T1 do 2º Trimestre Actividades de acondicionamento físico con soporte musical

AERÓBIC

Nome: Iván Silva González

Curso: 1º TSAF
1. Definición ou concepto de aeróbic (1’5 puntos)
O aeróbic é un tipo de deporte realizado ao son da música. Esta actividade
dirixida traballa forza, flexibilidadde, resistencia e coordinación a través de
coreografías de diversos tipos e niveis.
O aeróbic foi e segue sendo moi popular entre as mulleres, aínda que cada
vez son máis homes que o practican, deixando de lado o tópico de que é
un “deporte feminino”. Ademais, este deporte pode ser practicado por
nenos, adultos e maiores...
A palabra "aeróbico" significa "con osíxeno". A actividade física regular
combinada con bos hábitos alimentarios recoméndase como a forma máis
eficaz de manterse en forma.
En conclusión, "o aeróbic faiche vivir máis tempo, máis saudable e feliz"

2. Historia do aeróbic e actualidade (1,5 puntos)

A danza aeróbica comezou a estenderse por diversos países, grazas, en
parte, á contribución dalgúns personaxes famosos como Jane Fonda ou
Sidney Rome, que despois de descubrir o significado lúdico deste tipo de
exercicios e os seus beneficios para o organismo, decidiron contribuír. á
tarefa de dalo a coñecer.
As orixes do Aeróbic tal e como o entendemos hoxe en día, podemos
situalos no ano 1968. Neste ano apareceu por primeira vez en EEUU un
libro titulado “Aeróbic”. O seu autor, o doutor Kenneth H. Cooper, médico
das forzas armadas estadounidenses, expón un programa de
adestramento que el mesmo deseñou para membros das forzas armadas
do seu país. Este programa consistiu en realizar esforzos durante un longo
período de tempo, co fin de aumentar o rendemento e a resistencia de
quen o realizaba, reducindo así a porcentaxe de risco de padecer
enfermidades cardíacas e respiratorias.
En 1969 Jackie Sorensen propuxo a Kenneth H. Cooper a posibilidade de
utilizar a danza aeróbica como método de adestramento ximnástico para
as esposas do exército norteamericano nunha base en Porto Rico en
oposición á ximnasia tradicional (de mantemento). Tras o éxito de
“Aeróbic”, Cooper publicou en 1970 un segundo tratado de aeróbic
adaptado para maiores de 35 anos titulado “O novo aeróbic” e un terceiro
adaptado especialmente para mulleres titulado “Aeróbic para mulleres”.

A partir deste programa inicial, creado polo que se considera o pai do

aeróbic, a moda do jogging apareceu primeiro nos EE. UU. e
posteriormente noutros países do mundo, que é a forma máis popular de
practicar o adestramento de resistencia aeróbica. Co paso dos anos
pensouse na posibilidade de combinar música e elementos de diferentes
disciplinas: jogging, jazz, ximnasia, danza, e así crear algo novo. O
resultado desta combinación é o que se denomina danza aeróbica
(Aerobic Dance), que consiste en bailar ao ritmo da música pero de forma
aeróbica, é dicir, seguindo os principios básicos que debe cumprir todo
exercicio aeróbico.

A principios dos 80 chega a Europa o Aerobic Dance onde se practicaba

o Jazz Dance dende 1969, sobre o que Judi Sheppard fundaría
posteriormente unha modalidade chamada Jazzercise. Hoxe a danza
aeróbica ten innumerables seguidores en todo o mundo. En 1988 o aeróbic
foi o terceiro deporte máis practicado en EE.UU., pasando ao segundo
lugar un ano despois.

O actual crecemento mundial en canto a variacións de aeróbic é evidente,

as súas clases están cada vez máis fusionadas, os especialistas e
profesores que asisten ao aeróbic deben coñecelos e utilizalos nas súas
clases se o valoran necesario. Isto enriquecería a oferta nos ximnasios.
Estas variacións ou tendencias actuais do aeróbic están apoiadas nos
fundamentos e principios do aeróbic creados por Cooper, un traballo non
agresivo nin prexudicial para o organismo humano, que inflúe positiva e
fundamentalmente nos sistemas circulatorio e cardiovascular.
 Tendencias ou variacións aeróbicas:
Algunhas destas modalidades son o Step Aerobic que utiliza un
implemento chamado step, facendo referencia a un pequeno paso, como
xa se mencionou anteriormente, o Tae Bo que combina música, exercicio
aeróbico e deportes de combate; e unha modalidade recente que é o Body
Pump que combina exercicio aeróbico coa tonificación muscular mediante
barras de peso.

3. Qué é o alto e baixo impacto no aeróbic (1 punto)

A diferenza entre alto e baixo impacto é se saltas ou non. Se un dos dous
pés está no chan, o exercicio é de baixo impacto. Se hai unha fase aérea
(os dous pés no aire) é de gran impacto.
Pero hai outros factores que inflúen no impacto, como a intensidade.
-Baixo impacto:
Para as persoas que comezan a practicar aeróbic, os movementos de
pouco impacto son aos que se lles dá máis importancia.
O salto é o movemento que máis inflúe no impacto dun paso nunha
coreografía. Cando se levantan os dous pés do chan custa máis que se un
dos dous permanece aínda en contacto co chan. Polo tanto, se se quere
interpretar de baixa intensidade, non é preciso saltar moito, ademais os
movementos non teñen que ser amplos e a velocidade da música debe
ser moderada.
Nas clases nas que bailan persoas moi capacitadas en aeróbic e en forma
física, realízanse movementos e exercicios de pouco impacto, sobre todo
na fase de quecemento e arrefriamento.
-Alto impacto:
O alto impacto en aeróbic, caracterízase por realizar moitos saltos (a fase
aérea prodúcese cos dous pés sen tocar o chan) e un maior
desprazamento, e a mobilización de todas as articulacións do corpo, isto
fai que teñamos máis masa muscular.
Todos estes factores aumentan a intensidade e se unha persoa non
adestrada realiza un alto impacto durante moitos minutos, pode danar as
súas articulacións e músculos.
Para evitar estas lesións, hai que alternar entre impacto alto e baixo, non
sempre realizar exercicios e movementos de alto impacto
4. Beneficios do aeróbic (1’5 puntos)
Fisiolóxicas
 Mellora o sistema cardiovascular
 Reduce o risco de desenvolver diabetes, obesidade e enfermidades
cardíacas.
 Aumenta o colesterol bo e reduce o colesterol malo.
 Aumenta a capacidade do corpo para absorber osíxeno e fai que
respires máis rápido.
 Axuda a reducir e controlar a graxa corporal.
 Mellora a forza e flexibilidade muscular do corpo.
 Mellora a calidade do sono.
 Aumenta a resistencia.
 Mellorar as habilidades e habilidades básicas
Psicolóxicas
 Mellora o estado de ánimo reducindo a depresión, o estrés e a
ansiedade.
 Desenvolve o sentido e o ritmo musical
 Axuda a coñecer e aceptar o propio corpo e as súas posibilidades de
movemento.
 Mellora a capacidade de expresión corporal
Sociolóxicas
 Axuda a desenvolver relacións cos demais.

5. Estructura dunha sesión de aeróbic (1’5 puntos)

É moi semellante á estrutura dunha sesión de educación física.

QUENTAMENTO:
Traballo que vai do xeral ao específico.
Aplicar a intensidade de forma gradual e gradual (entre 120-135
pulsacións/min).
Utilizar pasos moi básicos pero de forma moi dinámica e variada.
 PARTE PRINCIPAL:
Duración entre 20 e 45 minutos.
Maior intensidade que o quecemento (135-160 pulsacións/min).
Realízase a coreografía.
Pode haber unha fase de exercicios de tonificación muscular.

VOLTA Á CALMA:
Fase de recuperación con exercicios de estiramento estático,
respiración e relaxación, con música tranquila e suave (menos de 100
pulsacións/min).
Duración mínima de 5 minutos

6. A música no aeróbic: o tempo, a frase musical, a secuencia musical

e o bloque musical.(1’5 puntos)
A música de aeróbic ten unha estrutura moi sinxela, respectando
sempre os bloques musicais, para facilitar a preparación da coreografía.
Teremos que coñecer os seguintes aspectos técnicos da música:
 Pulso (latexo): son os tempos ou pulsacións regulares da
melodía.
 Tempo: número de pulsacións por minuto. Indica a velocidade.
 Acento: son as pulsacións ou latexos que destacan en
intensidade. Hai pulsos fortes e débiles. O primeiro tempo de
cada frase é máis forte.
 Frase musical: é a agrupación de 8 tempos.
 Secuencia: é a agrupación de 16 tempos.
 Bloque musical: agrupa 4 frases musicais (32 tempos).
Normalmente en cada bloque algo cambia (aparece ou
desaparece a instrumento, entra a voz, coro,...)

7. Cita dous pasos que teñan unha duración de 1 tempo, de 2 tempos

e de 4 tempos. (1’5 puntos)
 1 TEMPO: marcha, saltos.
 2 TEMPOS: balanceo, talón atrás.
 4 TEMPOS: viña, “Uve”.