УНИВЕРЗИТЕТ „ГОЦЕ ДЕЛЧЕВ“ ШТИП

ФАКУЛТЕТ ЗА ТУРИЗАМ И БИЗНИС ЛОГИСТИКА

Насока: Бизнис логистика

ПРЕДМЕТ: Основи на логистика

ТЕМА: Пивото како логистички производ

Ментор: Студент:
Доц. Д-р. Драшко Атанасоски Александар Арсов
Број на индекс: 177021

Штип, Декември 2019

 СОДРЖИНА

Вовед.........................................................................................3

Историја....................................................................................4

Состав на пивото......................................................................6

Добивање.................................................................................7

Пакување.................................................................................1
0

Заклучок..................................................................................11

Користена литература............................................................12

2
 ВОВЕД

Пивото е едно од најстарите и широко консумирани алкохолни пијалоци во светот.

Исто така, тој е трет најпопуларен пијалок во целина по вода и чај. Пивото се
приготвува од житарки - најчесто од стопен јачмен, иако се користат пченица,
пченка (пченка) и ориз. За време на процесот на приготвување, ферментацијата
на шеќер од скроб во кантарион произведува етанол и карбонизација во
добиеното пиво. Повеќето модерно пиво се подготвува со хме, кои додаваат
горчина и други вкусови и делуваат како природен агент за зачувување и
стабилизација. Наместо хмељ, може да се вклучат или користат други ароматични
агенси како овошје, билки или овошје. При комерцијалното производство, ефектот
на природна карбонација често се отстранува за време на обработката и се
заменува со присилна карбонизација.
Некои од најраните познати писатели на човештвото се однесуваат на
производство и дистрибуција на пиво: Кодексот на Хамураби вклучува закони со
кои се уредуваат салоните за пиво, „Химна до Нинкаси“, молитва до
месопотамската божица на пивото, служена како обајцата молитва и како метод
за запомнување на рецептот за пиво во култура со малку писмени луѓе.
Пивото се дистрибуира во шишиња и лименки и е исто така обично достапно на
нацрт, особено во пабови и барови. Индустријата за производство на пијалаци е
глобален бизнис, кој се состои од неколку доминантни мултинационални компании
и многу илјадници помали производители кои се движат од пијалаци до
регионални пиварници. Јачината на современото пиво е обично околу 4% до 6%
алкохол по волумен (ABV), иако може да варира помеѓу 0,5% и 20%, при што
некои пиварници создаваат примери од 40% АБВ и погоре.
Пивото е дел од културата на многу нации и е поврзано со социјалните традиции,
како што се фестивалите на пиво, како и богата паб-култура која вклучува
активности како што се паб-ползи и паб игри.

3
Историја

Први пишани остатоци за правење пиво се зачувани на глинени плочи и датираат

од пред 6000 години пред наша ера, а потекнуваат од Сумерците. Пиварите во
времето на Сумерците биле угледни граѓани.

Во 1985 година група од Националниот шкотски музеј од Единбург пронашле

садови од теракота во Рим, кои потекнувале од периодот на неолитот со
непознати состојки. Анализата на пронајдокот довела до пијалак за пиво
направено од овес, јачмен, мед и папрат.

Овој пијалак, за кој многумина тврдат дека станува збор за храна, се користел
уште во праисторискиот период. Го произведувале Келтите, Германците,
Словените и Скитите. Тогаш се правело од јачмен, пченица, овес и леќа, а многу
стари народи додавале зачини и мед. Хмељот главната состојка на денешното
пиво, почнала да се користи дури од XIII век. Пивото во средината на стариот век
се конзумирало во повеќе области како Ерменија, Месопотамија и Египет. Од тие
подрачја пивото го презеле Грците и Римјаните.

Од старите наоѓалишта и записи, археолозите утврдиле дека

старите Вавилонци произведувале пиво во домовите уште пред 7000 години пред
наша ера. Имале 16 видови пиво. Во сумерско-вавилонскиот еп за Гилгамеш се
спомнува пиво. Одовде се пренело производството на пиво во
стар Египет, Персија, Грција и во други земји. Египќаните знаеле да прават пиво
уште 2000 години пред наша ера. Артефактите пронајдени
во гробници покажуваат дека во стар Египет производството на пиво не било само
развиено туку и комерцијализирано. Најстарата слика која прикажува луѓе како
пијат пиво потекнува од Египет, 3400 година п.н.е. Грците со прифаќањето на
Египетската цивилизација научиле да произведуваат пиво, а по нив Римјаните и
останатите европски земји. На европскиот континент пивото се пренело со
доаѓањето на Келтските племиња од Азија, некаде околу 1000 година п.н.е. Во тоа
време пивото е правено од шеќер, но без хмељ, така што добиениот производ бил

4
прилично кисел. Тогаш во пивото додавале различни треви – пелин,
лупин, глог, качунка и други.

Примената на хмељот претставува важно откритие и темел на современа

технологија за пиво. Хмељот прв пат почнал да се користи во Новогорска Русија.
Зборот пиво (бира, биер, бер, бицре) настанал во манастирите некаде помеѓу VI и
VII век, во времето кога при варењето на пиво почнало да се дедоава хмељ. Во
средниот век со произведување на пиво се занимавале калуѓерите. Калуѓерите
биле првите кои додале хмељ во пивото – од медицински причини, но и поради
подобра конзервација. Било прогласено за, Христијански лековит напиток, за да
се вклучи во калуѓерската храна, а било дозволено да се пие и за време на пости.
Нема податоци за тоа дека се произведувало во православни манастири.

Усовршувањето на парната машина се одразило во пиварството. Благодарение

на најважните научно-технички достигнувања во XIX век, поставени се основите
на претворањето од мали работилници во големи фабрики за пиво. Најголеи
производители се Германија, Велика Британија, САД, а по
нив Чешка, Белгија и Ирска.

5
Состав на пивото

Состојки на пивото се: вода, етанол, јаглерод диоксид и екстракт од слад. Улогата

на етанолот зависи од концентрацијата на сувата материја во сладот од која е
произведено пивото и степенот на варење. Во зависност од видот на пивото,
влијанието на алкохолот може да биде различен т.е. помал од 0,5% кај
безалкохолните пива и поголем од 8% кај алкохолни пива. Лагерот на пивото
содржи до 0,5% јаглерод диоксид, кој му дава свежина, и има силно влијание во
пенливоста. Стабилноста на пената зависи од концентрацијата и хемискиот
состав на непреврелиот дел од екстрактот, според тоа пивото со повеќе екстракт
повеќе се пени. Колку долго пената ќе стои во чашата зависи од количината и
хемискиот состав на екстрактот. Пожелно е пивото кога се тура во чаша да се
пени за оваа густа и цврста пена да се задржи на површината најмалку 3 минути.
Меурите на јаглеродниот диоксид кој одат, од дното кон површината на чашата
помагаат за одржување на пената. Екстрактот за пиво претежно го прават
јаглехидратите и мала количина протеини, аминокиселини, глицерини и
составните делови на хмељот. Од составот на екстрактот зависи пивскиот вкус.
Хемискиот состав на екстрактот не зависи само од класата на сладот, туку и од
начинот на производство на сладот и на
самата ферментација. Енергетска вредност на еден литар стандардно пиво
одговара на енергетска вредност од еден литар полномасно млеко.

6
Добивање на пивото

Процесот на правење пиво е познат како подготовка. Посветен објект за

производство на пиво се нарекува пиварница, иако пивото може да се направи во
домот и е во поголемиот дел од својата историја. Компанија што прави пиво се
нарекува пивара или компанија за производство на пијалаци. Пивото направено
од домашна скала од некомерцијални причини е класифицирано како домашно
дома без оглед каде е направено, иако повеќето домашно пиво се прават во
домот. Запарувањето на пивото подлежи на законодавство и оданочување во
развиените земји, кои од крајот на 19 век во голема мерка го ограничија пивото за
производство само во трговско работење. Сепак, владата на Велика Британија го
олабави законодавството во 1963 година, проследено со Австралија во 1972
година и САД во 1978 година, дозволувајќи им на домашните книги да станат
популарно хоби.
Целта на приготвување е да се претвори изворот на скроб во шеќерна течност
наречена кантарион и кантарион да се претвори во алкохолен пијалок познат како
пиво во процес на ферментација извршен од квасец.
Првиот чекор, каде што кантарион се подготвува со мешање на изворот на скроб
(нормално солжен јачмен) со врела вода, е познат како "мешање". Топла вода
(позната како "алкохол" во смисла на подготовка) се меша со мелени слад или
малцинки (познати како "грицка") во каша. Процесот на мешање трае околу 1 до 2
часа, за време на кои скробниците се претвораат во шеќери, а потоа слаткото
кантарион се исцедува од зрната. Зрната сега се мијат во процес познат како
„истурање“. Ова миење му овозможува на пијалакот да собере што е можно
повеќе ферментирачка течност од зрната. Процесот на филтрирање на
потрошеното жито од кантарион и вода од спар се нарекува сепарација на
кантарион. Традиционалниот процес за раздвојување на кантарион е латирање,
во кој садот за жито служи како филтер-медиум. Некои современи пиварници

7
претпочитаат употреба на рамки за филтрирање што овозможуваат пофино
мелење на земјата.
Повеќето модерни пиварници користат континуиран спар, собирајќи ги
оригиналните кантарион и водата на спарите. Сепак, можно е да се собере
секунда или дури трето миење со не толку потрошените зрна како посебни серии.
Секоја трчање ќе произведе послаб кантарион и со тоа и послаб пиво. Овој процес
е познат како втор (и трет) трчање. Запарувањето со неколку патишта се нарекува
парцијално производство на парчиња.
Слаткиот кантарион собран од истурање се става во котел, или „бакар“ (т.н. затоа
што овие садови традиционално се правеле од бакар) и се вари, обично околу
еден час. За време на вриење, водата од кантарион испарува, но шеќерите и
другите компоненти на кантарион остануваат; ова овозможува поефикасно
користење на изворите на скроб во пивото. Вриењето, исто така, ги уништува сите
преостанати ензими што останале од фазата на мешање. Хмељот се додаваат за
време на вриењето како извор на горчина, вкус и арома. ХОПС може да се додаде
во повеќе од еден момент за време на вриење. Колку подолго се вари хмељот,
толку повеќе горчина ќе придонесат, но помалку пипер арома и арома останува во
пивото.
Откако ќе зоврие, засечениот кантарион сега се лади, подготвен за квасец. Кај
некои пиварници, питаниот кантарион може да помине низ бута, што е мало трево
исполнето со хмељ, да додаде ароматичен хоп и да дејствува како филтер; но
обично засечениот кантарион едноставно се лади за ферментаторот, каде што се
додава квасецот. За време на ферментацијата, кантарион станува пиво во процес
кој бара од една недела до неколку месеци, во зависност од видот на квасецот и
јачината на пивото. Покрај производството на етанол, фини честички од
суспензија во кантарион се населуваат за време на ферментацијата. Откако ќе
заврши ферментацијата, квасецот исто така се населува, оставајќи го пивото
јасно.
За време на ферментацијата, најголемиот дел од јаглерод диоксидот е дозволен
да избега низ стапица, а пивото останува со карбонизација од само околу една
атмосфера на притисок. Карбонацијата често се зголемува или со пренесување на

8
пиво во сад под притисок, како што е кума и воведување на притисок под притисок
на јаглерод диоксид, или со пренесување пред да се заврши ферментацијата,
така што притисокот од јаглерод диоксид се вградува во садот, како што завршува
ферментацијата. Понекогаш пивото се става нефилтрирано (така што сè уште
содржи квасец) во шишиња со додаден шеќер, кој потоа произведува посакувана
количина јаглерод диоксид во шишето.

Ферментацијата понекогаш се изведува во две фази, примарна и секундарна.

Откако поголемиот дел од алкохолот се произведува за време на примарната
ферментација, пивото се пренесува во нов сад и се дозволува период на
секундарна ферментација. Секундарната ферментација се користи кога пивото
бара долго складирање пред пакување или поголема јасност. Кога пивото се
ферментирало, тоа е спакувано или во ковчези за шишиња или шипки,
алуминиумски лименки или шишиња за други видови пиво.

9
Пакување

Повеќето пива се ослободуваат од квасец со филтрирање кога се пакуваат во

шишиња и лименки. Како и да е, пиво условени со шише задржуваат некаков
квасец - или со тоа што не се филтрираат, или со тоа што се филтрираат и потоа
се истражуваа со свеж квасец. Обично се препорачува пивото да се истури
полека, оставајќи го талогот на квасец на дното на шишето. Сепак, некои
алкохоличари претпочитаат да истурат во квасец; оваа практика е вообичаена со
пченица. Обично, кога служите пиво со пченица hefeweizen, 90% од содржината се
истура, а остатокот се врти за да го суспендира талогот пред да го истури во
чашата. Алтернативно, шишето може да се преврти пред отворањето. Стаклени
шишиња секогаш се користат за пиво условени од шише.
Многу пива се продаваат во лименки, иако има значителна варијација во
процентот помеѓу различни земји. Во Шведска во 2001 година, 63,9% од пивото се
продавало во лименки. Луѓето или пијат од конзерва или пивото го истураат во
чаша. Технологија развиена од Crown Holdings за Светскиот куп во ФИФА 2010 е
„целосна решетка“, наречена затоа што целиот капак е отстранет за време на
процесот на отворање, претворајќи ја конзервата во чаша за пиење. Конзерви го
штитат пивото од светло (со тоа спречувајќи „skunked“ пиво) и имаат печат
помалку склони кон протекување со текот на времето отколку шишињата.
Конзервите првично се сметаа како технолошки пробив за одржување на
квалитетот на пивото, потоа вообичаено се поврзуваат со помалку скапи пива,
масовно произведени, и покрај тоа што квалитетот на складирање во лименки е

10
многу како шишињата. Пластични (ПЕТ) шишиња се користат од страна на некои
пиварници.

11
Користена литература
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Beer
2. https://mk.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%B8%D0%B2%D0%BE

12