გრიგოლ ხანთძელის ცხოვრება

შინაარსი და ანალიზი

ეს ნაწარმოები მოგვითხრობს გრიგოლ ხანძელის ცხოვრებაზე და თუ

ვინ შეხვდა მას მის გზაზე. ავტორი მას აღწერს დიდი სიყვარულით. ის
ამბობს, რომ გრიგოლი იყო ბრძენი და ზეცის კაცი. გრიგოლმა ააშენა
ხანძთის და შატბერდის მონასტრები. ავტორი გვიყვება მის ბავშობაზე,
ის გაიზარდა ნერსე ერისთავის სასახლეში, და იყო ნაშვილები ნერსეს
ცოლის მიერ, რადგან გრიგოლი იყო მათი ძმისწული. ის
ბავშობიდანვე როგორც ბერი იქცეოდა, ის არ თამაშობდა სხვა
ბავშვებთან, ის იყო თავისთვის მარტო. იგი განსაკუთრებული იყო
თავისი სწავლის უნარით, გრიგოლი სწრაფად სწავლობდა.
ფსალმუნებს და იზეპირებდა სასწავლ ნაწილებს წმინდა წერილიდან.
და ხალხში გავრცელდა მისი ამბავი. რაც უფრო იზრდებოდა მით
უფრო ჭკვიანდებოდა, კარგი საუბარი ჰქონდა და ქედმაღალი არ იყო.
და დადგა დრო, რომ გადაწვიტეს, რომ მღვდლად ეკურთხათ
გრიგოლი.მას უყვრადა მღვდელობა მაგრამ ეშინოდა ასევე, მაგრამ
მას უთხრეს, რომ დამორჩილიყო ქრისტეს სიტყვას. მაგრამ როცა მისი
ეპისკოპოსბას აპირიბედნენ, გრიგოლი გაიპარა თავისი კუთხიდან.
გზაზე მან კარგი მეგობრები ნახა, ვინც შემდგომ გაერთიანდნენ. მაგ
სიმტიკის ბეჭდის გადაიწერეს პირჯვარი და დაადგნენ გზას. და
მივიდნენ ოპიზაში. იქაურმა წინამძღვარმა, ამბა გიორგიმ ისინი
მიიღომ, მაგრამ როგორც მასზე აღმატებული. მათ გაატარეს ორი
წელიწადი მუშაობაში იქ, მაგრამ მერე გრიგოლმა გადაწვიტა, რომ მას
უნდოდა მარტო წასულიყო, რადგან იცოდა განდეგილი მამები იყვნენ
უდაბნოში და გრიგოლს უნდოდა, რომ შეესწავლა მათი ცხოვრება.
ყველასგან რაღაც შეისწვლა გრიგოლმა, და შემდგომ დაბრუნდა
თავის სამყოფელს.
ამ დროს ხანთძაში იყო ბერი ხუედიოსი რომელმაც ნახა ხილვა. სადაც
ეხლა არის ეკლესია, იყო ნათლის ღრუბელი იყო და ჩაესმა მას ხმა
რომ უნდა აშენდეს მანდ ეკლესია გრიგოლ მღვდლის ხელით.
გრიგოლს და ბერი ხუესიოსს გაუხარდათ ერთმანეთის ნახვა. აკურთხა
გრიგოლმა ბერი და დაჯდნენ ისინი როგორც მეგობრები. მოუყვა
ბერმა მის ხილვაზე გრიგოლს. ბერმა უთხრა რომ კი არის მასზე
ახალგაზრდა, მაგრამ საქმით ბევრად უფროსია მასზე. მათ მთელი
ღამე გაატარეს სულის ცხოვრებაზე ბჭობაზე.
გრიგოლი უკან უნდა დაბრუნებულიყო, რომ მისი მეგობრები ენახა და
ბერს ეკურთხა. ყველა დაბრუნდა ხანძთაში და აქო ბერმა ისინი და
უწოდა “ნაყოფნი სიწმინდისა”.
ბერმა შემდომ უთხრა მათ, რომ წაეყვანათ მახლობლად მდებარე
გამოქვაბულში, რადგან ბევრი არ დარჩა და იქ აღესრულებინა
ცხოვრება იქ ლოცვაში.

ამის შემდეგ დაიწყო ხანძთის შენება, მათ ჯერ არ ჰქონდათ

სამშენბელო იარაღი მაგრამ ოპაზიელმა მამები აძლევდნენ
ყველაფერს რომ დახმარებოდნენ.
გრიგოლი განსაკთრებული პიროვნება არის, ის ბავშობიდანვე
ყველაფერს აკეთებდა რელიგიისთვის და შეძლო რომ აეშენებინა
ეკლესია სადაც სულ კლდები და სადაც არაა ეკლესია ოპიზის გარდა.