ХПВ - Хуман папилома вирус

Терминот ХПВ се однесува на група вируси т.н. папилома вируси. Досега се

идентификувани околу 100 различни типови на ХПВ вируси, а околу 30 од нив се
пренесуваат со сексуален однос. Овие вируси се напрекуваат папилома вируси, бидејќи
одреден број од нив предизвикуваат брадавици по телото на човекот или медицински
наречени папиломи. Хуман папилома вирусите (ХПВ) предизвикуваат инфекција која ги
зафаќа кожата и слузниците по телото.

Оние типови кои се пренесуваат преку гениталиите се нарекуваат генитални ХПВ, а

болестите кои ги предизвикуваат спаѓаат во сексуално преносливи болести.

Дури 50 % од сексуално активните лица ќе развијат инфекција со ХПВ во одреден

момент од својот живот.

ХПВ се разликува од гениталниот херпес, кој исто така претставува вирус што се
пренесува со сексуален однос (сексуално пренослива болест). Сепак, гениталниот
херпес предизвикува појава на мали меурчиња или ситни ранички на гениталната
слузокожа, додека ХПВ предизвикува појава на израстоци наречени брадавици,
медицински познати како condylomata acuminatum.

Одредени типови на ХПВ можат меѓутоа да предизвикаат појава на цервикална

дисплазија- променета слузница на вратот на матката со потенцијал да се
трансформира во вистински рак на грлото на матката. Во обата случаи, жената може
воопшто да не осеќа никакви тегоби. Не постои лек за ниту една од овие болести, но во
најголем број од случаите на инфекција со ХПВ, имуниот систем на организмот успешно
се бори со вирусот и на крај успева целосно да го отсрани вирусот од себе. За разлика
од ХПВ, гениталниот херпес вирус има тенденција да се скрие и долго да мирува во
организмот (најчесто во нервните клетки) и чека погоден момент кога повторно ќе се
активира.

Инфекцијата со HPV вирусот се смета како главен фактор на ризик за развој на

1/2
ХПВ - Хуман папилома вирус

карцином на грлото на матката.

HPV е изолиран во 99.7% од сите цервикални карциноми. Се смета дека овој вирус
трансформирајќи ги клеточните протеини кои се енкодирани со вирусните гени Е6 и Е7
можат да ги блокираат продуктите на тумор-супресорните гени p53 i pRb во клетката и
на тој начин да доведат до нејзина неконтролирана, абнормална делба.

HPV се класифицира во група на високоризични генотипови (HPV 16, 18, 31 i 45) и група
на нискоризични генотипови (HPV 6 i 11).

HPV 16 предизвикува околу 50%, а HPV 16 и 18, околу 70% од сите цервикални
карциноми. Помеѓу 18 и 24 годишна возраст, со високоризичните HPV типови се
инфицирани 8-12% од жените, а по 35 годишна возрат, 2-5%.

HPV инфекцијата на цервиксот на матката, која се пренесува по сексуален пат, најчесто

е во субклиничка форма, и е присутна кај 7-17% од женската популација. Оваа
инфекција има улога на промотор во канцерогенезата.

Од инфекцијата со HPV вурсот до развој на карцином на грлото на матката може да

поминат 7 до 10 години, што остава доволно време за превенција. Превенцијата се
спроведува со:

- ПАПА тест: секои 3 години, доколку е наодот уреден,

- Тестови за идентификација на ХПВ, ако ПАПА тестот уреден,
- Колпоскопија, ако е наодот од ПАПA тестот нејасен.

Неколку испитувања покажаа дека ХПВ инфекциите играат улога и во настанување рак
на анусот, вагиналните усни и пенисот, како и на одредени облици рак на устата и
голтникот.

2/2