Проектна задача

Фактори на еволуцијата

Фактори на еволуцијата се:

-наследноста
-варијабилноста
-изолацијата
-природната селекција
 
Наследноста како фактор на еволуцијата дејствува низ мутациите, миграциите
и генетичката случајност.
Мутација, миграција и генофид

Мутација е ненадејна и наследна физичка промена во генот или во

хромозомот. Хромозомскитеомозомот. Хромозомските мутации се
додавање мутации се додавање или губење на делови на хромозом или на
еден или повеќе цели хромозоми.
Миграцијата односно движењето на одделни организми во или надвор од
популацијата, може да ја менува фреквенцијата на гените во популацијата.
Фреквенција на гени е зачестеност на појавувањето на гените кај потомците.

Генофид е збир на гени кои со размножување кружат и се пренесуваат во

една популација или вид.
 Чарлс Дарвин забележав определни законитости кај
организмите во природата. Преку големата
варијабилност на единките во природните популации,
кои настануваат под дејство на мутациите, постепено
Изолација настанува дивергенција на одделни својства. Од нив ќе
преживеат само најприспособните варијанти. Меѓу
единките од една популација и од различна популација
се одвива борва за опстанок.
Фактори за настанување на нови
видови се:
-наследната варијабилност
-продукцијата на бројно потомство
-природното одбирање
-борба за опстанок
Алопатричка изолација

Алопатричката видови од една популација настануваат кога меѓу одделни

делови на популацијата се создаваат различни географски бариери.
На ваков начин настанале разните виодиви на острови, бидејќи географската
бариера за комуникација со континентално копно било морето. Пример е
Јадранското море, на него останале изолирани делови од популациите на
голем број животни и растенија. На пример дождовниците се развиле на
повеќе видови, поради географски бариери.
Симпатричка изолација

Во своите дела Дарвин пишувал за разновидната фауна на птиците на

архипелагот Галапагос. Тој заклучил дека оваа фауна има најголеми
сличности со една група птици од фамилијата пејачки во Јужна
Америка. Различните форми на клунот се резултат на посебните
приспособености кон видот на храна. Некој се хранеле со семки,
некој со инсекти, а некој со кактуси. Преку постапна адаптација,
оние што се хранеле со крупни семки, добиле цврст и голем клун, а
тие што се хранеле со ситни семки, помал и послаб клун. Ваквиот
вид специјаија, која се одвива во една мешана заедница, на едно
исто живеалиште се означува како симпатричка.
Типови на адаптации

Апосемија е предупредувачка обоеност. Тоа е вид адаптација при која

животните кои поседуваат некој ефикасен заштитен механизам воедно
имаат тело обоено во мошне впечатливо. Сити змии отровници имаат шарено
тело.
Исто така и пчелите, осите и стршлените. Шарените бои предупредуваат
дека тие се опасни или отровни ако некој се осуди да ги нападне.
Мумикрија е појава на имитирање на обликот и на боите, како и
начин на живот на апосемично заштитените организми од страна на
организмите. На пример, некои муви и печурки кои немаат заштитни
апарати, со својот облик и боја имитираат пчели, оси и стршлени кои
се ефикасно заштитени. Пример за мимикрија е осовоидната печурка
на која како модел и служи на стршленот.
Изработил Павел Стојчевски
I Б одделение.