शवामू

ठ ( शवमुी त)

शवमुी त ( शवामू
ठ) :
ल न झा यानंतर सलग प हली पाच वष महारा ात
या हेशवामुी वाह याचेत करतात. ा तात
ावणातील सव सोमवारी उपवास करावा.
शव लगाची पू जा क न यावर ये क सोमवारी
मानेतांळ,तीळ,मूग,जवस ापै क एके का
धा याची एक मू
ठ वाहावी. हणजे प ह या ावणी
सोमवारी तां
दळाची एक मूठ, स या ावणी
सोमवारी तळाची एक मू ठ असा हा म असावा. ही
मू
ठ वाहताना
‘नम: शवाय शा ताय पं
चव ाय शू
लने।
शृक भृ-महाकालणयुाय श भवे ।। ‘
हा मं हणावा. पाच वषानं
तर ताचेउ ापन करावे
.
यथा वधी शव लगाची पू
जा क न ा णां ना तसे
च
आ तेांना यथाश भोजन, भे टव तू
, द णा दे
ऊन
 ा ताची समा ती करावी.
आप याकडे जेअसे ल तेच भ षक म ेाने दे
वाला
दले तर दे
व तेआनं दानेवीकारतो. देयाची वृी
मा हवी. आधीच भगवान शवशं कर भोळे , यात ते
आशु तोष हणजे लहान मु ला माणे लगे च स
होणारे ! यात पुहा पावतीमातेचेप तराज , शव-
पावती ां याकडे आपण सु खी दा प य जीवनाचा
अ तमनोरम असा आदश हणू न बघतो.
ववाह सं गीदे
खील नववधू ल नाला उभी
राहा यापूव ‘गौरीहर’ पू
जते. यामुळे तो आदश
नव ववा हतांसमोर सतत यावा, यां या मनावर
सहजीवनाचे सु
सं कार हावेासाठ ही
शवामुठ ची क पना तानु षगाने यो जली गे ली
सोमवार त प त १ :
ावणातील सव सोमवारी पू
ण दवस उपवास करावा.
तो स या दवशी भोजन क न सोडावा. मा जे
आजारी अथवा अश असतील यां नी रा ी भोजन
करावे.
ब तेक क न नरोगी मं डळ ही ावणातील
सोमवारचा उपवास सं याकाळ कवा रा ीच भोजन
क न सोडतात. आज या धकाधक या काळात ते
यो यही आहे. पारी फलाहार आ ण रा ौ सा वक
भोजन हा शरीर वा या या ीने उ चत नयम
ठरावा.
सोमवार त प त २ :
आणखी एका वे ग या कारे सोमवार त के लेजाते
.
हेत ावणा माणे च चै, वैशाख, का तक आ ण
मागशीष ा म ह यां म ये
ही केले जाते
. मा
ावणातील सोमवारी केयास ते वशेष मानले जाते
.
पूजआेधी ताचा सं क प करावा. नंतर शवशं करां
चे
यान करावे. त प चात’ओम नम: शवाय’ ा
मंो चारासह शवशं करां
ची तर ‘ओम नम: शवाय:’
या मंो चारासह पावतीमाते ची यथो चत
षोडशोपचारी पू जा करावी. ा दवशी एकभु
राहावे
. श य अस यास घराजवळ या एखा ा
उ ानात थोडा वे ळ जाऊन यावे . अशात हे ने
हेत
एकूण चौदा वष क न मग याचे
यथासां
ग उ ापन
करावे
.
---------------------
सोमवारची [ शवामु
ठ ची ] कहाणी

आटपाट नगर होतं . तथं एक राजा होता. या

राजाला चार सु ना हो या. तीन आवड या हो या, एक
नावडती होती. आवड या सु नां
चा तो चां गला
तपाळ करी. नावडतीला जे वायला उ ं , ने
सायला
जाडं भरडं. राहायला गु रां
चंबेडंदलं . गु
रा याचं काम
दलं. पुढं ावणमास आला. प हला सोमवार आला.
ही रान गेली. नागक या-दे वक यां ची भे ट झाली.
यां
ना वचारलं , "बाई बाई, कुठंजातां ?" "
महादे वा या देवळ जात , शवामू ठ वाहत ." "यानं
काय होतं ?" " ताराची भ होते . इ छत काय
स स जातं . मुलंबाळं होतात. नावडत माणसं
आवडत होतात. वडील मनु यांपासू न सुख ा त
होते." मग यान हला वचारलं , "तूंकोणाची कोण?"
"मी राजाची सू न, तु
म याबरोबर ये त.े" यां
चब
ेरोबर
दे
वळां त गेली. नागक या-दे वक या वसा वसू लाग या.
नावडती हणाली, "काय ग बायां नो वसा वसतां?" "
आ ही शवामु ठ चा वसा वसत ." " या वशाला काय
करावं ठ चमु
?" "मू ट तांळ यावे , शवराई सु पारी
यावी, गंध फूल यावं , दोन बेलाच पानंयाव .
मनोभावे पूजा करावी. हाती तांळ यावे आण
त डानं " शवा शवा महादे वा, माझी शवामू ठ ई रा
दे
वा. सासू सासया, दराभावा, नणं दाजावा, तारा,
नावडती आहे ती आवडती कर रे दे
वा." असंहणू न
तांळ वहावे त. सं याकाळपयत उपवास करावा.
उ ंमा ं खाऊं नये. दवसा नजू ंनये. उपास नाह
नभवला तर ध यावं . संयाकाळ आं घोळ करावी.
दे
वाला बे ल वहावा आ ण मु का ानं जे
वण करावं . हा
वसा पाच वष करावा. प ह या सोमवारी तांळ,
सयास तीळ, तसयास मू ग, चव यास जव आ ण
पाचवा आला तर सातू शवामू ठ क रतां घे
त जावे."
प ह या सोमवारी सगळं
सा ह य नागक या-
दे
वक यांन दलं आ ण स-या सोमवारी हला घ न
आणायला सं गतलं . या दवश हनं मनोभावं पू
जा
के
ली. सारा दवस उपास के ला. जावानणं दां
नी
उ ं
मा ंपान दलं . तेतनंगाईला घातलं. शंकराची
आराधना के ली आ ण ध पऊन नजू न रा हली.
पु
ढंसरा सोमवार आला. नावडतीनं घरांतनूसव
सामान मागून घेतलं . पु
ढंरानां
त जाऊन
नागक यांबरोबर मनोभाव पू जा के ली आ ण " शवा
शवा महादेवा, माझी शवामू ठ ई रा दे वा.
सासू
सासया , दराभावा, नणं दाजावा, तारा
नावडती आह ती आवडती कर रे देवा." असंहणू न
तीळ वा हले . सारा दवस उपवास के ला. शं कराला
बे
ल वा हला. ध पऊन नजू न रा हली. सं याकाळ
सास-यानं वचारलं झा दे
. "तु व कुठं आहे ? नावडतीनं
जबाब दला, "माझा दे व फार लांब आहे . वाटा कठ ण
आहेत, काटे कुटेआहे त. साप-वाघ आहे त, तथं माझा
दे
व आहे ."
पु
ढंतसरा सोमवार आला. पूजचें
सामान घे
तलं
.
दे
वाला जाऊ लागली. घरची माणसं
मागंचालल .
 , तु
"नावडते झा दे
व दाखव," हणू न हणू ं
लागल .
नावडतीला रोजचा सराव होता. तला कांही वाटलं
नाह . ां
ना काटे
कुटेपुकळ लागले . नावडतीची दया
आली. आजपयत रानां त
कशी येत असेल कोण जाणे . नावडतीला चता
पडली. दे
वाची ाथना केली. देवाला तची क णा
आली. नागक या, देवक या ां सह वतमान देऊळ
सु
वणाचं झालं. र नज डताचे खांब झाले
, वयं
भू
महादे
वाची पडी झाली. सग यां न देवाचंदशन
घे
तलं.
नावडाती पू जा क ंलागली. गं धफूल वा लागली.
नं
तर मू ग घेऊन " शवा शवा महादे वा, माझी शवामू ठ
ई रा दे वा. सासूसासया , दराभावा, नणंदाजावा,
तारा, नावडती आह ती आवडती कर रे दे
वा." असं
हणून शवाला वा हल. राजाला मोठा आनं द झाला.
नावडतीवर म ेवाढलं . दा गनेयायला दले .
खुट
ंवर पागोटं ठे
वू
न तळं पहायला गेला. नावडतीची
पू
जा झाली.
पू
जा झा यावर सगळ माणसं बाहे र आल . इकडे
दे
ऊळ अ य झालं . राजा परत आला. माझं पागोटं
दे
वळ रा हलं देवळाकडे आणायला गे ला. तो तथं
एक लहान दे ऊळ आहे , तथंएक पडी आहे . वर
आपण के ले
ली पूजा आहे , जवळ खु ट
ंवर पागोटं
आहे . तेहांयां
नेसुनलेा वचारलं , " हेअसं कसं
झालं?" "माझा ग रबाचा हाच देव. म दे वाची ाथना
केली, यानं तुहाला दशन दलं ." सु नमेळ
ुं देव भेटला
हणून तला पालख त घालू न घर आणलं . नावडती
होती ती आवडती झाली.
जसा तला शं कर स झाला, तसा तु हां
आ हां
होवो. ही साठां
उ रां
ची कहाणी. पां
चां
उ री सु
फळ
संपण
ू.

सोमवारची [ फसक ची ] कहाणी

ऐका महादे
वा, तु
मची कहाणी. आटपाट नगर होतं
.
 यां
त एक गरीब सवा ण बाई रहात असे . तनं आपलं
ावणास आला हणजे काय करावं ? आपलं दर
सोमवार पहाटे स उठावं , नान करावं , पूजा यावी,
एक उपडा, सरा उताणा, पसाभर तांळ यावे व
महादेवा या देवळ जाऊन मनोभाव पू जा करावी.
नंतर ाथने या वेळ , ‘जय महादे वा, घे फसक व दे
ल मी’ असंहणू न महादे वा या म तक तांळ अपण
करावे. उरले तांळ नं द या पाठ वर वा न आपण
घरी यावं. असं चारी सोमवार तनं के लं. शंकर तला
स झाला. दवस दवस ती ीमं त झाली. मनाम ये
समाधान पावली. पु ढं उ ापनाचे वेळ तनं दे
वी
अ पू णला गजनीची चोळ पाठवली,
काशी व ेराला पया पाठवला आ ण ताची
समा त के ली. शंकरांन तला नरोप पाठ वला .
"अजू न तुला, नं
द या से वच
ें फळ मळालं नाह ,
मा या से वच
ें तर अ ाप दे णंच आहे ." पुढं शंकरांन
तला अपार दे णंदलं . तर जसा तला व ेर स
झाला, तसा तु हांआ हां होवो. ही साठां उ रांची
कहाणी पां चा उ र सु फळ सं पणू.
------------------------------
अशोककाका कु
लकण
९०९६३४२४५१