Универзитет

Универзитет ,,Гоце
,,Гоце Делчев,,-
Делчев,,- Штип
Штип
Правен
Правен факултет
факултет

ПЕНОЛОГИЈА
 Поим и предмет на пенологијата.
 Историскиот развој на облиците на општествената реакција на криминалитетот и
пенолошката мисла.
 Теории за оправданоста и целите на казната.
 Казната лишување од слобода
 Извршување на казната лишување од слобода.
 Пенитенцијарни системи.

29.09.2014 г. Вон.проф. д-р Лазар Нанев

 ПОИМ И ПРЕДМЕТ НА ПЕНОЛОГИЈАТА
РАЗВОЈНИ СВАЌАЊА ЗА ПОИМОТ
И ПРЕДМЕТОТ НА ПЕНОЛОГИЈАТА

Ако некој сака да види каква е некоја држава,

нека ги види:
- системот на казни и затворите во
кои тие се извршуваат
- колку во системот на извршувањето
Ако
на казните е вклучена јавноста,
- колку тој систем и е познат на јавноста

/ Винстон Черчил – изјава во 1947 година во англискиот паралмент/

Степенот на цивилизацијата на општеството може

да се оцени доколку се влезе во нејзините затвори
/ Фјодор Достоевски /
 ПОИМ И ПРЕДМЕТ НА ПЕНОЛОГИЈАТА
РАЗВОЈНИ СВАЌАЊА ЗА ПОИМОТ
И ПРЕДМЕТОТ НА ПЕНОЛОГИЈАТА
-Пенологијата врши влијание на кој начин
присилата да биде во согласност
со законодавството,како и кога се
применува како репресија како да се хуманизира.

Пенологијата може да се хуманизира и

да ја остварува својата дименизја
преку принципите:
-законитост,
-Легитимитет,
-Еднаквост,
-Рамноправност и
-Недискриминација по било која основа.
 ПОИМ И ПРЕДМЕТ НА ПЕНОЛОГИЈАТА
РАЗВОЈНИ СВАЌАЊА ЗА ПОИМОТ
И ПРЕДМЕТОТ НА ПЕНОЛОГИЈАТА
-На патото кон своето осамостојување како
научна дисциплина минува низ големи расправии,
несогласувања и спротивности околу нејзиниот
предмет на изучување
,,ПЕНА,, - казна
,,ЛОГОС,, - наука

Поимот ПЕНОЛОГИЈА за првпат го употребил

Франц Либер
ИСКУСТВЕНА И РЕАЛНА НАУКА ЗА СИСТЕМОТ
НА РЕПРЕСИЈАТА КОЈА ПРЕТСТАВУВА НАУЧНО
ЗАНИМАЊЕ СО КАЗНАТА, НЕЈЗИНАТА
ПРИМЕНА И ОСТВАРУВАЊЕ НА НЕЈЗИНОТО
ДЕЈСТВО.
 Развојни фази на поимот и предметот:

Прва фаза:
се поврзува со крајот на XVIII век со се
позачестената примена на казната лишување од
слобода.

Прифаќаето и честата примена на казната лишување

од слобода во практиката предизвикува значајни
проблеми:

1.прво, во однос на претходните казни преставува

голем напредок во поглед на ублажувањето на
свирепоста во казнувањето,и била прифатена како
казна за долга изолација на опасните криминалци.
2.второ, многу значаен проблем настанува околу
созадавањето услови за извршување на оваа казна.
Масовната примена на казната затвор бара
соодветни услови-затвори за нејзино извршување.
 Развојни фази на поимот и предметот:

Прва фаза:
Многу занчајна улога одиграло делото на Џон Хауард
под наслов ,,Положбата на затворите во Англија и Вел,,
Во кои се опишуваат и критикуваат тешките и
неподносливите услови во кои н осудените лица ги
издржуваат казните.
Остри критики од Ј.Бентан,
Остра критика на законодавството со кое се регулираат
казните и положбата на осудените лица во затворите.

Jeremy Bentham

Full name Jeremy Bentham

15 February 1748(1748-02-15)
Born
London, England
6 June 1832(1832-06-06) (aged 84)
Died
London, England
18th century
Era
19th century
School Utilitarianism, legal positivism, liberalism

Main interests Political philosophy, philosophy of law, ethics, economics

Notable ideas Greatest happiness principle

Остри критики од:

- Мирабо- во Франција,
- Бенџамин Франклин во Америка,
- Вагниц и Армин во Германија и др.

Во Германија забележани се делата на затворскиот

лекар НИКОЛАУС ХАЈНРИХ ЈУЛИУС под наслов
1. ,,Грижата на жените затворенички и болните во
делата на Елизабет Фреј и други,,
2., Наука за затворите од 1828 година,
3. Пенитенцијарните системи на европските и
американските држави
Остри критики од:
Во 1860 година Митермајер го објавува делото
,,Денешната состојба на затворските проблеми,,

ХЕНЕЛ во 1866 година го објавува делото ,,Систем на

науката за затворите,, ,

ЏОН ВАТСОН го пишуав делото ,,Запознајте го

затвореникот,.,

Тие извршиле силно влијание врз

Меѓународната комисија за казни и затворски прашања
Овие Реформски движења имаат за развојот на пенологијата
двојно значење.

Прво: Системот на кзани и начинот на нивното извршување

претставуваат проблем што треба научно да се изучуваат и на тој
начин го потикнат развојот на пенолошката научна мисла.
Второ: на еден почетен, нејасно дефиниран начин тие го одредија
предметот на пенологијата како наука

Со оглед на насоченоста на научниот интерес, во оваа фаза

предметот на пенологијата се одредува во рамките на
пенитенцијарните системи

Пенологијта се именува како наука за

затворите
Научниот ниво се задржува на емириско истаржување на
состојбите во затворите со јасно изречена тенденција за
реформа во зтворските установи
Задачата на Пенологијата во оваа насока е:

Прво, да обезбеди соодветни норми што ќе се вградат

во кривичното законодавство,

Второ, ќе отворат процес на реформи во

пенитенцијарните установи и

Трето,ќе обезбеди заштита на осудените лица.

ВТОРА ФАЗА:
Втортата фаза од развојот на пенологијата во
самостојна наука преку дефинирање на нејзиниот
предмет е врзана за развојот на криминологијата.

Додека во претходната фаза изучувањето на

пенитенцијарните установи се врши
однадвор,криминологијата со истражувањата на
криминалитетот влегува во затворите и почнува да го
истражува односот меѓу затворот и осуденото лице.
-за истата големо влијание има италијанската
антрополошко-позитивистичка школа која го врти
вниманието кон личноста на деликвентот и во него
почнува да го бара објаснувањето за причинте за
криминалното однесување.
ВТОРА ФАЗА:
Се изградува стојалиште дека извршувањето на
казните,остварувањето на политиката на сузбивањето
на криминалитетот со примена на санкциите е дел и
предмет на интерес на криминлогијаа а пенологијата е
дел од криминологијата.

Принцип на индивидуализација на казната, со појавата

на научните дела на:

Франц Либер – пенологијата ја дефинира како

искуствена и реална наука која се занимава со
изучување на целиот репресивен систем.
ВТОРА ФАЗА:

ФРАНЦ фон ХОЛЦЕНДОРФ – со делото Наука

за затворите кој го застапува стојалиштето во потесна
смисла дека пенологи9јата е наука за казната
лишување од слобода, а во поширока смисла таа е
наука за казните, поради тоа и го критикува називот
наука за затворите во Германија.

Криминологиајат нема свој засебен предмет, туку таа

-

егзистира и ја проучува проблематиката на казните во

рамките на криминологијата и криминалната политика,

-пенологијата е синтетичка наука кај која се доведува

-

во прашање нејзината автономност

ВТОРА ФАЗА:

ФРАНЦ фон ХОЛЦЕНДОРФ – со делото Наука

за затворите кој го застапува стојалиштето во потесна
смисла дека пенологи9јата е наука за казната
лишување од слобода, а во поширока смисла таа е
наука за казните, поради тоа и го критикува називот
наука за затворите во Германија.

Криминологиајат нема свој засебен предмет, туку таа

-

егзистира и ја проучува проблематиката на казните во

рамките на криминологијата и криминалната политика,

-пенологијата е синтетичка наука кај која се доведува

-

во прашање нејзината автономност

ВТОРА ФАЗА:
Пенологијата не може да се стекне со статус на
самостојна наука бидејќи она што го одредува за
предмет на изучување едновремено е предмет на
изучување и на научен интерес на други научни
дисциплоини и поради тоа и подлабоко навлегле во
оваа проблематика.

Застапено е станоиштето дека пенологијта е дел од

криминологијата, поради тоа што криминологијата ја
изучува личноста на деликвентот заради соодветен
третман и превоспитување на осуденото лице.

Третманот е централно место.

Па поради тоа нејзиното место и е во криминологијата.

ВТОРА ФАЗА:
Според систематиката што ја прави:

ХАЈНЦ ГУМЕРСБАХ пенологијата спаџа заедно со

кривичното матерјално право и процесно во областа на
криминалната политика како посебно подрачје на
криминалистиката.

Кудрајцев- наука за третманот.

Германските автори БУХОЛДЗ, Хартман и Лекчас ја

дефинираат како позитивна прогноза за однесувањето
на осуденото лице.

Јури Наскусле-чехословачка- дел од криминологијата

која се занимава со зивршување на казните.
Брунон Холист – полска, во криминологијат,
пенологијата ги разработува методите за спречување
на криминалитетот и другите социјолошки појави.
ВТОРА ФАЗА: второ сваќање

ПАУЕЛ КУШ – се залага за самостоен статус на

пенологијата, и предлага систематизација на кривично
правните науки во две групи:
-Во првата група т.н. Чисти науки во чии центар се наоѓа

криминологијата,
- втората група ја чинат применетите науки-репресивни

и превентивни, кои авторот ги одредува под името

пенологија.

СТЕФЕН
- ХУРВИЦ-дански криминолог, наука за
постапување со сторителите на кривичните дела.

-ЖАН ПИНАТЕЛ –француски криминолог, пенологијата

го изминала патот на диференцирање од другите науки
и се наоѓа во фаза на конституирање во самостојна
научна дисциплина.
ТРЕТА ФАЗА:

ОД РАЗВОЈОТ НА ПЕРНОЛОГИЈАТА КАКО САМОСТОЈНА НАУЧНА

ДИСЦИПЛИНА СЕ ПОКЛОПУВА СО СЕГАШНОСТА.

Основна цел на кривичните санкции е социјалната адаптација

и ресоцијализација на осудените лица.

Развој на пенологијата кај нас

 Различни сваќања за предметот на
пенологијата како самостојна научна
дисциплина

-Потесни и пошироки дефиниции за предметот

на пенологијата.

Првото сваќање за предметот на пенологијата

како наука своите корени ги влече од
разбирањата за пенологијата како наука за
пенитенцијарните установи или како
пенитенцијарна наука,односно наука за
извршување на казната лишување од слобода.

Тоа се оние сваќања кои се врзуваат за поимот

,,peintencier,, кој ја означува установата во
која се врши затварањето на злосторниците.
 Различни сваќања за предметот на
пенологијата како самостојна научна
дисциплина

Со продорот на идеите за социјлан адаптација

и ресоцијализација на осудените лица како
водечка идеја и цел на примената на
кривичните санкции се појавуваат и нови
сваќања.

Тие се критики на претходната концепција.

Пенологијата не е и не може да виде наука
самоп за казната лишување од слобода,туку за
системот на репресијата во целина, опфачајќи
ги сите кривични санкции
 Различни сваќања за предметот на
пенологијата како самостојна научна
дисциплина

Грасбергер – Пенологијата не може да се

ограничи само на казните, а уште помалку
само на казната лишување од слобода, од
причини што казната лишување од слобода е
само алка во ланецот на казнените средства, а
жителите на затворите не ја чинат целината на
злосторничкиот свет.

Има огромен придонес во збогатувањето на

системот на репресијата со нови кривични
санкции
 ИСТОРИСКИ РАЗВОЈ НА ОБЛИЦИТЕ НА ОПШТЕСТВЕНАТА
РЕАКЦИЈА НАН КРИМИНАЛИТЕТОТ И ПЕНОЛОШКА
МИСЛА

Различни автори на различни начини и врз различни

критериуми пристапуваат кон класификација на
општествената реакција во различни периоди од
развојот на општеството

ВАЈНС - смета дека општествената реакција на

-

криминалното поведение минало низ четири етапи:

-Прво, одмазда,
-Второ, ера на сузбивање на криминалитетот,

-Трето,ера на поправање и рехабилитација и

-Четврто, сегашната ера на ресоцијализација
ЕВОЛУЦИЈАТА на општествената реакција на
крининалното однесување на луѓето може да се следи и
изучува главно во две насоки

1.Прво, преку облиците на репресивното реагирање на

криминалното однесување,
2.Второ, преку еволуцијата на сваќањето за смислата,
оправданоста и целиоте што сакаат да се постигнат со
примената на средствата на општествената реакција и
во врска со тоа и пенитенцијарните идеи
1. ОПШТЕСТВЕНА РЕАКЦИЈА НА КРИМИНАЛНОТО
ОДНЕСУВАЊЕ ВО ПРИМИТИВНИТЕ ЗАЕДНИЦА

- нзок степен на прозиводни сили,

- хомогеност и компакност на заедницата за
опстанок,
- сигурност на заедницата,
-почитување на нормите за меѓусебно однесување,
- надвор од заедницата нема сигурност за никого,
- заедницата не може да опстане без солидарност,
-силно чуство за потребата за реагирање на секој
облик на поведение што значи повреда на
обичајното право, непишани норми и меѓусебно
однесување.

1. - Примената на казните има за цел да го воспостави

нарушениот ред во заедницата, но притоа таа има за
основна цел да го сочува колективитетот и затоа
нејчесто нејзината цел не е остро и свирепо
1. МЕРКИТЕ НА ОПШТЕСТВЕНА РЕАКЦИЈА НА
КРИМИНАЛНОТО ОДНЕСУВАЊЕ ВО ПРИМИТИВНИТЕ
ЗАЕДНИЦА МОЖАТ ДА СЕ СИСТЕМАТИЗИРААТ ВО ТРИ
ГРУПИ

1. Прво, прогонство - ПРОТЕРУВАЊЕ ОД ЗАЕДНИОЦАТА

2. Второ, одмазда во која се вклучува и крвната одмазда,

3. Трето, ИЗМИРУВАЊЕ СО НАДОМЕСТУВАЊЕ НА ШТЕТАТА или

систем на компензација
1. Прво, прогонство - ПРОТЕРУВАЊЕ ОД ЗАЕДНИЦАТА

2. Еден од најтешките облици на општествена реакција, кое се

применува во случаи на нарушување на табуата,
верувањата,предавството, маѓепсништвото, богохулењето,
труењето на –племенската заедница и др.деликти.

3. Значи прогонство од заедницата,

4. Преставува вид на крвна одмазда, бидејќи заедниците се

засновуваат на крво сродство

5. Оваа мерка е идентична со смртната казна бидејќи поединецот

надвор од заедницата никако не можел да опстане.
1. Второ, одмазда во која се вклучува и крвната одмазда,

2. Има примитивен карактер и преставува задоволување на

приватниот интерес на поединецот или групата

3. Се применува за деликтите како што се убиство,телсни

повреди,кражби и дру. Потешки деликти и носи со себе одредена
симболика на одмазда,сразмерност и еквивалентност.

4. Тааа е сурова, груба, колективна

5. Познат е како ,,систем на талион,, со што некој згрешил со тоа се

казнува
1. Трето, ИЗМИРУВАЊЕ СО НАДОМЕСТУВАЊЕ НА ШТЕТАТА или
систем на компензација

2. Се јавува на повисок степен на развој на прозиводите сили

3. Создадени услови за еквивалентно измирување на сторената штета

или стекнување на матерјални добра

4. Компензациониот систем се состои во тоа што сторителот на

деликтот или неговото семејство му плаќаат на оштетениот
согласно со обичаите и нормите одредени матерјални добра што се
еднакви на штетата сторена со деликтот

5. Постепено ја потиснува одмаздада и нагласува некој други

интереси

6. Државата го подржува овој облик

 ОПШТЕСТВЕНАТА РЕАКЦИЈА НА
ОРГАНИЗИРАНОТО ОПШТЕСТВО-ПОЈАВА НА
КАЗНЕНАТА РЕАКЦИЈА

Се менуваат облиците на општествената реакција на

криминалното однесување според вид и начин на
примена, личноста е свртена кон себе, кривичните дела
ги погаѓаат интересите на поединецот а потоа и на
заедницата.

- Казната се одмерува на тој начин што треба да

одговара на одговорноста на сторителот
ОПШТЕСТВЕНАТА РЕАКЦИЈА НА
ОРГАНИЗИРАНОТО ОПШТЕСТВО-минува низ три
фази

ПРВО,ПЕРИОД НА ЗАСТРАШУВАЊЕ И ОДМАЗДА,

-

ВТОРО, ХУМАНИСТИЧКИ ПЕРИОД,

-

ТРЕТО,ПЕРИОД НА ИНДИВИДУАЛИЗАЦИЈА НА КАЗНАТА

-
Заеднички карактеристики:
-Казната е индивидуализирана,настојува да биде лична,
да се оденсува непосредно на сторителот.
-Во поглед на извршителот,таа е колективна бидејќи ја

спроведува државен орган.

-Во односот меѓу кривичното дело и казната се настојува

да се запази начелото на сразмерност

-Казната се објективизира

- од несвенса и нејасна се поминува на свесна и јасна со

одредена цел државна реакција.

Период на страдање и застрашување:

Се поклопува со Казните и казнувањето во стариот и

средниот век.

Се настојува казните да предизвикаат страдање на

-

сторителот нас КД и застрашување на другите

потенцијални сторители

Се изразува како психо-социјален однос познат како

-

одмазда

Се настојува сторителот на делто да страда, да се

-

измачува за да на жртвата и се даде некакво

задоволување, некаква сатисвакција преку
болката,страдањата

Одмаздатра е начин на казнување што носи елементи

-

на човековиот инстинкт за самоодржување

Период на страдање и застрашување:

Според Хамбурабиевиот закон ако:

- некој му го извади окото на друг човек и нему ќе му
биде извадено,
-ако синот го удри таткото ќе му се отсече раката

-Според истиот закон предвидени се и изрекувани и

зивршувани разновидни смртни казни:
- фрлање во вода, во оган, набивање на

колец,спалување и др.

Во Мојсиевиот закон е предвидено

-

сакатењето,мачењето

Застрашувањето се остварува не само со тоа што

-

казните се извршуваат свирепо со нанесување на бол и

страдања на осудениот туку тоа се чини на јавни места.
Период на страдање и застрашување:

Така во Србија, и кај нас ајдуците се бесат на местото

на злочинот,, ШИБАТА,, се извршува на јавно место, во
пазарен ден.

Во црна гора казните се извршуваат јавно, лешот на

обесениот стои на бесилката со денови за да опоменува
и застрашува.
Казните и казнувањето во средниот век:

За овој временски период најчетсо применувани и

најтишични се следните казни:

СМРТНА КАЗНА – најтешка казна со која се одзема

-

животот на човекот, нешто што не може да му се врати,

настанала како потреба непоправливиот залосторник да
се елиминира од општеството засекогаш, општеството да
му се одмазди на најсвиреп можен начин а со начинот
на извршувањето да ги заплаши другите.

Смртната казна се засновува врз сваќањето дека

-

државата каком преставник на општеството и заштитник

на неговите интереси во таа функција во името на
заштитата на општите интереси може да му го оздеме
животот на сторителот на крвичното дело.

Да се оставри одмаздата што ќе биде адекватна,

-

опасниот сторител да се елиминира и да се заплашат

потенцијалните сторители
Примената на смртната казна за овој период носи две
значајни карактеристики:

Се применува за голем број на кривични дела

-

Таа е предодредена за пониските општествени слоеви

-

Според податоците само во времето на ХЕНРИ VIII само

-

во Англија биле обесени 72000 лица за кривично дело

кражба, а била предвидена за 50 кривични дела
2. Телесни казни.

Се засновуваат врз истоте идеи како и смртната казна,

-

одмазда, страдање, застрашување и онеспособување на

осуденото лице да врши други кривични дела./.

На осуденото лице му се нанесува физичка и психичка

-

болка, страдање, се врши деградација на личноста

Наменети се за пониските потчинети слоеви

-

- се јавуваат како камшикување, на јавно место а

тежината се изразува според тежината, во оваа група
спаѓаат и казните на унакижување : жигосување со
врело железо, ослепување, кастрација и др.
3.Казни на општествена деградација.

Се применуваат спрема поситните

криминалци,просјаците,скитниците и др.социо-
патолошки појави.

Имаат за цел да го понижат сторителот на делото, да го

обезвреднат, да се сруши неговиот углед, да се навреди
неговото достоинство.

Казни: излагање на столб на срамот, носење на

понижувачки знакови, носење на тешки железни
крстови, ноасење на окови на нозете и рацете, ставање
во кафез на срамнот, ставање во решетка за потопување
во вода

се нанесува, физичка и спихичка болка и одмазда

4. Парична казна.

Спаѓа во редот на често применуваните казни, а се

-

одредува во еднократен или повеќекратен износ од

сторената штета со кривичното дело.

5. Прогонство и депортација
-

Прогонство - Се состои во одредување на место на

-

живеење на осуденото лице надвор од местото на

постојаното живеење или забрана.

Депортација - новонастанатите територии да се населат

-

со работна рака, сторителите доживотно се депортираат

без право на враќање во својата земја.

-За првпат се јавува во Англија

-Се укинува во 1857 година
Хуманистички период

Настанува како реакција на претходниот период

-

Прво, се приговара на суровоста и свирепоста со која се

применувааат одмаздад и казнувањето,
Второ,на силно распространетото самоволие во
извршувањето на казните и арбитрерноста на судовите
што биле одредени со настојувањата за заштита на
класниоте интереси.

Хуманистичкиот период може да се слдеи низ две фази

- период до француската буржоска револуција

- и периодот потоа
ПЕРИОД НА ИНДИВИДУАЛИЗАЦИЈА НА КАЗНАТА

1.Антрополошко=позитивистичката школа и нејзиното

влијание врз индивидуализацијата на казната

2. Социолошката школа и нејзиното влијание.

3.Неокласичната школа и нејзиното влијание.

4. Современата пенолошка мисла низ стваовите на

Новата општетсвена одбрана.
ПЕРИОД НА ИНДИВИДУАЛИЗАЦИЈА НА КАЗНАТА

1.Антрополошко=позитивистичката школа и нејзиното

влијание врз индивидуализацијата на казната

Се појавува во седумдесетите години од XIX век

-

-најзначајно место завземаат: Чезаре Лоброзо, Рафаеле

Гарофало и Енрико Фери.,

-се поставува билогистичка концепција,

-Човекот злосторник се разликува од обичниот човек

некриминалец.Тој е предодреден да биде злосторник.

-Идеи за биогенезата на криминалецот

-Се залага уште во судската постапка преку кривичното

дело да се влијае бна причините на криминалитетот а не
на неговите последици.
-Оваа школа ја воведува категоријата опасен деликвент
ПЕРИОД НА ИНДИВИДУАЛИЗАЦИЈА НА КАЗНАТА

1.Антрополошко=позитивистичката школа и нејзиното

влијание врз индивидуализацијата на казната

-Човекот не е слободно битие,

-Кривичното дело не е израз на неговата слободна волја

туку е детерминирано со силата на личните социјални

фактори,
-Одговорноста се заменува со социјалната одговорност
-Ја негира вината а со тоа се негира кривичната

санкција,
-Анместо казни се воведуваат мерки на социјална

заштита што се темелат на опасноста на деликвентот

ПЕРИОД НА ИНДИВИДУАЛИЗАЦИЈА НА КАЗНАТА

2. Социјолошката школа

-Во прв план ги ства социјалните и економските фактори

во кои ги согледува корените на криминалитетот.
-Франц Фон Лист е еден од најпознатоите преставници

Доведува до изучување на факторите на

-

криминалитетотЧ општествените однсои што го

опкружуваат човекот и псхиховизичките својстав на
човекот.општествените имаат поголемо значење
бидејќи во нив се формираат биолошките и другите
својстав на човекот

Оваа школа гледа на криминалитетот како на масовна

-

појава а не како настан во животото на човекот

Ја задржува категоријат
- ,,опасна состојба на
деликвентот,, но и дава социолошко значење ,,
деликвентот е опасен за општеството преку
манифестирање на одредени општествени недопуштени
поведенија

-во однос на казната за оваа школа не се казнува

-

делото , туку сторителот и затоа казната според вид и

висина треба да одговара на асоцијалнто однесување на
деликвентот.

Казната треба да делува против оние услови кои довеле

-

до криминалитетот

Врз опасната состојба социјолошката школа го создаде

дуалитетот на казните: казни и мерки на безбедност
3.Неокласичната школа и нејзиното влијание.

-ги помирува ставовите на класичната школа со

ставовите на позитивистичката и на социјолошката
школа.
-Во заштита на човекот од ретрибутивностста на казните

и судовите оваа школа излезот го гледа во примената на

начекто на законитост како во делот на дефинирање на
инкриминациите така и во делот на одредувањет на
казните.
4. Современата пенолошка мисла низ стваовите на
Новата општетсвена одбрана.

Основната поставка на оваа школа е дека заштитата на

-

општеството од криминалитетот треба да се остварува

на нови основи кои тргнуваат од заштитата која ќе го
ослободи кривичното право од кривичните санкции што
носат ретрибитувен карактер, што се врзани за
моралната одговорност,срзамерност на делото и
одговорноста , праведноста и сл.

Според овој модел ресоцијализацијата преставува

-

најефикасно средство за сузбивање на

криминалитетот,како прво на деликвентот да се врати
во општеството какокорисен член.
КАЗАНАТА ЛИШУВАЊЕ ОД СЛОБОДА

1.ЗАТВАРАЊЕ НА СТОРИТЕЛИТЕ НА
КРИВИЧНИТЕ ДЕЛА ВО РОБОВЛАДЕТЕЛСКОТО
ОПШТЕСТВО
2.ЛИШУВАЊЕ ОД СЛОБОД ВО СРЕДНИОТ ВЕК
 Воведување на казната лишување од слобода во
кривичните законодавства и нејзиното место во
системот на кривичните санкции

Различни видови на казни лишување од слобода

1.РОБИЈА
2.ЗАТОЧЕНИЕ
3.ЗАТВОР
4.ДЕПОРТАЦИЈА
5.РЕЛЕГАЦИЈА
Извршување на казната лишување од слобода-
Пенитенцијарни системи

1. Систем на заедничко издржување на

казната( Асоциоционен систем)
СИСТЕМ НА ЌЕЛИСКИ ЗАТВОР / ИЗОЛАЦИОНЕН ИЛИ
ЌЕЛИСКИ СИТЕМ

- Ќелиски/пенсилвански систем
- Обурнкси или систем на молчење
 ПРОГРЕСИВЕН СИСТЕМ НА
ИЗДРЖУВАЊЕ НА ЗАТВОР
/МЕШОВИТ СИСТЕМ

- АНГЛИСКИ ПРОГРЕСИВЕН
- ИРКСИ ПРОГРЕСИВЕН
- МАКОНАКИЕВИОТ БОДОВЕН СИСТЕМ
- КЛАСИФИКАЦИОНИОТ/ЖЕНЕВСКИ СИСТЕМ