Елегија

Елегија Дефиниција
Елегија е книжевна форма која може да се дефинира како песна или песна во форма на
елегични куплети, напишани во чест на некој починат. Обично се жали или ја оплакува
смртта на поединецот.
Елегија е збор кој потекнува од грчкиот збор elegus, што значи песна за жалење што се
пее заедно со флејта. Формите на елегијата што ги гледаме денес беа воведени во 16 век.
„Елегија напишана во селска црква“ од Томас Греј и „Кога јоргованите цветаа во дворот“
на Волт Витман се два најпопуларни примери на елегија. Во македонската поезија елегии
пишувале Кочо Рацин, Ацо Шопов, Коле Неделковски.

Карактеристики на елегијата
Обично елегиите се идентификуваат со неколку карактеристики:

 Исто како класичниот еп, елегијата обично започнува со повикување на музата, а

потоа продолжува со упатување кон традиционалната митологија.
 Тоа често вклучува поет кој знае како да ги пренесува мислите имагинативно во
прво лице (поетско јас).
 Поетот ги поставува прашањата за судбината, правдата и маката.
 Поетот ги поврзува настаните на починатиот со настаните во својот живот преку
суптилна споредба.
 Овој вид на дигресија му дава на поетот простор да го надмине главниот предмет
на интерес и да навлезе подлабоко каде што конотациите може да бидат
метафорични.
 Кон крајот, поетот генерално се обидува да обезбеди утеха за да ја олесни болката
на ситуацијата што ја опева. Христијанските елегии обично се движат од тага и
несреќа, кон надеж и среќа, бидејќи велат дека смртта е само пречка во начинот на
поминување од смртната состојба во вечната состојба.
 Елегија не е секогаш заснована на заплет.