Professional Documents
Culture Documents
Bohdan Pociej
okładka płyty z muzyką Jacoba Obrechta. The Clerks' Group / Edward Wickham -
To ostatnie pojęcie kanonu ¡nie da się wyjaśnić jedną prostą definicją. Kanon
oznacza więc jedną z fundamentalnych w historii techniki kompozytorskiej
zasadę kształtowania, która może (choć nie musi) prowadzić do ukonstytuowania
odrębnej formy kanonu. Forma kanonu — jako ścisła forma, muzyczna —
zdeterminowana jest systemem reguł wywiedzionych z podstawowej zasady,
którą można określić następująco: dane są dwa głosy i jeden temat. Głos, który
zaczyna melodię (guida — według starej średniowiecznej terminologii, później —
proposta, dux), inspiruje, prowokuje i wywołuje mniej lub bardziej opóźnioną,
melodycznie identyczną odpowiedź w drugim głosie (conseguente, riposta,
comes). Temat kanonu musi być przeprowadzony w poszczególnych głosach
konsekwentnie i ściśle, ścisłe są również przekształcenia, jakim można go
poddawać (inwersja, ruch przeciwny, augmentacja, diminucja). W kanonie
wykorzystana jest w szerokim sensie technika kontrapunktyczna, a równocześnie
— już od początku zawiera się w nim zalążek formy dynamicznej (tak ważny dla
późniejszego rozwoju muzyki).
Źródło: http://masainaba.com/blog/sumer-is-icumen-in/
Transkrypcja kanonu Sumer is icumen in – poszczególne tematy i początek:
Wiek XIV
Szkoła burgundzka
Polifonia niderlandzka
Kolejne stadium rozwoju kanonu wiąże się z twórczością Josquina des Prés.
Uprawia on wszelkie rodzaje kanonu: pojedynczy — 2- i 3-głosowy; podwójny
— 4- i 5-głosowy, a nawet potrójny — 6-głosowy. Podobnie jak Ockeghem
eksperymentuje, pisząc kanon 24-głosowy, w którym wszystkie głosy są realne
i wciągnięte w akcję kanoniczną na zasadzie swoistego trójpodziału, dialogu
trzech kanonicznie traktowanych grup sześciogłosowych. Doskonaląc kanon,
rozszerzając go i różnicując np. na wokalne i instrumentalne, rozwijając
niderlandzką „sztukę fugi" — Josquin wykorzystuje środki techniki kanonicznej
również w większych, motetowo-mszalnych całościach architektonicznych, aby
zróżnicować ich formę i Wzmocnić ekspresje.
Kanon A I’heure que je sous p.x. Josquina des Prés – bas wchodzi w nonie
w odległości jednego taktu:
Czterogłosowy kanon zwierciadlany Salve Mater Jana Mouton