преминува во хелиумов јон Не", а потоа, при- мајќи уште еден електрон, се

неутрализира.
2. Kaj В-зрачењето досега се забележани три вида јадрени претворања: бета минус
распаѓање (В), бета плус зрачење (В)и елек- тронски зафат или само К- зафат. Од
трите, само првиот е карактеристичен за природната радиоактивност.
Јадрата кои имаат поголем број неутро- ни, за да бидат стабилни, под дејство на
т.н. слаби заемнодејства еден неутрон преминува во протон и се емитува електрон со
голема
енергија. Истовремено со електронот -1, за да се исполни законот за запазување на
импул- сот, се емитува и антинеутрино V. Антине- утриното нема полнеж, има маса на
мирување приближно нула, а се емитува истовремено со
електронот: on-ip+ чети
При ова распаѓање не се менува бројот на нуклеоните, Z се зголемува за единица.
*X+ziY+9+0
(3)
Како пример за ß распаѓање да го земеме ра- диумот. Тој е член од фамилијата на
ториумот и преминува во актиниум:
88
228 Ra+
228
Ac+ e + v
89
(4)
Постоењето на честицата антинеутрино V го разреши проблемот со енергетскиот спектар
на В-распаѓањето. В-честиците се емитуваат со сите можни енергии, почнувајки од
некоја горна граница до нула. Според тоа, спектарот на В зрачењето е континуиран.
Брзината на емитуваните В-честици е споредлива со брзината на светлината. Јониза-
ционата способност на В-честиците е стотина пати помала од онаа која ја поседуваат
а-честиците. Но продорноста (дометот) е мно- гу поголема, во воздух може да
достигнат и не- колку метри. Во зависност од енергијата, В-честиците може да
поминат низ оловен лист со дебелина од 1 mm, додека алуминиумот со дебелина 3-5 mm
наполно ги апсорбира.
-
Патот што ќе го помине В зрачењето во ткивата зависи од почетната енергија и од
густината на ткивото. В зрачењето со енерги- ја од 1 MeV може да продре и до 3 mm,.
-