Professional Documents
Culture Documents
Immunology For Graduate Student-8-T Cell Maturation and Function
Immunology For Graduate Student-8-T Cell Maturation and Function
اسالیدهایدرسایمونولوژیبرایدانشجویانغیرپزشکی
Immunology For Graduate Students
:تهیه و ارائه
Prepared and present by:
دکترمحمد فریدونی
Mohammad Ferei douni
،استادیاردانشگاه علوم پزشکی بیرجند پزشک و دکترای تخصصی ایمونولوژی پزشکی
MD, PhD of Medical Immunology, Assistant professor of Immunology
Birjand University of Medical Sciences (BUMS)
با توجه به اینکه افراد بطور طبیعی تحت عمل پیوند قرار نمی گیرند
پس نقش اصلی این مجموعه ژنی چیست ؟
ژنها و فرآورده های MHC
ترشح گیرنده TCR :فاقد شکل ترشحی می باشد و فعال شدن لنفوسیت های تی
باعث ترشح سیتوکین ها و یا کشته شدن سلولهای آلوده میزبان می انجامد
عدم تغییر در طی پاسخ به آنتی ژن TCR :برخالف آنتی بادی فاقد جهش های
سوماتیک بوده و لذا بلوغ میل پیوندی و تغییر رده در آن دیده نمی شود
مولکولهای همراه گیرنده
گیرنده لنفوسیت های تی همراه با یکسری مولکولهای کمکی همراه بر سطح
سلول ظاهر می شود که عبارتند از CD4و یا CD8
بطور معمول هر لنفوسیت بی تنها یکی از این دو مولکول همراه را بر سطح خود
بارز می کند و لذا بر این اساس لنفوسیت های تی به دو دسته CD4+و
CD8+تقسیم می شوند
لنفوسیت های نابالغ در تیموس هر دو گیرنده را همزمان بارز می کنند
وظایف مولکولهای همراه:
-1اتصال به MHCبر سطح سلولهای عرضه کننده آنتی ژن
-2تقویت چسبندگی بین لنفوسیت و سلول عرضه کننده آنتی ژن
-3نقش در انتقال پیام به لنفوسیت تی پس از اتصال به آنتی ژن
CD4 -4بعنوان گیرنده ویروس ایدز نیز عمل میکند
کمپلکس گیرنده لنفوسیت تی
زنجیره های آلفا و بتا در کنار مولکول های دیگری در سطح لنفوسیت
قرار می گیرند که اینها را مجموعا کمپلکس گیرنده لنفوسیت تی گویند
یک مولکول CD3و دو زنجیره یکسال زتا در کنار زنجیره های آلفا
و بتا قرار دارند
CD3خود از سه پلی پپتید مجزای گاما -دلتا و اپسیلون تشکیل شده
و فقط روی لنفوسیت های تی قرار داشته و لذا بعنوان مارکر شناسایی
لنفوسیت تی استفاده میشود
CD3و زتا به آنتی ژن متصل نمی شوند ولی وظیفه انتقال سیگنال
ناشی از اتصال را به داخل سلول به عده دارند زیرا درانتهای داخل
سیتوپالسمی آنها واحدهای تیروزین دار وجود دارد
سایر مولکولهای سطحی لنفوسیت های تی
لیگاندهای تحریک کننده همراه :مولکول CD28در واقع لیگاند اتصالی به B7روی سلولهای عرضه
کننده آنتی ژن است که اتصال ایندو باعث ایجاد سیگنال ثانویه برای فعال شدن لنفوسیت تی می شود.
لیگاند دیگر ) CD152(CTLA-4است که شبیه CD28بوده ولی بعد از آن ظاهر شده و بجای فعال
کردن سلول آنرا مهار میکند
مولکولهای چسبان :باعث تقویت اتصال بین لنفوسیت و سلولهای عرضه کننده آنتی ژن می شوند و عبارتند
از CD2,CD4,CD8, integrin
اینتگرین ظاهر شده بر سطح لنفوسیت عمدتا LFA1,VLA4است که در جریان التهاب و در اثر کموکین
ها و سیتوکین ها بارز شده و بترتیب با VCAM1,ICAM1بر سطح اندوتلیوم یا سلولهای عرضه کننده
آنتی ژن واکنش میدهد
لیگاندهای مقیم شدن :جایگیری ترجیحی لنفوسیت های تی در یک بافت خاص ناشی از اتصال CD62L
روی لنفوسیت با لیگاند آن که آدرسین ها هستند و روی اندتلیوم گره لنفی بارز میشود صورت می گیرد.
در سلولهای تی فعال و خاطره ای کاهش CD62Lو بیان برخی دیگر از گیرنده ها مانند
CD44باعث خروج لنفوسیت از گره لنفی و مهاجرت آن به بافت می شود
سلولهای تی گامادلتا
زنجیره های آلفا و گاما دارای نواحی V,Jو زنجیره های بتا و دلتا حاوی قطعه
اضافی Dنیز هستند
تعداد ژنهای ناحیه متغیر آلفا و بتا بمراتب بیشتر از زنجیره های گاما و دلتا است
برخی نواحی متغیر در زنجیره بتا در پاسخ به سوپر آنتی ژنها دخیل هستند
سوپرآنتی ژنها ترکیباتی هستند که قادرند تمام لنفوسیت های تی دارای یک قطعه
خاص Vβرا فعال کنند و عمدتا سموم باکتریال هستند
انحصار اللی در مورد زنجیره های بتا – دلتا و گاما وجود دارد ولی برخی
لنفوسیت ها ممکن است دو زنجیره آلفا داشته باشند و دو ویژگی آنتی ژنی
مختلف داشته باشند
مکانیسم های ایجاد تنوع در TCR
سلولهای پیش ساز بازآرایی نشده وارد ناحیه خارجی قشر تیموس (سینوس زیر کپسولی)
میشوند
ابتدا بازآرایی زنجیره های گاما و دلتا شروع می شود
بازآرایی ژنهای زنجیره آلفا و بتا با تاخیر شروع میشود
سلولهای بازآرایی کننده گامادلتا از سلولهای آلفا بتا در تیموس جدا میشوند
در سلول تی آلفا بتا ،ابتدا زنجیره بتا بارز شده و سپس با مولکول pre-Taمتصل میشود که
این سلول را Pre-Tگویند و همراهی با زنجیره CD3و زتا منجر به تشکیل Pre-TCR
میشود
در مرحله بعد ژنهای آلفا بازآرایی میکنند و بروز همزمان هر دو ژن CD4,Cd8نیز شروع
میشود
بدلیل حضور قطعات ژنی زنجیره های آلفا و دلتا روی یک کروموزوم ،امکان جفت شدن آنها با
همدیگر وجود ندارد
سلول مرحله بعدی موسوم به سلول دوگانه مثبت است که CD4,CD8را همزمان عرضه
میکند
انتخاب مثبت در تیموس
تیموست های دوگانه مثبت تحت روندی چند مرحله ای بنام انتخاب تیموسی قرار
می گیرند که شامل انتخاب مثبت و منفی است
در انتخاب مثبت گیرنده سلول دوگانه مثبت با MHCبارز شده روی سلولهای
اپی تلیال قشری واکنش می دهد و در صورت شناسایی تمایز و بقای سلول
تضمین میشود و در غیر اینصورت سلول دچار آپوپتوز میشود
انتخاب مثبت باعث خاموش شدن ژنهای RAG1,2میشود
در جریان انتخاب مثبت لنفوسیتهای تی الفا بتا آموزش می بینند تا بتوانند در
سرتاسر عمر خود MHCخودی را شناسایی کرده و آنتی ژن را تنها روی
MHCشناسایی میکنند که اینرا محدودیت به MHCگویند
انتخاب منفی در تیموس
بازآرایی تصادفی ژنهای گیرنده لنفوسیتی ممکن است منجر به ایجاد گیرنده ای
با قابلیت اتصال به آنتی ژنهای خودی شود
برای پرهیز از ورود لنفوسیت های خود واکنشگر به جریان خون انتخاب ثانویه
ای بنام انتخاب منفی انجام می شود
در پیوستگاه قشر و مدوال لنفوسیتهای در حال تکامل با سلولهای دندریتی که بر
سطح MHCخود پپیتیدهای خودی را بارز می کنند مواجهه می شود
در صورت اتصال قوی لنفوسیت های تی به این پپیتدهای خودی ،این سلولها در
نتیجه آپوپتوز حذف میشوند
سلولهای باقیمانده در مرحله بعد یکی از مولکولهای CD4یا
CD8را کاهش داده و لذا در نهایت سلولهای یگانه مثبت ایجاد
شده و تیموس را ترک میکنند
نقش پپتیدها در انتخاب تیموسی
پپتیدهای عرضه شده توسط سلولهای اپی تلیال تیموس ناشی از آنتی ژنهای
تیموسی یا آنتی ژنهای سایر اعضای بدن هستند
مشخص نیست چطور واکنش سلول دوگانه مثبت با یک پپتید عرضه شده بر
سطح MHCسلول اپی تلیال باعث انتخاب مثبت و بقا و تمایز آن میشود در
حالیکه واکنش همین سلول با پپتید روی سلول دندریتی تیموس باعث القای یک
پیام منفی و مرگ سلول می گردد