่อไปหรือไม่? คุณปู่ หลินตบต ้นขาของเขา
เก่านี อี
 ้ นจะลาป่ วยเขาจะไปหาใครเมือไหร่
แล ้วพูดว่า "พรุง่ นี ฉั ่
ฉันจะไปทํางาน"

้
พ่อหลินยังรู ้สึกหนักใจแทนชายชราและพูดว่า "งัน
ก็พก
ั สองวันได ้ และรอจนกว่าเขาจะพบใครบางคน
"หลังจาก

ี่
เจรจากันไม่กคนพวกเขาก็ รู ้ว่ามันเป็ นเวลาเจ็ดโมง
แล ้วและทุกคนยังคงหิวอยู่รบี มาทานกันเถอะ

่ งผู ้จัดการ Qiu ก็กงั วลเช่นกันเนื่ องจาก

อันทีจริ
่
พีชายคนที ่
สามลาป่ วยเป็ นเวลา 1 สัปดาห ์เขารู ้สึกว่ามี
บางอย่างทีเลวร่ ้ายเกิดขึน้ แต่เขาไม่ได ้คาดหวังว่าเด็ก
้
คนนี จะเคลื ่
อนไหวเร็ ้
วขนาดนี เขาจะไม่ ทาํ ตอนนี ้ He
Banzhai อยู่ภายใต ้การดูแลของ Mr. Lin และเด็ก
ฝึ กงานของเขารวมถึงพ่อคร ัวอีกสองสามคนซึงทั ่ งหมด
้
เป็ นพวกอันธพาลและผูจ้ ด ั การ Qiu ก็ไม่สบายใจกับ
พวกเขา ตอนนี กํ ้ าลังจะไปแล ้วร ้านนี จะไม่
้ เละ ผู ้จัดการ
Qiu ไปหาคนทีมี ่ ของขวัญบางอย่าง
 ในตอนเย็นฉันส่ง ฉู่ เซิงออกไปหลินซีแตะแก ้มที่
ร ้อนผ่าวและสาปแช่งในใจเด็กคนนี กล ้ ้าขึนเรื
้ อย ่ ๆ เขา
่
กล ้าจูบเธอทีทางเดิ
นในขณะทีมื ่ ดและเขาจะกลับมาอีก
เวลาเขาจะต ้องทําความสะอาดครงเดี ้ั ยว

้
หลังจากเสร็จสินการทํ ้
างานทังหมดหลิ นซีก็เรียก
้
ระบบวันนี เธอได ้ร ับรางวัลมีกล่องของขวัญลึกลับอยู่ใน
นั้นเธอต ้องการดูวา่ มันคืออะไร

้ นยังคงมีท่าทางทีน่่ าร ัก แต่หลังจากทีหลิ
อีเหวิ ่ นซี
่ ้วนสักสองสามนาทีในทีสุ
มองดูอย่างถีถ ่ ดเขาก็รู ้สึกถึง
ความแตกต่างครงนี ้ั ดู
้ เหมือนจะเป็ นวงกลมทีใหญ่
่
กว่าเดิม

ตอนที่ 114 การทําความดี

่
ร ับรู ้การจ ้องมองทีสอบถามของหลิ ี ้ นจึงริเริมที
นซีอเหวิ ่ ่
้
จะชีแจงว่ า: "คุณคิดว่าฉันโตแล ้วหรือยังฉันเติบโตขึน้
ตามระดับความสําเร็จของคุณตอนนี ฉั ้ นมีคณ ุ สมบัต ิ
ใหม่บางอย่างทีจะช่่ วยให ้คุณทํางานได ้ดีขน ึ้ "
 ้ ผูกมัด
หลินซีแสดงความเย ้ยหยันในใจของเธอตังแต่
้
ระบบนี เธอก็ ประสบ แต่ความสูญเสียและไม่ได ้ร ับความ
ช่วยเหลือใด ๆ จากระบบเลย

ระบบได ้ร ับความไม่พอใจของหลินซีและบ่นอย่าง
่
ลับๆเกียวกับหัวใจทีน่่ ากลัวของหลินซีและพูดด ้วย
ความโกรธว่า“ ระบบการแพทย ์ทีฉั ่ นให ้กับคุณเป็ น
่ วยได ้คุณไม่ชอบบริการของฉันหรือลอง
ลักษณะทีช่
คิดถึงความเจ็บป่ วยของคุณในตอนนั้น ฉันให ้ความ
้ั ณสามารถมีชวี ต
ช่วยเหลือคุณหรือไม่ไม่งนคุ ่ ม
ิ ทีชุ่ ชืน้
ได ้ "

" นั่นคือสิงที
่ ฉั่ นจ่ายไป! "Lin Xi ผู ้นี จํ้ าได ้อย่าง
ช ัดเจนทุกครงที ้ั เธอใช
่ ้ระบบการแพทย ์เธอรู ้สึกใจสลาย
้
เธอได ้เห็นแล ้วว่าระบบการแพทย ์นี โหดร ้ายเพียงใด

“ มันจะดีมากถ ้าฉันช่วยได ้คุณยังอยากได ้มันฟรี

้ นมองไปทีหลิ
เป็ นไปได ้ยังไง?” อีเหวิ ่ นซีด ้วยความดูถก ู
 ่ ้องฟ้ าโกรธและสนามก็ไม่เป็ นใจอย่าพูด
เอาล่ะเมือท
มากเกินไปหลินซีกลับไปทีหั่ วข ้อและถามว่า "กล่อง
ของขวัญลึกลับคืออะไรแสดงให ้ฉันดู"

่ างๆในกล่อง
"อีวานต ้องการเตือนคุณว่า สิงต่
้ ่ในหมวดหมู่ของการช่วยเหลือ
ของขวัญลึกลับนี อยู
ฉุ กเฉิ นมันไวต่อเวลาต ้องใช ้ทันทีหลังจากเปิ ดใช ้เวลา
15 นาทีและจะหมดอายุโดยอัตโนมัตห ิ ลังจากหมด
เวลา "Lin Xi แตะศีรษะเธอไม่รู ้ว่าข ้างในมีอะไรอยู่และ
จะใช ้มันอย่างไร

้ นกระพริบตาโตของเขาและอธิบายว่า:
อีเหวิ
้
"เนื อหาในกล่ องของขวัญไม่แน่ นอนและระบบจะใส่
่
ของทีเหมาะสมตามสถานการณ์ ี่
ทเฉพาะเจาะจงไม่ ต ้อง
กังวลฉันจะเตือนคุณเมือคุ ่ ณจําเป็ นต ้องใช ้คุณเพียง
่ ณมีเหตุฉุกเฉิ นโปรดจําไว ้ว่า
แค่ต ้องการ รู ้ไว ้เมือคุ
้
เนื อหาในกล่ ้
องของขวัญนี สามารถช่ วยได ้ "

่ นอีเหวิ
เมือเห็ ้ นยังคงขายของน่ าร ักหลินซีไม่สนใจที่
จะสํารวจความลับของกล่องของขวัญอีกต่อไป แต่เธอ
 ่
มักจะรู ้สึกว่ามีบางอย่าง สิงเลวร ้
้ายจะเกิดขึนหลิ
นซี
่
ไม่ได ้คิดมากเกินไปเกียวกั ่
บคนทีหาคํ าตอบไม่ได ้เขา
จึงปิ ดระบบและเข ้านอน

่ ขนเรื
ธุรกิจของร ้านของหวานเริมดี ึ ้ อย่ ๆ โดยเฉพาะ
ในช่วงเวลาอาหารเช ้าผูอ้ าวุโสสองคนและ Liu Jing
ไม่สามารถยุ่งอยู่คนเดียวได ้หลินซีจงึ ไปทํางานก่อน
เวลาและตามไปช่วย

่ คนมากขึนร
เมือมี ้ ้านดูเหมือนจะเล็กและคุณต ้อง
ตะโกนเสียงดังเมือถื่ อบะหมีเพราะกลั
่ ้ ป
วว่าจะทํานํ าซุ
หกใส่ลก ้ ้าหลินซีรู ้สึกเพียง
ู ค ้า หลังจากทํางานมาทังเช
แค่เจ็บคอและศีรษะเท่านั้น

่
พีชายคนรองเหนื ่ อยและหิวตอนนี เขากิ
้ นก๋วยเตียว๋
้ อบสิบโมงแล ้วเพิงกิ
ตอนนี เกื ่ นข ้าวเช ้ามามันช่างน่ า
สมเพชจริงๆ

่ ความสุขทีสุ
ส่วนทีมี ่ ดคือพีชายคนที
่ ่
สามและ Liu
Jing พวกเขานั่งรอบโต๊ะและมองลงไปและนับเงินพวก
 ้ ้า แต่ตอนนี พวกเขาเต็
เขายุ่งตลอดทังเช ้ มไปด ้วยพลัง
่
พีชายคนที ่
สองเช็ ดปากและพูดว่า "เฮ้ไม่เหนื่ อยเหรอ
เราต ้องทําธุระต่อแล ้วรีบไปกินข ้าวกันเถอะ"

่
"รอสักครูแ่ ล ้วค่อยกินหลังจากนับ" พีชายคนที ่
สอง
่ นและความเร็ว
ก็พูดเช่นกันเขาตอบโดยไม่ได ้เพิมมั
ของเงินในมือของเขาก็ไม่ช ้า

"คุณรู ้วิธนี ับหรือไม่แล ้วจะให ้น้องสาวของจูเนี ยร ์นับ

่
อย่างไร" พีชายคนรองเดิ นไปทีห ่ ้องคร ัวพร ้อมกับชาม
ทีว่่ างเปล่า เขาเป็ นคนขัดจังหวะพีชายทั ่ ้
งสามลื มไป
แล ้วว่าตัวเลขอะไรเขาวางเงินลงอย่างรวดเร็วพีชาย ่
สองคนพูดพล่อย ๆ ︰ 'แล ้วคุณจะเกลียดยังไงคุณ
อย่ามาขัดจังหวะฉันได ้สองสามครง้ั ""

โอ ้ตอนนี อ้ ้วนกล ้า ตอนนี ข้ ้ากล ้าท ้าข ้าแน่ ” ผูอ้ าวุโส

คนรองวางของใช ้บนโต๊ะอาหารลงและทําท่าทางราว
กับว่าเขาพร ้อมจะลุกขึนยื ้ น Liu Jing ยืนมื ่ อออกไป
่
และหยุดพีชายคนที ่
สองแม้ วา่ เขาจะไม่พูด แต่สายตา
ของเขาก็ไม่ได ้มีความเมตตาเหมือนในอดีต
 ี่
หลินซีเฝ้ าดูพชายหลายคนทํ าเอะอะและกําลังดูการ
เล่นอยูใ่ นขณะนี มี ้ คนรีบมาทีประตู
่ คณุ ปู่ Xie หอบและ
่
เมือเขาเห็ ่
นพีชายคนที ่
สองเขาก็ ตะโกนว่า: "อาดงรีบ
มาและ ช่วยด ้วย” ด ้วยความกังวลบนใบหน้าของปู่ ของ
เขาเขารู ้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

่
พีชายคนที ่
สองยั
ดชามเปล่าใส่มอ
ื ของ Liu Jing
และกระโดดออกไปสามหรือสองก ้าวและหลินซีก็ทํา
ตาม

่
คุณปู่ Xie พาพีชายคนที ่
สองไปและจากไปและพู ด
่
อย่างกังวลขณะทีเขาเดิ นไป "ภรรยาของฉันอาเจียน
อีกแล ้วฉันจะส่งเธอไปโรงพยาบาล แต่ฉันไม่สามารถ
ย ้ายเธอไปคนเดียวได ้ดงคุณช่วยฉันหน่ อย "

"โอเคโอเคไม่ต ้องกังวลจะไม่มอ ่
ี ะไรผิดปกติ" พีชาย
่
คนทีสองพู ดเช่นนั้นและเขาก็กงั วลเช่นกันสุขภาพของ
คุณยาย Xie อยู่ในสภาพยํ่าแย่ในช่วงเวลานี เธอดู
้
เหมือนจะทรงตัว นิ ดหน่ อย แต่เธอไม่คาดคิดว่าจะมี
้ ก
บางอย่างเกิดขึนอี

หลินซีรู ้สึกกังวลและไปกับเขา

่ นไปถึงบ ้านของคุณปู่ Xie เป็ นบ ้านส่วนตัว 2

เมือฉั
้ั ชนล่
ชนมี ้ั างกว่า 40 ตารางเมตรเมือใช่ ้เป็ นห ้องนั่งเล่น
ก็กลายเป็ นห ้องนอนห ้องเล็กและเต็มไปด ้วยความ
เปรียว ้ กลิน.
่ หญิงชราดูน่าเกลียดนอนบนเตียงและ
่
ครําครวญ ่
เมือมองดูเขาก็รู ้ว่าอาการป่ วยของเขาไม่
รุนแรงหลินซีบอกให ้คุณปู่ Xie นํ าบัตรเวชระเบียนของ
่
เขามาและพีชายคนที ่
สองก็ อุ ้มคุณยาย Xie ขึนไปที ้ ่
โรงพยาบาล

โรงพยาบาลอยู่ไม่ไกลจากทีนี ่ ่ และเดินเพียงไม่กสิ
ี่ บ
่
นาที พีชายคนรองไม่ ได ้เดินช ้าเกินไปและในเวลาไม่
นานหลินซีก็พยุงคุณปู่ Xie ไว ้ข ้างหลังเขาและทังสอง ้
ก็รบี มาถึง คุณปู่ Xie เหนื่ อยมากจนหอบและนั่งลงบน
่ ่ งในห ้องโถง
ทีนั
 ่
พีชายคนที ่
สองและหลิ ้
นซีทําภารกิจทังหมด
ลงทะเบียนพบแพทย ์และเรียกยา หลังจากทีคุ ่ ณย่า Xie
่ ดยาคุณปู่ Xie ก็ตอบสนองและขอบคุณทังสอง
เริมฉี ้
คน ฉันกําลังเดินอย่างไม่รบี ร ้อนประกอบกับกังวล
่
เกียวกั บร่างกายของภรรยาของฉันเชือกในใจของฉัน
ก็ตงึ เครียดและใบหน้าของฉันก็ไม่ได ้ดูดม
ี าก

ดูเวลาบ่ายสองโมงกําลังจะมาถึงหลินซีก็ปล่อยให ้
่ องพาเธอกลับไปทีร่ ้านเพือดู
สองพีน้ ่ นําเชื
้ อมสองขวด
่
ใหญ่อต ั รานั้นน้อยกว่าตอนกลางคืนไม่ใช่ ในตอนท ้าย
เธอไม่สามารถทําอะไรได ้มากกว่านี ้

กลับไปทีร่ ้านหลินซีต ้มโจ๊กก่อน แต่ก็แพ็คขนมปัง

้ อขอบคุ
สองสามชินเพื ่ ณปู่ ของพวกเขาทีส่ ่ งมาในอดีต
่ ส
ในขณะทีคู ่ ามีภรรยาเก่าไม่ได ้กินอาหารกลางวัน

่ ๆ ในเวลานั้น
ิ าและอืน
จนถึงห ้าโมงเย็น นาฬก
่
พีชายคนที ่
สองกลั ี่ งชราไม่อาเจียนอีก
บมาโชคดีทหญิ
่
ต่อไปหลังจากการฉี ดยาพีชายคนที ่
สองพาหญิ งชรา
กลับบ ้าน
 ้ งสี
วันนี ทั ้ คนเหนื
่ ่ อยมากหลินซีจริงๆ ต ้องการปิ ด
กิจการในเร็ว ๆ นี ้ แต่ร ้านค ้ายังคงจ่ายเงินอยู่มล
ี ก
ู ค ้า
หลินซีจงึ ไม่สามารถขับคนออกไปได ้หลินซีทาํ ได ้แค่รอ
่ อบหนึ่ งทุ่มหลินซีก็รบี ปิ ดประตูในขณะที่ มี
จนกระทังเกื
ช่องว่าง

่
พีชายคนที ่
สองปรุ ๊ เหลื
งเกียวที ่ อและส่งให ้คุณปู่ Xie
ในภายหลังนี่ คืออาหารคําสํ ่ าหร ับคูส
่ ามีภรรยาเก่าหลิน
ซีไม่รู ้สึกโล่งใจและไปดู

คุณย่า Xie ทีได ้ าขึน้

่ ้ร ับยารู ้สึกกระปรีกระเปร่
้
เล็กน้อยในขณะนี เธอเอนกายบนเตี ยงและคุยกับคุณปู่
่
Xie เมือหลิ ่
นซีและพีชายคนที ่
สองมาถึ ง

หญิงชรารู ้สึกหิวเล็กน้อย คุณปู่ Xie ทักทายหลินซี

่
และพีชายคนรองนั ่ งพักหนึ่ งและเลียงภรรยาด
้ ้วยตัวเอง
ในความเป็ นจริงหญิงชราป่ วยเป็ นโรคระบบทางเดิน
อาหารหลังจากใช ้ยาแล ้วเธอก็รู ้สึกอยากอาหาร
 ๊
เช่นกันเธอกินเกียวห ้ั
้าครงในคร ้ั ยวและโบกมือบอก
งเดี
ว่าไม่ต ้องการ

"กระดาษห่อเกียวนี ๊ ดี
้ จริงๆสาวเจ ้ามีมอ ่
ื ทีฉลาด"
๊
คุณย่า Xie ชิมเกียวรสชาติ ิ้
พเิ ศษหลินซียมและกล่ าว
ว่า "มีเห็ดและกุ ้งแห ้งอยู่ในนั้นคุณมักจะชอบทีฉั ่ นจะนํ า
พวกเขากลับมาให ้คุณในวันพรุง่ นี "้

่ อและกินต่อไปหลินซีมอง
คุณปู่ Xie กินส่วนทีเหลื
่
ตาของเขาและพูดว่า "คุณสองคนมีความสัมพันธ ์ทีดี
มาก"

้
คุณยาย Xie ยิมหลั งจากพูดสิงนี่ :้ "ภรรยาของฉัน
ภรรยาของฉันมักจะมาเป็ น บริษท ั พวกเขาอยู่ด ้วยกัน
่ ด ในชีวต
มากทีสุ ิ ของพวกเขา แต่น่ ันไม่ใช่อย่างนั้นฉัน
่ ดข
เพียง แต่โทษสุขภาพทีไม่ ี องฉันไม่เช่นนั้นเขาจะ
สามารถร ักษาเวลาได ้บ ้าง”

ิ้
หลินซียมและมองขึ ้
นไปเห็ ่
นกรอบรูปทีแขวนอยู ่บน
่ รป
ผนังซึงมี ู ถ่ายหลายรูปอยู่ในนั้น ไม่กปีี่ แล ้วทีฉั
่ นมอง
 ่
ไปทีกรอบสี ่
ขาวก็เปลียนเป็ นสีเหลือง ในรูปถ่ายมี
เด็กผูห้ ญิงคนหนึ่ งทีดู
่ เหมือนเธออายุยสิ ี่ บเธอสวย แต่
เธอผอมไปหน่ อย เมือร ่ ับรู ้การจ ้องมองของหลินซี
้
รอยยิมของคุ ณยาย Xie ดูขมขืนเล็ ่ กน้อยและเธอ
อธิบายว่า "นี่ ลูกสาวของฉันเธอสวยน่ าเสียดายทีเธอ ่
่
จากไปเมือหลายปี ก่อน"หลินซีตกใจและรีบขอโทษ

"มันไม่มอ ่
ี ะไรเป็ นเวลาหลายปี แล ้วทีเราไม่ คด ่ ้
ิ เรืองนี
อีกต่อไปมันเป็ นแค่ชวี ต ่
ิ ทีเลวร ๊
้าย" คุณปู่ Xie กินเกียว
้ ยงเศร ้าโศกของเขายากทีจะปกปิ
เสร็จนํ าเสี ่ ดหลินซีไม่
รู ้ว่าจะพูดอะไรบรรยากาศค่อนข ้างนิ่ ง พีชายคนที
่ ่
สอง
เป็ นคนฉลาดเขาเปลียนเรื ่ ่
องและหลั งจากโล่งอกสอง
สามคําเขาก็เปิ ดโปงเรืองนี ่ ้

่
เมือมองไปที ่
ภาพนี ้ นซีมก
หลิ ั จะรู ้สึกแปลก ๆ เขาอด
้ ได ้จริงๆเขามองอีกครง้ั ครงนี
กลันไม่ ้ั ในที้ ่ ดเธอก็เห็น
สุ
ว่ามีอะไรแปลก ๆ ท ้องส่วนล่างของหญิงสาวบาง ๆ
้ กน้อยเด็กหญิงคนนี น่้ าจะตังครรภ
ยกขึนเล็ ้ ์ ไม่น่า
่
แปลกใจทีรอยยิ ้
มของเธอมี
ความอ่อนโยนและสันติ
 ่ นสักพักคิว้
อย่างไม่อาจบรรยายได ้หลินซีมองไปทีมั
และใบหน้าก็รู ้สึกคุ ้นเคยอยู่เสมอ

่
พีชายคนที ่
สองมองไปที ่ นซีด ้วยความงุ นงงดึง
หลิ
้
แขนเสือของหลิ นซีและพูดว่า "น้องสาวไปกันเถอะให ้
คุณย่า Xie พักผ่อน"หลินซีฟื้นแล ้วทังสองก็
้ ลก ้
ุ ขึนและ
้
บอกลาชายชราทังสอง

่ นไปบนถนนทีร่่ มรืนพี
เมือเดิ ่ ชายคนที
่ ่
สองอยากรู ้
่
เกียวกั บพฤติกรรมของหลินซีแต่หลินซีไม่ได ้อธิบาย
่
เธอเดาอยู่ในใจ แต่เธอไม่สามารถบอกพีชายคนที ่
สอง
ได ้

่
เมือหลิ นซีกลับมาถึงบ ้านเขาก็พบผูม้ าเยียม่ พีใหญ่
่
ดูเหนื่ อยล ้าปู่ หลินตะลึงอย่างเห็นได ้ช ัดและไม่ได ้มอง
เขาด ้วยหางตาพีใหญ่ ่ ไม่รู ้จะพูดอะไรและเขาไม่
่
ต ้องการทีจะมาเจอกั บความเลวร ้าย แต่เขาถูกบังคับ
โดยผู ้จัดการ Qiu หนังศีรษะกําลังจะมา
 ่ นน้องสาวตัวน้อยเขายิมอย่
เมือเห็ ้ างมีเมตตาและพูด
ว่า "ศิษย ์น้องกลับมาแล ้ววันนี ยุ้ ่งไหมฉันซือผลไม้
้ มาให ้
ศิษย ์น้องและศิษย ์น้องชิม" หลังจากนั้นเขาก็ขยิบตาให ้
้
หลินซีหลินซีรู ้สึกขบขันอย่างลับๆตอนนี เขาเป็ นพ่อคน
แล ้วและเขาเห็นปู่ ของเขากับหนู และแมว

่
เมือหลานสาวของเขากลั
บมาคุณปู่ หลินดูดข ึ้
ี น
่
เล็กน้อยและถามเกียวกั
บสถานการณ์ทางธุรกิจในร ้าน
ของหลินซี

หลินซีอยู่ข ้างๆปู่ ของเขาและถามเขาว่าเกิดอะไรขึน้

ในความเป็ นจริงมันเป็ นผูจ้ ด ่
ั การร ้าน Qiu ทีขอให ้คุณ
ปู่ กลับไปตอนนี ไม่ ้ มพ ี นักงานอยู่ในร ้านมันก็ย่งุ มาก
่
เวลาเสิร ์ฟช ้าหลังจากทีแขกบอกหลายคร ้ั ณชิวรู ้ว่า
งคุ
เขาไม่สามารถช ักชวนคุณปู่ หลินได ้เขาจึงขอให ้พีชาย ่
มาช่วย วันนี พี้ ใหญ่
่ ้ นแถมยังโดนบังคับให ้
ทํางานทังวั
มาด่าอีกแถมยังมีความผิดในใจอีกด ้วย
 หลินซีเล่นซอด ้วยมือของเขา Zhiguo กล่าวว่า
่
"พีชายผู ้จัดการร ้าน Qiu บอกว่าคนมาใหม่จะมา
่
เมือไหร่ ดงั นั้นฉันไม่สามารถปล่อยให ้คุณและคุณปู่
ร ับงานได ้"
มาทีนี ่ ่ คนเดียวและตอนนี เรากํ
้ าลังดําเนิ นการส่งมอบ “
นี่ คือความมั่นใจว่าผูจ้ ด ั การ Qiu และเขาถ ้าไม่มค ี นอีก
แล ้วเขาจะไม่ทํา

่
เมือเขาพบใครบางคนหลิ นซีรู ้สึกโล่งใจและมองไปที่
คุณปู่ หลินคุณปู่ หลินเองก็ไม่อยากทําให ้เด็กฝึ กงาน
ลําบากใจเช่นกันเขากําลังจะเกษียณในไม่ช ้าและเด็ก
ฝึ กงานของเขาก็จะทําต่อไปเขาทําไม่ได ้มากเกินไป
่
เขาจึงตกลงอย่างไม่เต็มใจทีจะไปทํ างานในวันพรุง่ นี ้

่
พีใหญ่ มค ้
ี วามสุขมากเขาจะมีก ้นบึงของหั ่
วใจเมือ
คุณปู่ หลินนั่งลง

ตอนที่ 115 เพือนร่

่ วมงานใหม่
น่ าเสียดายทีทั ่ งคู
้ ค
่ าดคะเนสถานการณ์จริงผิดเมือ ่
พวกเขาไปทํางานและแทบจะไม่ได ้นอนเลยสักวันคุณ
ปู่ หลินไม่สามารถยืดเอวทีอ่ ่ อนล ้าของเขาให ้ตรงได ้ รอ
คอยผู ้มาใหม่ด ้วยความหวังเต็มเปี่ ยมหลังจากเห็นผู ้มา
ใหม่คณ ุ ปู่ หลินโกรธมากจนอยากขอลาอีกครง้ั

ี่ บเธอไม่พูดอะไรเกียวกั
มีเด็กผู ้หญิงคนใหม่อายุยสิ ่ บ
มือและเท ้าของเธอและเธอก็ทําอาหารได ้ดี พูด
ตรงไปตรงมางานในร ้านนี ต ้ ้องให ้เขาและเด็กฝึ กงานตัว
ใหญ่คอยสนับสนุ นเขานี่ มันทําให ้เขาหมดแรง!

่ นกันตอนนี หาคน
ผู ้จัดการ Qiu ก็ขมขืนเช่ ้
ทําอาหารเก่ง ๆ ได ้ไม่ยากคนทีมี ่ ความสามารถจะดูถก ู
้
วัดเล็ก ๆ แห่งนี และคนที ่ มค
ไม่ ี วามสามารถก็ไม่
ต ้องการมันหลังจากทํางานกับผูบ้ งั คับบัญชาเพือ ่ เป็ น
่
เวลานานพวกเขาให ้บางสิงบางอย่ างหลังจากการย ้าย
่ นกัน
บุคคลดังกล่าวผู ้จัดการ Qiu ก็ร ับหน้าทีเช่

ช่วงเวลาอาหารเย็นทีดี่ กลายเป็ นเวลาทีคุ

่ ณปู่ หลิน
่ นพูดถึงเรืองนี
จะบ่นและยิงฉั ่ มากเท่
้ าไหร่มน ิ่
ั ก็ยงโกรธ
 ้ านั้น หลินซีเริมคุ
มากขึนเท่ ่ ้นเคยมากขึนเมื
้ อเขาได
่ ้ยิน
และทันใดนั้นก็ถามว่า "คนนี ชื
้ ออะไร"
่

"หวูห ้ วน
่ นิ ง" คุณปู่ หลินรู ้จักเธอตังแต่ ั แรกและเขา
คงไม่ลม
ื เธอในชีวต ิ นี ้

ซุปเต็มปากของหลินซีสาํ ลักในลําคอและเขาไอเป็ น
่
เวลานานก่อนทีเขาจะโล่ งใจ พ่อหลินรู ้สึกกังวลตบหลัง
่
เธอแล ้วพูดว่า "เธอกังวลเรืองอะไรแค่ ื่ ้าๆไม่มใี คร
ดมช
มาปล ้นคุณคนตัวโตขนาดนี ยั ้ งสําลักอาหารได ้"

หลินซีโบกมือเมือฉั่ น รู ้สึกโล่งใจฉันพูดว่า: "คนนี ้

่ นฝึ กด ้วยครงที
เป็ นเด็กผู ้หญิงทีฉั ้ั แล
่ ้วเรายังอาศัยอยู่ใน
บ ้านฉันรู ้จักเธอ"

"การฝึ กเป็ นอย่างไรฉันจะถาม Yang Jindao เมือ ่

้
ฉันมองย ้อนกลับไปผูค้ นจะได ้ร ับอย่างไร ผ่านมัยเธอ
เป็ นคนคร ัวของพวกเขาเป็ นแม่คร ัวหลังนั่นช ้าจังเธอ
ทําอาหาร 1 จานส่วนฉันทํากับข ้าวสามอย่างฉันไม่
 ่ ได
สามารถดูแลเรืองนี ้ ้ฉันจะขอลาในวันพรุง่ นี ้ "คุณปู่
หลินโกรธมากจน ปวดหัว

หลินซีและ คุณพ่อหลินมองหน้ากันและพวกเขามอง
่ กทีเหลื
ไปทีผั ่ ออยู่มากกว่าครึงโดยคิ
่ ดว่าอาหารนั้นแย่
จริงๆ

หลินซีไม่ใช่คนเดียวทีมี ่ ความทุกข ์ยาก แต่ยงั แย่กว่า

่
หลินซีจางจือเหยาใช ้เงินสิบหยวนและได ้ร ับข ้อความ
่
จากหวังเสียวเจิ ้ าหวังเสียวหลิ
นว่ ่ งตกเป็ นเป้ าหมายและ
เป้ าหมายคือเพือนร่่ วมงานของ Yu Qiu ซึงเป็ ่ นหมอ
้
ด ้วย ทังสองเข ้ากันได ้ดีพวกเขาจะพบกันเกือบใน
้
วันรุง่ ขึนและพวกเขาจะแต่ ี่ งเสียวหลิ
งงานกันทันทีทหวั ่ ง
จบการศึกษา

่
แม้วา่ จางจือเหยาจะรู ่
้ว่าหวังเสียวหลิ ้
งอาจจะทิงเขา
ไป แต่เมือข่่ าวจริงได ้ร ับการยืนยันเขาก็ยงั รู ้สึกเหมือน
้ั
ฟ้ าร ้องห ้าครงและศีรษะของเขาก็เจ็บ เขาไม่รู ้ว่าเขา
กลับมาได ้อย่างไรและล ้มลงบนเตียงดวงตาของเขาว่าง
 ่
เปล่า หวังเสียวหลิ ่
งทีแสดงความบริ
สท ์
ุ ธิมาตลอดจะ
หลอกตัวเองได ้อย่างไร

ฉันดีกบั เธอจริงๆฉันมักจะช่วยเธอทํางานชวนเธอ
้
ไปกินข ้าวและซือของให ่
้เธอเขาทําทุกอย่างทีแฟนควร
ทํา ทําไมคุณไม่ต ้องการเขาเป็ นเพราะสภาพของเขา
่
ไม่ดเี ท่าของดร. หวังจางจือเหยาโกรธมากขึ ้ อย
นเรื ่ ๆ

มีเสียงอยู่ด ้านนอกประตูและ เว่ยหงจุนและ ฉู่ เซิงก็

่ นจางจือเหยา,
กลับมา เมือเห็ ่ เว่ยหงจุนทักทายเขา
่
จางจือเหยากํ ้
าลังกลันหายใจและไม่ สนใจเขา

เว่ยหงจุนรู ้สึกอายเล็กน้อยแน่ นอนเขาก็มอ

ี ารมณ์
เช่นกันเนื่ องจากคุณไม่สนใจคนอืนเขาจึ่ งไม่พูดคุยอีก
ต่อไปเขานอนลงบนเตียงและหยิบหนังสือออกมาอ่าน
ฉู่ เซิงพบหนังสือต ้นฉบับนี่ เป็ นงานทีศาสตราจารย
่ ์ Pei
้ ้และเขาต ้องอ่านให ้จบโดยเร็ว
ทิงไว
 มีความเงียบในหอพักจนกระทังฉี ่ เสียวกลั
่ บมา เว่
่
ยหงจุนได ้กลินและถาม Qi Xiao "เจ ้าอร่อยมากเหรอ"
่
Qi Xiao ยืนให ้ เว่ยหงจุนแล ้วพูดว่า "จะให ้ชิม"

" ตีนหมูต๋น ้
ุ มันหอมมาก" เขา หยิบมันขึนมาชิ น้
หนึ่ งยัดเข ้าปากเมือเขากิ
่ ่ า "ฉัน
นเสร็จเขาถามฉี เสียวว่
้
ซือมาที ่
ไหนรสชาติ ด"ี

"เมือฉั ่ นกลับมาฉันเห็นคนเข็นรถมาขาย ฉันซือมา ้

หนึ่ งชิน้ "ฉี เซียวพูดเขาหยิบอีกชินหนึ
้ ่ งแล ้วยัดเข ้า
ปากของเขา

่ นเดี
เว่ยหงจุนมองไปทีชิ ้ ยวในกล่องอาหารกลางวัน
่ นมื
ด ้วยความคิดบางอย่างและไม่รู ้สึกอายทีจะยื ่ อ
ออกไปอีก หันศีรษะไปมอง ฉู่ เซิงและพูดว่า "ฉู่ เซิง
กลับไปถามน้องสาวของฉันว่าเธอทําได ้หรือเปล่าฉัน
โลภมากฉันจะผลิตวัสดุคณ ุ คิดว่าอย่างไร?"

ฉู่ เซิงใส่ ปากกาในมือของเขาและกวาดมันออกไป

เขาเหลือบมองเขาและพูดว่า "คุณมีหน้าใหญ่จริงๆถ ้า
คุณเป็ นคนโลภคุณสามารถคิดวิธท ี่
ี จะไม่ สร ้างปัญหา
ให ้กับลําห ้วย"

้ ยวไปถามหน่ อยวันนี ฉั
"อย่า ขีเหนี ้ นหิวมาตลอด
และฉันชอบกินของทีมี่ กลินหอมแรงเป็
่ นพิเศษ”
่ ้องน้อย
หลังจากพูดแล ้วเขาก็ยงั คงสัมผัสทีท

“ โอ ้นี่ ท ้องหรือเปล่า” ฉู่ เซิงมองเขาอย่างติดตลก

"ออกไป!" เว่ยหงจุนทําท่าจะตีเขา ฉู่ เซิงโยนขวด

้
โหลให ้เขาแล ้วพูดว่า "มีอะไรกินอยู่ในนี เอาสั ้
กชินและ
อย่ามา

่
รบกวนฉันอีกต่อไป" "เฮ้ขอบคุณพีชาย" ด ้วย
อาหาร เว่ยหงจุนยังคงเป็ นคนพูดมาก

่
จางจือเหยาที ่ ่ ฟังการเคลือนไหวของทั
นี ่ ้
งสามและ
นึ กถึงแฟนสาวของ ฉู่ เซิงแม้วา่ ภูมห
ิ ลังของครอบคร ัว
จะแย่กว่าเล็กน้อย แต่คน ๆ นั้นสวยและทีสํ ่ าคัญทีสุ
่ ด
คือเขาใจดีกบั ฉู่ เซิงจริงๆ
 ในอดีต ฉู่ เซิงทานอาหารสามมือต่้ อวันของว่างและ
้ น ตอนนี มี
ผลไม้เขาไม่เคยเห็น ฉู่ เซิงซือมั ้ ของว่างอยู่
ในโถข ้างเตียงเสมอและอาหารจะถูกส่งทุก ๆ สามถึง
ห ้าจานเป็ นอาหารประเภทเนื อทั้ งหมดและส่
้ วนหนึ่ งมี
ราคาหลายดอลลาร ์

เขาไปทีร่ ้านเพือดู ่ รองเท ้าหนังคูท ่ ี่ ฉู่ เซิงนํ ากลับมา

่
เมือคร ้ั แล
งที ่ ้วมันแพงกว่า 30 หยวน เขาชอบมัน
เหมือนกัน แต่เขาไม่มเี งิน ถ ้าคุณไม่อยากอิจฉานั่น
่
เป็ นเรืองโกหก ถึงแม้ว่าผูห้ ญิงคนนั้นจะอยู่ในทีทํ ่ างาน
แต่แฟนสาวทีสวยเช่ ่ ้ จะมีสห
นนี ก็ ่
ี น้าเมือเธอพามั น
ออกไปข ้างนอก เป็ นเรืองที ่ ดี ่ ไม่มอี ะไรให ้เลือก ทําไม
เด็กคนนี โชคดี ้ มากพระเจ ้าตาบอดหรือ? ความคิดของ
่
จางจือหยาเริ ่ ดพลาดและยิงเขาคิ
มผิ ่ ดถึงเรืองนี่ มาก้
เท่าไหร่เขาก็ยงหึ ิ่ งมากขึนเท่ ้ านั้น

่
วันทีสองคุณปู่ หลินหยุดไปทํางานจริงๆ ในตอนเช ้า
เขาถือกระเป๋ าและเดินตามหลินซีไปทีร่ ้านของเธอวันนี ้
เขาจะไปทํางานให ้หลานสาวของเขา
 ่
พีชายคนที ่
สองและสามมองดู ่ นไปรอบ
ชายชราทีเดิ
ๆ โดยเอามือไพล่หลังพวกเขาอธิบายไม่ถก ู เล็กน้อย
ใบหน้าของคุณปู่ หลินเคร่งเครียดและเขาพูดอย่าง
่ นทํางานฉันมีสมาธิ "
เคร่งเครียด เมือฉั

้
" โอ ้โอ ้ "ทังสองลดศี
รษะลงไม่พูดอะไรสักคําและ
่
ไม่ได ้ทําอะไรหลินซีแอบตลกร ้านค ้าทีเคยมีคน
่
พลุกพล่านพีชายคนรองไม่ ่
ได ้อยู่เฉยๆ ตอนทีเขา
ทํางานและเขาชอบคุยกับผู ้คน

ี่
ทันทีทชายชราเข ้ ้อง
้ามาออร่าของเขาก็เปิ ดขึนจ
้
มองทังสองคนในที ่ างานทําให ้ตัวเองรอดพ ้นจาก
ทํ
หัวหน้างานหลิวจิงหดคอนับประสาอะไรกับการพูดคุย
่
พีชายเคยเล่ าให ้ฟังว่าชายชราฝึ กเก่งมากจึงไม่กล ้าร ับ
สมัครเขา.

่ กพล่านในร ้านและการ
คุณปู่ หลินมองดูผู ้คนทีพลุ
ตกแต่งทีวุ่ น ่
่ วายเขาอดทนมาตลอดเช ้าและเมือแขก
จากไปเขาสังให ่ ้เด็กฝึ กงานทังสองคนปร
้ ับผังห ้อง จะ
บอกว่าขิงยังแก่และเผ็ดหลังจากการปร ับเปลียน ่
ดังกล่าวกระบวนการทังหมดก็้ ่
ราบรืนหลิ
นซีจบ ั มือคุณ
ปู่ หลินและทําตัวเหมือนเด็กทารก: "คุณปู่ คุณควรมา
้
เร็ววันนี เรายุ ้ั เราจะสามารถทํ
ง่ มาก ๆ ครงนี ้ างานได ้
อย่างราบรืน" ่

่
หลานสาวกล่าวชืนชมเขาคุ ณปู่ หลินมาก ภูมใิ จ.
่ กศิษย ์สองคนทีนั
มองไปทีลู ่ ่ งเช็ดเหงืออยู
่ ี่ นพวกเขา
่ทพื ้
่
มองไปทีนาฬ ิ าบนผนังแล ้วพูดว่า "ลุกขึนฉั
ก ้ นไม่ได ้
ทดสอบคุณมานานแล ้ววันนี พวกคุ้ ณสองคนทาน
่ วา่ ของคุณ ฝี มือถดถอย "
อาหารกลางวันเพือดู

่
" พัฟ "พีชายคนที ่
สองกํ าลังจะอาเจียนเป็ นเลือด
้ เช ้าถึงตอนนี เขาไม่
ตังแต่ ้ ได ้อยู่เฉยๆเลยสักครู ่ โชคไม่
่ ้องไปสอบ
ดีจริงๆทีต

ไม่มท ้
ี างทังสองลุ ้
กขึนไปทีห่ ้องคร ัวเพือทํ
่ าอาหาร
คุณปู่ หลินยืนเอามือไพล่หลังยืนตัวแข็ง ดูพวกเขาสับ
และทําอาหาร Liu Jing อยูข ่ ้างๆในฐานะนกกระทา
 ี่ ้านายของทีนี
โชคดีทเจ ่ ่ คือหลินซีถ ้าคุณปู่ หลินอยู่ใน
ความดูแลเขาจะออกไปทันที

่ ณตัวเองคุณปู่ หลินก็มองมาที่
ก่อนทีเขาจะขอบคุ
้ จานบนโต๊
เขาแล ้วชีไปที ่ ะแล ้วพูดว่า "คุณทําอาหารฉัน
เห็นมันไกลแค่ไหน"

"ฉันทําไม่ได ้" Liu Jing กลัวคําพูดไม่ช ัดเจน เขา

ยังไม่ได ้อยู่บนเตา

คุณปู่ หลินก ้มหน้าและพูดว่า "คุณทํางานในคร ัว

่ ณ
ไม่ได ้และคุณต ้องรู ้ทุกอย่างไปทําอะไรก็ได ้ทีคุ
ต ้องการแค่ทําให ้เรียบง่าย"

หลิวจิงกําลังจะร ้องไห ้และเขาก็มองไปทีเขา ่ ่

เพือขอ
ความช่วยเหลือหลินซีคาดหวังว่าหลินซีจะขอร ้องเขา
หลินซีก ้มหน้าและไม่ไปพบเขา เขามองไปทีพี ่ ชายของ
่
้ั
เขาอีกครงเขาก็ ่
เป็ นพีชายแท ้ๆอยู่ดเี ขาจะไม่ตาย ผู ้
อาวุโสสามลดเสียงลงและกล่าวว่า "คุณสามารถทํา
อะไรก็ได ้และไม่เป็ นไร"
 ่ ดไข่คนมะเขือเทศนี่ เป็ น
หลิวจิงทําหน้าขมขืนและผั
หนึ่ งในไม่กจานที
ี่ ่
เขาสามารถทํ าได ้

่ งสามคนทํ
เมือทั ้ ่
างานเสร็จเหงือออกที ่ าผากไม่
หน้
เหนื่ อย แต่กลัว โดยไม่มข ่
ี ้อยกเว ้นพีชายคนที ่
สอง
ได ้ร ับการฝึ กฝนคุณปู่ หลินตะลึงมีดถดถอยรสชาติไม่
ถูกต ้องและความร ้อนไม่ดห ี ลังจากผ่านไปนานแทบจะ
ไม่มอ ่
ี ะไรดีเลย พีชายคนที ่
สามไม่ ่ ่ นและคุณปู่
ได ้ไปทีนั
หลินชีให ้ ้เห็นปัญหามากมาย Liu Jing เก่งทีสุ ่ ดคุณปู่
่
หลินไม่ได ้พูดอะไรเกียวกั บเขาและเก็บบัญชีของเขาไว ้
่ ชายคนที
ทีพี ่ ่
สาม

หลายคนกินอาหารไม่กคํ ี่ าโดยไม่รู ้รสชาติจากนั้นก็

่
เริมเตรี ้ น คุณปู่ หลินพับแขน
ยมส่วนผสมสําหร ับมือเย็
้ นและช่
เสือขึ ้ วยทํางานอย่างรวดเร็วและสะอาด ชาย
ชราทีมี ่ ผมหงอกไม่เลวร ้ายไปกว่าทังสามคนรวมกั
้ น
หลินซีรู ้สึกละอายใจ ฉันคิดว่าตัวเองมีความสามารถ
พอสมควร แต่การเปรียบเทียบนี กลายเป็ ้ นขยะ
 ่
จนกระทังเวลาอาหารเย็ ้ ดลงคุณปู่ หลินก็ยงั
นสินสุ
ทานอาหารไม่เสร็จเล็กน้อยและถามหลินซีวา่ "พรุง่ นี ้
ฉันควรจะกลับมาไหม" ก่อนทีหลิ ่ นซีจะพูดพีชายคน
่
่
รองคนทีสองก็ ่ มแย
รบี มาด ้วยใบหน้าทียิ ้ ้ม: "อาจารย ์เรา
้
ทําแบบนี เราไม่ สามารถทําให ้คุณทํางานหนักได ้เสมอ
ไป, คุณต ้องการกลับไปพักผ่อนหรือไม่?”

คุณปู่ หลินมองเขาอย่างว่างเปล่าและพูดว่า“ วัน

้
อาทิตย ์นี มาทานอาหารเย็ นและนํ าผักของคุณมาเอง
ฉัน จะได ้เห็นว่าคุณถดถอยแค่ไหน "

่
พีชายคนที ่
สองอยากตายโดยตรงพวกเขาเป็ นแบบ
้ อพวกเขาเป็
นี เมื ่ ้
นเด็กฝึ กงานก่อนหน้านี พวกเขาเอา
อาหารไปทีบ ่ ้านของเจ ้านายเจ ้านายกําลังดูการ
ทําอาหารและเริมฝึ ่ กถ ้ามีใครทําผิด จนกว่าจะเสร็จ มัน
เป็ นประวัตศ ้
ิ าสตร ์สีดาํ ทังหมดและพี ่
ชายคนที ่
สองไม่
่
ต ้องการทีจะเรี ยกคืนอีกต่อไป เขาขยิบตาทีหลิ่ นซีและ
้
หลินซีก็ก ้มหน้าและยิมเยาะราวกั บว่าเขาไม่ได ้เห็นมัน
 ่
สาวไร ้สํานึ กพีชายคนรองกั
ดฟันเงียบยอมร ับชะตา
กรรม!

่
แม้ว่าจะไม่เต็มใจ แต่นายก็ไม่กล ้าฝ่ าฝื นคําสังของ
่
เขา ผู ้อาวุโสคนทีสองมาที บ่ ้านของเจ ้านายพร ้อมกับ
ี่ นเดินเข ้าไปฉันเห็นน้องสาวกําลัง
ถุงผัก ทันทีทฉั
ทํางานอยู่ในคร ัวและมีคนแปลกหน้าเฝ้ าดูเธอทําอะไร
บางอย่างด ้วยรอยยิม้

่ นพีชายคนที
เมือเห็ ่ ่
สองมาหลิ นซีก็แนะนํ าพวกเขา
คนทีดู ่ หลินซีทําขนมคือหยางจินเทา พีชายคนที
่ ่
สอง
ุ คลหมายเลขหนึ่ ง
ไม่รู ้จักหยางจินเทา แต่เขารู ้ว่ามีบค
้
เช่นนี และทั กทายเขาอย่างสุภาพ แต่หลังของเขาเย็น
ชา

้ นซีได ้วางของว่างทีเตรี
ในเวลานี หลิ ่ ยมไว ้แล ้วทีละ
ชิน้ ทักทายทุกคนมาทานข ้าวกัน ของหวานทีหลิ ่ นซี
้ นสูตรที่ Yang Jindao ให ้มาก่อนหลินซี
ทําในวันนี เป็
ได ้ปร ับปรุงมันเล็กน้อยและผลิต Saqima ได ้ห ้า
ี่
รสชาติทแตกต่ างกัน
 ่
Yang Jindao มองไปทีของหวานเหล่ ้
านี และกล่ าว
้ั
ชมหลินซีเป็ นครงแรก: "ใช่นี่เป็ นความคิดของคุณ
้
ทังหมดหรื อไม่"หลินซีจาํ ได ้อย่างดีจริงๆแล ้วของหวาน
้ อยู่ทวไปในซู
ประเภทนี มี ่ั เปอร ์มาร ์เก็ตของคนรุน ่ หลัง
และรสชาติเหล่านี ้ ยังมีอยู่เป็ นเรืองธรรมดา
่

"มาเลยทุกคนลองดูและให ้คําแนะนํ า"หลินซีรู ้สึก

่
อายทีจะสนทนาในหั ้ อไปและทักทายทุกคนเพือ
วข ้อนี ต่ ่
มาร ับประทานอาหารว่าง

ี่ ่ มนวลและกลินหอมหวานที
รสชาติทนุ ่ ่ ้มข ้นทําให ้
เข
ทุกคนเต็มไปด ้วยคําชม Yang Jindao พยักหน้าและ
พูดกับหลินซีวา่ "ใช่นี่จะเป็ นงานของคุณต่อจากนี เก็
้ บ
สูตรของคุณให ้ดีและคุณสามารถร ับได ้ในสูตรของ
ตระกูล Lin"

นี่ คือสิงที
่ ่ Yang Jindao บอกเธออย่างแน่ นอนของ
หวานนี ้ จะใช ้กับหลินซีในอนาคต
ตอนที่ 116 Grave Sweep
ภารกิจของหลินซีเสร็จสินแล ้ ่
้วก็ถงึ ตาของพีชายคนที ่
่ จะช่
สองหลินซีรเิ ริมที ่ วยเหลือและดูแลงานเบ็ดเตล็ด
่
พีชายคนที ่
สองเอาคะแนนหนึ ่ งแสนสองหมืนไปเตรี
่ ยม
อาหารเย็นของวันนี ้ พีชายคนรองในคร
่ ัวทํางานหนัก
ด ้านนอกห ้องคร ัวคุณปู่ หลินและหยางจินเทาคุยกันเป็ น
ระยะ ๆ และไม่ได ้ยินว่าพวกเขากําลังคุยอะไรกันอยู่สงนี ิ่ ้
่
ยังทําให ้พีชายคนรองรู ้สึกสับสน

่
หลังจากร ับประทานอาหารเสร็จพีชายคนที ่
สองก็
่
เหงือออก ่
เมืออาหารถู ่
กวางบนโต๊ะพีชายคนรองไม่
กล ้าขยับตะเกียบรินไวน์ให ้คุณปู่ หลินและหยางจินเทา
แล ้วกล่าวด ้วยความเคารพ: "ขอคําชีแนะหน่ ้ อย"

คุณปู่ หลินไม่มสี ห ิ้
ี น้า และหยางจินเทาก็ยมและพู ด
ให ้เขานั่งลงหยิบตะเกียบขึนมาและชิ
้ มมันหลินซีไม่เคย
้ วา่ เธอจะไม่ได ้ทําอาหาร แต่เธอก็รู ้สึก
เห็นฉากนี แม้
ประหม่าอย่างอธิบายไม่ได ้
 Yang Jindao ยังคงสุภาพมากซึงส่ ่ วนใหญ่เป็ นคํา
ชมเชยและเขายังชีให ้ ้เห็นคําสองสามคํา คุณปู่ หลิน
วิพากษ ์วิจารณ์อย่างรุนแรงถึงความล ้มเหลวหลาย
ประการของเขาและขอให ้เขากลับไปฝึ กฝนอย่างหนัก

้
หลังจากผ่านช่วงเวลานี ไปได ่ ดทุกคนก็ผ่อน
้ในทีสุ
่ ับประทานอาหาร พูดถึงสภาพทีเป็
คลายและเริมร ่ นอยู่
ของคุณปู่ หลินอย่างเป็ นธรรมชาติ

ตามสถานการณ์ปัจจุบน ่
ั มันเป็ นเพียงคําพูดทีโกรธ
่
ทีจะบอกว่ าเขาไม่สามารถไปทํางานได ้ถ ้าเขาไม่ไป
่
พีชายก็ ไม่สามารถต ้านทานมันได ้ แต่เขาไม่สามารถ
กลืนลมหายใจนี ได้ ้เมือเขาไป
่ ไปทํางาน.

Yang Jindao ช ักชวนคุณปู่ หลินมาเป็ นเวลานาน

อย่างไรก็ตามเขาเกษียณอายุในเวลามากกว่าหนึ่ งปี
และ Ren Yi Ren ก็ผ่านไป เมือพู่ ดถึงร ้านของหวานที่
เปิ ดโดยหลินซีคณ
ุ ปู่ หลินยังคงภูมใิ จมากเขาจึงบอก
่
Yang Jindao เกียวกั บร ้านของหวาน Yang Jindao
ให ้ความสําคัญกับความก ้าวร ้าวของหลินซีเป็ นอย่าง
มากเขาพูดถึงการไปภาคใต ้เพือศึ ่ กษาในช่วงทีผ่ ่ านมา
้ นั
และเห็นว่ามีการเปิ ดกว ้างมากขึนที ่ ่ น พ่อคร ัวหลาย
คนเปิ ดร ้านอาหารของตัวเองและบางคนมีชอเสี ื่ ยงก็
ี่ ะ แต่ธรุ กิจ
เปิ ดคร ัวส่วนตัวของตัวเองเปิ ดวันละไม่กโต๊
ของพวกเขาค่อนข ้างดี

้ าให ้คุณปู่ หลินหลงใหล ในความฝัน

คําอธิบายนี ทํ
ของเขาเขาต ้องการทีจะสื ่ บสานทักษะการทําอาหาร
ของตระกูล Lin หากเขาสามารถมีร ้านอาหารเป็ นของ
ตัวเองมันจะคุ ้มค่ากับชีวต ่
ิ เป็ นเพียงการทีตระกู
ลหลิน
ยังไม่สามารถเปิ ดร ้านอาหารส่วนตัวได ้ Yang Jindao
ให ้ความคิดแก่คณ ุ ปู่ หลินและขอให ้หลินซีฝึกฝนงาน
ฝี มือของเขาเข ้าร่วมการแข่งขันและพยายามสร ้าง
่ ยงเพือที
ชือเสี ่ เขาจะได
่ ่
้เปิ ดร ้านอาหารในอนาคตเพือ
ดึงดูดลูกค ้า

่
พีชายคนที ่
สองก็ ื่
ตนเต ้นมากเช่นกันเขาไม่อยาก
วนเวียนอยู่รอบ ๆ ซาลาเปาและเกียวทุ ๊ กวันแม้วา่ เขาจะ
ทําเงินได ้ แต่การปร ับปรุงฝี มือของเขาก็ไม่ได ้ช่วยอะไร
่
ได ้ร ับกําลังใจจาก Yang Jindao พีชายคนรองตั ง้
 ่
แผนใหญ่: "ศิษย ์น้องถ ้าคุณเปิ ดร ้านอาหารพีชายจะ
เป็ นพ่อคร ัวให ้คุณล่ะ" หลังจาก

นั้นคุณปู่ หลินก็เคาะทีหั
่ ว: " ตอนนี คุ
้ ณกําลังคิดทีจะ
่
เป็ นพ่อคร ัวคุณจะทุบป้ ายของฉันหรือไม่? "

่
" หึ! "ผูอ้ าวุโสคนทีสองตะโกนด ้วยความเจ็บปวด
ครอบคลุมสถานทีที ่ เขาถู
่ กกระแทก แต่เขาไม่กล ้าตอบ
ปาก แต่เขาก็เสียใจหลินซีรู ้สึกขบขัน

Yang Jindao ยังคงใจดีและกล่าวว่า "ด ้วยวิธน ้ น

ี ี ฉั
้ อมี
สามารถพูดได ้นิ ดหน่ อยตอนนี เมื ่ การแข่งขันฉันจะ
ได ้ร ับจดหมายเชิญจากคุณและเยาวชนของคุณจะไป
่ มด ้วย"
เรียนรู ้เพิมเติ

นี่ คือ เยียมคุ

่ ณปู่ หลินชอบเขามากรู ้ว่านี่ คือหยางจิน
เทาจงใจสนับสนุ นรุน ่
่ น้องและขอให ้พีชายคนรองเสนอ
ไวน์หลายแก ้วให ้หยางจินเทา หลังจากร ับประทาน
อาหารเจ ้าภาพและแขกผูเ้ ข ้าพักก็มค ี วามสุขและหลิน
ซีก็มเี ป้ าหมายใหม่
 เมือ่ ฉู่ เซิงมาหาหลินซีเขาพบว่าหลินซีอารมณ์ดี
เป็ นพิเศษหลินซีบอกข ้อเสนอของ Yang Jindao ทีจะ ่
่
เปิ ดร ้านอาหารส่วนตัวเมือมองไปที ่
ใบหน้ ่ อง
าเล็ก ๆ ทีส่
แสงของหลินซีฉู่ เซิงก็คด ิ กับตัวเอง ตัวฉันเองฉันต ้อง
ช่วยให ้หลินซีตระหนักถึงความปรารถนาของเขา

่
หลินซียงั ถามเกียวกั บ ฉู่ เซิงไม่กวัี่ นทีผ่่ านมาลีจิ่ นได ้
จากไปแล ้ว เหลาลีไม่ ่ ได ้มาทีฉู
่ ่ เซิงอีกเลยดูเหมือนว่า
่ จะถู
เรืองนี ้ กระงับชวคราว ่ั ่ ้
แต่ฉู่ เซิงรู ้อยู่ในใจว่าเรืองนี
จะต ้องไม่มท ี่ นสุ
ี สิ ้ ด

ฉู่ เซิงจดบันทึกจากอ ้อมแขนของเขาและส่งให ้หลิน

ซีLin Xi มองไปทีที ่ อยู
่ ่ในชานเมืองด ้านนอกและถาม
ว่า "นี่ คืออะไร"

่ ่ของสุสานแม่ของฉัน" ฉู่
"เขาบอกว่ามันเป็ นทีอยู
่ ยบง่าย
เซิงพูด ด ้วยใบหน้าทีเรี
 หลินซีจบ
ั มือถือโน้ตและถามว่า "แล ้วคุณจะไปดู
ไหม"

่ ้
"คุณไปกับฉันไหม" ฉู่ เซิงมีท่าทีเฉยเมยกับเรืองนี
และเขาไม่รู ้สึกประทับใจกับมารดาผูใ้ ห ้กําเนิ ดของเขา
้ างไร
เลย ไม่รู ้ว่าจะต ้องเผชิญหน้ากับผูห้ ญิงคนนี อย่
แต่เขาไม่กล ้าพูดเพราะกลัวว่าหลินซีจะตําหนิ เขาว่า
เป็ นคนเลือดเย็น

หลินซีรู ้สึกว่านี่ เป็ นผูห้ ญิงทีน่่ าสงสารเช่นกันเธอ

ไม่ได ้ขอโทษ ฉู่ เซิงดังนั้นเธอยังคงต ้องการให ้ ฉู่ เซิง
แสดงความเคารพอย่างน้อยก็บอกเธอว่าลูกชายของ
เธอพบเธอ

่
ฉู่ เซิงไม่มเี หตุผลทีจะไม่ เห็นด ้วยกับข ้อเสนอของ
้ั
หลินซีทงสองตกลงกั นในช่วงเวลาหนึ่ งและวางแผนทีจะ ่
ตรวจสอบ

ในวันพักผ่อนหนึ่ งสัปดาห ์ต่อมาหลินซีและ ฉู่ เซิง

้
ขึนรถบั ่ ่งหน้าไปยังชานเมืองและเขตต่างๆและมาที่
สทีมุ
 ่ ยบสงบหลินซีนําสิงของที
สุสานทีเงี ่ ่ กมาให ้ แต่ ฉู่
ระลึ
เซิงกลับมาโดยไม่มอ ี ะไรเลยหลินซีรู ้ว่าเขายังมีก ้อนอยู่
ในใจดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเรืองนี
่ กั
้ บเขา

่ ยบกับสุสานของคนรุน
เมือเที ่ หลังแล ้วสถานทีแห่่ งนี ้
่
เรียบง่ายมาก ชือของผู ห้ ญิงเขียนไว ้บนหลุมฝังศพหิน
นี่ อาจเป็ นร่องรอยเดียวทีเธอทิ
่ ้ ้ในโลกนี ้ แม้ว่าสุสาน
งไว
จะดูเรียบง่าย แต่ก็เห็นได ้ว่าผูค้ นมักจะดูแลมัน
เนื่ องจากวัชพืชใกล ้หลุมฝังศพได ้ร ับการทําความ
สะอาดแล ้ว ฉู่ เซิงจึงมองไปทีหลุ่ มฝังศพโดยไม่พูดอะไร
สักคําสีหน้าของเขาเย็นชาหลินซีโค ้งคํานับด ้วยความ
เคารพประสานมือของเขาเข ้าด ้วยกันและเริมพึ ่ มพํา
เสียงของหลินซีนุ่ มนวลมากและมีเพียงไม่กคํ ี่ าเท่านั้นที่
ลอยเข ้าหูของ ฉู่ เซิง: เขาโตแล ้ว ... เขาทํางานหนัก
มาก ... คุณต ้องอวยพรเขา ...

่ นซีผูเ้ คร่งศาสนาจากนั้นก็ไปที่
ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
หลุมฝังศพและพูดเพียงคําในใจ: ดูสล ิ ก
ู สะใภ ้ของคุณดี
แค่ไหน
 ่ ปถูกเผาหมด ฉู่ เซิงก็จบ
เมือธู ั มือหลินซีแล ้วค่อยๆ
่ ้นเคยปรากฏขึนต่
เดิน ข ้างนอกใกล ้ทางออกมีรา่ งทีคุ ้ อ
หน้าหลินซีLin Xi หยุดและดูชายชราทีกํ ่ าลังสันเทา
่
ค่อยๆเดินเข ้ามาหาพวกเขา

่ นซีLin Xi ทําเขาไม่ได ้ '

ฉู่ เซิงไม่รู ้เขาจึงมองไปทีหลิ
อย่าขยับตัวสักก ้าวและคิดกับตัวเองว่ามันคงไม่ใช่เรือง ่
บังเอิญเมือ ่

้
ชายชราเงยหน้าขึนมองเห็ นหลินซีและประหลาดใจ:
่
"เสียว

หลินทําไมคุณมาทีนี ่ ่ ?"หลินซีถามแทน " คุณปู่

่ ่ เพือกวาดหลุ
Xie คุณมาทีนี ่ มศพหรือไม่? "

คุณปู่ Xie พยักหน้าและอธิบาย" วันตายของลูก

สาวฉันใกล ้เข ้ามาแล ้วฉันจะมาหาเธอ "
 มือของหลินซีบบ ี มือของ ฉู่ เซิงแน่ น ฉู่ เซิงรู ้สึกได ้ว่า
มีบางอย่างผิดปกติกอ ่
่ นทีเขาจะพู ดได ้หลินซีปล่อยมือ
่ บคุณปู่ Xie และพูดว่า
ของ ฉู่ เซิงก ้าวไปข ้างหน้าเพือจั
"ฉันจะจับคุณบอกทิศทางและ ฉันจะไปกับคุณ” คุณปู่
่
Xie ไม่ต ้องการรบกวนหลินซีแต่เมือมองไปที นํ่ าเสี
้ ยงที่
ดูเหมือนจะเถียงไม่ได ้ของหลินซีเขาก็ไม่ได ้พูดอะไร
ดวงตาของ ฉู่ เซิงจับจ ้องไปทีมื ่ อของหลินซีเป็ น
เวลานานระงับความรู ้สึกอึดอัดในใจของเขาและเดินไป
ข ้างหลังพวกเขาอย่างช ้าๆ

่ นการเข ้าใกล ้หลุมฝังศพมากขึนเรื

เมือเห็ ้ อย
่ ๆหลิน
ซีก็หน ่
ั กลับมาและมองไปทีการจ ้องมองของ ฉู่ เซิงฉู่ เซิง
่
ตระหนักถึงบางสิงบางอย่ างช ้าลงก ้มศีรษะลงและไม่พูด
อะไร

่ นป้ ายสักการะหน้าหลุมฝังศพของลูกสาวคุณ
เมือเห็
่ ่ บ ้าง” พวกเขาไม่มค
ปู่ Xie ก็สงสัย“ ใครเคยมาทีนี ี น
รู ้จักในเมืองนี ้
 หลินซีไม่กล ้าตอบเธอมองไปที่ ฉู่ เซิงอีกครง้ั ฉู่ เซิง
ยังคงดูเฉยเมย หัวใจของหลินซีจมลง แต่เธอไม่ใช่ ฉู่
เซิงและเธอไม่มส ิ ธิตั์ ดสินใจแทน ฉู่ เซิงหลังจากช่วย
ี ท
้
คุณปู่ Xie ตังเครื ่ งเวยแล ้วหลินซีก็หยุดพักและพูด
องสั
้
กับคุณปู่ Xie ว่าทังสองคนออกจากสุ สานก่อน

เดินไปจนสุดทางเข ้าสุสานหลินซีคว ้า ฉู่ เซิงก่อนที่

หลินซีจะพูด ฉู่ เซิงพูดก่อน: "Xiao Xi คนพวกนั้นไม่มี
่
อะไรเกียวข ่
้องกับฉัน" ดูเหมือนว่า ฉู่ เซิงจะรู ้เรืองแล ้ว
คุณปู่ Xie's.

หลินซีสามารถเข ้าใจความคิดของ ฉู่ เซิงเธอสงบสติ

่
อารมณ์และบอก ฉู่ เซิงเกียวกั บตระกูล Xie หลังจากฟัง
้ กน้อยและกล่าวว่า "เสียว
อย่างอดทน ฉู่ เซิงขมวดคิวเล็ ่
ซี ต ้องการให ้ฉันจําพวกเขาได ้หรือไม่เพราะตอนนี ้
พวกเขาน่ าสงสารมากและต ้องการคนดูแลพวกเขา"

หลินซีมค ้
ี วามหมายเช่นนี และเธอรู ้สึกว่าผูอ้ าวุโสคน
่
ทีสองของ ตระกูล Xie แตกต่างจากชายชรา Li ทังคู ้ ่
เป็ นคนใจดีและไร ้เดียงสาหากพวกเขาสามารถร ับรู ้ซึง่
กันและกัน ฉู่ เซิงก็สม
ั ผัสได ้ถึงความอบอุน ่ ของ
่ หลิ
ครอบคร ัวมีบางสิงที ่ นซีไม่สามารถให ้เขาได ้ แต่เมือ ่
่
มองไปทีการแสดงออกในดวงตาของ ฉู่ เซิงLin Xi ก็
กลืนคําพูดของเขากลับไปและกล่าวว่า "คุณตัดสินใจ
ด ้วยตัวเองฉันไม่ต ้องการบังคับคุณแค่รู ้สึกดี"

่
เมือได ่ หลิ
้ยินสิงที ่ นซีพูด ฉู่ เซิงก็ยมในที
ิ้ ่ ด.
สุ
เส ้นประสาททีตึ ่ งคลายตัวลงในทีสุ ่ ด พีสาวของเขายื
่ น
อยู่ข ้างๆเขาเสมอเขาจับมือของหลินซีวางทีปากของ ่
เขาแล ้วจูบและพูดว่า "ขอบคุณ"

หลินซีรู ้สึกขอบคุณมากทีเธอไม่ ่ ได ้บังคับให ้ ฉู่ เซิง

ตัดสินใจเธอไม่สามารถพึงพาความร่ ักของ ฉู่ เซิงทีมี่
่ งคับให ้ ฉู่ เซิงทําในสิงที
ต่อเธอเพือบั ่ เธอไม่
่ ชอบ ยิงไป ่
กว่านั้นชายชราสองคนของตระกูล Xie ไม่เคยเห็น ฉู่
เซิงพวกเขามีความร ักต่อ ฉู่ เซิงมากแค่ไหนถ ้าพวกเขา
พบกันพวกเขามีความขัดแย ้งกันมันจะเป็ นการดีกว่าที่
จะไม่ได ้เจอกัน หลังจากเรืองใหญ่่ ฉันจะดูแลตัวเองให ้
้
มากขึนและจะถื อเป็ นลูกกตัญญูของฉันสําหร ับ ฉู่ เซิง
่ กถึงสิงนี
เมือนึ ่ หลิ
้ นซีก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย
 ่ นรีบกลับเข ้าเมืองก็เป็ นเวลาเทียงวั
เมือฉั ่ นแล ้ว ฉัน
บังเอิญผ่านโรงพยาบาลที่ ฉู่ เซิงฝึ กงานและเห็นรอง
่
ประธาน Zhang ทีทางเข ้าโรงพยาบาล

้
ฉู่ เซิงไม่ได ้เห็นคณบดีคนนี มาหลายวั ่
นแล ้วเมือรอง
คณบดี Zhang เห็น ฉู่ เซิงเขาพูดเพียงประโยคเดียว:
"Lao Li สุขภาพไม่ดถ ี ้าคุณมีเวลาไปพบเขา" เขาไม่
รอให ้ ฉู่ เซิงตอบกลับและรีบออกไป

่
รองคณบดีจางไม่มเี วลากังวลเกียวกั ่
บเรืองของ ฉู่
้
เซิงในขณะนี เขากํ ่ ยากขึ
าลังจะจัดการกับเรืองที ่ น้

ในสํานักงานของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ งวังเสียวหลิ
่ ง
้ าตาและพี
ร ้องไห ้ทังนํ ้ ่
สาวสองคนกํ าลังปลอบใจหวัง
่
เสียวหลิ ่
ง ไม่ไกลจากหวังเสียวหลิงนั่ง จางจือเหยามอง
่
ไปทีหวั่ งเสียวหลิ
่ งด ้วยความโกรธ

่
ในขณะทีรองประธาน ี่
Zhang ยืนอยู่ทประตู เขา
่
สามารถได ้ยินความคับข ้องใจของหวังเสียวหลิงตอนนี ้
เขาได ้ร ับโทรศัพท ์จากคณบดีของโรงพยาบาลแห่งนี ้
่ ้
และขอให ้เขามาจัดการเรืองนี

่ ้าไปในโรงพยาบาล
เหตุผลก็คอื Zhang Zhi วิงเข
ของพวกเขาเพือส่ ่ งเสียงเอะอะปิ ดกันหวั
้ ่
งเสียวหลิ งและ
ในทางเดินของโรงพยาบาลหวังเสียวหลิ ่ งเหยียบเรือ
สองลําเธอยากจนเกินไปร ักคนรวยและมีความ
่
เชียวชาญในระยะสั ้ ออะไร ยากทีจะได
นคื ่ ้ยินเกิดจาก
ผูป้ ่ วยเหล่านั้นอย่าไปหาหมออีกต่อไปและดูความ
สนุ กสนานรอบตัวพวกเขา

ทุกคนในโรงพยาบาลทีเหตุ ่ การณ์สร ้างความ

เดือดร ้อนเป็ นทีรู่ ้จักกันทุกคนและผลกระทบนั้นเลวร ้าย
มากจนต ้องเรียกรองประธานาธิบดีจางมา

ทุกคนเป็ นระบบเห็นคุณเมือคุ ่ ณเงยหน้าขึนและก ้ ้ม

่ เกิ
ศีรษะลงสิงนี ้ ดขึนและใบหน้
้ าของเขาก็หมองคลํา้
หลังจากเข ้าใจสถานการณ์แล ้วรองคณบดี Zhang ก็
้
ขมวดคิวเขาคิ ่
ดว่าเป็ น จางจือเหยาที ่ าลังร ับเรือง
กํ ่ แต่
้ เหมือนว่าผูห้ ญิงคนนี ก็
ตอนนี ดู ้ ไม่ดเี ช่นกัน รอง
ประธาน Zhang ยืดหลังของเขาและกล่าวว่า "แม้ว่า
่
สหาย จางจือเหยาจะจั ่ อย่
ดการเรืองนี ้ างไม่เหมาะสม
่ อยู
แต่สาเหตุของเรืองนี ้ ่ที่ Comrade Wang เราต ้อง
แยกแยะระหว่างความร ับผิดชอบใช่ไหม?" ในเวลานี ้
่
เขาต ้องช่วย จางจือเหยาในการพู ด

ตอนที่ 117 การช ักชวน

"ไม่ใช่แบบนี "้ หวังเสียวหลิ

่ งทนไม่ได ้อีกต่อไปเธอไม่
่ ได
สามารถร ับรู ้เรืองนี ้ ้มิฉะนั้นชือเสี
่ ยงของเธอจะพัง
่
พินาศ หวังเสียวหลิ ้
งเช็ดนํ าตาของเธอและพู ดด ้วย
ความสําลัก "ฉันกับจางเป็ นเพือนร่ ่ ้ั
วมชนธรรมดาเขา
ช่วยฉันหลายครง้ั แต่เรายังไม่ได ้สร ้างความสัมพันธ ์"

่ าให ้จางจือหยาตาบอดและทั
คําพูดทีทํ ่ ้
งสองก็ เดินไป
ฉันเคยดูหนังฉันกินข ้าวนี่ มันคือความสัมพันธ ์ไม่ใช่
เหรอ?

่
หวังเสียวหลิ
งบีบผ้าคลุมในมือของเธอและพูดด ้วย
ความคับแค ้นใจ: "ศิษย ์จางฉันบอกคุณอย่างช ัดเจน
แล ้วหรือว่าเรากําลังมีความร ักฉันแนะนํ าคุณกับเพือน ่
และครอบคร ัวของฉันหรือไม่คณ ุ จะคิดง่ายๆว่าเรากําลัง
่
มีความร ักได ้อย่างไร ? เราเป็ นเพือนธรรมดาที ่ ทสุ
ดี ี่ ด
คุณไม่สามารถพูดได ้ว่าฉันเป็ นแฟนของคุณเพียง
เพราะคุณช่วยฉันมาสองสามครงแล ้ั ้ว”

่
วังเสียวหลิ ่
งมองดูจางจือเหยาคนที ่
อาศั ยอยู่ในเขต
เล็ก ๆ อย่างเป็ นธรรมชาติเขาต ้องการ ไม่มภ ี มู ห
ิ ลังทาง
่
ครอบคร ัวไม่มแี ม้แต่บ ้านทีจะแต่ งงานตอนนั้นเขายังไร ้
เดียงสาคิดว่าดีกบั เขาและหลังจากติดต่อเขาฉันพบว่า
คน ๆ นี แย่ ้ มาก ตอนนี มี
้ อน ่ กว่าแล ้วมันเป็ นเรือง
ั ทีดี ่
ธรรมดาทีจะไม่ ่ ต ้องการเขา

่
จางจือหยากํ าลังจะอาเจียนเป็ นเลือดและเขา
ตระหนักได ้ในขณะนี ว่้ าเธอวางเขาไว ้บนโต๊ะ อันทีจริ่ ง
่
หวังเสียวหลิ งไม่เคยจดจําตัวตนของแฟนหนุ่ มของเขา
เธอมักจะบอกว่าเธอจะต ้องรอจนกว่าจะจบการศึกษา
่
เพือตกหลุ ้
มร ักตอนนี เธอมุ ่
่งเน้นไปทีการเรียนของเธอ
่
และไม่เคยอนุ ญาตให ้จางจือเหยาติ ดต่อกับตัวเองมาก
เกินไปแม้แต่นอ้ ยวันที่ มีสองคนก็หลีกเลียงไม่
่ ่
ให ้คนอืน
ๆ ฉันคิดว่าฉันกําลังจะจบการศึกษาภายในไม่กเดื ี่ อน
ดังนั้นจึงไม่เป็ นไรทีจะรอ
่ ้ มากฉันถูกหลุม
ตอนนี ดี

เดิมทีมน ่
ั เป็ นเรืองของกระดานละ 50 แผ่น แต่ใน
่ ด จางจือเหยาก็
ทีสุ ่ ไม่สามารถแสดงหลักฐานเพือ ่
พิสจ ้
ู น์วา่ ทังสองมี ่ จะต
ความสัมพันธ ์กันจริง ๆ เรืองนี ้ ้อง
เป็ นความสูญเสียสําหร ับเขา วิธจี ด ั การกับมัน
จําเป็ นต ้องมีการหารือกันตอนนี ้ จางจือเหยาถู
่ กรอง
ประธาน Zhang กลับไปด ้วยท่าทางทีสิ ่ นหวั
้ ง

่
จางจือเหยาเองก็ ่
รู ้ดีวา่ เขากําลังจะถูกลงโทษในเรือง
้ งจากทีรองประธานจางตํ
นี หลั ่ าหนิ เขาก็กลับไปที่
้
หอพักด ้วยความสินหวั ง

รองคณบดีจางขอให ้เขาพักงานและรอจนกว่าความ
คิดเห็นในการจัดการของเขาจะถูกตัดสิน จางจือเหยา ่
รู ้ว่าเขาเป็ นคนหุนหันพลันแล่น แต่เขาไม่ได ้คาดหวัง
่
จริงๆว่าหวังเสียวหลิ ้
งจะทิงเขาไว ่ กถึงเวลาและ
้เมือนึ
่
พลังงานทีเขาลงทุ ่
นในหวังเสียวหลิ ่
งจางจือเหยาก็ โกรธ
มากขึนเรื้ อย ่ ๆ ดังนั้นเขาจะเป็ นอย่างไร โชคร ้ายจัง!
 ้ รู ้ว่าคุณปู่ Xie เป็ นปู่ ของ ฉู่ เซิงLin Xi จริงใจ
ตังแต่
กับคุณปู่ Xie มากขึน้ เดิมทีทก ุ คนจะร ับประทาน
อาหารในแต่ละวัน แต่ตอนนี หลิ ้ นซีจะเตรียมอาหารที่
นุ่ มและเหนี ยวสําหร ับพวกเขาด ้วยตัวเองคุณปู่ Xie ไม่
่
รู ้เรืองราวทั ้
งหมดและเขาก็ ยงั คงขอบคุณหลินซี

คุณปู่ Xie มีความสุขกับการดูแลของหลินซีและ

Lao Li ยังคงเศร ้าโศกเกียวกั่ ่
บเรืองของ ฉู่ เซิงวันนั้น
เขาพบอาจารย ์ของ ฉู่ เซิงDr. Pei ซึงรู ่ ้สึกประหลาดใจ
่ ้ว่า Li Lao คือปู่ ของ ฉู่ เซิงเขายังคงคิดว่านํ าเสี
เมือรู ้ ยง
ของ ฉู่ เซิงแน่ นมากและเขาก็ไม่สามารถบอกได ้เลยว่า
เขามีอย่างนั้น ปู่ ทีมี
่ ภม
ู ห
ิ ลังลึก ต่อมาเหลาลีอธิ ่ บายให ้
ฟังหมอเป่ ยก็ถอนหายใจปรากฎว่ามีเรืองราวเช่ ่ นนี ้
จากนั้นจุดประสงค ์ของการมาเยือนเหลาลีในวั ่ นนี ้
หมอเป่ ยก็เดาได ้ว่าแปดสิบเก ้าคะแนน

่
เขาไม่ต ้องการสัมผัสมือของเขาในเรืองใหญ่ เช่นนี ้
่ ยวข
เขาเป็ นอาจารย ์ของ ฉู่ เซิงไม่ใช่บุคคลทีเกี ่ ้องและ
เขาไม่มส ิ ธิที์ จะบงการเรื
ี ท ่ ่ วนตัวของ ฉู่ เซิง
องส่
 ่ นความลําบากใจของเขาเหลาลียิ
เมือเห็ ่ มและกล่
้ าว
ว่า“ ฉันได ้ยินมาว่าดร. เป่ ยเป็ นห่วงฉู่ เซิงมากและฉัน
อยากเห็นว่าเขาเป็ นต ้นกล ้าทีดี ่ ถ ้าเด็กดีเช่นนี มี
้ โอกาส
่ กว่าด ้วยพัฒนาการทีกว
ทีดี ่ ้างขึน้ คุณจะเป็ นผูน้ ํ าใน
อุตสาหกรรมนี ได ้ ้หรือไม่” ดร. เป่ ยมองเขาด ้วยความ
งงงวย

่
"ฉันเป็ นศาสตราจารย ์ทีมหาวิ ทยาลัยแห่งชาติจน ี
่
และฉันคิดว่าไม่ใช่เรืองยากที ่ ฉู่ เซิงจะได ้ร ับทีเรี
่ ยนต่อ
ในต่างประเทศด ้วยคุณสมบัตป ิ ัจจุบน ั ของฉัน" Lao Li
อธิบาย

ทันใดนั้นหมอเพ่ยก็ตระหนักว่านี่ เป็ นโอกาสทีหาได

่ ้
้
ยาก ตอนนี หลายคนกํ าลังบีบหัวและต ้องการออกไป
ข ้างนอกและต ้องการเรียนรู ้เทคโนโลยีทางการแพทย ์
้ งในตะวันตกหาก ฉู่ เซิงสามารถมีโอกาสเช่นนี ได
ขันสู ้ ้
ก็จะมีผลสําคัญต่ออาชีพการงานในอนาคตของเขานี่
่ ดี
เป็ นสิงที ่
 เหลาลีย่ ้ายหมอเป่ ยและไปหาหลินซีอก
ี ครง้ั

้ าทีของเขาจริงใจกว่านี มากหลิ
คราวนี ท่ ้ นซีมองไปที่
ชายชราทีกํ ่ าลังยิมอย่
้ ่ หน้าเขา แต่ในขณะนั้น
างใจดีตอ
่
เขาไม่ได ้เชือมโยงเขากั บชายชราทีก ่ ้าวร ้าวในเวลานั้น

มีถ ้วยชาสองถ ้วยอยู่บนโต๊ะหลินซีมองลงไปทีซุ ่ ปชา

เขียวโดยไม่พูดอะไรสักคํา Lao Li มาในวันนี และ ้
่
พูดคุยเกียวกั บ Chase ตังแต่้ ผลงานทีโดดเด่
่ นของ ฉู่
เซิงไปจนถึงแผนการทํางานในอนาคตของเขาและ
อนาคตทีไร ่ ้ขีด จํากัด ท ้ายทีสุ
่ ดฉันหวังว่าหลินซี
สามารถช ักชวน ฉู่ เซิงให ้ไปทีประเทศ่ ่ กษาต่อ
n เพือศึ
หลังจากสําเร็จการศึกษาเป็ นเวลาสามปี

หลินซีถอนหายใจเฮือกใหญ่ขณะทีเขามองไปที ่ ่
ชายชราผู ้มีจต ิ ใจสูง ชายชราคนนี ยั ้ งไม่คด
ิ ออกตอนนี ้
ี่ วเองถ ้าเขาไม่ทํางานตามอุดมการณ์
โฟกัสไม่ได ้อยู่ทตั
ของ ฉู่ เซิงก็จะไม่มป ี ระโยชน์ถ ้าเขาพูดกับตัวเองดีๆ
 ่
หลังจากทีเหลาลี ่
แสดงความคิดเห็นแล ้วเขาก็ถาม
้
ความเห็นของหลินซี ในเวลานี เขากั ่ ด
งวลมากทีสุ
่
เกียวกั บการลากเท ้าของหลินซีโดยไม่คาดคิดหลินซี
บอกเขาอย่างเรียบง่ายว่าเธอไม่คดั ค ้าน

่ เป็
"เรืองนี ้ นประโยชน์ตอ
่ ฉู่ เซิงและฉันก็หวังว่าเขา
จะออกไปนอกประเทศเพือดู ่ โลกภายนอกได ้ แต่เรืองนี ่ ้
้
ขึนอยู ้
่กบั เขาฉันสามารถช่วยเกลียกล่ ี่ ด"
อมได ้ดีทสุ
หลินซีกล่าว

“ เพราะเขาไม่คอ่ ยสมเหตุสมผลฉันหวังว่าคุณจะ
โน้มน้าวเขาได ้ฉันคิดว่าคุณก็รู ้เช่นกันว่านี่ คือโอกาสที่
เขาจะพัฒนาโอกาสทีเรี ่ ยกว่าพลาดไม่ได ้นี่ จะเป็ น
่ าหร ับเขาในอนาคต . ถ ้าคุณเป็ น
ประโยชน์อย่างยิงสํ
ความจริงถ ้าคุณชอบเขาคุณควรละทิงความเห็้ นแก่ตวั
ของคุณและช ักชวนเขา” คําพูดของนายหลีค่ ่ อนข ้าง
สะเทือนใจ

เขาจิบชาและเหลือบมองไปทีหลิ ่ นซีทเงี
ี่ ยบจากนั้น
เขาก็หน
ั มาและพูดว่า "ฉันรู ้ด ้วยว่าคุณอายมากมันจะ
ส่งผลต่อความรู ้สึกของคุณ แต่ฉันคิดว่าคุณสามารถ
้
ร ับ โอกาสนี ในการทดสอบ ฉู่ เซิงและทดสอบ
่
ความรู ้สึกของคุณตราบใดทีความรู ้สึกของคุณจริงใจ
เพียงพอคุณไม่กลัวการทดสอบใด ๆ ใช่ไหม แต่คณ ุ
ไม่สามารถอยู่กบั เขาได ้ออกไปเพราะคุณ ... "Lao Li
รู ้สึกกังวลว่าหลินซีอยากออกไปข ้างนอกกับ ฉู่ เซิงเขา
จึงฉี ดวัคซีนให ้หลินซีกอ
่ น

ี่ ่ และอาชีพของฉันอยู่
"ฉันรู ้ครอบคร ัวของฉันอยู่ทนี
่ ่ ฉันจะไม่ไป"หลินซีเดาว่าลาว Li กําลังจะพูดและ
ทีนี
แสดงท่าทีของเขาก่อนจากนั้น

Lao Li ก็โล่งใจเมือ ่ ฉู่ เซิงมาถึงต่างประเทศเขาจะ

่ ให ้กับ ฉู่ เซิงเวลาและระยะทางจะได ้
แนะนํ าสาว ๆ ทีดี
พบกันปล่อยให ้ความสัมพันธ ์ทียั ่ งไม่บรรลุนิตภ
ิ าวะนี ้
สลายไปโดยอัตโนมัต ิ

หลินซีเข ้าใจแผนของ Lao Li แต่เธอเป็ นคนทีกํ ่ าลัง

่
จะจากไปและเป็ นไปไม่ได ้ทีเธอจะไปกั ้
บ ฉู่ เซิงทังสอง
ฝ่ ายบรรลุฉันทามติและ Lao Li ก็จากไปอย่าง
่
ภาคภูมใิ จเมือ

มองไปทีด ่ ้านหลังของชายชราหลินซีก็เช่นกัน
ค่อนข ้างเข ้าใจว่าทําไม ฉู่ เซิงไม่อยากรู ้จัก Lao Li
้ เห็นด ้วย
ชายคนนี ไม่

่
ในห ้องทํางานดร. เป่ ยและฉู่ เซิงคุยกันเรืองคดี ของ
้ จแล ้วและแสร ้งถามฉู่ เซิงโดยไม่ได ้ตังใจ:
วันนี เสร็ ้ "ฉัน
จะจบการศึกษาในอีกครึงปี ่ เป็ นอย่างไรบ ้างแผนการใด
ๆ"

"แน่ นอนฉันหวังว่าจะอยู่ทนี ี่ ่ และเป็ นหนึ่ งเดียวกัน .

แพทย ์อย่างเป็ นทางการ. "ฉู่ เซิงกล่าว.

ี่ ่ และเป็ น
"ฮ่าฮ่าโอเคฉันยินดีต ้อนร ับคุณให ้อยู่ทนี
่
เพือนร่ วมงานของฉัน" ดร. เพ่ยกล่าวด ้วยความจริงใจ
ทันใดนั้นเขาก็เปลียนบทสนทนาและพู
่ ดว่า "ทุกวันนี มี ้
หมอหลายคนอยากออกไปเรียนรู ้เทคนิ คขันสู ้ งมากขึน้
่ "้
คุณคิดยังไงกับเรืองนี
 ฉู่ เซิงก ้มหัวลงและคิดสักพักแล ้วพูดว่า "ฉันก็ได ้ยิน
ทุกคนเหมือนกัน คุยเรืองนี่ ้ แต่เรืองนี
่ ต ้ ้องรอโอกาสถ ้า
ฉันมีโอกาสแน่ นอนฉันอยากจะเห็นมัน "

" ถ ้ามีโอกาสตอนนี คุ้ ณอยากไปไหม "คําพูดของ

ดร. เพ่ยแปลกใจ ฉู่ เซิงเพราะเขายังไม่ได ้จบการศึกษา
จากแพทย ์ฝึ กงานทําไมมีโอกาสออกไป

้ งที
หมอเป่ ยพูดซําสิ ่ ลาวลี
่ พู่ ดใบหน้าของฉู่ เซิงจมลง
อย่างกะทันหันเขาไม่สามารถโจมตีตอ ่ หน้าหมอเป่ ยได ้
แต่เขาหายใจไม่ออกในใจ

หมอเป่ ยเห็นอาการไม่สบายของ ฉู่ เซิงและยังคง

ช ักชวนต่อไป:“ ถ ้าคุณอยากทําอะไรในสาขานี การ ้
่ ขาดไม่
เรียนข ้างนอกเป็ นสิงที ่ ่ สํ
ได ้สิงนี ้ าคัญมาก
สําหร ับคุณและอาชีพของคุณฉันหวังว่าคุณจะ
พิจารณาอย่างรอบคอบ, พูดคุยกับครอบคร ัวของคุณ
่ ดสินใจนอกจากนี สุ
ก่อนทีจะตั ้ ขภาพของ Lao Li ก็แย่
่ ๆ ในช่วงหลายปี ทีผ่
ลงเรือย ่ านมาเขาตระหนักดีวา่ คุณ
ไม่มจี ด ่
ุ มุ่งหมายอืนใดเขาแค่
ไม่ต ้องการให ้เขา
่
กลายเป็ นคนเหงาเมือเขาโตขึ ้
นความกั งวลก็เพียงพอ
่
แล ้วสําหร ับเขา "เมือ

ฉู่ เซิงเดินออกจากห ้องทํางานของ Doctor Pei ใน

่ ดเขาก็ไม่สามารถยับยังความหดหู
ทีสุ ้ ่ของเขาได ้และ
กระแทกกําแพงอย่างรุนแรงเขาต ้องการทีจะรี ่ บไปที่
Lao Li และบอกเรืองนี ่ ชายชราเขาจะไม่
้ ตดิ ตามเขา
ถ ้าเขาจากไปเขาและน้องสาวของเขาจะจบลง ในสาม
ปี มากกว่าหนึ่ งพันวันและคืนทังสองต
้ ้องแยกจากกัน
เป็ นระยะทางหลายพันไมล ์ใครจะร ับประกันได ้ว่าพีสาว ่
ของเขาจะไม่ถก ู ฉกไปนอกจากนี ยั ้ งมี Qi Xiao ทีคอย
่
จับตาดูเขาอยู่ด ้วยเช่นกันว่าสิงนี่ จะทํ
้ าให ้ เขารู ้สึก
สบายใจ

่ ฉู่ เซิงเห็นหลินซีเดินเข ้ามาหาเขาพร ้อมกับ

เมือ
กระเป๋ าความหดหู่ในใจของเขาก็หายไป “ เซียวซีมา
ร ับฉันทําไมเขาเอาอาหารอร่อย ๆ มาให ้ฉันทําไม?”
 ้ นดูเหมือนแฟนหรือเปล่า”หลินซีถามเขา
“ วันนี ฉั
กลับ ถ ้าไม่ใช่เพราะผูช ้ มั
้ ายคนนี ที ่ กจะบ่นว่าเธอไม่รู ้สึก
่
ถึงการดูแลแฟนของเขาเธอจะวิงไปหาเขาเมื ่
อเธอมี
เวลาและเธอจะโยนของในร ้านทิงด ้ ้วยตัวเองและพวกพี่
ๆ ก็จะ ดูแลมัน.

่
"เสียวซี ี่ ดสําหร ับฉัน" ฉู่ เซิงรีบ
ฉันรู ้ว่าคุณดีทสุ
ประจบเขาในสัปดาห ์ทีผ่ ่ านมา เสียวซี
่ ทํางานได ้ดีเขา
่
ให ้อาหารเขาเมือเขาว่ ่
างเวลาทีเขาตั ้
งตารอมากที ่ ด
สุ
ในทุกๆวันคืออาหารเย็น เวลา.

้
ทังสองเดินเข ้าไปข ้างในด ้วยกันและบังเอิญไปชน
่
กับ จางจือเหยาจางจื ่
อเหยามาส่ งกระดาษรีววิ ในวันนี ้
นอกจากการตรวจสอบในโรงพยาบาลแล ้วเรายังต ้อง
รอความเห็นในการจัดการของโรงเรียนด ้วย

้ั ดท ้ายทีเขาทะเลาะกั
ครงสุ ่ บ ฉู่ เซิงเขาจําบทลงโทษ
้
ได ้แล ้วตอนนี เขากั งวลว่าโรงเรียนจะไล่เขาออกไป
หรือไม่ถ ้าเป็ นเช่นนั้นเขาจะอ่านหนังสือทังหมดของ้
เขาโดยไม่มค ี า่ ใช ้จ่ายในช่วงไม่กปีี่ ทีผ่
่ านมา เมือเห็
่ น
ฉู่ เซิงและหลินซีเดินเคียงข ้างกัน ฉู่ เซิงก็ก ้มศีรษะลงและ
พูดอะไรบางอย่างในหูของหลินซีซงทํ ึ่ าให ้หลินซีJiao
รู ้สึกรําคาญและมองเขาอย่างว่างเปล่าความหวาน
้
ระหว่างทังสองเป็ นความรู ้สึกส่วนตัว ความไม่พอใจและ
่
ความแค ้นทีจางจื ่
อเหยาเก็ บกดมาสองสามวันมาถึง
จุดสูงสุดในขณะนี ้

ทําไม? ทําไม? เพราะฉู่ เซิงโชคดีเช่นนี แม้ ้ วา่ แฟน

สาวของเขาจะเรียนไม่เก่ง แต่เขาก็ออ ่ นโยนและมีนําใจ ้
่
แถมยังทําอาหารเก่งอีกด ้วยเมือมองไปที ่ งในมือของฉู่
ถุ
เซิงมันควรจะเป็ นอาหารเย็น เขายังคงดูถก ู ฉู่ เซิงมา
้
ก่อนตอนนี ลองคิ ่
ดดูวา่ ถ ้าเขาเป็ น ฉู่ เซิงมันก็คุ ้มค่าทีจะ
หาแฟนคนนี ้ ทําไมฉันถึงท่องแบบนี ้ แต่ฉันตกหลุมร ัก
่
หวังเสียวหลิ ่ นหัวใจสีดาํ
งซึงเป็

หลินซีเห็นชายคนหนึ่ งมองมาทีเธอด ่ ้วยดวงตาสีแดง

่
เธอสันในใจและยื นพิง ฉู่ เซิงฉู่ เซิงดึงหลินซีผ่านมาโดย
่
หลีกเลียงจางจื ่
อเหยาและทั ้
งสองก็ เดินเข ้าไปข ้างใน
ตอนที่ 118 ยอมแพ้
่
จางจือเหยาจ ้องมองไปทีด่ ้านหลังของทังสองอย่
้ าง
ใกล ้ชิดพร ้อมกับก ้มหน้าไม่รู ้ว่าเขากําลังคิดจะเขียน
อะไร

้
ในห ้องร ับรองทังสองทานอาหารเย็ นแบบหายาก
่
อย่างเงียบ ๆ เมือทานอาหารเสร็ จ ฉู่ เซิงก็พูดถึงคํา
เตือนของ Dr. Pei ในวันนี และนํ ้ ้ ยงของเขาก็เต็มไป
าเสี
ด ้วยความรําคาญหลินซีกาํ ลังดืมชา ่ Hawthorn
Wolfberry เมือเธอได่ ้ยินความไม่พอใจของ ฉู่ เซิงมือ
่
ของเธอก็หยุดดืมชาเธอเงยหน้ ้
าขึนและขมวดคิ ว้
้
เล็กน้อยวันนี เธอมาบอก ่
ฉู่ เซิงเกียวกั ่ ด
บเรืองนี ้ ้วย

ในขณะทีพู ่ ด ฉู่ เซิงมองไปทีดวงตาของหลิ

่ นซีราว
กับว่าเขาเข ้าใจความคิดภายในของเธอและพูดว่า
่
"เสียวซี คุณมาช ักชวนฉันด ้วยหรือไม่ชายชราไปหา
คุณ"

้
เด็กคนนี เลวเกิ
นไป Keenหลินซีวางถ ้วยลงและพูด
ว่า "เขามาหาฉันแล ้ว"
 ่
เมือได ้ยินเช่นนั้นดวงตาของ ฉู่ เซิงก็หรีลงและเขา
่
่
จ ้องไปทีดวงตาของหลิ นซีพยายามหาคําตอบทีนั ่ ่ นถ ้า
หลินซีจะช ักชวนเขาด ้วย จากนั้นเขาก็แทบบ ้าหลินซี
รู ้สึกถึงอันตรายในดวงตาทีมื ่ ดมนของเขาและเปลียน ่
่ อเขาเอื
คําพูดอืนเมื ่ ้
อมมือไปทีริ่ มฝี ปากของเขาแล ้ว

“ ฉันรู ้สึกลําบากใจในเรืองนี ่ มากเช่

้ นกันถ ้าคุณอยู่
่ ทเราจะได
ต่อไปก็เป็ นเรืองดี ี่ ้อยู่ด ้วยกัน แต่สาํ หร ับคุณ
ถ ้าคุณเสียโอกาสเช่นนี ไปคุ ้ ณอาจพบว่ามันยากทีจะ ่
ได ้พบกันอีกในอนาคตนอกจากนี ยั ้ งมี อนาคตสําหร ับ
คุณถ ้าคุณไปเรียนสามปี ฉันจะคิดถึงคุณมากอย่างไรก็
ตามการแยกจากกันเป็ นเรืองยาก”หลิ่ นซีกล่าวขณะ
สังเกตการแสดงออกของ ฉู่ เซิงเห็นได ้ช ัดว่าคําพูดของ
หลินซีในครงนี ้ั ไม่
้ ได ้สร ้างความรําคาญให ้กับ ฉู่ เซิง
แม้ว่าเขาจะเป็ นคนใจร ้อนเล็กน้อย แต่เขาก็ยงั คงฟัง
อย่างเงียบ ๆ

หลังจากฟังคําพูดของหลินซีความตึงเครียดของ ฉู่
เซิงก็ผ่อนคลายลงเขาจับมือหลินซีแล ้วพูดว่า "ฉันจะ
ไม่ไปฉันจะอยูก ่
่ บั เสียวซี สําหร ับการฝึ กอบรมใน
่
ต่างประเทศฉันได ้ถามเกียวกั ่ แล
บเรืองนี ้ ้ว ตราบใดที่
ฉันทํางานหนักฉันก็จะยังมีโอกาสหลังจากทํางานไป
ได ้ไม่กปีี่ ”

พูดอย่างนั้น แต่ทก
ุ คนก็รู ้ดีวา่ โอกาสดังกล่าวยาก
แค่ไหนและทุกคนต่างก็รบี ไปร ับ ฉู่ เซิงในทางกลับกัน
่ มภ
ใครจะเลือกคุณสําหร ับคนทีไม่ ี ม
ู ห
ิ ลังอย่าง ฉู่ เซิง

ท ้องฟ้ ายามคํ่าคืนทีไร
่ ้แสงดาวมืดลงเล็กน้อยดวง
่
จันทร ์ทีคดเคี ้ ญเสียความรุง่ เรืองในอดีตและค่อยๆ
ยวสู
หายไปหลังก ้อนเมฆทําให ้คํ่าคืนนี น่้ าหดหู่ขนเล็
ึ ้ กน้อย

หลินซีปฏิเสธการคลอดของ ฉู่ เซิงและเดินออกจาก

ประตูโรงพยาบาลเพียงลําพัง ในไม่ช ้าก็มเี สียงฝี เท ้าอยู่
ข ้างหลังหลินซีคด ่ าลังไล่ตามเขาและ
ิ ว่าเป็ น ฉู่ เซิงทีกํ
่
เมือเขามองย ้อนกลับไปก็คอื Qi Xiao

่ ดถึง Qi Xiao ทังสองไม่

เมือพู ้ ได ้เจอกันมาหลายวัน
่ นซีเห็นเขาเขาก็ทําหน้ายิม้ แต่ Qi Xiao
แล ้ว เมือหลิ
 ่ งจัง: "Sister Lin เราจะคุยกัน
พูดด ้วยใบหน้าทีจริ
ไหม"

้
ทังสองเดิ ่ ดสลัวด ้วยกันแสงและ
นไปบนทางเท ้าทีมื
่
เงาทีฉายอยู บ
่ น Qi สีหน้าของเซียวดูมด ื มนเล็กน้อยใน
ร่างกายของเขาและหลินซีก็ถามอย่างไม่แน่ ใจ“ มีอะไร

ผิดปกติกบั ฉันหรือเปล่า?” “ ฉันอยากจะถามว่า

คุณได ้สร ้างความสัมพันธ ์กับจือเซิงแล ้วหรือยัง”

หลินซีหน้าแดงและตํ่าต ้อยเมือถู
่ กถาม ทันใดนั้นฉี
่
เสียวซิ นก็ตกลงไปในเหวและรอยยิมเบี ้ ยวปรากฏบน
้
ใบหน้าของเขา: "สายไปแล ้วหรือ"

่ ทํ
สิงนี ้ าให ้หลินซีตอบยากเธอไม่รู ้สึกถึงQi Xiao
เลย Qi Xiao ถามอีกครง: ้ั " ฉู่ เซิงบอกว่าครอบคร ัว
ของคุณกําลังมองหาลูกเขยอยู่ใช่หรือไม่? "

" ใช่ครอบคร ัวของฉันหวังว่าคนรุน

่ ต่อไปของฉันจะ
สามารถสืบทอดทักษะการทําอาหารของตระกูล Lin
ได ้ทักษะการทําอาหารจําเป็ นต ้องได ้ร ับการถ่ายทอด
ี่ ง.
ต่อไป "Lin Xi ได ้พูดคุย ไม่กคร ้ั

่
เมือได ้ยินคําตอบของหลินซีQi Xiao ก็รู ้ว่าเขา
ออกไปข ้างนอกจริงๆ ครงหนึ ้ั ่ งเขาเคยพยายามใช ้
้ ยงของครอบคร ัว แต่ปของเขาดุ
นํ าเสี ู่ ดา่ ว่าเลือดสาด
บอกว่าถ ้าเขากล ้าเป็ นลูกเขยเขาจะถูกไล่ออกจากบ ้าน
Qi Xiao เข ้าใจว่าเขาเองก็มภ ี าระกับอนาคตของ
ครอบคร ัวเช่นกันเขาไม่กล ้าทีจะละทิ ่ ้
งครอบคร ัวจริงๆ
่
เขาทําเพือหลิ นซีไม่ได ้

จนถึงวันนี ้ Qi Xiao ยอมแพจ้ ริงๆเขามองไปที่

่ ของหลินซีjiao และพูดด ้วยเสียงตํ่า
ใบหน้าทีดี
่
"น้องสาว Lin เรายังเป็ นเพือนกั
นได ้ไหมในอนาคต"

"แน่ นอน" แม้วา่ การติดต่อกับ Qi Xiao จะไม่ได ้

นานมาแล ้วหลินซียงั คงประทับใจ Qi Xiao ผูร้ า่ เริงและ
อ่อนโยน
 ่ นยันแล ้วฉี เสียวก็
หลังจากได ้ร ับคําตอบทียื ่ ถอน
หายใจออกมาอย่างโล่งอก

Qi Xiao ส่งหลินซีไปทีช่ นล่

้ั างเมือเห็
่ นว่าหลินซี
้
กําลังจะขึนไปช ้ั
นบน Qi Xiao ก็หยุดอยูต ่ รงหน้าหลิน
ซีและขอร ้องเล็กน้อย "Sister Lin ให ้ฉันกอดหน่ อยได ้
ไหม"

่
หลินซีมองไปทีดวงตาที ่ ้าของเขาและรู ้สึกไม่
เศร
สบายใจเล็กน้อยเขายังคงทําร ้ายเด็กชายหลินซียม ิ้
ก ้าวไปข ้างหน้าและกอดเขาเบา ๆ ไม่ใช่เหมือนความ
ผูกพันทีร่ ักใคร่ของคนร ัก แต่ความเมตตาระหว่าง
่
เพือนผ่ อนคลาย Qi Xiao หลับตาลงรู ้สึกถึงอ ้อมกอด
่
ทีอบอุ ่ ในขณะนั้นเขาคาดหวังว่าเวลาจะหยุดใน
น
้
ขณะนี มากแค่ ไหน

่
จนกระทังหลิ ้
นซีเดินขึนไปช ้ั
นบนความอบอุ น
่ ยังคง
มีอยู่และ Qi Xiao ก็จากไปด ้วยความอบอุน
่ เพียง
เล็กน้อย
 ใต ้โคมไฟพ่อหลินตบลูกคิดคํานวณกําไรของร ้าน
ของหวานเป็ นเวลาหนึ่ งเดือน เมือเห็ ่ นการกลับมาของ
หลินซีก็ไม่สามารถปกปิ ดนํ าเสี ้ ยงทีตื
่ นเต
่ ้นได ้และเขา
่
กล่าวว่า "เสียวซี ดูสธิ รุ กิจของคุณไปได ้ดีในเดือนนี ้
ฉันคํานวณแล ้วตอนนี รายได ้ ้จากการขายของหวาน
และรายได ้จากการขาย อาหารเช ้าทังสองอย่ ้ างมัน
้
เรียบไม่ต ้องบอกว่าผูอ้ าวุโสทังสองของคุ ณหมดหวัง
จริงๆ! "

่ ได
หลินซีจาํ เรืองนี ้ ้ดีพวกเขาทังสามแทบไม่
้ ได ้
พักผ่อนเลยพวกเขาแช่อยู่ในร ้านทุกวันเป็ นเวลาหนึ่ ง
เดือน แต่หลินซีสามารถพักผ่อนได ้หนึ่ งวันต่อสัปดาห ์
ไม่ใช่วา่ หลินซีรน
ุ แรงเธอปล่อยให ้ผู ้อาวุโสผลัดกัน
พักผ่อน แต่สด ุ ท ้ายคนเหล่านั้นก็ไม่มคี วามสุข

่
"เสียวซี คุณต ้องทํางานหนักมิฉะนั้นคุณจะไม่
สามารถทําพีน้่ องของคุณในเดือนหน้า"

"คุณอยู่ในสายตาของเงินเป็ นของโจวลอก?! เสียว ่

ซี I ' เหนื่ อยมากแล ้วและคุณยังต ้องการให ้เธอเป็ น
กําลังใจคุณจะเหนื่ อยแทบตาย” มุขตลกของคุณพ่อ
หลินทําให ้นึ กถึงคําพูดของคุณปู่ หลินพ่อ Lin ก็มี
ความสุขอยู่พก ั หนึ่ งโดยธรรมชาติแล ้วเขาไม่เต็มใจที่
จะทําให ้ลูกสาวของเขาเหนื่ อยจริงๆ , เขาปิ ดปากเงียบ
ๆ

คุณปู่ หลินหันหน้ามาและพูดกับหลินซีวา่ "สบายดี

่ ักษาสภาพทีเป็
ทีจะร ่ นอยู่คณ ุ ไม่สามารถหาเงินได ้อย่า
เป็ นเหมือนพ่อของคุณเขาอยู่ในสายตาของเงินทีมอง ่
ที่ Manager Qiu ครงที ้ั แล
่ ้วฉันขอให ้ทุกคนทํางาน
ล่วงเวลาและคนชราสองสามคนทํางานล่วงเวลาทุกวัน
่
เพือไปทํ ้
างานตอนนี หลายคนล ้มป่ วยในคราวเดียวและ
ผลกําไรทีได ่ ้ร ับก็ไม่คุ ้มกับการสูญเสียตอนนี ไม่้ มี หนึ่ ง
ทํางานและเขายังไม่รู ้ว่าจะปิ ดคอกอย่างไร” เมือ ่

พูดถึงคุณปู่ หลินAngry เพราะกลัวว่าจะทําให ้พ่อ

ของเขาโกรธพ่อ Lin ก็ปลอบใจอย่างรวดเร็ว:“ ตราบ
่ นไม่มายุ่งกับคุณอะไรคือ คุณทําอะไรมากมาย?
ใดทีมั
"
 เมือฉั่ นพูดแบบนี คุ้ ณปู่ หลินก็โกรธมากขึนและจ
้ ้อง
มาทีฉั ่ นแล ้วพูดว่า "ทําไมไม่มายุ่งกับฉันคนพวกนั้น
จากไปแล ้วชีวต ิ ก็เหลือ แต่พวกเราไม่ใช่คนแบ่งภาระ"
เขาพูดทุกวันในช่วงสองสามวันทีผ่ ่ านมาฉันเหนื่ อย
เกินไปและฉันไม่รู ้ว่าจะสามารถรองร ับมันได ้อีกสอง
สามวันหรือไม่โชคดีทไม่ ี่ มผ ่ อน
ี ูโ้ ดยสารมากเท่าเมือก่
้ั
ไม่งนเขา จะต ้องลาป่ วย

เห็นว่าเขากําลังจะเกษียณ แต่วน ั เวลาผ่านไปไฟก็

ดับคุณปู่ ลินเหมือนพลุวน ้ งจะลุ
ั นี เพิ ่ กเป็ นไฟ หลินซี
เตรียมชาสมุนไพรล ้างไฟให ้คุณปู่ หลิน แต่ก็ไม่มผี ล
มากนัก

ในความเป็ นจริงเช่นเดียวกับคุณปู่ หลินคุณ

่
สามารถสมัครเพือเกษี ยณอายุกอ ่ นกําหนดได ้ แต่ถ ้า
่
คุณต ้องการจากไปจริงๆคุณปู่ หลินจะไม่กงั วลเกียวกั บ
่
พีใหญ่ ถ ้าเขาจากไปภาระบนบ่าของพีใหญ่ ่ จะหนักกว่า
่ นิ งนั่นฉันเดาว่าพีใหญ่
และ แล ้วเอาหวูห ่ จะไปชน
กําแพง
 หลินซีเข ้าใจความหมายของชายชราและเมือพู ่ ดถึง
้
ร ้านนี เขาก็ ่
ลงั เลทีจะมาที ร่ ้านนี แม้
้ วา่ จะไม่ใช่ของเขา
แต่เขาก็ไม่มค ี วามรู ้สึกใด ๆ หลังจากทํางานในร ้านมา
นานหลายสิบปี

่ กลายเป็
เรืองนี ้ ้
นปมปมหลินซีเกลียกล่ อมไม่ให ้คุณปู่
หลินขยับดังนั้นเขาจึงต ้องปล่อยเขาไป ในช่วงเวลานี ้
เธอจะกลับมาก่อนเวลาเพือช่ ่ วยงานบ ้านและให ้คุณปู่
หลินกลับมากินอาหารสําเร็จรูป

่ ้ว่าหลินซีกาํ ลังคลายความกดดันตัวเองและเลิก
เมือรู
งานเร็วทุกวัน ฉู่ เซิงแอบหัวเราะเบา ๆ เขาจะมาทีบ ่ ้าน
่
ของ Lin เพือทานอาหารเย็ นทุกครงที้ั มี
่ เวลาตอนนี ทุ
้ ก
คนในโรงพยาบาลรู ้แล ้วว่า ฉู่ เซิงมีแฟนสาวสวยคน
สําคัญ ก็คอื แฟนสาวนั้นดีกบั ฉู่ เซิงมาก มีคนมาหา
้
เขา แต่ตอนนี พวกเขายอมแพ ห้ มดแล ้ว

่ นว่าภาคการศึกษากําลังจะสินสุ
เมือเห็ ้ ดลงอาชีพ
้ ดลง หลังจากทีหลิ
การฝึ กงานของ ฉู่ เซิงกําลังจะสินสุ ่ น
ซีพบเขาได ้ทําขนมพิเศษจํานวนมากให ้ฉู่ เซิงนํ าไป
 ่ วมงานที่
โรงพยาบาลและมอบให ้กับอาจารย ์และเพือนร่
สอนให ้เขาแสดงความขอบคุณ

เนื่ องจากมีผู ้คนจํานวนมากการจัดเตรียมจึงมี

ขนาดใหญ่เป็ นพิเศษกล่องของขวัญแต่ละกล่องมีขนม
่ งหมดเป็
6 ชนิ ดซึงทั ้ นเค ้กสไตล ์ตะวันตกรูปลักษณ์ที่
ละเอียดอ่อนและเหมาะสมของหลินซี

เนื่ องจากจํานวนเงินทีมากเกิ
่ นไป ฉู่ เซิงไม่สามารถ
ร ับได ้ดังนั้นหลินซีจงึ มาพร ้อมกับเขาเป็ นพิเศษเพือส่
่ ง

ทันใดนั้นห ้องทํางานของดร. เพ่ยก็แทบจะกลายเป็ น

ร ้านขายขนม เดิมทีคด ิ ว่ามันเป็ นของขวัญชินเล็้ กๆ
่
หมอเป่ ยไม่ได ้พูดอะไร แต่เมือเขาเปิ ดมันหมอเป่ ยก็รู ้ว่า
้ ถก
ขนมเหล่านี ไม่ ่ ้เงินอย่างน้อย
ู เขาประเมินว่าฉู่ เซิงใช
มากกว่า 100 หยวนในครงนี ้ั แม้
้ วา่ มันจะ คือหลินซีทํา
เอง แต่ต ้นทุนไม่ต่าํ หมอเพ่ยรู ้สึกอับอายมาก

แน่ นอนว่าเงินนั้นไม่ได ้เปล่าประโยชน์การกระทําที่

่ หนึ่ ง แต่
สนิ ทสนมของ ฉู่ เซิงได ้ร ับช ัยชนะเหนื อคนกลุม
เดิมเขาทําได ้ค่อนข ้างดีในระหว่างการฝึ กงานตอนนี ้
มันเป็ นกลุม ่ ดได ้ดีสาํ หร ับเขา
่ คนทีพู

หลินซีปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนอย่างเป็ นทางการ ผู ้
่
อาวุโสตบฉู่ เซิงทีไหล่ ลดเสียงลงและล ้อเขา: "เจ ้าโชคดี
มากเจ ้าดูแลผู ้คนได ้ดีรบี หน่ อยได ้ไหม" เขากระพริบ
่ ่ เซิงอย่างไม่ปรานี หลังจากทีเขาพู
ตาทีฉู ่ ดจบ

้ งดังแค่ไหนและแน่ นอนว่า
ฉู่ เซิงรู ้ดีวา่ แฟนคนนี โด่
เขาต ้องดูมน ่ ดถึงครึงปี
ั มันยากจริงๆทีจะคิ ่ ก่อนเรียนจบ

่
ในช่วงวันหยุดฤดูหนาวนี ้ ฉู่ เซิงยังไม่มแี ผนทีจะ
่ ่บ ้านชิงซานก่อนอืนเขาต
กลับไปทีหมู ่ ้องเตรียม
่
วิทยานิ พนธ ์และอย่างทีสองเขาต ้องการหาบ ้าน การไป
หาครอบคร ัว Lin ไม่ใช่ปัญหาเสมอไปแม้ว่าคุณจะเป็ น
ลูกเขยแบบ door-to-door คุณก็ต ้องแก ้ปัญหาเรือง ่
่ ่อาศัยทีอยู
ทีอยู ่ ่อาศัยของครอบคร ัว Lin ก็ไม่คอ ่ ยดีนัก
 ่
เมือเขาเปิ ดเผยความหมายของเขากับปู่ หลินและ
้
พ่อหลินผู ้เฒ่าทังสองได ้ั ยวนั่นคือ
้ร ้องขอเพียงครงเดี
พวกเขาไม่ควรอยูห ่ ่างจากตระกูลหลินมากเกินไป

่
ด ้วยการสนับสนุ นของผูอ้ าวุโส ฉู่ เซิงเริมมองหา
้ ้านทังหมดเป็
บ ้าน เพียงแค่วา่ ในเวลานี บ ้ นของ
สาธารณะและไม่สามารถซือบ ้ ้านได ้ ทีอยู
่ ่อาศัยของทุก
่
คนเป็ นเรืองยากและการเช่ าบ ้านก็ยากเช่นกัน

่
โดยปกติแล ้วหลินซีไม่รู ้เรืองเหล่ ้ อเห็
านี เมื ่ นว่า
่ ดหลิน
ตรุษจีนกําลังจะมาถึงร ้านค ้าก็ย่งุ มาก ในท ้ายทีสุ
่ั
ซีก็ย่งุ มากและหาคนงานชวคราวมาช่ วยทํางาน
บางอย่าง

แต่ในขณะนี ผู้ ้จัดการ Qiu ไม่พบว่าคุณปู่ หลินมี

ความสุขอีกแล ้ว เขาขอให ้คุณปู่ หลินสอนหวูห ่ นิ ง

คุณปู่ หลินเข ้าใจความหมายของผู ้จัดการ Qiu

โดยบอกว่าเขากําลังสอนเขาไม่ใช่แค่ต ้องการร ับหวู่
่
หนิ งเป็ นเด็กฝึ กงานและเมือเขาเกษี
ยณเขาก็จะมีผู ้สืบ
ทอด ผู ้จัดการร ้านชิวยังเข ้าใจดีวา่ ชายชราจะ
่ งเวลาใครจะทําของ
เกษียณอายุในอีกไม่เกิน 1 ปี เมือถึ
่
ในร ้านต ้องอาศัยพีใหญ่ คนเดียวคงยุ่งแน่ ๆ

ความคิดของผูจ้ ด ่ ดี
ั การ Qiu เป็ นสิงที ่ และคุณปู่
้ าตามสูตรที่
หลินก็ไม่ได ้โง่ของว่างหลัก ๆ ในร ้านวันนี ทํ
ิ ้ ้ จริงๆแล ้วเขาต ้องการขุดสูตรจากมือและ
หลินซีทงไว
ความฝันของเขาเอง

ตอนที่ 119 ไม่มป

ี ระโยชน์

้
นอกจากนี เขาไม่ ชอบหวูห ้ ได ้เลวร ้าย
่ นิ ง เด็กคนนี ไม่
และไม่มเี จตนา แต่ฝีมือไม่ดจี ริง ๆ และขาดจิต
วิญญาณในการทํางานหนักไปหน่ อย

งานไม่เป็ นไปด ้วยดีคณุ ปู่ หลินจําข ้อเสนอของหยาง

้ั
จินเทาได ้อีกครงและเขาพู ่ ที
ดถึงเรืองนี ้ โต๊
่ ะอาหารคํ่าใน
วันนั้น การเปิ ดร ้านอาหารนั้นยากกว่าการเปิ ดร ้านของ
้
หวานมาก พืนฐานที ่ ดคือร ้านค ้าและประการทีสอง
สุ ่
่ ยงของคุณเอง เมือพู
คุณต ้องสร ้างชือเสี ่ ดถึงร ้านค ้า
 ้
ดวงตาของ ฉู่ เซิงก็สว่างขึนเขาแนะนํ าว่า "คุณปู่ หลิน
่
ฉันได ้ร ับการสอบถามเกียวกั ้ ่ คือสิงที
บบ ้านในวันนี นี ่ ่
่ นสามารถได ้ร ับมอบหมายให ้ไป
ฉันคิดเมือฉั
โรงพยาบาลในปี หน้ามากทีสุ ่ ดคือ A หอพักกลุม ่ ถ ้า
คุณต ้องการรอห ้องแต่งงานคุณต ้องรอในสายเมือเร็ ่ วๆ
้ นกําลังสอบถามว่าใครมีห ้องส่วนตัวทีสามารถโอน
นี ฉั ่
่ นถามคิวของฉั
ได ้เมือฉั ้ นให ้คุณปู่ ไปดู "

่ ก็
" โอเค ไม่ต ้องกังวลเรืองนี ้ โชคดีเช่นกัน” ปู่ หลิน
ปลอบโยนเขา ด ้วยการสนับสนุ นของคุณปู่ หลินฉู่ เซิง
่
ดูเหมือนจะได ้ร ับคําสังของจั
กรพรรดิและคราวนี เขา้
กําลังจะหาบ ้านในอนาคตของเขา

หลังจากร ับประทานอาหารคํ่า ฉู่ เซิงกลับมาทีหอพั

่ ก
พร ้อมกับของหวานถุงใหญ่เปิ ดประตูและ ฉู่ เซิงก็รู ้สึก
่
ถึงบรรยากาศทีหดหู ่ เขามองไปรอบ ๆ ยกเว ้นว่าเตียง
่
ของ จางจือเหยานั ้นยุ่งเล็กน้อยคนอืน
่ ๆ ก็ดเู คร่งขรึม
 ฉู่ เซิงแสร ้งทําเป็ นไม่รู ้วางกระเป๋ าหนัก ๆ ไว ้บนโต๊ะ
แล ้วพูดว่า "ไม่กลับไปเหรอธารนํ าน้ ้ อยทําอะไรกินแล ้ว
ให ้เจ ้าเอาไปกินข ้างทาง" เมือ ่

พูดถึงอาหารเว่ย ฮงจุนจะเป็ นกําลังใจให ้มากทีสุ ่ ด

่ หลิ
เสมอ สิงที ่ นซีเตรียมไว ้สําหร ับทุกคนคืออาหารที่
เก็บร ักษาง่ายและส่วนหนึ่ งก็เหมาะสําหร ับแต่ละคน
นอกจาก เว่ยหงจุนและ Qi Xiao แล ้วเพือนร่ ่ วมห ้อง
อีกสองคนก็มส ี ว่ นร่วมด ้วยและบรรยากาศก็ผ่อนคลาย
ลงอย่างมาก เว่ยหงจุนแทบอดใจรอไม่ไหวทีจะแกะห่่ อ
้
และลิมรสชาร ์ซูกรอบ

่ นท่าทางทีดู
เมือเห็ ่ ละโมบของเขา ฉู่ เซิงก็เตือนเขา
่
ด ้วยท่าทางรําคาญ“ เสียวซี ่ ามากถ ้ากินเสร็จแล ้ว
เพิงทํ
อย่ามาถามฉันเลย”

“ นั่นอะไรน่ ะมีอะไรในกล่องของคุณไม่มากเหรอ?
สินค ้าคงคลัง "เว่ยหงจุนรู ้ว่า ฉู่ เซิงจะอยูท ี่ ้านของ Lin
่ บ
ในช่วงปี ใหม่ของหวานเหล่านั้นจะไม่ถก ู นํ ากลับไปที่
บ ้านของ Lin อย่างแน่ นอนนั่นจะไม่เป็ นการต่อรองกับ
เขา

"ความงดงามของความคิด" ฉู่ เซิงรู ้ว่าเขากําลังคิด

้
เช่นนี และปฏิ
เสธเขาก่อน

่
เพือนร่ วมห ้องเคมีสองคนรู ้สึกอายเล็กน้อย ฉู่ เซิงนํ า
้ั
ของมาแบ่งปันเป็ นครงคราวพวกเขาก็ จมุ่ ลงไปและพวก
เขาต ้องพาพวกเขาไปด ้วยในครงนี ้ั แก
้ ้มของพวกเขา
้
ไม่ได ้หนามากพวกเขาทังหมดบอกว่ าพวกเขาจะให ้
ให ้กับ Chu หลังปี ใหม่ Sheng นํ าของขวัญมาให ้ ฉู่
้ อได
เซิงยิมเมื ่ ้ยินและเขาไม่สนใจมัน

่ ดถึงของขวัญ ฉู่ เซิงก็จาํ ได ้และพูดกับ เว่

แต่เมือพู
ยหงจุนว่า "เอากะหลํ่าปลีดองมาให ้ฉัน"

"จําไว ้ว่าคุณเคยพูดหลายครงไม่ ้ั ต ้องกังวลฉันเขียน

้ั ดท ้ายตอนนั้น ฉันบอกครอบคร ัวของฉัน
ถึงบ ้านครงสุ
และทําสําเนาพิเศษให ้ซิสเตอร ์หลินในครงนี ้ั ้ "ด ้วย
ความมั่นใจของเว่ยหงจุนฉู่ เซิงรู ้สึกโล่งใจหลินซีชอบ
กินซาลาเปากะหลํ่าปลีดองทีนี่ ่ ไม่มข
ี ายดังนั้นพวกเขา
จึงสามารถนับได ้เฉพาะ เว่ยหงจุนเท่านั้น

การใช ้ประโยชน์จากความไม่เตรียมพร ้อมของ ฉู่

่ อออกไปเพือร
เซิงเว่ยหงจุนยืนมื ่ ับกล่องขนมของ ฉู่ เซิง
เปิ ดออกและมีอก ี หลายกล่อง แต่เขาไม่สภ ้
ุ าพเขาเอือม
มือหยิบสองสามชินยิ ้ มให
้ ้ ฉู่ เซิงและ ยัดมันลงใน
แพ็คเกจของเขาเอง

ถ ้าเคยเป็ นเช่นนั้น ฉู่ เซิงจะต ้องขอคืนวันนี เขา้

อารมณ์ดแี ละไม่สนใจนักชิมคนนี ้ เพือนร่ ่ วมห ้องใน
หอพักเดียวกันพบว่าอารมณ์ของ ฉู่ เซิงดีขนมากเมื ึ้ ่
อ
้
เร็ว ๆ นี เขาไม่ ่
ได ้มีใบหน้าทีตรงอี กต่อไปและคนของ
เขาก็ใจดีมากขึนด ้ ้วย เหตุการณ์ททํ ี่ าให ้ จางจือเหยา
่
บาดเจ็บครงสุ ้ั ดท ้ายดูเหมือนจะถูกลืมไปแล ้ว

ในตอนนี ้ จางจือเหยากลั
่ ี่
บมา ทันทีทเขาเข ้ามาใน
ห ้องทุกคนในห ้องก็หยุดพูดและทุกคนก็รู ้สึกเศร ้าหมอง
ในตัวเขา
 ้
เว่ยหงจุนดึงแขนเสือของ ฉู่ เซิงและพูดว่า "ฉู่ เซิง
้
คุณต ้องการเอานํ าไปด ้วยกันหรือไม่ถ ้าคุณไม่ไปห ้อง
้ ้อนจะถูกปิ ด"
แช่นําร

"ฉันจะไปด ้วย" Qi Xiao ลุกขึนและ้ ออกไปพร ้อม

้
กับกาต ้มนํ าของตั
วเอง ฉู่ เซิงและ เว่ยหงจุนเดินตาม
่
เขาไป เพือนร่ วมห ้องอีกสองคนถูกทิงไว ้ ้ในหอพักพวก
เขามองหน้ากันแล ้วไปเก็บกระเป๋ า

หลังจากเดินออกจากหอพัก เว่ยหงจุนบอก ฉู่ เซิงว่า

่
เขาควรอยู่ห่างจาก จางจือเหยาเมื ่ ว ๆ นี การลงโทษ
อเร็ ้
่
ของโรงเรียน จางจือเหยาได ้ร ับการปล่อยตัวแล ้วตาม
ข ้อมูลที่ Qi Xiao ให ้ไว ้มีแนวโน้มมากทีสุ่ ดทีจะถู
่ ก
กักขังเพือ ่ การคุมประพฤติปัญหาคือการลงโทษนี ไม่ ้
สามารถกําจัดได ้ต ้องเขียนไว ้ในไฟล ์

่ ไม่
ฉู่ เซิงไม่ได ้ใส่ใจเรืองนี ้ มอ ่
ี ะไรเกียวข ้องกับเขา
่
จางจือเหยากํ ่
าลังมองหาบางสิงบางอย่ างและ ฉู่ เซิง
ไม่ได ้กลัวเขา น่ าเสียดายที่ ฉู่ เซิงต ้องเจอปัญหาใหญ่
ในภายหลังเพราะการกํากับดูแลนี ้
 ่
จางจือเหยาถู
กเรียกไปคุยและการลงโทษได ้ลง
่
มาแล ้วต่อไปเขาต ้องขอโทษหวังเสียวหลิ ่
งคิดเกียวกับ
่ เขาจะโกรธ
เรืองนี ้ ่ ก
เห็นได ้ช ัดว่าเขาเป็ นคนทีถู
หลอกลวงและเขาซึงเป็่ นเหยือต ่ ้องขอโทษหวังเสียวห ่
ลิง

่
เมือเขาเงยหน้ ้
าขึนเขาก็ เห็นว่าฉี เซียวและเว่ยหงจุน
มีกระเป๋ าอยูท ี่ วเตียงและเมือเขามองไปที
่ หั ่ ่ อนร่
เพื ่ วม
้
ห ้องทังสองก็ มส ่
ี าํ เนาด ้วย จางจือเหยาถามผู ้คน
่
เกียวกั ่ ปรากฎว่
บเรืองนี ้ า ฉู่ เซิงเตรียมไว ้ให ้ทุกคนทําไม
คุณถึงไม่มส ี ว่ นแบ่งของตัวเองแม้แต่เพือนร่ ่ วมห ้องสอง
คนทีไม่ ่ ได ้อยู่ในแผนกเดียวกันก็มพ ี วกเขานี่ เป็ นการ
ขับไล่ตวั เองหรือไม่? จางจือหยาตะคอกอย่ ่ างเย็นชา
ไม่ใช่เพือการใช่ ้จ่ายเงินของเขาอย่างแน่ นอนและไม่ใช่
้
ทังหมดที ่
แฟนสาวเตรี ยมไว ้ให ้เขาและขอให ้เขาทําเพือ ่
ประโยชน์

่ กวัี่ นทีผ่
เมือไม่ ่ านมา ฉู่ เซิงได ้ให ้ขนมกับทุกคนใน
ห ้องทํางานของ Doctor Pei ซึงทุ ่ กคนกําลังกระจาย
อยู่ในโรงพยาบาลนั่นไม่เป็ นการประจบประแจงเหรอ?
ศาสตราจารย ์จางยังกล่าวชืนชม ่ ฉู่ เซิงถึงความฉลาด
และความสามารถในการจัดการกับความสัมพันธ ์
่
ระหว่างบุคคลมันเป็ นเรืองตลก ่
ด ้วยใบหน้าทีตายแล ้ว
้ นถ ้าแฟนของเขาไม่จด
ตลอดทังวั ั การกับเขาสําหร ับ
เขาอารมณ์ไม่ดข ี อง ฉู่ เซิงจะน่ ารําคาญทุกที่

้ อคิ
ฉันรู ้สึกหดหู่มากขึนเมื ่ ดถึง จางจือเหยาที
่ ่ ่ เขา
นี
กําลังมองหาแฟนเขาสร ้างปัญหาให ้ตัวเองมากแค่ไหน
ฉู่ เซิงนี่ เป็ นเพียงตัวช่วยทีดี
่ เมือมองไปที
่ ่ คเกจของ ฉู่
แพ็
เซิงใน กล่องของหวานดวงตาของ จางจือเหยาอาจลุ ่ ก
เป็ นไฟ

่ ดก็ถงึ วันหยุด จางจือเหยาเป็

ในทีสุ ่ ่
นคนแรกทีจาก
ไปตามด ้วย Qi Xiao และ เว่ยหงจุนฉู่ เซิงก็เก็บของ
และไปหาครอบคร ัว Lin เขาก็ออกไป เพือหาบ ่ ้านใน
ตอนกลางวันกลับบ ้านไปทําอาหารตอนบ่ายดู
เหมือนว่าเขาจะเข ้าและออกจากบ ้านของ Lin ในฐานะ
ลูกเขยในอนาคต
 ้ ณหลีได
เขาไม่รู ้ว่าตอนนี คุ ่ ้พบโรงเรียนของเขาแล ้ว
้ ดร. เป่ ยคุยกับฉู่ เซิงมิสเตอร ์หลีก็
. ตังแต่ ่ ย่งุ อยู่กบั การ
่
จัดการเรืองของตั วเองฉันไม่พบเวลาทีจะคุ่ ยกับฉู่ เซิง
สักพักคิดถึงวันหยุดเด็กคนนี น่้ าจะว่าง แต่เขา ไม่
่
คาดคิดมาก่อนว่า ฉู่ เซิงได ้ไปทีตระกู ล Lin แล ้วเมือ ่
เขาพบโรงเรียน

หลังจากพบครอบคร ัว Lin ใบหน้าของ Lao Li ก็

่ ต
ไม่น่าดู เป็ นเรืองที ่ ้องรีบไปอาศัยบ ้านใครก่อนจะ
แต่งงาน เมือ ่ ฉู่ เซิงเห็น Lao Li ใบหน้าของเขาดูไม่ด ี

้
ทังสองพบสถานที ่
และวางแผนที ่ ยกันดีๆ ฉู่ เซิง
จะคุ
ยังคงดูเย็นชาและเฉยเมยเหลาลีไม่ ่ ได ้โกรธและพูดกับ
ฉู่ เซิงว่า "คุณหนู มาหาคุณปู่ ถ ้าคุณไม่มท ี่
ี ไปฉั นเป็ น
ห่วงคุณได ้ไหมคุณยังไม่ได ้แต่งงานและคุณก็วงไปที ิ่ ่
่
คนอืนการอยู ่บ ้านไม่ดส ี าํ หร ับเด็กผูห้ ญิงมาเก็บข ้าว
ของและย ้ายไปทีโรงแรมที่ ่ นอาศัยอยู่กน
ฉั ั เถอะถ ้าเรา
้
อยู่ใกล ้กว่านี เราจะได ้คุยกันดีๆ”
 ้
ฉู่ เซิงยิมเยาะ“ ่ ้ เพียงแค่บอกฉันว่า
อย่ากังวลเรืองนี
คุณมีอะไร "

่
เมือมองไปที ่ ฉู่ เซิงผูด้ อร
ื ้ นเหลาลี
้ั รู่ ้สึกว่าเด็กคนนี ้
เหมือนตัวเองจริงๆเขาถอนหายใจและพูดว่า" หมอเป่ ย
บอกคุณครงสุ ้ั ดท ้ายหลังจากนั้นคุณจะจบการศึกษาใน
่ ่ ง ปี ถ ้าคุณจะไปเรียนต่อต่างประเทศตอนนี ้
อีกครึงหนึ
คุณจะต ้องเตรียมการบางอย่างไม่ต ้องกังวลฉันจะจัดให ้
คุณ”

้ั ้ ฉู่ เซิงไม่ได ้ปฏิเสธเขาโดยตรง แต่ถามแทน:

ครงนี
"พ่อ, มีบางอย่างทีฉั ่ นคิดไม่ออกพ่อไม่ต ้องการฉัน
ทําไมคุณถึงจําฉันได ้มากไม่วา่ หลีจิ ่ นจะเป็ นยังไงเขาก็
เป็ นลูกชายของคุณไม่มใี ครอยากได ้ลูกชาย แต่เป็ น
หลานชายของ. ""

นี่ มันเรืองไร
่ ้สาระอะไรกันคุณเป็ นลูกของเลบานอน
ของเราแน่ นอนเหรินเจียกุ ๋ ้ยซองของคุณพ่อ "เมือพู
่ ด
ถึงลูกชายคนโตทีน่่ าผิดหวังคนนี ้ Li Leng Heng
ทันทีทคํ ี่ าพูดเดิม ๆ ︰" พ่อของคุณฉันได ้กลายเป็ น
ลูกชายไปแล ้ว กฎหมายของครอบคร ัวของคนอืนและ ่
ลูกสองคนของเขาตามนามสกุลของหญิงสาวพวกเขา
ไม่ใช่ลก ่
ู ของตระกูลหลีของเรา ่ ดถึงเรืองนี
"เมือพู ่ ลาวลี
้ ่
ก็โกรธ

้
เสียงเยาะเย ้ยปรากฏขึนบนใบหน้ าของ ฉู่ เซิงและ
พูดว่า "ถ ้าอย่างนั้นคุณก็ไม่รู ้ว่าฉันจะเป็ นลูกเขยแบบ
door-to-door ด ้วย"

"อะไรกันคุณล ้อเล่นทําไมคุณถึงทําเช่นนั้น เด็กที่

ยอดเยียมต่ ้องการเป็ นลูกเขยแบบ door-to-door
่
หรือเงือนไขกลุ ม ้
่ ของผูห้ ญิงขึนอยู ่กบั คุณเลือกทําไม
คุณคิดผิดเอง? "Old Li ตกใจและโกรธขึนเล็ ้ กน้อย
ครอบคร ัวให ้ซุปทีน่่ ายินดีกบั เขาและทํางานได ้ดีใน
ฐานะลูกเขย

"นี่ ไม่ใช่เรืองตลกฉั
่ นเห็นด ้วยดังนั้นจึงเป็ นไปไม่ได ้
่ นจะติดตามคุณ"
ทีฉั
 ่ นความคงอยู่ของ ฉู่ เซิงเขาข่มความโกรธ
เหลาลีเห็
และแทบจะไม่สงบจิตใจเขากล่าวว่า "ฉู่ เซิงคุณไม่
สามารถเล่นตลกกับอนาคตของตัวเองได ้คุณรู ้ว่า
โอกาสทีหาได่ ้ยากในการไปต่างประเทศเพือศึ ่ กษาต่อ
่
คือ โอกาสทีหายากในประเทศตอนนี ้ วา่ จะเปิ ดกว ้าง
แม้
ขึน้ แต่เทคโนโลยีทางการแพทย ์ในประเทศก็ยงั ล ้าหลัง
กว่าต่างประเทศหากคุณสามารถเรียนรู ้เพิมเติ ่ มได ้ก็จะ
เป็ นประโยชน์มากสําหร ับอนาคตของคุณอย่าปฏิเสธ
ฉันรีบร ้อนฉันจะแสดง คุณมีอะไรบางอย่าง "ลาวลีหยิ ่ บ
กองวัสดุออกจากกระเป๋ าของเขาเป็ นภาษาอังกฤษ
้
ทังหมดเขาส่ งวัสดุให ้ ฉู่ เซิงและพูดว่า" คุณเอากลับไป
ดูสแิ ม้ว่าคุณจะไม่ได ้ติดตามฉันก็ตาม สิงที ่ ดี่ สาํ หร ับ
คุณในการเขียนกระดาษเป็ นเรืองที ่ ดี่ ”

้ั ้ Li เตรียมพร ้อมเสมอเขารู ้ว่า ฉู่ เซิงเป็ นคนดือ้

ครงนี
้ั
รนและทํ างานร่วมกับเขาได ้ช ้าเท่านั้นเขาไม่เชือเขาไม่
่
สามารถสร ้างความประทับใจให ้กับ ฉู่ เซิงได ้ .
หลานชายทียอดเยี ่ ่
ยมเช่ ้
นนี เขาต ้องพาเขาไป สําหร ับ
่ กเขยประตูหห
ว่าทีลู ่ งสองทํ
ึ เึ มือทั ้ าลายความสัมพันธ ์
คําพูดเหล่านั้นจะยังนับได ้ไหม!
 ในตอนเย็นหลังจากทีครอบคร ่ ัว Lin ทานอาหาร
เย็นหลินซีและ ฉู่ เซิงก็น่ ังด ้วยกัน ฉู่ เซิงบอกหลินซี
่
เกียวกั บการเผชิญหน้ากับ Lao Li ในวันนี และยั ้ งแสดง
ข ้อมูลให ้หลินซีLin Xi ไม่เข ้าใจคําศัพท ์ทางการแพทย ์
เหล่านั้น แต่เธอก็รู ้ด ้วยว่าสิงเหล่
่ ้ นวัสดุลาสมั
านี เป็ ํ ้ ยใน
ต่างประเทศ เธอถาม ฉู่ เซิง"คุณเฉยเมยหรือเปล่ามัน
่
เป็ นโอกาสทีหาได ่
้ยากทีจะออกไปข ้างนอก"

่
ฉู่ เซิงดูอารมณ์เสียและพูดว่า "เสียวซี ต ้องการให ้
่
ฉันไปหรือไม่ถ ้าฉันไป เสียวซี ฉันจะไป จะถูกลักพาตัว
่
ไปเว ้นแต่ เสียวซี จะไปกับฉัน? "

่
หลินซีจ ้องทีเขาและพู ดว่า" ฉันจะลักพาตัวใครได ้
่
บ ้างฉันจะพูดเรืองไร ้สาระ "Chu Cheng ถูกใส่ร ้าย
แล ้วใครจะไปรู ้

้ ้เวลาไม่นานในทีสุ
หัวข ้อนี ใช ่ ดปู่ หลินและ คุณพ่อ
หลินก็อยู่ทนีี่ ่ ทังคู
้ ห ่
่ ลินซีไม่ต ้องการกังวลเกียวกั บผู ้
้
อาวุโสทังสอง แต่เธอไม่คดิ ว่า Li Lao จะยอมแพ ้ง่ายๆ
 แน่ นอนว่าสองวันต่อมาหลินซีได ้เห็น Lao Li ใน
ร ้านของหวาน เหลาลียิ่ มและพู
้ ดว่า "ฉันได ้ยินมาว่า
ของหวานของคุณอร่อยฉันเลยมาทีนี ่ ่ เพือซื
่ อของ"
้

ตอนที่ 120: เหนื่ อย

นี่ เป็ นสิงที
่ สวยงาม
่ แต่หลินซีก็รู ้ด ้วยว่าจุดประสงค ์ของ
้
เขาไม่ใช่การซือขนมอย่ างแน่ นอนหลินซียงั คงพูด
อย่างสุภาพ "ถ ้าอย่างนั้นคุณจะเลือกอะไรก็ได ้" Lao
้
Li ซือมาสองสามชิ ้
นแล ้วพูดว่า "สาวไปหาทีคุ ่ ยกัน
เถอะ"

่
พีชายคนที ่
สองได ้ยินดังนั้นก็วางงานของเขาด ้วย
ใบหน้าทีดู่ เหลาหลีอย่
่ างระแวดระวังเขาถามหลินซีวา่
้ นใครเขากําลังทําอะไร"
"คนนี เป็

่
หลินซีตบมือของผูอ้ าวุโสคนทีสองและพู ดว่า "ไม่
เป็ นไรฉันจะออกไปกับเขาสักพักคุณควรมองไปที่ ของ
ในร ้านก่อนชี ้ "
 ในสายตาทีสงสั ่ ยของพีชายคนที
่ ่
สองหลิ นซีเดิน
ตาม Lao Li ออกไป จุดประสงค ์ของ Lao Li นั้นง่าย
มากเขาขอให ้หลินซีทํางานอุดมการณ์ของ ฉู่ เซิงอีก
้ั
ครงและให ้ ฉู่ เซิงไปเรียนต่อทีต่ ่ างประเทศ เมือมองไปที
่ ่
วัสดุที่ Lao Li นํ าออกมาหลินซีต ้องยอมร ับว่า Lao Li
ได ้ให ้ความสําคัญกับ ฉู่ เซิงจริงๆโรงเรียนเหล่านั้นเป็ น
มหาวิทยาลัยชนหนึ ้ั ่ งหาก ฉู่ เซิงสามารถไปทีนั ่ ่ นเพือ
่
ศึกษาต่อได ้ก็จะเป็ นประโยชน์ สูอ ่ นาคตของเขา Lao
Li จัดเตรียมเกือบทุกอย่างเกียวกั ่ ้ั หลิ
บ ฉู่ เซิงครงนี ้ นซี
ถูกล่อลวง

่ จะคุ
เพือที ่ ยกับ ฉู่ เซิงเกียวกั
่ ่ หลิ
บเรืองนี ้ นซีจงึ กลับ
้
บ ้านก่อนเวลาโดยตังใจพ่ อ Lin และคุณปู่ หลินยังไม่
กลับมา ฉู่ เซิงดีใจมากทีเห็่ นหลินซีกลับมาก่อนเวลา
โดยปกติจะมีผูอ้ าวุโสและทังสองต้ ้องการอยู่ใกล ้ ๆ ไม่มี
ใครสนใจวันนี ช่้ างเป็ นโอกาสทีดี ่

ฉู่ เซิงกอดหลินซีจบู เธออย่างดุเดือดและพูดว่า

้ นกลับมาเร็วมากคุณคิดถึงฉันไหม"
"วันนี ฉั
 ี ใบหน้าของเขาและพูดว่า "คุณตอนนี ้
หลินซีบบ
ใบหน้าของเขาหนาขึนเรื ้ อย
่ ๆ " ฉู่ เซิงไม่ ไม่สนใจเรือง
่
้
นี เขาหยิ ึ้
บหลินซีขนมาและเดินไปทีห ่ ้องของหลินซีLin
Xi รีบผลักเขาเธอกลับมาเพราะมีธรุ ะไม่ใช่ไปกับเขา

่ นซีไม่ได ้บิด ฉู่ เซิงเขากอดเขาไว ้ใน

น่ าเสียดายทีหลิ
อ ้อมแขนและจูบเขาสักพักยังไม่ทน ั ทีมื่ อของ ฉู่ เซิงจะ
้
พยายามแหย่เข ้าไปในเสือผ้าของหลิ นซีอย่างผิดปกติ
ิ้
หลินซีก็ดนออกจากเขา แขนด ้วยความอับอาย ฉู่ เซิง
ไม่กล ้าทะเลาะกับเธออีกต่อไปตอนนี เขาเห็ ้ นแค่วา่ เขา
่
กินไม่ได ้และเป็ นคนทีทนทุ ่
กข ์ทรมาน เมือลมหายใจ
้
ของทังสองคนคงที ่ นซีได ้พูดคุยกับเขาเกียวกั
หลิ ่ ่
บเรือง
ร ้ายแรง

หลังจากที่ ฉู่ เซิงฟังเรืองราวของหลิ

่ นซีอย่างเงียบ ๆ
้
เสน่ ห ์ก่อนหน้านี ของทั ้
งสองก็ หายไป ฉู่ เซิงลดศีรษะลง
หลินซีมองไม่เห็นการแสดงออกของเขา แต่ออร่าอัน
่
ทรงพลังทีเขาเปล่ งออกมาบอกหลินซีวา่ เขาโกรธขึน้
 หลินซีน่ ังถัดจาก ฉู่ เซิงจับแขนของเขาและเกลีย้
กล่อมเขาอย่างอดทน: "เขามาหาฉันก่อนหน้านี และ ้
ฉันไม่ได ้สัญญาว่าจะช ักชวนคุณ แต่ครงนี ้ั ฉั
้ นเห็นวัสดุ
่
ทีเขานํ ามา Li มันยากจริงๆ สําหร ับฉันทีจะช ่ ักชวน
้
คุณโอกาสเช่นนี หายากจริ ้
งๆพวกเขาทังหมดเป็ น
มหาวิทยาลัยทีมี ่ ชอเสี
ื่ ยงคุณสามารถไปสองสามปี และ
คุณสามารถกลับมาได ้หลังจากทีคุ ่ ณเรียนจบ "

่ นกลับมา เสียวซี
" เมือฉั ่ จะกลับมา คุณจะรอฉัน
้
ไหม? "ฉู่ เซิงเงยหน้าขึนและจ ่ นซี
้องไปทีหลิ

่ ้
"แน่ นอน"หลินซีตอบเขาโดยไม่ได ้คิดเรืองนี

้ ยวปรากฏขึ
รอยยิมเบี ้ ้
นบนใบหน้ าของ ฉู่ เซิงเขา
่
ส่ายหัวและพูดว่า "ฉันจําได ้ว่า เสียวซี สัญญากับฉัน
้
ก่อนหน้านี และจะเฝ้ าดูฉันเดินเข ้าประตูมหาวิทยาลัย
่
แต่ เสียวซี พลาดนัดทําไมคุณถึงทําให ้ฉันเชือคุ่ ณอีก
้ั น จะสบายใจได ้ถ ้าฉันเห็นคุณทุกวันเพราะลํา
ครงฉั
ห ้วยลึกลับเกินไปถ ้าคุณจากไปฉันจะไม่สามารถพบ
คุณได ้เลย”
 หลินซีเห็นความวิตกกังวลและความเจ็บปวดใน
ดวงตาของ ฉู่ เซิงนี่ คือ ฉู่ เซิงเป็ นครงแรกที
้ั ่
เขาแสดง
ความเปราะบางต่อหน้าหลินซีLin Xi รู ้สึกเจ็บปวดเธอรู ้
ว่าบางทีหลังจากที่ ฉู่ เซิงจากไปทังสองจะแยกจากกั
้ น
้
จริงๆ แค่วา่ ตอนนี เธอพู ดอะไรไม่ออก เธอโอบไหล่ของ
ฉู่ เซิงพิงศีรษะของเธอบนไหล่ของเขาและพูดอย่างตํ่า ๆ
ว่า "ฉันขอโทษฉันกลับมาช ้าเกินไป"

"ถ ้าฉันไปฉันจะต ้องพาสตรีมไปด ้วยมิฉะนั้นจะไม่มี

อะไรเกิดขึน้ . อย่าพูดถึงมันเลย” นํ าเสี
้ ยงของ ฉู่ เซิง
หนักแน่ นมากหลินซีฟังคําพูดทีดู่ เป็ นเด็กของเขาและ
่
ไม่รู ้ว่าจะพูดอะไรไปชัวขณะเธอถอนหายใจเล็ กน้อย
หลับตาและสงสัยว่าเธอจะขยับ ฉู่ เซิงได ้อย่างไร

่ อหลินกลับมาเขาพบว่ามีอะไรแปลก ๆ
เมือพ่
ระหว่างลูกสาวของเขากับฉู่ เซิง มันไม่เหมือนการ
ทะเลาะกัน แต่บรรยากาศผิด โดยส่วนตัวพ่อหลินถาม
หลินซีหลินซีลงั เลไม่ได ้บอกพ่อหลินว่าครอบคร ัวของ
่
ฉู่ เซิงมาหาฉู่ เซิง แต่เพิงหาข ่
้ออ ้างเพือปรามาสเขา
 ่ อหลินจะถามอย่างระมัดระวังคุณปู่ หลินก็
ก่อนทีพ่
กลับมา

ชายชราดูเหนื่ อยล ้าและเขายังคงติดตามพีใหญ่

่
ื่
หลินซีตนตระหนกเมื ่ นมือของชายชราห่อด ้วยผ้า
อเห็
ก๊อซ

่ ณปู่ หลินจะพูดได ้พีชายก็

ก่อนทีคุ ่ เล่าให ้ฟังว่าวันนี ้
เกิดอะไรขึน้ มันเป็ นปัญหาของหวูห ่ นิ งปู่ หลินได ้ร ับ
ความเดือดร ้อนจากจือวี ่ ่ ตอนทีหวู
่ ห่ นิ งกําลังทําอาหาร
่
เธอเผลอเผาหม้อเธอกลัวทีจะเอาเศษผ้ าในมือไปดับ
ไฟ แต่เศษผ้าก็ไหม้เช่นกันคุณปู่ หลินเห็นมันและปิ ด
ฝาหม้อไว ้หวูห
่ นิ งก็ เขาจึงโยนเศษผ้าลงบนกองไฟใส่
มือของคุณปู่ หลิน แต่มอ ื ของคุณปู่ หลินก็ถก ู ไฟไหม้

หลินซีไปตรวจดูอาการบาดเจ็บของคุณปู่ หลินโชคดี
่ เวณนั้นมีขนาดเล็กเพียงแค่จด
ทีบริ ่ งมือของเขา
ุ ทีหลั
ชายชราไม่มป ่
ี ัญหาอืนใดนอกจากใบหน้ าของเขา
ไม่ได ้ดูดแี ละเขาอาจจะกลัวในวันนี ้ คุณปู่ หลินมองไปที่
ความกังวลของทุกคนยิมโบกมื ้ อและพูดว่า "ไม่เป็ นไร
ทํางานในคร ัวอาการบาดเจ็บเล็กน้อยเหล่านี เป็ ้ นสิงที
่ ่
่
หลีกเลียงไม่ ได ้ฉันแค่ต ้องพักสักครูเ่ ด็กผู ้หญิงคนนั้น
ยังเด็กอยู่หลังจากนั้น ฉันสามารถเบียงเบนความสนใจ
่
่
ของตัวเองเมือไปทํ างานอนิ จจา! ฉันดูหม้อทีกํ่ าลังไหม ้
อยู่จริงๆฉันไม่รู ้ว่าเธอกําลังคิดอะไรอยู่ "ในตอนท ้าย
คุณปู่ หลินยังคงบ่นเล็กน้อย

นั่นคือสิงที
่ ฉั่ นพูด แต่มน ั เจ็บมืออย่างไรก็ตามมันไม่
่ จะดู
สะดวก ฉู่ เซิงริเริมที ่ แลคุณปู่ หลินคุณปู่ หลินเริม่
วันหยุดปี ใหม่กอ ่ นกําหนด แต่เขา ไม่ได ้รอให ้เขา
พักผ่อนอย่างสบายใจในขณะนั้นนายชิวพาพ่อของหวู่
หนิ งและหวูห ่
่ นิ งไปเยียมคุณปู่ หลิน

หวูห่ นิ งดูหงุ ดหงิดและรําคาญพ่อวูแกล ้งตําหนิ ลก ู

สาวและขอโทษคุณปู่ หลิน ด ้วยท่าทางใจดีฉันไม่ใช่
่ และเป็ นผู ้ดูแลรุน
คุณปู่ ทีดี ่ น้องแทบจะไม่สามารถร ับมือ
กับคําพูดไม่กคํ ี่ าฉันเป็ นคุณปู่ ทัศนคติทดีี่ หวั ใจของหวู่
หนิ งผ่อนคลายลงอย่างมากเธอเห็น ฉู่ เซิงจ ้อง ฉู่ เซิง
มองไปนาน ๆ เวลาและในทีสุ ่ ดก็คด
ิ ได ้
 "คุณเป็ นแฟนคนนั้นใช่มยนี้ั ่ คือบ ้านของคุณอะไร
่ งเอิญ" หวูห
เป็ นเรืองบั ่ นิ งดูแปลกใจและสับสนปู่ หลิน
่ วมากจนเธอไม่สามารถแม้แต่จะ
และพ่ออู๋หญิงสาวทีกลั
้ นคนเดียวกับทีอยู
พูดกับเธอตอนนี เป็ ่ ต ่ รงหน้าฉัน
หรือไม่

ฉู่ เซิงก็คด ้ นกันเขาไม่ชอบการ

ิ ถึงผูห้ ญิงคนนี เช่
สัมผัสทีคุ ่ ้นเคยแบบนี ดวงตาของเขาเย็
้ นชาเล็กน้อยหวู่
่ ้ และต ้องการถามคําถาม
หนิ งยังไม่ได ้ตระหนักถึงเรืองนี
ต่อไปเมือหลิ่ นซีกลับมา Up.

่
เมือได ้พบกับคนรู ้จักทีแท ่ ้จริงหวูห
่ นิ งก็ผ่อนคลาย
อย่างสมบูรณ์กลับคืนสูธ ่ รรมชาติของเขาอย่าง
สมบูรณ์และดึงหลินซีไปพูดหลินซียงั คงรู ้สึกไม่พอใจ
กับอาการบาดเจ็บของคุณปู่ หลินและเธอก็แค่เบา ๆ ต่อ
Wu Ning หวูห ่ นิ งไม่รู ้ตัวและคุยกับหลินซีด ้วยตัวเอง

่
หลังจากดืมชาไปสามรอบแล ี่
้วมีคนไม่กคนที ่ งใจ
ตั ้
่ ดปกติแล ้ว
จะจากไปและคุณปู่ หลินสังเกตเห็นสิงผิ
พ่ออู๋มองลูกสาวใจร ้ายของเขาและไอแรง ๆ หวูห ่ นิ ง
้ั
ไม่ได ้สังเกตเห็นเป็ นครงแรกเมื ่ ออู๋กาํ ลังจะไอจน
อพ่
หมดปอดหวูห ่ นิ งก็เข ้าใจ เธอถือถ ้วยชาส่งให ้พ่ออู๋แล ้ว
พูดว่า "พ่อทําไมคุณไอไม่ดเี วลาดืมนํ ่ าคุ
้ ณอยากกิน
ยาไหม"

่
หลินซีมองไปทีใบหน้ ่ ดมนของพ่ออู๋และเธอก็
าทีมื
รู ้สึกสงสารพ่อ อู๋.. เหนื่ อย. เป็ นผู ้จัดการร ้าน Qiu ที่
ออกมาพูดคุยและอธิบายความตังใจของพวกเขา ้
ผู ้จัดการ Qiu และ Dad Wu หวังว่าคุณปู่ หลิน
สามารถร ับ Wu Ning เป็ นเด็กฝึ กงานและพาเธอไป
ด ้วยมิฉะนั้นในระดับของเธอวันหนึ่ งเขาจะทําลายป้ าย
ของ He Ban Zhai

้
คุณปู่ หลินพูดในใจว่าตอนนี เธอกํ าลังชนป้ าย He
Banzhai และเธอถูกลูกค ้าบ่นหลายครงและเป็ ้ั นคุณปู่
หลินทีช่ ่ วยฟื ้นฟูมนั ในระดับของเธอถ ้าคุณปู่ หลินอยู่
่ ่ เธอจะ ได ้ร ับเชิญซ ้าย
ทีนี
 ้ั
ไม่วา่ ผู ้จัดการ Qiu จะพูดอะไรคุณปู่ หลินก็ตงใจที ่
จะไม่ปล่อยวางและบรรยากาศก็คอ ่ นข ้างแข็งกระด ้าง
หลินซีคด ิ ไอเดียและถามหวูห ่ นิ งว่า“ คุณเป็ นเชฟมา
สองสามปี แล ้วคุณเรียนรู ้จากใครมาก่อน?”

หวูห
่ นิ งไม่รู ้เขาจึงตอบคําถามของหลินซีวา่ “ เป็ น
เวลามากกว่าสีปี่ แล ้ว ปี อาจารย ์ในร ้านได ้เรียนรู ้มัน "

" มาทําในสภาพทีดี ่ ทสุี่ ดของคุณทอดหัวไชเท ้าหัน ่

ฝอยและให ้คุณปู่ ดูภม
ู ห ิ ลังของคุณถ ้าคุณผ่านการ
่
ทดสอบมาคุยเรืองการร ับเด็กฝึ กงานเอาล่ะ "จานนี ้
่ งเองทีบ
เป็ นอาหารทีปรุ ่ ้านขันพื้ นฐานส่
้ ่
วนใหญ่เพือ
ทดสอบทักษะของมีด คุณปู่ หลินทําอาหาร
Huaiyang ดังนั้นเขาจึงชอบอาหารเหล่านี โดย ้
ธรรมชาติ

คุณพ่ออู๋ครุน
่ คิดเล็กน้อยและกล่าวว่า "คุณจะ
ตัดสินได ้อย่างไรว่าคุณจะผ่านการทดสอบได ้หรือไม่"
ิ ้ กน้อยด ้วยความดูถก
หลินซียมเล็ ่ ้องเล็ก ๆ ของพ่ออู๋
ู ทีท
 ้ น
ผู ้จัดการชิวเข ้าร่วมการสนทนาและพูดว่า "งันฉั
จะเป็ นผู ้พิพากษาเหรอ"

ิ้
หลินซียมและพู ดว่า "อย่าลําบากมากฉันจะ
เปรียบเทียบเธอกับเธอถ ้าเธอทําได ้ดีกว่าฉันก็ถอื ว่า
ผ่านไป "

่ ทุ
หลังจากพูดสิงนี ้ กคนก็มองไปทีหลิ
่ นซีหลานหลิน
้ อรู
ยิมเมื ่ ้ว่าหลานสาวต ้องการระบายความโกรธ

ผู ้จัดการ Qiu รู ้ว่าหลินซีสามารถทําของหวานได ้

และทักษะการทําอาหารของเขาดีกว่า Wu Ning
เล็กน้อยนอกจากนี ในช่ ้ ้ นซีย่งุ อยู่กบั ร ้าน
วงเวลานี หลิ
ของหวานคงจะดีถ ้าฝี มือของเขาทําได ้ ไม่ย่อยสลาย
ั การ Qiu ขยิบตาที่ Father Wu และ Father
ผูจ้ ด
Wu ก็พยักหน้า ในเวลานี ทั ้ กษะการทําอาหารของเชฟ
Qiu สําหร ับหลินซียงั คงอยู่กอ ่ นซีจะผ่านไป
่ นทีหลิ
 หลายคนเข ้ามาในคร ัว Wu Ning มาก่อนหลินซี
พูดอย่างไม่เห็นแก่ตวั : "เราไม่มเี วลา จํากัด คุณใช ้
เวลาของคุณอย่าตัดมือของคุณ"

"โอเค" Wu Ning คิดว่าหลินซีเป็ นจริงๆ ดียงั ดี

มากห่วงใย.

้
เธอหยิบหัวไชเท ้าสีขาวขึนมาแล ่ คุณปู่
้วค่อยๆหัน
หลินเล่นกับพวกเขามาเป็ นเวลานานและไม่ต ้องการดู
่
การเคลือนไหวที ่
เงอะงะของหวู ห
่ นิ งหลับตาและพักผ่อน
บนโซฟา

่
เมือหวู
ห ่
่ นิ งตัดเสร็จพีใหญ่ ่
ก็ทนไม่ได ้ทีจะมองตรงไป
้
หากเขาต ้องการเป็ นศิษย ์ของปู่ หลินในระดับนี เขาจะรอ
่ กดุวา่ ตายทุกวัน
ทีจะถู

่
เมือหวูห
่ นิ งวางมีดลงหลินซีก็เคลียร ์เขียงหยิบหัวไช
เท ้าและแสงของมีดก็กระพริบเมือฟั ่ งเพียงเสียงตัดผัก
เป็ นจังหวะหวูห ่ นิ งก็รู ้ว่าเขาอยู่ห่างจากหลินซีแค่ไหน
่
เมือหลิ ้
นซีเสร็จสินการตั ดความคมช ัดจะช ัดเจน หวู่
 ่
หนิ งหันหนาและบาง แต่หลินซีตด ่
ั เส ้นใยบาง ๆ ทีมี
ขนาดเท่ากัน อย่าทําอาหารจานนี ต่้ อไปหวูห
่ นิ งจะต ้อง
ฝึ กฝนเป็ นเวลานานหากเขาพูดถึงทักษะมีดเพียงอย่าง
เดียว

ในตอนนี คุ ้ ณปู่ หลินพูดว่า: "เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ถ ้า

คุณต ้องการเรียนรู ้การทําอาหารจริงๆคุณต ้องแสดง
ความลําบากสักหน่ อยตอนทีหลิ ่ นซีเรียนครงแรกเขา
้ั
ยืนอยูห ่ั
่ น้าเขียงสองสามชวโมงทุ กวัน . คิดว่าตัวเอง
รอดไหมถามเด็กฝึ กงานของฉันว่าต ้องหันมั ่ นฝรงและ
่ั
แตงกวากีลู่ กถึงจะถึงระดับทุกวันนี ถ ้ ้าคุณไม่ทํางาน
หนักก็ไม่มป ี่
ี ระโยชน์ทจะหาเจ ่ ทสุ
้านายทีดี ี่ ดคิดถึงคุณ
หลังจากอยู่ในคร ัว นานขนาดนี ฉั ้ นไม่เคยเห็นคุณฝึ ก
เลยตอนทีฉั ่ นทําอาหารฉันไม่ได ้ซ่อนมันจากคนอืนถ ่ ้า
คุณอยากเรียนรู ้จริงๆคุณสามารถขโมยของจากครูได ้
"
ตอนที่ 121 เยียม ่
หวูห ่ ดแบบนี รู้ ้สึกละอายใจพ่อของเธอคิดจะให ้
่ นิ งทีพู
่ ้ พ่ออู๋มองไป
อาจารย ์หลินร ับศิษย ์ แต่ยงั ไม่ได ้คิดเรืองนี
่ กดาบของหลินซีและรู ้ว่าลูกสาวของเขาเลว
ทีนั
ตรงไหนเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ดูเด็กกว่าลูกสาวของเขา
เองจากนั้นเมือเขามองไปที
่ ่ กสาวของเขาเขาก็ถอน
ลู
หายใจอย่างลับๆ

หลังจากทีมี ่ คนจากไปไม่กคนคุ
ี่ ณปู่ หลินก็ตบไหล่
หลินซีและพูดว่า "ด ้วยความพยายามเพียงเล็กน้อย
ของคุณเราสามารถเปิ ดร ้านอาหารได ้"หลินซีรู ้ว่าคุณ
่
ปู่ หลินกําลังชมเธอและเงือนไขในการเปิ ดร ้านอาหาร
ไม่ใช่ ยังมีอยู่

่ และ
หลินซีไม่ได ้จริงจังกับเรืองนี ้ ฉู่ เซิงก็ร ับฟังมัน
่
เพืออนาคตของพวกเขา ฉู่ เซิงไปหาบ ้านอย่าง
้
กระตือรือร ้นมากขึนและขี ่ กรยานไปรอบ ๆ เมือง
จั

เหลาลีที่ นี
่ ่ ยังคงรอให ้ ฉู่ เซิงตอบกลับเขาไม่เคย
คาดคิดว่า ฉู่ เซิงจะไม่ใช ้คําพูดของเขาและกําลังยุ่งอยู่
กับการหาบ ้านในฤดูหนาวนี หลิ ้ นซีย่งุ มากเมือเร็
่ ว ๆ นี ้
เห็นว่าใกล ้จะถึงวันตรุษจีนร ้านค ้าต ้องปิ ด 2-3 วันเป็ น
่
วันหยุดทีหายากและใคร ๆ ก็อยากหยุดพัก
 ่ กคักทีสุ
แต่ปีใหม่ยงั เป็ นช่วงเวลาทีคึ ่ ดสําหร ับทุกคน
ญาติ ๆ และเพือน ่ ๆ มาทักทายปี ใหม่และต ้องเลียง ้
อาหารกันบ ้างทักษะการทําอาหารบางอย่างยังไม่ดน ี ัก
้
และหวังว่าจะซืออาหารสํ าเร็จรูป ลูกค ้าเก่าให ้
คําแนะนํ าหลินซีและขอให ้ทําอาหารปรุงสุกนี่ คือสิงที ่ ่
หลินซีกาํ ลังคิดอยู่

หลินซีนึกถึงอาหารปรุงสุกยอดนิ ยมหลายรายการ
ในชีวต ้
ิ ก่อนหน้านี ของเขาและตั ้
งใจที ่
จะหลี ่
กเลียง
อาหารเย็นในร ้านอาหารทีมี ่ ชอเสี
ื่ ยงหลายแห่ง
หลังจากการคํานวณบางอย่างหลินซีก็วางแผนทีจะทํ ่ า
ผักตุ๋น

้ ตว ์
มีอาหารประเภทตุ๋นหลายชนิ ดไม่วา่ จะเป็ นเนื อสั
หรือมังสวิร ัติพวกเขาประหยัดและฟรีและสามารถเก็บ
ไว ้ได ้นาน

่
เมือหลิ ้
นซีต ้มนํ าดองหม้อแรกทั ้
งทางเดิ
นเต็มไปด ้วย
่
กลินหอมที น่่ าดึงดูด เพือนบ
่ ่ ้นเคยมาเคาะประตู
้านทีคุ
 ่
แล ้ว ถามว่าอาหารทีตระกู
ลหลินเตรียมไว ้ทําอะไรมัน
อร่อยมาก

ผลก็คอื ซือผั ้ กตุ๋นทุกหม้อทีทํ

่ าโดยหลินซีเมือพ่
่ อ
หลินมองไปทีชามหมั ่ ่
กครึงชามเขาก็ พูดอย่างมั่นใจว่า“
่ กสองหม้อในคืนนี และเราจะขายได
เราจะทําเพิมอี ้ ้หมด
ในวันพรุง่ นี ”้ ด ้วย

คําพูดทีดี ่ ของเขาอาหารทีหลิ่ นซีเตรียมไว ้จะพร ้อม

่
ให ้บริการจนถึง เทียงขายหมด. คุณปู่ หลินพักฟื ้นที่
บ ้านไม่กวัี่ นนี และเขาก็
้ ้
มาช่วยด ้วย นอกจากนี เขายั ง
ลาก ฉู่ เซิงเข ้ามาช่วยล ้างทุกอย่าง

หลังจากทํางานยุง่ อยู่สองสามวันหลินซีกลัวว่าชาย
ชราจะเหนื่ อยเขาจึงแอบบอก ฉู่ เซิงให ้พาชายชราไปที่
่
ชุมชนเมืออากาศดี และอย่าอยู่บ ้านตลอดเวลา

ดังนั้นเมือลาวลี
่ ่
มาหา ฉู่ เซิงเขาเห็น ฉู่ เซิงและคุณปู่
หลินคุยกันและหัวเราะบนม้านั่งในชุมชน นี่ เป็ นวิธก ี าร
ร ักษาทีปู่่ ทีดี
่ ของเขาไม่เคยมีความสุขมาก่อนและหัวใจ
ของ Li Lao ก็เต็มไปด ้วยความเปรียว ้

การมาถึงของเหลาลียั ่ งทําลายความเงียบสงบของ
ตระกูลหลินในตอนนี ปู่้ หลินได ้รู ้จักตัวตนของเหลาหลี่
และเข ้าใจเจตนาของอีกฝ่ ายด ้วย

คุณปู่ หลินพาเหลาลีกลั ่ บไปทีบ ่ ้านของหลินสีหน้า

ของฉู่ เซิงไม่ได ้กังวล แต่เขาก็ยงั อดทนต่อไป คุณปู่
หลินไม่รู ้สึกมีความสุขเด็กกําลังซ่อนสิงที่ ยิ
่ งใหญ่
่ จาก
ตัวเอง แต่คณ ุ ปู่ หลินไม่ได ้แสดงบนใบหน้าของเขา แต่
ค่อนข ้างสุภาพกับลาวลี่

้
บ่งบอกถึงความตังใจของเขา Lao Li กล่าวด ้วยสี
่ นคุณและ ฉู่ เซิง
หน้าจริงใจ: "ฉันรู ้สึกอิจฉาจริงๆทีเห็
้ อมากฉั
เข ้ากันได ้ดีเด็กคนนี ดื ้ นมองหาเขาหลายครง้ั
่ าฉันได ้พีชาย
และเขาก็ไม่เต็มใจทีจะจํ ่ ความแตกต่าง
ของอายุเราสองคนไม่ได ้ใหญ่โตขนาดนี ถ ้ ้าคุณอยาก
มาคุณก็เข ้าใจความพยายามของฉันด ้วย! "
 คุณปู่ หลินยังเป็ นคนทีได ่ ้เห็นลมและคลืนเขายิ
่ ้
มและ
พูดว่า" เวลา ฉู่ เซิงใช ้เวลาอยู่กบั ฉันมันไม่นาน แต่
่ ่ด ้วยกันมาหลายวันฉันรู ้ว่าเขาเป็ นเด็กดี
หลังจากทีอยู
ไม่ใช่คนเลือดเย็นอะไรทียิ ่ งใหญ่
่ พอ ๆ กับการร ับรู ้จูๆ่ ก็
้ั อยให ้เด็กคนนั้นคิดเกียวกั
กลับมาอีกครงปล่ ่ ่ ้
บเรืองนี
คุณ ต ้องเกรงใจเขา”

้
ชายชราทังสองทุ บตีหลังจาก Jifeng อยูน่ านก็ไม่มี
่ ด Lao Li ก็ถอนหายใจและ
ใครช ักชวนใครในท ้ายทีสุ
้ นจะไปเยียมบ
พูดว่า“ งันฉั ่ ้านของฉันในอีกสองวันวันนี ้
คือ ทันทีทนั ใด "

่
คุณปู่ หลินส่งคนไปทีประตู อย่างสุภาพและนํ าทาง
เขาไปฉู่ เซิงกล่าวว่า" คุณไปส่งมันออกไป "นี่ เป็ น
โอกาสที่ ฉู่ เซิงและ Lao Li จะได ้ไปด ้วยกัน ฉู่ เซิงตอบ
กลับ

่ นรูปลักษณ์ทเชื
เมือเห็ ี่ อฟั
่ งของหลานชายของเขา
Lao Li ก็รู ้สึกอึดอัดมากขึน้ ระหว่างทางเขาและ ฉู่ เซิง
่
พูดคุยกันเป็ นเวลานาน ฉู่ เซิงยังคงไม่เคลือนไหว เมือ่
เขาไปถึงประตูเหลาลีก็ ่ หยิบซองจดหมายออกมาและ
่
ยัดมันให ้ฉู่ เซิงและพู ดว่า "คุณอาศัยอยู่ในบ ้านของใคร
บางคนคุณไม่สามารถกินและดืมเพื ่ ออะไรคุ
่ ณสามารถ
เอาเงินไปเป็ นค่าครองชีพของคุณและมัน ตามใจฉัน
สักหน่ อย”

"ไม่ฉันได ้จ่ายค่าครองชีพเรียบร ้อยแล ้ว" หลังจาก

พูดอย่างนั้น ฉู่ เซิงก็ยด ั ซองกลับไปที่ Lao Li แล ้วหัน
กลับมาและจากไป สิงเหล่ ่ ้ าให ้เขาต ้องกังวลอยู่ที่
านี ทํ
่
ไหนก่อนทีเขาจะย ้ายเข ้ามาหลินซีได ้ให ้เงินกับเขาและ
ขอให ้เขาส่งมอบให ้คุณปู่ หลินเป็ นค่าครองชีพของเขา
เองหลินซีจะจัดการเรืองเล็ ่ กน้อยเหล่านี ให้ ้เขา

่ าซองจดหมายในมือส่ายหัวถอนหายใจ
เฒ่าหลีเขย่
และจากไป

่ นเช่นนี คื
เมือเป็ ้ นของตระกูลหลินจึงไม่สงบสุขนัก ฉู่
่ งหมดเมื
เซิงเล่าเรืองทั ้ ่
อได ้ยินว่าบิดาผู ้ให ้กําเนิ ดของ ฉู่
่ าเขาได ้ปู่ หลินก็กลืนทุกสิงที
เซิงไม่เต็มใจทีจะจํ ่ เขา
่
่
ต ้องการเพือเกลี ้
ยกล่ ่ ้สึกทุกข ์ใจ
อม ฉู่ เซิงพ่อ Lin ยิงรู
 ้
มากขึนและตบ ่ และพูดว่า: "นี่ จะเป็ น บ ้าน
ฉู่ เซิงทีไหล่
ของคุณในอนาคต "หันศีรษะและบอกหลินซี:" คุณจะ
ดีกว่าสําหร ับ ฉู่ เซิงในอนาคตและเขาจะโทษคนยากจน
"Lin Xi ต ้องตอบสนองและบีบ ฉู่ เซิงเป็ นการส่วนตัว
ผู ้ชายคนนั้นคือ ขายไม่ดอี ก ี แล ้ว

่
ฉู่ เซิงแอบภูมใิ จถ ้าเขามีหางเขาจะสามารถสันไหว
ได ้อย่างแน่ นอน

ในช่วงเวลาต่อมาธุรกิจในร ้านของหลินซีก็ดอี ย่าง

น่ าประหลาดใจไม่เพียง แต่ของหวานเท่านั้นทีขายดี
่
แต่โล - เหมยทุกชนิ ดก็ขายหมดทุกวัน ในเวลาเพียง
่ อนหลินซีและผูอ้ าวุโสหลายคนต่างก็ลดนํ าหนั
ครึงเดื ้ ก
พ่อหลินยุ่งอยูก ่
่ บั การช่วยหลินซีชาํ ระบัญชีและเมือเขา
ทําบัญชีเสร็จพ่อหลินก็ตกใจ กําไรครึงเดื่ อนนี หั
้ กล ้าง
กําไรสามเดือนไปแล ้ว

้
มีความสุขหลินซีเชิญผูอ้ าวุโสทังสองและ Liu Jing
่ ้านมันเป็ นรางวัลสําหร ับการทํางานหนัก
ไปกินข ้าวทีบ
ของทุกคนโดยวิธก ี ารที่
 พวกเขาแจกอังเปาและถื่ อซองจดหมายสีแดงหนา
่
พีชายคนที ่
สองภู มใิ จในตัวเขาฉันเก็บเงินได ้มาก
่ อที
พอทีจะซื ้ วส ี พ ี่
ี ชายคนที ่
สามและ Liu Jing มี
้
ความสุขมากขึนพวกเขาเป็ ่ องสองคนซึงเที
นพีน้ ่ ยบเท่า
กับการได ้ร ับเงินส่วนแบ่งสองเท่าเงินนี สามารถ ้ ทําให ้
ชีวต ิ ของครอบคร ัวดีขนอย่ ึ้ างมากฉันเห็นเงินกองโต
ด ้วยสายตาทีน่่ าอิจฉาพ่อของ Lin พูดติดตลกกับหลิน
่
ซี: "เสียวซี ถ ้าฉันไม่ทําในปี หน้าฉันจะไปหาคุณ ทีให ่ ้
ช่วยคิดว่ายังไง?” ซึงเที ่ ยบเท่ากับรายได ้ของเขามา
นานกว่าครึง่

ปี ก. มองเขาด ้วยสายตาอิจฉาปู่ หลินพูดอีกครง้ั

you“ จะไปทําไม? ฉันยินดีทจะเรีี่ ยนรู ้ในวันนี ว่้ าเงินที่
้ ณทําได ้นั่งตรงนั้นเป็ นนายรอร ับเงิน!
คุณมีอยู่ตอนนี คุ
"

่ นว่าคุณปู่ หลินกําลังจะพลิกบัญชีเก่า คุณพ่อ

เมือเห็
่ อสู ้กับชายชราหลินซีรบี จบรอบ:
หลินจึงไม่กล ้าทีจะต่
"คุณปู่ พ่อของฉันไม่ชว่ ยฉันชําระบัญชีเหรอเขายังมี
 ้ั พ่อ
เครดิต "หันกลับมาเขาพูดกับพ่อหลินอีกครง"
้
"ฉันจะซือของขวัญให ้คุณทีหลังและฉันจะไม่ปล่อยให ้
่ น
คุณทํางานโดยเปล่าประโยชน์" เมือฉั

ได ้ยินว่าลูกสาวของฉันยังไม่ลม ่ ดพ่อหลินก็มี
ื ในทีสุ
ความสุข หลังจากร ับประทานอาหารเย็นนี ครอบคร ้ ัว
Lin ก็เข ้าสูส
่ ถานะปี ใหม่อย่างเป็ นทางการ

หลังจากนอนหลับฝันดีหลินซีและ ฉู่ เซิงก็ออกไป

้
วันนี พวกเขาจะไปซื ้
อของปี ใหม่หลินซีมงี านอีกอย่าง
คือช่วย ฉู่ เซิงเตรียมของขวัญปี ใหม่

่
เมือหลิ ่ bp อยู่ที่
นซีและ ฉู่ เซิงกลับมา ฉู่ เซิงมีเครือง
เอวของเขา แต่ฉันรู ้สึกอิจฉาพ่อหลินมากหลินซีไม่
สามารถให ้ความช่วยเหลือซึงกั ่ นและกันได ้โดย
ธรรมชาติแล ้วเธอก็เตรียมสิงหนึ่ ่ งสําหร ับพ่อหลินด ้วย
ไม่มโี ทรศัพท ์มือถือไม่สะดวกจริงๆตอนนี ไม่ ้ มแี ล ้วซือ้
่ bp แล ้วจะติดต่อกลับก็ได ้
เครือง
 ขณะทีหลิ ่ นซีกาํ ลังยุ่งอยู่กบั การเตรียมอาหาร
สําหร ับตรุษจีนประตูห ้องก็ถก ่
ู เคาะ Lao Li มาทีประตู
พร ้อมกับของขวัญมากมายผูม้ าเยือนคือแขกและ Lao
Li ได ้ร ับเชิญเข ้ามา

ครงนี้ั เหลาลี
้ ่ ได ้เอ่ยถึงคําพูดของฉู่ เซิง แต่พูดด ้วย
ไม่
้
รอยยิมแทนว่ าเขากําลังจะเป็ นญาติกบั ตระกูลหลินเมือ ่
เห็นว่าปี ใหม่กาํ ลังจะมาถึงฉันอยากจะให ้ทุกคน อวย
พรปี ใหม่.

Lao Li ลดท่าทางลงและครอบคร ัว Lin ก็ใจดี

เช่นกัน ทุกคนทีโต๊ ่ ะอาหารเย็นอย่างสุภาพ หลังอาหาร
คํ่าคุณปู่ หลินเล่นหมากรุกกับเหลาลีและฉู ่ ่ เซิงก็มาด ้วย
ด ้วยวิธน ้
ี ี เหลาลี ่
และตระกู ่ ้นเคยกัน ในช่วง
ลหลินเริมคุ
ปลายปี ใหม่ความสัมพันธ ์ระหว่าง Lao Li และ ฉู่ เซิง
ผ่อนคลายลงอย่างมาก เหลาลีจากไปหลายปี ่ แล ้วและ
เขายังเป็ นศาสตราจารย ์อีกด ้วย วิสยั ทัศน์และความคิด
แตกต่างจากคนทัวไป ่ ่
ฉู่ เซิงกําลังเตรียมทีจะเขี ยน
วิทยานิ พนธ ์และ Lao Li สามารถช่วยเขาได ้มาก
 หลังปี ใหม่ทก ่
ุ คนเริมงานใหม่ เพราะขนมเปี ๊ ยะปี ใหม่
ขายดีมาก ทันทีทรี่ ้านของหวานเปิ ดขึนลู ้ กค ้าก็มาถาม
้ั
อีกครงและหลิ นซีก็ต ้องจัดหาให ้ต่อไป ปัจจุบน ั ร ้าน
ขายของหวานไม่คอ ่
่ ยดีนักร ้านของหวานทีออกแบบมา
้ งอาหารเช
แต่เดิมน่ าร ักน่ าซือทั ้ ้าและหมูต๋น
ุ มีลกู ค ้า
มากมายและสถานทีก็ ่ เล็กดูรกไปหน่ อยการหาร ้านก็
จวนเจียน .

โดยเฉพาะอย่างยิงคุ ่ ณปู่ หลินบ่นเกียวกั

่ บหวูห ่ นิ งอีก
้ั
ครงและคร ้ั ดท ้ายทีเขาสาบานว่
งสุ ่ าจะเรียนรู ้วิธก
ี าร
ทําอาหาร แต่ตอนนี ดู ้ เหมือนจะไม่ดเี ท่าเมือก่
่ อนและ
่
เขาไม่ได ้มุ่งเน้นไปทีการทํ างาน เหตุผลก็ง่ายมากเธอ
กําลังมีความร ัก

่ ณปู่ หลินอดไม่ได ้ที่

คุณภาพของงานของเธอน่ าทึงคุ
จะบอกเธอสักสองสามคําและเธอก็ไม่โกรธเพียงแค่
ร ับมือกับมันอย่างมีความสุข
 ฉู่ เซิงก็กงั วลเช่นกันเขาไปหาศาสตราจารย ์ Zhang
ก่อนวันหยุดจะหมดลง ศาสตราจารย ์ Zhang เป็ นคน
่
ท ้องถินและมี นักเรียนจํานวนมาก ฉู่ เซิงขอให ้เขาช่วย

ฉันถือของขวัญจํานวนหนึ่ งไปทีบ ่ ้านของ

ศาสตราจารย ์จางและบังเอิญได ้พบกับรองประธานจาง
รองคณบดีจางรู ้สึกยินดีเมือเห็ ่ น ฉู่ เซิงเมือเร็
่ ว ๆ นี ้
ความสัมพันธ ์ระหว่างเหลาลีและฉู ่ ่ เซิงผ่อนคลายลง
่
มากและเมือพวกเขาอารมณ์ ดพ
ี วกเขาก็ลากรอง
ประธานาธิบดีจางไปคุยด ้วย เมือมองไปที ่ ่
กระเป๋ าใบ
ใหญ่และใบเล็กที่ ฉู่ เซิงนํ ามาอาจารย ์ Zhang ก็มี
ความสุขตังแต่ ้ หจ ู รดหูผา้ ขนสัตว ์สีบานเย็นเป็ นของ
ตัวเองในแวบแรกสามารถใช ้วัสดุจาํ นวนมากในการทํา
้
เสือขนสั ตว ์ได ้ นอกจากนี ยั้ งมีขนมชนเยี ้ั ยมเธอ
่
มอบหมายให ้รองคณบดีจาง ฉู่ เซิงถูกแม่ทงไว ิ ้ ้ให ้กิน
ข ้าวกลางวัน

ขณะร ับประทานอาหาร ฉู่ เซิงและศาสตราจารย ์

่
Zhang ได ้สอบถามเกียวกั
บบ ้าน รองคณบดีจางคิดว่า
 ่
ฉู่ เซิงกังวลเกียวกั ่ ่อาศัยหลังจากเรียนจบ
บปัญหาทีอยู
เขาจึงตบหน้าอกและสัญญาว่า ฉู่ เซิงจะได ้หอพัก

่ ฉู่ เซิงอธิบายเหตุผลในการหาบ ้านทุกคนก็

เมือ
้ นเป็ นเรืองยากมากที
ขมวดคิวมั ่ ่ ดการเรืองนี
จะจั ่ ้

อย่างไรก็ตามรองคณบดี Zhang ร ับเรืองนี ่ และผู

้ ้
ติดต่อของเขาก็กว ้างขึนดั ้ งนั้นคุณสามารถถาม
่
เกียวกั ่ ได
บเรืองนี ้ ้ ศาสตราจารย ์ Zhang ก็เต็มใจทีจะ
่
ช่วยเหลือและ ฉู่ เซิงก็รู ้สึกโล่งใจในขณะนี ้

่ ้นของการเรียนและนี่ คือ
ในพริบตามันคือจุดเริมต
่
ภาคการศึกษาสุดท ้ายของพวกเขา เพือนที ่ ได ้เจอ
ไม่
มานานพูดไม่รู ้จบและบรรยากาศในหอพักก็ไม่คอ ่ ยมี
ชีวต
ิ ชีวา

้ั ้ เว่ยหงจุนนํ ากะหลํ่าปลีดองมาจํานวนมากนี่
ครงนี
่ ่ ฉู่ เซิงบอกเขาและมีเห็ดแห ้งจํานวนมากครงนี
คือสิงที ้ั ้
เขาไม่ได ้แบ่งให ้คนในหอพักเขาให ้ ฉู่ เซิงระดม
ความคิดและ กล่าวว่า: "พาทุกคนกลับไปหาน้องสาว
ของคุณและทําอาหารอร่อย ๆ ให ้ทุกคนแบ่งปัน" เมือ ่
้ กคนทีกํ
ได ้ยินเช่นนี ทุ ่ าลังทําความสะอาดบ ้านมองไปที่
่
ฉู่ เซิงด ้วยสายตาทีคาดหวั ่
ง ฉู่ เซิงรู ้สึกว่าผิวทีหนาของ
เขาเทียบได ้กับ Li Zhen

ตอนที่ 122 คือ อิจฉา

แค่คด ่
ิ ถึงเพือนเก่
าจดหมายของเพือนเก่ ่ าก็มาถึง ฉู่ เซิง
เปิ ดจดหมาย Li Zhen กลับไปบ ้านเกิดเพือเยี ่ ยมญาติ
่
้
ในปี นี เขาคาดหวั งว่าจะได ้พบ ฉู่ เซิงแต่เด็กคนนั้นไม่ได ้
กลับไป แต่เขาสอบถามว่า ฉู่ เซิงมีแฟนแล ้วและบอกว่า
่
เขาจะดู สําหร ับโอกาสทีจะกลั บมา

่
Li Zhen เป็ นเพือนเพี ้
ยงคนเดียวของ ฉู่ เซิงตังแต่
Li Zhen เข ้าร่วมกองทัพเขากลับมาน้อยมาก แต่เขา
่
ยังคงร ักษาการสือสาร

ขณะทีฉู ่ ่ เซิงกําลังอ่านจดหมายเพือนร่
่ วมห ้องคน
สุดท ้ายในหอพักก็กลับมาเช่นกัน ใบหน้าของ
่
จางจือเหยาไม่ ได ้มีความสุขในวันตรุษจีน แต่มอี ากาศ
่
ทีตกตํ ่า บรรยากาศในหอพักก็เงียบลงทันทีหลังจากที่
ทุกคนมองหน้ากันแล ้วพวกเขาก็ทํางานต่อไปในความ
่
เงียบ จางจือเหยาไม่ ได ้กล่าวสวัสดีทก
ุ คนและเขาเก็บ
ของด ้วยตัวเอง

ในขณะนี เสี้ ยงของ "Dididi" ทําลายความเงียบใน

่ bp ในกระเป๋ าของเขา
ห ้องและ ฉู่ เซิงก็หยิบเครือง
ออกมามันเป็ นข ้อความของหลินซีทส่ ี่ งถึงเขา ฉู่ เซิง
เหลือบมองข ้อความด ้านบนและอดไม่ได ้ทีจะยิ ่ ม้
อ่อนโยนทีมุ ่ มปากของเขา เขากําลังจะเอาเครือง ่ bp
้ อใหญ่คว ้ามันไว ้ก่อนแล ้ว
กลับเข ้าไปในกระเป๋ าเสือมื
่ bp มาไว ้ในมือของเขาเอง
หยิบเครือง

่ bp, เว่ยหงจุนพูดด ้วยความอิจฉา:

เล่นกับเครือง
"นี่ เป็ นของใหม่มน ้ นด ้วยความเต็มใจจริง
ั มีคา่ คุณซือมั
ๆ !" มันหายากที่ ฉู่ เซิงเจ ้าอารมณ์จนเขาไม่โกรธเขา
มองผ่านมันและพูดว่า "ใช่ของขวัญปี ใหม่จาก เสียว ่
ซี" ความภาคภูมใิ จในนํ าเสี ้ ยงคือทุกคนสามารถได ้ยิน
มัน
 "Tsk tsk" เว่ยหงจุนตบ "น้องสาว Lin เต็มใจ
จริงๆ" Qi Xiao ยังมาเห็นว่าเขาอยากได ้หนึ่ งอัน
ในช่วงตรุษจีนปี นี ้ แต่พ่อแม่ของเขาไม่เห็นด ้วยและ
่ อมั
ขอให ้เขาเก็บเงินเพือซื ้ นหลังเลิกงาน .

้
“ น้องหลินซือเองเหรอ?” ่
ฉี เสียวถามอย่ างไม่ได ้
้
ตังใจ

่ ายและตอนนี ้
"ไม่" ฉู่ เซิงรู ้ว่าหลินซีไม่เต็มใจทีจะจ่
เขากําลังจะซือบ ้ ้านและน้องสาวของเขาก็ไม่เต็มใจทีจะ่
ใช ้เงิน

เว่ยหงจุนยังคงส่งเสียงเอะอะอีกครง:“ ้ั ถ ้าอย่างนั้น
น้องสาว Lin ก็ดก ี บั คุณจริงๆ” หลังจากพูดจบเขาก็
ขยิบตาที่ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงก็หน ั หน้าหนี ไม่อยากเห็นท่าทางงี่
เง่าของเขา เด็กผู ้ชายต่างก็ชอบสิงใหม่ ่ ้
ๆ เหล่านี และ
่
เพือนร่ วมห ้องในหอพักเดียวกันก็มารวมตัวกันเพือดู ่ มี
่
เพียง จางจือเหยาเท่ านั้นทีมองไปที
่ ่ ฉู่ เซิงด ้วย
รูปลักษณ์ทมื ี่ ดมน
 ้ ประตู
ตอนนี ที ่ โรงเรียนเขาพบกับหวังเสียวหลิ ่ งและ
แฟนหนุ่ มของเธอชายคนนั้นกําลังถือกระเป๋ าให ้เธอวัง
่
เสียวหลิ งอยู่ข ้างๆชายคนนั้นอย่างสนิ ทสนมเมือทั ่ งสอง
้
พูดอะไรบางอย่างวังเสียวหลิ ่ ิ้
งก็ยมอย่ างคดเคียว ้ ฉากนี ้
่
กระตุ ้น จางจือเหยาอย่ ้
างลึกซึงและตอนนี ้
เขาถู ก ฉู่ เซิง
กระตุ ้นอีกครง้ั จางจือเหยาเพี
่ ยงรู ้สึกถึงความโกรธที่
ถูกระงับไว ้ในใจของเขาทีพร ่ งพรู
่ ั ออกมา เหตุผลเดียว
่
ทีบอกเขาว่ าเขาไม่สามารถหุนหันพลันแล่นได ้
ศาสตราจารย ์ Zhang เคยเตือนเขาครงสุ ้ั ดท ้ายและ
เขาจะถูกไล่ออกหากเขาก่อปัญหา เขาปิ ดตาของเขา
หันและออกไปทิงทุ ้ กคนพร ้อมกับเสียงกระแทกประตู

ในไม่ช ้า ฉู่ เซิงก็กาํ ลังมองหาบ ้าน รอง

ประธานาธิบดีจางพบ ฉู่ เซิงและแนะนํ าสถานการณ์สน ้ั
้
ๆ ฉู่ เซิงรู ้สึกกระปรีกระเปร่ าเล็กน้อยและไปหา
ครอบคร ัว Lin ในวันนั้นหลังจากพูดคุยกันแล ้ว ฉู่ เซิงก็
พาสมาชิกทุกคนในครอบคร ัว Lin ไปดูบ ้าน

นี่ คืออาคารสไตล ์ตะวันตกขนาดเล็กสองชนสไตล

้ั ์
้
สเปนผนังด ้านนอกสีขาวนํ านมปกคลุ มไปด ้วยเถาวัลย ์
 ่
สีเขียวมุขทีรองร ับด ้วยเสามีการตกแต่งรูปโค ้งมีการ
ประดับประดาประปรายตามกรอบหน้าต่างมากทีสุ ่ ด ที่
่
ยอดเยียมคื ้ สวนเล็ก ๆ เป็ นเพียงการที่
อบ ้านหลังนี มี
ต ้นไม้ในสวนร่วงโรยเล็กน้อยเนื่ องจากขาดการดูแล
หลินซีหลงร ักอยู่แล ้วเพียงแค่ได ้เห็นรูปลักษณ์ดวงตา
ของเขาเป็ นประกายและเขาดึง ฉู่ เซิงเข ้ามา ฉู่ เซิงก็ตด
ิ
้
เชือจากเธอเช่ นกันและเธอก็ถก ู ลากออกไปอย่าง
รวดเร็ว

่ นเดินเข ้าไปในห ้องมันว่างเปล่าและมีคราบ

เมือฉั
สกปรกมากมายบนผนัง ชนแรกส่ ้ั วนใหญ่เป็ น
ห ้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ห ้องนั่งเล่นเป็ นรูปสีเหลี ่ ยมจั่ ตรุ ัส
้
และพืนทรุ ดโทรม นอกจากห ้องนั่งเล่นแล ้วยังมี
ห ้องนอนและห ้องคร ัวอีกด ้วยมีบน ี่ ม
ั ไดไม้อยู่ทมุ
ห ้องนั่งเล่นซึงนํ
่ าไปสูช ้ั
่ นสอง ้ั
ชนบนเป็ นห ้องหลาย
่
ขนาดทีแตกต่ างกัน เมือเดิ่ นบนบันไดกระดานไม้ก็สง่
๊
เสียง "เอียด" และห ้องก็ดท ู รุดโทรมอย่างเห็นได ้ช ัด ปู่
หลินขมวดคิวราคาบ ้ ้านหลังนี ต ้ ้องไม่ถกู แน่ ๆ ถ ้าจะซือ้
ต ้องมีคา่ ซ่อมปู่ หลินประเมินว่าเงินรอบตัวคงไม่พอ
แน่ นอน
 พ่อหลินดูมค ้ ้านหลังนี ้
ี วามสุขมากถ ้าพวกเขาซือบ
พวกเขาจะแก ้ปัญหาในการเปิ ดร ้านและการใช ้ชีวต ิ ได ้
ดีแค่ไหน พวกเขาทังสี้ มองไปรอบ
่ ๆ และสอบถาม
่
เกียวกั บราคาหนึ่ งแสนหยวน ราคาทําให ้หลินซีถงึ กับ
่ าคัญคือไม่ต ้องต่อรอง
ตะลึงทีสํ

มาอย่างมีความสุขและเดินจากไป ตระกูลหลิน
สามารถนํ าออกไปได ้มากกว่า 20,000 หยวนเท่านั้น
ส่วนต่างนั้นมากเกินไป

่ าทางทีหายไปของหลิ
ฉู่ เซิงมองไปทีท่ ่ นซีรู ้สึก
่
หงุ ดหงิดเล็กน้อย เป็ นเรืองยากที ่ ยวซี
เสี ่ จะมีบางอย่างที่
เขาชอบ แต่ความแข็งแกร่งของเขาอ่อนแอเกินกว่าที่
่
จะช่วยให ้เสียวซี ตระหนักถึงความปรารถนา

หลินซีพบว่า ฉู่ เซิงอารมณ์ต่าและปลอบใจ

ํ ฉู่ เซิง:
"อย่าคิดมากและมองหามันอีกครงบ ้ั ้านหลังนี ไม่
้ เลว แต่
มันใหญ่เกินไปเราไม่สามารถซือบ ้ ้านได ้ด ้วยซํา้ พืนที้ ่
ขนาดใหญ่ "ฉู่ เซิงทีรู่ ้สึกสบายใจคิดเกียวกั
่ บการมอง
หาบ ้านอีกครง้ั

่
ยังไม่ได ้รอให ้เขาลงมือ. เหล่าลีมาที ่
ประตู เหลาลี่
่
ต ้องการคุยกับฉู่ เซิงเกียวกั บบ ้านหลังนั้น เหลาลี่
หมายความว่าเขายินดีทจะจ่ ี่ ายค่าบ ้านและมอบให ้กับฉู่
เซิง

่
ฉู่ เซิงรู ้สึกเวียนหัวเล็กน้อยทีพายหล่ นลงมาจาก
ท ้องฟ้ าเขาไม่มค ี วามสุขอย่างที่ Lao Li คิด แต่เขา
่
ถาม Lao Li อย่างระมัดระวัง: "คุณมีเงือนไขอะไรบ ้าง"

้
Lao Li ยิมและตบหน้ า ฉู่ เซิงเขาพูดบน ไหล่: "คุณ
ปู่ ไม่สามารถเฝ้ าดูคณ ุ ไปเป็ นลูกเขยของใครก็ได ้ใช่
ไหมคุณมีบ ้านแต่งงานในอนาคตหรือเป็ นการลงทุนก็
ไม่เป็ นไร"
ฉู่ เซิงดูไม่แยแสกําลังรอข ้อความถัดไปของ Lao Li
Lao Li รู ้ว่าเขาไม่สามารถหลอก ฉู่ เซิงได ้เขาจึงหยุด
่ั
ชวขณะและพู ้ ยงจริงจัง "หลังจากทีคุ
ดด ้วยนํ าเสี ่ ณ
เรียนจบคุณจะ ไปต่างประเทศเพือเรี ่ ยนต่อ”
 ่ ้ว่าไม่มอ
เมือรู ี ะไรดี ฉู่ เซิงไม่อยากฟังอะไรอีกแล ้วเขา
้
จึงลุกขึนถามไปกั นเถอะเสียงเย็น ๆ ของ Lao Li ดัง
้ ้างหลังเขา:“ ในฐานะผูช
ขึนข ้ ายคุณสามารถ อย่าให ้
คนทีคุ่ ณชอบบ ้านคุณรู ้สึกผิดหรือไม่คณ ุ ไม่ต ้องการ
ให ้หลินซีมช ี วี ต ่ เสมอไปตอนนี คุ
ิ ทีดี ้ ณไม่ต ้องการให ้
หลินซีมช ี วี ต ่ ฉันดูแลไม่ได ้ ดังนั้นฉันกําลังพูดถึง
ิ ทีดี
การดูแลครอบคร ัวคุณควรทํางานหนักในขณะทีคุ ่ ณ
ยังเด็กและสร ้างอนาคตให ้กับพวกคุณสองคน”

ฉู่ เซิงกัดฟันและถอยห่างออกไป แต่คาํ พูดเหล่านี ้

ยังคงอยู่ในหูของเขา . น่ ากลัวใน

อีกไม่กวัี่ นข ้างหน้าตระกูล Lin จะพูดคุยเกียวกั

่ บ
้ นครงคราว
บ ้านหลังนี เป็ ้ั ฉู่ เซิงรีบไปดูใบหน้าของหลิน
ซีสหี น้าของหลินซีสงบมากในไม่ช ้าข่าวชินใหม่ ้ ก็
มาถึงความสนใจของตระกูล Lin แรงขยับแล ้ว

Yang Jindao มาหาคุณปู่ หลินและเขาได ้ร ับรางวัล

่
สําหร ับหลินซีในงานแลกเปลียนอาหาร ี่ นซี
ทันทีทหลิ
 ้ นเต
ได ้ร ับข่าวเธอทังตื ่ ้นและประหม่าเธอไม่ได ้เข ้าร่วม
การแข่งขันดังกล่าว ตรงกันข ้ามกับความวิตกกังวล
ของเธอปู่ หลินสงบลงมากเขาร ับจดหมายเชิญและคิด
อย่างรอบคอบการแข่งขันดังกล่าวต ้องมีใครสักคนเล่น
่
ใครคือคนทีเหมาะสม?

ในไม่ช ้าข่าวก็ไปถึงหูของผู ้อาวุโสหลายคนและทีละ

่
คนพวกเขาก็โน้มตัวไปหาคุณปู่ หลินเพือแสดงความ
้
สุภาพหลินซีไม่ต ้องการร่วมสนุ กตอนนี เธอทุ ่มเทให ้กับ
งานเตรียมการ

ปกติแล ้วหลินซีจะปรุงอาหารแบบโฮมเมด แต่ถ ้า

เขาเข ้าร่วมการแข่งขันเขาจะต ้องมีทก ่ น
ั ษะทีเป็
้
เอกลักษณ์บางอย่างหลินซีขมวดคิวและคิ ดอย่างหนัก
ในขณะทีถื ่ อคําแนะนํ าเกม

่
บุคลากรทีวางมื อจากหลินซีในไม่ช ้าก็ออกมา -
่
คุณปู่ หลินต ้องการออกมาด ้วยตนเอง พีชายคนรองที ่
ทราบข่าวก็สง่ เสียงร ้องแปลก ๆ : "อ๊ะ! อาจารย ์แค่ไป
ทํางานคุณไม่ปล่อยเรา!"
 คุณปู่ หลินตะคอกอย่างเย็นชา: "คุณเป็ นคนทํางาน
ไม่ได ้, ถ ้าคุณไป , เจ ้าจะทําให ้ข ้าอับอาย, ซ ้อมให ้ดี
ก่อนออกไป” เมือเห็่ นว่าปู่ หลินมุ่งมั่นมากพีชายคนรอง
่
ก็ไม่มอ ่
ี ะไรทําแถมพีชายคนที ่
สามก็ ถอดใจเช่นกัน

ภายในไม่กวัี่ น He Banzhai ก็ได ้สถานทีสํ

่ าหร ับ
่ งแกร่งของคุณปู่ หลิน
การแข่งขันภายใต ้คําแนะนํ าทีแข็
่ งนี มอบให
สถานทีแห่ ้ ้กับ Senior Brother คราวนี ้
หลินซีและ Senior Brother กลายเป็ นคูแ่ ข่งกัน

่
พีชายยิ ้
มและโค ่ นซี: "ศิษย ์น้องเรามา
้งมือไปทีหลิ
่
เจอกันทีศาลกันเถอะ"หลินซีรบี ตอบและกล่าวว่า "ขอ

ความเมตตาพีชายด ่ ่
้วย" คุณปู่ หลินรู ้สึกขบขันเมือ
้
เห็นทังสองคน พวกเขาแปลก ๆ หลังจากเสียงหัวเราะ
คุณปู่ หลินบอกหลินซีด ้วยสีหน้าตรงไปตรงมา:“ การ
้
แข่งขันนี โดยพื ้
นฐานแล ่ างานในหน่ วยงาน
้วเชฟทีทํ
ของร ัฐ Yang Jindao แนะนํ าโควต ้าของคุณ
นอกจากนี ยั ้ งมีพ่อคร ัวเช่นคุณทีทํ ่ างานในหน่ วยงาน
ส่วนตัว เป็ นเพียงสองคนแม้วา่ ฉันจะยอมแพห้ น้าเก่านี ้
แต่ก็ไม่สามารถให ้คุณเข ้าร่วมการแข่งขันได ้คุณต ้อง
ทําตัวให ้ดีถ ้ามีอะไรผิดพลาดคุณจะเสียหน้าหยาง

จินเทา” หลินซีเข ้าใจและคุณปู่ หยางให ้มัน.. เธอ

้
สนับสนุ นแค่ไหน.หลินซีใส่ใจกับงานนี มากขึ ้
นแช่ อยู่
่ ยวทีดี
ในคร ัวทุกวัน สิงเดี ่ ก็คอื อาหารบนโต๊ะอาหารคํา่
ล่าสุดของตระกูลหลินนั้นเข ้มข ้นกว่ามากหลินซียงั
้
ได ้ร ับพรจากระบบระบบได ้จัดหาส่วนผสมทังหมดให ้
เธอและเธอสามารถแสดงความสามารถของเธอได ้
อย่างเต็มที่

่ งหน้
ไม่ใช่แค่พ่อหลินทีตั ้ ้
าตังตารอที ่
จะได ้กลับบ ้าน
่
เพือทานอาหารเย็ นทุกวันแม้แต่ฉู่ เซิงก็ยงั รู ้สึกกระอัก
กระอ่วนใจและเขาก็มากินข ้าวเย็นแทบทุกวันท ้องของ
เขากลม

“ เอาเบา ๆ นะเจ็บ”หลินซีขมวดคิวหั ้ นศีรษะและบ่น

กับ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงคลายความแข็งแกร่งของเขาและพูดว่า
"ถ ้าคุณไม่นวดแบบนี พรุ ้ ง่ นี คุ
้ ณจะจับมีดได ้อย่างไร
 ่
เสียวซี คุณต ้องฝึ กฝนและคุณต ้องปานกลางถ ้าคุณทํา
้ อไปไหล่ของคุณจะ ไร ้ประโยชน์ "เมือมองไปที
แบบนี ต่ ่ ่
หลินซีด ้วยการทํางานหนักเช่นนี ้ ฉู่ เซิงรู ้สึกหมด
หนทางและเป็ นทุกข ์ หลังจากฝึ กฝนทักษะมีดในวันนี ้
แขนของหลินซีมน ้
ี ํ าหนั กเกินอย่างเห็นได ้ช ัด ฉู่ เซิง
สามารถช่วยหลินซีบรรเทาความเมือยล ่ ้าได ้ด ้วยการ
นวดเท่านั้นหลินซีถาม ฉู่ เซิงอย่างเป็ นห่วง: "คุณ
สังเกตไหมว่าแขนของฉันหนา?"

่ นซีอย่างขบขันกอดเอวของหลินซี
ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
่
เบา ๆ และพูดว่า "ทําไม เสียวซี ไม่ให ้ฉันตรวจ?" ลม
หายใจที่ เขาหายใจออกเมือเขาพู ่ ดทําให ้หูของหลินซี
่ั
รู ้สึกเสียวซ่าไปชวขณะหลิ นซีหน ้ั
ั ศีรษะอีกครงและ
กลอกตา เพียงแค่แก ้มทีแดงกํ่ ่
าพร ้อมกับดวงตาที่
่
สวยงามทีไหลออกมาทํ าให ้ฉู่ เซิงคันมากยิงขึ่ น้

่ งสองคนออกมาจากห
เมือทั ้ ้องของหลินซีใบหน้า
ของหลินซีเป็ นสีแดงและริมฝี ปากของเขาแดงและบวม
เล็กน้อย ฉู่ เซิงพอใจและกลับไปโรงเรียนพร ้อมกับ
้ ้อนสองใบ
กระติกนํ าร
 ทันทีที่ เว่ยหงจุนเห็น ฉู่ เซิงกลับมาเขาก็เข ้ามาทันที
และต ้องการทีจะได่ ่ ่ ฉู่ เซิงถืออยู่ ฉู่ เซิงหลีกเลียงมั
้สิงที ่ น
วางถังกระติกนํ าร ้ ้อนไว ้บนโต๊ะและทักทายทุกคน: "รีบ
๋
กินเดียวนี ้ . มันยังร ้อนเมือถู
่ กไฟไหม้” เมือ ่

คนในหอพักได ้ยินคําพูดเหล่านี ก็ ้ คอื ทหารได ้ยิน

เสียงแตรและก ้าวไปข ้างหน้าเพือยึ ่ ดภูมป ิ ระเทศที่
้ านวย วันนี หลิ
เอืออํ ้ นซีปรุงเนื อแกะตุ
้ ้
๋นนํ าแดงซึ ่ ๋น
งตุ
เป็ นเวลานานโดยไม่มก ่
ี ลินของเนื ้
อแกะเลย เว่ยหงจุน
่
เคลือนไหวอย่ างรวดเร็วคว ้าชินที ้ ใหญ่
่ ทสุ ี่ ดและกัดมัน
้ ่ มและอร่อย Qi Xiao ผลัก เว่ยหงจุนออกไป
ลงไปเนื อนุ
้ อที
ข ้าง ๆ และคว ้าชินเนื ้ มี ่ กระดูกซุปสีแดงแขวนอยู่บน
กระดูกเขย่าให ้หยดออก Qi Xiao รีบยืนลิ ่ นออกมา
้
และเลียมันถ ้าเขาอยู่ทบ ี่ ้านเขาก็เป็ นแบบนี ้ . การ
กระทําของเขาจะต ้องถูกคุณย่าดุแน่ ๆ ว่าเกเรฉันเลย
้ ได ้.
ดูแลตรงนี ไม่
ตอนที่ 123 การประชุมแลกเปลียน ่
่
กลินหอมฟุ้ งกระจายอย่างช ้าๆในหอพักและจากนั้นก็
ค่อยๆกระจายไปตามทางเดินดึงดูดเพือนร่ ่ ้ั
วมชนสอง
สามคนทีมา ่ "เล่นสายลมแห่งฤดูใบไม้ร่วง" เมือมี ่ คน
มากขึนเนื้ อก็
้ ไม่เพียงพอผูท้ เคลืี่ อนไหวอย่
่ างรวดเร็วจะ
้
ได ้ร ับสองชินและผู ่ อนไหวช
้ทีเคลื ่ ้ ยว เว่
้ามีเพียงชินเดี
้
ยหงจุนคว ้าสามชินใบหน้ าของ Qi Xiao กระตุกมาก
จน Qi Xiao อยากจะใส่จริงๆ เขาอยู่บนใบหน้าของ
เขาชก

ฉู่ เซิงขอให ้หลาย ๆ คนแสดงความคิดเห็นนี่ เป็ นงาน

่ นซีมอบหมายให ้เขาด ้วยเฉพาะในกรณี ทนั
ทีหลิ ี่ กทาน
่
บอกว่าอร่อยมันก็อร่อยจริงๆ ฉี เสียวเป็ นคนรอบรู ้ใน
หอพักแห่งนี ไม่้ เพียง แต่ผงกศีรษะ แต่ยงั กล่าวกับฉู่ เซิง
ว่า "น้องหลินไม่เป็ นไร" ทุก

คนรู ้ดีวา่ หลินซีจะเข ้าร่วมกิจกรรมแลกเปลียน ่ พวก

เขานํ าอาหารมาให ้และต ้องแสดงความคิดเห็นหลัง
ร ับประทานอาหาร คนสองสามคนทีอยู ่ ด
่ ้านข ้างพยัก
หน้าและตอบว่าใช่และ ฉู่ เซิงก็โล่งใจ เว่ยหงจุนส่ง
Qiufeng ออกไปอย่างรวดเร็วและล็อคประตูอย่าง
จริงจังและพูดกับ ฉู่ เซิงอย่างจริงจัง: "โปรดอย่าลืมปิ ด
ประตูในครงต่้ั อไปถ ้าไม่ใช่สาํ หร ับพวกเขาฉันสามารถ
ี่
กินได ้อีกไม่กหยวน"

้ ก
Qi Xiao และ ฉู่ เซิงทังคู ่
่ ลอกตามาทีเขาและแม้ว่
า
่ ดเขาก็กล ้าทีจะตะโกน
เขาจะกินมากทีสุ ่

้ั งขึนและคนที
"ปังปัง" เสียงเคาะสองครงดั ้ ่ ่ใกล ้
อยู
่
ประตูก็เปิ ดประตูออกอย่างง่ายดาย จางจือเหยาเดิ น
่ อสั
เข ้ามาพร ้อมกับแก ้มได ้กลินเนื ้ ตว ์และมองไปที่
กระดูกไม่กชิ ี่ นในถั
้ งขยะการแสดงออกของ จางจือเห ่
ยากลายเป็ น ยิงน่ ่ าเกลียดมากขึนและเขาก็
้ พูดว่า
"คุณโอเคกับประตูอะไรและทําความสะอาดหลัง
ร ับประทานอาหาร"

ประตูถก
ู ปิ ดโดย เว่ยหงจุนเว่ยหงจุนตะลึงและเดิน
กลับไป: "มีอะไรปิ ดประตูมนั หนาว , ฉันกําลังปิ ดประตู
อย่างผิดกฎหมาย” อ๊ะคุณไม่ได ้เอากุญแจออกไปเพือ ่
จะไปโทษใครนอกจากนี คุ ้ ณสามารถเปิ ดประตูทน ั ทีที่
 ่
คุณเคาะคุณชืออะไรทํ าไมเราไม่ทําความสะอาด
้ นลงถังขยะเหรอ?”
หลังจากกินเสร็จเราไม่ได ้ทิงมั

่
จางจือเหยาจ ้องอย่างดุร ้ายเว่ยหงจุนกล่าว“ คุณ
้
สามารถใส่เสือผ้าได ้มากกว่านี ถ ้ ้าคุณรู ้สึกหนาวคุณ
มักจะไม่ปิดประตูทําไมคุณถึงคิดจะปิ ด ประตูตอนนี ้
้
คุณรู ้ว่าฉันยังไม่กลับมาคุณตังใจหรื อไม่ "

" คุณไม่ได ้เปิ ดประตูสาํ หร ับคุณหรือไม่ Blind bb

อะไร? "เว่ยหงจุนรู ้สึกรําคาญเล็กน้อย

่ ดประตู คุณแค่ทงถั
"ฉันจะไม่เถียงคุณเรืองปิ ิ ้ งขยะ
ทําไมฉันบอกคุณไม่ได ้"
้ ไหน"
"ถังขยะอยูใ่ นถังขยะเราจะเอาไปทิงที ่

้
ทังสองเริ ่
มโต ้เถียงกัน Qi Xiao และอีกสองคน
้
ออกมาเกลียกล่ ้
อมทังสองรู ้ว่าวันนี ้ จางจือเหยากํ
่ าลัง
มองหาปัญหา แต่เขาเป็ นแบบนี เมื ้ อไม่
่ นานมานี และทุ
้ ก
่ ยกับเขา หลังจากคําช ักชวนของทุก
คนไม่เต็มใจทีจะคุ
คนทําให ้ เว่ยหงจุนหยุดปากของเขาเขาก็สง่ เสียงเย็น
้ ้อนแล ้วออกไปเติมนํ า้
ๆ และหยิบกระติกนํ าร

สองวันก่อนวันแข่งขันหลินซีเริมเก็่ บกระเป๋ า
เดินทาง ฉู่ เซิงดูไม่เต็มใจหลินซีไม่สบายใจกับสายตาที่
ไม่พอใจของเขาไม่มท ่
ี างทีเขาจะทําได ้ดังนั้นเขาจึงต ้อง
่ เขากํ
หยุดสิงที ่ ่ ้าโลม เขา.
าลังทําเพือเล

"มีอะไรเหรอฉันจะไปห ้าวันแล ้วจะกลับมาเร็ว ๆ นี "้

่
หลินซีรเิ ริมและกอดเอวของเขา ฉู่ เซิงตัวแข็งและกอด
หลินซีกลับทันที เขาก ้มศีรษะและจูบใบหน้าของหลินซี
และกล่าวว่า "ฉันจะไม่ได ้เจอกันอีกห ้าวัน"

้
ตอนนี เขาบอกว่ าดูเหมือนจะเจอกันทุกวันหลินซีถก ู
้
ใส่ร ้ายและยังพูดกับ รอยยิมบนใบหน้ า: "ไม่ต ้องกังวล
้ นจะโทรหาคุณและฝาก
ห ้าฟ้ าจะผ่านไปเร็ว ๆ นี ฉั
ข ้อความไว ้ให ้"
 ่ั
"ห ้าวัน 120 ชวโมง 7200 นาทีมน ั นานมากฉันจะ
่ ดถึงคุณ "ฉู่ เซิง
คิดถึงคุณ ฉันควรทําอย่างไรเมือคิ
ยังคงทําตัวเหมือนเด็กน้อยกับหลินซี

หลินซีมอ ี าการเย็นชาอย่างขมขืนผู ่ ช ้ ายคนนี ้

้ งแต่
กลายเป็ นคนขีงกตั ้ เมือไหร่
่ “ แล ้วคุณจะพูดอะไร
ทําให ้คุณตัวเล็กลงและใส่ไว ้ในกระเป๋ าของฉัน”หลินซี
้
เงยหน้าขึนและมองไปที ่ ฉู่ เซิง

ฉู่ เซิงโน้มตัวเข ้าไปในหูของหลินซีและพูดอะไร

บางอย่างด ้วยความโกรธจนหลินซียกกําปั้นขึนและ ้
กระแทกเข ้ากับหน้าอกของเขาอย่างดุเดือด ฉู่ เซิงจับ
มือของเธอล็อคมือของเธอให ้แน่ นนํ าร่างของเธอเข ้า
มาใกล ้เขาและจูบริมฝี ปากสีแดงของเธออย่างดุเดือด

ห ้องนั้นตกอยู่ในความเงียบและแสงแดดอ่อน ๆ สาด
ส่องพวกเขาสองคนผ่านผ้าโปร่งซึงเป็่ นห ้องทีเต็
่ มไป
ด ้วยแสง
 ่ ดก็ถงึ เวลาแยกกัน ฉู่ เซิงมีชนเรี
ในทีสุ ้ั ยนในเช ้าวัน
นั้นและไม่มที างไปส่งหลินซีได ้หลินซีกบั คุณปู่ ไป
ด ้วยกันและ ฉู่ เซิงไม่จาํ เป็ นต ้องไปส่ง

ในห ้องรอของสถานี รถไฟหลินซีเห็นพีใหญ่ ่ และ

ผู ้ติดตามของเขา Wu Ning คุณปู่ หลินขมวดคิว้
เล็กน้อยและทักทายทังสองคน้ ่
พีใหญ่ ิ้
ยมอย่ างขมขืน ่
และกล่าวสวัสดีกบั อาจารย ์หลินหวูห ่ นิ งเห็นหลินซีและ
่ จะคุ
ริเริมที ่ ยกับหลินซีเด็กผู ้หญิงสองคนในวัยเดียวกัน
่ นหวูห
มักจะมีหวั ข ้อต่างๆ เมือเห็ ่ นิ งและหลินซีคย ุ กัน
อย่างมีความสุขคุณปู่ หลินจึงโทรหาพีชายที่ ่ ่ข ้างๆ
อยู
แล ้วถามว่า "มีอะไรเหรอคุณไม่ปล่อยเสียวจ ่ ้าวไปกับ
คุณเหรอ"

"อาจารย ์ไม่ต ้องพูดถึงผูจ้ ด ่ น

ั การชิวมาดู ฉันเมือคื
บอกว่า Xiao Zhao รู ้สึกไม่สบายให ้ฉันพาหวูห ่ นิ งไป
ด ้วยไม่ใช่เกมไม่สง่ ผลกระทบใด ๆ นอกจากนี ยั ้ งเป็ น
ี่
การดีทจะพาเธอไปพบเธอเป็ นเวลานานและให ้ฉัน
่ นเช่นนี ผู
ดูแลเธออีกหน่ อย "เมือเป็ ้ ้อาวุโสก็โกรธ
เช่นกัน Xiao Zhao ขยันช่วยได ้มากแค่ไหนคนนี ท่ ้ อง
พุทธวจนไม่เดือดร ้อนทําไมคุณถึงพาเธอไป? !
เนื่ องจากเขามาทีนี
่ ่ เขาไม่สามารถขับไล่ผู ้คนออกไป
่
ได ้คุณปู่ หลินตบเด็กฝึ กงานของเขาทีไหล่ และถอน
หายใจ

รถไฟเหล็กแกว่งไปมานานกว่าสองชวโมงหวู ่ั ห
่ นิ ง
่ั
ทวีตนานกว่าสองชวโมงและในที ่ ดก็มาถึงเมือง
สุ
่
ท่องเทียวที ่
สวยงามนั ่ นคือเมือง H และในทีสุ่ ดก็
ปลดปล่อยหูของหลินซี

มากกว่า 30 หน่ วยได ้ร ับเชิญให ้เข ้าร่วมกิจกรรม

แลกเปลียนนี่ ้
และในที ่ ดหลินซีก็ได ้พบกับตัวละครใน
สุ
ตํานานหลายตัว หลายคนรู ้จักคุณปู่ หลินคิดว่าเขามา
่ ่ เพือเข
ทีนี ่ ้าร่วมการแข่งขันและทุกคนก็พูดติดตลกกับ
เขา: "ถ ้าคุณมาเด็กฝึ กงานของเราจะจบลงดังนั้นไม่
จําเป็ นต ้องเปรียบเทียบ!" คุณปู่ หลินกล่าวด ้วยรอยยิม้
: "ฉันมาทีนี ่ ่ เพือทํ
่ างานเล็ก ๆ น้อย ๆ ในครงนี ้ั ดั
้ งนั้น
อย่าแก ้ตัวไม่เพียง แต่คณ ุ ต ้องเปรียบเทียบ แต่คณ ุ ต ้อง
เปรียบเทียบกับหลานสาวของฉันด ้วยและปล่อยให ้
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ มีความเข ้าใจทีดี ่ เกียวกั
่ บ โลก
ภายนอก "หลังจากพูดแล ้วเขาก็เข ้ามาหลินซีปล่อยให ้
หลินซีกล่าวทักทายกับวีรบุรษุ สองสามคน หลินซี
ตลอดทางปู่ จางลุงหวังเรียกหา

่ ้ว่าเธอเป็ นหลานสาวของคุณปู่ หลินผู ้สูงอายุ

เมือรู
หลายคนก็สภ ุ าพมากเช่นกันและกล่าวชมหลินซีสอง
่
สามคําเพือให ้หลินซีทํางานได ้ดี

่ ด
Wu Ning ทีอยู ่ ้านข ้างดูอจิ ฉามากและถามอย่าง
่
เงียบ ๆ พีชาย : "เราควรไปทีนั ่ ่ นไหมนี่ คือภาพใหญ่
้
ทังหมด"

่
พีใหญ่ หายใจไม่ออกและพูดในใจ: ถ ้าคุณไม่อยู่ที่
นั่นฉันจะผ่านไปได ้ เขายังเป็ นศิษย ์ของอาจารย ์และ
้ คนแบบนี แล
อาจารย ์จะต ้องร ับของเขา แค่วา่ ตอนนี มี ้ ้ว
่
หลังจากแนะนํ าให ้ทุกคนรู ้จักเมือเธออายเธอจะทํ าให ้
เจ ้านายของเธอต ้องอับอายหรือไม่?

่ กของพวก
ในไม่ช ้ารถก็มาและพาทุกคนไปยังทีพั
เขา
 ่ ่ เป็ นบ ้านพักคนชราแม้วา่ สถานทีจะอยู
ทีนี ่ ่หา่ งไกล
แต่สภาพแวดล ้อมก็สวยงาม ผูเ้ ข ้าร่วมอาศัยอยู่
โดยตรงในบ ้านพักคนชราสามคนในห ้องหนึ่ งซึงมี ่ สงิ่
อํานวยความสะดวกด ้านสุขอนามัยทีเป็ ่ นอิสระ

หลินซีแสดงความพึงพอใจกับสิงนี ่ เธอเลื
้ อกเตียงชิด
กําแพงเธอต ้องการอยู่ห่างจาก Wu Ning ให ้มากขึน้
แต่ Wu Ning ยังไม่รู ้สึกตัวเธอกล่าวว่า "Lin Xi ฉัน
จะนอนใน นอนข ้างๆคุณเราจะพูดอะไรคุยกัน "Lin Xi
้
มีความเข ้าใจอย่างลึกซึงในคํ าพูดของหวูห่ นิ ง เธอคลี่
้
ยิมและพู ้
ดตรงกันข ้ามกับความตังใจของเธอ: "

โอเค!" หลังจากจัดเตียงและเก็บกระเป๋ าเรียบร ้อย

แล ้วหวูห ่ นิ งก็โอเคและพาหลินซีไปเดินเล่นรอบ ๆ จริงๆ
่ ่ ไม่มอ
แล ้วทีนี ี ะไรให ้ไปช ้อปปิ ้ง เนื่ องจากค่อนข ้าง
ลําเอียงไม่มย ่
ี านพาหนะทีจะออกไปและไม่ ี ถานที่
มส
่
ท่องเทียวพิ เศษ มีสวนในโรงพยาบาลและคุณสามารถ
เดินได ้ในบริเวณนี เท่ ้ านั้น หวูห ่ นิ งดูมค
ี วามสุขเป็ น
พิเศษดึงหลินซีไปรอบ ๆ สวน
 ้
เวลานี สวนยั ่
งเงียบมากทุกคนเพิงมาถึ งและพักผ่อน
ในห ้อง หวูห ่
่ นิ งเริมสนทนากั บหลินซีอก ้ั
ี ครงและถาม
อย่างสุภาพว่าคุณปู่ หลินมีแผนจะร ับศิษย ์หรือไม่หลินซี
่
ชืนชมเด็ กผูห้ ญิงคนนี จริ ้ งๆเธอไม่รู ้หรือไงว่าคุณปู่ หลิน
เกลียดเธอขนาดไหน?

่ นว่าไม่มผ
เมือเห็ ี ลจากการสอบถามของหลินซีหวู่
่
หนิ งก็เริมถามหลิ นซีวา่ เธอเตรียมอาหารประเภทไหน
่
สําหร ับงานแลกเปลียนคร ้ั หลิ
งนี ้ นซีได ้เตรียมไว ้แล ้ว
ดังนั้นเขาจึงบอกเธอเกียวกั
่ ่
บอาหารทีเขามั ่นใจ เมือ ่
่
เขาได ้พบกับคุณปู่ หลินทีออกมาหาพวกเขาในสวนหวู ่
่ ดพล่อย ๆ
หนิ งก็ปิดกล่องทีพู

่
แม้วา่ กิจกรรมแลกเปลียนในช่ ่ นอย่
วงบ่ายจะเริมขึ ้ าง
เป็ นทางการหลังจากพิธต ี ้อนร ับเล็ก ๆ ทุกคนก็เริม่
แนะนํ าตัวเองในฐานะเชฟทีอายุ ่ นอ้ ยทีสุ ่ ดหลินซียงั เป็ น
เชฟเพียงคนเดียวในร ้านอาหารส่วนตัวเพือให ่ ้ทุกคน
่ ด ..
จดจําเธอได ้เร็วทีสุ
 นอกจากนี ยั ้ งมีพ่อคร ัวในร ้านอาหารส่วนตัวซึงเป็
่ น
พ่อคร ัวชาวจีนกวางตุ ้ง Master Cai ซึงมี ่ อายุมากกว่า
ห ้าสิบปี และนํ าเด็กฝึ กงานตัวน้อยของเขามาด ้วย
เช่นกัน Master Xiao Cai ภรรยาของเขา

เนื่ องจากเป็ นงานแลกเปลียนทุ ่ กคนจึงมีจด

ุ แข็งของ
ตัวเองดังนั้นพวกเขาจึงมุ่งเน้นไปทีการจั ่ ดแสดง ผู ้
จัดเตรียมวัตถุดบ ิ สําหร ับพรุง่ นี ้ - ปลาทุกคนกล่าวคือ
้ กคนจะใช ้ปลาในการทําอาหาร พันธุ ์ทีสามารถ
พรุง่ นี ทุ ่
ให ้ได ้ก็มี จํากัด เช่นกันวันนี ทุ้ กคนต ้องรายงานว่า
ต ้องการปลาชนิ ดใดจึงจะสะดวกในการซือวั ้ ตถุดบิ

ปลาเป็ นวัตถุดบ ่
ิ ทัวไปและมี หลายพันธุ ์ แต่ผู ้จัดงาน
่
ได ้ให ้ข ้อ จํากัด ไว ้แล ้วใช ้ได ้เฉพาะปลาทัวไปเท่ านั้น
่
อย่าพูดถึงพันธุ ์ทีหายากหรื อหายากเหล่านั้น ทุกคน
่ั
เงียบไปชวขณะและพวกเขาลดศี ่ ด
รษะลงเพือคิ

้
คุณปู่ หลินเป็ นเจ ้านายของหลินซีและพรุง่ นี พวกเขา
จะเป็ น Xihucuyu ความจริงแล ้วหลินซีอยากทําปลา
กะหลํ่าปลีดองเธอชอบกินอาหารจานนี มาก่ ้ อนในชีวต ิ
 ้ ณปู่ หลินชีไปที
ก่อนหน้านี คุ ้ ชายวั
่ ยกลางคนอายุ 40 ปี
่ ่ไม่ไกลจากพวกเขาและพูดว่า“ คุณรู ้ไหมว่าใคร
ซึงอยู
เป็ นคน คือฉันทําปลากะหลํ่าปลีดองมามากกว่า 20 ปี
่
แล ้วคุณไปทีประตู ้ั ยนเพือเอาขวานหรื
ชนเรี ่ อเปล่า”

่ งๆพวกเขา
พวกเขาไม่มใี ครเทียบได ้กับคนอืนจริ
่ งจังโชคดีทเธอเป็
เป็ นพ่อคร ัวเสฉวนทีจริ ี่ นคนเดียวที่
่
เลือก Xihucuyu พีชายอยากทํ าอาหารจานนี ฉั้ นอาย
่ ้กับน้องสาวฉันจึงเลือกทําเนื อปลาที
ทีจะสู ้ ่ ดี
ไม่

เขียนส่วนผสมทีเธอต ่ ้องการลงบนกระดาษและส่ง
ให ้ Responsible หวูห ่ นิ งเหลือบมองแล ้วพูดว่า "Lin
Xi คุณกําลังจะทํา Xihucuyu" เสียงของเธอไม่เล็ก
และหลายคนทีอยู ่ ่ด ้านข ้างก็ได ้ยิน บราเดอร ์ Lin
้
ขมวดคิวและคุ ณปู่ หลินก็มองเธออย่างไม่พอใจเธอยัง
ดึงหลินซีและพูดต่อ: "อาหารจานนี ไม่ ้ ใช่เรืองง่
่ ายทีจะ
่
ทําและซอสก็ยากทีจะปร ่ ับตัวด ้วยเช่นกันฉันทําครง้ั
สุดท ้ายและรู ้สึกเหมือนปลานึ่ ง จิมซอสเปรี
้ ้
ยวหวาน”
เธอส่ายหัวหลังจากพูดจบ
 ่
ฉันไม่รู ้ว่าใครทําหน้าเยาะเย ้ยพีใหญ่ ่
อายทีจะมอง
่
คนอืนเขาก ้ั ถ ้วนเขาโง่แค่
้มหัวลงและดุตวั เองนับครงไม่
่
ไหนทีพาเธอออกไป คุณปู่ หลินต ้องการบีบคอหวูห ่ นิ ง
ให ้ตายเขาอายและถูกโยนออกไป ด ้วยใบหน้าทีมื ่ ดมน
เขาเรียกพีใหญ่่ และหลินซีให ้ออกไปก่อน

่
เมือเขามาถึ งประตูหอพักคุณปู่ หลินก็ขอให ้หลินซี
กลับไปคิดดูเขามีห ้องอยู่กบ ่
ั พีชายของเขาและเขาต ้อง
บอกศิษย ์ใหญ่ของเขาพรุง่ นี คุ ้ ณไม่สามารถนับ
้ ้ในวันพรุง่ นี ้ . ถ ้าเธอทําให ้บางอย่าง
เด็กผูห้ ญิงคนนี ได
่
หลุดออกมาพีใหญ่ คงทําไม่ได ้. อ ้อมสนามให ้เธอ.

ตอนที่ 124 Mission

่
เพือความระมั ดระวังเมือทํ่ าอาหารในวันรุง่ ขึนพี ้ ใหญ่
่ ทํา
ทุกอย่างด ้วยตัวเองและปล่อยให ้หวูห ่ นิ งช่วยตักอาหาร
เท่านั้นหลินซีไม่ได ้ขอให ้คุณปู่ หลินช่วยเขาฆ่าปลา
้
ด ้วยตัวเองแล่เนื อปลาและล ้างเลือดใส่ปลาในนํ าร ้ ้อน
่
และต ้มสักพักเมือปลาสุ กเขาก็เริมปร่ ้
ับนํ าผลไม้
้
หลังจากต ้มนํ าแล ้วก็เติมแป้ งเปี ยกเผาลงในซอสกอร ์
กอนแล ้วเทลงบนตัวปลาชิน้ Xihucuyu ออกจากหม้อ
 ในตอนท ้ายของการประชุมแลกเปลียนหลิ ่ นซีได ้ลิม้
รสปลาแมนดาริน hualan ของอาหารซานตงและปลา
Jiali นึ่ งของอาหารฝูเจียน
้ แม้วา่ ปลา Xihucuyu ที่
ผลิตโดยหลินซีจะไม่สก ุ ใส แต่ก็ได ้ร ับการตอบร ับเป็ น
อย่างดี คุณปู่ หลินถามหลินซี: "แล ้วคุณได ้เรียนรู ้อะไร
มากมาย!"หลินซีมค ้
ี วามเข ้าใจอย่างลึกซึงในคร ้ั และ
งนี ้
่ จะทํ
เขาน่ าเบือที ่ าอาหารด ้วยตัวเองและเขาก็มค ี วามรู ้
เพียงเล็กน้อย

ในช่วงบ่ายเป็ นกิจกรรมการแสดงผูจ้ ดั งานได ้เชิญ

พ่อคร ัวมาทําอาหารจานศาล - ดอกทานตะวันสีเหลือง
๊
กับพลัมหิมะ จริงๆแล ้วมันคือเกียวไข่ ้ ้งและ
กบั ลูกชินกุ
เนื อ้ แต่หลินซีได ้เห็นความประณี ตของอาหารในวัง
่
อาหารในวังให ้ความสําคัญกับรูปทรงทีโดดเด่ นและ
ความเพลิดเพลินในการมองเห็นหลินซียงั คงได ้ร ับ
รางวัลมาก

หลังจากนั้นผูจ้ ด
ั งานได ้ประกาศส่วนผสมสําหร ับหมู
ในวันถัดไปโดยตรง สะดวกกว่าปลาและมีทางเลือก
มากขึน้ แต่เพือเพิ
่ มความยากไม่
่ มใี ครรู ้ว่าคุณจะได ้
้
เนื อหมู ้ ้าเป็ นเนื อซี
ชนิ ดใดในวันพรุง่ นี ถ ้ โครงก็
่ สามารถ
้
ปรุงได ้ง่ายหากเป็ นเนื อภายในและ ชอบแล ้วจัดการกับ
มันเวลาจะลําบากมากขึน้ หวูห ่ นิ งมาถามอีกครงว่ ้ั า
้ นซีจะทําอะไร?หลินซีบอกเพียงว่าเขา
พรุง่ นี หลิ
สามารถรู ้ได ้ก็ตอ ่ นส่วนผสมเท่านั้น
่ เมือเห็

่
เมือเขาเห็ นวัตถุดบ ่
ิ ทีทางผู จ้ ด ั เตรียมไว ้หลินซีก็ถอน
หายใจว่าคนพวกนั้นขีเหนี ้ ยวเกินไปความหลากหลาย
่
มีมากมายไม่วา่ จะเป็ นซีโครงกระดู กงู หมูสามชน้ั
ตีนเป็ ดคอหมูปอดหมูตบ ั หมูและเลือดหมูหลายอย่าง
หลินซีประเมินว่ามีสว่ นผสมเพียงสองส่วนเท่านั้น การ
ดูแลเด็ก ๆหลินซีเป็ นคนแรกทีเลื ่ อกวัตถุดบ ิ หลังจากที่
หลินซีขอบคุณทุกคนแล ้วเขาก็เลือกหมูสามชนชิ ้ั น้
หนึ่ ง สิงที
่ เธอกํ
่ าลังจะทําในวันนี คื ้ อหัวสิงโต ก๋วยเตียว ๋
หัวสิงโตในอาหาร Huaiyang มีชอเสี ื่ ยง แต่เธอไม่มป ี ู
และทําได ้แค่หวั สิงโตเท่านั้น พีใหญ่
่ ยงั เลือกหมูสามชน้ั
เขาจะทําหมูตงโป
 ี่ าดูการต่อสู ้พูดติดตลกกับคุณปู่ Lin:
บรรดาผูท้ เฝ้
"อาจารย ์คุณจะดูพน้ ี่ องคูน ้ อสู ้ในสังเวียนหรือไม่"
่ ี ต่
คุณปู่ หลินหัวเราะและกล่าวว่า "พวกเขายังไม่ได ้ต่อสู ้
้ั เป็
ครงนี ้ นโอกาส ให ้พวกเขาลองลองดูส”ิ เมือเขาพู ่ ด
อย่างนั้นความสนใจของทุกคนก็ถก ู กระตุ ้นเช่นกัน
พวกเขาก็มารวมตัวกันเพือดู ่ หลินซีและพีชายผู ่ อ้ าวุโส
ต่อสู ้ตามกฎหมาย

้
หัวสิงโตเป็ นลูกชินขนาดใหญ่ ้ั
ขนตอนแรกคื อการ
้ งเป็
แล่เนื อซึ ่ นหัวใจสําคัญของอาหารจานนี ้ เนื อควรมี ้
ไขมันและบางไขมันสามส่วนและบางเจ็ดส่วนและต ้อง
่ นชินเล็
หันเป็ ้ ก ๆ การทดสอบคือความอดทน เมือเที ่ ยบ
กันแล ้วพีใหญ่่ น้ันง่ายกว่ามากเพียงแค่ตด ี่ ม
ั มีดไม่กเล่
และคุณไม่สามารถรู ้สึกถึงทักษะของมีดได ้เลย เมือ ่
่ ั อเสร็
หลินซีหนเนื ้ จเขาก็รู ้สึกได ้ว่าไหล่ของเขาเจ็บ
เท่านั้น

ใส่มด
ี นวดไหล่ทเจ็ ี่ บแล ้วคนต่อไปเรือย
่ ๆ จนไส ้เนื อ้
แข็งและใช ้มือปิ ดด ้วยแป้ งข ้าวเหนี ยวจากนั้นคุณก็
สามารถทําลูกชินชิ ้ นใหญ่
้ ้ ปหัวสิงห ์ทอด
ได ้ รอจนขึนรู
ก่อนแล ้วนึ่ ง หลังจากวางหัวสิงโตลงบนหม้อแล ้วหลินซี
่
ก็รู ้สึกว่าเมือเธอกลั
บไปเธอจะพบกับพลาสเตอร ์ร ัด
้
กล ้ามเนื อแขนของเธอเจ็ บ!

่
เมือผลิ ่ าเสร็จออกจากหม้อให ้ใช ้
ตภัณฑ ์ทีทํ
้ นสลิคหัวสิงโตตัวกลมแช่ในนํ าซุ
นํ ามั ้ ปใสและมีผก ั สี
่ นํามั
เขียวเล็ก ๆ ทีมี ้ นสีเขียวอยู่ด ้านข ้างโรยด ้วยเมลาร ์
้
สองสามชินและจานคื อ ออกจากหม้อ

้
เนื อตงโพของพี ่
ใหญ่ ก็พร ้อมเช่นกันหลินซีเหลือบ
มองไปทีมั ่ นและนํ าลายไหลผิ
้ วเต็มไปด ้วยความมันวา
วสีแดงและโปร่งแสงและมันดึงดูดให ้มองไปทีชิ ่ มเนื อ้
้
เนื อจะกลมกล่ อมและมีไขมันไม่มน ั เยิม้ ทุกคนมองไปที่
ด ้านข ้างของหลินซีจากนั้นทีด ่ ้านข ้างของพีใหญ่
่ มน ั
่
เป็ นเรืองยากที ่ ดสินใจสักพัก ปัญหานี ฝากไว
จะตั ้ ้ที่
นายเก่า ในท ้ายทีสุ ่ ดการตัดสินก็แบ่งเท่า ๆ กันและ
หลินซีพอใจกับผลลัพธ ์มาก

โดยส่วนตัวแล ้วคุณปู่ หลินรู ้สึกว่าหลินซีทําได ้ดีกว่า

่ เธอเพิ
กับสิงนี ้ ่ ม้
มขี ้ าทีสดชื
่ ่ หั
นที ่ วสิงโตเพือลดความ
่
 ่
เลียนของเนื ้
อและรสชาติ ่
ก็สดชืนมากขึ น้ ผูพ
้ พ
ิ ากษา
่
หลายคนถามหลินซีเป็ นการส่วนตัวเกียวกั ่ และ
บเรืองนี ้
่
แสดงความขอบคุณทีเธอใช ้ส่วนผสมอย่างมีเหตุผล

บรรยากาศเป็ นไปอย่างคึกคักทุกคนถามว่าพรุง่ นี มี ้
ส่วนผสมอะไรบ ้างผู ้จัดงานจึงให ้ทุกคนเป่ าและ
ส่วนผสมของพรุง่ นี คื้ อเต ้าหู ้หลินซีและพีใหญ่
่ มองหน้า
กันเพราะทุกคนต ้องการทํา Vance Tofu คุณปู่ หลิน
ไม่มป ่
ี ัญหาใด ๆ หลินซีรู ้สึกว่าเขาต ้องคิดเกียวกั ่
บเรือง
นี ้ ในท ้ายทีสุ
่ ดหลินซีได ้ริเริมที ่
่ จะหลบเลี ่
ยงเธอท ้าทาย
Hakka ยัดไส ้เต ้าหู ้ในอาหารกวางตุ ้ง

่
เมือหลิ ่
นซีรายงานความจริงเกียวกั ่
บชือของอาหาร
Master Cai ก็สบตาเขาแม้แต่คณ ุ ปู่ หลินก็ยงั มองเธอ
้ั
หลายครงโดยปกติ ในโอกาสดังกล่าวเขาไม่คอ ่ ย
ทําอาหารทีเขาไม่่ ่ าคัญคือ นายอยู่ทนั
ถนัดทีสํ ี่ ่ นมอง
่
ข ้างๆ ผูค้ นด ้านล่างพูดคุยกันมากบางคนชืนชมความ
กล ้าหาญในการท ้าทายของหลินซีและบางคนก็
่ รู ้ความสูงของ
วิพากษ ์วิจารณ์เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ทีไม่
โลก Master Cai ขมวดคิว้ แต่ Master Cai หัวเราะ
 ่ หลังแย่มากสาวน้อยพรุง่ นี ้
ฮ่าฮ่าและกล่าวว่า "คนรุน
ฉันจะทําไข่แดงเค็ม𤤾เต ้าหู ้ให ้เปรียบเทียบกัน"

หลินซีโค ้งมือไปที่ Master Cai และพูดว่า " ได ้

โปรดชีด้ ้วย "Master Cai พยักหน้าและเกมก็ถก ู
ตัดสิน

ี่ ้เห็น
ผู ้จัดงานมีความสุขอย่างเป็ นธรรมชาติทได
ผลลัพธ ์และจัดเตรียมหลินซีและ Master Cai ไว ้เป็ น
พิเศษในฉากสุดท ้าย

Hakka Yong Tau Fu เป็ นอาหารจีนกวางตุ ้งแบบ

้ มทีเตรี
ดังเดิ ่ ยมได ้ไม่ยาก ทอดเนื อสั
้ บจนเปลียนสี
่ ใส่
่
เห็ดหอมลงไปแล ้วใส่เต ้าหู ้ทอดพอเคียวนิ ดหน่ อยก็จะ
่
ออกจากกระทะหลินซีเคลือนไหวอย่ างรวดเร็ว แต่ใช ้
ี่
เวลาเพียงไม่กนาทีกอ ่
่ นทีอาหารจะสุ ก

เต ้าหู ้ไข่แดงเค็มที่ Master Cai ใช ้ไข่แดงเค็ม

้
สําเร็จรูปไข่แดงเค็มบดแล ้วทอด เต ้าหู ้ลวกในนํ าแล ้ว
ทอดสุดท ้ายใส่ไข่แดงเค็มลงไปผัดให ้ออกจากหม้อก็
เป็ นอาหารจานด่วนได ้เช่นกัน

่ และกลินหอมปู่
.. มองไปทีสี ่ หลินยกย่อง
หลานสาวของเขาโดยไม่โม้ก็ไม่เลวร ้ายยิงกว่่ างาน
ฝี มือเหล่านั้นเชฟเก่าอืน
่ ๆ นอกจากนี ยั
้ งมีความรู ้สึก
ดังกล่าวและสาวน้อยยังคงมีสองสิงที ่ ่

้
สําหร ับ ลิมรสอาจารย ์ Cai ชิมแล ้วเขาจิบและพยัก
หน้าให ้หลินซีน่ ันหมายความว่าจานนี ผ่ ้ านไปหลินซี
มองไปทีคุ่ ณปู่ หลินและดวงตาของเขาก็สดใสใน

่ ดกรรมการก็ให ้ผลเสมอหลังจากทังหมด
ทีสุ ้ นี่ ไม่ใช่
การแข่งขันหมายความว่าทุกคนแลกเปลียนทั ่ กษะการ
ทําอาหารแน่ นอน

ความสามัคคีเป็ นสิงที ่ สํ
่ าคัญทีสุ
่ ดในทางตรงกันข ้าม
Master Cai แสดงความขอบคุณคุณปู่ หลินและยก
่
ย่องคุณปู่ หลินทีโชคดี ่
และยอมร ับเด็กฝึ กงานทีดี
่ าโดยอาจารย ์บราเดอร ์มัน
สําหร ับแวนซ ์เต ้าหู ้ทีทํ
ทดสอบทักษะมีดของเขาอย่างมาก แต่อาจารย ์มี
้
พืนฐานที ่ ่นคงนี่ เป็ นหนึ่ งในอาหารทีดี
มั ่ ทสุ
ี่ ดทีเขาได
่ ้
เรียนรู ้ผู ้พิพากษาหลายคนพยักหน้าและพูดกับคุณปู่
หลิน: "เจ ้าเก่า มนุ ษย ์มีผูส้ บ ื ทอด "

ทุกคนเหนื่ อยเล็กน้อยหลังจากทําอาหารได ้สามวัน

ผูจ้ ด ่
ั งานจะเปลียนรสชาติ ให ้ทุกคนและทําของว่างใน
วันพรุง่ นี ้ เมือหลิ
่ นซีได ้ยินดวงตาของเธอก็เป็ นประกาย
และความเหนื่ อยล ้าทัวร่ ่ างกายของเธอก็หายไปเธอ
คุ ้นเคยกับสิงนี ่ มากที
้ ่ ดเธอถูมอ
สุ ่
ื ของเธอและเตรียมทีจะ
ทํางานใหญ่

Xiao Cai ทีอยู่ ่ด ้านข ้างมองไปทีเธอแม้

่ วา่ Xiao
่
Cai จะไม่ได ้เรียนรู ้มากเกียวกับการทําอาหาร แต่เขาก็
ยังมั่นใจในการทําของหวานหลังจากขอร ้องกับ
Master Cai เป็ นเวลานาน Master Cai ก็สญ ั ญาว่า
จะให ้เขาลองในวันพรุง่ นี ้
 ่ Xiao Cai ยืนอยู่ข ้างๆหลินซีในชุดพ่อคร ัวสี
เมือ
ขาวเขาทําให ้หลินซีดย ่ ั หลินซีแค่คด
ู วยุ ิ ว่ามันตลกและ
ไม่สนใจเขา

มีของหวานหลายชนิ ดเช่นโรลเค ้กเค ้กขนมอบ ฯลฯ

อาหารแต่ละอย่างยังมีของหวานพิเศษของตัวเอง
อาหารกวางตุ ้งยังอุดมไปด ้วยของหวาน Master Xiao
๊
Cai ทําให ้เกียวกุ ่ ชอเสี
้งทีมี ื่ ยงหลินซีเลือกของหวาน
้ ม: เค ้ก Cui Yu Bean, เค ้กดอกบัว, เค ้ก
แบบดังเดิ
ออสแมนทัสกลินคริ่ ่ บปะรดเนย
สตัล, เยลลีสั

ของหวานทังสี ้ ชิ ่ นถู
้ กนํ ามาทําเป็ นแผ่นเสียงสีทเข ี่ ้า
กันอย่างสวยงามและทําอย่างประณี ตความเร็วของ
หลินซียงั เร็วเกือบในเวลาเดียวกันกับเกียวกุ ๊ ้งของ
Xiao Cai Xiao Cai Pizi ใช ้เวลาส่วนใหญ่เมือเห็ ่ น
่
ความเร็วทีรวดเร็ วของหลินซีเขาก็รู ้ว่าเขาประเมิน
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ น้อยไปเมือผลิ ่ ตภัณฑ ์สําเร็จรูปหมด
หม้อการแสดงออกของ Xiao Cai ก็ดน ู ่ าเกลียด
๊
เล็กน้อย เกียวกุ ่
้งทีเขาทํ าก็อร่อยเช่นกัน แต่ถาดสีสี ่ ท ี่
หลินซีทําขึนนั้ ้นเป็ นเหมือนงานฝี มือทีประณี
่ ่ าให ้
ตซึงทํ
 ่
ผู ้คนไม่สบายใจทีจะใช ๊
้ตะเกียบและเกียวกุ ้งของเขาก็
้
หมองคลําและหมองคลํ า้

อาจารย ์ Cai รู ้อารมณ์ของเด็กฝึ กงานของเขายิม้

และตบไหล่เขาแล ้วพูดว่า "ฉันเห็นแล ้ว Qiangzhong
มีมอ ่ งแกร่งกลับไปฝึ กฝนเถอะ"
ื กลางทีแข็

Master Xiao Cai รู ้สึกมั่นใจจริงๆในครงนี

้ั และแอบ
้
บีบกําปั้น , สาบานว่าจะไม่ขเกี
ี ้ ยจอีกในครงต่
้ั อไป.

ผู ้จัดงานหลายคนล ้อมรอบของหวานของหลินซีและ
่
ดึงหลินซีมาถามคําถามเมือพวกเขารู ้ว่าหลินซีเปิ ดร ้าน
ของหวานและทําของหวานสไตล ์ตะวันตกด ้วยพวกเขา
้
ต่างก็ยกนิ วให ่
้เธอเพือชมเชยเธอหน้
าแดงด ้วยคําชม

หลังจากงานจบลงผูจ้ ด ั งานมาหาคุณปู่ หลินและ

้
พูดคุยกับคุณปู่ หลินด ้วยรอยยิมมากมายในอี กไม่กวัี่ น
ข ้างหน้าพวกเขากําลังจะร ับแขกต่างชาติพวกเขา
กังวลว่าจะไม่มข ่
ี องว่างทีเหมาะสมและของหลิ นซี ของ
 ้
ว่างก็เพียงพอแล ้วสําหร ับโอกาสสําคัญเช่นนี พวกเขา
ต ้องการให ้หลินซีอยู่และช่วยเหลือ

แน่ นอนว่านี่ คือการจ่ายเงินและราคาก็ไม่ต่าหลิ

ํ นซี
่ าตอบแทน แต่พวกเขาอธิบายว่าการ
ไม่สนใจเรืองค่
้
แข่งขันทําอาหารในปี นี สามารถจองที ่ าหร ับหลินซีได ้
สํ
่ าให ้หลินซีถก
ซึงทํ ู ล่อลวงอย่างมาก

่ มก
ในวันสุดท ้ายเมือไม่ ี ารแข่งขันเราจะทําอาหาร
จานพิเศษหนึ่ งหรือสองจานและเราจะร ับประทาน
่
อาหารร่วมกันและแลกเปลียนประสบการณ์

หลินซีได ้ร ับมอบหมายให ้ทําของหวานสไตล ์

ตะวันตกสองรายการ เมือเห็่ นรายชือหลิ
่ นซีก็เข ้าใจว่า
นี่ จะเป็ นการทดสอบเธอ แต่หลินซีไม่กงั วลเธอเลือก
ขนมสองอย่างของเธอเอง: ชีสเค ้กและพุดดิงลู ้ กแพร ์
หวาน

ของหวานสไตล ์ตะวันตกค่อนข ้างน้อยสําหร ับคนใน

้
ยุคนี และสองตั ่ นซีเลือกนั้นง่ายกว่าสําหร ับ
วเลือกทีหลิ
 ่
คนทีจะยอมร ่
ับ เมือมองไปที ่
จานอาหารเย็ นทีว่่ างเปล่า
หลินซีรู ้ว่าเขาผ่านการทดสอบแล ้ว

่
ก่อนทีเขาจะจากไปคุ ้ ใหญ่
ณปู่ หลินทิงพี ่ เขา
สามารถช่วยหลินซีได ้และฝี มือของเขาก็ดเี ช่นกันถ ้า
่
คุณต ้องการทําอาหารพีใหญ่ ่
ก็สามารถไปทีเตาได ้
เช่นกัน ส่วนหวูห ่ ให ้เสีย
่ นิ งเธอถูกปู่ หลินยึดคืนเพือไม่
่
หน้าพีชาย

่ ฉู่ เซิงไปร ับคุณปู่ หลินทีสถานี

เมือ ่ รถไฟเท่านั้นสี
หน้าผิดหวังทําให ้คุณปู่ หลินโกรธมากในไม่ช ้า ฉู่ เซิงก็
ตระหนักถึงความผิดพลาดของเขาและขอโทษคุณปู่
หลินอย่างรวดเร็วและถูกตําหนิ โดยคุณปู่ หลินคุณปู่
หลินบอกให ้เขาปล่อยเขา ไปร ับหลินซีในเวลานี สอง ้
วันต่อมา หัวใจของ ฉู่ เซิงสงบลง

่
เมือหลิ
นซีเห็นปริมาณของหวานทีเขาต ่ ้องการเขา
ก็ไม่สามารถพูดถึงได ้มากนักเขาต ้องจัดหาของหวาน
้
แปดชนิ ดสําหร ับมืออาหารเช่ นเดียวกับสไตล ์จีนและ
ตะวันตก โชคดีทพีี่ ใหญ่
่ ้ั
เหลือไม่งนเธอจะเป็ นลม
 ของหวานของจีนหลินซีใช ้ของหวานแบบตะวันตก
่ ้กสตรอเบอร ์รีและบิ
หลายชนิ ดเธอเพิมเค ่ สกิตอัลมอนด ์

ผู ้จัดทําคิดว่าชาวตะวันตกเหล่านั้นจะไม่คุ ้นเคยกับ
การร ับประทานของหวานของจีนโดยไม่คาดคิดว่า
หลังจากร ับประทานอาหารมือแรกผู ้ ้จัดงานได ้ทราบว่า
พวกเขาจําเป็ นต ้องเพิมปริ่ มาณของหวานของจีน
ผูร้ ับผิดชอบพบหลินซีและบอกความคิดเห็นจากแขก
ของหลินซีในช่วงเวลาอาหารคํ่าปริมาณของหวาน
ของจีนเพิมขึ ่ นเป็
้ นแปดชนิ ด หลังจากทีของว่ ่ างถูกส่ง
ถึงโต๊ะหลินซีและพีใหญ่ ่ ก็น่ ังลงบนพืนทั
้ งเหนื
้ ่ อยและ
เป็ นอัมพาต

ตอนที่ 125
แต่เดิมคิดว่าพวกเขาจะกลับไปทีห ่ ้องเพือพั
่ กผ่อนได ้
พวกเขาพบหลินซีอก ้ั
ี ครงและขอให ้หลินซีทําขนมให ้
แขกเหล่านั้นต ้องนํ ากลับไปเป็ นของทีระลึ
่ กหลินซีบอก
ว่าเธอไม่ได ้ทําอะไรเลยเธอทําอะไรไม่ได ้จริงๆและใน
่ ดก็เจรจาปล่อยให ้หลินซีนอนหลับฝันดีและตืน
ทีสุ ่ แต่
 ้ อทํ
เช ้าของวันรุง่ ขึนเพื ่ าสิงนั
่ ้นแขกออกไปในตอนเช ้า
เท่านั้น และสามารถจัดเวลาได ้

ี่ กเศร ้าตืนขึ
หลินซีทนึ ่ นมาตอนสี
้ ่
โมงเย็ นและทํางาน
่ั
เป็ นเวลาสามชวโมงเต็ มเขาทําขนมหลายสิบอย่าง
จากนั้นก็บรรจุของว่างเหล่านี ลงในกล่
้ องของขวัญดู
พนักงานเสิร ์ฟทีน่่ าร ักหลายคนวางกล่องของขวัญ
ส่งไปทีล็่ อบบีหลิ
้ นซีไม่มเี วลาฟังคําขอบคุณของ
ผูร้ ับผิดชอบเธอกําลังจะกลับบ ้าน

ฉู่ เซิงยืนอยู่บนแท่นรอหลินซีอย่างใจจดใจจ่อและใน
่ ดก็เห็นพีใหญ่
ทีสุ ่ เพียงพบว่าหลินซีถก ่
ู พีใหญ่ จดจํา
่
กลายเป็ นว่าหลินซีรู ้สึกไม่สบายใจเมือเขานั ่ งอยู่บน
รถไฟเมือเขากํ่ าลังจะมาถึงสถานี ทกุ คนก็ใจอ่อนพี่
ใหญ่กลัวแทบตายถ ้านายท่านรู ้เรืองนี ่ เขาจะต
้ ้อง
ฝึ กฝนตัวเอง

่
"เสียวซี ่
, เสียวซี" ฉู่ เซิงโทรหาหลินซีหลายครงและ ้ั
่ ดหลินซีก็มป
ในทีสุ ี ฏิกริ ยิ าบางอย่าง ฉู่ เซิงตรวจดู
หน้าผากของเขาร ้อนและเขาน่ าจะมีไข ้ เขาถอดชาย
คนนั้นออกจากหลังของพีใหญ่่ และอุ ้มหลินซีไว ้บนร่าง
้
ของเขา ทังสองพาหลิ นซีกลับบ ้านโดยตรงคุณปู่ หลิน
่ อ Lin จะกลับมาความ
ไปทํางานแล ้วก่อนทีพ่
ร ับผิดชอบในการดูแลหลินซีตกอยู่ที่ ฉู่ เซิงพีใหญ่
่
เตือน ฉู่ เซิงสองสามคําและรีบกลับบ ้านหลังจากนั้นเขา
ก็เหนื่ อยเช่นกัน

หลินซีนอนอยู่บนเตียงรู ้สึกว่ามีบางอย่างเย็นที่
หน้าผากร่างกายของเธอหดตัวลงและมีเสียงพึมพําใน
้ น
ปาก ฉู่ เซิงไม่ได ้ยินอย่างช ัดเจนเขาส่งนํ าอุ ่ ไปทีริ่ ม
ฝี ปากของหลินซีและเอาปากป้ อนเธอ หนึ่ งกัด คอที่
้
แห ้งผากได ้ร ับการหล่อเลียงและหลิ นซีก็ฟื้นพลังขึนมา ้
ี่
เล็กน้อยทันทีทเขาลื ้
มตาขึนเขาก็ ้
เห็นคิวขมวดของ ฉู่
เซิงและแววตาทีเป็ ่ นกังวล

ี่ งตื
หลินซีทเพิ ่ นขึ
่ นมาก็
้ ยงั รู ้สึกไม่สบายตัวเธอมองไป
่
ทีสภาพแวดล ้อมของเธอและถามด ้วยเสียงแหบ“ ฉัน
ไม่สบายเหรอ?”
 “ ฉันเพิงวั ่ ดอุณหภูมขิ องคุณได ้ 39 องศา” ฉู่ เซิง
้
กล่าวไม่มรี อยยิมบนใบหน้ าของเขาและหลินซีอาจจะ
เหนื่ อย เธอยืนมื ่ อออกมาจับมือของ ฉู่ เซิงแล ้วพูดว่า
"วันนี ยุ้ ง่ และเครียดทางใจไม่ต ้องห่วงฉันแค่ต ้อง
พักผ่อนให ้เต็มที"่

ฉู่ เซิงดึงมือของเขาออกโดยยังคงแสดงสีหน้าว่าง
เปล่าเขาหยิบชามขนาดเล็กทีมี ่ โจ๊กสีขาวอุน
่ อยู่ข ้างใน
หลินซีไม่อยากอาหารเลยเขาส่ายหัวเล็กน้อยไปทาง ฉู่
เซิงใบหน้าของ ฉู่ เซิงมืดมนมากขึน้

่ นคิวของเขาขมวดเล็
เมือเห็ ้ กน้อยหลินซีก็รู ้ว่าเขา
โกรธ ไม่อยากจะเถียงกับเขาจริงๆหลินซีแทบจะพยุง
ร่างกายของเขาไม่ได ้และ ฉู่ เซิงก็กน
ิ โจ๊กสองสามคํา ฉู่
เซิงยังเห็นว่าหลินซีไม่อยากอาหารและหลังจากกัดไป
้ั
สองสามครงเขาก็ ปล่อยเธอไป

หลังจากกินโจ๊กไปแล ้วการแสดงออกของ ฉู่ เซิงก็

อ่อนลงเขาหยิบยาออกมาและส่งให ้หลินซีLin Xi กิน
่ นท่าทางทีเรี
ยาอย่างร่วมมือกันมาก เมือเห็ ่ ยบร ้อยของ
หลินซีความโกรธของ ฉู่ เซิงก็หายไปเล็กน้อยและเขาก็
่ บหลินซีหลังจากได ้ยินคําพูดไม่กคํ
เริมนั ี่ าหลินซีก็รู ้สึก
ปวดหัวและหันไปจากเขา

“ ถ ้าอย่างนั้นคุณก็หลับให ้สบายฉันจะอยู่กบั คุณ

่ ่ และบอกฉันว่าคุณรู ้สึกไม่สบายใจหรือไม่” ฉู่ เซิงไม่
ทีนี
่
มีทางเลือกอืนนอกจากปล่ อยให ้เธอพักผ่อนก่อนหลิน
ซีรู ้สึกง่วงและหลับไปอีกครง้ั

ตอนเทียงพ่ ่ อหลินกลับมา เขารู ้สึกกังวลเล็กน้อย

่ ้ว่าหลินซีป่วยหลังจากออกไปได ้เพียงไม่กวัี่ นเขา
เมือรู
จะป่ วยได ้อย่างไร ยังเร็วเกินไปพ่อของ Lin เรียกร ้อง
ให ้ ฉู่ เซิงกลับไปก่อนและดูแลลูกสาวของเขา ฉู่ เซิงคิด
้
ว่าวันนี เขามี อะไรต ้องทําเขาจึงเตือน Dad Lin: "ฉัน
วางยาไว ้บนตู ้ถ ้าเกิน 39 องศาให ้เธออีกเม็ดถ ้ามัน
ไม่ได ้อยู่ทอุี่ ณหภูมน ้ ากินมัน . ระวังให ้เธอดืมมาก
ิ ี อย่ ่
้ าควรเป็
ขึนนํ ้ ้ น
นนํ าอุ
่ นอกจากนี เธอยั้ งไม่ได ้กินอะไร
ดังนั้นเธอจะต ้องกินอะไรก่อนทีจะกิ ่ นยาถ ้าไข ้ไม่หายไป
เธอก็ยงั ต ้องไป ไปโรงพยาบาลเพือดู ่ "
 " โอเคฉันจํา Lived ได ้ "พ่อหลินพยักหน้า

้ ้วัดอุณหภูมอ
"นอกจากนี ให ิ ก ้ั
ี ครงในอี ่ั
กสองชวโมง"
ฉู่ เซิงกังวลและดูแลมันอีกครง้ั

"ฉันเข ้าใจแล ้วฉันจะวัดเธอในภายหลัง" พ่อหลิน

ตอบ

"นอกจากนี ฉั้ นเคยต ้มโจ๊กมาก่อนหลินซีไม่ต ้องการ

กินมันหรือรอให ้คุณดูวา่ คุณสามารถทําอย่างอืนให ่ ้
เธอกินได ้หรือไม่" ฉู่ เซิงจําได ้อีกอย่างหนึ่ ง

่
"ฉันรู ้ฉันรู ้ตอนอายุยงั น้อยฉันสนิ ทกับคนเถือนมาก
และฉี กพันธมิตรและฉันจะครองร่มคาร ์บอกซิล! ฉันมี
ตําแหน่ งงานจงซิง
่ ้ว่าเขาร ังเกียจ ฉู่ เซิงก็ต ้องหุบปากด ้วยความ
เมือรู
โกรธและเขาก็ตด ั สินใจกลับมาดูตอนกลางคืน

่ ่ เซิงถูกส่งตัวไปในทีสุ
เมือฉู ่ ดพ่อหลินก็ไปดูลก
ู สาว
ของเขาและเห็นว่าหลินซีนอนหลับสบายพ่อหลินจึง
ปล่อยให ้หลินซีพก ่ ณปู่ หลิน
ั ผ่อนอย่างสบายใจ เมือคุ
กลับมาและถามถึงหลินซีพ่อหลินก็รู ้ว่าหลินซีหลับไป
่
นานแล ้วเมือเขาไปที ่ ้องก็พบว่าลูกสาวของเขาหมด
ห
สติไปแล ้ว

ในคําตอบของคุณปู่ หลินพ่อของ Lin อุ ้มหลินซี

้
ขึนมาบนหลั ่
งของเขาและส่งเธอไปทีโรงพยาบาล
หลังจากการตรวจร่างกายแพทย ์ได ้แจ ้งให ้ คุณพ่อ
หลินทราบว่าอาการของเขาร ้ายแรงและเขาจําเป็ นต ้อง
เข ้าร ับการร ักษาในโรงพยาบาล

่ ้ร ับการฝึ กฝนหลินไปจ่าย
ผู ้เป็ นพ่อทีได
ค่าธรรมเนี ยมและเข ้าร ับการร ักษาในโรงพยาบาลหลิน
ซีถก
ู ส่งไปทีวอร่ ์ด

ี่
ฉู่ เซิงยืนอยู่ทประตู บ ้านของหลินฉู่ เซิงเคาะประตูอยู่
่
นานก่อนทีจะรอให ้ใครสักคนมาเปิ ดประตูให ้เขาด ้วย
ความรู ้สึกวูว่ ามเล็กน้อย
 ่
เพือนบ ่ ่ข ้างๆโผล่หวั ออกมาและเห็น ฉู่ เซิง
้านทีอยู
เขายังรู ้จักลูกเขยของตระกูล Lin และพูดว่า "Xiao
Chu, Xiao Lin ไม่สบายฉันเพิงเห็ ่ น Lao Lin พาเธอ
ไปโรงพยาบาล ดูเหมือนว่าจะเป็ นโรงพยาบาลแห่งนั้น”

่ ้ว่าปัญหานั้นร ้ายแรง ฉู่ เซิงก็ขอบคุณเพือน

เมือรู ่
บ ้านของเขาและรีบไปทีโรงพยาบาล ่ โรงพยาบาลแห่ง
้ นสถานทีที
นี เป็ ่ ่ ฉู่ เซิงฝึ กอยู่หลังจากได ้ยินเกียวกั่ บ
สถานการณ์กบั พยาบาลทีเขารู ่ ้จักดี ฉู่ เซิงก็รบี ไปที่
วอร ์ด

้ นซีกาํ ลังอยู่ในระหว่างการฉี ดยาคุณปู่

ในตอนนี หลิ
่
หลินมองไปทีขวดสั กพักและหลินซีสก ้
ั พักคิวของเขาก็
ขมวดปม เมือเห็่ น ฉู่ เซิงหมดลมหายใจคุณปู่ หลินก็รบี
่ กทายเขา: "ทําไมคุณถึงมาทีนี
ก ้าวไปข ้างหน้าเพือทั ่ ่
คุณกลับมาแล ้วหรือ"

"อืมฉันเคาะประตูอยูน ่
่ านแล ้วไม่มใี ครแล ้วเพือน
ี่
บ ้าน บอกฉันว่าคุณอยู่ทโรงพยาบาลทํ าไมมันร ้ายแรง
ขนาดนี ?้ "ฉู่ เซิงถามอย่างกังวล
 พูดถึงปู่ หลินก็โกรธและดุดา่ หลินอีก คุณปู่ หลิน
สามารถฝึ ก คุณพ่อหลินได ้ แต่ ฉู่ เซิงทําไม่ได ้เขาทํา
ได ้แค่มองไปที่ คุณพ่อหลินพร ้อมกับบ่นเล็กน้อย ป๊ า
หลินรีบอธิบายว่า: "ฉันแค่อยากจะหาอะไรให ้เธอกิน
่
พอฉันทําเสร็จแล ้วเมือไปหาเธอเธอก็ รู ้สึกเวียนหัว
แล ้ว"

"คุณยังมีเหตุผลใช่ไหมแค่ทําโจ๊กและทํากับข ้าว
สองอย่าง บดนาน ๆ ก็ได ้นะ” คุณปู่ หลินโกรธมากจน
่ กคนอีกครง้ั ฉู่ เซิงช ักชวนคุณปู่ Lin: "นี่
กําลังจะเริมฝึ
คือวอร ์ดโปรดเก็บเสียงของคุณไว ้ฉันจะไปพบเธอ"

่ ้
"คุณไปคุณไป" คุณปู่ หลินตระหนักถึงเรืองนี
เช่นกันและพูดด ้วยเสียงตํ่า

่
ฉู่ เซิงเหลือบมองไปทีเวชระเบี ยนบนตู ้และรู ้ว่าไข ้กิน
่
เวลานานประกอบกับทีเขาเหนื ่ อยมาก่อนและการ
ต่อต ้านของเขายังอ่อนแอมันจะร ้ายแรงมากเมือมั ่ น
แตกออกทังหมด ้ ้ั ยวโชคดีไม่มอ
ครงเดี ี น
ั ตราย แต่ต ้อง
 ้ อย่างดี ฉู่ เซิงแอบรําคาญตัวเองเขารู ้ว่าเขาจะไม่
เลียงดู
กลับไปและพ่อหลินก็ไว ้ใจไม่ได ้จริงๆ

่ นแก ้มทีแดงและริ
เมือเห็ ่ มฝี ปากแตกของหลินซีฉู่ เซิง
รู ้สึกได ้ว่าหัวใจของเขาถูกดึงเท่านั้น เขานั่งบนเตียง
ของหลินซีและจับมือทีเย็ ่ นเฉี ยบของเธอเบา ๆ เขาหัน
ศีรษะและพูดกับคุณปู่ หลินว่า "คุณปู่ ถ ้าฉันอยู่กบั เขา
้
ในคืนนี โปรดกลั บไปก่อน"

คุณปู่ หลินและ คุณพ่อหลินหลังจากมองแต่ละคน

แล ้ว ปู่ หลินครุน ั หนึ่ งและพูดว่า "ฉันไม่
่ คิดอยู่พก
สามารถถือมันได ้อีกต่อไปวันนี ฉั ้ นทํางานหนักเพือคุ
่ ณ
และฉันจะขอให ้พ่อหลินนํ าบางอย่างมาให ้คุณ"

"โอเค" ฉู่ เซิงรู ้สึกกังวลจริงๆหลินซีควรดูด ้วยตัวเอง

่ ณปู่ หลินและ คุณพ่อหลินจากไป ฉู่ เซิงก็
ดีกว่า เมือคุ
เข ้ามาใกล ้หลินซีและแตะทีหน้ ่ าผากของเธออาการไข ้
ลดลงเล็กน้อย ฉู่ เซิงถอนหายใจและจ ้องไปทีหลิ ่ นซี
อย่างว่างเปล่าโดยคิดว่าต ้องเป็ นเวลานี ดู ้ เธออย่าง
ระมัดระวัง และอย่าทําให ้เธอเหนื่ อย
 พ่อหลินขีจั่ กรยานทีพั
่ งของ ฉู่ เซิงและถือสิงของ
่
มากมาย นอกจากของใช ้ในชีวต ิ ประจําวันแล ้วยังมี
อาหารอีกมากมายพ่อ Lin เห็นว่าลูกสาวของเขายังคง
หลับอยู่และเขาก็แอบรําคาญเขาไม่คอ ่ ยพูดคุยกับ ฉู่
เซิงด ้วยความมั่นใจและพูดว่า "Little Chu ฉันจะ
้ ้าส่งอาหารเช ้าฉัน
กลับไปก่อน ฉันจะให ้คุณพรุง่ นี เช
้
ขอร ้องวันนี โปรดทํ ้
างานให ้หนักขึนมองไปที ่ นซีและ
หลิ
โทรหาฉันถ ้าคุณมีอะไรต ้องทํา "

่
" โอเคฉันรู ้แล ้วคุณไปช ้า "ฉู่ เซิงส่ง คนทีไปที ่
ประตู
่
คุณพ่อหลินฉันเพิมประโยคอี กประโยค: "รถของคุณ
่
ควรจะเปลียนด ้วยมันยากเกินไปทีจะขี่ "่

้ อนทีเขาจะพู
ใบหน้าของ ฉู่ เซิงแข็งขึนก่ ่ ดได ้พ่อ
หลินโบกมือให ้เขาและจากไปด ้วยตัวเอง

ฉู่ เซิงหันกลับมาและนั่งข ้างหลินซีในขณะนี เขาเห็

้ น
ขนตาของหลินซีสนเล็่ ั กน้อยและหลินซีก็ลม ้ ้าๆ
ื ตาขึนช
 ้
“ ลิตเติลบรู ่
๊คตืนเถอะ”

่
เมือได ้ั นซีก็ยมออกมาและ
้เห็น ฉู่ เซิงอีกครงหลิ ิ้
ปล่อย "อืม" ออกมาเบา ๆ เมือเห็ ่ นหลินซีตนขึื่ น้ ฉู่ เซิง
ก็ฟื้นพลังขึนมาและถามว่
้ า "มีอะไรไม่สบายใจฉันจะ
โทรหาหมอมาดู"

้
"นํ า"หลิ
นซีทําเสียงแหบ

เพียงแค่น้ัน ฉู่ เซิงก็จาํ ได ้เปิ ดกระเป๋ าทีพ่

่ อ Lin ส่งมา
้
พบถ ้วยรินนํ าและใช ้ช ้อนป้ อนหลินซีอย่างระมัดระวัง
่ นซีมเี พียงพอ ฉู่ เซิงก็ถามเธอว่า: "ทําไม
หลังจากทีหลิ
คุณเป็ นลมฉันสบายดีเมือฉั ่ นจากไป "

หลินซีไม่รู ้ตอนนั้นเขารู ้สึกง่วงนอนและเขาก็อยู่ใน

่
โรงพยาบาลแล ้วเมือเขาลื มตา ฉู่ เซิงรําคาญเขาพูด
่ ฉั
"ฉันรู ้เรืองนี ้ นเคยอยู่กบั คุณ"

หลินซีไม่เข ้าใจว่า ฉู่ เซิงหมายถึงอะไร ฉู่ เซิงอธิบาย

่ น่าเชือถื
ว่าพ่อ Lin ทีไม่ ่ อแค่ไหนและใบหน้าของเขาก็
เต็มไปด ้วยความร ังเกียจหลินซีรู ้ว่าพ่อของเธอไม่ใช่
ดูแลคนอืนได่ ้ดีมากเธอไม่ได ้คาดหวังว่ามันจะไม่
่ อขนาดนี เธอยิ
น่ าเชือถื ้ ้
มอย่ ้
างเบียวแตะท ้องว่างมองไป
่
ทีขวดอี ้ั
กครงและมี ่
อยู่ครึงขวดหลิ นซีตด ่
ั สินใจทีจะแบก
มัน และรอให ้แช่กน ิ หลังจากนั้น

ฉู่ เซิงเข ้าใจและถามหลินซีวา่ "คุณหิวไหม"

หลินซีรู ้สึกอายเล็กน้อยและพยักหน้า ฉู่ เซิงพบกล่อง

อาหารกลางวันทีมี ่ เห็ดหยองและโจ๊กไก่ ฉู่ เซิงก็เข ้าใจ
ในทีสุ ่ ด สิงที
่ พ่่ อ Lin ต ้องโยนทิงไว
้ ้เป็ นเวลานานก็คอื
่ เขาถอนหายใจและหยิ
สิงนี ้ บกล่องอาหารกลางวันไป
้
เลียงหลิ นซี

บางทีอาจเป็ นเพราะการแช่ตวั หลินซีจงึ ฟื ้นตัวขึน้

ึ้
เล็กน้อยและมีความอยากอาหารดีขนเขากิ นไปครึง่
กล่อง ของโจ๊กจากนั้นเขาก็รู ้สึกสบายท ้องของเขา
 ฉู่ เซิงเห็นว่าหลินซีไม่อยากกินจริงๆเขากินโจ๊กที่
่
เหลือจนหมดเขากระตือรือร ้นทีจะมาหาหลิ นซีแต่เขา
ไม่ได ้ กินยัง

้ ้อนทีฉั
หลินซีดู ฉู่ เซิงใช ้ตัวเองตอนนี ช ่ นกินรู ้สึกอาย
เล็กน้อยและเขากระซิบ "ฉันกินแล ้ว"

"มีอะไรเหรอ?" ฉู่ เซิงอธิบายไม่ได ้เล็กน้อย

่ าด ้วย
หลินซีหน้าแดงและกล่าวหาว่าเขาทําตัวงีเง่
สายตาของเขา Sheng หัวเราะและโน้มตัวเข ้าไปในหู
ของหลินซีแล ้วพูดว่า "เราจูบกันแล ้วและเรายังคงสนใจ
่ อยู
เรืองนี ้ ่"

หลินซีจ ้องมองเขาด ้วยความโกรธและใบหน้าของ

ชายคนนั้นก็หนาขึนเรื
้ อย่ ๆ

่ นหลินซีตนขึ
เมือเห็ ื่ น้ ฉู่ เซิงก็มค ้
ี วามตังใจที ่ า
จะทํ
่
เรืองตลก เขาเก็บกล่องอาหารกลางวันหยิบอ่างล ้าง
หน้าและออกไปหลังจากนั้นไม่นานเขาก็นําอ่างนํ าร ้ ้อน
มาด ้วยหลังจากรอให ้หลินซีล ้างตัวฉู่ เซิงก็เฝ้ าดูวา่ นํ า้
ในขวดใกล ้จะแขวนเสร็จแล ้วจึงช่วยหลินซีถอนเข็มอีก
้ั
ครงระวังช่วยหลินซีกดตาของเข็ม

่
ป้ าทีนอนอยู
่ข ้างๆเรียก ฉู่ เซิง: "ชายหนุ่ มช่วยเรียก
พยาบาลให ้ฉันสลิงของฉันจะเสร็จแล ้ว" ฉู่ เซิงตอบและ
ออกไปเรียกใครบางคน

ป้ าคุยกับหลินซี: "คน ๆ นั้นคือเป้ าหมายของคุณ

เขาดูดม ี ากและปฏิบตั ก ่ ณยังไม่
ิ บั คุณอย่างดีตอนทีคุ
่
ตืนตอนนี ้
เขายั
งคงทําหน้าตรงตอนนี เมื้ อคุ
่ ณตืนขึ
่ น้
ิ้
เขาก็ยมและเห็ นมา ออกไปเขาเป็ นห่วงคุณ "

หลินซีพูดด ้วยความอายในขณะนี ้ ฉู่ เซิงนํ าพยาบาล

่
เข ้ามาพยาบาลช่วยป้ าเปลียนขวดยาและพู ดกับ ฉู่
เซิง:" ช่วยดูที่ คุณป้ าคุณยังสามารถใช ้มันได ้เมือถึ
่ ง
เวลาช่วยฉันด ้วยเข็ม "

้
คุณป้ าได ้ยินคําพูดนี และพู ้ น
ดว่า" ชายหนุ่ มคนนี เป็
พยาบาลด ้วยหรือ "
 พยาบาลก็ดใี จและพูดว่า" นี่ คือ หมอชูในอนาคต
ของพวกเรา "

คุณป้ าครุน ้
่ คิดสักครูเ่ ข ้าใจแล ้วเขายิมและพู ดกับ ฉู่
เซิง:" ไม่น่าแปลกใจทีคุ ่ ณเพิงดึ ่ งเข็มให ้แฟนของคุณ
่
ฉันรู ้ว่าฉันจะให ้คุณเปลียนขวดให ้ฉัน "

พยาบาลเอาไปขวดหลินชีและหันไปใบหน้า. ป้ า
ิ่ คุ
กล่าวว่า "ถ ้าคุณมีสงที ่ ณสามารถขอให ้เขา
ช่วยเหลือ." จากนั้นเขาก็บอกว่าจะชู Sheng "ป้ าเป็ น
คนเดียวดังนั้นคุณสามารถช่วยฉันดูแล ของมันได ้ไหม
"

ฉู่ เซิงไม่พอใจมากเขาอยู่ทนี ี่ ่ เพือดู

่ แล เสียวซี
่ ใช่มน
ั
่ ่ เพือช่
ไม่ได ้มาทีนี ่ วย แต่ เสียวซี
่ กําลังเฝ้ าดูเขาและเขา
ก็เห็นด ้วย พยาบาลดีใจมากขอบคุณและจากไป

ป้ าเป็ นคนจิตใจดีและฉันมีคาํ พูดกับ ฉู่ เซิงนิ ดหน่ อย

ฉู่ เซิงไม่อดทนกับเธอ
 หลินซีกาํ ลังจะลุกขึน้ ฉู่ เซิงฉันรีบหยุดและพูดว่า
"คุณต ้องการอะไรฉันจะ ได ้ร ับและคุณควรพักผ่อนให ้
ดีและอย่าลุกขึน”้

โดยไม่คาดคิดหลินซีไม่เห็นคุณค่าเลยและยืนกราน
่ กขึน้ ฉู่ เซิงรีบพยุงเธอและพูดว่า "มีอะไรเหรอ?"
ทีจะลุ
หลินซีมองเขาด ้วยความโกรธลดเสียงลงและพูดว่า
้
"ฉันจะไปห ้องนํ า"

่ นสีหน้าลําบากใจของหลินซีฉู่ เซิงก็พูดด ้วย

เมือเห็
ความรู ้สึก อายเขากระแอมในลําคอแสร ้งทําเป็ นสงบ
และพูดว่า "ฉันจะพาคุณไปทีนั ่ ่ น" หูของเขาก็ร ้อน
เล็กน้อยหลินซีไม่ได ้ดันกลับในครงนี ้ั และเท
้ ้าทีป่่ วยของ
เธอก็ออ ่ นนุ่ ม

่
ฉู่ เซิงส่งเธอไปทีประตู
และหลินซีก็แก ้ไขความ
ต ้องการทางกายภาพของเธอและเดินออกไปอย่างช ้าๆ
้ั และเขาไม่
ฉู่ เซิงยังเห็นว่าหลินซีป่วยหนักในครงนี ้ มแี รง
แม้แต่จะเดิน
 ่
เขาช่วยหลินซีกลับไปทีวอร ์ดอย่างระมัดระวังและ
หลินซีนอนเอนหลังบนเตียงเพียงรู ้สึกว่าหลังของเขามี
่
เหงือออกแน่ ้
นอนว่ามันไม่ได ้ร ้อนอะไรทังหมดที ่
เขา
่
เหงือออก หลินซีหลับตาและตระหนักว่าเธอลืมอะไร
บางอย่างเธอมีระบบเธอจะลืมอีเหวิ ้ นได ้อย่างไร

่ ยกใช ้ระบบหลินซีต ้องการเปิ ดใช ้งานระบบ

เมือเรี
การแพทย ์ในขณะนี ้ Yiwen เตือนหลินซี: "คุณได ้ร ับ
การตรวจสอบเรียบร ้อยแล ้วและแพทย ์ก็มค ี วามช ัดเจน
่
มากเกียวกั บอาการของคุณหากคุณฟื ้นตัวเร็วเกินไป
มันจะทําให ้คุณรู ้สึก ป่ วยน่ าสงสัยระบบแนะนํ าการ
้ นฐาน
ร ักษาขันพื ้ ่ เหวิ
"เมืออี ้ นกล่าวเช่นนั้นหลินซีรู ้สึก
ว่ามันสมเหตุสมผลเขาจึงให ้การร ักษาขันพื ้ นฐานที
้ ่ ด
สุ

หลังจากการร ักษาผ่านไปหนึ่ งนาทีตอ่ มาหลินซีรู ้สึก

ว่าเธอฟื ้นพลังขึนมาได
้ ่
้มากและในขณะทีเธอกํ าลัง
เชียร ์เธอพบว่าระบบได ้หักเหรียญทองของเธอไปแล ้ว
100 เหรียญหลินซีรบี และถาม Yiwen: "ทําไมคุณ
ต ้องหักหนึ่ งร ้อยเหรียญทองสําหร ับการร ักษาขัน
้
้
พืนฐาน"
 ้ นถูกเรียกเก็บเงินแบบจ่ายต่อการใช ้งาน
"ตอนนี มั
่ ปเดตหรือ" Yiwen กล่าวอย่าง
คุณยังไม่เห็นไฟล ์ทีอั
มั่นใจ

หลังจากทียุ่ ่งมากในวันนี หลิ

้ นซีก็มเี วลาทีจะใส่
่ ใจกับ
่
สิงเหล่ ้ อรู
านี เมื ่ ้ว่าเขาไม่สามารถคํานวณระบบได ้หลิน
ซีก็ปิดระบบด ้วยความโกรธ

่
ฉู่ เซิงเฝ้ าดูหลินซีหลับตาและคาดว่า เสียวซี กําลัง
จะพักผ่อน เขาใช ้ผ้าห่มคลุมหลินซีอย่างระมัดระวังแตะ
หน้าผากของเขาและเดินตามหลินซีไปอย่างเงียบ ๆ

ตกดึกไฟในวอร ์ดถูกปิ ดหลินซีลม ้

ื ตาขึนและมองไป
ที่ ฉู่ เซิงทีกํ
่ าลังหลับอยู่บนเก ้าอีหลิ
้ นซีไม่สามารถทนได ้
เธอดึงแขนเสือของ ้ ่ นมาทั
ฉู่ เซิงเบา ๆ ฉู่ เซิงตืนขึ ้ นที
กังวลว่าหลินซีจะไม่สบายใจ ฉู่ เซิงถามว่า "มีอะไร
เหรอ?"
 ่
หลินซีเอนตัวเข ้ามาและพลิกตัวไปด ้านข ้างเพือให ้
้ เตี
เหลือพืนที ่ ยงครึงหนึ
่ ่ งแล ้วพูดว่า "ขึนมานอนเถอะ"
้

้
ฉู่ เซิงถึงกับผงะหัวใจเต ้นแรงขึนอย่ างรวดเร็วและเขา
ลังเล "ไม่เป็ นไร!"? ""

มา ต่อไปฉันจะนับหนึ่ งสองสามฉันจะไม่มาเพิกเฉย
ต่อคุณ” หลินซีเร่งเร ้า ไม่จาํ เป็ นต ้องนับหลินซีฉู่ เซิง
นอนข ้างๆหลินซีให ้เร็วทีสุ ่ ด แต่หลินซีไม่ได ้ใช ้ผ้าห่ม
ร่วมกับเขาดังนั้นเขาจึงมีทสํ ี่ าหร ับนอนเท่านั้น สําหร ับ
ฉู่ เซิงนี่ เป็ นเรืองที
่ น่่ าประหลาดใจอยู่แล ้ว เขาซึงเดิ
่ มง่วง
นอนไม่สามารถหลับได ้ในเวลานี ้ เขาลืมตาขึนและมอง ้
ไปทีหลิ ่ นซีขนตายาวของเขากระพริบตาและดวงตา
ของเขาเหมือนสระนํ าลึ ้ กเกือบจะดึงดูดหลินซีLin Xi
ไม่มท ่
ี างเลือกอืนนอกจากวางมื อบนเปลือกตาของเขา
จากนั้นตบเขาเบา ๆ ฉู่ เซิงค่อยๆหลับไปด ้วยความ
สบายใจของหลินซี

่ นมาและคนในห
ในตอนเช ้า ฉู่ เซิงตืนขึ ้ ้องก็ยงั คง
่ าร
หลับอยู่เขาไปล ้างตัวก่อนแล ้วค่อยดืมนํ ้ ้อนเมือเขา
่
 ้
กลับมาหลังจากซืออาหารเช ้าเรียบร ้อยแล ้วหลินซีก็
่ น
เพิงตื ่ เมือเห็
่ นอาหารเช ้าในมือเขาก็รู ้สึกหิวเล็กน้อย

่
เมือหลิ ่ ับประทานอาหารเสร็จแล ้ว
นซีซ ักผ้าและเริมร
่
พ่อหลินก็รบี วิงไป เขาจัดอาหารเช ้าทีคุ่ ณปู่ หลินทําไว ้
้ เช ้าตรู ่ เมือพ่
ตังแต่ ่ อหลินเห็นว่าฉู่ เซิงกินข ้าวเรียบร ้อย
แล ้วเขาก็พูดว่า "ฉู่ เซิงกลับไปโรงเรียนเร็วฉันจะไปกับ
เธอวันนี "้

หลินซีฟื้นขึนมากในวั
้ ้
นนี เธอรู ้สึกว่าพ่อหลินไม่
จําเป็ นต ้องใช ้เวลา ออกไปกับเธอพูดกับ คุณพ่อหลิน
้ นเริมดี
ว่า "วันนี ฉั ่ ขนแล
ึ้ ้วพ่อก็ไปทํางานด ้วยได ้! ไม่
เป็ นไรมาหาฉันตอนเลิกงาน"

้ งสองเมื
"ไม่!" คุณพ่อหลินและ ฉู่ เซิงพูดแบบนี ทั ้ อ ่
้
วานนี ไฟไหม้ไปแล ้
้วตอนนี พวกเขาไม่ ต ้องกังวลกับการ
้ นซีไว ้คนเดียวในโรงพยาบาล
ทิงหลิ

่
หลินซีมองไปทีการแสดงออกที ่ งจังมากของทังคู
จริ ้ ่
่
และเขาต ้องการทีจะกลอกตา ้
พวกเขาทังหมดอยู่ใน
โรงพยาบาลมีแพทย ์และพยาบาลเฝ้ าดูและไม่มอ
ี ะไรน่ า
เป็ นห่วง

่ ดหลินซีก็สง่ พ่อหลินและ ฉู่

เกือบจะทรุดโทรมในทีสุ
เซิงไป

ป๊ าหลินและฉู่ เซิงเดินออกไปข ้างนอกขณะคุยกัน

พวกเขาก็เห็นกลุม ่
่ คนทีปลายด ้านหนึ่ งของทางเดิน
และหนึ่ งในเสียงของผูห้ ญิงทีแหลมคมก็
่ ดรู น
ุ แรง พ่อ
หลินก ้าวไปข ้างหน้าอย่างอยากรู ้อยากเห็น

่
เหล่าลีมองไปที ่ งวัยกลางคนทีกํ
หญิ ่ าลังดึงแขนเสือ้
่ อาจบรรยายได ้ใน
ของเธอด ้วยความร ังเกียจทีไม่
สายตาของเขา มีผู ้ชายหลายคนยืนอยูข ่ ้างๆผู ้หญิงคน
นั้นบางคนไม่แยแสบางคนก็กระซิบเพือปลอบโยน่
ผู ้หญิงคนนั้น แต่ดเู หมือนผูห้ ญิงคนนั้นจะโกรธมากจน
ฟังไม่ออกเลย

้
เธอดึงแขนเสือของ Lao Li ด ้วยตัวเองและยังคง
กล่าวหาว่า "อาชญากรรม" ของ Lao Li Lao Li ทํา
ไม่ดกี บั ผูห้ ญิงคนหนึ่ งและพยายามดึงแขนเสือออก ้
จากมือของผูห้ ญิงหลายครงความแข็ ้ั งแกร่งของผูห้ ญิง
ก็ไม่มากนักหลังจากการโยนเป็ นเวลานาน Lao Li ก็
ไม่ประสบความสําเร็จ ตอนนี เขายั ้ งคงถูกจับตามอง
จากคนกลุม ่
่ ใหญ่ไม่ต ้องพูดถึงว่าหลีลาวโกรธแค่ ไหน

่ นลูกชายเงียบ ๆ ของเขาเหลาลีก็
เมือเห็ ่ โกรธมาก
้
ขึนและตะโกนใส่ ี่ น: "คุณทําบ ้าอะไรหรือคุณไม่ได ้
ลจิ
บอกว่ามันไม่มอ ่
ี ะไรเกียวข ้องกับฉันหรือทําไมคุณพา
ผู ้หญิงของคุณมาหาฉันตอนนี ?้ “

่ นเหอยังรู ้ว่าเขารู ้สึกละอายใจทีทํ

หลีจิ ่ าเช่นนี เขาไม่
้
่ งแล
รู ้ว่ากีคร ้ั ้วทีเขาช
่ กั ชวนผูห้ ญิงคนหนึ่ ง แต่เธอก็ฟัง
ไม่ออกเมือรู ่ ้ว่าเหลาลีกลั่ บมาจากต่างประเทศก็
ประมาณว่า ชายชรามีสงของมากมายอยูิ่ ่ในมือเธอจึง
อยากจับสองคนลูกชายมา "ร ับรู ้บรรพบุรษ ุ และกลับไป
่
ทีตระกู ล"

“ พ่อไม่ได ้ว่านะนี่ ลูกคุณเองไม่เป็ นไรดูลก

ู ยังมี
หลานเป็ นญาติกน ั หมด”
ตอนที่ 126 การหาทางออก
้ "พวกเขามีนามสกุลปานข ้า
เฒ่าเหล่งเหิงเร็ว ๆ นี ︰
่
ชือหลี ่ ่ คือสิงที
นี ่ พวกเขาร
่ ่ นเจ ้า
ักและรีบปล่อยมือไปลีจิ
่
เป็ นสะใภ ้บ ้านนอกเมือใด

่ มากทันทีทเขาพู
หลีอายุ ี่ ่ นก็น่า
ดสีหน้าของลีจิ
เกลียดเช่นกันเขาดึงผู ้หญิงคนนั้นออกไปด ้วยกําลังลด
เสียงลงและตะโกนว่า "กลับไปอย่าละอายทีนี ่ ่ " เมือ
่

้ ห้ ญิงคนนั้นก็กลายเป็ น ไม่พอใจและ
ได ้ยินเช่นนี ผู
ตะโกนใส่ Li Jin: "ฉันสูญเสียใครบางคนไปนี่ คือพ่อ
ของคุณคุณต ้องการพ่อของคุณเองหรือเปล่านี่ คือลูก
ของตระกูล Li ของคุณเป็ นอะไรทีจํ่ าปู่ ของคุณได ้"

"ฉันไม่ มีลก ้ อไม่มล

ู ชายแบบนี หรื ี ก
ู ชายเหมือนของ
คุณหลานชายฉันมีหลานชายของตัวเองการเลียงดู ้
้ ใช่เรืองยากที
สองคนนี ไม่ ่ คุ่ ณจะเลียงดู
้ สองคนนี ”้
่ ดด ้วยความโกรธเขาเห็นฉู่ เซิงอยู่ในฝูงชน
เฒ่าหลีพู
ฝูงชนดึง ฉู่ เซิงไปและพูดว่า "ดูนี่เป็ นหลานชายของ
ฉัน"

ผู ้หญิงและ Li Jin มองไปที่ ฉู่ เซิงในเวลาเดียวกัน

ผู ้หญิงคนนั้นดูประหลาดใจและหันไปถาม Li Jin: "มี
อะไรเหรอ? ใคร คนนี เหรอ?”้ ใบหน้าของลีจิ ่ นเริมน่
่ า
เกลียดขึนเรื้ อย
่ ๆ , เขาไม่ต ้องการให ้ผู ้หญิงรู ้ว่าเขายัง
มีลก ู หญิงสาวสังเกตเห็นอย่างช ัดเจนว่ามีปัญหาจึงรีบ
ไปที่ ฉู่ เซิงถามว่า: "คุณเป็ นใครมาจากไหนมี
ความสัมพันธ ์อะไรกับ Li Jin"

ฉู่ เซิงเหลือบมองไปที่ Li Jin ดวงตาของ Li Jin

หลบหลังจาก ในขณะทีดวงตาของ ่ ฉู่ เซิงเย็นลง
เล็กน้อยเขาไม่สนใจผูห้ ญิงคนนั้นเพียงแค่มองไปที่ Li
Jin อย่างดูถก ู หันศีรษะและพูดกับ Lao Li ว่า "ฉันจะ
ไปเรียน" Lao Li ปล่อยมือของเขาแล ้วเดินออกไป กับ
เขา.
 หญิงสาวเฝ้ ามองเหลาหลีอย่ ่ างเหม่อลอยและฟัง
่
เพียงลาวลีถามฉู ่ เซิงด ้วยสายตาห่วงใย: "ทําไมคุณถึง
่
มาทีโรงพยาบาลคุ ณไม่สบายหรือมีอะไร"

เสียงของผูห้ ญิงจางหายไป "สีแดงเข ้มมองไปที่ หลี่

จินด ้วยสายตาของเขา

"คุณบอกว่า Xiaolin ไม่สบายในวอร ์ดไหนฉันจะ

ไปพบเธอในอีกสักครู"่ Lao Li ไม่ได ้เห็น ฉู่ เซิงมา
้ เราเจอ
หลายวันแล ้วเขายุ่งและ ฉู่ เซิงก็ย่งุ กว่าเดิมตังแต่
่ ๆ ในวันนี เขาก็
กัน อืน ้ ต ้องไปด ้วยกัน ฉู่ เซิงพูดสอง
่
สามคํา ฉู่ เซิงไม่พอใจอย่างมากทีเขาประกาศตั วตนต่อ
หน้าสาธารณชน เขาไม่อยากยุ่งเกียวกั ่ บพวกเขาเลย
และเขาไม่สนใจว่าจะพูดอะไรกับเขาเขาจึงรีบหนี ไป

น่ าเสียดายทีสิ่ งต่
่ าง ๆ ไม่เป็ นผลหลายคนได ้เห็น
่ ่ Li Lao พูดและในไม่ช ้าเรืองก็
และได ้ยินสิงที ่
แพร่กระจายไปในโรงพยาบาล ปรากฎว่า ฉู่ เซิงเป็ น
่
หลานของ Lao Li ทีแยกจากกั นไปหลายปี นอกจากนี ้
ยังเปิ ดเผยตัวตนของ Lao Li ด ้วยเช่นศาสตราจารย ์
่ งทีอาศั
ชือดั ่ ยอยู่ในต่างประเทศ

จากเด็กกําพร ้าทีมี ่ ประสบการณ์ชวี ต ิ ทีน่่ าสังเวช

ปัจจุบน ั ฉู่ เซิงกลายเป็ นทีอิ่ จฉาและอิจฉาของคนนับไม่
ถ ้วนนอกจากนี ยั ้ งมีขา่ วลือในโรงเรียนและ ฉู่ เซิงก็ทน
้
ไม่ได ้ ในเวลานี ศาสตราจารย ์ Zhang ได ้พบ ฉู่ เซิง
และสนทนากับ ฉู่ เซิงเป็ นเวลานานหลังจากออกจากที่
้
ทํางานใบหน้าของ ฉู่ เซิงก็ดาํ คลําราวกั บเสือโค้ ้ทของ
หมึก แต่คาํ พูดของศาสตราจารย ์ Zhang ยังคงอยู่ใน
ใจของเขา

ความเห็นของศาสตราจารย ์จางคือเขาหวังว่า ฉู่ เซิง

จะเรียนต่อไม่เช่นนั้น ฉู่ เซิงจะฝึ กฝนทีด ่ ้านล่างเป็ น
เวลานานและหลินซีก็วงอย่ ิ่ างหมดหวังเมือหลิ่ นซีไปถึง
ระดับความสูงที่ ฉู่ เซิงมองขึนไปจะ
้ เขายังคงซ่อนตัวอยู่
ภายใต ้ปี กของหลินซี? ในฐานะผู ้ชาย ฉู่ เซิงไม่สามารถ
่ ได
ยอมร ับเรืองนี ้ ้ เขารู ้ว่าหลินซีทําเงินได ้มากมายจาก
การเปิ ดร ้านของหวานและตอนนี เขากํ ้ าลังเปิ ด
ร ้านอาหารหลินซีเก่งมากเขาจะคูค
่ วรกับเธอได ้
อย่างไร?

่
เมือมองไปที ่ ฉู่ เซิงทีเต็
่ มไปด ้วยความโกรธหลินซี
รู ้สึกเป็ นทุกข ์ เธอคลอเคลียทีแขนของ ่ ฉู่ เซิงเบา ๆ แตะ
ใบหน้าของเขาและพูดว่า "เรืองนี ่ จะจบลงเสมอคิ
้ ดให ้ดี
และวางแผนจะทําอะไรอันทีจริ ่ ง Lao Li ปฏิบต ั ต
ิ อ
่ คุณ
อย่างดีไม่วา่ คุณจะตัดสินใจอะไรก็ตาม ทําให ้ฉันจะ
สนับสนุ นคุณ "

คําพูดของหลินซีเป็ นเหมือนมือทีอบอุ่ น
่ ช่วยบรรเทา
อารมณ์ทวิี่ ตกกังวลของเขา ฉู่ เซิงจูบทีหน้ ่ าผากของ
หลินซีและพูดคุยกับหลินซี:" อันทีจริ ่ งเรืองนี
่ ฉั ้ นคิดมา
นานแล ้ว . ชายชราพยายามอย่างดีทสุ ี่ ดทีจะจดจํ
่ าฉัน
มันไม่มอี ะไรมากไปกว่าความสวยงามในความสามารถ
ของฉันและเพือนํ่ าความรุง่ โรจน์มาสูต ่ ระกูลหลี่ แต่ฉัน
ไม่ต ้องการอยู่กบั เขาและฉันไม่ต ้องการทีจะมี ่ สว่ นร่วม
ในความยุ่งเหยิงของลีจิ ่ นและไม่ต ้องการจาก เสียวซี ่
ไปฉันจะคุยกับเขาอีก "
 " ถ ้าอย่างนั้นคุณอยากไปเรียนต่อต่างประเทศกับ
เขาไหม "Lin Xi ถาม

"ฉันฉันยังไม่ได ้คิดออก" ฉู่ เซิงลังเล แต่หลินซีเห็น

่
ว่าเขารู ้สึกหวันไหวเล็ กน้อยและบทสนทนาอันยาวนาน
ระหว่างศาสตราจารย ์จางและเขาก็ยงั คงดําเนิ นต่อไป
หลินซีถาม ฉู่ เซิงอย่างไม่แน่ ใจ: "ถ ้าฉันไปกับคุณคุณ
อยากได ้ไหม"

"แน่ นอน" ฉู่ เซิงแทบจะไม่ลงั เลเลย

่
หลินซีเข ้าใจว่า ฉู่ เซิงก็เต็มใจทีจะออกไปศึ
กษาในใจ
้
เช่นกันปัญหาทังหมดคื อเธอไม่สามารถไปกับเขาได ้

่
เหลาลีเองก็ ปวดหัวเช่นกันผู ้หญิงนามสกุลแพนจ ้อง
่
มองมาทีเขาและเธอก็ ่
เปลียนไปหลอกล่ อลาวลีอย่ ่ างไม่
่
สนใจเพือให ้
้จําลูกชายทังสองของเธอได ้ แน่ นอนว่า
่ ้าใจจุดประสงค ์ของผูห้ ญิงไม่ใช่แค่เพือความดี
ลาวลีเข ่
ลูกชายของเขาเองก็ไม่มค ี วามสามารถและเขาไม่
สามารถควบคุมผูห้ ญิงได ้เขาจึงสามารถสร ้างปัญหา
กับผู ้หญิงได ้

่ ดถึงสิงนี
เมือคิ ่ เหลาหลี
้ ่ งบอกกับผูช
จึ ้ ว่ ยว่า: "จากนี ้
ไปผูห้ ญิงคนนั้นจะมาหาฉันคุณจะจัดการกับมัน
โดยตรงฉันไม่ต ้องการพบเธออีก" ผูช ้ ว่ ยตอบเมือรู ่ ้ว่า
่ ยดแล ้ว สมาชิกในครอบคร ัวเขาบอกว่า
ลาวลีเกลี
"โอเคฉันจะดูแลเรืองนี่ มี
้ อก ่
ี อย่างทีจะรายงานให ้คุณ
้
ทราบขันตอนสํ าหร ับบ ้านทีฉั ่ นซือคร
้ งล่
้ั าสุดเสร็จ
่
สมบูรณ์แล ้วและมีการเขียนชือของอาจารย ์ชูไว ้ด ้วย
ฉันได ้ติดต่อทีมงานก่อสร ้างและสามารถเริมการ ่
ปร ับปรุงใหม่ได ้ในไม่ช ้านี ้ "

Lao Li พยักหน้าด ้วยความพึงพอใจและบอกกับ

้
ผู ้ช่วย:" คุณต ้องตังใจกั ่ และคุ
บเรืองนี ้ ณต ้องทําให ้ดี "นี่
้
คือของขวัญชินแรกที ่
เขามอบให ้ หลานชายของเขา
มันต ้องพอใจกับ ฉู่ เซิงนี่ คือสิงที
่ หลานชายของพวก
่
เขาจะต่อสู ้ก ้าวแรกของความสัมพันธ ์ทีดี ่ นอกจากนี ้
เขายังสังเกตเห็นว่า ฉู่ เซิงได ้คลายทัศนคติของเขาทีมี ่
ต่อเขาเขาไม่เชือว่ ่ าเขาจะไม่ถก ู ล่อลวงโดยการถือ
ผลประโยชน์มากมายต่อหน้า ฉู่ เซิงคิดว่าจะสามารถ
ึ้
อยู่รว่ มกับ ฉู่ เซิงได ้ในอนาคต Lao Li รู ้สึกดีขนมาก

่ ฉู่ เซิงเห็นโฉนดบ ้านเขารู ้สึกสะเทือนใจพวก

เมือ
่ ว ๆ นี ้ แต่พวกเขาไม่พอใจ
เขากําลังมองหาบ ้านเมือเร็
กับมันแม้ว่าหลินซีจะไม่ได ้พูด แต่ ฉู่ เซิงก็รู ้ว่าหลินซี
ชอบบ ้านนี มาก้

่
ฉู่ เซิงเหลือบมองไปทีการกระทํ า แต่ Lao Li เห็น
ความสุขในสายตาของ ฉู่ เซิงเขาวางโฉนดไว ้ในมือ
ของ ฉู่ เซิงและพูดว่า "เอาเถอะนี่ ก็เช่นกันความตังใจ
้
เล็ก ๆ ของปู่ ของฉัน สําหร ับการไปต่างประเทศของ
คุณเราจะพูดคุยกันอย่างช ้าๆเราจะพูดได ้อย่างไรว่าเรา
้ ณปู่ และหลานชายและเราไม่สามารถพูดคุย
เป็ นทังคุ
อะไรได ้เลย” ใน

่ ด ฉู่ เซิงก็ยอมร ับการกระทํานี เขาไม่

ท ้ายทีสุ ้ ได ้
ขอบคุณ Lao Li แต่บอกว่าเขาจะไปต่างประเทศ
ใบหน้าของ Lao Li แสดงให ้เห็นถึงความพึงพอใจเงิน
ไม่ได ้ถูกใช ้ไปจริงๆด ้วย
 ่
โฉนดบ ้านทีเขาเพิ ่ ้ร ับ ฉู่ เซิงจึงตรงไปทีบ
งได ่ ้าน
่
Lin’s ทุกคนในตระกูล Lin ต่างก็ดใี จ เมือพวกเขาเห็ น
ว่าบ ้านใน Xinxinnian เป็ นของ ฉู่ เซิงLin Xi กอด ฉู่
่
เซิงอย่างตืนเต ่
้นและพูดว่า "เยียมมากเรามาดู บ ้านกัน
ก่อนดีกว่าดูบ ้านทีต่ ้อง โดนซ่อมแบบนี คุ ้ ณโอเคมัย?”้

่
เป็ นเรืองยากที ่
จะเห็ ่
น เสียวซี กระตือรือร ้นมากหัวใจ
้
ของ ฉู่ เซิงรู ้สึกกระปรีกระเปร่ าถ ้าไม่ใช่เพราะพ่อหลิน
มองเขาอย่างกระตือรือร ้นเขาก็ยงั ต ้องการ ... ลืมมันไป
ตอนนี มั ้ นเป็ นแค่จน ิ ตนาการ แต่ถ ้าคุณมีบ ้านจะสะดวก
้
กว่านี มากในอนาคต ตามคําแนะนํ าของคุณปู่ หลินทุก
คนไปที่ Xiaoyanglou อีกครง้ั

มีการสร ้างนั่งร ้านนอกอาคาร Xiaoyang คนงาน

กําลังขนวัสดุกอ ่ ด
่ สร ้างและชายในชุดสูทกําลังดูแลทีเกิ
่ น ฉู่ เซิงมาชายคนนั้นก็เริมแนะนํ
เหตุ เมือเห็ ่ าเขา: "

สวัสดีอาจารย ์ Chu ฉันเป็ นผูช

้ ว่ ยของ Lao Li
นามสกุลของฉันคือ Qiao" "สวัสดีเราสามารถเข ้าไป
ดูได ้ไหม" ฉู่ เซิงได ้พบกับผูช ้ ว่ ยคนนี ้ Qiao . แต่ไม่เคย
จัดการกับเขา. ผู ้ช่วยเฉี ยวทักทายคนสองสามคน
อย่างสุภาพเพือเข ่ ้าไปและแนะนํ าพวกเขาทีละคน:
้
"แม้ว่าบ ้านหลังนี จะดี แต่ก็ถก ู ละเลยมาก่อนฉันส่งคน
ไปตรวจสอบและพบว่าหลังคาต ้องกันนํ าและซ่ ้ อมแซม
ใช ้เวลานานเกินไป นํ าร ้ วบ
่ ั ้างท่อต ้องวางใหม่ต ้อง
่
เปลียนสายไฟห ้องคร ัวและห ้องนํ าต ้ ้องถอดและทําใหม่”
้ นที
ผู ้ช่วยเฉี ยวชีพื ้ ที ่ ต
่ ้องซ่อมแซมและพ่อหลินก็พูดไม่
ออกเมือ ่ เขาได ้ยินมาว่ามีการซ่อมแซมมันเป็ นเพียง
การสร ้างใหม่โชคดีทครอบคร ี่ ้
ัวของเขาไม่ได ้ซือมา
มิฉะนั้นเขาจะไม่สามารถจ่ายค่าบํารุงร ักษาจํานวนมาก
ได ้

่
ฉู่ เซิงฟังเป็ นเวลานานและยิงเขาฟั งมากเท่าไหร่ก็ยงิ่
้
มีบางอย่างผิดปกติมากขึนและเขากล่ าวว่า "ฉัน
ยอมร ับบ ้านหลังนี ให ้ ้หลินซีเปิ ดร ้านอาหารเป็ นไปไม่ได ้
่
ทีจะเปิ ดร ้านอาหารถ ้าคุณซ่อมแบบนี ้ "

" นี่ ... ฉันขอโทษชูอาจารย ์คําสังที

่ ฉั ่ นได ้ร ับคือให ้
ซ่อมแซมบ ้านและทําให ้คุณมีสภาพแวดล ้อมทีดี ่ โดย
ไม่ได ้บอกว่าคุณต ้องการเปิ ดร ้านอาหาร "หลังจากพูด
แล ้วเขาก็เหลือบไปที่ หลินซี

่ ้ พ่อ
หลินซีรู ้สึกอายเล็กน้อยหลังจากได ้ยินเรืองนี
หลินพูดก่อนว่า "เสียวจื ่ อน่ าเสียดายทีเปิ
่ ดร ้านอาหาร
้
พร ้อมบ ้านดีๆแบบนี เราไม่ สามารถใช ้ของทีปู่่ ของคุณ
้ ้ให ้คุณได ้เราจะหาวิธเี ปิ ดร ้านอาหาร"
ทิงไว

ิ อย่างนั้นถ ้าหลินซีไม่ได ้เปิ ด

ฉู่ เซิงke ฉันทํา ไม่คด
ร ้านอาหารเขาจะใช ้มันเพืออะไร?่ ่
ฉู่ เซิงยืนกรานทีจะ
ปฏิรป ู มันให ้สอดคล ้องกับรูปแบบของร ้านอาหารแม้วา่
ผูช ้ ว่ ย Qiao จะไม่ได ้ปฏิเสธ ฉู่ เซิงอย่างช ัดเจน แต่เขา
ก็ไม่ยอมร ับความคิดเห็นของ ฉู่ เซิง

่ ฉู่ เซิงและผู ้ช่วย Qiao เล่น

ยืนอยู่ด ้านข ้างเพือดู
เกมหลินซีรู ้สึกละอายใจเล็กน้อยและพยายามเกลีย้
กล่อม ฉู่ เซิงหลายครง้ั แต่คราวนี ้ ฉู่ เซิงดือมากและไม่
้
ยอมร ับความคิดเห็นของหลินซีเลย คุณปู่ หลินไม่ได ้
พูดออกไปข ้างนอกเขาต ้องการดูวา่ ฉู่ เซิงจัดการเรือง ่
้ างไร
นี อย่
 หลังจากผูช ้ ว่ ยเฉี ยวกลับไปขอคําแนะนํ าจากนายห
่
ลีนายหลี ่ งจากครุน
หลั ่ ้ผู ้ช่วยของ
่ คิดอยู่นานจึงสังให
เขาทําตามทีฉู ่ ่ เซิงต ้องการ หลังจากร ับคําสังของหลี
่ ่
ลาวผูช้ ว่ ยเฉี ยวก็ไปหาหลินซีเป็ นการส่วนตัวถามพวก
่
เขาเกียวกั บแผนและข ้อกําหนดสําหร ับร ้านอาหารและ
รีบหาคนมาเปลียนรู ่ ปวาด

จนกระทังถึ ่ งเวลานั้น ฉู่ เซิงก็ถอนหายใจด ้วยความ

โล่งอกในทีสุ ่ ดเขาก็สามารถช่วยให ้หลินซีตระหนักถึง
ความปรารถนาของเขาได ้เขาดีใจและเข ้าใจเช่นกัน
้
ตอนนี เขายั งคงมีชวี ต
ิ อยู่ในสภาพของการกรนเขา
่
ต ้องการทีจะแข็ งแกร่งและแข็งแกร่งพอ ให ้เป็ นไปได ้ให ้
ชีวต ่ ทสุ
ิ ทีดี ี่ ดแก่หลินซีแทนทีจะมองหน้
่ าคนอืน่

ระหว่างทางที่ ฉู่ เซิงกลับไปโรงเรียน Pan Lili ได ้

หยุด ฉู่ เซิงเธอเป็ นภรรยาคนปัจจุบนั ของ Li Jin

่ ้หญิงทีมี
ฉู่ เซิงมองไปทีผู ่ โหนกแก ้มสูงและแก ้มทียุ่ บ
ลงและดุตวั เองต่อหน้าเธอ "คุณคือ ฉู่ เซิงฉันเป็ น
ภรรยาของพ่อของคุณมันเป็ นเหตุผลว่าฉันเป็ นพีของ ่
คุณพ่อของคุณอายทีจะบอกคุ ่ ณบางอย่าง แต่ฉันเป็ น
ผู ้อาวุโสควรบอกกฎบางอย่างกับคุณ" Pan Lili He
เหลือบมองไปที่ ฉู่ เซิงดูถก ู : "ฉันรู ้ว่า Lao Li ต ้องการ
จดจําคุณ แต่พ่อของคุณบอกช ัดเจนว่าเขาจําคุณ
่
ไม่ได ้ซึงหมายความว่ าคุณไม่มส ่
ี ว่ นเกียวข ้องกับ
ตระกูล Li ดังนั้นคุณก็เช่นกัน Don ' คิดถึงทร ัพย ์สิน
ของตระกูลหลีอย่ ่ าคิดว่าถ ้าคุณกระตุ ้นความสัมพันธ ์
ระหว่างพ่อกับนายหลีนายหลี่ ่ งทร
จะทิ ้ ัพย ์สินให ้คุณ
เป็ นไปไม่ได ้พ่อของคุณเป็ นลูกของนาย Li และเป็ น
ของคุณ Li ทุกอย่างเป็ นของพ่อของคุณและไม่มอ ี ะไร
เกียวข่ ้องกับคุณคุณต ้องจําตัวตนของคุณคุณไม่ได ้
นามสกุล Li คุณเป็ นแค่เด็กป่ าจากชนบทอย่าไปหา
่
เสียวถึ ่ ไม่
ง คิดถึงสิงที ่ ได ้เป็ นของคุณ "

" ฉันจําคุณได ้เขาไม่ใช่คนนามสกุลหลีและลู ่ กชาย

่
ของคุณไม่ใช่คนนามสกุลหลีและเขาไม่ สามารถร ับสิง่
ต่างๆจากตระกูลหลีได ่ ้ "เมือได
่ ่ กอาจของ
้ยินคําพูดทีอุ
่ ชู
แพนลีลี ่ Sheng สงบอย่างน่ าประหลาดใจ แววตา
ของเธอเหมือนกําลังมองดูตวั ตลก
 ่
“ ลูกชายของฉันจะเปลียนนามสกุ ลในไม่ช ้าและ
พวกเขาจะเป็ นหลานของลาวลีนั ่ บจากนี ไป”
้ พันลิลยิี่ ม้
่ ดคุยกับ
อย่างมีช ัยชนะต่อฉู่ เซิง ฉู่ เซิงไม่ได ้สนใจทีจะพู
่
เธอผู ้หญิงโง่ ๆ ทีหลงใหลในแฟนเงิ นชายชราคนนั้นไม่
เก่งในการร ับมือ

ตอนที่ 127 ความยากลําบาก

เขาหันไปอย่างไม่แยแส Pan Lili ไม่ได ้สังเกตเห็นหมัด
่ าแน่ นของ ฉู่ เซิงและดวงตาทีเย็
ทีกํ ่ นชา ฉู่ เซิงส่งเสียง
ในใจหากคุณต ้องการอะไรจาก Lao Li ก็รอช ้า!

่ นท่าทางเฉยเมยของ ฉู่ เซิงPan Lili รู ้สึกตัว

เมือเห็
่
เล็กน้อยโดยไม่รู ้ตัว Lao Li แตกต่างจากคนทีเธอเคย
ิ่ ๆมากมายทีเธอพู
รู ้จักมาก่อนเธอไม่รู ้ว่ามีสงดี ่ ดและใช ้
วิธก ่ างเธอพยายามทังอ่
ี ารกีอย่ ้ อน และยาก แต่หลีผู่ ้
เฒ่าไม่ยอมปล่อย เมือเธอลั่ ่ นก็มา
งเลลีจิ

หลีจิ ี่
่ นรู ้ว่าพันลิลมาที ่ ่ เซิงและเขาก็มาเกลียกล่
ฉู ้ อม
ี่ บไป เมือเห็
ให ้พันลิลกลั ่ นว่าผู ้ชายของเธอเป็ นคนขีแย
้
แค่ไหน Pan Lili จึงระบายความหดหู่ในใจของเธอ:
"คุณเป็ นคนไร ้ประโยชน์แม้แต่พ่อของคุณก็ไม่
สามารถโน้มน้าวคุณได ้ฉันบอกคุณได ้ว่าลูกชายของ
่
ฉันต ้องเข ้าบ ้านของหลีประตู
คณ ่ างๆ
ุ ต ้องเอาคืน สิงต่
จากชายชราของคุณสําหร ับไอ ้ตัวเล็กนั้นคุณไม่ได ้ร ับ
อนุ ญาตให ้มีอะไรกับเขาไม่เช่นนั้นฉันจะไม่มวี น
ั จบกับ
คุณ "เมือ่

่ นและผูห้ ญิงคนก่อนมีลก
รู ้ว่าลีจิ ู Pan Lili ก็โกรธ
มาก ว่าเธอทะเลาะกับ Li Jin ครงใหญ่ ้ั ้
เธอกลันหายใจ
อย่างไม่เต็มใจเมือ ่ Li Jin มั่นใจซํา้ ๆ ว่าเธอจะจําเด็ก
ไม่ได ้ ตราบใดทีลี ่ จิ
่ นไม่กล ้าทีจะเชื
่ ่ งเธอก็จะปล่อย
อฟั
ให ้พ่อของเธอออกมาทําความสะอาดเขาอย่างไรก็ตาม
้ ายคนนั้นก็ไม่สามารถหนี จากฝ่ ามือของเธอได ้
ผูช

่ นท่าทางหน้าด ้านของผูห้ ญิงคนนั้นลีจิ

เมือเห็ ่ นก็
่
รู ้สึกเบือและพู ดอย่างเย็นชาและเฉยเมย: "พ่อกับฉันไม่
มีอะไรเกียวข่ ้องกันนอกจากนี ฉั้ นเป็ นลูกเขยของคุณ
และลูกชายของฉันก็ไม่มค ่ ณยัง
ี นสุดท ้ายของฉัน ชือคุ
อยากให ้พ่อจําลูก ๆ ของแพนได ้มันตลกดีอย่าคิดว่าจะ
ตีพ่อ

มันไม่มอ ่ หรอกฉั
ี ะไรหรอก " " ไม่ต ้องห่วงเรืองนี ้ นจะ
่
ไป เปลียนลู ่
กคนทีสองเป็ นนามสกุลของคุณปล่อยให ้
เขาเป็ นหลานชายของพ่อก็โอเควันนี คุ ้ ณอยูก ่ บั พ่อและ
ให ้พ่อจําเขาได ้ "Pan Lili มีความคิดทีดี ่ มานานแล ้ว
เพราะเงินทีมี่ อยู่ลก
ู ชายของเธอจะยังคงเป็ นของ
ครอบคร ัว Pan ของเธอผูค้ นมีความคุ ้มค่ามากขึน้

่
เมือมองไปที ่ Pan Lili ผูม้ ค
ี วามชอบธรรม Li Jin
่ อของเขาจากเขาไปเขาก็ตด
ได ้ แต่สา่ ยหัวเมือพ่ ั สินใจ
่
ทีจะปฏิ เสธชายชราแล ้ว ส่วนฉู่ เซิงไม่สามารถควบคุม
มันได ้ หากชายชราเต็มใจทีจะร ่ ับรู ้ ฉู่ เซิงเขาจะไม่
คัดค ้าน เด็กคนนี โตขึ้ ้
นมากและเขาไม่ ่
ได ้ทําอะไรเพือ
เขาดังนั้นสิงที
่ ชายชราจึ
่ งถูกมอบให ้กับ ฉู่ เซิงและเขา
ไม่ได ้สนใจมัน

่ ฉู่ เซิงกลับมาทีหอพั
เมือ ่ ่ เขารู
กสิงที ่ ้สึกคือสายตา
แปลก ๆ ของเพือนร่่ วมทางของเขา เว่ยหงจุนถาม ฉู่
เซิงอย่างไม่แน่ ใจ: "ฉู่ เซิงฉันได ้ยินมาว่าคุณปู่ ของคุณ
มาหาคุณ" เมือ ่

เขาเปิ ดปากของเขาทุกคนในหอพักก็หน ั มามอง ฉู่

่ กํ
เซิงเรืองนี ้ าลังลุกลามและทุกคนก็สงสัยมาก .

่ ไม่
ฉู่ เซิงรู ้ว่าเรืองนี ้ สามารถเก็บเป็ นความลับได ้
ดังนั้นเขาจึงบอกเขาและ Lao Li อีกครง้ั เว่ยหงจุนมี
ความสุขมากสําหร ับ ฉู่ เซิง: "ฉู่ เซิงคุณเคยเป็ นเด็ก
กําพร ้าและตอนนี คุ ้ ณมีญาตินี่เป็ นสิงที
่ ดี่ "

Qi Xiao ไม่มเี ส ้นหนาของ เว่ยหงจุนและถาม ฉู่

้
เซิง"ฉู่ เซิงยังคงเกิดขึนอยู ่ อนอยู่
่หรือไม่ข ้อมูลทีซ่
ประเภทใดทีมี ่ ความสําคัญมากดังนั้นอย่าตัดสินใจเบา
ๆ " หากเป็ นเพียงคําสารภาพของญาติ ๆ ทําไม ฉู่ เซิง
่ ้จัก Lao Li
ถึงลังเลทีจะรู

หลังจากพิจารณาถึงความจําเป็ นสักพัก ฉู่ เซิงก็

่
บอกเกียวกั บ Li Jin และ Pan Lili ว่า Pan Lili ไม่
่
ต ้องการทีจะจดจํ าตัวเองของ Lao Li อย่างแน่ นอนถ ้า
 ้
เขาจํา Lao Li ได ้ก็จะมีปัญหามากมายอยู่เบืองหลั
ง
ประมาณว่าเขาจํานายหลีได ่ ้และยังมีปัญหาอีก
มากมายรอเขาอยู่

้
พวกเขาทังหมดมองไปที ่ ฉู่ เซิงด ้วยสายตาทีเห็
่ นอก
เห็นใจพวกเขารู ้สึกอิจฉาเล็กน้อยกับความโชคดีของ
ฉู่ เซิงก่อนหน้านี ้ แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะมี
ความรู ้สึกซ่อนเร ้นเช่นนี ้ เว่ยหงจุนตบไหล่ ฉู่ เซิงและไม่
พูดอะไร

อย่างไรก็ตาม Qi Xiao ช ักชวน ฉู่ เซิง: "ก็ดถ ี ้าพ่อ

ของคุณไม่ต ้องการจําคุณคุณต ้องมีความสัมพันธ ์ทีดี ่
กับ Lao Li ถ ้าคุณสามารถให ้ Lao Li ช่วยเรียนต่อได ้
่
ก็เป็ นเรืองดี เจ ้าจงคิดให ้ดีเพียงแค่ Lin Sister, ... "

ก่อนที่ Qi Xiao จะพูดจบ ฉู่ เซิงก็เตือน Qi Xiao

่ าหลินซี"
อย่างเย็นชา:" อย่าคิดทีจะทํ

" ถ ้าอย่างนั้นเจ ้าก็ปฏิบตั ต

ิ อ
่ Sister Lin ให ้ดีอย่า '
้ องสาว Lin เพืออนาคตหากเจ
อย่าละทิงน้ ่ ่
้ากล ้าทีจะ
เป็ น Chen Shimei ข ้าจะคว ้าตัว Sister Lin กลับมา
"Qi Xiao ยังมองไปที่ ฉู่ เซิงด ้วยคําเตือน ในช่วงเวลา
้
นี เขาพยายามอย่ ่ มหลินซีแต่มน
างหนักทีจะลื ั ก็ยาก
จริงๆ

่ ว ๆ นี เขากํ
ฉู่ เซิงตกอยู่ในความพัวพัน เมือเร็ ้ าลัง
เขียนวิทยานิ พนธ ์และค ้นหาข ้อมูลจํานวนมากแน่ นอน
้ มที่ Lao Li ให ้มาในทางตรงกัน
ว่าเขายังใช ้ข ้อมูลดังเดิ
ข ้ามเขารู ้สึกว่าเทคโนโลยีทางการแพทย ์ในปัจจุบน ั ใน
ประเทศยังค่อนข ้างล ้าหลัง Pei ได ้ศึกษากับ Dr. Pei
มาเป็ นเวลานานและมักจะฟัง Dr. Pei ครําครวญถึ ่ ง
ช่องว่างระหว่างเรากับประเทศอืน ่ ๆ ผู ้ป่ วยทีได่ ้ร ับการ
ร ักษาก็ต ้องเสียชีวติ ด ้วยความเจ็บปวดเนื่ องจาก
เทคโนโลยีทางการแพทย ์ในปัจจุบน ่
ั ทีพวกเขาเผชิ ญ
ทุกครงหมอ้ั Pei โทษตัวเองสําหร ับสถานการณ์

้
หลังจากช่วงนี ของการศึกษาเขาต ้องการทีจะ่
่ ดว่าเขาจะต ้องแยกจากหลินซีไปอีก
ออกไปดู แต่เมือคิ
นานแค่ไหนเขาก็ลงั เลใจมากหลินซีเป็ นคนลึกลับ
้ นซียงั ไม่ได ้บอกความลับของ
เกินไปจนถึงทุกวันนี หลิ
 ่ เขากั
ตัวเองสิงที ่ ่ ดคือหลินซีหายตัวไปอีกครง้ั
งวลทีสุ
่
ในช่วงหลายปี ทีเขาออกไปเขาจะยั งตามหาเธอเจอได ้
ไหม

้
ฉู่ เซิงเงยหน้าขึนมองท ้องฟ้ ายามคํ่าคืนอันกว ้าง
ใหญ่ด ้วยความรู ้สึกสูญเสียในใจ

่
"อย่าเพิงตะลึ
งว่าการเขียนของคุณเป็ นอย่างไรบ ้าง"
ิ้
เว่ยหงจุนตบไหล่ของเขา ฉู่ เซิงกลับไปมีสติยมและพู ด
้ั เว่ยหงจุนมองไปที่
ว่า "ฉันจะเขียนให ้เสร็จอีกครง"
กระดาษในมือของเขา แล ้วคว ้ามันรวบผมของคุณแล ้ว
ทํางานหนักต่อไป เห็นว่าใกล ้จะถึงกําหนดส่ง
เรียงความของฉันถูกครูเรียกกลับมาแล ้วสองครงและ้ั
ฉันต ้องแก ้ไขให ้ถูกต ้อง

่ ดฤดูกาลจบการศึกษา ฉู่ เซิงสวมเครืองแบบ

ในทีสุ ่
ของปริญญาตรียน ื อยู่บนสนามหญ ้าถ่ายภาพร ับ
ปริญญากับทุกคนมองไปทีรู่ ปร่างทีสู่ งและตรงและ
่ อเหลาของ ฉู่ เซิงLin Xi รู ้สึกพอใจ ว่า
ใบหน้าทีหล่
่ บโตขึน้
ครอบคร ัวของฉันเพิงเติ
 หลังจากถ่ายภาพหมู่แล ้วเพือน ่ ๆ สองสามคนใน
หอพักก็ถา่ ยภาพกลุม ่ เว่ยหงจุนเห็นหลินซียน
่ อืน ื อยู่
ด ้านข ้างและยืนกรานทีจะถ่่ ายรูปกับหลินซีเป็ นเรือง ่
ยากที่ ฉู่ เซิงไม่ใช่คนขีเหนี
้ ยวเขาจึงดึงหลินซีมา
ถ่ายรูปกับพวกเขาหลินซียน ื อยู่ทางซ ้ายของ ฉู่ เซิงส่วน
Qi Xiao และ เว่ยหงจุนยืนอยู่ทางขวาของ ฉู่ เซิง
ขณะทีช่ ่ างภาพกดช ัตเตอร ์ ฉู่ เซิงHe กวาดตาไปที่
้
หลินซีและหลินซีก็โน้มตัวเข ้าใกล ้ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงยิมอย่ าง
มีช ัยชนะหลินซีไม่ต ้องการฝึ กเขาในเวลานี ดั ้ งนั้นเขา
จึงส่ายหัวด ้วยรอยยิม้

หลังจากนั้นไม่นาน ฉู่ เซิง, เว่ยหงจุนและ Qi Xiao

้
พวกเขาสวมเสือคลุ มสีขาวและเข ้าไปในโรงพยาบาลที่
พวกเขาฝึ กงานด ้วยกันและกลายเป็ นหมอ ฉู่ เซิงได ้ร ับ
้
การแต่งตังจาก Doctor Pei และยังคงเรียนกับเขา
ต่อไป

และบ ้านหลังเล็ก ๆ ของชาวต่างชาติที่ Lao Li มอบ

้ ดลงด ้วยการยืนกรานของ ฉู่
ให ้กับ ฉู่ เซิงก็กาํ ลังจะสินสุ
เซิงLin Xi จึงตัดสินใจเปิ ดร ้านอาหารส่วนตัว แต่หลิน
่ ายค่าเช่าทีแน่
ซีและ ฉู่ เซิงตกลงทีจะจ่ ่ นอนให ้กับ ฉู่ เซิง
์
ทุกเดือนและ ให ้เช่าสิทธิในการใช ้ชน้ั 1 แม้วา่ ฉู่ เซิงจะ
ไม่คด ื ยันในประเด็นนี ้ ฉู่
ิ ว่ามันจําเป็ น แต่หลินซีก็ยน
เซิงไม่ต ้องการโต ้เถียงกับหลินซีในเรืองนี ่ โดยคิ
้ ดทีจะ่
่
เก็บเงินไว ้และส่งคืนให ้เธอเมือหลิ นซีแต่งงานกับเขา

่ Old Li รู ้เรืองนี
เมือ ่ เขาก็
้ ่ นซีgao
เหลือบไปทีหลิ
้
แต่เขาไม่ได ้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี จะไม่ โลภเงินจริงๆ
เขามองไปที่ Pan Lili ด ้วยรอยยิมที้ ประจบต่
่ อหน้าเขา
่
และเขาก็เบือมากขึ น้

้
"พ่อลองเสือคลุ มสีแดงทีพ่่ อเจอก็ได ้เสือคลุ
้ มสีแดงนี ้
มีผลต่อการมองเห็นและความคิดและคุณภาพแบบนี ก็ ้
หายากเช่นกันพ่อของฉันไม่เต็มใจทีจะดื ่ มมั่ นฉันจึง
ขอให ้ฉันนํ ามาให ้คุณเป็ นพิเศษ หรือคุณจะลองดูก็ได ้
ฉันจะทําให ้คุณเป็ นถ ้วย? "

่ คุ
" ไม่ฉันไม่คุ ้นเคยกับการดืมนี ้ ณกําลังมองหาฉัน
่ นชาและ Pan Lili ก็รู ้สึกได ้โดย
เป็ นบ ้าอะไร "ลาวลีเย็
 ้
ธรรมชาติ แต่เธอสามารถทนได ้และยังคงยิมและพู ดว่า:
"เป็ นเช่นนั้นเองฉันเปลียนชื
่ ่
อของเจี
ยเหอและเขาจะ
่ ยเหอในอนาคตเขาเป็ นหลานชายของคุณ"
เป็ นหลีเจี

่ อบมองไปทีพั
เหลาหลีเหลื ่ นลิล ี่ อย่างไม่ไยดีและพูด
ว่า "แล ้ว!"

"เจียเหอมาแล ้วโทรมา" คุณปู่ "พันลิลดึ ี่ งหลีเจี

่ ย
เหอและผลักเขาไปข ้างหน้า หลีเจี ่ ยเหอรู ้สึกกระอัก
กระอ่วนเล็กน้อยภายใต ้การเร่งเร ้าหลายครงของ ้ั Pan
้ ยงที่
Lili เขาเปิ ดปากอย่างไม่เต็มใจ:“ ท่านปู่ ” นํ าเสี
แข็งกร ้าวทําให ้ผู ้คนเข ้าใจว่าเขาไม่เต็มใจผูเ้ ฒ่าหลี่
หัวเราะในใจเขาไม่ได ้หายากสําหร ับหลานชายเช่นนี ้

Lao Li ยังคงมองไปที่ Pan Lili ราวกับว่าเขาไม่ได ้

ยิน Pan Lili มองไปที่ Lao Li ด ้วยความคาดหวังอย่าง
่
เต็มทีหากคุ ่
ณโทรหาใครคุณควรให ้อังเปาลาว Li ไม่
ขาดแคลนเงินและจะไม่มป ี ัญหาการขาดแคลนอังเปา่
หากคุณต ้องการมา
 ่ นท่าทางทีคาดหวั
เมือเห็ ่ งของ Pan Lili Lao Li ก็
ไม่ทําให ้เธอผิดหวังเขาหยิบซองจดหมายสีแดงออกมา
่
และยืนให ้ Li Jiahe กล่าวว่า "นี่ เป็ นครงแรกที
้ั ่
เราได ้
พบกันตามธรรมเนี ยมเดิมนี่ คือการพบกัน ของขวัญ
คุณร ับไป”

่ ยเหอร ับซองแดงอย่างมีความสุขนี่ ไม่ใช่ครง้ั

หลีเจี
่
แรกทีเขาหยิ บซองจดหมายสีแดงเขารู ้สึกว่ามีบางอย่าง
่
ผิดปกติเมือเขาบี บความหนาของซองจดหมายสีแดง
Pan Lili ไม่ทราบเมือเห็ ่ นว่า Lao Li ให ้อังเปาคิ
่ ดว่า
Lao Li ควรจะร ับเด็กและต ้องการพูดอะไรบางอย่าง
Lao Li ทวีตว่าเขาเหนื่ อยและส่งผูช ้ ว่ ยไปส่งคนออก
Pan Lili จะยอมร ับมันทันทีทเห็ ี่ นและคิดถึงการกลับมา
้ อวั
ในวันพรุง่ นี เมื ่ นเวลาผ่านไปเธอจะมีความรู ้สึกเป็ น
ธรรมชาติสงเก่ ิ่ า ๆ จะต ้องเป็ นของเธอในทีสุ ่ ด

่
เมือแม่ ่ ยเหอก็เปิ ดซองสีแดง
และลูกชายออกไปหลีเจี
่
เพียงแค่เหลือบมองและเปลียนสี หน้าเขาโยนซอง
ี่ ้วพูดว่า "แม่เราถูกหลอกว่า
จดหมายสีแดงให ้พันลิลแล
จะเป็ นคน
 ้ ยว" Pan Lili หลังจากมองดูแล ้วมีเงินเพียง
ขีเหนี
สิบเหรียญเธอแทบโกรธนี่ ไม่ใช่เล่นกลกับเธอหรือเปล่า
่
ชายชราทีตายไปแล ้ ้องการกลับไปที่ Lao Li
้วคนนี ต
แต่เขาไม่มห ่
ี น้าเมือเขาออกมา . เธอโกรธมากจึงด่า
่
ลาวลีสองสามคํ าพาลูกชายกลับไปหาลีจิ ่ นและขอให ้ลี่
จินช่วยขอคําอธิบาย

่ ่ ฉู่ เซิงเริมยุ
ทีนี ่ ่งอีกครงหลิ
้ั นซีไม่ได ้สนใจหลินซีสก ั
พักหลินซีก็ย่งุ มากเธอยุ่งกับการขอใบอนุ ญาตธุรกิจ
เตรียมเปิ ดร ้านและยังยุ่งอยู่กบั การดําเนิ นการต่อ ร ้าน
ของหวาน. ธุรกิจ.

่
เมือมองไปที ่ นซีทก
หลิ ี่ ้มหน้างุ ดๆอยูพ ี่
่ ชายคนที ่
สอง
กําลังเดินไปรอบ ๆ ในร ้านหัวใจของเขาห ้อยลงในช่วง
่ านมาหลังจากต่อสู ้กันหลายครงเขาก็
2-3 วันทีผ่ ้ั ยงั
อยากคุยกับหลินซี

่ นซีใส่ขนมทีละชินพี
หลังจากทีหลิ ้ ชายคนที
่ ่
สองก็ รบี
่ อกลไฟหลินซีรู ้ว่าผู ้
เข ้ามาช่วยและย ้ายตะกร ้าไปทีเรื
 ่
อาวุโสคนทีสองเป็ นคนทีซ่ ่ อนของไม่ได ้เธอเช็ดมือและ
รินชาให ้ตัวเองหนึ่ งถ ้วยฉันมองไปทีพี
่ ชายคนรองใน
่
เวลา

่
ผู ้อาวุโสคนทีสองที
กํ่ าลังขมวดคิวโดยหลิ
้ นซีโน้มตัว
้
ไปหาหลินซีพร ้อมกับรอยยิมบนใบหน้ าของเขาและ
ถามว่า "น้องสาวฉันได ้ยินมาว่าคุณกําลังจะเปิ ดร ้าน
ใหม่?"

ุ เกือบจะพร ้อมแล ้ว . ถ ้าไปได ้ดีก็น่าจะสิน้

"ใช่คณ
เดือนหน้า "เปิ ดได ้"

้ นควรปิ ดตรงนี มั
"งันฉั ้ ย?"
้ ผูอ้ าวุโสเอ๋อถามอย่าง
ประหม่า

่ เจ
“ ข ้ายังไม่ได ้คิดเรืองนี ้ ้าคิดว่าอย่างไรรุน ่
่ พี?”
หลินซีถาม
ตอนที่ 128 การตัดสินใจ
"ถ ้าอย่างนั้นขอบคุณคุณปู่ " คุณปู่ ของ ฉู่ เซิงทีจู่ ๆ่ ก็
่ นธรรมชาติของ Lao Li
เป็ นเสียงทีเป็

่ ้า
"คุณเรียกปู่ ของฉันคุณจําฉันได ้หรือไม่" ลาวลีคว
่
ข ้อมือของ ฉู่ เซิงและถามอย่างตืนเต ้น

ฉู่ เซิงยังคงรู ้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยเขาเอามือ

ออกและพยักหน้า

ประการแรก Lao Li ปฏิบต ั ต

ิ อ่ เขาอย่างดีในวันนี ้
่
ประการทีสองหลิ นซีกระตุ ้นเขาหลายครงและขอให ้ั ้เขา
รู ้จัก Lao Li ไม่วา่ Li Lao จะมีอะไรกับ ฉู่ เซิงเขาก็ยงั มี
้ั สาม
คุณสมบัตเิ ป็ นคุณปู่ เป็ นครงที ่ ฉู่ เซิงก็คาํ นวณ
ของตัวเองเช่นกัน

่
หลังจากทีนายหลี ่
สงบลง ่
ฉู่ เซิงก็จากไป ทีทางเดิ
น
่
ฉู่ เซิงได ้พบกับ Pan Lili ทีพาลู กชายไปเยียม่ Lao Li
่ งสองมองหน้
เมือทั ้ ากันตาของ Pan Lili ก็แทบลุกเป็ น
้ งมาทีนี
ไฟทําไมไอ ้ตัวเล็กตัวนี ถึ ่ ่ เขามาเพือกอบโกย
่
ทร ัพย ์สินไปกับตัวเอง? ฉู่ เซิงไม่สนใจ Pan Lili และ
จากไป

Pan Lili แทบจะไม่ร ักษาภาพลักษณ์ของเธอบีบ

้ ไม่
รอยยิมที ่ น่าดูและพูดกับผูช ้ ว่ ย Qiao: "ฉันมาเยียม ่
พ่อของฉัน" ผูช ้ ว่ ย Qiao ตกตะลึงครูห ่ นึ่ งจากนั้นก็
ตระหนักว่าพ่อทีเรี ่ ยกว่า Pan Lili หมายถึง Lao Li
แอบล ้อเลียนผู ้หญิงทีมี่ นําหนั
้ ้ ช
กเกินคนนี ผู ้ ว่ ย Qiao
้
ยังคงยิมอย่ างสุภาพและพูดว่า "ขออภัย Lao Li สังมา ่
้
ตอนนี เขาไม่ เห็นใครเลย"

"ฉันเป็ นลูกสะใภ ้ของเขานี่ คือหลานชายของเขา

่
คุณไปแจ ้งให ้เราทราบลาวลีจะได ้พบกับเรา "Pan Lili
กล่าวอย่างมั่นใจ

้ าสังที
"ขออภัยผูห้ ญิงคนนี คํ ่ ฉั
่ นได ้ร ับคือตอนนี ้ Lao
Li จะไม่เห็นใครเลย" ผูช
้ ว่ ย Qiao หยุด Pan Lili
อย่างมีความร ับผิดชอบ
 ่
Pan Lili ต ้องการทีจะเคลื ่
อนไหวที ่
ยากลํ าบาก แต่
Li Jiahe ไม่พอใจและไม่มป ี ระโยชน์ทาํ ไมคุณถึงมา?
่ ยเหอหันศีรษะและจากไป Pan Lili กระวน
หลีเจี
กระวายและรีบไปจับมือลูกชายของเธอ: "ทําไมคุณถึง
ออกไปยังไม่เห็นใครเลย?"

่ เก่
"แม่ฉันไม่ต ้องการมาอีกแล ้วสิงที ่ าแก่น้ัน ไม่ดถ
ู ก
ู
ฉันเลยมันไม่เลวทําไมฉันต ้องไปทําให ้เขาพอใจ "

“ คุณรู ้อะไรไหมของเก่านั้นอยู่ตา่ งประเทศมาหลาย

ปี แล ้วและยังไม่มภ ี ม
ู ห
ิ ลังทางครอบคร ัวคุณเล ้าโลมเขา
ิ่
อย่างดีสงเหล่ านั้นเป็ นของคุณทังหมดคุ
้ ณไม่อยากไป
ต่างประเทศแล ้วแม่จะปล่อยให ้ สิงเก่ ่ า ๆ ให ้คุณออกไป
ตอนนี คุ ้ ณรู ้สึกผิดก่อนเมือเราได
่ ้ทร ัพย ์สินมาเราไม่
ต ้องไปสนใจเขา”

่ ยเหอครุน
หลีเจี ่ คิดสักพักแล ้วพูดว่า“ ถ ้าอย่างนั้น
คุณก็มากับพ่อฉัน ไม่เคยอยู่กบั เขามาก่อนเขาไม่ชอบ
่
ฉันมันเป็ นเรืองปกติ ่
ตราบใดทีความสั มพันธ ์ระหว่างพ่อ
กับปู่ ยังดีอยู่เงินก็ไม่ใช่ของเรา”
 แพนลิลครุี่ น ั หนึ่ งและรู ้สึกว่าลูกชายของ
่ คิดอยู่พก
เธอ คําพูดเข ้าท่าเธอไปหาลีจิ ่ นและลีจิ ่ นก็สามารถ
่ ได
แก ้ไขเรืองนี ้ ้ดีทสุ
ี่ ด

่ องคนทีสองและสามพู
พีน้ ่ ดคุยกันเป็ นเวลานานและ
ตัดสินใจได ้ในทีสุ ่ ดพวกเขาเลือกแผนสองเพือช่ ่ วย
หลินซีบริหารร ้านโดยหลินซีให ้เงินปันผลทุกสินปี ้ หลิน
ซีจงใจร่างสัญญาและมีคนเซ็นสัญญาหลายคนตังแต่ ้
เดือนนี พี ้ ชายคนที
่ ่
สองจะร ับผิดชอบทุกอย่างในร ้าน
หลินซีจะส่งของหวานไปทีร่ ้านของหวานวันเว ้นวัน
่
เพือให ่
้แน่ ใจว่าเพียงพอ เพือขาย. ่
พีชายคนรองตั ้
งใจ
จะปร ับโฟกัสธุรกิจของร ้านโดยยังคงเน้นไปทีบะหมี ่ ่
๊
เกียวและซาลาเปาหลิ ่
นซีเพิงถามเกี ่
ยวกั ่
บสิงเหล่ านี เธอ้
กําลังยุ่งอยู่กบ ั การเปิ ดคร ัวส่วนตัวของเธอ

มันเป็ นยอดวิลโลว ์บนดวงจันทร ์อยู่แล ้วและ ฉู่ เซิงก็

่ บแผลเสร็จหมอ Pei
ยังคงยุ่งอยู่ในห ้องผ่าตัดเมือเย็
เหลือบมองไปที่ ฉู่ เซิงและพยักหน้าให ้ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงยังคง
ทํางานต่อไปหมอ Pei ไม่สามารถทําได ้อีกต่อไป ต่อ
 ่ กผ่อน. เมือทุ
ต ้าน., พิงกําแพงเพือพั ่ กอย่างจบลง
พยาบาลก็พาผูป้ ่ วยไปยังห ้องผูป้ ่ วยหนักและดร. เป่ ย
่
และฉู่ เซิงก็ไปล ้างมือและเปลียนเสื ้ าด ้วยกัน
อผ้
หลังจากการผ่าตัดสามครงในวั ้ั ้ เป่ ยก็เคาะหลัง
นนี ดร.
ของเขาและพูดกับฉู่ เซิงด ้วยความเหนื่ อยล ้า:
"หลังจากนั้นคุณยังเด็กคุณดูมพ ี ลังมากฉันไม่สามารถ
ถือมันไว ้ได ้"

่ ักผ้าของเขา มือเขากล่าวว่า "ฉันเคย

ฉู่ เซิงขณะทีซ
ปี นภูเขาเดินเส ้นทางบนภูเขาและทํางานในฟาร ์มทุก
วันฉันได ้ฝึ กฝนมาตลอด"

้ ชนบทและสามารถ
ดร. เป่ ยรู ้ว่าฉู่ เซิงมาจากพืนที ่
จินตนาการถึงชีวต ิ แบบนั้นได ้เขารู ้สึก ขอโทษทีเด็
่ ก
้ มช
คนนี ไม่ ี วี ต
ิ ง่ายๆคําถามทีเป็ ่ นห่วง: "ฉันได ้ยินรอง
คณบดีจางพูดว่าคุณคิดเรืองนี ่ แล ้ ้วและกําลังจะไปเรียน
ต่อในระดับบัณฑิตศึกษาใช่หรือไม่"

"ใช่คณ
ุ ไม่ต ้องการให ้ฉันเรียน อีกหรือไม่ "ฉู่ เซิง
กล่าว
 ่ ดถึงการพูดเทคโนโลยี
ดร. เป่ ยพยักหน้า“ เมือพู
ของเรายังล ้าหลังคุณมีความสามารถมากในด ้านนี ้
่ มคุณสามารถกลับมาทีนี
เรียนรู ้เพิมเติ ่ ่ ได ้หลังจากเรียน
จบ” ดร. เป่ ยให ้คํามั่นสัญญากับฉู่ เซิง

้
ฉู่ เซิงขอบคุณหมอเป่ ยด ้วยความขอบคุณทังสอง
กําลังเดินออกไปพยาบาลรีบมา "หมอเป่ ยหมอชูคนไข ้
่
ถูกส่งไปทีแผนกฉุ กเฉิ นมันร ้ายแรงมากคุณสามารถไป
ดูได ้ไหม? “

้
ทังสองรู ้ว่ามันต ้องเป็ นเหตุการณ์สาํ คัญไม่เช่นนั้น
เขาจะไม่มาหาพวกเขาในเวลานี ดร. ้ เป่ ยร่าเริงและวิง่
่ ้องฉุ กเฉิ น
ไปทีห

ในห ้องฉุ กเฉิ น ฉู่ เซิงเห็นผู ้หญิงคนหนึ่ งนอนอยู่บน

เตียงในโรงพยาบาลโดยมีคราบเลือดบนเสือผ้าและผ้ ้ า
่ งแอลกอฮอล ์ให ้เธอบนร่างกายเขา
นวมเป็ นผู ้ชายทีส่
กําลังร ้องไห ้และขอความช่วยเหลือจากแพทย ์ คูส ่ ามี
ภรรยาเก่ายืนอยู่ข ้างๆเขาเช็ดนํ าตา ้
 ่ นผู ้หญิงคนนั้นอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล ฉู่
เมือเห็
เซิงก็ตะลึง หวังเสียวเจิ่ ้
นคนนี ้ ใช่เหรอ? แพทย ์
ไม่
ฉุ กเฉิ นได ้แนะนํ าอาการของเธอและตัดสินในเบืองต ้ ้น
ว่ามีบาดแผลแตกทีร่่ างกายและส่งผลกระทบต่อสมอง
ขณะนี ผู ้ ้ป่ วยหมดสติ ขณะทีดร. ่ เป่ ยกําลังทําการ
ตรวจหาหวังเสียวเจิ ่ ้ ่ เซิงถามแพทย ์ฉุ กเฉิ น: "เรือง
นฉู ่
ดังกล่าวเกิดขึนได ้ ้อย่างไร" แพทย ์ฉุ กเฉิ นกล่าวด ้วย
ความโกรธ "ทังคู ้ ท่ ะเลาะกันและชายคนนั้นก็ดม ื่
แอลกอฮอล ์และเขาก็ ไม่มท ี่
ี ไหนให ้เห็นชายผูบ้ าดเจ็บ
หัวกระแทกพืน้ "

่
ทีหมอกระดู ้
กคนนี มาเห็ ่ ่ เซิงฉี ฉู่ เซิงพยัก
นเสียวฉู
หน้าไปทางสวัสดี

่
หลังจากการปรึกษาหารือแล ้วหวังเสียวเจิ ้ สง่
นก็
่
เพือตรวจร่ างกายพยาบาลขอให ้ชายคนนั้นจ่ายบิลและ
ชายคนนั้นก็จา่ ยบิลคูส่ ามีภรรยาเก่าถามพยาบาลว่า
้
"เด็กหญิงคนนี บาดเจ็ บสาหัสหรือไม่ลก
ู ชายของฉัน
ไม่ได ้ทําอะไรกับเธอเขา เพียงแค่กดคลิก "
 พยาบาลมองเธอเปล่า:" คุณสามารถหักกระดูก
หลังจากการผลักดันตอนนี ผู ้ ป้ ่ วยหมดสติคณ ุ บอกว่า
่
มันไม่ร ้ายแรง "เมือพยาบาลปล ้นเธอหญิงชราก็หยุด
พูดเธอ กระซิบ: "ถ ้าอย่างนั้นฉันควรทําอย่างไรลูกชาย
้
ของฉันไม่ได ้ทําอย่างตังใจ"

หมอเป่ ยเห็นสถานการณ์ของหวังเสียวเจิ่ ้
นและบอก
่ าง ๆ ไม่ได ้มองในแง่ดเี ขาเตือน ฉู่ เซิงว่าเขาอาจ
ว่าสิงต่
ต ้องเตรียมตัวสําหร ับ การผ่าตัดจึงไม่คด
ิ จะกลับบ ้าน
คืนนี ้

่
ฉู่ เซิงไปติดต่อพยาบาลผ่าตัดสมองเพือเตรี ยมห ้อง
ผ่าตัด หมอเป่ ยไม่สามารถถือมันได ้อีกต่อไปฉู่ เซิงรบั
งานต่อจากหมอเป่ ย ผลการตรวจครงสุ ้ั ดท ้ายไม่ได ้ใน
แง่ดแี ละดร. เพ่ยตัดสินใจผ่าตัดทันที

ประตูห ้องผ่าตัดปิ ดลงและแสงไร ้เงาก็เปิ ดขึน้ เมือ

่
เวลาผ่านไปชายคนนั้นก็รออย่างใจจดใจจ่อเขารอ
คอยความสําเร็จของปฏิบต ั ก
ิ ารหากมีอะไรเกิดขึนกั ้ บ
 ่
หวังเสียวเจิ ้
นเขาจะต ้องเข ้าคุก ลักษณะของการทําร ้าย
ใครบางคนแตกต่างอย่างสินเชิ ้ งกับการฆ่าคน

่ ามีภรรยาเก่าก็กงั วลเช่นกันชายชรานั่งบนม้านั่ง
คูส
และถอนหายใจหญิงชราเดินตามลูกชายของเขา
กลับมาและกระซิบ: "คุณบอกว่าคุณมักจะให ้คุณดืม ่
น้อยลงคุณต ้องฟังทุกครงที ้ั คุ
่ ณดืมมากเกิ
่ นไป คุณจะ
ชนใครบางคนคราวนี มี ้ บางอย่างผิดพลาดในทีสุ ่ ดฉัน
บอกว่าลูกสะใภ ้ถ ้าคุณหนี ไปเงินของขวัญจะถูกใช ้ไป
ถ ้า Xiaozhen ออกมาอย่างปลอดภัยคุณจะไม่
สามารถดืมได ่ ้อีกต่อไปอุย๊ , ถ ้าลุงของเธอรู ้ล่ะก็ไม่รู ้จะ
เอะอะยังไง” อาการปวดหัวทีจู่ ้จีของหญิ้ งชราทําให ้
ดวงตาของชายคนนั้นเบิกกว ้างและพูดด ้วยนํ าเสี ้ ยงดุ
่
ร ้าย:“ ไม่เบือเหรอตอนนี ้ ้อะไรอยู่?”
ใช

หญิงชราสะดุ ้งปากแตกสันไม่ ่ กล ้าคุยกับลูกชายอีก

แล ้วเธอย ้ายไปนั่งข ้างๆชายชราและคุยกับชายชราอีก
ครง:้ั "ฉันไม่รู ้ว่าจะต ้องเสียเงินเท่าไหร่ คราวนี คุ
้ ณบอก
ว่าทําไมครอบคร ัวเราโชคร ้ายขนาดนี ถ ้ ้าคุณเจอ
ลูกสะใภ ้แบบนี ฉั ้ นจะไม่ขเกี
ี ้ ยจหรอกต ้องบอกว่า
อารมณ์นียั ้ งใหญ่อยู่และสองในสามวันนี ทะเลาะกั
้ น ลูก
ชายของเขาฉันบอกว่าเด็กผู ้หญิงในชนบทแต่งงาน
ไม่ได ้และถ ้าเธอไปไม่ดเี ธอจะโยนหม้อและชามอารมณ์
้
นี ใหญ่ เกินไปถ ้าเธอไม่เล่นอารมณ์ ลูกชายก็ทําอะไร
เธอไม่ได ้เช่นกันเธอพูดผิดด ้วยถ ้าตํารวจมาฉันจะต ้อง
คุยกับพวกเขา”

หญิงชราพึมพําคนเดียวและชายชราก็ไม่พอใจเมือ ่
้ นและเดินไปทีประตู
เธอได ้ยิน เธอลุกขึนยื ่ ห ้องผ่าตัด
่
ฉันมองไปทีประตู ห ้องผ่าตัดราวกับว่าฉันสามารถ
มองเห็นด ้านในผ่านประตูบานหนา

่
สถานการณ์ข ้างในไม่สู ้ดีนักหมอเพ่ยมีเหงือออก
และมือของเขาไม่ม่นคงเล็
ั กน้อย "ความดันโลหิตกําลัง
่ อยู
ลดลง!" "รีบไปถ่ายเลือด!" เครืองที ่ ่ด ้านข ้างส่งเสียง
่
พึมพําอย่างหวิว ๆ มือของหมอเป่ ยสันและเครื ่ อใน
องมื
้
มือก็รว่ งลงบนพืนเขากดมือขวาอย่างเจ็บปวดรอบ ๆ
วงกลม มีผู ้คนมารวมตัวกัน
 “ มือฉันเป็ นตะคริว!” หมอเพ่ยพิงกําแพงพลาง
้ น ทุกคนตกตะลึง การดําเนิ นการนี ทํ
ขมวดคิวแน่ ้ า
อะไรอีกบ ้าง? กลุม ่
่ คนมองไปทีหมอเป่ ยและรอให ้เขา
่ งหนึ
ตัดสินใจ ฉู่ เซิงมองไปทีครึ ่ ่ งของการผ่าตัดจากนั้น
หันไปมองที่ Doctor Pei หมอ Pei พยักหน้าให ้เขา
และพูดว่า "ฉู่ เซิงมา บนฉันดู "

่
เมือได ้ยินคํานั้น ฉู่ เซิงก็เดินไปยังทีที
่ ดร.
่ เป่ ยยืนอยู่
อย่างมั่นคง ดร. เป่ ยเตือนเขาว่าพวกเขาร่วมมือกัน
่ าเนิ นการต่อไป
เพือดํ

เวลายังคงเดินผ่านไปหน้าผากของ ฉู่ เซิงมีเหงือ่

่
ออกทุกคนมองมาทีเขาและเขาไม่ ได ้ยินอะไรอีกแล ้ว
เขาก ้มหน้าลงความคิดของเขาเต็มไปด ้วยสิงที ่ ดร.
่ เป่ ย
เคยสอนเขาในอดีตและเขาก็ดาํ เนิ นการทุกอย่างอย่าง
จริงจัง ผูค้ นด ้านนอกเดินอย่างกระวนกระวายมองไปที่
ไฟแสดงสถานะสีแดงเป็ นครงคราว ้ั

่
เมือกระเพาะปลาเป็ นสีขาวไฟในห ้องผ่าตัดก็ดบั ลง
่
ผูค้ นภายนอกเฝ้ าดูอย่างโง่เขลาเมือประตูห ้องผ่าตัด
 ่
ถูกเปิ ดออกและหวังเสียวเจิ ้ ถก
นก็ ู ผลักออกจากห ้อง
่ ดชายคนนั้นก็มป
ผ่าตัด ในทีสุ ี ฏิกริ ยิ าตอบสนองรีบวิง่
้
ขึนและถามแพทย ์ว่า“ เธอเป็ นอย่างไรบ ้าง”

หมอพีร ์ถอดหน้ากากและพูดว่า“ คนไข ้ยังไม่พ ้นขีด

้ ก
อันตรายผู ้ป่ วยจะต ้องได ้ร ับการสังเกตจนถึงขณะนี ทุ
อย่าง ไปได ้ด ้วยดี "

ชายคนนั้นส่งเสียงฟู่ อยู่นานเขาจับมือหมอและ
่
ขอบคุณตราบใดทีเขาไม่ ตายเขาก็สบายดี

่
ฉู่ เซิงเช็ดเหงือออกจากหน้ าผากของเขาและผูค้ น
้
ต่างก็ยกนิ วให ้
้เขา ฉู่ เซิงตอบกลับด ้วยรอยยิมในขณะนี ้
ดูเหมือนว่าเขาจะเข ้าใจสิงที ่ หลิ
่ นซีพูดว่ายานั้นมี
เมตตาและต ้องมีเมตตา

่ และพูดว่า "กลับไปพักผ่อน
หมอเป่ ยตบฉู่ เซิงทีไหล่
เถอะวันนี ฉั้ นทําได ้ดีมาก" ฉู่ เซิงมองไปทีใบหน้
่ าที่
เหนื่ อยล ้าของหมอเป่ ยแล ้วพูดว่า "ฉันจะอยู่เฝ้ าดูมนั
สักคืน "หมอเป่ ยคิดอยู่พก ั หนึ่ งเขาอดใจไม่ไหวจริงๆ
เขายอมร ับในความเมตตาของศิษย ์และพูดว่า" งันฉั้ น
่
จะกลับไปก่อนแล ้วฉันจะกลับไปเปลียนกะกั บเธอทีหลัง
"ให ้ความสนใจกับ ... ” หลังจากบอก ฉู่ เซิงหมอ Pei ก็
ออกไปก่อน

ี่
ทันทีทรองคณบดี Zhang ไปทํางานเขาก็ถก ู
่
จางจือเหยาหยุ ่ ้องเผชิญหน้ากับรองคณบดี
ด เมือต
่
Zhang จางจือเหยารู ้สึกคับแคบเล็กน้อยเขามาหารอง
่
คณบดี Zhang เพือขอความช่ วยเหลือ
ตอนที่ 129 แก้ไข
้
ทังสองเข ้ามาในห ้องทํางานรองประธาน Zhang ยืน ่
้
แก ้วนํ าให ้ั มี
้เขาและถามว่า "ครงนี ้ อะไรผิดปกติหรือ
เปล่าทีคุ ่ ณมาหาฉัน"

่
จางจือเหยาดู ิ่ สํ
หงุ ดหงิดเขามีสงที ่ าคัญมากในครงนี ้ั ้
่
ฉันต ้องการถูกย ้ายกลับไปทีโรงพยาบาล มือของรอง
่
ประธาน Zhang สันและเขามองไปที ่ จางจือเหยาด
่ ้วย
ความประหลาดใจคน ๆ นี คิ ้ ดอย่างไรเมือเขาได
่ ้ร ับการ
คัดเลือกในตอนแรกเขาจะย ้ายเขาได ้อย่างไร?
 แม้ว่าเขาจะรู ้สึกไม่สบายใจ แต่เขาก็ถาม จางจือเห ่
ยาอย่างกรุณาเกียวกั ่ ่ ง จางจือเหยาไม่
บเหตุผลอันทีจริ ่
สามารถร ับงานปัจจุบน ั ของเขาได ้ โรงพยาบาลทีเขา ่
ทํางานตอนนี มี ้ ขนาดเล็กทางโรงพยาบาลจัดให ้เขาทํา
แผนกฉุ กเฉิ นแผนกอายุรกรรมเป็ นโรคพืนฐานทั ้ ้
งหมด
้ ดต
นี ไม่ ่ พัฒนาการในอนาคตของเขานอกจากนี ้
ี อ
ความสัมพันธ ์ระหว่างเขากับเพือนร่่ วมงานก็ไม่ด ี มัน
ิ่ าในทีทํ
แย่ยงกว่ ่ างาน เขาหวังว่าจะได ้กลับมาทีนี
่ ่ แม้วา่
จะยังอยู่ในอายุรกรรม แต่ก็ดก ี ว่าในโรงพยาบาลเล็ก ๆ
นั่น

่ั
หลังจากพูดคุยกันเกือบชวโมงรองคณบดี Zhang
่
ยังคงปฏิเสธ จางจือเหยาจางจื ่
อเหยารู ้สึกสับสน
เล็กน้อยสถานการณ์ของเขาไม่ดเี ป็ นเพราะเรืองของ ่
่
เขากับหวังเสียวหลิ ่
งทีรองคณบดี Zhang มีความไม่
พอใจกับเขาและนั่น ผ่านไปแล ้ว.! เขาโกรธมากและ
่ นผ่านโต๊ะของพยาบาลเขาก็ได ้ยินพยาบาล
เมือเดิ
หลายคนคุยกัน “ คุณหมอชูน่าทึงมากคนไข ่ ่
้เมือวาน
เป็ นผูด้ แู ลการผ่าตัด”“ จริงๆเขาทําได ้หลังจากทีเขา ่
มา”“ นั่นคือพวกเขาดูดแี ละมีความสามารถทีแข็ ่ งแกร่ง
ฉันได ้ยินผูอ้ าํ นวยการยกย่องในตอนนี ้ เขา "

่
ฉู่ เซิงดวงตาของจางจือหยาหรี ่
ลงและหลั งจากหยุด
่ั
ชวขณะเขาก็ ่
เปลียนเส ่
้นทางและไปทีการผ่ าตัดสมอง
โดยตรง

หลังจากสอบถามเรืองนี ่ เขารู
้ ้สึกประหลาดใจที่
่ ้ร ับการช่วยเหลือ ฉู่ เซิงคือหวังเสียว
พบว่าผู ้ป่ วยทีได ่
้
เจินเขาจํ ่ หวั
าสิงที ่ งเสียวเจิ
่ ้ ดกับเขาได ้อีกครงและ
นพู ้ั
ความคิดทีกล ่ ้าหาญก็ปรากฏขึนในใจของเขา
้

ในห ้องคร ัวหลินซีเดินออกมาพร ้อมกับผักและมอง

่
ไปทีนาฬ ิ าบนผนังพ่อหลินนั่งอยู่ทโต๊
ก ี่ ะอาหารเย็นแล ้ว
้
และเอาเนื อเครื ่
องเทศใส่ ื่
ปากหลินซียนชามข ้าวของ
เขาให ้พ่อหลินPapa Lin ถามหลินซีวา่ "วันนี ้ ฉู่ เซิงจะ
กลับมาทานอาหารเย็นไหม" "น่ าจะ ถ ้าไม่กลับมา
่
เมือไหร่ เขาจะติดต่อกลับแน่ นอนอาจจะมีอะไรล่าช ้า
่
หรือคุณจะกินข ้าวก่อนฉันจะสังอาหารและเก็ บไว ้ให ้ "
 หลินซีหยิบกล่องอาหารกลางวันและเลือกอาหาร
้
ทังหมดที ่ ่ เซิงชอบกิน พ่อหลินถอนหายใจ: "เด็กคนนี ้
ฉู
ไม่ง่ายจริงๆมีเวลาทํางาน แต่ไม่ใช่เวลาเลิกงานและงาน
้ หนักเช่นกัน"
นี ก็

ก่อนทีหลิ่ นซีจะพูดประตูก็ถก
ู เคาะและพ่อหลินก็มี
ความสุข: "พูด โจโฉโจโฉมาถึง "ดูเหมือนว่า ฉู่ เซิงจะ
ี่ ่ ฉันจะเปิ ดประตู"
อยู่ทนี

Qi Xiao ยืนอยูท ี่
่ ประตู ้
ในเวลานี ลมหายใจของเขา
ไม่เสถียรเนื่ องจากการวิง: ่ "Uncle Lin, คือหลินซีที่
บ ้าน? "" ใช่ใช่คณุ กําลังทําอะไรบางอย่างหรือไม่ "พ่อ
Lin เห็น Qi Xiao ครงหนึ ้ั ่ งและต ้องการทีจะถาม
่
่ มหลินซีเดินออกมาและถามว่า" คุณมาทีนี
เพิมเติ ่ ่
ทําไมเข ้ามาและนั่งลง "

" หยุด นั่งลงหลินซีออกมาฉันมีอะไรจะพูด "Qi

่
Xiao ตืนตระหนกหลิ ้
นซีรู ้ว่าต ้องเกิดอะไรขึนเธอบอก
คุณพ่อหลินและออกไปกับ Qi Xiao พ่อ Lin ขมวด
คิว้
 ่
ฉี เสียวพาหลิ
นซีลงไปข ้างล่างและเห็นว่าหลินซี
ไม่ได ้ตามเขามาแล ้วเขาก็พูดกับหลินซีวา่ "ฉู่ เซิงมี
อะไรผิดปกติอย่าตกใจและฟังฉันให ้จบ"

หัวใจของหลินซีจมลง แทบจะไม่ทําให ้อารมณ์ของ

เขาคงทีฟั่ ง Qi Xiao ปรากฎว่า ฉู่ เซิงมีการผ่าตัดและ
ทุกอย่างก็เป็ นไปด ้วยดี อย่างไรก็ตามในตอนเช ้า
อาการของผูป้ ่ วยกลับแย่ลงและ ฉู่ เซิงได ้ร ับรายงานว่า
จะแก ้แค ้นส่วนตัวและจงใจจัดการระหว่างการผ่าตัด
้
ตอนนี เขาถู กนํ าตัวไปสอบสวน

หลังจากทีฉี ่ เซียวพู
่ ดจบหลินซีก็รู ้สึกว่าเป็ นสีดาํ ต่อ
หน้าเขาและร่างกายของเขาก็สน ่ ั ฉี เสียวจั
่ บตัวหลินซี
และพูดว่า "เซียวซีไม่ต ้องกังวลเรืองนี่ ยั้ งอยู่ระหว่างการ
ตรวจสอบและไม่มห ี ลักฐานใดทีพิ่ สจ
ู น์ได ้ว่าฉู่ เซิงเป็ นผู ้
ประสงค ์ร ้าย"

่
หลินซีรู ้สึกหนาวสะท ้านไปทัวและหัวของเขาก็สง่
้
เสียงพึมพํา, นํ าตาไหลไม่ ้
หยุดมันเกิดขึนได ้อย่างไร?
 ่ นหลินซีทรกร
เมือเห็ ี่ ้าง Qi Xiao ก็รู ้สึกเจ็บปวดใน
หัวใจของเขา เขาต ้องปลอบหลินซีตอ ่ ไปหลังจาก
พูดคุยกันเป็ นเวลานานหลินซีก็คอ ่ ยๆฟื ้นคืนสติ เธอ
่ สั
บังคับตัวเองให ้สงบลงและคิดเรืองนี ้ กพักเธอไม่คด ิ ว่า

ใครจะต่อกรกับฉู่ เซิงได ้และถามว่า "Qi Xiao ใคร

เป็ นคนไข ้คนนั้น" "คนชือหวั
่ งเสียวเจิ
่ ้
น"

่
"หวังเสียวเจิ ้ หลินซีเข ้าใจ เธอขอให ้ Qi Xiao
น"
อธิบายเรืองนี ่ อี ้ กครงโดยละเอี
้ั ยดหลินซีรู ้ว่า ฉู่ เซิง
เกลียดหวังเสียวเจิ่ ้
นในการวิ ้ ดท ้ายเป็ น
เคราะห ์ขันสุ
เพราะเขาขัดแย ้งกับหวังเสียวเจิ ่ ้
นอย่ างไรก็ตามหลินซี
่ า ฉู่ เซิงจะไม่กอ
เชือว่ ่
่ กวนหวังเสียวเจิ ้
นในระหว่ างการ
ดําเนิ นการหลังจากนั้นทังสองก็ ้ ไม่ได ้ เกลียดหวังเสียว่
้
เจินคนที ่ สายตามากมายมองมาทีเขามั
มี ่ นจะเป็ นไปได ้
อย่างไรทีจะจั ่ ดการ

หลินซีตด ั สินใจไปดูด ้วยตนเอง Qi Xiao ลังเล:“

่ ยั
เรืองนี ้ งอยู่ระหว่างการตรวจสอบ เสียวซี
่ แม้วา่ คุณจะ
ไปก็ไม่ได ้ช่วยอะไรตอนนี ้ Dr. Pei กําลังให ้การปฐม
 ่ ป้ ่ วยยังโอเคเรืองนี
พยาบาลผู ้ป่ วยอยู่แล ้วตราบเท่าทีผู ่ ้
ได ้ ลดลงเป็ นผูเ้ ยาว ์ a. "

หลินซีถาม︰" ไม่มอ ี ะไรในสายตราบเท่าทีผู ่ ้ป่ วย?

้
"" ah! แต่ตอนนี สถานการณ์ ไม่ดค
ี ณ
ุ ...... "Qi Xiao
ไม่กล ้าพูด ผู ้ป่ วยอยู่ในสภาพวิกฤตไม่สามารถบันทึก
หรือสองคนทีจะพู ่ ดว่าจะผ่านไปได ้

่
"ฉี เสียวช่
วยฉันหน่ อยพาฉันไปดูคนไข ้ฉันต ้องไป
ดู" หลินซีมองไปทีฉี ่ เสียวเพื
่ ่
อขอความช่ วยเหลือ คํา
ปฏิเสธนั้นอยูท ่ ริี่ มฝี ปากของเขา แต่ฉีเซียวทนไม่
่ ได ้ที่
จะบอกว่าเขาไม่อยากเห็นหลินซีเศร ้าแม้วา่ มันจะไม่
เป็ นไปตามระเบียบ แต่ฉีเสียวก็ ่ ยงั คงตอบสนอง

คุยกับ คุณพ่อหลินLin Xi ก็หยิบกระเป๋ าและตาม

่
Qi Xiao ไปทีโรงพยาบาล Dr. Pei ถูกล ้อมรอบไป
ด ้วยครอบคร ัวของผูป้ ่ วยและถาม Dr. Pei ทันทีทเขาี่
ปฐมพยาบาลผู ้ป่ วยเสร็จ เขาบอกว่าโรงพยาบาลได ้ฆ่า
เขาและขอให ้โรงพยาบาลตรวจสอบ ฉู่ เซิงอย่าง
ละเอียดหมอ Pei มองไปทีหญิ ่ งชราทีนิ่ สยั เสียตรงหน้า
เขาและอธิบายให ้เธอฟังอย่างอดทน แต่เห็นได ้ช ัดว่า
่ งเรืองนี
หญิงชราไม่เต็มใจทีจะฟั ่ ้ ดังนั้นเธอจึงต ้องขอให ้
โรงพยาบาลให ้คําอธิบาย

หลินซีดฉ ้ ดแปลก ๆ ที่ Qi Xiao บอกหลินซี

ู ากนี พู
ครอบคร ัวของสามีหลายคนคือ Wangxiao Zhen
หลินซีถามเสียงตํ่า "ฉันต ้องการพบ Wangxiao
Zhen คุณสามารถทําอะไรกับมันได ้หรือไม่? "

" Xi น้อย

" ให ้ฉันดูเธอฉันต ้องการเวลาสักพัก " หลินซียน

ื
กราน

่
ฉี เสียวถอนหายใจและพู ดอย่างทําอะไรไม่ถก
ู : "ฉัน
จะไปทีนั่ ่ นและพยายามอย่างเต็มทีเพื ่ อหาทางให
่ ้คุณ
คุณจะรอฉันอยู่ทนี ี่ ่ "หลินซียน
ื อยู่ในระยะไกลและดู
หมอเป่ ยอธิบายให ้สมาชิกในครอบคร ัวฟัง, แต่
่
ครอบคร ัวของผู ้ป่ วยไม่เต็มใจดร. Pei มีเหงือออกที ่
หน้าผากของเขา
 ้
ในตอนนี เธอนึ กถึง Yiwen และเรียก Yiwen
ออกมาหลินซีถามว่า "ฉันจําครงสุ ้ั ดท ้ายทีฉั
่ นมีกล่อง
ของขวัญลึกลับได ้เวลาใช ้แล ้วหรือยัง?"

"ใช่" Yiwen ให ้การยืนยันคําตอบ, กล่องของขวัญ

้
ปรากฏขึนบนหน้ าจอ

่ ปมอะไรสั
หลินซีเปิ ดกล่องของขวัญซึงมี ุ่ ้
กอย่าง อีเหวิ
นอธิบายโดยสมัครใจ: "จากเหตุการณ์นีของขวั ้ ญที่
ระบบเลือกให ้คุณคือตัวเสริมพลังคุณสามารถใช ้ระบบ
การร ักษากับบุคคลเป้ าหมายในระยะสองเมตรจาก
บุคคลเป้ าหมายคุณไม่จาํ เป็ นต ้องเป็ น ใกล ้กับบุคคล
เป้ าหมายเวลาใช ้งานคือ 15 นาทีเริมนั ่ บตอนนี ้ "

หลินซีแทบอยากจะอาเจียนเป็ นเลือดคุณเคยพูดไว ้
้
ก่อนหน้านี เธอยั ่
งไม่เห็นหวังเสียวเจิ ้
นการเริ ่
มใช ้ตอนนี ้
คืออะไร ไม่วา่ หลินซีจะกังวลแค่ไหนนาฬก ิ าทราย
่ างานแล ้ว
สําหร ับการนับถอยหลังก็เริมทํ
 เวลาผ่านไปเล็กน้อยหลินซีฟังเสียงนาฬก ิ าและ
้ อย
หัวใจของเธอก็หงุ ดหงิดมากขึนเรื ่ ๆ เธอเดินไปมา
มองเธอเป็ นระยะ ๆ ขอร ้องให ้ Qi Xiao กลับมาโดยเร็ว

หนึ่ งนาทีสองนาทีสามนาที เห็นว่าอีกห ้านาทีจะ

ผ่านไปหลินซีรู ้สึกประหม่าจนหายใจไม่ออกอีกต่อไป
่ั
รู ้สึกหดหู่ไปชวขณะ ่
เมือเธอตั
ดสินใจไปดูด ้วยตัวเอง
ในทีสุ ่ ดฉี เสียวก็
่ มา

เขาดึงคน ๆ นั้นไปทีมุ ่ มหนึ่ งสังเกตสถานการณ์

โดยรอบอย่างระมัดระวังและพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า: "คุณ
มากับฉันฉันจะหาวิธเี ปิ ดพยาบาลทีประตู ่ คณุ แอบเข ้า
ไปดูคณ ่ ่
ุ ต ้องระวัง ถ ้าคุณถูกจับได ้ผู ้คนจะพบว่าสิงที
ลําบากกว่านี ้ "แม้ว่าฉันจะไม่รู ้ว่าทําไมหลินซีถงึ อยาก
่
เจอหวังเสียวเจิ ้ ่ องจากหลินซีขอร ้องเขาเขาก็ต ้อง
นเนื
่ จะทํ
ช่วย เขายังคงเสียงที ่ าสิงนี
่ เพื้ อหลิ
่ นซี

หลินซีมองไปที่ Qi Xiao อย่างซาบซึงและทั้ ้

งสองไม่
่
มีเวลาสือสารกั นและ Qi Xiao ก็พาหลินซีไปทีประตู่
ี่ ยงของหวังเสียวเจิ
ห ้องผูป้ ่ วยหนัก โชคดีทเตี ่ ้
นอยู ่ใกล ้
ประตูหลินซียน ี่ มและดู Qi Xiao คุยกับพยาบาล
ื อยู่ทมุ
่
เมือพยาบาลหั นหลังให ้หลินซีรบี ก ้าวเข ้าไปในห ้อง
ผู ้ป่ วยหนักเปิ ดใช ้งานระบบการร ักษาทันทีและ ถูกหัก
หลังจากห ้าร ้อยเหรียญทองระบบการร ักษาก็เริมทํ ่ างาน

หนึ่ งนาทีสองนาทีเวลาผ่านไปอย่างช ้าๆภายในหลิน

ซีกงั วลมาก Qi Xiao ข ้างนอกก็กงั วลมากเขายังคงมี
้ อ่
รอยยิมที ่ อนโยนบนใบหน้าแทบจะไม่รา่ เริงและพูดคุย
กับพยาบาลและในทีสุ ่ ดก็เห็นหลินซีปากกาในมือของ
่
Qi Xiao หล่นโดยบังเอิญเมือเขาแสดงท่ าทางกับเขา

่
"โอ ้!" Qi Xiao มองลงไปทีปากกาที ร่่ วงหล่นซึง่
บังเอิญไปตกทีเท ่ ้าของพยาบาลพยาบาลก ้มศีรษะลง
่
เพือหยิ ้
บมันขึนมาหลิ นซีใช ้ประโยชน์จากโอกาสนี ใน ้
การหลุดออกจากห ้องผูป้ ่ วยหนักและจากไปอย่าง
รวดเร็ว .

ไม่นานหลังจากนั้น Qi Xiao ก็เข ้ามาหลินซีถาม:

"เป็ นยังไงบ ้างคุณเห็นอะไรไหม"
 หลินซีรู ้สึกเพียงว่าหัวใจของเธอเต ้นแรงและเธอก็
หายใจสงบลง แต่พูดว่า "รอดูวา่ เกิดอะไรขึนกั ้ บหวัง
่
เสียวเจิ
น"้ "Qi เสียวไม่
่ เข ้าใจเขารู ้ว่าหลินซีอาจจะทํา
อะไร แต่หลินซีไม่อยากพูดเขาไม่ได ้ถามอีกต่อไป

้
ทังสองนั ่ งเงียบ ๆ บนม้านั่งตรงทางเดินหลังจากนั้น
ไม่นานพยาบาลก็พบว่าหวังเสียวเจิ ่ ้ นแล
นตื ่ ้วและเธอก็
่
วิงไปแจ ้งหมอเป่ ยด ้วยความตืนเต ่ ้นหลินซีได ้ร ับข ้อมูล
้ โล่
ด ้วยรอยยิมที ่ งใจบนใบหน้าของเธอเธอไม่สามารถ
ซ่อนความตืนเต ่ ้นของเธอได ้จับแขนของ Qi Xiao
เขย่ามันเบา ๆ และพูดด ้วยรอยยิม้ "ดูสเิ ราทําสําเร็จ
่
แล ้ว" Qi Xiao รู ้ว่าหลินซีต ้อง ได ้ทําบางสิงบางอย่ าง
เหลือบมองไปทีแขนที ่ ่ นซีถอื ไว ้และพยักหน้าด ้วย
หลิ
รอยยิม้

ในไม่ช ้าดร. เป่ ยก็มาพร ้อมกับทีมของเขาและทํา

การตรวจอย่างละเอียดอีกครงสํ ้ั าหร ับหวังเสียวเจิ
่ ้
นเขา
่ าฉู่ เซิงจะมีมอ
ไม่เชือว่ ื และเท ้าในระหว่างการผ่าตัด แต่
เขาไม่สามารถอธิบายได ้ว่าเหตุใดอาการนี จึ ้ งเกิดขึน้
 ้
ซําซากสํ ่ ยงของเขา
าหร ับเขาเอง ลูกศิษย ์. และชือเสี
เขาต ้องหาเหตุผล.

เนื่ องจากหวังเสียวเจิ
่ ้ นขึ
นตื ่ น้ ฉู่ เซิงจึงได ้ร ับการ
่ั
ปล่อยตัวและถูกระงับชวคราวเพื ่
อรอผลการตรวจสอบ

่ ฉู่ เซิงเดินออกจากห ้องทํางานด ้วยสีหน้าเศร ้า

เมือ
้
หมองรอยยิมสดใสของหลิ ่
นซีก็ได ้ร ับการต ้อนร ับ เมือ
่
มองไปทีดวงตาที ่ อนโยนและรอยยิมอั
อ่ ้ นแสนหวาน
่ ไม่
ของเธอ ฉู่ เซิงรู ้สึกว่าคําถามเมือกี ้ มอ ี ะไรเลย

Qi Xiao ยืนอยูท ี่ มมุมหนึ่ งมองดูทงสองจั

่ มุ ้ั บมือกัน
้
รู ้สึกเปรียวในใจในสายตาของหลิ นซีเขาจะเป็ นแค่
่
เพือนเสมอไปบางที นี่อาจจะเป็ นตอนจบทีดี ่ ทสุ
ี่ ด

ตอนที่ 130 การพบกันใหม่

้ งที
Lin Xi ไม่ได ้ถาม ฉู่ เซิงว่าเกิดอะไรขึนสิ ่ ่ ฉู่ เซิง
ต ้องการตอนนี คื้ อการพักผ่อนหลินซีพา ฉู่ เซิงกลับไป
ทีบ ่ ้านของ Lin อาหารในกล่องอาหารกลางวันเย็น แต่
ฉู่ เซิงไม่สนใจ เขาหิวมานานแล ้วและดืมนํ ่ าเพี
้ ยงแก ้ว
 ่
เดียวในช่วงเวลาทีเขาถู ่ น ฉู่ เซิงนอนลง
กขัง เมือเห็
หลินซีรู ้สึกเป็ นทุกข ์และรู ้สึกผิดหันกลับมาและเติมชาม
่
ซุปให ้เขาแล ้วยืนให ้เขา

่ ้องและอาบนํ าอี
ฉู่ เซิงอิมท ้ กรอบเมือออกมาจาก
่
้
ห ้องนํ าผมของเขาก็ ยงั หยดอยู่หลินซีหยิบผ้าขนหนู
แห ้งออกมาและช่วยเขาเช็ดผม จากนั้น ฉู่ เซิงก็พูดว่า:
"Xiao

Xi ฉันไม่ได ้ทําอะไรเลยในการผ่าตัดคุณเชือฉั ่ น"

้
หลินซีเช็ดผมด ้วยมือของเขาชูหวั ขึนปล่ อยให ้เขาจ ้อง
่ วเองและพูดว่า " ฉันรู ้ฉันเชือคุ
ทีตั ่ ณ ฉู่ เซิงของฉันจะ
ไม่ทําแบบนั้น "

่ นซีและพยักหน้า
" จริงเหรอ?! "ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
จากนั้นเขาก็โล่งใจเขาเอือมมื
้ อออกไปและกอดเอว
้
ของหลินซี, เงยหน้าขึนมอง ่ นซี.
ทีหลิ

่
"เสียวซี ถ ้าคุณสามารถเชือฉั่ นฉันจะพอใจเมือฉั
่ น
ผ่าตัดฉันปฏิบต ั ต
ิ อ
่ เธอเหมือนคนไข ้ธรรมดาฉันไม่ได ้
คาดหวังว่าจะเกิดความไม่พอใจกับเธอมาก่อน เสียวซี ่
พ่อแม่ของหมอทีคุ ่ ณพูดถึงฉันฉัน จะไม่ทําให ้คุณ
่
ผิดหวัง "เมือเขาพู ้
ดเช่นนี ดวงตาของเขาก็ เป็ นประกาย
และหัวใจของหลินซีกาํ ลังจะละลายหลินซีจบ ั หัวของ
เขาและจูบใบหน้าของเขาดวงตาของ ฉู่ เซิงสว่างขึน้
และเขากอดหลินซีเข ้า แขนของเขาในทันใดและจูบที่
ละเอียดและหนาแน่ นก็รว่ งลงมาและลงมาทีดวงตาแก่ ้ม
และคางของหลินซีจนมันติดกับเธอริมฝี ปากหลินซีคว ้า
้
คอของเขาและทังสองคนก็ มวั เมาในมิตรภาพทียั ่ งคง
อยู่

่
จนกระทังการหายใจของทั ้
งสองคนเริ ่
มหนั กขึน้
เล็กน้อยหลินซีก็ผลักหัวของเขาออกไปและถาม
่ ้ ฉู่ เซิงไม่เข ้าใจตัวเองเขาสามารถ
เหตุผลสําหร ับเรืองนี
ยืนยันได ้ว่าการดําเนิ นการนั้นถูกต ้อง

่
หลินซีก็รู ้ว่าเขาไม่สามารถถามอะไรได ้เมือมองไปที ่
ความมืดมิดในดวงตาของ ฉู่ เซิงLin Xi รู ้สึกทุกข ์ใจ
จริงๆกลัวว่าเขาจะคิดมากเกินไปหลินซีปลอบใจเขา:
้ ณได ้พักผ่อนอย่างเต็มทีแล
"ตอนนี คุ ่ ้ว อย่าทําแบบนี ้
คุณทําได ้แน่ นอนถ ้าคุณต ้องการทราบจริงๆคุณ
สามารถมั่นใจได ้หากโรงพยาบาลต ้องการไล่คณ ุ
ออกไปฉันจะสนับสนุ นคุณ "

แต่เดิม ฉู่ เซิงยังคงกังวลเล็กน้อย แต่เขาก็ดใี จเมือ ่

หลินซีต ้องการเลียงดู ้ เขา เขาพูดอย่างภาคภูมใิ จว่า
"โอเคถ ้าฉันตกงานจริงๆฉันจะทํางานให ้ เสียวซี ่ ่
เมือ
่
เสียวซี ่
กลายเป็ นเจ ้านายฉันจะถือกระเป๋ าให ้ เสียวซี
ไม่ได ้เหรอ?"หลินซีรู ้สึกขบขันกับเขาและผลักดัน เขา
ให ้เขาไปพักผ่อนก่อน

้ นกําลังทําภารกิจในการเลียงดู
"ยินดีด ้วยตอนนี ฉั ้ ฉู่
้ ตราสําเร็จคือ 75 รางวัล 2,000
เซิงให ้เติบโตขึนอั
เหรียญทองและสูตรอาหารพิเศษ"

หลินซีตรวจสอบสูตรอาหารพิเศษและคิดในใจว่ามัน
้ ้วย
ทันเวลาจริงๆ ร ้านอาหารจะเปิ ดให ้บริการเร็ว ๆ นี ด
สูตรพิเศษนี ร้ ้านอาหารของคุณจะมีอาหารจานเด่น
หลังจากหลินซีศก ึ ษาสูตรอย่างละเอียดแล ้วเธอก็พบ
อาหารสองจานทีเธอไม่ ่ รู ้จัก
 ้ นกระโดดออกไปพร ้อมกับดวงตากลมโต
อีเหวิ
น่ าร ักคูน ่ ้ันและมองไปทีหลิ
่ นซีในพริบตาครงแรกที
้ั ่ น
หลิ
ซีเห็นมันเขารู ้สึกว่า Yiwen เติบโตขึน้ เมือ่ Bi Linxi
้ั
เห็นครงแรกเขาอายุ ้
มากกว่าสองรอบและเขาก็เอือมมื อ
่
ไปทีเอวของหลิ ี ้ นมองไปทีหลิ
นซีอเหวิ ่ นซีอย่าง
ภาคภูมใิ จและพูดว่า "แล ้วฉันหล่อมากไหม" เมือ ่

้ นทีเหม็
หันหน้าไปทางอีเหวิ ่ นหลินซีก็ชมว่า "หล่อ
้ นเห็นว่าเธอไม่จริงใจและโกรธเขาฮัมเพลง
มาก!" อีเหวิ
๋
ให ้ปิ ดระบบ และหลินซีก็หยุดอย่างรวดเร็ว: "เดียวก่
อน
ฉันมีบางอย่างจะบอกว่าฉันไม่เคยปรุงอาหารสองจาน
ของคุณคุณสามารถให ้สูตรฉันได ้ไหม"

Yiwen เหลือบมองไปทีหลิ่ นซีและชีไปที้ อาหารสอง

่
่
จานทีมายักไหล่และพูดว่า "นี่ หรือ"หลินซีมองไปที่
Yiwen อย่างคาดหวัง Yiwen แสดงรอยยิมที ้ สดใส
่
และกล่าวว่า "คุณควรศึกษาและศึกษาก่อนคุณคิดไม่
่
ออกจริงๆก่อนทีจะขอร ้องฉัน" "หลังจากพูดเสร็จมันก็
 ่
ตัด การเชือมต่ ิ ้ นซีไว ้ด ้วยใบหน้าที่
อกับหลินซีทงหลิ
่ าจอมืดและบึงตึ
แข็งกระด ้างมองไปทีหน้ ้ ง

เนื่ องจาก ฉู่ เซิงถูกพักงานเขาจึงไม่ได ้ใช ้งานโดย

้ งและติดตามหลินซีทงวั
สินเชิ ้ั นเพือวิ
่ งไปที
่ ่
คฤหาสน์
Xiaoyang เพือช่ ่ วยจัดร ้านอาหาร อย่างไรก็ตาม Lao
Li ได ้ทราบข่าวและรีบไปพบรองประธาน Zhang และ
Doctor Pei เขาไม่เชือว่ ่ า ฉู่ เซิงจะทําเรืองแบบนี
่ ้ รอง
คณบดีจางปลอบโยนเขาสักพัก แต่บอกว่ามิสเตอร ์หลี่
ไม่ควรกังวลเกียวกั ่ ่ ตอนนี
บเรืองนี ้ ้
เขาอยู่ระหว่างการ
สอบสวน ลาวลีอดถามไม่ ่ ได ้ว่าทําไมเขาถึงมาขมวด
้
คิวและจากไป

เขาตรงไปที่ ฉู่ เซิงโดยกังวลว่า ฉู่ เซิงจะตกใจกลัว

กับเหตุการณ์นี ้ แต่เมือเขาเห็
่ นว่า ฉู่ เซิงกําลังตัดแต่ง
ดอกไม้และต ้นไม้ในสวนภายใต ้คําสังของหลิ ่ นซีเขาก็
รู ้สึกว่าเขาอาจคิดมากเกินไป

่ ฉู่ เซิงเห็น Lao Li เขาก็ทก

เมือ ั ทายเขาอย่างสุภาพ
้
หลินซีก็ขยับเก ้าอีและทักทาย Lao Li ให ้เข ้ามาและนั่ง
 ่
ลง เหล่าลีโบกมื อและนั่งลงบนเก ้าอีหิ
้ นในสวนหลินซี
ขอให ้ ฉู่ เซิงคุยกับ Lao Li และไปทีห ่ ้องคร ัวเพือเตรี
่ ยม
่ ม
เครืองดื ่

่
ลาวลีถามเกี ่
ยวกั บการผ่าตัดหลังจากทีเห็ ่ นหลินซี
จากไป ฉู่ เซิงพูดเรืองนี ่ อย่ ้ างตรงไปตรงมาและ Li มอง
่
ไปทีเขาอย่ างตรงไปตรงมาโดยคิดว่าเด็กคนนี ทํ ้ าสิง่
ต่างๆได ้ดีและเขาก็รู ้สึกโล่งใจเป็ นส่วนใหญ่ เขาถามว่า
ฉู่ เซิงทําให ้ใครขุน ่ เคืองหรือไม่ท ้ายทีสุ ่ ดมันเป็ นเรือง
่
บังเอิญหลังจากเกิดอุบต ี่ ้าหน้ามีคนทีเท
ั เิ หตุทเท ่ ้าหลัง
่
ยืนจดหมายรายงานในพริ บตามีขา่ วลือในโรงพยาบาล
ซึงดู่ แปลก ๆ เล็กน้อย เด็กต ้องทําให ้ใครบางคนขุน ่
เคืองโดยไม่ได ้ตังใจ้ ฉู่ เซิงยังไม่ทราบเกียวกั่ บจดหมาย
รายงานเขาคิดเพียงว่ามีปัญหากับการดําเนิ นการและ
เขาถูกระงับการใช ้งาน

ฉู่ เซิงนับคนรอบ ๆ ตัวเขาเขาไม่คอ ่ ยมีปฏิสม ั พันธ ์

่
กับผูค้ นคนทัวไปจะไม่ ่
รู ้ว่าเขารู ้จักหวังเสียวเจิ ้ ้ต ้อง
นผู
่
สงสัยคนเดียวคือเขา ฉู่ เซิงพูดชือและพู ดถึงความไม่
พอใจระหว่างตัวเขากับเขาอีกครง้ั เฒ่าหลีร่ ้องเสียง
หลงและเดินจากไป ถ ้าคุณกล ้าตีหลานด ้วยความคิดที่
คดโกงอย่าตําหนิ เขาว่าหยาบคาย

่
เมือหลิ ้
นซีออกมาพร ้อมกับนํ าชา Lao Li ก็จากไป
้
แล ้ว ฉู่ เซิงบอกความตังใจของ ้ั
Lao Li อีกครงและหลิ น
่ แปลก
ซีก็รู ้สึกว่าเรืองนี ้ ่
แต่ Lao Li ก็เต็มใจทีจะออกมา
แก ้ไข จากนั้นรอดู

ดวงอาทิตย ์ในฤดูใบไม้รว่ งท่วมไปทัวทั ่ งลานลมใน

้
่
ฤดูใบไม้รว่ งพัดเถาวัลย ์บนผนังกิงไม้สี ้
เขียวพลิวไหว
ไปกับสายลมและนกพิราบป่ าสองตัวกําลังหาอาหารใน
แปลงดอกไม้ทไม่ ี่ มรี ป
ู ร่างหลินซีและ ฉู่ เซิงนั่งบนเก ้าอี ้
่
หินดืมชาดํ ากินคุกกีอั้ ลมอนด ์ทีเพิ
่ งอบและเพลิ
่ ดเพลิน
้
กับช่วงเวลานํ าชายามบ่ ายสบาย ๆ

ในขณะนี เครื ้ อง
่ bp ของ ฉู่ เซิงดังขึนและเมื
้ ่ น
อฉั
่ นก็เป็ นข่าวจาก Li Zhenlai เขาจะ ไปทีเมื
คลิกทีมั ่ อง
้
ในวันพรุง่ นี และขอให ่
้ ฉู่ เซิงไปร ับเขาทีสถานี รถไฟ
 ้ กน้อยและพูดกับหลินซีวา่ "พรุง่ นี ้ Li
ฉู่ เซิงยิมเล็
Zhen จะมาหาฉันคุณอยากเจอเขาไหมเขาเปลียนไป ่
มาก .”

่
หลินซีรู ้สึกงุ นงงเมือได ่
้ยินชือของ Li Zhen ทันใด
นั้นเขาก็นึกถึงเด็กซนคนนั้นและเขาไม่รู ้ว่าตอนนี เขา
้
หน้าตาเป็ นอย่างไร

ด ้านนอกสถานี รถไฟในเมือง Sหลินซีมองชายหนุ่ ม

ร่างสูงในชุดทหารจากระยะไกลขณะทีเขามองไปรอบ่
ๆ ฉู่ เซิงโบกมือให ้เขา เขาเห็น ฉู่ เซิงการแสดงออกบน
ใบหน้าของเขาสดใสขึนทั ้ นทีและเขาก็เดินไปหา ฉู่ เซิง

่ กทายเขาทันใดนั้น Li
ฉู่ เซิงก ้าวไปข ้างหน้าเพือทั
่
Zhen ก็ยงิ เขาและทุบตีเขาอย่างแรง ฉู่ เซิงเผลอตั วเขา
ถูกชกทีไหล่่ และยิงกลับทันทีหลีเจิ ่ นสกัดกันไว
้ ้หลินซีดู
ตลกตอนนี ้ ฉู่ เซิงไม่ใช่คต ู่ อ
่ สู ้ของ Li Zhen อีกต่อไป
 ้
ทังสองทะเลาะกั น ฉู่ เซิงพา Li Zhen ไปหาหลินซี
และแนะนํ าเขาให ้รู ้จักกับหลินซี: "นี่ คือ Li Zhen" "นี่
แฟนของฉันหลินซี"

หลินซีจาํ Li Zhen ได ้โดยธรรมชาติเมือมองไปที่ ่

ตราบน ไหล่ของเขาหลินซีคด ้ ก
ิ กับตัวเองว่าตอนนี เด็
้ แนวโน้มและเขาได ้กลายเป็ นข ้าราชการเต็ม
คนนี มี
่ นไม่คาดคิดว่าจือเซิ
เวลาแล ้ว หลีเจิ ่ งจะพาแฟนสาว
่
่
ของเขาไปเมือเขาได ่
้ยินชือของหลิ นซีใบหน้าของหลี่
เจินก็แข็งกระด ้างจากนั้นเขาก็ยมและทั
ิ้ กทายหลินซีอก ี
้ั นซีถามว่าเขามีทอยู
ครงหลิ ี่ ่หรือไม่ หลีเจิ
่ นบอกว่าเขา
้
สามารถอาศัยอยู่ในโรงแรมได ้ ฉู่ เซิงยิมและตบไหล่ เขา
แล ้วพูดว่า "ไปอยู่กบั ฉัน"

อาคาร Xiaoyang ได ้ร ับการปร ับปรุงใหม่และชน้ั

บนสามารถอยู่ได ้ Old Lao Li ช่วย ฉู่ เซิงซือ้
้
เฟอร ์นิ เจอร ์ทังหมดหลิ ้
นซีHe Chusheng ซือของใช ้
ในชีวต ่
ิ ประจําวันเช่นทีนอนและตอนนี ้ โอเคทีจะอยู
ก็ ่ ่
 ่
เมือหลี ่ นเห็นอาคารสไตล ์ตะวันตกสีขาวกราม
เจิ
ของเขาก็ลดลงด ้วยความตกใจ "ฉู่ เซิงนี่ คือบ ้านของ
่ ภาพหลอน! คุณรวยขึนหรื
คุณไม่ใช่ฉันทีมี ้ อไม่"

ฉู่ เซิงผลักเขาและพูดว่า "ไปกันเถอะไปทีบ ่ ้านและ

พักผ่อน" ฉู่ เซิงพา Li Zhen กับเขาขึนไปช ้ ้ั
นบนหลิ น
ซีพก ั ผ่อนสัน ้ ๆ หยิบขนมทีเตรี ่ ยมไว ้ออกมาแล ้ววางไว ้
ในห ้องนั่งเล่นตอนนี ห ้ ้องนั่งเล่นยังคงว่างเปล่ามีเพียง
โต๊ะอาหารสําหร ับสีคน ่ เมือฉู่ ่ เซิงและหลีเจิ
่ นลงไป
ข ้างล่างพวกเขาก็กน ิ ของว่างส่วนหลินซีก็ไปทีคร ่ ัวเพือ
่
ทําอาหาร

จากนั้น Li Zhen ก็ถามเกียวกั ่ บบ ้านของ ฉู่ เซิงฉู่

่ Li Lao เขาพบปู่ ของเขา Li Zhen เป็ น
เซิงเล่าเรือง
่
กังวลมากเกียวกั ่ และถามเขาเกี
บเรืองนี ้ ่
ยวกั ่ างๆ
บเรืองต่
มากมายมันฟังดูไม่มป ี ัญหา Li Zhen เขาก็มค ี วามสุข
เช่นกัน สําหร ับ ฉู่ เซิงเขากล่าวว่า "ดร. ซ่งเขียนถึงฉัน
้ั ดท ้ายและขอให ้ฉันถามคําถามกับคุณคุณไม่ได ้
ครงสุ
กลับไปนานแล ้วและเขาก็คด ิ ถึงคุณมาก" เมือ่
 ่
พูดถึงดร. ซ่ง ฉู่ เซิงบางสิงบางอย่ ่
างเคลือนไหว
ในช่วงหลายปี ทีผ่ ่ านมาหมอซ่งคิดถึงเขาเขียน
จดหมายและส่งสิงของให ่ ้ั
้เขาเป็ นครงคราว ่ นมอง
หลีเจิ ้
ไปทีฉู่ ่ เซิงอย่างเงียบ ๆ และช ักชวนเขา: "ถ ้าคุณมีเวลา
กลับไปดูชายชรา" ฉู่ เซิงพยักหน้าและหลีเจิ ่ นถามถึง
หลินซีอก ี ครง้ั จากนั้น ฉู่ เซิงก็ยมและพู
ิ้ ดคุยว่าหลินซี
เป็ นคนดีแค่ไหน หลีเจิ ่ นแค่ฟัง แต่ไม่พูด จนกระทังจื ่ อ๋
่ ดจบหลีเจิ
เซิงพู ่ นถามด ้วย

สีหน้าซ ับซ ้อน“ คุณยังคิดถึงน้องสาวหลินอยู่หรือ

่ นหมายถึงอะไรเขารู ้สึกว่า
เปล่า?” ฉู่ เซิงเข ้าใจว่าหลีเจิ
เขามองว่าหลินซีเป็ นตัวแทนของน้องสาวหลิน โดย
ปกติแล ้ว ฉู่ เซิงไม่สามารถบอกเขาได ้ว่าน้องสาว Lin
กลับมาแล ้วเธอบอกเพียงว่าหลินซีกบั เขามี
ความสัมพันธ ์ทีดี ่ มากและจะแต่งงานกันในอนาคต
้
นอกจากนี เขายั งจริงใจกับหลินซี

่ นรู ้ว่าเกิดอะไรขึนในตอนนั
หลีเจิ ้ ้นและเฝ้ าดูวา่ ฉู่ เซิง
เดินออกมาจากเงามืดของปี และเขาก็มค ี วามสุขมาก
สําหร ับเขา
 ้ งสองจึ
ด ้วยความสุขนี ทั ้ ่
งดืมไวน์เป็ นจํานวนมาก
้
หลังจากร ับประทานอาหารเสร็จทังสองคนก็ ยงั ไม่พอใจ
ถือไวน์และสตูว ์มาหนึ่ งจานทังสองวิ
้ ่
งไปที ่
ระเบี ่
ยงและดืม
ต่อ

่ ้ว่าทังสองมี
เมือรู ้ ่ และพวกเขาไม่ได ้
ความสัมพันธ ์ทีดี
เจอกันมานานโดยธรรมชาติแล ้วพวกเขาไม่สามารถ
พูดคุยกันได ้จบหลินซีไม่ได ้ช ักชวนเขาและเขาทํา
้
ความสะอาดของเหลือทังหมดบนโต๊ ะคนเดียว

่
ทีระเบี ่ ด
ยง Li Zhen และ ฉู่ เซิงคุยกันถึงอดีตเมือพู
่ ด Li Zhen ก็ไม่พบความสินหวั
ถึงหลินซีในทีสุ ้ งและ
ความเศร ้าโศกแห่งปี บนใบหน้าของ ฉู่ เซิงเพียงเท่านั้น
่ า ฉู่ เซิงได ้ออกมาในทีสุ
เขาก็เชือว่ ่ ด.

่ ดถึง Li Zhen ในอดีตทุกครงที

เมือพู ้ั เขาเข
่ ้าใกล ้
การตายของหลินซีฉู่ เซิงก็หงุ ดหงิดมากหมอ Song
มักจะติดตามเขาอย่างระมัดระวังเพราะกลัวว่าเขาจะทํา
่ ้เหตุผล ในวันแห่งความตาย ฉู่ เซิงจะไปนั่ง
อะไรทีไร
หน้าหลุมศพของหลินซีและนั่งพักหนึ่ งวัน บางครง้ั ฉู่
เซิงก็หายตัวไปอย่างกะทันหันในเวลานี หมอซ่ ้ งจะไปที่
่
สุสานของหลินซีเพือตามหา ฉู่ เซิงและเขาจะถูกพบ
้ั ่ งที่ ฉู่ เซิงฉลองวันเกิดของ
อย่างแน่ นอน มีอยู่ครงหนึ
เขาและ Doctor Song ก็ทําอาหารเย็น แต่ ฉู่ เซิงก็
หายไปหลังจากรอมานานเขาก็ไม่เห็นเขากลับมาใน
่ ด Doctor Song ก็พบ ฉู่ เซิงอยู่ข ้างๆ Lin
ท ้ายทีสุ
หลุมฝังศพของ Xi ในเวลานั้น ฉู่ เซิงHe นอนอยู่ทนั ี่ ่ น
แล ้วและหลับไปทําให ้ Doctor Song ตกใจแทบตาย
ตอนที่ 131 Xiaoren
่ นรู ้สึกเศร ้าเล็กน้อยเมือเขาพู
หลีเจิ ่ ดถึงเหตุการณ์ใน
้
อดีตเหล่านี เขายกมื ้
อขึนและชนแก ้วกับฉู่ เซิงและพูดว่า
่ นสิงที
"เมือเห็ ่ คุ
่ ณเป็ นอยูต ้ นก็โล่งใจในทีสุ
่ อนนี ฉั ่ ด"

้
ฉู่ เซิงยิมและชนแก ้วกับเขา แล ้วจิบเหล ้า

้
ทังสองคนไม่ ่
ได ้พูดถึงเรืองเซ็
กส ์เลยสังเกตว่าหลินซี
ยืนอยูข่ ้างหลังพวกเขาและตอนนี เธอก็้ ้
นําตาไหล
 ่ ฉู่ เซิงส่ง Li Zhen กลับไปทีห
เมือ ่ ้องและนั่งลงหลิน
่
ซีก็นําชามซุปแก ้เมาค ้างมาให ้ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงดืมชาม
จากนั้นก็หยิบชามอีกใบแล ้วส่งเข ้าไปในห ้องของ Li
Zhen

่
เมือเขาออกมาร่ างกายอันอบอุน ่ ก็พุ่งเข ้ามาในอ ้อม
แขนของเขา ฉู่ เซิงไม่รู ้ว่าทําไม แต่เขาก็ยงั รู ้สึกยินดี
่ หลิ
เป็ นอย่างยิงที ่ นซีรเิ ริมที
่ จะกอดเขา
่ เขาเดินเข ้าไป
ในห ้องของเขา เพียงแค่น้ัน ฉู่ เซิงก็รู ้ว่าดวงตาของหลิน
ซีเป็ นสีแดง

่
"มีอะไรเหรอทําไมเธอถึงร ้องไห ้" ฉู่ เซิงยืนหน้ า
่
อ่อนโยนและจูบทีดวงตาของเธอ ฉู่ เซิงถามหลินซีLin
้
Xi ลดคิวของเขาและไม่ ได ้มองไปที่ ฉู่ เซิงขนตาโค ้งสัน
่
่ วออกเกาจมู
และหัวใจของ ฉู่ เซิงคันเขายืนนิ ้ กของเธอ
และถามว่า: "อย่าร ้องไห ้ เกิดอะไรขึนฉั้ นยัวคุ
่ ณ? "

" ฉู่ เซิงฉันขอโทษ! "เสียงของหลินซียงั คงร ้องไห ้

เล็กน้อย “ ทําไมคุณต ้องขอโทษ” ฉู่ เซิงไม่เข ้าใจว่า
้
เสียงขอโทษนี มาจากไหน
 "ฉันควรจะกลับมาเร็ว ๆ นี ปี้ นี คุ
้ ณมีชว่ งเวลาที่
้ าตาและไม่
ยากลําบาก"หลินซีกล่าวทังนํ ้ สามารถหยุด
่ ้มลง
ทีจะล

"ไม่เป็ นไรเวลาเหล่านั้นผ่านไปแล ้ว เสียวซี

่ อย่าคิด
มากตราบใดทีคุ ่ ณไม่ทงฉั
ิ ้ นไว ้ในอนาคต" ฉู่ เซิงปลอบ
เธออย่างนุ่ มนวลน่ าจะเป็ นหลินซีได ้ยินเขาคุยกับ Li
Zhen แล ้วฉันจะ ขออภัย ตราบใดทีหลิ ่ นซีไม่ทงเขา
ิ้
ไปในอนาคตความทุกข ์ทรมานทีเขาต ่ ้องทนทุกข ์
ทรมานก็ไม่เป็ นอะไร

่ ร่้ างกายของ
อย่างไรก็ตามหลังจากหลินซีได ้ยินสิงนี
เขาก็แข็งทือ่ เธอเงยหน้าขึนและมองไปที
้ ่ ฉู่ เซิงเธอไม่รู ้
จะพูดอะไรในตอนนี เพี ้ ยงแค่ยนมื
ื่ อไปโอบคอเขาและ
จูบแก ้มเขาเบา ๆ ถ ้าเป็ นไปได ้เธออยากอยู่และอยู่กบั
เขาไปตลอดชีวต ิ

้ หลินซีและ ฉู่ เซิงพบกันเธอได ้หลีกเลียงการ

ตังแต่ ่
สํารวจชีวติ ในอดีตของ ฉู่ เซิงเธอรู ้ว่ามันเป็ นช่วงเวลาที่
 ่
มืดมนสําหร ับ ฉู่ เซิงและเธอก็จงใจทีจะหลี ่ ง่
กเลียงสิ
เหล่านี ้ แต่ตอนนี เธออยากรู
้ ้จริงๆว่าช่วงเวลานั้น Chu
เป็ นอย่างไร Sheng รอดเวลา?

่
ฉู่ เซิงถอนหายใจเขาไม่อยากคุยกับหลินซีเกียวกับ
่
เรืองเหล่ ้
านี เลยมั ้
นเป็ นเหตุการณ์ในอดีตทังหมด
ภายใต ้การล่อลวงอย่างระมัดระวังของหลินซีฉู่ เซิงหยิบ
้
บางอย่างขึนมาและพู ด

ตอนนั้นบ ้านถล่มจนไม่มท ี่
ี ไปหมอซ ้งพาเข ้าไปดูแล
ตลอดเวลา ต่อมาได ้อาศัยอยู่กบั หมอซ ้ง นอกจากนี ยั ้ ง
มีอกี หลายครอบคร ัวในหมู่บ ้านทีดู ่ แล ฉู่ เซิงเป็ นอย่างดี
ครอบคร ัวของคุณยายเหลียนและครอบคร ัวของลุงช่าง
ไม้ปฏิบต ั ต
ิ วั เป็ นอย่างดีและพวกเขาก็ให ้อาหารหรือ
้
ช่วยทําเสือผ้าในช่ วงวันหยุด แน่ นอนว่านี่ เป็ นความ
่ ทงหมดที
นิ ยมทีดี ้ั ่ นซีสะสมมาก่อนหลังจากนั้นเขา
หลิ
และครอบคร ัวของ Sanshu Chu ก็ลม ่ สลายและพวก
เขาก็ชว่ ยตัวเองให ้พูดมากขึน้ ต่อมาเมือพวกเขาเข ่ ้า
เรียนในมหาวิทยาลัยพวกเขาก็ทําเพือตั ่ วเอง แต่ด ้วย
่ นซีทงไว
เงินทีหลิ ิ ้ ้ให ้เขาในเวลานั้น ฉู่ เซิงไม่ได ้ขอเงิน
 ้
ของพวกเขา แต่ ฉู่ เซิงยังคงมีความตังใจนี ้ ในความ
เป็ นจริงนอกจากการทะเลาะกับครอบคร ัว Chu แล ้ว
ชีวติ ของ ฉู่ เซิงก็ยงั หายไป

่ ่ ฉู่ เซิงพูดหลินซีก็รู ้ว่ามันถูกต ้อง

หลังจากฟังสิงที
่
แล ้วทีเขาใส่ ่ ความสัมพันธ ์ทีดี
ใจทีจะมี ่ กบั คนในหมู่บ ้าน
้
ตอนนี เขากํ ้ั
าลังจะจากไปอีกครงเขาควรจะจั ดการ
บางอย่างให ้กับเขาหรือไม่?

ในช่วงที่ ฉู่ เซิงถูกพักงานมีขา่ วลือมากมายใน

โรงพยาบาลโดยบอกว่าทักษะทางการแพทย ์ของ ฉู่ เซิง
่
ไม่เพียงพอกล่าวว่า ฉู่ เซิงหยิงผยองและเย่ อหยิง่ มีขา่ ว
่
ลือมากมายทีพวกเขาพู ้ั
ดทุกอย่าง แต่ทงหมดล ้วนเป็ น
แง่ลบโดยไม่มข ี ้อยกเว ้น

่
เมือลาวลี ่
ทราบข่ ่ าผากของ
าวเขาก็รู ้สึกโกรธทีหน้
เขาทําให ้หัวของเขาเจ็บถ ้าไม่ใช่เพราะมีคนอยู่ข ้างหลัง
เขาจะไม่เชือ่
 เขาบอกผูช ้ ว่ ยของเขาให ้หาว่าใครเป็ นคนแพร่ขา่ ว
่
ลือ เขาส่งคนมาจ ้องจางจือหยาไปแล ้ นแค่
้วคน ๆ นี เป็
่
คนคิดเล็กคิดน้อยทีสามารถแพร่ ขา่ วลือได ้กว ้างขวาง
่
ไม่ตา่ งจากลายมือของจางจือเหยา

่
หวังเสียวเจิ ้ ้ว่าลูกพีลู
นรู ่ กน้องของเธอได ้ร ับบาดเจ็บ
่
จากพีเขยของเธอและตอนนี ้
เธอได ้ร ับการช่วยเหลือใน
โรงพยาบาลเธอมองไปทีสี ่ หน้าวิตกกังวลของพ่อของ
่ เลยพี
เธอและพูดว่า "พ่อไม่ต ้องกังวลเรืองนี ้ ่
เขย ไม่ได ้
อยู่โรงพยาบาล?”

"มันจะเหมือนกันได ้อย่างไรฉันต ้องไปดูวา่

้ มากเกินไปได ้อย่างไรและทังสองไม่
ครอบคร ัวนี มี ้ ใช่
ศัตรูระหว่างพวกเขาพวกเขาจะถูกฆ่าได ้อย่างไรฉันตา
บอดจริงๆในตอนแรกและตอนนี จะทํ ้ าได ้อย่างไร ฉัน
่ กั
อธิบายเรืองนี ้ บพีชายของฉั
่ นหรือไม่? "

่
หวังเสียวเจิ ้
นโกรธอย่ างเย็นชาในใจของเธอไม่มี
่
ส่วนเกียวข ้องกับครอบคร ัวของพวกเขา แต่เขายังคง
ปลอบโยนพ่อของเขาโดยพูดว่า "พ่อไม่ควรแทรกแซง
 ่ ดี
ในเรืองนี ้ กว่าและปล่อยให ้ลุงและครอบคร ัวของพวก
่ ณ
เขาแก ้ปัญหาด ้วยตัวเองมันไม่เหมาะสมทีคุ

่ "้ พ่อหวังยัง เข ้าใจว่าลูกสาวของ

จะเป็ นห่วงเรืองนี
่
เขาหมายถึงอะไรพีชายของฉั นส่งโทรเลขโดยคิดว่า
หญิงม่ายน่ าสงสารมากและยังคงนอนอยู่ใน
โรงพยาบาลเขายังคงรู ้สึกทุกข ์ใจปล่อยให ้หวังเสียวห ่
้
ลิงทําซุปพรุง่ นี เขาจะไปพบหวั ่
งเสียวเจิ น้

่
หวังเสียวหลิ ่ วๆ
งม้วนริมฝี ปากอย่างไม่อดทนเมือเร็
้
นี เธอกํ าลังเตรียมสินสอดอยู่ดร. หวังได ้เสนอให ้เธอ
แล ้วในอีกไม่กวัี่ นพวกเขากําลังจะได ้ทะเบียนสมรส
จากนั้นพวกเขาก็มเี วลาร ับใช ้หวังเสียวเจิ
่ น้ แต่เธอก็ทํา
่ ้องเพลงต่อต ้านพ่อของเธอ Wang
ไม่ได ้ ไม่กล ้าทีจะร
มองไปที่ Mother Wang ด ้วยความเสียใจ

้ กวันนี ไม่
แม่หวังร ับงานนี ทุ ้ มคี วามสําคัญอะไร
่
เกียวกั บการแต่งงานของลูกสาวเธอสามารถทําสิงเล็ ่ ก
ๆ น้อย ๆ เช่นการต ้มซุป
 ่ ฉู่ เซิงไปเยียมชมเมื
เมือ ่ อง S Lao Li ก็ย่งุ อยู่กบั
่
เรืองของ ฉู่ เซิงโชคดีทสิี่ งต่
่ างๆกลับมาพลิกผันหมอ
Pei ได ้ค ้นพบสาเหตุททํ ี่ าให ้อาการของหวังเสียวเจิ
่ น้
แย่ลง

ดร. เป่ ยส่งรายงานการสอบสวนไปยังโต๊ะของรอง

คณบดีจางเขายังแบ่งปันความคิดเห็นของเขาเกียวกั ่ บ
่ หลั
เรืองนี ้ งจากอ่านรายงานแล ้วคิวของรองคณบดี
้ จาง
้
ก็ขมวดคิวในที ่ ดเรืองนี
สุ ่ ก็ ้ ไม่ได ้เป็ นอีกต่อไป อุบต ั เิ หตุ
ทางการแพทย ์ แต่เป็ นการฆาตกรรมรองประธานาธิบดี
่
Zhang ตัดสินใจทีจะรายงานอาชญากรรม

และ Lao Li ทีนี่ ่ กําลังมองไปทีลู

่ กชายทีเงี
่ ยบและ
่ ฝีปากด ้วยสีหน้าเคร่งขรึม
Pan Lili ทีมี

“ พ่อ, คุณเคยได ้ยินข่าวลือ, ฉู่ เซิง, เด็กคนนี กํ ้ าลังมี

ปัญหาในครงนี ้ั ,้ ฉันได ้ยินมาว่าผูป้ ่ วยกําลังจะเสือม
่
สมรรถภาพและตอนนี ฉั ้ นไม่รู ้ว่าจะจัดการกับเรืองนี
่ ้
อย่างไรฉันไม่สามารถพูดได ้ ร่างกายของเขาเป็ นสี
้
ขาวเสือคลุ มของห ้องแล็บกําลังจะถูกหยิบออกคุณ
บอกฉันว่าทําไมเด็กคนนี ถึ ้ งโหดร ้ายเขาควรจะถูกจับ
ถ ้าเขาฆ่าคนไข ้เพราะความคับแค ้นใจเล็กน้อยเขาจะ
ถูกฆ่าคนนี ้ ล ้วนไม่มพี ่อของเขามีเพียงแม่สามีเท่านั้นที่
สามารถทําสิงนี่ ได้ ้” Pan Lili รู ้สึกมีความสุขชวขณะ
่ั
้ เธอรู ้ว่า Lao Li ต ้องการส่ง ฉู่ เซิงไป
นับตังแต่
ต่างประเทศเธอรู ้สึกโกรธมากทีลู ่ กชายของเธอไม่
ไม่ได ้ของดีจากเธอถ ้าราคาถูกมันจะทํางานได ้
อย่างไร?

หลังจากช่วงเวลาแห่งการติดต่อเธอยังพบว่า Lao
Li ให ้ความสําคัญกับความสามารถส่วนบุคคล ถ ้า ฉู่
่ ับรู ้หลานชายคนนี ้
เซิงมีอะไรทํา Lao Li ก็เต็มใจทีจะร
ลูกชายของเขาเองก็ไม่ดเี ท่า ฉู่ เซิงและ Lao Li ก็จะ
เพิกเฉยต่อพวกเขา หากมีอะไรเกิดขึนกั ้ บ ฉู่ เซิงถ ้าไม่
่
มีคนอืนนาย Li จะเห็นว่าลูกชายของเขาดีอย่าง
แน่ นอน

้
วันนี เธอจงใจลากหลี ่ นมาด ้วยเพียงเพือคุ
จิ ่ ยเรือง
่
ของฉู่ เซิงกับเหลาหลี่ เหลาลีไม่
่ สนใจฟังคําพูดของเธอ
่ ่ เขาแค่มองไปทีลู
ทีนี ่ กชายคนโตของเขาเขามีผมหงอก
 ่ บและมีรอยย่นระหว่างคิวเขาเห็
ทีขมั ้ นได ้ว่าลูกชายคน
้ าได ้ไม่ดี ลาวลีถอนหายใจในใจครํ
นี ทํ ่ ่
าครวญถึ งความ
โชคร ้ายของเขา แต่ความโกรธของเขาก็ไม่อาจโต ้แย ้ง
่
ได ้ ถ ้าเขาเต็มใจทีจะออกจากครอบคร ัว Lao Li จะ
ช่วยเขาได ้อย่างแน่ นอน แต่เขาไม่ต ้องการ
่
เปลียนแปลงชี วต ่
ิ ทีเลวร ้ายในปัจจุบน
ั เลยเขาแค่
ต ้องการช่วยเขาและไม่สามารถทําอะไรกับมันได ้

หลังจากที่ Pan Lili มีเสียงดังอยู่พกั หนึ่ ง Lao Li ก็

มองไปทีผู่ ้หญิงคนนี ด้ ้วยดวงตาทีลึ
่ กลําตื
้ นเขิ้ นและโลภ
เขาไม่สามารถจ่ายเงินให ้กับลูกสะใภ ้คนนี ได ้ ้ เมือได
่ ้
เห็น Schadenfreude ของเธอคุณก็รู ้ว่าเธอกําลังคิด
่
อะไรอยู่ แต่เธอรู ้มากเกียวกั ่
บเรืองของ ฉู่ เซิง!

่
เมือเธอทนไม่ ่ งขอให ้ผูช
ได ้เหลาหลีจึ ้ ว่ ยเชิญพันลิล ี่
ออกไป ถามลูกชายคนโตทีเงี ่ ยบไป: "คุณคิดอย่างไร
่
เกียวกั บ ฉู่ เซิง?"

่
เมือได ้ยินคําถามของ Lao Li Li Jin ก็ตกใจ
่ ไม่
เล็กน้อย: "สิงนี ้ ได ้อยู่ระหว่างการสอบสวนหรือถ ้า
เป็ นความผิดของเขาก็รอถ ้าเขาไม่มี ไม่ได ้ทําอะไรเขา
จะสบายดี "

่ งคําพูดของเขาลาวลีก็
เมือฟั ่ พูดไม่ออกนี่ เป็ นลูก
ชายของเขาเช่นกันเขาจะเป็ นคนโอเคได ้อย่างไร เขา
ลดความกดดันของไฟลงอย่างไม่เต็มใจและเรียกเขา
่ ดปกติในเรืองนี
ว่า: "คุณไม่พบสิงผิ ่ หรื ้ อไม่ผลการ
สอบสวนยังไม่ออกมา แต่ขา่ วลือทีได ่ ้ร ับการลือว่าไม่
่
เป็ นทีพอใจมั นเกือบจะแน่ นอนว่าชู Sheng ใช ้กล
อุบายบางอย่างในระหว่างการผ่าตัด, คุณไม่คด ่ ้
ิ ว่าสิงนี
่
เป็ นเรืองแปลกหรื ่ งเหลาลีพบเบาะแส
อ?! "ทีจริ ่
่
บางอย่างเกียวกั ่ เมื
บเรืองนี ้ อพั
่ นลิลมาในวั
ี่ ้
นนี เขา
พยายามเล็กน้อยและเขาก็มี สิงที ่ สํ
่ าคัญทีสุ ่ ดในหัวใจ
ของเขา

่ นครุน
หลีจิ ่ คิดอยู่นานและในทีสุ ่ ดก็พบว่ามีบางอย่าง
ผิดปกติในคําพูดของลาวลีที ่ พู
่ ดว่า "คุณหมายถึงใคร
บางคนทํากลอุบาย?" เห็นได ้ช ัดว่าหลีจิ ่ นยังไม่คอ
่ ย
่
เชือในการตั ่
ดสินของลาวลีเทสต ์เป็ นแค่เด็ก, ใคร
สามารถทําให ้เด็กทีมี่ ประสบการณ์ขน ่ ุ เคือง
 ่ นท่าทางตกตะลึงของหลีจิ
เมือเห็ ่ นมู่หลีก็
่ โกรธมาก
จึงหยิบเอกสารออกมาและโยนให ้เขา หลังจากทีลี ่ จิ
่ น
อ่านจบการแสดงออกของเขาก็เปลียนไปเล็่ กน้อยเขา
บีบกระดาษแผ่นบางแน่ นและหัวใจของเขาก็เต ้นแรง
ด ้วยความโกรธแม้ว่าเขาจะไม่อยากเห็นเด็ก แต่เขาก็
ไม่อยากปล่อยให ้เด็กเป็ นแบบนั้น นี่ . การกลันแกล
่ ้ง.
ทันใดนั้นเขาก็ลก ้ นและพูดด ้วยนํ าเสี
ุ ขึนยื ้ ยงทุ ้มว่า "ไม่
ต ้องห่วงฉันจะพาเธอกลับ" หลังจากพูดเขาก็วางข ้อมูล
ในมือแล ้วหันกลับไปและจากไป

่ ่ ไม่รู ้ว่าโรงพยาบาลเต็มไปด ้วยเสียงรบกวน

ฉู่ เซิงทีนี
เขาพา Li Zhen ไปเล่นรอบ ๆ ใน S City และซือ้
ของขวัญให ้เขาเพือนํ ่ ากลับไปแบ่งปันกับสหายของ
่
เขา เมือหลิ นซีและ ฉู่ เซิงพาเขาขึนรถไฟ ้ Li Zhen ใช ้
ประโยชน์จากช่วงเวลาสัน ้ ๆ ของ ฉู่ เซิงและพูดกับหลิน
ซี:“ ฉู่ เซิงมันไม่ง่ายเลยทีคุ ่ ณจะผ่านไปสองสามปี ที่
ผ่านมามันตัดสินใจทีจะ ่ อยู่ด ้วยกันโปรดร ักษาเขาให ้ดี
"หลังจากพูดเขาก็ทก ั ทายหลินซีอย่างเคร่งขรึมหลินซี
เข ้าใจความหมายของ Li Zhen และตอบกลับด ้วย
้
รอยยิมพร ่
้อมกับความรู ้สึกทีหลากหลายในใจของเขา

หลังจากที่ Li Zhen ถูกส่งตัวไป ฉู่ เซิงและหลินซีก็

ยังคงเตรียมตัวสําหร ับการเปิ ดร ้านอาหาร เว่ยหงจุนก็
ใช ้เวลาในการทํางานและส่งข ้อมูลให ้ ฉู่ เซิงเขากังวล
่
เกียวกั ่ ไม่
บ ฉู่ เซิงกลัวว่าเขาจะคิดเรืองนี ้ ออก โดยไม่
่ น ฉู่ เซิงและหลินซีจด
คาดคิดเมือเห็ ั ห ้องนั่งเล่นด ้วยกัน
้ ้อนเล็กน้อย
คุยกันและหัวเราะจูๆ่ ก็รู ้สึกซําซ

หลินซีเห็น เว่ยหงจุนทักทายเขาอย่างอบอุน ่ และนํ า

ขนมมาให ้เขาอีกครง้ั เว่ยหงจุนรู ้สึกสบายใจและเปิ ด
กล่องสนทนาอย่างเป็ นธรรมชาติและเล่าเรือง ่
โรงพยาบาลให ้เขาฟัง หลังจากที่ ฉู่ เซิงฟังจบเขาก็
เข ้าใจในใจเล็กน้อยว่าอาจจะไม่มป ่
ี ัญหากับเรืองของ
้
ตัวเองหลินซีรู ้สึกสบายใจมากขึนและกระตื อรือร ้นต่อ
้
เว่ยหงจุนมากขึนและขอให ้เขาอยู่ตอ ่ และทานอาหาร
ให ้เสร็จ เว่ยหงจุนไม่สามารถขอมันได ้และอาสาทีจะ ่
ช่วยทําความสะอาดสวน
 ผ่านไปสองสามวันร ้านอาหารก็คอ ่ ยๆเป็ นรูปเป็ นร่าง
่
คุณปู่ หลินอยู่ในความคิดทีจะหาวั นทีดี ่ ในการเปิ ดร ้าน
หลินซีกงั วลว่าจะไม่มลี ก
ู ค ้าเพราะร ้านอาหารส่วนตัว
เธอไม่เป็ นทีรู่ ้จัก

ตอนที่ 132 ประสบอุบต

ั เิ หตุ

่
เมือหลิ นซีรู ้สึกกังวลหวูห่ นิ งพาแฟนของเธอไปหาคุณ
่ นแฟนของหวูห
ปู่ หลินเมือเห็ ่ นิ งหลินซีก็ตกตะลึง แต่
้
เขาไม่คาดคิดว่าทังสองจะได ้อยูด
่ ้วยกัน แฟนของหวู่
หนิ งคือโจวปิ นคนทีนั ่ ดบอดกับหลินซี พ่อหลินมองไป
่
ทีโจวปิ นด ้วยท่าทางทีน่่ าอึดอัดและหลินซีก็ฟื้นตัวอย่าง
้
รวดเร็วและรินนํ าและขนมให ้พวกเขา

หวูห
่ นิ งขออะไรบางอย่างในครงนี้ั เธอหน้
้ าแดงและ
พูดคุยกับคุณปู่ หลินโจวปิ นและหวูห ่ นิ งกําลังเตรียม
้
แต่งงานตอนนี พวกเขากํ าลังเตรียมงานแต่งงานสิงที ่ ่
่ ดคือการจัดเลียงงานแต่
ลําบากทีสุ ้ งงาน
 หวูห
่ นิ งและมิสเตอร ์ชิวคุยกันเกียวกั ่ บแผนการขอ
ยืมสถานทีจั ่ ดงานแต่งงานของ Hebanzhai ปัจจุบน ั
พ่อคร ัวทีดี ่ ทสุ
ี่ ดใน Hebanzhai คือ Master Lin มี
แขกจํานวนมากทีได ่ ้ร ับเชิญให ้มาร่วมงานเลียงในงาน
้
แต่งงานคุณปู่ หลินคนเดียวจะไม่สามารถรองร ับโต๊ะ 40
หรือ 50 โต๊ะได ้หวูห ่ นิ งได ้เห็นทักษะการทําอาหารของ
หลินซีและหวังว่าหลินซีจะช่วยได ้ สิงที ่ สํ
่ าคัญทีสุ ่ ดคือ
ครอบคร ัวของพวกเขาได ้เชิญผูค้ นมากมายทีมี ่ รปู ร่าง
หน้าตาดีและงานเลียงแต่ ้ งงานก็ถก ้
ู จัดขึนอย่ างดี
่
เพือให ่
้พวกเขาได ้ต่อสู ้เพือเอาหน้ า กับคุณปู่ หลินหลิน
ซีและพีใหญ่่ ้ั
ทงสามคนน่ าจะสนับสนุ นงานเลียง ้
แต่งงานนี ได ้ ้

ี่ จารณาเรืองนี
คุณปู่ หลินยินดีทจะพิ ่ หวู
้ ห
่ นิ งไม่ใช่
้ ยจนิ ดหน่ อยและไม่สามารถพูด
ผูห้ ญิงเลว แต่เธอขีเกี
ความในใจของเธอได ้หลินซีกงั วลว่าภาระงานจะมาก
เกินไปเขาจึงเสนอให ้เพิมพี ่ ชายคนที
่ ่
สองและพี ่
ชายคน
่
ทีสามเพื ่
อให ้ทุกคนได ้ผ่อนคลาย หลินซีมองไปทีหวู ่ ่
หนิ งและขอให ้พ่อคร ัวจ่ายเพิม ่
 หวูห ่
่ นิ งรู ้สึกสดชืนและเต็ ่
มใจทีจะใช ้จ่ายเงินมากขึน้
่
เมือมองไปที ่
ความเอื ้
ออาทรของหวู ห
่ นิ งคุณปู่ หลินก็
พอใจและพูดคุยเกียวกั ่ บสูตรอาหารและจํานวนคน
กับหวูห ่ นิ งหลังจากสนทนากันสองชวโมงเต็ ่ั ่ ด
มในทีสุ
่ สงบลง
เรืองก็

ฉู่ เซิงดูไม่มคี วามสุขเขาไม่อยากดูหลินซีทํางาน

หนักตอนทีเขาอยู ่ ่ในหมู่บ ้าน Qingshanหลินซีไป
ทําอาหารให ้คนเมือเขากลั ่ บมาเขาก็มอี าการปวดหลัง
ฉู่ เซิงทนไม่ไหว มัน.หลินซีมค ี วามคิดเป็ นของตัวเอง
เธอศึกษามานานและไม่ได ้จัดงานเลียงขนาดใหญ่ ้ นี่
เป็ นโอกาสทีดี ่ สาํ หร ับการออกกําลังกาย คุณปู่ หลินก็
คิดเช่นเดียวกันดังนั้นเขาจึงยอมร ับเหตุการณ์นีอย่ ้ าง
พร ้อมเพรียง

ขณะทีหลิ่ นซีกาํ ลังเตรียมงานเลียงแต่

้ งงานเว่ยหง
จุนก็รบี ไปใบหน้าของเขาซีดเซียวเขาเหงือออกมาก่
เขาจับมือของฉู่ เซิงแล ้วพูดว่า "ฉู่ เซิงมีบางอย่าง
้
เกิดขึน"
 ้
ฉู่ เซิงไม่โกรธ โยนมือทิงและพู ดว่า "ฉันสบายดีไม่มี
้
อะไรเกิดขึนอย่ าให ้อภัยคุณ"

"ไม่มน
ั เป็ นอุบต ่
ั เิ หตุของหวังเสียวหลิ ง" เว่ยหงจุน
่
เปลียนปากอย่ ่
างรวดเร็ว ฉู่ เซิงหัวเราะเยาะ“ มันเกียว
อะไรกับฉัน?”

่ ้ความคิดของ เว่ยหง
หลินซีรู ้สึกสับสนกับคําพูดทีไร
จุนหลังจากทีเว่ ่ ยหงจุนหายใจดีแล ้วเขาก็ชแจงเรื
ี้ ่ ้
องนี

้ งเสียวหลิ
เช ้าวันนี หวั ่ งและ Doctor Wang กําลังจะ
ไปร ับทะเบียนสมรสพวกเขาพบกับ จางจือเหยาที ่ ่
ประตู
่
บ ้านของหวังเสียวหลิ ่
งแต่ จางจือเหยาแทงหวั ่
งเสียวห
ลิงโดยไม่พูดอะไรสักคํา โชคดีทมี ี่ คนขัดขวาง
่
จางจือเหยาและถู ่ ดเหตุหวังเสียวหลิ
กจับในทีเกิ ่ งถูกส่ง
่
ตัวไปทีโรงพยาบาลเพื ่ วยเหลือ มีเพือนร่
อช่ ่ ้ั
วมชนของ
เธอในโรงพยาบาลทีจํ่ าหวังเสียวหลิ ่ งได ้และทุกคนก็รู ้
่
ว่าหวังเสียวหลิ งประสบอุบตั เิ หตุ
 "นี่ มันเกียวอะไรกั
่ บฉัน" ฉู่ เซิงไม่สนใจคําซุบซิบ
ดังกล่าว เว่ยหงจุนตบไหล่เขาแรง ๆ และพูดอย่างกังวล
่
"ฟังฉันนะตํารวจจับจางจือหยาและถามเรื ่ น
องอื ่ ๆ ที่
่
จางจือหยา ่
แอบสังยาให ่
้หวังเสียวเจิ ้ งทํ
นซึ ่ าให ้อาการ
ของเธอแย่ลงตอนนี คุ ้ ณสบายดี "

่
" อะไร "Lin Xi และ ฉู่ เซิงตกใจทําไม จางจือเหยา
่
ถึงให ้ยาหวังเสียวเจิ ้
นเขาและหวั ่
งเสียวหลิงตกหลุมร ัก
่
เขา . หวังเสียวเจิ ้ มส
นไม่ ่
ี ว่ นเกียวข ้องกับมัน.

่
เว่ยหงจุนอธิบายว่า: "จางจือเหยารู ่ น้
้ว่าหวังเสียวเจิ
และ ฉู่ เซิงมีความสัมพันธ ์ทีไม่ ่ ดถ ่
ี ้าหวังเสียวเจิ ้
นประสบ
อุบตั เิ หตุและ ฉู่ เซิงมีความคับแค ้นใจกับเธอแพทย ์ที่
ร ับผิดชอบคือ ฉู่ เซิงดังนั้น ฉู่ เซิงจะไม่สามารถ แบกไว ้
บนหลังนอกจากนี ยั ้ งมีรายงานจดหมายเขียนโดยเขา
"

้ วร
" คนคนนี ช ่ ั ้ายเกินไปเขาและฉู่ เซิงมีความไม่
พอใจและต ้องการทีจะล ่ ้อมเขาไว ้เช่นนี ้ "หลินซีเริม่
่
กังวลเมือเขาได ้ยินมัน ในช่วงสองสามวันทีผ่ ่ านมา ฉู่
เซิงต ้องทนกับข่าวลือและความกดดันทางจิตใจ
มากมายเมือมองไปที่ ่
เขาแสร ้งทําเป็ นผ่อนคลายต่อ
หน้าเขาหลินซีรู ้ว่าเขาไม่ต ้องการกังวลเกียวกั ่ บเขา
ดังนั้นเขาต ้องแสร ้งทําเป็ นไม่ทํา รู ้แต่วา่ หลังจากเกิด
อุบต ้ั
ั เิ หตุ ฉู่ เซิงก็ผอมลงอย่างเห็นได ้ช ัดและบางครงเขา
ก็อยู่ในอาการงุ นงง

เว่ยหงจุนเห็นหลินซีผู ้อ่อนโยนเสียอารมณ์เป็ นครง้ั

แรก แต่มน ั ก็น่ารําคาญจริงๆ เว่ยหงจุนไม่มท ี างเลือก
่
อืนนอกจากปลอบหลิ ี่
นซี: "โชคดีทตอนนี ้
ความจริ งได ้
มาถึงแล ้วคาดว่า ฉู่ เซิงจะถูกส่งไปทํางานในไม่ช ้า"

้
วันรุง่ ขึนรองประธาน Zhang และ Doctor Pei มา
พบ ฉู่ เซิงพวกเขาบอก ฉู่ เซิงว่าพบเรืองนี ่ แล ้ ้วและ
่
จางจือเหยาก็ ่
ได ้อธิบายทุกอย่างแล ้ว เมือดร. เป่ ยพบ
่ รู ้จักในร่างกายของหวังเสียวเจิ
ยาทีไม่ ่ ้
นเขาได ้ส่งวัสดุ
ให ้ตํารวจแล ้ว ด ้วยการเพิมคํ่ าสารภาพของจางจือเห ่
ยาหลังการสอบสวนความข ้องใจของฉู่ เซิงก็สามารถ
่
คลีคลายได ่ ด รองคณบดีจางขอให ้ฉู่ เซิงไป
้ในทีสุ
ทํางานในวันพรุง่ นี หลิ ้ นซีขอให ้โรงพยาบาลออกคํา
 ้
ชีแจงท ่ ดนี่ เป็ นปัญหามากเกินไปและต ้องมีขา่ ว
้ายทีสุ
ลือแพร่กระจายโดยคนทีมี ่ สถานการณ์ไม่ทราบ
เนื่ องจาก ฉู่ เซิงเป็ นผูบ้ ริสท ์
ุ ธิเขาจึ
งต ้องกลับไปทํางาน
อย่างสง่างาม

รองประธานจางมองไปทีหลิ ่ นซีและเห็นด ้วยกับคํา

ขอของหลินซี ในไม่ช ้าก็มเี อกสารข ้อเท็จจริงบน
กระดานข่าวของโรงพยาบาล

้
ขณะนี ในห ้องพักของโรงแรม Li Jin ตบหน้าของ
Pan Lili ด ้วยการตบ Pan Lili ไม่ได ้เตรียมตัวและถูก
้
ล ้มลงกับพืนผมของเธอกระจั ดกระจายบนใบหน้าของ
เธอและหูของเธอก็สง่ เสียงพึมพําต ้องใช ้เวลานาน
่
สําหร ับเธอ เพือกลั บมาสูค
่ วามรู ้สึกของเธอ ด ้วยเสียง
่ น "คุณกล ้าเอาชนะฉันคุณ
"ว ้าว" เขาพุ่งเข ้าหาลีจิ
่
กล ้าทีจะเอาชนะฉั นคุณกินของฉันใช ้ของฉันคุณกล ้า
ทํากับฉันฉันจะฆ่าคุณ"

่ ้าคลัง,
Pan Lili พุ่งเข ้าหา Li เหมือนจินทีบ ่ หลีจิ ่
้ั
นตบมันอีกครงตาแดงกํ ่
าเขาตะโกนใส่ พน ั ลิล:ี่ "ฉันมี
 ่
งานฉันกินของฉันใช ้ของฉันเองเมือไหร่
เธอจะใช ้เงิน
ของคุณ"

"ของคุณใครช่วยคุณหางานมัน คือพ่อของฉันที่
ช่วยคุณไว ้ตอนทีคุ ่ ณถูกเซ็นเซอร ์มันเป็ นพ่อของฉัน
่
คุณเป็ นเรืองเป็ ้
นราว” Pan Lili ลุกขึนจากพื ้ กครง้ั
นอี
และรีบตรงไปที่ Li Jin

่ อให ้เขาผลักเธอออกไปและพูด "ใช่พ่อ

Li Jin ยืนมื
ของคุณช่วยฉันมันเป็ นเพราะเขาช่วยฉันทีฉั่ นแต่งงาน
กับคุณฉันกลายเป็ นลูกเขยของคุณและฉันกลืนเสียง
ของฉันมาหลายปี แต่คณ ุ คุณทําอะไรไปใส่ร ้าย ฉู่ เซิง
้
กระจายข่าวลือและเทนํ าสกปรกใส่ ้ องได
เขาตอนนี เรื ่ ้ร ับ
การสอบสวนอย่างชดั เจนแล ้วและเขาก็เป็ นผูบ้ ริสทุ ธิ ์ "

่ ได
" อะไรนะเรืองนี ้ ้ร ับการสอบสวนอย่างช ัดเจนแล ้ว
ี่
"แพนลิลหายจากความโกรธของเธอเล็ กน้อยจากนั้น
่
ปกป้ อง:" ฉันยังไม่ได ้ทําสิงเหล่ ้ ณยังคิดถึงอดีต
านี คุ
ภรรยาของคุณและไอ ้ตัวเล็กนั่นอีกเหรอทําไมคุณถึง
สนใจเขามากขนาดนี ?้ "
 ่ นหอบด ้วยความโกรธ: "ฉันพูดไปนานแล ้วว่าฉัน
ลีจิ
่
จําเขาไม่ได ้และคุณก็หยิงผยองไม่ ่ คุ
มใี ครรู ้เรืองที ่ ณทํา
่
ฉันบอกคุณว่าสิงเหล่ านั้นถูกค ้นพบมานานแล ้ว"

่
การได ้ยิน ว่าทุกอย่างทีเธอทํ านั้นถูกค ้นพบ Pan
Lili ไม่ได ้ซ่อนมันไว ้และพูดว่า "ฉันเป็ นยังไงชายชรา
ของคุณเข ้าข ้าง ฉู่ เซิงและไม่รู ้จักลูกชายของฉันเลย
เขาต ้องการดูแล ของเขาให ้ทร ัพย ์สินทังหมดกั้ บไอ ้ตัว
เล็กนั่นคุณคิดว่ามันยุตธิ รรมไหมคุณกําลังระบาย
ความในใจหรือฉันไม่ต ้องใช ้จ่ายฉันเป็ นใครไม่ใช่เพือ ่
ลูกชายของคุณ "

" ฉัน ' m ก็บอกคุณสิ” หลังจากนั้นทร ัพย ์สินของ

พ่อฉันจะมอบให ้ใครก็ตามทีเขาเต็ ่ มใจจะให ้คุณไม่มี
คุณสมบัตถ ิ ้าคุณยังต ้องการอยู่กบั ฉันเราจะกลับบ ้าน
ในวันพรุง่ นี ถ้ ้าคุณไม่จากไป การหย่าร ้าง” ลีจิ่ นมองไป
่ งนี
ทีสิ ่ และผู
้ ่ ่ด ้วยตัวเองมากว่าสิบปี ก็รู ้สึกเบือ่
ห้ ญิงทีอยู
ในใจเธอคิดว่าจะทํากับมัน แต่ตอนนี เธอไม่้ สามารถ
ทนได ้อีกต่อไป
 ่ นได ้ยินว่า Li Jin กล ้าทีจะขอหย่
เมือฉั ่ ากับตัวเอง
่ าผากของเธอทังสองทะเลาะ
Pan Lili รู ้สึกโกรธทีหน้ ้
กันบ่อยครง้ั แต่นี่เป็ นครงแรกที
้ั ่ ดถึงการหย่าร ้าง เธอ
พู
่ นด ้วยความโกรธ: "คุณ Chen Shimei
พุ่งเข ้าหาลีจิ
ฉันต่อสู ้กับคุณต ้องการหย่ากับฉันคุณหน้ามืด!"
ดังนั้นทังสองคนจึ
้ งต่อสู ้กัน

่ กทังสองคนในห
เมือเด็ ้ ้องถัดไปได ้ยินการ
่
เคลือนไหวในอาคารนอกบ ่ ยเหอถามพีชาย
้านหลีเจี ่
ของเขา: "พวกเขาทะเลาะกันอีกแล ้วเราควรจะพูดคุย
้ั อไม่"
กันอีกครงหรื

"การช ักชวนพวกเขาไม่ได ้ทะเลาะกันในวันนั้นไม่

เป็ นไรมันจะดีใน สักพัก” ลูกชายคนโตไม่เห็นด ้วยและ
กินขนมในมือต่อไป

่ ยเหอครุน
หลีเจี ่ พี
่ คิดถึงสิงที ่ ชายของเขาพู
่ ดนั้นมี
เหตุผลเขายกเสียงทีวข ึ ้ กน้อยและพีชายทั
ี นเล็ ่ ้
งสองก็
นั่งบนโซฟาและดูทวี ดี ้วยความสบายใจ
 หลังจากปัญหาเป็ นเวลานาน Li Jin และ Pan Lili
รู ้สึกเหนื่ อยล ้า รอยเล็บถูกจับบนใบหน้าของ Li Jin
Pan Lili สวมรอยตบสองครงบนใบหน้ ้ั าของเธอและ
้
เช็ดนํ าตาหนึ ่ งกํามือใบหน้าของเธอเจ็บเธอพูดอย่าง
โกรธ ๆ : "Li Jin คุณไม่มป ี ระโยชน์รอฉันถ ้าคุณกล ้า
่
ทีจะตี ฉันจะให ้พ่อมาทําความสะอาดให ้” หลังจากพูด
จบเขาก็หยิบกระเป๋ าขึนมาแล ้ ้วก ้าวออกไปโดยสวม
รองเท ้าส ้นสูง

่ นประมาณว่าเธอกําลังจะโทรหาชายชราอีก
หลีจิ
ครง้ั ทุกครงที
้ั ทะเลาะกั
่ น Pan Lili ไปหาพ่อของเธอ
่ ้องเรียนและขอให ้สามีเก่าของเธอตําหนิ เขาเขา
เพือร
่ วต
เบือชี ิ แบบนี ้

่ นก ้มศีรษะลงแล ้วลูบหัวทีบวมเขาได
ลีจิ ่ ้ยินเพียง
่
เสียงผู ้หญิงทีแหลมคมดั งมาจากข ้างนอกใช ้เวลาไม่
นานก่อนทีมั ่ นจะตะโกนอย่างยุ่งเหยิงลีจิ
่ นตืนตระหนก
่
่ การเคลือนไหว
และเปิ ดประตูเพือดู ่
 ่ งทางลงบันได Pan Lili ก็ตกลงไปในบ่อเลือด
เมือถึ
และกระเป๋ าใบโปรดของเธอก็เปื ้อนเลือดเช่นกัน เมือ
่
เห็นฉากนองเลือดหลีจิ่ นตกใจมากจนขาของเขาอ่อน
แรงและเขาก็น่ ังลงบนพืน้

่
เมือได ้ร ับแจ ้ง ฉู่ เซิงและ Doctor Pei รีบวิงไปที ่ ่ ้อง
ห
ฉุ กเฉิ นและมองไปทีผู ่ าลังจะตายนอนอยู่บน
่ ห้ ญิงทีกํ
เตียงของโรงพยาบาลผูห้ ญิงทีดู ่ ถก
ู เขา ฉู่ เซิงคิดว่าเขา
จะเศร ้าใจหลังจากเห็น Pan Lili ทีลงเอยแบบนี ่ ้ แต่เขา
ทําไม่ได ้ไม่มค ่
ี ลืนในใจ คนเหล่านั้นเป็ นฝุ่ นผงสําหร ับ
เขาอยู่แล ้วและเขาจะไม่รู ้สึกขุน ่ เคืองเพราะคําพูดและ
การกระทําของผูอ้ น ื่ เสียวซี่ กล่าวว่ามีเพียงคนทีอยู ่ ่ใน
หัวใจของคุณเท่านั้นทีต ่ ้องการให ้คุณใส่ใจกับคําพูด
และการกระทําของเขาและคนทีเหลื ่ อก็เดินผ่านไป

หมอเป่ ยให ้คําแนะนํ าทีละคนและฉู่ เซิงทําการตรวจ

ี่
แพนลิลตามคํ าแนะนํ า หลังจากการตรวจสอบเบืองต ้ ้น
เสร็จสิน้ Pan Lili ถูกส่งไปปฐมพยาบาล
 นอกห ้องฉุ กเฉิ น Li Jin จับมือของ ฉู่ เซิงและพูด
่ ๆ ว่า "ฉู่ เซิงฉันรู ้ว่าเธอทําอะไรบางอย่าง
ด ้วยเสียงสัน
ฉันขอโทษคุณ แต่เธอเป็ นภรรยาของฉันฉันขอให ้คุณ
ช่วยเธอไม่ ไม่วา่ จะยังไงก็ตามช่วยเธอ "ฉู่ เซิงสลัดมือ
ของ Li Jin ออกอย่างไม่แยแสด ้วยนํ าเสี ้ ยงทีแผ่
่ วเบา:"
้
ฉันเป็ นหมอและตอนนี เธอเป็ นคนไข ้ของฉันเราจะ
พยายามอย่างดีทสุ ี่ ดเพือร
่ ักษาเธอ "มองไปทีดวงตาที
่ ่
่ นถอนหายใจด ้วยความโล่งอกเขา
ช ัดเจนของ ฉู่ เซิงลีจิ
นั่งทรุดตัวลงบนม้านั่งหลับตาลงด ้วยความเจ็บปวด

ตอนที่ 133 ความเศร ้าโศก

พยาบาลผลัก Pan Lili ไปทีห ่ ้องผ่าตัด หมอเป่ ยรู ้
่
เกียวกั บความสัมพันธ ์ระหว่าง Pan Lili และ ฉู่ เซิงเขา
กังวลว่าถ ้ามีปัญหากับการผ่าตัด ฉู่ เซิงจะถูกนิ นทาและ
่ ต่
พูดว่า "ฉันจะทําสิงนี ้ อไปคุณจะเป็ นรองของคุณ
ดังนั้น ทีจะไม่
่ ถก
ู พูดถึงอีก”

ฉู่ เซิงรู ้ถึงความเมตตาของหมอเป่ ยและกล่าวว่า“

่
ฉันไม่กลัวเงาทีพาดอยู ่ นพูดถูกหมอเป่ ยเนื่ องจาก
่เมือฉั
ฉันสวมเสือคลุ ้ มสีขาวในฐานะหมอไม่ ไม่วา่ ตัวตนของ
ผู ้ป่ วยจะเป็ นอย่างไรฉันจะพยายามอย่างเต็มที”่

่
เมือมองไปที ่ ฉู่ เซิงyi ด ้วยใบหน้าทีเปิ
่ ดกว ้างดร.
้ โอเคเด็กดีคนในแผนกนี กํ
Pei ยิม:“ ้ าลังเผชิญกับการ
ปฏิบต ่ ความเสียงสู
ั งิ านทีมี ่ งและหนักหน่ วงถ ้าคุณ มอง
ไปข ้างหน้าคุณจะไม่สามารถทําอะไรได ้ตอนนี คุ ้ ณ
พร ้อมแล ้วคุณมีหน้าทีร่ ับผิดชอบฉันจะร่วมมือ "

ฉู่ เซิงเดินไปทีห่ ้องผ่าตัดในเวลานี เขารู

้ ้สึกว่า หมอก
่
ควันทีสะสมอยู ่ในใจของเขาได ้หายไปและเขารู ้สึกถึง
่
ความผ่อนคลายทีออกมาจากร ังไหมของเขา เขาพูด
ในใจอย่างเงียบ ๆ เสียวซี ่ สาํ หร ับคุณฉันทําได ้ทุกอย่าง

่ั
ห ้าชวโมงต่ ้ ดลงและ Pan Lili
อมาการผ่าตัดสินสุ
พ ้นจากภัยคุกคามชีวต ่
ิ ของเธอชัวคราว ่ นถอน
หลีจิ
่
หายใจด ้วยความโล่งอกเมือทราบข่ าว ฉู่ เซิงเตือนเขา
ว่า“ เนื่ องจากส่วนทีบาดเจ็
่ บของผูป้ ่ วยไม่คอ่ ยดีนัก
แม้ว่าชีวต ิ ของเขาจะพ้นขีดอันตราย แต่ก็จะมีผล
สืบเนื่ องอย่างแน่ นอนโปรดเตรียมจิตใจไว ้ด ้วย” หลี่ จิน
ได ้ยินดังนั้นใบหน้าของเขาก็ซดี ลง

กลับบ ้านตอนกลางคืน ฉู่ เซิงบอกหลินซีเกียวกั ่ บ

การผ่าตัดในวันนี หลิ ้ นซีถงึ กับผงะไปชวขณะจากนั
่ั ้นก็
เกิดความปิ ติยน ่ ด ฉู่ เซิงก็เดินออกมา
ิ ดีเธอรู ้ว่าในทีสุ
จากความเศร ้าหมองภายใน เธอพุ่งตรงไปทีแขนของ ่
่ ้มของเขาแล ้วพูดว่า "เยียมไปเลยใน
ฉู่ เซิงกดจูบทีแก ่
ทีสุ่ ดคุณก็โตแล ้ว"

่
ใบหน้าของ ฉู่ เซิงเปลียนเป็ ่
นสีดาํ เมือเขาได ้ยินคํา
นั้น เขาเหล่ตาและพูดว่า "เซียวซีคณ ุ มองว่าฉันเป็ น
เด็กมาตลอดหรือไม่?!"

หลินซีตระหนักว่าเขาพูดอะไรผิดและรีบกล่าวเสริม:
"ไม่ฉันรู ้ว่าคุณโตแล ้ว"

"แล ้วบอกฉันด ้วย ., ฉันโตขึนที ้ ไหน?”

่ หลินซีเขิน
่
เมือได ้ยินคําพูดเหล่านี ้ ฉู่ เซิงคว ้าหลินซีทต
ี่ ้องการ
หลบหนี หลินซีตระหนักดีถงึ อันตรายและต ้องการดินรน ้
 ้
ออกจากเงือมมื อของเขา โดยธรรมชาติแล ้ว ฉู่ เซิงจะ
ไม่ปล่อยให ้เธอหนี ไปง่ายๆและกอดคนตรงหน้าเข ้าไป
ในห ้องนอน

หลินซีทถู ี่ กกดลงบนเตียงยอมร ับการลงโทษอย่าง

่
รุนแรงเมือหลิ ่
นซีกาํ ลังจะร ้องไห ้เมือเธอถูกร ังแก ฉู่ เซิง
ก็ปล่อยเธอไป เขานอนข ้างๆหลินซีพยายามอย่าง
่ อปร
เต็มทีเพื ่ ับการหายใจและพูดด ้วยความยากลําบาก
่
"เสียวซี ่
เราจะแต่งงานกันได ้เมือไหร่ วน ้
ั นี ยากเกิ
นไป"
หลินซีโกรธมากจนบีบเขาแรงและ ฉู่ เซิงกอดเขาใช ้
ชีวต
ิ ของเธอ

หลินซีอยู่บนหน้าอกของเขาหัวใจเต ้นเร็วของ ฉู่ เซิง

และเสียงเตือนของ Yiwen ในหูของเขา: ขอแสดง
ความยินดีคณ ้
ุ กําลังทําขันตอนการเพิ ่
มภารกิ จ ฉู่ เซิง
้ ตราสําเร็จ 85 รางวัลคือ 3000 เหรียญ
ให ้เติบโตขึนอั
้ั ยว
ทองขอให ้สนุ ก สิทธิประโยชน์พเิ ศษครงเดี

หลังจากฟังประกาศของระบบหัวใจของหลินซีก็จม
ลง
 หลังจากเข ้าร ับงานของ Wu Ningหลินซีได ้พูดคุย
กับทุกคนว่าเขาจะสร ้างชือเสี ่ ยงของตัวเองได ้อย่างไร
หลังจากงานแต่งงานครงนี ้ั ้ คุณปู่ หลินและหลินซีคย ุ กัน
ในรายละเอียด ฉู่ เซิงไม่สามารถพูดได ้และทําได ้เพียง
แค่ฟังอย่างเงียบ ๆ จนกระทังปู่ ่ หลินและหลินซีคย ุ กัน
เสร็จแล ้วฉู่ เซิงก็เสนอความเห็น มีแขกจํานวนมากทีนี ่ ่
คุณสามารถขอให ้พวกเขาประชาสัมพันธ ์ห ้องคร ัว
ส่วนตัวของหลินซีแต่ละคนจะมอบกล่องของขวัญของ
หวานพร ้อมทีอยู ่ ่และชือของห
่ ่ มพ ์อยู่
้องคร ัวส่วนตัวทีพิ
บนกล่องของขวัญ ตราบใดทีพวกเขาพอใจกั่ บอาหาร
ปากต่อปากก็จะแพร่กระจายไปตามธรรมชาติหลินซี
คิดว่านี่ เป็ นความคิดทีดี
่ แต่กล่องของขวัญถูกสร ้างขึน้
อย่างละเอียดอ่อนเพือดึ ่ งดูดทุกคน

่
ฉู่ เซิงริเริมขอให ้ Ying ปร ับแต่งกล่องของขวัญ เขา
่
ไปหาผูอ้ าํ นวยการโรงพิมพ ์โดยตรงเพือออกแบบ
รูปลักษณ์และการพิมพ ์กล่องของขวัญกับเขาเขาใช ้
เวลาสองเดือนในการทําเรืองให ่ ้เสร็จ
 ่
เมือหลิ นซีเห็นกล่องของขวัญอันชาญฉลาดเขา
กอด ฉู่ เซิงและโยนมันไปที่ ฉู่ เซิงโดยไม่คด
ิ เงินหากเขา
้
ชมเชยเขาและงานเลียงแต่ งงานก็ใกล ้เข ้ามาแล ้ว

ื ้ ตรอาหารสองสูตรในราคาหนึ่ งพัน
หลินซีซอสู
เหรียญแม้ว่าเขาจะชอบราคาพิเศษ แต่หลินซีก็ยงั
คงทนทุกข ์ทรมานจากความเจ็บปวด

้
ในห ้องจัดเลียงข ้างหน้ามีแขกมา คร ัวด ้านหลังก็
วุน
่ วายมากเช่นกัน คุณปู่ หลินเป็ นผู ้ร ับผิดชอบหลินซี
่
และพีชายคนที ่
สองร ่
ับผิดชอบส่วนพีชายคนแรกและ
น้องชายคนทีสามร่ ับผิดชอบในการตัดและตังจาน ้
หลิวจิงช่วยด ้วยและทังคร ้ ัวก็ย่งุ และไม่วน
ุ่ วาย

่ ยมไว ้ถูกส่งไปทีล็่ อบบีที

อาหารทีเตรี ้ ละจานและคุณ
่ ้เห็นอาหารเช่นนี ้ ฉันคิดว่ามันเป็ นงาน
พ่ออู๋ก็ดใี จทีได
้
เลียงธรรมดา ๆ แต่ฉันไม่ได ้คาดหวังว่าอาหารจะสูง
ขนาดนี ้
 ่
ไม่ต ้องพูดถึงสีและกลินนอกจากนี ้
การนํ าเสนอยังมี
่
ความประณี ตเมืออาหารแต่ ละจานอยู่บนโต๊ะพนักงาน
่
เสิร ์ฟจะประกาศชืออาหารดั ่
ง ๆ ชืออาหารที ่ นมงคล
เป็
จะดึงดูดความสนใจจากแขกและหลายคนถามเขาว่า
่
จะหาได ้ทีไหน ่
พ่อคร ัวทีมาก็ หนั ศีรษะและช่วยแนะนํ า
่ าให ้เขาร ักษาหน้าได ้
เขาซึงทํ

่ ่ งอยู่ข ้างๆรู ้สึกอึดอัดเล็กน้อยในใจถ ้า

Mr. Qiu ทีนั
He Ban Zhai สามารถจัดอาหารแบบนี ได ้ ้เขาจะกังวล
อะไร?

่ กคนกําลังจะจากไปพีคนที
เมือทุ ่ ่
สองและสามก็ ื่
ยน
่
กล่องของขวัญให ้ทุกคนทีประตู นี่ คือสิงที
่ พ่่ ออู๋ไม่
คาดคิดเขาได ้ยินแค่วา่ เขาจะแจกขนมระหว่างแต่งงาน
แต่เขายังไม่ได ้แจกขนม

่
พีชายคนที ่
สองอธิบายให ้เขาฟัง: "กล่องของขวัญนี ้
เป็ นของขวัญแต่งงานของหลินซีทมอบให ี่ ้ Wu Ning
และจะไม่รวมอยู่ในเงินค่าผัก" พ่อ Wu พอใจหลินซี
้
มากขึนเขารู ้ว่าหลินซีกาํ ลังจะเปิ ด ดังนั้นเขาจึงเอา
 ่ วยพูดดีๆมีคนถามเขาและพ่ออู๋ก็ให ้คํา
เปรียบคนอืนช่
่ แก่หลินซีงานเลียงแต่
ชมทีดี ้ ้ วยให ้หลินซีได ้ร ับ
งงานนี ช่
ความนิ ยมและหลาย ๆ คนก็กลายเป็ นแขกคนแรกของ
Lin's Private Kitchen นี่ คือบางสิงบางอย่
่ าง

้
งานเลียงแต่
งงานหลินซีได ้พักผ่อนเต็มวันก่อนทีจะ ่
ฟื ้นพลังแทบไม่เหลือพ่อ Wu ส่งรางวัลให ้และหลินซี
่ วยเหลือ ฉู่ เซิงมองไปที่
แจกจ่ายเงินให ้กับทุกคนทีช่
่
หลินซีแบ่ง เงินมองไปทีรอยยิ ้
มของผู ้อาวุโสของหลินซี
ดวงตาของเขากลอกไปมาเมือ ่

ทุกคนหายไปเขากอดหลินซีและถามว่า "ฉันช่วย
ด ้วยแล ้วหลินซีจะให ้อะไรฉันขอบคุณได ้อย่างไร"หลิน
ซีรู ้ว่าแผนของเขาคืออะไร และจงใจถามว่า "คุณ
ต ้องการอะไร"

้
ฉู่ เซิงยิมและกอดคน ๆ นั้นเข ้าไปในห ้องหลินซียอม
ี่
ให ้เขาหลอกล่อ แต่โชคดีทเขายั งพอมีความรู ้สึกและ
ไปถึงจุดตํ่าสุดได ้ถึงเวลาแล ้ว เพือเบรกหลิ
่ นซีมองไปที่
ใบหน้าทีน่่ าสมเพชของเขาแดงกําและระงั ่ บความ
 ้
ปรารถนาของเขาอย่างสินหวั งเขาทนไม่ได ้เขาเอนตัว
แนบหูของเขาอย่างเงียบ ๆ และพูดว่า "คุณต ้องการ
หรือไม่?"

้ นใดก็ประหลาดใจเมือมองไป
ฉู่ เซิงลืมตาขึนทั ่ ที่
หลินซีเขาส่ายหัวอย่างแรงและพูดเสียงแหบ“ ไม่ฉันจะ
ไม่ต ้องการคุณจนกว่าเราจะแต่งงานกันฉันอยากจะให ้
งานแต่งงานทีดี ่ ทสุ
ี่ ดแก่ เสียวซี
่ ”หลินซีตกใจจากนั้น
เขาก็โอบเอวไว ้และหยุดพูด .

่
ในวอร ์ดหวังเสียวเจิ ้
นได ้สติกลับคืนมาแล ้วเธอมอง
่
ไปทีชายคนนั ้นทีร่ ้องไห ้อย่างขมขืนต่
่ อหน้าเธอและ
่
สะใภ ้ทีคอยโน้มน้าวเธอไม่วา่ พวกเขาจะพูดอะไรเธอก็
้
ไม่สนใจ ตอนนี เธอมี เพียงความคิดเดียวซึงก็่ คอ ื การ
หย่าร ้าง

่
หวังเสียวหลิ ้ั างก็ตนขึ
งในวอร ์ดชนล่ ื่ นมาเช่
้ นกันพ่อ
หวังและแม่หวังนั่งข ้างๆเธอ ดวงตาของแม่หวังบวมจาก
่
การร ้องไห ้และมีดของจางจือหยาทิ ้
งรอยแผลเป็ นยาว
่ าท ้องของหวังเสียวหลิ
ไว ้ทีหน้ ่ ง แม่หวังต ้มซุปไก่และ
 ่
เล ้าโลมลูกสาวของเธอให ้กิน หวังเสียวหลิ งทนความ
เจ็บปวดจากบาดแผลและพูดว่า "แม่วน ้ ยวหวางมา
ั นี เสี ่
หาฉันไหมฉันไม่ได ้เจอเขามาสองสามวันแล ้วหรือ" แม่
่ ปไก่ให ้เธอและยิมออกมาแล
หวังยืนซุ ้ ้วพูดว่า “ เขายุ่ง
่ ว ๆ นี .,้ จะมาในอีกไม่กวัี่ น”
เมือเร็

่
หวังเสียวหลิ ่ ของเธอด ้วยความรู ้สึก
งมองตรงไปทีแม่
ไม่ดใี นใจของเธอ แต่เธอก็ขดั ขืนไม่พูดอะไรและยังคง
่ ปไก่ตอ
ดืมซุ ่ ไป

่
เมือหวั ่
งเสียวหลิ งหลับแม่ของหวางก็พาพ่อของ
่
หวางไปทีทางเดิ ่ จะไม่
นและพูดว่า "ฉันกลัวว่าเรืองนี ้ ถก
ู
เก็บไว ้สองสามวันคุณจะพูดอะไร?" หลังจากพูดแล ้ว
่ ดนํ าตาอี
เธอก็เริมเช็ ้ กครง้ั

หลังจากประสบพายุนีพ่ ้ อหวังก็แก่ขนอย่
ึ้ างกะทันหัน
เขาหลับตาลงด ้วยความเจ็บปวดและพูดว่า "ให ้เธอ
้ กครงเมื
เลียงอี ้ั อเธอดี
่ ึ ้ บอกความจริงกับเธอ"
ขนก็
 "ไม่ได ้ผลมันใหญ่มาก คุณทําให ้เธออดทนต่อสิงนี ่ ้
่
จางจือเหยาลู กสาวทีล่ ้มเหลวอย่างหนักของฉันผู ้ซึงฆ่
่ า
มีดพันเล่ม "แม่หวังนึ กถึงการวินิจฉัยของแพทย ์และ
หัวใจของเธอก็เหมือนจะขาดออกจากกัน

หวังพ่อถอนหายใจลึก ๆ ตบภรรยาของเขาที่
ด ้านหลังกล่าวว่า︰ "เธอเป็ นนักศึกษาแพทย ์มาตลอด
วันหนึ่ งจะรู ้ว่าตอนนี สามารถช่
้ วยชีวต
ิ ได ้แล ้วก็เป็ นโชค
ดีคนอืน ่ ๆ ไม่ได ้คิดอะไร"

่
Wardหวังเสียวหลิ ่
งจากหวังเสียวหลิ งเปิ ดเธอ
ดวงตาเธออดทนต่อความเจ็บปวดจากบาดแผลพยุง
ร่างกายของเธอและร ับกระเป๋ าทีแม่่ ของวังวางไว ้บนโต๊ะ
ข ้างเตียงกระเป๋ านั้นมีบต
ั รเวชระเบียนของเธอ เปิ ด
่
การ ์ดเวชระเบียนซึงระบุ ผลการวินิจฉัย หลังจากอ่าน
่
การเต ้นรําของมังกรและนกฟี นิ กซ ์วังเสียวหลิ งก็หมด
หวัง

่
มีดของ จางจือเหยาแทงเธอที ่ ้องน้อยและได ้ร ับ
ท
บาดเจ็บทีอวั ่ าคัญทีสุ
่ ยวะทีสํ ่ ดของเธอในฐานะผูห้ ญิง
 ่ บาย
เธอสูญเสียคุณสมบัตใิ นการเป็ นแม่ไปแล ้วซึงอธิ
ได ้ว่าทําไม Dr. Wang จึงไม่ปรากฏตัวอีกเลย หวัง
่
เสียวหลิ งคลายมือของเธอและบัตรบันทึกทาง
การแพทย ์ก็ตกลงบนพืน้

หลังจากเลือกวันทีแล่ ้ว Lin Jia Private Kitchen

ของหลินซีกาํ ลังจะเปิ ดให ้บริการ เสียงประทัด "ป๊ อป"
ดังขึนผ้้ าสีแดงถูกเปิ ดออกและ "Lin Jia Shan Fang"
่ ยนด ้วยอักษรสีทองบนพืนหลั
ทีเขี ้ งสีดาํ กําลังส่องแสง
ในดวงอาทิตย ์คุณปู่ หลินได ้เชิญเพือนเก่่ าของเขาและ
่
เพือนร่ วมงานของ Daddy Lin ไปที่ ขอแสดงความ
ยินดีกบั เขา ฉู่ เซิงยังเชิญอาจารย ์ของเขาเองหลายคน
เช่นเดียวกับ Lao Li หมอ Pei และรองประธาน
Zhangหลินซีกาํ ลังยุ่งอยู่กบั การทํางานในคร ัวกับ
่
พีชายคนที ่
สองและสามด ้วยประสบการณ์งานเลียง ้
แต่งงานครงล่ ้ั าสุดตอนนี ทั
้ งสามคนร่
้ วมมือกันด ้วย
ความเข ้าใจโดยปริยาย คุณปู่ หลินให ้ความบันเทิงแก่
แขกทีอยู ่ ่ข ้างหน้าและในขณะทีคฤหาสน์
่ Xiaoyang
เต็มไปด ้วยเสียงหัวเราะ
 ้
หลินซีอ ้างถึงสูตรการจัดเลียงงานแต่ ้ มและ
งงานดังเดิ
่
ปร ับเปลียนเล็ กน้อยอาหารเย็นแปดอย่างอาหารจาน
ร ้อนแปดอย่างซุปหนึ่ งและซุปหนึ่ งของหวานสองอย่าง
และถาดผลไม้

นอกจากนี หลิ้ นซียงั เตรียมกล่องของขวัญของ

่ กสําหร ับทุกคนทีจะนํ
หวานไว ้เป็ นของทีระลึ ่ ากลับบ ้าน

อาหารมีความสุขกับแขกและเจ ้าภาพและ Lao Li

ได ้เห็นฝี มือของหลินซีแม้ว่าทักษะการทําอาหารของ
หลินซีจะดี แต่กบั หลานชายของเขา Lao Li ก็ยงั คิดว่า
หลินซีไม่มค ี ณ
ุ สมบัติ

้
ด ้วยการจัดเลียงคร ้ั ้ Lin's Restaurant ได ้ดึงดูด
งนี
ผู ้ทานชุดแรก“ Cold Noodle Master” ชอบของ
หวานของหลินซีมากทีสุ ่ ดฉันขอให ้ ฉู่ เซิงซือมาหลาย
้
ครงก่้ั อนคราวนี ฉั
้ นเห็นว่าของหวานมีความสวยงาม
สาวน้อยชอบมากยิงขึ ่ น้ เขาชืนชมฝี
่ มือทีดี ่ ของหลินซี
่
และสังของว่ างสองสามอย่าง
 หลังจากงานเลียง ้ Yang Jindao ได ้ส่งจดหมาย
เชิญให ้หลินซีหลังจากนั้นครึงเดื ่ อนก็มก
ี ารแข่งขัน
ทําอาหารและผู ้จัดงานได ้เชิญหลินซีเข ้าร่วมหลินซีรู ้ว่า
นี่ คือ "รางวัล" สําหร ับการทําขนมเมือเธอเข
่ ้าร่วม
กิจกรรมแลกเปลียนคร ่ ้ั แล
งที ่ ้ว

Yang Jindao ยังเขียนสูตรอาหารและส่งให ้หลินซี

โดยกล่าวว่า "สาวน้อยฝึ กหนักนี่ เป็ นของขวัญของ
ฉัน"หลินซียอมร ับอย่างไม่เกรงใจ
ตอนที่ 134

้
คุณปู่ หลินขมวดคิวเขาแค่อยากจะพูดอะไรบางอย่าง
แต่ Yang Jindao หยุดเขา: "Old Lin นี่ คือหัวใจของ
ฉันฉันพูดเสมอว่าเราต ้องขยายขอบเขตอันไกลโพน้
และเราไม่สามารถร ักษาตัวเองให ้สอดคล ้องกับ กฎเก่า
ๆ กรอบการสืบทอดทักษะการทําอาหารไม่เพียง
่ งพาพวกเราคนเก่
พอทีจะพึ ่ าคุณต ้องการนํ าทักษะของ
่
คุณไปทีโลงศพจริ งๆหรือ? "คุณปู่ หลินเข ้าใจ
ความหมายของหยางจินเต่าและเขาก็หลงคิดไปเอง
 ่ ้ว่าร ้านอาหารตระกูลหลินได ้เปิ ดขึนแล
เมือรู ้ ้วฉี เซียว
้ ด
และเว่ยหงจุนก็รบี ไป ก็แค่วา่ หน้าตาของทังคู ่ ไู ม่ดี
หลินซีรู ้ว่าพวกเขาสองคนต ้องเสียใจและหลินซีไม่ได ้
เชิญพวกเขาในงานเลียงเมื้ ่
อวานนี ้ นซีรเิ ริมที
หลิ ่ จะขอ่
โทษและอธิบายเหตุผลมีคนจํานวนมากจริงๆแม้วา่ พวก
เขาจะมา แต่หลินซีก็ไม่สามารถให ้ความบันเทิงกับ
่
พวกเขาได ้มันเป็ นการดีกว่าทีจะเดิ นโซเซและพบปะ
กัน

"มาลองฝี มือของฉันทุกคนสามารถแสดงความ
่ มได ้"หลินซีเสิร ์ฟซุปสุดท ้ายและทักทาย
คิดเห็นเพิมเติ
่
ทุกคนทีทานอาหาร ่
มีเพียงสีคนเท่ านั้นทีร่ ับประทาน
อาหารและโต๊ะก็เต็มไปด ้วยอาหารหลินซีเลือกอาหาร
จานพิเศษจากหลากหลายประเภทและจัดโต๊ะด ้วยกัน

เปลวไฟแห่งความไม่พอใจเล็กน้อยในใจของเว่ยหง
จุนดับวูบลงทันทีและเขายิมอย่ ้ ่ ะ Qi
างเปิ ดเผยทีโต๊
่
Xiao มองไปทีใบหน้ ่ มแย
าทียิ ้ ้มของหลินซีและ
่ ่ในใจของเขาก็หายไปเขาหยิบ
ความรู ้สึกไม่สบายทีอยู
ึ้
แก ้วไวน์ขนมาและพู ดกับหลินซีวา่ “ ขอแสดงความ
ยินดีกบั การเปิ ดร ้านอาหารของ Lin และธุรกิจก็เฟื่ องฟู
้
ขึนมา ไชโย!”หลินซีและ ฉู่ เซิงพวกเขาหยิบแก ้วไวน์
้
ขึนมาด ้ คนก็
้วยและทังสี ่ เดินโซซ ัดโซเซแก ้ว

ระหว่างร ับประทานอาหารคํ่า Qi Xiao ถาม

่
เกียวกั บการไปต่างประเทศของ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงเหลือบมอง
่
หลินซีและพูดว่า "เสร็จแล ้วมันน่ าจะเป็ นเรืองของช่ วง
สองสามเดือนทีผ่ ่ านมา" รอยยิมของหลิ
้ นซีบนใบหน้า
ของเขายังคงไม่เปลียนแปลง ่ ี่
แต่ของเขา มีรสชาติทไม่
สามารถบรรยายได ้ เว่ยหงจุนเห็นบางอย่างผิดปกติ
และกล่าวว่า "ฉู่ เซิงคุณสามารถวางใจได ้และตังใจ ้
เรียนให ้มากน้องสาว Lin เราจะดูแลคุณเอง"หลินซียม ิ้
้
ฉู่ เซิงยกแก ้วขึนให ้ เว่ยหงจุนและ Qi Xiao แล ้วพูดว่า
"ถ ้าฉันไปหลินซีจะขอให ้คุณดูแล"

"ไม่มอ ่
ี ะไรจะพูดโปรดมันใจได ้" เว่ยหงจุนเห็นด ้วย
Qi Xiao ไม่ได ้พูดอะไร แต่เพียงแค่กระโดดถ ้วยกับ ฉู่
่ ฉู่ เซิงประสบอุบต
เซิงเมือ ้ั ดท ้าย Qi Xiao ได ้
ั เิ หตุครงสุ
ช่วย ฉู่ เซิงและความสัมพันธ ์ระหว่างทังสองก็้ ผ่อนคลาย
ลงมาก
 หลังอาหาร Qi Xiao และ เว่ยหงจุนหยิบของขวัญที่
เตรียมไว ้ออกมา แต่หลินซียอมร ับโดยไม่ปฏิเสธ

่
วันทีสามของการเปิ ดร ้านอาหารตระกูลหลินพีชาย ่
พบปู่ หลินเขาอยากเข ้าใจว่าเขาต ้องการลาออกหลินซี
ยอมร ับเขาและขอให ้เขาเป็ นพ่อคร ัวทีร่ ้านอาหารหลิน
ซีสอนอาหารสองสามอย่างในงานเลียงให ้ ่
้พีชายอาวุ
โส
้
และตอนนี เธอกําลังเตรียมตัวสําหร ับการแข่งขัน
ทําอาหาร

่ นซีกาํ ลังเตรียมตัวสําหร ับการแข่งขัน

ในขณะทีหลิ
่
ทําอาหารงานของ จางจือเหยาก็ ่ ่
มาถึงบทสรุปและสิงที
รอเขาอยู่คอื ชีวต
ิ ในคุกอันยาวนาน ตังแต่ ้ น้ันมาบุคคล
้ ไม่เคยปรากฏในชีวต
นี ก็ ิ ของ ฉู่ เซิงอีกเลย

ต่อมาหลังจากทีหวั่ งเสียวเจิ
่ ้
นออกจากโรงพยาบาล
่ อนแอและตรงไปทีขั
เธอก็ลากผู ้ป่ วยทีอ่ ่ นตอนการหย่
้ า
ร ้างกับชายคนนั้น หลังจากย ้ายออกจากบ ้านสามี
 ่
แทนทีจะออกจากเมื องไปอยู่กบั พ่อแม่เธอย ้ายเข ้าไป
อยู่ในหอพักของโรงงานและอาศัยอยู่ในเมืองต่อไป

่
เมือหวั ่
งเสียวหลิ งรู ้ถึงอาการของเธอเธอก็ทรุดลง
่
ต่อมาดร. ฮวังไปเยียมเธอหนึ ่ งครงและจุ
้ั ดประสงค ์ของ
่
การไปเยียมเธอคื อการเลิกกับเธออย่างเป็ นทางการ
เหตุการณ์ทเกิี่ ดขึนนี
้ ส่ ้ งผลกระทบต่อเธออย่างหนัก
และเธอก็บ่นตลอดทังวั ้ น แม่หวังรู ้สึกเสียใจกับเธอและ
่ เธอจะได
ลาป่ วยเพือที ่ ้มีสข
ุ ภาพทีดี่ ทบี่ ้าน

่ อนต่อมาหลินซีพาพีชายคนที
ครึงเดื ่ ่
สองเข ้าร่วม
การแข่งขันศิลปะการทําอาหารคราวนี พวกเขาต้ ้อง
่ ้จริงเพือให
แสดงทักษะทีแท ่ ่ ฉู่ เซิงยังคงขี่
้ได ้อันดับทีดี
จักรยานเก่าคันนั้นเพือส่
่ งหลินซีไปทีเกม่

่ นคนผิวดําและผู ้คนล ้นหลามในสนามหลินซี

เมือเห็
่
และพีชายคนรองคนที ่
สองก็ ตระหนักถึงความเข ้มข ้น
่
ของการแข่งขัน พีชายคนที ่
สองกลื ้
นนํ าลายและพู ดกับ
้ นมีประสบการณ์มา
หลินซี: "ศิษย ์น้องคราวนี ฉั
 ่
ยาวนานถ ้าเราสามารถจบเกมได ้อย่างราบรืนและ
่
ราบรืนเราจะชนะ" ่
เมือ

่ ้สาระของพีชายคนที
ฟังคําพูดทีไร ่ ่
สองหลิ
นซีก็ลด
เสียงลง และเตือนเขา: "ถ ้าคุณไม่สามารถร ับการจัด
่ ณกลับไป" พีชาย
อันดับได ้คุณปู่ จะฝึ กคุณให ้ดีเมือคุ ่
่
คนทีสองรู ่ านั้นและหายยิมทั
้สึกถึงอาการสันเท่ ้ นทีและ
กล่าวว่า "ศิษย ์น้องไม่ต ้องกังวล เราจะทําผลงานได ้ดี
และจะไม่กลับมามือเปล่าอีก "

้ งออกเป็ นรอบเบืองต
การแข่งขันนี แบ่ ้ ้นรอบรอง
ชนะเลิศและรอบชิงชนะเลิศ เนื่ องจากมีผูเ้ ข ้าร่วมการ
แข่งขันรอบคัดเลือกเป็ นจํานวนมากทุกคนจึงต ้องจับ
ฉลากและแบ่งกลุม ี่ คะแนนสูงสุด 5 อันดับแรก
่ โดยผูท้ มี
ในแต่ละกลุม
่ สามารถเข ้าสูร่ อบรองชนะเลิศได ้

้
หลังจากทังสองไปลงชื ่ ้าใช ้ก็ไปจับฉลากหลินซี
อเข
่
เปิ ดโอกาสให ้จับฉลากกับพีชายคนรองคนที ่
สอง โชค
ดีทพีี่ ชายคนที
่ ่
สองโชคดีและถูกดึงไปอยู่กลุม ่ ่ ด ้วย
่ ทีสี
วิธน ้ นซีและพีชายคนรองคนที
ี ี หลิ ่ ่
สองไม่ จาํ เป็ นต ้อง
่ อนได ้
กังวลพวกเขาสามารถดูเกมของผูเ้ ล่นคนอืนก่

่ ม
มีเตาอยู่บนสนามว่างและส่วนผสมถูกวางไว ้ทีมุ
หนึ่ งของสถานทีจั
่ ดงาน หัวข ้อของการจับฉลากกลุม ่
แรกคือแครอท ทุกคนใช ้หัวไชเท ้าเป็ นส่วนประกอบ
หลักในการทําอาหาร

หลินซีจบั แก ้มของเขาและดูหวั ไชเท ้ากลายเป็ นชิน้ ๆ

แถบและไหมภายใต ้มีดของพ่อคร ัวหลินซียงั เห็น
ใบหน้าทีคุ่ ้นเคยสองสามคนในสนามพวกเขาทุกคน
่ ้าร่วมกิจกรรมแลกเปลียนหลิ
คุ ้นเคยเมือเข ่ นซีสงั เกตผู ้
เข ้าแข่งขันและพบว่าระดับยังสูงและตํ่าหลินซีประมาณ
ระดับของตัวเองไม่น่าจะมีปัญหาในรอบเบืองต ้ ้น

้ าหนดเวลาไว ้ทีสิ
เกมนี กํ ่ บห ้านาทีเมือหมดเวลาระฆั
่ ง
ดังและกลุม ่ ของเกมจะจบลง กรรมการเก ้าคนให ้
คะแนนหลังจากชิมทีละคนและชนะและเข ้าสูร่ อบรอง
่ อถูกกําจัดอย่างไร ้ความปราณี
ชนะเลิศส่วนทีเหลื
 ถึงตาของLin Xi ในไม่ช ้าตอนทีเขากํ ่ ่
าลังรอพีชาย
่
คนทีสองรู ้สึกประหม่าเล็กน้อยนี่ เป็ นครงแรกที
้ั ่
เขา
ทําอาหารต่อหน้าผู ้คนจํานวนมากและฝ่ ามือของเขาก็
่
มีเหงือออกขณะเฝ้ าดูหลินซีดสู งบและผู ้อาวุโสคนที่
สองถามว่า: "น้องสาวคุณไม่ประหม่าเหรอ"

"แน่ นอนว่าคุณประหม่าคุณจะประพฤติตวั ดีใน

ภายหลังถ ้าฉันทําไม่ดท ี่ ่ นคุณสามารถเตือนฉันได ้"
ี นั
หลินซีขอแสดงความนับถืออย่างเคร่งขรึม หมายถึง
่
พีชายคนที ่
สองพี ่
ชายคนที ่
สอง: "... "

่ ม
ส่วนผสมทีกลุ่ ของหลินซีวาดคือ "ก๋วยเตียว" ๋
่
พีชายคนที ่
สองมีความสุขพวกเขาคุ ้นเคยหลินซีขมวด
้ กน้อยและดึงพีชายคนที
คิวเล็ ่ ่
สองมาเลื อก ส่วนผสมลด
่
เสียงของเขาและบอกพีชายคนที ่
สอง: ่
"พีชายเรามา
้
เร็วขึนและพยายามทํ ่ ด"
างานให ้เสร็จโดยเร็วทีสุ

่
"ทําไม" พีชายคนที ่
สองรู ้สึกแปลกมากกับข ้อเสนอ
ของหลินซีทต ี่ ้องใช ้เวลามาก เพือทํ่ าบะหมีหนึ
่ ่ งชามใน
่
เวลาสิบห ้านาทีใช่ แต่เมือเขาเห็ นสีหน้าจริงจังของ
 ่ มหลินซีตด
หลินซีเขาก็หยุดถามอะไรเพิมเติ ่
ั สินใจทีจะ
่ ยวหม้
ทําบะหมีเคี ่ อสีเหลือง

่
พีชายคนที ่
สองทํ ่
าหน้าทีนวดเส ่ นซี
้นบะหมีหลิ
ปฏิบต ั ต
ิ อ ้ ป
่ หม้อสีเหลืองและต ้มนํ าซุ

ภายใต ้การเร่งด่วนของหลินซีหลังจากทีพี ่ ชายคนที

่ ่
สองนวดเส ้นบะหมีเสร็ ่ จก่อนหลินซีก็รบี ตัดบะหมีและ
่
่
ปรุงให ้สุกทันทีเมือบะหมี ่
ออกจากหม้อหลิ นซีก็ยกมือ
้ นที ระบุวา่ เธอเป็ นคนทีสองที
ขึนทั ่ เข่ ้าเส ้นช ัย

่ สํ
สิงที ่ าคัญทีสุ
่ ดเกียวกั
่ ่ องคือความสด
บบะหมีเหลื
๋
และชามก๋วยเตียวของหลิ ้
นซีก็ทําเช่นนี และเนื ้
อปลาก็
สะอาดมากเช่นกัน หลังจากกรรมการชิมบะหมีเสร็ ่ จ
แล ้วหยางจินเต่าก็ให ้กําลังใจหลินซีและหลินซีก็ยม ิ้
อย่างเต็มที่ ในท ้ายทีสุ่ ดกรรมการให ้คะแนนสูงเมือมอง่
ไปที่ 95 คะแนนของหงหยานหยานหลินซีรู ้สึกสงบและ
นั่นก็ผ่านไปได ้
 ่ ดหลินซีเข ้าสูร่ อบรองชนะเลิศด ้วยคะแนน
ในท ้ายทีสุ
สูงสุดของกลุม ่ ทีสี ่ เมื
่ อพวกเขากลั
่ บไปทีจุ่ ดยืนของผู ้ชม
่
พีชายคนที ่
สองถามความสงสั ยของเขาทําไมหลินซีถงึ
กังวลขนาดนี ?หลิ ้ นซีอธิบายว่า:“ สิงที ่ กลั
่ วทีสุ่ ด
่
เกียวกั บซุปก๋วยเตียวคื ๋ อก ้อนถ ้าคุณบีบมันร่วมกับทุก
่ ยเปรียบคุณก็ยงเสี
คนยิงเสี ิ่ ยเปรียบคุณไม่สงั เกตว่าผู ้
เข ้าแข่งขันไม่กคนสุ ี่ ่ ้คะแนนสูง เสร็จ
ดท ้ายทีได
้
เรียบร ้อยแล ้วทังบะหมี ่ ดและบะหมีซุ
ผั ่ ปให ้คะแนนตํ่า "

่
พีชายคนรองคนที ่
สองก็ ตระหนักและกล่าวชม:"
ิ้
น้องสาวของจูเนี ยร ์เป็ นคนระมัดระวังจริงๆ "หลินซียม
และไม่พูดอะไร

่ งเวลาก่อนกําหนดทังหมดเป็
เมือถึ ้ นเวลาเกือบบ่าย
โมง ทุกคนกินอะไรกันอย่างเร่งรีบและจากนั้นก็เป็ น
การแข่งขัน

ทันใดนั้นก็มผ
ี ูค้ นจํานวนมากหายไปและทุกคนก็
่ ชายคนที
รู ้สึกกังวลเล็กน้อย เมือพี ่ ่
สองไปจั
บสลากอีก
ครงมื ้ั อของเขาสันเล็
่ กน้อย พีชายคนที
่ ่
สองยังคงโชคดี
ของเขาและหลินซีถก ่
ู จัดให ้อยู่ในชุดทีสอง พิธก
ี ร
ประกาศข ้อกําหนดสําหร ับการแข่งขัน: สามารถ
ทําอาหารจานเย็นจานร ้อนและซุปได ้ภายในหนึ่ ง
่ั
ชวโมง หนึ่ งชวโมงค่
่ั อนข ้างแน่ นและหลินซีกาํ ลังดูเกม
่ ยกันว่าจะทําอะไรกับผูอ้ าวุโสของเขา คนใน
ขณะทีคุ
่ อกส่วนผสมได ้แล ้ว
สนามเริมเลื

อีกหนึ่ งชวโมงต่
่ั ่
อมาเมือระฆั งดังยังมีคนอีกสองสาม
คนทียั่ งทํางานไม่เสร็จและถูกคัดออกโดยตรง ขณะที่
ั สินชิมและให ้คะแนนเขาก็มใี จที่
หลินซีเฝ้ าดูผูต้ ด
ช ัดเจน

ถึงคราวของหลินซีในเกมทีสอง ่ ่
ในช่วงเวลาทีเขา
ยืนอยูบ ่
่ นเตาหลินซีได ้ปร ับสูตรอาหาร พีชายคนที ่
สอง
ไม่ได ้คัดค ้านใด ๆ เพราะเขาเห็นความมั่นใจในสายตา
ของหลินซี

่ นตัวแทนบางอย่าง: จานเย็น
หลินซีเลือกอาหารทีเป็
่ ดลมจานร ้อนคือปลาแมนดารินกระรอกและ
คือบะหมีพั
่ นชินแห
ซุปต ้มและหันเป็ ้ ้
้ง แฟนทังสามต่ ่
อสู ้เพือทดสอบ
 ่
ทักษะของมีดหลินซีทํามันด ้วยตัวเองและขอให ้พีชาย
อาวุโสช่วยหาปลาหม้อนั้นต ้มซุปไก่แล ้วและทังสองคน
้
่
ก็ย่งุ และเหงือออกมากจนพวกเขา ้
ยกมือขึนในจั
งหวะ
่ งสัญญาณให ้เสร็จสิน้
สุดท ้ายเพือส่

่ ทํ
สิงที ่ าก่อนหลินซีคอื Master Cai อดีตคนรู ้จัก
่
พวกเขากินอะไรอย่างเร่งรีบในตอนเทียงและตอนนี ้
พวกเขารู ้สึกหิวเล็กน้อย เมือได่ ่ อต
้กลินเนื ้ ้มทีมี
่ กลิน
่
หอมหลินซีดด ้
ู จมูกของเขานํ าลายไหลอย่ าง
ตะกละตะกลามอาจารย ์ Cai มองไปทีรู่ ปลักษณ์ที่
น่ าร ักของเธอและยิมให้ ้กับหลินซีอย่างเป็ นมิตร

ในตอนท ้ายของเกมหลินซีและ Master Cai เข ้าสู่

รอบชิงชนะเลิศ หลังจากจบเกม Master Cai มาหา
่ ดและหลังจากทักทายคุณปู่ หลินเขาก็
หลินซีเพือพู
่
กล่าวชืนชมหลิ ่ การต่อสู ้สาม
นซี: "สาวน้อยนักดาบทีดี
้ั เป็
ครงที ่ นรูปพัดของคุณได ้เพิมคะแนนให
่ ้กับคุณ
้ ยม
มากมาย"หลินซีได ้ยิน แค่นีก็ ิ้
 ่
เธอเข ้าใจโดยธรรมชาติวา่ เมือเธอเห็ นระดับที่
่ ้าร่วมในรอบรองชนะเลิศเธอก็ไม่รู ้
แท ้จริงของผูเ้ ล่นทีเข
่ นเห็นคะแนนของกรรมการฉันพบว่าเมือให
ต่อมาเมือฉั ่ ้
คะแนนอาหารทีมี ่ ทก ่ จะถูกเพิมคะแนน
ั ษะการใช ้มีดทีดี ่
่
หลินซีจงใจเลือกอาหารทีประจบสอพลอสองจานสิ ่ ่
งที
เรียกว่าการใช ้จุดแข็งและหลีกเลียงจุ ่ ดอ่อนทักษะการ
ใช ้มีดของเธอนั้นดีดงั นั้นเธอจึงต ้องทําผลงานได ้ดีโดย
ธรรมชาติ

่
หลังจากอาจารย ์ Cai จากไปพีชายคนที ่
สองยกนิ ว้
่ เลยเพราะจิ
ให ้หลินซีเขาไม่ได ้คาดหวังเรืองนี ้ ตใจของ
่ นอ้ ยกว่ายังมีชวี ต
น้องสาวทีอายุ ้ั ้
ิ อยู่ หลินซีรู ้ดีวา่ ครงนี
ี่
เป็ นการฉวยโอกาสโชคดีทพวกเขาผ่ านเข ้าสูร่ อบชิง
ชนะเลิศได ้ดังนั้นพวกเขาจึงบรรลุเป้ าหมายมากกว่า
่ ่ง
ครึงหนึ

หลังจบเกมทุกคนสามารถหยุดพักหนึ่ งวันเพือปร
่ ับ
สถานะของตนเองได ้ หลังจากรอบชิงชนะเลิศเป็ น
้
อาหารจัดเลียงกรรมการขอให ้ทุกคนกลับไป
เตรียมการบางอย่าง
 ่ งสองกลั
เมือทั ้ ่ งวลมาทังวั
บบ ้าน คุณปู่ หลินทีกั ้ นรีบ
้
ขึนมาถามเกี ่
ยวกับสถานการณ์หลินซีเอนกายลงบน
โซฟาด ้วยใบหน้าทีเหนื ่ ่ อยล ้านํ าลายที
้ ่
ไหลออกมาจาก
่
คําพูดของพีชายคนรองปู่ หลินและ คุณพ่อหลินฟังด ้วย
ความเอร็ดอร่อยและ Chu เฉิ งเดินเข ้าไปหาหลินซีเพือ ่
ถาม“ เหนื่ อยมากไหม?” หลินซีพยักหน้า เมือเห็ ่ นการ
แสดงออกทีลั ่ งเลของ ฉู่ เซิงLin Xi ก็เดาได ้ว่าจะต ้องมี
บางอย่างเกิดขึนกั ้ บเขา

ตอนที่ 135 การแข่งขัน

้
ทังสองพบสถานที ่ าหร ับพูดคุยและ ฉู่ เซิงบอกหลินซี
สํ
้
ด ้วยสีหน้าเศร ้าว่าวันนี เขาและคุ ณปู่ หลินได ้พูดคุย
่
เกียวกั บการแต่งงานกับหลินซีคณ ุ ปู่ หลินปฏิเสธเขาใน
บัดดลแม้วา่ เขาจะสัญญาซําแล ้ ้วซําเล่
้ าว่าปู่ หลินจะไม่
่
ทํา ต่อมาเมือเขาเข ้ามาพัวพันกับเขาเขาก็โล่งใจและ
่
รอให ้เขากลับไปทีประเทศจี ่
นก่อนทีเขาจะจั ดงาน
้
แต่งงานให ้ทังสองคน
 ่ ฉู่ เซิงพูดถึงเรืองนี
เมือ ่ เขาก็
้ ดเู สียใจตอนแรกเขา
บอกว่าเขาจะได ้ทะเบียนสมรสหลังจากได ้ร ับใบร ับรอง
การจบการศึกษาตอนนี เขาไม่ ้ ่
นับถ ้าคนอืนกล ้าทํา
เอะอะเขาก็ไม่กล ้าจริงๆ เผชิญหน้ากับคุณปู่ หลิน

หลินซีรู ้สึกนุ่ มนวลกับคําพูดของเขาและจับมือของ

เขาและสัญญากับเขา: "ไม่ต ้องกังวลฉันจะรอคุณสาม
ปี ฉันจะแต่งงานเมือคุ ่ ณกลับมาโอเค? ถ ้าฉันมีโอกาส
ฉันยังไปเยียมคุ่ ณได ้แน่ นอนคุณสามารถกลับมาหา
ฉันได ้ในช่วงวันหยุดพักผ่อนของคุณและฉันจะให ้เงิน
เป็ นค่าตั๋วเครืองบิ
่ นให ้คุณ”

ึ ้ กน้อย
หลินซีปลอบโยนอารมณ์ของ ฉู่ เซิงดีขนเล็
่ กถามเกียวกั
เมือถู ่ บรอบชิงชนะเลิศของหลินซีLin Xi
่
ยังคงต ้องคิดเกียวกั ่ เธอยั
บเรืองนี ้ งไม่ได ้ปรุงอาหารจัด
้
เลียง

คุณปู่ หลินยังให ้ความสําคัญกับการแข่งขันครงนี ้ั ้

่
โดยดึงหลินซีมาพูดคุยเกียวกั บสูตรอาหาร ฉู่ เซิงรู ้ว่า
่
ตัวไหนเบาและหนักกว่าและมันไม่ดเี ลยทีจะรบกวน
หลินซีในช่วงเวลานี ้ ประกอบกับตอนนี ลาวลี
้ ่ าลัง
กํ
ขอให ้เขาคุยกับเขาถ ้าไม่มอ ี ะไรทําเขาจะจัดการกับคํา
้
สองสามคํา ทังสองคนกํ าลังคุยกันในวันนั้นและผู ้ช่วย
ของ Lao Li ก็รบี รายงานไปยัง Lao Li:“ คนของ
ี่ ่ และตอนนี พวกเขากํ
ตระกูล Pan อยู่ทนี ้ าลังโต ้เถียงกับ
Li Jin ในวอร ์ดและฉันได ้ยินมาว่าพวกเขาทําอะไร
บางอย่างพัง "

ได ้ยินเช่นนั้นเหลาลีจึ
่ งลุกขึนและพาฉู
้ ่ เซิงไปดู
สถานการณ์ด ้วยกันแม้วา่ ลูกชายคนนี จะไม่้ ได ้ผลมาก
นัก แต่ก็ไม่สามารถถูกคนอืนร ่ ังแกได ้

่ งตัวดีกาํ ลังจ ้องมองไปที่ Li Jin

ในวอร ์ดคูร่ ักทีแต่
ชายคนนั้นมองไปที่ Li Jin ด ้วยความร ังเกียจในขณะที่
ผูห้ ญิงคนนั้นหน้าแดงและบวม ลีจิ ่ นดูซด ี เซียวและ
ปล่อยให ้ผูห้ ญิงคนนั้นดุเขา เศษกระเบืองและคราบนํ
้ า้
่
ทีกระจั ดกระจายอยูบ ้
่ นพืนและเสื ้
อผ้าของหลี ่ นก็ยบ
จิ ั ยู่
่ นกัน เห็นได ้ช ัดว่าทีนี
ยีเช่ ่ ่ มีพายุ รองคณบดีจางทีอยู ่ ่
่ นเหลาลีมาและรี
ด ้านข ้างดูลาํ บากใจเมือเห็ ่ บทักทาย
เขา
 ่ นลูกชายของเขาทําผิดลาวลีก็
เมือเห็ ่ ไม่มค
ี วามสุข
่ น: "มีอะไร
เดินเข ้าไปอย่างเคร่งเครียดและถามลีจิ
เหรอ" หลีจิ ่ นไม่คาดคิดว่าลาวลีจะกลั
่ บมาชายคนหนึ่ ง
ในวัยสีสิ่ บเห็นพ่อของเขามา เขาแสดงความเสียใจ
อย่างไร ้เดียงสา

ตอนนั้นเขาทะเลาะกับ Pan Lili จากนั้น Pan Lili

่ งเหตุการณ์นีเป็
ก็ตกบันไดอันทีจริ ้ นอุบต
ั เิ หตุโดย
้ ง
สินเชิ

อย่างไรก็ตามเห็นได ้ช ัดว่าตระกูลแพนไม่ได ้คิดมาก

จนมอบความร ับผิดชอบทังหมดให ้ ่ น โดยเฉพาะ
้กับลีจิ
้ จมู
แม่ของ Pan Lili ชีไปที ่ กของ Li Jin และสาปแช่ง:“
่
ลูกสาวของฉันตาบอดกับคุณก่อนทีเธอจะมาพบคุ ณ
้
เธอเกลียกล่ อมลูกสาวของฉันด ้วยสํานวน แต่ตอนนี ้
้ นต ้องการโทรหาตํารวจและ
เธอได ้ร ับบาดเจ็บเช่นนี ฉั
ถาม ตํารวจจับตัวคุณฉันต ้องการให ้คุณเข ้าคุก "
 ่ นท่าทางลุกลีลุ้ กลนของผูห้ ญิงลาวหลีก็
เมือเห็ ่ ดส
ู งบ
เขามองชายสองคนอย่างเย็นชาและเมือผู ่ ห้ ญิงคนนั้น
พูดจบเขาก็สงให ่ ั ้ผูช
้ ว่ ยพูดว่า "ไปหาตํารวจแล ้วให ้
ตํารวจจัดการเรืองนี่ "้ ทุกคนถึงกับผงะกับคําพูดของ
่ั
เขาและผู ้ช่วยก็ตกตะลึง ชวขณะหนึ ่ ง Lao Li เหลือบ
มองเขาและกระตุ ้น: "ไปทําไมคุณแปลกใจ?" ผู ้ช่วย
่ อของ Pan Lili รีบหยุดเขา
หันหน้าและวิงพ่

่
ก่อนทีเขาจะพู ่ พูดขึน:
ดลาวหลีก็ ้ "คุณไม่ได ้บอกว่า
คุณเรียกตํารวจหรือฉันคิดว่านี่ เป็ นความคิดทีดี
่ ให ้
ตํารวจตรวจสอบมันไม่ช ัดเจนหรือถ ้ามันได ้ร ับการ
ยืนยันว่าเป็ นของฉัน ความผิดของลูกชายปล่อยให ้เขา
เข ้าคุกและฉันไม่มอ ี ะไรจะพูด”

ในเวลานี พ่ ้ อของ Pan Lili ก็เข ้าใจตัวตนของ Lao

Li ด ้วยเขามองเขาทีอายุ่ เขามีท่าทางทีไม่ ่ ธรรมดาและ
มีผูช้ ว่ ยตามมา เขารู ้ดีวา่ นี่ ไม่ใช่คนธรรมดาและเขายัง
มีทศั นคติตอ ่ ตระกูลหลีสิ่ งที
่ ฉั ่ นรู ้ฉันรีบพูดด ้วยรอยยิม:
้
"มันเป็ นสะใภ ้ของคุณดูสน ิ ี่ เป็ นปัญหาภรรยาของฉัน
ด ้วย พูดด ้วยความโกรธไม่กคํ ี่ าฉันจะไปหาตํารวจได ้
อย่างไรฉันเข ้าใจแล ้วมันเป็ นอุบต
ั เิ หตุพ่อตาของฉัน
คุณต ้องเกรงใจความรู ้สึกของเราในฐานะพ่อแม่ทเห็ ี่ น
ลูกสาวของเราเป็ นแบบนี เรา้ ไม่สบายใจนี่ ลูกสาวคน
เดียวของเรา!” ถึงตอนนี ป๊้ าปานเช็ดทีมุ ่ มตาและทํา
หน้าเศร ้า

่ ต ้องการมองดูหน้าตาทีเจ
เหลาลีไม่ ่ ้าเล่ห ์ของเขาเขา
ยังสืบหาครอบคร ัวและรู ้ว่าตระกูลแพนเป็ นแบบไหน

่
เขากล่าวตามตรงว่า: "ชือของพ่ อตายังคงได ้ร ับการ
ยกเว ้นครอบคร ัว Li ของเราเป็ นครอบคร ัวทีมี่ การ
ควบคุมอย่างดีเนื่ องจากลูก ๆ ของเราได ้เข ้าร่วมกับ
ครอบคร ัวของคุณแล ้วเขาจึงไม่ได ้เป็ นสมาชิกของ
ตระกูล Li อีกต่อไปด ้วยเหตุผล ทําไมฉันถึงมาทีนี ่ ่ ก็แค่
นั้นอย่าปล่อยให ้คนเทนํ าสกปรกใส่
้ ่
บ ้านลีของเราฉั นจะ
่ น”
ไม่ถามเรืองอื ่

หลังจากพูดจบเขาก็มองไปทีหลี่ จิ
่ นอย่างลึกซึงและ
้
ลีจิ ่
่ นก็ก ้มหน้าลงอย่างเงียบ ๆ เหลาลีมองลูกชายคนนี ้
่
โดยไม่สนใจความพยายามอย่างเต็มทีและถอนหายใจ
อย่างเงียบ ๆ อย่างไรก็ตามพ่อของ Pan Lili ถูกพูดว่า
อาย แต่เขาก็อดทนและพูดว่า "ทุกวันนี มี ้ เรืองใหญ่
่
้
เช่นนี ในครอบคร ัวมันไม่ดส ่
ี าํ หร ับเราทีจะเป็ นผู ้อาวุโส
่
เรายังคงต ้องหารือเกียวกั ่ ้"
บเรืองนี

" จะคุยอะไรกัน " แสงประกายแวบเข ้ามาในดวงตา

่ อนข ้างขุน
ทีค่ ่
่ มัวของหลีลาว

"คุยกันว่าจะทําอย่างไรต่อไป Lili ยังคงนอนอยู่บน

เตียงในโรงพยาบาลและลูกทังสองของเธอยั ้ งเล็ก
้
ครอบคร ัวนี จะอยู ่ได ้อย่างไรในอนาคต" พ่อของ Pan
Lili คิดไว ้แล ้วเขาเคยได ้ยินลูกสาวของเขาพูดมาก่อน
้
ตอนนี ชายชราคนนี น่้ าจะมีเงินมากและตอนนี เขามั
้ กจะ
่ ักษาลูกสาวของเขา
ต ้องใช ้เงินเพือร

เหลาลีหั่ วเราะและพูดว่า "คุณควรปรึกษาเรืองนี ่ กั้ บ

่ นทังหมดนี
ลีจิ ้ ้ นเรืองเกี
เป็ ่ ่
ยวกับตระกูลแพนของคุณและ
ไม่มส ่
ี ว่ นเกียวข ่
้องใด ๆ กับครอบคร ัวหลีของฉั นฉันจะ
ึ่
ไม่พงพาหลี ่ นในการจัดหาผูส้ งู อายุไม่ต ้องกังวล ข ้า
จิ
จะต ้องตายผ่านลูกชายคนนี ้ "หลังจากพูดแล ้วเขาก็พา
ฉู่ เซิงและออกไป ป๊ าปานต ้องการหยุดเหลาลี่ แต่ถก
ู
รองประธานาธิบดีจางห ้ามไว ้ รองคณบดี Zhang
ไม่ได ้ต่อสู ้กับเขาอีกต่อไป

่ มใี ครอยู่รอบ ๆ รองคณบดี Zhang

ในขณะทีไม่
ถามความสงสัยของเขา: "ทําไมคุณถึงเรียกร ้องให ้
่
ผู ้ช่วยตามหาตํารวจมันน่ าเกลียดเสมอทีจะกระจายมั
น
ออกไป ”

“ ถ ้าตํารวจถูกเรียกตัวจริง ๆ และหลีจิ ่ นถูกควบคุม

ตัวครอบคร ัวของพวกเขาก็คงเป็ นกังวล” ลาวลีกล่ ่ าว“
ถ ้าลองคิดดูตอนนี ลู ้ กสาวของเขานอนอยู่บนเตียงใคร
จะดูแลคนแน่ นอน หลีจิ ่ นจะดูแลพวกเขาพวกเขายังมี
่ ่ในวัยผู ้ใหญ่ใครจะเลียงดู
ลูกทีอยู ้ แน่ นอนลีจิ ่ นจะเลียงดู
้
พวกเขาหากหลีจิ ่ นถูกจับได ้จริงๆคนทีควรกั
่ งวลก็คอื
พวกเขาเช่นกัน ตอนนี แค่ ้ ให ้ฉันออกมาคนแบบนี คิ ้ ด
อย่างนั้น” ในตอนนี หลี ้ เหลาดู
่ ดถ
ู ก
ู รองประธานจาง
พยักหน้า
 อย่างช ัดเจน ฉู่ เซิงฟังอย่างเงียบ ๆ และทันใดนั้นเขา
ก็พบว่าฉันจริงๆ เก็บเลือดของตระกูลหลีไว ่ ้ในกระดูก
ของตัวเอง

หลังจากนั้นคนในตระกูลปันก็มาหาเหลาหลีหลาย่
ครง้ั แต่เหล่าหลีไม่
่ เห็นพวกเขาเลยในทีสุ
่ ดเรืองก็
่ ไม่
หยุด .

หลังจากเตรียมการมาทังวั ้ นหลินซีก็พาพีชายคนที
่ ่
่
สองไปทีสถานที ่ ดการแข่งขันอีกครง้ั แต่เห็นได ้ช ัดว่า
จั
้
มีผู ้เล่นน้อยลงและมีผู ้ชมมากขึนในคร ้ั ้
งนี

พิธก ่ เพือพู
ี รมาทีเวที ่ ดสองสามฉากแนะนํ าผูต้ ด
ั สิน
่ นอย่
และการแข่งขันก็เริมขึ ้ างเป็ นทางการ

้ จํ้ าเป็ นต ้องจัดเตรียมงานเลียง

สําหร ับงานเลียงนี ้
่ั
สําหร ับสิบคนภายในสามชวโมงรวมทั ้
งอาหารเย็ น
อาหารจานร ้อนซุปและของว่าง
 ี่ งดังขึนทุ
ทันทีทระฆั ้ กคนก็เริมทํ
่ างาน ในขณะทีเสี
่ ยง
่ ด
ตัดผักทําอาหารและเสียงหม้อปรุงอาหารในสถานทีจั
งานและควันไฟและควันไฟเต็มไปหมดทุกคนจดจ่ออยู่
กับงานในมือ

ี่ ะถัดไป
ปรมาจารย ์ไคใช ้เวลาเหลือบมองหลินซีทโต๊
ทันใดนั้นมือปรุงอาหารของเขาก็หยุดลงเล็กน้อยและ
่ นซีสก
จ ้องไปทีหลิ ่ กฝึ กงานของเขานึ ก
ั พักจนกระทังเด็
้
ขึนได ้ว่าเขาจ ้องมองกลับมา

่
เมืออาหารหมดหม้ ้
อเขาไม่สามารถยับยังความ
อยากรู ้อยากเห็นของเขาได ้อีกแล ้วหันศีรษะและจ ้องไป
่ นซีตอ
ทีหลิ ่ นไปมา
่ ไป ปรมาจารย ์เซียวไกเฝ้ าดูนายทีเดิ
้
ในระหว่างเกมและรีบดึงแขนเสือของนายท่ านแล ้วพูด
ว่า "อาจารย ์เจ ้ารีบไปดูคนแรกอาหารเย็นใกล ้จะเสร็จ
แล ้ว"

อาจารย ์ไคถอนความคิดของเขาและตังสมาธิ ้ กบั

่
เกม. พีชายคนที ่
สองได ้ ้วไม่เพียง แต่
้เห็นฉากนี แล
ปรมาจารย ์ Cai เท่านั้น แต่พ่อคร ัวทีอยู
่ ่ใกล ้ ๆ หลาย
คนก็มองไปทีด ่ ้านของหลินซีพชายคนรองไม่
ี่ รู ้จะทํา
อย่างไรเขาอ่านสูตรแล ้วครงนี้ั หลิ
้ นซีบอกว่าเขาจะชนะ
่
ด ้วยความประหลาดใจเขากังวลเพียงว่าพีสาวคนโตจะ
ทําอาหารอย่างไม่ถก ู ต ้องและเขาจะแพ ้ ใบหน้าของเขา
ในตอนนั้น

หลินซีไม่สนใจสิงที ่ ยุ่ ่งเหยิงในใจพีชายของเธอเธอมี

่
เพียงความคิดเดียวในใจและนั่นก็คอื การปรุงอาหาร
ของครอบคร ัว Lin อาหารของหลินซีในครงนี ้ั ยั
้ งคงใช ้
อาหาร Huaiyang และมีอาหารคลาสสิกหลาย
รายการเช่นบะหมีปู ่ ต๋น
ุ กับหัวสิงโตชินแห ้ ้งต ้มและปลา
แมนดารินกระรอก อาหารหลายอย่างได ้ร ับการ
้ ๋นกับไวน์ Baihua และข ้าวผักเป็ ด
ปร ับปรุงเช่นเนื อตุ
ป่ า นอกจากนี ยั้ งมีอาหารทีสร ่ ้างสรรค ์โดยหลินซีอก ี
มากมายเช่นแกงนมปูปลาทอดหอมมะนาวซุปวุ ้น
่
มะเขือเทศ พีชายคนที ่
สองกั งวลมากทีสุ ่ ดเกียวกั
่ บ
่ นนวัตกรรมใหม่เหล่านั้นหากเขาพลิกเรือ
อาหารทีเป็
ความพยายามครงก่ ้ั อนของเขาจะสูญเปล่า
 ้ อจบเกมและทุ
เสียงระฆังดังขึนเมื ่ กคนก็วางเครือง ่
ดนตรีของตนลง พนักงานต ้อนร ับนํ าอาหารไปทีโต๊ ่ ะ
หลักทีละจานรอให ้กรรมการชืนชม ่ ่
พีชายคนที ่
สอง
รู ้สึกประหม่าจนแทบหายใจไม่ออกเขากําผ้าขีริ้ วแน่ ้ น
จ ้องมองจานทีคนอื่ ่ าเสนอโดยไม่กระพริบตา
นนํ
จากนั้นก็มองไปทีอาหารแปลก
่ ่
ๆ ทีพวกเขาทํ าเขา
สาบานว่าจะทําอีกครงในภายหลั ้ั งฉันไม่ได ้เข ้าร่วม ใน
การแข่งขันกับหลินซีอก ่ อเกินไป
ี ต่อไปมันไม่น่าเชือถื

ความเร็วในการปรุงอาหารของหลินซีไม่เร็วนัก
อาหารของเธอถูกจัดเรียงในตําแหน่ งด ้านหลังก่อนทีจะ ่
่ าลังชิมผู ้ชมสามารถนั่งในผู ้ชม
เสิร ์ฟ เมือกรรมการกํ
และดูกรรมการกิน แต่ไม่ได ้ขัดขวางไม่ให ้พวกเขา
แสดงความคิดเห็น

คนตาคมได ้เห็นอาหารของหลินซีแล ้วพวกเขาไม่

เคยเห็นอาหารหลาย ๆ อย่างมาก่อนทุกคนอดไม่ได ้ที่
จะพูดด ้วยเสียงตํ่าและเสียงก็คอ ้ อย
่ ยๆดังขึนเรื ่ ๆ ผูเ้ ล่น
ในสนามก็มองไปทีหลิ ่ นซีเช่นกันและพีชายคนที
่ ่
สองก็
ก ้มหน้าลงด ้วยความลําบากใจ
 Master Xiao Cai ลดเสียงลงและถาม Master
Cai: "Master, Master Lin ทําอะไร?" Master Cai
่
ไม่ตอบดวงตาของเขามืดลงขณะทีเขาเฝ้ าดูหลินซี

หลินซีไม่ได ้ร ับฟังความคิดเห็นของทุกคนเลยเธอ
เฝ้ าดูกรรมการชิมอาหารและร ับฟังความคิดเห็นของ
พวกเขา ไม่มใี ครสังเกตเห็นว่ามือของหลินซีจบ ั มุม
้
เสือผ้าของเขาแน่ น

บนอัฒจันทร ์สายตาของ ฉู่ เซิงถูกล็อคอย่างแน่ น

หนาโดยหลินซียน ื อยู่กลางทุ่งนาคือบุคคลอันเป็ นทีร่ ัก
ของเขาสิงที่ หลิ
่ นซีทงเขาไว
ิ้ ้ อแผ่นหลังที่
้ในตอนนี คื
ผอมและสูงราวกับดอกบัวอันเงียบสงบทีเบ่ ่ งบานอยู่
กลางนํ า้ เขาเชือมั
่ ่นในความแข็งแกร่งของเธอและเธอ
่ ทสุ
เป็ นพ่อคร ัวทีดี ี่ ด

ในเสียงกระซิบของทุกคนก็ถงึ ตาของหลินซีเธอเดิน
ออกจากเตาและยืนต่อหน้าผูพ ้ พ
ิ ากษาสําหร ับเด็กสาว
้ ้พิพากษาต่างก็ประทับใจเธอ
คนนี ผู
 หลังจากชิมอาหารสองสามจานแรกทีหลิ ่ นซีเตรียม
ไว ้ทุกคนก็เห็นด ้วย Yang Jindao มองไปทีหลิ ่ นซีและ
เลือกปูครีมแกงกะหรีด่ ้วยความสมัครใจเขากินแกง
กะหรี่ แต่ไม่มก ่
ี ลินหอมของนํ ้
านมเขาหยิ ้ ชน
บเนื อปู ิ้
หนึ่ งจุม ่
่ ลงในซอสแกงและชิมมัน . กลินหอมหวานของ
เนื อปู ่
้ บวกกับกลินนมไม่ ี่
ได ้อยู่ทรสชาติแกงกะหรีที่ เขา่
เคยกินมาก่อน

้
Yang Jindao ยิมและทั กทายผูพ ้ พ ่ ๆ
ิ ากษาคนอืน
และพูดว่า "ทุกคนลองชิมดูวา่ คุณชินหรือยัง?"

ตอนที่ 136 การแยกจากกัน

่ กคนได ้ลิมรสแล
หลังจากทีทุ ้ ้วหลินซีก็มองดูการ
แสดงออกของผู ้พิพากษาแต่ละคนอย่างถีถ ่ ้วนและใน
่ ดก็ถอนหายใจด ้วยความโล่งอก ผู ้พิพากษาถาม
ทีสุ
หลินซี: "สาวน้อยคุณปร ับพริกแกงใหม่แล ้วหรือยัง?"
 "ใช่ฉันเติมกะทิลงในพริกแกงและเติมผลไม้เมือทํ ่ า
้ นไม่ ' ไม่รู ้ว่าครูจะชิน
พริกแกงรสชาติจะหวานกว่านี ฉั
กับการกินได ้หรือไม่”

“ อร่อยมาก!” ผู ้หญิงคนเดียวในคณะกรรมการ
่ อนกัน แต่มน
กล่าวว่า“ ฉันทําแกงกะหรีเหมื ั แตกต่าง
้ งความคิดของคุณดีมาก”
จากของคุณอย่างสินเชิ

่ ๆ ก็เช่นกัน พยักหน้าทีละคนและได ้ร ับความ

คนอืน
้
เห็นชอบจากคณะกรรมการและรอยยิมบนใบหน้ าของ
้ กน้อย
หลินซีก็กว ้างขึนเล็

Yang Jindao ชีไปที ้ ซุ

่ ปมะเขือเทศแช่แข็งและถาม
หลินซีวา่ "นี่ คืออะไร"

"นี่ คือซุป แต่ฉันแช่ซป

ุ แล ้วทําให ้เป็ นวุ ้น"หลินซี
อธิบาย
 ผู ้พิพากษาคนหนึ่ งมองดูมน
ั ด ้วยความอยากรู ้อยาก
เห็นเป็ นเวลานานและกล่าวว่า "นี่ คือวิธก
ี ารทําวุ ้น
ปลา!"

ิ้
หลินซียมโดยไม่ พูดอะไรผู ้พิพากษาบางคนกล่าวว่า
้ ออะไร? ดูด ี
"แล ้วจุดประสงค ์ของคุณในการทําเช่นนี คื
ไหม "Lin Xigang ต ้องการอธิบาย Yang Jindao
หยุดเธอและพูด" ฉันจะลองก่อน "เมือ ่

Yang Jindao พูดเช่นนั้นหลินซีไม่ได ้อธิบายเธอ

้
ยิมและดู ทก
ุ คนชิมมัน หลังจากทีเคี ่ ยวนํ
้ าซุ ้ ปทีเย็
่ นฉํ่ า
่
และลืนไหลแล ้
้วความเปรียวหวานก็ เต็มปากก่อนทีทุ ่ ก
คนจะทานอาหารหลาย ๆ จานมันก็มค ่
ี วามเลียน
่
เล็กน้อยอย่างหลีกเลียงไม่ ่
ได ้เมือได ้ร ับการกระตุ ้นจาก
้
รสเปรียวอมหวานทุ กคนก็รู ้สึกสดชืนขึ่ นมาทั
้ นที

หลังจากกินซุปแช่แข็งชามเล็กแล ้วทุกคนก็วางชาม
ลงและสายตาของหลินซีก็เปลียนไป ่ ผูพ ้ พ
ิ ากษาถาม
อย่างตรงไปตรงมา: "เสร็จแล ้วฉันได ้ชิมมะเขือเทศแล ้ว
ั จะไม่ได ้รสชาติแบบนี "้
แต่มน
 "ฉันใส่ฮอว ์ ธ อร ์นลงไปด ้วย" จากคําพูดของหลิน
ซีทก ุ คนสังเกตเห็นว่าในปากมีฮอว ์ ธ อร ์นจาง ๆ ได ้
่
กลินและทุ กคนก็พยักหน้าอย่างช ัดเจน

ี้ ่
หลังจากชิมอาหารหมดแล ้วหยางจินเทาก็ชไปที
่ นนวัตกรรมใหม่และถามหลินซี: "บอกฉัน
อาหารทีเป็
้
ว่าคุณคิดอย่างไรกับการปรุงอาหารเหล่านี ?"

“ อาหารของฉันส่วนใหญ่เป็ นอาหาร Huaiyang

ลักษณะของอาหาร Huaiyang คือการเคารพรสชาติ
้ มและใช ้ฝี มือตามวัตถุดบ
ดังเดิ ิ ในแง่ของรสชาติมน ั สด
และหวานเล็กน้อยและอาหารทีเป็ ่ นนวัตกรรมของฉันก็
เป็ นไปตามหลักการนี เช่ ้ นกัน มีการอ ้างถึงวิธก ี ารปรุง
อาหารแบบตะวันตกบางอย่างในวิธก ่
ี ารและเครืองปรุ ง
่
ฉันคิดว่าวิธใี ดก็ได ้ทีสามารถใช ้เป็ นข ้อมูลอ ้างอิง
่
สําหร ับฉันได ้และเมือประเทศเปิ ้
ดกว ้างขึนเราจะนํ า
ผูค้ นจากภูมภ ิ าคต่างๆเข ้ามามากขึนฉั ้ นหวังว่า พวก
เขาสามารถชอบอาหารจีนได ้ด ้วย .... "
 ่ ัดเจนนั้นเข ้าถึง
หลินซีไม่ได ้พูดเสียงดัง แต่เสียงทีช
่
หัวใจของทุกคนหลังจากทีเธอแสดงความคิ ดเห็นเสร็จ
้
สินคณะกรรมการก็ มเี สียงปรบมือจากผูช ้ มเป็ น
เวลานาน

้
หลินซีเห็น ฉู่ เซิงในฝูงชนทังสองคนเผชิญหน้ากัน
ดวงตาของหลินซีเป็ นประกายแวววาวและดวงตาของ
ฉู่ เซิงเต็มไปด ้วยความอ่อนโยนและความเต็มใจนี่ คือ
่
ผู ้หญิงทีเขาชอบและจางหายไปด ้วยอารมณ์ออ
่ นไหว
แสงทีเย ่ ้ายวน

่
เมือหลิ นซียน
ื อยูต
่ อ ่ อใบร ับรอง
่ หน้าคุณปู่ หลินทีถื
และถ ้วยรางวัลดวงตาของคุณปู่ หลินเป็ นสีแดงและใน
่ ดหลานสาวคนนี ก็
ทีสุ ้ ได ้ร ับการปลูกฝังจากเขาและ
แม้แต่สน ้ นก็ยงั ดีกว่าสีนําเงิ
ี ํ าเงิ ้ น ทักษะการทําอาหาร
ของตระกูลหลินมีผู ้สืบทอด

หลินซีมช ื่ ยงในการแข่งขันทําอาหารและยังทําให ้
ี อเสี
ื่ ยงอีกด ้วย ร ้านอาหารเริมมี
ร ้านอาหารของ Lin มีชอเสี ่
่ นอนหลินซีต ้องการทําร ้านอาหารบู
แหล่งลูกค ้าทีแน่
 ่ ณภาพมากกว่าปริมาณเธอตังกฎคื
ติกโดยเน้นทีคุ ้ อห ้า
่
โต๊ะในตอนเทียงและแปดโต๊ ะในตอนกลางคืนนี่ คือขีด
่
จํากัด สูงสุดทีพวกเขาสามารถร ้
ับได ้ . ขึน.

่
หลังจากทานอาหารทีสถานที ่
ของหลิ นซี"นาง
่
Lengmian" ก็มาเยียมเยี ่ ่ บ่อยครงและพา
ยนทีนี ้ั
้ั
น้องสาวตัวน้อยของเธอไปด ้วยเป็ นครงคราว ้ั ่
ทุกครงที
เธอจากไปหลินซีจะให ้ขนมกับเธอซึงทํ่ าให ้เธอวิงมา
่
่ ่ เมือเธอมี
ทีนี ่ เวลา

หลังจากทีทั ่ งสองคนรู
้ ้จักกันอย่างค่อยเป็ นค่อยไป
ครูก็ได ้เรียนรู ้ในการสนทนาเล็ก ๆ ว่าหลินซีเป็ นคน
่
เตรียมสือภาษาอั งกฤษให ้ ฉู่ เซิงครูรู ้สึกประหลาดใจ
มากเธอคิดเสมอว่าคนทําอาหารส่วนใหญ่เรียนหนังสือ
ไม่คอ ่ ยเก่งและต ้องทํางานนี เธอไม่้ ได ้คาดหวังว่าผล
การเรียนของหลินซีจะดีเธอจึงบอกว่าเสียใจหลินซียม ิ้
และกล่าวว่า "ไม่เกียวกั ่ บการเป็ นตัวเลือกอันดับต ้น ๆ
ในอุตสาหกรรมนี เหรอฉั ้ นอยากเป็ นคนทําอาหารทีใช ่ ้
ภาษาอังกฤษได ้ดีทสุ ี่ ดในอุตสาหกรรมนี และฉั
้ นจะก ้าว
ไปสูโ่ ลกกว ้างในอนาคต"
 "โอเคโอเค , คุณสาวเสียวสันหลังวาบ” เข ้มงวด
้
เสมอครูรู ้สึกขบขันและทังสองก็ ่
กลายมาเป็ นเพือนกั
น
้
หลังปี ใหม่แน่ นอนทังหมดนี ้ นสิงที
เป็ ่ จะพู
่ ด

้ นซีต ้องเผชิญกับความซีดเซียวและ
ตอนนี หลิ
ใบหน้าเก่าแก่ของคุณปู่ Xie คุณยาย Xie เข ้าร ับการ
ร ักษาในโรงพยาบาลครงนี ้ั สถานการณ์
้ ไม่ดพ ี่
ี ชายคน
่
ทีสองช่ ่ ดคุยกับ
วยดูแลมันเป็ นเวลาหลายวันก่อนทีจะพู
่
หลินซีเกียวกั ่ ้
บเรืองนี

้ นซีได ้ขอให ้พีชายคนรองดู

ก่อนหน้านี หลิ ่ แล
ครอบคร ัวของปู่ ของเขาแม้ว่าเขาจะไม่รู ้เหตุผล แต่ก็
่
เป็ นเรืองยากที ่ สาวอาวุ
พี ่ โสจะขอความช่วยเหลือจาก
เขาดังนั้นเขาจึงตอบตกลงโดยธรรมชาติ ต่อมาหลินซี
ยุ่งอยู่กบั การเปิ ดร ้านและเล่นเกมเขาไม่ได ้บอกหลินซี
่
เกียวกั ่
บเรืองบางอย่ ่
างเมือหลิ ่
นซีถามเกียวกั ่ ้
บเรืองนี
เขาก็บอกว่าไม่เป็ นไรและก็เรียบร ้อยดี
 ้ั เรื
ครงนี ้ องนี
่ ร้ ้ายแรงและพีชายคนที
่ ่
สองไม่ สามารถ
่
ซ่อนมันได ้เขาจึงบอกหลินซีเมือหลิ นซีรบี ไป
โรงพยาบาลสิงที ่ เขาเห็
่ นคือฉากนั้น คุณย่า Xie นอน
อยู่บนเตียงของโรงพยาบาลด ้วยใบหน้าซีดเซียวคุณปู่
้
Xie ถูกโยนทิงมาหลายวั นและพักผ่อนไม่เพียงพอ
ประกอบกับความกดดันทางจิตใจอย่างหนักเขาก็อายุ
หลายขวบในทันใดพร ้อมกับขมวดคิว้ บนใบหน้าของ
เขา

่ นหลินซีมาเยียมพวกเขาคุ
เมือเห็ ่ ณยาย Xie พูดกับ
หลินซีด ้วยความพยายามอย่างมากหลินซีต ้มซุปไก่
แล ้วนํ ามาเธอเสิร ์ฟชามให ้หญิงชราและป้ อนอาหารให ้
่
หญิงชราอย่างอดทน คุณย่า Xie แทบไม่ได ้ดืมไปครึ ง่
ชามโบกมือให ้หลินซีเธอไม่สามารถกินได ้อีกต่อไป

ทันใดนั้นหลินซีก็รู ้สึกไม่ดบ
ี อกลาคุณยาย Xie เธอ
สอบถามสถานการณ์กบั แพทย ์ทีเข ่ ้าร่วมอย่างเงียบ ๆ
่ ้าร่วมแสดงความคิดเห็นอย่างสละสลวย
และแพทย ์ทีเข
 ่ นซีMeiyu ฉันรู ้ ว่าเธอต ้องเจอ
ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
อะไรทีน่่ าอับอายหลังจากที่ ฉู่ เซิงถามซํา้ ๆหลินซีก็
บอก ฉู่ เซิงว่าคุณย่า Xie อาจจะมีชวี ต ิ อยู่ในไม่ช ้า ฉู่
เซิงเข ้าใจว่าหลินซีหมายถึงอะไรและเธอหวังว่าเธอจะ
้
ทําได ้ยอมร ับผูอ้ าวุโสทังสองอย่ า อย่าปล่อยให ้ชาย
ชราจากไปและแสดงความเสียใจเขาแตะเส ้นผมของ
หลินซีและพูดว่า“ ขอฉันคิดเรืองนี ่ ”้

สองสามวันต่อมาหลินซีพา ฉู่ เซิงไปให ้คุณยาย Xie

ก่อนนอนในโรงพยาบาลหลินซีไม่ได ้ ' ไม่พูดอะไร แต่
คุณย่า Xie เห็นการมองแวบแรกของ ฉู่ เซิงและทังคน ้
ของเธอก็รู ้สึกไม่สบายใจใบหน้าของเธอคล ้ายกับลูก
สาวของเธอทีเสี ่ ยชีวต
ิ ในวัยเด็กเธออ่อนแอและแทบจะ
พยุงเธอไม่ได ้ร่างกายมองไปที่ ฉู่ เซิงอย่างว่างเปล่า
้
นํ าตาแห่ ่
งความตืนเต ้นไหลออกมาจาก ดวงตาทีเต็ ่ ม
ไปด ้วยโคลนของเขา

หญิงชราพูดไม่ออกและเธอก็ยนมื ื่ อไปหา ฉู่ เซิง

่
อย่างสันสะท ้าน คุณปู่ Xie มีปฏิกริ ยิ าอย่างรวดเร็วเขา
้ั ่ งมันอยู่ในสุสานของลูกสาวเมือ
เคยพบ ฉู่ เซิงครงหนึ ่
 ่ ้ ตอนนี ้ ฉู่ เซิงยืน
เขาดูคุ ้นเคย แต่เขาไม่ได ้คิดถึงเรืองนี
อยู่ตรงหน้าเขาก็ยงั ไม่เข ้าใจ

้
หลินซีไม่ได ้คาดหวังว่าคนชราทังสองจะกระตื อรือร ้น
้ นี่อาจเป็ นเครือญาติทางสายเลือดทียากที
เช่นนี บางที ่ ่
จะยอมแพ ้

่
เมือมองไปที ่ ้สูงอายุทงสองที
ผู ้ั ่ นเต
ตื ่ ้นหลินซีก็ถอย
ห่างอย่างเงียบ ๆ โดยเว ้นทีว่่ างไว ้ให ้พวกเขา เมือหลิ
่ น
ซีเข ้ามาอีกครง้ั ฉู่ เซิงพูดคุยกับ Xie ผูอ้ าวุโสคนทีสอง
่
ด ้วยสีหน้าอ่อนโยนเกียวกั ่ บงานของเขาชายชราทัง้
สองจับมือเขาและพยักหน้าบ่อย ๆ ในขณะทีฟั ่ งเขา
บรรยากาศกลมกลืนกันอย่างน่ าประหลาด

่ นหลินซีตาของคุณยาย Xie เป็ นสีแดงและ

เมือเห็
เธอจับมือของหลินซีและขอบคุณหลินซีเธอรู ้ว่าตอนนี ้
้
เด็กทังสองกําลังตกหลุมร ักคุณย่าจึงขอบคุณทีเธอ ่
มองไปทีหลิ่ นซีและ ฉู่ เซิงเธอบอกว่าทังสองคนเข
้ ้ากัน
ได ้ดีและบอก ฉู่ เซิงให ้ปฏิบต
ั ต
ิ อ
่ หลินซีให ้ดี ฉู่ เซิงตอบที
ละคน
 ่ ณย่า Xie เริมเบื
จนกระทังคุ ่ อที
่ ่ ฉู่ เซิงขอออกไป
คุณย่า Xie รู ้สึกไม่พอใจเล็กน้อยและบอกให ้ ฉู่ เซิงมา
่
หาเธอบ่อยๆ คุณปู่ Xie ส่ง ฉู่ เซิงและหลินซีไปทีประตู
โรงพยาบาลก่อนกลับ

หลังจากออกจากโรงพยาบาลหลินซีถาม ฉู่ เซิงว่า

"คุณรู ้สึกยังไงคุณเข ้ากับพวกเขาได ้อย่างไร" "พวก
้
เขาใจดีมาก" ฉู่ เซิงยิมและไม่ พูดอะไร

หลินซีสามารถเห็นได ้ว่า ฉู่ เซิงยังคงรู ้สึกไม่สบายใจ

่
อยู่บ ้าง แต่ความเต็มใจทีจะเข ่
้าหาผูอ้ าวุโสคนทีสอง
ของตระกูล Xie ทําให ้หลินซีพอใจมากแล ้ว Lao Li
ใช ้ความพยายามมากแค่ไหนในการปล่อย ฉู่ เซิงฉัน
เดาว่าเขาคงจะอาเจียนเป็ นเลือดถ ้าเขารู ้ว่า ฉู่ เซิงคุย
ง่ายมากตอนนี ้

้ คณ
ตังแต่ ุ ย่า Xie ได ้พบกับ ฉู่ เซิงจิตใจของเธอก็ด ี
้
ขึนมากอย่ ้
างเห็นได ้ช ัดหลินซีไปพบผู ้อาวุโสทังสองทุ ก
่
วันและนํ าซุปโทนิ คต่างๆทีเธอทํ าในแต่ละครง้ั ผู ้อาวุโส
สองคนของตระกูล Xie มีความประทับใจทีดี ่ ตอ
่ หลินซี
้
แต่ตอนนี พวกเขารู ้แล ้วว่าเธอคือหลานชายและ
ลูกสะใภ ้ในอนาคตของเธอพวกเขาเข ้ากันได ้ดีมากขึน้

่ ้ว่า ฉู่ เซิงจะไปเรียนต่างประเทศเร็ว ๆ นี คุ

เมือรู ้ ณปู่
่
Xie ลังเลทีจะออกจาก ฉู่ เซิงแต่เขาก็รู ้ว่านี่ เป็ นสิงที
่ ดี่
และไม่สามารถชะลออนาคตของหลานชายของเขาได ้

่ ฉู่ เซิงมาเยียมพวกเขาคร
เมือ ่ ้ั ่ งคุณปู่ Xie หยิบ
งหนึ
่ สมุดบัญชีเงินฝากอยู่ข ้างในออกมาคุณปู่
ถุงผ้าทีมี
Xie กล่าวว่า "ลูกของฉันคุณสามารถเก็บเงินนี ไว ้ ้ให ้
คุณใช ้สําหร ับการอ่านหนังสือคูเ่ ก่าของเราไม่มเี งินออ
มมากนัก ., เงินไม่มากคุณก็เอาไป. เรียนให ้หนักและ
จะเป็ นคนทีมี ่ อนาคตในอนาคต.”

้
หลังจากช่วงนี ของการสื ่
อสาร ฉู่ เซิงยังรู ้ว่าคูส
่ ามี
ภรรยาเก่าไม่ได ้มีฐานะทางการเงินทีดี ่ พอมองไปที่
ตัวเลข ในสมุดบัญชีเงินฝากเขาคาดว่าเงินจํานวนนี ้
ได ้ร ับการบันทึกไว ้โดยคูส
่ ามีภรรยาเก่าและ ฉู่ เซิงไม่
ต ้องการเงินนี ้ ยิงไปกว่
่ านั้นค่าเล่าเรียนและค่าครองชีพ
ของ ฉู่ เซิงเป็ นภาระของ Lao Li เขาไม่จาํ เป็ นต ้อง
เตรียมอะไรเลยเขายัดสมุดเงินฝากกลับไปให ้คุณปู่
Xie

่
ผู ้อาวุโสคนทีสองของตระกู ล Xie ยืนยันว่า: "เด็กดี
คุณร ับมันคุณโตมากแล ้วสามีของเราและฉันก็ไม่ได ้
พยายามอย่างเต็มทีถ ่ ้าคุณร ับมันเราก็ควรจะสบายใจ
่
ราวกับว่ามันเป็ น มอบให ้คุณเพือแม่ ของคุณ "

่ กอย่างมาถึงจุดนี ้ ฉู่ เซิงก็ต ้องยอมร ับมัน เมือ

เมือทุ ่
เห็นว่า ฉู่ เซิงเอาเงินไปแล ้วคุณยาย Xie ก็ยมอย่ิ้ าง
ผ่อนคลายและเธอก็พูดพึมพํา ฉู่ เซิงถ ้าคุณออกไปคุณ
ต ้องจําไว ้ว่าจะกลับมา ใส่ใจร่างกายภายนอกและอย่า
ทํางานหนักเกินไป คุณย่า Xie พูดทุกอย่างทีเธอคิ ่ ด
่
ได ้และเมือเธอดู ่ งเธอตบมือของ
ฉู่ เซิงตอบอย่างเชือฟั
ฉู่ เซิงเบา ๆ ดวงตาของเธอเต็มไปด ้วยความร ักและ
ความไม่เต็มใจ

ฉู่ เซิงถือสมุดบัญชีเงินฝากรู ้สึกถึงความอบอุน

่ ของ
ครอบคร ัวและการดูแลอย่างจริงใจของญาติของเขา
 ้ั
เป็ นครงแรก นอกจากหลินซีแล ้วเขายังมีญาติอก ี ด ้วย
เขาจับมือของหลินซีและพูดว่า "เสียวซี ่ ฉันคิดว่าฉัน
ตัดสินใจถูกต ้องในครงนี ้ั ไม่
้ ใช่ทุกคนทีเลื ่ อดเย็นขนาด
้ นซีรู ้ว่า ฉู่ เซิงยอมร ับตระกูล Xie จากใจของเขา
นี "หลิ
หลินซีหวังว่าการดูแลนี จะช่ ้ วยให ้ ฉู่ เซิงสามารถ
่
เปลียนแปลงได ้มากขึน้

่ องเริมเกิ
เมือเมื ่ ดหิมะตกครงแรก
้ั Lao Li ก็บอกข่าว
ดีกบั ฉู่ เซิงว่าใบสมัครของเขาได ้ร ับการอนุ มต
ั แิ ล ้วและ
เขาจะออกเดินทางอย่างน้อยหนึ่ งเดือน

่ ้ยินข่าวไม่พอใจหรือตืนเต
ฉู่ เซิงทีได ่ ้น เขากอดหลิน
ซีแน่ น แต่ไม่สามารถพูดอะไรได ้การแยกทางยังไม่
เกิดขึน้ แต่เขาก็เสียใจกับการเลือกของเขาแล ้ว เขา
ยืนยันกับหลินซีซาแล ํ ้ ้วซําเล่
้ าว่าต ้องรอให ้เขากลับมา

ตอนที่ 137 เสียใจ

่ ้ว่าการแยกทางกําลังจะมาถึง ฉู่ เซิงก็ยงผู
เมือรู ิ่ กพัน
กับหลินซีมากขึน้ หลังจากการเปิ ดร ้านอาหารของ
ตระกูล Linหลินซีก็อยู่ในอาคารสไตล ์ตะวันตกหลังเล็ก
ๆ ทุกวัน ฉู่ เซิงกลับบ ้านหลังเลิกงานเขารู ้ว่าหลินซีอยู่ที่
บ ้าน แม้ว่าหลินซีจะยุ่งกับการทําอาหาร แต่เขาก็ไม่
่ ดคุยกับเขาดังนั้นเขาจึงช่วยหลินซีตอ
สนใจทีจะพู ่ สู ้
้
สายตาของทังสองสบตากั ้ั
นเป็ นครงคราวและพวกเขาก็
่ าให ้เขารู ้สึกหวาน
หัวเราะให ้กันซึงทํ

ในอนาคตพวกเขาจะแยกจากกันไปอีกนานและ ฉู่
เซิงไม่รู ้ว่าจะอยู่รอดได ้อย่างไรหากไม่มห
ี ลินซีหลินซี
ตบหลังเขาเบา ๆ แต่ไม่สามารถพูดปลอบโยนได ้สักคํา
เธอยังไม่ต ้องการให ้ ฉู่ เซิงจากไป

ตระกูลหลินทีได ่ ้ร ับรู ้ข่าวก็พวั พันกับทุกวิถท

ี าง
่ ยบเป็ นเวลานานปู่ หลินกล่าวว่าเพือพ่
หลังจากทีเงี ่ อ
หลินกับบางส่วนกังวล "ชู Sheng นี เด็ ้ กหน้าตาดี แต่
ในทีผ่่ านมาสามปี ผมไม่ทราบว่าสิงที ่ มี
่ เสียวซี
่ จะ
่
เปลียน."

"ฉบับที่ ใช่ไม่ต ้องกังวลฉันคิดว่า ฉู่ เซิงชอบสตรี

มมากดังนั้นเขาไม่ควรเปลียนใจ่ "นั่นคือสิงที
่ ่ คุณพ่อ
หลินพูดและเขาไม่รู ้ว่าจะทําอย่างไร หลายคนได ้ไป
ต่างประเทศในช่วงหลายปี ทีผ่ ่ านมาและหลายคนก็
 ่
หลงใหลในโลกของ Huahua หลังจากทีพวกเขา
้
ออกไปแล ้ว ทังสองมองหน้
ากันและถอนหายใจเฮือก
ใหญ่

่
ผู ้อาวุโสคนทีสองของตระกู ล Xie ได ้เรียนรู ้ว่า ฉู่ เซิง
กําลังจะจากไปคุณปู่ Xie และคุณยาย Xie รู ้สึกอึดอัด
่
เมือหลานชายที ่ งยอมร
เพิ ่ ับว่ากําลังจะจากไป แต่พวก
เขาไม่ต ้องการขัดขวางอนาคตของเด็ก ๆ เพราะ
้
ความเห็นแก่ตวั ของพวกเขา ผู ้อาวุโสทังสองคุ ยกันว่า
้
จะเตรียมอะไรให ้ ฉู่ เซิงออกไป ฉู่ เซิงเกลียกล่อม: "ไม่
ต ้องกังวลฉันไม่ต ้องการอะไรและทุกอย่างก็พร ้อมทีนั ่ ่น
ดูแลตัวเองและรอให ้ฉันกลับมา . "

" ฉันรู ้ฉันรู ้ "คุณปู่ Xie เห็นด ้วย แต่เขาใช ้เวลาใน

การไปทีร่ ้านและซือผ้าขนสั
้ ้
ตว ์เนื อหนาให ้ ฉู่ เซิงและ
พูดว่า" วัสดุชนนีิ ้ สํ
้ าหร ับคุณทําเสือผ้า้ ข ้างนอกดูไม่ด ี
มีคนดูถกู ”

่ อนทีเสื
แต่น่าเสียดายทีก่ ่ อผ้
้ าจะพร ้อม ฉู่ เซิงได ้ร ับ
่
ข่าวว่าคุณยาย Xie ป่ วยหนักเมือเขารี บไป
โรงพยาบาลคุณยาย Xie ถูกส่งไปเพือช่ ่ วยเหลือ คุณ
ปู่ Xie ทรุดตัวลงบนม้านั่งจับมือของ ฉู่ เซิงดวงตาทีเต็
่ ม
ไปด ้วยโคลนของเขาเป็ นสีแดงและปากของเขาพึมพํา:
้ั ฉั
"ฉันกลัวว่าจะซ่อนมันไม่ได ้ในครงนี ้ นกลัวว่าจะซ่อน
้ั ้ .”
มันไม่ได ้ในครงนี

่
ลมเหนื อทีหนาวเย็ นได ้กลืนฝนลงบนหน้าต่าง
กระจกหลินซีจ ้องมองไปทีต ่ ้นมะเดือเปล่
่ าด ้วยความ
้ าหนา ๆ แต่หวั ใจของเธอก็
งุ นงงแม้ว่าเธอจะสวมเสือผ้
่
ว่างเปล่า เมือลมหนาวพั ่
ดมาเธอก็ตวั สันและร่ างกายที่
อบอุน ่ ด ้านหลังเธอโอบกอดเธอและส่งความร ้อนของ
ตัวเองไปให ้เธอ

้
หลินซีเงยหน้าขึนมองและเห็ ่
นดวงตาทีแดงกํ ่
าของ ฉู่
เซิงและดวงตาแดงกําในการจั ่ ดงานศพของคุณย่า Xie
ในวันนี ้ ฉู่ เซิงก็ไม่ได ้พักผ่อนหลินซีหน
ั กลับมา
เผชิญหน้ากับ ฉู่ เซิงลูบแก ้มบาง ๆ ของเขาแล ้วถามว่า
"คุณปู่ Xie หลับหรือยัง?"
 ่
"ก็หมอสังยาเขานอนหลั งจากกินยาเท่านั้น" เสียง
ของ ฉู่ เซิงหม่นลงอย่างเห็นได ้ช ัดว่าเขาคือ อารมณ์ไม่
้ คณ
ดี ตังแต่ ุ ย่า Xie จากไปคุณปู่ Xie ดูเหมือนจะ
สูญเสียความกล ้าหาญทีจะมี่ ชวี ต ิ อยู่โดยปราศจาก
้ ง ทุกวันนี ผมนอนพลิ
พลังงานอย่างสินเชิ ้ กตัวไปมา
่
นอนไม่หลับต ้องพึงยานอนหลั บไปซ ักพัก

“ อย่ากังวลมากเกินไปให ้เวลากับเขาบ ้างก็จะดีมน ั

จะดี”หลินซีได ้ แต่ปลอบโยน ฉู่ เซิงฉู่ เซิงพยักหน้า เขา
ต ้องการเพียง บริษทั ของหลินซีและความสะดวกสบาย
ในตอนนี ้

"ถ ้าฉันออกไปคุณช่วยฉันดูแลเขาสุขภาพของชาย
ชราก็ไม่คอ ่ ยดีเท่าไหร่" เสียงของ ฉู่ เซิงจืดจางเล็กน้อย
แม้ว่าเวลาทีใช ่ ้ร่วมกับผูอ้ าวุโสทังสองของตระกู
้ ล Xie
จะไม่นาน แต่ ฉู่ เซิงก็รู ้สึกได ้ว่าเขาชอบตัวเองมากมัน
เป็ นความชอบทีบริ ่ สท ์ ผสมกับใจทีเป็
ุ ธิไม่ ่ นประโยชน์
ใด ๆ และไม่ต ้องการให ้ตัวเองทําอะไร ตามรุน ่ ของเขา
่ ฉู่ เซิงเข ้ากับพวกเขาได ้มีการแยกจากกัน
เองเมือ
น้อยลงเล็กน้อยและสบายใจขึนเล็ ้ กน้อย
 หลินซีมองเขาสีขาวนี่ ยังจําเป็ นสําหร ับเขาทีจะพู
่ ด?
ฉู่ เซิงหายไปและความร ับผิดชอบของเขาจะตกเป็ น
ภาระของเธอโดยธรรมชาติ ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ ่ นซีอย่าง
ซาบซึง้ เสียวซี
่ เป็ นคนดีมากเธอจะอยู่เคียงข ้างเขา
่
เสมอเพือสนั บสนุ นเขา

้ นซีอาศัยอยู่ในอาคารสไตล ์ตะวันตกหลัง
ทุกวันนี หลิ
เล็ก ๆ ในเวลากลางคืนเพราะมันยุง่ มาก ฉู่ เซิงไปกับ
คุณปู่ Xie หลังจากเลิกงานทุกวันและเขาก็รบี กลับ
บ ้านตอนทีคุ ่ ณปู่ Xie กําลังพักผ่อน ในเวลานี หลิ
้ นซี
้
เกือบจะปิ ดกิจการแล ้วและทังสองคนพู ี่ า
ดได ้ไม่กคํ

หลังจากเสร็จสินการเตรี ้ ยมอาหารมือเย็้ นโดยหลิน

ซีฉู่ เซิงก็ไปอาบนํ า้ เมือเขาเช็
่ ดผมและเดินออกจาก
ห ้องนํ า้ ฉู่ เซิงก็ถงึ กับผงะเมือเห็
่ นหลินซียน ื อยูท ี่
่ ประตู
้
ห ้องนํ าพร ้อมกับผมของเขาหลวม ๆ ห ้องทีหลิ ่ นซี
อาศัยอยู่มห ้
ี ้องนํ าในตั ้ นห ้องเดียวในอาคาร
วห ้องนี เป็
หลังเล็กทีมี ่ ห ้องนํ า้ เธอไม่จาํ เป็ นต ้องใช ้ห ้องนํ าข ้ ้าง
นอก แล ้วเธอหมายความว่าอย่างไรทีรออยู ่ ่ข ้างนอก
 ้
ห ้องนํ าและมั
นก็สายไปแล ้วหลินซีไม่เข ้านอนมีอะไรจะ
พูดอีกไหม?

้ รู ้ข่าวว่าจือเซิงกําลังจะจากไปหัวใจของหลินซี
ตังแต่
ก็มอ ี าการวูบอยู่ตลอดเวลา นอกจากนี เธอยั ้ งสามารถ
รู ้สึกถึงความหดหู่ในหัวใจของ ฉู่ เซิงบางครง้ั ฉู่ เซิงจะ
มองเธอด ้วยความงุ นงงและพยายามเกาะติดเธอทุกครง้ั
ทีมี่ เวลาหลินซีรู ้โดยธรรมชาติวา่ ฉู่ เซิงไม่เต็มใจทีจะ ่
แบกเธอนี่ ก็เป็ นเช่นกันหลินซีอยู่ในคฤหาสน์หลังเล็ก ๆ
้ ผลก็คอื ฉันหวังว่าทังสองจะได
ในคืนนี เหตุ ้ ้ใช ้เวลา
ร่วมกันมากขึนและมี้ ่
ชว่ งเวลาทีแสนหวานด ้วยกัน

่
“ ฉันทําซุปหวาน ๆ คุณอยากจะดืมไหม?” หลินซี
่
สวมชุดนอนหลวม ๆ ด ้วยการแสดงออกทีบางเบาและมี
้
เสน่ ห ์ระหว่างคิวและดวงตาของเขา

้
"โอเคฉันหิวนิ ดหน่ อย" ฉู่ เซิงยิมและเดิ นไปจับมือ
ของหลินซีจากนั้นทังสองก็
้ ไปทีห ่ ้องคร ัวด ้วยกันหลินซี
เสิร ์ฟซุปเห็ดหูหนู ขาว ฉู่ เซิงหนึ่ งชามส่วน ฉู่ เซิงก็ดมื่
เป็ นสองสามอย่างเสร็จแล ้วหันไปล ้างจาน
 หลินซีกอดเอวบางของเขาจากด ้านหลัง ฉู่ เซิงหยุด
ด ้วยมือของเขาและล ้างชามออกเป็ นสองครงหรื ้ั อสอง
้ั างกายทีอบอุ
ครงร่ ่ น
่ อยู่ใกล ้เขาและเขาสัมผัสได ้เพียง
แค่หวั ใจของตัวเองเท่านั้นทีอ่่ อนตัวลงในแอ่งนํ า้ เขา
วางชามทีทํ ่ าความสะอาดไว ้ข ้างสระว่ายนํ าหั
้ นกลับมา
กอดหลินซีแล ้วถามว่า "วันนี คุ ้ ณสบายดีหรือเปล่า"

้ งนั้น เขาฝัง
หลินซีไม่ต ้องการให ้เขาเห็นนํ าตาดั
ศีรษะของเขาไว ้ในอ ้อมแขนของ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงยอมให ้เธอ
้
ทําตัวเหมือนเด็กทารกค่อยๆรู ้สึกว่าเสือผ้าบนหน้ าอก
ของเขาเปี ยกเล็กน้อยและเขารู ้สึกในใจเล็กน้อย

เขาบังคับให ้หลินซียกของเขา เมือเห็ ่ นดวงตาทีชื่ น้

แฉะของเธอนํ าเสี ้ ยงของเขาก็ลก ุ ลีลุ้ กลนอย่าง
่
หลีกเลียงไม่ ้
ได ้ "วันนี ใครร ังแกคุณหรือคุณโดนลูกค ้า
่ ณเปิ ดประตูเพือทํ
นิ นทา" เมือคุ ่ าธุรกิจคุณจะต ้องเจอ
กับลูกค ้าทีจู่ ้จีจุ้ กจิกอย่างหลีกเลียงไม่
่ ได ้และความข ้อง
ใจบางอย่าง ต ้องได ้ร ับการยอมร ับ
 "ไม่ฉันแค่อยากให ้คุณไป" ลังเลนิ ดหน่ อย "Lin Xi
้
เช็ดนํ าตาและแทบจะไม่ บบี หน้ายิม้

"มันน่ าเกลียด" ฉู่ เซิงต ้องการทําให ้เธอมีความสุข

โดยจงใจทําหน้าตาร ังเกียจ แน่ นอนว่าหลินซีปิดนํ าตา ้
่
ของเขาและบีบทีเอวของเขาอย่ ่ ให ้เสีย
างรุนแรง เพือไม่
่ บเอวของหลินซีLin Xi
ค่าใช ้จ่าย ฉู่ เซิงต ้องการทีจะบี
่ มากที
กลัวเรืองนี ้ สุ่ ดและรีบผลักเขาออกไป ทังสอง
้
ทะเลาะกันสักพักบรรยากาศหดหู่ก็สลายไป

่ นว่าอารมณ์ของหลินซีดข
เมือเห็ ึ ้ ฉู่ เซิงก็จบ
ี น ั
ใบหน้าของเธอและพูดด ้วยใบหน้าตรง: "Lin Xi, รอ
ฉันสามปี ในอนาคตฉันจะตอบแทนคุณเป็ นเวลา
สามสิบปี หกสิบปี ในชีวต ้
ิ นี และใน ชาติหน้าเราจะได ้อยู่
ด ้วยกัน "

้
หลินซีรู ้สึกเพียงว่านํ าตาไหลออกมาอี ้ั
กครงเธอกํ า
้
หมัดแน่ นกดนํ าตาของเธอกลั บและพูดว่า" โอเคฉันจะ
รอคุณ "
 หลินซีดงึ ฉู่ เซิงเดินตรงไปทีห ่ ้องของเธอ ในเวลานี ้
ในความตายเพียงลําพังและเพียงลําพัง ฉู่ เซิงมีภาพที่
่ ไม่
ไม่ลงรอยกันอยู่ในใจแม้วา่ เขาจะรู ้ว่าสิงนี ้ ดี แต่เขาก็
ถูกหลินซีดงึ และเท ้าของเขาก็ไม่ได ้ทําอะไรเลย ใบหน้า
่
ของจางจุนเปลียนเป็ นสีแดงในคราวเดียว ฉันรู ้สึก
่
สับสนในใจถ ้า เสียวซี ่ ักเขาเขาจะยอม
ต ้องการทีจะร
่
หรือไม่ถ ้าเขาไม่เห็นด ้วย เสียวซี จะโกรธหรือไม่ถ ้าเขา
เห็นด ้วย คุณพ่อหลินจะฆ่าเขาถ ้าเขารู ้หรือไม่ ก่อนที่
เขาจะคิดจบหลินซีหยิบกล่องสีแดงเล็ก ๆ ยืนให ่ ้ ฉู่ เซิง
และพูดว่า "นี่ เป็ นของขวัญจากฉันคุณชอบไหม"

ภาพทีมี ่ เสน่ ห ์ทังหมดหายไปและ

้ ่
ฉู่ เซิงก็ตะลึง เมือ
มองไปทีหลิ ่ นซีด ้วยความงุ นงงเขามองไปทีกล่ ่ องอีก
้ั อมมื
ครงเอื ้ อไปหยิบมันและเปิ ดออกเขาก็ผงะข ้างในมีจ ี ้
่ รป
ทีมี ู ปั้นเจ ้าแม่กวนอิมสีเขียวหลินซีอธิบายว่า:
"ผู ้ชายสวมเจ ้าแม่กวนอิมและผูห้ ญิงสวมพระพุทธรูป
่ สามารถปกป้
สิงนี ้ องคุณได ้"

่
"เสียวซี ่ ่ " ฉู่ เซิงไม่ได ้คาดหวังว่าหลินซีจะเตรียม
ทีนี
ของขวัญให ้ตัวเองเขาไม่เข ้าใจหยก แต่เป็ นฆราวาส
 ่ ไม่
สามารถดูได ้, สิงนี ้ ถก
ู . เนื่ องจากเป็ นความตังใจของ
้
หลินซีเขาจึงไม่ต ้องการปฏิเสธ

หลินซีชว่ ยเขาสวมจีที้ คอของเขาและบอกเขาว่

่ า:
่
"อย่าถอดมันออกเมือสวมใส่ แล ้วจงร ักษาความ
ปลอดภัยไว ้" ฉู่ เซิงตอบอย่างเป็ นธรรมชาตินี่เป็ นความ
ประหลาดใจทีไม่ ่ คาดคิดเขากําลังคิดว่าเขาจะทําอะไร
เตรียมตัวสําหร ับหลินซีLin Xi ไม่สามารถปล่อยให ้เขา
่ บของขวัญของเขาโดยบอกว่าเขาง่วงและ
อ ้อยอิงกั
ผลักเขาออกจากประตูโดยตรง

ประตูถก ้
ู ปิ ดและนํ าตาของหลิ นซีไม่สามารถหยุด
ไหลได ้ หลังจากทีคุ่ ณย่า Xie จากไประบบจะแจ ้งให ้
เธอทราบว่าภารกิจเสร็จสิน้ 95 ซึงหมายความว่
่ าเธอ
่
กําลังจะจากไปในไม่ช ้า แต่เธอไม่กล ้าทีจะแสดง
่ ้ เธอ
ข ้อบกพร่องใด ๆ ต่อหน้า ฉู่ เซิงหาก ฉู่ เซิงรู ้เรืองนี
ไม่กล ้าคิดเลยว่า ฉู่ เซิงจะกลายเป็ นอะไร
 ้ เหมือนเธอใช ้เหรียญทองไป
เจ ้าแม่กวนอิมคนนี ดู
้ นในห ้างสรรพสินค ้าบางทีนี่
เกือบหมดแล ้วและซือมั
่ ยวทีเธอทิ
อาจเป็ นสิงเดี ่ ้
งเขาไป

่ ๆ แต่หลินซีไม่ได ้อยู่
ก ้าวของปี ใหม่ใกล ้เข ้ามาเรือย
ในช่วงเทศกาลปี ใหม่เลยด ้านหนึ่ งธุรกิจในร ้านกําลังยุ่ง
อยู่และในทางกลับกัน ฉู่ เซิงก็กาํ ลังจะจากไป .

หลังจากหาวันหยุดในทีสุ ่ ด ฉู่ เซิงและหลินซีก็ไปที่

ื้
ห ้างสรรพสินค ้าด ้วยกันหลินซีซอของมากมายให ้ ฉู่
เซิงดังนั้นเขาจึงซือเสื้ อกั
้ นหนาวและชุดสูทสองชุดหลิน
ซีซอสีื ้ ชุ
่ ดเป็ นศูนย ์ฉันด ้วย ซือของเล็
้ ก ๆ น้อย ๆ ที่
กระจัดกระจายมากมาย เมือเห็ ่ นหลินซีเป็ นแบบนี สิ ้ งที
่ ่
ฉู่ เซิงรู ้สึกว่าไม่เหมือน แต่กลัว ฉากเมือหลายปี่ ก่อนดู
เหมือนจะปรากฏขึนอี ้ กครงต่
้ั อหน้าต่อตาเขา

่
"เสียวซี คณุ จะหายไปหรือยัง" ฉู่ เซิงเกือบจะถาม
ประโยคนี ด้ ้วยเสียงสันหลิ
่ ิ้
นซียมและตบเขาแล ้วพูดว่า
"คุณต ้องการอะไรไปฉันจะช่วยคุณแพ็คกระเป๋ าของ
่ นกลับไป "
คุณเมือฉั
 ่
เธอเดินไปดึงมือของ ฉู่ เซิงแต่ไม่ได ้ดึงเมือเธอหั
น
ศีรษะไปเธอเห็นว่าใบหน้าของ ฉู่ เซิงซีดเล็กน้อยเธอยิม้
และพูดว่า" โอเคอย่าคิดเลยฉันจะรอ คุณจะกลับมา
้
"ฉู่ เซิงลดตาของเธอ Mou ทังสองเดิ นกลับมาจับมือ
กัน

หลังจากนั้น ฉู่ เซิงก็จมอยู่ในความวิตกกังวลเมือ่

่
เห็นว่าวันทีแยกจากกั ้ อย
นใกล ้เข ้ามามากขึนเรื ่ ๆ
อารมณ์ของ ฉู่ เซิงก็เริมไม่ ่ ม่นคงมากขึ
ั ้ อย
นเรื ่ ๆหลินซี
รู ้สึกเป็ นทุกข ์เธอถาม Yiwen ว่าเธอจะจากไป
่
เมือไหร่ ้ นไม่ได ้ให ้คําตอบกับเธอ แต่พูดอย่าง
? อีเหวิ
คลุมเครือว่าเขาจะบอกเธอในตอนนั้น

่ ด ฉู่ เซิงก็ไม่สามารถ
ในเสียงพึมพําของหลินซีในทีสุ
ช่วยได ้เขากดหลินซีเข ้ากับกําแพงและถามด ้วย
้ ยงเย็นชา: "Xiao Xi คุณจะจากไปหรือทิงฉั
นํ าเสี ้ น
่ อนตอนนี ฉั
เหมือนเมือก่ ้ นจะไม่ไปแล ้วฉัน อยากมอง
คุณไปไหนไม่ได ้”
 เธอระวังตัวมากแล ้วเขาจะยังรู ้ตัวได ้อย่างไรหลินซี
่
รู ้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย แต่เธอไม่กล ้าทีจะแสดงมั น
้
พร ้อมกับรอยยิมบนใบหน้ าของเธอเกลียกล่ ้ อมเขา:
"โอเคทําไมคุณถึงเริม่ พูดสิงเหล่
่ ้ กครงได
านี อี ้ั ้ไหม
คุณหลีได ่ ้ดําเนิ นการทุกอย่างเรียบร ้อยแล ้วและจองตั๋ว
่ นแล ้วฉันจะไม่ไปได ้อย่างไรคุณไม่ได ้พูดมันแค่
เครืองบิ
ทนต่อไปสามปี สามปี ต่อมาเมือคุ ่ ณกลับมา เราจะ
แต่งงานกันทันที”
ตอนที่ 138 ปั ญหา
่
ฉู่ เซิงขยับหูของเขาเมือได ่
้ยินเรืองการแต่ งงานและถาม
่
ว่า "จริงเหรอ" "อืมเราจะแต่งงานกันเมือเรากลั บมาเรา
จะดึงตะขอ"หลินซียงั คงเกลียกล่้ อมเขา

เส ้นประสาททีตึ่ งเครียดของ ฉู่ เซิงผ่อนคลายลง

เล็กน้อยและเขาบอกหลินซี: "ถ ้าอย่างนั้นฉันจะออกไป
ปล่อยให ้คุณปู่ และพ่ออยู่กบั คุณคุณอยู่คนเดียวฉันไม่
ต ้องกังวลและคุณต ้องดูแลตัวเองให ้ดีและอย่า ไม่
เหนื่ อยเลย, ... "ฉู่ เซิงกระตุ ้นทุกอย่างทีเขาคิ
่ ดได ้และใน
่ ดก็เน้นเป็ นพิเศษ:" คุณต ้องไม่ออกไปนอกกําแพง
ทีสุ
ฉันจะพบใครบางคนทีมองคุ ่ ณ"
 ้ นซีไม่ได ้ ' t เสียอารมณ์และตอบกลับ
คราวนี หลิ
ด ้วยรอยยิม. ้ Down. เขายืนเขย่งเท ้าจิกใบหน้าของ
้
เขาและพูดว่า "ทังหมดนี ้ นอยู
ขึ ้ ่กบั คุณแล ้วมาทํากัน
เถอะ!" ฉู่ เซิงกดมันลงโดยตรงริมฝี ปากของหลินซีก็
แดงและบวมจากนั้นเขาก็นําบุคคลนั้นเข ้ามาในอ ้อม
แขนของเขา อย่างพอใจกล่าวว่า: "ฉันไม่อยากจากไป
จริงๆสามปี นานมาก!"

ไม่วา่ ฉู่ เซิงจะไม่อยากจากไปมากแค่ไหนวันแห่ง

การแยกทางก็มาถึงแล ้ว ในวันนี หลิ ้ นซีปิดกิจการหนึ่ ง
วันและไปส่งเขา ป๊ าหลินตามไปด ้วยโดยมีคณ ุ ปู่ Xie,
Qi Xiao และ เว่ยหงจุนเหลาลีกลั ่ บบ ้านไปแล ้วเมือไม่
่ ก ี่
่
วันก่อนและเขาจะไปร ับฉู่ เซิงทีสนามบิ ่ ่น
นทีนั

่ งตาของ Qi Xiao และ

ฉู่ เซิงกล่าวอําลาทุกคนเมือถึ
เว่ยหงจุนฉู่ เซิงก็ขอให ้พวกเขาดูแลหลินซีและ เว่ยหง
จุนก็ตอบกลับในบัดดล จะรอคุณกลับมาดืมไวน์ ่
่ งตาของ Qi
แต่งงานของคุณ” ฉู่ เซิงตบไหล่เขา เมือถึ
Xiao ฉู่ เซิงก็ลดเสียงลงและเตือนเขา: "อย่าพยายาม
เข ้าใจความคิดของเธอ" Qi Xiao รู ้สึกจริงๆว่า ฉู่ เซิง
่ ณกลับมา
ระวังตัวและเขาพูดว่า "สามปี ต่อมาเมือคุ
หลินซียงั คงเป็ นของคุณไม่เช่นนั้น ... "

ฉู่ เซิงเข ้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรและพูดว่า" ไม่ต ้อง

กังวลฉันจะกลับมาอีกแน่ นอน "เมือ ่

ถึงตาของคุณปู่ Xie คุณปู่ Xie พูดด ้วยดวงตาสี

่ อฉันจะรอคุณกลับมาดูแลตัวเองเขียนถึง
แดง" เสียวจื
่ ง ใน
ฉันอย่าให ้ฉันคิดถึงคุณ "ฉู่ เซิงตอบอย่างเชือฟั
้ั ดท ้ายทุกคนถอยออกไปโดยปริยายหลินซียงั คงมี
ครงสุ
้
รอยยิมอยู บ
่ นใบหน้าของเธอมีเพียงมุมตาทีชื่ นเท่
้ านั้น
่
ทีทรยศต่ ออารมณ์ของเธอในขณะนี ้

่
ฉู่ เซิงอดไม่ได ้ทีจะกอดเธออี ้ั
กครงและกระซิ
บข ้างหู
ิ้
ของเธอหลินซียมและพยั ้ั าให ้
กหน้าและบอกอีกครงว่
ดูแลตัวเองให ้ดี

่
เมือเครื ่ นพุ่งขึนสู
องบิ ้ ท
่ ้องฟ้ าเหลือเพียงร่องรอยสี
ขาวหลินซีก็กลับไปพร ้อมกับทุกคน ชีวต ิ ยังคงต ้อง
ดําเนิ นต่อไปหลินซีรอการแจ ้งเตือนจากระบบรอวันที่
เธอจะจากไป

ก่อนหน้านั้นเธอยังต ้องเตรียมการบางอย่าง สําหร ับ

คุณปู่ หลินคุณพ่อ Lin และคุณปู่ Xie หลังจากหลินซี
่ ่ เขาก็ประหยัดเงินได ้มาก เงินเดือนก่อนหน้านี ้
มาถึงทีนี
่
และเงินทีเธอได ้ร ับจากการเปิ ดร ้านของหวานล ้วนอยู่
ในมือของเธอเองหลินซีเก็บพวกเขาไว ้ในกระเป๋ า
เดินทางของ ฉู่ เซิงอย่างเงียบ ๆ จากนั้นเธอต ้องการหา
่ นค่าใช ้จ่ายสําหร ับ Lin และคุณปู่ Lin
เงินเพือเป็

้ นบอกเธอว่าร่างเดิมไม่มแี ล ้วถ ้าเธอจากไปปู่

อีเหวิ
หลินและพ่อหลินจะมีปัญหาใหญ่ในอนาคต

่
เมือหลิ ่
นซีทํางานอย่างหนักเพือหาเงิ ่ ยเหอก็
นหลีเจี
่
พาพีชายของเขามาหาหลิ นซีหลินซีมองชายแปลก
้
หน้าด ้วยสีหน้างุ นงง หลังจากฟังความตังใจของพวก
้
เขาหลินซีก็เสียใจมาก ทังสองคนไม่ รู ้ว่าพวกเขารู ้ว่า
ลาวลีซื ่ อบ
้ ้านทีไหนและพวกเขามาร
่ ับทร ัพย ์สิน เพียง
แค่ฟัง Li Jiahe พูดว่า: "ฉันบอกคุณแล ้วว่าให ้ย ้าย
้ กทิงให
ออกไปเร็ว ๆ บ ้านหลังนี ถู ้ ้อยู่กบั ปู่ ของฉัน"

"มันไม่มข
ี ้อพิสจู น์คณ ุ บอกว่ามันเป็ นของคุณ
หลักฐานอยูท ี่
่ ไหน?"หลิ นซีyi ด ้วยความสงบ ใบหน้า
ฉู่ เซิงออกจากห ้องไปพร ้อมกับเธอตอนทีเธอกํ ่ าลังจะ
ออกไปและชือของ ่ ฉู่ เซิงก็เขียนไว ้อย่างช ัดเจน

่ ยเหอตะลึงเมือถู
หลีเจี ่ กถาม แต่เขาไม่ได ้ร ับหนังสือ
่ ้านเก่าแล ้วหลีเจี
บ ้าน แต่เมือบ ่ ยเหอก็ไม่ได ้เป็ นของเขา
"ฉันบอกว่าเป็ นของฉันเป็ นของฉันปู่ ของฉันไป
ต่างประเทศแล ้วและจะกลับมาในอีกไม่กวัี่ นคุณย ้ายไป
ก่อนและแสดงสมุดบ ้านให ้คุณดูตอนนั้น"

"มีอะไรเหรอมีคนกําลังทําให ้เกิดปัญหา?" ช ัดเจน

เสียงของผูช ้
้ ายดังขึนหลิ นซีและ Li Jiahe มองไปที่
สถานทีที ่ เสี
่ ยงนั้นดังขึน้ ฉี เสียวยื
่ นพิงประตูมองไปทีห่
่ ยเหอด ้วยสายตาเย็นชา
ลีเจี
 ่ ยเหอไม่กลัวฉี เซียว“
หลีเจี ่ ่ ๆเพือ
เจ ้าเป็ นใครหาทีดี ่
เข ้าไปยุ่งหรือเจ ้าต ้องการให ้ฮีโร่ชว่ ยร ักษาความงาม?”
่
ฉี เสียวหันข ้อมือของเขาและพูดว่า“ ข ้าจะดูแลสิงนี ่ เอง
้
หรือจะออกไปตอนนี ไม่ ้ วา่ จะเอาชนะมันแล ้วก็ออกไป
คุณเลือกเอง "

่ ยเหอโกรธมากจนเขาอยากจะพุ่งไปข ้างหน้า
หลีเจี
ี่
แต่พชายของเขาก็ ่ อสู ้
หยุดเขา พวกเขาไม่ได ้มาเพือต่
้ "ฉันปล่อยคุณไปวันนี ้
เขาเตือนหลินซีอย่างโหดเหียม:
้ั
คิดดูสเิ ราจะกลับมาอีกครง"

่
หลังจากพูดเสร็จพวกเขาก็เหวียงแขนเสื ้
อและจาก
ไป Qi Xiao เฝ้ าดูพวกเขาไปแล ้วถามหลินซีวา่ "เกิด
้
อะไรขึน"หลิ นซีสา่ ยหัวและพูดว่า "ฉันไม่รู ้จักพวกเขา
ฉันจะไปทีบ ่ ้าน" Qi Xiao ก ้มศีรษะลงและ คิดอย่าง
สบายใจหลินซี: "ฉันกําลังจะหาข ้อมูลเกียวกั่ ่ ้
บเรืองนี
ไม่ต ้องกังวล"

หลินซีไม่ได ้ตกใจ แต่เธอมีหนังสืออยู่ในมือ น่ า

่ ้คนไม่ได ้ทําตามกิจวัตรประจําวันในเช ้าวัน
เสียดายทีผู
นั้นเมือหลิ
่ นซีกาํ ลังจะเปิ ดประตูธรุ กิจชายหนุ่ มห ้าหรือ
หกคนถูกเจาะและหายใจไม่ออกล ้อมรอบประตูของ
หลินซีพวกเขาไม่ได ้เข ้ามา พวกเขาเพียงแค่ล ้อมรอบ
มีการสนทนาทีประตู่ แต่ด ้วยวิธน ้
ี ี แขกกลั ่
วทีจะเข ้ามา
หลินซีรู ้จุดประสงค ์ของ Li Jiahe ซึงก็ ่ คอ
ื ทําลายธุรกิจ
ของเธอและบังคับให ้เธอย ้าย ดวงตาของหลินซีแดงกํา่
แต่เธออยู่คนเดียวเธอจึงไม่กล ้าออกไปข ้างนอกเธอจึง
ปิ ดประตูด ้วยความโกรธ

่
พีใหญ่ ้ ประตู
มาทํางานเขารู ้ว่าเกิดอะไรขึนที ่ เขายัง
ฉลาดและไม่ได ้เข ้าไปข ้างในหลังจากหันหลังกลับและ
ออกไปไม่นานเขาก็พบ คุณปู่ หลิน

่
สองคนทะเลาะกันทีประตู ่ ยเหออาศัยคน
หลีเจี
จํานวนมากและไม่ใส่ใจพีใหญ่่ แต่เดิมเป็ นการโต ้เถียง
ทางวาจาโดยไม่คาดคิดหลีเจี ่ ยเหอหัวร ้อนและผลักคุณ
้ นไม่สามารถยืนได ้
ปู่ Lin. คุณปู่ หลินอายุมากขึนฉั
อย่างมั่นคงและล ้มลงกับพืน้
 ในขณะนี ตํ้ ารวจมาและพาทุกคนออกไปหลินซี
่
ขอให ้พีชายส่ งตัวคุณปู่ หลินไปโรงพยาบาลก่อนปู่ หลิน
่
แค่ต ้องการ เพือบอกว่ าไม่เป็ นไรหลินซีla หลังจากที่
ฉันหยุดเขาฉันอธิบายกับตํารวจต่อไปว่าเขาต ้องไป
่
โรงพยาบาลเพือตรวจสอบถ ้าปู่ ของเขาล ้มลง

่
ตํารวจก็กลัวทีจะเกิ
ดอุบตั เิ หตุเขาจึงถามผูอ้ าวุโส
่
พีชายไปโรงพยาบาลก่ อนแล ้วหลินซีจะตามพวกเขา
่
ไปเมือเขา

มาถึงสถานี ตาํ รวจเขาก็บอกเรืองนั ่ ้นหลินซีหยิบ

สมุดห ้องและสัญญาทีเซ็ ่ นสัญญากับ ฉู่ เซิงออกมาและ
ถาม Li Jiahe ว่า โดยธรรมชาติไม่มอ ี ะไรเลยและ
่
ก่อนทีเขาจะบอกผลได ่
้พีใหญ่ ก็เอาประวัตก
ิ ารร ักษามา
ดูเขาพูดอย่างกังวล "คุณปู่ หลินได ้ร ับบาดเจ็บและหมอ
ก็เข ้าร ับการร ักษาในโรงพยาบาล"

้
เวลานี กลายเป็ ่
นเรืองใหญ่ ใบหน้าของหลินซีและ Li
Jiahe ซีดเซียวหลินซีกาํ ลังจะร ้องไห ้ถ ้ามีอะไรเกิด
 ้ บคุณปู่ หลินเธอจะต ้องเสียใจไปตลอดชีวต
ขึนกั ิ พี่
ใหญ่รู ้สึกสงสารหลินซีและขยิบตาให ้เธอหลินซีไม่
เข ้าใจว่าเกิดอะไรขึน้ Li Jiahe กระวนกระวาย: "ฉัน
ผลักนิ ดหน่ อยและเขาก็ล ้มลงฉันไม่ได ้ใช ้กําลังใด ๆ
เลย เขาคิดผิดคน "

่
พีใหญ่ เหลือบมองไปทีหลี ่ เจี
่ ยเหอและพูดกับหัวใจ
้
ของเขา:" เด็กคนนี ฉลาดจริ งๆฉันจะเดาได ้อย่างไรว่า
เรากําลังทําลายล ้างผูค้ น "

่ งคุณปู่ หลินสบายดีจริงๆทีเขาไป
อันทีจริ ่ ไป
โรงพยาบาลแล ้วเอาฟิ ล ์มไม่มป ี ัญหาใช่แค่ผวิ ถลอกที่
เดียว หมอคนนั้นคือ Qi Xiao เมือ ่ Qi Xiao รู ้
สถานการณ์เขาก็เกิดความคิดและทําให ้เรืองแย่่ ลง
่ คนเหล่
เพือที ่ านั้นจะถูกคุมขังเพือที
่ พวกเขาจะกลั
่ บมา
มีปัญหาอีกครง้ั เขาจึงช่วยเล่ห ์เหลียมและปล่
่ อยให ้คุณ
ปู่ หลินอยู่โรงพยาบาลสองวัน คุณปู่ หลินก็เข ้าร ับการ
ร ักษาในโรงพยาบาลอย่างร่วมมือกัน
 ่ รายงานการวินิจฉัยในบัตรเวชระเบียนหลีเจี
เมือดู ่ ย
้ ้ข ้างหลังพร ้อมกับฟังก ์ชนเล็
เหอถูกทิงไว ่ ั กน้อยและ
หลินซีก็รบี ไปโรงพยาบาล เมือพี ่ ชายบอกความจริ
่ งกับ
เธอหัวใจของเธอก็กลับมาอยู่ในท ้องของเธอ

จะบอกว่าโชคของหลีเจี ่ ยเหอนั้นแย่มากเขาต่อสู ้
้
อย่างหนักในช่วงเวลานี และเขาจะถู กจัดการอย่างหนัก
้ั ้ Li Jin ได ้เรียนรู ้ข่าวและพบหลินซีโดยตรง
ในครงนี

่
เมือมองไปที ่ Li Jin ซึงนั
่ ่ งอยู่ตรงหน้าเธอหลินซีไม่รู ้
จะพูดอะไรเธอยังไม่มค ี วามรู ้สึกต่อความเลือดเย็นของ
Li Jin เธอไม่มค
ี วามร ักต่อ ฉู่ เซิงและไม่มคี วามผิดต่อผู ้
้
อาวุโสทังสองของ ตระกูล Xieหลินซีมองไปทีกอง ่
ผลไม้ฉันแค่อยากจะโยนของออกไป

้ั ท่
แต่ครงนี ้ าทีของ Li Jin ดีอย่างน่ าประหลาดเขา
้ งและปล่อย Li
ขอร ้องให ้หลินซีneng ยกมือขึนสู
่
Jiahe ไป หลินซีเล ้งเหิงกล่าวในไม่ช ้าว่า︰ "เมือเขา
มาสร ้างปัญหาคุณไม่ได ้บอกว่าจะหยุดเขาได ้อย่างไร
้ ณเพิงมาขอร
และตอนนี คุ ่ ้องฉัน"
 " ขอโทษ จริงๆ

เขาไม่มค ี วามรู ้สึกใด ๆ กับ ฉู่ เซิงแต่เขายังคงห่วงใย

้
เด็กทังสองคนหลิ ้ างไร
นซีไม่รู ้ว่าจะตัดสินพ่อคนนี อย่
บางทีมน ั อาจจะเป็ นความโชคดีจริงๆ ความเงียบของ
หลินซีทําให ้ Li Jin มองเห็นความหวังเขามั่นใจซํา้ ๆ
้
ว่าหลินซีจะส่งเด็กทังสองกลั บบ ้านเกิดของเขาและจะ
ไม่ทําให ้หลินซีเดือดร ้อนอีก

่ ดหลินซีก็ตกลงทีจะคื
ในท ้ายทีสุ ่ นดีกน ั เขาไม่รู ้ว่า Li
Jin และครอบคร ัวพูดคุยกันอย่างไรหลังจาก Li Jiahe
ได ้ร ับการปล่อยตัว Li Jin ก็สง่ เขากลับบ ้านเกิดและทิง้
่
เขาไว ้ทีโรงพยาบาลเพื ่ แล Pan Lili ซึงยั
อดู ่ งอยู่ใน
อาการโคม่า

่ ได
Qi Xiao ช่วยเรืองนี ้ ้มากและหลินซีต ้องการเชิญ
เขาไปทานอาหารคําและ ่ Qi Xiao ก็ตอบตกลงทันที
ในร ้านอาหารของครอบคร ัว Linหลินซีให ้ความบันเทิง
้
กับ Qi Xiao และทังสองคนก็ คย
ุ กันด ้วยอาหารจาน
เล็ก ๆ สุดท ้าย Qi Xiao กล่าวว่า“ Xiao Xi รู ้สึกเป็ น
ี่ ้เป็ นเพือนกั
เกียรติทได ่ บคุณในชีวต ้ มาที่ ฉันเมือ
ิ นี แค่ ่
คุณเจออะไรเพือน ่ ๆ ควรช่วยกันใช่มย! ้ั "

้
หลินซียกถ ้วยนํ าชาขึ ้
นและพู ้ นจะใช ้
ดว่า" โอเคงันฉั
่ ้งคุณเพือน
ชาแทนไวน์เพือปิ ่ "

้
" ไชโย "" ไชโย " ทังสองคนพู ดคุยกันด ้วยรอยยิม้
ทุกอย่างเงียบงัน

หลังจากจัดการกับงานเหล่านี หลิ ้ นซีได ้ร ับจดหมาย

ฉบับแรกจาก ฉู่ เซิงเขาเดินทางมาถึงประเทศแล ้วและ
นายหลีก็ ่ เช่าบ ้านอยู่ทนัี่ ่ นและกําลังดําเนิ นการเรืองการ
่
เข ้าประเทศด ้วย ในจดหมาย ฉู่ เซิงบอกหลินซีวา่ เขา
ต ้องการทํางานทีนี ่ ่ และเขาไม่สามารถนับให ้ Lao Li
ช่วยเขาได ้เขาบ่นว่าอาหารทีนี ่ ่ ไม่อร่อยในท ้ายทีสุ
่ ดเขา
บอกให ้หลินซีเอา ดูแลตัวเองให ้ดี

่ นลายมือทีหล่
เมือเห็ ่ อเหลาของ ฉู่ เซิงLin Xi ก็
คิดถึงเขา
 ี่ าตอบของหลินซีทส่
ทันทีทคํ ี่ งไปยัง ฉู่ เซิงYang
Jindao ก็มาหาหลินซีคราวนี มี ้ งานการต่างประเทศที่
ต ้องการคนทําอาหาร Yang Jindao เป็ นคนแรกทีนึ ่ ก
ถึงหลินซีแต่รางวัลสําหร ับงานนี ้ ไม่ได ้หลายอย่างข ้อดี
เพียงอย่างเดียวคือการโฆษณาร ้านอาหารตระกูลหลิน

้ นเพียง
คุณปู่ หลินรู ้สึกไม่เต็มใจเล็กน้อยสภาพนี เป็
่
เพืออะไรหลิ นซีกด ั ฟันของเขาพิจารณาการพัฒนาใน
อนาคตของ Lin's Restaurant และเห็นด ้วย

ตอนที่ 139
โรงแรมทีเพิ่ งเปิ
่ ดใหม่แห่งนี มี้ พนหิ
ื ้ นอ่อนโคมไฟระย ้า
คริสตัลภาพสไตล ์เมืองแขวนอยู่บนผนังและโซฟาหนัง
สีดาํ วงกลมในล็อบบีหลิ้ นซีได ้พบกับผูจ้ ดั การ Wu
ผูร้ ับผิดชอบโรงแรม ผูจ้ ดั การ Wu สวมชุดสูท
้
เรียบร ้อยต ้อนร ับหลินซีด ้วยรอยยิมบนใบหน้ าของเขา

การแนะนํ าแขกในครงนี้ั ผู
้ ้จัดการ Wu ได ้เตือนหลิน
ซีเป็ นพิเศษว่า“ คุณ Lin งานนี สํ้ าคัญมากเรามีพ่อคร ัว
ทําขนมฝี มือดีอยู่ในคร ัวด ้านหลังของเราด ้วยเราจะ
ทํางานร่วมกับคุณในการทําขนมและเรืองที ่ ่
่
เฉพาะเจาะจง ฉันจะให ้เขาสือสารกั บคุณ”

้
หลินซีเข ้าใจคราวนี เธอเป็ นเพียงความช่วยเหลือ
จากต่างประเทศทีคนอื ่ ่ ้างและทุกอย่างต ้องให ้คนอืน
นจ ่
ทําอีกนัยหนึ่ งเธอมาเพือทํ ่ างานอย่างหนัก แม้วา่ ฉันจะ
่
รู ้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่ก็ไม่มเี หตุผลทีจะมองย ้อนกลับ
ไปในตอนนี ที ้ ฉั
่ นควรจะทํา เธอยิมและบอกว่
้ าเธอจะ
่ งการจัดเตรียม
เชือฟั

ผูจ้ ด ้
ั การ Wu รู ้สึกโล่งใจขึนตอนนี ้ อคร ัวทําขนม
พ่
ในคร ัวด ้านหลังของพวกเขามีประสบการณ์มากกว่า
30 ปี และเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี อายุ ้ ยงั ไม่มากนักใน
ตอนแรกเธอได ้ยินจากผูแ้ นะนํ าว่าฝี มือดี แต่เธอยังเด็ก
่ ้
และ จะดีแค่ไหน ผู ้จัดการหวูไ่ ม่รู ้เรืองนี

้
ทังสองพู ดอีกสองสามคําผูจ้ ดั การ Wu ก็พาพวก
ี่
เขาเข ้าไปในคร ัวด ้านหลัง ทันทีทเขาเข ้าไปในคร ัวมี
 ่ นซีข ้างๆเขา
คนทักทายเขาและทุกคนก็มองไปทีหลิ
อย่างอยากรู ้อยากเห็น

ผู ้จัดการ Wu แนะนํ าหลินซีให ้กับ Chef Jiang

และ Chef Jiang คนนี เป็ ้ นพ่อคร ัวทีดู
่ แลของหวานใน
ึ้
คร ัวด ้านหลัง เขากวาดหลินซีขนและลงขมวดคิ ว้
เล็กน้อยและพูดกับผู ้จัดการ Wu ว่า "ทําไมนี่ เป็ นนัก
บัญชีคนอืนคุ ่ ณไม่รู ้ว่าเมือเร็
่ ว ๆ นี ฉั
้ นยุ่งแค่ไหนฉันจะ
พาคุณไปหาคนใหม่ได ้อย่างไร" นี่ ค่อนข ้างหยาบคาย
และ ใบหน้าของหลินซีจมลง

ผูจ้ ด
ั การวูรบี อธิบายว่า: "ฉันรู ้ว่าคุณงานยุ่งฉันไม่
ได ้มาช่วยคุณแก ้ปัญหาของคุณ! บุคคลนี ได ้ ้ร ับเชิญ
่ั
ให ้มาช่วยคุณชวคราวและเธอจะออกไปหลั งจากที่
แผนกต ้อนร ับสินสุ ้ ดลงมันไม่ใช่พนักงานในของเรา
ร ้านค ้า

"โอ ้เนื่ องจากคุณช่วยฉันทําไมคุณไม่หาคนทีมี

่
ประสบการณ์" หลังจากฟังคําอธิบายของผูจ้ ด ั การอู๋
แล ้วการแสดงออกบนใบหน้าของปรมาจารย ์เจียงก็
่
คลีคลายลงเล็ กน้อย

"คุณรู ้ได ้อย่างไรว่าฉันไม่มป ี ระสบการณ์" ก่อนที่

ผู ้จัดการ Wu จะพูดได ้หลินซีก็พูดก่อนเธอมาทีนี ่ ่ เพือ
่
ช่วย แต่คนอืน ่ ๆ ก็ร ังเกียจและหัวใจของเธอก็ขาด
อากาศหายใจ

่ ้า
ปรมาจารย ์เจียงไม่คาดคิดว่าหลินซีเด็กสาวทีกล
้ กครง:
ทําร ้ายเขาขมวดคิวอี ้ั "สาวน้อยฉันเป็ นคน
้ ยงของฉันก็ไม่ได ้
ทําอาหารมาสองสามปี แล ้วและนํ าเสี
น้อยหน้า

่
ฉันไม่ต ้องพึงการเป่ า . " " ฉันเรียนรู ้" เขาใช ้เวลา
ไม่นาน แต่เขาก็มค ี วามสามารถเช่นกันเขาจะกล ้าร ับ
้ ้อย่างไร?"หลินซีตะลึงและเดินกลับไป
งานเช่นนี ได
อย่างไม่ใยดี

ผูจ้ ด ่ นซีด ้วยความประหลาด

ั การ Wu มองไปทีหลิ
ใจความประทับใจแรกของเขาทีมี่ ตอ่ หลินซีคอื เธอเป็ น
 ่
เด็กผูห้ ญิงตัวเล็ก ๆ ทีบอบบางตอนนี ้
เขาคุ
ยกับเธอ
หลินซีสภ ุ าพมาตลอดทําไม? ในพริบตาแม้แต่ นิ สยั ใจ
คอของเขาเปลียนไป่

การโต ้เถียงของพวกเขาดึงดูดผูค้ นรอบข ้างเช่นกัน

Chef Dai ยืนพิงกําแพงและดู Master Jiang ทํา
้
หน้าตาเฉยเมยด ้วยสายตาเย็นชา ขิงแก่คนนี อาศั ย
ทักษะและคุณสมบัตข ิ องเขามาโดยตลอดและเขามักจะ
่ วา่ เขาจะทําอะไรในครงนี
ต่อต ้านเขาเพือดู ้ั ้

ปรมาจารย ์เจียงมักจะถูกคนในหน่ วยดูแลเสมอ

แน่ นอนว่าฝี มือของเขาดีมากมิฉะนั้นเขาจะไม่ได ้ร ับ
่ างๆทีนี
อนุ ญาตให ้ดูแลสิงต่ ่ ่ การถูกยัวยุ ่ โดยสาว
Xiaomao ในวันนี ทํ ้ าให ้ฉันรู ้สึกไม่สบายใจ เขายิม้
เยาะและพูดว่า "เนื่ องจากคุณมาทีนี ่ ่ เพือช่
่ วยให ้เราดู
ฝี มือของคุณถ ้าคุณผ่านด่านศุลกากรคุณอยูไ่ ด ้ถ ้ามัน
ไม่ได ้ผลให ้ออกทันที"

ผูจ้ ด
ั การหวูไ่ ด ้ยินแล ้วจะทํางานนี ได้ ้อย่างไรนี่ มัน
่
ผู ้จัดการทัวไปที ่
ถามหาคนเข ้ามาถ ้าคุณปล่อยไว ้แบบ
 ้ ใช่ตบหน้า เขาแค่อยากจะออกรอบหลินซีตอบ
นี ไม่
ตรงๆ: "เอาล่ะดูบทจริงภายใต ้มือของคุณทุกคน
เปรียบเทียบกันถ ้าฉันแพ ้ฉันจะออกไป"

Master Jiang มองไปทีหลิ ่ นซีอย่างเย็นชาและพูด

อย่างจริงใจ, สาวน้อยอยู่ทนีี่ ่ เพือทุ
่ บสถานทีแล ่ ้วฉันจะ
้
ให ้คุณโยนกลับไป เขายิมและพู ้
ดโดยไม่มรี อยยิม:
"เอาล่ะให ้ฉันหาเด็กฝึ กงานของฉันเพือเปรี่ ยบเทียบกับ
่
คุณถ ้าฉันจบลงคนอืนควรบอกว่ ่
าฉันกําลังกลันแกล ้ง
ตัวเล็ก"

้
หลินซียงั ยิมและพู ่
ดว่า "ไม่เป็ นไรถ ้าคุณ เป็ นเรือง
่ ยบกับฉันแล ้วคนอืน
จริงเมือเที ่ ๆ สามารถพูดได ้อย่าง
เต็มทีว่่ าคลืนด
่ ้านหลังของแม่นําแยงซี
้ ผลักคลืน่
ด ้านหน้า "นี่ เป็ นการยัวยุ
่ และใบหน้าของอาจารย ์เจียง
่
ก็น่าเกลียดทันที ทุกคนมองไปทีดวงตาของหลิ นซีก็
่
เปลียนไปเช่ นกันสาวน้อยคนนี หยิ ้ งเล็
่ กน้อย Master
Jiang ยังได ้ร ับรางวัลเธอเป็ นคนใจร ้ายกว่าและมีฝีมือ
ดี
 เชฟไดลุกขึนยื้ นและพูดว่า "มาทํากันเถอะสาวน้อย
คุณเปรียบเทียบกับเด็กฝึ กงานของคุณก่อนถ ้าคุณ
สามารถชนะได ้แล ้วท ้าทายปรมาจารย ์เจียง" ผู ้
่
จัดการหวูเ่ หลือบมองไปทีเชฟไดคนนี ้ วา่ งเกินไปทีจะ
ไม่ ่
ดูมน ่
ั เรืองใหญ่ .

ี่
“ เอาล่ะฉันจะมีประสบการณ์ทยาวนาน”หลิ นซีมอง
ไปที่ Chef Dai ด ้วยรอยยิมบนใบหน้
้ าของเขา แต่
ดวงตาของเขาเย็นชาเล็กน้อย

ี นจํานวนมากที่
นายเจียงอยากจะทุบโต๊ะจริงๆ แต่มค
้ ชายคนหนึ
เฝ้ าดูเขายิงแรงกดดันชีไปที ่ ่ งสัน
้ ๆ ว่า︰
่ งกันกว่าจะได ้มาด ้วย
"คุณและเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ วิงแข่
่ ้จริง"
ทักษะทีแท

้ นทันทีเขาเป็ นเด็ก
คนแคระชายร่างสูง ลุกขึนยื
ฝึ กงานคนสําคัญของอาจารย ์เจียงเขาอยู่กบั อาจารย ์
่ ดเขายิมให
เจียงมานานทีสุ ้ ้หลินซีเป็ นการทักทาย

“ มันเปรียบเทียบได ้อย่างไร?” เขาถาม

 ่ ณต ้องการ”หลินซีดส
“ แขกจะทําทุกอย่างทีคุ ู งบ

ปรมาจารย ์เจียงตะคอกอย่างเย็นชาและกล่าวว่า“
่
ฉันบดแป้ งข ้าวเหนี ยวเยอะมากในคร ัวเมือวานมาทํ า
ขนมจีบกันเถอะ!” การ

มีหลายวิธใี นการทําขนมจีบซึงก็่ ธรรมดาเช่นกัน

ผลรวมชายร่างเตียทํ ้ ามันก่อนหลินซีมองไปทีกองแป้
่ ง
ข ้าวเหนี ยว แต่กาํ ลังคิดอาจารย ์ Jiang เหลือบมอง
นาฬก ิ าของเขาและพูดว่า "สาวน้อยคุณรีบไปได ้แล ้ว
จํากัด เวลาคือ 20 นาทีจมูกร ้องไห ้ . "มี

คนพูดเยาะเย ้ยและหลินซีก็หห ู นวกเธอทําของหวาน

หลายชนิ ดแน่ นอนว่าของหวานทีทํ ่ าด ้วยแป้ งข ้าว
้ั ของหวานเป็
เหนี ยวครงนี ้ นส่วนหนึ่ งของการปรุงอาหาร
้ งนั้นคุณต ้อง ลองคิดดู
ในงานเลียงดั
หลินซีมองไปทีคู ่ ต
่ อ่ สู ้ของเขาเขากําลังนวดแป้ งอยู่
่
แล ้วจากส่วนผสมทีเขาเลื อกหลินซีรู ้ว่าเขากําลังจะทํา
อะไร
 ่
"สาวน้อยคุณคิดเกียวกั ่ หรื
บเรืองนี ้ อไม่" ผู ้จัดการ
Wu เป็ น กังวลเล็กน้อยและเตือนเธอเป็ นพิเศษหลินซี
้ นและไปล
พยักหน้าพับแขนเสือขึ ้ ้างมือ

ยีสิ่ บนาทีก็มาถึงงานของชายร่างเตียก็ ้ เสร็จสินเค

้ ้ก
มันเทศและลากลิง้ หลินซีวางของทีทํ ่ าเสร็จแล ้วลงบน
จานอย่างรวดเร็วเธอทําเค ้กข ้าวเหนี ยวมะม่วงและขนม
่ มไปด ้วยหิมะ โดยเฉพาะอย่างยิง่
ไหว ้พระจันทร ์ทีเต็
ขนมไหว ้พระจันทร ์ทีเต็ ่ มไปด ้วยหิมะหลินซีทาํ ขนาด
เล็กและประณี ตผ่านผิวทีโปร่ ่ งแสงคุณจะเห็นไส ้ข ้างใน
หลินซีทําขนมไหว ้พระจันทร ์ขนาดเล็กห ้าชินแต่ ้ ละไส ้มี
่
ไส ้ทีแตกต่ างกันรวมถึงการแสดงทีไม่ ่ เหมือนใครคุณ
ไม่จาํ เป็ นต ้องชิมมัน มันอยู่ด ้านบนแล ้ว

ทันใดนั้นใบหน้าของอาจารย ์เจียงก็ดน ู ่ าเกลียดเขา

่ สงสัยและชายร่างเตียก็
จ ้องมองเด็กฝึ กงานทีไม่ ้ หดคอ
่
ด ้วยความตกใจกลัวทีจะมองไปที ่
ดวงตาของอาจารย ์
้
เชฟไดยิมและโน้ มตัวอีกครง:้ั "โอ ้นี่ มันอะไรกันเนี่ ย
ขนมไหว ้พระจันทร ์ยังไม่ได ้กินเลยมานี่ มาลองกันเถอะ"
 ่
เมือเขาพู ่ ข
ดคนทีอยู ื่ ดให ้ และส ้อม. เชฟได
่ ้างๆก็ยนมี
่
หันขนมไหว ้พระจันทร ์เป็ นการส่วนตัวเขาเลือกรสชาติ
ช็อคโกแลตทุกอย่างทีเปิ ่ ดซอสช็อคโกแลตไหลออกมา
"โอ ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
่
เมือเขาตะโกนใส่ เขาแบบนี ้

เชฟไดชิมชินหนึ้ ่ งและเคียวช
้ ้าๆทุกคนดูสหี น้าของ
เขาเขาชีไปที้ ขนมบนโต๊
่ ะแล ้วพูดอย่างคลุมเครือ:
"อย่ามองมันหมายความว่า" เมือเขาพู ่ ดอย่างนั้นทุก
คนก็รู ้แล ้วเชฟได น่ าจะชอบของว่างนี ไม่ ้ นอ้ ย

บรรดาผู ้ทีได่ ้ร ับการจัดอันดับในคร ัวก็เดินเข ้ามาร ับ

ี่ มค
พวกเขาผูท้ ไม่ ี ณ ุ สมบัตใิ นการร ับประทานอาหาร
มองไปทีคนอื่ ่ ๆ อย่างกระตือรือร ้นและถามไปเรือย
น ่ ๆ
: "เป็ นยังไงบ ้างอร่อยไหม"

ผู ้จัดการอู๋กน
ิ ขนมไหว ้พระจันทร ์แล ้วตอบว่าใช่ .
หนึ่ ง แต่ขนมไหว ้พระจันทร ์ชินนี
้ ชิ้ นเล็
้ กเกินไปแค่กด ั
่
เขา แต่รสชาติดจี ริงหวาน แต่ไม่เลียนนุ ่ มและอร่อย.
 ้ จ้ ด
ในเวลานี ผู ่
ั การ Wu มองไปทีดวงตาของหลิ นซี
แตกต่างออกไปเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี มี ้
ความสามารถในการท ้าทายปรมาจารย ์ Jiang
ปรมาจารย ์เจียงมองอย่างไม่พอใจและหยิบเกียวข ๊ ้าว
เหนี ยวมะม่วงมาหนึ่ งชินแป้
้ งข ้าวเหนี ยวได ้สัดส่วน
พอเหมาะไม่ตด ่
ิ ฟันแถมยังมีกลินหอมมะม่ วงเต็มไป
หมด

หลังจากกินของหวานอาจารย ์เจียงตระหนักว่า
้ ความสามารถเพียงเล็กน้อยหาก
เด็กหญิงคนนี มี
อัตราส่วนของแป้ งข ้าวเหนี ยวไม่เหมาะสมหรือการนวด
่
ไม่เข ้าทีขนมจะติดฟันและนี่ เป็ นปัญหาใหญ่ทสุี่ ดใน
การทํา ของหวานแบบนี มั ้ นเข ้าทีแล
่ ้ว ของหวานเด็ก
ฝึ กงานของฉันก็ดเี หมือนกัน Donkey Rolling ด ้อย
กว่าเล็กน้อยและอัตราส่วนก็ยงั มีปัญหานิ ดหน่ อย ไม่
ต ้องสงสัยเลยว่าเด็กฝึ กงานของเธอด ้อยกว่าเธอ

่ นปรมาจารย ์เจียงนิ่ งเงียบเชฟไดยิมและ

เมือเห็ ้
ชมเชยหลินซีสองสามคําจากนั้นก็หน ั ไปถาม
ปรมาจารย ์เจียงว่า "แล ้วไงเฒ่าเจียงเจ ้าต ้องการ
เปรียบเทียบกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ หรือไม่"

"โอเคข ้า" เช่นกัน ขอคําแนะนํ า "ปรมาจารย ์เจียง

ตบแขนเสือเด็ ้ กฝึ กงานยังไม่ถงึ จุดโดยปกติมเี พียงนาย
เท่านั้นทีจะดู
่ แลเขาได ้ไม่วา่ อย่างไรก็ตามเขาต ้องการ
ได ้ร ับใบหน้าของเขากลับคืนมาเขาพูดกับหลินซี" ครง้ั
่ นถามคําถามคราวนี คุ
สุดท ้ายทีฉั ้ ณมาถามคําถาม "

หลินซีก็ไม่ได ้ทําเช่นกันเมือรู ่ ้ว่านาย Jiang คนนี เก่้ ง

อะไรเธอสามารถเลือกได ้เฉพาะสิงที ่ เธอถนั
่ ดเท่านั้นที่
่ นึ่ งแล ้วพูดว่า: "มาเลือกของหวานของ
เธอคิดไว ้ ครูห
ศาลกันเถอะ" ทันทีทเธอพู ี่ ดคํา

้
นี การแสดงออกของทุ กคนก็แข็งกระด ้างและการ
เลือกของหวานของศาลก็มล ี ก ่
ั ษณะทีสวยงามและ
ประณี ตของหวานบางอย่างต ้องใช ้ฝี มือสูงปรมาจารย ์
้ มบางอย่าง แต่
เจียงสามารถทํา ของหวานแบบดังเดิ
่ ้
เขาไม่ถนัดเรืองนี
 ่ นซีขบฟันและพูด
ปรมาจารย ์เจียงมองไปทีหลิ
ออกมาเขาไม่สามารถพูดได ้ว่าเขาไม่คุ ้นเคยกับวิชานี ้
เขากัดหัวของเขาอย่างไรก็ตามหลังจากผ่านไปหลาย
ปี ของของหวานเขาก็มก ั จะมี มากกว่า. พูดถึงขนมลา
ก็เป็ นขนมชาววัง เขาเลือกเค ้กพุทราและเค ้กรูยี่ หลิน
้ งขิ
ซีเลือกข ้าวเหนี ยวกุหลาบไข่มุกและนํ าผึ ้ งคูมควอท

้ั มี
ครงนี ้ เวลา จํากัด 30 นาทีหลินซีมป
ี มในใจและ
่
เริมลงมื ้
อทําโดยตรง Master Jiang เล่าถึงขันตอน
่
และเริมปฏิ บต
ั ก
ิ าร

้ั
เชฟไดจิบชาอย่างสบาย ๆ และดูทงสองคนยุ ่ง
ผูจ้ ด ่
ั การ Wu เห็นเหงือบนหน้ าผากของเขาผู ้หญิงคน
้ ได ้มาทีนี
นี ไม่ ่ ่ เพือช่
่ วยเธอมาทีนี
่ ่ เพือทุ
่ บฉาก

“ หมดเวลาแล ้ว” เชฟไดมองเวลาและเรียกให ้หยุด

่ งเวลา ปรมาจารย ์เจียงหยิกจุดหนึ่ งและพูดจบ
เมือถึ
หลินซีก็รออย่างใจเย็น
 เชฟ Dai ได ้เห็นผลงานของหลินซีเป็ นครงแรกลู้ั ก
ข ้าวเหนี ยวกุหลาบมุกเล็ก ๆ ลอยอยู่ในชามศิลาดลสี
ขาวหนังสีขาวจาง ๆ เผยให ้เห็นสีชมพูจาง ๆ
จานคัมควอททีด ่ ้านข ้างห่อด ้วยนํ าผึ
้ งสี
้ ทองกลมและ
กลมกระพริบอย่างประณี ตภายใต ้แสงไฟและมันทําให ้
คนกลืนกินโดยไม่ได ้กิน

ตอนที่ 140 การชืนชม ่

เปรียบเทียบขนมพุทราของอาจารย ์เจียงกับเค ้ก
Ruyi ลักษณะดี แต่การเปรียบเทียบนั้นด ้อยกว่าอย่าง
้
เห็นได ้ช ัดคราวนี อาจารย ์เจียงต ้องทนทุกข ์ทรมานจาก
การเลือกของหวานคนหนึ่ งเป็ นนํ าที ้ ไหลจากภู
่ เขาสูง
อีกคนเป็ นชาวลิบา รสชาติไม่เลว แต่การนํ าเสนอและ
สีสนั ด ้อยกว่าอย่างเห็นได ้ช ัด อาจารย ์เจียงเองก็เข ้าใจ
้
ว่าเขาไม่ได ้รอให ้ทุกคนได ้ลิมรสดั งนั้นเขาจึงไปสูบ
บุหรี่

่ อไปหาหลินซี
เชฟ Dai รู ้สึกภาคภูมใิ จมากจนยืนมื
และพูดว่า "Master Lin ยินดีต ้อนร ับสูก ่ ารทํางานกับ
ี่ า หลังจาก
เรา"หลินซียงั กล่าวคําสุภาพเพียงไม่กคํ
เฝ้ าดูมานานเธอก็เข ้าใจถึงความคับข ้องใจระหว่างเชฟ
Dai และ Master Jiang และไม่จาํ เป็ นต ้องให ้คนนอก
่
เข ้ามาเกียวข ้อง

้ั มี
ครงนี ้ เพียงเชฟไดเท่านั้นทีได ่ ้ลิมรสของหวานหนึ
้ ่ง
้ วนทีเหลื
ชินส่ ่ อถูกผู ้จัดการหวูน ่ ํ าไปทิง้ ไม่นาน
หลังจากที่ Mr. Wu กลับมาเขายิมและพู ้ ดกับหลินซี:
"Master Lin ฉันถามผู ้จัดการของเราแล ้วของว่าง
สองสามอย่างทีคุ ่ ณเพิงทํ
่ าสามารถใช ้เพือสร ่ ้างความ
่ จะทํ
บันเทิงให ้กับ VIP ได ้สิงนี ้ าให ้คุณลําบาก"

หลินซีไม่ใช่ เคยชินกับคําเยินยอของผูจ้ ดั การหวู่

เธอสัญญาว่าจะทําขนมเพิมอี ่ กสองสามอย่างเพือให่ ้
เพียงพอต่อการจัดหา ผูจ้ ดั การหวูพ ่ ๆมากมาย
่ ูดสิงดี
จากนั้นก็จากไปด ้วยความพึงพอใจ ครงนี ้ั หลิ
้ นซีไม่
จําเป็ นต ้องจัดการกับ Master Jiang อีกต่อไปตอนนี ้
พวกเขาทํางานในแผนกหนึ่ งและไม่มใี ครขัดขวางใคร

เนื่ องจากเป็ นผลงานหลินซีมท ั นคติที่

ี ศ
ตรงไปตรงมาแสดงความสามารถของเขาและพยายาม
 ่ อทํ
อย่างเต็มทีเพื ่ าให ้ดีทสุ
ี่ ด ชายร่างเตียมองไปที
้ ่ น
หลิ
้ั
ซีเป็ นครงคราวและการมองศี รษะของเขาทําให ้หลินซี
่ กน้อย แต่เดิมเขาคิดว่าเขามีเจตนาทีไม่
เบือเล็ ่ ดี ต่อมา
หลินซีพบว่าคน ๆ นั้นขโมยอาจารย ์ไป ในทีสุ ่ ดหลินซี
่
ก็อดไม่ได ้ทีจะถามเขาว่ า: "แล ้วคุณเห็นหรือยัง"

ประโยคหนึ่ งทําให ้ใบหน้าของชายคนนั้นแดงขึน้

่ ต
การขโมยอาจารย ์ก็เป็ นสิงที ่ ้องห ้ามเช่นกันและเขาก็
ถูกจับกุมในขณะนี ้ เขากระซิบขอโทษหลินซีหลินซี
ยังคงถามต่อไป: "คุณยังไม่ได ้บอกฉันคุณคิดว่าคุณจะ
ทําไหม"

ชายคนนั้นกลัวด ้วยนํ าเสี

้ ยงก ้าวร ้าวของหลินซีเขา
่ ดเขาหน้าแดงและยืนอยูข
จึงไม่กล ้าทีจะพู ่ ้างๆ
ปรมาจารย ์เจียงเห็นว่าศิษย ์ของเขามีความขัดแย ้งกับ
่
หลินซีและหลังจากทีเขาเข ่
้ามาถามเกียวกั บ
่ จะขอโทษหลิ
สถานการณ์เขาก็เริมที ่ นซีหลินซีสา่ ยหัว
และพูดว่า "ฉันแค่อยากรู ้ว่าคุณเรียนไปแล ้วหรือยังถ ้า
คุณไม่เข ้าใจคุณสามารถถามได ้"
 ้ าให ้ศีรษะของชายคนนั้นเงยขึนอย่
ประโยคนี ทํ ้ าง
กะทันหันเขาไม่อยากจะเชือหู ่ ตวั เองและถามว่า "คุณ
ต ้องการจะสอนฉันไหม"

่ มี
ในการเรียนรู ้งานฝี มือเขายังใช ้ชือที ่ เกียรติหลินซี
ไม่คุ ้นเคยกับมันจริงๆ แต่เธอพยักหน้าแสดงว่าเธอ
สามารถสอนเขาได ้

่ นซีด ้วยการแสดงออกที่
ปรมาจารย ์เจียงมองไปทีหลิ
ซ ับซ ้อนหลังจากนั้นไม่นานเขาก็เตะเด็กฝึ กงานทีโง่
่
เขลาและพูดว่า "ไปเรียนให ้หนัก" หลังจากนั้นเขาก็
จากไป

่ นพฤติกรรมทีไม่
เมือเห็ ่ เห็นแก่ตวั ของหลินซีทก ุ คน
่
ก็ไม่เข ้าใจและชืนชม ด ้วยวิธน ้ นจะสอนงานฝี มือของ
ี ี ฉั
่ คุ ้นเคยกับมันผู ้หญิงคนนี โง่
ฉันให ้กับคนทีไม่ ้ หรือมี
้
นํ าใจจริ งๆ
 ้ ้ว่าหลินซีเป็ นคนใจกว ้างและทําด ้วย
ชายร่างเตียรู
ตัวเองหลินซีให ้คําแนะนํ าอย่างจริงจังและบอกเขาว่ามี
บางอย่างผิดปกติและสิงที่ ต่ ้องปร ับปรุง

่
เมือเขาไปทํ ้
างานในวันรุง่ ขึนหลิ นซีพบว่าถ ้วยชาที่
้
เขารู ้ว่าเต็มไปด ้วยนํ าแล ่
้วและส่วนผสมทีเขาต ้องใช ้ก็
ถูกวางไว ้บนโต๊ะปฏิบต ั ก ่ สํ
ิ ารล่วงหน้า สิงที ่ าคัญทีสุ่ ด
คือคนในคร ัวใจดีกบั เธอเล็กน้อยและพวกเขาจะริเริม่
ทักทายเธอหากมีอะไรต ้องทํา

หลินซีรู ้ว่าเธอได ้ร ับการยอมร ับจากกลุม ้

่ นี และงานที ่
ตามมาก็เป็ นไปอย่างราบรืนหลิ ่ นซีอารมณ์ดแี ละเต็มใจ
่ สว่ นร่วมอย่างเป็ นธรรมชาติเธอทําของหวาน
ทีจะมี
สไตล ์ตะวันตกเพิมอี ่ กสองสามอย่างครงนี ้ั ผู
้ ้จัดการ
Wu เข ้าใจว่า นี่ เป็ นสมบัตจิ ริงๆ เขามารายงานกับ
หลินซีอย่างมีความสุข: "Xiao Lin คุณมีลก ู ชายสอง
คนจริงๆการตอบร ับจากแขกดีมากตอนนี คุ ้ ณสามารถ
บริโภคได ้มากเท่าทีคุ ่ ณทําและไม่มอี ะไรเหลือ"
 หลินซีแสดงความพึงพอใจของเขา . จากนั้น
ผู ้จัดการ Wu ก็พูดว่า: "แขกอีกสองสามคนจะมาใน
วันมะรืนนี ว่้ ากันว่าพวกเขาเป็ นเพือนร่
่ วมงานของคุณ
คราวนี เจ้ ้านายขอให ้เรานํ าอาหารทีดี่ ทสุ
ี่ ดออกมาคิด
ว่าจะทําอย่างไร"

่ วเองมีชวี ต
โอ ้หัน ออกมาเพือตั ้
ิ ขึนมา เนื่ องจากคุณ
่ มเกียวกั
เป็ นนักเลงโปรดคิดเพิมเติ ่ ่ ้ ครงนี
บเรืองนี ้ั หลิ
้ น
ซีเลือกของหวานสองสามชนิ ดประกอบเป็ นจานของ
หวานและตังชื ้ อเรี
่ ยกว่า "Hua Kai Man Yuan"

ในจานกระเบืองสี ้ ขาวขนาดใหญ่มี "ดอกไม้" บาน

และ "ผีเสือ" ้ กําลังเต ้นรําอยู่รอบ ๆ นอกจากนี ยั ้ งเป็ น
้ั
ครงแรกที ่
เชฟ Dai ได ้เห็นการจัดแสดงซึงเป็ ่ นเพียง
งานศิลปะเขาไม่เคยเห็นขนมหลายชนิ ดและเขาถาม
่
หลินซีเกียวกั ่ หลิ
บเรืองนี ้ นซีแนะนํ าเขาทีละคนผูจ้ ด ั การ
Wu รีบเข ้ามาเมือเห็ ่ นท่าทางสบาย ๆ ของทังสองคน ้
เขาก็ถามว่า: "โอ ้พวกคุณไม่ได ้ใช ้งานจริงๆและพวก
่
เขาพูดคุยเกียวกั ่ คิ
บเรืองนี ้ วของฉั
้ นลุกเป็ นไฟและทัง้
สองคน คุณไม่พูดรีบ
 ้
นํ ามันขึนมาแขกกํ ่
าลังรอ .... "เมือเขาเห็ นจานของ
ว่างคําบ่นเหล่านั้นก็ถก ู กลืนกลับเข ้าไปในท ้องของเขา
้
เขายิมและพู ่ Lin, นี่ คืออะไร? "โดยไม่รอให ้
ดว่า" เสียว
หลินซีอธิบายเขาผู ้จัดการ Wu กล่าวว่า" โอ ้ไม่ต ้อง
บอกฉันฉันจําไม่ได ้มากนักด ้วยวิธน ้ ณสามารถ
ี ี คุ
ให ้บริการด ้วยตัวเองและแนะนํ าได ้ ให ้แขกร ับเชิญ "

อ๊ะ! นี่ ยังต ้องบริการตัวเองหลินซีจ ้องไปทีผู

่ จ้ ด
ั การ
Wu ด ้วยดวงตากลม

ผูจ้ ด ่ าํ ช ับซํา้ ๆ : "ไปเถอะถ ้าลูกค ้าถามบริ

ั การหวูก
กรจะต ้องอธิบายให ้คุณฟังหากคุณไม่ช ัดเจนคุณ
สามารถเสิร ์ฟจานได ้และถ ้าพวกเขาไม่ถามคุณพวก
เขาจะกลับมาโดยตรงมันมาก ง่ายๆรีบเข ้ามา

่
ขวา"หลินซีไม่สามารถพูดอะไรได ้หลังจากทีเขาถู ก
่
กระตุ ้นอย่างมากเชฟ Dai เหลือบมองไปทีจานขนาด
ใหญ่ซงทํึ่ าขึนโดยโรงแรมโดยเฉพาะและเด็
้ กหญิงตัว
เล็ก ๆ ก็ไม่สามารถจัดการได ้ เชฟไดทักทายเด็ก
ฝึ กงานของเขาและขอให ้เขาช่วยหลินซีเสิร ์ฟอาหาร

ในห ้องส่วนตัวแขกชาวต่างชาติทโต๊ ี่ ะร ับประทาน

อาหารและพวกเขาแสดงความคิดเห็นเกียวกั ่ บอาหาร
้ั
เป็ นครงคราวผู ่ ่ งอยู่กบั พวกเขาพูดกับพวกเขา
น้ ํ าทีนั
สองสามคําเป็ นครงคราว ้ั

ทันทีที่ ประตูเปิ ดออกบริกรสองสามคนเข ้ามาเอา

จานทีกิ ่ นไปหมดทุกคนตะลึงเล็กน้อยหัวหน้าถามบริ
กรและบริกรอธิบายว่า: "เราต ้องการเสิร ์ฟของว่างไม่มี
ทีว่่ างพอ ดังนั้นเราจะเอาจานเปล่าออกก่อน "

ทุกคนไม่เข ้าใจว่าขนมกินได ้มีพนที ื ้ เท่

่ าไหร่และต ้อง
ทําความสะอาดโต๊ะเมือเห็ ่ นคนสองคนเข ้ามาพร ้อม
จานทุกคนก็รู ้สึกว่ามันจําเป็ นจริงๆ ต ้องทําความ
สะอาดนี่ เป็ นครงแรกที
้ั ่
พวกเขาเห็ นจานขนาดใหญ่
้
เช่นนี แขกชาวต่ างชาติก็จมอยู่ในจานเช่นกันจานนั้น
ดึงดูดและคนไม่กคนที ี่ ยั่ งคงกระซิบอยู่ก็เงียบลงและทุก
่ นสิงนี
คนก็ร ้องอุทานเมือเห็ ่ ้ จานขนาดใหญ่
 มีคนกระตุ ้นความอยากรู ้อยากเห็นแล ้วจึงถามผู ้
แปลว่า "นี่ คืออาหารจานไหน" ผูแ้ ปลไม่รู ้และมองไป
่ กรหลินซีวางจานไว ้ตรงกลางโต๊ะและเปิ ดฝาบน
ทีบริ
จานทันใดนั้นทุกคนก็ร ้องอุทานผูแ้ ปลถามว่า "นี่ มัน
อะไรกันมันสวยมาก!"

"นี่ คือจานของหวานทีเรี
่ ยกว่า Huakai Man
้
Yuan ประกอบด ้วยของหวานสิบสองชินของหวานที ่
้ มทีมี
เลือกล ้วน แต่เป็ นของหวานแบบดังเดิ ่
ลักษณะเฉพาะของจีน”หลินซีกล่าวกับผูแ้ ปลด ้วย
้
รอยยิมบนใบหน้ าของเขา

หลังจากแนะนํ าล่ามให ้ทุกคนเป็ นภาษาอังกฤษแขก

ชาวต่างชาติหลายคนก็หยิบกล ้องออกมาเป็ นครงแรก ้ั
และตะคอกใส่จานใหญ่ เมือมี ่ คนถามผูแ้ ปลเกียวกั
่ บ
รสชาติของของหวานผูแ้ ปลมองไปทีหลิ ่ นซีLin Xi ยิม้
่
และสือสารโดยตรงกั ี่
บแขกชาวต่างชาติทถามคํ าถาม
เป็ นภาษาอังกฤษและแขกชาวต่างชาติก็พยักหน้าซํา้
ๆ
 ผู ้นํ าและนักแปลต่างตกตะลึงภาษาอังกฤษของหลิน
ซีไม่ได ้คาดว่าจะดีอย่างน้อยก็ไม่มป ี ัญหาในการสือสาร ่
กับแขกต่างชาติ แขกชาวต่างชาติไม่ได ้คาดหวังว่า
เชฟจะยังสามารถใช ้ภาษาอังกฤษได ้ดีขนาดนี และไม่ ้ มี
ปัญหาในการสือสารกั่ บพวกเขา หากไม่มอ ี ป
ุ สรรค
ด ้านภาษาทุกคนก็สง่ คําถามไปทีหลิ ่ นซีและหลินซีก็
ตอบคําถามพวกเขาทีละคน ในเวลานี ทุ ้ กคนรู ้แล ้วว่า
เด็กผูห้ ญิงคนนี ที ้ ดู
่ ออ
่ นแอในการเขียนเป็ นคนทําของ
หวาน

่
รอให ้ทุกคนชืนชมพอแล ่
้วเริมทานของว่ างหลินซียงั
่
ปร ับรสชาติของของหวานเพิมแยมและซอสช็ อคโก
่
แลตทีชาวตะวั นตกชอบ แม้แต่ขนมชนิ ดเดียวกันไส ้
้ ง ในขณะทีพวกเขา
ข ้างในก็แตกต่างกันอย่างสินเชิ ่
กําลังร ับประทานอาหารพวกเขาฟังคําอธิบายของหลิน
ซีของว่างและคําพาดพิงเล็ก ๆ น้อย ๆหลินซีก็จะ
สลับกันอธิบายให ้ทุกคนฟัง ทุกคนอุทานและยกย่อง
เป็ นระยะ ๆ
 ้
ผู ้นํ าหลายคนมองหน้ากันด ้วยรอยยิมพอใจอาหาร
้ ประสบความสํ
มือนี ้ าเร็จอย่างดี

่
เมือหลินซีเดินออกจากห ้องส่วนตัวเขาก็ถอน
หายใจยาว ๆ ในการออกแบบแผ่นเสียงนี หลิ ้ นซีก็
พิจารณามานานเช่นกันจากการฝึ กฝนทีผ่ ่ านมาเธอ
ควรทําของหวานสองชิน้ แต่ก็ยากทีจะปร
่ ับตัวเธอไม่รู ้
่ าให ้คนเหล่านั้นพอใจ
จริงๆว่าของหวานแบบไหนทีจะทํ
้
เธอก็เลยคิดแบบนี ไอเดี ้ ดท
ยตอนนี ดู ี เี ดียว

่
เมือหลิ
นซีเดินเข ้าไปในห ้องคร ัวด ้านหลัง Chef
Dai ทักทายเขาก่อนและถามหลินซีวา่ "แล ้วพวกเขา
ิ้
พอใจหรือยัง"หลินซียมและพยั กหน้า Chef Dai ผ่อน
คลายและพูดว่า: "ให ้ฉันพูดถ ้าคุณเป็ น ไม่พอใจกับ
ระดับของคุณแล ้วฉันก็ทําอะไรไม่ได ้โอเคโอเคโอเค
สาวน้อยคุณเป็ นคนนี ้ "หลังจากนั้นฉันยกนิ วให
้ ้หลินซี

ทุกคนต่างแสดงความยินดีกบั หลินซีเพราะทุกคนรู ้
้ ความสําคัญเพียงใด ผูจ้ ด
ดีวา่ งานนี มี ิ่ บมา
ั การหวูว่ งกลั
้ รอยยิมผ่
อย่างเร่งรีบ แต่คราวนี มี ้ อนคลายบนใบหน้า
 ่ นทุกคนมารวมตัวกันรอบ ๆหลินซีและ
ของเขา เมือเห็
พูดว่า "บอกข่าวดีทก ้
ุ คนงานเลียงจบลงแล ้วแขก
ต่างชาติพอใจมากและผูน้ ํ าก็พอใจมากรอโบนัสกัน

เถอะ" "โอเค!" ฝูงชนโห่ร ้องและผูจ้ ด

ั การ Wu จงใจ
้ "Xiao
เข ้าร่วมหลินซีเน้นยํา:

Lin แม้ว่าคุณจะเป็ นความช่วยเหลือจาก

ต่างประเทศ แต่ผูน้ ํ าก็อนุ มต
ั เิ ป็ นพิเศษคุณก็มส
ี ว่ นแบ่ง
เช่นกัน" "โอเคขอบคุณ"หลินซีไม่รู ้ว่าเธอสามารถทํา
ได ้มากแค่ไหน ได ้ร ับ แต่เนื่ องจากคนอืนมอบให
่ ้เธอจึง
ต ้องขอบคุณผูค้ นเสมอ

ทุกคนทักทายกันอีกสองสามคําหลินซีก็รบี กลับ
้ ้าวันนี เธอเหนื
บ ้านและต ้องมาทํางานพรุง่ นี เช ้ ่ อยมาก
้
และตอนนี เธอแค่ อยากกลับบ ้านและนอน

่ ่อก
ในประเทศทีอยู ี ฟากหนึ่ งของมหาสมุทร ฉู่ เซิงนั่ง
อยู่ในห ้องเรียนโดยฟังศาสตราจารย ์ผมสีเหลืองและ
ดวงตาสีฟ้า แม้วา่ ภาษาอังกฤษของเขาจะดี แต่เขาก็ยงั
 ่
ต ้องปร ับตัวเมือมาถึ ่ ่ เขาต ้องฟังการบรรยายและจด
งทีนี
บันทึกในทุกชนเรี ้ั ยน

ในช่วงไม่กวัี่ นทีผ่
่ านมานอกจากห ้องเรียนและ
ห ้องสมุดแล ้วเขายังต ้องไปทํางานอีกด ้านหนึ่ งเขา
สามารถหาเงินเข ้ากระเป๋ าได ้ในทางกลับกันเขายัง
สามารถมีโอกาสสือสารกั่ บคนในพืนที ้ ่ ชีวต
ิ ทีวุ่ น
่ วาย
้
บีบเค ้นพลังทังหมดของเขาด ้วยวิธน ้
ี ี เขาสามารถระงั บ
การพลาดของหลินซีได ้ด ้วยวิธน ี ี้

เขาพบสมุดบัญชีเงินฝากทีหลิ ่ นซีมอบให ้เขา

จํานวนในนั้นเพียงพอสําหร ับค่าครองชีพสามปี ของ
เขา แต่แทนทีจะใช ่ ้เงินเขากลับซ่อนสมุดบัญชีเงินฝาก
่ มหนึ่ ง ทุกครงที
ไว ้ทีมุ ้ั เขาเห็
่ ้
นสมุดบัญชีเงินฝากนี เขา
รู ้สึกกระวนกระวายใจและมันก็เหมือนเดิมเมือพี ่ สาว
่
ของเขาจากไปหลังจากเตรียมทุกอย่างให ้เขาแล ้วเธอก็
จากไปอย่างเงียบ ๆ

เขาแตะจดหมายในกระเป๋ าและหายใจเข ้าลึก ๆ สอง

้ั อสงบสติ
สามครงเพื ่ อารมณ์ มันเป็ นจดหมายจาก
 ่
เสียวซี ่
ทีบอกเขาว่
าทุกอย่างเรียบร ้อยดีและบอกให ้เขา
่
ทํางานหนักเขาลืมตาและพูดอย่างเงียบ ๆ : เสียวซี รอ
ฉันกลับมา
ตอนที่ 141 มือและเท้าลับ
ชายชราในเมืองอืนครึ่ ่ ่ งนอนอยู่บนเก ้าอีไม้โดย
งหนึ ้
พลิกดูหนังสือในมือ ผูช ่ ข
้ ว่ ยทีอยู
่ ้างๆกําลังรายงานเขา:
"ลาวลีนี่ ่ คือผลการสอบของนายน้อยในครงนี ้ั โปรด
้
ตรวจสอบฉันผ่านการสือสารกั่ บอาจารย ์ของเขาแล ้ว
นายน้อยทํางานหนักมากและอาจารย ์ก็ให ้ เขาประเมิน
ได ้ดีมาก "

่
หลีชายชราหลี ่ บกระดาษจากผูช
หยิ ้ ว่ ยของเขาและ
่ ดเขาก็ยมและพู
หลังจากอ่านมันในทีสุ ิ้ ดว่า" นี่ คือ
ลูกหลานของตระกูลหลี่ "

่ ว ๆ นี เขาทํ
" เมือเร็ ้ ่
าอะไรได ้บ ้าง? คุณเป็ นเพือน
หรือไม่ "Li มักจะถาม

่ ่ " ผูช
"ทีนี ้ กน้อยเหลือบมองไปที่
้ ว่ ยเงยหน้าขึนเล็
Lao Li และพูดว่า "สถานทีที ่ ่ Young Master ไป
 ่ ดทุกวันคือห ้องสมุดยกเว ้นห ้องเรียนเขายังไป
บ่อยทีสุ
ทํางานในวันหยุดสุดสัปดาห ์ทีฉั ่ นไม่ได ้ พบว่านายน้อย
่ กบั ใครเป็ นพิเศษ "
มีความสัมพันธ ์ทีดี

่
เมือได ้
้ยินเช่นนี รอยยิ ้
มของลาวลี
ก็่ จางหายไปและ
เขาถาม" เขาจะไปทํางานหรือไม่ "

" ใช่นายน้อยบอกว่าเขาต ้องรวมเข ้ากับเมืองนี ้ และ

สัมผัสชีวต ิ ” ผู ้ช่วยตอบอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นไม่
นาน Lao Li ก็พูดว่า“ มาทํากันเถอะ แต่ฉันก็ยงั อยาก
่
สนับสนุ นให ้เขามีเพือนมากขึ ้ อนร่
นเพื ่ ้ั
วมชนใน
ปัจจุบน ั ของเขาล ้วนเป็ นผูต้ ด
ิ ต่อในอนาคตการ
่
เชือมโยงกั บคนเหล่านั้นมากขึนจะเป็้ นผลดีตอ ่ การ
พัฒนาในอนาคตของเขาใช่แล ้ว , เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ
จากตระกูลซ ันจะไม่ไปสอบทีโรงเรี ่ ยนของเขาให ้เขา
ดูแลเธอ "

" โอเคฉันจะบอกนายน้อย "ผู ้ช่วยพูด

 ่
"ลืมไปฉันจะโทรหาเขาฉันจะบอกเขาเกียวกั ่
บเรือง
้
นี โปรดใส่ ใจกับการติดต่อระหว่างเขากับมิสหลินด ้วย"
่ าว
เฒ่าหลีกล่

"โอเค"

เดินออกจากห ้องของเหลาหลีร่่ องรอยของความ

กังวลปรากฏบนใบหน้าสงบของผูช ้ ว่ ย เขาสามารถ
เห็นได ้ว่า ฉู่ เซิงห่วงใย Miss Lin มากแค่ไหน แต่ Lao
Li ไม่ต ้องการให ้ Miss Lin มีสว่ นร่วมในชีวต ิ ของ
อาจารย ์หนุ่ มต่อไปนี่ คือการช่วยนายน้อย!

หลังจากเรียนจบหนึ่ งวัน ฉู่ เซิงก็กลับบ ้านหาอะไร

กินแบบสุม ้
่ และกําลังจะพักผ่อน โทรศัพท ์ดังขึนและฉู ่
้
เซิงต ้องลุกขึนและร ับโทรศัพท ์

้ เพียงคนเดียวทีสามารถโทรหาเขาได
ในเวลานี มี ่ ้ ฉู่
เซิงเป็ นคนใจร ้อนเล็กน้อยเขาตอบคําถามของ Lao Li
ด ้วยท่าทางทีน่่ าพอใจ Lao Li พูดถึงข ้อกังวลของเขา
่ อ
เสร็จแล ้วและแสร ้งทําเป็ นพูดแบบสบาย ๆ ว่า“ เสียวจื
 ่
ฉันมีหลานสาวของเพือนเก่ ่ ้องการสมัครเข ้า
าทีต
โรงเรียนของคุณผูห้ ญิงคนนั้น เพิงมาถึ
่ ่ ่ ฉันให ้
งทีนี
ข ้อมูลติดต่อของคุณกับเธอและคุณสามารถดูแลได ้ใน
อนาคตเธอจะเป็ นเด็กประถมของคุณ”

้ั และเขาก็
ฉู่ เซิงทนไม่ได ้ในครงนี ้ ี่ แล
ไม่ได ้โง่ทจะดู
่ ความหมายเบื
ของสิงนี ้ ้
องหลั งมันมากเกินไป แต่แทนที่
จะปฏิเสธเขาก็เห็นด ้วยอย่างมีความสุข

เหลาลีรู่ ้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับความ
ตรงไปตรงมาของเขาเขาพร ้อมทีจะพู ่ ดถึงการลาออก
้
และช ักชวน ฉู่ เซิงบางทีเด็กคนนี อาจเปลี ่
ยนไปสิ ่ ่
งที
่ ดคือความเหงาเมือเขาอยู
กลัวทีสุ ่ ่ในต่างแดนในขณะนี ้
มีเด็กผู ้หญิงคนหนึ่ ง ใครจะไปรู ้และรู ้ว่าจะไปกับเขาได ้
่
ยังไงคุยแล ้วมันดียงั ไง! เหลาลีวางโทรศั พท ์ด ้วยความ
พอใจและโทรหาเพือนเก่ ่ าของเขาอีกครง้ั

ฉู่ เซิงวางสายโทรศัพท ์พร ้อมกับคําเยาะเย ้ยจากมุม

ปากของเขา
 หลังเลิกเรียนในวันรุง่ ขึน้ ฉู่ เซิงเห็นเด็กผูห้ ญิง
่
รูปร่างผอมทีประตู โรงเรียนหญิงสาวเห็นเขาและยิมให ้ ้
เขา ฉู่ เซิงยืนนิ่ งและมองไปทีเธออย่
่ างแผ่วเบา ซุนเฉี ยน
ได ้ยินปู่ ของเธอพูดถึง ฉู่ เซิงและเห็นรูปถ่ายของเขาเธอ
ดูดแี ละมีความรู ้ดี ซุนเฉี ยนยินดีทจะฟัี่ งคุณปู่ และ
พยายามออกเดทกับเขา

่ น ฉู่ เซิงยืนอยู่ตรงนั้นรอยยิมบนใบหน้
เมือเห็ ้ าของ
Sun Qian ก็แข็งขึนบางที้ เขาอาจจะจําตัวเองไม่ได ้
Sun Qian ก็ไม่ได ้เป็ นคนปร ับแต่งอะไรเช่นกันเธอเดิน
ไปอย่างไม่เห็นแก่ตวั และริเริมที่ จะต่
่ อสู ้กับ ฉู่ เซิง
ทักทาย: "สวัสดี , คุณคือ ฉู่ เซิง, ฉันคือซุนเฉี ยน” ซุน
่ อออกไปอย่างสุภาพ, ฉู่ เซิงเหลือบมองไปที่
เฉี ยนยืนมื
้
มือของเธอ แต่ไม่ได ้ตังใจที ่ บมือและพูดว่า“ เฒ่าห
จะจั
ลี,่ ให ้ฉันเอาไปให ้คุณ ทัวร ์โรงเรียนแล ้วตามฉันมา!
"หลังจากพูดจบเขาก็หน ั หลังเดินเข ้าไปใน
มหาวิทยาลัย

่ั
ซุนเฉี ยนตะลึงไปชวขณะเมื ่ นหลังทีสู
อเห็ ่ งและสูง
ของ ฉู่ เซิงหายไปในฝูงชนจากนั้นก็รบี แซงเขาไป
 ่ ั ออกมาเธอไม่
ความคับแค ้นใจของเธอกําลังจะพรงพรู
เคยเห็นคนหยาบคายขนาดนี ผู ้ ้หญิงทุกคนยืนมื
่ อ
้ ้าพวกเขาจับมือทําไมเธอต ้อง
ออกมาจะเกิดอะไรขึนถ
้
มองเธอเหมือนเชือโรค?

เธอเดินตามฝี เท ้าของ ฉู่ เซิงอย่างรวดเร็ว ฉู่ เซิง

กวาดสายตามอง Sun Qian จากมุมตาเธอเห็นว่าเธอ
เดินตามตัวเองไปเขาชีไปที ้ อาคารสู
่ งหลายหลังและพูด
ว่า“ มีห ้องเรียนอยูต ่ รงนั้นมีห ้องสมุดและห ้องทดลอง
และผ่านมาเล็กน้อยคือสนามเด็กเล่นคุณเห็นบ ้านสี
ขาวนั่นหรือเปล่านั่นคือร ้านอาหาร .... "ฉู่ เซิงพูด
่
ขณะทีเขาเดิ นซุนเฉี ยนแค่อยากจะกลอกตาและมี
่
คําแนะนํ าเกียวกั บอาคาร มีอะไรจะแนะนํ าเกียวกั่ ่
บเรือง
้
นี และสนามเด็ กเล่นคืออะไรเธอจะยังไม่รู ้จักสนามเด็ก
เล่นหรือไม่? ซุนเฉี ยนก็เห็นเช่นกัน ฉู่ เซิงไม่ต ้อนร ับ
เธอเลย

๋
"เดียวก่ อน" ซุนเฉี ยนไม่สามารถตามรอยเท ้าของ
ฉู่ เซิงได ้หยุด ฉู่ เซิงดัง ๆ และพูดว่า "ถ ้าคุณมีอะไรต ้อง
ทําฉันไปซือของด้ ้วยตัวเอง"
 "เอาล่ะถ ้าอย่างนั้นคุณก็ใช ้เวลาของคุณไปเถอะ ไป
้
ซือของฉั นจะไม่รบกวน” ฉู่ เซิงรอให ้เธอพูดเขาเห็น
้
ด ้วยพร ้อมยิมให ้ซุนเฉี ยนจากนั้นก็เดินไปทางอืน
่

"ฮ่า! คน ๆ นี ไม่้ เข ้าใจมารยาทพืนฐานเลยแม้แต่

้
น้อยเพราะรู ้ว่าเขามีความสุขมากโดยไม่ได ้อยู่กบั
ตัวเอง" ซุนเฉี ยนใส่ร ้ายภายใน พอกลับไปวันนี ต้ ้องคุย
้ ้เงือนไขเกิ
กับปู่ คนนี ไร ่ นไป

่ ้องสมุด
หลังจากกําจัดซุนเฉี ยนได ้แล ้วฉู่ เซิงก็ไปทีห
่
อย่างอารมณ์ดเี ขายังมีเรืองต ้องทําอีกมากและเขามี
่
เวลาทีจะเสี
ยไปกับคนทีไม่่ เกียวข
่ ้อง

ไม่ต ้องพูดถึงวิธท ี่ นเฉี ยนบ่นกับคุณปู่ ซุนเกียวกั

ี ซุ ่ บ
การที่ ฉู่ เซิงไม่มม ่
ี ารยาทเมือเธอกลั บไปหลินซีได ้ร ับ
จดหมายเชิญ ของหวานทีเธอทํ ่ ้ั แล
าครงที ่ ้วได ้ร ับการ
ตอบร ับอย่างดีจากแขกชาวต่างชาติแขกชาวต่างชาติ
ชือ่ James ก็อยู่ในอุตสาหกรรมนี เช่ ้ นกันเขาสนใจ
ของหวานทีทํ ่ าโดยหลินซีมากเขาจึงส่งจดหมายเชิญนี ้
ผ่านผู ้จัดการโรงแรม

ในสวนชนบนสุ้ั ดของโรงแรมแขกชาวต่างชาติสอง
สามคนพูดถึงความแตกต่างระหว่างของหวานจีนและ
ของหวานตะวันตกกับหลินซีเมือพวกเขารู ่ ้ว่าหลินซีจะ
ทําของหวานแบบตะวันตกด ้วยเช่นกัน James 'ตา
สว่างขึนหลิ้ นซีบอก James ว่ามีร ้านของหวานภายใต ้
่
ชือของเธอและร ้านของหวานก็มข ี องหวานสไตล ์
ตะวันตกเจมส ์ตาสว่างขึนเขากล่ ้ าวว่า "คุณหลินฉันมา
่ ่ เพือ
ทีนี ่ ไม่กวัี่ นก็ได ้ชิมของหวานเยอะมากชอบของ
หวานในประเทศของคุณมาก แต่มน ี อ้ ยคนทีอร่่ อยบาง
ทีร ้านนี อร่้ อย แต่ร ้านนั้นก็ธรรมดามากรสชาติจะ
แตกต่างกันไปในแต่ละที่ สถานทีคุ ่ ณไม่มม ี าตรฐานที่
เป็ นหนึ่ งเดียวหรือ? "

หลินซีต ้องอธิบายให ้เขาฟังว่าพ่อคร ัวแต่ละคนมี

่
ความสามารถทีแตกต่ างกันและมีเกณฑ ์ในการตัดสิน
่
ของหวานทีแตกต่ างกันดังนั้นพวกเขาจะแตกต่างกัน
่
อย่างแน่ นอน เจมส ์พยักหน้าแล ้วคุยกับหลินซีเกียวกั
บ
ประสบการณ์ของเขาในช่วงสองสามวันทีผ่่ านมา: "ฉัน
๊ ่ งทีคุ
กินของหวานหลายชนิ ดเกียวนึ ่ ณทําอร่อยมากนี่
่ นชอบคุณจะทําไหม"
คือของหวานทีฉั

ของ แน่ นอนนี่ เป็ นของว่างธรรมดา แต่มห

ี ลาย
รสชาติ "

" คุณทําหลายแบบได ้ไหมฉันอยากชิมจริงๆ "เจมส ์

่ นซีอย่างคาดหวัง คนอืน
มองไปทีหลิ ่ ๆ ก็มองไปทีหลิ
่ น
ซีอย่างกระตือรือร ้น

หลินซีตอบกลับด ้วยการกัดคําเดียว James ดีใจ

มากและพูดว่า "ฉันจะทําของว่างมาก ๆ ด ้วยและฉันจะ
ทําให ้คุณด ้วยเราเรียนรู ้จากกันและกัน"

James ขอให ้เขาจัดห ้องคร ัวและ ส่วนผสมหลินซี

และ James และพรรคพวกของเขาไปทีห ่ ้องคร ัว
ด ้วยกัน เชฟไดรู ้ว่าหลินซีกาํ ลังจะใช ้ห ้องคร ัวเขาจึงจัด
สถานทีสํ่ าหร ับหลินซีเมือเห็
่ นกลุม ่ คนเข ้ามาในคร ัว
Chef Dai ถามหลินซีด ้วยเสียงตํ่า "คุณไม่ได ้หมายถึง
ทําขนมเหรอทําไมคุณถึงมาทีนี่ ่ คนเยอะมาก "

หลินซีพูดอย่างช่วยไม่ได ้" พวกเขาอยากดูวา่ ฉันทํา

ยังไงพวกเขาก็เลยมาเยียม ่ "Chef Dai ขมวดคิวและ
้
หลบตาคนทีอยู ่ ่ข ้างๆ เมือมองจากระยะไกลหลิ
่ นซีและ
่
James เปลียนเสื ้
อผ้าและเริ ่ าขนม
มทํ

เชฟไดขอให ้หลินซีหาผู ้ช่วยหลินซีขอให ้คนนํ าไส ้

่
ต่างๆมาหันและสั ่ ยบกันแล ้ว James
บให ้ละเอียดเมือเที
้
รู ้สึกผ่อนคลายมากขึนเขาผสมเนยลงในแป้ งและเริม่
่
นวดแป้ ง เมือหลิ ่
นซีเริมนวดแป้ ่ าแป้ ง เขา
งเจมส ์ก็เริมทํ
มองไปทีแป้ ่ งทีมี
่ สต ้
ี า่ งกันต่อหน้าหลินซีเลิกคิวและมอง
กลับไปที่ Chef Dai ด ้วยสายตาทีสงสั ่ ย

เชฟไดไม่ได ้ร ับสัญญาณของเจมส ์เลยเขาอยู่ในมือ

ของหลินซีโดยสมบูรณ์เดาในใจ

ไม่นานแป้ งก็กลายเป็ นหนัง เจมส ์หยิบไม้อย่าง

้
อยากรู ้อยากเห็นหยิบแป้ งขึนมาและเรียนรู ้กลเม็ดของ
 ่ เรียบง่าย แต่
หลินซีเห็นได ้ช ัดว่า Mianpi เป็ นงานทีดู
จริงๆแล ้วมีทก
ั ษะมาก James พยายามหลายครงไม่ ้ั
่
ประสบความสําเร็จเขาเช็ดเหงือออกจากหน้ าผากและ
่
พูดกับเพือนของเขาที ่ าลังหัวเราะเยาะเขาว่า "มัน
กํ
ยากมากคุณลองดูก็ได ้"

การได ้เห็นชีวต
ิ ทีเรี ้ าให ้เจมส ์นิ่ งงันคน
่ ยบง่ายเช่นนี ทํ
่ ๆ อีกหลายคนพยายามทําสิงนี
อืน ่ ด
้ ้วยความอยากรู ้
่
อยากเห็นและการเคลือนไหวที ่
เงอะงะทํ าให ้ผู ้
สังเกตการณ์รู ้สึกไม่พอใจ พวกเขาไม่ร ังเกียจหัวเราะ
และพูดคุย

๊ ่ งลง
ในเวลาไม่นานหลินซีก็ทํางานเสร็จวางเกียวนึ
ในหม้อนึ่ งและรอสักครูเ่ พือร
่ ับประทานอาหาร

่
เจมส ์เริมลงมื
อทําช็อกโกแลตโรลและขนมปัง
วอลนัทหลินซีสงั เกตวิธกี ารของ James อย่าง
่ ่ในธุรกิจมา 20 ปี
ระมัดระวังและเขาเป็ นพ่อคร ัวทีอยู
่
และทักษะของเขาก็เชียวชาญหลิ นซีชอบช็อกโกแลต
โรลความขมเล็กน้อยถูกชะล ้างออกไปด ้วยความหวาน
 ้
ของครีมเค ้กนุ่ มและอร่อยหลินซียกนิ วให ้ James
้
เจมส ์นํ าลายไหลที ่
ถาดเกี ๊ ่ งทีทํ
ยวนึ ่ าโดยหลินซีเกียวนึ
๊ ่ง
ี่
ด ้วยรสชาติทแตกต่ างกันถึงสิบสองรสชาติเจมส ์มีหน้า
่
ท ้องทีกลมขึ น้

หลังจากการแข่งขันกระช ับมิตร James กล่าวว่า:“

คุณ Lin ฉันพบว่าวัฒนธรรมอาหารของประเทศคุณมี
่
ความหมายแฝงอยู่จริงๆฉันไม่รู ้ว่าคุณอยากไปเทียว
ประเทศของเราหรือเปล่าเรายังมีอาหารมากมายทีนั ่ ่น
่
ซึงอาจเป็ นแรงบันดาลใจ สําหร ับคุณ "

นี่ เป็ นสิงที

่ ยอดเยี
่ ่
ยมหลิ นซียบ ้
ั ยังการเต ้นของหัวใจ
เล็ก ๆ ของเขาและถามว่า" มันโอเคจริงๆเหรอฉัน
อยากเห็นมันเป็ นเรืองที ่ ลํ ่ าบากมากในการดําเนิ นการ
้
ตามขันตอนที ่ ยวข
เกี ่ ้อง "

้ วยเหลือถ ้าคุณมีความยินดีทจะไป
" ฉันทําได ้ . นี ช่ ี่
ฉันสามารถจัดการทุกอย่างให ้คุณ "เจมส ์ตบหน้าอก
ของเขาและสัญญาว่า: 'แน่ นอนว่าขอบคุณคุณ
สามารถเชิญฉันไปร ้านอาหารของคุณสําหร ับอาหาร
้ น'.
มือเย็

" ฮ่า ๆ ของ แน่ นอนฉันจริงใจฉันขอเชิญคุณและ

่
เพือนของคุ ่
ณมาเยียมชมร ้านอาหารของฉัน "Lin Xi
กล่าว

่ นได ้ยินว่าหลินซีเปิ ดร ้านอาหารด ้วยตัวเองทุก

เมือฉั
คนก็สนใจ ด ้วยวิธน ้ นซีและ James ได ้ทําข ้อตกลง
ี ี หลิ
่
และเมือหลินซีเสร็จสินขั ้ นตอนการเดิ
้ นทางไป
ต่างประเทศพวกเขาก็ไปทีร่ ้านอาหารของหลินซีเพือ ่
เฉลิมฉลอง

หลังจากดําเนิ นการไประยะหนึ่ งธุรกิจของ Linjia

Restaurant ก็มเี สถียรภาพและค่อยๆเติบโตขึนใน ้
กลุม ุ สุดท ้ายลงในจานและ
่ ลูกค ้าประจําหลินซีใส่ซป
่
ขอให ้บริกรเอาออกไป พีชายยื ่
นชามเล็ ก ๆ มาให ้แล ้ว
้ อยหิวกันเถอะ!"
พูดว่า "มาเร็วไปหน่ อยเร็วกว่านี หน่
 หลินซีรู ้สึกหิวมากและในขณะทีร่ ับประทานอาหาร
เขาได ้ฟังสูตรอาหารของพีชายในช่่ ่
วงบ่าย เมือหลิ
นซี
ร ับประทานอาหารเสร็จพีชายผู่ อ้ าวุโสก็หยิบหนังสืออีก
เล่มออกมาและแขกทีลงทะเบี่ ยนไว ้ในหนังสือนั้นคือ
่
แขกทีจองหลิ นซีเห็นคนรู ้จักในสมุดบันทึก

ตอนที่ 142 ตายแล้ว

เวลาอาหารคํ่าแขกคนนี มาหาหลิ
้ นซีเป็ นพิเศษ "ช่วง
้ ยวหลิ
นี เสี ่ ้
นธุรกิจดีมาก!"หลินซีเงยหน้าขึนมองและ
เห็นพ่อของ Wu Ningหลินซีทก ั ทาย "คุณกินข ้าว
หรือยังคุณสามารถแสดงความคิดเห็นเกียวกั ่ บอาหาร
ของเราได ้หากคุณมีคาํ ถามใด ๆ เพียงแค่พูด"

พ่อ Wu กล่าวด ้วยรอยยิม้ "ไม่มค

ี วามคิดเห็นไม่มี
้
ความคิดเห็นอาหารอร่อยทังหมดฉั ่ ่ เพือให
น ทีนี ่ ้พวก
้
เขาคุณแนะนํ าธุรกิจ "Lin Xi ยิมและกล่ าวว่า" โอเค
ขอบคุณมาก "เมือ ่

Dad Wu พูดจบหลินซีรู ้สึกอายเล็กน้อยงานนี เป็ ้ น

่ ้รสนิ ยม บ ้านเพือนของพ่
เพียงงานทีไร ่ ออู๋กาํ ลังจะจัด
 ้
งานเลียงงานแต่ งงานและตามธรรมเนี ยมมีโต๊ะนํ า้
ทํางานสามวันพ่ออู๋ต ้องการให ้หลินซีชว่ ยหลินซีรู ้สึกว่า
สามวันนั้นนานเกินไปและสามวันของการทําธุรกิจใน
ร ้านค ้าล่าช ้าและเงินจํานวนมากจะหายไปการเข ้าและ
ออกมันไม่ประหยัด!

่ นความลังเลของหลินซีพ่อ Wu ก็ช ักชวน

เมือเห็
่ ตย ์กับคุณคนนี เป็
หลินซี: "ฉันจะซือสั ้ นผูน้ ํ าของฉัน
ี ้ ยวเมือเขายิ
และเขาจะไม่ขเหนี ่ ่
งแขกทีมาไม่ ใช่คน
ธรรมดาทีคุ ่ ณอาจ สามารถตกปลาได ้เมือถึ ่ งจุดทีดี่
คุณสามารถมั่นใจได ้ว่าคุณจะสูญเสียมันไปไม่ได ้”

หลินซีไม่เห็นด ้วยในทันทีเพียง แต่กลับไปพิจารณา

มัน หลังจากกลับบ ้านเธอบอกคุณปู่ หลินคุณปู่ หลินก็
กังวลเล็กน้อยเช่นกันต ้องมีพ่อคร ัวอย่างน้อยสองคนใน
่
ร ้านอาหารเพือให ้แน่ ใจว่าธุรกิจปกติต ้องมีคนอย่าง
น้อยสองคนในการจัดเลียงนี ้ ่ ยังไม่รวมถึงคนงานเล็ก ๆ
อีกหลังจากนั้น เป็ นโต๊ะทํางานปริมาณงานไม่มาก
 หลังจากพูดคุยกันเป็ นเวลานานในทีสุ ่ ดพวกเขาก็
คิดออกได ้หลินซีเป็ นผูร้ ับผิดชอบการแต่งงานครงนี ้ั ้
จากนั้นจึงไปขอความช่วยเหลือจากต่างประเทศเพือ ่
ขอความช่วยเหลือ พีใหญ่ ่ ในร ้านอาหารสามารถยืน
่ ดเหตุได ้และคุณปู่ หลินก็ไปช่วยด ้วย
อยู่ข ้างทีเกิ
พยายามร ับมือกับสามวันนี ้

หลังจากจัดการเรืองต่ ่ างๆได ้ในทีสุ

่ ดพ่อหลินก็ลบู หัว
่
ทีบวมของเขาแล ้วพูดว่า "พูดอย่างนั้นก็มค
ี นน้อยลง
่ กสักสองสามคนมัน
ถ ้าปู่ ของคุณรวบรวมลูกศิษย ์เพิมอี
่ ลํ
จะไม่เป็ นเรืองที ่ าบากขนาดนั้น"

้
หลินซีพูดของเธอ ตาสว่างขึนเธอมองไปที ่ ณปู่
คุ
หลินและคุณปู่ หลินโบกมือ: "ฉันอยากไปทํางานและ
่ มป
ฉันต ้องฝึ กงานถ ้าคุณเจอคนทีไม่ ี ระสบการณ์
่
เหมือนคุณคุณจะทําให ้ฉันเบือไหม หรือทําให ้ฉัน
โกรธ! "อย่าทํา"หลินซีมองไปทีคุ ่ ณปู่ หลินและรู ้อยู่ใน
่
ใจว่าคุณปู่ หลินไม่กลัวทีจะเหนื ่ อยเขาไม่ชอบให ้งาน
ฝี มือของตระกูล Lin ถูกส่งต่อไป
 ่
ป๊ าหลินทีตกตะลึ ่
งตายลงทันทีตราบใดทีเขาไม่ มี
ความสุขปู่ หลินก็จะพาป๊ าหลินออกไปเดินเล่นและ
ปล่อยให ้เขาหายใจ

พ่อหลินมองลูกสาวทีนิ ่ ่ งเงียบดวงตาของเขากลอก
ไปมาและพูดว่า "ปู่ ของคุณไม่ร ับเด็กฝึ กงานคุณ
สามารถร ับพวกเขาได ้ตอนนี ฝี้ มือของคุณก็ดเี ช่นกัน
และคงจะดีหากหาคนมาทุบตีคณ ุ "

"ฉัน !?”หลินซีไม่อยากจะเชือเลยว่ ่ าเธอยังเด็ก

้
ขนาดนี เธอจะนํ าเด็กฝึ กงานได ้อย่างไร คุณปู่ หลินคิด
ว่านี่ เป็ นความคิดทีดี ่ และพูดกับหลินซีวา่ "เสียวซี่ ไม่
เป็ นไรทีจะร ่ ับเด็กฝึ กงานทีมี ่ ฝีมือปัจจุบนั ของคุณ แต่
คุณต ้องมองเห็นบุคคลนั้น" หัวของหลินซีแกว่งไปมา
่
เหมือนสันและเธอก็ เป็ น ให ้เด็กฝึ กงานอย่างสมบูรณ์ไม่
สนใจ หลังจากพูดคุยเรืองนี ่ อยู ้ ่นานในทีสุ ่ ดก็ไม่มอ
ี ะไร
สําหร ับความช่วยเหลือจากต่างประเทศคุณปู่ หลินได ้
ขอให ้หยางจินเทาและยืมหนึ่ งในเด็กฝึ กงานของหยาง
จินเต่ามาช่วย
 ้
หลังจากเสร็จสินงานเลี ้
ยงงานแต่
งงานหลินซีได ้ร ับ
จดหมายจาก ฉู่ เซิงอีกครงความคิ้ั ่ บกดในใจของ
ดทีเก็
่
เขาหลังไหลออกมาราวกั ้ แต่น่าเสียดายทีตอนนี
บนํ าพุ ่ ้
ไม่มอ ิ เทอร ์เน็ ตมิฉะนั้นวิดโี อแชทจะสามารถ
ี น
แก ้ปัญหาความร ักได ้

ในไม่ช ้าหลินซีก็ตอบจดหมายและส่งพัสดุให ้ ฉู่ เซิง

่ ฉู่ เซิงเห็นแบบอักษรทีคุ
เมือ ่ ้นเคยบนบรรจุภณ ั ฑ ์มุม
่
ปากของเขาก็อดไม่ได ้ทีจะเงยหน้ าขึน้ ผู ้ช่วยอยู่ข ้าง ๆ
ดูท่าทางทีมี ่ ความสุขของ ฉู่ เซิงและถอนหายใจเข ้าข ้าง
ใน "อาจารย ์หนุ่ มถ ้าไม่มอ ี ะไรผิดพลาดฉันจะไปฉันจะ
วางทุกสิงที่ ลาวลี
่ ่
ขอให ้ฉันนํ าคุณมาทีโต๊ ่ ะ"

้ ่ เซิงมีใจทีจะพู
ตอนนี ฉู ่ ดอะไรกับเขาเขาก็สง่ คน
ออกไปไปแกะกล่องซึงมี ่ เสือผ้าและอาหารที
้ ่ นซี
หลิ
่ อแน่ นแล ้วรู ้สึกถึง
เตรียมไว ้ให ้ ฉู่ เซิงสัมผัสซอสเห็ดทีห่
ความหวานในใจของเขา เมือนึ ่ กถึงของขวัญทีเขาซื
่ อ้
ให ้หลินซีด ้วยเงินทํางานพาร ์ทไทม ์ฉันอดไม่ได ้ทีจะ ่
จินตนาการว่าหลินซีจะมีความสุขแค่ไหนเมือเขาได ่ ้
ของขวัญ สําหร ับแพ็คเกจที่ Lao Li เตรียมไว ้ ฉู่ เซิงไม่
สนใจมันโดยตรง

หลังจากผูช ้ ว่ ยเห็น Lao Li แล ้ว Lao Li ก็จะถาม

่
เกียวกั ่
บ ฉู่ เซิงอย่างหลีกเลียงไม่ ้ อได
ได ้เขาขมวดคิวเมื ่ ้
ยินว่าหลินซีสง่ พัสดุมาให ้เขา ครงที ้ั แล่ ้วเด็กหญิงตัว
เล็ก ๆ ในตระกูล Sun ถูก ฉู่ เซิงทําให ้ไม่พอใจต่อมา
เขาแนะนํ าสาว ๆ ให ้รู ้จักกับ ฉู่ เซิงด ้วยเหตุผลหลาย
ประการพวกเขาล ้วนเป็ นเด็กทีมี ่ พนฐานทางครอบคร
ื้ ัว
่ และหน้าตาดี แต่ฉู่ เซิงกลับดูเย่อหยิงหั
ทีดี ่ นหน้าเข ้าหา
สาว ๆ อย่างดุร ้ายและเลิกรากันไปในทีสุ ่ ด

่ บตาลงและหลังจากคิดเรืองนี
หลาวลีหลั ่ ได ้ ้สักพัก
่ั ช
เขาก็สงผู ้ ว่ ย ทันใดนั้นใบหน้าของผูช้ ว่ ยก็ดน
ู ่า
เกลียด แต่เขาไม่มค ี ณ
ุ สมบัตท ี่
ิ จะปฏิ
เสธเขาจึงบ่น
พึมพํา

ไม่กวัี่ นหลังจากส่งพัสดุหลินซีได ้ร ับของขวัญจาก

ฉู่ เซิงมันเป็ นจีร้ ักทีมี
่ เพชรแตกหลินซีแตะจีเล็
้ ก ๆ และ
มุมปากของเขาก็หน ้ ้วยความเร็วของสิงนี
ั ขึนด ่ ้
จดหมายอีกฉบับ ถูกส่งกลับไปยัง ฉู่ เซิง

้ แขกจากร ้านอาหาร Lin มาและหลีจิ

วันนี มี ่ นมาหา
หลินซีและเขาขอความช่วยเหลือจากหลินซี

หลินซีมองไปทีกล่่ องเล็ก ๆ ตรงหน้าเขาภายใน

้
กล่องมีสร ้อยคอจีของสร ้อยคอสามารถเปิ ดออกได ้มีรป
ู
ถ่ายของหญิงสาวอยู่ในนั้นผูห้ ญิงคนนั้นยิมอย่้ าง
นุ่ มนวล "นี่ คือแม่ของ ฉู่ เซิง?"หลินซีถาม

"ใช่นี่เป็ นสิงลํ
่ าค่
้ าทีสุ
่ ดทีเธอทิ
่ ้ ้ฉันเก็บมันไว ้และ
งไว
ตอนนี ฉั ้ นหวังว่าคุณจะสามารถโอนมันเป็ น ฉู่ เซิงให ้
ฉันได ้" ลีจิ่ นแก่กว่ามากมีผมหงอกทีขมั ่ บของเขามาก
หลินซีหยิบสร ้อยคอ หลีจิ ่ นยังฝากจดหมายถึง ฉู่ เซิง
เขากล่าวว่า: "ภรรยาของฉันกําลังจะถูกปลดออกจาก
โรงพยาบาล แต่การล่มสลายครงสุ ้ั ดท ้ายทําให ้เธอมีผล
สืบเนื่ องเธอเกือบจะสูญเสียความสามารถในการดูแล
้
ตัวเองทังหมดและฉั นจะ ต ้องแบกร ับไว ้ในอนาคตไม่มี
ทางดูแล ฉู่ เซิงสําหร ับภาระของครอบคร ัวนี ฉั ้ นจะมอบ
ความไว ้วางใจให ้กับคุณพวกคุณใช ้ชีวต
ิ ของคุณฉัน
จะไม่กลับมาอีกในชีวต ิ นี ้ "

แต่เดิมหลินซีจา่ ยเงินคืนให ้เขาด ้วยความไม่พอใจ

่ นใบหน้ามึนงงและเศร ้าของเขาตอนนี ความ
แต่เมือเห็ ้
คับแค ้นใจในใจของเขาก็หายไปหลินซีและเขาพูดสอง
สามคําอย่างสุภาพและส่งคนออกไปเมือแยกจากกั่ น Li
้ นซีไว ้ด ้วยประโยค: "Li I don't like you
จินทิงหลิ
too much. ตอนนี คุ ้ ณแยกจากทังสองที
้ ่ ้วคุณควร
แล
ใส่ใจกับบางสิงด ่ ้วยตัวคุณเองดวงตาของคุณยาวแค่
ไหน"หลินซีตกใจ และขอบคุณ Li Jin หลังจาก
ตอบสนอง Li Jin โบกมือและจากไปตามลําพัง
Sunset Next หลังของ Li Jin งอและหลินซีรู ้สึก
อ ้างว ้างเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ได ้

กล่าวคือในขณะนี พี้ ชายคนที

่ ่
สองนํ าข่าวร ้ายมาให ้
ถึงหลินซีและคุณปู่ Xie เข ้าร ับการร ักษาใน
โรงพยาบาลข่าวก็มาอย่างกะทันหันแม้วา่ ร่างกายของ
เขาจะไม่คอ่ ยดีนัก แต่เขาก็ยงั ห่างไกลจากการร ักษา
 ่
ตัวในโรงพยาบาล "เป็ นชายชราทีออกไปเดิ
นเล่นและ
่
ถูกจักรยานชนเขา ล ้มลง "พีชายคนที ่
สองอธิบาย

่ ว ๆ นี เธอยุ
หลินซีรู ้สึกกังวลเมือเร็ ้ ่งมากและไม่ได ้
่
กังวลทีจะไปหาคุ ณปู่ Xie โชคดีทพีี่ ชายคนที
่ ่
สองเป็ น
่ อถื
คนทีเชื ่ อได ้เขาเตรียมอาหารให ้ชายชราทุกวันและ
ไปหาเขาทุกวัน ๆ เพือช่ ่ วยในการทํางานบางอย่าง

่
เมือหลิ ่ ณปู่ Xie อาศัยอยู่เขาได ้
นซีมาถึงวอร ์ดทีคุ
พบกับ Qi Xiao Qi Xiao ได ้เรียนรู ้ว่าคุณปู่ Xie เป็ น
ปู่ ของ ฉู่ เซิงและสัญญาว่าหลินซีจะดูแลเขาให ้มากขึน้

แต่คราวนี คุ ้ ณปู่ Xie ได ้ร ับบาดเจ็บสาหัสซึงเป็

่ น
กระดูกโคนขาหักตามความเสียงของการผ่่ าตัดและ
่ ้จริงของผูป้ ่ วยแพทย ์แนะนํ าให ้ทําการร ักษา
สภาพทีแท
แบบอนุ ร ักษ ์นิ ยม

่
เมือมองไปที
คุ่ ณปู่ Xie ทีกํ
่ าลังครําครวญด
่ ้วยความ
เจ็บปวดบนเตียงในโรงพยาบาลหลินซีก็รู ้สึกเศร ้า
 เธอก ้าวไปข ้างหน้าและจับมือของชายชราราวกับกิง่
ี่
ไม้ทตายแล ้วและพูดว่า "คุณปู่ Xie คุณเป็ นอย่างไร
บ ้าง"

่ นหลินซีคณ
เมือเห็ ุ ปู่ Xie อดทนต่อความเจ็บปวด
้
และฝื นยิมและพู ดว่า "Lin girl, it up to me . ฉัน
กลัวว่าจะทําไม่ได ้ฉันกลัวว่าคุณจะขอบคุณคุณย่าของ
่
คุณทีรอและขอให ้ฉันไปกับเธอ "

" ทําไมมันเป็ นเพียงการล ้มเหลวอย่าคิดมาก

่
เกียวกั บมันเก็บ สบายดีและคุณจะสบายดี "Lin Xi
ช่วยได ้เพียงปลอบใจเขา ตังแต่ ้ คณ ุ ย่า Xie จากไป
ชีวต ิ ของชายชราก็ย่งุ เหยิงหลินซียงั เคยได ้ยินคนพูดว่า
้ ม
ทังคู ่ ค ่ และถ ้าใครหายไปอีกคนจะ
ี วามสัมพันธ ์ทีดี
ตามมาในไม่ช ้าหลังจากนั้น ตอนนี ชายชราล ้ ้มลงอีก
้ั
ครงสถานการณ์ ้ ไม่น่าร ังเกียจ
นีดู

่
เมือเขากลับถึงบ ้านหลินซีบอกคุณปู่ Xie และ คุณ
่
พ่อหลินเกียวกั บสถานการณ์ของปู่ ของเขาคุณปู่ หลิน
่
ขอให ้หลินซีสง่ จดหมายถึง ฉู่ เซิงบอกเขาเกียวกั
บ
สถานการณ์ของปู่ ของเขาเสียใจหลินซีเขียนจดหมาย
อีกฉบับและส่งออกไป

่ ่ นมองไปทีจดหมายทางอากาศสองฉบั
ผู ้ช่วยทีนั ่ บ
ในมือของเขาขมวดคิวแน่ ้ นตามคําขอร ้องของพ่อหลี่
จดหมายเหล่านี จะต ้ ้องส่งเข ้ามาหลังจากส่งมอบ
จดหมายเหล่านี จะถู ้ กเปิ ดออกอย่างแน่ นอนและ
่ าลายโดยมิสเตอร ์หลี่
แม้กระทังทํ

้
วันนี เขาเข ้าใจเจตนาของ Lao Li แล ้ว Li ต ้องการ
ตัดความสัมพันธ ์ระหว่าง ฉู่ เซิงและ Miss Lin มาโดย
ตลอดนอกจากนี เขายั ้ งเข ้าใจทัศนคติของ ฉู่ เซิงเห็น
ได ้ช ัดว่า ฉู่ เซิงจะไม่ยอมร ับข ้อตกลงของ Lao Li ปู่ และ
หลานชายพยายามดินรนและ ้ ่
มันยากมากทีเขาจะถู ก
จับได ้ในตอนท ้ายเขาตัดสินใจอย่างกล ้าหาญและ
ยอมร ับจดหมาย

่ ่ ไม่ได ้ร ับคําตอบจากหลินซีมานานแล ้วและ

ฉู่ เซิงทีนี
เขาไม่รู ้ว่าหลินซีxi ไม่ชอบของขวัญทีเขาส่่ งไปเขา
ตรวจดูกล่องจดหมายของเขาเกือบทุกวัน แต่เขาก็ทํา
ให ้เขาผิดหวังทุกครง้ั

ี่ ่ นก็รบี เช่นกันร่างกายของคุณปู่ Xie ก็

หลินซีอยู่ทนั
แย่ลงไปอีก Qi Xiao เตือนหลินซีหลายครงเพื ้ั อให
่ ้เธอ
่
พร ้อมหลินซีรู ้สึกกังวลและวิงไปโรงพยาบาลวั นละสอง
้ั อส่
ครงเพื ่ งซุป แต่คณ ุ ปู่ Xie กินน้อยมากและเขาก็
นอนเกือบตลอดเวลา

ความวิตกกังวลของหลินซีได ้ลดลงในสายตาของ
้
คุณปู่ หลินในวันนี และชายชราก็ ่
แนะนํ าเธอว่า: "เสียวซี
ไม่ต ้องกังวลจดหมายทีส่ ่ งไปต่างประเทศใช ้เวลานานนี่
่
เป็ นเรืองปกติ ้ั
บางครงอาจสู ญหายไปหากไม่เป็ น
เช่นนั้น ไม่ได ้ผลแค่เขียนข ้อความอืนหรื
่ อโทรถามลาว
ลี่ "

หลินซีคดิ ว่านี่ เป็ นวิธก

ี ารเช่นกัน แต่หลังจากติดต่อ
Lao Li หลายครง้ั Lao Li ก็ไม่อยู่ทนั ี่ ่ น ไม่มก
ี ารตอบ
กลับจดหมายถึง ฉู่ เซิงแต่คณ ุ ปู่ Xie รอไม่ไหวหลังจาก
่ อนชายชราก็จากไป
ผ่านไปครึงเดื
 ่
ด ้วยความช่วยเหลือของพีชายคนที ่
สองและ Qi
Xiaoหลินซีดแู ลสิงที่ เกิ
่ ดขึนกั้ บคุณปู่ Xie เมือเห็่ น
ใบหน้าทีซี ่ ดเซียวของหลินซีหวั ใจของ Qi Xiao ก็
ปวดร ้าว เขาปลอบโยนหลินซี: "เสียวซี ่ คุณทําดีทสุ ี่ ด
แล ้วอย่าคิดมากพักผ่อนให ้ดีดค ู ณ ้
ุ นํ าหนั กลดลงมาก"
่
ผูอ้ าวุโสคนทีสองแนะนํ ่
าหลินซี: "เสียวซี , คุณยุง่ มาก
เป็ นเวลากว่าหนึ่ งเดือนแล ้วและคุณได ้ทําในสิงที ่ ควรทํ
่ า
กลับไปพักผ่อนให ้ดีหลังจากนั้นคุณต ้องเจรจาเรือง ่
ค่าชดเชยกับผูช ่ าร ้ายคนเก่าคุณจะล ้มไม่ได ้ "
้ ายทีทํ

ิ้
หลินซีแทบจะไม่ยมเธอไม่ สามารถกลันมั ้ นได ้อีก
ต่อไป นอกจากการตายของคุณปู่ Xie แล ้วยังมี ฉู่ เซิง
เธอสามารถยืนยันสิงหนึ่ ่ งได ้และนั่นก็คอื เธอได ้ขาด
ี่ กเลียงของ
การติดต่อกับ ฉู่ เซิงท่าทีทหลี ่ Lao Li และ
การติดต่อกับคําเตือนของ Li Jin ก่อนหน้านี หลิ ้ นซี
เข ้าใจว่าจะต ้องมีบางอย่างเกิดขึน้
ตอนที่ 143 ความโกรธ
ฉู่ เซิงก็กงั วลเช่นกันเขาเขียนจดหมายถึงหลินซีหลาย
ฉบับ แต่ไม่เคยได ้ร ับการตอบกลับเขากังวลว่า เสียวซี ่
จะหายไปอีกหรือไม่และจากชีวต ิ ของเขาไปอีกครงการ ้ั
คาดเดาแบบนี ทํ ้ าให ้เขาอยู่ตลอดทังวั ้ น จมอยู่ในความ
เศร ้าโศก ผูช ้ ว่ ยยังเห็นว่า ฉู่ เซิงคิดผิดเขาคิดถึงเรืองนี ่ ้
หยิบจดหมายจากศาสตราจารย ์ Zhang และส่งให ้ ฉู่
เซิงเหลาหลีได ่ ้อ่านจดหมายฉบับนี แล ้ ้วจึงปิ ดผนึ กอีก
ครงก่้ั อนทีจะส่
่ งคืนให ้กับผูช ้ ว่ ยขอให ้เขาหาโอกาสที่
เหมาะสมทีจะมอบให่ ้กับฉู่ เซิง

ศาสตราจารย ์ Zhang ขอให ้ ฉู่ เซิงช่วยหาหนังสือ

่ กบนตัวอักษรและเงยหน้าขึนมอง
ให ้ ฉู่ เซิงมองไปทีจารึ ้
ไปทีผู ่ ้ช่วย เห็นได ้ช ัดว่ามันสงบและไม่เปลียนแปลง
่ แต่
ผู ้ช่วยไม่กล ้ามองเขาลดศีรษะลงหลบสายตา

ไม่กวัี่ นต่อมา ฉู่ เซิงเก็บหนังสือและเขียนตอบ

ศาสตราจารย ์ Zhang ผูช ่
้ ว่ ยมองไปทีกระดาษ
จดหมายและบอกเพียงว่าพบหนังสือทีต ่ ้องการแล ้วจึง
ทักทายศาสตราจารย ์จางและครอบคร ัวของเขา ฉู่ เซิง
ค่อยๆยัดกระดาษจดหมายลงในซองจดหมายหนี บซอง
่ ทํ
จดหมายและไปทีที ่ าการไปรษณี ย ์

ศาสตราจารย ์จางร ับพัสดุของ ฉู่ เซิงเห็นคําทักทาย

้
สองสามชินบนกระดาษจดหมายและบ่ นกับภรรยาของ
เขา: "เด็กคนนี ยุ้ ่งแค่ไหนฉันไม่รู ้จะคุยกับฉันอย่างไร
และฉันไม่รู ้ว่าเขาเป็ นอย่างไรบ ้าง ใช่หรือไม่ "

เขาหยิบหนังสือออกมาแล ้วพลิกดูมแี ถบกระดาษ

แคบ ๆ หลุดออกมาจากหนังสือและสีหน้าของ
่
ศาสตราจารย ์จางก็เปลียนไปเมื ่
อเขาเห็ ้
นเนื อหาบน
แถบ

่
เมือหลิ ้
นซีเห็นโน้ตเล็ก ๆ นี เธอก็ เดาได ้ว่าทําไมเธอ
ถึงไม่ได ้ร ับคําตอบจาก ฉู่ เซิงศาสตราจารย ์จางพูด
อย่างโกรธ ๆ ว่า“ คนพวกนี เป็ ้ นใครเป็ นศาสตราจารย ์
่
ทีบอกว่ ่
าเขาทําเรืองไร ้ยางอายแบบนี ”้

ปู่ หลินและพ่อหลินโกรธมากขึนนี ้ ่ ไม่ใช่ความไม่

ชอบหลินซีอย่างเห็นได ้ช ัดหรือถ ้าคุณดูถก ู หลินซีพูด
ตรงไปตรงมาตระกูล Lin ยังยึด ฉู่ เซิงอยู่หรือไม่? พ่อ
หลินตบโต๊ะและพูดกับหลินซีวา่ "เสียวซี่ ไม่ต ้องเสียใจ
เด็กคนนั้นไม่อยู่ลองหาดูดก ้
ี ว่าพรุง่ นี เราจะย ้ายไปอยู่
่ งทลายของเขา"
บ ้านทีพั

คุณปู่ หลินไม่ตนเต ื่ ้นเหมือน คุณพ่อหลินเขามอง

หลินซีอย่างเย็นชาเขาต ้องฟังสิงที ่ หลิ
่ นซีพูดหลินซีก ้ม
ศีรษะลงและไม่ได ้พูดเป็ นเวลานานหลินซีเชือใน ่ ฉู่ เซิง
และรู ้ว่า ที่ ฉู่ เซิงทําไม่ได ้เปลียนใจไม่
่ อย่างนั้นเขาจะไม่
่ ดต่อกับพวกเขา แต่ลาวลีเป็
คิดทีจะติ ่ นตัวปัญหาจริงๆ
ฉันควรทําอย่างไร?

่ ดหลินซีก็ตด
ในทีสุ ่
ั สินใจทีจะไม่ ย ้ายในขณะนี ้ ร ้าน
่ ดและไม่มส
เพิงเปิ ี ถานทีที ่ เหมาะสมที
่ ่ ้ายในตอนนี ้
จะย
้
นอกจากนี พวกเขากํ าลังจ่ายเงินไม่ได ้อาศัยอยู่ในบ ้าน
ของเขาโดยเปล่าประโยชน์และไม่มเี หตุผลทีจะย ่ ้าย
่ น
ออก สําหร ับเรืองอื ่ ๆ ในขณะนี เราสามารถติ
้ ดต่อ ฉู่
เซิงผ่านศาสตราจารย ์ Zhang เท่านั้น
 ในไม่ช ้า ฉู่ เซิงก็ได ้ร ับจดหมายจากศาสตราจารย ์
Zhang ในจดหมายนั้นเขาได ้พูดคุยเกียวกั ่ บปัญหา
ทางการแพทย ์บางอย่างกับ ฉู่ เซิงและให ้ความสําคัญ
กับชีวต
ิ และการเรียนของ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงอ่านจดหมาย
้
ฉบับนี หลายคร ้ั
งและกล่ าวถึงหลินซีอย่างคลุมเครือโดย
บอกว่าทุกอย่างเรียบร ้อยดี แต่เขาบอกข่าว ฉู่ เซิงไป
หลินซีไม่ได ้ร ับจดหมายจาก ฉู่ เซิงมานานแล ้ว

่ นสิงที
เมือเห็ ่ ่ ฉู่ เซิงยังไม่เข ้าใจทีนี
่ ่ เขาก็ถก
ู วางไว ้ใน
แถว เขาเคยสงสัยผูช ้ ว่ ยคนนั้นมาก่อนและผู ้ช่วยคน
นั้นเพิงถู
่ กส่งมาโดย Old Li เพือดู ่ แลเขา แต่เขาก็
่
ขยันขันแข็งในเรืองของตั วเองมากเกินไป จดหมายที่
เขาเขียนถึงศาสตราจารย ์จางเป็ นการล่อลวง ตอนนี ้
เขาควรทําอย่างไร? เสียวซี ่ จะโกรธหรือไม่และตระกูล
Lin จะมีความเห็นกับเขาหรือไม่? เขาอยากกลับไปดู

เมือผู ่ งของที
่ ้ช่วยมองไปทีสิ ่ ถู่ กทุบในห ้องเขาก็ตน
ื่
ตระหนก นายน้อยน่ าจะพบมือและเท ้าของเขาแล ้ว
หลังจากสังเกตอาการวิตกกังวลมาสองสามวัน ฉู่ เซิงก็
ไม่ได ้ทําอะไรนอกจากใบหน้าของเขามืดมนและเงียบ
งัน

หลังจากนั้น ฉู่ เซิงก็ย่งุ มากขึนและผู

้ ช
้ ว่ ยก็ไม่รู ้ว่า
เขากําลังทําอะไรอยู่เพียง แต่เขาลดนํ าหนั้ กได ้มาก
่
เมือจบภาคการศึ กษาผู ้ช่วยก็ถาม ฉู่ เซิงอย่างไม่เป็ น
ทางการว่ามีการจัดเตรียมอะไรบ ้าง ฉู่ เซิงไม่สนใจเขา
เลยเขาไม่มท ่
ี างเลือกอืนนอกจากกั ดกระสุนและพูดว่า
"Old Li หวังว่าคุณจะได ้พบเขา"

ฉู่ เซิงมองเขาอย่างเย็นชาสักพักและเห็นหลังของ
เขาหายใจนี่ คือ ฉู่ เซิงcai กล่าวว่า "ไปจองตั๋วของ
คุณ!"

ผู ้ช่วยรู ้สึกโล่งใจและหันกลับไปเตรียมการ ฉู่ เซิง

มองไปทีด ่ ้านหลังของผูช ้ ว่ ยและส่งเสียงอย่างเย็นชา

่
เมือลาวลี
กํ่ าลังรอการกลับมาของ ฉู่ เซิงด ้วยความ
คาดหวังอย่างเต็มที่ ฉู่ เซิงก็ได ้ขึนเครื
้ ่ นเพือกลั
องบิ ่ บไป
ยังประเทศจีน เมือ่ ฉู่ เซิงกลับไปที่ Xiaoyang Tower
 ่ รอเขาอยู
สิงที ่ ่คอื สายตาเย็นชาของคุณปู่ หลินและ
Dad Lin

กลางดึก ฉู่ เซิงออกมาจากห ้องของคุณปู่ หลินและ

ี่
หลินซีกาํ ลังยืนรอเขาอยู่ทประตู ฉู่ เซิงคิดว่าหลินซีจะ
โกรธและจะเสียอารมณ์กบั เขา แต่เขาไม่ทําหลินซีมอง
้ กน้อยและยืนมื
ไปที่ ฉู่ เซิงด ้วยรอยยิมเล็ ่ อออกไป ฉู่ เซิง
ก ้าวไปข ้างหน้าและจูงมือเธอเข ้าไปในห ้องของเขา

ห ้องนั้นสะอาดและเป็ นระเบียบและผ้าห่มทีเพิ
่ งปู
่ ใหม่
่
ยังคงได ้กลินของแสงแดดเช่ นเดียวกับความอบอุน ่ ที่
่ าให ้เขาหลงใหล
หลินซีนําเขามาซึงทํ

้
ทังสองกอดกั ่
นพูดคุยเกียวกั บสถานการณ์ปัจจุบน ั
ของกันและกันว่าพวกเขาคิดถึงกันและกันได ้อย่างไร “
่
เสียวซี คณ
ุ โกรธไหม?” ฉู่ เซิงคว ้ามือของหลินซีไว ้ด ้วย
้ ยงทีไม่
นํ าเสี ่ สบายใจ

้ กน้อยมองตรงเข ้าไปในดวงตา
หลินซีเงยหน้าขึนเล็
่ ณปู่ Xie จาก
ของ ฉู่ เซิงและพูดว่า "ฉันโกรธมากเมือคุ
ไปฉันอยากให ้คุณกลับมา แต่คณ
ุ ไม่ทํา" "ฉันขอโทษ!
.. "

หลินซียกมือขึนปิ ้ ดปากและพูดว่า" ฉันไม่ต ้องการ

้
คําขอโทษของคุณ "ฉู่ เซิงรู ้สึกกระปรีกระเปร่ ามากขึน้
หลินซียมและพูิ้ ดว่า" Kiss me. "
่ ้มและริม
ฉู่ เซิงเธอก ้มหน้าและมีรอยจูบบาง ๆ ทีแก
ฝี ปากของเธอหลินซีกอด ฉู่ เซิงแน่ นเธอรู ้ว่าเขาทําได ้
ไม่ดห ้
ี รือเธอจะลดนํ าหนั กและกลับมาได ้หรือไม่ทก ุ คํา
บ่นและคําบ่นของฉัน รู ้สึกเศร ้าและหายไปเมือฉั ่ นเห็น
้
ฉู่ เซิงLin Xi รู ้ว่าเขาตกหลุมร ักผู ้ชายคนนี และเต็ มใจที่
จะยอมทําทุกอย่างเกียวกั ่ ่
บเขาเมือ

หลินซีออกจากห ้องของ ฉู่ เซิงฉู่ เซิงก็หลับไปแล ้ว

้
ในเช ้าวันรุง่ ขึนหลิ ่
นซีพา ฉู่ เซิงไปเยียมหลุ มศพของ
คุณปู่ Xie จากนั้นเขาก็ไปทีบ ่ ้านของคุณปู่ Xie
หลังจากนั้นไม่นานก็มฝ ี ุ่ นสะสมอยู่ในบ ้านมากมาย
ตามความปรารถนาของคุณปู่ Xie บ ้านจึงถูกปล่อยให ้
ี จํานวนหนึ่ งทร ัพย ์สินหลินซีสง่
เป็ น ฉู่ เซิงและ ยังมีอก
พวกเขาให ้ ฉู่ เซิงทีละคน ฉู่ เซิงดูจากนั้นให ้หลินซีและ
เขาขอให ้หลินซีเก็บไว ้ให ้เขา

“ ฉันจะคืนคฤหาสน์เสียวหยางให่ ่
้เหลาลีและฉั นจะ
จ่ายค่าเล่าเรียนและค่าครองชีพหลังจากนั้นหากยังไม่
เพียงพอฉันจะใช ้เงินทีเสี ่ ยวซี
่ ให ้ฉันและฉันได ้สมัคร
หอพักไปแล ้ว แล ้วฉันจะย ้ายไปทีหอพั ่ กเข ้าไปข ้างใน
่
... "ฉู่ เซิงพูดเกียวกับการเตรียมการในอนาคตหลินซี
ไม่ได ้พูด แต่ฟังอย่างเงียบ ๆ เธอรู ้จักนิ สยั ใจคอของ ฉู่
เซิงลาวหลีก ่ ้าวไปสูจ
่ ด
ุ สูงสุดของเขา ฉู่ เซิงต ้องการ
้
ชีแจงความสั มพันธ ์กับ Lao Li

เนื่ องจากเขาต ้องการคืนคฤหาสน์ Xiaoyang

ให ้กับ Lao Liหลินซีก็จะย ้ายออกจากคฤหาสน์
Xiaoyang ด ้วย การหาร ้านเป็ นเรืองที่ ลํ ่ าบากมาก ฉู่
่ น่้ าปวดหัวเขามองไปทีหลิ
เซิงยังรู ้ว่าเรืองนี ่ นซีอย่างขอ
ิ้
โทษหลินซียมและปลอบใจเขา: "ฉันเก็บเงินในช่วงนี ้
ด ้วยและหาร ้านค ้า ก็ยงั เพียงพอ” ฉู่ เซิงรู ้ว่านี่ คือการ
ปลอบประโลมเขาการย ้ายร ้านจะหมายถึงการสูญเสีย
ลูกค ้าและการหาร ้านและตกแต่งอีกครงจะเป็ ้ั ่
นเรืองยาก
 หลินซีตบมือของ ฉู่ เซิงและพูดว่า "ฉันจัดการเรือง ่
เหล่านี ได ้ ้ฉันมีผูอ้ าวุโสสองสามคนคอยช่วยฉันไม่กลัว
นอกจากนี ตอนนี ้ ร้ ้านของหวานกําลังดําเนิ นไปด ้วยดี
นี่ คือความจริงหวูห ่ นิ งพ่อของเขาแนะนํ าแขกหลายคน
ให ้รู ้จักกับหลินซีเขารู ้จักคนมากมายและมีวงกว ้าง ครง้ั
สุดท ้ายทีฉั ่ นเผาโต๊ะนํ าสํ ้ าหร ับคนเป็ นเวลาสามวันหลิน
ซีได ้พูดปากต่อปากและหลังจากนั้นไม่นานเขาก็จะ
กลับบ ้านเพือทํ ่ าอาหารให ้กับผู ้คนมันเป็ นเรืองใหญ่
่
และเขาทําเงินได ้มาก

ี่ ่ เป็ นเวลาสองสัปดาห ์ ฉู่ เซิงก็จากไป

หลังจากอยู่ทนี
้
และคราวนี เขาจะคุ ่
ยกับ Lao Li เมือเขากลั บมา

ฉู่ เซิงหลอกผูช ้ ว่ ยของเขาและจากไปโดยไม่บอกลา

เหตุการณ์นีทํ ้ าให ้ Old Li โกรธมาก เมือมองไปที
่ ่ ฉู่
เซิงทียื ่ นอยู่ตรงหน้าเขา Lao Li ก็ทบ ุ ถ ้วยอย่างดุเดือด
้
เฉื อนมันผ่านท่อกางเกงของ ฉู่ เซิงและสาดนํ าชาลงบน
รองเท ้าหนังของเขา ฉู่ เซิงขมวดคิวนี ้ ่ คือรองเท ้าใหม่ที่
่
เสียวซี ้ ้เขามีรอ่ งรอยของความเป็ นปรปักษ ์ใน
ซือให
ดวงตาของเขาเขาจําคําสัญญาของเขากับหลินซีได ้
อดทนต่อความโกรธจากใจของเขาและดึงมันไปทีแขน ่
่
ของโซฟา เอาผ้าก๊อซทีกางออกเช็
ดรองเท ้าแล ้วโยน
ทิง้

่
"คุณคุณคุณ ... " ลาวลีโกรธกั บพฤติกรรมทีไม่่
สมควรของเขา ฉู่ เซิงหยิบหนังสือประจําบ ้านของ
อาคาร Xiaoyang ออกจากกระเป๋ าโยนมันไปทีหน้ ่ า
้ ยงเย็นชาว่า "ส่งคืนให ้คุณ
Lao Li และพูดด ้วยนํ าเสี
้
จากนี ไปเราจะกลั ่
บไปทีสะพานและกลั ่
บไปทีถนน . ฉัน
่ ณจ่ายให ้ฉัน. ใช่. ลาก่อน!”
จะคืนค่าเล่าเรียนทีคุ

่
หลังจากพูดจบเขาก็จากไป คุณหลีเมาแล ้ว:
"หมายความว่ายังไงคุณจะเลิกกับฉันเหรอคุณมาจาก
่
ตระกูลหลีของฉั นคุณไปไหนไม่ได ้เหรอ?"

ฉู่ เซิงหันศีรษะมองเขาด ้วยสายตาเย็นชาและกล่าว

ว่า "คุณคือตระกูล Li คุณถูกควบคุมโดยคุณคุณถูก
ตรวจสอบและคุณไม่มส ี ท ้ั นฐานที
ิ ธิขนพื ้ ่ ดด ้วยซําเช่
สุ ้ น
่
ครอบคร ัว Li คือ น่ าสงสารจริงๆฉันไม่ใช่เรืองแปลก
 ่
คุณให ้สิงเหล่ ้
านี หากไม่ มค
ี ณ
ุ ฉันก็ไม่เลวและฉันจะมี
ชีวต ่ ขนในอนาคต
ิ ทีดี ึ้ "

้
คราวนี เขาเพิ ่
กเฉยต่อคําดุดา่ ของลาวลีและจากไป
โดยตรง เหลาลีเหลื ่ อบมองหนังสือในห ้องทีถู ่ กโยนลง
บนพืน้ แต่รู ้สึกได ้ว่าดวงตาของเขามืดลงผูช ้ ว่ ยรีบก ้าว
่
ไปข ้างหน้าเพือพยุ งเขาป้ อนยาและโทรหาหมอประจํา
ครอบคร ัว

หลังจากแพทย ์ประจําครอบคร ัวมาถึงและร ักษาลาว

่
ลีลาวลี ่ หายเป็ นปกติ เขานอนอยู่บนเตียงอย่างอ่อน
ก็
แรงโดยคิดถึงดวงตาทีเย็ ่ นชาของ ฉู่ เซิงและหัวใจของ
เขาก็หนาวสัน ่ เมือเพื
่ อนเก่
่ ่
ามาเยียมเขาเขายั งคงบ่น
่
เกียวกั บพฤติกรรมทีไม่่ สภ ุ าพของ ฉู่ เซิง

่
เหลาซ ันถอนหายใจเขารู ้จักบอสลีมาครึ ่ วต
งชี ิ แล ้ว
้ ได ้เปลียนไปเลย
อารมณ์ของผู ้ชายคนนี ไม่ ่ แต่เขาก็ยงั
้ ง
ดือดึ
 ่
หลังจากทีเขาบ่ นเสร็จหลานชายคนเก่าก็พูดอย่าง
สบาย ๆ ว่า: "หลานสาวของฉันซุนเฉี ยนพาแฟนหนุ่ ม
่ กวัี่ นทีผ่
ผมเหลืองและจมูกโด่งมาเมือไม่ ่ านมาคุณรู ้ว่า
่ บมาบอกฉัน
พวกเขารู ้จักกันมานานแค่ไหน? เพิงกลั
ว่าคุณกําลังจะแต่งงานบอกฉันว่าถ ้าคุณเป็ นคุณไม่
ควรโกรธหรือไม่?”

่
ลาวลีมองหลานชายคนเก่ ่
าด ้วยความไม่เชือและพู ด
่ หรื
ว่า“ คุณเห็นด ้วยกับเรืองนี ้ อไม่?”

“ ฉันจะทํายังไงดีเช่นคุณไล่คนออกไปแบบนี ”้
โอลด ์ซ ันส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได ้และพูดว่า“ เรืองของ ่
่ พู
อารมณ์เป็ นเรืองที ่ ดยากจริงๆคนหนุ่ มสาวสมัยนี ้
ิ่ คนแก่
ไม่ใช่สงที ่ จะเข ้าใจเราทําไม่ได ้ ควบคุมมันฉัน
่ คุ
ไม่ได ้พูดถึงเรืองนี ้ ณคุณกําลังถือจดหมายของใคร
บางคนมันเป็ นสิงที ่ แย่
่ มากทีต ่ ้องทําไม่มใี ครสามารถ
่
ทนต่อการเปลียนแปลงได ้ฉันจะแนะนํ าคุณอีกครง้ั
ี่
ความอ่อนแอของเราจะฝังอยู่ทคอของเราและเรา
จะต ้องมีชวี ต
ิ อยู่ตอ่ ไปอีกไม่กปีี่ โดยไม่ต ้องกังวลเรือง
่
 ่
ของหวานผูค้ น. คุณต ้องคิดเกียวกั ่ ก่
บเรืองนี ้ อนทีคุ
่ ณ
จะมีชวี ต
ิ อยู่ได ้”

่
ลาวซ ันพูดกับหลีลาวเป็ นเวลานานแล ้วเขาก็จากไป
เห็นเขาเหนื่ อย ผู ้คนจากไปแล ้วเหลือคําพูดเหล่านี ้
่ บตาลงและครุน
เหลาหลีหลั ่
่ คิดถึงคําพูดของเพือนเก่ า
ของเขา

ตอนที่ 144 การแข่งขัน

ฉู่ เซิงได ้ย ้ายเข ้ามาในหอพักซึงเป็่ นห ้องสําหร ับสีท่
่ าน
้ คนอยู
ทังสี ่ ่คนละแผนกและเวลาเรียนก็ตา่ งกันด ้วย
เช่นกัน ฉู่ เซิงไม่มอ ่
ี ะไรเกียวข ้องกับทุกคนมันเป็ นคํา
่
ทักทายแบบหนึ่ งเมือพวกเขาพบกั น

ไม่กวัี่ นต่อมาผูช
้ ว่ ยก็มาส่งมอบกุญแจห ้องพักและ
อพาร ์ตเมนต ์ของคฤหาสน์เสียวหยางให ่ ้กับฉู่ เซิง
้
รวมทังจดหมายหลายฉบั ่
บทีเขากั กขังในเวลานั้น ฉู่
่
เซิงมองไปทีกระเป๋ าเดินทางทีเท ่ ้าของเขาและผูช ้ ว่ ยก็
อธิบายกับ ฉู่ เซิงว่า "Lao Li ขอให ้ฉันกลับไปเขา
ขอให ้ฉันถ่ายทอดคําพูดสองสามคําบ ้านและอพาร ์
 ้ ่ภายใต ้ชือของคุ
ทเมนต ์ต่างประเทศหลังเล็กนี อยู ่ ณและ
จะทําอย่างไร จัดการกับมันจะเป็ นของคุณเขาหวังว่า
้
คุณจะตังใจเรี ่
ยนและไปเยียมเขาเมื ่ ณมีเวลาหาก
อคุ
คุณพบปัญหาโทรหาเขา "

ฉู่ เซิงมองหนังสือในมือของเขาและลังเลอยู่นาน
่
ก่อนทีจะยอมร ับมัน เขาส่งจดหมายถึงหลินซีอกี ครง้ั
่
เพือขอให ้หลินซีเปิ ดร ้านด ้วยความสบายใจและไม่ต ้อง
ย ้าย

หลินซีได ้ร ับจดหมายจาก ฉู่ เซิงและเข ้าใจว่า Lao Li

่ ่
ได ้ให ้สัมปทาน แต่เขาช ักชวน ฉู่ เซิงสองสามคําเพือที
เขาจะได ้ไม่ต ้องแข็งกร ้าวกับ Lao Li เพราะมันคือปู่
ของเขา

วันเวลาผ่านไปและหลินซีก็จด
ั การร ้านอาหารของ
่
ตระกูล Lin ได ้อย่างสบายใจจนกระทังเธอได ้ร ับ
จดหมายเชิญจาก Mr. James และวัสดุอป ุ กรณ์ที่
จําเป็ นในการเดินทางไปประเทศครอบคร ัว Lin ก็
ิ ชีวาอีกครง้ั
กลับมามีชวี ต
 เนื่ องจากทุกคนได ้เรียนรู ้ว่าหลินซีได ้ร ับเชิญให ้เข ้า
ร่วมในกิจกรรมแลกเปลียนและยั่ งสามารถนํ าผู ้ช่วยได ้
ผู ้อาวุโสหลายคนจึงกระตือรือร ้นทีจะลอง่ หลินซีรู ้สึก
หนักใจกับพวกเขามากจนโยนหม้อไปทีคุ ่ ณปู่ หลิน
โดยตรง

ด ้วยความช่วยเหลือของคุณปู่ หลินมีคนไม่กคนที ี่ ่
ไม่
่ ดคุณปู่ หลินก็ขอให ้
กล ้าส่งเสียงดังเกินไปในท ้ายทีสุ
้
พวกเขาทังสามคนทํ าอาหารบางอย่างและตัดสิน
ผลลัพธ ์ด ้วยความสามารถทีแท ่ ้จริงของพวกเขา ใน
่ ดพีชายคนรองมี
ท ้ายทีสุ ่ ้
ฝีมือมากขึนและติ ดตามหลิน
ซีไปยังประเทศ

่
หลินซีต ้องการทีจะปฏิบต ั ต
ิ ามคําสัญญาของเขาและ
เชิญ Mr.James มาร ับประทานอาหารคํ่า สถานที่
ร ับประทานอาหารตังอยู ้ ่ที่ Lin's Restaurant

่ ณปู่ หลินเห็น James เขาก็ยงั คงอึดอัด

เมือคุ
เล็กน้อยผูค้ นในรุน
่ ของเขาเคยมีประสบการณ์สงคราม
และไม่ได ้รู ้สึกดีกบั คนเหล่านั้นหลังจากดูแล ้วเขาก็บอก
ให ้ Father Lin ดูแลหลินซีให ้ดีเมือ ่ ฉันเหวียงแขนเสื
่ อ้
เดินไปคุยกับใครก็ไม่เห็น

่
เมือเขาไม่ ได ้คาดหวังเพราะการมาเยือนของเจมส ์
่
เพือนบ ้านหลายคนและคุณปู่ หลินจึงสอบถามว่า
้
ร ้านอาหารของหลินแห่งนี สามารถดึ งดูดชาวต่างชาติ
ให ้มาร ับประทานอาหารทีนี ่ ่ อร่อยมาก

้ อเสี
หลังจากนี ชื ่ ยงของ Lin's Restaurant ก็ได ้ร ับ
้ อย
ความนิ ยมมากขึนเรื ่ ๆ แน่ นอนว่านี่ คือสิงที
่ ต ่ ้อง
ติดตาม

้ หลิ
สําหร ับงานเลียงนี ้ นซีได ้เลือกอาหารจานพิเศษ
สองสามอย่างเช่นไก่อบเกลือซุปปลาเกาลัดสีทองจาน
ซิวเหมยหอยเชลล ์มะม่วงสดลูกเต๋ามังกรและฟี นิ กซ ์
๊ ่ งห ้าสีและเค ้กกุหลาบทีคุ
หลากสีและเกียวนึ ่ ณเจมส ์
ชอบ
 ่
เมือมองไปที ่
อาหารที ่ สส
มี ี น ่ น
ั James ก็มองไปทีหลิ
่
ซีอย่างชืนชม: "ฉันไม่ได ้คาดหวังว่า Miss Lin จะ
้ นคิดว่าคุณทําได ้แค่ของ
ทําอาหารได ้ดีขนาดนี ฉั
หวาน"

้ อเปิ
"ฉันชอบทําของหวานมาก แต่ตอนนี เพื ่ ด
ร ้านอาหารฉันไม่สามารถทําของหวานได ้ฉันต ้องมี
่ งดูดลูกค ้า”
อาหารจานพิเศษสองสามอย่างเพือดึ

้
เจมส ์ประทับใจมากทังสองคุ ่
ยกันมากเกียวกั บการ
ทําอาหารหลินซีมป ี ระสบการณ์ของคนรุน ่ หลังและ มี
ประสบการณ์มากมายมุมมองของสิงต่ ่ าง ๆ นั้นเปรียว
้
๊ งขึ
จีดยิ ่ น้ James ชืนชมหลิ
่ นซีมากและบอกหลินซีใน
่
หลาย ๆ เรืองหลิ ้ ไม่
นซีรู ้สึกว่าอาหารมือนี ้ ได ้เปล่า
ประโยชน์และเธอก็ได ้ร ับประโยชน์มากมาย

่
ถัดไปหลินซีเริมเตรี
ยมตัวสําหร ับการไปต่างประเทศ

้ ณปู่ หลินได ้ตระหนักถึงปัญหาอัน

ในเวลานี คุ
้ั ยวกั
ยาวนานอีกครงเกี ่ บการขาดกําลังคนของ
ร ้านอาหารตระกูลหลิน ครงนี ้ั หลิ
้ นซีและคนอืน ่ ๆ กําลัง
จะไปสิบวันและหลังจากนั้นก็ยม ื ความช่วยเหลือจากคน
อืน่ ๆ ปู่ หลินรู ้สึกอายเล็กน้อย ในทีสุ ่ ดก็ไม่มท
ี างจริงๆ
คุณปู่ หลินได ้ลางานและไปทีร่ ้านอาหารของครอบคร ัว
หลินด ้วยตัวเอง สําหร ับร ้านของหวานเราสามารถ
่
ปล่อยให ้ผูอ้ าวุโสคนทีสามและ ้ อน
Liu Jing ยืนขึนก่
ได ้เท่านั้นโชคดีทเราจ ี่ ้างคนงานเล็ก ๆ ในช่วงเริมต่ ้น
้
และตอนนี พวกเขาสามารถช่ วยงานง่ายๆได ้

่
หลินซีและพีชายคนที ่
สองขึ ้
นเครื ่ นภายใต ้การ
องบิ
มอบหมายของคุณปู่ หลินและ คุณพ่อหลินการบินนาน
่ั
กว่าสิบชวโมงทํ ่
าให ้หลินซีปวดเอวและหลังพีชายคนที ่
่
สองตืนเต ้
้นมากก่อนขึนเครื ่ นราวกับว่าเขาถูกตีจน
องบิ
เลือดไหลหลังจากนั่งมานานกว่าสิบชวโมงทุ ่ั กคนก็
ทรุดลง

่
ทีทางออกหลิ ่
นซีกาํ ลังมองหาคนทีจะไปร ับเขา
่
พีชายคนที ่
สองที ่
สามารถพู ดคุยได ้ตลอดมองไปทีกลุ่ ม
่
คนทีมี ่ สผ ่
ี วิ ทีแตกต่ ่ เขาพู
างกันและพูดในสิงที ่ ดด ้วย
ความตะลึงงัน เขาจ ้องมองไปทีผู ่ ค้ นรอบ ๆ ตัวเขามอง
 ่
ไปทีสนามบิ ่
นทีแปลกและเจริ
ญรุง่ เรืองและเดินตาม
หลินซีอย่างตรงไปตรงมา

มีคนจํานวนมากทีจุ่ ดร ับรถหลินซีค ้นหาคนร ับรถ

อย่างระมัดระวัง แต่หลังจากมองหาอยู่นานเขาก็ไม่พบ
่
ใครเลย พีชายคนที ่
สองไม่ รู ้หัวใจของเขาและถามหลิน
ซีด ้วยเสียงตํ่า "น้องสาวของจูเนี ยร ์ไม่มใี ครพบพวก
เขาจะลืมเราหรือไม่"

้ั ต ้องกังวลถ ้ามีอะไรผิดพลาด
"ฉันจะหามันอีกครงไม่
ฉันโทรหาพวกเขาได ้ถ ้ามันไม่ได ้ผลเราจะไปเอง!"

่
"อ๊ะ!" ผู ้อาวุโสคนทีสองแอบมองไปที ่ น Xi,
หลิ
น้องสาวรุน ้ ความสามารถขนาดนี ได
่ น้องคนนี จะมี ้ ้
อย่างไรจะหาสถานทีสํ ่ าหร ับคนทีไม่่ คุ ้นเคยกับสถาน
่ ได
ทีนี ้ ้อย่างไรและจะทําอย่างไรถ ้าเขาเสีย ในขณะที่
เขายังคงพยายามเกลียกล่ ้ ่ ชอื่
อมหลินซีก็เห็นป้ ายทีมี
ของเขาเขียนอยู่หลินซีทก ่
ั ทายพีชายคนที ่
สอง:
่
"พีชายรี บหน่ อยฉันหาคนมาร ับเราแล ้ว"
 เป็ นผู ้ช่วยของ Mr. James ทีมาร ่ ับหลินซีLin Xi
เดินมาหาเขาและทังสองก็ ้ พูดพล่าม และพูดคุยและ
่
พีชายคนที ่
สองก็ ิ่ บสนนี่ เป็ นครงแรกที
ยงสั ้ั ่
เขารู ้ว่าหลิน
ซีสามารถพูด "ภาษานก" ได ้ แต่เขาไม่เข ้าใจคําใดคํา
หนึ่ ง จากนั้นเขาก็รู ้สึกเสียใจเล็กน้อยทีเมื ่ อเขามาถึ
่ ง
่
สถานทีแปลก ้
ๆ นี เขาเป็ นคนหูหนวกและเป็ นใบ ้!

่
เมือพวกเขาสองคนขึ ้
นรถพี ่
ชายคนที ่
สองกล่ าวกับ
หลินซีด ้วยสีหน้าออดอ ้อน: "ศิษย ์น้องคราวนี มั้ นขึนอยู
้ ่
กับคุณทีจะดู่ แลพีชายอาวุ
่ โสคุณต ้องไม่สญ ู เสียฉันไป
ฉันจะขอบคุณ คุณมากเมือฉั ่ นกลับมา "Lin Xi มอง
่
ไปทีชายอาวุ ่
โสโดยไม่พูดหลังจากเปลียนที ่ นชายคน
ดิ
้ ไม่คอ
นี ก็ ่ ยกล ้า

ผูช ่
้ ว่ ยส่งหลินซีไปทีโรงแรมหลิ ่
นซีและพีชายคนที ่
่
สองพักทีประตู ฝ่ ังตรงข ้ามผูช
้ ว่ ยปล่อยให ้หลินซี
พักผ่อนให ้เต็มทีส่ ่ วน Mr. James จะมาพบหลินซีใน
บ่ายวันพรุง่ นี ้
 ่
พีชายคนที ่
สองอาศั ่ บไฮเอนด ์
ยอยู่ในสถานทีระดั
้ั
เป็ นครงแรกและสภาพจิ ตใจของเขาก็ดข ึ้
ี นมากหลิ นซี
คิดว่าเขาเป็ นสมบัตข
ิ องคุณย่า Liu ในครงนี้ั และเขา
้
อยากรู ้อยากเห็นทุกอย่างที่

่
จัดเตรียมไว ้ สําหร ับพีชายคนที ่
สองหลินซีต ้องการ
กลับไปทีห ่
่ ้องเพือนอนหลั ่
บพีชายคนที ่
สองถามหลิ นซี:
"น้องสาวคุณติดต่อ ฉู่ เซิงแล ้วหรือยังเขาจะมาไหม"

้ั เธออยากจะ
หลินซีสา่ ยหัวเธอไม่ได ้ บอก ฉู่ เซิงครงนี ้
่
ให ้ ฉู่ เซิงเซอร ์ไพรส ์เมือ

ิ่
หลินซีอมแล ้วเธอก็พารุน ่
่ พีไปทานอาหารเย็ นเธอ
ปล่อยให ้ผู ้อาวุโสพักผ่อนในโรงแรมต่อไปและนั่งแท็กซี่
ไปหา ฉู่ เซิง

ที่ ทางเข ้ามหาวิทยาลัย ฉู่ เซิงเห็นคนทีหายไปเป็

่ น
่ คนปรากฏตัวต่อหน้าต่อตาความ
เวลานานเมือมี
ประหลาดใจนั้นช ัดเจนในตัวเองเขายกหลินซีขนสู ึ้ ง
 ่
และหันไปรอบ ๆ ด ้วยความตืนเต ้ั นซี
้นเล็กน้อย ครงหลิ
รู ้สึกวิงเวียนและตบแขนเขาขอให ้ปล่อยเขาลง

่
"เสียวซี ทําไมคุณไม่บอกฉันก่อนฉันไปร ับคุณได ้!"
ฉู่ เซิงจับมือหลินซีและเดินไปในมหาวิทยาลัยขนาด
ใหญ่

หลินซีมองไปที่ Chu Cheng อย่างระมัดระวังเขามี

จิตใจดีและผิวพรรณของเขาก็ดี "มีคนมาร ับฉันไปฉัน
จะให ้คุณทําอะไรให ้คุณมีกจิ กรรมของตัวเองจะทํา
อะไร"

้ นไม่ได ้เจอคุณมานานแล ้ว
"ฉันได ้เจอคุณเร็ว ๆ นี ฉั
ดอน ' คุณคิดถึงฉันไหม "ฉู่ เซิงยังคงยึดติดอยู่

หลินซีรู ้สึกหงุ ดหงิดกับเขามากจนเขาเปลียนเรื ่ ่

อง
อย่างรวดเร็วเมือทั ่ งสองคุ
้ ยกัน ฉู่ เซิงยังแนะนํ าหลินซีให ้
รู ้จักกับสถานการณ์ในโรงเรียนและพาหลินซีไปดู
ห ้องเรียนและหอพักของเขา
 หลินซีหยุดและถาม: "คุณยังอาศัยอยู่ในหอพัก
หรือไม่?" ฉู่ เซิงพยักหน้าและอธิบายกับหลินซี: "ชาย
ชราให ้อพาร ์ทเมนต ์แก่ฉัน แต่ฉันคิดว่ามันสะดวกทีจะ ่
อยู่ในหอพักนอกจากนี ฉั ้ นยัง ต ้องการมากกว่านี ไป
้
่ นทํางานมากขึนตอนนี
ทํางานโรงเรียนอยู่ใกล ้กับทีฉั ้ ้
ยกเว ้นการโทรหาฉันเขามักจะไม่รบกวนฉัน”

้ ยงของ ฉู่ เซิงสงบและไม่มค

นํ าเสี ่
ี าํ บ่นเกียวกั บ Lao
Li แต่ เขาไม่มค ี วามรู ้สึกมากนักหลินซีสามารถเกลีย้
กล่อม ฉู่ เซิงให ้เขาติดต่อกับ Lao Li ได ้บ่อยขึน้ ฉู่ เซิง
เห็นด ้วยหลินซีถามเกียวกั ่ บงานพาร ์ทไทม ์ของ ฉู่ เซิง
อีกครง้ั ฉู่ เซิงยิมการทํ
้ ่
างานนอกเวลาเป็ นเรืองยากโดย
ธรรมชาติตอนนี เขานอนน้้ ่ั
อยกว่าห ้าชวโมงต่ อวัน แต่
เขาไม่อยากบอกหลินซีเกียวกั ่ ่ เขาแค่
บเรืองนี ้ พูดว่า ว่า
้ กมากและไม่สง่ ผลกระทบต่อการเรียน
งานนี สนุ

นี่ เป็ นการปลอบประโลมตัวเองโดยธรรมชาติ แต่ ฉู่

เซิงไม่ต ้องการให ้หลินซีกงั วลและหลินซีทําได ้เพียง
แสร ้งทําเป็ นไม่กงั วล
 ่
เมือหลิ ่
นซีกลับมาทีโรงแรมพี ่
ชายคนรองก็ กงั วล
่ นว่าหลินซีกลับมาอย่างปลอดภัยพีชายคนที
เมือเห็ ่ ่
สอง
ก็ไปพักผ่อนอย่างสงบ

้ นทังหลิ
หลังจากนอนหลับมาทังคื ้ นซีและพีชายคน
่
รองก็ฟื้นคืนสติพวกเขาออกไปเดินเล่นในตอนเช ้าและ
่
Mr. James ก็มาเยียมหลินซีในตอนบ่าย

ตามด ้วยรายละเอียดของงานงานนี ยั ้ งคงเน้นไปทีดิ

่ ส
่
เพลย ์และการสือสารผู ่ ้ามาร่วมกิจกรรม
เ้ ล่นทุกคนทีเข
จะมีแท่นโชว ์เล็ก ๆ สามารถทําขนมพิเศษให ้ลูกค ้าได ้
ชิมแน่ นอนนอกจากนี คุ ้ ณยังสามารถ ลองดูผลงาน
ของคนอืน ่

หลินซีชอบวิธน ้
ี ี มากจุ
ดประสงค ์ของการมาของเธอ
่ มและเปิ ดกว ้างความคิดของ
คือการเรียนรู ้ทักษะเพิมเติ
ตัวเอง Lin Jia Shan Fang ต ้องการอาหารทีเป็ ่ น
เอกลักษณ์ของตัวเองและของว่างพิเศษ ตอนนี อาจารย ้ ์
่ าอาหารและเขาทุ่มเทแรงกายแรงใจให ้กับ
มีหน้าทีทํ
การทําของหวานมากขึน้
 ในวันแรกของการแสดงหลินซีเลือกขนมทีสวยงาม ่
และสวยงามเค ้กออสมันทัสหอมหวานเค ้กดอกบัวเกียว ๊
นึ่ ง 5 สีและขนมปังลูกพีชอายุยน ่ ม
ื เครืองดื ่ ได ้แก่ ชา
มะนาวนํ าผึ้ งและซุ
้ ้
ปบ๊วยรสเปรียว

่ นผู ้อาวุโสแถวหน้าบูธพีชายคนที
เมือเห็ ่ ่
สองบางคน
่ วบนเวทีก็กด
ทีกลั ั ฟันและช่วยหลินซีแบ่งขนมเขาไม่
เข ้าใจว่าคนอืนพู่ ดอะไรเขาจึงได ้ แต่หวั เราะ มันถูกต ้อง
่ วเราะให ้มากขึนอยู
เสมอทีจะหั ้ ่ดห
ี ลินซีไม่ได ้สนใจเขา
้
เลยในตอนนี และแบ่ งขนมออกมาให ้เธอไม่มโี อกาส
หายใจจนกว่าจะได ้พักในตอนเทียง ่ ฉันอยากเห็นของ
หวานทีคนอื่ ่ า แต่ตอนนี ฉั
นทํ ้ นรอได ้แค่ชว่ งบ่ายเท่านั้น

เห็นได ้ช ัดว่าหลินซีคาดการณ์สถานการณ์
่
ผิดพลาดและจนถึงช่วงบ่ายเธอก็ไม่พบโอกาสทีจะไป
่ ธของคนอืนเพื
ทีบู ่ อเดิ
่ นเล่นรอบ ๆ

ี่ ชายคนที
โชคดีทพี ่ ่
สองฉลาดใช ้เวลาในการ
่
แลกเปลียนกั บผูค้ นด ้วยขนมของหลินซีเขาไม่ได ้พูด
ภาษาต่างประเทศดังนั้นเขาจึงอาศัยท่าทางและเอา
ขนมของหลินซีแปดมาให ้

หลินซีแอบดีใจ แต่โชคดีทเป็ ี่ นพีชายคนที

่ ่
สองที ่
มา
่
ถ ้าเป็ นพีชายคนที ่
สามฉั ้
นเดาว่าวันนี เขาคงไม่ สามารถ
่ มไปด ้วย
กินอะไรได ้หลินซีไม่ได ้สังเกตเห็นใบหน้าทีเต็
รอยยิมที้ แข็ ่ งกระด ้างของพีชายคนที
่ ่
สองและความแค ้น
่ มก
ทีไม่ ้
ี ารปกปิ ดระหว่างคิวของเขา

หลังจากชิมขนมของคนอืนหลิ่ นซีก็ตกอยู่ใน
่ กซึง้ ในทีสุ
ความคิดทีลึ ่ ดนายเจมส ์ก็ได ้เวลาไปเยียม
่
หลินซีเขาเคยได ้ยินมาว่าแถวหน้าบูธของหลินซียาว
่ ดในวันนี ้
ทีสุ

้ ้าจะมีงานแสดงและจะมีงานแลกเปลียน
"พรุง่ นี เช ่
ในช่วงบ่ายผู ้จัดงานจะให ้เวลาผู ้เล่นแต่ละคนสามนาที
่
เพือแนะนํ าประสบการณ์ในการทําของหวานดังนั้น
เตรียมตัวให ้พร ้อม" James ขยิบตาให ้หลินซีทก ุ คน
้
ก่อนหน้านี โดยไม่ ต ้องนึ กถึงพ่อคร ัวขนมหนุ่ มคนนี ้
 ้ าให ้ผูจ้ ด
ฉากร ้อนแรงของวันนี ทํ ั รู ้จักหลินซีและให ้
ความสนใจหลินซีมากขึนด ้ ้วย

หลินซีขอบคุณทีเจมส ่ ่
์โทรมาและเมือเขากลั บไปที่
่
ห ้องเขาก็เริมเตรี ยมตัวสําหร ับการพูดในวันพรุง่ นี ใน ้
้
เวลานี โทรศั ้
พท ์ในห ้องก็ดงั ขึนหลิ นซีได ้ยินเสียงผูช ้ าย
่ ัดเจนทางโทรศัพท ์และไม่สามารถซ่อนรอยยิมที
ทีช ้ มุ ่ ม
้
คิวของเขาได ้ ฉู่ เซิงและหลินซีพูดในโทรศัพท ์ว่า“
่
เสียวซี การพักในโรงแรมไม่สะดวกเสมอฉัน ' ทําความ
สะอาดห ้องคุณและพีน้ ่ องสามารถอาศัยอยู่ทนีี่ ่ ได ้ฉัน
เดาว่าคุณไม่คุ ้นเคยกับอาหารในโรงแรมฉันจะพาคุณ
้
ไปซือของที ่ ปเปอร ์มาร ์เก็ตแล ้วเราจะทําอาหารและ
ซุ
กินเองคุณคิดว่ายังไง? "

"ไม่คอ
่ ยดีนักฉันอยู่ใกล ้กับสถานทีจั ่ ดงานมี
้
บางอย่างเกิดขึนสะดวกเช่ ่
นกันทําไมคุณถึงวิงไปหา
คุณ" หลินซีปฏิเสธ ฉู่ เซิงไม่ยอมแพแ้ ละยังคงกวน
ประสาทหลินซีตอ ่ ไปหลินซียงั คงไม่ไหวติงและวาง
สายโทรศัพท ์หลังจากคุยกับเขาไม่กคํ ี่ า
ตอนที่ 145 ให้เกียรติ
๊ จากเครืองร
ฟัง "บีบ" ่ ับ ฉู่ เซิงก็กลับไปทีหอพั
่ กอย่าง
้
สินหวังเหมือนสุนัขตัวใหญ่ทเจ ี่ ้าของปฏิเสธ

่
หลินซีกาํ ลังจะเขียนสุนทรพจน์ของตัวเองต่อไปเมือ
ประตูถก ่
ู เคาะ พีชายคนที ่
สองยื ี่
นอยู่ทประตู ่ ด
และในทีสุ
หลินซีก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติกบั เขา

่
หลังจากดืมชาที ่
ชงโดยหลิ ี่
นซีพชายคนที ่
สองก็
ปล่อยความหดหู่ทหดหู ี่ ้
่มานาน กลายเป็ นว่าวันนี เขา
่ อแลกขนมหลายคนไม่
ไปบูธอืนเพื ่ ยอมแลกกับเขาแวว
ตาดูถก ่
ู ไม่ได ้ปิ ดบังพีชายคนรองคนที ่
สองไม่ สามารถ
่
สือสารกั บพวกเขาได ้ดังนั้นเขาจึงมีดวงตาทีว่่ างเปล่า
มาก

นี่ เป็ นสิงที

่ หลิ
่ นซีไม่คาดคิด แต่ก็ไม่แปลกทีจะคิ ่ ดถึง
่ หลิ
เรืองนี ้ นซีใจเย็นมากและทําให ้พีชายคนที
่ ่
สองรู ้สึก
่
ประหลาดใจหลินซีไม่ได ้พูดอะไรเพือปลอบโยนเขา
หลังจากทีพี ่ ชายคนที
่ ่
สองมี
อารมณ์ทมั ี่ ่นคงแล ้วเธอก็
พูดเพียงประโยคเดียว: "เราเป็ นพ่อคร ัวและพูดด ้วย
ฝี มือ" ในสมัยที่ ตามด ้วยหลินซีกล่าว Xi ทําของหวาน
้
อย่างระมัดระวังมากขึนโดยเข ่ าบูธของเธอ
้าคิวทีหน้
เสมอ

หลังจากทํางานยุง่ มาสองสามวันทุกคนก็แสดง
อาการเหนื่ อยล ้าในเวลานี ในที
้ ่ ดผูจ้ ด
สุ ั งานก็ให ้เวลา
่ นแก่ทก
พักครึงวั ่
ุ คนเพือให ้ทุกคนได ้เตรียมตัวพวกเขา
่ ธม
กําลังจะมีเกมเล็ก ๆ ทีมี ี "ของว่างทีน่่ าสนใจ"

่
พีชายคนที ่
สองที ่ ่ งอยู่ในห ้องของหลินซีมองไปที่
นั
่
คําสองสามคําทีเขาไม่ รู ้จักถามหลินซี: "ศิษย ์น้องเจ ้ามี
ความคิดอะไรหรือไม่"

่
"พีชายมี ความคิดใด ๆ หรือไม่"หลินซีถามพีชาย ่
่
คนทีสองกลั ่
บ . พีชายคนที ่
สองคิ ดอยู่นานและพูดว่า
้ อยและสวยงามฉันก็เข ้าใจมันน่ าสนใจฉันจะ
"ขนมนี อร่
ทํามันได ้อย่างไรน้องสาวจูเนี ยร ์เข ้าใจผิดหรือเปล่า"
"เปล่า
 ฉันดูนี่ ฉันได ้สือสารกั
่ ่ ๆ ด ้วย
บผูเ้ ล่นคนอืน
นอกจากจะน่ าสนใจแล ้วฉันยังขอให ้แสดงลักษณะของ
ประเทศของฉันข ้อกําหนดยังค่อนข ้างสูงและฉันไม่ได ้
คิดถึงความคิดทีดี่ ใด ๆ ”หลินซีลบ ู ของเขา เจ็บไหล่ยงั
กังวลเล็กน้อย.

"ฉันคิดไม่ออกจริงๆลองทําถาดของหวานทีคุ ่ ณทํา
้ั แล
ครงที ่ ้วใส่จานอย่างดีและมันก็ผ่านไป" พีชายคนที
่ ่
สองให ้ความคิด

หลินซีคด ่ พี
ิ ถึงสิงที ่ ชายคนที
่ ่
สองพู ดและสายตาของ
เขาก็ตกไปทีคํ ่ าบอกกล่าวงานในวันพรุง่ นี จะเปิ
้ ดให ้
่ ใช่มอ
ผู ้ชมทีไม่ ื อาชีพเข ้าชมหลินซีเอาตั๋วสองใบไปที่
้ั ้
ฉู่ เซิงเธอไม่อยากเสียหน้า ฉู่ เซิงในครงนี

ผูจ้ ด ้ ้ความพยายามอย่างมากในการ
ั งานในวันนี ใช
้
จัดเตรียมธงสีตา่ งๆกําลังบินลูกบอลสีพลิวไหวและเสี ยง
่
ดังพีชายคนที ่
สองอ่ อนแรงเล็กน้อยและพูดว่า
"น้องสาวจูเนี ยร ์การต่อสู ้เป็ นอย่างไรบ ้าง คนเยอะมาก
ฉันกลัวว่ามันจะมีคา่ ใช ้จ่ายหลายพันไปกันเถอะ! "
 หลินซีเหลือบมองไปรอบ ๆ มีคนมากมายฉันเดาว่า
เขาคงไม่อยากพบ ฉู่ เซิงมีคนอยูท ่ ก
ุ หนทุกแห่งและเขา
ก็ทําไม่ได ้ ไม่เห็นอะไรเลยหลินซีไม่พบ ฉู่ เซิงแต่ ฉู่ เซิง
เห็นหลินซีเขายืนขึนและต้ ้องการโบกมือให ้หลินซีผู ้
เฒ่า Li จับตัวเขาและพูดว่า "มีคนมากมายเธอ
สามารถเห็นคุณทีนั ่ ่ นคุณดูด ้วย สบายใจฉันจะมี
โอกาสคุยกับเธอในภายหลัง "

ู ได ้ แต่น่ ังรอ
ฉู่ เซิงทําอะไรไม่ถก

ี่
โชคดีทการแข่ ่ ว ๆ นี ทุ
งขันจะเริมเร็ ้ กคนสามารถ
เห็นได ้ว่าผู ้เล่นทุกคนอยู่ในสถานะทีวุ่ น ่ วายของว่างที่
เตรียมไว ้จะถูกส่งตรงไปยังผูต้ ด ่
ั สินและผู ้ชมทีโชคดี
หลังจากชิมแล ้วพวกเขาจะโหวตให ้ได ้ร ับคะแนนโหวต
่ ดซึงเป็
มากทีสุ ่ นของหวานทีชื ่ นชอบ
่ งานของผูเ้ ข ้า
แข่งขันคือทําไปเรือย ่ ๆ ถ ้าไม่มใี ครอยากชิมขนมของ
คุณคุณคงอายทีจะยื ่ นอยูต ่ รงนี ้
 ่
พีชายคนที ่
สองเฝ้ ่ กนํ าออกมาและ
าดูถาดขนมทีถู
หัวใจของเขาก็คอ ่ ยๆสงบลง ของหวานทีทํ ่ าโดยหลิน
ซีเรียกว่า - น่ าสนใจ แพนด ้าหลายตัวกําลังเล่นในป่ า
ไผ่ล ้อมรอบด ้วยดอกไม้บาน แพนด ้าทําจากเค ้กข ้าว
ขาวดําไม้ไผ่และใบไผ่ทําจากเค ้กมินต ้ ์ แต่รป
ู ร่าง
่
เปลียนไปเล็ กน้อยดอกไม้รอบ ๆ ทําจากเค ้กข ้าว
เหนี ยวในดอกไม้โปร่งแสงสีของไส ้คือ เผยให ้เห็นจาง
ๆ เหมือนเกสรดอกไม้เหมือนกัน แต่การเติมของแต่ละ
ดอกจะแตกต่างกัน

ฉู่ เซิงนั่งอยู่บนอัฒจันทร ์สําหร ับหลินซีนอกจาก

ผลงานของหลินซีแล ้วผลงานของทังสามบู ้ ธยังได ้ร ับ
ความนิ ยมอย่างมากโดยเฉพาะเชฟจากประเทศ f ทีมี ่
ผลงานทําเค ้กเป็ นตัวการ ์ตูนทีได ่ ้ร ับความนิ ยมในหมู่
เด็ก ๆ

่
เหล่าลีมองไปที ่ งสาวทียุ่ ่งอยู่หน้าเตาและมองไป
หญิ
ที่ ฉู่ เซิงด ้วยสีหน้าประหม่าและถอนหายใจในใจ
หลังจากทีเขารู ่ ี่ ่ เขาก็จงใจไปหาข ้อมูล
้ว่าหลินซีอยู่ทนี
่
เกียวกั บสถานการณ์ แต่เดิมเขาคิดว่าหลินซีอยู่ทนี ี่ ่
 ่ ฉู่ เซิงเขาไม่คาดคิดว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี จะ
เพือ ้
่ ่ เพือเข
มาทีนี ่ ้าร่วมในกิจกรรมแลกเปลียน ่ ซึงแสดงให
่ ้
่ แน่ นอน นอกจากนี ้ ฉู่ เซิงยังให ้
เห็นว่าอยู่ในระดับทีดี
ความสําคัญกับหลินซีและไม่วา่ เขาจะส่งเสียงดังแค่
ไหนเขาก็ทําได ้เพียงผลักหลานชายคนนี ไปให ้ ้ไกลขึน้
และไกลออกไป เขาให ้ความสนใจอย่างใกล ้ชิดกับ ฉู่
เซิงตลอดเวลาเมือรู ่ ้ว่าเด็กคนนี ทํ้ าได ้ดีมากเขาก็ลงั เลที่
จะยอมแพห้ ลานชายคนนี ดั ้ งนั้นเขาจึงต ้องให ้สัมปทาน

่ นนาฬก
เมือเห็ ิ าเดินไปข ้างหน้าฝ่ ามือของผูอ้ าวุโส
่
คนทีสองก็ ่
เหงือไหลเขาเอาใจใส่ พ่อคร ัวและความเร็ว
ในการปรุงอาหารของพวกเขาก็ไม่ได ้ด ้อยไปกว่าหลิน
ซี

้
งานของหลินซียงั คงดําเนิ นต่อไปเขายิมและพู ดกับ
่
พีชายของเขา ่ ณมาทีนี
"เมือคุ ่ ่ คุณไม่ได ้บอกว่าการ
่ าคัญหรือคุณต ้องการการจัดอันดับ
เข ้าร่วมเป็ นเรืองสํ
ในครงนี ้ั หรื
้ อไม่"
 "แน่ นอนฉันต ้องการมากกว่านี ้ มากกว่าแค่การจัด
อันดับฉันต ้องการให ้คุณได ้ร ับรางวัลชนะเลิศหรือ
รางวัลสําหร ับผู ้มาใหม่คณ ุ ไม่ได ้เห็นใบหน้าของคน
เหล่านั้นฉันไม่เข ้าใจสิงที
่ พวกเขาพู
่ ด แต่มน ่
ั ไม่ใช่เรือง
ี่
ดีทจะดู แบบนั้นคุณไม่เห็นหรอกว่าพวกเขาดูหมิน ่
พวกเรามากแค่ไหนฮิฮด ่
ิ เู หมือนว่าพวกเขาน่ าทึงมาก
่
แค่ไหน” พีชายคนที ่
สองยั งคงแบกร ับความดูถก ่
ู ทีเขา
ได ้ร ับ

"เนื่ องจากคุณต ้องการพูดด ้วยกําลังของคุณคุณไม่

่
ช่วยเหรอ" หลินซีเหลือบมองเขาและพีชายคนที ่
สองก็
้
ยิมให ้เขาช่วยจัดจาน

เชฟหลายคนรอบ ๆ ก็เช่นกัน ให ้ความสนใจกับ

หลินซีLin Xi เป็ นเด็กสาวและเธอเป็ นเด็กผูห้ ญิงเธอ
้ ้าตาในตอนแรกต่อมาเธอ
ไม่ได ้ทําให ้เด็กผู ้หญิงคนนี เข
ได ้เห็นทักษะการทําอาหารของเธอบางคนเชือมั ่ ่นใน
ทักษะการทําอาหารของเธอ และบางคนก็ยงั ดูถก ู เธอ
 แต่วน ้
ั นี พวกเขามี ความสามารถฉันได ้พบกับหลินซี
จริงๆและเธอยังคงดูสงบและผ่อนคลายในศาลเช่นนี ้
และผลงานการออกแบบของเธอดึงดูดความสนใจของ
่
ผูค้ นอย่างมากเมือมองไปที ่
จานทีว่่ างเปล่าคุณ รู ้ว่างาน
ของเธอมีมากแค่ไหนได ้ร ับความนิ ยมจากนั้นพวกเขา
ก็วางหลินซีเป็ นคูแ่ ข่ง

่
สองวันต่อมาเมือหลิ นซีกลับบ ้านพร ้อมถ ้วยรางวัล
่
และโบนัส ฉู่ เซิงจึงลางานและส่งหลินซีไปทีสนามบิ น
การแยกทางเกิดขึนอี ้ กครงด
้ั ้วยการถือกําเนิ ดขึน้ ฉู่
เซิงจับมือหลินซีและพูดด ้วยเสียงตํ่า: "ฉันจะกลับมา
่ นอยู่ในช่วงพักร ้อนคุณจะดูแลตัวเองหลังจากที่
เมือฉั
คุณกลับไปแล ้ว เพียงไม่กวัี่ นคุณก็ลดนํ าหนั
้ กได ้อีก
้ั ณจะได ้พักผ่อนอย่างเต็มทีในคร
ครงคุ ่ ้ั ้ "
งนี

" ใช่ฉันรู ้แล ้วคุณอย่าเหนื่ อยเกินไปคุณสามารถ

จัดการงานพาร ์ทไทม ์ได ้ด ้วยตัวเองหาก มีข ้อขัดแย ้ง
้
กับหลักสูตรคุณควรตังใจเรี ยนหากคุณขาดแคลนเงิน
โทรหาฉันและฉันจะส่งเงินให ้คุณ "
 ้
ทังสองยึ ้ั ดท ้ายเพือคุ
ดเวลาครงสุ ่ ยกันพีชายคนที
่ ่
่
สองมองไปทีกระเป๋ าเดินทางใบใหญ่สามใบข ้างๆเขา
้
และมองขึนไปบนฟ้ าเขาไม่แก่เกินไปอีกต่อไปคราวนี ้
เขากลับไปหาแฟนในฐานะ หมาตัวเดียวเขาถูกทารุณ
กรรมเท่านั้นสําเนา.

้ั เมื
ครงนี ้ อหลิ
่ นซีกลับมากลุม ่ คนจํานวนมากได ้พบ
่
กันทีสนามบิ นนอกจากปู่ หลินและ คุณพ่อหลินแล ้วยัง
มี Yang Jindao และกลุม ่ นซีไม่รู ้จักอีกด ้วย
่ ผูน้ ํ าทีหลิ
หลินซีรู ้สึกตกใจกับการต่อสู ้ดังกล่าว Yang Jindao
ก ้าวไปข ้างหน้าและอธิบายกับหลินซีด ้วยรอยยิม้
เนื่ องจากผลงานทีโดดเด่
่ นของพวกเขาได ้ร ับความ
รุง่ โรจน์ให ้กับประเทศและผู ้นํ าเหล่านั้นมาร ับเครืองบิ่ น
เป็ นพิเศษและต ้อนร ับพวกเขาอย่างมีช ัย

ภายใต ้คําแนะนํ าของ Yang Jindaoหลินซีจบั มือ

กับทุกคนทีละคนหลังจากทักทายกันในทีสุ ่ ดหลินซีก็
้
เข ้าไปในรถเธอลูบแก ้มเปรียวของเธอและมองไปที ่
่
พีชายด ้วยสีหน้าขมขืน่
 ่
พีชายคนที ่
สองเป็ ้
นคนพูดเก่งมาตลอดคราวนี เขา
ช่วยหลินซีจด
ั การกับปัญหาต่างๆมากมายเขาเน้น
่
ดวงตาสีขาวทีพวกเขาเคยทุ กข ์ทรมานมาก่อนและคํา
่
ชมทีพวกเขาได ้ร ับหลังจากชนะหลายคนพยักหน้า
บ่อยและมองพวกเขามากขึน้ สูง. พีชายคนรองเห็
่ นฟัน
้
ของหลินซีเปรียวขณะที ่
เขาปั ดความอับอายออกไป

หลังจากนั้นหลินซีก็ย่งุ อยู่กบั การเข ้าร่วมในสุนทร

พจน์และคําชมเชยต่างๆและหนึ่ งเดือนต่อมาเมือหลิ ่ นซี
่ ด ในตอนนี คุ
ยุ่งในทีสุ ้ ณปู่ หลินได ้ประกาศการตัดสินใจ
้ั ยนทําอาหารเพือร
เขากําลังจะเปิ ดชนเรี ่ ับสมัครเด็ก
ฝึ กงาน

้ หลินซีกลับมาร ้านอาหารตระกูล Lin ก็ได ้ร ับ

ตังแต่
่ ยงและคุณปู่ หลินก็ได ้ร ับการเอาใจใส่อย่างจริงจัง
ชือเสี
บุคคลข ้างบนพูดคุยกับคุณปู่ หลินเป็ นเวลานานย ้าย
คุณปู่ หลินออกจากเหอเป่ าไห่และไปโรงเรียนสอน
่ ้
ทําอาหารโดยตรง คุณปู่ หลินค่อนข ้างภูมใิ จกับเรืองนี
เขากําลังจะเกษียณและกลายเป็ นครูซงก็ ึ่ ไม่เลว
 ่
เมือมองไปที ่ ณปู่ หลินทีภู
คุ ่ มใิ จมากเกินไปหลินซีได ้
ให ้การฉี ดวัคซีนแก่เขาการเป็ นอาจารย ์นั้นแตกต่าง
จากการเป็ นปรมาจารย ์ เมือฉั ่ นพาผู ้อาวุโสมาสองสาม
คนพวกเขาก็ถก ู ปู่ หลินตําหนิ ไม่นอ้ ยโดยเฉพาะอย่าง
่ ซานเขาเรี
ยิงพี ่ ่
ยนรู ้ช ้าเป็ นเรืองปกติ ทปู่ี่ หลินจะตบและ
เตะเมือเขารี่ บร ้อน การเป็ นครูน้ันแตกต่างกันถ ้าคุณ
กลายเป็ นเด็กฝึ กงานที่ "โง่" คุณจะไม่สามารถเสีย
อารมณ์ได ้ คุณปู่ หลินไม่ได ้คํานึ งถึงคําพูดเหล่านี เลย้
่
แต่เมือเขาเห็ นหวูห ่ นิ งเดินเข ้ามาในห ้องเรียนเขาก็เหล่
มองกัดกรามของเขาและกระซิบหลินซีเหมือนปากอีกา

หวูห
่ นิ งได ้ร ับการฝึ กอบรมนอกสถานทีหลั ่ งจาก
ออกจากความสัมพันธ ์ ครงนี ้ั ทั
้ ศนคติของหวูห ่ นิ งได ้ร ับ
การแก ้ไขเป็ นอย่างมากหลังจากได ้ร ับการฝึ กฝนจาก
คุณปู่ หลินสองสามครงเธอก็ ้ั ้
ยงั คงนํ าตาไหลและยั งคง
ฝึ กโดยก ้มหน้าลง

้ คณ
ตังแต่ ุ ปู่ หลินจากไปธุรกิจของ Hebanzhai ก็
้ อย
สงบลงมากขึนเรื ่ ๆ ธุรกิจยํ่าแย่และรายได ้ก็ลดลง
ตามธรรมชาติ โดยเฉพาะอย่างยิงร ่ ้านค ้าได ้รายงาน
แล ้วว่าจะรวมเข ้าด ้วยกันหวูห
่ นิ งรู ้ฝี มือของเขาและถ ้า
เขารวมเข ้าด ้วยกันเขาอาจไม่สามารถร ักษาตําแหน่ ง
ของเขาได ้ ในทีสุ่ ดพ่ออู๋ก็หาทีเรี
่ ยนให ้เธอได ้และโดย
่
ธรรมชาติแล ้วเธอก็ไม่กล ้าทีจะหยุ ดเรียน

ผู ้อาวุโสหลายคนมักจะไปหาอาจารย ์แขกและมีสว่ น
ร่วมในหลักสูตรฝึ กอบรมระยะสันต่ ้ างๆและแลกเปลียน ่
การประชุมเพือปร ่ ับปรุงระดับของตนเองอย่างต่อเนื่ อง
แม้แต่ Liu Jing ยังบูชาภายใต ้ชือของคุ ่ ณปู่ หลินและ
่
เริมอาชี พการศึกษาของเขา คุณปู่ หลินไม่ได ้มองโลก
่
ในแง่ดเี กียวกั ่
บเขาหลังจากทีเขาขอร ้องสองสามครง้ั
คุณปู่ หลินก็แนะนํ าวิธท ี ําขนมให ้เขา Liu Jing ร ับฟัง
คําช ักชวนติดตามอาจารย ์ Lin เพือเรี ่ ยนรู ้ขนมอบและ
ผัดท็อปปิ ้ง ไม่กปีี่ ต่อมามันสร ้างความแตกต่างอย่าง
แท ้จริง

ในช่วงเวลาสัน ้ ๆ ทุกคนกําลังก ้าวไปสูเ่ ป้ าหมาย

้ หลินซีได ้ร ับชือเสี
ตังแต่ ่ ยงหลินซีShanfang ก็
กลายเป็ นร ้านอาหารทีมี่ ชอเสี
ื่ ยงหลินซีเปิ ดระบบการ
จอง แต่เดิมคุณปู่ หลินกังวลว่าจะส่งผลกระทบต่อธุรกิจ
ของเขาเขาไม่ได ้คาดหวังว่าหลังจากใช ้ระบบการจอง
แล ้วสภาพแวดล ้อมในการร ับประทานอาหารจะดีขน ึ้
และการไหลเวียนของผูโ้ ดยสารจะไม่ได ้ร ับผลกระทบ
เลย

่
พีชายคนที ่
สองมอบธุ ่
รกิจร ้านของหวานให ้พีชาย
่
คนทีสามและให ่
้พีชายคนที ่
สามและหลิ วจิงร่วมกัน
่
บริหารงาน พีชายคนที ่
สามยั งมีความสามารถในการ
ยืนคนเดียวและด ้วยเด็กฝึ กงานใหม่สองคนธุรกิจก็
เฟื่ องฟู จากนั้นเขาก็เข ้าไปในร ้านอาหารของ
ครอบคร ัว Lin และร่วมมือกับพีใหญ่ ่ ่
เพือคลายความ
กดดันของหลินซีทก ุ อย่างกําลังไปได ้ดี.

ตอนที่ 146 หยุดงาน

่ นลงจอดบนลานจอดเครืองบิ
เครืองบิ ่ น ฉู่ เซิงก็เดิน
ตามกระแสผู ้คนไปยังทางออก เมือคิ ่ ดว่าหลินซีจะรอ
ี่
เขาอยู่ททางออกอย่ ่
างหลีกเลียงไม่ ได ้หัวใจของเขาก็
เหมือนเปลวไฟทีลุ่ กโชนและฝี เท ้าของเขาไม่สามารถ
ช่วยเร่งได ้เลย
 ่ งทางออกพีชายคนที
เมือถึ ่ ่
สองทั
กทายเขา ฝี เท ้า
่ั
ของ ฉู่ เซิงหยุดลงชวขณะและเขามองไปรอบ ่
ๆ เพือให ้
แน่ ใจว่าไม่มเี งาของหลินซีหวั ใจของ ฉู่ เซิงคลิก

่
พีชายคนที ่
สองดู เหมือนจะเหม่อลอยเล็กน้อยและ
เขามีปฏิกริ ยิ าตอบสนองเมือ ่ ฉู่ เซิงเดินตรงหน้าเขา
เท่านั้น ก่อนที่ ฉู่ เซิงจะสามารถสอบถามได ้พีชายคนที
่ ่
สองก็ร ับกระเป๋ าจาก ฉู่ เซิงและพูดว่า "Xiao Chu กลับ
่ ายสําหร ับคุณมันเป็ นเวลาสีปี่
มาแล ้วมันไม่ใช่เรืองง่
แล ้วและในทีสุ ่ ดหนังสือเล่มนี ก็
้ เสร็จแล ้วไปกันเถอะนาย
คือ รออยู่ทบี่ ้านแล ้วคุณล่ะ! "

่
" พีชายคนที ่
สองหายไปนานแล ้วฉันเอาของมาให ้
่
พีชายของคุ ณและฉันจะนํ ามาให ้คุณเมือฉั ่ นกลับไป
ยังไงก็ตามทําไมวันนี ้ เสียวซี
่ ไม่มา? " ฉู่ เซิงถาม

่
พีชายคนรองยิ ้
มและพู ดว่า "เธอรอคุณอยูท ี่ ้าน
่ บ
ทําไมฉันมาร ับคุณและคุณยังไม่ชอบฉันอีก!?"
 ้
"ทําไมงันไปกั นเถอะ!" ฉู่ เซิงสังเกตใบหน้าของ
่
พีชายคนที ่
สองอย่ ่
างระมัดระวัง แม้วา่ พีชายคนที ่
สองจะ
พยายามอย่างเต็มทีที ่ จะปกปิ
่ ดมัน แต่ ฉู่ เซิงก็ยงั คงเห็น
ความกังวลอยู่ในดวงตาของเขา

ไม่มอ ี ะไรจะถามในตอนนี ้ ฉู่ เซิงมีเพียงความคิด

เดียวเขาอยากจะกลับไปดูเพราะเชือว่ ่ าคําตอบทังหมด
้
ี่ ้าน
อยู่ทบ

่
ทีระเบี
ยงของอาคารสไตล ์ตะวันตกขนาดเล็กหลินซี
เอนกายพิงผู ้เอนกายและหลับไป ในสีปี่ ภารกิจของเธอ
ไม่คบ
ื หน้าใด ๆ เธอถาม Yiwen หลายครงและ ้ั
Yiwen มักจะมีคาํ ตอบเดียวเสมอ - เวลาทียั ่ งไม่มาถึง

หลินซีทําอะไรไม่ถก ู เธอทําได ้เพียงทํางานอย่างหนัก

่
เพือหาเงิ นและจัดการชีวต ิ ของคุณปู่ หลินและ คุณพ่อ
หลินอย่างเงียบ ๆ แน่ นอนว่าเธอแอบเตรียมหลายอย่าง
ไว ้ให ้ ฉู่ เซิงอย่างลับๆถ ้าวันหนึ่ งเธอจากไปอย่าง
กะทันหันเธอก็หวังเช่นกัน ว่าเขาจะมีชวี ต ่ ได ้
ิ ทีดี
 มีเงาสีดาํ ปกคลุมอยู่ตรงหน้าหลินซีLin Xi ลืมตา
้
ขึนและสิ ่
งแรกที ่
เขาเห็ นคือผมสีเทาของพ่อ Lin และ
้
ความเศร ้าจาง ๆ ระหว่างคิวของเขา

้ ปหวาน ๆ ฉัน
“ ฉันปลุกคุณแล ้วเหรอคุณปู่ ตุ๋นนํ าซุ
เอาชามมาให ้คุณตังแต่้ คณ ่
ุ ตืนแล ้วกินสักหน่ อย”หลิน
ซีหยิบชามใบเล็กทีมี ่ ผลไม้ชนิ ดหนึ่ งและซุปเห็ดหูหนู
ขาวอยู่หลินซีจบิ แล ้วพยักหน้า แล ้วพูดว่า "อร่อยจัง
พ่อกินข ้าวหรือยัง"

"คุณกินยังมีอก ่ ฉู่ เซิงกลับมาฉันจะ

ี มากในหม้อเมือ
่ กสาวของเขาอย่างร ัก
กินกับเขา" พ่อ Lin มองไปทีลู
ใคร่

้ โมงแล
“ ตอนนี กี ่ ้วหรือยัง?” หลินซีถาม

้ ทันทีทสิ
"น่ าจะเร็ว ๆ นี !" ี่ นเสี
้ ยงออดก็ดงั ขึน้ พ่อ
หลินมองไปรอบ ๆ และเห็นร่างของ ฉู่ เซิง
 ่ นซีกาํ ลังจะลุกขึนพ่
ขณะทีหลิ ้ อหลินก็หยุดเธอ:
"ฉันจะลงไปคุณนั่งลงและฉันจะปล่อยเขาขึนมา"
้

้ั าง ตังแต่
หลังจากพูดจบพ่อหลินก็รบี เดินลงไปชนล่ ้
หลินซีป่วยพ่อหลินมองว่าหลินซีเป็ นมนุ ษย ์แก ้วและมี
ชีวต ่ กวัน
ิ อยู่อย่างตัวสันทุ

่ ให ้ครอบคร ัว
หลินซีถอนหายใจและส่ายหัว เพือไม่
่ งความคิดเห็นของ
ของเขาต ้องกังวลหลินซีจงึ เชือฟั
่
ครอบคร ัวโดยทัวไป

จากนั้นก็ได ้ยินเสียงฝี เท ้าของ ฉู่ เซิงและร่างของเขา

้ ประตู
ก็ปรากฏขึนที ่ ้ ตสี
เสือเชิ ้ นําเงิ
้ นแสดงช่วงไหล่
กว ้างและเอวคอดกางเกงสูทยาวช่วงเอวและขาของเขา
่
และสูททีแขนของเขาแสดงถึ งความสง่างามของเขา ฉู่
เซิงนั้นสมบูรณ์แบบในความคิดของหลินซีเทพชาย
้
รอยยิมปรากฏขึ ้
นจากมุ มปากของหลินซีและ ฉู่ เซิง
ของเธอก็เติบโตขึน้
 ่
ในสายตาของ ฉู่ เซิงน้องสาวคนเล็กทีเขาคิ ดถึงมา
นานนั้นซีดร่างของเธอผอมและดวงตากลมโตของเธอ
้ ทํ
จมลงเล็กน้อยเกิดอะไรขึนที ่ าให ้ลําห ้วยในความทรง
จําของเขากลายเป็ นแบบนี ?้

ฉู่ เซิงเดินไปข ้างหน้าหลินซีสองก ้าวแล ้วกอดเขา

ในตอนนี เขาไม่้ ได ้มีความสงบและความยับยังช ้ งใจ
่ั
ตัวเองอย่างทีเคยมี ่ หวั ใจของเขาดูเหมือนจะตกลงไปใน
้
ห ้องใต ้ดินนํ าแข็ งและเขาก็ถามเข ้ามา เสียงตํ่า“ เสียวซี
่
คุณเป็ นยังไงบ ้างตอนนี เกิ ้ ดอะไรขึนเราไม่
้ ได ้เจอกันมา
่ แล ้วทําไมคุณถึงกลายเป็ นแบบนี ?”
ครึงปี ้ คําพูดของฉู่
เซิงถูกทําให ้หายใจไม่ออก

้ หรือเปล่า?” หลินซียนมื
“ ฉันกลายเป็ นคนขีเหร่ ื่ อ
ออกมาและจับเอวของเขาล ้อเล่น

่ วเราะเขาจับใบหน้าเล็ก ๆ ทีซี
ฉู่ เซิงไม่ได ้คิดทีจะหั ่ ด
ของหลินซีและการจ ้องมองของเขากวาดไปทัวใบหน้ ่ า
ิ้
ของหลินซีควการแสดงออกในดวงตาของเขาและ
ลักษณะใบหน้าเป็ นสิงที่ เขาจํ
่ าได ้ แต่อาการป่ วยแสดง
่ อนแอของเจ ้าของในขณะนี ้
ให ้เห็น ร่างกายทีอ่

หลังจากที่ ฉู่ เซิงสงบลงคุณปู่ หลินก็คยุ กับ ฉู่ เซิง

่
เกียวกั บปัญหาของหลินซีไม่กเดื ี่ อนทีผ่่ านมาหลินซีมี
ปัญหาทางกายภาพตอนนั้นธุรกิจอยู่ในร ้านได ้ดีและ
หลินซีก็ย่งุ เขาอาจจะเหนื่ อยดังนั้นเขาจึงไม่สนใจมาก
เกินไป

หลังจากพักผ่อนไม่กวัี่ นสถานการณ์ก็ดข ี นึ้

เล็กน้อยและทุกคนก็รู ้สึกว่าไม่มปี ัญหา ต่อมาเมือ ่ Qi
Xiao มาพบหลินซีพ่อ Lin ก็คย ่ โดยบั
ุ เรืองนี ้ งเอิญ Qi
Xiao ขอให ้ คุณพ่อหลินพาหลินซีไปตรวจ แต่ก็พบ
ปัญหา

่
เมือมองไปที ่
รายงานการตรวจสอบที ่
กระจายอยู
่บน
่
โต๊ะ ฉู่ เซิงก็รู ้สึกได ้ถึงเสียงฟ้ าร ้องทีระเบิ
ดอยู่ในใจของ
เขา “ ทําไมคุณไม่บอกฉันฉันกลับมาได ้แล ้วทําไมคุณ
ถึงซ่อนของจากฉัน” ดวงตาของ ฉู่ เซิงเป็ นสีแดงและ
เขาก็โกรธทีหลิ ่ นซี
 ื่ อของเขาออกและวางมือของเขาไว ้ในฝ่ า
หลินซียนมื
้ ้าคุณ
มือของเขาและพูดเบา ๆ ว่า "จะเกิดอะไรขึนถ
้
กลับมานอกจากนี ในเวลานั ้นคุณกําลังจะจบการศึกษา
และเรียนอย่างหนักมาหลายคน ปี คุณจะสูญเสียทุก
อย่างหรือไม่? "

ฉู่ เซิงแค่อยากจะปฏิเสธหลินซี,หลินซีดงึ เขาและ

่
เคลือนไหวให ่ เขาพู
้เขาฟังสิงที ่ ้ ณกลับ
ด:" ตอนนี คุ
มาแล ้วมาคุยกันว่าควรจะทําอย่างไรในเรืองนี ่ ?้ คุณ
่
เป็ นผู ้เชียวชาญและฉั นจะฟังคุณ "

้ นของ ฉู่ เซิงมันเป็ นหายนะ แต่หลินซี

โรคนี เป็
ยอมร ับความเป็ นจริงนี อย่้ างสงบและเธอก็พูดคุย
่
เกียวกั บการติดตามผลการร ักษากับ ฉู่ เซิงอย่างใจเย็น

้
เนื องอกในสมองความหมาย ฉู่ เซิงรู ้ดีวธิ ท ี่ ทสุ
ี ดี ี่ ดคือ
้ ่ใกล ้กับก ้านสมองและมี
การผ่าตัด แต่ตาํ แหน่ งนี อยู
่ งมากใครกล ้าทีจะมี
ความเสียงสู ่ การผ่าตัดนี ้ ฉู่ เซิงเมือ ่
 ่
มองไปทีลายเซ็ ่ มล่างขวาซึงเป็
นทีมุ ่ นชือของ
่ Dr. Pei
้
หัวใจของ ฉู่ เซิงตกลงไปในห ้องใต ้ดินนํ าแข็ ง

คุณปู่ หลินและ คุณพ่อหลินทีอยู ่ ่ด ้านข ้างมองไปที่

ฉู่ เซิงด ้วยสายตาของ Qiyi Dr. Pei ไม่แน่ ใจเกียวกั ่ บ
การผ่าตัดและแนะนํ าการร ักษาแบบอนุ ร ักษ ์นิ ยม แต่นี่
ไม่ใช่วธิ ท ี่ ทสุ
ี ดี ี่ ดตอนนี ้ ฉู่ เซิงเป็ นความหวังเดียวของ
พวกเขา

ในตอนดึกหลินซีหลับไปแล ้วและ ฉู่ เซิงในห ้อง

ถัดไปยังคงศึกษาเวชระเบียนของหลินซีและการตรวจ
่
ต่างๆ รายงานเขามองลงไปทีคนเหล่ านั้นอย่างเย็นชา
ด ้วยลายมือของเขามือของเขาบีบกระดาษแผ่น
บางอย่างไม่สามารถควบคุมได ้และอารมณ์ทบ ี่ ้าคลังก็
่
พุ่งเข ้ามาในดวงตาของเขา“ เซียวซีคณ
ุ ไม่ต ้องการ
จากฉันไปในครงนี ้ั ”้

่
ในวันทีสองของการกลั
บมา ฉู่ เซิงเพิกเฉยต่ออาการ
่
เจ็ตแล็กและตรงไปทีโรงพยาบาลเพื ่ านขันตอนการ
อผ่ ้
ร ับสมัครรองประธาน Zhang ลงนามในใบสมัครของ
 ่
เขาและกล่าวว่า "ไปทีแผนกบุ ่ าเนิ นการตาม
คคลเพือดํ
้
ขันตอนของแพทย ์ Pei ฉันรู ้จักหลินซีด ้วยคุณและ
หมอ Pei มีการพูดคุยกันดีๆให ้ฉันบอกข่าวดี
โรงพยาบาลของเราได ้แนะนํ าผู ้ทดสอบทีทั ่ นสมัยซึง่
น่ าจะช่วยคุณได ้ "

้
" โอเค ขอบคุณ!” ฉู่ เซิงลุกขึนและโค ้งคํานับให ้รอง
ประธานจาง ครงนี ้ั เมื
้ อหลิ
่ นซีล ้มป่ วยรองประธานาธิบดี
จางก็ไม่ได ้ช่วยอะไรมาก

รองประธาน Zhang โบกมืออย่างไม่แยแส: "นี่ เป็ น

่
เรืองเล็ กน้อยฉันขอต ้อนร ับคุณกลับมาและทํางานหนัก
่
ชายหนุ่ ม" เมือ

ออกจากสํานักงาน ฉู่ เซิงตรงไปที่ Dr. Pei Dr. Pei

ถอนหายใจเขารู ้ว่า ฉู่ เซิงทําไมคุณถึงมองหาเขาอย่าง
้
ใจจดใจจ่อ? ทังสองพู ่
ดคุยกันสองสามคําก่อนทีจะ
่
พูดคุยเกียวกั
บอาการของหลินซี
 ่ ฉู่ เซิงเดินออกจากห ้องทํางานของ Doctor
เมือ
Pei Qi Xiao ก็พงิ ผนังของทางเดินเขารอ ฉู่ เซิงมา
นานแล ้ว

ในช่วงเวลาที่ ฉู่ เซิงไม่อยู่ Qi Xiao วิงไปที

่ ่ ้านของ
บ
้ั
Lin เป็ นครงคราวและทํ าความคุ ้นเคยกับคุณปู่ หลิน
และ คุณพ่อหลินโดยเฉพาะอย่างยิงในช่ ่ ่ น
วงเวลาทีหลิ
ซีป่วยเป็ น Qi Xiao ทียุ่ ่งและยุ่งกับพ่อ หลินและพ่อ
รู ้สึกขอบคุณ Qi Xiao มากและได ้พูดคุยกับ ฉู่ เซิง
หลายครง้ั

แม้วา่ การเห็นใบหน้านี ทํ ้ าให ้ ฉู่ เซิงไม่สบายใจ แต่

เขาก็ยนมื ื่ อออกไปและจับมือของ Qi Xiao Qi Xiao
่ บ จางจือเหยาด
นึ กถึง ฉู่ เซิงทีทุ ่ ่
้วยจมูกทีบวมและ
่
ใบหน้าทีบวมเขาพู ดในใจ: หลังจากออกไปเพือ ่ อีก
ไม่กปีี่ เขาก็โตเต็มทีแล่ ้วอย่าพูดถึงเรืองจั่ บมือตัวเอง
ี่
เป็ นการดีทจะไม่ ตค ่
ี นอืน

ฉู่ เซิงอยากจะตีใครสักคน แต่เขาก็รู ้เช่นกันว่า

หลังจากทีรู่ ้ว่าหลินซีป่วยครอบคร ัว Lin ก็ตกอยู่ใน
ความสับสนวุน่ วายถ ้า Qi Xiao ไม่ทําให ้อารมณ์ของ
่
ตระกูล Lin คงทีครอบคร ัวก็จะพังทลายไปนานแล ้ว

่
“ คุณจะทําอะไร?” ฉี เสียวถามอย่ างตรงไปตรงมา ฉู่
เซิงมองไปที่ Qi Xiao และพูดว่า "ฉันรู ้สึกขอบคุณ
่ คุ
มากสําหร ับสิงที ่ ณเคยทํามาก่อน แต่ตอนนี ฉั้ นกลับ
มาแล ้วฉันจะดูแลกิจการของหลินซีในอนาคต"
หลังจากนั้น ฉู่ เซิงก็หน
ั กลับมาและจากไป . ถ ้าเขาไม่
จากไปอีกเขาอาจจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของ
เขาได ้

้
Qi Xiao พิงกําแพงรอยยิมขมขื ่
นบนใบหน้ าของ
้
เขาหนาขึนเขารู ้ว่าตราบใดที่ ฉู่ เซิงกลับมาเขาก็ไม่
่ ดต่อกับหลินซีอก
ต ้องการทีจะติ ี ต่อไป

่
หลังจากกลับไปทีคฤหาสน์ เซียวหยางพ่อหลินแทบ
่
รอไม่ไหวทีจะเห็ นฉู่ เซิงกลับมาเขาจึงอดใจรอไม่ไหวจึง
่ อเป็ นยังไงบ ้างคุณมีความคิดอะไรไหม"
ถามว่า "เสียวจื
 ่ ต
"ลุงไม่ กังวลเรืองนี ้ ้องมีการพูดคุยกับทุกคน "ฉู่
เซิงปลอบโยน Dad Lin

“ โอ ้ว.. รู ้แล ้ว” พ่อหลินยังรู ้ว่าเขาวิตกเกินไป

ี่
"เซียวซีอยู่ทไหนวั ้
นนี เธอเป็ นอย่างไรบ ้าง" ฉู่ เซิง
ถาม

้ ห
พ่อหลินชีไปที ่ ้องของหลินซีและพูดว่า“ ฉันยัง
่
หลับอยู่ฉันเพิงไปดู มาฉันเดาว่าคงต ้องใช ้เวลาสักพัก
่ ใน
กว่าจะตืน”

้ ณปู่ หลินและผู ้อาวุโสหลายคนมาและไม่มี

เวลานี คุ
่
ใคร ถาม ฉู่ เซิงเกียวกั บรายละเอียดสถานการณ์ถก ู
เขียนไว ้อย่างช ัดเจนบนใบหน้าของเขา ฉู่ เซิงบอกทุก
่
คนเกียวกั บผลของการพูดคุยกับ Dr. Pei ในวันนี ้ แต่
จริงๆแล ้วมันก็เป็ นข ้อสรุปเดียวกัน ทางออกทีดี่ ทสุ
ี่ ดคือ
การดําเนิ นการ แต่ความเสียงก็ ่ สงู มากเช่นกัน แน่ นอน
ว่าการร ักษาแบบอนุ ร ักษ ์นิ ยมก็มค ่
ี วามเสียงเช่นกัน
หากเกิดอะไรขึนก็ ้ จะถึงตาย
 พ่อหลินฝังใบหน้าของเขาไว ้ในฝ่ ามือของเขาทุกคน
่
มองไปทีเขาอย่ ้ เรียนรู ้สภาพของหลินซี
างเงียบ ๆ ตังแต่
พ่อหลินแทบจะไม่สามารถนอนหลับได ้ในตอน
้
กลางคืนในช่วงเวลานี เขาสามารถหลั บไปได ้ด ้วยยา
เท่านั้น

้ั ดท ้ายว่าเขาไม่แน่ ใจว่าใคร
“ หมอเป่ ยบอกเราครงสุ
จะเป็ นหัวหน้าศัลยแพทย ์ถ ้าเขาผ่าตัด” คุณปู่ หลินฝ่ า
พายุมาได ้และเขาก็ถามคําถามทีสํ ่ าคัญทีสุ
่ ด

"ปัจจุบน ่
ั ผู ้ทีสามารถดํ ้ ้ด ้วยความ
าเนิ นการนี ได
มั่นใจคือดร. จู ้ในเมืองขเขาเคยทําคนไข ้เช่นนี มาแล้ ้ว
่
หลายรายและมีเคสทีประสบความสํ าเร็จหากเขาเลือก
เขาสําหร ับการผ่าตัดดร. เป่ ยก็ยน ี่
ิ ดีทจะเข ้าร ับการ
ผ่าตัด เชิญผูค้ น ... "ในตอนท ้ายของวัน ฉู่ เซิงก็
หายไปเขาเรียนต่อต่างประเทศมาหลายปี และยังได ้
สัมผัสกับการผ่าตัดประเภทนี ้ แต่ประสบการณ์ของเขา
ไม่ได ้มากมายเท่าแพทย ์ หากมีปัญหาใด ๆ ในระหว่าง
การดําเนิ นการเขาไม่กล ้าแบกร ับผลทีตามมา ่
 "จัดให ้ได ้นี่ !" เสียงผูห้ ญิงเย็นชาดังขึน้ ทุกคนมอง
้
ขึนไปและเห็ นหลินซียน ื อยู่บนบันไดเนื่ องจากความ
้
เจ็บป่ วยเสือผ้าของหลิ นซีจงึ ดูมน ้
ี ํ าใจเล็ ่
กน้อยและเมือ
ลมพัดพวกเขาก็ดผ ู อมลง

“ ไม่วา่ จะเป็ นการผ่าตัดหรือการร ักษาแบบอนุ ร ักษ ์

นิ ยมคุณสามารถตัดสินใจในเรืองนี ่ ได
้ ้”หลินซีมองไปที่
ฉู่ เซิงด ้วยความไว ้วางใจในสายตาของเขา เธอรู ้อยู่ใน
่
ใจว่าหากดําเนิ นการไปแล ้วความน่ าจะเป็ นทีจะประสบ
ความสําเร็จน้อยกว่า 40% แต่หากไม่ดาํ เนิ นการการ
ร ักษาแบบอนุ ร ักษ ์นิ ยมจะทําให ้เวลาล่าช ้าและไม่มี
ความหมายเลย

ตอนที่ 147 ยุบ

่
"เสียวซี
" พ่อหลินเป็ นกังวลจือเซิ่ งจะตั
่ ดสินใจเรือง ่
สําคัญเช่นนี ได้ ้อย่างไร คุณปู่ หลินเข ้าใจการตัดสินใจ
่
ของหลินซีฉู่ เซิงเป็ นผูเ้ ชียวชาญในเรื ่ ส่
องนี ้ วนปู่ หลิน
มองไปทีฉู่ ่ เซิง
 ในตอนนี ้ ฉู่ เซิงเองก็รู ้สึกพัวพันเช่นกันเขากัดริม
ฝี ปากล่างเป็ นเวลานานและในทีสุ ่ ดก็พ่นคําสามคํา
ออกมา: "การผ่าตัด!"

เนื่ องจากเขาเลือกการผ่าตัดดังนั้นจึงเป็ นคําถามว่า

ใครจะเป็ นหัวหน้าศัลยแพทย ์ ฉู่ เซิงถามดร. เป่ ยดร.
เป่ ยแปลกใจเล็กน้อย“ เสียวจื ่ อคุณไม่ทําเองเหรอฉัน
เคยเห็นประวัตส ิ ว่ นตัวของคุณเมือ่ r อายุมากขึนคุ
้ ณก็
มีการดําเนิ นการแบบนี เช่ ้ นกันฉัน หวังว่าฉันจะไปหา
หมอได ้ แต่คณ ุ ก็รู ้ว่าเขาไม่ประสบความสําเร็จทุกครง้ั
"

่ ้ แต่เขาไม่กล ้าทีจะขอให
ฉู่ เซิงเข ้าใจเรืองนี ่ ้เขา
ผ่าตัดกับคนทีเขาชื่ ่
นชอบ

ดร. เป่ ยเห็นปมหัวใจของเขาอย่างเป็ นธรรมชาติตบ

้ นจะไม่พูดแบบนี ้
ไหล่และพูดว่า "ถ ้าคุณไม่มเี ทคนิ คนี ฉั
แต่คณ ่
ุ ก็มเี คสทีประสบความสํ าเร็จเช่นกันทําไมคุณไม่
อยากทําเอง ไม่วา่ ผลลัพธ ์จะเป็ นอย่างไรคุณจะทําให ้ดี
่ ดใช่ไหม? "
ทีสุ
 " ฉันฉัน ... "ฉู่ เซิงสําลักเล็กน้อย

่
“ ฉันไม่กล ้าทีจะเผชิ ญหน้ากับความล ้มเหลว
โดยเฉพาะคนร ักของฉันใช่ไหม ฉู่ เซิงนี่ เป็ นปมในใจ
่
คุณต ้องเรียนรู ้ทีจะเผชิ ญหน้ากับคนไข ้ทุกคนอย่างใจ
เย็นหรือคุณสามารถตัดสินใจได ้หลังจากคุยเรืองนี ่ กั้ บ
คุณลิน . ไม่นับว่าดร. จู ้เดินทางบนท ้องถนนเขาเข ้าใจ
อาการของหลินซีดก ี ว่าคุณหรือไม่?”

คําพูดของดร. เป่ ยมีเหตุผล แต่ฉู่ เซิงไม่สามารถ

โน้มน้าวตัวเองได ้

่ น ฉู่ เซิงขมวดคิวหลิ
เมือเห็ ้ นซีก็เริมตามหา
่ ฉู่ เซิง
่ ฉู่ เซิงบอกหลินซีวา่ Doctor Pei หมายถึงอะไร
เมือ
หลินซีก็ยม ิ้

่
"ฉู่ เซิงฉันหวังว่าคุณจะดําเนิ นการกับฉันเพือให ้ฉัน
รู ้สึกสบายใจขึนไม่้ วา่ ผลลัพธ ์จะเป็ นอย่างไรฉันก็จะ
ยอมร ับมันคุณแค่ปฏิบต
ั ต
ิ อ
่ ฉันในฐานะคนไข ้ธรรมดา
ไม่ใช่แค่สบายดี"

่ นซียงั คงยิมเหมื
มอง ทีหลิ ้ อนที่ Yan ฉู่ เซิงไม่
่
สามารถหัวเราะได ้เขารู ้ดีกว่าใคร ๆ ว่าเมือการผ่ าตัด
ล ้มเหลวเขาจะไม่ได ้เห็นหลินซีอก ่ อออกไป
ี เขายืนมื
และสัมผัสใบหน้าบาง ๆ ของหลินซีรู ้สึกสูญเสียอย่าง
้ ง
สินเชิ

ในขณะที่ ฉู่ เซิงยังคงลังเล Qi Xiao มาเยียมหลิ่ นซี

และหลินซีก็รน ้
ิ นํ าหนึ ่ งแก ้วให ้ Qi Xiao แล ้ววางไว ้
ตรงหน้าเขา

ึ ้ อไม่" ฉี เสียว
"คุณเป็ นอย่างไรบ ้างคุณจะดีขนหรื ่
ถาม

หลินซียก ้ "คุณก็เคยเห็น
ั ไหล่และพูดด ้วยรอยยิม:
เหมือนกันนั่น
 ่ าตัดหรือไม่" Qi Xiao
แหล่ะ" "คุณวางแผนทีจะผ่
ถามถึงข่าวจาก Wei Hongjun

้ ยงทีผ่
หลินซีพยักหน้าและพูดด ้วยนํ าเสี ่ อนคลาย:
"ฉันคิดออกแล ้วการผ่าตัดเป็ นวิธเี ดียวทีดร.่ เป่ ยกล่าว
่
เมือคร ้ั แล
งที ่ ้วว่าการร ักษาแบบอนุ ร ักษ ์นิ ยมนั้นคุ ้มค่า
ต่อปี หากการผ่าตัดสําเร็จฉันจะสบายดี"

Qi Xiao มองไปทีหลิ ่ นซีและสังเกตว่ารอยยิมของ

้
เธอดูไม่คอ ้ เรียนรู ้สภาพของเธอหลิน
่ ยเต็มใจนักตังแต่
ซีก็แข็งแกร่งมากมาโดยตลอดและดูเหมือนว่าเธอจะ
เอาชีวติ และความตายลง แต่ในขณะนี เปลื้ อกที่
แข็งแกร่งของเธอแสดงให ้เห็นถึงการแตกหัก

่ ้องจากไปแล ้ว
ในความเป็ นจริงหลินซีรู ้ว่าถึงเวลาทีต
เธอเคยถามอีเหวิ้ นอีเหวิ
้ นพูดอย่างคลุมเครือว่าหลินซี
เข ้าใจความหมายเพียงอย่างเดียวนั่นคือปล่อยให ้ฉู่ เซิง
จัดการกับเธอมิฉะนั้นเธอจะไม่มโี อกาสได ้จากไป
 หลินซีไม่เข ้าใจว่าทําไม Yiwen ถึงอยากทําแบบนี ้
้ ยงของ Yiwen แน่ นมากจนเขาไม่สามารถ
แต่นําเสี
ถามอะไรได ้เลย

เธอรู ้ว่าเธอกําลังจะจากไป แต่เธอไม่เต็มใจทีจะแบก ่

ร ับมัน อาศัยอยู่ทนี ี่ ่ มาเกือบหกปี เธอได ้รวมเข ้ากับ
ครอบคร ัวทีซึ ่ งเธอร
่ ้ั ทงคน
ักปู่ และพ่อของเธออีกครงมี ้ั
่
ร ักเพือนหุ ้นส่วนและธุรกิจของเธอเองนี่ แทบจะเป็ นสิงที ่ ่
เธอเคยขอ สิงที ่ ไม่
่ น่าเชือทั ่ งหมดในเวลาและอวกาศ
้

่
ฉี เสียวเห็ นความเศร ้าในดวงตาของหลินซีและยิม้
่
อย่างเต็มใจเพือปลอบใจเธอ: ้ ปกรณ์
"มีการติดตังอุ
ใหม่ในโรงพยาบาลแล ้วมันยังคงเป็ นประโยชน์สาํ หร ับ
การผ่าตัดของคุณการหาหมอทีดี ่ จะไม่เป็ นไร

" ดีฉันรู ้ . "

่
" คุณตัดสินใจทีจะให ้ดร. จู ้ทําการผ่าตัดแทนคุณ
้ั ดท ้ายทีเขาถามดร.
หรือไม่? "ครงสุ ่ เป่ ยโดยเฉพาะดู
เหมือนว่าดร. เป่ ยจะขอให ้ดร. จู ้ดําเนิ นการ
 หลินซีตะลึงเล็กน้อย: "ไม่ฉันต ้องการให ้ ฉู่ เซิงทํา"

่
"อะไร" ฉี เซียวขมวดคิ ว้ "คุณคิดเกียวกั
่ ่ ้
บเรืองนี
หรือไม่นี่เป็ นการดําเนิ นการทีเสี
่ ยงมาก"
่

่ นซีจะตอบได ้เสียงฝี เท ้าดังมาจากบันได

ก่อนทีหลิ
่ งสองหั
เมือทั ้ นศีรษะฉู่ เซิงก็มองไปที่ ทังสอง.
้

หลินซีถก ู ขับกลับไปทีห ่ ้องโดยทังสองคน

้ Qi Xiao
และ ฉู่ เซิงนั่งตรงข ้ามกันทีระเบี
่ ยงขนาดใหญ่ หลังจาก
่ พูดขึนก่
เงียบอยู่นานฉี เซียวก็ ้ อน: "ฉันเพิงได
่ ้ยินหลินซี
พูดว่าคุณเป็ นผูร้ ับผิดชอบการดําเนิ นการนี "้

"ไม่ฉันยังคงพิจารณาอยู่" เสียงของฉู่ เซิงแผ่วเบา

และฉี เซียวทําได ้ รู ้สึกวิตกกังวลของ ฉู่ เซิง

้ ณเคยทํามาแล ้วสองสามครงคุ
“ ก่อนหน้านี คุ ้ั ณ
แน่ ใจหรือ?” ฉี เซียวถาม
 ้ั
“ ฉันทําไปแล ้วห ้าคดีไม่ใช่ทุกครง”

ใบหน้าของฉี เซียวดูน่าเกลียดเล็กน้อยเขาหลับตา
ลงและสงบความคิดทีไม่ ่ พอใจ มีความเงียบอีกครงและ
้ั
่ ด Qi Xiao ก็เปิ ดปากของเขา: "คุณทําได ้ฉัน
ในทีสุ
่ ณ"
เชือคุ

ในทีสุ่ ด ฉู่ เซิงก็เงยหน้าขึนและมองไปที

้ ่ Qi Xiao
่
อย่างเต็มทีเขาคิ ดว่า Qi Xiao จะชอบหมอ Zhu
มากกว่า Qi Xiao เห็นความคิดของ ฉู่ เซิงและพูดว่า
่
"ฉันเข ้าใจแล ้วความน่ าจะเป็ นทีจะประสบความสํ าเร็จ
สําหร ับหมอคือ 35" ฉู่ เซิงจับมือของเขาดูเหมือนว่า
Dr. Pei ก็เข ้าใจเช่นกันไม่เช่นนั้นเขาจะไม่ได ้ร ับการ
สนับสนุ น ไปทีมี ่ ดหลัก

"ขอบคุณ!" ฉู่ เซิงแสดงความขอบคุณอย่างจริงใจ

้
ฉี เซียวพยักหน้าลุกขึนและพู ดว่า "เตรียมตัวให ้
่ ด!"
พร ้อม! ดําเนิ นการโดยเร็วทีสุ
 ่ ้ว่าฉู่ เซิงกําลังปฏิบต
เมือรู ั ก ้ั หลิน
ิ ารกับหลินซีทงปู่
และพ่อหลินก็ไม่คด ้
ั ค ้านใด ๆ ทังหมดทํ าให ้ ฉู่ เซิงอุน
่ ใจ
ในการเตรียมตัวสําหร ับการผ่าตัด

่ ่ห่างไกลออกไปอีกฟากหนึ่ งของ
Lao Li ซึงอยู
มหาสมุทรได ้เรียนรู ้ถึงอาการป่ วยของหลินซีและกล่าว
ว่าถ ้าหลินซีต ้องการมันเขาสามารถไปต่างประเทศเพือ ่
่
ร ับการผ่าตัดหลินซีได ้โทรพิเศษเพือขอบคุ ณ Lao Li
แต่ปฏิเสธ Li ข ้อเสนอแนะเก่า ๆ

่ ฉู่ เซิงกําลังเตรียมตัวสําหร ับการผ่าตัดหลินซีก็

เมือ
่
เริมเตรี ยมตัวสําหร ับการเดินทางของเขา

่ อนต่อมาเครืองก็
ครึงเดื ่ ถก ่
ู ส่งไปทีโรงพยาบาลใน
้ ปกรณ์เขารู ้สึกกังวล
ฐานะ ฉู่ เซิงเฝ้ าดูคนงานติดตังอุ
่
เล็กน้อยเกียวกั บการทํางานเข ้าใจประเด็น

ในวอร ์ด คุณพ่อหลินให ้ซุปไก่แก่หลินซีหนึ่ งชาม

ื่ นและเขาก็ยมและพู
เขาดูหลินซีดมมั ิ้ ่
ดว่า "เสียวซี ของ
้ นเพิงถามเกี
ฉันจะผ่าตัดพรุง่ นี ฉั ่ ่
ยวกั ่ คุ
บเรืองนี ้ ณเป็ น
อันดับหนึ่ งในวันพรุง่ นี การผ่
้ าตัด . อย่ากลัวเลยปู่ และ
ี่
ฉันจะรอคุณอยู่ทประตู คณ ี่ ณ
ุ จะเห็นพวกเราทันทีทคุ
ออกมา” หลังจาก

เรียนรู ้สภาพของหลินซีพ่อของหลินซีก็ซด ี เซียว

มากขึนหลิ้ นซีก็หายไปนิ ดหน่ อยLin Xi ก็เสียวงกลม
่ ให ้ คุณพ่อหลินเห็น
เช่นกันหลินซีก ้มศีรษะลงเพือไม่
้
นํ าตาของเธอความห่ วงใยและความห่วงใยที่ คุณพ่อ
หลินดูแลเธอมาตลอดหลายปี ทําให ้หลินซีได ้ลิมรส ้
ความร ักของพ่อทีห่ ่ างหายไปนาน หลังจากทีเธอ ่
้
ควบคุมอารมณ์ได ้แล ้วเธอก็เงยหน้าขึนและพู ดกับ
Dad Lin: "ไม่ต ้องกังวลฉันไม่กลัวพวกเขาบอกว่าฉัน
แค่เข ้าไปนอน"

ุ ควรคิดอย่างนั้น" Lin Dad จําได ้ว่าแตะหัว

"ใช่คณ
ของหลินซีมองไปทีหั ่ วโล ้นของหลินซีแล ้วเอามือกลับ
่
เมือหลิ ่ าตาออกมาหลายคร
นซีโกนศีรษะเขาก็หลังนํ ้ ง้ั
และเขาไม่สามารถทําให ้หลินซีรู ้สึกอึดอัดได ้อีกต่อไป
 หลังจากพูดคุยกันเป็ นเวลานาน คุณพ่อหลินก็เดิน
กลับไปอย่างไม่เต็มใจเขาจะมาในตอนเช ้าของวัน
้ นซีก็ขอให ้เขากลับไปพักผ่อนให ้เต็มที่
พรุง่ นี และหลิ

ี่ อหลินจากไป ฉู่ เซิงก็มาหลินซีเงยหน้าขึน้

ทันทีทพ่
และมองเขาด ้วยรอยยิม้ ฉู่ เซิงดึงเก ้าอีและนั
้ ่ งลงทีหน้
่ า
เตียงในโรงพยาบาลของเธอเขาพูดว่า "

้ วไหม" "ไม่ต ้องกลัวเธอก็อยู่

ฉันจะผ่าตัดพรุง่ นี กลั
่ เป็
เคียงข ้างฉันต่อไปสิงที ่ น ต ้องกลัว "

ฉู่ เซิงหลังจากเฝ้ าดูหลินซีมาเป็ นเวลานานเขาค่อยๆ

พูดคําสองสามคํา:" ฉันกลัว "หลังจากพูดจบเขาก็ก ้าว
ไปข ้างหน้าและกอดหลินซีไว ้แน่ นหลินซีเจ็บปวดมาก
จน เขาถูกกอด แต่เขาไม่ได ้ผลักเขาออกไป เขาได ้ยิน
เสียงตํ่าในหูของเขา: "เสียวซี
่ ้ นไปคราวนี "้
อย่าทิงฉั

มือของหลินซีจบ ้
ั เสือผ้าของเขาแน่ นไม่ได ้ยิน
คําตอบของหลินซี, ฉู่ เซิงรู ้สึกกระวนกระวายใจขึน้
เล็กน้อยเขาปล่อยหลินซีและจ ้องไปทีหลิ ่ นซี
 "ฉันรู ้!"หลินซีตบหน้าของเขาแสร ้งทําเป็ นผ่อน
คลาย

"เราจะแต่งงานกันเมือคุ ่ ณดีขน" ึ ้ ฉู่ เซิงพูดหลายครง้ั

เดิมทีเขาต ้องการได ้ร ับใบร ับรองก่อนทีหลิ ่ นซีจะเข ้าร ับ
การผ่าตัด แต่คณ ุ ปู่ หลินหยุดไว ้ ในกรณี ทการ ี่
ดําเนิ นการของหลินซีล ้มเหลวพวกเขาไม่ต ้องการถ่วง
เวลา ฉู่ เซิงในท ้ายทีสุ่ ดเขาพูดไม่ดเี ขาช ักชวน ฉู่ เซิง
และบอกว่าเขาจะไปร ับใบร ับรองหลังการผ่าตัด

"โอเคโอเคฉันเข ้าใจแล ้วฉันจะไปพักผ่อนและคุณ

้
ควรจะกลับไปเร็ว ๆ นี และการผ่ ้
าตัดจะเสร็จสินในวั น
้ นซีไม่สามารถถือมันได ้อีกต่อไปเธอใช ้
พรุง่ นี "หลิ
่
ความพยายามอย่างมากทีจะไม่ ่ ง ฉู่ เซิง. ร ้องลัน.
เชือฟั ่

่
“ ฉันจะรอให ้คุณนอนก่อนทีจะออกไป” ฉู่ เซิงนั่งลง
้ นซีเข ้าไปในผ้าห่มบิดตัวหันหลังให ้ ฉู่ เซิง
บนเก ้าอีหลิ
้
นํ าตาร่ วงหล่นบนหมอนทีละหยดทิงร่ ้ องรอยตืน้ ๆ
 ตะเกียงไร ้เงาส่องบนใบหน้าของเธอและหลินซีรู ้สึก
ได ้ว่าของเหลวเย็นไหลเข ้าไปในเส ้นเลือดของเธอ
่
ก่อนทีเธอจะหมดสติ ่
เธอมองตรงไปทีดวงตาสี เข ้มของ
ฉู่ เซิงและพูดสามคํากับ ฉู่ เซิงอย่างเงียบ ๆ

่
มือของ ฉู่ เซิงสันและเครื ่
องดนตรี ก็รว่ งลงกับพืน้
่ งกึกก ้องพยาบาลข ้างๆเขา
พร ้อมกับเสียง "กวัก" ทีดั
ถึงกับผงะและก ้มศีรษะลงเพือหยิ ่ ่ อ หมอเป่ ย
บเครืองมื
่
ตบฉู่ เซิงทีไหล่ ่ นการเตือนความจํา ฉู่ เซิงสงบสติ
เพือเป็
อารมณ์และเข ้าสูก ่ ารปฏิบต ั ก ิ าร

เวลาผ่านไปอย่างช ้าๆและการดําเนิ นการกําลัง

้ นระงับอารมณ์ทไม่
ดําเนิ นอยู่ ฉู่ เซิงขมวดคิวแน่ ี่ สบาย
ใจของเขาและทําตามการเคลือนไหวในมื ่ อของเขาที
้
ละขันตอน ้
ในขันตอนที ่ าคัญทีสุ
สํ ่ ดทุกคนต่างกลัน
้
หายใจและดูมด ่ ดไปทางรอยโรค ...
ี ผ่าตัดทียื

่
ป๊ าหลินและคุณปู่ หลินทีรออยู ่นอกห ้องผ่าตัดเหลือบ
มองไปทีห่ ้องผ่าตัดทีปิ่ ดอยู่เป็ นระยะ ๆ สีช่ วโมงผ่
่ั านไป
 ึ ้ ๆ ลง ๆ และเขาก็รอให ้หลินซี
หัวใจของพ่อหลินก็ขน
ออกมาอย่างใจจดใจจ่อ

่ั
อีกชวโมงผ่ านไปพ่อหลินนั่งนิ่ งไม่ได ้อีกต่อไปเดิน
กลับมาปู่ หลินนั่งอยู่บนม้านั่งหลับตาไม่รู ้ว่าคิดอะไรอยู่

่ พี
เมือกี ่
้ ใหญ่ ้ าหลินและคุณปู่
เอาอาหารมาให ้ทังป๊
หลินก็ไม่อยากอาหารแล ้วฉันไม่รู ้ว่าต ้องใช ้เวลานาน
่
แค่ไหนก่อนทีประตู ่ ดปู่ หลินและป๊ า
จะเปิ ดออกในทีสุ
่
หลินก็รบี วิงไปด ้วยกัน ...

้ นซีพบว่าตัวเองกําลังบินขึนไปใน
ในเวลานี หลิ ้
อากาศอีกครงเครื้ั ่ กรหลายเครืองในห
องจั ่ ้องผ่าตัดส่ง
เสียงเตือนอย่างรุนแรงตามด ้วยเสียงอุปกรณ์ตกหลินซี
ต ้องการเห็นสิงที ่ เกิ
่ ดขึน้ แต่เขาไม่รอเธอเข ้าใจ ทีเธอ
่
เข ้ามาในระบบยังคงอยู่ในห ้องสีขาวและอีเหวิ้ นก็
ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ

"ยินดีด ้วยคุณหลินซีคณ ้
ุ ได ้ทําภารกิจในการเลียงดู
้
ฉู่ เซิงให ้เติบโตขึนโดยมี
อตั ราสําเร็จ 100 ตาม
ข ้อตกลงของเราคุณสามารถกลับสูโ่ ลกเดิมของคุณ
ได ้"

ในตอนนี ้ Yiwen มองไปทีหลิ่ นซีด ้วยรอยยิมและ

้
หลินซีมองไปที่ Yiwen ทีสู
่ งพอ ๆ กับเธอสิงก่
่ อสร ้าง
้
ทางจิตใจทังหมดที ่
เขาทํ ่ งทลายลงในทันที
าก่อนทีจะพั

ตอนที่ 148 การพรากจากกัน

้
นํ าตาไม่ สามารถหยุดไหลได ้หลินซีรู ้ว่าเขากําลังจะ
จากไปและบอกตัวเองนับครงไม่ ้ั ถ ้วนว่านี่ คืองาน
้
หลังจากเสร็จสินภารกิ จเขาต ้องจากไปพวกเขาไม่ได ้
้
เป็ นของคุณ แต่ตอนนี เธอเสี ยใจเธอไม่อยากจากโลก
นั้นไปเธอไม่อยากทิงคนที
้ ร่ ักเธอ

้ นรอให ้หลินซีร ้องไห ้มากพอก่อนทีจะพู

อีเหวิ ่ ดต่อไป
้ นจะพาคุณไปดูวา่ คุณเคยเป็ น
“ คุณหลินซีตอนนี ฉั
ใคร”
 จากนั้นหลินซีก็เห็นตัวเองนอนอยู่บนเตียงของ
โรงพยาบาล ตัวผอมเล็กน้อยเขานอนเงียบ ๆ บนเตียง
ในโรงพยาบาลโดยมีท่อออกซิเจนอยู่ทจมู ี่ กสายไฟ
่ อมต่
สองสามเส ้นทีเชื ่ อกับร่างกายของเขาและท่อบาง ๆ
ในจมูก

ฉันรู ้สึกคุ ้นเคยกับตัวเองมาก แต่ตอนนี ฉั้ นรู ้สึก

แปลก ๆหลินซีจ ้องไปทีฉากที ่ ่ ้นเคยนี อย่
คุ ้ างว่างเปล่า
ทันใดนั้นเธอก็หน ั หน้าไปมอง Yiwen: "ฉันไม่กลับมา
ได ้ไหม"

Yiwen ถูกถาม แต่ก็ไม่พบปัญหาเช่นนี ้ หลังจาก

่ มั
คิดเรืองนี ้ นก็พูดกับหลินซี: "ภารกิจของคุณสําเร็จ
แล ้วตามข ้อตกลงเราจะให ้รางวัลแก่คณ ้ นสิง่
ุ รางวัลนี เป็
่ มาก ... "
ทีดี

ั จังหวะ อี ้
"ฉันไม่สามารถกลับมาได ้หรือ"หลินซีขด
เหวินถ ้า.
 "... นี่ ฉันขอโทษฉันยังไม่เคยเจอเรืองแบบนี
่ "้ อีเหวิ
้
นกระพริบตาและมองไปทีหลิ ่ นซี

้
หลินซีถามด ้วยนํ าตาว่ า "ฉันกลับมาไม่ได ้เหรอฉัน
อยากอยู่ในโลกนั้น" จากนั้นนํ าตาไหลหยดลงมา
้ ้
อีเห
วินมีความรู ้สึกบางอย่างอยู่แล ้วและรู ้สึกได ้ถึงอารมณ์
เศร ้าของหลินซี แต่มน ั จะไม่สามารถจัดการกับปัญหา
ดังกล่าวได ้มันทําได ้แค่รอให ้หลินซีร ้องไห ้มากพอ
่ ยกับเธอ
ก่อนทีจะคุ

เห็นได ้ช ัดว่ามันคํานวณทักษะการร ้องไห ้ของหลินซี

ผิดและทนไม่ได ้มันพูดว่า "อย่าร ้องไห ้เสียงของคุณ
เกิน 60 เดซิเบลสถานทีนี ่ ปิ้ ดและมีเสียงดังเกินไป"

เสียงร ้องไห ้ของหลินซีหยุดลงหลังจากนั้นสักครู ่

เขายังคงหลบหน้าและร ้องไห ้อย่างขมขืน ่

"โอเคโอเค! อย่าร ้องไห ้ขอข ้าอย่าร ้องไห ้ก่อนเจ ้า

้ นทนไม่ได ้กับเสียงร ้องของ
มนุ ษย ์เสียงดังเกินไป" อีเหวิ
หลินซี
 ้ นทิงหลิ
อีเหวิ ้ นซีพงิ กําแพงขาของเธออ่อนแรงและ
้
ล ้มลงกับพืนอย่ างอ่อนแรงเธองอขาและฝังศีรษะไว ้ใน
หัวเข่า เธอคิดถึง ฉู่ เซิงเธอคิดว่าเธอได ้เตรียมการทัง้
หมดแล ้วและสามารถจากไปด ้วยความสบายใจ แต่
้ วใจของเธอไม่ทําตามคําสังของเธอและ
คราวนี หั ่
ความคิดและความรู ้สึกผิดทีมี ่ ตอ
่ ฉู่ เซิงทําให ้เธอยุ่ง
เหยิง เธอแทบจะขาดอากาศหายใจและตอนนี เธอแค่ ้
อยากกลับไปที่ ฉู่ เซิงแม้วา่ เธอจะไม่มอ ี ะไรเลยก็ตาม

ในหอผู ้ป่ วยในโรงพยาบาลเดียวกันหลินซีถก ู ส่งไป

ยังห ้องผู ้ป่ วยหนัก ฉู่ เซิงสวมชุดแยกและนั่งข ้างๆหลินซี
การผ่าตัดน่ าจะประสบความสําเร็จส่วนหนึ่ งของรอย
โรคถูกลบออกแม้วา่ จะมีอาการตกเลือดระหว่างการ
ผ่าตัด เขาควบคุมเลือดออกได ้เร็วทีสุ ่ ดแล ้วและยังให ้
การถ่ายเลือดหลินซีนี่น่ าจะเป็ นการผ่าตัดทีประสบ่
ความสําเร็จ แต่หลินซีไม่เคยตืนขึ ่ นมา
้

้ นของหลินซีเบา ๆ แต่หลินซี
ฉู่ เซิงโยนปลายนิ วเย็
ไม่ตอบสนอง หัวใจของ ฉู่ เซิงก็เย็นชาเช่นกัน
 ่
เขาบ่นพึมพํา: "พีสาวคุ ้ นไปเหรอเราบอกว่า
ณทิงฉั
เราจะอยู่ด ้วยกันไม่ใช่เหรอคุณจะโกหกฉันอีกทําไม
ิ ที่
คุณใจร ้ายกับฉันมากทําไมคุณถึงอยากให ้ฉันมีชวี ต
ดี ชีวต
ิ คืออะไรความหมายของการมีชวี ติ อยู่โดยไม่มี
คุณ”

่
เมือมองไปที ่
ใบหน้ าซีดเซียวของหลินซีฉู่ เซิงก็โน้ม
ตัวลงมาและโน้มตัวไปข ้างหูของหลินซีแล ้วกระซิบ“
่
พีสาวฉั นจะรอคุณอยู่คณ ุ กลับมาโดยเร็วถ ้า เป็ นคุณ
้ นจะไปกับคุณดังนั้นไม่มอ
ถ ้ามีอะไรเกิดขึนฉั ี ะไรน่ าทะนุ
ถนอมไม่มอ ่ ชวี ต
ี ะไรทีจะมี ่ ได ้คุณเคยได ้ยินไหม "
ิ ทีดี

คุณพ่อหลินพบจดหมายหลายฉบับในห ้องของ
ึ่ เนื อหาเกี
หลินซีซงมี ้ ่
ยวกั บ เธอหลังจากจากไปแล ้ว
ปล่อยให ้คนอืนมี่ ชวี ต ่ ซงคล
ิ ทีดี ึ่ ้
้ายกับนํ าตาของคุ
ณปู่
หลินและ คุณพ่อหลินในคําพูดสุดท ้าย

่ หลิ
ฉู่ เซิงเยาะเย ้ยสิงนี ้ นซีเป็ นแสงสว่างในชีวติ ของ
เขาหากไม่มห ี ลินซีวน ้
ั ต่อ ๆ ไปทังหมดก็ จะไร ้
ความหมาย ฉู่ เซิงไม่ต ้องการใช ้ชีวต ่ ดมนแบบนั้น
ิ ทีมื
อีกต่อไปเขาเคยสัมผัสชีวต ้
ิ แบบนี มาแล ้ั ่ ง .
้วครงหนึ
เพราะเขาไม่มค ่ มผัสมันอีกเป็ นครงที
ี วามกล ้าทีจะสั ้ั ่
สอง.

หลังจากเปลียนชุ่ ดแยกเชือ้ ฉู่ เซิงก็เดินออกจาก

ห ้องผูป้ ่ วยหนัก บนทางเดิน เว่ยหงจุนและ Qi Xiao
มองไปทีเขาด ่ ้ อะไรคืบหน้า
้วยกัน: "เป็ นยังไงบ ้างวันนี มี
ไหม"

่
ฉู่ เซิงส่ายหัวมันเป็ นวันทีสามหลั งจากการผ่าตัดมัน
เป็ นเหตุผลว่าเธอควรจะตืนขึ ่ นมานานแล
้ ้ว แม้ว่าพวก
เขาจะเดาผลลัพธ ์ได ้ แต่ เว่ยหงจุนและ Qi Xiao ก็
ยังคงผิดหวังเล็กน้อยยิงล่ ่ าช ้าไปเท่าไหร่ก็ยงเสี
ิ่ ยเปรียบ
สําหร ับหลินซีในขณะนี หั ้ วใจของพวกเขาก็หนักอึง้

เว่ยหงจุนตบไหล่ ฉู่ เซิงและพูดว่า "ไม่ต ้องกังวล

เนื่ องจากการผ่าตัดไม่มป ี ัญหาน้องสาว Lin จะตืน ่
้
ขึนมาอย่ างแน่ นอน"
 แม้ว่าจะรู ้ว่านี่ เป็ นคําปลอบโยน แต่ ฉู่ เซิงก็รู ้สึกดีขนึ้
เล็กน้อยในใจของเขา และเขาก็ยมให ิ้ ้ เว่ยหงจุนด ้วย
ความขอบคุณ คราวนี เขาถู ้ กกดดันมากเกินไปเขาหัน
ศีรษะและมองไปทีห ่ ้องผูป้ ่ วยหนักอีกครงขอร
้ั ้องอย่าง
เงียบ ๆ ในใจ: เสียวซี ่ ื่ ว! เราทุกคนกําลังรอคุณอยู่
ตนเร็

่
หลินซีไม่รู ้ว่าเธอรอนานแค่ไหนเมือเธอเกื อบจะหมด
่ ดเธอก็รอ Yi Wen อีเหวิ
หวังในทีสุ ้ นพบกับดวงตาสี
แดงและบวมของหลินซียก ั ไหล่และกล่าวว่า "ไม่ต ้อง
ห่วงฉันได ้ส่งคําขอไปยังผู ้บงการแล ้วและต ้องใช ้เวลา
รอการตอบกลับโปรดอยู่ทนี ี่ ่ อย่างสบายใจ!"

้ าไมเธอยังคงคิดทีจะรอช
หลินซีโกรธ ในเวลานี ทํ ่ ้า
อยู่เธอต ้องการกลับไปที่ ฉู่ เซิงในตอนนี ทั
้ นที

ในห ้องทํางานดร. เป่ ยมองไปทีฉู ่ ่ เซิงทีมี

่ ขนดกและ
ถามด ้วยความโกรธ: "คุณไม่ได ้พักผ่อนมาสองสามวัน
ิ่ คุ
แล ้วเหรอดูสงที ่ ณเป็ นอยูต ้ ณต ้องการทําอะไร
่ อนนี คุ
ปัญหาอะไรจะเกิดขึนหลั้ งการผ่าตัด คุณดีกว่าคนอืน ่
ทุกอย่างช ัดเจนว่าสถานการณ์ปัจจุบน
ั ของหลินซีเป็ น
่
ทีคาดหวังและคุณควรเตรียมพร ้อมทางจิตใจ "

" ฉันยอมร ับเพียงผลลัพธ ์เดียวนั่นคือเธอจะดีขน

ึ้
้
"ฉู่ เซิงเงยหน้าขึนดวงตา

่
ของเขาแดงกําและนํ ้ ยงของเขาก็เหมือนเด็กดือ้
าเสี
้ั
รนหมอ ่
Pei เริมโกรธเขารู ้ นัขทุกสิง่
้สึกว่า ฉู่ เซิงเลียงสุ
่ ยกว่าความรู ้สึกไวต่อร่างกายของ ฉู่ เซิงในตอนนี ้
ทีเรี
เขาไม่เต็มใจทีจะ่ โต ้เถียงกับเขาและหันหลังกลับและ
เดินออกจากสํานักงานเด็กคนนี ไม่ ้ มค ้
ี วามตังใจที ่
จะ
่ ว ๆ นี เขาต
ทํางานเมือเร็ ้ ่
้องกังวลเกียวกั ่ และคอย
บเรืองนี ้
ดูเขา

ไม่นานประตูห ้องทํางานก็ถก ู กระแทกและ Qi Xiao

ื อยู่ที่ ประตูมองไปที่ ฉู่ เซิงอย่างว่างเปล่า
ก็ยน

้
"อะไรบางอย่าง?" ฉู่ เซิงตอนนี เขาไม่ ่
ต ้องการทีจะ
จัดการกับเขาและมีความไม่อดทนในนํ าเสี ้ ยงของเขา
 ่
ฉี เสียวเดิ
นเข ้ามาถือกล่องอาหารกลางวันไว ้ในมือ
และพูดว่า "ไปกินข ้าวกันเถอะฉันไปโรงอาหารเพือ ่
ทําอาหาร"

ตอนนี ้ ฉู่ เซิงไม่มค

ี วามอยากกินเลยเขาหันหน้าไป
ทางตรงอย่างเห็นได ้ช ัด ในการปฏิเสธ

่
“ คุณคิดว่าหลินซีจะตืนได ้หรือไม่?” ฉี เซียววาง
กล่องอาหารกลางวันลงบนโต๊ะและถามฉู่ เซิงขณะนั่ง
อยู่ข ้างๆเขา

่
“ แน่ นอนเสียวซี ่ นมา”
จะตืนขึ ้ ฉู่ เซิงหันศีรษะและ
่ เซียว
จ ้องไปทีฉี ่

่
ฉี เสียวไม่ ่
สนใจทีจะทะเลาะกั บเขาและพูดอย่างใจ
เย็นว่า“ ตังแต่ ้ วนั หนึ่ งหลินซีจะตืนขึ
่ นมาไม่
้ ช ้าก็เร็วคุณ
่
กังวลเรืองอะไรสิ ่ คุ
งที ่ ณควรทําตอนนี คื ้ อดูแลตัวเองให ้
่ คุ
ดีเพือที ่ ณจะได ้ มีแรงทีจะดู
่ แลเธอและรอจนถึงวันที่
เธอตืนขึ่ นมา” ้
 ฉู่ เซิงมองฉี เซียวเป็ นเวลานาน แต่ฉีเซียวไม่ได ้มอง
เขาเขามองตรงไปทีกฎการทํ่ างานบนผนัง ราวกับจะ
จดจํามัน

บรรยากาศหยุดนิ่ งไปชวขณะและหลั
่ั งจากนั้นไม่
นาน Qi Xiao ก็ได ้ยินเสียง "ขอบคุณ!"

่ ะ
ฉู่ เซิงขอบคุณ Qi Xiao อย่างจริงใจเดินไปทีโต๊
่ นว่า ฉู่ เซิงกําลัง
และเปิ ดกล่องอาหารกลางวัน เมือเห็
กิน Qi Xiao ก็เดินออกมาและพูดในใจ: เสียวซี ่ คุณ
ต ้องมา!

่ ้อง
หลังจากร ับประทานอาหาร ฉู่ เซิงไปทีห
้ั อช่
ผู ้ป่ วยหนักอีกครงเพื ่ วยหลินซีนวดเพือป้่ องกันไม่ให ้
้ บ
กล ้ามเนื อลี

พยาบาลหลายคนในโต๊ะพยาบาลเห็น ฉู่ เซิงและ

ทักทายเขาหลังจากดู ฉู่ เซิงเข ้ามาพวกเขาหลายคน
ซ่อนตัวอยู่ข ้างหลังและกระซิบ
 ้ นคนดีกบั แฟนของเขาจริงๆคุณ
“ หมอชูคนนี เป็
่ ่ กีคร
สามารถดูวา่ คุณไปทีนี ่ งต่
้ั อวัน”

“ ใช่เขาทําทุกอย่างของแฟนด ้วยตัวเองและเราไม่
ต ้องการให ้เราเข ้าไปยุ่งเลย”

้ั แล
” คุณรู ้อะไรไหมครงที ่ ้วดอกไม้ของโรงพยาบาล
่ นสามไปหาหมอชู
ทีช ้ั มน ั บอกว่าเขาร ักเธอ แต่หมอชู
ไม่สนใจเธอเลย "

่
" จริงเหรอบอกฉันสิวา่ จะไปเมือไหร่ ้ "..."
เกิดขึน."

่ ้ามหน้าต่างกระจก คุณพ่อหลินและคุณปู่ หลิน

เมือข
เฝ้ าดู ฉู่ เซิงดูแลหลินซีงานพยาบาลทังหมดของหลิ ้ นซี
ในวันนี ทํ้ าโดย ฉู่ เซิงคุณปู่ หลินรู ้ว่า ฉู่ เซิงเพิงจะหายใจ
่
และแทบจะไม่ได ้พยุงเขาเลย แต่สงที ิ่ เขากั
่ งวลคือ ฉู่ เซิง
จะทนได ้นานแค่ไหนถ ้าหลินซียงั คงตืนอยู ่ ่

หลังจากตกคํ่า ฉู่ เซิงเอนกายบนม้านั่งตรงทางเดิน

ของโรงพยาบาลหลินซีนอนอยู่ทนั ี่ ่ นในห ้องผู ้ป่ วยหนัก
ทีกั่ นด
้ ้วยกําแพง ความเหนื่ อยล ้าและความกดดันทําให ้
้
ฉู่ เซิงซีดเซียวมากวันนี เวลานอนของเขาเหลื อน้อยกว่า
่ั
สิบชวโมงเมื ่ งเสียงนาฬก
อฟั ิ าบนผนัง ฉู่ เซิงหลับตาลง
ช ้าๆ

ในหมอกสีขาวเด็กหญิงในชุดขาวเดินช ้าๆ ฉู่ เซิง

่ ้นเคยและร ้องออกมาเบา ๆ : "Little
มองไปทีร่่ างทีคุ
Brook!"

้ น้ ๆ ฉู่ เซิงเธอ
หลินซีเดินมาหาเขาด ้วยรอยยิมตื
่
ต ้องการดึงมือของเธอ แต่เธอ "เสียวซี
ทําไมคุณถึงไม่
สนใจฉัน!"

"เพราะฉันจะไปฉันมาทีนี ่ ่ เพือบอกลาคุ
่ ณ!" เสียง
ของหลินซีนุ่ มนวล แต่ในหูของ ฉู่ เซิงมีสายฟ้ าจาก
้ น
อย่างไม่ต ้องสงสัย สีนําเงิ

"ทําไมคุณถึงต ้องการไปจากฉันเราไม่ได ้พูดหรือไม่

คุณต ้องอยู่กบ
ั ฉัน" ฉู่ เซิงกังวลและรีบก ้าวไปข ้างหน้า
สองสามก ้าวหลินซีก็เขย่าตัวของเขา ฉู่ เซิงไปไม่ถงึ
้
มุมเสือผ้าของเธอ

่
“ เสียวซี ้ ณกลับมาและเราบอกว่า
อย่าเป็ นแบบนี คุ
เราจะแต่งงานกันจําได ้ไหมคุณสัญญาว่าจะไม่ทงฉั ิ ้ น”
ฉู่ เซิงเกือบจะขอร ้องเธอ

่ ่ เพือทํ
“ แต่ฉันมาทีนี ่ างานให ้เสร็จตอนนี งานเสร็
้ จ
แล ้วฉันกําลังจะออกไปฉันกําลังจะกลับไปทีโลกของ่
้ ยงของหลินซียงั คงอ่อนโยน
ฉัน” นํ าเสี

่
"อะไรนะภารกิจมันคือภารกิจอะไรไม่เสียวซี ภารกิจ
้
ของคุณยังไม่เสร็จสินกลั ้ นจะไม่ยอมให ้
บมาเร็ว ๆ นี ฉั
คุณจากฉันไป" ฉู่ เซิงแทบจะหมดหวัง

้
แต่หลินซีไม่ได ้ตังใจที ่
จะตอบคํ าถามของเขาและยิม้
และโบกมือให ้เขา: "ลาก่อน ฉู่ เซิง!"
 "ไม่ไม่ไป!" ฉู่ เซิงตะโกนเสียงแหบร่างของหลินซี
ค่อยๆผสมกับหมอก ฉู่ เซิงต ้องการจับหลินซีอย่างลน
ลาน แต่หลินซีก็หายไป

้
“ ไม่! อย่า!” ฉู่ เซิงส่งเสียงร ้องอย่างสินหวั
ง

ื่ วหลินซีมป
"หมอชูตนเร็ ี ัญหาไปดูเร็วเข ้า" ใครบาง
คนผลัก ฉู่ เซิงอย่างแรง

้ นทีและเมือเขาเห็
ฉู่ เซิงลืมตาขึนทั ่ ่
นคนทีมาเขาก็
ยังคงงุ นงง

"คุณจะทําอะไรรีบไป!" ผูม้ าเยือนกระตุ ้นฉู่ เซิง ใน

่ ด ฉู่ เซิงก็ตอบสนองและวิงไปที
ทีสุ ่ ่ ้องผูป้ ่ วยหนัก
ห

จอภาพข ้างหลินซียงั คงเต ้นอยู่และ ฉู่ เซิงรู ้สึกกังวล

้
ในขณะนี ความคิดเดียวในใจของเขาคือฉันต ้องการ
ช่วยเธอ
ตอนที่ 149 เงียบขรึม
หลังจากรอเวลาไม่สนสุ ิ ้ ดหลินซีก็รอข่าวจากอีเหวิ
้ น
่ ด คําตอบของสมองหลักทีมี
ในทีสุ ่ ตอ
่ หลินซีปรากฏขึน้
่
บนหน้าจอหลินซีรบี วิงไปที ่ าจอและอ่านทุกคําบน
หน้
หน้าจออย่างระมัดระวังคําตอบนั้นน้อยกว่า 500 คํา
หลินซีเฝ้ าดูอยู่นานและในทีสุ ่ ดเธอก็ยมและมองไปที
ิ้ ่ อี ้
้ ยงเต็มไปด ้วยความสุข: "ฉันกลับไปได ้
เหวิน. นํ าเสี
่ บไปได ้ !!"
แล ้ว! ดีใจมากทีกลั

้
เธอกระโดดขึนอย่ างมีความสุขและในทีสุ ่ ดเธอก็
้ นน่ าร ักมาก อีเหวิ
รู ้สึกว่าอีเหวิ ้ นยังยิมให
้ ้หลินซีและ
กล่าวว่า "อืมนี่ เป็ นเรืองที
่ น่่ ายินดีจริงๆตอนนี เรามา
้
จัดการกับต ้นฉบับของคุณก่อน"

่
ฉากเปลียนไปและหลิ ่
นซีก็เห็นตัวตนทีผอมบางอี ก
้ั
ครงจอภาพที ่ ้านข ้างมี หยุดทํางานและเครืองช่
ด ่ วย
หายใจบนใบหน้าของเขาถูกถอดออกแล ้ว หมอคลุม
ผ้าขาวให ้เธอแล ้วถอนหายใจเบา ๆ แพทย ์เขียนย่อ
หน้าสุดท ้ายในเคส ในไม่ช ้าก็มค ี นเข ้ามาและผลักหลิน
ซีออกจากวอร ์ด ... ดูตวั เองจากไปหลินซีไม่รู ้สึกเศร ้า
 ่
ซึงหมายความว่ ่
าเธอบอกลาตัวตนทีเธอเคยชิ นและ
กําจัดชีวต ่ ่ อยล ้าใน วันข ้างหน้าเธอจะอยูก
ิ ทีเหนื ่ บั คุณ
่
กับคนทีเธอร ่ ้นใหม่
ักทุกอย่างคือการเริมต

่
“ ฉันกลับไปได ้แล ้วหรือ?” หลินซีอดใจไม่ไหวทีจะ
่ นเล็กน้อย อีเหวิ
ถามยีเหวิ ้ นเตือนเธอว่า: "คุณหลินซี
อย่าลืมเราต ้องเลิกผูกมัด"

้
"ใช่แล ้วเรามาเลิกผูกกันเร็วเข ้า!" หลินซีกระตุ ้นอีเห
วิน

"คุณไม่คด ิ ถึงมันเลยเหรอเราทํางานร่วมกันมานาน
่
และฉันคิดว่าคุณจะไม่เต็มใจทีจะแบกฉั ้ นกระ
น" อีเหวิ
่ นซี
พริบตาทีหลิ

้ มฉ
อะไรไม่เต็มใจ? อันนี ไม่ ี ันได ้ร ับความทุกข ์
ทรมานจากมันมากทําไมฉันจะทนไม่ได ้ฉันต ้องการจุด
่
ประทัดเพือเฉลิ มฉลองถ ้าฉันสามารถแยกจากคุณได ้
หลินซีถก ้
ู ใส่ร ้ายด ้วยรอยยิมอย่ างพอใจบนใบหน้าของ
เขาและกล่าวว่า "การร่วมมือกับคุณฉันได ้ร ับข ้อมูล
เชิงลึกมากมายฉันสามารถกลับไปที่ ฉู่ เซิงได ้ฉันยัง
ขอขอบคุณสําหร ับความช่วยเหลือของคุณตอนนี ให ้ ้
เราติดต่อผู ้ผูกมัด .

โอเค!” พิธกี รไม่พอใจกับออร่าของเขาอีเหวิ้ นยัก

ไหล่และพูดว่า:“ คุณหลินซีขอบคุณอีกครงสํ ้ั าหร ับ
ความพยายามของคุณและเป็ นเรืองที่ น่่ ายินดีมากทีได ่ ้
้ นอยากจะเตือนคุณว่า การ
ร่วมมือกับคุณสุดท ้ายนี ฉั
ไม่ผูกมัดจะเจ็บปวดนิ ดหน่ อยคุณต ้องเตรียมใจ!”

"ไม่มป
ี ัญหา!" ตราบใดทีฉั่ นกลับไปได ้ความ
เจ็บปวดเล็กน้อยก็ไม่เป็ นอะไร

"ถ ้าอย่างนั้นคุณหลินซีลาก่อน!" อีเหวิ้ นเผยรอยยิม้

่ ความหมายด ้านหลังของหลินซีเย็นชาด ้วยรอยยิม้
ทีมี
นั้นซึงทํ ่ าให ้หลินซีนึกถึงการเผชิญหน้าหลายครง้ั
ระหว่างตัวเขากับอีเหวิ ้ นในอดีตเป็ นไปได ้หรือไม่ทอี
ี่ เห้
วินผูข ้ ด ่
ุ คุ ้ยของเขา หลุมของตัวเองจะ "เปลียนความ
ชวร ่ ั ้ายและกลับสูค ้ั ?้ !หลินซีลก
่ วามถูกต ้อง" ในครงนี ุ
ขึนพร ้ ี่ นลางไม่ดี
้อมกับลางสังหรณ์ทเป็
 ๋
"เดียวก่ ่ นซีจะพูดจบอีวานก็คลิก
อน! ... " ก่อนทีหลิ
่ าจออย่างรวดเร็วสองสามครงหลิ
ทีหน้ ้ั นซีรู ้สึกเวียนหัว
แสงหลากสีหมุนวนรอบตัวเธอหมุนกระพริบและ
กระพริบเธอวิงเวียน แล ้วเธอก็หมดสติ

้
"Dididi" เสียงเตือนอย่างรวดเร็วดังขึนและมี คน
เข ้ามามากขึนเครื้ ่ กรทีตรวจสอบสภาพร่
องจั ่ างกาย
ของหลินซีดเู หมือนจะตกอยู่ในความสับสนวุน ่ วายและ
่
หน้าผากของ ฉู่ เซิงก็มเี หงือออกอย่ างหนักมือของเขา
่
สันโดยไม่ รู ้ตัว สําหร ับหลินซีเขายังคงพยายามเป็ นครง้ั
สุดท ้าย เขาบังคับตัวเองให ้สงบสติอารมณ์และออก
่ กคนเชือฟั
คําสังทุ ่ งข ้อตกลงของ ฉู่ เซิงและยาก็ถกู ฉี ด
เข ้าไปในเส ้นเลือดของหลินซี...

่
เสียวซี มาเลย! อย่ายอมแพก้ บ
ั ฉัน ฉู่ เซิงตะโกนใน
ใจ
 "หมอชูนี่คือรายงานการตรวจทีฉั ่ นเพิงได
่ ้ร ับ" เมือ
่
่ าพูดเย็น ๆ ในรายงาน ฉู่ เซิงกัดฟันของเขา
มองไปทีคํ
และพ่นคําสองสามคํา: "เตรียมตัวสําหร ับห ้องผ่าตัด

่
" เสียงของ "บ่น" ขณะทีรถเข็ นแล่นไปมีเสียงใน
ทางเดินเงียบและหลินซีก็ถก
ู ส่งเข ้าไปในห ้องผ่าตัดอีก
ครง้ั ...

่ ฉู่ เซิงลากร่างกายทีเหนื
เมือ ่ ่ อยล ้าของเขาเพือผลั
่ ก
่
เปิ ดประตูห ้องผ่าตัดเขาเกือบจะสูญเสียเรียวแรงไป ยืน
ี่
ได ้โชคดีทเขานํ ้ั
าหลินซีออกจากห ้องผ่าตัดอีกครงสาย
มรณะถูกดึงกลับมาในขณะนี เขารู ้ ้สึกขอบคุณอย่างยิง่
่
ทีเขาเลื อกวิชาเอกนี ้

หลินซีหน้าซีดเผือดกลับไปทีห ่ ้องผูป้ ่ วยหนักอีกครง้ั

ในขณะนี หลิ้ นซีรู ้สึกถึงความเจ็บปวดแล ้วความ
้
เจ็บปวดนี ไหลซึ มออกมาจากกระดูกความเจ็บปวด
่
หลินซีมเี หงือออกที ่ าผากของเธอและมันทําให ้เธอ
หน้
เจ็บปวด . สูญเสียพลังความคิด. เธอใช ้พละกําลังเพียง
เล็กน้อยในการสาปแช่งระบบ: เจ็บนิ ดหน่ อยเจ็บระดับ
สิบเจ็บเจียนตาย!

ผ้าขนหนู อน ่
ุ่ ๆ เช็ดเหงือออกจากหน้ าผากของ
หลินซีมค ี นกระซิบข ้างหูของเธอหลินซีพยายามอย่าง
่ อแยกแยะลํ
เต็มทีเพื ่ าโพง แต่เธอได ้ยินไม่ช ัดและในไม่
ช ้าเธอก็ตกอยู่ในอาการโคม่าอีกครง้ั

ในอีกไม่กวัี่ นต่อมาความเจ็บปวดก็หายไปเล็กน้อย
่ ดหลินซีก็มพ
ในทีสุ ี ลังงานและร ับรู ้โลกภายนอกได ้
้
ช ัดเจนขึนเธอสามารถได ้ยิน ฉู่ เซิงพูดข ้างหูนวดเธอ
เช็ดหน้าและบางครงเธอก็้ั จะ ได ้ยินเขาบ่นว่าทําไมเธอ
ื่
ถึงยังไม่ตนเธออยากจะบอก ่
ฉู่ เซิงว่าเธอตืนแล ้ว แต่
เธอพูดไม่ได ้และเธอไม่มแี รงแม้แต่จะลืมตา

หลินซีรู ้สึกกังวล แต่เธอไม่มท ่

ี างเลือกอืนนอกจาก
นอนบนเตียง บางครงฉั ้ั นหลังนํ
่ าตาเพราะความวิ
้ ตก
้
กังวล ในเวลานี ใครบางคนจะเช็ ้
ดนํ าตาให ้เธออย่าง
ระมัดระวังและพูดคุยกับเธออย่างอดทน
 ้ั นซีก็ตนขึ
หลังจากหลับไปอีกครงหลิ ื่ นมาคราวนี
้ ้
เธอ
สามารถมองเห็นสภาพแวดล ้อมทีเธออยู ่ ่ได ้อย่าง
ช ัดเจนดวงตาของเธอเป็ นสีขาวและเสียงของจอภาพ
้
อยู่ในหูของเธอ เธอพยายามขยับนิ วและในที ่ ดมือ
สุ
่ งคําสังดู
ของเธอก็เชือฟั ่ เหมือนว่าเธอจะกลับมา
สมบูรณ์แล ้วและหลินซีก็รู ้สึกดีใจ

จากนั้นเธอก็พยายามหันศีรษะและเมือเธอหั ่ นไป
เล็กน้อยเธอก็เห็น ฉู่ เซิงนอนอยู่บนขอบเตียงนอนหลับ
Zhengxiang มือข ้างหนึ่ งดึงมือเธอไว ้แน่ นขมวดคิว้
และผมยุ่งอยู่ตรงนั้น ยังคงเป็ นชนของตอซ
้ั ังสีเขียวที่
่ ทํ
คางสิงที ่ าให ้หลินซีทก ่ ดคือแก ้มบาง ๆ ของ ฉู่
ุ ข ์ใจทีสุ
เซิงและมีขนสีขาวสองสามเส ้นโผล่ออกมาจากจอน

หลินซีมองไปที่ ฉู่ เซิงอย่างเงียบ ๆ โดยไม่เต็มใจทีจะ

่
ปลุกเขา แต่ก็ไม่ตน ื่ รู ้มันหลังจากนั้นไม่นานประตูของ
หอผูป้ ่ วยก็เปิ ดออกพยาบาลคนหนึ่ งก็เดินเข ้ามาและ
เดินไปหา ฉู่ เซิงอย่างเงียบ ๆ จ ้องมอง ฉู่ เซิงด ้วยความ
งุ นงงและเต็มไปด ้วยสายตาทีครอบงํ่ า
 หลินซีโกรธมากทันที ในขณะทีเขาลื ่ ้
มตาขึนเขาก็ ดู
่ คนรู ้สึกอายต่อ ฉู่ เซิงเธออยากจะตะโกนใส่ผู ้หญิง
เมือมี
คนนั้น: "คุณกําลังมองอะไรอยู่น่ ันคือคนของฉัน!"

พยาบาลจ ้องไปที่ ฉู่ เซิงสักพักแล ้ว หันศีรษะของเธอ

และเห็นหลินซีลม ้ ้องมองเธอเธอก็ตกใจจานใน
ื ตาขึนจ
มือของเธอตกลงทีพื ่ นและอุ
้ ปกรณ์ในจานก็ตกลงทีพื ่ น้
ส่งเสียงดัง

่ นมา,
"หืม!" ฉู่ เซิงตืนขึ ้ ยังคงสับสนเล็กน้อย
พยาบาลชีไปที้ หลิ ่ นซีและพูดอย่างสัน
่ ๆ ว่า "เธอเธอ
่
ตืนแล ้ว!"

่
ฉู่ เซิงมองไปทีพยาบาลและยั งคงตกตะลึงเล็กน้อย
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็มป ี ฏิกริ ยิ าตอบสนองและหัน
ไปหา มองไปทีหลิ ่ นซีLin Xi กําลังดูอยู่มองไปทีเขา
่
เพียงแค่รู ้สึกรําคาญเล็กน้อยในสายตาของเขา

หัวหน้าพยาบาลเข ้ามาเรียกพยาบาลทีกํ ่ าลังลําบาก

่ ดห ้องก็เงียบ เนื่ องจากการนอนหลับผมของ ฉู่
ในทีสุ
เซิงจึงยุ่งเหยิงเล็กน้อยราวกับว่าเขาพยายามจะพูด
อะไรบางอย่างสันริ ่ มฝี ปากและพูดไม่ออกเขามองไปที่
หลินซีอย่างโง่เขลาและหัวใจของเขาก็ขน ึ ้ ๆ ลง ๆ ใช ้
เวลานาน ถามอย่างระมัดระวัง: "เสียวซี่ คุณเป็ นหรือ
เปล่า"

หลินซีอยากจะพูด แต่เสียงของเขาแหบและไม่
้
สามารถส่งเสียงได ้ ฉู่ เซิงรีบป้ อนนํ าให ่ ด
้หลินซีในทีสุ
ึ้
หลินซีก็รู ้สึกดีขนและพู ดอย่างหงุ ดหงิด "ถ ้า ไม่ใช่ฉัน
คุณจะมองหาคนอืนหรื ่ อไม่? "

" อะไร "ฉู่ เซิงไม่เข ้าใจว่าหลินซีหมายถึงอะไรเขา

นั่งข ้างๆหลินซีและถามต่อไปว่า" เสียวซี่ คุณกลับ
มาแล ้วหรือยัง? "

่ น ฉู่ เซิงเต็มไปด ้วยความคาดหวังด ้วยสายตา

เมือเห็
่ อนข ้างกังวลหลินซีเข ้าใจสิงที
ทีค่ ่ ่ ฉู่ เซิงกังวลเธอลังเลที่
จะปล่อยให ้เขาทนทุกข ์ต่อไปพยักหน้าและพูดว่า
้ั ทําได ้ เป็ นใคร? "
"แน่ นอนว่าเป็ นฉันไม่งนก็
 ฉู่ เซิงปล่อยมือจากลําคอเขากลัวว่าคน ๆ นี จะ ้
่
เปลียนแกนดั งนั้นเขาจะทําอย่างไร ฉันรอและรอ
จนกระทัง่ เสียวซี
่ ่
กลับมา ฉู่ เซิงรู ้สึกว่าวันทีอาศัยอยู่ใน
นรกได ้ออกมาในทีสุ ่ ดเขากอดหลินซีไว ้ในอ ้อมแขน
ของเขาแน่ นไม่สามารถพูดอะไรได ้สักคํา

้
วันนี เขาคาดหวั ่ าหลินซีจะตืนขึ
งอย่างยิงว่ ่ นมาในไม่
้
ช ้าและเขากลัวว่าหลินซีเป็ นคนทีตื่ นก่
่ อนและเขาแทบ
่ อเขาถู
จะบ ้าคลังเมื ่ ี่
กพัวพัน โชคดีทพระเจ ้าสงสารใน
่ ดหลินซีของเขาก็กลับมา
ทีสุ

่ กกอดโดยเขาความรําคาญทีตระหนี
เมือถู ่ ่ ก่อนหน้า
้ ้หายไปแล ้วหลินซีฝังศีรษะของเขาไว ้ในอ ้อมแขน
นี ได
้
ของ ฉู่ เซิงและนํ าตาก็ รว่ งหล่นลงมาทีละหยดหลังจาก
นั้นไม่นาน ฉู่ เซิงก็ถามอีกครง้ั "เสียวซี
่ คุณจะยังอยู่
หรือเปล่า? "

ี่ ่ และอยู่กบั คุณ! "หลินซีสญ

" ไม่ฉันจะอยู่ทนี ั ญา
ด ้วยคําสัญญานี หั้ วใจทีหลงทางของ
่ ฉู่ เซิงได ้พบกับ
สถานทีแห่่ งความมั่นคง
 ่ ้ว่าหลินซีตนแล
เมือรู ื่ ้ว คุณพ่อหลินและคุณปู่ หลินก็
่
รีบไปทีวอร ์ดและเห็น ฉู่ เซิงกําลังป้ อนซุปข ้าวหลินซี
เขาไม่ได ้กินมาหลายวันแล ้วตอนนี หลิ ้ นซีสามารถดืม ่
ของเหลวได ้เท่านั้น

เมือเห็ ิ้
่ นคุณปู่ และพ่อกําลังมาหลินซีก็ยมอย่ างสดใส
ตาของพ่อหลินแดงขึนทั้ นทีเขาเป็ นแค่เด็กคนนี ถ ้ ้ามี
้ งเขาคงไม่กล ้าคิดว่าจะใช ้ชีวต
อะไรเกิดขึนจริ ิ อย่างไร
ในอนาคต

่
"เสียวซี ่ นมาในที
คุณตืนขึ ้ ่ ดลูกของคุณคุณน่ า
สุ
่
กลัวจริงๆ" คุณพ่อหลินพูดด ้วยเสียงทีหายใจไม่ ออก

่
หลินซีก็ตกใจเช่นกันเมือเขาเห็ น คุณพ่อหลินคุณ
่
พ่อหลินผอมมากเขาถูกเหวียงจนนํ ้
าหนั กลดไปอีกวง
้
หลินซีรู ้สึกเปรียวในใจเขาแทบจะไม่ ้
ร ักษารอยยิมและ
ึ้
พูดว่า "Dad, don ' คุณไม่ต ้องกังวลฉันจะดีขนในไม่
ช ้า "
 " อืมฉันรู ้ว่าถ ้าคุณดูแลร่างกายของคุณให ้ดีคณ
ุ จะ
โชคดีถ ้าคุณรอดจากหายนะและลูกสาวของฉันจะ
ปลอดภัยในอนาคต " หลังจากนั้นพ่อหลินก็หน ั ไป
้
ด ้านข ้างเช็ดนํ าตาออกจากมุ มตาอย่างลับๆ

้
ฉู่ เซิงเห็นผู ้เฒ่าทังสองมาและรีบเดินออกไปคุณปู่
หลินนั่งข ้างๆหลินซีและถามด ้วยความเป็ นห่วง: "เป็ น
่
ยังไงบ ้างมีอะไรไม่สบายใจ เสียวซี ้ ณนอนหลับ
คืนนี คุ
จริงๆ" มันนานแล ้ว! "หลังจากทีเธอ ่ ้
เอือมมื อไปสัมผัส
มือของหลินซียงั มีเข็มอยู่บนมือของเธอทีใช ่ ้สําหร ับแช่
และมีวงกลมสีนําเงิ ้ นเปล่งประกายอยู่รอบตัวเธอ

้ ้อนและเอา
คุณปู่ หลินรู ้สึกเป็ นทุกข ์เขาจึงไปเอานํ าร
ผ้าเช็ดมือของหลินซีหลินซีคอยปลอบคุณปู่ Lin:
"คุณปู่ ฉันสบายดีสงนี ิ่ จะหายไปในไม่
้ ช ้ามันดูน่ากลัว"

คุณปู่ หลินไม่ตอบคําถามและถาม ฉู่ เซิง"ตอนนี ้

หลินซีมอ
ี ะไรได ้บ ้างบอกฉันที ฉันเป็ นคนดูแลหลินซี
้
วันละสามมือและคุ ณกินกับหลินซีมาตลอดและวันนี ้
คุณทํางานหนักมาก "
 " ฉันสบายดีคณ ุ แค่ยด ึ ติดกับรสนิ ยมของหลินซี" ฉู่
้ าร ังเกียจฝี มือการทําอาหารของชาย
เซิงพูดเช่นนี อย่
่ ดี
ชราเป็ นสิงที ่ เขาสามารถกินได ้

่ ภาพคุณยังเป็ นลูกของเรา
“ คุณเป็ นอะไรทีสุ
ครอบคร ัวอย่าสุภาพเช่นนี ”้ คําพูดของคุณปู่ หลินทํา
ให ้ดวงตาของ ฉู่ เซิงสว่างขึน้ มีคนไม่กคนพู
ี่ ดกันสัก
พักว่าหลินซีออ ่ นแอและเหนื่ อยแล ้วปู่ หลินและพ่อหลิน
กลับไปก่อน

ตอนที่ 150 การเตรียมตัว

ออกไปข ้างนอกพ่อหลินถามอย่างไม่แน่ ใจว่า "พ่อคุณ

้ ง้
วางแผนจะทําอะไรให ้พวกเขาหรือไม่" ในช่วงเวลานี ทั
คุณพ่อหลินและคุณปู่ หลินกําลังเฝ้ าดูพฤติกรรมของ
ฉู่ เซิงการแสดง

ของเขานั้นไร ้ทีติ
่ และ เขาบอกว่า "เป็ นคนดีไม่น่า
ี่
อยู่ข ้างนอกเลยจริงอยู่ทจะเอาคืนโดยเร็ว" พ่อหลิน
 ้ นจะบอกเขาฉันเดาว่าเด็กคนนี ้
หัวเราะและพูดว่า "งันฉั
จะต ้องสนุ กแน่ ๆ เสีย” สําหร ับ ฉู่ เซิงเขาพอใจเต็มร ้อย

ในช่วงเวลาต่อมาหลินซีรู ้สึกประทับใจในฝี มือการ

ทําอาหารของคุณปู่ หลินคุณปู่ หลินทําซุปและนํ าบํ ้ ารุง
ต่างๆทุกวันพ่อ Lin เป็ นผูร้ ับผิดชอบในการส่งพวกเขา
ฉู่ เซิงรบั ผิดชอบในการให ้อาหารเธอและหลินซีเป็ น
ผูร้ ับผิดชอบในการกิน . หลังจากได ้ร ับการเลียงดู ้
อย่างระมัดระวังเป็ นเวลาหนึ่ งสัปดาห ์ในทีสุ ่ ดหลินซีก็
้
อ ้วนขึนและ ฉู่ เซิงก็ทําตามอย่างเหมาะสมและหลินซีจะ
ดูแลทุกอย่างทีเขาทํ ่ ่ ้นชีวต
าไม่เสร็จหลินซีเริมต ิ การ
้
เลียงหมู ด ้วยการกินการนอนและการนอนทุกวัน

หลังจากอยู่ในโรงพยาบาลเป็ นเวลาครึงเดื ่ อนใน

่ ดหลินซีก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได ้ พ่อหลิน
ทีสุ
ยืมรถจากหน่ วยงานเป็ นพิเศษเพือไปร ่ ับหลินซีและ
ออกจากโรงพยาบาล คุณปู่ หลินและพีชายคนที ่ ่
สอง
เดินนํ ากระเป๋ าใบใหญ่และเล็กไปข ้างหน้า ฉู่ เซิงพยุง
หลินซีด ้วยมือข ้างหนึ่ งและกระเป๋ ายาด ้วยอีกข ้าง
ท่าทางระมัดระวังทําให ้หลินซีรู ้สึกเหมือนตุก ่
๊ ตาเครือง
่
เคลือบทีบอบบาง

่ กปลดประจําการ
หลินซีพูดไม่ออกจริงๆมีผู ้ป่ วยทีถู
่ ้อวดมากทีสุ
ทุกวันเธอเป็ นคนเดียวทีโอ ่ ดการต่อสู ้ครง้ั
้ งดูดความสนใจของผูค้ นจํานวนมาก
ใหญ่เช่นนี ดึ
่
จนกระทังเขาเข ้าไปในรถหลินซีกลับไม่รู ้สึก เหมือน
คนนอนหงาย

่ ณกลับถึงบ ้านก็ยงดู
เมือคุ ิ่ เกินจริง ทันทีทหลิ ี่ นซี
ออกจากรถเธอก็ถก ู เจ ้าหญิงแห่ง ฉู่ เซิงกอดและเธอก็
ถูกพาไปทีห ่ ้องโดยตรงพ่อ Lin ตามมาพร ้อมกับนํ าชา ้
และส่งของว่างแม้วา่ หลินซีจะรู ้สึกอบอุน ่ ใจ แต่เขาก็
มองดูพวกเขาอย่างสันสะท ่ ้าน และทุกข ์ใจ "พ่อไม่ต ้อง
ึ้
ยุ่งฉันดีขนมากฉั ่
นทําสิงเหล่ ้ ้ด ้วยตัวเอง"
านี ได

"อะไรจะดีไปกว่านี !้ หลังจากกินอาหารที่
ยากลําบากมามากฉันจะฟื ้นตัวในไม่กวัี่ นได ้อย่างไร?
และนอนพักสักครูฉ
่ ันจะพาคุณไปทานอาหารกลางวัน
 ่ ณต ้องการอยู่ในห ้องและอย่าวิงไป
และพูดคุยเท่าทีคุ ่
รอบ ๆ "

้ั หลิ
ครงนี ้ นซีกลับมาจากประตูผท ี ปิี่ ดสนิ ทโดยคิดถึง
่ าให ้เขากังวลทุกๆคืนเขายังคงมีความ
วันและวัน ทีทํ
กลัวอยู่ตลอดเวลา สิงที่ หลิ
่ นซีต ้องการในตอนนี คื ้ อการ
่ และสุขภาพทีดี
พักผ่อนทีดี ่

หลังจากฝึ กหลินซีพ่อ Lin บอก ฉู่ เซิงให ้ ฉู่ เซิงดูแล

หลินซีและลงไปช่วยคุณปู่ หลินด ้วยตัวเองวันนี ฉั ้ นต ้อง
้
ทําอาหารมากขึนและให ้เด็กผูห้ ญิงแต่งหน้าให ้

่
เมือมองไปที ่
ประตู ทปิี่ ดอยู่หลินซีก็ถอนหายใจอย่าง
ช่วยไม่ได ้ หลังจากพักฟื ้ นในช่วงนี หลิ้ นซีสามารถรู ้สึก
ได ้ว่าร่างกายของเธอฟื ้ นตัวเร็วมากและไม่มป ี ัญหาใน
การดูแลตัวเองในชีวต ิ ประจําวันหลินซีคาดเดาว่าความ
ยืดหยุน ้ งนี อาจเป็
่ ขันสู ้ ่
นรางวัลทีระบบมอบให ้เธอ แต่
เธอเข ้ากับมันไม่ได ้ครอบคร ัวอธิบาย ครงที ้ั แล
่ ้วฉันรีบ
ออกไปฉันไม่ได ้ถามว่ารางวัลของระบบคืออะไร? หลิน
ซีก ้มหน้าครุน
่ คิด แต่เขาไม่ได ้สังเกตเห็นความเงียบ
แปลก ๆ ในห ้อง

่
เมือเธอดึ ่
งความคิดของเธอออกมาเมือเธอเงยหน้ า
้
ขึนหลิ ่ กลําของ
นซีก็ได ้พบกับดวงตาทีลึ ้ ่
ฉู่ เซิงซึงมี
อารมณ์บางอย่างทีหลิ ่ นซีไม่สามารถเข ้าใจได ้

้ ยงทุ ้ม: "เสียวซี

เพียงแค่ฟัง ฉู่ เซิงพูดด ้วยนํ าเสี ่ คราว
้ ณฟังคําพูดของ คุณพ่อหลินอย่างระมัดระวังดูแล
นี คุ
ร่างกายของคุณโดยเร็วทีสุ ่ ดฉันยังคงรอใบร ับรองจาก
คุณอยู!่ "

"Cough, ไอไอไอ "หลินซีถก ้

ู ถามฉันสําลักนํ าลาย
่
ทําไมหัวข ้อถึงเปลียนเป็ นแบบนี ้

ใบหน้าของหลินซีเป็ นสีแดงและเขาไม่รู ้ว่าเขารู ้สึก

ละอายใจหรือสําลักเขาพูดแปลก ๆ : "ฉันตกลงร ับ
่
ใบร ับรองเมือไหร่
"
 หลังจากได ้ยินคําพูดของหลินซีใบหน้าของ ฉู่ เซิงก็
่
เปลียนไปทั ่
นทีและเขาถามอย่างเศร ้าหมอง : "เสียวซี
จะกลับใจหรือไม่?"

่
เมือได ้ ยงของเขาหลินซีก็สบ
้ยินคําขูใ่ นนํ าเสี ั สน
เล็กน้อยกระพริบตาและพูดว่า "คุณไม่มก ี าร
เตรียมการใด ๆ ดังนั้นคุณต ้องการแต่งงานกับฉันไม่มี
ราคาถูกแบบนี ้ !” หลังจากพูดจบหลินซีรู ้สึกว่าเหตุผล
่
ทีเขามองหานั ้นเพียงพอมากและจ ้องมองเขาด ้วยความ
มั่นใจ

้ อหลิ
"โอ ้" ฉู่ เซิงยิมเมื ่ ้
นซีพูดแบบนี เขานั ่ งข ้างๆหลิน
ซีและถามเบา ๆ "เสียวซี ่ ่ คุ
พูดถึงสิงที ่ ณต ้องการ
หรือไม่ถ ้าฉันเตรียมสิงที ่ คุ
่ ณต ้องการเราควรจะแต่งงาน
ได ้ไหม?"

หลินซีตระหนักว่าเขากําลังถูกหลอกจึงหดตัวลงใน
ผ้าห่มคลุมศีรษะด ้วยผ้านวมและทําให ้มันเหมือน
นกกระจอกเทศ ฉู่ เซิงยืนมื ่ อออกมาและดึงผ้านวมลง
หลินซีดงึ ให ้แน่ น แต่ไม่ยอมปล่อย
 “ เร็วเข ้าเถอะคุณนอนหลับไม่สนิ ทโดยมีผ ้าห่มคลุม
่ ้เดียงสาของ
ศีรษะอย่าซน” ฉู่ เซิงแทบจะไม่เห็นด ้านทีไร
หลินซี

หลินซีลากหัวของเขาเป็ นเวลานานโดยยืนหั ่ วออก

จากผ้าห่มทดสอบอย่างระมัดระวัง: "ตอนนี ฉั ้ นไม่
ต ้องการได ้ร ับใบร ับรองรอสักครูไ่ ด ้ไหม"

"ทําไมเราพูดในตอนต ้นว่า คุณจะแต่งงานหลังการ

ผ่าตัดคุณอยากเสียใจไหม!” ฉู่ เซิงโกรธมากและการ
้ั ้วครงเล่
แต่งงานล่าช ้าครงแล ้ั าตังแต่
้ จบการศึกษาไป
ต่างประเทศจากการไปต่างประเทศเพือกลั่ บบ ้านเขา
แทบรอไม่ไหว ได ้อีกต่อไป.

้
หลินซีโกรธเช่นกันเขายกผ้าห่มขึนและพู ดว่า "ดูส ิ
้ นเป็ นยังไงออกไปพบปะผู ้คนได ้อย่างไร"
ว่าตอนนี ฉั

สําหร ับการผ่าตัดผมสีดาํ ของหลินซีถก

ู โกนออก
และยังมีผมยาวเหลืออยู่ หัวของเขามีแผลเป็ น ภาพ
ปัจจุบน ั ของหลินซีดอู ด
ึ อัดกับตัวเองเธอสวมหมวกเพือ ่
้
ปกปิ ดวันนี ในโรงพยาบาล แต่เธอต ้องได ้ร ับใบร ับรอง
และถ่ายรูปเมือคิ่ ดว่าจะแต่งงานในภาพนี เธอแทบคลั
้ ง่
ฉู่ เซิงหัวเราะ "คนโง่" ปรากฎว่านี่ คือสิงที
่ หลิ
่ นซีกงั วล
่
เขารู ้สึกโล่งใจตราบใดทีเขาไม่ เสียใจกับการแต่งงาน

"หัวเราะอะไร"หลินซีคด
ิ ว่า ฉู่ เซิงกําลังหัวเราะเธอ
่
และยิงโกรธเขาเหยี
ยดเท ้าออกและเตะเขาอย่าง
้
โหดเหียม

ฉู่ เซิงรู ้สึกเพียงว่าพฤติกรรมเด็ก ๆ ของหลินซีมน ั

ตลก เธอบีบเท ้าเล็ก ๆ ทีเหยี ่ ยดออกผิวใต ้ฝ่ ามือของ
เธอเรียบเนี ยนกระดูกข ้อมือเรียวเล็บสีชมพูของเธอ
้
กลมและน่ าร ักลําคอของ ฉู่ เซิงแน่ นขึนและเธอก็ เอา
เท ้ากลับเข ้าไปในผ้าห่มและพูดว่า "อย่า กังวลฉันจะหา
วิธท ่
ี ําคุณพักผ่อนให ้ดีอย่าคิดเกียวกั ่ ในใจของ
บเรืองนี ้
ฉันคุณสวยทีสุ ่ ดและตอนนี คุ
้ ณก็ไม่ได ้น่ าเกลียด”
หลังจากพูดเสร็จเขาก็เอนตัวไปและ จูบเธอทีหน้ ่ าผาก
และหันไปรอบ ๆ เขาจะอายถ ้า
 ่
เขาไม่จากไปเมือมองไปที ด่ ้านหลังของเขาหลินซี
ทําได ้เพียงรู ้สึกรําคาญดังนั้นเธอจึงได ้ แต่จ ้องไปที่
ประตูทปิี่ ดด ้วยความโกรธเธอสัมผัสสิงที ่ ห่
่ อหุ ้มไว ้ รอบ
ศีรษะของเธอใช ้ผ้าโปร่งและแตะผมบาง ๆ บนศีรษะเมือ ่
่ ่ ฉู่ เซิงเพิงพู
นึ กถึงสิงที ่ ดมุมปากของเขาก็อดไม่ได ้ทีจะ ่
ขดตัว

ไม่กวัี่ นต่อมา ฉู่ เซิงก็หยิบ พัสดุจากทีทํ ่ าการ

ไปรษณี ย ์และหลินซีมองดูทอยู ี่ ่บนพัสดุน้ันลาวหลีส่
่ งมา
จริงๆ ฉู่ เซิงเปิ ดพัสดุและมีวก ิ ผมสองชุดอยู่ข ้างใน ฉู่ เซิง
และหลินซีอธิบายว่า: "ดูสฉ ้
ิ ันถามคุณปู่ ว่าจะซือไหม
ลองดูสค ิ ณุ ชอบอันไหน"

่ ้นและมองไปทีมั
หลินซีหยิบชุดเริมต ่ นคนหนึ่ งมีผม
ยาวเลยไหล่และอีกคนมีผมสันที ้ ใกล
่ ้
้กับหูผมทังสองชุ
ด
นั้นทําออกมาได ้เหมือนจริงมากและการสัมผัสนั้นให ้
ความรู ้สึกเหมือนกับผมจริง แต่หลินซีเข ้าใจมันจากก ้น
้
บึงของหั วใจของเขาฉันไม่ชอบมัน
 ่ นหลินซียงั คงอ ้อยอิงอยู
เมือเห็ ่ ่ ฉู่ เซิงเห็นว่าดวงตา
ึ ้ กน้อยเขาหยิบผมยาวทีตั
ของหลินซีดรู ักใคร่ขนเล็ ่ งไว
้ ้
ในมือของหลินซีแล ้วพูดเบา ๆ ว่า "ฉันคิดว่าดีกว่านี ้
และคุณผมก่อนหน้านี ก็ ้ ใกล ้เคียงกัน ความยาวลองดู
สิ! "

หลังจากพูดเสร็จเขาก็วางผ้าคลุมผมไว ้บนศีรษะ
ของหลินซีชว่ ยเธอจัดผมให ้เป็ นระเบียบอย่างระมัดระวัง
และเอากระจกตรงหน้าหลินซีเกลียกล่้ อมเธอแล ้วพูด
ว่า" ดูสถ ุ มองไม่เห็นจริงๆว่านี่ คือวิ
ิ ้าคุณไม่ทํา พูดสิคณ
กผม”

คุณพ่อ Lin ทีอยู่ ่ข ้างๆก็พยักหน้าเช่นกันเมือเขา

่
ป่ วยและได ้ร ับการผ่าตัดครงสุ ้ั ดท ้ายหลินซีไม่เคยหลัง่
้
นํ าตาเพี ่
ยง แต่เมือแพทย ์ขอให ้เธอตัด ผมของเธอเธอ
้ั ยว
ร ้องไห ้แค่ครงเดี

่ นี่มันดูดม
"เสียวซี ี ากคุณไม่สามารถบอกได ้ว่านี่ คือ
วิกผมหลังจากทีคุ่ ณใส่มนั ก็ยงั สวยเหมือนเดิม!" ป๊ า
่
หลินกล่าวชืนชม
 ั ผัสผมทีร่่ วงหล่นบนหน้าอกของเขาและ
หลินซีสม
พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ ฉู่ เซิงดีใจมากเขาเหลือบมอง
่
คุณพ่อหลินพ่อ Lin เข ้าใจทันทีและหาข ้ออ ้างทีจะ
ออกไป

ฉู่ เซิงจับมือหลินซีแล ้วถามว่า "ถ ้าอย่างนั้นเรามาหา

วันร ับใบร ับรองกันเถอะ!"

เขายอมแพ ้และกลับมาทีนี ่ ่ ไม่ใช่เพราะ ฉู่ เซิงหลินซี

ไม่ใช่คนเจ ้าเล่ห ์และพูดว่า "คุณ แค่อยากแต่งงานดู
เหมือนข ้อเสนอแต่งงานทุกอย่างพร ้อมสําหร ับการ
แต่งงานแล ้วหรือยัง?”

่ ่ งออกมาแล ้วยัดมันลงใน
แน่ นอนว่า ฉู่ เซิงหยิบสิงหนึ
มือของหลินซีโดยตรงหลินซีมองไปทีสมุ ่ ดบัญชีเงิน
ฝากสีแดงและสีสน ั สดใสในมือของเขาด ้วยความตก
ตะลึง ฉู่ เซิงไม่เห็นรอยยิมที ้ คาดหวั
่ งและอธิบายกับหลิน
ซี: "นี่ คือบัตรเงินเดือนของฉันเงินทีฉั ้ เริม่
่ นเก็บไว ้ตังแต่
ทํางานและเงินทีฉั ่ นได ้ร ับจากงานพาร ์ทไทม ์ก่อนหน้านี ้
ก็อยู่ในนั้นทังหมด
้ ้
และฉันจะดูแลเงินทังหมดของฉั นใน
อนาคต” หลังจากพูดเขายังคงมองหาคําชม

้ เขาเมือเร็
เว่ยหงจุนให ้ความคิดนี แก่ ่ ว ๆ นี ้ เว่ยหงจุน
่
พูดคุยเกียวกั บแฟนสาวและแฟนของเขาแนะนํ าว่าเมือ ่
เธอแต่งงานในอนาคตเงินของ เว่ยหงจุนจะถูกส่งมอบ
ให ้กับเธอ

หลินซีบบ ้ งคืนบัตรเงินเดือนให ้ ฉู่ เซิงและส่ง

ี หน้ายิมส่
คนนั้นออกไปจากประตูโดยตรง

ฉู่ เซิงนอกประตูถอื บัตรเงินเดือนโกรธมากจนแค่

อยากจะเอาชนะ เว่ยหงจุนมันเป็ นความคิดทีไม่ ่ ดเี ลย
แต่กอ ่ เขาฉันยังต ้องหาวิธท
่ นทีจะตี ี่
ี จะให ้เซียวซีตกลง
ข ้อเสนอแต่งงานของเขา!

ี่
ป๊ าหลินเห็นฉู่ เซิงยืนงงอยู่ทประตู ห ้องของหลินซี
่
เรียกคนลงมาและคุยเรืองการแต่ งงาน
 ่ นซีอาศัยอยู่ในตอนนี นั
"บ ้านทีหลิ ้ บเป็ นห ้องแต่งงาน
ของคุณและจะได ้ร ับการตกแต่งในเวลานั้นเฟอร ์นิ เจอร ์
เป็ นแบบสําเร็จรูปดังนั้นคุณไม่จาํ เป็ นต ้องรวมขาทัง้
้
72 ขาเข ้าด ้วยกันเพียงซือเครื ่
องซ ักผ้าและ ทีวี "วันนี ้
พ่อหลินวางแผนไว ้กับคุณปู่ หลินดังนั้นเรามาฟังความ
คิดเห็นของ ฉู่ เซิงกันเถอะ

ฉู่ เซิงไม่คด ่
ั ค ้านเลยตราบใดทีเขาแต่
งงานได ้เขาจะ
ทําอะไรก็ได ้

คุณปู่ หลินไอและพูดว่า "ฉันบอกไว ้ก่อนแล ้วว่าเป็ น

พ่อแม่ของคุณ แต่ตอนนี ดู ้ เหมือนจะไม่เหมาะสมนิ ด
หน่ อยตอนนี บ ้ ้านทีคุ
่ ณอาศัยอยู่เป็ นของคุณขอไม่พูด
่
ถึงเรืองการเลี ้ ในตอนนั้น เสียวซี
ยงดู ่ จะให ้กําเนิ ดลูก
่
แค่ตามชือสกุ ้ นจะมีลก
ลของฉัน” แม้วา่ ตอนนี ฉั ู ได ้
เพียงคนเดียว แต่ฉันก็ยงั มีลกู อีกคนได ้ถ ้าฉันคิดวิธ ี

ฉู่ เซิงไม่ได ้คาดหวังว่าคุณปู่ หลินจะให ้สัมปทานเขา

่
โทรหา Lao Li เมือสองสามวั นก่อนและ Lao Li ก็
่
เสนอทีจะไม่ อนุ ญาตให ้ ฉู่ เซิงเข ้าร่วมกับครอบคร ัวและ
 ่ ณปู่ หลินถอย
ทุกอย่างสามารถพูดคุยกันได ้ เมือคุ
กลับไปหนึ่ งก ้าวเรืองก็
่ คลีคลายแล
่ ้
้วฉู่ เซิงลุกขึนและโค ้ง
คํานับคุณปู่ หลินด ้วยความเคารพ

คุณปู่ หลินโบกมือและถอนหายใจ: "ฉันก็อยากจะ

้ั
เปิ ดมันเหมือนกันบางครงเราก็ ไม่สามารถยึดติดกับ
ความคิดและกฎเกณฑ ์เก่า ๆ ได ้เรายังต ้องรู ้วิธ ี
แก ้ปัญหา! แต่คณ ุ ต ้องดีกบั เซียวซีคณ
ุ ก็รู ้ ? "

" คุณไม่ต ้องกังวลฉันจะไม่ปฏิบตั ต

ิ อ ่
่ เสียวซี อย่าง
ไม่ดแี น่ นอนคุณจะได ้เห็นการแสดงของฉันในอนาคต
้ ้าทีจะตบหน้
"ฉู่ เซิงผูน้ ี กล ่ าอกของเขาเพือร่ ับประกัน

่
คุณปู่ หลินเชือเขาโดยธรรมชาติ ่ นซี
หลังจากทีหลิ
่ งวลมากทีสุ
ล ้มป่ วย ฉู่ เซิงเป็ นคนทีกั ่ ดความรู ้สึกของ
เขาทีมี ่ ตอ
่ หลินซีอยู่ในสายตาของเขา

ตอนที่ 151 การอนุ มต

ั ิ
 ่ ้ ฉู่ เซิงก็โทรหา Lao Li และ Lao Li ก็
พูดคุยเรืองนี
กระโดดขึนทั ้ นทีทได ี่ ้ยิน: "คุณเด็กตัวเหม็นคุณจะ
ตัดสินใจด ้วยตัวเองในเรืองใหญ่ ่ ้ ้อย่างไรคุณยัง
เช่นนี ได
มีฉันอยู่ในตัวคุณ ตา? คุณปู่ ดูสวิ า่ เด็กคนไหนทีไม่ ่ ได ้
่
ร ับอนุ ญาตให ้แสดงตัวเมือพวกเขาแต่ งงานฉันต ้องทํา
้
ทังหมดเพื ่
อขอแต่ งงานและเตรียมราคาเจ ้าสาว "

่ ณมาวัน
" ฉันอยากให ้คุณทําทําไมคุณถึงมา เมือคุ
่
ลิลลีจะมาเสิ ้ ยงของ ฉู่ เซิง
ร ์ฟมันเย็นแล ้ว "นํ าเสี
ราบเรียบ

“ คุณรีบขนาดนี หลิ ้ นซียงั วิงหนี

่ ได ้ไหมเกิดอะไรขึน้
หลังจากผ่านไปสองสามวัน” เสียงคํารามของผู ้เฒ่าหลี่
ทําให ้หูของฉู่ เซิงเจ็บ

"ใช่ฉันกังวลฉันเกือบ 30 แล ้วทําไมคุณไม่รบี !" ฉู่

เซิงพูดอย่างมั่นใจ

ประโยคหนึ่ งทําให ้ลาวลีดั

่ บไฟและใช ้เวลานานใน
การพูดว่า "คุณรอฉันจะกลับมาโดยเร็วทีสุ ่ ดสิง่
เหล่านั้นจะรอให ้ฉันจัดการกับพวกเขาดังนั้นอย่าทําให ้
คุณ คําเรียกร ้องของตัวเอง "

ฉู่ เซิงตะคอกครุน ่ คิดสักพักและอีกครงฉั ้ั นพูดในสิงที

่ ่
คุณปู่ หลินพูดกับ Lao Li เมือได ่ ้ยินว่าคุณปู่ หลินไม่
ต ้องการให ้ ฉู่ เซิงเป็ นลูกเขยความหดหู่ของ Lao Li ก็
หายไป เขาถามว่า“ เมือไหร่ ่ คณ ่
ุ จะเปลียนนามสกุ ลฉัน
บอกคุณไปมากแล ้วครงนี ้ั คุ
้ ณไม่มค ้ั คุ
ี วามสุขครงนี ้ ณ
ควรระลึกถึงบรรพบุรษ ุ ของคุณและกลับไปหาบรรพ
บุรษุ ของคุณ!”

ในช่วงเวลานี ้ ฉู่ เซิงและ Li ลาวเข ้ากันได ้ดี

พอสมควรแม้วา่ ชายชราจะขีเห่ ้ อนิ ดหน่ อย แต่เขาก็ยงั
มีความจริงใจต่อตัวเองอยู่เล็กน้อยฉู่ เซิงไม่อยากทําตัว
นิ่ ง ๆ กับเขาเนื่ องจากเขาพูดถึงเรืองนี
่ ฉู ้ ่ เซิงก็เห็นด ้วย

่ อน ฉู่ เซิงก็ได ้ใบร ับรองใหม่

หลังจากผ่านไปครึงเดื
และเขาจะเป็ น Li Sheng ในอนาคต เมือมองไปที ่ ่
ใบร ับรองใหม่ของเขาหลินซีกล่าวอย่างร ังเกียจ: "ชือนี ่ ้
ไม่ดฉี ันยังคงเรียกคุณว่า ฉู่ เซิงอยู่ใช่ไหม"
 "คุณสามารถเรียกมันว่าอะไรก็ได ้ทีคุ ่ ณต ้องการ
อย่างไรก็ตามคุณจะเปลียนชื ่ ่
อของคุ ณเป็ นสามีของ
คุณหลังจากทีคุ ่ ณได ้ร ับ แต่งงานแล ้ว "ฉู่ เซิงเลีย
ใบหน้าของเขาและกล่าวหลินซีมองเขาในชุดขาวเพียง
แค่บอกว่าเขาหน้าด ้าน ฉู่ เซิงเดินมาหาหลินซีทเข่ ี่ า
ข ้างหนึ่ งหยิบแหวนออกมาจากกระเป๋ าเสือและพู ้ ดตรงๆ
่
"เสียวซี แต่งงานกับฉัน!"

้ั
หลินซีตงหน้ ้
าตังตารอฉากนี ้
มานานแล ้วในตอนแรก
เธอคิดว่าถ ้า ฉู่ เซิงไม่ตอบสนองอีกต่อไปเธอจะหาคํา
่
แปลทีโรแมนติ กให ้ ฉู่ เซิงดูและ ปลูกมัน. รสชาติของ
เขา.

โดยไม่ต ้องรอคําตอบของหลินซีฉู่ เซิงใส่แหวนลง

้
บนนิ วของหลิ นซีโดยตรงขนาดทีถู่ กต ้องและรูปแบบที่
เธอชอบในทีสุ ่ ดหลินซีก็ยมและพยั
ิ้ กหน้า เขาดึงฉู่ เซิง
้
ขึนมาพิ ้
งเขาแล ้วถามว่า "คุณรู ้ขนาดนิ วของฉั นได ้
อย่างไร"
 "ตอนนั้นคุณอยูท ี่
่ โรงพยาบาลและฉั นเช็ดตัวให ้คุณ
้ ออะไร? "
ทุกวันขนาดของนิ วคื

ี่
ทันทีทเขาพู ่ หลิ
ดสิงนี ้ นซีรู ้สึกเพียงว่าสายฟ้ ากําลัง
ระเบิดอยู่เหนื อหัวของเขา:" คุณพูดอะไรคุณทําสิง่
้ งหมดหรื
เหล่านี ทั ้ อไม่ "

" แน่ นอนคุณต ้องการทําอะไรอีก? "ฉู่ เซิงถาม

แปลก

“ ไม่มพ
ี ยาบาลหรือ?”หลินซีรู ้สึกหงุ ดหงิดเล็กน้อย

่
"อืมฉันไม่ต ้องกังวลเกียวกั ่ พวกเขาทํ
บสิงที ่ าเราทุก
่
คนกําลังจะแต่งงานกันอยู่แล ้วและสิงเหล่ ้ อสิงที
านี คื ่ ฉั่ น
ควรทํา" ฉู่ เซิงยอมร ับ

"ออกไปออกไป!"หลินซีโกรธและรําคาญและผลัก
ฉู่ เซิงออกจากประตูโดยตรง เมือข ่ ้ามประตูไปแล ้วมุม
ปากของ ฉู่ เซิงก็ไม่สามารถช่วยอะไรได ้ แต่อย่างไรก็
่ ได
ตามเรืองนี ้ ้ร ับการแก ้ไขแล ้วและเขาก็ไม่กลัว
 หลินซีอยู่ในประตูหน้าแดงและสามารถลวกไข่ได ้เธอ
่
มีคนเห็นก่อนทีเธอจะแต่ ่
งงานลูกครึงคนนี ้

่ ดหลินซีได ้พัฒนาจิตใจให ้ตัวเองเป็ น

ในท ้ายทีสุ
เวลานานปลอบตัวเองอย่างสินหวั้ งในตอนนั้นเขาอยู่ใน
อาการโคม่า แต่มน ั ทําให ้คนโกรธจริงๆ!

่ อนผ่านไปสภาพจิตใจของหลินซีก็ดข
อีกครึงเดื ึ้
ี น
มากและ ฉู่ เซิงไม่สามารถรอได ้อีกต่อไป

นกในตอนเช ้าเพิงบิ ่ นขึนไปบนกิ

้ ่ พร ้อมกับเสียง
งไม้
่ งกึกก ้อง ฉู่ เซิงตืน
นกร ้องทีดั ่ แต่เช ้าเปิ ดตู ้เสือผ้
้ าใส่ชด
ุ
เรียบร ้อยทีร่ ้อนเมือคื
่ นทําความสะอาดตัวเองอย่าง
เรียบร ้อยและมองในกระจก อีกครงเพื ้ั อยื
่ นยันว่าเขา
สมบูรณ์ไม่มป ี ัญหาเขาไปเคาะประตูของหลินซี

พ่อหลินเหลือบมองนาฬก ิ าแขวนบนผนังส่ายหัว
และพูดอย่างช่วยไม่ได ้: "ดูสมิ น ่
ั กีโมงเท่ านั้นคุณปล่อย
 ่
ให ้ เสียวซี นอนสักพักสํานักกิจการพลเรือนยังไม่เปิ ด
ประตูคณ ุ เป็ นอะไร เป็ นห่วงเหรอ? "

้
ฉู่ เซิงHe ยิมและพู ดว่า" พ่อยังเร็วเกินไปเราต ้อง
ออกไปทานอาหารเช ้า! "

พ่อหลินมองไปทีพุ ่ ทราแดงและโจ๊กลูกเดือยในมือ
่ ้านของเขาเป็ นร ้านอาหารสําเร็จรูป
แล ้วพูดในใจว่าทีบ
และการออกไปกินข ้าวนอกบ ้านเป็ นเรืองที ่ เสี่ ยเปล่า
่ า ฉู่ เซิงในวันทีดี
แต่เขาไม่ต ้องการทีจะด่ ่ นีและเอาชาม
้
ไปกินก่อน

หลินซีทรูี่ ้สึกสับสนกับความฝันของฉู่ เซิงนั่งลงบน

่
เตียงเพือปลุ ก เนื่ องจากเธอล ้มป่ วยเธอก็ไม่ได ้ตืนเช
่ ้า
และการพักฟื ้นในช่วงนี ทํ ้ าให ้เธอเหนื่ อยเล็กน้อย

่ นซีทําความสะอาดตัวเองแล ้วครึง่
หลังจากทีหลิ
่ั
ชวโมงต่ อมาพ่อหลินกําลังจะออกไปพร ้อมกระเป๋ าของ
่
เขาเพียงเพือไปกั บหลินซีและฉู่ เซิง
 "คุณนํ าบัตรประจําตัวมาหรือไม่นําปากกาและ
กรอกแบบฟอร ์มเมือถึ่ งเวลาคุณรู ้ไหมว่าจะไปรถอะไร
ระวังบนถนนรู ้ไหม ... " พ่อหลินหายากยกโทษ
่ ดก็สง่ พ่อหลินออกไป ฉู่ เซิงก็
ให ้ฉันหลังจาก ในทีสุ
ผ่อนคลายในทีสุ ่ ด เขาพาหลินซีไปทีร่ ้านต ้น ๆ ทีถนน
่
ถัดไป

"บอสมาทีนี่ ่ พร ้อมกับนมถัวเหลื
่ องหนึ่ งชามเต ้าหู ้
สมองหนึ่ งกรงซาลาเปาเกียวทอดและซิ
๊ ่
วหมีสองชิ ้
น"

่
ฉู่ เซิงสังอาหารที ร่ ้าน Shumen Shulu และในไม่
ช ้าพนักงานเสิร ์ฟก็สง่ ของให ้ . นมถัวเหลื ่ ่ า
องแท ้ๆทีทํ
้ นนมสดด ้วยมือทังหมดหลิ
ในร ้านนี เป็ ้ นซีตกหลุมร ัก
หลังจากทีได ่ ้ร ับมันครงหนึ
้ั ่ งเมือเขาป่
่ วย ในขณะทีหลิ ่ น
่
ซีกาํ ลังดืมนมถั ่
วเหลื องสมองเต ้าหู ้ที่ ฉู่ เซิงขอก็ถกู
ส่งไปด ้วย

่
ถัวขาวขาวโรยด ้
้วยต ้นหอมสับสาหร่ายสีนําตาล
หนังกุ ้งสีชมพูและมัสตาร ์ดมัสตาร ์ดสีเหลืองทองเติม
ิ๊
ซีอวหนึ ่ งช ้อนเพือเพิ
่ มรสชาติ
่ จากนั้นเติมนํ ามั
้ นเผ็ดลง
 ้
ไปสองสามหยด มันทําให ้ผู ้คนนํ าลายไหลในตอนแรก
และช ้อนหนึ่ งช ้อนตักลงมาและช ้อนทีมี
่ สข
ี าวและ
อ่อนโยนห ้อยอยู่ในช ้อน

"เฮ้!" หลินซีร ้องออกมาฉู่ เซิงเงยหน้ามองหลินซี

หลินซีกด ่ ้าเจียวในมื
ั เขา ริมฝี ปากล่างมองไปทีเต ้ อของ
เขา ฉู่ เซิงเข ้าใจในทันทีและถามหลินซีอย่างขบขัน:
"อยากกินไหม"

"ใช่!"หลินซีรู ้สึกอายเล็กน้อยเพราะเธอไม่สามารถ
ิ้
กินชามได ้แน่ นอน และมันก็สนเปลื องไปหน่ อยโอเค ฉู่
่ ้อนผลักชามเต ้าเจียวให
เซิงยืนช ้ ้เธอแล ้วพูดว่า "กินซะ
่ อ"
ฉันจะแบ่งให ้ทีเหลื

่ นว่าหลินซียงั คงลังเล ฉู่ เซิงจึงเปลียนนมถั

เมือเห็ ่ ว่
เหลืองต่อหน้าหลินซีให ้เขาจิบช ้อนทีหลิ่ นซีเคยใช ้แล ้ว
้
เงยหน้าขึนและกระพริ ่ นซีหลินซีมองเขา
บตาไปทีหลิ
ด ้วยท่าทางแปลก ๆ ก ้มศีรษะลงและจดจ่ออยู่กบ ั การชิม
สมองเต ้าหู ้
 ่ นว่าหลินซีกน
เมือเห็ ่
ิ เต ้าหู ้ไปครึงชาม ฉู่ เซิงจึงวาง
๊
เกียวทอดให ้หลินซีแล ้วพูดว่า "ชิมดูสม ิ น
ั รสชาติด ี
๊
เกียวทอดเนื ้ เป็
อนี ้ นอาหารจานเด่นของทีนี ่ ่"

ภายใต ้การดูแลของหลินซีฉู่ เซิง's รสชาติยงั จู ้จี ้

จุกจิกถ ้าเขาสามารถชมเขาได ้มันก็รสชาติดแี ละนั่น
่ ้จริงเล็กน้อยหลินซีกน
เป็ นทักษะทีแท ้ วด ้าน
ิ ไป 1 ชินผิ
้ ป
นอกยืดหยุ่นด ้านล่างกรอบไส ้อร่อยและมีนําซุ
่ มาก
เล็กน้อยซึงดี

่ นว่าหลินซีชอบมัน ฉู่ เซิงก็เลยตัดบทอีก

เมือเห็
อันหนึ่ งและพูดว่า "อย่ามองว่ามันเป็ นธุรกิจทีเพิ
่ งเปิ
่ ด
่ ่ คุณสามารถกินอีก
ใหม่ธรุ กิจดีมากเสร็จแล ้วทีนี
อันหนึ่ งได ้ถ ้าอาการป่ วยของคุณยังไม่สมบูรณ์ หาย
ป่ วยอย่ากินมันมากเกินไปฉันจะซือให ้ ้เมือคุ
่ ณดีขน” ึ้

หลินซีมองไปรอบ ๆ ร ้านเล็ก ๆ ในช่วงแรก ๆ ก็

แออัดไปด ้วยผู ้คน ว่าธุรกิจไปได ้สวย
 ้ หลินซีล ้มป่ วย ฉู่ เซิงเข ้มงวดกับเธอมากไม่วา่
ตังแต่
เขาจะกินข ้าวหรือพักผ่อนเขาต ้องพาหลินซีไปตามที่
่
เขาเตรียมไว ้เพือให ้สบายใจหลินซีไม่ต ้องการโต ้เถียง
่
กับเขาในเรืองเล็ ้ งนั้นเขาจึงปล่อยเขาไป
กน้อยเหล่านี ดั

่ งสองคนทานอาหารเช
เมือทั ้ ้าเสร็จแล ้ว ฉู่ เซิงก็พา
หลินซีตรงไปทีสํ ่ านักงานกิจการพลเรือน อาจจะเป็ น
่ ประตูเปิ ดไม่นานก็มค
วันทีดี ี วิ แล ้ว ฉู่ เซิงกังวลเล็กน้อย
เขายืดคอไปดูหลินซีอยากจะกลอกตาไปมาสิงที ่ กั
่ งวล
มาก แต่เขาไม่รู ้ตัวเขานับจํานวนคนตรงหน้าอย่าง
จริงจังโดยคํานวณว่า เขาเหลือเวลาอีกมากในการถึง
ตา

่ ่ด ้านข ้างมองไปที่ ฉู่ เซิงปิ ดปากของ

หญิงสาวทีอยู
เธออย่างกังวลและหัวเราะหลินซีรู ้สึกอายเล็กน้อยดึง
้
มุมเสือผ้าของ ้
ฉู่ เซิงขมวดคิวและมองไปที ่ ฉู่ เซิงฉู่ เซิง
เห็นว่าหลินซีไม่พอใจและเธอก็ รู ้จักกับเธอนั่งลงและ
อธิบายด ้วยเสียงเบา ๆ : "ฉันเพิงเห็ ่ นว่าเราต ้องรอนาน
แค่ไหนหลังจากทีเราได่ ้ร ับใบร ับรองแล ้วเราจะไปดูหนัง
กันไหมฉันยังต ้องการซือเสื ้ อผ้้ าใหม่ให ้คุณ .. ., "
 "คุณได ้ร ับเงินมาจากไหนไม่ได ้หมายความว่าเงิน
นั้นถูกส่งมาใช่หรือไม่"หลินซีเหล่มองเขาและจากนั้น
ฉู่ เซิงก็จาํ ได ้ว่าเขาพลาดไปแล ้วหลินซีไม่ต ้องการ
ปล่อยเขาไป ฉู่ เซิงแตะศีรษะของเขาและพูดอย่างอาย
้
ๆ ว่า "ฉันให ้บัตรเงินเดือนทังหมดกั บคุณแล ้วเงินในมือ
ของฉันคือค่าต ้นฉบับฉันเขียนบทความก่อนหน้านี ้
สองสามบทความและตีพม ่
ิ พ ์ นิ ตยสารค่าต ้นฉบับทีเอ
เจนซีส่่ งมาให ้ฉันฉันคิดว่าฉันอยากจะซืออะไรให
้ ้คุณก็
เลยไม่ได ้

่
ยืนให ้ ณก็อยู่ในดอกไม้ฉันก็ซอชุ
้" " ถ ้างันคุ ื ้ ดใหม่นี ้
ด ้วยไม่ต ้อง เพิม ่ "ตู ้เสือผ้าของหลิ
้ ้ าเยอะ
นซีเธอมีเสือผ้
มากและเธอไม่ใช่คนทีจะทํ ่ าผิดเธอ

่
หลินซียงั คงเป็ นเรืองใหญ่ ่
มากเกียวกั ่ เธอไม่
บเรืองนี ้
่
ต ้องการทีจะเข ้มงวดเกินไปและผู ้ชายก็ต ้องเก็บเงินไว ้
ในมือด ้วย
 ่ ่ข ้างๆได ้ยินก็แทงผูช
หญิงสาวทีอยู ้ ายข ้างๆแล ้วพูด
่ ตรเงินเดือน
ว่า "ดูคนสิเขายังไม่ได ้แต่งงานและยืนบั
ของผูช ้ ายมาให ้ฉันขอให ้คุณจัดการเงินและคุณก็ยงั
ผลักไปมา "ทันทีทมี ี่ การเปรียบเทียบหญิงสาวก็ไม่
พอใจเล็กน้อย

ผูช ่ ่ด ้านข ้างมองไปที่ ฉู่ เซิง, ฉู่ เซิงยกคางขึน้

้ ายทีอยู
พร ้อมกับการแสดงออกทีสุ ่ ภาพบนใบหน้าของเขา
ชายหนุ่ มสบถประโยคงีเง่ ่ าในใจจากนั้นพูดคุยเกลีย้
กล่อมแฟนสาวด ้วยเสียงตํ่าเพือดู่ วา่ ใครเป็ นผู ้ดูแล
้
กิจการของทังสองคนคุ ณและฉันทําไทชิหลินซีแอบยิม้
แอบปิ ดปากของเธอ

หลังจากนั้นไม่นานหลินซีก็ถงึ ตา หลังจากกรอก
แบบฟอร ์มและถ่ายรูปไม่นานพวกเขาก็ได ้ร ับสมุดปก
แดงสองเล่ม ฉู่ เซิงถือสมุดบันทึกสีแดงและอ่านด ้วย
เสียงตํ่าและตรวจสอบชือในสมุ
่ ดบันทึกเล่มเล็กซํา้ ๆ
่ นชือของทั
เมือเห็ ่ ้
งสองคนใกล ่ ก
้กันเขาก็รู ้สึกเจ็บทีจมู
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ไม่ ปล่อยให ้ตัวเองลดนํ าหนั้ ก
 ่
หลินซีก็อยากรู ้เล็กน้อยเกียวกั บทะเบียนสมรสใน
ั แต่ ฉู่ เซิงเพียงแค่เหลือบมองหลินซีจากนั้นก็
ปัจจุบน
ยัดหนังสือสีแดงลงในกระเป๋ าของเขาหยิบขนมแต่งงาน
ออกมาจากกระเป๋ าและให ้พนักงานรอบหนึ่ งด ้วย แสดง
ความยินดีเพียงไม่กคํ ี่ าหลินซีก็พาหลินซีออกจาก
ประตูอย่างมีความสุข

"ภรรยาภรรยาคุณจะเป็ นของฉันในอนาคตและใน
่ ดคุณก็จะถูกต ้อง" ก่อนทีจะก
ทีสุ ่ ้าวออกไป ฉู่ เซิงได ้
่
เปลียนชื ่
อของเขาหลิ นซีถกู เรียกโดยเขาสักครูแ่ ละ
หน้าแดงโดยไม่รู ้ตัว

่ ้เห็นเขาได ้ในสิงที
หลังจากทีได ่ ต ่ ้องการแล ้วหัวใจ
ของหลินซีก็สงบลงทันใดนั้นหัวใจของหลินซีก็สงบลง
่ กถึงชะตากรรมนี มั
เมือนึ ้ นช่างน่ าอัศจรรย ์จริงๆ
่
น้องชายทีเขาเลี ้ มากลายเป็ นสามีของเขาหลินซี
ยงดู
รู ้สึกตลกเล็กน้อย

่
ฉู่ เซิงมองไปทีใบหน้ ้ั
าของหลินซีเป็ นครงคราวหั วใจ
ของเธอร ้อนรุม ่
่ เมือมองลงไปและยิ ้
มอย่ างนุ่ มนวล
ตอนที่ 152 เตรียมแต่งงาน
หลังจากนั้นทังสองก็
้ ไปดูหนังโดยตรงหลังจากดูหนัง ฉู่
เซิงก็พาหลินซีไปทีร่ ้านอาหารตะวันตกชือดั
่ งเพือทาน
่
อาหารคํ่า

อาหารตะวันตกเป็ นงานของ ฉู่ เซิงเป็ นเวลาครึง่

เดือน แต่เขาเลือกชือที ่ ดี
่ ชด
ุ สเต็กต่อคนและสังแชม ่
เปญหลินซีดมแก ื่ ้วเล็ก ๆ เท่านั้น ฉู่ เซิงมีความสุขมาก
่
และดืมมาก,หลิ นซีเห็นว่าเขาไม่สามารถพบ Bei ได ้
อย่างมีความสุขและถามเขาว่า "มีความสุขมากแค่
ไหน?" ฉู่ เซิงพยักหน้าอย่างแรงจับมือหลินซีแล ้วพูดว่า
่
"เสียวซี นี่ เป็ นสิงที
่ มี่ ความสุขทีสุ ่ ดในชีวต ิ ของฉันวันนี ้
มีขนึ ้ และฉันจะมีครอบคร ัวในอนาคต”หลินซีรู ้สึกเศร ้า
่
เล็กน้อยเมือเขาได ้ยินและดวงตาของเขาก็ออ ่ นโยน
มากขึน้

เช ้าวันหนึ่ งผ่านไปเช่นนี หลิ

้ นซีรู ้สึกเหนื่ อยเล็กน้อย
และต ้องการกลับบ ้าน ด ้วยเหตุนี ้ ฉู่ เซิงจึงพาหลินซีไป
ทีร่ ้านอัญมณี อก ้ั
ี ครงโดยยื ่
นยันทีจะเลื
อกชุด
่
เครืองประดั บให ้หลินซีโดยบอกว่าจะใช ้ตอนแต่งงาน

"คุณได ้เงินมาจากไหนเพือซื ่ อสิ

้ งเหล่
่ านี "้ ชุด
่
เครืองประดั บไม่ใช่ราคาถูกและค่าธรรมเนี ยมของ
ผูเ้ ขียนเพียงอย่างเดียวก็ยงั ไม่เพียงพอ ฉู่ เซิงอธิบายว่า:
"นี่ ไม่ใช่เงินของฉันไม่กวัี่ นทีผ่
่ านมาปู่ ของฉันส่งเงิน
ก ้อนหนึ่ งมาให ้ฉันโดยบอกว่าเรากําลังจะแต่งงานกัน
และเขาต ้องการเตรียมของขวัญให ้คุณฉันไม่รู ้ว่าคุณ
ชอบอะไรและปล่อยให ้ ทีคุ ่ ณเลือก "

ปรากฎว่ามันเป็ นเงินของลาวลีหลิ่ นซีรู ้สึกอาย

เล็กน้อย ฉู่ เซิงจับมือหลินซีและพูดว่า" นี่ คือความคิด
้
ของผูอ้ าวุโสอย่ารู ้สึกอายมันควรจะเป็ นทังหมด "

หลินซียอมร ับในความเมตตานี ,้ คิดเกียวกั ่ บการ

่
เตรียมบางสิงบางอย่ างสําหร ับ Lao Li, ฉู่ เซิงกล่าวว่า"
่
ไม่ต ้องกังวลเกียวกั ่ เขาจะกลั
บเรืองนี ้ บมาอีกแน่ นอน
่
เมือเรามี งานแต่งงานฉันต ้องบอกคุณบางอย่างชาย
ชราคือ กลับมาคราวนี ฉั ้ นจะอยู่ทนี
ี่ ่ และตังหลั
้ กแหล่ง "
 ่ ้ แต่คนรุน
หลินซีไม่ได ้คาดหวังเรืองนี ่ เก่ามีความคิดที่
จะใบไม้ร่วงกลับคืนสูร่ ากเหง ้าและหลินซีก็คด ิ ว่ามันเป็ น
่
เรืองปกติ .

่ งสองกลั
เป็ นเวลาบ่ายแล ้วเมือทั ้ บบ ้านหลังจากซือ้
่
ของ พีชายและพี ่
ชายคนที ่
สองเห็ นหลินซีกลับมาและ
พูดติดตลกกับหลินซี: "น้องสาวขอแสดงความยินดี
ด ้วยฉันยังไม่ได ้ตกลงเธอแต่งงานแล ้วการกระทําของ
่
Chu เล็กน้อยเร็วมาก" ฉู่ เซิงยืนขนมที ่
เขา ้ ้
ซือให
่
พีชายคนรองคนที ่
สองและพู ้ กและ
ดว่า "คุณทังเด็
ผูใ้ หญ่และคุณก็ยงั เด็กและผูใ้ หญ่หลินซีไม่สามารถ
เป็ นเหมือนคุณได ้คุณสามารถนํ าลูกอมเหล่านี ไป ้
แบ่งปันกับทุกคนได ้"

่
พีชายผู ้อาวุโสตบบ่าน้องชายและกล่าวว่า "เจ ้า
่
กําลังจะมาถึงแม้ลูกคนทีสามจะมีทศ
ิ ทางก็ตามคุณ
สามารถกอดมันไว ้ได ้!"
 ่ ้อเล่นกับพวกเขาและ หลังจาก
หลินซีไม่มแี รงทีจะล
เดินไปรอบ ๆ เธอเหนื่ อยเล็กน้อย เมือเห็ ่ นสีหน้า
เหนื่ อยล ้าของหลินซีฉู่ เซิงก็สง่ หลินซีกลับห ้องและเมือ
่
หลินซีหลับไปเขาก็ลงไปช่วยพีชาย ่

ตอนนี เด็้ กฝึ กงานอาวุโสสองคนดูแลทุกอย่างใน

ร ้านและมีการจ ้างเด็กฝึ กงานสองสามคนเพือช่ ่ วยพวก
เขา แต่พวกเขาก็สามารถจัดการได ้ เด็กฝึ กงาน
เหล่านี ล้ ้วนเรียนรู ้ได ้ดีในชนเรี
้ั ยนฝึ กอบรมของคุณปู่
่
หลินเงินเดือนของหลินซีสงู กว่าร ้านค ้าทัวไปของร ัฐ
พวกเขาเต็มใจทีจะอยู ่ ่ างๆโดยธรรมชาติใน
่และทําสิงต่
สมัยของหลินซีร ้านยังคงทํางานตามปกติ

่ นซีป่วยผู ้อาวุโสทังสองสนั
ในช่วงทีหลิ ้ บสนุ นการ
ดําเนิ นงานของร ้านอาหารตระกูลหลินแม้วา่ พวกเขาจะ
ทํางานหนักพวกเขาก็ไม่บ่นเลย แต่ก็พยายามอย่าง
่ นซีนึกถึงความดีของผู ้อาวุโสทังสองในใจของ
เต็มทีหลิ ้
เขา
 ในตอนเย็นหลินซีทําอาหารสองจานและทุกคนก็น่ ัง
ทานอาหารเย็นร่วมกัน คุณปู่ หลินอ่านทะเบียนสมรส
้
ของทังสองแล ่
้วพยักหน้าโดยหลีกเลียงไม่ ่
ได ้ทีจะถาม
หลินซีและฉู่ เซิงอีกสองสามคํา ฉู่ เซิงพยักหน้าตอบร ับ
้
แต่บอกว่าไม่มงี านแต่งงานจนถึงตอนนี และทั ้
งสองต ้อง
อยู่แยกกัน ฉู่ เซิงไม่มค
ี วามสุขเล็กน้อยไม่มค
ี วาม
แตกต่างระหว่างการแต่งงานกับเขาและไม่ได ้แต่งงาน

คุณปู่ หลินไม่สนใจว่าฉู่ เซิงจะอารมณ์เสียร่างกาย

ของหลานสาวยังไม่ฟื้นตัวเด็กคนนี ไม่ ้ ได ้คิดอะไร
ในตอนนี ้ เมือถู
่ กปู่ หลินกด ฉู่ เซิงก็ต ้องยอม

่
เมือหลิ
นซีกลับมาทีห่ ้องเขาก็เดินตามและเข ้าไปใน
ห ้องหลังจากปิ ดประตู ฉู่ เซิงก็บ่นว่า: "Xiao Xi คุณปู่
้
มากเกินไปจริงๆเราได ้ร ับใบร ับรองทังหมดแล ้วเขายัง
้ สาํ หร ับเราวัน "
ดูแลพวกเราอยู่ จะเห็นได ้ว่าวันนี ดี

หลินซีเข ้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรและหน้าแดงเธอ
สะกิดให ้ ฉู่ เซิงและพูดว่า" ฉันยังพักฟื ้ นอยู่หรือเปล่า
บางอย่างก็ไม่เหมาะสมจริงๆคุณและคุณปู่ ไปที่ คุยกัน
้ วา่ งานแต่งงานจะจัดขึนเมื
วันนี ดู ้ อไหร่
่ ่
? "เมือ

หลินซีขด ่
ั จังหวะเขา ฉู่ เซิงก็เปลียนใจเขายังเข ้าใจ
ว่างานแรกของหลินซีตอนนี คื ้ อการร ักษาสุขภาพของ
่ ดแบบนั้น
เขาและเขาก็เพิงพู

้
ทังสองเริ ่ ยกันเรืองงานแต่
มคุ ่ งงาน ในความเป็ นจริง
งานแต่งงานในยุคนี ยั ้ งคงเรียบง่ายอยู่มากสิงที ่ สํ
่ าคัญ
ทีสุ่ ดคือการจัดเลียงงานแต่
้ งงานหลินซีไม่กงั วล
่
เกียวกั ่ เขาจะทํ
บเรืองนี ้ าในบ ้านของเขาเองและหลินซี
ไม่จาํ เป็ นต ้องกังวลเกียวกั่ บ พักผ่อน.หลินซีขอให ้คุณ
่
ปู่ หลินและ ฉู่ เซิงพูดคุยเรืองเฉพาะเธอต ้องการฝึ กฝน
พลังงานให ้เพียงพอทีจะเป็ ่ ่
นเจ ้าสาวทีสวยงาม

่
ฉู่ เซิงไม่สงบเหมือนหลินซีเมือเขาไปโรงพยาบาลใน
้
วันรุง่ ขึนเขาบอกทุ ่
กคนเกียวกั บการแต่งงานของเขา
่
เพือนร่ วมงานในสํานักงานทักทายเขาทีละคนทุกคนรู ้
่
เกียวกั ่
บหลินซีและเห็นว่าเมือหลิ นซีล ้มลง ไม่สบาย
Chu How Sheng ดูแลหลินซีและตอนนี เขาได ้ ้
 ่ ดก็ถอื ได ้ว่าเป็ นเรืองราวที
ฝึ กฝน Zhengguo ในทีสุ ่ ดี่
ในสํานักงาน

เว่ยหงจุนเหลือบมองไปที่ Qi Xiao รอยยิมบน ้

ใบหน้าของ Qi Xiao นั้นไม่เต็มใจเล็กน้อย เว่ยหงจุนรู ้
ปมหัวใจของเขาและตบไหล่เขา Qi Xiao ช ักชวน
Wei Hongjun: "ไม่ต ้องห่วงฉันฉันได ้แล ้ว เห็นสิงนี ่ ้
แม้วา่ จะไม่มี ฉู่ เซิงแต่ก็เป็ นไปไม่ได ้สําหร ับหลินซีและ
่ ดแล ้วเขาและหลินซีก็มช
ฉัน "ท ้ายทีสุ ี ะตากรรมน้อยลง

่ ดี
"สิงที ่ ทสุ
ี่ ดทีคุ
่ ณเห็นคือสิงที
่ ดี่ ทสุี่ ดคุณไม่ได ้
่
เลวร ้ายในแง่ของเงือนไขไม่ มห ่
ี ญ ้าหอมทีใดในโลกคุ ณ
สามารถหาผู ้หญิงทีเหมาะกั ่ ่
บคุณได ้เมือเรามอง
ย ้อนกลับไปหา ฉู่ เซิงเพือหา่ ้ั เราต
ครงนี ้ ้องทานอาหาร
่ กบั เขา” เว่ยหงจุนกล่าว
ทีดี

"ไปคุยกับเขาเถอะ" Qi Xiao พา เว่ยหงจุนไปหา

ฉู่ เซิง
 ้
บทสนทนาระหว่างทังสองตกลงไปในหู ของคน ๆ
หนึ่ งและWang เสียวหลิ
่ งกําลังถือถุงยาโดยบังเอิญเธอ
สัมผัสหน้าท ้องของเธอโดยไม่รู ้ตัวและตอนนี มี ้ รอย
แผลเป็ นยาวทีหน้่ าท ้องจําได ้ว่าเธอเคยได ้ยินว่าหลินซี
่
ป่ วยมาก่อนและเมือเธอตกอยู ่ในอันตราย ฉู่ เซิงก็ดแู ล
เธอเป็ นการส่วนตัวและดูแลเธอคิดว่า แฟนทีฉั ่ นกําลัง
มองหาฉันได ้ยินมาว่าเขากําลังจะแต่งงานเร็ว ๆ นี ้
เจ ้าสาวคือ Yu Qiu เมือคิ่ ดถึงเรืองนี
่ หวั้ งเสียวเจิ
่ ้
นมี
ความสัมพันธ ์ใกล ้ชิดเธอด ้อยกว่าหลินซีจริงๆเมือต ่ ้อง
่
มองคนหวังเสียวหลิ งมีสห ่
ี น้าขมขืนบนใบหน้ าของเธอ,
ค่อยๆเดินออกจากประตูโรงพยาบาล

่ ้ว่าหลินซีฟื้นตัวดีและตอนนี เขากํ
เมือรู ้ าลังจะ
แต่งงานมีคนจํานวนมากมาแสดงความยินดีกบั เขาคน
แรกทีได ่ ้เห็นหลินซีเป็ นครูสอนภาษาอังกฤษของ ฉู่ เซิง
่ อร
ทีดื ้ นทั
้ั งวั
้ นครูของใบหน้า

้
ตอนนี เธอมาที ร่ ้านอาหาร Lin บ่อยครงเธอมาที
้ั ่ ่
นี
้ั
ทุกครงบางคร ้ั บเพือน
งกั ่ ๆ นอกจากนี เธอยั
้ งชอบกิน
ขนมทีทํ ่ าโดยหลินซีหลังจากทังสองคนรู
้ ้จักกันแล ้ว
พวกเขาก็มค ี วามสัมพันธ ์ทีดี่ เมือหลิ
่ นซีป่วยภรรยา
่
ของเขาได ้ไปเยียมหลิ ี่
นซีทโรงพยาบาล ้ นซี
ตอนนี หลิ
้
กําลังจะแต่งงานเธอตังใจมาเพื ่
อให ้ของขวัญและไป
้
ร่วมงานแต่งงานของทังสองด ้วย

หลินซีมองดูปลาทองสองสามตัวในโหลแก ้วและชืน ่
่
ชมอาจารย ์จริงๆทีสามารถหาของขวั ้ ้ ครูพูด
ญเช่นนี ได
้ า "ชอบไหมฉันเลียงเองฉั
ด ้วยรอยยิมว่ ้ นเคยฟักลูก
่
ปลาตัวเล็ก ๆ มาบ ้างแล ้วฉันเลือกตัวทีสวยที ่ ดมาให ้
สุ
คุณคุณยังไม่ได ้พักฟื ้นเมือเร็
่ ว ๆ นี หรื
้ อมัน ไม่เหนื่ อยที่
จะเป็ นงานอดิเรก "

" ขอบคุณฉันชอบมันมาก "Lin Xi ขอบคุณเธอ

่
อาจารย ์ถามเกียวกั บการเตรียมงานแต่งงานของ
หลินซีอก ้ั
ี ครงและทั ้
งสองก็ คย
ุ กันเป็ นเวลานาน ครูเห็น
ว่าหลินซียงั คงอ่อนแออยู่เล็กน้อยเธอจึงถามว่า "งาน
่
แต่งงานจะมีกาํ หนดเมือไหร่ ฉันคิดว่าร่างกายของคุณ
ยังอ่อนแออยู่เล็กน้อยดีทสุ ี่ ดทีจะเลี
่ ้ มน
ยงดู ้ั
ั อีกครงงาน
แต่งงานก็เป็ นงานทีหนั ่ กเช่นกัน"
 หลินซีกล่าวว่าฉันเกลียดการแต่งงานมากจริงๆแล ้ว
หลินซีไม่ได ้รีบร ้อน แต่ ฉู่ เซิงไม่สามารถทนต่อแรง
กระตุ ้นได ้ตลอดเวลาในทีสุ ่ ดหลังจากพูดคุยกับ คุณ
พ่อหลินเป็ นเวลานานงานแต่งงานก็มก ี าํ หนด เดือน
หน้า.

่
อาจารย ์มองไปทีใบหน้ ่
าแดงกําของหลิ นซีและเขาก็
่
มองหาเหตุผลทีจะอธิ บายอย่างดือร ้ นและอดไม่
้ั ่
ได ้ทีจะ
หัวเราะเบา ๆ : "ฉู่ เซิงกําลังรีบจริงๆหรือนี่ เป็ นเรืองที
่ หา ่
ยากจริงๆฉันสอนเขามาสองปี และ เขาเป็ นเมฆแบบนั้น
่
มาโดยตลอดด ้วยลมทีเบาบางและรู ี่
ปลักษณ์ทเบาบาง
้ นสนใจมันมากและฉันก็ถก
คราวนี ฉั ู กดไว ้แน่ นมาก”

่
ใบหน้าของหลินซีเปลียนเป็ ่ นเมื
นสีแดงยิงขึ ้ อครู ่
แกล ้งเธอมากเกินไป พวกเขาพูดกันสักครูช ่ ไิ ตก็
่
เตรียมตัวทีจะเกษี
ยณแล ้วออกจาก︰กล่าวว่า "เอาล่ะ
คุณพักผ่อนได ้แล ้วดังนั้นเมือฉั
่ นแต่งงานจะส่งข ้อความ
ไปฉันมั่นใจว่างานแต่งงานของคุณจะมาถึง"
 ฯลฯ ทันทีที่ อาจารย ์จากไปหลินซีจาํ ระบบ
การแพทย ์ก่อนหน้านี ได ้ ้แม้วา่ มันจะดูมด
ื มนไปหน่ อย
แต่ก็สะดวกมากด ้วยสถานะปัจจุบน ั ของเธอในไม่ช ้า
เธอจะสามารถฟื ้นตัวในระบบการแพทย ์ได ้ แต่เธอ
้
จําเป็ นต ้องได ้ร ับการเลียงดู ช ้าเหมือนตอนนี ้ ทันใดนั้น
หนังสือเล่มหนาก็ปรากฏขึนในมื ้ อของหลินซีLin Xi
ตกใจปฏิกริ ยิ าแรกคือระบบกลับมาอีกครง? ้ั

ฉันเรียกระบบหลายครง้ั แต่ไม่มก ี ารตอบสนองใด ๆ

ื่ นและลงในใจของเขาและเมื
หลินซีตนขึ ้ ่
อเขาเปิ ด
่ ตวั อักษรอยู่ในนั้น
หนังสือมันเป็ นหนังสืออาหารยาทีมี
หลินซีเปิ ดจดหมายและระบบมอบให ้เธอ

"เรียนคุณหลินซีคณ ุ ทํางานของระบบเสร็จเรียบร ้อย

แล ้วดังนั้นคุณจะได ้ร ับสําเนา" อาหารทางการแพทย ์
่
"ทีระบบให ้รางวัลแก่คณ ุ ฉันขอให ้คุณมีชวี ต ่
ิ ทีมี
ความสุข!"
 ้
หลินซีเลิกคิวและให ่ ่ และมอง ที่
้รางวัลของตัวเองทีนี
"สารานุ กรมอาหารสมุนไพร" หลินซีรู ้สึกขอบคุณ
้ นครงแรก
ระบบนี เป็ ้ั

เมือ่ ฉู่ เซิงกลับมาจากทีทํ ่ างานในตอนเย็นเขาเห็น

ปลาทองอยู่ในห ้องหลินซีพูดคุยเกียวกั ่ ่ ้านาย
บการทีเจ
่
มาเยียมเธอ ฉู่ เซิงมองเธอด ้วยความสนใจและพูดว่า
้
"คุณชอบเลียงปลาเราจะไป ้ กสักสอง
คราวหน้าซืออี
่
สามทีตลาดดอกไม้ และนก "

้
" ไม่ฉันไม่เคยเลียงของเล็ ้ ้าคุณ
ก ๆ น้อย ๆ พวกนี ถ
ตายคงแย่ "

ื ้ ้ถ ้าชอบ หรือว่าเบือคุ
" ถ ้ามีอะไรก็ซอได ่ ณได ้ร ับที่
บ ้าน! "

หลินชีคด ่ แน่ นอนและถาม" อันทีจริ

ิ ว่าในขณะทีไม่ ่ ง
ผม
 'อากาศจะดีขนเมืึ ้ อเร็
่ ว ๆ นี และทํ
้ าธุรกิจในการ
จัดเก็บยังไม่วา่ งในขณะนี .้ ฉันต ้องการทีจะไป
่ ... "หลิน
ซีต ้องการดําเนิ นการต่อ แต่ดวงตาของ ฉู่ เซิงเย็นลง
่ นซีและ
แล ้ว “ คุณต ้องการทําอะไร?” ฉู่ เซิงจ ้องไปทีหลิ
หัวใจของหลินซีก็ขมวดคิว้

่
จนกระทังหลิ นซีหยุดพูด ฉู่ เซิงก็สงบลงและนั่งข ้างๆ
เธอและพูดว่า "มันเหลือเวลาเพียงไม่กวัี่ นดังนั้นคุณ
ต ้องรีบไปทํางานยังไม่ได ้รุน ่ กคนใน ร ้านทําได ้ดี
่ พีทุ
มาก! "คุณต ้องมั่นใจทีจะปล่
่ อยให ้พวกเขาทํามันงาน
ของคุณตอนนี คื ้ อพักผ่อนให ้ดีการแต่งงานก็เหนื่ อย
่
มากเช่นกันหลังจากทีเราเสร็ ้
จสินงานแต่ งงานคุณ
สามารถไปทํางานได ้ไหม?"

" แต่ฉันไม่ได ้ทํามานานแล ้วและมือของฉันก็

้
เกิดขึนในเวลานั ้นทักษะการทําอาหารจะถดถอยและ
แขกก็จะหนี ไป”หลินซีมุ่ยปากและดูอารมณ์เสียใน
้ั ทานยานี ้
ความเป็ นจริงเธอต ้องการ ลองทานยาดูตงแต่
เธอก็เลยใจร ้อนไปหน่ อย
 ่ กษะการทําอาหารของภรรยา
“ เป็ นไปได ้อย่างไรทีทั
ี่ ดดังนั้นดูแลตัวเองให ้ดีอย่ากังวลกับเรืองนี
ฉันดีทสุ ่ ”้
หลังจากพูดจบ ฉู่ เซิงก็จบ ี่
ู หลินซีทใบหน้ า จากนั้นเขา
ก็พูดพร ้อมป้ ายเตือน: "อย่าแอบเข ้าไปในคร ัวอย่าง
ลับๆฉันจะหาคนแอบดูคณ ุ "

หลินซีกด
ั ฟันด ้วยความโกรธและกลอกตาของเขา

ตอนที่ 153 บางครง้ั

้ นซีสงั เกตเห็นบางอย่างฉู่ เซิงสวมหมวก
ในตอนนี หลิ
และเขาไม่ได ้ถอดหมวกหลังจากเข ้าบ ้านมานานแล ้ว
หลินซีพูดอย่างสงสัยว่า "นี่ คือหมวกใหม่ของคุณหรือ
เปล่า" เธอจําได ้ว่าฉู่ เซิงไม่ชอบสวมหมวก

่ ดถึงเรืองนี
เมือพู ่ ใบหน้
้ าของฉู่ เซิงก็แดงเล็กน้อย
่ อออกมาและ
หลินซีเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติเขายืนมื
ถอดหมวกของฉู่ เซิงออกหลินซีตกใจกับภาพทีเห็ ่ น
้ บคุณ ผม? "
ตรงหน้า: "มีอะไรเกิดขึนกั
 " ฉันโกนมัน "ผมทีหั ่ นบาง
่ ๆ ของฉู่ เซิงถูกตัดให ้
้
สันและหั วแบนไม่ต ้องพูดถึงว่าแปลกแค่ไหนหลินซีอด
่ วเราะ:" นี่ ใครล่ะคุณตัดผมแบบนี ?้ "
ไม่ได ้ทีจะหั

ฉู่ เซิงรู ้สึกอายเล็กน้อยเขาคว ้าหมวกทีหลิ ่ นซีถอื อยู่

และพูดด ้วยความคับแค ้นใจ: "มันไม่ใช่สาํ หร ับคุณฉัน
คิดว่าคุณไม่มค ี วามสุขหลังจากตัดผมของคุณฉันจะ
ตัดเป็ นชิน้ ๆ เหมือนคุณ เช่นกันไม่ใช่แค่ทําให ้คุณมี
ความสุข แต่คณ ่ มี
ุ หัวเราะเยาะฉัน! ไอ ้ตัวเล็กทีไม่
จิตสํานึ ก”

่
หลังจากทีเขาพู ดจบเขาก็หน ั ไปรอบ ๆ อย่าง
่
เชืองช ่
้าและหลินซีมองไปทีใบหู ี่
ทแดงของเขาและ
้
อดทนด ้วยรอยยิมเขาก็ ห่อ มือของเขาโอบรอบคอของ
เขาโน้มไปทีหู ่ ของเขาและพูดว่า "สามีทรงผมทีคุ่ ณตัด
ยังคงสวยหล่ออยู่"

ประโยคหนึ่ งทําให ้ฉู่ เซิงเปลียนความโกรธให

่ ้
กลายเป็ นความสุขในชวพริ ่ ั บตา หลังจากได ้ร ับ
ใบร ับรองหลินซียงั คงนิ สยั เดิมของเขาในการเรียกเขา
ด ้วยชือ่ เขาขอร ้องหลายครง้ั แต่หลินซีไม่ต ้องการ
่
เปลียนชื ่ นสามี คราวนี เขาเต็
อเป็ ้ ่
มใจทีจะเปลี ่
ยนคํ
า
เรียกเขา

ในความเป็ นจริงคําพูดของหลินซีไม่ได ้ขัดต่อความ

้
ตังใจของเขาฉู ่ ผมสันดู
่ เซิงทีมี ้ เป็ นฮีโร่มากกว่า
เล็กน้อยและหลินซีรู ้สึกนุ่ มนวลในใจเมือเขาสั่ มผัสผม
้
สันของฉู ้ อ
่ เซิงฉันหวังเพียงว่าผมของฉู่ เซิงจะยาวขึนเมื ่
เขาแต่งงาน

ภายในไม่กวัี่ นหลินซีพบว่ามีสงของมากมายในบ
ิ่ ้าน
ปลาทองทีเก็่ บไว ้ในถังลายครามกรงนกทีแขวนอยู ่ ่ตาม
ทางเดินและแม ้แต่เต่าสองตัวทีเดิ่ นเตร่อยู่ในสนามหลิน
ซีแค่อยากจะกุมหน้าผากของเขา , ผูช ้
้ ายคนนี หาของ
้
ให ้ตัวเองจริงๆ, เลียงพวกนี ้ ้แค่ให ้ตัวเองไม่อยู่ในคร ัว
ไว

่
เมือครอบคร ัวหลินกําลังเตรียมงานแต่งงานเหลาหลี่
่
ก็กลับมา สิงแรกคื ่
อการไปเยียมคุ ณปู่ หลินและ พ่อ
หลินพร ้อมของขวัญ
 ้ั
หลังจากทักทายกันหลายครงเราก็ เข ้าสูห
่ วั ข ้อ
่
สนทนาเรืองการแต่
งงาน

่
คุณปู่ หลินคุยกับ Lao Li เกียวกั บการแต่งงานทีเรา ่
่
คุยกับฉู่ เซิงจูๆ่ หน้าของ Lao Li ก็เริมแข็ งกระด ้างเขา
กระแอมในลําคอและพูดด ้วยความจริงใจว่า "พีชายฉู ่ ่
เซิงไม่สมเหตุสมผลอีกต่อไปการแต่งงานเป็ นงานใหญ่
่ กแต่งงานครงหนึ
ได ้อย่างไร ทําอย่างเร่งรีบเมือลู ้ั ่ งใน
ชีวติ ต ้องทําให ้ดีและมีชวี ต
ิ ชีวาคุณจะเห็นว่าครอบคร ัว
ของคุณเป็ นลูกสาวคนเดียวและครอบคร ัวของฉันก็
เป็ นหลานชายคนเดียวดังนั้นจึงเป็ นเรืองยากเสมอที
่ ่
จะ
ถูกอธรรม . ลูกของฉันพีชายอย่ ่ าพูดว่าใช่!”

้ งดูมเี หตุผล แต่มน

คําพูดเหล่านี ฟั ั ก็หมายความว่า
่ คุ
สิงที ่ ยกันก่อนหน้านี จะต
้ ้องล ้มควํ่าและคุณปู่ หลินก็
ขมวดคิว้

่ บชาแล ้วพูดต่อว่า "พีชายไม่

เหลาลีจิ ่ ่
ต ้องกังวลเรือง
้
นี มาทํ าตามกฎกันเถอะจะได ้ไม่ลาํ บากมากเกินไปเรา
ต ้องใช ้รถไปร ับญาติฉันจะเช่ารถทีนั่ ่ น มีโต๊ะจัดเลียง
้
งานแต่งงานเพียงสิบโต๊ะซึงไม่ ่ เพียงพอแน่ นอน เพือน ่
ของฉันทีนี ่ ่ ต ้องการโต๊ะอย่างน้อยแปดโต๊ะทังสองต ้ ้อง
้
เตรียมเสือผ้าใหม่ สองสามชุดและขอให ้หาร ้านเสือผ้า ้
่ งซื
เพือสั ่ อและเฟอร
้ ่
์นิ เจอร ์และ ต ้องเตรียมเครืองใช ้ใน
บ ้านฉันกําลังรอรูปแต่งงานของคูห ่ นุ่ มสาวถ ้าคุณยัง
ไม่ได ้ทําคุณต ้องไปทีสตู ่ ดโิ อถ่ายภาพเพือถ่ ่ ายชุด ... "

่ ดไม่รู ้จบคุณปู่ หลิน และพ่อหลินก็แทบจะ

เหลาหลีพู
หลุดจากปากของพวกเขาและดําเนิ นการตามทีหลี ่ ่
บอกราคาเท่าไหร่? นี่ ไม่ใช่ปัญหามากเกินไป?

่
ใบหน้าของฉู่ เซิงเปลียนเป็ ่
นสีเข ้มเมือเขาได ้ยินตาม
้
การเตรียมการนี จะใช ้เวลาอย่างน้อยสามเดือน

"มันลําบากเกินไปอย่างไรก็ตามฉันได ้ร ับใบร ับรอง

่
งานแต่งงานเป็ นกระบวนการฉันกับเสียวซี ไม่สนใจ
่ "้ ฉู่ เซิงปฏิเสธ
เรืองนี

่ คุ
"สิงที ่ ณพูดไม่ถก ่ งความเห็
ู ต ้อง" ลาวลีทิ ้ นของฉู่
เซิง: "คุณจะกลัวปัญหาได ้อย่างไรการแต่งงานต ้องทํา
อย่างเหมาะสมถ ้าคุณชอบหลินซีคณ ุ ต ้องทําอย่าง
่ ดี
เหมาะสมและให ้สิงที ่ ทสุ
ี่ ดแก่เธอ สิงที
่ ต ่ ้องกังวลความ
มีชวี ต
ิ ชีวาของงานแต่งงานแสดงให ้เห็นว่าคุณให ้
ความสําคัญกับลูกสะใภ ้ของคุณมากแค่ไหนไม่ต ้อง
่ นฉันพร ้อมทังหมด
กังวลเรืองเงิ ้ "

มันสมเหตุสมผล แต่ฉู่ เซิงแม้วา่ เขาจะทําไม่ได ้ก็ตาม ''

ไม่อยากรอเหลาหลีไม่ ่ ได ้โต ้เถียงกับเขา หันหน้าไป
มองหลินซียมอย่ ิ้ างเจ ้าเล่ห ์และพูดว่า "สาวฉันรู ้ว่าคุณ
่
เพิงเสร็ ้
จสินการผ่ าตัดและคุณแค่ดแู ลร่างกายของคุณ
่
คุณไม่จาํ เป็ นต ้องกังวลเกียวกั ่ คุ
บเรืองนี ้ ณเพียงแค่รอ
เป็ นเจ ้าสาวฉันจะดูแลคุณเมือคุ ่ ณกลับไปคุณและฉู่ เซิง
จะเลือกเสือผ้้ าคุณอยากจัดงานแต่งงานทีโรงแรมไหน่
คุณบอกว่าฉันจะตัดสินใจ "

Lao Li พูดด ้วยความจริงใจมากหลินซีมองไปทีฉู ่ ่

่
เซิงเพือขอความช่ ่ ่ เซิงต ้องการ
วยเหลือเช่นเดียวกับทีฉู
พูด Lao Li หันไปมองพ่อหลินPapa Lin เหลือบมอง
่ องของขวัญบนโต๊ะมันคือบุหรีและไวน์
ไปทีกล่ ่
นอกจากนี ยั้ งมีอาหารอีกมากคิดถึงความจริงใจของ
 ่
ตระกูลหลีเขาก็ ่
อกหักแล ้วและตอบทันทีวา่ “ เสียวซี
เนื่ องจากคุณปู่ หลีมี
่ ความหมายเช่นนี เราควรย
้ ้ายงาน
แต่งงานกลับสักหน่ อยดีไหม?” ในฐานะพ่อเขาของ
แน่ นอนฉันหวังว่าลูกสาวของฉันจะแต่งงานกันด ้วยดี

ฉู่ เซิงโกรธจนอยากจะอาเจียนเป็ นเลือดนี่ คือเพือน

่
่
ร่วมทีมหมูจริงๆทีลากเขากลับมา

่ สงบลงและไม่
เรืองนี ้ มอ ้ บเด็กทังสอง
ี ะไรเกิดขึนกั ้
หลังจากนั้นผู ้ใหญ่หลายคนจัดกระบวนการแต่งงาน
ใหม่ด ้วยคําเดียวและคําเดียวฉู่ เซิงฟังพวกเขาด ้วย
่ ้าหมองตลอดเวลา
ใบหน้าทีเศร

้
ในตอนเย็นหลินซีอาบนํ าและทั ี่
นทีทเขาเดิ
นออก
้
จากประตูห ้องนํ าเขาก็ เห็นฉู่ เซิงนั่งอยู่บนโซฟาข ้างๆ
่
เขามองไปทีเธอด ้วยใบหน้าทีสงบ่
้
Lin Xi ยิมและถาม︰ "คุณโกรธไหมฉันมีความสุข
่ ้พบปู่ และพ่อของฉันไม่กล ้าพูดถึงการต่อต ้าน
มากทีได
คุณไม่สามารถตําหนิ ฉันได ้"
 ี่ ้านข ้าง
ดูหลินซีกบั ผมเปี ยก ,ฉู่ เซิงดึงผ้าขนหนู ทด
่ ่ ฉันจะเช็ดผมให ้คุณ"
และพูดว่า "มาทีนี

หลินซีชอบบริการของฉู่ เซิงอย่างสบายใจแม้วา่ ฉู่ เซิง

จะไม่พอใจ แต่เขาก็คด ี ว่านี ้
ิ ว่าเขาสามารถให ้หลินซีดก
ได ้ ในพิธแี ต่งงานความโกรธในใจของเขาก็หายไป
เล็กน้อยเช่นกันเขา

สัมผัสเส ้นผมสัน้ ๆ ของหลินซีทมี

ี่ หนามและแทง
ทะลุเล็กน้อยหลินซีตบมือเขาอย่างโกรธ ๆ และฉู่ เซิงก็
่ อออกมาและกอดหลินซี, พูดด ้วยเสียงใบ ้ "คืนนี ้
ยืนมื
ฉันจะอยูก่ บั คุณไหม"

หลินซีกระพริบตาและหลังจากนั้นไม่นานเธอก็
เข ้าใจว่าฉู่ เซิงหมายถึงอะไรเธอรีบกระโดดขึนทั ้ นทีและ
พูดว่า "ไม่ทก ุ คนกําลังเฝ้ าดูคณ ุ นั่นไม่ใช่ ดี! "
่
หลังจากทีนายหลี ่ บมาเขาก็ไม่เต็มใจทีจะอยู
กลั ่ ่ใน
โรงแรมมีห ้องอยู่ทช ี่ นสองดั
้ั งนั้นนายหลีจึ
่ งอยูโ่ ดยตรง
ด ้วยวิธน ้ ้องชนบนจึ
ี ีห ้ั งเต็มภายใต ้สายตาของทุกคน
 ่ คนอาศัยอยู่ใน
สองหลิน Xi ยังคงอายเล็กน้อยเมือมี
ห ้องเดียวกัน

“ ฉันได ้ร ับสัมปทานแล ้วคุณจะไม่ให ้รางวัลกับฉัน

บ ้างหรือ?”ฉู่ เซิงต่อรองกับเธออย่างดี “ ฉันจะไปกับ
คุณโดยไม่ทําอะไรเลยโอเคฉันจะกลับไปทีห ่ ้องของ
้ ่ เซิงเกลียกล่
ตัวเองในเช ้าวันพรุง่ นี ”ฉู ้ อมเธออย่างอดทน

่
หลังจากทีเขาเข ้าไปพัวพันกับเขาเป็ นเวลานาน
หลินซีก็ปล่อยไปฉู่ เซิงก็มค ี วามสุขทันทีและ Le Dian
ิ่
ก็วงไปที ่ ยง วางผ้าห่มสองผืนบนเตียงห ้าฟุตแต่ละผืน
เตี
ใต ้ผ้านวมข ้างหัวและพวกเขาก็คย ุ กันเงียบ ๆ

่
หลินซีได ้กลินสบู จ
่ าง ๆ บนร่างกายของฉู่ เซิงเพราะ
เธออยู่ใกล ้มากเธอบีบผ้านวมแน่ นและหายใจสันลง ้
่ ่ด ้านข ้างก็ไม่สบายใจเช่นกัน
เล็กน้อยฉู่ เซิงทีอยู
ร่างกายของเขาเหมือนเชือกและหัวใจของเขาก็เต ้น
่ งอย่างระมัดระวังคุณยังคงพบว่าเสียงของเขา
แรงเมือฟั
่
สัน
 ่ อนพวกเขาอยู่ในหมู่บ ้านชิงซานพวกเขาสอง
เมือก่
คนเคยนอนบนคังครงหนึ ้ั ่ งฉู่ เซิงยังเด็กและอีกฝ่ ายเป็ น
่ องกันแบบเรียบง่ายตอนนี พวกเขานอนด
พีน้ ้ ้วยกันใน
่ าให ้คนหน้าแดง
นามสามีภรรยา ซึงทํ

่ บซิบกันเป็ นเวลานานทังสอง
หลังจากพูดคุยเรืองซุ ้
คนก็คอ ่ ยๆสงบลงในขณะทีคุ ่ อ
่ ยกับหลินซีฉู่ เซิงยืนมื
เข ้าไปในผ้าห่มของหลินซีLin Xi ถึงกับผงะยกผ้าห่ม
้
ขึนแล ้ ่ ง, กล่าวว่า: " คุณกําลังทําอะไร? "
้วลุกขึนนั

" ฉันแค่อยากจับมือคุณทําไมคุณถึงกังวล "ฉู่ เซิง

่ ้เดียงสาของเขาและมองไปทีหลิ
เปิ ดตาทีไร ่ นซีLin Xi
ยังตระหนักว่าปฏิกริ ยิ าของเขาแรงเกินไปจึงนอนลงอีก
้ั
ครงโดยไม่ ตอบ คําพูดของฉู่ เซิง

่
ฉู่ เซิงบีบมือของหลินซีและเป็ นเวลานานแล ้วทีเขา
่ าอาหารมือของหลินซีกลับสูส
เริมทํ ่ ม ่
ั ผัสทีละเอียดอ่อน
่
และนุ่ มนวลฉู่ เซิงคิดกับตัวเองว่ามันจะดีกว่าทีจะยกมั น
้
ขึนมาแบบนี ้
 ร่างกายของหลินซีออ่ นแอเล็กน้อยและเธอไปพบ
่ งสองคุ
กงโจวหลังจากทีทั ้ ยกันเป็ นเวลานาน

่ งหลินซีถงึ กับหายใจฉู่ เซิงก็เงยหน้าขึนยื

เมือฟั ้ นยัน
ว่าหลินซีหลับอยู่จบ ี่
ู หลินซีทใบหน้ าเปิ ดผ้าห่มของหลิน
ซีและเข ้าไป หลินซีทกํ ี่ าลังหลับใหลเอนตัวอยู่ในอ ้อม
กอดทีคุ ่ ้นเคยของเขาฉู่ เซิงยืนมื
่ อออกไปและพาบุคคล
นั้นเข ้าสูอ่ ้อมแขนของเขาพร ้อมกับรอยยิมที ้ ประสบ
่
ความสําเร็จ

่
เฒ่าหลีตรงนั ้นไปเคาะประตูของฉู่ เซิงเคาะอยู่นาน
ไม่มใี ครตอบ เขาบิดลูกบิดประตูและพบว่าห ้องนั้นว่าง
่
เปล่าผู ้เฒ่าหลีเผลอไปมองที ่
ประตู ของหลินซีสา่ ยหัว
และสาปแช่งด ้วยรอยยิม: ้ "ไอ ้เด็กเหม็น!"

ในขณะเดียวกันบรรยากาศของครอบคร ัวของ Wu
ก็ไม่เป็ นใจนัก หวูห
่ นิ งได ้ร ับแจ ้งว่า He Banzhai จะ
ถูกรวมเข ้าด ้วยกันและเธอจะถูกย ้ายไปทํางานที่
ร ้านอาหารอืน ่
 "พ่อฉันไม่อยากไปลูห ่
่ ยวนไม่ได ้พูดอะไรเกียวกั
บ
ร ้านนั้นหลังจากทีฉั่ นไปฉันไม่ได ้ให ้ฉันทําอาหารฮงดัน
ฉันทําได ้แค่ให ้ฉันทําอาหารเย็นและสับผักตลอดทังวั ้ น
. นี่ ไม่ใช่การกลันแกล
่ ้งเหรอ?” หวูห
่ นิ งพิงโซฟาและบ่น
กับพ่อของเขา

่ าท ้องทีนู่ นเล็กน้อยของหวู่
พ่ออู๋เหลือบมองไปทีหน้
่
หนิ งและไม่เต็มใจทีจะให ้ลูกสาวทํางานหนักขนาดนี ้
เขาถอนหายใจและพูดว่า "คุณยังกล ้าบ่นถ ้าคุณไม่รู ้
วิธท
ี ําอาหารคุณจะเป็ นหวัดได ้อย่างไร?

“ ฉันไม่ได ้แย่อย่างทีคุ่ ณพูดหรอกอาจารย ์ Lin

ึ้
บอกว่าฉันดีขนแล ่ นก็ถามได ้”
้วถ ้าคุณไม่เชือฉั

ึ้
Wu Ning ดีขนอย่ างแน่ นอนในช่วงทีผ่ ่ านมา
หลังจากการฝึ กอบรมการทําอาหารทีบ ่ ้านโดยเฉลีย่
สามารถทําได ้ จัดการได ้ แต่น่าเสียดายทีเธอมี่ พ่อคร ัว
่ กว่าในร ้านอาหารนั้นอยู่แล ้วดังนั้นเธอจึงไม่ได ้หัน
ทีดี
่
หน้าไปทีเตา
 ด ้านข ้างโจวปิ นทนไม่ไหวทีต ่ ้องดูหวูห
่ นิ งทํางาน
หนักท ้ายทีสุ่ ดเธอก็ยงั มีลก
ู อยู่ในท ้องเธอคุยกับพ่ออู๋
แล ้วพูดว่า“ ทําไมเราไม่ทําด ้วยตัวเอง! คิดว่า
ร ้านอาหารทีหลิ่ นซีเปิ ดนั้นทําได ้ดีเราควรขอ
ประสบการณ์จากพวกเขาและเริมต ่ ้นธุรกิจด ้วยตัวเอง
ดีกว่าเราไม่ขอมากเกินไปและเพียงพอสําหร ับค่าครอง
ชีพของ Wu Ning”

ด ้วยวิธน ้ ออู๋หอบข ้าวของไปหาปู่ หลินปู่ หลินได ้ยิน

ี ี พ่
ว่าหวูห่ นิ งคิดจะเปิ ดร ้านอาหารเธอแทบจะไม่ได ้จิบชา
จนสําลักตายเด็กคนนี อายุ ้ ยงั น้อยและกล ้าหาญอย่างที่
เธอต ้องการ เปิ ดร ้านอาหารด ้วยตัวเองเพราะฝี มือของ
แมวสามขาเธอไม่กลัวเสียชีวต ิ

หลินซีร ับฟังจากด ้านข ้างโดยไม่ได ้มีปฏิกริ ยิ าใด ๆ

จากคุณปู่ หลินแต่คอ
่ นข ้างรอบคอบ

่
หลังจากทีเธอถามหวู ห
่ นิ งว่าเธอเตรียมเงินทุนเท่าไร
และแผนการเปิ ดร ้านของเธอสายตาของหลินซีก็
 ่
เปลียนไปเมื ่
อเธอมองไปที ่ ห
หวู ่ นิ งเธอไม่รู ้จะพูดอะไร
จริงๆคน ๆ นี ต้ ้องการเปิ ดร ้านด ้วยแรงกระตุ ้น

ตอนที่ 154: การเจริญเติบโต

่
เมือมองไปที ่
เธอด ่
้วยท ้องและใบหน้าทีขมวดคิ ้ นซี
วหลิ
รู ้สึกอ่อนลงเล็กน้อยเธอให ้คําแนะนํ า Wu Ning ลังเล
เล็กน้อยอย่างไรก็ตาม Dad Wu เป็ นคนทีมี ่ ความรู ้
หลังจากคิดสักพักเขาก็รู ้สึกว่า ความคิดของหลินซีมน ั
่ อเขาขอบคุณหลินซีซาแล
น่ าเชือถื ํ ้ ้วซําเล่
้ าและกลับไป
่ เฉพาะเจาะจง
คุยเรืองที ่

หลังจากตระเวนประจําในตอนเช ้าฉู่ เซิงก็กลับไปที่

สํานักงานเมือ ่ Dr. Pei เห็นว่าฉู่ เซิงกําลังจะมาเขาก็
กวักมือเรียกเขาชีไปที้ แผ่
่ นเอกซเรย ์แล ้วพูดว่า "Xiao
Chu มาดูทนี ี่ ่ แผ่นเอกซเรย ์นี่ "

้
ฉู่ เซิงขยับเข ้ามาใกล ้และดูเป็ นเวลานานคิวของเขา
ค่อยๆขมวด
 “ คุณอายหรือเปล่า?” หมอเป่ ยถามฉู่ เซิง

ฉู่ เซิงพยักหน้าและหมอ Pei ก็ถอนหายใจโดยยังคง

่
คาดหวังอยู่เล็กน้อยและพูดว่า "ถ ้าคุณมาเพือการ
ผ่าตัดครงนี ้ั คุ
้ ณแน่ ใจแค่ไหน?"

้ ดยากจริงๆแม้ว่าเขาจะมีประสบการณ์
ฉู่ เซิงคนนี พู
่
มากมาย แต่ เขาไม่ได ้ร ับมือกับเงือนไขที ่ ับซ ้อน
ซ
้ งๆ
เช่นนี จริ

ดร. เป่ ยยังรู ้ดีวา่ นี่ เป็ นเรืองยากและกล่

่ าวว่า "นี่ คือ
คนไข ้จากชนบทเรามาทีนี ่ ่ เพือเป็
่ นความหวังสุดท ้าย
ของพวกเขาจากมุมมองทางอารมณ์สว่ นตัวฉัน
อยากจะให ้การผ่าตัดนี เป็ ้ นจริงถ ้ามันสําเร็จ คุณรู ้ไหม
นี่ หมายความว่าอย่างไรสิงนี ่ จะสร้ ้างแบบอย่างฉู่ เซิงฉัน
อยากลองจริงๆ” นํ าเสี ้ ยงของเขาเต็มไปด ้วยความ
่
ตืนเต ่
้นและตืนเต ้น

ฉู่ เซิงเข ้าใจความรู ้สึกของ Doctor Pei และหันมา

สนใจแผ่นเอกซเรย ์นี อี ้ กครง้ั
 ่ ่ เซิงกลับมากลางคืนก็มด
เมือฉู ื และ Lin's
Restaurant ได ้ปิ ดกิจการ หน้าเตาในคร ัวหม้อตุ๋น
กําลังนึ่ งและมีกลินหอมจาง
่ ๆ ลอยอยู่ในอากาศหลิน
ซีกวนส่วนผสมในหม้อเบา ๆ และกัดอีกครงอย่ ้ั าง
ระมัดระวังขมวดคิวเล็ ้ กน้อยแล ้วหยิบของสีขาวหนึ่ งกํา
ี่
มือ . โยนลงหม้อแล ้วปร ับความร ้อน.ฉู่ เซิงยืนอยู่ทประตู
่
ห ้องคร ัวและมองไปทีเธอเป็ นเวลานาน แต่หลินซีก็ไม่
สังเกตเห็นการปรากฏตัวของเขาเช่นกัน

ฉู่ เซิงเคาะประตูอย่างช่วยไม่ได ้หลินซีเห็นฉู่ เซิงวาง

ช ้อนในมือลงแล ้วเดินไปด ้วยรอยยิม: ้ "ทําไมวันนี คุ ้ ณ
กลับมาช ้าคุณหิวไหมฉันจะเอาอะไรให ้คุณ ไปกินข ้าว
"

้ ่ เซิงไม่ตอบ
คุณทําอะไรยังนอนดึกขนาดนี ?"ฉู
้ ยงของเขาไม่พอใจเล็กน้อย
คําถามของเธอนํ าเสี

่ ้ว่าเธอถูกจับได ้รอยยิมบนใบหน้
เมือรู ้ าของเธอก็ดดู ี
้ กน้อยและเธอก็จบ
ขึนเล็ ่ าท่าทาง
ั แขนของฉู่ เซิงเพือทํ
เหมือนเด็กทารก: "ฉันทําอาหารบางอย่างแล ้วฉันจะ
้ ้าอยากกิน
ลองให ้คุณในภายหลัง" "อย่าทําอย่างนี ถ
่
อะไรบอกว่าคุณปู่ จะทําให ้คุณแน่ นอนอยากทําทีไหน
ขอให ้ไปแอบอยู่ในคร ัวด ้วย”

ี่
ทันทีทเขาไม่ สามารถซ่อนตัวได ้Lin Xi กลอกตา
่
ของเขาและหันหน้าของเขาเมือเขาจมลงเขาก็ โยนมือ
่
ของฉู่ เซิงออกไปและหันหลังกลับเพือจากไป

้ บมาอีกครงตั
ชุดนี กลั ้ั งแต่
้ เธอล ้มป่ วยอารมณ์
่ นเช่
เล็กน้อยของเธอก็เพิมขึ ้ นกัน ครงนี ้ั ฉู
้ ่ เซิงปฏิเสธที่
่ อออกมาและพูดว่า "ไม่ไปไปก่อนที่
จะกินเธอเขายืนมื
คุณจะพูดให ้ช ัดเจนหรือฉันจะบอกพ่อในวันพรุง่ นี และ ้
ให ้เขามาคุยกับคุณ"

ในช่วงเวลานี ้ ครงหนึ
้ั ่ ง พ่อหลินเปิ ดโหมดความคิด
่
ทีแตกสลายและมองหลิ นซีเป็ นเหมือนตุก๊ ตาลายคราม
และไม่ปล่อยให ้หลินซีทําอะไรหลินซีเห็น พ่อหลินมี
อาการปวดหัว
 หลินซีมองไปทีฉู่ ่ เซิงอย่างเศร ้า ๆฉู่ เซิงไม่สนใจ
สายตาของเธอทันทีหลินซีไม่มท ี างเลือกนอกจากพูด
อย่างตรงไปตรงมาว่าเขากําลังปรุงอาหารทีเป็ ่ นยาและ
ต ้องการเติมเต็มร่างกายของเขา

่
"จริงเหรอ"ฉู่ เซิงไม่เชือเขาเดิ ่
นไปทีเตาและเปิ ดฝามี
่
กลินของสมุ นไพรอยู่ในความร ้อนมีไก่ต๋น ้ ป
ุ อยู่ในนํ าซุ
่
และมีรากอยู่ในสีทอง ซุปไก่ฉู่ เซิงได ้กลินหอมเขากลื น
ลงไปและถามว่า "คุณกินได ้ไหม"

่
"มันควรจะเป็ น"หลินซีหยิบชามแล ้วยืนให ้ฉู่ เซิงฉู่
ี่ ปไก่อน
เซิงกัดและบอกว่ามันสด . ทันทีทซุ ุ่ เข ้าท ้อง
ความเหนื่ อยล ้าของเขาก็หายไปทันทีฉู่ เซิงดืมสามชาม
่
่ มผัสท ้องของเขาอย่างพึงพอใจ
ติดต่อกันก่อนทีจะสั

“ อร่อยไหม?” หลินซีถาม

่
"แน่ นอนว่าแม้วา่ มันจะมีกลินของสมุ นไพรเล็กน้อย
แต่ก็ออ
่ นมากและคนส่วนใหญ่ควรจะยอมร ับมันได ้"
 ิ ใจที่
หลังจากได ้ร ับคํายืนยันจากฉู่ เซิงLin Xi ก็มจี ต
แจ่มใส

่ นใบหน้าทียิ
เมือเห็ ่ มแย
้ ้มสดใสของหลินซีฉู่ เซิงก็
้
ยังคงยอมแพเ้ ขายกมือขึนแตะหั วของหลินซีและพูด
่ มไปด ้วย "ลืมไปเถอะถ ้าคุณชอบจริงๆ
ด ้วยใบหน้าทีเต็
คุณสามารถปรุงอาหารทีเป็ ่ นยาสําหร ับตัวเองได ้ ไม่
ทํางานหนักเกินไป "

“ ฉันรู ้ว่าคุณจะสนับสนุ นฉัน”หลินซีพุ่งตรงเข ้าไป

ในอ ้อมแขนของฉู่ เซิงส่งจูบอันแสนหวานโดยไม่ลงั เล

้ กคนกินอาหารทีปรุ
วันรุง่ ขึนทุ ่ งโดยหลินซีLao Li
ยกย่องหลินซีถงึ ฝี มือของเขาแม้แต่คณ ุ ปู่ หลินก็ยงั
สนใจและวางแผนทีจะปรุ่ งอาหารทีเป็ ่ นยากับหลินซี
ตลอดเวลามันจะมีประโยชน์ตอ ่ สุขภาพของเขาเอง
การดูแลร ้านอาหารนอกจากนี ยั ้ งสามารถมีอาหารอืน ่
่
ๆ อีกเล็กน้อย พีชายคนที ่
สองมี ลก
ู คิดเล็ก ๆ ของ
ตัวเองและเขาต ้องการเรียนรู ้วิธกี ารปรุงอาหารทีเป็่ นยา
จากหลินซี
 ้ ่ เซิงยุ่งอยู่กบั การพูดคุยเรืองอาการกั
วันนี ฉู ่ บหมอ
่
Pei และไม่มเี วลาดูหลินซีเมือเขาพบว่ ่ นยา
าอาหารทีเป็
ในร ้านอาหารของครอบคร ัว Lin เป็ นทีรู่ ้จักกันดี

่
เมือมองไปที ่
รายงานการตรวจสอบฉู่ เซิงพลิกดู
ข ้อมูลทีอยู ่
่ ่ในมือโดยคิดเกียวกั
บแผนการดําเนิ นงาน
พยาบาลรีบเข ้ามาและพูดว่า "คุณหมอ Pei คุณหมอ
Chu คุณไปดูคนไข ้เตียง7ถาม ออกจากโรงพยาบาล
แล ้ว "

" อะไร "หมอเป่ ยและฉู่ เซิงผงะล ้มงานและตาม

่
พยาบาลไปทีวอร ์ด

่ สามารถร ักษาได ้ทีฉู

ผูป้ ่ วยเตียง 7เป็ นโรคทีไม่ ่ ่ เซิง
และ Doctor Pei กําลังกังวลพวกเขายังคงออกแบบ
แผนการดําเนิ นงานว่าทําไมผูป้ ่ วยถึงต ้องออกจาก
โรงพยาบาล
 ่ ้ามาในวอร ์ดพยาบาลหลายคนยังคงทํางาน
เมือเข
ตามอุดมการณ์ของผูป้ ่ วยบนเตียงคือเด็กอายุประมาณ
สิบขวบหน้าตาไม่สบาย สมาชิกในครอบคร ัวของ
้ าของพวกเขาพวกเขารู ้ว่า
ผู ้ป่ วยสองสามคนยืนดูเสือผ้
พวกเขามาจากชนบทและสภาพครอบคร ัวของพวก
เขาไม่คอ ่ ยดีนัก

้
หญิงชราเช็ดนํ าตาและอธิ บายให ้พยาบาลฟัง: "คุณ
หมอ โรคของเราร ักษาไม่หายขาดหลังจากใช ้ชีวต ิ มา
หลายวันเราได ้ใช ้เงินไปมากมายนี่ คือทังหมดที
้ ่
เรายื ม
เงินมา ฉันไม่สามารถมีชวี ติ อยู่ได ้จริงๆ "

้
พยาบาลยังคงเกลียกล่ อมและดร. เพ่ยก็ก ้าวไป
ข ้างหน้าและพูดว่า" ชายชราเรากําลังวางแผนการ
ผ่าตัดให ้คุณไม่ต ้องกังวลให ้เวลาเราหน่ อย ฉันรู ้ว่าถ ้า
้ บไปคุณวางแผนทีจะทิ
เด็กคนนี กลั ่ งเด็
้ กคนนี หรื
้ อไม่? "

" หมอเพ่ยฉันไม่เต็มใจนี่ ก็เป็ นหัวใจของฉันเช่นกัน

แต่อนิ จจา! "หญิงชราถอนหายใจยาว ..
 คนข ้างๆอ ้าปากพูดว่า "หมอเพ่ยบอกตามตรงเรา
อยากร ักษาถ ้าหายได ้เราก็จะร ักษาด ้วยค่าใช ้จ่าย
้ แน่ ใจ? เรารอแบบนี ไม่
เท่าไหร่ แต่ตอนนี ไม่ ้ มดี ้านล่าง!
"

้
" ฉันรู ้ฉันรู ้ว่าคุณให ้เวลาฉันมากกว่านี เรากํ
าลังคิด
หาทางอยู่ตราบใดทีมี ่ นจะไม่ยอมแพ ้
่ ความหวังริบหรีฉั
ค่าร ักษาพยาบาลฉันจะคิดหาทางให ้คุณไม่ต ้องกังวล”
หมอเพ่ยปลอบชายคนนั้น

“ พ่อฉันอยากร ักษาให ้หายไม่อยากกลับบ ้าน”

่ งไม่บรรลุนิตภ
เสียงทียั ้
ิ าวะของเด็กชายดังขึนในวอร ์ด
้
นํ าตาไหลพรากในดวงตากลมโตของเขา

่ ดชายคนนี ก็
ในท ้ายทีสุ ้ ยอมร ับความคิดเห็นของดร.
เป่ ยและบอกว่ารออีก 2-3 วันหากดร. เพ่ยไม่สามารถ
หาทางแก ้ไขได ้เขาจะกลับบ ้าน

ฉู่ เซิงและ Doctor Pei ทุ่มเทให ้กับการออกแบบ

แผนหลินซีไม่ได ้เห็นฉู่ เซิงมาหลายวันแล ้วหลินซีมก
ั จะ
 ่
หลับไปก่อนทีเขาจะกลั ่
บมา เมือหลิ นซีลก ้ ่ เซิงก็
ุ ขึนฉู
่
ออกไปแล ้วส่วนเรืองการจั ่
ดงานแต่งงานและเรืองการ
ซือ้ Mr. Li เป็ นคนดูแลทังหมด
้

้ ร ับประทานอาหารทีปรุ
ตังแต่ ่ งโดยหลินซีความ
ประทับใจของ Lao Li ทีมี ่ ตอ ่ หลินซีก็ดข ึ้
ี นมากเดิ มที
่
เขาตกลงทีจะแต่ งงานกับคนทังสอง ้ แต่ก็ไม่มากก็นอ้ ย
้
บนใบหน้าของฉู่ เซิงตอนนี เขารู ้ จริง
้สึกว่าผูห้ ญิงคนนี มี
ความสามารถและเธอจะอยู่ในอนาคตอนาคตอาจจะไม่
ดีเท่าของฉู่ เซิง

คุณปู่ หลินและ พ่อหลินกําลังพิจารณาว่าจะย ้าย

กลับไปทีบ ่ ้านของ Lin หรือไม่ตอนนี ลู
้ กทังสองคน
้
กําลังจะแต่งงานกันโดยมีเด็กผูห้ ญิงออกไปข ้างนอก
่
เสมอ ในบ ้านของพวกเขาเองเมือพวกเขาแต่ งงานหาก
้ ้านของพวกเขาจะต ้องได ้ร ับการทําความ
เป็ นเช่นนี บ
สะอาด

่
ก่อนทีเธอจะรู ้ตัวทุกคนก็อยู่ในสภาพทีวุ่ น
่ วายหลิน
ซีเห็นว่าทุกคนมีบางอย่างทีต่ ้องทําและเธอไม่มเี วลา
ดูแลเธอจึงปรุง "ซุปไก่ Bazhen" หนึ่ งหม้อให ้ฉู่ เซิง
่ งมอบ มือแห่
เพือส่ ้ งความร ัก

่ นมาถึงทางเดินฉันเห็นฉู่ เซิงคุยกับครอบคร ัว
เมือฉั
่ มหนึ่ งของทางเดินใบหน้าของสมาชิกใน
ของผูป้ ่ วยทีมุ
ครอบคร ัวดูไม่คอ ่ ยสวยใบหน้าของฉู่ เซิงเหนื่ อยล ้าและ
ทําอะไรไม่ถก ่ นสิงนี
ู เมือเห็ ่ หลิ
้ นซีก็ตรงไปทีเขา ่ ที่
ทํางานและรอเขาฉู่ เซิงใช ้เวลานานกว่าจะกลับมามี
อาการซึมเศร ้าเมือเห็่ นหลินซีน่ ังอยู่ในห ้องทํางานยิม้
้
ให ้เขาพร ้อมกับก ้มศีรษะขึนอารมณ์ ของฉู่ เซิงก็ดข ึ้
ี น
เล็กน้อยหลังจากคิดถึงเรืองนี ่ อี้ กครงคิ ้ั วที
้ เหยี่ ยดของ
่ นอีกครง:
เขาก็เหียวย่ ้ั "ทําไมคุณมาทีนี ่ ่ ถ ้าคุณไม่
ต ้องการพักผ่อนทีบ ่ ้านคุณมาทีนี ่ ่ ทําไม"

ี ้ กระติ
หลินซีชไปที ่ ้ ้อนบนโต๊ะและพูดว่า "ฉันจะ
กนํ าร
เอาอาหารมาให ้คุณฉันไม่ได ้เจอฉันมาสองสามวันแล ้ว
คุณไม่คด
ิ ถึงฉันเหรอ?"

่ กถามโชคดีทไม่
ฉู่ เซิงหน้าแดงเมือถู ี่ มี อีกคนหนึ่ งใน
่
ห ้องทํางาน ฉู่ เซิงกระแอมในลํ
าคอและพูดว่า "ฉันเคย
ไปหาคุณตอนทีฉั่ นกลับมาคุณนอนเหมือนหมูและคุณ
ื่
จะไม่ตนจากฟ้ าร ้อง"

"คุณเป็ นหมู . "Lin Xi กลอกตาและยืนขึนกั ้ บเขา.

Sheng soup. ทันทีทเขาเปิ ี่ ดฝาท ้องของฉู่ เซิงก็กรีด
่
ร ้องอย่างไม่น่าเชือหลิ นซีมองเขาอย่างตลก ๆฉู่ เซิงล ้าง
่ นอาหารก่อน
มืออย่างรวดเร็วและเริมกิ

่
เมือเขาเต็ มครึงหลิ่ นซีถามฉู่ เซิงว่าเกิดอะไรขึน้
ตอนนี ฉู้ ่ เซิงเพิงสื
่ อสารกั
่ บผู ้ป่ วยบนเตียง 7 ว่าแผนการ
ผ่าตัดได ้ร ับการปล่อยตัวแล ้ว แต่ความเสียงก็ ่ สงู มาก
เช่นกัน สมาชิกในครอบคร ัวของผู ้ป่ วยยังลังเลว่าจะ
ผ่าตัดหรือไม่ ในกรณี ทการดํ ี่ าเนิ นการล ้มเหลวจะใช ้
จ่ายเงินและจะไม่มใี ครตอนนี อาจล่ ้ าช ้าไปสักพัก

่ งทีฉู
เมือฟั ่ ่ เซิงพูดหลินซีก็เข ้าใจว่าฉู่ เซิงหมายถึง
อะไรเขาหวังว่าคนไข ้จะได ้ร ับการผ่าตัดในเวลานี หลิ ้ น
ซีคด ้ั
ิ ถึงระบบอีกครงหากระบบอยู ท ี่ ่ นก็อาจช่วยได ้
่ นั
 หลังจากทีฉู่ ่ เซิงทานอาหารเสร็จเขาก็จ ้องไปทีหลิ
่ น
่ ปในชามยังมีซป
ซีและดืมซุ ้ ้อน
ุ เหลืออยู่ในกระติกนํ าร
่ งซุ
อีกมากฉู่ เซิงวางแผนทีจะทิ ้ ปเหล่านี ไว
้ ้กินตอน
กลางคืนและหลินซีรู ้ว่านั่นหมายความว่าฉู่ เซิงต ้อง
ทํางานล่วงเวลาอีกครง้ั

่ ปในกระติกดึงแขนเสือของฉู
เธอมองไปทีซุ ้ ่ เซิงและ
พูดสองสามคํากับฉู่ เซิงฉู่ เซิงเสิร ์ฟชามซุปและส่งให ้
ผูป้ ่ วยบนเตียง 7

สภาพครอบคร ัวไม่ดแี ละอาหารทีพวกเขามั่ กจะกิน

้ งเพี
ก็เรียบง่ายฉู่ เซิงให ้น่ องไก่กบั ไก่สองสามชินซึ ่ ยงพอ
่ น ชายคนนี รู้ ้สึกอับอายเล็กน้อยด ้วย
สําหร ับเด็กทีจะกิ
ความช่วยเหลือของหมอเป่ ยค่าร ักษาตัวใน
้
โรงพยาบาลจึงได ้ร ับการยกเว ้นในวันนี และพวกเขา
แทบจะไม่ได ้ร ับการสนับสนุ นจนถึงตอนนี ้ โดย
ธรรมชาติแล ้วการประหยัดอาหารคือการประหยัด
อย่างไรและยังทําให ้เด็กรู ้สึกผิดได ้อีกด ้วย
 ่ นเด็กกินอย่างเอร็ดอร่อยชายคนนั้นก็จบ
เมือเห็ ั ฉู่
เซิงและกล่าวขอบคุณมาก

ในอีกไม่กวัี่ นถัดมาหลินซีวงไปหาฉู
ิ่ ่ เซิงเกือบทุกวัน
ฉู่ เซิงพูดหลายครงเพื้ั อหยุ
่ ดเธอไม่ให ้มา แต่หลินซีไม่
สนใจเขาเลย

่
จนกระทังฝนตกอย่ างหนักในวันนั้นฉู่ เซิงเหลือบ
มองนาฬก ิ าของเขาด ้วยความไม่สบายใจเพียงแค่
เหลือบมองออกไปนอกหน้าต่างพร ้อมกับยานสํารวจ
่ ้นเคยฉู่ เซิงสาปแช่งด ้วยความโกรธและ
และเห็นร่มทีคุ
่
หันหลังกลับและวิงลงไปช ้ั าง
นล่

ตอนที่ 155 กําลังเตรียมพร ้อม

Lin Xi ถือร่มไว ้ในมือข ้างหนึ่ งและกระติกนํ าร

้ ้อนอีก
ข ้างฝนทําให ้ไหล่ของเธอเปี ยกและกางเกงของเธอ
่ ่ ง เพียงแค่เดินเข ้าไปใต ้ชายคา ฉู่ เซิงก็
เปี ยกไปครึงหนึ
มาถึง
 ่ นท่าทางเขินอายของเธอ ฉู่ เซิงจึงหยิบกระติก
เมือเห็
้ ้อนและเดินไปทีสํ
นํ าร ่ านักงานด ้วยใบหน้าทีมื
่ ดมน

่
เมือเขามาถึ ่ างาน ฉู่ เซิงก็หยิบผ้าขนหนู ของ
งทีทํ
ตัวเองออกมาเช็ดหน้าของหลินซีและรินนํ าร ้ ้อนให ้เธอ
ดืม่ แต่เสือผ้าและกางเกงที
้ ่ ยกนั้นไม่มอ
เปี ี ะไรเลยเธอ:
้
"วันนี ฝนตกหนั กมากคุณเป็ นอะไร จะทํายังไงถ ้าคุณ
ป่ วยอย่าลืมว่าอาการป่ วยของคุณกําลังจะดีขนฉั ึ ้ นมี
โรงอาหารทีนี ่ ่ คุณสามารถซืออะไรก็
้ ่ ณชอบ "
ได ้ทีคุ

" ฉันไม่ได ้ไปจนกว่าจะถึงครึงทางฉั่ นต ้องการไปถึง

่
ก่อนทีฝนจะตก แต่ฉันไม่รู ้ว่ามันจะตกเร็ว ๆ นี ้
นอกจากนี ฉั้ นไม่ใช่แค่เพือคุ
่ ณเด็กคนนั้นไม่ต ้องกิน
ด ้วยเหรอ?” เนื่ องจากเขารู ้เรืองผู
่ ป้ ่ วยตัวน้อยหลินซีก็
้ั เขากลั
จะให ้ ทุกครงที ่ บมาเด็กทิงจาน ้

่ ริ่ มฝี ปากสีขาวของหลินซีฉู่ เซิงก็กด

เมือมองไปที
ความโกรธลง แต่ใบหน้าของเขาแข็งเหมือนนํ าแข็ ้ ง
 ประตูห ้องทํางานถูกแง ้มออกและการทะเลาะวิวาท
้
ของคนทังสองก็ ลก ุ ลามออกไปนอกประตูชายคนนั้น
มองดูขณะทีฉู ่ ่ เซิงหยิบชามใบใหญ่ออกมาและเติมนํ า้
ซุปส่วนหนึ่ งลงในกระติกนํ าร ้ ้อนส่วนนี สงวนไว
้ ้สําหร ับ
ลูก ๆ ของเขาหรือไม่? ! ชายคนนั้นคิดสักพักจึงยกมือ
้
ขึนและเปิ ดประตูเพือเข่ ้ามา

่ ่ เซิงเห็นเขาก็ลดความโกรธลงและพูดว่า "โอ ้
เมือฉู
่
เดิมทีข ้าต ้องการส่งไปให ้เจ ้าไม่ต ้องวิงคราวนี ้ ้าเอาสิง่
เจ
้
นี ไปให ้เด็กได ้"

ชายคนนั้นหยิบชามเข ้ามา มือของ ฉู่ เซิงและเคร่ง

่ กล่
ขรึมเรืองนี ้ าวว่า: "หมอชูฉันพร ้อมแล ้วมาทําการ
่
ผ่าตัดกันเถอะ! ให ้คุณทําเพือเราไม่ วา่ ผลลัพธ ์จะเป็ น
อย่างไรเราจะร ับรู ้ได ้"

ฉู่ เซิงถึงกับผงะและจากนั้นตอบสนองและกล่าวว่า
"ขอบคุณขอบคุณทีเชื ่ อในตั
่ ี่ ด"
วฉันฉันจะทําให ้ดีทสุ
 ้ โล่
หลินซีเห็นมันพร ้อมกับรอยยิมที ่ งใจบนใบหน้า
้ ได ้สูญเปล่า
ของเธอพลังงานของเธอในวันนี ไม่

่
เมือได ่ ดผูป้ ่ วยบนเตียง 7 ก็ตด
้ยินว่าในทีสุ ั สินใจเข ้า
ร ับการผ่าตัดดร. เป่ ยก็ดใี จมากเขาเรียกเด็กฝึ กงานมา
่
เพือรวบรวมเงิ นให ้ครอบคร ัวหลังจากหลินซีทราบเรือง ่
้
นี เขาก็ ให ้เงิน 300 หยวนด ้วย หลังจากแก ้ไขค่าใช ้จ่าย
ในการผ่าตัดของครอบคร ัวแล ้วการผ่าตัดมีกาํ หนด
สองวัน

สําหร ับการผ่าตัดครงนี ้ั ้ ฉู่ เซิงได ้กลับไปที่

้
มหาวิทยาลัย J โดยตังใจพบศาสตราจารย ์ Zhang
้ นในห ้องปฏิบต
และใช ้เวลาทังวั ั ก ่
ิ ารเมือเขาเดิ นออก
จากอาคารห ้องปฏิบต ั ก ิ ารเขามองไปทีรู่ ปปั้นครึงตั ่ วที่
ประตูด ้วยรอยยิม้

หลังจากการผ่าตัดเจ็ดชวโมงเต็ ่ั มเด็กถูกส่งไปยัง
ห ้องผูป้ ่ วยหนัก ฉู่ เซิงติดตามกระบวนการทังหมด ้
จนกระทังเด็ ่ กถูกย ้ายไปทีวอร่ ่
์ดทัวไปและหั ่
วใจทีแขวน
อยู่ของ ฉู่ เซิงก็ปล่อยไป
 หมอเป่ ยไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได ้ด ้วยความ
่
ตืนเต ้น เขาตบไหล่ของ ฉู่ เซิงอย่างแรงและพูดอย่าง
แรง: "เด็กดีเด็กดี!"

เหตุการณ์นีทํ ้ าให ้ผูน้ ํ าหลายคนตกใจเช่นกัน

หลังจากรู ้ว่า ฉู่ เซิงประสบความสําเร็จในการปฏิบต ั ก
ิ าร
พวกเขาก็มาแสดงความยินดีกบั ฉู่ เซิง รองประธานจาง
โบกมือและให ้ ฉู่ เซิงหยุดสองสามวันเพือเตรี ่ ยมตัว
สําหร ับงานแต่งงาน

ในวันพักผ่อน ฉู่ เซิงก็ไม่ได ้ว่างเช่นกันเขาถูก

ล ้อมรอบไปด ้วยคําเชิญมากมายหลินซีต ้องการช่วย
แต่ ฉู่ เซิงปฏิเสธเขาเพียงแค่น่ ังอยู่ข ้าง ๆ และอยู่กบั เขา

่
หลินซีรู ้สึกกระอักกระอ่วนเมือมองไปที ่ อของผู
ชื ่ ค้ นที่
อัดแน่ นอยู่บนแผ่นกระดาษสีขาวตรงหน้าเขาและถาม
ฉู่ เซิงว่า "เราไม่รู ้จักคนข ้างบนมากมายทําไมเราถึง
เชิญพวกเขา?"
 ่ั
ฉู่ เซิงหยุดชวคราวรู ้สึกอายเล็กน้อย Deheหลินซี
กล่าวว่า“ อันทีจริ ่ งงานเลียงแต่
้ ้ั ไม่
งงานครงนี ้ ได ้เป็ น
เพียงการประกาศการแต่งงานของเราชายชราเชิญ
่
เพือนเก่ าและนักเรียนจํานวนมากและเขาต ้องการ
ประกาศอย่างเป็ นทางการว่าฉันกลับไปหาตระกูลหลี”่
้
ด ้วยเหตุนีเขาและหลี ่
ลาวจึ งเอะอะกลับไป แต่ลาวลีได ่ ้
แจ ้งข่าวออกไปแล ้วและฉู่ เซิงก็ทําอะไรไม่ได ้นอกจาก
เอะอะโวยวาย

จากนั้นหลินซีก็เข ้าใจว่าเหตุใด Lao Li จึง

่ ้ "มีแขกจํานวนมาก
กระตือรือร ้นในเรืองนี

ชายชราตัดสินใจจัดเลียงงานแต่้ ่
งงานทีไหน" "เป็ น
โรงแรมใหม่ตด ิ ถนนว่ากันว่าสภาพแวดล ้อมดีมาก"
่ หลินซีได ้ยินก็รู ้ว่าเป็ น โรงแรมทีเธอเคยช่
เมือ ่ วยเหลือ
เชฟไดยังคงติดต่อกับเธอเสมอ เมือนึ ่ กถึงการบริโภค
ของโรงแรมหลินซีคาํ นวณค่าจัดเลียงงานแต่ ้ งงานชาย
ชรากําลังจะตกเลือดอย่างหนัก
 “ ไม่ต ้องเขียนก็นานแล ้วทีฉั่ นเขียนมันมือของฉัน
เจ็บไหม”หลินซีรู ้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยสําหร ับ ฉู่ เซิง
เห็นได ้ช ัดว่าอยู่ในช่วงพักร ้อน แต่เขาไม่ได ้อยู่บ ้าน

่ บมันเป็ น
ฉู่ เซิงวางปากกาในมือลงแล ้วลูบแขนทีเจ็
่
เวลานานมากแล ้วทีเขาเขี ยนคําศัพท ์มากมายหลินซี
วางขนมลงในมือเช็ดมือและเดินไปนวดให ้เขา

่
เป็ นเรืองยากที ่
จะเพลิ ดเพลินไปกับบริการของหลิน
่
ซีฉู่ เซิงมองไปทีกองคํ าเชิญและไม่รู ้สึกหงุ ดหงิดเขา
หยิบของว่างแล ้วยัดเข ้าปาก“ มันอร่อยนี่ คืออะไร?” ฉู่
้
เซิงชิมชินหนึ ่ ง มันเค็มเขาชอบ

้ นอร่อยมาก!” นี่ เป็ นครงแรก

“ มันคือเค ้กเผือกเนื อมั ้ั
่ นซีทํามันพ่อ Lin กินห ้าชินด
ทีหลิ ้ ้วยตัวเองถ ้าหลินซี
ไม่หยุดเขาเขาจะไม่มส ี ว่ นแบ่งของ ฉู่ เซิงเลย

้
ทังสองคุ ่
ยกันเมือประตู ถก
ู เคาะหลินซีก็ไปเปิ ดประตู
่
และเห็นพีชายคนที ่
สองยื ี่
นอยู่ทประตู มน
ั เป็ นเวลาทํา
้ ชายคนที
การในเวลานี พี ่ ่
สองกํ ่
าลังวิงไปหาอะไร?
 "น้องสาวมีลก ้ั างทีต
ู ค ้าอยู่ชนล่ ่ ้องการซือขนมกลั
้ บ
บ ้าน"

้ คด
"งันก็ ิ ออกเอาส่วนแบ่งสําหร ับอาหารเย็น" ไม่ใช่
้ั
ครงแรกที ่ นซีได ้พบแขกเช่นนี ้ แขกบางคนชอบของ
หลิ
หวานของหลิวซี จะถูกบรรจุและนํ ากลับหลังจาก
ร ับประทานอาหาร

่
พีชายคนที ่
สองพู ดด ้วยความลําบากใจ: "แขก
ต ้องการมากกว่านี ,้ เค ้กเผือกบลูเบอร ์รีวอลนั
่ ท 20
เสิร ์ฟและเค ้กมะพร ้าวหอม 15 เสิร ์ฟ"

"มากเหรอ?" หลินซีกลัวเกินไป, และส่วนของแขก

่
ทัวไปในการต่ ้
อแถวซือขนมยี ่ บสามยีสิ
สิ ่ บเล่มก็แทบจะ
เป็ นของใช ้ในแต่ละวัน

่
หลินซีก็เดินตามพีชายทั ้
งสองไปดู
ผลลัพธ ์ของ
รูปลักษณ์จริงหรือคนรู ้จัก
 ่
"Kobayashi อาต ้นฉบับของคุณ มันเป็ นเรือง
บังเอิญ "

หลินซีมองไปทีโต๊ ่ ะของคนรู ้จักและพูดกับหัวใจของ

่ งเอิญแค่คด
เธอว่ามันเป็ นเรืองบั ิ ถึงพวกเขาพวกเขาก็
มาและเธอก็รู ้ว่าแขกทุกคนทีโต๊ ่ ะผูจ้ ด
ั การ Wu ก ้าวไป
่ บมือกับหลินซี, Chef Dai, Master
ข ้างหน้าเพือจั
Jiang และคนอืน ่ ๆ ก็ยน ้
ื ขึนและแลกเปลี ่
ยนคํ
าทักทาย
กับหลินซี

หลินซีก็เข ้าใจเช่นกันพวกเขาชอบของหวานทีทํ ่ า
โดยหลินซีทก ้ กส่
ุ คนซือไม่ ี่ วนและจํานวนทีต ่ ้องการก็
้ อรวมกั
มากขึนเมื ่ น เนื่ องจากเขาเป็ นคนรู ้จักหลินซีไม่
สามารถหักล ้างใบหน้าและขอให ้บริกรช่วยแพ็คขนม

่
เมือเชฟ ้
Dai เห็นว่าหลินซีกระตือรือร ้นมากขึนเขา
ก็ยงั คงพูดว่าหลินซีมพ
ี ลังมากกว่าหลินซีได ้ถ่อมตัวลง
่
สองสามคําและพูดคุยเกียวกั ้
บงานเลียงงานแต่ งงาน
ของเขาระหว่างทาง
 ่
เมือเชฟ ้
Dai ได ้ยินว่าหลินซีกาํ ลังจะจัดงานเลียง
แต่งงานในโรงแรมของเขาเขาก็ตบหน้าอกของเขา
่
เพือให ้แน่ ใจว่าจะทําอย่างถูกต ้อง ผูจ้ ด
ั การ Wu ยัง
สัญญากับหลินซีวา่ จะไปหาเขาเมือมี ่ อะไรเกิดขึนและ
้
เขาจะช่วยได ้แน่ นอน

่ ดถึงงาน
หลังจากส่งพวกเขาออกไปหลินซีก็เริมคิ
้
เลียงแต่ ่ นว่าทุกคนกําลังยุ่งอยู่กบั งาน
งงานเมือเห็
้ ยจได ้
แต่งงานเธอจึงไม่สามารถเป็ นคนขีเกี

่ านั้นเขาดึง
ผู ้อาวุโสหมายเลข 2 ไม่สนใจสิงเหล่
่ าของว่างสําหร ับมือ้
หลินซีไปทําของว่างเขากังวลทีจะทํ
เย็น

หลังจากทีฉู่ ่ เซิงเขียนคําเชิญซ ้อนกันแล ้วเขาก็

หมกมุ่นอยู่กบั ธุรกิจของเขาเขาต ้องการสรุป
ี่
ประสบการณ์ทประสบความสํ าเร็จของการผ่าตัด
่
ก่อนทีรายงานจะเสร็ จสิน้ ฉู่ เซิงถูกเรียกตัวกลับไปที่
โรงพยาบาลและผู ้ป่ วยตัวน้อยบนเตียง 7 กําลังจะถูกจะ
ออกจากโรงพยาบาล
 ครอบคร ัวของผูป้ ่ วยได ้มอบธงและผลิตภัณฑ ์พิเศษ
สําหร ับแผนกผ่าตัดสมองให ้กับพวกเขาในฐานะฮีโร่ที่
่
ยิงใหญ่ ี่ ด ฉู่ เซิงไม่สามารถคิดถึงเขาได ้
ทสุ

่ ฉู่ เซิงกลับมาในวันนั้นเขาถือถุงพีแคนเพือเป็
เมือ ่ น
การแสดงความขอบคุณต่อ ฉู่ เซิงครอบคร ัวได ้นํ า
กระสอบพีแคนจากบ ้านเกิดของเขา Dr. Pei ไม่
สามารถปฏิเสธและอยู่ตอ ่ ด,
่ ฉู่ เซิงได ้ คะแนนมากทีสุ
่ ม.
กระเป๋ าทีเต็

คุณปู่ หลินจับมือและหลังจากอ่านจบเขาก็พยัก
หน้า: "ใช่ของดี"

่
พีชายคนที ่
สองถามหลิ ่ ด
นซีอย่างตรงไปตรงมาทีสุ
"น้องสาวรุน
่ น้องกินยังไง"

หลินซีกลอกตาและพูดว่า " แล ้วทําวอลนัทชีส”

่
ดวงตาของพีชายคนที ่
สองสว่ างขึน้
 ่ ั ้ทุกคนปอกวอลนัทเพือที
หลินซีสงให ่ จะกิ
่ นพวกเขา
พวกเขาต ้องทํางาน ผูช
้ ายหลายคนแอบอยู่ในคร ัวและ
ปอกเปลือกวอลนัทไปครึงถุ่ ง

่
หลินซีประมวลผลอินทผลัมสีแดงเมือพวกเขาปอก
่ นงานทีลํ
เปลือกวอลนัทเธอทําพุทราบดซึงเป็ ่ าบาก

้ ปข ้นพุทราวอลนัทสับและนมข ้าวลงในหม้อ
เทนํ าซุ
้
แล ้วต ้มคนให ้เข ้ากันขณะปรุงเติมนํ าตาลเล็ กน้อยใน
่
ตอนท ้ายและชามวอลนัทชีสทีหวานและเข ้มข ้นพร ้อม

่
พีชายคนที ่
สองไม่ สนใจมันเลยกินชามก่อนเขาไม่
ค่อยกินขนม แต่วอลนัทชีสนี่ มันดีจริงๆ สิงที
่ ฉู่ ่ เซิงคิด
คือเขาสามารถนํ าไปให ้หน่ วยกินได ้และเป็ นการดีทจะ ี่
้ น
ทําอาหารมือเย็

่ กถึงดอกเตอร ์ Pei ฉู่ เซิงจึงเอาวอลนัทมาให ้

เมือนึ
ดร. Pei ชิมผลคือ Dr. Pei จึงนํ าวอลนัททีเขา ่
่
แจกจ่ายไปแล ้วยืนให ้ ฉู่ เซิงและกล่าวว่า“ ขอบคุณ
สหาย Xiaolin ขอให ้คุณทําทังหมด ้ วอลนัทเหล่านี ้
เป็ นชีสวอลนัทครอบคร ัวของฉันชอบกินมันและเด็ก ๆ
ก็ชอบกินมันเช่นกัน”

่ งวอลนัทและคิดกับตัวเองว่าถ ้าเขา
ฉู่ เซิงมองไปทีถุ
้ บไปเขาจะต ้องถูกตีตาย โดย
เอาวอลนัทถุงนี กลั
น้องสาวของเขา

ข ้อเท็จจริงได ้พิสจู น์แล ้วว่าเขาไม่ได ้ถูกหลินซีทบ

ุ ตี
คนทีทุ่ บตีเขาคือพีชายคนรองคนที
่ ่
สองเพราะคุ ณปู่
หลินให ้เขาปอกวอลนัทฝ่ ามือทีปอกเปลื ่ อกของเขาหัก
ในไม่กวัี่ นทีผ่
่ านมาและในทีสุ ่ ดเขาก็ ปอกเสร็จแล ้วมา
อีกถุง

้ อหลินและคุณปู่ หลินกําลังยุ่งอยู่กบั การทํา

วันนี พ่
ความสะอาดบ ้านหลังเก่าของตระกูล Lin เมือหลิ ่ นซีไป
่
ดูบ ้านหลังเก่าของพวกเขาได ้เปลียนรู ปลักษณ์ไปผนัง
ถูกทาสีใหม่และเฟอร ์นิ เจอร ์เก่าก็ถก ่ อหลิน
ู แทนทีพ่
้
พวกเขาย ้ายข ้าวของทังหมดออกจากอาคาร
ต่างประเทศหลังเล็ก ๆ ตามทีคุ ่ ณปู่ หลินบอกว่าอาคาร
ต่างประเทศหลังเล็ก ๆ คือบ ้านของ ฉู่ เซิงมันไม่
 ่
เหมาะสมทีพวกเขาจะอยู ี่ ่ นนอกจากนี ตอนนี
่ทนั ้ ้
ครอบคร ัวของ Lin ก็ทําได ้ดีเช่นกันดังนั้นพวกเขาจึง
ต ้องการมีชวี ต
ิ อยู่ กลับ..

โดยปกติแล ้วหลินซีไม่พอใจและ ฉู่ เซิงก็ไม่พอใจ

่ อของ Lin Lin ย ้ายกลับหลินซีก็จะ
เช่นกันเพราะเมือพ่
่ ดเขาก็ทํางานกับหลินซีเพือร
กลับไปด ้วยในทีสุ ่ ับ
ใบร ับรอง แต่เขาต ้องการอยู่แยกกัน จากหลินซีน่ ันคือ
ความจริง

่ อไม่ต ้องกังวลงานแต่งงานกําลังจะเกิดขึน้
“ เสียวจื
ในอีกสองสัปดาห ์หลินซีจะแต่งงานทีตระกู ่ ล Lin เสมอ
ตอนนี ห้ ้องทีหลิ
่ นซีอาศัยอยู่ต ้องได ้ร ับการทําความ
สะอาดคุณสามารถจัดการกับสิงเหล่ ่ านั้นได ้ด ้วย สบาย
ใจ.!” คุณปู่ หลินปลอบโยนเขา

่ นซีด ้วยสีหน้าผิดหวังหลินซีก ้ม
ฉู่ เซิงมองไปทีหลิ
่
ศีรษะลงไม่มองไปทีดวงตาที ่ ้าของ ฉู่ เซิงโชคดีที่
เศร
คุณพ่อหลินขอให ้หลินซีอยู่ทนี ี่ ่ อีกสองสามวันและ
ปล่อยให ้หลินซีกลับมามีชวี ต ้ั อพวกเขาทํ
ิ อีกครงเมื ่ า
ความสะอาด

่ จะเอาใจ
เพือที ่ ้
ฉู่ เซิงLin Xi ต ้องเกลียกล่ อมเขาด ้วย
พลัง 120,000 คะแนน ฉู่ เซิงใช ้ประโยชน์จากมันและ
่
ตกลงทีจะให ้หลินซีมช ี วี ต
ิ อยู่อย่างไม่เต็มใจหลินซีแตะ
่
ริมฝี ปากทีบวมแดงและถอนหายใจในใจ . จัดงาน
แต่งงานกันเถอะ!

ตอนที่ 156 งานแต่งงาน

่ ่ห่างไกลในหมู่บ ้านชิงซานได ้ร ับจดหมาย

หมอซ่งซึงอยู
จากฉู่ เซิงและรู ้ว่า ฉู่ เซิงกําลังจะแต่งงานหมอซ่งพูดกับ
่
ลูกชายอย่างตืนเต ้ านไปเร็วแค่ไหน
้น: "ดูสวิ า่ เวลานี ผ่
หลังจากแต่งงานกัน , ฉันเชิญครอบคร ัวของเรามาร่วม
งานแต่งงานของเขาด ้วยเช่นกันคราวนี ไปด ้ ้วยกัน
่
กับโจวฮุ่ยและเสียวอาน“
 ่ นเป็ นลูก
โจวฮุ่ยเป็ นลูกสะใภ ้ของหมอซ่งส่วนเสียวอั
ชายคนเดียวของพวกเขา หมอซ่งขมวดคิวเล็ ้ กน้อย
่
เมือได ้ยินคําพูดเขาไม่ต ้องการจัดการกับฉู่ เซิง เห็น
ความไม่เต็มใจของลูกชายของเขา หมอซ่งก็มี
ความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ และกล่าวว่า "เรายังไม่เคยไป
้ อดู
เมือง s ยังใช ้โอกาสนี เพื ่ วา่ มีอะไรผิด. ถ ้าคุณไม่ไป
ฉันจะพาเสียวอั่ น"

โจวฮุ่ยยังช ักชวน“ คุณไม่ชอบฉู่ เซิงอีกต่อไป คุณ

ต ้องเห็นการหน้ายุวชนหลิน มันยากมากทีจะไปไหน่
มาไหนหลังจากกินเสร็จเราก็ไปทีเมื่ องด ้วยตัวเอง
ดังนั้นเราควรใช ้เวลา พ่อของพวกเราไปพักผ่อนกัน

่ วยพ่อและลูกสะใภ ้เขา
เถอะ” หมอซ่งอดไม่ได ้ทีจะช่
่ ด
จึงพยักหน้าในทีสุ

้
หมอซ่งมีความสุขในตอนนี และพู ดว่า "เด็กคนนี ้
้
เคยเป็ นคนโง่เขลา แต่ตอนนี เขาโตขึ ้
นและโตเต็ มที่
่ งมาให ้คุณนี่ คือหัวใจทังหมดของ
แล ้วดูหนังสือทีเขาส่ ้
เขา"
 ่ งที
หมอซ่งมองไปทีสิ ่ เขากองพะเนิ
่ นเทินทึก หนังสือ
่ อนและไม่ได ้พูด
ทางการแพทย ์คิดถึงเด็กน้อยเมือก่
อะไรเลย

ถังซูได ้ร ับคําเชิญจากฉู่ เซิงและรู ้สึกตืนเต ่ ้นมาก เขา

่ กปีี่ ทีผ่
แต่งงานเมือไม่ ่ านมาและตอนนี เขามี ้ ู ด ้วยซํา้
ลก
่
คิดว่าพีชายที ่
แสนดี ของเขายังอยู่คนเดียวฉันสงสัยว่า
มันรู ้สึกยังไงตอนนี ที ้ ่ ฉู่ เซิงมีคเู่ ขามีความสุขมาก
้ั เขาจะพาภรรยาและลู
สําหร ับฉู่ เซิงครงนี ้ กไปงาน
แต่งงานของฉู่ เซิงด ้วยกัน

สําหร ับอาจารย ์ของฉู่ เซิง หลินซีและ ฉู่ เซิงต่างไป

่
เยียมและส่ งคําเชิญทีละคน หลังจากทํางานสิงเหล่ ่ านี ้
้
แล ้ว ฉู่ เซิงก็จาํ ได ้ว่าพวกเขากําลังจะไปหาเสือผ้า

้ั แล
ครงที ่ ้วฉันตัดเสือผ้
้ าสองชุดสําหร ับการแต่งงาน
้ าแล ้ว
และถึงเวลาไปร ับเสือผ้
 ้
ในร ้านขายเสือผ้าที ่ ้ร ับการยกย่องในเวลานั้น
ได
อาจารย ์ได ้หยิบสูทออกมาสองชุดซึงหนึ ่ ่ งในนั้นดู
ทางการกว่าและอีกแบบเป็ นสไตล ์ลําลองหลินซีหยิบ
้ ตขึ
เน็ คไทและเสือเชิ ้ นมาให
้ ้เขา ฉู่ เซิงสวมชุดสูททีมี่
ความสง่างามและสง่างามของผูช ้ ายทีเป็่ นผูใ้ หญ่ ฉู่ เซิง
มองไปทีหน้่ ากระจกบานยาวเป็ นเวลานานจากนั้นก็หน ั
กลับมาและถามหลินซีวา่ "เป็ นยังไงบ ้างเป็ นยังไงบ ้าง
ดี?"

“ แน่ นอนว่ามันดูดฉ
ี ันเลือกผิดหรือเปล่า?” หลินซี
้
เงยคางขึนและดู ใจกว ้าง

่ ่ด ้านข ้างยังกล่าวชม ฉู่ เซิง: "ชาย

เถ ้าแก่ร ้านทีอยู
้
หนุ่ มหน้าตาดีมรี าวแขวนเสือผ้าฉั ้
นเป็ นช่างตัดเสือมา
หลายปี แล ้วและฉันก็เห็นผูค้ นมากมายชายหนุ่ ม
่
สบายดีสาํ หร ับคุณทีจะเป็ น นางแบบ. "

ฉู่ เซิงถูกถามฉันอายมากฉันจึงเปิ ดหัวข ้อและถาม

้ าผูห้ ญิงสองชุด "
ว่า:" อาจารย ์เรามีเสือผ้
 ๋
" ใช่คะ่ เดียวฉั ้ นไปที่ มอง
นจะไปหา "ช่างตัดเสือเดิ
้
หาเสือผ้าและไม่ ้ า
นานก็เข ้ามาพร ้อมกับเสือผ้

่ า้ และชุดสูทเมือช่
หลินซีทําชุดกีเพ ่ างตัดเสือนํ
้ า
้
เสือผ้ามาให ่
้หลินซีเปลียนเป็ นชุดก่อนด ้านบนเป็ นชุด
สูทขนาดเล็กและด ้านล่างเป็ นกระโปรงยาวถึงเข่าทีเข่ ้า
กันกับชุดของ ฉู่ เซิงเป็ นชุดคู่

่ ้าสีแดงตัวใหญ่หลินซีปฏิเสธทีจะแสดง
สําหร ับกีเพ ่
ให ้ ฉู่ เซิงบอกว่าเขาต ้องการทําให ้เขาประหลาดใจ ฉู่
เซิงทําอะไรไม่ถก ู หลินซีตด ้
ั สินใจแล ้ว ฉู่ เซิงต ้องทิงเธอ
ไว ้คนเดียว

้
นับวันด ้วยนิ วของฉั ่ ดฉันก็มาถึงวันแต่งงาน
นในทีสุ

ก่อนรุง่ สาง ฉู่ เซิงก็ลก ้

ุ ขึนแล ่
้ว สิงแรกคื อการโทรหา
Qi Xiao และ เว่ยหงจุนซึงเป็ ่ นผูช ่ ทสุ
้ ายทีดี ี่ ดในวันนี ้ ฉี
่
เสียวใส่ ผมทีปั ่ ่ นป่ วนของเขาและร ับโทรศัพท ์ด ้วยความ
่ ณตืนหรื
งุ นงง "ฉี เซียวคุ ่ ้
อยังรีบร ับ เว่ยหงจุนลุกขึนมา
 ่ ่ แต่เช ้าฉันเตรียมอาหารเช ้ามาเพือทานอาหารเย็
ทีนี ่ น
้ าชุดใหม่
อย่าลืมใส่ เสือผ้

ใช่... " ฉี เซียวไม่ทน

ั ได ้คิดอะไรเขาตอบอย่างแผ่ว
เบาวางสายโทรศัพท ์เช็ดใบหน้าแรง ๆ รู ้สึกโล่งขึน้
เล็กน้อยในใจ มองไปทีท ่ ้องฟ้ าสีเทาด ้านนอกตอนนั้น
ยังไม่ถงึ ห ้าทุ่ม

่
“ ฉันจะเช็ดให ้” ฉี เซียวอดไม่ได ้ทีจะสาปแช่ งนี่ มัน
่ ดดูอก
ป่ วย! เมือคิ ้ั าถ ้าเขาสามารถแต่งงานกับ
ี ครงว่
่
Shangหลินซีได ้เขาคงไม่ดไี ปกว่า ฉู่ เซิงทีจะไปที ่ ่น
นั
หลังจากระงับความขมขืนในใจ ่ Qi Xiao ก็รู ้สึกว่าเขา
้
ควรเรียก เว่ยหงจุนขึนมาทํ ่
าไมเขาถึง ตืนแล ้วปล่อยนี่ ?

่
พีชายคนที ่
สองกํ าลังเตรียมอาหารเช ้าและเห็นว่า ฉู่
เซิงเก็บของเรียบร ้อยแล ้วเขาก็อดขําไม่ได ้: "คุณเร็ว
เกินไปฉันยังไม่พร ้อม!"
 ่
พีชายคนที ่
สองอาศั ่ นนี ้
ยอยู่ใน ฉู่ เซิงโดยตรงเมือคื
้
และวันนี เขาจะไปช่ ้
วยเลียงแขกและเตรี ่ ม
ยมเครืองดื ่ มี
่
หลายสิงรอเขาอยู ิ ะนั้นเขาจะไม่ต ้องตืนแต่
่มฉ ่ เช ้า

้ ้องคร ัวเต็มไปด ้วยขนมหวานเค ้กออ

ในขณะนี ห
สมันทัสหอมหวานเค ้กมันเทศสีม่วงงากล ้วยโรลเค ้ก
้
เย็นหลากสีเค ้กบ๊วย ฯลฯ ทังหมดนี ้ าโดยพีชายคนที
ทํ ่ ่
สองและหลินซีและสองคน ของพวกเขาทํางานหนักถึง
้ั
สามครงพระเจ ่ าขนมมากมาย
้าเพิงทํ

่ นนี และแทบไม่
ฉู่ เซิงนอนไม่หลับเมือคื ้ ได ้เหล่เลย
่ั
เป็ นเวลาสามชวโมงไม่ มรี อ่ งรอยของความง่วงนอนบน
ใบหน้าของเขา แต่เขาเต็มไปด ้วยพลัง

้
เขาเลิกคิวและพู ่
ดว่า "พีชายคนที ่
สองคุ ณจะรู ้ว่ามันคือ
อะไร เหมือนตอนทีคุ ่ ณแต่งงาน " เป็ นยังไงบ ้าง! ราว
้
กับว่าโลกทังใบแต่ งงานกันโดยคุณคนเดียว" พีชาย ่
่
คนทีสองอายุ ้
มากกว่า ฉู่ เซิงและตอนนี เขายั
งโสดอยู่
คุณไม่สามารถเห็น ฉู่ เซิงเหมือนเขาได ้ .
 ่ กดึงดูดด ้วยเสียงของทังสองคุ
เหล่าลีถู ้ ยกันและเดิน
่ นว่า ฉู่ เซิงดูแลทุกอย่างแล ้วเขาก็
ลงไปข ้างล่างเมือเห็
่ ายหัวชายหนุ่ มไม่สามารถกลันหายใจได
อดไม่ได ้ทีจะส่ ้ ้

้
ในเวลานี ครอบคร ่ ชวี ต
ัว Lin ก็เริมมี ิ ชีวาเช่นกัน
ญาติสนิ ทมาถึงทีละคนปู่ หลินกําลังยุ่งอยู่กบั การเลียง้
ร ับรองแขกหลินซีอยู่คนเดียวในห ้องของเขาเพือ ่
้ั
ร ับประทานอาหารเช ้าในบางครงเขามองไปรอบ ๆ และ
ั ญาว่า เธอจะมาร ับเขาก่อนหน้านี ้
ฉู่ เซิงก็สญ

่
เมือมองไปที
ท่่ าทางเหม่อลอยของหลินซีคณ
ุ ปู่ หลิน
ก็ถอนหายใจเด็กสาวก็เดินออกไป

หลังจากจัดการกับการแสดงความยินดีจากญาติ
่
แล ้วหลินซีก็สง่ ขนมไปให ้เพือนบ ่
้านทีเขารู ้จักดีใน
ช่วงเวลานั้นเขาถูกล ้อเลียนและทําให ้หลินซีหน้าแดง

่
ลูกของเพือนบ ้านเข ้ามารายงานบอกว่าทีมไปพบ
ครอบคร ัวมาถึงหน้าประตูทก ่ ณปู่ หลิน
ุ คนมองไปทีคุ
คุณปู่ หลินเหลือบมองเวลานั้นเป็ นเวลาสิบโมงกว่าเพือ่
 ้ งแค่ที่ เก ้าโมงเช ้า
ไปร ับครอบคร ัวตอนนี พวกเขามาถึ
เกินไป!

ทุกคนรีบผลักหลินซีเข ้าไปในห ้องและจัดให ้มีคน

หยุดประตูหลินซีน่ ังอยู่ในห ้องเขาได ้ยินแค่ความวุน
่ วาย
่ ่ห่างออกไปไม่ไกลรอยยิมที
ด ้านนอกนึ กถึง ฉู่ เซิงทีอยู ้ ่
มุมของ ปากของเขาไม่สามารถระงับได ้

ตอนที่ ฉู่ เซิงกอดหลินซีทช ี่ นล่

้ั างก็ครึงช
่ วโมงต่
่ั อมา
่ นเหงือที
เมือเห็ ่ ไหลออกมาจากหน้
่ าผากของ ฉู่ เซิง
้
รอยยิมของหลิ ่ น้
นซีก็หวานยิงขึ

รถชนล่ ้ั างเป็ นเงาฉี เสียวไปเปิ

่ ดประตูกอ ่ นและฉู่ เซิงก็
ส่งคนเข ้าไปในรถโดยตรง มีคนข ้างๆเขายืนรองเท ่ ้าคู่
หนึ่ ง ฉู่ เซิงคุกเข่าทีเข่
่ าข ้างหนึ่ งและช่วยหลินซีใส่
รองเท ้าหนังสีแดงซึงทํ ่ าให ้เกิดความสับสนวุน ่ วายใน
หมู่คนอืน ่ ๆ มีคนล ้อ ฉู่ เซิง: "ชายหนุ่ มคุณทําแบบนี ้
ไม่ได ้ถ ้าคุณก ้มหัวให ้ภรรยาก่อนแต่งงานคุณต ้อง
เข ้มงวดกับภรรยาของคุณ!"
 ฉู่ เซิงหันไปมองผู ้พูดและพูดว่า อย่างเคร่งขรึม "ฉัน
่ ่ใต ้การควบคุมอย่างเข ้มงวดของภรรยามานาน
รอทีอยู
แล ้ว"

้ั
"ฮ่าฮ่าฮ่า" ทุกคนหัวเราะอีกครงโดยไม่ คาดคิดว่าฉู่
่
เซิงจะยอมร ่
ับมันโดยตรง เพือนบ ้านบางคนพูดด ้วย
ความอิจฉาว่า "ชายชราคุณพบลูกเขยแบบนี ที ้ ไหน
่
วิสยั ทัศน์ของเขาดีมาก!" คุณปู่ หลินตําหนิ ทฉู ี่ ่ เซิงพูด
่
เรืองไร ้สาระและใบหน้าของเขาก็ยมแย ิ้ ้มแจ่มใส

่ ่ เซิงพูดเช่นนั้นใบหน้าของหลินซีก็เปลียนเป็
เมือฉู ่ น
้
สีแดงและมีสอี ายระหว่างคิวและดวงตาของเขาและเขา
ก็ตาํ หนิ เขาในใจอย่างลับๆผูช ้ ้าทีจะพู
้ ายคนนี กล ่ ดอะไร

ย ้อนกลับไปที่ Xiaoyanglouหลินซีมองไปทีบ ่ ้านที่

ตกแต่งใหม่ด ้วยความประหลาดใจริบบินดอกคํ ้ าฝอย
และตัวละครทีมี่ ความสุขทําให ้ทังบ ้ ้านยิมแย
้ ้มแจ่มใส
หลินซีเข ้าใจเพียงว่าทําไม ฉู่ เซิงไม่มาหาเธอเป็ นเวลา
สามวันติดต่อกันก่อนหน้านี ก็้ แปลกใจ กําลังรอเธออยู่
 ่
เมือมองไปที ่
ดวงตาที ่
ประหลาดใจและยิ นดีของหลิน
ซีฉู่ เซิงรู ้สึกว่าความพยายามของเขาคุ ้มค่ามากเขา
กระซิบกับหลินซี: "เป็ นยังไงบ ้างคุณชอบไหม"

้ ริ่ บหรี่
ดวงตาของหลินซีด ้วยนํ าตาที

เธอพยักหน้าอย่างแรงสิงที ่ ทํ ่
่ าให ้หลินซีรู ้สึกตืนเต ้น
้ คอื เธอได ้เห็นเพือนเก่
มากขึนก็ ่ ามากมาย Doctor
Song,ถังซู, Li Zhen ... ใบหน้าทีคุ ่ ้นเคยปลุกความ
ทรงจําของหลินซีแม้ว่าสําหร ับพวกเขาแล ้วพวกเขา
เป็ นคนแปลกหน้า แต่สาํ หร ับหลินซีพวกเขาได ้เห็น
ช่วงเวลาทีน่่ าจดจําที่ ฉู่ เซิงและตัวเขาเองมี
ประสบการณ์รว่ มกัน

้
ความตังใจของหลิ ่ ดี
นซีเป็ นสิงที ่ และพวกเขาดึง
่ นและกันได ้อย่างรวดเร็วระยะห่าง
ความสัมพันธ ์ซึงกั
ระหว่างการพูดคุยและการหัวเราะเวลาดูเหมือนจะ
ย ้อนกลับไปในอดีต
 ่
เมืออาหารเย็ ่
นใกล ้เข ้ามาหลินซีไม่มเี วลาเปลียน
้
เสือผ้าเขารี บไปหา Chef Dai เชฟ Dai มองดูเธอวิง่
ไปทีห ่ ้องคร ัวในชุดเจ ้าสาวเขาตะลึงจริงๆเขาปลอบเธอ
อย่างรวดเร็ว: "ไม่ต ้องกังวล ฉันจะจัดให ้ไม่ถ ้ามีอะไร
ผิดพลาดคุณสามารถมั่นใจได ้ว่าจะเป็ นเจ ้าสาวของ
คุณ! "

้
ในห ้องจัดเลียงของโรงแรมมี
โต๊ะกลมมากกว่า 20 โต๊ะ
่ า้ สีแดงของหลินซี
ล ้อมรอบด ้วยดอกไม้พรมแดงชุดกีเพ
และ Chu ชุดของ Sheng ในชุดสูทสีเทาเงินสาว
ดอกไม้โปรยกลีบดอกไม้หลินซีและ ฉู่ เซิงเดินช ้าๆไป
ยังเสียงปรบมือของแขก

ตลอดทังวั ้ นรอยยิมบนใบหน้
้ าของ ฉู่ เซิงไม่ได ้ลดลง
เขาจับมือของหลินซีไว ้แน่ นหลินซีรู ้สึกถึงความอบอุน ่
ในฝ่ ามือของเขาและความกังวลใจของเขาก็สงบลง ฉู่
่
เซิงมองไปทีการสวม cheongsam หัวใจของหลินซี
เต ้นเร็วขึน้ .
 ่ ม้ าใหม่เข ้ามานั่งแล ้วก็มรี ถเข็น
หลังจากทีผู
ร ับประทานอาหารอยู่ตรงสุดทางเดินรถเข็นอาหารเต็ม
้ กครงที
ไปด ้วยอาหารจัดเลียงทุ ้ั บริ
่ กรเสิร ์ฟอาหารจะมี
่
คนตะโกนเรียกชืออาหารจานที ่
ประณี ตดึงดูดความ
สนใจของ แขก

"Ruyi Dragon and Phoenix, Gui Clam with

Pearl, Yuanding Sansheng, Jade Beauty ... "

อาหารเหล่านี ล้ ้วนเป็ นชือที

่ ฉู่ ่ เซิงไม่เคยได ้ยินมา
ก่อน: "นี่ คืออะไร" ฉู่ เซิงถามด ้วยเสียงตํ่า

"มังกร Ruyi และนกฟี นิ กซ ์เป็ นกุ ้งก ้ามกรามนึ่ ง

หอยแมลงภูอ ่ ลก
่ บเชยทีมี ู ปัดเป็ นเข็มขัดหยกทอด
Yuanding Sansheng เป็ นสมบัตส ิ ามอย่างของมัน
แกวตุ๋นส่วน Emerald Beauty คือเนื อปู ้ และร ังนก ...
"หลินซีอธิบายทีละคน

้
"มันเป็ นความคิดของคุณทังหมดหรื
อไม่"
 "แน่ นอนฉันต ้องใช ้เวลามากในการคิดหาอาหาร
้ ้วคุณจะไม่เสียหน้าเหรอ?"
พวกนี แล

ฉู่ เซิงไม่ตอบคําถามของเธอ แต่เพียงแค่บบี มือของ

้
เธอ . สําหร ับการจัดเลียงงานแต่ ้ั พวกเขา
งงานครงนี ้
้
ทังหมดเตรี ยมการอย่างรอบคอบ

่
หลินซีร ับฟังคําชืนชมของแขกและยิ
มด้ ้วยความพึง
พอใจหลังจากทํางานมานานในทีสุ ่ ดหลินซีก็ไม่
เสียเวลา

นี่ เป็ นความประหลาดใจทีหลิ

่ นซีมอบให ้กับ ฉู่ เซิง
้
สําหร ับการจัดเลียงงานแต่ งงานครงนี้ั หลิ
้ นซีได ้
ออกแบบสูตรอาหารด ้วยตัวเองโดยมุ่งมั่นทีจะมี ่ รสชาติ
่ สาํ หร ับอาหารทุกจานและเขายังต ้องคํานึ งถึงรูปร่าง
ทีดี
้ ้วยเช่นกัน
และรสชาติด ้วยหลินซีก็เป็ นผู ้จัดเลียงด
สมองของเขาสําหร ับสิงนี่ ้

่ นอยู่บนเวทีร ับฟังเสียงชืนชมและเสี
เหลาลียื ่ ยง
อุทานจากผู ้ชมทันใดนั้นเองรู ้สึกว่าหลินซีมใี บหน้าทีดี
่
พอสําหร ับตัวเองเขาดึงฉู่ เซิงและหลินซีมาอยู่ข ้างๆและ
แนะนํ าหลานชายและหลานชายของเขาอย่างเป็ น
ทางการให ้รู ้จักกับ แขก. หลานสะใภ ้.

่
เมืองานเลี ้
ยงจบลงหลิ นซีและ ฉู่ เซิงก็สง่ แขกทังหมด้
ออกไปหลินซีแตะทีน่่ องทีบวมของเขาและ
่ ฉู่ เซิงไม่
้
ค่อยแสดงความเหนื่ อยล ้าทังสองมองหน้ ากันและยิม้
้
ความหวานในรอยยิมอาจเป็ ่ าเบือ่
นเรืองน่

่
เมือพวกเขามาถึ งประตูคนไม่กคนก็ ี่ หยุดคนทีดี ่
่ ดของ Qi Xiao และ เว่ยหงจุนพยายามอย่างเต็มที่
ทีสุ
่ งผูม้ าใหม่ไปทีประตู
เพือส่ ่ ฉู่ เซิงเต็มไปด ้วยถ ้วยหลาย
ถ ้วยวันนี ฝี้ เท ้าของวันนี ไร
้ ้ผล Qi Xiao ถามว่า "คุณ
สบายดีไหมคุณต ้องการส่งคุณเข ้าไปไหม"

"ไม่เป็ นไรไม่เป็ นไรพวกคุณควรกลับไปเร็ว ๆ นี ้

ขอบคุณมาก วันนี ฉั ้ นจะเชิญคุณในวันถัดไปสําหร ับ
อาหารคํ่าขอบคุณมาก "ฉู่ เซิงต ้องการส่งคนไปเร็ว ๆ
้
นี และทั ้
งสองคนก็ เข ้าใจด ้วยว่าคํ่าคืนในฤดูใบไม้ผลิน้ัน
คุ ้มค่ากับเงินมาก อย่ามารบกวนทีนี ่ ่
 เดินออกจากตรอก เว่ยหงจุนคล ้องคอ Qi Xiao
้
แล ้วพูดว่า "ตอนนี พวกเราสามคนอยู ค
่ นเดียวกับคุณ
แล ้วคุณล่ะเราจะแก ้ปัญหาชีวต ่
ิ ของคุณเมือไหร่"
Qi Xiao เข ้าใจความหมายของคําพูดของ เว่ยหงจุน
รู ้สึกตะลึงเล็กน้อยกล่าวว่า: "พยายามเร่งความเร็ว"

"ถูกต ้องฉันมีลก ่ กน้องทีน่่ าร ักฉันจะแนะนํ าให ้

ู พีลู
คุณรู ้จักในภายหลัง ... "

หลินซีเอนตัวลงบนเตียงโดยไม่มภ ี าพใด ๆ และเธอก็

เหนื่ อยและเป็ นอัมพาต ฉู่ เซิงยืนพิงหลินซีLin Xi ทําได ้
่
เพียงแค่ได ้กลินแอลกอฮอล ์บนร่างกายของเขาและ
ถามด ้วยความโกรธ "คุณดืมมากแค่ ่ ่
ไหนกลินของ
่
แอลกอฮอล ์" ฉู่ เซิงจําไม่ได ้ว่าเขาดืมไปมากแค่ ไหน,
่ นเป็ นเพือนที
ถังซูและ หลีเจิ ่ ่ ้างความเสียหายสองคน
สร
และเขาก็ถก ู พวกเขาเทไปหลายถ ้วย

่
ใบหน้าของ ฉู่ เซิงทีเมาเป็ นสีแดงและดวงตาของเขา
ก็เป็ นประกายด ้วยแสงอันวิจต ิ รหลินซีหน้าแดงและ
หัวใจของเขาเต ้นแรงเขาลุกขึนยื ้ นตรงหยิบถ ้วยบนโต๊ะ
่
แล ้วยืนให ่ นซี
้เขา ภายในถ ้วยมีชาแก ้เมาค ้างทีหลิ
่
เตรียมไว ้และ ฉู่ เซิงจับมือหลินซีและดืมอย่ างหมดจด

หลินซีต ้องการช่วยเขาขัด แต่ ฉู่ เซิงก็รอไม่วา่ เขาจะ

กอดใครสักคนบนตักของเขาทีไหนหลิ ่ นซีตกใจและ
้
โอบคอรอบตัวเขาโดยไม่รู ้ตัว ฉู่ เซิงยิมหยิ บคน ๆ นั้น
้
ขึนมาแล ้ววางลงบนผ้านวมสีแดงหลินซีรู ้สึกไม่สบาย
่ ่ใต ้ผ้านวมและอดไม่ได ้ทีจะอุ
ใจกับวัตถุแข็งทีอยู ่ ทาน
ออกมา

่ สงถูกคลุมไว ้ใต ้ผ้านวม ฉู่ เซิง

ลําไยวันแดงและถัวลิ
่ สงและหลังจากปอกเปลือกออกแล ้วเขาก็กน
สัมผัสถัวลิ ิ
่ สงอีกลูกเข ้าไปในปากของหลินซี
ด ้วยตัวเองยัดถัวลิ
้ หลินซีอก
และยิมใส่ ี ครง้ั

หลินซีไม่สามารถหัวเราะหรือร ้องไห ้ได ้มากนักเขา

้
ลุกขึนและสั ่ ้เขายืนข ้างๆและทําความสะอาดเตียง
งให
่
ด ้วยตัวเอง ฉันไม่รู ้ว่าใครเป็ นคนวางสิงเหล่ ้ อยู่ทก
านี มี ุ
ทีใต่ ้ผ้านวมหลินซีใช ้เวลานานในการทําความสะอาด
่
สิงเหล่ านั้น

ฉู่ เซิงพิงกําแพงดูหลินซีย่งุ ภายใต ้แสงไฟสลัวชุดกี่

เพ ้าแสดงให ้เห็นถึงรูปร่างทีสง่ ่ างามของหลินซีตามการ
่
เคลือนไหวของเธอขายาวสี ่ นึ่ งสะบัดอยู่
ขาวและนุ่ มคูห
ใต ้ชุดกีเพ่ ้า ฉู่ เซิงรู ้สึกกระหายนํ าและทนไม่
้ ได ้เท่านั้น
และหัวใจของเขาก็โกรธ หลังจากรอให ้หลินซีทาํ ความ
สะอาดในทีสุ ่ ดเขาก็ไม่ต ้องการทีจะปราบปรามตั
่ วเอง
อีกต่อไปและโยนผู ้คนลงบนผ้าสีแดงสดหลินซีกระพริบ
ตาและมองไปทีเขา ่

่
“ เสียวซี
คณุ พร ้อมหรือยัง?” ฉู่ เซิงถามเสียงแหบ

หลินซีเข ้าใจอย่างเป็ นธรรมชาติวา่ จะเกิดอะไรขึน้

ต่อไปใบหน้าของเขาแดงเรือด ่ ้วยรอยยิมและเขาก็
้ ยน ื่
่
มือไปเกียวคอของเขา

้
พระจันทร ์เสียวหยุ
ดอยูต
่ รงหน้าหน้าต่างสายลมยาม
้
เย็นพัดผ้าม่านและคุณสามารถมองเห็นทังสองคนพั น
 ่
กันอย่างคลุมเครือดวงจันทร ์แดงระเรือและซ่
อนตัวอยู่
้ งคงยาวนานมาก ...
ในก ้อนเมฆอย่างเงียบ ๆ คืนนี ยั

่ นมาในตอนนั
รอหลิน Xi ตืนขึ ้ ้นเธอพบว่าตัวเองได ้
อยู่ในอ ้อมกอดอันอบอุน ่
่ เหงือไหลออกจากหน้ าผาก
และรู ้สึกอึดอัดเล็กน้อย

เธอหันหน้าไปมองแสงแดดได ้ส่องสว่างไปแล ้วครึง่

่ ้สึกว่าเธอนอนหลับ
ห ้องและหลินซีก็ตกใจเมือรู

เธอแค่คด ้
ิ ว่าจะลุกขึนและพบว่ ามีแขนอยู่บนเอวของ
เธอและสิงที่ เธอมองขึ
่ ้
นมาคื ่ บใหลของ ฉู่
อใบหน้าทีหลั
่ กถึงสิงที
เซิงเมือนึ ่ เกิ
่ ดขึนเมื
้ อคื
่ นหลินซีหน้าแดง

่
ประมาณว่ามันดึกแล ้วและฉันก็รู ้สึกละอายทีจะนอน
่
ต่อไปเธอขยับแขนทีกดทั บร่างกายของเธอและ
อยากจะลุกขึน้

่
เมือเธอเคลื ่ นนี ้ ฉู่ เซิงก็ลม
อนไหวเช่ ้ งที
ื ตาขึนสิ ่ ทํ
่ าให ้
ผิวขาวของหลินซีและรอยสีฟ้าตืน้ ๆ บนผิวของเขา
 ่ กถึงความอืดอาดเมือคื
เมือนึ ่ นหัวใจของฉู่ เซิงก็ร ้อนรุม
่
และดึงคน ๆ นั้นกลับเข ้ามาในอ ้อมแขนของเขาด ้วย
แรง

ตอนที่ 157 จบ

"โอ ้"หลินซีอท ่
ุ านและพบว่า ฉู่ เซิงตืนแล ้วจําได ้ว่าเขา
่
ต ้องโยนตัวเองโดยไม่คาํ นึ งถึงเมือวานหลิ นซีโกรธผลัก
เขาและพูดด ้วยความโกรธ: "ลุกขึนเร็ ้ ว ๆ พวกเราไม่
นอนแล ้ว"

ฉู่ เซิงไม่ได ้คํานึ งถึงคําพูดของเธอเลยทําไมเขาถึง

่
ตืนแต่ เช ้าในวันแรกของงานแต่งงาน มีความเกียจ
้ ยงของเขาและเขาก็พูดว่า "ทีร่ ักฉันง่วง
คร ้านในนํ าเสี
มากขอนอนอีกหน่ อย"
้
จริงๆแล ้วผู ้ชายคนนี อยากนอนอยู ่บนเตียงและหลินซีก็
โกรธมากจนดึงหูของเขาเมือเขาดู ่ ่ ก
เหมือนคนโกง ทีฮึ
่
เหิมเมือกลางดึ ่ นทีผ่
กเมือคื ่ านมา แต่ตอนนี เขากํ
้ าลัง
แกล ้งอีกแล ้ว
 ี่ ารําคาญเขาจึงลุกขึนอย่
ฉู่ เซิงกลัวหลินซีทน่ ้ างไม่
เต็มใจและใช ้ประโยชน์จากเผลอของหลินซีทงจู ิ ้ บอรุณ
สวัสดิไว์ ้บนใบหน้าของหลินซี

่ นเขาไปแต่งตัวหลินซีก็กาํ ลังจะลุกขึนเช่
เมือเห็ ้ นกัน
่
ในขณะทีเธอขยั บตัวเธอก็สง่ เสียง "โอ๊ย" อย่าง
เจ็บปวดและเจ็บปวดในหลาย ๆ ทีหลิ ่ นซีทําให ้ ฉู่ เซิงดู
่
ขมขืนและ ้
ฉู่ เซิงก็นึกขึนได ่ น เขามาก
้ทันทีเมือคื
เกินไปไม่วา่ หลินซีจะขอความเมตตาอย่างไรเขาก็ไม่
เคยปล่อยเธอไป ฉันรู ้สึกโกรธกับความสะเพร่าของฉัน
และตอนนี เขาพู้ ดอย่างเรียบเฉยว่า "อย่าขยับฉันจะใส่
้ ้อนแล ้วแช่ให ้คุณแล ้วจะดีขนในอี
นํ าร ึ้ กสักครู"่

จากนั้นโดยไม่รอหลินซีพูดเขาเดินตรงเข ้าไปใน
ห ้องนํ า้ หลังจากเติมนํ าร
้ ้อนโดยไม่รอให ้หลินซีขยับ ฉู่
เซิงก็หยิบคนนั้นขึนมาและใส่
้ ้
ลงในอ่างอาบนํ าโดยตรง
้ น
นํ าอุ่ ห่อหุ ้มร่างกายของหลินซีและบรรเทาความ
เหนื่ อยล ้าของเธอหลินซีรู ้สึกว่าเธอกลับมามีชวี ต
ิ อีก
ครง้ั
 ่
“ ทีไหนเจ็ บฉันจะกดให ้คุณรู ้ว่าเทคนิ คของฉันดี”
่ นว่าหลินซีไม่โกรธอีกต่อไป ฉู่ เซิงก็เดินหน้า
เมือเห็
ต่อไปด ้วยสีหน้าเรียบเฉย

ื่ อออกไปผลักใบหน้าอันหล่อ
"ไปให ้พ ้น"หลินซียนมื
เหลาของเขาออกไปและปฏิเสธทีจะยอมร ่ ับความ
เมตตาของเขาหลังจากทีคุ ่ ยกับเขาเป็ นเวลานานเมือ
่
คืนเขาไม่สนใจตัวเองและตอนนี มั ้ นสายเกินไปทีจะ
่
พยายามประจบประแจงเขา .

"ออกไปตอนนี ฉั ้ นไม่อยากเห็นคุณตอนนี "หลิ

้ นซี
่
ไม่ต ้องการทีจะให ่ กบั เขาเลย
้ใบหน้าทีดี

่ น
ฉู่ เซิงรู ้ว่าเขาทําให ้คนอืนขุ
่ เคืองใจเขาจึงกระซิบว่า
้ นไปเมือคุ
"ทิงมั ่ ณใช ้หมดคุณไม่มค ี วามรู ้สึกผิดชอบ
่ั "
ชวดี

หลินซีได ้ยินดังนั้นก็โกรธมากจนหาอะไรขว ้างใส่เขา

ในขณะทีหลิ ่ นซียงั ไม่หายโกรธ ฉู่ เซิงก็รบี หนี ออกจาก
ห ้องนํ า้
 ่
เมือหลิ ้ เป็ นเวลาสิบโมง
นซีออกมาจากห ้องอาบนํ าก็
แล ้วและหลินซีก็ปกปิ ดใบหน้าของเขารู ้สึกว่าเขาไม่มี
่
ใบหน้าทีจะพบปะผู ้คน

่
เมือมองไปทีห่ ้