Η αξιολόγηση αποτελεί σημαντικό παράγοντα στο σχολικό πλαίσιο.

Σκοπός της είναι

με τη συγκέντρωση πληροφοριών να βελτιωθούν όλοι οι τομείς που έχουν σχέση με
την εκπαίδευση, προσχολικής και σχολικής( Σακελλαρίου,2006). Είναι μια
διαδικασία που σχετίζεται με τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και το σχολείο.
Πραγματοποιείται για τη διάγνωση της επίδοσης των μαθητών και τον
προβληματισμό που συνδέεται με την χρήση κατάλληλων εργαλείων αξιολόγησης
μελετώντας το ιστορικό τους και οδηγεί στην άμεση θεραπευτική παρέμβαση
(Κακανά,2006).

Στην προσχολική και στην σχολική ηλικία η αξιολόγηση είναι το ίδιο σημαντική για
την προσαρμογή των παιδιών στο χώρο του σχολείου αλλά επίσης και για την πρόοδο
και προσωπική τους εξέλιξη. Είναι ιδιαίτερη σημαντική επειδή έχει να κάνει με τα
χαρακτηριστικά και την προσωπικότητα του παιδιού. Συγκεκριμένα, στη προσχολική
το παιδί αναπτύσσεται μέσα σε ένα χώρο διδασκαλίας διαφορετικό, όπου οι
δεξιότητες γνωστικές και κοινωνικές περιορίζονται. Η ανάπτυξη του αυτή
πραγματοποιείται με γοργούς ρυθμούς, έτσι οι δεξιότητες, οι γνώσεις και οι
συμπεριφορές εκφράζονται με ξαφνικό και απροσδόκητο χρόνο. Η μάθηση σε
γνωστικό επίπεδο, κοινωνικοποίησης και συμπεριφοράς συνιστά την κατάλληλη
παιδαγωγική μέθοδο και αξιολόγηση (Epstein et, al, 2004). Ο ειδικός χρειάζεται να
γνωρίσει τα βιοψυχολογικά γνωρίσματα και την προσωπικότητα του παιδιού , ώστε
να εφαρμόσει τη κατάλληλη παιδαγωγική διαδικασία. Η αξιολόγηση στο σχολικό
πλαίσιο έχει χαρακτήρα διαμορφωτικό και στόχος της είναι να αναβαθμίσει, να
ανατροφοδοτήσει και να βελτιώσει τόσο την εκπαίδευση όσο και τη διδασκαλία
( ΥΠΕΠΘ-ΠΙ,2002,8) . Στοχεύει στην ικανότητα του παιδιού να διαχειρίζεται τις
γνώσεις και τις δεξιότητες με παρέμβαση του παιδαγωγού (Κωνσταντίνου,2000) .
Ωστόσο, η αξιολόγηση σε τόσο μικρά παιδιά είναι απαιτητική, γιατί οι ρυθμοί που
αναπτύσσονται είναι γρήγοροι και έχουν αμοιβαία σχέση με την πολιτισμική
προέλευση και γλωσσική ανάπτυξη του κάθε παιδιού (Gullo, 2005). Επιπλέον, στα
νήπια ο σκοπός πρέπει να ταιριάζει με της προσχολικής αγωγής ο όποιος είναι η
ανάπτυξη ψυχοκινητικών και γνωστικών δεξιοτήτων τους (Wortham, 2008) .

Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τόσο η προσχολική όσο και η σχολική

αξιολόγηση παρουσιάζουν ομοιότητες, όμως διαφοροποιείται ο τρόπος αξιολόγησης
γιατί αναφέρεται σε διαφορετικές ηλικίες και διαφορετικά αναπτυξιακά γνωρίσματα.
Άρα, ο εκπαιδευτικός καλείται να ερευνήσει και να παρακολουθήσει σύμφωνα με
κατάλληλα προγράμματα αξιολόγησης τις μαθησιακές εξελίξεις ,τις δεξιότητες, αλλά
και τα ελλείμματα των μαθητών. Και όλα αυτά από την έναρξη του σχολικού
έτους με διάφορους τρόπους καταγραφής ,όπως ημερολόγιο, επικοινωνία και
συνεργασία με τους γονείς, οργάνωση και τήρηση δικών τους φακέλων για να
παρακολουθούν την πορεία τους (Γκλίαου, 2006).