“IBONG ADARNA”

(I – Attalia / Arimathea 2011-2012)

Iwinasto at Iniayos ni: Kevin yee

Scene 1
(Palace)

(Read prayer in book)

Narrator: Sa isang payapang kaharian na ang ngalan ay Berbanya, namumuno ang isang
magaling at maginoong hari, Si Haring Fernando. Kasama nyang namumuno ang
kanyang kabiyak na si Reyna Valeriana, isang mapagmahal at minamahal na reyna nang
Berbanya. Silang dalawa ay biniyayaan nang tatlong binatang matitikas na sa paglaon
nang panahon ay naging mga pantas.
Si Don Pedro na panganay ay may tindig na pagkainam, si Don Diego naman ay
malumanay habang si Don Juan naman ay may pusong ginintuan.

Don Fernando: Ngayo’y panahon na upang kayong tatlo ay mamili sa dalawa. Kayo ba
ay magpapari, o magrereyno at mamumumno sa kaharian nang Berbanya?
Don Pedro, Diego at Juan: Ang paghawak ng kaharia’t bayan upang mga ito’y
paglingkuran ay aming naiibigan.
Don Fernando: (cries proudly) Ipinapagmalaki ko kayo mga anak… Mabuhay ang
tatlong prinsipe! (MABUHAY!)

Scene 2
(Don Fernando’s room)

Narrator: Isang gabi nang mahimbing na natutulog si Don Fernando, napanaginipan

niyang kanyang bunsong anak na si Don Juan. Diumano, ito’y nililo at pinatay ng
dalawang tampalasan.

(a short re-enactment of the king’s dream)

(Sa sususnod na araw)…
(Don Fernando’s wife and sons worriedly gathered to see the ill king)

Donya Valeriana: Naku, mahal ko, ano ba ang nangyari sa iyo?(looks at husband sadly)
Manggagamot: Sakit mo po, Haring Mahal ay bunga ng pangimpan, mabigat man at
maselan, may mabisang gamutan. May isang ibon na ang pangalan ay Adarna, pag ito’y
narinig mong kumanta, ang sakit mo ay mawawala. Ito ay tumatahan sa kabundukang
Tabor kung saan makikita ang Piedras Platas, punong tirahan ng ibong Adarna.
Don Fernando: Pedro, anak, hanapin mo ang ibong adarna para ako’y gumaling na.
Huwag mong dalhin ang iyong kabayo sa paglalakbay sapagkat ito’y…. Sundin mo ako.

Scene 3
(Mountain)

Narrator: Sa kasamaang palad, sumuway sa utos ni Don Fernando si Don Pedro. Siya’y
nagdala nang kabayo papunta sa kabundukan nang Tabor. Siya’y naglakbay sa
kabundukan na higit sa tatlong buwan bago narating ang Bundok Tabor kung saan
makikita ang Piedras Platas, punong tirahan ng ibong Adarna, siya ay dumaan sa mga
iba’t ibang pahamak sa kanyang paglalakbay upang makuha lang ang lunas para sa
kanyang amang mahal .
Don Pedro: (Climbs Tryingly) Malas naman nito, namatay ang kabayo ko…
Narrator: Hanggang sa…
Don Pedro: Natanaw ko na ang Piedras Platas… Ang ganda ng kapaligiran lalong-lalo
na ang punongkahoy na ginto…(Breathing Heavily)…(Walks toward the tree)….(sits
under the tree)

(Ibong Adarna came, lands on the tree and begins to sing)

Don Pedro: (yawns, (count1234 silently) and sleeps)

(Ibong adarna drops on Don Pedro)

(Don Pedro becomes stone)

Scene 4
(Palace)

Narrator: Nainip ang mga tao sa kaharian sa tagal ng paghihintay kay Don Pedro kaya
minabuting hanapin naman ito ni Don Diego.
Mga tao (group of commoners): Nasaan na kaya si Don Pedro? May pag-asa pa ba
kayang gumali ang mahal na hari? Don Diego, matagal na tayong naghihintay para sa
pagbabalik ng iyong nakatatandang kapatid na si Don Pedro kaya panahong ika’y
pupunta sa bundok ng Tabor upang hanapin ang iyong kapatid at ang Ibong
makapaggagaling sa iyong ama
Don Diego: (confidently says): Hindi ko po kayo bibiguin… Kayang-kaya ko ito.

Scene 6
(Mountain)

Narrator: Naglakbay si Don Diego patungo sa bundok Tabor na hindi nagpaalam sa

kanyang mga magulang. Inabot ng limang buwan ang paglalakbay ni Don Diego bago
nakarating sa patutunguhan. Dumaan muna siya sa hirap bago nakarating sa Piedras
Platas.
Don Diego: Ano bang laking hiwaga, punong ganda’y nakakaakit sa mata!… Lumalalim
na ang gabi, ako’y mamahinga muna(sits on a rock).

(Ibong Adarna comes and sings)

Don Diego: (sleeps)

(Ibong Adarna drops on the prince, then he becomes a rock.)

Narrator: Tulad rin sa nangyari kay Don Pedro’y naging bato din si Don Diego.

Scene 7
(King’s room)

Donya Valeriana: (paces back and forth) Mahal ko, masama ang kutob ko sa nangyayari
kina Don Pedro’t Don Diego. Ano ba ang dapat gawin natin?(worried)
Don Fernando: (looks at Don Juan) Anak, ikaw nalang ay ang aking pag-asang ako’y
gumaling na sa pamamagitan ng paghahanap sa mahiwagang Ibong Adarna.
Don Juan: Ama, gagawin ko po ang aking makakaya… Paalam po sa inyo.
(walks out of the king’s room)

Scene 8
(Mountain)

Narrator: Masakit man sa kalooban nina Don Fernando’t Donya Valeriana na mawalay
ang pinakamamahal nilang anak ay wala silang magawa dahil sa paghahangad ni Don
Juan. Kababaan ng loob at pagpapala ng Diyos ang tanging naging baon niya sa kanyang
paglalakbay.

(Don Juan tryingly hikes)

Ermitanyo: Tulungan mo ako, ako’y gutom na gutom…

Don Juan: (Gets bread) Ito ho, isang tinapay na baon para sa aking paglalakbay.
Ermitanyo: Salamat! Ano po ba ang aking ipaglilingkod ko sa iyo?
Don Juan: Paano ko po makukuha ang Adarnang napakaganda?
Ermitanyo: Pagdating mo sa punon nang Piedras Platas, ika’y pumunta sa isang
dampang maliit. Ika’y kumatok at ang iyong kasaguta’y masasagot.
Don Juan: Maraming salamat po.
Ermitanyo: (Holds Don Juan) Ako’y may isa pang bilin, isapuso mo ang pag-iingat,
upang ika’y hindi maging isang buhay na bato. Tanggapin mo itong tinapay bilang aking
pasasalamat.
Don Juan: Hindi ko maaring bawiin ang isang bagay na akin nang ibinigay.
(Refuses the bread) Paalam..
(Hermit disappears)

Narrator: Nagdaan pa ang ilang oras bago nya matunton ang punong kanyang
hinahanap…

Don Juan: (See Piedras Platas with amazement then sees a small house and knocks)
Ermitanyo: Tumuloy ka, halika’t sumalo sa akin sa pagkain.
Don Juan: May isang matandang ermitanyo ang nakapagsabi sa akin na ako’y pumaroon
ditto upang ika’y tanungin.
Ermitanyo: Ano ba ang aking maipaglilingkod sa iyo?
Don Juan: (sits down) Ang aking ama po’y may sakit at ang tanging lunas lamang ay
ang Ibong Adarna.

Ermitanyo: Don Juan, ang Ibong Adarna ay may engkanto na wala pang tumatalo.
Don Juan: Titiisin ko ang lahat para lang gumaling ang aking ama.
Ermitanyo: Ang punungkahoy na makinang na iyo nang naraanan, ay doon nga
namamahay ang Ibong Adarna. Ang ibon ay dumadating sa hatinggabi, kumakanta ito ng
malambing at magpapalit ng itsura ng balahibo hanggang ika’y aantokin. Bawat kantang
pakinggan ang palad mo ay sugatan, saka agad mong pigaan ng dayap ang hiwang laman
kung hindi mo ito magagawa, ikaw ay magiging bata katulad ng iyong mga kapatid na
sina Don Pedro’t Don Diego. Dalhin mo rin itong gintong sintas, itali mo pagkahawak sa
Ibong Adarna.
Don Juan: (Saw the bread) Ikaw ba ay isang diyos na sikreto? Ikaw ba’y anak ni Hesus
na makapangyarihan, ang mahiwagang ermitanyo!
Ermitanyo: (small smile) Don Juan, ika’y humayo na sapakat ito’y oras na ng pagdating
ng Ibong Adarna.

Narrator: Nang nakarating na si Don Juan sa Piedras Platas, sinunod niya ang ipinayo ng
matandang ermitanyo.
Don Juan: Nandito na ang ibon…

(Bird sing and changed color)

Don Juan: (does the things that the hermit said and then gets the bird with the rope)
Ngayong nasa akin na ang Ibong Adarna, panahon nang aking iligtas ang aking mga
kapatid.
Ermitanyo: (appears) Iyang banga ay kunin mo, punin mo ng tubig at dahan-dahan mong
ibuhos sa dalawang bato.
Don Pedro’t Don Diego: (hugs Don Juan) Salamat at kami’y binuhay mo…
Ermitanyo: Maghanda kayo sapagkat kayo’y uuwi na. Mag-ingat kayo…
Don Pedro, Diego’t Juan: Salamat po. Hanggang sa muli… (wave at the hermit)

Narrator: Pauwi na ang tatalo sa kaharian, isang masamang balakin ang nabuo sa isipan
ng nakatatandang kapatid na sinang-ayunan sa bandang huli ng ikalawang kapatid.

Don Pedro: Bugbugin natin si Juan hanggang siya ay masaktan at mamatay. Nakawin
natin ang ibong Adarna, ibigay natin kay ama, ipapagmalaki tayo ni ama at sa huli’y
tayo’y magiging hari ng Berbanya, ang lahat ng kapangyarihan upang mamuno ay nasa
atin sa huli…
Don Pedro and Diego: (punch Don Juan, grabs the ibong adarna and then run away)

Scene 9
(King’s room)

Don Pedro: Mahal kong ama, kami’y naririto na’t dala ang ibong makakapaggamot sa
iyong karamdaman.
Don Fernando: Nasaan si Don Juan?
Don Diego: Ama, hindi po namin alam kung saan ang aming kapatid. Ngunit bumalik
kami upang kayo ay gamutin. O ibong adarna, ikaw ay kumanta na.

(Ibong Adarna does not sing and turns ugly)

Don Fernando: Ano ang nangyari?!?!

Scene 10
(Mountain and Hermit’s house)

Ermitanyo: (appears and helps Don Juan lie down) Prinsipe, malubha ang iyong sugat
hayaan mong gamutin ko ito.

Narrator: Ilang araw ang nakalipas, maginhawa at handang umuwi na si Don Juan dahil
sa tulong ng Ermitanyo.

Don Juan: Salamat po sa lahat. Ako’y babalik na sa Berbanya. (Shakes the hermit’s
hand)

Scene 11
(King’s room)

Don Juan: Ama, ako’y nandito na…

Don Fernando: Anak ko, ako’y maligaya sapagakat ikaw na ay dumating.

Narrator: Nang nakita ng Ibong Adarna si Don Juan, ito’y biglang kumanta at gumanda.

(Ibong Adarna sings)

Donya Valeriana: Mahal ko, ano na ngayon ang iyong pakiramdam?

Don Fernando: Ako’y bumuti na! Ang ganda ng aking pakiramdam!

Ibong Adarna: Haring Don Fernando,si Don Juan po’y nagtiis ng madlang hirap,
kamatayan ay hinamak at sa utos mo’y tumupad. Siya po’y tinaksil ng iyong mga anak na
sina Don Pedro’t Don Diego.
Don Fernando: Don Pedro’t Don Diego, ano ang pumasok sa inyong isipan at nagawa
niyo ito sa sarili niyong kapatid. Ito’y hindi katanggap-tanggap! Dahil dyan kayo ay
aking tatanggalan nang kapangyarihan dito sa Berbanya at kayo ay ipapatapon sa
malayong lugar!
Don Juan: Ama, huwag na po kayong magalit. Mga kapatid ko’y aking pinapatawad at
sana’y patawarin ninyo po sila ama. Ako ay nakakasiguradong hindi na muli sila gagawa
nang anumang bagay na hindi kanais-nais.
Don Fernando: (nag-isip) Dahil sa iyong kahilingan anak, Don Pedro, Don Diego, kayo
ay aking pinapatawad. Pero sa susunod na mangyari ito, kamatayan na ang hatol ko.

Narator: Napagkasunduan nang magkakapatid na babantayan nila ang Adarna. Tig-

tatatlong oras sila sa pagbabantay. Maayos na sana ang lahat, pero…

(Don Juan sleeps)

Don Pedro: Diego, halika’t sabay tayong magbantay nitong ibong Adarna. Gisingin mo
si Don Juan pagdating dito ay iwa’t huwag mo siyang halinhan.
Don Diego: At paano naman siya tatanod nang makalawa?
Don Pedro: Huwag kang mag-alala’tmay magandang plano ako.

(Both exits)
Don Diego: Juan, gumising ka na…
Don Juan: (goes out to see the bird) Hay naku, ang sarap ng tulog ko kagabi,
magpapahinga muna nga ako…(sits on the chair and sleeps)
Don Diego at Pedro: (Sneak towards the room and release the bird)
Narrator: Pagkagising ni Don Juan, tumambad sa kanya ang bukas na hawla ng Ibong
Adarna.
Don Juan: Naku! Nasaan na ang Ibong Adarna?!?! (nag-isip) Gawa na naman ito nina
Don Pedro’t Don Diego, kailangan ko na umalis upang sila’y hindi maparusahan ni
haring ama. (runs away)
Narrator: Bago mitak ang umaga, si Don Juan ay umalis na upang pagtakpan ang
ginawang kasalanan ng mga kapatid.
Don Fernando: Nasaan na ang Ibong Adarna!?!?!
Don Diego: Ama, hindi po naming alam.
Don Pedro: Ang alam lang naming ay si Don Juan ang huling nagbantay sa Ibong
Adarna….
Don Fernando: Mga anak ko, hanapin ninyo ang inyong bunsong kapatid na si Don Juan
at iuwi ninyo siya dito sa palasyo…
Don Pedro: Ama, huwag po kayong mag-aalala, aming hahanapin si Don Juan.

Scene 12
(Mountain)
Narrator: Mga bukid, burol at bundok, bawat dako’y sinalugsog upang hanapin si Don
Juan, ngunit sila’y walang nakita.
Don Diego: (stops) Wala, wala si Don Juan…Ako’y pagod na pagod, Nasaan na kaya
siya?
Narrator: Lakad, tanaw at silip ang kanilang ginawa ngunit wala pa rin nakita si Don
Juan. Hanggang sa, nakita na rin nila si Don Juan sa Armenyang Kabundukan. Itong
Bundok ng Armenya’yisang pook na maganda at napaliligiran ng tanawing kaaya-aya. Sa
Armenya tumahan si Don Juan upang doon pagsisihan ang nagawang pagkukulang
Don Diego: Juan, sa wakas ay natagpuan ka na naming…
Don Pedro: Ang ganda ng lugar na ito, gusto kong tumira dito.
Don Diego: Pedro, ako’y nahihiya na sa ating kapatid na si Juan, ang dami ng mga
masasamang bagay ang ginawa natin sa kanya.
Don Pedro: Ikaw sana’y huwag ganyan, lakasan mo ang iyong loob at ang kahihiya’y
ipaglihim mo kay Juan.( says it to Don Diego silently)Kung ibig ninyong huwag nang
balikan ang ating mga magulang, pabayaan mo na sila sa Berbanya’t dito na tayo tumira
sa Armenya. Tuklasin nating tatlo ang ating kapalaran sa ibang kaharian.
Narrator: Masaya silang naninirahan sa Armenya, nang ipasyang akyatin nila ang
bundok na hindi pag nila nahahalughog.
Don Juan: Ang balong ito’y may hiwaga, ihugos ninyo ang tali nang dahan-dahan,
huwag ninyong bitawan hanggang aking sasabihin.
Don Diego: Ako’y matanda sa iyo, kaya marapat ay ako ang ihugos muna ninyo.
Don Pedro: Wala ka ring karapatan, pagkat ako ang panganay.
Don Juan at Don Diego: Kung gayon, ikaw ang mauna at kami nama’y bahala.
Don Pedro: (Goes inside the well) Hindi ko matagalan ang nakakatakot na dilim para
akong sinasakal. (Goes up)
Don Diego: Ako naman…(Goes down and then goes up) Ang lalim at ang dilim ng
balong ito…
Don Juan: Handa na akong pumasok sa balon (Goes down)
Narrator: Si Don Jua’y walang takot na binaba ang balon.
Don Pedro: Ang tagal naman nitong si Juan!
Don Diego: Ano na kaya ang nangyari sa kanya?

Scene 13
(Inside the well)

Narrator: Nang nakarating si Don Juan sa loob ng balon, siya ay namangha sa ganda ng
palasyong gawa sa ginto at pilak at lalonh-lalo na sa ganda ni Donya Juana.
Don Juan: (looks around and then sees Donya Juana) O, mahal na prinsesa, ang ganda
mo’y nakakasilaw, gusto kong ipahayag sa iyo ang aking tunay na pagmamahal.
Donya Juana: Tanggapin mo ang aking puso, pusong iyan pag naglaho’y nagtaksil ka sa
akin.
Don Juan: Hinding-hindi kita pagtataksilan sapagkat ikaw ay ang aking buhay.
Donya Juana: May isang higanteng nagbabantay sa akin, kailangan mo siyang matalo
bago ako’y mapasayo.
Don Juan: Kung gayon, gagawin mo ang lahat para sa iyo.

(Giant appears)
Higante: Sinong hamak na kutong lupa ang nagtangkang ilabas ang prinsesa!
(Saw Don Juan) Hah! Hindi ko na pala kailangan lumabas upang humanap nang pagkain,
ang pagkain na mismo ang lumapit sa akin!
(Don Juan draws his sword and pointed at the giant, angry by what the giant had said.)

Don Juan: Higante, ika’y manahimik at maghanda na sapagkat dito na matatapos ang
iyong buhay! (charged at the giant. They clashed and the giant got killed in the process.)

Don Juan: Ngayong natapos ko na ang higanteng bantay, balak kitang iuwi sa aking
kaharian.
Donya Juana: Bago mo gawin iyan, ang hiling ko sana’y iyong iligtas ang aking kapatid
na si Donya Leonora mula sa serpyenteng nagbabantay sa kanya sa isang palasyo.
Don Juan: Para sa iyo, aking isasakatuparan ang iyong kahilingan. (runs)

Scene 14
(Donya Leonora’s palace)

Donya Leonora: Sino ka ba at ano ang iyong kailangan?

Don Juan: Magandang prinsesa, ako si Don Juan na magliligtas sa iyo laban sa
Serpyenteng nagbabantay sa iyo sa palasyong ito.
Donya Leonora: Walang taong matino ang lalaban sa serpyente na nagbabantay sa akin.
Kung mahal mo pa ang buhay mo, tumakbo ka na paalis sa palasyong ito.
Don Juan: (Disregards Leonora’s warning and steps forward) Ako’y hindi natatakot
sapagkat alam ko na tama ang aking gagawin. (Shouts) Serpyente! Lumabas ka at ako’y
harapin!
Serpyente: (hisses at Don Juan)
Donya Leonora: Kung ika’y aking hindi mapigilan, tanggapin mo ito, (gives Don Juan
the “Balsamo”), sa bawat ulo na iyong maputol, ibuhos yan upang tiyak ang iyong
pagkapanalo.
Don Juan: Maraming salamat
Serpyente: (Attacks Don Juan)

(Don Juan and the serpent fought)

Narrator: Bawat ulong matigpas ni Don Juan ay binubuhusan niya ng balsamo upang
ito’y hindi na muling mabuhay.
(Serpent lost all of his heads, eventually dies)

Donya Leonora: Don Juan, ang iyong tapang at lakas ay aking hinahangaan.
Don Juan: Prinsesa kong mahal, halikana’t umalis na tayo dito. Kumapit ka sa akin ng
mahigpit at pupunta tayo sa Kaharian ng Berbanya.

Narrator: Umiral na naman ang inggit kina Don Pedro at Don Diego sa kanilang
bunsong kapatid nang muli itong magtagumpay sa pakikipagsapalaran sa ilalim ng balon.
Dagdag pa rito si Leonorang pagkaganda na bumihag sa puso ni Don Pedro.
(Donya Leonora holds Don Juan tightly)

Narrator: Paalis na sana silang lahat upang magbalik sa Berbanya ngunit…

Donya Leonora: Juan, ang aking singsing ay aking naiwan. Paano na iyan?
Don Juan: Huwag kang mag-alala sapagkat aking kukunin ang iyong singsing. Babalik
rin ako. (Goes down)
Narrator: Dahil sa selos, suklam na suklam si Don Pedro sa kanyang bunsong kapatid at
nagawa niyang….
Don Pedro: (cuts rope)
Donya Leonora: Huwag!
Don Juan: (falls down and screams)

Narrator: Hinimatay si Donya Leonora pero nagpatuloy pa rin sina Don Pedro’t Don
Diego sa kaharian ng Berbanya na kasama ang magkapatid na prinsesa.

Scene 15
(Palace)

Don Fernando: Mga anak! (hugs sons) Matagal ko kayong hinintay, natagpuan ba ninyo
si Juan?
Don Pedro: Ama, walang burol, nayo’t bundok na di naming nahalughog, siniyasat
naming ang bawat tumok, sapa, batis at ilog, ngunit hindi po naming nakita ang iyong
minamahal na si Don Juan.
Donya Valeriana: Nasaan na kaya ang aking minamahal na Juan?
Don Fernando: Hindi ito maaari… (frowns) (says silently)
Don Diego: Ama, sila po’y magkapatid na prinsesang sa balon po tumitira, sila’y aming
niligtas mula sa kapahamakan.
Don Pedro: Si Leonora ang aking minamahal at si Don Diego’y nais ikasal din kay
Donya Juana.
Donya Leonora: (Startled, then knelt in front of the king, crying) Haring mahal, hiling
ko pong ipagpaliban muna ang kasal ng pitong taon sapagkat ito ay aking panata na
mamuhay mag-isa simula noong mamatay ang aking mga magulang.
Don Fernando: Ang iyong kahilingan Donya Leonora ay aking tinatanggap. Ikaw
naman, Donya Juana, maghanda ka na’t sa ika-siyam na araw ay ika’y ikakasal kay Don
Diego. Mga kawal, ituro nyo kay Donya Leonora’t Donya Juana ang silid na kanilang
titirhan.

Scene 16
(Donya Leonora’s room)
Donya Leonora: (Summons her wolf) Aking alaga lobo, puntahan mo si Don Juang
aking giliw at siya’y gamutin. Siguraduhing sya’y nasa mabuting kalagayan bago umalis.
O, lobo, ika’y humayo na’t magmadali, upang siya’y iyong maabutan. (Wolf leaves)
(Donya Leonora cries)

Scene 17
(Mountain)

Narrator: Nanumbalik ang lakas ni Don Juan, matapos siyang gamutin ng lobong alaga
ni Leonora.Nang naging mabuti ang pakiramdam ni Don Juan, siya’y iniwanan na.
Ibong Adarna: Mahal na prinsipe, hanapin mo si Maria Blanca sa kahariang Cristalinos
at kalimutan mo na si Donya Leonora. Ang payo ko ay para rin sa iyong ikakabuti…
(flies away)

(Man goes to Don Juan)

Don Juan: Ginoo, ako’y iyong tulungan. Nais ko sana maglakbay patungo sa kaharian
nang Reyno Christalinos, ngunit aking hindi malaman kung ito’y naroon.
Lalaki: Ang bundok na iyong paruroonan ay nasa ikapitong hanay. Doon ay may
ermitanyong sasalubong sa iyo, ang baro na ito’y ipakita mo sa kanya. (gives the barong)
Kaya humayo ka na’t baka ikaw ay didilimin sa daan.
Don Juan: Salamat po.

Scene 18
(Palace)

Don Pedro: (knocks on Leonora’s door) Leonora, aking giliw, paki-usap buksan mo ang
pinto.
Donya Leonora: (crying) Ika’y hindi ko matatanggap bilang aking kabiyak! Ako ay
maghihintay kay Don Juan na aking tunay na mahal!
Don Pedro: Kahit ilang taon pa dumaan, ako’y maghihintay na tanggapin mo rin ang
aking pagmamahal… (walks away sadly)

Scene 19
(Mountain)

Ermitanyo: Umalis ka dito! Layuan mo ako, hindi ako tumatanggap nang mga
istrangero!
Don Juan: Ginoo, ako’y may ibibigay sa inyo (gives the baro)
Ermitanyo: (Cries) Ako’y nagagalak na aking nakita ang baro na ito. Patawad sa aking
inasal, ano po ba ang maipaglilingkod ko sa iyo?
Don Juan: Marangal na Ermitanyo, saan ko ba matatagpuan ang kaharian ng Reyno de
los Cristales?
Ermitanyo: Ah, ang kaharian na walang kasing ganda!. (Whistles) Kaibigang agila,
maari mo bang dalhin ang ating kaibigan sa Reyno de los cristales?
Agila: Masusunod ginoong ermitanyo.

Scene 20
(Lake)
Narrator: Narating ni Don Juan ang kahariang Cristalinos sa tulong ng agilang alaga ng
ermitanyo. Unang pagkakita ni Don Juan kay Donya Maria Blanca ay nabihag na ang
kanyang puso. Nang pagligo nang marikit na prinsesa, agad nyang kinuha ang damit nito
at niyakap na waring isang sanggol.

Donya Maria: Sinong lapastangan ang kumuha nang aking damit! Sa oras na malaman
ko kung sino ka, humanda ka sa parusa na ibibigay nang aking amang hari!

Narrator: Lumabas na nang kusa si Don Juan mula sa kanyang pinagtataguan

Don Juan: Mahal na prinsesa, ako sana’y patawarin mo sa aking nagawang kasalanan.
Handa kong tanggapin ang parusang iyong ipapataw sa akin.

Narrator: Nahabag naman ang kalooban nang prinsesa dahil sa ginawang

pagpapakumbaba ni Don Juan, at kanya naman itong pinatawad.

Donya Maria: Maginoong prinsipe, ika’y tumayo na sapagkat ika’y aking pinapatawad.
Ngunit ika’y magtapat sa akin, sa anong bayan ka nagmula?

Don Juan: O, bathalang walang kasing ganda, kometang tumapak sa lupa. Ako’y si
Don Juan na anak nang Berbanya. Ikaw marahil si Donya Maria, ang mutya nang
Cristalinos?

Donya Maria: Ako nga si Donya Maria, ang anak hari ditto sa cristalinos, si Haring
Salermo. (gets her clothes and wore it)

Narrator: Nang matapos magbihis si Donya Maria, kanyang ipinasyal si Don Juan sa
kaharian nang Cristalinos. At sa kalagitnaan nang kanilang paglilibot-libot, sinabi ni Don
Juan ang kanyang pakay…

Don Juan: O, Prinsesa Maria, unang tingin ko palang sa iyo, ako’y nabihag mo nang
totoo. Ang aking pag-ibig sa iyo ay lubos at walang hanggang. Ito sana’y iyong
tanggapin.

Donya Maria: Don Juan, ang aking nararamdaman sa iyo ay ganun din. Ngunit
kailangan mo muna dumaan sa mga pagsubok ni ama. (points at a statue) Iyan ang mga
taong nagtangkang ako’y pakasalan, pero hindi nila natalo si ama sa talino at karunungan,
kaya’t sila’y naging mga bato!
Don Juan: (rose from his seat) Kahit anong pagsubok ay aking haharapin upang ika’y
aking makasama.

Donya Maria: Kung ganon ay ika’y maghanda sapagkat papatawag ka ni ama. Lagi
mong tandaan na ako’y sa tabi mo lamang, handing umagapay sa iyo…

Scene 21
(Haring Salermo’s palace)

Narrator: At pinatawag ni Haring Salermo si Don Juan sa kanyang palasyo…

Don Salermo: Ano ang iyong pangalan, nasaan ka nanggaling at ano ang iyong sadya?
Don Juan: Mahal na hari, ang ngalan ko po ay Don Juan, ako’y nanggaling sa kaharian
ng Berbanya at nandito po ako upang magpahayag ng pag-ibig sa iyong mahal na anak na
si Donya Maria Blanca.
Don Salermo: Hmmm… matagal-tagal na rin nung huling may nagtangkang kunin ang
kamay nang aking mahal na anak. Siguro naman ay alam mo na ang mangyayari, Prinsipe
Juan?
Don Juan: Ako’y inyong hahamunin sa labanan nang talino at karunungan, kapag ako’y
nagtagumpay ay ibibigay mo sa akin ang aking mahal na prinsesa, at kung hindi, ako’y
mamamatay….
Don Salermo: Kung gayo’y ihanda mo ang iyong sarili, sapagkat ito ang aking unang
pagsubok…
Ang unang hiling ko ay dapat mong patagin ang bundok upang pagtaniman ng trigo,
patubuin mo ito, pagkatapos ay anihin at sa aking paggising dapat may tinapay na
nakahain sa aking tabi.
Don Juan: Masusunod mahal na hari. (Bows down went out)

Narrator: Ang unang hiling ng hari ay nagtagumpay sa tulong ng kapangyarihan ni

Donya Maria Blanca. Pagkagising ni Haring Salermo, tumambad sa kanya ang isang
platito na puno nang tumpok-tumpok na tinapay. Agad niyang ibinigay ang pangalawang
hamon kay Don Juan.

Haring Salermo: Ang pangalawa mong pagsubok ay kailangan mong hulihin ang
labindalawang maliliit na mga negrito na aking pawawalan sa laot ng karagatan at sa
huli’y sila ay isisilid mo sa prasko.

Don Juan: Masusunod mahal na hari (bows down and went out)

Narrator: Nagtagumpay na naman ang prinsepe sa tulong ni Donya Maria. Sa pagkakita

nang mga negrito kay Prinsesa Maria, sila’y nag unahan na pumasok sa prasko.
Pagkapasok nang huling negrito, agad na isinilid ni Prinsesa Maria ang takip nang
prasko. Si Haring Salermo, muli, ay hindi makapaniwala sa nangyari…
Narrator: Maraming pagsubok pa ang pinagawa ni Haring Salermo kay Don Juan.
Kabilang na ditto ang pagpapausog sa bundok, pagpapatayo nang kastillo sa karagatan,
ang pagpapaamo sa isang mabangis na kabayo na paglaon ay napagalaman ni Don Juan
na ang hari mismo ang kabayo, at ang huli, paghahanap sa nawawalang singsing ni
Haring Salermo. Ang lahat nang ito’y napagtagumpayan ni Don Juan sa tulong in
Prinsesa Maria…

Sa huling pagkakataon, ipinatawag ni Haring Salermo si Don Juan upang ibigay sa kanya
ang kanyang huling hamon…

Haring Salermo: Don Juan, anak nang Berbanya, ako’y iyong pinahanga sa talino’t
karunungang iyong ipinamalas sa akin. Kaya ngayo’y ibibigay ko sa iyo ang aking huling
hamon, sa tatlong silid nay an, iyong piliin ang iyong pakakasalan!

Don Juan: (thinks. <12345> ) Ang aking pinipili ay ang silid sa gitna.

(Don Juan points) (Opens door, and hugs Princess Maria) (Holding hands)
Haring Salermo: Hindi ito maaari! Hindi kita gusto para sa aking anak. Meron akong
kapatid sa englatera, kasing bata at ganda nya si Maria. Maari kita ipadala doon, ngunit
kung ako’y iyong tatanggihan, marapat lang na ika’y mamatay!

Donya Maria: Ama, pabayaan mo na kami, napagtagumpayan ni Don Juan ang iyong
mga hamon. Marapat lang na ika’y sumunod sa inyong napagusapan

Haring Salermo: Hindi!

(Don Juan and Donya Maria fled)

Haring Salermo: Habulin at dakpin sila!

Narrator: Tumakas sina Donya Maria’t Don Juan papunta sa kaharian nang Berbanya,
ngunit sila’y walang tigil na hinahabol nang kanyang amang malupit kaya’t napilitan si
Donya Maria na gamitin ang kanyang mahika. Kanyang itinaas ang kanyang kamay at
kaagad nagkaroon nang isang malawag na karagatan na namamagitan kita Donya Maria’t
Don Juan kay Haring Salermo. Sa ganitong sitwasyon ay isinumpa ni Haring Salermo
sina Donya Maria’t Don Juan…

Haring Salermo: Kayong dalawa’y hindi magkakatuluyan. Pagdating ni Juan sa

kanyang bayang sinilangan, si Maria’y makakalimutan at sa iba papakasal!

Narrator: Makalipas ang maraming araw, si Haring Salermo ay nagkasakit at tuluyan

nang namatay. Ang buong bayan ay nagluksa, naghihintay sa pagdating nang bagong
Hari’t reyna…

Scene 22
 (Nayon)

Narrator: Matapos ang matagal na habulan, pansamantalang itinigil ni Don Juan sa isang
nayon si Donya Maria.
Don Juan: Mahal ko, ako’y babalik muna sa Berbanya upang magbigay alam sa lahat na
tayo’y magpapakasal. Babalikan kita’t pangako’y hindi kita malilimutan…
Donya Maria: Mag-ingat mahal, ako’y maghihintay sa iyong pagbabalik…
Don Juan: Pangako…

Scene 23
(Palace)

Narrator: Ngunit dahil sa sumpa ni Haring Salermo, nakalimot si Don juan sa kanyang
pangako kay Donya Maria…

Don Fernando: Don Juan anak, matagal kitang hinanap. (hugs)

Don Juan: Ama. (hugs)

Donya Leonora: Don Juan, aking mahal! (hug) Ako’y maligaya’t ikaw ay bumalik para
sa akin…Amang hari, ako po’y magpapakasal kay Don Juan. Siya po ang aking tunay na
mahal.

Don Fernando: Kung ganon ay kayo ay aking ikakasal sa makalawa nang linggong ito!

Narrator: Habang nagsasaya ang bayan nang Berbanya, may isang puso ang tumatangis
dahil sa hinagpis…

Scene 24
(Palace)

Narrator: Nagsadya sa palasyo si Donya Maria sakay ang isang magarang karosa at suot
ang isang kasuotang pang emperatris, at siya ay naghanda ng palabas tungkol sa pag-
iibigan nila ni Don Juan upang muli siyang maalala nito.

Donya Valeriana: Maligayang pagdating, Emperatris. Anong galak naming at kayo’y

naparito. Ano ang aming maipaglilingkod sa inyo?

Donya Maria: Ako’y nandito upang maghandog nang munting palabas para sa ikakasal
na magkasintahan dito sa palasyo. (Brings out bottle, and the play starts)
Narrator: Sa bawat palo nang negrito sa kasama nitong negrito, si Don Juan ang
nasasaktan, ngunit kahit anong sakit ay wala pa rin syang maalala…
Kalaunan, nang makita ang pagtangis ni Donya Maria ay biglang nagbalik sa alaala ni
Don Juan ang kanyang sumpa kay Donya Maria. Nabali nila ang sumpa ni Haring
Salermo!
Don Juan: Maria… ikaw nga mahal ko! (hugs)
Donya Leonora: Hindi! Hindi ito maari! Don Juan, sinabi mo sa akin na ako lamang ang
iyong mahal.
Don Juan: Leonora, sana’y iyong maintindihan na dati iyon, pero ang aking tunay na
sinisinta ay si Maria. (looks at Haring Fernando and Archbishop) Ama at Dakilang
Arsobispo, pahintulutan mo nawa kami ni Mariang aking sinisinta na magpakasal ngayon
din.

(Archbishop and the king talk)

Don Fernando: Ako at ang Arsobispo’y nagkasundo. Si Don Pedro’y ikakasal kay
Donya Leonora at si Don Juan ay para kay Donya Maria.
Donya Leonora: O’ Don Juan, kung saan ka masaya, doo’y masaya na rin ako. Aking
ikinatutuwa na ika’y magpapakasal sa iyong tunay na sinisinta. (looks at Donya Maria)
Maria, alagaan mo sana si Juan kong mahal. Alagaan nyo ang isa’t isa at mamuhay nang
payapa…
Donya Maria: Maraming salamat, Leonora. (hugs Leonora)
Arsobispo: Don Juan, matatanggap mo ba si Donya Maria bilang iyong asawa?
Don Juan: Opo.
Arsobispo: Don Pedro, matatanggap mo ba si Donya Leonora bilang iyong asawa?
Don Pedro: Opo.
Arsobispo: Don Pedro, tanggapin mo itong setro’t korona bilang bagong hari ng
Berbanya at Donya Leonora, tanggapin mo itong dyadema bilang simbolong ikaw na ang
bagong reyna ng Berbanya.
Kayo Haring Pedro’t Reyna Leonora, at Don Juan at Donya Maria Blanca simual
ngayo’y mag-kabiyak habang buhay at magpakailanman!
Tao: Mabuhay ang bagong ikinasal! Mabuhay!
Don Juan: Mahal kong ama, ina at ang aking mga kapatid, kami ni Maria ay uuwi na sa
Cristalinos upang doon manirahan at mamuno ng mapayapa.
Don Juan at Donya Maria: Paalam sa inyong lahat!

Narrator: Naiwan ang Berbanya sa pamumuno ni Don Pedro at nagbalik naman sina
Don Juan at Donya Maria sa Kaharing Cristalinos upang doon magsimula ng bagong
buhay…

Pinamunuan nila ang kaharian nang Cristalinos nang mapayapa kaya’t ‘di nagtagal ay
minahal sila nang mga tao rito. At dyan nagtatapos ang makulay na buhay nang tatlong
magkakapatid. Ginawang posible ang pagtatanghal na ito sa tulong nang ating mga
kaibigan mula sa ikaunang taon, pangkat Attalia at Arimathea. Maraming salamat po at
magandang gabi/umaga/hapon sa inyo.