Πώς η ηγεσία μπορεί να προωθήσει τη συμπεριληπτική εκπαίδευση

Οι διαφοροποιημένες εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών στη σημερινή εποχή

καθιστούν απαραίτητη τη διαμόρφωση κατάλληλων στρατηγικών, που θα
ανταποκρίνονται σε αυτές τις ανάγκες και κατ' επέκταση θα προωθούν τη
συμπεριληπτική εκπαίδευση. Στη διαμόρφωση ενός σχολείου που θα απευθύνεται σε
όλους καταλυτική είναι η συμβολή της σχολικής ηγεσίας.

Έρευνες έχουν αναδείξει κάποιες πρακτικές της σχολικής ηγεσίας, οι οποίες

δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για ένα πιο συμπεριληπτικό σχολικό
περιβάλλον, το οποίο αγκαλιάζει τους περιθωριοποιημένους μαθητές (Χρυσικού,
2017). Ειδικότερα, οι σχολικοί διευθυντές οφείλουν αντιμετωπίζουν τον καθένα ως
ξεχωριστή και μοναδική προσωπικότητα και να τον βοηθούν να αναπτύξει τις
δυνατότητές του.

Αυτό μπορεί να συμβεί σε πρώτη φάση με τη δημιουργία κλίματος συνεργασίας

και συλλογικότητας, με τη στήριξη των συμπεριληπτικών μεθόδων που μπορεί να
εισηγούνται οι εκπαιδευτικοί του σχολείου και με την προώθηση της κοινωνικής
δικαιοσύνης (Aγγελίδης, 2011). Θα πρέπει λοιπόν να ενθαρρύνουν τη συνεργασία,
την ανάληψη πρωτοβουλιών και τη συμμετοχή όλων των εκπαιδευτικών στη λήψη
αποφάσεων, καθώς έτσι δημιουργείται δημοκρατικό κλίμα στη σχολική κοινότητα.

Εκτός αυτού όμως οι διευθυντές είναι απαραίτητο να προτείνουν στους

εκπαιδευτικούς να συμπεριφέρονται με αγάπη στους μαθητές, να μιλούν μαζί τους,
να ακούνε τις απόψεις και τις ανησυχίες τους και να τους βοηθούν να λύνουν τα
προβλήματά τους, καθώς η αγάπη και η αποδοχή ενισχύουν την αυτοπεποίθηση των
παιδιών και τα βοηθούν να έχουν καλύτερα μαθησιακά αποτελέσματα (Noddings,
1992). Εξίσου σημαντική βέβαια είναι και η ανάπτυξη συνεργασίας με τους γονείς.
δηλαδή, η δημιουργία κατάλληλων συνθηκών, ώστε οι γονείς να νιώθουν ότι
συνεισφέρουν στην λήψη αποφάσεων (Ovando & Abrego, 1996).

Τέλος, η σχολική ηγεσία θα πρέπει να υποστηρίζει τη διδασκαλία σε άτυπα

περιβάλλοντα μάθησης , δηλαδή τη μάθηση εκτός το παραδοσιακού χώρου του
σχολείου, όπως επισκέψεις σε μουσεία, πάρκα ,εκκλησίες και άλλους χώρους, όπου η
μάθηση γίνεται διασκέδαση και ευνοείται η συμμετοχή όλων των μαθητών σε όλες
τις δραστηριότητες. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύεται η συμπεριληπτική εκπαίδευση
και εξαλείφεται η περιθωριοποίηση.

Επομένως, είναι καθοριστική η συμβολή των σχολικών ηγετών στη προώθηση της
συμπεριληπτικής εκπαίδευσης, εφόσον είναι οι μόνοι που έχουν τη δυνατότητα να
αναπτύξουν συμπεριληπτικές πρακτικές, να δημιουργήσουν σχέσεις ανάμεσα στο
σχολείο και την κοινωνία και να καλλιεργήσουν το σεβασμό στο διαφορετικό (Riehl,
2000).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Αγγελίδης , Π.(2011).Παιδαγωγικές της Συμπερίληψης. Αθήνα: Διάδραση

Χρυσικού, Α. (2017). Συμπεριληπτική εκπαίδευση και σχολική ηγεσία. Ανακτήθηκε

από:

http://eprl.korinthos.uop.gr

Noddings, N. (1992). The Challenge to Care in Schools. New York: Teachers College
Press

Ovando, M. & Abrego, M. (1996). Parental Involvement in a majority/minority

context: lessons from the field. Paper presented at the annual meeting of the
University Council for Educational Administration , Louisville, KY (ERIC Document
Retrieval Service No. ED 407728)

Riehl, C. J. (2000) The principal’s role in creating inclusive schools for diverse
students: a review of normative, empirical, and critical literature on the practice of
educational administration. Review of Educational Research, 70(1), 55–81