PANITIKANG

ASYANO TULA NG
PILIPINAS
Ang Punongkahoy
ni Jose Corazon de Jesus
 ANG MAY-AKDA
JOSE CORAZON DE JESUS
-Isinilangsa Sta. Cruz, Manila noong
Nobyembre 22, 1896.
-Nag-aral sa Liceo de Manila, 1915.
-Ginamit niya ang pangalang-pluma na
HUSENG BATUTE.
-May 4,000 na tula siyang naisulat sa
kanyang kolum na Buhay Cavite.
-Paborito niya ang pangalang-pluma na
Huseng Batute ngunit sumulat din sya gamit
ang pangalang Pusong Hapis, Paruparu,
PAGPAPALIWANAG SA BAWAT
SAKNONG
Unang saknong
- Ang tulang Isang Punongkahoy ni Jose Corazon de
Jesus ay naghahalintulad sa kanya sa isang punong
kahoy. Ang unang saknong ay naglalarawan sa may akda
na nag-iisip. “Kung tatanawin mo sa malayong pook”.
Ito’y nangangahulugang ang may akda ay nagsimulang
nagguni-guni. Sa kanyang guni-guni ay inilalarawan
niya ang kanyang sarili na sumasamba sa Panginoong
Diyos.
Ikalawang saknong
-Sa pangalawang saknong, inilalarawan niya ang
posibling mangyayari kung nasa lamay na siya. Sa una
PAGPAPALIWANAG SA BAWAT SAKNONG
Ikatlong saknong
- Sa ikatlong saknong, ang salitang batis ay
nangangahulugang luha. “Sa aking paanan ay may isang
batis”. Dito ipinapahiwatig na may umiiyak sa kanyang
paanan, malamang nalulungkot sa kanyang pagkamatay kaya
doon ay may patuloy na umiiyak at umaagos ang luha, at sabi
pa na hanggang maghapon at magdamag na walang tigil sa
pag-iyak, ang kahulugan. Sa ikatlo at ikaapat na taludtud ay
inilalarawan ng may akda ang kanyang kabaong na
inihahalintulad sa sanga. Sa kanyang kabaong ay may
nakasabit na pangalan ng kanyang pamilya na nagmamahal sa
kanya.
Ikaapat na saknong
PAGPAPALIWANAG SA BAWAT
SAKNONG
Ikalimang saknong
- Sa ikalimang saknong ay nangngahulugan na
ang kampana ng simbaha ay tumunog bago ialis ang
kabaong. Ito’y nagpapatunay na malapit na syang
ihatid sa kanyang huling hantungan. At ang mga
taong nagmamahal sa kanya ay isa-isang naghahagis
ng bulaklak sa kanyang kabaong. At may tao pa rin
na patuloy na umiiyak at humagulgol sa paanan ng
kanyang kabaong.
Ikaanim na saknong
PAGPAPALIWANAG SA BAWAT
SAKNONG
Ikapitong saknong
- Sa ikapitong saknong, ay naalimpungatan na
siya sa kanyang pagguni-guni nang napagtanto niya
na ang kanyang mga guni-guni ay hindi
nakakatuwa.
Ikawalong saknong
-Sa huling saknong naman, ay nagmuni-
muni siya sa panahon ng kanyang kabataan,
inaasahan niya at kanyang inilaan na ang
kanyang mga gawa ay maging inspirasyon sa
IV. ESTILO

Ang estilo ng pagkakasulat ng akda ay binase

sa sitwasyon, pangyayari o karanasan ng may-
akda sa buhay, at kilala ang may-akda sa
taguring “ Makata ng Pag-ibig kaya naman
mababakas ang kaniyang pagiging sentimental
sa mga salitang kaniyang ginamit. Katulad ng
batis ng luha na ang damdaming umiyak dahil
sa lungkot sa nakatakdang pagkawala ng
persona sa tula. Ang tulang ay gumamit ng
mga matatalinhagang salita at tayutay upang
V. TUGMA
Sa tula ng Isang Punong Kahoy, mapapansin nang mga
mambabasa na sa bawat taludtod, at saknong ay may
angking kagalingan ang makata sa pagtugma – tugma ng
mga salita na napaka sining. Mahusay siya sa pag-iisip
upang maiparating niya ang kanyang tula na magandang
tugma at maganda basahin sa mga mambabasa.
VI. SUKAT
Ang Isang Punong Kahoy ay may sukat na tig labing
dalawahin ang bawat taludtod at may walong saknong.
VII. IMAHEN
Maraming imaheng tinatago ang tulang ito. Katulad
nalang nang mga sumusunod: