ยอดนักประดิษฐ์ พิชิตเกมสงคราม (จบ)

1
คําโปรย
จู่ๆ ผมก็ถกู พระเจ้าจอมกวนโอ๊ยส่งไปเกิดใหม่เป็ น

บุตรชายของ 'ตระกูลอาสึมะ' ตระกูลขุนนางต้อย
ตําทีต่างโลก
แต่ต่างโลกทีว่ามันดันเหมือนญีปุ่ นในยุคเซ็นโกคุ
ยุคสงครามทีย้อนหลังไปเป็ นร้อยปี นีสิ!
แถมยังเป็ นโลกทีทุกคนเกิดมาพร้อมค่าสเตตัสและ
อาชีพเหมือนเกมออนไลน์อกี ต่างหาก!?
2
แล้วผมจะใช้อาชีพ 'นักประดิษฐ์' ของพาตัวเอง
และตระกูลรอดไปจากสงครามครังนีได้หรือเปล่า
นะ?
บทที 1-1 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : พระเจ้า
แย่ละสิ
ผมน่าจะเดินอยูบ่ นถนนตามปกติจนถึงเมือกีแท้ๆ แต่

ตอนนีกลับยืนนิงอยูใ่ นมิติสีขาวโพลน
3
ถึงมันไม่น่าจะเป็ นไปได้ก็เถอะ นีมันไอ้นนสิ
ั นะ?
“ยินดีตอ้ นรับ เธอได้รบั เลือกให้มาทีนี”
จู่ๆ ก็ได้ยินเสียง ผมจึงหันไปมอง แต่ตรงนัน...กลับไม่มี

อะไรอยูเ่ ลย
ปกติแล้วน่าจะมีพีสาวผมทองสุดสวย ไม่ก็สาวน้อยโลลิ
อกสะบึมโผล่มาบอกว่าจะส่งผมไปทีต่างโลกบ้างละ จะ
มอบพลังให้บา้ งละ หรือไม่ก็บอกว่าอยากให้กอบกูโ้ ลก
อะไรแบบนีไม่ใช่เรอะ...
“อยากเห็นร่างของฉันเหรอ?”
4
อยากเห็นดิ จินตนาการจากเสียงแล้วน่าจะเป็ นพีสาวคน
สวยใช่ไหมล่ะ? พีสาวคนสวยแบบไหนกันนะทีจะส่งผม
ไปต่างโลก ถ้าได้เห็นหน้าก็คงดี
“ถ้าอย่างนัน กรุณาหันมา”
พอหันไปอีกครังตามคําเชิญชวน ตรงนัน...ทําไมถึงมี
ตาลุงอยูเ่ ล่า! เสียงเป็ นผูห้ ญิงไม่ใช่เรอะ!
“ไม่วา่ รูปร่างจะเปลียนรูปร่างเป็ นยังไง เสียงก็ยงั คง

เหมือนเดิมน่ะ”
5
ดูเหมือนว่าร่างของตาลุงทีพูดด้วยนําเสียงของหญิง
สาวจะสร้างความกระอักกระอ่วนและภาระให้กบั จิตใจ
ของผมอย่างหนักหน่วง ผมรับรูถ้ งึ เหงือไม่น่าพิสมัย
กําลังผุดออกมาจากรูขมุ ขนทัวกาย
“...เข้าใจแล้ว งันแบบนีเป็ นไง?”
หมอกปกคลุมร่างของตาลุง และจางหายไปในไม่กี
วินาทีให้หลัง ก็มีรา่ งของคุณป้ามาแทนทีอดีตคุณลุงยืน
อยู่
...อย่างน้อยก็ช่วยอยูใ่ นร่างพีสาวอายุนอ้ ยไม่ได้หรือไง?

ทําไมต้องจงใจเปลียนไปอยูใ่ นร่างยัยป้าด้วย? เป็ นการ
6
กลันแกล้งผม? หรือจริงๆ แล้วเปลียนไปอยูใ่ นร่างคน
หนุ่มสาวไม่ได้กนั แน่?
“รูปร่างหรือเสียงจะเป็ นอย่างไงก็มองข้ามไปไม่ได้เหรอ?
เพราะตอนนี ฉันจะพูดเกียวกับอนาคตของเธอต่อจากนี
น่ะ”
ก็คิดแบบนันอยูห่ รอก แต่ผมไม่ได้พดู ออกเสียงสัก

หน่อย? หรือจะเป็ นคนทีสามารถอ่านใจได้ตามสูตร
สําเร็จทีเห็นบ่อยๆ? ถ้าเป็ นอย่างนันก็อยากให้บอกกัน
ก่อนสักหน่อยน้า
“ทีนีน่ะ เสียงไม่มีความหมายอะไรหรอก”
7
เดาถูกงันเหรอ ถ้าอย่างนันก็เชิญเข้าเรืองได้ อย่างไรเสีย
ก็เป็ นการไปต่างโลกอยูแ่ ล้วใช่ไหม? แล้วจะให้พลัง
อะไร?
“...จะขอให้เธอไปทีต่างโลก”
อืม รูอ้ ยูแ่ ล้วละ แล้วจะให้พลังแบบไหนกับผมล่ะ?
“รับนีไป”
จู่ๆ ก็มีหนังสือร่วงลงมาตรงหน้าผม แล้วตกดังตุบ้ ลงบน

พืนสีขาวโพลน
8
อันตราย! อีกนิดเดียวก็เกือบโดนจู่โจมหลังเท้าเข้าเต็ม
เปาแล้วไหมล่ะ อีกอย่าง คนทัวไปเขาส่งของด้วยการยืน
ให้ไม่ใช่หรือไง? ทําไมถึงโยนลงพืนล่ะ?
“พลังทีจะมอบให้ เธอเลือกเอาเองแล้วกัน ในมิตินีไม่มี

กระแสเวลา เพราะฉะนันใช้เวลาเลือกเท่าทีต้องการเลย”
ดูเหมือนจะไม่แคร์ความหงุดหงิดของผมเลยนะ
...ผมเลือกพลังได้กีอย่าง?
“พลังทีจะมอบให้เธอมีพลังเดียว เพราะฉะนันกรุณาคิด
9
ให้ดีแล้วค่อยเลือก”
แค่พลังเดียวสินะ
ผมหยิบหนังสือเล่มหนาอย่างกับประมวลกฎหมายฉบับ
สมบูรณ์อนั หนักอึงขึนมา
แค่คิดว่าต้องใช้เวลาแค่ไหนในการอ่านหนังสือเล่มหนา
ขนาดนีจนจบก็ขยาดแล้ว คงยืนอ่านเจ้านีจนจบเล่มไม่
ไหว ถ้าเป็ นไปได้ก็อยากได้โต๊ะกับเก้าอีจัง
พอคิดแบบนัน ตรงหน้าก็มีโต๊ะกับเก้าอีปรากฏขึน
สะดวกจังแฮะ แต่ถา้ เป็ นเก้าอีทีมีเบาะสักหน่อยก็ดีนะ
10
มันนังไม่สบายน่ะ
...ทีงีไม่แก้ให้ซะงัน
พอลองดู ‘รวมอาชีพฉบับสมบูรณ์’ ดูเหมือนว่าโลกทีผม

กําลังจะไปต่อจากนีจะมีสงที
ิ เรียกว่า ‘อาชีพ’ อยู่ และผม
ก็จะได้รบั ‘พลัง’ ทีน่าจะเป็ นความสามารถแฝงในตัว
มนุษย์ตามอาชีพนัน
แล้วใน ‘อาชีพ’ ก็มีเลเวลอยู่ พอเลเวลสูงขึน ความ

สามารถก็จะยกระดับขึน
11
ผมอ่านคร่าวๆ ไปไม่กีหน้า แต่อาชีพก็มีตงแต่
ั ‘นักดาบ’
หรือก็ไม่ ‘ผูใ้ ช้เวทมนตร์’ อะไรทํานองนันไปจนถึง ‘โชกุน’
หรือ ‘จักรพรรดิ’
นี ช่วยเล่าเรืองของโลกทีผมกําลังจะไปหน่อยได้ไหม?
แล้วก็ช่วยบอกด้วยว่าอยากให้ผมทําอะไร นอกจาก
‘พลัง’ แล้วมีเงือนไขอะไรบ้างทีจะนํามาใช้กบั ผม
“โลกทีเธอจะถูกส่งไปอยูใ่ นระดับอารยธรรมยุคกลาง
ของโลกทีเธอมีตวั ตนอยูม่ าจนถึงตอนนี แต่ก็เป็ นโลกทีมี
เวทมนตร์และสัตว์ปีศาจอยู่ พืนทีส่วนใหญ่มีระบอบขุน
นางฝังรากลึก”
12
เป็ นโลกแบบทีจินตนาการเลยแฮะ
“แค่เธอไปทีโลกนัน ฉันก็บรรลุเป้าหมายแล้ว เพราะ

ฉะนันฉันไม่หวังอะไรจากเธอ จะใช้ชีวิตตามใจชอบก็ได้
จะมอบความรูด้ า้ นภาษาของสถานทีทีเธอจะถูกส่งไป
ด้วย หลังจากทีถูกส่งไปแล้ว แค่มีชีวิตอยูใ่ ห้ได้สกั ระยะก็
จะได้เงินเอง”
นอกจากนันล่ะ?
“มีแค่นน”
ั
13
เอ๊ะ?
“มีอะไรไม่พอใจหรือ?”
จะว่าไม่พอใจก็ไม่พอใจ ไม่พอใจมากเลยด้วย ทีบอกว่า

จะได้เงินก็รูส้ กึ ขอบคุณอยูห่ รอก แต่ไม่มีทงคนรู
ั จ้ กั ทัง
บ้าน แล้วทีสําคัญคือถ้ามีสตั ว์ปีศาจอยู่ คุณค่าของชีวิต
ก็ตาเตี
ํ ยเรียดิน ถูกโยนไปอยูต่ า่ งโลกแบบนันแท้ๆ แต่
กลับบอกว่ามีแค่นนหรื
ั อ? เป็ นการเดินทางไปต่างโลกที
ไร้ความปรานีสดุ ๆ เลยนะ
“ถ้าอย่างนันต้องการอะไรอีกล่ะ?”
14
อย่าพูดแค่วา่ หลังจากทีถูกส่งไปต่างโลกก็มีชีวิตให้ได้สกั
ระยะสิ อย่างน้อยให้เป็ นลูกขุนนางก็ยงั ดี ขอจุดเด่นใน
การสร้างฮาเร็มก็ดี หรือจะเป็ นจุดเด่นด้านความโชคดีก็
ได้?
ในเมือจะไปยังต่างโลกทีอาจถูกเอาชีวิตได้อย่างง่ายดาย
ก็ไม่ควรให้เลือกแค่อาชีพ ถ้าไม่มีขอ้ ได้เปรียบอย่างอืน
จะให้พดู ว่า ‘ครับ ได้เลยครับ’ ได้อย่างไงเล่า?
“...ถ้าส่งเธอไปในฐานะเด็กทีมีพอ่ แม่ในโลกนัน ก็จะ

กลายเป็ นการเกิดใหม่ จุดเด่นในการสร้างฮาเร็มคงเป็ น
ไปไม่ได้ แต่ถา้ เป็ นการเกิดใหม่ก็สามารถเพิมความโชคดี
ได้”
15
จะกลายเป็ นการเกิดใหม่เหรอ...งันลักษณะภายนอกก็
จะเปลียนไปสินะ?
“กรณีทีเป็ นการเกิดใหม่จะมีรูปร่างหน้าตาตามทีได้รบั
พันธุกรรมจากพ่อแม่”
เลือกพ่อแม่ได้หรือเปล่า?
“ทางนีจะสุม่ เลือกจากตัวเลือกทีเหมาะสม แน่นอนว่า

เงือนไขเรืองขุนนางก็จะส่งผลด้วย”
เป็ นคําตอบทีคลุมเครือจนไม่รูว้ า่ ใจดีหรือแล้งนําใจ

16
ตอนนีสิงทีต้องคิดเป็ นอันดับแรก คือ ผมควรเกิดใหม่
หรือควรจบทีการลงไปอยูใ่ นโลกนันทังๆ แบบนี เพราะ
ว่า ‘อาชีพ’ ทีเลือกก็น่าจะเปลียนแปลงไปตามตัวแปรนี
ด้วย ถ้าเกิดใหม่ความโชคดีจะเพิมขึน เพราะฉะนันอย่าง
น้อยถ้ารูเ้ กียวกับพ่อแม่ในสถานทีทีจะไปเกิดใหม่ รวม
ถึงสถานะทางการเงินและและสถานการณ์ทีอยูร่ อบตัว
พ่อแม่ก็น่าจะตัดสินใจได้
“ถ้าอย่างนัน จะบอกเรืองคนทีจะมาเป็ นพ่อแม่ของเธอ

รวมถึงสถานะทางการเงินในกรณีทีจะไปเกิดใหม่แล้ว
กัน”
17
เอ๊ะ ได้เหรอ?
“ถึงจะไม่สามารถเปลียนแปลงสถานทีเกิดใหม่ทีถูกเลือก
ไปแล้วได้ แต่เลือกเป็ นการลงไปอยูใ่ นโลกนันทันที แทน
การเกิดใหม่ได้”
ขอความกรุณาด้วยครับ!
“...สถานทีทีเธอจะไปเกิดใหม่ คือตระกูลอาสึมะแห่งวะ
คุนิ เธอจะถือกําเนิดในฐานะบุตรชายคนโตของตระกูล
อาสึมะ บิดาเป็ นขุนนางทีปกครองส่วนหนึงของดินแดน
18
ทีมีชือว่ามิสโึ ฮะ ตําแหน่งคือไดเมียว*มิสโึ ฮะ ดินแดนมิสึ
โฮะมีพืนทีราบอยูม่ าก เป็ นดินแดนอุดมสมบูรณ์ทีเก็บ
เกียวเมล็ดพันธุไ์ ด้เป็ นจํานวนมาก ในมิสโึ ฮะมีการต่อสู้
เพือแย่งชิงทีดินอุดมสมบูรณ์มาตลอด แต่ไม่รูว้ า่ เป็ นโชค
ดีหรือโชคร้ายทีทีดินในครอบครองของตระกูลอาสึมะ
เป็ นเขตภูเขาเสียมากและไม่คอ่ ยอุดมสมบูรณ์ ด้วยเหตุ
นีจึงไม่คอ่ ยถูกโจมตี หากไม่เริมสงครามด้วยตัวเอง ก็ไม่
น่าจะพัวพันกับสงครามสักเท่าไหร่”
อย่าบอกนะว่าตังชือแบบญีปุ่ น! แล้วยังเป็ นยุคเซ็นโกคุที

ต่อให้เป็ นชนชันปกครองก็ยงั มีพืนทีในครอบครองเพียง
ส่วนเดียว เป็ นยุคสมัยทีใต้หล้าปกครองเบืองบน!**
เฮ้อ เรืองดินแดนทีมีสว่ นเดียวก็เข้าใจได้อยู่ แต่มีกาํ ลัง

19
ทหารทีเป็ นขุมกําลังของประเทศสินะ?
“ทหารในบัญชามีจาํ นวนไม่มาก ผูม้ ีอาํ นาจทีปกครอง

แดนมิสโึ ฮะรวมตระกูลอาสึมะเข้าไปด้วยก็มีสตระกู
ี ล
สัดส่วนกําลังทหารในบัญชาเป็ น สี:สาม:สอง:หนึง แต่
ตระกูลอาสึมะมีกาํ ลัง ‘หนึง’ ส่วน ยิงไปกว่านันยังเป็ น
‘หนึง’ แบบปั ดเศษขึนด้วย”
เป็ นใต้หล้าปกครองเบืองบนของแท้เลยนีนา! ไม่ใช่ใต้

หล้าปกครองเบืองบนแบบครึงๆ กลางๆ!
ถ้าตระกูลอาสึมะซึงมีกาํ ลังอ่อนแอทีสุดเข้าไปพัวพันกับ
ความไม่สงบจากสงคราม โอกาสทีจะรอดชีวิตล่ะ?
20
“ฉันเองก็บอกไม่ไ...”
อย่างน้อยก็ทาํ ให้ไม่ตอ้ งเข้าไปพัวพันกับไฟสงครามจน

กว่าฉันจะโตเป็ นผูใ้ หญ่ไม่ได้เหรอ?
“ความโชคดีของเธอเพิมขึน เพราะฉะนันความเป็ นไปได้

ทีจะไม่ถกู ดึงเข้าไปพัวพันกับไฟสงครามก็น่าจะมากขึน
ด้วย แต่ก็บอกอะไรไม่ได้น่ะ”
ถ้าอย่างนันก็หมายความว่ามีโอกาสทีจะตายตอนเป็ น
เด็กสินะ? เป็ นเงือนไขทีเลวร้ายเกินไปสําหรับการเป็ นตัว
เลือกนะ
21
“ทว่า ตังแต่เข้าสูย่ คุ ของคิชิน อาสึมะ ผูน้ าํ ตระกูลอาสึมะ
ทีจะมาเป็ นบิดาของเธอก็ไม่เคยแพ้สงครามเลย ดู
เหมือนจะมีชือเสียงในฐานะนักรบผูเ้ จนศึก มารดาก็เป็ น
คนจากตระกูลมีชือเสียง น่าจะสามารถให้ความช่วย
เหลือได้ในบางสถานการณ์”
เป็ นสถานทีทีมีแสงสว่างสาดส่องมาเล็กน้อยสินะ?
เอาอย่างไรดี...จะเป็ นบุตรตระกูลขุนนางทีมีโอกาสตาย
ตอนยังเป็ นเด็ก หรือจะลงไปอยูบ่ นโลกนันทังอย่างนี
ตามลําพังโดยไม่มีตวั ช่วย ต้องคิดแล้ว
22
...พอเลือกอาชีพไปครังหนึงแล้วจะเปลียนไม่ได้เหรอ?
“ในโลกทีเธอกําลังจะไปต่อจากนีมีทงผู
ั ท้ ีมีอาชีพติดตัว
มาแต่กาํ เนิดและผูท้ ีไม่มีอาชีพติดตัวมาแต่กาํ เนิด ต่อให้
ไม่มีอาชีพก็อาจจะมีขนมาได้
ึ ระหว่างทีใช้ชีวิต แต่ก็มีไม่
มากนัก อาชีพนันแทบไม่สามารถเปลียนไปเป็ นอาชีพ
อืนได้ คนส่วนใหญ่ใช้ชีวิตโดยไม่มีอาชีพไปชัวชีวิต
เพราะฉะนันแค่มีอาชีพก็จะมีกรณีทีได้เปรียบในการใช้
ชีวิตอยูม่ ากแล้ว”
โฮ่ๆ หมายความว่าถ้าผมเกิดใหม่ก็จะมีอาชีพติดตัว หรือ

ต่อให้ลงไปอยูบ่ นโลกนันทังแบบนีก็ยงั มีอาชีพด้วย
เพราะฉะนันก็ยงั ได้เปรียบกว่าคนทีไม่มีอาชีพสินะ?
23
“ใช่แล้ว”
* ไดเมียว เป็ นตําแหน่งเจ้าเมือง ปกผูป้ กครองแคว้น

ต่างๆ อาจจะเป็ นชนชันสูงเดิมของพืนทีนันๆ หรือถูกแต่ง
ตังจากราชสํานักก็ได้
** ใต้หล้าปกครองเบืองบน หมายถึงชนชันไดเมียวทีมี
ลําดับตํากว่า มีอาํ นาจเหนือกว่าราชสํานัก
24
บทที 1-2 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : ต่างโลก
ภายในห้องทีแสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องมีกลินหอมชืน
ใจเบาบาง คงเป็ นกลินหอมของไม้หรือไม่ก็เสือทาทามิ นี
เป็ นห้องแบบญีปุ่ น
นับจากนัน ผมซึงเลือกการเกิดใหม่ก็ได้รบั การเลียงดู

25
อย่างทะนุถนอมในฐานะทายาทของตระกูลอาสึมะ
ช่วงหนึงปี หลังเกิดใหม่ ผมขอร้องพระเจ้า ว่าให้ผมเติบ

โตโดยปราศจากความทรงจําในฐานะเด็กธรรมดา ดังนัน
ความทรงจําจึงกลับคืนมาตอนทีผมอายุหนึงปี เต็ม แต่
เนืองจากเพิงอายุแค่หนึงปี ระยะทางทีเดินได้ดว้ ยสองขา
จึงไม่ไกลนัก
ผมกําลังฝึ กฝนการยืนและเดินอยูภ่ ายในห้องทีถูกกัน

ด้วยประตูกระดาษ โคผูเ้ ป็ นมารดาเฝ้ามองภาพนัน ที
ด้านหลังของโคมีแม่นมฮารุและสาวใช้ซาโยะคอยรอรับ
ใช้
26
โคเป็ นภรรยาสาวอายุสบิ เก้าปี ผมู้ ีเรือนผมสีดาํ และดวง
ตาสีดาํ มักถูกเรียกว่า ‘นายหญิง’ หรือไม่ก็ ‘นายหญิง
โอะโค’
ถ้าถามว่าเธอเป็ นคนสวยหรือไม่ ผมคิดว่าไม่เท่าไร แต่

มาตรฐานความงามก็ตา่ งกันไปตามแต่ละบุคคล เธอ
อาจเป็ นคนสวยเมือเทียบกับมาตรฐานของโลกนีหรือ
ของยุคสมัยนีก็ได้
ถ้าฟอกฟั นเป็ นสีดาํ * รูปร่างหน้าตาจะดีแค่ไหนก็ไม่มี

ทางเป็ นคนสวยไปได้ สุขภาพจิตของผมคงได้รบั ความ
เสียหายไม่นอ้ ย
27
แต่เท่าทีเห็นพวกผูห้ ญิงมาหลายคน แม้จะไม่มากนักก็
พบว่าไม่มีการฟอกฟั นเป็ นสีดาํ สุขภาพจิตของผมจึงอยู่
รอดปลอดภัยดี โดยส่วนตัวแล้วผมเรียกแม่วา่ โคจังอยูใ่ น
ใจ
แม่นมฮารุดอู ายุมากกว่าโคจังเล็กน้อย อันทีจริงแล้วเธอ

อายุยีสิบสองปี ส่วนแม่นมซาโยะดูเด็กกว่าโคจัง น่าจะ
อายุราวสิบห้าปี ได้? ตอนแรกผมคิดแบบนัน แต่จริงๆ
แล้วเธออายุสบิ แปดปี
ทุกคนมีรูปร่างหน้าตาสมวัยและมีใบหน้าได้รูป คิดว่า
เรืองนีคงไม่ใช่ประเด็น แต่แม่นมซาโยะมีขนาดหน้าอก
สุดยอด! ผมเพิงอายุหนึงปี จงึ ได้ดดู นมเป็ นครังคราว เล่น
เอาผมเขินจนหน้าแดงเลยทีเดียว
28
“คิเมียวมารุแข็งแรงดีจงั เลยนะ”
“เจ้าค่ะ นอกจากดืมนมแล้วยังทานข้าวต้ม แถมยังลุก

เดินอยูบ่ อ่ ยๆ เรียกได้วา่ แข็งแรงเกินไปเลยละเจ้าค่ะ”
พอโคจังกับฮารุพดู คุยกัน ก็ได้ยินเสียงฝี เท้าดังตึงตังมา

จากอีกฝังหนึงของประตูกระดาษ
“นายหญิง นายท่านมาเจ้าค่ะ”
29
เมือสาวใช้ทีหลบมุมอยูต่ รงระเบียงทางเดินส่งเสียงผ่าน
ประตูกระดาษ โคจังก็รบั คิชินซึงเป็ นพ่อของผมเข้ามาใน
ห้อง
“คิเมียวมารุตืนอยูร่ ึ ไหน มาหาพ่อสิ”
นีคือพ่อของผม คิชิน อาสึมะ ผมยังไม่เคยเห็นผูช้ ายคน

อืนนอกจากคิชิน แต่คิชินเป็ นหนุ่มหล่อมาดเท่ทีให้ความ
รูส้ กึ ว่าเป็ นชายหนุ่ม มากกว่าตาลุงไว้หนวดเคราสวย
งาม เขาอายุยีสิบเอ็ดปี แต่อายุของผูช้ ายน่ะช่างมัน
เถอะ!
30
ผมเดินไปหาคิชินซึงร้องเรียกผมด้วยฝี เท้างุ่มง่าม
ระหว่างทางเกิดเซจนล้มก้นจําเบ้า พอพยายามลุกขึน
ยืน คิชินก็เข้ามาใกล้ดว้ ยสีหน้าร้อนรนแล้วอุม้ ผมขึนมา
“เป็ นอะไรหรือเปล่า ไม่ได้รบั บาดเจ็บนะ?”
แค่ลม้ ก้นจําเบ้าไม่ได้รบั บาดเจ็บอะไรหรอก หมอนี

ประคบประหงมลูกเกินไปแล้ว
ผมใช้สองมือตีเข้าทีใบหน้าของคิชินดังเพียะๆ คิชินยิม
กว้างด้วยความดีใจ พอเห็นภาพนัน โคจังกับพวกผูห้ ญิง
ก็คลียิม
31
เป็ นพ่อแม่ทีประคบประหงมลูกเกินเหตุก็ดีอยูห่ รอก แต่
ช่วยเลียงดูผมจนกว่าจะโตด้วยล่ะ หลังจากทีโตเป็ น
ผูใ้ หญ่แล้วจะทําอะไรสักอย่างด้วยตัวเอง แล้วก็จะตอบ
แทนพระคุณทีเลียงดูมาอย่างแน่นอน
ผมได้รบั อนุญาตให้ออกไปข้างนอกบ้างเป็ นเวลาครังละ

ไม่นาน ถึงจะเรียกว่าข้างนอกแต่ก็เป็ นแค่สวนในบ้าน
ผมแสร้งทําเป็ นเล่นทรายอยูต่ รงนัน
ในมิติสีขาวนัน ผมได้รบั สิทธิให้เลือกอาชีพทีชอบจาก
32
อาชีพมากมาย
คงมีอาชีพหลายพันประเภท ในจํานวนอาชีพทีมีมาก
มายนันมีกระทังอาชีพอย่าง [ผูป้ กครองโลก] หรือ [ผูเ้ ผย
แผ่ศาสนา] แต่อาชีพทีผมเลือกเป็ นสายการสร้างทีเรียก
ว่า [นักประดิษฐ์]
ผมอ่าน ‘รวมอาชีพฉบับสมบูรณ์’ หนาเตอะนันตังแต่ตน้

จนจบ! มันใช้เวลานานมากจนผมสลบเหมือด แต่ได้ยิน
ว่าในมิติสีขาวนันไม่มีกระแสเวลา ดังนันเวลาในโลกแห่ง
ความเป็ นจริงจึงไม่เดินหน้าไปแม้แต่วินาทีเดียว
ด้วยเหตุนีเองผมจึงอ่านหนังสือเล่มหนาทีมีแต่ตวั อักษร
33
ได้จนจบ (ด้วยสายตาล่องลอย)
อันทีจริงแล้ว อาชีพทีมีชือว่า [นักประดิษฐ์] นีเป็ นอาชีพ

ลับ! มันได้รบั การบันทึกลงใน ‘รวมอาชีพฉบับสมบูรณ์’
ด้วยวิธีการพิเศษ ทีผมสังเกตเห็นสิงนีก็เป็ นความบังเอิญ
อันน่าอัศจรรย์
อาชีพธรรมดานัน ชืออาชีพจะได้รบั การบันทึกลงใน

‘รวมอาชีพฉบับสมบูรณ์’ เหมือนพจนานุกรมและมีคาํ
อธิบายต่อท้าย แต่อาชีพ [นักประดิษฐ์] ได้รบั การบันทึก
ทีละตัวอักษรทีด้านล่างของหน้ากระดาษ หากไม่อา่ นต่อ
กันก็จะไม่เข้าใจเนือหา นอกจากนียังบันทึกเพียงหนึงตัว
อักษรต่อหลายสิบหน้า บ่งบอกถึงความคิดชัวร้ายของผู้
เขียน
34
ตอนนันผมรูส้ กึ ได้วา่ ยัยป้าทีมีสีหน้าเหมือนหน้ากาก
ละครโนห์ทาํ หน้าตึงตอนทีผมสังเกตเห็นเรือง [นัก
ประดิษฐ์]
[นักประดิษฐ์] เป็ นอาชีพลับเฉพาะทางการสร้าง! ผมได้

รับชีวิตในโลกนีพร้อมอาชีพ [นักประดิษฐ์] เป็ นสิทธิ
พิเศษสําหรับการเกิดใหม่
ลักษณะเฉพาะของอาชีพทีเรียกว่า [นักประดิษฐ์] คือไม่

ต้องการทักษะทางกายภาพ ต่างจากอาชีพสายการ
35
สร้างอืนๆ
ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเป็ น [ช่างตีเหล็ก] ก็จะใช้คอ้ นตีโลหะ

เช่นเหล็กทีได้รบั ความร้อนจากเตาให้โค้งงอและขึนรูป
แต่ [นักประดิษฐ์] ของผมสามารถใช้พลังเวทแทนทักษะ
ทางกายภาพนันได้ทงหมด
ั
เมือเลเวลอาชีพสูงขึนก็จะปลดล็อกสกิลทีมีมากับอาชีพ
แต่ [นักประดิษฐ์] จะปลดล็อกสกิล [ประเมิน] และ
[สกัดสสาร] ได้ตงแต่
ั เลเวลหนึง
[ประเมิน] เป็ นสกิลทีทําให้มองเห็นรายละเอียดสเตตัส

ของเป้าหมาย [สกัดสสาร] เป็ นสกิลทีทําให้สกัดเอา
36
สสารทีประกอบกันเป็ นวัตถุเป้าหมายได้
[ประเมิน] สามารถใช้ได้โดยไม่เสียพลังเวทผมจึงใช้สกิล
[ประเมิน] ทุกครังทีมีโอกาส สังสมความสําเร็จจากการ
ประเมินเพือเก็บค่าประสบการณ์แม้จะเพียงเล็กน้อย
ส่วน [สกัดสสาร] นัน สิงทีสามารถทําได้ภายในห้องมี

จํากัด ผมจึงสกัดออกซิเจน ไนโตรเจน ไฮโดรเจน และ
คาร์บอนไดออกไซด์จากอากาศเพือเก็บค่าประสบการณ์
โลกนีไม่มีใครรูอ้ งค์ประกอบของก๊าซ การสกัดก๊าซซึงไม่

มีสีไม่มีกลินจึงเป็ นเรืองสะดวกสําหรับการเก็บค่า
ประสบการณ์ แต่สงที
ิ สกัดออกมาจะกลับคืนสูอ่ ากาศจึง
37
ไม่รูส้ กึ ว่าได้สกัดออกมาจริงๆ
จะว่าไปแล้วโดยทัวไปคนส่วนใหญ่ไม่มีอาชีพ ทีมีอาชีพ
ก็ดเู หมือนจะมีทงแบบที
ั ได้มาโดยกําเนิดและได้รบั มา
ภายหลัง
อาชีพโดยกําเนิดเป็ นสิงทีได้รบั มาตังแต่เกิดเหมือน [นัก

ประดิษฐ์] ของผม อาชีพทีได้มาภายหลังจะได้รบั มาจาก
ความพยายามของคนคนนัน ได้ยินว่านานทีปีหนจะได้
รับทีศาลเจ้า แต่ก็มีไม่มากนัก
38
ต้องทําอย่างไรจึงจะรูอ้ าชีพ? เรืองนันไม่ยาก แค่ทอ่ งคํา
ว่า ‘เปิ ดค่าสถานะ’ ในใจ ค่าสถานะก็จะปรากฎขึน
มากลางอากาศ
สามารถแสดงได้ทงค่
ั าสถานะของตัวเองและคนอืน แต่
ในการแสดงค่าสถานะของคนอืน ดูเหมือนจะต้องเป็ น
คนทีเจ้าตัวเปิ ดใจให้และได้รบั ความยินยอมลให้ดคู า่
สถานะ
ข้อยกเว้นคือพ่อแม่ ในกรณีทีเป็ นพ่อแม่จะสามารถดูคา่

สถานะของลูกได้อย่างอิสระจนกว่าจะอายุสามขวบ
แต่สาํ หรับสิงทีไม่มีเจตจํานงนันแน่นอนว่าไม่จาํ เป็ นต้อง
39
ขอความยินยอมจากเจ้าตัว หมายความว่า นอกจากดู
ค่าสถานะของคน ก็ยงั ดูสเตตัสของสิงของได้ดว้ ย
ถ้ามีสกิล [ประเมิน] เหมือนผมก็จะมองเห็นได้ถงึ องค์

ประกอบของวัตถุ แต่การตรวจสอบค่าสถานะโดยไม่ใช้
[ประเมิน] จะดูได้แค่ชือ อายุ (วันเดือนปี เกิด) เพศ
สถานภาพ และอาชีพเท่านัน
ประมาณนี
40
ชือ : คิเมียวมารุ อาสึมะ
อายุ : 1 ปี (เกิดวันที 5 เดือน 5 ศักราชโรอิโดะ 3870)
เพศ : ชาย
สถานภาพ : บุตรชายคนโตตระกูลอาสึมะ ไดเมียวมิสึ

โฮะ
อาชีพ : [นักประดิษฐ์]
41
ดูเหมือนว่าศักราชโรอิโดะจะเป็ นศักราชทีใช้กนั ในวะคุนิ
แห่งนี แต่ผมยังไม่ได้สืบค้นรายละเอียด
ปั จจุบนั คือวันทียีสิบเจ็ด เดือนมิถนุ ายน ศักราชโรอิโดะ

สามพันแปดร้อยเจ็ดสิบเอ็ด เป็ นช่วงต้นฤดูรอ้ น
มิสโึ ฮะเป็ นดินแดนส่วนหนึงในวะคุนิ ปกติแล้วจะถูก

เรียกว่า มิสโึ ฮะโนะคุนิ หรือไม่ก็ มิสโึ ฮะคุนิ
ตระกูลอาสึมะซึงเป็ นตระกูลทีสืบเชือสายไดเมียวได้รบั
การยอมรับจากกษัตริยข์ องวะคุนิให้ปกครองมิสโึ ฮะโนะ
42
คุนิแห่งนี
น่าเสียดายทีตระกูลอาสึมะล่มสลายไปเมือสีรุน่ ก่อน
ตอนนีจึงกลายเป็ นผูถ้ ือครองทีดินซึงปกครองเพียงส่วน
หนึงของมิสโึ ฮะคุนิ ดูทา่ ว่าเชือสายของตระกูลทีมีชือ
เสียงจะไม่ได้ลม้ หายตายจากไปอย่างง่ายดาย
และเมือผมใช้ [ประเมิน] ดูสเตตัสก็จะเป็ นแบบนี
43
อายุ : 1 ปี (เกิดวันที 5 เดือน 5 ศักราชโรอิโดะ
3870)
สถานภาพ : บุตรชายคนโตตระกูลอาสึมะ ได
เมียวมิสโึ ฮะ
อาชีพ : [นักประดิษฐ์] เลเวล 4 (247/400)
ค่าพลัง : พลังชีวิต 15/15 พลังเวท 35/35
44
สกิล : [ประเมิน] [สกัดสสาร]
หรือก็คือถ้าใช้สกิล [ประเมิน] ของผม ข้อมูลทีดูได้ก็จะ

เพิมขึนนันเอง
อันดับแรกคือมีเลเวลกับวงเล็บเพิมขึนมาทีด้านข้างของ
อาชีพ [นักประดิษฐ์] คิดว่าตัวเลขในวงเล็บคงเป็ นค่า
ประสบการณ์
ตัวเลขด้านซ้ายของค่าประสบการณ์จะเพิมขึนทีละน้อย
เมือใช้สกิล เมือสะสมตัวเลขด้านซ้ายได้เท่ากับตัวเลข
45
ด้านขวาก็จะเลเวลอัพ เพราะฉะนันคงไม่ผิดแน่
และผมก็ได้รบั ค่าประสบการณ์จากการใช้สกิลตังแต่
ตอนอยูเ่ ลเวลหนึง จนเลเวลอัพหลายครังมาอยูท่ ีเลเวลสี
ด้านซ้ายของพลังชีวิตและพลังเวท แสดงค่าปั จจุบนั

ส่วนด้านขวาแสดงค่าสูงสุด
พลังชีวิตของผมเพิมขึนห้า จากค่าเริมต้นตอนเกิดทีมีอยู่
สิบ มาเป็ นสิบห้า แต่พลัง เพิมมายีสิบห้า จากค่าเริมต้น
ทีมีอยูส่ บิ มาเป็ นสามสิบห้า เพราะฉะนันพลังเวทของ
ผมน่าขึนได้เร็วกว่า
46
นีคงเป็ นลักษณะเฉพาะของอาชีพ หรือไม่ก็คงเป็ นเพราะ
ผมใช้พลังเวทจากการ [สกัดสสาร] อาจเป็ นได้ทงสอง
ั
สาเหตุ แต่ผมในตอนนียังไม่รู ้
ขอให้เติบโตได้ราบรืนแบบนี และตระกูลไม่ลม่ สลายไป

เสียก่อนทีผมจะทํางานด้วยตัวเองได้นะ!
* ในยุคเซ็นโกคุ มีคา่ นิยมการฟอกฟั นเป็ นสีดาํ ว่าเป็ น

ความงามรูปแบบหนึง
47
48
บทที 1-3 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : สรรค์สร้าง
(1)
ต้นเดือนกรกฎาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
เจ็ดสิบห้า
ผมอายุหา้ ปี และมีนอ้ งชายกับน้องสาวโดยไม่รูต้ วั
ทังสองคนเป็ นน้องชายน้องสาวต่างแม่ ในญีปุ่ นเอง ได

เมียวก่อนยุคเอโดะก็มีภรรยาน้อยกันหลายคนจึงทํา
ความเข้าใจได้ แต่พอได้มาเห็นภาพแบบนันเข้ากับตัว
จริงๆ ก็รูส้ กึ ทะแม่งๆ อย่างบอกไม่ถกู
49
น้องชายได้รบั การตังชือว่าฟูจิโอ ส่วนน้องสาวได้รบั การ
ตังชือว่าโซโกะ
ฟูจิโอเป็ นเด็กซุกซน ขยับตัวไปทางนันทีทางนีทีอย่าง

แข็งขันยิงกว่าผม พวกคนทีเรือนในจึงละสายตาจากฟูจิ
โอไม่ได้ และฟูจิโอก็ได้รบั อาชีพ [นักหอก] โดยกําเนิด
[นักหอก] เป็ นอาชีพทีค่อนข้างธรรมดา แต่หากได้มา

โดยกําเนิดก็มีแนวโน้มว่าจะมีคา่ พลังสูงกว่าอาชีพ [นัก
หอก] ทีได้มาภายหลัง เพราะฉะนันจึงดีกว่าไม่มีอาชีพ
อยูม่ าก
50
ในโลกยุคเซ็นโกคุอนั แสนปั นป่ วนนี อาชีพนีเป็ นอาชีพที
ได้รบั ความคาดหวังยิงกว่าผมซึงมีอาชีพสายการสร้าง
เสียด้วยซํา
ดูเหมือนจะได้รบั ความคาดหวังจากคนในตระกูลยิงกว่า
ผมซึงเป็ น [นักประดิษฐ์] ทีไม่รูว้ า่ ทําอะไรได้บา้ ง
เอาเถอะ ผมแค่ตอ้ งการสภาพแวดล้อมทีสามารถใช้ชีวิต

อยูไ่ ด้อย่างไม่อตั คัดในฐานะลูกขุนนางเท่านัน ไม่เคยคิด
แม้แต่ครังเดียวว่าอยากเป็ นขุนนางหลังจากทีโตเป็ น
ผูใ้ หญ่แล้ว ดังนันจึงไม่คดั ค้านถ้าฟูจิโอจะเป็ นผูส้ ืบทอด
ตระกูล
51
ขอแค่หาเงินได้ จะเป็ นตําแหน่งขุนนางหรือดินแดนใน
ครอบครองผมก็ไม่สนใจทังนัน
โซโกะก็เป็ นเด็กร่าเริง เธอได้รบั อาชีพโดยกําเนิดทีไม่

ค่อยได้พบเห็นอย่าง [มือซุม่ ยิง]
เมือพูดถึง [มือซุม่ ยิง] ผมจะนึกถึงปื นหรือไม่ก็ธนู รูว้ า่

เป็ นผูเ้ ชียวชาญด้านการโจมตีระยะไกล แต่ดเู หมือนว่า
คนในตระกูลจะไม่มีใครรูจ้ กั [มือซุม่ ยิง]
เดิมทีหากเป็ นผูใ้ ช้ธนู โดยทัวไปก็จะเป็ นอาชีพอย่าง [นัก

52
ธนู] หรือ [พราน] ไม่รูว้ า่ ในโลกนีมีปืนอยูห่ รือไม่ แต่ตอ่
ให้มีก็ดทู า่ จะไม่ได้แพร่หลายนัก
ดังนัน อาชีพของโซโกะจึงไม่ได้เป็ นทีคาดหวังของคนใน

ตระกูลเช่นเดียวกับผม
อาชีพโดยกําเนิดกับอาชีพทีได้มาภายหลังนันแตกต่าง
กัน ทีวะคุนิอาชีพโดยกําเนิดกลายเป็ นสัญลักษณ์แสดง
สถานะของชนชันขุนนาง หมายความว่าอาชีพโดย
กําเนิดจะปรากฎขึนกับสายเลือดชันสูงนันเอง
จะหัวเราะเยาะว่าไร้สาระก็ได้ แต่ผมคิดว่าอาจเป็ นเรือง

จริง
53
การแข่งม้าในโลกก่อนก็เป็ นแบบนัน หากนําม้าทีมี
บรรพบุรุษร่วมกันมาผสมกันก็น่าจะดึงเอาลักษณะ
เด่นอย่างความเร็วหรือความทนทานออกมาได้
เพราะฉะนันเมือผูท้ ีมีอาชีพโดยกําเนิดมีความสัมพันธ์
กันก็น่าจะให้กาํ เนิดเด็กทีมีอาชีพโดยกําเนิดได้ง่ายสินะ?
เพราะฉะนันในตระกูลขุนนางจึงมีผทู้ ีมีอาชีพโดยกําเนิด
ถือกําเนิดเป็ นจํานวนมาก ถ้าพูดต่อไปอีกก็คือเมือมีเด็ก
เหล่านันถือกําเนิดมาก ก็คงเป็ นช่องทางลัดไปสูก่ ารเป็ น
ตระกูลทีแข็งแกร่ง
54
คิดว่าขุนนางคงพอเข้าใจเรืองนันอยูล่ ะมัง
ช่วงนีแสงแดดเริมดูสมกับเป็ นหน้าร้อนขึนมา ผมใช้เวลา

ส่วนใหญ่อยูใ่ นเรือนปฏิบตั ิงานซึงสร้างขึนทีสวนหลัง
บ้าน ครุน่ คิดเรืองแบบนันบ้าง ทํางานบ้าง
คนในตระกูลรูก้ นั ว่าอาชีพของผมคือสายการสร้าง คิชิน

จึงอาศัยเหตุผลนันสร้างเรือนปฏิบตั ิการให้ผม แต่ทีนีก็
ร้อนชะมัดเลย
ฤดูหนาวก็หนาว ฤดูรอ้ นก็รอ้ น

55
ถึงผมจะเป็ นสายการสร้าง แต่ไม่ตอ้ งใช้ไฟหรือเครืองมือ
ทีต้องใช้คือพลังเวท นอกจากนันแค่มีของทีจะมาเป็ น
วัตถุดิบก็เพียงพอแล้ว แค่ในห้องเล็กๆ ก็ทาํ การสร้างผล
งานได้ แต่โคจังกลับขอร้องคิชินให้สร้างเรือนปฏิบตั ิการ
ให้ผม
ถ้าเอาแร่เหล็กเข้ามาในห้องหรือทําห้องรก ต่อให้ไม่ใช่โค
จังก็คงไม่ชอบ อืม แต่ผมก็ผิดเองละนะ
เลเวล [นักประดิษฐ์] ของผมในตอนนีอยูท่ ีสิบห้า แทบไม่

มีเด็กอายุหา้ ขวบทีมีอาชีพถึงเลเวลสิบห้าเลย
56
ด้านค่าพลังพลังกายก็ยงั ขึนช้า ส่วนพลังเวทขึนเร็ว
เหมือนเดิม แต่ช่วงนีการเพิมขึนของพลังกายก็พฒ
ั นาไป
เล็กน้อย คงเป็ นเพราะเริมหวดดาบไม้ตอนอายุได้สขวบ
ี
แต่ถงึ อย่างไรก็แค่เล็กน้อยจริงๆ
พอฝึ กร่างกายด้วยการหวดดาบไม้ พลังกายจะเพิมขึน

พอใช้พลังเวทไปกับการสร้าง พลังเวทก็จะเพิมขึน เมือ
เรืองนีเป็ นทีแน่นอนแล้ว แม้จะเป็ นสายการสร้าง แต่ผม
ก็พยายามหวดดาบไม้ทกุ วันเพือเพิมพลังกาย
57
3870)
ค่าพลัง : พลังกาย 40/40 พลังเวท 130/130
58
สกิล : [ประเมิน] [สกัดสสาร] [สร้างสาร
ประกอบ] [สร้างอุปกรณ์]
ตอนขึนมาอยูท่ ีเลเวลสิบ ผมปลดล็อก [สร้างสาร

ประกอบ] พอขึนมาอยูเ่ ลเวลสิบห้า ก็ปลดล็อก [สร้าง
อุปกรณ์]
พอปลดล็อกสองสกิลนี ผมก็สามารถสร้างได้ทกุ อย่าง

ตราบใดทีมีวตั ถุดิบและพลังเวท แต่สงที
ิ สร้างออกมาจะ
มีคณ
ุ สมบัติตามเป้าหมายของผมหรือไม่ก็ดเู หมือนว่าจะ
59
ขึนอยูก่ บั ระดับทักษะ การจินตนาการภาพก็น่าจะเป็ น
เรืองสําคัญ
สิงทีสร้างโดยมีภาพในหัวแน่ชดั จะมีคณ
ุ สมบัติดี ในทาง
ตรงกันข้าม หากภาพในหัวไม่ชดั เจนก็จะสร้างของ
หยาบๆ ขึนมา
นีคือเรืองทีผมรูซ้ งจากการใช้
ึ [สร้างสารประกอบ] และ
[สร้างอุปกรณ์] จนเกิดผลงานทีล้มเหลวออกมาเป็ น
จํานวนมาก
60
บทที 1-4 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : สรรค์สร้าง
(2)
61
ช่วงนีดูเหมือนสถานการณ์โดยรอบตระกูลอาสึมะจะไม่
สูด้ ีนกั ได้ยินว่าคิชินเองก็กาํ ลังกลัดกลุม้ กับอะไรต่อมิ
อะไรหลายอย่าง
บรรยากาศเหมือนเกิดสงครามอยูไ่ ม่หา่ งออกไป คนใน

ตระกูลก็ดตู งึ เครียด
ผมไม่ได้ออกไปทีเรือนหน้า จึงรูเ้ รืองจากการแอบฟั งแม่

นมฮารุและสาวใช้ซาโยะซุบซิบกัน
ดังนันผมจึงทํางานสร้าง ตังใจจะมอบเกราะเป็ นของ

ขวัญแก่คิชิน
62
สิงทีเป็ นวัตถุดิบคือแร่เหล็ก แร่เหล็กทีผมหาได้ ได้มา
จากการออกไซด์ของเหล็กประเภทหนึงทีเรียกว่าแมก
นีไทต์ องค์ประกอบคือ Fe3O4 ผมใช้ [สกัดสสาร] สกัด
เหล็ก (Fe) จากองค์ประกอบนี ผสมคาร์บอน (C) ซึง
สกัดจากเศษไม้เข้าไป แล้วใช้สกิล [สร้างสารประกอบ]
อันทีจริงแล้วถ้ามีโครเมียม (Cr) หรือนิกเกิล (Ni) ก็คงดี

แต่เนืองจากไม่สามารถหาได้ในตอนนี จึงสร้างก้อน
เหล็กกล้าด้วยเหล็กและคาร์บอนซึงเป็ นของพืนฐานทีหา
ได้ง่ายกว่า
พอลอง [ประเมิน] ก้อนเหล็กกล้านีดูก็พบว่าเป็ นเหล็ก

กล้ามิสโึ ฮะ สกิล [ประเมิน] บอกว่าเป็ นโลหะทีมีองค์
ประกอบหลักเป็ นเหล็ก สร้างขึนครังแรกทีมิสโึ ฮะโนะคุนิ
63
เพราะฉะนันก็คงเป็ นไปตามนัน ทําไมถึงไม่ใช่ชือของผม
ทีเป็ นคนค้นพบกันนะ?
ผมถ่ายพลังเวทไปยังก้อนเหล็กกล้านีแล้วใช้สกิล [สร้าง
อุปกรณ์]
สกิล [สร้างอุปกรณ์] ใช้พลังเวทมากทีสุด เพราะฉะนัน

ต่อให้ผมมีพลังเวทอยูเ่ ต็มก็สามารถใช้ได้เพียงสามครัง
เท่านัน
สกิล [สร้างอุปกรณ์] กินพลังเวทของผมไปเรือยๆ เกิด

แสงสว่างวาบขึน แล้วก้อนเหล็กกล้าก็เปลียนไปเป็ นรูป
ร่างของเกราะ
64
เป็ นภาพทีเห็นมามากกว่ายีสิบครังแล้ว และยังผิดพลาด
ซําไปซําไปเป็ นจํานวนครังเท่ากัน ผมจึงรูส้ กึ กังวลกับ
ผลลัพธ์มากว่าคราวนีจะสําเร็จหรือไม่
ผมหยิบส่วนลําตัวของเกราะทีสร้างเสร็จแล้วอย่างกล้าๆ
กลัวๆ เพ่งมองอย่างระมัดระวัง ตรวจสอบจนถึงจุดยิบ
ย่อย ดูเหมือนว่าด้านรูปร่างภายนอกจะประสบความ
สําเร็จ
ผมลองเคาะดู...ถ้ารูไ้ ด้จากเสียงก็คงไม่ตอ้ งลําบากใช้

สกิลหรอก
65
ชืออาวุธ : เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน (ลําตัว)
ผูส้ ร้าง : คิเมียวมารุ อาสึมะ

3875)
สกิล : [ต้านดาบ] [ต้านการโจมตี]
66
นีคือสเตตัสจากการตรวจสอบส่วนลําตัวของ
เกราะด้วยสกิล [ประเมิน] เทียบกับบุคคลแล้ว ข้อมูล
สเตตัสมีนอ้ ยกว่า แต่อปุ กรณ์ก็เป็ นแบบนีแหละ ถ้าเป็ น
วัตถุดิบข้อมูลจะยิงน้อยลงไปอีก
อย่างไรก็ตาม ผมก็รูว้ า่ นีเป็ นของดีหรือของไม่ดี แค่เทียบ

กับเกราะทีประดับอยูใ่ นห้องของคิชินทีเรือนในก็รูแ้ ล้ว
ผมคิดว่านีเป็ นผลงานทีดีใช้ได้ทีเดียว
67
ชืออาวุธ : เกราะเต็มตัวเสริมแกร่ง (ลําตัว)
ผูส้ ร้าง : มิสโึ ฮะโนะคุนิ โยอิจิ

3867)
สกิล : ไม่มี
68
ผมลองเทียบค่าเสริมพลังกายกับสกิลทีติดมา พบว่าค่า
เสริมพลังกายก็สงู กว่าเกราะทีคิชินใช้อยูป่ ั จจุบนั มาก
เกราะของคิชินไม่มีสกิลแท้ๆ แต่เกราะทีผมสร้างขึนกลับ
มีถงึ สองสกิล
ถ้าถูกบอกว่าเป็ นของไม่ดี ผมคงร้องไห้แหงๆ
ผมในตอนนีมีความมันใจว่าได้สร้างสิงยอดเยียมทีสุด
เท่าทีจะสามารถสร้างได้แล้ว
ทีแรกมันไม่เป็ นรูปเป็ นร่างด้วยซํา ดังนันพอวาดแบบ

69
แปลนแล้วสร้างจึงดีขนเล็
ึ กน้อย แต่สเตตัสก็ไม่ได้ยอด
เยียมอะไร
ผมวาดแบบแปลนใหม่แล้วสร้างอย่างต่อเนือง แต่ทกุ
ครังจะมีการปรับปรุงและแก้ไขรูปแบบเล็กๆ น้อยๆ จึง
สร้างเกราะทีดีขนได้
ึ
แต่ผมยังไม่ยอมหยุดแค่เท่านี เลยตัดสินใจปรับปรุงแผ่น
เหล็กกล้าทีประกอบเป็ นเกราะให้ดีขนอี
ึ ก
และในทีสุดก็มาจบทีแผ่นเหล็กกล้าโครงสร้างแบบรวง
ผึง ผมประสบความสําเร็จในการสร้างแผ่นเหล็กกล้าที
เสริมความแข็งแกร่งและมีนาหนั
ํ กเบาด้วยโครงสร้างรูป
70
หกเหลียมในแผ่นเหล็กกล้า
เกราะทีสร้างขึนจากแผ่นเหล็กกล้าโครงสร้างรวงผึงก็คือ
เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน (ลําตัว) เมือครู ่
ผมสร้างชินส่วนอืนต่อไปแบบนี เนืองจากวาดแบบ
แปลนใหม่หลายรอบจึงใช้เวลาไปหลายวัน แต่ระหว่างที
สร้างก็จบั จุดได้ การวาดแก้แบบแปลนในช่วงครึงหลังจึง
น้อยลง
และสิงทีเสร็จสมบูรณ์ก็คือ ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหก
ชิน’ ชุดแรก
71
พอได้เกราะแล้วต่อไปก็เป็ นอาวุธ
อาวุธหลักของคิชินคือดาบทาจิ* แต่เขาใช้ดาบทีตัวดาบ
ยาวถึงหนึงร้อยเซนติเมตร เทียบกับดาบทาจิทวไปแล้
ั ว
ยาวกว่าสามสิบเซนติเมตร
คิชินรูปร่างใหญ่จงึ ใช้ดาบทีมีขนาดใหญ่ เป็ นดาบทีคน

อย่างผมไม่ได้สามารถทําได้แม้แต่จะดึงมันออกจากฝัก
แต่ก็เป็ นเรืองธรรมดาเพราะผมอายุแค่หา้ ขวบด้วยละนะ
ผมลองวาดแบบแปลนของดาบ แต่ก็สร้างดาบทีดีออก
72
มาไม่ได้เสียที จึงไปขอร้องคิชินว่าอยากดูดาบของเขา
แต่ดว้ ยความประคบประหงมลูกเกินเหตุ เขาจึงปฏิเสธ
ว่าไม่ใช่ของทีเด็กควรแตะต้อง
นักรบคงมีความรูส้ กึ ลึกซึงหลายอย่างต่อสิงทีเรียกว่า
ดาบจริงๆ สินะ?
แต่ในเมือไม่ให้ดขู องจริง มันก็ช่วยไม่ได้ ผมจึงลองผิด

ลองถูกซําแล้วซําเล่า ใช้เวลาในแต่ละวันไปกับการทําซํา
อย่างมุง่ มัน
ตอนแรกผมใช้เหล็กกล้ามิสโึ ฮะเป็ นวัตถุดิบในการสร้าง

โดยไม่ได้ดดั แปลงอะไร ดาบออกมาแข็งแต่ขาดความ
73
ยืดหยุน่ จึงหักทันที
ผมดัดแปลงอะไรต่อมิอะไรไปหลายอย่างจนมาจบทีการ
ใช้แผ่นเหล็กกล้าโครงสร้างรวงผึงเป็ นแกนกลางแล้วลอง
ใช้เหล็กกล้ามิสโึ ฮะฉาบโดยรอบแกนกลางกับส่วนคม
ดาบ และสิงทีได้ก็คือเจ้านี
ชืออาวุธ : ดาบนางาทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ
ผูส้ ร้าง : คิเมียวมารุ อาสึมะ
74
3875)
สกิล : [เสริมพลังการฟั น] [เสริมพลังพุง่ แทง]
หืมพลังกายสูงกว่าเกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน (ส่วน
ลําตัว)...ต้องปรับปรุงเกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน
(ส่วนลําตัว) หรือเปล่านะ?
75
ตัวเองสร้างเองกับมือ จะพูดแบบนีก็ยงั ไงๆ อยู่ แต่ก็คิด
ว่าสร้างดาบดีๆ ขึนมาได้แล้ว
คุม้ ค่าทีลองใช้แผ่นเหล็กกล้าโครงสร้างรวงผึงทีมีความ
ยืดหยุน่ เป็ นแกนกลาง ส่วนคมดาบเป็ นเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ
ซึงมีความแข็ง
* ดาบทาจิ (太刀) เป็ นคาตานะชิดหนึง ซึงมีความ

ยาวกว่าอุจิคาตานะ(คาตานะมาตราฐาน) ในขณะทีคา
ตานะมาตราฐานมีความยาว60-70 เซนติเมตร ทาจิมี
ความยาวอยูท่ ี 70-80 เซนติเมตร ตามเนือเรืองบอกว่าคิ
76
ชินใช้ดาบทาจิทียาวกว่าปกติ 30 เซนติเมตร จึงเท่ากับ
หนึงร้อยเซนติเมตร
77
บทที 1-5 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : เบืองหลัง
สมรภูมิ (1)
กลางเดือนตุลาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยเจ็ด
สิบห้า
คิชินนําทหารออกศึก เห็นว่าตระกูลอนดะในเขตข้าง
เคียงนํากําลังทหารเข้าจู่โจมพวกเรา นีเป็ นสงครามครัง
แรกตังแต่ผมเกิดมา
ผมกับโคจัง ฟูจิโอ แม่ของฟูจิโอ โซโกะ แม่ของโซโกะ

78
และอีกหลายๆ คน ร่วมกันส่งคิชินไปสูส่ มรภูมิ
คิชินออกศึกด้วยรอยยิม พวกเราจึงส่งเขาด้วยรอยยิม
เช่นกัน
อันทีจริงแล้วผมอยากร้องไห้ เพราะผมไม่อยากให้คิชิน
ไปทําสงครามเลย
แต่โคจังพรําบอกไม่รูก้ ีหนว่าการส่งด้วยรอยยิมเป็ น
ธรรมเนียม ผมจึงไม่รอ้ งไห้ แต่ทีจริงโคจังเองก็คงอยาก
ร้องไห้เหมือนกัน
79
คิชินสวม ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ ทีผมสร้าง ที
เอวเหน็บก็ ‘ดาบนางาทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ ไว้เป็ น
อย่างดี
ตอนทีผมมอบสิงเหล่านีให้ คิชินร้องไห้ดีใจ แต่ผมกลับ

รูส้ กึ ลําบากใจ
โดยเฉพาะการเอาใบหน้าทีมีหนวดเครามาถูไถน่ะหยุดที
เถอะ ถูจนผิวบอบบางเหมือนปลานําแข็งของผมแทบ
ถลอกแล้ว
เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน (ส่วนลําตัว) เอ๋ย ยังไงก็
80
ช่วยปกป้องคิชินแทนผมด้วยนะ
ในตอนนีเองทีผมก็ได้พบกับน้องชายและน้องสาวเป็ น
ครังแรก ได้ยินว่ามีอยูห่ รอก แต่พวกเราสามคนทีไม่เคย
พบกันเลย
ฟูจิโอเป็ นเด็กเอาแต่ใจอย่างทีเคยได้ยินมา แต่เขาเป็ น

แค่นอ้ งชายทีพบกันครังแรก ผมจึงไม่ได้มีความรูส้ กึ ลึก
ซึงอะไรเป็ นพิเศษ แถมไม่ได้รูส้ กึ ใกล้ชิดอะไรด้วย
พวกเราไม่ได้มีเวลาถึงขันทีจะมาทําความสนิทสนมอะไร
81
กันด้วยละนะ
ส่วนโซโกะมีภาพลักษณ์เรียบร้อยกว่าทีเคยได้ยินมา เธอ
คงคิดว่าคิชินจะจากไปทีใดสักแห่งจึงมีนาตาคลอในดวง
ํ
ตา
ผมอยากเข้าไปปลอบ แต่ดเู หมือนว่าระหว่างโคจังและ

ภรรยารองจะมีกาํ แพงขวางกัน พอคิชินลับสายตาไป
แล้ว พวกเธอจึงพากันแยกย้ายโดยไม่แม้แต่จะทักทาย
กัน
แต่ไม่เห็นเคยรูม้ าก่อนเลยว่าหมอนันมีภรรยารองตังห้า
คน
82
เจ้าคิชินปึ งปั งขนาดไหนกันเนีย ฮาเร็มอยูต่ รงหน้านีแท้ๆ
น่าอิจฉา ไม่สิ ใช้ไม่ได้เลย!
แบบนีโคจังจะอารมณ์ไม่ดีเอานะ เจ้าคิชิน สักวันจะ

จัดการให้ได้เลยคอยดู!
ชือ : ฟูจิโอ อาสึมะ

3872)
83
สถานภาพ : บุตรชายคนรองตระกูลอาสึมะ ได
อาชีพ : [นักหอก] เลเวล 1 (0/100)
สกิล : [วิชาหอก]
84
ชือ : โซโกะ อาสึมะ

3873)
เพศ : หญิง
สถานภาพ : บุตรสาวคนโตตระกูลอาสึมะ ไดเมีย

วมิสโึ ฮะ
85
อาชีพ : [มือซุม่ ยิง] เลเวล 1 (31/100)
สกิล : [มองระยะไกล] [วิชาปื น]
พวกเขามีอาชีพโดยกําเนิดจริงๆ
และอาชีพ [มือซุม่ ยิง] ของโซโกะก็ไม่ใช่ธนู แต่เป็ นการ

ใช้ปืน
86
หมายความว่าในโลกนีมีปืนอยูง่ นเหรอ
ั แต่น่าเสียดายที
ตระกูลอาสึมะไม่มีปืนในครอบครองเลยแม้แต่กระบอก
เดียว
ถ้าโซโกะสนิทกับผม สักวันผมก็จะสร้างปื นให้เธอ ถ้าพูด

ถึงอาชีพ [มือซุม่ ยิง] เป็ นไรเฟิ ลก็น่าจะดีกว่าปื นปกติ
ฟูจิโอเป็ น [นักหอก] แต่พอไม่ได้ใช้หอกก็ไม่ได้รบั ค่า

ประสบการณ์ แต่ดเู หมือนโซโกะจะใช้สกิล [มองระยะ
ไกล] จึงได้รบั ค่าประสบการณ์
ผมรูว้ า่ โซโกะสามารถใช้สกิลได้ แม้วา่ เธอจะใช้สกิลโดย
87
รูต้ วั หรือไม่ก็ตาม
ผมสันนิษฐานไปก่อนว่าเธอเองก็อาจจะเป็ นคนทีได้
เลือกอาชีพเอง อาจจะเป็ นผูม้ าเกิดใหม่เหมือนผม แต่ถา้
เป็ นอย่างนันก็น่าจะเลือกอาชีพทีใช้งานได้สะดวกกว่านี
สักหน่อยนะ
88
กลางเดือนพฤศจิกายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปด
ร้อยเจ็ดสิบห้า
การต่อสูก้ บั ตระกูลอนดะทีดําเนินมาหนึงเดือนลดระดับ
ความดุเดือดแล้วจบลงโดยทีตัดสินแพ้ชนะไม่ได้
ตระกูลอนดะเข้าจู่โจมด้วยกําลังทหารหนึงพันนาย แต่
ตระกูลอาสึมะก็ตงรั
ั บตระกูลอนดะด้วยกําลังทหารเพียง
หกร้อยนาย
แม้จะแพ้ดา้ นกําลังทหาร แต่ดเู หมือนว่าคิชินจะเป็ นผู้

เจนศึกอยูพ่ อสมควรตามทียัยป้าพระเจ้านันว่า เขาปั น
หัวทหารของตระกูลอนดะได้อยูห่ มัด แต่เนืองจากด้อย
89
กว่าด้านกําลังทหารจึงไม่สามารถจัดการขันเด็ดขาดได้
ถึงอย่างนันก็ขบั ไล่ศตั รูทีมีมากกว่าเกือบเท่าตัวไปได้

ฝี มือไม่ใช่เล่นๆ เลยนีนาคิชินคุง
90
บทที 1-6 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : เบืองหลัง
สมรภูมิ (2)
“รอดชีวิตหวุดหวิดเพราะเกราะทีคิเมียวมารุสร้างเลย
นะ!”
นีคือคําพูดทีคิชินรีบพูดเมือกลับมาถึง
ผมเห็นรอยแผลขนาดใหญ่ทีบริเวณใกล้กบั สีขา้ งของเขา

คงรับการโจมตีจากดาบหรือหอกไม่ผิดแน่ แต่ผนู้ าํ ทัพก็
ต้องลงไปต่อสูด้ ว้ ยงันเหรอ!
91
“เกราะนีรับดาบทาจิของโคเก็น คุโนจากตระกูลอนดะไป
เต็มๆ แต่ดาบทาจิของเจ้าคุโนกลับหักดังป๊ อกเลย เพราะ
ฉะนันก็เลยไม่ใช่แค่เอาชีวิตรอดได้หวุดหวิด แต่ยงั เด็ด
หัวคุโนได้ดว้ ย เจ้าทําได้ดีมากเลยนะคิเมียวมารุ!”
คิชินส่งเสียงหัวเราะฮ่าๆๆ ด้วยความอารมณ์ดี
โคเก็น คุโนทีคิชินกล่าวถึง เป็ นผูน้ าํ ระดับสูงของตระกู

ลอนดะวัยสีสิบกว่า อายุมากกว่าคิชินมาก และดูเหมือน
ว่าจะเป็ นนักรบอันดับหนึงของตระกูลอนดะด้วย
ผมเสียวสันหลังวาบเมือคิดว่าจะเป็ นอย่างไรหากคิชิน
92
รับดาบทาจิไปเต็มเปา แล้วดาบของโคเก็น คุโนไม่หกั
ไม่ได้รบั บาดเจ็บก็ดี แต่ถา้ ไม่ระวังก็อาจบาดเจ็บสาหัส

โคจังจึงมีทา่ ทีไม่พอใจเล็กน้อย
“นายท่าน ถึงตอนนีจะหัวเราะร่วนแบบนีได้ แต่ถา้ ไม่มี

เกราะของคิเมียวมารุก็อาจได้รบั บาดเจ็บสาหัสนะเจ้าคะ
กรุณาจริงจังกับเรืองนันหน่อยเถอะ!”
“อะ อือ อืม นันสินะ...”
สีหน้าเกรียวกราดของโคจังทําให้คิชินสงบลงเล็กน้อย
93
แต่เนืองจากโคเก็น คุโนซึงเป็ นผูบ้ ญ
ั ชาการแนวหน้าของ
ตระกูลอนดะถูกสังหาร ทําให้ตระกูลอนดะน่าจะได้รบั
ความบอบชําอยูไ่ ม่นอ้ ย ผลลัพธ์แบบนีน่าจะดีกว่าการ
สร้างความเสียหายทางกําลังทหาร
เท่านีก็น่าจะซือเวลาได้สกั ระยะ
เพราะฉะนัน ผมควรให้กาํ ลังใจคิชินทีกําลังซึมเพราะ

โดนโคจังต่อว่าสักหน่อย
“ท่านพ่อ! คิเมียวมารุดีใจมากขอรับ ทีท่านพ่อให้ความ

กรุณาชมเกราะทีคิเมียวมารุสร้าง!”
94
ผมพูดกับคิชินด้วยเสียงน่ารัก สีหน้าหม่นหมองของคิชิน
ก็แปรเปลียนเป็ นรอยยิมทันที
“โอ้ งันรึ เจ้าดีใจหรือ! อืม นันสินะ! ข้าจะมอบหมายงาน

ให้เจ้านะ คิเมียวมารุ!”
หา? งาน?
“สร้างสิงทีเหมือนกับ ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’
95
และ ‘ดาบนางาทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ ของข้าขึนมาอีก
อย่างละสองชิน ข้าจะมอบเป็ นของรางวัลแก่ทหารที
สร้างผลงานในการศึกครังนี!”
หืม รางวัลสินะ...อาจจะเป็ นความคิดทีดีก็ได้
ได้ยินว่าทีดินของตระกูลอาสึมะมีเพียงหยิบมือ คงไม่
มอบทีดินให้เป็ นของรางวัลไม่ได้ และตระกูลอาสึมะก็ไม่
ได้รารวยขนาดจะตบรางวั
ํ ลเป็ นเงินทองได้
ดังนัน การมอบรางวัลเป็ น ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหก

ชิน’ กับ ‘ดาบนางาทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ ทีผมสร้างขึน
เป็ นของทีคุณภาพดีกว่าเกราะและดาบทีพวกเขาเคยใช้
96
ก็คงไม่เลวสักเท่าไหร่
แต่ก็ใช่วา่ จะไม่มีปัญหา คนทีได้รบั จะดีใจกับของทีผมซึง

อายุเพียงห้าขวบสร้างขึนอย่างนันหรือ?
“ฮ่าๆๆ! ไม่มีปัญหาหรอกน่า! ทุกคนต่างชืนชม ‘เกราะ

เต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ และ ‘ดาบนางาทาจิเหล็กกล้ามิ
สึโฮะ’ ของข้าอยูเ่ สมอ! ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ ที
ดาบทาจิของศัตรูฟันไม่เข้าและ ‘ดาบนางาทาจิเหล็ก
กล้ามิสโึ ฮะ’ ทีตัดเกราะของศัตรูเหมือนเป็ นกระดาษ
ใครๆ ก็ตา่ งบอกว่าอยากได้ของสองสิงนีทังนัน! ฮ่าๆๆ”
พอโคจังถูกโคจังจ้องด้วยสายตาทิมแทง คิชินทีหัวเราะ
97
อย่างมีความสุขก็ปิดปากด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน
ไม่เคยคิดมาก่อนว่า ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ และ

‘ดาบนางาทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ ของผมจะได้รบั คําชม
ถึงขนาดนัน ตัวผมเองจึงรูส้ กึ ดีใจอยูบ่ า้ ง
“เข้าใจแล้วขอรับ ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ กับ

‘ดาบนางาทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ อย่างละสองชินสินะ
แต่ ‘ดาบนางาทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ น่าจะยาวเกินไป
สําหรับพวกบริวาร ดังนันทําเป็ นดาบโนทาจิ*น่าจะดีกว่า
ขอรับ”
“อืม เป็ นอย่างทีคิเมียวมารุวา่ ถ้าอย่างนันขอให้ทาํ ดาบ
98
โนทาจิได้หรือไม่?”
“ขอรับ ทีจริงระหว่างทีท่านพ่อออกรบ ข้าได้สร้างของทัง

สองอย่างเอาไว้แล้ว นําไปใช้ได้ทนั ทีเลยขอรับ”
“โอ้ สร้างไว้แล้วรึ...แล้วมีจาํ นวนเท่าไรล่ะ?”
“มี ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ แปดชุด กับ ‘ดาบโน

ทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ สิบสามเล่มขอรับ”
คิชินครุน่ คิดเล็กน้อยแล้วปรบมือ
“อืม เช่นข้านันขอ ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ สาม

99
ชุดกับ ‘ดาบโนทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ สามเล่มแล้วกัน”
“ท่านจะเพิมจํานวนรางวัลหรือขอรับ”
“จํานวนรางวัลไม่เปลียนแปลง แต่ขา้ มีความคิดดีๆ

บางอย่างอยู”่
ผมส่งมอบ ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ สามชุดและ

‘ดาบโนทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ สามเล่มให้คิชินตามทีเขา
ขอร้อง
100
ส่วนเรือนปฏิบตั ิงานของผมก็มีทหารรักษาการณ์มาคุม้
กัน โดยคิชินบอกผมว่า ให้มีการคุม้ กันเพือป้องกันไม่ให้
ความลับเรืองทีผมสร้างสิงของรัวไหลออกไป
ขึนปี ใหม่ เดือนมกราคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปด

101
ร้อยเจ็ดสิบหก
คิชินแวะมาทีเรือนปฏิบตั ิงานของผมเพือขอให้สง่ ‘เกราะ

เต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ กับ ‘ดาบโนทาจิเหล็กกล้ามิสึ
โฮะ’ ให้เขา
ผมไม่รูว้ า่ เขาจะเอาไปใช้ทาํ อะไรเยอะแยะ แต่เก็บไว้ใน

มุมโรงเก็บของก็ฝนุ่ จับเปล่าๆ ผมจึงมอบ ‘เกราะเต็มตัว
เหล็กกล้าหกชิน’ สิบชุดและ ‘ดาบโนทาจิเหล็กกล้ามิสึ
โฮะ’ ยีสิบชุดให้เขาทังหมด
พอรับของไป คิชินก็มอบเงินให้ผมเป็ นการตอบแทน
102
“เงินนี คิเมียวมารุเอาไปใช้ได้ตามใจชอบเลยนะ อีกไม่กี
วันข้าจะแนะนําให้รูจ้ กั มิสโึ ฮะยะ พ่อค้าเจ้าประจําของ
บ้านเรา ใช้เงินนีซือของทีคิเมียวมารุอยากได้ก็ได้”
“ขอบพระคุณขอรับ!”
ผมกล่าวคําขอบคุณด้วยความใสซือ แต่คิชินคงมีความ
คิดว่าเมือแนะนําให้รูจ้ กั มิสโึ ฮะยะและใช้เงินเป็ นแล้วก็
อยากให้ผมสร้างของทีดีกว่านีแหงๆ
ในฐานะผูป้ กครองดินแดนคงไม่ใช่การตัดสินใจทีแย่ แต่

ในฐานะพ่อจะว่ายังไงดีนะ?
103
ช่างเถอะ ถ้าหลังจากนีสามารถออกไปเดินในเมืองรอบ
ปราสาทได้อย่างอิสระก็ยงดี
ิ
หลังจากนันคิชินก็เล่าว่า ตนนํา ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้า

หกชิน’ และ ‘ดาบโนทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ ทีผมมอบใน
ตอนแรกไปถวายแก่กษัตริยท์ ีเมืองหลวง
ดูเหมือนว่าจะนําไปถวายเพือให้ใต้หล้าได้ตระหนักถึง
ความสุดยอดของ ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ และ
‘ดาบโนทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ ทีผมสร้าง
104
เห็นว่าเมือกษัตริยช์ มการทดลองฟั น ‘ดาบโนทาจิเหล็ก
กล้ามิสโึ ฮะ’ ก็สง่ เสียงร้องว่า “สุดยอด” แล้วตบรางวัลให้
อย่างงาม ส่วน ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ ก็ได้รบั
เสียงชืนชมเช่นกัน
ด้วยเหตุนีจึงมีขนุ นางและไดเมียวรอบเมืองหลวงเข้ามา
ถามไถ่เกียวกับการถวายของในครังนี
แม้การส่งออกของสองสิงนีเป็ นสินค้าจะไม่ได้รบั ความ

เห็นชอบ แต่คิชินก็รูถ้ งึ ความสําคัญของการระดมทุนเพือ
สร้างอาวุธ เขาคงจริงจังมากกับการฟื นฟูตระกูลทีล่ม
สลายไปแล้วขึนมาอีกครัง ยังไงผมก็จะเอาใจช่วยแล้ว
กันนะ
105
* ดาบโนทาจิ หรือ โอดาจิ มีความยาวเฉลีย 90
เซนติเมตร (นางาทาจิ หรือทาจิยาว มีความยาว 100
เซนติเมตร) เนืองจากมีความยาวกว่าดาบมาตรา
ฐาน(70-60เซนติเมตร) จึงมักใช้ในการสูก้ บั พลทหารม้า
มากกว่าพลทหารราบ ทําให้โนทาจิหรือโอดาจิ มีชือเรียก
อย่างไม่เป็ นทางการว่า ดาบฟั นม้า
106
บทที 1-7 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : โซโกะ (1)
เดือนสิงหาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยเจ็ดสิบ
แปด
107
คิเมียวมารุคงุ มีอายุได้แปดปี แล้ว
ผมมีนอ้ งชายกับน้องสาวเพิมมาอีกแล้ว คิชินก็ยงั หนุ่ม

แน่นขนาดนันก็ไม่แปลกหรอก รวมผมแล้ว ตอนนีก็รูส้ กึ
ว่าหมอนีจะมีลกู ชายสาม ลูกสาวหก
ลูกชายคนทีสามมีแม่คนเดียวกับผม ซึงก็คือโคจัง โคจัง

เองก็เพิงอายุยีสิบหก แถมยังมีกาํ ลังวังชาเหลือล้น
ดังนัน ช่วงนีโคจังจึงเอาแต่ดแู ลน้องชาย จนถ้าผมไม่มี

ความทรงจําจากชาติทีแล้วก็คงงอนไปแล้ว
108
มิสโึ ฮะในช่วงกลางฤดูรอ้ นมีอากาศร้อนจัด แต่คนทีคิด
ว่าเวลาแบบนีน่าไปทะเลมีแต่ผมหรือเปล่านะ? บางที
อาจจะมีแค่ผมคนเดียวนีละมัง ถ้าผมไม่มีความรูเ้ กียว
กับเรืองต่างๆ ของชาติทีแล้วติดมาด้วยคงไม่คิดแบบนี
สินะ? อ๊ะ แต่มิสโึ อะมีภเู ขาอยู่ ไปเทียวภูเขาคลายร้อนก็
ได้นีนา อยากไปเล่นนําทีแม่นาจั
ํ ง
ช่วงนีคิเมียวมารุคงุ มีเงินคล่องมือดีขอรับ
109
เทรนด์ในช่วงนีคือการผลิตกระดาษมิสโึ ฮะ ตระกูลอาสึ
มะทีถือครองพืนทีภูเขาจึงมีทรัพยากรเหลือล้นสําหรับ
ผลิตภัณฑ์นี
บนภูเขามีตน้ ไม้งอกงามอยูม่ าก การทํากระดาษไม่ตอ้ ง

คํานึงถึงขนาดพันธุไ์ ม้ แต่บางพันธุจ์ ะไม่เหมาะเป็ นวัตถุ
ดิบสําหรับการทํากระดาษ แต่ก็มีเพียงไม่กีพันธุท์ ีเป็ น
แบบนัน
ไม้ทีเหลือนํามาสกัดนํามันได้อีกเล็กน้อย และยังเอาไป
ใช้ทาํ อะไรต่อมิอะไรได้อีก ดังนันภูเขาจึงเป็ นขุมสมบัติ
สําหรับผม
110
แต่คิเมียวมารุคงุ ไปทีภูเขาเองไม่ได้ เนืองจากอย่างไร
เสียเขาก็เป็ นทายาทของตระกูลอาสึมะ จึงถูกห้ามออก
ไปข้างนอก ผมจึงกําลังสร้างดินปื นไร้ควันอย่างเดียว
ดายอยูใ่ นโรงงาน
ไม่ใช่กระดาษมิสโึ ฮะหรอกเร้อ! คุณๆ ทีอ่านมาถึงตรงนี

คงอยากตบมุกแบบนันสินะครับ นันมันเรืองของสําหรับ
ขาย ส่วนอาวุธยุทโธปกรณ์อย่างดินปื นไร้ควันจะเอาไป
ขายง่ายๆ ได้อย่างไรล่ะครับ!
การจะส่งดินปื นไร้ควันซึงมีความอันตรายอย่างเทียบกัน
ไม่ได้กบั ดาบหรือเกราะออกสูโ่ ลกภายนอกยังต้องรอ
จังหวะอีกสักหน่อย
111
ผมคงเก็บไว้เป็ นสินค้าคงคลัง ทีผมจะไม่เอาไปทําอะไร
จนกว่าผมจะโตเป็ นผูใ้ หญ่แล้วยืนด้วยลําแข้งของตัวเอง
แต่ก็ไม่รูว้ า่ จะถูกตระกูลอืนโจมตีจนชีวิตแขวนอยูบ่ นเส้น
ด้ายเมือไร เพราะฉะนันผมจึงคิดว่าควรเตรียมไว้ก่อน
แต่เนืองจากเป็ นดินปื น ถ้าเก็บไว้นานจะชืนจนใช้การไม่

ได้ จึงต้องหาวิธีเก็บรักษาอย่างดี
อ๊ะ หลายปี ทีผ่านมามีเรืองหลายอย่างเกิดขึน และเรือน

ปฏิบตั ิงานของผมตอนนีจึงกลายเป็ นโรงงานไปแล้ว
ผมสร้างและขายของหลายอย่าง จนคนอืนคงคิดว่าผม
112
กลายเป็ นผูเ้ สียภาษี ขนสู
ั งในดินแดนของตระกูลอาสึมะ
ไปแล้วล่ะมัง
คงเพราะเหตุนีเอง คิชินคุงจึงสร้างโรงงานใหญ่โตให้ที
หลังเรือน เจตนาของคิชินคุงคงเป็ นการบอกให้ผมทํา
งานและเสียภาษี ให้มากขึน ก็สมเป็ นความคิดของผู้
ปกครองดินแดนน่ะนะ
เอาเถอะ ถึงช่วงนีราคาของสินค้าต่างๆ จะเริมนิงแล้ว

แต่ผมก็ผลิตกระดาษมิสโึ ฮะได้เดือนละสองหมืนแผ่นจึง
มีรายรับห้าสิบคัง
ผมจ่ายภาษี หา้ สิบเปอร์เซ็นต์ของกําไรสุทธิหลังหักค่า
113
วัตถุดิบให้ตระกูลอาสึมะ ดังนันส่วนแบ่งของตระกูลอาสึ
มะกับผมจึงอยูท่ ีส่วนละประมาณสิบแปดคัง
พ่อค้าทัวไปไม่จ่ายภาษี ถงึ ห้าสิบเปอร์เซ็นต์หรอก
คังทีว่าคือหน่วยเงิน แต่หน่วยเงินก็มีหลายหน่วย หน่วย

ย่อยทีสุดคือเซมุ เหมือนดอลล่าร์กบั เซนต์ของอเมริกา
สัดส่วนการแลกเงิน คือ แสนเซมุ (หมืนเหรียญทองแดง)

เท่ากับสิบเอนะ (สิบเหรียญเงิน) และเท่ากับหนึงคัง
(หนึงเหรียญทอง)
เหรียญทองแดงสมบูรณ์มีคา่ สิบเซมุ แต่เงินเสีย (เหรียญ

114
ทองแดงทีมีตาํ หนิ) จะมีคา่ หนึงเซมุ
หมายความว่าเงินหนึงล้านแปดแสนเซมุเข้ากระเป๋ าผม
ทุกเดือน แค่กระดาษมิสโึ ฮะก็ทาํ เงินได้ยีสิบเอ็ดล้านหก
แสนเซมุ (สองร้อยสิบหกคัง) ผมจึงจัดว่าเป็ นเศรษฐี
ย่อมๆ เลยทีเดียว
ราคาขายปลีกของข้าวสารหนึงหน่วย (ข้าวขัดสีสาํ หรับ

หนึงมือ) คือสองร้อยห้าสิบเซมุ (ราคากลางของมิสโึ ฮะ
โนะคุนิ) ดังนันจึงมีเงินพอให้คนประมาณแปดสิบคนกิน
ข้าวได้วนั ละสามมือ ทีมิสโึ ฮะแห่งนีกินข้าวสามมือ ไม่ใช่
สองมือ
115
หากเปลียนราคาขายปลีกของข้าวสารหนึงหน่วยทีใช้
เป็ นหลักในการคํานวณเป็ นราคาทีตระกูลอาสึมะขายส่ง
ให้พอ่ ค้า ค่าก็จะเปลียนไป แต่ก็คิดว่าคงพอเข้าใจอัตรา
การแปลกเปลียนได้ประมาณหนึง นอกจากนีเกษตรกรที
ครอบครองพืนทีเกินครึงของเขตปกครองยังกินข้าวต้มที
มีนามากเป็
ํ นอาหารหลัก หากคิดแบบนี ค่าก็จะเปลียน
ไปเช่นกัน
หน่วยเงินของวะคุนิแห่งนีคือเซมุ เอนะ และกัง แต่หน่วย

ของสิงอืนนอกจากเงินคล้ายคลึงญีปุ่ นมาก
อย่างเช่น ปฏิทินต่างกันเล็กน้อย หนึงปี มีสามร้อยหกสิบ

วัน แบ่งเป็ นสิบสองเดือนเดือนละสามสิบวัน เวลา
เหมือนบนโลก หนึงวันมียีสิบสีชัวโมง การชังตวงวัดโดย
116
รวมแล้วก็เหมือนญีปุ่ น ดังนันถึงจะมีความแตกต่างอยู่
บ้างก็ไม่ได้เป็ นเรืองยากถึงขันทําให้ผมสับสน
บทที 1-8 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : โซโกะ (2)
117
ผมรูส้ กึ ถึงสายตา...
ช่วงนีมีคนแอบมองผมจากหน้าต่างโรงงาน
ดูเหมือนคนๆ นันจะคิดว่าผมไม่รูส้ กึ ตัว แต่ผมสังเกตเห็น

มาตังแต่ก่อนหน้านีแล้ว ว่าแสงแดดทีส่องเข้ามาจาก
ทางหน้าต่างเกิดเป็ นเงาคนชัดเจนบนพืนห้อง
ผมรูต้ วั จริงของคนเซ่อซ่าทีทําให้ผมในแค่วยั แปดขวบรู ้

ตัวดี แต่ไม่รูว้ า่ ควรเอ่ยทักในจังหวะไหนดี
ดังนันผมจึงไม่ได้ทาํ อะไรเป็ นพิเศษ และรอให้อีกฝ่ าย

118
เป็ นฝ่ ายทักผมก่อนแทน
โรงงานของผมมีอปุ กรณ์ทีอยูใ่ นขันทดลองกระจัด

กระจายอยูท่ วั แทบทังหมดเป็ นของทีใช้การไม่ได้ แต่ผม
ก็ทาํ งานสร้างต่อไปโดยวาดฝันถึงความสําเร็จ
การคิดว่าคราวนีจะสร้างอะไรดรเป็ นช่วงเวลาทีสนุกที
สุด แต่พอกําหนดสิงจะทีสร้างได้แล้ว หลังจากนันก็จะ
เป็ นช่วงเวลาแห่งความอดทน
ขันตอนคือ กําหนดเป้าหมายของสิงทีจะสร้าง แล้ววาด

119
แบบแปลนพืนฐาน รวบรวมวัตถุดิบ ทดลองสร้างโดยใช้
แบบแปลนพืนฐาน แก้ไขปรับปรุงแบบแปลนพืนฐาน
โดยใช้ตวั อย่างทีทดลองสร้างขึนซําแล้วซําเล่า ขันตอนนี
กินเวลาส่วนใหญ่ในกระบวนการทังหมด พอสร้างจน
เสร็จสมบูรณ์ ก็กาํ หนดราคา ก่อนนําไปขายให้พอ่ ค้า
เพือต่อรองราคา แล้วผลิตเพิมในปริมาณมาก
ชาติทีแล้วผมไม่ได้ผลิตของขาย เลยไม่รูว้ า่ มีขนตอนใน

ั
การผลิตอย่างไรบ้าง แต่สาํ หรับผมตอนนีก็เป็ นประมาณ
นีแหละ
ขันตอนพวกนีมีเฉพาะเวลาของขายเท่านัน กรณีทีสร้าง
ขึนใช้เอง หรือสร้างให้คนสนิทจะไม่มีขนตอนดั
ั งกล่าว
120
และตอนนีผมก็กาํ ลังสร้างดินปื นไร้ควันอยู่ ทําให้มีปา้ ย
เขียนว่า ‘ห้ามใช้ไฟ!’ ตังอยูท่ วโรงงานและบริ
ั เวณทาง
เข้าออก
ถ้าเกิดไฟฟ้าสถิตจะเกิดความเสียหายรุนแรงมาก การ
เข้าออกโรงงานจึงต้องได้รบั อนุญาตจากผม อีกทังยัง
ต้องซักซ้อมและทําความเข้าใจมาตรการป้องกันไฟฟ้า
สถิตอย่างเข้มงวด
เอาเถอะ ตอนนีเป็ นฤดูรอ้ น ถ้าไม่ตงใจทํ

ั าก็คงไม่เกิด
ไฟฟ้าสถิตง่ายๆ หรอก
121
สิงทีผมกําลังสร้างคือดินปื นทีในโลกก่อนเรียกว่า ‘ดินปื น
ซิงเกิลเบส’
ถึงจะเรียกว่าดินปื นเหมือนกัน แต่ก็มีหลายประเภท ที

ผมรูอ้ งค์ประกอบก็มีเพียง ‘ดินปื นซิงเกิลเบส’* เท่านัน
จึงมีแค่ตวั เลือกเดียว
ชาติทีแล้วผมก็เคยมีช่วงทีป่ วยเป็ นโรคจูนิเบียว**เหมือน

กันนะ~ (นึกแล้วก็เผลอสายตาล่องลอย)
‘ดินปื นซิงเกิลเบส’ ใช้วตั ถุดิบหลักสีประเภท โดยมีไนโต

รเซลลูโลสซึงเป็ นวัตถุดิบพืนฐาน ส่วนสารตัวหน่วงการ
เผาไหม้ สารควบคุมการระเบิด และสารทําให้คงตัวทีใช้
122
เป็ นส่วนประกอบก็หาง่าย
วัตถุดิบสีประเภทประกอบขึนจากธาตุออกซิเจน (O)
ไนโตรเจน (N) ไฮโดรเจน (H) และคาร์บอน (C)
ธาตุทกุ ชนิดเป็ นสิงทีมีอยูม่ หาศาลรอบตัวผม ทีต้องระวัง

ก็มีแค่อย่าสร้างมากเกินไปจนขาดออกซิเจนเท่านัน
ถึงจะเป็ นเรืองเล็กน้อย แต่ถา้ ใช้ออกซิเจนมากเกินไปจน

ตายเพราะขาดออกซิเจนก็ไม่ใช่เรืองตลก จึงต้องระวัง
เพือความมันใจ
ก่อนอืนก็สร้างดินปื นไร้ควันนีจนเต็มกล่องไม้ทีปิ ดมิดชิด

123
ไม่ให้อากาศเข้าได้
ตอนนีได้แค่สร้างทิงเอาไว้ก่อน พอถึงเวลาคับขันก็แบ่ง
ไปจุดชนวนแล้วโยนใส่ศตั รู น่าจะพอทําให้ศตั รูเกิดความ
สับสนอลหม่านได้
ทีจริงแล้วผมเคยคิดจะสร้างระเบิดพลาสติก แต่ก็ลม้ เลิก

ความคิดแล้วลดระดับมาสร้างดินปื นไร้ควันแทน
ไม่รูจ้ ะเรียกว่าค่อยๆ ทําเป็ นขันเป็ นตอนด้วยความระมัด

ระวังได้หรือเปล่า! ผมเองก็ไม่มนใจที
ั จะตัดสินตัวเอง
เหมือนกัน!
124
กล่องไม้บรรจุดินปื นไร้ควันถูกปิ ดผนึกอย่างหนาแน่นไม่
ให้อากาศเข้าเรียบร้อย ถัดไปผมคิดจะสร้างปลายแหลม
สําหรับเป็ นหัวหอก เป็ นของทีสร้างขึนเพือตัวเอง ไม่ได้
จะเอาไปให้ใคร
ผมหวดดาบไม้ทกุ เช้า แต่ก็กาํ ลังคิดว่าน่าจะเปลียนไป

หวดหอกแทน
ถ้าถามว่าทําไมถึงเปลียนใจ ก็ตอบก็ง่ายมาก ก็เพราะ

ผมจินตนาการตัวเองใช้ดาบฟาดฟั นศัตรูในสนามรบไม่
ออกน่ะสิ
ผมมีฝีมือประมาณนึงเนืองจากหวดดาบไม้เพียงเพือ
125
สร้างเสริมพลังกาย แต่ถา้ อยากจะพัฒนาก็น่าจะใช้หอก
มากกว่า
ระหว่างทีทํางานพลางครุน่ คิดเรืองนันไปด้วย จู่ๆ ก็นกึ

อยากดืมนําขึนมาเลยจะไปตักนําจากถังไม้มาดืม แต่ใน
ถังกลับไม่มีนาอยู
ํ เ่ ลย
“มีใครอยูบ่ า้ ง เอานํามาให้หน่อย”
โรงงานของผมมีทหารหลายนายคอยคุม้ กันอยู่ สาวใช้ที

คอยติดตามผมก็รอรับใช้อยูท่ ีนอกประตูทางเข้า ผมขอ
นําด้วยประโยคคําสัง ถึงจะดูอวดเบ่งไปบ้าง แต่ก็เป็ น
เรืองธรรมดาของทายาทตระกูลอาสึมะ ถึงบรรดาศักดิ
126
ของตระกูลจะเสือมถอยไปแล้วก็ตามที
ครูห่ นึง ผมก็รูส้ กึ ว่าประตูทางเข้าเปิ ดออก แล้วมีใครคน

หนึงก็เข้ามา ก่อนจะวางนําทีข้างตัวผม แต่ผมเริมทํา
งานไปแล้วก่อนทีนําจะมา จึงอยูใ่ นท่าหันหลังให้
ผมไม่ระมัดระวังตัวเลย เพราะคิดว่าคงไม่ถกู จู่โจมในที

แบบนี
“ขอโทษทีรบกวนนะ อาโกะ”
อาโกะเป็ นชือของสาวใช้ของผม
127
ผมขอบคุณแล้วทํางานต่อ ช่วงนีต่อให้พดู คุยบ้าง ภาพ
สิงทีกําลังเพ่งสมาธิสร้างในหัวก็ไม่พงั
“ข้าไม่ใช่อาโกะ แต่เป็ นโซโกะเจ้าค่ะ!”
“เห?”
หลังจากทีนิงอึงไปหลายวินาที พอผมหันไปด้านหลังก็
พบว่าโซโกะซึงมีรอยยิมบนใบหน้าอ่อนเยาว์กาํ ลังนังจุม้
ปุก้ อยูต่ รงนัน
เอาละ นีคือคําถามครับ ทําไมโซโกะถึงมาอยูท่ ีนีกัน

น้า~!?
128
“ข้าคือโซโกะเจ้าค่ะ!”
“เอ๊ะ อะ อืม โซโกะจริงๆ ด้วย”
ไม่ตอ้ งบอกก็รู ้ เพราะเราเคยเจอหน้ากันอยูบ่ า้ ง แม้จะ

แค่ไม่กีครัง โซโกะเป็ นน้องสาวต่างแม่ทีอายุนอ้ ยกว่าผม
สามปี ตอนนีเธออายุหา้ ขวบ
แต่คาํ ถามคือทําไมโซโกะถึงมาอยูใ่ นโรงงานของผมได้

ต่างหาก
แม่ของโซโกะเป็ นภรรยารองของคิชิน และไม่ลงรอยกับ

129
โคจังผูเ้ ป็ นแม่ของผม ดังนันโซโกะกับผมจึงไม่คอ่ ยได้
เจอหน้ากัน
ดูเหมือนว่าเธอจะมองการทํางานของผมจากหน้าต่าง
โรงงานมาสักพักแล้ว แต่ก็ไม่มีทา่ ทีวา่ จะเข้ามาหา แล้ว
ทําไมตอนนีถึงมาอยูใ่ นโรงงานของผมได้ละ่ ?
“สวยจังเลยเจ้าค่ะ!”
“หืม?”
“มีแสงสว่างวิบวับจากมือของท่านพีน่ะ”
130
อ๋อ เธอคงหมายถึงเอฟเฟคท์ของสกิล [สร้างอุปกรณ์]
สินะ อยากเห็นเจ้านันเลยแอบมองผ่านหน้าต่างงันหรือ?
“สวยมากเลย ข้าขอดูใกล้ๆ ได้ไหมเจ้าคะ?”
“......”
“ไม่ได้หรือ?”
“ก็ได้อยูห่ รอก แต่อย่าแตะต้องของทีอยูท่ ีนีก็แล้วกัน

แล้วก็อย่าเดินไปไหนมาไหนด้วย”
131
“เจ้าค่ะ!”
โซโกะตอบกลับด้วยความยินดีเป็ นทีสุด
...จะว่าไปแล้ว ผมจําไม่ได้วา่ อนุญาตให้โซโกะเข้ามาใน

ห้องนีนา! ทีนีมีดินปื นไร้ควันอยูจ่ งึ จํากัดการเข้าออก
แล้วทําไมโซโกะถึงเข้ามาได้ละ่ ? ไว้ตอ้ งไปดุทหารคุม้ กัน
กับสาวใช้อาโกะเสียหน่อยแล้ว
ถึงจะบอกว่าถูกเอฟเฟคท์ของสกิล [สร้างอุปกรณ์] ดึง

ดูด แต่ผมก็ไม่คิดว่าโซโกะจะเข้ามาถึงในโรงงานของผม
โคจังเกิดในตระกูลทีมีชือเสียง จึงมองว่าบุตรสาวของ
132
ตระกูลใหญ่ในท้องถินตําต้อยกว่า ความหยิงทะนงเป็ น
สาเหตุทาํ ให้แม่ของพวกเราพีน้องไม่คอ่ ยสนิทสนมกัน
นัก
แม้จะได้พบหน้ากันเป็ นครังคราวในงานเฉลิมฉลองหรือ
อะไรทํานองนัน แต่ก็ไม่ได้พดู คุยกันเลย
แล้วทําไมโซโกะซึงเป็ นลูกสาวของภรรยารองถึงได้ถือนํา
เข้ามาในโรงงานล่ะ?
...จริงด้วย หรือว่าโซโกะก็เหงาเหมือนกัน โซโกะมีนอ้ ง

สาว แม่คงเอาแต่ดแู ลลูกคนเล็กเหมือนผม
133
ผมเผลอมองหน้าโซโกะโดยไม่รูต้ วั เธอกําลังจับจ้องขยะ
ทีผมสร้างขึนด้วยความตืนเต้น
“โซโกะรูจ้ กั นกกระเรียนกระดาษหรือเปล่า?”
“นกกระเรียนกระดาษ?”
ท่าทางตอนเอียงคอของเธอน่ารักน่าชัง เพราะเพิงอายุ
ห้าขวบจึงมีความน่ารักเต็มพิกดั ทําเอาความรูส้ กึ อยาก
ปกป้องพลุง่ พล่านขึนมาเลยทีเดียว
ผมหยิบกระดาษรูปสีเหลียมจัตรุ สั สีเหลืองอ่อนจาก
ลินชักใต้โต๊ะ แล้วนังลงตรงหน้าโซโกะ จากนันก็พบั
134
กระดาษ โซโกะจ้องมองท่าทางของผมด้วยดวงตาเป็ น
ประกาย ครูห่ นึงผ่านไป นกกระเรียนกระดาษก็เสร็จ
สมบูรณ์ โซโกะเบิกตากว้างจนรูช้ ดั ว่าเธอกําลังสนอก
สนใจมาก
“นีคือนกกระเรียนกระดาษ ข้าให้กระดาษนี โซโกะลอง

ไปพับดูก็ได้นะ”
ผมสอนพืนฐานให้โซโกะทีไม่รูว้ ิธีการพับพร้อมกับพับนก
กระเรียนกระดาษเป็ นตัวอย่างไปด้วยกัน
135
แม้โซโกะจะไม่เข้าใจ แต่ก็ตงใจพั
ั บนกกระเรียนกระดาษ
อย่างแข็งขันจนเสร็จสมบูรณ์ถงึ จะไม่สวยงามนัก
“ฮึม~ พับได้ไม่เหมือนท่านพีเลย”
“มีกระดาษเยอะแยะ ใช้ได้ตามใจชอบเลย พับไปหลายๆ

ครังเดียวก็พบั ได้สวยขึนเองละ”
ผมลูบศีรษะของโซโกะพร้อมกับกล่าวปลอบใจ
ผมสอนพืนฐานให้แค่ครังเดียว แต่ดเู หมือนว่าโซโกะจะ

136
จําวิธีการพับได้แล้ว จึงพับนกกระเรียนกระดาษขึนมา
อีกหลายตัว
ผมเฝ้ามองภาพนันอยูค่ รูห่ นึง แต่เนืองจากโซโกะกําลัง

พับนกกระเรียนกระดาษอย่างตังอกตังใจ ผมคิดว่าคง
เป็ นการรบกวน จึงกลับไปทํางานของตัวเอง
*ดินปื นแบบไร้ควันมีสองแบบ คือ ซิงเกิลเบส และ ดับ

เบิลเบส ดินปื นซิงเกิลเบส คือดินทีใช้เบสอย่างเดียวคือ
ไนโตรเซลลูโลส ส่วนดินปื นดับเบิลเบส จะใส่ไนโตรกลีเซ
อไรน์ลงไปผสมกับไนโตรเซลลูโลส
137
** จูนิเบียว แปลตรงตัวว่า “โรค ม.2” เป็ นพฤติกรรมทีทํา
อะไรแปลกประหลาดสุดโต่ง หรือหมกหมุน่ ในเรืองใด
เรืองหนึง เช่น คิดว่าตัวเองมีพลังวิเศษ บูชาซาตาน ทํา
ตัวย้อนยุคเป็ นนินจาซามุไร พูดจาด้วยภาษาเก่า ฯลฯ
ซึงมักจะเกิดในช่วงอายุ 14 หรือตอน ม.2 ในทีนี อาการ
จูนิเบียวของตัวเอกคือ เคยหมกหมุน่ เรืองอาวุธสงคราม
138
บทที 1-9 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : ลงมติ (1)
เดือนพฤษภาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
สิบ
139
ผมทีอายุสบิ ขวบแล้วกําลังวุน่ กับอะไรต่อมิอะไรหลาย
อย่าง
ตอนนีกําลังเดินตามคิชินทีกําลังไปยังเรือนหน้า
เรือนทีพวกผมอาศัยอยูม่ ีพืนทีทีเรียกว่าเรือนหน้ากับ
เรือนใน เรือนในคือพืนทีทีผมอาศัยอยูจ่ นถึงตอนนี เป็ น
ทีอยูอ่ าศัยของตระกูลอาสึมะ (เฉพาะครอบครัวของคิ
ชิน)
ส่วนอีกทีหนึงคือเรือนหน้า เป็ นเหมือนทีว่าการของ

ตระกูลอาสึมะ มีบริวารเข้าออกเป็ นประจํา คนส่งสาร
จากตระกูลอืน เวลามาหาก็จะมาเข้าพบทีเรือนหน้านี
140
หากเกิดสงครามกับตระกูลอืนแล้วถูกโจมตีเข้ามาก็จะ
ออกจากเรือนนีย้ายไปอยูท่ ีปราสาทซึงตังขึนบนเนินเขา
ย่อมๆ ผมได้ความทรงจํากลับคืนมาเก้าปี แล้ว แต่ทีผ่าน
มาก็ยงั ไม่เคยเกิดเรืองแบบนันขึน จะขอคิดว่าเป็ นผล
จากความโชคดีทีเพิมขึนของผม
พอพบกับพวกบริวารทีระเบียงทางเดิน พวกเขาก็คกุ เข่า

ลงแล้วก้มศีรษะให้คิชิน
แม้พวกเขาจะไม่ได้กม้ ศีรษะให้ผม แต่ก็รูส้ กึ ดีอยูไ่ ม่นอ้ ย
141
ด้านหลังของผมมีเด็กรับใช้ของคิชินเดินตามมาสองคน
สองคนนีก็คงรูส้ กึ ว่าตัวเองอยูเ่ หนือกว่าเหมือนกับผมละ
มัง?
ผมเองก็มีเด็กรับใช้ติดตามเช่นกัน แต่เด็กรับใช้ของผม
ต้องรอการกลับไปของผมอยูท่ ีเรือนใน
ผมมีเด็กรับใช้สามคน ทุกคนเป็ นลูกของบริวาร ใน

อนาคตพวกเขาจึงน่าจะมาทํางานเป็ นมือขวาของผม
เหมือนทีพ่อแม่ของเขาทํางานให้คิชิน
จริงๆ ผมคิดว่าถ้าไม่ตอ้ งฝื นสืบทอดตระกูลได้ก็คงดี แต่

ถ้าพูดเรืองแบบนันออกไป อาจจะเกิดเรืองวุน่ วาย จึงไม่
142
ได้พดู อะไร
พอคิชินหยุดเดินตรงหน้าห้อง เด็กรับใช้ ทีประจําอยูห่ น้า

ประตูก็เลือนเปิ ดประตูกระดาษ
เป็ นประตูอตั โนมัติโดยใช้แรงงานคน สาวใช้ทีเรือนในก็

ทําแบบเดียวกันนี ไม่ใช่เรืองแปลกอะไรสําหรับยุคนี
ผูอ้ ยูใ่ ต้บญ

ั ชารอคิชินอยูภ่ ายในห้อง เมือประตูกระดาษ
ถูกเปิ ดออก ทุกคนก็กม้ ศีรษะลงโดยพร้อมเพรียง
คิชินมองพวกเขาก่อนพยักหน้า แล้วเดินผ่ากลางห้องเข้า
มาจนถึงบริเวณด้านในสุด
143
ส่วนผมกับเด็กรับใช้ทีติดตามมาด้วยก็เดินตามคิชินเข้า
ไปด้านใน เนืองจากบรรยากาศค่อนข้างตึงเครียดจึงรูส้ กึ
ประหม่าขึนมา
ด้านในสุดของห้องมีเบาะรองนังกับทีวางแขนอย่างละ
ชินตังอยูบ่ นบริเวณทีถูกยกระดับขึน คิชินยืนอยูบ่ นรอง
นังนัน ส่วนผมยืนอยูข่ า้ งๆ
เด็กรับใช้ยืนอยูท่ ีด้านหลังของคิชิน คอยสังเกตท่าทีของ

คิชิน
พอคิชินนังลงบนเบาะรองนัง ผมก็นงลงข้
ั างๆ แล้วเด็ก
144
รับใช้ก็นงลงตาม
ั ว่าแต่ ไม่มีเบาะรองนังให้ผมหรือนี!
“ทุกคน เงยหน้าขึน”
คิชินใช้เสียงทุม้ ตํากว่าตอนทีพูดคุยกับผมกล่าวคํา
อนุญาตให้บรรดาบริวารเงยหน้าขึน
พอบริวารทีเงยหน้าขึนเห็นคิชินก็จะเห็นผมไปด้วย จึงมี
เสียงซุบซิบดังเล็ดลอดมาจากพวกเขา
บางคนทําตาโตด้วยความตกตะลึงอย่างเห็นได้ชดั บาง
คนหรีตาลงแล้วส่งสายตามองผมอย่างพินิจพิเคราะห์
บางคนก็มีทา่ ทีนิงเฉย ทุกคนมีสีหน้าแตกต่างกันไป
145
“นับจากวันนีเป็ นต้นไป ข้าจะให้คิเมียวมารุผเู้ ป็ นทายาท
มาเรียนรูก้ ารประชุมคณะ”
คิชินแนะนําตัวให้ผม ถัดไปจึงเป็ นทีของผมบ้าง
“คิเมียวมารุขอรับ”
ผมกล่าวคําทักทายง่ายๆ โดยบอกแค่ชือ จากนันก็วาง

สองมือลงบนพืนแล้วก้มศีรษะเล็กน้อย บรรดาบริวารจึง
ก้มศีรษะกลับมา
องศาทีบริวารก้มศีรษะให้ตากว่
ํ าผมพอสมควร เพือไม่ให้
146
เป็ นการเสียมารยาทต่อทายาทของผูน้ าํ ตระกูล
พอผมเงยหน้าขึน บริวารก็เงยหน้าตามในเวลาไม่นาน
ก้มศีรษะตําขนาดนัน ไม่น่าจะมองเห็นว่าผมเงยหน้า
แล้วแท้ๆ แต่จงั หวะการเงยหน้าของพวกเขากลับไร้ทีติ
ประทับใจชะมัด
ในห้องกว้างมีบริวารเพียงแปดคน บริวารเหล่าเว้นทีครึง
ตรงกลางเอาไว้ แล้วนังเรียงเป็ นสองฝังฝังละสีคน
หากมองจากตําแหน่งของคิชินโดยมีคิชินเป็ นศูนย์กลาง
ทีนังอยูต่ รงฝังซ้ายเป็ นคณะผูอ้ าวุโสสีคน ส่วนฝังขวา
เป็ นคณะผูต้ รวจการสีคน
147
ตําแหน่งทีนังของแต่ละฝังก็ตายตัว คนทีนังอยูใ่ กล้คิชิน
ทีสุดคือคนทีมีตาํ แหน่งสูง
“นายท่าน จะให้ทา่ นคิเมียวมารุเข้าร่วมการประชุมคณะ

หรือขอรับ?”
ชายไว้หนวดเคราฝังผูอ้ าวุโสซึงนังอยูใ่ กล้กบั คิชินทีสุด

เอ่ยถาม ดูจากรูปร่างหน้าตาและตําแหน่งทีนังคงเป็ นผู้
อาวุโสสูงสุด บุเก็น อาสึมะ ผูเ้ ป็ นอาของคิชิน
จะให้เด็กทียังไม่ได้เข้าพิธีบรรลุนิติภาวะอย่างผมเข้าร่วม
การประชุมคณะทีเป็ นเรืองสําคัญงันหรือ นันคงเป็ นคํา
148
ถามแทนความในใจของทุกคน ไม่ใช่แค่ตวั บุเก็นเองเท่า
นัน
สิงทีเรียกว่าการประชุมคณะ คือการหารือในประเด็น
สําคัญหรือเรืองการปกครองของตระกูลอาสึมะ จัดขึนใน
สถานทีทีเหมือนกับเป็ นสภาของญีปุ่ น
และผูท้ ีเรียกได้วา่ เป็ นสมาชิกผูม้ ีสทิ ธิลงมติก็มีเพียงคน

ในตระกูลอาสึมะทังสิบคนเท่านัน เวลานีมีสมาชิกแค่
แปดคนในจํานวนนันเข้าประชุม ส่วนอีกสองคนทีไม่ได้
อยูใ่ นทีนี คนหนึงเข้าร่วมประชุมไม่ได้เพราะกําลังรักษา
ชายแดนในฐานะแม่ทพั ใหญ่ของป้อมปราการทีอยูใ่ กล้
กับชายแดนของตระกูลอืน ส่วนอีกคนกําลังมุง่ หน้าไปยัง
เมืองหลวงจึงขาดประชุม
149
“แค่ดเู ท่านัน ถึงจะยังไม่ได้เข้าพิธีบรรลุนิติภาวะ แต่ก็
เป็ นการขยายมุมมองว่าการประชุมคณะเป็ นอย่างไร
เพือวันข้างหน้า ไม่อนุญาตให้พดู แสดงความคิดเห็น”
ใช่แล้ว ผมถูกห้ามไม่ให้พดู เรืองอืนนอกจากการทักทาย
ถ้าเป็ นบริบทในชาติทีแล้วก็คือการมาศึกษาดูงานทีทํา
งานของพ่อ ทีต่างออกไปเล็กน้อยคือไม่สามารถพูดได้
ต่อให้ไม่เข้าใจก็คงถามไม่ได้
อย่างไรก็ตาม ผมรูส้ กึ ว่าคําพูดของคิชินทําให้บรรยากาศ

ผ่อนคลายลงเล็กน้อย ถึงอย่างนันก็ยงั มีคนทีส่งสายตา
150
แสดงความเป็ นศัตรูมาทีผม
ผูท้ ีสนับสนุนฟูจิโอน้องชายของผมให้เป็ นผูน้ าํ รุน่ ถัดไปมี

ไม่นอ้ ย นีคงเป็ นสายตาจากคนกลุม่ นัน
ไม่เข้าใจหรือไงว่าถ้าเกิดการต่อสูแ้ ย่งชิงตําแหน่งผูส้ ืบ
ทอดในตระกูลขุนนางไร้อาํ นาจแบบนีก็จะเข้าแผนของ
ตระกูลอืน? เอาเถอะ คงเพราะตระกูลอยูช่ ่วงอ่อนแอก็
เลยต้องการผูน้ าํ ตระกูลทีแข็งแกร่งนันเอง
เนืองจากไม่มีใครคาดคันเรืองเกียวกับผมไปมากกว่านัน
คิชินจึงเข้าสูก่ ารประชุมคณะ ผูด้ าํ เนินการประชุมคณะ
คือเฮียวมะ อาสึมิ คณะผูต้ รวจการทีนังอยูใ่ กล้กบั คิชินที
151
สุด
เฮียวมะมีใบหน้าเรียวดูสะโอดสะองต่างจากบุเก็นทีไว้
หนวดไว้เครา เป็ นคณะผูต้ รวจการทีโดดเด่นด้านฝี มือ
การดีดลูกคิดมากกว่าฝี มือการใช้ดาบ จึงดูเหมือนว่าเฮีย
วมะจะรังเกียจคนทีให้คา่ กับการต่อสูม้ ากเกินพอดี
152
บทที 1-10 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : ลงมติ (2)
ในการประชุมคณะไม่มีประเด็นทีน่าสนใจมากนัก ผมจึง
แสร้งทําเป็ นกําลังศึกษาการประชุมคณะด้วยความสงบ
เสงียม
ทีสําคัญกว่านันคือผมจะได้ไปสังเกตการณ์ตวั เมือง
ตังแต่บา่ ยวันนี แต่ผมกําลังครุน่ คิดว่าจะไปดูอะไรทีไหน
153
ดี
แล้วยังมีประเด็นทีว่าตระกูลอนดะพยายามเข้ามากระตุ
กหนวดตระกูลอาสึมะอีกครัง
ตระกูลอนดะเข้ามาจู่โจมเมือห้าปี ทีแล้ว และได้รบั การ

ตอบโต้อย่างเจ็บแสบจึงหายไปพักใหญ่ แต่มีการคาด
การณ์วา่ คราวนีพวกเขาจะส่งกําลังพลเข้ามาอีกเป็ น
จํานวนมาก
นับตังแต่คิชินสังหารโคเก็น คุโนผูเ้ ป็ นยอดฝี มือของตระ

กูลอนดะไปก็มีการกระทบกระทังกับตระกูลอาสึมะที
แนวชายแดนเป็ นระยะ แต่ไม่เคยมีการส่งกําลังทหาร
154
เต็มรูปแบบเข้ามา
“อนดะ ไอ้พวกวัวลืมตีน ไม่รูจ้ กั หลาบจํา ยังจะต่อกรกับ

พวกเราอีกรึ!?”
เซ็นดายู คุซากะ คณะผูอ้ าวุโสทีไว้หนวดเหนือริมฝี ปาก

ส่งเสียงคํารามบ่งบอกถึงความไม่สบอารมณ์
“คาดการณ์วา่ พวกมันจะบุกมาเมือไหร่?”
“คาดว่าน่าจะเป็ นช่วงปลายเดือนสิบหลังเสร็จสินการ
เก็บเกียว”
155
พออิจิโนะสึเกะ โคอิสมึ ิจากคณะผูอ้ าวุโสตอบคําถาม
เกียวกับช่วงเวลาทีอาจมีการทําศึก คิชินก็หลับตาแน่น
“นายท่าน! อย่าได้เกรงกลัวพวกอนดะ ตัดสินให้รูแ้ พ้รู ้

ชนะกันในดาบเดียวไปเลย!”
ผูท้ ีกล่าวขึนอย่างแข็งขันคือยูได อาคาสึกะ กลุม่ ผูอ้ าวุโส

มีหลายคนพยักหน้าเห็นด้วยกับคํากล่าวของยูได
“อืม ถ้าจู่โจมเข้ามาก็ไม่มีทางเลือกอืนนอกจากจะต้อง
ขับไล่ออกไปให้ได้”
คิชินกวาดตามองใบหน้าของคณะผูอ้ าวุโสและคณะผู้
156
ตรวจการทีละคน
“แต่ก็ตอ้ งเตรียมการให้สมบูรณ์แบบ...คุราโนะสึเกะ
ทักษะของพวกทหารรับจ้างเป็ นอย่างไรบ้าง?”
“พัฒนาขึนจนเรียกได้วา่ เป็ นทหารชันยอดเฃยขอรับ”
ชายชราผมขาวเอ่ยตอบ คุราโนะสึเกะเป็ นตําแหน่งทาง

การปกครอง ชือของเขาคือคาสึมะ โอซากิชายชราผูน้ ี
เป็ นผูด้ แู ลคิชินสมัยทีเขายังเป็ นเด็ก จึงได้เข้าร่วมคณะผู้
อาวุโส
เขาเป็ นหนึงในบริวารทีคิชินพึงพาได้ แต่น่าเสียดายที

157
ตอนนีเป็ นชายชราทีอายุมากกว่าหกสิบปี ไปเสียแล้ว
เป็ นไม้ทีใกล้ฝังอยูร่ อมร่อ
ทหารรับจ้างทีคิชินถามถึงคือทหารทีใช้เงินจ้างมาตรง
ตามศัพท์ เป็ นทหารทีตระกูลอาสึมะซึงช่วงนีค่อนข้างอูฟ้ ู่
ในใช้เงินจ้างมา แหล่งเงินทีว่าก็คือผมนันเอง
แต่ถา้ มีหน่วยสอดแนม แผนรบก็จะหลากหลายขึน ไม่วา่

จะเป็ นการปั นข่าว รวบรวมข้อมูล หรือสร้างความสับสน
คิชินต้องอยูร่ อดปลอดภัยจนกว่าผมจะเติบโตขึนจนยืน
ด้วยลําแข็งของตัวเองได้ ดังนัน ถ้าเงินของผมจะทําอะไร
ได้ ก็อยากจะให้ไปใช้เสีย
158
“อืม บอกทุกคนว่าจงเตรียมพร้อม อย่าเกียจคร้านการ
บํารุงรักษาอาวุธ คณะผูต้ รวจการไปเก็บสะสมเสบียง
อาหารและลูกดอกเพิมอีก! คราวนีจะไม่เหมือนทีผ่าน
มา! เราจะเข้าสูส่ งครามด้วยความมุง่ มันทําลายตระกู
ลออนดะทีกําลังได้ใจเพราะไม่รูก้ ารเตรียมการของ
ตระกูลเรา!”
“ขอรับ!”
ถึงแม้จะไม่มีเรืองการทําสงครามกับตระกูลอนดะ แต่ดู
เหมือนว่าคิชินก็ยงั ต้องเผชิญหน้ากับการต่อสู้ เพราะมี
ความคิดทีจะขยายอาณาเขต
159
มิสโึ ฮะโนะคุนิสว่ นอืนมีพืนทีราบอยูม่ าก จึงเหมาะ
สําหรับการเพาะปลูกพืชผล ได้ยินว่าเป็ นแหล่งปลูกข้าว
ชันเลิศของวะโนะคุนิ
แต่พืนทีทีตระกูลอาสึมะปกครองกลับเป็ นพืนทีแถบ
ภูเขาเสียส่วนใหญ่ ปริมาณการเก็บเกียวข้าวจึงไม่ได้
มากมายอะไรนัก เพราะเหตุนนทํ
ั าให้ทีผ่านมาตระกูลอา
สึมะถือว่าค่อนข้างยากจน
ทีวะโนะคุนิแห่งนี ปริมาณการเก็บเกียวข้าวเป็ นเครือง

บ่งชีถึงอํานาจของดินแดน ตระกูลอาสึมะจึงต้องยอมรับ
สภาพความเป็ นรองตระกูลอืนมาจนถึงตอนนี
160
แต่เพราะผมผลิตกระดาษมิสโึ ฮะและนํามันมิสโึ ฮะหา
รายได้ขนมา
ึ การใช้เงินจ้างทหารรับจ้าง ซือเสบียง
อาหาร และจัดหาอาวุธยุทโธปกรณ์เพือเตรียมตัวโต้กลับ
จึงรุดหน้า
“จะถือโอกาสนีทําพิธีบรรลุนิติภาวะให้คิเมียวมารุเร็วขึน
อีกสักหน่อย”
คิชินคุงทิงระเบิด ผมคิดว่าเป็ นไปไม่ได้ แต่ทีพาผมมาใน

การประชุมคณะก็เพือการนีหรือ? เป็ นคิชินแท้ๆ แต่แสน
รูใ้ ช้ได้เลยแฮะ
161
แต่ก็มีผคู้ ดั ค้านคํากล่าวนันอย่างรุนแรงปรากฏตัวขึน
“นายท่าน! ท่านคิเมียวมารุยงั เด็ก เร็วเกินไปทีจะให้

บรรลุนิติภาวะนะขอรับ!”
เซ็นดายูนนเอง
ั เซ็นดายูเป็ นผูน้ าํ กลุม่ ผูส้ นับสนุนฟูจิโอ
ซึงพยายามผลักดันให้ฟจู ิโอได้เป็ นผูน้ าํ ตระกูลรุน่ ถัดไป
ก็เขาเป็ นพ่อของแม่ของฟูจิโอนีนะ
เซ็นดายูคงคิดว่าถ้าหลานของตัวเองได้เป็ นผูน้ าํ ตระกูล

ก็จะได้กมุ อํานาจทีแท้จริงของตระกูลอาสึมะ
มองออกได้ง่ายจนหมดสนุกเลยนะ แต่ได้ยินมาว่าฝี มือ

162
หอกของเซ็นดายูไม่ใช่ยอ่ ยๆ
ฟูจิโอเองเป็ นผูส้ ืบสายเลือดของเขา จึงมีอาชีพเป็ น [นัก

หอก] โดยกําเนิด
“เป็ นการจัดการเพือให้หมดห่วงเมือออกสูส่ นามรบ ข้า

เข้าใจว่าออกจะเร็วไปสักหน่อย แต่สกั วันคิเมียวมารุก็จะ
สืบทอดตระกูลอาสึมะอยูแ่ ล้ว คงไม่มีปัญหาอะไร”
“แม้จะรูส้ กึ ว่าเร็ว แต่นบั แต่โบราณก็มีผทู้ ีบรรลุนิติภาวะ

ตอนอายุสบิ ปี มากมายนับไม่ถว้ น ข้าเห็นด้วยขอรับ”
พอบุเก็นซึงเป็ นหัวหน้าผูอ้ าวุโสและเป็ นปู่ นอ้ ยของผม

163
กล่าวคําสนับสนุนการบรรลุนิติภาวะของผม เซ็นดายูก็
จับจ้องบุเก็นแล้วเอ่ยปาก
“ถ้าอย่างนันก็ให้ทา่ นฟูจิโอบรรลุนิติภาวะด้วยสิขอรับ!”
โจ่งแจ้งเกินไปแล้วมัง แม้แต่ผมทีรูไ้ ต๋อยูแ่ ล้ว ยังรูส้ กึ อึง

กับคําพูดของเซ็นดายูเลย
ผมไม่ได้คิดว่าอยากเป็ นผูน้ าํ ตระกูล แต่ถงึ อย่างนันก็

อยากหลีกเลียงไม่ให้เกิดการต่อสูแ้ ย่งชิงตําแหน่ง
ระหว่างกลุม่ ผูส้ นับสนุนฟูจิโอกับบรรดาคนทีสนับสนุน
ผม
164
ดังนันหากคิชินบอกว่าจะให้ฟจู ิโอเป็ นผูน้ าํ ตระกูล ผมก็
จะยอมรับโดยปราศจากความลังเลใดๆ
แต่พอเห็นฟูจิโอในตอนนีก็รูส้ กึ ไม่สบายใจถ้าจะให้เขา
เป็ นผูน้ าํ ตระกูล ต่อให้เอาเรืองทีว่าเพิงอายุแปดขวบยืน
พืน ผมก็ไม่คิดว่าฟูจิโอจะเหมาะสมกับการเป็ นผูน้ าํ
เด็กนันเป็ นคนใจร้อนทีไม่รูจ้ กั ประนีประนอม หากคนที

ตัวเองไม่ชอบขีหน้ามีสถานะทางสังคมไม่สงู นักก็จะใช้
ความรุนแรงเล่นงานจนเกือบตายได้แบบไม่รูส้ กึ รูส้ า
ตราบใดทีไม่ปรับปรุงตัว ผมก็คงต้องเล่นตุกติกเพือไม่ให้
ฟูจิโอได้ตาํ แหน่งผูน้ าํ ตระกูลไป ไม่ได้ทาํ อะไรออกนอก
165
หน้า คนอย่างผมเหมาะกับการแอบดําเนินการอย่าง
ลับๆ ในทีมืด
การบรรลุนิติภาวะของฟูจิโอทีเสนอโดยเซ็นดายูจบลง
ด้วยการถูกปั ดตกไป ไม่มีใครเห็นด้วยกับการบรรลุ
นิติภาวะของฟูจิโอ
ส่วนพิธีบรรลุนิติภาวะของผมจะจัดขึนในอีกครึงเดือนให้
หลัง
เซ็นดายูแสดงความไม่พอใจจนถึงท้ายทีสุด แต่ก็ไม่ได้
รับความเห็นชอบจากสมาชิกทีประชุมคนอืน
166
อย่างน้อยทีสุด แม้แต่ผมก็ยงั รูว้ า่ หากใครเป็ นพันธมิตร
กับเซ็นดายูตอนนี ก็จะทําให้คิชินมองพวกเขาด้วยภาพ
ลักษณ์ทีแย่ลง ถึงผมจะยังเด็ก แต่การให้ฟจู ิโอซึงอายุ
น้อยกว่าผมบรรลุนิติภาวะก็เกินกว่าทีจะรับได้
นอกจากนี ในสายตาของทุกคนก็เห็นได้ชดั ว่าคิชิน

กําหนดตัวผมเป็ นผูส้ ืบทอด ไม่มีปัจจัยทีจะเอามาโต้แย้ง
เรืองนันได้อย่างออกนอกหน้า นันก็เป็ นอีกสาเหตุหนึง
หากต้องการตัวผูน้ าํ ตระกูลทีแข็งแกร่งในสถานการณ์ที
ต้องสูร้ บกับตระกูลอืน ผมก็จะสนับสนุนโดจิมารุซงเป็
ึ น
น้อยชายแท้ๆ ของผม
167
โดจิมารุก็ได้รบั รับอาชีพ [ผูพ้ ิทกั ษ์] โดยกําเนิด [ผู้
พิทกั ษ์] ทีว่านีเป็ นอาชีพทีไม่คอ่ ยได้พบเห็น แต่ในอดีตก็
พอมีตวั อย่างอยูบ่ า้ ง ทุกตัวอย่างล้วนแล้วแต่เป็ นผูท้ ี
สร้างผลงานเป็ นทีประจักษ์จนได้รบั การจารึกชือใน
ประวัติศาสตร์ เป็ นอาชีพทีดีกว่า [นักหอก] ธรรมดามาก
ดังนัน พวกเขาจึงไม่สามารถใช้อาชีพเป็ นเหตุผลเพือ

สนับสนุนฟูจิโอแทนผมได้ เพราะโดจิมารุมีอาชีพทีดีกว่า
โดยพืนฐานแล้วก็ไม่ได้ดอ้ ยไปกว่ากันเลย
นันจึงทําให้ขอ้ อ้างทีจะสนับสนุนฟุจิโอพังลงมาอย่าง
ง่ายดาย
168
บทที 1-11 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : ปื น (1)
169
เดือนมิถนุ ายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปดสิบ
ผมผ่านพิธีบรรลุนิติภาวะอย่างราบรืน จึงเปลียนชือจาก
คิเมียวมารุเป็ นโซชิน*
คิเมียวมารุเป็ นชือในวัยเด็ก เมือบรรลุนิติภาวะแล้วเด็ก

ส่วนใหญ่จะเปลียนชืออย่างผมตอนนี แต่ดเู หมือน
ประเพณีการเปลียนชือจะมีเฉพาะชนชันขุนนาง ส่วน
สามัญชนส่วนมากจะใช้ชือแบบเดิม
170
ชือ : โซชิน อาสึมะ

3870)
171
สกิล : [ประเมิน] [สกัดสสาร] [สร้างสาร

ประกอบ] [สร้างอุปกรณ์]
ถึงตอนนีเลเวลจะเพิมขึนมามากพอสมควร แต่ช่วงนีผม
กลับอัพเลเวลได้ชา้ ลง เพราะเพดานการเก็บค่า
ประสบการณ์เมือเลเวลสูงขึน ก็ตอ้ งใช้คา่ ประสบกาณณ์
มากขึน
และด้วยการฝึ กฝนร่างกาย พลังกายของผมจึงมี

172
มากกว่าอาชีพสายการสร้างทัวไป
ชีวิตประจําวันของผมตอนนี คือ ตอนเช้าฝึ กฝนการใช้

หอก พอฝึ กเสร็จก็ทาํ งานสร้างเพือสนับสนุนด้านการเงิน
ของตระกูลอาสึมะ
แต่หลังจากทีเข้าพิธีบรรลุนิติภาวะแล้วก็ได้รบั คําสังจาก
คิชินให้เข้าร่วมการประชุมคณะอย่างเป็ นทางการ เมือมี
การประชุมก็ตอ้ งเข้าร่วมทุกครัง จึงมีบางวันทีไม่
สามารถทํางานสร้างได้
โชคดีทีการประชุมคณะไม่ได้มีทกุ วัน ดังนัน ผมจึงทํา

งานสร้างเป็ นหลัก ตําแหน่งของผมในทีประชุมคือ ‘ผู้
173
ตรวจการเศรษฐกิจ’
คําว่าเศรษฐกิจนีเป็ นคําทีผมเสนอ แต่คิชินถูกใจจึงนําไป

ใช้ หน่วยทีตังขึนสําหรับผมคือกองเศรษฐกิจ เขาคง
อยากสือกับผมว่า จงทําการสร้างอย่างทีทํามาจนถึง
ตอนนีสินะ
“ท่านพี อันนีวางไว้ตรงไหนดีเจ้าคะ?”
“หืม อันนีวางไว้ทีชันตรงโน้น”
สองปี ผา่ นไปอย่างรวดเร็วหลังจากทีโซโกะเริมมาช่วยผม

เก็บกวาดตัวอย่างขันทดลองและวัตถุดิบในโรงงานของ
174
ผม แม้โคจังจะรูส้ กึ หงุดหงิดหลายอย่างเมือรูว้ า่ โซโกะที
เป็ นลูกสาวของภรรยารองเข้าออกโรงงานของผมเป็ น
ประจํา แต่ตอนนีคงถอดใจทีจะบ่นไปแล้วจึงไม่ได้พดู
อะไร
เลิกจูจ้ ีผมไปดูแลโดจิมารุทีเถอะ
“ช่วงบ่ายจะลงไปทีเมืองใช่ไหมเจ้าคะ? โซโกะขอตามไป
ด้วยนะเจ้าคะ”
“บอกแล้วไม่ใช่หรือ? ว่าถ้าไม่ได้รบั อนุญาตจากท่านพ่อ

ก็ไปไม่ได้”
175
โซโกะไม่พอใจทีมีแค่ผมทีได้ออกจากเรือนไปทีเมือง เธอ
พรําบอกว่าตัวเองก็อยากไปบ้าง แต่คิชินไม่อนุญาต
ความประคบประหงมลูกเกินเหตุของคิชินไม่ได้มีแค่กบั
ผมเท่านัน แต่เขายังเอ็นดูโซโกะมากเลยทีเดียว
ลูกทังหมดของคิชินมีชายสีหญิงแปด ลูกสาวเพิมมาจาก
ก่อนหน้านีสามคนจนกลายเป็ นแปดคน
ผมคิดว่าคงทุม่ เทความรักให้ทกุ คนอย่างเท่าเทียมกัน

แต่ในจํานวนลูกสาวทังหมด ผมเห็นว่าเขาเอ็นดูโซโกะซึง
เป็ นลูกสาวคนโตเป็ นพิเศษ
จริงๆ แล้วคิชินมีลกู ชายอีกสีคน แต่ก็เป็ นเพียงบุตรนอก
176
สมรสทีมาจับได้เอาทีหลังเท่านัน
ตอนจับได้วา่ แอบไปมีบตุ รนอกสมรสอีก โคจังโกรธเป็ น

ฟื นเป็ นไฟ แต่ช่วงนีเริมสงบลงแล้ว
ถึงอย่างนันความเอ็นดูทีคิชินมีตอ่ โซโกะก็อยูใ่ นระดับไม่

ธรรมดา หากมองจากมุมมองของโลกนีก็คิดว่าไม่ใช่เรือง
ไม่ดีอะไร แต่ถา้ สักวันโซโกะเข้าสูว่ ยั ต่อต้านแล้วพูดว่า
“เกลียดท่านพ่อทีสุด” คิชินจะมีปฏิกิรยิ าตอบสนองยังไง
บ้างนะ? คงจิตตกจนทรุดลงไปอยูก่ บั พืนเลยละมัง? เขา
เอ็นดูโซโกะถึงขันนันนีนา
“งันถ้าท่านพ่ออนุญาตก็ไปได้สนิ ะเจ้าคะ?”
177
“อืม ถ้าได้รบั อนุญาตจากท่านพ่อก็ไม่มีปัญหาหรอก”
พอได้ยินอย่างนัน โซโกะก็วงออกจากโรงงานไปเลย...นี
ิ
จะไม่เก็บกวาดให้พีแล้วเหรอ
ในทีสุด ผมเก็บกวาดคนเดียวจนเสร็จ พอรูต้ วั อีกทีก็ก็

เกือบเทียงตรงแล้วเหรอเนีย ผมจึงไปกินข้าว เสร็จแล้วก็
เตรียมตัวจะไปในเมือง แต่ในตอนทีกําลังจะเดินออก
ประตูเรือนก็มีคนเรียกให้หยุด
“ท่านพี! พาโซโกะไปด้วยเจ้าค่ะ!”
178
เธอพูดเรืองนีไม่หยุดมาตังแต่เมือกีแล้วนะ
“ท่านพ่อ ‘อนุญาตแล้ว!’...งันหรือ”
คิชินทีประคบประหงมลูกจนเกินเหตุอนุญาตให้โซโกะ
ออกไปข้างนอกจริงๆ น่ะหรือ?
179
คําตอบสําหรับคําถามนันคือ ผูค้ มุ้ กันเกือบยีสิบคนทียืน
เรียงแถวกันอยูท่ ีด้านหลังของโซโกะ
“พูดอะไรกับท่านพ่อไปหรือถึงได้รบั อนุญาต?”
“ไม่ได้พดู อะไรมากมายเลยเจ้าค่ะ แค่กระซิบว่า...ถ้าไม่

อนุญาต ข้าอาจจะเกลียดท่านพ่อขึนมาก็ได้”
เข้าใจละ ดูเหมือนว่าโซโกะจะรูว้ ิธีรบั มือกับคิชินเป็ น

อย่างดี อายุแปดขวบแต่หลักแหลมขนาด ชักเป็ นห่วง
อนาคตเสียแล้วสิ
180
หรือโซโกะจะมีพืนฐานเป็ นหญิงแกร่ง? เอาเถอะ แค่ไม่
ใช่หญิงชัวร้ายก็ดีแล้ว...
เรืองใหญ่กว่านันคือ แค่คิดว่าต้องพาคนคุม้ กันเป็ นโขยง

ไปด้วย ผมก็เหนือยใจแล้ว
พอออกจากเรือน ทีแรกทีพวกเรามุง่ หน้าไปคือมิสโึ ฮะ

ยะ**
มิสโึ ฮะยะเป็ นพ่อค้าทีผมติดต่อเพือส่งกระดาษมิสโึ ฮะไป

ขาย พวกเราติดต่อกันมายาวนานทีสุดในจํานวนพ่อค้า
ประจําทมังหมด
181
“โอ้ นายน้อยกรุณามาถึงสถานทีคับแคบเช่นนี มิสโึ ฮะ
ยะ เด็นเบย์ยินดียงนั
ิ ก”
“ดีใจก็ดี แต่ยกยอกันขนาดนันทําเอาไปต่อไม่เป็ นเลย

นะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เสียมารยาทแล้ว...ท่านหญิงทางนันคือ”
มิสโึ ฮะยะสังเกตเห็นโซโกะซึงโผล่หน้าจากเงาของผมมา
มองดูเขา ผมจึงแนะนําโซโกะให้เขารูจ้ กั
“มิสโึ ฮะยะ เด็นเบย์ขอรับ”
182
“โซโกะเจ้าค่ะ ฝากตัวด้วย”
“อาจจะทําหน้าร้านวุน่ วายไปหน่อย ช่วยอดทนหน่อย

แล้วกัน”
พอผมพูดแบบนัน มิสโึ ฮะยะจึงมองไปทีด้านนอก แล้ว

เขาก็ตอ้ งตกตะลึงกับเด็กรับใช้ของผม ผูค้ มุ้ กันของผม
สามคน สาวใช้ของโซโกะสองคน และผูค้ มุ้ กันของโซโกะ
ยีสิบคน ทังหมดยืนออกินพืนทีถนนด้านหน้าร้าน กีด
ขวางการทํามาหากินสุดๆ
“...กะ ก่อนอืนเชิญด้านใน”
183
มิสโึ ฮะยะทําหน้าตึงแล้วเชิญพวกเราเข้าไปในร้าน
ผมเข้าไปในห้องทีด้านหลังร้านแล้วนังบนพืนยกระดับ
โซโกะนังลงตรงฝังซ้าย เด็กรับใช้ชือโทมะนังลงตรงฝัง
ขวา ส่วนพวกสาวใช้ทีตามมานังด้านหลังของโซโกะ
บรรยากาศทีต่างไปจากปกติทาํ ให้คนในร้านมิสโึ ฮะยะ
ยกชาออกมาให้ดว้ ยสีหน้าประหม่า
ผมหยิบด้วยชาขึนดืมด้วยท่าทางสบายๆ แต่สาวใช้ของ
โซโกะชิมชาในถ้วยของโซโกะเพือตรวจหาพิษก่อนยืนส่ง
ให้โซโกะ ทําเอามิสโึ ฮะยะเองก็ผงะไปเล็กน้อย
ทังทีบุตรชายคนโตของตระกูลอาสึมะอย่างผมยังไม่ตอ้ ง
184
พิสจู น์พิษแท้ๆ การประคบประหงมลูกสาวนันมันอะไร
กัน
“ขออภัย...เอาละ ถึงจะเข้าเรืองเร็วไปสักหน่อย แต่ของที

ว่ามาถึงแล้วสินะ?”
ผมเข้าประเด็นหลักทันทีออกจากบรรยากาศกระอัก
กระอ่วน
“ขอรับ จะนําออกมาเดียวนี”
พอมิสโึ ฮะยะให้สญ
ั ญาณ กล่องไม้หนักทีน่าจะมีขนาด
ใหญ่พอให้โซโกะเข้าไปอยูไ่ ด้สบายๆ ก็ถกู ยกเข้ามาจาก
185
ระเบียงหน้าห้อง
คนของร้านถอนตะปูเปิ ดกล่องไม้ทีต้องใช้ถงึ สองคนแบก

พอเปิ ดฝาก็เห็นว่าในนันมีฟางอัดแน่น
มิสโึ ฮะยะปั ดฟางออกแล้วหยิบเอาของทีผมกล่าวถึง

ออกมา เป็ นวัตถุทรงเรียวยาวเป็ นเอกลักษณ์ ความยาว
หนึงเมตรกว่า ประกอบขึนจากไม้ผสานกับส่วนทีเป็ น
โลหะสีดาํ มิสโึ ฮะยะหยิบมันมาทีเบืองหน้าผม สีหน้า
ของเขาดูภาคภูมิใจราวกับจะส่งเสียงร้องว่า “เป็ นอย่าง
ไรขอรับ!”
“กว่าจะได้มาก็ยากลําบากพอสมควร แต่ในเมือเป็ น
186
ความประสงค์เร่งด่วนของนายน้อย จึงไปบังคับขอแบ่ง
มาจากพ่อค้าทีรูจ้ กั กกัน เป็ นปื นทีนําเข้าโดยบริษัทการ
ค้าของชาวตะวันตกขอรับ”
ปื น ใช่แล้ว ผมสังให้มิสโึ ฮะยะหามาให้ตงแต่

ั ตอนอายุหา้
ขวบ ผ่านไปห้าปี ในทีสุดก็ได้มา!
ผมหยิบปื นหนักอึงทีเปล่งประกายสีดาํ วาววับแล้วพินิจ

พิเคราะห์ดใู นหลายๆ มุม
“ท่านพี นันคืออะไรหรือเจ้าคะ?”
โซโกะเอียงคอถามผมด้วยท่าทางน่ารัก แม้จะกําลังดูปืน
187
อย่างจริงจัง แต่พอเห็นโซโกะทําหน้าแบบนันก็รูส้ กึ ผ่อน
คลายลง
“นีคืออาวุธทีเรียกว่าปื น เป็ นสิงทีส่งเสียงดังแล้วล้มศัตรู

ทีอยูไ่ กลออกไปได้เหมือนธนู”
“แหม เป็ นอาวุธหรือเจ้าคะ ไม่เห็นมีความคมเลยนีนา?”
ผมเผลอหลุดเสียงหัวเราะ ถ้าไม่ใส่ลกู กระสุนกับดินปื นก็

ไม่มีประโยชน์อะไร เป็ นธรรมดาทีโซโกะจะสงสัย
“น่าตกใจนะขอรับ เหตุใดนายน้อยถึงรูจ้ กั ปื นได้ละ่ ? ไม่

ใช่แค่ทีมิสโึ ฮะแห่งนีเท่านัน แต่ทีเมืองหลวงเองก็เพิงได้
188
เห็นกันเมือไม่นานมานีเอง”
อ๊ะ แย่แล้ว ผมพูดไม่ได้เสียด้วยว่ามีความรูจ้ ากชาติที

แล้วอยู่ จะบอกว่าอาชีพ [มือซุม่ ยิง] ของโซโกะเป็ นผู้
เชียวชาญด้านปื นก็ไม่ได้เสียด้วย
“ฮ่าๆๆ คงเคยได้ยินมาจากทีไหนสักทีละมัง ข้าเองก็จาํ

ไม่คอ่ ยได้ ฮ่าๆๆ”
การหัวเราะกลบเกลือนเป็ นวิธีทีดีทีสุด มิสโึ ฮะยะขมวด

คิว แต่ก็ไม่ได้ซกั ไซ้ไล่เรียงไปมากกว่านัน ผมจึงเปลียน
เรือง
189
“ราคาเท่าไรหรือ?”
“ขอรับ หนึงกระบอกห้าสิบคัง สิบกระบอกก็หา้ ร้อยคัง

กระสุนสิบคัง ดินปื นหนึงร้อยคัง รวมกันแล้วเป็ นหกร้อย
สิบคังขอรับ”
สาวใช้ของโซโกะทีได้ยินราคาทีมิสโึ ฮะยะนําเสนอกลัน
เสียงหวีดร้องได้หวุดหวิด แต่ก็ทาํ ตาโตด้วยความตก
ตะลึง แต่นีไม่ใช่เรืองแปลก หกร้อยสิบคังเท่ากับหกสิบ
ล้านเซมุ เป็ นเงินก้อนโตเลยเชียวละ
ผลผลิตของตระกูลอาสึมะอยูท่ ีประมาณห้าหมืนโคคุ แต่

เนืองจากใช้ระบบหลวงหกราษฎร์สี การเรียกเก็บภาษี จงึ
190
อยูท่ ีประมาณสามหมืนโคคุ และหากขายส่งสามหมืนโค
คุให้พอ่ ค้าก็จะเป็ นเงินราวเจ็ดร้อยห้าสิบล้านเซมุ (เจ็ด
พันห้าร้อยคัง)
เป็ นเงินเทียบเท่าแปดเปอร์เซ็นต์ของรายได้จากผลผลิต
ตลอดทังปี ของตระกูลอาสึมะ และผมทีเพิงบรรลุ
นิติภาวะมาไม่นานก็กาํ ลังจะใช้เงินก้อนนัน จะรูส้ กึ ตก
ตะลึงก็ไม่แปลก
แต่ดเู หมือนว่าเด็กรับใช้ของผมจะรูว้ า่ ผมจะทําอะไรกับ

ปื นพวกนีต่อ จึงไม่สะทกสะท้านแม้แต่นอ้ ย
“เช่นนันก็รบกวนนําไปส่งทีเรือนก่อนเทียงตรงวันพรุง่ นี
191
ด้วย”
ผมสังให้มิสโึ ฮะยะนําปื น ลูกกระสุน และดินปื นไปส่งที

เรือนตอนเช้าวันรุง่ ขึน จากนันจึงออกจากร้าน จากนัน
ผมก็แวะไปทีร้านของพ่อค้าประจําอีกคน ระหว่างทางโซ
โกะเห็นดังโงะเข้าจึงรบเร้าให้ซือ หลังจากทีกินดังโงะ
แล้วก็กลับเรือน
ถึงจะไม่ได้ทาํ อะไรมากมาย แต่ดเู หมือนว่าสิงทีโซโกะได้

เห็นได้ยินจะแปลกใหม่ไปเสียทุกอย่าง ตอนทีจะกลับ
เรือนเธอก็เหนือยล้าเสียแล้ว ระหว่างทางดูทา่ จะไม่ไหว
192
ผมจึงแบกกลับบ้าน
สาวใช้ของโซโกะบอกว่าจะแบกให้ แต่การดูแลน้องสาว
ก็เป็ นหน้าทีของพีชาย ผมจึงอาสาเป็ นคนแบก แต่ตอน
เดินกลับห้องตัวเองก็ถงึ กับขาสันกันเลยทีเดียว
* พิธีบรรลุนิติภาวะ คือ พิธีทีประกาศว่าเด็กได้เข้าสูว่ ยั

ผูใ้ หญ่ ในอดีตเด็กทีเกิดมาจะมีชือตอนเกิดชือหนึง เป็ น
ชือง่ายๆ แต่เมือเข้าพิธีบรรลุนิติภาวะจะได้รบั ชือใหม่ ซึง
เป็ นชือทีฟั งดูแข็งแกร่งหรืองดงามมากขึน วัยทีเข้าพิธี
บรรลุนิติภาวะในอดีตไม่ได้กาํ หนดแน่ชดั ขึนอยูก่ บั การ
193
พิจารณาของผูน้ าํ ตระกูลหรือพ่อแม่วา่ เด็กคนนันเติบโต
เป็ นผูใ้ หญ่ได้แล้วหรือยัง มักอยูใ่ นช่วง 10-15 ปี
(ปั จจุบนั พิธีบรรลุนิติภาวะ จะจัดขึนเมือมีอายุได้ 20 ปี )
** คําว่า -ยะ (屋) ท้ายชือ มีความหมายว่า “ร้าน” ไม่ใช่

นามสกุล แต่เมือรวมกับคําทีอยูข่ า้ งหน้า จะเป็ นเหมือน
สิงบ่งบอกทีมาหรือทีตังของร้านค้านันๆ ได้
194
บทที 1-12 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : ปื น (2)
เดือนกันยายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อนแปดสิบ
ในมิสโึ ฮะโนะคุนิซงความร้
ึ อนอบอ้าวรุนแรงราวกับฤดู
195
ร้อนยังคงดําเนินไปอย่างต่อเนือง เกิดเสียงสันสะเทือน
ดังไปทัวจากมุมหนึงในเขตปกครองของอาสึมะ
มีทงคนที
ั ตกใจจนขยับตัวไม่ได้เพราะเสียงนัน และคนที
คว้าดาบทีบันเอวทันที การได้เห็นท่าทางตกใจของ
บรรดาคนทีหยิงทะนงในความเป็ นนักรบอยูเ่ สมอทําให้
ผมรูส้ กึ สนุกขึนมา
“...นีมันอะไรกัน...โซชิน อธิบายมาซิ”
“นีคืออาวุธทีเรียกว่าปื นขอรับ”
ทีวะคุนิแห่งนี ส่วนลําตัวของเครืองป้องกันทัวไปเป็ นแค่

196
แผ่นเหล็กบางทาเคลือบด้วยนํามัน จึงทําให้ปืนยิงทะลุ
จนเป็ นรูได้สบายๆ แต่ดเู หมือนคนจะตกใจเสียงดังกึก
ก้องมากกว่าอานุภาพในการทําลายล้าง
ท่าทางตกใจของแต่ละคนก็น่าสนใจดีอยูห่ รอก แต่พวก

ลุงๆ น่ะขอแค่ครังเดียวเถอะ ถ้าเป็ นเด็กผูห้ ญิงน่ารักๆ ก็
ว่าไปอย่าง แต่น่าเสียดายทีแถวนีมีแต่ตาลุงสกปรก
“ปื นไม่ได้ยิงได้ไกลไปกว่าลูกธนูหรอกขอรับ แต่แค่เสียง

ก็แสดงให้เห็นถึงอานุภาพอันทรงพลังอย่างทีเห็น”
“อืม เป็ นของทีสุดยอดจริงๆ มีใครคัดค้านเรืองการใช้สงิ

นีในการศึกหรือไม่?”
197
คิชินชืนชมอานุภาพของปื น เขาเอ่ยปากว่าจะยอมรับ
เป็ นอาวุธยุทโธปกรณ์อย่างหนึงของกองทัพแล้วถามหา
ความเห็นแย้งจากบรรดาบริวาร บริวารทังหลายได้เห็น
อานุภาพนันต่อหน้าต่อตาแล้ว คงปฏิเสธไม่ได้โดยง่าย
แต่ตอ่ ให้ถกู ปฏิเสธ ผมก็ตงใจจะทํ

ั าให้มนั ได้รบั การยอม
รับเป็ นอาวุธยุทโธปกรณ์ให้ได้อยูด่ ีนนแหละ
ั
“เช่นนัน เจ้าเตรียมไอ้สงที
ิ เรียกว่าปื นอะไรนีได้จาํ นวน
เท่าไร?”
“ตอนนีมีเพียงสิบกระบอกเท่านันขอรับ”
198
หลังจากนันผม คิชิน ปู่ นอ้ ยบุเก็น และเฮียวมะ อาสึมิ
คณะผูต้ รวจการ ย้ายทีสนทนามานังพูดคุยเรืองปื นอย่าง
จริงจัง
“มีเพียงสิบกระบอกเองรึ น้อยอยูน่ ะ”
เฮียวมะบ่น
“ไม่หรอก ส่งเสียงดังขนาดนัน ก็ข่มศัตรูไปได้มากโข

แล้ว”
199
ปู่ นอ้ ยบุเก็นแย้ง
“จําเป็ นต้องมีการฝึ กฝนเพือใช้งานขอรับ ต่อให้มีจาํ นวน

มากก็คิดว่าคงฝึ กไม่ทนั การศึกครังหน้า แล้วก็ใช่วา่ จะไม่
มีจดุ อ่อนด้วย”
“จุดอ่อนทีว่าคืออะไรหรือ?”
คิชินถามถึงจุดอ่อนด้วยสีหน้าไม่ชอบใจ อย่าทําหน้า
แบบนันสิ ถึงจะเห็นอย่างนีแต่โอดะ โนบุนากะ*ก็ใช้งาน
มันได้อย่างมีประสิทธิภาพนะ
200
“ประการแรกคือระดับทักษะขอรับ เนืองจากใช้งานยาก
หากไม่ใช่ผทู้ ีฝึ กฝนอย่างจริงจังก็ใช้งานไม่ได้”
ลําพังเพียงการเอาชีวิตเป้าหมายก็ตอ้ งใช้ความสามารถ
ไม่นอ้ ย ยิงถ้าต้องสูโ้ ดยทีต้องใช้ดินปื นแล้วละก็ คงเสียง
เกินไปทีจะฝึ กฝนแบบขอไปที ถ้าเกิดปื นลันหรือทําให้
กล่องเก็บดินปื นติดไฟขึนมาก็ไม่ใช่เรืองตลก
“หืม แล้วอย่างอืนล่ะ?”
“ถ้าการปล่อยกระสุนต้องใช้ไฟ เช่นนันก็ ‘ฝนสินะ!’”
ผมกําลังจะพูดว่า “ถ้าฝนตกก็ใช้งานไม่ได้” แต่ปนู่ อ้ ยบุ

201
เก็นโพล่งเสียงดังขัดขึนเสียก่อน
“ตามนันขอรับ ฝน ความชืนเป็ นศัตรูโดยธรรมชาติของ

ดินปื น จึงต้องทําให้ไม่เกิดความชืนขอรับ”
พอรูว้ า่ ฝนเป็ นจุดอ่อน ทังสามก็สง่ เสียงครางในลําคอ
ว่ากันตามตรงก็มีมาตรการป้องกันฝนแล้ว แต่ถา้ จู่ๆ พูด

เรืองทีไม่น่าจะมีอยูใ่ นยุคสมัยนีออกไปก็จะเกิดความ
โกลาหล ผมจึงค่อยๆ แง้มทีละน้อย
“หากมีขอ้ จํากัดด้วยสภาพอากาศก็ลาํ บากนะ”
202
“อืม...”
“แต่ขอแค่ไม่มีฝน อานุภาพของปื นก็น่าเกรงขามเฉกเช่น

เวทมนตร์ไม่ใช่หรือ”
“เป็ นเช่นนัน”
ปู่ นอ้ ยบุเก็นกับเฮียวมะเห็นด้วยกับคํากล่าวของคิชิน
แม้จะได้ยินว่าเป็ นโลกทีมีผใู้ ช้เวทมนตร์ แต่พอได้ยินคํา

ว่า ‘เวทมนตร์’ จากปากของคิชินแบบนี ผมก็เพิงนึกขึน
ได้เอาป่ านนีเองว่ามีผใู้ ช้เวทมนตร์อยูจ่ ริงๆ
203
ผมไม่เคยเห็นเวทมนตร์กบั ตาตัวเอง ได้ยินว่าผูใ้ ช้
เวทมนตร์ถกู ส่งเข้ามาในการศึกอยูห่ รอก แต่ก็มีไม่มาก
เท่าไหร่
เนืองจากผูท้ ีสามารถใช้เวทมนตร์ได้มีจาํ นวนน้อยมาก

ทําให้ผใู้ ช้เวทมนตร์ในระดับทีสามารถสังหารได้ยงมี
ิ นอ้ ย
เข้าไปอีก
และผูใ้ ช้เวทมนตร์ทีมีความสามารถในการสูร้ บส่วนใหญ่

มักจะเกลียดงานน่าเบืออย่างการรับใช้เจ้านาย จึงไป
เป็ นนักผจญภัยทีทําอะไรได้อย่างมีอิสระเสียมากกว่า
นักผจญภัยได้รบั ค่าตอบแทนตามความสามารถของตน
204
บางคนจึงทําเงินได้มากกว่าการรับใช้เจ้านาย
แม้จะไม่คอ่ ยได้ใช้ชีวิตในเขตทีราบเหมือนคนอาชีพอืน
แต่การล่าสัตว์ปีศาจตามเขตภูเขาเพือนํามาขายเป็ น
วัตถุดิบก็ทาํ เงินได้ดีทีเดียว
ผมเองก็ซือวัตถุดิบทีเป็ นสัตว์ปีศาจจากพ่อค้าอยูห่ ลาย

หน ราคาสูงลิวจนจําได้ขนใจ
ึ
“เรืองปื น ข้าคิดว่าตอนนีมีแค่สบิ กระบอกก็เพียงพอ อย่า

ลืมยกระดับทักษะของทหารก่อนเข้าสูส่ งครามด้วย”
“เข้าใจแล้วขอรับ”
205
ผมแสดงท่าทีรบั ทราบ
เอาละ คิชินจะใช้ปืนสิบกระบอกนีอย่างไรกันนะ? จากนี

คงเป็ นการทดสอบพลังจินตนาการของคิชินแล้ว
206
เดือนตุลาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปดสิบ
ตระกูลอนดะนําทหารสองพันห้าร้อยนายรุกข้ามเขต
แดนมา คิชินจึงนําทหารหนึงพันห้าร้อยนายออกศึกเพือ
ตอบโต้
กําลังทหารต่างกันขนาดนี หากเป็ นสถานการณ์ปกติ

ตระกูลอาสึมะคงพ่ายแพ้อย่างแน่นอน แต่ทีผ่านมาคิชิน
ไม่เคยแพ้สงคราม ผมจึงภาวนาด้วยความคิดทีว่าถ้า
เป็ นคิชินยังไงก็น่าจะทําได้เหมือนทุกที
ผมรับหน้าทีเฝ้าเรือนกับคุณปู่ ครุ าโนะสึเกะซึงอายุเลย

หกสิบปี ไปแล้ว ไม่ใช่การอยูเ่ รือนตามปกติ แต่เป็ นการ
207
เฝ้าเรือน!
ผูร้ บั หน้าทีเฝ้าเรือนคือผูท้ ีคอยดูแลเรือนและปราสาทระ

หว่างทีคิชินไม่อยู่ ผมรับฝากเรือนไว้แต่ในนาม แต่
อํานาจทีแท้จริงอยูท่ ีคุณปู่ ครุ าโนะสึเกะน่ะนะ
ถึงคิชินจะไม่อยู่ แต่ถา้ พูดถึงว่าผมทําอะไรบ้าง ก็ใช้ชีวิต

ประจําไม่ตา่ งไปจากปกตินนแหละ
ั คุณปู่ ครุ าโนะสึเกะ
ทําแทบทุกอย่างให้ เขาจะมาเรียกตัวผมตอนเกิดเรือง
ใหญ่เท่านัน แต่เรืองใหญ่น่ะมันเกิดไม่ง่ายหรอก
พอคิดสบายใจแบบนัน ผมก็ถกู คุณปู่ ครุ าโนะสึเกะเรียก

ตัวไประหว่างกําลังทําการสร้างสิงของทันที
208
“ขออภัยทีเรียกออกมา”
“ไม่เลยขอรับ แล้วเกิดเรืองอะไรขึนหรือขอรับ?”
คุณปู่ ครุ าโนะสึเกะเอ่ยปากพูดว้ ยความลําบากใจ
“วันก่อน ฝนตกหนัก...”
ฝนตกยาวนานจนถึงเมือสองวันก่อน...อย่าบอกนะว่า
ดินปื นชืนจนใช้การไม่ได้?
209
“ได้ยินว่าทํานบพัง แถบหมูบ่ า้ นโอโนะจึงได้รบั ความเสีย
หาย”
อะไรกัน ไม่ใช่เรืองดินปื นชืนหรอกหรือ แต่เดียวก่อน

ทํานบทีว่าคือทํานบกันนําสินะ ซวยแล้ว!
* โอดะ โนบุนากะ เป็ นขุนพลหนึงในสามผูร้ วมญีปุ่ นเป็ น

หนึงเดียวในยุคเซ็นโกคุ เป็ นผูร้ เิ ริมการนําเข้าปื นจากพ่อ
ค้าชาวโปรตุเกสเพือนํามาใช้ในการศึก ภายหลังโนบุนา
กะสังช่างให้แกะพิมพ์เขียวปื นของชาวโปรตุเกสแล่วตัง
โรงงานผลิตขึนเอง นับว่าเป็ นผูบ้ กุ เบิกการใช้ปืนในญีปุ่ น
210
อย่างแท้จริง
บทที 1-13 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : ความรับ
211
ผิดชอบ
“ความเสียหายทีเกิดขึนกับชาวบ้านแถบหมูบ่ า้ นโอโนะ
เป็ นอย่างไรบ้าง?”
“บริเวณใกล้กบั จุดทีพัง ชาวบ้านสามครัวเรือน จํานวน

สิบแปดคนถูกกระแสนําพัดพาจนเสียชีวิต”
“แค่นนหรื
ั อ?”
พูดว่าแค่นนอาจจะดู
ั เสียมารยาทกับผูเ้ สียชีวิต แต่ผมไม่
เชือว่าจะมีผเู้ สียหายจากเหตุทาํ นบกันนําพังแค่สามครัว
เรือน
212
“ทีเหลืออีกกว่าสองพันคน บ้านเรือนถูกนําพัดไป ไร่นา
จมอยูใ่ ต้นาํ คนเหล่านีไหวตัวทันเมือตอนนบพัง พวกเขา
หนีนาท่
ํ วมขึนทีสูงทันทีจงึ รอดชีวิตมาได้ขอรับ”
หา? สองพันคน? นันเป็ นความเสียหายไม่นอ้ ยเลยนีนา?

แล้วทีบอกว่าบ้านถูกพัดไปก็แปลว่าอาหารถูกพัดพาไป
ด้วยไม่ใช่หรือ? บ้านถูกพัดไป จะหาทีกําบังลมฝนก็คง
ลําบาก ฟูกนอนก็ไม่มีดว้ ยสินะ? ไม่ได้การแล้ว!
“คนทีบ้านถูกพัดไป ราวครึงหนึงบอกว่าจะไปพึงพา
ญาติมิตรก่อน แต่อีกครึงหนึงราวพันคนไม่มีเสบียง
อาหารและกําลังตกทีนังลําบากอยูข่ อรับ”
213
“ส่งสิงของจําเป็ นเพือช่วยเหลือไปทันทีไม่ได้หรือ?”
“ต่อให้อยากส่งไป ข้าวทีอยูใ่ นยุง้ ก็เป็ นเสบียงทีจะส่งให้

นายท่านในแนวรบ จึงไม่มีขา้ วเหลือเลยขอรับ”
ชิ ในเวลาแบบนี เจ้าพวกอนดะบ้าทีสุด! แล้วจะทําอย่าง

ไร ระหว่างทีพวกเรางอมืองอเท้าอยูท่ ีนีก็อาจมีคนที
กําลังจะตายเพราะความหิวโหยงันเหรอ!?
...จริงสิ!
214
“ข้าจะมุง่ หน้าไปทีหมูบ่ า้ นโอโนะ ฝากเรือวไว้กบั ท่านคุ
ราโนะสึเกะด้วยนะขอรับ!”
“ไปทําอะไรหรือขอรับ!?”
“ข้าจะไปช่วยเหลือชาวบ้าน แค่สกั นิดก็ยงั ดี”
คุณปู่ ครุ าโนะสึเกะจ้องผมเขม็ง ครูห่ นึงจึงพยักหน้าตอบ

รับ
215
“เรืองทีเหลือขอให้เป็ นหน้าทีของตาแก่ผนู้ ีเอง คนหนุ่ม
ทําอย่างทีคนหนุ่มควรทําเถอะ!”
ผมออกคําสังกับพวกเด็กรับใช้และผูใ้ ต้บญ
ั ชาทันที
ปกติแล้วผมชอบอยูค่ นเดียว แต่คราวนีทําแบบนันไม่ได้

จึงใช้งานเด็กรับใช้และผูใ้ ต้บญ
ั ชาเต็มพิกดั
ไม่ใช่วา่ ไม่มีใครคบ ผมแค่รกั สันโดษเท่านัน แต่ช่วงนีโซ

โกะชอบมาป้วนเปี ยนอยูไ่ ม่หา่ ง ทําพักหลังช่วงนีไม่ได้
216
ลิมรสความสันโดษเลย
“นายน้อย ขอบพระคุณทีมาขอรับ!”
“ท่านโคซากุ วันนีไม่มีเวลาคุยเล่น ขออภัยด้วย แต่ขอ

เข้าเรืองการซือขายเดียวนีเลย”
สถานทีทีผมมุง่ หน้าไปคือร้านของพ่อค้า เมือเห็นสีหน้า

ของผม โคซากุซงเป็
ึ นเจ้าของร้านอิสมึ ิยะก็เชิญผมเข้าไป
ด้านในด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
217
“แล้วธุระวันนีของท่านคือ?”
“อืม ร้านอิสมึ ิยะก็รูเ้ รืองหมูบ่ า้ นโอโนะใช่หรือไม่?”
“ขอรับ ข้าทราบมาว่าทํานบพังจนบ้านเรือนถูกพัดพา”
“เช่นนันก็ไม่ตอ้ งมากความ ข้าอยากให้สง่ เสบียงอาหาร

ไปทีเขตประสบภัย จึงอยากให้รา้ นของท่านโคซากุเป็ นผู้
จัดหา”
“เรืองนันไม่ได้หรอกขอรับ อย่างทีนายน้อยทราบ ข้าวที

ร้านของเราเป็ นข้าวทีรับฝากจากตระกูลอาสึมะ ต่อให้
เป็ นนายน้อย การนําข้าวทีรับฝากไว้ไปใช้ดว้ ยเหตุผลอืน
218
นอกจากเหตุผลด้านการศึกก็เป็ นเรืองยากนะขอรับ”
ข้าวทีรับฝากไว้ คือข้าวทีตระกูลอาสึมะกันออกมาจาก
ข้าวทีพ่อค้าเป็ นเจ้าของในช่วงสงคราม จึงเอาไปใช้ทาํ
อย่างอืนไม่ได้ง่ายๆ จนกว่าการศึกของตระกูลอาสึมะจะ
สินสุดลง
หากพ่อค้านําข้าวทีรับฝากไว้ไปขายเพราะเห็นแก่กาํ ไร
ตรงหน้าก็จะถูกลงโทษ และหากนันเป็ นสาเหตุให้แพ้
สงคราม พ่อค้าก็ตอ้ งรับโทษทีทําให้แพ้สงครามด้วย
และถ้าเรืองดังกล่าวแพร่กระจายออกไป พ่อค้าก็จะสูญ
เสียความน่าเชือถือ เป็ นการเดินหมากทีไม่ฉลากนัก
สําหรับอาชีพพ่อค้า
219
“เข้าใจแล้ว! เช่นนันข้าไม่ขอข้าวทีรับฝาก แต่อยากซือ
ข้าวสาลีและถัวเหลืองทังหมด”
ทีวะคุนิ ข้าวสาลีและถัวเหลือเป็ นอาหารสัตว์ คนจึงไม่

ค่อยกิน แต่ผมรูว้ า่ ของพวกนีเป็ นอาหารหลักแทนข้าว
ได้!
“อาหารสัตว์งนหรื
ั อ...จะดีหรือขอรับ?”
“ไม่เป็ นไร! รีบนํามาให้โซชินผูน้ ีเดียวนี!”
“เข้าใจแล้วขอรับ ถ้าเป็ นของพวกนันก็จะนํามาให้ทงั

220
หมดเท่าทีพวกเรามีขอรับ!”
แม้ผมจะไม่พกเงินมาด้วย แต่การค้าขายระหว่างผมกับ
ร้านอิสมึ ิทาํ เงินราวห้าร้อยคังทุกเดือนจึงมีความเชือใจ
กัน ใช้ตวเงิ
ั น*เชือไว้ก่อนก็ไม่มีปัญหา
ผมไหว้วานอิสมึ ิยะให้เป็ นธุระขนย้ายอาหารทีซือมาไป

ยังสถานทีประสบภัย และทําสัญญาด้วยการจ่ายค่าของ
ทังหมดรวมค่าคุม้ กันด้วยตัวเงิน
ผมมีเงินสดทีเรือนจนนับไม่หวาดไม่ไหวจึงไม่ใช่ปัญหา
อะไรทีจะซือของจํานวนมากในครังเดียว ไม่ได้พดู เกิน
จริงแต่อย่างใด ทรัพย์สนิ ของผมมีมากกว่าหนึงพันล้าน
221
เซมุ อาหารสําหรับคนหนึงพันคนไม่ใช่คา่ ใช้จ่ายมาก
มายอะไร
หลังจากทีสังของอย่างอืนเพิมเติมอีกจํานวนหนึง ผมก็
ออกจากอิสมึ ิยะแล้วมุง่ หน้าไปยังมิสโึ ฮะยะ แล้วทําการ
ซือขายแบบเดียวกัน
“เตรียมการเรียบร้อยแล้วขอรับนายน้อย!”
พอกลับถึงเรือน คิซาเอมอน โรคุซากิ ผูใ้ ต้บญ

ั ชาของผม
ก็บรรทุกข้าวของทีจําเป็ นจํานวนมากขึนไปบนพาหนะ
222
เคลือนย้ายรอผมอยูแ่ ล้ว
คิซาเอมอนผูน้ ีเป็ นอดีตหัวหน้าเด็กรับใช้ทีได้รบั ค่า

แรงอย่างเป็ นทางการในฐานะคณะเศรษฐกิจตอนทีผม
บรรลุนิติภาวะ
ทักษะดาบของเขาอยูใ่ นระดับดี โดยพืนฐานแล้วเป็ น

บริวารสายพลเรือน แต่อนั ทีจริงอาชีพของคิซาเอมอนคือ
[นักคํานวณ] จึงน่าจะเหมาะกับการเป็ นคณะเศรษฐกิจ
และเป็ นยังเป็ นชายทีมีประโยชน์ในเรืองใช้แรงงานด้วย
“นายน้อย เรืองอาหารเป็ นอย่างไรบ้างขอรับ?”
223
ส่วนหมอนีชือเอย์เบย์ อิสมึ ิ เป็ นอดีตเด็กรับใช้ของผมเห
มือนคิซาเอมอน ตอนนีรับค่าแรงในฐานะคณะเศรษฐกิจ
เช่นกัน ปกติเป็ นคนไม่โดดเด่น แต่พอถึงคราวต้องสู้
อาชีพของเขาน่าจะเป็ นประโยชน์
“นายน้อยไปต่อรองมาแล้ว เรืองอาหารไม่มีปัญหา!”
ดันเบย์ อิสมึ ิ ซึงเป็ นผูค้ มุ้ กันเอ่ยด้วยเสียงดังตอบคิซาเอ

มอนกับเอย์เบย์
ดันเบย์ผนู้ ีเป็ นคนเลือดร้อน เทียบกับคนในตระกูลแล้วก็

ยังถือว่าเป็ นเป็ นชายทีมีฝีมือหอกโดดเด่น ดังนันแม้จะ
รับค่าแรงในฐานะคณะเศรษฐกิจ แต่โดยปกติแล้วเขารับ
224
หน้าทีเป็ นคนคุม้ กันของผม
ผมพยักหน้าให้พวกคิซาเอมอนแล้วออกเดินทางทันที
แต่ตอนทีกําลังจะออกจากเรือน พวกโคจังก็ปรากฏตัว
ขึน
“ให้พวกคิซาเอมอนไปก็พอแล้วไม่ใช่หรือเจ้าคะ? ท่านโซ
ชินไม่จาํ เป็ นต้องไปเองเลย”
“ท่านแม่ จริงอยูท่ ีคิซาเอมอนเป็ นคนเก่ง จัดการเรืองต่าง

ได้ดี แต่ทีสถานทีประสบภัยไม่มีทงบ้
ั านและอาหาร แม้
แต่ฟกู ทีนอนก็ไม่มี อาชีพของข้ามีประโยชน์ในการ
จัดการเรืองพวกนัน เพือทําให้ชาวบ้านทีกําลังลําบาก
225
เบาใจได้ไวทีสุดขอรับ!”
ใช่แล้ว สาเหตุทีผมมุง่ หน้าไปยังสถานทีประสบภัยด้วย

ตัวเองก็เพราะอาชีพ [นักประดิษฐ์] ของผม
ถ้าเป็ นผมก็สามารถใช้ไม้ทีมีอยูใ่ นสถานทีประสบภัย

สร้างบ้านได้ในระยะเวลาสัน ทําข้าวสาลีให้กลายเป็ น
แป้งได้อย่างง่ายดาย เพราะงันหากมีผมซึงอยูบ่ นจุดสูง
สุดของอาชีพสายการสร้างไปด้วย ก็น่าจะเป็ นกําลังให้
ทุกคนในสถานทีประสบภัยได้
ผมแสดงความคิดเห็นมากมายหว่านล้อมโคจังจนเธอ
ยอมรับ แต่ตอนทีเตรียมจะออกเดินทางอีกครัง ก็มีคน
226
เข้ามาขัดขวางอีกรอบ
“ท่านพี ข้าไปด้วยเจ้าค่ะ!”
“ไม่ได้!”
ถ้าเป็ นเรืองทีไม่ควรทํา ผมจะไม่ประนีประนอมแม้แต่

น้อย จะให้พาเด็กอย่างโซโกะไปยังสถานทีประสบภัย
พิบตั ิได้อย่างไรกัน!
แต่ถงึ จะพูดแบบนันก็เถอะ ตัวผมเองน่าจะยังจัดว่าเป็ น

เด็กเหมือนกัน แต่เรืองแบบนันขอทําเป็ นไม่รูไ้ ม่เห็นไป
ก่อนละกัน
227
“ไม่ได้หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ! น่าจะมีเหตุผล
มากกว่านีนะ!”
ผมจ้องมองโซโกะทีเข้ามารบเร้า แล้วเอ่ยปากขึนด้วย
ความไม่พอใจ
“ทีนันไม่ใช่สถานทีทีคนไม่รูจ้ กั เวลําเวลา หนําซํายังไม่

เจียมตัวไปได้ไงละ!”
“......”
อ๊ะ เริมมีนาตาเอ่
ํ อคลอขึนมาทีตาแล้ว
228
“...อุ...อุ...อุ...แง ท่านพีบ้าทีสุดดดด”
โซโกะด่าผมว่าบ้าแล้วร้องไห้วิงหนีไป
“จะดีหรือขอรับ จะลําบากเอาทีหลังนะขอรับ?”
“ถ้าคิดแบบนันก็ช่วยข้าทําอะไรสักอย่างสิ...”
“กระผมไม่ไหวหรอกขอรับ”
ผูใ้ ต้บญ
ั ชาของผมทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับคําว่า “ไม่
229
ไหว” ของคิซาเอมอน
พอคิดถึงความยุง่ ยากตอนกลับมาก็รูส้ กึ ปวดหัวตังแต่

ตอนนี
* ตัวเงิน คือเอกสารทีทําขึนเพือใช้รบั รองว่า ผูซ้ ือสินค้า

จะจ่ายเงินเป็ นเงินสดให้แก่รา้ นค้าในอนาคต
230
บทที 1-14 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : รางวัล
มีรายงานมาจากแนวรบ ว่าคิชินได้รบั ชัยชนะในการศึก

รอบแรกและยึดปราสาทอาคิชิมะของตระกูลอนดะด้วย
ความฮึกเหิม หลังจากนันก็ยดึ ปราสาทโกกังและ
ปราสาทอิชิยามะไปทีละแห่ง ขณะนีกําลังปิ ดล้อม
231
ปราสาทโฮชิน
ทหารทีเสียไปก็มีไม่มาก คงยึดปราสาทได้โดยใช้เวลาไม่
นานนัก
ส่วนผมก็ได้รบั คําชืนชมทีส่งสิงของจําเป็ นไปช่วยเหลือ

ชาวบ้านทีได้รบั ความเสียหายจากอุทกภัยทีหมูบ่ า้ นโอ
โนะ
ตอนไปทีหมูบ่ า้ นโอโนะ พอพวกชาวบ้านเห็นสิงของ

บรรเทาทุกข์ทีผมขนมาก็ตืนเต้นขึนมาทันที แต่พอรูว้ า่
ข้างในเป็ นแค่ขา้ วสาลีกบั ถัวเหลืองก็มีทา่ ทีผิดหวังอย่าง
เห็นได้ชดั
232
แต่พอพอผมสร้างมิโสะกับโชยุจากถัวเหลือง ทําข้าวสาลี
ให้เป็ นผงแล้วสร้างอุดง้ กับขนมปั งจากแป้งสาลีขนแจก
ึ
จ่าย พวกเขาก็รอ้ งไห้ดว้ ยความยินดี
ถึงผมจะไม่คอ่ ยเข้าใจเท่าไร แต่ก็สร้างของหมักอย่าง

ขนมปั ง มิโสะ และโชยุขนได้
ึ โดยไม่มีปัญหา
อันทีจริงแล้วการหมักจําเป็ นต้องใช้จลุ นิ ทรียอ์ ย่างเชือรา

โคจิ* ผมไม่มีเชือราโคจิในครอบครอง สกิลของ [นัก
ประดิษฐ์] ก็ไม่สามารถสร้างพืชหรือสัตว์ขนมาได้
ึ แต่
กลับสร้างของทีต้องผ่านกระบวนการหมักด้วยราขึนมา
ได้เสียอย่างนัน
233
ผมคิดว่าบางทีสกิลอาจจะใช้พลังเวทของผมทดแทนรา
โคจิละมัง?
ผมรูว้ า่ ตัวเองสร้างอาหารหมักแบบนีได้ตอนอายุเก้าขวบ
ดังนัน นีจึงไม่ใช่เรืองบังเอิญ
บอกเอาไว้ตรงนีเลย ว่าทีผมยอมลงมาเสียงเพราะรู ้
ผลลัพธ์อยูแ่ ล้ว เพือชือเสียงของผม ผมถือหลักไม่ลงแข่ง
ในสนามทีไม่มีโอกาสชนะ
บ้านทีถูกพัดพาไปกับสายนํา ผมก็ใช้ไม้ทีจัดหามาจาก
ป่ าในละแวกนันสร้างบ้านขึนบนดินทีอัดแน่นจนแข็ง
234
ด้วยสกิลของตัวเอง
ตอนทีสร้างฐานของบ้าน ผมใช้สกิลสร้างท่อนไม้เหลียม
โดยตรงจากไม้ในป่ า พอคนในพืนทีเห็น ทุกคนก็อา้ ปาก
ค้างจนกรามหุบไม่ลงด้วยความตกตะลึง
ผมสร้างท่อนไม้เหลียมมีขนาดทีเด็กอายุราวสิบขวบสอง
คนแบกได้ ถ้าเป็ นผูใ้ หญ่ก็ใช้แค่คนเดียว จึงขนย้ายได้
ง่ายกว่าการขนย้ายท่อนซุงใหญ่ๆ มาก ผมให้ผปู้ ระสบ
ภัยเป็ นผูข้ นย้ายด้วยตัวเองจนงานสําเร็จอย่างราบรืน
จากนันผมก็ใช้เศษไม้ทีเหลือจากตอนสร้างท่อนไม้
เหลียมสร้างเป็ นกระดาษขนาดเท่าฟูกทีนอน เอา
235
กระดาษซ้อนกันหลายแผ่นก็พอใช้แทนฟูกได้ ส่วนผ้าห่ม
ก็หม่ กระดาษหนังสือหรือกระดาษลูกฟูกแทน ถึงจะขัด
สนไปบ้างแต่ก็อนุ่ ใช้ได้เลยนะ! ไม้นีสะดวกจริงๆ
หลังจากทําทุกอย่างเสร็จ พวกชาวบ้านผูป้ ระสบภัยก็เริม

ยกยอกันว่าเทพเจ้าส่งผมลงมาโปรด ผมถูกยัยป้าซึงเป็ น
ตัวตนทีใกล้เคียงกับเทพเจ้าส่งมาทีโลกนีก็จริง แต่ก็ไม่ใช่
ข้ารับใช้ของเทพเจ้าสักหน่อย!
ช่วงนีผมคิดว่าในเมือพลังเวทของผมทดแทนเชือราโคจิ
ได้ก็น่าจะสามารถสร้างเหล้าได้ดว้ ย
236
พอลองทําจริงก็สร้างเหล้าโชจูจากข้าวบาร์เล่ย ์ สร้าง
เหล้าญีปุ่ นจากข้าวเจ้า และยังสร้างถัวหมักจากถัว
เหลืองได้อีกด้วย
ทีผ่านมาผมมักแอบกินมิโสะกับโชยุตอนทีกินข้าวอยูค่ น
เดียวในโรงงาน แต่การช่วยเหลือผูป้ ระสบภัยคราวนีทํา
ให้คนถึงหนึงพันคนได้ลมรสชาติ
ิ ของมิโสะกับโชยุ ทัง
สองสิงนีจึงแพร่หลายออกไปอย่างรวดเร็ว ถือเป็ นการยก
ระดับวัฒนธรรมการกินของโลกนีโดยไม่ได้ตงใจ
ั
จริงๆ แล้วหากคิดจะทําอะไร ผมก็น่าจะทําได้ทกุ อย่าง

แต่ไม่วา่ จะเป็ นเรืองอาหารหรือการรบ ผมก็กลัวว่าจะถูก
237
หักหลังหากยกระดับสิงเหล่านันมากเกินไป
แต่แน่นอนว่า ถ้าเกียวพันกับชีวิตของผมหรือคนใน
ครอบครัวขึนมา ผมจะไม่ลงั เลทีจะยกระดับของจําเป็ น
แบบก้าวกระโดดเลย
แต่ผมดันยกระดับวัฒนธรรมการกินขึนมาแล้ว ข้อดีก็คือ
จากนีไปผมก็ไม่ตอ้ งแอบใช้มิโสะกับโชยุอีก
ว่ากันตามตรง ผมไม่พอใจกับรสชาติของอาหารของโลก
นีมาตลอด มีคาํ กล่าวสวยหรูวา่ ‘เพลิดเพลินไปกับรส
ชาติของวัตถุดิบ’ อยูก่ ็จริง แต่รสชาติทีมีแต่เกลือ ไม่มีทงั
มิโสะและโชยุก็ทาํ ให้ผมสังสมความไม่พอใจมาเรือยๆ
238
สําหรับผมทีชาติทีแล้วมีอาหารอย่างแฮมเบิรก์ กับแกง
กะหรีกินเป็ นประจํา มันเป็ นรสชาติทีไม่น่าพิสมัยอย่างที
สุด
รีบผลิตจํานวนมิโสะกับโชยุเยอะๆ แล้วเอามาขายดีกว่า
239
เดือนกุมภาพันธ์ ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
สิบเอ็ด
คิชินกลับมาจากสนามรบแล้วหลังจากทียึดปราสาทโฮ
ชินได้
เมือกลับมาแล้วก็ตอ้ งมอบรางวัลให้บรรดาบริวาร คิชิน

หัวปั นกับเรืองการตบรางวัลเกียรติยศจึงวุน่ วายไม่นอ้ ย
จนโคจังโมโหว่ากลับมาแล้วแท้ๆ แต่แทบไม่ได้เห็นหน้า
ผมจึงนําเรืองนีไปบอกคิชิน
“ท่านพ่อทํางานหนักเกินไปจนท่านแม่เป็ นห่วงแล้วนะ
240
ขอรับ เพือให้ทา่ นแม่สบายใจ และเหนือสิงอืนใดคือเพือ
ร่างกายของท่านพ่อเอง กรุณาไปพักผ่อนทีเรือนในสัก
หน่อยเถอะขอรับ”
“ข้าไม่ใช่คนไร้วินยั แบบนันหรอก แต่ก็งานยุง่ เกินไปจน

ไม่ได้พบกับโคเลยจริงๆ งันคืนนี ข้าไปพักผ่อนทีเรือนใน
ดีกว่า”
ผมพยักหน้าแล้วส่งยิมให้คิชิน
ในฐานะลูกชาย การทีต้องเห็นสามีภรรยาไม่ลงรอยกัน
ไม่ใช่เรืองทีทําให้รูส้ กึ ดี การเชือมสายสัมพันธ์ก่อนทีจะ
กลายเป็ นเพือสามีภรรยาแต่ในนามก็คงเป็ นหน้าทีของ
241
คนเป็ นลูกด้วยเช่นกัน เหมือนทีเขาว่ากันว่าลูกเป็ นโซ่
ทองคล้องใจไงล่ะ
“จริงสิ โซชิน เจ้าจัดการเรืองหมูบ่ า้ นโอโนะได้เยียมยอด!

ข้าจะมอบรางวัลให้ มีอะไรทีอยากได้หรือไม่?”
จู่ๆ ก็ถกู ถามว่าอยากได้ของรางวัลเป็ นอะไร ผมทีไม่ได้

คิดเรืองรางวัลเอาไว้จงึ ตอบไม่ได้
“ไว้ตอบตอนพรุง่ นีเทียงตอนกินข้าวด้วยกันก็ได้ ข้าจะให้

เวลาเจ้าตัดสินใจเสียก่อน”
เทียงวันพรุง่ นีหรือ ไว้ปรึกษากับพวกคิซาเอมอนแล้ว

242
ค่อยตัดสินใจดีกว่า
แต่พอกลับไปทีห้องส่วนตัวแล้วขอความเห็นจากพวกคิ
ซาเอมอน กลับถูกตอบกลับชุ่ยๆ ว่าเอาเป็ นของทีผม
ชอบก็ได้
เจ้านายกําลังกลุม้ ใจ ช่วยให้คาํ ปรึกษาหน่อยสิ
แล้วจะเอาเป็ นอะไรดีละ่ เนีย...จะว่าไป โซโกะก็ยงั ไม่

ยอมคุยกับผมเลย ผ่านไปตังสามเดือนแล้วแท้ๆ น่าจะ
หายโกรธได้แล้วนะ เฮ้อ
243
ปราสาททีคิชินยึดได้คราวนีมีสแห่
ี ง สองแห่งอยูใ่ ต้ความ
ดูแลของตระกูลอาสึมะโดยตรง ส่วนอีกสองแห่งมอบให้
บริวารเป็ นรางวัลแห่งความสําเร็จ ส่วนบริวารทีมีความดี
ความชอบคนอืนได้รบั เงินและสิงของ
การแต่งตังผูด้ แู ลเพือดูแลปราสาทอาคิชิมะและปราสาท
โฮชินปราสาททีอยูใ่ ต้การปกครองของตระกูลอาสึมะ
โดยตรง ส่วนอีกสองปราสาททีเหลือ ปราสาทโกกังมอบ
ให้ผอู้ าวุโสยูได อาคาสึกะ ปราสาทอิชิยามะก็มอบให้ผู้
อาวุโสเซ็นดายู คุซากะ
ในจํานวนปราสาททีเพิมมาในปกครองสีแห่งนัน
ปราสาททีสําคัญทีสุดคือปราสาทโฮชิน ปราสาทโฮชิน
244
แห่งนีเปรียบเสมือนดาบทีจ่อคอหอยของตระกูลอนดะ
อยู่ จึงเป็ นปราสาททีสร้างปั ญหาให้กบั ตระกูลอนดะ
มากทีสุด
นอกจากนีตัวปราสาทก็ยงั ตังอยูบ่ นเนินเขาย่อมๆ ด้าน

ล่างมีทีราบแผ่กว้าง ไม่เพียงแค่เก็บเกียวธัญพืชได้มาก
เท่านัน แต่เมืองทีด้านล่างของปราสาทยังถือว่าเป็ นเมือง
ทีค่อนข้างเจริญ รายได้จากภาษี จงึ สูงไม่ใช่เล่นๆ เลยที
เดียว
เมือผนวกรวมพืนทีของสีปราสาทนีเข้าไป ปริมาณการ
เก็บเกียวของตระกูลอาสึมะจึงเพิมขึนจากห้าหมืนโคคุ
มาอยูท่ ีเก้าหมืนโคคุทนั ตาเห็น เรียกได้วา่ เพิมมาเกือบ
เท่าตัว
245
คิชินเล่าถึงเรืองนันให้คนในครอบครัวฟั งด้วยความ
ภาคภูมิใจ แต่ก็มีไร่นาทีถูกทําลายจากสงครามและยังมี
นําท่วมทีหมูบ่ า้ นโอโนะด้วย เอาเข้าจริงก็คงเก็บเกียวได้
ไม่ถงึ เก้าหมืนโคคุในปี นี
“แล้วของรางวัลจะเอาเป็ นอะไรดี?”
เมือได้กินอาหารกลางวันร่วมกันในวันรุง่ ขึน คิชินก็โพล่ง

ขึนมา
“ขอรับ ข้าตัดสินใจได้แล้ว”
246
คิชินส่งสายตาเร่งเร้าให้ผมรีบบอก
ช่วงนีผมเขียนเรืองทีไม่พอใจอยูล่ กึ ๆ ออกมาหลายอย่าง
จากนันก็เรียงลําดับสิงทีไม่พอใจจากการแก้ปัญหาได้
ยากไปแก้ปัญหาได้ง่าย ตอนนันเองผมก็รูส้ กึ ว่าตัวเอง
โลภมากกว่าทีคาด
ดังนัน จึงอยากได้รางวัลเป็ นสิงทีจําเป็ นเพือให้เป้าหมาย

ของตัวเองสัมฤทธิผล
“ขอหมูบ่ า้ นโอโนะให้ขา้ เถอะขอรับ!”
“...หมูบ่ า้ นโอโนะ...งันรึ?”
247
ผมได้รบั อาชีพจากยัยป้าในมิติสีขาวก่อนมาเกิดใหม่ที
โลกนี ตอนนันผมถามตัวเองว่าอยากมาทําอะไรในโลก
ใบนี
ในมิตินนั ผมจําได้วา่ ตัวเองหาอาชีพทีไม่ตอ้ งเอาชีวิตไป

เสียง และวางตัวเองออกห่างจากการสูร้ บมากทีสุด ผม
จึงเลือกอาชีพสายการสร้าง
ผมไม่ได้เลือก [นักประดิษฐ์] เพราะเป็ นอาชีพลับหรอก
จนถึงตอนนี ความรูส้ กึ ก็ยงั ไม่เปลียนแปลงไปจากตอน

นัน ดังนัน สิงทีผมต้องการจึงไม่ใช่อาณาเขต แต่เป็ นการ
248
สร้างโลกทีทุกคนต้องการผม โลกทีหากไม่มีผมอยูท่ กุ คน
จะลําบาก
ผมไม่ตอ้ งการตําแหน่งผูส้ ืบทอดตระกูลอาสึมะ แม้จะไม่

อยากยกให้ฟจู ิโอ แต่ในเมือมีโดจิมารุอยูก่ ็ยงั มีหวังใน
การสละสิทธิการสืบทอดอยู่
หากโดจิมารุสืบทอดตําแหน่งจากคิชิน ผมก็จะคอยสนับ
สนุนรากฐานของตระกูลอาสึมะทีใหญ่โตขึน และใช้ชีวิต
อย่างสงบสุขภายใต้การคุม้ ครองของตระกูลอาสึมะ ไม่รู ้
ว่าจะทําได้หรือไม่ แต่ถา้ ลองทําดูแล้วไม่ดีก็คอ่ ยหา
ทางออกอืน
249
“ได้สิ ข้าจะมอบหมูบ่ า้ นโอโนะให้โซชิน ถ้าพัฒนาทีดิน
ให้เจริญก้าวหน้าได้ ข้าจะยอมให้เจ้าครอบครองทีดินผืน
นัน”
“จะดีหรือขอรับ?”
ถึงผมจะอยากได้ แต่การมอบทีดินให้ก็เป็ นเรืองใหญ่พอ

สมควร
มีความเป็ นไปได้ทีจะมีคนไม่พอใจ อย่างเช่น คนทีไม่ได้

รับทีดินทังทีสร้างผลงานในการรบเมือคราวก่อน
ต่อให้มอบข้าวของเงินทองตอบแทนผลงานแล้วก็ตาม
250
ความไม่พอใจจากเหล่าบริวารก็เป็ นสิงทีพบเห็นได้อยู่
เนืองๆ
“มอบทีดินทีจมอยูใ่ ต้นาแถมยั
ํ งไม่รูว้ า่ จะเก็บเกียวได้
หรือไม่ ข้าคิดว่าคงไม่มีใครไม่พอใจหรอก ถ้ามีคนไม่พอ
ใจ ข้าก็จะมอบทีดินทีปลูกพืชผลอะไรไม่ขนให้
ึ คนผูน้ นั
ไปซะ ฮ่าฮ่าฮ่า”
ขนาดปู่ นอ้ ยบุเก็นก็หวั เราะเออออไปกับคิชิน ถ้ากลัน

แกล้งบริวารแบบนัน คราวนีจะเกิดกบฎเอานะ
251
*เชือราโคจิ เป็ นราทีมีเอมไซน์ในการย่อยถัวเหลือง มัก
ใข้สาํ หรับผลิตอาหารหมักของญีปุ่ น เช่น สาเก โชยุ
เต้าเจียว
252
บทที 1-15 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : ขยาย
อาณาเขต (1)
เดือนมีนาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปดสิบ
เอ็ด
อีกสองเดือนโซชินก็จะอายุสบิ เอ็ดปี แล้วครับ และโซชินก็

อยูร่ ะหว่างการพัฒนาเขตปกครองอย่างแข็งขัน
ฤดูใบไม้รว่ งปี นีคาดการณ์จาํ นวณผลผลิตทีเก็บเกียวไม่

ได้ จึงให้งดเว้นการเก็บภาษี
253
ตระกูลอาสึมะใช้ระบบหลวงหกราษฎร์สี จึงมีการเรียก
เก็บภาษี จากประชาชนหกส่วน แต่บริวารของตระกูลอา
สึมะและคนตระกูลอาสึมะทีกึงปกครองตัวเองอย่างผม
ต้องจ่ายครึงหนึงของหกส่วน หรือก็คือจ่ายสามส่วนให้
บ้านหลักของตระกูลอาสึมะ ดังนัน จึงเหลือผลผลิต
ข้าวอยูท่ ีพวกเราสุทธิสามส่วน สามส่วนนีจะใช้เลียงปาก
เลียงท้องบริวารและข้ารับใช้ในปกครอง
“นายน้อย วันนีมีหมูป่ามาติดบ่วงด้วยขอรับ!”
254
“นายน้อย ข้าล่าไก่ฟา้ มาได้ขอรับ!”
“นายน้อย ข้าจับปลาอายุได้ขอรับ!”
พวกนายกลายเป็ นนักล่า (และชาวประมง) ไปตังแต่เมือ

ไรเนีย!?
หากใช้กบั ดักของเอย์เบย์ซงเป็
ึ น [นักวางกับดัก] ก็คง
สามารถจับหมูป่าได้อย่างง่ายดาย ส่วนเซ็นจิซงเป็
ึ น
[พราน] ก็ยิงไก่ฟา้ ทีกําลังบินให้รว่ งลงมาได้ ริคมุ ะทีเป็ น
[สายลับ] ก็คงกลบเค้าลางของตนแล้วจับปลาอายุมาได้
มือเปล่า
255
ถึงอย่างนันก็เถอะ ทําไมพวกนายถึงไม่มาช่วยผมสร้าง
เรือน แต่กลับไปล่าสัตว์แทนล่ะ?
“นายน้อย พูดกับเจ้าพวกนันไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกขอ
รับ เจ้าพวกนันไม่เหมาะกับงานทีต้องพิถีพิถนั อย่างการ
ก่อสร้าง จะกลายเป็ นตัวเกะกะเสียเปล่าๆ ปล่อยให้ไป
ล่าสัตว์จะดีตอ่ โลก และมนุษย์มากกว่าขอรับ”
“คิซาเอมอนก็ปากคอเราะร้ายเหมือนกันนะ”
“ช่วยไม่ได้ คิซาเอมอนไม่ยืดหยุน่ ไม่พดู โกหก และหัว

แข็ง มีคณ
ุ สมบัติของคนปากคอเราะร้ายครบทุกประการ
เลย”
256
“ดูพดู เข้า ดันเบย์ก็ปากจัดเหมือนกันละน่า”
ผมไม่รูว้ า่ บรรดาผูใ้ ต้บญ

ั ชาของผมสนิทหรือไม่สนิทกัน
กันแน่ แต่อย่างน้อยผมก็คิดเหมือนคิซาเอมอน ว่าคนอืน
จะมาหมกตัวอยูใ่ นสถานทีก่อสร้างเรือนของผมไปก็ไม่มี
ประโยชน์
พอเข้ามาทีหมูบ่ า้ นโอโนะ ผมก็เริมสร้างเรือนอันเป็ นที

พํานักของตัวเองเป็ นลําดับแรก ผมวางแผนว่าจะสร้าง
เรือน ซ่อมแซมทํานบพร้อมเสริมความแข็งแกร่ง ปรับ
257
สภาพไร่นา และสุดท้ายก็สร้างบ้านให้ชาวบ้าน
ทีจะสร้างบ้านของชาวบ้านเป็ นลําดับสุดท้ายก็เพราะ
ตอนนีมีกระท่อมชัวคราวทีเคยสร้างขึนทันทีหลังเกิดภัย
พิบตั ิแก้ขดั อยูน่ นเอง
ั
เรือนของผมคงถูกกล่าวหาว่าไม่เข้ากับยุคสมัย แต่ผมก็
ตังใจจะใช้สกิลของตัวเองสร้างเรือนทีตัวเองจะอาศัยอยู่
ได้อย่างสะดวกสบาย
ก่อนอืนก็ตอ้ งสร้างฐานรากของเรือน ผมสร้างฐานด้วย

คอนกรีตเสริมเหล็กบนแผ่นหินแข็งแล้วตอกเสาเข็มด้วย
เหล็กกล้ามิสโึ ฮะ
258
ทีเหลือก็ใช้วตั ถุดิบทีเป็ นไม้อย่างไม้ฮิโนกิและไม้สนทีมี
อุดมสมบูรณ์ ส่วนกําแพงด้านนอกก่อด้วยอิฐทนความ
ร้อน
ห้องครัวก็ไม่ใช่พืนดินเปลือยเหมือนทีอืน แต่ทาํ เป็ นห้อง

ปูพืนธรรมดา ห้องนําก็มีบริเวณชําระล้างแบบตะวันตก
แถมยังติดตังอ่างอาบนําทีทําจากไม้ฮิโนกิเข้าไปด้วย แน่
นอนว่าทําทางระบายนําเตรียมไว้เรียบร้อย ผมตังใจจะ
ทําระบบบําบัดนําเสียให้สมบูรณ์
แม้จะเป็ นบ้านทีดูเหลือเชือในมิสโึ ฮะโนะคุนิ แต่ผมก็ไม่

ได้คิดจะเอาแต่ความสบายของตัวเองเป็ นทีตังแม้แต่
น้อย ทางระบายนําเชือมต่อจากเรือนของผมไปยังระบบ
259
บําบัดนําเสีย แล้วปล่อยนําสะอาดทีผ่านการบําบัดแล้ว
ลงแม่นาํ
กว่าจะก่อสร้างเรือน ทําทางระบายนํา และวางระบบ

บําบัดนําเสียจนเสร็จทังหมด ก็ใช้เวลาไปถึงสิบแปดวัน
เลยทีเดียว
จากนันก็เป็ นการซ่อมแซมทํานบทีพัง แต่หากซ่อมแซม

ให้กลับเป็ นทํานบแบบธรรมดาก็คงพังอีก จึงต้องวาง
แผนป้องกันการพังซํา
แผนป้องกันการพังซํา คือการสร้างทํานบใหม่ขนที
ึ ด้าน
นอกถัดไปจากบริเวณทีเคยพัง ทําให้แม่นากว้
ํ างขึน จาก
260
นันก็ใช้ทาํ นบเดิมสร้างเป็ นทีพักนําเหมือนทํานบชินเก็น*
ถ้ามีทาํ นบสองชันแบบนีก็คงไม่พงั ทลายง่ายๆ เหมือน

แต่ก่อน ผมปรับปรุงทํานบใหม่หา่ งออกไปอีกประมาณ
ห้าร้อยเมตร
หลังจากนันก็ตอ้ งปรับสภาพไร่นา เนืองจากนําท่วมฉับ

พลันพัดพาบ้านเรือนไปจนเกลียง ทําให้ไร่นาก็ถกู ฝังอยู่
ใต้ดินทราย แต่ก็ไม่ใช่เรืองเลวร้านซะทีเดียว
ไร่นาของมิสโึ ฮะ หรือถ้าพูดให้ถกู คือ ทังทีดินของบ้าน

เรือน สวน ไร่นาของวะคุนิมีขนาดและรูปร่างไม่สมํา
เสมอ ผมจึงแบ่งพืนทีใหม่ดว้ ยเส้นตรงให้เป็ นรูปสีเหลียม
261
จัตรุ สั ด้านละหนึงร้อยเมตรเท่ากัน แล้วสร้างคลองชล
ประทานส่งนําให้ทวถึ
ั ง
เท่านีความลําบากเรืองนําของนาแปลงทีอยูไ่ กลแม่นาก็
ํ
จะลดลง และน่าจะปลูกข้าวได้ในทุกพืนที ปริมาณผล
ผลิตทีเก็บเกียวได้ก็น่าจะเพิมขึนตามไปด้วย
เพือความแน่ใจ ผมว่าจะสร้างอุปกรณ์เพือให้สามารถ
เพาะปลูกได้เป็ นเส้นตรงในระยะเท่าๆ กัน เพือเอาไว้ใช้
ตอนจะปลูกข้าว ข้าวจะได้งอกอย่างเป็ นระเบียบ ทําให้
ใช้พืนทีในหนึงแปลงได้คมุ้ ค่าทีสุดด้วย
262
สุดท้ายคือการสร้างบ้านให้ชาวบ้าน ไหนๆ ก็อตุ ส่าห์
ปรับพืนทีไร่นาแล้ว ผมก็ปรับผังการปลูกบ้านของชาว
บ้านไปด้วยเลยแล้วกัน ผมจัดการแบ่งพืนทีปลูกบ้าน
เรือนของชาวบ้านโดยใช้ขนาดมาตรฐานด้านละหนึง
ร้อยเมตรเช่นเดียวกับไร่นา
ผมก่อหินขึนเหนือทางระบายนําเพือใช้เป็ นถนนหลัก
ข้างถนนหลักก็สร้างคลองชลประทาน ทีแต่ละบ้านจะ
ตักนําสะอาดไปใช้เอาไว้ดว้ ย
พอมีนาอุ
ํ ปโภคไหลอยูร่ ะหว่างบ้านกับถนนเนีย ภาพที
ออกมาก็เหมือนคลองชลประทานเซโตงาวะในเมืองฮิดะ
ทาคายามะในชาติทีแล้วเปี ยบเลย ใช่แล้ว ปล่อยปลา
263
คาร์พลงคลองด้วยดีกว่า!
“ทะ ท่านเจ้าเมือง! ท่านกรุณามอบบ้านหรูหราแบบนีให้

พวกเราหรือนี! ข้าไม่รูจ้ ะสรรหาคํามาขอบคุณอย่างไร
เลยขอรับ!”
บ้านสําหรับชาวบ้านทีสร้างขึนเป็ นบ้านธรรมดาทัวไปที
เห็นได้ในวะคุนิ ไม่ได้หรูหราเป็ นพิเศษและไม่ได้มีสเปคที
สูงอะไร ต่างจากเรือนของผมอย่างสินเชิง เพราะฉะนัน
ไม่ตอ้ งหมอบกราบกันขนาดนันก็ได้
นับจากตอนนันก็ผา่ นมาเกือบครึงปี แล้ว ถ้ามีคนบอกว่า

ดําเนินการทําอะไรช้าก็ตงใจจะยอมรั
ั บแต่โดยดีดว้ ยซํา
264
“ข้าจะมอบบ้านทีข้ากําหนดขนาดทีดินไว้แล้วให้พวกเจ้า
ผูใ้ หญ่บา้ นก็อย่าละเลยการบริหารไร่นาล่ะ”
“ขอรับบบ!”
ก็บอกแล้วไงว่าอย่าหมอบกราบแบบนัน เอาหัวแนบพืน
ขนาดนันหน้าผากจะเปื อนทรายเอานะ
*ทํานบชินเก็น เป็ นทํานบกันนําทีตังอยูใ่ นจังหวัดยามา

นาชิ สร้างขึนโดยทาเคดะ ชินเก็น ไดเมียวคนหนึงในยุค
265
เซ็นโกคุ
บทที 1-16 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : ขยาย
266
อาณาเขต (2)
ตอนนีดูเหมือนจะยังทันช่วงเพาะกล้า ผมจึงมอบไร่นา
ใหม่ให้เกษตรกรทีประสบภัยเกือบทังหมด เพือให้พวก
เขาย้ายเข้าไปอยู่ จากนันก็แต่งตังผูใ้ หญ่บา้ นของแต่ละ
หมูบ่ า้ นให้คอยจัดการดูแลเกษตรกรทีใช้ทีนาร่วมกัน
ส่วนคนทีทํางานสร้างอุปกรณ์อย่างพวกช่างตีเหล็ก ผมก็
ให้พวกเขาสร้างของชันเลิศในพืนทีทีจัดสรรเพือใช้เป็ น
เขตอุตสาหกรรม
การสร้างโรงงานโดยคํานึงถึงความสะดวกสบายของ
บรรดาช่างฝี มือเป็ นเรืองจุกจิก ผมจึงมอบหมายงานให้
267
พวกช่างไม้และช่างฝี มือแขนงต่างๆ ตามทีพวกเขาถนัด
นอกจากเขตอุตสาหกรรมแล้ว ผมยังสร้างเขตการค้า
พืนทีแถบนีอยูท่ ีเชิงเขา ทีผ่านมาเป็ นหมูบ่ า้ นทีมีแต่
เกษตรกร พ่อค้าขาจรแวะมาแค่เดือนละครังสองครัง ไม่
มีพอ่ ค้าทีลงหลักปั กฐาน แต่จากนีไปผมจะอาศัยอยูท่ ี
หมูบ่ า้ นแห่งนี ไม่ได้จะยกยอตัวเองหรอกนะ แต่ถา้ มีผม
คงมีพอ่ ค้าแวะเข้ามาเอง
แล้วมิสโึ ฮะยะกับอิสมึ ิยะก็ให้คนทีเป็ นตัวกลางการค้า

ขายกับผมประจําก็ยา้ ยมาอยูห่ มูบ่ า้ นนีจริงๆ
ผมคิดว่าจะขายส่งสินค้าโดยให้สทิ ธิกับสองร้านนีก่อน
268
เนืองจากติดต่อกันมานาน มีความน่าเชือถือ และยังเคย
ให้ความร่วมมือจัดหาสิงของจําเป็ นในภัยพิบตั ิครังนี
ความยินดีดว้ ย
ตอนทีเกิดภัยพิบตั ิ เกษตรกรผูป้ ระสบภัยบางคนไปพึง

พาญาติพีน้องในพืนทีอืน แต่เกษตรกรทีไม่กลับมาก็มี
อยูบ่ า้ ง แม้จะไม่มากนัก แต่ผมก็ไม่วา่ งพอทีจะไปตาม
เกษตรกรพวกนันกลับมาหรอก
ผมย้ายมาอยูใ่ นพืนทีนีตอนต้นเดือนสาม แต่ตอนนีเป็ น

ช่วงปลายเดือนสีแล้ว แทบไม่ได้สร้างอะไรเป็ นชินเป็ น
อันเป็ นระยะเวลาเกือบสองเดือน จึงมีการเร่งเร้าจากมิสึ
โฮะยะและอิสมึ ิยะให้สง่ สินค้าไปให้มาเป็ นระยะ
269
*
เดือนกันยายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปดสิบ
เอ็ด
โซชินอายุสบิ เอ็ดปี แล้ว!
270
พอเห็นรวงข้าวเขียวขจีปลูกเป็ นระยะห่างเท่าๆ กันในที
นาก็รูส้ กึ ว่าจิตใจสงบเยือกเย็น
ผมจะมาดูแลเขตปกครองระหว่างทีพักจากการสร้างหมู่
บ้านส่วนอืนๆ แต่ผมก็มอบหมายการดูแลเขตปกครอง
ทังหมดให้เป็ นหน้าทีของคิซาเอมอนเป็ นหลัก ผมทําเงิน
จากการสร้าง ด้านเขตปกครองให้คิซาเอมอนรับหน้าที
ไปก็สบายหายห่วง!
บางครังผมก็เดินดูภายในพืนทีบ้าง เห็นพวกเกษตรกรมี
รอยยิมไม่ขาด การดูแลเขตปกครองคงไปได้สวย
271
แต่แล้วก็มีจดหมายเรียกตัวจากคิชินมาถึงผม
หลายเดือนทีผ่านมาผมไม่ได้กลับบ้านแม้แต่ครังเดียว
ถ้าฝากจดหมายไปกับมิสโึ ฮะยะหรืออิสมึ ิยะ จดหมายก็
จะไปถึงด้วยความถีสัปดาห์ละครัง ผมคิดว่าแค่นนก็
ั คง
พอแล้ว
นานๆ ทีจะกลับไปให้คิชินกับโคจังเห็นหน้าหรือ แต่ตอ่

ให้มีมา้ ขีกลับบ้าน ผมก็ไม่นกึ อยากกลับท่ามกลาง
อากาศทีร้อนอบอ้าวแบบนี
ช่วงนีผมขีม้าเป็ นแล้ว! แม้จะมีอาชีพสายการสร้าง แต่ก็
272
เป็ นลูกขุนนาง ดันเบย์บอกว่าไม่ใช่เรืองดีถา้ ผูช้ ายที
บรรลุนิติภาวะแล้วจะขีม้าไม่เป็ น แม้แต่คิซาเอมอนก็ยงั
เห็นด้วย ผมจึงถูกบีบบังคับให้ตอ้ งฝึ กฝนการขีม้า
ด้วยเหตุนีผมจึงมุง่ หน้ากลับบ้านหลัก...ร้อน...โคตรร้อน
เลย!
...ผมจะสร้างรถยนต์! คราวหน้าจะขับรถทีเร่งแอร์จน
สุดกลับบ้าน!
273
แหะๆ ไม่ได้ๆ จุดขายของผมคือการเป็ นคนเยือกเย็นอยู่
เสมอ ฤดูรอ้ นก็ตอ้ งร้อนเป็ นเรืองธรรมดา คิดเสียว่าพอ
เข้าฤดูหนาวจะไม่รอ้ นก็ดีถมแล้ว!
“นายน้อย สีหน้าแปลกๆ นะขอรับ เก็บของไม่ดีอะไรขึน

มากินหรือเปล่าขอรับ? ไม่มีหอ้ งนําเสียด้วย ช่วยไปทีทุง่
แถวโน้น เอ๊ะ “ไม่ใช่!”...งันหรือขอรับ”
เจ้าบ้าเอย์เบย์คิดว่าผมเป็ นตัวอะไรกัน ใครไปเก็บอะไร

มากินสุม่ สีสุม่ ห้างันหรือเจ้าโง่! หมอนีไม่ได้คิดว่าผมเป็ น
เจ้านายเลยสักนิดนีนา!? ปวดใจชะมัด! เดียวจะสังสอน
ให้เข็ด!
274
แม้จะไม่ได้กลับมาทีบ้านหลักเป็ นเวลานาน แต่ทีเรือนก็
ไม่มีอะไรเปลียนแปลง
ทีเปลียนไปคือใบหน้าของคน ทีว่าใบหน้านันไม่ได้หมาย
ความว่าพวกเขาไปทําศัลยกรรมมา ผมแค่เห็นคนทีไม่
เคยเห็นเมือครึงปี ก่อนอยูบ่ า้ งเท่านัน เมือเขตปกครอง
เพิมขึนเกือบเท่าตัวก็ดเู หมือนว่าคนจะเพิมขึนด้วย
“ท่านโซชินมาถึงแล้ว”
275
คนเฝ้าประตูก็เป็ นคนหนุ่มทีผมไม่เคยเห็นหน้า คงเพิง
เข้ามาใหม่นนเอง
ั คิซาเอมอนบอกคนเฝ้าประตูให้รบั รูถ้ งึ
การมาถึงของผม
เซ็นจิมาถึงก่อนหน้ากว่าหนึงชัวโมงเพือแจ้งล่วงหน้าว่า
ผมจะมาถึงในอีกไม่ชา้ จึงสามารถเข้าไปภายในเรือนได้
โดยไม่มีใครบอกให้หยุด แต่เมือครึงปี ก่อนผมก็เข้าออก
ได้อย่างอิสระเหมือนเป็ นบ้านของตัวเองอยูแ่ ล้วน่ะนะ
“นายน้อย ยินดีตอ้ นรับการกลับมาขอรับ”
ขนาดคุณปู่ ครุ าโนะสึเกะยังออกมารอรับผม หรือแค่

บังเอิญเดินออกมาหว่า?
276
แม้ภายนอกจะเป็ นตาแก่ธรรมดา แต่คณ
ุ ปู่ ครุ าโนะสึเกะ
ก็เป็ นหนึงในคณะผูอ้ าวุโสทีคนเคารพ
...คุณปู่ ครุ าโนสึเกะไปทีห้องของคิชินพร้อมกับผมแล้ว

เข้าไปด้านใน
อีกฝ่ ายนังลงตรงพืนราบฝังประตูกระดาษ ผมจึงขยับไป

ทีอีกฝังโดยอัตโนมัติ นังลงทีด้านซ้ายมือของคิชินแล้วก้ม
ศีรษะให้
277
“กลับมาแล้วขอรับ”
“ไม่ได้เห็นพักใหญ่ ร่างกายกํายําขึนนีนา?”
เวอร์ไปอีก ต่อให้ผมในวัยสิบเอ็ดปี จะอยูใ่ นช่วงกําลังโต

แต่ก็คงไม่สงู ขึนเกินสามเซนติเมตรในระยะเวลาเพียงไม่
กีเดือนหรอกน่า
ทําหน้าระรืนแบบนันไปผมก็ไม่มีอะไรจะให้อยูด่ ี ไม่สิ
เอาเหล้ามาด้วยนีนา ไว้คอ่ ยให้ดืมทีหลังแล้วกัน
“นายน้อย เติบโตขึนมากเลยนะขอรับ”
278
“ข้าเองไม่รูต้ วั แต่ในเมือท่านพ่อกับท่านคุราโนะสึเกะว่า
อย่างนันก็คงจริง”
จากทีคุยเรืองสัพเพเหระก็เปลียนมาเป็ นเรือง
สถานการณ์ในช่วงนี
“จะว่าไปแล้ว ได้ยินว่าเขตปกครองของโซชินพัฒนาไป
มากเลยนี”
“นันสิขอรับ ตาแก่ผนู้ ีก็อยากเห็นเขตปกครองของนาย

น้อยเป็ นบุญตาก่อนทีจะลงโลง”
คุณปู่ เอาอายุตวั เองมาเล่นแบบนันมันขําไม่ออกหรอก

279
นะ ดูสิ คิชินยังทําหน้าลังเลเลยว่าจะหัวเราะดีหรือเปล่า
“มาได้ทกุ เมือขอรับ จะต้อนรับขับสูอ้ ย่างทีดีทีสุดเท่าที

จะทําได้”
“แล้วจะไปเยียม”
ไม่ตอ้ งมาก็ได้ นีเป็ นคําพูดตามมารยาทเฉยๆ เว้ย!
“โซชิน ทีเรียกเจ้ากลับมา อันทีจริงแล้ว...”
จู่ๆ คิชินคุงก็เจ้าสูโ่ หมดจริงจัง อะไรกัน เกิดอะไรขึน?
280
“มีคนมาสูข่ อโซชิน”
“ขอรับ สูข่ องันหรือ”
หืม? สูข่ อ? สูข่ ิต? สูข่ อ...สูข่ อผมเนียนะ!?
281
บทที 2-1 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : งาน
เลียง! (1)
“ท่านโซชิน ตระกูลโฮโอบ้านเดิมของท่านหญิงอาสึเป็ น
ตระกูลเก่าแก่เช่นเดียวกับตระกูลคามน บ้านเดิมของข้า
เวลานีท่านหญิงอาสึอายุสบิ สองปี มากกว่าท่านหนึงปี
แต่ได้ยินว่าเป็ นท่านหญิงผูม้ ีจิตใจดีงามเจ้าค่ะ”
หลังฟั งเรืองการสูข่ อจากคิชินแล้ว โคจังก็รบี มาหาและ

พล่ามเกียวกับผูท้ ีมาสูข่ อทังทีผมไม่ได้ถาม
ผมจึงคิดว่าการสูข่ อครังนีคงเกียวข้องกับโคจัง หรือก็คือ

โคจังนันเองทีเป็ นคนวางแผน
1
“ท่านหญิงอาสึชอบอ่านกลอน ถึงขันเคยถวายกลอนให้
ฝ่ าบาทเลยนะเจ้าคะ”
กลอนเกลินอะไรกัน ผมไม่รูจ้ กั ของแบบนันหรอก ผมคน

นีอยูห่ า่ งไกลจากวัฒนธรรมผูด้ ีแบบนันอยูม่ ากโข
“โซชิน ข้าคิดว่าเป็ นการสูข่ อทีดี เดินหน้าต่อดีกว่าไหม

เจ้าคะ”
นันเป็ นคําถาม? หรือเป็ นแค่การแจ้งเรืองทีกําหนดไว้

แล้วกันแน่? บางทีคงเป็ นอย่างหลังมากกว่า บอกว่าผม
ไม่มีสทิ ธิปฏิเสธตังแต่แรกก็สนเรื
ิ อง
2
“ท่านหญิงอาสึจะแต่งงานเข้าบ้านเราเมือไรหรือขอรับ?”
“แหม ท่านโซชินเองก็กระตือรือร้นนีเจ้าคะ! ถ้าตกลงกัน

ได้อย่างราบรืน ก็จะได้พบกันช่วงสินปี เจ้าค่ะ”
พอคิดว่าไม่มีสทิ ธิปฏิเสธจึงถามถึงช่วงเวลาทีจะแต่งเข้า
แต่ดเู หมือนว่าโคจังจะคิดว่าผมกระตือรือร้นเรืองการสู่
ขอ ไม่เว้ย ไม่ได้กระตือรือร้นเลยสักนิด!
“มีคาํ ตอบดีๆ ให้กบั บ้านนันได้ เท่านีตระกูลอาสึมะจะ

ต้องรุง่ เรืองเป็ นแน่”
3
“นันสิเจ้าคะ!”
แค่เดินหน้าเรืองการสูข่ อ ไม่มีทางทําให้ตระกูลรุง่ เรืองได้

หรอก คูร่ กั งีเง่านี!
“แต่ให้แต่งเข้าบ้านช่วงปลายปี นีเลยคงไม่ได้ คงเป็ นช่วง

เดือนหนึงหรือเดือนสองหลังจากทีขึนปี ใหม่แล้ว”
“แหม ช้าจังเลยนะเจ้าคะ?”
“เขตปกครองเพิมขึน ช่วงปลายปี ก็น่าจะมีเรืองยุง่ ไม่

น้อยเลยน่ะสิ”
4
ทีสําคัญกว่านันคือจะทําอย่างไรดี ผมจะแต่งงานหรือ
แล้วเรืองบ้านใหม่จะทําอย่างไร เรือนทีหมูบ่ า้ นโอโนะใช้
ได้หรือเปล่า?
ผมขอกลับห้องส่วนตัวเพือสงบสติอารมณ์
พอเล่าเรืองสูข่ อให้พวกคิซาเอมอนฟั งก็ได้รบั คําอวยพร

อย่างพร้อมเพรียงว่า “ยินดีดว้ ยขอรับ!” ไม่ใช่อย่างนัน
ผมกําลังถามว่าจะเตรียมตัวอย่างไรดีตา่ งหาก!
“นันสินะขอรับ คงต้องต่อเติมเรือนให้เหมือนเรือนแบบ
5
เมืองหลวงทีหมูบ่ า้ นโอโนะ แล้วก็คงต้องฝึ กฝนและเพิม
คนสําหรับเรือนใน ถ้าพูดถึงตระกูลโฮโอก็เป็ นหนึงในสิบ
ตระกูลใหญ่ มีสถานะสูงกว่าตระกูลอาสึมะขอรับ”
สิบตระกูลใหญ่เป็ นคําเรียกรวมสิบตระกูลทีมีสถานะสูง
สุดของวะคุนิแห่งนีหากไม่นบั รวมราชวงศ์
ตระกูลคามนซึงเป็ นบ้านเกิดของโคจังก็เป็ นสิบตระกูล

ใหญ่ ผูน้ าํ ตระกูลโฮโอและตระกูลคามนคนปั จจุบนั ก็น่า
จะเป็ นลูกพีลูกน้องกัน
ผมเองก็รูเ้ รืองประมาณนันอยูเ่ หมือนกัน ถึงจะเห็นแบบ

นีแต่ก็เป็ นลูกชายคนโตของขุนนางมาถึงสิบเอ็ดปี แล้ว!
6
เรืองนันช่างมันเถอะ ตระกูลโฮโอเป็ นไดนะกน*ขันสาม
เต็มขัน ตระกูลคามนเป็ นจูนะกน*ขันสามครึงขัน และ
ตระกูลอาสึมะของพวกเราแม้จะเป็ นไดเมียวมิสโึ ฮะ ชูริ
ไดบุ**ขันห้าเต็มขัน แต่สถานะทางสังคมของตระกูลโฮ
โอและตระกูลคามนสูงกว่ามาก เป็ นตําแหน่งทาง
ราชการแบบญีปุ่ นทีไร้ประโยชน์
ถ้าไม่ใช่เจ้าสาวทีมีตาํ แหน่งสูงส่งคงดีกว่านี แต่คง

ยากสินะ?
แม้แต่โคจังทีอ่อนโยนกับผมก็ยงั ไม่ชอบใจภรรยารอง
หรือบริวารทีไร้มารยาท
7
อีกอย่างลูกสาวของเซ็นดายูซงเป็
ึ นคณะผูอ้ าวุโสก็เป็ น
ภรรยารองของคิชินและให้กาํ เนิดฟูจิโอ ภรรยารองผูน้ ีมี
สถานะสูงจึงปะทะกับภรรยารองคนอืนอย่างหนัก ได้ยิน
ว่าบางครังก็กลันแกล้งอย่างโจ่งแจ้ง ฟูจิโอก็มีแนวคิดที
ว่าตัวเองสูงส่งกว่าคนอืน จากนีไปจะดัดนิสยั ได้หรือ
เปล่านะ?
โคจังไม่เคยทําร้ายภรรยารองคนอืน แค่นีก็ดีกว่าลูกสาว
ของเซ็นดายูแล้ว แต่เรืองนันเอาไว้ก่อน มาทีเรืองเจ้าสาว
ของผมก่อน
“เรืองทีเหลือให้คิซาเอมอนจัดการ!”
8
น่ารําคาญนักเลยโยนให้คิซาเอมอนไปให้หมด! คิซาเอ
มอนเองก็เข้าใจผมจึงน่าจะคาดเดาได้อยูแ่ ล้วว่าผมจะ
โยนเรืองทังหมดให้จดั การ
“เช่นนันเมือตกลงเรืองการสูข่ อได้แล้วก็จะส่งเหล้ามิสึ
โฮะ เห็นชิอิทาเกะตากแห้ง และเงินอีกหนึงพันคังไปเป็ น
สินสอดทองหมันนะขอรับ”
“เหล้ากับเห็ดชิอิทาเกะน่ะช่างเถอะ แต่ให้เงินเนียตรงไป
ตรงมาเกินไปหรือเปล่า?”
ผมไม่รูร้ าคาตลาดของสินสอดทองหมัน แต่หนึงพันคังมี
9
ค่าเท่ากับหนึงร้อยล้านเซมุ เป็ นเงินก้อนโตเลยนะ
“ตระกูลโฮโอมีสถานะทางสังคมสูง สินสอดในการแต่ง
ลูกสาวก็น่าจะต้องใช้เงินมากขอรับ นอกจากนีตระกูลโฮ
โอยังไม่มีอาณาเขตในครอบครอง สถานะทางการเงินจึง
น่าจะฝื ดเคือง ในทางตรงกันข้าม ตระกูลอาสึมะทําเงิน
ได้มหาศาลด้วยความสามารถของนายน้อย ดังนันให้
เงินสินสอดมากหน่อยจะดีกว่าขอรับ”
“หืม เหมือนซือตัวเจ้าสาวมาด้วยเงินอย่างไรก็ไม่รู ้ ไม่

อยากทําแบบนันเลย”
“การใช้เงินซือตัวบุตรของตระกูลเก่าแก่เป็ นเรืองทีเกิดขึน
10
บ่อยครังขอรับ เพราะตําแหน่งทางราชการจะตามมา
พร้อมกัน”
โลกนีช่างอยูย่ ากจริงๆ~ คิซาเอมอนทีพูดเรืองแบบนัน

ออกมาได้โดยไม่เปลียนสีหน้าก็น่ากลัว
แต่ผมทําอะไรไม่ได้อยูแ่ ล้ว จึงสังคิซาเอมอนให้ประสาน

งานกับบ้านหลักหลังจากนีเพือให้เรืองดําเนินไปได้ดว้ ย
ดี
ในวันนันก็มีงานเลียงด้วยเหล้ามิสโึ ฮะทีผมมอบให้
11
โคจังคงไม่ได้พบผมมานาน จึงเอาใจใส่ผมมากกว่าโดจิ
มารุ
แล้วโดจิมารุก็ปืนขึนตักผม แล้วเคียวปลาอายุเสียบไม้
และปลาอายุยา่ งดาชิของโปรดของผมตังแต่เมือใดไม่
อาจทราบ
ผมเลยคอยแกะก้างปลาอายุสง่ ให้โดจิมารุกิน เป็ นพีชาย

แสนดีทีคอยดูแลน้องชายผูน้ ่ารักใช่ไหมล่ะ?
งานเลียงคราวนีมีทงครอบครั
ั วของคิชินและบริวาร
หลักๆ มารวมตัวกันจึงมีคนจํานวนมากทีเดียว คนเต็ม
12
ห้องโถงใหญ่ ทีระเบียงและในสวนก็อดั แน่นไปด้วยผูค้ น
อาหาร และเหล้า
ครังนีผมกลับบ้านมาพร้อมกับนําเหล้ามิสโึ ฮะ มิโสะ โชยุ

ปลาอายุดองเค็ม เนือหมูป่าดองมิโสะ และเนือกวางมา
มอบให้คิชิน ทังหมดนีผลิตขึนในเขตปกครองของผม
และขายให้มิสโึ ฮะยะกับอิสมึ ิยะ ซึงก็ขายดีเป็ นเทนําเท
ท่าทําให้คิชินรูส้ กึ ยินดีไปด้วย
โดยเฉพาะเหล้ามิสโึ ฮะซึงถือเป็ นของแปลกสําหรับวะคุนิ

ทีมีแต่เหล้าทีไม่ผา่ นการกลัน คิชินนําเหล้าชนิดนีไป
ถวายกษัตริยแ์ ละได้รบั เสียงชืนชมเป็ นอย่างมาก ได้ยิน
ว่าพอนําเข้ามาขายในเมืองหลวงก็ขายได้ในชัวพริบตา
จนของขาดตลาดอย่างหนัก
13
แต่มิโสะและโชยุนนหน้
ั าตาไม่น่าถึงดูด คนส่วนใหญ่จงึ
บอกว่าน่าจะไม่คอ่ ยแพร่หลายในเมืองหลวงเท่าไหร่
ถึงแม้จะไม่ได้ขายดิบขายดีเท่าเหล้ามิสโึ ฮะ แต่พอทําขึน
มาก็ขายได้เท่าทีทํา เพราะอิสมึ ิยะนํามิโสะและโชยุไป
ขายจนถึงพืนทีทางตอนเหนือนันเอง ทางเหนือพอเข้าสู่
ฤดูหนาวก็จะมีหิมะตกหนัก มิโสะและโชยุทีเก็บรักษาได้
จึงเป็ นของลําค่าทีเดียว
นอกจากนีผมยังผลิตเหล้าโชจูจากข้าวบาร์เล่ย ์ เจ้านีก็
ขายดีเป็ นเทนําเท่ทา่ ทีทางเหนือเช่นกัน เนืองจากดีกรีสงู
กว่าเหล้ามิสโึ ฮะจึงเป็ นทีนิยมเป็ นพิเศษในพืนทีทางตอน
14
เหนือ เห็นว่ามีการกักตุนไว้สาํ หรับฤดูหนาว
ผลิตภัณฑ์พิเศษอย่างอืนก็ทาํ ให้ไม่เน่าเสียง่ายและมีรส
ชาติอร่อยกว่าการหมักเกลือธรรมดาจึงขายได้
ครอบครัวของคิชินมารวมตัวกันครบทุกคน ภรรยารอง
จึงอยูก่ นั พร้อมหน้า น้องชายและน้องสาวก็มาด้วย
ฟูจิโอก็อยู่ เขานังเคียวเนือหมูป่าอยูข่ า้ งๆ คนเป็ นแม่

บางครังก็จอ้ งมองมาทางผม แต่ผมทําเป็ นมองไม่เห็น
15
ผมมอบปิ นปั กผมและหวีให้กบั ภรรยารองของคิชินและ
พวกน้องสาว พวกเธอจึงเข้ามาขอบคุณผมตามลําดับ
แต่ปัญหาคือโซโกะ วันนีก็เธอก็ยงั ไม่มีทา่ ทีวา่ จะยอมคุย
กับผม พอได้แล้ว เลิกอารมณ์เสียสักที ผมทีมีอายุ
มากกว่าต้องเป็ นฝ่ ายง้อสินะ
“โซโกะอายุแปดขวบแล้วใช่ไหม?”
“......”
“...นีเป็ นผ้ากิโมโนทีข้าทําขึน คิดว่าเหมาะกับโซโกะเลย

นําติดตัวมา ถ้าเจ้าชอบพีชายก็ดีใจ”
16
“...ขะ ขอบคุณ...เจ้าค่ะ”
พอเห็นโซโกะกอดผ้าย้อมมิสโึ ฮะทีผมมอบให้ ผมก็เผลอ

ลูบหัวเธอ น่ารักจังเลย อุ คิชินกําลังจ้องผมเขม็ง ทําไม
ล่ะ ไม่เห็นเข้าใจเลย
“ท่านพี คราวหน้าไปเทียวได้ไหมเจ้าคะ?”
“แน่นอน ถ้าเป็ นโซโกะละก็ยินดีตอ้ นรับ!”
“เจ้าค่ะ ข้าจะไปเทียวให้ได้!”
ผมกับโซโกะทีคืนดีกนั แล้วถามไถ่สารทุกข์สขุ ดิบกันอยู่

17
พักใหญ่
*ตําแหน่งขุนนางทีมีอาํ นาจรองลงมาจากราชสํานัก
ประกอบด้วยไดนะกน(สูงสุด) จูนะกน(กลาง) โชนะ
กน(ตํา) ตามลําดับอํานาจ และในแต่ละระดับจะมีขนั
ย่อยลงไปอีกสามขัน
**ตําแหน่งข้าราชการนอกราชสํานัก
18
บทที 2-2 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : งาน
เลียง! (2)
พอตกดึก ภรรยากับลูกๆ ของคิชินก็กลับเข้าเรือนใน ผม

ก็ทาํ ท่าจะกลับด้วยแต่กลับถูกรังตัวไว้ ผมยังเป็ นเด็ก
19
อายุสบิ เอ็ดนะ ต้องนอนแต่หวั คําไม่ใช่เหร ไม่เห็นเข้าใจ
เลย
“พวกนายหญิงกลับกันไปแล้ว มาดืมโต้รุง่ กันเถอะขอ

รับ!”
“อืม ทุกคน ไม่ตอ้ งเกรงใจ! ดืมไปพร้อมร้องรําทําเพลง

กันเถอะะะ!”
ปู่ นอ้ ยบุเก็นกับคิชินเป็ นต้นเสียง แล้วงานเลียงทีเต็มไป

ด้วยเสียงเซ็งแซ่ก็เริมต้นขึน เพิงคิดอยูห่ ยกๆ ว่าวันนีดู
เรียบร้อยว่าง่ายกันดี เจ้าพวกนีรอเวลานีอยูง่ นหรื
ั อ
20
“โซชิน ชายทีเติบโตเป็ นผูใ้ หญ่แล้วต้องรูว้ า่ ตัวเองดืมได้
มากน้อยเพียงใด อย่าหมดสติไปเสียล่ะ”
“ขอรับ”
เจ้าคิชิน พอโคจังไม่อยูก่ ็คิดจะให้ผมดืมเหล้างันหรือ?

ผมอายุสบิ เอ็ดขวบนะ?
ผมทําท่าเหนือยหน่าย แต่ปนู่ อ้ ยบุเก็นก็คะยันคะยอให้

ผมดืมเหล้า ก็บอกว่าผมอายุสบิ เอ็ดไงเล่า!
ชาติทีแล้วใช่วา่ ผมจะเป็ นคนดืมจัด แต่ก็ไม่ได้เกลียด

เหล้า ถึงอย่างนันชาตินีผมก็เพิงอายุสบิ เอ็ด ไม่เข้าใจ
21
ความรูส้ กึ ของปู่ นอ้ ยบุเก็นทีคะยันคะยอให้ผมดืมเหล้า
เอาเสียเลย!
“ดืมไหมขอรับ? เอ้า สักจอก”
เพราะไม่ได้เกลียด จึงเผลอยืนจอกเหล้าออกไป ฮ่าฮ่าฮ่า

ว่าไปแล้วผมเองก็ไม่รูส้ กึ ว่าตัวเองอายุสบิ เอ็ดเหมือนกัน
เหล้ามิสโึ ฮะทีปูนอ้ ยบุเก็นรินให้ใสแจ๋วจนมองเห็นก้น

จอกได้อย่างชัดเจน
พอมองจ้องมองสิงนันนิง ปู่ นอ้ ยก็เร่งเร้าว่า “เอาเลยๆ”

อึก ผมดืมลงคอไปคําหนึง
22
ถ้าเมือครูผ่ มทําท่าจะเอาเหล้าเข้าปาก โคจังคงจ้องตา
เขียวจนดืมไม่ได้ อืม อร่อย! สมแล้วทีผมเป็ นคนสร้าง
ขึน! ทําเองชมเอง ไม่เห็นผิดตรงไหน!
ปู่ นอ้ ยบุเก็นคะยันคะยอให้ผมดืมเหล้า ตรงหน้าผมจึงมี

คนมาตังแถว
ทุกคนถือขวดเหล้ามายืนต่อแถว ตังใจจะมามอมเหล้า
ผม
ถัดจากปู่ นอ้ ยบุเก็น เซ็นดะยู คณะผูอ้ าวุโสซึงเป็ นตาของ

ฟูจิโอก็ยืนเหล้ามิสโึ ฮะมาให้ผม อย่าจ้องสิ
23
ผมดืมรวดเดียวจนหมด หลังจากนันก็ตอ่ ด้วยคณะผู้
อาวุโสโดยมีคณ
ุ ปู่ ครุ าโนะสึเกะปิ ดท้าย แล้วเฮียวมะจาก
คณะผูต้ รวจการก็เริมรินเหล้า
ดูเหมือนว่าจะมีลาํ ดับการรินเหล้าให้ผมตามตําแหน่ง
ของบริวาร
หลังรินให้คณะผูต้ รวจการ ก็เป็ นผูท้ ีมีตาํ แหน่งรองลงมา

จากหัวหน้ากองแต่ละกอง เรียงลําดับไปจนถึงรองของ
รองอีกที หลังจากนันก็มีคนมารินเหล้าให้ผมโดยไม่
สนใจตําแหน่ง
24
ระหว่างนัน ทุกคนก็มารายล้อมผม อะไรกัน ไม่ใช่คน
หน้าแปลกขนาดนันสักหน่อยนีนา?
ผมคิดว่าตัวเองหน้าตาธรรมดา ไม่ได้อปั ลักษณ์หรืองด

งาม แล้วพวกเขามองอะไรกัน
“เมือไรนายน้อยจะเมาเนีย?”
“อย่ามาถามข้าสิ ข้าเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่านายน้อยจะ
ดืมได้ถงึ ขนาดนี”
ถึงจะกระซิบกระซาบกัน แต่ก็อยูข่ า้ งผมพอดี คิดว่าจะ

ไม่ได้ยินหรือไง?
25
เจ้าพวกนีคงตังใจจะมอมเหล้าผมจริงๆ สินะ เป็ นการ
ต้อนรับการเป็ นผูใ้ หญ่ไร้ความละเอียดอ่อนสินดี
พอแถวทีอยูต่ รงหน้าผมขาดตอน สายตาของทุกคนก็จบั

จ้องมาทีผม อย่าทําหน้าเหมือนเห็นปี ศาจแบบนันสิ
ผมลุกขึนไปนังอยูต่ รงหน้าคิชินแล้วยืนเหล้ามิสโึ ฮะให้

จากนันก็รนิ เหล้าคืนอืนให้คนทุกคน เท่านีก็ให้ทกุ คนได้
ดืมเหล้าแล้ว มิชชันคอมพลีท!
ไม่สิ การให้ทกุ คนได้ดืมเหล้ามิสโึ ฮะไม่ใช่เป้าหมายสัก

หน่อย! ผมแค่ไม่อยากให้สถานการณ์เป็ นไปตามทีคน
26
พวกนีคิดก็เท่านัน
หลังจากนัน พอมอมเหล้าคิชินแล้ว ผมก็ให้คนในตระกูล

ทียังเหลืออยูอ่ ย่างปู่ นอ้ ยบุเก็นดืมเหล้ามิสโึ ฮะจนเหมือน
เอาเหล้าราดตัว
คุณปู่ ครุ าโนะสึเกะไปนอนอยูท่ ีมุมห้องอย่างรวดเร็วโดย

ทีผมไม่จาํ เป็ นต้องให้เขาดืม แต่คนเกือบทังหมดก็ถกู ผม
มอมเหล้าเรียบร้อยแล้ว
ทียังเหลืออยูม่ ีผมกับอีกสองคน ทีผิดคาดคือหัวหน้า

27
คณะผูต้ รวจการอย่างเฮียวมะก็อยูใ่ นกลุม่ นันด้วย
แถมปริมาณทีดืมเข้าไปก็ไม่ใช่นอ้ ยๆ เรียกได้วา่ ดืม

เหมือนอาบเลยทีเดียว นึกว่าเป็ นหนุ่มหน้ามนบอบบาง
แต่ทาํ ได้ไม่เลวเลยนีนา ต้องมองเขาใหม่เสียแล้ว
แต่เฮียวมะคนนันก็ลม้ พับไปก่อนรุง่ สาง คนทีเหลืออยูใ่ น

ตอนท้ายสุดคือคุโร โองาวะ ผมได้ยินชือเสียงเรียงนาม
ของเขามาตังแต่ก่อนหน้านีแล้วว่าเป็ นคนทีคอแข็งทีสุด
ในตระกูล
อายุอยูใ่ นช่วงสีสิบ เป็ นกลุม่ ทหารม้าทีมีลกั ษณะเด่นคือ

เรือนผมทีชีโด่เด่ ตังแต่เริมดวดเหล้ากับผม คุโรก็ดืมไป
28
สามขวดแล้ว ก่อนหน้านันก็น่าจะกําลังดืมอยู่ เรียกได้วา่
เป็ นคอทองแดงของแท้
ผมเองถึงจะไม่ได้คออ่อน แต่ก็กาํ ลังโกงอยู่ ในกรณีของ

ผม ผมสกัดแอลกอฮอล์ออกมาแล้วทําให้ระเหยเป็ นไอ
ก่อนทีเหล้าจะเข้าปาก ทีดืมเข้าไปจึงไม่ใช่เหล้าแต่เป็ น
นําข้าวกลินเหล้า เจ้านีหวานอร่อยกว่าทีคิด
ใช่แล้ว คราวหน้าสร้างนําผลไม้ดีกว่า!
“อุ...นาย...น้อย...เป็ น...ปี ...ศาจ...ชัด...ชัด...ขอ...รับ”
คุโรเรียกผมว่าปี ศาจก่อนจะล้มหงายหลังไปทังอย่างนัน
29
เสียมารยาทจริง
ในท้องเต็มไปด้วยนําข้าว แต่ตงแต่
ั พวกโคจังกลับเข้า
เรือนในไปก็ไม่ได้กินอะไรเป็ นชินเป็ นอัน หิวชะมัด...อืม
ทีด้านหน้าคิชินยังมีปลาอายุของเมือคืนเหลืออยู่ กินได้
หรือเปล่าเนีย
...ผมกําลังถูกมอง!?
30
ตอนนีรุง่ สางแล้ว ดูเหมือนว่าพวกสาวใช้จะอยากเข้ามา
เก็บกวาดงานเลียงเมือคืน
แต่ผมกลับถูกเห็นตอนทีดวดเหล้าชนะคุโรและมอม
เหล้าคุโรจนสลบเหมือดแทน พวกสาวเลยใช้ทาํ หน้าตึง
กันสุดๆ
ทําเกินไปหรือเปล่านะ? คิดเสียว่าคนทีจะคะยันคะยอให้
ผมดืมเหล้าคงน้อยลงเพราะได้บทเรียนจากเรืองนีก็แล้ว
กัน
“ขอโทษที ช่วยเอานําร้อนมาหน่อยได้หรือไม่?”
31
“จะ เจ้าค่ะ จะไปเดียวนี!”
ผมหยิบจานปลาอายุตรงหน้าคิชินแล้วถือมาไว้ตรงทีนัง
ตัวเอง จากนันก็ตกั ข้าวขัดสีทีเย็นชืดไปแล้วจากถังใส่
ชามข้าว ข้าวมีสีเหลืองเล็กน้อยจนดูใกล้เคียงกับ
ข้าวกล้อง ระกว่างทีรอนําร้อนก็แกะเนือปลาอายุ
ครูห่ นึง สาวใช้คนหนึงก็เอานําร้อนมาให้ ผมจึงราดนําลง

บนข้าวแล้วโยนเนือปลาอายุทีแกะแล้วลงในชาม ก่อน
เติมมิโสะนิดหน่อย ทําเป็ นข้าวราดชาจานด่วนแล้วเท
เข้าปาก
ถ้าเสร็จจากมืออาหารจานด่วนแล้ว ว่าจะไปชิงฉ่องแล้ว
32
เข้านอนสักหน่อย
“ถ้าเทียงวันแล้วข้ายังไม่ตืนก็ช่วยปลุกด้วย ตอนเทียง
อยากกินข้าวพร้อมกับพวกท่านแม่น่ะ”
ผมพูดทิงท้ายไว้กบั สาวใช้แล้วมุง่ หน้าไปทีห้องนํา
สายตาหงุดหงิดของพวกสาวใช้ทีมองแผ่นหลังของผม
ทําเอารูส้ กึ เสียววาบทีเดียว
33
บทที 2-3 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : ออกศึก
ครังแรก
ผมตืนเองก่อนเทียง
“ร้อนชะมัด หิวนํา”
34
ใช่แล้ว ตอนนีเป็ นเดือนเจ็ด อยูใ่ นช่วงกลางฤดูรอ้ น พอ
ใกล้เทียงอุณหภูมิก็เพิมสูงขึนจนนอนไม่ได้ อยากได้
เครืองปรับอากาศชะมัด
อ๊ะ จริงด้วย สร้างนําแข็งก็ได้นีนา! ถ้าเป็ นนําแข็ง ขอแค่

มีนาก็
ํ สร้างได้ทนั ที! อืม กลับหมูบ่ า้ นโอโนะไปแล้วจะ
ลองทําดู!
ผมคลานสีขาออกไปทีระเบียงทางเดินแล้วทิงตัวลงนัง
พอยกแขนขึนเพือยืดหลัง ก็ได้ยินเสียงฝี เท้าเตาะแตะ
ใกล้เข้ามาจากด้านข้าง
35
“ท่านพี~!”
เจ้าของเสียงฝี เท้านันพุง่ เข้าหาผมโดยไม่ผอ่ นแรง เรียว

แรงมหาศาลจึงพาดลงบนลําคอของผมจากด้านข้างทํา
เอาหายใจไม่ออก แต่ก็ยงั ขืนตัวไว้ได้เลยไม่ลม้ ไปเสีย
ก่อน
“เดียวเถอะ โดจิมารุ บอกแล้วไงว่ากอดแบบนีพีหายใจ

ไม่ออกนะ”
หรือถึงจะไม่เคยบอก แต่ทาํ แบบนีก็ไม่มีใครหายใจออก

หรอก ช่วยหยุดห้อยโหนกับคอคนอืนทีเถอะ
36
“อรุณสวัสดิขอรับ ท่านแม่ โดจิมารุ”
“แหม อีกเดียวก็เทียงวันแล้วแท้ๆ ตืนเร็วเชียว เมือคืน ไม่

สิ ได้ยินว่าดืมกันจนถึงเช้าเลยนีเจ้าคะ ถึงจะไม่คอ่ ย
อยากเชือเท่าไรก็เถอะ แต่ได้ยินว่าดวดเหล้ากับท่านคุโร
ผูน้ นจนเอาชนะได้
ั สนิ ะเจ้าคะ”
ก็นะ ถึงจะเล่นนอกกติกา แต่ถา้ ความไม่แตกก็ไม่ถือว่า

เป็ นการเล่นนอกกติกา ทุกคนไม่รูว้ า่ ผมดืมเหล้าทีดึงเอา
แอลกอฮอล์ออกไปแล้ว ดังนันผมก็คงเป็ นคอทองแดง
หมายเลขหนึงของตระกูลอาสึมะได้
“สภาพร่างกายของท่านคุโรคงไม่สดู้ ีนกั หรือไม่ก็คงยอม
37
ให้ขา้ ได้หน้ามังขอรับ?”
“ท่านคุโรผูน้ นน่
ั ะหรือ? แหม จะมองว่าเป็ นแบบนันก็แล้ว
กันนะเจ้าคะ”
โคจังหัวเราะ “โฮะโฮะโฮะ” แล้วนังลงตรงข้างผม
“ท่านพี~ ไปเล่นกัน~”
“โอ้ เล่นอะไรล่ะ?”
“ขีม้า~”
38
“งันหรือ ขีม้าสินะ เอ้า ขึนมาสิ”
ผมคลานสีขาอย่างทีโดจิมารุรอ้ งขอแล้วชวนให้เขาขึน
มานังบนหลัง
“เดียวเถอะ โดจิมารุ ให้ทา่ นโซชินทําแบบนันไม่ได้นะ”
“ไม่เป็ นไรขอรับท่านแม่ พรุง่ นีข้าจะกลับหมูบ่ า้ นโอโนะ

แล้ว ตอนนีอยากทําให้โดจิมารุพอใจขอรับ”
ผมปฏิเสธคําห้ามปรามของโคจัง ให้โดจิมารุขนขี
ึ หลัง
แล้วคลานไปบนระเบียงรวมถึงในห้อง โดจิมารุก็สง่ เสียง
39
ร้องสนุกสนานขณะเล่นอยูบ่ นหลังของผม
“อยูท่ ีนีต่ออีกหน่อยไม่ได้หรือเจ้าคะ?”
“ตอนนีอยูร่ ะหว่างการฟื นฟูจากนําท่วมฉับพลันอยูน่ ่ะขอ

รับ”
โคจังตอบรับว่า “นันสินะเจ้าคะ” คงเข้าใจสถานการณ์ดี
แล้วผมก็เห็นคิชินเข้ามาใกล้ดว้ ยสีหน้าซีดเซียว มือกุม

ศีรษะ หมอนีเมาค้างสินะ
40
“ออกมาช้านะเจ้าคะ”
โคจังเหลือบมองคิชินแล้วต่อว่า คงโกรธทีให้ผมดืมจนถึง
เช้า
“ท่านพ่อ~!”
โดจิมารุกระโดดลงจากหลังของผมแล้วกระโจนเข้าไป
คลอเคลียคิชินเหมือนทีทํากับผม
คิชินโดนผลักด้วยเรียวแรงของโดจิมารุจนล้มก้นจําเบ้า
แต่ก็อมุ้ โดจิมารุไม่ให้ลม้ ไปด้วยได้อย่างหวุดหวิด
41
โดจิมารุสง่ เสียงร้องไม่หยุดว่า “ท่านพ่อ~!” ขณะกอดคิ
ชินไว้แน่น
“โดจิมารุ ลดเสียงหน่อยสิ ข้าหูอือหมดแล้ว”
“ไม่เห็นเป็ นไรเลยนีเจ้าคะ โดจิมารุออ้ นให้มากกว่านีอีก

สิ”
โคจัง กําลังโกรธ!
“ท่านพ่อ ชายทีเติบโตเป็ นผูใ้ หญ่แล้วต้องรูว้ า่ ตัวเองดืม

ได้มากน้อยเพียงใดนะขอรับ”
42
ผมทวนคําทีอีกฝ่ ายพูดกับผมเมือคืน สมนําหน้า!
“เป็ นอย่างทีท่านโซชินว่าเจ้าค่ะ! จะดืมจนไม่ได้สติแล้ว

ส่งผลกระทบในเช้าวันรุง่ ขึนไม่ได้นะเจ้าคะ!”
โคจังใช้โอกาสทีผมหยิบยืนให้ตอ่ ว่าคิชิน ก่อนเริมเทศนา

ช่วงนีเขากําลังได้ใจเพราะขยายอาณาเขตได้ นีคงเป็ น
ยาแรงทีเดียว
แต่ผมหิวแล้ว อยากดืมนําด้วย เพราะฉะนันเข้าไปช่วย

เสียหน่อยดีกว่า
“ท่านแม่ ได้เวลาอาหารเทียงแล้วขอรับ ท่านพ่อก็สาํ นึก

43
ผิดมากแล้ว พอแค่นีเถอะขอรับ”
ปกติพอ่ จะต้องเป็ นคนช่วยลูกทีถูกแม่โกรธหรือเปล่า?

แต่นีคือคิชินนีนา ช่วยไม่ได้ละนะ
พอผมเข้าไปไกล่เกลีย โคจังก็ได้สติ คิชินจึงได้รบั การ

ปล่อยตัว สํานึกบุญคุณผมหน่อยนะคิชินคุง
แล้วอาหารเทียงก็ถกู ยกเข้ามาเหมือนกะจังหวะไว้แล้ว
อาหารเทียงวันนีเป็ นปลาอามาโกะย่างเกลือ เผือกต้ม

44
หัวไชเท้าขูดฝอย แครอทนําส้มสายชู ผักดองเกลือ ซุปมิ
โสะ และข้าว
แต่คิชินกินข้าวราดนําชาของแท้ทีมีแค่นาชาราดลงบน
ํ
ข้าว เป็ นคนสุกเอาเผากินจริงๆ ข้าวราดชาแบบนันไร้รส
ชาติไม่ใช่หรือ?
ถ้าเป็ นผมก็คงอยากได้บ๊วยดองมากินแกล้มบ้าง แต่น่า

เสียดายทีผมไม่เคยเห็นบ๊วยดองในโลกนีมาก่อน
ถึงจะมีตน้ บ๊วยทีออกดอกสีชมพูออ่ นตอนเข้าสูฤ่ ดูใบไม้

ผลิ แต่ผลบ๊วยบนต้นไม้นนไม่
ั น่าจะเก็บเกียวได้ ถ้าหา
ผลบ๊วยได้จากทีไหนสักทีก็คิดว่าน่าจะทําบ๊วยดองได้
45
“พอหมดฤดูเก็บเกียวข้าก็คงออกรบต่อ คราวนีตังใจจะ
พาโซชินไปด้วย”
หลังอาหารเทียงก็ได้พกั ผ่อนเล็กน้อยก่อนถึงเวลา
นอนกลางวันของโดจิมารุ โคจังพาโดจิมารุทีงอแงว่าไม่
อยากนอนออกจากห้องไป คิชินเล็งจังหวะนันไว้แล้ว จึง
ประกาศว่าจะพาผมไปออกรบในปี นี
อย่างนีนีเอง โคจังถึงได้บอกว่าการแต่งเจ้าสาวเข้าบ้าน
จึงไม่ใช่สนปี
ิ แต่เป็ นปี ใหม่ แต่ถา้ เรืองไม่เป็ นไปตามที
46
คาด การรบยืดเยือข้ามปี พอถึงตอนนันจะเลือนพิธีแต่ง
งานออกไปหรือ?
ผมคิดไว้อยูแ่ ล้วว่าสักวันคงถูกส่งไปรบจึงเตรียมใจไว้
แล้ว ทังทีเตรียมใจไว้แล้ว แต่หากพูดจากใจจริง ผมไม่
อยากไปรบอะไรนันเลย ไม่มีสงครามจะมีความสุขเสีย
กว่า ยิงไปกว่านัน ปี ทีแล้วก็ทาํ สงคราม ถ้าปี นีทําอีกก็จะ
กลายเป็ นว่าทําสงครามสองปี ซอ้ น เป็ นภาระหนักให้ชาว
วบ้านในอาณาเขต
ทีผ่านมา ตระกูลอาสึมะคอยตังรับการโจมตีจากศัตรู
47
โดยไม่ได้เป็ นฝ่ ายเปิ ดศึก จึงนับว่าการเปิ ดศึกก่อนเป็ น
ครังแรกในรอบหลายปี ทําไมคิชินถึงแสดงความ
กระหายสงครามออกมาทังทีไม่จาํ เป็ นล่ะ
“ดูเหมือนอนดะจะกําลังเคลือนไหวเพือทวงคืน
อาณาเขตทีถูกช่วงชิงไป แม้วา่ อาจจะไม่บกุ มาในปี นี แต่
ถ้าอนดะบุกมาก็ตอ้ งตังรับ”
อะไรกัน อนดะจะบุกมาโจมตีอีกงันหรือ
อนดะก็ไม่ได้เรียนรูอ้ ะไรเลย แต่ถา้ ปล่อยให้ตวั เอง

ถูกกระทําอยูฝ่ ่ ายเดียว อนดะก็คงเสียหน้า
48
“ข้าจะมอบหมายให้โซชินเป็ นกองพลปื น จงออกศึกแรก
อย่างสง่างาม”
“ขอรับ
ถึงจะไม่ชอบใจ แต่ถา้ มีศตั รูมาก็จาํ เป็ นต้องไล่กลับไป

ต้องเตรียมหมูบ่ า้ นโอโนะให้พร้อมด้วย
49
เอ็ด
ตระกูลอนดะทีไม่รูจ้ กั หลาบจําจู่โจมเข้ามาจนได้ คิชินจึง

ส่งทหารไปยังปราสาทโฮชิน
คราวนีตระกูลอนดะตังใจจะตัดสินแพ้ชนะให้ได้จงึ ส่ง
ทหารมาสีพันห้าร้อยนาย จํานวนขนาดนีจะบอกว่าเป็ น
ทหารแทบทังหมดของตระกูลอนดะก็คงไม่เกินจริง
ส่วนตระกูลอาสึมะมีทหารสามพันห้าร้อยนาย แต่นียัง
50
ไม่ใช่กาํ ลังรบทังหมด เพราะตระกูลอาสึมะในตอนนี
เกณฑ์คนไปรบได้ถงึ หกพันคน ตัวเลขสามพันห้าร้อย
เป็ นทหารรับจ้างสองพันและยังมีทหารชาวนาอีกหนึง
พันห้าร้อย เรียกได้วา่ ออมแรงไว้เหลือเฟื อ
นับจากตอนทีตระกูลอาสึมะมายึดครองปราสาทโฮชินก็
ได้รบั การปรับปรุงขนานใหญ่ ช่วงนีเน้นการซ่อมแซม
กําแพงทีพังทลายตอนทีตระกูลอาสึมะบุกเข้าไป กอง
กําลังของตระกูลอาสึมะมีทหารรับจ้างอยูม่ าก และใน
เวลาปกติทหารรับจ้างเองก็เป็ นแรงงานในการซ่อมแซม
ปราสาทได้ การปรับปรุงปราสาทโฮชินจึงรุดหน้าไป
อย่างรวดเร็ว พอมีเงินจะทําอะไรตามใจนึกก็ได้ละนะ
“ดูเหมือนกองทัพของอนดะจะตังค่ายทีภูเขาโฮนันทาง
51
ตอนใต้ของปราสาทโฮชินขอรับ”
คิชินรับรายงานจากหน่วยสอดแนมแล้วตอบกลับแค่คาํ
เดียวว่า “ลําบากเสียแล้ว”
บรรยากาศของคิชินในยามศึกต่างจากปกติมาก
แต่ถา้ อีกฝ่ ายมาตังค่ายทีภูเขาโฮนันตรงหน้า ก็จะมอง

เห็นการเคลือนไหวของทางนีทังหมดไม่ใช่หรือ? พูดใน
ทางกลับกันก็ได้คือทางนีก็จะมองเห็นด้วยเช่นกัน
“ได้ยินว่าปี นีการเก็บเกียวผลผลิตไม่ดี อนดะเลยต้องซือ

เสบียงอาหารนีขอรับ?”
52
“ตระกูลเราก็เก็บเกียวผลผลิตได้ไม่ดีเช่นกัน แต่หมูบ่ า้ น
โอโนะของนายน้อยเก็บเกียวได้อดุ มสมบูรณ์จงึ ช่วยได้
มากขอรับ อนดะหาซือเสบียงอาหารได้ก็จริง แต่ก็คงอยู่
ได้ไม่นาน”
ผลผลิตของหมูบ่ า้ นโอโนะก่อนเกิดนําท่วมคือแปดพันโค
คุ แต่หลังจากเกิดนําท่วมฉับพลันคราวนันทุกคนก็คิดกัน
ว่าคงไม่มีใครเก็บเกียวอะไรได้ หรืออย่างมากก็น่าจะเก็บ
เกียวได้อยูท่ ีสองพันโคคุ แต่เอาเข้าจริงกลับผลิตข้าวได้
หนึงหมืนสามพันโคคุ
และเนืองจากอยูร่ ะหว่างการฟื นฟูเพราะเหตุนาท่

ํ วมฉับ
พลันจึงมีการประกาศยกเว้นภาษี เดิมทีแล้วไม่มีกาํ หนด
53
จะเก็บภาษี เก็บเกียวในส่วนนี ผมเองก็ไม่คิดจะเก็บข้าว
จากคนในหมูบ่ า้ น แต่ชาวบ้านกลับเป็ นฝ่ ายมาจ่ายภาษี
ด้วยตัวเอง
ในการผลิตเหล้ามิสโึ ฮะจําเป็ นต้องใช้ขา้ ว ผมจึงซือข้าวที

เกษตรกรในความดูแลด้วยราคาค่อนข้างถูก และซือข้าว
ทีเกษตรกรเหลือหลังจากแบ่งไว้เพือกินเองในราคาทีสูง
กว่าราคาตลาด
นอกจากนี ข้าวทีซือจากมิสโึ ฮะยะและอิสมึ ิยะไว้ลว่ ง

หน้าก็มีเป็ นกองพะเนิน ต่อให้ตระกูลอาสึมะจะเก็บเกียว
ผลผลิตได้ไม่ดีก็ไม่ลาํ บากเรืองเสบียงอาหาร
54
แต่อนดะคงทําแบบนันไม่ได้ เมือเก็บเกียวได้ไม่ดีก็น่าจะ
ขาดแคลนเสบียง และคงอยากหลีกเลียงสงครามยืดเยือ
จึงมีความเป็ นไปได้สงู ทีจะฝื นจู่โจมเข้ามาทังทียังไม่
พร้อมเต็มที
“เดิมทีตอ้ งเข้าสูส่ นามรบไปหําหันกัน แต่กาํ ลังทหารของ

แต่ละฝ่ ายมีนอ้ ย กองทัพของอนดะคงฝื นเข้าจู่โจม
ปราสาทแน่นอน พวกเราไม่จาํ เป็ นต้องเสียทหารไปโดย
เปล่าประโยชน์ จงป้องกันปราสาทไว้ แล้วลดจํานวน
ศัตรูลงให้มากทีสุดเพือเผด็จศึก”
ทหารรับจ้างนันต่อให้เสียไป ก็หาจ้างใหม่ได้เรือยๆ แต่

ทหารชาวนาทําแบบนันไม่ได้
55
ยิงไปกว่านันหากเสียเกษตรกรไป ความสามารถในการ
ผลิตก็จะตกตํา จึงมีเรืองการบริหารประเทศเข้ามาเกียว
ข้อง แต่การจ้างทหารรับจ้างก็ตอ้ งใช้เงินมากกว่าการ
เกณฑ์เกษตรกร ถ้าจ้างเป็ นจํานวนมาก็จะเป็ นภาระทาง
เศรษฐกิจ
นอกจากนีหากตระกูลอาสึมะไม่มีคนทําเงินอย่างผมก็
คงไม่สามารจ้างทหารรับจ้างจํานวนมากอย่างต่อเนือง
ได้
56
“นายท่าน! ประตูใหญ่ให้เป็ นหน้าทีของข้าเอง!”
“ช้าก่อน ทีนีเป็ นความรับผิดชอบของข้า!”
“ของข้าต่างหาก!”
ทุกคนขอคุม้ กันประตูใหญ่ซงน่
ึ าจะเป็ นจุดทีมีการปะทะ
รุนแรงทีสุดเพือสร้างผลงาน ตระกูลอาสึมะในตอนนีมี
อาณาเขตเพิมขึน มีทีดินอีกมากทีรอมอบเป็ นของรางวัล
หมายความว่าหากแสดงฝี มือก็มีโอกาสทีได้จะได้รบั เขต
ปกครองนันเอง
แต่ผมไม่เอากับเขาด้วยหรอก ชีวิตสําคัญกว่าผลงานใน
57
สนามรบ และยังไม่มีความจําเป็ นทีจะต้องฝื นสร้างผล
งานด้วย
ต่อให้กลายเป็ นว่าผมไม่สร้างผลงาน ทําให้ไม่เหมาะสม

กับการเป็ นทายาท จะยกตําแหน่งผูส้ ืบทอดให้โดจิมารุ
ไปผมก็ไม่ขดั ทําแบบนันผมกลับรูส้ กึ ขอบคุณมากกว่า
แต่ถา้ คิดจะยกให้ฟจู ิโอละก็ ผมจะกระเสือกกระสนจน
ถึงทีสุดแน่นอน
58
บทที 2-4 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : วาง
กลยุทธ์ครังแรก (1)
เดือนพฤศจิกายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
การต่อสูก้ บั อนดะไม่ใช่สงครามระยะสันอย่างทีคิด ดู
59
เหมือนว่าอนดะจะได้รบั เสบียงสนับสนุนจากทีไหนสัก
แห่ง
“รุกฆาตแล้วขอรับ นายน้อย”
“อุ รอก่อนสิ!”
“ทีว่ารอน่ะ ตกลงกันแล้วไม่ใช่หรือขอรับว่าให้ถงึ แค่

สามครัง? นีเป็ นครังทีเท่าไรแล้ว?”
“อุ คะ...ครังทีสาม”
60
“ไม่ใช่ ครังทีสิบสามต่างหากขอรับ”
“คิซาเอมอน เจ้านายบอกให้รอก็รอสิ!”
“จะมาใช้อาํ นาจบาตรใหญ่เอาตอนนีหรือขอรับ!?”
ถึงอย่างนันก็ใช่วา่ จะได้ใช้ชีวิตกับพวกผูใ้ ต้บญ

ั ชาอย่าง
สนุกสนาน แต่นีไม่ได้กาํ ลังเล่นอยูห่ รอกนะ กําลังศึกษา
ทักษะการรบด้วยหมากรุกญีปุ่ นต่างหาก!
แต่เจ้าคิซาเอมอนกลับเอาจริงทังทีคูแ่ ข่งเป็ นผม เวลา

แบบนีควรป้อยอเจ้านายไม่ใช่หรือไง! ผมเป็ นคน
ประเภททีจะเติบโตเมือได้รบั คําชมนะ
61
จะว่าไปแล้วหมอนีเป็ น [นักคํานวณ] คงเก่งเรืองการ
อ่านหมากล่วงหน้าสินะ...เป็ นคนประเภทกุนซือ?
วันรุง่ ขีน อนดะก็ยงั ไม่จ่โู จมเข้ามา ช่วงนีมีเสียงเรียกร้อง

หนาหูจากบรรดาบริวารว่า “ควรออกไปบดขยีพวกมัน
เสีย”
ไม่โดนจู่โจมเข้ามาก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง ถ้าเป็ นแบบนีก็

สามารถสร้างความเสียหายทางเศรษฐกิจให้ตระกูลอน
ดะได้ ทังทีทําให้ศตั รูออ่ นแอลงได้โดยทีไม่ตอ้ งต่อสูแ้ ท้ๆ
จะมาไม่พอใจอะไรกันเล่า?
62
พอนึกได้อย่างนันแล้ว การทําให้ศตั รูเกิดความปั นป่ วน
อาจเป็ นทางเลือกทีดีกว่าสูร้ บ ถ้ามีกองกําลังนินจาก็จะ
มีประโยชน์...จ้างดีไหมนะ อืม จ้างดีกว่า!
แต่ตอ้ งทําอย่างไรถึงจะสามารถจ้างนินจาได้นะ? ...อ๊ะ

ลองถามสาวใช้ซาโยะดูดีกว่า เจ้าตัวปิ ดบังผมอยู่ แต่ซา
โยะเป็ นนินจา แถมยังมีอาชีพ [นินจาชันสูง] ด้วย อาจ
จะรูร้ ายละเอียดเกียวกับนินจาก็ได้
ตอนนีซาโยะทํางานเป็ นสาวใช้ในเรือนทีหมูบ่ า้ นโอโนะ

จึงไม่ได้อยูท่ ีนี ตังแต่ผมได้รบั มอบเขตปกครองทีหมูบ่ า้ น
โอโนะ เธอก็ยา้ ยตามผมมาอยูท่ ีหมูบ่ า้ นโอโนะ
63
แม่นมฮารุเองก็ยา้ ยมาอยูด่ ว้ ยกัน ธุระปะปั งของเรือนใน
จึงให้ฮารุรบั ผิดชอบโดยมีซาโยะเป็ นผูช้ ่วย
“นายท่าน ไปถล่มเจ้าพวกอนดะกันเถอะขอรับ!”
เซ็นดะยู คุซากะจากคณะผูอ้ าวุโสยืนกรานว่าจะออกไป

โจมตี นายก็ไปคนเดียวเซ่! ถึงจะพูดแบบนันไม่ได้ แต่
การมีคสู่ นทนาเป็ นคนเลือดร้อนก็ทาํ ให้เกิดความเหนือย
ล้าทางจิตใจ คิชินเองก็ดเู หมือนจะเบือหน่าย การต่อสู้
โดยเปล่าประโยชน์คือความโง่เขลาอย่างทีสุด ทําให้
อ่อนแรงลงเหมือนใช้เส้นไหมรัดคอทีละน้อยก็ได้
64
“นายท่าน ปล่อยไว้แบบนีก็ไม่มีอะไรคืบหน้าจริงๆ นะขอ
รับ มาวางแผนอะไรสักอย่างกันเถอะขอรับ”
ปู่ นอ้ ยบุเก็นก็ดทู า่ จะเข้าข้างพวกทีอยากสู้ แต่ถา้ เป็ น

แผนทีไม่ตอ้ งสูจ้ ะยอมรับกันได้ไหมนะ? หืม มีแผนน่า
สนุกแผนหนึงผุดขึนมาในหัวของผม
“ท่านพ่อ ขอพูดได้ไหมขอรับ?”
ผมลองถามคิชินทีกําลังหวันไหวไปกับข้อเรียกร้อง
ของบริวารอยูบ่ นพืนยกระดับเพือดูวา่ จะแสดงความคิด
เห็นได้หรือไม่
65
“เอาสิ”
“พืนทีของอนดะก็เก็บเกียวผลผลิตได้ไม่ดีเช่นเดียวกับ
พืนทีของอาสึมะ เมือเป็ นเช่นนันก็เป็ นทีรูก้ นั ว่าเสบียง
อาหารขาดแคลน พวกนันจึงน่าจะกําลังซือข้าวจากพ่อ
ค้าอยูข่ อรับ”
ถึงจะเก็บเกียวผลผลิตได้ไม่ดีก็คงไม่ได้ขาดแคลนเสบียง
ทันที ต่อให้ผลผลิตไม่ดีก็ยงั สามารถเก็บเกียวข้าวได้
ทหารคงกินข้าวนันให้อิมท้องได้สกั ระยะ
“เรืองแบบนันรูอ้ ยูแ่ ล้วขอรับ ถึงได้บอกว่าอย่าหวังให้
66
ทางนันล่าถอยไปเพราะขาดเสบียง!”
คนทีแยกเขียวใส่ผมคือซาดาเอมอน คุกิจากคณะผูต้ รวจ

การ ไม่ตอ้ งบอกก็คงรู ้ หมอนีเป็ นฝ่ ายสนับสนุนฟุจิโอ
เอาเถอะ ก็เป็ นพวกสมองทึบทีเห็นแต่ผลประโยชน์ตรง

หน้า ให้คนแบบนีเป็ นผูต้ รวจการก็คงทําตระกูลอาสึมะ
เสียหาย ต่อล้อต่อเถียงกับหมอนีไปก็ไม่มีประโยชน์
“ตอนนีมิสโึ ฮะยะกับอิสมึ ิยะกําลังเดินทางมาทีปราสาท

โฮชิน ให้พวกเขาไปป่ วนเส้นทางการขนส่งของอนดะ
เถอะขอรับ”
67
“ป่ วนงันรึ?”
“ให้พวกเขากว้านซือข้าวให้หมด แต่ตอ่ ให้ซือไม่หมดแล้

วอนดะซือไปได้ก็ไม่เป็ นไรขอรับ ขอแค่ราคาข้าวสูงขึน
สถานะทางการเงินของอนดะก็ลม่ สลาย หรืออย่างน้อย
ก็น่าจะถูกไล่ตอ้ นจนเกือบล่มสลายขอรับ”
ข้าวทีต้องการตอนนียังหาได้จากผลผลิตในพืนทีของตัว
เอง แต่ก็ไม่มีทางเป็ นแบบนันได้ตลอดไป ขีดจํากัดน่าจะ
มาถึงในสักวันหนึง
“อย่างนีนีเอง สร้างสถานการณ์บีบให้พวกมันทีไม่ยอมจู่
โจมเสียที จู่โจมเข้ามาสินะ!”
68
ปู่ นอ้ ยบุเก็นเออออไปกับแผนการของผมด้วยความยินดี
แต่ความเข้าใจนันถูกต้องเพียงครึงเดียวเท่านัน
“ไม่จาํ เป็ นต้องรอของแบบนันไม่ใช่หรือขอรับ! พวกเรา

ออกไปสูแ้ ล้วตัดสินแพ้ชนะกันไปเลย!”
หัวหน้าของพวกสมองทึบ เซ็นดายู คุซากะโพล่งขึนด้วย

คําพูดบ้าบอขัดคําของปู่ นอ้ ยบุเก็นทีกําลังคล้อยตาม
ความคิดของผม
“ท่านเซ็นดายูพดู ถูกครึงหนึงขอรับ”
69
วิธีรบั มือกับพวกสมองทึบก็มีแต่จะต้องเมินเฉยเท่านัน
“โฮ่ ครึงหนึงงันหรือ? ไหนลองว่าทีเหลืออีกครึงมาซิ”
คิชินเร่งเร้าให้ผมอธิบาย รูส้ กึ ว่าคิชินเองก็อยากเมินพวก

สมองทึบเช่นกัน
“ขอรับ การต่อสูค้ รังนีไม่จาํ เป็ นต้องสร้างความเสียหาย

ทางกําลังรบให้ตระกูลอนดะ”
“หา!? เรืองแบบนัน...”
คําพูดทีมีความหมายเชิงรับของผมทําให้เซ็นดายู คุซา
70
กะอ้าปากพูดด้วยความโมโห แต่ผทู้ ีปรามเขาไว้คือคิชิน
“พูดต่อ”
“การต่อสูค้ รังนีเป็ นเพียงการโหมโรง ถ้าทําให้อนดะต้อง

ประสบความลําบากทางการเงินได้ในยามนี ก็จะปราบ
ปรามตระกูลอนดะลงได้สบายๆ ขอรับ”
“......”
ทุกคนทําหน้าเหมือนทําความเข้าใจไม่ทนั ว่าผมพูดอะไร
แต่ดเู หมือนเฮียวมะ อาสึมิผเู้ ป็ นหัวหน้าคณะผูต้ รวจการ
เข้าใจ จึงตบหน้าตักแล้วพึมพําขึนว่า “อย่างนีนีเอง”
71
“เป้าหมายทีแท้จริงคือเมืออนดะล่มสลายทางการเงินใน
ฤดูใบไม้รว่ งปี หน้า พวกเราจะส่งทหารออกไปขับไล่
อนดะ แล้วชูธงของอาสึมะบนปราสาทไทเฮย์!”
ปราสาทไทเฮย์คือฐานทีมันหลักของตระกูลอนดะ แม้จะ
เป็ นปราสาททีมีขนาดใหญ่เพราะเป็ นฐานทีมันหลักของ
ตระกูลอนดะ แต่ก็เป็ นปราสาททีตังอยูบ่ นพืนทีราบ ผม
จึงคิดเอาเองว่าเป็ นปราสาททีโจมตีได้ง่ายเมือเทียบกับ
ทีอืน ผมซึงทําการสร้างมากกว่าอ่านตําราพิชยั สงคราม
ไม่ได้รูเ้ รืองการศึกอะไรนักหรอก
“ฤดูใบไม้รว่ งเนียนะ!? ถ้าอย่างนันก็ไม่สามารถเกณฑ์
72
เกษตรกรออกรบได้ไม่ใช่ร!ึ ?”
เซ็นดะยู คุซากะ ยังคงสมองทึบไม่เลิก หมอนีลืมแล้ว

หรือไงว่าผมเป็ นทายาทของผูน้ าํ ตระกูล? ใช้คาํ พูดแบบ
นันชักจะไร้มารยาทเกินไปแล้ว!
“ทหารรับจ้างสินะ?”
“ขอรับ ใช้ทหารรับจ้าง”
“......”
ดูเหมือนคิชินจะเข้าใจสิงทีผมจะสือดี ทีถามเป็ นเพียง

73
การทบทวนความคิดของตัวเองว่าถูกต้องหรือไม่
มากกว่าทีจะเป็ นการยืนยันความคิดของผม พอคิชินพูด
บริวารเกินกว่าครึงก็ดเู หมือนจะเข้าใจตามไป
ใช่แล้ว เมือพูดถึงฤดูใบไม้รว่ งก็หมายถึงช่วงเวลาเก็บ

เกียว ไม่เพียงแค่อนดะเท่านัน แต่ทกุ ตระกูลต่างก็เกณฑ์
เกษตรกรมาออกรบได้ยาก
ถ้าทําเรืองแบบนันก็จะมีแรงงานในการเก็บเกียวไม่พอ
จึงไม่สามารถเก็บเกียวข้าวได้ แล้วภาษี ก็จะลดลงตาม
มานันเอง ไม่เพียงเท่านัน หากเกณฑ์ทหารในช่วงเวลา
นันก็จะถูกเกษตรกรต่อต้าน ดีไม่ดีเกษตรกรอาจหลบหนี
หรือไม่ก็ก่อการจลาจลทําให้รากฐานสันคลอน
74
แน่นอนว่าเรืองแบบนันไม่ได้เกิดในการศึกครังเดียว แต่
ผลลัพธ์ก็คงแตกต่างกันโดยขึนอยูก่ บั ว่าทีผ่านมาปฏิบตั ิ
กับเกษตรกรอย่างไรด้วย
แต่กาํ ลังรบส่วนใหญ่ของตระกูลอาสึมะคือทหารรับจ้าง
ทีจ้างมา ทหารรับจ้างไม่ตอ้ งเพาะปลูก เป็ นทหารที
สามารถออกรบได้ทกุ เมือ
ตระกูลอาสึมะใช้ทหารรับจ้างเป็ นกําลังรบหลัก จึง

สามารถออกรบได้โดยไม่เกียงว่าจะเป็ นช่วงพักจากการ
ทํานาหรือช่วงทียุง่ อยูก่ บั การทํานา ในขณะทีพวกสมอง
ทึบทีไม่รูค้ วามสําคัญของเศรษฐศาสตร์อย่างเซ็นดายู คุ
ซากะจะไม่ใช้ทหารรับจ้าง แต่จะเกณฑ์ทหารชาวนา
75
แทน
ในจํานวนพืนทีเก้าหมืนโคคุของตระกูลอาสึมะ ราวห้า
หมืนอยูใ่ ต้การปกครองโดยตรง ทีเหลืออีกสีหมืนเป็ น
พืนทีของบรรดาบริวาร ตอนออกรบยึดเกณฑ์สง่ ทหาร
สามร้อยนายต่อหนึงหมืนโคคุ กําลังทหารของตระกูลอา
สึมะซึงมีเก้าหมืนโคคุจงึ เป็ นสองพันเจ็ดร้อยนาย แต่ก็มี
ปั จจัยอย่างภัยพิบตั ิ โรคระบาด และความเสียหายจาก
การต่อสูใ้ นอดีตทีจะถูกนํามาประเมินเพือเพิมลดจํานวน
ทหารในแต่ละพืนทีด้วย
คราวนีพืนทีของบริวารส่งทหารออกรบหนึงพันหนึงร้อย
นาย เกือบเต็มพิกดั ทหารรับจ้างของตระกูลอาสึมะทีอยู่
ทีนีมีสองพันนาย ทหารชาวนาจึงเป็ นสีร้อยนาย
76
เดิมทีทหารชาวนาจากเขตปกครองโดยตรงของตระกูล
อาสึมะมีหนึงพันห้าร้อยนาย แต่หมูบ่ า้ นโอโนะเกิดภัย
พิบตั ิจงึ ไม่สามารถเกณฑ์ทหารได้ ศัตรูก็ไม่ได้มีแค่อนดะ
เท่านัน จึงต้องวางกําลังทหารรับจ้างและทหารชาวนา
เพือป้องกันด้วย ในศึกกับอนดะคราวนีจึงรวมกันเป็ น
สามพันห้าร้อยนาย
“มีเวลาจนถึงเดือนเก้าปี หน้า ตระกูลอาสึมะของเรายัง

สามารถจ้างทหารรับจ้างได้อีก ในทางกลับกัน ตระกู
ลอนดะเป็ นอย่างไรขอรับ? พวกเขาไม่มีเงินจ้างทหารรับ
จ้าง จะเกณฑ์ทหารชาวนาก็มีขอ้ จํากัด อีกทังพวกเรายัง
สามารถทําให้ตระกูลอนดะติดกับวิกฤตการณ์ทางการ
เงินได้อีก เวลานีจะฝื นสู้ สูญเสียกําลังทหาร แล้วปล่อย
77
ให้เหยือตัวใหญ่หนีรอดไป หรือค่อยๆ ทําให้ศตั รูออ่ นแอ
ลงโดยไม่สญ
ู เสียไพร่พล แล้วกินรวบทังหมด ทางไหนดี
กว่ากันขอรับ ข้าคิดว่าไม่จาํ เป็ นต้องพูดไปมากกว่านี
แล้วขอรับ”
“......”
ความเงียบสงัดเหมือนเป่ าสากเข้าครอบงําห้องโถง
“ข้าจะใช้แผนการของโซชิน! ทุกท่าน จงเสริมกําลัง

ป้องกันแล้วสังเกตการเคลือนไหวของศัตรู!”
คิชินตบหน้าตักดังป้าบแล้วประกาศว่าจะเลือกใช้แผน
78
รบของผม
บริวารทังหลายรับคําสังของคิชินพร้อมกับก้มศีรษะลง
กล่าวคําว่า “ขอรับ” ในจํานวนนันมีพวกสมองทึบอยู่
ด้วย เอาเถอะ ต่อให้มีคนทีไม่เต็มใจอยูด่ ว้ ย แต่ในเมือคิ
ชินออกคําสังอย่างชัดเจนแล้วก็ยากทีจะคัดค้านไป
มากกว่านี
หากจะคัดค้านก็จาํ เป็ นต้องเสนอแผนรบทางเลือกจากที

ผมเสนอไปเพือชักจูงทุกคน พวกสมองทึบคงไม่มีสมอง
พอทีจะทําแบบนัน
79
“นายน้อยก็โหดใช่ยอ่ ยเลยนะขอรับ”
“จริงแท้ อายุเท่านีแต่เฉลียวฉลาดถึงเพียงนี อนาคตเกรง

ว่าจะน่ากลัว”
มิสโึ ฮะยะและอิสมึ ิยะรับคําขอของผม
เอาเถอะ ถ้ากว้านซือข้าว ปริมาณการผลิตเหล้ามิสโึ ฮะก็

จะเพิมขึน ปริมาณการผลิตเหล้าโชจูก็จะเพิมขึนด้วย ถ้า
ทําแบบนัน ปริมาณเหล้ามิสโึ ฮะและเหล้าโชจูทีจะข่าย
ส่งให้มิสโึ ฮะยะและอิสมึ ิยะก็จะเพิมขึน ผมจึงใช้เรืองนี
เป็ นตัวเจรจา
80
ผมคิดว่าพวกเขาคงไม่ปฏิเสธอยูแ่ ล้ว แต่ทงสองก็
ั ตอบ
รับด้วยความกระตือรือร้นกว่าทีคาดทีเดียว
“ทําให้ราคาข้าวสูงขึนก็ดี แต่พวกเจ้าไม่เป็ นต้องฝื นจ่าย

เกินกําลัง ฟั งนะ ห้ามฝื นเด็ดขาด”
“ขอน้อมรับคําชีแนะ”
“พวกเราขอทุม่ เททํางานเพือท่านโซชินขอรับ”
81
บทที 2-5 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : วาง
กลยุทธ์ครังแรก (2)
82
ปลายเดือนธันวาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
แปดสิบเอ็ด
ในทีสุด ตระกูลอนดะก็จ่โู จมเข้ามาทันทีเมือเข้าสูเ่ ดือน

สิบสอง
การกว้านซือข้าวของมิสโึ ฮะยะและอิสมึ ิยะประสบผล

สําเร็จ เมือราคาข้าวสูงขึน ผมก็คิดว่าคงได้เวลาแล้วที
ตระกูลอนดะจะทนไม่ไหวแล้วบุกมา แต่ก็ไม่คิดว่าจะ
เป็ นไปตามทีคิดเป๊ ะๆ ถึงขนาดนี
ทหารของตระกูลอาสึมะทีหมกตัวอยูใ่ นปราสาทโฮชิน
กําลังกินๆ นอนๆ อย่างสบายใจ เสบียงอาหารก็มีพอ
83
เพียงกินได้จนหนําใจ จึงมีขวัญกําลังใจดีกว่าทหารของ
ตระกูลอนดะอยูม่ ากโข
ผมส่งกองทหารปื นไปทีประตูใหญ่ ผูท้ ีติดตามไปเป็ น

กําลังเสริมคือโกกิ คุซากะจากคณะผูอ้ าวุโสซึงคอยคุม้
กันชายแดนระหว่างตระกูลอาสึมะกับตระกูลอนดะจน
กระทังตีปราสาทโฮชินได้
พอลองมาคิดดูแล้ว ผมไม่เคยมีผดู้ แู ลคอยติดตามเลย

จริงๆ แล้ว พออายุได้เจ็ดหรือแปดปี ควรจะมีการแต่งตัง
ผูด้ แู ลคอยสอนยุทธวิธีหรือวิชาดาบให้ แต่ตอนอายุเท่า
นัน ผมก็ใช้เงินของตระกูลทําการสร้างสิงของแล้ว จึง
พลาดโอกาสนันไป และยิงไปกว่านันคือผมผ่านพิธีบรรลุ
นิติภาวะด้วยวัยเพียงสิบเอ็ดปี เรืองผูด้ แู ลจึงไม่จาํ เป็ น
84
แล้ว
“ท่านซาเคียว ขอความกรุณาด้วยขอรับ”
“ขอรับ พวกเราขอสนับสนุนนายน้อยสุดกําลังทีมี!”
ซาเคียวทีว่าย่อมาจากซาเคียวโชชิน* ซึงเป็ นตําแหน่ง

ทางราชการของโกกิ คุซากะ ถ้ารวมยศเข้าไปด้วยก็จะ
เป็ นซาเคียวโชชินขันเจ็ดเต็มขัน แต่เนืองจากยาวเกินไป
จึงเรียกย่อแค่นี แน่นอนว่าในสถานการณ์ทีเป็ นทางการ
ก็จะเรียกว่าซาเคียวโชชินเต็มยศ
85
ตระกูลอนดะเข้าประชิดจนอยูห่ า่ งจากประตูใหญ่ราว
สามร้อยเมตร ผมมองจากบนประตูปราสาท เห็นว่ามี
การใช้เครืองกระทุง้ ประตูดว้ ย
กองทหารปื นซึงอยูใ่ ต้บญ

ั ชาของผมมีหนึงร้อยนายและ
ได้รบั แจกจ่ายปื นรุน่ ใหม่ลา่ สุด แน่นอนว่าเป็ นปื นทีผม
สร้างขึน มีจดุ เด่นคือการติดตังร่องเกลียวในลํากล้องปื น
เพือเพิมระยะการยิงและความแม่นยํา
ปื นทีซือมาจากมิสโึ ฮะยะมีระยะการยิงของปื นทีผ่านๆ

มาอยูท่ ีประมาณหนึงร้อยห้าสิบเมตร ระยะเจาะเกราะ
คือประมาณห้าสิบเมตร ถ้าเป็ นธนูจะมีระยะการยิงที
ประมาณสีร้อยเมตร และระยะเจาะทําลายประมาณ
86
สามสิบเมตร
แต่ปืนรุน่ ใหม่ทีผมสร้าง มีระยะการยิงประมาณสองร้อย

ห้าสิบเมตร และระยะเจาะเกราะประมาณหนึงร้อยยีสิบ
เมตร ความแม่นยําขึนอยูก่ บั ฝี มือของพลปื นในระยะ
หนึงร้อยยีสิบเมตรมีพลปื นทียิงได้แม่นยําประมาณเจ็ด
สิบเปอร์เซ็นต์ แต่ก็มีพลปื นทียิงได้แม่นร้อยเปอร์เซ็นต์ที
ระยะหนึงร้อยยีสิบเมตรอยูถ่ งึ สองนาย
ศัตรูสง่ เสียงดังแล้ววิงรุดหน้ามา จะเข้าสูร่ ะยะการยิงใน

อีกไม่ชา้
ทหารใช้เวลาประมาณสิบสามวินาทีในหารวิงห้าสิบ
87
เมตร แม้จะมีความคลาดเคลือนอยูบ่ า้ ง แต่ก็คาํ นวณ
จากภูมิประเทศของสถานทีจริงไว้ลว่ งหน้าแล้วจึงน่าจะ
เป็ นข้อมูลทีเชือถือได้
ถ้าเป็ นนักกรีฑาในชาติทีแล้วก็จะใช้เวลาราวห้าหรือหก
วินาทีในการวิงห้าสิบเมตร แต่เป้าหมายคราวนีเป็ น
ทหารทีสวมเครืองป้องกันและถือหอกหรือไม่ก็ดาบ ถนน
ก็ไม่ใช่พืนทีราบ ผมคิดว่าการทีพวกเขาใช้เวลาวิงแค่สบิ
สามวินาทีก็ถือว่าสุดยอดไม่เบา หากเป็ นผม ผมบอก
เลยว่าทําไม่ได้แน่นอน
“เตรียมตัว...ยิง!”
88
เมือผมสะบัดแขนขวาลง ดันเบย์ซงรั
ึ บหน้าทีบัญชาการ
กองพลปื นก็ออกคําสังยิงเสียงดัง
ดันเบย์ซงเป็
ึ น ‘นักรบหอก’ คงไม่พอใจนักทีต้องมา
ประจํากองพลปื น แต่ธนูและปื นเป็ นแกนหลักของการ
คุม้ กันในศึกปิ ดล้อมปราสาทคราวนี ดันเบย์ซงเป็
ึ นสาย
ใช้กาํ ลังกายนันทังใจกว้างและยอดเยียมในฐานะผู้
บัญชาการรบ จึงได้รบั ความเชือมันจากผูใ้ ต้บญ
ั ชาอย่าง
แน่นแฟ้นแม้จะเป็ นกองพลปื นซึงอยูค่ นละสาย
ลูกตะกัวทีถูกปล่อยออกไปตามสัญญาณของดันเบย์
หมุนควานด้วยร่องเกลียวขณะพุง่ ออกไป และใช้เวลา
เพียงเสียววินาทีเคลือนผ่านระยะทีจะถูกจํากัดด้วยแรง
ต้านอากาศจนความเร็วลดลง ก่อนสูญเสียความ
89
อานุภาพทําลายล้าง จากนันก็ปะทะเข้ากับทหารฝ่ าย
ศัตรูทีวิงเข้ามาอย่างแม่นยํา
ทหารทีล้มลงกลายเป็ นสิงกีดขวางทหารทีตามมาด้าน
หลัง จนเกิดเป็ นสถานการณ์เหมือนล้มโดมิโน ผมไม่ได้
คาดถึงผลลัพธ์แบบนี แต่ความเร็วในการเคลือนทัพของ
ทหารฝ่ ายศัตรูก็ลดลงไปบ้าง เป็ นการคํานวณพลาดทีน่า
ยินดีสาํ หรับฝังนี
กองพลปื นแบ่งเป็ นสองกองกองละห้าสิบนาย เมือกอง

แรกยิงไปแล้วก็สบั เปลียนกันให้อีกกองหนึงขึนมายิง
แทน หลังจากนันก็ผลัดกันไปเรือยๆ ศัตรูจงึ น่าจะเห็นว่า
เป็ นการยิงต่อเนือง
90
*
เดือนธันวาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปดสิบ
เอ็ด
ตระกูลอนดะได้รบั ความเสียหายอย่างหนักต้องถอยร่น
ไป นึกว่าจะโจมตียืดเยือกว่านี แต่หลังจากทีเริมโจมตีได้
สองวันก็เริมถอนร่นไปตอนเทียงตรง
91
ผมสังให้พลปื นสองนายทีแม่นปื นเป็ นพิเศษในกองพล
มุง่ เล็งไปยังคนสวมเกราะทีโดดเด่นกว่าคนอืน เพราะน่า
จะเป็ นผูบ้ ญ
ั ชาการรบของศัตรู จึงยิงผูบ้ ญ
ั ชาการรบที
เข้ามาในระยะการยิงได้เป็ นจํานวนมาก และนันก็สง่
ผลดีตอ่ สถานการณ์ เพราะการทีผูบ้ ญ
ั ชาการรบทีคอย
สนับสนุนแนวหน้ามีไม่เพียงพอน่าจะเป็ นปั ญหาใหญ่
กว่าการทีกําลังทหารไม่เพียงพอ ทําให้ตระกูลอนดะต้อง
ถอยร่นไปในเวลาเพียงสองวัน
การศึกคราวนี ผมแสดงความคิดเห็นให้คิชินออกปฏิบตั ิ
การณ์นอกปราสาทเพียงครังเดียวเท่านันนันคือการแย่ง
ชิงเสบียงของศัตรูทีถอยร่นหรือไม่ก็เผาเสบียงให้วอด
วาย ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว รังแกให้ถงึ ทีสุดไปเลยแล้วกัน
92
สุดท้ายแล้ว ผมของผมเป็ นเพียงการสร้างความเสียหาย
ทางเศรษฐกิจเท่านัน ผมจึงยําว่าห้ามไล่ตามไปจนก่อให้
เกิดความเสียหายทีเปล่าประโยชน์
แต่พวกสมองทึบหลายคนทีไม่ฟังคําสังของคิชินทีว่าไม่
จําเป็ นต้องไล่ตามทัพของอนดะทีล่าถอย กลับสังให้ผใู้ ต้
บัญชาไล่ตามไป ผลสุดท้ายก็โดนโคซัน อิบกุ ิผไู้ ด้รบั
ความไว้วางจากหัวหน้าตระกูลอนดะเล่นงานจนหมดรูป
หากไม่มีเรืองนี ตระกูลอาสึมะก็จะชนะโดยเด็ดขาดแท้ๆ
ทําให้เกิดการพลีชีพโดยไม่จาํ เป็ นมันสนุกตรงไหนกัน?
93
ยังดีทีเก็บเสบียงก็กลับมาได้อย่างปลอดภัย พวกอนดะ
ทิงข้าวของไว้พวกเราเลยขอรับด้วยความซาบซึง นอก
จากนียังได้อาวุธและเครืองป้องกันมาด้วย
“โซชิน เจ้าทําได้ดีมาก! ต่อไปก็รอฤดูใบไม้รว่ งสินะ?”
“ขอรับ ขัดขวางทางการเงินอย่างต่อเนืองจนล่มสลาย
แล้วมาลิมรสผลทีสุกงอมแล้วในฤดูใบไม้รว่ งกันเถอะขอ
รับ”
“อืม ฝากเรืองการขัดขวางทางการเงินด้วยล่ะ!”
94
“ให้เป็ นหน้าทีข้าเองขอรับ”
เมือจัดการเก็บกวาดหลังสงครามทีปราสาทโฮชินเรียบ
ร้อยแล้วก็กลับเรือนทีปราสาทโรคุโนริยามะช่วงต้นเดือน
มกราคม
ปราสาทโรคุโนริยามะแห่งนีเป็ นฐานทีมันหลักของ
ตระกูลอาสึมะ เป็ นสถานทีทีผมเกิดและเติบโตมา เนือง
จากตังขึนบนเนินเขาเตียๆ จึงป้องกันตัวเองได้แต่ตาม
อัตภาพ แต่เนินเขาต่อให้เตียก็เป็ นเนินขํา การเดินทาง
ไปยังตัวปราสาทหลักจึงลําบาก ผมเลยไม่ชอบสักเท่า
ไหร่ ก็ไม่คอ่ ยมีพลังกายนีนา
95
โคจังกับคุณปู่ ครุ าโนะสึเกะซึงทําหน้าทีเฝ้าเรือนออกมา
ต้อนรับพวกเราทีเรือนปราสาทโรคุโนริยามะ แล้วอีกสอง
วันให้หลังก็มีการมอบรางวัลเกียรติยศ ส่วนผมได้รบั คํา
ชมและได้รางวัลจากคิชิน
การต่อสูค้ ราวนีไม่ได้เป็ นการรบขยายดินแดน โดยหลัก

การแล้วจะมอบเงินหรือสิงของให้เป็ นรางวัล แต่พวกที
ขัดคําสังและไล่ตามศัตรูไปอย่างเซ็นดายู คุซากะก็รูส้ กึ
เสียหน้า
คงเป็ นยาแรงให้พวกสมองทึบทีไม่รูจ้ กั คําว่าสุนขั จน

ตรอกได้บา้ ง...
96
*ตําแหน่งราชการฝ่ ายตุลาการตําแหน่งหนึง
97
บทที 2-5 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : ท่าน
หญิงอาสึ
แต่ไม่รูท้ าํ ไม ผมถึงถูกโคจังโกรธเอา
คงจะเป็ นเพราะ ท่านหญิงอาสึแห่งตระกูลโฮโอซึงเป็ นคู่

หมันกําลังจะมาถึงเรือนในอีกไม่ชา้ แต่ผมกลับไม่สนใจ
เรืองคูห่ มันเลย โคจังเลยไม่พอใจ
แม่นมฮารุเองก็เข้ามาทีเรือนปราสาทโรคุโนริยามะเพือ
98
กําลังเตรียมการต้อนรับท่านหญิงอาสึอยูก่ บั โคจัง
ถึงจะบอกว่าเป็ นการหมันหมายหรือการแต่งงาน แต่ผม

ก็ไม่เคยเห็นท่านหญิงอาสึจงึ ไม่เกิดความกระตือรือล้น
เท่าไหร่ ชาติทีแล้วก็ไม่ได้แต่งงาน ชาตินีก็เพิงอายุสบิ
เอ็ดขวบ
ผมฝากฝังเรืองทีหมูบ่ า้ นโอโนะไว้กบั คิซาเอมอนและซา

โยะ ส่วนผมก็รอท่านหญิงอาสึอยูท่ ีเรือนปราสาทโรคุโนริ
ยามะ
จริงๆ ผมอยูไ่ ปก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับการเตรียมตัวรับ

ท่านหญิงอาสึสกั หน่อย
99
จะว่าไป พอกลับไปทีหมูบ่ า้ นโอโนะต้องถามซาโยะเกียว
กับนินจาด้วยนีนา
กลางเดือนมกราคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
แปดสิบสอง
100
มีรายงานมาว่าท่านหญิงอาสึจะมาถึงตามกําหนดการ
พอถามโคจังว่าผมต้องไปรับด้วยตัวเองหรือเปล่า ก็ได้
รับคําตอบว่าไม่ตอ้ งพบหน้ากันจนกว่าจะถึงพิธีแต่งงาน
เห็นว่าท่านหญิงต้องไปเข้ารับการอบรมกับโคจังก่อน
ระหว่างนันก็จะพักทีเรือนแยกสําหรับแขกธรรมดาที
เรียกว่าเรือนรับรองแขกซึงตังอยูข่ า้ งเรือน
ระหว่างนัน ผมซึงไม่มีอะไรให้ทาํ เป็ นพิเศษก็ไปหมกตัว

อยูใ่ นโรงงานทีเคยใช้งานก่อนหน้านี
101
สิงทีสร้างคือเหล้ามิสโึ ฮะกับเหล้าโชจู เนืองจากสัญญา
กับมิสโึ ฮะยะและอิสมึ ะยะไว้ จึงต้องขายส่งให้มากกว่าที
ผ่านมา
ระหว่างฟื นฟูหมูบ่ า้ นโอโนะ ผมใช้พลังเวทถึงขีดจํากัด

จนเลือดกําเดาไหน แต่เพราะแบบนันเลเวลจึงสูงขึน
อย่างก้าวกระโดด

102

โฮะ

(598/598)
สกิล : [ประเมิน] [สกัดสสาร] [สร้างสารประกอบ] [สร้าง

เครืองมือ] [ค้นหาสสาร] [เสริมพลังเวท]
103
[ค้นหาสสาร] สามารถใช้พลังเวทค้นหาสสารทีมีอยูใ่ น
บริเวณโดยรอบ
[เสริมพลังเวท] ขอบเขตการใช้งานกว้าง ทังเพิมพลังเวท

เป็ นสองเท่า ลดปริมาณการใช้พลังเวท เพิมปริมาณการ
ฟื นฟูพลังเวท เปลียนวัสดุเสริมด้วยพลังเวท
สกิลทีเพิมมาล้วนมีแต่ของดี โดยเฉพาะ [เสริมพลังเวท]

มีประโยชน์ในงานสร้างของผมมาก
[เสริมพลังเวท] ดังกล่าวทําให้ปริมาณการสร้างของผม
เพิมขึนแบบก้าวกระโดด ทีสําคัญทีสุดคือไม่ตอ้ งต้องมี
104
วัตถุดิบทีจําเป็ นครบถ้วนก็แทนวัตถุดิบด้วยพลังเวทได้
เมือแทนวัตถุดิบด้วยพลังเวท ก็จะใช้พลังเวทไปมหาศาล
แต่คา่ ประสบการณ์ทีได้รบั ก็ดีตามไปด้วย ดังนันหากมี
พลังเวทเหลือก็ทาํ การใช้แทนวัตถุดิบมากกว่าไปหามา
ผมสร้างเหล้ามิสโึ ฮะและเหล้าโชจูออกมาเป็ นจํานวน

มาก แล้วเก็บรักษาไว้ภายในโรงงานจนแน่นขนัด แต่
เพราะเผลอสร้างขึนมาเพราะความได้ใจ จึงเกิดปั ญหา
ไหเหล้าทีเตรียมไว้ไม่พอกลางคัน เลยต้องสร้างไหไม้
แบบพืนๆ มาใช้ก่อน
105
อุตสาหกรรมใหม่ๆ ทีหมูบ่ า้ นโอโนะเจริญขึนไปพร้อมกับ
งานสร้างของผม การสร้างไหเหล้าใหม่ทาํ ให้เกิด
อุตสาหกรรมล้างไหเหล้าเก่า มีช่างตีเหล็กทีตีดาบทาจิ
โดยใช้เหล็กกล้ามิสโึ ฮะทีผมสร้างขึน และยังมีช่างผลิต
ปื นอีกด้วย
นอกจากนียังมีอตุ สาหกรรมอืนๆ อีกจํานวนหนึงทีเจริญ

ขึน จํานวนประชากรของหมูบ่ า้ นโอโนะก็เพิมขึนด้วย
ผมรับผูค้ นเร่รอ่ นจากดินแดนอืนและสังให้พฒ

ั นาทีดิน
การเก็บเกียวในฤดูใบไม้รว่ งปี หน้าน่าจะเพิมขึนอีก ตอน
นีกําลังไปได้สวย
106
จะว่าไปแล้วยัยป้านันทําให้ผมดวงดีขนนี
ึ นา? ถ้าเป็ น
อย่างนันก็หมายความว่าทีไปได้สวยก็คงเพราะดวงงัน
เหรอ? ...ต่อให้ดวงดีแต่ถา้ ผมทําอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง
กรรมก็จะตามสนอง เพราะงันทําอะไรก็ระวังไว้ดีกว่า
ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
107
“ขอแสดงความยินดีดว้ ยขอรับ”
“ขอแสดงความยินดีดว้ ยขอรับ!”
ปู่ นอ้ ยบุเก็นเป็ นตัวแทนบริวารกล่าวคําอวยพรให้ผมกับ

ท่านหญิงอาสึ แล้วบริวารทีเหลือก็กล่าวตามด้วยความ
พร้อมเพรียง
หลังจากนีพอเข้าสูง่ านเลียงฉลอง ผมกับท่านหญิงอาสึก็

จะหาจังหวะเหมาะๆ เพือกลับเข้าเรือนใน
108
ท่านหญิงอาสึอยูใ่ นชุดกิโมโนสีขาวและหมวกเจ้าสาว
แต่เนืองจากก้มหน้าก้มตาตลอดเวลา ผมจึงไม่รูว้ า่ เธอ
เป็ นคนสวยหรือขีริวขีเหร่ ถ้าเป็ นไปได้ก็อยากให้ดีกว่า
มาตรฐานสักหน่อยนะ
รูปร่างของเธอค่อนข้างสูง ไม่ตา่ งจากผมนัก คงสูงราว

หนึงร้อยห้าสิบห้าเซนติเมตร ผมถือว่าค่อนข้างสูงเมือ
เทียบกับคนอายุสบิ เอ็ดปี แต่ผหู้ ญิงทีอายุตา่ งจากผมแค่
ปี เดียวสูงถึงหนึงร้อยห้าสิบห้าเซนติเมตรก็คงจัดได้วา่ สูง
ขนาดโคจังทีมีสว่ นสูงตามมาตรฐานยังเตียกว่าผมเลย
“นายน้อย ตาแก่คนนีขออุม้ หลานระหว่างทียังลืมตาได้

อยูน่ ะขอรับ”
109
คุณปู่ ครุ าโนะสึเกะ ใจร้อนเกินไปแล้ว ผมอายุสบิ เอ็ด
ท่านหญิงอาสึอายุสบิ สอง ท่านหญิงอยูใ่ นวัยทีกํากึงว่ามี
ประจําเดือนหรือยังไม่ใช่หรือไง
“ท่านคุราโนะสึเกะ ใจร้อนจังเลยนะ ก่อนอืนต้องเป็ นคืน

แรกของทังสองคนก่อนไม่ใช่หรือขอรับ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
คนทีพูดจาลามกคือโกกิ คุซากะ กําลังเมาปลินเลยสินะ

ถ้าไปอยูย่ คุ อืนละก็แกเข้าซังเตแน่
“อย่าให้ทา่ นโซชินดืมเยอะนักนะ”
110
“นายหญิง ถ้าเป็ นนายน้อยก็ไม่มีปัญหาหรอกขอรับ
อย่างไรเสียก็ดวดเหล้าชนะคุโรผูน้ นแล้
ั วยังมีทา่ ทีสบายๆ
ได้อยูน่ ะขอรับ”
ดูเหมือนเสียงเล่าลือว่าผมเป็ นคอทองแดงจะกระจายไป
ทัวทังตระกูล ดูเหมือนจะเล่ากันว่าคุโรแพ้ผมราบคาบ
คนในตระกูลทีไม่รูเ้ รืองนีคงมีไม่มาก
“ท่านฝ่ ายซ้าย”
โคจังส่งสายตาทิมแทงไปยังโกกิ คุซากะ เขาจึงทําตัวลีบ

แล้วถอยออกไปเกาะแกะคิชินแทน หมอนีมีนิสยั ดืมแล้ว
ชอบไปวอแวคนอืนสินะ
111
บริวารทังหลายเข้ามารินเหล้าให้ผมไม่ขาดสาย เนือง
จากรินกันคนละจอก โคจังจึงห้ามได้ไม่เต็มปาก แต่ถงึ
อย่างนันเธอก็ประหลาดใจกับการดืมของผมอย่างเห็น
ได้ชดั คงตกตะลึงทีสีหน้าของผมไม่เปลียนแม้แต่นอ้ ย
พอเห็นแถวของบริวารขาดตอนลง โคจังก็สบสายตากับ
คิชินแล้วพยักหน้า จากนันก็พาพวกผมออกมา
จนถึงตอนนี ท่านหญิงอาสึยงั ไม่พดู เลยสักคํา ไม่พดู ไม่

จาถึงสองชัวโมง เป็ นผมจะทําได้ไหมนะ?
112
จะว่าไปแล้วพอทําการสร้าง ผมก็อยูเ่ งียบๆ ได้ตงแต่
ั เช้า
จรดคําเป็ นปกตินีนะ
พอกลับมาทีเรือนใน โคจังก็บอกให้ผมรอจนสร่างเมา
ก่อนค่อยไปทีห้องหอ แต่ถา้ จะให้พดู กันตามตรงผมไม่ได้
เมาสักหน่อย จึงไม่รูส้ กึ ว่าจําเป็ นต้องทําแบบนัน ถึง
อย่างนันก็ทาํ ตามคําสังแต่โดยดี พออารมณ์ทีคังค้างเริม
สงบลงแล้ว ผมก็มงุ่ หน้าไปทีห้อง
“อาสึเจ้าค่ะ ต้องขอฝากตัวอีกนานทีเดียว”
113
ท่านหญิงอาสึคาํ นับโดยใช้มือทังสองข้างแตะลงบนพืน
ข้างละสามนิวเพือต้อนรับผมเข้าห้องก่อนจะแนะนําตัว
นําเสียงของเธอแฝงไปด้วยความเยาว์วยั แต่อีกฝ่ ายก็
อายุแค่สบิ สองปี มากกว่าผมปี เดียว เธอก็ยงั เด็กจริงๆ
นันแหละ
“โชโจฝ่ ายกลาโหม โซชิน อาสึมะขอรับ”
ผมได้รบั ยศและตําแหน่งเป็ นโชโจฝ่ ายกลาโหมขันหก

ครึงขันแล้ว เพราะเรืองสินสอดทองหมันเป็ นทีกล่าวขวัญ
ในเมืองหลวงจนตระกูลมีหน้ามีตา
114
แต่จะทําอย่างไรกับคืนแรกดี?
อย่าเพิงเข้าใจผิด บอกไว้ก่อนเลยว่า เพราะผมมีความ

ทรงจําในชาติทีแล้วอยู่ เลยมีความรูแ้ ละประสบการณ์
เกียวกับการเล่นแผลงๆ บนเตียงจึงมากกว่าผูค้ นในชาติ
นีเสียอีก แต่อีกฝ่ ายเป็ นแค่เด็กอายุสบิ สอง ถ้านับตาม
อายุของผมในชาติทีแล้วละก็ นีมันเป็ นอาชญากรรม
ชัดๆ ยังไงก็ตาม คุยเรืองธรรมดากันก่อนดีกว่า
“อาสึเคยได้ยินเรืองอะไรเกียวกับข้ามาบ้าง?”
“เจ้าค่ะ ได้ยินมาว่าเฉลียวฉลาดมาก เป็ นคนทีตระกูลอา

สึมะจะขาดไปไม่ได้เลยเจ้าค่ะ”
115
“เรืองนันได้ยินมาจากท่านแม่ของข้าหรือ?”
“ท่านแม่ของท่านกล่าวเช่นนันก็จริง แต่ก็ได้ฟังมาจาก
ท่านพ่อทีบ้านเดิมด้วยเจ้าค่ะ”
หืม หมายความว่าตระกูลโฮโอยอมรับผมงันหรือ?
“ไม่กงั วลหรือ ทีต้องมายังมิสโึ ฮะโนะคุนิทีไม่ได้ศิวิไลซ์

เท่าเมืองหลวง?”
“กังวลเจ้าค่ะ แต่เรืองนันให้เวลาเป็ นเครืองเยียวยา

เถอะ”
116
ท่านหญิงอาสึตอบคําถามของผมอย่างราบเรียบ แต่
กลับไม่มองหน้าผมแม้แต่นิดเดียว ไม่รูว้ า่ กําลังตืนเต้น
หรือเกลียดผมกันแน่ แต่การจงใจก้มหน้าก้มตาแบบ
โต้งๆ ก็ทาํ ให้ผมสงสัย
“เงยหน้าขึนหน่อยได้ไหม”
“......”
ท่านหญิงอาสึไหวไหล่ ดูทา่ จะกําลังลังเลว่าจะเงยหน้า

ขึนดีหรือไม่ นีไม่อยากให้ผมเห็นหน้าถึงขนาดนันเลย
เหรอ? หรือไม่อยากเห็นหน้าผมกันแน่? ไม่รูเ้ หตุผลเลย รู ้
117
แค่เธอไม่อยากเงยหน้าแค่นนั
“...ฟะ ไฟ...”
“หืม? ไฟทําไมหรือ?”
ผมเห็นว่าไหล่ของท่านหญิงอาสึกาํ ลังสันระริก ไม่ใช่

ความลุกลีลุกลน
“ดับไฟได้ไหมเจ้าคะ...”
ถ้าดับไฟผมก็จะมองไม่เห็นหน้าของท่านหญิงอาสึไม่ใช่
เหรอ กลับกันท่านหญิงอาสึก็จะมองไม่เห็นหน้าผม
118
ด้วย?
หา!? ผมขีริวขีเหร่ขนาดนันเลยหรือ!? โลกนียังไม่มี

กระจก ผมจึงเคยเห็นหน้าของตัวเองทีสะท้อนอยูใ่ นนํา
เท่านัน แต่ก็คิดมาตลอดว่ารูปร่างหน้าตาไม่ได้ยาแย่
ํ
อะไรขนาดนัน...
หรือว่า รูปร่างหน้าตาของผมดูอปั ลักษณ์ในโลกนี?
“...ข้า...อุ...ฮึก...แงงง”
อ้าวเฮ้ย จู่ๆ ก็รอ้ งไห้ออกมาเฉยเลย เกิดอะไรขึนเนีย?
119
“ปะ เป็ นอะไรไป?”
ผมรูส้ กึ เลิกลักจนพูดตะกุกตะกัก แล้วจะทําอย่างไงดีละ่

เนีย?
120
บทที 2-6 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : นินจา
คืนแรกของการแต่งงานโคตรเลวร้าย
ท่านหญิงอาสึเอาแต่กม้ หน้าก้มตาร้องไห้ จนผมไม่รูว้ า่

จะทําอย่างไงดี จึงฝากเรืองทีเหลือไว้กบั หญิงรับใช้ที
คอยติดตามท่านหญิงอาสึ ส่วนตัวเองออกมาอยูใ่ นห้อง
แยก
คิดเท่าไรก็ไม่เข้าใจสาเหตุทีทําให้ทา่ นหญิงอาสึรอ้ งไห้

121
แล้วยามเช้าก็มาเยือนทังทียังไม่ได้หลับสักงีบ
วันนีท้องฟ้าแจ่มใส ไม่มีเมฆแม้แต่กอ้ นเดียว ตรงกันข้าม

กับสภาพจิตใจทีมีเมฆดําหนาทึบปกคลุมและมีฝนตก
หนัก ไม่สิ เหมือนพายุฝนมากกว่า
“นายน้อย”
“...ฮารุหรือ มีอะไร?”
แม่นมฮารุเห็นสีหน้าของผมแล้วก็หลุบตาลงชัวพริบตา
หนึง ครูห่ นึงจึงค่อยอ้าปากพูดด้วยท่าทีรูส้ กึ ผิด
122
“เรืองท่านหญิงอาสึน่ะเจ้าค่ะ...”
พอได้ยินคําว่าท่านหญิงอาสึ ผมก็สะดุง้ อย่างแรง แม้แต่

ตัวเองยังไม่เข้าใจว่าทําไมถึงแสดงการตอบสนองแบบนี
“ท่านหญิงอาสึน่ะ ‘ไม่ตอ้ งใส่ใจก็ได้เจ้าค่ะ ใช่วา่ ต้องมี

ภรรยาคนเดียวเสียหน่อย’...นะเจ้าคะ”
ใช่แล้ว คูส่ ามีภรรยาทีเข้ากับภรรยาหลวงไม่ได้มีอยูไ่ ม่

น้อย ถ้าผมอยากแต่งงาน จะมีภรรยารองก็ได้ ไม่จาํ เป็ น
ต้องไปยึดติดกับท่านหญิงอาสึ
อีกอย่าง ท่านหญิงอาสึทีถูกบังคับให้มาเป็ นเจ้าสาวของ

123
คนทีไม่ได้รกั ก็น่าสงสาร
แต่เนืองจากเข้าพิธีแต่งงานไปแล้วจึงไม่สามารถกลับ
บ้านเดิมได้ ยังไงเสียผมก็จะคอยดูแลให้เธอใช้ชีวิต
สบายๆ โดยไม่ขาดตกบกพร่อง
สักพักโคจังก็มาหาผม แต่ก็รบี กลับออกไปหลังกล่าว

ทักทายยามเช้าโดยไม่ได้พดู ถึงเรืองเมือคืน
ผมรูส้ กึ ได้วา่ ทุกคนส่งสายตาทีแฝงด้วยความเวทนาและ

เหยียดหยามผม ว่าเป็ นเจ้าบ่าวน่าสมเพชทีถูกเจ้าสาว
ปฏิเสธ
124
วันนันผมเลยหมกตัวอยูใ่ นห้องตลอดทังวัน ไม่มีกะจิต
กะใจจะทําอะไร ฮารุมาดูอาการผมหลายหนแต่ก็ไม่ได้
ทําอะไรไปมากกว่านัน ผมจึงได้แค่ครุน่ คิดอยูเ่ พียงลําพัง
พอลองคิดดู ลูกสาวตระกูลเก่าแก่ของเมืองหลวงแต่ง
เข้าตระกูลอาสึมะทีไม่ได้มีอาํ นาจอะไร ต้องมาอยูใ่ น
บ้านนอกทีไม่มีคนรูจ้ กั คงคิดว่าตัวเองถูกพ่อแม่ขายมา
และคงไม่อยากเป็ นเจ้าสาวของผมทีทังบ้านนอกและ
หน้าตาขีริวขีเหร่
หรือบางทีทา่ นหญิงอาสึอาจมีคนทีหมายปองอยูแ่ ล้ว

แต่กลับถูกบังคับให้แต่งงานกับผมและถูกพรากจากคน
ทีชอบพอกัน จึงเป็ นเรืองธรรมดาทีเธอจะมีความไม่พอ
ใจส่วนตัว
125
คนอย่างผม ต่อให้ไม่มีภรรยาก็น่าจะใช้ชีวิตได้อย่างมี
ความสุขไปชัวชีวิตอยูแ่ ล้วแท้ๆ
...อา ยิงคิดก็ยิงมีแต่ความคิดในแง่ลบผุดขึนมา ทําเอา

รูส้ กึ สินหวังชอบกล
เช้าวันรุง่ ขึน ผมพาท่านหญิงอาสึและพวกสาวใช้ไปยัง

หมูบ่ า้ นโอโนะ
ท่านหญิงอาสึนงรถเที
ั ยมวัวทีต่อขึนเป็ นการเฉพาะ จึง
126
ต้องหยุดพักทีหมูบ่ า้ นกลางทางก่อนมาถึงหมูบ่ า้ นโอโนะ
หากมีแค่ผมกับบริวารก็จะไปถึงเร็วกว่านี แต่รถเทียมวัว
เร่งความเร็วมากไม่ได้ จะไปถึงช้าก็ช่วยไม่ได้
ระหว่างนันผมไม่เห็นตัวท่านหญิงอาสึออกมาจาก
เกวียนเลยแม้แต่ครังเดียว ผมเองก็ไม่ได้คิดอยากจะไป
หาเป็ นพิเศษ คนเราไม่จาํ เป็ นต้องฝื นในสิงทีไม่อยากทํา
นีนา
127
สิบสอง
ผมซึงมีอายุได้สบิ สองปี บริหารจัดการเขตปกครองได้

อย่างราบรืน การขัดขวางตระกูลอนดะทางการเงินก็ไป
ได้สวย
จากคําบอกเล่าของมิสโึ ฮะยะและอิสมึ ิยะ ราคาข้าวโดย

รอบมิสโึ ฮะโนะคุนิกา้ วกระโดดไปเป็ นสามเท่าของปี ที
แล้ว เห็นว่าตระกูลอนดะก็พยายามเก็บภาษี จาก
เกษตรกรเพิม แต่วา่ เดิมทีก็เก็บเกียวผลผลิตได้ไม่ดีอยู่
128
แล้ว เกษตรกรเองไม่มีทางมีขา้ วในมือมากมายขนาดนัน
พอถูกบังคับเก็บภาษี เพิมเลยมีชาวนาทีเริมย้ายออกจาก
พืนทีในปกครองของอนดะมากขึน
ตอนนันเองทีผมกระจายข่าวออกไปว่าหมูบ่ า้ นโอโนะรับ
เกษตรกร อีกทังจะมอบทีนา บ้าน และเครืองมือการ
เกษตรให้เกษตรกร และจะส่งข้าวให้จนกว่าจะสามารถ
เก็บเกียวได้ จะหนีออกมาตัวเปล่าก็ไม่เป็ นไร พูดให้
ชัดเจนก็คือการแสดงความหน้าใหญ่ใจป๋ านันเอง
จากนันก็กระจ่ายข่าวว่าจะรับผูท้ ีอยากเลิกเป็ นชาวนา

เข้ามาเป็ นทหารรับจ้าง ทหารรับจ้างจึงเพิมจํานวนขึน
129
ผูท้ ีทําหน้าทีกระจายข่าว คือคณะข้อมูลข่าวสารของผม
เอง
พอถามซาโยะว่าพอจะรูจ้ กั นินจาทีสามารถปั นข้อมูล

และสร้างความปั นป่ วนอยูเ่ บืองหลังหรือไม่ เธอก็ตอบว่า
รูจ้ กั ตระกูลสายลับทีซ่อนตัวอยูห่ ลายตระกูล ผมจึงรีบไป
สานสัมพันธ์กบั พวกเขา
ตระกูลแรกคือตระกูลทานากะซึงอาศัยอยูอ่ ย่างลับๆ ใน
พืนทีเขตภูเขาของมิสโึ ฮะโนะคุนิ เป็ นตระกูลสืบเชือสาย
เดียวกันกับซาโยะ แต่โดยสถานะแล้วซาโยะเป็ นสาย
130
ตรง ทว่า ครอบครัวของซาโยะล่มสลายไปในการต่อสู้
กับตระกูลอนดะและตระกูลมาชิมะเมือนานมาแล้ว ได้
ยินว่ามีเพียงซาโยะกับอีกไม่กีคนเท่านันทีรอดชีวิต ซา
โยะซึงรอดชีวิตมาได้ใช้ชีวิตอยูด่ ว้ ยการพึงพาตระกูลอาสึ
มะ ส่วนคนทีเหลือไปอยูก่ บั ตระกูลทานากะอย่างลับๆ
แต่เพราะเป็ นผม เธอจึงยอมบอก
ตระกูลทีสองคือตระกูลคาซามะแห่งดินแดนตะวันออก
ตระกูลนีขึนชือเรืองกองกําลังนินจาสายต่อสูท้ ีถนัดด้าน
ทักษะการต่อสูแ้ ละการสร้างความปั นป่ วนเบืองหลัง
บ้านหลักล่มสลายไปเมือหลายสิบปี ก่อน ปั จจุบนั จึงทํา
งานเหมือนเป็ นทหารรับจ้าง พวกเขาทําเอาผมนึกถึงนิ
นจาฟูมะซึงรับใช้ตระกูลโฮโจ*ขึนมาแวบหนึงเลย
131
และสุดท้าย ควรเรียกว่ากลุม่ มากกว่าตระกูล
กลุม่ ทีถูกเรียกว่า ‘คาวาระโมโนะ’ อาศัยอยูท่ ีคาวาระ

เป็ นหลัก มีเครือข่ายข้อมูลในปราสาททัววะคุนิ แต่ตอ่ ให้
ชักจูงคาวาระโมโนะของมิสโึ ฮะโนะคุนิได้ก็บอกไม่ได้วา่
จะชักชวนคาวาระโมโนะของดินแดนอืนได้ดว้ ย
ในความทรงจําจากชาติทีแล้ว กลุม่ แบบนีจะเป็ นเหมือน

กลุม่ คนเร่รอ่ น แต่ซาโยะบอกว่า พวกเขามีความ
สามารถในการต่อสูพ้ อตัวและยังมีความสามารถในการ
เก็บรวบรวมข้อมูลขันสูงกว่ากลุม่ อืน
132
ก่อนอืนผมทักทายไปทุกกลุม่ แล้วก็ได้รบั ข่าวดีจาก
ตระกูลทานากะทันที
ผูน้ าํ ตระกูลคือไดโต ทานากะ เป็ นชายวัยสีสิบ ใบหน้า

ไม่ได้โดดเด่นอะไรเป็ นพิเศษ บรรยากาศรอบตัวก็เหมือน
อากาศธาตุ เป็ นผูช้ ายทีให้ความรูส้ กึ ราวกับว่าทังๆ อยู่
ตรงหน้า แต่ก็เหมือนไม่อยู่
ตระกูลทานากะเป็ นครอบครัวทีมีดว้ ยกันทังหมดราวห้า

ร้อยคน ผมยืนเงือนไขว่าจะมอบศักดินาทีหมูบ่ า้ นโอโนะ
หากเข้าร่วมเป็ นบริวารอย่างเป็ นทางการ
133
“ข้าจะมอบหนึงร้อยโคคุให้ระดับหัวหน้าของตระกูลทา
นากะทุกคน สามร้อยโคคุสาํ หรับไดโตซึงเป็ นผูน้ าํ หาก
เข้าร่วมคณะผูต้ ิดตามของข้า มีเงือนไขอืนทีต้องการเพิม
เติมหรือไม่?”
“เงือนไขดีแบบนัน...”
ไดโต ทานากะมองผมด้วยดวงตารืนนําตา เป็ นเงือนไขที

ดีขนาดนันเลยหรือ? ระดับหัวหน้ามีสบิ สองคน ผมถึงกับ
คิดเลยนะว่าใช้แค่หนึงพันห้าร้อยโคคุจา้ งนินจาห้าร้อย
คนจะดีหรือ?
“ท่านโซชิน! พวกเราข้ารับใช้ขอปฏิญาณว่าจะจงรักภักดี
134
กับท่านโซชิน และจะมุง่ มันทํางานเสียงชีวิตขอรับ!”
แล้วตระกูลทานากะก็เข้ามาเป็ นบริวารด้วยประการฉะนี
แต่ตอนนียังไม่ได้รบั คําตอบทีน่าพึงพอใจจากกลุม่ คา
วาระ ส่วนตระกูลคาซามะก็มีคาํ ตอบมาว่าหัวหน้าจะมา
พบผมในอีกไม่กีวันให้หลัง
ระหว่างนันผมก็สง่ พวกทานากะไปทําลายรากฐาน
เศรษฐกิจของอนดะไปพลางๆ
ถึงประชากรของหมูบ่ า้ นโอโนะจะเพิมขึนอย่างรวดเร็ว
ทีดินสําหรับใช้เป็ นไร่นาก็ยงั พอเหลืออยู่
135
ผมกําหนดพืนทีไร่นาได้ได้ก็จริง แต่การปลูกธัญพืชและ
การดูแลก็เกินกําลังของผม เมือมีเกษตรกรเพิมขึนจึง
เป็ นเรืองดี เมือปริมาณการผลิตเพิมขึน จํานวนทหารรับ
จ้างทีเลียงดูได้ก็เพิมขึนด้วย ดูจากการเพาะปลูกในปี นี
ต่อให้การเก็บเกียวในฤดูใบไม้รว่ งทําแค่ตามมาตรฐาน
ของทุกปี ก็น่าจะคาดหวังได้ถงึ สองหมืนโคคุ ซึงมากกว่า
พืนทีอืนโข
โดยพืนฐานแล้วทหารรับจ้างจะได้รบั เงินเป็ นรายเดือน

สามารถจ่ายได้ดว้ ยเงินทีผมได้รบั จากการสร้างจึงไม่จาํ
เป็ นต้องพึงพาผลผลิต แต่หากเกิดสงคราม การเตรียม
เสบียงอาหารก็เป็ นหน้าทีของเจ้าของทีดิน ดังนันเมือผล
ผลิตเพิมขึนก็น่าดีใจอยูบ่ า้ ง
136
*

สอง
คิซาเอมอนกับฮารุมาหาผมพร้อมหน้าพร้อมตา
137
“ขอถามตามตรงนะขอรับ นายน้อยคิดเห็นอย่างไรกับ
ท่านหญิงอาสึหรือ?”
ไม่มีปีมีขลุย่ เลย อะไรกันเนีย?
ผมก็บอกไม่ถกู เหมือนกัน ว่าตัวเองคิดอย่างไรกับท่าน

หญิงอาสึ
ตังแต่พาท่านหญิงอาสึมาทีหมูบ่ า้ นโอโนะก็ไม่เคยได้เจอ
หน้ากันเลย ถามว่าคิดอย่างไรกับเด็กทียังไม่เคยเห็น
หน้าก็ตอบไม่ได้
“ก็ไม่มีอะไรเป็ นพิเศษนี?”
138
ตอบได้แค่นีแหละ
คิซาเอมอนกับฮารุมองหน้ากัน ต่างฝ่ ายต่างก็ถอน

หายใจ เข้าขากันดีใช่ยอ่ ยเลยนีนา
“นายน้อย คิซาเอมอนยอมรับท่านหญิงอาสึวา่ เป็ น

ภรรยาหลวง จึงได้ถามว่าจะมีบตุ รหรือไม่เจ้าค่ะ”
“ต่อให้พดู เรืองแบบนันก็เถอะ แต่ทา่ นหญิงอาสึก็เอาแต่

หลบหน้าข้า ข้าเองก็ไม่อยากบังคับ”
“แล้วถ้าไม่บงั คับล่ะ?”
139
“นันสินะ...คําถามแรกเลย คือนางได้เตรียมตัวเตรียมใจ
มาเป็ นภรรยาของข้าหรือไม่ ถ้าเตรียมตัวมาเป็ นภรรยา
แล้ว ตอนนีข้าก็ไม่มีเหตุผลทีจะหลบหน้าท่านหญิงอา
สึหรอก”
ผมเองก็อยากมีความสัมพันธ์ทีดีกบั ท่านหญิงอาสึเป็ น
ภรรยาเช่นกัน แต่ทา่ นหญิงอาสึเอาแต่หลบหน้าผม ผม
เองก็ไม่อยากบังคับ จึงปล่อยเธอไว้ตามทีเธอต้องการ
“ท่านหญิงอาสึไม่ได้กาํ ลังหลบหน้านายน้อยหรอกนะ
เจ้าคะ”
140
“ใช่แล้ว จริงๆ แล้วท่านหญิงอาสึไม่มนใจในรู
ั ปร่างหน้า
ตาของตัวเองขอรับ”
“...หา?”
อะไรกันล่ะนัน ผมเผลอร้องเสียงหลง
จากทีทังสองว่ามา ท่านหญิงอาสึเป็ นผูห้ ญิงรูปร่างสูง

ใหญ่ ใบหน้าคมสัน ไม่เพียงแค่ไม่ใช่หญิงงาม แต่ยงั เป็ น
หญิงทีเมืองหลวงลือว่าอัปลักษณ์ ดังนัน เธอจึงคิดว่าถ้า
ผมเห็นหน้าก็จะรังเกียจ จึงไม่ยอมให้เห็นหน้าเสียที
เพราะงัน ฮารุเลยพยายามบอกให้ผมเป็ นฝ่ ายเข้าหา

141
แทน เธอบอกว่าท่านหญิงอาสึก็อยากคุยกับผม แต่ไม่
อยากให้เห็นหน้า ความขัดแย้งในใจแบบนันทําให้เธอ
อารมณ์แปรปรวน
“หมายความว่า ท่านหญิงไม่ได้เกลียดข้าสินะ?”
“ออกจะชืนชมด้วยซําเจ้าค่ะ”
“งันหรือ...หืม? ทําไมถึงบอกว่าท่านหญิงอาสึชืนชมข้า
ล่ะ?”
“เพราะฮารุผนู้ ีได้ยินมาจากท่านหญิงอาสึโดยตรงยังไง
ล่ะเจ้าคะ”
142
“...งันหรือ...ถ้าเช่นนันจะหาโอกาสไปลองคุยกับท่าน
หญิงอาสึดแู ล้วกัน...”
*ตระกูลนินจาทีมีชือเสียงในยุคเซนโกคุ แต่หลังจาก
ตระกูลโฮโจทีเคยรับใช้ลม่ สลาย ก็ผนั ตัวไปเป็ นโจรป่ า
และถูกโตคุกาวะ อิเอยาสึปราบในทีสุด
143
บทที 2-7 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : ลอบ
สังหาร
144
เดือนกรกฎาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
สิบสอง
เมือเข้าสูฤ่ ดูรอ้ นเต็มตัวแล้ว ทุง่ นาของหมูบ่ า้ นโอโนะก็

เป็ นสีเขียวขจี ได้ยินเสียงแข็งขันของเกษตรกรมาจากทัว
สารทิศ
“ทะ ท่านเจ้าเมือง!”
บรรดาเกษตรกรทีเห็นผมกําลังตรวจดูสภาพของทุง่ นา
ต่างพากันหมอบกราบ
“ไม่ตอ้ งหมอบกราบแบบนันก็ได้ ทางนีขอถือวิสาสะเข้า

145
มาดูเอง ทําตัวตามปกติเถอะ”
แม้ผมจะปรามแล้ว แต่เกษตรกรก็ยงั คงหมอบกราบอยู่

แบบนันโดยไม่กลับไปทํางาน พวกดันเบย์ซงติ
ึ ดตามมา
ในฐานะผูค้ มุ้ กันจึงเร่งเร้าให้พวกกเกษตรกรกลับไปทํา
งานอีกครัง
ตอนนีผมกําลังตรวจตราทุง่ นาทีมอบให้คนอพยพทีรับ
มาจากดินแดนของอนดะ
มองจากมุมของเกษตรกรแล้วก็คงรูส้ กึ ขอบคุณทีผม
มอบสิงยังชีพให้ ก็นะ ก่อนหน้านันผมขัดขวางอนดะใน
ด้านการเงิน เกษตรกรของพวกเขาจึงได้รบั ผลกระทบไป
146
ด้วยจนต้องหนีออกมา พอได้รบั คําขอบคุณจากคนทีได้
รับผลกระทบจากแผนของตัวเองมากเข้าก็รูส้ กึ ร้อนๆ
หนาวๆ เหมือนกัน
ส่วนเรืองท่านหญิงอาสึ ผมก็ไปทีห้องทุกวันนับตังแต่วนั
ทีคิซาเอมอนกับฮารุมาคุยกับผม
ก่อนหน้านี ทุกครังทีไปหาท่านหญิงอาสึ เธอก็เอาแต่

เกรงใจจนไม่ได้พดู คุยอะไรเป็ นเรืองเป็ นราว มีแต่ผมที
พูดเรืองสถานการณ์ช่วงนีอยูค่ นเดียวแล้วกลับออกมา
147
แต่ช่วงนีท่านหญิงอาสึก็เริมตอบสนองต่อเรืองทีผมเล่า
แล้ว หัวเราะคิกคักบ้าง ตอบกลับบ้างแม้จะเพียงเล็ก
น้อย แต่ผมก็ยงั ไม่เห็นหน้าของเธอชัดๆ อยูด่ ี
ผมคิดว่าความสัมพันธ์ของพวกเรากําลังพัฒนาขึนทีละ
น้อย จึงใจเย็นและค่อยเป็ นค่อยไป
ระหว่างทีตรวจตราไปพร้อมคิดถึงเรืองท่านหญิงอาสึไป
ด้วย จู่ๆ ความเจ็บปวดรุนแรงก็ไหลแล่นทีบ่าซ้าย รูส้ กึ
เหมือนตัวเองล่องลอย จากนันสติก็ดบั วูบไป
148
*
ทีนีคือ...?
งันเหรอ ผมตายอีกแล้วสินะ...
ทีมาอยูใ่ นมิติสีขาวนันก็คงเพราะผมตายไปแล้ว การมา

อยูใ่ นมิตินี หมายความว่าผมจะเกิดใหม่อีกรอบหรือ
เปล่านะ?
ก่อนทียัยป้าจะออกมา มาคิดถึงสาเหตุทีทําให้ผมตายดี
149
กว่า
ถ้าจําไม่ผิด ผมกําลังขีม้าตรวจตราสถานการณ์เพาะ
ปลูกข้าวในทุง่ นาใหม่ของหมูบ่ า้ นโอโนะ...
จากนันเกษตรกรก็เข้ามาขอบคุณ ต้องใช้เวลาระยะหนึง
กว่าจะกลับไปทํางาน ผมออกตรวจตรากับพวกดันเบย์
ไปจนถึงบริเวณชายป่ า แล้วความเจ็บปวดรุนแรงก็ไหล
แล่นทีบ่าซ้าย...ใช่แล้ว ลูกธนู ผมโดนลูกธนูยิงใส่ทีไหล่
ซ้ายแล้วร่วงจากม้า...จึงหมดสติไปสินะ...พอรูต้ วั ก็มาอยู่
ในมิติสีขาวนีแล้ว
แม้จะมีชีวิตอยูไ่ ด้เพียงสิบสองปี แต่ก็ใช้ชีวิตอย่างสนุก
150
สนานตามอัตภาพ จะว่าไม่มีเรืองค้างคาใจก็โกหก แต่
ผมก็ได้รบั สิงดีๆ จากพ่อแม่ ได้พบน้องชายอย่างโดจิมารุ
และน้องสาวอย่างพวกโซโกะ
ถึงจะมีชีวิตอยูไ่ ด้ไม่ถงึ ครึงอายุขยั เมือเทียบกับชาติที

แล้ว ไม่สิ ชาติทีแล้วแล้ว แต่ถา้ ความสุขมีปริมาณทีวัด
ได้ ก็คิดว่ามีความสุขมากกว่าชาติทีแล้วแล้วแน่นอน
นีก็เป็ นเพราะยัยป้านันเพิมความโชคดี ผมรูส้ กึ ขอบคุณ

สําหรับเรืองนันมากจริงๆ ไม่นบั เรืองทีตายตอนอายุสบิ
สองนะ
เอาละ เรืองสาเหตุการตายของผม ผมคิดว่าบาดแผล
151
จากลูกธนูอาจเป็ นบาดแผลฉกรรจ์จนถึงแก่ชีวิต หรือไม่
ก็จดุ ตกกระทบจากการตกม้าไม่ดีทาํ ให้กระดูกคอหัก แต่
สาเหตุใหญ่ทีสุดคือลูกธนูทีปั กเข้าใส่ไหล่ซา้ ยของผม
ใครเป็ นยิงลูกธนูดอกนัน? ใครเป็ นคนสังให้ทาํ แบบนัน?

ผมคิดอะไรต่อมิอะไรได้มากมาย คนทํานีนิสยั ไม่ดีเลย
แต่คนทีอยากให้ผมตายคงมีอยูม่ ากทีเดียว
อันดับแรกก็พวกตระกูลอนดะ แน่นอนอยูแ่ ล้ว เพราะสิง

ทีกําลังทําให้ตระกูลอนดะแทบจะกลายเป็ นซากศพก็คือ
การขัดขวางทางการเงินทีผมเป็ นผูว้ างแผน คนในตระกู
ลอนดะต้องเคียดแค้นผมแน่นอน แต่มนั ไม่ชา้ ไปเหรอ
152
ป่ านนีแล้ว ต่อให้ผมตายไป ชะตากรรมของตระกูลอน
ดะก็ไม่มีทางเปลียนแปลง หนําซําคิชินอาจจะเกิดไฟ
แค้นจนเข้ากวาดล้างศัตรูจนสินซากเหมือนปิ ศาจก็ได้
แต่ในตระกูลอนดะก็มีคนทีพยายามติดต่อกับตระกูลอา
สึมะอยูไ่ ม่นอ้ ย สายลับกลุม่ ทานากะทีแฝงตัวเข้าไปใน
ตระกูลอนดะก็มีอยู่ ทําไมถึงไม่มีรายงานล่วงหน้าเรือง
การออกคําสังให้ลอบสังหารผมล่ะ...
บางทีอาจจะเป็ นแผนการลอบสังหารทีปฏิบตั ิการอย่าง

ลับสุดยอด เลยไม่มีข่าวรัวไหลออกมา
ส่วนผูต้ อ้ งสงสัยลําดับทีสามและสี ในมิสโึ ฮะโนะคุนินนั
153
นอกจากตระกูลอาสึมะและตระกูลอนดะแล้วยังมี
ตระกูลคุนิชิมะและตระกูลมาชิมะ ว่าด้วยเรืองเชือสาย
แล้ว ตระกูลคุนิชิมะอยูใ่ นตําแหน่งรองไดเมียว ถือเป็ น
เชือสายทีรองลงมาจากตระกูลไดเมียวอาสึมะ ส่วน
ตระกูลมาชิมะเป็ นตระกูลทีอํานาจมากทีสุดของมิสโึ ฮะ
โนะคุนิในปั จจุบนั พวกเขาคงได้รบั ผลกระทบจากการ
ขัดขวางทางการเงินไปพร้อมกับตระกูลอนดะเป็ นแน่ ปี ที
แล้วเก็บเกียวผลผลิตได้ไม่ดี พูดได้วา่ ราคาข้าวทีสูงขึน
ทําให้ตระกูลคุนิชิมะและตระกูลมาชิมะตกทีนังลําบาก
เอาเถอะ ผมเองก็เล็งเรืองนันเอาไว้ ยังคิดอยูเ่ ลยว่าต่อ

ให้ถกู เกลียดก็ช่วยไม่ได้
154
แต่ตระกูลคุนิชิมะน่าจะไม่ได้ใช้งานสายลับ ตระกูลมาชิ
มะจึงมีความเป็ นไปได้มากกว่า
ทีเหลือก็คงเป็ นคนใกล้ตวั ทีสนับสนุนฟูจิโออย่างเซ็นดายู

คุซากะ ในทางความเป็ นไปได้ก็น่าจะมีโอกาสตํากว่า
ตระกูลอืน แต่ก็น่าเศร้าทีไม่สามารถละทิงความเป็ นไป
ได้นนได้
ั เต็มร้อย
แม้แต่ในตระกูลเอง ผมก็สร้างรากฐานทีมันคงในฐานะ
ทายาทและผูน้ าํ ตระกูลรุน่ ถัดไปมาโดยตลอด พวกเขา
คงเห็นว่าผมเป็ นตัวเกะเกะนันเอง
ใช่วา่ ผมเคลือนไหวอย่างกระตือรือร้นเพราะอยากเป็ นผู้
155
นําตระกูล แต่ผลลัพธ์ทีออกมาว่าผมมีชือเสียงมากขึนใน
ฐานะผูน้ าํ ตระกูลรุน่ ถัดไปเป็ นความจริง
ผูส้ นับสนุนด้านการเงินของตระกูลอาสึมะคือผม นอก

จากคนทีคิดว่าตนจะไม่ได้รบั ผลประโยชน์หากผมขึน
เป็ นผูน้ าํ ก็ไม่น่าจะมีใครคัดค้านเรืองทีผมจะเป็ นผูน้ าํ รุน่
ถัดไป
แต่การอาศัยจังหวะนีฆ่าผมเป็ นแผนการทีไม่ได้เรืองเอา
เสียเลย ถ้าจะฆ่าผมก็ควรฆ่าในจังหวะทีกําลังลิมรสชัย
ชนะอย่างเอร็ดอร่อยหลังจากตัดสินกับตระกูลอนดะได้
แล้วต่างหาก
156
บอกได้แค่วา่ การเลือกฆ่าผมก่อนทีจะเผด็จศึกอนดะ
เป็ นความคิดทีโง่เขลาไร้สมอง ไหนๆ ก็จะฆ่าแล้ว ขุนให้
อ้วนก่อนค่อยฆ่าจะไม่ดีกว่าเหรอ
แต่คิดเรืองแบบนีไปก็ไม่มีประโยชน์กบั คนทีตาย
แล้วอย่างผมหรอก
ไม่ใช่วา่ ผมจะไม่แค้นคนทีฆ่าผม แต่ตวั ผมเองก็ฆา่ คนไป

มากในทางอ้อม จึงไม่เคยมีความคิดเอาตัวเองเป็ นศูนย์
กลางว่าตัวเองดีงามขณะทีคนอืนเลวทราม
ถ้าไม่เตรียมใจทีจะตายก็ฆา่ คนอืนไม่ได้ นีคือคติประจํา

ใจของผมตอนมีชีวิตอยูใ่ นโลกนัน
157
“แนวคิดดีนี”
ใช่ไหมล่ะ ผมเองก็คิดแบบนัน...อยูห่ รอกหรือ? มาตังแต่

เมือไรกัน?
“อยูส่ ิ อยูต่ งแต่

ั ตน้ เลยด้วย”
...ทีผ่านมองผมคิดเองเออเองอย่างสนุกสนานสินะ?
158
“เปล่า ไม่สนุก แต่รูส้ กึ ประทับใจ”
งันหรือ แล้วคราวนีก็จะให้ไปเกิดใหม่ทีโลกอืนสินะ?
หรือจะให้ไปเกิดใหม่ทีโลกเดิม? รอบนีอยากไปเกิดใหม่
ในยุคอืน แต่มีบา้ นทีบรรยากาศเหมือนตระกูลอาสึมะใน
ชาติทีแล้ว มากกว่ายุคสมัยแบบเมือชาติทีแล้วน่ะ
“เธอกําลังเข้าใจผิด ไม่ได้ไปเกิดใหม่หรอก”
เอ๊ะ ถ้างันจะเป็ นการย้ายโลกเหรอ?
“ไม่ยา้ ยโลกด้วย”
159
ถ้าอย่างนันผมจะสลายไปงันเหรอ?
“เปล่า เดิมทีเธอก็ไม่ได้ตายอยูแ่ ล้ว เลยไม่มีความจําเป็ น

ให้ไปเกิดใหม่”
เห? แต่วา่ แล้วทําไมผมถึงมาอยูใ่ นมิติสีขาวนีล่ะ?
“บังเอิญน่ะ ตอนนีเธอใกล้ตายอยูใ่ นโลกนัน แต่คนรอบ

ข้างคอยเฝ้าไข้อย่างขะมักเขม้นจนเกิดผล ทําให้เธอ
กําลังฟื นตัว ไม่ตอ้ งกังวลไป ทีหลุดมายังมิตินีก็คงเพราะ
มีความเชือมโยงกับมิตินีเท่านันเอง ตอนทีวิญญาณหลุด
ออกจากร่างกายทีอ่อนแอใกล้ตายจึงถูกดึงเข้ามา พอได้
สติ วิญญาณก็จะกลับเข้าร่างเอง ไม่ตอ้ งเป็ นห่วง”
160
ขอบคุณทีอธิบายอย่างละเอียด
ดูเหมือนผมจะยังมีชีวิตอยูใ่ นฐานะโซชินสินะ
“แต่คราวนีบาดแผลทีเธอได้รบั เป็ นบาดแผลฉกรรจ์

ระดับทีจะตายคาทีก็ไม่แปลก ดังนันจึงดูเหมือนว่าไม่ใช่
แค่รา่ งกายเท่านัน แต่วิญญาณก็บาดเจ็บหนักทีเดียว”
เอ๋ อย่างนันก็แย่น่ะสิ?
“ถึงจะรักษาชีวิตไว้ได้ แต่ตอ่ ให้ฟืนคืนสติแล้วก็ไม่รูว้ า่ จะ

กลับมาเป็ นปกติเต็มร้อยหรือเปล่า”
161
อ้าว? ถ้าอย่างนันก็หมายความว่าจะกลายเป็ นผู้
ทุพพลภาพทางกาย อย่างการเป็ นอัมพาตเหรอ?
“ถ้าแค่เคลือนไหวร่างกายก็ไม่มีปัญหา แต่วิญญาณได้
รับบาดเจ็บ ในตอนทีฟื นฟูวิญญาณจึงมีความเป็ นไปได้
ทีอาชีพและสกิลของเธอจะเกิดการเปลียนแปลงครัง
ใหญ่”
หมายความว่า [นักประดิษฐ์] ของผมจะไม่สามารถปลด

ปล่อยศักยภาพดังเดิมออกมาได้?
“เรืองนันถ้าเธอไม่ลืมตาตืนขึนมาก็บอกไม่ได้”
162
...ผมจะทํายังไงดี?
“ก็ทาํ อะไรไม่ได้ไม่ใช่หรือ ไว้ตรวจสอบเรืองทังหมดตอน

ตืนขึนมาแล้วกัน พอถึงเวลานันก็ทาํ ใจยอมรับสภาพ
ของตัวเองซะ”
เฮ้ยยยย! พูดจาขอไปทีแบบนันก็ได้เรอะ!?
“ก็ฉนั ทําอะไรไม่ได้นี”
ว่ายังไงนะ~!
163
เข้าใจแล้ว! ผมจะไม่บอกให้ทาํ ในเรืองทีเธอทําไม่ได้ แต่
ขอถามอย่างหนึงได้ไหม
“...อะไร?”
ผมสงสัยว่าคนทีส่งคนมายิงธนูใส่ผมเป็ นใคร? บอกทีสิ
“...รูแ้ ล้วจะทําอะไรได้”
ก็? ก็พอไม่รูม้ นั ก็คาใจ ก็เลยอยากรูเ้ ท่านันเอง ไม่ได้คิด

ไปถึงขันว่ารูแ้ ล้วจะทําอะไรต่อสักหน่อย~
164
“...ก็ได้ หลังจากทีเธอตืนแล้วจะทําให้รูแ้ ล้วกัน”
ขอบคุณ
“เอาละ ดูเหมือนจะได้เวลาแล้วนะ ขอภาวนาให้เธอมี

ความสุขหลังจากนี”
165
บทที 2-8 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : เตรียม
เผด็จศึก
ร่างกายหนักอึง สัมผัสได้ถงึ แรงโน้มถ่วง มิติสีขาวนัน

เป็ นมิติพิศวงทีไม่รูแ้ น่ชดั กระทังว่ามีแรงโน้มถ่วงหรือไม่
จึงรูถ้ งึ ความแตกต่างได้อย่างชัดเจน
สงสัยวิญญาณของผมคงกลับเข้าร่างและเริมรูส้ กึ ตัว
166
แล้ว
แต่ยยั ป้านันไม่ใช่พระเจ้าสินะ? ขอให้ผมมีความสุขหลัง

จากนีงันหรือ การทียัยป้านันภาวนาหมายความว่ามีตวั
ตนทีอยูเ่ หนือหล่อนขึนไปอีกงันเหรอ
ดูเหมือนจะมีขอ้ จํากัดหลายอย่าง คงอยูใ่ นตําแหน่ง

เทวดา? คิดไปก็ไม่ได้อะไรขึนมา ตอนนีดีใจทีรักษาชีวิต
เอาไว้ได้ดีกว่า
เอ๊ะ...เจ็บโว้ย! เจ็บบบบ! รูส้ กึ ว่าทัวทังร่างกําลังกรีดร้อง!
“...”
167
ผมลืมตาตืนเพราะความเจ็บปวด
เพดานห้องทีคุน้ เคย...เป็ นเพดานห้องของผมในเรือนที

หมูบ่ า้ นโอโนะไม่ผิดแน่
“...อะ...อือ...”
หืม? รูส้ กึ เหมือนได้ยินเสียงทีเบามากๆ มาจากใน

ห้อง...? แต่ความปวดทัวร่างทําเอาแค่จะเอียวคอยัง
ยาก...
“...มี...ใคร...อยูไ่ หม?”
168
“...”
“...ขยับ...ตัว...ลํา...บาก อึก!? ถ้า...มีใคร...อยู.่ ..ช่วย...

โผล่...หน้า...มาที”
ครูห่ นึงก็ได้ยินเสียงผ้าเสียดสีกนั ดังสวบสาบ หญิงสาวที

ผมไม่รูจ้ กั โผล่หน้ามาเหนือใบหน้าของผม
เป็ นสาวแรกรุน่ ทีกล่าวได้วา่ มีใบหน้างดงามทีสุดเท่าที

เคยเห็นในชีวิตอันแสนสันหลังจากมาเกิดใหม่ในโลกนี
“สวยจัง”
169
“อึก!”
“เจ้า...ชือ...อะ...ไร?”
พอฟื นจากการหมดสติเพราะได้รบั บาดเจ็บหนักก็จีบ

สาวทันที ผมเองยังคิดว่าตัวเองกลายเป็ นพวกเพลย์บอย
ไปแล้วเหรอเนีย แต่เธอสวยมากจนอดทักทายไม่ได้
เธอมีผิวขาวใส จมูกโด่ง ตาโตสวยใสอย่างทีไม่อยากคิด

ว่ามีไว้เพือส่องสะท้อนภาพของผม แม้จะเป็ นเค้าหน้าที
ไม่คนุ้ เคยในโลกใบนี แต่ถา้ เป็ นชาติก่อน เธอก็เป็ นเด็ก
สาวทีสวยเหมือนนางแบบทีเห็นในโทรศัพท์หรืออินเทอร์
170
เน็ตเลยทีเดียว
ดูเหมือนว่าผมจะตกหลุมรักสาวน้อยคนนีเสียแล้ว นีเป็ น
สิงทีเรียกว่าปรากฏการณ์สะพานแขวนหรือเปล่านะ?
“...”
“ขอถาม...ชือ...ของเจ้า...ผู.้ ..งดงาม...ได้...ไหม...”
เด็กสาวเบือนหน้าหนีเล็กน้อยเหมือนไม่อยากบอกชือ
ผมจึงขยับมือด้วยแรงทังหมดทีมี โดยไม่สนใจว่าความ
เจ็บปวดไหลจะแล่นทัวกายจนเหงือเย็นเฉียบทะลักออก
จากรูขมุ ขนทัวร่าง แต่ผมก็ทาํ ได้แค่แนบมือลงบนพวง
171
แก้มของสาวงามคนนันอย่างอ่อนแรง ถึงสัมผัสทีมือก็ยงั
ไม่กลับมาเต็มร้อย ก็ยงั พอรูส้ กึ ถึงความอบอุน่ จากแก้ม
ของเธอได้
“...อาสึ...เจ้าค่ะ”
งันหรือ สาวน้อยคนนีคือท่านหญิงอาสึสนิ ะ ว่าแล้วเชียว

ว่าทําไมเป็ นใบหน้าเห็นเป็ นครังแรกแท้ๆ แต่กลับรูส้ กึ คุน้
เคย เพราะช่วงนีพยายามไปคุยกับท่านหญิงอาสึทกุ วัน
สินะ?
แต่ทงที
ั เป็ นสาวงามขนาดนีแท้ๆ ทําไมถึงบอกว่าไม่มี
ความมันใจในรูปร่างหน้าตาของตัวเองจนต้องหลบหน้า
172
ผมนะ? ใช่แล้ว นันสินะ...มาตรฐานสาวงามในโลกนี
หรือก็คือ ความงามทีวะคุนิจาํ กัดความต่างจากโลก
ก่อน...น่าจะรูต้ วั ให้เร็วกว่านีนะ เสียดายชะมัด
“เจ้าคือ...ท่านหญิง...อาสึร”ึ
“...เจ้าค่ะ”
“เจ้า...คอย...เฝ้าไข้...ข้า...สินะ?”
“...เจ้าค่ะ”
173
“ทําไม...ไม่...ให้เร็ว...กว่านี...แค่ก!”
“เจ็บหรือเจ้าคะ?
“ไม่เป็ นไร...ทียัง...เจ็บ...เป็ นหลักฐาน...ว่ายัง...มีชีวิต

อยู.่ ..ข้า...อยาก...แค่...แค่ก!?...อยาก...เห็นใบหน้า...อัน
งดงาม...ของเจ้า...ให้เร็วกว่านี”
ผมทนความเจ็บปวดไม่ไหวจึงหมดสติไปอีกครัง
แต่ก็พอใจแล้วล่ะ ได้ยลโฉมหน้าของท่านหญิงอาสึชดั ๆ
แล้ว เป็ นคนสวยขนาดนีเลยนะ ถึงจะบาดเจ็บ แต่ก็ถือ
เป็ นความผิดพลาดทีน่ายินดีเลยนีนา! รูง้ ีคุยด้วยให้เร็ว
174
กว่านีดีกว่า
ต้นเดือนสิงหาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
สิบสอง
กลายเป็ นเรืองใหญ่จนได้
175
คิชิน โคจัง รวมถึงโซโกะมาเยียมผมและส่งเสียงเอะอะ
โวยวาย โซโกะร้องไห้โฮ กว่าจะปลอบให้หยุดได้ก็
ลําบาก
โคจังพยายามกดดันให้พวกดันเบย์ทีทําหน้าทีคุม้ กันผม
คว้านท้อง เพราะ ‘ปกป้องท่านโซชินไม่ได้ เป็ นผูค้ มุ้ กัน
ประสาอะไร!’ แต่ถา้ ไม่มีดนั เบย์ผมก็ลาํ บาก จึงพยายาม
ประนีประนอมให้สงบไปตามเรือง
แต่ก็เป็ นความจริงทีพวกเขาปกป้องเจ้านายไม่ได้ คิชิน

จึงให้พวกผูค้ มุ้ กันอย่างพวกดันเบย์ไปสํานึกผิด ผมเองก็
เข้าใจว่าปล่อยไปโดยไม่คาดโทษไม่ได้ จึงตกลงกับคิชิน
ว่าจะกําหนดระยะเวลาสํานึกผิดถึงวันทีสิบห้าเดือนนี
176
โชคดีทีเดือนเก้ามีการออกรบรออยู่ จึงผ่อนปรนเวลา
คาดโทษให้สนลงได้
ั
เอาเถอะ พวกดันเบย์พดู อยูเ่ สมอว่าให้ผมลดความถีการ

ออกไปข้างนอกบ้าง ถ้าลงโทษพวกเขาหนักไปกว่านี ผม
ก็ปวดใจเหมือนกัน
ส่วนผมเอง ได้ยินว่าตอนทีตกม้าก็เอาฝังซ้ายลง กระดูก

แขนซ้ายจึงหัก แต่กระดูกสมานกันดีแล้วจึงไม่มีปัญหา
ไหล่ซา้ ยทีโดนลูกธนูปักรูส้ กึ แปลกๆ อยูบ่ า้ ง แต่ก็เคลือน
ไหวได้ ไม่ถงึ กับเจ็บ
แต่ก็เป็ นไปตามทียัยป้าในมิติสีขาวนันว่า คืออาชีพของ
177
ผมมีการเปลียนแปลง
และยังเป็ นอาชีพทีมีคณ
ุ สมบัติแตกต่างไปอย่างเห็นได้
ชัดจาก [นักประดิษฐ์] ตามทีผ่านมา สกิลก็เปลียนแปลง
ไปอย่างมากตามการเปลียนคุณสมบัติของอาชีพ ให้
ตายสิ ดูเหมือนจะเป็ นการเปลียนแปลงทีสุดยอดจริงๆ
178

โฮะ
อาชีพ : [นักสร้างเทวะ] เลเวล 1 (503/10000)

(500000/500000)
สกิล : [เนตรเทวะ] [สร้างเทวะ] [พัฒนาเทวะ] [ค้นหาเท

วะ] [เสริมพลังเวทเทวะ] [สร้างหุน่ เทวะ]
179
เลเวล 1 : [เนตรเทวะ] ได้รบั ข้อมูลโดยละเอียดจากเป้า
หมาย ข่มขู่เป้าหมายเพือขัดขวางการกระทํา สามารถ
สร้างเขตแดนทีมีอาณาเขตเท่าใดห็ได้
เลเวล 1 : [สร้างเทวะ] สามารถสร้างสสารและเครืองมือ

รวมถึงสสารและเครืองมือในจินตนาการโดยใช้พลังเวท
ทดแทน ปริมาณพลังเวททีใช้จะแตกต่างกันตามสิงทีจะ
สร้าง
เลเวล 1 : [พัฒนาเทวะ] แก้ไขการพัฒนาของเป้าหมาย

ไม่สามารถใช้กบั ตัวเองได้ พลังเวททีใช้จะแตกต่างกัน
ตามเป้าหมายทีจะทําให้พฒ
ั นาและระดับการพัฒนา
180
เลเวล 1 : [ค้นหาเทวะ] แสดงภูมิประเทศโดยรอบ
เลเวล 1 : [เสริมพลังเวทเทวะ] ลดการใช้พลังเวทลง เพิม

ปริมาณการฟื นฟูพลังเวทขึน ได้รบั พลังเวทแฝงร้อยเท่า
เลเวล 1 : [สร้างหุน่ เทวะ] สร้างหุน่ กลอิสระด้วยวัตถุดิบ

อะไรก็ได้ ความสามารถของหุน่ กลอิสระจะแตกต่างกัน
ตามวัตถุดิบทีใช้และพลังเวททีเสียไป
คิดยังไงก็แปลกไม่ใช่เหรอ? เข้าใจความช็อกของผมตอน
เห็นเจ้านีไหม? ทําเอาผมนอนไม่หลับแทบทังคืนเลย แต่
เอาเถอะ ต่อให้อยากขยับตัวก็ขยับไม่ได้อยูด่ ี
181
ฟั งจากวิธีการพูดของยัยป้าแล้วทําให้คิดว่าอาชีพจะ
เปลียนแปลงไปในทางทีแย่ลง แต่กลับตรงกันข้ามโดย
สินเชิง อาชีพของผมเปลียนไปในทางทีแข็งแกร่งขึน
ถึงคิดว่าคงเป็ นไปไม่ได้ แต่นีคงเป็ นผลจากคําอธิฐานที

ยัยป้านันขอให้ผมมีความสุข
ผมว่างงานเพราะเอาแต่นอนมาสักระยะแล้ว จึงใช้งาน
[เนตรเทวะ] เพือเพิมเลเวลของอาชีพและเพือทําความ
เข้าใจการทํางานของมัน
182
[เนตรเทวะ] มีการทํางานหลายอย่าง มีความสามารถ
เหมือน [ประเมิน] ตรงทีสามารถรับข้อมูลได้ เรืองนีไม่
ต่างไปจาก [ประเมิน] จึงไม่น่าจะจําเป็ นต้องอธิบาย แค่
รูร้ ายละเอียดของข้อมูลเยอะกว่าเดิม
[ข่มขู่] ไม่ใช่สงที
ิ สามารถใช้ได้ง่ายๆ จึงขอละไว้ก่อน
ผมลองตรวจสอบสกิล [เขตแดน] แล้ว เป็ นสิงทีใช้ได้

อย่างสะดวกสบายสุดๆ [เขตแดน] ทํางานด้วยการสร้าง
กําแพงทีมองไม่เห็น แต่กาํ หนดขนาดและรูปร่างได้อย่าง
อิสระ สิงที [เขตแดน] กีดขวางได้ก็มีหลากหลาย ไม่
เพียงแค่กีดขวางมนุษย์ทีเป็ นรูปธรรมได้เท่านัน แต่ยงั
สามารถกีดขวางก๊าซและของเหลวได้ดว้ ย ถ้ากําหนด
เป้าหมายทีต้องการกีดขวาง ก็ปอ้ งกันสิงเหล่านันได้ทงั
183
หมด เป็ นการใช้งานทีมีประโยชน์ทีเดียว
ส่วนสกิลอืนๆ ผมกําลังรอโอกาสใช้อยู่ พูดตรงๆ ว่าต้อง

อาศัยความกล้าในการใช้สกิลทีไม่คนุ้ เคยไม่นอ้ ยเลย
แต่ก่อนจะไปลองของใหม่ ก็ตอ้ งสร้างเหล้ามิสโึ ฮะ เหล้า

โชจู มิโสะ และโชยุทีกําลังจะหมดคลังให้มิสโึ ฮะยะกับอิ
สึมิยะทีกําลังกังวลก่อน พวกเขาให้ความร่วมมือในการ
ขัดขวางทางการเงินของอนดะ ผมจึงต้องส่งของให้ตาม
สัญญา
ผมคิดว่าจะสร้างรากฐานให้ผลิตสินค้าได้แม้ผมจะไม่อยู่
ถึงการอบรมนักหมักเหล้าและนักหมักมิโสะอาจจะต้อง
184
ใช้เวลา แต่ก็ไม่มีทางเลือกอืนนอกจากจะต้องอบรม
อย่างใจเย็น
ปลายเดือนสิงหาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
ผมคิดว่าระยะห่างระหว่างผมกับท่านหญิงอาสึลดลง
185
มากเลยทีเดียว
ตอนนีพวกเรากินอาหารเช้าและอาหารเย็นด้วยกัน ท่าน
หญิงอาสึเองก็ไม่พยายามซ่อนใบหน้าของตัวเองแล้ว
ตอนทีบอกไปว่า เธอเป็ นคนสวย เพราะงันขอเห็นหน้า

ชัดๆ ได้ไหม เธอก็หน้าแดงและร้อนรนสุดๆ แต่พอผมเพ่ง
มองหน้าอันน่ารักของท่านหญิงอาสึ ผมก็ถกู ฮารุไล่ออก
มาซะงัน ไม่เข้าใจเลย
ส่วนตอนนีน่ะเหรอ...
“เอ้า อ้าม”
186
“อ้าม”
ท่านหญิงอาสึกาํ ลังป้อนข้าวให้ผม เป็ นไง อิจฉาใช่ไหม

ล่ะ!?
“นายน้อย ท่านต้องไปเข้าประชุมคณะ...”
“อะไรกัน ได้เวลาแล้วหรือ? ช่วยไม่ได้ ท่านหญิงอาสึ

เดียวข้ากลับมานะ”
“เจ้าค่ะ ข้ารออยู่ รีบกลับมานะเจ้าคะ”
187
ริคมุ ะ นางาเระซึงเป็ นผูใ้ ต้บญ
ั ชามาเรียกผม ช่วงเวลา
พักผ่อนกับท่านหญิงอาสึจงึ ต้องสินสุดลงอย่างช่วยไม่ได้
การประชุมคณะวันนีเป็ นการตรวจสอบแผนการบุกรุก
เขตแดนของอนดะซึงกําลังใกล้เข้ามาเป็ นครังสุดท้าย
“เงยหน้าขึน”
พอนังลงตรงพืนยกระดับแล้ว ผมก็อนุญาตให้บริวารที
หมอบรออยูเ่ งยหน้าขึนได้ ทุกคนเงยหน้าขึนตามคํา
อนุญาตของผม แต่มีอยูส่ องคนทียังคงก้มกราบอยูแ่ บบ
188
นัน
“ดันเบย์ อิสมึ ิ เซ็นจิ อุเอมุระ ทําอะไรอยู่ เงยหน้าขึนเสีย”
ทังสองเป็ นคนสนิททีเลือนขันจากการเป็ นเด็กรับใช้ของ

ผม เป็ นหัวหน้าของกลุม่ คนทีอารักขาผมตอนเกิด
เหตุการณ์ทีทําให้ผมได้รบั บาดเจ็บ ทังสองคงคิดว่าตน
ต้องรับผิดชอบเรืองการบาดเจ็บของผมนันเอง
“พวกเจ้าคงรูส้ กึ ว่าต้องรับผิดชอบเรืองการบาดเจ็บของ
ข้า แต่ไม่ใช่หรอก ข้าบอกแล้วไง พวกเจ้าตักเตือนข้า แต่
189
ข้าไม่รบั ฟั งเอง ข้าจึงมีสว่ นผิดด้วย ข้าผิดเช่นกันทีไม่รูจ้ กั
ป้องกันตัว ไม่ระมัดระวัง ต้องขอโทษพวกเจ้าด้วย”
ผมก้มศีรษะให้ทงสอง
ั พอทําแบบนัน ห้องโถงก็เงียบ
สงัด
“นะ นายน้อย!”
“ข้าเข้าใจ! แต่คราวนีทุกคนต้องวุน่ วายเพราะข้า ข้ารูต้ วั

แล้วว่าเจ้านายผูไ้ ร้ความสามารถไม่เพียงทําให้ตวั เอง
อายุสนั แต่ยงั ทําให้บริวารอายุสนด้
ั วย ข้าจะเปลียนนิสยั
อวดดีของตัวเอง”
190
“...ดันเบย์ เซ็นจิ จงรับความรูส้ กึ นีของนายน้อยเสีย ถ้า
พวกเจ้าเอาแต่ปอดแหกก็คมุ้ กันนายน้อยไม่ได้หรอก”
คิซาเอมอนตัดบทให้ ผมจึงเร่งรัดให้ดาํ เนินการประชุม

คณะต่อ โดยให้คิซาเอมอนซึงเป็ นหัวหน้ากลุม่ บริวาร
ของผมดําเนินการประชุม
“ทหารรับจ้างมีสามพันห้าร้อยนายสินะ?”
“ขอรับ กองพลทหารม้าห้าร้อยนาย กองพลธนูหนึงพัน

นาย กองพลทหารราบหนึงพันห้าร้อยนาย และกองพล
191
ปื นห้าร้อยนาย รวมเป็ นสามพันห้าร้อยนายทีเตรียมตัว
พร้อมออกศึก กองพลขนส่งอีกหนึงพันนายก็เตรียมตัว
พร้อมแล้วขอรับ”
“เสบียงอาหารเป็ นอย่างไร?”
“ขอรับ เสบียงก็เตรียมพร้อมแล้ว และยังจัดหน่วยลาด

ตระเวนจํานวนมากให้คมุ้ กันกองพลขนส่งด้วยขอรับ”
“จํานวนดินปื น ลูกกระสุน และลูกธนูละ่ ?”
“ไม่มีปัญหาขอรับ ลูกธนูมีหา้ หมืนดอก ลูกกระสุนมีสอง

หมืนลูก ดินปื นก็มีสาํ หรับยิงได้สองหมืนครัง และยัง
192
พร้อมจัดส่งทุกเมือขอรับ”
ผมตัดสินใจทีจะไปร่วมศึกด้วยตัวเอง และมอบหน้าที
เฝ้าเรือนแก่คิซาเอมอนให้เขาคอยสนับสนุนทีแนวหลัง
สองวันให้หลัง ผมลาจากท่านหญิงอาสึดว้ ยความ

อาวรณ์ ก่อนเดินทางไปเรือนทีปราสาทโรคุโนริยามะ
พอมาถึงก็รบี มุง่ หน้าไปทักทายคิชิน โคจังกับโซโกะก็อยู่

ทีนันเพือรอต้อนรับผม
193
“ท่านพ่อ ข้ากลับมาแล้วขอรับ”
“อืม ไม่มีเปลียนแผนนะ?”
“ขอรับ ข้าเตรียมพร้อมทุกอย่างแล้ว ไม่มีปัญหาขอรับ”
ผมทักทายคิชิน แล้วมองโคจังกับโซโกะ
โคจังมีความสัมพันธ์ทีไม่ดีกบั ภรรยารอง พวกเธอจึง

แทบไม่ได้พบหรือพูดคุยกัน แต่โคจังกลับพูดคุยกับโซ
โกะในฐานะบุตรของตระกูลอาสึมะเหมือนผม ดังนัน โซ
โกะจึงติดโคจังอยูร่ ะดับหนึง
194
“ท่านแม่ ข้ากลับมาแล้วขอรับ”
“ท่านโซชิน ร่างกายไม่เป็ นไรแล้วหรือเจ้าคะ?”
“ไม่มีปัญหาแม้แต่นอ้ ยขอรับ ฟื นตัวได้โดยสมบูรณ์แล้ว

อย่างทีเห็น”
ผมยกแขนซ้ายขึน หมุนไหล่ไปมาเพือแสดงให้เห็นว่าฟื น
ตัวโดยสมบูรณ์แล้ว
“เช่นนันก็ดีเจ้าค่ะ แต่อย่าฝื นนักก็แล้วกัน”
195
ดูเหมือนว่าโคจังจะคัดค้านการออกศึกครังนี แต่การ
ต่อสูค้ รังนีเป็ นแผนทีผมนําเสนอเอง เพือจัดการขันเด็ด
ขาดหลังจากขัดขวางการเงินของตระกูลอนดะมาเกือบ
หนึงปี เพราะงันผมจึงต้องไป
“โซโกะเองก็แข็งแรงดีนีนา”
“ไม่ตอ้ งห่วงโซโกะหรอกเจ้าค่ะ ร่างกายของท่านพีต่าง

หาก! ได้รบั บาดเจ็บหนักขนาดนัน ไม่ตอ้ งไปออกรบแล้ว
พักผ่อนอยูท่ ีเรือนเถอะเจ้าค่ะ!”
196
ผมเองก็ไม่อยากออกไปรบเหมือนกัน แต่เรืองนันเป็ นไป
ไม่ได้ เหตุผลสําคัญทีสุดทีมาปราสาทโรคุโนริยามะก็
เพือต่อสูก้ บั อนดะ ถึงขันนีแล้ว ผมไม่ออกไปสูก้ บั อนดะ
ไม่ได้หรอก
ไม่วา่ ตระกูลอนดะจะถูกทําลายหรือไม่ ผลลัพธ์จะออก

มามาเป็ นอย่างไร ผมมีหน้าทีต้องเฝ้าดูบทสรุปของการ
ต่อสูค้ รังนีให้เห็นกับตา เพราะผมคือต้นคิดแผนการทีทํา
ให้คนจํานวนมากต้องตาย สําหรับผมมันไม่ใช่เรืองทีจะ
มองข้ามได้ง่ายๆ
“โซโกะ ข้าต้องรอดูบทสรุปของการต่อสูค้ รังนี ไม่เป็ นไร

ร่างกายฟื นตัวโดยสมบูรณ์แล้ว อีกอย่างข้ามีอาชีพสาย
การสร้าง ไม่ได้ออกไปทีแนวหน้าอยูแ่ ล้ว ข้าเองก็ไม่
197
อยากตายเหมือนกัน”
แน่นอนว่านีเป็ นแค่คาํ ปลอบให้โซโกะสบายใจ
ไม่มีอะไรรับประกันว่าไม่ตอ้ งออกไปทีแนวหน้า ต่อให้ไม่

ออกไปทีแนวหน้า หากศัตรูจ่โู จมเข้ามาอย่างกะทันหันก็
ไม่รูว้ า่ ทีใดจะกลายเป็ นสนามรบบ้าง
แต่ผมก็ไม่คิดทีจะตาย ผมจะมีชีวิตอยูเ่ พือกลับไปพบ

ท่านหญิงอาสึผนู้ ่ารักอีกครัง!
ระหว่างทีปลอบโซโกะอยูก่ ็ดเู หมือนว่าโคจังเองก็อยาก

ให้ผมสนใจเธอบ้าง ผมจึงเข้าไปดูแล กินข้าวตามปกติ
198
จากนันก็เข้านอน
เช้าวันรุง่ ขึน โซโกะ โคจัง และโดจิมารุมาหาผมแต่เช้า
วันนียังมีเวลา ผมจึงใช้เวลาไปกับทุกคนก่อนถึงวันพรุง่ นี
ทีจะเคลือนทัพเต็มอัตราศึก
ทหารของผมมีสามพันห้าร้อยนาย ทัพหลวงอาสึมะของ
คิชินมีสพัี นห้าร้อยนาย ทหารของบริวารก็มีบา้ ง แต่มี
เพียงไม่กีร้อยนาย เพราะจากนีจะเข้าสูช่ ่วงเก็บเกียวจึง
ไม่สามารถเกณฑ์ทหารชาวนาได้นนเอง
ั ทว่าเท่านีก็
199
เพียงพอแล้ว การสร้างภาระให้เกษตรกรไม่ใช่แผนการที
ดีนกั
อีกอย่าง ถ้าจะให้บริวารสายตรงของผมคุมทหารจํานวน
มากอาจจะส่งผลเสียมากกว่า เพราะโดยพืนฐานแล้ว
บริวารสายตรงของผมยังหนุ่ม ประสบการณ์ในการรบก็
แทบไม่มี ดังนันผมจึงมอบทหารของผมให้บริวารของ
ตระกูลอาสึมะบัญชาการ
เอาละ ได้เวลาออกรบแล้ว
200
บทที 2-9 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : จู่โจม
อนดะ (1)
201
วันทีสี เดือนกันยายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
ผมมาถึงปราสาทโฮชิน ซึงเป็ นด่านหน้าสุดในการต่อสู้

กับตระกูลอนดะ
จากทีไดโต ทานากะ หน่วยข้อมูลข่าวสารรายงานมา ดู

เหมือนภายในตระกูลอนดะจะกําลังวุน่ วายเพราะแบ่ง
แยกกันเป็ นกลุม่ ทีขอสูจ้ นตัวตายกับกลุม่ ทีขอเจรจาสงบ
ศึก
กลุม่ ทีขอสูจ้ นตัวตายมีเก็นจิโร่ อนดะ ทายาทของอนดะ

ทีพยายามลอบสังหารผมเป็ นตัวตังตัวตี
202
ถึงจะบอกว่าเป็ นเพียงการพยายามลอบสังหารเพราะผม
ไม่ตาย แต่แค่การทีทําให้ผมได้รบั บาดเจ็บสาหัส สําหรับ
เก็นจิโร่แล้วก็คงไม่มีทีให้ถอยหลัง หรือเลือกขอยอมแพ้
ตระกูลอาสึมะไม่ได้อีกแล้ว
กว่าผมจะรูว้ า่ คนทีพยายามลอบสังหารผมคือเก็นจิโร่ ก็
ผ่านไปเกือบหนึงเดือนหลังจากฟื นขึนมา
กลุม่ ทานากะภายใต้การนําของไดโต ทานากะรวมพลัง

กันตรวจสอบอย่างเต็มทีจึงได้รูต้ วั การ พวกเขาเอาแต่
พูดว่าขอโทษ ขอโทษ และขอโทษ การหาข้อมูลเพือ
ป้องกันภัยทีจะมาเยือนให้ผมเป็ นงานของกลุม่ ทานากะ
ไดโต ทานากะเองก็คงรูส้ กึ ว่าตัวเองต้องรับผิดชอบไม่
203
น้อย
แต่สาเหตุของเรืองนีคือความอ่อนหัดของผมเอง ผมจึง
ไม่คิดทีจะลงโทษใคร
เรืองทีผมเป็ นผูช้ กั นําราคาข้าวในดินแดนโดยรอบรวมถึง

มิสโึ ฮะโนะคุนิให้พงุ่ สูงขึนถูกปิ ดไว้เป็ นความลับก็จริง แต่
ถ้าตรวจสอบจนรูว้ า่ คนทีกว้านซือข้าวจนทําให้ราคาพุง่
สูงคือมิสโึ ฮะยะและอิสมึ ิยะ ก็คงเริมสะกิดใจ เพราะหาก
พูดถึงมิสโึ ฮะยะกับอิสมึ ิยะก็หมายถึงพ่อค้าประจําของ
ตระกูลอาสึมะ เรืองนีเป็ นทีรูก้ นั ไปทัวตังแต่เมืองหลวง
จนถึงดินแดนทางเหนือ หากมีความสามารถในการรวบ
รวมข้อมูลสักหน่อยก็คงสืบสาวมาถึงตัวผมได้ไม่ยาก
204
ทีราคาข้าวสูงขึน ตระกูลอนดะก็คงรูว้ า่ ตระกูลอาสึมะ
หรือพูดให้ถกู ก็คือผมนันเองทีอยูเ่ บืองหลัง จึงคิดแผน
การบางอย่าง แล้วเก็นจิโร่ซงเป็
ึ นทายาทคงได้ขอ้ สรุป
เป็ นการลอบสังหาร
ดูเหมือนว่าโซโก อนดะซึงเป็ นผูน้ าํ ตระกูลจะคัดค้าน แต่

ผลสุดท้าย เก็นจิโร่ก็สงให้
ั นินจารับจ้างมาลอบสังหารผม
นินจารับจ้างหมายถึงนินจาทีรับงานแลกเงิน ไม่ได้รบั ใช้
ตระกูลใดตระกูลหนึงเป็ นพิเศษ
ทีผมยังมีชีวิตอยูแ่ บบนีก็หมายความว่านินจารับจ้างทํา
งานล้มเหลวสินะ
205
ข่าวลือเรืองการลอบสังหารล้มเหลวแพร่กระจายออกไป
อย่างรวดเร็ว นินจารับจ้างคนนันจึงเสียชือ แต่ก็เพราะ
ข่าวลือนันเองทีทําให้กลุม่ ทานากะล้วงข้อมูลของตระกู
ลอนดะออกมาได้
ผมไม่ได้โกรธอะไรทีตัวเองเกือบถูกฆ่า แต่เมือผมได้รบั
บาดเจ็บสาหัส จนทําให้คนจํานวนมากเช่นโคจังต้องเป็ น
ห่วง อีกทังดันเบย์กบั เซ็นจิก็เกือบถูกสังให้คว้านท้อง ผม
ก็ตงใจจะตอบแทนตระกู
ั ลอนดะให้สาสมเช่นกัน ถึงแม้
ว่าผมจะเป็ นต้นเหตุทีบีบให้พวกเขาต้องทําแบบนีก็ตาม
การลอบสังหารไม่ใช่เรืองเลวร้าย ผมรูว้ า่ ตัวเองเป็ นตัว

เกะกะสําหรับตระกูลอนดะในเวลานี พวกเขาส่งทหาร
206
ออกมาสูร้ บไม่ได้แล้ว จึงต้องพึงการลอบสังหารอย่าง
ช่วยไม่ได้
แต่ผมจะไม่ปรานีตระกูลอนดะอีกต่อไปแล้ว
วันทีสิบเจ็ด เดือนกันยายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปด
207
ร้อยแปดสิบสอง
ปราสาทหน้าด่านของตระกูลอนดะไม่มีการต่อต้านทีสม
เป็ นการตังรับศึก ถึงพอจะรูอ้ ยูบ่ า้ งว่าไม่มีกาํ ลังทหารพอ
ทีจะต้านทัพของพวกเรา แต่ก็ไม่คิดว่าจะไม่มีกาํ ลังถึง
ขนาดนี เอาเถอะ เพราะอย่างนันเราจึงปิ ดล้อมปราสาท
ไทเฮย์ซงเป็
ึ นฐานทีมันหลักของตระกูลอนดะได้โดยไม่
ต้องเสียกําลังทหาร
ปราสาทไทเฮย์เป็ นฐานทีมันหลักของตระกูลอนดะ เมือง

ทีตังอยูโ่ ดยรอบปราสาทจึงมีขนาดใหญ่ไปด้วย อีกทังยัง
เป็ นปราสาททีสร้างขึนบนพืนทีราบ เลยใช้เมืองรอบ
ปราสาทเป็ นเสมือนกําแพงปราสาทอีกชันหนึง
208
ทว่า ดูเหมือนว่าชาวบ้านทีอาศัยอยูใ่ นเมืองรอบ
ปราสาทบางส่วนอพยพหนีไปเสียแล้ว ส่วนทียังอยูก่ ็ปิด
ประตูอยูใ่ นบ้าน รอให้สงครามสินสุดลง
ถ้าไม่มีคนอยูจ่ ะเผาให้วอดแล้วค่อยสร้างเมืองขึนใหม่
ภายหลังก็ยงั ได้ แต่เป็ นแบบนีก็จ่โู จมสุม่ สีสุม่ ห้าด้วยไฟ
ไม่ได้สนิ ะ
ผูท้ ีรักษาการณ์ปราสาทไทเฮย์มีเพียงบริวารของตระกู
ลอนดะเพียงเล็กน้อยเท่านัน เมือตระกูลอาสึมะบุกเข้า
209
ไป คนส่วนมากก็ยืนข้อเสนอขอสวามิภกั ดิต่อตระกูลอา
สึมะ
พอถามอดีตบริวารของตระกูลอนดะทีมาสวามิภกั ดิก็
พบว่าทหารทีรักษาการณ์อยูม่ ีไม่ถงึ หนึงพันนาย ดู
เหมือนว่าจะไม่มีทหารชาวนาทียอมทําตามคําสังของ
ตระกูลอนดะเลย เพราะเมือถูกทวงข้าวอย่างหนัก
เกษตรกรจึงอพยพออกไปจํานวนมาก
อืม เรืองนีผมรูอ้ ยูแ่ ล้ว
หมูบ่ า้ นโอโนะรับเกษตรกรทีอพยพออกมาจากดินแดน
ของอนดะเป็ นส่วนใหญ่ ดังนัน คนทีชักนําการอพยพก็
210
คือผมเอง
“ประตูใหญ่จ่โู จมยากและมีการป้องกันหนาแน่น ถ้าจะ

โจมตีก็ไปทางประตูทิศเหนือจะดีกว่าขอรับ”
โคซัน อิบกุ ิ อดีตบริวารอาวุโสของตระกูลอนดะผูเ้ ปลียน

ข้างมาสวามิภกั ดิชีลูท่ างให้ทนั ทีทีตระกูลอาสึมะบุกเข้า
มา
เขาเป็ นนักรบผูก้ ล้าทีได้รบั ความไว้วางใจจากนายท่าน

ตระกูลอนดะในสงครามเมือปี กลาย และเป็ นคนทีตีพวก
211
สมองทึบจนแตกกระเจิง
ท่าทางผมดูมีความสุข? ผมคิดว่าหมูป่าอย่างเซ็นดายู คุ
ซากะเจอเรืองเลวร้ายให้ได้หลาบจําเสียบ้างก็ดี ความ
ผิดพลาดของหมอนันทําให้การขัดขวางการเงินของอน
ดะทําได้ยากขึน แต่สว่ นตัวแล้วก็อยากมอบหนังสือ
แสดงความขอบคุณให้โคซัน อิบกุ ิทีสังสอนเซ็นดายูให้
เหมือนกัน
ผมแนะนําคิชินยุแยงนักรบผูก้ ล้าอย่างโคซัน อิบกุ ิให้รว่ ม

ต่อสู้ นอกจากนีก็ยงั ไปทักทายตระกูลบริวารอืนๆ ทีน่า
จะกําลังไม่พอใจตระกูลอนดะอยูอ่ ย่างเปิ ดเผย จนรูถ้ งึ หู
ของโซโก อนดะซึงเป็ นผูน้ าํ ตระกูล หลังจากนันได้ข่าวว่า
โซโก อนดะเกิดความระแวงจนนอนไม่หลับเลยทีเดียว ฮิ
212
ฮิฮิ
การยุแยงได้ผล โซโก อนดะเกิดความระแวงและสังหาร

บริวารไปหลายคน บริวารคนอืนทีเริมคิดว่าต่อไปคงถึง
คราวของตัวเอง จึงพากันย้ายข้าง
ทีได้ผลขนาดนีก็เพราะแผนขัดขวางทางการเงินเสริม
ด้วยการยุแยงนันเอง
ผมคิดว่าการขัดขวางทางการเงินเป็ นการกดดันสถานะ
ทางการเงินของตระกูลอนดะ และยังเป็ นการไล่ตอ้ นตระ
กูลอนดะอย่างชัดเจน พวกเขาจึงอ่อนไหวต่อการจู่โจม
ทางจิตวิทยา
213
“...นอกจากประตูทิศเหนือ ก็มีประตูทิศตะวันตก แต่จดุ
นันจู่โจมได้ในรัศมีทีแคบ ไม่เหมาะจะเคลือนกําลังพล
จํานวนมากขอรับ”
“เช้าวันพรุง่ นีจะจู่โจมพร้อมกันจากสามทาง โซชินโจมตี

ประตูทิศตะวันตก บุเก็นโจมตีประตูทิศเหนือ ประตูใหญ่
ข้าจะโจมตีเอง”
สงครามคราวนีมีแต่ทหารของตระกูลอาสึมะเท่านัน คน
ตระกูลอาสึมะจึงเป็ นผูบ้ ญ
ั ชาการรบทังหมด
214
เซ็นดายู คุซากะมีสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชดั แต่แม่
ทัพทีไม่มีแม้แต่กาํ ลังทหารพูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์
หรอก
ถ้าเจ็บใจก็ไปพัฒนาอุตสาหกรรมแล้วหาเงินซะ! เงินที
นายดูถกู กําลังคําจุนตระกูลอาสึมะอยูน่ ะ!
ผมไม่ได้จะบอกว่าเงินคือทุกอย่าง แต่คนทีดูถกู เงินก็

ต้องร้องไห้เพราะเงิน ไปทําความเข้าใจเรืองนันแล้ว
รักษาโรคสมองทึบซะ
เมือประชุมแผนรบเสร็จ ผมก็พาโคซัน อิบกุ ิกลับไปที
215
ค่ายของตน
ถ้าถามว่าทําไมถึงพาโคซัน อิบกุ ิมาด้วย ก็เพราะเขาเป็ น

ั ชาของผมแล้วนันเอง
แม้จะใช้เหตุผลฉากหน้าทีว่าผมเป็ นคนดึงเขามาจาก
ตระกูลอนดะ แต่เหตุผลทีสําคัญทีสุดก็คือผมอยากให้
เขาซึงมีความสามารถและมีประสบการณ์โชกโชนมา
บัญชาการกองทหารของผม
“ท่านโคซันรูจ้ กั ปื นสินะ?”
“ได้เห็นอานุภาพของมันจนขยาดในการต่อสูร้ ะหว่าง
216
ตระกูลอาสึมะกับตระกูลอนดะในคราวก่อนขอรับ”
โคซัน อิบกุ ิพยักหน้าแล้วทําท่าครุน่ คิดถึงการต่อสูค้ ราว

ก่อน
“ข้าได้ประสบการณ์จากการต่อสูค้ รังนันจนตาสว่างขอ
รับ”
เขาอายุเกือบสีสิบแล้ว แต่ดทู า่ จะเป็ นคนทีมีใจเปิ ดกว้าง

ทีเดียว แต่แทนทีจะบอกว่ายอมรับความพ่ายแพ้และเข้า
ใจในฐานะนักรบ คงต้องบอกว่าเป็ นคนทีมีความหิว
กระหายและรับเอาเรืองใหม่ๆ เพือปรับเปลียนวิธีการ
ต่อสูไ้ ด้อย่างยืดหยุน่ มากกว่า
217
“คิดว่าคราวนีจะใช้ดินปื นทีใช้กบั ปื น”
“ดินปื นหรือขอรับ?”
“ดันเบย์ อธิบายที”
“ขอรับ การต่อสูค้ ราวนีจะตัดสินแพ้ชนะกันก็ตอ่ เมือผ่าน

ประตูเข้าไปได้ตามทีท่านอิบกุ ิวา่ ดังนันพวกเราจึงจะใช้
ดินปื นในการยึดประตูทิศตะวันตกทีได้รบั มอบหมายขอ
รับ”
พูดถึงตรงนี ดันเบย์ก็พกั หายใจครูห่ นึง

218
“ประตูทิศตะวันตกมีทางให้บกุ คับแคบ ถ้าฝื นจู่โจมเข้า
ไป พวกเราก็จะเป็ นฝ่ ายทีได้รบั ความเสียหายใหญ่หลวง
ดังนันจึงจะใช้คณ
ุ สมบัติเฉพาะตัวของดินปื นเพือยึด
ประตูทิศตะวันตกขอรับ”
“คุณสมบัติเฉพาะตัวของดินปื น...อย่างนีนีเอง!”
โคซัน อิบกุ ิคงนึกได้ถงึ วิธีการใช้งานดินปื น จึงตบหน้าตัก

ดังป้าบแล้วส่งเสียงร้องดังสนัน
“ไม่ได้จะโจมตีประตูแล้วผ่านเข้าไป แต่ตงใจจะทํ
ั าลาย
ทิงสินะ?”
219
ผมกับดันเบย์พยักหน้า หลังจากนันก็ปรึกษากันเรือง
ลําดับขันตอนในการระเบิดแล้วค่อยเข้านอน
220
บทที 2-10 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : จู่โจม
อนดะ (2)
วันทีสิบแปด เดือนกันยายน ศักราชโรอิโดะทีสามพัน

แปดร้อยแปดสิบสอง
เสียงแตรเป็ นสัญญาณเริมการโจมตีดงั ขึนจากฝังประตู

ใหญ่ ตามมาด้วยเสียงอึกทึกครึกโครมแทบจะในเวลา
เดียวกัน เสียงทีส่งสัญญาณเพือการฆ่าฟั นไม่ใช่สงที
ิ ทํา
ให้รูส้ กึ ดีเท่าไหร่นกั
221
ระหว่างทีคิดถึงเรืองแบบนัน ผมก็เห็นว่าดันเบย์กบั โคซัน
กําลังแอบมองหน้าของผมอยู่
“ท่านโคซัน ให้สญ
ั ญาณได้”
แล้วพวกเราก็เริมเคลือนทัพหลังเสียงสัญญาณของโค
ซัน
ศัตรูใช้คนั ธนูยิงลูกธนูเข้าใส่จากช่องว่างทีดูเหมือนช่อง
สอดอาวุธสําหรับยิงบนประตูทิศตะวันตก ส่วนทางนีให้
222
ทุกคนถือโล่ไม้ขนาดใหญ่และแข็งแรงเพือป้องกันลูกธนู
ขณะเดินหน้า
ไม่จาํ เป็ นต้องโจมตีโต้ตอบ สิงทีต้องทํามีแค่การเรียงโล่

ขนาดใหญ่ให้ไม่มีช่องว่างแล้วเคลือนทีไปจนถึงประตูทิศ
ตะวันตกอย่างปลอดภัย จากนันก็วางกล่องไม้ทีใส่ดิน
ปื นไว้เท่านัน
“นายน้อย กองพลโล่ใหญ่ติดตังกล่องไม้แล้วขอรับ”
“อืม เป็ นไปตามแผน”
กองพลโล่ใหญ่ทีติดตังกล่องไม้ไว้หน้าประตูทิศตะวันตก
223
ก่อนถอยกลับมา
กล่องไม้ทีติดตังไว้มีทงหมดสามกล่
ั อง ทีเหลือก็เป็ นขัน
ตอนการจุดระเบิดให้ตมู้ ต้ามสินะ ระหว่างทีผมคิดแบบ
นันก็มองเห็นกองพลธนูของตัวเองกําลังเตรียมเตรียมธนู
ไฟพอดี
“ยิงงงง!”
เมือเซ็นจิซงเป็
ึ นผูบ้ ญ
ั ชาการกองพลธนูสงให้
ั ยิงธนูไฟไป
ยังดินปื น ธนูไฟหลายสิบดอกก็ถกู ปล่อยออกไปดอกแล้ว
ดอกเล่า
224
ก่อนทีธนูไฟจะถึงเป้าหมาย กองพลโล่ใหญ่ทีปฏิบตั ิการ
วางกล่องดินปื นไปเมือครูก่ ็มารวมตัวกันตังขบวน
ป้องกันเพือเตรียมพร้อมสําหรับการระเบิดของดินปื น
เมือยืนยันว่าธนูไฟไปถึงเป้าหมายแล้ว พลทหารแนว
หน้าก็รบี เข้ามาซ่อนตัวใต้เงาของโล่ใหญ่ ไม่กีอึดใจก็ได้
ยินเสียงระเบิด ลมจากการระเบิดปะทะโล่ใหญ่ทีตังรับ
ตามด้วยเศษหินและฝุ่ นปลิวกระทบโล่เสียงดังกึกกัก
เมือลมปะทะสงบลง ฝุ่ นผงทีปลิวว่อนก็เริมจาง และพอ

มองไปทีประตูทิศตะวันตก...
ประตูทิศตะวันตกของปราสาทไทเฮย์ถกู ระเบิดอย่างงด
225
งาม คําว่าไม่เหลือแม้แต่ซากเป็ นแบบนีนีเอง ดูจาก
สภาพของประตูแล้ว ทหารทีป้องกันประตูทิศตะวันตก
คงโดนลูกหลงจากระเบิดจนกลายเป็ นเศษเนือ หรือต่อ
ให้ยงั มีชีวิตอยูก่ ็คงไม่ครบสามสิบสอง
“เอาละ! ไอ้เสือบุก!”
ไอ้เสือเรอะ ดันเบย์คงุ เป็ นโจรหรือยังไงกัน?
พวกทหารรับจ้างกรูกนั เข้าไปในจุดทีเคยเป็ นประตูทิศ

ตะวันตกภายใต้การนําทัพของดันเบย์ พวกเขาบุกเข้าไป
เข้าไปโดยไม่มีใครขวางแม้แต่คนเดียว แต่ดเู หมือนการ
ข้ามซากปรักหักพังจะเป็ นเรืองลําบากสักหน่อย
226
ทหารรับจ้างภายใต้การนําของดันเบย์รุดหน้าลึกเข้าไป
ด้านใน ส่วนผมยังไม่ขยับจนกว่าจะได้รบั การยืนยัน
ความปลอดภัย ก็ผมอยากหลีกเลียงการปะทะด้วยดาบ
นีนา
“นายน้อย ได้เวลาทัพหลังเข้าสนับสนุนแล้วขอรับ”
“เข้าใจแล้ว เคลือนทัพ!”
กองพลของผมซึงมีหน้าทีสนับสนุนด้านหลังข้ามซาก
ประตูทิศตะวันตกตามสัญญาณของผม ก่อนมุง่ หน้าเข้า
สูป่ ราสาทไทเฮย์
227
ซากประตูทิศตะวันตกมีสภาพดูไม่ได้ ไฟปะทุบนกอง
ซากปรักหักพัง ได้กลินเหม็นเหมือนเนือถูกย่าง มีคนที
ถูกเผาจนไม่รูเ้ ค้าหน้าเดิม คนทีร่างกายถูกฉีก
กระชากกลายเป็ นเศษเนือ และคนทียังมีชีวิตอยูแ่ ต่ก็อยู่
ในสภาพทีขยับไม่ได้อีกแล้ว ทังหมดนีเป็ นผลจากระเบิด
ทีผมเป็ นผูส้ งการ
ั
แน่นอนว่าเป็ นภาพสุดสยดสยอง ถ้าเป็ นคนขวัญอ่อนก็

คงหมดสติไปแล้ว
ภายในปราสาทไทเฮย์มีเสียงฟั งดูอลหม่านดังออกมา ทัง

เสียงเฮและเสียงการฆ่าฟั น
228
ผมมุง่ หน้าไปยังตัวปราสาทหลักระหว่างทีเสียงอึกทึกยัง
คงดังขึนอย่างต่อเนือง เมือฝ่ าเข้าไปใกล้ถงึ จุดหมาย ก็มี
ผูส้ ง่ สารวิงเข้ามารายงานว่าดันเบย์ยดึ ตัวปราสาทหลัก
ได้แล้ว
“ทําได้เยียมเลยนี ดันเบย์!”
ผมเผลอชืนชมดันเบย์เสียงดังด้วยความดีใจทีการต่อสู้
สินสุดลงโดยทีผมไม่ตอ้ งชักดาบทาจิ เพราะแทบไม่มี
ใครทีผมในวัยสิบสองปี สามารถเอาชนะได้ดว้ ยการตวัด
ดาบ ดังนัน หากจบลงโดยทีผมไม่ตอ้ งใช้ดาบก็เป็ นเรือง
น่ายินดี
229
โซโก อนดะ ผูน้ าํ ตระกูลอนดะและเก็นจิโร่ อนดะผูเ้ ป็ น
ทายาทเสียชีวิตในสนามรบ พวกผูห้ ญิงรวมถึงโกโร่ ลูก
ชายคนทีห้าของโซโกซึงยังไม่ผา่ นพิธีรรลุนิติภาวะก็ถกู
จับกุมเช่นกัน
“มอบหญิงสาวให้บริวาร ส่วนคนแก่กบั โกโร่นาํ ไปฝากไว้

ทีวัด”
คิชิน ปู่ นอ้ ยบุเก็น และผมกําลังพูดคุยเกียวกับการ

จัดการคนของตระกูลอนดะทีจับกุมได้ แต่ถา้ พูดให้ถกู
ต้องคือผมเป็ นแค่คนฟั งเสียมากกว่า
230
“ไม่ประหารโกโร่จะดีหรือขอรับ?”
“เขายังเป็ นแค่เด็กอายุสบิ สาม หากก่อกบฏต่อตระกูลอา

สึมะอีกไว้คอ่ ยสังหารตอนนันก็ได้”
“...นายน้อยเข้าพิธีบรรลุนิติภาวะตอนอายุสบิ เอ็ด ตอนนี

อายุสบิ สอง ยังสร้างชือเสียงในการรบได้มหาศาลขนาด
นีเลยนะขอรับ”
“โซชินเป็ นกรณีพิเศษ นอกจากโซชินแล้ว บุเก็นรูจ้ กั เด็ก

คนอืนทีนําความมังคังมาสูค่ รอบครัวตังแต่อายุหา้ ขวบ
หรือ?”
231
“...ไม่ ไม่รูจ้ กั ขอรับ”
คิชินคุง คุณปู่ นอ้ ยบุเก็น ทําไมถึงพาดพิงผมเอาตอนนี

ล่ะ? อย่าเอาผมไปเอียวเลย
การลงมติขนสุ
ั ดท้ายจะตัดสินกันในการประชุมคณะที
จะจัดขึนหลังจากนี จึงมาพูดคุยกันเกียวกับการจัดการ
กันล่วงหน้ากันเพียงเท่านี
“ฝากไว้ทีวัดหรือขอรับ ถ้าอย่างนันนําโกโร่ไปฝากไว้กบั
วัดโกโชจิดีไหม”
“แบบนันก็ดี ส่วนพวกคนแก่เอาไปไว้ทีวัดฟุเก็นจิแล้ว
232
กัน”
“ตามนันขอรับ”
ปู่ นอ้ ยบุเก็นถอนหายใจครังหนึง แล้วเลือนสายตามาหา

ผม
“ต่อไปก็เรืองนายน้อยทีสร้างชือเสียงอย่างมากในการ
รบ...”
“อืม...มอบปราสาทโรคุโนริยามะให้โซชินแล้วกัน ข้าจะ
ย้ายมาทีปราสาทไทเฮย์นี”
233
...ไม่ตอ้ งการสักหน่อย ผมมีหมูบ่ า้ นโอโนะก็พอแล้ว ถ้า
อยากได้ก็อยากได้พืนทีติดทะเลมากกว่า
“จะให้ขา้ ย้ายปราสาทหลักหรือขอรับ? ถึงปราสาทไท

เฮย์แห่งนีจะมีขนาดใหญ่ แต่ก็น่ากังวลเรืองการป้องกัน
นะขอรับ?”
ปราสาทไทเฮย์เป็ นปราสาทหลักของตระกูลอนดะมา
ยาวนาน ทําให้เมืองรอบปราสาทก็เจริญรุง่ เรืองไปตาม
กาลเวลา ถึงเวลานีรอบปราสาทจะรกร้างจากสงคราม
แต่เนืองจากมีรากฐานอยูแ่ ล้ว หากทุม่ กําลังพืนฟูก็น่าจะ
สามารถทําให้กลับมาคึกคักอย่างแต่ก่อนได้
234
แต่ถงึ จะมีขนาดใหญ่และเมืองรอบปราสาทเจริญรุง่ เรือง
ปราสาทไทเฮย์ในตอนนีก็มีความไม่มนคงอั
ั นเป็ น
ลักษณะเฉพาะของปราสาทบนพืนราบ
“ข้าคิดจะปรับปรุงปราสาทและลงทุนกับเมืองรอบ
ปราสาท ส่วนการป้องกันก็จะปรับปรุงอาณาเขตของ
ปราสาทหน้าด่านทีอยูร่ ายรอบแล้วตังเป็ นเขตป้อม
ปราการโดยมีปราสาทไทเฮย์เป็ นศูนย์กลาง”
คิชินเอ่ย แต่ผมก็ยงั ไม่เห็นด้วยในทันที การปรับปรุง

ปราสาทหน้าด่านต้องใช้เวลาอย่างมาก ควรสร้างเขต
ป้อมปราการก่อน แล้วค่อยปรับปรุงปราสาทจะดีกว่า
235
“ถ้าอย่างนันก็คอ่ ยย้ายปราสาทหลักหลังจากทีสร้างเป็ น
เขตป้อมปราการแล้วเถอะขอรับ”
“ข้าเองก็เห็นด้วยกับปู่ นอ้ ยบุเก็นขอรับ แล้วข้าก็คิดว่า

ควรมอบปราสาทโรคุโนริยามะให้ปนู่ อ้ ยบุเก็นได้ปอ้ งกัน
แนวหลังได้อย่างสมบูรณ์ดว้ ย”
“แล้วจะทําอย่างไรกับของรางวัลของโซชินล่ะ?”
236
บทที 2-11 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : โซชิน
หลังออกศึก
เดือนเมษายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปดสิบ
237
สาม
หลังโกโร่ สายตรงของตระกูลอนดะทีรอดชีวิตมาได้เข้าสู่
เพศบรรพชิต และลงหลักปั กฐานอย่างไร้ปัญหา ผมจึง
กลับหมูบ่ า้ นโอโนะ
ผมได้รบั ปราสาทโฮชิน ปราสาทอาคาซากะ และ

ปราสาทอิชิยามะรวมสามแห่งเป็ นรางวัล
ลําพังเพียงสามปราสาทนีก็มีผลผลิตถึงสามหมืนเก้าพัน
โคคุ ถ้าให้แจงรายละเอียดก็คือ ปราสาทโฮชินสองหมืน
แปดพันโคคุ ปราสาทอาคาซากะเจ็ดพันโคคุ ปราสาทอิ
ชิยามะสีพันโคคุ ผลผลิตของหมูบ่ า้ นโอโนะคือแปดพัน
238
โคคุ (ผลิตจริงได้สองหมืนโคคุ) ดังนัน ศักดินาอย่างเป็ น
ทางการของผมจึงกลายเป็ นสีหมืนเจ็ดพันโคคุ
และดันเบย์ซงสร้
ึ างผลงานครังใหญ่ดว้ ยการพิชิต
ปราสาทไทเฮย์ ก็ได้รบั ปราสาทโอบุซงก่
ึ อนหน้านีเป็ น
ของโกกิ คุซากะ ส่วนโคซัน อิบกุ ิซงเข้
ึ ามาสวามิภกั ดิเป็ น
บริวารสายตรงของผม ก็ได้รบั ปราสาทมิโตะซึงเป็ นเขต
ปกครองเดิมของเขาไป
หมายความว่าตอนนีผมครอบครองเจ็ดพันโคคุของ
ปราสาทโอบุ และหนึงพันสองร้อยโคคุของปราสาทมิโตะ
ทางอ้อม เมือรวมกับเขตแดนหลักแล้วจึงกลายเป็ นหก
หมืนหกพันโคคุ
239
ศักดินารวมของตระกูลอาสึมะเมือรวมเขตปกครองเดิม
ของอนดะเข้าไป ก็กลายเป็ นประมาณสองแสนสีหมืนโค
คุ ดังนัน ศักดินาของผมก็เท่ากับเกือบสามสิบเปอร์เซ็นต์
ของศักดินาทีอาสึมะมีในตอนนี
และเขตปกครองโดยตรงของบ้านใหญ่อาสึมะก็มีหนึง
แสนโคคุ เมือรวมกับหกหมืนหกพันโคคุของผมแล้ว เจ็ด
สิบเปอร์เซ็นต์จงึ กลายเป็ นเขตปกครองของตระกูลอาสึ
มะโดยตรง
ทีผ่านมา เกือบเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์เป็ นเขตปกครอง

ของบริวาร ส่วนอาสึมะบ้านหลักมีเพียงสามสิบ
240
เปอร์เซ็นต์ เรียกได้วา่ อัตราส่วนพลิกผันไปเลยทีเดียว
แต่ผมคิดว่าแค่นีก็พอแล้ว คิชินตังเป้าว่าจะรวบรวมมิสึ
โฮะโนะคุนิให้เป็ นอันหนึงอันเดียวกันอีกครังภายใต้
ตระกูลอาสึมะ และเพือการนันต้องเดินหน้ารวมอํานาจ
ไว้ทีศูนย์กลางตระกูลอาสึมะก็จริง แต่ผมคิดว่าครอบ
ครองดินแดนเพียงเท่านีแล้วให้ทหารเคลือนไหวอย่าง
อิสระน่าจะดีกว่า
ในสถานการณ์ทีต้องนึกถึงใจของบริวารเพือให้ความ
สวามิภกั ดิในการศึก ผมคิดว่าความฝันในการรวบรวม
แผ่นดินเป็ นหนึงภายใต้อาสึมะเบ็ดเสร็จก็ยงั คงเป็ นได้
แค่ความฝัน
241
หลังจากนัน โคทาโร่ คาซามะจากตระกูลนินจาทีติดต่อ
กันผ่านซาโยะก่อนหน้านีก็เข้ามาพบผม
ถึงจะคิดว่าเป็ นการปรากฏตัวทีช้าไปมาก แต่เขาก็คงมี

เหตุผลของเขา
โคทาโร่ คาซามะดูคกุ คามจนไม่เหมือนนินจา ทีลือกันว่า

กลุม่ คาซามะเป็ นนินจาทีเน้นการต่อสูค้ งเป็ นเรืองจริง
“โคทาโร่ คาซามะขอรับ”
242
“ข้าโซชิน อาสึมะ ได้ยินว่าทางตะวันออกวุน่ วายทีเดียว
คาซามะก็คงยุง่ ด้วยสินะ?”
“...เรืองแบบนัน...”
เอาเถอะ จะบอกว่าสุขสบายดีก็คงไม่ใช่สนิ ะ
ในฐานะนินจารับจ้าง ดูเหมือนว่าคาซามะจะมีอิทธิพล
ไม่นอ้ ยในดินแดนตะวันออก ทีมาเข้าพบผมช้าก็ดว้ ย
เหตุผลทีว่าเดินทางไกลมายังมิสโึ ฮะอันไกลโพ้นไม่ได้
ระหว่างทียังติดสัญญาจ้างอยูน่ นเอง
ั เมือติดสัญญาอยู่
ก็ไม่ยอมวางมือโดยเด็ดขาด ผมคิดว่าความภักดีนนควร
ั
243
ค่าแก่การยกย่อง
“ข้าขอเสนอหนึงพันโคคุแลกกับการมาเป็ นบริวารสาย
ตรง เป็ นอย่างไร?”
“หา?”
“เจ้าไม่พอใจกับหนึงพันโคคุหรือ?
ได้ยินว่าประชากรในหมูบ่ า้ นของคาซามะมีประมาณ
สามร้อยคน การเสนอหนึงพันโคคุก็เพือไม่ให้แตกต่าง
จากกลุม่ ทานากะทีได้หนึงพันห้าร้อยโคคุตอ่ ห้าร้อยคน
ไม่พอใจหรือ?
244
ไม่มงั คงตกใจทีจู่ๆ ผมก็บอกว่าจะให้เป็ นบริวารสายตรง
เพราะในความเป็ นจริง นินจาได้รบั การปฏิบตั ิยาแย่

ํ ยงิ
กว่าเกษตรกรเสียอีก คงตกใจกับเงือนไขหนึงพันโคคุ
พร้อมได้เป็ นบริวารสายตรง
“ข้าเป็ นเด็กอย่างทีเห็น ไม่ถนัดการสือสารด้วยความนัย

แต่ก็ใส่ใจมอบสิงตอบแทนให้เหมาะสมกับค่าของคน
เท่าทีจะเป็ นไปได้”
“หมายความว่าพวกเราคาซามะมีคา่ หนึงพันโคคุหรือ?”
245
“ไม่รูส้ ิ เพราะข้าไม่รูจ้ งึ เสนอเงือนไขตามการประเมินตํา
สุดของตัวเอง ถ้าเจ้ารับงานก็ดี แต่ถา้ ทําตัวไม่มี
ประโยชน์ขา้ ก็ไม่ปล่อบไว้หรอกนะ”
“......”
ดูทา่ ว่ามุมมองเชิงคุณค่าของผมกับมุมมองเชิงคุณค่า
ของโคทาโร่ คาซามะจะแตกต่างกันโดยสินเชิง
ผมซึงมีความทรงจําในชาติทีแล้วอยูร่ ูถ้ งึ ความสําคัญ

ของข้อมูล แต่โลกนีมีแนวโน้มว่าข้อมูลจะไม่ได้ถกู มอง
ว่ามีความสําคัญมากมายอะไร ใช่วา่ จะไม่ได้รบั ความ
246
สําคัญเลย แต่ดเู หมือนจะมีพวกสมองทึบอยูม่ าจึงชืน
ชอบการใช้กาํ ลังเข้าสูม้ ากกว่านําข้อมูลข่าวสารทีมีมาใช้
ให้เป็ นประโยชน์
“ในกรณีทีค่าของพวกเราได้รบั การประเมินว่ามากกว่า
หนึงพันโคคุก็จะขึนให้ใช่ไหมขอรับ?”
“ถ้าเป็ นเงินเดือนทีจ่ายให้บริวารก็แน่นอนอยูแ่ ล้วนี?”
“ฮึ...ฮึฮฮึ ฮึ ึ เป็ นคนทีน่าสนใจนะขอรับ”
“งันหรือ? ข้าคิดว่าคนเรามีเรืองทีตัวเองถนัด การรวบ

รวมความถนัดเหล่านันแล้วผสานให้กลมกลืนกันเป็ น
247
หน้าทีของข้า ไม่ใช่แค่ ‘การทหาร’ ไม่ใช่แค่ ‘ปั ญญา’ แต่
เป็ นการรวบรวมสิงต่างๆ ทีหลากหลาย ให้แต่ละสิงได้
แสดงพลังแล้วผสานให้กลมกลืน นีคือหน้าทีของข้า ดัง
นัน ข้าจึงต้องการคาซามะมาร่วมด้วย”
“...โคทาโร่ คาซามะผูน้ ี รวมถึงคนในตระกูลคาซามะ ขอ

เสียงชีวิตรับใช้ทา่ นโซชิน อาสึมะขอรับ”
“งันหรือ! ฝากด้วยนะ!”
ผมเข้าไปใกล้โคทาโร่ คาซามะ ก่อนจับมือเขาไว้แล้ว

พยักหน้า
248
ผมกําลังย้ายฐานทีมันจากหมูบ่ า้ นโอโนะไปยังปราสาท
โฮชิน จึงให้เตรียมคฤหาสน์สาํ หรับกลุม่ คาซามะไว้ที
เมืองรอบปราสาทโฮชินด้วย
โคทาโร่ คาซามะนําผลการเจรจาคราวนีกลับไปยังดิน
แดนตะวันออก อีกไม่กีเดือนให้หลังคงพาคนในตระกูล
ย้ายตามมาปั กหลักทีปราสาทโฮชิน
ส่วนเรืองการผลิต ตอนนีทีหมูบ่ า้ นโอโนะมีการผลิตหลัก

คือเหล้ามิสโึ ฮะ เหล้าโชจู มิโสะ โชยุ เห็ดชิอิทาเกะแห้ง
กระดาษมิสโึ ฮะ เกราะมิสโึ ฮะ และดาบทาจิมิสโึ ฮะ ผม
พยายามย้ายการผลิตจากผมไปเป็ นการผลิตโดยช่าง
ฝี มือเท่าทีจะทําได้
249
ทีโรงหมักเหล้ามีเหล้ามิสโึ ฮะกับเหล้าโชจู ทีโรงหมักมิ
โสะมีมิโสะกับโชยุ นอกจากนีการเพาะปลูกเห็ดชิอิทา
เกะก็น่าจะทําเป็ นสินค้าออกมาขายได้ในปี หน้า
ถึงกําไรจะลดลงกว่าการให้ผมเป็ นคนสร้าง แต่ผมคิดว่า

การทําแบบนีมีความจําเป็ นเพือสร้างรากฐานของ
อุตสาหกรรมท้องถิน ดังนัน ผมจึงอยากให้พวกเขายืน
หยัดด้วยตัวเอง
ผมวางมือจากการผลิตกระดาษมิสโึ ฮะแล้ว ตอนนีกระ

ดาษมิสโึ ฮะในตลาดถูกผลิตโดยช่างฝี มือทังหมด แต่การ
สกัดนํามันจากไม้มาเป็ นนํามันมิสโึ ฮะยังมีประสิทธิภาพ
ตําอยู่ ผมจึงเป็ นผูผ้ ลิตเหมือนอย่างทีผ่านมา แต่หาก
250
ประสิทธิภาพสูงขึนหรือสร้างพืชทีให้นามั
ํ นได้มากขึนมา
เมือไหร่ ผมจะวางมือจากเรืองนํามันด้วย
ผมผลิตอาวุธยุทโธปกรณ์ซงเกี
ึ ยวข้องโดยตรงกับการ
เสริมความแข็งแกร่งของกองทัพ อย่างเกราะมิสโึ ฮะและ
ดาบทาจิมิสโึ ฮะเป็ นสินค้าให้พวกบริวารซือ แต่การส่ง
ออกไปขายนอกดินแดนได้รบั อนุญาตให้ซือขายหรือแลก
เปลียนเฉพาะกับคูค่ า้ ทีคิชินยอมรับเท่านัน และเนือง
จากเป็ นการสร้างทีเกียวของกับการทหาร ผมจึงตัดสิน
ใจว่าจะให้ช่างตีเหล็กย้ายไปทีรอบนอกของปราสาทโฮ
ชิน
การตีเหล็กในตอนนีใช้ระบบทีผมเป็ นผูส้ ร้างเหล็กกล้ามิ

สึโฮะส่งให้กบั ช่างตีเหล็ก ดาบทาจิใช้แผ่นเหล็กกล้ามิสึ
251
โฮะโครงสร้างรวงผึงทีผมสร้างขึนเป็ นแกน แต่ดาบทาจิมิ
สึโฮะต่างออกไปตรงทีถึงจะใช้สว่ นคมดาบเป็ นเหล็กกล้า
มิสโึ ฮะตามปกติ แต่สว่ นแกนก็ใช้เหล็กอย่างทีผ่านมา
มันค่อนข้างซับซ้อน จึงเป็ นสิงทีมีเพียงผมเท่านันทีจะ
สร้างได้
ผมให้ช่างผลิตปื นโดยใช้เหล็กกล้ามิสโึ ฮะเป็ นวัตถุดิบใน

ส่วนลํากล้อง และให้คาํ แนะนําเพือผลิตปื นทีได้รบั การ
ปรับปรุงแล้ว ปื นทีพวกช่างผลิตปื นทําขึนไม่ได้ติดตังร่อง
เกลียว แต่ก็ยงั ถือว่าเป็ นปื นทีดี
ปื นถูกห้ามไม่ให้ขายนอกตระกูลอาสึมะ ผมจึงซือไว้ทงั
หมด แล้วผมนําปื นพวกนันก็มาติดตังร่องเกลียวเอง ผม
ไม่คิดจะถ่ายทอดเทคนิคร่องเกลียวให้พวกช่างผลิตปื น
252
แต่ก็คาดหวังว่าพวกเขาจะมีความทะเยอทะยานและ
ลองผิดลองถูกกับการติดตังร่องเกลียวบ้าง เพราะถ้าผม
สอนทุกเรือง ช่างฝี มือก็จะไม่เติบโต อีกอย่างช่างตีเหล็ก
ก็เป็ นงานกึงราษฎร์กงหลวง
ึ จึงได้รบั การรับรองสถานะ
ว่าเป็ นบริวารของตระกูลอาสึมะ แถมได้รบั เงินรายปี ดว้ ย
ดันเบย์ก็เป็ นเจ้าเมืองเต็มตัวและดูแลเขตปกครองได้เป็ น
อย่างดี ผมจึงพัฒนาการผลิตสบูเ่ ป็ นอุตสาหกรรมใน
ท้องทีให้ ถึงนีจะไม่ใช่ของขวัญสําหรับการจากลาก็ตาม
คนในตระกูลรูก้ นั ทัวว่าผมชอบอาบนํา ถ้าจะเข้าไปอาบ

นําก็จาํ เป็ นต้องมีสบู่ ผมเลยสร้างมันขึนตามความชอบ
ความดีงามของสบูก่ ็แพร่หลายไปในตระกูลโดยทีผมไม่
ทันได้รูต้ วั
253
ดังนัน ผมจึงมอบช่างผลิตสบูใ่ ห้ดนั เบย์ ดันเบย์ขายสบู่
ให้มิสโึ ฮะยะและอิสมึ ิยะ ได้ยินว่าช่วงนีขายดีดิบขายดี
โดยมีศนู ย์กลางอยูท่ ีเมืองหลวง ด้วยเหตุนีจึงจ้างทหาร
รับจ้างด้วยกําไรจากการขายสบูด่ ว้ ย
ส่วนคิชินก็ถือโอกาสทีสบูไ่ ด้รบั ความนิยมถวายสบูใ่ ห้

ราชวงศ์ สบูจ่ งึ เป็ นทีรูจ้ กั กันไปทัวประเทศ
ดูเหมือนว่าโรคุโร่ มุราสึมิ ผูต้ รวจการซึงดูแลความ

สัมพันธ์ระหว่างดินแดนต้องไปๆ มาๆ ระหว่างเมือง
หลวงกับมิสโึ ฮะโนะคุนิจนไม่มีเวลาพักผ่อนเลยทีเดียว
พอบอกไปว่าเพือให้สายสัมพันธ์กบั ราชวงศ์และสิบ
ตระกูลใหญ่แน่นแฟ้นขึน ไปสร้างคฤหาสน์ทีเมืองหลวง
254
เลยดีไหม คิชินก็กระตือรือร้นผิดคาด
ในอนาคตอันใกล้นี โรคุโร่ มุราสึมิคงต้องย้ายบ้านไปอยู่

ทีเมืองหลวงแล้วละมัง?
255
สาม
ผมอายุสบิ สามแล้ว และได้ยา้ ยไปทีปราสาทโฮชินก่อนที

จะเข้าสูฤ่ ดูรอ้ นแบบเต็มตัว
ปราสาทโฮชินตังอยูบ่ นทีราบ แม้จะไม่ใหญ่โตเท่า

ปราสาทไทเฮย์ แต่ก็กว้างขวางพอสมควร ส่วนหนึงภาย
ในปราสาทมีเรือนในไว้ใช้เป็ นทีพักอาศัยอยู่ เมือปรับ
ปรุงเรือนในเสร็จสินแล้ว พวกผมก็ยา้ ยเข้ามาทันที แต่คิ
ชิน โคจัง และโซโกะก็เดินทางมาหา ผมจึงต้องเลียงต้อน
รับเพือฉลองการย้ายบ้านแทนเสียอย่างนัน?
คิชินบอกว่าตราบใดทีไม่ถกู โจมตีก็ไม่มีกาํ หนดการทีจะ
256
เป็ นฝ่ ายเริมก่อสงครามก่อนไปอีกสักระยะ
แล้วผมกับท่านหญิงอาสึก็ถกู คุกคามด้วยการบอกว่าให้
ตังใจสร้างทายาทในช่วงนีเสีย ผมอายุสบิ สามแล้ว แถม
มีความทรงจําในชาติก่อนจึงรูเ้ รืองพวกนีเป็ นอย่างดี
ท่านหญิงอาสึก็มีประจําเดือนครังแรกแล้วจึงถือว่าเป็ น
วัยทีมีลกู ได้ แต่ผมก็ได้แต่รูส้ กึ แปลกๆ หากต้องเป็ นพ่อ
คนตังแต่อายุเท่านี
อย่างน้อยก็อยากรอจนกว่าจะอายุสกั สิบแปด แต่ถา้ ทํา

แบบนัน คนจะคิดว่าท่านหญิงอาสึมีลกู ไม่ได้ และจะทํา
ให้สถานะของท่านหญิงอาสึดตู กตําลง ผมเองก็คง
ถูกรบเร้าให้มีภรรยารอง จึงไม่รูว้ า่ จะแก้ปัญหานีอย่างไร
ดี
257
ผมตังสนามยิงปื นในร่มไว้ทีมุมหนึงของปราสาทโฮชิน
และสร้างโรงงานของผมไปพร้อมกับการปรับปรุงเรือน
ใน
พอนําทางพวกคิชินไปดูสถานทีอํานวยความสะดวกที
สร้างเพิม โซโกะก็พดู ออกมาว่าอยากลองยิงปื นดูทนั ทีที
เข้าไปในสนามยิงปื น คิชินคัดค้านอย่างหนักว่ามัน
อันตรายเกินไปสําหรับโซโกะ แต่ผมกับโคจังเฝ้า
มองอย่างเงียบๆ ไม่เออออตามคิชิน คิชินจึงยอมแพ้ ผม
เลยส่งปื นให้โซโกะทันที
258
คิชินเป็ นพ่อทีประคบประหงมลูกขันสุด ถึงกับคุยโวว่า
จะไม่ยอมให้โซโกะแต่งงานเข้าบ้านคนอืน แต่ผลแพ้ชนะ
เป็ นอย่างไรก็เห็นๆ กันอยูต่ งแต่
ั ตน้ แล้ว ถ้าโซโกะบอกว่า
‘ข้าเกลียดท่านพ่อ’ คิชินก็คงทรุดอยูใ่ นท่าสองมือสอง
เท่าจรดพืน ไม่เพียงแค่ผมเท่านัน แต่โคจังก็รูเ้ รืองนัน
เป็ นอย่างดี
“เวลายิงจะมีแรงปะทะรุนแรง เพราะฉะนันต้องแยกขา
ให้กว้างเท่าไหล่แล้วเลือนเท้าขวามาด้านหลังเล็กน้อย
มือวางไว้ตรงนีกับตรงนี วางทีจับแนบบ่าขวา ห้ามให้
ห่างจากตัวเป็ นอันขาด ทีเหลือก็เล็งด้วยเจ้านีแล้วเหนียว
ไกก็พอ”
259
แค่สอนวิธีการใช้แบบง่ายๆ โซโกะก็ทาํ ท่าได้เหมือนเป็ น
พลปื นมานานปี
นิวชีของโซโกะวางบนไกปื น พริบตาถัดมา โซโกะก็พงุ่ ไป

ทางด้านหลังพร้อมเสียงปื นดังกึกก้อง
เมือเห็นโซโกะถูกเหวียงไปด้านหลัง คิชินก็หน้าถอดสี
พร้อมกับวิงเข้าไปหา พอผมกับโคจังเดินเข้าไปใกล้ ก็พบ
ว่าโซโกะกําลังยิมกว้างและหัวเราะชอบใจ ตรงกันข้าม
กับคิชินทีทําหน้าเหมือนจะร้องไห้
“พอใจแล้วใช่ไหม! อย่าแตะต้องปื นอีกนะ!”
260
คิชินพูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก
“ท่านพ่อ โซโกะชอบปื นเจ้าค่ะ!”
“อึก!?”
โซโกะไม่เพียงแค่บอกว่า ‘ข้าชอบปื น อยากยิงอีก’ แต่ยงั

อยากย้ายมาอยูท่ ีปราสาทโฮชินเพือฝึ กฝนการยิงปื น คิ
ชินหว่านล้อมโซโกะให้ลม้ เลิกความตังใจอย่างเอาเป็ น
เอาตายเป็ นภาพทีดูน่าขัน
เอาเถอะ ดูจากรูเล็กๆ กึงกลางเป้าทีตังอยูห่ า่ งออกไป

สามสิบเมตรก็คงไม่ตอ้ งพูดถึงพรสวรรค์ของโซโกะแล้ว
261
อาชีพของโซโกะคือ [มือซุม่ ยิง] การบอกโซโกะทีเกิดมา
เพือยิงปื นว่าห้ามแตะต้องปื นเป็ นการกระทําอันโง่เขลาที
ทําลายพรสวรรค์ของเธอ แต่ผมก็คิดว่าการกระทําของคิ
ชินในฐานะพ่อนันถูกต้องแล้ว
คนเป็ นพ่อทุกคนคงทนดูไม่ได้ ถ้าลูกของตัวเองจะไป

แตะต้องอาวุธอันตรายทีพลาดเพียงก้าวเดียวก็อาจถึง
แก่ชีวิตได้อย่างปื น
...อ้าว? ...แต่ผมก็เป็ นลูกของคิชินเหมือนกันนีนา? ...

แถมยังเข้าสูส่ นามรบตังแต่อายุสบิ เอ็ดด้วย?
ผลสุดท้าย การโต้เถียงกันระหว่างโซโกะกับคิชินก็
262
ดําเนินไปจนถึงตอนกลางคืนและยังไม่เห็นข้อสรุป ดู
เหมือนว่าจะมีแค่ครังนีเท่านันทีคิชินเผชิญหน้าความดือ
รันของโซโกะด้วยจิตใจตังมันไม่สนคลอน
ั
วันรุง่ ขึน ผมมองส่งโซโกะทีถูกคิชินบังคับลากตัวกลับไป

ดูทา่ ว่าปราสาทไทเฮย์คงปั นป่ วนไปอีกสักระยะสินะ
คิดเรืองโซโกะกับคิชินไปก็ไม่มีประโยชน์ จึงมาเพลิด
เพลินกับการอาบนํากับท่านหญิงอาสึแทน
ตอนทีกําลังจะไปอาบนํา พอลองชวนท่านหญิงอาสึวา่
263
“อาบด้วยกันไหม?” เธอพยักหน้าด้วยใบหน้าแดงกํา น่า
รักสุดๆ ผมเกือบส่งเสียงร้องออกไปว่า “น่ารักอะไรอย่าง
นี” เลยทีเดียว
ธรรมเนียมการอาบนําของวะคุนิแห่งนีจะสวมชุดยูกาตะ
อาบ แต่แน่นอนว่าผมอาบแบบไม่ใส่อะไรเลย และการ
เข้าไปอาบนํากับผมซึงไม่มีอะไรติดตัวเลยนัน ท่านหญิง
อาสึก็เขินจน...หุหหุ ุ วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!
“เฮ้อ~ นําร้อนดีจงั ท่านหญิงอาสึคิดอย่างนันหรือ

เปล่า?”
“...นําร้อนดีเจ้าค่ะ”
264
หลังผมเข้าไปอาบนํากับท่านหญิงอาสึ ก็ออกมาเช็ดถู
เนือตัวอย่างเริงร่ากับท่านหญิงอาสึในห้องแต่งตัว
ผมเช็ดตัวให้ทา่ นหญิงอาสึ ท่านหญิงอาสึก็เช็ดตัวให้ผม

ทีห้องแต่งตัวนีมีแค่ผมกับท่านหญิงอาสึเท่านัน ไม่
อนุญาตให้ใครเข้ามา!
ระหว่างผลัดกันเช็ดตัวก็รูว้ า่ มีเลือดมาสะสมอยูท่ ีบริเวณ

ท้องน้อยโดยอัตโนมัติ เรืองนันก็ช่วยไม่ได้นะ ผมเป็ นเด็ก
หนุ่มอายุสบิ สามทียังแข็งแรงดีนีนา
ตรงทีล้างตัวในห้องอาบนําเอย ในอ่างอาบนําเอย ก็เห็น
265
ร่างเปลือยของท่านหญิงอาสึมาหลายครังแล้วละนะ แต่
ก็รูส้ กึ แบบนีทุกที... ถ้างัน เริมศึกครังทีสีเลยแล้วกัน!
266
บทที 2-12 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : เมือง
หลวง (1)
เดือนมกราคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
สิบสี
ข้าคือไดนะกนขันสามเต็มขัน คินโมจิ โฮโอ
ตอนนีเมืองหลวงกําลังปั นป่ วน เนืองจากตระกูลอิชิกิก่อ

กบฏต่อราชวงศ์และยกทัพเข้ายึดเมืองหลวง ดูเหมือนว่า
บางตระกูลในสิบตระกูลใหญ่จะให้ความร่วมมือในการ
ก่อกบฏด้วย ทหารของตระกูลอิชิกิจงึ รุกเข้าเมืองหลวง
อย่างง่ายดาย
267
ข้าสังเกตเห็นความผิดปกตินีได้ลว่ งหน้า จึงแจ้งเรืองผิด
สังเกตนีไปยังผูใ้ กล้ชิดและราชวงศ์ทนั ที กษัตริยจ์ งึ หนีไป
ยังดินแดนข้างเคียงได้ทนั ดูเหมือนว่าครอบครัวของฟุได
คามนซึงเป็ นลูกพีลูกน้องของข้าเองก็หลบหนีไปได้เช่น
กัน
ส่วนข้าเองก็หนีรอดมาพร้อมกษัตริย ์ แต่บางตระกูลใน
สิบตระกูลใหญ่ถกู ตระกูลอิชิกิลอ้ มและจับกุมตัว
ข้าไม่คิดเลยว่าตระกูลอิชิกิจะกําแหงได้ถงึ เพียงนี
ตระกูลอิชิกิผลัดเปลียนผูน้ าํ มาสองหรือสามครังแล้วนับ
268
ตังแต่เกิดสงครามกลางเมืองเมือสิบกว่าปี ก่อน สิงทีทํา
ให้สงครามกลางเมืองครังนันยืดเยือ คือคําอนุมตั ิการ
เป็ นผูส้ ืบทอดในพระราชโองการของกษัตริยอ์ งค์ก่อน
อิชิกิสายหลักเป็ นไดเมียวของสามดินแดน ซึงอิทธิพลไม่

ใช่นอ้ ย ผูท้ ีเล็งเห็นเรืองนันคือกษัตริยอ์ งค์ก่อน พระองค์
จึงพยายามสร้างหนีบุญคุญด้วยการมอบสิทธิในการ
เป็ นผูส้ ืบทอดในพระราชโองการ ทว่าเรืองนันกลับสูญ
เปล่า
อิชิกิสายหลักในเวลานันมีบตุ รชายสามคน โอโกบุตรคน

โตป่ วยกระเสาะกระแสตังแต่เกิด กษัตริยจ์ งึ คิดจะให้คน
ใดคนหนึงระหว่างคานันบุตรคนรอง หรือฟุคโุ ซบุตรคนที
สามเป็ นผูส้ ืบทอด แต่ผนู้ าํ ตระกูลอิชิกิในเวลานันคิดว่า
269
แม้บตุ รคนโตจะขีโรค แต่การให้บตุ รคนโตสืบทอดเป็ น
เรืองทีถูกต้อง จึงปฏิบตั ิตอ่ บุตรคนโตเหนือกว่าบุตรคน
รองและบุตรคนทีสาม
ระหว่างนันเอง ผูน้ าํ ตระกูลก็จากไปด้วยโรคภัยไข้เจ็บ

หากตายไปโดยระบุชือผูน้ าํ รุน่ ถัดไปไว้ก่อนก็คงไม่เกิด
สงคราม แต่นีเป็ นการจากไปอย่างกะทันหัน เมือเป็ นเช่น
นัน จึงเกิดสงครามสืบทอดระหว่างกลุม่ โดยกลุม่ ทีสนับ
สนุนคานันบุตรคนรอง และฟุคโุ ซบุตรคนทีสาม ส่วนโอ
โกบุตรคนโตซึงเป็ นคนขีโรคนันไม่คอ่ ยมีใครสนใจนัก
พวกเขารักษาสมดุลไว้อย่างหมินเหม่มาตลอด จน
กระทังบริวารของกลุม่ คานันบุตรคนรองถูกลอบสังหาร
เป็ นเหตุให้กลุม่ คานันบุตรคนรองรวบรวมกําลังทหาร
270
กลุม่ ฟุคโุ ซบุตรคนทีสามจึงรวบรวมทหารด้วยเช่นกัน
พอถึงตรงนี กษัตริยอ์ งค์ก่อนก็มอบสิทธิการสืบทอด

ตระกูลให้ฟคุ โุ ซบุตรคนทีสามและออกพระราชโองการ
แต่งตังให้เป็ นไดเมียวของสามดินแดน แต่สายเกินไป
เสียแล้ว ทังสองฝ่ ายใช้กาํ ลังเข้าปะทะกันไปก่อนหน้านัน
แล้ว พระราชโองการทีมาถึงในภายหลังจึงกลายเป็ นการ
ราดนํามันใส่กองเพลิง
การต่อสูอ้ ย่างดุเดือดขยายวงกว้าง ต่างฝ่ ายต่างก็ขาด

ไพ่ตายทีจะเอาชนะ แต่แล้วฟุคโุ ซบุตรคนทีสามทียืน
กรานว่าตนเป็ นผูน้ าํ ตระกูลตามพระราชโองการก็ดว่ น
จากไปด้วยโรคระบาด คานันบุตรคนรองทีตังตนเป็ นผู้
นําตระกูลก็ถกู ลอบสังหารทังทียังไม่ทนั ได้รวบรวมตระกู
271
ลอิชิกิให้เป็ นปึ กแผ่น
แล้วบุตรคนโตของฟุคโุ ซบุตรคนทีสามก็ได้ขนเป็
ึ นผูน้ าํ
ตระกูลด้วยวัยเพียงเก้าปี พอถึงตรงนี โอโกบุตรคนโต
ของตระกูลอิชิกิทีป่ วยกระเสาะกระแสะก็เข้าร่วม
สงครามโดยยืนกรานว่าผูส้ ืบทอดคือตนตามหลักการให้
บุตรคนโตเป็ นผูส้ ืบทอด
ผลสุดท้าย ผูท้ ีรวบรวมตระกูลอิชิกิได้ก็คือโอโกบุตรคน

โต
โอโก อิชิกิป่วยกระเสาะกระแสะมาตังแต่เยาว์วยั แต่เมือ

โตเป็ นผูใ้ หญ่ก็มีรา่ งกายทีสมบูรณ์แข็งแรง แต่เขารูว้ า่
272
บุตรคนรองและบุตรคนทีสามกําลังเล็งตําแหน่งผูส้ ืบ
ทอด จึงแสร้งทําตัวขีโรคตามเดิม
ในเมือเขาเป็ นบุตรคนโต การสืบทอดตระกูลก็ตอ้ งเป็ น

สิทธิของเขาแน่นอนอยูแ่ ล้ว แต่บริวารทีสนับสนุนบุตร
คนรองและบุตรคนทีสามก็มีมากเกินบริวารของตน เขา
เคยคิดว่ากรณีเลวร้ายทีสุดคือการสละตําแหน่งผูส้ ืบ
ทอด แต่สงครามสืบทอดตระกูลของทังสองก็เกิดขึนเสีย
ก่อน
แม้โอโกจะรีบเข้าไปไกล่เกลีย แต่พระราชโองการของ
ราชวงศ์ก็ทาํ ให้เรืองยําแย่ลงจนกลายเป็ นศึกเลือดล้าง
เลือด ได้ยินว่าโอโกสาปแช่งกษัตริยอ์ งค์ก่อนอย่าง
รุนแรง
273
แม้จะขีโรค แต่หากยอมรับให้โอโกซึงเป็ นบุตรคนโตมี
สิทธิสืบทอดตระกูลตังแต่ตน้ ก็คงไม่เกิดการต่อสูถ้ งึ ขันนี
ยิงไปกว่านันหากกษัตริยห์ าข้อยุติและแต่งตังให้เขาเป็ น
ไดเมียวแต่แรก เขาก็ไม่เคียดแค้นราชวงศ์ถงึ ขนาดนี
ความด่วนได้ดว่ นเสียทีชีชัดถึงความโลภมากของกษัตริย ์
องค์ก่อน ทําให้กระกูลอิชิกิทีโอโกเป็ นผูน้ าํ ต้องการแก้
แค้น ผลกรรมจึงไปตกอยูท่ ีกษัตริยอ์ งค์ปัจจุบนั
โชคดีทีกษัตริยร์ บี สละเมืองหลวง เมืองหลวงจึงไม่ตอ้ ง

เผชิญหน้ากับไฟสงคราม แต่การปล้นสดมภ์และข่มขืน
ของทหารตระกูลอิชิกิก็ทาํ ให้เกิดความเสียหายมากมาย
ไดเมียวท้องถินหลานตระกูลตังคฤหาสน์ในเมืองหลวง
274
เพือติดต่อกับราชวงศ์ ในจํานวนนันมีคฤหาสน์ของ
ตระกูลมินามิทีปกครองดินแดนโดยรอบเมืองหลวงอยู่
ด้วย กว่าตระกูลมินามิจะรูต้ วั ตระกูลอิชิกิก็เข้าล้อม
คฤหาสน์เสียแล้ว คนตระกูลมินามิไม่สามารถหนีได้จงึ
หมกตัวอยูใ่ นคฤหาสน์ แต่ทหารของอิชิกิก็บกุ เข้าไปใน
คฤหาสน์ตระกูลมินามิ แล้วยํายีบตุ รสาวคนทีสามของผู้
นําตระกูลมินามิซงพํ
ึ านักอยูใ่ นเมืองหลวง จากนันจึง
สังหารเธอเพือหวังอําพรางไม่ให้ถกู จับได้
พอเป็ นแบบนัน ข้าก็จินตนาการได้ไม่ยากว่าเมืองหลวง

จะกลายเป็ นสนามรบในไม่ชา้
ข้ารูว้ า่ เมือไหร่ทีควรกลับไปยังเมืองหลวง จึงได้แต่ครุน่

คิดถึงสถานทีลีภัยกับกษัตริย ์
275
“คินโมจิเอ๋ย เราจะเป็ นอย่างไรต่อ?”
“...เวลานีไปพึงพาอาซาคุมะดีไหมพะยะค่ะ?”
“เหตุใดจึงเป็ นอาซาคุมะ?”
“เพราะหากเป็ นอิชิกิหรือมินามิ ไม่รูว้ า่ ฝ่ ายใดจะได้ควบ

คุมเมืองหลวง ทังอิชิกิและมินามิตา่ งก็มีกาํ ลังทหารมาก
ไม่วา่ ฝ่ ายใดจะได้ควบคุมเมืองหลวง ผูท้ ีมีกาํ ลังทหารพอ
จะต้านทานตระกูลนันได้ก็มีแค่อาซาคุมะเท่านัน...”
พอจะนึกถึงตระกูลอืนได้อยูบ่ า้ ง แต่ผมู้ ีอาํ นาจมากทีสุด

276
ใกล้เคียงราชวงศ์คงเป็ นใครไปไม่ได้นอกจากอาซาคุมะ
“ถ้ามินามิชนะจะไม่เป็ นการดีหรือ?”
เรืองไม่ง่ายขนาดนัน เพราะตระกูลมินามิเป็ นตระกูลที

สร้างตัวจากความตําต้อย ดังนัน ราชวงศ์และสิบตระกูล
ใหญ่จงึ ดูแคลนตระกูลมินามิ
ทว่า สิบตระกูลใหญ่ไม่มีเขตปกครอง และไม่มีทหารรับ

จ้างในการดูแล ระยะนีตระกูลทีอยากเกียวดองกับสิบ
ตระกูลใหญ่ก็ลดน้อยลง สิบตระกูลใหญ่จงึ มีแต่จะยิงตก
ตํา
277
ตระกูลมินามิทีสร้างตัวจากความตําต้อยคงอยากได้รบั
การแต่งตัวเป็ นไดเมียวและต้องการยศถาบรรดาศักดิ จึง
ตังคฤหาสน์ในเมืองหลวงด้วยความคิดว่าจะได้คลุกคลี
กับพวกเรา ทุกครังทีมีโอกาสก็สง่ เงินทองของมีคา่ มา
เป็ นบรรณาการ แต่สดุ ท้าย ผูท้ ีสร้างตัวจากความตํา
ต้อย ก็มกั ถูกตราหน้าว่าหากได้ควบคุมเมืองหลวงลง
โค่นล้มราชวงศ์ แล้วตังตนเป็ นราชวงศ์เสียเอง
พอมาถึงตอนนีก็รูส้ กึ เสียดายทีไม่เลียงดูตระกูลมินามิให้
เชืองไว้ก่อนเสียแต่แรก
“...คินโมจิ โฮโอเอ๋ย พวกเราเชือใจอาซาคุมะได้สนิ ะ?”
278
“...ถ้าเป็ นอาซาคุมะล่ะก็แน่นอนพะยะค่ะ”
ข้าพูดกับกษัตริยเ์ ช่นนัน แต่อาซาคุมะเองก็มีศตั รูอยูท่ าง

เหนือ ความหวังทีพวกเขาจะยอมส่งทหารมายังเมือง
หลวงจึงริบหรี
หากจวนตัวทีสุดแล้ว ข้าคิดว่าคงไปพึงพาลูกเขยได้ แต่

ลูกเขยของข้าก็เพิงอายุสบิ สาม และยังไม่ได้สืบทอด
ตระกูล ต่อให้มีความสัมพันธ์อนั ดีกบั ท่านหญิงอาสึเพียง
ใด หากพากษัตริยไ์ ปด้วยก็คงรังแต่จะเป็ นภาระ
อีกอย่าง แม้แต่ในพืนทีมิสโึ ฮะเอง ตระกูลอาสึมะก็ยงั ไม่

ได้ปกครองทังหมด จะพึงพาได้จริงหรือ
279
บทที 2-13 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : เมือง
280
หลวง (2)
เดือนมกราคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปดสิบ
สี
มีรายงานจากกลุม่ ทานากะว่าตระกูลอิชิกิเคลือนทัพเข้า
เมืองหลวงแล้ว กลุม่ ทานากะซึงสังเกตการณ์เรืองนันอยู่
แจ้งไปยังตระกูลคามนทีเป็ นบ้านเดิมของท่านแม่ และ
ตระกูลโฮโอซึงเป็ นบ้านเดิมของท่านหญิงอาสึ สอง
ตระกูลออกจึงจากเมืองหลวงได้อย่างปลอดภัยพร้อมกัน
ตระกูลคามนกําลังมุง่ หน้ามาทางนีเพือพึงพาตระกูลอา
สึมะ แต่ตระกูลโฮโอพากษัตริยข์ นเหนื
ึ อ ท่านพ่อตาโฮโอ
281
คงตังใจจะไปพึงพาตระกูลอาซาคุมะ
ตระกูลอาซาคุมะเป็ นขุนนางใหญ่ทีปกครองสามดินแดน
ผูน้ าํ ตระกูลคนปั จจุบนั ก็มีสายเลือดของตระกูลโฮโอ ที
สําคัญทีสุดคือสนมคนหนึงของกษัตริยก์ ็เป็ นญาติของ
ตระกูลอาซาคุมะ
“ทีนีจะบอกท่านหญิงอาสึอย่างไรดีละ่ ...”
ผมเผลอพึมพําออกไป แต่ไดโต ทานากะ หัวหน้ากลุม่ ทา

นากะก็ช่วยปล่อยผ่านเหมือนไม่ได้ยินอะไร
“จับตามองการเคลือนไหวของท่านลุงคามนและท่าน
282
พ่อตาโฮโอ รวมถึงการเคลือนไหวของอิชิกิกบั มินามิ
อย่างใกล้ชิดต่อไป ถ้าจําเป็ นก็ให้กลุม่ คาซามะเคลือน
ไหวด้วย คนพอใช่ไหม?”
“ไม่มีปัญหาขอรับ แค่พวกเรากลุม่ ทานากะก็เพียงพอ

แล้ว”
“อย่างนันก็ดี แล้วก็ขอโทษที ช่วยส่งเงินให้ทา่ นลุงกับ

ท่านพ่อตาหน่อย เกิดเรืองกะทันหัน เงินคงขาดมือ”
ผมเตรียมเงินหนึงร้อยคังให้ทา่ นลุงคามนและห้าร้อยคัง
283
ให้ทา่ นพ่อตาโฮโอ ฝากไปกับไดโต ทานากะ ท่านลุงคง
มาถึงมิสโึ ฮะแห่งนีในอีกไม่ชา้ ดังนัน มีแค่หนึงร้อยคังคง
ไม่มีปัญหา แต่ทา่ นพ่อตาจะไปพึงพาตระกูลอาซาคุมะ
ทีสําคัญคือมีกษัตริยร์ ว่ มทางไปด้วย จึงเตรียมไว้เผือห้า
ร้อยคัง
แต่การทีท่านพ่อตาไปทางเหนือกลางฤดูหนาวก็นบั ว่า
เป็ นนักแสวงโชคทีเดียว ถ้ากษัตริยไ์ ม่บน่ เอาแต่ใจว่า
หนาวก็คงดี
284
สิบสี
มีจดหมายและของแสดงความขอบคุณส่งมาจากท่าน
พ่อตาโฮโอ เป็ นจดหมายแสดงความซาบซึงต่อเงินทีผม
ฝากไดโต ทานากะไป ดูเหมือนพวกเขาจะออกจากเมือง
หลวงมาโดยทีไม่ได้เตรียมตัวอะไร เงินจึงขาดมืออย่างที
ผมคิด
ผมสะดุง้ พรวดตอนทีเห็นของแสดงความขอบคุณ เพราะ
285
ผมกําลังต้องการสิงนีสุดๆ ท่านพ่อตาคงได้ยินจากท่าน
หญิงอาสึวา่ ผมกําลังต้องการสิงนี จึงมอบของชินนีให้ได
โต ทานากะถือมาแทนคําขอบคุณ
ของแสดงความขอบคุณทีได้รบั จากท่านพ่อตาคือแผนที
ทีดูคล้ายคลึงกับญีปุ่ นในชาติทีแล้ว หรือก็คือ ‘แผนทีวะ
คุนิ’ นันเอง
เคยคิดอยูห่ รอกว่าสภาพภูมิอากาศคล้ายกับญีปุ่ นมาก

แต่นีมันเป็ นญีปุ่ นจริงๆ เลยไม่ใช่เหรอ ถึงจะเคยคาด
การณ์ไว้วา่ คงคล้ายคลึงกัน แต่ก็ไม่คิดว่าแผนทีจะ
เหมือนกันขนาดนี
286
แผนทีทีผมได้รบั จากท่านพ่อตาเป็ นไม่มีขอ้ มูล
ภูมิประเทศและถนนเหมือนแผนทีในชาติทีแล้ว มีแค่รูป
ร่างคร่าวๆ และชือของดินแดนทีถูกแบ่งย่อยออกมาเท่า
นัน แม้จะเป็ นแผนทีย่อส่วนแบบขอไปทีเหมือนในยุค
เซ็นโกคุสมัยก่อน แต่ก็มีขอ้ มูลของเกาะฮนชู เกาะชิโกกุ
และเกาะคิวชูบนั ทึกอยูบ่ นนัน ส่วนข้อมูลของเกาะเอโสะ
(ฮอกไกโด) ไม่มีบนั ทึกไว้
ถึงจะไม่ละเอียด แต่นีก็เป็ นข้อมูลสําคัญมากสําคัญผม
พอมองแผนทีแล้วจินตนาการว่า ทางตะวันตกอาจจะมี
ทวีปยูเรเชียอยู่ ทางตะวันตกอันไกลโพ้นคือยุโรป และ
ไกลออกไปอีกทางตะวันตกก็มีทวีปอเมริกา ก็รูส้ กึ
ตืนเต้นขึนมา
287
จากแผนที มิสโึ ฮะโนะคุนิตงอยู
ั เ่ คียงข้างและถูกขนาบ
ข้างด้วยยามามิยะโนะคุนิ (ยามาชิโระ*) อันเป็ นทีตังของ
เมืองหลวง และอาวาอุมิโนะคุนิ (โอมิ**)
หมายความว่าทีนีคือมิโนะโนะคุนิ (หรือกิฟตุ อนใต้) ใน

ชาติทีแล้วนันเอง มิโนะโนะคุนิทีไซโต้ โดซัน***เป็ นผู้
ปกครอง
ดูจากความสัมพันธ์เชิงทีตังระหว่างตระกูลอาสึมะ
ตระกูลคุนิชิมะ และตระกูลมาชิมะทีแบ่งแยกมิสโึ ฮะโนะ
คุนิออกเป็ นสามส่วน ตระกูลอาสึมะในเวลานีปกครอง
พืนทีทางตะวันตก ดังนันจึงอยูค่ อ่ นไปทางตะวันตกเลย
บริเวณทีเทียบได้กบั จังหวัดกิฟอุ อกไป เรียกได้วา่ กิน
288
พืนทีสองในสามของพืนทีเกษตรทางตะวันตก
ตระกูลมาชิมะซึงมีอาํ นาจมากทีสุดปกครองหนึงในสาม
ส่วนของพืนทีเกษตรทางตะวันตกรวมถึงเมืองหลวงของ
กิฟุ และยังปกครองพืนทีเกษตรตอนกลางทังหมดและ
ส่วนหนึงของพืนทีเกษตรทางตะวันออก ตระกูลคุนิชิมะ
ทีเหลือคงปกครองราวเจ็ดส่วนของพืนทีเกษตรทาง
ตะวันออก
หากพูดถึงมิโนะโนะคุนิก็ตอ้ งคิดถึงปราสาทอินาบายา
มะทีตังอยูใ่ นเมืองกิฟุ ในโลกนีมีปราสาทนันเหมือนกัน
แต่ชือปราสาทคินกะ แม้ถกู ขนานนามว่าเป็ นป้อม
ปราการแข็งแกร่งทียึดได้ยาก แต่ตามประวัติศาสตร์ก็
เป็ นเรืองทีรูก้ นั ดีวา่ หลังจากนีทาเคนากะ ฮันเบย์ ผูร้ บั ใช้
289
ของโทโยโทมิ ฮิเดโยชิจะยึดปราสาทแห่งนีได้โดยใช้คน
เพียงสิบกว่าคนเท่านัน
แต่เหนือสิงอืนใด แผนทีนีทําให้ผมเห็นเส้นทางทีควรมุง่
ไปชัดเจนยิงขึน
โอดะ โนบุนากะใช้ความมังคังมหาศาลทีได้รบั จากท่า

เรือสึชิมะในโอวาริ****จ้างทหารรับจ้างและแผ่อิทธิพล
ไปยังแคว้นโอวาริ แคว้นมิโนะ แคว้นอิเสะ และแคว้นโอ
มิจนเกือบรวบรวมใต้หล้าให้เป็ นหนึงได้ การมีทา่ เรือกับ
ไม่มีทา่ เรือต่างกันโดยสินเชิงจริงๆ
แต่ตอ่ ให้ออกไปทางมหาสมุทรแปซิฟิก ก็ได้แต่วนรอบ
290
คาบสมุทรคิอิจนถึงซาไค ต้องผ่านทะเลเซโตอุจิไปออก
ฮากาตะจึงจะได้คา้ ขายกับภาคพืนทวีป ในทางกลับกัน
ถ้าเป็ นฝังทะเลญีปุ่ นก็มีความเป็ นไปได้ทีจะสามารถค้า
ขายกับภาคพืนทวีปโดยตรง
ถ้าจําไม่ผิด จากความทรงจําในชาติก่อน ผูท้ ีหมิง (จีน)

อนุญาตให้ทาํ การค้าขายด้วยคือตระกูลโอจิ จําได้วา่ พอ
ตระกูลโอจิลม่ สลายลง การค้าขายก็หยุดชะงักไป แต่ก็มี
เส้นทางค้าขายลับอยู่ ถ้าจําไม่ผิดน่าจะค้าขายผ่านโจร
สลัดญีปุ่ นได้ แต่หมิงคงไม่อนุญาตให้ทาํ แบบนัน...
ไม่ได้ๆ นันก็เป็ นเรืองในยุคเซ็นโกคุของญีปุ่ น เอามาปรับ

ใช้กบั โลกนีไม่ได้ทงหมดหรอก
ั
291
แต่ผมก็อยากได้ทา่ เรือเพือค้าขายกับต่างชาติอยูด่ ี
คิชินก็เคยบอกว่าอยากรวบรวมมิสโึ ฮะโนะคุนิให้เป็ นปึ ก

แผ่น แต่ดแู นวโน้มแล้วไม่น่าจะทําได้ง่ายๆ ขนาดนัน
การจะมีทา่ เรือได้ตอ้ งไปทางโอมิแล้วออกทางวากาสะ

หรือซึรุงะ แต่ซรึ ุงะเป็ นเขตปกครองของตระกูลอาซาคุมะ
แต่การมีมิสโึ ฮะโนะคุนิไว้ในปกครองก็เป็ นเรืองทีดีมาก

แล้ว เพราะการมีรากฐานกับไม่มีนนความสบายใจต่
ั าง
กัน
292
คิชินรีบปกครองมิสโึ ฮะทังหมด แล้วยึดโอมิกบั วากาสะ
มาให้หน่อยได้ไหม
แต่ถา้ คิชินไม่มีความปรารถนานอกเหนือจากมิสโึ ฮะ ผม
ก็ตอ้ งไปยึดมาด้วยด้วยเองสินะ...? ไม่สิ ยังมีการออก
ทะเลญีปุ่ นด้วยตัวคนเดียวแล้วใช้สกิลของผมสร้างเรือ
เพือข้ามไปยังภาคพืนทวีปด้วยนีนา?
ก่อนอืน ไปชีนําให้คิชินต้องการดินแดนอืนนอกจากมิสึ
โฮะด้วยดีกว่า
293
...เอ๊ะ? ทําไมผมถึงได้ยดึ ติดกับแผ่นดินใหญ่นกั นะ?
สิบสี
ขบวนของตระกูลคามนมาถึงปราสาทไทเฮย์ ท่านลุงฟุ
294
ได คามน ซึงเป็ นผูน้ าํ ตระกูลดูทา่ ทางเหนือยล้า
“ยินดีทีได้พบ ข้าคือฟุได คามนขอรับ”
โอ้วววว โอจารุมารุ!*****
ตอนทีเห็นหน้าก็เห็นคิวโกร๋นทีเหลือแค่สว่ นหัวคิว คิดว่า

เป็ นไปไม่ได้ แต่มีชีวิตอยูจ่ ริงๆ สินะ โอจารุมารุ!
ผมจ้องมองท่านลุงเหมือนมองสิงมีชีวิตหายาก...แม้วา่
จะไม่สมควร แต่พอมองคิวโกร๋นนันตรงๆ ก็ทาํ เอาเกือบ
หลุดขําออกมา
295
“คิชิน อาสึมะขอรับ นีคือทายาท โซชินขอรับ”
“โอ้ ท่านโซชินหรือ คราวนีช่วยไว้ได้มากเลย หากท่านโซ

ชินไม่ให้ยืมเงินก็คงนอนตายอยูข่ า้ งทางไปแล้ว”
อย่าหัวเราะ อย่าหัวเราะ ห้ามหัวเราะ!
“ท่านลุงมาถึงอย่างปลอดภัยก็น่ายินดีเป็ นทีสุดแล้วขอ
รับ”
“โฮ่โฮ่โฮ่โฮ่ เป็ นเด็กทีเฉลียวฉลาดจริง โคเอ๋ย ได้ลกู ดีที

เดียวนะ”
296
“เจ้าค่ะ”
“โฮ่โฮ่โฮ่โฮ่ ตระกูลอาสึมะมันคงแล้วสินะ”
ผมกลับมาทีห้องแล้วขําเป็ นบ้าเป็ นหลัง หัวเราะจนเจ็บ

สีขา้ งเลยทีเดียว
ดูเหมือนว่าสิบตระกูลใหญ่จะใช้เซ็ตติงของตระกูลคุ
เกะ****** ถ้าเป็ นแบบนีท่านพ่อตาโฮโอก็...หยุดคิดเถอะ
แค่นกึ หน้าก็ขาํ แล้ว เดียวก็ได้หวั เราะจนขาดอากาศตาย
ไปข้างหรอก
คราวนีตระกูลอิชิกิได้เมืองหลวงไป แต่ตระกูลมินามิก็ยงั
297
คงเคลือนไหว ไม่รูจ้ ะเป็ นอย่างไรต่อไป ทีตระกูลมินามิ
เคลือนไหวช้าก็คงเพราะไปเร่งรัดการส่งทหารจากดิน
แดนโดยรอบนันเอง แม้ความเป็ นไปได้จะตํา แต่หนังสือ
ขอกําลังทหารก็อาจมาถึงคิชินด้วย
แต่สถานการณ์นีอาจเป็ นเรืองดี เพราะอย่างไรเสีย ตอน

นีคิชินก็ดไู ม่ได้มีความทะเยอทะยานไปยังนอกมิสโึ ฮะ
ดังนัน แต่เดิมจึงมีทางเลือกแค่สองทางเลือกคือ ผมที
หมายตาวากาสะไปยุยงคิชินให้เข้าไปยึดครองดินแดน
นันเสีย หรือไม่ก็แยกตัวออกจากคิชินหากคิชินไม่สนใจ
แต่พอเกิดเหตุการณ์แบบนีขึน อาจจะสร้างสถานการณ์
ทีจําเป็ นต้องมีโอมิและวากาสะมาอยูใ่ นมือให้ได้ก็ได้
298
แม้ให้คิชินไม่ตอ้ งการ แต่ความวุน่ วายในครึงนีน่าจะพอ
ทําให้ผมมีมลู เหตุให้คิชินคล้อยตาม เพราะผมต้องได้ทา่
เรือฝังทะเลญีปุ่ นเพือทํากําไร!
ใช่แล้ว เพือเติมเต็มความต้องการเงินของผม คิชินจะ

ต้องปกครองอย่างตําสามดินแดน!
“ท่านโซชิน มีเรืองอยากขอร้อง”
“อะไรหรือขอรับ ท่านลุง”
299
หลายวันหลังมาถึงปราสาทไทเฮย์ จู่ๆ ท่านลุงก็มาพบ
ผมและพูดว่ามีเรืองอยากขอร้อง
“นอกจากข้าแล้วก็ยงั มีสบิ ตระกูลใหญ่คนอืนทีถูกขับ

ออกจากเมืองหลวง เป็ นเรืองน่าอับอายทีสิบตระกูล
ใหญ่อืนๆ ส่วนใหญ่ไม่มีคนทีพึงพาได้เช่นข้า”
“จะบอกว่าให้ยืนมือเข้าช่วยเหลือสิบตระกูลใหญ่อืนๆ
หรือขอรับ?”
“ถูกต้อง”
300
“เรืองนันถ้าไม่ถามท่านพ่อก็คงไม่สามารถให้คาํ ตอบ
อะไรได้ขอรับ”
“ทีพูดก็เพราะอยากให้ไปปรึกษาท่านคิชินให้หน่อยน่ะ”
สิบตระกูลใหญ่เป็ นตระกูลเก่าแก่ มีชาติตระกูลและ

อํานาจ แต่ก็เป็ นขุนนางชันสูงทีไม่มีเขตปกครองและ
กําลังทหาร
ระยะหลังมานี อํานาจอันเกิดจากยศถาบรรดาศักดิก็
กลายเป็ นเรืองล้าสมัย ขุนนางทรงอิทธิพลทีมีเขต
ปกครองก็อยากเกียวดองกับสิบตระกูลใหญ่นอ้ ยลง แม้
แต่ในเวลานีก็ดเู หมือนว่าตระกูลทีเกียวดองกับสิบ
301
ตระกูลใหญ่อย่างตระกูลอาสึมะก็มีไม่มาก
ดังนัน จึงมีสองตระกูลทีไม่มีทางไปและมาร้องห่มร้องไห้
กับท่านลุง
แต่ตอ่ ให้ตระกูลอาสึมะรํารวยแค่ไหนก็ไม่ได้มีหน้าทีคุม้
ครองสิบตระกูลใหญ่ ท่านลุงเลยไม่ไปขอร้องคิชิน แต่มา
ขอร้องผมทีน่าจะคุยได้ง่ายกว่า ตือน่าดู
เอาเถอะ รับสิบตระกูลใหญ่ไว้มากๆ ตอนนีก็อาจเป็ น

ประโยชน์ตอ่ ไปในภายภาคหน้า
คิชินมีทา่ ทีไม่เห็นด้วยกับการคุม้ ครองสิบตระกูลใหญ่

302
อย่างทีคิด
ตระกูลอาสึมะแม้จะรํารวยเงินทอง แต่ยงคุ
ิ ม้ ครองสิบ
ตระกูลใหญ่ก็ยงทํ
ิ าให้เงินร่อยหรอลงไปเรือยๆ ความ
กังวลของคิชินเป็ นสิงทีถูกต้อง ดังนัน สุดท้ายแล้วผมจึง
ทําได้แค่ออกเงินให้พวกเขาไปยังชีพด้วยตัวเอง
* ปั จจุบนั อยูใ่ นเกียวโต
303
** ปั จจุบนั อยูใ่ นจังหวะชิงะ
*** หนึงในไดเมียวของยุคเซ็นโกคุ เป็ นพ่อของโนฮิเมะ

ภรรยาของโอดะ โนบุนากะ
**** นาโกย่าในปั จจุบนั
***** ตัวการ์ตนู ‘โอจารุมารุ’ เจ้าชายจอมป่ วน
304
****** ระบบชนชันสูงในราชสํานักญีปุ่ นสมัยเฮอัน
(794-1185) ประกอบด้วยหลายตระกูลทีมีความสําคัญ
ในราชสํานัก และในตระกูลใหญ่เหล่านันจะมีสาย
รอง(ตระกูลทีเกิดจากลูกทีไม่ได้สืบอํานาจ)อีกหลายสาย
ประกอบกันไปอีก
305
บทที 2-14 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : แผน
การ

สี
มีคาํ สังจากกกษัตริยม์ าถึงในเดือนเมษายนว่า ‘จง
306
สังหารอิชิกิ’
แต่ตระกูลอาสึมะในเวลานีไม่ได้อยูใ่ นสถานการณ์ทีจะ
สามารถต่อสูก้ บั ตระกูลอิชิกิได้ การจะส่งทหารไปยัง
เมืองหลวงจําเป็ นต้องผ่านโอมิ ไม่สิ ถ้าเป็ นในโลกนีก็
ต้องผ่านอาวาอุมิโนะคุนิ แต่อาวาอุมิโนะคุนิแห่งนีกําลัง
จับตามองการต่อสูร้ ะหว่างตระกูลอิชิกิและตระกูลมินามิ
อยู่ การเคลือนทัพผ่านดินแดนทียังไม่ชธู งชัดเจนว่าจะ
เข้าร่วมฝ่ ายใด ในทางปฏิบตั ิแล้วเป็ นไปไม่ได้
และต่อให้เดินทัพผ่านอาวาอุมิโนะคุนิไปได้ ตราบใดที
สถานการณ์ภายในมิสโึ ฮะคุนิยงั ไม่มนคงก็
ั ไม่สามารถส่ง
ทหารไปยังดินแดนอืนได้ เพราะไม่อยากให้มีโจรมาปล้น
บ้านทีไม่มีใครอยูร่ ะหว่างส่งทหารออกไป หมายความว่า
ไม่วา่ ยังไงด้วยสถานการณ์ปัจจุบนั ตระกูลอาสึมะก็เข้า
ร่วมการรบทีเมืองหลวงไม่ได้
307
แล้วจะทําอย่างไร? ตอนนีตระกูลอาสึมะก็ได้แต่รกั ษา
ความสงบภายในดินแดนของตนเองแล้วรวบรวมเป็ นปึ ก
แผ่นให้สาํ เร็จเท่านัน
คิชินได้รบั คําขอจากท่านลุงคามนและสิบตระกูลใหญ่ให้
ยกทัพเข้าเมืองหลวง เขาคิดว่าจะรวบรวมมิสโึ ฮะคุนิให้
เป็ นปึ กแผ่นอีกครังเสียก่อน เมือถึงเวลานันหากเมือง
หลวงยังวุน่ วายอยูก่ ็คอ่ ยเข้าเมืองหลวง จึงให้คาํ ตอบไป
แบบรวดเดียวจบ
“โซชิน บุเก็น ดูทา่ จะต้องทําสงครามกันพักใหญ่เลยที

เดียว...”
“อย่างไรเสียการรวบรวมมิสโึ ฮะเป็ นหนึงอีกครังก็เป็ น
308
ความปรารถนาของพวกเราอยูแ่ ล้ว ไม่มีทางเลือกอืน
นอกจากจะต้องทําขอรับ”
“...”
ผมไม่มีเรืองอะไรจะพูดเป็ นพิเศษ เพราะผมไม่เพียง

อยากครอบครองแค่มิสโึ ฮะเท่านัน ผมยังมีแผนการจะ
ครอบครองอีกอย่างตําสองดินแดนเพือครอบครองทะเล
ด้วย
“จะเคลือนทัพไปยังคินกะในเดือนเก้า เตรียมตัวไว้ให้ดี
ล่ะ”
ผมกับปู่ นอ้ ยบุเก็นพยักหน้าแล้วออกจากห้องของคิชิน
309
วันรุง่ ขึนมีการประชุมคณะ และลงมติวา่ จะเคลือนพลใน
เดือนเก้า
“นายน้อย ท่านชิเงอากิ มัทสึนากะประสงค์จะเข้าร่วม

เป็ นพันธมิตร นีเป็ นจดหมายจากท่านมัทสึนากะขอรับ”
“นีน่ะเหรอ”
ชิเงอากิ มัทสึนากะเป็ นบริวาร และเป็ นบุคลากรทางการ

วางแผนยุทธศาสตร์คนสําคัญของตระกูลมาชิมะ ผม
ติดต่อเขาไปตามแผนการทีวางไว้ตงแต่ั ก่อนหน้านี ในที
310
สุดก็มีคาํ ตอบดีๆ ตอบกลับมา
ตอนทีตระกูลซาโต้แห่งบิบาริโนะคุนิซงอยู
ึ ข่ า้ งเคียงจู่โจม
ตระกูลมาชิมะ เขาค่อยๆ ล่อทหารของบิบาริให้แตกออก
จากกันจนเกิดช่องโหว่ระหว่างทัพหน้า ทัพหลวง และ
ทัพหลังจนไม่สามารถติดต่อสือสารกันได้ จากนันก็เริม
การโจมตีจนอีกฝ่ ายแตกพ่ายไป การรบทีเขาเป็ นผู้
บัญชาการไม่มีทางแพ้ เป็ นคนทีมีฝีมือยอดเยียมในด้าน
ยุทธวิธี
“เตรียมการเข้าพบในเดือนหน้าให้ที”
ในจดหมายเขียนว่าอยากเข้าพบและคุยกับผมโดยตรง
แม้จะมีความไม่ชอบมาพากลอยูบ่ า้ ง แต่ในเมือเป็ นผู้

311
ชํานาญเรืองแผนยุทธศาสตร์ การวางแผนก็คงเป็ นเรือง
ถนัดของเขา ระวังตัวไว้หน่อยก็ดี
เอาละ จะเป็ นการย้ายข้างอย่างเอาจริงหรือเป็ นกับดัก

เมือได้พบกันเดียวก็รู ้
สิบสี
312
การเตรียมการรบเป็ นไปอย่างราบรืน พวกเราส่งทหาร
ออกไปหนึงหมืนสีพันนาย ส่วนตระกูลมาชิมะมี
ศักยภาพสามารถเคลือนพลได้เพียงหนึงหมืนนายเท่า
นัน และถึงจะบอกว่ามีศกั ยภาพเท่านัน แต่พวกเขาก็คง
เตรียมพลถึงหมืนนายไม่ได้จริง
คราวนีเป็ นการโจมตีปราสาทคินกะทีกล่าวได้วา่ เป็ น

ป้อมปราการแข็งแกร่งทีหาไม่ได้ง่ายๆ ไม่เพียงแค่ในมิสึ
โฮะโนะคุนิเท่านัน แต่หากยากแม้กระทังทัววะคุนิเลยที
เดียว ผมอยากให้โจมตีโดยเสียกําลังพลแต่ละฝ่ ายน้อย
ทีสุด แต่ก็อยากลดจํานวนทหารชันบัญชาการให้มากที
สุดด้วย
ดังนัน ผมจึงไปพบชิเงอากิ มัทสึนากะ
313
“ชิเงอากิ มัทสึนากะขอรับ”
ชิเงอากิ มัทสึนางะเป็ นฝ่ ายไปถึงทีนัดประชุมลับก่อนผม

เขาผอมบางกว่าทีคิด แต่มีรูปร่างค่อนข้างสูง
“โซชิน อาสึมะขอรับ”
เมือผมโค้งคํานับ ก็ได้ยินเสียงแสดงความประทับใจดัง
“โฮ่”
การคํานับของผมแปลกขนาดนันเลยหรือ? อ้อ ในเมือ

สวามิภกั ดิต่อตระกูลอาสึมะแล้ว ผมก็เป็ นลูกชายคนโต
ของผูน้ าํ ตระกูลและเป็ นทายาทสินะ
314
“ข้าไม่เคยเชือเลยจนได้พบกับตาของตัวเองเช่นนี ยังเด็ก
อยูจ่ ริงๆ ด้วย”
“ปี นีอายุสบิ สีแล้วขอรับ คนส่วนใหญ่ก็เข้าพิธีบรรลุ

นิติภาวะกันตอนอายุเท่านีไม่ใช่หรือขอรับ?”
“ผ่านพิธีบรรลุนิติภาวะแล้วก็ใช่วา่ จะเป็ นผูใ้ หญ่ มีคน

มากมายทีผ่านพิธีแล้วแต่จิตใจยังเป็ นเด็กอยู”่
ชิเงอากิ มัทสึนากะเป็ นคนทีรูอ้ ะไรพอสมควรทีเดียว
มีคนมากมายทีตัวโตแต่ยงั ดูเป็ นเด็ก และมีคนทีดูออ่ น

วัยแต่กลับยืนด้วยลําแข้งของตัวเองเช่นกัน ผมกําลังยืน
315
ด้วยลําแข้งของตัวเอง...สินะ?
“เอาละ เวลาก็ไม่คอ่ ยมี อยากเข้าเรืองเลยขอรับ”
ผมพยักหน้าเห็นด้วย
“หากตระกูลมาชิมะยอมแพ้ อยากให้รบั ประกันความ

ปลอดภัยของครอบครัวมาชิมะ โดยเฉพาะไอโนะสึเกะผู้
นําตระกูล และขอสิทธิในการปกครองดินแดนด้วยขอ
รับ”
อะไรกัน เขาเป็ นผูส้ ง่ สารขอยอมแพ้ของตระกูลมาชิมะ...

งันหรือ?
316
“เรืองนันได้รบั ความเห็นชอบจากท่านไอโนะสึเกะ มาชิ
มะแล้วหรือ?”
เขาส่ายหน้า
“ข้าจะไปโน้มน้าวหลังจากนีขอรับ”
“ท่านมีความมันใจว่าจะโน้มน้าวให้ยอมแพ้ได้หรือ?”
“แน่นอนขอรับ เพราะมันใจจึงมาขอความกรุณาเช่นนี”
ดูทา่ จะไม่ใช่คาํ พูดเกินจริง แต่จะให้บอกไปว่างันหรือ

ตกลงตามนีก็ไม่ได้
317
“ตระกูลมาชิมะดูแคลนตระกูลอาสึมะทีเป็ นไดเมียวและ
ช่วงชิงเขตปกครองไป การขอสิทธิปกครองดินแดนจะไม่
เป็ นการเห็นแก่ตวั ไปหน่อยหรือ?”
“เช่นนัน ข้าขอฟั งเงือนไขของท่านโซชิน”
ผมมาทีนีเพือยืนยันการสวามิภกั ดิของชิเงอากิ มัทสึนา

กะเท่านัน ไม่มีอาํ นาจตัดสินใจอะไรทีเกียวกับตระกูลมา
ชิมะ
“ท่านมัทสึนากะ หากตระกูลมาชิมะจะยอมแพ้ ข้าก็จะ

ช่วยพูดให้ แต่เกียวกับเงือนไขการยอมแพ้นนั ข้าไม่มี
สิทธิตกลงเอง”
คิวของเขากระตุก แต่แสร้งทําเป็ นสงบเสงียม

318
“ขอให้รบี โน้มน้าวไอโนะสึเกะผูน้ าํ ตระกูลและแต่งตังทูต
มาเจรจา เรืองสิทธิการปกครองดินแดนนันข้าไม่อาจ
รับรองได้ แต่จะไม่ให้ทางนันเสียผลประโยชน์แน่นอน
ขอสัญญาด้วยชือของโซชินผูน้ ี”
“แค่ได้ฟังคํากล่าวนันก็ถือว่าคุม้ ค่าแล้วขอรับทีมาพบ
ต้องขอความกรุณาด้วย”
ชิเงอากิ มัทสึนากะโค้งคํานับผม ดูทา่ ว่าเขาจะยอมย้าย

ข้างเพือปกป้องตระกูลของผูเ้ ป็ นนาย เพือทีจะได้มาต่อ
รองกับผมโดยตรง
แต่ตอ้ งจงใจเล่นละครแบบนีเพือมาต่อรองกับเด็กอายุ
สิบสีโดยตรงเลยหรือ สมแล้วทีเป็ นนักวางยุทธศาสตร์
319
“ข้าพอจะเข้าตาท่านหรือเปล่า?”
ก่อนทีจะลุกออกไป ผมลองถามขึนโดยไม่หนั ไปหาชิเง

อากิ มัทสึนากะ
“เกินกว่าทีคิดขอรับ”
จากนันพวกเราก็แยกจากกัน
ท่ามกลางความมืดมิดในยามคําคืน ผมควบม้าพลาง
ครุน่ คิด
ตระกูลอาสึมะมีอิทธิพลมากกว่าตระกูลมาชิมะแน่นอน
320
แต่อาํ นาจของดินแดนเกือบจะเท่ากัน คนส่วนใหญ่คง
ยืนกรานทีจะทําสงคราม
ชิเงอากิ มัทสึนากะจะโน้มน้าวให้จบลงโดยไม่เกิด
สงครามอย่างไร ถึงเวลาทีเขาต้องแสดงฝี มือให้เห็นเอง
แล้ว
321
บทที 2-15 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : เพือ
ความอยูร่ อด
สิบสี
ข้าคือชิเงอากิ มัทสึนากะ บริวารตระกูลมาชิมะ
การพบปะระหว่างข้ากับโซชิน อาสึมะนัดหมายทีบ้าน
เกษตรกร ซึงตังระหว่างเขตแดนของตระกูลอาสึมะและ
ตระกูลมาชิมะ
322
ข้านําผูต้ ิดตามไปแค่สองคน หากพาคนไปมากทางนัน
จะระมัดระวังตัว เรืองทีควรตกลงกันได้ก็จะตกลงกันไม่
ได้
ข้าไปเร็วกว่าเวลานัดหมาย และรอคอยโซชิน อาสึมะ
ไม่กีนาทีถดั มา โซชิน อาสึมะก็มาปรากฏตัวเร็วกว่าเวลา

นัดหมาย
ผูต้ ิดตามของโซชิน อาสึมะก็มีเพียงสามคน เขาสังให้ผู้

ติดตามไปรอด้านนอกแล้วนังลงตรงหน้าข้า เป็ นคนใจ
เด็ดหรือเป็ นแค่คนบ้ากันแน่?
แต่เมือได้เผชิญหน้ากันตัวต่อตัวแบบนีถึงได้รู ้ เขายังเด็ก
323
มากจริงๆ ได้ยินมาว่าอายุสบิ สีอยูห่ รอก แต่พอเห็นด้วย
ตา ก็เด็กกว่าทีคาดเอาไว้ พอคิดว่าคนหนุ่มผูน้ ีคือบ่อเงิน
บ่อทองของตระกูลอาสึมะ ข้าก็รูส้ กึ ห่อเ**◌่ ยวขึนมา
“ชิเงอากิ มัทสึนากะขอรับ”
ผูท้ ีตอบรับว่าจะแปรพักตร์คือข้า ตามมารยาทแล้วจึง

ควรบอกชือก่อน
“โซชิน อาสึมะขอรับ”
หลังจากทีข้าบอกชือ เขาก็บอกชือของตัวเองแล้วก้ม
ศีรษะให้ขา้ แต่ขา้ ไม่คิดว่าจะก้มศีรษะให้ จึงเผลอส่ง
เสียงออกไป ข้าเองก็ยงั อ่อนหัดนัก
324
ข้าเป็ นผูแ้ ปรพักตร์ ส่วนเขาเป็ นทายาทของตระกูลทีข้า
จะไปรับใช้ ไม่จาํ เป็ นต้องก้มศีรษะให้เลยแท้ๆ
ทังการตอบรับการพบปะครังนี ทังการกําหนดสถานที
พบปะเป็ นชายแดน ทังการทีไม่วางกําลังอารักขาไว้
ใกล้ๆ แม้จะเป็ นสถานทีพบปะ ทังการก้มศีรษะให้ขา้ ซึง
เป็ นแค่บริวาร คนหนุ่มผูน้ ีกําลังคิดอะไรอยูก่ นั แน่?
ข้าอยากรู ้ อยากรูค้ วามคิด และวิธีคิดของคนหนุ่มผูน้ ี

ความรูส้ กึ เร่าร้อนพลุง่ พล่านขึนจากก้นบึงของหัวใจ
“ข้าไม่เคยเชือเลยจนได้พบกับตาของตัวเองเช่นนี ยังเด็ก
อยูจ่ ริงๆ ด้วย”
325
“ปี นีอายุสบิ สีแล้วขอรับ คนส่วนใหญ่ก็เข้าพิธีบรรลุ
นิติภาวะกันตอนอายุเท่านีไม่ใช่หรือขอรับ?”
จริงอยูท่ ีมีผทู้ ีผ่านพิธีบรรลุนิติภาวะตอนอายุสบิ สีอยูพ่ อ

สมควร แต่...
“ผ่านพิธีบรรลุนิติภาวะแล้วก็ใช่วา่ จะเป็ นผูใ้ หญ่ มีคน

มากมายทีผ่านพิธีแล้วแต่จิตใจยังเป็ นเด็กอยู”่
คนหนุ่มทีนังอย่างสง่าผ่าเผยอยูต่ รงหน้าข้าได้แต่ยมโดย ิ
ไม่พดู อะไร แต่สีหน้านันตอบคําถามทังหมดแล้วว่าเขา
เป็ นผูท้ ีผ่านพิธีแล้วยังเด็กอยูห่ รือเติบโตแล้วกันแน่
คนหนุ่มผูน้ ี ผูบ้ ญ
ั ชาการทีมีชือว่าโซชิน อาสึมะคงคิด
แบบเดียวกันกับข้า ทีจะจบสงครามด้วยความสูญเสียที
326
น้อยทีสุด
แม้จะได้พดู คุยกันเพียงเล็กน้อย แต่ผทู้ ีอยูต่ รงหน้าข้าคือ

คนทีโตเป็ นผูใ้ หญ่แล้วอย่างแน่นอน ยิงไปกว่านัน ผูอ้ ยู่
ในก้นบึงจิตใจของข้ายังร้องเตือนว่าเขาเป็ นผูท้ ีเห็น
ความเป็ นไปของโลกอย่างทะลุปรุโปร่ง ‘ดูถกู ไม่ได้เป็ น
อันขาด’
“เอาละ เวลาก็ไม่คอ่ ยมี อยากเข้าเรืองเลยขอรับ”
ข้าเข้าเรืองโดยไม่แสดงความหวันไหวให้เห็น
“หากตระกูลมาชิมะยอมแพ้ อยากให้รบั ประกันความ

ปลอดภัยของครอบครัวมาชิมะ โดยเฉพาะไอโนะสึเกะผู้
นําตระกูล และขอสิทธิในการปกครองดินแดนด้วยขอ
327
รับ”
เขาหลับตาลงชัวขณะหนึงโดยไม่เปลียนสีหน้า
“เรืองนันได้รบั ความเห็นชอบจากท่านไอโนะสึเกะ มาชิ

มะแล้วหรือ?”
ไอโนะสึเกะเป็ นผูน้ ายข้าไม่รูอ้ ะไรทังนัน ทุกอย่างเป็ น

ความรับผิดชอบของข้า เรืองทีตัดสินในการพบปะครังนี
ไม่มีผลผูกพันให้ตระกูลมาชิมะต้องปฏิบตั ิตาม แต่เพือ
ปกป้องผูเ้ ป็ นนาย ข้าคิดว่าพวกเราไม่อาจต่อต้าน
ตระกูลอาสึมะได้ คนหนุ่มทีอยูห่ น้าน่าจะวางแผนกิน
เรียบตระกูลมาชิมะไว้แล้ว
“ข้าจะไปโน้มน้าวหลังจากนีขอรับ”
328
“ท่านมีความมันใจว่าจะโน้มน้าวให้ยอมแพ้ได้หรือ?”
ข้าไม่มีความมันใจแบบนัน ตระกูลอาสึมะแม้จะมี
อิทธิพล แต่ดา้ นศักดินานันตระกูลมาชิมะสูงกว่าเล็ก
น้อย คนส่วนใหญ่น่าจะคิดว่าตระกูลมาชิมะต้องฝ่ าย
ชนะ ไม่สิ ต้องบอกว่าคนส่วนใหญ่สนับสนุนให้ทาํ
สงครามกับอาสึมะแน่นอน
แต่หากรบกันจริง ตระกูลมาชิมะก็คงเสียหายไปแปด
หรือเก้าส่วนจากสิบส่วน
“แน่นอนขอรับ จึงมาขอความกรุณาเช่นนี”
329
ต่อให้ไม่มนใจก็
ั ตอ้ งทํา
“ตระกูลมาชิมะดูแคลนตระกูลอาสึมะทีเป็ นไดเมียวและ
ช่วงชิงเขตปกครองไป การขอสิทธิปกครองดินแดนจะไม่
เป็ นการเห็นแก่ตวั ไปหน่อยหรือ?”
ไม่แปลกทีเขาจะไม่เห็นด้วย หากเป็ นข้า ต่อให้ใจดีมาก

เพียงใดก็จะขอยึดอาณาเขตไว้สว่ นหนึง ดีไม่ดีอาจจะขอ
แลกด้วยชีวิตของผูน้ าํ ตระกูลด้วย
ยิงตระกูลมาชิมะเคยขับไล่ตระกูลอาสึมะทีเคยปกครอง
มิสโึ ฮะโนะคุนิ ดึงฟ้าลงตําได้สาํ เร็จ เป็ นไปไม่ได้ทีทาง
นันจะยอมยกโทษให้โดยปราศจากเงือนไข
“เช่นนัน ข้าขอฟั งเงือนไขของท่านโซชิน”

330
คนหนุ่มผูน้ ีจะยืนเงือนไขอย่างไร แม้จะรูส้ กึ กังวล แต่ก็
น่าสนุกเช่นกัน
“ท่านมัทสึนากะ หากตระกูลมาชิมะจะยอมแพ้ ข้าช่วย

พูดให้ได้ แต่เกียวกับเงือนไขการยอมแพ้นนั ข้าไม่มีสทิ ธิ
ตกลงเอง”
จะบอกว่าไม่เสนอเงือนไขหรือ? นีเป็ นเรืองผิดคาด
หากวางแผนให้ตระกูลมาชิมะตกอยูใ่ ต้กาํ มือได้ ไม่เพียง

แค่ชือเสียงของเขาในตระกูลอาสึมะจะเพิมขึน แต่ยงั
สามารถสกัดกลุม่ ผูส้ นับสนุนฟูจิโอบุตรชายคนรองได้อีก
ด้วย ข้าจึงคิดว่าเขาจะต้องกระหายความสําเร็จและ
กระโจนเข้าใส่ แต่นีแค่จะช่วยเจรจาให้งนหรื
ั อ?
331
“ขอให้รบี โน้มน้าวไอโนะสึเกะผูน้ าํ ตระกูลและแต่งตังทูต
มาเจรจา เรืองสิทธิการปกครองดินแดนนันข้าไม่อาจ
รับรองได้ แต่จะไม่ให้ทางนันเสียผลประโยชน์แน่นอน
ขอสัญญาด้วยชือของโซชินผูน้ ี”
...ข้าอ่านความคิดของเขาไม่ออกเลย...ลําพังเพียงแค่
การช่วยเจรจาให้ก็นบั เป็ นความสําเร็จของเขาแล้ว แต่
ความสําเร็จจากการริบตําแหน่งกับการช่วยเจรจาให้นนั
มีนาหนั
ํ กทีต่างกัน เขากําลังคิดอย่างไรกับเรืองนันอยู?่
อยากถาม แต่ก็ถามไม่ได้ หากทําเรืองแบบนันลงไป เขา

จะคิดอย่างไรกับข้า? จินตนาการได้ไม่ยากว่าเขาจะ
ประเมินข้าตําลงเป็ นคนไร้ความคิดอ่าน
332
“แค่ได้ฟังคํากล่าวนันก็ถือว่าคุม้ ค่าแล้วขอรับทีมาพบ
ต้องขอความกรุณาด้วย”
ข้าก้มศีรษะลงตํา ซุกซ่อนสีหน้าในเวลานีไว้ เป็ นใบ

หน้าทีแสดงให้เห็นไม่ได้เป็ นอันขาด
เขาลุกขึนยืนเหมือนจะบอกว่าหมดเรืองคุยแล้ว จากนัน
จึงเดินไปทางประตู
“ข้าพอจะเข้าตาท่านหรือเปล่า?”
เขาถามข้าโดยไม่หนั มามอง
ข้ารูส้ กึ ว่าตัวเองเข้าใจความใจกว้างของเขาได้อย่างเต็ม
333
เปี ยม เต็มเปี ยมจนเกินพอเสียด้วยซํา
เพราะเขาเป็ นอัจฉริยะทีความคิดของข้าก็เอือมไปไม่ถงึ
“เกินกว่าทีคิดขอรับ”
ข้าตอบได้เพียงเท่านัน
จะตังตนเป็ นศัตรูกบั คนหนุ่มผูน้ นไม่

ั ได้ ไม่ควรทําศึกด้วย
ไม่ควรต่อต้านเด็ดขาด
334
บทที 2-16 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : บุก
ปราสาทคินกะ
สี
ไม่มีผสู้ ง่ สารยอมแพ้จากตระกูลมาชิมะ ผมจึงเคลือนทัพ

ออกไป
335
ชิเงอากิ มัทสึนากะคงโน้มน้าวล้มเหลว หลังจากการ
เจรจายังยืนยันการปรากฎตัวของตัวเขาทีปราสาทคินกะ
ได้อีกหลายครัง แต่ในเดือนสิงหาคมกลับไม่พบเห็นเลย
แม้แต่ครังเดียว
จากการสืบของกลุม่ คาซามะ มีความเป็ นไปได้สงู ทีเขา

จะไปขัดใจไอโนะสึเกะ มาชิมะผูน้ าํ ตระกูลคนปั จจุบนั
จนถูกคุมขัง
เอาเถอะ ถ้าเป็ นแบบนันก็ช่วยไม่ได้ เขาได้ทาํ ในสิงทีควร

กระทําต่อตระกูลมาชิมะแล้ว
การทีตระกูลมาชิมะจะล่มสลายไม่ได้เป็ นเพราะเขา และ

หลังจากทีตระกูลมาชิมะล่มสลาย จะมอบตําแหน่งให้ชิ
336
เงอากิ มัทสึนากะก็ยอ่ มได้
ผมมาถึงปราสาทคินกะโดยไม่มีอปุ สรรคอะไรมากมาย
นัก
ดูเหมือนตระกูลมาชิมะจะจงใจกบดานอยูใ่ นปราสาท
ทําให้ผมมาถึงตรงนีโดยผ่านการต่อสูแ้ ค่สองครังเท่านัน
และเป็ นสองครังทีเรียกได้วา่ เป็ นการรังแกผูอ้ อ่ นแอกว่า
อยูฝ่ ่ ายเดียวมากกว่าอีกด้วย
ผมไม่ได้รูส้ กึ ผิดกับการต่อสูอ้ ยูฝ่ ่ ายเดียว ถ้าไม่อยากให้

สถานการณ์เป็ นแบบนีจะยอมแพ้โดยไม่สแู้ ล้วหนีไปก็
ย่อมได้ ดังนัน ผมจึงไม่จาํ เป็ นต้องใส่ใจ
337
เมือแหงนหน้ามองป้อมปราการแข็งแกร่งทีตังตระหง่าน
อยูบ่ นภูเขา ผมก็รูส้ กึ ห่อเ**◌่ ยวพอคิดว่าจะต้องปื นภูเขา
ลูกนีขึนไปให้ถงึ ตัวปราสาท ผมไม่ใช่สายออกแรงนีนา
“ประตูตงรั
ั บของปราสาทคินกะมีหนึงร้อยแปดแห่ง มี
เส้นทางผ่านยีสิบสองเส้นทาง คิดว่าการปิ ดเส้นทางทัง
หมดทําได้ยากขอรับ”
“ปิ ดล้อมได้ยากสินะ”
“เช่นนันก็ตอ้ งบุกเข้ายึดเท่านัน!”
ระหว่างทีบรรดาบริวารกําลังมีอารมณ์พลุง่ พล่าน ผมไม่

พูดอะไรออกมาแม้แต่คาํ เดียว การรบครังนีผมจําเป็ น
338
ต้องปล่อยให้บริวารสร้างผลงาน เพราะในการรบกับ
อนดะคราวทีแล้ว ผมยึดตัวปราสาทหลักของปราสาทไท
เฮย์ได้เร็วเกินไป ทําให้บรรดาบริวารทีสร้างผมงานไม่ได้
เกิดความไม่พอใจคุกรุน่
เอาเถอะ ต่อให้อยากได้รางวัล แต่ถา้ ทําตัวไร้ประโยชน์ก็

ให้รางวัลไม่ได้อยูด่ ี หากยึดปราสาทคินกะได้หรือเด็ดหัว
ผูน้ าํ ทัพได้บา้ งก็คงมอบรางวัลให้เป็ นปกติอยูแ่ ล้ว แต่
หากบุกยึดด้วยกําลังทหารขนาดนีไม่ได้ พวกคนที
บ่นกระปอดกระแปดก็คงรูซ้ งถึ ึ งความสมองทึบของตัว
เองละมัง?
ถ้าพวกเขาเหนือยล้าจนสูไ้ ม่ชนะ ผมค่อยลงมือก็ได้
เพราะตัวเอกก็ตอ้ งออกโรงตอนสุดท้ายยังไงล่ะ
339
“แบ่งทหารเป็ นสามกอง”
เมือคิชินบอกให้แยกทหารออกจากกัน บริวารก็สง่ เสียง

เซ็งแซ่
พวกเขาคงคิดถึงตอนบุกปราสาทไทเฮย์ทีแบ่งทหารเป็ น
สามกองเช่นกัน กองหนึงคิชินเป็ นผูน้ าํ ทัพ กองหนึงเป็ น
ปู่ นอ้ ยบุเก็น กองหนึงเป็ นผม ก็ทงสามคนเป็
ั นคนตระกูล
อาสึมะนีนะ
“ทางตะวันตกให้ซาเอมอนจัดการ”
340
“ขอรับ!
ซาเอมอนย่อมาจากซาเอมอนโชโจ หรือก็คือเซ็นดายู คุ
ซากะ คณะผูอ้ าวุโสซึงเป็ นตาของฟูจิโอนันเอง เป็ นหัว
หน้าพวกสมองทึบทีจับจ้องผมอยูเ่ สมอ พอถูกเรียกชือ
เซ็นดายู คุซากะก็ยมร่
ิ า
“ทางใต้ให้ซาเคียว ฝากทางนันด้วย”
“โอ้!”
ซาเคียวย่อมาจากซาเคียวโชชิน ตําแหน่งของโกกิ คุซา

กะซึงเป็ นคณะผูอ้ าวุโสเช่นเดียวกัน ถ้าถามว่าอยูฝ่ ่ าย
ไหนก็ตอ้ งบอกว่าเขาเว้นระยะจากกลุม่ ฟูจิโอ ก่อนหน้านี
341
เขาได้รบั มอบหมายให้ปอ้ งกันปราสาทโอบุทีชายแดน
ติดกับตระกูลอนดะ แต่เนืองจากได้รบั การยอมรับว่า
ปฏิบตั ิหน้าทีมายาวนาน ตอนนีจึงได้รบั มอบหมายให้
ดูแลปราสาทฮาโตริ ส่วนศักดินาก็เพิมจากเจ็ดพันโคคุ
ของปราสาทโอบุมาเป็ นหนึงหมืนสองพันโคคุของ
ปราสาทฮาโตริ นับว่าเพิมขึนมากทีเดียว
“ส่วนข้าจะบัญชาการทัพหลัง”
ผมเป็ นกองทัพของคิชิน ปู่ นอ้ ยบุเก็นก็เป็ นกองทัพของคิ

ชินเช่นกัน พอผมอยูใ่ นทัพของคิชิน ดังนัน กองพลปื น
ของผมจึงสังกัดทัพคิชินด้วย
342
วันรุง่ ขึน การต่อสูเ้ ริมต้นขึนทีทางตะวันตกและทางใต้
เสียงอึกทึกได้ยินมาจนถึงตรงนีซึงอยูห่ า่ งกว่าหนึง
กิโลเมตร ดูทา่ ว่าจะมีแรงใจเต็มเปี ยมกันทังคู่
“ท่านโซชิน มาเดิมพันกันเถอะว่าฝ่ ายใดจะไปถึงตัว

ปราสาทหลักก่อน”
เฮ้ๆ ปู่ นอ้ ยบุเก็น ทําเรืองอะไรไม่เกรงใจกันบ้างเลย แต่ก็

ได้เลย!
“แล้วจะเดิมพันด้วย?”
“หากข้าชนะ จะขอ ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ ให้

บุตรชาย แต่ถา้ ท่านโซชินชนะ ข้าจะมอบ ‘คุโรเทนโมกุ’
ในกรุสมบัติให้ ว่าอย่างไร?”
343
“ ‘คุโรเทนโมกุ’ ?”
อะไรล่ะนัน?
“โฮ่ มีเรืองทีแม้แต่ทา่ นโซชินก็ไม่รูด้ ว้ ยหรือนี!”
แหงสิ ผมเป็ นเด็กอายุสบิ สีนะ? เรืองทีไม่วา่ ใครก็คงไม่รู ้

ก็น่าจะมีมากมายนับไม่ถว้ นด้วย
“‘คุโรเทนโมคุ’ เป็ นเครืองถ้วยชามนําเข้าขอรับ”
โฮ่ เครืองถ้วยชามเหรอ หมายความว่าเป็ นของทีเหมือน

อุปกรณ์ชงชาทีโอดะ โนบุนากะรวบรวมไว้สนิ ะ ว่าไป
344
แล้วเอาของลําค่าแบบนันมาเป็ นของเดิมพันจะดีหรือ
“เป็ นของทีได้มาตอนไปเมืองหลวงขอรับ”
ปู่ นอ้ ยส่งยิมให้ผมเหมือนเด็กเจ้าเล่ห ์ นีมันอย่างไรกัน

นะ?
“ได้ขอรับ แล้วท่านปู่ นอ้ ยจะเดิมพันฝังไหนหรือขอรับ?”
“ข้าขอเดิมพันฝังซาเคียว”
ก็นะ เป็ นเรืองธรรมดาทีจะเดิมพันฝังโกกิซงว่

ึ ากันว่ามี
ความเชียวชาญในการรบมากกว่าเซ็นดายู
345
เมือเป็ นแบบนีผมก็ตอ้ งเดิมพันฝังคนสมองทึบอย่างเซ็น
ดายูเหรอ...หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่มีวนั ! ถ้าต้องไปเอาใจช่วย
หมอนันละก็ ผมมอบ ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ ให้
ปู่ นอ้ ยตามปกติดีกว่า
“ท่านโซชินเดิมพันฝังท่านซาเอมอนได้ใช่ไหม?”
“ไม่”
“โฮ่ ท่านโซชินก็เดิมพันฝังซาเคียวหรือ? แบบนันก็ไม่ใช่

การเดิมพันแล้วสิ”
“ไม่ ข้าขอเดิมพันว่าไม่วา่ ฝังไหนก็ไปไม่ถงึ ตัวปราสาท

หลัก”
346
“อึก!? เอาจริงหรือ? ได้ยินว่าทหารมาชิมะอย่างมากก็มี
หนึงพันสามร้อยนาย ไม่วา่ จะคิดอย่างไรก็ไม่มีทาง
ป้องกันได้ตลอดรอดฝังนะขอรับ?”
“เพือให้การเดิมพันสําเร็จอย่างไรล่ะขอรับ ในเมือท่านปู่
น้อยสนับสนุนท่านซาเคียวก็ช่วยไม่ได้นีนา”
“...ไม่ตอ้ งเกลียดซาเอมอนขนาดนันก็ได้นะขอรับ ฮ่าฮ่า

ฮ่าฮ่า”
ปู่ นอ้ ยบุเก็นทําหน้าเหนือยใจอยูค่ รูห่ นึง แต่แล้วก็หวั เราะ

เสียยกใหญ่ คงเข้าใจหัวผมดี ใครจะไปเดิมพันข้างคน
สมองทึบกันเล่า
347
“แต่ไม่มีกาํ หนดระยะเวลาข้าก็ไม่มีทางชนะ งันภายใน
สามวันรวมวันนี จนกว่าดวงอาทิตย์ของวันทีสามจะลับ
ขอบฟ้า ว่าอย่างไร? ท่านปู่ นอ้ ย”
“ได้ขอรับ ทังสองฝังต่างก็นาํ ทัพฝังละห้าพันนาย เป็ นไป

ไม่ได้หรอกขอรับทีจะยึดไม่ได้”
เสร็จโจร! ดูเหมือนท่านปู่ นอ้ ยจะไม่รูเ้ รืองปราสาทคินกะ

แห่งนีสักเท่าไหร่
ผมกับปู่ นอ้ ยเดิมพันกันอย่างออกนอกหน้า ทําเป็ นมอง

ไม่เห็นคิชินทีหรีตาลงมองพวกเรา
348
สามวันให้หลัง ดวงอาทิตย์ยามเย็นใกล้ลบั ขอบฟ้า คํา
คืนกําลังจะมาถึง และแล้วแสงอาทิตย์ก็ลบั หายไปโดย
สมบูรณ์
“ท่านปู่ นอ้ ย ข้าเป็ นฝ่ ายชนะการเดิมพันสินะ?”
“ฮึมมม เฮ้อ น่าสมเพชเสียจริง! คูต่ อ่ สูเ้ ป็ นทหารแค่หนึง

พันสามร้อยนาย ทําอะไรกันอยูน่ ะ!?”
ท่านปู่ นอ้ ย ศัตรูตวั ฉกาจในการโจมตีปราสาทคินกะไม่

ใช่ทหารหรอกนะ ศัตรูตวั ฉกาจคือตัวปราสาทคินกะเอง
ต่างหาก
ไม่เพียงแค่เส้นทางการโจมตีคบั แคบ แต่ยงั มีประตูอีก

349
นับไม่ถว้ น ต่อให้ทาํ ลายประตูแล้วเคลือนพลเข้าไปก็จะ
พบประตูบานใหม่ทนั ทีจงึ ไม่สามารถหลีกเลียงความ
เหนือยล้าได้ สําหรับทหารของฝ่ ายทีเข้าโจมตี ไม่มีอะไร
เป็ นปั ญหาไปมากกว่านีอีกแล้ว
“ท่านปู่ นอ้ ย กรุณารักษาสัญญาด้วยนะขอรับ?”
“ข้าผิดสัญญาหรอกขอรับ!”
โกรธเสียแล้ว~ ท่านปู่ นอ้ ยน่ารักจัง...อึย!
ทีสําคัญกว่านันคือคิชินจะทําอย่างไร? ศัตรูเป็ นทหาร

เพียงหนึงพันสามร้อยนาย แต่กลับยึดปราสาทคินกะไม่
ได้ทงที
ั ใช้เวลาถึงสามวัน
350
ในวันรุง่ ขึน เจ้าคนสมองทึบกับโคกิ คุซากะถูกเรียกตัว
กลับมา
“น่าขายหน้าอะไรอย่างนี!”
คิชินคุงโมโห!
โมโหคนสมองทึบเป็ นพิเศษ
โกกิ คุซากะทําลายประตูไปสีบานจึงเคลือนทัพไปได้พอ
สมควร แต่เวลาหมดลงเสียก่อน
351
ทหารก็โจมตีอย่างต่อเนืองตลอดสามวันจึงเหนือยล้า
ควรแก่เวลาทีจะได้พกั ผ่อน ให้พวกเขากินอิมนอนหลับ
เถอะ
ทว่า คนสมองทึบทําลายประตูไปได้เพียงบานเดียวเท่า
นัน ถ้าเข้าใจว่าลําพังเพียงการใช้กาํ ลังบุกเข้าไปไม่ก่อให้
เกิดประโยชน์อะไรก็คงดี แต่เห็นหน้าของคนสมองทึบ
แล้วก็ดทู า่ ว่าจะไม่เข้าใจอะไรเลย
“มอบทหารให้โซชิน จงไปนําศีรษะของไอโนะสึเกะ มาชิ

มะมาไว้ตรงหน้าข้า”
คิชินคุง เครืองติดอย่างทีไม่คอ่ ยได้เห็นเลยนะ!
352
“ท่านพ่อ ข้าอยากให้ทา่ นซาเคียวโจมตีจากทางใต้ตอ่
จะได้ไหมขอรับ?”
“ซาเคียวหรือ?”
“ขอรับ ท่านซาเคียว”
เขาทําลายประตูของปราสาทคินกะทีโจมตีได้ลาํ บากไป
ถึงสีบาน ผลงานพอยอมรับได้ แต่ฝังคนสมองทึบไม่มี
อะไรโดดเด่นน่าจับตาเอาเสียเลย
“นายท่าน! ให้โอกาสซาเคียวผูน้ ีได้ลา้ งอายเถอะขอรับ!”
“เช่นนันข้าก็คิดว่าควรมอบโอกาสให้ทา่ นซาเอมอนด้วย
353
นะขอรับ?”
ปู่ นอ้ ยบุเก็น อย่าพูดอะไรไม่เข้าท่าสิ ดูซิ เจ้าคนสมองทึบ

ทําท่าดีใจเชียว
“อืม...”
“ท่านพ่อ ให้ทา่ นซาเอมอนโจมตีทางตะวันตกด้วยเถอะ

ขอรับ”
“แล้วโซชินจะทําอย่างไร?”
“จะนําทหารห้าร้อยนายไปโจมตีจากทางตะวันออกขอ
รับ”
354
“ห้าร้อยนายเนียนะ?”
“ท่านโซชิน ไม่คิดว่ากําลังทหารน้อยไปสักหน่อยหรือขอ
รับ?”
“ท่านปู่ นอ้ ย ศัตรูมีหนึงพันสามร้อยนาย บาดเจ็บล้มตาย

อีกไม่นอ้ ย อีกทังยังถูกโจมตีอย่างต่อเนืองเป็ นเวลาสาม
วัน คงกําลังเหนือยล้า ทหารห้าร้อยนายไม่เป็ นไรหรอก
ขอรับ”
เมือแผนของผมได้รบั การอนุมตั ิ ผมก็ออกจากค่ายภาย

ในวันนัน อยากเคลือนทัพภายในคืนนี
เป้าหมายคือเส้นทางรกชัฏในป่ า ทางหนีทีเจ้าของ
355
ปราสาทเตรียมไว้สาํ หรับตอนทีปราสาทคินกะถูกยึด
เป็ นเส้นทางรกชัฏทีแม้แต่พรานท้องถินยังแทบบุกรุกเข้า
ไปไม่ได้
ในชาติทีแล้ว ว่ากันว่าตอนทีทาเคนากะ ฮันเบย์ใช้คน

เพียงสิบคนยึดปราสาทอินาบะยามะเพือสังสอนไซโต
ทัตสึโอกิ เขาก็ใช้ทางลัดทีไม่มีใครรูจ้ กั ในการยึดปราสาท
อินาบะยามะ เมือผมสังให้กลุม่ คาซามะค้นหาทางลัด
รอบปราสาทคินกะอย่างละเอียดก็พบว่ามีทางลัดอยูจ่ ริง
ทัพของผมใช้เวลาครึงวันมุง่ หน้าไปบนเส้นทางรกชัฏ
ลาดชันจนรุง่ สาง จากนันจึงพักผ่อนอยูท่ ีนีเพือไม่ให้เครือ
ข่ายสังเกตการณ์ของมาชิมะไหวตัว จากนันจึงเดินทัพ
อีกครังในช่วงกลางคืน
356
“หาได้เก่งทีเดียวนะ ลําบากหรือเปล่า?”
“หาทางลัดแค่นีไม่เหนือยอะไรหรอกขอรับ”
โอ้ สมแล้วทีเป็ นผูน้ าํ ของหน่วยคาซามะ พูดมาได้~ พูด

มาได้นะ~
ดวงอาทิตย์เริมลับขอบฟ้า ทางตะวันตกกับทางใต้คงยัง
ต่อสูก้ นั อยูส่ นิ ะ?
ทําไมผมต้องมาเดินขึนทางลาดชันแบบนีด้วยเนีย? ขอที
เถอะ ผมเป็ นประเภทอ่อนเปลียเพลียแรงนะ
“นายน้อย เห็นประตูแล้วขอรับ”
357
ทางทีโคทาโร่ คาซามะชีไปถูกพรางตาด้วยต้นหญ้า...
ปรากฏประตูทีไม่ได้รบั การบํารุงรักษาให้เห็น
พอผมพยักหน้า กลุม่ คาซามะก็ปีนกําแพงแล้วเปิ ดประตู

ให้ สะดวกชะมัด
เมือผ่านประตูบานทีสองก็มาออกทีด้านข้างตัวปราสาท
หลัก อืม กลุม่ คาซามะช่างสะดวกจริงๆ ด้วย
“บุก!”
ผมส่งเสียงให้สญ
ั ญาณผูใ้ ต้บญ
ั ชา ดันเบย์วิงนําหน้า
ออกไป แล้วทุกคนออกวิงตาม เสียงฝี เท้าดังตึงตัง อ๊ะ
358
อย่าให้ผมอยูค่ นเดียวสิ ทีนีน่ากลัวออก
พริบตาเดียวภายในปราสาทก็เกิดความโกลาหล ผมหา
ทีกําบัง...คอยสังการอยูใ่ นสถานทีทีมองเห็นความเป็ น
ไปของการต่อสู้ ‘เต็มทีเลยนะทุกคน!’
เกือบหนึงชัวโมงผ่านไป ก็มีเสียงโห่รอ้ งแห่งชัยชนะดังขึน
ดูทา่ จะยึดตัวปราสาทหลักได้แล้ว ก็นะ ทหารทีเหลืออยู่

ในตัวปราสาทหลักมีนอ้ ยนิด คิดไว้อยูแ่ ล้วว่าคงรูผ้ ลแพ้
ชนะในทันที
“เก็บกวาดศัตรูทีเหลือซะ”
359
ผมออกคําสังกับผูใ้ ต้บญ
ั ชาทีอยูใ่ นตัวปราสาทหลัก ไม่
ได้ทาํ ตัวกร่างโดยการยืนสังอยูเ่ ฉยๆ หรอกนะ แต่กาํ ลัง
เยียวยาร่างกายทีเหนือยล้าจากการปี นเขาอยูต่ า่ งหาก
เมือยึดตัวปราสาทหลักได้ ผ่านไปสามชัวโมงศัตรูก็
ศิโรราบโดบสมบูรณ์ ไม่นานนักคิชินก็ยกทัพเข้ามา
“โซชินทําได้แล้ว!”
“ท่านโซชิน งดงามมาก!”
ท่านปู่ นอ้ ยก็มาด้วยหรือ ท่านโกกิก็อยู่ อ้าว เจ้าคนสมอง

ทึบไม่อยูแ่ ฮะ
360
“ท่านพ่อ ท่านซาเอมอนเป็ นอย่างไรบ้างขอรับ?”
“ซาเอมอนได้รบั บาดเจ็บ ตอนนีอยูร่ ะหว่างการรักษา”
หา? อะไรนะ? ไร้ประโยชน์เกินไปแล้วหรือเปล่าเนีย?
“นายน้อย พบตัวท่านชิเงอากิ มัทสึนากะทีคุกใน

ปราสาทขอรับ”
“สภาพล่ะ?”
“ไม่ถงึ แก่ชีวิต แต่ดเู หมือนร่างกายจะอ่อนแอมากขอรับ”
“ให้ไปพักฟื นเสีย”
361
การออกคําสังหยุมหยิมก็น่ารําคาญ อยากฝากเรืองหลัง
จากนีให้คิชินแล้วไปพักผ่อนดีกว่า
“โซชิน คงเหนือยแล้วสินะ วันนีไปพักผ่อนก่อนก็ได้”
โอ้ คิชินคุงรูง้ านดีนีนา ขอน้อมรับความกรุณาแล้วไปพัก

ผ่อนละนะ
362
บทที 2-17 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : เส้น
ทางสูเ่ มืองหลวง (1)
สี
หลังยึดปราสาทคินกะ และจับกุมตัวไอโนะสึเกะ มาชิมะ

ผูน้ าํ ตระกูลได้ อดีตบริวารของตระกูลมาชิมะก็ยงั คงต่อ
ต้านอยูบ่ า้ ง จึงเกิดสงครามกวาดล้างผูร้ อดชีวิตของ
ตระกูลมาชิมะตังแต่ตอนกลางภูมิภาคจนถึงแถบตะวัน
363
ออกของมิสโึ ฮะซึงบริวารเหล่านันปกครอง
ตอนนีตระกูลคุนิชิมะไม่มีการเคลือนไหว แต่เมือตระกูล
มาชิมะล่มสลายไปแล้ว ตระกูลอาสึมะจึงให้ความสนใจ
ท่าทีของตระกูลคุนิชิมะอย่างมาก
ผมกลับไปทีปราสาทโฮชินโดยไม่เข้าร่วมสงครามกวาด
ล้าง หากผมสร้างผลงานในการรบไปมากกว่านีก็คงมีคน
จํานวนมากต้องลําบากในการพยายามทําผลงาน ผมจึง
ตังใจจะกลับปราสาทโฮชินบ่อยๆ
ทีจริงผมก็ไม่ได้แคร์อะไรนักหรอก ทีสําคัญคือได้จ๋จู ีกับ

ท่านหญิงอาสึโดยไม่มีคนกวนใจต่างหาก
364
คราวนีตระกูลอาสึมะกลายเป็ นไดเมียวทีปกครองพืนที
ขนาดใหญ่ถงึ ห้าแสนหนึงหมืนโคคุจากการทําลาย
ตระกูลมาชิมะ ไม่สิ เดิมทีก็เป็ นไดเมียวอยูแ่ ล้ว คงต้อง
เรียกว่ากลับมาเป็ นไดเมียวมากกว่า
ศักดินาทังหมดของมิสโึ ฮะโนะคุนิคือหกแสนสามหมืนโค
คุ ทีเหลือคือหนึงแสนสองหมืนโคคุทางตะวันออกที
ตระกูลคุนิชิมะปกครอง อีกไม่นานก็คงรวบรวมมิสโึ ฮะ
ให้เป็ นปึ กแผ่นอีกครังได้สาํ เร็จ
เมือสงครามกวาดล้างก็สนสุ
ิ ดลงแล้ว ผมก็ถกู คิชินเรียก
ให้ไปทีปราสาทไทเฮย์
ผมได้รบั ปราสาทโรคุโนริยามะเป็ นรางวัล หมูบ่ า้ นโอโนะ
365
อยูใ่ นเขตของปราสาทโรคุโนริยามะพอดิบพอดี จึงเป็ น
รางวัลทีเหมาะสม นอกจากนียังได้รบั ปราสาทฟุวะอีก
หลัง เท่านีก็มีปราสาทในปกครองโดยตรงห้าแห่งและ
ปราสาทในปกครองโดยอ้อมสองแห่งรวมเป็ นเจ็ดแห่งที
อยูใ่ ต้การควบคุมของผม
ทว่า จํานวนแรงงานเริมไม่พอมากขึนเรือยๆ จนแทบอยู่

ในสภาพขาดคนแล้ว
จากนีไปผมจะคัดเลือกคนมาทํางานอย่างแข็งขัน แต่แค่
นันยังไม่พอ คงต้องให้การศึกษาและเลียงดูบคุ ลากรที
โดดเด่นตังแต่ยงั เป็ นเด็กด้วย
อีกอย่าง หากเลียงดูตงแต่
ั ยงั เด็กก็น่าจะสามารถเลียงดู
ให้เป็ นบุคลากรอย่างทีผมต้องการได้ ผมอยากได้บคุ ลา
366
กรสายบุน๋ มากกว่าสายบู๊ แต่บริวารสายตรงของผมที
เป็ นสายบุน๋ ก็มีแค่คิซาเอมอนเท่านัน ต้องตังใจเลียงดูกนั
หน่อยแล้ว
“คิซาเอมอน ในเขตปกครองมีเด็กกําพร้าอยูส่ กั เท่าไร

หรือ?”
“...ไม่ได้นบั จึงไม่ทราบจํานวนทีแน่ชดั แต่คิดว่าน่าจะมี

ราวหนึงร้อยคนขอรับ”
มีมากขนาดนันเลยหรือ แต่ยงั ไงค่าเลียงดูก็น่าจะถูกกว่า

จ้างทหารรับจ้าง จะสองร้อยหรือสามร้อยคนก็มาเลย
แต่การมีเด็กกําพร้ามากเกินไปไม่ใช่เรืองดีนกั หรอก โชค
ดีทีจํานวนเท่านียังพอไหว
367
“รวบรวมเด็กกําพร้ามาเลียงดู แจกจ่ายปั จจัยสีให้ซะ”
“ขอรับ? ...เอาจริงหรือขอรับ?”
“ข้าดูพดู เล่นหรือ?”
“...เข้าใจแล้วขอรับ...แต่ขอถามเหตุผลได้หรือไม่?”
“จะเลียงดูบริวารรุน่ ถัดไป”
“รุน่ ถัดไป? ถ้าจะเลียงดูบริวาร ให้บตุ รของบริวารเป็ น

เด็กรับใช้ก็ได้นีขอรับ?”
“คิซาเอมอนคิดว่าพวกตัวเองเก่งกาจ ผูท้ ีมีฐานะตํา

368
ต้อยกว่าเทียบไม่ได้ คิดแบบนันหรือ?”
“......”
“จะพูดให้เข้าใจง่ายๆ นะ สองร้อยปี ก่อนหน้านี ทังรอบ

เมืองหลวงและดินแดนในแถบตะวันตกเกือบทังหมดเคย
เป็ นเขตปกครองของสิบตระกูลใหญ่ แต่ตอนนีไม่มีเขต
ปกครองของสิบตระกูลใหญ่แล้ว พวกเขาเป็ นขุนนาง
ใหญ่ทีสืบทอดยศสูงสุดในวะคุนิแท้ๆ แต่กลับไม่มีเขต
ปกครอง แถมยังถูกขับไล่ออกจากเมืองหลวงได้ง่ายๆ
คิดว่าเป็ นเพราะอะไรล่ะ?”
“......”
“ไม่เข้าใจสิงทีข้าพูดหรือ?”
369
“...ไม่ขอรับ ข้าเข้าใจเรืองทีนายน้อยพูด”
ถึงจะเข้าใจความคิดของผม แต่ก็คิดว่าถ้าพูดเรืองนัน
ออกมา สถานะและคุณค่าของพวกตนอาจหายวับไป
“คิซาเอมอน ต่อให้เป็ นคนเก่ง แต่หากไม่แยแสต่อ

พรสวรรค์ ไม่รูจ้ กั ทุม่ เทพยายาม สักวันก็คงถูกคน
ธรรมดาทีมีความพยายามไล่ตามจนทัน ใช่วา่ จะมีแต่คน
ทีมีพรสวรรค์และความพยายามอย่างคิซาเอมอนเท่านัน
ดังนัน ข้าจึงจะคุม้ ครองเด็กกําพร้า ให้การศึกษา และคัด
เลือกคนเก่งมาเป็ นบริวารของข้า ต่อให้ไม่ได้เก่งกาจ แต่
หากให้การศึกษาก็น่าจะสามารถอ่านออกเขียนได้และ
คํานวณอะไรง่ายๆ ได้ เด็กทีชุบเลียงมาคงไม่ตอ้ งลําบาก
ในด้านการงาน และหากเด็กเหล่านันทํางาน เขต
370
ปกครองของข้าก็น่าจะยิงคึกคักขึนไปอีก”
“เด็กกําพร้าส่วนใหญ่มกั ถูกขายในฐานะทาส ผูช้ ายมัก

ถูกขายเป็ นทหารรับจ้างหรือทาสในไร่นา ส่วนผูห้ ญิงก็
มักถูกขายให้หอคณิกาขอรับ”
“หา?”
ว่าไงนะ! มีระบบทาสด้วยหรือ?
“ทีมิสโึ ฮะไม่คอ่ ยเห็น แต่ดินแดนตะวันออกมีผกู้ ่อ

สงครามเพือหาทาสด้วยนะขอรับ”
อ๊ะ จริงด้วย ถ้าจําไม่ผิด ในชาติทีแล้ว ไคโนะคุนิทีทาเค
371
ดะ ชินเก็นปกครองก็เก็บเกียวข้าวไม่คอ่ ยได้จงึ ใช้กาํ ลัง
ปล้นข้าวจากพืนทีอืน ในตอนนันก็น่าจะได้ทาสมาด้วย
ได้ยินว่าอุเอสึกิ เค็นชินก็เป็ นผูน้ าํ การซือขายทาสด้วยตัว
เอง
ชาตินีคล้ายคลึงกับยุคเซ็นโกคุ เพราะงันจะมีทาสเหมือน
กันก็ไม่แปลก...แต่ถา้ เป็ นแบบนันแถบคิวชูก็น่าจะมีการ
ขายทาสให้ชาวตะวันตกด้วย ชาตินีก็คงเหมือนกัน
สินะ...ได้ยินเรืองทีไม่น่าฟั งเสียแล้ว
“ไปกว้านซือทาสอายุตากว่
ํ าสิบห้ามาซะ”
“ถึงจะบอกว่าให้ซือก็เถอะขอรับ แต่เรืองจํานวนจะเอา
เป็ นเท่าไรดี?”
372
“ทังหมด อย่างน้อยทีสุดก็จงไปต่อรองว่าจะซือทาสเด็ก
ทังหมดทีมีขายอยูใ่ นแถบมิสโึ ฮะแห่งนี”
“......”
คิซาเอมอนอ้าปากค้างขณะจ้องมองผมด้วยความตก
ตะลึง
“งะ งบประมาณล่ะขอรับ...พวกเราไม่มีงบประมาณ
สําหรับซือทาสนะขอรับ...”
“ทาสราคาเท่าไร?”
“ถ้าเป็ นเด็กเล็กๆ ก็เริมต้นทีหนึงพันเซมุ แพงหน่อยก็ราว
373
ห้าพันเซมุ แต่ถา้ อายุสบิ ห้าก็สามารถคํานวณในฐานแรง
งานได้ ราคาจึงอยูท่ ีหนึงหมืนเซมุขอรับ”
หา? ซือขายมนุษย์กนั ด้วยราคาแค่หา้ พันหรือหนึงหมืน

เซมุเนียนะ? เอาจริง!?
“ไม่จาํ เป็ นต้องเพิมงบประมาณ ใช้เงินส่วนตัวของข้า

ออกไปให้หมด ตอนซือก็ลงทะเบียนผูท้ ีมาขายทาสไว้
ด้วย หลังจากนีในเขตปกครองของข้าจะไม่ให้ใครมาซือ
ขายทาสนอกจากพ่อค้าลงทะเบียน และห้ามซือขาย
ทาสทีสุขภาพไม่ดีดว้ ย จงไปทําให้สาํ เร็จ”
ถ้าจ่ายห้าพันเซมุตอ่ หนึงคน ต่อให้รวบรวมมาหนึงหมืน

คนก็ใช้เงินห้าสิบล้านเซมุ (ห้าร้อยคัง) อาหารให้ผสม
ด้วยอุดง้ หรือขนมปั งทีทําจากข้าวบาร์เล่ยร์ าคาถูกแล้ว
374
ลดสัดส่วนของข้าวลงก็น่าจะได้
อาหารซึงเป็ นปั จจัยสีสามารถเตรียมได้ทนั ที ทีเหลือก็

เป็ นเสือผ้ากับทีพักอาศัย เสือผ้าใช้สกิลของผมสร้างเอา
ก็คงได้ ส่วนทีอยูผ่ มสร้างให้ก็ได้ แต่ก่อนหน้านีตอนทีผม
พยายามสร้างอะไรต่อมิอะไรเพือฟื นฟูหมูบ่ า้ นโอโนะ ดัน
ฝื นมากไปจนเลือดกําเดาไหล ผมเลยถูกพวกคิชินว่ามา
ว่าอย่าเอาเงินไปลงกับคนทีมีสถานะตําต้อย ดังนัน คง
ต้องให้คนอืนรับงานไปอีกทอด
375
บทที 2-18 แต่งงานและรวมมิสโึ ฮะเป็ นปึ กแผ่น : เส้น
ทางสูเ่ มืองหลวง (2)
เดือนมกราคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปดสิบ
ห้า
การรวบรวมทาสเด็กเป็ นไปอย่างราบรืน
จํานวนทาสเด็กปั จจุบนั มีราวหนึงพันคน ผมสร้างตึก
376
แถวสําหรับทาสเด็กขึนทีรอบนอกของปราสาทโฮชิน
และสร้างสิงอํานวยความสะดวกด้านการศึกษาขึนใกล้ๆ
กัน
ทาสเด็กถูกแบ่งออกเป็ นกลุม่ เด็กเล็กอายุไม่เกินเจ็ดปี

กลุม่ เด็กกลางอายุเจ็ดปี ถงึ สิบเอ็ดปี และกลุม่ เด็กโตสิบ
สองปี ขนไป
ึ จากนันให้เข้ารับการศึกษาแยกกัน
กลุม่ เด็กเล็กให้เคลือนไหวร่างกายโดยไม่ตอ้ งหักโหมใน

ช่วงเช้า ช่วงบ่ายก็ให้นอนกลางวันแล้วทํากิจกรรมอิสระ
กลุม่ เด็กกลางให้ช่วยเตรียมอาหารเช้าและอาหารกลาง
วัน เรียนอ่านเขียนและวิชาการคํานวณ ช่วงบ่ายให้
เคลือนไหวร่างกายแล้วช่วยเตรียมอาหารเย็น
377
กลุม่ เด็กโตช่วงเช้าให้เตรียมอาหารเช้าและอาหารกลาง
วัน เรียนอ่านเขียน และวิชาการคํานวณ ช่วงบ่ายให้
เรียนตามความถนัด ฝึ กฝนร่างกาย และเตรียมอาหาร
เย็น
พืนฐานคือให้พวกทาสเด็กได้ใช้ชีวิตกันเอง นอกจากการ
เรียนแล้วผูใ้ หญ่ก็ไม่คอ่ ยได้เข้าไปยุง่ เกียว มีกฎระเบียบ
ง่ายๆ ว่าเด็กอายุมากกว่าต้องดูแลเด็กอายุนอ้ ยกว่า
ส่วนการดําเนินการทังหมดผมมอบหมายให้คิซาเอมอน
แต่บางครังผมก็ไปดูพวกเด็กๆ เองบ้างเหมือนกัน
ผมใช้สกิล [เนตรเทวะ] ประเมินความสามารถของทุก

คน แล้วสนับสนุนเด็กทีมีอาชีพแล้วให้เรียนสิงทีตรงกับ
ลักษณะเฉพาะของอาชีพนัน แต่สดุ ท้ายก็เป็ นเพียงการ
สนับสนุน ไม่ได้สงั ‘ให้ทาํ ’ การบังคับให้ทาํ ในสิงทีเจ้าตัว
ไม่อยากทําก็คงไม่มีประโยชน์อะไร
378
จริงๆ แล้วต่อให้ไม่ใช้สกิล [เนตรเทวะ] ก็สามารถมอง
เห็นอาชีพได้ดว้ ยคําสัง ‘เปิ ดค่าสถานะ’ แต่ผมก็ประเมิน
เด็กหลายๆ คนด้วยสกิล [เนตรเทวะ] เพือรับค่า
ประสบการณ์ของตัวเอง
“ข้ามีพรสวรรค์ดา้ นดาบหรือ?”
“ใช่ อาชีพของเจ้าคือ ‘นักดาบ’ หากทุม่ เทฝึ กการใช้ดาบ

ก็น่าจะประสบความสําเร็จ”
“จริงหรือ?”
“ถ้าพยายามอย่างเต็มทีน่ะนะ”
379
“ถ้าอย่างนันข้าจะเรียนฟั นดาบ!”
“โอ้ พยายามเข้าล่ะ”
ผมพูดโต้ตอบแบบนีซําไปมาไม่รูก้ ีครังเพือชีทางให้คนที
มีอาชีพแต่กาํ เนิด และผมก็ถามคนทีไม่มีอาชีพว่าอยาก
ได้อาชีพแบบไหน จากนันจึงใช้สกิล [พัฒนาเทวะ] ทํา
ให้เขาพัฒนาทักษะด้านนันขึน นีก็เป็ นการเก็บ
ประสบการณ์ของผม และทําให้เด็กๆ ได้รบั อาชีพทีต้อง
การง่ายขึนด้วย
น่าเสียดายทีมีคนทีไม่ได้รบั อาชีพแม้จะใช้ [พัฒนาเทวะ]

ของผม แม้จะมีจาํ นวนไม่มาก แต่แน่นอนว่าเด็กทีมี
ความมุง่ มันและทุม่ เทจะมีความพัฒนาแตกต่างจากเด็ก
380
ทีเกียจคร้านแน่นอน
สิบห้า
ท่านลุงคามนแวะมาหาผม ถึงจะไม่รูเ้ หตุผลแต่ผมก็ไป

พบเขา
381
“โฮ่โฮ่โฮ่ ท่านโซชินปี นีอายุเท่าไรแล้วหรือ?”
“เดือนนีจะอายุสบิ ห้าแล้วขอรับ”
“งันหรือ มีผสู้ ืบสกุลอย่างท่านโซชิน ตระกูลอาสึมะคง

สงบร่มเย็นเป็ นแน่”
“ข้ายังไร้ความสามารถขอรับ”
“โฮ่โฮ่โฮ่ ไม่ตอ้ งถ่อมตัวแบบนันหรอก การถ่อมตัวถ้า

มากเกินไปก็จะกลายเป็ นคําประชดประชันนะ เพราะมี
ท่านโซชินอยูจ่ งึ มีตระกูลอาสึมะในวันนี จะเรียกว่าเป็ น
ความภาคภูมิใจของตระกูลก็ยอ่ มได้ ตัวข้าเองก็ภมู ิใจ
เช่นกันทีมีหลานอย่างท่านโซชิน”
382
“เป็ นคํากล่าวทีน่าซาบซึงยิงขอรับ”
นีเป็ นการคุยเรืองสัพเพเหระก่อนเข้าสูป่ ระเด็นหลัก หรือ

เป็ นการเกรินนําเพือเข้าสูป่ ระเด็นหลักกันแน่? อย่างไร
เสียท่านลุงก็คาจุ
ํ นตระกูลคามนด้วยฝี ปากไม่ใช่ดว้ ย
ฝี มือการรบ ผมไม่มีทางเอาชนะเขาด้วยคําพูดได้แน่นอน
“โฮ่โฮ่โฮ่ อยากรูเ้ หตุผลทีข้ามาหาท่านโซชินงันหรือ?”
“...ถ้าได้ฟังก็น่ายินดีขอรับ”
“โฮ่โฮ่โฮ่ ความตรงไปตรงมาเป็ นเรืองดีนะ”
383
เอาละ จะพูดเรืองอะไรออกมา?
“ท่านคิชินน่ะ การรวมมิสโึ ฮะเป็ นหนึงมาอยูต่ รงหน้าแล้ว

แต่ตอ่ ให้รวบรวมมิสโึ ฮะได้ก็มีเรืองให้ตอ้ งจัดการในมิสึ
โฮะไปอีกสักระยะ คงไม่สามารถเคลือนไหวอะไรได้”
ก็นะ ถึงจะบอกว่ารวบรวมเป็ นปึ กแผ่น แต่ก็เป็ นดินแดน

ของตระกูลทีเป็ นศัตรูกนั มาจนถึงตอนนี ตระกูลอาสึมะ
ใช้กาํ ลังทหารเอามาเป็ นของตัวเอง จึงมีกองกําลังต่อ
ต้านแบบกองโจรอยูไ่ ม่นอ้ ย การปราบปรามคนเหล่านัน
ต้องใช้เวลาหลายปี ดีไม่ดีอาจต้องใช้เวลาถึงสิบกว่าปี
“โฮ่โฮ่โฮ่ ไม่ใช่เรืองทีต้องทําหน้ายุง่ แบบนันหรอก เอาละ

จะพูดต่อนะ วันก่อนข้าได้พดู คุยกับท่านคิชินเกียวกับ
เรืองการเข้าเมืองหลวง”
384
ท่านลุงคามนคงอยากรีบเข้าเมืองหลวง แต่ตราบใดทียัง
ไม่ปราบปรามพืนทีโดยรอบของตระกูลอาสึมะ ตระกูล
อาสึมะก็เคลือนไหวไม่ได้
พอคิดแบบนัน ท่านลุงคามนเองก็คงรูส้ กึ หงุดหงิด แต่

การเอาเรืองการเข้าเมืองหลวงมาพูดกับผมไม่ใช่คิชิน
หมายความจะบอกให้ผมเข้าเมืองหลวงสินะ?
“ข้าอยากให้ทา่ นโซชินสืบทอดตระกูลคามนน่ะ”
“...เอ๊ะ?”
“โฮ่โฮ่โฮ่ ท่านคิชินซึงเป็ นผูน้ าํ ตระกูลอาสึมะไม่สามารถ

ออกจากมิสโึ ฮะได้ไปอีกสักพัก แต่สถานการณ์ในเมือง
385
หลวงยําแย่ถงึ ขีดสุดแล้ว ดังนัน ข้าเลยอยากให้ทา่ นโซ
ชินเข้าเมืองหลวงน่ะ”
“ถ้าจะเข้าเมืองหลวงก็ไม่มีความจําเป็ นอะไรจะต้องสืบ
ทอดตระกูลคามนนีขอรับ?”
“โฮ่โฮ่โฮ่ หากจะเข้าเมืองหลวง ถ้าไม่ใช่ผนู้ าํ ตระกูลก็ไม่

มีสทิ ธิทีเข้าเฝ้ากษัตริยห์ รอกนะ?”
“ถ้าอย่างนันข้าอยูท่ ีมิสโึ ฮะ ให้ทา่ นพ่อเข้าเมืองหลวงก็

จะมีสทิ ธิเข้าเฝ้ากษัตริยไ์ ม่ใช่หรือขอรับ”
“โฮ่โฮ่โฮ่ ท่านคิชินบอกมาว่าทําแบบนันอาสึมะจะไม่
ชนะน่ะสิ”
386
“ท่านพ่อน่ะหรือ?”
ตอนนีตระกูลอาสึมะเดินหน้าคว้าชัยอย่างต่อเนืองด้วย
สูตรโกงเงินจากการสร้างของผม แต่คิชินเองก็เป็ นนักรบ
เจนศึกซึงสามารถขับไล่ตระกูลอนดะทีนํากําลังทหาร
กว่าเท่าตัวได้ หากเป็ นตระกูลอาสึมะในตอนนี อย่าง
ตําๆ ก็สามารถส่งทหารไปได้สองหมืนนาย ถ้าเป็ นคิชินก็
น่าจะสามารถยึดเมืองหลวงคืนได้ไม่ใช่หรือ?
“เมืองหลวงในตอนนีเกิดศึกเลือดล้างเลือดระหว่างอิชิกิ
กับมินามิเป็ นวงกว้าง ดูจากความรุนแรงของการต่อสูท้ ี
ผ่านมาก็รูไ้ ด้วา่ ทังสองฝ่ ายไม่คิดจะถอย โดยเฉพาะมินา
มิทีคุยโวว่าจะไม่หยุดการต่อสูจ้ นกว่าจะทําลายอิชิกิได้”
387
“ได้ยินว่าอิชิกิสง่ ทหารมาสามหมืนห้าพันนาย มินามิสง่
ทหารสีหมืนนาย หากตระกูลเราร่วมมือกับมินามิยดึ
เมืองหลวงคืน กษัตริยก์ ็จะกลับเมืองหลวงได้นีขอรับ?”
“เรืองนันไม่ได้หรอก เรืองทีมินามิเผาเมืองหลวงจนราบ
ไปแล้วเป็ นความจริงทีรูก้ นั ทัว ต่อให้คนแบบนันยึดเมือง
หลวงกลับมาได้ กษัตริยก์ ็ไม่ยินดีหรอก”
เรืองนันก็ช่างมันสิ ในเมือเป็ นสงครามก็คงต้องมีการเผา

เมือง ถ้าไม่อยากทําสงครามก็ตอ้ งมีกาํ ลังทีเด็ดขาดและ
ปราบปรามเพือไม่ให้เกิดสงครามขึนเท่านัน
แต่กษัตริยไ์ ม่มีกาํ ลังแบบนัน วะคุนิในเวลานีคงไม่มีคนที

มีกาํ ลังแบบนันอยู่
388
โอ๊ะ ไม่ได้สิ เผลอคิดแบบคนทีกระหายในสงครามไปเสีย
แล้ว นีก็เป็ นเพราะใช้ชีวิตในโลกแบบนีหรือเปล่านะ?
“หมายความว่า จะให้อาสึมะเป็ นกองกําลังทีสามโดยไม่

ร่วมมือกับทังอิชิกิและมินามิสนิ ะขอรับ?”
“โฮ่โฮ่โฮ่ ผิดไปหน่อยนะ”
“หมายถึง?”
“ผูท้ ีจะเป็ นกองกําลังทีสามคือตระกูลคามนต่างหาก”
“อะไรกัน...”
389
“ทีข้าอยากให้ทา่ นโซชินสืบทอดตระกูลคามน เพราะไม่รู ้
ว่าเป็ นโชคดีหรือโชคร้ายทีข้าไม่มีบตุ รชาย”
หากตระกูลคามนซึงเป็ นสิบตระกูลใหญ่ยดึ เมืองหลวง

คืนได้ กษัตริยค์ งรูส้ กึ ยินดีกว่าการทีอาสึมะยึดเมือง
หลวงคืน แต่จะให้ผมสืบทอดตระกูลคามนด้วยเรืองแบบ
นันหรือ?
“อีกไม่นานข้าก็จะอายุหา้ สิบ ในเมือไม่มีทายาท ช้าเร็วก็

ต้องให้ใครสักคนมารับช่วงต่อ ท่านโซชินเป็ นบุตรของโค
ซึงเป็ นน้องสาวของข้า มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด
อย่างแน่นแฟ้นกับข้า อีกทังยังเป็ นผูม้ ีความสามารถ
ตระกูลอาสึมะทีเคยล่มสลายไปแล้วมาได้ถงึ จุดนีก็
เพราะมีความสามารถด้านเศรษฐกิจของท่านโซชินนะ”
390
“...ท่านพ่อว่ามีความเห็นอย่างไรกับเรืองนีบ้าง?”
“โฮ่โฮ่โฮ่ ท่านคิชินบอกว่าให้ทา่ นโซชินตัดสินใจน่ะ”
ถ้าผมสืบทอดตระกูลคามนจะเกิดอะไรขึน? ตระกูลอาสึ
มะจะกลายเป็ นบ้านเดิมของผม ผมจะกลายเป็ นผูน้ าํ
ของสิบตระกูลใหญ่ แม้สถานะของตระกูลจะสูงกว่า
ตระกูลอาสึมะ แต่เขตปกครอง...จริงด้วย เขตปกครอง
จะเป็ นอย่างไร?
ถ้าผมเข้าไปอยูใ่ นตระกูลคามน เขตปกครองของผมใน

อาสึมะจะกลายเป็ นทีดินของขุนนางสินะ?
ผมไม่ได้สนใจเรืองเขตปกครองนักหรอก ผมสนว่าการ
ผลิตและบุคลากรทีผมบ่มเพาะขึนมาจะเป็ นอย่างไรต่อ
391
เสียมากกว่า
“หลังจากทีขับไล่อิชิกิออกจากเมืองหลวงได้แล้วก็มีแผน
จะไล่ตอ้ นอิชิกิตอ่ อิชิกิเป็ นขุนนางใหญ่ทีปกครองสาม
ดินแดน ข้าอยากให้ทา่ นโซชินยึดดินแดนเหล่านันไว้น่ะ”
เฮ้ยๆ พูดอะไรเพ้อเจ้อเกินไปแล้ว ไม่แค่ให้ขบั ไล่อิชิ

กิออกจากเมืองหลวง แต่ยงั บอกให้ยดึ ทุกอย่างมาด้วย
สินะ นีมันยิงกว่าคําว่าไม่คิดหน้าคิดหลังแล้ว
แต่การทีอิชิกิสงสมอย่
ั างอิสระประชิดเมืองหลวงอยู่
ตลอด คงทําให้ทงกษั
ั ตริยแ์ ละสิบตระกูลใหญ่ข่มตาหลับ
ไม่สนิทนันเอง
392
บทที 3-1 สืบทอดตระกูลคามนและเข้าเมืองหลวง
สิบห้า
ผมตกลงเป็ นทายาทตระกูลคามนด้วยการเป็ นบุตร

บุญธรรม และได้สืบทอดตระกูลในวันเดียวกัน
กษัตริยท์ ีลีภัยไปอยูก่ บั ตระกูลอาซาคุมะในแถบโฮคุรคิ ุ

ทางตอนเหนือของเกาะคิวชู ส่งสาสน์มายังปราสาทไท
เฮย์เพืออวยยศให้ผมเป็ นเฮียวบุเคียวขันสีเต็มขันในทันที
เฮียวบุเคียวเป็ นตําแหน่งเหมือนหัวหน้ากิจการทางการ
1
ทหาร ในญีปุ่ นปั จจุบนั น่าจะเป็ นตําแหน่งรัฐมนตรีวา่
การกระทรวงกลาโหม ทําให้กองทัพทังหมดทีผม
บัญชาการกลายเป็ นกองทัพของกษัตริยไ์ ปโดยปริยาย
ถึงจะฟั งดูสมเหตุสมผล แต่จริงๆ ก็เป็ นแค่การจับแพะ
ชนแกะ
ผมไม่มีทางให้หนีอีกต่อไปแล้ว
ตําแหน่งและยศของผมเลือนจากเดิมทีเป็ นเฮียวบุโชโจ
ขันหกครึงขันมาเป็ นเฮียวบุเคียวขันสีเต็มขัน ถือเป็ น
ความสําเร็จครังใหญ่ หากท่านลุงฟุได คามน พ่อ
บุญธรรมของผมลาออกจากตําแหน่งจูนะกน ผมก็จะได้
เลือนขันเป็ นจูนะกนอัตโนมัติ
2
บริวารสายตรงของผมก็ได้รบั ยศเช่นกัน รอบตัวผมจึง
เต็มไปด้วยยศถาบรรดาศักดิ
ชือ : โซชิน คามน
3
สถานภาพ : ผูน้ าํ ตระกูลคามน สิบตระกูลใหญ่ เฮียวบุ
เคียวขันสีเต็มขัน
อาชีพ : [นักสร้างเทวะ] เลเวล 12 (3870/120000)

(1050000/1050000)
สกิล : [เนตรเทวะ] [สร้างเทวะ] [พัฒนาเทวะ] [ค้นหาเท

วะ] [เสริมพลังเวทเทวะ] [สร้างหุน่ เทวะ] [สร้างโลก]
เลเวล 0 : [สร้างโลก] เป็ นการสร้างโลกขึนในมิติใดๆ ก็

ได้ โลกทีสร้างจะมีรายละเอียดตามความต้องการของผู้
4
สร้าง มีความแปรปรวนของขนาดและเงือนไขโดยขึนอยู่
กับพลังเวททีใช้ และหลังจากทีสร้างแล้วก็ยงั สามารถ
ปรับปรุงแก้ไขได้
สกิลก็หรูหราชะมัด
พืนทีว่างทีสร้างขึนด้วย [สร้างโลก] เป็ นของสุดเจ๋งที

สามารถสร้างได้ตงแต่
ั มิติทีเหมือนกับกล่องเก็บของไป
จนถึงมิติเสมือนโลกทีคนศัยอยูไ่ ด้
พอทดลองสร้างดูจริงๆ ก็ยืนยันได้วา่ มีคณ

ุ สมบัติทีน่า
กลัว
5
ช่วงนีผมใช้พลังเวทจํานวนมากไปกับการสร้างโลกขนาด
เล็กด้วยสกิล [สร้างโลก] พูดตามตรงว่าพลังเวทของผม
มีมากเกินไปจนใช้ไม่หมดแม้จะใช้สกิล [เนตรเทวะ]
[พัฒนาเทวะ] และ [ค้นหาเทวะ] บ่อยก็ตาม
แต่ถงึ อย่างนันสกิล [สร้างเทวะ] และ [สร้างหุน่ เทวะ] คง

ไม่ได้ใช้ได้ง่ายๆ
[สร้างเทวะ] นันหากใช้พลังเวทก็น่าจะสร้างอะไรออกมา
ก็ได้ แต่การสร้างอะไรก็ได้นีแหละทีจะกลายเป็ นเรือง
ใหญ่ ผมเป็ นผูช้ ายทีควบคุมตัวเองได้นะ!
[สร้างหุน่ เทวะ] นันลํายุคเกินไป หากมีคนมาเห็นเข้าก็
6
คงแย่ ผมจึงไม่ใช้ แต่ผมอาจได้ใช้สองสกิลนีในการต่อสู้
กับอิชิกิก็ได้
การต่อสูก้ บั ตระกูลอิชิกินนนอกจากในเมื
ั องหลวงแล้ว
ยังต้องโจมตีสามดินแดนซึงเป็ นเขตปกครองของอิชิกิ แต่
ในจํานวนสามดินแดนทีตระกูลอิชิกิปกครองก็มีเคียวสะ
โนะคุนิทีผมก็อยากได้มาเป็ นเขตปกครอง
เคียวสะโนะคุนิตงอยู
ั ใ่ นบริเวณเหมือนกับวาคาสะ*ใน
ชาติทีแล้ว หากผ่านอาวาอุมิโนะคุนิ (แคว้นโอมิในชาติที
แล้ว) ไปทางตะวันตกก็จะเข้าสูเ่ คียวสะโนะคุนิ แต่การ
7
จะไปเคียวสะโนะคุนิหรือเมืองหลวง ต้องผ่านอาวาโนะคุ
นิก่อนทังนัน
แต่ตระกูลฮัคคากุทีปกครองอาวาอุมิโนะคุนิวางตัวเป็ น
กลางต่อความวุน่ วายในเมืองหลวง และตรึงกําลังไว้ที
ชายแดน เป็ นเรืองช่วยไม่ได้ทีทางนันจะไม่กระตือรือร้น
ในการปราบปรามความไม่สงบในเมืองหลวง แต่ถา้ ผม
จะมุง่ หน้าไปเมืองหลวงก็เป็ นดินแดนทีหลีกเลียงไม่ได้
หลังจากผมสืบทอดตระกูลคามน ก็สง่ ทูตไปเจรจากับ

ตระกูลฮัคคากุ ชวนพวกเขาร่วมปราบปรามความขัด
แย้งระหว่างอิชิกิกบั มินามิ และโค่นอิชิกิดว้ ยกัน
8
“การเตรียมการราบรืนไหม?”
“ขอรับ จะเคลือนทัพไปกลางเดือนเจ็ดตามกําหนดการ”
“อืม ระมัดระวังให้ดีละ่ ”
“มีทา่ นพ่อบุญธรรมคามนอยูด่ ว้ ยไม่เป็ นไรหรอกขอรับ

อีกอย่างโซชินไม่ถนัดการรบ คงไม่ฝืนทําการต่อสู”้
ดูทา่ คิชินจะเป็ นห่วงผม ถ้าอย่างนันคิชินก็เข้าเมืองหลวง

ด้วยกันซะสิ แต่การรวบรวมแผ่นดินฝังมิสโึ ฮะก็เข้าสูช่ ่วง
สุดท้ายแล้ว จึงทําแบบนันไม่ได้
9
อีกอย่าง บิบาริโนะคุนิซงเป็
ึ นดินแดนข้างเคียงก็มีการ
เคลือนไหว กลุม่ คาซามะรายงานมาว่าใกล้บริเวณชาย
แดนทีติดกับมิสโึ ฮะมีกลินไม่ชอบมาพากล
ก่อนหน้านีตระกูลมาชิมะปราบปรามบิบาริโนะคุนิได้ แต่
ตอนนีตระกูลอาสึมะเข้าปกครองพืนทีของตระกูลมาชิ
มะแทนแล้ว คิชินจึงต้องอยูเ่ ฝ้าสังเกตการณ์ในมิสโึ ฮะ
ทําให้ขยับไปไหนไม่ได้
การจัดทัพเพือเข้าเมืองหลวงของผมคราวนีเป็ นดังนี
กองพลทหารราบหนึงหมืนสามพันนาย ผูบ้ ญ
ั ชาการคือ
[นักรบหอก] ดันเบย์ อิสมึ ิ
10
กองพลทหารม้าสองพันนาย ผูบ้ ญ
ั ชาการคือ [นักรบ] โค
ซัน อิบกุ ิ
กองพลธนูสามพันนาย ผูบ้ ญ
ั ชาการคือ [พราน] เซ็นจิ อุ
เอมุระ
กองพลปื นสองพันนาย ผูบ้ ญ

ั ชาการคือ [นักวางกับดัก]
เอย์เบย์ อิสมึ ิ
และยังมี [นักวางกลยุทธ์] ชิเงอากิ มัทสึนากะทีฟื นฟู

พลังกาย และตัดสินใจมารับใช้ผมในฐานะทีปรึกษาของ
ผม
11
[นินจาสายต่อสู]้ โคทาโร่ คาซามะทําหน้าทีอารักขารอบ
ตัวผม ส่วนการรวบรวมข้อมูลก็เป็ นกลุม่ ทานากะทีนํา
โดย [สายลับระดับสูง] ไดโต ทานากะ
ทีเหลือคือ [สายลับ] ริคมุ ะ นางาเระในตําแหน่งผูใ้ กล้ชิด
เอย์เบย์จากกองพลปื นมีอาชีพเป็ น [นักวางกับดัก] ตอน

แรกผมคิดว่าเขาอาจจะไม่เหมาะกับการบัญชาการใน
การรบจริงเท่าไหร่ แต่เขากลับทําได้ดีเกินคาด เขารูร้ ะยะ
แม่นปื น และความถีกระสุนต่อนัดทียิงได้ของผูใ้ ต้บญ
ั ชา
อย่างแม่นยํา เป็ นผลพวงมาจากพรสวรรค์ในการมอง
การเคลือนทีของศัตรูเวลาวางกับดักนันเอง เอย์เบย์ซงึ
เป็ นผูบ้ ญ
ั ชาการไม่จาํ เป็ นต้องยิงปื น แต่พลิกแพลง
12
อาชีพและความสามารถให้ประโยชน์ในการรบทางอืน
ได้ อาชีพ [นักวางกับดัก] ของเอย์เบย์จงึ เหมาะกับกอง
พลปื นอย่างน่าประหลาด
นอกจากนี ผมยังมอบหน้าทีเกียวกับเสบียงทังหมด
ตังแต่การดูแลยุทธภัณฑ์ไปจนถึงการแจกจ่ายเสบียงให้
[นักคํานวณ] คิซาเอมอน โรคุซากิอีกด้วย
13
“นายท่าน ได้เวลาเคลือนทัพแล้วขอรับ”
เมือชิเงอากิ มัทสึนากะรายงาน ผมก็พยักหน้าส่ง

สัญญาณให้กองทัพทังหมดออกเดินทาง
ผลสุดท้ายผมก็ไม่ได้รบั คําตอบทีน่าพอใจจากตระกูลฮัค
คากุก่อนออกจากปราสาทโฮชิน หากเกิดสงครามกับ
ตระกูลฮัคคากุก็คงจําเป็ นต้องเคลือนทัพ
ปราสาทฟุวะซึงอยูใ่ นการปกครองโดยตรงของผมตังอยู่
ใกล้กบั ชายแดนติดทีกับอาวาอุมิโนะคุนิ ในชาติทีแล้ว
บริเวณนีเรียกว่าฟุวะโนะเซกิ** ต่อให้ไม่รูจ้ กั ฟุวะโนะเซกิ
14
แต่ถา้ บอกว่าเป็ นทีทําศึกเซคิงาฮาระ*** ก็น่าจะรูจ้ กั จาก
หนังสือเรียนประวัติศาสตร์
วันรุง่ ขึนหลังจากทีพักค้างคืนทีปราสาทฟุวะ เนืองจาก

เป็ นเดือนเจ็ด แม้จะเป็ นช่วงเช้าก็ยงั มีแดดแรง ผมจึง
แจกจ่ายนําให้พวกทหารและให้พกั ผ่อนบ่อยๆ ระหว่างที
ย่างกรายเข้าสูอ่ าวาอุมิโนะคุนิ
“นายท่าน ฮัคคากุจดั ทหารสองหมืนนายทางตะวันออก

ของปราสาทนากานุมะเตรียมตัวเข้าปะทะกับพวกเราขอ
รับ”
“หลีกเลียงการรบไม่ได้สนิ ะ...”
15
จากทีกลุม่ ทานากะรายงานมา แน่นอนแล้วว่าหลีกเลียง
การปะทะกับตระกูลฮัคคากุไม่ได้
มองจากมุมของตระกูลฮัคคากุ ทังอิชิกิและมินามิตา่ งก็

มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด จึงคํานึงถึงผลประโยชน์
ส่วนตนว่าไม่วา่ ฝ่ ายใดจะเป็ นผูช้ นะก็ไม่ตา่ งกัน แต่
ตระกูลคามน (ผม) ซึงไม่ได้เกียวดองกับทังสามตระกูล
รวมถึงฮัคคากุกลับพยายามผ่านเข้าไปในเขตปกครอง
ของฮัคคากุเพือเข้าสูเ่ มืองหลวง หากยินยอมก็จะไม่มี
หน้าไปพบทังอิชิกิและมินามิ ทําให้พวกเขาคิดจะขัดขา
เด็กอวดดีไร้ประสบการณ์อย่างผม
แม้จะรูส้ กึ โมโหทีพวกเขาคิดตืนๆ ไม่มองถึงอนาคต แต่

16
ตัวเองผมก็ออกศึกเพราะสถานการณ์พาไปล้วนๆ เลยไม่
อาจกล่าวโทษฮัคคากุได้มากนัก
อีกทัง ผมก็มีเป้าหมายทีจะยึดครองเคียวสะโนะคุนิ (วา

คาสะในชาติทีแล้ว) อยูแ่ ล้วด้วย เรียกว่าเป็ นพวกฉวย
โอกาสก็คงไม่ผิดเสียเท่าไหร่
“ทุม่ กําลังมาถึงสองหมืนเลยสินะ คงวางกําลังไว้ทีฝัง

เมืองหลวงห้าพันแล้วเคลือนกําลังพลทีเหลือทังหมดมา”
ชิเงอากิ มัทสึนากะลูบเคราะทีเริมงอกเมือไม่นานมานี
พลางหรีตาลงด้วยความสนุกสนาน หมอนีชืนชอบการ
ทําสงครามมากกว่าทีคิด
17
“จะสูอ้ ย่างไรดี?”
“นันสินะขอรับ...กําลังพลพอฟั ดพอเหวียง แต่ฮคั คากุคง

กังวลเรืองทิศทางในอนาคตของเมืองหลวง อีกทังยังส่ง
ทหารมาเต็มอัตราศึก คิดว่าคงมาเพือตัดสินแพ้ชนะใน
ระยะสันขอรับ”
อีกไม่นานก็จะเข้าเดือนเก้า หากการรบยืดเยือเกษตรกร
ก็จะไม่สามารถเก็บเกียวข้าวได้ ทหารของฮัคคากุแม้จะ
มีทหารรับจ้างอยูด่ ว้ ย แต่สว่ นใหญ่เป็ นทหารชาวนา จึง
ต้องตัดสินแพ้ชนะในเวลาอันสันอย่างหลีกเลียงไม่ได้
18
ในทางกลับกัน กองทัพคามนของผมเป็ นทหารรับจ้าง
เต็มอัตราศึก จะหน้าหนาวหรือหน้าร้อนก็ไม่ตอ้ งงด
เกณฑ์เพราะต้องไปเกียวข้าวแต่อย่างใด
“เช่นนันจะตังค่ายรอจู่โจมฮัคคากุดีไหม?”
“ฮัคคากุไม่รูก้ ลยุทธ์ของนายท่าน เช่นนันช่วงแรกจึงน่า

จะรอดูสถานการณ์ก่อน อย่างไรเสียเวลาก็เป็ นพันธมิตร
ของพวกเราขอรับ”
การยึดเมืองหลวงคืนเป็ นเป้าทีสําคัญทีสุด แต่ถงึ อย่าง

นันก็ปล่อยฮัคคากุไว้แบบนีไม่ได้ หากยึดตามพระราช
โองการ ผมจําเป็ นต้องกําราบฮัคคากุและทําให้อาวาอุมิ
19
ตกอยูใ่ ต้การปกครองของตนเอง จากนันจึงค่อยมุง่ หน้า
สูเ่ มืองหลวงเพือปะทะกับอิชิกิและมินามิ เพราะถ้าไม่ทาํ
แบบนันก็อาจะถูกโจมตีจากด้านหลังได้
ผมเคลือนทัพแล้วสังให้ตงค่
ั ายในบริเวณใกล้กบั ปราสาท
นากานุมะ
เมืองหลวงไม่หนีไปไหน การต่อสูร้ ะหว่างอิชิกิกบั มินามิก็

ไม่มีทางจบลงในเร็ววัน
ถึงจะถูกบอกมาว่าเมืองหลวงปั นป่ วนถึงขีดสุดแล้วจึง

อยากให้รบี คลีคลาย แต่ผมก็ไม่คิดจะทําเรืองทีทําให้
พวกตัวเองต้องตกอยูใ่ นอันตราย
20
“ดูเหมือนจะกําลังดูทา่ ทีของพวกเราอยูจ่ ริงๆ ด้วยนะ”
ฮัคคากุไม่กระตือรือร้นทีจะจู่โจมพวกเรา
แต่สวัี นหลังจากทีพวกเราตังค่าย เมือเห็นทางนีไม่มีการ

เคลือนไหว ฮัคคากุก็เริมเคลือนไหวเองในทีสุด
21
กลางเดือนกรกฎาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
แปดสิบห้า
ผมตังรับกองทัพฮัคคากุทีพืนทีใกล้กบั ปราสาทนากานุ
มะของอาวาอุมิโนะคุนิ จะเป็ นการป้องกันหรือการโจมตี
ก็มีกฎเหล็กอยู่ นันคืออย่าปล่อยให้ศตั รูทาํ สุดความ
สามารถ ผมจึงชิงตัดหน้าด้วยการเปิ ดฉากโจมตีระยะ
ไกลใส่ทหารของฮัคคากุทีวิงเข้ามา
ก่อนอืนก็ให้พลธนูสามพันนายยิงธนู ธนูเข้าเป้าทําให้
ทหารของฮัคคากุลม้ ลง แต่ดจู ากภาพรวมแล้วก็พบว่ายัง
22
เป็ นส่วนน้อย
ทหารฮัคคากุทีรอดมาได้รุดหน้าเข้ามา เมือเข้าใกล้ใน
ระยะหนึงร้อยห้าสิบเมตรก็จะเข้าสูร่ ะยะหวังผลของปื น
จึงใช้ปืนสาดกระสุนเข้าใส่ ลูกกระสุนทียิงออกไปทะลุ
ผ่านเกราะป้องกัน ทหารฮัคคากุจงึ ล้มระเนระนาด
ทหารฮัคคากุทีเหลือคงหวาดกลัว ความเร็วทีวิงเข้ามาจึง
ลดลง แต่เมือผูบ้ ญ
ั ชาการเสริมสร้างขวัญกําลังใจ ความ
เร็วก็เพิมขึนอีกครัง
แต่นนเป็
ั นเรืองทีคาดไว้แล้วเช่นกัน ผมแบ่งพลปื นสอง
พันนายออกเป็ นสีกองกองละห้าร้อยนายแล้วยิงต่อเนือง
23
ไม่มีหยุดพัก เอย์เบย์ก็บญ
ั ชาการรบอย่างเริงร่า
กองทัพทีมีทหารรวมสองหมืนนายไม่ได้เข้าจู่โจมศัตรู
เลยแม้แต่ครังเดียว
ผูบ้ ญ
ั ชาการทีมีชือเสียงในตระกูลฮัคคากุตา่ งก็
บัญชาการกองกําลังของตนเอง ทําให้การเคลือนทัพแบ่ง
เป็ นกองพลย่อยๆ มากกว่าทัพใหญ่ทพั เดียว
มีทพั หน้า มีทพั หลวง และทัพหลัง นอกจากนียังมีกอง

พลอิสระ ไม่มีการเคลือนพลทีเป็ นระบบระเบียบนัก
ดังนัน คราวนีผมจึงเริมจากการใช้กองพลธนูและกองพล
24
ปื นตีหน่วยทีเป็ นทัพหน้าบุกเข้ามาในช่วงแรกจนแตก
พ่าย ทหารฮัคคากุถกู ขัดขวางด้วยหอกหลาวและกับดัก
ทีเอย์เบย์วางไว้ลว่ งหน้าจนความเร็วในการเคลือนทีลด
ลง ทหารหาญต่างกลายเป็ นร่างไร้วิญญาณน่าเวทนา
“นายท่าน น่าจะได้เวลาส่งกองพลทหารม้าออกไปแล้ว
ขอรับ”
ผมพยักหน้าให้กบั คําพูดของชิเงอากิ แล้วปล่อยธนูทีทํา

ให้เกิดเสียงซึงเป็ นสัญญาณในการบุกเข้าปะทะของกอง
พลทหารม้า เมือปล่อยธนูเสียงนีก็จะเกิดเสียงแหลมสูงที
ได้ยินไปถึงในสนามรบจึงนํามาใช้เป็ นสัญญาณ เป็ นผล
งานชินเยียมของผมเอง
25
เมือได้สญ
ั ญาณของธนูเสียง กองพลทหารม้าทีโคซัน
เป็ นผูน้ าํ ก็บกุ เข้าปะทะกับศัตรูจนพืนดินส่งเสียงกึกก้อง
พอเห็นว่ากองพลทหารม้าทําให้ทพั หลักของฮัคคากุปัน
ป่ วน ชิเงอากิก็เสนอให้สง่ กองพลทหารราบออกไป จึงส่ง
สัญญาณด้วยธนูเสียงอีกครัง เสียงของธนูเสียงแตกต่าง
กันจึงเข้าใจได้ง่าย
ดันเบย์เคลือนกองพลทหารราบ ทําให้กองทัพฮัคคากุอยู่
ในสภาพกึงถูกปิ ดล้อม จากนันจึงเริมกวาดล้างจากด้าน
นอก
“รูผ้ ลแพ้ชนะเร็วกว่าทีคิดนะ”
26
“ฮัคคากุดถู กู แสนยานุภาพของปื น ทําให้เราได้รบั ชัย
ชนะอย่างงดงามน่ะขอรับ”
ผลสุดท้าย ฮัคคากุก็ลม้ ตายไปกว่าห้าพันคนและต้องหนี

หัวซุกหัวซุน ดันเบย์และโคซันเปิ ดศึกไล่ตามไปสร้าง
ความเสียหายให้ฮคั คากุเพิมขึน
จากการต่อสูใ้ นคราวนี ยืนยันได้วา่ ผูน้ าํ ตระกูลฟุโก ผูน้ าํ

ตระกูลอาซามะ ผูน้ าํ ตระกูลโอโดโระ และผูน้ าํ ตระกูลฮิ
มาชิกาตะตายในสนามรบ พวกเขาเป็ นบริวารคนสําคัญ
ของตระกูลฮัคคากุ ตระกูลฮัคคากุจงึ สูญเสียบริวารคน
สําคัญไปมาก และน่าจะเสียความเชือมันจากบรรดา
27
บริวารอีกด้วย
* แคว้นวาคาสะ ปั จจุบนั อยูใ่ นจังหวัดฟุคอุ ิ ภูมิภาคโฮคุริ

คุ มีทา่ เรือวาคาสะทีค่อนข้างสําคัญในภูมิภาค
** เมืองเก่าในจังหวัดกิฟุ
*** ศึกระหว่างตระกูลโทคุกาวะ (ตระกูลใหญ่ฝังตะวัน

ออก) กับผูส้ นับสนุนตระกูลโทโยโทมิ (ตระกูลใหญ่ฝัง
ตะวันตก) ทีทุง่ เซคิงาฮาระ ปั จจุบนั อยูใ่ นจังหวัดกิฟุ
28
ปลายเดือนกรกฎาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
29
พวกเรายึดปราสาทนากานุมะทีแทบกลายเป็ นปราสาท
ร้างได้โดยไม่ตอ้ งลงแรงอะไรมากมาย จากนันจึงใช้
ปราสาทนากานุมะแห่งนีเป็ นจุดเริมต้นในการเริมแผน
การต่อกลุม่ บริวารของตระกูลฮัคคากุ
เดิมทีก็ทาํ ตามแผนไปได้ระดับหนึงแล้ว แต่เมือตอนนีมี

ฐานทีมันในอาวาอุมิโนะคุนิ ก็จะทําตามแผนการได้รวด
เร็วยิงขึนไปอีก
การแพ้ศกึ ครังแรกทําให้ตระกูลบริวารจํานวนมากของ
ตระกูลฮัคคากุได้รบั ความเสียหายอย่างหนัก ตระกูลฮัค
30
คากุจงึ พยายามยืออาณาเขตเหล่านันเอาไว้ในมือเพือ
รักษาความสงบของตระกูลตัวเอง
ปกติแล้วเมือผูน้ าํ ตระกูลเสียชีวิตก็จะให้บตุ รหรือคนใน

ครอบครัวเป็ นผูน้ าํ ตระกูลเพือรับรองการคงอยูข่ อง
ตระกูล แต่ตระกูลฮัคคากุกลับส่งคนของตนไปเป็ นผูน้ าํ
ตระกูลอืนในปกครอง เป็ นการเดินหมากผิดพลาดอย่าง
ทีแม้แต่ผมเองก็ยงั รู ้
การทําพวกเขาทําแบบนีเพราะผมเป็ นต้นเหตุดว้ ย แต่

เรืองนันก็สว่ นเรืองนัน เรืองนีก็สว่ นเรืองนี
ปราสาทจํานวนหนึงทีตระกูลฮัคคากุเป็ นผูค้ รอบครอง
31
ตกเป็ นเป้าหมายและถูกยึด ความไม่พอใจต่อตระกูลฮัค
คากุจงึ ทวีคณ
ู แต่ทาดาโยริซงเป็
ึ นผูน้ าํ ตระกูลฮัคคากุยงั
คงให้ความสําคัญเพียงแต่กบั ครอบครัวตนเองโดยไม่
สนใจบริวาร
ต้นเดือนสิงหาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
สิบห้า
32
ทีอาวาอุมิโนะคุนิมีทะเลสาบทีขึนชือว่าใหญ่ทีสุดในวะคุ
นิอยู่ ทะเลสาบแห่งนีชืออาวาอุมิ จึงกลายมาเป็ นชือของ
ดินแดนอาวาอุมิดว้ ย
ปราสาทนากานุมะซึงเป็ นฐานทีมันของพวกเราตังอยู่
ทางตะวันออกของอาวาอุมิ เป็ นจุดยุทธศาสตร์ทีรุกเข้ามิ
สึโฮะโนะคุนิได้ ผมจึงทิงทหารสามพันนายไว้ทีปราสาท
นากานุมะแล้วลงใต้ เป้าหมายคือปราสาทโคซันยามะ
ซึงเป็ นฐานทีมันหลักของตระกูลฮัคคากุ
ตระกูลฮัคคากุซงเป็
ึ นขุนนางใหญ่ ปราสาทโคซันยามะ
ซึงเป็ นฐานทีมันหลักจึงมีขนาดมหึมา ผมเห็นรูปลักษณ์
อันน่าเกรงขามนันแล้วตกใจมาก แต่ชิเงอากิกลับบอกว่า
33
แม้ภายนอกจะดูสง่างามแต่ก็เป็ นปราสาททีโจมตีง่าย
“ถึงจะมีขนาดใหญ่ แต่ก็สร้างขึนโดยละเลยแนวคิดใน
การตังรับขอรับ ถ้าเป็ นข้าจะลากตัวคนสร้างปราสาท
แบบนีมาตัดหัว”
ใช้คาํ พูดรุนแรงเหลือเกิน แต่ก็คงหมายความว่าโจมตีได้

ง่ายดายมากจริงๆ นันเอง
ผมมอบหมายให้ชิเงอากิบญ
ั ชาการจู่โจมปราสาท และ
นังชมอย่างตังใจ
ก่อนอืนก็เริมจากประตูใหญ่ เขาใช้แผนระเบิดด้วยดิน
34
ปื นทีผมเคยใช้ก่อนหน้านีระเบิดประตูปราสาทจน
กระเด็น จากนันทหารก็กรูกนั เข้าไปในปราสาทโคซันยา
มะ ไม่ถงึ ครึงวันก็ยดึ ตัวปราสาทหลักได้
เดิมทีทหารทีรักษาการณ์อยูใ่ นปราสาทโคซันยามะก็มี
เพียงสามพันนาย ชิเงอากิก็ประกาศไว้แล้วว่าโจมตีได้
ง่าย หลังจากทีประตูใหญ่ถกู ทําลาย ภายในจึงต้านไว้ไม่
ได้นานตามคาด
“ชิเงอากิ ทําได้ดีมาก!”
“ข้าซาบซึงในคําชมยิงนัก แต่ขา้ ปล่อยให้ทาดาโยริผนู้ าํ

ตระกูลหนีรอดไปด้วย ต้องขออภัยขอรับ”
35
“ไม่เป็ นไร ต่อไปก็ปราสาทโรคุโยทีเป็ นทางผ่านไปเมือง
หลวง ฝากด้วยล่ะ!”
ปราสาทโรคุโยตังอยูใ่ กล้ชายแดนติดกับยามามิยะโนะคุ
นิอนั เป็ นสถานทีตังของเมืองหลวง หากผูน้ าํ ตระกูลฮัค
คากุจะหนีไปก็คงมีแค่ปราสาทแห่งนันเท่านัน ผมคิดว่า
นันคงเป็ นสถานทีทีจะตัดสินแพ้ชนะครังสุดท้ายกับฮัค
คากุ
พวกเราปิ ดล้อมปราสาทโรคุโย ทําให้พวกเขาค่อยๆ อ่อน

กําลังลงตามคําแนะนําของชิเงอากิ
36
สนามรบหลักคืออาวาอุมิทางใต้ กลุม่ คนในดินแดนทาง
ใต้สว่ นใหญ่ยอมศิโรราบต่อผมหรือไม่ก็ถกู ทําลายไป
แล้ว แต่ก็มีสว่ นน้อยทีให้การสนับสนุนตระกูลฮัคคากุ
และกบดานอยูใ่ นปราสาทโรคุโย
ระหว่างนันผมก็สง่ จดหมายแนะนําให้ยอมแพ้ไปยังกลุม่
ขุนนางท้องถินในดินแดนอาวาอุมิทางเหนือ หลังจาก
สงครามครังแรก ขุนนางท้องถินของอาวาอุมิทางเหนือ
ส่วนใหญ่ยอ้ นกลับไปยังเขตปกครองเนืองจากไม่ได้เป็ น
สนามรบหลักแล้ว
เงือนไขคือขอยึดศักดินาครึงหนึง
37
ผมส่งเงือนไขนีให้คนทียอมแพ้ไม่วา่ จะเหนือหรือใต้ แต่
การขอพืนทีถึงครึงหนึงนันคงทําให้มีคนจํานวนมากใน
กลุม่ บริวารในดินแดนนันเกิดความลังเล หากพวกเขา
ต้องการเงินเป็ นข้อแลกเปลียน ผมก็ยินดีจะจ่าย แต่
เนืองจากเคยหันเขียวเล็บใส่ผมครังหนึงแล้ว พวกเขาจึง
ยอมแพ้โดยเสียผลประโยชน์ไปไม่ได้
แทนทีจะสู้ พวกเขาควรยอมแพ้ ผมไม่เห็นเข้าใจเลยมัน

ต่างกันตรงไหนระหว่างสูท้ งที
ั จะรูว้ า่ แพ้ กับยอมแพ้หลัง
โดนต้อนจนหมดรูป
แต่ตอ่ ให้พวกเขาไม่เข้ามาสวามิภกั ดิก็ไม่เป็ นไรหรอก

คนบางกลุม่ ไม่มาสวามิภกั ดิก็ยงดี
ิ เสียอีก
38
ตอนนีผมได้เคียวสะโนะคุนิและได้ทางออกทะเลแล้ว แต่
ยังจําเป็ นต้องผ่านอาวาอุมิทางเหนือเพือเข้าสูเ่ คียวสะ
หมายความว่าต่อให้กลุม่ คนทีครอบครองดินแดนทีเป็ น
ทางเชือมต่อจากปราสาทนากานุมะซึงเป็ นทางผ่านจาก
มิสโึ ฮะไปถึงเคียวสะจะยอมมอบพืนทีครึงหนึงให้ผม ผม
ก็ตอ้ งย้ายพวกเขาไปอยูท่ ีดีอยูด่ ี เพราะงันกําจัดให้ราบ
คาบไปเลยแต่แรกน่าจะสะดวกกว่าไปต่อรองทีหลัง ผม
คิดว่าตัวเองมีความคิดทีน่ากลัวเหมือนกันนะ
ผมได้รบั การแสดงความจํานงยอมแพ้จากกลุม่ ขุนนาง

ท้องถินในดินแดนทางเหนือเกินกว่าครึงหนึงแล้ว ส่วน
อีกครึงทีเหนือมีทงคนที
ั ต่อรองขอผ่อนผันเงือนไข และ
คนทีขอต่อต้านจนถึงทีสุดเพราะผูน้ าํ ตระกูลถูกผม
39
สังหาร
ผมไม่สนใจคนพวกนัน ในเมือทางนีเสนอแต่พวกเขาไม่
สนอง ต่อให้ถกู บดขยีก็ไม่มีเหตุผลอะไรทีจะมาบ่น
"ท่านซาเอมอนไดอิ คางามิขอรับ”
“โรคุโซ ซาเอมอนไดอิ คางามิขอรับ จากนันไปก็ขอให้จด

จําชือของข้าไว้ดว้ ยนะขอรับ”
โลกนีการไว้หนวดเคราเป็ นทีนิยม ตรงหน้าผมตอนนีมี

แต่คนไว้หนวดเคราเต็มไปหมด
40
“ท่านอิบสุ ะขอรับ”
“โคเบย์ อิบสุ ะขอรับ ขอสาบานว่าจะจงรักภักดีตอ่

ตระกูลคามน”
ผมฟั งการแนะนําตัวทํานองนีจากคนแปดคน
“ดีมาก ข้าคาดหวังการทํางานหลังจากนีของพวกท่าน
นะ”
เมือผมเสร็จสินจากการทักทายผูส้ วามิภกั ดิอย่างเป็ น

ทางการ ก็ให้ทกุ คนออกแล้วเรียกโคเบย์ อิคสุ ะกลับเข้า
มา
41
“ให้เจ้าทํางานฐานะผูใ้ ต้บญ
ั ชาของชิเงอากิ มัทสึนากะที
อยูต่ รงนัน”
“ให้ขา้ ทํางานกับท่านมัทสึนากะ?”
โคเบย์ผนู้ ีมีอาชีพ [นักวางยุทธวิธี] ดังนันจึงน่าจะเข้ากัน

ได้ดีกบั อาชีพ [นักวางกลยุทธ์] ของชิเงอากิ จึงให้ไปเป็ น
ั ชาของชิเงอากิ
ทีตระกูลฮัคคากุรบแพ้ซาแล้
ํ วซําเล่าทังทีมีโคเบย์อยูก่ ็
เป็ นเพราะตระกูลฮัคคากุดถู กู โคเบย์และกันเขาออกห่าง
จากการวางแผนทําศึก หากโคเบย์อยูใ่ นวงในของตระกู
42
ลฮัคคากุ ผมก็คงเอาชนะไม่ได้ง่ายขนาดนี
“หลังจากนีข้าคงได้ปกครองอาวาอุมิแห่งนี ถึงตอนนีจะ
ยังไม่แน่ชดั แต่ก็มีแผนจะตังกลุม่ กลยุทธ์เพือวางทิศทาง
ของตระกูลคามน อยากให้เจ้ารับหน้าทีเป็ นแกนกลาง
ของกลุม่ กลยุทธ์”
“ให้ขา้ รับหน้าทีใหญ่ขนาดนันเลยหรือขอรับ!?”
“หัวหน้าของกลุม่ กลยุทธ์คือชิเงอากิทีอยูต่ รงนัน หลัง

จากนีจงรับฟั งคําชีแนะของชิเงอากิเสีย”
“ขอรับบบ! ข้าขอเดิมพันด้วยชีวิต!”
43
โคเบย์กม้ กราบผม ไหล่ของเขาสันเทา คงเพราะทังทีไม่
ได้รบั การยอมรับจากตระกูลฮัคคากุแต่กลับได้ทาํ งาน
เป็ นแกนกลางของตระกูลคามน เลยดีใจนันเอง
44
ผ่านไปหนึงเดือนแล้วนับตังแต่ปิดล้อมปราสาทโรคุโย
เจ้าพวกนันหมกตัวอยูใ่ นปราสาทไม่ยอมยกทัพออกมา
45
เสียที ผมจึงปิ ดล้อมปราสาทไปเรือยๆ เพือทําให้เสบียง
อาหารของพวกเขาร่อยหรอ
ถึงจะยังไม่มีการโจมตี แต่คิดว่าใกล้ถงึ ขีดจํากัดของพวก

นันแล้ว
ไว้เข้าเดือนเก้า อุณหภูมิช่วงกลางวันลดลงจนสบายตัว
เมือไหร่ ผมค่อยเคลือนทัพก็ยงั ได้
แต่ทา่ นพ่อบุญธรรมคามนเร่งผมยิกๆ ผมรูว้ า่ ท่านพ่อ

บุญธรรมอยากยึดเมืองหลวงคืนให้ได้เร็วๆ แต่ผมก็ไม่
อยากฝื น จึงปิ ดล้อมปราสาทโรคุโยอย่างใจเย็น ตังใจจะ
รอให้ฮคั คากุแพ้ภยั ตัวเอง
46
*
ต้นเดือนกันยายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
สิบห้า
ดูทา่ ว่าทหารของฮัคคากุทีรักษาการณ์อยูใ่ นปราสาทโรคุ

โยจะถึงขีดจํากัดแล้ว มีทหารหนีออกมาให้คามนคุม้
ครองทุกวัน ในจํานวนนันก็มีคนทีมีตาํ แหน่งสูงพอ
47
สมควรด้วย
และจากข้อมูลทีได้จากคนตําแหน่งสูง ดูเหมือนว่าฮัคคา
กุจะตังเป้าหมายทีการฟื นฟูกองทัพ จึงจ้างนักแสวงโชค
เห็นว่าจ่ายเงินให้นกั แสวงโชคหกคนเป็ นเงินก้อนโตถึง
หนึงพันคัง
งานหลักของนักแสวงโชคคือการปราบสัตว์ปีศาจ ว่ากัน
ว่านักแสวงโชคทีมีชือเสียงทําเงินได้หลายพันคังต่อปี
เคยได้ยินจากมิสโึ ฮะยะและอิสมึ ิยะว่า เมือชินส่วนของ
สัตว์ปีศาจถูกนําออกมาประมูล พ่อค้าและขุนนาง
จํานวนมากก็จะประมูลแข่งกัน ราคาจึงขึนไปสูงลิวโดย
ไม่มีเพดาน
48
การจะจ้างนักแสวงโชคทีเก่งกาจแบบนัน อย่างตําๆ ก็คง
ต้องใช้หนึงพันคัง
ในวะคุนิแห่งนีไม่ได้มีพืนทีทีมีสตั ว์ปีศาจอยูม่ ากมายนัก

ในมิสโึ ฮะไม่มีพืนทีทีสัตว์ปีศาจอาศัยอยูด่ ว้ ยซํา แต่
สถานทีใกล้ๆ อย่างยามามิยะโนะคุนิอนั เป็ นทีตังของ
เมืองหลวงพอมีอยูบ่ า้ ง จึงได้ยินมาว่าในเมืองหลวงมีนกั
แสวงโชคอยูม่ าก แต่ตอนนีเมืองหลวงลุกเป็ นไฟ พวก
เขาจึงกระจัดกระจายไปตามทีต่างๆ
“แหม ถ้าจ้างนักแสวงโชคก็น่าจะรับมือยากขึน ต้องคิด

แผนการอะไรสักอย่างแล้วละขอรับ”
49
“นักแสวงโชคทีว่าเป็ นบุคคลอันตรายถึงขันนันเลยหรือ?”
“ถ้าเป็ นนักแสวงโชคทีจ่ายเงินไปถึงหนึงพันคังก็น่าจะ
เป็ นพวกระดับสูงขอรับ สัตว์ปีศาจทีนักแสวงโชคระดับ
สูงแบบนันล่า หากทหารธรรมดาเข้าไปจู่โจมก็ได้แค่ทาํ
ให้ผิวนอกบาดเจ็บเล็กน้อย ไม่สามารถสร้างความเสีย
หายถึงตาย ต่อให้เป็ นอาชีพสายต่อสู้ ถ้าไม่ใช่คนทีมี
อาชีพระดับสูงทีมีเลเวลสูง ไม่เพียงแค่จะไม่สามารถเล่น
งานสัตว์ปีศาจให้ถงึ แก่ชีวิต แต่ตวั เองยังจะเอาชีวิตไม่
รอดด้วยขอรับ”
“ระดับสูงทีว่าหมายถึง [นักรบหอก] อย่างดันเบย์น่ะ
50
หรือ?”
“ขอรับ [นักรบหอก] ของท่านดันเบย์เป็ นอาชีพระดับสูง

ของ [นักหอก] นอกจากนียังว่ากันว่าในหมูน่ กั แสวงโชค
มี [ผูใ้ ช้เวทมนตร์] ด้วยขอรับ”
โอ๊ะ จะได้พบกับผูใ้ ช้เวทมนตร์ดว้ ยหรือ!?
“[ผูใ้ ช้เวทมนตร์] มีพลังแข็งแกร่งถึงขนาดนันเลยหรือ?”
“ถึงขันว่ากันว่าในการปราบสัตว์ปีศาจ หากไม่มี [ผูใ้ ช้

เวทมนตร์] ก็จะไม่สามารถปราบได้ขอรับ”
51
ชิเงอากิ มัทสึนากะและโคเบย์ อิบสุ ะผลัดกันตอบคํา
ถามของผมขณะทีสีหน้าหม่นหมองลง
สําหรับทังสอง นักแสวงโชคระดับสูงซึงไม่ได้อยูใ่ นขอบ

เขตของกลยุทธ์และยุทธวิธี คงเป็ นตัวตนทีต้องเรียกว่า
ศัตรูโดยธรรมชาติ
“ตระกูลเราจะจ้างนักแสวงโชคด้วยก็ได้ไม่ใช่หรือ?”
“ถึงจะเรียกว่านักแสวงโชค แต่ก็มีตงแต่
ั ระดับดีสดุ ไปจน
แย่สดุ ถ้าเป็ นนักแสวงโชคทีต่อกรกับนักแสวงโชคทีฮัค
คากุจา้ งมาได้อย่างสมนําสมเนือ คงไม่ได้จา้ งกันง่ายๆ
ขอรับ”
52
“ถ้าอย่างนันก็ช่วยไม่ได้ ถ้าเห็นนักแสวงโชคก็ให้ถอยทัพ
โดยไม่ตอ้ งฝื น”
“แต่แบบนันการปิ ดล้อมก็จะพังทลายนะขอรับ...”
“ไม่เป็ นไร อย่าทําเรืองโง่เขลาอย่างการสังให้บกุ ทังทีรูว้ า่

กําลังจะตายก็พอ แต่ถา้ เป็ นไปได้ ก็ช่วยล่อให้พวกนันให้
เข้ามาในวีถีการยิงของปื น เพือล้างบางด้วยการยิงกราด
แล้วกัน”
“รับทราบขอรับ จะไปดําเนินการตามนัน”
53
สามวันถัดจากนันก็มีรายงานความเสียหายจากฝี มือนัก
แสวงโชค ตามรายงานบอกว่าเสบียงอาหารถูกลําเลียง
เข้าไปในปราสาทโรคุโยจากประตูมิติทีนักแสวงโชคเปิ ด
ออก
หลังจากนัน ผมยังได้รบั รายงานความเสียหายจากฝี มือ

นักแสวงโชคทุกวัน แต่นนทํ
ั าให้ผมอยากเห็นกับตาว่า
บรรดาผูท้ ีเรียกว่านักแสวงโชคเป็ นคนระดับไหน ถ้ามี
ประโยชน์ก็ตอ้ งคิดเรืองการมอบตําแหน่งให้อย่างจริงจัง
“ไม่ได้ขอรับ! นักแสวงโชคในรายงานล้วนเป็ นผูเ้ ชียว

ชาญ เป็ นกลุม่ คนทีอันตรายทีสุดแล้วขอรับ!”
54
“ไม่ตอ้ งตืนตูมขนาดนันก็ได้ แค่มองจากสถานที
ปลอดภัยเท่านันเองน่า”
“...เช่นนันก็กรุณารออีกไม่นาน จะให้เห็นการล้างบาง
พวกนักแสวงโชคขอรับ”
ชิเงอากิ มัทสึนากะพยายามห้ามผม แต่โคเบย์ อิคสุ ะ

กลับบอกว่าจะให้ผมเห็นศึกล้างบาง ดูเหมือนว่าโคเบย์
อิคสุ ะจะเตรียมวางกับดักพวกนักแสวงโชคไว้แล้ว
ชิเงอากิบน่ อุบอิบว่า “ให้ตายสิ” ขอคิดเข้าข้างตัวเองแล้ว

กันว่าเขายอมให้ผมไปแอบสังเกตการณ์แล้ว
55
วันรุง่ ขึน ผมตามโคเบย์ออกจากค่าย
โคเบย์ขอให้ผมรอสักครู ่ ผมจึงรออยูส่ ามสิบนาที แล้ว

สถานทีทีห่างออกไปเล็กน้อยก็เกิดความโกลาหล ดูทา่
นักแสวงโชคจะปรากฏตัวแล้ว
โคเบย์เตรียมสถานทีทีมองเห็นถนัดเอาไว้ให้ ผมปั กหลัก

อยูบ่ นเนินเขาเตียๆ มองผ่านกล้องส่องทางไกลกล้อง
ส่องทางไกลอันนีเป็ นสิงทีผมสร้างขึน เป็ นของทีน่าจะ
หลุดจากสามัญสํานึกของโลกนี หากไม่มีสงกี
ิ ดขวางก็
มองเห็นสิงทีอยูห่ า่ งออกไปสิบกิโลเมตรได้อย่างชัดเจน
56
“โฮ่ นันคือนักแสวงโชคหรือ?”
“ใช่แล้วขอรับ คนเหล่านันเป็ นนักแสวงโชคระดับสูงสุด

ในเมืองหลวง สืบทราบมาว่าเป็ นปาร์ตีทีชือว่า ‘หมัด
เหล็กอสูร’ ขอรับ”
โฮ่ มีกระทังชือปาร์ตีเลยหรือ แฟนตาซีชะมัด
กล้องส่องทางไกลส่องให้เห็นชายร่างสูงถือหอกทีกวาด
ทหารสีคนได้ในครังเดียว พลังร้ายกาจจริงๆ นอกจากนี
ยังมีชายทีทังสูงทังใหญ่ถือโล่ขนาดใหญ่กาํ ลังผ่าทหาร
ออกเป็ นสองซีกด้วยขวานทีถืออยูใ่ นมือขวา ชินส่วน
57
กระจุยกระจายเลยทีเดียว นอกจากนันผมยังมองเห็นนัก
แสวงโชคอีกสีคน สรุปแล้วเป็ นปาร์ตีทีมีทงหมดหกคน
ั
ในจํานวนนันมีสองคนเป็ นผูห้ ญิง คนหนึงคงเป็ น [ผูใ้ ช้
เวทมนตร์] จึงสวมผ้าคลุมและถือไม้เท้า
เป็ นโครงสร้างปาร์ตีหกคนทีประกอบด้วย [นักหอก

แกร่ง] [นักขวานโล่] [พราน] [นักสู]้ [หมอยา] และ [ผูใ้ ช้
เวทมนตร์วายุ] ดูมีความสมดุลดี นอกจาก [ผูใ้ ช้
เวทมนตร์] ทีคอยยิงระวังหลังให้แล้วยังมี [หมอยา] ที
ฟื นฟูสภาพเพือนในปาร์ตีได้ โล่ ดาบ หอก ธนู เรียกได้วา่
เป็ นการรวมตัวทีงดงาม นอกจากนียังมี [นักสู]้ ทีคอยวิง
วุน่ เพือป้องกันแนวหลัง ครบเครืองเลยทีเดียว
คมดาบวายุที [ผูใ้ ช้เวทมนตร์วายุ] ปล่อยออกมาก็คม

58
กริบ ส่วนลําตัวของทหารแยกออกเป็ นสองส่วนบนล่าง
จากเอวด้วยคมดาบวายุทีมองไม่เห็นก่อนจะไถลร่วงลง
เจ้าพวกนีไม่ออมมือแม้แต่นิดเดียว
“เป็ นนักแสวงโชคทีโด่งดังแค่ไหน?”
“น่าจะทําเงินได้ปีละหนึงหมืนห้าพันคังขอรับ หาเงินได้
มากกว่าข้าเยอะเลย”
โคเบย์หวั เราะฮ่าๆๆ เบาๆ ในตอนท้าย อย่าไปใส่ใจเรือง

นันเลย ถ้าสร้างผลงานได้ก็ให้เงินเพิมเองแหละ
“โฮ่ ขนาดนันเลยหรือ แล้วจะกําราบอย่างไรล่ะ?”

59
“ใกล้แล้วขอรับ แล้วท่านจะได้เห็น”
ผมมองผ่านกล้องส่องทางไกลตามทีโคเบย์คะยันคะยอ
บรรดานักแสวงโชคไล่ตอ้ นพวกทหาร คงรูส้ กึ เหมือนล่า
สัตว์ปีศาจตามความเคยชิน แต่นีเป็ นการสูก้ บั คนนะ คน
ทีมีสติปัญญาไม่เหมือนกับสัตว์ปีศาจสักหน่อย
“ติดกับแล้วขอรับ”
โคเบย์พมึ พําออกมาคําหนึง แล้วนักแสวงโชคทีกําลัง

ต่อสูอ้ ยูท่ ีอีกฝังของกล้องส่องทางไกลก็ลม้ ลง เสียววินาที
ถัดมา เสียงยิงปื นหลายสิบกระบอกดังปั งๆๆ ก็ดงั
60
ก้องอยูใ่ นแก้วหูของผม จุดทีผมอยูค่ อ่ นข้างห่างจาก
สนามรบ เพราะงันเสียงนันจึงน่าจะได้ยินมาจากทาง
ด้านหลัง
ทหารกรูกนั เข้าไปหานักแสวงโชคทีล้มลง พอคิดว่าแค่

นันจะจัดการได้หรือ ก็เห็นว่าในมือถือเชือกอยู่ สงสัยกะ
จะจับเป็ น พวกทีรับผิดชอบแนวหน้าขัดขืนพอสมควร
แต่แนวหลังยอมให้มดั โดยไม่ได้ขดั ขืนอะไรมากมายนัก
ทังทีรับลูกกระสุนจากปื นเข้าไปหลายนัดแต่พวกแนว
หน้ากลับยังไม่หยุดขัดขืน คงมีพลังกายสูงเพราะเลเวล
สูงด้วย แต่พวกเขาเป็ นมนุษย์จริงหรือ? แต่จะไปตังแง่
คนอืนก็ไม่ได้แฮะ พอคิดแบบนันผมก็ยมเฝื
ิ อนออกมา
61
“มีอะไรหรือขอรับ?”
“เปล่า ไม่มีอะไร”
สองชัวโมงหลังจากนัน นักแสวงโชคหกคนก็มาปรากฏ
ตัวอยูต่ อ่ หน้าผมพร้อมหน้าพร้อมตา
“คิซาเอมอน บอกความผิดของคนเหล่านีมาซิ”
“ขอรับ คนเหล่านันสังหารบริวารของตระกูลคามนไปห้า
สิบเจ็ดคน ทําให้ได้รบั บาดเจ็บทังหนักและเบาอีกหนึง
ร้อยหกสิบเก้าคนขอรับ”
62
“แล้วโทษล่ะ?”
“ขอรับ ทังหกคนสมควรได้รบั โทษประหาร”
พวกเขารับลูกตะกัวเข้าไปสิบกว่าหรือหลายสิบลูก ไม่ใช่
แค่ไม่กีลูกแต่ยงั มีชีวิตอยูม่ าจนถึงตอนนี ทว่ากลับจะ
โดนสังประหารเสียอย่างนัน แต่ละคนจึงตกตะลึงไม่นอ้ ย
หนําซํายังบาดเจ็บกันอีกเลยไม่มีใครโต้ตอบอะไร ผูใ้ ช้
เวทมนตร์เองก็ถกู อุดปากเพือไม่ให้รา่ ยเวทได้อีกด้วย
“เช่นนันก็ตดั ศีรษะให้เป็ นแบบอย่าง แล้วเสียบประจาน

ทีหน้าปราสาทโรคุโย”
63
“อืออออออ!”
ผูใ้ ช้เวทมนตร์ทีถูกอุดปากเอาไว้ดเู หมือนจะอยากพูด

อะไรบางอย่าง เธอรับลูกปื นเข้าไปสามนัด เทียบกับคน
อืนแล้วจัดว่าบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย คงมีแรงพอจะพูด
ละมัง?
แค่คาํ สังเสียสุดท้ายจะรับฟั งก็ได้ แต่ผมก็ผมก็จดั ให้ผใู้ ต้

บัญชาชักดาบออกจากฝักเอาไว้ เพือทีจะบันศีรษะได้
ทันทีทีเริมร่ายมนตร์
“ไว้ชีวิตพวกเราเถอะ!”
64
ทําถึงขนาดนียังจะบอกให้ไว้ชีวิตอีกหรือ จะทําอย่างไรดี
ล่ะ?
ผมมองหน้าชิเงอากิกบั โคเบย์
“ต่อให้ไว้ชีวิตก็ใช่วา่ จะทําได้แบบไร้เงือนไขขอรับ”
“ตามทีท่านมัทสึนากะว่าขอรับ”
“แล้วจะทําอย่างไร?”
65
ถ้าเป็ นสถานการณ์ทีจําเป็ นต้องยึดเอาความเห็นของผม
ก็เป็ นอีกเรือง แต่ในสถานการณ์ทีไม่ได้เป็ นแบบนัน
หน้าทีของผม คือการฟั งความเห็นของบริวารแล้วตัดสิน
ใจ
“นันสินะ...ปรับสินไหมเพือชดเชยให้กบั คนเจ็บคนตาย
และในโทษฐานทีต่อต้านตระกูลคามนเถอะขอรับ”
“ใช่แล้วขอรับ ครอบครัวของคนตายต้องการเงินเพือ
ประทังชีวิต เรียกค่าชดเชยให้หนักเลยขอรับ”
เจ้าพวกนีกําลังทําหน้าตาชัวร้ายอยูแ่ ฮะ คงกําลังคิดจะ
ปอกลอกพวกนักแสวงโชคไม่ให้เหลือแม้แต่แดงเดียว
66
“จํานวนค่าชดเชยจะให้เป็ นเท่าไร?”
“นันสินะ หนึงหมืนคังต่อคนก็ดีขอรับ”
ชิเงอากิตอบทันควัน แถมยังเป็ นจํานวนเงินถึงหนึงหมืน

คังทีแม้แต่ผมเองก็ยงั คิดว่าอย่างไรก็มากเกินไป
“มะ มากขนาดนัน!”
คงคิดว่าจะจบเรืองได้ดว้ ยเงิน ไม่ใช่แค่ [ผูใ้ ช้เวทมนตร์

วายุ] เท่านัน แต่นกั แสวงโชคคนอืนก็มีสีหน้าผ่อนคลาย
คงเล็กน้อย แต่เมือได้ฟังจํานวนเงินจากชิเงอากิ พวกนัก
67
แสวงโชคก็หน้าซีด
“ถ้าไม่จ่ายจะลงโทษประหารก็ได้ขอรับ”
โคเบย์ก็ข่มขู่พวกนักแสวงโชคตามนําไปกับชิเงอากิ เจ้า
พวกนีมันซาดิสท์ชะมัด!
“ขอสังให้จ่ายหนึงหมืนคังต่อหนึงคน ถ้าไม่จ่ายจะตัดสิน
โทษประหารชีวิต”
“ระ เรืองแบบนัน!?”
ต่อให้เป็ นนักแสวงโชคทีหาเงินได้มากแค่ไหนก็ไม่มีทาง
68
มีเงินสะสมถึงหนึงหมืนคัง มองหน้าพวกนักแสวงโชคก็รู ้
แต่ในเมือสังหารไปมากกว่าห้าสิบคน ทําให้กลัว
ประมาณนีก็คงสมนําสมเนือแล้ว
แต่เรืองแบบนันผมเองก็วา่ คนอืนไม่ได้หรอก ควรจะจํา

ใส่ใจไว้วา่ นีคือหวาดกลัวทีจะได้ลมรสเมื
ิ อผมแพ้และถูก
จับ
“หนึงหมืนคังน่ะ จะทํางานแล้วจ่ายให้เจ้าค่ะ ขอแค่

ละเว้นโทษประหารเท่านัน!”
พอคิดว่าจะยืนมือออกไปช่วย [ผูใ้ ช้เวทมนตร์วายุ] ก็พดู

ขึนมาเองว่าจะทํางานเพือหาเงินมาจ่าย
69
“หืม จ่ายหนึงหมืนคังไม่ได้หรือ?”
“ไม่มีเงินเก็บมากขนาดนันหรอกเจ้าค่ะ! ต่อให้ขายอาวุธ
เครืองป้องกัน แล้วก็พวกของใช้ในบ้านก็ไม่มีทางหาทา
ได้มากขนาดนัน!”
รูอ้ ยูแ่ ล้วแหละ ไม่แปลกใจเลย แต่ถา้ มาลดจํานวนเงิน

เอาตอนนีก็คงถูกพวกนักแสวงโชคดูถกู เอาจึงลดให้ไม่ได้
“งันหรือ...ถ้าอย่างนันก็มีทางรอดเดียว นันคือพวกเจ้า
ต้องเป็ นทาสแล้วละ”
70
ด้วยเหตุนี แสวงโชคทังหกคนจึงมาเป็ นทาสของผม น่า
ยินดีเสียจริง
71
กลางเดือนกันยายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
ปราสาทโรคุโยยอมแพ้ในเวลาไม่นาน เนืองจากเสบียง
อาหารก็ไม่มี นักแสวงโชคทีพึงพาได้ก็มาถูกจับ ครอบ
ครัวของผูน้ าํ ตระกูลทีใจไม่เป็ นสุขจึงสังหารผูน้ าํ ตระกูล
และยอมมาสวามิภกั ดิด้วยความหวาดระแวง
แต่ผมไม่คิดจะปล่อยตระกูลฮัคคากุไปหรอก ต่อให้มา
เป็ นบริวารของผมทีได้อาวาอุมิมาอยูใ่ ต้การปกครอง มี
แต่จะทําให้ผมกังวลใจทังขึนทังล่อง
72
ดังนัน ผมจึงตัดสินโทษประหารแก่ชายตระกูลฮัคคากุ
ทุกคนทีผ่านพิธีบรรลุนิติภาวะแล้ว เด็กกับผูห้ ญิงก็ให้
บวช ต่อให้มีคนบอกว่าเข้มงวดหรือไร้หวั ใจ แต่ผมก็ไม่
คิดจะกอดลูกระเบิดเอาไว้กบั ตัว
เท่านีอาวาอุมิโนะคุนิก็ตกอยูใ่ นกํามือของผมแทบจะทัง
หมดแล้ว
ทว่า แม้ปราสาทโรคุโยจะยอมแพ้ แต่กลุม่ ขุนนางก็ยงั คง

ต่อต้านในหลายจุด ผมเลยมอบทหารให้ดนั เบย์และโค
ซันไปปราบปรามพวกเขา และขุดรากถอนโคนขุนนาง
ท้องถินเหล่านันเสีย
73
พวกเขามีจดุ ยืนต่างจากฮัคคากุ จะขอยอมแพ้อย่างสันติ
ก็ทาํ ได้แต่กลับไม่ยอมทํา ตระกูลทีคิดจะฝื นต่อต้านจน
ถึงทีสุดควรถูกกําจัดให้เหลือแค่รากเหง้าทีใช้การอะไรไม่
ได้เหมือนอย่างทีตระกูลฮัคคากุโดน
ผมมันคนขีขลาด ไม่อยากเอาตัวไปเสียงตายเหมือนครัง
ทีใจอ่อนละเว้นตระกูลอนดะอีกแล้ว จึงตังใจจะลดความ
เสียงให้มากทีสุดเท่าทีจะทําได้
อันทีจริงแล้วผมอยากหยุดอยูท่ ีอาวาอุมิแล้วเริมวางราก
ฐานการปกครอง แต่ขอ้ อ้างในการยึดดินแดนของผมคือ
การทวงคืนเมืองหลวงและกําจัดตระกูลอิชิกิ จึงต้องรีบ
74
จัดทัพเข้าเมืองหลวงก่อน
แน่นอนว่าในเมืองหลวงอิชิกิกบั มินามิยงั คงรุกรับสลับ

กันไปมาอย่างต่อเนือง คงเข้าไปแทรกไม่ได้ง่ายๆ
ก่อนหน้านีผมส่งข้อเสนอไปยังมินามิให้รว่ มกันต่อสูเ้ พือ

บดขยีอิชิกิ แต่ไม่มีคาํ ตอบดีๆ กลับมา เอาเถอะ ก็ผมเพิง
มาเอาป่ านนีน่ะนะ...
“ดูทา่ มินามิจะคิดยึดครองเมืองหลวงและแย่งชิง
ตําแหน่งกษัตริยน์ ะขอรับ”
ชิเงอากิ มัทสึนากะพูดเรืองน่าหนักใจออกมาด้วยความ
75
รูส้ กึ เหมือนเป็ นเรืองธรรมดา
“คนผูน้ นไต่
ั เต้าจากความตําต้อย หากปรารถนาใน
อํานาจอย่างแรงกล้าก็น่าจะฉวยโอกาสทีกษัตริยห์ นีไป
ขึนเป็ นกษัตริยเ์ องขอรับ”
โคเบย์ อิบสุ ะเคยรับใช้ตระกูลฮัคคากุแห่งอาวาอุมิซงึ

เป็ นดินแดนข้างเคียงเมืองหลวง จึงเข้าใจสถานการณ์ใน
เมืองหลวงเป็ นอย่างดี
ตระกูลมินามิมีเขตปกครองถึงสามดินแดน แต่ในเมือไม่
ถูกแต่งตังเป็ นไดเมียวก็ไม่ได้รบั เบียหวัดของไดเมียว แม้
จะมียศและตําแหน่งเป็ นชูรไิ ดชินขันหกครึงขัน ทว่าก็
76
เป็ นตําแหน่งทีถือว่าตํามาก
ถึงจะได้รบั เงินบริจาคเทียบเท่ากับเบียหวัดทีราชวงศ์
และสิบตระกูลใหญ่ได้รบั แต่ในเมือได้รบั การเลือก
ปฏิบตั ิก็คงไม่แปลกทีจะเลิกหวังความเมตตาจาก
ราชวงศ์ และถือโอกาสตังตนเป็ นกษัตริย ์
“สูก้ บั มินามิงนหรื
ั อ...”
ว่ากันตามตรง ผมคิดว่ามีเหตุในการผ่อนผันโทษให้มินา
มิอยู่ พวกเขาถูกราชวงศ์และบรรดาขุนนางช่วงชิงเงิน
ทองไป คาดหวังผลตอบแทนอะไรจากราชสํานักก็ไม่ได้
หนําซําบุตรสาวก็มาถูกสังหารเมืออิชิกิเข้ายึดครองเมือง
77
หลวงอีก
เมืองหลวงอยูใ่ ต้การคุม้ ครองของกษัตริย ์ ต่อให้เป็ นผล

พวงมาจากกษัตริยอ์ งค์ก่อน แต่การปกครองทีผิดพลาด
สืบต่อมาถึงองค์ปัจจุบนั ก็มีสว่ นทําให้อิชิกิก่อความ
วุน่ วายด้วย
พอเรืองมาถึงตอนนี มินามิก็คงเลิกหวังพึงพากษัตริย ์
แล้ว
“ก็คงต้องเป็ นอย่างนัน”
“ท่านพ่อบุญธรรมเองก็คิดแบบนันหรือขอรับ?”
78
“ข้าเองก็คิดว่ามินามิวางแผนชิงบัลลังก์ไว้ ในทางกลับ
กัน อิชิกิน่าจะไม่ได้มีเป้าหมายชิงบัลลังก์ แต่คิดจะตัง
คนในราชวงศ์ขนเป็
ึ นกษัตริยแ์ ล้วกุมอํานาจทีแท้จริงอยู่
เบืองหลัง”
ในห้องหนึงของปราสาทโรคุโยซึงอยูใ่ กล้เมืองหลวงแค่
คืบ ผมพูดคุยแลกเปลียนกับกลุม่ กลยุทธ์และท่านพ่อ
บุญธรรมคามน ครุน่ คิดถึงเส้นทางสูเ่ มืองหลวง
ปกติแล้วท่านพ่อบุญธรรมคามนจะไม่เข้าร่วมการ
ประชุมเรืองเกียวกับการทหาร แต่ทา่ นพ่อบุญธรรมรู ้
เรืองเมืองหลวงละเอียดทีสุด จึงคิดว่าน่าจะรูเ้ รืองอิชิกิ
79
และมินามิเป็ นอย่างดีดว้ ย
“ใช้สมบัติทีได้จากฮัคคากุจ่ายให้หมดเพือรวบรวมทหาร
ได้หรือไม่?”
ทหารทีผมเป็ นผูส้ งการมี

ั สองหมืนนาย ถึงจะลดลงไป
บ้างจากการทําศึกหลายครัง แต่ผมก็รบิ ศักดินาครึงหนึง
จากกลุม่ บริวารของฮัคคากุเดิมพร้อมแต่งตังบรรดาผูใ้ ต้
บัญชาทีเลียงดูไม่ไหวแล้วขึนมา จึงน่าจะสามารถส่ง
ทหารออกไปได้ราวสองหมืนสองพันนาย
แต่อิชิกิยงั คงบัญชาการทหารสามหมืนสีพันนาย มินามิ

อีกสามหมืนแปดพันนาย ต่อให้ผมบัญชาการทหารสอง
80
หมืนสองพันนายก็ยงั เสียเปรียบด้านจํานวนอยูม่ าก
ปั จจัยทีจะตัดสินแพ้ชนะของสงครามนัน จํานวนทหารมี
นําหนักมาก ผมเลยอยากจัดเตรียมให้ได้มากทีสุดเท่าที
จะทําได้
“คิดว่าคงยากขอรับ ทหารรับจ้างรอบเมืองหลวงรวมถึง
อาวาอุมิตา่ งเข้าร่วมอิชิกิหรือมินามิเกือบหมดแล้ว ทหาร
รับข้างรอบมิสโึ ฮะก็ถกู ควบคุมโดยตระกูลอาสึมะและ
ตระกูลคามน อาจมีความเป็ นไปได้ทีจะรวบรวมทหาร
รับจ้างจากทีไกลกว่านี แต่ก็ตอ้ งใช้เงินและเวลาขอรับ”
การจ่ายเงินไม่เป็ นปั ญหา แต่ถา้ ต้องใช้เวลา ท่านพ่อ

บุญธรรมคามนคงไม่ยินดีนกั
81
เวลานีการต่อสูก้ บั ฮัคคากุสนสุ
ิ ดลงแล้ว หากยังประวิง
เวลา ภาพลักษณ์ของคามนในความคิดของกษัตริยก์ ็จะ
ยําแย่ลง
“นายท่าน ถึงจะต้องใช้เงิน แต่ก็มีหนทางในการจ้าง

ทหารรับจ้างขอรับ”
“ไม่ตอ้ งห่วงเรืองเงิน ลองว่ามา”
“ขอรับ ดึงตัวทหารรับจ้างทีถูกอิชิกิและมินามิจา้ งไว้ยงั

ไงขอรับ”
82
“อย่างนีนีเอง ถ้าทําแบบนันตระกูลคามนของพวกเราก็
จะเสริมความแข็งแกร่งของกําลังทหาร ส่วนอิชิกิกบั มินา
มิก็จะมีจาํ นวนทหารลดลงสินะ! ยิงปื นนัดเดียวได้นก
สองตัวเลยนีนา! เนอะ ชิเงอากิ”
“ขอรับ ทว่าเนืองจากจะสร้างภาระด้านการเงินจึงจําเป็ น
ต้องขอความร่วมมือจากท่านคิซาเอมอน แต่ขา้ ก็คิดว่านี
เป็ นแผนการทีดีขอรับ”
ผมรับแผนของโคเบย์มาใช้ทนั ที แต่คิซาเอมอนก็โจมตี
ข้อเสียของมันตามคาด ถึงอย่างนันเขาก็เข้าใจว่ามีแค่
แผนการนีเท่านันทีใช้ได้ผลทีสุดในตอนนี จึงยอมรับแม้
จะอิดออด เอาเถอะ ถ้าเป็ นเงินละก็มีแผนการทําให้งอก
เงยทีหลังอีกตังไม่รูเ้ ท่าไร ช่วยคิดว่าเป็ นเรืองชัวครังชัว
83
คราวแล้วยอมๆ ไปเถอะ
และแล้วก็มีข่าวลือแพร่กระจายไปในหมูท่ หารรับจ้าง
ของอิชิกิกบั มินามิทีอยูใ่ นเมืองหลวงว่าตระกูลคามนจะ
จ้างด้วยเงินทีมากกว่าถึงเท่าตัว
ต้นเดือนตุลาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
84
สิบห้า
เมือข่าวลือแพร่สะพัด ทหารรับจ้างของตระกูลคามนก็
เพิมเป็ นหกหมืนนาย ตรงกันข้าม อิชิกิลดลงไปเป็ นสอง
หมืนหนึงพันนาย มินามิก็ลดลงเหลือสองหมืนนาย
ผมฝากทหารสองหมืนห้าพันนายไว้กบั โคซัน อิบกุ ิ และ

แต่งตังให้โคเบย์เป็ นผูช้ ่วยของโคซัน อิบกุ ิ เพือไปปราบ
ปรามมินามิ ส่วนตัวผมเองนํากําลังทหารสามหมืนห้า
พันนายมุง่ หน้าไปปราบปรามอิชิกิ
แต่อิชิกิละทิงเมืองหลวงโดยไม่ตอ่ สูแ้ ละเริมถอยทัพกลับ

ดินแดนของตน ดูเหมือนจะถอยทัพเพราะประเมินแล้ว
85
ว่ามีความต่างชันด้านกําลังพล คนทีผมจ้างมาใหม่ใน
ฐานะทหารรับจ้างนันมีเกษตรกรปะปนมาด้วย คุณภาพ
ของทหารจึงไม่ดีนกั แต่จาํ นวนก็พอชดเชยคุณภาพได้
“บุกเข้าไปปป!”
ดันเบย์เปิ ดฉากโจมตีปราสาททีอิชิกิรกั ษาการณ์อยู่
อดีตนักแสวงโชคหกคนทีกลายเป็ นทาสของผมฟื น
สภาพด้วยยาทีผมเป็ นคนสร้าง และยังรักษาแผลเก่าที
ได้มาตังแต่ก่อนถูกจับกุมจึงอยูใ่ นสภาพสมบูรณ์ ทําให้
ผมคาดหวังในกําลังรบของพวกเขาและส่งพวกเขาไปที
แนวหน้า
86
และเป็ นเรืองธรรมดาทีทาสจะสวมปลอกคอทาส แต่
พวกเขามีความสามารถสูง จึงให้ใส่โชคเกอร์ทองบาง
เฉียบทีผมบรรจงสร้างขึนอย่างปราณีต เป็ นของทีดู
หรูหราจนคนนอกไม่มีทางคิดว่าเป็ นปลอกคอทาส น่าจะ
พอรักษาเกียรติของพวกเขาเอาไว้ได้
โชคเกอร์ทองทีมอบให้เขาพวกเขาลงอาคมให้ทาํ ตามคํา
สังของผูเ้ ป็ นนายโดยเด็ดขาดเหมือนปลอกคอทาสทัวไป
พวกเขาจึงไม่อาจต่อต้านผม ตรงจุดนีผมคิดว่าดูแฟนตา
ซีนิดหน่อย แต่ก็ไม่แปลกอะไรสําหรับโลกนี
นักแสวงโชคทีทําอาชีพ [หมอยา] ตกใจกับยาทีผมสร้าง

ขึนจนตาแทบถลนออกจาเบ้า ก็นะ ถึงจะเรียกว่ายา แต่
87
ก็เป็ นยาทีรักษาบาดแผลและความเสียหายได้ทกุ
ประเภทยกเว้นปลุกคนจากความตาย คงน่าตกใจอยู่
พวกเราโจมตีตวั ปราสาทหลักตังแต่ก่อนพลบคํา คงใกล้

ยึดปราสาทได้แล้ว ระหว่างรอให้ปราสาทถูกตีแตกผมก็
ทําการสร้างไปด้วย เพราะผมเลียงดูบรรดาทหารรับจ้าง
ด้วยการสร้างแลกเงิน ดังนัน ต้องพยายามฮึดสร้างเข้า
ไว้ทกุ ครังทีมีโอกาส ถ้าไม่ทาํ ก็จะถูกคิซาเอมอนทีคุม
บัญชีฆา่ เอาด้วยแหงๆ
บริวารของผมทีรูเ้ รืองอาชีพทีเปลียนไปมีคิซาเอมอนกับ
ดันเบย์แค่สองคนเท่านัน ส่วนคนในครอบครัวผมบอก
เรืองแค่กบั คิชิน โคจัง ท่านหญิงอาสึ แต่ผมบอกสามคน
นันไว้เพือสร้างความสบายใจว่าไม่วา่ จะเกิดเรืองอะไร
88
ขึน ผมก็จะอยูร่ อดปลอดภัย
ส่วนคิซาเอมอนกับดันเบย์ทีบอกเพราจะได้ไม่ตอ้ งกังวล
เกียวกับการหารายได้
“นายท่าน ดูเหมือนตัวปราสาทหลักจะแตกแล้วขอรับ”
ชิเงอากิซงนั
ึ งอยูข่ า้ งๆ ระหว่างทีผมกําลังทํางานสร้าง
แจ้งให้ทราบว่าปราสาทแตกแล้ว เนืองจากทํางานสร้าง
อยูต่ รงหน้าให้เห็น ชิเงอากิเองก็คงคิดว่าอาชีพของผมไม่
ใช่อาชีพสายการสร้างธรรมดา แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไร
“คิซาเอมอน ฝากของพวกนีด้วย”
89
คิซาเอมอนซึงนังอยูต่ รงกันข้ามกับชิเงอากิพยักหน้า ผม
เข้าไปในปราสาทโดยทิงของทีสร้างไว้ให้ผใู้ ต้บญ
ั ชา
หอบกลับไป
“น่าเสียดายทีคันคิจิผนู้ าํ ตระกูลอิชิกิหนีไปได้ขอรับ”
“ไม่เป็ นไร ปราบนิบะโนะคุนิตอ่ ด้วยเคียวสะโนะคุนิ สุด

ท้ายก็คงขุดรากถอนโคนอิชิกิทีนิโกะโนะคุนิตอ่ อยูแ่ ล้ว
ดันเบย์ยงั ต้องเจองานหนักอีกมาก ไม่ตอ้ งรีบร้อนขนาด
นันก็ได้”
อย่างไรก็ตาม การยึดเคียวสะโนะคุนิก็เป็ นเป้าหมายของ
90
ผม ผมเดินหน้าต่อโดยยกการบดขยีอิชิกิมาเป็ นเหตุผล
บังหน้า
วันรุง่ ขึน มีรายงานจากโคเบย์วา่ มินามิถอนตัวออก

จากรอบนอกเมืองหลวงแล้ว พวกเขาคงคิดว่าเป็ นไปไม่
ได้ทีจะครอบครัวเมืองหลวง จึงถอยทัพโดยไม่แม้แต่จะ
ปะทะกับตระกูลคามน
ผมส่งจดหมายสังให้โคเบย์ฟืนคืนความเป็ นระเบียบ
เรียบร้อยโดยรอบเมืองหลวง ส่วนตัวเองนําทัพมุง่ หน้าไป
ปราบปรามตระกูลอิชิกิ
91
*
ปลายเดือนกันยายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
“นายท่าน มีผสู้ ง่ สารมาขอสร้างสัมพันธไมตรีจากอิชิ

กิขอรับ”
อุ๊บ! เพิงจะมาสร้างสัมพันธไมตรีเอาป่ านนีเนียนะ!
92
ผมเผลอสําลักชาทีดืมอยูอ่ อกมา ขอโทษที คิซาเอมอน
ไม่ใช่วา่ อยากพ่นชาใส่นายหรอกนะ
คิซาเอมอนดึงผ้าเช็ดมือออกจากอกเสือแล้วเช็ดชาทีผม
พ่นใส่ แต่ขมับของเขากําลังเต้นตุบ้ ๆ อย่างเห็นได้ชดั ไว้
ทําของหวานง้อทีหลังก็แล้วกัน หมอนีชอบของหวาน
มาก
“พาไปทีห้องพิเศษ”
93
ผมกับคิซาเอมอนมองตามบริวารทีเดินออกจากห้องไป
“พาไปทีห้องพิเศษแล้วจะทําอย่างไรขอรับ?”
“ปล่อยให้รอไปสักพัก”
“จะดีหรือขอรับ?”
“ไม่เป็ นไร คงนังไม่ติดจนต้องส่งผูส้ ง่ สารมา แต่ขา้ ไม่มี

หน้าทีต้องทําตามความสะดวกของทางนัน”
“เช่นนันจะเรียกท่านมัทสึนากะมาไหมขอรับ?”
94
“นันสินะ เรียกมัทสึนากะ ดันเบย์ และท่านพ่อบุญธรรม
มาที”
คิซาเอมอนสังให้ผใู้ ต้บญ
ั ชาไปเรียกคนตามคําสังของผม
ครูห่ นึง ชิเงอากิกบั ดันเบย์ก็เข้ามา
“ผูส้ ง่ สารของอิชิกิมาหรือขอรับ?”
ชิเงอากิรบี เปิ ดปากพูดทันทีทีนังลง ดันเบย์ก็พยักหน้า

โดยไม่ได้พดู อะไร ดูทา่ จะรูอ้ ยูแ่ ล้ว
แต่ในเมือท่านพ่อบุญธรรมยังไม่มา ผมก็ถามความเห็น
95
ของคนทียังอยูก่ ่อนแล้วกัน
“ชิเงอากิคิดอย่างไร?”
“นันสินะ น่าจะเป็ นผูส้ ง่ สารขอยอมแพ้ขอรับ”
“เงือนไขในการยอมแพ้ละ่ ?”
“...ให้คนั คิจิผนู้ าํ ตระกูลคว้านท้อง แน่นอนว่าต้องขอยึด

นิบะโนะคุนิ รวมถึงเคียวสะโนะคุนิไว้ในปกครอง ถ้าเป็ น
ไปได้ก็อยากยึดนิโกะโนะคุนิครึงหนึงด้วย แต่ถา้ ทําถึงขัน
นันก็อาจเกิดสงครามต่อต้านขอรับ”
96
“คิซาเอมอนว่าอย่างไร”
“ข้อเสนอของท่านมัทสึนากะน่าจะดีขอรับ”
“ดันเบย์ละ่ ”
“ข้าอยากอาละวาดอีกสักหน่อย แต่เอาตามนันก็ได้ขอ
รับ”
ดูเหมือนว่าทังสามจะตัดสินใจให้ยดึ ดินแดนทีอิชิ
กิปกครองโดยเว้นนิโกะโนะคุนิไว้เพียงดินแดนเดียว และ
สังให้ผนู้ าํ ตระกูลคว้านท้อง
97
ผมเองถ้าได้เคียวสะมาครอบครองก็ไม่อยากได้ทีดินที
อืนเป็ นพิเศษแล้ว เอาตามนันก็ได้
ทีเหลือคือท่านพ่อบุญธรรมคามน แต่ในเมือผูน้ าํ สีคน

รวมผมด้วยเห็นดีเห็นงามกับข้อเสนอยอมแพ้ ก็คงไม่
ต้องทําถึงขนาดทําลายทังตระกูลอิชิกิแล้ว
“โซชิน ทีว่าผูส้ ง่ สารจากอิชิกิมาน่ะเป็ นเรืองจริงหรือ!?”
“ท่านพ่อบุญธรรม นังก่อนขอรับ”
“โอ้ อืม นันสินะ”
98
คิซาเอมอนซึงนังอยูฝ่ ังซ้ายของผมสละทีนังให้ทา่ นพ่อ
บุญธรรมทีเข้ามาในห้อง
“แล้วผูส้ ง่ สารล่ะ?”
“ให้รออยูใ่ นห้องพิเศษขอรับ คิดว่าคงเป็ นผูส้ ง่ สารยอม

แพ้ แต่ตอ้ งมาคุยกันก่อนทีจะไปพบว่าทางนีจะประนี
ประนอมได้แค่ไหน”
“อืม นันสินะ...แล้วโซชินคิดอย่างไรล่ะ?”
เมือบอกเงือนไขเมือครูท่ ีชิเงอากิเสนอให้ฟัง ท่านพ่อ

บุญธรรมก็หลับตาลงแล้วส่งเสียง “อืม~”
99
“ถ้าทําแบบนันตระกูลคามนจะใหญ่เกินไปน่ะสิ”
ผิดคาดทีท่านพ่อบุญธรรมดูเหมือนจะไม่พอใจทีตระกูล
คามนจะขยายใหญ่ขนึ
“กังวลเรืองราชวงศ์กบั สิบตระกูลใหญ่อืนๆ สินะขอรับ?”
“เป็ นดังทีมัทสึนากะว่า”
กังวล?
100
“ราชวงศ์คงไม่ชอบใจหากมีกองกําลังทีใหญ่เกินไปอยู่
รอบเมืองหลวง ทีกษัตริยอ์ งค์ก่อนยืนมือเข้าไปยุง่ เกียว
กับปั ญหาการสืบทอดตระกูลอิชิกิก็เพราะอิชิกิกาํ ลังเติบ
โตมากเกินไปเหมือนกันขอรับ”
“จริงอยูท่ ีตระกูลคามนมีสดิี นแดน อาวาอุมิ ยามามิยะ นิ

บะ และเคียวสะโนะคุนิ ต่อให้คืนยามามิยะให้ราชวงศ์
ไปก็ยงั ปกครองถึงสามดินแดนสินะขอรับ สามดินแดนมี
ขุมกําลังหนึงล้านสองแสนโคคุ หากรวมมิสโึ ฮะของ
ตระกูลอาสึมะเข้าไปด้วยก็มีเกินกว่าหนึงแสนแปดหมืน
โคคุ คงเป็ นภัยคุกคามต่อราชวงศ์”
เป็ นเรืองทีน่ารําคาญชะมัด ถ้าอย่างนันราชวงศ์ก็หาทาง

ทําอะไรด้วยตัวเองโดยทีไม่ตอ้ งพึงพาคนอืนสิ
101
“แล้วจะให้ทาํ อย่างไรขอรับ ถอดใจจากเคียวสะกับอาวา
อุมิก็ไม่ได้ดว้ ย”
“เช่นนันก็แบ่งนิบะโนะคุนิแห่งนีมอบให้สบิ ตระกูลใหญ่
ฝังตรงข้ามคามนเป็ นอย่างไร?”
“ฝังตรงข้ามคามน?”
“โฮ่โฮ่โฮ่ ถึงจะเรียกว่าสิบตระกูลใหญ่ แต่ก็ไม่ได้เป็ นนํา

หนึงใจเดียวกันหรอกนะ”
“อย่างนีนีเอง ถ้าทําแบบนันก็จะลดความระแวดระวัง
102
ของราชวงศ์ และยังเป็ นการสร้างบุญคุณกับสิบตระกูล
ใหญ่ฝังตรงข้ามคามนด้วยสินะขอรับ”
เฮ้อ ถึงจะไม่ชอบใจทีต้องมอบนิบะให้คนพวกนันทีไม่ได้
ทํางานอะไร แต่ชิเงอากิก็เห็นด้วย คงช่วยไม่ได้
คิซาเอมอนกับดันเบย์ก็ดเู หมือนจะไม่ได้คดั ค้าน
“บริวารตระกูลอิชิกิ ฮิเดอากิ อุคนโนะโจ มุโรกะขอรับ ขอ

ให้ทา่ นเฮียวบุเคียวมีสขุ ภาพแข็งแรง...”
103
“ไม่แข็งแรงอะไรนักหรอก ทีสําคัญกว่านัน บอกธุระมา
ข้าต้องเคลือนทัพไปกวาดล้างตระกูลอิชิกิเลยกําลังยุง่ ”
“ขะ ขอรับ ข้ามาในฐานะผูส้ ง่ สารเจรจาสัมพันธไมตรี”
“เจรจาสัมพันธไมตรี?”
“ขอรับ! นายท่านชิคิบไุ ทฟุอยากผูกสัมพันธไมตรีดว้ ย

เงือนไขทีว่าจะมอบนิบะโนะคุนิให้ตระกูลของท่านขอ
รับ”
เสนอมาแค่นิบะโนะคุนิ แต่จะให้ผมถอนกําลังออกไป
หรือ ไร้สาระ
104
“ชิเงอากิ คิดเห็นอย่างไร”
“ไร้สาระขอรับ พวกเราตระกูลคามนปกครองนิบะโนะคุ
นิแล้ว ถ้าจะสร้างสัมพันธไมตรี หากไม่ยืนเงือนไขอืนก็
ไม่มีความจําเป็ นต้องคุยด้วย อีกอย่าง การนําศีรษะของ
ท่านคันคิจิผนู้ าํ ตระกูลมามอบให้เป็ นเงือนไขขันตํา ถ้า
ไม่มีศีรษะก็ไม่มีหน้าไปพบราชวงศ์ได้ขอรับ”
“......”
“อุคนโนะโจเอ๋ย จงไปบอกนายของเจ้าว่าอย่าโลภมาก
นัก ข้าขอศีรษะของท่านคันคิจิ และตระกูลอิชิกิจะเหลือ
105
แค่นิโกะโนะคุนิไว้ในปกครองเท่านัน”
“ชะ ช้าก่อนขอรับ!”
“ข้าให้เวลาสิบวัน หากไม่มีคาํ ตอบภายในสิบวัน ข้าจะ

เริมเคลือนพล หลังจากนันจะไม่หยุดจนกว่าทัพของข้า
จะบดขยีตระกูลอิชิกิจนสิน”
ฮิเดอากิ อุคนโนะโจ มุโรกะหน้าซีดเผือดขณะถอยออก

ไป ไม่ไหวเลย~ พอโล่งอกแล้วรูส้ กึ ดีชะมัด อืม แม้แต่ผม
เองยังคิดว่าตัวเองนิสยั ไม่ดีเลยนะเนีย
106
107
ร้อยแปดสิบห้า
“ไม่ผิดสัญญาสินะ”
“พวกเรารักษาสัญญาทีให้ไว้กบั ท่านเฮียวบุเคียวขอรับ
ขอให้ทา่ นเฮียวบุเคียวรักษาสัญญาด้วยเช่นกัน”
“เข้าใจแล้ว โซชิน คามนผูน้ ีจะรักษาสัญญา แต่หากมีขอ้

บกพร่องในการส่งมอบแต่ละปราสาทของเคียวสะ คงรู ้
ว่าจะเกิดอะไรขึนใช่ไหม?”
ศีรษะของคันคิจิซงเคยเป็
ึ นผูน้ าํ ตระกูลอิชิกิถกู ส่งให้
108
ราชวงศ์ทีไปพึงพาตระกูลอาซาคุมะ ขณะเดียวกันผมก็
เคลือนทัพไปยังเคียวสะ เพือรับปราสาทแต่ละแห่งใน
เคียวสะตามทีตกลงในเงือนไขสงบศึก
ปราสาทแต่ละแห่งยอมแพ้ให้ผมโดยไม่มีการต่อต้าน
ศักดินาของตระกูลอิชิกิจงึ ลดลงรวดเดียว ไม่ใช่เหลือแค่
ครึงแต่เหลือเพียงหนึงในสีส่วน ผมยึดครองเคียวสะซึง
เป็ นประตูการค้าได้ อิชิกิจงึ ไม่มีเบียหวัดเพียงพอแจก
จ่ายให้บริวาร และผูท้ ีปรากฏตัวขึนในตอนนันก็คือผม
หากบริวารของตระกูลอิชิกิทีครอบครองพืนทีในนิบะโนะ
คุนิและเคียวสะโนคุนิคนใดต้องการมารับใช้ผมก็จะรับ
ไว้ จึงมีคนจํานวนไม่นอ้ ยกลายมาเป็ นบริวารของผม
109
ทีเหลือก็คือเมืองหลวงทีทรุดโทรมจนไม่อาจรับรองการ
กลับมาของราชวงศ์ได้ อันทีจริงแล้วผมอยากพัฒนา
เคียวสะ แต่ก็จาํ ใจลงเงินไปกับการฟื นฟูเมืองหลวงให้
หมดหน้าตักเสียก่อน
ปลายเดือนพฤศจิกายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปด
110
ร้อยแปดสิบห้า
มีการติดต่อมาว่ากษัตริยพ์ าสิบตระกูลใหญ่รวมถึงท่าน
พ่อตาโฮโอมุง่ หน้ากลับมายังเมืองหลวงทีถูกเผาจนวอด
ใจร้อนเกินไปแล้ว!
ช่วยไม่ได้ ในเมือเป็ นแบบนีผมเลยฝากฝังการฟื นฟูเมือง

หลวงไว้กบั คิซาเอมอนกับชิเงอากิแล้วไปรอกษัตริยท์ ีอา
วาอุมิโนะคุนิพร้อมท่านพ่อบุญธรรมคามน
ดินแดนทีอาซาคุมะปกครองนันเมือเข้าเดือนหน้าจะมี
หิมะตกและถูกปิ ดกันทางสัญจรด้วยหิมะ ทหารของอา
ซาคุมะทีอารักขาของกษัตริยจ์ งึ มาได้ถงึ แค่อาวาอุมิแล้ว
111
ต้องย้อนกลับก่อนทางจะปิ ด
“โซชิน เฮียวบุเคียว คามนขอรับ”
“เจ้าคือผูส้ ืบทอดของจูนะกนสินะ ยังหนุ่มอยูเ่ ลย อายุ

เท่าไรหรือ”
“สิบห้าขอรับ”
“อืม คราวนีเจ้าทําได้ดีมาก”
พวกเราพูดคุยกันไม่กีคํา ผมก็ถอยออกมา ทีเหลือท่าน

พ่อบุญธรรมคามนจัดการให้ทงหมด
ั แล้วไปพบท่าน
112
พ่อตา
“ยินดีทีได้พบกันเป็ นครังแรกขอรับ โซชินขอรับ”
“ไม่ตอ้ งถ่อมตัวขนาดนันก็ได้ ข้าไม่ชอบอะไรทีมันเป็ น

ทางการน่ะ ท่านลูกเขย”
“ขอรับ ขอบพระคุณ”
“แต่คราวนีก็ทาํ ได้ดีจริงๆ นะ คิดไม่ผิดเลยทีให้ทา่ นหญิง

อาสึแต่งงานกับท่านลูกเขย! ว่าแต่ทา่ นหญิงอาสึสบายดี
ไหม?”
113
“ข้าเดินทัพตังแต่เดือนเจ็ด ช่วงนีจึงไม่ได้พบหน้ากัน แต่
ทราบจากจดหมายว่าไม่มีอะไรผิดปกติขอรับ”
“งันหรือ หลังจากนีก็ขอฝากท่านหญิงอาสึดว้ ยนะ ท่าน

ลูกเขย”
ท่านพ่อตาโฮโอไม่ได้หน้าตาชวนขําแบบโอจารุมารุ
เหมือนท่านพ่อบุญธรรมคามน คิวก็ปกติดี ดูเหมือนสิบ
ตระกูลใหญ่คงไม่ได้ควกุ
ิ ดเหมือนท่านพ่อบุญธรรมคา
มนทังหมด โชคดีช่วงนีผมชินแล้วจึงกลันขําได้ แต่ช่วง
แรกผมต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการกลันขํา
รูปร่างหน้าตาทีดูปกติของท่านพ่อตาโฮโอจึงช่วยผมได้
มาก
114
*
ต้นเดือนธันวาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
สิบห้า
พวกเราฟื นฟูเฉพาะพระราชวังเพือไว้รองรับกษัตริย ์
115
แม้จะกําลังเร่งฟื นฟูคฤหาสน์ของสิบตระกูลใหญ่ และ
สร้างคฤหาสน์ของผม แต่แค่การฟื นฟูพระราชวังบรรดา
คนงานก็ฝืนแรงกายไปมากแล้ว ผมจึงบอกให้คนงานทํา
งานตามกําลังของตัวเองเท่านัน
ทันทีทีกษัตริยเ์ ข้าวัง ผมก็ได้รบั ตําแหน่งเป็ นไดเมียวแห่ง

อาวาอุมิโนะคุนิและเคียวสะโนะคุนิ และได้อวยยศเป็ น
ซาคนเอะไดโช เฮียวบุเคียว ขันสามครึงขัน*
เนืองจากเป็ นตําแหน่งสูงสุดของข้าราชการชันโคโนเอะ
จึงสามารถเข้าออกเขตพระราชฐานได้อย่างอิสระ การ
ดูแลความปลอดภัยในรัววังก็กลายเป็ นหน้าทีของผมไป
ด้วย น่ารําคาญชะมัด
116
นอกจากนี บริวารของผมและตระกูลอาสึมะก็ได้รบั ยศ
และตําแหน่งเช่นกัน
ชิเงอากิ มัทสึนากะ เป็ นซาคนเอะโชโชขันห้าเต็มขัน
โคเบย์ อิบสุ ะ เป็ นจิจขู นห้

ั าครึงขัน
คิซาเอมอน โรคุซากิ เป็ นคาสึเอะคามิขนห้

ั าครึงขัน
ดันเบย์ อิสมึ ิ เป็ นซาเอมอนสึเกะขันห้าครึงขัน
117
โคซัน อิบกุ ิ เป็ นอุเอมอนสึเกะขันห้าครึงขัน
เอย์เบย์ อิสมึ ิ เป็ นเฮียวบุไทโจขันหกเต็มขัน
เซ็นจิ อุเอมุระ เป็ นซาเอมอนโชอิขนเจ็

ั ดเต็มขัน
ริคมุ ะ นางาเระ เป็ นอุเฮียวเอะโชอิขนเจ็

ไดโต ทานาะกะ เป็ นโชเค็นมทสึขนเจ็

โคทาโร่ คาซามะ เป็ นเก็มบะไทโจขันเจ็ดเต็มขัน
118
และคิชินได้รบั ตําแหน่งซาเคียวไดบุขนสี
ั ครึงขัน**
“แม้แต่คนอย่างข้าก็ได้รบั ยศหรือนี โคทาโร่ คาซามะผูน้ ี

ขอปฏิญาณความภักดีตอ่ นายท่านอีกครังขอรับ!”
“ไดโต ทานากะผูน้ ีจะขอทํางานเพือนายท่านให้ยงกว่

ิ าที
ผ่านมาขอรับ!”
“ข้ารูว้ า่ พวกเจ้าทํางานด้วยความภักดี คิดเสียว่า

ตําแหน่งทีได้รบั คราวนีเป็ นรางวัลแด่ความภักดีทีผ่านมา
จากนีไปก็ขอฝากด้วยล่ะ”
“ขอรับบบ!”
119
เนืองจากมีหลายคนได้รบั ยศจากกษัตริยเ์ ป็ นรางวัลใน
การรบครังนี ผมจึงรวบรวมบริวารมาจัดงานเลียงฉลอง
ไดโต ทานากะกับโคทาโร่ คาซามะร้องไห้ไม่หยุด เพราะ

แต่เดิมสถานภาพของนินจาตําต้อย ทังสองเลยไม่คิดว่า
จะได้รบั ยศเหมือนคนอืน จึงร้องไห้ออกมาด้วยความ
ปลาบปลืม เจ้าพวกนีเมาแล้วบ่อนําตาแตกเหรอเนีย?
บรรดาบริวารยังคงคะยันคะยอให้ผมดืมเหล้าเหมือน
เดิม แต่ผมแอบใช้สกิลแยกองค์ประกอบแอลกอฮอล์ใน
เหล้าทังหมด เปลียนเหล้าเป็ นนําข้าวธรรมดาแล้วค่อย
ดืม
120
บริวารทีอยูท่ ีนีไม่ได้มีแค่ผใู้ กล้ชิดของผมเท่านัน แต่มีทงั
คนจากตระกูลอิชิกิทียอมแพ้ผมและคนจากตระกูลฮัค
คากุทียอมแพ้ผมอยูด่ ว้ ย จึงต้องระมัดระวังเรืองยาพิษ
แต่ถงึ อย่างนัน ผมเปลียนเหล้าเป็ นแค่นาข้
ํ าวธรรมดา
แล้วค่อยดืม ต่อให้มียาพิษมันก็หายไปพร้อมแอลกอ
ฮอลนันแหละ ไม่มีปัญหาหรอก
“ท่านลูกเขย เต้าหูม้ ิโสะนีอร่อยดีนะ”
“ถ้าถูกปากท่านพ่อตาโฮโอก็น่ายินดีขอรับ”
ดูเหมือนท่านพ่อตาโฮโอจะชอบเต้าหูม้ ิโสะซึงเป็ นการ
121
ราดมิโสะลงบนเต้าหูท้ อด ช่วงนีเต้าหูซ้ งทํ
ึ าจากถัว
เหลืองก็ทาํ เป็ นผลิตภัณฑ์ออกขาย แต่เต้าหูต้ า่ งจากมิ
โสะและโชยุตรงทีเสียง่าย จึงให้ผลิตในท้องถินนันๆ เท่า
นัน
“โฮ่โฮ่โฮ่ ดูเหมือนโซชินจะชอบประดิษฐ์คิดค้นเครืองปรุง
แปลกๆ สินะ”
“หากอาหารการกินอุดมสมบูรณ์ ผูค้ นก็จะมีรอยยิมขึน

มาเอง ข้าจึงไม่ทาํ อะไรครึงๆ กลางๆ ขอรับ”
“โฮ่โฮ่โฮ่ พึงพาได้สดุ ๆ ไปเลยนะ”
122
ท่านพ่อบุญธรรมคามนเมาได้ที ไม่ใช่แค่แก้มเท่านัน แต่
ทังจมูกทังศีรษะก็กลายเป็ นสีแดงกํา
“นายท่าน อีกจอกขอรับ!”
“ดันเบย์ คิดจะมอมเหล้าข้าไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ใช่อย่างนันหรอกขอรับ! ดันเบย์ผนู้ ีแค่อยาก

เห็นใบหน้ายามหลับของนายท่านก็เท่านัน!”
มันก็คือการมอมเหล้านันแหละ แต่นายจะโดนฉันมอม
แทน!
123
ผมหยิบจอกขนาดใหญ่ออกมาให้ดนั เบย์ เขาทําหน้าตึง
ขณะรับจอกขนาดใหญ่นนไว้
ั พอรินเหล้าให้ สีหน้าของ
เขาก็ยิงตึงขึนไปอีก ดันเบย์ดืมเหล้าในจอกขนาดใหญ่
นันรวดเดียวแล้วหงายหลังล้มลงไป
เอาเถอะ รินเหล้าให้ราวๆ สามโช*** แค่ดืมรวดเดียว

หมดก็น่าชืนชมแล้ว
“ใครก็ได้พาดันเบย์ไปทีเรือนในที คนอืนล่ะ ไม่มีใครมัน

ใจว่าจะดืมจอกนีได้รวดเดียวหมดแล้วหรือ? คนทีดืม
รวดเดียวหมดแล้วยังครองสติไว้ได้ จะได้ดาบโนทาจิของ
รักของหวงของโซชินเป็ นรางวัลนะ!”
124
ผมประกาศพร้อมใช้มือขวายก ‘ดาบโนทาจิเหล็กหล้ามิ
สึโฮะ’ ซึงวางไว้ดา้ นหลังขึนมา ทุกคนจึงส่งเสียงร้องดัง
“โอ้”
ครึกครืนขึนมาแล้ว! ไชโย!
คนแรกคืออดีตบริวารของตระกูลฮัคคากุ เขาดืมได้ครึง
หนึงก็ลม้ พับลงไป
ต่อมาเป็ นอดีตบริวารของอิชิกิ หมอนีตาเหลือกทันทีที

ดืมรวดเดียวหมดแล้วล้มลง
จากนันผูท้ า้ ชิงก็ลม้ พับไปห้าคนรวด ทุกคนจึงถอนตัว

125
แล้วผูท้ ีปรากฏตัวขึนในตอนนันก็คือคิซาเอมอน หมอนี
เป็ นคอทองแดงทีกําลังเล็งเก้าอีคอทองแดงหมายเลข
สองของตระกูลอาสึมะอย่างลับๆ แน่นอนว่าหมายเลข
หนึงก็คือผมเอง! ถึงจะเล่นนอกกติกาแต่ถา้ ไม่มีใครรูก้ ็
ไม่เป็ นไร!
“โอ้ คิซาเอมอนรึ ตัวเอกออกโรงแล้วสินะ!”
ผมส่งจอกขนาดใหญ่ให้คิซาเอมอนแล้วรินเหล้าให้ เอา
ละ ดืมสิ ดืมรวดเดียวเลย! ลุย!
“เช่นนันก็ขอดืม!”
126
คิซาเอมอนค่อยๆ เอียงจอกขนาดใหญ่ทีละน้อยพร้อม
กับดืมดังอึกๆ
เนืองจากเล็งเก้าอีคอทองแดงหมายเลขสองของตระกูล
อาสึมะอยู่ คิซาเอมอนซึงผละปากจากจอกขนาดใหญ่
หลังดืมหมดเลยยังจ้องมองมาทีผมอย่างแน่วแน่แม้จะดู
ทรมาน
“ทําได้แล้ว! คิซาเอมอนคอทองแดงจริงๆ! ข้าจะมอบ

‘ดาบโนทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ คูใ่ จให้ รับไปเสีย!”
“ขอบพระคุณขอรับ ข้ายินดียง!”
ิ
127
คิซาเอมอนรับ ‘ดาบโนทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ แล้วรีบ
ถอยออกไป เขาอุม้ ดาบพร้อมยิมกริม แต่พอเห็นคิซาเอ
มอนทีปกติเอาแต่ทาํ หน้าบึงตึงมายิมกริมก็ทาํ เอารูส้ กึ ไม่
ดีเลยแฮะ ไม่สิ รูส้ กึ ขนลุกจนอยากขอให้หยุดยิม
“คนอืนไม่มีแล้วหรือ? ถึงข้าจะมอบ ‘ดาบโนทาจิเหล็ก

กล้ามิสโึ ฮะ’ คูใ่ จของข้าให้คิซาเอมอนแล้ว แต่ก็จะมอบ
พัดอันนีให้ผทู้ ีดืมรวดเดียวได้หมดเป็ นคนถัดไป!”
ผมยกพัดทองอันเล็กทีวางอยูใ่ นมือขึน เป็ นพัดทีทําจาก

ทองคําแท้ตามทีเห็นภายนอก
128
“ไม่มีใครกล้าลองเลยหรือ?”
“ทาสเข้าร่วมได้ไหม?”
“หืม? เจ้าคือโซเอมอนสินะ?”
“เออ โซเอมอน”
“เจ้านี! ระวังคําพูดคําจาทีใช้กบั นายท่านหน่อย!”
“ไม่เป็ นไร นีเป็ นเรืองในวงเหล้า และต่อให้เป็ นทาส ข้าก็
129
จะรักษาสัญญา”
โซเอมอนผูน้ ีคือชาย [นักสู]้ หนึงในทาสนักแสวงโชคหก

คนทีผมจับกุมมาได้ในศึกกับฮัคคากุ ทาสคนอืน
พยายามรังโซเอมอนไว้ แต่เขาสลัดทุกคนออกแล้วเดิน
มาตรงหน้าผม จากนันก็ทงตั
ิ วลงนังแล้วหยิบจอกขนาด
ใหญ่มาไว้ในมือ
“อืม ดืมดีๆ ละ”
ผมรินเหล้าให้แล้วบอกให้โซเอมอนดืม
โซเอมอนค่อยๆ เทเหล้าเข้าปากอย่างมันคง แต่พอไปถึง

130
กลางทางก็หยุดทังทีปากยังสัมผัสกับจอกเหล้าขนาด
ใหญ่
คงไม่ไหวจริงๆ พอผมคิดแบบนัน โซเอมอนก็ดืมเหล้าดัง

อึกๆ ต่อจนหมดแล้วจ้องมองผมด้วยนัยน์ตาว่างเปล่า
“เจ้าทําได้! พัดนีเป็ นของเจ้า!”
โซเอมอนรับพัดจากมือของผม เขาถอยกลับไปยังทีนังที
ทาสนักแสวงโชคคนอืนๆ ก่อนล้มควําลงไปในทันทีพรรค
พวกทาสนักแสวงโชคทีเป็ นห่วงโซเอมอนกรูเข้าไปดู
อาการทันที แต่ในจํานวนนันมีเพียงหญิง [ผูใ้ ช้เวทมนตร์
วายุ] คนเดียวเท่านันทีจ้องมองผมโดยไม่เข้าไปดูแล
131
เธอคงยังเคียดแค้นผมอยู่ ใช่วา่ ผมจะไม่หวาดระแวง แต่
ในเมือยังสวมปลอกคอทาสอยูก่ ็ทาํ อะไรไม่ได้ แม้ผมจะ
คาใจในสายตานัน แต่ก็ผมก็ไม่เก็บเอามาใส่ใจ
*ตําแหน่งสูงสุดในกลาโหม
**ยศทังหมดเรียงจากตําแหน่งสูงสุดลงมาตําสุด
*** 1 โชเท่ากับ 0.477 แกลลอน หรือ 700 มิลลิลติ ร
132
133
แปดสิบหก
คิชินมาเยือนเมืองหลวงเพือกล่าวคําขอบคุณทีได้รบั ยศ
จากกษัตริย ์ ปี ทีแล้วคิชินเองก็ประสบความสําเร็จในการ
รวบรวมมิสโึ ฮะเป็ นหนึง จึงเป็ นใบเบิกทางให้เข้าเฝ้าได้
อย่างสง่าผ่าเผยในฐานะไดเมียวมิสโึ ฮะ ส่วนมิสโึ ฮะ
ฝากฝังไว้กบั ท่านปู่ นอ้ ยบุเก็นชัวคราว
134
“ท่านพ่อ ไม่ได้พบกันนานนะขอรับ”
“อืม โซชินเหมือนเดิมเลยนี?”
“ขอรับ ก็อย่างทีเห็น”
ผมทักทายคิชินสันๆ แล้วจึงเลือนสายตาไปยังโคจังกับ
ท่านหญิงอาสึทีร่วมทางมาด้วย
“ท่านแม่ ยังสวยไม่สร่างเลยนะขอรับ!”
“แหม ทักท่านแม่อย่างนันหรือเจ้าคะ! ได้อิทธิพลมาจาก
135
ใครกันนะ?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ท่านหญิงอาสึก็ไม่เปลียนเลยนีนา?”
“เจ้าค่ะ ท่านพ่อกับท่านแม่ดีตอ่ ข้ามาก”
“งันหรือ งันหรือ! ท่านพ่อตาโฮโอก็อยูท่ ีเมืองหลวง

เหมือนกัน ไว้เจ้าค่อยไปพบหลังจากนีก็ได้”
“ขอบพระคุณในความใส่ใจเจ้าค่ะ”
เอาละ ปั ญหาคือสามคนถัดมา
136
โซโกะกับโดจิมารุไม่แปลกอะไรหรอก แต่ทาํ ไมแม้แต่ฟจู ิ
โอถึงมาอยูท่ ีนีด้วยล่ะ ถ้าจะจ้องกันขนาดนัน รออยูท่ ีมิสึ
โฮะก็ได้แท้ๆ
“ฟูจิโอ โซโกะ โดจิมารุ ทุกคนสบายดีนะ?”
“สบายดีเจ้าค่ะ ท่านพีเองก็ประสบความสําเร็จอย่างงด
งามเลยทีเดียว ยินดีดว้ ยนะเจ้าคะ”
“อืม ไม่ได้พบกันแค่เป็ บเดียว โซโกะก็สวยขึนมากเลยนะ

พวกขุนนางในเมืองหลวงคงจ้องหมายตาเจ้าแน่ๆ”
137
ไม่เอาน่า~ ถึงจะพูดล้อเล่นแรงไปหน่อย แต่ก็อย่าข่วน
แขนผมสิ
“ท่านพี จะกลับมิสโึ ฮะเมือไรหรือขอรับ?”
“อืม ไม่ได้กลับมิสโึ ฮะเร็วๆ นีน่ะสิ ขอโทษด้วยนะทีทําให้

โดจิมารุตอ้ งเหงา”
ขนาดโดจิมารุยงั งอแง เป็ นน้องชายทีน่ารักไม่เปลียนเลย
“อะแฮ่ม”
ให้ตายเถอะฟูจิโอ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับนายสักหน่อย
138
แต่เห็นแก่ทีมีพอ่ คนเดียวกัน จะตอบสนองแบบผูใ้ หญ่ไป
ก็แล้วกัน
“ฟูจิโอ ไม่สิ เปลียนชือเป็ นฟูจิคาเนะแล้วสินะ ฟูจิคาเนะ

อุโชชิ อาสึมะ! ยินดีดว้ ยนะ!”
ฟูจิโอเข้าพิธีบรรลุนิติภาวะตอนอายุสบิ สามปี และ

เปลียนชือเป็ นฟูจิคาเนะ เขาได้รบั ยศและตําแหน่งแทบ
จะในเวลาเดียวกับทีผมต้อนรับราชวงศ์เข้าสูเ่ มืองหลวง
ผมแสดงความยินดีแล้วตบบ่าเขาเต็มแรง อย่านําตาซึม
เพราะแรงแค่นีสิ นายเป็ นสายต่อสูน้ ะ!
139
หลังจากนันทุกคนก็ติดตามคิชินไปทักทายท่านพ่อ
บุญธรรมคามน แม้จะอาศัยอยูใ่ นรัวเดียวกัน แต่
คฤหาสน์นนกว้
ั างเกินไปจนเดินไปมาหาสูล่ าํ บาก ถึงจะ
กว้างขวางขนาดนีก็เป็ นแค่การกันพืนทีอยูอ่ าศัยไว้ชวั
คราวก่อนซ่อมแซมและสร้างทีอยูอ่ าศัยใหม่เสร็จเท่านัน
ท่านพ่อบุญธรรมคามนต้อนรับทุกคนด้วยรอยยิมกว้าง
จากนัน ผมก็พาคิชิน ฟูจิคาเนะ และท่านหญิงอาสึมงุ่

หน้าไปยังคฤหาสน์ของท่านพ่อตาโฮโอ โดยให้โคจัง โซ
โกะและโดจิมารุอยูเ่ ฝ้าเรือน
“คิชิน ซาเคียวไดบุ อาสึมะขอรับ ส่วนนีคือฟูจิคาเนะ
140
บุตรชายคนรองของข้า”
“บุตรของคิชิน ฟูจิคาเนะ อุโชชิ อาสึมะขอรับ หลังจากนี

ก็อยากให้จดจําชือของข้าไว้ดว้ ยนะขอรับ”
“ข้าคินโมจิ โฮโอ ไม่ชอบความเป็ นพิธีรตี อง ทําตัว

สบายๆ เถอะ”
“ท่านพ่อ ไม่พบกันนานนะเจ้าคะ”
“อืม ท่านหญิงอาสึก็อตุ ส่าห์มาหาข้าถึงทีนีเลยรึ”
การทักทายเป็ นไปแบบรีบๆ แล้วท่านพ่อตาโฮโอก็คยุ

141
เรืองในวัง ดูเหมือนจะมีสบิ ตระกูลใหญ่ทีไปทูลกษัตริย ์
ว่าผมมีอาํ นาจในวังมากเกินไป ท่านพ่อบุญธรรมคามน
จึงเกิดความเป็ นห่วงขึนมา
“เรืองนันข้าก็ได้ปรึกษากับท่านพ่อบุญธรรมคามนแล้ว
ขอรับ แน่นอนว่าจะคืนยามามิยะโนะคุนิให้ราชวงศ์ และ
จะแบ่งนิบะโนะคุนิออกเป็ นสีส่วนมอบให้สตระกู
ี ลในสิบ
ตระกูลใหญ่ดว้ ยขอรับ”
“อะไรกัน! ท่านลูกเขย เอาจริงหรือ? ...แล้วสีตระกูลทีว่า

คือ? ตัดตระกูลของข้า ตระกูลคามนตระกูลทีไร้ผสู้ ืบ
ทอดและตระกูลทีเข้าร่วมกับอิชิกิออกก็ยงั ขาดไปหนึง
ตระกูลนะ?”
142
“คราวนีตัดตระกูลโคบุทีมีสมั พันธ์ใกล้ชิดกับคามนออก
ขอรับ และจะจัดเตรียมอาณาเขตในอาวาอุมิให้ตระกูล
โฮโอด้วย ดังนันจึงอยากขอความร่วมมือจากท่านพ่อตา
โฮโอให้กษัตริยอ์ นุมตั ิคาํ สังมอบนิบะโนะคุนิให้สบิ
ตระกูลใหญ่ทีเหลือขอรับ”
“อย่างนีนีเอง ตัดโคบุออก...ฮ่าฮ่าฮ่า เข้าใจแล้ว ท่านลูก

เขยใจปํ ายิงนัก ไม่เพียงแค่คืนยามามิยะให้กษัตริย ์ แต่
ยังมอบเขตปกครองให้พวกเราสิบตระกูลใหญ่ทีไม่ได้มี
ผลงานอะไรด้วย ถึงจะรูส้ กึ ว่าใจปํ าเกินไป แต่ก็ไม่มี
สินบนอะไรทีจะปิ ดปากคนพวกนันได้ดีไปกว่านีแล้วละ
ฮ่าฮ่าฮ่า”
143
ท่านหญิงอาสึนิงอึง คิชินกับฟูจิคาเนะก็เช่นกัน ไม่แปลก
หรอก เพราะผมกําลังจะปล่อยนิบะโนะคุนิทีได้มาอย่าง
ยากลําบากให้หลุดมือไป ศักดินาของนิบะโนะคุนิคือ
สองแสนแปดหมืนโคคุ หากแบ่งเป็ นสีส่วนก็เท่ากับว่าแต่
ละตระกูลได้บญ
ุ หล่นทับตระกูลละเจ็ดหมืนโคคุ เป็ น
ศักดินาทีปล่อยไปก็น่าเสียดาย หากเป็ นตระกูลอาสึมะ
เมือหลายปี ก่อนหน้าก็คงอยากได้จนตัวสันเลยทีเดียว
“เอาละ แล้วเรืองสิบตระกูลใหญ่อืนๆ...”
“มินามิสนิ ะ”
“ใช่ มินามิเป็ นตัวตังตัวตีในการเผาเมืองหลวง เป็ นจอม
144
วายร้ายทีจนถึงตอนนีก็ยงั ไม่เข้าวังมาชีแจง กษัตริยท์ รง
พิโรธมาก มีความเป็ นไปได้ทีจะออกพระราชโองการให้
กวาดล้างในช่วงฤดูใบไม้รว่ ง”
เรืองนีพอจะเดาได้อยูแ่ ล้ว แต่ไหนๆ สงครามก็จบแล้ว

ช่วยปล่อยผมไปไม่ได้หรือไง ถ้าแค่ไม่ชอบใจก็
บัญชาการทหารไปล้างบางมินามิดว้ ยตัวเองก็ได้นีนา
แต่จะพูดแบบนันออกไปตรงๆ ก็ไม่ได้สนิ ะ...
“ถ้าเป็ นไปได้ปีนีข้าไม่อยากเดินทัพแล้วขอรับ พูดก็พดู

เถอะ ช่วยไม่เอาข้าเข้าไปเกียวข้องอีกสักสองสามปี เถอะ
ขอรับ”
145
“ไม่พงพาเลยก็
ึ คงจะไม่ได้หรอก...”
“ตระกูลอาซาคุมะไม่เคลือนไหวหรือ?”
คิชินแทรกเข้ามาในบทสนทนาของพวกผม ท่านพ่อตาโฮ
โอส่ายหน้าให้กบั คําถามนัน
“ดูเหมือนกษัตริยจ์ ะหวังให้อาซาคุมะกับนิชิบาทาเกะ
เคลือนไหวสนับสนุนการกวาดล้าง แต่อาซาคุมะบอกว่า
จะไม่เข้ามายุง่ เกียวกับเรืองในเมืองหลวง เพราะตระกูล
กําลังทุม่ เทกําลังเพือการป้องกันพวกตัวเองน่ะ”
“ภัยจากทางเหนือสินะ?”
146
“จากทางเหนือด้วย แต่ในตระกูลก็ไม่ได้เป็ นนําหนึงใจ
เดียวกันสักเท่าไหร่ ต่อให้ไม่ใช่ผนู้ าํ ตระกูล แต่หากมี
ครอบครัวใดครอบครัวหนึงส่งทหารไปยังเมืองหลวง ก็มี
กลุม่ ครอบครัวจํานวนมากทีวางแผนจะใช้โอกาสนีชิง
สมบัต”ิ
“นิชิบาทาเกะแห่งอิเสะโนะคุนิก็พงพาไม่
ึ ได้ สุดท้ายก็คง
ต้องพึงท่านลูกเขยอยูด่ ี”
“ต่อให้สดุ ท้ายต้องพึงข้า แต่ขา้ ก็ไม่อยากถูกวิจารณ์เรือง
147
มีเขตปกครองเพิมขึนหลังจากทีล้มมินามิแล้ว เลยอยาก
ขอความช่วยเหลือจากท่านพ่อตาน่ะขอรับ”
“ข้าน่ะหรือ? แล้วจะให้ทาํ อย่างไรล่ะ?”
“ตระกูลคามนเป็ นสิบตระกูลใหญ่ หากมีคาํ สังลงมาให้

กวาดล้างมินามิ ก็อยากให้ทา่ นพ่อตาโฮโอนํากําลัง
ทหารออกไปด้วยขอรับ”
“นํากําลังทหารออกไป? ...เข้าใจแล้ว อย่างนีนีเอง

ตระกูลคามนกับตระกูลโฮโอเป็ นสิบตระกูลใหญ่ หากมี
สองตระกูลจากสิบตระกูลใหญ่ออกรบ แล้วสีตระกูลทีมี
เขตปกครองไม่ออกรบบ้างก็จะเสียหน้าสินะ”
148
“ซะ โซชิน นันมัน...”
“ฮึ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า คิดจะพุง่ เป้าไปทีสิบตระกูลใหญ่แล้ว

เผชิญหน้ากับมินามิดว้ ยตระกูลในสิบตระกูลใหญ่ทีมี
เขตปกครองสินะ?”
ค่อยยังชัวทีท่านพ่อตาโฮโอเข้าใจอะไรได้ง่าย
“หากสิบตระกูลใหญ่อืนๆ กลายเป็ นขุนนางทีมีเขต

ปกครองแล้วมาโค่นมินามิดว้ ยตัวเองก็ดีขอรับ ถ้าเป็ น
แบบนันเขตปกครองของสิบตระกูลใหญ่อืนๆ เองก็จะ
เพิมขึนด้วย”
149
“เข้าใจแล้ว หากมีคาํ สังให้ทา่ นลูกเขยเคลือนพล ข้าจะ
ไปกระซิบทีข้างหูกษัตริยใ์ ห้ ฮึฮฮึ ึ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ชักจะสนุก
ขึนมาแล้วสิ!”
150
ผมฝากฝังเรืองการบูรณะเมืองหลวงไว้กบั ท่านพ่อ
บุญธรรมคามน ฝากเรืองการสร้างวังไว้กบั ท่านพ่อตาโฮ
โอ แล้วปรึกษากับทังสองเรืองทีจะย้ายมาปั กหลักทีอา
วาอุมิ
ผมใช้เหตุผลทีว่าในฐานะผูป้ กครองสองดินแดนอันได้แก่
อาวาอุมิและเคียวสะ การจะอยูท่ ีเมืองหลวงตลอดเวลา
ไม่ใช่เรืองดี แน่นอนว่าผมตังใจจะจัดเตรียมสิงของและ
เงินทองไว้เพือไม่ให้ทงสองต้
ั องลําบากด้วย
“คํากล่าวของท่านลูกเขยถูกต้อง ข้าจะเป็ นฝ่ ายไปแจ้ง

กษัตริยใ์ ห้ แต่ถงึ จะไปปั กหลักนอกเมืองหลวง ก็ยงั จะจัด
151
ให้ทหารประจําการทีเมืองหลวงด้วยสินะ?”
“ข้าได้มอบทหารหนึงหมืนห้าพันนายให้โคซัน อุเอมอนสึ
เกะ อิบกุ ิ มอบหมายให้เฝ้าระวังโดยรอบเมืองหลวงขอ
รับ”
ทีผ่านมา ทหารของตระกูลคามนประจําการอยูร่ อบนอก

เมืองหลวง จึงต้องประจําการอยูต่ อ่ แต่อาจจะลด
จํานวนลงบ้าง
“เช่นนันก็โล่งใจ เพราะจะให้เมืองหลวงทีฟื นฟูขนมาแล้

ึ ว
ถูกเผาอีกไม่ได้น่ะ”
152
“ข้าสังให้ซาเอมอนคอยจับตามองการเคลือนไหวของมิ
นามิไว้แล้ว ไม่ตอ้ งเป็ นห่วงขอรับ”
ผมวางแผนว่าพอเข้าเดือนสีก็จะย้ายไปเคียวสะแล้ว
สร้างเรือ
ก่อนหน้านันก็สร้างเรือสําหรับส่งออกทางนําของอาวาอุ
มิดว้ ย ใช่แล้ว การพัฒนาเส้นทางเชือมจากท่าเรือของ
เคียวสะไปยังอาวาอุมิก็เป็ นเรืองจําเป็ น เรืองทีต้องทํามี
มากจนลําบาก ไม่วา่ งมาทําสงครามอะไรนันหรอกนะ
“ใช่แล้ว เรืองทีท่านบอกเป็ นไปด้วยดีเลยล่ะ สิบตระกูล

ใหญ่อืนๆ รับนิบะโนะคุนิไว้ในปกครองด้วยความยินดีทงั
153
สิน”
“โฮ่โฮ่โฮ่ ถูกล่อด้วยพิษอาบนําผึงเสียแล้ว ช่างไม่รูอ้ ะไร

เอาเสียเลย”
พ่อบุญธรรมกับพ่อตายิมชัวร้าย แต่บางทีผมก็อาจจะทํา
หน้าแบบนันด้วยเหมือนกัน
ไม่นานนักผมก็ยา้ ยไปทีปราสาททาคาชิมะในอาวาอุมิ
มีทางหลวงเคียวสะทอดยาวจากปราสาทแห่งนี ของที
154
ลําเลียงขึนฝังทีเคียวสะจะถูกเปลียนถ่ายลงเรือทีเมือง
รอบปราสาททาคาชิมะแห่งนีแล้วลําเลียงขึนฝังทีท่าเรือ
ของอาวาอุมิตอนใต้ จากนันของจะถูกขนย้ายเข้าเมือง
หลวงทางบก
ดังนันผมจึงตังใจจะปรับปรุงท่าเรือและเส้นทาง ยุบด่าน
ในเขตปกครองแล้วปริมาณการเก็บเกียวในพืนทีของ
เคียวสะ
155
สิบหก
พอหิมะละลาย สีเขียวของแมกไม้ก็ดสู บายตา
งานฟื นฟูเมืองหลวงเป็ นไปอย่างราบรืน มีจดหมายจาก

ท่านพ่อบุญธรรมคามนว่าผูค้ นค่อยๆ กลับเข้ามาและคืน
สูว่ ิถีชีวิตตามปกติ
ทว่า มีจดหมายจากท่านพ่อตาโฮโอ ว่าสิบตระกูลใหญ่ที

ได้ครอบครองนิบะโนะคุนิรดี ภาษี อย่างหนักสร้างความ
156
เดือดร้อนให้ประชาชน จนกษัตริยร์ ูส้ กึ ปวดใจ
สิบตระกูลใหญ่ทีนิบะโนะคุนิไม่มีอาณาเขตในครอบ
ครองมานานจึงไม่มีความรูใ้ นการจัดการเขตปกครอง ยิง
ไปกว่านันยังมีแค่ยศและตําแหน่งทีสูงส่ง จึงคิดว่าเป็ น
เรืองปกติทีจะรีดไถชาวบ้านตามใจชอบ ช่างเป็ นตัว
ปั ญหาจริงๆ
แมลงแบบนันมีแต่จะต้องรีบขยีทิง แต่หากไม่มีคาํ สัง ผม

ก็ทาํ ได้เพียงเฝ้ามองเท่านัน
157
*
[เอกสารอ้างอิง]
*ชือดินแดน (พืนทีจริงทีนํามาสมมุต)ิ ศักดินา ......

ตระกูลทีปกครอง (ถ้ามีเครืองหมาย > หมายถึงมีการ
เปลียนตระกูลทีปกครอง)*
[ภูมิภาคโทไค]
158
บิบาริโนะคุนิ (โอวาริ) 580,000 โคคุ ...... ตระกูลซาโต้
มิสโึ ฮะโนะคุนิ (มิโนะ) 630,000 โคคุ ...... ตระกูลอาสึ

มะ
ฮิเมะโนะคุนิ (ฮิดะ) 50,000 โคคุ ...... ตระกูลโมริบายาชิ
มิยามะโนะคุนิ (มิคาวะ) 320,000 โคคุ ...... ตระกูลคิว

งาวะ
โทอุมิโนะคุนิ (โทโทมิ) 280,000 โคคุ ...... ตระกูลคิวงา

วะ
159
อิรุกะโนะคุนิ (สึรุงะ) 180,000 โคคุ ...... ตระกูลคิวงาวะ
ชินาโนะโนะคุนิ (ชินาโนะ) 430,000 โคคุ ...... ตระกูลโอ

งาซาวาระ
[ภูมิภาคคินคิ]
อาวาอุมิโนะคุนิ (โอมิ) 810,000 โคคุ ...... ตระกูลฮัคคา

กุ > ตระกูลคามน
เมืองหลวง : ยามามิยะโนะคุนิ (ยามาชิโระ) 280,000 โค

160
คุ ...... ราชวงศ์ > อิชิกิ > ราชวงศ์
เซ็ทสึโนะคุนิ (เซ็ทสึ) 390,000 โคคุ ...... ตระกูลมินามิ
เรย์เซ็นโนะคุนิ (อิสมึ )ิ 160,000 โคคุ ......ตระกูลมินามิ
คาวาอุจิโนะคุนิ (คาวาจิ) 270,000 โคคุ ...... ตระกูลมิ

นามิ
นิบะโนะคุนิ (ทัมบะ) 280,000 โคคุ ...... อิชิกิ > ตระกูล

ฮิโนโคจิ ตระกูลนาคาโทมิ ตระกูลโอโมเท็ตสึจิ ตระกูลสึ
กิโนะโคจิ
161
นิโกะโนะคุนิ (ทังโกะ) 130,000 โคคุ ...... ตระกูลอิชิกิ
อิโดะโนะคุนิ (อิงะ) 120,000 โคคุ ...... ตระกูลฮาโตริ

ตระกูลเฮียคุทาเกะ ตระกูลโคบุ และอืนๆ
อิเสะโนะคุนิ (อิเสะ) 620,000 โคคุ ...... ตระกูลนิชิบาทา

เกะ
สึมะโนะคุนิ (ชิมะ) 20,000 โคคุ ...... ตระกูลนิชิบาทา

เกะ
คิเอะโนะคุนิ (คิอิ) 280,000 โคคุ ...... ตระกูลนิชิบาทา

เกะ
162
ไดวะโนะคุนิ (ยามาโตะ) 510,000 โคคุ ...... ตระกูลสึสมึ ิ
[ภูมิภาคโฮคุรคิ ]ุ
เคียวสะโนะคุนิ (วาคาสะ) 100,000 โคคุ ...... ตระกูลอิชิ

กิ > ตระกุลคามน
โอจิเซ็นโนะคุนิ (เอจิเซ็น) 550,000 โคคุ ...... ตระกูลอา

ซาคุมะ
163
คานะโนะคุนิ (คางะ) 390,000 โคคุ ...... ตระกูลอาซาคุ
มะ
โนโตะโนะคุนิ (โนโตะ) 240,000 โคคุ ...... ตระกูลอาซา

คุมะ
อจจูโนะคุนิ (เอ็จจู) 410,000 โคคุ ...... ตระกูลคันดาเกะ
โอจิโกะโนะคุนิ (เอจิโกะ) 420,000 โคคุ ...... ตระกูลอิโม

โอะ
164
165
ผมทุม่ งบไม่งนเพื
ั อพัฒนาปรับปรุงทางหลวงทีเชือม
ระหว่างเคียวสะกับอาวาอุมิให้กว้างขึน และสร้างท่าเรือ
ออกทะเลขนาดใหญ่ขนที
ึ เคียวสะด้วย ในการปรับปรุง
ท่าเรือนี ผมหยังเสียงพ่อค้าจากทัวประเทศให้มาลงทุน
ไม่ได้จาํ กัดแค่ในท้องถิน จึงมีพอ่ ค้าจํานวนมากมาลงทุน
รวมถึงมิสโึ ฮะยะและอิสมึ ิยะด้วย แต่แน่นอนว่าพ่อค้าที
ปฏิเสธการลงทุนก็มีอยูไ่ ม่นอ้ ย ผมคิดว่าพ่อค้าแบบนัน
ไม่รูจ้ กั มองการไกลจึงไม่ฝืนบังคับอะไร
ผมใช้ชีวิตช่วงนีจดจ่ออยูก่ บั การพัฒนา แล้วเรียกทาสนัก

แสวงโชคทังหกคนให้เข้าพบพร้อมกันทังหมด
“ข้าจะมอบหน้าทีให้พวกเจ้า หน้าทีนีจะปลดปล่อยพวก
เจ้าจากสถานะทาสด้วย ขึนอยูก่ บั ว่าจะตอบอย่างไร”
166
“จะให้พวกเราทําอะไร?”
เมือดันเบย์คยุ กับพวกทาส โซเอมอนซึงเป็ นผูน้ าํ ของ

กลุม่ ทาสก็ถามถึงเนือหา ดูเหมือนว่าทาสคนอืนจะกําลัง
คาดเดาวิธีการของพวกผม
“ก็เป็ นเรืองง่ายๆ อยากให้พวกเจ้าฝึ กฝนคนรุน่ หลังน่ะ”
“ฝึ กฝนคนรุน่ หลัง?”
ทาสทังหกมองหน้ากันแล้วทําหน้าสงสัย
167
“ในอาณาเขตตระกูลคามนของข้ามีศนู ย์รบั เด็กกําพร้า
และเด็กทีเคยเป็ นทาสมาดูแลให้การศึกษา ถ้าเป็ นโซเอ
มอนก็อยากให้ไปสอนดาบ ถ้าเป็ นโรคุสะก็อยากให้ไป
สอนหอกให้เด็กๆ ทีศูนย์นน”
ั
ผมบอกหน้าทีให้กบั บรรดาทาสอย่างตรงไปตรงมา
“หมายความว่าให้พวกเราฝึ กทหารทาสสินะ?”
โซเอมอนไม่ใช้คาํ สุภาพกับผม ดันเบย์และบริวารคนอืน

จึงไม่ชอบใจ แต่จะไปบ่นเรืองการใช้คาํ กับอดีตนักแสวง
โชคก็ไม่มีประโยชน์ ผมจึงมองข้ามไป
168
“ต่างกันนิดหน่อยนะ”
“ทีว่าต่างคือ?”
“ทีจะให้ฝึกมีแค่เด็กทีต้องการฝึ กเท่านัน ถ้าพวกเด็กๆ ไม่

ต้องการก็ไม่จาํ เป็ นต้องฝึ ก อีกอย่าง คําว่าทหารทาส
อะไรนันฟั งดูไม่น่าสนุกเลย”
“ไม่น่าสนุก...”
การตังกองทหารทาสนันง่ายดาย แต่ผมคิดว่ารัฐบาลที
ไม่ปฏิบตั ิกบั คนให้สมเป็ นคนนันใช้ไม่ได้พวกเขาควรได้
169
เลือกอาชีพอย่างอิสระแล้วไต่เต้าขึนมาด้วยความ
สามารถของตัวเองสิถงึ จะดี การยึดติดกับเงินและใช้เงิน
เพือหาเงินอย่างผมสิถงึ จะสนุก เพราะฉะนันผมจึงคิดว่า
ทหารทาสทีมีดวงตาไร้ชีวิตชีวานันดูไม่มีอะไรน่าสนุก
“ข้าไม่ได้อยูใ่ นสถานะอย่างในทุกวันนีเพราะเกิดมาใน
ตระกูลขุนนาง แน่นอนว่าสถานะของพ่อแม่ก็เป็ นปั จจัย
ใหญ่ในการกําหนดอนาคตของลูก แต่อย่างน้อยข้าก็คิด
ว่าทีมีตวั เองในทุกวันนีก็เพราะความสามารถของตัวเอง”
“......”
“ข้าเลียงดูเด็กทีไม่มีพอ่ แม่เพือให้เขาตระหนักถึงความ
170
สามารถของตน พออายุสบิ ห้าก็ตอ้ งออกจากศูนย์รบั
เลียง ข้าให้การศึกษาขันพืนฐานทีสุดแก่เด็กๆ เพือทีจะ
ได้เป็ นประโยชน์ในเวลานันแม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตาม
ตอนนีไม่มีผใู้ ช้เวทมนตร์จงึ ยากหน่อย แต่ถา้ ฟูโกะสอน
ให้ก็น่าจะบ่มเพาะผูใ้ ช้เวทมนตร์ขนมาได้
ึ เช่นกัน”
“ไม่ใช่วา่ พออายุสบิ ห้าจะให้เป็ นทหารทาสหรอกหรือ?”
“ถ้ามีความต้องการอยากเป็ นทหารก็จะพิจารณา แต่

โดยพืนฐานแล้วตอนออกจากศูนย์เมืออายุสบิ ห้าก็จะ
เป็ นการปลดสถานะทาส”
“......”
171
ทาสทังหลายมองผมด้วยสายตาทีบ่งบอกว่าไม่อยากจะ
เชือ
“ทีผ่านมามีคนทีอายุครบสิบห้าแล้วออกจากศูนย์ไป
หนึงร้อยสามคน แต่ในจํานวนนันก็มีสบิ สองคนทีข้าแต่ง
ตังเป็ นคณะเศรษฐกิจและฝ่ ายพลาธิการของตระกูลคา
มน สามสิบสามคนแต่งตังเป็ นหน่วยม้าลาดตระเวน
หน่วยธนู และหน่วยสันติบาล ทีเหลือก็มีทงคนที
ั ไปเป็ น
บุตรบุญธรรมของบริวาร เป็ นช่างตีเหล็ก เป็ นพ่อค้า แต่ก็
มีอยูร่ าวแปดคนทีไม่ได้ข่าวคราวเลย”
เมือเซ็นจิเล่าเรืองสถานทีทํางานของเด็กๆ ให้พวกทาส
ได้ฟัง พวกทาสก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ปกติแล้ว
172
เด็กกําพร้าหรือลูกทาสไม่สามารถเป็ นขุนนางฝ่ าย
พลเรือนได้ เพราะเด็กพวกนันไม่สามารถอ่านเขียนหรือ
คํานวณได้นนเอง
ั แต่กลับมีถงึ สิบสองคนทีได้รบั การแต่ง
ตังเป็ นขุนนางฝ่ ายพลเรือน จึงอาจจะฟั งดูเหลือเชือ
หน่วยม้าลาดตระเวนและหน่วยธนูนนอาจจะยั
ั งฟั งดู
ธรรมดา แต่หน่วยสันติบาลนันเป็ นองค์กรทีรับผิดชอบ
หน้าทีเป็ นตํารวจและอัยการของตระกูลคามน คงตกใจ
ทีได้รบั การแต่งตังให้เป็ นหน่วยสันติบาลด้วย นอกจากนี
บริวารทีไม่มีบตุ รยังรับเป็ นบุตรบุญธรรม การบรรจุเข้า
รับราชการของตระกูลคามนรวมกันทังฝ่ ายบุน๋ ฝ่ ายบู๊จงึ มี
มากกว่าสีสิบห้าคน แต่ไม่ใช่ทงหมดที
ั เคยเป็ นทาส
“ถ้ารับหน้าทีสอนเด็กพวกนัน พวกเราจะหลุดพ้นจาก
173
การเป็ นทาสหรือ?”
“ไม่คิดหรือว่าเมือปลดจากการเป็ นทาสแล้วพวกเราจะ
หนี?”
“ถ้าอยากหนี จะหนีก็ได้”
“เอาจริงหรือ?”
“อยากได้คาํ ตอบในอีกสามวันให้หลัง ตอบให้ดีละ่ ”
174
ถ้าหนีไปจะทําอย่างไร? ตระกูลคามนในตอนนีไม่ใช่แค่
สิบตระกูลใหญ่ธรรมดา ตระกูลคามนมีทงสถานะทาง
ั
สังคม กําลังทหาร และทีสําคัญคือมีกาํ ลังทรัพย์ หากคิด
ว่าหนีพน้ จะลองหนีดกู ็ได้ ผมไม่รงพวกเขาไว้
ั หรอก แต่
ถ้าหนีไปผมก็จะตามไล่ตอ้ นจนทําให้คิดว่าอยูเ่ ป็ นทาส
ยังจะดีเสียกว่า หากต้องบดขยีผมก็จะบดขยี ไม่ผอ่ น
ปรนอะไรทังนัน
“ไม่ตอ้ งให้เวลา ข้ายอมรับหน้าทีนัน แต่คนทีเหลือไปคิด

ก่อนก็ได้”
“ไม่เจ้าค่ะ ข้าเองก็ขอรับหน้าทีนัน”
175
โซเอมอนกับฟูโกะรับหน้าทีอาจารย์แล้ว ทีเหลืออีกสีคน
ลังเลเล็กน้อยแต่ก็ตอบรับในวันนันทันที
คิซาเอมอนเสนอแผนทีจะให้พวกเขารับหน้าทีอาจารย์
ตังแต่แรก เพราะจํานวนเด็กๆ มีเกินกว่าสีพันคนแล้ว จึง
มีคนทํางานไม่พอ ผูท้ ีเป็ นนักรบแต่กาํ เนิดมีความหยิง
ทะนงสูงจึงไม่อยากเป็ นอาจารย์ของเด็กกําพร้าและเด็ก
ทีเป็ นทาส จะไปบังคับให้ทาํ ก็ไม่ใช่เรืองดี คิซาเอมอนจึง
มีความคิดให้ขอร้องให้พวกเขาทังหกซึงเคยเป็ นชาวบ้าน
ธรรมดามาก่อนให้รบั หน้าทีนัน แต่หากพวกเขาไม่ตอ้ ง
การก็ไม่อยากให้มาเป็ นอาจารย์ จึงใช้การขอร้องไม่ใช่
คําสัง
176
หลายวันหลังจากนัน พวกเขาก็ได้รบั การปลดสถานะ
ทาสและมุง่ หน้าสูป่ ราสาทโฮชิน สถานะของพวกเขา
กลายเป็ นบริวารของตระกูลคามน แต่เมือพิจารณาว่า
มาเป็ นทาสเพราะเป็ นเชลยศึก ไม่ใช่การสวามิภกั ดิ
เลยมอบเงินช่วยเหลือแทนเบียหวัดรายปี เทียบกับตอน
ทีพวกเขาเป็ นนักแสวงโชคแล้วถือเป็ นเงินช่วยเหลือที
น้อยกว่ามาก แต่ก็ยงั มากกว่าทหารทัวไปอยู่
177
เดือนสิงหาคม ศักราชโรอิโดะทีสามแปดร้อยแปดสิบหก
งานขยายทางหลวงเคียวสะเสร็จเร็วกว่ากําหนด ท่าเรือ
แห่งใหม่ก็ดาํ เนินการอย่างราบรืนจนใกล้เสร็จสมบูรณ์
มีจดหมายจากท่านพ่อทังสองเล่าว่าเมืองหลวงกลับมา
คึกคักเหมือนก่อนหน้านี กษัตริยก์ ็พงึ พอใจ
ส่วนการล้างบางมินามินนั กษัตริยร์ ูส้ กึ หงุดหงิดทีพึง

พาตระกูลอาซาคุมะและตระกูลนิชิบาทาเกะไม่ได้ จึงมี
พระราชโองการไปยังตระกูลนาคาโทมิ ตระกูลโอโมเท็ต
สึจิ ตระกูลสึกิโนะโคจิ และตระกูลฮิโนะโคจิ สีในสิบ
178
ตระกูลใหญ่ทีได้พืนทีในนิบะโนะคุนิให้ทาํ การล้างบางมิ
นามิ
ขณะเดียวกันก็สง่ สาสน์ลบั มายังตระกูลโฮโอและตระกูล

คามนให้ช่วยสนับสนุน สาสน์ลบั ไม่ใช่พระราชโองการ
อย่างเป็ นทางการ แต่เป็ นจดหมายทีบอกว่ากษัตริยต์ อ้ ง
การเช่นนี จึงไม่ได้มีภาระผูกพันอะไร แต่ในแง่หนึงก็ไม่
ต่างจากพระราชโองการ หากไม่ปฏิบตั ิตามก็จะทําให้
กษัตริยไ์ ม่พอใจ
สีตระกูลในนิบะหน้าซีดเมือเห็นพระราชโองการ
ถึงจะปกครองนิบะโนะคุนิ แต่พวกตนสีตระกูลที
179
ปกครองหนึงดินแดนยังมีอาํ นาจของดินแดนต่างชันกับ
มินามิทีปกครองสามดินแดนอยูม่ ากโข แม้จะมีสาสน์ลบั
ส่งไปยังตระกูลโฮโอและตระกูลคามนให้ช่วยสนับสนุน
พวกเขา แต่จะไปพึงพาตระกูลทีไม่รูจ้ ะส่งกําลังสนับ
สนุนมาแน่หรือไม่ก็คงไม่ได้
ดังนัน ตอนนีตระกูลอืนจึงจับจ้องไปยังสีตระกูลใหญ่
แห่งนิบะทีได้รบั ราชโองการให้ลา้ งบางตระกูลมินามิ
“งันหรือ พระราชโองการถูกส่งออกไปแล้วสินะ”
“ขอรับ สีตระกูลคงวุน่ วายกันยกใหญ่”
180
ชิเงอากิยกยิมมุมปากอย่างน่ารังเกียจ
“อืม แล้วคิดว่าตระกูลไหนจะมาร้องห่มร้องไห้กบั พวก

เราล่ะ?”
“คิดว่าน่าจะเป็ นตระกูลฮิโนโคจิขอรับ เพราะท่านหญิง

ลูกพีลูกน้องของนายท่านแต่งเข้าตระกูลนัน”
อย่างทีโคเบย์วา่ พีสาวของท่านพ่อบุญธรรมคามน (พี

สาวของโคจัง หรือก็คือป้าของผม) แต่งงานเข้าตระกูลโค
บุซงเป็
ึ นสิบตระกูลใหญ่ จากนันบุตรสาวของท่านป้าคน
นันก็แต่งเข้าตระกูลฮิโนโคจิ แม้จะไม่รูว้ า่ สิบตระกูลใหญ่
มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกันตรงไหนบ้าง แต่หากคิมิ
181
โอกิ ฮิโนโคจิซงเป็
ึ นสามีของลูกพีลูกน้องมาร้องไห้ขอให้
ช่วยก็เมินเฉยไม่ได้
“ตระกูลอืนล่ะ?”
“ถ้ารูว้ า่ ผูน้ าํ ตระกูลฮิโนโคจิมาติดต่อพวกเรา ก็คงไม่อาย

ทีจะมาบ้างขอรับ”
“ตอนนีเรารวบรวมทหารได้เท่าไร?”
“หากแบ่งจากการสร้างท่าเรือใหม่ทีเคียวสะมาอีกหนึง
หมืน ก็ได้เจ็ดหมืนขอรับ”
182
“ท่าเรือใหม่ให้ทาํ ไปตามแผนเดิม ทหารหกหมืนพอ
ไหม?”
“มินามิเองก็คงไม่ซารอยเดิ
ํ มของอิชิกิขอรับ คงทุม่ กําลัง
ทรัพย์ทงหมดรวบรวมกํ
ั าลังทหาร อย่างตําทีสุดก็ไม่น่า
จะน้อยกว่าสีหมืนนาย”
“หืม ค่อนข้างน้อยสําหรับการรับประกันชัยชนะนะ?”
“ข้าเองก็คิดเช่นนันขอรับ”
ชิเงอากิกบั โคเบย์ผลัดกันตอบ เจ้าพวกนีเข้าขากันดี

จริงๆ
183
เทียบกับสีหมืนของตระกูลมินามิ ตระกูลคามนของผมมี
หกหมืน สีตระกูลแห่งนิบะ คิดจากศักดินาแล้วน่าจะมี
อยูร่ าวแปดพัน แต่ถา้ คิดทหารของสีตระกูลแห่งนิบะรวม
เข้าไปตอนนี แล้วพอเวลาจริงกลับไม่มีคงตลกไม่ออก
เพราะงันไม่ตอ้ งคิดเผือดีกว่า
“ถ้าขอกําลังเสริมจากท่านพ่ออาสึมะล่ะ?”
“ได้ยินว่าช่วงนีมีกลินไม่คอ่ ยดีจากชายแดนทีติดกับบิบา
ริโนะคุนิขอรับ คงหวังมากไม่ได้”
ชิ บิบาริก็มาเคลือนไหวเอาตอนทีกําลังวุน่ วายงันเหรอ
184
“ถ้าอย่างนันก็มีแต่จะต้องจ้างทหารรับจ้างใหม่เท่านัน”
“จะไปดําเนินการตามนันขอรับ จํานวนสักสองหมืนดี
ไหมขอรับ”
“อืม เท่านันก็พอ”
สงครามต้องใช้เงิน อีกทังสงครามคราวนีตระกูลคามนก็
ไม่ใช่ตวั หลักแต่เป็ นสิบตระกูลใหญ่อืนๆ
ถ้าเป็ นไปได้ก็อยากได้เซย์เร็นโนะคุนิกบั เซ็ทสึโนะคุนิเอา

ไว้เหมือนกัน แต่เรืองนีต่างจากการค้าขายตรงทีหาก
185
แสดงความโลภมากเกินไปก็จะทําให้ไดเมียวคนอืนและ
สิบตระกูลใหญ่รวมถึงราชวงศ์เกิดความระแวดระวังใน
ตัวผม
ถ้าเป็ นแค่ความระแวดระวังก็แล้วไป แต่ถา้ ถูกตระกูล

ฝ่ ายตรงข้ามของคามนรวมหัวกําจัดก็จะมีปัญหาเอา
เพราะฉะนันสร้างบุญคุณไว้กบั สีตระกูลให้มากทีสุดเท่า
ทีจะทําได้ดีกว่า
*
186
ปลายเดือนตุลาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
สีตระกูลแห่งนิบะเคลือนไหวทันทีทีการเก็บเกียวในฤดู
ใบไม้สนสุ
ิ ด พวกเขาเคลือนทัพแปดพันนายไปยังเรย์เซ็น
โนะคุนิและเซ็ทสึโนะคุนิซงอยู
ึ ต่ ิดกัน ตระกูลคามนเองก็
ตอบสนองด้วยการส่งทหารออกไป กําลังพลแปดหมืน
นาย
ผมให้ทหารสองหมืนนายไปประจําการทียามามิยะโนะคุ
187
นิซงเป็
ึ นเมืองหลวง สองหมืนนายมุง่ หน้าไปเป็ นกําลัง
เสริมให้กบั สีตระกูล ทีเหลืออีกสีหมืนให้ทา่ นพ่อตาโฮโอ
เป็ นผูน้ าํ ทัพมุง่ หน้าไปยังคาวาอุจิโนะคุนิ
ตระกูลมินามิปกครองสามดินแดนได้แก่เซ็ทสึโนะคุนิ
เรย์เซ็นโนะคุนิ คาวาอุจิโนะคุนิ คงรูว้ า่ คราวนีเป็ นศึกที
จะตัดสินความอยูร่ อดของตระกูล พวกเขาจึงรวบรวม
ทหารมาถึงห้าหมืนนาย
มินามิแบ่งทหารห้าหมืนนายนันออกเป็ นสองกอง ทัพ

สองหมืนมุง่ หน้าไปหาสีตระกูลแห่งนิบะทีนําทัพมายัง
เซ็ทสึโนะคุนิ ทัพสามหมืนมุง่ หน้าไปหาท่านพ่อตาโฮโอที
คาวาอุจิโนะคุนิ แม้จะให้ทหารกระจายกําลังโจมตีพร้อม
กัน แต่มินามิมีจาํ นวนทหารน้อยกว่า ผมจึงเล็งไปทีการ
188
เอาชนะแบบตัวต่อตัว
ทีเหลือก็เป็ นยุทธวิถีเผาทําลายโดยใช้ความได้เปรียบ
ทางภูมิศาสตร์ให้เป็ นประโยชน์ แต่เสบียงก็อยูไ่ ด้ไม่นาน
ขนาดนัน ต่อให้มีความได้เปรียบทางภูมิศาสตร์ ยุทธวิธี
เผาทําลายก็ไม่ใช่วิธีทีศิวิไลซ์อะไร
ถ้าไปขอขมากษัตริยแ์ ต่แรกคงจะดีกว่านี แต่ราชวงศ์ก็

เป็ นสาเหตุสว่ นหนึงทีทําให้พวกเขาต้องสูญเสียลูกสาว
สุดทีรักไป คงไม่อยากไปขอขมา ถ้าผมต้องเลือกว่าจะ
ให้ตระกูลดํารงอยูต่ อ่ ไปหรือจะยืนกรานในความเชือของ
ตนเอง จะทําแบบไหนกันนะ?
189
ผมคิดว่านันเป็ นปั ญหาทีผูเ้ กียวข้องเท่านันถึงจะเข้าใจ
แต่ผมก็ไม่อยากสร้างสถานการณ์ให้ตวั เองต้องถูกบังคับ
ให้เลือกอะไรแบบนันหรอก
190
ผมนํากองหนุนสองหมืนนายเดินทัพผ่านยามามิยะโนะ
คุนิเข้าไปยังนิบะโนคุนิ
ผมเคยพบหน้าผูน้ าํ สีตระกูลแห่งนิบะอยูไ่ ม่กีครัง แต่จาํ

ได้วา่ พวกเขาเป็ นชายทีมีแต่ความภาคภูมิใจในความ
เป็ นตระกูลขุนนางผูท้ รงเกียรติมาช้านาน คงบัญชาการ
รบในสนามรบไม่ได้
ทัพของผมกับสีตระกูลรวมทัพกันในบริเวณทีเป็ นรอยต่อ
191
ชายแดนของเซ็ทสึโนะคุนิและนิบะโนะคุนิ ทัพผสมสอง
หมืนแปดพันนายจะเผชิญหน้ากับทัพมินามิสองหมืน
นาย หากดูแค่ตวั เลข ทัพผสมของพวกเราก็เหนือกว่า
แต่ก็ตอ้ งคิดว่าทหารแปดพันนายเป็ นกลุม่ คนทีมารวม
ตัวกันแบบไม่มีแบบแผน ในด้านกําลังรบจึงไม่แตกต่าง
กัน
“นายท่าน ท่านกนไดนะกนมาเข้าพบขอรับ”
“อืม เชิญเข้ามา”
คิมิโอกิ กนไดนะกน ฮิโนโคจิ ชายผูเ้ ป็ นสามีของท่าน

หญิงลูกพีลูกน้องของผม ตอนทีรับพระราชโองการจาก
192
กษัตริยใ์ ห้กวาดล้างมินามิ เขาก็มาร้องห่มร้องไห้ขอให้
ช่วยตามคาด ผมจึงให้ยืมเงินไป พอทําแบบนัน อีกสาม
ตระกูลก็เข้ามาหาผม ผมจึงให้การช่วยเหลือ แต่ตอนนี
สามตระกูลนอกจากฮิโนโคจิกลับไม่แม้แต่จะมาทักทาย
เอาเถอะ ในแง่ของยศและตําแหน่ง ผมอยูต่ ากว่

ํ า ถ้าจะ
ให้ผมเป็ นฝ่ ายไปทักทายก็สมเหตุสมผล แต่ผมนึกว่า
ฝ่ ายทีขอความช่วยเหลือควรเป็ นฝ่ ายมาทักทายผูใ้ ห้
ความช่วยเหลือซะอีก? ถ้ารออีกสักพักแล้วยังไม่มา ผมก็
จะเป็ นฝ่ ายไปเองก็ได้
ชายหนุ่มหน้าซีดเผือดสวมเกราะเก้ๆ กังๆ ถูกเชิญเข้ามา

ถึงจะบอกว่ายังหนุ่มแต่ก็อายุมากกว่าผม น่าจะอยูใ่ น
ช่วงยีสิบกลางๆ
193
“ท่านซาไดโช ไม่ได้พบกันนาน ดูไม่เปลียนไปเลยนะขอ
รับ”
“ท่านกนไดนะกนก็ไม่เปลียนไปเช่นกัน”
เขานังลงตรงข้ามผมแล้วเอ่ยคําทักทายแบบง่ายๆ
ซาไดโชหมายถึงโคโนเอะไดโชของผม เนืองจากตําแหน่ง
สูงกว่าเฮียวบุเคียวทีเป็ นตําแหน่งควบ ผมจึงมักจะถูก
เรียกว่าซาไดโชแทน
“จัดทัพเช่นนีได้ในเวลาสันๆ ทัพของท่านซาไดโชยอด
194
เยียมสมคํารําลือจริงๆ ขอรับ”
สีตระกูลใช้วดั เป็ นทีพํานัก แต่ผมสร้างค่ายทหารทีกันลม

กันฝนได้และล้อมบริเวณโดยรอบด้วยรัวระแนง
ผมรูถ้ งึ ความสําคัญของวิศวกรรมการทหาร จึงให้ทหาร

ก่อสร้างอะไรต่อมิอะไรเพือขัดเกลาฝี มือด้านวิศวกรรม
การทหารอยูเ่ ป็ นประจํา ผมไม่คิดเลยสักนิดว่าการให้
ทหารได้เล่นสนุกเป็ นเรืองสูญเปล่า
“เพราะทหารส่วนใหญ่ของข้าได้รบั การฝึ กฝนมาใน

ฐานะวิศวกรการทหารขอรับ”
195
เมือพูดคุยเรืองสัพเพเหระไปได้สกั พัก สีหน้าของฮิโนโคจิ
ก็ตงึ เครียด
“ได้ยินว่ากษัตริยท์ รงมีนาใจให้
ํ พวกเราสีตระกูลสร้างผล
งานในการต่อสูค้ รังนี”
“ได้ยินมาเช่นนันขอรับ”
“แม่ทพั ใหญ่คราวนีคือท่านคัมปากุ*ก็จริง แต่ขา้ คิดว่าจะ

ขอรับคําสังจากท่านซาไดโชขอรับ”
“...ทําแบบนันท่านคัมปากุจะยอมรับหรือ?”
196
“ท่านคงรูอ้ ยูแ่ ล้วว่าพอท่านคัมปากุมาถึงวัดคิชะ ก็เอา
แต่หมกหมุน่ อยูก่ บั งานเลียงฉลอง ไม่ใช่แค่ทกุ คืน แต่ยงั
เลียงฉลองกันตังแต่เทียง ดูยงั ไงก็ไม่มีกะจิตกะใจจะรบ
หรอกขอรับ”
เรืองนีผมได้ยินจากรายงานของกลุม่ ทานากะแล้ว ถึงจะ

นึกสงสัยว่าไม่รบแล้วทําอะไรกันอยู่ แต่ก็มีช่วงทีคิดว่า
นันอาจจะเป็ นแผนรบเช่นกัน
“อีกสองตระกูลก็แหลกแหลวไม่ตา่ งกัน ข้าจึงคิดว่าซาได

โชจะต้องเป็ นคนนําทัพขอรับ”
สามตระกูลรวมถึงคัมปากุไม่ได้ใช้เงินทีผมช่วยเหลือไป
197
จัดเตรียมอาวุธยุทโธปกรณ์หรือจ้างทหาร แต่กลับนําไป
ใช้เพือความสุขส่วนตัว ช่างโง่เขลาเสียนีกระไร
อีกไม่นานคงมีสาสน์ลบั จากกษัตริยส์ ง่ ไปต่อว่า
“ข้าไม่สามารถประนีประนอมกับสามตระกูลเพือตอบ
แทนบุญคุณของกษัตริยท์ ีมอบนิบะโนะคุนิให้ปกครอง
ได้ อีกทังตัวข้าเองก็ความทะเยอทะยานอยูด่ ว้ ยน่ะนะ”
“ความทะเยอทะยานหรือขอรับ?”
“ถูกต้อง หากตอบแทนบุญคุณของกษัตริยห์ รือก็คือการ

สร้างชือเสียงในสนามรบได้ ก็น่าจะได้รบั เขตปกครอง
198
มากกว่าทีเป็ นอยู”่
“มาต่อสูภ้ ายใต้การนําของข้าเพือการนันหรือขอรับ?”
คนหนุ่มตรงหน้าขยับคางลงตําเล็กน้อยแล้วพยักหน้า
ดูทา่ ว่าคิมิโอกิ ฮิโนโคจิจะพอใช้งานได้มากกว่าสาม

ตระกูลทีเหลือ แต่เป้าหมายของผมคือการสนับสนุน ให้
ตระกูลฮิโนโคจิมาอยูใ่ ต้การบัญชาคงไม่ใช่เรืองดี
“เช่นนันตระกูลคามนจะเคลือนไหวโดยมีทา่ นเป็ นผูน้ าํ

ทัพ แน่นอนว่าจะได้รบั รางวัลจากผลงานในการรบด้วย
ขอรับ”
199
“แบบนันจะดีหรือ?”
ไม่ใช่วา่ นายยกประเด็นนีขึนมาพูดเพราะต้องการแบบนี
หรอกเหรอ?
ผมเองก็เริมเข้าใจการแสดงออกโดยนัยขึนมาบ้างแล้ว
คนทีให้คา่ กับสถานะอย่างพวกนาย ทีมาก้มหัวให้ผมก็
เพราะหวังผลตอบแทนเท่านันแหละ ทียอมมาก้มหัวให้
ผมคราวนีก็คงมีความหมายว่าจะให้ผมเข้าไปอยูใ่ ต้
บัญชาด้วยนันเอง
“ผูน้ าํ คือท่านกนไดนะกน ตระกูลของเราจะขอรับหน้าที
200
บัญชาการรบจริงขอรับ”
“ลงมือทําจริง แต่ให้ขา้ เป็ นผูน้ าํ ในนามสินะขอรับ”
“เรย์เซ็นโนะคุนิให้ตระกูลเรา เซ็ทสึโนะคุนิให้ตระกูลฮิโน
โคจิ ว่าอย่างไรขอรับ?”
“โฮ่...แล้วคาวาอุจิโนะคุนิละ่ จะทําอย่างไร?”
“คาวาอุจิโนะคุนิให้ตระกูลโฮโอขอรับ”
“หืม เข้าใจแล้วขอรับ”
201
ผูท้ ีเป็ นแกนนําทัพหลักคือสีตระกูลแห่งนิบะทีปกครอง
เซ็ทสึโนะคุนิ แต่ผมจะต่อสูภ้ ายในการนําของตระกูลฮิโน
โคจิซงเป็
ึ นหนึงในสีตระกูลนัน และตระกูลโฮโอก็จะเป็ น
ทัพหนุนเช่นเดียวกับตระกูลคามน ตระกูลโฮโอรับบท
โจมตีคาวาอุจิโนะคุนิเพือไม่ให้ตระกูลมินามิแห่งคาวาอุ
จิโนะคุนิมงุ่ หน้าไปหาทัพหนุนทีเซ็ทสึโนะคุนิ
เมือต่อสูก้ ็จะได้รบั รางวัลตามผลงาน แต่ผมไม่คิดจะ

มอบอะไรให้คนทีไม่แม้แต่จะเคลือนไหว ผมเคยให้สี
ตระกูลแห่งนิบะโนะคุนิไปแล้ว จึงไม่คิดจะเอือเฟื อเผือ
แผ่ไปมากกว่านีอีก
202
สองวันให้หลัง ตระกูลคามนก็เคลือนไหวตอบรับการ
เคลือนไหวของตระกูลฮิโนโคจิ
ตระกูลมินามิมีปราสาทย่อยทีใช้เป็ นปราการมีดว้ ยกัน

เก้าปราสาท โดยมีปราสาทคุงาชิตะเป็ นศูนย์กลาง พวก
เราถล่มปราสาทย่อยเหล่านันไปทีละแห่ง
แต่แล้วเมือตีปราสาทย่อยได้เจ็ดแห่งในเวลาสามวัน ก็มี
รายงานว่าสามตระกูลทีเพลิดเพลินไปกับงานเลียงมีการ
เคลือนไหวปิ ดล้อมปราสาทย่อยแห่งหนึง
203
ปราสาทย่อยทีสามตระกูลปิ ดล้อมมีขนาดใหญ่ทีสุดใน
จํานวนปราสาทย่อยทังหมด ผมไม่เข้าใจเลยว่าทําไมจึง
เลือกทีนัน มีแผนอะไรงันหรือ?
ทหารของผมกับฮิโนโคจิลอ้ มปราสาทย่อยแห่งหนึง แล้ว

ใช้เวลาอยูท่ ีนี
เจ็ดปราสาททีผ่านมาโจมตีครังหรือสองครังก็ยอมล่า
ถอยจึงจบได้โดยทีไม่ตอ้ งสูญเสียกําลังทหารมากนัก แต่
ก็เป็ นเพราะทหารส่วนใหญ่ไปออกันอยูท่ ีปราสาทคุงาชิ
ตะทีเป็ นศูนย์กลาง และปราสาทย่อยทีสามตระกูล
ล้อมอยูน่ นเอง
ั
204
หมายความว่าพวกเราไม่ฝืนสู้ แต่กาํ ลังรอให้มีกาํ ลัง
เสริมจากปราสาทคุงาชิตะออกมาสนับสนุนปราสาท
ย่อยแห่งนี ผมคิดว่าถ้าสามตระกูลได้เจอเรืองแย่ๆ เสีย
บ้างก็คงดีนา้ ~
ผมให้ความช่วยเหลือสีตระกูลนิบะพอทีจะจ้างทหารรับ
จ้างได้สองพันนาย อีกทังเป็ นช่วงหลังการเก็บเกียว หาก
เกณฑ์ไพร่พลก็น่าจะสามารถเคลือนกําลังพลได้ราวสอง
พันนาย แต่ตระกูลทีทําแบบนันกลับมีแค่ตระกูลฮิโนโคจิ
สามตระกูลทีเหลือไม่ได้นาํ เงินไปจ้างทหารสองพันนาย
ทีว่าเลย ทหารส่วนใหญ่ทีมารบมีแต่เกษตรกร เงินทีผม
ช่วยเหลือไปคงเข้ากระเป๋ าพวกเขานันเอง
205
เพราะงันผมจึงไม่คิดจะให้สามตระกูลได้สร้างผลงานใน
การรบครังนีแม้แต่นิดเดียว จนถึงขันคิดว่าถ้าพวกเขาถูก
ทําลายย่อยยับไปเลยเสียก็ดี
ร้อยแปดสิบหก
206
มีรายงานจากกลุม่ ทานากะ ว่าทหารกองหนุนมุง่ หน้า
จากปราสาทคุงาชิตะไปยังปราสาทย่อยทีสามตระกูล
แห่งนิบะปิ ดล้อมอยู่ หลังจากนันสามตระกูลแห่งนิบะก็
โดนโจมตีจนแตกพ่ายแล้วต้องหนีตายในสภาพหัวซุกหัว
ซุน
เนืองจากพวกเขาถอยทัพอย่างรวดเร็ว ตระกูลมินามิจงึ
ยิงมีขวัญกําลังใจเพิมขึนและเคลือนไหวหมายบุกตีพวก
เราจากทางด้านหลัง
ในทีสุดตัวเกะกะก็ไม่อยูแ่ ล้ว จากนีไปคือของจริง
207
“ข้าจะใช้ทหารห้าพันนายโจมตีจากข้างหลัง ทีเหลืออีก
หนึงหมืนห้าพันนายทิงไว้กบั โคซัน อุเอมอนสึเกะ อิบกุ ิ
ฝากท่านกนไดนะกนโจมตีปราสาทด้วยขอรับ”
“เข้าใจแล้วขอรับ!”
ฮิโนโคจิเริมโจมตีปราสาทย่อยด้วยทหารของตัวเองและ
ทหารอีกหนึงหมืนห้าพันนายของผม ส่วนผมอาศัยความ
วุน่ วายนันให้ทหารห้าพันนายอ้อมไปรอทัพมินามิที
หมายจะจู่โจมเข้ามาทางด้านหลัง
“ยิงงง!”
208
ลูกกระสุนถูกปล่อยใส่ทพั มินามิตามการให้สญ
ั ญาณ
ของเอย์เบย์ ขณะเดียวกัน เซ็นจิก็ออกคําสังให้กองพล
ธนูจ่โู จม ทหารมินามิถกู ลูกกระสุนและลูกธนูยิงกราด
เข้าใส่จนล้มระเนระนาด
เมือโดนลูกกระสุนและลูกธนูเข้าไปจนเต็มอิม ทัพมินามิ
ทีปั นป่ วนอย่างหนักก็หลุดจากการควบคุม ตอนนีเองที
หน่วยของดันเบย์บกุ ทะลวงเข้าไป
จะให้ทหารมินามิหนีรอดไปไม่ได้ ในด้านระยะเวลา การ

ใช้กลยุทธตัดเสบียงทําได้ยาก หากปล่อยให้หนีไปก็มี
ความเป็ นไปได้ทีจะหนีเข้าไปในปราสาทคุงาชิตะและไม่
ยอมออกมา
209
ทางนันอุตส่าห์เป็ นฝ่ ายออกมาเองทังที จึงจําเป็ น
ต้องกวาดล้างกําลังพลของปราสาทคุงาชิตะให้ได้มากที
สุดเสียตรงนี
“นายท่าน จบแล้วขอรับ ต่อไปก็เหลือปราสาทอาบิโกะ”
“อืม”
ปราสาทโนริทีฮิโนโคจิกาํ ลังโจมตีเวลานีกําลังอยูร่ ะหว่าง

ต่อสู้ แต่พวกผมก็มงุ่ หน้าไปยังปราสาทอาบิโกะทีสาม
ตระกูลแห่งนิบะเคยปิ ดล้อมอยู่ คราวนีทหารฝังนันไม่
หมกตัวอยูใ่ นปราสาท แต่ยอมออกมารบซึงหน้าจึงได้
210
เวลาจู่โจม
ไม่นานหลังจากทีทําลายประตูปราสาทอาบิโกะด้วยดิน
ปื นและกรูกนั เข้าไป ก็มีเสียงระเบิดดังขึนอีกครัง เปลว
เพลิงพวยพุง่ จากตัวปราสาทหลัก
ในช่วงเย็นผมก็ได้รบั รายงานว่า ได้ศีรษะของเจ้าของ

ปราสาทแล้ว
แต่ผมก็ได้รบั รายงานทีไม่คาดฝันในตอนนันด้วยเช่นกัน
ดันเบย์ได้รบั บาดเจ็บ แม้จะโชคดีทีไม่ได้บาดเจ็บรุนแรง
ถึงชีวิต แต่ก็ไม่สามารถออกมาทีแนวรบได้อีกสักระยะ
211
“ขออภัยขอรับ เป็ นความผิดพลาดครังใหญ่ในชีวิตของ
ดันเบย์ผนู้ ี”
“มาพูดเรืองทีได้รบั บาดเจ็บเอาตอนนีก็ทาํ อะไรไม่ได้แล้ว

พักฟื นไปสักระยะเถอะ”
* ทีปรึกษาของกษัตริย/์ จักรพรรดิ
212
213
ห้า
ระหว่างทีปิ ดล้อมปราสาทคุงาชิตะ ก็มีรายงานมาว่า

ท่านพ่อตาโฮโอตีคาวาอุจิโนะคุนิแตกแล้ว
จากนันก็มีผสู้ ง่ สารจากตระกูลมินามิเดินทางมาหาพวก
ผมโดยตรง
“คิมิโอกิ กนไดนะกน ฮิโนโคจิ ทางนีคือท่านโซชิน ซาคน

เอะไดโช คามน”
214
“บริวารตระกูลมินามิ คาคุโนะชิน ฮายาเตะขอรับ”
ฮิโนโคจิกบั ผมนังเรียงกันอยูบ่ นพืนยกระดับแล้วก้มลง

มอง อีกฝ่ ายแม้มีรูปร่างบึกบึน แต่ก็เป็ นชายสูงวัยทีสนับ
สนุนตระกูลมินามิในฐานะบริวารหลักของตระกูลมายาว
นาน
“ข้ายินดีอย่างสุดซึงทีได้พบหน้าท่านกนไดนะดนและ
ท่านซาคนเอะไดโชขอรับ”
ฮิโนโคจิคงเก็บซ่อนความยินดีทีโดนยกยอไว้ไม่อยูจ่ งึ ทํา
จมูกฟุดฟิ ดบ้าง ทําตาเยิมบ้าง
215
“แล้วมีธุระอะไร?”
ผมใช้คาํ พูดไม่กีคําเร่งเร้าให้คาคุโนะชิน ฮายาเตะบอก

ธุระมา
“ขอรับ ผูน้ าํ ตระกูลอยากขอขมาทีเสียมารยาทต่อ

ราชวงศ์ จึงอยากขอร้องให้ทา่ นกนไดนะกนและท่านซา
คนเอะไดโชเป็ นตัวกลางให้ขอรับ”
“เป็ นตัวกลางให้ราชวงศ์ เข้าใจแล้ว แต่จะขอริบคาวาอุจิ

และเซ็ทสึ เรย์เซ็นก็จะขอริบชายแดน และท่านชุเซ็นผูน้ าํ
ตระกูลต้องให้พวกเราร่วมทางไปด้วย”
216
“...ขอรับ ขอกล่าวคําขอบคุณแทนนายท่านชุเมะโนะคา
มิ!”
นีเป็ นข้อเสนอทียากจะยอมรับ แต่นีคือจุดจบของตระกูล

มินามิทียึดเอาความคิดของตนเป็ นใหญ่ พวกเขาไม่มี
ทางเลือกอืน คาคุโนะชิน ฮายาเตะผูน้ ีก็คงมาโดยคาด
การณ์เรืองนันไว้ลว่ งหน้าแล้ว ทีไม่ตอ่ รองอะไรก็คง
เพราะอยากรีบเจรจาให้เสร็จนันเอง
ผมแจ้งเรืองการสงบศึกไปยังตระกูลอืนๆ ในนามของฮิ
โนโคจิ จากนันก็พาชุเซ็น ชุเมะโนะคามิ มินามิกลับเมือง
หลวง
217
ก่อนหน้านัน ท่านพ่อบุญธรรมคามนได้ไปเจรจากับ
ราชวงศ์อย่างลับๆ ให้แล้วจึงยอมรับการสงบศึกกษัตริย ์
ให้คณ
ุ เมือทําประโยชน์และให้โทษเมือทําความผิด ชุเซ็น
ซึงเป็ นผูน้ าํ ตระกูลมินามิถกู สังปลด ส่วนผูน้ าํ ตระกูลคน
ใหม่ได้รบั ตําแหน่งไดเมียวแห่งเรย์เซ็นโนคุนิ แต่ดว้ ยเหตุ
นีเอง โคบุซงเป็
ึ นสิบตระกูลใหญ่จงึ มีการเคลือนไหว
เอาเถอะ ผูท้ ีบีบให้ตระกูลตระกูลโคบุเคลือนไหวคือท่าน

พ่อตาโฮโอกับท่านพ่อบุญธรรมคามน ดังนันผมเองจึงมี
ส่วนด้วย
ผูน้ าํ ตระกูลโคบุได้รบั บาดเจ็บตอนทีตระกูลอิชิกิบกุ โจม

ตีเมืองหลวง จึงแยกตัวออกจากกษัตริยไ์ ปซ่อนตัวอยูใ่ น
อิโดะโนะคุนิ
218
พอกษัตริยก์ ลับสูเ่ มืองหลวง เขาก็เข้าวังมาถวายพระพร
แม้บาดแผลจะยังไม่หายดี หลังจากนันก็หมกตัวอยูใ่ น
คฤหาสน์โดยอ้างสาเหตุเรืองการพักฟื น
พีสาวของท่านพ่อบุญธรรมคามนหรือก็คือป้าของผม
แต่งงานกับผูน้ าํ ตระกูลโคบุ ในบรรดาสิบตระกูลใหญ่
ท่านพ่อบุญธรรมคามนจึงจึงค่อนข้างสนิทสนมกับ
ตระกูลโคบุ
เมือโค่นมินามีได้ กษัตริยก์ ็ยินดีจงึ แต่งตังท่านพ่อตาโฮ

โอเป็ นไดเมียวแห่งคาวาอุจิ แต่งตังฮิโนโคจิเป็ นไดเมีย
วแห่งเซ็ทสึ และแต่งตังผมเป็ นไดเมียวแห่งเรย์เซ็น
219
แต่สามตระกูลแห่งนิบะทีออกรบไม่มีการเปลียนแปลง
เรืองเขตปกครองจึงติดหนีผม เคราะห์ซากรรมซั
ํ ดที
เกณฑ์เกษตรกรมาเป็ นทหารจึงสูญเสียเกษตรกรไปด้วย
แต่นนก็
ั คงเป็ นโทษทัณฑ์ทีพวกเขาไม่มีความกระ
เ**◌้ยนกระหือรือจะออกรบอย่างฮิโนโคจิ
เอาเถอะ เงินทียืมไปผมไม่คิดดอกเบียสิบปี สามตระกูล

คงคิดว่าเป็ นเรืองสบายๆ แต่ตงแต่
ั ปีทีสิบเอ็ดเป็ นต้นไป
จะคิดดอกเบียปี ละสามสิบเปอร์เซ็นต์ ยิงปล่อยทิงไว้ก็
จะยิงกลายเป็ นบ่วงรัดคอของสามตระกูล
และผมเองก็เฝ้ารอเวลานันอยู่
220
*
วันขึนปี ใหม่ ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปดสิบ

เจ็ด
เนืองจากสงครามสินสุดลงภายในปี ทีแล้ว วันนีผมรับ

แดดปี ใหม่ตงแต่
ั เช้าตรู ่ ตังแต่ช่วงบ่ายเป็ นต้นไปก็จะจัด
งานเลียงปี ใหม่
221
คิชินก็พาโคจังรวมถึงบรรดาภรรยารองและพวกลูกๆ เข้า
เมืองหลวง
ในงานเลียง เริมต้นด้วยคํากล่าวทักทายของท่านพ่อ
บุญธรรมคามน ตามด้วยคิชิน และสุดท้ายก็เป็ นผม จาก
นันงานเลียงก็เริมต้นขึน
ท่านหญิงอาสึกบั โคจังก็อยูใ่ นงานด้วย ผมเลยทําตัว

เรียบร้อย แต่พอใกล้คาพวกผู
ํ ห้ ญิงก็พาโซโกะทีเริมงอแง
จากงานไป ผมเลยทําตัวโหวกเหวกตามปกติได้เสียที
พวกบริวารวนเวียนมารินเหล้าให้ทา่ นพ่อบุญธรรมคามน
222
คิชิน และผมตามลําดับ ทังสองรับเหล้าของพวกบริวาร
ไว้ทงหมด
ั ก่อนจะล้มพับไป
ปี นีฟูจิคาเนะ (ชือในวัยเด็กคือฟูจิโอ) ซึงบรรลุนิติภาวะ

แล้วเข้าร่วมงานเลียงด้วย แต่ผมจะมอมเหล้าเขาถัดจาก
สองคนนัน จะได้สงสอนความเป็
ั นผูใ้ หญ่ขนไปอี
ึ กขัน!
พอมอมเหล้าฟูจิคาเนะตามแผนแล้ว ต่อไปก็เป็ นการ

รวบรวมยอดฝี มือทีจะมาท้าสูก้ บั ผม ถึงจะใช้คาํ ว่าท้าสู้
กับผม แต่ก็ไม่ใช่การดืมแข่งกัน ผมสังให้เอาจอกเหล้า
ขนาดใหญ่ออกมาวางไว้ตรงหน้า คราวนีเป็ นขนาดใหญ่
พิเศษทีจุเหล้าได้ถงึ สีโช ก่อนหน้านีใช้สามโชแล้วมีถงึ
สองคนทีดืมได้หมดในรวดเดียวจึงสร้างขึนมาใหม่ ฮ่าฮ่า
ฮ่า!
223
“คงรูอ้ ยูแ่ ล้วสินะ คนทีดืมเหล้าในจอกนีได้หมดในรวด
เดียวจะได้รบั รางวัลเป็ น ‘ดาบโนทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’
หรือไม่ก็ ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ ทีข้าใช้ในการ
ต่อสูก้ บั ตระกูลมินามิ!”
“โอ้ววว!”
บริวารตระกูลอาสึมะและตระกูลคามนพากันมาปรากฏ
ตัวต่อหน้าผมเพือท้าทายการดืมเหล้ามิสโึ ฮะในจอก
ใหญ่ แต่จากนันก็พากันหมดสติลม้ พับกันไปหมด พอ
คนพ่ายแพ้ไปราวๆ สิบคน ก็ไม่มีใกล้มาขอลองต่อ
224
“เป็ นอะไรไป? ไม่มีใครอยากลองแล้วหรือ?”
แล้วผูท้ ีก้าวเข้ามาก็คือตัวเก็งของงาน เฮียวมะนันเอง

เขาเป็ นหนึงในสองคอทองแดงของตระกูลอาสึมะ เขา
เผชิญหน้ากับผมในงานเลียงทีผมเข้าร่วมเป็ นครังแรก
และเป็ นหนึงในสองคนสุดท้ายทีเหลือรอด
“มา!”
เฮียวมะส่งเสียงร้องแล้วเทเหล้ามิสโึ ฮะใส่กระเพาะดัง
อึกๆ แม้จะพักหายใจบ้างแต่เขาก็ดืมอย่างต่อเนือง โอ้
อีกนิดเดียว โครม! ล้มไปแล้ว น่าเสียดาย
225
“เฮียวมะน่าเสียดาย อีกแค่อดึ ใจเดียวเท่านัน! ...ไม่มีคน
อืนแล้วหรือ?”
“โอ้!”
“คุโรหรือ ตัวเอกออกโรงแล้วสินะ!”
คุโรเป็ นคอทองแดงเพียงหนึงเดียวของตระกูลอาสึมะ
เนืองจากผมสืบทอดตระกูลคามนแล้ว เขาจึงได้ตาํ แหน่ง
คอทองแดงหมายเลขหนึงของตระกูลอาสึมะไปโดย
ปริยาย
คุโรใช้สองมือยกจอกใหญ่ขนแล้
ึ วดูดเข้าปากดังซูด้
226
วิธีการดืมใช้ได้ สมกับทีเป็ นคุโร! แม้ครึงหลังจะอ่อนแรง
ไปบ้างแต่ก็ดืมได้รวดเดียวจนหมด แล้วคุโรก็จอ้ งมองผม
ด้วยสีหน้าเคลิบเคลิม
“สมแล้วทีเป็ นคุโร! เอาละ จะเอาชินไหน? ‘ดาบโนทาจิ

เหล็กหล้ามิสโึ ฮะ’ หรือ ‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’
ดี?”
“ไม่ตอ้ งการทังสองชิน! ข้าขอตัวอักษรจากท่านโซชินขอ

รับ!”
“ตัวอักษรของข้า?”
227
“ขอให้เขียนว่า ‘คอทองแดงอันดับหนึงในใต้หล้า’ ขอ
รับ!”
“...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ความมุง่ มันของคุโรช่างยอดเยียมนัก!

ข้าจะเขียนตัวอักษรมอบเป็ นรางวัลแน่ รับนีไป!”
ผมหยิบ ‘ดาบโนทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ ทีหยิบได้ง่ายแล้ว

ดันใส่อกของคุโร
คุโรปฏิเสธว่าจะขอรับเพียงตัวอักษร แต่เรืองทีเขาขอ กับ

เรืองทีผมอยากให้มนั คนละเรืองกัน ผมจึงมอบ ‘ดาบโน
ทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ ให้เขาไป
228
“เอ้า มีคนอืนอีกไหม?”
คุโรนําตาไหลพรากด้วยความรูส้ กึ ทีไม่อาจพรรณนา
ขณะถอยออกไป ผมจึงรับสมัครผูท้ า้ ชิงคนถัดไป แล้วคิ
ซาเอมอนก็ลกุ ขึนยืน
“มอบฉายาคอทองแดงให้ทา่ นคุโรแค่คนเดียวไม่ได้
หรอกขอรับ!”
คิซาเอมอนทีเยือกเย็นอยูเ่ สมอไฟลุกแล้ว!
“พูดได้ดี! ดืมเลย!”
229
คิซาเอมอนก็ดืมต่อเนืองไม่แพ้คโุ ร แม้จะทําหน้าทรมาน
ช่วงกลางๆ แต่ก็แข็งใจดืมจนหมดในรวดเดียว
“ตระกูลคามนก็มีคิซาเอมอน! รับ ‘เกราะเต็มตัวเหล็ก

กล้าหกชิน’ ไป!”
“ข้าก็ขอตัวอักษรขอรับ!”
“เข้าใจแล้ว จะให้พร้อมกับคุโร!”
พอผมพูดจบคิซาเอมอนก็ลม้ พับไปด้วยใบหน้ายิมเผล่ไร้
ความระมัดระวัง
230
คิซาเอมอนเป็ นคนสุดท้าย ไม่มีผทู้ า้ ทายจอกใหญ่
ปรากฏตัวอีก งานเลียงจึงสินสุดลงด้วยความสนุกสนาน
เดือนมกราคม ศักราชโรอิดะทีสามพันแปดร้อยแปดสิบ
เจ็ด
231
ผมเข้าวังพร้อมท่านพ่อบุญธรรมคามนและคิชิน เพือไป
กล่าวทักทายกษัตริยใ์ นวันปี ใหม่
“ผลงานของซาไดโชในปี ทีแล้วยอดเยียมจริงๆ ฟุไดได้ลกู

ดี ส่วนซาเคียวไดบุก็เลียงลูกได้ดี”
“เป็ นคํากล่าวทีน่าซาบซึงเป็ นอย่างยิงพะยะค่ะ”
ท่านพ่อบุญธรรมคามนเป็ นตัวแทนตอบรับ ผมกับคิชิน

แค่กม้ ศีรษะลงแล้วกล่าวคําว่า “ขอรับ”
หลังจากนันท่านพ่อบุญธรรมคามนก็เป็ นคนตอบคําถาม
232
ต่างๆ ทีกษัตริยต์ รัสถามให้ทงหมด
ั ผมจึงมีหน้าทีแค่รอ
บทสนทนาจบ
ไม่กีวันให้หลัง คิชินก็กลับมิสโึ ฮะ พวกโคจังก็กลับไป

พร้อมกัน แต่ไม่รูว้ า่ ทําไมโซโกะถึงยังอยูก่ บั ผม คิชินคัด
ค้านอย่างหนักทีโซโกะไม่ยอมกลับมิสโึ ฮะ แต่พวกโคจัง
เข้ามาเป็ นตัวกลางช่วยปลอบให้เขาสงบลง คิชินจึงกลับ
ไปทังนําตา
“ท่านพ่อร้องไห้เลยนะ”
“ก็ทีบ้านอาสึมะน่าเบือนีเจ้าคะ อยูก่ บั ท่านพีสนุกกว่านี

นา?”
233
ถ้าอยูท่ ีปราสาทไทเฮย์ในมิสโึ ฮะโนะคุนิ คิชินก็จะประคบ
ประหงมเธอราวเป็ นเจ้าหญิง ผมรูว้ า่ เธอรําคาญ แต่นนก็
ั
เป็ นสิงทีเรียกว่าพ่อแม่ไม่ใช่หรือ?
ตังแต่คิชินกลับบ้านไป โซโกะก็เป็ นอิสระเหมือนปลาได้

นํา
ตอนอยูท่ ีมิสโึ ฮะมีสายตาของคิชินอยูจ่ งึ ไม่สามารถซ้อม

ยิงปื นได้ แต่ตอนนีโซโกะซ้อมทุกวันไม่มีขาด และยังใช้
ปื นรุน่ ใหม่ลา่ สุดได้อย่างคล่องแคล่วในเวลาเพียงไม่นาน
234
*
เจ็ด
ผมเดินทางผ่านอาวาอุมิเข้าไปยังเคียวสะเพือดูการสร้าง
ท่าเรือใหม่ตอ่ จากเดิม และพอเข้าเดือนห้า ท่าเรือก็เสร็จ
สมบูรณ์ การสร้างเรือทีเหมาะสมกับท่าเรือใหม่ก็กาํ ลัง
เดินหน้า
235
เรือให้เป็ นเรือแกลเลียน*จะดีไหม หรือจะให้เป็ นเรือคา
ร์แร็ค** ผมเคยคิดแบบนัน แต่ก็รูจ้ กั แค่ชือ ไม่รูเ้ ลยสักนิด
ว่าอะไรคือแกลเลียน อะไรคือคาร์เร็ค
เรือขนาดใหญ่ทีใช้ในวะคุนิเวลานีคือเรืออาตาเกะ***
เรือชนิดนีไม่เหมาะกับการออกมหาสมุทร การออก
มหาสมุทรด้วยทักษะเดินเรือพืนๆ ก็เป็ นการฆ่าตัว
ตายอยูแ่ ล้ว ผมจึงให้ออกแบบเรือให้มีขนาดใหญ่
สามารถออกมหาสมุทรได้ และยังคํานึงถึงนําหนัก
บรรทุกไม่เพียงแค่ในฐานะเรือรบ แต่ตอ้ งใช้เป็ นเรือ
พาณิชย์ได้ดว้ ย
แน่นอนว่าผมออกแบบเรือเองไม่เป็ น จึงเรียกช่างต่อเรือ
จากทัวประเทศให้มาเขียนแบบ และใช้แบบทีถูกใจมา
236
ทดลองสร้าง ก่อนทดสอบการเดินเรือซําแล้วซําเล่า แต่
เรือทีทดลองสร้างยังคงอัปปางได้จากคลืนสูงทีซัดเข้ามา
จากด้านข้าง การทรงตัวยังไม่เสถียรดีนกั
การทดลองสร้างทังหมดเกิดขึนในโลกทีผมสร้างขึนด้วย
สกิล [สร้างโลก] ถ้าเป็ นในโลกนี ทังสภาพอากาศและ
ความสูงของคลืนก็จะเป็ นไปตามทีผมต้องการทังหมด
การทดสอบเดินเรือจึงคืบหน้า
แน่นอนว่าเรือทีทดลองสร้างนันมีเกินกว่าทีนิวมือทังสอง
ข้างจะนับได้หมด เพือให้เข้าใจจุดทีเป็ นปั ญหาได้ง่าย
ผมจึงสร้างแบบจําลองขนาดเล็กแล้วนําไปลอยในอ่าง
นําให้พวกช่างต่อเรือเห็นกันจริงๆ แล้วชีจุดทีต้องปรับ
ปรุง
237
แบบจําลองนีได้รบั เสียงตอบรับดีเกินคาด พวกช่างต่อ
เรือบอกว่าทําให้เข้าใจจุดทีเป็ นปั ญหาได้ง่าย
เมือมีความคิดสร้างสรรค์ของช่างต่อเรือเหล่านัน ในการ
ทดลองสร้างเรือครังทีสิบสาม ผมก็สามารถสร้างเรือที
ทนทานต่อการทดสอบเดินเรือได้เมือเดือนสิบปี ทีแล้ว
ผ่านไปเกือบครึงปี เรือทีพวกช่างต่อเรือสร้างจนสําเร็จมี
อยูส่ ามลํา แต่ไม่วา่ จะลําไหนก็ไม่เป็ นไปตามแบบทีร่าง
ไว้แต่แรกเลย ผมจึงให้สร้างใหม่ การสร้างใหม่ได้คา่
ประสบการณ์ พวกเขาจึงยอมทําโดยไม่โวยวายอะไร
238
*
เจ็ด
เมือหิมะละลาย แสงอาทิตย์อบอุน่ ก็เข้ามาแทนที ทําเอา

วันนีอยากนอนอาบแดดเรือยเปื อยทังวัน
“นายท่าน งบเดือนนีเหลือ จะนําไปพัฒนาเมืองท่าเรือ

นะขอรับ”
239
“อืม”
“นายท่าน ทัพทีจะสับเปลียนกับทัพทีประจําการในเมือง
หลวงเข้าไปถึงยามามิยะแล้วขอรับ”
“อืม”
“นายท่าน ดูเหมือนการพัฒนาปื นใหญ่จะมาถึงขันสุด

ท้ายแล้วขอรับ”
“อืม”
240
“นายท่าน มีรายงานว่าซือม้าฝี เท้าดีจากฮิเมะโนะคุนิได้
ตอนนีกําลังมุง่ หน้าสูอ่ าวาอุมิขอรับ”
“...อืม”
“นายท่...”
“คราวนีอะไรอีกล่ะ!?”
“เอ๊ะ...อ๊ะ เอ่อ ท่านฮารุขอเข้าพบขอรับ”
241
“หืม? ฮารุหรือ? ...ให้เข้ามา”
คิดว่าอยากทําตัวเรือยเปื อยทังวันเพราะเป็ นวันดีๆ ที

อบอุน่ แต่ก็มาเป็ นเสียอย่างนี ให้ตายสิ!
“โมโหอะไรหรือเจ้าคะ?”
เปิ ดปากมาคําแรกก็เป็ นคํานันหรือ
“เด็กรับใช้นาตาคลอเชี
ํ ยว”
“...ไปบอกเด็กรับใช้ดว้ ยว่าข้าขอโทษ”
242
“เรืองนันช่างเถอะเจ้าค่ะ เกิดอะไรขึนหรือ?”
“อยากพักสักหน่อย พอโดนกวนเลยโมโหขึนมาน่ะ เด็ก

รับใช้ไม่ได้ทาํ อะไรผิดหรอก”
“แหมๆ ถ้าอย่างนันเรืองนีเอาไว้คยุ กันวันหลังแล้วกันเจ้า

ค่ะ”
อะไรกันเล่า ไม่ตอ้ งเล่นตัวเลย พูดมาเถอะ
“...อยากฟั งหรือเจ้าคะ?”
243
“ฮารุ คนทีจะแกล้งข้าแบบนันได้มีแค่เจ้านะ?”
“โฮะโฮะโฮะ นึกถึงตอนทีท่านโซชินดืมนํานมของข้า
อย่างเอร็ดอร่อยจังเลยเจ้าค่ะ”
“ข้าเองอีกไม่นานก็จะอายุสบิ เจ็ดแล้ว เรืองนันน่ะพอที

เถอะ”
“เจ้าค่ะๆ”
“ให้ตายสิ แล้วมีเรืองอะไร? รีบพูดมา”
244
ฮารุมองหน้าผมด้วยความยินดีเหลือล้น
เธอเป็ นแม่นมของผม ตอนทีผมไข้ขนจนนอนซมก็

ึ คอย
พยาบาลไม่กลับไม่นอน ผมจึงไม่กล้าหือกับเธอ
แต่จ่ๆู ฮารุก็กม้ ศีรษะลงตํา อะไรกัน?
“ยินดีดว้ ยเจ้าค่ะ ท่านหญิงอาสึตงครรภ์

ั แล้ว”
“...เมือกี พูดว่า อะไร นะ?”
245
“บอกว่าท่านหญิงอาสึตงครรภ์
ั เจ้าค่ะ”
“อะ โอ้ สําเร็จแล้ว! มัวทําอะไรอยู่ พาข้าไปหาท่านหญิง

อาสึส!ิ เร็วเข้าฮารุ”
รูต้ วั อีกทีผมก็ดงึ มือของฮารุมงุ่ หน้าไปยังห้องของท่าน

หญิงอาสึทีเรือนในแล้ว
พอไปถึงหน้าห้องของท่านหญิงอาสึก็เปิ ดประตูกระดาษ
ดังครืด ท่านหญิงอาสึจรดสามนิวลงบนพืนต้อนรับผม
“สําเร็จแล้วนะ ท่านหญิงอาสึ!”
246
“เป็ นคํากล่าวทีน่าซาบซึงเจ้าค่ะ”
ผมทิงตัวลงนังเบืองหน้าท่านหญิงอาสึแล้วคว้าสองมือ
ของเธอให้เธอเงยหน้าขึน
“อยูใ่ นท่านีไม่ดีกบั เด็กในท้องนะ อืม ลุกขึนไหวไหม? ฮา

รุ พาท่านหญิงอาสึไปทีเตียง”
“ท่านพี ท่านหญิงอาสึไม่ได้ป่วยนะเจ้าคะ”
“หืม? โซโกะก็อยูด่ ว้ ยหรือ”
“ทีพูดว่าโซโกะก็อยูด่ ว้ ยหรือเนียนะ โหดร้ายกับน้องจัง

247
เลยนะเจ้าคะ!?”
“อย่างส่งเสียงดังสิ เดียวเด็กก็ตกใจหรอก!”
“หา!?”
“ทังสองคนนันละ เงียบเลยเจ้าค่ะ!”
ผมถูกฮารุดเุ บาๆ จากนันก็ถกู ดุวา่ ท่านหญิงอาสึไม่ได้

ป่ วยจึงไม่จาํ เป็ นต้องพาไปทีเตียง
วันนันผมรวบรวมบริวารทีอยูท่ ีเคียวสะมาอวยพรให้แก่
การตังครรภ์ของท่านหญิงอาสึ ได้ดืมเหล้าด้วยความ
248
สบายใจอย่างทีไม่ได้ทาํ มานาน
สิบเจ็ด
ข้าคือคินโมจิ ไดนะกน โฮโอ
249
ได้รบั รายงานว่าท่านหญิงอาสึตงครรภ์
ั ตงแต่
ั ช่วงกลาง
เดือนสี
ข้าถูกเรียกไปพิธีเปิ ดท่าเรือแห่งใหม่ทีเคียวสะพอดี จึง

จัดเตรียมอุปกรณ์สาํ หรับการเดินทางและของอวยพรไป
ด้วย ข้าออกเดินทางก่อนกําหนดและรีบมุง่ หน้าไปยัง
คฤหาสน์คามนทีเคียวสะ ไม่คาดคิดว่าจะสร้างท่าเรือ
ใหญ่ขนาดนี
ท่าเรือแห่งใหม่ทีท่านลูกเขยสร้างขึนถูกตังชือว่า ‘ท่าเรือ
คาโต้’ เรือกําลังรอเข้าท่าอยูน่ อกชายฝัง
250
เมืองท่าเรือก็ใหม่เอียม มิสโึ ฮะยะและอิสมึ ิยะซึงเป็ นพ่อ
ค้าทีเข้าออกตระกูลคามนและตระกูลอาสึมะตังร้านขึน
ในย่านทีดีทีสุด ทังสองร้านมีขนาดใหญ่โตอย่างทีไม่เคย
เห็นมาก่อนแม้กระทังในเมืองหลวง
“ท่านพ่อตา ท่าเรือนีเป็ นอย่างไรบ้างขอรับ?”
“เป็ นท่าเรือทีใหญ่โตกว่าทีคิด ป่ านนีแล้วยังทึงกับ

อํานาจทางการเงินของตระกูลคามนอยูเ่ ลย”
ท่านลูกเขยมีสีหน้าพึงพอใจ เป็ นเรืองทีพบเห็นได้ไม่บอ่ ย

นักเพราะเขาเป็ นชายทีไม่คอ่ ยแสดงความรูส้ กึ ทางสีหน้า
แปลว่าเขาคงอารมณ์ดีมากทีเดียว
251
“ท่าเรือคาโต้แห่งนีจะนํามาซึงความมังคังสักเท่าไรกัน
หนอ? ข้าไม่อาจคาดเดาความคิดของโซชินได้เลย โฮะ
โฮะโฮะ”
คิชินหัวเราะ หากตอนนันข้าหนีไปยังมิสโึ ฮะ เวลานีข้าก็

คงได้เป็ นคนหัวเราะแทน ไม่สิ มาพูดเอาป่ านนีก็ไม่มี
ประโยชน์อะไรแล้ว อีกอย่าง ตอนนีข้าเองก็เป็ นไดเมีย
วปกครองคาวาอุจิโนะคุนิแล้วด้วย
เป็ นเรืองทีสองปี ทีแล้วไม่แม้แต่จะคิดฝัน ทังหมดนีต้อง

ชืนชมตัวเองทีมีสายตามองการณ์ไกล เลือกท่านโซชิน
เป็ นบุตรเขย
252
“โซชิน นันอะไรน่ะ?”
ท่านคิชินซึงเป็ นบิดาแท้ๆ ของท่านลูกเขยหรีตามองไป

นอกชายฝัง
พอข้าลองมองดูบา้ ง...มีโขดหินงันหรือ? หืม? โขดหิน

ขยับได้? อะไรกัน?
“ท่านพ่อตาดีจงั นะขอรับ”
ดูเหมือนท่านลูกเขยจะรูว้ า่ นันคืออะไร
253
...ไม่ผิดแน่ สิงนันกําลังเคลือนทีใกล้เข้ามาทางนี...นัน
มัน...อย่าบอกนะ...ว่า...เรือ?
“นันมันเรือนี!”
“อะไรกัน จะบอกว่านันคือเรือหรือ?”
“ใหญ่อะไรแบบนัน...”
เมือแขกเหรือทีมาร่วมพิธีเปิ ดท่าเรือเห็นเรือลํานันเทียบ
ท่าก็พากันส่งเสียงโห่รอ้ ง
254
ใหญ่โตเกินไปแล้ว เรือนันมันอะไรกัน? ก่อนหน้านีข้าก็
ตกใจกับเรืออาตาเกะขนาดใหญ่ทีเคยเห็นทีท่าเรือซาคา
อิ แต่ตอนนีข้าก็ตอ้ งกลันหายใจเมือเห็นเรือทีมีขนาด
ใหญ่ยงกว่
ิ านัน
“นันคือเรือรูปแบบใหม่ เรียกว่า ‘เฮลชิป’ ขอรับ”
“สร้างได้แม้กระทังเรือแบบนันเลยหรือ...”
ได้ยินท่านฟุไดพึมพํา ท่านลูกเขยมีเป้าหมายอะไรกัน
แน่?
255
“จะให้เรือลํานันข้ามทะเลไปยังดินแดนอืนขอรับ”
“แผ่นดินใหญ่หรือ?”
ได้ยินมาว่าอีกฝังของทะเลมีดินแดนกว้างใหญ่ไพศาลยิง
กว่าแผ่นดินวะคุนิแห่งนี
ท่านลูกเขยจะทําการค้าขายกับแผ่นดินใหญ่นน...หรื
ั อ
ว่า...จะทําสงคราม?
“จะทําการค้าขายกับแผ่นดินใหญ่ตามทีท่านพ่อตาโฮโอ
ว่าขอรับ จึงอยากปรึกษาท่านพ่อตาโฮโอกับท่านพ่อ
บุญธรรมคามน”
256
กลัวทีจะฟั งเหลือเกิน แต่ก็ตอ้ งฟั งสินะ...
* เรือใบติดกรรเชียงพาย มีทีมาจากอิตาลี
** เรือใบแบบโปรตุเกส
*** เรือแบบญีปุ่ นในยุคเซ็นโกคุ มีการติดตังกรรเชียง

พายแต่ไม่มีใบเรือ บนดาดฟ้าเรือมักสร้างป้อมคล้าย
เรือนหรือปราสาทขนาดเล็กไว้ดว้ ย
257
บทที 4-1 ศาสนา ความวุน่ วายรอบเมืองหลวง และ...
ผมจัดพิธีเปิ ดท่าเรือคาโต้อย่างยิงใหญ่อลังการ และได้

เปิ ดตัว ‘เฮลชิป’ ทีนัน
ทุกคนพากันตกใจ คุม้ ค่าทีไปขอพวกช่างต่อเรือให้ทาํ

เรืองยากๆ ขนาดนี
เฮลชิปมีความยาวตลอดลําแปดสิบเมตร กว้างยีสิบสาม
เมตร เป็ นเรือใหญ่ทีสามารถบรรทุกปื นใหญ่ได้มากทีสุด
1
สองร้อยกระบอก ใบเรือมีสใบ
ี มีตงใบแนวตั
ั งและใบแนว
นอน ตัวเรือเป็ นไม้ แต่ก็มีการเคลือบกันนําแบบพิเศษ
เพือไม่ให้ไปขูดเข้ากับสัตว์จาํ พวกหอยอย่างเพรียงหิน
ตอนนีผมมีเฮลชิปแบบนีในครอบครองห้าลํา อีกสีลําอยู่
ระหว่างการต่อ และกําลังเร่งให้สร้างปื นใหญ่อยู่
ไม่ใช่ปืนทีมีรูปร่างสันป้อมเหมือนปื นใหญ่ทีโทคุงาวะ อิ
เอยาสึใช้ในประวัติศาสตร์ของชาติก่อน แต่ผมสังให้
สร้างปื นใหญ่แบบเท่ๆ ทีตัวปื นเพรียวบางโดยใช้เหล็ก
กล้ามิสโึ ฮะ และจะไม่ขายให้ตระกูลอืนเป็ นอันขาด
การสร้างท่าเรือเสร็จสินลงแล้ว ต่อไปก็อยากสร้าง
2
ปราสาทบนทีสูงเพือให้มองลงมาเห็นท่าเรือคาโต้แห่งนี
เพือเป็ นปราสาททีสร้างขึนเพือปกป้องท่าเรือ และเป็ น
ฐานทัพของกองทัพเรือ
นอกจากนีก็จะปรับปรุงปราสาททาคาชิมะและท่าเรือทา
คาชิมะทีทางหลวงเคียวสะฝังอาวาอุมิเพือใช้เป็ นจุดขน
ถ่ายสินค้าของอาวาอุมิดว้ ย
พอเป็ นแบบนัน ปั ญหาก็คือเจ้าพวกนันสินะ คงไม่

ยอมออกไปง่ายๆ ซะด้วย...
การบุกทําลายเป็ นเรืองง่าย แต่หลังจากนันก็น่ารําคาญ

ถ้าเป็ นเงินละก็จะจ่ายไม่อนั เพราะฉะนันก็อยากให้ออก
3
ไปจังเลยน้า~
ผมเองก็ตอ้ งต่อสูก้ บั เจ้าพวกนันเหมือนโอดะ โนบุนากะ

ในชาติทีแล้วสินะ?
โอ๊ย~ น่ารําคาญชะมัด
4
ข้าคือ คิซาเอมอน คาสึเอะคามิ โรคุซากิ
นายน้อยสืบทอดตระกูลคามน กลายเป็ นไดเมียวแห่งอา

วาอุมิ เคียวสะ และเซย์เร็นโนะคุนิ ข้าจึงได้ครอบครอง
ปราสาทไปด้วย
ตอนนีคงเรียกว่านายน้อยไม่ได้แล้วสินะ เพราะท่านโซ
ชินในเวลานีเป็ นผูน้ าํ ตระกูลคามนซึงเป็ นสิบตระกูลใหญ่
และยังเป็ นซาคนเอะไดโชด้วย อีกทังยังเป็ นวีรบุรุษทีหา
ได้ยากยิง เขาไต่เต้าขึนมาถึงตําแหน่งปั จจุบนั ได้ดว้ ย
ความสามารถของตัวเองล้วนๆ
แต่นายท่านทียิงใหญ่ได้ถงึ ขนาดนีก็ยงั มีเรืองน่าปวดหัว
5
อยูค่ อบตามรังควานอยู่
เวลานีเมล็ดพันธุแ์ ห่งความปวดหัวก็กาํ ลังนังอยูต่ รงหน้า

นายท่าน
“ท่านซาไดโชสุขสบายดีนะขอรับ”
นายท่านไม่ได้สขุ สบาย ก่อนหมอนีจะปรากฎตัวขึนมา

นายท่านต้องผ่านอะไรมาขนาดไหน ตรงกันข้ามกับคํา
ว่าสุขสบายชัดๆ
“เจ้าคุณไซโจก็ไม่เปลียนไปเลย ดีจริงๆ ขอรับ”
6
ชายสูงวัยทีมีชือว่าเจ้าคุณไซโจผูน้ ีเป็ นเจ้าอาวาสของวัด
เอ็นเรกิซงมี
ึ ถินฐานอยูใ่ นเก็นซากะ ใกล้กบั เมืองหลวง
เป็ นบุคคลทีมีตาํ แหน่งสูงสุดของนิกายเท็นมะ นิกายเท็น
มะเป็ นนิกายทีมีสาวกทัววะคุนิ
เจ้าคุณไซโจคุยเรืองสัพเพเหระก่อน ไม่พรวดพราดเข้า
ประเด็นหลัก นายท่านก็ตอบสนองอย่างบัวไม่ให้ชานํ
ํ า
ไม่ให้ข่นุ
ถึงจะไม่ได้แสดงออกทางสีหน้าก็รูไ้ ด้วา่ นายท่านกําลัง

หงุดหงิด
“อยากให้ทา่ นซาไดโชช่วยเหลือน่ะขอรับ”
7
เจ้าคุณไซโจเปิ ดประเด็นหลัก คงมาร้องห่มร้องไห้วา่
กําลังลําบากเพราะปริมาณสินค้าทีท่าเรือเก็นซากะลด
ลง
“โฮ่ ภาษี จากท่าเรือเก็นซากะหรือ?”
“ขอรับ ปริมาณสินค้าของเก็นซากะลดลง งานของคนใน

หมูบ่ า้ นจึงลดลงด้วย”
พืนทีเก็นซากะเป็ นส่วนหนึงของอาวาอุมิโนะคุนิ อันที

จริงแล้วตระกูลคามนซึงปกครองอาวาอุมิโนะคุนิจงึ มี
สิทธิเรียกเก็บภาษี
8
แต่ทกุ เรืองมีขอ้ ยกเว้น และข้อยกเว้นนันก็คือเก็นซากะ
นันเอง
“แล้วเจ้าคุณไซโจจะให้ขา้ ทําอย่างไรขอรับ?”
นายท่านซึงเป็ นไดเมียวของอาวาอุมิแล้วทําข้อตกลงกับ
วัดเอ็นเรกิวา่ จะไม่รุกราน ไม่เพียงแค่วดั เอ็นเรกิเท่านัน
แต่จะไม่ยืนมือเข้าไปยุง่ กิจการใดๆ ในเก็นซากะ หรือก็
คือมอบสิทธิการปกครองตนเองให้วดั เอ็นเรกินนเอง
ั
และในตอนทีทําข้อตกลง เขตปกครองของตระกูลคามน
มีการยกเลิกด่าน จึงไม่ได้เก็บภาษี ศลุ กากร นายท่านยืน
9
คําขอให้เก็นซากะยกเว้นภาษี ศลุ กากรด้วย แต่ถกู
ปฏิเสธ
ศาสนสถาน โดยเฉพาะศาสนสถานทีมีอาํ นาจนันได้รบั

ภาษี สงู จนพวกขุนนางแทบไม่อยากเชือ วัดเอ็นเรกิก็คง
ไม่ใช่ขอ้ ยกเว้น อีกทังเก็นซากะยังเป็ นท่าเรือเปลียนถ่าย
สินค้าจากโฮคุรคิ เุ พือขนส่งเข้าสูเ่ มืองหลวง จึงมีกาํ ไร
มหาศาล
แต่นายท่านขยายท่าเรือของตระกูลคามนซึงอยูใ่ กล้กบั
เก็นซากะ และยังปรับปรุงเส้นทางสูเ่ มืองหลวง เก็นซา
กะซึงเก็บภาษี ศลุ กากรจึงซบเซาลงทันตาเห็น
10
“อยากให้ตระกูลคามนเก็บภาษี ศลุ กากรตามเดิมน่ะขอ
รับ”
ช่างเป็ นคํากล่าวทีไร้สาระ
เดิมทีนายท่านก็รูอ้ ยูแ่ ล้วว่าการเปิ ดท่าเรือจะทําให้ภาษี

ศุลกากรของเก็นซากะจะลดลง จึงยืนเงือนไขให้มอบเก็น
ซากะคืนให้ตระกูลคามน และจะชดเชยด้วยการบริจาค
ให้วดั เอ็นเรกิทกุ ปี เป็ นเงินหนึงหมืนห้าพันคังแทน แต่วดั
เอ็นเรกิกลับปฏิเสธคําร้องขอนัน
เงินหนึงหมืนห้าพันคังเป็ นเงินก้อนโตทีสามารถกว้านซือ
ข้าวทังหมดของภาษี (สามหมืนโคคุ) ทีได้รบั จาก
11
อาณาเขตขนาดห้าหมืนโคคุ
วัดเอ็นเรกิคงได้รบั บริจาคจากตระกูลอืนนอกจากตระกูล
คามนด้วย รายรับทีเห็นตรงหน้าคงมากกว่าทีเสนอเป็ น
เท่าตัว แถมทีผ่านมาก็คงรีดนาทาเร้นชาวบ้านอย่าง
หนัก
“ถ้าคืนทีดินให้ตระกูลคามนก็จะบริจาคให้ตามเงือนไขที
เคยเสนอไปก่อนหน้านี ว่ายังไง?”
“เรืองนันต่อให้เป็ นตอนนีก็ยงั ขอปฏิเสธขอรับ”
ไม่ได้เรือง ถึงนายท่านไม่เปลียนสีหน้า แต่ในใจคงเดือด

12
ปุดๆ ด้วยความโมโห
“การยกเลิกภาษี เป็ นนโยบายหลักของตระกูลเราขอรับ

ต้องขออภัยด้วยทีไม่สามารถตอบสนองต่อคําร้องขอนัน
ได้”
“ไม่วา่ อย่างไรก็ไม่ได้หรือขอรับ?”
นายท่านส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วถอนหายใจ เจ้าคุณไซโจ
ก็ถอนหายใจเช่นกัน
เจ้าคุณไซโจกลับไปโดยทีไม่ได้พดู อะไรไปมากกว่านัน
แต่ขา้ มีลางสังหรณ์วา่ จะเกิดความวุน่ วาย
13
“คิซาเอมอน แจ้งหน่วยทานากะว่าห้ามละสายตา
จากวัดเอ็นเรกิ”
“รับทราบขอรับ”
ไม่เพียงแค่วดั เอ็นเรกิ แต่นายท่านยังยึดหลักไม่เชือถือใน

คําสอนของพุทธศาสนาทุกนิกาย ในทางกลับกันก็ดู
เหมือนว่าจะมีความเชืออะไรบางอย่างเกียวกับเทพเจ้า
แต่ถงึ อย่างนันก็เปิ ดรับทังชินโตและพุทธอย่างใจกว้าง
โดยไม่มีการแบ่งแยก
ทว่า หากตังตนเป็ นปฏิปักษ์ก็คงถอนรากถอนโคนอย่าง
14
ไม่ปรานี เพราะนายท่านบอกไว้วา่ ศาสนาทีไม่อาจชีนําผู้
คนได้ก็เท่ากับละทิงเหตุผลในการมีอยูด่ ว้ ยตัวเอง
หมายความว่าจะไม่ปรานีตอ่ ผูท้ ีชักนําผูค้ นเข้าสูก่ าร

ต่อสูน้ นเอง
ั
15
เดือนสิงหาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปดสิบ
เจ็ด
ท่าเรือคาโต้คกึ คัก มีเรือเข้าออกตลอดเวลา และมีการ

ขนถ่ายสัมภาระจํานวนมากขึนลงเรือ
การสร้างปราสาทขึนใหม่ก็ราบรืน ปราสาทถูกสร้างขึน
บนทีราบสูงทีมองลงมาเห็นท่าเรือคาโต้ได้ชดั เจน
16
ครรภ์ของท่านหญิงอาสึก็ใหญ่ขนเรื
ึ อยๆ ถึงหมอจะ
บอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี แต่ถงึ อย่างนันผมก็ยงั กังวล
“นายท่าน ได้เวลาต้องตัดสินใจเรืองแม่นมแล้วนะเจ้า
คะ”
“ข้าไม่คอ่ ยรูเ้ รือง ฮารุตดั สินใจให้ทีส”ิ
“พูดแบบนันได้อย่างไรเจ้าคะ!”
โดนโกรธเป็ นฟื นเป็ นไฟเข้าเสียแล้ว จากทีฮารุวา่ มา แม่

นมคือบริวารคนแรกสุดของเด็กทีเกิดมา เนืองจากเป็ นผู้
17
ให้การเลียงดูในวัยเยาว์จงึ ให้คนไม่ได้เรืองมาเป็ นแม่นม
ไม่ได้ เธอจึงบอกให้ผมคิดอย่างรอบคอบ
เห็นว่าจะคัดเลือกผูส้ มัครสําหรับเด็กชายและเด็กหญิง
มาจํานวนหนึง จากนันจึงกําหนดตัวแม่นมในขันสุดท้าย
โดยดูจากเพศของเด็กทีเกิดมาและความสามารถ
“คิซาเอมอน ไปรวบรวมคนทีให้กาํ เนิดบุตรในระยะนีมา

ที”
“เรียกคนจากตระกูลอืนมาด้วย ไม่จาํ กัดแค่ในหมูบ่ ริวาร

น่าจะดีกว่าขอรับ”
18
“อืม ไม่จาํ เป็ นต้องใส่ใจเรืองชาติตระกูลขนาดนัน ไป
รวบรวมคนทีจะทุม่ เทความรักและความกระตือรือร้นให้
ลูกข้ามาที เดียวข้าจะไปพูดคุยด้วยตัวเองทีหลัง”
ผมใช้เวลาสิบห้าวันในการพูดคุยกับผูส้ มัครเป็ นแม่นมที

รวบรวมมาถึงยีสิบเอ็ดคน ในจํานวนนันเหลือสามคนที
เข้ารอบสุดท้าย
คนทีหนึง ได้รบั การแนะนําจากท่านพ่อบุญธรรมคามนที

19
เมืองหลวง เนืองจากเป็ นผูท้ ีรับใช้ตระกูลคามนมายาว
นานจึงคุน้ เคยกับธรรมเนียมมารยาทแบบเมืองหลวง
คนทีสอง เป็ นภรรยาของบริวารตังแต่สมัยอยูท่ ีมิสโึ ฮะ มี

ลูกสามคน ให้ความรูส้ กึ ว่าเป็ นคุณแม่สดุ แกร่งบ้าพลังที
มีจดุ เด่นในการเลียงดูเด็กๆ
คนทีสาม ได้รบั การแนะนําจากท่านพ่อตาโฮโอ เป็ น

ภรรยาของอดีตบริวารตระกูลมินามะ เวลานีรับใช้
ตระกูลโฮโออยู่ ผมพูดแบบนีอาจจะฟั งดูแปลกๆ แต่เธอ
มีรูปร่างบึกบึนทีเดียว
ผมตังใจว่า ถ้าเด็กทีเกิดมาเป็ นผูห้ ญิงก็จะเลือกคนแรก
20
แต่ถา้ เด็กทีเกิดมาเป็ นผูช้ ายก็ตงใจจะเลื
ั อกคนทีสองหรือ
ไม่ก็คนทีสามให้เป็ นแม่นม
แต่ระหว่างทีกําลังหัวปั นกับเรืองนี ก็มีมา้ เร็วมาจากเมือง

หลวง
“สัตว์ปีศาจโจมตีหมูบ่ า้ นหรือ!?”
“สงครามทีดําเนินมาจนถึงปี ทีแล้วทําให้จาํ นวนนักแสวง

โชคลดลง จนดูเหมือนจะกําจัดสัตว์ปีศาจไม่ทนั ขอรับ”
“พวกนักแสวงโชคยังไม่กลับมาเมืองหลวงอีกหรือ?”
21
“ขอรับ พอได้ลงหลักปั กฐานแล้วก็ไม่มีความจําเป็ นจะ
ต้องกลับเมืองหลวงอีก ยิงไปกว่านัน พอ ‘หมัดเหล็ก
อสูร’ ทีเคยเป็ นนักแสวงโชคระดับสูงถอนตัวจากการเป็ น
นักแสวงโชคก็...”
หมายความว่าผมเองก็มีสว่ นต้องรับผิดชอบด้วยสินะ
เพราะพวก ‘หมัดเหล็กอสูร’ กําลังเป็ นอาจารย์ให้เด็กๆ ที
เป็ นทาสและเด็กกําพร้าในฐานะบริวารสายตรงของผม
อยูน่ ีนา
จากรายงานของโคซัน อิบกุ ิทีกําลังคุม้ ครองเมืองหลวง

อยู่ ดูเหมือนจะมีสตั ว์ปีศาจหลังไหลออกมาจากแถบ
ภูเขาใกล้ชายแดนของยามามิยะโนะคุนิ อาวาอุมิโนะคุนิ
และอิโดะโนะคุนิซงเป็
ึ นถินฐานดังเดิม เพือมุง่ หน้าเข้าสู่
22
พืนทีของยามามิยะโนะคุนิ
ยามามิยะโนะคุนิเป็ นทีตังของเมืองหลวง จึงมีรายงาน

มาจากโคซันซึงรับหน้าทีรักษาความสงบสุขในเมือง
หลวงนันเอง
ผมอยากเห็นสัตว์ปีศาจจึงตังใจจะลงพืนทีด้วยตัวเอง
แม้จะปวดใจทีต้องเคลือนทัพโดยทิงท่านหญิงอาสึที
กําลังตังครรภ์ไว้ แต่ความอยากรูอ้ ยากเห็นก็เป็ นฝ่ ายเอา
ชนะเพราะผมแทบไม่มีโอกาสได้เห็นสัตว์ปีศาจ
23
“ท่านพี! โซโกะไปด้วยเจ้าค่ะ!”
“......”
โซโกะซึงแบกปื นไว้บนบ่ามายืนจังก้าอยูต่ รงหน้าผม
“ถ้าสัญญาว่าจะไม่หา่ งจากข้างกายข้าก็จะพาไปด้วย”
“อึก!? สัญญา! สัญญาเจ้าค่ะ กรุณาพาข้าไปด้วย

เถอะ!”
โซโกะก็อายุสบิ สีแล้ว เข้าสูว่ ยั ทีแยกแยะได้ ทีสําคัญกว่า

นันคือฝี มือยิงปื นของโซโกะนับได้วา่ เป็ นอันดับหนึงของ
24
ตระกูล อาชีพ [มือซุม่ ยิง] ไม่ใช่เครืองประดับจริงๆ
เอาเถอะ ถ้าอยูข่ า้ งผมก็จะปกป้องเธอได้ดว้ ยเขตแดน

ของผมด้วย คงไม่เป็ นไรหรอก
ผมนํากําลังทหารห้าร้อยนายพร้อมพีน้องอิสมึ ิอย่างดัน
เบย์กบั เอย์เบย์ออกจากเคียวสะโนะคุนิเข้าสูอ่ าวาอุมิ
โนะคุนิ จากนันก็นงเรื
ั อจากท่าเรือทาคาชิมะลงไปทางใต้
ของอาวาอุมิ เข้าไปทีปราสาทโคซันยามะ
ปราสาทโคซันยามะเดิมเป็ นฐานทีมันหลักของตระกู
ลฮัคคากุ เพือลบภาพลักษณ์ทีเป็ นปราสาทซึงชิเงอากิ
มัทสึนากะโจมตีได้อย่างง่ายดาย จึงอยูร่ ะหว่างการปรับ
25
ปรุงภายใต้การนําของโคเบย์ อิบสุ ะ
ผมได้กาํ ลังทหารเพิมจากทีนันห้าร้อยนาย จากนันจึงมุง่

หน้าไปยังอุจิตะในยามามิยะโนะคุนิดว้ ยกําลังทหารรวม
หนึงพันนาย ขณะนีทีอุจิตะแห่งนีกําลังป้องกันสัตว์อสูร
อยู่
ผมมาถึงอุจิตะอย่างสวัสดิภาพ ทีนันรัวระแนงและถุง
ทรายทีตรึงไว้หลายชันถูกทําลายลงไปหลายแห่งจึงมี
การซ่อมแซมอยูต่ ามจุดต่างๆ
“ไม่จาํ เป็ นต้องตังใจมาด้วยตัวเอง ให้เป็ นหน้าทีของข้าก็

ได้แท้ๆ...”
26
พอเห็นผม โคซันก็ทาํ หน้าเจือน คงอยากบอกว่าอย่า
ออกมาแนวรบอันตรายสิ
“อย่าพูดอย่างนันสิ อุเอมอน ข้าเอาปื นรุน่ ใหม่มาด้วยนะ

รุน่ เก่าไม่มีประสิทธิภาพ มีแต่จะโดนสัตว์ปีศาจโจมตีนี
นา?”
“ถึงจะรูส้ กึ ซาบซึงเรืองปื นรุน่ ใหม่ แต่นายท่านทีเป็ นได

เมียวของสามดินแดน ไม่ตอ้ งถ่อมาในทีแบบนีก็ได้นีขอ
รับ”
“ข้าแทบไม่มีโอกาสทีจะได้เห็นสัตว์ปีศาจเป็ นๆ ก็ตอ้ งมา
27
อยูแ่ ล้วสิ?”
“ท่านซาเอมอน (ดันเบย์) ท่านเฮียวบุ (เอย์เบย์) พวก

ท่านน่าจะมีหน้าทีห้ามนายท่านแท้ๆ...”
“ขออภัย ข้าไม่อาจห้ามนายท่านทีดึงดันแบบนีได้ จึงคิด

ว่าจะปกป้องนายท่านต่อให้ตอ้ งแลกด้วยชีวิตของพวก
เราพีน้องขอรับ”
สองคนนันก็หา้ มผมอยูห่ รอก คิซาเอมอนและชิเงอากิ

มัทสึนากะก็คดั ค้าน แต่ถงึ อย่างนันผมก็อยากเห็นสัตว์
ปี ศาจนีนา!
28
*
แปดสิบเจ็ด
เมือเตรียมพร้อมสําหรับการต่อสูใ้ นอุจิตะแล้ว ผมก็ได้

เห็นสัตว์ปีศาจทันที
เท่าทีเห็นจากระยะไกลก็เห็นเป็ นแค่หมี แต่มีขนาดใหญ่

29
และพละกําลังแข็งแกร่งอย่างทีหมีซงเป็
ึ นสัตว์เทียบไม่
ติด ทีสําคัญคือพลังชีวิตก็สงู ลิว
แม้มองผ่านกล้องส่องทางไกลจะรูอ้ ะไรไม่มากนัก แต่

หากเข้าไปใกล้กว่านี มนุษย์อย่างผมคงถูกร่างกายอัน
น่าสะพรึงกลัวนันอัดจนเละ
“ท่านพี วะคุนิมีสตั ว์ประหลาดแบบนันด้วยสินะเจ้าคะ”
“อา จะให้เชือปุบปั บก็ยาก แต่นนเป็

ั นแค่สตั ว์ปีศาจ
ระดับกลางหรือ?”
“ขอรับ ในเขายังมีสตั ว์ปีศาจชันสูงกว่านีอยู”่

30
โคซันอธิบายอย่างง่ายๆ ให้ผมกับโซโกะทีกําลังพูดคุยไป
พลางส่องกล้องส่องทางไกล
แต่ผมก็ตกใจ สัตว์ปีศาจร่างหมีซงมี
ึ สว่ นสูงถึงห้าเมตร
ทังทีอยูใ่ นท่าเดินสีขามีความแข็งแกร่งอยูใ่ นระดับกลาง
เท่านันเองหรือ
ถ้าเป็ นสัตว์ปีศาจชันสูงจะขนาดไหนกัน แค่จินตนาการก็

ขนลุก แต่ก็รูส้ กึ ตืนเต้นขึนมาพร้อมกัน
“คราวนีจะใช้ปืนขนาดกลางทีนายท่านนํามา ถ้าใช้ปืน
ขนาดกลางสิบกระบอกยิงกราด ไม่วา่ จะเป็ นสัตว์ปีศาจ
31
ทีแข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่น่าจะต้านไหว”
“อยากเก็บรวบรวมชินส่วนเท่าทีจะทําได้ ช่วยอย่ายิงจน
พรุนได้ไหม?”
“ขออะไรยากจังเลยนะขอรับ การจะล้มเจ้าสัตว์
ประหลาดนันได้ ไม่ควรออมมือนะขอรับ”
“แค่ลองขอดูเท่านัน...ช่วยใส่ใจหน่อยก็แล้วกัน”
ผมชําเลืองมองโคซันทีกําลังถอนหายใจแล้วหันกลับไป
ส่องกล้องส่องทางไกลอีกครัง การล่อสัตว์ปีศาจสําเร็จ
แล้ว มันเริมเข้ามาในระยะการยิงกราดของปื นขนาด
32
กลางรุน่ ใหม่ขนเรื
ึ อยๆ
ลูกกระสุนของปื นขนาดกลางเปลียนจากลูกตะกัวทีใช้
กับปื นทัวไปมาเป็ นลูกกระสุนเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ
ปากกระบอกปื นมีเส้นผ่านศูนย์กลางยีสิบมิลลิเมตร ตัว
ปื นก็ยาวขึนเป็ นหนึงเมตรครึง อนุภาพทําลายล้างจึงสูง
กว่าปื นทีผ่านๆ มามาก
แต่ก็มีจดุ ด้อยตรงทีตัวปื นก็ใช้เหล็กกล้านีโอมิสโึ ฮะให้มี

ความหนาเพือให้ตา้ นทานต่อแรงปะทะขณะยิง นําหนัก
ปื นจึงเพิมขึนมากทําให้ใช้ได้ยาก เหมือนกับไรเฟิ ลต่อ
ต้านวัตถุในยุคปั จจุบนั จึงมีนาหนั
ํ กมากจนเล็งได้ยาก
หากไม่มีขาตังช่วยสนับสนุน
33
ส่วนเหล็กกล้านีโอมิสโึ ฮะนันก็คือโลหะผสมระหว่าง
เหล็กกล้ามิสโึ ฮะอย่างทีผ่านๆ มากับทังสเตน*แม้จะมี
นําหนักมากกว่าเมือมีปริมาตรเท่ากับเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ
แต่ความแข็งก็เหนือกว่า นอกจากปื นขนาดกลางซึงมี
อานุภาพสูงทีนํามาใช้คราวนีแล้วยังเป็ นส่วนประกอบ
ของปื นใหญ่ทีติดตังบนเฮลชิปด้วย
เมือสัตว์ปีศาจหมีเห็นทหาร มันก็ทาํ ลายรัวระแนงทีขวาง

กันจนราบคาบแล้วรุกเข้าหาทหารหมายกลืนกิน ทว่า
ทหารกลับหลบเลียงได้อย่างชาญฉลาด แล้วล่อสัตว์
ปี ศาจหมีอย่างคล่องแคล่วโดยทําให้เกิดความเสียหาย
น้อยทีสุด
34
“อืม สังการได้ดีนี”
“ผูบ้ ญ
ั ชาคือซันจิ โอสึกิขอรับ ทีการต่อสูค้ รังก่อนๆ เกิด
ความเสียหายน้อยทีสุดก็เพราะความสามารถในการ
บัญชาการรบของคนผูน้ น”
ั
โฮ่ ดูทา่ จะเป็ นชายมากความสามารถ ไหนๆ ขอลองดู

สเตตัสหน่อย...อย่างนีนีเอง ถึงจะเป็ นหนุ่มน้อยอายุสบิ
เก้า แต่มีอาชีพทีเป็ นประโยชน์
ซันจิ โอสึกิลอ่ สัตว์ปีศาจหมีได้อย่างงดงาม จากนันกับ

ดักของเอย์เบย์ทีรอให้ซนั จิ โอสึกิลอ่ มันมาติดกับก็
ระเบิด!
35
เกิดเสียงกึกก้องดังตูมพร้อมกับฝุ่ นดินตลบอบอวล สัตว์
ปี ศาจหมีหายเข้าไปในพืนดิน นันคือหลุมพราง เป็ นผล
งานทีควรค่าแก่การยกย่องเอย์เบย์ซงเป็
ึ น [นักวางกับ
ดัก]
ถึงจะวางกับดักไว้ แต่ก็เป็ นเพียงหลุมพรางธรรมดา สัตว์

ปี ศาจหมีจงึ ไม่ได้รบั บาดเจ็บมากนัก
เมือฝุ่ นดินสงบลง สัตว์ปีศาจหมีทีในหลุมพรางยืนตัง

หลักด้วยขาหลัง ลําตัวท่อนบนงอกจากหลุม เห็นเป็ นลํา
ตัวท่อนบนของหมีโผล่ออกมาจากพืนดิน
36
พอยืนสองขาก็น่าจะสูงกว่าสิบเมตร ลําตัวท่อนบนของ
ปี ศาจหมีดเู หมือนจะยาวสามถึงสีเมตรหมายความว่า
เอย์เบย์ขดุ หลุมพรางทีมีความลึกราวเจ็ดเมตร คล้ายๆ
บ่อนํานันเอง
ดันเบย์ซงรอรั
ึ บคําสังอยูท่ ีด้านหลังตะโกนอะไรบางอย่าง
แล้วสะบัดมือขวาลง
อีกฝังหนึงของกล้องส่องทางไกลในมือผมปรากฏภาพ
สัตว์ปีศาจหมีทีใบหน้าส่วนหนึงโดนระเบิดหายไป ลําตัว
ท่อนบนมีเลือดสาดกระเซ็น มันส่งเสียงร้องอย่างทีเรียก
ได้วา่ เป็ นเสียงกรีดร้อง
37
เสียงกรีดร้องนันเสียดแทงแก้วหูของผมทีสังเกตการณ์
การรบอยูใ่ นสถานทีปลอดภัย
การโจมตีอย่างต่อเนืองแต่เพียงฝ่ ายเดียวทําให้สตั ว์
ปี ศาจหมีขยับตัวไม่ได้และหยุดนิงในทีสุด
“ปื นทีผ่านๆ มาทําได้เพียงสร้างรอยถลอก แต่อานุภาพ

ทําลายล้างของปื นขนาดกลางยอดเยียมจริงๆ ขอรับ”
“รูก้ ็ดีแล้วว่าปื นขนาดกลางแสดงแสนยานุภาพได้แม้แต่

กับสัตว์ปีศาจ จะมอบให้ยีสิบกระบอก เอาไปใช้กาํ ราบ
สัตว์ปีศาจให้ดีละ่ ”
38
ปื นขนาดกลางได้จากการทีผมไปออกคําสังช่างทําปื นว่า
‘จงพัฒนาระยะการยิงและอานุภาพทําลายล้างให้สงู ขึน
กว่าปื นทีมีอยู’่ ค่อยยังชัวทีให้สร้างตัวต้นแบบโดยไม่
สนใจเรืองผลกําไรไว้ถงึ หนึงร้อยกระบอก
สัตว์ปีศาจหมีถกู ทําลายใบหน้าไปกว่าครึง ลําตัวท่อนตัว

ก็มีแต่รูพรุน แต่ถงึ อย่างนันก็ยงั มีลมหายใจรวยริน พลัง
ชีวิตน่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน
สุดท้าย ผูท้ ีมีอาชีพ [นักสู]้ ก็สาํ เร็จโทษมันด้วยการตัด

คอ สัตว์ปีศาจหมีจงึ ขาดใจตายในทีสุด
39
โซโกะทีอยูข่ า้ งผมได้เห็นศึกแรกต่อหน้าต่อตาจึงมีสีหน้า
ซีดเผือด แม้อีกฝ่ ายจะไม่ใช่มนุษย์ แต่ก็เพิงเคยเห็นการ
ทําศึกเป็ นครังแรกจึงไม่ใช่เรืองแปลก
“นีคือการต่อสู้ หากไม่ฆา่ เจ้าหมีนนั พวกเราก็จะถูกฆ่า

สนามรบก็เป็ นทีแบบนีละ”
“......”
ถ้าโซโกะจะจับปื นไม่ได้อีกเพราะเหตุนีก็ไม่เป็ นไร หรือ

เมือรูถ้ งึ ความน่าสะพรึงกลัวของสงครามแล้วจะยิงจับ
ปื นมากกว่าเก่าก็ไม่เป็ นไร
40
ข้อสําคัญคืออย่าดูถกู สงครามจนย้อนมาทําลายตัวเองก็
พอ คราวนีผมพาเธอมาก็เพือการนัน เมือคิดดีแล้ว จะ
ทําอย่างไรต่อก็ให้โซโกะตัดสินใจด้วยตัวเอง
ว่ากันว่าสัตว์ปีศาจนันไม่มีสว่ นใดไร้ประโยชน์ หากกิน

เนือก็ไม่ได้มีแค่รสชาติเอร็ดอร่อย แต่ยงั มีฤทธิบํารุงร่าง
กาย เครืองในก็มีสรรพคุณมากมาย เลือดก็เป็ นวัตถุดิบ
ของทํายาทีแสนลําค่า
พวกเราแยกชินส่วนร่างกายอันใหญ่โตของสัตว์ปีศาจ
ตรงนันทันที ปกตินกั แสวงโชคจะนําชินส่วนกลับไปไม่ได้
ทังหมด จึงต้องแยกชินส่วนแล้วเอากลับไปเฉพาะส่วนที
มีราคาสูง แต่คราวนีพวกเราใช้กลยุทธ์เอาจํานวนเข้าสู้
41
เนืองจากมีทหารมากกว่าหนึงพันนายทีถูกส่งออกมา
เพือล้มสัตว์ปีศาจ จึงเอาชินส่วนของสัตว์ปีศาจกลับไป
ได้โดยไม่เหลือทิง
* ธาตุโลหะทรานซิชนั สีขาวเทาแข็งและหนัก มักใช้ใน

งานผลิตหลอดไฟฟ้า และผลิตโลหะผสม
42
เจ็ด
ก่อนกลับเคียวสะ ผมแวะไปหาท่านพ่อบุญธรรมคามนที
คฤหาสน์ในเมืองหลวง ไม่กีวันหลังจากนันก็เข้าเฝ้า
กษัตริยเ์ พือถวายตับของสัตว์ปีศาจหมี ตับของสัตว์
43
ปี ศาจหมีเป็ นยาหายาก ว่ากันว่ามีสรรพคุณเสริมสร้าง
กําลังกายสูงกว่าเนือมาก
ส่วนกษัตริยย์ ินดีเป็ นอย่างยิงจึงมอบตําแหน่งไดเมีย

วแห่งอิโดะโนะคุนิให้ผม อิโดะโนะคุนิแห่งนีเคยมีตระกุล
ฮัคคากุเป็ นไดเมียว แต่ตาํ แหน่งก็วา่ งลงนับตังแต่เมือ
ตระกูลฮัคคากุลม่ สลายไป ดังนันจึงเหมาะจะมอบเป็ น
รางวัลให้ผมพอดี เขาคงคิดว่าผมจะมีความสุขหากมอบ
ตําแหน่งไดเมียวให้
และยังมีการเรียกตัวแทนของกิลด์ผแู้ สวงโชคมาทีท้อง
ท้องพระโรงเพือรับคําต่อว่าจากทีปรึกษาส่วนพระองค์
ว่าอย่าให้สตั ว์ปีศาจโจมตีหมูบ่ า้ นอีก นีเป็ นคําต่อว่าจาก
ความต้องการของกษัตริย ์ ซึงหมายความว่าอย่างให้มี
44
ครังต่อไปอีก หรือก็คือหากสัตว์ปีศาจโจมตีหมูบ่ า้ นอีก
ครัง กิลด์นกั แสวงโชคอาจจะถูกลงโทษหนักถึงขันจํากัด
อิสระภาพนันเอง
เพราะสัตว์ปีศาจโจมตีหมูบ่ า้ นในยามามิยะโนะคุนิทีเป็ น
เขตเมืองหลวง เรียกว่าใต้จมูกของกษัตริย ์ เรืองแบบนีจึง
เป็ นเรืองทีไม่อาจยอมรับได้
อิโดะโนะคุนิมีการปกครองโดยแบ่งแยกอํานาจออกเป็ น
หลายส่วน ทีดินแห้งแล้งกันดาร ต่อให้พดู เยินยอก็ยงั พูด
ไม่ได้วา่ มีประโยชน์ ศักดินารวมก็มีเพียงหนึงแสนสอง
45
หมืนโคคุ ศักดินาของขุนนางท้องถินทีมีอาํ นาจมากทีสุด
ก็มีเพียงสามหมืนโคคุเท่านัน
ถึงจะเป็ นทีดินทีไร้ความอุดมสมบูรณ์โดยสินเชิงแบบนี
แต่ขนุ นางท้องถินของอิโดะโนะคุนิก็ใช้ความสามารถ
เฉพาะตัวในการหาเงินตราจากต่างดินแดน เห็นว่าตังแต่
ตระกูลฮัคคากุลม่ สลายไป อํานาจปกครองก็อยูใ่ น
สถานะกึงอิสระ บรรดาขุนนางท้องถินจึงต่อสูก้ นั เองเพือ
แก่งแย่งอํานาจ
“ได้รบั ตําแหน่งไดเมียวของดินแดนเจ้าปั ญหาอีกแล้ว

สินะ”
46
“ดูเหมือนกษัตริยจ์ ะคิดว่าข้าจะมีความสุขหากมอบ
ตําแหน่งไดเมียวให้ เป็ นปั ญหาจริงๆ ขอรับ”
“เพราะกษัตริยอ์ อ่ นต่อโลกในแง่ดีน่ะสิ”
ในเมือได้รบั ตําแหน่งแล้วก็ช่วยไม่ได้ แต่เป็ นไดเมียวแล้ว

ก็จริง ผมกลับไม่มีอาํ นาจในอิโดะโนะคุนิเลยสักนิด การ
จะแทรกตัวเข้าไปในสงครามระหว่างขุนนางท้องถินไม่
ใช่ความคิดทีดี ผมเลยตัดสินใจว่าจะปล่อยไว้สกั ระยะ
สุดท้ายแล้วก็เป็ นเรืองทีต้องรอเวลา
47
วันรุง่ ขึนหลังจากทีเข้าเฝ้ากษัตริย ์ ผมก็ไปพบปะพูดคุย
กับพวกพ่อค้าทีมีอิทธิพลในเมืองแถบชายแดนของเร
ย์เซ็น
ชายแดนซึงเป็ นเมืองท่าใหญ่ทีสุดของญีปุ่ นเวลานีอยูใ่ ต้

อํานาจของผม การค้าขายภายในดินแดนนันส่วนใหญ่
ผมมอบหมายให้เป็ นหน้าทีของพวกพ่อค้าทีมาตังร้านใน
ท่าเรือคาโต้อย่างมิสโึ ฮะยะและอิสมึ ิยะ ทีผ่านมาจึงไม่
ได้ขอ้ งเกียวกับพ่อค้าชายแดนอย่างลึกซึง
ทียึดชายแดนแห่งนีมาอยูใ่ นการปกครองก็เพราะมีเป้า
หมายดึงความมังคังทีได้จากชายแดนมาจากตระกูลมิ
นามิ จึงไม่จาํ เป็ นต้องมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับพ่อค้า
ชายแดนเป็ นพิเศษ ขณะเดียวกันก็ตอ้ งไม่ทาํ เสียของ
48
ด้วย
“ท่านซาคนเอะไดโชสุขสบายดีนะขอรับ พวกเราพ่อค้า
ชายแดนขอร่วมอวยพรให้ทา่ นมีความสุข”
“ขออวยพรให้มีความสุขขอรับ”
พ่อค้าชายแดนคนอืนกล่าวตาม
“อืม ทุกคนแข็งแรงก็ดีแล้ว”
กลุม่ พ่อค้าชายแดนมีดว้ ยกันทังหมดสิบสองคน พวกเขา

เป็ นพ่อค้าคนกลางทีเป็ นตัวแทนของพ่อค้าชายแดน เป็ น
49
ผูค้ วบคุมเมืองชายแดนตัวจริง ในการต่อสูก้ บั ตระกูลมิ
นามิก่อนหน้านี ได้ยินว่ามีพอ่ ค้าบางคนมอบเงินลงทุน
จํานวนมากให้ตระกูลมินามิ และขาดทุนมหาศาลจนอด
ได้ลาภก้อนโต
ดูเหมือนพวกพ่อค้าชายแดนจะได้ยินข่าวลือเรืองการค้า
ขายกับต่างดินแดนทีผมเป็ นผูร้ เิ ริมจึงมาขอส่วนแบ่ง
ผมส่งกองเรือไปทําการค้าขายกับสถานทีทีเรียกว่า
เซียงไฮ้ในชาติก่อน หากมีเฮลชิปก็สามารถย่นระยะเวลา
ลงได้มาก และยังบรรทุกสินค้าได้เป็ นจํานวนมากอีก
ด้วย ทีสําคัญกว่านันคือผมได้รบั อนุญาตให้ทาํ การค้า
ขายอย่างเป็ นทางการจากกษัตริยแ์ ห่งวะคุนิ ต่างจาก
พวกโจรสลัดหรือพ่อค้าขุนนางทีลักลอบทําการค้า
50
เพือทีจะได้รบั อนุญาตทําการค้าจากกษัตริย ์ ผมไปสร้าง
ความลําบากให้กบั ท่านพ่อคามนและโฮโอเป็ นอย่าง
มากจึงต้องตอบแทน
จากข้อมูลทีผมรวบรวมมาก ดินแดนทีชาติก่อนเรียกว่า
จีนนันปั จจุบนั ปกครองโดยแบ่งแยกอํานาจเป็ นหลาย
ส่วน ในจํานวนนัน ดูเหมือนว่าดินแดนทีปกครองเซียงไฮ้
จะมีชือว่าแคว้นอู๋ เป็ นชือทีปรากฏในพงศาวดารสามก๊ก
ของชาติทีแล้ว
51
ผมคิดว่าหลังจากนีจะทําการค้าขายกับแคว้นเยียนที
ปกครองพืนทีรอบปั กกิง รวมถึงดินแดนทางใต้ลงไปอีกที
สามารถซือหาเครืองเทศได้
กลับมาทีเรืองเดิม กองเรือของตระกูลคามนทีเดินทางไป
ยังเซียงไฮ้สง่ ออกสินค้าสําหรับค้าขายอย่าง เครืองแก้ว
ไข่มกุ นําจืดอาวาอุมิ ผ้าทอ สบู่ ปะการังแห้ง เหล้ามิสึ
โฮะ และเหล้าโชจู
สินค้าทังหมดนีเป็ นของทีผมสร้างขึน แต่ผมวางมือจาก

สบู่ ปะการังแห้ง เหล้ามิสโึ ฮะ เหล้าโชจู และก่อตังเป็ น
อุตสาหกรรมขึนแล้ว ไข่มกุ นําจืดอาวาอุมิและผ้าทอก็
กําลังพัฒนาให้เป็ นอุตสาหกรรมท้องถิน อีกไม่กีปี ให้
หลังต่อให้ผมวางมือก็น่าจะผลิตสินค้าเพือส่งออกได้
52
มีแค่เครืองแก้วเท่านันทีผมเป็ นผูส้ ร้าง แต่ก็ไม่ได้ผลิต
จํานวนก็ไม่ได้มากมาย ในจํานวนของส่งออก ไข่มกุ อา
วาอุมิและผ้าทอมีราคาสูงตามลําดับจึงเป็ นแหล่งรายได้
ชันดี
ผมมอบสิทธิจาํ นวนหนึงเกียวกับสินค้าเหล่านีให้ตระกูล
ของบริวารเพือให้มีการจับจ่ายใช้สอย
ในทางกลับกัน สินค้านําเข้าคือกระเบืองเคลือบ ทอง

เงิน และทองแดง การนําเข้ากระเบืองเคลือบนันขายดี
เป็ นเทนําเทท่า ทอง เงิน และทองแดงก็เป็ นของหายาก
ในดินแดนนีและได้รบั การยอมรับว่าเป็ นโลหะราคาแพง
ตระกูลคามนไม่มีเหมืองแร่ จึงมุง่ เป็ นผูน้ าํ ตลาดโลหะมี
53
ค่าภายในประเทศด้วยการนําเข้าจากต่างแดน
และทีสําคัญคือผมไม่คิดจะส่งออกโลหะมีคา่ ของวะคุนิ
แม้แต่นอ้ ย โดยเฉพาะทองแดงของวะคุนินนมี
ั ความ
บริสทุ ธิตํา มีสารเจือปนผสมอยูม่ าก แต่วา่ กันตามความ
จริงแล้วสารเจือปนพวกนันเป็ นสารทีมีมลู ค่า เช่น เงิน
หรือทองซึงมีคา่ ความบริสทุ ธิสูง
หมายความว่าแทนทีจะส่งออกทองแดงทีขุดได้เลย ก็ให้
มารวบรวมไว้ทีผมก่อน ผมจะสกัดทองและเงิน จากนันก็
ค่อยกระจายทองแดงบริสทุ ธิออกไป วิธีนีจะทําให้ผมได้
กําไรมากกว่า
54
อีกไม่นานผมคิดจะผลิตเหรียญทองแดงคามนและ
กระจายออกไปในตลาดด้วย
“พวกเราอยากรับผิดชอบจัดการสินค้าจากต่างแดนทีขึน
ฝังทีท่าเรือคาโต้น่ะขอรับ”
ตอนสร้างท่าเรือคาโต้ แน่นอนว่าผมผมหยังเสียงให้พอ่
ค้าชายแดนมาร่วมลงทุนด้วย พ่อค้าเหล่านีไม่ตอบกลับ
คิดแต่จะเอาผลประโยชน์ ผมจะรับมือกับพวกพ่อค้า
หน้าด้านหน้าทนเหล่านีอย่างไรดี?
“สินค้าจากต่างแดนทีขึนฝังทีท่าเรือคาโต้จะได้รบั การ
กระจายตามสัดส่วนการถือหุน้ คงรูอ้ ยูแ่ ล้วสินะว่า
55
หากกระจายสินค้าให้ผทู้ ีไม่ได้ลงทุนในการสร้างท่าเรือ
คาโต้ก็จะถือเป็ นการผิดข้อตกลง? พวกท่านจะบอกให้
ข้ากระทําผิดธรรมเนียมเช่นนันหรือ?”
“เปล่าขอรับ ไม่ใช่แบบนันเลยขอรับ พวกเรามายืนคําขอ

ให้เรือของท่านซาคนเอะไดโชแวะมาทีท่าเรือชายแดน
ด้วยน่ะขอรับ”
“เรืองนันก็ยากอยูน่ ะ ระดับร่องนําทีท่าเรือชายแดนตืน
เขินเกินไป เรือแวะไปไม่ได้หรอก ทีข้าสร้างท่าเรือคาโต้
ขึนก็เพราะปั ญหานัน”
ระดับร่องนําคือความลึกของเรือบนผิวนํา ท่าเรือส่วน
56
ใหญ่ในญีปุ่ นนันไม่อาจรับประกันได้วา่ มีความลึกของ
นําเพียงพอทีจะให้เฮลชิปเข้าเทียบท่าหรือไม่ ยิงเรือลํา
ใหญ่ ระดับร่องนําก็ยงต้
ิ องลึกขึน
แต่เหตุผลทีสร้างท่าเรือคาโต้ไม่ใช่เรืองระดับร่องนําสํา
หรับเฮลชิปหรอก ตอนเริมสร้างท่าเรือคาโต้นนยั
ั งไม่เกิด
ปั ญหาเรืองระดับนําสําหรับเฮลชิป
ถึงอย่างนันก็เป็ นเรืองจริงทีท่าเรือในวะคุนิมีระดับนําตืน
เฮลชิปจึงไม่สามาถรเทียบท่าได้ อันทีจริงแล้วก็อยากให้
มีทา่ เรือแถวฮากาตะในคิวชูทีสามารถไปเทียบท่าได้
57
กลับมาทีเรืองเดิม พอพูดเรืองจริงปนคําโกหกไปบ้างก็
ทําให้ดจู ริงมากขึน ผมจึงพูดกับบรรดาพ่อค้าชายแดน
แบบนีเพือปั ดปั ญหา
“อันทีจริงแล้วข้าก็ไม่ได้มีหน้าทีมาฟั งเรืองของพ่อค้าชาย
แดนนะ”
พ่อค้าชายแดนให้การสนับสนุนตระกูลมินามิดา้ นการ
เงิน และต่อต้านกษัตริย ์ หากยอมอนุญาตตามทีพ่อค้า
ชายแดนร้องขอทันที กษัตริยค์ งไม่ชอบใจนัก เวลานีก็ยงั
ผ่านเรืองวุน่ วายในเมืองหลวงไปไม่ถงึ ปี แค่ไม่โดนลง
โทษอะไรก็น่าจะซาบซึงกันบ้าง
58
“พวกเจ้าให้การสนับสนุนด้านการเงินต่อตระกูลมินามิที
ต่อต้านกษัตริย ์ ต่อให้ได้รบั โทษก็ไม่มีสทิ ธิมาบ่น จง
รักษาสถานภาพนันไว้เถอะ อย่าโลภมากนักเลย”
บรรดาพ่อค้าชายแดนทําหน้าบอกบุญไม่รบั สีเลือด
เหือดหายไปจากใบหน้าของพวกเขา
คงไม่หาเรืองใส่ตวั ไปมากกว่านี แต่ก็ใช่วา่ จะทุกคนยอม

รับ
คงต้องคอยจับตามองว่าในสิบสองคนนี มีพอ่ ค้ากีคนที

จะยอมมารับใช้ผม และมีพอ่ ค้ากีคนทีจะต่อต้านผม
59
*
[รวมสิงทีโซชินสร้าง]
●เหล็กกล้ามิสโึ ฮะ
60
เหล็กทีมีคาร์บอนผสมไม่เกิน 1% เป็ นโลหะทีแข็งแกร่ง
กว่าเหล็กทีสร้างขึนในวะคุนิ
●เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน
เกราะทีสร้างขึนโดยใช้เหล็กกล้ามิสโึ ฮะโครงสร้างรวงผึง
มีความสามารถในการป้องกันสูงกว่าเกราะทีแพร่หลาย
ในวะคุนิมาก
61
●ดาบนางาทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ
ดาบนางาทาจิ ความยาวตัวดาบหนึงร้อยสิบเซนติเมตร
ดาบนางาทาจิสดุ แกร่งทีใช้เหล็กกล้ามิสโึ ฮะโครงสร้าง
รวงผึงเป็ นแกน และใช้เหล็กกล้ามิสโึ ฮะเป็ นส่วนตัวดาบ
●ดาบโนทาจิเหล็กกล้ามิสโึ ฮะ
ดาบโนทาจิ ความยาวตัวดาบแปดสิบเซนติเมตร ดาบโน
62
ทาจิสดุ แกร่งทีใช้เหล็กกล้ามิสโึ ฮะโครงสร้างรวงผึงเป็ น
แกน และใช้เหล็กกล้ามิสโึ ฮะเป็ นส่วนตัวดาบ
●ดินปื นไร้ควัน
ดินปื นทีไม่มีควันจํานวนมากออกมาเหมือนดินปื นสีดาํ ที

ใช้กบั ปื นคาบชุด แต่วะคุนิไม่มีการผลิตสารไนเตรท ตอน
ทีปื นคาบชุดถูกนําเข้ามาในวะคุนิจงึ ต้องพึงพาการนํา
เข้าเท่านัน เมือพืนทีส่วนหนึงสามารถผลิตสารไนเตรท
ได้ก็เริมมีการผลิตดินปื นสีดาํ ขึนภายในดินแดน ปั จจุบนั
ไม่มีผผู้ ลิตดินปื นไร้ควันคนอืนนอกจากโซชิน เรียกอีกชือ
63
หนึงว่า ดินปื นซิงเกิลเบส
●กระดาษมิสโึ ฮะ
กระดาษทีใช้ไม้เป็ นวัตถุดิบ ขาดยากและหมึกซึมได้ยาก

จึงได้รบั ความนิยม เมือได้รบั ความนิยมอย่างสูงในเมือง
หลวงก็แพร่กระจายไปทัววะคุนิ
64
●กระดาษโอริงามิ
กระดาษทีบางกว่ากระดาษมิสโึ ฮะ มีลวดลายและสีสนั
สวยงาม แพร่หลายในวะคุนิไปพร้อมกับวิธีการพับนก
กระเรียน
●ปื น
เป็ นของเลียนแบบทีผลิตโดยใช้ปืนคาบชุดนําเข้าทีได้รบั
จากมิสโึ ฮะยะเป็ นต้นแบบ แต่ประสิทธิภาพเหนือกว่า
65
ปื นคาบชุดนําเข้า
●ปื น (รุน่ ปรับปรุง)
ติดตังร่องเกลียวลงในปื น เพิมระยะการยิงและ
ประสิทธิภาพ
●มิโสะ
66
ได้จากการหมักด้วยการเติมเกลือลงในถัวเหลืองและ
ข้าวบาร์เล่ย ์
สร้างขึนโดยใช้พลังเวทของโซชินแทนราโคจิ มีความต้อง
การเป็ นพิเศษในพืนทีทีมีหิมะปกคลุมหนาทึบเช่นพืนที
ทางตะวันออกเฉียงเหนือ
●โชยุ
ได้จากการหมักด้วยการเติมเกลือลงในถัวเหลืองและ
67
ข้าวบาร์เล่ย ์ สร้างขึนโดยใช้พลังเวทของโซชินแทนราโค
จิ มีความต้องการทัววะคุนิ
●เหล้าโชจู
เหล้าทีหมักจากข้าวบาร์เล่ย ์ ดีกรีแอลกอฮอล์ประมาณ
ยีสิบห้าเปอร์เซ็นต์ สร้างขึนโดยใช้พลังเวทของโซชินแทน
ราโคจิ มีความต้องการเป็ นพิเศษในพืนทีทีมีหิมะปก
คลุมหนาทึบเช่นพืนทีทางตะวันออกเฉียงเหนือ
68
●เหล้ามิสโึ ฮะ
เหล้าทีหมักจากข้าว ดีกรีแอลกอฮอล์ประมาณสิบห้า
เปอร์เซ็นต์ สร้างขึนโดยใช้พลังเวทของโซชินแทนราโคจิ
มีความต้องการทัววะคุนิ มีการบริโภคในเมืองหลวงมาก
เป็ นพิเศษ
●นํามันมิสโึ ฮะ
69
นํามันพืชสกัดบริสทุ ธิจากนํามันในต้นไม้
●เห็ดชิอิทาเกะแห้ง
สิงทีได้จากการปลูกเห็ดชิอิทาเกะแล้วนําเห็นชิอิทาเกะที
ปลูกมาทําให้แห้ง มีความต้องการทัววะคุนิ แต่เนือง
จากราคาสูงมาก จึงใช้สาํ หรับงานเลียงฉลอง
70
●ปื นขนาดกลาง
ปื นกระบอกหนา ยิงลูกปื นทีมีเส้นผ่านศูนย์กลาง

มากกว่าปื นธรรมดา แต่เส้นผ่านศูนย์กลางก็ทาํ ให้
อานุภาพทําลายล้างสูงขึนมาก ให้ความรูส้ กึ ว่าเป็ นการ
ทําลายมากกว่าการทะลุทะลวง ระยะการยิงไม่ตา่ งจาก
ปื น (รุน่ ปรับปรุง) มากนัก
●เครืองแก้ว
ผลิตภัณฑ์แก้ว เช่นแก้วไวน์ทีโซชินเป็ นผูส้ ร้างขึน ความ

71
ใสสูงมากจึงได้รบั ความนิยมเป็ นอย่างมากไม่เพียงแค่ใน
วะคุนิ แต่ยงั รวมไปถึงแผ่นดินใหญ่ดว้ ย ซือขายกันใน
ราคาสูง
●ไข่มกุ นําจืดอาวาอุมิ
ไข่มกุ ทีได้จากการใส่แกนลงไปในหอยแล้วเลียงในนําจืด
ได้รบั ความนิยมเป็ นอย่างมากไม่เพียงแค่ในวะคุนิ แต่ยงั
รวมไปถึงแผ่นดินใหญ่ดว้ ย ซือขายกันในราคาสูง ไข่มกุ
นันว่ากันว่าถ้านําไปต้มดืมจะดีตอ่ ความงาม แต่
ประสิทธิภาพยังเป็ นทีน่ากังขา
72
●ผ้าไหม
ผ้าทีได้จากการการเลียงตัวไหมให้ผลิตใยไหมแล้วนําใย
ไหมนันมาทอ ได้รบั ความนิยมเป็ นอย่างมากไม่เพียงแค่
ในวะคุนิ แต่ยงั รวมไปถึงแผ่นดินใหญ่ดว้ ย ซือขายกันใน
73
●สบู่
สารซักล้างเพือกําจัดความสกปรก สบูท่ ีโซชินเป็ นผูส้ ร้าง

ลดการเสียดสีตอ่ ผิวและยังมีกลินหอม ได้รบั ความนิยม
เป็ นอย่างมากไม่เพียงแค่ในวะคุนิ แต่ยงั รวมไปถึงแผ่น
ดินใหญ่ดว้ ย ซือขายกันในราคาสูง
●ปลิงทะเลแห้ง
ได้จากการนําปลิงทะเลทีชายหาดมาทําให้แห้ง ได้รบั
ความนิยมเป็ นอย่างมากในแผ่นดินใหญ่ ซือขายกันใน
74
75
เจ็ด
พอกลับไปทีเคียวสะโนะคุนิก็มีจดหมายจากคิชินมา
ทันที
ในจดหมายบอกว่าตระกูลซาโต้แห่งบิบาริโนะคุนิรวบ
รวมทหารทีบริเวณใกล้กบั ชายแดน และกําลังเคลือนพล
76
มา จึงขอกําลังเสริม และอยากให้ผมไปสกัดทัพของซา
โต้ทีอิเสะโนะคุนิ
บิบาริโนะคุนิเป็ นดินแดนทีตังอยูท่ างตะวันออกของมิสึ

โฮะโนะคุนิ เป็ นพืนทีทีในชาติทีแล้วเรียกว่าโอวาริหรือ
จังหวัดไอจินนเอง
ั
ส่วนอิเสะโนะคุนิคือพืนทีทีในชาติทีแล้วเรียกว่าอิเสะ
หรือจังหวัดมิเอะ อิเสะโนะคุนิมีตระกูลนิชิบาทาเกะเป็ น
ไดเมียว แต่ตระกูลซาโต้ปกครองพืนทีทางตอนเหนือ
ดังนัน พวกอิเสะก็มีโอกาสทีจะเคลือนทัพมายังมิสโึ ฮะ
โนะคุนิเช่นกัน คิชินจึงอยากให้ไปสกัดตระกูลซาโต้จาก
77
ทางด้านหลัง
คราวนีออกคําสังให้พวกอดีตบริวารของตระกูลฮัคคากุ
เคลือนพลดีกว่า
อดีตบริวารของตระกูลฮัคคากุมีการสับเปลียนเขต
ปกครองจึงไปรักษาการณ์เขตปกครองทางตอนใต้ของ
อาวาอุมิโนะคุนิทีอยูใ่ กล้กบั ชายแดนติดอิเสะโนะคุนิพอ
ดี
กําลังทหารน่าจะมีราวห้าพันนาย แต่แค่ไปสกัดก็ไม่น่า
จะมีปัญหาอะไร ทีเหลือก็ให้โคเบย์เดินหน้าแผนการสํา
หรับอิโดะโนะคุนิ
78
อิโดะโนะคุนิเป็ นดินแดนทีชาติทีแล้วเรียกว่าอิงะ มี
ตระกูลนินจาอยูเ่ ป็ นจํานวนมาก เอาใจพวกนันไว้ก่อน
คงไม่มีความเสียงอะไร
ทว่าระหว่างนัน ท่านหญิงอาสึก็เจ็บท้องคลอดขึนมา
เรืองนีไม่มีอะไรทีผมทําได้ แต่จะนังจะยืนเฉยๆ ก็อยูไ่ ม่

สุขจึงเดินวนไปวนมาอยูท่ ีห้องทํางานในเรือน
เนืองจากเป็ นการคลอดครังแรก ฮารุจงึ จัดแบ่งระบบการ

79
ทํางานไว้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่ถงึ อย่างนันความกังวล
ใจของผมก็ไม่หมดไปอยูด่ ี
นีเป็ นลูกคนแรกของผม คิชิน ท่านพ่อบุญธรรมคามน

และท่านพ่อตาโฮโอต่างขอให้เป็ นเด็กผูช้ าย แต่ผมขอแค่
ให้เกิดมาอย่างปลอดภัย จะเป็ นชายหรือหญิงก็ช่าง
นับจากตอนทีเจ็บท้องก็ผา่ นมาได้ราวสามชัวโมงแล้ว
แต่ยงั ไม่ได้ยินเสียงร้องของเด็กแรกเกิดเลย ลูก ท่าน
หญิงอาสึ จะเป็ นอะไรหรือเปล่านะ?
สีชัวโมงผ่านไป ก็ยงั ไม่คลอดอีก ผมรูส้ กึ กระวนกระวาย

มากขึนเรือยๆ
80
แต่ตอนทีผ่านไปได้หา้ ชัวโมง ก็มีรายงานแจ้งมาว่า
คลอดแล้ว ผมจึงรีบไปหาท่านหญิงอาสึกบั ลูก
พอผมเดินใกล้ถงึ ห้อง สาวใช้ก็เปิ ดประตู ฮารุตอนรับผม

อยูใ่ นห้องด้วยความยินดี
“ยินดีดว้ ยเจ้าค่ะ เป็ นเด็กผูช้ าย แข็งแรงดีเจ้าค่ะ”
“งันหรือ! แล้วท่านหญิงอาสึละ่ ?”
81
“ท่านหญิงอาสึก็สบายดีเจ้าค่ะ แต่ตอนนีเหนือยเลยนอน
หลับไปแล้ว อีกสักครูค่ อ่ ยไปปลุกนะเจ้าคะ”
เห็นว่าท่านหญิงอาสึเหนือยล้าจากการคลอดครังแรก
พอให้นมลูกเป็ นครังแรกแล้วจึงหลับไปทังอย่างนัน แม่
นมเลยเป็ นผูด้ แู ลเด็กแทน แล้วเธอก็นาํ เด็กคนนันให้ผม
ดู
เจ้าตัวเล็กนีคือลูกชายของผมงันหรือ ผมก็บาง ใบหน้า

ยับย่น ไม่ได้ดดู ีเลยสักนิด แต่ถงึ อย่างนันก็ชวนให้คิดว่า
ช่างน่าเอ็นดู เป็ นเทวดาตัวน้อยโดยแท้
82
*
เดือนพฤศจิกายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
มีรายงานว่าตระกูลอาสึมะแห่งมิสโึ ฮะโนะคุนิและ
ตระกูลซาโต้แห่งบิบาริโนะคุนิปะทะกันทีบริเวณใกล้กบั
ชายแดน พวกเขายกทหารมาสีพันนายตังใจจะเดินทัพ
มาจากอิเสะโนะคุนิ แต่ถกู สกัดไว้โดยอดีตบริวารของ
83
ตระกูลฮัคคากุทีเดินทัพตามคําสังของผม คิชินจึง
สามารถเคลือนทัพเต็มกําลังศึกไปยังทหารของบิบาริ
โนะคุนิ
“แล้วสถานการณ์การรบล่ะ?”
“ศึกแรกทัพมิสโึ ฮะถล่มทัพบิบาริได้ จึงใช้โอกาสนีไล่ตาม

และบุกเข้าไปทีบริเวณใกล้กบั ปราสาทมิมากิขอรับ”
“หืม ต้องใช้กาํ ลังเสริมไหม?”
“ต่อให้มงุ่ หน้าไปตอนนี การต่อสูท้ ีเป็ นหลักสําคัญก็สนิ

สุดไปแล้วขอรับ อีกอย่างหากพวกเราไปคงมีคนยิมไม่
84
ออกอยูเ่ ยอะทีเดียว”
หน้าของกลุม่ ฟูจิคาเนะอย่างเซ็นดายูผดุ ขึนมาในหัว
ผมสืบทอดตระกูลคามน ปกครองเคียวสะและอาวาอุมิ
แล้ว ได้ยินมาว่าเจ้าพวกนันจึงทํางานอย่างหนักเพือให้ฟู
จิคาเนะได้สืบทอดตระกูลอาสึมะ
แต่ดเู หมือนช่วงนีฟูจิคาเนะก็สงบเสงียมลง ไม่ได้งอแง

อะไร เห็นว่าอ่านหนังสือและหลุดพ้นจากการเป็ นพวก
สมองทึบแล้ว หากเติบโตไปในทิศทางทีดีแบบนี ผมเอง
ก็ไม่คดั ค้านการทีฟูจิคาเนะจะสืบทอดตระกูลอาสึมะ ถึง
จะเห็นอย่างนันแต่ก็เขาเป็ นน้องชายร่วมสายเลือดเดียว
85
กันกับผม
“งันหรือ แล้วสถานการณ์ทางอิเสะล่ะ?”
“ฝังอิเสะก็รุกรับสลับกันไปมาขอรับ หากทางนีส่งกําลัง
เสริมออกไปก็ไม่เพียงแต่จะไม่ทาํ ให้สถานการณ์ใน
ตระกูลอาสึมะยําแย่ลง แต่ยงั เป็ นการสนับสนุนตระกูล
อาสึมะออกหน้าออกตาเกินไปขอรับ”
“นันสินะ แล้วเรืองกําลังเสริมจะให้เป็ นหน้าทีใครดีละ่ ?”
“...มอบทหารห้าพันนายให้โอสึกินาํ กําลังเสริมไปเถอะ
ขอรับ”
86
ชิเงอากิครุน่ คิดอยูค่ รูห่ นึงแล้วเสนอชือซันจิ โอสึกิ เขาทํา
งานได้ดีตอนกําจัดสัตว์ปีศาจจึงได้รบั การเลือนตําแหน่ง
ปั จจุบนั รับหน้าทีฝึ กซ้อมทหารรับจ้าง
“หากมีทา่ นโคเบย์อยูด่ ว้ ยจะต้องได้ผลลัพธ์ทีดีแน่นอน

ขอรับ”
“อืม เอางันก็ได้ รีบส่งออกไปเลย”
ชิเงอากิโค้งคํานับก่อนออกจากห้องทํางานของผม
เอาละ ไปดูหน้าทาเควากะดีกว่า ทาเควากะคือลูกชาย

87
ของผมทีเพิงเกิดเมือเดือนทีแล้ว น่ารักน่าชังสุดๆ จน
แทบทนไม่ไหวเลยทีเดียว
การทีท่านหญิงอาสึให้กาํ เนิดทาเควากะถือเป็ นโอกาส

ให้ทกุ คนเริมเรียกท่านหญิงอาสึวา่ ‘นายหญิง’ แต่
สําหรับผม คําว่า ‘นายหญิง’ ทําให้นกึ ถึงโคจัง จึงเรียก
เธอว่าท่านหญิงอาสึอย่างทีผ่านมา
“ทาเควากะตืนอยูห่ รือเปล่า?”
“ตืนอยูจ่ นถึงเมือครูเ่ จ้าค่ะ แต่ตอนนีหลับไปแล้ว”
น่าเสียดาย แต่ช่างเถอะ ใบหน้าตอนหลับก็น่ารักเหมือน

88
กัน ปลายนิวสัมผัสความนุ่มนิมจากแก้มของทาเควากะ
ทีกําลังนอนหลับ นีคือลูกชายของผมเหรอเนีย
“ร่างกายไม่เป็ นไรแล้วหรือ?”
“เจ้าค่ะ ช่วงนีรูส้ กึ ดีขนเลยอยู

ึ ก่ บั ทาเควากะได้มากขึน
ด้วย”
ท่านหญิงอาสึนอนซมเพราะเสียเลือดมากในตอนให้
กําเนิดบุตร เพือความปลอดภัยจึงต้องให้พกั ผ่อนอยูพ่ กั
ใหญ่ ผ่านไปถึงหนึงเดือนกว่าจะกลับมาแข็งแรงดี แต่
ช่วงนีก็ลกุ ออกจากฟูกและฟื นฟูสภาพร่างกายจน
สามารถอยูก่ บั ทาเควากะได้
89
*
แปดสิบเจ็ด
90
ซันจิ โอสึกิและอดีตบริวารของตระกูลฮัคคากุทีโจมตี
ตระกูลซาโต้แห่งอิเสะบุกยึดตอนเหนือของอิเสะโนะคุนิ
ได้อย่างราบรืน
ตระกูลอาสึมะและตระกูลซาโต้ตอ่ สูก้ นั อย่างหนักหน่วง

ใกล้ปราสาทมิมากิ การทีซันจิ โอสึกินาํ ทหารห้าพันนาย
ซึงเป็ นกําลังเสริมทีตระกูลซาโต้ไม่ได้คาดการณ์ไว้มาถึง
จึงเป็ นไพ่ตาย
เมือกําลังทหารต่างกันกว่าเท่าตัว ตระกูลซาโต้ก็ยอม
ถอดใจเรืองการป้องกันและถอยร่นไปอย่างรวดเร็ว
อดีตบริวารของตระกูลฮัคคากุทีสร้างผลงานในการรบ
91
อย่างตระกูลกัมโมะ ตระกูลจินโดและตระกูล
โดโดได้รบั เขตปกครองในอิเสะโนะคุนิทีบุกยึดได้แทน
เขตปกครองเดิมทีถูกริบไป
ตระกูลกัมโมะมีศกั ดินาเพิมขึนสามเท่า ตระกูลจินโดก็

เกือบสามเท่า ส่วนตระกูลโดโดได้เท่าตัวกว่า ทําให้พวก
เขาฟื นกลับมามีศกั ดินามากกว่าก่อนหน้าทีจะล่มสลาย
ไปเสียอีก
ส่วนซันจิ โอสึกิก็มีความดีความชอบ จึงได้รบั พืนที

สําหรับเก็บเกียวเพิม
92
“นิชิบาทาเกะก็ทาํ เรืองโง่เขลา”
พืนทีทางตอนเหนือของอิเสะโนะคุนิทีกลายเป็ นเขต
ปกครองใหม่ของตระกูลคามน นิชิบาทาเกะทีเป็ นไดเมีย
วของอิเสะโนะคุนิ มาบอกผมให้คืนพืนทีทีแย่งชิงไปให้
เขาเสีย
ผมมอบพืนทีทางตอนเหนือเป็ นรางวัลให้บริวารแล้ว ต่อ

ให้ไม่ได้มอบพืนทีให้บริวารก็ไม่คิดจะส่งมอบตอนเหนือ
ของอิเสะให้นิชิบาทาเกะ ถ้าอยากได้จะมายึดคืนไปก็ได้
นีนา ถ้ามายึดคืนไปด้วยตัวเองก่อนทีตระกูลอาสึมะจะ
93
ต่อสูก้ บั ตระกูลซาโต้ ผมก็ไม่สง่ ทหารไปทีอิเสะโนะคุนิ
หรอก
“ไม่มีความจําเป็ นต้องฟั งข้ออ้างของนิชิบาทาเกะ แต่ถา้

เป็ นแบบนี นิชิบาทาเกะเองก็ไม่อยูเ่ ฉยแน่ขอรับ”
“หมายความว่าพวกนันจะส่งทหารมางันหรือ?”
“มีความเป็ นไปได้ขอรับ แต่ก่อนอืนก็คงไปยืนกรานเรือง

สิทธิการครอบครองโดยชอบธรรมกับกษัตริยแ์ ละสิบ
ตระกูลใหญ่อืนๆ ในฐานะไดเมียวของอิเสะโนะคุนิขอ
รับ”
94
“ถ้าอย่างนันก็ตอ้ งชิงลงมือก่อนสินะ?”
“นันสินะขอรับ ถ้าได้รบั ตําแหน่งเป็ นว่าทีไดเมียวของอิ

เสะตอนเหนือก็คงดี”
ตระกูลซาโต้ครอบครองอิเสะตอนเหนือมาเกือบยีสิบปี
โดยยืนสิทธิการครอบครอง นิชิบาทาเกะก็ปล่อยปละ
ละเลยไม่ยอมจัดการอะไร
แผนการของผมคือไปยืนกรานว่าทางนันส่งทหารไปหา
ตระกูลอาสึมะซึงเป็ นญาติของตระกูลคามนจึงต้อง
ปราบปราม ทีตระกูลคามนเคลือนไหวเป็ นความผิด
พลาดของนิชิบาทาเกะเอง จึงอยากให้ยอมรับการครอบ
95
ครองอิเสะตอนเหนือของตระกูลคามน และจะขอ
ตําแหน่งว่าทีไดเมียวซึงมีสทิ ธิปกครองดินแดนเพียงส่วน
หนึง ไม่ใช่ทงดิ
ั นแดน
ท่านพ่อบุญธรรมคามนตอบสนองแต่แผนการของผม
อย่างทันท่วงที
96

แปด
ทีเคียวสะหิมะตกหนัก ช่วงฤดูหนาวผมจึงไปรอรับฤดู
97
ใบไม้ผลิอยูท่ ีปราสาทโคเซ็นยามะในอาวาอุมิ
อดีตบริวารของตระกูลอาสึมะ ตระกูลฮัคคากุ ตระกูลอิชิ

กิ ตระกูลมินามิ และบริวารปั จจุบนั ของตระกูลคามน
นอกเหนือจากนันมาหาท่านพ่อบุญธรรมคามนกับผม
เพือกล่าวคําอวยพรในวันขึนปี ใหม่
ผมประกาศไปว่าตังแต่ปีนีเป็ นต้นไป ในงานปี ใหม่ทกุ คน

ต้องมีลกู เมียพร้อมหน้า บริวารจึงมาอวยพรพร้อมหน้า
ทังครอบครัวโดยมีทงภรรยาหลวงและภรรยารอง
ั
เมือรับคําอวยพรจากบริวารคนสําคัญหลักๆ แล้ว ตังแต่

ช่วงเย็นเป็ นต้นไปก็ได้เวลาเริมงานของปี นี งานเลียงวัน
98
ขึนปี ใหม่อนั เลืองชือของตระกูลคามน!
ช่วงแรกเน้นกินอาหารเป็ นหลัก จึงยังไม่ให้สาวใช้ยก

เหล้าออกมามากนัก และเนืองจากบริวารส่วนมากมา
เข้าร่วมงานวันขึนปี ใหม่พร้อมกับลูกเมีย หัวหน้าครอบ
ครัวแต่ละคนจึงระมัดระวังไม่ออกอาการสนุกสนานจน
เกินงาม
“น่ายินดีทีวันนีพวกเรามารวมตัวกัน ตระกูลคามนมีวนั นี
ได้ก็เพราะทุกคนร่วมแรงร่วมใจทํางาน และระหว่างทีทุก
คนออกไปทํางานข้างนอกก็มีภรรยาทังหลายคอยปก
ป้องคุม้ ครองบ้าน วันนีข้าได้เชิญภรรยาและบุตรของทุก
คนมาร่วมงานเลียงด้วย ขอถือโอกาสนีแสดงความซาบ
ซึงต่อภรรยาทังหลายทีปกป้องคุม้ ครองบ้านอยูท่ กุ เมือ
99
เชือวัน ขอให้สามีภรรยารักใคร่กลมเกลียว มีลกู เต็มบ้าน
หลานเต็มเมือง”
ผมกล่าวสุนทรพจน์ก่อนเริมงานเลียง ทําเอาพวกผูห้ ญิง

นําตาคลอ
ใช่วา่ พวกผูช้ ายจะไม่เข้าใจสิงทีผมพูด แต่พวกเขากําลัง

รักษาความขึงขังต่อหน้าภรรยาอย่างเอาเป็ นเอาตายจึง
ไม่อาจแสดงท่าทีออ่ นไหวได้
“วันนีไม่ตอ้ งสนใจพวกผูช้ าย ข้าขอมอบเหล้านีด้วย

ความรําลึกถึงคุณความดีของสตรีทงหลาย
ั คนทีดืมไม่
ได้ไม่ตอ้ งฝื นดืม ให้ผชู้ ายดืมให้แทน”
100
เหล้าสําหรับผูห้ ญิงเจือสีเหลืองอ่อน ไม่เทใส่จอก แต่เท
ใส่แก้วใสเหมือนคริสตัลทีทําจากแก้วแล้วแจกจ่ายออก
ไป
“เหล้านีทําจากองุ่นป่ าทีขึนเองตามธรรมชาติ เรียกว่า

เหล้าองุ่น หรือ ‘ไวน์’ เป็ นเหล้าทีมีลกั ษณะเฉพาะตัวคือ
สัมผัสนุ่มลิน ถ้าพวกเจ้าชอบข้าก็ดีใจ”
พูดเสร็จผมสํารวจว่าเหล้าถูกส่งให้พวกผูห้ ญิงอย่างท่าน
หญิงอาสึและโซโกะจนครบทุกคนแล้วหรือยัง
ดูเหมือนพวกผูห้ ญิงจะถูกแก้วใสทีใส่ไวน์ดงึ ดูดความ
101
สนใจยิงกว่าไวน์เสียอีก จึงมีเสียงตกตะลึงดังขึนโดยทัว
บ้างก็วา่ “พวกข้าใช้ของมีคา่ แบบนีไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ”
“แก้วนันข้าขอมอบให้สตรีทงหลาย
ั แทนความรูส้ กึ ขอบ
คุณทีมีอยูเ่ สมอ”
มีเสียงดังขึนอีกครัง ครังนีไม่เพียงแค่จากกลุม่ ผูห้ ญิงเท่า

นัน แต่กลุม่ ผูช้ ายก็ดว้ ย
ในโลกนี ภาชนะทีทําจากแก้วเป็ นของหายาก ต่อให้เป็ น

ขุนนางชันสูงก็ยงั ไม่มีผลิตภัณฑ์ทีทําจากแก้วใสในครอบ
ครอง หรือก็คือผมมอบผลิตภัณฑ์แก้วทีถ้านําไปขายก็ไม่
รูว้ า่ ทําเงินได้มหาศาลเพียงใดให้พวกเขาฟรีๆ นันเอง ทํา
102
ให้บางคนถึงกับมือสัน
เมือพวกผูห้ ญิงชนแก้วเรียบร้อย งานเลียงก็ดาํ เนินไป

อย่างสนุกสนาน
พอกินอาหารไปเรือยๆ ก็ได้เวลาทีเด็กเล็กเริมง่วงนอน
ท่านหญิงอาสึกบั โซโกะจึงพาพวกภรรยาและลูก
ของบริวารออกจากงานเลียงไป
จากนีจะเข้าสูง่ านเลียงปี ใหม่สดุ ยิงใหญ่ทีจัดต่อเนืองมา

ตลอดทุกปี มีคนมาต่อแถวด้านหน้าผมกับท่านพ่อ
บุญธรรมคามน แล้วท่านพ่อบุญธรรมคามนทีรับเหล้า
เข้าปากก็หมดสติไปเหมือนทุกที เป็ นไปตามคาด
103
เหล้าทีเหลือถูกใช้ไปกับการรินให้ผมต่อ
“โซเอมอน พวกทาสเด็กๆ เป็ นอย่างไรบ้าง?”
“มีคนทีมีพรสวรรค์ดา้ นดาบอยูร่ าวสีคน ทีเหลือไม่ถงึ ขัน

สีคนนัน แต่ก็มีหลายคนทีหน่วยก้านเหมาะกับการเป็ น
นักดาบ”
“งันหรือ มีเด็กทีเข้าตาเจ้าอยูบ่ า้ งสินะ”
อดีตทาสนักแสวงโชคทีหงุดหงิดตลอดเวลาอย่างโซเอ
มอนเล่าด้วยท่าทีสนุกสนาน ดูทา่ หมอนีจะรักเด็กผิด
104
คาด
“เอาละ...”
พอผมเกรินบรรยากาศในงานก็ถกู ห่อหุม้ ไปด้วยความตึง

เครียด
“เอาของทีว่าออกมา”
จอกขนาดใหญ่ทีเด็กรับใช้ยกออกมามีสองจอก ปี ทีแล้ว
ใช้จอกขนาดสีโช แต่มีคนดืมรวดเดียวได้หมด ผมจึง
เตรียมจอกขนาดใหญ่สามโชและจอกขนาดใหญ่พิเศษ
ห้าโชไว้ ผมใจดีใช่ไหมล่ะทีเมตตาเตรียมจอกสามโชไว้
105
ด้วย?
“ผูท้ ีดืมจอกขนาดใหญ่สามโชได้รวดเดียวหมดจะได้รบั
‘เกราะเต็มตัวเหล็กกล้าหกชิน’ ”
ทุกคนกลันหายใจ ผมกวาดตามองไปยังบรรดาบริวาร
แล้วทําท่าขึงขัง
“...และผูท้ ีดืมจอกใหญ่พิเศษห้าโชนีได้...จะได้รบั ‘ดาบคุ

มะทาจิ’*...สร้างขึนจากกระดูกของสัตว์ปีศาจทีโค่นได้
เมือปี ก่อน!”
“โอ้วววววว!”
106
ดาบทาจิทีตีขนโดยใช้
ึ กระดูกของสัตว์ปีศาจหมียกั ษ์
เป็ นผลงานชินเอกทีมีความสามารถสูงกว่า ‘ดาบทาจิ
เหล็กกล้ามิสโึ ฮะ’ มากทีเดียว
ผมแพร่ข่าวไว้ลว่ งหน้าแล้วว่าในงานเลียงขึนปี ใหม่ปีนี

จะมอบ ‘ดาบคุมะทาจิ’ ทุกคนจึงอยูไ่ ม่สขุ กันตังแต่ตอน
ทีงานเลียงปี ใหม่เริมต้นขึน
โซเอมอนก็คงมาเพราะหมายตาสิงนีไว้เหมือนกัน
ปี นีบริวารของตระกูลอาสึมะไม่อยูจ่ งึ ไม่มีตวั เรียกสีสนั

อย่างเฮียวมะกับคุโร แต่ก็ยงั มีคิซาเอมอนกับโซเอ
107
มอนอดีตนักแสวงโชคอยู่
คนทีมีสติสมประกอบจะไม่ทา้ ทายทังจอกใหญ่และจอก
ใหญ่พิเศษ แต่ปีนีมีของรางวัลเป็ น ‘ดาบคุมะทาจิ’ ทีแค่
เล่มเดียวก็มีมลู ค่าเป็ นตัวเงินสูงยิงกว่าการสร้างปราสาท
สักหลัง ทุกคนจึงอยูใ่ นสภาพเกือบปกติ ไม่มีใครกิน
เหล้าจนเมา ดูเหมือนจะงดเหล้าเพือรอดูศกึ ชิง ‘ดาบคุ
มะทาจิ’
“ลําดับแรก มีใครจะท้าชิงจอกใหญ่ไหม?”
ทุกคนรูป้ ริมาณการดืมของตัวเอง ไม่ตอ้ งพูดถึงจอก

ใหญ่พิเศษ แค่จอกใหญ่ก็ไม่มีผทู้ า้ ชิงแล้ว แต่ก็คงเป็ น
108
อย่างนัน ถ้าจะรอดูศกึ ชิง ‘ดาบคุมะทาจิ’ ก็ไม่สามารถ
ท้าชิงจอกใหญ่แล้วดืมจนล้มพับไปได้
“อะไรกัน ไม่มีใครเลยหรือ?”
เงียบเป็ นเป่ าสาก
ทุกคนกําลังตืนเต้นกับ ‘ดาบคุมะทาจิ’ จึงไม่มีใครสนใจ

รางวัลเล็ก ช่วยไม่ได้ คงต้องเอาดาวเด่นออกมาแล้ว อัน
ทีจริงผมตังใจจะให้เปิ ดตัวหลังจากนีอีกสักหน่อยแท้ๆ
“ถ้าอย่างนันมีใครจะท้าชิงจอกใหญ่พิเศษไหม?”
109
จิตสังหารชวนขนลุกแผ่กระจายออกมา ใครจะเป็ นผูท้ า้
ชิงคนแรก ทุกคนกลืนนําลายดังเอือกด้วยความตืนเต้น
ทันใดนันเอง ได้ยินเสียงพืนลันดังปึ ง พอเลือนสายตาไป

ทางนันก็พบว่าเป็ นโซเอมอน
“ข้าขอท้าชิง”
“โซเอมอนสินะ ไม่มีคนอืนแล้วหรือ? ‘ดาบคุมะทาจิ’ ทํา

ได้เพียงเล่มเดียว หากมีผทู้ า้ ชิงหลายคนก็จะจัดลําดับ
อย่างเป็ นธรรม”
ในทีสุด ก็มีคนอีกสองคนก้าวออกมาเหมือนได้รบั
110
แรงกระตุน้ จากเสียงของผม คนแรกคือคิซาเอมอนทีไม่
ต้องบอกก็คงรูจ้ กั กันอยูแ่ ล้ว ส่วนอีกคนคือซันจิ โอสึกิ
ซันจิ โอสึกิคือแม่ทพั ผูห้ ลอกล่อสัตว์ปีศาจมีทีเป็ นวัตถุ
ดิบของ 'ดาบคุมะทาจิ' ให้มาติดกับได้อย่างชาญฉลาด
“ช่างเป็ นสมาชิกทีเหมาะสมกับศึกชิง ‘ดาบคุมะทาจิ’

เช่นนันก็จบั นี”
ผมยืนเชือกกระดาษเฉพาะส่วนปลายไปทางทังสาม
“ผูท้ ีจับได้สีแดงจะเป็ นผูท้ า้ ชิงคนแรก”
ทังสามต่างก็มองหน้ากันแล้วจับเชือก พอผมแบมือก็
111
เห็นปลายสีแดง
“อืม เริมจากโซเอมอนสินะ ถ้าโซเอมอนดืมได้รวดเดียว

ตอนนี อีกสองคนก็ตอ้ งถอดใจจาก ‘ดาบคุมะทาจิ’
ตกลงนะ”
คิซาเอมอนกับซันจิพยักหน้า ต้องใช้คนสามคนในการริน
เหล้าใส่จอกขนาดใหญ่พิเศษทีวางไว้ดา้ นหน้าโซเอมอน
ตอนดืมเหล้าจอกจอกขนาดสีโชก็สาหัสแล้ว แต่พอเป็ น
ห้าโชก็ใหญ่จนยกคนเดียวไม่ไหว เด็กรับใช้สองคนจึงไป
ช่วยโซเอมอน
112
“ฮึบ!”
โซเอมอนเรียกขวัญกําลังใจให้ตนเองแล้วเทเหล้าจาก
จอกลงคอดังอึกๆ
ถ้าโซเอมอนเกิดอาการเป็ นพิษเฉียบพลันจาก
แอลกอฮอล์แล้วตายไป หากเป็ นชาติทีแล้วผมอาจจะมี
ความผิดจนต้องเข้าซังเต แต่ชาตินีผมเตรียมทางหนีทีไล่
ไว้แล้ว ไม่ได้บงั คับสักหน่อยนีนา
โซเอมอนดืมอย่างราบรืน ถึงจะแรงตกไปตอนดืมได้ราว
ครึงหนึง แต่ตายังสู้ สายตาทีเปี ยมด้วยความปรารถนาก็
จับจ้องไปที ‘ดาบคุมะทาจิ’
113
คอหอยของโซเอมอนขยับอีกครัง เหลืออีกสองโช หนึง
โชครึง...หนึงโช...ตุบ้
โซเอมอนล้มลงอย่างแรง
“ต่อไปใครจะท้าชิง”
ผมมองดูเด็กรับใช้ลากโซเอมอนออกไปแล้วกําเชือก
กระดาษให้พวกเขาจับอีกครัง
ผลการคัดเลือกด้วยเชือกกระดาษรอบนี ผูท้ า้ ชิงคนถัด

ไปคือซันจิ จอกขนาดใหญ่พิเศษถูกวางลงตรงหน้าซันจิ
114
ก่อนทีจะรินเหล้าใส่
“ซันจิ ไม่มีอะไรค้างคาใช่ไหม?”
“นายท่าน ข้าจะไม่ตาย จะมีชีวิตอยูแ่ ล้วรับ ‘ดาบคุมะทา

จิ’ มาให้ได้ขอรับ!”
อีกเดียวซันจิซงเข้
ึ าร่วมงานเลียงนีเป็ นครังแรกก็คงได้ลมิ
รสความน่าสะพรึงกลัวของจอกนีจนเข็ดขยาด
“เอาละ!”
เขาเทเหล้าลงคออย่างแข็งขัน แค่นีใครๆ ก็ทาํ ได้ สีหน้า

115
ของเขาเริมเปลียนตอนเหลืออีกสีโช จะสินฤทธิเร็วเกิน
ไปหน่อยนะ?
“ว่าอย่างไรซันจิ จะพอแค่นีไหม?”
ผมยกเหล้าขึนซด ซันจิมีทา่ ทีฮดึ ฮัด แต่พอดืมไปได้สอง

โช จอกขนาดใหญ่พิเศษก็พลิกควําอย่างแรงขณะทีเจ้า
ตัวล้มลง
ครังต่อไปช่วยตังเป้าหมายไว้ทีสามโชแล้วกัน ถ้าจะท้า
ชิงน่ะ
“ตัวเอกต้องออกโรงเป็ นคนสุดท้ายจริงๆ สินะ?”

116
ซันจิทาํ จอกเหล้าขนาดใหญ่พิเศษพลิกควํา เหล้ามิสโึ ฮะ
ราวสามโชจึงนองพืน พวกเด็กรับใช้ทกุ คนจึงมาเช็ดถู
แล้วซันจิซงเป็
ึ นตัวการก็ถกู ลากถูลถู่ กู งั ออกไป คงถูก
โมโหทีทําพืนสกปรกละมัง
แล้วผูท้ ีปรากฏตัวขึนก็คือคิซาเอมอนผูไ้ ด้รบั การยอมรับ

จากทุกคนว่าเป็ นคอทองแดงหมายเลขหนึงของตระกูล
คามน ถ้าไม่นบั ผมนะ
“นายท่าน ข้าเข้าใจว่าท่านไม่อยากปล่อยมือจาก ‘ดาบคุ

มะทาจิ’ แต่หา้ โชนีก็ทาํ กันเกินไปนะขอรับ?”
117
“แบบนีทําให้งานเลียงครึกครืนดีออกนีนา!”
คิซาเอมอนสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนผ่อนลมหายใจออก
ก่อนดืม เขาเทเหล้าลงคออย่างต่อเนือง พอผ่านไปได้
สามโชก็แทรกช่วงหยุดพักเข้าไปเล็กน้อย
ดูแล้วไม่เห็นว่ารูส้ กึ ทรมาน คงหยุดพักเพราะคํานวณมา

แล้วอย่างละเอียดถีถ้วนสมกับเป็ นคิซาเอมอน
เขาดืมต่อจนเหลือหนึงโชสุดท้าย จากตรงนีไปมีแต่ตอ้ ง
ดืมอย่างแข็งขันเท่านัน ดืมได้ขนาดนีก็ถือว่าสุดยอดแล้ว
ต่อให้ไม่ใช่เหล้าก็ตาม แต่คิซาเอมอนก็ไม่ยอมถอดใจแม้
แต่นิดเดียว แววตายังส่องประกาย รับรูไ้ ด้ถงึ ความมุง่
118
มันอันแกร่งกล้า
“ทําได้ดีมาก! อีกนิดเดียวเท่านัน ‘ดาบคุมะทาจิ’ จะเป็ น

ของคิซาเอมอน!”
คิซาเอมอนทีดืมเหล้าจากจอกขนาดใหญ่พิเศษรวดเดียว
หมดมีสายตาว่างเปล่า แต่ถงึ อย่างนันก็ดืมรวดเดียวจน
หมด
ผมยืน ‘ดาบคุมะทาจิ’ ให้คิซาเอมอนตามสัญญา
วะคุนิแม้กว้างใหญ่ แต่ผทู้ ีถือดาบระดับ ‘ดาบคุมะทาจิ’

คงมีเพียงคิซาเอมอนเท่านัน
119
* คุมะ แปลว่า หมี
120
หลังวันขึนปี ใหม่ ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด

สิบแปด
เมือกลุม่ บริวารมาอวยพรวันขึนปี ใหม่แล้ว วันถัดมาก็ถงึ
121
คราวบรรดาพ่อค้ามาอวยพร
พ่อค้ามารวมตัวกันทังสินสามสิบสองคน แยกย่อยได้
เป็ นคนทีตังร้านทีท่าเรือคาโต้ เช่นพ่อค้าในอุปถัมภ์ทีเก่า
แก่ทีสุดอย่างมิสโึ ฮะยะและอิสมึ ิยะรวมสิบสองคน พ่อ
ค้าจากอาวาอุมิโนะคุนิ เคียวสะโนะคุนิ และอิเสะโนะคุนิ
รวมแปดคน และพ่อค้าชายแดนเรย์เซ็นโนะคุนิสบิ สอง
คน
พ่อค้าทีท่าเรือคาโต้มีเพียงสิบสองคนทีถือเป็ นหุน้ ส่วน

และได้ตงร้
ั านในบริเวณทีดีทีสุดของท่าเรือ ไม่นบั รวมพ่อ
ค้ารายใหม่ทีเพิมขึนในช่วงนี
122
ส่วนพ่อค้าชายแดนก็หมายถึงพวกพ่อค้าผูม้ งคั
ั งซึงเป็ นผู้
ปกครองชายแดนตัวจริง
เมืองชายแดนถูกปกครองโดยพ่อค้ามาตังแต่สมัยก่อน
ความเจริญในเขตชายแดนถูกขับเคลือนโดยคณะบุคคล
สิบสองคนทีอยูต่ รงหน้าผมนีเอง
“ทุกคน ยินดีทีมา ปี นีก็ขอฝากเนือฝากตัวด้วย”
“เป็ นคํากล่าวทีน่าซาบซึงยิงขอรับ พวกเราทีมารวมตัว

กันในทีนีก็ลว้ นแล้วแต่จะพยายามเพือให้ได้รบั การ
อุปถัมภ์จากนายท่านคามนเช่นเดิมขอรับ”
123
ผูท้ ีเป็ นตัวแทนกล่าวตอบคือมิสโึ ฮะยะ ในกลุม่ พ่อค้า
สามสิบของคนนีก็มีความสัมพันธ์เชิงอํานาจอยู่ ผูน้ าํ คือ
มิสโึ ฮะยะ พ่อค้าทีผมติดต่อซือขายด้วยเป็ นคนแรก ส่วน
อิสมึ ิยะก็รงตํ
ั าแหน่งรองลงมา
“อืม ปี นีข้าจะเพิมกองเรือสําหรับค้าขายกับแผ่นดินใหญ่
ข้าได้จดั ตังกองเรือสองกองส่งไปยังแผ่นดินใหญ่แล้ว ที
เหลือก็มีกาํ หนดการจะเพิมให้ได้เป็ นห้ากองเรือภายในปี
นี ตังตารอได้เลย”
พอผมเล่าเรืองการเพิมจํานวนกองเรือด้วยรอยยิม สีหน้า
ของบรรดาพ่อค้าก็ปรากฏอยูส่ องฝ่ าย
124
ฝ่ ายแรกคือพ่อค้าท่าเรือคาโต้ทีน่าจะรับเละจากการ
ขยายการค้าขายกับแผ่นดินใหญ่ อีกฝ่ ายคือพ่อค้านอก
ท่าเรือคาโต้ทีไม่ได้ผลประโยชน์อะไรต่อให้ขยายการค้า
ขายกับแผ่นดินใหญ่
แต่เรืองนีก็ช่วยไม่ได้ เป็ นเรืองธรรมดาทีผมจะมอบกําไร

โดยให้ความสําคัญกับพ่อค้าทีลงทุนในท่าเรือคาโต้ก่อน
พ่อค้าทีไม่ได้ลงทุนไม่รูจ้ กั มองการณ์ไกลจึงได้แต่ถอดใจ
ถึงอย่างนันพวกเขาก็เป็ นพ่อค้าในพืนทีของผม ปฏิบตั ิ

ด้วยอย่างไร้เยือใยก็คงไม่ดี ถึงจะเย็นชาใส่พอ่ ค้าชาย
แดนมาสักระยะแล้วก็เถอะ
125
“กลุม่ ชายแดนเอ๋ย อย่าทําหน้าไม่สบอารมณ์แบบนันสิ
การค้าขายกับแผ่นดินใหญ่จะให้มีจดุ ศูนย์กลางอยูท่ ีท่า
เรือคาโต้ ทีไม่ได้รบั ผลประโยชน์นนก็
ั เป็ นความรับผิด
ชอบของพวกเจ้าทีไม่อาจอ่านความเป็ นไปของโลกได้
ตอนสร้างท่าเรือคาโต้ไม่ใช่หรือ?”
“ระ เรืองนัน...”
พ่อค้าซึงเป็ นตัวแทนของพ่อค้าชายแดนพูดจาอึกอัก
“การค้าขายกับแผ่นดินใหญ่เป็ นสิทธิของพ่อค้าท่าเรือคา
โต้ แต่การค้าขายภายในดินแดนของข้าก็เป็ นอีกเรือง”
126
“...หมายความว่า?”
ผมวางท่าบอกพวกเขาว่าไม่ตอ้ งรีบร้อน แล้วให้บรรดา

เด็กรับใช้นาํ ไวน์มาแจกจ่ายให้พอ่ ค้าทุกคน
“นะ นีคือ?”
“นีคือเหล้าทีเรียกว่าไวน์ เป็ นเหล้าทีสามารถเพลิดเพลิน

ไปกับกลินหอมก่อนเข้าปาก พอเอาเข้าปากแล้วก็ยงั
เพลิดเพลินกับกลินหอมได้”
ผมแสดงวิธีการดืมและวิธีการเพลิดเพลินไปกับกลิน
127
หอมให้เห็นกันจะๆ แต่พวกพ่อค้ากลับให้ความสนอก
สนใจแก้วไวน์มากกว่าไวน์เสียอีก
“ไวน์นีข้าเตรียมไว้หา้ สิบถัง ส่วนแก้วไวน์ทีใส่ไวน์จะขาย

หนึงใบต่อการซือสิบถัง”
“อึก!”
พ่อค้าทังหลายพากันตืนเต้น ไวน์เป็ นของหายาก แต่

เหนือสิงอืนใด พวกเขาคงคิดว่าแก้วไวน์ทีทําจากแก้วใส
เหมือนคริสตัลนันจะทําเงินได้
“เดือนสามข้าจะเปิ ดประมูลหน่วยละสิบถัง พ่อค้าทุกคน

128
ทีมีรา้ นในพืนทีของข้ามีสทิ ธิสามารถเข้าร่วมการประมูล
นันได้ ข้าจะขายไวน์และแก้วไวน์ให้พอ่ ค้าทีเสนอราคา
สูงกว่าราคาตังต้นทีสุด”
“พ่อค้าทังหมดในพืนทีหรือขอรับ...”
“ใช่ พ่อค้าทังหมดในพืนที”
แก้วไวน์ทาํ ง่ายจะตายไป ผมใช้สงนี

ิ เป็ นเหยือล่อในการ
ขายไวน์ และผมก็มอบสิทธิทีเท่าเทียมกันให้พอ่ ค้า พ่อ
ค้าทีใช้สทิ ธินนอย่
ั างมีประสิทธิภาพก็จะได้คา้ ขายกับผม
เอ้า พยายามประมูลให้สงู กันไว้ละ่
129
*
สิบแปด
ในทีสุดวัดเอ็นเรกิก็เคลือนไหว การเก็บภาษี ศลุ กากร

อย่างต่อเนืองทําให้พอ่ ค้าไม่เดินเรือผ่านท่าเรือของเก็น
ซากะ ผมรูว้ า่ พวกเขาไม่ใช่คนทีจะอดทนได้ตลอดไปกับ
การทีภาษี ศลุ กากรของตนลดฮวบลง
130
ผมถึงได้ยืนขอเสนอว่าจะจ่ายค่าชดเชยจากการยกเลิก
ภาษี ศลุ กากร แต่ดเู หมือนองค์กรศาสนาผูแ้ สนละโมบจะ
ไม่เข้าใจเรืองนัน ไม่สิ ต่อให้เข้าใจก็คงไม่ยอมรับเงินจาก
ผมอยูด่ ี
ทันทีทีเข้าสูเ่ ดือนสอง เรือส่วนตัวของพ่อค้าทีออกจาก

ท่าเรือของเก็นซากะจู่โจมเรือพาณิชย์ทีไปกลับอาวาอุมิ
และปล้นชิงสิงของบนเรือ
ผมเรียกร้องให้วดั เอ็นเรกิลากตัวผูก้ ระทําผิดออกมาให้

ผม แต่วดั เอ็นเรกิปฏิเสธ พวกเขาบอกว่าผูก้ ระทําผิดที
จับกุมได้ในอาณาเขตของวันเอ็นเรกินนั วัดเอ็นเรกิจะ
131
เป็ นผูต้ ดั สินโทษ
แต่นีก็เป็ นแค่ลมปากเท่านัน ผูท้ ีก่อเหตุปล้นสะดมจริงๆ

ยังคงลอยลอยตาอยูใ่ นเมืองทีเก็นซากะ เพราะผูท้ ีหนุน
หลังพวกเขาอยูค่ ือวัดเอ็นเรกิ แม้เป็ นผูร้ า้ ยแต่ก็ไม่ตอ้ ง
ร้อนอกร้อนใจอะไร
“ปิ ดตายเก็นซากะเสีย”
“ปิ ดตายหรือขอรับ?”
“ใช่ ปิ ดผนึกอย่าให้มีลกู มดแม้แต่ตวั เดียวผ่านเข้าไปใน

เก็นซากะรวมถึงวัดเอ็นเรกิ ทังทางบกและทางนํา”
132
“ช้าก่อนขอรับ! เช่นนันก็เป็ นการประกาศว่าจะต่อสูก้ บั
วัดเอ็นเรกินะขอรับ!”
ผูท้ ีส่งเสียงร้องขึนด้วยความร้อนรนคือจิโกโร่ กัมโมะ

หนึงในคณะทีปรึกษา ตระกูลกัมโมะเดิมเป็ นบริวารของ
ตระกูลฮัคคากุ คงรูเ้ รืองของวัดเอ็นเรกิเป็ นอย่างดีจงึ รีบ
ปรามผม
“ในเมือวัดเอ็นเรกิปล้นสะดมในพืนทีของข้า ก็ช่วยไม่ได้
ทีจะต้องทําแบบนีนี?”
“แต่วดั เอ็นเรกิแค่พระนักรบก็มีถงึ ห้าพันคนแล้ว ยิงไป
133
กว่านันยังมีศาสนิกชนจํานวนมากทัวประเทศอีกนะขอ
รับ”
“แล้วมันอย่างไรล่ะ? กัมโมะจะบอกข้าว่าให้ปล่อย
อาชญากรทีก่อกรรมทําชัวในดินแดนของคามนไปอย่าง
นันหรือ?”
“มะ ไม่ใช่ขอรับ เรืองนัน...”
“โอกาสนีละ ทีโซชินผูน้ ีจะประกาศสิงทีคิดให้ทกุ คนได้

รับทราบ ข้าไม่ยอมรับหรือปฏิเสธศาสนา หากทําตาม
กฎทีตระกูลคามนเป็ นผูก้ าํ หนด ไม่วา่ จะเป็ นสํานักใดก็
จะไม่ใช้ความรุนแรง แต่ผทู้ ีไม่ทาํ ตามกฎไม่วา่ ใครก็จะ
134
ไม่มีการปรานี ความสมานฉันท์ตอบสนองด้วยความ
สมานฉันท์ กําลังก็ตอ้ งตอบโต้ดว้ ยกําลัง!”
ไม่วา่ ดินแดนใดก็รบั มือกับศาสนาอย่างระมัดระวัง

เพราะถ้าตังตนเป็ นศัตรูอย่างไม่คิดหน้าคิดหลังก็จะถูก
เอาคืนอย่างเจ็บแสบนันเอง
ศาสนาคือตัวตนทียุง่ ยากทีสุด เป็ นเชือไฟให้เกิดสงคราม

ครังแล้วครังเล่า ประวัติศาสตร์ไม่อาจปิ ดบังเรืองนีได้
ผมไม่อยากตังตนเป็ นศัตรูกบั ศาสนา หากมีคนบอกว่า

อยากให้คมุ้ ครองก็จะจัดการไปตามสมควร
135
แต่ถา้ ฝังศาสนาปฏิเสธผมและตังตนเป็ นศัตรู ผมก็ตงใจ
ั
จะบดขยีศาสนาด้วยกําลังทังหมด
เมือได้ฟังความมุง่ มันของผมแล้ว คณะทีปรึกษาก็ได้แต่

พยักหน้าเออออไปด้วย ถ้ายอมรับไม่ได้ก็ตอ้ งเลือกออก
จากคณะทีปรึกษาแล้วหันมาสูก้ บั ผมเท่านัน
“ซาโชโช งานนีต้องการกําลังพลเท่าไร?”
ซาโชโช คือตําแหน่งของชิเงอากิ มัทสึนากะ ยศเต็มของ

เขาคือซาคนเอะโชโช ช่วงนีทุกคนจึงเรียกย่อแบบนี
“นันสินะขอรับ ทางบกสามหมืน ทางทะเลสองร้อยลําก็

136
น่าจะพอขอรับ”
“ทางทะเลให้เป็ นหน้าทีของซันจิ โอสึกิ ทางบกให้ซาเอ

มอนสึเกะ ส่วนจิจใู ห้ไปเป็ นกําลังเสริม”
ซาเอมอนสึเกะคือตําแหน่งของดันเบย์ อิสมึ ิซงเป็

ึ น
บริวารสายตรงของผม ส่วนจิจคู ือโคเบย์ อิบสุ ะ
“รีบไปปิ ดล้อมเก็นซากะโดยเร็ว แต่อย่าเข้าไปในเขต

ปกครองของวัดเอ็นเรกิเป็ นอันขาด ให้ใช้ขอ้ อ้างว่ามา
สังเกตการณ์เขตแดนเพือป้องกันโจรผูร้ า้ ย”
137
ตอนนียังไม่มีหลักฐานเป็ นรูปธรรมว่าวัดเอ็นเรกิจ่โู จม
กองคาราวาน แต่จากข้อมูลของกลุม่ ทานากะ ยืนยันได้
ว่าสินค้าทีถูกปล้นไปถูกขนย้ายไปทีวัดเอ็นเรกิโดยพระ
นักรบ
ผมจะบีบเค้นวัดเอ็นเรกิดว้ ยการลงโทษทางเศรษฐกิจ
อย่างทีผมถนัด พอทางนันทนไม่ไหวแล้วเป็ นฝ่ ายเปิ ด
ฉากการต่อสูก้ บั ทหารตระกูลคามนทีล้อมอยูก่ ็จะเป็ นชัย
ชนะของพวกเรา
ข่ายปิ ดล้อมถูกสร้างขึนภายในระยะเวลาไม่กีวัน เก็นซา

กะจึงถูกโดดเดียวโดยสินเชิง
138
ทังผูท้ ีต้องการออกจากเก็นซากะและผูท้ ีต้องการเข้ามา
ในเก็นซากะต่างก็ถกู ข่ายปิ ดล้อมไล่กลับไป ตอนนีวัด
เอ็นเรกิจงึ ไม่อาจติดต่อกับโลกภายนอกได้เลย
139
แปด
มีผสู้ ง่ สารมาจากวัดเอ็นเรกิหลายครังหลายหน พวกเขา

ยังคงยืนกรานเรืองเดิมอย่างเสมอต้นเสมอปลาย คือให้
หยุดการเคลือนไหวกองกําลังทีไม่สมเหตุสมผลทันที
แต่ผมเองก็ตอบกลับไปอย่างเสมอต้นเสมอปลายว่า แค่
140
เฝ้าระวังเพราะมีโจรผูร้ า้ ยคิดกําแหงเท่านัน ผมเริมเบือ
การโต้เถียงกันไปมาเต็มทนแล้ว
ไม่เพียงเท่านัน ยังมีจดหมายมาจากท่านพ่อบุญธรรมคา
มนและท่านพ่อตาโฮโอ บอกให้จดั การให้เรียบร้อยด้วย
สันติวิธี
ระหว่างนันก็ถงึ วันประมูลไวน์
พ่อค้ามารวมตัวกันมากเกินความคาดหมายถึงเกือบห้า
สิบคน ผมเริมการประมูลไวน์สบิ ถังแรก
หนึงถังบรรจุสามสิบลิตร ตังราคาไว้ทีหนึงล้านห้าแสนเซ
141
มุ (สิบห้าคัง) ส่วนแก้วไวน์เนืองจากเป็ นของหายากจึง
ตังราคาไว้ทีสามล้านเซมุ ดังนันราคาตําสุดของสิบถัง
แรกคือหนึงสิบแปดล้านเซมุ
พ่อค้ายชายแดนให้ราคาสูงสุดทียีสิบสองล้านเซมุ ราคา
นันกลายเป็ นเกณฑ์ในการชนะประมูลครังต่อๆ มา ยอด
ขายรวมของห้าสิบถังจึงกลายเป็ นหนึงร้อยสิบสามล้าน
เซมุ
นีเป็ นครังแรกจึงได้ราคาสูงขนาดนี แต่ผมคิดว่าหลังจาก

นีราคาคงจะลดลงมา
พ่อค้าชายแดนฮึกเหิมเป็ นอย่างมากในการประมูลครังนี
142
พ่อค้าชายแดนสีคนและพ่อค้าท่าเรือคาโต้หนึงคน รวม
ห้าคนทีชนะการประมูล
ผมได้รอ้ งขอไปยังมิสโึ ฮะยะและอิสมึ ิยะไว้ลว่ งหน้า ให้

พวกเขาถอนตัวจากการประมูล
เพราะส่วนใหญ่แล้วมิสโึ ฮะยะขายเหล้ามิสโึ ฮะเป็ นหลัก

ส่วนอิสมึ ิยะก็ขายเหล้าโชจูอยูแ่ ล้ว จึงตังใจว่าจะยกไวน์
ไว้พอ่ ค้าคนอืนเพือลดความผูกขาดในหมูพ่ อ่ ค้าลงสัก
เล็กน้อย
143
*
แปด
ผมได้รบั รายงานว่าเกิดการต่อสูก้ บั พระนักรบของวัดเอ็น

เรกิ
เห็นว่าพวกพระนักรบปรากฏตังขึนทีฝังเมืองหลวงและ
พยายามทําลายข่ายปิ ดล้อมของผม
144
ถึงจะเรียกว่าการปิ ดล้อม แต่ทหารก็ทาํ เต็มทีโดยไม่
ปรานีตอ่ ผูท้ ีพยายามจะทําลายการปิ ดล้อมนันจึงกลาย
เป็ นสงครามใหญ่ แต่เป็ นแบบนันก็ดีแล้ว
ผูท้ ีจุดชนวนการต่อสูค้ ราวนีคือฝังพระนักรบเอง ทหาร

ตระกูลคามนทีสร้างข่ายปิ ดล้อมหลวมๆ ไม่ได้เข้มงวด
อะไรถูกพวกเขาโจมตีอย่างรวดเร็วจนแทบจะเรียกได้วา่
เป็ นการโจมตีแบบสายฟ้าแลบ
แต่ดนั เบย์ซงได้
ึ รบั ข้อมูลล่วงหน้าจากกลุม่ ทานากะก็รบั
มืออย่างทันท่วงที กลายว่าฝ่ ายพระนักรบเองทีถูกดึงเข้า
มาอยูใ่ จกลางข่ายปิ ดล้อมและโดนกราดยิงจนล้มตายไป
กว่าสองพันรูปเสียเอง หนําซํายังจับตัวเชลยศึกได้อีกห้า
ร้อยรูป
145
“ในเมือกลายเป็ นสงครามแล้วก็ไม่จาํ เป็ นต้องลังเลอีก
ข้าจะส่งกําลังพลเต็มรูปแบบเข้าไปบดขยีวัดเอ็นเรกิ”
“ชะ ช้าก่อนขอรับ!”
“จิโกโร่ กัมโมะหรือ มีอะไร?”
ในตระกูลมีผทู้ ีคัดค้านการปราบปรามวัดเอ็นเรกิอยูพ่ อ
สมควร แต่กลุม่ ผูค้ ดั ค้านนันโดยพืนฐานแล้วเป็ นอดีต
บริวารของตระกูลฮัคคากุเสียมาก จึงไม่มีสทิ ธิมีเสียง
อะไรนัก
146
ต่อให้เป็ นบริวาร แต่หากไม่ละเมิดกฎของตระกูลคามน
และไม่ตอ่ ต้านวิถีทางของตระกูลคามน ผมก็ไม่อยากไป
จํากัดการแสดงความคิดเห็น ผมไม่คิดทีจะเอาคนพูด
ตรงแต่แสลงหูไว้หา่ งตัวกว่าคนทีพูดจาป้อยอด้วยคํา
หวาน
“วัดเอ็นเรกิเป็ นวิหารหลักของนิกายเท็นมะ หมายความ

ว่าเป็ นผูค้ มุ้ ครองประตูผี*ในเมืองหลวงขอรับ ขอให้
เมตตาด้วย”
จิโกโร่ กัมโมะก้มกราบผมแล้วกล่าวคําเตือนแสลงหูวา่
ให้คิดถึงความหมายของสถานทีทีเรียกว่าประตูผีของ
เมืองหลวงเสีย
147
แต่วิถีทางของผมได้ถกู กําหนดไว้แล้ว หากวัดเอ็นเรกิไม่
ปลดกําลังทหารและส่งมอบเก็นซากะให้ผม ก็หมาย
ความว่าวัดเอ็นเรกิตอ้ งพังพินาศ
ไม่ใช่วา่ ผมหยิงผยอง แต่ผมจะไม่ยอมให้พวกเขามาขัด

ขวางผมภายในอาณาเขตของผม ผมอดทนมามากเกิน
พอแล้ว
“หากคราวนีหากไม่จดั การให้เด็ดขาด เจ้าพวกนันก็จะ

แว้งกัดเราทันทีน่ะสิ? เจ้าเองก็น่าจะเข้าใจเรืองนันใช่
หรือไม่?”
148
“ขอรับ ดังนัน ควรต้องต่อรองโดยใช้เรืองการปลดกําลัง
ทหารเป็ นเงือนไขตายตัวแทนขอรับ”
“หืม...แต่แค่นนยั
ั งไม่พอหรอก นอกจากการปลดกําลัง
ทหารแล้วยังมีเงือนไขในการเนรเทศพระนักรบและ
เงือนไขในการส่งมอบเก็นซากะด้วย”
“ระ เรืองนัน...”
“ต่อให้ปลดกําลังทหารแล้วก็คงก่อกบฏทันที การเนรเทศ
พระนักรบจึงเป็ นเงือนไขทีต้องทํา และหากมีอาํ นาจทาง
การเงินก็คงซ่องสุมกําลังอีก ดังนันหากไม่สง่ มอบเก็นซา
กะให้ ข้าก็ไม่อาจยอมรับ อีกทัง หลังจากนีแน่นอนว่า
149
พวกนันจะต้องทําตามกฎของตระกูลคามน เช่นนันแล้ว
จิโกโร่ กัมโมะ เจ้ายังคิดว่าวัดเอ็นเรกิจะยอมแพ้หรือ?”
“......”
ต่อให้จิโกโร่ กัมโมะกับเจ้าคุณไซโจจะสนิทชิดเชือกันก็
คงไม่สามารถยอมรับเงือนไขเหล่านีได้ พวกเขาลุม่ หลง
ในกิเลสตัณหาจนไม่อาจกลับมาใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย
เอาป่ านนี
“ช่างเถอะ ข้าจะให้เวลาเจ้า หากวัดเอ็นเรกิยอมรับข้อ

เรียกร้องแต่โดยดี ข้าก็ไม่มีความจําเป็ นทีจะต้องบดขยี
ใดใด”
150
“ขอรับ เป็ นพระคุณอย่างสูง!”
ปลายเดือนเมษายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
แปดสิบแปด
151
ทาเควากะน่ารักสุดๆ ไปเลย
พอเห็นผมเห่อลูกขนาดนัน คิซาเอมอนก็บอกว่า
“นายท่าน รับภรรยารองเถอะขอรับ”
“หา?”
“เมือท่านทาเควากะถือกําเนิด นายหญิงก็มีหน้ามีตาใน
ฐานะภรรยาหลวง การให้กาํ เนิดบุตรจํานวนมากเพือ
เกียรติยศของตระกูลคามนต่อจากนีเป็ นหน้าทีของนาย
ท่านขอรับ”
152
“......”
พอมีลกู แล้ว บริวารก็เรียกท่านหญิงอาสึวา่ นายหญิง คิ

ซาเอมอนบอกให้ผมรับภรรยาคนอืนนอกจากท่านหญิง
อาสึ แต่วา่ ...
ผมเข้าใจสิงทีคิซาเอมอนอยากพูด แต่ถงึ จะเข้าใจก็

เถอะ...
“ข้าเองก็เห็นด้วยกับความเห็นของท่านคิซาเอมอนเจ้า
ค่ะ”
“แม้แต่ฮารุเองก็...”
153
แม้แต่ฮารุผเู้ ป็ นแม่นมของผมและเป็ นผูด้ แู ลเรือนในของ
ตระกูลคามนยังบอกให้ผมมีภรรยารอง เพราะในมุมมอง
ของบรรดาบริวาร การสร้างเกียรติยศจากเลือดเนือเชือ
ไขของผมถือเป็ นหน้าทีอันยิงใหญ่ของผมในฐานะเจ้า
นาย ผมเข้าใจว่า ในโลกนีมีแนวคิดทีว่าการมีลกู มากๆ
จะดีกว่า
“ไม่ได้บอกว่าให้มีเดียวนี แต่กรุณารับภรรยารองใน
อนาคตอันใกล้ดว้ ยเถอะขอรับ”
“...จะคิดดู แล้วกัน”
154
ตอนนีอยูร่ ะหว่างการต่อสูก้ บั วัดเอ็นเรกิจงึ พอปั ดการให้
คําตอบออกไปได้ แต่อีกไม่ชา้ เรืองภรรยารองก็คงกลับ
มาเป็ นประเด็นอีกเป็ นแน่
ผมเป็ นไดเมียวของสีดินแดน คืออาวาอุมิ เคียวสะ เรย์

เซ็น อิโดะ และยังอยูร่ ะหว่างการขอตําแหน่งว่าทีไดเมีย
วของอิเสะตอนเหนือจากกษัตริย ์ มีคนไม่นอ้ ยทีเดียวที
คิดว่าการทีผมมีภรรยาคนเดียวนันน้อยเกินไป
ผมคิดว่าเรืองว่าทีไดเมียวแห่งอิเสะตอนเหนือน่าจะได้
ข้อสรุปแล้ว แต่ระหว่างนันผมเข้าปิ ดล้อมวัดเอ็นเรกิ
กษัตริยจ์ งึ เกิดความลังเลทีจะอนุญาต เจ้าพวกเอ็นเรกินี
มันน่ารําคาญจริงๆ
155
หลังจากนันไม่กีวันก็มีผสู้ ง่ สาส์นจากเมืองหลวงมาหา
ผม
ผูส้ ง่ สารเป็ นกนไดนะกนขันสามเต็มขันผูไ้ ด้รบั อาณาเขต

ในนิบะโนะคุนิ คิโมนากะ โอโมเท็ตสึจิ
มาด้วยเรืองทีผมขอตําแหน่งว่าทีไดเมียวแห่งอิเสะตอน
เหนือหรือ หรือว่าเรืองวัดเอ็นเรกิ เอาละ จะมาไม้ไหน
กัน?
156
“กษัตริยไ์ ด้ตรัสว่าการต่อสูร้ ะหว่างวัดเอ็นเรกิกบั ตระกูล
คามนในคราวนีทําให้พระองค์รูส้ กึ ปวดใจยิงนัก จึงมี
พระประสงค์ให้โซชิน ซาคนเอะไดโช คามนรีบถอนกําลัง
โดยด่วนขอรับ”
หืม เป็ นไปตามความคาดหมาย แต่ในเมือคนทีมาไม่ใช่

ข้าหลวงพิเศษก็คิดได้วา่ ไม่ใช่คาํ สังอย่างเป็ นทางการ
ของกษัตริย ์ ต้องให้ทา่ นพ่อบุญธรรมคามนตรวจสอบ
แล้วละ
“ท่านกนไดนะกนอุตส่าห์มาจากเมืองหลวงคงเหนือยแย่
แต่ในเวลานีข้ายังไม่คิดเรืองการถอนกําลังขอรับ”
157
“อุ ท่านซาไดโชตังใจจะเมินเฉยต่อความกังวลของ
กษัตริยห์ รือขอรับ?”
“ไม่ใช่อย่างนัน การรักษาความปลอดภัยของนักเดินทาง
และพ่อค้าทีผ่านเข้ามาในอาณาเขตของข้าเป็ นหน้าที
ของพวกเราตระกูลคามน แต่โจรผูร้ า้ ยยึดเก็นซากะเป็ น
ฐานทีมันแล้วก่อเหตุจ่โู จมเรือพาณิชย์ พวกเราได้เรียก
ร้องให้วดั เอ็นเรกิจบั กุมโจรผูร้ า้ ยและส่งตัวมาให้แล้
ส ทว่าวัดเอ็นเรกิกลับปล่อยโจรผูร้ า้ ยไปเสียอย่างนัน ใน
เมือไม่มีทางเลือกก็ตอ้ งปิ ดล้อมวัดเอ็นเรกิและเก็นซากิ
เพือหยุดการเคลือนไหวของโจรผูร้ า้ ยขอรับ”
ผมจ้องมองคิโมนากะ โอโมเท็ตสึจิซงนั
ึ งอยูบ่ นพืนยก
ระดับขณะอ้างความชอบธรรมในการปิ ดล้อมวัดเอ็นเรกิ
158
เอาละ คิโมนากะ โอโมเท็ตสึจิจะว่าอย่างไรกันนะ?
“เช่นนัน เหตุใดจึงต้องสังหารพระไปหลายพันรูปด้วยล่ะ
ขอรับ?”
“พระ? พูดอะไรกันขอรับ”
“สังหารพระของวัดเอ็นเรกิไปไม่ใช่หรือ?”
“พูดได้น่าขันนะขอรับ”
159
“ว่าไงนะ?”
“ก็พวกเราตระกูลคามนไม่ได้สง่ ทหารเข้าไปในวัดเอ็นเร
กิหรือเขตปกครองของวัดเอ็นเรกิแม้แต่กา้ วเดียว แล้วจะ
มากล่าวหาว่าสังหารพระได้อย่างไรล่ะขอรับ!”
คิโมนากะ โอโมเท็ตสึจิถกู กดดันด้วยท่าทีของผม ก็แต่ยงั

ทําใจดีสเู้ สือ หน้าผากของเขามีเหงือผุดพรายขึนมา
“แต่เกิดการต่อสูก้ บั พระเมือช่วงต้นเดือนสีและสังหาร
พระไปถึงสองพันรูปนีขอรับ!?”
“กลุม่ คนทีท่านกนไดนะกนกล่าวถึง หมายถึงผูท้ ีมีอาวุธ

160
ในครอบครองพวกนันน่ะหรือขอรับ พวกเขารวบรวม
ศาสนิกชนบุกเข้ามาในเขตปกครองของพวกเราและใช้
กําลังกับทหารของพวกเราขอรับ คนเยียงนันเรียกว่าเป็ น
พระได้หรือ? ท่านกนไดนะกนเรียกผูท้ ีหันหลังให้คาํ สอน
ของพระพุทธเยียงนันว่าพระหรือขอรับ?”
“อุ อืมมมม”
ข้อเท็จจริงคือบางครังพวกเขาก็กลายเป็ นอาวุธชินใหญ่
แต่โลกไม่ได้หมุนด้วยข้อเท็จจริงเพียงอย่างเดียว
ผมจึงยืนข้อเสนอประนีประนอมกับคิโมนากะ โอโมเท็ต
สึจิ
161
“แต่ทา่ นกนไดนะกนอุตส่าห์มา จะให้กลับไปมือเปล่าก็
ไม่ได้ จะว่าอย่างไรดี อยากขอร้องให้ทา่ นกนไดนะกน
ช่วยเป็ นสะพานเชือมกับวัดเอ็นเรกิน่ะขอรับ”
“สะพานเชือมหรือ?”
“ถูกต้อง ข้อเรียกร้องของพวกเราตระกูลคามนคือให้วดั
เอ็นเรกิปลดกําลังทหาร เนรเทศพระนักรบ และส่งมอบ
เขตปกครองขอรับ”
“ขะ...ข้อเรียกร้องแบบนัน วัดเอ็นเรกิไม่มีทางยอมรับ
หรอกขอรับ!”
162
“อย่างนันหรือ? เดิมทีการเลียงดูพวกพระนักรบก็เป็ น
หลักฐานแสดงให้เห็นว่าวัดเอ็นเรกิละเลยต่อคําสอนของ
พระพุทธอยูแ่ ล้ว ท่านน่าจะชีให้เห็นถึงจุดนันได้ ส่วน
เรืองอาณาเขต ขอสัญญาว่าหากคืนให้กบั พวกเรา
ตระกูลคามนก็จะบริจาคข้าวสารหนึงหมืนโคคุและเงิน
ห้าพันคังให้ทกุ ปี ขอรับ”
ผมเสนอไปว่าหากวัดเอ็นเรกิคืนพืนทีให้ตงแต่
ั แรกก็จะ
บริจาคเงินให้ทกุ ปี ปีละหนึงหมืนห้าพันคัง แต่เนืองจาก
พวกเขาจู่โจมเรือพาณิชย์ทาํ ให้ตระกูลคามนต้องเคลือน
ทัพ ผมจึงไม่อยากให้เต็มจํานวนทีบอกไว้ในทีแรก
ถ้าตกลงกันได้ดว้ ยเงือนไขนีก็คงดี แต่หากยิงยืดเยือ

163
เงือนไขก็จะยิงแย่ลง
“คิดว่าจะมอบเงินหนึงพันคังเป็ นของกํานัลให้ทา่ นกนได

นะกนทีอุตส่าห์เหนือยยากไปเป็ นตัวกลางให้ดว้ ยขอรับ”
แม้จะไม่ใช่เงินมากมายอะไร แต่เงินก็ทาํ ให้คิโมนากะ โอ

โมเท็ตสึจิหผู งึ คิโมนากะ โอโมเท็ตสึจิผนู้ ีเป็ นพวกหน้า
เงิน คงตอบตกลง
เป็ นไปตามคาด คิโมนากะ โอโมเท็ตสึจิถกู ล่อด้วยเงิน

หนึงพันคังและยอมไปเป็ นผูไ้ กล่เกลียกับวัดเอ็นเรกิ เขา
เมินเฉยต่อพระประสงค์ของกษัตริยแ์ ละเคลือนไหวเพือ
ความต้องการของผมแล้ว
164
เดิมทีถงึ บอกว่าเป็ นพระประสงค์ของกษัตริย ์ แต่เนือง
จากไม่ใช้ขา้ หลวงพิเศษทีมีหน้าทีส่งสาส์น ผมเลยไม่รูว้ า่
กษัตริยค์ ิดแบบนันจริงหรือไม่
บางทีเขาอาจจะเป็ นแค่พวกแอบอ้างอํานาจของกษัตริย ์
ก็ได้
* ประตูผี คือ ประตูเฉพาะทีใช้เป็ นทางนําศพออกจาก

เขตกําแพงเมือง
165
166
ต้นเดือนพฤษภาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
มีคาํ ตอบกลับมาจากท่านพ่อบุญธรมคามน ดูเหมือน

กษัตริยจ์ ะไม่ได้ใส่ใจเรืองวัดเอ็นเรกิมากมายอะไรตามที
คาด อีกทังยังบอกด้วยว่าไม่พอใจกับท่าทีหยิงผยองของ
วัดเอ็นเรกิ
เดิมทีตอนทีกษัตริยถ์ กู ตระกูลอิชิกิขบั ออกจากเมือง

หลวงก็ได้แวะไปขอพึงพาวัดเอ็นเรกิ แต่พวกงีเง่าทีวัด
เอ็นเรกิกลับดูแคลนกษัตริยท์ ีถูกขับออกจากเมืองหลวง
167
และแสดงท่าทางวางก้ามใส่
ทําให้เป็ นไปได้ยากทีกษัตริยจ์ ะเป็ นพันธมิตรของวัดเอ็น

เรกิ
ทีคิโมนากะ โอโมเท็ตสึจิเป็ นผูส้ ง่ สารนัน ใช้ชือของ

กษัตริยโ์ ดยพลการหวังสร้างบุญคุณให้กบั วัดเอ็นเรกิ
การออกชือกษัตริยโ์ ดยพลการจะไม่เป็ นไรหรือ ใช่วา่ เขา

จะไม่คิดแบบนัน แต่ดเู หมือนเรืองแบบนีจะมีมาตังแต่
สมัยก่อนแล้ว
ส่วนการต่อรองระหว่างคิโมนากะ โอโมเท็ตสึจิกบั วัดเอ็น

168
เรกิก็ลม้ เหลว
คิโมนากะ โอโมเท็ตสึจิรบั เงินหนึงพันคังเข้ากระเป๋ าไป

แล้ว คงคิดว่าการต่อรองจะเป็ นอย่างไรก็ช่าง แต่ขอให้
คิดไว้ดว้ ยว่าเงินจํานวนนันจะกลายไปเป็ นภาระหนักให้
นายทีหลัง
การต่อรองของจิโกโร่ กัมโมะก็ลม้ เหลวตามกันมาติดๆ

เท่านีผมก็สามารถบุกเข้าไปบดขยีวัดเอ็นเรกิได้ตามใจ
ชอบแล้ว
ผมจะส่งจดหมายบอกเล่าว่าทังทีผมประนีประนอมถึง
ขันนี แต่วดั เอ็นเรกิกลับตังตนเป็ นศัตรูกบั ผม ไปยัง
169
กษัตริย ์ สิบตระกูลใหญ่ และเจ้าขุนมูลนายผูม้ ีอาํ นาจ
ปกครองดินแดนในวะคุนิ เพือทีผมจะได้มีเหตุผลให้อา้ ง
ความชอบธรรม!
ต้นเดือนมิถนุ ายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด

สิบแปด
170
ต้นฤดูรอ้ น ฝนโปรยปรายจากเมฆฝนแล้วหยุด หยุดแล้ว
ตกใหม่ซาไปมา
ํ วันนีเป็ นวันทีอึมครึม บรรยากาศชืน
แฉะหลังฝนหยุดตก
วัดเอ็นเรกิและเมืองเก็นซากะอยูม่ าได้สองเดือนโดยออก
ไปหาข้าวมาเติมเสบียงไม่ได้ คงได้เวลาทีข้าวทีจะไม่พอ
กินแล้ว จะโจมตีเรืองเสบียงอาหารแบบนีต่อไปก็ได้ เอา
อย่างไรดี
กองเรือทีส่งไปยังแผ่นดินใหญ่ก็กลับมา เมือมาถึงทอง
เงิน เครืองเทศ เครืองกระเบืองถ้วยชาม งาช้าง และ
กระดองเต่าถูกขนถ่ายขึนท่าเรือเพือออกไปค้าขายอีก
ครัง
171
ระหว่างทางแม้จะเจอโจรสลัด แต่เรือของผมก็ใช้ปืน
ใหญ่ทีติดตังไว้ยิงจนพวกนันกลายเป็ นสาหร่ายในนําไป
หมด
กลุม่ โจรสลัดทีฝึ กฝนให้เป็ นทหารเรือใต้บญ

ั ชาของผมน่า
จะถึงเวลาส่งออกไปเดินทะเลแล้ว มีกาํ หนดการว่าครัง
ต่อไปจะเพิมจํานวนกองเรือเป็ นเท่าตัว
การค้าขายในตอนนีไปถึงมาเก๊าแล้ว แต่คราวหน้าถ้า
ขยายเส้นทางไปจนถึงช่องแคบมะละกาได้ก็คงดี จะได้
ค้าขายสิงอืนมากขึน โดยเฉพาะเครืองเทศทีมีเท่าไรก็ถกู
ใช้ไปจนหมด เป็ นของสําคัญในการดํารงชีพทีมีไม่เพียง
172
พอ
ว่ากันตามตรงแล้ว ผมสามารถสร้างเครืองเทศอย่างพริก
ไทยและอบเชยได้ดว้ ยสกิลของตัวเอง แต่ผมรูส้ กึ ว่าถ้า
ทําแบบนันก็จะเกิดความยุง่ เหยิงขึนภายหลัง
เอาเถอะ ผมก็สร้างแก้วไวน์ทีทําจากแก้วอยู่ แต่ผมก็ตงั

มาตรฐานเอาเองตามใจชอบว่าไม่น่าจะมีแก้วทีมีความ
ใสแบบเดียวกันอยูใ่ นโลกนี
แน่นอนว่าผมยังไม่คิดทีจะสร้างผลิตภัณฑ์ไฮเทคอย่าง
เครืองใช้ไฟฟ้าหรือรถยนต์
173
ไม่นานนักก็มีคาํ ยินยอมจากกษัตริยใ์ ห้ผมเป็ นว่าทีได
เมียวแห่งอิเสะตอนเหนือ
พอเป็ นแบบนีก็ตอ้ งคิดอย่างจริงแล้วแล้วว่าทําอย่างไร

กับอิโดะโนะคุนิ ในตอนนีไดเมียวแห่งอิโดะโนะคุนิคือผม
แต่ผมยังไม่มีรากฐานอะไรในอิโดะโนะคุนิเลย เพราะยัง
ไม่มีพืนทีภายใน
แต่ผมจะไม่ใช้กาํ ลังในการทําให้อิโดะโนะคุนิยอมเชือฟั ง
หากเป็ นไปได้ก็อยากให้มาเป็ นผูใ้ ต้บญ
ั ชาของผมโดย
สันติวิธี เนืองจากไม่ใช่ดินแดนทีมีผลประโยชน์ถงึ ขันที
174
จะต้องจงใจยกทัพไปบดขยี และผมก็ยงั อยากให้นินจา
มาเป็ นผูต้ ิดตามด้วย
“นายท่าน วัดเอ็นเรกิเป็ นอย่างไรบ้างขอรับ?”
“นันสินะ ข้าวก็น่าจะร่อยหรอแล้ว คงสภาพนีต่อไปโดย

ไม่ตอ้ งสลายข่ายปิ ดล้อม ขอดูหน่อยเถอะว่าพวกพระทัง
หลายจะอดทนไปได้สกั กีนํา”
“ทางนีเองก็ใช้ทรัพยากรทางการทหารไปทหาศาลเช่น
กันนะขอรับ แต่ก็ช่วยไม่ได้”
คิซาเอมอนเป็ นระดับท็อปของฝ่ ายเศรษฐศาสตร์ซงเป็

ึ น
175
ผูจ้ ดั การทรัพยากรทางการทหารทังหมด คงจะกําลัง
ปวดหัวกับค่าใช้จ่าย แต่กองเรือก็กลับมาจากแผ่นดิน
ใหญ่แล้ว น่าจะนําความมังคังมหาศาลมาให้ ช่วยไป
บวกลบคูณหารให้ออกมาเท่าทุนด้วยแล้วกัน
176
ข้าคือ คินโมจิ โฮโอ
ตอนทีได้ยินว่าท่านลูกเขยคามนไปมีเรืองกับวัดเอ็นเรกิ
ข้าถึงกับคิดว่าท่านลูกเขยผูอ้ อ่ นโยนผูน้ นน่
ั ะหรือ
แต่พอได้ยินว่าไม่ได้ฝืนบุกเข้าไปถล่มวัดเอ็นเรกิ แต่กลับ
ทรมานทีละน้อยเช่นเดียวกับการรัดคอด้วยเส้นไหม ข้าก็
เผลอหัวเราะลันเลยทีเดียว
วัดเอ็นเรกิเป็ นวัดเก่าแก่ทีมีประวัติความเป็ นมายาวนาน

แต่พอผ่านไปหลายร้อยปี ก็ทาํ อะไรตามแต่ใจโดยใช้คาํ
สอนของพระพุทธเป็ นเกราะกําบัง ต่อให้ทา่ นลูกเขยบด
177
ขยีวัดเอ็นเรกิไปตอนนี ข้าก็จะไม่ตีตวั ออกหาก กลับจะ
ชืนชมเสียด้วยว่าทําได้ดีมาก
แต่วดั เอ็นเรกิมีผนู้ บั ถืออยูท่ ววะคุ

ั นิจงึ น่าจะเป็ นปั ญหา
แม้ทา่ นลูกเขยน่าจะเคลือนไหวโดยคํานึงถึงเรืองนันเป็ น
พืนฐาน แต่ทางฝังของข้าก็ควรระมัดระวังเอาไว้เช่นกัน
วันนีข้าเข้าเมืองหลวงเพือเข้าเฝ้ากษัตริย ์
ข้าได้รบั เขตปกครองทีต้องการเพราะท่านลูกเขย และ

ตอนนีได้เป็ นถึงไดเมียวแห่งคาวาอุจิโนะคุนิ ข้าตังใจจะ
ไปขอขมาทีห่างหายจากการเข้าวังเพราะมัวแต่ยงุ่ อยูก่ บั
การจัดการเขตปกครอง
178
ครังนีข้าไปรวมกลุม่ กับท่านฟุไดซึงเป็ นผูน้ าํ ตระกูลคา
มนรุน่ ก่อนผูส้ ละตําแหน่งให้ทา่ นลูกเขยและรับหน้าที
ดูแลความปลอดภัยของพระราชวังในเวลานี โดยมีเป้า
หมายหลักคือการไปขอบพระทัยเรืองตําแหน่งว่าทีได
เมียวของอิเสะโนะคุนิแทนท่านลูกเขยทีไม่สะดวกเข้า
เมืองหลวงได้เนืองจากติดภารกิจสังสอนวัดเอ็นเรกิ
และเมือได้พดู คุยจิปาถะกับกษัตริยก์ ็พบว่ากษัตริยถ์ าม

ท่านฟุไดถึงเรืองวัดเอ็นเรกิอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก
“บรรดาพระนักรบของวัดเอ็นเรกิเวลานีกําลังสงบปาก
สงบคําอยูพ่ ะยะค่ะ การต่อสูค้ ราวทีแล้วมีพระนักรบสอง
179
พันรูปตายในสนามรบ ดูทา่ เรืองนันจะมีผลไม่นอ้ ย”
“เห็นว่าท่านโซชินก็ไม่ได้ฝืนบุกเข้าไป แต่รอให้วดั เอ็นเรกิ

อ่อนกําลังลงอย่างช้าๆ สินะ”
“หืม ท่านซาไดโชคิดจะทําอย่างไรกับวัดเอ็นเรกิหรือ?”
“ถ้าเป็ นเงือนไขการเจรจาทีว่าให้วดั เอ็นเรกิปลดกําลัง

ทหาร เนรเทศพระนักรบ และส่งมอบเขตปกครองคืน ฝัง
วัดเอ็นเรกิเองก็คงไม่ยอมเจรจาโดยง่ายสินะ”
“ถูกต้องแล้วพะยะค่ะ ดูทา่ ว่าวัดเอ็นเรกิจะเตรียมตัวที

จะถูกลบออกจากโลกนีแล้ว”
180
“เข้าใจแล้ว ข้าควรส่งคําแนะนําให้ยอมแพ้ไปยังวัดเอ็น
เรกิหรือไม่?”
“มีตวั อย่างจากกษัตริยอ์ งค์ก่อนแล้ว ข้าคิดว่าพระองค์

รอดูสถานการณ์โดยไม่ตอ้ งเข้าไปยุง่ เกียวอะไรจะดีกว่า
พะยะค่ะ”
“เป็ นดังทีท่านไนไดจินว่าพะยะค่ะ ใช่วา่ ซาไดโชจะเป็ น

ฝ่ ายชนะเสมอไป ข้าเองก็คิดว่าหากพระองค์รอดู
สถานการณ์โดยไม่ตอ้ งยืนมือเข้าไปเกียวข้องเลยน่าจะ
เป็ นการดีพะยะค่ะ”
181
“ซาไดโชอาจจะเอาชนะไม่ได้อย่างนันหรือ?”
“มีโอกาสชนะแปดหรือเก้าส่วนในสิบพะยะค่ะ ไม่น่าจะ
มีปัญหาอะไร ซาไดโชเองก็เป็ นคนระมัดระวัง ไม่ใช่คนโง่
เขลาทีจะสูศ้ กึ ทีไม่อาจเอาชนะได้พะยะค่ะ”
ปลายเดือนมิถนุ ายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย

182
ท่านพ่อตาโฮโอมาเยือนในฐานะข้าหลวงพิเศษผูส้ ง่ สาส์
นของกษัตริย ์
“ไม่พบกันนานนะ ท่านลูกเขย แข็งแรงก็ดีแล้วละ”
“ท่านพ่อตาโฮโอสุขภาพแข็งแรงก็ดีแล้วขอรับ”
ท่านพ่อตาโฮโอนําพระราชโองการจากกษัตริยม์ า เป็ น
ข้าหลวงพิเศษตัวจริงเสียงจริง ไม่ใช่ตวั ปลอมเหมือนคิโม
นากะ โอโมเท็ตสึจิทีมาคราวก่อน
183
พระราชโองการจากกษัตริยส์ งให้
ั สลายการปิ ดล้อมวัด
เอ็นเรกิและหันมาปรองดองกัน มีการประทับตราพระ
ลัญจกรเป็ นเรืองเป็ นราวต่างจากของปลอมอย่างคิโมนา
กะ โอโมเท็ตสึจิ
ยิงไปกว่านัน การปรองดองนียังยอมรับการเรียกร้องของ
ผมแทบทังหมด
“วัดเอ็นเรกิตอ้ งปลดกําลังทหาร เนรเทศพระนักรบ และ

ส่งมอบเขตปกครองทีอยูภ่ ายในอาณาเขตของตระกูลคา
มนคืนให้ตระกูลคามนทังหมด ตระกูลคามนต้องบริจาค
ข้าสารห้าพันโคคุและเงินห้าพันคังให้ทกุ ปี เป็ นการแลก
เปลียน”
184
ทีผมเสนอให้คิโมนากะ โอโมเท็ตสึจิคราวก่อนคือการ
บริจาคข้าวสารหนึงหมืนโคคุและเงินห้าพันคังให้ทกุ ปี
จํานวนข้าวสารทีสาส์นระบุลดลงมาห้าพันโคคุ สาส์
นของกษัตริยใ์ ช้เนือหาตอนทีผมเสนอแผนการปรองดอง
ต่อวัดเอ็นเรกิในตอนแรกสุด
เนืองจากกษัตริยเ์ ข้ามาเป็ นตัวกลาง ผมเลยไม่อาจ

ปฏิเสธได้จงึ ก้มศีรษะให้ทา่ นพ่อตาโฮโอแล้วยอมรับตาม
นัน
ได้ยินมาว่าท่านพ่อทังสองกําลังเคลือนไหวก็จริง แต่เป็ น
การเข้ามาแทรกแซงในจังหวะทีผมไม่มีกาํ ลังพอจะไป
185
ต่อกรกับวัดเอ็นเรกิงนหรื
ั อ จังหวะเหมาะเหม็งทีเดียว
“น้อมรับพระราชโองการ ต้องขอกล่าวคําขอบคุณท่าน
ไนไดจินทีอุตส่าห์เดินทางมาอย่างยากลําบากขอรับ”
“การปลดกําลังทหารและเนรเทศพระนักรบนัน คินโมจิผู้
นีได้รบั หน้าทีให้เป็ นผูต้ รวจสอบ”
“ด้านเขตปกครอง ทางนีจะส่งบริวารไปยึด แต่หากมีผู้

ต่อต้าน จะจับกุมหรือกําจัดทิงก็คงไม่เป็ นไรสินะขอรับ?”
“ถ้าเป็ นหลังจากทีข้าเข้าไปทีวัดเอ็นเรกิแล้วก็ไม่เป็ นไร”
186
“งันข้าก็มีเรืองจะเสนอขอรับ...”
การต่อสูก้ บั วัดเอ็นเรกิแบบนีเห็นบทสรุปชัดเจนอยูแ่ ล้ว

แต่ในเมือเป็ นวัดเอ็นเรกิก็จะต้องเล็งหาโอกาสแก้แค้น
และแว้งกัดผมเป็ นแน่ จึงต้องคงระบบระเบียบไว้ การ
สังเกตการณ์จะหย่อนยานไม่ได้
เท่านีอาวาอุมิก็น่าจะสงบไปอีกสักระยะ
พอถามท่านพ่อตาโฮโอว่าจะไปพบท่านหญิงอาสึและทา
เควากะหรือไม่ ก็ได้รบั คําตอบปฏิเสธว่า “อยูร่ ะหว่างการ
ปฏิบตั ิหน้าที”
187
ทังทีปกติทาํ ตัวลอยชายแต่กลับเป็ นคนเอาจริงเอาจัง แต่
ก็เพราะอย่างนันถึงไว้ใจได้
สองวันให้หลัง ท่านพ่อตาโฮโอก็เข้าไปทีวัดเอ็นเรกิเพือ
ดําเนินการปลดกําลังทหาร
พระนักรบราวสองพันเก้าร้อยรูปก็ถกู ขับออกจากวัดเอ็น
เรกิ ตระกูลคามนได้แสดงท่าทีอย่างชัดเจนว่าจะรับพระ
นักรบเหล่านันไว้ เมือรวมกับพระนักรบทีถูกจับเป็ นเชลย
ศึกก็มีพระนักรบอยูร่ าวสามพันสีร้อยรูป ผมถามพวกเขา
ว่าจะมารับใช้ตระกูลคามนหรือไม่
แน่นอนว่ามีคนทีปฏิเสธอยูจ่ าํ นวนหนึง แต่ถงึ อย่างนันก็
188
มีราวหนึงพันหกร้อยรูปซึงนับเป็ นจํานวนเกือบครึงยอม
มาทํางานให้ตระกูลคามน
คราวนีผมจ้างพระนักรบด้วยข้าวสารห้าสิบกระสอบและ
ค่าแรง ข้าวสารห้าสิบกระสอบไม่ได้มากมายอะไร เป็ น
ค่ายังชีพทีมีคา่ เท่ากับห้าสิบโคคุ จึงแทบไม่ได้ตา่ งจาก
ทหารรับจ้าง
แต่นอกจากค่ายังชีพแล้ว ส่วนทีทํางานให้ตระกูลคามน
ก็บวกเพิมเป็ นค่าแรงไปอีก หากไปปรับปรุงทางหลวง
หรือสร้างป้อมปราการก็จะได้รบั เงินเดือนนอกเหนือจาก
ค่ายังชีพด้วย
189
อันทีจริงแล้วค่าแรงของตระกูลคามนก็หวานหอมมาก
เลยทีเดียว!
190
บทที 5-1 ควันหลงการสืบราชบัลลังก์
ต้นเดือนกรกฎาคม ศักราชโรอิโดะสามพันแปดร้อยแปด
สิบแปด
จู่ๆ ท่านพ่อบุญธรรมคามนก็ออกจากเมืองหลวงก็มาหา
ไม่รูว้ า่ มีเรืองอะไร ผมจึงรีบเชิญเข้ามาในห้องทํางาน
“ท่านพ่อบุญธรรม มีเรืองด่วนอะไรหรือขอรับ?”
“อืม เกิดเรืองยุง่ ยากขึนแล้วละ”
1
“เรืองยุง่ ยาก?”
ท่านพ่อบุญธรรมทีคิวกุดหน้าตาดูตลก ตอนนีกลับพูด
อย่างจริงจัง
“กษัตริยบ์ อกว่าจะสละราชบัลลังก์”
“...สละราชบัลลังก์”
ผมรูส้ กึ ได้วา่ คิซาเอมอน ชิเงอากิ มัทสึนากะ และโคเบย์

อิบสุ ะซึงนังรอรับคําสังอยูท่ ีพืนระดับตํากว่าเผลอกลัน
หายใจ
2
เป็ นเรืองยุง่ ยากจริงๆ ด้วย กษัตริยอ์ งค์ปัจจุบนั ขึนครอง
ราชย์มาได้ยีสิบสองปี ระหว่างนันแม้เกิดเหตุจลาจลอิชิ
กิจนถูกขับออกจากเมืองหลวง แต่ตอนนีก็ฟืนคืนพระ
ราชอํานาจกลับมาได้ สถานการณ์รอบตัวกษัตริยก์ ็ตา่ ง
พลิกผันไปในทางดี ถึงขันมีถงึ หกตระกูลในสิบตระกูล
ใหญ่ทีมีอาณาเขตในครอบครองโดยเฉพาะตระกูลคา
มนและตระกูลโฮโอ
แล้วตอนนีกษัตริยก์ ็จะมาสละราชบัลลังก์ ดีไม่ดีอาจเกิด

สงครามขึนอีกก็ได้
“ถ้าจําไม่ผิด กษัตริยม์ ีพระโอรสสีองค์สนิ ะขอรับ?”
3
“อืม เดิมทีมีหา้ องค์ แต่คนองค์หนึงไปร่วมกับอิชิกิในเหตุ
จลาจลอิชิกิก่อนหน้านีจึงถูกกักบริเวณ”
“จะยกบัลลังก์ให้เจ้าชายองค์ไหนหรือขอรับ?”
“ยังไม่ได้กาํ หนด”
“...หมายความว่าจะสละราชบัลลังก์ทงยั
ั งไม่ได้กาํ หนด
ว่าจะยกราชบังลังก์ให้เจ้าชายองค์ไหนหรือขอรับ?”
“เพราะอย่างนันถึงได้มีคนระแวงอย่างไรเล่า นีอาจจะทํา
ให้เจ้าชายแต่ละองค์ทาํ อะไรบางอย่างก็ได้ไม่ใช่หรือ”
4
“อะไรบางอย่าง?”
ทีท่านพ่อบุญธรรมคามนพูด ดูเหมือนจะเป็ นการให้เจ้า

ชายทังสีแข่งขันอะไรบางอย่างเพือเลือกกษัตริยอ์ งค์ถดั
ไปจากหนึงในนัน แต่ก็ไม่รูว้ า่ สิงทีจะให้แข่งขันคืออะไร
ให้แข่งอะไรกันแน่ และจะมาเกียวข้องกับพวกเราอย่าง
ไร
“ท่านพ่อบุญธรรมคิดเห็นอย่างไรเรืองเจ้าชายทังสีขอ
รับ?”
ในจํานวนเจ้าชายทังสี องค์ชายใหญ่ซงเป็
ึ นบุตรคนโต
5
กําเนิดจากมารดาทีมาจากตระกูลฮิโนโคจิซงเป็
ึ นสิบ
ตระกูลใหญ่ มีอปุ นิสยั อ่อนโยน แต่ก็ขาดความสามารถ
ในการชีนําและความเด็ดขาด
มารดาขององค์ชายรองเป็ นเครือญาติของตระกูลอาซาคุ
มะซึงเป็ นตระกูลขุนนางใหญ่ทางแถบโฮคุรคิ ุ เจ้าตัวมี
แนวโน้มชืนชอบการทหาร ได้ยินมาว่านิสยั ก็คอ่ นข้าง
หยาบกระด้าง
องค์ชายสามและองค์ชายห้านันไม่คอ่ ยมีขอ้ มูลจึงไม่รู ้

อะไรมากนัก ส่วนองค์ชายสีอยูร่ ะหว่างการถูกกักบริเวณ
หากเหตุการณ์ดาํ เนินไปตามทีควรเป็ น องค์ชายใหญ่ซงึ
6
เป็ นบุตรคนโตและมีมารดาทีชาติตระกูลดีก็สมควรได้
สืบราชบัลลังก์ แต่เรืองทีว่าองค์ชายรองมีความทะเยอ
ทะยานนันแม้แต่ผมเองก็ยงั รู ้
“องค์ชายห้ายังเยาว์วยั เพิงอายุเจ็ดขวบเท่านัน ผูส้ นับ

สนุนก็ออ่ นแอจึงน่าจะเป็ นไปได้ยาก องค์ชายสามอายุ
สิบสองแล้วก็จริง แต่ผสู้ นับสนุนก็ออ่ นแอเช่นกัน”
“ถ้าอย่างนันก็จะกลายเป็ นศึกชิงราชบัลลังก์อย่าง
ชัดเจนระหว่างองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองสินะขอรับ”
“ต้องบอกว่าตอนนีน่ะนะ”
7
“ทีพูดอย่างนันหมายความว่าท่านพ่อบุญธรรมคิดว่า
องค์ชายสามหรือองค์ชายห้าจะประกาศตัวเข้าร่วมการ
ต่อสูห้ รือขอรับ?”
หากเกิดการต่อสูแ้ ย่งชิงราชบังลังก์ในหมูเ่ ชือพระวงศ์

สงครามทีอุตส่าห์สงบลงไปได้แล้วก็อาจปะทุขนมาอี
ึ ก
ครัง ดังนัน จึงอยากให้กษัตริยร์ ะบุตวั ผูส้ ืบทอดให้แน่ชดั
แล้วค่อยสละราชบัลลังก์
“ถ้าเป็ นองค์ชายใหญ่ก็เป็ นฮิโนโคจิ ถ้าเป็ นองค์ชายรอง

ก็เป็ นอาซาคุมะ มีความเป็ นไปได้ทีทังสองตระกูลนันจะ
ใช้ประโยชน์จากพระราชอํานาจของกษัตริยใ์ นการกดขี
ราษฎรหลังจากองค์ชายทีมีเลือดเนือเชือไขของตนขึน
ครองราชย์”
8
คิมิโอกิ ฮิโนโคจิซงเป็
ึ นผูน้ าํ ตระกูลฮิโนโคจินนเป็
ั นคนมัก
ใหญ่ใฝ่ สงู แถมตอนนีเขาเป็ นถึงไดเมียวแห่งเซ็ทสึโนะคุ
นิ และยังครอบครองพืนทีส่วนหนึงของนิบะโนะคุนิ เป็ น
สิบตระกูลใหญ่ทีครอบครองพืนทีสีแสนหกหมืนโคคุ มี
อํานาจเป็ นรองเพียงแค่ตระกูลคามน
ตระกูลคามนครอบครองแปดแสนหนึงหมืนโคคุของอา
วาอุมิ หนึงแสนโคคุของเคียวสะโนะคุนิ หนึงแสนสาม
หมืนโคคุของส่วนหนึงของมิสโึ ฮะโนะคุนิ และหนึงแสน
เจ็ดหมืนโคคุของอิเสะโนะคุนิตอนเหนือ รวมกันแล้วเป็ น
หนึงล้านสองแสนหนึงหมืนโคคุ นอกจากนียังครอบ
ครองเมืองชายแดน แต่ศกั ดินาของชายแดนไม่ได้มาก
มายอะไร
9
ส่วนอาซาคุมะครอบครองแดนแดนในแถบโฮคุรคิ สุ าม
ดินแดนรวมหนึงล้านหนึงแสนแปดหมืนโคคุ หรือก็คือ
หากกล่าวว่าอาซาคุมะและคามนมีอิทธิพลสูงสุดในวะคุ
นิก็ไม่ใช่คาํ กล่าวเกินจริง
“หมายความว่าท่านพ่อบุญธรรมจะต่อกรกับฮิโนโคจิ
และอาซาคุมะ โดยการเข้าไปเป็ นมือทีสามหรือขอรับ?”
“โฮ่โฮ่โฮ่ โซชินคิดเห็นอย่างไรล่ะ?”
ใจจริงผมไม่อยากทําเรืองทีจะเป็ นการจงใจเติมเชือไฟ
ไม่วา่ ใครจะได้อาํ นาจในการปกครองไป ไม่มาขัดขวาง
10
ผมก็พอ หรือถ้าผมพูดอะไร ขอแค่ไม่ออกความเห็นไม่
เข้าท่าผมก็พร้อมจะเชือฟั งอย่างสนิทใจ
แต่ดเู หมือนท่านพ่อบุญธรรมคามนจะไม่คิดแบบนัน
“มันก็...”
“โฮ่โฮ่โฮ่ นีเป็ นเรืองกะทันหัน ต่อให้เป็ นโซชินผูป้ ราด

เปรืองก็ยงั จนปั ญญาจะให้คาํ ตอบสินะ”
โซชินผูป้ ราดเปรืองงันเหรอ เคยมีคนบอกว่าผมเป็ นเด็ก

อัจฉริยะหรือไม่ก็เด็กฟ้าประทานอยูห่ รอก แต่นีคงเป็ น
ครังแรกเลยละมังทีมีคนบอกว่าปราดเปรือง? แต่ใจจริง
11
ผมก็ไม่ได้สนใจราชสํานัก จึงไม่อยากจะเข้าไปยุง่ เกียว
ด้วยเท่าไร
“ท่านพ่อตาโฮโอว่าอย่างไรขอรับ?”
“ข้าได้เล่าให้ไนไดจินฟั งแล้ว”
แปลว่าตกลงกันได้แล้วสินะ
ถ้าเป็ นอย่างนันก็เป็ นทีแน่นอนแล้วว่าผมจะต้องเข้าไป

พัวพันกับการต่อสูแ้ ย่งชิงอํานาจทางการเมืองไม่วา่ จะ
ต้องการหรือไม่ก็ตาม
12
*
มีจดหมายจากคิชินซึงอยูท่ ีปราสาทไทเฮย์ในมิสโึ ฮะโนะ

คุนิ
ในจดหมายบอกว่ากําหนดตัวคูแ่ ต่งงานของโซโกะ หรือ

13
ก็คือมีคหู่ มันเอาไว้ให้แล้ว ขอให้สง่ ตัวโซโกะกลับมิสโึ ฮะ
โนะคุนิ
คิชินคิดจะให้โซโกะแต่งงานตังแต่เมือไรกัน? ทังทีเพิงจะ
ประกาศไว้ก่อนหน้านีไม่นานแท้ๆ ว่าจะไม่ให้โซโกะแต่ง
งาน
“...เพราะฉะนันเลยต้องส่งเจ้ากลับมิสโึ ฮะโนะคุนิน่ะ”
“ไม่เอาเจ้าค่ะ!”
'ไม่เอาเจ้าค่ะ' คิดไว้อยูแ่ ล้วว่าต้องพูดแบบนี แต่ไม่ตอ้ ง

ปฏิเสธแข็งขันขนาดนันก็ได้มง?
ั
14
“โซโกะมีคนทีชอบอยูแ่ ล้วหรือ?”
“......”
“ถ้าไม่มีละก็ลองไปพบคนทีท่านพ่อแนะนําให้ก็น่าจะดี
นะ”
“ถ้าไม่ใช่มือปื นทีเก่งกว่าโซโกะละก็ โซโกะไม่ไปเป็ นเจ้า

สาวหรอกเจ้าค่ะ!”
มือปื นทีเก่งกว่าโซโกะ...
15
อาชีพของโซโกะคือ [มือซุม่ ยิง] มือปื นในวะคุนิก็มีนอ้ ย
จนแทบจะนับนิวได้ การจะตามหามือปื นทีเก่งกว่าโซ
โกะไม่ใช่เรืองง่าย
“แต่วา่ นะ มือปื นทีเก่งกว่าโซโกะก็แทบจะไม่มีเลยนีนา?”
“ข้าไม่คิดจะไปเป็ นเจ้าสาวของผูท้ ีอ่อนด้อยกว่าหรอก

เจ้าค่ะ!”
เฮ้อ...แล้วจะทําอย่างไรดีละ่ อย่างแรกก็ตอ้ งพากลับไปที

มิสโึ ฮะโนะคุนิให้ได้ก่อน...หนักใจจริงๆ
16
ระหว่างทีครุน่ คิดหาทางออก โซโกะก็ออกจากห้องไป ชิ
เงอากิ มัทสึนากะและโคทาโร่ คาซามะเข้ามาแทน
“นายท่าน อิโดะโนะคุนิมีการเคลือนไหวแล้วขอรับ”
ทังสองเข้ามาในห้องแล้วนังลงตรงหน้าผมก่อนก้มคํานับ
จากนันชิเงอากิ มัทสึนากะก็เปิ ดประเด็น
ตัวผมในตอนนีมีเรืองยุง่ ยากอยูส่ ามเรือง
เรืองแรกคือการทาบทามสูข่ อโซโกะทีได้พดู คุยกันไปเมือ

ครู ่ สองคือเรืองการสละบัลลังก์ของกษัตริย ์ สามคือเรือง
ทีว่าจะทําอย่างไรให้อิโดะโนะคุนิมาอยูใ่ ต้อาณัติของผม
17
โชคดีทีในบ้านไม่มีปัญหาใหญ่โตอะไร เงินทองก็มีลน้
เหลือ เมือการพัฒนารุดหน้าก็ได้เงินหมุนเวียนกลับมา
แม้จะมีทหารรับจ้างจํานวนมาก แต่บา้ นเมืองก็สงบสุขดี

จะเรียกว่ารากฐานมันคงก็ได้
“แล้วสถานการณ์ละ่ ?”
“เฮียคุทาเกะกับโคบุนาํ ทัพเข้าโจมตีในอาณาเขตของฮา
โตริ ขุนนางจากดินแดนเล็กดินแดนน้อยส่วนใหญ่ก็
ติดตามเฮียคุทาเกะกับโคบุขอรับ”
18
ทีผ่านมาอิโดะโนะคุนิไม่มีไดเมียวทีรวบรวมดินแดนได้
เป็ นปึ กแผ่น แต่ฮาโตริ เฮียคุทาเกะ และโคบุสามกลุม่
อิทธิพลใหญ่และกลุม่ อิทธิพลย่อยๆ อีกจํานวนหนึง
รักษาสมดุลอํานาจมาจนถึงปั จจุบนั ทว่า การทีผมซึง
เป็ นไดเมียวบอกให้ฮาโตริ เฮียคุทาเกะ และโคบุสาม
กลุม่ อิทธิพลใหญ่เข้ามาอยูใ่ ต้อาณัติจงึ เป็ นการทําลาย
สมดุลนันลง
ผูท้ ีแสดงออกถึงเจตจํานงว่าจะยอมสวามิภกั ดิต่อผมคือ

ฮาโตริ เฮียคุทาเกะปฏิเสธ ส่วนโคบุก็ยงั สงวนท่าทีไม่
ยอมให้คาํ ตอบ
ผมมอบตําแหน่งผูแ้ ทนไดเมียวให้ฮาโตริทีรีบแสดงเจต
จํานงยอมสวามิภกั ดิ การกระทําเช่นนันทําให้สองกลุม่
19
อิทธิพลใหญ่อย่างเฮียคุทาเกะและโคบุตอบโต้
พวกเขาไม่ยอมสวามิภกั ดิต่อผมซึงเป็ นไดเมียว ไม่มี

ทางมอบตําแหน่งผูแ้ ทนไดเมียวให้ได้อยูแ่ ล้ว
“กําลังเสริมล่ะ?”
“ขอรับ เฮียวบุไทโจ (เอย์เบย์ อิสมึ )ิ นํากําลังทหารหนึง

หมืนนายมุง่ หน้าไปแล้ว พรุง่ นีน่าจะไปสมทบกับฮาโตริ
ได้ขอรับ”
ผมรูอ้ ยูแ่ ล้วว่าเฮียคุทาเกะกับโคบุจะตอบโต้ จึงเตรียม

พร้อมให้สามารถเคลือนกําลังพลได้ทกุ เมือ
20
ถึงจะไม่รูว้ า่ ขุนนางในดินแดนขนาดเล็กอืนๆ จะให้ความ
ร่วมมือกับเฮียคุทาเกะและโคบุหรือเปล่า แต่ถงึ อย่างนัน
ต่อให้ผปู้ กครองอิโดะโนะคุนินอกเหนือจากฮาโตริทงั
หมดเป็ นศัตรูกบั ผม กําลังทหารอย่างมากก็มีเพียงสีพัน
นาย ผมจึงมอบอํานาจบัญชาการทหารให้เอย์เบย์ซงึ
เป็ นน้องชายของพีน้องอิสมึ ิ ให้เขาเตรียมพร้อมเพือทีจะ
ได้เคลือนไหวทันทีทีเกิดสถานการณ์ไม่คาดคิด
เอย์เบย์ได้รบั กําลังทหารพอทีจะเคลือนทีได้ทนั ทีใน

ฐานะกําลังเสริม จึงได้รบั ไปหนึงหมืนนาย แต่นอกจาก
นัน ซันจิ โอสึกิและโคเบย์ อิบสุ ะต่างก็จดั เตรียมทหาร
คนละหนึงหมืนนาย อีกไม่กีวันให้หลังคงมุง่ หน้าเข้าสู่
การรบเพือปราบปรามอิโดะโนะคุนิให้อยูใ่ นความสงบ
21
“แล้วนิชิบาทาเกะมีทา่ ทีจะเคลือนไหวหรือไม่?”
“มีการติดต่อกับเฮียคุทาเกะและโคบุอยูบ่ อ่ ยครังขอรับ
อีกทังยังเตรียมพร้อมสําหรับการเคลือนทัพ หากการรบ
ในอิโดะโนะคุนิกลายเป็ นสงครามเต็มตัวก็เชือได้วา่ จะ
โจมตีเข้ามาทางอิเสะตอนเหนือขอรับ”
ในการประชุมการรบทีผ่านมา ชิเงอากิ มัทสึนากะพูดอยู่

คนเดียว แต่ตอนนีโคทาโร่ คาซามะกลับเป็ นผูร้ ายงาน
แนวโน้มของตระกูลนิชิบาทาเกะ แม้จะเป็ นกลุม่ คาซา
มะทีเป็ นนินจาสายต่อสู้ แต่ก็ใช่วา่ ความสามารถในการ
รวบรวมข้อมูลจะอ่อนด้อย
22
นินจากลุม่ คาซามะมีจาํ นวนน้อยกว่านินจากลุม่ ทานา
กะ อีกทังยังเป็ นนินจาในแถบคันโตต่างจากกลุม่ ทานา
กะทีมีรากฐานอยูใ่ นมิสโึ ฮะโนะคุนิ พวกเขาจึงไปทํางาน
เป็ นหน่วยข่าวกรองอยูท่ ีบิบาริโนะคุนิและอิเสะโนะคุนิ
“พวกเราควรเคลือนไหวอย่างไรดี?”
“อิเสะตอนเหนือควรให้ทา่ นกัมโมะเป็ นแม่ทพั และเน้น

หนักไปทีการป้องกัน ส่วนนิชิบาทาเกะนันไว้คอ่ ยจัดการ
หลังจากทีอิโดะโนะคุนิสงบลงก็ได้ขอรับ”
“งันหรือ ถ้าอย่างนันก็เตรียมกําลังเสริมไว้ให้พร้อมแล้ว
23
กัน กลุม่ คาซามะสอดส่องทิศทางของนิชิบาทาเกะต่อไป
ถ้ามีอะไรก็แจ้งให้กมั โมะทราบทันที”
ถ้าไม่รบี ปราบปรามสงครามความไม่สงบในอิโดะโนะคุ
นิและจัดการนิชิบาทาเกะ ก็คงเกิดการเคลือนไหวทีน่า
รําคาญใจรอบตระกูลคามน แต่การเคลือนไหวน่า
รําคาญแบบนันจะเกิดขึนก็ช่าง
ถ้าใช้เวลากับนิชิบาทาเกะ ตระกูลซาโต้แห่งบิบาริโนะคุ
นิก็คงเคลือนไหว ตระกูลอาซาคุมะก็มีโอกาสเคลือนไหว
ตามการสละบัลลังก์ของกษัตริย ์
24
ตระกูลซาโต้แห่งบิบาริโนะคุนินนผมมอบหมายให้
ั คิชิน
คุงจัดการ ส่วนทางนีจะให้ความสําคัญกับการปราบ
ปรามอิโดะโนะคุนิและการสกัดกันนิชิบาทาเกะ
และหากตระกูลอาซาคุมะมีการเคลือนไหว ผมก็คง
ต้องออกไปทีแนวรบเช่นกัน
ผมควรพาโซโกะกลับไปหาคิชินคุงก่อนทีจะเกิด
เหตุการณ์นนขึ
ั น
25
แต่ก่อนจะถึงเวลาทําอะไรต่อ ผมจะสร้างสิงทีผมกําลัง
สนใจไปพลางๆ
26
สิงทีจะสร้างคราวนีคืออุปกรณ์เวทมนตร์ทีใช้ ‘กระสาย
มนตร์’ ผูด้ แู ลเรือทีกลับจากการค้าขายกับแผ่นดินใหญ่
นําสิงนีมามอบให้ผม มันช่างกระตุน้ ความต้องการใน
การสร้างของผมเหลือเกิน
กระสายมนตร์นีถูกเรียกขานกันโดยทัวไปว่าศิลา
เวทมนตร์ ตอนโค่นสัตว์ปีศาจหมีก่อนหน้านีก็ได้รบั ศิลา
เวทมนตร์แบบนีมาเช่นกัน แต่วา่ ศิลาเวทมนตร์หมีไม่มี
คุณสมบัติพิเศษอะไร
คราวนีศิลาเวทมนตร์ธาตุไฟและศิลาเวทมนตร์ธาตุลม
ถูกนํากลับมาจากแผ่นดินใหญ่ มันจึงเป็ นสิงทีล่อตาล่อ
ใจผม ตอนนีผมคิดจะสร้างคืออุปกรณ์เวทมนตร์ทีใช้
27
ศิลาเวทมนตร์ธาตุลม
หากถามถึงจุดแข็งของผมนอกจากการสร้างสิงของแล้ว
ก็คือการค้าขายกับต่างชาตินนเอง
ั ต่อให้ผมไม่มีการค้า
ขายทีนําความมังคังมหาศาลก็คงพอหาเงินถูไถใช้ชีวิต
ไปวันๆ ได้ แต่ถงึ อย่างนันมันก็เป็ นจุดแข็งของผมอย่าง
แน่นอน
ดังนัน คราวนีผมจึงคิดจะลองสร้างอุปกรณ์เวทมนตร์
เพือขยายการค้า
ศิลาเวทมนตร์ธาตุลมมีขนาดใหญ่เท่ากําปั นและมีสี
เขียวมรกตสวยงามเปล่งประกาย
28
ผมจะเพิมพลังของศิลาเวทมนตร์และทําให้มนั ใช้งานได้
เพือการนันจําเป็ นต้องมีโลหะทีสามารถใช้เป็ นสือกลาง
โดยไม่ดดู ซับพลังของศิลาเวทมนตร์ไว้
ผมตรวจสอบไม่ได้หรอกว่ามีการผลิตโลหะแบบนีออก
มาทีวะคุนิในเวลานีหรือเปล่า แต่ถา้ เป็ นผมในตอนนี ไม่
ว่าจะเป็ นโลหะแบบไหนก็สร้างขึนได้เองด้วยพลังเวท!
“ [สร้างเทวะ] ทํางาน!”
ได้ยินว่าทีแผ่นดินใหญ่มีมิธริล* ผมสร้างมิธริลทีว่าด้วย
[สร้างเทวะ] โดยการจินตนาการเป็ นโลหะเบาแต่แข็ง
29
แกร่งกว่าเหล็ก และเป็ นสือกลางถ่ายทอดพลังเวทได้ดี
สิงทีได้ออกมาเป็ นโลหะสีขาวเหมือนเงินและเปล่ง
ประกายสุกใส
ต้องบอกว่าสมแล้วทีเป็ นมิธริล เพราะมันสูบพลังเวทไป

มหาศาล แต่ถา้ เป็ นพลังเวทของผมในตอนนีพลังเวทที
เสียไปก็ไม่ถงึ หนึงส่วนของทังหมด
ประกายของมันแค่มองก็แทบถูกดึงดูดให้หลงใหลใน
มนตร์เสน่ห ์ สมกับทีว่ากันว่ามิธริลเป็ นโลหะเทวะ
ก้อนมิธริลทีผมสร้างออกมามีนาหนั
ํ กประมาณหนึงร้อย
30
กิโลกรัม แถมยังเป็ นมิธริลบริสทุ ธิ หากนําเจ้าก้อนนีเข้า
มาจากแผ่นดินใหญ่ก็คงเป็ นมูลค่ามหาศาลเลยทีเดียว
ผมใช้งานสกิล [สร้างเทวะ] อีกครังเพือเคลือบมิธริ

ลบางๆ ลงบนศิลาเวทมนตร์ธาตุลม เท่านีก็น่าจะรับพลัง
ของศิลาเวทมนตร์ได้โดยไม่สญ
ู เปล่าแล้ว
สิงต่อไปทีผมจะสร้างคืออุปกรณ์เวทมนตร์ทาํ ให้ใบเรือ
จับกระแสลม ถ้าสร้างเครืองจักรไอนําได้ก็ดี แต่ไหนๆ
ผมก็ยงั ไม่ได้ลมรสความสนุ
ิ กสนานของโลกทีมีเวทมนตร์
แบบนี เอาไว้คอ่ ยมาสนุกกับเครืองจักรไอนําวันหลังแล้ว
กัน
31
การปราบสัตว์ปีศาจทีมีศิลาเวทมนตร์เป็ นเรืองลําบาก
จึงไม่คอ่ ยมีศิลาเวทมนตร์ออกสูต่ ลาด เพราะสัตว์ปีศาจ
ทีมีศิลาเวทมนตร์นนั ก็มีความแข็งแกร่งอย่างน้อยระดับ
สัตว์ปีศาจหมีตวั นันแล้ว การจะโค่นก็เป็ นเรืองยาก แม้
ว่าสัตว์ปีศาจอ่อนแอจะมีศิลาเวทมนตร์ แต่ศิลาพวกนัน
พลังไม่คอ่ ยเสถียร ทําให้หากนําไปใช้อปุ กรณ์อาจพังใน
ทันที
หากใช้ปืนขนาดกลางหรือดินระเบิดก็น่าจะกําจัดได้แน่
นอน แต่หากจะต้องกําจัด ก็อยากกําจัดในกรณีทีสัตว์
ปี ศาจปรากฏตัวออกมาในบริเวณทีมนุษย์อาศัย
มากกว่าการจงใจส่งทหารเข้าไปในถินทีอยูข่ องสัตว์
ปี ศาจ
32
กองเรือพาณิชย์ของผมไม่ได้มีเรือแค่ลาํ เดียว และเรือทุก
ลําจําเป็ นต้องมีลมส่ง ผมจึงจินตนาการถึงอุปกรณ์
เวทมนตร์ทีจะส่งลมปริมาณมหาศาล
และสิงทีได้ออกมาก็มีหน้าตาเหมือนพัดลม...ไม่สิ เป็ น
พัดลมทรงสีเหลียมธรรมดาเลยแหละ แต่พอเดินเครืองก็
สร้างลมทีความเร็วสูงสุดสิบห้าเมตรได้เลยทีเดียว แถม
ยังกินวงกว้างอีกด้วย
จากนันก็ทาํ ให้เติมพลังเวทได้เองแบบอัตโนมัติดว้ ยการ

ดูดธาตุมนตร์ทีมีอยูใ่ นอากาศ เท่านีก็น่าจะทํางานได้
เกือบๆ จะตลอดกาลแล้ว
33
*
เดือนสิงหาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันสามร้อยแปดสิบ
แปด
ผมพาโซโกะซึงอายุครบสิบสีปี แล้วกลับไปยังปราสาทไท
เฮย์ในมิสโึ ฮะโนะคุนิ
คิชินมีลกู หลายคน คนแรกคือผมทีอายุสบิ แปด นอกจาก

34
นันก็มีลกู ชายอีกสามลูกสาวอีกหก แต่ขนุ นางในวะคุนิ
แห่งนีมีลกู จํานวนเท่านีก็ไม่ถือว่าแปลก
ฟูจิคาเนะอายุสบิ หกปี ผ่านพิธีบรรลุนิติภาวะแล้ว โดจิ

มารุซงเป็
ึ นพีน้องท้องเดียวกับผมก็อายุสบิ เอ็ดปี แล้ว อีก
ไม่กีปี ให้หลังก็คงเข้าพิธีบรรลุนิติภาวะเช่นกัน และโซ
โกะซึงเป็ นบุตรสาวคนโตของคิชินก็อายุสบิ สี อายุเท่านี
จะแต่งงานก็เป็ นเรืองธรรมดา
“ท่านพี โซโกะไม่หมันเจ้าค่ะ”
“ไปพูดกับท่านพ่อเถอะ พูดกับข้าก็ไม่มีประโยชน์หรอก”
35
ผมไม่ใช่คนทีจะให้โซโกะแต่งงาน เพราะฉะนันพูดกับผม
ไปก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก
โซโกะอยากให้ผมคิดหาวิธีทีจะล่อลวงคิชิน แต่คิชินคุงที
รักโซโกะมากๆ คนนันกลับพูดออกมาว่าจะให้โซโกะแต่ง
งาน มีแค่ผมเท่านันหรือทีไม่อยากจะเชือเรืองนัน?
คิชินเป็ นอะไรไปกันแน่?
พอไปทีห้องทํางานของคิชินด้วยกัน ก็พบปู่ นอ้ ยบุเก็น โค

จัง โดจิมารุ ฟูจิคาเนะ และแม่ของโซโกะซึงเป็ นภรรยา
รองของคิชินก็ออกมาต้อนรับพวกเรา
36
“ท่านพ่อ ไม่พบกันนานนะขอรับ ยังแข็งแรงไม่เปลียนก็ดี
แล้ว”
“อืม โซชินก็ไม่เปลียนไปเลยนีนา?”
“ขอรับ ทังข้าและโซโกะต่างก็สบายดีเหมือนเดิม”
พอผมกับคิชินทักทายกันเสร็จ โซโกะก็ทกั ทายบ้าง
จากนันก็ทกั ทายปู่ นอ้ ยบุเก็นและพวกโคจังตามลําดับ ฟู

จิคาเนะทีทักทายได้อย่างถูกต้องผิดคาดก็ทาํ เอาตกใจ
ยอมเรียกผมว่าท่านพีด้วยเหรอเนีย?
37
ก่อนอืนผมรายงานสถานการณ์ปัจจุบนั ทีราบรืนเพือทํา
ให้บรรยากาศผ่อนคลายลง แล้วคิชินก็เปิ ดประเด็นเรือง
การหมันของโซโกะ
“ตระกูลอาซาคุมะบอกมาว่าจะรับโซโกะเป็ นเจ้าสาว”
คิชินทีเคยบอกว่าจะไม่ให้โซโกะแต่งงานกลับหยิบยก
เรืองการสูข่ อโซโกะมาพูด ผมคิดว่าเป็ นเรืองแปลก แต่
ในเมืออีกฝ่ ายเป็ นตระกูลอาซาคุมะซึงเป็ นขุนนางใหญ่
ในแถบโฮคุรคิ กุ ็พอเข้าใจขึนมา
“จะให้ไปเป็ นภรรยาหลวงของท่านคิโกโร่ หลานของผูน้ าํ

ตระกูล”
38
“โซโกะไม่ไปเป็ นเจ้าสาวของคนทีด้อยกว่าหรอกเจ้าค่ะ!”
คิชินปรายตามองโซโกะทีกําลังกัดฟั นกระฟั ดกระเฟี ยด

เพียงแวบเดียวก่อนจ้องมาทีผม
การสูข่ อในจังหวะทีเกิดเรืองการสละบัลลังก์ของกษัตริย ์
และยังเป็ นการสูข่ อของตระกูลอาซาคุมะด้วยนัน เรืองนี
เป็ นความบังเอิญหรือ?
“ข้าขอถามโซชิน เราควรดองกับอาซาคุมะหรือไม่?”
ตรงไปตรงมาชะมัด โซโกะทีถูกเมินมีทา่ ทีไม่พอใจ

39
แต่ตระกูลอาซาคุมะมาสูข่ อโซโกะในจังหวะทีเหมาะ
เหม็งจนเกินไปจริงๆ ควรคิดว่าเรืองนีอาจจะเชือมโยงกับ
การสละราชสมบัติของกษัตริย ์
“เวลานี ราชวงศ์เกิดขึนน่าหนักใจ ข้าคิดว่าน่าจะมีความ

เชือมโยงกับเรืองนัน...”
พอผมเอ่ยปากว่าราชวงศ์ โคจังก็พาโดจิมารุ โซโกะ และ

แม่ของโซโกะออกจากห้องไป
เข้าใจอะไรได้ไวเลยทีเดียว โคจังเป็ นแม่ทีเข้าใจ

บรรยากาศการพูดคุยกิจธุระมาก
40
“แล้วราชวงศ์เกิดเรืองน่าหนักใจอะไรหรือ?”
“กษัตริยจ์ ะสละบัลลังก์ในเร็วๆ นีขอรับ”
ผมรับรูไ้ ด้วา่ ทุกคนทีเหลืออยูใ่ นห้องกลันหายใจ
“ผูม้ ีอาํ นาจพอจะเป็ นกษัตริยอ์ งค์ตอ่ ไปได้คือองค์ชาย

ใหญ่และองค์ชายรองขอรับ”
“...อย่างนีนีเอง องค์ชายรองเป็ นคนของตระกูลอาซาคุ

มะ”
41
“ถ้าอาซาคุมะจะเข้าเมืองหลวง ตระกูลคามนก็คงเป็ นตัว
เกะกะสินะ”
ปู่ นอ้ ยบุเก็นก็คาดการณ์ คิชินจึงถอนหายใจ
คงเป็ นอย่างทีปู่ นอ้ ยบุเก็นว่า การทีตระกูลอาซาคุมะจะ

เข้าเมืองหลวงนันไม่วา่ อย่างไรก็ตอ้ งผ่านเขตปกครอง
ของตระกูลคามน และหากผมเป็ นพันธมิตรของตระกูล
อาซาคุมะก็แทบจะรับรองการสืบราชบัลลังก์ขององค์
ชายรองได้
การหมันหมายของโซโกะกับคิโกโร่ก็เพือการนันหรือ...ไม่
42
ชอบใจเลยแฮะ
ถ้าอย่างนันโซโกะก็เป็ นเครืองเมืองในการสืบทอดราช
บัลลังก์ขององค์ชายรองไม่ใช่หรือ
ในเมือเป็ นบุตรสาวของขุนนางก็ไม่ควรคาดหวังการแต่ง
งานทีเกิดจากความรัก แต่ตอนทีกษัตริยถ์ กู ขับออกจาก
เมืองหลวงก็ไม่ยอมยกทัพไปช่วยแท้ๆ พอเห็นว่าเครือ
ญาติจะได้เป็ นกษัตริยก์ ลับแสดงความปรารถนาใน
อํานาจออกมา น่าเกลียดชะมัด
“แล้วโซชินจะทําอย่างไร?”
43
“...ท่านพ่อบุญธรรมคามนกับท่านพ่อตาโฮโอกําลัง
เคลือนไหวอยู่ ตอนนีคงอยูเ่ งียบๆ ขอรับ”
“ท่านไดนะกนกับท่านไนไดจินกําลังเคลือนไหวอยูห่ รือ...
ถ้าอย่างนันพักเรืองการดองกับอาซาคุมะไว้ก่อนดีไหม”
“ท่านพ่อ พักเรืองไว้ก่อนจะดีหรือขอรับ? กําหนดการที

อาซาคุมะจะส่งคนมาอีกตอนสินเดือนล่ะ?”
...รูส้ กึ ว่าจะต้องตกลงกันให้ได้ก่อนหิมะตก เพราะถ้า

หิมะตกแล้วอาซาคุมะจะเคลือนไหวไม่ได้
“ไม่เป็ นไร พวกเราอาสึมะไม่จาํ เป็ นต้องโอนอ่อนผ่อน

44
ตามอาซาคุมะ ฟูจิคาเนะและบุเก็นก็จงคํานึงเช่นนัน”
ถ้าให้คาํ ตอบทีชัดเจนกับผูส้ ง่ สารของอาซาคุมะไม่ได้

แล้วฝังนันคิดว่าโดนดูหมินก็จะเกิดความขุ่นข้องหมอง
ใจระหว่างตระกูลอาซาคุมะและตระกูลอาสึมะ ฟูจิคา
เนะทําถูกต้องแล้วทีกังวลใจกับเรืองกําหนดการนัน
แต่ก็ตามทีคิชินว่า ตระกูลอาสึมะไม่มีเหตุผลทีจะต้องทํา
ตามความสะดวกของตระกูลอาซาคุมะ มิหนําซําก็ไม่ใช่
เรืองผิดอะไรทีจะรูส้ กึ ชิงชังตระกูลอาซาคุมะทีคิดจะใช้
งานตระกูลอาสึมะเพราะมีสายสัมพันธ์กบั ตระกูลคามน
45
* มิธริล (มิ - ทริล) เป็ นโลหะสมมติโดย เจ. อาร์. อาร์. โท
ลคีน ปรากฎครังแรกในวรรณกรรมเรืองเดอะลอร์ดออ
ฟเดอะริง โดยอธิบายว่า ‘เป็ นโลหะอย่างหนึงซึงเบา แต่
แข็งแรงกว่าเหล็กกล้า ความงามของมิธมิลคล้ายเงิน
ธรรมดา แต่จะไม่มีวนั หม่นหมองหรือคลําลง’ ในยุคหลัง
มีการนําไปใช้ในเกม การ์ตนู และนิยายแฟนตาซีอย่าง
แพร่หลาย
46
ไม่กีวันให้หลัง ก็มีรายงานมาว่าตระกูลนิชิบาทาเกะแห่ง
อิเสะโนะคุนิโจมตีเข้ามาในอิเสะตอนเหนือ และมี
รายงานมาจากกลุม่ คาซามะว่าตระกูลซาโต้แห่งบิบาริก็
เริมเคลือนไหวอย่างแข็งขันขึน
ดูเหมือนตระกูลนิชิบาทาเกะและตระกูลซาโต้จะร่วมมือ
47
กัน แต่ก็น่าประหลาด เพราะเดิมทีผทู้ ีชิงอิเสะตอนเหนือ
มาจากตระกูลนิชิบาทาเกะก็คือตระกูลซาโต้ ความ
สัมพันธ์ของตระกูลนิชิบาทาเกะกับตระกูลซาโต้นนเรี
ั ยก
ได้วา่ เป็ นขมินกับปูน
สองตระกูลนันจับมือกัน...ศัตรูในวันวานคือสหายใน
วันนี หรือไม่อย่างนันศัตรูของศัตรูก็คือมิตรงันหรือ?
“ทางนีจะปราบตระกูลซาโต้เอง”
“ก็น่าขอบคุณอยูห่ รอกขอรับ แต่จะดีหรือ?”
“ใช่วา่ ทหารของซาโต้จะมุง่ หน้าไปยังอิเสะเท่านัน แค่

48
ตรึงทหารไว้ตามแนวตะเข็บชายแดนให้ระมัดระวังไว้”
หากทหารของตระกูลอาสึมะมารวมพลกันทีชายแดน
ตระกูลซาโต้ก็น่าจะหยุดการเคลือนพลไปทางอิเสะ แต่ก็
มีความเป็ นไปได้ทีจะก่อให้เกิดความขัดแย้งระหว่าง
ตระกูลอาสึมะและตระกูลซาโต้
“ข้าเป็ นพ่อแท้ๆ ของเจ้านะ ต้องแสดงให้ลกู ชายเห็นส่วน

ทีดีบา้ งสิ”
“ท่านพ่อ ได้โปรดมอบหมายให้ขา้ ได้บญ

ั ชาการรบใน
ครังนีด้วยเถอะขอรับ!”
49
ฟูจิคาเนะขอร้องคิชินด้วยความมุง่ มัน
หมอนีเข้าใจหรือเปล่านะว่าการส่งทหารออกไปคราวนีมี
จุดประสงค์เพือสกัดการเคลือนไหวของตระกูลซาโต้?
หากฟูจิคาเนะบัญชาการรบ ก็คงเอากําลังทหารทีมีไว้
เพือการสกัดกันไปใช้ทาํ การรบซึงหน้าแทน นึกว่าจะเลิก
บ้าเลือดบ้างแล้ว แต่ก็ยงั อ่อนหัดแฮะ
“คราวนีเป็ นปฏิบตั ิการสกัดกันเท่านัน ข้าทหารจะฝากไว้

กับคนอืน”
คิชินพูดกับฟูจิคาเนะ ทําให้เขามีทา่ ทีไม่พอใจ

50
สรุปว่า ตระกูลอาสึมะจะเคลือนทัพเฉพาะทหารรับจ้าง
ห้าพันนาย
ส่วนตระกูลคามนเคลือนทัพสีหมืนนายไปยังอิโดะโนะคุ
นิ มีรายงานว่าขุนนางระดับล่างนอกจากเฮียคุทาเกะ
และโคบุทรยศมาเข้ากับทางผมเป็ นจํานวนมาก คงได้ขอ้
สรุปในอีกไม่กีวันนีว่าจะบดขยีเฮียคุทาเกะกับโคบุจนสิน
ซาก หรือจะทําแค่ให้ยอมแพ้
กัมโมะซึงอยูท่ ีอิเสะตอนเหนือก็ปราบปรามนิชิบาทาเกะ
ได้เป็ นอย่างดี
51
รายงานบอกว่านิชิบาทาเกะเคลือนพลสองหมืนห้าพัน
นาย แต่กมั โมะใช้ทหารหนึงหมืนนายรักษาการณ์อยูใ่ น
ปราสาทเพือล่อนิชิบาทาเกะ
พอลองคิดดูแล้วอิเสะตอนเหนือก็มีทะเลและมีทา่ เรือ
ผมจะตังกองเรือรบแปซิฟิกขึนเพืออ้างสิทธิเหนือน่านนํา
และปราบปรามตระกูลนิชิบาทาเกะกับตระกูลซาโต้ก็ยงั
ได้
อืม คราวหน้าลองไปปรึกษาชิเงอากิ มัทสึนากะดูดีกว่า
ไดเมียวแห่งสึมะโนะคุนิซงเป็
ึ นสายตระกูลฮัคกิซงมี
ึ รูป
แบบตระกูลคล้ายคลึงกับตระกูลคุกิ*ในชาติทีแล้วของ
52
ผมก็กาํ ลังต่อสูก้ บั ตระกูลนิชิบาทาเกะอยูส่ นิ ะ
หากรับสายตระกูลฮัคกิเข้ามาเป็ นพันธมิตรเพือเสริม
ความแข็งแกร่งให้กองทัพเรือได้ก็ดีคงดี เรืองนีก็ตอ้ ง
ปรึกษาชิเงอากิ มัทสึนากะด้วยเหมือนกัน
53
แปด
ผมกลับจากมิสโึ ฮะโนะคุนิไปทีอาวาอุมิโนะคุนิ
โซโกะก็อยากจะตามผมกลับมาด้วย แต่คิชินไม่อนุญาต
ตอนนีจึงยังอยูท่ ีปราสาทไทเฮย์
ก่อนทีผมจะกลับ การรักษาความสงบในอิโดะโนะคุนิก็
เสร็จสิน ทหารสีหมืนนายต่อสูใ้ นสมรภูมิทีอิเสะโนะคุนิ
หลายครัง ตอนนีคงกําลังถูกหน่วยของกัมโมะกับทหาร
ของนิชิบาทาเกะโจมตีขนาบข้างอยูล่ ะมัง?
และจากการพูดคุยกับชิเงอากิ มัทสึนากะเรืองกองเรือ
54
แปซิฟิกก็ได้ความว่าจะรีบจัดตังและติดต่อสายตระกู
ลฮัคกิให้มาเข้าร่วม
“คิคซุ ยุ เฮียคุทาเกะขอรับ ได้พบหน้าท่านซาคนเอะไดโช

นับเป็ นเรืองน่ายินดีอย่างทีสุด”
“ซันสะ โคบุขอรับ ได้พบหน้าท่านซาคนเอะไดโชนับเป็ น

เรืองน่ายินดีอย่างทีสุด”
คิคซุ ยุ เฮียคุทาเกะและซันสะ โคบุ ซึงเป็ นไดเมียวของอิ

โดะและเป็ นหัวหน้าของตระกูลนินจามาแสดงเจตจํานง
สวามิภกั ดิต่อผม
55
เดิมทีผมไม่ได้คิดว่าจะขุดรากถอนโคน ดังนันถ้ายอมแพ้
และบอกว่าจะมารับใช้ผม ผมก็ยินดีรบั ไว้ในบัญชา
“ท่านซาคนเอะไดโชบอกว่าจะคาดหวังการทํางานของ
พวกเจ้าต่อจากนี”
“ขอรับบบ”
ถ้าถามว่าทําไมชิเงอากิ มัทสึนากะถึงมาเป็ นตัวกลางใน

การถ่ายทอดคําพูดของผม นันก็เพราะพูดแบบบ้านๆ ก็
เพือแสดงให้ทงสองเห็
ั นถึงสิงทีเรียกว่าอํานาจนันเอง
ยศถาบรรดาศักดิของผมคือซาคนเอะไดโช เฮียวบุเคียว
56
ขันสามครึงขัน พูดแบบบ้านๆ ก็คือเป็ นขุนนางชันสูงนัน
เอง ผมจึงไม่พดู กับทังสองซึงไม่มียศถาบรรดาศักดิโดย
ตรง เป็ นการสร้างให้เห็นรัศมีเจิดจ้าจากตัวผมผ่านม่าน
บังตา
หากการแสดงระดับนีทําให้พวกเขาไม่คิดก่อจลาจลหรือ
ก่อกบฏ ผมก็จะทํา
เท่านีกองกําลังนินจาของผมก็น่าจะมีขนาดใหญ่ทีสุดใน
วะคุนิแล้ว
ตอนนีนินจาใต้บงั คับบัญชาของผมมีกลุม่ ทานากะ กลุม่

คาซามะ เฮียคุทาเกะและโคบุทีเพิงมาแสดงเจตจํานง
57
สวามิภกั ดิ และฮาโตริทีมาเป็ นบริวารตังแต่ตอนแรก
นอกจากนันก็เป็ นพวกนินจาทีมีอิทธิพลในดินแดนเล็กๆ
ของอิโดะโนะคุนิอยูป่ ระปราย
ทีผ่านมามีแค่นินจาจากกลุม่ ทานากะและสายตระกูลคา
ซามะ ขอบเขตในการปฏิบตั ิการจึงจํากัด การทีพวกนิ
นจาจากอิโดะโนะคุนิมาเป็ นบริวารของผมน่าจะทําให้
พืนทีในการปฏิบตั ิการสอดแนมกว้างขึนอีกหลายระดับ
หลังจากนีจะมอบหมายให้ดแู ลอาวาอุมิโนะคุนิและ
เคียวสะโนะคุนิซงเป็
ึ นฐานทีมันของผม มิสโึ ฮะโนะคุนิ
ของตระกูลอาสึมะ และยามามิยะโนะคุนิซงเป็
ึ นทีตังของ
เหมือนหลวง ส่วนอิเสะโนะคุนิ บิบาริโนะคุนิ และดิน
แดนฝังจะวันออกจะเป็ นพืนทีปฏิบตั ิการสอดแนมของ
58
สายตระกูลคาซามะ
ส่วนนินจาจากอิโดะโนะคุนิทีเพิงมาเข้าร่วม ผมตังใจจะ
มอบหมายให้ดแู ลพืนทีทีอยูน่ อกเหนือจากพืนทีปฏิบตั ิ
การของกลุม่ ทานากะและกลุม่ คาซามะ เฮียคุทาเกะให้
ไปดูฝังโฮคุรคิ ุ โคบุไปดูฝังชูโกกุ และกลุม่ ขุนนางจากดิน
แดนเล็กไปดูชิโกกุกบั คิวชู
จากนีไปเครือข่ายข้อมูลของตระกูลคามนต้องแข็งแกร่ง
ขึนแน่นอน
59
*
มีการติดต่อมาจากท่านพ่อบุญธรรมคามนและท่าน
พ่อตาโฮโอ ผมจึงเข้าเมืองหลวง
“เช่นนัน ตอนนีก็อยูใ่ นสถานการณ์ทีว่า ท่านคัมปากุนา

กาโทมิและท่านกนไดนะกนโอโมเท็ตสึจิจบั มือกับ
ตระกูลอาซาคุมะหนุนหลังองค์ชายรอง ส่วนท่านกนได
60
นะกนฮิโนโคจิและท่านอุไดจินสึกิโนะโคจิก็แน่นอนว่า
หนุนหลังองค์ชายใหญ่สนิ ะขอรับ?”
“ก็เป็ นเช่นนันละนะ”
ท่านพ่อตาโฮโอกอดอกพึมพําพลางหลับตา
สีตระกูลทีกล่าวถึงไปเมือครูเ่ ป็ นสีตระกูลทีได้รบั เขต

ปกครองในนิบะโนะคุนิทงหมด
ั ในจํานวนนัน ตระกูลฮิ
โนโคจิได้ครอบครองเซ็ทสึโนะคุนิดว้ ย หากพวกเขา
กําจัดตระกูลคามนของผมและปราบปรามตระกูลโฮโอ
ได้ก็จะมีอิทธิพลมากทีสุดในบริเวณรอบเมืองหลวงทันที
61
“แล้วผูท้ ีท่านทังสองหนุนหลังคือ?”
“ก่อนทีจะพูดถึงความคิดของพวกเรา อยากถามความ
คิดของโซชินก่อนน่ะ”
“ความคิดของข้าหรือขอรับ?”
ท่านพ่อบุญธรรมคามนและท่านพ่อตาโฮโอพยักหน้า
ต่อให้ถามความคิดของผม ตัวผมเองก็ไม่คอ่ ยอยากเข้า

ไปยุง่ เกียวกับเรืองในรัวในวัง แต่ผมก็อยูใ่ นสถานการณ์
จะพูดออกไปแบบนันไม่ได้ ลําบากใจชะมัดเลย
62
นอกจากองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองแล้วจะสนับสนุน
ใครได้อีกงันหรือ พอคิดแบบนันก็นกึ ขึนได้วา่ องค์ชาย
สามเป็ นเครือญาติของตระกูลฟุวะซึงเป็ นนาคัทสึกะซา
เคียว** องค์ชายห้าเป็ นเครือญาติของตระกูลเอย์วะซึง
เป็ นไดงาคุคามิ***
ตระกูลฟุวะเป็ นทีปรึกษาส่วนตัวของกษัตริย ์ ตอนทีตระ

กูลอิชิกิโจมตีเมืองหลวง พวกเขาก็ติดตามกษัตริยย์ไป
พึงพาตระกูลอาซาคุมะด้วย นับจากนันเป็ นต้นมา พวก
เขาก็เข้าหาตระกูลอาซาคุมะและคงไม่คิดจะเป็ นศัตรูกบั
ในเมือเป็ นแบบนีก็เหลือแค่องค์ชายห้า แต่องค์ชายห้า

เพิงอายุได้แปดปี หากเป็ นกษัตริยก์ ็อาจกลายเป็ นหุน่
63
เชิดให้คนใกล้ชิด ตระกูลทีองค์ชายห้าถือกําเนิดคือตระกู
ลเอย์วะซึงเป็ นขุนนางระดับล่าง มียศขันห้าครึงขัน ไม่ได้
รับอนุญาตให้เข้าวัง
ตระกูลเอย์วะเป็ นตระกูลบัณฑิต ผูน้ าํ ตระกูลคนปั จจุบนั

คือผูท้ ีหอบเอาหนังสือและเอกสารสําคัญออกจากห้อง
หนังสือในพระราชวังตอนกษัตริยห์ นีออกมาเพราะอิชิกิ
เข้าจู่โจมเมืองหลวง พวกเขาปกป้องหนังสือและเอกสาร
เหล่านันจากการถูกไฟเผาเอาไว้ได้
ถ้าพูดในบริบทของชาติทีแล้ว คนให้ความรูส้ กึ ว่าความรู ้

สําคัญกว่ากษัตริยห์ รือขุนนาง ก็คือพวกด็อกเตอร์หรือไม่
ก็นกั วิจยั นันเอง
64
องค์ชายสามและองค์ชายห้าไม่คอ่ ยมีขอ้ มูล แต่กลุม่ ทา
นากะรวบรวมข้อมูลมาให้แล้ว
ถ้าจะเป็ นพันธมิตร ควรเป็ นพันธมิตรกับใคร ผมควรคิด

โดยตังอยูบ่ นพืนฐานของข้อมูลนัน แต่ผมก็คิดว่าทังสอง
ต่างก็มีขอ้ ดีขอ้ เสียกันคนละแบบ แต่ถงึ อย่างนันถ้าต้อง
ให้เลือกละก็...
“องค์ชายห้าขอรับ”
พอตอบออกไป ผมก็รบั รูไ้ ด้ทนั ทีวา่ ชิเงอากิ มัทสึนากะ

และโคเบย์ อิบสุ ะกลันหายใจอยูท่ ีด้านหลังของผม แต่ที
65
ไม่มีเสียงปรามมาจากคนทังสองก็คงเพราะพวกเขาสนับ
สนุนทางเลือกของผม
“ทําไมถึงเป็ นองค์ชายห้าล่ะ?”
“มารดาผูใ้ ห้กาํ เนิดองค์ชายสามมาจากตระกูลฟุวะ และ

ข้าก็ได้ยินมาว่าตระกูลฟุวะนันช่วงนีมีความสัมพันธ์ใกล้
ชิดกับตระกูลอาซาคุมะ พอคิดถึงเรืองในภายภาคหน้า
แล้ว การเลือกองค์ชายห้าทีมาจากตระกูลเอย์วะซึงน่า
จะไม่ก่อให้เกิดปั ญหาในอนาคตอาจจะดีกว่าขอรับ”
หากจะว่ากันตามตรงแล้ว เหตุผลก็คือการทีไม่มีขนุ นาง

มีอาํ นาจคนใดติดตามองค์ชายห้าเลย
66
แม้กระทังองค์ชายสีทีอยูร่ ะหว่างการถูกกักบริเวณก็ยงั
ใกล้ชิดกับอิชิกิและมีขนุ นางคอยช่วยเหลือ แต่จาก
ข้อมูลทีกลุม่ ทานากะรวบรวมมาทําให้รูว้ า่ องค์ชายห้าไม่
มีคนหนุนหลังแบบนัน
หมายความว่าถ้าเป็ นองค์ชายห้า ตระกูลคามนหรือ

ตระกูลโฮโอก็สามารถเป็ นขุนนางอุปถัมภ์ทีมีอาํ นาจมาก
ทีสุดได้
“เช่นนันก็ดี”
ท่านพ่อตาโฮโอพึมพําพลางพยักหน้า ชิเงอากิ มัทสึนา
67
กะและโคเบย์ อิบสุ ะซึงอยูท่ ีด้านหลังก็พากันพยักหน้า
“เช่นนัน ตระกูลคามนและตระกูลโฮโอก็จะทุม่ เทให้องค์

ชายห้าได้เป็ นกษัตริยอ์ งค์ถดั ไป!”
“อืม ข้ามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับท่านกันเซ็นผูน้ าํ ตระกู

ลเอย์วะ ข้าจะไปคุยกับท่านกันเซ็น”
“ตระกูลอาสึมะล่ะ?”
“ข้าจะส่งจดหมายไปหาท่านคิชิน แต่ก็อยากให้โซชินส่ง
จดหมายไปด้วย”
68
“เข้าใจแล้วขอรับ และจะสังให้โคซัน อิบกุ ิตรวจตราเมือง
หลวงให้เข้มงวดขึนด้วย”
หลังการหารือ ท่านพ่อตาโฮโอไปพบท่านกันเซ็นผูน้ าํ
ตระกูลเอย์วะเพือแจ้งเป้าหมายทีจะทําให้องค์ชายห้าได้
ขึนเป็ นกษัตริยอ์ งค์ถดั ไป เห็นว่าในทีแรก ท่านกันเซ็นเอา
แต่พดู ปฏิเสธซําไปมา แต่หลังท่านพ่อตาโฮโอทีหว่าน
ล้อมด้วยความอดทน สุดท้ายก็ตอบรับ
หลังจากนัน ตระกูลโฮโอก็สง่ กําลังทหารคุม้ กันไปยัง

คฤหาสน์ตระกูลเอย์วะและตําหนักองค์ชายห้า กลุม่ คา
ซามะซึงเป็ นสายต่อสูช้ นเลิ
ั ศวางกองกําลังอยูข่ า้ งกาย
69
องค์ชายห้า
ด้านท่านพ่อบุญธรรมคามนก็ไปเทียวหว่านล้อมบรรดา
ขุนนางให้หนุนหลังองค์ชายห้าขึนครองบัลลังก์ มีหลาย
ตระกูลตอบรับการชักชวนนัน เพราะพวกเขาก็กาํ ลัง
ดําเนินแผนการต่อต้านขุนนางใหญ่ตระกูลอืนอยูเ่ ช่นกัน
* ตระกูลทีมีอิทธิพลในแคว้นคิอิ มีจดุ เด่นเรืองอิทธิพล

ทหารทางชายฝัง
** หนึงในแปดรัฐมนตรี ประกอบด้วย นาคัทสึกะ(กิจการ

70
ภายใน) ชิกิบ(ุ พิธีการ) จิบ(ุ ปกครอง) มินบุ(กิจราชฎร)
เฮียวบุ(กลาโหม) เกียวบุ(ตุลาการ) โอคุระ(สมบัติแผ่น
ดิน) คุไน(สํานักราชวัง)
*** ขุนนางระดับล่าง มีหน้าทีด้านการศึกษาและพิธีทาง

ศาสนา
71
มีรายงานว่าตระกูลอาซาคุมะเคลือนไหว
72
ผมรูว้ า่ ตระกูลอาซาคุมะจับมือเป็ นพันธมิตรกับนิชิบาทา
เกะแห่งอิเสะ และยังส่งทูตไปยังตระกูลสึสมึ ิทีปกครอง
ไดวะโนะคุนิอยูบ่ อ่ ยครัง
แม้ช่วงทีผ่านมาตระกูลสึสมึ ิมีการแก่งแย่งอํานาจภายใน
ตระกูลจนไม่น่าจะมีเวลาพอทีจะไปสนใจเรืองภายนอก
แต่ผมก็สงให้
ั กลุม่ ทานากะยกระดับการสังเกตการณ์ขนึ
“แล้วทางเหนือของอาซาคุมะเป็ นอย่างไรบ้าง?”
“ดูเหมือนจะทําสัญญาสงบศึกกับตระกูลคันดาเกะกับ
ตระกูลอิโมโอะ แต่ก็ยงั มีจลาจลเกิดขึนเป็ นระยะขอรับ”
73
“ไม่มีการสงบศึกกับกลุม่ จลาจลหรือ?”
“คิดเสียว่ายังไม่ใช่ในตอนนีก็ได้ขอรับ”
จุดอ่อนของตระกูลอาซาคุมะคือกลุม่ จลาจลจากองค์กร
ศาสนาทีมีชือเรียกเป็ นทางการว่านิกายชินโซมนกันจิ
การจลาจลหยังรากลึกในโอจิเซ็น คานะ และโนโตะ สาม
ดินแดนทีตระกูลอาซาคุมะปกครอง พวกเขามีวิหารหลัก
อยูท่ ีคานะโนะคุนิ ว่ากันว่ามีศาสนิกชนทัวประเทศกว่า
ล้านคน
หลังเสร็จจากการประชุมกับบริวาร ผมก็มงุ่ หน้าไปยัง

เรือนในซึงมีทา่ นหญิงอาสึกบั ทาเควากะรออยู่
74
วันนีอากาศดี ความร้อนในช่วงปลายฤดูรอ้ นเว้นช่วงไป
ทําให้อยูส่ บาย พอไปถึงพวกท่านหญิงอาสึทีพักผ่อนอยู่
ตรงระเบียงมาต้อนรับผม
อีกไม่นานทาเควากะก็จะอายุหนึงขวบ จึงเริมตังไข่แล้ว
“ดูทา่ จะยุง่ จนทําให้ทา่ นหญิงอาสึตอ้ งเหงาอีกแล้วสิ แต่

ข้าก็อยากให้เจ้าอดทนไว้”
“นายท่านจะยุง่ ก็ช่วยไม่ได้นีเจ้าคะ ข้าไม่พดู จาเอาแต่ใจ

หรอก”
75
“เจ้าพูดแบบนันก็ช่วยได้มาก”
ผมอุม้ ทาเควากะให้นงลงบนตั
ั ก
“ทําให้ทาเควากะต้องเหงาไปด้วย ขอโทษนะ”
ทาเควากะนังจุม้ ปุ๊ กอยูบ่ นหน้าตักของผมอย่างว่าง่าย
เค้าหน้าของเขาคมชัดตังแต่เกิด เห็นแววว่าจะเติบโต
เป็ นหนุ่มหล่อ ในอนาคตคงเป็ นหนุ่มน้อยทีทําให้สาวๆ
ร้องไห้ ต่างจากผมทีมีหน้าตาอยูใ่ นระดับมาตรฐาน
“เดือนหน้าจะเข้าไปทีปราสาทโคซันยามะ จากนันช่วง
76
หน้าหนาวคงไปๆ มาๆ ระหว่างเมืองหลวงกับปราสาทโค
ซันยามะ”
ตอนนีพวกเราอยูท่ ีปราสาทคาโต้ซงสร้
ึ างขึนในเคียวสะ
โนะคุนิ เป็ นปราสาทมันคงบนทีราบสูง สร้างขึนบนเนินที
มองลงไปเห็นท่าเรือคาโต้ แต่เนืองจากอยูต่ ิดทะเล ใน
ฤดูรอ้ นมีลมทะเลพัดผ่าน อยูส่ บายกว่าในภาคพืนทวีป
จึงมักใช้เป็ นสถานทีพักร้อน
ฐานทีมันหลักของตระกูลคามนคือปราสาทโคซันยามะ
ซึงเป็ นปราสาทเก่าของตระกูลฮัคคากุ แต่ปราสาทโคซัน
ยามะเป็ นปราสาททีป้องกันตัวเองยากตามทีชิเงอากิ มัท
สึนากะเคยชีให้เห็นก่อนหน้านี จึงอยูร่ ะหว่างการดําเนิน
การปรับปรุง
77
เนืองจากไม่มีความจําเป็ นต้องรีบสร้างเหมือนปราสาท
คาโต้ การบูรณะปรับปรุงจึงเป็ นงานของวิศวกรทหารที
ไม่มีงานทําหลังจากว่างเว้นจากการรบ
ปราสาทโคซันยามะอยูใ่ กล้กบั เมืองหลวง อีกทังยังมีจดุ

เด่นคือสามารถเดินทางไปทีใดก็ได้ในอาวาอุมิ เคียวสะ
อิโดะ อิเสะตอนเหนือ และเมืองชายแดนซึงเป็ น
อาณาเขตของผมได้อย่างสะดวกสบาย จึงใช้เป็ นฐานที
มัน
การปรับปรุงทางก็รุดหน้า การเดินทางไปยังเคียวสะและ
เมืองหลวงจึงรวดเร็วขึนกว่าก่อนหน้านี ฝังอิโดะและอิ
เสะตอนเหนือในเวลานีก็กาํ ลังดําเนินการปรับปรุงถนน
78
หนทางกันยกใหญ่
ถัดจากตระกูลอาซาคุมะ ตระกูลฮิโนโคจิก็เริมเคลือน
79
ไหว
ตระกูลฮิโนโคจิครอบครองเซ็ทสึโนะคุนิและส่วนหนึงของ
นิโกะโนะคุนิ เนืองจากติดกับยามามิยะโนะคุนิซงเป็
ึ นที
ตังของเมืองหลวง ถ้าจะบอกว่าเป็ นปั ญหาก็เป็ นปั ญหา
ยิงกว่าตระกูลอาซาคุมะ
ตระกูลฮิโนโคจิเคลือนไหวโดยไม่แสดงออกอย่างชัดเจน
ว่าเป็ นศัตรูกบั ตระกูลคามนหรือไม่ก็จริง แต่ไม่วา่ ใครก็
คงมองออกว่าถ้าเป็ นแบบนีต่อไปก็คงได้ปะทะกันในสัก
วันหนึง
และในตอนนันเอง ก็มีจดหมายมาจากท่านพ่อบุญธรรม
80
คามน
เนือหาบอกว่ากษัตริยไ์ ด้ประกาศแล้วว่าจะสละบัลลังก์ปี
หน้า
ทีผ่านมาไม่เคยมีการประกาศว่าจะสละบัลลังก์ การ
ประกาศนีจะทําให้การต่อสูแ้ ย่งชิงตําแหน่งกษัตริยอ์ งค์
ถัดไปเข้มข้นขึนอย่างแน่นอน หมายความว่าผมต้องรีบ
เข้าเมืองหลวง
ตามกําหนดการ ผมจะไปปราสาทโคซันยามะในต้น
เดือนหน้า แต่เพราะเรืองนีเลยต้องรีบไปปราสาทโคซัน
ยามะเร็วกว่ากําหนด
81
ผมอาลัยอาวรณ์ทีต้องแยกจากท่านหญิงอาสึและทา
เควากะไปสักระยะ ผมออกจากปราสาทคาโต้ดว้ ยความ
รูส้ กึ เหมือนมีอะไรบางอย่างมาฉุดรังเอาไว้
ถนนหนทางได้รบั การปรับปรุงแล้ว ผมจึงสามารถเดิน

ทางด้วยเรือออกจากอาวาอุมิได้ในวันรุง่ ขึน ผมเอาทหาร
ติดตามมาน้อย และทุกคนยังเดินทางด้วยม้าจึงเดินทาง
ได้รวดเร็ว
มาลองคิดดู หากขนถ่ายสินค้าได้อย่างปลอดภัยบนเส้น
ทางนี ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจก็น่าจะดีขนไม่
ึ ใช่หรือ?
82
คิดแบบนันแล้ว ผมก็คิดต่อว่าสร้างเส้นทางจากท่าเรือ
คาโต้ไปยังท่าเรือทาคาชิมะซึงเป็ นจุดประสานงานฝังอา
วาอุมิ แล้วให้รถเครืองยนต์ไอนําวิงก็น่าจะดี
ท่าเรือทาคาชิมะเป็ นจุดสําคัญทีเชือมต่อกับท่าเรือคาโต้
ทีเคียวสะและเมืองหลวง งานในการขยายเมืองในสเกล
ใหญ่ก็เสร็จสินลงแล้ว พองานทุกอย่างเสร็จค่อยมาคิด
แบบจริงจังดีกว่า
เนืองจากมีแผนการปรับปรุงสาธารณูปโภคขันพืนฐาน
ออกมามากมาย วิศวกรทหารจึงยุง่ จนไม่มีเวลาพักผ่อน
จากปราสาทคาโต้ในเคียวสะ ผมใช้เวลาเพียงสองวันใน
83
การเข้าสูป่ ราสาทโคซันยามะ ถ้าความเร็วในการเดิน
ทางนีถูกนําไปใช้ประโยชน์ในการขนส่งสินค้า เขต
ปกครองของผมคงมีพอ่ ค้าเดินทางไปมาอย่างคับคังไม่
ขาดสายมากขึน
“ขออภัยทีมารบกวนทังทีกําลังเหนือยขอรับ แต่เกิดเรือง
ทีต้องจัดการให้เร็วทีสุดเท่าทีจะทําได้”
ทันทีทีทิงตัวลงนังในห้องทํางานของปราสาทโคซันยามะ
คิซาเอมอนและไดโต ทานากะก็ปรากฏตัวขึน
84
“เรืองอะไรหรือ?”
“ขอรับ นิชิบาทาะเกะมีการเคลือนไหว เมือแจ้งท่านมัทสึ

นากะและท่านอิบสุ ะแล้ว ข้าจะรีบไปจับตาดูตอ่ ขอรับ”
ตอนนันเอง ชิเงอากิ มัทสึนากะและโคเบย์ อิบสุ ะก็มาขอ

เข้าพบในห้องทํางานพอดีจงึ อนุญาตให้เข้ามา
“ดูเหมือนว่านิชิบาทาเกะจะจับมือกับฮิซาอากิ สึสมึ ิขอ

รับ”
ฮิซาอากิ สึสมึ ?ิ ถ้าจําไม่ผิดก็น่าจะเป็ นน้องชายต่าง

มารดาของโรคุโร่ สึสมึ ิซงปกครองไดวะโนะคุ
ึ นิอยู่
85
“นิชิบาทาเกะจะส่งกําลังทหารของคิเอะโนะคุนิมงุ่ หน้าสู่
ไดวะโนะคุนิขอรับ”
อย่างนีนีเอง คงตังใจจะให้ฮิซาอากิ สึสมึ ิรวบรวมตระกู

ลสึสมึ ิซงกํ
ึ าลังเกิดศึกภายใน แล้วตระกูลอาซาคุมะ
ตระกูลนิชิบาทาเกะ และตระกูลสึสมึ ิรวมสามตระกูลก็
จะร่วมกันล้อมตระกูลคามนกับตระกูลโฮโอสองตระกูล
นันเอง
“ท่านโรคุโร่ทราบเรืองนันหรือไม่?”
“ดูเหมือนจะรูส้ กึ ตัวอยูบ่ า้ ง แต่ก็ไม่ชดั เจนขอรับ”
86
“ตระกูลสึสมึ ินนนอกจากท่
ั านโรคุโร่ซงเป็
ึ นผูน้ าํ ตระกูล ก็
มีฮิซาอากิ อิเอโอกิ และโฮเซ็น รวมสีฝ่ ายทีกําลังรบพุง่
กันอยูส่ นิ ะ?”
“ขอรับ ปั จจุบนั อยูใ่ นสภาพแบ่งแยกเป็ นสีฝ่ าย แต่หากนิ

ชิบาทาเกะส่งทหารออกไปตอนนี...”
“สถานการณ์ก็จะเป็ นใจให้ฮิซาอากิสนิ ะ...แล้วนิชิบาทา

เกะจะส่งทหารออกไปเมือไร?”
“ขอรับ กําหนดการคือครึงหลังของเดือนสิบ”
87
แล้วจะทําอย่างไร?
แค่ตระกูลอาซาคุมะกับตระกูลนิชิบาทาเกะก็เป็ นปั ญหา

พอแล้ว ตอนนีหากเพิมตระกูลสึสมึ ิเป็ นศัตรูเข้าไปอีก
รวมฮิโนโคจิดว้ ยก็จะกลายเป็ นว่ารอบตัวผมมีแต่ศตั รู
ถ้าไม่อยากให้สถานการณ์เป็ นเช่นนันก็ตอ้ งขัดขวางไม่

ให้ฮิซาอากิรวบรวมตระกูลสึสมึ ิเป็ นปึ กแผ่น นอกจากนัน
แล้วควรเคลือนไหวอย่างไรดี
ก่อนอืนก็คงต้องทําให้นิชิบาทาเกะเคลือนทัพไม่ได้ แต่
จะทําอย่างไร...?
88
“นายท่าน ใช้กองเรือรบแปซิฟิกทีได้เตรียมการไว้ตงแต่
ั
ก่อนหน้านีแล้วเถอะขอรับ”
ชิเงอากิ มัทสึนากะคงอ่านความคิดของผมออก จึงเสนอ

ให้เคลือนกองเรือรบแปซิฟิก
กองเรือรบแปซิฟิกมีเรือธงคือเฮลชิป ตอนนีเรือทังหมด
คงจัดทัพได้สองกองเรือ
เดิมทีเป็ นกองเรือรบทีจัดตังขึนมาเพือค้าขายกับฝังริวกิว
(โอกินาว่า) แต่เนืองจากมีเฮลชิปซึงติดอาวุธเต็มรูปแบบ
อยูด่ ว้ ย จึงส่งไปยังแนวรบได้ดว้ ยเช่นกัน
89
“เคลือนกองเรือรบแปซิฟิกก็เป็ นความคิดทีดีอยูห่ รอก
แต่จะหาข้ออ้างอะไรล่ะ”
ก่อนหน้านีตระกูลนิชิบาทาเกะบุกจู่โจมอิเสะตอนเหนือ
แต่กษัตริยก์ ็เข้ามาไกล่เกลียจนตอนนีสงบลงแล้ว
หากใช้เหตุผลนันเปิ ดศึกก็ไม่สมเหตุสมผล ผมจึงต้อง

การข้ออ้างในการเคลือนกองเรือรบแปซิฟิกไปโจมตีนิชิ
บาทาเกะ
“รับท่านหญิงคานะแห่งตระกูลสึสมึ ิมาเป็ นภรรยาหลวง

ของนายท่านเถอะขอรับ”
90
หา? ...เจ้าโคเบย์ คิดจะใช้ผมเป็ นข้ออ้างในการเข้าไป
แทรกแซงความไม่สงบของตระกูลสึสมึ ิสนิ ะ
“อย่างนีนีเอง ท่านหญิงคานะเป็ นน้องสาวของท่านโรคุ

โร่ผนู้ าํ ตระกูลสึสมึ ิ หากนายท่านรับท่านหญิงคานะเป็ น
ภรรยาหลวงก็จะถือวิสาสะเข้าไปแทรกแซงความไม่สงบ
ของตระกูลสึสมึ ิได้สนิ ะ”
“เดียวก่อน ข้ามีทา่ นหญิงอาสึเป็ นภรรยาหลวงอยูแ่ ล้ว

นะ”
“ขุนนางใหญ่อย่างนายท่าน จะมีภรรยาหลวงสองหรือ
สามคนก็ไม่มีปัญหาหรอกขอรับ”
91
คิซาเอมอนก็พยักหน้าเห็นด้วย ดูเหมือนจะเข้าใจจุด
ประสงค์ของสิงทีโคเบย์วา่ มา
ชิ เจ้าพวกนีแนะนําให้ผมมีภรรยารองมาสักระยะแล้ว
พอมาตอนนีแนะนําให้มีภรรยาหลวงอีกคนเลยเรอะ!?
“ทางนีน่ะไม่มีปัญหาหรอก แต่ได้ยินมาว่าท่านโรคุโร่
เอ็นดูทา่ นหญิงคานะเป็ นพิเศษ ปั ญหาอยูท่ ีทางนันจะให้
ท่านหญิงคานะมาเป็ นภรรยาหลวงของนายท่านหรือไม่”
ชิเงอากิพดู เหมือนผมตัดสินใจแล้วว่าจะรับท่านหญิงคา
นะมาเป็ นภรรยาหลวง แต่ผมยังไม่ได้พดู สักคําว่า Yes
92
เรืองราวดําเนินต่อไปเรือยๆ สุดท้ายทังสีก็ออกจากห้อง
ทํางานของผมไปโดยทีผมยังไม่ทนั ได้พดู ว่า No
...พอผมตังใจจะเอ่ยปากก็ตอ้ งมีใครสักคนพูดแทรกจน
ผมพูดไม่ออก เป็ นช่วงเวลาทีทําให้ผมรูส้ กึ ว่าเจ้าสีคนนี
รวมหัวกันให้ผมแต่งภรรยาหลวงเพิม
ดูทา่ ว่าเรืองแต่งภรรยาหลวงอีกคนจะเป็ นการโต้วาทีทีรู ้

ตัวผูช้ นะมาตังแต่ตน้ แล้ว
93
*
[รายชือสิบตระกูลใหญ่]
[ตระกูลผูส้ าํ เร็จราชการ]
<นากาโทมิ>
ผูน้ าํ ตระกูล โซโจ นากาโทมิ
คิวจุด!
94
คัมปากุขนหนึ
ั งเต็มขัน
ได้รบั เขตปกครองราวเจ็ดหมืนโคคุในนิบะโนะคุนิทีอิชิกิ
เคยปกครอง
เดือนกันยายน ศักราชโรอิโดะ 3888 : ร่วมมือกับอาซาคุ

มะหนุนหลังองค์ชายรองในปั ญหาการสืบบัลลังก์
<ฟูจิวาระ>
95
ล่มสลาย
<โคบุ>
ผูน้ าํ ตระกูล : ซาดาโอกิ โคบุ
ไดโจไดจินขันหนึงครึงขัน
ใกล้ปลดเกษี ยณ
96
ป้าของโซชิน พีสาวของฟุไดแต่งงานเข้าตระกูลนี
บุตรสาวคนโตแต่งงานเข้าตระกูลโคจิ
[ตระกูลพิธีการ]
<โอโมเท็ตสึจิ>
ผูน้ าํ ตระกูล : คิโมนากะ โอโมเท็ตสึจิ
97
คิวจุด!
กนไดนะกนขันสามเต็มขัน
เดือนกันยายน ศักราชโรอิโดะ 3888 : ร่วมมือกับอาซาคุ

มะหนุนหลังองค์ชายรองในปั ญหาการสืบบัลลังก์
98
<อุรทั สึจิ>
ผูน้ าํ ตระกูล : โฮไร อุรทั สึจิ
คิวจุด!
ถูกปลดจากตําแหน่ง (ซาไดจินขันสองเต็มขัน) เพราะชัก

นําตระกูลอิชิกิเข้าสูเ่ มืองหลวง
<สึกิโนะโคจิ>
99
ผูน้ าํ ตระกูล : โยชิโอมิ สึกิโนะโคจิ
คิวจุด!
อุไดจินขันสองเต็มขัน
เดือนกันยายน ศักราชโรอิโดะ 3888 : ร่วมมือกับฮิโนโค

จิหนุนหลังองค์ชายใหญ่ในปั ญหาการสืบบัลลังก์
100
<ฮิโนโคจิ>
ผูน้ าํ ตระกูล : คิมิโอกิ ฮิโนโคจิ
กนไดนะกนขันสามเต็มขัน
รับบุตรสาวคนโตของตระกูลโคบุมาเป็ นภรรยาหลวง
101
เดือนกันยายน ศักราชโรอิโดะ 3888 : หนุนหลังองค์ชาย

ใหญ่ซงเป็
ึ นคนในตระกูลในปั ญหาการสืบบัลลังก์
[ตระกูลนักรบ]
<โฮโอ>
ผูน้ าํ ตระกูล : คินโมจิ โฮโอ
102
บ้านเดิมของท่านหญิงอาสึ ภรรยาของโซชิน
ไดนะกนขันสามเต็มขัน > ไนไดจินขันสองครึงขัน (เดือน

กรกฎาคม ปี 3886)
<เซย์วะ>
ผูน้ าํ ตระกูล : คุโร่ เซย์วะ
103
คิวจุด!
ถูกปลดจากตําแหน่ง (กนจูนะกนขันสามครึงขัน) เพราะ

ชักนําตระกูลอิชิกิเข้าสูเ่ มืองหลวง
<คามน>
ผูน้ าํ ตระกูล : โซชิน คามน
ซาคนเอะไดโช เฮียวบุเคียว ขันสามครึงขัน
104
ไดเมียวอาวาอุมิ ไดเมียวเคียวสะ ไดเมียวเรย์เซ็น ไดเมีย
วอิโดะ ว่าทีไดเมียวอิเสะ
ควบตําแหน่งซาคนเอะไดโชและเฮียวบุเคียว ป้องกันยา
มามิยะโนะคุนิอนั เป็ นทีตังเมืองหลวงอย่างเป็ นรูปธรรม
ผูน้ าํ ตระกูลคนก่อน : ฟุได คามน
รับโซชินเป็ นบุตรบุญธรรมในปี 3885 และให้สืบทอด

ตระกูล
ฟุไดเป็ นจูนะกนขันสามครึงขัน แต่ได้เลือนเป็ นไดนะกน

105
ขันสามเต็มขันในเดือนกรกฎาคม ปี 3886
106
ข้อเสนอของโคเบย์ทีให้ตระกูลคามนกับตระกูลสึสมึ ิ
เกียวดองกันรุดหน้าไปโดยทีไม่สนความต้องการของผม
ไม่รูว้ า่ ทําไมเรือนในถึงได้เข้ามาเกียวข้องในทางอ้อม
ด้วย เห็นว่าได้รบั อนุญาตจากท่านหญิงอาสึและฮารุ
แล้ว...แต่ความต้องการของผมล่ะ?
ในตอนนันเอง คิชินก็พาฟูจิคาเนะ โดจิมารุ และโซโกะ

107
มาทีปราสาทโคซันยามะ นีเป็ นการเคลือนไหวทีเกียว
ข้องกับการแต่งงานของฟูจิคาเนะทีไม่อยูใ่ นหมาย
กําหนดการ
ผูท้ ีจะมาเป็ นภรรยาของโดจิมารุคือท่านหญิงตระกูลซัน

โจซึงเป็ นขุนนางราชสํานัก มีชือว่าท่านหญิงมิทสึนะ
ตระกูลซันโจเป็ นหนึงในตระกูลผูท้ รงธรรมซึงมีสถานะตํา

กว่าสิบตระกูลใหญ่ เนืองจากเป็ นขุนนางระดับกลางที
ไม่มีเขตปกครองในครอบครอง จึงได้รบั ค่าตอบแทนจาก
ราชวงศ์เป็ นจํานวนเทียบเท่าห้าร้อยโคคุ
ไม่ใช่ตระกูลทีมังคัง แต่ถงึ อย่างนันก็ใช่วา่ จะยากจน
108
ทําไมตระกูลซันโจถึงตัดสินใจส่งท่านหญิงมาเป็ นเจ้า
สาวของตระกูลอาสึมะกันนะ?
ผมขออธิบายเรืองสิบตระกูลใหญ่และตระกูลผูท้ รงธรรม
ไว้ตรงนี
เริมจากสิบตระกูลใหญ่ หมายถึงสิบตระกูลซึงอยูบ่ นจุด

สูงสุดของตระกูลขุนนางหากไม่นบั ราชวงศ์
สิบตระกูลใหญ่ครองตําแหน่งตังแต่จนู ะกน (รองที

ปรึกษาราชสํานัก) ขึนไปเกือบทังหมด ได้รบั การแต่งตัง
109
เป็ นไนไดจิน (เสนาบดีฝ่ายกลาง) อุไดจิน (เสนาบดีฝ่าย
ขวา) ซาไดจิน (เสนาบดีฝ่ายซ้าย) ไดโจไดจิน (อัคร
เสนาบดี) และคัมปากุ (ผูส้ าํ เร็จราชการแทน)
พูดง่ายๆ ก็คือ ไม่มีขนุ นางระดับไดจิน (เสนาบดี) คนอืน

นอกจากสิบตระกูลใหญ่
ตระกูลผูท้ รงธรรมมีสถานะตํากว่าสิบตระกูลใหญ่ หากมี

ความสามารถและโชคก็อาจได้เป็ นไดนะกนหรือไดจิ
น เดิมทีตระกูลอาสึมะก็เป็ นตระกูลผูท้ รงธรรม แต่เนือง
จากตกตํามาเป็ นเวลานาน ยศถาบรรดาศักดิของคิชิน
จึงไม่ได้สงู ขนาดนัน
110
นอกจากนี ตระกูลอาซาคุมะและตระกูลนิชิบาทาเกะก็
เป็ นตระกูลผูท้ รงธรรม หากมีอาณาเขตในครอบครอง
ส่วนใหญ่ก็จะสืบทอดตําแหน่งไดเมียวของดินแดนทีอยู่
ใกล้กบั เมืองหลวง
ส่วนขุนนางทีไม่มีอาณาเขตในครอบครองอย่างตระกู
ลซันโจก็มีอยูม่ ากมาย
รองลงมาจากสิบตระกูลใหญ่และตระกูลผูท้ รงธรรมก็คือ
ตระกูลทีมีสถานะเรียกว่าตระกูลหยกเสียวและตระกูล
อรรธ
ตระกูลหยกเสียวส่วนใหญ่เป็ นไดเมียวในดินแดนทีห่าง
111
จากเมืองหลวง ส่วนตระกูลอรรธนันเรียกว่าได้วา่ เป็ นขุน
นางทีสถาปนาตัวเองขึนมา ตระกูลมินามิก็จดั อยูใ่ นกลุม่
ตระกูลอรรธนีแหละ
คร่าวๆ ก็เป็ นสถานะทางสังคมประมาณนี แต่ก็มีทงั

ตระกูลทีมีอิทธิพลขึนมาอย่างรวดเร็วและตระกูลทีตกตํา
ลง จึงมีตระกูลทีล่มสลายไปแล้วเหลือแต่ชืออยูด่ ว้ ย
“โซชินเอ๋ย ข้าอยากให้โซโกะได้มีสามีดีๆ...”
“สามีของโซโกะ โซโกะจะเลือกเองเจ้าค่ะ!”
112
คิชินเอ่ยปากเรืองสามีของโซโกะซึงเป็ นลูกสาวในวัยออก
เรือน แต่กลับถูกโซโกะตัดบทอย่างไร้เยือใย
“ทังท่านพ่อทังโซโกะนีไม่เหนือยกันหน่อยเหรอ”
เอาแต่พดู เรืองเดิมซําไปซํามาไม่รูก้ ีหน สองคนนีไม่รูจ้ กั

เหน็ดจักเหนือยกันจริงๆ
“ทีสําคัญกว่านันคือให้โดจิมารุติดตามมาด้วยทําไมหรือ
ขอรับ?”
“อืม ได้เข้าเมืองหลวงทังที ถ้าหาคูห่ มันให้โดจิมารุได้

113
ด้วยก็ดีน่ะ”
“พูดง่ายจังเลยนะขอรับ”
“ก็นะ ไม่มีอะไรจะเสีย ถ้าได้ดองกับตระกูลดีๆ ก็ถือว่า

โชคดี ข้าคิดแค่นีแหละ”
คิดดูแล้วจากนีไปลูกๆ ของคิชินจะเข้าสูว่ ยั ออกเรือน จึง

น่าจะเข้าสูช่ ่วงทยอยหมันและแต่งงานติดๆ กัน
ช่วงนีมีจดหมายจากโคจังเล่าว่ากําลังลําบากเพราะคิชิน
ไปมีลกู นอกบ้านหลายคน อยากให้ผมพูดอะไรสักคํา
114
คิชินคุงผูม้ ีกาํ ลังวังชาเหลือเฟื อเอ๋ย เพลาๆ การเพิม
จํานวนสมาชิกครอบครัวลงเสียบ้างเถอะ ตอนนีผมน้อง
ชายน้องสาวกีคนกันแน่แล้วเนีย?
หลังจากนันทุกคนก็แยกย้าย เหลือแค่คิชินเท่านันทียัง
อยู่
“ท่านพ่อ ข้ามีเรืองจะขอร้องขอรับ”
“เป็ นทางการเชียว อะไรล่ะ?”
“ข้าคิดว่าอยากให้โดจิมารุมาอยูใ่ นความดูแลของข้าใน
ฐานะตระกูลย่อยของคามนขอรับ”
115
“ให้โดจิมารุไปเป็ นคนของคามนหรือ?”
ใช่แล้ว ว่ากันตามตรงก็คือถึงจะมีบริวารทียอดเยียมอยู่
ไม่นอ้ ย แต่ใต้การปกครองของผมไม่มีคนในครอบครัว
เป็ นบริวารเลย
ท่านพ่อบุญธรรมคามนมีบตุ รสาวเพียงคนเดียว บุตร

สาวคนนันแต่งงานกับขุนนางทีอยูห่ า่ งไกล เครือญาติ
ของท่านพ่อตาโฮโอก็มาทํางานอยูก่ บั ตระกูลโฮโอซึงมี
ดินแดนในครอบครองแล้ว ผมเลยดึงตัวใครมาอยูใ่ น
อาณัติไม่ได้เลย
116
และเพราะผมไม่มีครอบครัวทีเป็ นบริวาร ดังนัน หากรับ
โดจิมารุเข้ามาอยูใ่ นตระกูลคามนก็น่าจะค่อยๆ มอบ
หมายให้ดแู ลดินแดนส่วนหนึงได้ ไม่ใช่แค่ปราสาทแห่ง
เดียวหรือสองแห่งเหมือนบริวารทัวไป
“อืม ข้าเข้าใจความคิดของโซชิน เป็ นเรืองดีสาํ หรับโดจิ

มารุ ข้าจะนําไปพิจารณาดําเนินการ”
คิชินมีลกู ชายสีคน ให้โดจิมารุมาอยูต่ ระกูลคามนสักคน

ก็คงไม่เป็ นไร
เดิมที ตระกูลคามนก็มีสถานะเป็ นตระกูลนักรบในสิบ

ตระกูลใหญ่ จะคิดว่าโดจิมารุเหมาะเป็ นผูน้ าํ ตระกูล
117
มากกว่าผมก็ยงั ได้
สิบแปด
การแต่งงานกับท่านหญิงคานะแห่งตระกูลสึสมึ ิได้ขอ้ ยุติ

โดยทีผมไม่รูเ้ รืองราวอะไรเลย เห็นว่าท่านโรคุโร่ผนู้ าํ ตระ
118
กูลสึสมึ ิเห็นชอบหากบ้านทีท่านหญิงคานะทีท่านเอ็นดู
จะแต่งเข้าคือตระกูลคามน
แต่เนืองจากเป็ นการแต่งงานในฐานะภรรยาหลวง จึงมี

เงือนไขว่าหากเด็กทีเกิดมาเป็ นลูกชาย อย่างน้อยเด็กคน
นันจะต้องมีปราสาทในครอบครองเมือบรรลุนิติภาวะ
แล้ว
ผมมีทายาททีเกิดจากท่านหญิงอาสึซงเป็
ึ นภรรยาหลวง
อยูแ่ ล้ว หากไม่ยอมรับเงือนไขขันตํา ทางนันก็คงต่อต้าน
ว่าจะไม่สง่ ตัวเจ้าสาวให้
119
แต่ขอเปลียนเรืองก่อน ตอนนีกษัตริยไ์ ด้ประกาศเงือนไข
ในการระบุตวั กษัตริยอ์ งค์ถดั ไปออกมาชัดเจนแล้ว
กษัตริยย์ ืนเงือนไขให้เจ้าชายแต่ละองค์นาํ ทีดินทรัพย์สนิ

ส่วนพระองค์ทีถูกยักยอกไปกลับคืนมา
ทีดินทรัพย์สนิ ส่วนพระองค์คือเขตปกครองของราชวงศ์
ทัววะคุนิมีทีดินทรัพย์สนิ ส่วนพระองค์นอ้ ยใหญ่อยูห่ ลาย
แห่ง
แต่ปัจจุบนั พืนทีทีราชวงศ์จดั เก็บภาษี ในฐานะทีดิน

ทรัพย์สนิ ส่วนพระองค์มีเพียงยามามิยะโนะคุนิซงเป็
ึ นที
120
ตังของเมืองหลวง และบริเวณอืนอีกเพียงเล็กน้อยเท่า
นัน
ในกรณีสว่ นใหญ่ ขุนนางทีปกครองพืนทีทีมีทีดิน

ทรัพย์สนิ ส่วนพระองค์อยูด่ ว้ ยมักจะยักยอกทีดิน
ทรัพย์สนิ ส่วนพระองค์ไปจัดเก็บภาษี
ในฐานะกษัตริยแ์ ล้ว พระองค์คงอดทนกับสถานการณ์นี

ไม่ไหว แต่ก็ไม่คิดว่าจะวางแผนฟื นฟูทีดินทรัพย์สนิ ส่วน
พระองค์ทีมีอยูก่ ระจัดกระจายทัววะคุนิไว้ดว้ ย
ถึงอย่างนัน เจ้าชายแต่ละองค์ก็ไม่ได้มีอิทธิพลมากพอที
จะไปริบคืนทีดินทรัพย์สนิ ส่วนพระองค์ทงหมดที
ั ถูก
121
ยักยอกไป แม้แต่ขนุ นางท้องถินทียอมรับอิทธิพลของ
ราชวงศ์ก็ยงั มีทา่ ทีไม่พงึ ประสงค์ตอ่ เรืองการริบคืนทีดิน
ทรัพย์สนิ ส่วนพระองค์
ก็นะ หากคืนทีดินทรัพย์สนิ ส่วนพระองค์ให้ราชวงศ์

อํานาจของดินแดนก็จะลดลงไป ในส่วนนัน สําหรับขุน
นางแล้วถือเป็ นปั ญหาชีชะตาชีวิต ไม่แปลกทีจะลังเล
“แบบนีก็วนุ่ วายน่ะสิ”
“แต่ก็เป็ นลมหนุนสําหรับพวกเราทีสนับสนุนองค์ชายห้า
นะ”
122
“อืม ต้องบอกว่าโชคดี เพราะท่านลูกเขยถวายยามามิยะ
โนะคุนิคืนให้ราชวงศ์ จากนันตระกูลคามน โฮโอ และอา
สึมะก็ถวายภาษี จากทีดินทรัพย์สนิ ส่วนกษัตริยท์ ีอยูภ่ าย
ในอาณาเขตของพวกเราสามตระกูล จึงได้รบั ตําแหน่ง
ข้าหลวงจากกษัตริย”์
ใช่แล้ว ผมถวายภาษี จากทีดินทรัพย์สนิ พระองค์ในเขต

ปกครองทีผมได้รบั มาให้ราชวงศ์เพือไม่ให้เป็ นปั ญหาใน
ภายหลัง
นอกจากนัน นับตังแต่รวบรวมมิสโึ ฮะโนะคุนิเป็ นปึ กแผ่น

ตระกูลอาสึมะก็ถวายภาษี จากทีดินทรัพย์สนิ ส่วน
พระองค์ในมิสโึ ฮะโนะคุนิให้ราชวงศ์เช่นเดียวกันกับผม
ตระกูลโฮโอทีปกครองคาวาอุจิโนะคุนิก็เช่นกัน
123
คนทีลนลานตอนนี น่าจะเป็ นตระกูลอาซาคุมะและ
ตระกูลนิชิบาทาเกะ
แน่นอนว่าเขตปกครองของสองตระกูลนีมีทีดินทรัพย์สนิ
ส่วนพระองค์อยู่ ตระกูลอาซาคุมะเป็ นไดเมียวของสาม
ดินแดน ครอบครองพืนทีขนาดใหญ่หนึงล้านหนีงแสน
แปดหมืนโคคุ แต่อนั ทีจริงแล้วมีทีดินทรัพย์สนิ ส่วน
พระองค์อยูถ่ งึ สองแสนสามหมืนโคคุ
ทีดินทรัพย์สนิ ส่วนพระองค์กินศักดินาไปเกือบสองส่วน
ของจํานวนศักดินารวมทีแท้จริง จึงมีการยักยอกเกิดขึน
แน่นอน หากคืนพืนทีนีให้ราชวงศ์ อํานาจในการ
ปกครองของตระกูลอาซาคุมะจะลดฮวบลง บริวารทีได้
124
รับผลกระทบคงจะปะทุความไม่พอใจอย่างแน่นอน
นิชิบาทาเกะก็คงหน้าซีดเช่นกัน
อิเสะโนะคุนิทีตระกูลนิชิบาทาเกะปกครองอยูน่ นั แม้
ทางตอนเหนือจะมีผมเป็ นผูค้ รอบครอง แต่ทางตอนใต้ที
ตระกูลนิชิบาทาเกะเป็ นผูค้ รอบครองมีศาลเจ้าชืออิเสะ
ไดจินกุซงอาจกล่
ึ าวได้วา่ เป็ นศูนย์กลางของศาลเจ้าใน
วะคุนิ
อิเสะไดจินกุนีเป็ นศาลเจ้าทีมีสายสัมพันธ์แนบแน่นกับ
ราชวงศ์ หัวหน้านักบวชมีอิทธิพลเป็ นเอกเทศ โดยรอบอิ
เสะไดจินกุเป็ นพืนทีทีเรียกได้วา่ เป็ นดงของเขตปกครอง
125
ของอิเสะไดจินกุและทีดินทรัพย์สนิ ส่วนพระองค์ของ
ราชวงศ์
ยิงไปกว่านันยังมีผคู้ นจํานวนมากเดินทางมาสักการะ
เทพเจ้าทีอิเสะไดจินกุ อีกทังยังมีการค้าขายเกิดขึน
เนืองๆ ภาษี ทีเก็บได้จากทีดินทรัพย์สนิ ส่วนพระองค์นี
ประเมินค่าไม่ได้เลยทีเดียว แน่นอนว่าทีดินทรัพย์สนิ
ส่วนพระองค์เหล่านันถูกตระกูลนิชิบาทาเกะยักยอกไป
“กษัตริยก์ ็ออกโจทย์เสียยากเชียว”
“โฮ่ๆๆ จะรอดูวา่ ฮิโนโคจิจะมาไม้ไหน”
126
“ฮิโนโคจิแค่คืนทีดินทรัพย์สนิ ส่วนพระองค์ภายใน
อาณาเขตของตัวเองคงไม่พอ แต่อีกด้านหนึงทางนันก็
ไม่ได้มีอิทธิพลต่อตระกูลอืน ต่อให้สกึ ิโนะโคจิทีเป็ นอุได
จินเคลือนไหวก็ไม่รูว้ า่ จะทําให้ผทู้ ียักยอกทีดินทรัพย์สนิ
ส่วนพระองค์ไปเคลือนไหวแค่ไหน?”
“คัมปากุนากาโทมิ กนไดนะกนโอโมเท็ตสึจิจะทําให้อา
ซาคุมะกับนิชิบาทาเกะถวายคืนทีดินทรัพย์สนิ ส่วน
พระองค์ได้แค่ไหนกันนะ?”
“พวกเราอยูใ่ นจุดทีได้เปรียบกว่าก้าวหนึง แต่ก็ไม่รูว้ า่

อะไรจะเกิดขึนเมือไร ต้องทุม่ เทสุดชีวิตไม่ให้ถกู ขัดแข้ง
ขัดขาได้นะ ท่านฟุได”
127
ท่านพ่อทังสองพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แล้วท่าน
พ่อตาโฮโอเสริมปิ ดท้าย
[เขตปกครองของตระกูลคามน (ณ เดือนกันยายน
ศักราชโรอิโดะที 3888)]
128
อาวาอุมิโนะคุนิ
ศักดินาทีแสดง 810,000 โคคุ ศักดินาจริง 2,700,000

โคคุ
สิงทีผลิต : ไข่มกุ นําจืด ปื น ดินปื น สบู่
มีทะเลสาบทีใหญ่ทีสุดในวะคุนิ และยังเป็ นแหล่งผลิต

ธัญพืช เป็ นดินแดนในวะคุนิทีมีศกั ดินาสูง เนืองจากเป็ น
จุดทีทําการค้าขายไปยังเมืองหลวงจึงได้รบั เงินตราต่าง
ประเทศเป็ นจํานวนมาก
129
เคียวสะโนะคุนิ
ศักดินาทีแสดง 100,000 โคคุ ศักดินาจริง 280,000 โคค
สิงทีผลิต : ปลิงทะเลแห้ง อาหารทะเลตากแห้ง เกลือ มิ

โสะ โชยุ
รุง่ เรืองจากการค้าขาย นําอาหารทะเลมาตากแห้งแล้ว

ทําให้เป็ นสินค้าซือขาย
130
อิโดะโนะคุนิ
ศักดินาทีแสดง 120,000 โคคุ ศักดินาจริง 200,000 โคคุ
สิงทีผลิต : ใยไหม ผ้าไหม นํามันคาโนลา
เนืองจากเป็ นดินแดนในเขตภูเขาจึงไม่เหมาะทีจะผลิต
ธัญพืช แต่เมือได้รบั การส่งเสริมจากโซชินให้เพาะเลียง
ตัวไหมก็เริมปลูกต้นหม่อนเพือนําไปเลียงตัวไหม ในฤดู
ใบไม้ผลิยงั มีการปลูกต้นนาโนะฮานะเพือนํามาทํา
นํามันคาโนลาด้วย
131
อิเสะโนะคุนิ (ตอนเหนือ)
ศักดินาทีแสดง 280,000 โคคุ ศักดินาจริง 780,000 โคคุ
สิงทีผลิต : อาหารทะเลตากแห้ง เห็ดชิอิทาเกะตากแห้ง

วัวอิเสะ
อิเสะโนะคุนิเดิมทีเป็ นพืนทีทีการเพาะปลูกธัญพืชเฟื อง
ฟู แต่เมือมีการส่งเสริมเพาะเห็ดชิอิทาเกะขึนทีนีเพือทํา
เป็ นเห็นชิอิทาเกะตากแห้งก็ทาํ ให้ชาวบ้านมีเงินใน
132
กระเป๋ ามากขึน
เรย์เซ็นโนะคุนิ (เฉพาะเมืองชายแดน (ท่าเรือ))
ศักดินาทีแสดง ? โคคุ ศักดินาจริง ? โคคุ
เนืองจากไม่ได้มีการส่งเสริมให้ปฏิรูปพืนทีการเกษตร
และการผลิต ภาษี สว่ นใหญ่จงึ มาจากท่าเรือชายแดน
133
[สรุปศักดินารวม]
ศักดินาทีแสดง 1,310,000 โคคุ ศักดินาจริง 3,960,000

โคคุ
เนืองจากมีกองเรือพาณิชย์ทีออกไปค้าขายกับแผ่นดิน
ใหญ่แทบทุกเดือนมาเทียบท่าทีท่าเรือคาโต้ จึงได้กาํ ไร
มหาศาล
และเนืองจากมีการแยกทหารและเกษตรกรออกจากกัน
อย่างเด็ดขาดจึงเคลือนทัพจํานวนหนึงแสนนายได้ทกุ
เมือ และมีศกั ดินาพอทีจะสนับสนุนทหารเหล่านัน
134
135
สิบแปด
ท่านหญิงมิทสึนะแห่งตระกูลซันโจซึงเป็ นคูห่ มันของฟูจิ

คาเนะมาทีคฤหาสน์ของตระกูลอาสึมะในเมืองหลวง
เพือประกอบพิธีแต่งงาน
ผมและท่านพ่อบุญธรรมคามนเข้าร่วมงานแต่งงานทีจัด
ขึนอย่างใหญ่โต
เดิมทีพิธีแต่งงานจะจัดขึนทีปราสาไทเฮย์ในมิสโึ ฮะ แต่
สถานการณ์ในเมืองหลวงสงบขึนมาก อีกทังตระกูลคา
มนซึงเป็ นเครือญาติของตระกูลอาสึมะก็เป็ นผูร้ กั ษา
136
ความสงบชองเมืองหลวง พิธีแต่งงานจึงจัดขึนในเมือง
หลวงเพือให้ตระกูลซันโจสามารถมาเข้าร่วมงานได้
พอจับมือฟูจิคาเนะดูก็รูว้ า่ เขาตืนเต้นมาก
หน้าเขาซีดยิงกว่าท่านหญิงมิทสึนะทีหน้าขาวจัวะเพราะ
ผัดแป้งขาวอีกมังเนีย?
อาชีพของฟูจิคาเนะคือ [นักหอก] เขาจึงมีรา่ งกายกํายํา

แบบคนทีผ่านการฝึ กฝนแถมยังสูงกว่าผม ความ
สามารถในฐานะนักรบน่าจะสูงกว่าผมมาก
ช่วงนีเขาดูสงบเสงียมต่างจากสมัยเด็ก เห็นว่าเรียนรูก้ าร
137
อ่านเขียนและซึมซับศิลปะวิทยาการต่างๆ ทีละน้อย
หากเติบโตไปแบบนี สักวันหนึงก็คงสืบทอดตระกูลอาสึ
มะได้
ผมจึงคิดว่าการแต่งงานกับขุนนางราชสํานักเป็ นเรืองดี
มากๆ สําหรับฟูจิคาเนะ เพราะงันทําใจดีๆ ไว้ อย่าหน้า
ซีด!
ท่านหญิงมิทสึนะทีจะมาเป็ นภรรยาอายุสบิ หกเท่าฟูจิคา

เนะ เป็ นสาวน้อยทีมีเค้าหน้าทีเรียกได้วา่ เป็ นสาวงามใน
ญีปุ่ นยุคโบราณ
138
ส่วนสูงหนึงสิบสีสิบเซนติเมตร ค่อนข้างต่างจากฟูจิคา
เนะอยูม่ าก แต่ฟจู ิคาเนะก็ดเู หมือนจะถูกใจท่านหญิงมิ
ทสึนะอยูไ่ ม่นอ้ ย
เอาเถอะ ในเมือเซนส์ดา้ นความงามและค่านิยมต่างจาก

ผมซึงมีความทรงจําในชาติทีแล้ว ถ้าฟูจิคาเนะบอกว่าดี
ก็ไม่เป็ นไรหรอก...ผมกําลังพูดจาโหดร้ายงันหรือ? โทษที
เอาละ เรืองนีพอแค่นี!
*
139
สิบแปด
ข้าชิเงอากิ ซาคนเอะโชโช มัทสึนากะ
มีรายงานมาว่าอาซาคุมะกําลังรวบรวมยุทโธปกรณ์
แต่เขตปกครองของอาซาคุมะเมือเข้าสูฤ่ ดูหนาวจะมี
หิมะทับถมกีดขวางการเคลือนทัพ ข้าจึงคิดว่าน่าจะโจม
ตีตงแต่
ั ฤดูใบไม้ผลิเป็ นต้นไป
140
ในเมืออาซาคุมะกําลังจัดเตรียมกองทัพ นิชิบาทาเกะ
เองก็คงเคลือนไหวอยูเ่ ช่นกัน แย่หน่อยก็มีความเป็ นไป
ได้วา่ ฮิโนโคจิจะเคลือนไหวด้วย เลยต้องเฝ้าระวังการ
เคลือนไหวของแต่ละตระกูลอย่างรอบครอบ
นายท่านห้ามอย่างเด็ดขาดว่าไม่ให้กองกําลังจาก
ตระกูลคามนเคลือนไหว แต่ในเมืออาซาคุมะเคลือนไหว
พวกเราเองก็น่าจะต้องตอบสนองอย่างทันท่วงที
อันดับแรก ต้องแจ้งเตือนไปยังแม่ทพั แต่ละคนทีอาวาอุมิ

ตอนเหนือซึงเป็ นเส้นทางการเคลือนทัพจากโอจิเซ็น
141
โดยเฉพาะท่านโทชิมาสะ มัทสึนามิซงน่
ึ าจะเป็ นด่าน
หน้า ยิงต้องแจ้งเตือนให้เตรียมการตังรับ
จากนันก็ตอ้ งรายงานนายท่านให้สง่ พลปื นขนาดกลาง

ไปยังปราสาทชิโอทสึของท่านคิซาเอมอนทีดูแลทาง
เหนืออยู่
พลปื นขนาดกลางเป็ นหน่วยขนาดเล็กทีมีอยูส่ ามสิบ

นาย คงไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเป็ นการเคลือนไหวทาง
การทหาร
ดูเหมือนว่านายท่านจะกําลังเฝ้าระวังท่านโทชิมาสะ มัท
สึนามิอยู่ แต่ขา้ คิดว่าชายผูน้ นไม่
ั น่าจะทรยศ สาเหตุที
142
นายท่านกันชายผูน้ นออกห่
ั างน่าจะเป็ นเพราะเขามีใจ
มักใหญ่ใฝ่ สงู แต่นายท่านรับรูอ้ ะไรได้จากชายผูน้ นงั
ั น
หรือ?
วันรุง่ ขึน มีรายงานการเคลือนไหวของนิชิบาทาเกะ
นิชิบาทาเกะวางแผนส่งกําลังเสริมไปให้ฮิซาอากิ สึสมึ ิ
จึงให้ทหารไปปั กหลักอยูใ่ กล้กบั ชายแดนระหว่างคิเอะ
โนะคุนิซงเป็
ึ นเขตปกครองของตนและไดวะโนะคุนิดงั
คาด เพราะดินแดนในการปกครองของตระกูลสึสมึ ิซงึ
กําลังมีปัญหาภายใน
143
เมือได้รบั รายงานนี นายท่านจึงตัดสินใจส่งกําลังเสริมไป
ให้ทา่ นโรคุโร่ สึสมึ ิ และมอบกองทหารให้ซนั จิ โอสึกิก่อน
สังให้เคลือนทัพทันที
อีกทังยังขอให้สง่ กําลังเสริมไปให้ทา่ นไนไดจิน <คินโมจิ

โฮโอ=""> ด้วย
หลังจากนีเมือมีการเคลือนกองเรือรบแปซิฟิกเพือปิ ด
น่านนําของอิเสะโนะคุนิ สึมะโนะคุนิ และคิเอะโนะคุนิ นิ
ชิบาทาเกะก็คงวุน่ วายจนไม่มีเวลาจะไปสนับสนุนฮิซา
อากิ สึสมึ ิ
144
และวันถัดมาก็มีรายงานทีเหนือความคาดหมาย
ตระกูลซาโต้แห่งบิบาริโนะคุนิถกู โนบุนากะ โอดะขังไว้

ในบ้านของตัวเอง
โนบุนากะ โอดะผูน้ ีเป็ นขุนนางของบิบาริโนะคุนิ และยัง

มีฐานะเป็ นผูต้ รวจการของตระกูลซาโต้ ตระกูลของเขา
เพิงมีการเปลียนรุน่ เมือสองปี ก่อนหน้า
อีกทังยังเป็ นชายเลือดเย็นทีสังหารน้องชายเพือสร้าง
ฐานในตระกูลให้มนคงมาตลอดระยะเวลาสองปี
ั ทีผ่าน
มา
145
โลกยุคสงครามเช่นนีบางครังก็มีศกึ สายเลือด แต่ขา้ ก็
รูส้ กึ พรันพรึงจิตใจและความทะเยอทะยานของคนทีกล้า
สังหารน้องชาย ปลดผูน้ าํ ตระกูล และดึงฟ้าลงตําทังที
เพิงอายุได้ยีสิบสามปี เท่านัน
การดึงฟ้าลงตําคราวนีไม่ได้ทาํ ให้โนบุนากะ โอดะ

ปกครองบิบาริโนะคุนิอย่างเด็ดขาดเพียงเท่านัน แต่เขา
ได้กลายเป็ นผูท้ รงอิทธิพลทีสุดไปแล้วอย่างแน่นอน
ตระกูลอาสึมะปกครองบริเวณใกล้กบั ปราสาทมิมากิซงึ
หันหน้าเข้าหามิสโึ ฮะโนะคุนิ หากไปทางทะเล ตระกูลอา
สึมะก็ปกครองพืนทีส่วนใหญ่ของคาบสมุทรทียืนออกไป
ในทะเล
146
มีความเป็ นไปได้ทีตระกูลโอดะจะเปิ ดศึกกับตระกูลอาสึ
มะเพือชิงสิทธิในการปกครองบิบาริโนะคุนิ นายท่านเอง
ก็เป็ นห่วงเรืองนันเช่นกัน จึงต้องมีการเฝ้าระวัง
กลางเดือนตุลาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
147
ไม่ได้การ ทีผ่านมาผมไม่คอ่ ยได้ใส่ใจ แต่ช่วงนีบุคคลใน
ประวัติศาตร์ทีมีตวั ตนอยูใ่ นชาติทีแล้วปรากฏตัวออกมา
เต็มไปหมด
ทีเลวร้ายทีสุดคือโนบุนากะ โอดะแห่งบิบาริโนะคุนิ ไม่

คิดว่าจอมมารฟ้าทีหก โอดะ โนบุนากะ*คนนันจะมา
ปรากฏตัวในโลกนีด้วย ไม่เอาน่า
แถมยังมีรายงานมาว่าตระกูลคิวกาวะทีปกครองสามดิน
แดน อิรุกะ โทอุมิ และมิยามะ กําลังเตรียมการบุกบิบาริ
โนะคุนิดว้ ยกองทัพขนาดใหญ่
148
คิวกาวะจะต้องเป็ นอิมากาวะ**แน่...ยุทธการโอเกฮาซา
มะ***จะเกิดขึนอีกครังหรือ...ถ้าเป็ นไปได้ก็อยากภาวนา
ให้คราวนีคิวกาวะช่วยชนะที ผมจะได้จดั การอะไรได้
สบายๆ
หลังเสร็จจากพิธีแต่งงานของท่านหญิงมิทสึนะแห่งตระ
กูลซันโจกับฟูจิคานะ คิชินได้ข่าวเรืองการดึงฟ้าลงตํา
ของโนบุนากะ โอดะในคราวนีจึงกลับมิสโึ ฮะโนะคุนิก่อน
กําหนด
และในตอนนันเอง เขาก็ทิงโซโกะไว้กบั ผมอีกครัง คิชิน

เองก็อยูใ่ นโหมดยอมแพ้ แผ่นหลังคละคลุง้ ไปด้วยกลิน
ความโศกเศร้า
149
นอกนันเขายังฝากโดจิมารุไว้กบั ผม นับตังแต่ปีหน้าเป็ น
ต้นไปผมจะรับโดจิมารุเป็ นลูกบุญธรรมและให้ใช้นาม
สกุลคามน ผมเลยจะให้พวกบริวารจําหน้าค่าตาได้เสีย
ตังแต่ตอนนี
ปี นีโดจิมารุอายุสบิ เอ็ดปี ร่างกายก็เติบใหญ่ไม่นอ้ ย
จะว่าไปฟูจิคาเนะเองก็เป็ นคนร่างใหญ่ ผมคิดว่าโดจิมา

รุก็ถือเป็ นคนร่างใหญ่เมือเทียบกับวัยสิบเอ็ดปี เช่นกัน
แต่ผมไม่ได้ตวั ใหญ่ขนาดนันทังทีคิชินเองก็เป็ นคนร่าง

ใหญ่ คงเป็ นพันธุกรรมทีส่งให้เฉพาะลูกทีมีอาชีพสายต่อ
150
สูล้ ะ่ มัง
มีรายงานมาจากซันจิ โอสึกิทีผมส่งไปเป็ นกําลังเสริม

ของตระกูลสึสมึ ิ
ฝ่ ายศัตรูคือกองทัพผสมนิชิบาทาเกะและฮิซาอากิ สึสมึ ิ
ซึงจํานวนราวหนึงหมืนห้าพันนายเคลือนทัพเข้ามาใน
เขตปกครองของโรคุโร่ สึสมึ ิเต็มอัตราศึก แต่พอรวมกลุม่
กับตระกูลโฮโอและกําลังเสริมของซันจิ โอสึกิแล้วก็มี
กําลังทหารแทบจะเท่าๆ กัน ตอนนีจึงขับเคียวกันอย่าง
สูสี
151
เอาละ ทีเป็ นปั ญหาตอนนีคือกลุม่ อํานาจอีกสองกลุม่
ผมส่งผูส้ ง่ สารไปยังกลุม่ อํานาจอีกสองกลุม่ ให้เข้ามาอยู่
ใต้อาณัติของโรคุโร่ สึสมึ ิและสาบานว่าจะจงรักภักดี แต่
กลับได้รบั คําตอบคลุมเครือมาพร้อมกันทังคู่
“รีบบุกอิเสะเพือปราบปรามความไม่สงบในไดวะโดยเร็ว
ดีไหม?”
“สําหรับนิชิบาทาเกะ อิเสะเป็ นจุดสําคัญทีสุด หากอิเสะ

โดนบุกก็คงไม่มีเวลาพอทีจะไปแทรกแซงความไม่สงบ
ภายในตระกูลสึสมึ ิ มีความเป็ นไปได้สงู ทีจะถอนกําลัง
ทหารจากคิเอะส่งไปเป็ นกําลังเสริมทีอิเสะขอรับ”
152
จริงอยูท่ ีหากดินแดนของตัวเองถูกโจมตีก็คงไม่มีเวลา
ว่างไปยุง่ เรืองข้อพิพาทของดินแดนอืน แต่หากปราบ
ปรามอิเสะโนะคุนิลงอย่างราบคาบก็อาจทําให้กษัตริย ์
หวาดระแวงผมขึนมา
“จัดเตรียมกองทัพสีหมืนนายไว้ทีอิเสะตอนเหนือและอิ
โดะโนะคุนิแล้วขอรับ กองเรือรบแปซิฟิกก็เคลือนทัพได้
ทุกเมือ ไปทําลายอิเสะ สึมะ และคิเอะในคราวเดียว
เถอะขอรับ”
ชิเงอากิดอู ยากรบมากทีเดียว ท่าทางเขาคงกําลังโกรธ

มาก
153
หากถามว่าทําไมชิเงอากิถงึ โกรธขนาดนี ก็เป็ นเพราะ
รอบตัวผมมีมือสังหารปรากฏตัวขึนหลายต่อหลายครัง
เขารูว้ า่ นันคือนินจาทีนิชิบาทาเกะและอาซาคุมะส่งมา
นันเอง
หากเปิ ดหน้าต่อสูก้ บั ตระกูลคามนในเวลานี ต่อให้เป็ น

ขุนนางใหญ่อย่างนิชิบาทาเกะและอาซาคุมะก็ไม่มีอะไร
มายืนยันว่าจะสามารถเอาชนะได้ ต่อให้เอาชนะได้ก็
ต้องเตรียมใจไว้วา่ จะต้องสูญเสียอย่างหนัก
ดังนัน การลอบสังหารผมจึงเป็ นวิธีทีเร็วกว่าและไม่ก่อ

ให้เกิดความเสียหาย พวกเขาจึงเลือกการลอบสังหาร
ผมเข้าใจเรืองนัน แต่ผมเกือบตายมาแล้วครังหนึงจาก
154
การลอบสังหาร จึงมีแผนรับมือกับการลอบสังหารใน
ระดับทีเกินจําเป็ น ดูเหมือนว่าสองตระกูลนันจะไม่รูเ้ รือง
นี
“ปล่อยข่าวลือว่าสองตระกูลนันกําลังเคลือนไหว
หมายลอบสังหารนายท่านเถอะขอรับ”
“ข่าวลือ? แล้วจะไปปล่อยทีไหน?”
“กระจายข่าวในอิเสะ สึมะ คิเอะ โอจิเซ็น คานะ โนโตะ

แล้วก็เมืองหลวงขอรับ”
“นอกจากเขตปกครองของสองตระกูลแล้ว ยังจะไป
155
ปล่อยข่าวทีเมืองหลวงด้วยหรือ?”
“เพือให้เข้าหูกษัตริย ์ และเป็ นการเรียกร้องความชอบ

ธรรมของพวกเราขอรับ”
ดูทา่ โคเบย์ก็จะโกรธมากเช่นกัน ขอสวดนะโมอมิ

ตภพุทธให้นิชิบาทาเกะกับอาซาคุมะทีทําให้สองคนนี
โกรธแล้วกัน
นอกจากเรืองนัน ตอนนีผมสนใจโนบุนากะ โอดะแห่งบิ

บาริโนะคุนิ จึงสังให้รวบรวมข้อมูลของโนบุนากะอย่าง
ละเอียด
156
“เรืองข่าวลือเอาตามนัน รวบรวมข้อมูลเกียวกับโนบุนา
กะ โอดะแห่งบิบาริโนะคุนิให้รดั กุมด้วย แล้วก็จบั ตามอง
การเคลือนไหวของมัทสึนามิ”
“โนบุนากะ โอดะก็เรืองหนึง แต่ทา่ นโทชิมาสะ มัทสึนามิ

มีการเคลือนไหวต่อต้านอะไรหรือขอรับ?”
โคเบย์ถามว่าทําไมผมจึงให้ความสนใจมัทสึนามิ แต่ผม
ก็บอกไม่ได้วา่ เป็ นเพราะมีความทรงจําในชาติทีแล้วอยุ่
ในความทรงจําของผม โทชิมาสะ มัทสึนามิน่าจะเป็ นที

รูจ้ กั ในชาติทีแล้วในชือไซโต้ โดซัน****
157
พ่อของโดซันน่าจะนามสกุลมัทสึนามิ แต่หลังจากนันได้
เข้ามารับใช้ตระกูลนางาอิจงึ ได้เปลียนนามสกุล และได้
รับการขนานนามว่าโทชิมาสะตอนทีรับสืบทอดตระกูล
ย่อย
แม้จะไม่ได้ตรงไปตรงมาอย่างโอดะ โนบุนากะ แต่ใน

กรณีทีมีการเปลียนชือหลายครัง ต่อให้ไม่ได้ใช้ชือทีเป็ น
ทีรูจ้ กั มากทีสุดก็ไม่ได้แปลกอะไร
นอกจากนีดูเหมือนอาชีพของมัทสึนามิคือ [นักวาง
กุศโลบาย] เป็ นอาชีพทีเหมาะกับภาพลักษณ์ของไซโต้
โดซันเป็ นทีสุด จะระวังตัวไว้ก็คงไม่เสียหาย
158
“...ข้าสนใจเจ้านัน”
เพราะมีอาชีพเป็ น [นักวางกุศโลบาย] จึงมีใจมักใหญ่ใฝ่

สูง คิดเป็ นใหญ่ ก่อการดึงฟ้าลงตํา เป็ นเรืองจริงทีผม
สนใจคนแบบนัน
“เข้าใจแล้วขอรับ จะจับตาดูการเคลือนไหวของท่านมัท
สึนามิไว้ดว้ ย”
ถ้าชิเงอากิยอมเข้าใจ ความกังวลใจของผมคงได้รบั การ

คลีคลายลงไปบ้าง
159
* โอดะ โนบุนากะ ไดเมียวแห่งแคว้นโอวาริ ได้รบั การ
ยกย่องเป็ น 1 ใน 3 ไดเมียวผูย้ งใหญ่
ิ แห่งยุคเซ็นโกคุ มี
ฉายาว่า 'จอมมารฟ้าทีหก' เนืองจากเคยใช้ชือนีลงท้าย
จดหมายตอบสาส์นท้ารบของทาเคดะ ชินเก็น
** อิมากาวะ โยชิโมโตะ ไดเมียวทีปกครองทางตะวัน

ออกของโอวาริ เขาต้องการยกทัพจํานวนสีหมืนนายไป
ยึดอํานาจทีเมืองหลวงเกียวโต และต้องยกทัพผ่านโอ
วาริซงโอดะ
ึ โนบุนากะปกครองอยู่ ทว่าโนบุนากะกลับ
ไม่ยอมให้อิมากาวะยกทัพผ่านไปโดยสวัสดิภาพ จึงเกิด
160
ยุทธการโอเกฮาซามะขึน
*** ยุทธการโอเกฮาซามะ คือศึกระหว่างอิมากาวะ โยชิ

โมโตะ และ โอดะ โนบุนากะ ผลสุดท้ายโนบุนากะทีมี
กําลังทหารเพียงสองพันนายเอาชนะโยชิโมโตะทีมีกาํ ลัง
ทหารสีหมืนนายได้ โดยอาศัยสภาพอากาศทีฝนตก และ
โจมตีโดยตรงไปยังทัพหลักทีโยชิโมโตะอยู่ โยชิโมโตะถูก
สังหารในสนามรบ และเหตุการณ์ในครังนีทําให้โอดะ โน
บุนากะมีชือเสียงทัวญีปุ่ น
**** พ่อตาของโอดะ โนบุนากะ
161
162
ผมตัดสินใจว่าจะส่งทหารไปยังอิเสะเพือกําราบตระกูลนิ
ชิบาทาเกะ
เนืองจากรับท่านหญิงน้องสาวของท่านโรคุโร่มาเป็ น
ภรรยาหลวงอีกคนแล้ว การสนับสนุนท่านโรคุโร่จงึ กลาย
เป็ นความชอบธรรม หากไม่สนับสนุนก็คงถูกครหาว่าไร้
คุณธรรม
เป็ นทีน่าเสียดายว่าได้มีการตกลงกันภายในตระกูลแล้ว
ว่าจะทําลายนิชิบาทาเกะให้สนซาก
ิ หากถอนกําลัง
ทหารของตระกูลคามนและตระกูลโฮโอไปทีรวมกลุม่ กัน
ในฐานะกําลังเสริมของท่านโรคุโร่ก็ยงั พอยกความดี
ความชอบทังหมดให้เขาได้บา้ ง แต่นิชิบาทาเกะคงไม่
163
ยอมเสียหน้าด้วยการถอนกําลังทหารง่ายๆ ถ้าผมถอน
กําลังเสริมออกมาเลย เกรงว่าท่านโรคุโร่จะลําบาก
“ท่านพี พาโดจิมารุไปด้วยเถอะขอรับ!”
อุ โดจิมารุอยากติดตามไปออกศึกด้วยเหรอเนีย...?
ผมลังเลทีจะพาโดจิมารุในวัยสิบเอ็ดปี ไปทีสนามรบด้วย
แต่วา่ ...
“ท่านพี ทําไมโซโกะถึงไปด้วยไม่ได้ละ่ เจ้าคะ!?”
164
“มีเรืองทีอยากขอร้องโซโกะน่ะ!”
“เรืองทีจะขอร้องมันอะไรกันล่ะ!?”
พอโดจิมารุพดู ออกมาว่าอยากไปออกศึกด้วย โซโกะก็ได้

ทีฉวยโอกาส ผมจึงปฏิเสธอย่างไร้เยือใย
“อยากให้โซโกะไปทีปราสาทคาโต้เพือปกป้องท่านหญิง
อาสึและทาเควากะ คนทีจะไหว้วานเรืองแบบนีได้นอก
จากโซโกะก็ไม่มีคนอืนแล้ว!”
“...เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ โซโกะผูน้ ีจะปกป้องท่านพีหญิงและ

ทาเควากะสุดความสามารถ!”
165
หลอกล่อสําเร็จไปหนึง แต่ปัญหาอยูท่ ีโดจิมารุ การจะ
ปฏิเสธด้วยสาเหตุวา่ ยังไม่บรรลุนิติภาวะนันเป็ นเรือง
ง่าย แต่แบบนันจะดีหรือ?
“โดจิมารุยงั ไม่บรรลุนิติภาวะเลย โอกาสหน้ายังมีอีก

มาก”
“ท่านพีบรรลุนิติภาวะตอนอายุสบิ ปี นะขอรับ! ข้าอยาก

สัมผัสบรรยากาศของสนามรบ ไม่ขอให้ถงึ ขันส่งข้าไปที
แนวหน้าหรอก ขอร้องละขอรับท่านพี!”
“...เข้าใจแล้ว ข้าจะทําพิธีบรรลุนิติภาวะให้โดจิมารุ!”
166
“ท่านพี!”
สักวันหนึงโดจิมารุก็คงต้องออกสูส่ นามรบ ดังนันให้ไป

สัมผัสบรรยากาศของสนามรบในระหว่างทีผมเป็ นผูด้ แู ล
จะทําให้ผมสบายใจกว่า
ผมจะส่งจดหมายไปให้คิชินกับโคจังว่าจะไปขอโทษที
หลัง ยกโทษให้ดว้ ยนะ หลังจากนีอาจจะถูกดุ แต่เท่านัน
ก็ถือว่าจบเรือง
“จะดีหรือ? ท่านคิชินบอกว่าจะให้เขาเข้าพิธีบรรลุ
นิติภาวะปี หน้านะ”
167
“ข้าจะส่งจดหมายไปหาท่านพ่อกับท่านแม่อาสึมะขอรับ
แล้วจะไปขอโทษโดยตรงทีหลัง”
“อย่างนันหรือ”
“อยากให้ทา่ นพ่อบุญธรรมเป็ นผูส้ วมหมวกให้โดจิมารุ

ได้ไหมขอรับ?”
“ถ้าไม่รงั เกียจทีเป็ นข้า ก็ขอรับหน้าทีด้วยความยินดี”
“ท่านไดนะกน ขอบพระคุณขอรับ!”
168
พิธีบรรลุนิติภาวะของโดจิมารุจงึ จัดขึนอย่างเร่งด่วนด้วย
ประการฉะนี
โดจิมารุเข้าพิธีบรรลุนิติภาวะและเปลียนชือโดยมีบริวาร
อาวุโสของตระกูลคามนเป็ นสักขีพยาน
“จากนีไปขอให้ชือว่าชุเท็น! และจะให้ใช้นามสกุลคามน!
พยามยามเข้าล่ะ!”
“ขอบพระคุณขอรับ! ชุเท็น คามน นับจากนีจะจงรักภักดี

ต่อท่านพี และขอทุม่ เททํางานเพือตระกูลคามนขอรับ!”
169
ชือในวัยเด็กคือโดจิมารุ จึงให้ใช้ชือชุเท็นซึงมาจากชุเท็น
โดจิ*
ตามตํานานชุเท็นโดจิมียกั ษ์เป็ นบริวารมากมาย ผม

อยากให้โดจิมารุเป็ นชายทียืนอยูเ่ หนือผูอ้ ืน จึงตังชือให้
ว่าชุเท็น
แต่ตามท้องเรืองเนืองจากเป็ นยักษ์จงึ อาจถูกกําราบ แต่

ว่ากันตามตรงแล้ว ถ้าคิดในแง่ประวัติศาสตร์ผมคิดว่าโด
จิมารุไม่ใช่ยกั ษ์ แต่เป็ นชาวตะวันตกทีประสบภัย น่าจะ
เหมาะกับภาพลักษณ์ของชุเท็นซึงเป็ นคนร่างใหญ่
แล้วโดจิมารุซงผ่
ึ านพิธีบรรลุนิติภาวะและได้รบั การ
170
ขนานนามว่าชุเท็น คามนก็ได้รบั ตําแหน่งจากกษัตริย ์
เป็ นซาคนโชเก็นขันหกเต็มขัน
ว่ากันตามตรงแล้วตําแหน่งนีสูงกว่าอุโชชิขนเจ็
ของฟูจิคาเนะ
ท่านพ่อบุญธรรมบอกว่าความแตกต่างนีเกิดจากนาม
สกุลว่าเป็ นอาสึมะหรือคามน แต่ฟจู ิคาเนะจะคิดอย่างไร
เมือได้รูเ้ รืองนี ผมรูส้ กึ กังวลใจเล็กน้อย
*
171
ข้าคือชุเท็น ซาคนโชเก็น คามน
“นายน้อย...”
“เก็มบุ คิโยสึมิ ถึงข้าจะเป็ นอย่างท่านพีไม่ได้ แต่ก็อยาก

ทําตัวให้เป็ นประโยชน์ตอ่ ท่านพี! ข้าจะดูแลดินแดนที
ท่านพีปกครอง ให้ทกุ คนได้อาศัยอยูด่ ว้ ยรอยยิม และ
172
อยากทําประโยชน์ให้กบั ท่านทีผูส้ ร้างดินแดนเช่นนันขึน
มา!”
“...ข้าเข้าใจสิงทีนายน้อยพูดขอรับ! แต่ไม่จาํ เป็ นต้อง

เป็ นตอนนีก็ได้นีขอรับ”
“ใช่แล้ว เป็ นดังทีท่านเก็มบุวา่ นายท่านบอกว่าจะทําพิธี

บรรลุนิติภาวะปี หน้า หากบรรลุนิติภาวะตอนนีจะขัดต่อ
ความตังใจของนายท่านนะขอรับ”
เก็มบุ ไดมนจิและคิโยสึมิ อาดากะซึงถูกตระกูลอาสึมะ

ส่งมาในฐานะผูอ้ ารักขาต่อต้านการบรรลุนิติภาวะใน
ครังนี
173
เป็ นเรืองจริงทีท่านพ่อบอกว่าจะให้บรรลุนิติภาวะในปี
หน้า ข้าจึงเข้าใจสิงทีทังสองพูด แต่ขา้ เองก็อยากทํา
ประโยชน์ให้ทา่ นพีโดยเร็วทีสุด
ข้าอาจไม่มีประโยชน์อะไรในการติดตามออกศึกคราวนี
แต่ก็คิดว่าหากได้สมั ผัสบรรยากาศในสนามรบก็น่าจะ
รูส้ กึ อะไรได้บา้ ง
หากได้กา้ วไปข้างหน้า แม้จะเพียงเล็กน้อยก็ยงั ดี เท่านัน

ข้าก็มีความสุขแล้ว
เมือผ่านพิธีบรรลุนิติภาวะ ข้าก็ติดตามท่านพีนําทหาร
174
ออกศึกทันที
ท่านพีหญิงโซโกะได้รบั มอบหมายหน้าทีจากท่านพีใหญ่
จึงมุง่ หน้าไปทีปราสาทคาโต้แล้ว
ท่านไดนะกน (ฟุได คามน) ปั กหลักอยูท่ ีเมืองหลวงเพือ

ดําเนินการเรืองในราชสํานัก ท่านไนไดจิน (โฮโอ) ก็เห็น
ว่าบัญชาการรบอยูท่ ีฝังไดวะ
เมืองหลวงเป็ นเขตอํานาจของท่านอิบกุ ิ อีกไม่ชา้ จะเข้า

ฤดูหนาว มีความเป็ นไปได้ตาที
ํ ตระกูลอาซาคุมะจะออก
มา แต่ทา่ นคิซาเอมอนและแม่ทพั ทุกคนในอาวาอุมิตอน
เหนือก็กาํ ลังเฝ้าระวัง
175
“เป็ นอะไรไป ไม่สบายใจหรือ?”
“เปล่าขอรับ กําลังคิดอยูว่ า่ ในทีสุดก็มาถึงจุดนีได้ แม้จะ

ยังทําประโยชน์ให้ทา่ นพีไม่ได้ทนั ที แต่ก็ในอนาคตจะ
ต้องสร้างประโยชน์ให้เห็นแน่ขอรับ!”
“พึงพาได้จริงๆ...แต่มีเรืองจะบอกไว้อย่างหนึงนะ”
“อะไรหรือขอรับ?”
“ห้ามตายก่อนข้า! ต่อให้ตอ้ งตกอยูใ่ นเงือมมือมัจจุราชก็

ห้ามยอมแพ้ ต้องกลับมาหาข้า ท่านพ่อ และท่านแม่ให้
176
ได้ เข้าใจนะ!?”
“...ขอรับ!”
ท่านพีไม่ได้กระตือรือร้นในการออกรบนัก เห็นได้ชดั ว่า

ไม่เคยชอบใจการออกรบเลย แต่ทา่ นพีจําต้องตัดสินใจ
ส่งกองทัพออกไป เพราะยอมไม่ได้ทีนิชิบาทาเกะและอา
ซาคุมะก่อความไม่สงบขึน
*ชุเท็นโดจิ เป็ นหัวหน้าของเหล่ายักษ์ตามตํานานของ

ญีปุ่ น อาศัยอยูบ่ นภูเขาโอเอะ มักทําร้ายและลักพาตัว
177
มนุษย์ทีผ่านไปมา สุดท้ายถูกสังหารโดยมินาโมโตะ ไร
โค(มินาโมโตะ โยริมิทสึ)
178
ต้นเดือนพฤศจิกายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
ผมยอมให้ชเุ ท็น (โดจิมารุ) ทีบรรลุนิติภาวะแล้วติดตาม

ไปในการรบคราวนีด้วย
ถึงการติดตามของเขาจะไม่ได้มีอะไรเป็ นพิเศษ แต่ผมก็

สังให้บริวารนําอาวุธใหม่มาออกรบด้วย
179
อย่างแรก คือปื นทีคุน้ เคยกันดี ปื นทีผ่านๆ มาเป็ นรุน่
พาดบ่าทีติดตังร่องเกลียว ปรับปรุงมาจากปื นคาบศิลา
แต่ในการรบครังนีผมเปลียนเป็ นปื นแบบมีนกสับ มีการ
เปลียนทังลูกกระสุนและรังเพลิงให้ทนต่ออิทธิพลจากฝน
เวลาในการบรรจุลกุ กระสุนก็ลดลงไปมาก
เรืองทีตระกูลคามนทําสงครามโดยใช้ปืนนันเป็ นทีรูก้ นั
ทัวในเขตปกครองอืน ผมได้รบั ข้อมูลมาว่านิชิบาทาเกะ
เตรียมโล่ไม้ไผ่เสริมความแข็งแกร่งแบบพิเศษเอาไว้เพือ
รับมือปื นของผม แต่ผมจะแสดงความเหนือชันกว่าศัตรู
ด้วยกระสุนทีมีอานุภาพทะล่วงโล่ไม้ไผ่พวกนัน และจะ
ใช้ไรเฟิ ลรุน่ ปรับปรุงนีโจมตีเพียงฝ่ ายเดียวจากระยะไกล
อย่างทีสอง คือเครืองยิงบัลลิสตา หรือพูดง่ายๆ คือปื น

180
ธนูขนาดใหญ่ โครงสร้างไม่ซบั ซ้อน เพียงแค่นาํ หัวลูกศร
ทรงปิ ระมิดมาติดไว้กบั ท่อนซุงเส้นผ่านศูนย์กลางสิบเซ็น
ติเมตรแล้วยิงออกไปเท่านัน แต่ลกู ศรจุดระเบิดของผม
จะทําให้มนั มีประสิทธิภาพยิงขึน
ศรจุดระเบิดคือศรทีติดตังดินปื นต่อสายชนวนไว้ทีด้าน
หลังของลูกศร เมือจุดไฟทีสายชนวนแล้วยิงออกไปก็จะ
ไประเบิดเมือลูกศรตกพืน ศรนีจะได้แสดงแสนยานุภาพ
อย่างเต็มทีในศึกปิ ดล้อมปราสาท อย่างการยิงทําลาย
ประตูปราสาท ยิงใส่เขตทีมีการต่อต้านอย่างหนักหน่วง
เพือทําลายศัตรู และเนืองจากมีระยะการยิงทีไกล ต่อให้
ไม่ใช่ศกึ ปิ ดล้อมปราสาทก็ยงั โจมตีโดยเล็งไปทีแม่ทพั
ฝ่ ายศัตรูจากระยะไกลได้
181
ศรจุดระเบิดนีเป็ นแบบถอดประกอบ เวลาเคลือนทัพก็
บรรทุกขึนหลังม้าเคลือนย้ายได้ง่าย ในกรณีทีเลวร้ายที
สุดก็สามารถให้คนแบกขึนหลังได้
ผมคิดว่าจะใช้ปืนใหญ่ดว้ ยเช่นกัน แต่ปืนใหญ่นามี

ํ
นําหนักมากจึงน่าจะถ่วงการเดินทัพ ผมเลยตังใจว่าจะ
ไม่ใช้ปืนใหญ่บนภาคพืนทวีป
อย่างทีสาม คือการส่งเฮลชิปไปทีแนวรบ ทีผ่านมากอง

เรือฝังทะเลญีปุ่ นซึงมีเฮลชิปเป็ นเรือธงออกเดินทางไปยัง
แผ่นดินใหญ่เพือทําการค้าขาย เมือถูกโจรสลัดโจมตีก็โต้
กลับและทําลายศัตรูเสมอ แต่ครังนีเป็ นครังแรกทีผมส่ง
เฮลชิปไปในสนามรบอย่างจริงจัง
182
กองเรือแปซิฟิกทีจัดตังขึนคราวนี ผมตังใจจะให้เข้า
ทําลายท่าเรือของนิชิบาทาเกะและยึดครองท่าเรือใน
อาณาเขตของนิชิบาทาเกะ แล้วจับกุมเรือของพ่อค้า
ประจํากับยึดเรือของตระกูลนิชิบาทาเกะ
ก่อนอืนต้องส่งสัญญาณเตือนไปยังพ่อค้าชายแดนล่วง
หน้าเพือไม่ให้โจมตีกองเรือของผูอ้ ืนทีไม่เกียวข้องกับนิชิ
บาทาเกะ
แต่หากยังดึงดันใช้ทา่ เรือของนิชิบาทาเกะก็เป็ นหน้าที

ความรับผิดชอบของผูบ้ ญ
ั ชาการกองเรือนันเอง ผม
ตรวจสอบกองเรือแต่ละกองมาบ้างแล้วก็จริง หากเป็ น
กองเรือทีไม่เกียวข้องกับตระกูลนิชิบาทาเกะก็จะ
183
พยายามไม่โจมตี แต่ผมก็ไม่รบั ประกับความเสียหาย
หากโดนลูกหลงระหว่างการต่อสู้
ร้อยแปดสิบแปด
ผมบุกอิเสะโนะคุนิซงเป็
ึ นฐานทีมันของนิชิบาทาเกะ
184
(ทางตอนเหนือเป็ นเขตแดนของตระกูลคามน) ปิ ดล้อม
ก่อนทําลายป้อมปราการไปทีละแห่ง
พวกนิชิบาทาเกะเก็บตัวอยูแ่ ต่ในปราสาท ไม่ยอมลง

สนามรบ แม้ปอ้ มปราการพันธมิตรจะถูกปิ ดล้อมก็ไม่คิด
จะส่งกําลังเสริมออกมาช่วยเหลือเลย
สงครามปิ ดล้อมปราสาทเป็ นของถนัดสําหรับตระกูลคา

มนในตอนนี จึงเดินหน้าต่อโดยทีไม่มีผคู้ นบาดเจ็บล้ม
ตายมากนัก
สิงทีผมระมัดระวังในตอนนีคือการโจมตีทีเผลอ หรือการ
โจมตียามวิกาล ถึงจะวางแผนการรับมือกับเรืองพวกนัน
185
ไว้แล้ว ด้วยการให้นินจาคอยสอดส่องโดยรอบพร้อมกับ
ส่งทหารม้าออกลาดตระเวนจึงไม่น่าจะมีปัญหา แต่ถงึ
อย่างนันก็ยงั วางใจไม่ได้
“ต่อไปเป็ นปราสาทคิรกิ ะสินะ?”
“ใช่แล้วขอรับ เป็ นปราสาทไดเมียวของนิชิบาทาเกะและ

เป็ นป้อมปราการทีมีโครงสร้างแข็งแกร่งขอรับ”
“ไดวะโนะคุนิเป็ นอย่างไรบ้าง?”
“รบกันอย่างหนักหน่วงขอรับ นิชิบาทาเกะก็สง่ ปื น
จํานวนมากเข้ามาในสนามรบ อีกทังยังได้กาํ ลังเสริม
186
จากวัดเน็นโกโระและกลุม่ ไซงะด้วย”
วัดเน็นโกโระคือศาสนาทีหยังรากลึกในคิเอะโนะคุนิ มี
พระนักรบจํานวนมากเช่นเดียวกับวันเอ็นเรกิในอาวาอุมิ
โนะคุนิ อีกทังกลุม่ ไซงะก็เป็ นกลุม่ ภายใต้วดั เน็นโกโระซึง
มีความเชียวชาญในการต่อสูด้ ว้ ยปื น
จะว่าไปแล้วไซงะทีว่าหมายถึงไซงะคนนันสินะ? ถ้าเป็ น
อย่างนันจะมีคนทีชือไซงะ มาโกอิจิ*ปรากฏตัวออกมา
ด้วยหรือเปล่า...? ถ้ามีละก็อยากได้มาเป็ นบริวารจังเลย
นะ
พอผมทําท่าครุน่ คิด ชิเงอากิกบั โคเบย์และชุเท็นซึง
187
เตรียมรับคําสังอยูข่ า้ งผมก็จอ้ งมองมาทีผมเขม็ง
การถูกผูช้ ายจ้องนีมันไม่มีความสุขเลยนะ
“ต้องการกําลังเสริมหรือไม่?”
“ไม่ขอรับ ให้เป็ นหน้าทีของท่านโอสึกิเถอะ เขาไม่น่าจะ

รบแพ้หรอกขอรับ”
ไม่น่าจะรบแพ้...งันหรือ หมายความว่าพอผมจบ
สงครามทางนี ก็เดินทัพเข้าคิเอะโนะคุนิตอ่ ได้เลยโดยไม่
ต้องไปช่วยทางนันสินะ
188
จะเป็ นอย่างนันก็ช่าง แต่ผมอยากรีบทําให้สงครามสิน
สุดลงโดยเร็วแล้วไปใช้เวลาช่วงปี ใหม่อยูท่ ีอาวาอุมิ
“ไม่ ส่งกําลังทหารทีปราสาทโรคุโยไปเป็ นกําลังเสริมทีได

วะซะ”
ปราสาทโรคุโยตังอยูเ่ ลียบชายแดนของยามามิยะโนะคุ
นิกบั อาวาอุมิโนะคุนิ เป็ นปราสาททีตระกูลฮัคคากุลม่
สลาย ผมตรึงกําลังทหารไว้หนึงหมืนนายทีปราสาทนัน
เพือเป็ นกองกําลังสํารองสําหรับทางไดวะ
และในจํานวนกองกําลังสํารองนันก็ได้สง่ หน่วยทีเชียว
ชาญการใช้ศรจุดระเบิดไปด้วย น่าจะเหมาะสําหรับการ
189
พิชิตสถานการณ์การรบทีเสียเปรียบ
“จะส่งกําลังสํารองไปก็ออกจะเร็วเกินไปสักหน่อยนะขอ
รับ”
“ถ้าจําเป็ นก็รวบรวมทหารรับจ้างส่งไปเป็ นกําลังเสริม

หากรบข้ามปี ชือเสียงของตระกูลคามนจะพังพินาศ!”
“อึก!?”
ผมใช้คาํ พูดแข็งกร้าว ชิเงอากิกบั โคเบย์คงคาดเดาได้วา่

ผมจะสังว่าห้ามรบข้ามปี โดยเด็ดขาด จึงก้มคํานับ
190
ในหัวข้องทังสองคงคิดแผนการทีจะทําให้การรบสินสุด
ลงโดยเร็วอยู่
“เช่นนันก็สง่ ทหารทีปราสาทโรคุโยออกไป ให้ทหารห้า

พันนายขึนกองเรือแปซิฟิกขึนฝังทีด้านหลังของคิเอะโนะ
คุนิ โจมตีดว้ ยยุทธการโอบล้อมเถอะขอรับ”
โคเบย์เงยหน้าขึนแล้วเสนอแผนการ ทําได้ดีมาก
“ชิเงอากิ คิดเห็นอย่างไรกับแผนนี?”
“ขอรับ ข้าเห็นด้วยกับแผนทีท่านโคเบย์เสนอ ถ้าจะมี

เพิมเติมก็คือให้กองเรือแปซิฟิกทีส่งทหารขึนฝังแล้วข่ม
191
ขวัญท่าเรือของคิเอะโนะคุนิ ตัดเส้นทางการส่งเสบียง
จากทางนําขอรับ”
“อืม ไปจัดการตามนัน”
ในการรบครังนี ผมส่งกองเรือแปซิฟิกออกไปสองกอง
กองเรือทีสองให้ไปทีคิเอะ กองเรือทีหนึงข่มขวัญท่าเรือ
ของอิเสะและตัดเส้นทางการส่งเสบียง
เมือชิเงอากิกบั โคเบย์กล่าวลา ก็เหลือผมกับชุเท็น (โดจิ

มารุทีบรรลุนิติภาวะแล้ว) สองคน
192
ชุเท็นไม่พดู อะไรแม้แต่คาํ เดียวระหว่างการหารือ แต่ถา้
ได้ฟังบทสนทนาของพวกเราแล้วเรียนรูไ้ ด้บา้ งก็น่ายินดี
ทีสําคัญทีสุดคืออยากให้เข้าใจไว้วา่ สงครามไม่ใช่การทํา
อะไรบุม่ บ่าม แต่เป็ นการใช้สมอง
อาชีพของชุเท็นคือ [ผูพ้ ิทกั ษ์] จึงน่าจะมีพลังเพียงพอที

จะคลีคลายเรืองน้อยใหญ่ได้ดว้ ยกําลัง แต่ผมคิดว่าแค่
นันยังยากต่อการเอาชีวิตรอดในยุคสมัยแห่งสงคราม จึง
อยากให้ชเุ ท็นเป็ นนักรบทีมีความสามารถทังบู๊บนุ๋
“ชุเท็น คิดว่าอะไรคือสิงสําคัญสําหรับการรบ?”
193
ผมตังคําถามอย่างกะทันหัน ทางนันจึงลังเลเล็กน้อย แต่
ชุเท็นก็พยายามเค้นความคิดออกมา
“ขอรับ อันดับแรกก็คือทหาร ยิงมีทหารมากเท่าใดก็ยงิ

ได้เปรียบในการรบมากเท่านันขอรับ”
“อืม แล้วอย่างอืนล่ะ?”
“ต่อมาก็คือแม่ทพั ผูบ้ ญ
ั ชาการทหาร ต่อให้มีทหารหนึง
แสนนาย แต่หากไม่มีแม่ทพั บัญชาการก็จะกลายเป็ นนก
กระจอกแตกรังขอรับ”
194
“อย่างอืนล่ะ?
“อย่างอืน...”
ตอบได้ดี แต่แค่นนยั
ั งไม่พอ
“อาวุธยุทโธปกรณ์หรือขอรับ?”
“นันก็ใช่อยูห่ รอก ไม่รูแ้ ล้วหรือ?”
“...ขออภัยขอรับ ความรูข้ องข้ายังตืนเขินนัก”
195
เอาเถอะ ช่วงแรกก็เป็ นประมาณนันละนะ
“ลองหาคําตอบดูระหว่างการติดตามออกรบคราวนี”
“ขอรับ จะพยายามขอรับ!”
พอบรรลุนิติภาวะแล้ว ชุเท็นก็ใช้คาํ พูดคําจาเป็ นผูใ้ หญ่

ขึน ในฐานะพีชายก็อยากชีนําชุเท็นให้เติบโตไปเป็ นแม่
ทัพมือหนึง แต่ผมไม่รูว้ า่ ตัวเองจะทําเรืองแบบนันได้จริง
หรือเปล่า ผมจึงสอนเรืองการเตรียมตัวเตรียมใจสําหรับ
การรบให้ชเุ ท็นโดยยึดเอาหลักการของตัวเองเป็ นทีตัง
อย่างน้อยทีสุดทีผ่านมาก็ได้ผล จึงไม่น่าจะเป็ นความคิด

196
ทียําแย่อะไรนัก
ผมอาจจะคิดอวดดีไปหน่อย แต่หลักการของผมก็เรียบ
ง่าย คือหากจะไปรบก็ตอ้ งเตรียมกําลังทหารให้มากกว่า
ฝ่ ายตรงข้ามและจัดหาอาวุธดีๆ ทีเหนือกว่าเสมอ
จากนันก็เป็ นความสามารถในการสร้างทีเอือให้ผลิตสิง
เหล่านันออกมาเป็ นจํานวนมาก และการสืบข้อมูลของ
ศัตรูอย่างละเอียดเพือเปรียบเทียบกับกําลังรบของตน
อย่างน้อยทีสุดถ้าทําได้แค่นี ต่อให้เป็ นการรบทีหนัก

หน่วงก็ไม่น่าจะพ่ายแพ้หมดรูป
197
อ๊ะ เกือบลืมไป ทีจําเป็ นทีสุดคือไม่วา่ จะทีไหนเมือไร คือ
ต้องเตรียมเส้นทางการหลบหนีไว้ดว้ ย เพราะต่อให้พา่ ย
แพ้ แต่หากยังมีชีวิตอยูก่ ็น่าจะทําอะไรได้บา้ ง เพราะ
ฉะนันทางหนีทีไล่ก็เป็ นเรืองสําคัญเช่นกัน
* หัวหน้าตระกูลไซงะ มีชีวิตอยูช่ ่วงค.ศ. 1534-1589 ขึน

ชือเรืองการนํากองทัพทีเชียวชาญการใช้ปืนอาร์ควิ
บัส(Arquebus) ปื นทีมีลาํ กล้องยาว ต้องใช้ขาหยังใน
การเล็งและแบ่งเบานําหนักจากตัวปื น
198
199
ผมล้อมปราสาทคิรกิ ะได้แล้ว
เนืองจากเป็ นฐานทีมันและปราสาทของไดเมียวของนิชิ
บาทาเกะ การป้องกันจึงหนาแน่น แต่ถงึ จะเห็นแบบนัน
ผมกลับคิดต่างออกไป หากมีอาวุธทีเตรียมพร้อมไว้คง
บุกได้ไม่ยากเย็นนัก
ผมกะว่าพรุง่ นีจะเข้าปิ ดล้อมโดยสมบูรณ์และเริมการ

โจมตีแบบรวดเดียวจบ
“นายท่าน! มีผสู้ ง่ สารมาจากตระกูลโอดะขอรับ!”
“หืม? ...เวลาแบบนีเนียนะ?”
200
ทีนีมันแนวรบหน้าสุดเลยนะ? ดีไม่ดีทหารของนิชิบาทา
เกะอาจจะบุกเข้ามาถล่มค่ายนีก็ได้
มาในฐานะทูตเจรจาสงบศึกเพราะถูกนิชิบาทาเกะไหว้
วานมางันหรือ? แต่จะบอกว่าโอดะกับคามนกําลังขัด
แย้งกันโดยมีอาสึมะเป็ นสือกลางก็ไม่ใช่คาํ กล่าวเกินจริง
แต่อย่างใด
ถ้าจะขอให้ช่วยมาสงบศึกก็น่าจะมีคนอืนอีก เช่น
ราชวงศ์เป็ นต้น
เรืองนันเอาไว้ก่อน มีผสู้ ง่ สารมาในสถานทีอันตรายแบบ
201
นีเนียนะ...? เจ้าโนบุนากะนีเป็ นกดขีทาสจริงๆ!
“บริวารตระกูลโอดะ ฮันสึเกะ ซาคุมะขอรับ เป็ นเกียรติ

อย่างยิงทีได้พบท่านซาคนเอะไดโช”
ซาคุมะ...ซาคุมะนันสินะ ชือฮันสึเกะฟั งดูไม่คนุ้ หู แต่ใน

หมูบ่ ริวารของโนบุนากะในชาติทีแล้ว ก็มีนามสกุลซาคุ
มะอยูด่ ว้ ยนีนะ
ถ้าฮันสึเกะทีอยูต่ รงหน้าผมคือคนคนเดียวกันกับซาคุมะ
โนบุโมริ*ทีผมรูจ้ กั ละก็ ในอนาคตเขาจะถูกโนบุนากะขับ
ไล่ออกมาสินะ...? รูส้ กึ สงสารขึนมานิดหน่อยแฮะ
202
“ข้าโซชิน มาถึงทีแบบนี มีเรืองอะไรหรือ?”
“ข้านําจดหมายจากนายท่านมาขอรับ”
ริคมุ ะ นางาเระรับจดหมายของโนบุนากะจากฮันสึเกะ
แล้วนํามาให้ผม พอรับมาแล้วผมก็กวาดตาดูเนือหาด้าน
ใน
เนือหามีอยูว่ า่ ...หากให้นอ้ งสาวของโนบุนากะแต่งงาน

กับผม แล้วให้ทา่ นหญิงของตระกูลอาสึมะแต่งงานกับ
โนบุนากะน่าจะเป็ นการดี หมายความว่าอยากจะเป็ น
เกียวดองเป็ นพันธมิตรด้วยการแต่งงานสินะ
203
ว่ากันตามตรงแล้วผมตกใจ บิบาริโนะคุนิทีโนบุนากะ
ปกครองนันทีผ่านมาบุกรุกมิสโึ ฮะโนะคุนิไม่รูก้ ีหน จะใช้
คําสวยหรูอย่างไรก็บอกไม่ได้วา่ ความสัมพันธ์ของสอง
ดินแดนเป็ นไปด้วยดี
แม้จะบอกว่าทีผ่านมาคนทีมีอาํ นาจปกครองสูงสุดในบิ
บาริโนะคุนิคือตระกูลไซโต้ แต่ตระกูลโอดะซึงเป็ นบริวาร
ของตระกูลไซโต้ก็โจมตีมิสโึ ฮะโนะคุนิอยูห่ ลายต่อหลาย
ครังนีนา?
ต่อให้ขนเป็
ึ นผูน้ าํ ตระกูลโอดะแล้วขับไล่ตระกูลของเจ้า
นายไปยังชินาโนะโนะคุนิแล้ว ต่อให้ศตั รูหลักทีตระกูล
ซาโต้รบด้วยจะเป็ นตระกูลมาชิมะทีล่มสลายไปแล้ว แต่
ระหว่างบิบาริโนะคุนิกบั มิสโึ ฮะโนะคุนิก็ยงั มีช่องว่าง
204
ระหว่างกันทีฝังลึก
“ชือซาคุมะสินะ รูเ้ นือหาในจดหมายของท่านผูน้ นหรื

ั อ
ไม่?”
“ทราบขอรับ”
พอผมส่งจดหมายให้ชิเงอากิทีนังอยูข่ า้ งๆ ชิเงอากิก็
กวาดตามองจดหมายฉบับนัน เขาอ่านจดหมายจนจบ
รอบหนึงแล้วส่งให้โคเบย์ก่อนจะเอ่ยปากขึน
“ตอนนีนายท่านอยูร่ ะหว่างการศึก ไม่ได้อยูใ่ นเงือนไขที

จะตอบกลับได้ทนั ที ขอให้ทา่ นผูส้ ง่ สารกลับไปก่อน แล้ว
205
อีกหลายวันค่อยส่งผูส้ ง่ สารเพือตอบจดหมายก็ได้ขอรับ”
“อืม นันสินะ ไว้ขา้ บรรลุจดุ ประสงค์ในการรบกับนิชิบา

ทาเกะแล้วจะให้คาํ ตอบ ตอนนีกลับไปก่อนเถอะ”
“ข้าไม่ใช่เด็กรับใช้ จะไม่ทาํ ตัวเกะกะ เช่นนัน ขอให้ขา้

ติดตามท่านซาคนเอะไดโชออกรบด้วยขอรับ”
ตังใจจะติดตามออกรบจนกว่าจะได้รบั คําตอบเหรอ หรือ

อยากเฝ้าดูวิธีการรบของผมในระยะประชิดกันแน่...เอา
เถอะ ยังไงก็ไม่มีของทีถึงคนอืนจะเห็นไปแล้วผมจะตกที
นังลําบาก...ซะเมือไรล่ะ
206
พอผมส่งสายตาเหลือบมองชิเงอากิ ชิเงอากิก็กม้ หน้าลง
เล็กน้อย
“ได้สิ แต่หา้ มทําอะไรตามอําเภอใจแล้วกัน”
ทางนันก้มศีรษะให้ผมแล้วกล่าวคําขอบคุณ
207
“นายท่าน! มีมา้ เร็วมาจากท่านโรคุซากิขอรับ!”
อุ ม้าเร็วเรอะ?
ผมมอบหมายให้คิซาเอมอนรักษาการณ์ทีเคียวสะ
หมายความว่าเกิดเรืองอะไรขึนทีเคียวสะอย่างนันหรือ
208
หรือจะเกิดอะไรขึนกับท่านหญิงอาสึ ทาเควากะ และโซ
โกะซึงอยูท่ ีปราสาทคาโต้?
ผมรับจดหมายแล้วคลีออกด้วยความรีบร้อน
ในจดหมายบอกว่าตระกูลอาซาคุมะส่งทหารทางบกมา
ยังอาวาอุมิ และส่งทหารทางเรือมายังเคียวสะ พวกนัน
โจมตีเคียวสะและอาวาอุมิตอนทีผมไม่อยู่ เป็ นการสนับ
สนุนนิชิบาทาเกะและปิ ดกันการค้าขายซึงสนับสนุน
สถานะการเงินของผมนันเอง
อีกไม่นานจะเข้าสูฤ่ ดูหนาว ผมจึงคิดว่าตระกูลอาซาคุ
209
มะทีปกครองโอจิเซ็นโนะคุนิซงมี
ึ หิมะทับถมจะไม่เคลือน
ไหว แต่กลับมาเคลือนไหวเอาจังหวะนีงันหรือ
เป็ นแผนทีเหนือคาด แต่พวกนันก็น่าจะรูอ้ ยูแ่ ล้วว่าการ

ทําแบบนีเป็ นการผูกบ่วงรัดคอตัวเอง
ผมควรให้ทา่ นหญิงอาสึและโซโกะทีอยูป่ ราสาทคาโต้

ย้ายไปอยูท่ ีอาวาอุมิดีไหมนะ...?
ไม่สิ ผมยกระดับความสามารถในการป้องกันปราสาท
คาโต้ถงึ ขันนีแล้ว มันมีความเป็ นป้อมปราการมากกว่า
ปราสาทแห่งอืนมาก ความสามารถในการโจมตีก็แข็ง
แกร่งทีสุด
210
แต่ถงึ อย่างนันก็ยงั หนักใจ...หากเกิดอะไรขึนกับพวก
ท่านหญิงอาสึละ่ ก็ ผมคงถอนรากถอนโคนทังอาซาคุมะ
และนิชิบาทาเกะจนสินซาก ระดับทีต่อให้กษัตริยล์ งมา
ไกล่เกลียให้สงบศึกก็คงไม่ยอมหยุด
ทว่า วันรุง่ ขึน มีมาเร็วมาจากคิซาเอมอนอีกครัง
เนือหาในจดหมายบอกว่ากองเรือของตระกูลอาซาคุมะ
ทีมุง่ หน้ามายังเคียวสะถูกขับไล่โดยกองเรือทีสามซึงมีเฮ
ลชิปเป็ นเรือธง
ทีเหลือก็คือทหารสองหมืนนายทีบุกเข้ามาทางตอน
211
เหนือของอาวาอุมิทางบก แต่ทางนันกําลังเผชิญหน้ากับ
ทหารสองหมืนนายของคิซาเอมอนกับกลุม่ ขุนนางในอา
วาอุมิตอนเหนือ
หากหยุดทหารอาซาคุมะเอาไว้ได้ เดือนหน้าทางนันก็จะ
ถอนกําลังออกไป ผมจึงออกคําสังไปว่าให้ทาํ สงคราม
ยืดเยือโดยไม่ตอ้ งฝื นบุกกลับ
“กําลังสุมไฟเพือให้อาซาคุมะและนิชิบาทาเกะล่มสลาย
จนต่อต้านตระกูลเราไม่ได้สนิ ะขอรับ”
“อืม ข้าไม่เคลือนทัพโดยไม่มีแผนรับมืออาซาคุมะหรอก
แต่การเคลือนไหวของอาซาคุมะก็ผิดจังหวะจะโคนเหลือ
212
เกิน ถ้าเป็ นข้าละก็จะเคลือนไหวเวลาเดียวกันกับตอนที
นิชิบาทาเกะเคลือนไหวทีคิเอะ และหากเป็ นไปได้ก็จะ
ร่วมต่อสูก้ บั ฮิโนโคจิ”
“อย่างนีนีเอง หากกินรวบฮิโนโคจิและโอดะได้ ข่ายปิ ด

ล้อมของคามนก็จะหนาแน่นขึน ถึงอาซาคุมะจะเป็ น
พันธมิตรชัวคราวกับฮิโนโคจิหรือโอดะทีเพิงผงาดขึนมา
แต่ก็ดทู า่ ว่าไม่ได้มีความคิดทีจะร่วมมือกันสินะขอรับ”
“ฉากหน้าอาจดูเหมือนพวกเขาปรับตัวร่วมมือกันได้ แต่
คงรวบรวมกําลังทหารมาโจมตีทีตระกูลเราไม่ได้ขอรับ”
ชิเงอากิกบั โคเบย์ชีให้เห็นว่าทังทีทางนันตังตนเป็ นศัตรู
213
กับคามนแต่ก็ยงั ห่วงเรืองหน้าตาของตัวเอง การตอบ
สนองของอาซาคุมะทีไร้ซงความเด็
ึ ดขาดนันไม่ได้เรือง
เอาเสียเลย
สําหรับผมแล้วก็เป็ นเรืองน่าซาบซึงทีอีกฝ่ ายไม่ทาํ แบบ

นัน พวกบริวารก็คงมีความคิดเห็นไม่ตา่ งกัน
ดูเหมือนชิเงอากิจะดีใจอยูล่ กึ ๆ ว่าเท่านีก็หาข้ออ้าง
ทําลายอาซาคุมะได้แล้ว โคเบย์เองก็คงคิดจะโจมตีอา
ซาคุมะในปี หน้า
“เอาละ ก่อนอืนก็ไปเก็บกวาดนิชิบาทาเกะกัน”
214
ปราสาทคิรกิ ะมีกาํ แพงทีสมกับเป็ นปราสาทไดเมียวของ
ตระกูลนิชิบาทาเกะ กองทัพพันธมิตรโดนโจมตีกลับจน
เกิดความเสียหายไม่ใช่เล่นๆ แต่ผมมีศรจุดระเบิดเพือใช้
โจมตีประตูปราสาทและภายในกําแพงปราสาทอยู่
กองทัพของผมเปิ ดฉากด้วยระเบิดจํานวนมหาศาลจาก
ศรจุดระเบิด
ก่อนอืนก็ทาํ ลายป้อมและประตูปราสาทแล้วให้ดนั เบย์

นํากองพลทหารราบบุกเข้าไป หลังจากนันก็สง่ กองพล
ปื นขนาดกลางเข้าไปถล่มป้อมของศัตรู
แต่ก็สมกับทีเป็ นปราสาทคิรกิ ะ แม้จะเริมโจมตีตงแต่

ั เช้า
215
แต่พอตกเย็นก็ยงั ไม่แตกพ่าย ทหารรักษาการณ์ของแต่
ละป้อมก็ทาํ หน้าทีของตนได้เป็ นอย่างดี
หากปราสาทคิรกิ ะแห่งนีแตก กลุม่ ขุนนางทีรับใช้นิชิบา

ทาเกะก็จะย้ายฝังมาเข้ากับทางนีได้อย่างดาย ทีสําคัญ
คือหากผูน้ าํ ตระกูลก็ฮกึ เหิมหมายปกป้องปราสาทจนตัว
ตายก็คงดี จะได้ไม่เป็ นเสียนหนามในภายหลัง
แต่ถา้ เป็ นอย่างนัน กลุม่ ขุนนางก็อาจคิดหาวิธีการแก้

แค้นให้ผเู้ ป็ นนายก็ได้ ผลลัพธ์ตา่ งๆ ก็ก่อให้เกิดปั ญหาที
ต่างกันออกไป
216
แม้ดวงอาทิตย์จะลับขอบฟ้าไปแล้ว แต่การโจมตี
ปราสาทก็ยงั คงดําเนินต่อไป
เหลืออีกเพียงป้อมเดียวเท่านัน และดูทา่ น่าจะแตกในอีก

ไม่ชา้
ผูส้ ง่ สารวิงไปๆ มาๆ ระหว่างแนวรบกับทัพหลักไม่ขาด

สาย ผูส้ ง่ สารรับหน้าทีหนักในการรายงานว่าใครฆ่าใคร
ใครบาดเจ็บ จับใครได้ แต่ชเุ ท็นซึงอยูเ่ คียงข้างผมดูทา่
จะกําลังว่างอยูเ่ ล็กน้อย
“ริคมุ ะ เจ้าไปสังเกตการรบทีแนวหน้า”
217
“รับทราบขอรับ!”
“ชุเท็นไปเป็ นผูช้ ่วยริคมุ ะ”
“...ขะ ขอรับ! จะไปเดียวนี!”
การสังเกตการรบไม่ใช่การมอบอํานาจในการคุมกอง
ทหาร แต่เป็ นหน้าทีในการสังเกตการณ์กองทัพ จึงมีสทิ ธิ
ทีจะไปปรากฏตัวในทุกที
หมายความว่าเป็ นงานสังเกตการณ์แนวรบว่าแม่ทพั
พันธมิตรกระทําการขัดคําสังหรือไม่ โดยทีไม่ตอ้ งลงไป
218
รบจริงนันเอง
“ชุเท็น อย่าห่างจากริคมุ ะนะ”
บริเวณใกล้ปอ้ มทีหนึงยังอันตราย แม้ทีเหลือก็เก็บกวาด

ไปเป็ นส่วนใหญ่แล้ว ใช่วา่ จะไม่อนั ตรายเลย แต่ในเมือ
ตามมาจนถึงตรงนีแล้วก็น่าจะดีกว่าการปล่อยให้เรือง
จบลงโดยทีไม่ได้ให้ชเุ ท็นทําอะไรเลย
ก็นะ แค่รอผลลัพธ์วา่ ป้อมทีหนึงแตกพ่ายก่อนจะไปถึง

แนวหน้าก็พอแล้ว แต่การได้เห็นคนตายจากการสูร้ บ ได้
219
ยินเสียงทรมานของผูท้ ีได้รบั บาดเจ็บ ได้กลินคาวเลือด
ได้สดู บรรยากาศทีเต็มไปด้วยจิตสังหาร สิงเหล่านันก็
เป็ นการเรียนรู ้ ผมอยากให้ชเุ ท็นได้สมั ผัสความน่ากลัว
ของสนามรบอย่างเต็มที
ไม่ถงึ เทียงคืนดี การโจมตีแบบไม่มีเวลาให้พกั หายใจก็

ทําให้นิชิบาทาเกะยอมแพ้
อะไรกัน ไม่ได้ปกป้องปราสาทจนตัวตายหรอกหรือ!?
ผมอยากปรามาสแบบนันแต่ก็ข่มใจไว้ขณะรอโนริอทั สึผู้
นําตระกูลนิชิบาทาเกะและครอบครัวถูกนําตัวมาหา
220
* ซาคุมะ โนบุโมริ เป็ นบริวารทีดูแลโอดะ โนบุนากะ
ตังแต่โนบุนากะยังเด็ก แต่หลังจากโนบุนากะปราบ
ปรามศาสนาสถานทีเป็ นปรปั กษ์แล้ว กลับขับไล่โนบุโมริ
ออกจากการเป็ นบริวารและบังคับบวช โนบุนากะถูก
ประนามในความเลือดเย็นต่อบริวารทีรับใช้และภักดีมา
ยาวนานจากเหตุการณ์นี
221
“นายท่าน คิดจะทําอย่างไรกับนิชิบาทาเกะทียอมแพ้
อย่างไม่คาดคิดหรือขอรับ?”
“นันสินะ อาจจะไว้ชีวิตครอบครัว และถ้าโนริอทั สึตอ้ ง

การก็จะมอบสองพันโคคุให้มารับใช้ขา้ แต่ไม่ให้เขต
222
ปกครองหรอก”
“...แล้วถ้าไม่ตอ้ งการล่ะขอรับ?”
“จับโกนหัวแล้วฝากไว้กบั ตระกูลโฮโอ ในกรณีนนครอบ

ั
ครัวก็ตอ้ งทําเหมือนกัน แต่ถา้ ยังไม่เอาอีกก็ตอ้ งตัดหัว
แล้วละ”
ชิเงอากิทาํ หน้าเหมือนรูส้ กึ ผิดคาดทีวิธีการของผมนุ่ม

นวลเกินไป
การจะทําลายนิชิบาทาเกะตอนนีเป็ นเรืองง่าย แต่หลัง

จากนันอาจเกิดความอุปสรรคจากความวุน่ วายของกลุม่
223
ขุนนาง เพราะงันถึงจะไม่อยากใช้ประโยชน์จากนิชิบา
ทาเกะก็คงต้องใช้ไปก่อน
ถ้าตายในสนามรบก็ไม่จาํ เป็ นต้องคิดเรืองแบบนัน แต่

ในเมือมายอมแพ้ก็ตอ้ งคิด
คราวนีผมอยากปราบอิเสะกับสึมะโดยเน้นไปทีความ
รวดเร็ว เพือล้อมกรอบกองกําลังของนิชิบาทาเกะทีคิเอะ
“ไม่พอใจหรือ?”
“เปล่าขอรับ พอคิดถึงเรืองหลังจากนัน ทําแบบนันอาจ

จะดีแล้ว...แต่คิดว่าให้บตุ รของท่านโชนะกนมาเป็ นตัว
224
ประกันน่าจะดีกว่าขอรับ”
โชนะกนทีว่าหมายถึงโนริอทั สึ นิชิบาทาเกะ โชนะกนขัน

ห้าครึงขัน ตระกูลใหญ่ทีปกครองสามดินแดนมาอย่าง
ยาวนาน แต่ในความเป็ นจริงกลับยักยอกทีดินทรัพย์สนิ
ส่วนกษัตริยแ์ ละเขตปกครองของไดจินกุ อีกทังยังดู
แคลนราชวงศ์ ยศจึงไม่สงู นัก
ทีสําคัญกว่านันคือชิเงอากิเสนอให้จบั ตัวประกันไว้ แต่

ผมไม่คิดจะจับใครเป็ นตัวประกัน ต่อให้จบั ตัวประกันไว้
ก็คงมีคนเมินตัวประกันแล้วชักธงรบต่อต้านผมอยูด่ ี ถ้า
เป็ นอย่างนันก็ตอ้ งฆ่าตัวประกัน แต่ผมไม่อยากทําแบบ
นัน
225
หากฆ่าตัวประกันเมือโดนหักหลัง ผมก็คงถูกขุนนางคน
อืนเหยียดหยาม เพราะฉะนันตัวประกันจึงเป็ นสิงทีไม่จาํ
เป็ น
“ไม่ละ ข้าไม่ตอ้ งการตัวประกัน ถ้าจะทรยศข้าก็เชิญ

ทรยศไปเลย”
“แบบนันจะดีหรือขอรับ?”
“ไม่เป็ นไร ถ้าคิดว่าจะเอาชนะข้าได้ก็ลองดู”
ชิเงอากิไม่พดู อะไรไปมากกว่านัน ไม่รูว้ า่ ยอมรับได้แล้ว

226
หรือคิดว่าพูดอะไรไปก็เปล่าประโยชน์
พอคุยกันเสร็จ ตระกูลนิชิบาทาเกะก็มาถึงพอดี
พวกนิชิบาทาเกะถูกสังให้นงบนพื
ั นหินภายในบริเวณวัด
ทีใช้เป็ นค่ายของทัพหลัก พวกเขาเป็ นครอบครัวใหญ่ที
รวมเด็กและผูห้ ญิงด้วยก็มีทงสิ
ั นสามสิบแปดคน
มีคนส่วนหนึงหนีไปบ้าง หมกตัวอยูใ่ นปราสาทของตัว

เองบ้าง แต่พวกทีหนีไปเดิมทีก็เป็ นคนทีต่อต้านและไม่
ได้ให้ความร่วมมือกับโนริอทั สึ บางคนก็อยากรีบตีตวั
ออกห่างโนริอทั สึ
227
ริคมุ ะทีได้รบั มอบหมายให้ไปสังเกตการรบและชุเท็นซึง
ได้รบั คําสังให้ไปเป็ นผูช้ ่วยยืนอยูข่ า้ งผม ชุเท็นสีหน้าไม่สู้
ดีนกั แต่ก็คงช่วยไม่ได้เพราะเพิงเคยเห็นภาพน่าสยด
สยองในสนามรบเป็ นครังแรก
อันทีจริงผมให้รคิ มุ ะคอยปกป้องชุเท็น ดังนันริคมุ ะเองก็

คงสังเกตเห็นสภาพของชุเท็นเช่นกัน
อาจเป็ นเรืองโหดร้ายสําหรับชุเท็น แต่ผมคิดว่าหากก้าว

ข้ามจุดนีไปด้วยพลังของตัวเองก็จะเป็ นผูใ้ หญ่เต็มตัว จึง
ปล่อยเลยตามเลย
ในจํานวนคนสามสิบแปดคนของครอบครัวนิชิบาทาเกะ
228
ทีจับตัวมาได้มีผชู้ ายทีเป็ นผูใ้ หญ่หา้ คน นอกจากโนริอทั
สึแล้วก็มีลกู ชายของโนริอทั สึสองคนและน้องชายสอง
คน
ผูช้ ายทียังไม่บรรลุนิติภาวะสามคน เป็ นลูกของโนริอา

กิสองคนและหลานชายอีกหนึงคน ทีเหลือก็เป็ นบรรดา
ภรรยาของโนริอทั สึสบิ แปดคนและภรรยาของน้องชาย
และลูกๆ อีกสิบสองคน
คิชินเองก็มีภรรยารองเป็ นจํานวนมาก แต่นิชิบาทาเกะก็

ถือว่ามีภรรยามากทีเดียวเมือเทียบกับสถานะ
ผมมีเพียงท่านหญิงอาสึ และช่วงนีก็กาํ ลังถูกไล่ตอ้ นให้
229
รับภรรยารองอีกคนจากตระกูลสึสมึ ิเท่านัน หมอนีปึ งปั ง
ชะมัด
คนในครอบครัวทุกคนถูกมัดและถูกสังให้นงบนพื
ั นหิน
คนทีนังอยูห่ น้าสุดคือโนริอทั สึ
“อย่าเสียเวลา โนริอทั สึ เจ้าคิดจะมารับใช้ขา้ หรือไม่? ข้า

จะให้คา่ ตอบแทนเป็ นข้าวสารสองพันโคคุ”
ผมลองถามโนริอทั สึดวู า่ จะมารับใช้ผมหรือไม่ ตอนทีแพ้

สงครามและขอยอมแพ้ คงเข้าใจอยูแ่ ล้วว่าผมมีสทิ ธิชี
เป็ นชีตาย หากยอมมารับใช้เรืองก็ง่าย แต่ถา้ บอกว่า No
ก็จะให้บวชเป็ นพระ และหากยังปฏิเสธอีกก็ตอ้ งฆ่า นัน
230
ก็ขนอยู
ึ ก่ บั โนริอทั สึ
“ยะ อย่ามาพูดพล่อยๆ! ใครจะไปเป็ นบริวารของเจ้า

กัน!”
การทดสอบขันแรกไม่ผา่ น
“เช่นนันจะไปเป็ นพระ อุทิศส่วนกุศลให้ดวงวิญญาณ

ของบรรดาบริวารทีล้มตายไปตลอดชีวิตหรือไม่?”
หากปฏิเสธอีกก็ตอ้ งฆ่า ระวังคําตอบหน่อยแล้วกัน
231
“ข้าไม่รบั ฟั งคําสังของเจ้าหรอก!”
“...เช่นนันทังครอบครัวก็มีโทษประหาร”
ผมกระแทกเสียงแล้วลุกขึนยืน สาวเท้าเดินก้าวหนึงทํา
ท่าจะออกจากสถานทีนัน
“ช้าก่อนเจ้าค่ะ!”
โนริอทั สึนิงอึงไปเมือผมบอกว่าจะตัดสินโทษประหาร
เจ้าของเสียงนันจึงไม่ใช่เขา
คนในครอบครัวถูกจับให้นงรวมกั
ั น มีเด็กสาวคนหนึง
232
จ้องมองผมเหมือนจะกินเลือดกินเนือจากมุมหนึง ดู
เหมือนว่าเธอจะเป็ นคนส่งเสียงเรียกผม
หากใช้รสนิยมด้านความงามของชาติทีแล้วเป็ นตัววัด
สาวใจกล้าผูน้ นก็
ั มีใบหน้าอย่างทีทุกคนต้องพูดเป็ น
เสียงเดียวกันว่าเป็ นสาวงาม อายุอานามคงอยูใ่ นช่วง
เกือบยีสิบปี ดูเหมือนเด็กมัธยมปลาย
“มีอะไร?”
“คนทีบรรลุนิติภาวะแล้วก็เรืองหนึง แต่อย่างน้อยก็ขอให้
เมตตาคนทียังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยเถอะเจ้าค่ะ!”
233
คนทียังไม่บรรลุนิติภาวะทีว่าคงหมายถึงเด็กสามคน
รวมถึงลูกของหลานชายก็ยงั เป็ นทารก
“ผูน้ าํ ของพวกเจ้าปฏิเสธมือทีข้ายืนเข้าไปช่วยเหลือ ข้า

ไม่มีเหตุผลทีจะต้องประนีประนอม”
ต่อให้เป็ นคําพูดของสาวงาม แต่ผมก็ไม่หวันไหวหรอก

นะ
ถ้าให้คาํ พูดของผูห้ ญิงมาครอบงําการปกครอง ประเทศ

ก็จะพังย่อยยับ ประวัติศาสตร์ในชาติทีแล้วเป็ นเครืองยืน
ยัน
234
แต่เดิมทีผมก็ไม่อยากฆ่าอยูแ่ ล้ว หากเธอสามารถโน้ม
น้าวผมได้ก็อาจมีคา่ พอทีจะฟั งน่ะนะ
“ท่านพ่ออยูใ่ นสภาพขาดความเยือกเย็นเจ้าค่ะ อยากขอ

เวลาอีกสักหน่อย ขอร้องเถอะเจ้าค่ะ!”
แม้จะพูดด้วยสายตาทีบ่งบอกว่าอยากฆ่าผมเต็มกลืน
แต่เด็กสาวคนนันก็กม้ ศีรษะให้ผม
ในเมือเรียกโนริอทั สึวา่ ท่านพ่อก็หมายความว่าเป็ นลูก

สาวหรือไม่ก็ภรรยาของลูกชาย ในความทรงจําของผม
เธอน่าจะเป็ นลูกสาวคนทีสามของโนริอทั สึ มีชือว่าคาโฮ
โกะ
235
“เวลามีจาํ กัด เจ้าจะขอให้ขา้ เสียเวลาไปโดยเปล่า
ประโยชน์งนหรื
ั อ?”
“ขะ ข้าจะโน้มน้าวท่านพ่อให้จงได้เจ้าค่ะ! อย่างไรก็ตอ้ ง

ขอความกรุณาด้วย!”
พอบอกว่าไม่เพียงแค่โนริอทั สึเท่านัน แต่ทงชายและ

ั
หญิงทุกคนมีโทษประหาร ทุกคนก็หน้าซีดเผือด มีแค่เธอ
เท่านันทีจ้องมองผมอย่างหนักแน่น
“จะโน้มน้าวหรือ?”
236
“เจ้าค่ะ จะทําให้ได้!”
ผมแสร้งทําเป็ นครุน่ คิดเล็กน้อย แล้วคําตอบก็ออกมาใน

ทันใด
“หืม เจ้าชืออะไร?”
“คาโฮโกะเจ้าค่ะ”
เป็ นไปตามคาด เธอคือคาโฮโกะ ลูกสาวคนทีสามของโน

ริอทั สึ
ได้ยินมาว่าแม้จะเป็ นคนตระกูลนิชิบาทาเกะผูแ้ สนทะนง

237
ตน แต่เธอกลับแสดงความเป็ นห่วงเป็ นใหญ่บริวาร จึง
ได้รบั ความนิยมจากบริวารทังหลาย
จริงด้วย คิดอะไรดีๆ ได้แล้ว!
“เช่นนันเจ้าก็โน้มน้าวขุนนางแห่งอิเสะและสึมะให้
มายอมศิโรราบต่อข้าเสีย แล้วข้าจะไว้ชีวิตเด็กและ
ผูห้ ญิง”
“อึก!?”
ทังทีบอกว่าจะโน้มนาวโนริอทั สึซงเป็
ึ นพ่อ แต่ผมกลับ
บอกให้ไปโน้มน้าวกลุม่ ขุนนางทียังไม่ยอมศิโรราบต่อผม
238
เธอจึงเบิกตากว้าง และแสดงสีหน้าตืนตระหนก
หากเธอเป็ นผูโ้ น้มน้าวก็คาดหวังได้วา่ น่าจะมีขนุ นาง

จํานวนหนึงมายอมศิโรราบ
ไม่ตอ้ งโน้มน้าวสําเร็จทังหมดก็ได้ ขอแค่ครึงหนึงของขุน

นางทีแสดงความเป็ นปฏิปักษ์ตอ่ ผมก็พอ ไม่สิ ถ้าทําให้
มาศิโรราบได้แค่หนึงในสามส่วน ผมก็จะทําตามความ
ประสงค์ของเธอ
239
ต้นเดือนธันวาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
สิบแปด
ผมยึดครองอิเสะโนะคุนิและสึมะโนะคุนิได้อย่างราบรืน
240
ไม่คิดว่าการโน้มน้าวของคาโฮโกะจะทําให้กลุม่ ขุนนาง
เกือบทังหมดยอมศิโรราบได้
ผมยืนข้อเสนอให้กลุม่ ขุนนางทีมาศิโรราบว่าจะขอแลก
เขตปกครองทังหมดและมอบพืนทีเก็บเกียวให้ครึงหนึง
ตอนแรกคิดน่าจะมีการต่อต้านอย่างหนัก แต่ดเู หมือนว่า
คาโฮโกะจะได้รบั ความเชือมันจากกลุม่ ขุนนางมากกว่า
ทีคิด
เมือเงือนไขในการยอมแพ้ตอนแรกคือริบศักดินาครึง
หนึง กลุม่ ขุนนางก็รูส้ กึ เสือมเสียเกียรติ อีกทังยังต้อง
ดูแลเรืองปากท้องของบริวาร จึงเอนเอียงทีจะฆ่าตัวตาย
241
พร้อมตระกูลนิชิบาทาเกะ
แล้วในตอนนันเอง คาโฮโกะซึงเป็ นสายเลือดของผูเ้ ป็ น

นายก็มาในฐานะผูส้ ง่ สารและแนะนําให้ยอมแพ้ กลุม่ ขุน
นางเลยยังคงเกียรติยศไว้ได้ และเมือได้ฟังจากคาโฮโกะ
ว่าตระกูลคามนจะรับบริวารในพืนทีส่วนทีถูกลดลงไปไป
บริวารสายตรง ทุกคนจึงยอมศิโรราบ
แต่ก็ยงั มีคนคนทีต่อต้านจนถึงทีสุดอยู่ นันคือน้องชาย

คนหนึงของโนริอทั สึซงเป็
ึ นคนในครอบครัวนิชิบาทาเกะ
เขาอ้างชือสายตรงของตระกูลนิชิบาทาเกะและส่ง
แถลงการณ์การต่อต้านไปยังกลุม่ ขุนนาง แต่เขามีนิสยั
242
เย่อหยิง แม้แต่โนริอทั สึก็ยงั ไม่คบค้าสมาคมด้วย ทําให้
ไม่มีใครให้ความเคารพในฐานะสายตรงของตระกูล ผม
จึงล้อมปราสาทของเขาและใช้ศรจุดระเบิดอย่างหนัก
หน่วง สังหารทหารทีตรึงกําลังอยูภ่ ายในปราสาทจน
หมด
ในเมือมาถึงตรงนีแล้วยังไม่ยอมศิโรราบต่อผมจึงต้อง
จัดการขันเด็ดขาด ทหารทีติดตามเขาก็มีโทษทีทําให้
สงครามยืดเยือ ผมจึงตัดสินประหารชีวิตโดยไม่ลงั เล
คาโฮโกะซึงโน้มน้าวกลุม่ ขุนนางสร้างผลงานเหนือกว่าที
ผมคาดไว้มาก ดังนันผมเลยไว้ชีวิตเด็กกับผูห้ ญิงตามที
ได้ให้สญ
ั ญาไว้ และยังมอบค่าใช้จ่ายให้เธอปี สามพันโค
คุดว้ ย
243
การต้อนรับคาโฮโกะซึงเป็ นสายตรงของนิชิบาทาเกะ
อย่างอบอุน่ น่าจะลดความรูส้ กึ ต่อต้านของอดีตบริวาร
ตระกูลนิชิบาทาเกะได้บา้ ง นีจึงเป็ นเรืองประจวบเหมาะ
เท่านีคนในครอบครัวนิชิบาทาเกะทีรอดชีวิตก็คงใช้ชีวิต
อย่างเจียมเนือเจียมตัว
ผมสัญญาว่าหากเด็กทีรอดชีวิตต้องการมารับใช้ผมใน
อนาคตก็จะรับไว้ อีกทังยังออกหนังสือรับรองความจงรัก
ภักดีสง่ ให้คาโฮโกะด้วย
คนในครอบครัวอย่างเธอคงเคียดแค้นผมทีทําให้พอ่ ของ
เธอตายจนอาจจะแก้แค้นในสักวัน ถ้าถึงเวลานัน ผมก็
244
คงต้องจัดการนิชิบาทาเกะให้สนซาก
ิ
เมือปราบอิเสะโนะคุนิและสึมะโนะคุนิลงได้ ผมก็ให้กลุม่
ขุนนางของสองดินแดนเป็ นทัพหน้าแล้วนํากองทัพสูค่ ิ
เอะโนะคุนิ
กลุม่ ขุนนางทีมายอมแพ้ผมก็กรูกนั เข้าไปในคิเอะโนะคุนิ

เพือทําผลงานเอาหน้าแล้ว แต่กองกําลังของวัดเน็นโก
โระซึงมีกลุม่ ไซงะเป็ นแกนนําก็แสดงท่าทีตอ่ ต้านจนถึงที
สุด
ผมปราบแนวชายฝัง ปิ ดผนึกทุกฝังทีเชือมกับภาคพืน
ทวีปทังฝังอิเสะ ฝังไดวะ และฝังเรย์เซ็นได้หมดแล้ว ผูท้ ี
245
จะมาเป็ นกองหนุนของวัดเน็นโกโระจึงมีเพียงกลุม่ ขุน
นางไม่กีคนเท่านัน
ผมส่งคาโฮโกะไปหาขุนนางเหล่านันในฐานะผูส้ ง่ สาร
ของผมด้วย จิตใจคงกําลังสันคลอนอยูไ่ ม่นอ้ ย
ตอนนีเองก็มีรายงานมาว่ากองทัพอาซาคุมะทีบุกเข้าไป
ในอาวาอุมิถอนกําลังออกไปแล้ว
ถึงจะปะทะกันอยูห่ ลายครัง แต่พนั ธมิตรของผมก็ไม่ได้

รับความเสียหายหนักหนาอะไร กลับกันดูเหมือนว่ากอง
246
กําลังอาซาคุมะจะได้รบั ความเสียหายอย่างหนักจากผล
งานของกองพลปื นใหญ่ และกองพลปื นขนาดกลาง
และในตอนนีเองทีชือของโทชิมาสะ มัทสึนามิเป็ นทีรูจ้ กั

ขึนมา เขานําทหารใต้บญ
ั ชาสร้างความเสียหายให้กอง
ทัพอาซาคุมะอย่างหนักหน่วง สังหารฟุซาคาเกะ อาซาคุ
มิซงเป็
ึ นรองแม่ทพั ตอกยําความพ่ายแพ้ของอาซาคุมะ
คราวนีโทชิมาสะสร้างผลงานในศึกป้องกันจึงต้องมอบ
รางวัลให้ แต่ผมกําลังกลุม้ ใจว่ามอบอํานาจให้เขาต่อไป
แบบนีจะดีหรือ
ด้วยอาชีพของเขา เป็ นไปได้มากทีจะคิดมักใหญ่ใฝ่ สงู
247
หากเขาคิดสังหารผมและยึดตระกูลคามนก็จาํ เป็ นต้อง
รีบกําจัด แต่ผมก็ไม่อาจกําจัดเขาด้วยข้อกล่าวหาทีไม่มี
มูลความจริง ลําบากชะมัด
ทางด้านวัดเน็นโกโระทีมีแกนนําเป็ นกลุม่ ไซงะนัน ผม

สังหารศัตรูดว้ ยการยิงด้วยปื น หรือไม่ก็ระเบิดจากไรเฟิ ล
และศรจุดระเบิดจากนอกระยะการยิงของปื นทีกลุม่ ไซ
งะใช้
ปื นของผมเหนือชันกว่าปี ของพวกเขาหลายเท่า กลุม่ ไซ

งะไม่เคยใช้ดินระเบิดนอกจากใช้กบั ปื น หาถามว่าทําไม
248
ก็เพราะดินปื นนันแพงมาก จึงไม่ได้มีพอทีจะเอามาใช้
กับอย่างอืน
วะคุนิแห่งนีไม่มีการผลิตดินประสิว ต่อให้สร้างขึนจาก
สิงปฏิกลู ก็มีจาํ นวนจํากัด ปริมาณการผลิตดินปื นเลยมี
อยูจ่ าํ กัด
เอาละ พันธมิตรส่งดินปื นจํานวนมากมาทีแนวรบเพิม

แล้ว ได้เวลาไล่ตอ้ นกองกําลังวัดเน็นโกโระด้วยศรจุด
ระเบิดและไรเฟิ ลต่อ
ไม่วา่ เจ้าพวกนันจะซุกหัวอยูใ่ นปราสาทหรือออกมาจาก

ปราสาท ผลลัพธ์ก็คงไม่ตา่ งกัน
249
หากอยูใ่ นปราสาท ศรจุดระเบิดก็จะระดมยิงใส่เหมือน
พายุฝน หากออกมาจากปราสาทก็จะเป็ นไรเฟิ ล ไม่วา่
ทางใด สิงทีรอพวกเขาอยูก่ ็คือชะตากรรมอันน่าสมเพช
นีก็เป็ นชะตากรรมทีพวกเขาเลือกด้วยตัวเอง ผมจะไม่

รูส้ กึ ผิดอะไรทังนัน
หากไม่ตอ้ งการให้เป็ นแบบนี เลือกทีจะไม่สแู้ ต่แรกก็ได้

ถ้าคิดว่าคนอืนจะตายก็ช่างแต่ตวั เองไม่อยากตายก็
หมายความว่าสมองคงเน่าไปแล้ว ถึงได้เลือกลงสนาม
รบโดยไม่ได้เตรียมใจว่าจะถูกฆ่า
250
กองกําลังวัดเน็นโกโระสามพันนายหมกตัวอยูใ่ น
ปราสาท แต่ตระกูลคามนโจมตีดว้ ยทหารแปดพันนาย
เปลวเพลิงลุกไหม้ไปทัวปราสาทแล้ว คงมีคนรอดชีวิตไม่
มากนัก
“ท่านพี ทําไมกองกําลังของวัดเน็นโกโระจึงไม่ยอมแพ้ละ่
ขอรับ?”
ชุเท็นคงสงสัยว่าเหตุใดวัดเน็นโกโระจึงไม่ยอมแพ้ทงที
ั
สถานการณ์เป็ นแบบนีแล้ว
“ดวงตามืดบอดอย่างไรเล่า”
251
“ดวงตามืดบอด...หรือขอรับ?”
ผมรูว้ า่ มันเข้าใจยาก แต่ผมเองก็ไม่รูเ้ หมือนกันว่าจะ

อธิบายเกียวกับศาสนาอย่างไรดี
“ชุเท็น การรูจ้ กั ศัตรูเป็ นเรืองสําคัญมากนะ”
“คิดว่าเรืองอะไรทีสําคัญกว่านันคืออะไร?”
252
“เรืองทีสําคัญกว่าการรูจ้ กั ศัตรู...การฝึ กฝนตัวเองหรือขอ
รับ?”
ชุเท็นนิงคิดอยูค่ รูห่ นึง แต่คาํ ตอบของเขาก็ไม่ใช่คาํ ตอบ

ทีดีนกั ต้องให้ศกึ ษาตําราพิชยั สงครามอย่างเข้มงวดเสีย
แล้ว
“ชุเท็นคิดว่าการฝึ กฝนตัวเองคนเดียวจะเอาชนะคน
หลายพันหลายหมืนได้หรือ?”
“...ไม่ขอรับ...”
“ชุเท็น เจ้าเป็ นน้องชายของข้า อีกห้าปี หรือสิบปี ให้หลังก็

253
ต้องรับหน้าทีเป็ นศูนย์กลางของตระกูลคามน ต้องมอง
สิงต่างๆ ด้วยวิสยั ทัศน์ทีกว้างไกลกว่านีนะ”
“...ขอรับ”
ชุเท็นเสียงอ่อย ผมพูดเกินไปหรือเปล่านะ? แต่หากให้

ท้ายเอาตอนนีก็จะไม่เป็ นการดีตอ่ ชุเท็น ผมจึงต้องสวม
ใจยักษ์ชีนําทางให้เขา
“นายท่าน น้องชายท่านยังเยาว์วยั นัก จากนีไปคงจะได้

รับประสบการณ์อะไรต่อมิอะไรหลายอย่างแล้วเติบโต
ขึนเองขอรับ”
254
“ใช่แล้ว น้องชายท่านจะต้องเป็ นเช่นท่าน ไม่ทาํ ให้พวก
เราขายหน้าหรอกขอรับ”
ชิเงอากิกบั โคเบย์พยายามให้กาํ ลังใจชุเท็นทีซึมไป
“อย่าให้ทา้ ยนักเลย ในสนามรบไม่รูว้ า่ จะเอาชีวิตไปทิง

เมือไหร่ คนทีจะตายเพราะความคิดอ่อนหัดคือชุเท็นกับ
พวกผูใ้ ต้บญ
ั ชานะ”
“นายท่านเนียพอเข้าสนามรบแล้วก็กลายเป็ นยักษ์เป็ น
มารเลยนะขอรับ”
“ใช่แล้ว ไม่มีความปรานีตอ่ ศัตรูเลย”

255
เจ้าพวกนีแอบด่าผมเพือให้ชเุ ท็นสบายใจขึนสินะ
“ชุเท็น ข้าเคยเกือบตายมาแล้วครังหนึง เจ้ารูเ้ รืองนัน

หรือไม่?”
“มะ ไม่ขอรับ...”
“ฝี มือนักลอบฆ่าตอนทีไปตรวจตราภายในอาณาเขตน่ะ
ทียังมีชีวิตอยูไ่ ด้นบั เป็ นปาฏิหาริย ์ ตังจากนันมา ข้ายัง
จําใจใส่วา่ จะไม่ประมาทเป็ นอันขาด ไม่ใช่แค่เพียงกับ
ศัตรู แต่กบั ทุกๆ อย่าง”
256
“เรืองแบบนัน...”
“ชุเท็น พันธมิตรกับศัตรู จงมองทุกสิงให้รูแ้ น่ อย่าดู

แคลนข้อมูล ข้อมูลทีคิดว่าเป็ นเรืองเล็กน้อยอาจช่วย
เหลือเจ้าและผูใ้ ต้บญ
ั ชาได้”
ชุเท็นฟั งคําของผมด้วยสีหน้าสงบเสงียม
หากเป็ นผูบ้ ญ
ั ชาการรบทีแนวหน้า ต่อให้เป็ นพวกเลือด
ร้อนสมองทึบก็จะถูกเรียกว่าแม่ทพั ผูก้ ล้าหาญ แต่ใน
อนาคตผมตังใจจะให้ชเุ ท็นบัญชาการทหารทังหมดแทน
ผม ถ้าถอดใจเพราะเรืองแค่นี ผมก็ลาํ บากสิ
257
มีรายงานมาว่าปราสาททีนีถูกตีแตกแล้ว ก็ดนั ทําลายตัว
ปราสาทไปจนราบเลยนีนา เมือโดนระเบิดอย่างหนัก
หน่วง ป้อมปราการทังหมดก็ถกู เผาวอดเหลือแต่ซาก
เท่านีก็ปราบคิเอะโนะคุนิได้เกือบทังหมดแล้ว ผมสังให้
เอย์เบย์ตามล่าคนทียังเหลือรอด จากนันก็นาํ ทัพเข้าไป
ยังไดวะโนะคุนิเพือหารือกับโรคุโร่ สึสมึ ิ
“ท่านซาไดโช ขอขอบคุณสําหรับกําลังเสริมในคราวนี”
“ท่านจิบไุ ดฟุ ถึงจะเป็ นเพียงน้องเขย แต่ก็เป็ นพีน้องกัน

258
แล้ว อย่าได้ใส่ใจเลยขอรับ”
จิบไุ ดฟุขนห้
ั าเต็มขัน นันคือยศและตําแหน่งของท่านโรคุ
โร่ เดิมทีเป็ นสมาชิกสภาขุนนาง ตําแหน่งรองเจ้ากรม
พิธีการทีคอยดูแลเรืองการสืบทอดตําแหน่งของตระกูล
งานพิธีการ วัด ศาลเจ้า พระ และแม่ชี แต่ปัจจุบนั เหลือ
แต่ชือตําแหน่งแล้ว เพราะโรคุโร่ไม่ได้ทาํ หน้าทีในกรม
พิธีการทีเมืองหลวงจนครบวาระ
อีกทังตามเอกสารแล้วผมเป็ นฝ่ ายทีมียศและตําแหน่งสูง

กว่า จึงนังทีตําแหน่งสูงกว่าโรคุโร่ ทังทีเขาอายุมากกว่า
ผม
259
“ท่านพ่อตา คราวนีต้องขออภัยด้วยขอรับทีทําให้ตอ้ ง
เหน็ดเหนือย”
ผมทักทายท่านพ่อตาโฮโอทีนังอยูบ่ นพืนยกระดับ
“อะไรกัน ข้าแค่ไม่อยากให้นิชิบาทาเกะทําอะไรตามใจ
ชอบกับบ้านใกล้เรือนเคียงอย่างไดวะโนะคุนิเท่านัน”
“จะว่าไปแล้ว ท่านฮิซาอากิเป็ นอย่างไรบ้าง?”
“ฝากไว้กบั ท่านไนไดจินขอรับ”
“คิดว่าให้อยูห่ า่ งจากไดวะโนะคุนิไว้จะดีกว่าเลยรับไว้
260
น่ะ”
โรคุโร่ไม่ได้ฆา่ ฮิซาอากิซงเป็
ึ นน้องชาย ไม่รูว้ า่ เล่นบท
โหดไม่ลง หรือคิดว่ายังมีหนทางในการใช้ประโยชน์อยู่
แต่คงเป็ นอย่างแรก
ศัตรูคนอืนอย่างกองกําลังของอิเอโอกิ สึสมึ ิกบั โฮเซ็น คา

ซามิก็อยูใ่ ต้อาณัติของโรคุโร่แล้ว เท่ากับว่าโรคุโร่รวบ
รวมไดวะโนะคุนิเป็ นหนึงสําเร็จ
คราวนีผมได้อิเสะโนะคุนิ สึมะโนะคุนิ และคิเอะโนะคุนิ

รวมสามดินแดน ส่วนตระกูลสึสมึ ิเป็ นฝ่ ายทีได้รบั ความ
ช่วยเหลือจนรวบรวมไดวะโนะคุนิเป็ นหนึงได้ เลยไม่
261
เรียกร้องอะไรในสามดินแดนนัน
ท่านพ่อตาโฮโอไม่ได้พดู อะไรออกนอกหน้า แต่หากให้

กลับไปทังอย่างนีก็มีแค่ตระกูลโฮโอทีเหนือยฟรี คนที
ร้องขอกําลังเสริมคือผม ทําให้กลับไปมือเปล่าไม่ได้ ผม
เลยโอนย้ายท่าเรือชายแดนของเรย์เซ็นโนะคุนิให้ตระกูล
โฮโอ
ท่านพ่อตาตกใจเมือผมบอกว่าจะมอบท่าเรือใหญ่ทีสุด
ในวะคุนิให้
เนืองจากตังกองเรือแปซิฟิกแล้ว ต่อไปท่าเรือชายแดน
จะกลายเป็ นท่าเรือทีสําคัญในฐานะเส้นทางเดินเรือฝัง
262
แปซิฟิก ผมจึงคิดว่าจะสังให้มีการสร้างท่าเรือหลังพ้นปี
นีไปแล้ว แน่นอนว่าค่าใช้จ่ายทังหมดจะให้พอ่ ค้าชาย
แดนเป็ นผูร้ บั ผิดชอบ ผมตังใจจะเสนอเรืองนันพร้อมกับ
การโอนย้ายท่าเรือ
คาวาอุจิโนะคุนิทีตระกูลโฮโอปกครองนันไม่ติดทะเล แม้
เขตปกครองแต่ตระกูลโฮโอจะกว้างใหญ่ แต่ก็ไม่ได้รบั
ประโยชน์จากการค้าขายทางทะเล
ว่ากันตามตรง หากปล่อยให้เป็ นแบบนีต่อไปผมจะ

กลายเป็ นจุดเด่นเพียงคนเดียว ผมเลยอยากให้ทา่ น
พ่อตาโฮโอเติบโตไปด้วย เพือทําลายปลายหอกแห่ง
ความอิจฉาริษยา
263
แน่นอนว่าผมตังใจจะพูดคุยถึงเรืองนันให้ทา่ นพ่อตาโฮ
โอเข้าใจด้วย
“ท่านลูกเขยเคยมอบคาวาอุจิโนะคุนิให้ขา้ แล้ว หาก

ละโมบไปมากกว่านี ข้าคิดว่าจะเป็ นการทําลายตัวเอง”
“อย่ากล่าวเช่นนันเลยขอรับ ถึงจะล้างความผิดของพ่อ
ค้าชายแดนทีช่วยเหลือมินามิไม่ได้ แต่ขา้ ก็คิดว่าได้เวลา
ทีกองเรือแปซิฟิกจะเข้าเทียบท่าทีท่าเรือชายแดนแล้ว
ข้าอยากให้ทา่ นพ่อตาดําเนินการเรืองนันขอรับ”
“จะดีหรือ? หากให้กองเรือมาเทียบท่า ตระกูลคามนจะอู้
264
ฟู่ เลยนะ?”
“พวกเราตระกูลคามนไม่มีความจําเป็ นต้องพึงพาภาษี
จากท่าเรือชายแดนขอรับ อีกทังยังได้อิเสะ สึมะ และคิ
เอะโนะคุนิรวมสามดินแดนมา ทําให้ตระกูลคามนใหญ่
ขึนมาก จึงอยากให้ทา่ นพ่อตามีสว่ นร่วมช่วยเหลือด้วย
ขอรับ”
“หึ หมายความว่าคามนกับโฮโอจะแบ่งปั นความริษยา

จากใต้หล้ากันสินะ”
เมือการหารือสามฝ่ ายระหว่างโฮโอ สึสมึ ิ และคามนสิน

สุดลง ผมก็บรรลุเป้าหมายไปอีกหนึงอย่าง
265
“ข้าโซชิน คามน”
“คานะเจ้าค่ะ”
ท่านหญิงคานะแห่งตระกูลสึสมึ ิทีผมต้องจําใจรับมาเป็ น
ภรรยาอีกคนมีใบหน้าอ่อนเยาว์ แต่เห็นอย่างนีก็อายุสบิ
เจ็ดปี แล้ว รูปร่างหน้าตาถ้าให้พดู แบบบ้านๆ ก็คือเป็ น
สาวโลลิหน้าอกตูม้
ผมไม่ได้เป็ นโลลิคอ่ น แต่ก็คิดว่าเธอหน้าตาน่ารักน่าชังที

266
เดียว
267
บทที 6-1 สิทธิขาดในเมืองหลวง
ผมมาถึงคฤหาสน์ตระกูลคามนในเมืองหลวงอย่าง
ปลอดภัยในวันทียีสิบห้า เดือนสิบสองเหลืออีกเพียงไม่กี
วันแล้ว
ในชาติก่อนเป็ นวันคริสต์มาส แต่แน่นอนว่าวะคุนิไม่มี

ธรรมเนียมคริสต์มาสแบบญีปุ่ นยุคโมเดิรน์
ท่านพ่อบุญธรรมคามน ท่านพ่อตาโฮโอรวม และผมเข้า

1
วังเพือรายงานเกียวกับสงครามในครังนี และเรืองทีผม
ครอบครองอิเสะ สึมะ และคิเอะรวมสามดินแดนได้
อย่างแท้จริง
อีกทังยังรายงานเรืองทีผมโอนย้ายท่านเรือชายแดนของ
เรย์เซ็นให้ทา่ นพ่อตาโฮโอ และขอให้มอบตําแหน่งไดเมีย
วแห่งเรย์เซ็นให้ทา่ นพ่อตาโฮโอด้วย
พอเข้าเมืองหลวงก็มีอะไรต่อมิอะไรหลายอย่างจนใจไม่
สงบ แต่ปล่อยปละละเลยมากเกินไปก็ไม่ดี ผมจึงตัดสิน
ใจต่อรองเรืองการเกียวดองเป็ นพันธมิตรด้วยการแต่ง
งานกับซาคุมะแห่งตระกูลโอดะอีกครัง
2
ถึงจะพูดอย่างนัน แต่ฝ่ายทีต่อรองก็คือซาคุมะ ผมไม่
ถ่อมตัวหรอก
ทีผ่านมา ชิเงอากิและโคเบย์พยายามคาดเดาความคิด
ของโนบุนากะ แล้วพวกเราก็ได้ขอ้ สรุปว่าโนบุนาเกะ
ตังใจจะขยายอิทธิพลไปยังตะวันออก
หากโนบุนากะเป็ นพันธมิตรกับคามนและอาสึมะ อย่าง

น้อยก็เป็ นการรักษาความมันคงในฝังตะวันตก หมาย
ความว่าเขาจะได้มงุ่ หน้าไปยังตะวันออกด้วยไม่ตอ้ งห่วง
หน้าพะวงหลังนันเอง
พอคิดแบบนันแล้วเรืองการแต่งงานในคราวนีก็ถือเป็ น
3
การตัดสินใจทียอดเยียมสําหรับโนบุนากะ
แต่การทีโนบุนากะไม่ตอ้ งการฝังตะวันตกหรือเมืองหลวง
นัน...เป็ นไปได้จริงๆ น่ะหรือ
โนบุนากะในชาติก่อนทีผมรูจ้ กั เป็ นคนทะเยอทะยานพอ

ตัว จากทีกลุม่ คาซามะสืบมา โนบุนากะก็เป็ นคนทะเยอ
ทะยานเช่นกัน ต่อหลงใหลฝังตะวันออก แต่จะทิงเมือง
หลวงอันเป็ นศูนย์กลางของวะคุนิแห่งนีหรือ?
พวกเราคิดว่าเมือโนบุนากะปราบฝังตะวันออกและสร้าง
ฐานอํานาจขึนแล้วก็จะแยกเขียวเล็บใส่คามนและอาสึ
มะก็ได้ แต่ฝังตะวันออกของบิบาริโนะคุนิทีโนบุนากะ
4
ปกครองก็มีแต่ศตั รูทีแข็งแกร่ง คงสร้างฐานอํานาจขึนมา
ไม่ได้ง่ายๆ
นอกจากอิมากาวะ ทาเคดะ และตระกูลโฮโจทีผมรูจ้ กั ใน

ชาติก่อนก็ยงั มีอีกหลายตระกูลทีขวางโอดะ โนบุนากะ
ได้ เช่นนันต่อให้เป็ นบิบาริทีมีความแข็งแกร่ง แต่โนบุนา
กะทีปกครองเพียงดินแดนเดียวจะทําได้แค่ไหนก็ยงั เป็ น
เรืองทีน่าสงสัย
หลังจากทีโนบุนากะขยายอิทธิพลไปยังตะวันออก และ
ได้เขตปกครองกว้างใหญ่ไพศาลแล้ว เขาคงคิดจะแว้ง
กัดผมแน่นอน ทางผมคงต้องิดหาวิธีการรับมือเตรียมไว้
ก่อน
5
ดังนัน ผมจึงสังกลุม่ คาซามะให้คอยสืบท่าทีของโนบุนา
กะเป็ นงานสําคัญหลังจากนี
“หากดองกับคามนก็เท่ากับสงบศึกกับอาสึมะและเกียว
ดองเป็ นญาติกนั ไปด้วย ท่านโอดะคิดเช่นนัน?”
“ขอรับ ถูกต้องแล้ว”
“แล้วคามนมีเหตุผลอะไรทีต้องทําแบบนันล่ะ?”
ผมมองซาคุมะตรงๆ แล้วถามอย่างตรงไปตรงมา
6
ก็ตระกูลโอดะมีเหตุผลในการการเชือมสัมพันธ์ดว้ ยการ
แต่งงานครังนี แต่คามนไม่ได้มีเหตุผลอะไรใหญ่โตผมรู ้
ว่าหากเป็ นพันธมิตรกับตระกูลโอดะด้วยการแต่งงาน ฝัง
ตะวันออกก็จะมันคง แต่ทีผ่านมาตระกูลอาสึมะก็รบั มือ
บิบาริได้สบายๆ มาโดยตลอด ผมจึงคิดว่ามาพูดเอา
ป่ านนีก็ออกจะสายเกินไป
“มีขอรับ หากดองกับโอดะ ตระกูลคามนก็จะรักษาความ

มันคงฝังตะวันออกได้ขอรับ”
“...แค่นนหรื
ั อ?”
7
“...แค่นนไม่
ั พอหรือขอรับ?”
โฮ่ ใจเด็ดดีนี ปกติแล้วพอถูกถามว่าแค่นนหรื

ั อก็น่าจะ
เกิดความหวันไหวบ้าง แต่ซาคุมะกลับไม่หวันไหว หรือ
อย่างน้อยก็ไม่แสดงความหวันไหวออกมาให้เห็นด้วยตา
“ตระกูลอาสึมะปกครองตะวันออกอยูแ่ ล้ว มีความหมาย

อะไรทีตระกูลอาสึมะต้องเกียวดองกับตระกูลโอดะเพือ
การปกครองอย่างนันหรือ”
“มีสขิ อรับ”
ซาคุมะมองผมตรงๆ แล้วตอบอย่างฉะฉาน
8
“...หึ ได้ ไปบอกเจ้านายของเจ้าว่าคามนตังใจจะรับการ
เกียวดองในครังนี แต่ขา้ ต้องไปต่อรองกับตระกูลอาสึมะ
อีก เพราะงันจึงยังให้คาํ ตอบชัดเจนไปกว่านีไม่ได้”
“ขอรับ ขอบพระคุณเท่านีก็พอแล้วขอรับ”
“แล้วก็นะ ข้าตัดสินใจรับคนจากตระกูลสึสมึ ิมาเป็ นเจ้า

สาวแล้ว คนจากตระกูลโอดะต้องมาเป็ นเจ้าสาวของ
น้องชายข้าแทน”
“เรืองนัน...ไม่สิ จะเกียวดองกับน้องชายของท่านก็ยินดี
ขอรับ”
9
ซาคุมะมีแต่ตอ้ งยอมรับการเกียวดองระหว่างน้องชาย
ของผมกับน้องสาวของโนบุนากะเท่านัน เพราะผมไม่คิด
จะรับน้องสาวของโนบุนากะมาเป็ นภรรยาอีกคน
และถึงจะเป็ นน้องชาย แต่ก็ใช่วา่ จะมีแค่ชเุ ท็นทีได้รบั ชือ

คามนและฟูจิคาเนะทีน่าจะได้เป็ นผูน้ าํ ตระกูลรุน่ ถัดไป
เท่านันทีเป็ นน้องชายของผม เพราะคิชินก็ยงั มีลกู ชาย
อีกมาก
จะว่าไปแล้ว ยังไม่ได้ถามชือของน้องสาวทีวางแผนจะ
ให้แต่งงานเลยแฮะ
10
“ขอถามอายุและชือของท่านหญิงทีจะมาเป็ นภรรยาของ
น้องชายข้าหน่อยสิ”
“ชือท่านหญิงอิจิ ปี นีอายุสบิ สองขอรับ”
อิจิ...โออิจิ*...สินะ...อย่าบอกนะว่าเป็ นสาวงามล่มเมือง
คนนัน...ทําอย่างไรดี...ป่ านนีแล้วถ้าปฏิเสธไปจะโดน
โกรธไหมนะ?
เอาเถอะ มาถึงขนาดนีคงถอยไม่ได้แล้ว ซาคุมะเองก็นาํ

คําตอบกลับไปแล้ว และผมยังมีอีกเรืองต้องทํา
พิธีแต่งงานระหว่างผมกับท่านหญิงคานะซึงจัดขึนเป็ น
11
การภายใน
เดิมทีผมมีทา่ นหญิงอาสึจากตระกูลโฮโอเป็ นภรรยา

หลวงอยูแ่ ล้ว แต่ตอนทีแต่งงานกับท่านหญิงอาสึมีเพียง
คนจากตระกูลอาสึมะในมิสโึ ฮะโนะคุนิเท่านันทีมาร่วม
งาน ไม่อาจเรียกได้วา่ เป็ นงานใหญ่ได้ ดังนันท่านหญิง
คานะก็ตอ้ งอดทนยอมรับด้วยว่าไม่อาจจะมีงานทีใหญ่
ไปกว่านันได้
และผมก็มีเรืองทีต้องบอกท่านหญิงคานะ
“แม้ขา้ จะรับเจ้ามาเป็ นภรรยา แต่ขา้ มีทา่ นหญิงอาสึเป็ น

ภรรยาหลวงอยูแ่ ล้ว ข้าจึงไม่คิดจะมีลกู กับเจ้าจนกว่า
12
ท่านหญิงอาสึจะมีลกู ชายอีกคน ขออภัยด้วย แต่ขอให้
เจ้าอดทน”
“...หากท่านหญิงอาสึให้กาํ เนิดบุตรชายอีกคน ข้าก็ให้

กําเนิดบุตรได้ใช่ไหมเจ้าคะ?”
“อืม ไม่มีปัญหา”
“เช่นนันก็ขอให้ทา่ นหญิงอาสึมีบตุ รอีกคนได้โดยเร็วเจ้า

ค่ะ ข้าจะรอ”
ว่าแล้วท่านหญิงคานะก็กม้ ศีรษะลง
13
ผมไม่คิดว่าเธอจะยอมรับง่ายดายขนาดนีเลยนิงอึงไป
แต่ถา้ ท่านหญิงคานะเข้าใจ ผมก็โล่งอกไปหนึงเปลาะ
แน่นอนว่าผมรูส้ กึ ผิดต่อท่านหญิงคานะทีเอาเรืองนีมา
อ้าง
* อิจิ หรือ โออิจิ น้องสาวของโอดะ โนบุนากะ มีชือใน

เรืองความงดงามและมีสเน่ห ์ และยังเป็ นแม่ของหญิง
สาวสามคนทีมีความสําคัญในประวัติศาสตร์ของญีปุ่ น
คือ โยโดะ-โดโนะ(ภรรยาคนที2ของโทโยโทมิ ฮิเดโยชิ)
โอฮัทสึ(ภรรยาของบริวารทีสนับสนุนโทคุกาวะ อิเอยาสึ)
14
และโอเอโยะ(ยายของจักรพรรดินีเมย์โช)
15

เก้า
ผมเข้าวังเพือไปเข้าเฝ้ากษัตริยใ์ นวันส่งท้ายปี เก่า
ปี นีกษัตริยม์ ีกาํ หนดการสละบัลลังก์ การมาเข้าเฝ้าเพือ

อวยพรกษัตริยอ์ งค์ปัจจุบนั ในวันปี ใหม่ครังนีคงเป็ นครัง
สุดท้ายแล้ว
“มีราชโองการจากฝ่ าบาท โซชิน คามน จงฟั งให้ดี”
16
ฝ่ าบาททีว่าหมายถึงกษัตริยน์ นเอง
ั ดูเหมือนขุนนางใน
ราชสํานักส่วนใหญ่จะเรียกกษัตริยว์ า่ ฝ่ าบาท
ส่วนผูท้ ีกล่าวคําพูดจาด้วยความโอหังจากพืนทียกระดับ
เหนือผมซึงหมอบกราบอยู่ คือขุนนางตําแหน่งอุไดจิ
น โยชิโอมิ สึกิโนะโคจิ เป็ นขุนนางทียืนอยูบ่ นจุดสูงสุด
ของสภาขุนนางในปั จจุบนั
ทีอุไดจิน (เสนาบดีฝ่ายขวา) เป็ นตําแหน่งสูงสุดของสภา

ขุนนางก็เพราะโฮไร โคบุซงเคยเป็
ึ นขุนนางยศซาไดจิ
น (เสนาบดีฝ่ายซ้าย) ทีสมควรมีตาํ แหน่งสูงกว่า ถูกถอด
17
ยศจากเหตุความวุน่ วายอิชิกิ และถูกกักบริเวณอยูใ่ นที
พักอาศัย ตําแหน่งนันจึงว่างลงนันเอง
ส่วนซาดาโอกิ โคบุทีป้าของผมแต่งงานด้วยเป็ นไดโจได

จิน (อัครเสนาบดี) ก็จริง แต่มีธรรมเนียมปฏิบตั ิวา่ ไดโจ
ไดจินจะไม่ได้มีอาํ นาจทีแท้จริง ดังนัน ไดโจไดจินซึงโดย
พืนฐานน่าจะอยูบ่ นจุดสูงสุดของสภาขุนนาง จึงเป็ น
ตําแหน่งแต่เพียงในนามเท่านัน
“ให้โซชิน คามนเป็ นกนไดนะกนขันสามเต็มขัน มอบ

หมายให้เป็ นไดเมียวแห่งอิเสะโนะคุนิ สึมะ โนะคุนิ และ
คิเอะโนะคุนิ และถอดถอนตําแหน่งไดเมียวแห่งเรย์เซ็น
โนะคุนิ”
18
“ขอรับ เป็ นพระกรุณาอย่างสูง”
แม้จะเป็ นการเข้าเฝ้าเพืออวยพรวันปี ใหม่ แต่ก็มีคาํ สัง

เลือนขันผมออกมา
ก่อนหน้านีผมควบตําแหน่งซาคนเอะไดโชกับเฮียวบุ
เคียว แต่ก็ได้เลือนเป็ นไดนะกนแล้ว
และสืบเนืองจากการเลือนขันของผม ท่านพ่อบุญธรรม
คนมนจึงได้เป็ นจุนไดจินขันสองครึงขัน ส่วนท่านพ่อตา
โฮโอได้รบั ตําแหน่งไดเมียวแห่งเรย์เซ็นโนะคุนิ
19
เป็ นเรืองธรรมดาอยูแ่ ล้วทีการจัดสรรตําแหน่งในคราวนี
จะกลายเป็ นประเด็นใหญ่ในหมูข่ นุ นาง
การสละบัลลังก์ของกษัตริยเ์ กือบจะเป็ นทีแน่นอนแล้วว่า

จะดําเนินการในปี นี แต่ถงึ อย่างนันกลับยังไม่มีการ
กําหนดตัวผูส้ ืบทอด
กองกําลังสนับสนุนองค์ชายใหญ่มีตระกูลฮิโนโคจิเป็ น
แกนนํา กองกําลังสนับสนุนองค์ชายรองมีตระกูลอาซาคุ
มะเป็ นแกนนํา ส่วนกองกําลังสนับสนุนองค์ชายห้ามี
ตระกูลคามนและตระกูลโฮโอเป็ นแกนนํา ในจํานวนนี
ตระกูลคามนได้เลือนตําแหน่งและได้รบั มอบหมายให้
เป็ นไดเมียวของสามดินแดน
20
อีกทังท่านพ่อตาโฮโอก็ยงั ได้เป็ นไดเมียวแห่งเรย์เซ็นโนะ
คุนิ ครอบครองท่าเรือชายแดน ศักยภาพในเชิงเศรษฐกิจ
จึงเพิมขึนมาก
ด้วยเหตุนี ขุนนางทียังไม่แสดงท่าทีสนับสนุนฝ่ ายใดมา

จนถึงตอนนีส่วนใหญ่จงึ มาเข้ากลุม่ องค์ชายห้า
ไม่เพียงเท่านัน เมือตระกูลนิชิบาทาเกะซึงเป็ นพันธมิตร

กับตระกูลอาซาคุมะล่มสลาย ก็มีข่าวซุบซิบว่าตระกูล
คามนส่งกองทัพออกไปต่อสูก้ บั ตระกูลอาซาคุมะ
หากตระกูลอาซาคุมะล่มสลายไปอีกตระกูล ขุนนางที
21
สนับสนุนองค์ชายรองอยูก่ ็จะตกอยูใ่ นสถานการณ์
ลําบาก ไม่วา่ ใครก็เข้าใจได้อย่างง่ายดาย เห็นว่าความ
มันคงในขุนนางกลุม่ องค์ชายรองกําลังสันไหวอยูไ่ ม่นอ้ ย
แต่ทีสันไหวไม่ได้มีเพียงกลุม่ องค์ชายรองเท่านัน ขุนนาง

ทีสนับสนุนองค์ชายใหญ่ก็มีทา่ ทีเอนเอียงมาทางตระกูล
คามนและตระกูลโฮโอซึงครอบครองอาณาเขตขนาด
ใหญ่ ถ้าเป็ นแบบนันก็มีเหตุผลชัดเจนทีความมันคงใน
ขุนนางกลุม่ องค์ชายใหญ่จะไม่มนคงไปด้
ั วย
22
ต้นเดือนมกราคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อบแปด
สิบเก้า
หลังเสร็จจากการเข้าเฝ้ากษัตริยแ์ ล้ว ผมก็เข้าไปที

ปราสาทโคซันยามะทีอาวาอุมิโนะคุนิทนั ที จากนันจึง
เรียกท่านหญิงอาสึ ทาเควากะ และโซโกะจากเคียวสะ
มาทีปราสาทโคซันยามะ
การปรับปรุงปราสาทโคซันยามะใกล้เสร็จสินแล้ว แต่ผม
ก็ยงั ลังเลทีจะใช้ปราสาทแห่งนีเป็ นปราสาทไดเมียว เลย
23
คิดว่าจะสร้างปราสาทใหญ่ในบริเวณทีใกล้กบั เมือง
หลวงและใกล้กบั ริมทะเลสาบของอาวาอุมิแห่งนี
จุดทีเป็ นทีตังปราสาทอาสึจิทาํ เลไม่ดี นอกจากนันก็...ไป

สร้างทีเก็นซากะด้วยดีไหมนะ
แต่ถา้ ไปสร้างทีนันก็จะกลายเป็ นการรังควานวัดเอ็นเรกิ

ทางอ้อม ถ้าไปรังควานเข้าจะออกมาต่อต้านหรือเปล่า
นะ? คงไม่ไหว...เลิกคิดเรืองเก็นซากะดีกว่า
เรืองนีไว้คอ่ ยคิดอย่างรอบคอบทีหลัง
ก่อนอืนต้องให้ทา่ นหญิงอาสึกบั ท่านหญิงคานะพบหน้า

24
กันเสียก่อน
การแต่งงานกับท่านหญิงคานะในคราวนี ท่านหญิงอาสึ
เองก็ยินยอม แต่การแนะนําท่านหญิงคานะให้ทา่ นหญิง
อาสึรูจ้ กั ด้วย ก็เป็ นเรืองทีผมเองควรทํา
ดูทา่ จะไม่มีผนู้ าํ ตระกูลขุนนางคนไหนในโลกนีทําเรือง

แบบนัน แต่ผมคิดว่านีเป็ นสิงทีผมแตกต่างจากคนอืน
เอาละ ปี นีก็ได้เวลาของงานเลียงใหญ่แล้ว! งานเลียง

ใหญ่วนั ขึนปี ใหม่!
25
*
ต้นเดือนมกราคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
ปี นีตระกูลคามนก็จดั งานเลียงใหญ่ตามธรรมเนียมเช่น
เคย!
ปี นีผมให้ภรรยาและลูกของบริวารติดตามมาด้วย ช่วง
กลางวันจึงเป็ นงานเลียงอาหารสําหรับผูห้ ญิงและเด็ก
26
สิงทีต่างจากคราวก่อนคือมีการจัดแข่งขันต่อหน้าผม
เพือประชันฝี มือด้านซูโม่ ธนู และปื นด้วย ผูเ้ ข้าร่วมเป็ น
กลุม่ คนอายุไม่เกินยีสิบห้าปี ทีมันใจในฝี มือของตัวเอง
อันดับแรกเป็ นการประชันฝี มือยิงธนู
แม้ตระกูลคามนจะมีชือเสียงในด้านกองพลปื น แต่กอง
พลธนูก็เป็ นระดับแนวหน้าเช่นกัน
เป็ นการแข่งขันด้วยคะแนนทีจะได้รบั จากการยิงธนูใส่

27
เป้าวงกลม ถ้ายิงเข้ากลางเป้าจะได้รอ้ ยคะแนน ยิงเข้า
วงในได้หา้ สิบคะแนน ยิงออกห่างเท่าไรคะแนนก็ยงน้
ิ อย
ลง
แต่มีเวลาจํากัดคือสามสิบวินาที ในระยะเวลาดังกล่าว
จะยิงกีดอกก็ได้
ผูช้ นะจะได้รบั ธนูทดกําลังทีผมสร้างขึน
ธนูทดกําลังนีใช้เหล็กกล้ามิสโึ ฮะ (โครงสร้างรวงผึง)
และเขียวของสัตว์ปีศาจหมีทีโค่นได้คราวก่อน อีกทังยัง
เป็ นธนูทดกําลังทีมีคณ
ุ สมบัติเฉพาะตัวจากการเคลือบ
ด้วยคาร์บอนนาโนทิวบ์ เป็ นธนูทดกําลังทีมีเพียงคัน
28
เดียวบนโลกใบนี!
ในกลุม่ ประชันฝี มือยิงธนูมีสองคนทีเก่งกาจ
คนแรกคือ อิจิโนะสึเกะ คางามิ อายุเพียงสิบเก้าปี เติบ

โตในสถานศึกษาทีผมเป็ นผูก้ ่อตังและได้ตระกูลคางามิ
รับเข้าเป็ นบุตรบุญธรรม
อีกคนเป็ นคนหนุ่มวัยยีสิบปี ชือคาเงโร่ ฮากายามะ
ทังสองมีคะแนนเท่ากันจึงต้องมาตัดสินกันอีกรอบ แล้วอิ
จิโนะสึเกะซึงพลาดกลางเป้าไปเพียงครังเดียวก็เป็ นผู้
ชนะ
29
“ทังสองคนทําได้ดีมาก จากนีก็อยากให้พฒ
ั นาฝี มือใน
ฐานะคูแ่ ข่งทีดีตอ่ ไป”
“ขอขอบพระคุณขอรับ!”
ผมมอบธนูทดกําลังและเงินหนึงร้อยโคคุให้อิจิโนะสึเกะ
ซึงเป็ นผูช้ นะ ส่วนคาเงโร่มอบให้หา้ สิบโคคุ ผูท้ ีทําผล
งานได้ยอดเยียมคนอืนๆ มอบให้คนละสามสิบโคคุ ทุก
คนเลยต่างชืนมืน
30
กลุม่ ปื นเริมแล้ว ไม่รูว้ า่ ทําไมแม้แต่โซโกะจึงลงแข่งด้วย
แต่หากโซโกะซึงเป็ น [มือซุม่ ยิง] ลงแข่งด้วยก็คงไม่
แปลกทีจะเอาชนะได้
เป้ายิงถูกวางไว้ในตําแหน่งทีห่างออกไปหนึงร้อยสีสิบ
เมตรเช่นเดียวกับตอนแข่งยิงธนู ทีต่างกันคือจํานวนนัด
ทียิงได้กาํ หนดไว้ทีห้านัด
ผูเ้ ข้าร่วมมียีสิบสองคน หนึงในนันคือโซโกะ
การยิงจะยิงได้ครังละหกคน คะแนนสูงสุดของกลุม่ แรก

คือหนึงร้อยเก้าสิบคะแนน (คะแนนรวมจากห้าสิบ สาม
สิบ สามสิบ ห้าสิบ สามสิบ)
31
กลุม่ ทีสองลงสนามแล้วยกปื นขึนเตรียมพร้อม ในกลุม่ นี
มีโซโกะอยูด่ ว้ ย เธอถือปื นในท่าเตรียมพร้อม
ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ยิงต่อเนืองห้านัด ไม่สิ นีไม่ใช่การ

ประลองยิงปื นไวนะ?
ผลออกมาคือหนึงร้อยคะแนน หนึงร้อยคะแนน หนึงร้อย

คะแนน ห้าสิบคะแนน หนึงร้อยคะแนน รวมกันเป็ นสี
ร้อยห้าสิบคะแนน
ยิงต่อเนืองเร็วขนาดนันแต่กลับหลุดจากกลางเป้าไป
เพียงครังเดียวนัน แถมนัดนันยังได้หา้ สิบคะแนน จะ
32
บอกว่าพลาดเป้าก็พดู ได้ไม่เต็มปาก
ในเมือคะแนนเป็ นแบบนี โซโกะก็น่าจะเป็ นผูช้ นะของ

กลุม่ ปื น ในตอนทีผมคิดแบบนัน
แต่กลับมีคนทีทําคะแนนรวมได้หา้ ร้อยคะแนน
คนผูน้ นคื
ั อฟูจิทาโร่ โทมิโอกะ บุตรชายคนทีสามของ
ตระกูลโทมิโอกะ กลุม่ ขุนนางแห่งอาวาอุมิ เขาเป็ นคน
หนุ่มวัยสิบเจ็ดปี
โทมิโอกะ...ปื น...ใช่แล้ว ผมนึกถึงโทมิโอกะ โททาโร่ ผูม้ ี

ตัวตนอยูใ่ นชาติทีแล้วของผม เขาอยูใ่ นกลุม่ คุนิโทโมะ
33
ชายทีมีชือเสียงในด้านปื น ชือเองก็คล้ายกัน แม้ ‘ฟูจิทา
โร่’ กับ ‘โททาโร่’ จะมีความแตกต่างกัน แต่ก็ตา่ งกันเพียง
วิธีออกเสียงตัวคันจิตวั แรกเท่านัน*
แต่การทีมียอดฝี มือด้านปื นอยูใ่ นกลุม่ บริวารด้วยก็นบั

เป็ นความผิดคาดทีน่ายินดี แถมยังเป็ นยอดฝี มือทีเอา
ชนะโซโกะได้ดว้ ย
เท่านีผมก็พบคนทีจะมอบหมายให้บญ
ั ชาการกองพลปื น
ได้แล้ว
“ฟูจิทาโร่ งดงามมาก! ต่อไปก็จงพยายามเข้า!”
34
“ขอรับ ข้าซาบซึงยิงนัก!”
ผมมอบปื นไรเฟิ ลรุน่ ใหม่ลา่ สุดให้ฟจู ิทาโร่และมอบหนึง

ร้อยโคคุให้เหมือนกลุม่ ธนู
ผมไม่มีอะไรให้โซโกะ แต่นอกจากฟูจิทาโร่กบั โซโกะแล้ว

ก็ยงั มีคนทีมีฝีมืออยู่ ผมจึงมอบให้คนละสามสิบโคคุ
* ตัว โท (藤) ในชือ โททาโร่(藤太郎) อ่านด้วยเสียง

แบบจีน ถ้าอ่านเป็ นเสียงญีปุ่ นจะอ่านว่า ฟูจิ
35
36
หลังจากการแข่งยิงปื น ก็เป็ นการแข่งซูโม่ ถือเป็ นการ
ปะทะและประมือกันอย่างหนักหน่วง หนึงในสองคนที
เหลือรอดไปจนถึงการแข่งรอบชิง คนแรกมีใบหน้าบวม
เป่ ง ส่วนอีกคนก็ดเู หมือนจะได้รบั บาดเจ็บทีมือขวา
การต่อสูใ้ นรอบชิงชนะเลิศจบลงด้วยชัยชนะของคน
หนุ่มทีมีใบหน้าบวมเป่ ง
ผูช้ นะซึงมีใบหน้าบวมนันมีชือว่าจินซาเอมอน มิยาเบะ

ส่วนรองชนะเลิศคือมาสึฮิเดะ กัมโมะ
มาสึฮิเดะ กัมโมะย้ายมาอยูก่ บั ผมเมือมีการแลกเปลียน
37
เขตปกครองของอิเสะโนะคุนิ เป็ นบุตรชายคนรองของ
ตระกูลกัมโมะซึงเคยเป็ นขุนนางของอาวาอุมิ
ผมมอบหอกทีใช้เหล็กกล้ามิสโึ ฮะกับเงินหนึงร้อยโคคุให้
จินซาเอมอนซึงเป็ นผูช้ นะ มอบห้าสิบโคคุให้มาสึฮิเดะ
และมอบสามสิบโคคุให้สองคนทีพ่ายแพ้ในการแข่งรอบ
รองชนะเลิศ
“ยอดเยียม! ข้าคาดหวังผลงานในครังถัดไปอยูน่ ะ!”
38
หลังจากนันก็เป็ นการเลียงอาหาร ผมต้อนรับบรรดา
ภรรยาและลูกของบริวารด้วยการเสิรฟ์ นําผลไม้และชา
เขียวอร่อยๆ แทนทีจะเป็ นเหล้า
จากนันก็เตรียมอาหารเลียงบริวารและลูกเมียอย่างเต็ม
ที
เพราะมีพวกเขาอยู่ ผมจึงมาจนถึงจุดนีได้ จัดเลียงใหญ่

ปี ละครังก็น่าจะดี ผมเลยเตรียมของฝาอย่างดีให้พวก
เขา
ปี ทีแล้วให้แก้วไวน์ไป ปี นีจึงตังใจจะให้จอกอวยพร
39
ทองคําแท้
เป็ นจอกทีผมสร้างขึนโดยใช้ทองเป็ นจํานวนมาก แต่ก็ไม่

ใช่รายจ่ายทีมากมายอะไรสําหรับตระกูลคามนในเวลานี
ออกจะเป็ นราคาถูกเสียด้วยซําหากซือใจภรรยาของพวก
บริเวรได้
พวกผูห้ ญิงได้รบั ของมีคา่ ต่อจากปี ทีแล้ว และกลับบ้าน

ไปด้วยความรูส้ กึ อิมเอมใจ
40
แล้วงานช่วงกลางคืนก็เริมต้นขึน
จะให้ดืมเหล้าจากจอกขนาดใหญ่รวดเดียวหมดอย่าง
ทุกปี ก็ไม่ตอบโจทย์ ปี นีจึงลองจัดการแข่งขันบิงโกขึน ถ้า
เป็ นเกมนี ทังคนทีไม่ดืมเหล้าและคนทีคออ่อนก็มีโอกาส
ก่อนอืนก็รอให้เหล้าถูกส่งไปให้ทกุ คนจนครบ แล้วคิซา

เอมอนก็กล่าวคําอวยพรเพือชนจอกในฐานะตัวแทน
บริวาร...
“ปี ทีแล้วเราได้อิเสะ สึมะ และคิเอะรวมสามดินแดน

ตระกูลคามนรุง่ เรืองอย่างทีไม่เคยเป็ น...ทุกท่านหยิบ
จอกขึน...หมดจอก!”
41
“หมดจอก!”
คิซาเอมอนร่ายยาวก่อนทีชวนให้ชนจอกในทีสุด
หลังจากทีชนจอกแล้ว บรรดาบริวารก็เวียนกันเข้ามาริน
เหล้าให้ทา่ นพ่อบุญธรรมคามน ผม และชุเท็นตามลําดับ
งานเลียงใหญ่ปีนีมีชเุ ท็นซึงบรรลุนิติภาวะเมือปี ทีแล้ว

เข้าร่วมด้วย
ผมไม่เมาเช่นเคย ท่านพ่อบุญธรรมดืมเหล้าของบริวาร
จนหลับไปแล้ว ส่วนชุเท็นก็พยายามเกินคาด แม้จะดืม
42
เหล้าของบริวารจนหมดแต่ก็ยงั ครองสติไว้ได้
“ชุเท็นก็คอแข็งใช้ได้เลยนะ”
“ไม่เท่าท่านพีหรอกขอรับ”
ในกรณีของผมคือกําจัดแอลกอฮฮล์ออกก่อนดืมน่ะนะ
ความไม่แตกก็ดีแล้ว!
แล้วการแข่งขันบิงโกก็เริมต้นขึน!
43
ใช้ระบบแจกแผ่นบิงโกให้ทกุ คน แล้วผมกับชุเท็นก็หยิบ
ลูกบอลในกล่องทีมองไม่เห็นออกมาทีละลูก
คนทีบิงโกเป็ นคนแรกในการแข่งบิงโกคือเรย์ซนั โดโด

เขาเป็ นอดีตบริวารของตระกูลฮัคคากุ เป็ นคนมีความ
สามารถคนหนึงทางฝังอิเสะ ผมมอบดาบทาจิเหล็กกล้า
มิสโึ ฮะให้เรย์ซนั
จากนันก็มีคนบิงโกสองคน คนแรกคือโรคุโร่ คิอรุ ะ อดีต

บริวารตระกูลอิชิกิ ครองศักดินาสามร้อยโคคุ ส่วนอีกคน
คือซาเฮย์ อาโอกิจากอิเสะโนะคุนิ ผมมอบเกราะเต็มตัว
เหล็กกล้าหกชินให้ทงสอง
ั
44
จากนันก็มอบแก้วไวน์เป็ นรางวัลให้ผเู้ ข้าร่วมทุกคน
และแล้วงานเลียงใหญ่ก็สนสุ
ิ ดลงโดยทียังมีคนอยูค่ บั คัง
ต้นเดือนมกราคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
45
ผมถูกปลุกแต่เช้าตรู ่ ตรงหน้ามีทา่ นหญิงอาสึ โซโกะ

และท่านหญิงคานะอยูก่ นั พร้อมหน้า
“มากันเช้าขนาดนีมีอะไรหรือ?”
“ท่านพี โซโกะตัดสินใจแล้วเจ้าค่ะ!”
หืม? ทีว่าตัดสินใจน่ะตัดสินใจเรืองอะไรกัน?
“จะบอกว่าตัดสินใจเรืองอะไรหรือ?”
46
ผมมองหน้าท่านหญิงอาสึกบั ท่านหญิงคานะแล้วถามโซ
โกะ ทังสองได้แต่ยมแล้
ิ วมองไปทีโซโกะ
ผมตืนนอนแล้วจึงดืมชาทีสาวใช้เตรียมไว้ให้โดยคิดว่า
เป็ นมอร์นิงทีเพือให้ตาสว่าง ถึงจะเป็ นชาเขียวก็เถอะ แต่
ทังกลินและรสทีค้างอยูบ่ นลินก็ใช้ได้เลย
“โซโกะจะไปเป็ นภรรยาของท่านฟูจิทาโร่เจ้าค่ะ!”
“อุ๊บ!”
ผมพ่นชาเขียวในปากออกมาเป็ นนําพุ
47
“ภะภะภะภะภรรยาเนีย...หมายถึงภรรยานันน่ะหรือ?”
“แล้วมีอย่างอืนด้วยหรือเจ้าคะ?”
“......”
พอมองไปทีท่านหญิงอาสึ เธอก็กาํ ลังเช็ดพืนเสือทาทามิ

ทีเปี ยกเพราะผมพ่นชาเขียวออกมาพร้อมกับพูดว่า
“แหมๆ”
ดูทา่ ว่าท่านหญิงอาสึจะได้ฟังเรืองนีจากโซโกะมาล่วง
หน้าแล้ว ไม่เพียงแค่ทา่ นหญิงอาสึเท่านัน แต่ทา่ นหญิง
48
คานะก็ทาํ หน้าเหมือนรูเ้ ห็น
ขอเรียบเรียงความคิดก่อน ทําไมจู่ๆ โซโกะถึงได้พดู เรือง

แบบนีออกมา?
แต่ก็เป็ นเรืองทีชัดเจนอยูแ่ ล้วล่ะ โซโกะพูดมาตังแต่เมือ

ก่อนแล้วว่าจะยอมรับเฉพาะผูใ้ ช้ปืนทีเก่งกว่าตัวเองเท่า
นัน
เฮ้อ ถ้าเป็ นฟูจิทาโร่ก็ตรงตามความต้องการของโซโกะ

แต่แบบนีจะดีหรือ? เพิงเคยเจอหน้ากันครังแรกในการ
แข่งขันเมือวานเองไม่ใช่หรือ?
49
“นายท่าน กรุณาเข้าใจความรูส้ กึ ของท่านโซโกะด้วย
เถอะเจ้าค่ะ”
“ท่านหญิงอาสึรูเ้ รืองโซโกะกับฟูจิทาโร่หรือ?”
“เมือวานข้าได้ยินมาหลังเลิกงานประลองน่ะเจ้าค่ะ ท่าน
โซโกะมีความตังใจเช่นนัน ท่านฟูจิทาโร่เองก็เป็ นคน
หนุ่มอนาคตไกล ข้าจึงสนับสนุนเจ้าค่ะ”
“ท่านหญิงคานะก็ดว้ ย?”
จะว่าไปแล้วสามคนนีสนิทกันขนาดนันเลยหรือ? โซโกะ
กับท่านหญิงอาสึก็เข้าใจได้อยู่ แต่แม้กระทังท่านหญิง
50
คานะก็ยงั ...
“เรืองแบบนี สัญชาตญาณเป็ นสิงสําคัญเจ้าค่ะ”
ท่านหญิงคานะให้การสนับสนุน
ผมพอเข้าสิงสิงทีเธอกําลังพูด แต่มนั ก็กะทันหันอยูด่ ี
“เข้าใจแล้ว...แล้วไปพูดกับฟูจิทาโร่หรือยัง?”
“ยังไม่ได้พดู อะไรเจ้าค่ะ”
51
ค่อยไปพูดหลังจากนีสินะ เอาเถอะ ฟูจิทาโร่ก็ดี เพราะ
จากนีไปเขาจะได้กา้ วสูเ่ ส้นทางแห่งความสําเร็จ
แต่คนทีจะมีปัญหาก็คือ...คิชินสินะ...จะว่าไปแล้วฟูจิทา
โร่แต่งงานแล้วหรือยัง? หรือไม่ก็มีคหู่ มันอยูแ่ ล้วหรือ
เปล่า? ต้องให้คนไปตรวจสอบ
“เข้าใจแล้ว ถ้าโซโกะอยากเป็ นภรรยาของฟูจิทาโร่ละก็

ข้าไม่คดั ค้าน เมือตรวจสอบสถานะของฟูจิทาโร่แล้วจะ
ยืนเรืองไปทีตระกูลโทมิโอกะ”
“ท่านพี ขอบพระคุณเจ้าค่ะ!”
52
“จะทําแบบนันได้ก็ตอ้ งเกลียกล่อมท่านพ่อก่อนนะ”
“......”
ถ้าไม่เกลียกล่อมคิชินเรืองก็ไม่เดินไปไหน เรืองการบรรลุ
นิติภาวะของชุเท็นกับการแต่งงานของโซโกะ แล้วยังมี
เรืองการแต่งงานเพือเป็ นพันธมิตรกับโอดะอีก หลังจาก
นันก็เป็ นการต่อรองคุณงามความชอบทีอิเสะ สึมะ และ
คิเอะสินะ ปวดหัวชะมัด
จะไปพูดกับคิชินยังไงดี...?
53
แปดสิบเก้า
54
ผมออกจากอาวาอุมิโนะคุนิไปยังปราสาทคินกะทีมิสึ
โฮะโนะคุนิ
เดิมทีปราสาทคินกะเป็ นป้อมปราการบนภูเขาทีตระกูล
มาชิมะใช้เป็ นปราสาทไดเมียว แต่ปัจจุบนั เป็ นปราสาท
ไดเมียวของตระกูลอาสึมะ
เห็นว่าคิชินมอบปราสาทไทเฮย์ให้ปนู่ อ้ ยบุเก็น และมอบ

หมายให้เขาดูแลมิสโึ ฮะตะวันตก
ผมเข้าไปทีปราสาทคินกะเพืออวยพรวันปี ใหม่ พ่วงท้าย

ด้วยการจับเข่าคุยกับคิชินเรืองการบรรลุนิติภาวะของชุ
55
เท็น เรืองการแต่งงานของโซโกะ และเรืองการแต่งงาน
เพือเป็ นพันธมิตรกับตระกูลโอดะ
แต่ถงึ อย่างนันเรืองของชุเท็นก็จบลงไปแล้วและยังเป็ น
การขัดต่อความต้องการของคิชิน อันดับแรกผมจึงต้อง
เอ่ยปากขอโทษ
“ข้าให้โดจิมารุบรรลุนิติภาวะด้วยวิจารณญาณของตัว
เอง ต้องขออภัยท่านพ่อและท่านแม่ดว้ ยขอรับ”
“......”
คิชินทําหน้าปั นยากใส่ผมต่างจากทีเคย โคจังซึงเป็ นแม่

56
ก็เช่นกัน
แต่ก็ไม่มีความจําเป็ นทีจะต้องโทษตัวเองเอาตอนนี ผม
คิดว่ายังมีเรืองทีต้องพูดต่อ
“ข้าตังใจว่าจะตังกองทัพให้ชเุ ท็นในภายหลังขอรับ”
“...ตังกองทัพ?”
คิชินเริมสนใจขึนมาแล้ว
“ข้าคิดว่าปี นีคงมีสงครามกับอาซาคุมะ จึงอยากให้ชุ
57
เท็นได้สร้างผลงานตอนนีขอรับ”
“...เราฟื นฟูความสัมพันธ์กบั อาซาคุมะไม่ได้หรือ?”
“หากอาซาคุมะส่งจดหมายขอขมามาหา อย่างน้อยทีสุด
ก็อาจหลีกเลียงสงครามได้ แต่ก็เป็ นไปได้ยากขอรับ”
หากมีการส่งจดหมายขอขมามาหา ผมก็ไม่คิดจะยกทัพ
ออกไป แต่ตระกูลอาซาคุมะก็คงให้ชือเสียงของวงศ์
ตระกูลเสือมเสีย และไม่อยากสร้างภาพลักษณ์ให้กบั ดิน
แดนอืนเห็นว่าตนยอมก้มหัวให้ตระกูลคามน
ทางนันส่งทหารมายังเคียวสะและอาวาอุมิ ในฐานะคน
58
ตระกูลคามนจึงปล่อยตระกูลอาซาคุมะไว้แบบนันไม่ได้
ผมสังการให้ปิดกันท่าเรือของอาซาคุมะไว้แล้ว และ
กําลังเฝ้าระวังว่าตระกูลอาซาคุมะจะมาไม้ไหน
คิชินกําลังครุน่ คิดเรืองนีอย่างหนัก เพราะฉะนันก็ปล่อย

เรืองการบรรลุนิติภาวะของชุเท็นให้คาราคาซังไว้แบบนี
ก็แล้วกัน
“เรืองความสัมพันธ์กบั ตระกูลอาซาคุมะ ข้าจะรอดู

สถานการณ์ไปอีกสักระยะ แต่วนั นีมีเรืองเกียวกับโซโกะ
มาปรึกษาด้วยขอรับ”
“เรืองของโซโกะหรือ?”
59
คิชินทําท่าสงสัย ส่วนโคจังก็เปลียนสีหน้าอยากรูอ้ ยาก
เห็นเช่นกัน
“...ลองว่ามา”
“คือว่า...โซโกะขอแต่งงานกับบริวารของข้าน่ะขอรับ”
“ว่าไงนะ!”
“แหม”
60
คิชินได้ฟังแล้วถึงกับพูดต่อไม่ออก ส่วนโคจังก็ทาํ ท่า
ตกใจจากใจจริง
คนอืนทีอยูท่ ีนี (ชุเท็น โซโกะ ฟูจิคาเนะ ปู่ นอ้ ยบุเก็น) ก็มี

ฟูจิคาเนะกับปู่ นอ้ ยบุเก็นทีตกใจ ส่วนชุเท็นเองก็รูเ้ รืองนี
อยูแ่ ล้ว เพราะโซโกะไปบอกเป็ นคนแรกน่ะนะ
“ชะ ช้าก่อน! นีมันเรืองอะไรกัน! พูดเรืองอะไรน่ะ! โซโกะ

คุยโวว่าจะไม่แต่งงานไม่ใช่หรือ! บอกว่าจะอยูเ่ คียงข้าง
ข้าตลอดไปนีนา!”
อย่าพูดเหมือนคุณพ่อทีมีชีวิตอยูใ่ นชาติทีแล้วสิ เป็ นพ่อ

ติดลูกทีพอลูกบอกว่า “หนูจะแต่งงานกับคุณพ่อ~” ก็
61
ตอบว่า “หรือจ๊ะ~” หรือไง เจ้าคนติดลูกเอ๊ย!
“นายท่าน ใจเย็นก่อนเจ้าค่ะ!”
โคจังปลอบคิชินทีเสียสติไปแล้ว ค่อยยังชัวทีมีโคจังอยู่
ด้วย
“ท่านโซชิน ขอฟั งเรืองนันอย่างละเอียดทีเจ้าค่ะ”
“ขอรับ...”
ผมหันไปทางโคจังแล้วเล่าให้ฟัง
62
ผมสรุปเรืองทีตัวเองรู ้ โดยเริมจากเรืองทีโซโกะแพ้ฟจู ิทา
โร่ โทมิโอกะในการประลองปื น
“ด้วยเหตุนีท่านโซชินจึงอนุญาตสินะเจ้าคะ”
“เรืองของท่านลูกเขยผูน้ นั ท่านโซชินจะช่วยชีแนะแนว
ทางให้เป็ นอย่างดีหรือไม่?”
โคจังมองผมด้วยสายตาทิมแทง เหมือนจะบอกว่าให้
ปฏิบตั ิอย่างเหมาะสมกับสถานะว่าทีสามีของโซโกะ
63
“ข้าตังใจว่าก่อนอืนจะตังเขาเป็ นผูน้ าํ ธงรบ* จากนันก็ดู
โอกาสจากผลงานแล้วมอบปราสาทให้ขอรับ”
“เช่นนันหรือ เช่นนันก็ดี”
ฟู่ ~ เรืองของโซโกะก็จบลงได้ดว้ ยดี
“มะ ไม่ดีสกั หน่อยยย!”
คิชินตะโกนลัน ก็นะ ผมเมินหมอนีแล้วคุยกับโคจังจนได้

เรือง เพราะฉะนันก็คงไม่แปลกทีจะโวยวาย
64
“นายท่าน จู่ๆ ก็ตะโกนออกมา สติฟันเฟื อนไปแล้วหรือ
เจ้าคะ?”
โคจังปากคอเราะร้ายชะมัด จะว่าไปก็มีจดหมายมาบ่น
ว่าคิชินมีภรรยาน้อยเพิมขึนอีกแล้วนีนา เป็ นช่วงทีความ
รักจืดจางสินะ?
ปู่ นอ้ ยบุเก็นกับฟูจิคาเนะก็ตกใจเหมือนกัน
โซโกะนันไม่ตอ้ งพูดถึง แต่ทีชุเท็นนิงเฉยนันเป็ นเรืองผิด

คาด ทําใจดีสเู้ สือไว้ก่อนดีกว่า
65
หลังจากนันคิชินก็งอแงจนโคจังต้องเกลียกล่อมซําไปมา
สุดท้ายพอโคจังบอกว่า “จะให้โซโกะขึนคานจนกลาย
เป็ นตัวตลกให้คนเขาหัวเราะเยาะหรือเจ้าคะ!?” โซโกะก็
พูดแทงใจดําว่า “ข้าเกลียดท่านพ่อแบบนันเจ้าค่ะ!”
สุดท้ายคิชินก็งอน เนืองจากไม่สามารถพูดอะไรไป
มากกว่านันได้ เรืองอืนจึงต้องเอาไว้ถามวันหลัง แต่ตอน
ทีผมกําลังจะออกจากห้องก็ถกู โคจังเรียกไว้แล้วพาไปที
ห้องแยก จากนันก็โดนเทศนาเรืองการบรรลุนิติภาวะ
ของชุเท็น
สมแล้วทีเป็ นโคจัง มีเรืองตังเยอะแยะแต่ยงั ไม่ลืมว่าต้อง
66
ดุลกู
วันรุง่ ขึน ผมปรึกษาเรืองเกียวกับการแต่งงานเพือเป็ น

พันธมิตรกับตระกูลโอดะต่อ
สําหรับวันนี เป็ นการพูดคุยทีมีแค่ผชู้ ายในครอบครัว

อย่างคิชิน ปู่ นอ้ ยบุเก็น ฟูจิคาเนะ และชุเท็น
ตระกูลโอดะจะให้ทา่ นหญิงอิจิวยั สิบสองปี แต่งเข้าบ้าน

อาสึมะ แล้วทางนีจะให้ใครเป็ นเจ้าบ่าวดี ด้วยอายุแล้วชุ
เท็นจึงเป็ นเป้าหมาย
67
แต่จากการคาดการณ์ของผม สักวันหนึงผมคงต้องสูศ้ กึ
ตัดสินกับตระกูลโอดะ ใจจริงจึงไม่อยากเธอให้มาเป็ น
เจ้าสาวของชุเท็นทีผมจะมอบหมายให้เป็ นศูนย์กลาง
ของตระกูลคามนในด้านการทหาร
“ท่านชิโร่บตุ รคนทีสีล่ะ?”
ชิโร่บตุ รคนทีสีซึงปู่ นอ้ ยบุเก็นเสนอขึนมานันเป็ นน้องชาย

ต่างแม่ทีอายุนอ้ ยกว่าชุเท็นหนึงปี
มารดาของเขาเสียชีวิตไปแล้ว ตอนนีโคจังจึงรับเป็ นลูก

บุญธรรม แต่เนืองจากต่างแม่และเป็ นลูกชายคนทีสี
68
สายเลือดและสถานภาพของแม่บงั เกิดเกล้าก็ตาํ จึงไม่
ได้รบั ความสนใจจากคนในตระกูลสักเท่าไหร่
แต่อย่างไรเสียเขาก็เป็ นน้องชายของผม เป็ นลูกของคิชิน

แถมยังมีอายุสบิ เอ็ดปี ด้วยอายุแล้วเหมาะสมกับท่าน
หญิงอิจิ แต่ปัญหาคือตระกูลโอดะจะคิดอย่างไร
“ถ้าเป็ นชุเท็นละก็วา่ ไปอย่าง แต่ถา้ เป็ นชิโร่ โอดะอาจจะ

ไม่ยอมรับก็ได้?”
คิดว่าพอบรรลุนิติภาวะแล้วอาจจะมอบปราสาทให้สกั
แห่ง แต่นนก็
ั ขนอยุ
ึ ก่ บั ตัวชิโร่เองด้วย
69
ชุเท็นเป็ นลูกแท้ๆ ของโคจังซึงเป็ นภรรยาหลวง และยัง
เป็ นน้องชายท้องเดียวกันกับผมจึงน่าจะได้รบั การต้อน
รับเป็ นอย่างดี แต่ชิโร่คงไม่เป็ นแบบนัน
อืม เดียวก่อน พอลองคิดดูแล้ว รับชิโร่เข้าตระกูลคามน

ด้วยก็ได้นีนา? เหลือแค่ปราสาทแห่งสองแห่งทีจะมอบ
ให้ชิโร่ก็ไว้คอ่ ยคิดทีหลัง...อืม มีความคิดดีๆ แล้ว! เอา
ตามนันเลย!
“เช่นนัน ข้าอยากให้ชิโร่มาเป็ นสายรองของคามนด้วย

ขอรับ จะมอบปราสาทให้แห่งหนึง และหากมีความ
สามารถ จะมอบหมายให้ดแู ลดินแดนหนึงก็ยงั ได้ โชคดี
ทีท่านพ่อยังมีบตุ รชายคนอืนอยูอ่ ีกมาก”
70
จริงๆ ผมก็นกึ ว่าตัวเองมีนอ้ งชายแค่สามคนจนถึงเมือไม่
นานมานี แต่กลับกลายเป็ นว่ามีเพิมขึนมาอีกหลายคน
เห็นว่าเป็ นบุตรนอกสมรสของคิชินทีโคจังไม่อยูน่ ิงเฉย

และไปตามหาตัวมาเลียงดู
ในสายตาของโคจัง ลูกของคิชินก็คือลูกของตระกูลอาสึ
มะ จึงเป็ นลูกของโคจังด้วยเช่นกัน
ผมกับชุเท็นปล่อยมือจากโคจังแล้ว โคจังจึงทุม่ เทกําลัง

ไปให้ทางนัน แน่นอนว่าไม่ได้พรากลูกออกจากแม่แต่
อย่างใด ถ้าเป็ นโคจังสมัยก่อนอาจจะจงเกลียดจงชังแม่
71
ของเด็ก แต่ดเู หมือนตอนนีจะไม่มีเรืองแบบนันแล้ว เลย
ไม่มีปัญหา
“อืม...ถ้าเป็ นคามนละก็ไม่มีขอ้ ติดขัดเรืองปราสาททีจะ

มอบให้สนิ ะ...”
ผมรับน้องชายมาเป็ นบริวารสายตรงได้ คิชินก็ไม่

ต้องมอบปราสาททีอาสึมะมีให้
อีกทังท่านหญิงอิจิของตระกูลโอดะยังเป็ นท่านหญิงคน
สวยอันเป็ นทีเลืองลือว่าเป็ นสาวน้อยคนงามอย่างไม่มี
ใครเสมอเหมือน ชิโร่ก็สร้างชือได้ตามความสามารถทีมี
72
“อย่างนีนีเอง ถึงจะเป็ นสายรองแต่ก็เป็ นสายรองของ
ตระกูลคามนซึงเป็ นสิบตระกูลใหญ่ สถานภาพไม่ได้แย่
เป็ นแผนทีดี”
ปู่ นอ้ ยบุเก็นเห็นด้วยกับแผนของผม ฟูจิคาเนะกับชุเท็น

นิงเงียบไม่พดู อะไร
“ก็ได้ ให้ชิโร่เข้าตระกูลคามน...แต่ชเุ ท็นยังไม่มีภรรยา โอ

ดะจะยอมรับได้หรือ?”
“เช่นนันก็สามารถดําเนินการเรืองการแต่งงานของชุเท็น
ได้ทนั ทีขอรับ”
73
“มีเรืองเช่นนันด้วยหรือ?”
มีสิ แถมยังไม่ใช่แค่ตระกูลเดียวหรือสองตระกูลด้วย
อย่างทีปู่ นอ้ ยบุเก็นว่า ต่อให้เป็ นสายรองแต่ก็เป็ นสาย

รองของตระกูลคามน มีภาษี ดีกว่าขุนนางระดับล่าง เป็ น
หนุ่มโสดอนาคตไกล ไม่มีทางทีจะไม่มีใครมาทาบทามสู่
ขอ
“ถ้าเป็ นขุนนางราชสํานักก็มีตระกูลโอโมเทะนิโจ ตระกู

ลซันโจสึคาสะมาสูข่ อ ทีมีดินแดนในครอบครองก็ตระกู
ลอิซาโยยแห่งอิจิมะโนะคุนิ แล้วก็...ตระกูลอุรทั สึจิ...”
74
“หืม อุรทั สึจิ?”
คิชินฟั งชือตระกูลทีบอกว่าจะส่งเจ้าสาวมาให้ชเุ ท็น

อย่างลิงโลด แต่แล้วก็มีปฏิกิรยิ าต่างออกไปกับตระกูลอุ
รัทสึจิซงเป็
ึ นชือสุดท้าย
* ผูถ้ ือธงตระกูลนําทัพในสงคราม
75
“ถ้าพูดถึงอุรทั สึจิ...”
ปู่ นอ้ ยบุเก็นเองก็ดทู า่ จะสะกิดใจเช่นกัน
76
“อุรทั สึจิตระกูลนันน่ะหรือ?”
“ขอรับ คิดว่าอุรทั สึจินนก็

ั น่าจะดี”
“ท่านโซชิน...”
ตระกุลอุรทั สึจิมีสถานภาพเป็ นสิบตระกูลใหญ่ แต่เนือง

จากอยูฝ่ ังอิชิกิตอนเกิดเหตุความวุน่ วายอิชิกิ ตอนนีจึง
ถูกถอดยศและถูกกักขังอยูใ่ นคฤหาสน์
ตระกูลอุรทั สึจิแจ้งความประสงค์ผา่ นท่านพ่อบุญธรรม

คามนว่าอยากส่งเจ้าสาวมาแต่งงานกับชุเท็น
77
เดิมทีพวกเขาก็เป็ นสิบตระกูลใหญ่จงึ คุน้ หน้าคุน้ ตากับ
ท่านพ่อบุญธรรมคามนอยูแ่ ล้ว ช่วยไม่ได้ทีจะคิดว่า
อยากฟื นคืนอํานาจด้วยการเกียวดองกับตระกูลคามน
ซึงตอนนีมีอาํ นาจระดับชีไม้เป็ นนกได้
และยังบอกด้วยว่าหากลูกทีเกิดจากชุเท็นกับท่านหญิง
ของอุรทั สึจิเป็ นลูกชายก็จะให้สืบทอดตระกุลอุรทั สึจิ
หากได้เป็ นพ่อของผูน้ าํ ตระกูลอุรทั สึจซึ งเป็

ึ นตระกูลเก่า
แก่ ยศและตําแหน่งของชุเท็นก็จะสูงขึนโดยปริยาย
“มีเรืองเช่นนันเกิดขึนด้วยหรือ...”
78
“จะทําตัวเน่าเฟะอย่างไรก็เป็ นสิบตระกูลใหญ่นีนะ...”
ดูเหมือนคิชินกับปู่ นอ้ ยบุเก็นจะตกใจกับเรืองในคราวนี

มาก
“ท่านจุนไดจิน (รองเสนาบดี) ว่าอย่างไรกับเรืองนีบ้าง?”
“ท่านบอกว่าทีกษัตริยไ์ ม่ทาํ ลายอุรทั สึจิก็เพราะพระองค์

ตังใจจะอภัยโทษให้ในสักวันหนึงขอรับ และหากมีการ
อภัยโทษ ก็มีความเป็ นไปได้สงู มากทีจะเป็ นการ
อภัยโทษพร้อมการขึนครองราชย์ของกษัตริยอ์ งค์ถดั ไป”
“เช่นนีนีเอง เวลานันใกล้เข้ามาแล้วสินะ”
79
“เช่นนัน ผนวกรวมอุรทั สึจิเสียตอนนีก็น่าจะดี...”
คิชินกับปู่ นอ้ ยบุเก็นตอบตกลงการทาบทามของอุรทั สึจิ
ตอนทีเกิดความวุน่ วายอิชิกิ ผูน้ าํ ตระกูลอุรทั สึจิทีก่อ

เรืองก็ลงจากตําแหน่งแล้ว ตอนนีลูกชายมาสืบทอด
ตําแหน่งแทน หากได้รบั อภัยโทษ ในเวลาไม่กีปี หลังจาก
นี อย่างน้อยทีเขาสุดก็คงได้เข้าสภาด้วยยศขันสีเต็มขัน
อย่างแน่นอน
อีกทังในอนาคตต่อให้ไม่ได้ตาํ แหน่งไดจิน (เสนาบดี) แต่

ถ้าเป็ นไดนะกน (ทีปรึกษาราชสํานัก) ก็พอมีหวัง พอเข้า
80
สูย่ คุ ของผูน้ าํ ตระกูลคนถัดไป (ลูกของชุเท็น) ก็อาจได้
ตําแหน่งไดจินหรือคัมปากุ (ผูส้ าํ เร็จราชการ)
อุรทั สึจิเป็ นตระกูลทีไม่มีอาณาเขตในครอบครองแถมยัง

มีประวัติเสือมเสีย การจะขึนเป็ นไดจินทันทีนนคงเป็
ั นไป
ไม่ได้ สูเ้ พิมจํานวนสมาชิกตระกูลคามนเข้าไปในเครือ
สิบตระกูลใหญ่ไว้จะดีกว่า
สักวันหนึงต่อให้ผมออกจากวะคุนิแห่งนีแล้วเดินหน้าต่อ
ไปทีแผ่นดินใหญ่ ตอนนีจึงต้องทําทุกทางทีจะเสริม
ความเป็ นปึ กแผ่นให้กบั ตระกูลคามน
“เช่นนันก็มีเรืองอยากถามท่านพ่อขอรับ”
81
เรืองเจ้าสาวของชุเท็นได้ขอ้ สรุปแล้ว ผมจึงเปลียนเรือง
นีเป็ นเรืองสําคัญมากสําหรับตระกูลอาสึมะ
“ท่านพ่อพอใจแค่มิสโึ ฮะดินแดนเดียวหรือขอรับ?”
“อุก่ ! ...เรืองนัน...”
“คามนของข้าปราบปรามพืนทีรอบเมืองหลวงได้เกือบ
หมดแล้ว จากนีหากจะขยายฐานอํานาจออกไปก็มีสอง
ทางเลือก คือขึนเหนือจากโฮคุรคิ มุ งุ่ ไปทางดินแดนตะวัน
ออก หรือไม่ก็เดินหน้าต่อในทางตะวันตกขอรับ”
82
การทีผมจะออกไปยังแผ่นดินใหญ่ยงั เป็ นเรืองยาก
สําหรับคามนในเวลานี
หากถามว่าทําไมก็เป็ นเพราะยังมีอาํ นาจเพียงครึงๆ

กลางๆ นันเอง
สถานการณ์ในตอนนีนัน หากผมให้ใครสักคนสืบทอด
ตําแหน่งต่อแล้วมุง่ เป้าไปทีแผ่นดินใหญ่ ก็มีความเป็ นไป
ได้ทีจะมีคนคิดว่าตระกูลคามนอ่อนแอแล้วโจมตีเข้ามา
หรือไม่บรรดาบริวารก็อาจวางแผนการก่อกบฎ
ตระกูลคามนในเวลานีเกิดจากการรวมตัวกันของคน
83
หลายกลุม่ ถ้าคนทีเป็ นตัวประสานอย่างผมถอนตัวออก
ไปก็ไม่แปลกทีจะเกิดการแตกแยกฉับพลัน
เพราะงันหากไม่วางรากฐานให้ตระกูลคามนมันคงไม่สนั
คลอนเสียก่อนก็ไม่สามารถตังเป้าไปทีแผ่นดินใหญ่ได้
เพือการนันผมจําเป็ นต้องยืนยันจุดยืนของตระกูลอาสึ
มะ
หากคิชินคิดทีจะเป็ นใหญ่กว่านีก็จะถือโอกาสให้ตระกูล
อาสึมะกําจัดตระกูลอาซาคุมะเพือขึนเหนือปราบดิน
แดนตะวันออก
แล้วคามนก็จะมุง่ หน้าไปทางตะวันตกเพือควบคุมวะคุนิ
84
แต่เพียงตระกูลเดียว
โชคดีทีคิชินมีลกู สาวอยูม่ าก การจะสานสัมพันธ์กบั

ตระกูลอืนก็ไม่ใช่เรืองยากลําบาก...ให้ตายสิ ผมเองก็ชกั
จะมีความคิดน่ารังเกียจเสียแล้ว
อีกอย่าง ผมรูว้ า่ โนบุนากะพุง่ เป้าไปทีฝังตะวันออก ดัง

นันหากตระกูลอาสึมะเติบโตขึนคูข่ นานไปกับการเติบโต
ของโนบุนากะ โนบุนากะเองก็คงไม่สามารถทําอะไรสุม่
สีสุม่ ห้าได้
“หากอาสึมะปราบตะวันออก คามนปราบตะวันตก วะคุ

นิก็จะเป็ นหนึงภายในพวกเราเพียงตระกูลเดียวขอรับ”
85
คิชินหลับตาแล้วนิงคิด ชุเท็นกับฟุจิคาเนะถลึงตาด้วย
ความตกใจ ปู่ นอ้ ยบุเก็นอ้าปากค้าง
“ท่านพ่อมีใจคิดจะมุง่ สูต่ ะวันออกหรือไม่ขอรับ?”
“......”
ปู่ นอ้ ยบุเก็น ชุเท็น ฟูจิคาเนะ สามคนนีดูทา่ จะยังทํา

ความเข้าใจสิงทีผมพูดได้ทงหมดไม่
ั ได้ แต่คิชินคงมี
ความคิดแล้ว
“ข้าเองก็อยากถามโซชินเกียวกับเรืองนัน”
86
“อะไรหรือขอรับ?”
“คามน โซชินน่ะ ตังใจจะเป็ นกษัตริย.์ ..ของวะคุนิงนั

หรือ?”
“อึก!”
คําของคิชินทําให้สามคนทีนังฟั งอยูส่ ะดุง้ เฮือก
“ไม่ขอรับ ข้าไม่ปรารถนาจะเป็ นกษัตริย ์ ข้าอยากจะช่วย

ให้บา้ นเมืองภายใต้การปกครองของกษัตริยร์ ม่ เย็นเป็ น
สุขเสียมากกว่า แต่วะคุนิในเวลานีมีผคู้ นจํานวนมากที
87
ยักยอกพืนทีปกครองของราชวงศ์ ทําให้กษัตริยส์ ญ
ู เสีย
อํานาจ ข้าจึงคิดว่าอยากถวายคืนอํานาจของกษัตริยใ์ ห้
หมดขอรับ”
ถ้าเป็ นกษัตริยก์ ็ไปทีแผ่นดินใหญ่ไม่ได้น่ะสิ
ในการทีผมจะได้ไปเห็นโลกกว้าง จําเป็ นต้องให้กษัตริย ์

มีอาํ นาจตามสมควรเพือปกครองวะคุนิ
และหากคามนกับอาสึมะช่วยเหลือกษัตริยป์ กครองวะคุ
นิได้ก็ดี
พอถึงตอนนันทาเควากะก็คงเติบใหญ่แล้ว หากทา
88
เควากะไม่มีความสามารถพอทีจะเป็ นผูน้ าํ ตระกูลคามน
จะให้ชเุ ท็นสืบทอดก็ได้
“จะดีหรือ?”
“แน่นอนขอรับ!”
“เช่นนันอาสึมะจะมุง่ หน้าสูต่ ะวันออก”
ทังสามคนทีเฝ้ามองผมกับคิชินคุยกันส่งเสียงร้องว่า
“โอ้”
แล้วการประชุมครอบครัวเรืองเกียวกับตระกูลคามนและ
89
อาสึมะก็สนสุ
ิ ดลงด้วยประการฉะนี
ถึงจะบอกว่าเป็ นการประชุมภายในครอบครัว แต่อนั ที

จริงแล้วก็มีแค่ผมกับคิชินและปู่ นอ้ ยบุเก็นทีพูดคุยกันน่ะ
นะ
คราวนีฟูจิคาเนะไม่ได้พดู เลยแม้แต่คาํ เดียว ถ้ารอดูทา่ ที

เพราะยังอายุนอ้ ยก็ ถือเป็ นแนวโน้มทีดี แต่ถา้ ไม่พดู
เพราะไม่เข้าใจเนือหาสาระของเรืองทีคุยกันก็ยงั มีความ
สามารถไม่พอในฐานะผูส้ ืบทอดของตระกูลอาสึมะ
ส่วนชุเท็นทีถูกหยิบยกเรืองของตัวเองขึนมาปรึกษาก็ไม่
ได้พดู อะไรออกมาเช่นกัน แม้จะทําท่าดีใจเล็กน้อยเป็ น
90
ครังคราว แต่ดเู หมือนว่าชุเท็นจะเข้าใจเรืองราวต่างๆ ได้
เป็ นอย่างดี
สรุปแล้วเรืองทีตกลงกันได้ในคราวนี คือการเจ้าสาวของ
ชุเท็นจากตระกูลอุรทั สึจิ และรีบจัดงานเลียงฉลอง
ส่วนการแต่งงานของโซโกะนันอย่างเร็วทีสุดก็ปีหน้า
ต้องให้วา่ ทีเจ้าบ่าวอย่างฟูจิทาโร่เป็ นผูน้ าํ ธงรบของผม
เสียก่อนจึงจะมอบปราสาทให้ได้
ถัดไปในฤดูใบไม้ผลิปีนี ผมจะรับชิโร่เข้าตระกูลคามน
และจัดพิธีบรรลุนิติภาวะให้ในฤดูใบไม้รว่ ง พร้อมแต่ง
งานกับท่านหญิงอิจิแห่งตระกูลโอดะในคราวเดียว
91
สุดท้าย กองทัพผสมอาสึมะคามนจะโจมตีอาซาคุมะ
ตระกูลอาสึมะขึนเหนือมุง่ หน้าสูต่ ะวันออก ส่วนตระกูล
คามนพุง่ เป้าไปทีฝังตะวันตก
92
ปลายเดือนมกราคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
ผมกลับจากมิสโึ ฮะแล้วดําเนินการเรืองการแต่งงานของ
น้องชายกับน้องสาวอย่างกระตือรือร้น
เริมจากการแต่งงานของชุเท็น ตามด้วยชิโร่ แล้วก็เป็ นโซ

โกะ มีงานมงคลติดต่อกันเป็ นพรวนเลยแฮะ
93
ขณะเดียวกันก็กาํ หนดแผนการมอบรางวัลให้บริวาร
สําหรับการโค่นล้มนิชิบาทาเกะและศึกป้องกันอาซาคุ
มะ พอทําแผนคร่าวๆ เสร็จก็ให้ชิเงอากิ โคเบย์ และคิซา
เอมอนตรวจสอบไม่ให้รางวัลตกหล่น
ปกติแล้วการมอบรางวัลนันผมเป็ นผูค้ ิดเพียงคนเดียวว่า

จะให้อะไรกับใคร แต่ถา้ ตบรางวัลตกหล่นก็จะทําให้
ความเชือใจระหว่างเจ้านายและบริวารลดลง จึงให้ทงั
สามคนเป็ นผูต้ รวจสอบด้วย
ในสามดินแดนทีได้มาคราวนี ผมจะถวายคืนอิเสะไดจิ
นกุและทีหลวงคืนให้ราชวงศ์ แต่ก็จะให้ผตู้ รวจการจาก
ตระกูลคามนเข้าไปในพืนทีเพือจัดเก็บภาษี แทนอิเสะได
94
จินกุและราชวงศ์ดว้ ย
จากนันก็ดาํ เนินการแลกเปลียนเขตปกครองเพือทําให้
กลุม่ ขุนนางทีเคยเป็ นบริวารของนิชิบาทาเกะกระจัด
กระจายไปคนละทาง แล้วส่งบริวารทีสร้างผลงานเข้าไป
ในอิเสะกับคิเอะเพือคานอํานาจ
สุดท้ายก็เจ้าหมอนี...
“โทชิมาสะ มัทสึนามิ เงยหน้าขึน”
95
โทชิมาสะ มัทสึนามิทีผมคิดว่าน่าจะมีบทบาทเหมือนไซ
โต้ โดซันในชาติทีแล้ว อาชีพของเขาคือ [นักวาง
กุศโลบาย] ซึงมีธรรมชาติเป็ นคนมักใหญ่ใฝ่ สงู ผมจึงไม่
อยากให้อาํ นาจมากนัก แต่เขามีความดีความชอบอย่าง
ไรก็ตอ้ งมอบรางวัลตอบแทน
“คราวหน้าเจ้ามีความดีความชอบทีป้องกันการรุกราน
จากอาซาคุมะได้ ขอมอบปราสาทฮาจิยามะให้”
“ขอรับ ขอบพระคุณ!”
ปั จจุบนั เขาศักดินาสีพันโคคุ ได้เพิมอีกหกพันโคคุจาก

ปราสาทฮาจิยามะ รวมแล้วก็ครอบครองหนึงหมืนโคคุ
96
โทชิมาสะ มัทสึนามิกม้ กราบผมเพือแสดงความซาบซึง
ใจ ผมก้มลงมองเขาแล้วถามตัวเองอยูห่ ลายหนว่าแบบ
นีดีแล้วหรือ
แต่เขามีความดีความชอบ หากไม่ให้การยอมรับเป็ น
เรืองเป็ นราวก็อาจสังสมความไม่พอใจเป็ นเหตุให้เกิด
การกบฏ ผมจึงต้องพักความรูส้ กึ ของตัวเองไว้และให้
การยอมรับเขาอย่างยุติธรรม
รางวัลสุดท้ายคือรางวัลความสําเร็จของดันเบย์ ทีสร้าง
ผลงานเป็ นอันดับหนึงในการกวาดล้างนิชิบาทาเกะ
97
เริมด้วยการเลือนขันจากซาเอมอนสึเกะขันห้าครึงขัน
เป็ นซาคนเอะโชโชขันห้าเต็มขัน
เนืองจากเป็ นการทํางานให้ราชวงศ์จริงๆ นีจึงเป็ น

ตําแหน่งจริงจังไม่ใช่เพียงแค่ในนาม
จากนันมอบเขตปกครองในคิเอะโนะคุนิซงมี
ึ
สถานการณ์ไม่มนคงที
ั สุดเนืองจากเพิงครอบครองได้ไม่
นาน พร้อมตําแหน่งตัวแทนไดเมียวแห่งคิเอะโนะคุนิให้
เขาดูแลคิเอะโนะคุนิ
แล้วยังมอบทหารหนึงหมืนห้าพันนายให้อยูใ่ ต้การบังคับ
บัญชาของดันเบย์โดยตรง หลังจากนีเขาคงต้องยุง่ อยู่
98
กับการปราบปรามผูต้ อ่ ต้านในคิเอะโนะคุนิไปสักระยะ
อีกด้านหนึง ผมตัดสินใจสร้างปราสาทไดเมียวขึนทีอา
วาอุมิตามทีเคยคิดไว้ตงแต่
ั ก่อนหน้านี
ผมปรับปรุงปราสาทโคซันแล้วก็จริง แต่เนืองจากมันเคย
เป็ นปราสาทไดเมียวของตระกูลฮัคคากุทีล่มสลายไป จึง
คิดว่าเป็ นลางไม่ดี
อีกทังการปล่อยให้ทหารรับจ้างประจําออกไปเทียวเล่น
เป็ นเรืองน่าเสียดาย จึงอยากให้ทาํ งานกันอย่างจริงจัง
99
ด้วยการสร้างปราสาท แต่ถงึ อย่างนันผมก็จ่ายค่าจ้างให้
นะ
ผมมอบหมายเรืองเกียวกับปราสาทใหม่ทงหมดให้
ั โคซัน
อิบกุ ิในฐานะผูต้ รวจการโยธา
ทีผ่านมา ผมมอบหมายหน้าทีการคุม้ กันยามามิยะโนะคุ

นิเป็ นต้นว่าเมืองหลวงให้แก่โคซัน อิบกุ ิ แต่ผมให้เอย์เบย์
อิสมึ ิไปรับหน้าทีแทนแล้ว
เอย์เบย์เพิงอายุยีสิบหกปี ยังหนุ่มแน่น แม้จะมีเสียงต่อ

ต้านอยูบ่ า้ ง แต่พอผมยืนกรานว่าตัดสินตามความ
สามารถไม่ใช่อายุ ทุกคนก็เงียบไป
100
นอกจากนีเอย์เบย์ยงั เป็ น [นักวางกับดัก] เป็ นอาชีพที
สามารถแสดงความสามารถได้ดีทีสุดในสงครามป้องกัน
เฮียวบุไดโจขันหกเต็มขันเป็ นตําแหน่งทีตําเกินไปสําหรับ
การคุม้ กันเมืองหลวง จึงให้เลือนขันเป็ นเฮียวบุโชยูขนห้
ั า
ครึงขัน นีก็ไม่ใช่ตาํ แหน่งแต่ในนามเช่นกัน
“ทุม่ งบไม่อนั สร้างปราสาทแข็งแกร่งทีจะทําให้เมืองรอบ

ปราสาททังเมืองกลายเป็ นพืนทีปิ ด”
“ทําให้เมืองรอบปราสาทเป็ นพืนทีปิ ด...พูดเรืองใหญ่โต

อีกแล้วนะขอรับ”
101
โคซัน อิบกุ ิได้ฟังความคิดของผมแล้วก็ตอ้ งอึงกับขนาด
งาน แต่ไม่กีวินาทีให้หลังก็ยมกริ
ิ มแล้วมองมาทีผม
ไหนๆ จะสร้างทังที ก็อยากสร้างปราสาทและเมืองรอบ

ปราสาททีตัวเองพอใจโดยไม่ตอ้ งออมมือ
“ถ้ามีบคุ ลากรทีจําเป็ นต้องใช้ก็จะจัดสรรไปให้ แสดง

ความสามารถให้เต็มทีเลย”
ถ้าถามว่าทําไมผมจึงมอบหน้าทีการสร้างปราสาทให้โค
102
ซัน อิบกุ ิ ก็เพราะทีผ่านมาเขาได้ดาํ เนินการทําลาย
ปราสาทและสร้างปราสาทระหว่างทีได้รบั หน้าทีคุม้ กัน
เมืองหลวง นีจึงเป็ นการใช้ความสามารถจากการสร้าง
เครือข่ายคุม้ กันยามามิยะโนะคุนิ
ปราสาทและป้อมปราการทีโคซัน อิบกุ ิสร้างขึนเป็ นสิงที

ทังชิเงอากิและโคเบย์ตา่ งก็ชืนชม ผมจึงมอบหมายงาน
ใหญ่นีให้โคซัน อิบกุ ิ
103
มีจดหมายมาจากท่านพ่อตาโฮโอทีผมโอนย้ายการควบ
คุมดูแลท่าเรือชายแดนให้
เนือหามีอยูว่ า่ จะให้เค้นเอาค่าใช้จ่ายในการสร้าง
ปราสาทใหม่และการปรับปรุงต่อเติมท่าเรือจากพ่อค้า
ชายแดน
ผมได้พดู คุยกับพ่อค้าชายแดนเรืองทีจะให้กองเรือของ
104
ตระกูลคามนเทียบท่าเรือชายแดนพร้อมกับการโอนย้าย
สิทธิในการควบคุมดูแลครังนี
แน่นอนว่าพวกพ่อค้ายินดี แต่พอบอกว่าจะให้พวกเขา
รับผิดชอบค่าใช้จ่ายทังหมดในการสร้างปราสาทและ
ปรับปรุงท่าเรือ ทุกคนก็ทาํ หน้ารังเกียจสุดๆ
ทีผ่านมาพ่อค้าชายแดนภาคภูมิใจว่าตนขายของได้เป็ น
จํานวนมาก น่าจะมีเงินเก็บไม่นอ้ ย ผมคิดว่านีคงแผน
การทีดีในการตัดกําลังทรัพย์
เพราะพ่อค้านันยิงมีทรัพย์สมบัติมาก็ยิงมีแนวโน้มว่าจะ
หยิงยโส คงไม่ได้มีแค่ผมทีรูส้ กึ แบบนัน ผมคิดว่าคนเรา
105
จะลืมความตังใจแรกไม่ได้
นีเป็ นเรืองทีผมพูดได้ ผมเองก็จะไม่ลืมความตังใจแรก

ของตัวเองและจะไม่หยิงยโส หากท่าเรือชายแดนได้รบั
การปรับปรุงต่อเติมจนเฮลชิปสามารถเทียบท่าได้ ก็น่า
จะให้กองเรือฝังแปซิฟิกค้าขายกับริวกิว (โอกินาว่า) ได้
การค้าขายกับแคว้นอู๋ (จีน) และประเทศทีอยูท่ างตอน

ใต้ลงมาอย่างประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
อินเดีย ตะวันออกกลาง และยุโรป ก็คิดว่าจะให้เป็ นท่า
เรือคาโต้อย่างทีผ่านมา
จะว่าไปแล้วทวีปอเมริกาทังเหนือใต้และทวีป
106
ออสเตรเลียยังไม่ถกู ค้นพบสินะ? แต่ก่อนทีจะคิดไปถึง
เรืองนัน ทวีปเหล่านันมีอยูใ่ นโลกนีหรือเปล่า?
...ข้อมูลไม่พอแฮะ ถ้ารวบรวมข้อมูลดินแดนทียังไม่ถกู
บุกเบิกให้มากกว่านีก็น่าจะรูไ้ ด้วา่ ทวีปอเมริกาเหนือใต้
และทวีปออสเตรเลียถูกค้นพบแล้วหรือยัง...
เดียวก่อน ผมตรวจสอบด้วยตัวเองก็ได้นีนา?
ใช่แล้ว ไม่ตอ้ งรอข้อมูลจากดินแดนอืน ผมรวบรวม

ข้อมูลด้วยตัวเองก็ได้นีนา!
ถ้าสร้างเครืองบินหรือดาวเทียมสอดแนมเพือให้เก็บ
107
ข้อมูลได้ง่ายๆ ล่ะ? ...ก่อนอืนก็เครืองบินสินะ! ...แต่ผม
ไม่รูเ้ รืองแบบแปลนเครืองบินเลย ก็ชาติทีแล้วไม่มีความ
จําเป็ นทีจะต้องสร้างเครืองบินนีนา แต่โลกนีมีเวทมนตร์
สร้างเครืองบินทีใช้เวทมนตร์ก็ได้!
ในการเก็บข้อมูล ถ้าไม่สร้างกล้องและอุปกรณ์สอสาร
ื
ด้วยก็ไม่มีความหมายสินะ
พอตัดสินใจได้อย่างนัน อันดับแรกก็ตอ้ งคิดภาพ
กล้องถ่ายรูปทีถ่ายภาพเคลือนไหวความละเอียดสูงและ
มีขนาดเล็กทีสุดเท่าทีจะเป็ นไปได้
108
เครืองส่งข้อมูลทีจะส่งภาพทีถ่ายมาไปยังเครืองรับ
ข้อมูล
โครงสร้างระบบสือสารทีสามารถส่งข้อมูลได้ไม่วา่ จะอยู่
ห่างไกลแค่ไหน
ใช่แล้ว ในเมือไม่มีไฟฟ้า ก็ใช้พลังเวทเป็ นแหล่งพลังงาน

ดีไหมนะ? ทําเป็ นประเภททีจ่ายพลังงานได้เหมือน
แบตเตอรี
สร้างกล้องแบบทีถ่ายภาพเคลือนไหวและส่งออกข้อมูล
ภาพเคลือนไหวได้...
109
โครงสร้างปลีกย่อยเอาไว้ก่อน อย่างแรกต้องคิดว่าฟั งก์
ชันแบบไหนทีจําเป็ น ภาพ คิดภาพขึนมาให้ชดั เจน! ถ้า
เป็ นผมในตอนนีละก็น่าจะสามารถสร้างกล้องและเครือง
รับส่งข้อมูลได้!
พลังเวทปริมาณมหาศาลไหลออกจากร่าง ผมรูส้ กึ อ่อน

ล้ามาก คงเป็ นเพราะถูกสูบเอาพลังเวท ออกไปอย่างที
ไม่เคยเป็ นมาก่อน
สกิล [สร้างเทวะ] ของผมใช้พลังเวทสร้างสิงของและ

อุปกรณ์ได้โดยไม่ตอ้ งมีวตั ถุดิบ
ถึงจะเป็ นสกิลทีเคยใช้มาหลายครังแล้ว แต่ก็ไม่เคยสูบ
110
พลังเวทมากขนาดนีมาก่อน
“ให้ตายสิ~ ไม่ได้เหนือยแบบนีมาตังนานแล้ว~”
“นันคืออะไรหรือเจ้าคะ?”
“อืม~ เรียกว่าอะไรดีนะ...จริงด้วย ท่านหญิงอาสึ ท่าน

หญิงคานะ ไปยืนเรียงกันตรงนันทีส?ิ ”
ผมจมอยูก่ บั ความคิดอยูใ่ นห้องส่วนตัว ระหว่างทีกําลัง

ทําการสร้างอย่างจดจ่อ ทังสองก็เข้ามานังอยูใ่ นห้อง
ตังแต่เมือไรก็ไม่รู ้
111
คงจะจดจ่อมากเกินไปจริงๆ
พอให้ทงสองยื
ั นเรียงกันแล้ว ผมก็สงให้
ั กล้องและ
อุปกรณ์สอสารทํ
ื างาน ภาพของทังสองฉายลงบน
มอนิเตอร์ของเครืองรับข้อมูลโดยไม่มีเสียงการทํางาน
ของเครือง
“เอ๊ะ?”
“ดีละ ไปได้สวย!”
ภาพใบหน้ายามตกใจของทังสองถูกบันทึกไว้เป็ นภาพ
เคลือนไหว ภรรยาของผมเป็ นสาวงามตามแบบฉบับ
112
โลกยุคปั จจุบนั กับสาวโลลิอกโต ถึงจะเป็ นแค่ภาพ
เคลือนไหวก็ยงั เห็นได้ชดั ว่าสวยและน่ารัก!
พอได้พกั ผ่อนกับภรรยาทังสองแบบนีชัวครังชัวคราวก็
ทําให้จิตใจสงบลงได้บา้ ง
113
กลางเดือนกุมภาพันธ์ ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
การหมันหมายของชุเท็นกับเด็กสาววัยสิบเอ็ดปี ซึงเป็ น
ท่านหญิงของตระกูลอุรทั สึจิทีได้ปรึกษากับพวกคิชิน
ก่อนหน้านี มีกาํ หนดเรียบร้อยแล้ว
114
ทีว่ากําหนดแล้วอาจจะทําให้เข้าใจผิดอยูบ่ า้ ง เพราะมี
กําหนดการประกาศเรืองการหมันหมายหลังจากที
ตระกูลอุรทั สึจิปลดโทษกักบริเวณก่อน
ถึงอย่างนันจากวันประกาศการหมันจนถึงวันแต่งงานก็
มีเวลาไม่มาก คงต้องวางแผนกันฉุกละหุก
ด้วยเหตุนี ท่านพ่อบุญธรรมคามนจึงไปดําเนินการร้อง
ขอต่อกษัตริยเ์ รืองการปลดโทษกักบริเวณของตระกูลอุ
รัทสึจิ
หากกษัตริยค์ ิดทําลายตระกูลอุรทั สึจิและตระกูลเซย์วะ

ทีเคยร่วมกับตระกูลอิชิกิก็คงทําไปแล้ว แต่ทีไม่ทาํ แบบ
115
นันก็คงเพราะตังใจจะรอดูโอกาสเพืออภัยโทษ จึงไม่น่า
จะมีปัญหาอะไร
แต่โอกาสทีว่าเป็ นเมือไรก็ขนอยู
ึ ก่ บั ความสามารถของ
ท่านพ่อบุญธรรมคามนเอง
ส่วนการแต่งงานของท่านหญิงอิจิแห่งตระกูลโอดะกับชิ
โร่ก็ได้รบั การกําหนดแล้วเช่นกัน
คิชินจะให้ชิโร่เข้าปราสาทโคซันยามะเพือบรรลุนิติภาวะ
ในเดือนหน้า จากนันก็ตกลงว่าจะให้ชิโร่สงั กัดคณะ
116
ตอนทีได้พบกันเมือหลายปี ก่อนเจ้าหมอนันยังไม่มีอาชีพ
แต่ตอนทีพบกันเมือเดือนก่อนกลับมีอาชีพแล้ว
เขาต้องพยายามสักแค่ไหนกัน? ผูท้ ีได้รบั อาชีพหลังการ

กําเนิดมีเพียงหยิบมือ ผมจินตนาการไม่ออกเลยว่าชิโร่
ต้องพยายามขนาดไหนถึงมีอาชีพขึนมา แล้วทําไมต้อง
ทุม่ เทจนถึงขันนัน
จริงๆ ถ้าใช้สกิล [พัฒนาเทวะ] ของผมก็มีอาชีพเองได้

หากใช้ความพยายามระดับหนึง แต่ผมไม่ได้ใช้สกิล
[พัฒนาเทวะ] กับชิโร่ เลยรูว้ า่ กว่าจะมาถึงตอนนี เขาคง
พยายามมาก
117
*
ปลายเดือนกุมภาพันธ์ ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
ผมสร้างโกเลมสอดแนมรูปแบบนกเสร็จสมบูรณ์
ผมใช้เวลาพักจากงานด้านการปกครองมาสร้างและ
118
ทดลองไปทีละนิดจนเสร็จสมบูรณ์ในทีสุด
โกเลมรูปแบบนกเป็ นสิงทีสร้างขึนด้วยสกิล [สร้างหุน่ เท

วะ] ของผม แต่มีการเพิมเติมฟั งก์ชนควบคุ
ั มแรงโน้มถ่วง
ด้วยสกิล [สร้างเทวะ]
หมายความว่าโกเลมรูปแบบนกสร้างสนามแรงโน้มถ่วง
ขึนทีด้านบนเพือควบคุมการบินขึนและลงจอด และใช้
ฟั งก์ชนควบคุ
ั มแรงโน้มถ่วงแบบเดียวกันนีทีด้านหน้า
สร้างสนามแรงโน้มถ่วงเพือเคลือนทีไปข้างหน้า
สนามแรงโน้มถ่วงทีสร้างขึนทีด้านหน้าทําให้เคลือนไหว
ไปทางซ้ายขวาได้หนึงร้อยแปดสิบองศาโดยมีสนามแรง
119
โน้มถ่วงเป็ นศูนย์กลาง จึงเปลียนทิศทางการเดินทางได้
อย่างง่ายดาย
และยังมีการลดแรงต้านอากาศด้วยเวทมนตร์ลม ตราบ
ใดทีไม่เจอพายุรุนแรงก็ไม่น่าจะร่วง
ทีแรกผมสร้างโกเลมรูปแบบนกธรรมดาให้บินขึนไป...แต่
มันกลับไม่บิน
ให้ตายสิ~ มันไม่ยอมบิน แต่กลับเดินเตาะแตะอยูบ่ น

พืนอย่างเริงร่า เป็ นเรืองทีผิดคาดพอสมควร จําได้วา่ ผม
ถึงกับเผลอหัวเราะออกมา
120
ถัดจากนันผมก็ทดลองการบินด้วยเวทมนตร์ลม จะว่า
บินได้ก็บินได้อยู่ แต่การควบคุมยังทําได้ไม่ดีนกั
แล้วสิงทีผมคิดขึนได้ คือการนําการควบคุมแรงโน้มถ่วง
และเวทมนตร์ลมมาใช้รว่ มกัน
หลังจากทีคิดอะไรต่อมิอะไรหลายอย่างก็ได้ออกมาเป็ น
โกเลมบินได้ และยังเป็ นโกเลมสอดแนมทีติดตังกล้อง
ส่งภาพเคลือนไหวมายังเครืองรับข้อมูลแบบเรียลไทม์อีก
ด้วย
ผมตังชือโกเลมสอดแนมนีว่าเบิรด์ สเกาต์ (โกเลมสอด

แนมรูปแบบนก)
121
ทังรูปร่างหน้าตาและขนาดไม่ตา่ งจากอินทรีทอง แถม
เป็ นโกเลมทีบินได้สงู และรวดเร็ว
ผมสร้างเบิรด์ สเกาต์นีออกมาสิบตัว สองตัวให้บินออก

ไปโดยมีเป้าหมายเพือตรวจสอบทวีปอเมริกาเหนือ สอง
ตัวไปอเมริกาใต้ อีกสองตัวไปทวีปออสเตรเลีย
ถ้าค้นพบสามทวีปนีเมือไหร่ ก็อยากรีบเข้าไปตังรกราก
เพืออ้างกรรมสิทธิการครอบครอง
แต่ถา้ มีคนเถือนเข้าไปตังรกรากอยูแ่ ล้วก็อยากยึด

บริเวณทีคนเถือนยังไม่ได้เข้าไปปกครองแทน
122
ทีเหลืออีกสีตัว ผมส่งสองตัวไปทียามามิยะโนะคุนิ (ดิน
แดนอันเป็ นทีตังของเมืองหลวง) ส่งหนึงตัวไปสังเกต
การณ์บริเวณชายแดนทีติดกับโอจิเซ็นซึงอยูใ่ ต้การ
ปกครองของตระกูลอาซาคุมะ และอีกหนึงตัวส่งไป
สังเกตการณ์ทา่ เรือทีโอจิเซ็น
ด้านเมืองหลวงนันเนืองจากกษัตริยส์ ละบัลลังก์ จึงต้อง

มีการกําหนดตัวผูส้ ืบทอดในเร็วๆ นี เป้าหมายคือไป
สังเกตการณ์การเคลือนไหวหากมีผกู้ ่อให้เกิดความไม่
สงบ
ปี ทีแล้วกลุม่ อํานาจทีสนับสนุนองค์ชายรองเคลือนไหว
123
น่าเสียดายทีผมทําลายตระกูลนิชิบาทาเกะไปแล้ว
ตระกูลอาซาคุมะทีเป็ นหัวเรียวหัวแรงหลักในการสนับ
สนุนองค์ชายรองบุกเข้ามาทีเคียวสะและอาวาอุมิ ปี นี
ผมจึงคิดว่าต้องต่อสูก้ บั ตระกูลอาซาคุมะ
การล่มสลายของตระกูลนิชิบาทาเกะทําให้ขนุ นางราช
สํานักจํานวนมากเปลียนฝังจากองค์ชายรอง แทบทัง
หมดมาสนับสนุนองค์ชายห้าทีตระกูลคามนและตระกูล
โฮโอสนับสนุนอยู่
เรืองในคราวนีทําให้องค์ชายห้าตีตืนขึนมาอีกไม่หนึงก็
สองก้าวในศึกชิงบัลลังก์ ผมจึงกังวลว่าตระกูลฮิโนโคจิ
124
และตระกูลสึกิโนะโคจิทีสนับสนุนองค์ชายใหญ่จะอยูก่ นั
อย่างสงบหรือไม่
ดังนัน ผมจึงส่งเบิรด์ สเกาต์ให้บินไปทียามามิยะโนะคุนิ

ด้วย
ต้นเดือนมีนาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยแปด
125
ชิโร่แห่งตระกูลอาสึมะมาถึง
“ฝากเนือฝากตัวด้วยขอรับ ท่านพี”
“มาแล้วสินะ ต้องขอโทษด้วยทีต้องยัดเยียดท่านหญิง
ของโอดะให้ชิโร่ ให้อภัยพีด้วย”
“ไม่เลยขอรับ ตระกูลโอดะเวลานีเป็ นผูค้ รองดินแดน

หากตัวข้าช่วยให้รกั ษาสายสัมพันธ์กบั ตระกูลโอดะไว้ได้
ก็เป็ นเรืองน่ายินดีขอรับ”
126
ชิโร่มีผิวขาว รูปร่างบอบบาง แต่เพิงอายุสบิ เอ็ดปี เท่านัน
จากนีไปน่าจะยังเติบโตได้อีก ทว่าให้ความรูส้ กึ ว่าไม่
ฝักใฝ่ สงครามยิงกว่าผมในวัยเดียวกันเสียอีก
ผมกลับเล็งเห็นว่าเขาเป็ นคนหัวไว สมแล้วทีได้อาชีพ [ผู้

จัดการ] มาด้วยความสามารถของตัวเอง
“อืม พูดอย่างนันพีก็เบาใจ หลังจากนีมาอยูท่ ีปราสาทโค

ซันยามะแห่งนี รอถึงฤดูใบไม้รว่ งแล้วจะเลือกวันทําพิธี
บรรลุนิติภาวะให้”
127
“ปราสาทโคซันยามะแห่งนีมีหนังสือหายากอยูบ่ า้ ง น่า
จะเป็ นประโยชน์ตอ่ ชิโร่”
“หนังสือหายากหรือขอรับ?”
“ใช่แล้ว ตระกูลคามนของเราติดต่อค้าขายกับแคว้นอู๋
และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทีอยูห่ า่ งออกไปอีก จึงมี
หนังสือทีแปลจากเอกสารทีสังให้รวบรวมมาจาก
ประเทศเหล่านันเก็บไว้มากมาย ว่าอย่างไร ไม่สนใจ
หนังสือของดินแดนห่างไกลหรือ?”
“สะ สนใจขอรับ! ขอให้ชิโร่ได้อา่ นหนังสือเหล่านันด้วย

ขอรับ!”
128
ชิโร่ตอบกลับด้วยความยินดี พอทําแบบนีผมก็เห็นเขา
เป็ นเพียงเด็กอายุสบิ เอ็ดปี สมอายุ
“งันหรือ หนังสืออยูท่ ีห้องหนังสือของพี มาได้ทกุ เมือ”
ชิโร่กม้ กราบผมแล้วลุกออกไป
แต่ตอนนีผมยังไม่คิดว่าชิโร่จะเข้ามาหมกตัวใช้ชีวิตอยู่
ในห้องหนังสือของผมหรอก แต่เขาเป็ นหนอนหนังสือตัว
จริง
129
“ชุเท็น ดูแลชิโร่ดว้ ย มารดาของเขาจากไปเร็วจึงไม่มีคน
สนับสนุน ชุเท็นกับชิโร่ก็ได้ทา่ นแม่เลียงดูมาด้วยกัน
ฝากด้วยล่ะ”
แม่ของชิโร่มีฐานะเป็ นบริวารของตระกูลอาสึมะ แต่

สถานะค่อนข้างตํา จึงไม่มีคนคอยสนับสนุน แม่ก็มีชีวิต
ทียากลําบากจึงด่วนจากไป
หลังจากนันโคจังก็รบั ชิโร่มาเลียงดู แต่ตอนนันผมสืบ

ทอดตระกูลคามนและออกจากมิสโึ ฮะแล้วเลยไม่เคยได้
130
ใช้เวลาอยูร่ ว่ มกับชิโร่
ผมคิดว่ามอบหมายให้ชเุ ท็นทีเคยอยูด่ ว้ ยกันและรูจ้ กั

นิสยั ใจคอเป็ นผูด้ แู ลชิโร่จะดีกว่า ได้ยินมาว่าความ
สัมพันธ์ของพวกเขาไม่ได้แย่ ออกจะดีเสียด้วยซํา ให้ชุ
เท็นคอยติดตามดูชิโร่ก็คงไม่เลว
พอชิโร่บรรลุนิติภาวะแล้วก็ตงใจจะให้
ั แสดงความ
สามารถภายใต้การดูแลของคิซาเอมอนในฐานะคณะ
อย่างไรก็ตาม อาชีพ [ผูจ้ ดั การ] ก็เป็ นมืออาชีพด้านการ

จัดการ ผมจึงคาดหวังว่าสักวันเขาน่าจะเป็ นผูส้ นับสนุน
131
ตระกูลคามนอยูเ่ บืองหลังเช่นเดียวกับคิซาเอมอน
132
ปลายเดือนมีนาคม ศักราชโรอิโดะทีสามฟั นแปดร้อย
ตระกูลอาซาคุมะมีการเคลือนไหว
มีรายงานมาจากสายลับว่าทางนันกําลังรวบรวมกําลัง
ไพร่พล ภาพเคลือนไหวจากเบิรด์ สเกาต์ก็ยืนยันเรืองนัน
ได้
ดูเหมือนพวกเขาจะรอให้หิมะละลายแล้วถึงเคลือนทัพ
อีกทังยังเห็นการเคลือนไหวของตระกูลฮิโนโคจิและตระ
133
กูลสึกิโนะโคจิเช่นกัน ดูเหมือนจะเคลือนไหวตอบสนอง
รายงานจากสายลับบอกว่าคนของตระกูลอาซาคุมะไป
มาหาสูกบั ตระกูลฮิโนโคจิอยูบ่ อ่ ยครัง ผมคาดการณ์ไว้
แล้วจึงให้เอย์เบย์ไปปิ ดกันเส้นทางการเคลือนทัพของ
ตระกูลฮิโนโคจิลว่ งหน้า เรืองนีไม่มีปัญหา
ได้ยินมาว่าความสัมพันธ์ระหว่างองค์ชายใหญ่กบั องค์
ชายรองเลวร้ายถึงขีดสุด ผมเลยไม่คิดว่ากลุม่ อํานาจที
สนับสนุนทังสองจะมาร่วมมือกันต่อต้านคามน
ในตอนเริมแรกเห็นว่าต่างฝ่ ายต่างเคลือนไหว แต่ตอนที
134
ได้รบั รายงานจากสายลับว่าตระกูลฮิโนโคจิกบั ตระกูลอา
ซาคุมะร่วมมือกัน ผมก็รูส้ กึ ตกใจ
“คราวนีจะให้ชเุ ท็นเป็ นแม่ทพั ใหญ่ ร่วมกับตระกูลอาสึ

มะ เข้าปะทะกับอาซาคุมะ”
“ให้ทา่ นน้องหรือ!”
ในการหารือเรืองเกียวกับอาซาคุมะและฮิโนโคจิในที
ประชุมลงมติ ทหารสองหมืนนายจากอาสึมะจะมุง่ หน้า
ไปทางอาซาคุมะ ผมจึงตกลงส่งทหารสีหมืนนายจาก
ตระกูลคามน
135
และผมก็เสนอชือชุเท็นเป็ นแม่ทพั ใหญ่ผบู้ ญ
ั ชา
หารทหารสีหมืนนาย
แน่นอนว่าชุเท็นยังเด็กและไม่มีประสบการณ์ในสนาม
รบจริง การให้เขาเป็ นแม่ทพั ใหญ่จงึ มีเสียงคัดค้าน แต่
ฝังตระกูลอาสึมะมีคิชินทีออกโรง จึงไม่มีความจําเป็ นที
ผมจะต้องออกไปเอง
นอกจากนันหากตระกูลอาสึมะไม่สามารถปราบโฮคุรคิ ุ
ได้ก็ลาํ บาก ตระกูลคามนจึงมีแนวโน้มสูงทีจะต้องเป็ น
ฝ่ ายสนับสนุน
“ชุเท็นเป็ นน้องชายของข้า!”
136
ผมแผดเสียงใส่บรรดาบริวารทีแสดงความคิดเห็นต่อ
ต้านกันเซ็งแซ่
ไม่พอใจทีน้องชายของข้าจะเป็ นแม่ทพั ใหญ่หรือ? ผมสือ

ประมาณนันแหละ
ปกติแล้วต่อให้ชเุ ท็นเป็ นแม่ทพั ใหญ่ แต่หมายเลขหนึง

ของคณะยุทธศาสตร์การรบอย่างชิเงอากิก็ติดตามไป
ด้วย จึงไม่น่าจะเป็ นอะไร
“ข้าจะไปโจมตีฮิโนโคจิ ขอให้ชเุ ท็นปรึกษาชิเงอากิในทุก

เรือง”
137
ทุกคนเข้าใจแล้วว่าเรืองการแต่งตังชุเท็นเป็ นแม่ทพั ใหญ่

เป็ นทีสินสุด เลยไม่มีใครพูดอะไรไปมากกว่านัน
ผมไม่ได้อยากเผด็จการ แต่ในเวลาทีวุน่ วายแบบนี การ

ใช้สทิ ธิในฐานะผูน้ าํ ตระกูลคามนเพือให้เรืองเดินหน้า
อย่างรวดเร็วเป็ นสิงสําคัญทีสุด
“ต่อไปเรืองการวางแนวรบ โทชิมาสะจะเป็ นคนบอก”
138
ผมให้โทชิมาสะซึงน่าจะเป็ นไซโต้ โดซันคิดการวางแนว
รบในครังนี
โดยพืนฐานแล้วจะวางกองแนวรบจะให้อดีตบริวารของ
ตระกูลอาซาคุมะซึงอยูใ่ นความดูแลของชุเท็นและขุน
นางจากเคียวสะและอาวาอุมิเป็ นคนวางแผนเสียเป็ น
ส่วนมาก เพราะพวกเขารูจ้ กั พืนทีดี
“ต่อไปเป็ นทัพของนายท่าน ทัพป้องกันยามามิยะของ

ท่านเอย์เบย์ เฮียวบุโชยู อิสมึ ิ กองกําลังคิเอะ กองกําลัง
อิเสะ กองกําลังสึมะของท่านดันเบย์ ซาคนเอะโชโช อิสึ
มิ นอกจากนันท่านโคเบย์ จิจู อิบสุ ะกับข้าจะเป็ นผูน้ าํ
139
ทัพขอรับ”
ฝังอาซาคุมะส่งกองกําลังไปสีหมืนนาย ฝังฮิโนโคจิสง่ ไป
ห้าหมืน ผมตังใจจะตัดสินให้เด็ดขาดในการรบครังนี
กลางเดือนเมษายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
140
ข้า ชิเงอากิ ซาคนเอะโชโช มัทสึนากะ
ตอนนีกองทัพอาซาคุมะปะทะกับกองทัพผสมอาสึมะคา
มนทีบริเวณใกล้กบั ชายแดนของอาวาอุมิและโอจิเซ็น
อาซาคุมะมีประมาณสามหมืนห้าพัน กองทัพผสมมีหก
หมืนนาย ฝังเราได้เปรียบด้านกําลังรบ
การรบครังนีเป็ นการตัดสินฐานทีมันในการขยายอิทธิพล
ของตระกูลอาสึมะไปยังโฮคุรคิ ุ
141
ด้วยเหตุนีจึงเป็ นการรบทีตระกูลอาสึมะเป็ นแกนนํา แม้
นายท่านจึงไม่นาํ ทัพอยูท่ ีนี แต่สง่ ท่านชุเท็นซึงเป็ นน้อง
ชายของนายท่านคามนมาเป็ นแม่ทพั ใหญ่แทน
ว่ากันตามตรง ข้าไม่ทราบความสามารถของท่านชุเท็น
แน่ชดั ตอนทีได้ยินว่าจะท่านชุเท็นให้เป็ นแม่ทพั ใหญ่
ของกองทัพใหญ่กะทันหัน ข้าเองก็ผงะไปเหมือนกัน
แต่ตอนนีข้าคิดว่าการตัดสินใจของนายท่านไม่ใช่เรือง
ผิดพลาด
“ข้าคิดว่าควรส่งกองทัพแฝงตัวกับความมืดยามคําคืน
เข้าไปตัดทางหนีทีไล่ของศัตรูทีด้านหลัง ชิเงอากิคิดเห็น
142
อย่างไร?”
อืม พวกเราตกลงกันแล้วว่าอาสึมะจะเป็ นกําลังหลักใน

การเข้าปะทะกับอาซาคุมะ แน่นอนว่าพันธมิตรอย่าง
พวกเรา ตระกูลคามนต้องดําเนินการสนับสนุน
ด้วยเหตุนี ข้าจึงออกคําสังให้ตงขบวนคุ
ั ม้ กันทีด้านหลัง
ของทัพของอาสึมะ อีกด้านหนึงก็ตดั ทางหนีทีไล่ของอา
ซาคุมะ
เป็ นการตัดสินใจทีดี นอกจากนีหากอาสึมะตกอยูใ่ น

สถานการณ์คบั ขัน กองกําลังดักซุม่ ทีส่งออกไปเพือปิ ด
เส้นทางหนีก็สามารถโจมตีตลบหลังอาซาคุมะได้
143
“ขอรับ เป็ นความคิดทีดี”
“เช่นนันควรส่งใครไป?”
“ท่านอุเอมุระน่าจะดีขอรับ”
“งันหรือ เช่นนัน เซ็นจิ อุเอมุระ จงนําทหารห้าพันนายไป

ปิ ดเส้นทางหนีของศัตรู”
“รับทราบขอรับ!”
144
ท่านเซ็นจิ อุเอมุระเป็ นผูท้ ีติดตามนายท่านมาตังแต่เยาว์
วัยจึงไม่น่าจะมีอะไรผิดพลาด
หากส่งคนไร้ฝีมือไปก็คงหวังสร้างผลงาน พอเห็นอาซาคุ
มะเสียเปรียบก็คงออกไปช่วงชิงผลงานของตระกูลอาสึ
มะ
การรบครังนีต้องให้ได้รบั ชัยชนะด้วยกําลังของอาสึมะ
เองเท่านัน
วันรุง่ ขึน ทัพหน้าของอาซาคุมะกับกองทัพอาสึมะก็เข้า

145
ปะทะกัน
กองทัพคามนของพวกเราวางกําลังไว้ทางตะวันออกและ
ตะวันตกสกัดกันปี กซ้ายขวาของอาซาคุมะ
เพือไม่ให้กองทัพซ้ายขวาเข้าร่วมรบกับกองทัพศูนย์
กลางได้ การรบคราวนีจึงการสกัดกันตามการเคลือน
ไหวของกองทัพอาซาคุมะ
แต่ปีกซ้ายของอาซาคุมะมีราวแปดพันนาย ขณะทีฝัง
พวกเรามีหนึงหมืนห้าพันนาย ปี กขวาของอาซาคุมะมี
ห้าพันนาย ฝังพวกเรามีหนึงหมืนนาย นอกจากนียังมีอีก
ห้าพันนายทีส่งไปตลบหลังอาซาคุมะ และอีกหนึงหมืน
146
นายทีส่งไปเป็ นทัพหลังของกองทัพอาสึมะ เป็ นกระบวน
ทัพทีหากจะจัดการในคราวเดียวก็บดขยีกองทัพอาซาคุ
มะให้พินาศได้ไม่ยาก
ข้าเห็นว่าท่านน้องชายยังหนุ่มจึงน่าจะอยากออกไปที
แนวรบมากกว่านี แต่เขากลับเฝ้ามองด้วยความสุขมุ
นายท่านก็เคยเป็ นเช่นนัน แต่การทีพีน้องคูน่ ีเยือกเย็นไม่

สมวัยกลับทําให้ขา้ รูส้ กึ ร้อนรนแทน
147
กลางเดือนเมษายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
148
ทีชายแดนยามามิยะโนะคุนิกบั นิบะโนะคุนิ มีการเคลือน
ไหวของกองทัพผสมของฮิโนโคจิและสึกิโนะโคจิ
ดูทา่ ว่าการเคลือนทัพจะไม่เป็ นไปตามทีพวกเขาคาด

เพราะกลุม่ ป้อมปราการทีโคซันเป็ นผูส้ ร้างแข็งแกร่ง กอง
ทัพผสมเลยถอนกําลังออกไป แล้วเข้าไปกบดานที
ปราสาทคาคุซนั ในนิบะโนะคุนิแทน
ระหว่างนัน ผมเข้าไปทีปราสาทคามิโอกะซึงเป็ นจุด

ยุทธศาสตร์ของกลุม่ ป้อมปราการเพือบัญชาการรบทีนัน
แล้วก็มีผสู้ ง่ สารขอสงบศึกมาจากฮิโนโคจิจนได้
149
“ในทีสุดก็มาแล้วหรือขอรับ”
“เป็ นไปตามทีคาดการณ์ แต่ก็เป็ นเรืองดีนะขอรับ”
“โคเบย์ โทชิมาสะ เรืองอะไรกัน?”
โคเบย์มองไปทางโทชิมาสะเหมือนจะบอกให้ทางนัน
เป็ นฝ่ ายพูด พอเห็นอย่างนันก็ทาํ อะไรไม่ได้ โทชิมาสะ
จึงเอ่ยปากขึน
“การทีนิชิบาทาเกะล่มสลายไปเมือปี ทีแล้วทําให้บลั ลังก์

ของกษัตริยอ์ งค์ถดั ไปกําลังจะกลายเป็ นขององค์ชายห้า
แล้วขอรับ”
150
แน่นอนอยูแ่ ล้ว ตระกูลใหญ่เลืองชือทีมีดินแดนในครอบ
ครองอย่างคามน โฮโอ สึสมึ ิ และอาสึมะสนับสนุนองค์
ชายห้า ช่วงนีโอดะเลยเอาอย่างทางนีด้วย
ขุนนางทรงอิทธิพลของทะเลตะวันออกแทบทังคินคิหนุน
หลังองค์ชายห้าอยู่ แน่นอนว่าต้องเป็ นตัวเลือกทีแข็ง
แกร่งทีสุด
“แต่ฮิโนโคจิทีสนับสนุนองค์ชายใหญ่คงไม่นิงดูแล้วยอม
รับสถานการณ์นีอย่างง่ายดายหรอกขอรับ”
เรืองนันก็ถกู เพราะฮิโนโคจิกบั สึกิโนะโคจิตา่ งก็มีสงที

ิ
151
เรียกว่าศักดิศรีอยู่
“ใช่ขอรับ คนของทางนันเองก็มีศกั ดิศรีอย่างทีนายท่าน

ว่า”
อ๊ะ ผมเผลอพูดออกเสียงไปเหรอ?
“เช่นนัน พวกเราจึงจําเป็ นต้องยกทัพจับศึกเพือรักษา

ศักดิศรีขอรับ”
เข้าใจแล้ว อย่างนีนีเอง
“แต่ถงึ จะบอกว่าทําไปเพือรักษาศักดิศรีก็เถอะ เหตุใดจึง

152
คิดว่าข้าจะตอบรับการสงบศึกทังทียังไม่ได้ประมือกัน
แม้แต่ครังเดียว?"
ต่อให้ทางนันอยากสงบศึก แต่ในเมือยกทัพออกมาแล้ว
ถ้าผมบุกเข้าปะทะ พวกเขาก็จะจบสินเอาได้เลยนะ? ถึง
จะบอกว่าศักดิศรีจะสําคัญ แต่ตอ้ งเสียงอันตรายแบบ
นันด้วยหรือ?
“ตอบรับเถอะขอรับ หากนายท่านไม่ถอนกําลัง อีกไม่ชา้

จะต้องมีผสู้ ง่ สารไกล่เกลียสงบศึกจากกษัตริยม์ าแน่ขอ
รับ”
“ฮิโนโคจิและสึกิโนะโคจิเป็ นสิบตระกูลใหญ่ แม้แต่สบิ
153
ตระกูลใหญ่ทีเข้าร่วมในความวุน่ วายอิชิกิ กษัตริยก์ ็มิได้
ตัดขาด พระองค์น่าจะยืนมือเข้าช่วยเหลือก่อนทีทังสอง
ตระกูลจะล่มสลายเป็ นแน่ขอรับ”
โคเบย์เสริมต่อตอนท้าย ทําเอาโทชิมาสะยิมเฝื อนเพราะ

ถูกแย่งท่อนสําคัญไป
แต่ก็เหลือร้ายจริงๆ ถ้าเป็ นแบบนีก็ดีแล้วทีลดขนาดกอง

ทัพลงแล้วเอาทหารทีเหลือมอบให้ชเุ ท็นไปสูร้ บกับอาซา
คุมะ
“ข้าเข้าใจความคิดอ่านของคนเหล่านัน”
154
“เช่นนันจะตอบรับการสงบศึกหรือขอรับ?”
ถ้าผูส้ ง่ สารไกล่เกลียจากกษัตริยม์ าถึงก็มีแต่จะต้องตอบ

รับเท่านัน
“ไม่ เคลือนพลทันที ชิงพืนทีมาให้ได้มากทีสุดก่อนทีผูส้ ง่

สารของกษัตริยจ์ ะมาถึง ทําให้ทางนันเสียใจทีเคลือน
พลออกมาซะ! โทชิมาสะ จงไล่ผสู้ ง่ สารไปเสีย! โคเบย์
ออกคําสังเคลือนพลเต็มรูปแบบ!”
แล้วผมก็ให้ทงกองทั
ั พเดินหน้าโจมตีปราสาทคาคุซนั ที
กองทัพผสมเข้าไปกบอยู่
155
และให้พีน้องดันเบย์กบั เอย์เบย์แยกย้ายกันนํากองทัพ
ไปยึดพืนทีในนิบะโนะคุนิและเซ็ทสึโนะคุนิ
ดินปื นกับยุทธภัณฑ์ถกู นําออกมาใช้ไม่อนเพื

ั อสังหารผู้
ต่อต้าน ผูท้ ียอมแพ้ก็ยดึ ปราสาท จากนันก็มอบข้าว
เปลือกแทนศักดินาทีริบไป
แต่ผมก็ยาเตื
ํ อนว่าหากต่อต้านแม้แต่ครังเดียว ต่อให้
ยอมแพ้ก็ไม่รบั ประกันว่าจะมอบข้าวเปลือกให้สกั เม็ด
เดียว
156
สีวันหลังจากทีผมไล่ผสู้ ง่ สารของฮิโนโคจิกลับไป ก็มีผสู้ ง่
สารไกล่เกลียจากกษัตริยม์ าปรากฏตัว
พืนทีนีไม่ได้หา่ งไกลจากเมืองหลวงมากนัก ถือว่ามาช้า

กว่าทีคาด
ดูเหมือนจะไม่อยากส่งผูส้ ง่ สารมายังสนามรบ แถมเรือง

ทีผมกําลังโกรธคงลือกันให้ทวั บรรดาขุนนางจึงพากัน
ร้อนๆ หนาวๆ
ก็นะ เขตปกครองทีอยูใ่ นครอบครองของฮิโนโคจิกบั สึกิ

โนะโคจิในตอนนีผมเป็ นผูม้ อบให้พวกเขา พวกขุนนาง
คงเข้าใจผิดคิดว่าทีผมโกรธสองตระกูลนันเพราะลืมบุญ
157
คุณแล้วหันคมดาบเข้าใส่ แต่จะเข้าใจผิดแบบนันก็เป็ น
เรืองช่วยไม่ได้
ผมแค่คิดว่าน่ารําคาญ จึงอยากลดเขตปกครองของฮิโน
โคจิเพือไม่ให้ตอ่ ต้านได้อีกในภายหลังก็เท่านัน ป่ านนี
แล้วก็ไม่ได้คิดจะทวงบุญคุณนันนีเกียวกับดินแดนที
ปล่อยมือไปแล้วหรอก
“ท่านกนไดนะกน ศึกคราวนีทําให้กษัตริยร์ ูส้ กึ เจ็บปวด

ใจเป็ นอย่างยิง ขอให้เก็บดาบเข้าฝักได้ไหมขอรับ”
ผูท้ ีมาในฐานะผูส้ ง่ สารคือลูกพีลูกน้องของผม ซาดาโทมิ

โคบุ
158
วันขึนปี ใหม่ปีนี ซาดาโอกิ โคบุซงเป็
ึ นไดโจไดจินรุน่ ก่อน
เกษี ยณอายุ เขาจึงรับสืบทอดตําแหน่งอย่างเป็ นทางการ
เขาอายุมากกว่าผมพอสมควร น่าจะอายุเกินสามสิบมา
เล็กน้อย ท่าทางดูเฉลียวฉลาด
เขาเป็ นลูกพีลูกน้องของผม และยังเกียวดองเป็ นญาติ

กับฮิโนโคจิ จึงเป็ นบุคคลทีเหมาะสมทีสุดทีจะมาเป็ นผู้
ส่งสารในคราวนี แต่เห็นว่าเขาปฏิเสธเรืองนีในทีแรก
คงรูว้ า่ ตนต้องตกอยูใ่ นสถานะกลืนไม่เข้าคายไม่

ออกระหว่างผมซึงเป็ นลูกพีลูกน้องทีมีสายเลือดเดียวกัน
159
กับญาติจากการเกียวดอง
“ต้องลําบากท่านสมาชิกสภาแล้ว แต่ฝังทีส่งทหารออก
มาก่อนคือฮิโนโคจิกบั สึกิโนะโคจิ...”
ในเมือเป็ นการไกล่เกลียของกษัตริยก์ ็ปฏิเสธไม่ได้ แต่ก็

คงไม่จาํ เป็ นต้องยอมรับอย่างว่าง่าย ถึงจะไม่ดีตอ่ ท่านพี
แต่ก็ขอบ่นเสียหน่อยเถอะ
“เช่นนันถ้าเสนอเงือนไขในการหย่าศึกมา ข้าก็จะไปพูด
คุยกับฮิโนโคจิและสึกิโนะโคจิขอรับ...”
“เงือนไข หรือขอรับ...”
160
ผมบุกเซ็ทสึโนะคุนิไปกว่าครึงแล้ว และยังยึดเขต
ปกครองของฮิโนโคจิกบั สึกิโนะโคจิในนิบะโนะคุนิ
พูดให้ชดั เจนก็คือหากมีเวลาอีกไม่กีวัน ผมก็คงยึดเซ็ทสึ

ได้ทงดิ
ั นแดน
ความรวดเร็วในการบุกยึดของดันเบย์และเอย์เยบ์น่า
สะพรึงถึงขันนันเลยแหละ
ป่ านนีฮิโนโคจิคงกําลังหน้าซีดมุดอยูใ่ นฟูก ส่วนสึกิโนะ

โคจิก็สญ
ู เสียเขตปกครองไป คงไม่ใช่เวลามาหน้าซีด
แล้ว
161
“แน่นอนว่าเขตปกครองทียึดได้ พวกเราไม่คิดจะคืนขอ
รับ”
“...แน่นอนขอรับ”
“ผูท้ ีเปลียนฝังมาสวามิภกั ดิข้าจะให้เป็ นบริวารของข้า”
“...แน่นอน”
“ส่วนเรืองพืนทีทีปิ ดล้อมอยูใ่ นเวลานี อยากให้ยอมแพ้

ในทันที”
162
“...เรืองนัน...”
“และขอตําแหน่งไดเมียวแห่งเซ็ทสึ”
“อึก!”
“กับไดเมียวแห่งนิบะ”
“อุก่ กกก!”
ท่านพีหน้าถอดสีเลยทีเดียว ก็นะ จะว่าใจร้ายก็ใจ
163
ร้ายอยู่ กลับไปปรึกษากันมาก่อนแล้วกัน
ผมไม่ได้ตอ้ งการตําแหน่งไดเมียวอย่างทีบอกหรอก แต่ก็

ไม่คิดจะถอดใจจากกรรมสิทธิของเขตปกครองทียึดได้
แล้วกับเขตปกครองทีกําลังปิ ดล้อมอยูใ่ นเวลานี
ผมสังให้ทงกองทั
ั พหยุดการเคลือนไหวชัวคราวเพือรอคํา
ตอบจากท่านพีไปก่อน
164
ปลายเดือนเมษายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
165
ผมตกลงสงบศึกกับกองทัพผสมฮิโนโคจิและสึกิโนะโคจิ
จากนันก็มอบหมายให้เอย์เบย์จดั การเรืองทีเหลือ
แล้วกลับอาวาอุมิ
คราวนีผมได้ครึงหนึงของนิบะโนะคุนิ คิดเป็ นหนึงแสน

สืหมืนโคคุ และสามในห้าของเซ็ทสึโนะคุนิ คิดเป็ นสอง
แสนสีหมืนโคคุ
ตระกูลคามนครอบครองเขตปกครองของสึกิโนะโคจิแล้ว
และด้วยเงือนไขทีว่าจะไม่คืนพืนทีตอนสงบศึก ทําให้สกึ ิ
โนะโคจิกลับไปเป็ นขุนนางทีไม่มีเขตปกครองอีกครัง
อีกทังในตอนทีได้รบั เขตปกครองในนิบะโนะคุนิก็ถกู ตัด
166
ความช่วยเหลือจากราชวงศ์ไปแล้ว ทางนันยังคิดว่าจะ
ได้รบั ความช่วยเหลือจากกษัตริยอ์ ีกหรือ? แต่ตลอดมา
ความช่วยเหลือแทบทังหมดนันก็มาจากผมนะ? รูส้ กึ ไม่
ชอบใจอย่างบอกไม่ถกู แฮะ
เขตปกครองของฮิโนโคจิทีเคยมีสแสนหกหมื
ี นโคคุลดลง
ไปเป็ นหนึงแสนห้าหมืนโคคุ ไม่เพียงเท่านัน ยังมี
ประกาศห้ามไม่ให้เข้าเฝ้ากาตริยไ์ ปอีกระยะหนึงด้วย
เอาละ หลังจากทีให้ทหารได้พกั ผ่อนกันตามสมควร ผม

ก็ตดั สินใจมุง่ หน้าไปทําลายล้างอาซาคุมะต่อ
รายงานบอกว่าตระกูลอาสึมะซึงนําโดยคิชินเข้าปะทะ
167
กับตระกูลอาซาคุมะหลายครัง แต่ก็ยงั ไม่ตดั สินแพ้ชนะ
ภาพเคลือนไหวทีเบิรด์ สเกาต์สง่ มาให้ก็ยืนยันตามนัน

แม้กองทัพอาสึมะจะเหนือชันกว่าแต่ยงั ขาดไม้ตาย จึง
เกิดสภาพติดขัดทีต่างฝ่ ายต่างก็ไม่แสดงความเคลือน
ไหวให้เห็น
อืม ดูเหมือนการเคลือนไหวของกองทัพอาสึมะจะไม่ดี
นัก ไม่สิ คนทีเป็ นฝ่ ายบุกตังแต่ตน้ จนถึงสุดท้ายคือกอง
ทัพอาสึมะ แต่ความไม่เข้าทีเข้าทางนีคืออะไรกันแน่?
168
*
ผมไปสมทบกับพวกคิชินทีกําลังสูร้ บปรบมือกับอาซาคุ
มะ
...บรรยากาศหนักอึง รูส้ กึ เหมือนมีรอยย่นในแนวตัง

ปรากฏขึนบนหน้าผากของทุกคน นีมันอะไรกัน?
169
“ชุเท็น เกิดอะไรขึน?”
“...ท่านพี...คือว่า...”
“ท่านพ่อ?”
“...”
เอ๋ นีมันเรืองอะไรกันเนีย!?
“ท่านฟูจิคาเนะ...”
170
หืม? ฟูจิคาเนะเป็ นอะไรไป?
“เสียชีวิตแล้วขอรับ”
“หา?”
ปู่ นอ้ ยบุเก็น พูดอะไรออกมาน่ะ?
“ตอนทีเข้าปะทะกับอาซาคุมะเป็ นครังทีสาม หน่วยที

ท่านฟูจิคาเนะบัญชาการบุกเข้าไปแล้วถูกศัตรูลอ้ มไว้ขอ
รับ...”
ชิ นีกําลังทําอะไรอยู!่ ว่าทีผูน้ าํ ตระกูลรุน่ ถัดไปของอาสึ

171
มะกระหายความสําเร็จจนออกไปทีแนวหน้าเองเลยเนีย
นะ!
เป็ นพวกใจร้อนสมองทึบเหมือนเซ็นดายูเลยใช่ไหมเนีย!
ว่ายังไงหา!? จะว่าไปแล้วเซ็นดายูอยูท่ ีไหน?
“แล้วเซ็นดายูอยูไ่ หน?”
“เป็ นผูช้ ่วยของท่านฟูจิคาเนะ บุกเข้าไปพร้อมกันจึงได้

รับบาดเจ็บขอรับ...”
“ไอ้แก่นน!
ั ถ้าจะตายก็ตายไปคนเดียวสิ! ตัวเองเอาชีวิต
รอดแต่ฟจู ิคาเนะต้องสังเวยชีวิต นีมันเรืองบ้าอะไรกัน!”
172
ผมเผลอตะโกนออกมา
บรรดาบริวารทีอยูร่ วมกันเต็มค่ายทัพหลักมองผมแล้ว
ก้มหน้าลงตํา ทุกคนก้มหน้าก้มตาเพราะผมแสดงความ
เกรียวกราดถึงขันนีออกมาให้เห็นเป็ นครังแรก
แต่เรืองภาพลักษณ์จะเป็ นอย่างไรก็ช่างมันเถอะ ผมไม่มี

วันให้ภยั ไอ้แก่นนแน่
ั !
“ทะ ท่านโซชิน ท่านเซ็นดายูก”็
“หุบปาก! ว่าทีผูน้ าํ ตระกูลอาสึมะถูกสังหาร ยังจะมีขอ้

173
แก้ตวั ให้เจ้าเซ็นดายูทีลอยหน้าลอยตาเอาชีวิตรอดอีก
หรือ!”
“ระ เรืองนันก็จริง...”
ผมกําลังโกรธจึงเผลอใช้คาํ พูดรุนแรงกับปู่ นอ้ ยบุเก็น ไว้

ค่อยขอโทษทีหลังก็แล้วกัน แต่ผมไม่มีทางอภัยให้เซ็นดา
ยูแน่!
ใช่แล้ว เซ็นดายู ทุกอย่างเป็ นความผิดของไอ้แก่นนั ถ้า

อยากตายนักละก็ผมจะส่งมันข้ามแม่นาซั
ํ นสึ*เอง
ให้มนั ตามไปขอโทษฟูจิคาเนะทีโลกหน้า!
174
“ท่านพ่อ! มัวเหม่ออะไรอยูข่ อรับ!”
“...”
“ตระกูลอาสึมะเป็ นตระกูลนักรบ! จะให้การตายของฟูจิ

คาเนะสูญเปล่าไปแบบนีหรือขอรับ!”
“...”
“ถ้าท่านพ่อบอกว่าจะไม่แก้แค้นให้ฟจู ิคานะ โซชินผูน้ ีก็

จะนําทัพทังหมดออกไปเอง!”
175
“อึก!”
คิชินเบิกตาโพลงแล้วผุดลุกขึน
จากนันก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่สองครัง
“ท่านปู่ นอ้ ย รวบรวมทุกคนมาด้วยขอรับ!”
วิญญาณนักรบของคิชินฟื นคืนชีพแล้ว ปู่ นอ้ ยบุเก็นจึง
176
รวบรวมคนทีเป็ นแกนหลักมา
ผูท้ ีสังหารฟูจิคาเนะคืออาซาคุมะ แต่นีเป็ นสงครามทีจะ

ตัดสินว่าใครอยูใ่ ครไป อาซาคุมะต่อสูก้ บั ตระกูลอาสึมะ
ก็เพือความอยูร่ อด และผลลัพธ์คือฟูจิคาเนะเป็ นผูท้ ีตาย
ก็เท่านัน
คนทีผิดคือฟูจิคาเนะทีประมาท แต่ไอ้แก่เซ็นดายูทีไม่
ปรามฟูจิคาเนะเองก็ผิด เซ็นดายูจะต้องไปปลุกปั นฟูจิ
คาเนะจนทําอะไรไม่ดตู วั เองแน่!
ผมเข้าใจสัจธรรมการรบดี แต่ในสถานการณ์แบบนีก็จาํ
เป็ นต้องเล่นละครทําเป็ นโกรธจัด และคุยโวว่าจะทําลาย
177
อาซาคุมะไปก่อน
รอให้การต่อสูก้ บั อาซาคุมะเสร็จสินลงก่อนจึงค่อย
ฟูมฟายกับการตายของฟูจิคาเนะ เรืองลงโทษเซ็นดายูก็
ด้วย
วันรุง่ ขึน ผมเคลือนทัพตังแต่เช้า
ผมมอบหมายให้กองทัพอาสึมะเป็ นทัพกลาง กองทัพคา

มนเป็ นปี กซ้ายขวา (ปี กซ้ายดันเบย์เป็ นผูน้ าํ ทัพ ปี กขวา
ชุเท็นเป็ นผูน้ าํ ทัพ)
178
ผมตังค่ายค่อนไปทางด้านหลังของทัพกลาง และทํา
หน้าทีเป็ นแม่ทพั ทัพหลัง
ทัพปี กขวาของชุเท็นเคลือนไหวก่อน แต่นีเป็ นการเคลือน

ไหวทีตกลงกันล่วงหน้าแล้วในการประชุมแผนรับแล้ว
เลยไม่จาํ เป็ นต้องรีบร้อน
“นายท่าน กองทัพของท่านน้องเคลือนไหวแล้วขอรับ”
“อืม เช่นนันทางนีก็ทาํ ตามแผนด้วย”
179
ทีผ่านมาก็เป็ นเช่นนัน แต่จากนีไปก็จะยังเป็ นการต่อสู้
ของอาสึมะ แต่สงที
ิ ต่างจากทีผ่านๆ มาก็คือต่อให้อาซา
คุมะก้มศีรษะให้ก็จะไม่ยอมให้อภัยง่ายๆ
ผมออกรบโดยมีความแค้นทีฟูจิคาเนะถูกสังหารอยู่ ต้อง
จําเรืองนันให้ขนใจและไม่
ึ โอนอ่อน
กองทัพของชุเท็นระดมยิงปื นและธนูทดกําลังจํานวน
มาก
ธนูทดกําลังมีระยะการยิงประมาณห้าร้อยเมตร ส่วนปื น
มีระยะการยิงสามร้อยห้าสิบเมตร
180
ระยะการยิงห้าร้อยเมตรของธนูทดกําลังนันสุดท้ายแล้ว
ก็เป็ นเพียงระยะทีลูกธนูจะไปถึง ส่วนระยะทีสามารถ
สร้างความเสียหายได้จริงคือประมาณสามร้อยเมตร
ส่วนปื นก็มีระยะสร้างความเสียหายอยูท่ ีสองร้อยห้าสิบ

เมตร ถือว่าค่อนข้างสันทังคู่
กองพลธนูหนึงหมืนนาย กองพลปื นห้าพันนายระดมยิง

ไม่หยุดหย่อน กองทัพอาซาคุมะใช้โล่กนั ธนูจงึ ป้องกันไว้
ได้ แต่จาํ นวนโล่กนั ธนูก็นอ้ ยเกินไปเมือเทียบกับจํานวน
กระสุนและธนูทีระดมยิง
181
ลูกธนูวาดวงโค้งบนอากาศแล้วตกลงมาราวกับห่าฝน ที
ด้านหน้ายังมีลกู กระสุนปื นจู่โจมเข้าใส่ราวกับพายุ จํา
เป็ นต้องใช้โล่กนั ธนูทงด้
ั านบนและด้านหน้า
ลูกธนูไปถึงทหารทีไม่ได้โล่ หากเป็ นในระยะสองร้อยห้า

สิบเมตร ลูกปื นก็ทะลุทะลวงโลไม้และไม้ไผ่ได้อย่างง่าย
ดายจึงไม่มีประโยชน์
หมายความว่ากองทัพของชุเท็นโค่นกองทัพอาซาคุมะ
ลงได้โดยไม่ตอ้ งเคลือนพลเข้าประชิด
และเมือทหารทีถือโล่กนั ธนูลม้ ตาย ก็เกิดเป็ นการบุก

ถล่มด้วยลูกธนูและปื นล้วนๆ
182
ทัพปี กซ้ายของฝังศัตรูพงั ทลาย ทังหมดเป็ นเรืองทีเกิด
ขึนในเวลาเพียงสามสิบนาทีเท่านัน
ชุเท็นเห็นอย่างนันจึงออกคําสังให้เคลือนพล ดูเหมือนชุ
เท็นจะควบคุมกองกําลังได้เป็ นอย่างดีทีเดียว
เมือเห็นปี กซ้ายของศัตรูพงั ทลาย คิชินกับดันเบย์เคลือน

ไหวเช่นกัน
เมือศัตรูเห็นว่าตนตกอยูใ่ นสถานการณ์ทีควบคุมปี กซ้าย

ไม่ได้ในเวลาเพียงไม่นาน ก็รบี ให้ทพั หลังเข้าหนุนปี ก
ซ้ายทันที
183
ผมยังไม่เคลือนไหว ตอนนียังไม่จาํ เป็ นต้องเคลือนทัพ
หลัง ทางนีมีไพร่พลเรือนแสน หากเคลือนไหวกองกําลัง
มากเกินไปในทีเดียว จะกลายเป็ นว่าคุมไม่อยูแ่ ทน
*แม่นาซั
ํ นสึ เป็ นแม่นาที
ํ กันระหว่างโลกนีกับปรภพ
วิญญาณของคนทีตายแล้วจะข้ามแม่นานี
ํ ไปสูป่ รภพ
184
“นายท่าน หน่วยของท่านดันเบย์เข้าประชิดศัตรูได้แล้ว
ขอรับ”
ผมตังค่ายอยูใ่ นบริเวณทีราบสูง จึงมองเห็นสนามรบ

เหมือนอยูใ่ นกํามือ อีกทังยังใช้กล้องส่องทางไกลเลย
185
เห็นสถานการณ์ชดั เจน
ดันเบย์สร้างกระบวนทัพหอกด้วยหอกทียาวกว่ากองพล
หอกทัพปี กขวาของศัตรู เป็ นการสร้างระยะการเข้าถึงที
ยาวกว่าศัตรูจงึ ถือความได้เปรียบในการรบอย่างต่อ
เนือง
“กองทัพอาสึมะก็เข้าประชิดแล้วขอรับ”
ผมส่งกล้องส่องทางไกลให้ชิเงอากิเช่นกัน ทําให้เขามอง
เห็นสนามรบอย่างละเอียดจึงรายงานสถานการณ์สดให้
ฟั ง
186
ทิศทางของสนามรบนันผมเองก็มองเห็นจากกล้องส่อง
ทางไกลของตัวเองจึงไม่จาํ เป็ นต้องรายงานสด แต่ดู
เหมือนชิเงอากิจะอยากทํา ผมเลยปล่อยให้เขาทําไป
ในช่วงแรก กองทัพอาสึมะระดมยิงต่อเนืองด้วยปื น แต่

ด้วยจํานวนทีมีไม่มากนักจึงทําให้กองทัพฝ่ ายศัตรูยืนไม่
ติดทีไม่คอ่ ยได้
ทางนันอาศัยจังหวะทีทหารราบรับการจู่โจมจากศัตรูสงั
ให้กองพลม้าทีเป็ นหน้าเป็ นตาบุกทะลวงศัตรูจากด้าน
ข้าง
แต่กองทัพอาสึมะมีกองพลม้าทีคิชินสร้างมากับมือเป็ น
187
กองกําลังทีแข็งแกร่ง การรบทีดึงเอาความสามารถใน
การเคลือนไหวนันออกมาใช้ได้อย่างเต็มจึงทีเริมต้นขึน
หลังจากนัน
สมแล้วทีเป็ นกองพลม้าลูกรักของคิชิน กองพลม้าสาม

พันนายบุกทะลวงทัพกลางของศัตรู แยกทัพศัตรูออก
เป็ นสองส่วน
กองพลม้าแยกกองทัพอาซาคุมะออกจากดันเหมือน
โมเสสแยกทะเลแล้วพาผูค้ นเดินข้ามไป ส่วนกองทัพที
โดนแยกส่วนก็เริมระสําระสาย
พอถึงช่วงก่อนเทียง กองทัพผสมอาสึมะคามนก็แทบจะ
188
ปิ ดล้อมกองทัพอาซาคุมะสําเร็จ
กองทัพอาซาคุมะเริมถอยทัพตอนนัน แต่ก็สายเสียแล้ว
หน่วยเสริมทีผมสังให้เคลือนพลหลังการประชุมแผนรบ
เมือคืนเริมยิงกราดทีทางหนีของกองทัพอาซาคุมะ
ผมมอบทหารม้าเกือบทังหมดของตระกูลคามนให้หน่วย
เสริม โดยมีอาวุธหลักคือปื น
ผมอยากตังกองพลม้าติดปื นมานานแล้ว แต่น่าเสียดาย

ทีไม่ได้ฝึกฝนจนยิงปื นบนหลังม้าได้ในการรบคราวนี
และเนืองจากฝึ กม้าไม่ได้ ม้าส่วนใหญ่จงึ ตกใจเสียงปื น

189
ผมจึงใช้การขีม้าเป็ นวิธีเคลือนทัพแล้วค่อยลงจากหลัง
ม้ามายิงโจมตี
แต่ถงึ อย่างนันพอลงจากหลังม้าแล้วยังคงเป็ นกองพล

ปื นของตระกูลคามนซึงเป็ นอันดับหนึงของวะคุนิ กอง
พลปื นห้าพันนายตรึงกําลังเพือโจมตีครังใหญ่ทีทางหนี
ของกองทัพอาซาคุมะ และสังหารกองทัพอาซาคุมะที
หนีมาจนถึงทีสุด
สงครามจบลงด้วยชัยชนะครังใหญ่ของกองทัพผสมอาสึ
มะคามน พวกเราเคลือนทัพต่อโดยไม่มีเวลามาดืมดํา
กับชัยชนะ
190
ไม่กีวันให้หลัง พวกเราก็มาตรึงกําลังเพือยึดท่าเรือสึรุงะ
ซึงเป็ นเมืองท่าเรือใหญ่ทีสุดของโอจิเซ็นโนะคุนิ แต่ก็ได้
ท่าเรือสึรุงะมาได้โดยทีไม่ตอ้ งสูร้ บแม้แต่ครังเดียว พวก
เราจึงขึนเหนือต่อ
ผมแทบจะทิงโอจิเซ็นซึงเป็ นฐานทีมันของอาซาคุมะแล้ว
นําทัพสูป่ ราสาทโคมัทสึในคานะโนะคุนิ แต่กลุม่ ขุนนาง
ทีปฏิเสธถอนกําลังจากโอจิเซ็นก็มีอยูม่ าก พวกเขา
มาสวามิภกั ดิต่อกองทัพผสมอาสึมะคามน
พวกเรารับกลุม่ ขุนนางมาอยูใ่ ต้อาณัติเพือครอบครองโอ

จิเซ็นโนะคุนิอย่างแท้จริงโดยไม่รบี ร้อน
191
หลังจากนันก็มีการปิ ดล้อมปราสาทคานะและกลุม่ ป้อม
ปราการซึงอยูเ่ ลยจากเขตแดนของโอจิเซ็นและคานะโนะ
คุนิ หากยึดปราสาทคานะแห่งนีได้ ปราสาทโคมัทสึก็อยู่
แค่เอือม
ผูท้ ีป้องกันปราสาทคานะคือกลุม่ เครือญาติของอาซาคุ

มะ จึงต่อต้านอย่างหนักหน่วง แต่ตระกูลคามนได้
เปรียบในการโจมตีปราสาท ผมจึงขออนุญาตจากคิชิน
ให้ใช้ธนูจดุ ระเบิดยิงถล่มปราสาทคานะไปพร้อมกับกอง
ทัพ
ต่อให้ยกทัพหนีไปอีก ปลายทางก็มีเพียงปราสาทโคมัทสึ
เท่านัน ผมจึงบดขยีอย่างสุดกําลัง
192
จากนันก็ลอ้ มปราสาทโคมัทสึ
พอเป็ นแบบนี กลุม่ ขุนนางของคานะโนะคุนิก็ลอบ

มาสวามิภกั ดิเข้ากับกองทัพผสมอาสึมะคามน แต่ทีนีมี
อีกกองกําลังหนึงออกมาเคลือนไหว
กลุม่ ก่อความไม่สงบทีนําโดยนิกายชินโซมนกันจินนเอง
ั
เคนโจะ มนกันจิซงเป็
ึ นศาสดาของชินโซมนกันจิบกุ ฝ่ า
เข้ามาในการรบระหว่างอาซาคุมะและกองทัพผสมอาสึ
มะคามน
193
ทังอาซาคุมะและกองทัพผสมอาสึมะคามนต่างก็แยก
แยะไม่ออกว่ากลุม่ ก่อความไม่สงบนีต้องการโจมตีฝ่าย
ใดกันแน่
นอกจากการเคลือนไหวของกลุม่ ก่อความไม่สงบในคา
นะโนะคุนิแล้ว ยังมีรายงานว่ากลุม่ ก่อความไม่สงบ
เคลือนไหวในโนโตะโนะคุนิ และอจโจโนะคุนิซงเป็
ึ นดิน
แดนข้างเคียง ทีสําคัญคือกลุม่ ก่อความไม่สงบยังก่อการ
ในเซ็ทสึโนะคุนิ คิเอะโนะคุนิ อิเสะโนคุนิ และอาวาอุมิ
โนะคุนิซงเป็
ึ นเขตปกครองของผมด้วย
ผมเฝ้าระวังกลุม่ ก่อความไม่สงบมาโดยตลอด ไม่ใช่แค่

ครังนีเท่านัน
194
ไม่เพียงแค่กลุม่ ก่อความไม่สงบ แต่ยงั เฝ้าระวังทุก
ศาสนา เมือมีการเคลือนไหวทีน่าสงสัยเช่นพระนักรบมี
จํานวนเพิมขึน มีการซือหาอาวุธ ซือหาเสบียงอาหาร ก็
จะยกระดับการเฝ้าระวังขึนไปอีกขัน
คราวนีเป็ นการรบกับอาซาคุมะซึงปกครองคานะโนะคุนิ
อารามหลักทีกลุม่ ก่อความไม่สงบตังอยู่ แน่นอนว่าต้อง
ยกระดับการเฝ้าระวังเป็ นระดับสูงสุด
หมายความว่าผมได้วางกองกําลังทีสามารถตอบโต้กลุม่
ก่อความไม่สงบไว้ทีดินแดนของตัวเองแล้ว และออกคํา
สังว่าหากกลุม่ ก่อความไม่สงบหรือกลุม่ บุคคลประเภท
195
นันก่อความวุน่ วายขึนมาให้จดั การได้เลย
แน่นอนว่าอาจมีกรณีทีกองทัพทีทิงไว้แต่จดั การได้ไม่
หมดอยูเ่ หมือนกัน แต่หากเป็ นเช่นนันก็จะไม่ฝืนสังให้
จัดการ แค่ปอ้ งกันไว้จนกว่าผมจะกลับไปถึงก็พอ
196
ท่ามกลางความร้อนระอุราวกับต้องการแสดงให้เห็นว่านี
คือหน้าร้อนของจริง ผมก็ปราบโนโตะโนะคุนิลงได้
พวกเราสังหารผูน้ าํ ตระกูลอาซาคุมะทีคานะโนะคุนิ
ก่อนจับกุมกลุม่ เครือญาติซงเป็
ึ นเจ้าบ้าน จากนันก็กวาด
ล้างกลุม่ เครือญาติทีหลงเหลืออยูใ่ นโนโตะโนะคุนิจน
หมด
ระหว่างนันราชวงศ์ถกู อาซาคุมะทีเหลือรอดเข้าไปขอ
ร้อง กษัตริยเ์ ลยทําท่าจะเข้ามาแทรกแซงอีก แต่ผมไป
ขอร้องท่านพ่อบุญธรรมคามนให้เตรียมตัวรับมือไว้ลว่ ง
197
หน้าแล้ว
คราวนีน้องชายของผมถูกสังหาร จึงต้องเข่นฆ่าศัตรูจน
ถึงทีสุด! หากมีคนเข้ามาขัดขวางไม่วา่ จะเป็ นใครผมก็
จะไม่ให้อภัย! ผมบอกท่านพ่อบุญธรรมไปแบบนัน ท่าน
พ่อบุญธรรมจึงไปเกรินนําเรืองนันกับกษัตริยแ์ ละบรรดา
ขุนนางไว้ออ้ มๆ
ด้วยเหตุนี อาซาคุมะจึงล่มสลายไปโดยไม่มีการแทรก
แซงจากกษัตริย ์
198
ฝังกลุม่ ก่อความไม่สงบทีเข้ามาขัดขวางการรบกับอาซา
คุมะ ต่อสูจ้ นวาระสุดท้าย และล้มตายไป
การรบกับอาซาคุมะมีกองทัพอาสึมะของคิชินเป็ นแกน
หลัก ผมมอบทหารสองหมืนนายให้ชเุ ท็นคอยสนับสนุน
199
จากนันตัวผมก็ใช้ทหารหกหมืนนายปราบปรามกลุม่ ก่อ
ความไม่สงบ
ผมเตรียมธนูจดุ ระเบิดไว้หนึงร้อยคันเพือยิงต่อเนือง
ระเบิดศัตรูจนถึงแก่ความตายได้โดยไม่หยุดพัก
นิกายชินโซมนกันจิทีชีนําให้ผคู้ นต่อสูโ้ ดยอาศัยคําว่า

ศาสนาบังหน้านัน ล่มสลายไปจะเป็ นผลดีตอ่ ผูค้ นและ
โลกมากกว่า
และเมือผมต่อสูก้ บั กลุม่ ก่อความไม่สงบทีใช้ศาสนาเป็ น

ข้ออ้างในโฮคุรคิ ุ วันเอ็นเรกิก็แยกเขียวเล็บใส่ผมเป็ นการ
ตอบสนองต่อเรืองนัน
200
พวกเขาลืมบุญคุณทีผมจัดการให้จบเรืองได้โดยสันติ
เมือคราวก่อน แล้วแยกเขียวเล็บใส่ผมอีกครัง เป็ นการ
กระทําทีป่ าเถือนอย่างไม่น่าเชือ
แค่มีกลุม่ ก่อความไม่สงบและพวกของวัดเอ็นเรกิก็เกิด
การความวุน่ วายไปทัว ผมจึงไม่คิดทีจะออมมือ
ถ้าจําเป็ นก็จะทําให้มีหินขนาดใหญ่ตกลงมาจากฟ้าแล้ว
ประกาศว่าเป็ นทัณฑ์สวรรค์ ใช่แล้ว ทําแบบนันดีกว่า!
ผมใช้พืนทีทีสร้างขึนด้วยสกิล [สร้างโลก] แหวกท้องฟ้า

เหนือปราสาททีกลุม่ ก่อความไม่สงบกบดานอยู่ แล้วทิง
201
ก้อนหินลงมาสามจุด จากนันผมก็ให้กลุม่ ทานากะสร้าง
ข่าวลือว่าเป็ นทัณฑ์สวรรค์
การโจมตีดว้ ยหินนีคงทําให้กลุม่ ก่อความไม่สงบทีหน้า

มืดตามัวตาสว่าง จึงมีคนทีเข้ามาสวามิภกั ดิกับผม
อันทีจริงแล้วอยากขุดรากถอนโคนให้หมด แต่ผมก็ยืน
เงือนไขให้เปลียนศาสนาเป็ นการอภัยโทษ แล้วแบ่งการ
จัดการออกเป็ นคนทีจะกลับไปเป็ นเกษตรกรกับคนทีจะ
จ้างไว้เป็ นทหารรับจ้าง
ในจํานวนกลุม่ ก่อความไม่สงบหนึงแสนสองหมืนคนที
ก่อการในโฮคุรคิ ุ ผมกําจัดไปราวเจ็ดหมืนคน
202
คนทีถูกกําจัดส่วนใหญ่เป็ นผูเ้ สียชีวิตก่อนทีผมจะทิงหิน
หลังจากทีทิงหินแล้วก็กาํ จัดกลุม่ ก่อความไม่สงบทีบ้า
คลังและต่อสูแ้ บบสุนขั จนตรอกไปได้หลายพันคน
คนเหล่านีไม่เพียงไม่กลัวตาย แต่ยงั เอาชีวิตมาทิงด้วย

ความยินดีเพราะคิดว่าเมือตายไปจะได้ขนสวรรค์
ึ ผมจึง
จัดการฆ่าจนเรียบเพือสนองความต้องการของพวกเขา
เท่านีคนทีตายไปก็จะได้สละชีพเพือศาสนาทีตนเชือมัน
และได้ไปท่องสวรรค์ คิดเสียว่าเป็ นการช่วยเหลือผูค้ น
ขันสูงสุดแล้วกัน
203
ในชาติทีแล้ว โนบุนากะก็ตอ่ สูก้ บั กลุม่ ก่อความไม่
สงบอย่างพวกอิคโคอย่างหนักหน่วง คงมีความรูส้ กึ แบบ
เดียวกันกับผม
ผมไม่ปฏิเสธศาสนา หากศาสนานันทําให้จิตใจของผูค้ น
สงบลง แต่ศาสนาทีปลุกปลันให้เกิดการต่อสูศข้ นนั
ึ น ผม
ยอมรับไม่ได้
ผมส่งจดหมายแบบนันไปทัว ไม่เพียงแค่กลุม่ ก่อความ

ไม่สงบเท่านัน แต่ยงั ส่งไปถึงดินแดนข้างเคียงและพวก
ขุนนางด้วย ผมทําแบบนีเป็ นการประกาศความชอบ
ธรรมของผม
204
ถึงอย่างนีแล้วหากยังมีคนเรียกว่าผมว่าเป็ นจอมมาร ผม
ก็เป็ นคูต่ อ่ สูใ้ ห้ได้ทกุ เมือ แต่ก่อนหน้านันจะขัดขวาง
กิจกรรมทางเศรษฐกิจแล้วค่อยกําจัดเหมือนทุกที
กลางเดือนสิงหาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
205
เรืองการสละบัลลังก์ของกษัตริยล์ า่ ช้าออกไป
สาเหตุคือการทีกองทัพผสมอาสึมะคามนทําลายอาซาคุ
มะ รวมกับเรืองของกลุม่ ก่อความไม่สงบและวัดเอ็นเรกิ
แต่พอมาถึงตรงนีแล้วก็เป็ นทีชัดเจนว่ากษัตริยจ์ ะสละ
บัลลังก์ให้องค์ชายห้าแน่นอน
หากประกาศชัดให้เร็วกว่านีว่าบุตรคนใดทีจะสละ
บัลลังก์ให้ นิชิบาทาเกะกับอาซาคุมะอาจไม่ลม่ สลายก็
ได้
ต่อให้คตู่ อ่ สูเ้ ป็ นองค์ชายใหญ่หรือองค์ชายรอง แต่

หากระบุตวั บุตรทีจะสละบัลลังก์ให้ตงแต่
ั ตน้ ก็คงไม่มี
206
การนองเลือดขนาดนี
และความสนใจของผมก็ไม่ได้อยูท่ ีว่าใครจะเป็ นกษัตริย ์

องค์ตอ่ ไป แต่อยูท่ ีเรืองกลุม่ ก่อความไม่สงบและวัดเอ็น
เรกิทีก่อเรืองอยูใ่ นอาณาเขตของผม
ตอนทีผมรีบร้อนกลับจากโฮคุรคิ ุ กลุม่ ก่อความไม่สงบที

อาวาอุมิก็ถกู ปราบปรามไปเรียบร้อยแล้ว ผมจึงปิ ดล้อม
วัดเอ็นเรกิแล้วทิงก้อนหินใหญ่ใส่วดั เอ็นเรกิดว้ ย
จากนันข่าวเรืองทัณฑ์สวรรค์ก็ถกู โหมกระพือไปทัว
ข่าวลือแพร่กระจายอีกครังว่าวัดเอ็นเรกิแม้จะเป็ นสงฆ์
207
แต่ก็กลายเป็ นแหล่งซ่องสุมของกลุม่ คนทีลุม่ หลงใน
อํานาจและกิเลสตัณหา
เท่านีก็ได้ขอ้ ยุติโดยไม่มีวดั เอ็นเรกิเป็ นเสียนหนามใน

ภายภาคหน้า ผมจึงมุง่ หน้าสูอ่ ิเสะโนะคุนิ
จากนันจึงมีผสู้ ง่ สารไกล่เกลียจากราชวงศ์เดินทางมาหา
“...ด้วยเหตุนี กษัตริยจ์ งึ ตรัสว่าให้สงบศึกกับนิกายชินโซ

มนกันจิขอรับ”
“ว่าไงนะ!? จะบอกว่าให้ยกโทษให้พวกคนกระทําผิดที
โจมตีเข้ามาโดยไม่มีการบอกกล่าวพวกเราคามนงัน
208
หรือ!?”
“นันคือความประสงค์ของกษัตริยข์ อรับ”
ผูส้ ง่ สารคือคินทาเกะ โรคุบะ ดันโจไดจูขนหกเต็

ั มขัน
เป็ นขุนนางยศตําทีไม่ได้รบั อนุญาตให้เข้าเฝ้า
กษัตริยต์ งใจจะส่
ั งคนแบบนันมาปรามผมงันหรือ?
ตัวเขาเองก็น่าสงสาร แต่ผมไม่มีความจําเป็ นทีจะต้อง

อ่อนข้อให้
“เช่นนันก็ขอเจรจาให้กลุม่ ก่อความไม่สงบทังหมดออก
209
จากเขตปกครองของข้า และขอให้กลุม่ ก่อความไม่สงบ
ยืนคํามันว่าในภายภาคหน้าจะไม่ตงตนเป็
ั นปฏิปักษ์กบั
พวกเราคามน”
“เรืองนัน...ท่านซาไดโชตังใจจะริบพืนทีจากพวกเขาหรือ
ขอรับ?”
“ไม่คิดหรือว่าเป็ นไปไม่ได้ทีจะให้คนทีไม่รูว้ า่ จะก่อเหตุ

เมือไรอยูใ่ นพืนทีปกครองน่ะ?”
“...”
ผลสุดท้าย ท่านผูส้ ง่ สารก็ตอ้ งนําเงือนไขของผมไป

210
หากลุม่ ก่อความไม่สงบ และถูกปฏิเสธจนการประนี
ประนอมล้มเหลว
และเมือได้รบั รายงานเรืองนัน ผมก็เปิ ดฉากเคลือนทัพ

เพือขุดรากถอนโคนกลุม่ ก่อความไม่สงบอีกรอบ
“มารศาสนาคามน! จอมมารคามน!”
กลุม่ ก่อความไม่สงบโจมตีเข้ามาพร้อมกับก่นด่าผมว่า
มารศาสนาบ้าง จอมมารบ้าง แต่ผมบอกว่าในโลกนี
พวกแกกลุม่ ก่อความไม่สงบต่างหากทีสมควรได้รบั โทษ
พวกแกปฏิเสธการไกล่เกลียของกษัตริย ์ ใช้ศาสนาเป็ น
211
ข้ออ้างในการทําเรืองวุน่ วายมากเกินไปแล้ว
ผมเลยทิงหินก้อนใหญ่เป็ นพิเศษใส่ปราสาททีเจ้าพวก
นันกบดานอยู่
เหตุการณ์นนเกิ
ั ดขึนต่อหน้าต่อตาผูส้ ง่ สารไกล่เกลียที
เดินทางมาหาอีกครัง ผูส้ ง่ สารอ้าปากค้างและหน้า
ซีดกลับไป
ผูส้ ง่ สารคงนําเรืองนีขึนทูลเกล้าต่อกษัตริย ์ กษัตริยแ์ ละ

พวกขุนนางราชสํานักน่าจะเริมคิดได้วา่ นีคือทัณฑ์จาก
ผม ไม่ใช่ทณ
ั ฑ์จากสวรรค์อะไรนันหรอก
212
ผมโปรยยาฆ่าหญ้าเต็มทีเพือไม่ให้เหลือราก จากนันจึง
ค่อยๆ เดินทางเข้าเมืองหลวงเพือรายงานกษัตริยเ์ รือง
การทําลายอาซาคุมะ การทําลายวัดเอ็นเรกิ และการ
ทําลายกลุม่ ก่อความไม่สงบในครังนี
การทําลายอาซาคุมะทําให้คิชินได้รบั ตําแหน่งไดเมีย
วแห่งโอจิเซ็น คานะ และโนโตะโนะคุนิรวมสามดินแดน
ส่วนผมได้รบั ตําแหน่งดาไซโนะโซจิ
ดาไซโนะโซจินีเป็ นตําแหน่งคล้ายๆ ผูว้ า่ การท้องถินที

ปกครองคิวชู ผมหัวหมุนเพราะไม่รูว้ า่ เหตุใดตัวเองจึงได้
213
รับตําแหน่งผูว้ า่ การเมืองดาไซทีตัวเองไม่ได้ปกครองมา
ในเวลานี
แต่พอคิดดูแล้ว ผูว้ า่ การเมืองดาไซมีอาํ นาจหน้าทีใน

ด้านการต่างประเทศ หน้าทีทําการค้าขายกับแผ่นดิน
ใหญ่ก็เป็ นเขตอํานาจของผูว้ า่ การเมืองดาไซ คงมอบ
ตําแหน่งนีให้ผมด้วยเหตุผลนันนันเอง
อันดับแรกผมคิดว่าจะมอบตําแหน่งเลขาผูว้ า่ การดาไซ
ซึงเป็ นผูใ้ ต้บญ
ั ชาของผูว้ า่ การให้ใครสักคนจากกลุม่ ผูใ้ ต้
บัญชาของผม แล้วส่งไปยังเมืองดาไซ
เอาใคร มาคิดกันดีกว่าว่าจะเป็ นใครดี...
214
ส่วนใหญ่แล้วงานทีเมืองดาไซมีเลขาผูว้ า่ การเป็ นคน
จัดการ ถึงในชาติทีแล้วของผมตําแหน่งนีจะไม่ได้มี
อํานาจอะไร แต่ไม่ใช่กบั โลกนี
ต้องเป็ นผูท้ ีไม่เพียงแต่จะจัดการด้านการทหารได้ แต่ยงั

ต้องจัดการการปกครองในภาพรวมได้อย่างไร้ทีติรวมถึง
ด้านการต่างประเทศ...เป็ นฮิซาโทกิ อามาซากิ ผูใ้ ต้
บัญชาของคิซาเอมอนก็ดี
ฮิซาโทกิผนู้ ีมีอาชีพสายบุน๋ แต่ก็เป็ นผูใ้ ช้ดาบทีมีฝีมือที

เดียว
215
อีกทังยังมีอาชีพเป็ น [นักเจรจา] จึงน่าจะใช้ความ
สามารถนันคลีคลายข้อพิพาทและปั ญหายุง่ ยากต่างๆ
ได้โดยสันติวิธี
แต่ถา้ เป็ นแบบนันเขาก็จะมีตาํ แหน่งสูงในตระกูล...ซึง

สูงกว่าคิซาเอมอนซึงเป็ นเจ้านาย แบบนันก็ไม่ดีแฮะ...
ถ้างันเลือนขันให้คิซาเอมอนเป็ นรองผูว้ า่ การเมืองดาไซ

ด้วยดีกว่า เอาละ เอาตามนัน!
216
217
ผมดําเนินการมอบรางวัลให้บริวารสําหรับผลงานในการ
ทําลายอาซาคุมะ การทําลายกลุม่ ก่อความไม่สงบ และ
การทําลายวัดเอ็นเรกิในคราวนี
เริมจากสามดินแดนทีโฮคุรคิ ุ โอจิเซ็นโนะคุนิแบ่งกัน
ระหว่างคามนและอาสึมะ คานะโนะคุนิกบั โนโตะโนะคุนิ
ให้ตระกูลอาสึมะปกครอง ตอนใต้ของโอจิเซ็นรวมถึงท่า
เรือสึรุงะให้เป็ ฯของตระกูลคามน ส่วนตอนเหนือให้เป็ น
ของตระกูลอาสึมะ
คิชินบอกว่าทีได้สามดินแดนมาก็เพราะคามนนํากองทัพ
ขนาดใหญ่มาเป็ นกองหนุน อย่างน้อยก็ขอให้คามน
ปกครองโอจิเซ็น แต่เดิมทีผมตังใจจะให้ตระกูลอาสึมะ
ครอบครองทังสามดินแดนอยูแ่ ล้ว จึงปฏิเสธเรืองนีไป
218
แต่คิชินบอกว่าถ้าเป็ นอย่างนันก็รูส้ กึ ไม่สบายใจ สุดท้าย
คามนจึงถือครองตอนใต้ของโอจิเซ็นและอาสึมะถือ
ครองตอนเหนือ คิชินจึงค่อยสงบลง
ด้วยเหตุนี ตระกูลอาสึมะจึงกลายเป็ นขุนนางใหญ่ที

ครอบครองมิสโึ ฮะโนะคุนิ คานะโนะคุนิ โนโตะโนะคุนิ
รวมสามดินแดน อีกทังยังครอบครองกึงหนึงของโอจิเซ็น
โนะคุนิและส่วนหนึงของบิบาริโนะคุนิ มีศกั ดินารวม
มากกว่าหนึงล้านห้าแสนโคคุ
ส่วนตระกูลคามนก็ครอบครองอาวาอุมิโนะคุนิ เคียวสะ
โนะคุนิ อิโดะโนะคุนิ อิเสะโนะคุนิ สึมะโนะคุนิ คิเอะโนะ
คุนิ รวมหกดินแดน และยังครอบครองกึงหนึงของนิบะ
219
กึงหนึงของโอจิเซ็น และพืนทีส่วนใหญ่ของเซ็ทสึโนะคุนิ
ทําให้มีศกั ดินาอย่างเป็ นทางการมีมากกว่าสองล้านหก
แสนโคคุ
การมอบรางวัลสําหรับผลงานในคราวนีกลายเป็ นงาน
ช้าง พวกเราต่อสูก้ บั กองทัพผสมฮิโนโคจิสกึ ิโนะโคจิและ
ยึดพืนทีได้เกือบทังหมด
แถมยังทําลายอาซาคุมะ ขับไล่กลุม่ ก่อความไม่สงบและ

วัดเอ็นเรกิออกจากเขตปกครองของผม บริวารแทบทุก
คนมีสว่ นร่วมในการรบ
แต่ถงึ ทุกคนจะเข้าร่วมการต่อสู้ ผมก็ไม่มอบรางวัลให้คน
220
ทีไม่มีผลงานอะไรเลย
ผูท้ ีเป็ นแบบอย่างคือชุเท็น ผมมอบปราสาทในเซ็ทสึโนะ

คุนิให้ชเุ ท็นและมอบหมายให้เขาดูแลเซ็ทสึคนุ ิ
และได้สง่ เซ็นจิ อุเอมุระติดตามไปในฐานะผูอ้ าวุโส เพือ

ให้คาํ ปรึกษากับชุเท็นซึงยังเยาว์วยั
เซ็นจิเป็ นบริวารของฟุไดไดเมียวของผม เป็ นบริวารรุน่

แรกสุดเช่นเดียวกับพวกคิซาเอมอนและดันเบย์ หากเป็ น
เซ็นจิก็น่าจะให้คาํ ปรึกษาชุเท็นได้เป็ นอย่างดี
221
“ท่านพี ขอบพระคุณขอรับ!”
“เซ็นจิ ฝากชุเท็นด้วย”
“ขอรับ ข้าขอแลกด้วยชีวิต”
ต่อไปก็เป็ นฟูจิทาโร่ โทมิโอกะ
คราวก่อนเขาคุมกองพลม้าติดปื นไปรอกองทัพอาซาคุ
มะทีหนีตายมา จึงสร้างความเสียหายให้กองทัพของอา
ซาคุมะได้อย่างใหญ่หลวง
222
ด้วยความสําเร็จในครังนี ผมจึงให้เขาแต่งงานกับโซโกะ
ตามทีเธอต้องการ และมอบปราสาทให้
“ฟูจิทาโร่ โทมิโอกะ ครังนีทํางานได้ยอดเยียม! จึงให้แต่ง

งานกับโซโกะและมอบปราสาทโรคุโยให้”
“นะ นีมันมากเกินไปสําหรับคนหนุ่มอย่างข้า...”
“หลังจากนีก็พยายามเข้าล่ะ”
“ขะ ขอรับ!”
223
ผมเลือกวันดีในปี หน้าให้เป็ นวันจัดพิธีแต่งงานระหว่าง
โซโกะกับฟูจิทาโร่จอมประหม่า เท่านีโคจังก็น่าจะยอม
รับได้
จากนันผมก็มอบรางวัลเป็ นสิงของและศักดินาให้คน
อืนๆ ด้วย หากเป็ นสิงของก็เป็ นเงิน ของแปลกๆ จาก
ต่างประเทศ หรือไม่ก็เครืองแก้วของผม ผมตังใจจะมอบ
ของทีเหมาะสมกับผลงานของแต่ละคน
และแล้ว การสละบัลลังก์ของกษัตริยแ์ ละการขึนครอง
224
ราชย์ขององค์ชายห้าทีล่าช้าออกไปเพราะการศึกใน
คราวนีก็กาํ หนดวันมาแล้วว่าเป็ นช่วงวันขึนปี ใหม่ปีหน้า
ตระกูลอุรทั สึจิและตระกูลเซย์วะซึงถูกสังกักบริเวณเนือง
จากเหตุความวุน่ วายอิชิกิอยูใ่ นแผนทีจะได้รบั อภัยโทษ
ในนามกษัตริยอ์ งค์ใหม่ ผมรอคอยวันนัน และตังใจจะ
จัดพิธีแต่งงานให้ชเุ ท็นด้วย
พิธีแต่งงานของชิโร่และท่านหญิงอิจิก็มีกาํ หนดการจะ
จัดขึนในเดือนหน้า แล้วยังมีพิธีแต่งงานของโซโกะอีก
คามนกับอาสึมะจึงอยูใ่ นช่วงทีมีงานมงคลติดๆ กัน
ทีเหลือก็เป็ นเรืองของผม ท่านหญิงอาสึตงครรภ์

ั เป็ นครัง
225
ทีสองแล้ว ลูกคนทีสองน่าจะลืมตาดูโลกในเดือนสิบเอ็ด
น่ายินดี!
หากฟูจิคาเนะยังอยู่ ผมก็ไม่มีเรืองจะพูด แต่ตอนนีก็

สายเกินไปแล้วน่ะนะ
ตระกูลคามนทําศึกใหญ่ตงแต่
ั ปีทีแล้ว ฟูจิคาเนะผูเ้ ป็ น
น้องชายก็มาตายจากไป ผมจึงอยากเตรียมพร้อมเพือ
ลูกทีจะเกิดมาอย่างรัดกุมโดยไม่ให้เกิดความวุน่ วาย
คิชินจัดการเรืองทีโฮคุรคิ จุ นเสร็จแล้วเข้ามาทีปราสาทโค
ซันยามะ
226
ฟูจิคาเนะซึงเป็ นว่าทีผูน้ าํ ตระกูลรุน่ ถัดไปเสียชีวิตในการ
รบครังนี จึงต้องปรึกษากันว่าจะให้โกโร่บตุ รชายคนทีห้า
เป็ นว่าทีผูน้ าํ ตระกุลรุน่ ถัดไป หรือจะให้ชเุ ท็นหรือชิโร่
กลับตระกูลอาสึมะเพือเป็ นว่าทีผูน้ าํ ตระกูลรุน่ ถัดไป
แทนดี
แต่กลับมีคาํ กล่าวทีผิดคาดจากคิชิน
“จะให้โซชินรับสืบทอดเขตปกครองของตระกูลอาสึมะ”
“หา?”
ผมเผลอหลุดเสียงพิลกึ ออกไปทันทีทีได้ฟัง
227
การตายของฟูจิคาเนะทําให้คิชินเป็ นบ้าไปแล้วหรือ? ผม
คิดอย่างนัน
“เป็ นเรืองทีข้าเองก็คิดมาดีแล้ว แต่ก็อยากให้มอบ

ปราสาทแต่บรรดาน้องชายของโซชินอย่างชุเท็นตาม
ความเหมาะสมด้วย”
ไม่ๆๆ ทีว่าน้องชายเนีย...ลูกของคิชินแค่ลกู ชายเท่าทีผม

รูก้ .็ ..มีตงสิ
ั บเอ็ดคนแล้วนะ! มอบปราสาทให้นอ้ งชายทุก
คนน่ะคงเป็ นไปไม่ได้หรอก
“ท่านพ่อ...ให้ชิโร่หรือโกโร่สืบทอดอาสึมะไม่ดีกว่าหรือ
228
ขอรับ”
“ทีแรกข้าก็คิดเช่นนัน แต่หลังจากทีได้ปรึกษากับบริวาร
คนสําคัญๆ แล้ว ทุกคนต่างก็บอกว่าฝากตระกูลอาสึมะ
ไว้กบั โซชินจะเป็ นการดีทีสุด”
“ทุกคน...”
“วันหนึงข้างหน้าหากให้บตุ รของโซชินทีใช้นามสกุลอาสึ
มะสืบทอดตระกูล ข้าเองก็คงรักษาหน้าต่อบรรพบุรุษได้
เช่นกัน”
ฮึม~ จริงอยูท่ ีมีลกู คนทีสองอยูใ่ นท้องของท่านหญิงอาสึ

229
แต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าเด็กคนนันจะเป็ นเด็กผูช้ าย
แล้วก็ไม่มีอะไรรับประกันด้วยนะว่าหลังจากนีผมจะให้
กําเนิดลูกชายอีก?
“ข้าไม่ได้บอกให้เจ้าตอบตอนนีหรอก ไปคิดให้ดีก่อน”
“เข้าใจแล้วขอรับ ข้าจะลองคิดดูเท่าทีทําได้”
230
บทที 7-1 ผูส้ าํ เร็จราชการแห่งใต้หล้า
ผมก็จดั การงานเอกสารทีค้างคาเพราะต้องทําสงคราม
อย่างต่อเนืองจนเสร็จสินเสียที
ในทีสุดก็ได้ใช้เวลาอย่างอ้อยอิงไปกับท่านหญิงอาสึ
ท่านหญิงคานะ โซโกะ และทาเควากะอย่างทีไม่ได้ทาํ
มานาน
ท่านหญิงอาสึทีกําลังจะให้กาํ เนิดบุตรในเดือนหน้าตอน
1
นีท้องป่ องมากเลยทีเดียว
“ท่านพี ได้รบั ข้อเสนอจากท่านพ่อหรือเจ้าคะ?”
“หืม? อืม~ สับสนจัง”
ผมให้ทาเควากะนังตักแล้วกล่อมไปพลางตอบคําถาม
ของโซโกะ
ถ้าลูกคนทีสองของท่านหญิงอาสึเป็ นเด็กผูช้ าย ผมก็คิด

ว่าจะเดินหน้า ถ้าเป็ นเด็กผูห้ ญิงก็ตงใจจะผลั
ั กดันให้ชิโร่
เป็ นว่าทีผูน้ าํ คนต่อไปของอาสึมะ แต่ผมยังไม่ได้พดู
เรืองนีกับทุกคน
2
“ท่านโซโกะ เรืองแบบนันไม่ใช่เรืองทีจะพูดกันในเรือน
ในนะเจ้าคะ”
“ใช่แล้วเจ้าค่ะ เรืองทีฝ่ ายหน้าควรปรึกษาท่านโรคุซา

กิหรือไม่ก็ทา่ นมัทสึนากะ ผูห้ ญิงอย่างพวกเราไม่ควร
เข้าไปก้าวก่าย”
“แต่วา่ ...เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ...”
โซโกะถูกท่านหญิงอาสึกบั ท่านหญิงคานะตักเตือนจึง
ซึมไปเล็กน้อย
3
ช่วงนีโซโกะก็กาํ ลังเรียนรูเ้ รืองการออกเรือน ความ
ประพฤติจงึ ดูเป็ นผูห้ ญิงขึนมาบ้าง แต่ได้ยินว่ายังคง
ฝึ กฝนการยิงอย่างต่อเนืองและมีฝีมือดีเช่นเดิม
ตามความคิดเห็นของผม ผมอยากให้ตระกูลอาสึมะรุก
จากโฮคุรคิ เุ ข้ามาทีคันโต ถ้าผมรับอาสึมะมาดูแลด้วย
ความคิดนันก็จะพังทลาย
เอาเถอะ อย่างไรเสียก็เป็ นกิจการภายในครอบครัวอยู่

แล้วจึงไม่คอ่ ยต่างกันเท่าไร แต่การทีคามนครอบครอง
อาณาเขตกว้างขวางแต่เพียงผูเ้ ดียวกับการทีคามนกับ
อาสึมะแบ่งสรรปั นส่วนกันปกครอง สายตาจากคนนอก
ทีมองเข้ามาคงแตกต่างกัน
4
เมือคามนยิงใหญ่ขนก็
ึ น่าจะยิงมีตระกูลทีเข้ามาสวามิ
ภักดิรับใช้ แต่ก็มีตระกูลทีต่อต้านเช่นกัน หัวเรียวหัวแรง
ของตระกูลทีต่อต้านคงเป็ นตระกูลบุเด็นทีสร้างอิทธิพล
มหาศาลตังแต่แถบคันโตไปจนถึงชินชูนนเอง
ั
บุเด็น...เป็ นชือตระกูลทีทําให้คิดถึงทาเคดะ*...ไม่วา่
จะเป็ นอาสึมะหรือคามน หากคิดจะขยายอิทธิพลจาก
โฮคุรคิ มุ ายังคันโตก็ไม่พน้ ต้องปะทะกับตระกูลบุเด็น
หากตระกูลบุเด็นปราบตระกูลโอดะ ป้องกันไม่ให้
ตระกูลโอดะยิงใหญ่ขนได้
ึ ก็ดี แต่ตอนนีผมไม่รูว้ า่ จะเป็ น
อย่างไรจึงต้องเฝ้าระวังและคอยสังเกตการณ์แนวโน้ม
ของทังสองตระกูลไว้
5
*
ร้อยแปดสิบเก้า
ลูกชายคนรองของผมถือกําเนิดแล้ว และตังชือให้วา่ อุเม

วากะ
พอเป็ นแบบนี ผมเลยแบบคิชินว่า ผมจะรับตระกูลอาสึ
6
มะมาดูแล
ผมบอกเขาไปตอนขากลับ ระหว่างทีคิชินเดินทางมาที
เมืองหลวงเพือกล่าวคําขอบคุณเรืองทีได้รบั ตําแหน่งได
เมียวของสามดินแดน
“งันหรือ เช่นนันข้าจะวางมือดีไหม”
“พูดอะไรกันขอรับ ท่านพ่อยังหนุ่มแน่น หากไม่คอยชี

นําอาสึมะอยูท่ ีมิสโึ ฮะก็ลาํ บากสิขอรับ”
“หึ เรืองแบบนีช่วงเวลาเป็ นสิงสําคัญ ถ้าเป็ นตอนนีละ

ก็จะทําให้พวกน่ารําคาญเสียเบาลงได้”
7
คงหมายถึงเซ็นดายู
ถ้ารูส้ กึ ว่าต้องรับผิดชอบเรืองการสูญเสียฟูจิคาเนะแล้ว
คว้านท้องไปเสียก็น่าเอ็นดูอยู่ แต่นีกลับไม่ยอมความ
ท้องและยังไม่ยอมวางมือ ตอนนีตาแก่นนก็
ั ยงั นังหน้า
สลอนอยูใ่ นฐานะผูอ้ าวุโส
ความผิดพลาดของเซ็นดายูทาํ ให้วา่ ทีผูน้ าํ ตระกูลรุน่ ถัด

ไปถูกสังหาร ความสามารถในการชีนําผูค้ นของเขาจึง
ตกตําลง คิชินคงคิดจะลดอิทธิพลของเซ็นดายูลงโดย
สมบูรณ์ดว้ ยการปูพืนไว้เสียตังแต่ตอนนี
ถ้าเป็ นตอนนี ผูค้ นเคยเป็ นกลุม่ ฟูจิคาเนะน่าจะยอมคุก

8
เข่าให้ผมได้อย่างง่ายดาย
อีกทังเมือฟูจิคาเนะซึงเป็ นผูน้ าํ ไม่อยูแ่ ล้วก็คงไม่มีคนที

แข็งข้อ ผูท้ ีพยายามแข็งข้อจะถูกกันออกจากศูนย์กลาง
อํานาจเพราะถือเป็ นผูท้ ีอ่านสถานการณ์ไม่ออก
คิชินกลับไปทีมิสโึ ฮะและประกาศกับคนในตระกูลว่าจะ
ฝากตระกูลอาสึมะให้ผมดูแล พร้อมกับโน้มน้าวกลุม่
อิทธิพลทีต่อต้าน
ถึงจะเรียกว่ากลุม่ ต่อต้าน แต่ก็แทบไม่มีใครอยูใ่ นกลุม่ นี

แล้วเลยใช้เวลาไม่นาน
9
และเมือคนในตระกูลมีขอ้ ตกลงร่วมกันแล้ว คิชินก็วาง
มือให้ผมดูแลตระกูลอาสึมะ
ผมรูว้ า่ คิชินเองก็เหน็ดเหนือยพอสมควรเพราะการตาย
ของฟูจิคาเนะ เลยไม่อาจพูดหยุดยันการวางมือของเขา
ได้เต็มร้อย
เพราะเป็ นโลกในยุคสงครามไม่อาจละเลยความเป็ นไป

ได้ทีผูเ้ ป็ นลูกจะตายในการสูร้ บ คิชินเองก็น่าจะรูเ้ รือง
นันอยูแ่ ล้ว
แต่พอต้องประสบพบเจอกับตัวเองคงยากจะทานทน
10
*
วันขึนปี ใหม่ ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยเก้าสิบ
พอขึนปี ใหม่ ก็มีพิธีขนครองราชย์

ึ ของกษัตริยอ์ งค์ใหม่
พร้อมกับการสละบัลลังก์ของกษัตริย ์ ขุนนางหลักๆ เดิน
ทางจากทัววะคุนิมารวมตัวกันทีเมืองหลวง
แน่นอนว่าตระกูลคามนรับหน้าทีจัดการการคุม้ กัน
11
ในระหว่างนันมีขนุ นางทีก่อความไม่สงบอยูเ่ รือยๆ แต่
ผมก็ทาํ ให้เรืองยุติลงโดยสันติวิธีและทําให้พวกเขาสงบ
ลงก่อนทีจะเกิดปั ญหาใหญ่
“ช่างเป็ นทหารชันเลิศ มีการเตรียมการชันเลิศเสีย

จริง!”
“จริงแท้ อิทธิพลทางการทหารของท่านคามนไม่รูจ้ กั
หยุดนิงอยูก่ บั ทีเลย”
โนบุนากะเข้าเมืองหลวงเพือส่งของขวัญอวยพรให้ทาง
พระราชวัง เมือเขาแสดงความประทับใจ จูเบย์ อาเคจิ
12
ซึงเป็ นบริวารก็เออออไปตามเรือง
ผูต้ ิดตามคนนี สักวันจะก่อกบฏ...แต่โนบุนากะไม่คิด

สนใจเลย
โนบุนากะเข้าเมืองหลวงมาส่งของขวัญอวยพร จากนัน
ก็มาพบผม
ในแง่หนึงก็เพือเตรียมการแต่งงานและส่งตัวท่านหญิงอิ
จิให้ตระกูลคามน แต่ดเู หมือนเขาจะอยากเห็นหน้าผม
ด้วย
น่าเสียดายทีผมมีหน้าตาธรรมดาเมือเทียบกับคนใน
13
ตระกูลอาสึมะซึงมีแต่หนุ่มหล่อ แล้วเขามีเรืองอะไรกัน
นะ?
“ท่านซาไดโช ขอปื นให้ขา้ เถอะขอรับ!”
โนบุนากะโพล่งขึนอย่างไร้ความเกรงใจ
เวลานี ทหารของตระกูลคามนกําลังเดินขบวนอยูต่ รง
หน้าพวกเรา พอโนบุนากะเห็นอาวุธก็พดู แบบนันออก
มา ดูทา่ จะตาแหลมใช่ยอ่ ย
ในพิธีขนครองราชย์
ึ นี ตระกูลคามนเตรียมเกราะสีแดง
คราม ทอง และเงินให้ทหารจํานวนห้าหมืนนายสวมใส่
14
หน่วยแดงสองหมืนนายเป็ นกองพลม้า หน่วยครามสอง
หมืนนายเป็ นกองพลฟื น หน่วยทองห้าพันนายเป็ นกอง
พลม้าติดปื น หน่วยเงินห้าพันนายเป็ นกองพลม้าติดธนุ
กองกําลังเหล่านีเดินทัพเข้าเมืองหลวงเพือแสดงความ
ยินดีตอ่ การขึนครองราชย์ของกษัตริย ์
เมือเห็นการเตรียมการนี บรรดาขุนนางท้องถินต่างก็
ตราตรึงกับอํานาจทางการเงินและการทหารของตระกูล
คามน
ตรงกันข้าม โนบุนากะกลับพูดออกมาว่าอยากได้ปืนรุน่
ใหม่ลา่ สุดของตระกูลคามน เมือเทียบกับปื นคาบศิลา
15
ของนําเข้าจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทีได้จากพ่อค้า
ชายแดนแล้วถือว่าเป็ นปื นทีมีประสิทธิภาพสูงกว่ามาก
ผมจึงเข้าใจว่าทําไมเขาจึงอยากได้ แต่เรืองนันก็เป็ นไป
ไม่ได้
ถ้าเป็ นปื นรุน่ เก่าทีใช้งานจนโทรมแล้วก็ยงั พอคิดได้ แต่

ผมไม่มีทางมอบปื นรุน่ ใหม่ให้เป็ นอันขาด
“ท่านโอดะ ขอมากไปแล้วนะขอรับ”
“ฮึม~ เช่นนันหรือ...”
พอผมปฏิเสธไปตรงๆ อย่างไม่ละมุนละม่อม โนบุนากะ
16
ก็แสดงสีหน้าเหมือนเด็กทีไม่มีคนซือของเล่นให้ออกมา
แล้วโนบุนากะก็เลือนสายตากลับไปทีกองทัพอันเปล่ง
ประกายของคามนทีกําลังเดินขบวนอยูต่ รงหน้า เขาเฝ้า
มองภาพนันเหมือนเป็ นเด็กๆ
ถ้าหมอนีมีจิตใจบริสทุ ธิเหมือนเด็ก ก็น่าจะสร้างดินแดน

แข็งแกร่งขึนด้วยความคิดโลดแล่นเหมือนเด็กสินะ?
แล้วก็คงโกรธในเรืองไม่เป็ นเรืองจึงด่าทอบริวารโดยไม่
ทันยังคิดเหมือนกับเด็ก...**
17
* ตระกูลทาเคดะ หนึงในตระกูลทีมีอาํ นาจช่วงต้นของ
ยุคเซ็นโกคุ ตัว ‘บุ’ ของบุเด็น กับ ‘ทาเคะ’ ของทาเค
ดะ เขียนด้วยคันจิ 武 ตัวเดียวกัน
** ว่ากันว่าสาเหตุทีอาเคจิ มิทสึฮิเดะ (ในเรืองนีคือจู

เบย์ อาเคจิ) ก่อกบฎเป็ นเพราะไม่พอใจทีถูกโอดะ โนบุ
นากะด่าทอ
18
การเฉลิมฉลองในพิธีขนครองราชย์
ึ ทียิงใหญ่ได้ถงึ ขนาด
นีคงเป็ นเรืองเล่าสืบต่อกันไปไม่เพียงแค่หลายรุน่ แต่
เป็ นหลายสิบรุน่
พิธีขนครองราชย์
ึ ในครังนีเกิดขึนได้เพราะอํานาจทาง
19
การเงินของตระกูลคามนเป็ นหลัก
อีกทังทีเมืองหลวง ท่าเรือชายแดน และท่าเรือคาโต้ ยัง

จัดให้พอ่ ค้าทีขายของแปลกใหม่ซงตระกู
ึ ลคามนเตรียม
ไว้ให้ไปทําการค้าขายกับขุนนางจากทัววะคุนิ จึงเป็ น
การเปิ ดโอกาสทางธุรกิจครังใหญ่ให้พอ่ ค้า ราชวงศ์
ตระกูลคามน และตระกูลโฮโอรวมสามตระกูลผู้
ปกครองพืนทีนันกระเป๋ าหนักไปตามๆ กัน
ทีพิธีใหญ่โตได้ถงึ ขนาดนีเกิดขึนได้เพราะอํานาจทางการ
เงิน และอํานาจทางการทหารของตระกูลคามน คงไม่
ต้องบอกว่าขุนนางกับผูส้ ง่ สารต่างก็แวะเวียนมาที
ตระกูลคามนเพือสานสัมพันธ์อย่างไม่ขาดสายขนาด
ไหน
20
ผมซึงได้รบั ตําแหน่งเป็ นผูว้ า่ การเมืองดาไซส่งฮิซาโทกิ
อามาซากิซงเป็
ึ นผูใ้ ต้บญ
ั ชาไปเผชิญหน้ากับขุนนางของ
เมืองดาไซแทน พวกเขาจึงต้องถ่อมาทีเมืองหลวงเพือ
มาอวยพรผมตามมารยาท
ขุนนางทีเมืองดาไซน้อมรับการอยูใ่ ต้บญ
ั ชาของผมด้วย
รอยยิม แต่ใจจริงคงคิดว่าผมน่ารําคาญ
เนืองจากวันปี ใหม่วนุ่ วายเรืองจัดพระราชพิธี งานเลียงปี

ใหม่ของตระกูลทีจัดขึนเป็ นประจําทุกปี เลยไปจัดเอา
หลังจากทีเข้าเดือนสองแล้ว
21
และเพราะรีบรับการอวยพรไปตังแต่ช่วงปี ใหม่ เดือน
สองจึงเหลือแค่งานเลียง แต่ผมก็คิดว่าจะจัดพิธีแต่งงาน
ของชุเท็นขึนอย่างยิงใหญ่พร้อมกันในช่วงเวลานี
อีกทังคิชินก็วางมือไปแล้วตังแต่ปลายปี ก่อน ทําให้ตอ้ ง

รวมงานอวยพรปี ใหม่ของคามนกับอาสึมะ เป็ นตระกูล
ใหญ่มากเลยทีเดียว
คิชินย้ายมาอยูท่ ีคฤหาสน์ในเมืองหลวง และมอบหมาย

ให้ปนู่ อ้ ยบุเก็นดูแลมิสโึ ฮะโนะคุนิตอ่ แต่ปนู่ อ้ ยบุเก็นก็
อายุมากแล้ว น่าเสียดายทีคงทํางานหนักได้อีกไม่นาน
นัก
22
นอกจากนียังส่งโกคิ คุซากะซึงเป็ นผูอ้ าวุโสของตระกูล
อาสึมะไปเป็ นรองไดเมียวทีคานะโนะคุนิ ส่งอิจิโนะสึเกะ
โคอิสมึ ิซงเป็
ึ นผูต้ รวจการของตระกูลอาสึมะไปเป็ นรอง
ไดเมียวทีโนโตะโนะคุนิ
ส่วนทีโอจิเซ็นมอบหมายให้โรคุโร่ คิอรุ ะดูแล แต่ไม่แต่ง

ตังเป็ นรองไดเมียว โรคุโร่เป็ นบริวารของตระกูลอิชิกิเดิม
ก็จริง แต่เป็ นขุนนางของเคียวสะจึงแตกฉานเรืองการค้า
ขาย เรืองการบัญชาการทหารก็ถือว่าเป็ นแม่ทพั ทีดี ผม
จึงให้ดแู ลโอจิเซ็น
ทว่า น่าเสียดายทีเขาไม่เคยมีผลงานใหญ่เลยไม่ให้
ตําแหน่งรองไดเมียวไม่ได้
23
จะขอสรุปศักดินาและบุคลากรของแต่ละดินแดนไว้ตรง
นี
อาวาอุมิโนะคุนิ (810,000 โคคุ) ⇒ ไดเมียว : ผม

รองไดเมียว : ไม่มี
เคียวสะโนะคุนิ (100,000 โคคุ) ⇒ ไดเมียว : ผม

รองไดเมียว : คิซาเอมอน โรคุซากิ (ดะไซโนะกนโซจิ
ขันสีเต็มขัน)
อิโดะโนะคุนิ (120,000 โคคุ) ⇒ ไดเมียว : ผม
24
รองไดเมียว : ริคมุ ะ นางาเระ (อุเฮียวเอะโชอิขนเจ็
ั ด
เต็มขัน)
อิเสะโนะคุนิ (620,000 โคคุ) ⇒ ไดเมียว : ผม

สึมะโนะคุนิ (20,000 โคคุ) ⇒ ไดเมียว : ผม รอง

ไดเมียว : ไม่มี
คิเอะโนะคุนิ (280,000 โคคุ) ⇒ ไดเมียว : รองได

เมียว : ดันเบย์ อิสมึ ิ (ซาเอมอนสึเกะขันห้าครึงขัน)
เซ็ทสึโนะคุนิ (240,000 โคคุ ไม่มีอาํ นาจปกครอง
25
เบ็ดเสร็จ) ⇒ ไดเมียว : ผม รองไดเมียว : ชุเท็น (อุ
คนโนะโจขันหกเต็มขัน)
นิบะโนะคุนิ (140,000 โคคุ มีอาํ นาจปกครองครึง

ดินแดน) ⇒ ไดเมียว : ไม่มี รองไดเมียว : ไม่มี
มิสโึ ฮะโนะคุนิ (630,000 โคคุ) ⇒ ไดเมียว : ผม

รองไดเมียว : บุเก็น อาสึมะ (ซาเอมอนโนะโจขันหก
ครึงขัน)
โอจิเซ็นโนะคุนิ (550,000 โคคุ) ⇒ ไดเมียว : ผม

26
คานะโนะคุนิ (390,000 โคคุ) ⇒ ไดเมียว : ผม
รองไดเมียว : โกคิ คุซากะ (ซาเคียวโชชินขันเจ็ดเต็ม
ขัน)
โนโตะโนะคุนิ (240,000 โคคุ) ⇒ ไดเมียว : ผม

รองไดเมียว : อิจิโนะสึเกะ โคอิสมึ ิ (อุเคียวโชชินขันเจ็ด
เต็มขัน)
บิบาริโนะคุนิ (30,000 มีอาํ นาจปกครองส่วนหนึง)

⇒ ไดเมียว : ไม่มี รองไดเมียว : ไม่มี
สรุปแล้วตอนนีผมมีอาํ นาจปกครองเบ็ดเสร็จสิบดินแดน
มีอาํ นาจปกครองบางส่วนสามดินแดน รวมกันแล้ว
27
ครอบครองสีล้านหนึงแสนเจ็ดหมืนโคคุ
ปลายเดือนมกราคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
เก้าสิบ
ท่านหญิงซากิทีจะมาเป็ นเจ้าสาวของชุเท็น เป็ นน้อง

สาวของอิซามิ อุรทั สึจิซงเป็
ึ นผูน้ าํ ตระกูลอุรทั สึจิคน
28
ปั จจุบนั จะมีอายุครบสิบสองปี ในปี นี
ท่านหญิงซากิมีรูปโฉมทีว่ากันว่าเป็ นสาวงามของยุค
สมัยนี ชุเท็นซึงไม่ได้มีสนุ ทรียะด้านความงามแบบโลก
ยุคใหม่เหมือนผมเลยพึงพอใจเป็ นอย่างมาก
พิธีแต่งงานของชุเท็นจัดขึนทีปราสาทโคซันยามะ แม้จะ
มีการขยายห้องโถงทีกว้างขวางเป็ นพิเศษแล้ว แต่ก็มี
แขกเหรือมากมายจนเข้าไปรวมกันในห้องโถงไม่ได้ทกุ
คน
อีกในงานทังยังมีการจัดการแข่งขันยิงปื น ยิงธนู และ

ซูโม่ให้บรรดาแขกเหรือทีมาร่วมพิธีแต่งงานได้ชม นีเป็ น
การแสดงให้เห็นถึงแสนยานุภาพของทหารคามนในทาง
29
อ้อมได้เป็ นอย่างดี
ปี นีก็ยงั คงจัดงานเลียงใหญ่โดยมีภรรยาและบุตรเข้าร่วม
งาน ห้องโถงทีสร้างขึนเพือใช้ในพิธีแต่งงานของชุเท็นมี
ประโยชน์ในการนีด้วย
เนืองจากจัดงานเหมือนเป็ นเทศกาลกินดืมติดต่อเวลา
สามวัน คนทีทํางานเบืองหลังคงลําบากไม่นอ้ ย ดังนัน
ผมเลยคิดจะมอบรางวัลให้คนทีทํางานเบืองหลังเหล่า
นันเป็ นอย่างสมนําสมเนือ
หลังจากวันงาน ผมได้ข่าวว่าท่านหญิงมิสนึ ะ ภรรยา

ของฟูจิคาเนะซึงอยูท่ ีมิสโึ ฮะกําลังตังครรภ์ จึงรับเธอมา
อยูก่ บั ตระกูลคามนพร้อมมอบสวัสดิการให้หนึงพันโคคุ
30
หากไม่มีบตุ ร ท่านหญิงมิทสึนะก็คงหัวเดียวกระเทียม
ลีบ ตอนแรกผมว่าจะไปปรึกษาคนในตระกูลว่าจะให้
เธอกลับตระกูลซันโจซึงเป็ นบ้านเกิด แต่พอรูว้ า่ เธอ
กําลังอุม้ ท้องลูกของฟูจิคาเนะอยู่ ผมจึงรับเธอมาไว้ที
ตระกุลคามนแทน
ถ้าเด็กทีเกิดมาเป็ นผูช้ ายก็จะมอบปราสาทให้แห่งหนึง

ถ้าเป็ นลูกสาวก็จะให้แต่งงานกับบริวารทีมีความ
สามารถหรือไม่ก็ตระกูลขุนนางทีมีความสัมพันธ์อนั ดี
31
32
ต่อจากชุเท็น ชิโร่ก็แต่งงาน วันก่อนหน้านันเขาต้องเข้า
พิธีบรรลุนิติภาวะ และเปลียนชือเป็ นอัทสึโนริ
และแล้วคามนกับโอดะก็เป็ นพันธมิตรกันด้วยสาย
สัมพันธ์นี ในตอนนีเอง โนบุนากะก็ได้สง่ จดหมายที
เขียนด้วยลายมือของตัวเองมาบอกว่า เขตปกครองของ
ตระกูลคามนทีอยูใ่ นบิบาริโนะคุนิ (ปราสาทโอมากิและ
กลุม่ ป้อมปราการ) ได้รบั การยอมรับว่าเป็ นเขตปกครอง
ของตระกูลคามนอย่างเป็ นทางการ
แม้จะไม่ใช่การตอบแทนเรืองนัน แต่ตระกูลคามนก็ตอ้ ง
วิตงเต้นมอบตําแหน่งไดเมียวแห่งบิบาริโนะคุนิให้
ตระกูลโอดะในนามของกษัตริยอ์ งค์ใหม่
33
ค่อยยังชัวทีโนบุนากะเดินทางมายังพิธีขนครองราชย์
ึ
เพือมอบของอวยพรให้ดว้ ยตัวเอง ทําให้การดําเนินงาน
ง่ายขึน หากไม่ทาํ เช่นนัน การแต่งตังเป็ นไดเมียวก็คงล่า
ช้าออกไปอีกเล็กน้อย
ผมให้อทั สึโนริใช้นามสกุลคามน แต่น่าเสียดายทีอัทสึโน

ริไม่มีสายเลือดของคามน จึงไม่มีสทิ ธิสืบทอดตระกูลคา
มน
เดิมที ตระกูลอาสึมะเป็ นสาขาของตระกูลย่อยของ

ตระกูลคามนจึงไม่อาจเรียกได้วา่ เป็ นตระกูลเดียวกัน
แต่สายเลือดก็หา่ งกันเกินไปจริงๆ
ในเมือเป็ นลูกของคิชิน หากเป็ นอาสึมะก็ไม่มีปัญหา แต่

34
คามนนันมีเพียงผมกับชุเท็นซึงเป็ นลูกของโคจัง และลูก
ชายทังสองของผมเท่านันทีมีสทิ ธิสืบทอด
อัทสึโนริได้รบั ยศและตําแหน่งจากกษัตริยอ์ งค์ใหม่เป็ น

โอคุระไดโจขันหกเต็มขัน ตระกูลคามนในช่วงนีได้รบั ยศ
และตําแหน่งติดๆ กันเลยทีเดียว
ต่อให้ไม่มียศและตําแหน่งว่าง ผมก็คิดว่าคงมีการตัง
ตําแหน่งนอกสภาขึนใหม่และมอบให้อยูด่ ี
หลังจากนีผมกะจะให้อทั สึโนริไปสังสมผลงานในฐานะผู้
ใต้บญ
ั ชาของคิซาเอมอน
35
ส่วนผลงานในสนามรบนัน...เอาเถอะ ต่อให้ไม่
ต้องออกรบก็มีระบบทีสร้างความสําเร็จได้อยู่ เหมือน
กับทีคิซาเอมอนทุม่ เทให้ตระกูลคามน เพราะงันไม่มี
ปั ญหา
ผมให้เขาช่วยงานไม่ใช่แค่ในคณะเศรษฐกิจ แต่ผมยังให้
ไปช่วยงานการสร้างปราสาทใหม่ทีได้มอบหมายให้โค
ซันไปด้วย
อัทสึโนรินนหากมี
ั เวลาว่างแม้เพียงเล็กน้อยก็จะหมกตัว
อยูใ่ นห้องหนังสือไม่ยอมออกมา จึงต้องบังคับให้ไปทํา
งานข้างนอกบ้างเพือให้บริวารทังหลายจดจําได้
36
*
ปลายเดือนกุมภาพันธ์ ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
โคซันมาบอกผมว่าพบบริเวณทีจะก่อสร้างปราสาทใหม่
แล้ว
สถานทีสร้างคือทางตอนใต้ของอาวาอุมิ อยูท่ างตะวัน

ออกของเมืองหลวงแทบจะพอดี
37
เนืองจากอยูใ่ กล้กบั เมืองหลวงมากกว่าปราสาทโคซันยา
มะ ใช้เป็ นฐานทีมันก็น่าจะดี
ผมคิดว่าคงเป็ นแถบโอทสึในชาติทีแล้ว เป็ นทีทีอยูใ่ กล้

เมืองหลวงและยังอยูร่ มิ ทะเลสาบอาวาอุมิจงึ เดินทาง
ทางนําได้อย่างสะดวกสบาย เห็นว่าจะถมทีทะเลสาบ
อาวาอุมิเล็กน้อยเพือสร้างปราสาทขึนทีนี
น่าสนใจ ผมกล่าวชืนชมโคซันอย่างตรงไปตรงมาทีเขา
คิดเรืองแบบนีได้ในโลกทีเทคนิคการถมทียังไม่พฒ
ั นา
แต่ก็เป็ นเรืองทีพูดง่ายทํายาก ผมคิดว่าถ้าค้นคว้าเกียว

กับวิธีการถมทีให้ดี โดยภาพรวมก็คงไม่มีปัญหาจึง
38
อนุญาตไป
แต่นนก็
ั ทาํ ให้คิซาเอมอนก็โกรธเป็ นฟื นเป็ นไฟ
เอาเถอะ การจงใจถมส่วนหนึงของทะเลสาบอาวาอุมิ
เพือสร้างปราสาทขนาดใหญ่ก็มีคา่ ใช้จ่ายมหาศาลนีนา
คนทีจัดการเรืองค่าใช้จ่ายอย่าคิซาเอมอนจะโมโหก็เป็ น
เรืองช่วยไม่ได้
แต่ผมไม่ยอมประนีประนอมหรอกนะ
ผมเรียกผูอ้ าวุโสทังหมดและผูต้ รวจการทังหมดมา

ประชุมลงมติครังใหญ่ เป็ นการประชุมสําคัญเพือพูดคุย
39
ถึงทิศทางของตระกูลคามนนับจากนีไป
แต่ก็มีคนทีไม่ยอมมาเข้าประชุม ใช่แล้ว เซ็นดายู คุซา

กะนันเอง เขาบอกว่าไม่สบายจึงมาเข้าร่วมไม่ได้
การประชุมในตอนทีคิชินจะยกตระกูลให้ผม เซ็นดายูก็
หาข้ออ้างป่ วยการเมืองและไม่มาปรากฏตัว
ผมเลยส่งผูส้ ง่ สารไปบอกว่าในเมือเซ็นดายูมีสภาพร่าง
กายทีไม่สามารถปฏิบตั ิหน้าทีให้สาํ เร็จลุลว่ งได้ ก็ขอให้
สละตําแหน่งให้บตุ รชายแล้ววางมือเสีย
เป็ นคําสังจากผูน้ าํ ตระกูลคามน ถ้ารับก็ดีไป แต่ถา้ ไม่
40
รับก็สามารถใช้เป็ นเหตุให้สงั หารเขาได้
กลางเดือนกุมภาพันธ์ ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
มีรายงานมาว่าท่านหญิงคานะตังครรภ์แล้ว
41
ท่านหญิงอาสึให้กาํ เนิดบุตรชายคนรองแล้ว ผมเลยต้อง
ทําตามทีท่านหญิงคานะขอร้องให้เธอมีลกู อย่างเสียมิได้
จะเป็ นหญิงหรือชายก็ได้ ขอแค่ให้ถือกําเนิดอย่าง

ปลอดภัยก็พอ
และเมือเข้าเดือนสาม ก็มีการติดต่อมาว่าตระกูลโอดะ
จะบุกมิยามะโนะคุนิ (มิคาวะ) ซึงเป็ นดินแดนข้างเคียง
เป็ นแค่การติดต่อเท่านัน ไม่ได้บอกว่าอยากให้สง่ กอง
หนุนออกไปช่วย
ดูเหมือนโนบุนากะจะคิดว่าลําพังเพียงกําลังของตนก็
สามารถทําลายมิยามะโนะคุนิได้
42
แต่ตระกูลคิวกาวะซึงปกครองมิยามะโนะคุนินนเป็
ั น
มหาอํานาจทีนอกจากมิยามะโนะคุนิแล้วยังมีดินแดน
อืนอยูใ่ ต้อาณัติ การจะบุกเอาชนะมิยามะโนะคุนิคงไม่
ใช่เรืองง่าย
ผมสังให้กลุม่ คาซามะไปเก็บข้อมูลการต่อสูข้ องโอดะกับ

คิวกาวะ พร้อมกันนันก็สง่ เบิรด์ สเกาต์ขนบิ
ึ นเพือเก็บข้อ
มูลแบบเรียลไทม์ดว้ ย
“เอาละ เรืองจะเดินหน้าไปอย่างทีท่านโอดะคิดหรือ
เปล่านะ?”
“ท่านโอดะเป็ นพันธมิตรกับตระกูลคามนจึงส่งกําลัง
43
ทหารแทบทังหมดไปได้ แต่คิวกาวะทําเช่นนันไม่ได้
ด้านกําลังทหารควรมองว่าสูสีกนั ขอรับ”
โทชิมาสะกับชิเงอากิกาํ ลังหารือเกียวกับโอดะและคิวกา
วะ
จริงอยูท่ ีกําลังทหารสูสี แต่มีรายงานมาว่าโนบุนากะไม่

ได้มีแค่ปืนรุน่ เก่าทีซือจากผมเท่านัน แต่เขายังจัดหาปื น
จํานวนมากจากท่าเรือชายแดนด้วย
คงคิดวิธีการรบโดยใช้ปืนเป็ นหลักเหมือนผมนันเอง
ในทางตรงกันข้าม คิวกาวะไม่ได้เตรียมปื นไว้มากนัก
44
คาดการณ์ได้วา่ จะใช้วิธีการรบแบบดังเดิม
ทังสองฝ่ ายจะรบอย่างไรด้วยอาวุธและยุทธวิธีแบบเก่า
กับอาวุธแบบใหม่และวิธีรบใหม่...ผมปล่อยให้ทงสอง
ั
คนจินตนาการไปเรือย
45
ช่วงนีสงบลงมากแล้ว ผมจึงทําการเลือนขันบุคลากร
ในจํานวนนัน ผมขอแนะนําคนทีชวนให้คิดว่ามีความ
สามารถเทียบเคียงได้กบั ความทรงจําในชาติทีแล้ว
คนแรกคือคัทสึทาเกะ ชิมะ คิดว่าคงเป็ นชิมะ ซาคน*

ผมเห็นว่าเขามีนิสยั จริงจัง โดดเด่นเป็ นพิเศษในฐานะผู้
46
บัญชาการรบแนวหน้า จึงตัดสินใจให้เลือนขัน
ต่อมาคือสึเกคิโยะ ทาคิกาวะ ชวนให้คิดว่าเป็ นทาคิกา

วะ อิจิมาสึ** เป็ นคนทีให้ความรูส้ กึ ว่าพรังพร้อมด้วย
สติปัญญาจึงตัดสินใจให้เลือนขัน
คนทีสามคือโยชินากะ คานิ คิดว่าคงเป็ นคานิ ไซ

โซ*** ผมเห็นความสามารถในการใช้หอกสามง่ามที
เขาภาคภูมิใจได้อย่างคล่องแคล่วแล้วก็ตดั สินใจให้
เลือนขัน
47
ส่วนเซ็นดายูก็ปฏิเสธการวางมือ
เซ็นดายูแย้งทีผมยืนกรานว่าเขาทําให้งานราชการล่าช้า
และตอบกลับมาว่าตนยังคงทํางานราชการได้โดยไม่มี
ปั ญหา
แต่พอผมบอกว่าถ้าอย่างนันก็รบี กลับมาทํางาน ก็ได้รบั

คําตอบงีเง่าว่าสภาพร่างกายยังไม่สมบูรณ์
ผมจึงออกคําสังปู่ นอ้ ยบุเก็นให้ขบั ไล่เซ็นดายูไปเสีย
เหตุผลก็ง่ายดาย เพราะเขาดูหมินผม คนโง่เขลาทีดู

หมินเจ้านายและยังไม่มีทาํ งานนันสมควรถูกขับไล่
48
“โซชินเอ๋ย ให้เรืองจบโดยสันติไม่ได้หรือ”
“ท่านพ่อ หากปล่อยผูท้ ีดูหมินข้าไว้จะกลายเป็ นเยียง

อย่างให้บริวาร หากใจดีเสียตอนนีก็จะมีผทู้ ีต่อต้านข้า
ปรากฏตัวขึนอีกคนแล้วคนเล่าขอรับ”
“อืมมม...”
ผมรูว้ า่ คิชินอยากพูดอะไร
สําหรับตระกูลอาสึมะ ตระกูลคุซากะเป็ นบริวารรับใช้มา

รุน่ สูร่ ุน่ อีกทังยังเป็ นบริวารคนสําคัญทีรับตําแหน่งผู้
49
อาวุโสมาทุกรุน่
แต่ถา้ ยอมให้ผอู้ าวุโสข่มเอาด้วยเหตุผลแบบนัน ตระกูล

คามนซึงเกิดจากการรวมตัวกันก็คงอยูไ่ ด้ไม่ยืด
ในเมือเป็ นบริวารคนสําคัญทีรับใช้ตระกูลอาสึมะมารุน่ สู่

รุน่ ก็เป็ นเรืองธรรมดาทีจะต้องปฏิญาณความจงรักภักดี
ต่อผม
50
ปลายเดือนมีนาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
ท่านพ่อบุญธรรมคามนบอกให้ผมเข้าเมืองหลวง ผมจึง
ออกเดินทาง
พอถามว่ามีเรืองอะไรก็บอกว่าเป็ นเรืองภายใน แต่เห็น

ว่ามีเรืองทีว่าจะให้ผมเป็ นผูส้ าํ เร็จราชการแทนพระองค์
“นันเป็ นเรืองทีมาจากไหนหรือขอรับ?”
51
“ว่ากันว่ากษัตริยเ์ ป็ นคนพูดด้วยตัวเอง”
“กษัตริยเ์ หรอ...”
โดยพืนฐานแล้วกษัตริยไ์ ม่ได้ทาํ การปกครอง ผูท้ ีทําการ

ปกครองคือขุนนางอย่างพวกผมซึงอยูใ่ นสภาขุนนาง
หัวหน้าของสภาขุนนางทีว่าคือไดโจไดจิน (อัคร
เสนาบดี) และมีธรรมเนียมว่าซาไดจิน (เสนาบดีฝ่าย
ซ้าย) กับอุไดจิน (เสนาบาดีฝ่ายขวา) จะเป็ นผูค้ อย
สนับสนุน
แต่พืนทีทีอยูใ่ ต้การปกครองของราชวงศ์โดยตรงมีเพียง
52
ยามามิยะโนะคุนิเท่านัน นอกเหนือจากนันก็เป็ นทีดิน
ขุนนางทีกระจัดกระจายกันไปตามแต่ละท้องที ทีดินขุน
นางแทบทังหมดก็ถกู ครอบครองโดยผูท้ ีปกครองพืนที
นัน
แน่นอนว่าผมถวายคืนทีดินขุนนางทีอยูใ่ นเขตปกครอง
ของผมไปแล้ว แต่รกั ษาการณ์ก็เป็ นคนทีตระกูลคามน
ส่งไป สภาขุนนางจึงทําอะไรไม่ได้
หมายความว่าต่อให้เป็ นสภาขุนนางก็ปกครองได้แค่ยา
มามิยะโนะคุนิเท่านัน เป็ นสถานการณ์ทีไม่จาํ เป็ นต้องมี
ผูส้ าํ เร็จราชการอะไรทังนัน
“ฝ่ าบาทคิดอะไรอยูน่ ะ...?”

53
“อาจเป็ นเพราะคามนยิงใหญ่เกินไปก็ได้”
“ยิงใหญ่เกินไป?”
“อืม คามนในเวลานีเป็ นขุนนางใหญ่ทีครอบครองเขต

ปกครองแทบทังหมดรอบเมืองหลวงรวมถึงโทไคโดและ
โฮคุรคิ ุ ด้วยเหตุนีจึงมีคนแนะนําว่าควรให้คามนคอย
ดูแลพืนทีทัวทังวะคุนิเพือเพิมพูนอํานาจของกษัตริย”์
...หมายความว่า...จะให้เปิ ดรัฐบาลทหารงันหรือ?
แล้วทีว่ามีคนให้คาํ แนะนํา? ใครกัน?
54
“นันสินะ แม้วา่ เวลานีเรืองนีจะยังพูดกันเฉพาะในหมุ่

สิบตระกูลใหญ่ แต่อีกไม่ชา้ จะต้องแพร่สะพัดออกไป
แน่”
“หากข่าวลือแพร่ออกไป คามนก็ไม่อาจปฏิเสธได้...”
หากข่าวลือแพร่สะพัดออกไป คามนก็ไม่อาจปฏิเสธ
เรืองนีได้ เพราะถ้าทําแบบนันก็จะเป็ นการหักหน้า
55
กษัตริย ์
และผูท้ ีให้คาํ แนะนําต่อกษัตริยก์ ็ตอ้ งเป็ นผูเ้ ผยแพร่ข่าว

ลือนันอย่างแน่นอน แม้จะไม่รูว้ า่ คนผูน้ นได้
ั รบั ผล
ประโยชน์อย่างไร แต่เขาก็ทาํ ตามความคิดของตนได้
สําเร็จ
นีเป็ นเรืองยุง่ ยากสําหรับผม
“ในสมัยโบราณ ตระกูลฮิระเคยทําหน้าทีปกครองบ้าน
เมืองแทนกษัตริย ์ หลังจากนันตระกูลโซคุรกิ ็ดาํ เนินการ
ปกครองในรูปแบบเดียวกันอยูร่ ะยะหนึง เมือได้ปกครอง
ครังหนึงก็เป็ นธรรมเนียมไปแล้วว่าจะมีการปกครองเช่น
นันต่อไปอีกหลายรุน่ ”
56
“ท่านพ่อบุญธรรมคิดเห็นอย่างไรขอรับ?”
“ในเมือยิงใหญ่ขนมาถึ
ึ งขันนีแล้วก็คงต้องเป็ นเช่นนัน”
รัฐบาลทหารงันหรือ...
เรืองแบบนันโผล่มาจากไหนกันแน่
ทีสําคัญกว่านัน ปั ญหาคือผมถูกไล่ตอ้ นให้อยูใ่ น

สถานการณ์ทีจําต้องเปิ ดรัฐบาลทหาร
ตัวผมเองไม่อยากทําเรืองยุง่ ยากแบบนัน
57
หากเปิ ดรัฐบาลทหารก็ตอ้ งบอกให้ทกุ พืนทีในวะคุนิ ‘ทํา
ตามคําสังของผม’
แน่เป็ นแช่แป้งว่าถ้าหากไม่ยอมทําตามก็ตอ้ งเกิด

สงคราม แล้วผมก็ตอ้ งกลับมายุง่ อีกครัง
แล้วเมือไรจะได้ไปต่างประเทศเสียที?
อืม เดียวก่อน ผมในตอนนีต้องดูแดดินแดนจํานวนมาก

และบริวารอีกมากมาย ไม่ได้อยูใ่ นสถานะทีจะไปต่าง
ประเทศได้อยูแ่ ล้ว ผมไม่ได้ไร้ความรับผิดชอบถึงขันทีจะ
ไปต่างประเทศโดยโยนความรับผิดชอบทิงไว้
58
แต่ถา้ หากรวบรวมวะคุนิเป็ นหนึงได้แล้วล่ะ? ในตอนนัน
กษัตริยเ์ องก็คงเติบโตขึนจนผมถวายคืนอํานาจปกครอง
ให้กษัตริยไ์ ด้แล้ว จากนันเมือผมวางมือแล้วส่งต่อ
ตําแหน่งให้ผสู้ ืบทอด...ผมก็จะเป็ นอิสระ!
จะได้ใช้ชีวิตเกษี ยณอย่างสบายใจเฉิบเหมือนคิชินใน
ตอนนี คิชินเทียวไปเทียวมาระหว่างภรรยาน้อยแต่ละ
คน ทําเอาโคจังเหนือยหน่าย จากนีผมคงมีนอ้ งชาย
หรือน้องสาวเพิมขึนอีกแน่นอน
ไม่สิ ทีสําคัญกว่าเรืองของคิชินคือเรืองการวางมือของ
ผม จากนีไปต้องวางแผนชีวิตให้เป็ นมันเหมาะแล้ว
59
* ชิมะ ซาคน มีชือเสียงในความกล้าหารและการทํา
ทัพปื นใหญ่
** ทาคิกาวะ อิจิมาสึ หรือ ทาคิกาวะ คาซุมาสึ ซามุ

ไรบริวารของโอดะ โนบุนากะ
*** คานิ ไซโซ หรือ คานิ โยชินากะ มีทกั ษะในการ

รบด้วยหอก และทีน่าแปลกคือเขาจะคาบใบไผ่ออกศึก
ทุกครัง จนได้ฉายาว่า ไซโซคนใบไผ่
60
61
หลังจากฟั งเรืองจากท่านพ่อบุญธรรมคามนแล้ว ผมก็

กลับปราสาทโคซันยามะ
เรืองในรัวในวังนันผมให้เป็ นหน้าทีของท่านพ่อบุญธรรม
ผมกลับมาทีปราสาทโคซันยามะเพือหารือเรืองในครังนี
กับบรรดาบริวาร
“กลายเป็ นเรืองใหญ่ขนมาอี
ึ กแล้วสินะขอรับ”
“จริงแท้”
62
ชิเงอากิกบั โทชิมาสะไม่ทกุ ข์ไม่รอ้ นเหมือนเป็ นเรืองของ
คนอืน ไม่สิ เจ้าพวกนีคงคาดการณ์สถานการณ์นีไว้
แล้วสินะ
“เขตปกครองของพวกเรามันคงดีแล้ว ถ้าเป็ นตอนนีก็

เคลือนพลได้แน่นอนสองหมืนห้าพันนาย หรือมากทีสุด
ก็สามหมืนห้าพันนายขอรับ หากกษัตริยม์ ีประสงค์เช่น
นันก็น่าจะรวบรวมวะคุนิให้เป็ นหนึงเดียวได้ขอรับ”
“ถูกต้อง นายท่านมีคณ
ุ สมบัตินนั ถือโอกาสนีรวบรวม
วะคุนิเป็ นหนึงในคราวเดียวเลยขอรับ”
เอาเถอะ ก็คิดอยูแ่ ล้วว่าคงพูดแบบนี
63
“อันดับแรกก็ขนอยู
ึ ก่ บั รับสังของกษัตริยส์ นิ ะขอรับ”
“ถูกต้อง เมือได้รบั ราชโองการมาแล้วก็น่าจะเคลือนไหว

ได้อย่างเปิ ดเผยขอรับ”
“ทีสําคัญกว่านันคือต้องทําเรืองทีว่าก่อน”
เรืองทีว่าก็คือการสร้างเครือข่ายข้อมูลขึนอีกครัง
เขตปกครองกว้างขวางขึน ทําให้ตอ้ งมาคิดเรืองการส่งนิ

นจาไปประจําการใหม่
64
ด้วยเหตุนีจึงให้กลุม่ ทานากะรวบรวมข้อมูลภายในแข
ตปกครองและทําลายจดหมายลับทีจะก่อให้เกิดความ
ไม่สงบ
กลุม่ คาซามะให้รบั ผิดชอบฝังตะวันออกของเขตปกครอง

ตระกูลคามน (คันโตเป็ นหลัก)
กลุม่ นินจาอิโดะให้รบั ผิดชอบฝังตะวันตกเช่นจูโกกุ

ชิโกกุ และคิวชู
จากนีผมขอสรุปเกียวกับศักดินาของนินจา
กลุม่ ทานากะ จากผลงานทีผ่านมา ตอนนีมีทีดินหนึง
65
หมืนห้าพันโคคุ (ศักดินาจริงสามหทืนสองพันโคคุ) และ
ได้รบั เบียหวัดสองหมืนห้าพันโคคุ
กลุม่ คาซามะมีทีดินหนึงหมืนโคคุ (ศักดินาจริงสองหมืน

แปดพันโคคุ) และได้รบั เบียหวัดสองหมืน โคคุ
กลุม่ นินจาอิโดะได้รบั ทีดินสีหมืนโคคุ (ศักดินาจริงหนึง

แสนโคคุ)
ดูเผินๆ เหมือนกลุม่ นินจาอิโดะจะได้รบั การเอาใจใส่เป็ น

พิเศษ แต่ไม่ใช่อย่างนัน
กลุม่ นินจาอิโดะมีนินจาจํานวนมากกว่ากลุม่ ทานากะ
66
และกลุม่ คาซามะรวมกัน ขนาดจึงแตกต่างกัน แถมเบีย
หวัดนันได้รบั เพียงหนึงหมืนโคคุเท่านัน
ขอบเขตการปฏิบตั ิงานทีผ่านมาแตกต่างกัน เบียหวัดจะ

แตกต่างกันก็เป็ นเรืองช่วยไม่ได้
ต้นเดือนเมษายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยเก้า
67
สิบ
ผมเข้าเมืองหลวงเพือร่วมการประชุมหน้าเบืองพระ
พักตร์เป็ นครังทีเท่าไรแล้วก็ไม่อาจทราบ
ผมเป็ นไดนะกนขันสามเต็มขัน อยูใ่ นสถานะทีสามารถ

เข้าเฝ้าเพือร่วมการประชุมหน้าเบืองพระพักตร์ได้
โดยพืนฐานแล้วขุนนางขันสามครึงขันขึนไปจะได้รบั
อนุญาตให้เข้าเฝ้า แต่หากเป็ นขุนนางในสภา ต่อให้เป็ น
ขันสีก็ได้รบั อนุญาตให้เข้าเฝ้าเช่นกัน
เอาเถอะ เรืองยศศักดิตรงนีขอพักไว้ก่อน สาเหตุทีผมจง
68
ใจมาเข้าเฝ้าเพือเข้าร่วมการประชุมหน้าเบืองพระพักตร์
ก็คือเรืองการมอบหมายให้ผมเป็ นผูส้ าํ เร็จราชการนัน
เอง
กษัตริยบ์ อกว่าจะให้ผมเป็ นผูส้ าํ เร็จราชการอย่างเป็ น

ทางการ หรือไม่ก็มอบตําแหน่งทีเทียบเคียงได้กบั ผู้
สําเร็จราชการให้ผมคอยจัดการปกครองท้องถิน พูด
ง่ายๆ ก็คือ จะบอกว่า 'เรืองการปกครองวะคุนินนให้
ั
เป็ นหน้าทีของเจ้า'
“ในคราวนี คามนจะได้ขนเป็
ั นเท็คคิฟไุ ดโชกุน (ยอดขุน
พลเหล็ก) ขอรับ”
69
“...”
โซโจ นากาโทมิ สมาชิกสภาอาวุโสเป็ นตัวแทนเปล่ง

เสียงไปยังกษัตริยซ์ งนั
ึ งอยูอ่ ีกฝังหนึงของม่านไม้ไผ่
ผูท้ ีมีสทิ ธิออกเสียงในการประชุมหน้าเบืองพระพักตร์คือ

ผูเ้ ข้าร่วมการประชุมอันได้แก่ ไดโจไดจิน (อัคร
เสนาบดี) ซาไดจิน (เสบนาบดีฝ่ายซ้าย) อุไดจิ
น (เสนาบดีฝ่ายขวา) ไนไดจิน (เสนาบดีฝ่ายกลาง)
จุนไดจิน (รองเสนาบดี) ไดนะกน (หัวหน้าทีปรึกษา
ราชสํานัก) กนไดนะกน (หัวหน้าทีปรึกษาราชสํานักชัว
คราว) คุโรโดะโนะเบ็ตโต (ผูด้ แู ลสมบัติหลวง) จูนะกน
(รองทีปรึกษาราชสํานัก) กนจูนะกน (รองทีปรึกษาราช
สํานักชัวคราว) ดันโจอิน (หัวหน้าราชตุลาการ) ซาคน
70
เอะไดโช (พลรบฝ่ ายซ้าย) อุคนเอะไดโช (พลรบฝ่ าย
ขวา) ดะไซโนะโซจิ (ผูว้ า่ การเมืองดะไซ) ขณะทีสภา
อาวุโสไม่มีสทิ ธิออกเสียง
แต่สภาอาวุโสได้รบั หน้าทีให้กราบทูลสิงทีขุนนางราช
สํานักได้หารือและตกลงกันแล้วในทีประชุมหน้าเบือง
พระพักตร์ตอ่ กษัตริย ์ หากสภาอาวุโสไม่ยอมรับก็มีสทิ ธิ
ปฏิเสธการกราบทูล
และกษัตริยก์ ็จะมีรบั สังเฉพาะในเรืองทีสภาอาวุโสกราบ

ทูลเท่านัน เป็ นธรรมเนียมทีน่ารําคาญอย่างบอกไม่ถกู
“เป็ นเรืองน่ายินดีอย่างยิง พระองค์ทา่ นผ่านเรืองเท็คคิ
71
ฟุไดโชกุนแล้วขอรับ”
แน่นอนว่าการถ่ายทอดพระกระแสสูบ่ รรดาขุนนางราช
สํานักก็เป็ นสิทธิของสภาอาวุโสเช่นกัน แต่สทิ ธิทีว่านีไม่
ให้สทิ ธิปฏิเสธไม่ถ่ายทอดพระกระแสของกษัตริยส์ ขู่ นุ
นางราชสํานัก
เอาเถอะ ก็เป็ นเรืองแน่อยูแ่ ล้วทีถ้าไม่ถ่ายทอดพระ

กระแสหรือบิดเบือนพระกระแสก็จะถูกปลดจาก
ตําแหน่ง กรณีทีเลวร้ายทีสุดก็อาจถูกประหารชีวิต
“ขอขอบพระทัยด้วยความยินดีพะยะค่ะ”
72
งานของผมในครังนีก็ประมาณนี
เท็คคิฟไุ ดโชกุน คือขุนนางนอกสภาทีทําหน้าทีปกครอง

วะคุนิแทนกษัตริย ์
เดิมทีก็มีการปกครองผ่านทางบรรดาขุนนางในสภาโดย
มีไดโจไดจินอยูน่ าํ แหน่งสูงสุดอยูแ่ ล้ว แต่วะคุนิในเวลา
นีมีเพียงยามามิยะโนะคุนิซงเป็
ึ นทีตังของเมืองหลวงเท่า
นันทีอยูใ่ ต้การปกครองของขุนนางในสภา
อีกทังการปกครองยามามิยะโนะคุนินนั หากไม่มีอาํ นาจ

ทางการทหารและอํานาจทางการเงิน รวมถึงองค์ความรู ้
73
ในการจัดการเขตปกครองของผมก็คงทําอะไรไม่ได้ นี
เป็ นความจริงทีน่าเศร้าสําหรับขุนนางในสภาทังหลาย
ผมรับราชโองการทีเขียนด้วยลายมือของกษัตริยใ์ นช่วง
ท้ายสุดของการประชุมหน้าเบืองพระพักตร์
ด้วยเหตุนี ผมซึงเป็ นผูน้ าํ ตระกูลคามนจึงได้รบั แต่งตัง

เป็ นเท็คคิฟไุ ดโชกุนอย่างเป็ นทางการ
เมือกลับถึงปราสาทโคซันยามะแล้ว ผมก็เรียกบริวารมา
รวมตัวกันเพือประกาศเรืองทีได้เป็ นเท็คคิฟไุ ดโชกุน
และยังประกาศด้วยว่าจะเปิ ดรัฐบาลทหารเพือดําเนิน
74
การปกครองโดยเท็คคิฟไุ ดโชกุน
เมือคิซาเอมอนซึงเป็ นตัวแทนบริวารเป็ นต้นเสียง บริวาร

ทังหลายก็เปล่งเสียงดังตามมา
“หลายปี ถดั จากนีจะกลายเป็ นช่วงทีเกิดการเปลียน

แปลงอย่างรุนแรงสําหรับคามน เวลานีคงต้องตังกฎ
กําหนดตําแหน่งในรัฐบาลทหารและสรรหาบุคลากร
ขณะเดียวกันก็ตอ้ งเรียกร้องให้ขนุ นางจากทัวประเทศ
75
ยอมสวามิภกั ดิต่อคามน ต้องขอพึงพาทุกคนอย่างที
ผ่านมาจนกว่าเรืองเหล่านันจะเป็ นทีกระจ่าง”
แล้วผมในฐานะเท็คคิฟไุ ดโชกุนก็เขียนจดหมายส่งไป
ตามดินแดนต่างๆ ว่าให้มาอยูใ่ ต้อาณัติ
ผูท้ ีตอบสนองทันทีและแสดงความจํานงทีจะมาสวามิ
ภักด์ตอ่ ผมได้แก่ทา่ นพ่อตาโฮโอ ตระกูลสึสมึ ิ และกลุม่
แนวร่วมโอดะ
ถึงจะเรียกว่ากลุม่ แนวร่วม แต่นนก็

ั เป็ นคําทีผมเรียกเอง
76
ตามใจชอบ เจ้าตัวไม่ได้รูเ้ รืองด้วย
ในจํานวนสามตระกูลนี อาณาเขตของตระกูลโฮโอและ
ตระกูลสึสมึ ิมนคงแล้
ั วและสงบเรียบร้อยดี ผูน้ าํ ตระกูล
จึงเดินทางมาทันที
เอาเถอะ ผมได้แจ้งไปล่วงหน้าแล้วว่าอาจมีการเปิ ด
รัฐบาลทหาร ท่านพ่อตาโฮโอก็มาเข้าร่วมการประชุม
หน้าเบืองพระพักตร์เช่นเดียวกับผม ไม่แปลกทีจะตอบ
สนองได้อย่างรวดเร็ว
ส่วนตระกูลโอดะนัน ตอนนีโนบุนากะกําลังนํากองทัพ
ไปต่อสูก้ บั คิวกาวะอยู่ จึงให้ผสู้ ง่ สารเดินทางมาแจ้ง
ความจํานงขอสวามิภกั ดิ
77
และผูท้ ีตอบรับถัดมาก็คือบรรดาดินแดนทีมีชายแดน
เชือมต่อกับตระกูลคามน คิวชูทีอยูห่ า่ งไกล รวมถึงขุน
นางจากโทโฮคุก็แสดงความจํานงขอสวามิภกั ดิด้วย
เริมจากดินแดนข้างเคียง ตระกูลมินามิแห่งเรย์เซ็นโนะคุ
นิ ตระกูลอิชิกิแห่งนิโกะโนะคุนิ และตระกูลโมริบายาชิ
จากฮิเมะโนะคุนิ (ฮิดะในชาติทีแล้ว)
ตระกูลมินามิกบั ตระกูลอิชิกิเคยต่อสูก้ บั คามนจึงรูถ้ งึ

ความสามารถทีแท้จริงของคามน ตระกูลโมริบายาชิ
แห่งฮิเมะโนะคุนิเป็ นดินแดนเล็ก คงคิดว่าต่อต้านไปก็
คงถูกทําลายทันที
78
ส่วนดินแดนทางคิวชูและโทโฮคุนนอยู
ั ห่ า่ งไกล จึงดู
เหมือนจะมีคนคิดว่าแสดงความจํานงว่าจะสวามิภกั ดิ
ไปตามสมควรก็พอ
ผูน้ าํ ตระกูลมินามิ ตระกูลอิชิกิ และตระกูลโมริบายาชิที

แสดงความจํานงขอสวามิภกั ดิต่อตระกูลคามนเดินทาง
มาทักทาย แต่ดินแดนทางคิวชูและโทโฮคุนนอยู
ั ห่ า่ งไกล
จึงส่งผูส้ ง่ สารมา
นอกเหนือจากนันยังมีทา่ ทีไม่ชดั เจน เห็นว่ามีตระกูลป่ า

เถือนทีแสดงความเป็ นศัตรูและไล่ผสู้ ง่ สารกลับมาด้วย
คราวนีผมได้เป็ นเท็คคิฟไุ ดโชกุนในการประชุมหน้าเบือง

พระพักตร์ จึงมีการกําหนดข้อตกลงอย่างละเอียด ขอ
79
หยิบยกเรืองสําคัญทีสุดสองเรืองขึนมาดังนี
เรืองแรกคือ อํานาจของเท็คคิฟไุ ดโชกุนครอบคลุมทุก

คนทีครอบครองเขตปกครอง
เรืองทีสองคือ เท็คคิฟไุ ดโชกุนจะเข้าไปดูแลและเสริมใน

ส่วนทีขาดของทีดินขุนนางทังหมดทีกษัตริยส์ ง่ ตัวแทน
ไปดูแล ยามามิยะโนะคุนิก็จะให้เท็คคิฟไุ ดโชกุนเป็ นผู้
ดูแลเช่นกัน
เรืองแรกนันหมายความว่าผมมีสทิ ธิออกคําสังไปยังทัว
ทุกดินแดนในวะคุนิ ต่อให้เป็ นสิบตระกูลใหญ่ แต่หาก
ครอบครองเขตปกครองก็ตอ้ งถือว่าเป็ นบริวารของผม
เรืองนีชัดเจน
80
หมายความว่าแม้จะเป็ นท่านพ่อตาโฮโอ ตระกูลโอโม
เท็ตสึจิ (กนไดนะกน) ตระกูลนากาโทมิ (สภาอาวุโส)
ทีครอบครองเขตปกครองในนิบะโนะคุนิ ก็ถือว่าอยูใ่ ต้
อาณัติของผมเพราะครอบครองเขตปกครอง
ส่วนเรืองทีสองนันหมายความว่ายามามิยะโนะคุนิซงึ
เป็ นเขตทีราชวงศ์มีอาํ นาจปกครองโดยตรงรวมถึงทีดิน
ขุนนางอืนๆ ทังหมดจะกลายเป็ นเขตของตระกูลคามน
และตระกูลคามนจะต้องส่งข้าวเปลือกเจ็ดแสนโคคุให้
แก่ราชวงศ์ทกุ ปี เป็ นการตอบแทน
รูใ้ ช่ไหมว่านีเป็ นข้อตกลงทีเจ้าเล่หส์ ดุ ๆ?
81
เพราะราชวงศ์และขุนนางราชสํานักไม่ตอ้ งลงแรงใดๆ
ในการจัดการเขตปกครอง แต่กลับมีรายได้เป็ นข้าว
เปลือกเจ็ดแสนโคคุทกุ ปี
แต่ความเจ้าเล่หข์ องข้อตกลงนียังมีตอ่
หากส่งข้าวเปลือกเจ็ดแสนโคคุทกุ ปี ไม่ได้ พวกเขาก็มี

สิทธิปลดจากตําแหน่งเท็คคิฟไุ ดโชกุน
ตอนนีการรับภาระข้าวเปลือกเจ็ดแสนโคคุไม่ใช่เรือง
ใหญ่ แต่ในอนาคตหากตระกูลคามนตกตําลงจนไม่อาจ
ส่งข้าวเปลือกให้ราชวงศ์ได้เจ็ดแสนโคคุ กษัตริยก์ ็
สามารถลงโทษถอดถอนตําแหน่งโชกุนจากตระกูลคา
มนได้
82
เอาละ มาคุยเรืองน่าหงุดหงิดกันดีกว่า
เซ็นดายูดถู กู ผม ไม่ยอมสาบานว่าจะจงรักภักดีตอ่ ผม
เขาถูกกําลังทหารของปู่ นอ้ ยบุเก็นโจมตีจนต้องไปตังรับ
อยูใ่ นปราสาท
เขาคิดจะต่อต้านผมจนถึงทีสุด น่าหงุดหงิด
ผมออกคําสังให้ปนู่ อ้ ยบุเก็นวางกําลังปิ ดล้อมต่อไปโดย

ไม่ตอ้ งโจมตีเข้าไป
83
การตังรับในปราสาทจะมีประสิทธิภาพก็ตอ่ เมือมีกาํ ลัง
เสริม หรือไม่ก็ตอ้ งมีความไม่แน่นอนด้านเสบียงอาหาร
ของฝ่ ายโจมตี
แต่กองทัพของปู่ นอ้ ยบุเก็นไม่มีความไม่แน่นอนในเรือง

เสบียงอาหาร ขณะทีตระกูลคุซากะในเวลานีถูกโดด
เดียวจนไร้กาํ ลังสนับสนุน
ทุกคนต่างเห็นได้ชดั เจนว่าถ้าผมเอาจริง ก็บดขยีเซ็นดา

ยูได้ดว้ ยกําลังทหารมหาศาลและปริมาณเสบียงทีมี
อย่างท่วมท้น
อีกทังผมยังได้เป็ นเท็คคิฟไุ ดโชกุนแล้วจึงมีอาํ นาจสูงสุด

84
ไม่มีใครจงใจไปติดตามพวกขีแพ้
เป้าหมายของผมคือการโจมตีเสบียงอาหาร
ผมไม่ยอมรับการยอมแพ้ และจะปิ ดล้อมไม่มีการ

เคลือนไหวจนกว่าทุกคนจะอดตาย หรือไม่ก็สนหวั
ิ งจน
ต้องออกจากปราสาท
ผมจะฝังพวกคนทีติดตามรับใช้เซ็นดายูไปพร้อมกัน
85
ต้นเดือนมิถนุ ายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยเก้า

สิบ
วันคล้ายวันเกิดปี ทียีสิบของผมมาถึงในเดือนห้า
86
บริวารและขุนนางทีติดตามผมต่างมาอวยพร ครอบครัว
ของผมก็มาอวยพรด้วยทําให้ผมมีความสุข
คราวนีเป็ นวันเกิดครังแรกหลังจากได้เป็ นเท็คคิฟไุ ด

โชกุน จึงมีการเฉลิมฉลองกันใหญ่โต
ผมจัดเตรียมอาหารทีแขกเหรือไม่เคยได้กินในชีวิต
ประจําวัน และให้มอบขวัญตอบแทนเป็ นอย่างดี
และผูส้ ง่ สารทีส่งออกไปทัววะคุนิก็กลับมาพร้อมหน้า
ผูท้ ีไม่แสดงความจํานงขอสวามิภกั ดิจะต้องถูกกําจัด
87
ต แต่จะเริมโจมตีจากตรงไหนดี
ก่อนอืนคงเป็ นชิโกกุหรือไม่ก็จโู กกุ ส่วนตะวันออกนันก็

อยากจัดการหลังจากทีจัดการฝังตะวันตกได้ระดับหนึง
แล้ว แต่นนก็
ั คงขึนอยูก่ บั แนวโน้มของโนบุนากะด้วย?
“แล้วควรเริมโจมตีทีใดก่อน?”
“คิดว่าควรโจมตีโอโมเท็ตสึจิขอรับ”
คิโมนากะ โอโมเท็ตสึจิ เป็ นสิบตระกูลใหญ่เช่นเดียวกับ

ตระกูลคามน
88
แม้จะครอบครองศักดินาถึงเจ็ดหมืนโคคุในนิบะ แต่
กลับไม่แสดงความจํานงขอสวามิภกั ดิต่อผม คราวนีจึง
ใช้เป็ นข้ออ้างในการโจมตีได้
ในจํานวนสิบตระกูลใหญ่ทีครอบครองนิบะ โซโจ นากา

โทมิซงเป็
ึ นสภาอาวุโสได้หกั ลบกลบหนีจากเงินทียืมผม
ไปเพือกําจัดตระกูลมินามิแล้ว จึงถวายคืนเขตปกครอง
ในนิบะแลกกับการรับเงินหนึงหมืนคังเป็ นประจําทุกปี
ฮิโนโคจิแห่งเซ็ตสึโนะคุนิก็ถวายคืนเขตปกครองแล้วรับ
เงินสองหมืนคังเป็ นประจําทุกปี เช่นกัน
“อืม การทําลายโอโมเท็ตสึจิน่าจะง่ายดาย แต่ปัญหา

คือหลังจากนัน”
89
“ขอรับ อุสจึ ิโนะคุนิจะยินดีหรือไม่ ดินแดนของพวกเขา
เป็ นจุดยุทธศาสตร์สาํ คัญทีต้องปราบรามในฐานะจุดพัก
กองกําลังทางเรือขอรับ”
“จากอุสจึ ิโนะคุนิก็เป็ นชิโกกุ จากนันก็ควรปราบปราม

เซโตอุจิในจูโกกุขอรับ”
อุสจึ ิโนะคุนิคือเกาะอาวาจิในชาติทีแล้ว เป็ นพืนที

สําคัญในการปราบปรามฝังชิโกกุและเซโตอุจิแห่งจูโกกุ
ชิเงอากิกบั โทชิมาสะเข้าขากันได้ดีผิดคาด ทังสอง

เตรียมคําตอบทีผมอยากฟั งไว้ลว่ งหน้าแล้ว
90
แผนการของทังสองคือรีบส่งกองทัพเรือออกไปปราบ
ปรามในพืนทีชิโกกุ และใช้กองกําลังนันบุกจูโกกุตอ่
ตอนนีชิโกกุอยูใ่ นช่วงสงครามระหว่างขุนนางท้องถิน ไม่

มีขนุ นางทรงอิทธิพลเป็ นพิเศษ
สีดินแดนในแถบนันถูกเปลียนมือไปมาระหว่างขุนนาง
ท้องถินผูม้ ีอาํ นาจกว่ายีสิบตระกูล ต่างก็แก่งแย่งชิงดีกนั
อยูต่ ลอดเวลา
อีกทังยังไม่มีขนุ นางท้องถินคนใดแสดงความจํานงขอ
สวามิภกั ดิต่อผม พูดได้แค่วา่ ไร้ความสามารถในการ
มองอนาคต ทังทีถ้ามาอยูใ่ ต้อาณัติของคามนก่อนใคร
91
เพือน ก็น่าจะได้ทิงชือไว้ในฐานะไดเมียวเพียงหนึงเดียว
ของชิโกกุแท้ๆ
“แต่ตอนนีการแสดงให้โลกได้เห็นถึงความใจกว้างของ
ใต้เท้าเป็ นเรืองสําคัญขอรับ”
ผมในตอนนีถูกเรียกว่าใต้เท้า
เรืองจากยังมีกษัตริยอ์ ยู่ ผมจึงเกรงใจกับการถูกเรียกว่า

นายเหนือหัวหรือฝ่ าบาท
แล้วผมก็ไม่ชอบคําว่าท่านโชกุนด้วย แต่ผมนึกขึนได้วา่
กองทัพทีรูจ้ กั ในชาติทีแล้วเรียกโชกุนว่าใต้เท้า ผมจึงเอา
92
ตามนัน
“นันสินะ ถ้าเร่งรัดการสวามิภกั ดิอีกครังแล้วยังไม่ยอม

เชือฟั ง ค่อยให้ทหารไปกําราบตระกูลนันก็ยงั ได้”
ดูเหมือนทังสองจะคิดแสดงให้โลกเห็นถึงความใจกว้าง
ของผม แต่ก็ตอ้ งกําจัดคนทีไม่ยอมเชือฟั งผมด้วย
ผมเก็บเรืองทีอยากใช้ชีวิตหลังเกษี ยณอย่างสงบแล้วไป
ท่องเทียวต่างประเทศไว้ไม่ให้ทกุ คนรู ้ ทุกคนจึงคิดว่า
ค่อยๆ รวบรวมบ้านเมืองเป็ นหนึงอย่างรอบคอบก็ได้
จะปฏิเสธเรืองนันตรงนีก็ได้ แต่มนั มีเหตุผลแอบแฝงน่ะ
93
นะ~
กลางเดือนมิถนุ ายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย

กษัตริยอ์ อกคําสังให้ผมซึงขึนเป็ นเท็คคิฟไุ ดโชกุนแล้วว่า

ให้ใช้กาํ ลังทหารรวบรวมทังประเทศเป็ นหนึง
94
แต่ภายในปี นีผมจะใช้แนวทางการต่อรองโดยผสมผสาน
ระหว่างการกดดันและเกลียกล่อมไดเมียวรวมถึงกลุม่
ขุนนางท้องถินจากทัวประเทศ
ผมไม่ได้เคลือนไหวทางการทหารอืนนอกเหนือจากการ
กําจัดตระกูลคุซากะ ซึงได้รบั การขนานนามว่าสงคราม
คุซากะ
ผมแจ้งคนในตระกูลว่าจะการเคลือนไหวทางการทหาร
ภายนอกตังแต่ปีหน้าเป็ นต้นไป และในการเคลือนไหว
ทางการทหารในปี หน้า แม่ทพั และทหารทังหมดจะร่วม
แรงร่วมใจกันทําให้แผ่นดินของคามนเป็ นปึ กแผ่น
95
ก่อนทีจะไปโจมตีดินแดนอืน ก็มีเรืองทีต้องทําหลาย
เรือง
ประการแรกคือการตรวจสอบสถานการณ์ของทัว
ประเทศ สถานการณ์ภายในและกองกําลังต่อต้านของ
ไดเมียวและขุนนางท้องถินอย่างละเอียด
ผมออกคําสังยากลําบากให้พวกนินจาอย่างทุกครัง ทํา
ให้พวกเขาต้องเหนือยอีกแล้วสิ
และทีสําคัญทีสุดก็คือการกําหนดข้อตกลงในการบริหาร
รัฐบาลทหาร เช่นเดียวกับ ‘กฎตระกูลขุนพล’* ที
รัฐบาลทหารโทคุงาวะสร้างขึนในชาติทีแล้ว
96
หลังจากนี จะมีการจัดประเภทไดเมียวและขุนนางท้อง
ถิน บริวารก่อนหน้าทีผมจะขึนเป็ นเท็คคิฟไุ ดโชกุนจะถูก
จัดเป็ นฟุได (ขุนพลสืบเชือสาย) ผูท้ ีมาเป็ นบริวารหลัง
จากนันจะถูกจัดเป็ นโทซามะ (ขุนพลนอก) ผูท้ ีครอบ
ครองอาณาเขตมากกว่าหนึงแสนโคคุเป็ นไดเมียว (ขุน
พลใหญ่) ผูท้ ีครอบครองอาณาเขตมากกว่าหนึงหมืนโค
คุแต่ไม่ถงึ หนึงแสนโคคุเป็ นจูเมียว (ขุนพลระดับกลาง)
ส่วนผูท้ ีครอบครองอาณาเขตไม่ถงึ หนึงหมืนโคคุจะเรียก
ว่าโชเมียว (ขุนพลระดับล่าง)
ผูท้ ีไม่ได้ครอบครองอาณาเขตและได้รบั เบียหวัดจาก

ตระกูลโชกุนจะเรียกว่าฮาตาโมโตะ (ผูน้ าํ ธงรบ)
97
และบริวารทีไดเมียว จูเมียว และโชเมียวเลียงดูก็จะได้
เป็ นนักรบ
ถึงจะมีชือเรียกทีในชาติทีแล้วเลิกใช้ไปแล้ว แต่ผมก็ไม่
ต้องเกรงใจใคร
ผมไม่นาํ ระบบวรรณะมากําหนดนักรบชาวนาช่างฝี มือ

และพ่อค้า พ่อค้าเป็ นอาชีพสําคัญสําหรับผม ผมจึงไม่
สร้างระบบวรรณะทีจะเป็ นการดูถกู พ่อค้า
ต่อไปก็เป็ นเรืองตอนทีรวบรวมวะคุนิให้เป็ นหนึงได้แล้ว

คือการมอบหมายหน้าทีทางการทหารให้ไดเมียว จูเมีย
ว และโชเมียว
98
หมายความว่าเป็ นการให้ไดเมียว จูเมียว และโชเมีย
วรับหน้าทีป้องกันพระราชวังและจุดยุทธศาสตร์สาํ คัญ
นันเอง
ข้ออ้างทีนํามาใช้คือการรับใช้ราชวงศ์และตระกูลโชกุน
แต่เป้าหมายดังเดิมคือการให้รบั ภาระด้านเศรษฐกิจเพือ
ตัดกําลังในการทีจะชูธงต่อต้านตระกูลโชกุน
ไม่ใช่การให้เข้ามารับใช้ทีเอโดะเหมือนระบบทีให้ไดเมีย
วสับเปลียนหมุนเวียนกันมารับใช้ แต่เป็ นการคุม้ กัน
ราชวงศ์และจุดยุทธศาสตร์ของรัฐบาลทหารด้วยงบ
ประมาณทีต้องจ่ายจริง
99
แน่นอนว่าไดเมียว จูเมียว และโชเมียวมีความรับผิด
ชอบต่างกัน ยิงอยูไ่ กลก็ยิงมีความรับผิดชอบลดลง ผม
อยากให้เป็ นระบบทีคนจะแสดงความไม่พอใจได้ยาก
รายละเอียดของระบบนัน ผมอยากกําหนดดังต่อไปนี
หนึง ต้องฝึ กฝนวิชาการต่อสู้ ศาสตร์ความรู ้ และศิลปะ
สอง กําหนดให้ไดเมียว จูเมียว และโชเมียวต้องส่งแม่
100
ทัพและทหารมาป้องกันพระราชวังและจุดยุทธศาสตร์
สําคัญ
ไดเมียวต้องส่งทหารสิบห้านายต่อหนึงพันโคคุ
จูเมียวต้องส่งทหารสิบนายต่อหนึงพันโคคุ
โชเมียวต้องส่งทหารห้านายต่อหนึงพันโคคุ
ไดเมียว จูเมียว และโชเมียวเป็ นผูร้ บั ภาระค่าใช้จ่ายใน

การเคลือนกําลังพล
หน้าทีจะกําหนดให้เหมาะสมกับสถานะ
101
สาม ปราการปราสาททีไดเมียว จูเมียว และโชเมีย
วครอบครองมีได้หนึงแห่ง ห้ามครอบครองปราการ
ปราสาทหลายแห่ง ในกรณีทีจําเป็ นต้องบูรณะปราสาท
ทีพํานัก ต้องแจ้งมายังรัฐบาลทหารเพือขออนุญาต
สี ไม่วา่ จะเกิดเรืองอะไรขึนกับเมืองหลวงหรือรัฐบาล
ทหาร หากไม่มีคาํ สังจากรัฐบาลทหารก็หา้ มออกจาก
ดินแดนหรือจุดทีส่งทหารไป
102
ห้า ห้ามก่อการต่อต้านราชวงศ์และรัฐบาลทหาร
หก ไดเมียว จูเมียว โชเมียว รวมถึงบริวาร ห้ามมีขอ้

พิพาทกันเอง
ไดเมียว จูเมียว และโชเมียวต้องระมัดระวังอย่างสมํา

เสมอ หากเกิดข้อพิพาทขึนต้องแจ้งมายังรัฐบาลทหาร
เพือขอคําชีแนะ
103
เจ็ด ห้ามไม่ให้ตระกูลไดเมียว จูเมียว และโชเมียวแต่ง
งานกันโดยพลการหากไม่ได้รบั อนุญาตจากรัฐบาล
ทหาร
แปด ห้ามจ้างงานผูก้ ระทําผิด หากความผิดเป็ นที

ประจักษ์หลังจ้างงาน ต้องส่งตัวคืนให้เจ้านายเดิมหรือ
รัฐบาลทหาร
104
เก้า ไดเมียว จูเมียว และโชเมียวต้องให้บตุ รและภรรยา
พํานักอาศัยอยูใ่ กล้รฐั บาลทหาร ไดเมียว จูเมียว และ
โชเมียวต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการดูแลรักษา
คฤหาสน์
สิบ การปกครองเขตปกครองต้องเป็ นไปอย่างโปร่งใส

ต้องดําเนินการปกครองเพือราษฎรเสมอ
สิบเอ็ด ไดเมียว จูเมียว และโชเมียวต้องจัดเตรียมถนน

105
หนทาง สะพาน และเรือให้พร้อม ห้ามไม่ให้การเดิน
ทางไปกลับของผูค้ นและสัมภาระต้องหยุดชะงัก และ
ห้ามตังทีว่าการโดยไม่ได้รบั อนุญาตจากรัฐบาลทหาร
สิบสอง ห้ามยักยอกเขตวัดและศาลเจ้าโดยมิชอบ
สิบสาม ภาษี ทีเก็บได้ในเขตปกครองของไดเมียว จูเมีย

ว และโชเมียว เกษตรกรรมและปศุสตั ว์รวมกันแบ่งใน
สัดส่วนสีหลวงห้าราษฎร์ การค้า การประมง และการ
106
ฝี มือรวมกันแบ่งสองหลวงเจ็ดราษฎร์
หากทําตามไม่ได้ตอ้ งขอคําชีแนะจากรัฐบาลทหาร
สิบสี ต้องทําตามระบบของรัฐบาลทหารทุกประการ
ต้องปฏิบตั ิตามสิงนีอย่างเคร่งครัดทุกประการ
มีเรืองอืนทีต้องกําหนดอีกมาก แต่ก็ตงใจว่
ั าจะกําหนด
ระบบประมาณนีไปก่อน
107
ระบบทีรัฐบาลทหารในอดีตเคยใช้นนเก่
ั าเกินไป เลยนํา
มาปรับใช้กบั สถานการณ์ตอนนีได้ลาํ บาก ผมตังใจว่า
จะค่อยๆ กําหนดเรืองอืนไปทีละน้อย
* กฎทีพูดถึงข้อปฏิบตั ิของตระกูลไดเมียวและซามุไร
108
ปลายเดือนมิถนุ ายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย

109
ในทีสุดเซ็นดายูก็คว้านท้อง บรรดาลูกชายของเขาก็
คว้านท้องตามไปเช่นกัน
แทบไม่มีคนรอดชีวิต ไม่หิวตายก็อยูใ่ นสภาพสินหวัง

และถูกสังหารเมือมีการบุกปราสาท
ผมสังให้ทาํ ลายปราสาทอันเป็ นทีพํานักของตระกูลคุซา

กะเสีย
เคียดแค้นจนผ่ายผอม
แม้จะเหลือแต่หวั แต่เซ็นดายูก็ยงั อวดดีไม่เปลียน
110
ผมเอาหัวของเซ็นดายูไปเซ่นสังเวยฟูจิคาเนะทีหน้าหลุม
ศพ
“เท่านี ดวงวิญญาณของฟูจิคาเนะทีต้องตายอย่างสูญ
เปล่าเพราะถูกเซ็นดายูผโู้ ง่เขลายุแยงก็คงไปสูส่ คุ ติได้”
“หลังจากนีจะทําอย่างไรกับศีรษะดีขอรับ?”
“การไว้ทกุ ข์ให้ศีรษะของคนพรรค์นีเป็ นเรืองงีเง่า เอาไป

ฝังในภูเขาทีไม่มีเข้าไปเยียมเยือนเสีย”
ผมไม่อยากไว้ทกุ ข์ให้กบั เซ็นดายู
111
ถึงขันอยากโยนทิงไว้ขา้ งทางด้วยซํา แต่ถา้ ทําแบบนันก็
จะสร้างความเดือดร้อนให้ผคู้ นทีสัญจรไปมาบนถนน
ผมเลยไม่ทาํ แบบนัน
เจ้านีเป็ นไอ้งงที
ั ต่อให้ตายไปแล้วก็ยงั ทําให้หงุดหงิดได้
อยู่
เปลียนเรืองดีกว่า
สําหรับการตอบโต้ตระกูลไดเมียว จูเมียว และโชเมีย
112
วทัวประเทศทีไม่แสดงความจํานงสวามิภกั ดิต่อผม ถึง
จะไม่ได้สง่ ทหารออกไป แต่ก็ใช่วา่ จะไม่ได้ทาํ อะไร
ผมแสดงอํานาจคุกคาม เริมจากการกดดันด้าน
เศรษฐกิจจากพืนทีใกล้เคียง
พูดถึงพืนทีใกล้เคียงต้องเป็ นตระกูลอุรทั สึจิทียึดติดอยู่

กับนิบะโนะคุนิ
ทังทีครอบครองเจ็ดหมืนโคคุจากสองแสนแปดหมืนโคคุ
ของนิบะโนะคุนิ แต่ก็ยงั คิดว่าจะสามารถต่อต้านผมได้
ด้วยกําลังเพียงเท่านันหรือ...? เกลียดผมขนาดนันเลย
สินะ?
113
ถึงพืนเพของผมจะเป็ นทายาทของตระกูลอาสึมะซึงเป็ น
ตระกูลเล็กๆ ในมิสโึ ฮะโนะคุนิและสร้างเนือสร้างตัวขึน
มา แต่ตอนนีก็เป็ นผูน้ าํ ตระกูลคามนซึงเป็ นสิบตระกูล
ใหญ่ และยังเป็ นทีชืนชมของกษัตริยแ์ ละขุนนางราช
สํานัก...ก็อยากคิดแบบนันอยู่
ผมจํากัดการส่งสินค้าเข้าไปในเขตปกครองของอุรทั สึจิ
อย่างชัดเจน จะรอดูวา่ จะอดทนได้ถงึ เมือไร
ถัดจากนัน เนืองจากการก่อสร้างขยายท่าเรือชายแดน
เสร็จสินแล้ว ผมจึงให้กองเรือซึงมีเฮลชิปเป็ นแกนกลาง
เข้าเทียบท่า เป็ นการข่มขู่ตระกุลโองาวะทีปกครองสึอจุ ิ
โนะคุนิไปในตัว
114
การดําเนินการคุกคามนีน่าจะถ่ายทอดไปยังกลุม่ อํานาจ
ในสีดินแดน หากพวกเขายอมเชือฟั งผมสักเล็กน้อยให้
ปั ญหาลดลงบ้างก็คงดี
จากนันผมก็ปฏิรูปทีดินและปฏิรูปการผลิตในเขต
ปกครองทีได้รบั มาใหม่
การปฏิรูปการเกษตรได้ทาํ ไปแล้วในเขตปกครองดังเดิม
ย่างอาวาอุมิและเคียวสะ ทําให้เก็บเกียวข้าวได้เพิมขึน
ราวสามเท่า
เพือผลิตข้าวทีมีอยูใ่ นพืนทีนัน ผมปรับปรุงพันธุด์ ว้ ย

สกิลของผมเพือให้เก็บเกียวผลผลิตได้เป็ นเท่าตัว และ
115
ยังมีทีดินทําการเกษตรเพิมขึนจากการสร้างเขือนและ
ปรับปรุงดิน ปริมาณการเก็บเกียวจึงทะลุเป้า
ด้านการผลิต ผมก็สนับสนุนการผลิตสบู่ ไวน์ ปลิงทะเล

ตากแห้ง หูฉลามตากแห้ง อุตสาหกรรมเลียงไหม (ผ้า
ไหม) และการเพาะปลูกเห็ดชิอิทาเกะซึงเป็ นทีนิยมใน
ต่างประเทศ
ระหว่างทีสร้างรากฐานให้มนคงก็
ั บีบเค้นกลุม่ อิทธิพลขัว
ตรงข้ามกับคามนไปด้วย
116
*
ต้นเดือนกรกฎาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
โซโกะแต่งงานกับฟูจิทาโร่ โทมิโอกะ
เนืองจากเป็ นการแต่งงานของน้องสาวของผมซึงเป็ นถึง

เท็คคิฟไุ ดโชกุน จึงจัดเป็ นพิธีใหญ่โต แสดงอํานาจทาง
การเงินของคามน และยังให้ผสู้ ง่ สาน์สส่งคําเชิญร่วมพิธี
ไปยังดินแดนต่างๆ
117
“ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่งจริงๆ”
“ใต้เท้า เสียมารยาทกับคุณโซโกะนะเจ้าคะ!”
“ใช่แล้ว ต้องไปขอโทษคุณโซโกะนะเจ้าคะ”
ผมเห็นโซโกะในชุดเจ้าสาวแล้วพึมพําออกมา ท่านหญิง
อาสึกบั ท่านหญิงคานะทีนังขนาบข้างจึงมีปฏิกิรยิ ากับ
คํากล่าวนัน
ไม่เห็นต้องโกรธขนาดนันก็ได้นีนา มันไม่ดีกบั ลูกในท้อง

นะ ท่านหญิงคานะช่วยปรับอารมณ์ให้ดีขนหน่
ึ อยเถอะ
118
“อะ อืม นันสินะ...”
“ใต้เท้าพออยูต่ อ่ หน้านายหญิงทางเหนือกับนายหญิง
แห่งไดวะแล้วก็หงอเหมือนกันนะขอรับ”
“ถูกต้อง ก็ผมู้ ีอาํ นาจแท้จริงของตระกูลคามนคือทังสอง

ท่านนันนีนา~”
“เรียกว่าพ่อบ้านใจกล้าสินะ”
พวกนายได้ยินด้วยเหรอ!
119
ให้ตายสิ ต่อให้ผมเป็ นพ่อบ้านใจกล้า แต่ก็ไม่คอ่ ยจะ...
กล้าเท่าไรมังนะ?
ผมปรับปรุงปราสาทโรคุโยทีจะใช้เป็ นปราสาททีพํานัก
ของตระกูลโทมิโอกะไว้ก่อนจัดพิธีแต่งงานแล้ว รวมทัง
ต่อเติมเรือนทีโซโกะจะเข้าไปอยูแ่ ละยกระดับการ
ป้องกันด้วย
และฟูจิทาโร่ โทมิโอกะซึงถือว่าเป็ นกลุม่ แนวร่วมของ

ตระกูลคามนก็ได้รบั ตําแหน่งเป็ นดันโจไดจูขนหกเต็
ั มขัน
หากตระกูลคามนรวบรวมใต้หล้าเป็ นหนึง ชุเท็นและอัท

สึโนริก็คงได้เลือนตําแหน่งด้วยต่อให้ไม่อยากได้ก็ตาม
120
*
ระหว่างทีรวบรวมข้อมูลต่างๆ นานาจากทัวดินแดน ผม
ก็ได้รบั ข้อมูลสําคัญยิงสําหรับรัฐบาลทหาร
121
ตระกูลบุเด็น ผูน้ าํ ดินแดนทางตะวันออกเริมเคลือนไหว
ตระกูลบุเด็นในเวลานีครอบครองชินาโนะโนะคุนิ
(จังหวัดนางาโนะ) อยูค่ รึงหนึง แต่ดเู หมือนเขาจะอยาก
มีอาํ นาจเหนือชินาโนะโนะคุนิโดยสมบูรณ์จงึ เตรียมการ
เปิ ดศึกกับตระกูลโองาซาวาระ
คราวนีคงบุกเข้าไปทางตอนเหนือของชินาโนะโนะคุนิ
ด้วยกําลังทหารลาดตระเวณราวหนึงหมืนห้าพันนาย
นอกจากชินาโนะครึงดินแดนแล้ว ตระกูลบุเด็นยังเป็ น
ตระกูลใหญ่ทีครอบครองดินแดนอืนอีกสีดินแดน
ตระกูลโองาซาวาระจึงตกอยูใ่ นความเสียงทีจะเกิด
วิกฤต
122
ดังนันผูท้ ีตระกูลโองาซาวาระมาพึงพาจึงเป็ นผมคนนี
ตอนนีผูส้ ง่ สาน์สคงเข้ามาในอาวาอุมิแล้ว
ถ้ามาเป็ นบริวารของผมให้เร็วกว่านี หรือตังแต่ผมส่ง

จดหมายไปหา ตระกูลโองาซาวารุก็คงไม่ตกอยูใ่ น
สถานการณ์จวนตัวขนาดนีหรอก
ผมโยนข้อมูลนีให้ชิเงอากิซงเป็
ึ นคณะยุทธศาสตร์ให้ไป
คิดว่ารัฐบาลทหารควรเคลือนไหวอย่างไร
เพราะผมตัดสินใจแล้วว่าปี นีจะอยูอ่ ย่างสงบเสงียม ไม่

สังให้สง่ กําลังทหารออกไปเอง พวกคณะยุทธศาสตร์จะ
ทอดทิงตระกูลโองาซาวาระ หรือให้การสนับสนุนเสบียง
อาหารแล้วให้รอจนถึงปี หน้า หรือจะให้ตระกูลโมริบายา
123
ชิแห่งฮิเมะโนะคุนิไปเป็ นกองหนุนดี...ทหารของตระกูล
โมริบายาชิพอหรือเปล่านะ...?
การสนับสนุนเสบียงอาหารแล้วให้รกั ษาการณ์อยูใ่ น
ปราสาทคงดีกว่ามัง?
ไม่รูว้ า่ คณะยุทธศาสตร์อย่างพวกชิเงอากิจะคิดแผนการ
แบบไหน ต้องลองถามดู
124
วันนีผมคิดว่าจะเลิกคิดเรืองการทําลาย แล้วมาคิดเรือง
สร้างสรรค์แทน
125
ก็สร้างไปตามเรืองตามราวนันละ
ช่วงนีผมวุน่ อยูแ่ ต่กบั เรืองสงครามและเรืองรัฐบาลทหาร

จนไม่มีเวลาให้กบั งานอดิเรก
ผมเลยอยากบังคับตัวเองให้พกั ผ่อน
ก่อนอืนก็หมกตัวอยูใ่ นโลกทีมีแต่ผมซึงสร้างขึนด้วยสกิล
[สร้างโลก] เท่านีก็ไม่มีใครมารบกวนผมได้ เพราะไม่มี
ใครเข้ามาได้นนเอง
ั
เรืองแรกคือการพัฒนารถจักรไอนํา
126
แน่นอนว่าเครืองจักรไอนําเป็ นของประหลาดสุดๆ
สําหรับโลกและยุคสมัยนี
ผมจินตนาการรูปร่างของรถจักรได้โดยไม่มีปัญหา
ปั ญหาคือการสร้างเครืองจักรไอนํา
โดยพืนฐานแล้วผมรูว้ า่ จะต้องนําไอนําซึงได้จากนําทีได้
รับความร้อนจนกลายเป็ นไอมาเป็ นแหล่งพลังงานขับ
เคลือน แต่ผมไม่มีความรูด้ า้ นโครงสร้างนอกเหนือจาก
นัน จึงไม่สามารถสร้างรถจักรไอนําขึนมาตรงๆ ได้
ผมจึงต้องสร้างสิงทีคล้ายๆ กันแทน
127
รถจักรทีมีตวั เครืองสีดาํ สนิท รูปร่างห้าวหาญจนเรียกได้
ว่าหยาบกระด้าง
ถ้าพูดถึงรถจักรก็ตอ้ งเป็ นแบบนีละ ผมจะวิงไปทีไหนก็

ได้! ผมชอบความรูส้ กึ แบบนีมาก
ทีเหลือก็เป็ นเรืองของภายใน ผมนึกถึงรถจักรไอนําที

สร้างขึนในโครงงานสมัยทียังเรียนอยูช่ นประถมในชาติ
ั ที
แล้ว
เป็ นของทีให้ความรูส้ กึ เหมือนของเล่นดีบกุ ทีเล่นได้ดว้ ย

เชือเพลิงแข็งกับนําเท่านัน แต่มนั ก็เคลือนไหวได้เป็ น
อย่างดี หากสร้างให้เป็ นของชินใหญ่ขนก็
ึ น่าจะทําอะไร
ได้บา้ ง
128
เครืองจักรผลิตไอนํา ท่อส่งไอนํา กระบอกสูบและลูกสูบ
ทีรับไอนํามาขยับขึนลง ก้านสูบทีส่งผ่านแรงขับเคลือน
ของลูกสูบไปยังเพลารถ เพลารถและล้อรถทีเชือมต่อกับ
ก้านสูบ
ผมสร้างรถจักรไอนําแบบธรรมดาขึนด้วยโครงสร้างแบบ
ง่ายๆ
พอวางสิงนีลงบนรางแล้วเติมไฟให้แล่น แล่นไปได้ไม่กี
เมตร เครืองจักรก็ระเบิด
คิดง่ายเกินไป ดูเหมือนจะมีปัญหารุนแรงเพราะทนแรง
129
ดันไอนําไม่ได้
ผมลองผิดลองถูกแบบง่ายๆ ซําไปซํามาอยูร่ ะยะหนึง

จนหาจุดทีเป็ นปั ญหาเชิงโครงสร้างเจอ
แบบร่างและจุดทีเป็ นปั ญหาถูกเขียนใส่กระดาษหลาย

สิบแผ่น วันนีพอแค่นีก่อน ไว้คอ่ ยมาทบทวนเรืองนีและ
ทดลองสร้างรถจักรไอนําวันหลัง
เรืองทีสอง ผมอยากกินไทยากิทีไม่ได้กินมานาน เลย

ลองสร้างเครืองทําไทยากิอยู่
ถ้าเป็ นสกิลของผมก็สร้างไทยากิขนมาเลยก็
ึ ได้ แต่ผม
130
ลองสร้างอุปกรณ์ทงชุ
ั ดขึนมาเพือให้ทกุ คนทําไทยากิเอง
ได้
ผมละลายแป้งสาลีดว้ ยนํากับนมแล้วใส่กบั ผงฟูเพือทํา

เป็ นแป้ง ผมทําแบบค่อนข้างแข็งเพือไม่ให้เสียรูป
ส่วนไส้ผมใช้ถวแดงเคี
ั ยวกับเกลือและนําเชือม
ผมหยอดแป้งห่อใส่เครืองทําไทยากิทีติดไฟแล้ว รอครู ่
หนึงแป้งก็พองตัวขึนเล็กน้อยขณะทีด้านล่างเริมแข็งตัว
ผมโปะไส้ถวแดงลงไปแล้
ั วหยอดแป้งห่ออีกครัง
จากนันก็ปิดฝาเครืองทําไทยากิรอให้เกรียมเหมือนทํา
131
แซนด์วิช
ไทยากิทีทําเสร็จแล้วชวนนําลายสอไม่ตา่ งจากเมือชาติ
ก่อน
“โฮ่ ไทยากินีอร่อยจริงๆ!”
ผมกินด้วยความเอร็ดอร่อยไปสามชินแล้ว เอาไปให้
พวกท่านหญิงอาสึกบั ท่านหญิงคานะกินด้วยดีกว่า!
พอกลับมาจากโลกของตัวเองก็พบว่าท่านหญิงอาสึกบั
ท่านหญิงคานะรอผมอยู่
132
ทังสองรูว้ า่ ผมหมกตัวอยูใ่ นโลกของตัวเอง จึงรอรับ
อย่างใจเย็นแม้ผมจะปรากฏตัวจากความว่างเปล่า
อยากรีบเอาไทยากิให้พวกเธอกินจัง
“นีคือ...”
“ของหวานน่ะ อร่อยนะ ลองกินดูส”ิ
ท่านหญิงอาสึหยิบไทยากิ ปากเล็กๆ งับส่วนหลัง
ส่วนท่านหญิงคานะก็เอาไทยากิเข้าปากจากส่วนหาง
133
“ตายจริง!”
สีหน้าของทังสองแปรเปลียนไปเป็ นความตระหนกก่อน
ทีจะกลายเป็ นความยินดี
“อร่อย!”
วะคุนิแห่งนีไม่มีขนมทีทําจากนมวัว เพราะมีความคิดที
ว่านมวัวไม่ใช่ของทีกินได้
ผมเอานมวัวมาผสมกับแป้ง เนือสัมผัสของแป้งจึงอร่อย
ขึน ไส้ก็เคียวไม่ให้เละและเติมรสหวานด้วยนําเชือมไม่
ใช่นาตาล
ํ จึงให้รสหวานละมุน
134
“นีคือไส้ถวแดงหรื
ั อเจ้าคะ? ...หวานละมุนมากที
เดียว...”
“กรอบนอกนุ่มใน...รสสัมผัสดีมากเลยเจ้าค่ะ!”
ได้เห็นสีหน้ายินดีของทังสองผมก็พอใจแล้ว! ภรรยาของ
ผมน่ารักจัง~
“มีสว่ นของทาเควากะกับคนทีเรือนในด้วย เอาไปสิ”
“ขอบพระคุณเจ้าค่ะ!”
135
ผมส่งไทยากิกว่าร้อยชินให้พวกสาวใช้ จากนันจึงนัง
หลังตรงประจันหน้ากับภรรยาทังสอง
“แล้วทังสองคนมีธุระอะไรหรือ”
สีหน้าเป็ นสุขของทังสองเคร่งขรึมขึนทันที
“มีเรืองทีอยากบอกใต้เท้าน่ะเจ้าค่ะ”
“ทําหน้าเครียดแบบนัน เรืองอะไรกันนะ?”
ผมส่งสายตาจริงจังจ้องมองท่านหญิงอาสึซงเป็
ึ นผูเ้ ปิ ด
ประเด็น
136
“ใต้เท้าเป็ นเท็คคิฟไุ ดโชกุนเจ้าค่ะ”
“...ก็ใช่น่ะสิ”
“เป็ นผูท้ ีจะเปิ ดรัฐบาลทหารเพือปกครองใต้หล้า”
ป่ านนีแล้ว เป็ นเรืองทีไม่ตอ้ งบอกก็รู ้ มันอะไรกันแน่?
เอาเถอะ ถึงจะยังไม่ได้ปกครองใต้หล้าโดยสมบูรณ์ แต่

สักวันก็คงเป็ นแบบนัน
“กรุณารับภรรยารองเถอะเจ้าค่ะ”
137
“...”
“เพือให้ตระกูลคามนได้ปกครองใต้หล้าได้ยาวนาน มี
สายเลือดของใต้เท้ามากไว้จะดีกว่านะเจ้าคะ”
“...”
ผมเข้าใจเรืองทีท่านหญิงอาสึอยากสือ
ลูกของผม เด็กคนนันและลูกหลาน มีมากเข้าไว้จะทํา

ให้สายเลือดหลักของตระกูลคามนไม่ขาดตอน การ
เปลียนผ่านรุน่ ก็จะมันคง
138
คงเป็ นสิงทีเหมือนกับสามตระกูลของตระกูลโทคุงาวะที
ปกครองรัฐบาลทหารเอโดะในสมัยโบราณของชาติที
แล้ว เป็ นโครงสร้างทีเรียกว่าโกะซังเคะ*นันเอง
แต่ทา่ นหญิงอาสึก็มีลกู สองคน ท่านหญิงคานะก็กาํ ลัง

อุม้ ท้องลูกคนแรก ผมจึงคิดว่ามีบญ
ุ เรืองลูกอยูแ่ ล้ว ผม
จึงไม่คิดทีจะรับภรรยาเพิม แต่ทงสองคนกลั
ั บบอกให้รบั
มาเพิมเสียนี
“เราสองคนให้กาํ เนิดบุตรได้ไม่มากนักนะเจ้าคะ
ตระกูลคามนต้องการเด็กจํานวนมากเจ้าค่ะ”
“ถูกต้องแล้ว บุตรของคามนคือบุตรของใต้หล้า มีมาก

139
ไว้ก่อนจะดีกว่าเจ้าค่ะ”
ท่านหญิงคานะเอาอย่างท่านหญิงอาสึ แนะนําให้ผมมี
ภรรยารอง
แต่วา่ เรืองนีมัน...
“ถูกชิเงอากิไปพูดเรืองไม่เป็ นเรืองใส่หรือเปล่า?”
“ไม่ใช่แค่ทา่ นมัทสึนากะหรอกเจ้าค่ะ กรุณาคิดเสียว่า

เป็ นความเห็นร่วมกันของบรรดาบริวารทุกคน”
ผมเข้าใจว่าต้องมีลกู มากๆ เพือให้สายเลือดคงอยู่ ถึง
140
จะเข้าใจ...แต่ผมก็มองภรรยาทังสองพลางคิดว่าแบบ
นันจะดีหรือ
ใช่แล้ว...พวกเธอข้ามผ่านช่วงเวลาทียากลําบากมา จึง
เข้าใจถึงความสําคัญของการสืบทอดสายเลือด
ส่วนผมนันมีความทรงจําจากชาติทีแล้วอยู่ ต่อให้สมอง
เข้าใจถึงความสําคัญของผูส้ ืบทอดหรือกลุม่ ตระกูล แต่
ก็คงไม่ได้เข้าใจจากสัญชาติญาณ
เทียบกันแล้ว ท่านหญิงอาสึถือกําเนิดในตระกูลโฮโอ
สิบตระกูลใหญ่ทีไม่มีเขตปกครองและในเวลานีก็กาํ ลัง
จะหายไป ใช้ชีวิตในสภาพทีไม่รูว้ า่ พรุง่ นีจะมีทีซุกหัว
นอนหรือไม่ ส่วนท่านหญิงคานะก็เป็ นคนของตระกูลสึสึ
141
มิทีแยกตัวจากสีตระกูลเพือรบพุง่ แย่งชิงอํานาจในไดวะ
โนะคุนิ คงรูส้ กึ ถึงความไม่มนคงในอนาคตอยู
ั ม่ ากที
เดียว
ผมเองแม้จะถือกําเนิดในตระกูลขุนนางท้องถินเล็กๆ ใน
มิสโึ ฮะโนะคุนิ แต่ก็ไม่ได้รูส้ กึ ถึงความไม่มนคงขนาดนั
ั น
ผมคิดว่าในสถานการณ์เลวร้ายทีสุด แค่ปล่อยมือจาก
เขตปกครองแล้วหนีไปก็พอ คิดว่าไม่ตอ้ งสืบทอดตระกูล
อาสึมะก็ได้
เรืองการสืบทอดตระกูลนัน แม้กระทังในตอนนีก็ก็ยงั คิด

ว่าจะให้ใครสักคนสืบทอดแล้วไปใช้ชีวิตอย่างอิสระ
142
แต่ภรรยาทังสองกับบรรดาบริวารคงภาวนาให้ผม
ปกครองคามนและรัฐบาลทหารในระยะยาว
และคงคิดจะให้ลกู หลานของผมสืบทอดตําแหน่งเท็คคิฟุ
ไดโชกุนเพือให้ยคุ สมัยของคามนอยูต่ อ่ ไปอีกยาวนาน
“...เข้าใจแล้ว เรืองภรรยารอง ข้าจะมองไปใน

อนาคต...แบบนันดีไหม?”
“เป็ นคํากล่าวทีน่าซาบซึงเจ้าค่ะ”
ฮารุพยักหน้าอยูท่ ีด้านหลังของทังสอง คนทียุแยงทัง
143
สองถ้าไม่ใช่พวกชิเงอากิก็คงเป็ นฮารุนีเอง
เรืองในเรือนใน ฮารุซงเป็
ึ นแม่นมของผมเป็ นผูจ้ ดั การทัง
หมด จึงน่าจะมีความเป็ นไปได้ไม่นอ้ ยทีฮารุจะควบคุม
ทังสองอยู่ ให้ตายสิ...
ภรรยาทังสองกลับห้องไปแล้ว
แล้วชิเงอากิกบั โทชิมาสะก็เข้ามาเหมือนกะจังหวะไว้
แล้ว
144
ทังทีบอกไว้แล้วแท้ๆ ว่าวันนีจะขอพักผ่อนทังวัน แต่เจ้า
พวกนีก็อยากให้ผมทํางานเหลือเกิน
“ได้ฟังจากนายหญิงทังสองแล้วขอรับ เรืองภรรยารอง
ขอแสดงความยินดีดว้ ยขอรับ”
“พวกเจ้ากับฮารุเป็ นคนชักใยอยูเ่ บืองหลังสินะ?”
“โฮ่ๆๆ พูดอะไรอย่างนันขอรับ”
ยังทําเป็ นไม่รูไ้ ม่เห็นอีก

145
“เรืองภรรยารองให้เป็ นหน้าทีของพวกเจ้ากับฮารุ ไป
จัดการให้เรียบร้อย”
“ขอรับ เข้าใจแล้ว”
ทังสองก้มคํานับตอบรับคําสังของผม
“แล้วก็ จะไม่พดู เรืองนันไม่ได้สนิ ะ?”
“ขอรับ เรืองโองาซาวาระ”
เป็ นไปตามคาด เรืองการต่อสูร้ ะหว่างตระกูลโองาซา

146
วาระกับตระกูลบุเด็น
“ว่ามา”
“เช่นนันข้าขอเป็ นคนพูด”
โทชิมาสะโค้งคํานับผมก่อนเปิ ดประเด็น
“หากเริมจากข้อสรุป เราจะส่งกองหนุนไปให้โองาซา
วาระขอรับ”
“โฮ่ หมายความว่าจะทําสงครามสินะ”
147
“ขอรับ มีเหตุผลมากมาย แต่ทีสําคัญทีสุดคือการใช้โอ
งาซาวาระมาเป็ นข้ออ้างในการลิดรอนอํานาจของบุ
เด็น”
“หมายความว่าจะเปิ ดหน้าสูก้ บั บุเด็นสินะ? แล้วทาง

ตะวันตกจะทําอย่างไร?”
“เรืองนัน มอบทหารกองหนึงให้ทา่ นน้องชาย...ท่านชุ

เท็น เพือไปกําราบทางตะวันตกก็น่าจะดีขอรับ”
“มอบกําลังทหาร...ให้ชเุ ท็นหรือ?”
“ลําพังเพียงการปราบปรามก็มอบให้ทหารสามหมืน
148
นาย มีทา่ นโคเบย์อยูด่ ว้ ย ไม่น่าจะมีปัญหาขอรับ”
“อืม แล้วทําไมถึงพักเรืองทางฝังตะวันตกไว้แล้วไปเล็ง
ฝังตะวันออกแทนล่ะ?”
“ง่ายมากขอรับ เพราะโองาซาวาระมาพึงพาตระกูลคา
มนและรัฐบาลทหาร”
อย่างนีนีเอง เป็ นโอกาสทีจะแสดงให้เห็นโดยทัวถึงจุด

ยืนทีว่ารัฐบาลทหารจะไม่ทอดทิงผูท้ ีมาขอพึงพา
“แล้วจะส่งทหารจํานวนเท่าไรไปทางตะวันออก?”
149
“ขอรับ อยากส่งไปห้าหมืนนาย”
ห้าหมืนหรือ มากพอสมควรเลยแฮะ
ผมบอกไปว่าปี นีจะพักกองทหาร ถ้าอย่างนัน...เดียว

ก่อน อืม เอาตามนันก็แล้วกัน
“เรืองกองหนุนทีจะส่งให้โองาซาวาระนันข้าเข้าใจแล้ว
แต่ให้ใช้กาํ ลังทหารแค่หนึงหมืนนาย”
“หนึงหมืนนายหรือขอรับ...”
“ใช่แล้ว แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของคามน!
150
ถล่มกองทัพบุเด็นด้วยทหารชันยอดหนึงหมืนนาย!”
“เช่นนีนีเอง...แต่บเุ ด็นก็มีทหารกล้าทีสร้างขุมอํานาจ
ขึนทีคันโตมาหนึงชัวอายุคน ใช้กาํ ลังทหารมากไว้จะไม่
ดีกว่าหรือขอรับ?”
“หากถล่มได้ดว้ ยจํานวนทีน้อยกว่าก็จะเป็ นการ

ประกาศให้ใต้หล้ารูถ้ งึ ความแข็งแกร่งของคามน”
“แต่วา่ ...”
“ถ้าจะส่งกองหนุนไปให้โองาซาวาระก็สง่ ไปเฉพาะ
ทหารชันยอดจํานวนน้อยเท่านัน เข้าใจนะ!”
151
ถึงจะรูว้ า่ เป็ นการกระทําบ้าบิน แต่หากขับไล่บเุ ด็นได้

ด้วยทหารชันยอดจํานวนน้อยนิดก็จะเป็ นการยกระดับ
ชือเสียงทางการทหารของคามนขึน อีกทังยังประกาศให้
เป็ นทีรูโ้ ดยทัวกันว่าคามนไม่ทอดทิงผูท้ ีขอความช่วย
เหลือได้ดว้ ย
เพราะเหตุนี ผมจึงส่งกองพลติดอาวุธรุน่ ใหม่ลา่ สุดไป
และเนืองจากผมได้บอกไว้วา่ แล้วปี นีจะงดเว้นการ

เคลือนพล จึงเป็ นการทําตัวเป็ นตัวอย่างทีดีให้บรรดา
บริวารด้วย ยิงปื นนัดเดียวได้นกสองตัว ไม่สิ ยิงปื นนัด
152
เดียวได้นกสามตัวต่างหาก
* โกะซังเคะ แปลตรงตัวว่า ‘สามบ้าน’ เป็ นระบบ

ตระกูลของโทคุงาวะ เป็ นการแบ่งสายตระกูลออกเป็ น
สามสาย กระจายไปปกครองในหัวเมืองใหญ่ คือ โอ
วาริโทคุงาวะ(จ.นาโกยะ) คิชโู ทคุงาวะ(จ.ชิสโุ อกะ) มิ
โตะโทคุงาวะ(จ.อิบารากิ)
153
กองหนุนทีส่งไปยังตระกูลโองาซาวาระประกอบด้วยกอง
154
พลม้าติดปื นสามพันห้าร้อยนาย กองพลราบติดอาวุธ
หนักสองพันนาย กองพลหอกยาวสองพันนาย กองพล
ธนูติดอาวุธเบาสองพันนาย กองพลธนูจดุ ระเบิดห้าร้อย
นาย ทีเหลือก็เป็ นกองพลาธิการ ผมให้กองพลม้าติดปื น
เป็ นหน่วยหนึง
กองพลม้าติดปื นทีมุง่ หน้าออกไปก่อนในฐานะหน่วย

หนึงนันเนืองจากเป็ นทหารม้าจึงมีฝีเท้าเร็ว
จากปราสาทโคซันยามะในอาวาอุมิไปยังมิสโึ ฮะโนะคุนิ
จากมิสโึ ฮะโนะคุนิไปฮิเมะโนะคุนิ จากนันก็เข้าสูช่ ินา
โนะโนะคุนิ
ฐานทีมันของโองาซาวาระอยูท่ างตอนเหนือของชินาโนะ
155
โนะคุนิ ผมจึงออกคําสังให้โมริบายาชิซงเป็
ึ นขุนนางท้อง
ถินของฮิเมะโนะคุนินาํ ทางจากฮิเมะโนะคุนิเข้าสูช่ ินา
โนะโนะคุนิ
กองทัพบุเด็นยึดปราการปราสาทในพืนทีปกครองของ
ตระกูลโองาซาวาระได้จาํ นวนหนึงและกําลังรุดหน้า แต่
ตระกูลโองาซาวาระก็ไม่ได้โง่เขลา พวกเขาส่งกองทัพสี
พันนายออกไปรับการบุกจากทัพหน้าของตระกูลบุเด็น
จํานวนหนึงหมืนห้าพันนาย
เมือคูต่ อ่ สูเ้ ป็ นกองทัพทีมีจาํ นวนมากกว่าเกือบสีเท่า แม้

จะพยายามได้เป็ นอย่างดี แต่ความแตกต่างด้านกําลัง
พลก็เป็ นปั ญหาทีแก้ไม่ตก ปราการปราสาทจึงถูกยึดไป
ทีละแห่งจนต้องถอนกําลังอย่างไม่อาจเลียง
156
ภาพเคลือนไหวแบบเรียลไทม์จากเบิรด์ สเกาต์ถกู ส่งมา
ผมจึงรูส้ ถานการณ์การรบได้อย่างชัดเจน
ดีจงั ทีสร้างเบิรด์ สเกาต์ขนมา

ึ
กองพลาธิการไม่อาจติดตามกองพลม้าติดปื นทีส่งไป
ก่อนในคราวนีได้
สิงทีมีบทบาทในตอนนีคือเม็ดสารอาหารทีสร้างขึนด้วย
สกิลของผม
เม็ดสารอาหารนีเป็ นเม็ดสีขาวขนาดเท่าปลายนิวก้อย
157
แต่เมือกินเข้าไปแล้วจะให้สามารถทีจําเป็ นสําหรับ
มนุษย์ในหนึงวัน เนืองจากพองตัวได้หลายเท่าใน
กระเพาะจึงเป็ นอาหารเสริมทีทําให้อิมท้องได้ดว้ ย
ลําพังเพียงอาหารสําหรับมนุษย์ไม่เพียงพอสําหรับกอง
พลม้า ม้าก็ตอ้ งได้รบั หญ้าแห้ง ดังนันผมจึงให้นาํ เม็ด
สารอาหารสําหรับม้าติดไปด้วย
เม็ดสารอาหารสําหรับม้าเป็ นเม็ดสีเขียวขนาดเท่าปลาย
นิวหัวแม่มือ หนึงเม็ดให้สามารถอาหารทีจําเป็ นสําหรับ
ม้าหนึงตัวในหนึงวัน และยังทําให้อิมท้องด้วย
ผมให้ทหารแต่ละนายนําเม็ดสารอาหารติดตัวไปคนละ
ยีสิบเม็ด กระสุนปื น (แบบมีปลอกกระสุน) ซึงเป็ นของ
158
ใช้แล้วทิงก็ให้เอาไปคนละหนึงร้อยนัด
กองพลม้าติดปื นสวมเข็มขัดแบบไขว้เพือใส่ลกู กระสุน

เหมือนในหนังคาวบอยไม่มีผิด
ผมให้จดั เตรียมเสบียงอาหารและหญ้าแห้งไว้ทีพืนทีพัก
แรมในเขตปกครองของคามนด้วย ดังนันเม็ดสารอาหาร
จะได้ใช้ก็ตอ่ เมือเข้าสูเ่ ขตของศัตรูแล้ว
159
ปลายเดือนกรกฎาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อย
ตอนทีเดือนเจ็ดใกล้สนสุ
ิ ดลง กองพลม้าติดปื นของคา
มนก็ปรากฏตัวขึนทีด้านหลังทัพย่อยจํานวนหนึงหมืน
นายของกองทัพบุเด็นซึงกําลังโจมตีปราสาท และ
จัดการเก็บกวาดได้ทงหมดในคราวเดี
ั ยว
ตระกูลบุเด็นระสําระสายอย่างหนักเมือพบการโจมตีที
ไม่คาดคิด แต่ก็น่าชมเชยทีพวกเขาตังตัวใหม่ก่อนทีจะ
เกิดผลกระทบต่อภาพรวม จากนันก็ถอนกําลังไปได้แม้
จะได้รบั ความเสียหายหนักก็ตาม
160
“แม่ทพั ผูย้ งใหญ่
ิ มีอยูท่ กุ หนแห่งเลยนะ...”
ฟูจิทาโร่ โทมิโอกะทีเพิงแต่งงานได้รบั มอบหมายให้ดแู ล

กองพลม้าติดปื น
ถึงจะไม่อยากขัดขวางชีวิตข้าวใหม่ปลามันของเขากับโซ
โกะ แต่ตระกูลคามนในเวลานีพึงพากองพลม้าติดปื นที
มีทงกํ
ั าลังในการเคลือนพลและกําลังในการจู่โจม กอง
หนุนโองาซาวาระในคราวนีไม่วา่ อย่างไรก็ตอ้ งส่งออกไป
คําสังทีผมสังฟูจิทาโร่ง่ายดายและเป็ นการดึงเอาจุดแข็ง
ของกองพลม้าติดปื นออมกาใช้ นันคือการลอบโจมตี
161
โดยไม่ตอ้ งเข้าไปในปราการปราสาท
พวกเขาพักผ่อนกันทีปราการปราสาทด้านหลังห่างจาก
แนวหน้า หากสังให้จดั การด้วยการโจมตีแบบสายฟ้า
แลบ กองทัพบุเด็นเองก็คงไม่สามารถรับมือได้ง่ายๆ
กว่ากองพลราบติดอาวุธหนัก กองพลหอกยาว กองพล

ธนูติดอาวุธเบา และกองพลาธิการจะมาถึงบริเวณนันก็
ต้องใช้เวลา
เอาละ การต่อสูท้ ีผมให้ความสนใจไม่ใช่แค่การต่อสู้

ระหว่างโองาซาวาระและบุเด็นทีชินาโนะโนะคุนิแห่งนี
162
ออกจากชินาโนะโนะคุนิไปทางฝังมหาสมุทรแปซิฟิคจะ
พบกับมิยามะโนะคุนิ ทีมิยามะโนะคุนิในเวลานี โนบุนา
กะกําลังต่อสูก้ บั ตระกูลคิวกาวะและขยายสงครามเต็ม
รูปแบบออกไปเรือยๆ
โนบุนากะบุกเข้าไปในมิยามะโนะคุนิซงเป็
ึ นเขตปกครอง
ของตระกูลคิวกาวะตอนเดือนสาม และใช้เวลาไปถึงสี
เดือนในการยึดปราการปราสาทกึงหนึงทางตะวันออก
ของมิยามะโนะคุนิ
เดิมทีเขาตังใจจะปราบมิยามะโนะคุนิในชัวพริบตา แต่
ปราการปราสาทฝังคิวกาวะก็มนคง
ั เมือปิ ดประตู
รักษาการณ์อยูใ่ นปราสาทก็ตอ้ งใช้เวลามากกว่าทีคิด
163
และยังมีกาํ ลังเสริมของคิวกาวะมาทีนีด้วย
คิวกาวะซึงมีกาํ ลังพลสามหมืนต่อกรกับโอดะทีมีกาํ ลัง

พลสองหมืน ดูเหมือนรูปการจะสลับกัน แต่ในแง่หนึง
ผมก็คิดว่าน่าจะเป็ นโอกาสให้โนบุนากะได้แก้ไข
สถานการณ์
กองทัพโนบุนากะติดอาวุธปื น แต่ในศึกโจมตีปราสาท
นัน ต่อให้มืปืนก็ยงั ลําบาก
ถ้าใช้งานธนูจดุ ระเบิดได้อย่างผม ต่อให้เป็ นศึกบโจมตี

ปราสาทก็น่าจะยังได้เปรียบในการต่อสู้ แต่โนบุนากะไม่
164
มีธนูจดุ ระเบิด
แต่หากต่อสูโ้ ดยนําปื นมาใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพก็

เป็ นอีกเรือง
เมือมีกองหนุนมาถึง คิวกาวะก็มีกาํ ลังพลเหนือกว่าโนบุ

นากะจึงไม่จาํ เป็ นต้องรักษาการณ์อยูใ่ นปราสาท หาก
พวกเขาเลือกทีจะออกมาต่อสูใ้ นสนามรบ ก็จะแสดง
แสนยานุภาพของปื นได้ในทีสุด
แต่ไม่ใช่แค่ผมเท่านัน ทุกคนก็คงคิดว่าจํานวนเป็ นปั จจัย

สําคัญทีสุดทีทําให้ได้เปรียบในการรบ ดังนันต่อให้ใช้ปืน
ก็ยงั วางใจไม่ได้อยูด่ ี
165
*
ต้นเดือนสิงหาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยเก้า
สิบ
ในทีสุดรถจักรไอนําก็เสร็จสมบูรณ์
การขนส่งถ่านหินซึงเป็ นเชือเพลิงก็เป็ นเรืองลําบาก ผม
166
จึงใช้โครงสร้างทีประกอบด้วยหินเวทมนตร์ธาตุไฟ โครง
สร้างก็ทาํ ให้ง่ายเข้าไว้
หลังจากนีจะขยับไปเป็ นวิศวกรรมการวางราง เป็ นเส้น

ทางทีเชือมจากปราสาทคาโต้ถงึ ท่าเรือคาโต้ และเชือม
ปราสาททาคาชิมะทางตอนเหนือของอาวาอุมิกบั ท่าเรือ
ทาคาชิมะ
นอกจากนีก็คิดว่าจะวางรางจากปราสาททีพํานักของ
ตระกูลคามนซึงกําลังสร้างขึนใหม่ไปจนถึงเมืองหลวง
ด้วย
ในอนาคต สร้างทางรถไฟวงแหวนให้วิงรอบริม
ทะเลสาบอาวาอุมิดว้ ยก็น่าจะดี
167
“อย่างนีนีเอง...จะวางสิงทีจะกลายเป็ นรางรถสินะขอ
รับ?”
“ถูกต้อง รถจักรไอนําทีแล่นบนรางนันจะเพิมความเร็ว
ในการขนส่ง”
พออธิบายถึงแผนการสร้างทางรถไฟให้คิซาเอมอนฟั ง
ทางนันก็สนอกสนใจผิดคาด
ข้างๆ คิซาเอมอนมีอทั สึโนริซงเป็

ึ นน้องชายของผมอยู่
เขาทําตาเป็ นประกายขณะเงียหูฟังเรืองแผนการสร้าง
ทางรถไฟโดยไม่ปริปากบ่นแม้แต่คาํ เดียว
168
ผมจึงให้อทั สึโนริเข้าไปมีสว่ นร่วมกับการสร้างปราสาทที
พํานักของตระกูลคามน และแผนการสร้างทางรถไฟใน
คราวนี
ให้ไปทํางานภายใต้การชีแนะของโคซันในการสร้าง
ปราสาท และทํางานภายใต้การชีแนะของคิซาเอมอนใน
การสร้างทางรถไฟ ผมคิดว่าควรให้มีประสบการณ์
หลากหลายเข้าไว้เพือขยายขีดความสามารถของอัทสึโน
ริ
“จะเริมดําเนินการอย่างเป็ นทางการในการประชุมลง
มติใหญ่ครังถัดไป รางรถไฟจะเชือมจากปราสาทคาโต้
ไปยังท่าเรือคาโต้ และเชือมปราสาททาคาชิมะกับท่า
169
เรือทาคาชิมะจากตรงนัน หลังจากนันก็จะเชือมเมือง
หลวงกับปราสาททีพํานักของพวกเราทีกําลังก่อสร้าง”
“รับทราบขอรับ จะรีบไปเกรินกับแต่ละหน่วยไว้ก่อน
ล่วงหน้า”
“ฝากด้วยละ คิซาเอมอน ข้าคาดหวังการทํางานของ

อัทสึโนริอยูน่ ะ”
“ขอรับ ท่านพี ไม่สิ จะขอทุม่ เทเพือตอบสนองต่อความ

คาดหวังของใต้เท้าขอรับ!”
“เวลาอยูก่ นั เฉพาะคนใน จะเรียกพีก็ได้”
170
ตอนนีในห้องทํางานของผมมีเพียงคิซาเอมอน อัทสึโนริ
และริคมุ ะซึงเป็ นองครักษ์เท่านัน
อัทสึโนริเป็ นน้องชายของผม คิซาเอมอนกับริคมุ ะก็เป็ น

คนเก่าแก่ทีรับใช้ผมในฐานะเด็กรับใช้ตงแต่
ั ผมยังเยาว์
วัย จึงรูน้ ิสยั ใจคอของผมเป็ นอย่างดี
171
บทที 7-10 ผูส้ าํ เร็จราชการแห่งใต้หล้า (End)
หลายวันต่อมา ผมก็เปิ ดการประชุมลงมติใหญ่
172
ผมเป็ นเท็คคิฟไุ ดโชกุนแล้ว จึงมีการปรับเปลียน
ตําแหน่งหน้าทีทีเคยเรียกว่าคณะผูอ้ าวุโสและคณะผู้
ตรวจการเสียใหม่
ผูอ้ าวุโสเปลียนชือใหม่เป็ นทีปรึกษาอาวุโส ส่วนผูต้ รวจ

การก็ยงั คงเป็ นผูต้ รวจการ แต่ให้ผตู้ รวจการมีสถานะอยู่
ตํากว่าทีปรึกษาอาวุโส
[ทีปรึกษาอาวุโส]
173
คิซาเอมอน โรคุซากิ (ทีปรึกษาอาวุโสฝ่ ายเศรษฐกิจ หัว
หน้าทีปรึกษาอาวุโส)
ชิเงอากิ มัทสึนากะ (ทีปรึกษาอาวุโสฝ่ ายยุทธศาสตร์)
ดันเบย์ อิสมึ ิ (ทีปรึกษาอาวุโสฝ่ ายกลาโหม)
ไดโต ทานากะ (ทีปรึกษาอาวุโสฝ่ ายข้อมูล)
จิโกโร่ กัมโมะ (ทีปรึกษาอาวุโสฝ่ ายกิจการภายใน)
บุเก็น อาสึมะ (ทีปรึกษาอาวุโสฝ่ ายนครบาล หัวหน้า

กลุม่ แนวร่วม)
174
โกกิ คุซากะ (ทีปรึกษาอาวุโสฝ่ ายพลาธิการ)
หลังจากนีก็คิดว่าจะเพิมตําแหน่งขึนอีก แต่ตอนนีผมให้
เจ็ดคนนีเป็ นทีปรึกษาอาวุโสไปก่อน
ทีเหลือก็เป็ นตําแหน่งผูต้ รวจการซึงอยูใ่ ต้บงั คับบัญชา

ของเจ็ดคนนี เป็ นผูท้ ีคอยช่วยเหลือทีปรึกษาอาวุโส
ทีปรึกษาอาวุโส ผูต้ รวจการ และองครักษ์รวมยีสิบสาม

คนทีผมแต่งตังในการประชุมลงมติใหญ่คราวนีก้มศีรษะ
175
ลงต่อหน้าผม
“เงยหน้าขึน”
เมือผมส่งเสียง ทุกคนก็เงยหน้าขึน
ครังนีเป็ นการเปิ ดรัฐบาลทหารและเป็ นการประชุมลงมติ

ใหญ่ครังแรกอย่างเป็ นทางการ ผูท้ ีมีตาํ แหน่งจึงมากัน
พร้อมหน้า
“นากาเระ เริมได้”
176
นากาเระซึงเป็ นองครักษ์มีหน้าทีในการดําเนินการ
ประชุม ประเด็นแรกคือการตัดสินโทษตระกูลบุเด็นทีบุก
ตระกูลโองาซาวาระ
มีรายงานมาเมือวันก่อน ว่ากองพลปื นใต้บงั คับบัญชา

ของฟูจิทาโร่ โทมิโอกะผูเ้ ป็ นสามีของโซโกะได้ขบั ไล่
ตระกูลบุเด็นออกไปได้แล้ว
กองพลม้าติดปื นได้แสดงความสามารถในการเคลือน
พลและความสามารถในการจู่โจมอย่างเต็มทีในการ
ต่อสูก้ บั ตระกูลบุเด็น จนกองทัพบุเด็นเสียหายอย่าง
หนัก
177
ส่วนทหารราบติดอาวุธหนักทีมาถึงทีหลังก็ใช้ความ
สามารถในการป้องกันอันแน่นหนาขัดขวางการเคลือน
ทัพของของกองทัพบุเด็น
กองพลหอกยาวและกองพลธนูติดอาวุธเบาบุกเข้าไปใน
ปราการปราสาทของตระกูลบุเด็น กองพลธนูจดุ ระเบิด
โจมตีปราสาททีกองทัพบุเด็นหนีเข้าไปกบดานอย่างไร้
ความปรานี จนขนาดทหารกองทัพบุเด็นซึงขึนชือเรือง
ความแข็งแกร่งจํานวนมากยังต้องออกมายอมแพ้
เท่านีก็เป็ นการปั กหมุดหมายในการพิชิตตระกูลบุเด็น

แล้ว
จากนันก็เป็ นประเด็นเกียวกับกําลังคนและทรัพยากรที
178
ต้องใช้เพือเสริมความแข็งแกร่งและขยายปราการ
ปราสาททียึดได้ในครังนี
ผมตังใจจะรอให้เข้าปี ใหม่ และใช้ปราการปราสาททียึด

ได้ในคราวนีเป็ นก้าวแรกในการโจมตีตระกูลบุเด็น
“ต่อไป...”
การประชุมลงมติใหญ่เดินหน้าไปด้วยความราบรืน เรือง
รถจักรไอนําก็ได้รบั การอนุมตั ิโดยไม่มีปัญหา
เนืองจากได้มีการเกรินนําและปรับแผนไว้ก่อนล่วงหน้า
แล้ว จึงไม่มีการคัดค้านเกิดขึน
179
ผมเป็ นคนตัดสินใจในขันสุดท้าย ต่อให้มีการคัดค้านก็
จะผลักดันเรืองนีอยูด่ ี
ต้นเดือนมีนาคม ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยเก้า
180
การสร้างรางรถไฟเป็ นอย่างอย่างราบรืน สร้างจาก
ปราสาทคาโต้ไปยังปราสาททาคาชิมะเสร็จสินแล้ว
ตอนนีกําลังสร้างรางเชือมระหว่างปราสาททีกําลังก่อ
สร้างกับเมืองหลวง แต่ก็ใกล้เสร็จแล้วเช่นกัน
วันนีมีการจัดพิธีเปิ ดทางรถไฟขึนทีสถานีปราสาทคาโต้
เนืองจากเป็ นเดือนสาม อากาศจึงยังหนาวอยู่ แต่ชาว

บ้านก็มามุง่ ดูกนั จนแน่นขนัดเพราะอยากเห็นรถจักรสัก
แวบหนึง
ผมได้เรียกไดเมียว จูเมียว และโชเมียวจากทัวประเทศ

มา แน่นอนว่าเรียกกลุม่ อิทธิพลทีต่อต้านคามนมาด้วย
แต่ผทู้ ีมาเข้าร่วมอย่างเป็ นทางการหรือส่งตัวแทนมาก็มี
181
ไม่มาก
เอาเถอะ ผมคาดการณ์เรืองนีไว้ตงแต่
ั ตน้ แล้วจึงไม่ได้ใส่
ใจ ปี นีก็เป็ นปี ทีผมตังใจจะเริมรวบรวมประเทศให้เป็ น
หนึงจนสูรณ์ดว้ ย
การเปิ ดตัวรถจักรไอนําสร้างเสียงฮือฮาได้เป็ นอย่างมาก
ตัวเครืองสีดาํ สนิท แขกเหรือทีได้เห็นรูปลักษณ์อนั น่า

เกรงขามทีแล่นไปพร้อมกับปล่อยควันต่างก็พากันตกใจ
ยกใหญ่ และยังเป็ นการประกาศให้โลกรูส้ กึ อํานาจทาง
การเงินและความสามารถในการสร้างของผมด้วย
182
“ท่านโชกุน ขอแสดงความยินดีดว้ ยขอรับ!”
“ขอแสดงความยินดีดว้ ย”
พ่อค้าทีมารวมตัวกันกล่าวคําอวยพรให้ผม
ผมไม่ชอบให้คนเรียกว่าท่านโชกุน แต่การให้พอ่ ค้าซึง

เป็ นประชาชนธรรมดามาเรียกว่าใต้เท้าก็รูส้ กึ แปลกๆ
ผมจึงคิดว่าแบบนีก็ดีแล้ว
ผมมองบรรดาพ่อค้าทีมารวมตัวกันแล้วพยักหน้าเล็ก
น้อย
183
ถ้าไม่ใช่โอกาสแบบนี พ่อค้าก็พดู กับผมซึงเป็ นเท็คคิฟไุ ด
โชกุนโดยตรงไม่ได้ เนืองจากสถานะต่างจากก่อนหน้านี
จึงเป็ นเรืองช่วยไม่ได้ แต่ก็เป็ นเรืองน่าอึดอัดสุดๆ
ต้นเดือนเมษายน ศักราชโรอิโดะทีสามพันแปดร้อยเก้า
184
ผมเคลือนพล
ทางฝังดินแดนตะวันออก ปู่ นอ้ ยบุเก็นโจมตีตระกูลบุ

เด็น
กําลังทหารหกหมืนนาย พลทหารราบติดอาวุธหนักสอง
หมืน พลทหารราบติดอาวุธเบาสองหมืน พลธนูติด
อาวุธเบาหนึงหมืน พลทหารม้าติดปื นห้าพัน พลทหาร
ม้าติดธนูหา้ พัน พลธนูติดระเบิดหนึงพัน ทีเหลือเป็ น
พลาธิการ
กลุม่ อดีตบริวารของตระกูลอาสึมะเป็ นแกนหลักในการ

เคลือนทัพไปทางตะวันออก แต่มีโทชิมาสะติดตามไป
185
ด้วยในฐานะเสนาธิการ
ฝังจูโกกุให้ชเุ ท็นนําทัพเจ็ดหมืนนาย
พลทหารราบติดอาวุธหนักสองหมืน พลทหารราบติด
อาวุธเบาสองหมืน พลธนูติดอาวุธเบาหนึงหมืน พลปื น
หนึงหมืน พลทหารม้าติดปื นห้าพัน พลทหารม้าติดธนู
ห้าพัน พลธนูติดระเบิดหนึงพัน ทีเหลือเป็ นพลาธิการ
ทหารทีมุง่ หน้าสูจ่ โู กกุมีพีน้องดันเบย์และเอย์เบย์รวมถึง

โคเบย์ติดตามไปด้วยในฐานะเสนาธิการ
ส่วนทางชิโกกุก็สง่ กองเรือแปซิฟิกไป โจมตีอสุ จึ ิโนะคุนิ
186
(เกาะอาวาจิ) ใช้ทีนีเป็ นฐานทีมันในการปราบทะเลเซ
โตอุจิ
และใช้ทา่ เรือของคิเอะโนะคุนิเป็ นฐานทีมันในการปราบ

ชิโกกุฝังแปซิฟิก
ตามแผนการแรกเริมนันผมตังใจจะปราบชิโกกุก่อน แต่
บรรดาบริวารบอกว่าควรให้ความสําคัญกับการโจมตีจู
โกกุก่อน ผมจึงเห็นชอบตามนัน ผมเผชิญหน้าโดยตังใจ
ว่าจะไม่สง่ ทหารจากชิโกกุแม้แต่คนเดียวจนกว่าการโจม
ตีจโู กกุจะสินสุดลง
ส่วนตระกูลโอดะซึงเป็ นดินแดนพันธมิตรก็กาํ ลังไล่ตอ้ น

ตระกูลคิวกาวะอยู่
187
การรบในสนามรบทีมิยามะโนะคุนินนั ตระกูลโอดะบุก
ทําลายทหารสามหมืนนายของตระกูลคิวกาวะและ
กวาดล้างผูท้ ีเหลือรอดในมิยามะโนะคุนิ (มิคาวะในชาติ
ทีแล้ว) พอขึนปี ใหม่ก็เข้าโจมตีโทอุมิโนะคุนิ (จังหวัดชิสึ
โอกะในปั จจุบนั )
เป็ นผลจากการทีตระกูลโอดะพยายามบุกมิยามะโนะคุ
นิอย่างสุดความสามารถเพราะรูว้ า่ ผมจะเคลือนทัพตอน
เดือนสี
การทีตระกูลโอดะสูต้ ายเพือโจมตีมิยามะโนะคุนิและโท
อุมิโนะคุนินนมี
ั สาเหตุอยู่
188
หากตระกูลคามนทําลายตระกูลบุเด็นและได้อิมาเมะ
โนะคุนิ (เมืองอิสใึ นจังหวัดชิสโึ อกะ) พวกเขาจะไม่อาจ
เคลือนทัพไปทางตะวันออกได้มากกว่านีนันเอง
ถ้าเป็ นอย่างนัน ความทะเยอทะยานของโนบุนากะก็จะ

กลายเป็ นความสินหวัง
รูส้ กึ เหมือนใบหน้าร้อนรนของโนบุนากะลอยมาอยูต่ รง
หน้าเลยละ วะฮ่าฮ่าฮ่า!
ผมจะรวบรวมวะคุนิเป็ นหนึง!
จากนันก็จะลงจากตําแหน่งแล้วข้ามสูแ่ ผ่นดินใหญ่!
189
-จบ-
190

ยอดนักประดิษฐ์ พิชิตเกมสงคราม (จบ)

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

ยอดนักประดิษฐ์ พิชิตเกมสงคราม (จบ)

Uploaded by

Copyright:

1

จู่ๆ ผมก็ถกู พระเจ้าจอมกวนโอ๊ยส่งไปเกิดใหม่เป็ น

บทที 1-1 สูตรสรรค์สร้างจากการเกิดใหม่ : พระเจ้า

ผมน่าจะเดินอยูบ่ นถนนตามปกติจนถึงเมือกีแท้ๆ แต่

“ยินดีตอ้ นรับ เธอได้รบั เลือกให้มาทีนี”

จู่ๆ ก็ได้ยินเสียง ผมจึงหันไปมอง แต่ตรงนัน...กลับไม่มี

“ไม่วา่ รูปร่างจะเปลียนรูปร่างเป็ นยังไง เสียงก็ยงั คง

“...เข้าใจแล้ว งันแบบนีเป็ นไง?”

...อย่างน้อยก็ช่วยอยูใ่ นร่างพีสาวอายุนอ้ ยไม่ได้หรือไง?

ก็คิดแบบนันอยูห่ รอก แต่ผมไม่ได้พดู ออกเสียงสัก

อืม รูอ้ ยูแ่ ล้วละ แล้วจะให้พลังแบบไหนกับผมล่ะ?

จู่ๆ ก็มีหนังสือร่วงลงมาตรงหน้าผม แล้วตกดังตุบ้ ลงบน

“พลังทีจะมอบให้ เธอเลือกเอาเองแล้วกัน ในมิตินีไม่มี

พอลองดู ‘รวมอาชีพฉบับสมบูรณ์’ ดูเหมือนว่าโลกทีผม

แล้วใน ‘อาชีพ’ ก็มีเลเวลอยู่ พอเลเวลสูงขึน ความ

“แค่เธอไปทีโลกนัน ฉันก็บรรลุเป้าหมายแล้ว เพราะ

จะว่าไม่พอใจก็ไม่พอใจ ไม่พอใจมากเลยด้วย ทีบอกว่า

“...ถ้าส่งเธอไปในฐานะเด็กทีมีพอ่ แม่ในโลกนัน ก็จะ

“ทางนีจะสุม่ เลือกจากตัวเลือกทีเหมาะสม แน่นอนว่า

เป็ นคําตอบทีคลุมเครือจนไม่รูว้ า่ ใจดีหรือแล้งนําใจ

“ถ้าอย่างนัน จะบอกเรืองคนทีจะมาเป็ นพ่อแม่ของเธอ

อย่าบอกนะว่าตังชือแบบญีปุ่ น! แล้วยังเป็ นยุคเซ็นโกคุที

เฮ้อ เรืองดินแดนทีมีสว่ นเดียวก็เข้าใจได้อยู่ แต่มีกาํ ลัง

“ทหารในบัญชามีจาํ นวนไม่มาก ผูม้ ีอาํ นาจทีปกครอง

เป็ นใต้หล้าปกครองเบืองบนของแท้เลยนีนา! ไม่ใช่ใต้

อย่างน้อยก็ทาํ ให้ไม่ตอ้ งเข้าไปพัวพันกับไฟสงครามจน

“ความโชคดีของเธอเพิมขึน เพราะฉะนันความเป็ นไปได้

โฮ่ๆ หมายความว่าถ้าผมเกิดใหม่ก็จะมีอาชีพติดตัว หรือ

* ไดเมียว เป็ นตําแหน่งเจ้าเมือง ปกผูป้ กครองแคว้น

นับจากนัน ผมซึงเลือกการเกิดใหม่ก็ได้รบั การเลียงดู

ช่วงหนึงปี หลังเกิดใหม่ ผมขอร้องพระเจ้า ว่าให้ผมเติบ

ผมกําลังฝึ กฝนการยืนและเดินอยูภ่ ายในห้องทีถูกกัน

ถ้าถามว่าเธอเป็ นคนสวยหรือไม่ ผมคิดว่าไม่เท่าไร แต่

ถ้าฟอกฟั นเป็ นสีดาํ * รูปร่างหน้าตาจะดีแค่ไหนก็ไม่มี

แม่นมฮารุดอู ายุมากกว่าโคจังเล็กน้อย อันทีจริงแล้วเธอ

“เจ้าค่ะ นอกจากดืมนมแล้วยังทานข้าวต้ม แถมยังลุก

พอโคจังกับฮารุพดู คุยกัน ก็ได้ยินเสียงฝี เท้าดังตึงตังมา

“คิเมียวมารุตืนอยูร่ ึ ไหน มาหาพ่อสิ”

นีคือพ่อของผม คิชิน อาสึมะ ผมยังไม่เคยเห็นผูช้ ายคน

“เป็ นอะไรหรือเปล่า ไม่ได้รบั บาดเจ็บนะ?”

แค่ลม้ ก้นจําเบ้าไม่ได้รบั บาดเจ็บอะไรหรอก หมอนี

ผมได้รบั อนุญาตให้ออกไปข้างนอกบ้างเป็ นเวลาครังละ

ในมิติสีขาวนัน ผมได้รบั สิทธิให้เลือกอาชีพทีชอบจาก

ผมอ่าน ‘รวมอาชีพฉบับสมบูรณ์’ หนาเตอะนันตังแต่ตน้

อันทีจริงแล้ว อาชีพทีมีชือว่า [นักประดิษฐ์] นีเป็ นอาชีพ

อาชีพธรรมดานัน ชืออาชีพจะได้รบั การบันทึกลงใน

[นักประดิษฐ์] เป็ นอาชีพลับเฉพาะทางการสร้าง! ผมได้

ลักษณะเฉพาะของอาชีพทีเรียกว่า [นักประดิษฐ์] คือไม่

ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเป็ น [ช่างตีเหล็ก] ก็จะใช้คอ้ นตีโลหะ

[ประเมิน] เป็ นสกิลทีทําให้มองเห็นรายละเอียดสเตตัส

ส่วน [สกัดสสาร] นัน สิงทีสามารถทําได้ภายในห้องมี

โลกนีไม่มีใครรูอ้ งค์ประกอบของก๊าซ การสกัดก๊าซซึงไม่

อาชีพโดยกําเนิดเป็ นสิงทีได้รบั มาตังแต่เกิดเหมือน [นัก

ข้อยกเว้นคือพ่อแม่ ในกรณีทีเป็ นพ่อแม่จะสามารถดูคา่

แต่สาํ หรับสิงทีไม่มีเจตจํานงนันแน่นอนว่าไม่จาํ เป็ นต้อง

ถ้ามีสกิล [ประเมิน] เหมือนผมก็จะมองเห็นได้ถงึ องค์

อายุ : 1 ปี (เกิดวันที 5 เดือน 5 ศักราชโรอิโดะ 3870)

สถานภาพ : บุตรชายคนโตตระกูลอาสึมะ ไดเมียวมิสึ

ปั จจุบนั คือวันทียีสิบเจ็ด เดือนมิถนุ ายน ศักราชโรอิโดะ

มิสโึ ฮะเป็ นดินแดนส่วนหนึงในวะคุนิ ปกติแล้วจะถูก

และเมือผมใช้ [ประเมิน] ดูสเตตัสก็จะเป็ นแบบนี

ชือ : คิเมียวมารุ อาสึมะ

อาชีพ : [นักประดิษฐ์] เลเวล 4 (247/400)

ค่าพลัง : พลังชีวิต 15/15 พลังเวท 35/35

หรือก็คือถ้าใช้สกิล [ประเมิน] ของผม ข้อมูลทีดูได้ก็จะ

ด้านซ้ายของพลังชีวิตและพลังเวท แสดงค่าปั จจุบนั